Γιατί κέρδισαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν

<img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/afghanistan-war-3-696x468.jpg" /><br /><br /><b>Χρήστος Γ. Κτενάς</b><br />Όχι ο τίτλος δεν είναι λάθος. Σε μερίδα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής -την πιο ρεαλιστική και ίσως την πιο απομακρυσμένη από τη δογματική ιδεοληψία των νεοσυντηρητικών κύκλων, που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική του υιού Μπους, και αποφάσισαν την εισβολή σε Αφγανιστάν και Ιράκ – η σημερινή αποχώρηση από το Αφγανιστάν θεωρείται ως, έστω και οριακά, γεωπολιτικό κέρδος.<br /><br />Αρχικά να θυμίσουμε πως η εισβολή στο Αφγανιστάν μπορεί να μοιραστεί χρονικά σε 3 (περίπου) στάδια. Το πρώτο ξεκινά από την είσοδο των δυτικών στρατευμάτων στη χώρα το 2001 και φθάνει έως το 2009. Μια περίοδος όπου επιχειρήθηκε το πιο φιλόδοξο του εγχειρήματος, με αρχική επιτυχία στην κύρια διπλή επιδίωξη: δηλαδή την καταδίωξη της Αλ Κάιντα και την κατατρόπωση των Ταλιμπάν. Στην ίδια περίοδο ξεκίνησε και το μεγάλο και βαθιά προβληματικό αμερικανικό πείραμα περί «χτισίματος ενός σύγχρονου Αφγανιστάν», το οποίο βέβαια απέτυχε. Το δεύτερο στάδιο είναι από το 2009 έως περίπου το 2013. Είναι η εποχή Ομπάμα, όπου πλέον η Αμερικανική ηγεσία έχει καταλάβει ότι η ιστορία στο Αφγανιστάν δεν έχει μέλλον, δεν μπορεί να μείνουν εκεί για πάντα. Εδώ όμως ως τακτική «εξόδου» επελέγη μια επιθετική κίνηση: Το να κάνουν το λεγόμενο surge, δηλαδή μια μεγάλη αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας τους στη χώρα (σχεδόν 100.000 προσωπικό το 2010, από 32.000 το 2008) με δράση κατά των Ταλιμπάν και όλων των αντικαθεστωτικών, για να τους διαλύσουν στρατιωτικά, ώστε στη συνέχεια να ξεκινήσει η αποχώρηση. Στο διάστημα αυτό, φονεύεται ο Μπιν Λάντεν (το 2011), οπότε έχουμε και το απαραίτητο ορόσημο νίκης-απεμπλοκής αλλά και βλέπουμε την έναρξη της μεγάλης χρήσης drones (από το 2010), ως βασικού εργαλείου πολέμου. Drones που πλέον χτυπούν και βαθιά στο Πακιστάν, στις εκεί βάσεις των Ταλιμπάν, αλλάζοντας και τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισλαμαμπάντ.<br /><br /><img height="361" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/afghanistan-war-1-300x169.jpg" width="640" /><br /><br />Το τρίτο στάδιο είναι από το 2013 έως σήμερα. Είναι το τελικό μιας πράγματι αργόσυρτης διαδικασίας εξόδου, καθώς ήδη από το 2015 τα αμερικανικά στρατεύματα στη χώρα είναι λιγοστά, περίπου 11.000 στελέχη. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους σε αυτό το διάστημα περισσότερο εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν τοπικές δυνάμεις. Καθώς έχουν διαγνώσει πως «ενιαίο-ισχυρό» Αφγανιστάν δεν μπορεί να υπάρξει, ελπίζουν πως με την αποχώρηση τους, σε ένα σημαντικό τμήμα της χώρας, κυρίως στο κέντρο και στο βορρά, θα υπάρχει μια φιλοδυτική εξουσία. Προς το τέλος αυτού του διαστήματος, από το 2019 και μετά, μιλούν και απευθείας με τους Ταλιμπάν για να διασφαλίσουν την αναίμακτη έξοδο.<br /><br /><img height="425" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/afghanistan-war-2-300x199.jpg" width="640" /><br /><br />Με βάση λοιπόν τα δύο τελευταία χρονικά στάδια, Αμερικανικοί κύκλοι εκτιμούν πως έχουν κερδίσει. Καθώς πέτυχαν επιτέλους την προγραμματισμένη από το 2009 απεμπλοκή τους από το Αφγανιστάν και χωρίς μεγάλες απώλειες σε ζωές την τελευταία στιγμή. Για αυτή την αμερικανική ανάλυση, που επικεντρώνεται στο «τώρα» και όχι στο «χθες», αυτό είναι νίκη έστω και πικρή. Καθώς όχι μόνο ολοκληρώθηκε η αποχώρηση, αλλά πλέον σταματούν την αιμορραγία τους σε αυτή την αφιλόξενη (και γεωπολιτικά «άκαρπη») χώρα, οπότε μετακινούν πολύτιμους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους σε άλλες πτυχές της άμυνας τους, κυρίως στο μέτωπο αντιπαράθεσης με την Κίνα.<br /><br />Τα ερωτήματα εδώ είναι προφανή: Πως μπορούν να επικαλούνται «νίκη» όταν έχασαν σημαντικά σε διεθνές κύρος με μεγάλες προεκτάσεις σε βάθος χρόνου; Ξοδεύοντας σε βάθος χρόνου χιλιάδες ζωές δικές τους και εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανών, Πακιστανών, Ιρακινών κ.ο.κ., μαζί με άπειρα κονδύλια; Αφήνοντας στη μοίρα τους, με απίθανο κυνισμό, χιλιάδες ντόπιους συνεργάτες τους; Περιφρονώντας τους εν ζωή βετεράνους τους, που ακόμη πασχίζουν να ζήσουν στις ΗΠΑ με σοβαρές αναπηρίες, μεγάλο ποσοστό αυτοκτονιών και με δυσκολίες επανένταξης και αξιοπρεπούς επιβίωσης; Ναι, αλλά αυτά για την αμερικανική αντίληψη περί «διαρκούς πολέμου» όπου η χώρα τους βρίσκεται, με την απειλή να αιτιολογεί αμυντικούς προϋπολογισμούς 700 δις δολαρίων το χρόνο, δικαιολογούνται. Τόσο ως «αναμενόμενες απώλειες» και ανατροπές και παροδικά φαινόμενα, αλλά γιατί είναι απότοκα μιας πολύ διαφορετικής γεωπολιτικής σκηνής: εκείνη του 2001 που πλέον δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση με εκείνη του 2021 καθώς οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Μάλιστα αν κάνουμε μια αναδρομή στο 2001, η ερμηνεία αυτή περί αμερικανικής νίκης διευρύνεται.<br /><br /><img height="542" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/afghanistan-war-5-300x254.jpg" width="640" /><br /><br />Τι βλέπουν οι συγκεκριμένοι πυρήνες σκέψης στην Ουάσιγκτον και καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα, αξιολογώντας το σύνολο της τελευταίας εικοσαετίας; Πως σήμερα η Αλ Κάιντα είναι σκιά του εαυτού της. Πως οι Ταλιμπάν ναι μεν πήραν ξανά την εξουσία, αλλά και οι ίδιοι μετασχηματίστηκαν οπότε είναι πιο χειρίσιμοι. Πως στο μεσοδιάστημα, το Ιράκ διαλύθηκε και πλέον δεν αποτελεί κίνδυνο (ως κατακερματισμένο δυστυχώς) για τα αμερικανικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Πως επίσης η Συρία διαλύθηκε, άρα το αυταρχικό καθεστώς του Άσαντ δεν έχει ισχύ παρέμβασης στην περιοχή. Ταυτόχρονα η ολιγόχρονη κυριαρχία της ISIS αντιμετωπίστηκε και μάλιστα με συνασπισμό όλων των γύρω δυνάμεων, από το Ιράκ, το Ιράν, την Τουρκία, και με δυτική βοήθεια. Μιας και όλοι είδαν πόσο εξωφρενικά εξτρεμιστές ήταν αυτοί οι νεόκοποι τζιχαντιστές.<br /><br />Τι άλλο συνέβη στο εντωμεταξύ: Έχουμε την πλήρη κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή, με όλες τις αραβικές χώρες να έχουν μαζί του σχέσεις καλής γειτονίας, έστω και με επιφυλάξεις. Έχουμε την απομόνωση του Ιράν, το οποίο στοχεύουν πλέον οι πάντες, με Σαουδική Αραβία, Ιράκ και Ισραήλ μαζί. Την επιστροφή της Αιγύπτου στο «δυτικό» στρατόπεδο, μετά από πραξικόπημα που ανέτρεψε την ριζοσπαστική κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων. Έχουμε τη «μαύρη τρύπα» της Λιβύης, οπότε και πάλι εδώ, ψυχρά, την αδρανοποίηση της ως επιθετικά ισλαμικής χώρας. Την κατασίγαση της «Αραβικής Άνοιξης», που αρχικά οι ΗΠΑ στήριξαν, αλλά το μετάνιωσαν όταν είδαν ότι μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.<br /><br /><img height="320" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/us-military-air-strike-300x150.jpg" width="640" /><br /><br />Συνολικά οι ΗΠΑ μετρούν σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική τα εξής: Τρεις κομβικές χώρες, παλαιότερα εχθροί τους, το Ιράκ, η Συρία και η Λιβύη, κατεστραμμένες, άρα ακίνδυνες. Σίγουρα όχι ιδανική λύση, αλλά αποδεκτή εντός ρεαλιστικής θεώρησης. Νέες συμμαχίες και στενές σχέσεις με Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και Ιορδανία, με επικράτηση του Ισραήλ. Στην Κεντρική Ασία: Αφγανιστάν ναι μεν χαμένο, αλλά με τους Ταλιμπάν πιο ευάλωτους στη διεθνή πίεση και με πιθανότητα να εκφυλιστούν σε νέο εμφύλιο. Ταυτόχρονα η επικράτηση τους ασκεί πίεση σε Ιράν και Πακιστάν, κάτι που θεωρείται έμμεσο κέρδος. Ακόμη, η γειτονική Ινδία παραμένει αλληλοελεγχόμενη με το Πακιστάν με το τελευταίο να έχει συγκρατηθεί, έστω και οριακά, να μην γίνει μια ακόμη ισλαμιστική θρυαλλίδα. Γενική αποτίμηση: Νίκη έστω και αμαυρωμένη.<br /><br />Μια απώλεια καταγράφεται βέβαια, η οποία όμως δεν θεωρείται οριστική; Είναι η Τουρκία, που βαδίζει σε ένα μοναχικό δρόμο εθνικισμού, θρησκευτικού φανατισμού και φυλετικού μεγαλοϊδεατισμού. Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ πιστεύουν πως εκεί το παιχνίδι δεν έχει χαθεί και έχουν ακόμη «εργαλεία» πίεσης αν η κατάσταση εκτραχυνθεί. Ταυτόχρονα στην Ευρώπη οι Αμερικανοί έχουν «κερδίσει» στο στρατόπεδο τους την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής, Εσθονία, Λιθουανία και Λετονία, ενώ έχουν ισχυροποιήσει τη θέση τους στα Βαλκάνια (με την Ελλάδα να έχει ξεχάσει σχεδόν τον αντιαμερικανισμό της). Ακόμη έχουν ενισχύσει τις σχέσεις τους με πολλές χώρες του Καυκάσου, κυρίως Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν και Τουρκμενιστάν, ενώ τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης/ΝΑΤΟ είναι σε φάση επανεξοπλισμών, οπότε ανακουφίζουν και την αντίστοιχη αμερικανική επένδυση.<br /><br />Είναι αυτή η ανάλυση «ορθή»; «Ηθική»; Αν εκτιμήσει κανείς τις ίδιες εξελίξεις υπό το πρίσμα της αμερικανικής «θεολογίας» του εξαιρετισμού, αυτής δηλαδή της φιλοσοφίας όπου οι ίδιοι οι Αμερικανοί θεωρούν τη χώρα τους ως σπάνια και ευλογημένη (God bless America), με «ιερό καθήκον» την εξαγωγή δημοκρατίας και ευημερίας, έστω και ένοπλα (τι αντίφαση…), τότε όχι. Το να αφήνουν πίσω τους το Αφγανιστάν σε αποκαΐδια και ξανά υπό τους Ταλιμπάν, συν τη μισή Μέση Ανατολή σε διάλυση, δεν μπορεί να είναι νικηφόρο. Αλλά αν ερμηνευθούν αυτές οι εξελίξεις με απάνθρωπο πραγματισμό, μαζί με τα περιφερειακά κέρδη, τις χώρες που αποσύρθηκαν από το αμερικανικό «ραντάρ» ως επικίνδυνες, τις χώρες που επέστρεψαν/εντάχθηκαν στο «δυτικό στρατόπεδο», τότε καταλήγουν σε θετική έκβαση. Ενώ οι ίδιοι κύκλοι συνυπολογίζουν πως αυτή έγινε με τις ΗΠΑ σε κρίση. Καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κατάρρευση του 2008, είχαν ως βαθύ κράτος να διαχειριστούν τον παραλογισμό του Τραμπ αλλά και τη θεατρικότητα του Ομπάμα, συν τις τεκτονικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο: σε κλιματική αλλαγή, με αλλαγή ενεργειακού μίγματος, με επικράτηση νέων ανατρεπτικών τεχνολογιών, με σοβαρές αλλαγές στις προτεραιότητες της οικονομικής ανάπτυξης που πλέον πρέπει να λάβει υπόψη της τις μεγάλες ανισότητες εισοδήματος, ευκαιριών, πρόσβασης στην εκπαίδευση και στην τεχνολογία κ.ο.κ. Άρα συμπεραίνουν πως «και πάλι καλά που καταφέραμε τόσα πολλά και με σημαντικές εσωτερικές δυσκολίες».<br /><br />Μας αρέσει στην Ελλάδα αυτή η ανάλυση; Όχι είναι η απάντηση. Αλλά μπορεί να μας δείξει πως η διεθνής πολιτική δεν είναι ένα άκαμπτο περιβάλλον αυστηρών δεσμεύσεων, απαράβατων αρχών και όρων και μεγαλόπνοων στοχεύσεων. Αντίθετα, είναι ένα ρευστό πεδίο, συνεχών μεταλλαγών, επανακαθορισμού στόχων και επαναξιολόγησης και βέβαια σημαντικής άσκησης υποκριτικής και αμνησίας. Ναι, το 2001, όταν η πληγωμένη και οργισμένη και ντροπιασμένη Αμερική από το χτύπημα των Δίδυμων Πύργων, εκστράτευε κατά της «παγκόσμιας τρομοκρατίας», οι επιδιώξεις και κυρίως οι φαντασιώσεις ήταν τελείως διαφορετικές. Τότε οι μεγάλες υποσχέσεις έδιναν και έπαιρναν, για το πως η «δημοκρατία θα νικούσε» και πως η «τρομοκρατία θα έβρισκε το τέλος της». Σήμερα, 20 χρόνια μετά, οι τόνοι έχουν πέσει, οι προσδοκίες έχουν μειωθεί, και η ρεαλιστική αμερικανική πολιτική βλέπει ένα έστω και οριακά θετικό ισοζύγιο ισχύος. Ενώ σε ότι μας αφορά, η Ελλάδα είναι πλέον σε μια ειδική θέση, ευελπιστώντας πως η αναβάθμιση της εντός του δυτικού στρατοπέδου (που πράγματι υπάρχει), μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι μονιμότερο. Με γενική παραδοχή, πως η πραγματικότητα είναι πάντα σκληρή και πολύ σκληρότερη αν μέχρι τώρα την έβλεπες μέσα από φίλτρα, είτε ινσταγκραμικά είτε φαντασιακά, είτε ιδεολογικά.<br /><br /><img height="430" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/08/afghanistan-war-4-300x202.jpg" width="640" /><br /><br /><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί κέρδισαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν

Χρήστος Γ. Κτενάς Όχι ο τίτλος δεν είναι λάθος. Σε μερίδα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής -την πιο ρεαλιστική και ίσως την πιο απομακρυσμέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πυρηνικές βλέψεις Τουρκίας: Διεθνής προβληματισμός - Η επικίνδυνη αδράνειά μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://iskra.gr/wp-content/uploads/2021/01/18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="396" data-original-width="630" height="396" src="https://iskra.gr/wp-content/uploads/2021/01/18.jpg" width="630" /></a></div><br /><div><b>Δρ. Κων/νος Αποστόλου-Κατσαρός*</b></div><div>Η Τουρκία είναι αναγκασμένη λόγω των εσωτερικών κοινωνικών αντιφάσεών της (εγγενή ανομοιογένεια) σε συνδυασμό με την πληθυσμιακή έξαρσή της, να ωθείται προς την εξωστρέφεια και τον επεκτατισμό, σε μια προσπάθεια διατήρησης της δυναμικής της, όπως προέβλεψε ο Παναγιώτης Κονδύλης στο εμβληματικό του έργο «<a href="https://fdocument.org/document/-55cf992a550346d0339bf614.html">Θεωρία του Πολέμου</a>» (σσ. 385-389).<br /><br />Στόχος της είναι να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη στο αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, εφαρμόζει μια ακροσφαλή άσκηση ισορροπίας, η οποία προς το παρόν εξυπηρετεί περισσότερο την Ευρασία και λιγότερο τη Δύση. Η ακροβασία της όμως περιορίζεται από μια βασική παράμετρο που την κρατά προσδεμένη στο Νατοϊκό άρμα. Το γεγονός ότι δεν διαθέτει (προς το παρόν) πυρηνικό οπλοστάσιο, της στερεί τον απαραίτητο συντελεστή ισχύος για την υλοποίηση των φιλοδοξιών της.<br /><br />Η σημασία που η Άγκυρα δίνει στα πυρηνικά, φάνηκε από τη σχετική δήλωση του Ρ.Τ. Ερντογάν τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Οικονομικό Φόρουμ της Κεντρικής Ανατολίας  όπου είπε: «Κάποιος έχει πυρηνικούς πυραύλους, όχι έναν, ούτε δύο, αντιθέτως εγώ δεν έχω πυρηνική κεφαλή στα χέρια μου. Δεν συμφωνώ με αυτό. Επί του παρόντος, μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, δεν υπάρχει σχεδόν καμία που να μην διαθέτει πυρηνική κεφαλή, όλες έχουν». Πρόσθεσε δε, «πώς μας λένε μην το κάνουμε; Έχουμε εδώ κοντά το Ισραήλ, που εκφοβίζουν κατέχοντάς τα». Κατέληξε μάλιστα επισημαίνοντας με νόημα ότι «εργαζόμαστε για αυτό», υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει τις προσπάθειες απόκτησης πυρηνικών, όπως θα εξηγηθεί παρακάτω.<br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος ο Τούρκος Πρόεδρος ξεκαθάρισε τις θέσεις του και ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2019, όταν επέκρινε τη «Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων» (στην οποία συμμετέχει από το 1980) που απαγορεύει σε χώρες όπως η Τουρκία να αναπτύξουν πυρηνικά όπλα .<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία υπέγραψε το 1996 και τη «Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών». Προφανώς όμως πρόκειται για ψιλά γράμματα έναντι των ρεβιζιονιστικών νεοοθωμανικών βλέψεων του «σουλτάνου» που επέλεξε να διατρανώσει με τη γνωστή υπεροπτική ρητορική του την πρόθεση για απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου. Ένα οπλοστάσιο το οποίο αποτελεί όχημα για την απεξαρτητοποίηση της Τουρκίας από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και αποσκοπεί στη χάραξη μιας αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής, όπως άλλωστε εμμέσως προειδοποιεί και ο ειδικός στα πυρηνικά όπλα και ερευνητής στο Ινστιτούτο για την Ειρήνη και την Πολιτική Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, Μόριτζ Κούτ: «Ένα πυρηνικό όπλο όχι μόνο δεν θα ηρεμήσει την κατάσταση ασφάλειας στην Άγκυρα, αλλά θα ενισχύσει το … «εγώ» της χώρας. Επειδή οι ατομικές βόμβες εγγυώνται μια θέση στην πρώτη σειρά της γεωπολιτικής. Μια ιδέα που θα ήθελε ο Ερντογάν» (Μ. Ψύλος «Δημοκρατία», 22/02/2021).<br /><br />«Θα γίνει σύντομα η Τουρκία πυρηνική δύναμη;»<br /><br />«Ελπίζω να μην συμβεί, αλλά η Τουρκία φαίνεται να το επιδιώκει» απαντά ο Μόριτζ Κούτ. Ο δε πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε σε συνέδριο του Economist ότι «η Τουρκία θα είναι η επόμενη πυρηνική δύναμη στη γειτονιά μας». Εξίσου προβληματισμένος εμφανίστηκε και ο Ισραηλινός πολιτικός επιστήμονας Γιακόβ Κάντμι, ο οποίος εκτιμά ότι είναι θέμα χρόνου η Άγκυρα να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Υπενθυμίζεται επίσης ότι στις 15 Φεβρουαρίου 2010 ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου είχε ενημερώσει τον Έλληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ότι, σύμφωνα με πληροφορίες των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, η Τουρκία είχε ήδη τη δυνατότητα να γίνει πυρηνική δύναμη. <br /><br />Είναι γεγονός ότι εδώ και χρόνια παρατηρούμε την προσέγγιση από την Τουρκία χωρών που διαθέτουν τακτικά πυρηνικά όπως το Πακιστάν και η Ρωσία. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στο Ακουγιού (και όχι μόνο, αφού δρομολογείται η κατασκευή δεύτερου στη Σινώπη, αλλά και τρίτου στην Ανατολική Θράκη), αφού αφ' ενός μειώνει την ενεργειακή εξάρτησή της και αφ' ετέρου αποκτά την πυρηνική τεχνογνωσία. Ήδη από το 2015 δεκάδες Τούρκοι σπουδάζουν πυρηνική μηχανική σε ρωσικά πανεπιστήμια. Για τους παροικούντες είναι γνωστό ότι η κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων ηλεκτροπαραγωγής, θεωρείται το πρώτο απαραίτητο στάδιο για την κατασκευή τακτικών πυρηνικών όπλων. Επομένως, η απόκτηση πυρηνικών δυνατοτήτων από την Τουρκία υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα γίνει άμεσα. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει μια ενδεχόμενη «άλλου είδους συνδιαλλαγή» με το στενά συνεργαζόμενο Πακιστάν.<br /><br />Η ανησυχία αυτή εντάθηκε μετά από δημοσίευμα του <a href="https://www.aljazeera.com/news/2021/3/10/turkeys-nuclear-dilemma">aljazeera.com (10/03/2021)</a> όπου αναφέρει ότι η Τουρκία και το Πακιστάν, έχουν επισπεύσει τις κοινές δράσεις και σύμφωνα με πληροφορίες (από αδιευκρίνιστη πηγή), το Ισλαμαμπάντ προτίθεται να υποστηρίξει «κεκαλυμμένα» (covertly) ένα τουρκικό πρόγραμμα κατασκευής πυρηνικών όπλων. Άλλωστε, από το 2015 η γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν στοιχεία για τις πυρηνικές βλέψεις της Τουρκίας από τα οποία προκύπτει ότι προσπαθεί να ακολουθήσει τα βήματα του Ιράν. Σύμφωνα με τις γερμανικές πηγές, ήδη από τον Μάιο του 2010, ο Πρόεδρος Ερντογάν είχε ζητήσει να ξεκινήσουν την ανέγερση εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι η Τουρκία έχει ήδη στην κατοχή της εμπλουτισμένο ουράνιο προερχόμενο από παράνομη συνδιαλλαγή. Η ίδια η τουρκική αστυνομία στην επαρχία Bolu «ανακάλυψε» (μυστηριωδώς) και κατέσχεσε ποσότητα ραδιενεργού Καλιφόρνιου, το οποίο χρησιμοποιείται σε πυρηνικά όπλα και αντιδραστήρες. Εκτός των άλλων, η Τουρκία φέρεται να συμμετείχε και στις δραστηριότητες του Πακιστανού λαθρέμπορου πυρηνικών προϊόντων Αμπντούλ Καντίρ Χαν, ο οποίος μεταξύ 1987 και 2002 πούλησε χιλιάδες φυγοκεντρητές στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Λιβύη, τα ηλεκτρονικά συστήματα των οποίων προήλθαν από την Τουρκία .<br /><br />Ίσες αποστάσεις από Ρωσία-ΗΠΑ… Πιο κοντά στο Πακιστάν<br /><br />Ο λόγος που η γείτονα επέλεξε να συνεργαστεί στον συγκεκριμένο τομέα με το ομόθρησκο (και λιγότερο φιλοδυτικό υπό την ηγεσία του Ιμράν Καν) και καθ’ όλα πρόθυμο Πακιστάν, είναι ότι οι δύο σουνιτικές δυνάμεις έχουν ως συνεκτικό υλικό το Ισλάμ, ενώ τα ανταλλάγματα με την εκατέρωθεν στρατιωτική υποστήριξη, τους ιστορικούς  αλλά και τους οικονομικούς δεσμούς (προσδοκώμενος όγκος εμπορικών συναλλαγών έως το 2023, στα 5 δισ. δολάρια), συναποτελούν το επιστέγασμα. Άλλωστε εδώ και καιρό έχουν συνάψει συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας οι οποίες ήδη διευρύνονται ως απόρροια των γεγονότων του Αφγανιστάν που συμβάλουν στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεών τους . Η Τουρκία είναι ήδη ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων του Πακιστάν (πρώτη είναι η Κίνα. Η εγγύτητά τους αντανακλάται και στη διπλωματική σφαίρα. Πακιστανικοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους στην Τουρκία σχετικά με τις παράνομες έρευνες φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ πακιστανικές αεροναυτικές δυνάμεις συμμετείχαν σε ασκήσεις και παραβιάσεις των ελληνικών και κυπριακών θαλασσίων ζωνών καθώς και του εναέριου χώρου. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι από το 1974 τo Πακιστάν ήταν στο πλευρό των Τούρκων και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην εισβολή/κατοχή της Κύπρου. Συνεπώς, η συνεργασία τους στον πυρηνικό τομέα μάλλον έρχεται ως φυσικό επακόλουθο, αν όχι ως μοναδική επιλογή για την Τουρκία. Ο διευθυντής του Τζόναθαν Σπάηερ (με έτερο διευθυντή τον Σέθ Φραντσμαν) αναφέρει ότι: «οι ισχυροί και αναπτυσσόμενοι στρατηγικοί δεσμοί της Άγκυρας με το Πακιστάν προκαλούν διεθνή ανησυχία σχετικά με το ενδεχόμενο μεταφοράς τεχνογνωσίας κατασκευής πυρηνικών όπλων. Η Τουρκία έχει ήδη τη θέληση και τις πρώτες ύλες. Αυτή η γνώση είναι ο παράγοντας που αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει».<br /><br />Όσον αφορά στις ΗΠΑ, είναι πολλοί οι λόγοι που δεν θα ανεχτούν το ενδεχόμενο η γείτονα να εξελιχθεί σε πυρηνική δύναμη. Όπως προαναφέρθηκε αυτό θα συνεπάγεται τη γεωπολιτική αυτονόμησή της, προκαλώντας την αποδόμηση της υφιστάμενης. Ταυτόχρονα δε κατ' αυτόν τον τρόπο, αναδύεται ως νέα απειλή για τα συμφέροντα του στενά συνεργαζόμενου Ισραήλ και επιπλέον θα γίνει η αιτία για μια κούρασα πυρηνικών εξοπλισμών στην ευρύτερη περιοχή. Όλοι αυτοί οι φόβοι αποσταθεροποίησης, εξετάζονται από τους αμερικανούς εδώ και καιρό. Παρά ταύτα η τουρκική ηγεσία που είναι υπερφιλόδοξη, κάνει το λάθος να υπερεκτείνεται συνεχώς πέραν των οικονομικών, διπλωματικών, στρατιωτικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων της. Η Αμερική που ως γνωστόν δίνει μεγάλη βαρύτητα στην στρατιωτική τεχνολογία, εκτιμάται ότι θα επιτρέψει την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντική βιομηχανίας μέχρις ενός σημείου αλλά τα πυρηνικά ξεπερνούν κατά πολύ το σημείο ανοχής της.<br /><br />Από την άλλη η Ρωσία, με την οποία η Τουρκία έχει συνάψει μια ευκαιριακή (και όχι στρατηγική) συνεργασία, έχει κάθε λόγο να παρέχει πυρηνική τεχνογνωσία για την κατασκευή του Ακουγιού σε μια προσπάθεια να ρηγματώσει συνειδητά το ΝΑΤΟ, όμως σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να δει τακτικά πυρηνικά όπλα στα χέρια της Τουρκίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα επιτύχει τελικά τον στόχο της. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα υπάρξουν πολλά προσκόμματα στην διαδικασία αυτή από δρώντες με συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, όπως το Ισραήλ, η Γαλλία αλλά και η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ.<br /><br />Συγκεκαλυμμένη εργαλειοποίηση του βαλλιστικού και διαστημικού προγράμματος<br /><br />Το έτερο προαπαιτούμενο σκέλος ενός πυρηνικού προγράμματος, είναι το βαλλιστικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στην ανάπτυξη πυραύλων που θα φέρουν τις πυρηνικές κεφαλές. Είναι αλήθεια ότι η γείτονα έχει ήδη εξελίξει το πυραυλικό δυναμικό που απαιτείται για να απειλήσει ευθέως την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Αναλυτές εκτιμούν ότι επί του παρόντος διαθέτει εγχώριας κατασκευής βαλλιστικούς πυραύλους θεάτρου επιχειρήσεων (Theater Ballistic Missiles) τύπου Short Range Ballistic Missiles (βεληνεκούς >1000km) ενώ υπάρχουν αναφορές για πυραύλους με βεληνεκές άνω των 1000km .<br /><br />Σε αυτό το σημείο έμφαση πρέπει να δοθεί και στο εξαγγελθέν διαστημικό πρόγραμμα της Τουρκίας το οποίο είναι κομβικό. </div><div><ul style="text-align: left;"><li>Πρώτον, διότι θα επιτρέπει την υποστήριξη τoυ όγκου των δεδομένων που θα προέρχεται από την δορυφορική τηλεκατεύθυνση των μη επανδρωμένων αεροχημάτων και των ταχυπλόων της, ταυτοχρόνως με τη στοχοποίηση των βαλλιστικών πυραύλων. </li><li>Δεύτερον, γιατί εξυπηρετεί την ανάπτυξη πυραύλων/φορεών εμβέλειας >3500km ή και μεγαλύτερης (Medium Range Ballistic Missiles ή μεγαλύτερους). Με άλλα λόγια το τουρκικό διαστημικό πρόγραμμα ενδέχεται να είναι μια καλοστημένη βιτρίνα για να υποστηρίξει το πυρηνικό της πρόγραμμα, ενώ με την προκύπτουσα εμβέλεια πυραύλων, γίνεται αντιληπτό το εύρος των χωρών που θα απειληθούν άμεσα, χωρίς καν να λάβουμε υπόψη την δυνατότητα εκτόξευσης από πλοία επιφανείας αλλά και από υποβρύχια…</li></ul><img height="480" src="https://www.sigmalive.com/uploads/default/files/161249d005a018.jpg" width="640" /><br /><i>Οι άμεσοι κίνδυνοι από την κατασκευή του Ακουγιού</i><br /><br />Πέραν τούτου, και εκτός των όσων προαναφέραμε, ένας επιπλέον παράγοντας προβληματισμού είναι η -όχι τυχαία- επιλογή κατασκευής του Ακουγιού (<a href="https://www.power-technology.com/projects/akkuyu/">1</a> και <a href="http://en.kremlin.ru/events/president/news/57190">2</a>) πλησίον της Κύπρου (σε απόσταση περίπου 85km), γεγονός που δημιουργεί προφανείς λόγους ανησυχίας και που αφορούν:<br /><br />-Πρώτον, στην πιθανότητα ατυχήματος (είτε λόγω ανθρωπίνου λάθος, είτε κατασκευαστικής αστοχίας, είτε της σεισμικότητας της περιοχής, βλ. Φουκουσίμα και η οποία επισημάνθηκε με ανεμικές και ετεροχρονισμένες δηλώσεις (για την «τιμή των όπλων»; Αφού η κατασκευή βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο…) από τον Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Δένδια. Όσον αφορά στην ελληνοκυπριακή πλευρά, ο ακαδημαϊκός Δρ. Κλέαρχος Κυριακίδης είναι μάλλον ο πρώτος που έθεσε το ζήτημα, ενώ ανεξήγητη νεκρική σιγή επικρατεί στην Κυπριακή Δημοκρατία.<br /><br />-Δεύτερον, σε ζητήματα ασφάλειας της ευρύτερης περιοχής (τρομοκρατικές ενέργειες, ένοπλες διενέξεις κλπ). Αμερικανοί αναλυτές όπως ο Χένρυ Σοκόλσκι (εκτελεστικός διευθυντής του, προειδοποιούν για το αυτονόητο, ότι δηλαδή: «η γειτονιά σας είναι επικίνδυνη. Άνθρωποι πολεμούν. Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες σε έναν πόλεμο μπορεί να αποτελέσουν στόχο». Πρόσθεσε δε ότι «τέτοιου είδους χτυπήματα μπορούν να δημιουργήσουν ανησυχία και να οδηγήσουν σε έκλυση ραδιενέργειας, όπως το Τσέρνομπιλ ή χειρότερα».<br /><br />Επίλογος<br /><br />Συμπερασματικά, το νέο εγχείρημα της γείτονος συνιστά σε κάθε περίπτωση παράγοντα ανησυχίας βραχυπρόθεσμα (κατασκευή Ακουγιού) αλλά και μακροπρόθεσμα (δυνάμει ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών) για τον Ελληνισμό εν συνόλω και κατ’ επέκταση για την Βορειοατλαντική Συμμαχία. Η ειλημμένη απόφασή της για την απομάκρυνση/αυτονόμηση από τη Δύση προϋποθέτει προηγουμένως την απόκτηση τακτικών πυρηνικών, κίνηση που θα οδηγήσει σε αντανακλαστική κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών σημαντικών δρώντων στην ευρύτερη περιοχή μας. Υπό αυτό το πρίσμα, για τη Δύση αποτελεί «Δούρειο ίππο» ενώ για την Ευρασία, είναι ένα «ανεξέλεγκτο κανόνι» (loose cannon). Συνακόλουθα, οι γεωπολιτικές κυβιστήσεις της πέραν των διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων της, εκτιμάται ότι θα έχουν τραγική κατάληξη για την ίδια, αλλά μέχρι τότε θα ωρύεται προσπαθώντας να καλύψει την αδυναμία της, για να καθηλώσει όσους αντίπαλους διακατέχονται από φοβικά σύνδρομα και ατολμία. Όπως έλεγε και ο Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά ποτέ όλους όλο τον καιρό».<br /><br />Όσον αφορά στα του οίκου μας, μολονότι αποτελεί γενική παραδοχή ότι «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά», δυστυχώς οι Αθηναϊκές και Κυπριακές ελίτ, αρνούνται να λάβουν σοβαρά υπόψη το ενδεχόμενο η Τουρκία να βρίσκεται ήδη σε διαδικασία ανάπτυξης πυρηνικών ικανοτήτων (έστω και στοιχειωδών), πολλώ δε μάλλον να αναλάβουν δράση για την ανάσχεση αυτής της απειλής (όπως για παράδειγμα το Ισραήλ εξετάζει έναντι του Ιράν). Η αλήθεια όμως είναι ότι εάν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε έναντι του εφιαλτικού αυτού σεναρίου -εναποθέτοντας και αυτό στον παράγοντα τύχη-, τότε στην ουσία παίζουμε «κορώνα-γράμματα» με την ίδια μας την υπόσταση.<br /><br /><b><i>*Ειδικός τεχνικός σύμβουλος. Διετέλεσε λέκτορας και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον της Βρετανίας.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.sigmalive.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πυρηνικές βλέψεις Τουρκίας: Διεθνής προβληματισμός - Η επικίνδυνη αδράνειά μας

Δρ. Κων/νος Αποστόλου-Κατσαρός* Η Τουρκία είναι αναγκασμένη λόγω των εσωτερικών κοινωνικών αντιφάσεών της (εγγενή ανομοιογένεια) σε συνδυασμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ακάρ: Ο αριθμός των ανθρώπων που εκφράζουν τις απόψεις μας έχει αυξηθεί στην Ελλάδα. Καταλάβατε;

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/f1/f1aaeeead009498f9e1b7d07899fce54.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br /><div><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Πολεμική ρητορική, όσον αφορά την χώρα μας, υιοθέτησε σε σημερινές του δηλώσεις ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος για άλλη μια φορά ζήτησε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.<br /><br />Ο Χουλουσί Ακάρ "στοχοποίησε" εκ νέου το Καστελόριζο και αναφέρθηκε στα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας που ενοχλούν την Τουρκία, σε συνέντευξή του στο κανάλι Haber7.<br /><br />"Λέμε ότι πρέπει να βρούμε πολιτικές λύσεις στα προβλήματά μας μέσω διαλόγου. Υπάρχει ένας μηχανισμός που καθιερώθηκε στο ΝΑΤΟ μετά τη συνάντηση του προέδρου μας με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, υπάρχουν συζητήσεις για μέτρα εμπιστοσύνης και οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των Υπουργείων Άμυνας". είπε.<br /><br />"Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει νησί 6 μίλια χωρικά ύδατα και 10 μίλια εναέριου χώρου", δήλωσε ο Ακάρ και συμπλήρωσε: "Οι σημαντικότερες συμφωνίες σχετικά με τα νησιά είναι η Λωζάνη και το Παρίσι. Αυτές οι συμφωνίες λένε ότι τα 23 νησιά δεν μπορούν να οπλιστούν. Όπλισαν 16 από αυτά. Αν κάνω του κεφαλιού μου, αυτό δεν ορίζεται ως συνθήκη".<br /><br />"Είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας, είμαστε αποφασισμένοι και είμαστε ικανοί για αυτό. Ό,τι κι αν κάνουν, θα πάρουν την απάντηση. Ορισμένοι συνταξιούχοι Έλληνες στρατιωτικοί, πολιτικοί, διπλωμάτες, ακαδημαϊκοί... Ο αριθμός των ανθρώπων που εκφράζουν τις απόψεις μας έχει αυξηθεί στην Ελλάδα. Αυτά είναι σημαντικά".<br /><br />"Αγοράζοντας 3-5 μεταχειρισμένα αεροπλάνα, 3-5 πλοία, μην νομίσετε ότι θα αποκομίσετε πλεονέκτημα έναντι των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή είναι μια μάταιη προσπάθεια. Άλλωστε, το να έχεις μια τέτοια περιπέτεια όταν έχεις τόσο μεγάλο εξωτερικό χρέος είναι ενάντια στην ευημερία του ελληνικού λαού και κάνει τη ζωή του δύσκολη. ", είπε ο Ακάρ.<br /><br />Όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση στην Κύπρο, ο Ακάρ είπε: "Δύο κυρίαρχα, ισότιμα, ανεξάρτητα κράτη. Οι Κύπριοι αδελφοί μας πήραν την απόφασή τους".<br /><br />"Μπορούμε να λύσουμε τα ζητήματα S400 και F35 με τις ΗΠΑ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλλά δεν μπορούμε να φτάσουμε πουθενά χωρίς να λύσουμε το YPG. Η συντονισμένη εργασία των ΗΠΑ με την Τουρκία στη Μέση Ανατολή φέρνει επιτυχία. Με άλλα λόγια, η συνεργασία με την Τουρκία δεν είναι με την τρομοκρατική οργάνωση YPG... Δεν θα φτάσετε πουθενά χωρίς να συνεργαστείτε με την περιφερειακή δύναμη. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα στη Μέση Ανατολή αγνοώντας την Τουρκία. Επιλέξτε λοιπόν καλά τον σύμμαχό σας, ποιος είναι ο σύμμαχός σας;", δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ακάρ: Ο αριθμός των ανθρώπων που εκφράζουν τις απόψεις μας έχει αυξηθεί στην Ελλάδα. Καταλάβατε;

Πέτρος Κράνιας Πολεμική ρητορική, όσον αφορά την χώρα μας, υιοθέτησε σε σημερινές του δηλώσεις ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο οπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κούρδοι προειδοποιούν: ''Ο Ερντογάν επιδιώκει κατάργηση της Λωζάννης έως το 2023''.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-08/20210821-20210815-murat-karayilan-3-jpgb3f844-image-jpeg6a205c-image.jpg?itok=KKNtTkOl" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Ερντογάν υλοποιεί πλήρως ανθελληνικό σχέδιο βήμα-βήμα χωρίς να παρεκκλίνει της πορείας του έως τώρα.</span></h3>Εν μέσω τρομερών, από άποψη καταστροφής του περιβάλλοντος στην Ελλάδα εδώ και πολλές ημέρες( πυρκαγιές σε τόσα μέτωπα), ο Κούρδος ηγέτης του στρατιωτικού τμήματος του ΡΚΚ M. Karayılan, αφού επικαλέστηκε πρόσφατη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού στο Şırnak, ο οποίος δήλωσε ότι ήταν "χαρούμενος" διότι σύντομα θα μπορούσε να "περπατήσει στη Συρία ή το Ιράκ" από το τουρκικό έδαφος, προειδοποιεί ουσιαστικά και την Ελλάδα για τα πραγματικά σχέδια του Ερντογάν.<br /><br />“Δεν πρόκειται για μια περιθωριακή παρατήρηση ή μια δήλωση που έγινε κατά λάθος”, είπε ο Καραγιλάν συνεχίζοντας, "Φαίνεται ότι η Άγκυρα θέλει να κρατήσει αυτό το θέμα στην ημερήσια διάταξη. Ο Σοιλού επανέλαβε τα λόγια του και στο κατεχόμενο Αφρίν. Επιπλέον, υπάρχει συνεχής αναφορά της τουρκικής κυβερνήσεως για τη Συνθήκη της Λωζάννης, και τη διάδοση αποκαλύψεων για το 2023, ( εκατό χρόνια μετά τη συμφωνία που καθιέρωσε τα εθνικά σύνορα της Τουρκίας και οδήγησε στην τετράπλευρη διαίρεση του Κουρδιστάν).<br /><br />Το γεγονός ότι οι τουρκικές "εθνικιστικές, σοβινιστικές δυνάμεις" επιμένουν στην ερμηνεία τους ότι η Συνθήκη της Λωζάννης λήγει μετά από εκατό χρόνια, και αυτό είναι επίσης ένδειξη ότι η τουρκική κατοχή θα επεκταθεί σε ολόκληρο το Κουρδιστάν”, ανέφερε ο ίδιος.<br /><br />Αν και νομικά δεν ισχύει ο τουρκικός ισχυρισμός για την συνθήκη της Λωζάννης, η οποιαδήποτε άλλη διεθνή συνθήκη, μιλάμε για Τούρκους που έχουν δημιουργήσει τον “δικό τους” στην κυριολεξία κόσμο μέσα στον οποίο διαβιούν και σχεδιάζουν.<br /><br />Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο είναι το ΑΚΡ και ο Ερντογάν στην εξουσία, αυτή η επιδίωξη θα συνεχιστεί μαζί με τον “υβριδικό πόλεμο” κατά Ελλάδος και Κύπρου.<br /><br />Η ανατροπή της Συνθήκης της Λωζάνης, είναι μόνιμος στόχος του Ερντογάν το 2023, στο οποίο συμπληρώνονται 100 χρόνια από την υπογραφή της έχει γίνει έμμονη ιδέα στον Τούρκο πρόεδρο.<br /><br />Το 2017 όταν επισκέφθηκε επίσημα την Αθήνα, το είχε δηλώσει ο ίδιος και πολλοί το θεώρησαν ως «γραφικό», αλλά δεν είναι έτσι.<br /> <br />Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί, η αναφορά για δήθεν νησιά που κατέχει παράνομα η Ελλάδα, το σχέδιο “Γαλάζια Πατρίδα”, και οι συνεχείς προκλήσεις με την μουσουλμανική μειονότητα στην Δυτική Θράκη, μας δείχνουν ότι ο Ερντογάν έχει σοβαρό σχέδιο κατά της Ελλάδος και το ακολουθεί πιστά.<br /><br />Η αναφορά Τούρκων αξιωματούχων στον «Εθνικό Όρκο» του 1920, (που μιλά για τουρκικά σύνορα μέσα στα οποία περιλαμβάνονται τα νησιά του βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, η δυτική Θράκη μέχρι τον Νέστο ποταμό, η Κύπρος), μας καταδεικνύουν ότι έρχονται δύσκολες καταστάσεις το επόμενο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.<br /><br />Οι επεκτατικοί σχεδιασμοί της Τουρκίας σε Αιγαίο Πέλαγος και Α.Μεσόγειο έχουν τεθεί σε πλήρη εφαρμογή, και για αυτό το θέμα έχουμε προβεί σε μια μίνι κούρσα εξοπλισμών, αφού όπως όλα δείχνουν τα “δύσκολα” έπονται για τον ελληνισμό σε συνδυασμό με την διεθνή κατάσταση, και η μόνη στήριξη μας είναι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και ο Θεός, κανείς άλλος στην κυριολεξία.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι Κούρδοι προειδοποιούν: ''Ο Ερντογάν επιδιώκει κατάργηση της Λωζάννης έως το 2023''.

Ο Ερντογάν υλοποιεί πλήρως ανθελληνικό σχέδιο βήμα-βήμα χωρίς να παρεκκλίνει της πορείας του έως τώρα. Εν μέσω τρομερών, από άποψη καταστροφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια επιστολή του μπιν Λάντεν από τον τάφο για τον Μπάιντεν

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/08/bin_laden_epistoli_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Εκατομμύρια ισλαμιστών τον αποκαλούσαν με δέος με διάφορα παρατσούκλια! Ο “Πρίγκιπας”, ο “Εμίρης”, ο “Μαύρος Εμίρης”, ο “Αμπού Αμπντάλαχ”, ο “Σεΐχης Μουτζαχεντίν”, ο “Σείχης Λέοντας”, ο “Επισκέπτης”, ο “Διευθυντής” ήταν τα κυριότερα παρατσούκλια του ενώ είχε κι άλλα τόσα, λιγότερα γνωστά! Το πραγματικό πλήρες όνομά του με το οποίο καταχωρήθηκε κατά την γέννηση του στις 10 Μαρτίου 1957, ήταν Οσάμα μπιν Μοχάμεντ μπιν Αουάντ μπιν Λάντεν.<br /><br />Ο λόγος σήμερα θα είναι για τον Οσάμα μπιν Λάντεν! Είναι δυνατόν, 10 χρόνια από τον θάνατό του, ο κορυφαίος τρομοκράτης της ιστορίας, να στέλνει μηνύματα από τον τάφο; Κι όμως είναι! Ήταν Μάιος του 2010, όταν ο Λάντεν είχε στριμωχτεί στα καταφύγιά του αφού είχε πληροφορίες ότι τέσσερις ειδικές ομάδες τον κυνηγούσαν με σκοπό να τον εξολοθρεύσουν. Κατά την προεδρία Κλίντον, πριν τους Δίδυμους Πύργους, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, είχαν εντοπίσει οκτώ φορές τα κρησφύγετά του, αλλά ο πρόεδρος δεν είχε για διάφορους λόγους δώσει την εντολή σύλληψης-εκτέλεσης!<br /><br />Αυτό επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές στα πρώτα χρόνια της προεδρίας Ομπάμα. Μέχρι που οι πληροφοριοδότες του αρχιτρομοκράτη του έστειλαν το μήνυμα ότι ο Ομπάμα τον θέλει νεκρό. Από τότε και μετά, ο μπιν Λάντεν, άρχισε να κρύβεται σε απίστευτα μέρη και άλλαζε διαρκώς τόπο κατοικίας. Επιπρόσθετα, επικοινωνούσε με τους συνεργάτες του με αναλογικά κι όχι με ψηφιακά μέσα. Απέφευγε τα κινητά τηλέφωνα, τα δορυφορικά, το διαδίκτυο. Είχε αναπτύξει ένα δίκτυο παραδοσιακών ταχυδρόμων, που μετέφεραν τις επιστολές του χέρι-χέρι στους παραλήπτες.<br />Η επιστολή και το νόημά της<br /><br />Εστιάζουμε, λοιπόν, σήμερα, σε μια από αυτές, που είχε γράψει τον Μάιο του 2010 και η οποία τον ίδιο μήνα παραδόθηκε στον παραλήπτη της. Στην επιστολή αυτή, προέτρεπε ένα συνεργάτη και φίλο του να σχεδιάσει την δολοφονία του προέδρου Ομπάμα. Η επιστολή αυτή ξεκινά ως “διαταγή”, αλλά ο ιδρυτής της Αλ Κάιντα, στην επιστολή του αυτή, πάει το πράγμα παραπέρα και εντυπωσιάζει με την σατανικότητα των εντολών που δίνει! Αξίζει να τις διαβάσουμε επί λέξει:<br /><br /><img height="559" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/08/binladen-1024x894.jpg" width="640" /><br /><br /><i>«Ζήτησα από τον Σεΐχ Σαΐντ, ο Αλλάχ να ελεήσει την ψυχή του, να αναθέσει στον αδελφό lλιας να προετοιμάσει δύο ομάδες η μία στο Πακιστάν και η άλλη στην περιοχή Μπαγκράμ του Αφγανιστάν – με την αποστολή να προβλέψει και να εντοπίσει τις επισκέψεις του Ομπάμα ή του Πετρέους στο Αφγανιστάν ή στο Πακιστάν για να στοχεύσουν τα αεροσκάφη οποιουδήποτε από αυτούς.<br /><br />»Δεν θέλω να στοχεύσουν τις επισκέψεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν, του υπουργού Άμυνας Γκέιτς, των επικεφαλής του επιτελείου (προέδρου) Μούλεν ή του ειδικού απεσταλμένου στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν (Ρίτσαρντ) Χόλμπρουκ. Οι ομάδες θα παραμείνουν σε επιφυλακή για τον Ομπάμα ή τον Πετρέους. Ο Ομπάμα είναι ο επικεφαλής των Απίστων και αν τον σκοτώσουμε, αυτόματα ο Μπάιντεν θα αναλάβει την προεδρία για το υπόλοιπο της θητείας, όπως είναι ο (συνταγματικός) νόμος εκεί.<br /><br />»Ο Μπάιντεν είναι εντελώς απροετοίμαστος γι’ αυτή τη θέση, η οποία θα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε κρίση. Όσο για τον Πετρέους, είναι ο άνθρωπος της ώρας σε αυτόν τον τελευταίο χρόνο του πολέμου και η θανάτωσή του θα άλλαζε την πορεία του πολέμου. Ζητήστε λοιπόν από τον αδελφό lλια να μου στείλει τα βήματα που έχει κάνει σε αυτό το έργο».</i><br /><br />Αδύναμος κρίκος ο Μπάιντεν<br /><br />Το εκπληκτικό της επιστολής αυτής λοιπόν, δεν είναι το γεγονός ότι ο μπιν Λάντεν διατάσσει την εκτέλεση του Ομπάμα! Το εκπληκτικό είναι ότι διατάσσει να μην πειράξει κανείς τον τότε αντιπρόεδρο Μπάιντεν. Προφανώς ο μπιν Λάντεν, θεωρούσε τον Μπάϊντεν αδύναμο κρίκο της αλυσίδας. Είναι προφανές ότι ο αρχιτρομοκράτης, Θεωρούσε ο ο Μπάιντεν είχε ηγετικές αδυναμίες. Και σίγουρα θα είχε διαβάσει τις δηλώσεις Μπάϊντεν από το 2009, σύμφωνα με τις οποίες ήταν αντίθετος με την απόφαση του προέδρου Ομπάμα να αυξήσει τα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν με επιπλέον 17.000 άνδρες!<br /><br />Ένα πρώην μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Ομπάμα, ο Μπρετ Μπρούεν, είχε δηλώσει αργότερα ότι «ο Μπάϊντεν ήταν πολύ ξεκάθαρος για το Αφγανιστάν… είπε ότι πρέπει να φύγουμε από εκεί». Ενώ εν μέσω κορονοϊού το 2020, αποκαλύφθηκε ότι ο Μπάιντεν ως αντιπρόεδρος του Ομπάμα, είχε επιφυλάξεις για την επιχείρηση των Ειδικών Δυνάμεων που τελικά σκότωσε τον Μπιν Λάντεν, στις 2 Μαΐου του 2011.<br /><br />Ο Μπιν Λάντεν, πριν από μια δεκαετία, προέβλεψε με ακρίβεια ότι κάποια στιγμή πολιτικοί, όπως ο Μπάιντεν, θα επέλεγαν την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, θεωρώντας τον εκεί πόλεμο αδιέξοδο. Ως πρόεδρος των ΗΠΑ, όμως, ο Μπάιντεν κατηγορείται κυρίως για τον χειρισμό του, που προκάλεσε χάος στο Αφγανιστάν, υπέρ των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα, την οποία όλοι θεωρούσαμε “πεθαμένη”!<br />Μήνυμα από τον τάφο<br /><br />Ακόμα και οι φίλοι του Μπάϊντεν στο Δημοκρατικό Κόμμα, δεν αρνούνται ότι η αποχώρηση από το Αφγανιστάν με τον τρόπο που έγινε, προκάλεσε χάος στην περιοχή! Το θέαμα Αφγανών να κρέμονται από τις ρόδες των αεροσκαφών της USAF και στη συνέχεια να πέφτουν από τον ουρανό, βρίσκοντας τραγικό θάνατο, θα μείνει αξέχαστο για πάντα στις μνήμες όλων μας!<br /><br />Η επιστολή του μπιν Λάντεν που φέρνουμε σήμερα στο φως της δημοσιότητας και αναφέρεται στον Μπάϊντεν, είναι ένα μήνυμα από τον τάφο! Δεν θα είχαμε μάθει ποτέ την ύπαρξή της, αν οι Αμερικανοί κομάντος δεν είχαν εισβάλει στο κρησφύγετο του μπιν Λάντεν όπου και τον εκτέλεσαν! Μετά την εκκαθάριση του σπιτιού, πήραν μαζί τους πολλά αρχεία, μεταξύ των οποίων και ή εν λόγω επιστολή!<br /><br />Όπως και να έχει πάντως, η επιστολή του μπιν Λάντεν, η οποία διδάσκεται ακόμα και στην στρατιωτική ακαδημία του West Point, είναι σαν να φωνάζει από τον τάφο: «Κούρδοι, Σύριοι, Λίβυοι, Σαουδάραβες και Αφγανοί, η Αμερική θα σας πουλήσει όλους. Ελάτε μαζί μας!» Προσωπικά εύχομαι ο κατάλογος των προδομένων από τις ΗΠΑ, να μην συμπληρωθεί από την Ελλάδα!<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μια επιστολή του μπιν Λάντεν από τον τάφο για τον Μπάιντεν

Αδαλής Γιώργος Εκατομμύρια ισλαμιστών τον αποκαλούσαν με δέος με διάφορα παρατσούκλια! Ο “Πρίγκιπας”, ο “Εμίρης”, ο “Μαύρος Εμίρης”, ο “Αμπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν ο θερμόαιμος Αλλάχ συναντά την ψυχρόαιμη γεωπολιτική

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/08/talimpan_amerikanoi_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Οι Ταλιμπάν νίκησαν αλλά οι Αμερικάνοι φεύγουν από το Αφγανιστάν μετρώντας κέρδη. Η αντίφαση είναι μόνο φαινομενική επειδή: Όσα συμβαίνουν τώρα είχαν ήδη συμφωνηθεί στη Ντόχα (Κατάρ) πέρυσι στις 29-2, όπου συναντήθηκαν ΗΠΑ και Ταλιμπάν και συμφώνησαν για την αποχώρηση των Αμερικανών (και των άλλων ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων) σε 14 μήνες και μόλις έχουν συμπληρωθεί 12.<br /><br />Η Συμφωνία έχει επικυρωθεί από τον ΟΗΕ, δηλαδή και από Ρώσους και Κινέζους. Η Συμφωνία τηρείται εκατέρωθεν, δεν αναφέρονται επιθέσεις Ταλιμπάν σε Αμερικανικά/Συμμαχικά στρατεύματα. Περιέργως κανείς δεν μιλάει για τη συμφωνία. Οι Αμερικανοί στην πραγματικότητα «φεύγουν μένοντας» (όπως οι Βάσεις επί Ανδρέα…) καθώς αφήνουν στο πόδι τους δυο «δικούς τους»: α) Την ίδια την κυβέρνηση των Ταλιμπάν και (β)τον αντίπαλό της, τον Αχμάντ Μασούτ γιό παλιού οπλαρχηγού, πατήρ και υιός φίλοι της Δύσης.<br /><br />Οι Αμερικανοί δεν συζήτησαν μόνο την αποχώρησή τους αλλά και για το καθεστώς της μεταπολίτευσης. Με συνέπεια τις σχετικά λογικές, ήπιες δηλώσεις των ίδιων των Ταλιμπάν για το πως θα κυβερνήσουν. Συνοπτικά, ένα κοινωνικό καθεστώς παρόμοιο με το Ιράν όπου οι γυναίκες ταξιδεύουν δεύτερη θέση, αλλά χωρίς ακρότητες. Πολύ χειρότερα είναι στη Σαουδική Αραβία, την καλύτερη φίλη των ΗΠΑ. Οι γυναίκες είναι πρόσχημα, αντικείμενο εκμετάλλευσης εκατέρωθεν.<br /><br />Κανείς Δυτικός δεν κατηγορεί τους Ταλιμπάν για παραβίαση των συμφωνηθέντων. Η εικόνα που έχουμε για τα γεγονότα διαμορφώνεται αποκλειστικά από τα Αμερικανικά/Δυτικά ΜΜΕ. Οι Ταλιμπάν για να σταθούν θα πρέπει να ξεχάσουν πολλά από τα θρησκευτικά τους, έχοντας μέσα στη χώρα, δεδηλωμένο απειλητικό αντίπαλο, τον Μασούντ. Μόνο χαμένοι θα είναι αν η ξένη, αμερικανική, εισβολή αντικατασταθεί από εμφύλιο, με ευθύνη τους. Τρόμο έχουν οι άνθρωποι του (παλιού) καθεστώτος που έβλαψαν κοσμάκη, οι προδότες, καταδότες, όσοι έμπρακτα έβλαψαν τον πληθυσμό, όχι οι μεταφραστές αλλά οι βασανιστές. Αυτοί θέλουν να φύγουν αμέσως.<br /><br />Ο δεύτερος παίκτης των ΗΠΑ είναι ο Αχμάντ Μασούντ που καλεί ήδη «τους φίλους της Ελευθερίας», ειδικά τους Γάλλους και τους άλλους Ευρωπαίους, να υποστηρίξουν τον (ένοπλο) αγώνα του κατά της τυραννίας των Ταλιμπάν. Μαζικό κύμα μετανάστευσης θα υπάρξει αν προκληθεί εμφύλιος πόλεμος. Οι ΗΠΑ έχουν έτοιμη στο πιάτο την πολιτική «διαίρει και βασίλευε» και κανείς δεν δικαιούται να αμφιβάλλει ότι θα την εφαρμόσουν.<br /><br />Ο ίδιος ο Μπάϊντεν, μιλώντας για την αποχώρηση των Αμερικανών, είπε ότι προορισμός των ΗΠΑ δεν είναι να φτιάξουν κράτος και έθνος στο Αφγανιστάν. Αντιθέτως, θα καλλιεργηθεί άσβεστο μίσος μεταξύ των φυλών στο Αφγανιστάν με ακατάπαυστους εμφύλιους πολέμους. Ευκολάκι. Μετά από τριάντα και πλέον χρόνια πολέμου (ΕΣΣΔ-ΗΠΑ) ο θερμόαιμος Αλλάχ έχει συντροφιά την ψυχρόαιμη γεωπολιτική.<br /><br />Οι Ταλιμπάν συνειδητοποιούν ότι το έθνος ενώνει ενώ τα θρησκευτικά απομονώνουν διεθνώς. Με τον ισλαμισμό γίνεσαι παρείσακτος στη Δύση. Ούτε οι Κινέζοι και Ρώσοι συμπαθούν τους φανατικούς. Ο υπέρτατος Θεός, η ανάγκη, εξαναγκάζει τους Ταλιμπάν να διαμορφώσουν μια εθνική ιδεολογία και ταυτότητα. Όπως ακριβώς και ο αντίπαλός τους Μασούντ. Πρωτόγνωρη εξέλιξη για το Αφγανιστάν που το συγκροτούν αλληλομαχόμενες φυλές, χωρίς ενιαία εθνική συνείδηση.<br /><br />Σε ένα ήδη περίπλοκο σκηνικό, Ρωσία και Κίνα έχουν τουλάχιστον 3.5 δισεκατομμύρια λόγους να δίνουν το παρόν στο Αφγανιστάν. Όσο υπολογίζεται, δηλαδή, ότι είναι ήδη η επένδυση των Κινέζων σε σπάνιες γαίες στο Αφγανιστάν, ορυκτό εντελώς απαραίτητο για τη σύγχρονη τεχνολογία, από την κινητή τηλεφωνία ως τους δορυφόρους.<br /><br />Το Αφγανιστάν, θεόφτωχο, διαθέτει, επί πλέον, κοιτάσματα πετρελαίου/αερίου, πολύτιμες πέτρες και άλλα τέτοια καλούδια που προκαλούν την απληστία πολλών. Έχουν γίνει πόλεμοι και για λιγότερα. Παρενθετικά, η Νιγηρία διαθέτει αντίστοιχα κοιτάσματα και ο (υποκινούμενος) εμφύλιος μαίνεται επί δεκαετίες. Εμείς μόλις «ξυπνήσαμε» για κοιτάσματα στο Αιγαίο πέσαμε στους Τούρκους.<br /><br />Ο Λαβρόφ δήλωσε πρόσφατα ότι ετοιμάζουν (ποιοι;) ένοπλη αντίσταση στους Ταλιμπάν, είπαμε ήδη για τον Μασούντ. Ρώσοι, Κινέζοι, Αμερικάνοι, όλοι σε ένα θανάσιμο χορό, εκβιάζουν και εκβιάζονται, σκοτώνουν και σκοτώνονται. Οι Ταλιμπάν, φανατικοί ισλαμιστές αλλά όχι εντελώς ηλίθιοι, έχουν μπλέξει άσχημα. Ένας παρατεταμένος εμφύλιος ωφελεί όποιον βλέπει και κατευθύνει από μακριά. Οι Ταλιμπάν είχαν προτείνει από καιρό στους Αμερικάνους να εκμεταλλευτούν αυτοί τον ορυκτό πλούτο αλλά τους πρόλαβαν οι Κινέζοι.<br /><br />Το Αφγανιστάν βρίσκεται σε μια ευρεία περιοχή όπου οι Αμερικανοί προσπαθούν από την εποχή υιού Μπους να μετατρέψουν τις χώρες σε ακυβέρνητους χώρους, άμορφους και ρευστούς. Με το σκεπτικό ότι μια συγκροτημένη χώρα μπορεί, με ένα στιβαρό κυβερνήτη, να τους εγκαταλείψει ή να τους εκβιάσει αλά Ερντογάν. Δεν θέλουν «ισχυρούς άνδρες» αλλά διαλυμένες χώρες.<br /><br />Η Νέα Τάξη Πραγμάτων εμπεριέχει αυτή τη στρατηγική έναντι παντός, ανεξάρτητα από το αν «ανήκει στη Δύση», από το ιστορικό παρελθόν και τις θυσίες του, ή τη δηλωμένη πίστη στη Δυτική Συμμαχία. Οι ΗΠΑ έχουν αποτύχει πλήρως στη Συρία ενώ και στο Ιράκ έκαναν μια τρύπα στο νερό. Η αποτυχία βασίζεται χωρίς εξαίρεση στην αντίσταση του κόσμου και στην αντοχή του μέσα στο χρόνο.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν ο θερμόαιμος Αλλάχ συναντά την ψυχρόαιμη γεωπολιτική

Αποστολόπουλος Απόστολος Οι Ταλιμπάν νίκησαν αλλά οι Αμερικάνοι φεύγουν από το Αφγανιστάν μετρώντας κέρδη. Η αντίφαση είναι μόνο φαινομενική...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοαμερικανικές σχέσεις: Πρόβλημα ο συμπαθής αλλά “πελαγωμένος” Τζο Μπάιντεν

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/08/210823215320_WHITE-HOUSE-BIDEN-joe14-1024x683.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ</b><br />Αποφάσισα να μοιραστώ τις σκέψεις μου από την μακρινή Ουάσιγκτον, διότι ανησυχώ με τον τρόπο διακυβέρνησης του προέδρου των ΗΠΑ φοβούμενος ότι θα έχει συνέπειες και στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.<br /><br />Ένα ισχυρό ατού στο βιογραφικό του Τζο Μπάιντεν ήταν «μια πολύ μεγάλη εμπειρία στις διεθνείς σχέσεις», όπως γράφουν Αμερικανοί αναλυτές, αλλά τώρα τελευταία δείχνει να τα έχει κάνει μούσκεμα.<br /><br />Ο Μπάιντεν και η ομάδα του υποστηρίζουν ότι κληρονόμησαν μια δύσκολη κατάσταση με λίγα καλά αποτελέσματα στο Αφγανιστάν και αναγνωρίζουν τους κινδύνους υπό τους οποίους οι κάτοικοι της πολύπαθης χώρας καλούνται να ζήσουν μετά την κυριαρχία των Ταλιμπάν, ειδικά οι γυναίκες.<br />Και ενώ ο Λευκός Οίκος διακηρύσσει ότι παραμένει προσηλωμένος στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους ευάλωτους πληθυσμούς στο Αφγανιστάν, ο Μπάιντεν αποφάσισε ότι τελικά δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο περισσότερες αμερικανικές ζωές για μια σύγκρουση που πιστεύει ότι έπρεπε να τερματιστεί μετά από μια εικοσαετία.<br /><br />Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι είναι ανόητο για τις δυτικές δυνάμεις να επιβάλουν με τα όπλα τη θέληση τους στα εδάφη άλλων λαών και ότι η επέμβαση των ΗΠΑ ήταν σχεδόν σίγουρα καταδικασμένη από την αρχή.<br /><br />Ο Μπάιντεν προσπάθησε να εξηγήσει ότι ήταν υπέρ μιας εξωτερικής πολιτικής που θα καθησύχαζε τους συμμάχους, θα απέφευγε τα ερασιτεχνικά λάθη και θα αποκαθιστούσε τη ηγετική θέση των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή. Η πτώση του Αφγανιστάν έδειξε κάθε άλλο παρά αυτό.<br /><br />Ενώ οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι ο Μπάιντεν είναι μια ευπρόσδεκτη απόκλιση από το δόγμα του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι σύμμαχοί του αμφισβητούν ότι η κυβέρνηση του δεν μπορούσε να προβλέψει την ταχεία κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης και το χάος που ακολούθησε.<br /><br />Αυτό που εκτυλίχθηκε στην Καμπούλ την Κυριακή ήρθε σε πλήρη αντίθεση με αυτό που είχε προβλέψει ο Μπάιντεν μόλις ένα μήνα νωρίτερα. Ο πρόεδρος διαβεβαίωνε τότε με σιγουριά ότι η αποχώρηση από το Αφγανιστάν δεν θα έμοιαζε με την ατιμωτική έξοδο των ΗΠΑ από το Βιετνάμ και υποβάθμισε τις στρατιωτικές δυνατότητες των Ταλιμπάν.<br />“Οι Ταλιμπάν δεν είναι ο στρατός του Βόρειου Βιετνάμ. Δεν είναι καθόλου συγκρίσιμοι ως προς τις δυνατότητές τους”, είπε ο Μπάιντεν τον περασμένο μήνα. «Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία περίπτωση να βλέπετε ανθρώπους να απομακρύνονται από τη στέγη της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών από το Αφγανιστάν».<br /><br />Αλλά μόνο μια μέρα μετά την πτώση της Καμπούλ, οι εικόνες χάους, που μετέδωσαν τηλεοράσεις και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έδειχναν τεράστια πλήθη, πολλοί από αυτούς Αφγανοί που παρείχαν βοήθεια στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια 20 ετών πολέμου, να προσπαθούν απεγνωσμένα να προσκολληθούν σε στρατιωτικά αεροπλάνα που ετοιμάζονταν να απογειωθούν. Χιλιάδες άνθρωποι εκκενώθηκαν τις τελευταίες ημέρες, αλλά δεκάδες χιλιάδες άλλοι παραμένουν εγκλωβισμένοι.<br /><br /><div>Η Κίνα, το Ιράν, η Ρωσία και η Τουρκία δεν έχασαν χρόνο προσπαθώντας να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα αξιοποιώντας τη «στρατιωτική αποτυχία» και το «βαρύ χτύπημα» που δέχθηκαν οι ΗΠΑ από την ξαφνική άνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία, αφού δαπανήθηκαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια και στρατεύματα από δεκάδες χώρες, ειδικά τα μέλη του ΝΑΤΟ, από το 2001.<br /><br />Το μέλλον του ελληνισμού μετά την αφγανική τραγωδία<br /><br />To «litmus test» για να διαπιστώσουμε ποια είναι η πραγματική στάση των Αμερικανών απέναντι μας θα είναι να προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε τα θαλάσσια σύνορά μας από τους Αφγανούς και όχι μόνο και να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Εδώ θα φανεί πόσο φιλέλληνας είναι ο κύριος «Μπαιντενόπουλος» ή αν θα μας αφήσει να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τους Ταλιμπάν του Ερντογάν. Η απρόσμενη και ολική επιστροφή των Ταλιμπάν αλλάζει εντελώς το γεωπολιτικό σκηνικό και μπορεί να έχει τεράστιες επιπτώσεις για την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Όπως σωστά τονίζει ο δημοσιογράφος Ζαχαρίας Μίχας:<br />«Οι ΗΠΑ είναι μια παγκόσμια δύναμη με παγκόσμια συμφέροντα. Ακόμα κι αν εκ μέρους τους υπάρχει αγαθή προδιάθεση απέναντι στην Ελλάδα, αυτό δεν δικαιολογεί την πλήρη και “άνευ όρων παράδοση” στην ψευδαίσθηση ότι η συμμαχία με τους Αμερικανούς εξασφαλίζει την Ελλάδα. Μερικές σκόρπιες σκέψεις που συνδέονται με τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, πρέπει να απαντηθούν οργανωμένα και να ενταχθούν στη “μεγάλη εικόνα” των παγκόσμιων ισορροπιών που μπορούν να αποβούν καθοριστικές και για την ελληνική εθνική ασφάλεια.»<br /><br />Ένοιωσα μια τεράστια ανακούφιση όταν ο Τραμπ αναχώρησε από την Ουάσιγκτον αλλά τώρα βλέπω έναν συμπαθή αλλά πελαγωμένο πρόεδρο να μη τα καταφέρνει και ανησυχώ για το μέλλον του ελληνισμού που φαινόταν ότι έπαιρνε απάνω του και ο Ερντογάν έβλεπε να πλησιάζει το τέλος του καθώς έχανε ένα ισχυρό φίλο στην αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν έβλεπε μόνο την γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας αλλά έχοντας ευαισθησία στα ανθρώπινα δικαιώματα ενδιαφερόταν και για τις γυναίκες, τις φοιτήτριες και τα κορίτσια της Τουρκίας. Τώρα αυτές θα ξεχαστούν, όπως φοβάμαι ότι σύντομα θα ξεχαστούν και οι Αφγανές γυναίκες.<br /><br />Όπως επισημαίνει ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή:<br />«…… στην Αθήνα έχει γίνει συνήθεια να βλέπουμε τα προβλήματα με τον απρόβλεπτο γείτονά μας μέσα από τον τριγωνικό «φακό» των σχέσεων Ελλάδας – ΗΠΑ – Τουρκίας. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε μια καθαρή εικόνα για τις προτεραιότητες, τις δεσμεύσεις και τη διάθεση των ΗΠΑ να εμπλακούν στη γειτονιά μας εάν το θερμόμετρο ανέβει, όπως έχει συμβεί πολλάκις τα τελευταία 60 χρόνια.»<br /><br />Ξαφνικά, όλα άλλαξαν και ο Τζο Μπάιντεν χρειάζεται τον φίλο των Ταλιμπάν, τον Ταγίπ Ερντογάν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br />Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι περισσότερο από αναγκαία η άμεση επίσκεψη στον Λευκό Οίκο του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για να πείσει τον Αμερικανό πρόεδρο να μην εγκαταλείψει την Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοαμερικανικές σχέσεις: Πρόβλημα ο συμπαθής αλλά “πελαγωμένος” Τζο Μπάιντεν

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ Αποφάσισα να μοιραστώ τις σκέψεις μου από την μακρινή Ουάσιγκτον, διότι ανησυχώ με τον τρόπο διακυβέρνησης του προέδρου...

Διαβάστε την συνέχεια

“Επιδεινώθηκε η υγεία Ερντογάν”! Δραματική αύξηση επιρροής των… “αξιωματούχων ασφαλείας”

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/08/AKAR-FIDAN-TURKEY-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Τα σενάρια για την υγεία του Τούρκου προέδρου Ερντογάν συνεχίζονται. Συνήθως όπως λέγεται, “όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Ότι αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του είναι σχεδόν αυταπόδεικτο. Προκύπτει και μόνο από τη μελέτη διαφόρων βίντεο που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Η “συζήτηση” όμως διαρκώς ζωηρεύει. Δημοσίευμα του ιστοτόπου “<a href="https://www.turkishminute.com/">Turkish Minute</a>“, έρχεται να αναζωπυρώσει τη συζήτηση…<br /><br />Το δημοσίευμα φέρει την υπογραφή του Türkmen Terzi, ο οποίος αναφέρεται στις αποκαλύψεις που έκανε στο κανάλι του στο “YouTube” ο συνταξιούχος δημοσιογράφος και οικονομολόγος Memduh Bayraktaroğlu. Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο πρόσωπο, καθώς διετέλεσε σύμβουλος της Τανσού Τσιλέρ, της Τουρκάλας “πρωθυπουργού των Ιμίων”.<br /><br />Οι αποκαλύψεις έγιναν τον Δεκαπενταύγουστο. Η υγεία του Ερντογάν έχει επιδεινωθεί, με αποτέλεσμα αυτός να έχει μεταβιβάσει -εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα- την εκτελεστική εξουσία στον υπουργό Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, σε περίπτωση που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις.<br /><br />Ο Μπαϊρακτάρογλου ισχυρίζεται ωστόσο, ότι το σχέδιο δεν περιλαμβάνει πρόωρες εκλογές, αλλά την παραμονή Ερντογάν “στις επάλξεις” (σ.σ. έστω και εν είδει Ελ Σιντ;), δηλαδή στην εξουσία, μέχρι τις εκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο του 2023, εάν ο πρόεδρος εξαντλήσει τη θητεία του, με τον Ακάρ όμως να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας από το παρασκήνιο.<br /><br />Ίσως ο πρώην αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να είναι αυτός που θα διορίσει νέα κυβέρνηση η οποία θα επιχειρήσει να διασώσει την τουρκική οικονομία από την επικίνδυνη ύφεση… Παρότι αυτό μοιάζει με ένα είδος “χρίσματος” για τη διαδοχή Ερντογάν, η εικόνα είναι περισσότερο πολύπλοκη.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ο φόβος για την επόμενη ημέρα λογικά θα οδηγήσει γενικότερα σε ενίσχυση της εξουσίας και επιρροής των αξιωματούχων του τομέα της ασφάλειας. Ένα βασικό παράδειγμα είναι ο Δρ. Χακάν Φιντάν της υπηρεσίας πληροφοριών MIT, αν και το όνομά του συνδέεται κατά καιρούς με σενάρια μετακινήσεων εντός της κυβέρνησης Ερντογάν.<br /><br />Το θέμα της υγείας του Τούρκου ηγέτη κρατείται ως εφτασφράγιστο μυστικό στην Τουρκία. Ο Sümer Güllap, 42χρονος γιατρός που τον περιέθαλψε τον Οκτώβριο του 2006, πέθανε το 2018… όχι από κορονοϊό που δεν υπήρχε, αλλά ενώ έπασχε από κοινή γρίπη. Οι υποψίες και η συνωμοσιολογία δεν θα μπορούσαν να μην εμφανιστούν, δεδομένου ότι ήταν ο μοναδικός που γνώριζε την κατάσταση της υγείας του Τούρκου ηγέτη.<br /><br />Τον Οκτώβριο του 2006 ο Ερντογάν είχε μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο όταν αρρώστησε εντός του αυτοκινήτου. Επισήμως ασθένησε εμφανίζοντας συμπτώματα υπογλυκαιμίας. Από λάθος χειρισμό, ο οδηγός του τον κλείδωσε μέσα στο όχημα, με αποτέλεσμα η ομάδα ασφαλείας του να χρειαστεί να σπάσει τα θωρακισμένα τζάμια για να αποκτήσει πρόσβαση…<br /><br />Αργότερα, τον Νοέμβριο του 2011 και τον Φεβρουάριο του 2012, ο Ερντογάν υποβλήθηκε σε δυο επεμβάσεις στο παχύ έντερο. Η εφημερίδα “Taraf” αποκάλυψε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της εταιρίας αναλύσεων STRATFOR, στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τούρκος ηγέτης έπασχε από καρκίνο του παχέος εντέρου και ότι το προσδόκιμο επιβίωσής του δεν ξεπερνά τα δυο χρόνια. Άλλες πηγές κάνουν λόγο και για επιληψία.<br /><br />Είναι προφανές ότι οι εκτιμήσεις αυτές διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Η εφημερίδα που δημοσίευσε το ρεπορτάζ αυτό που τάραξε πολλούς εντός κι εκτός Τουρκίας, “μας άφησε χρόνους”. Δεν προκαλεί εντύπωση. Οι αναφορές περί καρκίνου διαψεύστηκαν από πρόσωπο συνδεόμενο με τον Ερντογάν, με δηλώσεις στο Reuters, κάνοντας λόγο για εικασίες και κουτσομπολιά.<br /><br />“Είναι ο Θεός και μόνο αυτός που ξέρει πόσο θα ζήσει καθένας από εμάς. Όταν έρθει η ώρα του θανάτου δεν μπορεί να την επισπεύσεις ή να την καθυστερήσεις ούτε κατά μία ώρα”, ήταν η δήλωση του ιδίου του Ερντογάν, που δεν παρέλειψε να εισαγάγει στην εξίσωση και πάλι το θρησκευτικό στοιχείο, μέσω του οποίου κατόρθωσε να συνεννοείται περίφημα με τη μισή κατά προσέγγιση τουρκική κοινωνία.<br /><br />Το (γεω)πολιτικό ζητούμενο είναι η φυσική του επιβίωση. Τι γνωρίζουν οι υπηρεσίες πληροφοριών των δυτικών και όχι μόνο χωρών δεν είναι σαφές. Η γνώση που υπάρχει όμως, θα μπορούσε να αποτελεί ισχυρό ερμηνευτικό παράγοντα για τις επιλογές εξωτερικής πολιτικής των βασικών δρώντων.<br /><br />Παρότι οι προβλέψεις για τη φυσική επιβίωση του Ερντογάν έχουν διαψευσθεί πολλές φορές. Κυρίως όμως θα μπορούσε ενδεχομένως να εξηγήσει την πολιτική των ΗΠΑ, που επιδεικνύουν “Ιώβιο υπομονή” απέναντι στους Τούρκους…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Επιδεινώθηκε η υγεία Ερντογάν”! Δραματική αύξηση επιρροής των… “αξιωματούχων ασφαλείας”

Τα σενάρια για την υγεία του Τούρκου προέδρου Ερντογάν συνεχίζονται. Συνήθως όπως λέγεται, “όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Ότι αντιμ...

Διαβάστε την συνέχεια