Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, πριν να είναι αργά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj02E5KxHGoTImYnPdtJvd6Go0UJrx7yjlMvitO2Cbae-NbWtwjbAetvcAFBE0_1VWVMw04mnNIJJKyEUH8sOBsGqPNScOTO1ztZH9A4r5KT_EkSu86SRC3rKMCYNlUyB11Stw68yRb8pm_/s1600/politiki+ethnikis+asfaleias+prin+einai+arga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj02E5KxHGoTImYnPdtJvd6Go0UJrx7yjlMvitO2Cbae-NbWtwjbAetvcAFBE0_1VWVMw04mnNIJJKyEUH8sOBsGqPNScOTO1ztZH9A4r5KT_EkSu86SRC3rKMCYNlUyB11Stw68yRb8pm_/s640/politiki+ethnikis+asfaleias+prin+einai+arga.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Toυ Δημήτρη Τσαϊλά*</strong><br /> <div style="text-align: justify;"> Καθ’ όλη  την ιστορία του πολέμου, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να δυσκολέψουν και να περιορίσουν την ελευθερία κινήσεων και δράσεως του δυνητικού αντιπάλου στο πεδίο της μάχης. Ενώ οι παλαιότερες μορφές της προσπάθειας αυτής περιλάμβαναν εμπόδια, όπως το Σινικό Τείχος της Κίνας ή η γραμμή Μεταξά στα καθ’ ημάς, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι αμυντικοί ερευνητές προσδιόρισαν τον συνδυασμό προσέγγισης, πληροφοριών - τεχνολογίας, χερσαίου, θαλασσίου και εναέριου χώρου ως την αναδυόμενη απειλή για την προβολή στρατιωτικής ισχύος. Ακριβώς όπως το Blitzkrieg άλλαξε τους κανόνες της μάχης το 1940, σήμερα η πρόσβαση στις τεχνολογίες και στρατηγικές σε περιοχές άρνησης (Anti-Access Area Denial) έχουν επαναπροσδιορίσει τον χαρακτήρα του σύγχρονου πολέμου. Αυτό συμβαίνει διότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύονται οι σύγχρονες δυνάμεις προβολής ισχύος των κρατών, δηλαδή με την άρνηση της ελεύθερης δράσης γύρω από τις περιοχές ενδιαφέροντος.</div> <div style="text-align: justify;"> Σήμερα, επειδή πιστεύεται από τις νατοϊκές δυνάμεις ότι η Ρωσία έχει αναδειχθεί ως μια περιφερειακή δύναμη με ισχυρές αμυντικές ικανότητες και ασαφείς πολιτικές και στρατιωτικές προθέσεις, επικρατεί μια συντονισμένη ώθηση ιδιαίτερα των πρώην ανατολικών κρατών που βρίσκονται στους κόλπους του ΝΑΤΟ για να προωθηθεί το ζήτημα της καταπολέμησης της ρωσικής ισχύος στην εξέχουσα περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Υπό αυτό το πρίσμα πολιτικής έγινε συνάντηση κορυφής των  υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας, Mevlüt Çavuşoğlu, της Πολωνίας, Witold Waszczykowski, και της Ρουμανίας, Lazăr Comănescu, που έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα στη Βαρσοβία <strong>(ΦΩΤ.)</strong>, όπου συζητήθηκαν θέματα της επερχόμενης συνόδου του ΝΑΤΟ. Με αυτήν την κίνηση, εκτιμάται ότι επιθυμούν να αποστείλουν ένα ισχυρό σημάδι ενότητας στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας και ότι βρίσκονται σε συντονισμό των θέσεων τους για τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου.</div> <div style="text-align: center;"> <img alt="" data-pagespeed-url-hash="4087439238" height="450" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/860x606xGettyImages-538951818.jpg.pagespeed.ic.9WNTCMqSiF.jpg" width="640" /></div> <h5 style="text-align: center;"> <strong>Photo by Anadolu Agency / Contributor / Getty Images / Ideal Image</strong></h5> <div style="text-align: justify;"> <strong>Τριμερής γεωστρατηγική συμφωνία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ</strong><br /> <strong><br /></strong></div> <div style="text-align: justify;"> Η Πολωνία και η Ρουμανία, κυρίως λόγω της ιστορικής αντιθέσεως τους με τη Ρωσία ως κράτη που υπέφεραν κάτω από το σιδηρούν παραπέτασμα, είναι οι ποιο ένθερμοι υποστηρικτές μιας ισχυρής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην ανατολική πλευρά της Συμμαχίας, από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα. Και οι δύο χώρες είναι ισχυροί αντίπαλοι της ρωσικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη και επικριτές των στρατιωτικών και πολιτικών κινήσεων του ηγέτη της Ρωσίας, Vladimir Putin, και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που προσπαθούν να προστατεύσουν τη θέση τους, θέτοντας τα ζητήματα που τους αφορούν στην ατζέντα του ΝΑΤΟ.</div> <div style="text-align: justify;"> Από την πλευρά της Τουρκίας, είναι διαφορετικά τα ενδιαφέροντα. Βασική προτεραιότητα της Τουρκίας είναι οι απειλές που προέρχονται από τον βίαιο εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, τις προσφυγικές ροές, την τρομοκρατία και τις προσπάθειες της Ρωσίας για τη δημιουργία αεροναυτικών βάσεων στη Συρία, καθώς και την ενίσχυση παρουσίας του ρωσικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία εκτιμάται ότι θα θέσει το ζήτημα της σύνδεσης του Εργατικού Κουρδικού Κόμματος (ΡΚΚ), που έχει οριστεί από την Τουρκία ως τρομοκρατική οργάνωση, με τη συριακή κουρδική ομάδα (PYD), έναν κεντρικό σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών στον αγώνα κατά του ISIS. Επίσης η Τουρκία είναι σίγουρο ότι θα ζητήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ για τις πυραυλικές επιθέσεις του ISIS που εκτοξεύονται από τη Συρία.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <strong>Η Τουρκία στο ανατολίτικο παζάρι με τη συμμαχία για την κοινή απειλή</strong><br /> <strong><br /></strong></div> <div style="text-align: justify;"> Αν και μέχρι τώρα δεν υπήρχαν ιδιαίτερες επαφές της Τουρκίας ούτε με την Πολωνία ούτε με τη Ρουμανία, ωστόσο, καθώς οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία έχουν επιδεινωθεί, φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να συνταχθούν με «τους εχθρούς του εχθρού τους». Πολύ σημαντικό είναι ότι και οι τρεις χώρες θα φιλοξενήσουν ενεργητικά και παθητικά συστήματα της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας, δίδοντας τους γεωστρατηγική αναβάθμιση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αλλά και καθιστώντας τους ταυτόχρονα, στόχους της Ρωσίας, αφού αυτήν την αντιπυραυλική ασπίδα η Ρωσία την αντιλαμβάνεται ως άμεση απειλή. Ακόμα κι αν η Δύση συνεχίζει να υποστηρίζει ότι το σύστημα παρουσιάζει μια ασήμαντη απειλή για τη Ρωσία και ότι στοχοποιεί μόνο κράτη παρίες, όπως το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα, η ανάπτυξη του δίνει στη Ρωσία την ευκαιρία να σταματήσει όλες τις προσπάθειες αφοπλισμού, οι οποίες έχουν αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης εδώ και δεκαετίες.</div> <h5> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/FBX_T_1.jpg" target="_blank"><img alt="" data-pagespeed-url-hash="1379807037" height="190" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/221x132xFBX_T.jpg.pagespeed.ic.Wk8NMmOQpk.jpg" style="float: left;" width="320" /></a></h5> Η ιδέα της αντιπυραυλικής άμυνας υπήρξε ένα από τα βασικά θέματα στην ατζέντα της Συμμαχίας κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Αφού αρχικά δίσταζε, η Τουρκία τελικά συμφώνησε να φιλοξενήσει το ραντάρ του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ και μια <strong>κινητή μονάδα ραντάρ AN/TPY-2 (ΦΩΤ.)</strong>, στοιχείο του όλου συστήματος. Ως εκ τούτου, η Τουρκία εκτιμάται ότι θα υποστηρίξει μια αυξημένη παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς επιδιώκει συνέχεια τη στρατιωτική και πολιτική στήριξη έναντι της πιθανής ρωσικής επιθετικότητας.<br /> <br /> <div style="text-align: justify;"> <strong>Η εκτιμώμενη αντίδραση από τη Ρωσία</strong><br /> <strong><br /></strong></div> <div style="text-align: justify;"> <img alt="" data-pagespeed-url-hash="1915434588" height="320" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/268x379xBashar_al_Assad_1.jpg.pagespeed.ic.B5uYJBJoX4.jpg" style="float: right;" width="226" />Η Ρωσία δρα μεθοδευμένα ως παγκόσμια δύναμη, επιδιώκοντας να κρατήσει τα προπύργια που δημιούργησε τα τελευταία χρόνια, ώστε μια στρατηγική εξουδετέρωσης της να μην είναι δυνατή. Ενώ η κατοχή και η προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά και η υποστήριξη της Ρωσίας προς το καθεστώς του <strong>Σύριου Προέδρου, Bashar al-Assad (ΦΩΤ.)</strong>, και η εξασφάλιση των βάσεων στη Συρία με μια πρώτη ματιά φαίνονται άσχετες μεταξύ τους, στην πραγματικότητα υφίσταται συνέργεια τόσο στρατιωτικά, αφού η Κριμαία είναι ένα εξαιρετικό λιμάνι ορμητήριο προς τα θερμά νερά και την προμήθεια των ρωσικών βάσεων στη Συρία, όσο και γεωπολιτικά, καθώς η Ρωσία διατηρεί ενεργή την επιρροή στην περιφέρεια της Ευρώπης, αυξάνοντας την πίεση τόσο στη Συμμαχία όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.</div> <h5 style="text-align: right;"> <img alt="" data-pagespeed-url-hash="2642764591" height="201" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/286x201x2534690_1.jpg.pagespeed.ic.CHkUdtB3Bq.jpg" style="float: left; text-align: justify;" width="286" /></h5> <div style="text-align: justify;"> Η Ρωσία πιστεύει ότι η συμμαχία θα κάνει ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία της αν συνεχίσει την ανάπτυξη του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στην Ανατολική Ευρώπη, καθώς με τις ενέργειές της η συμμαχία δημιουργεί περισσότερες απειλές για την Ευρώπη, παρά τη διασφάλιση της ασφάλειας της. Εκτιμάται ότι θα θέσει τη γνωστή πυρηνική συνθήκη μέσου βεληνεκούς (INF), μια συμφωνία του 1987 μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης (και αργότερα με τα διάδοχα κράτη της), σε κίνδυνο αθέτησης. <strong>Ο Πρόεδρος Putin (ΦΩΤ.)</strong>, άλλωστε, προειδοποίησε επανειλημμένα ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποσυρθεί από τη συνθήκη, εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει τα σχέδιά του για την ανάπτυξη του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, καθώς διαταράσσεται η ασφάλεια της Ρωσίας.</div> <div style="text-align: justify;"> Ως εκ τούτου, πρέπει να συνεκτιμηθεί η αυξανόμενη ανησυχία εντός της συμμαχίας ότι η Ρωσία θα μπορούσε μονομερώς να αποσυρθεί από την ιστορική συμφωνία περιορισμού των πυρηνικών.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <strong>Η ελληνική πολιτική Εθνικής Ασφάλειας</strong><br /> <strong><br /></strong></div> <div style="text-align: justify;"> Η εθνική στρατηγική οφείλει και πρέπει να λαμβάνει υπόψη της όλους τους παράγοντες της γεωπολιτικής πραγματικότητας. Αυτό το στοιχείο είναι πολύ κρίσιμο, επειδή αναπτύσσεται και εφαρμόζεται σε πραγματικό χρόνο και χώρο για την αντιμετώπιση του όποιου αντιπάλου. Ένα κράτος, λοιπόν, οφείλει να προσαρμόζει συνειδητά τη στρατηγική του στις γεωπολιτικές πραγματικότητες. Σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν, οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν αυτές τις αλλαγές και να τροποποιήσουν τη στρατηγική και τους στρατηγικούς σκοπούς αναλόγως. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο αντικειμενικός σκοπός είναι και παραμένει ο ίδιος.</div> <div style="text-align: justify;"> Η Ελλάδα είναι ένα πολιτισμένο φιλελεύθερο δημοκρατικό κράτος και είναι πιστό στις αρχές της Ε.Ε. του ΟΗΕ και στη συνθήκη του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτόν τον λόγο στις διεθνείς σχέσεις της επιμένει στην αποχή από πράξεις που θα συνιστούσαν απειλή ή χρήση βίας. Οφείλουμε όμως να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο και να παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις. Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε έτοιμοι να συμμετέχουμε στο διεθνές γίγνεσθαι και να αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους, που ήδη διαφαίνονται στον ορίζοντα, όπως είναι η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και το πρόβλημα εισόδου του κύματος των μεταναστών και προσφύγων.</div> <div style="text-align: center;"> <img alt="" data-pagespeed-url-hash="4253970524" height="369" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/x2234094_1.jpg.pagespeed.ic.wTzaHFYjm4.jpg" width="640" /></div> <h5 style="text-align: center;"> <em>(Φωτ.: Ο υπουργός των Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο. Η ελληνική ηγεσία οφείλει να βρίσκεται σε ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο και να παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις. Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε έτοιμοι να συμμετέχουμε στο διεθνές γίγνεσθαι και να αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους.)</em></h5> <div style="text-align: justify;"> Για αυτόν τον λόγο εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη η προσπάθεια ευθυγράμμισης των εθνικών και των κοινών ευρωπαϊκών στόχων στον γεωπολιτικό μας χώρο.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <strong>Συμπεράσματα</strong><br /> <strong><br /></strong></div> <div style="text-align: justify;"> Η Πολωνία και η Ρουμανία προσπαθούν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη της Άγκυρας για την ενίσχυση της ασφάλειας της Μαύρης Θάλασσας, η οποία σήμερα σε μεγάλο βαθμό διαταράσσεται από την ενισχυμένη ναυτική παρουσία της Ρωσίας. Ενώ φαινομενικά είναι χαμηλής προτεραιότητας για την Πολωνία, η πρόληψη της ρωσικής κυριαρχίας στη Μαύρη Θάλασσα θεωρείται πολλή σημαντική για την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής. Τα ρωσικά πλοία που ναυλοχούν στην Κριμαία μπορεί εύκολα να ταξιδεύσουν και να επιχειρήσουν στη Μεσόγειο. Όχι μόνο οι τρεις χώρες, αλλά και η Συμμαχία ως σύνολο, αντιμετωπίζει τη ρωσική πρόκληση με τη στρατηγική της Anti-Access Area Denial, ξεκινώντας από το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Kaliningrad" target="_blank">Καλίνινγκραντ</a>, προς τη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Baltic_Sea" target="_blank">Βαλτική</a>, συνεχίζει στην <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Crimea" target="_blank">Κριμαία</a>, περνάει στη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Black_Sea" target="_blank">Μαύρη Θάλασσα</a> και καταλήγει στη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Mediterranean_Sea" target="_blank">Μεσόγειο</a>, όπου υφίστανται στη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Syria" target="_blank">Συρία</a> οι αεροναυτικές βάσεις της Ρωσίας. Στις βάσεις όπου υφίσταται μια ισχυρή αεράμυνα, συμπεριλαμβανομένων των συστοιχιών <strong>S-400 (ΦΩΤ.)</strong>, η ​​Ρωσία προσπαθεί να κυριαρχήσει και να ελέγχει τις τρεις ζωτικές θαλάσσιες περιοχές της Συμμαχίας, με βαθιές συνέπειες για την Πολωνία, τη Ρουμανία, και την Τουρκία.</div> <div style="text-align: center;"> <img alt="" data-pagespeed-url-hash="2815419781" height="573" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/860x573x1200px-,PD0,PA1-400_,PC2,PAB,PD0,PA2,PD1,P80,PD0,PB8,PD1,P83,PD0,PBC,PD1,P84,PC2,PBB.JPG.pagespeed.ic.5d9EmgVYh2.jpg" width="860" /></div> <h5 style="text-align: center;"> <a href="https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=40082350" target="_blank">Photo by Соколрус - Own work</a></h5> <div style="text-align: justify;"> Η τριμερής συνάντηση μεταξύ του Πολωνού, Ρουμάνου και του Τούρκου υπουργών Εξωτερικών στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς το ΝΑΤΟ για τη σημασία που πρέπει να δοθεί στην ανατολική και τη νότια πλευρά της Συμμαχίας και ότι η ασφάλεια των θαλασσίων περιοχών της Βαλτικής, της Μαύρης θάλασσας και της Μεσογείου, καθώς και των ηπειρωτικών περιοχών της περιφέρειας που καταλαμβάνουν, είναι υψηλής σημασίας.</div> <div style="text-align: justify;"> Σηματοδοτεί επίσης την ενότητα της ανατολικής πλευράς, από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, και διαλύεται η οποιοδήποτε εντύπωση για ύπαρξη πολιτικού ρήγματος μεταξύ των βορείων και νοτίων τμημάτων της συμμαχίας. Αυτά τα μηνύματα είναι σημαντικά εν όψει της συνόδου, και με κατάλληλη προετοιμασία, που όπως φαίνεται ξεκίνησαν να κάνουν, θα προσδώσουν πλεονεκτήματα  στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των χωρών τους.</div> <div style="text-align: justify;"> Από τη δική μας πλευρά, οφείλουμε να αποκτήσουμε ένα προσανατολισμό για να εξελιχθούμε σε γεωπολιτική δύναμη της Μεσογείου και του βαλκανικού χώρου. Η βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η πολιτική εθνικής ασφαλείας να παράσχει ένα αποτρεπτικό δόγμα με σύγχρονες αμυντικές υποδομές με σωστή τεχνογνωσία για τα θέματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με συμμαχίες τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στη Μεσόγειο. Αντί λοιπόν να γινόμαστε θεατές των συμφωνιών που συνάπτονται στη γειτονιά μας, να προβούμε σε διεξοδικό καθορισμό της πολιτικής εθνικής ασφαλείας, διότι είναι πράγματι ζωτικής σημασίας σε μια εποχή όπου η γειτονιά μας μοιάζει με ένα «δαχτυλίδι της φωτιάς» και όχι ένα «δαχτυλίδι γάμου».<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <em><strong>* Ο κ. Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.</strong></em><br /> <em><strong><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank"><br /></a></strong></em></div> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, πριν να είναι αργά

Toυ Δημήτρη Τσαϊλά* Καθ’ όλη  την ιστορία του πολέμου, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να δυσκολέψουν και να περιορίσουν την ελευθερία κινήσεω...

Διαβάστε την συνέχεια

Το βρετανικό δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου και οι συνέπειές του

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-PGiQYTB5z3SsT8Z9CkuAo8WFA19dqsckz2ncHeie4RN092EC50UXaplbGRLTuHZsusWTmYCu1RZrRFac1fjwBnOQIVsbDZSCFxyTuD8iUY75a5593T7b2_13RuR5Zad7JwnzQ0AYNqmw/s1600/BREXIT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-PGiQYTB5z3SsT8Z9CkuAo8WFA19dqsckz2ncHeie4RN092EC50UXaplbGRLTuHZsusWTmYCu1RZrRFac1fjwBnOQIVsbDZSCFxyTuD8iUY75a5593T7b2_13RuR5Zad7JwnzQ0AYNqmw/s640/BREXIT.jpg" width="640" /></a></div> <span class="name fn"><b><br /></b></span> <span class="name fn"><b>Γιάννης Παπαγεωργίου*</b></span><a class="fan" href="http://www.huffingtonpost.gr/users/becomeFan.php?of=hp_blogger_%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85"></a><br /> Το επερχόμενο δημοψήφισμα για την <strong>παραμονή ή αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση</strong> θα έχει, ενδεχομένως, σημαντικές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Σκοπός του παρόντος είναι να δώσει μια εικόνα των θεσμικών εξελίξεων για την Ένωση, που θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και για τις δύο εναλλακτικές. <br /> <b><br /></b> <b>1. Το ιστορικό</b><br /> <br /> Ο θεσμός του δημοψηφίσματος είναι ξένος στο βρετανικό πολιτικό σύστημα που παραδοσιακά εδράζεται στην κυριαρχία του Κοινοβουλίου. <strong>Σε εθνικό επίπεδο έχει χρησιμοποιηθεί μόνο δύο φορές: τον Ιούνιο του 1975</strong>, όταν η τότε κυβέρνηση των Εργατικών οργάνωσε δημοψήφισμα για την συμμετοχή (και πάλι) της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα <strong>και τον Μάιο του 2011</strong>, για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Πέραν αυτών των «παμβρετανικών» δημοψηφισμάτων, <strong>περιφερειακά δημοψηφίσματα έχουν πραγματοποιηθεί και στην Σκωτία και Ουαλία</strong> για την εφαρμογή εκεί του θεσμού της αποκέντρωσης (και <strong>στη Σκωτία</strong> πέρυσι για την ανεξαρτητοποίηση της χώρας) καθώς και <strong>στη Β. Ιρλανδία</strong> για την επικύρωση της ειρηνευτικής διαδικασίας. <br /> <strong>Ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron έθεσε εκ νέου το θέμα ενός δημοφηφίσματος για την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε</strong>. το 2013, εν πολλοίς για να περιορίσει την αυξανόμενη πίεση του ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος στις τάξεις του Συντηρητικού κόμματος και για να αντιμετωπίσει το ανερχόμενο τότε <em>UKIP</em> του <em>Nigel Farage</em>. Η πρότασή του αυτή ωστόσο δεν προχώρησε κυρίως λόγω της αντίδρασης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, τότε κυβερνητικών εταίρων του Cameron. Ο κ. Κάμερον επανέφερε την πρότασή του κατά την προεκλογική περίοδο του 2015 - και πάλι υπό την πίεση των ευρωσκεπτικιστών του κόμματός του. Η πρόταση μάλιστα περιλήφθηκε και στο προεκλογικό Μανιφέστο του κόμματος. <br /> <strong>Η επανεκλογή, τον Μάιο του 2015, των Συντηρητικών και μάλιστα με απόλυτη πλειοψηφία επέτρεψε στον κ. Κάμερον να υλοποιήσει την δέσμευσή του</strong>. Το Δεκέμβριο του 2015 το Βρετανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε τον νόμο για την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, γνωστό ως <em>European Union Referendum Act 2015</em> (<a href="http://www.legislation.gov.uk/ukpga/2015/36/pdfs/ukpga_20150036_en.pdf" target="_hplink">το σχετικό κείμενο εδώ</a>). Ταυτόχρονα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Ένωση ώστε να εξασφαλίσει μια σειρά εξαιρέσεων της Βρετανίας από ενωσιακές πολιτικές και υποχρεώσεις και, με τον τρόπο αυτό, να ζητήσει από τους πολίτες να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής της χώρας σε μια αλλαγμένη, μετεξελιγμένη Ε.Ε. στα βρετανικά μέτρα. <br /> <strong>Ο Κάμερον στην πράξη ήθελε να διεξαγάγει - τουλάχιστον όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του ιδίου - δύο παράλληλες διαπραγματεύσεις</strong>. Αφενός με τους ευρωσκεπτικιστές του κόμματός του - να τους πείσει ότι η νέα θέση της χώρας τους στην Ε.Ε. ήταν προς όφελος των εθνικών συμφερόντων και αφετέρου με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ένωσης ώστε να τους πείσει την ανάγκη παραχωρήσεων προς τη Βρετανία για να αποφευχθεί ένα <em>brexit</em>. <strong>Όπως προκύπτει, δεν πέτυχε κανένα από τους δύο στόχους του</strong>. Έναντι της Ε.Ε. ο κ. Κάμερον χρειάστηκε γρήγορα να μειώσει τους αρχικούς του στόχους. Το τελικό κείμενο που εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Φεβρουαρίου 2016 παρότι δημιουργεί σειρά προβλημάτων στη συνοχή της Ένωσης όπως θα εξετασθεί παρακάτω, απείχε σημαντικά από τους αρχικούς στόχους του κ. Κάμερον. Από την άλλη, η υπόσχεση του δημοψηφίσματος άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου στο Συντηρητικό κόμμα και έβγαλε προς τα έξω τις εσωτερικές έριδες για την Ευρώπη. <strong>Είναι ενδεικτικό ότι στο στρατόπεδο της αποχώρησης (του LEAVE) πρωτοστατούν Συντηρητικοί πολιτικοί, ακόμα και υπουργοί. Ενώ το στρατόπεδο του REMAIN (παραμονή στην Ένωση) κυριαρχείται από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης που έχουν ταχθεί σχεδόν στο σύνολό τους υπέρ της παραμονής</strong>. <br /> <b><br /></b> <b>2. Οι συνέπειες της επικράτησης του "LEAVE"</b><br /> <br /> Κανένα κράτος δεν έχει αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. <strong>Άλλωστε αποχώρηση ενός κράτους μέλους δεν προβλεπόταν μέχρι τη Συνθήκη της Λισσαβώνας</strong>: η συμμετοχή στην Ένωση αποτελούσε μονόδρομο - η εκχώρηση μέρους κρατικής κυριαρχίας στο ευρωπαίκό εγχείρημα ήταν πράξη αμετάκλητη ως προς εκείνο το μέρος. Η κυριαρχία αυτή είχε εφεξής αφαιρεθεί από το κράτος. Ωστόσο γενικευμένη άποψη ήταν ότι, εφόσον ένα κράτος μέλος επιθυμούσε να αποχωρήσει από την Ε.Ε., θα βρισκόταν μια <em>ad hoc</em> πολιτική και νομική λύση που θα το επέτρεπε: δεν ήταν νοητή η δια της βίας υποχρέωση ενός κράτους να παραμείνει στην Ένωση. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας προέβλεψε ρητά αυτό το δικαίωμα για πρώτη φορά στο άρθρο 50 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) που αναφέρει ότι: <br /> «<em>Κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες.</em><br /> <em><strong>2.</strong>   Το κράτος μέλος που αποφασίζει να αποχωρήσει γνωστοποιεί την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Υπό το πρίσμα των προσανατολισμών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Ένωση προβαίνει σε διαπραγματεύσεις και συνάπτει με το εν λόγω κράτος συμφωνία που καθορίζει τις λεπτομερείς ρυθμίσεις για την αποχώρησή του, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο των μελλοντικών του σχέσεων με την Ένωση. Η διαπραγμάτευση της συμφωνίας αυτής γίνεται σύμφωνα με το άρθρο 218, παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης [πρόκειται για τη διαδικασία διαπραγμάτευσης διεθνών συνθηκών]. Η συμφωνία συνάπτεται εξ ονόματος της Ένωσης από το Συμβούλιο το οποίο αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία, μετά από την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.</em><br /> <em><strong>3.</strong>   Οι Συνθήκες παύουν να ισχύουν στο εν λόγω κράτος από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της συμφωνίας αποχώρησης ή, ελλείψει τέτοιας συμφωνίας, δύο έτη μετά τη γνωστοποίηση που μνημονεύεται στην παράγραφο 2, εκτός εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε συμφωνία με το εν λόγω κράτος μέλος, αποφασίσει ομόφωνα την παράταση της προθεσμίας αυτής.</em><br /> <em><strong>4.</strong>   Για τους σκοπούς των παραγράφων 2 και 3, το μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου που αντιπροσωπεύει το αποχωρούν κράτος μέλος δεν συμμετέχει ούτε στις συζητήσεις ούτε στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου που το αφορούν. Η ειδική πλειοψηφία ορίζεται βάσει του άρθρου 238, παράγραφος 3, στοιχείο β), της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</em><br /> <em><strong>5.</strong>   Εάν το κράτος που αποχώρησε από την Ένωση ζητήσει την εκ νέου προσχώρησή του, η αίτησή αυτή υπόκειται στη διαδικασία του άρθρου 49</em>». <br /> <strong>Δεν υπάρχουν ιστορικά άλλων αποχωρήσεων κρατών από την Ένωση. Το μόνο σχετικό προηγούμενο είναι η αποχώρηση της Γροιλανδίας το 1985</strong>. Η Γροιλανδία, αυτοκυβερνώμενο έδαφος της Δανίας, είχε προσχωρήσει στην ΕΟΚ το 1973 ως τμήμα της τελευταίας. Από το 1982 έως το 1984 ωστόσο, το νησί έλαβε ένα <strong>εξελιγμένο καθεστώς αυτονομίας από τη Δανία</strong> και, με δημοψήφισμα το 1984, οι κάτοικοί του αποφάσισαν την αποχώρησή της από την ΕΟΚ (κατά βάση για λόγους που είχαν να κάνουν με την αλιευτική πολιτική της τελευταίας). Παρότι το θέμα νομικά ήταν έωλο (αφενός γιατί δεν υπήρχε σχετική πρόβλεψη και αφετέρου γιατί η Γροιλανδία δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος), η Κοινότητα με την Συνθήκη για τη Γροιλανδία (το σχετικό κείμενο εδώ) αποφάσισε να δεχθεί την αποχώρηση του νησιού που ωστόσο παραμένει συνδεδεμένο με την Ένωση μέσω της Δανίας σε πολλούς τομείς. <br /> <strong>Προφανώς το προηγούμενο της Γροιλανδίας δε μπορεί να μεταφερθεί στη βρετανική περίπτωση</strong>. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαδικασία αποχώρησης θα ακολουθήσει, βάσει του άρθρου 50, την εξής σειρά:<br /> 1. <strong>Δήλωση της Βρετανίας ότι αποφάσισε να αποχωρήσει βάσει των εσωτερικών συνταγματικών κανόνων</strong>. Τούτο σημαίνει ότι η βρετανική κυβέρνηση, σε συνέχεια του δημοψηφίσματος, θα ενημερώσει σχετικά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Το δημοψήφισμα δεν παράγει νομικά αποτελέσματα αφ'εαυτού - συνιστά απλώς πολιτική επιλογή που πρέπει να περιβληθεί χαρακτηριστικά νόμου από το Κοινοβούλιο (είτε στο ξεκίνημα είτε στο τέλος της διαδικασίας αποχώρησης). Τυπικά, επειδή το δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, είναι δυνατό το Κοινοβούλιο (το παρόν ή το επόμενο, μετά από τυχόν νέες εκλογές) να το αγνοήσει - ωστόσο μια τέτοια απόφαση πολιτικά θα ήταν εξαιρετικά παρακινδυνευμένη, ακόμα και αν στην κυβέρνηση ανέβαινε άλλο κόμμα.<br /> 2. <strong>Με την ενημέρωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα ξεκινήσουν οι σχετικές διαπραγματεύσεις</strong>. Στην πράξη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα συναντηθεί αμέσως μετά το δημοψήφισμα (στις 25-26 Ιουνίου), δεν είναι ωστόσο βέβαιο ότι θα δώσει αμέσως τους «προσανατολισμούς» για τις σχετικές διαπραγματεύσεις που προβλέπει η Συνθήκη ή θα αφήσει ένα περιθώριο χρόνου για να σκεφθεί την περαιτέρω πορεία. Οι διαπραγματεύσεις αυτές θα διεξαχθούν στο πλαίσιο του Συμβουλίου με σημαντική ωστόσο εμπλοκή και της Επιτροπής μέσω των «συστάσεων» που αναφέρει το άρθρο 218.3 ΣΛΕΕ. Οι υποστηρικτές του LEAVE διατείνονται ότι στις διαπραγματεύσεις αυτές θα ζητήσουν (και θεωρούν ότι θα επιτύχουν) την διατήρηση των εμπορικών δεσμών της Βρετανίας με την Ένωση, κατά βάση την ενιαία αγορά. Το άρθρο 50 άλλωστε αναφέρει ότι οι συζητήσεις θα περιλάβουν και το «πλαίσιο των μελλοντικών σχέσεων με την Ένωση» του προς αποχώρηση κράτους. Δεν είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι η Ένωση θα θέλει - και θα μπορεί τεχνικά - να δώσει μια τέτοια δυνατότητα, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το γεγονός ότι η τελική συμφωνία ενδέχεται να πρέπει να εγκριθεί και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επιπλέον είναι νομικά συζητήσιμο κατά πόσον μια νέα σχέση Βρετανίας - ΕΕ (π.χ. η συμμετοχή της στην ενιαία αγορά) δεν θα θεωρηθεί ότι απαιτεί την έγκρισή της από τα εθνικά κοινοβούλια, όπως συνέβη με την συμμετοχή χωρών όπως των μελών της ΕΖΕΣ (Νορβηγία, Ελβετία κ.α.) σε κοινοτικές πολιτικές.<br /> 3. <strong>Η περίοδος των διαπραγματεύσεων και η αποχώρηση της Βρετανίας πρέπει να ολοκληρωθεί το αργότερο σε 2 χρόνια</strong>, εκτός εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο - και η Βρετανία - «αποφασίσει ομόφωνα την παράταση της προθεσμίας αυτής». Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ υποστήριξε πρόσφατα ότι οι διαπραγματεύσεις και η αποχώρηση μπορεί να κρατήσουν έως και επτά χρόνια¹. Δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσον και οι δύο πλευρές θα ήθελαν ή όχι μια παρατεταμένη περίοδο πριν το οριστικό διαζύγιο, ωστόσο τα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν είναι όντως σημαντικά και σύνθετα. Δεν είναι επίσης απίθανο, πριν την αποχώρηση και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η -ίδια ή άλλη- βρετανική κυβέρνηση να προκαλέσει νέο δημοψήφισμα, με το επιχείρημα π.χ. ότι οι προτάσεις της Ένωσης για τις σχέσεις της Βρετανίας με την Ένωση είναι ιδιαίτερα αρνητικές για τους Βρετανούς. Σε περίπτωση που το δεύτερο δημοψήφισμα αποβεί θετικό, η Βρετανία δεν θα έχει αποχωρήσει από την Ένωση.<br /> 4. <strong>Η μεταβατική περίοδος και ο ρόλος της Βρετανίας σε αυτή είναι επίσης περίπλοκο θέμα</strong>. Σε τι βαθμό η χώρα θα μετέχει και θα ψηφίζει κανονισμούς και οδηγίες η έναρξη ισχύος των οποίων θα είναι ενδεχομένως μετά την αποχώρησή της; Ποιες αρμοδιότητες θα έχει ο Βρετανός επίτροπος, πώς θα δικάζει ο Βρετανός δικαστής στο Δικαστήριο της Ένωσης; Τέλος τι ρόλο θα διαδραματίζουν οι Βρετανοί βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο αριθμός των οποίων μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στην τελική ψηφοφορία; Καθοριστική επίσης - όπως σε κάθε διαζύγιο - είναι και η οικονομική διάσταση. Μέχρι πότε θα μετέχει η χώρα στον προϋπολογισμό της Ένωσης; Η απλή λύση είναι μέχρι την ημερομηνία της αποχώρησής της αλλά στην πράξη αυτό δεν μπορεί να συμβεί - η Ένωση προβαίνει σε αναλήψεις υποχρεώσεων και σε πληρωμές με μεγάλη χρονική απόκλιση. <br /> 5. <strong>Η ψήφος υπέρ της αποχώρησης ενδέχεται να έχει σημαντικές πολιτικές και θεσμικές εσωτερικές επιπτώσεις στη χώρα</strong>. Είναι πιθανό το <em>LEAVE</em> να επικρατήσει στην Αγγλία, ωστόσο στη Σκωτία, την Ουαλία και ίσως και τη Β. Ιρλανδία το <em>REMAIN</em> φαίνεται ότι υπερτερεί. Δεν είναι σαφές τι πορεία θα ακολουθήσουν οι τοπικές κυβερνήσεις. Ιδίως, το <em>Scottish National Party</em>, κυρίαρχο και κυβερνητικό κόμμα στην Σκωτία έχει ήδη δηλώσει ότι θα επαναφέρει το θέμα της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας και θα ζητήσει την ένταξη του νέου κράτους στην Ένωση (σε κάθε περίπτωση η Σκωτία θα πρέπει να ακολουθήσει την κανονική διαδικασία προσχώρησης που προβλέπει το άρθρο 49 της Συνθήκης). Είναι αβέβαιο, επίσης, τι θα κάνει η Β. Ιρλανδία ενόψει του ότι μια σειρά κοινών θεσμών με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας (που προφανώς θα παραμείνει μέλος της Ένωσης) θα τεθούν σε κίνδυνο. Η κυβέρνηση συνεργασίας του <em>Democratic Unionist Party</em> (που έχει ταχθεί υπέρ του <em>LEAVE</em>) και του <em>Sinn Fein</em> (που υποστηρίζει το <em>REMAIN</em>) θα αντιμετωπίσει κλυδωνισμούς. <strong>Αντίστοιχους κλυδωνισμούς θα αντιμετωπίσει και η κυβέρνηση Κάμερον -και σίγουρα ο ίδιος προσωπικά</strong>. Η εμφανής εχθρότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές του κόμματος δύσκολα θα επιτρέψει την επιβίωση μιας κυβέρνησης που στην πλειοψηφία της έχει ταχθεί υπέρ του <em>REMAIN</em> και μιας κοινοβουλευτικής ομάδας όπου τουλάχιστον 130 μέλη κάνουν καμπάνια υπέρ του <em>LEAVE</em>. <br /> <br /> <b>3. Τι θα συμβεί σε περίπτωση επικράτησης του «REMAIN"</b><br /> <br /> Όπως προαναφέρθηκε, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Βρετανίας και λοιπών κρατών μελών οδήγησε στην υιοθέτηση, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 18-19 Φεβρουαρίου 2016, <strong>μιας σειράς ρυθμίσεων για τις σχέσεις της Βρετανίας με την Ένωση</strong> (<a href="http://www.consilium.europa.eu/el/meetings/european-council/2016/02/18-19/" target="_hplink">το κείμενο των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου είναι εδώ</a>). Τα συμπεράσματα του Συμβουλίου υπογραμμίζουν σε πολλά σημεία ότι οι ρυθμίσεις αυτές είναι «πλήρως συμβατές με τις Συνθήκες» και θα παράγουν αποτελέσματα από «την ημερομηνία κατά την οποία η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ενημερώσει τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ως εκ τούτου, σε περίπτωση επικράτησης του <em>REMAIN</em>, η κυβέρνηση Κάμερον θα ενημερώσει επίσημα το Συμβούλιο και θα ζητήσει την υλοποίηση των συμφωνιών που περιέχονται στο σχετικό κείμενο. <br /> <strong>Τόσο η κυβέρνηση Κάμερον όσο και τα κράτη μέλη της Ένωσης μερίμνησαν ώστε το περιεχόμενο της συμφωνίας να περιβληθεί τον τύπο διεθνούς διακρατικής συμφωνίας</strong> - και για αυτό είναι απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (το κείμενο της απόφασης αναφέρει προσεκτικά ότι πρόκειται για «απόφαση των αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων, συνελθόντων στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου") ώστε να αποφύγουν την εμπλοκή των λοιπών ευρωπαϊκών οργάνων, κυρίως του Δικαστηρίου. Ωστόσο δεν είναι αυτονόητο ότι οι αλλαγές αυτές θα υλοποιηθούν αμέσως, και ιδίως χωρίς προβλήματα. <br /> <strong>Κάποιες από τις αλλαγές που ζήτησε και πέτυχε ο κ. Κάμερον είναι συμβολικού χαρακτήρα</strong>. Για παράδειγμα, η Βρετανία δεν θα δεσμεύεται από το στόχο της «<em>ολοένα και στενότερης ένωσης των λαών της Ευρώπης</em>» που αναφέρει η Συνθήκη. Τούτο ωστόσο θα υλοποιηθεί, όπως το αναφέρει και η ίδια η απόφαση, στην επόμενη αναθεώρηση των Συνθηκών, άρα δεν θα υπάρξει άμεση υλοποίηση της σχετικής απόφασης. Σε ορισμένες (το δικαίωμα της Βρετανίας να διατηρήσει μόνιμα την στερλίνα ως το νόμισμά της και την προστασία των συμφερόντων του City) οι αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά στο Συμβούλιο και άρα δεν θα προκαλέσουν ιδιαίτερα ζητήματα. <br /> <strong>Κάποιες άλλες αλλαγές έχουν ουσιαστικότερο περιεχόμενο αλλά επίσης είναι ευρύτερα αποδεκτές</strong> (όπως η ανάγκη για επανεξέταση της νομοθεσίας για να διαπιστωθεί αν σέβεται τις αρχές της επικουρικότητας και η μείωση της γραφειοκρατίας) <strong>και δεν απαιτούν νομοθετική δράση</strong>, αλλά απλώς πολιτική βούληση (άλλωστε η Επιτροπή Γιούνκερ στην πραγματικότητα έχει ήδη ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία από το 2014). <br /> <strong>Υπάρχουν ωστόσο ρυθμίσεις που απαιτούν νομοθετική αλλαγή και όπου εμπλέκονται και οι λοιποί θεσμοί της Ένωσης, ιδίως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο</strong>. Μια βασική κατηγορία της Βρετανίας κατά της Ένωσης αφορούσε στο ότι πολίτες της Ένωσης, ιδίως Ανατολικοευρωπαίοι, χρησιμοποιούσαν το <strong>δικαίωμα της ελευθερία εγκατάστασης στην Ένωση</strong> για να εκμεταλλεύονται τα βρετανικά επιδόματα (ιδίως τα οικογενειακά) για μέλη της οικογένειάς τους που βρίσκονταν στη χώρα καταγωγής τους. <strong>Εδώ η απόφαση επιτρέπει στα κράτη (όχι μόνο στη Βρετανία) να επιβάλλουν όρους και προϋποθέσεις στην ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων στην Ε.Ε</strong>. ιδίως με τη δημιουργία ενός μηχανισμού διασφάλισης (<em>safeguard mechanism</em>) που θα επιτρέπει περιορισμούς στη χορήγηση επιδομάτων σε αλλοδαπούς πολίτες της ΕΕ όταν υπάρχει «<em>εξαιρετική εισροή εργαζομένων από άλλο κράτος της ΕΕ</em>». Η αλλαγή αυτή, που για πρώτη φορά επιτρέπει διακρίσεις στο εσωτερικό της Ένωσης στη βάση της ιθαγένειας, απαιτεί τροποποίηση σειράς νομοθετικών κειμένων. Η Επιτροπή σε δήλωσή της που περιλαμβάνεται στην απόφαση έχει δεσμευθεί να προτείνει τις αλλαγές αυτές. <strong>Ωστόσο τούτο απαιτεί την εμπλοκή του Ευρ. Κοινοβουλίου - ως συννομοθέτη - και ιδίως ενέχει τον κίνδυνο να κριθεί από το Δικαστήριο της Ένωσης ως παράνομο γιατί είναι αντίθετο με τις αρχές της Ένωσης</strong> (ιδίως την απαγόρευση των διακρίσεων). Επιπλέον, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, εν πρώτοις η Πολωνία που έχει και νέα, ιδιαίτερα ευρωσκεπτικιστική και εθνικιστική, κυβέρνηση, δεν είναι βέβαιο ότι θα συναινέσουν για την αλλαγή των οδηγιών και κανονισμών που πλήττουν ευθέως πολίτες τους.<br /> <br /> <b>4. Συμπεράσματα</b><br /> <blockquote> Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου, και ανεξάρτητα από την έκβασή του, <strong>δε θα αποτελέσει το τέλος αλλά μάλλον την αρχή μιας σειράς θεσμικών και πολιτικών αλλαγών για την Ευρωπαϊκή Ένωση</strong>. Η Ελλάδα, κλεισμένη στην εσωστρέφειά της, δεν έχει συζητήσει ούτε καν υπολογίσει τις συνέπειες και κυρίως την στρατηγική που η χώρα θα πρέπει να ακολουθήσει στην μετα-δημοψηφισματική περίοδο. Ωστόσο ο χρόνος τρέχει.<br /> <div class="ql"> </div> <div class="qr"> </div> </blockquote> <b><i>*Δικηγόρος, Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ</i></b><br /> <br /> <a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το βρετανικό δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου και οι συνέπειές του

Γιάννης Παπαγεωργίου* Το επερχόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή ή αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει, ενδεχομένως...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το ΤΤΙΡ στη διαπραγμάτευση για TiSA: Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, και όποιος αντέξει!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwhJ7iCs2dWhM0inF8QeCo9waNgemeCgeL5Jpp9sSHhcEDs2yE2PfoOFCGFtOdEa0Z_zYk8tuEXDm2Pzm1BQicF9irBBzP0VW0N4ndItag3Yd9upZJFibw7CnFkMGAArZrIbXlMxR9u-_r/s1600/apo+tin+TTIP+stin+TiSA.+APO+TIN+SKYLA+STIN+XARYBDI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwhJ7iCs2dWhM0inF8QeCo9waNgemeCgeL5Jpp9sSHhcEDs2yE2PfoOFCGFtOdEa0Z_zYk8tuEXDm2Pzm1BQicF9irBBzP0VW0N4ndItag3Yd9upZJFibw7CnFkMGAArZrIbXlMxR9u-_r/s640/apo+tin+TTIP+stin+TiSA.+APO+TIN+SKYLA+STIN+XARYBDI.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο</strong><br /> <br /> 1.Ακόμη δεν έχουμε ξεμπερδέψει με το ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investments Partnership) και εμφανίζεται στο προσκήνιο η TiSA, μια άλλη μυστική διαπραγμάτευση πάλι αμερικάνικης έμπνευσης που αποκάλυψε πρόσφατα το WikiLeaks.<br /><br />Και τί είναι αυτή η TiSA; Απλά άλλη μια σύμβαση που θα μπορεί όμως να επηρεάσει δισεκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, μιας και προβλέπει την απόλυτη ιδιωτικοποίηση όλων των κυριοτέρων υπηρεσιών.<br /><br />Σε γενικές γραμμές όπως με το ΤΤΙΡ οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές θα μπορούν να έχουν το πάνω χέρι στον τεράστιο τομέα του διεθνούς εμπορίου, έτσι τώρα με το TiSA πάλι οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές θα μπορούν να έχουν βαρύνοντα και οριστικό λόγο στον εξίσου τεράστιο τομέα των υπηρεσιών.<br /><br />Ως τώρα η οικονομική πειθαρχία πραγματοποιούταν με το GATS(General Agreement on Trade in Services), Γενική Συμφωνία για το Εμπόριο, μέρος των συμφωνιών στα πλαίσια του ΠΟΕ (Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου), WTO(World Trade Organisation).<br /><br />Επειδή εκδηλώθηκαν ωστόσο έντονες αντιρρήσεις των αναπτυσσομένων χωρών στην επιδίωξη των πλουσιοτέρων για περισσότερο φιλελευθερισμό μέσα στις διαδικασίες του ΠΟΕ και για να παρακαμφθούν αυτές οι ενοχλητικές αντιρρήσεις, ΗΠΑ (πάντα αυτές!) και τα πρόθυμα κολλητήρια μελέτησαν την εξέλιξη μιας νέας σύμβασης που εμφανώς υπονομεύει και ακυρώνει την δημοκρατική διαπραγμάτευση εντός ΠΟΕ με προοπτική την κατάργηση των κανονισμών που ιδίως αφορούν τις υπηρεσίες και παράλληλα την ελεύθερη έλευση των μεγάλων εταιρειών και πολυεθνικών χωρίς πια εμπόδια που απειλούν την κερδοφορία τους.<br /><br />Η καινούρια σχέση λοιπόν ονομάστηκε TiSA(Trade in services agreement). Πάντα και παντού υπάρχει ένα απατηλό “trade” σε αυτές τις προτεινόμενες μεγάλες «λύσεις»!<br /><br />Η μυστικότητα (μάλλον: μυστικοπάθεια) που περιβάλλει τις συνομιλίες είναι τόσο αυστηρή που φτάνει σε σημείο να ορίζεται πως το περιεχόμενο της σύμβασης θα μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο μετά από πέντε χρόνια που αυτή θα έχει μπει σε εφαρμογή και, εάν δεν εφαρμοστεί, πάλι πέντε χρόνια μετά το κλείσιμο των διαπραγματεύσεων.<br /><br />Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα, πολύ βαρύ και επικίνδυνο: το περιεχόμενο της σύμβασης πρέπει να είναι τόσο τραγικά ανατρεπτικό και εξωφρενικά διαλυτικό για ό, τι υπάρχει σήμερα στον κόσμο της εργασίας, που θα επιτρέπεται να το γνωρίσουν όλοι μόνο μετά που θα έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε οι «αλλαγές» να έχουν «συνηθιστεί» και «χωνευτεί»! Η δημοκρατία στα Τάρταρα.<br /><br />Έτσι πρόκειται για μια σύμβαση που, όπως φαίνεται από τις πρώτες διαρρεύσεις, θα φέρει τα πάνω-κάτω σε όλες τις υπηρεσίες τουλάχιστον στο 80% του κόσμου και θα καταστήσει τα κράτη σκέτους παλιάτσους μπροστά στις πολυεθνικές. Οπότε εύλογα διερωτάται κανείς: πώς είναι δυνατόν αυτά τα ίδια κράτη να αυτοευνουχίζονται τόσο απροκάλυπτα και πώς αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο αυτοαπαξιώνεται και αυτοεξοντώνεται υπέρ των ΗΠΑ, Καναδά και Ιαπωνία, οι τρεις χώρες που τελικά θα είναι και οι νικήτριες των πάντων.<br /><br />Το άκρον άωτο του άγριου φιλελευθερισμού και της αποπνιχτικής παγκοσμιοποίησης!<br /><br />Η TiSA αφορά επομένως τις υπηρεσίες, δηλαδή την ίδια την καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας των ανεπτυγμένων και μη χωρών, ένας τομέας που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο από άποψη θέσεων εργασίας. Μόνο στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύει το 75 % της οικονομίας της και παράγει το 80% των θέσεων εργασίας του ιδιωτικού τομέα, ενώ η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη «παραγωγός» υπηρεσιών στον πλανήτη, εξ ου και η άκρατη βουλιμία των αμερικανικών πολυεθνικών να βάλουν εκεί τα χέρια τους.<br /><br />2.Στα πλαίσια της TiSA, το πιο επιθετικό λόμπι για την πραγματοποίηση της σύμβασης είναι η Coalition of Sevices Industries η ατζέντα της οποίας περιέχει την υποχρεωτική ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών, και ειδικά εκείνων του Δημοσίου.<br /><br />Μέσα σε αυτή τη προοπτική τα κράτη και οι κυβερνήσεις θεωρούνται απλά τα μεγάλα εμπόδια στην μεγάλη business! Γράφει η Coalition: «Πρέπει να βοηθήσουμε τις εταιρείες να ανταγωνίζονται με τον σωστό τρόπο και έχοντας σαν δεδομένο συντελεστές που βασίζονται στην αγορά και όχι στις κυβερνήσεις».<br /><br />Επομένως: υπερ-φιλευθεροποίηση, πλήρης ιδιωτικοποίηση και άγριος, κανιβαλικός ανταγωνισμός για την ανεξάντλητη κερδοφορία.<br /><br />Η WikiLeaks του Julian Assange διέρρευσε ένα κείμενο που περιέχει το άρθρο 11 της TiSA σχετικά με τις τραπεζικές υπηρεσίες, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα και τις ασφάλειες. Το κείμενο γράφτηκε στις 14.4.2016 στην χρονικά τελευταία συνάντηση (η προσεχής θα γίνει στις 23/27.6.2016).<br /><br />Φαίνεται τελείως παράξενο και παράλογο πώς συμβαίνει και, με την γιγαντιαία κρίση που παρέσυρε όλη τη παγκόσμια οικονομία, κατέστρεψε επιχειρήσεις, ακύρωσε εκατομμύρια θέσεις εργασίας και διέλυσε ανθρώπινες ζωές, να υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν ακόμη να θέλουν να αλλάξουν όλους τους οικονομικούς κανόνες εξοντώνοντας ό, τι έμεινε όρθιο και βιώσιμο.<br /><br />Βέβαια, οι αετονύχιδες των πολυεθνικών δεν γνωρίζουν κρίση ή μάλλον η κρίση είναι νη καλύτερη ευκαιρία για να κατακτήσουν εκείνο που έμεινε ακόμη σαν προστασία του ανθρώπου και να το θυσιάσουν στον βωμό του θεού Πλούτου. Και η TiSA είναι η μεγάλη ευκαιρία: είναι η επαναφορά όσων σχεδίων «χοντρού» κέρδους δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν στο παρελθόν.<br /><br />3.Ας πούμε πως η TiSA είναι η κληρονομιά του Doha Round, ως γνωστόν μια σειρά διαπραγματεύσεων που έγιναν στην Ντόχα του Κατάρ από το 2001 και μετά, στα πλαίσια του WTO (World Trade Organisation), Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, με σκοπό την παγκοσμιοποίηση και φιλελευθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας.<br /><br />Το Doha Round απέτυχε λόγω των μεγάλων αντιδράσεων στο κόσμο, και τελικά «έκλεισε» το 2011.<br /><br />Ωστόσο οι ΗΠΑ και οι χώρες που πρωτοστατούν στην παγκοσμιοποίηση δεν θα μπορούσαν να παραιτηθούν τόσο εύκολα από την μεγαλεπήβολη ιδέα του θριάμβου των πολυεθνικών μέσω των οποίων αυτές ζουν, απομυζούν και επιβάλλονται σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου! Αυτό όχι μόνο δεν είναι pax americana, αλλά είναι αέναο bellum americanum.<br /><br />Οπότε από τις στάχτες του Doha Round ξεπετάχτηκε, ως εκ θαύματος, νέος φοίνικας, η TiSA, με μια βασική διαφορά όμως: όσο το πρώτο ήταν ανοιχτό στη πληροφορία και μόλοι ήξεραν τι συζητούσαν, τόσο η δεύτερη είναι κλειστή και κανείς δεν ξέρει τι «μαγειρεύουν», εκτός από μερικά «νέα» που «διαρρέουν» κάθε τόσο, κανείς δεν ξέρει πόσο στ’ αλήθεια «κλεμμένα» ή επίτηδες «αφημένα» για να δημιουργήσουν σύγχυση.<br /><br />4.Ο πυρήνας της TiSA βρίσκεται στα χρηματοπιστωτικά δεδομένα. Εκείνοι οι ίδιοι που απέτυχαν στο WTO με το χρηματοπιστωτικό μοντέλο της deregulation, το οποίο ελέγχεται και για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τώρα επιστρέφουν με την TiSA με την οποία, αν υπογραφεί, «οι κυβερνήσεις θα δεσμευτούν στην ολική απορρύθμιση των δημοσίων οικονομιών, θα απολέσουν το δικαίωμα να διατηρούν στο έδαφός τους τα χρηματοπιστωτικά δεδομένα τους, θα πρέπει να εγκρίνουν οικονομικά προϊόντα δυνητικά τοξικά και θα υπόκεινται σε δικαστικές επιθέσεις εάν τολμήσουν να λάβουν προφυλακτικά μέτρα προς αποφυγή άλλης κρίσης», λέει η Jane Kelsey, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Auckland της Νέας Ζηλανδίας.<br /><br />Στις σημερινές συνομιλίες της TiSA η κάθε χώρα προσπαθεί να κερδίσει κάτι μέσα στα πάντα που πρέπει να δώσει. Οι ΗΠΑ πάντως είναι απόλυτες: «όλες οι χώρες που μπαίνουν στην συμφωνία θα επιτρέψουν στον προμηθευτή της χρηματοπιστωτικής υπηρεσίας να μεταφέρει τα δεδομένα τους μέσα ή έξω από τα εδάφη τους και σε οποιαδήποτε μορφή ο ίδιος θέλει»: δηλαδή, τα κράτη (θα) είναι σαν να μην υπάρχουν και οι πολυεθνικές θα κόβουν και θα ράβουν όπως και ό, τι θέλουν!<br /><br />Για την Ευρώπη, την ΕΕ πρόκειται, με λίγα λόγια, για μια εκχώρηση άνευ όρων της κυριαρχίας της πάνω στα δικά της χρηματοπιστωτικά και οικονομικά δεδομένα με σκοπό απλά το business των πολυεθνικών, ως επί το πλείστον φυσικά αμερικάνικες και ιαπωνικές!<br /><br />5.Το ερώτημα είναι όμως: η TiSA επιδιώκει να «κατακτήσει» όλες ανεξαιρέτως της υπηρεσίες, και όχι μόνο τις οικονομικές;<br /><br />Απ’ ό, τι φαίνεται, ναι! Όλες, και ειδικά τις υπηρεσίες που συνδέονται με την υγεία και την παιδεία!<br /><br />Πράγματι μέσα στη προοπτική κλεισίματος ή ιδιωτικοποίησης οποιωνδήποτε υπηρεσιών παρεχομένων από τη Δημόσιο, κεντρική θέση έχουν οι μεταφορές, η παιδεία και η υγεία.<br /><br />Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, πρόκειται για τεράστια συμφέροντα τα οποία οι πολυεθνικές θέλουν να αφαιρέσουν από τα κράτη και να τα διαχειριστούν βάσει των νόμων της αγοράς που οι ίδιες έχουν κατάλληλα διαμορφώσει Και οι ορέξεις των πολυεθνικών και των λόμπι είναι τερατώδεις.<br /><br />Για να δώσουμε μια ιδέα αυτών των ορέξεων και των γιγαντιαίων μέσων που διαθέτουν οι εταιρείες μέλη της Coalition of Services Industries, παραθέτουμε τα ονόματά τους, μη λησμονώντας ότι εκτός από αυτές υπάρχουν πολλές άλλες μικρότερες και με λιγότερο γνωστά ονόματα:<br /><br />BASF, Glaxo Smith Kline, Monsanto, Chevron, Lilly, J. P. Morgan, Shell, Microsoft, Goldman Sachs, Maersk, Tesco, Unilever, Ford, Walt Disney, Visa International, Citigroup, Mercedes, GDFSuez, Walmart, Santander, Philip Morris, IBM, BNPParibas, Fedex, Google, eBay Inc., Mastercard, 20th Century Fox, HP.<br /><br />Στην ουσία, ένας καθεαυτού τεράστιος εγκληματικά μαφιόζικος συνασπισμός με έναν μόνο σκοπό: την κατάληψη της οικονομικής εξουσίας ολόκληρου του πλανήτη, όπερ σημαίνει και κατάληψη/κατάλυση της πολιτικής εξουσίας με την αντίστοιχη δυνατότητα να ορίζουν τις τύχες όλου του κόσμου, όσο παράλογο κι αν φαντάζει αυτό!<br /><br />Διερωτόμαστε έως πού θα φτάσουν οι απαιτήσεις της Coalition. Διόλου απίθανο κάποια στιγμή να συμπεριλάβουν και τον στρατιωτικό τομέα αφού αυτός πολύ συχνά προσφεύγει κιόλας τώρα σε ιδιώτες.<br /><br />6.Όπως είναι γνωστό, η πιστωτικο-οικονομική κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Ο «ιός» μεταφέρθηκε μετά από λίγο αυτούσιος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία από τότε βολοδέρνει δίχως να βρει λυτρωμό.<br /><br />Οι ΗΠΑ όμως είναι εκτός κρίσης. Με έναν πακτωλό φρέσκα δολάρια, που συνέχεια μπορούν να «τυπώνουν» και να πλημμυρίζουν τους πάντες, εξουδετέρωσαν τα τοξικά της Wall Street, ενώ η πεφωτισμένη πολιτική των Βρυξελλών με τον Juncker επικεφαλής, μερίμνησε να διαλύσει εκατομμύρια επιχειρήσεις τις οποίες οι αμερικάνοι μπορούν να αγοράσουν για μια μπουκιά ψωμί.<br /><br />Και για να μη μπορέσει η ΕΕ να θεσπίσει προστατευτικούς φραγμούς – εάν κατά λάθος της έρθει αυτή φαεινή ιδέα – έρχονται πάλι οι ΗΠΑ να της φορτώσουν δυο (!) συμβάσεις ελεύθερου εμπορίου (αλλά και μια τρίτη με τον Καναδά, τσιράκι των ΗΠΑ).<br /><br />Αυτό σημαίνει απλά πως με αυτές τις άκρως δεσμευτικές συμβάσεις, ένα ατέλειωτο κύμα δολαρίων θα πέσει πάνω στην Ευρώπη, που θα δημιουργήσει μια άφθονη ανατίμηση του ευρώ και μια υποτίμηση του δολαρίου. Έτσι τα αμερικάνικα εμπορεύματα θα γίνουν αυτομάτως πολύ πιο ανταγωνιστικά: οπότε οι gringos θα μπορούν να ελέγχουν έναν ανυπολόγιστο αριθμό ευρωπαϊκών εταιρειών και ειδικά τα assets και τις υπηρεσίες.<br /><br />Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους και μάλλον οι φταίχτες (ας βάλει κανείς όποιο επίθετο θέλει δίπλα σε αυτή τη λέξη) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα τιμωρηθούν ποτέ για την παράδοση των Ευρωπαίων στον χαμό τους.<br /><br />Μια λεπτομέρεια μεγάλης σημασίας: και στο ΤΤΙΡ και στο ΤΤΡ και στη TiSA δεν βρίσκονται χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). Γιατί άραγε; Απλά γιατί ΤΤΙΡ, ΤΡΡ, ΤiSA, CETA χρησιμεύουν για να απομονώσουν τα κράτη BRICS και να μειώσουν στο ελάχιστο τη δράση και επιρροή τους, προπαντός της Ρωσίας, το μέγα φάντασμα που στοιχειώνει τον νέο «ψυχρό πόλεμο» των ΗΠΑ, μια χώρα που κυριολεκτικά διεξάγει ή παράγει συνεχείς πολέμους στον κόσμο (πώς θα πουλήσουν οι βιομηχανίες τους τα όπλα τους!) και είναι σε συνεχή αναζήτηση ενός «εχθρού», και εκεί που δε υπάρχει στην πραγματικότητα!<br /><br />Παρενθετικά όμως και σαν «συμπλήρωμα» των αμερικανικών «κατορθωμάτων», θα ήταν ελλιπής η έκθεση έως εδώ αν δεν λέγαμε δυο λόγια για αυτή τη Coalition of Services Industries, δυο λόγια που θα μας φωτίσουν για το «ποιον» της και για το τί πρέπει να περιμένουμε απ΄αυτήν.<br /><br />Ο πρόεδρος είναι ένας κύριος ονόματι Peter Allgeier ο οποίος παρουσιάζεται σαν “Rockfeller Fellow at Harward Divinity School”, δηλαδή αυτός ο Allgeier βγήκε από ένα think tank του εργαστηρίου Rockfeller.<br /><br />Όσο για το J.P. Morgan, άλλος δεν είναι από τον τακτικό σύνδειπνο του Rothschild και Rockfeller, ένα από τα μυαλά που σχεδίασαν την FED.<br /><br />7.Tα σενάρια που παρουσιάζονται είναι αρκούντως ανησυχητικά. Οι πολυεθνικές Google και Facebook ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες από τα προσωπικά μας δεδομένα ενάντια σε κάθε δικαίωμα της privacy. Οι τράπεζες οι οποίες, παρεμπιπτόντως(!), επέζησαν εις βάρος των πολιτών και χάρη στους φόρους που πλήρωσαν αυτοί, προτίθενται να αυξήσουν την κερδοσκοπία τους.<br /><br />Τα tycoons των media ετοιμάζονται να εκτοπίσουν απ’ την αγορά όλα τα κανάλια της ελεύθερης πληροφόρησης, οι πολυεθνικές προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού, του πολυτιμότερου αγαθού που διαθέτει ο άνθρωπος.<br /><br />Όλα αυτά, και πολλά άλλα, από τον Φεβρουάριο του 2012 συμφωνούνται μυστικά, στο απόλυτο σκοτάδι, σαν τους κλέφτες και συνωμότες, μέσα στην αμερικάνικη πρεσβεία παρά τον ΟΗΕ στη Γενεύη.<br /><br />Το Der Spiegel είχε γράψει πως σε αυτό το κτήριο υπάρχουν κεραίες και πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ έμπειροι στις υποκλοπές, μια ειδική μονάδα με το όνομα “Special Collection Service”.<br /><br />Σχετικά με αυτήν, ο whistleblower Edward Snowdon είχε πει ότι διαχειρίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ 80 σταθμούς ακρόασης σε όλο τον κόσμο! Πού; Στην Ελβετία! Την αθώα Ελβετία που κάνει…τη πάπια!<br /><br />8.Μια από τις βασικές επιδιώξεις της TiSA είναι, όπως είπαμε, η απελευθέρωση των υπηρεσιών υγείας και των υδάτινων πόρων.<br /><br />Όσο αφορά τη πρώτη, ένα ντοκουμέντο της Associated Whistleblowing Press(AWP) αποκαλύπτει ότι: «Υπάρχει μια απέραντη δυνατότητα που ακόμη δεν έγινε εκμεταλλεύσιμη στην παγκοσμιοποίηση των υπηρεσιών υγείας. Αυτές οι υπηρεσίες χρηματοδοτούνται ακόμη από το Κράτος ή από οργανώσεις πρόνοιας».<br /><br />Αυτές λοιπόν οι υπηρεσίες πρέπει «να ανοίξουν» στις εμπορικές εταιρείες ώστε να γίνει μια τεράστια αγορά υγείας όπου βέβαια η δυνατότητα και η ποιότητα των παροχών θα εξαρτάται αποκλειστικά από το κόστος που θα μπορεί να πληρώνει ο κάθε πολίτης.<br /><br />Η εμποριοποίηση σε πλανητικό επίπεδο της υγείας είναι λοιπόν μέσα στα πρώτα σχέδια της TiSA. Τις συνέπειες αυτής της «επιχείρησης» ο καθένας μπορεί να τις φανταστεί και να φρίξει όσο θέλει!<br /><br />9.Τα κράτη έως τώρα έχουν βέβαια το δικαίωμα και μπορούν να νομοθετούν και να ορίζουν τους κανονισμούς που συγκροτούν την πειθαρχία του κόσμου των υπηρεσιών. Η δημοσίευση της σχετικής νομοθεσίας είναι πάντα η αρχή της «πορείας» στην οποία πρέπει να υπακούει ο επιχειρηματίας της υπηρεσίας.<br /><br />Αυτή τη φορά η «επέμβαση» των πολυεθνικών μέσω της TiSA δεν γίνεται με τρόπο άμεσο, αλλά έμμεσο και πλάγιο, που ωστόσο υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των κρατικών νομοθετημάτων τα οποία κατά κάποιο τρόπο «ξεγυμνώνει» πριν ακόμη τεθούν σε εφαρμογή.<br /><br />Το γενικό θέμα και επιδίωξη της TiSA είναι, όπως είπαμε, το άνοιγμα των αγορών. Μεταξύ άλλων και πέρα των προαναφερθέντων, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τομείς όπως η αδειοδότηση των υπηρεσιών, το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι τηλεπικοινωνίες, οι θαλάσσιες μεταφορές και η παροχή υπηρεσιών από προσωρινό διακινητή στο εξωτερικό: δηλαδή ένας απέραντος χώρος δράσης που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον χώρο που αφορά τον ΤΤΙΡ.<br /><br />Μια άλλη από τις βασικές θεματολογίες είναι το ηλεκτρονικό εμπόριο, ένα πλέγμα σχέσεων σε πλανητική βάση πια, με την πληθώρα κανόνων που καθορίζουν όλες τις υπηρεσίες του. Εδώ η TiSA προβλέπει πως το κράτος δεν μπορεί να αξιώνει από μια ξένη εταιρεία να έχει στην επικράτειά του μια τοπική υπηρεσία για την διάθεση των προϊόντων της.<br /><br />Με απλά λόγια η ξένη εταιρεία απαιτείται να μπορεί να πουλάει παντού υπηρεσίες από μακριά, από κάπου όπου θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να την βρεις – να πουλάει δηλαδή υπηρεσίες χωρίς να έχει στη χώρα αντιπροσώπους ή υπεύθυνους πωλήσεων. Κάπως ανωνύμως, χωρίς να υπάρχει κάποιος που να δίνει λόγο για οτιδήποτε!<br /><br />Μια ακόμη καταλυτική επέμβαση στην νομοθετική κυριαρχία του κράτους προβλέπει πως το κράτος ναι μεν μπορεί να θεσπίσει κανόνες και μέτρα για την διεξαγωγή των υπηρεσιών, αλλά υποχρεώνεται να τους δημοσιεύει εκ των προτέρων και λεπτομερώς πριν τεθούν σε εφαρμογή.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές, και όχι μόνο, μπορούν να γνωρίζουν έγκαιρα, πριν από την εφαρμογή των κανόνων, ποιο θα (μπορεί να) είναι το αντίκτυπο στα συμφέροντά τους και αναλόγως να αρθρώσουν τις υπηρεσίες τους.<br /><br />Τέλος, υπάρχει ακόμη και το θέμα της προστασίας των προσωπικών πληροφοριών των πελατών που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες: ένας τομέας αδιευκρίνιστος που ίσως (αλλά μάλλον σίγουρα) επιφυλάσσει όχι ευχάριστες εκπλήξεις.<br /><br />10.Αυτή τη στιγμή για την TiSA στην Γενεύη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με πληρεξούσιο των 28 μελών, βρίσκεται σε συνεννοήσεις με ΗΠΑ, Αυστραλία, Ελβετία, Νορβηγία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς, Ιαπωνία, Μεξικό, Περού, Νότιος Κορέα, Ταϊβάν, Πακιστάν, Κολομβία, Χονγκ Κονγκ, Ισλανδία, Ισραήλ, Κόστα Ρίκα, Τουρκία, Μαυρίκιος, Λιχτενστάιν, Χιλή, Παναμάς.<br /><br />Μια διαπραγμάτευση που πραγματεύεται την επίθεση των πολυεθνικών στα κράτη και στις κοινωνίες. Και η επίθεση αυτή διακλαδώνεται μέσα στα δίκτυα των διαφόρων συμβάσεων αποσκοπώντας πλέον να γίνει ολική, σε κάθε τι που παράγεται στον κόσμο.<br /><br />Η αιχμαλωσία των λαών και των εθνών προαναγγέλλεται σκληρή και δίχως ελπίδα διεξόδου<br /><br />Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το ότι τα ίδια τα κράτη που θα υπόκεινται σε αφόρητους και απαράδεκτους περιορισμούς ως και σε καθολική απαξίωση, που στην ουσία θα αντανακλώνται δυσμενώς πάνω στους πληθυσμούς τους, είναι και εκείνα που οργανώνουν τις διαπραγματεύσεις και συζητούν(!) την αυτοχειρία τους!<br /><br />Τι να πει κανείς; Ένα είναι πάντως το αδιαμφισβήτητο: η TiSA, εάν οι ευρωπαϊκές χώρες είναι τόσο ανόητες και την επικυρώσουν, θα είναι η οριστική νίκη του εξωφρενικού νεοφιλελευθερισμού πάνω στην πολιτική σε πλανητική διάσταση, η νίκη των πολυεθνικών πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.<br /><br />Πάντως ο πυρετός των προτεινόμενων(!) αλλά μάλλον επιβαλλόμενων οικονομικών «συνθηκών» τόσο πολύ μοιάζει με τα περιβόητα χολιγουντιανά film catastrophe με τα οποία από χρόνια μας πλημμυρίζουν οι παμπόνηροι αμερικανοί κινηματογραφιστές(εξάλλου δεν έχουμε ήδη πλημμυρίσει από αμερικάνικα τραγούδια και όλοι πια «ομνύουν» σε αυτά;!).<br /><br />Μόνο που τώρα με τα διάφορα ΤΤΙΡ, TiSA, TTP, CETA φεύγουμε από το κλίμα ταινίας και αρρωστημένης φαντασίας και μπαίνουμε σε ατμόσφαιρα ζωής και εξίσου αρρωστημένης πραγματικότητας.<br /><br />Λέτε αυτά τα φιλμ να ήταν οι προπομποί των καταστροφών που μας ετοιμάζουν ακόμη μια φορά οι ΗΠΑ(και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο των δικαίων και εμπιστευόμαστε τους καλούς μας συμμάχους και φίλους;!).<br /><br />Σε όλον αυτόν τον Αρμαγεδδώνα που μηχανεύονται κυβερνήσεις και εμπορικοί μεγιστάνες, μια σειρά πρώτων απαντήσεων θα πρέπει όμως οπωσδήποτε να αντιταχθεί, οπωσδήποτε μια έντονη αντίδραση πρέπει να εκδηλωθεί σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, μαζί με δυναμικές διαδηλώσεις έναντι των απαιτήσεων των ΗΠΑ και συμμάχων.<br /><br />Η webedition «Ελευθερία» προτείνει τις εξής άμεσες δράσεις τις οποίες οι πάντες θα πρέπει να επικροτήσουν και να εφαρμόσουν:<br /><ul> <li> οι συμφωνίες ΤΤΙΡ και TiSA να συζητηθούν στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική Βουλή και να παρθούν αποφάσεις που θα κοινοποιηθούν σε όλους τους ενδιαφερόμενους.</li> <li> να γίνουν κατάλληλα διαβήματα ώστε οι συμφωνίες να συζητηθούν σε όλα τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια με αντίστοιχες αποφάσεις.</li> <li> τα πολιτικά κόμματα να πάρουν σαφή και δημόσια θέση σχετικά με τις συμφωνίες και τις συνέπειες τους στους λαούς, ζητώντας να πάψουν να είναι μυστικές και να μπορούν όλοι να γνωρίσουν το περιεχόμενό τους.</li> <li> οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να κηρύξουν επίσημα ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΖΩΝΕΣ από ΤΤΙΡ, TiSA, CETA τις περιοχές τους σύμφωνα με την Διακήρυξη των Ευρωπαϊκών Αυτοδιοικητικών Φορέων που συνήλθαν τον Απρίλιο 2016 στην Βαρκελώνη.</li> <li> με σχετικά διαβήματα οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της Ελλάδας να ζητήσουν να κάνουν το ίδιο και οι Δήμοι και Περιφέρειες στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες.</li> <li>στα τέλη Ιουνίου 2016 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα γίνει η συζήτηση επικύρωσης της συμφωνίας CETA με Καναδά. Η Ελλάδα να μην την επικυρώσει και να ζητήσει από άλλες φίλες χώρες να μην την επικυρώσουν κι αυτές.</li> <li> νομικοί, δικαστικοί, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, αγρότες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να είναι σε επαγρύπνηση, να συντονίσουν μελλοντικούς αγώνες για προστασία των ευρωπαϊκών εργασιακών και κοινωνικών καταστάσεων (κοινωνικό κράτος, δημόσια αγαθά (νερό/ηλεκτρικό, τρόφιμα, περιβάλλον και δημόσια υγεία).</li> <li>τα ελληνικά συντονιστικά δρώμενα να κοινοποιηθούν και σε άλλες χώρες μέσω των ΜΜΕ</li> </ul> Εάν γίνουν όλα αυτά σε Ελλάδα και άλλες χώρες στην ΕΕ με τον πρέποντα τρόπο, υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να δημιουργηθούν οι κατάλληλες ανασχετικές επιδράσεις στα σχέδια των διαφόρων Συνθηκών.<br /><br />Εάν όχι, ο σώζων εαυτόν, σωθήτω!<div> <br /><b><i>*Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι συγγραφέας-Ελληνιστής</i></b></div> <div> <b><i><br /></i></b><a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Από το ΤΤΙΡ στη διαπραγμάτευση για TiSA: Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, και όποιος αντέξει!

Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο 1.Ακόμη δεν έχουμε ξεμπερδέψει με το ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investments Partnership) και εμφανίζεται στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας κινδυνεύει πλέον ο ψευδομουφτής Ξάνθης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJtvx6T0XxfgBSgukRwjvzSRzeUEs8tHFHXP5umTszNGQwbXOuJMWB9e5UbCa3KlRhxCOPR0IXmu2VvvI9uB0dbQLf2Y39A1Z6mkEnCn0xJBECBJWTu4okMnEAUdk4ea2w70UWLgO5mMRr/s1600/me+aferesi+tis+ithagenias+kinfineyei+o+pseftomoyftis+thrakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJtvx6T0XxfgBSgukRwjvzSRzeUEs8tHFHXP5umTszNGQwbXOuJMWB9e5UbCa3KlRhxCOPR0IXmu2VvvI9uB0dbQLf2Y39A1Z6mkEnCn0xJBECBJWTu4okMnEAUdk4ea2w70UWLgO5mMRr/s640/me+aferesi+tis+ithagenias+kinfineyei+o+pseftomoyftis+thrakis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Ενήργησε προς όφελος αλλοδαπού κράτους πράξεις ασυμβίβαστες με τα συμφέροντα της Ελλάδας και την ιδιότητα του Έλληνα – Θα επέμβει η Δικαιοσύνη;</strong><br /> <strong><br /></strong> Με τον κίνδυνο της απώλειας της ελληνικής ιθαγένειας βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος ο ψευδομουφτής Ξάνθης κ. Αχμέτ Μέτε μετά και τις προκλητικές, εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας, δηλώσεις που έκανε τον περασμένο Μάιο στη Σαμψούντα.<br /> Συγκεκριμένα, σε συνέδριο που διοργάνωσε σε Πανεπιστήμιο της τουρκικής πόλης η Κοινότητα Βαλκανικών Ερευνών, που κινεί τον νέο-οθωμανικό αλυτρωτισμό στα Βαλκάνια, με τίτλο «Η τουρκική ταυτότητα των μουσουλμάνων στη Δυτική Θράκη» ο ψευδομουφτής Ξάνθης εμφανίστηκε ως πρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης» με το σύνθημα για μια <strong>«μεγάλη δυνατή Τουρκία»</strong>!<br /> <br /> Με απύθμενο θράσος ο ίδιος στην ομιλία του ανέφερε πως <em>«Οι μουσουλμάνοι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης είναι Τούρκοι, οι οποίοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών ξέμειναν στην Ελλάδα από σεβασμό στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και σε πέντε παπάδες. Αυτό θέλω να υπογραμμίσω ιδιαιτέρως. Οι ανταλλαγέντες πρόσφυγες τράβηξαν πολλά, ιδίως οι δύο πρώτες γενιές υπέφεραν πολύ. <strong>Όσο για την τρίτη γενιά, συνεχίζει τη ζωή της</strong>, όπως εσείς, ως πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας, <strong>κάτω από την τουρκική σημαία (!!!)</strong>. Αλλά η μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη υποφέρει εδώ και περισσότερα από 100 χρόνια, υπέφεραν οι πατεράδες μας, υποφέρουμε εμείς, υποφέρουν και τα παιδιά μας. Με δύο λόγια, εγώ μεγάλωσα μέσα σε ένα κλίμα νόστου, τα παιδιά μου τα μεγαλώνω νοσταλγώντας. Νοσταλγώ την ταυτότητα, τα τζαμιά, το χώρο, νοσταλγώ το καθετί»</em>.<br /> <br /> Στη συνέχεια και αφού χαρακτήρισε τη Δυτική Θράκη ως την «πιο φτωχή περιοχή της Ευρώπης» τόνισε προς πάσα κατεύθυνση πως <span style="text-decoration: underline;"><strong>«πρέπει να εργαστούμε για μια δυνατή Τουρκία»</strong></span>!!!<br /> <em>«Αν η Τουρκία είναι δυνατή, δυνατοί είμαστε κι εμείς. <strong>Όταν η Τουρκία εξασθενεί, ασφυκτιούμε. Πρέπει να εργαστούμε για μια δυνατή Τουρκία</strong>. Βοήθεια δεν περιμένει μόνο η Δυτική Θράκη. Βοήθεια περιμένει όλος ο ισλαμικός κόσμος που λέει “είμαι Τούρκος”»</em> ανέφερε χαρακτηριστικά.<br /> <br /> <div class="wp-caption alignnone" id="attachment_66526" style="width: 680px;"> <img alt="Ο ψευδομουφτής Ξάνθης κ. Αχμέτ Μέτε σε ομιλία του σε συνέδριο του Πανεπιστημίου της Σαμψούντας όπου δήλωσε πως "πρέπει να εργαστούμε για μια δυνατή Τουρκία"!!!" class="size-full wp-image-66526" height="447" sizes="(max-width: 670px) 100vw, 670px" src="http://fonirodopis.gr/press/wp-content/uploads/2016/06/20160512aw745031_02.jpg" width="670" /><br /> <div class="wp-caption-text"> <i><br /></i> <i>Ο ψευδομουφτής Ξάνθης κ. Αχμέτ Μέτε σε ομιλία του σε συνέδριο στο Πανεπιστήμιο της Σαμψούντας όπου δήλωσε πως «πρέπει να εργαστούμε για μια δυνατή Τουρκία»!!!</i><br /> <br /></div> </div> Όλα τα παραπάνω προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και του ΥΠΕΞ με τον εκπρόσωπο του κ. Ευστράτιο Ευθυμίου να κάνει λόγο για <em>«εμπρηστικές πρωτοβουλίες και δηλώσεις που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν κλίμα αναστάτωσης και αβεβαιότητας που προφανώς δεν βοηθούν κανέναν, ούτε βεβαίως το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται»</em>.<br /> <br /> <em>«Η Ελλάδα ακολουθεί πολιτική ισοπολιτείας και ισονομίας για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος, εξασφαλίζοντάς τους ευημερία, αξιοπρέπεια και σεβασμό όλων των δικαιωμάτων τους»</em>, ανέφερε ο κ. Ευθυμίου και πρόσθεσε ότι <em>«απόδειξη τούτου είναι ότι η μουσουλμανική μειονότητα που διαβιεί στην Θράκη, απολαμβάνει πλήρως όλα τα δικαιώματά της και αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Η Ελληνική κυβέρνηση με σεβασμό στις επιμέρους ιδιαιτερότητες των μουσουλμάνων πολιτών της προβαίνει σε στοχευμένες δράσεις, ώστε να είναι όλοι σε θέση να επωφελούνται των ευκαιριών που προσφέρει η Ελληνική Δημοκρατία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης»</em>.<br /> <br /> Πέραν όμως της αναμενόμενης αντίδρασης του ΥΠΕΞ αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι μέχρι σήμερα ο ψευδομουφτής Ξάνθης δεν αντιμετώπισε κάποια κύρωση για τις υπονομευτικές του αυτές δηλώσεις παρά τη σαφή παραβίαση της νομοθεσίας. Ειδικότερα, στο άρθρο 17 του Ν.3284/2004 περί «Κυρώσεων του Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας» αναφέρεται με απόλυτη σαφήνεια πως <strong><em>«Όποιος κατά τη διαμονή του στην αλλοδαπή ενήργησε προς όφελος αλλοδαπού κράτους πράξεις ασυμβίβαστες προς την ιδιότητα του Έλληνα και αντίθετες προς τα συμφέροντα της Ελλάδας»</em></strong> μπορεί να κηρυχθεί έκπτωτος της ελληνικής ιθαγένειας.<br /> <br /> Η ανοχή αυτή μάλιστα αλλά και η ατιμωρησία που φαίνεται να απολαμβάνει ο κ. Αχμέτ Μέτε τον οδήγησαν λίγες μέρες αργότερα στο να αποθρασυνθεί τελείως και να προχωρήσει σε ακόμα μια παραβίαση του ελληνικού Συντάγματος με ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχιακών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αυτή τη φορά εντός των συνόρων, <a href="http://fonirodopis.gr/press/66163"><strong>όταν και στο συνέδριο του ΚΙΕΦ «ευχήθηκε» η Θράκη να γίνει η νέα «Βόρεια Κύπρος» και ο πρόεδρος του κόμματος ο «νέος Ντενκτάς»</strong></a>.<br /> <br /> Εκτός του ψευδομουφτή Ξάνθης πάντως τη Δικαιοσύνη ενδεχομένως  να κληθούν να αντιμετωπίσουν αργά ή γρήγορα και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας» σε περίπτωση που δεν λάβουν αποστάσεις ή δεν καταδικάσουν τις παραπάνω προκλητικές και υπονομευτικές του δηλώσεις.<br /> Εν κατακλείδι, και μετά απ’ όλα αυτά, το ερώτημα πλέον που γεννάται είναι ένα και μοναδικό: ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;<br /> <br /> <strong>Λευτέρης Γλερίδης</strong><br /> <br /> <a href="http://fonirodopis.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Με αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας κινδυνεύει πλέον ο ψευδομουφτής Ξάνθης

Ενήργησε προς όφελος αλλοδαπού κράτους πράξεις ασυμβίβαστες με τα συμφέροντα της Ελλάδας και την ιδιότητα του Έλληνα – Θα επέμβει η Δικαι...

Διαβάστε την συνέχεια