Ο Χρήστος Παπουτσής είναι γέννημα-θρέμμα του ΠΑΣΟΚ. Ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του ως φοιτητής, Πρόεδρος της ΕΦΕΕ τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, βουλευτής, ευρωβουλευτής, επίτροπος της Κομισιόν, χωρίς όμως να αποκτήσει ευρωπαϊκό άρωμα από τη θητεία του στις Βρυξέλλες.
Ωστόσο, η θητεία του εκεί και η μακρόχρονη παρουσία του στην πολιτική τον βοήθησαν να γίνει υπουργός σε προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι όμως στη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι βέβαιο ότι αυτό το φέρει βαρέως και η τοποθέτησή του ως εκπροσώπου της πλειοψηφίας στη Βουλή δεν χρύσωσε το χάπι, ούτε και η συμμετοχή του στον λεγόμενο «πρωϊνό καφέ» του Μαξίμου.
Η μέχρι τώρα συμπεριφορά του δείχνει ότι ο ίδιος έχει επιλέξει άλλο ρόλο για τον εαυτό του. Τον ρόλο του θεματοφύλακα της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα του εκφραστή των αμφιβολιών που αισθάνονται οι παραδοσιακοί Πασόκοι για τη σημερινή κυβέρνηση. Μία κυβέρνηση που αποτελείται από υπουργούς που δεν τους θεωρούν «σάρκα από τη σάρκα» τους, δεν τους εμπιστεύονται και δεν πιστεύουν στις ικανότητές τους. Με λίγα λόγια, τους θεωρούν «ξένο σώμα» που δεν θα έπρεπε να αποτελούν στελέχη κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά, ο Χρήστος Παπουτσής παίζει δικό του προσωπικό παιχνίδι και η κριτική από αριστερά που έχει ασκήσει επανειλημμένα στο οικονομικό ιδίως επιτελείο της κυβέρνησης έχει απώτερο στόχο να τον καταστήσει πόλο δύναμης μέσα στο κυβερνών κόμμα, ώστε να έχει βαρύνοντα λόγο τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον. Εκτός και αν είναι βαλτός για να υπενθυμίζει την «αριστεροσύνη» του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε μία εποχή που προέχει η «σωτηρία της πατρίδας», όπως τονίζει ο Γ. Παπανδρέου.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι επιθέσεις του κατά του υπουργού Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου και την περασμένη εβδομάδα κατά του Φίλιππου Σαχινίδη από το βήμα της Βουλής έχουν σαν στόχο την αποσάθρωση της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα όμως, κάποιοι άλλοι εκτιμούν ότι ο Γ. Παπανδρέου θα εκμεταλλευθεί τις επιθέσεις και την αμφισβήτηση των Χρήστου Παπουτσή, Κώστα Σανδαλίδη (ο οποίος επίσης νοιώθει πικραμένος και παροπλισμένος που δεν έγινε υπουργός) και άλλων για να πάρει ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ και να πολιτευθεί σαν υπερκομματικός πρωθυπουργός. Είναι φανερό ότι η στελέχωση της σημερινής κυβέρνησης ήταν πολύ περισσότερο γεωργοπαπανδρεϊκή και πολύ λιγότερο Πασοκική, καθώς πολλά από τα στελέχη της οφείλουν την ανάδειξή τους στο γεγονός ότι ανήκουν στον κύκλο του πρωθυπουργού και των αδελφών του και δεν προέρχονται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ.
Η σημερινή συγκυρία ευνοεί τον Γ. Παπανδρέου, αν πράγματι σχεδιάζει, όπως φαίνεται, να δημιουργήσει ένα μοντέλο διακυβέρνησης ανάλογο εκείνου του Προέδρου των ΗΠΑ, όπου όλη η εξουσία θα πηγάζει από ένα επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, με τον Πρωθυπουργό να παίρνει επάνω του όλα τα σοβαρά θέματα, με υπουργούς που θα παίζουν διεκπεραιωτικό ρόλο και το κόμμα να διατηρείται σε αρκετά μεγάλη απόσταση. Ούτε ο Χρήστος Παπουτσής, ούτε ο Κώστας Σκανδαλίδης έχουν το ανάστημα να «μπλοκάρουν» μία τέτοια εξέλιξη, εμφανιζόμενοι ως υπέρμαχοι των σοσιαλιστικών ιδεών και των αξιών του ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα για να παίξουν το δικό τους προσωπικό παιχνίδι λαϊκίζοντας. Από την άλλη πλευρά, ο Γ. Παπανδρέου χρειάζεται ένα κορμό υπουργών, υφυπουργών και στελεχών που θα έχουν την πολιτική ικανότητα να τον πλαισιώσουν και να περάσουν τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν και εκείνα που θα εξαγγελθούν, στην κοινή γνώμη. Αν δεν το πετύχουν, η θέση του πρωθυπουργού θα καταστεί ιδιαίτερα δυσχερής. Όχι πάντως επειδή οι Χρήστος Παπουτσής και Κώστας Σκανδαλίδης ασκούν επιρροή στον κόσμο…
Δημοσίευση σχολίου