Τα οχτώ “καυτά” ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ερωτήματα για τα υποβρύχια και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyS4DzGj_yU3Vkq2UZqhFXkBOENUYrgDr9MAqHA_tqlP27rTSAtIOJFJz8xJ8s7d7y55CuDU7J98nv9yWajpc1FLrIms09LiLBbaS3hd3-O1mNyuCQhps5DcVr25HQh9KPmCzp310pmXw/s1020/S120_Papanikolis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="1020" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyS4DzGj_yU3Vkq2UZqhFXkBOENUYrgDr9MAqHA_tqlP27rTSAtIOJFJz8xJ8s7d7y55CuDU7J98nv9yWajpc1FLrIms09LiLBbaS3hd3-O1mNyuCQhps5DcVr25HQh9KPmCzp310pmXw/w640-h330/S120_Papanikolis.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Από την αρχή της ομιλίας του στη Βουλή, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, για το θέμα των υποβρυχίων, των δύο πυραυλακάτων, Νο 6 & Νο 7 τύπου “Ρουσσέν” και των Ναυπηγείων, έδωσε το στίγμα. Ευχήθηκε να είναι η τελευταία τροπολογία που κατατίθεται, αποκαλύπτοντας έτσι έμμεσα ότι εάν δεν ετίθετο θέμα ύψιστης εθνικής ανάγκης για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού, οι ενέργειες θα ήταν διαφορετικές. Πόσα παραπάνω χρήματα από το συμβατικό τίμημα κόστισαν στον φορολογούμενο αυτές οι ναυπηγήσεις; Αποτελεί και μια έμμεση “ομολογία”, για λογαριασμό του πολιτικού συστήματος για τις αθλιότητες που γίνονται εδώ και δεκαετίες στον ναυπηγικό και ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, με αποτέλεσμα το σημερινό απόλυτο χάος.</div><br />Φυσικά, ο υπουργός δεν θα μπορούσε να αναπτύξει περισσότερο τις σκέψεις του για να αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία εάν υπάρχει πλέον στην ηγεσία συναίσθηση των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί με απόλυτη ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια. Ίσως και να μην επιθυμούσε να πει την αλήθεια σε όλη της τη διάσταση, αφενός διότι ο ίδιος προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα έχοντας κληρονομήσει αποφάσεις ασύλληπτης μωρίας, πολλές εκ των οποίων βαραίνουν και το κυβερνών κόμμα.<br /><br />Μεγάλο ενδιαφέρον είχαν οι αναφορές του στα δυο μεγάλα Ναυπηγεία της χώρας, την Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά και τέλος για τα υποβρύχια Type 214, από την οποία “έδωσε τίτλους” στα σχετικά δημοσιεύματα, καθώς ανέφερε ότι οι Τούρκοι ακόμα τα ψάχνουν… Ναι, αυτά που δήθεν έγερναν και από το σημείο εκείνο ξεκίνησε μια αλυσίδα ανερμάτιστων αποφάσεων που κατέστρεψαν το μεγαλύτερο ναυπηγείο της Μεσογείου, που καταδικάστηκε διακομματικά σε θάνατο από τον πολιτικαντισμό και την ανυπαρξία ηγεσίας με πραγματική αγωνία για το μέλλον του Κλάδου και των εργαζομένων του.<br /><br />Για να εμπλακεί ο μεγάλος επενδυτής DFC χρηματοδοτώντας την επένδυση της ONEX στην Ελευσίνα, πρέπει το ναυπηγείο να περάσει από τον Πτωχευτικό Νόμο, ώστε “ελεύθερο βαρών” να επιχειρηθεί η ανάταξή του, ασφαλώς και με “προίκα” ναυπηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού. Όσοι στην αίθουσα της Βουλής γννώριζαν ακούγοντας τον ΥΕΘΑ, ότι Ελευσίνα και Σκαραμαγκάς για να ξεκινήσουν φυσιολογική λειτουργία, απαιτούν επένδυση ύψους 150 εκατ. ευρώ “με το καλημέρα”; Επειδή εδώ όλα τα βρίσκουμε αυτονόητα και απλά…<br /><br />Στον Σκαραμαγκά τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Εκεί ένα θέμα είναι η ολοκλήρωση των εργασιών στα τέσσερα Type 214 του Πολεμικού Ναυτικού και το δεύτερο το μέλλον των “Ελληνικών Ναυπηγείων” (ΕΝΑΕ). Όπως είπε απαιτείται επιπλέον χρηματοδότηση για τα υποβρύχια παρά τις δυο παρατάσεις μόνο κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του τόπου από τη Νέα Δημοκρατία. Ο ΥΕΘΑ υπενθύμισε, ότι το Πολεμικό Ναυτικό, σύναψε σύμβαση με τους εργαζόμενους με έγκριση και τη συναίνεση της ιδιοκτησίας των ναυπηγείων (Privinvest, Ισκάνταρ Σάφα), έτσι ώστε να δώσει λύση στο πρόβλημα.<br /><br />Ο κύριος υπουργός μάλλον ΔΕΝ έχει ενημερωθεί στο σημείο αυτό ορθώς, αφού τα περί συναίνεσης της ιδιοκτησίας ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. Εξάλλου, το ελληνικό Δημόσιο, διά του Πολεμικού Ναυτικού, υπέγραψε ατομικές συμβάσεις με τους εργαζομένους, αποκλείοντας την εταιρία. Αντίθετα με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπου η συμφωνία ήταν τριμερής (Πολεμικό Ναυτικό, εταιρία και εργαζόμενοι).<br /><br />Δευτερολογώντας, αναφέρθηκε στην ανάγκη “να καταρρίψουμε οριστικά και αμετάκλητα τον μύθο «των υποβρυχίων που γέρνουν», δεδομένου ότι είχα χρηματίσει μέλος της εξεταστικής επιτροπής που εξήτασε τα έργα και τις ημέρες τεσσάρων ή πέντε Υπουργών που χειρίστηκαν τις συμβάσεις των υποβρυχίων. Ήταν τέσσερις ή πέντε και στη διάρκεια της θητείας όλων υπήρξαν στάδια μερικής ή ολικής παραλαβής ή αξιολόγηση ή πιστοποίηση των συστημάτων για αυτά τα υποβρύχια”. Κρατήστε τα αυτά, διότι ακολούθως θα αποδειχθεί ότι οι εθνοπατέρες δεν ήξεραν “που παν τα τέσσερα”… όχι τα τέσσερα υποβρύχια εν προκειμένω.<br /><br />Αυτά που είπε ο υπουργός στη συνέχεια για τα υποβρύχια, ήταν εξαιρετικά σημαντικά. Δεν “έγερναν” ποτέ: “Το πρωτότυπο, σε κάποιες πρώτες δοκιμές στην ανοιχτή θάλασσα και κάτω από ορισμένες συγκεκριμένες συνθήκες, δηλαδή υπό ορισμένη ταχύτητα και συγκεκριμένες συνθήκες στη θάλασσα (πάνω από πέντε μποφόρ αν δεν απατώμαι) παρουσίασε μία κλίση. Πρόκειται για κάτι εντελώς φυσιολογικό, το εξηγώ, για ένα πρωτότυπο στη Βόρειο θάλασσα. Όμοιό του δεν είχε κατασκευαστεί μέχρι τότε. Αντίστοιχα θα μπορούσε να γίνει με τις “Belharra” που κατασκευάζονται τώρα στα ναυπηγεία της Γαλλίας.<br /><br />Αυτά όμως είναι φρεγάτες, όχι υποβρύχια. Εν πάση περιπτώσει, για να σας δώσω να καταλάβετε την έννοια του πρωτοτύπου, παρουσίασε αυτά τα προβληματάκια. Είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό για πρωτότυπο σκάφος. Έγιναν οι σχετικές παρεμβάσεις και διορθώθηκε αυτή η ελάχιστη κλίση. Από τη στιγμή που παραλήφθηκαν και εντάχθηκαν στις επιχειρησιακές δομές του Πολεμικού Ναυτικού, παραλήφθηκαν σε άριστη κατάσταση, χωρίς καμία κλίση προφανώς ή κανένα άλλο πρόβλημα που συμβαίνει σε όλα τα πρωτότυπα…<br /><br />Απέδειξαν την αξία τους ως παράγοντες υπεροχής στο πεδίο… Ακόμα ψάχνουν να τα βρουν οι σχετικές δυνάμεις των Τούρκων… Νομίζω ότι πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την ανοησία για «τα υποβρύχια που γέρνουν». Δεν θίγω το θέμα αν κόστισαν ακριβά ή αν όχι. Όμως ήταν τα απολύτως απαραίτητα όπλα που χρειαζόταν το Πολεμικό Ναυτικό κι αυτό ακόμα και στις μέρες μας ισχύει.”<br /><br />Ενδιαφέρον είχε και η τοποθέτηση για το μέλλον του Σκαραμαγκά: “…Η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική, εξ όσων γνωρίζω. Όπως ξέρετε τα ναυπηγεία εκεί βρίσκονται σε καθεστώς εκκαθάρισης, παράλληλα όμως υπάρχει και μία διεθνής αντιδικία με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, η οποία έχει οδηγήσει σε κάποιες αποφάσεις του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου. Εξελίσσεται όμως διαδικασία εκεί. Επομένως, το μόνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι ολοκληρώνεται η διαδικασία εκκαθάρισης και από κει και πέρα, η διαγωνιστική διαδικασία για την εξεύρεση του επενδυτή. Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν εξελίξεις, φαντάζομαι θα εξαρτηθεί από μία μελλοντική απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου.”<br /><br />Τούτων λεχθέντων και χωρίς να αναλύσουμε αυτή τη στιγμή σε βάθος ποιος έκανε ή παρέλειψε να κάνει τι, θα θέσουμε ορισμένα απλούστατα ερωτήματα, αν θέλουν στην κυβέρνηση για να ελεγχθεί και η ποιότητα της δουλειάς της Εξεταστικής Επιτροπής για τα υποβρύχια, αλλά κι των πεπραγμένων για τα ναυπηγεία. Πάμε λοιπόν…<br /><br />1) Ισχύει ή όχι ότι επί υπουργίας Βαγγέλη Μεϊμαράκη δεν καταβλήθηκαν τα ποσά στον κατασκευαστή (γερμανική TKMS), αλλά ούτε καταγγέλθηκε η σύμβαση με την αιτιολογία ότι “έγερναν” (τότε αυτή ήταν η συμβατική σοφία), με αποτέλεσμα μόλις αποχώρησε η κυβέρνηση Καραμανλή οι Γερμανοί να καταγγείλουν αυτοί τη σύμβαση, να προσφύγουν στη διεθνή διαιτησία, να αναγγείλουν τη διακοπή της λειτουργίας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και να ξεκινήσει η περιπέτεια Ναυπηγείου και υποβρυχίων που 12 χρόνια μετά δεν έχει τελειώσει;<br /><br />2) Ισχύει ή όχι ότι η Ελλάδα πήρε την κυριότητα των υποβρυχίων το 2010 με τον Νόμο Βενιζέλου, προϊόν συμβιβασμού με τη νέα ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ, καθώς παρότι είχαν καταβληθεί πάνω από 2 δισ. ευρώ δεν είχε φροντίσει κανείς να κάνει τα αυτονόητα;<br /><br />3) Ισχύει ή όχι ότι η νέα ιδιοκτησία του Σκαραμαγκά και προσωπικά ο Ισκάνταρ Σάφα μιλώντας στη Βουλή είπε ότι το Ναυπηγείο ΔΕΝ επιβιώνει μόνο με ναυπηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού αλλά απαιτούνται εξαγωγές τις οποίες θα φέρει; Επιπρόσθετα, ισχύει ότι τρεις μήνες μετά την ανάληψη της ευθύνης του Ναυπηγείου από τη νέα ιδιοκτησία, η Ελλάδα (κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, ΥΠΟΙΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου και γ.γ. Πλασκοβίτης), κατ’ ουσία προσυπέγραψε με επιστολή την για 15 χρόνια απαγόρευση εξαγωγών στον Σκαραμαγκά, ακυρώνοντας στην πράξη τις προθέσεις της νέας ιδιοκτησίας; Ισχύει ότι παρά τις προβλέψεις της Εκτελεστικής Συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση ουδέποτε ασχολήθηκε με την επίλυση του προβλήματος με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις εξαγωγές; (το ερώτημα είναι ρητορικό καθότι έχει απαντηθεί από το Διαιτητικό Δικαστήριο του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου).<br /><br />4) Ισχύει ότι η προσφυγή στο Διαιτητικό Δικαστήριο είχε από κοινού συνομολογηθεί ως η μέθοδος επίλυσης της όποιας διαφοράς ανακύψει; Αληθεύει ότι αυτή την απόφαση η Ελλάδα έχει αρνηθεί να εφαρμόσει, ή μάλλον για την ακρίβεια “την έχει γράψει στα παλιά της τα παπούτσια” με αποτέλεσμα δεύτερη προσωπική προσφυγή σε δικαιοδοτικό όργανο προστασίας των επενδύσεων στην Ουάσιγκτον;<br /><br />5) Απορούν οι πολιτικοί μας γιατί η Ελλάδα περνά δύσκολες στιγμές στους διεθνείς δικαιοδοτικούς μηχανισμούς; Χωρίς ισχυρές αποδείξεις θα είχαν προκύψει καταδίκες για την Ελλάδα; Δεν ισχύει ότι στην πρώτη απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου απορρίφθηκαν ως παράνομοι καταλογισμοί του τότε ΥΕΘΑ Αβραμόπουλου στα ΕΝΑΕ ύψους σχεδόν 250 εκατ. ευρώ, ενώ διατάχθηκε η Ελλάδα να συνεχίσει τη ναυπήγηση των άλλων δυο υποβρυχίων;<br /><br />6) Ισχύει ότι η ελληνική ανοησία και κουτοπονηριά έστειλε την απόφαση του Εφετείου Αθηνών, που όριζε ότι η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου είναι εφαρμοστέα, στον Άρειο Πάγο για αναίρεση, στη νομολογία του οποίου βασίσθηκε το Εφετείο Αθηνών για να εκδώσει την απόφαση του; (σε απλά λόγια, πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα για να κερδίσουμε χρόνο).<br /><br />7) Παρά το σχετικό προηγούμενο αυτό, ισχύει ότι μεγαλοστέλεχος του ΥΠΕΘΑ επικαλείται το… “imperium” ερμηνεύοντάς το ότι “κράτος είμαστε ότι θέλουμε κάνουμε”; Γνωρίζουν ότι υποστηρίζει πως από εδώ και πέρα υπεύθυνα για την επίλυση διαφορών θα είναι τα ελληνικά δικαστήρια; Καλά δεν γνωρίζει ότι σε όλες τις συμβάσεις που υπέγραψε ή πρόκειται να υπογράψει το Υπουργείο Εθνικούς Άμυνας με προμηθευτές του εξωτερικού, προβλέπεται διεθνής διαιτησία; Αλήθεια πιστεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι με τέτοιες νοοτροπίες θα έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα; Επειδή όμως φαίνεται ότι έρχονται, τι δουλειά έχουν τέτοια επικίνδυνα πρόσωπα σε τόσο κρίσιμα υπουργεία;<br /><br />8) Ισχύει ή όχι ότι η Ελλάδα δεν έχει ποτέ κερδίσει υπόθεση που έχει καταλήξει σε δικαστική επίλυση; Ποιος πληρώνει τις αποζημιώσεις που επιδικάζονται πέραν του φορολογούμενου; Πιο πρόσφατο γνωστό παράδειγμα τα 52 εκατ. στην αμερικανική SAIC για το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων (εκ των οποίων τα 40 αντιστοιχούν σε υπόλοιπο οφειλής του Δημοσίου προς τη SAIC και τα 12 εκατ. σε τόκους). Δεν ευθύνεται ποτέ κανείς γι’ αυτή την κατάντια σε όλα τα επίπεδα;<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα οχτώ “καυτά” ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ερωτήματα για τα υποβρύχια και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Από την αρχή της ομιλίας του στη Βουλή, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, για το θέμα των υποβρυχίων, των δύο πυραυλακάτων, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ήρθε η ώρα να αποκαλύψει η Ελλάδα τις θέσεις της για το Καστελόριζο και η Τουρκία να δεχθεί ότι υπάρχει μόνο θέμα ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Uxzva6YJELbjQzHBMlsrbsTRDpr3QEPrRZmvtt3wrDi6XWT02IbKj1kweXsaKdcn6snh2VUKmLG0jn3d2lPwnjU6EW7QooYmqQHmzDwmG7R09oA5r71FN9ZSFQgCADlhx7ABTqBXSaQ/s900/7774111110.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="561" data-original-width="900" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Uxzva6YJELbjQzHBMlsrbsTRDpr3QEPrRZmvtt3wrDi6XWT02IbKj1kweXsaKdcn6snh2VUKmLG0jn3d2lPwnjU6EW7QooYmqQHmzDwmG7R09oA5r71FN9ZSFQgCADlhx7ABTqBXSaQ/w640-h398/7774111110.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αυτό θα είναι το διακύβευμα των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας που θα ξεκινήσουν λίαν συντόμως.</span></h3>Ήρθε η ώρα να αποκαλύψει η Ελλάδα τις θέσεις της για το Καστελόριζο και η Τουρκία να δεχθεί ότι υπάρχει μόνο θέμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.<br />Αυτό θα είναι το διακύβευμα των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας που θα ξεκινήσουν λίαν συντόμως. <br /><br />Οι διερευνητικές συνομιλίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη διαλόγου στη διπλωματική γλώσσα, ενεργοποιούνται όταν υπάρχουν πολλά προβλήματα μεταξύ των κρατών.<br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες για την επίλυση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζονται γενικά ως «πακέτο», εάν ένα πρόβλημα δεν επιλυθεί, τα άλλα θεωρούνται άλυτα.<br />Εξηγεί ότι τα μέρη που δεν συμφωνούν καν για τον ορισμό των προβλημάτων θα εξετάσουν τα ζητήματα από μια ευρύτερη προοπτική και θα εργαστούν χωρίς να είναι δεσμευτικά μόνο για διερευνητικούς σκοπούς, ενώ θα επιχειρήσουν να ορίσουν τα προβλήματα.<br />Σε ανάλυση του το Dogu Akteniz Politik που προφανώς προωθεί τις τουρκικές θέσεις επικεντρώνεται στο ζήτημα παρουσιάζοντας ορισμένα θέματα τα οποία έχουν ενδιαφέρον.<br />Η διερευνητική διαδικασία διαπραγματεύσεων είναι επίσης γνωστή ως χρήσιμη μέθοδος, καθώς περιλαμβάνει την πορεία του έργου που πραγματοποίησαν οι διπλωμάτες<br /><br />Σε τι βασίζεται ο μηχανισμός διερευνητικών διαπραγματεύσεων;<br /><br />Η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν αναπτύξει μηχανισμό «διερευνητικών συνομιλιών» του Αιγαίου Πελάγους βάσει της Διάσκεψης Κορυφής του Ελσίνκι το 1999 με απόφαση της ΕΕ.<br />Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν εισέλθει σε περίοδο ηρεμίας το 1999.<br />Τότε η ΕΕ έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία να καταστεί πλήρες υποψήφιο μέλος, αλλά προβλήματα με την Ελλάδα, το Αιγαίο Πέλαγος και η επίλυση του Κυπριακού πάγωσαν τις διαδφικασίες.<br />Η ΕΕ προειδοποίησε ότι οι συνοριακές διαφορές πρέπει να επιλυθούν ειρηνικά, με αναφορά στο Αιγαίο Πέλαγος και ότι θα πρέπει να παραπεμφθούν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε περίπτωση που δεν μπορούν να επιλυθούν με τον διάλογο και ότι θα επανεξετάσει τη διαδικασία στα τέλη του 2004.<br />Έτσι, η λύση ή η έναρξη μιας διαδικασίας για την επίλυση του προβλήματος με την Ελλάδα με επίκεντρο το Αιγαίο ήταν όρος, για πλήρεις διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας.<br />Οι διερευνητικές συνομιλίες άρχισαν στην Άγκυρα στις 12 Μαρτίου 2002.<br />Στις 3 Οκτωβρίου 2005 οι διερευνητικές συνομιλίες εντατικοποιήθηκαν.<br />Ο ρυθμός των διαπραγματεύσεων, μεταξύ 12 Μαρτίου 2002 και 29 Νοεμβρίου 2005…. επιβραδύνθηκε μεταξύ 2005 και 2010.<div><br />Πραγματοποιήθηκαν συνολικά 42 γύροι συναντήσεων μέχρι το τέλος του 2010, Τούρκοι και Έλληνες συναντήθηκαν μόνο 18 φορές μόνο μεταξύ 2010-2016.<br />Λόγω της αλλαγής της κυβέρνησης που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα το 2010 και των οικονομικών προβλημάτων της Τουρκίας, οι διερευνητικές συνομιλίες αραίωσαν και στη συνέχεια έως την ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τον Αλέξη Τσίπρα είχαν διακοπεί εντελώς.<br />Η 60η και τελευταία συνάντηση πραγματοποιήθηκε την 1η Μαρτίου 2016 στην Αθήνα.<br /><br />Ποια ζητήματα έχουν να αντιμετωπίσουν Τουρκία και Ελλάδα;<br /><br />Οι διαφορές προσέγγισης στα θέματα του Αιγαίου είναι μεγάλες.<br />Η Ελλάδα, θεωρεί ότι υφίσταται μόνο ένα θέμα στις διαφορές με την Τουρκία, τον καθορισμό των ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων και υποστηρίζει ότι το πρόβλημα λύθηκε πλήρως στην περίπτωση των περιορισμένων περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας.<br />Η Τουρκία λέει ότι δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα μόνο θέμα. Εκτός από τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, ο εναέριος χώρος των 10 μιλίων που ανακοίνωσε η Ελλάδα μονομερώς, το καθεστώς των νησιών και των βραχονησίδων των οποίων η κυριαρχία δεν έχει μεταφερθεί με διεθνείς συμφωνίες, το πρόβλημα της Δυτικής Θράκης και ο οπλισμός των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου κατά παράβαση των συμφωνιών της Λωζάνης του 1923 και του 1947, είναι τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν κατά την Τουρκία.</div><div><br />Σύμφωνα με τους διπλωμάτες, στις διαπραγματεύσεις που διήρκεσαν από το 2002 έως το 2016, τα μέρη κατέληξαν σε κάποιο πλαίσιο για τα θαλάσσια σύνορα στο Βόρειο Αιγαίο.<br />Επίσης, σημείωσαν πρόοδο στο να κρατήσουν τα τουρκικά και τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα μακριά από τις εντάσεις που ονομάστηκε «dogfights»<br /> Ωστόσο, είναι γνωστό ότι σε γενικές γραμμές, οι διαπραγματεύσεις επικεντρώνονται στην οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών.<br />Η Ελλάδα τονίζει ότι σε περίπτωση που το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω διμερών διαπραγματεύσεων, θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.<br /><br />Ποιες είναι οι σημερινές θέσεις Τουρκίας και Ελλάδος;<br /><br />Αναμένεται ότι οι διερευνητικές συνομιλίες, που θα ξεκινήσουν σύντομα, θα οδηγήσουν Τουρκία και Ελλάδα σε μια πιο δύσκολη διαπραγματευτική διαδικασία τόσο ως προς το πεδίο εφαρμογής όσο και ως προς τη συγκυρία.<br />Σε αντίθεση με το 2002, το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα τεθεί επίσης στο τραπέζι, το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές έχουν υπογράψει συμφωνίες θαλάσσιας δικαιοδοσίας με Λιβύη και Αίγυπτο… και ότι θα διεξάγουν διαπραγματεύσεις για την κυριαρχία στην υφαλοκρηπίδα θεωρούνται παράγοντες που καθιστούν τη διαδικασία δύσκολη.<br /><br />Η Ελλάδα, ειδικά για το Καστελόριζο επικαλείται την Σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 που επιτρέπει τα νησιά να έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη.<br />Η Ελλάδα θέτει 3 ζητήματα.<br />1)Δεν θα συζητήσει άλλο πρόβλημα εκτός από τον προσδιορισμό των θαλάσσιων δικαιοδοσιών, το οποίο θεωρείται ως το μόνο πρόβλημα<br />2)Η αρχή της επίλυσης του προβλήματος θα είναι υπό το πρίσμα του διεθνούς δικαίου.<br />Η Σύμβαση του δικαίου για τη Θάλασσα, θα βρεθεί στο επίκεντρο, ωστόσο η Τουρκία δεν την έχει υπογράψει.<br />3)Να εγκαταλειφθεί η εχθρική ρητορική από την Τουρκία.<br />Η Τουρκία ζητάει οι προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις να είναι άνευ όρων υπέρ όλων των προβλημάτων που τέθηκαν στο τραπέζι.<br /><br />Ερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας<br /><br />Η Γερμανία ανέλαβε την Προεδρεία της ΕΕ για να μειώσει την κλιμακούμενη ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τις διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος πιθανής στρατιωτικής σύγκρουσης.<br />Η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών έφθασαν κοντά τον Αύγουστο 2020, αλλά η υπογραφή της ΑΟΖ από την Ελλάδα με την Αίγυπτο στις 6 Αυγούστου είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή των διερευνητικών επαφών.<br />Μετά την τριμερή συνάντηση μεταξύ Merkel Γερμανία και Michel Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τον Πρόεδρο Erdogan, Ελλάδα και Τουρκία ανακοίνωσαν ότι θα ξεκινήσουν διερευνητικές συνομιλίες στο "εγγύς μέλλον".<br />Στη σύνοδο κορυφής αξιολογήθηκαν οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αναφέροντας ότι θα ξεκινήσουν διερευνητικές συνομιλίες.</div><div><br />Ο Πρόεδρος Erdogan, ανέφερε ότι για να δημιουργηθούν κανάλια μείωσης της έντασης και να ξεκινήσει διάλογος στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να υπάρχουν αδιάλλακτες θέσεις.<br />Στο έγγραφο-πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής, σημειώθηκε ότι Τουρκία και Ελλάδα θα αναστείλουν τις δραστηριότητές τους στις επίμαχες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου για μια ορισμένη περίοδο, τέθηκε αλλά αποσύρθηκε στην συνέχεια η κατανομή των κοιτασμάτων φυσικού αερίου μεταξύ των ελληνικών και τουρκικών συμφερόντων στην Κυπριακή Δημοκρατία και την επιστροφή στις συνομιλίες υπό την ηγεσία του ΟΗΕ για να εξασφαλιστεί μια μόνιμη λύση στην Κύπρο.<br />Εάν τα μέρη συμφωνήσουν σε αυτό το πλαίσιο, θα ξεκινήσει ο 61ος γύρος διερευνητικών συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη.</div><div><br />Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Μητσοτάκης τόνισε ότι ελπίζουμε ότι σύντομα θα ξεκινήσουν διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία.</div><div><br />Τώρα είναι ώρα για διπλωματία»<br />Στο ζήτημα αναφέρθηκε και ο Pompeo ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών.<br />Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πρόκειται να συνεχιστούν μετά από διάστημα 4 ετών, το ΝΑΤΟ και ειδικά ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg εξέφρασε την εκτίμησή του για τα μέτρα που έλαβαν χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία ενώ επισκέφθηκε Τουρκία και Ελλάδα.<br />Η Τουρκία για να στηρίξει την διπλωματία απέσυρε το Oruc Reis.<br />Ενώ ο διάλογος θα ξεκινήσει θα χρειαστεί χρόνος για την επίλυση προβλημάτων.<br />Η αντίρρηση της Τουρκίας να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο, ζητώντας από κοινού την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων θα αποτελέσει ένα ζήτημα.<br />Ένας από τους σημαντικούς λόγους πίσω από την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι το Κυπριακό.<br />Η θέση της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης της.<br />Η Ελλάδα βρέθηκε εν μέρει σε σοβαρές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία με δέλεαρ την ένταση στην ΕΕ.</div><div><br />Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο είχε 60 γύρους διαπραγματεύσεων που ωστόσο απέτυχαν.<br />Επομένως, δεν θα ήταν ρεαλιστικό να περιμένουμε από την Ελλάδα να κάνει περισσότερες παραχωρήσεις.<br />Για παράδειγμα, εάν ανοίξει το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και των αποθεμάτων φυσικού αερίου, η Τουρκία θα ερχόταν στο τραπέζι για την αναζήτηση λύσης στο κυπριακό.</div><div><br /><img height="325" src="https://doguakdenizpolitik.com/wp-content/uploads/2020/07/55.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Τα προβλήματα<br /><br />Το ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη του παγκόσμιου Τύπου, έχει τοπική, περιφερειακή και παγκόσμια διάσταση.<br />Η μονομερής ενέργεια της Ελλάδος να υπογράψει ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι ζήτημα.<br />Η Τουρκία χρησιμοποιώντας τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα που απορρέουν από τη συμφωνία με την Λιβύη άρχισε τις εργασίες γεώτρησης στην Ανατολική Μεσόγειο ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας.<br />Η Τουρκία, υποστηρίζει ότι πρέπει να είναι η βάση της αρχής της δικαιοσύνης στον προσδιορισμό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας πριν από όλα τα άλλα.<br />Οι προηγούμενες διερευνητικές συνομιλίες δεν απέδωσαν ωστόσο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θα βρεθεί στο επίκεντρο επειδή αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα.<br />Ωστόσο, ο γενικός στόχος αυτών των συνομιλιών είναι να αντιμετωπιστούν διμερή προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και η Τουρκία πρέπει να επανεξετάσει πολλά ζητήματα.<br />Όμως το βασικό είναι η υφαλοκρηπίδα.<br />Τα προβλήματα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ώριμης διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Στις διερευνητικές συνομιλίες, οι δύο πλευρές έχουν αλληλεπικαλυπτόμενες αξιώσεις.<br />Η Ελλάδα έχει μια μαξιμαλιστική θέση.<br />Στον πυρήνα του βρίσκεται η ύπαρξη ΑΟΖ στο Καστελόριζο.<br />Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία δεν έχει αποκαλύψει τα όρια της υφαλοκρηπίδα μέχρι τώρα.<br />Είναι χρήσιμο η Ελλάδα να εξηγήσει τα όρια της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας.<br />Διαφορετικά, τα μέρη προσπαθούν να στηριχθούν σε ένα έγγραφο όπως ο χάρτης της Σεβίλλης, ο οποίος δεν έχει νομική βάση.<br />Η Ελλάδα δεν παίρνει θέση, αν και δεν αποκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου.<br />Πάντως Τουρκία και Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα με διπλωματικά μέσα.</div><div><br /><img height="446" src="https://doguakdenizpolitik.com/wp-content/uploads/2020/08/my-visual_48158358-3-1.png" width="640" /><br /><br /></div><div><a href="www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ήρθε η ώρα να αποκαλύψει η Ελλάδα τις θέσεις της για το Καστελόριζο και η Τουρκία να δεχθεί ότι υπάρχει μόνο θέμα ΑΟΖ

Αυτό θα είναι το διακύβευμα των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας που θα ξεκινήσουν λίαν συντόμως. Ήρθε η ώρα να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία του Ερντογάν: Ή όλα ή τίποτε

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6Roh6HFt30UUrmuGgLqBcHh7I3XAKUxUPk5ycrZ92NBOwFebNEGMcEazVA6XMWibmLST33cOGv3WXnkldoHuYwLvrlP65qfkysiNUSTD3H_fPdhfLNk1JyGPFpneid708WiOQfUGKx9c/s630/5558741236.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="630" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6Roh6HFt30UUrmuGgLqBcHh7I3XAKUxUPk5ycrZ92NBOwFebNEGMcEazVA6XMWibmLST33cOGv3WXnkldoHuYwLvrlP65qfkysiNUSTD3H_fPdhfLNk1JyGPFpneid708WiOQfUGKx9c/w640-h460/5558741236.jpeg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η λυδία λίθος που θα καθορίσει το εάν η Τουρκία θα βαδίσει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση είναι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.</span></h3><b>Γιώργος Καραμπελιάς* </b> <br />Επί δεκαετίες, τουλάχιστον, όλα έμοιαζαν να λειτουργούν θετικά για την Τουρκία. Η ενίσχυση του ισλαμισμού διεθνώς, η ισχυρή δημογραφία, η αυξανόμενη ισχύς των τουρκικών μειονοτήτων στη Δύση, η υποχώρηση του κουρδικού κινήματος, μετά τη σύλληψη του Οτσαλάν, ο πακτωλός των χρημάτων από τις χώρες του Κόλπου, η βιομηχανία υποκατάστασης εισαγωγών αλλά και οι μεγάλες εξαγωγές οχημάτων –πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο–, η συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, η κατάρρευση όλων των ισχυρών γειτονικών χωρών, αρχίζοντας από το Ιράν, το 1979, και καταλήγοντας στη Συρία, το 2012, ενώ στο μεταξύ θα έχει διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση, θα έχει αποσυντεθεί το Ιράκ, στα Βαλκάνια θα εκλείψει ο ισχυρός γιουγκοσλαβικός πόλος και η Ελλάδα θα εισέλθει στη μακρόχρονη μνημονιακή κρίση. <br />Όσο και να φαίνεται παράδοξο σε όσους αντιπαραθέτουν την κοσμική Τουρκία του Κεμάλ με την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν, υπάρχει απόλυτη συνέχεια ανάμεσά τους.<br /><br />Αποφασιστικό ρόλο διαδραμάτισε η ενίσχυση του Ισλάμ, που αγκάλιασε το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου δίνοντας συχνά την αίσθηση και την ψευδαίσθηση ενός ενιαίου μουσουλμανικού στρατοπέδου ως γεωπολιτικού bloc, ιδιαίτερα στην εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Αποφασιστική σημασία για την μεταβολή της μουσουλμανικής θρησκείας σε πολιτική ιδεολογία, θα διαδραματίσουν ένα σύνολο από γεγονότα –η εγκατάσταση του κράτους του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, οι αλλεπάλληλοι ισραηλινο-αραβικοί πόλεμοι, η απόρριψη της εκδυτικισμού του Σάχη στο Ιράν, η επέμβαση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν η εισβολή των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν.<br /><br />Η Τουρκία υπήρξε η τελευταία δύναμη, μετά το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, που θα επιχειρήσει να μεταβάλει το κύμα του ισλαμισμού σε όπλο γεωπολιτικής ισχύος: εκπρόσωπος της τελευταίας μουσουλμανικής αυτοκρατορίας, σημαντική γεωπολιτικά, με πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη, και στενές σχέσεις με τη Δύση.<br /><br />Στα πλαίσια της κατάρρευσης του μονοπολικού δυτικού κόσμου, η Τουρκία πίστεψε πως είχε τις δυνατότητες να αποτελέσει τον πυρήνα ενός παγκόσμιου ισλαμικού πόλου, καθώς ο αραβικός κόσμος είχε υποστεί καθίζηση και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είχε «απελευθερώσει» τα δεκάδες εκατομμύρια των τουρκόφωνων της Κεντρικής Ασίας. Το τουρκικό πολιτικό ισλάμ, με εκπροσώπους τον Ερμπακάν, τον Γκιούλ, τον Νταβούτογλου και κατεξοχήν τον Ερντογάν και τον Φετουλάχ Γκιουλέν ως ιδεολογικό του μέντορα, θα επιχειρήσει να εκπροσωπήσει όλους τους μουσουλμάνους. Ο παραδοσιακός εθνοκρατικός κεμαλισμός, αναγκαίος για την ανασυγκρότηση του τουρκισμού, θα δώσει τη θέση του σε μια νέα σύνθεση τουρκισμού, παντουρανισμού, οθωμανισμού και ισλαμισμού, δηλαδή του νεο-οθωμανικού ισλαμοκεμαλισμού.<br /><br />Εξάλλου, όσο και να φαίνεται παράδοξο σε όσους αντιπαραθέτουν την κοσμική Τουρκία του Κεμάλ με την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν, υπάρχει απόλυτη συνέχεια ανάμεσά τους. Απλώς εκπροσωπούν διαφορετικές φάσεις της νεότερης τουρκικής ιστορίας. Η Τουρκία του Κεμάλ επιχείρησε, –μετά την εθνοκάθαρση και την εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών, Ελλήνων και Αρμενίων–, να ενσωματώσει σε ένα τουρκικό εθνικό κράτος όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, Λαζούς τσερκέζους, Άραβες και προπαντός τους Κούρδους. Και εν μέρει το πέτυχε, καθώς πληθυσμοί χωρίς ισχυρή εθνική συνείδηση ενσωματώθηκαν στον τουρκισμό. Όμως αυτό το εγχείρημα απέτυχε ως προς τη σημαντικότερη ομάδα, τους Κούρδους, οι οποίοι ξεκίνησαν και ένοπλο αγώνα υπό τον Οτσαλάν και το ΡΚΚ. Τότε, το κεμαλικό τουρκικό πολιτικό σύστημα –μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν το 1980– θα αρχίσει να χρησιμοποιεί το ισλάμ σε μια έσχατη απόπειρα ενσωμάτωσης των Κούρδων και θα δημιουργηθούν μαζικά τα πρώτα ισλαμικά σχολεία. Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει και ο Οζάλ και θα τον ολοκληρώσουν ο Ερμπακάν και ο Ερντογάν που θα μεταβάλουν το πολιτικό ισλάμ σε κυρίαρχη δύναμη της Τουρκίας. Καθώς λοιπόν ο ισλαμισμός θα καταστεί παγκόσμιο κίνημα, η τουρκική εκδοχή του Ισλάμ, στηριγμένη στα διεθνή δίκτυα του Φετουλάχ Γκιουλέν, θα καταστεί και «εξαγώγιμο» προϊόν. Και ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να μεταβληθεί στον νέο Καλίφη μετά τον σουλτάνο. <br />(Η Τουρκία) Σταδιακώς, μεταβάλλεται σε μία δύναμη του «ενδιάμεσου χώρου» που χρησιμοποιεί τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση για να καθίσταται απαραίτητη σε όλους – μήπως όμως και να τους δυσαρεστεί όλους, μια και μάλλον δεν διαθέτει τα απαραίτητα μεγέθη ώστε να καταστεί η μεγάλη δύναμη που ονειρεύεται;<br /><br />Αυτή η νέα πορεία, μετά το 2010 και το Μαβί Μαρμαρά, θα οδηγήσει σε μία σειρά από μετατοπίσεις μεγάλης κλίμακας. Κατ’ αρχάς, θα διαρραγεί η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ενώ, με την εμπλοκή του στην αραβική Άνοιξη και τη συμμαχία με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, θα έλθει σε αντιπαράθεση με τις σημαντικότερες αραβικές χώρες, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Συρία. Την ίδια περίπου εποχή, θα πραγματοποιηθεί η ρήξη με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος δεν επεδίωκε την αντιπαράθεση με τη Δύση αλλά τη μεταβολή της Τουρκίας στον προνομιακό συνομιλητή της. Ρήξη που θα οδηγήσει στο πραξικόπημα του 2016, όταν ο Ερντογάν, μαζί με τους Γκρίζους Λύκους και τους ευρασιανιστές στρατηγούς, θα έρθει σε σύγκρουση με τους γκιουλενιστές, τους κεμαλικούς και τις υπηρεσίες… των ΗΠΑ και του Ισραήλ.<br /><br />Εν συνεχεία, με αφετηρία το κουρδικό ζήτημα στη Συρία και το Ιράκ, θα προσεγγίσει εκών ή άκων τη Ρωσία και το… Ιράν, και την Κίνα στο οικονομικό πεδίο. Απομακρύνεται έτσι όλο και περισσότερο από τη Δύση αναπτύσσοντας μία ευρα σιατική στρατηγική, ενώ συγκρούεται και με τη Γαλλία στην Αφρική. Σταδιακώς, μεταβάλλεται σε μία δύναμη του «ενδιάμεσου χώρου» που χρησιμοποιεί τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση για να καθίσταται απαραίτητη σε όλους – μήπως όμως και να τους δυσαρεστεί όλους, μια και μάλλον δεν διαθέτει τα απαραίτητα μεγέθη ώστε να καταστεί η μεγάλη δύναμη που ονειρεύεται;<br /><br />Η λυδία λίθος που θα καθορίσει το εάν η Τουρκία θα βαδίσει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση είναι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Διότι μία Τουρκία σε ένοπλη αντιπαράθεση με την Ελλάδα, την Κύπρο, και εμμέσως ή ανοικτά με τη Γαλλία και το Ισραήλ, θα οδηγηθεί σε ρήξη με το δυτικό στρατόπεδο. Όσο και εάν η Γερμανία και η ΗΠΑ, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους, δεν επιθυμούν μία ρήξη με την Τουρκία, θα υποχρεωθούν να πάρουν θέση.<br /><br />Εάν δε η Ευρώπη, σπρωγμένη και από μια τέτοια σύγκρουση, αποκτήσει μία κατ’ ελάχιστον ενιαία στρατιωτική και πολιτική υπόσταση, είναι πιθανό και η Ρωσία να εγκαταλείψει τις ευρασιανικές ονειρώξεις του Ντούγκιν και να στραφεί προς τον φυσικό της ευρωπαϊκό χώρο. Εξάλλου, η ενεργός ανάμιξη της Τουρκίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο πλευρό των τουρκόφωνων σιιτών Αζέρων, απειλεί να πλήξει τη Ρωσία στο μαλακό της υπογάστριο, του Καυκάσου και των τουρκόφωνων δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας.<div><br />Ο χρόνος για πρώτη φορά μετράει αντίστροφα<br /><br />Παράλληλα, ο χρόνος μοιάζει να δουλεύει, ίσως για πρώτη φορά, εναντίον της. Η οικονομική επέκταση αγκομαχά, το κύμα του ισλαμισμού χάνει την ισχύ του και πληθαίνουν οι αντίπαλοι και οι ανταγωνιστές.<br /><br />Στο εσωτερικό συρρικνώνεται η βάση του καθεστώτος: σύγκρουση με τον δημιουργό του τουρκικού ισλαμισμού, τον Φετουλάχ Γκιουλέν, και με τον θεωρητικό του νεο-οθωμανισμού Ντραβούτογλου﮲ αποξένωση από τα δυτικόστροφα μεσαία στρώματα, μετά την εξέγερση στο πάρκο Γκεζί, το 2013﮲ κατάρρευση της τουρκικής λίρας που συρρικνώνει δραματικά τα εισοδήματα﮲ αυξανόμενη αποξένωση των κουρδικών πληθυσμών. Τέλος στερεύουν οι εισροές κεφαλαίων.<br /><br />Η χρήση του ισλαμισμού καθίσταται μάλλον αντιπαραγωγική, στον βαθμό που η ίδια η πατρίδα του Προφήτη, η Σαουδική Αραβία, η μεγαλύτερη αραβική χώρα, η Αίγυπτος, καθώς και τα υπερεξοπλισμένα Εμιράτα, μεταβάλλονται στον ανοιχτό αντίπαλο της Τουρκίας στο εσωτερικό του μουσουλμανικού κόσμου.<br /><br />Η αραβοϊσραηλινή προσέγγιση και η άνοδος του Μπάιντεν στον προεδρικό θώκο μπορεί να οδηγήσει τουλάχιστον άμεσα, σε ρεαλιστικότερη πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους, οπότε θα μειωθεί έτι περαιτέρω η σημασία του πολιτικού ισλάμ.<br /><br />Καθώς ο αραβικός εθνικισμός επιστρέφει, ο τουρκικός ισλαμισμός οδηγείται σε μια παρά φύση συμμαχία με το... σιιτικό Ιράν προκειμένου να αντιμετωπίσει την κοινή κουρδική απειλή. Με συνέπεια μεγαλύτερες αντίθεσεις με το Ισραήλ, τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ. Ενώ και στο Αζερμπαϊτζάν η συμμαχία με τους σιίτες Αζέρους εδράζεται αποκλειστικά στην εθνοτική-γλωσσική κοινότητα, καθώς το σιιτικό Ιράν στηρίζει την Αρμενία! Τέλος, η συμμαχία με τη Ρωσία παραπαίει καθώς συγκρούεται μαζί της στη Συρία, τη Λιβύη, ίσως και τον Καύκασο!<br /><br />Εν τέλει, το ισλάμ της Τουρκίας γίνεται κατεξοχήν τουρκικό, και αντί για στοιχείο ενοποίησης των μουσουλμάνων μετατρέπεται σε στοιχείο διαίρεσης.<br /><br />Η Τουρκία διατηρεί ακόμα σημαντικές προσβάσεις στους παραδοσιακούς της συμμάχους, το Πακιστάν, τη Μαλαισία, τη μουσουλμανική μειονότητα της Ινδίας, το Μπαγκλαντές, πολλές μουσουλμανικές χώρες της Μαύρης Αφρικής καθώς και στους μουσουλμάνους της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας, δημιουργώντας νέους εχθρούς στην Ινδία και τη Γαλλία σε μια φρενιτιώδηυπερεπέκταση.<br /><br />Γενικότερα, η Τουρκία του Ερντογάν έχει υπερεπεκταθεί σε όλα τα πεδία, στην οικονομία, στις στρατιωτικές δαπάνες, στον ιδεολογικό μπιζιμποντισμό, πολύ περισσότερο από όσο αντέχουν τα πραγματικά μεγέθη και οι δυνατότητές της. <br />Και αν κάποιοι θωρήσουν υπερβολή την ανάδειξη της Ελλάδας ως τη λυδία λίθο που θα κρίνει την εξέλιξη της τουρκικής πολιτικής έναντι της Δύσης αλλά και του μέλλοντος της Τουρκίας, ας αναλογιστούν τι συνέβη… διακόσια χρόνια πριν<br /><br />Πολλοί Τούρκοι εθνικιστές αλλά και δυτικοί, ή και Έλληνες «κατευναστές», αυτό ακριβώς προσάπτουν στον Ερντογάν. Ότι δηλαδή, κρίνει την ταχύτητα επέκτασης της τουρκικής επιρροής με βάση το δικό του προσωπικό «ρολόι» και όχι εκείνο των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της Τουρκίας.<br /><br />Εντούτοις, ο Ερντογάν οδηγήθηκε στη στρατηγική της υπερεπέκτασης σπρωγμένος από μια αδήριτη αλληλουχία γεγονότων. Η κατάρρευση του Ιράκ και της Συρίας ενίσχυσε τα κουρδικά αυτονομιστικά κινήματα ενώ παράλληλα ενισχύθηκε το HDP στο εσωτερικό της Τουρκίας. Σε ένα πλαίσιο παγκόσμιας ενίσχυσης του ισλαμισμού η Τουρκία θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει άμεσα όσες ευνοϊκές συγκυρίες διέθετε, ώστε να προλάβει τις μακροπρόθεσμες γεωπολιτικές εξελίξεις. Πάνω από όλα, τη συγκρότηση σε κράτος του κουρδικού έθνους, που ξεπερνάει ήδη τα 35 εκατομμύρια πληθυσμό, την αυξανόμενη ισχύ του αραβικού κόσμου, την ενίσχυση των αντι-ισλαμικών ρευμάτων σε όλη την Ευρώπη, την πιθανή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μετά από 10 χρόνια κρίσης. Συνεπώς, η φυγή προς τα μπρος και η επέκταση έμοιαζαν αναπόφευκτες και όχι απλά μία επιλογή ανάμεσα σε άλλες. Αυτό εξάλλου κάνει τόσο επικίνδυνη την Τουρκία, το ότι η επέκταση είναι όρος επιβίωσης γι’ αυτήν. Είτε θα μεταβληθεί σε μεγάλη δύναμη, εδώ και τώρα, είτε θα οδηγηθεί σε κρίση και συρρίκνωση.<br /><br />Εάν η Τουρκία είχε δεν είχε παρέμβει στις εξελίξεις, τότε οι Κούρδοι θα είχαν δημιουργήσει απειλητικές κρατικές ή ημικρατικές οντότητες σε Συρία και Ιράκ, τη στιγμή που σε 10 ή 20 χρόνια ο κουρδικός πληθυσμός της Τουρκίας και του άμεσου περίγυρού της θα ξεπερνά τον τουρκικό πληθυσμό. [Ήδη ο τουρκικός πληθυσμός αποτελεί μόλις το 70% του πληθυσμού ενώ ένα 20%, τουλάχιστον, δηλαδή οι Κούρδοι, έχουν δική τους αυτόνομη εθνική συνείδηση]. Παράλληλα, ο αραβικός κόσμος της Μέσης Ανατολής θα έχει μεταβληθεί σε μία, πληθυσμιακή υπερδύναμη. (Ήδη, η Αίγυπτος αριθμεί 110 εκατομμύρια πληθυσμό, και διαθέτει ισχυρότατο στρατό, η άλλοτε έρημη Αραβική Χερσόνησος φθάνει τα 90 εκατομμυρία, ενώ οι χώρες του Μαγκρέμπ θα φτάσουν σύντομα τα 100 εκατομμύρια, ένας ακόμα λόγος που καθιστούσε «υποχρεωτική» την επέμβαση στη Λιβύη. ) Παράλληλα, ο ενοποιητικός ο ρόλος του πολιτικού ισλάμ υποχωρεί –και οι Κούρδοι εξάλλου μουσουλμάνοι είναι.<br /><br />Κατά συνέπεια, η Τουρκία είτε θα μεταβληθεί σε μία μεγάλη δύναμη που θα ενσωματώσει πληθυσμούς, εδάφη και θάλασσες, είτε θα υποχρεωθεί να μεταβληθεί σεεθνικό κράτος έχοντας απωλέσει σημαντικό κομμάτι εδαφών και κάθε μεγαλοϊδεατικό όνειρο. Εφόσον η προσπάθεια της ένταξης των Κούρδων σε ένα δημοκρατικό ισλαμικό κράτος, που επιχειρήθηκε στη δεκαετία του 2000, θα αποδειχθεί φενάκη, δεν έμενε άλλος δρόμος από τη στρατιωτικοποίηση της αντιπαράθεσης και τη μεταβολή του τουρκικού ισλάμ σε όπλο μιας suigeneris τουρκικής «τζιχάντ».<br /><br />Και μια και τα πράγματα έφτασαν εκεί, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η εμμονή σε αυτόν. Διαφορετικά, η Τουρκία θα έπρεπε να εγκαταλείψει τον ισλαμισμό, αποδεχόμενη τον αυξανόμενο ρόλο των αλεβιτών και των κοσμικών τουρκικών πληθυσμών των παραλίων, καθώς και μια μορφή τουρκο-κουρδικής Ομοσπονδίας, που θα οδηγούσε μακροπρόθεσμα στη συγκρότηση ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. [Άλλωστε, το γεγονός ότι η Τουρκία δεν είναι μονο-εθνικό κράτος καταδεικνύεται από τον υστερικό και ανασφαλή εθνικισμό της και από την επιστράτευση του ισλάμ ως εσωτερικού ενοποιητικού στοιχείου.]<br /><br />Μόνο μία τέτοια Τουρκία, εντελώς απίθανη σήμερα, θα μπορούσε να εδραιώσει ειρηνικές σχέσεις με όλους τους γείτονές της, και κατεξοχήν τους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου. Προοπτική που μοιάζει σήμερα με σενάριο επιστημονικής φαντασίας και η πραγματοποίησή του προϋποθέτει την κατάρρευση του ισλαμοφασισμού και του Ερντογάν που συνδέθηκε άρρηκτα μαζί του.<br /><br />Για όλους αυτούς τους λόγους, η στάση του Ερντογάν ήταν τόσο παρανοϊκά επιθετική έναντι των Ελλήνων· γι’ αυτό και η ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας, γι’ αυτό και η ανάμειξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ως μία στρατιωτική φυγή προς τα μπρος, γι’ αυτό εντέλει και acontrario η… πρόσκαιρη διπλωματική αναδίπλωση του Ερντογάν μετά τη σθεναρή ελληνική στάση!<br /><br />ΥΓ.Και αν κάποιοι θωρήσουν υπερβολή την ανάδειξη της Ελλάδας ως τη λυδία λίθο που θα κρίνει την εξέλιξη της τουρκικής πολιτικής έναντι της Δύσης αλλά και του μέλλοντος της Τουρκίας, ας αναλογιστούν τι συνέβη… διακόσια χρόνια πριν. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821 όλες οι μεγάλες δυνάμεις την είχαν καταδικάσει και η Αγγλία και η Αυστρία βοηθούσαν ανοιχτά τους Τούρκους. Και επειδή οι Έλληνες συνέχισαν να αντιστέκονται, το 1827 καταβύθισαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο ενώ το 1828-29 η Ρωσία συνέτριψε τις τουρκικές δυνάμεις υποχρεώνοντας την Τουρκία να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Και έκτοτε άρχισε η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ας το σκεφτούν καλά τόσο οι Τούρκοι, όσο και εκείνοι οι Έλληνες που εξακολουθούν ακόμα να θεωρούν ανέφικτη την αντίσταση έναντι της Τουρκίας. Εξάλλου οι τελευταίοι μήνες, από τον Έβρο μέχρι την κρίση στο Ανατολικό Αιγαίο και τη συνέχειά της μάλλον δείχνει κατά που φυσάει ο άνεμος. (Πόσο μάλλον που οι… Αιγύπτιοι κληρονόμοι του Ιμπραήμ θα είναι μάλλον σύμμαχοί μας απέναντι στον φαντασιόπληκτο νεοσουλτάνο.)<div><br /></div><div><b><i>*Συγγραφέας, Πολιτικός Αναλυτής</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τουρκία του Ερντογάν: Ή όλα ή τίποτε

Η λυδία λίθος που θα καθορίσει το εάν η Τουρκία θα βαδίσει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση είναι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα και την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διεθνή ΜΜΕ: «Η μεγαλύτερη δίκη φασιστών μετά εκείνη της Νυρεμβέργης»

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4cn4ii5FIKflmIYpemy3SFw5Tm9XmaTcat0fZVncS7GzVaku5d1QRI79YqBr4Oh_SmttEVdYuEWspS5IKQ2YPRJ2x5PkVqfH5MS3FJmIiJizQe-GeDGxyE1cBuv_VYjEEHDxqkiMmvrU/s1000/201007145452.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="922" data-original-width="1000" height="590" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4cn4ii5FIKflmIYpemy3SFw5Tm9XmaTcat0fZVncS7GzVaku5d1QRI79YqBr4Oh_SmttEVdYuEWspS5IKQ2YPRJ2x5PkVqfH5MS3FJmIiJizQe-GeDGxyE1cBuv_VYjEEHDxqkiMmvrU/w640-h590/201007145452.webp" width="640" /></a><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Έντονο είναι το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ για τη δίκη της Χρυσής Αυγής </span></h3>Την ιστορική ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στη δίκη της “Χρυσής Αυγής”, η οποία κρίθηκε ως εγκληματική οργάνωση, σχολιάζουν, εκτενώς τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.<br /><br />The Guardian<br /><br />«Ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής και πρώην βουλευτές κρίθηκαν ένοχοι σε δίκη-σταθμό», μεταδίδει η ανταποκρίτρια του Guardian στην Αθήνα, Έλενα Σμιθ, κάνοντας λόγο για «τη μεγαλύτερη δίκη φασιστών μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».<br /><br />Independent<br /><br />“Οι ηγέτες της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής, του τρίτου ισχυρότερου ελληνικού κόμματος στο ελληνικό κοινοβούλιο την περίοδο της κρίσης χρέους, κρίθηκαν ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης από την ελληνική Δικαιοσύνη”, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα<br /><br />Al Jazeera<br /><br />Ένοχη ως εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή”, αναφέρει ο ιστότοπος του διεθνούς αραβικού δικτύου ο οποίος αποκαλεί την οργάνωση “φασιστική οντότητα, όπως παραδέχεται και η ίδια, με ρίζες στη δεκαετία του ’80”.<br /><br />BBC<br /><br />«Ελλάδα – Χρυσή Αυγή: Οι ηγέτες των νεοναζί ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής συμμορίας», υπογραμμίζει το ΒΒC, που έχει ως βασικό θέμα στην ηλεκτρονική του έκδοση την απόφαση.<br /><br />Press Association<br /><br />Το πρακτορείο Press Association αναφέρει ότι οι πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής κρίθηκαν ένοχοι επειδή ήταν επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης επισημαίνοντας ότι μεταξύ των 68 κατηγορουμένων «περιλαμβάνονταν και 18 πρώην βουλευτές του κόμματος που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1980 ως νεοναζιστική οργάνωση και εξελίχθηκε στην τρίτη μεγαλύτερη δύναμη στη Βουλή της Ελλάδας».<br /><br />New York Times<br /><br />«Η Χρυσή Αυγή κρίθηκε ένοχη για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης στην Ελλάδα», τιτλοφορείται το ρεπορτάζ των New York Times, σημειώνοντας ότι «το δικαστήριο συνέδεσε το ακροδεξιό κόμμα με μια σειρά επιθέσεων, μεταξύ των οποίων και τη δολοφονία ενός αριστερού ράπερ». Η αμερικανική εφημερίδα χαρακτηρίζει την δίκη ως την σημαντικότερη που έχει διεξαχθεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες.<br /><br />Associated Press<br /><br />«…η Διεθνής Αμνηστία, που μετείχε στη διοργάνωση ενός δικτύου καταγραφής της ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα, είπε ότι η σημερινή ετυμηγορία θα ενισχύσει τις προσπάθειες εκείνων που προσπαθούν να διωχθούν ποινικά τα εγκλήματα μίσους»,<br /><br />«… οι επιπτώσεις της ετυμηγορίας αυτής σε μια εμβληματική δίκη ενός ακροδεξιού κόμματος με επιθετική αντιμεταναστευτική και κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στάση θα γίνει αισθητή πολύ μακρύτερα από τα σύνορα της Ελλάδας».<br /><br />Euronews<br /><br />Την είδηση της καταδίκης της Χρυσής Αυγής μετέδωσαν εκτάκτως πολλά δίκτυα, όπως το αμερικανικό ABC, αλλά και το Εuronews, με τίτλο «Ελλάδα: Ο ηγέτης της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής καταδικάστηκε για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Διεθνή ΜΜΕ: «Η μεγαλύτερη δίκη φασιστών μετά εκείνη της Νυρεμβέργης»

Έντονο είναι το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ για τη δίκη της Χρυσής Αυγής  Την ιστορική ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στη δί...

Διαβάστε την συνέχεια

Rafale και Spectra κατατροπώνουν τους S-400 του Ερντογάν: Το πλεονέκτημα στην Πολεμική Αεροπορία

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLa0stzPWAPVr9kkDGcBJEXowf_B9B_eTuEchdLLvNFewCDefL_a2EKWX9uCwHwxkJTjuchYuqSsu3pbKRbH9kzGx6DcL8n1LeRJ4NlrS0M_34AFfGM0SwIBdUanZWrDnBpF2Ty5Bc-Qk/s1000/RAFALE-MARINE.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="487" data-original-width="1000" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLa0stzPWAPVr9kkDGcBJEXowf_B9B_eTuEchdLLvNFewCDefL_a2EKWX9uCwHwxkJTjuchYuqSsu3pbKRbH9kzGx6DcL8n1LeRJ4NlrS0M_34AFfGM0SwIBdUanZWrDnBpF2Ty5Bc-Qk/w640-h312/RAFALE-MARINE.webp" width="640" /></a><br /><br />RAFALE… O «Φονέας» εναντίον εναέριων στόχων υψηλής αξίας με τα βλήματα Meteor, αλλά και «τιμωρός» του προηγμένου συστήματος S-400 χάρις στο «αδιάκριτο» βλέμμα που προσφέρει το σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA, που διαθέτει το 4,5 γενιάς μαχητικό το οποίο θ’ ανήκει σε λίγο καιρό στην 332 Μοίρα «Γεράκι».<br /><br />Εδώ και δυο 24ωρα το θέμα της χρήσης των S-400 επανήλθε ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή τις δοκιμές που ετοιμάζεται να κάνει η Άγκυρα στην περιοχή της Σινώπης.<br /><br />Το S-400 είναι το αντιαεροπορικό σύστημα στο οποίο πόνταρε υπέρμετρα ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου να ενισχύσει την αντιαεροπορική ομπρέλα της χώρας του, έναντι πάσης φύσεως εναέριων απειλών.<br />Όμως η Ελληνική απάντηση- πρόληψη έρχεται με τα μαχητικά RAFALE, τα οποία ήδη βρίσκονται υπό καθεστώς αυτοψίας στη νοτιοδυτική Γαλλία από τον Α’ ΓΕΑ, Αντιπτέραρχο Γεώργιο Μπλίουμη, αλλά και ένα μεγάλο μέρος ιπταμένων και τεχνικών της 347 Μοίρας «Περσέας».<br /><br />Λίγοι γνωρίζουν ότι το «αντίδοτο» στο πρόβλημα των S-400 βρίσκεται ήδη κρυμμένο μέσα στην προμήθεια του νέου τύπου μαχητικού της Πολεμικής Αεροπορίας 4,5 γενιάς RAFALE.<br /><br />Άριστα πληροφορημένες πηγές είναι σε θέση να γνωρίζουν μια από τις επιχειρησιακές πτυχές του Γαλλικού μαχητικού, η οποία είναι βεβαίως ελάχιστα γνωστή στο ευρύ κοινό αλλά έχει χρησιμοποιηθεί ήδη από τους ιπταμένους της Γαλλίας στον συγκεκριμένο τύπο, σε επιχειρήσεις αλλά και στην εκπαίδευση.<br /><br />Πέραν των πολλών προτερημάτων του RAFALE, η ύπαρξη ενός προηγμένου συστήματος αυτοπροστασίας έχει προκαλέσει κατά καιρούς σοβαρό «πονοκέφαλο» σε συμμαχικές ασκήσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ με δεδομένο ότι είναι σε θέση όχι μόνο να εντοπίζει πάσης φύσεως απειλές που εκπέμπουν στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, αλλά να τις καταγράφει με ακρίβεια και ακολούθως να εκτελεί γεωγραφικό προσδιορισμό.<br />Το σύστημα «SPECTRA» είναι διαβόητο για την υψηλή αποτελεσματικότητά του στην παρεμβολή συστημάτων ραντάρ, δηλαδή «τυφλώνει» τα μάτια ενός επίγειου αντιαεροπορικού συστήματος αλλά και ένα εχθρικό μαχητικό.<br /><br />Παράλληλα παρουσιάζει στον αεροπόρο την ενοποιημένη εικόνα των απειλών, συνδυαστικά με στόχους αέρος και εδάφους που εντοπίζουν οι υπόλοιποι αισθητήρες του Γαλλικού Μαχητικού.<br /><br />Το «κλειδί» στην αντιμετώπιση των S-400 βρίσκεται ακριβώς εδώ, δηλαδή το σύστημα αυτό όχι μόνο μπορεί να εντοπίζει έγκαιρα την απειλή αλλά και να εξάγει με ιδιαίτερη ακρίβεια δεδομένα στοχοποίησης.<div><br />Το επτασφράγιστο μυστικό που θα μοιραστεί η Γαλλία με την Ελλάδα…<br /><br />Οι ακριβείς επιδόσεις του συστήματος φυσικά αποτελούν «επτασφράγιστο» μυστικό από τους Γάλλους και έως σήμερα ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει γνωστά για τις ικανότητές του.<br />Χαρακτηριστικό είναι ότι στην φημισμένη Αμερικανική άσκηση «RED FLAG» οι οικοδεσπότες είχαν εκφράσει προβληματισμό ως προς τις δυνατότητες του RAFALE να καταγράφει ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές «υπονομεύοντας» την αποτελεσματικότητα των μαχητικών άλλων χωρών που μετείχαν στην άσκηση, αλλά ταυτόχρονα οι Γάλλοι να έπαιρναν προίκα πολύτιμα δεδομένα που βοηθούν για περαιτέρω ανάλυση αλλά και τη δημιουργία αντίστοιχων αντιμέτρων.<br /><br />Η ικανότητα γεωγραφικού προσδιορισμού που διαθέτει το RAFALE είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα επιτρέψει σε ενδεχόμενες μελλοντικές επιχειρήσεις στην Πολεμική Αεροπορία να εντοπίσει επακριβώς και εγκαίρως πιθανές θέσεις ανάπτυξης των Τουρκικών S-400.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό καθίσταται εφικτή η προσβολή των θέσεων αυτών με στρατηγικά όπλα μακρού πλήγματος και κατά συνέπεια η αδρανοποίηση της απειλής των S-400 από τις πρώτες κιόλας ώρες, μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο.<div><br /></div><div><img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/10/201006210043_Rafale-AF.jpg" width="640" /><i>Απογείωση Rafale κατά τη διαδικασία της απογείωσης στην 118 Αεροπορική Βάση του Mont de Marsan.</i><br /><i>Πηγή: Επίσημος λογαριασμός εκπροσώπου τύπου Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας στο Twitter (https://twitter.com/ChrTell)</i><br /><br />Για τους λόγους αυτούς η Πολεμική Αεροπορία ως νέος χρήστης του RAFALE είναι βέβαιο ότι αναμένετε με την άφιξη τους να εστιάσει ιδιαίτερα σε αυτά τα «χαρίσματα» του μαχητικού τα οποία προσφέρουν το τακτικό πλεονέκτημα!<br /><br />Ήδη στη Γαλλική βάση κατά την άσκηση VOLFA οι Έλληνες ιπτάμενοι μαθαίνουν τα μυστικά των RAFALE, ενώ η παρουσία του πρώτου «γερακιού» της Πολεμικής Αεροπορίας, του Αρχηγού, Αντιπτεράρχου Γεωργίου Μπλιούμη, καταδεικνύει το ενδιαφέρον της Ελλάδας για την άμεση υλοποίηση της προμήθειας των αεροσκαφών, αλλά και τη στρατηγική σχέση ανάμεσα στις δυο χώρες.<br />Η εμμονή του Ερντογάν στους S-400 και η επιχείρηση αλλαγή του Status quo στην περιοχή<br /><br />Η εμμονή πάντως του κου Ερντογάν στην απόκτηση των S-400 έγινε κόντρα στα γεωστρατηγικά συμφέροντα που προϋπήρχαν με τις ΗΠΑ, επιλέγοντας με αυτό τον τρόπο μετωπική σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, η οποία όπως είναι γνωστό έχει κρατήσει αυστηρή μεν στάση αλλά όχι εκείνη της ρήξης με την Άγκυρα.<br /><br />Σε στρατηγικό επίπεδο η στροφή της Τουρκίας προς τη Ρωσία αποτέλεσε «κόκκινο πανί» για τις ΗΠΑ εξαιτίας της προμήθειας των S-400, έναντι αντίστοιχων Αμερικανικών ή κάποιας άλλης χώρας που παράγει τέτοιου είδους συστήματα και ανήκει κι αυτή στη Συμμαχία.<br /><br />Το πρόσφατο παράδειγμα του «κλειδώματος» του εναέριου χώρου της Συρίας από την Ρωσία με αντιαεροπορικό σύστημα του ίδιου τύπου εξανάγκασε το σύνολο των εναέριων στρατιωτικών μέσων στην περιοχή, ακόμη και των ΗΠΑ, να μην προσεγγίζουν τα όρια του S-400.<br />Σε τακτικό- επιχειρησιακό επίπεδο η απόκτηση ενός αντιαεροπορικού- αντιβαλλιστικού συστήματος από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις προκαλεί τεράστιο πονοκέφαλο τόσο στο Αμερικανικό Πεντάγωνο, όσο και στις γειτνιάζουσες χώρες- ανάμεσά τους και η Ελλάδα διότι διαταράσσεται το Status quo της περιοχής.<br /><br />Άλλωστε τη Δευτέρα ο πάντα φιλικός προς την γείτονα ΓΓ του ΝΑΤΟ κατά τη συνέντευξη τύπου με τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, εκείνο που έδειξε ξανά ήταν η απόκτηση του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος από την Τουρκία, καλώντας τη να μην το ενεργοποιήσει.<br /><br />Σ’ ότι αφορά όμως την Ελλάδα η εμφάνιση του S-400 στο Τουρκικό οπλοστάσιο προσέθεσε μια νέα παράμετρο που από τη στιγμή όπου το σύστημα καταστεί πλήρως επιχειρησιακό, μεταβάλει αναγκαστικά τον υφιστάμενο τακτικό σχεδιασμό σε περίοδο επιχειρήσεων και γι’ αυτό το Επιτελείο φροντίζει για την απαραίτητη θωράκιση…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Rafale και Spectra κατατροπώνουν τους S-400 του Ερντογάν: Το πλεονέκτημα στην Πολεμική Αεροπορία

RAFALE… O «Φονέας» εναντίον εναέριων στόχων υψηλής αξίας με τα βλήματα Meteor, αλλά και «τιμωρός» του προηγμένου συστήματος S-400 χάρις στο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συζητάμε για ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ στο Αιγαίο και “ξεχωριστές ζώνες πτήσεων”! Τι μαθαίνουμε από “τα έξω”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNDWwYXvSzDiG4iFNvsxBGYF2o6xSo6jyz-P4xTlOhWCV-6Fb11UNLjsN0FezeD4Z1_UYp17PeiRhx9bsGu1BaOijXNqgkosHaNtjNwWgRrPlEEJ6z7DVsoEi2K2Cld_Zavpilhxkvx2s/s696/pilot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNDWwYXvSzDiG4iFNvsxBGYF2o6xSo6jyz-P4xTlOhWCV-6Fb11UNLjsN0FezeD4Z1_UYp17PeiRhx9bsGu1BaOijXNqgkosHaNtjNwWgRrPlEEJ6z7DVsoEi2K2Cld_Zavpilhxkvx2s/w640-h360/pilot.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>“Ένας Τούρκος και ένας Έλληνας υποναύαρχος θα συνεχίσουν τις τεχνικές συνομιλίες υπό την αιγίδα της Συμμαχίας αυτή την εβδομάδα» γράφει η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες του μηχανισμού αποτροπής κρίσεων Ελλάδας -Τουρκίας .<br /><br />Στον πυρήνα της συμφωνίας βρίσκεται μια μόνιμη «Hotline» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, για να μπορούν να ανταλλάσσονται γρήγορα πληροφορίες σχετικά με την κίνηση πλοίων και αεροπλάνων. Μεσολαβητής θα ειναι ο Αντιπρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ ,Αμερικανός στρατηγός Σκοτ Κιντσβάτερ.<br /><br />«Άμεση σύνδεση υπήρχε και παλιότερα, αλλά κόπηκε από την Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016» γράφει η FAZ σημειωνοντας παντως οτι «ο νέος μηχανισμός αποτελεί μια συμβολική κίνηση, αφού τελικά και οι δύο χώρες απέσυραν τα πολεμικά πλοία τους από τα διαφιλονικούμενα ύδατα». Ωστόσο- σημειώνει η γερμανική εφημερίδα -τώρα θα μπορούσαν να συνάψουν συμφωνίες για «deconfliction» στον εναέριο χώρο, π.χ. με ξεχωριστές πτητικές ζώνες και σταθερά ηλεκτρονικά σήματα. Και σε αυτούς τους τομείς παρατηρούνται επανειλημμένα επικίνδυνες καταστάσεις.<br /><br />Σύμφωνα με την FAZ «αντίθετα, απόσυρση των τουρκικών ερευνητικών πλοίων μεταξύ της τουρκικής ενδοχώρας και της Κύπρου μάλλον δεν θα γίνει. Με την αποστολή τριών πλοίων σε περιοχές που με βάση το θαλάσσιο δίκαιο ανήκουν στην Κύπρο, αλλά διεκδικούνται και από την Τουρκία, η Άγκυρα θέλησε να αποτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων όσον αφορά την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της Μεσογείου, που θα απέκλειαν μόνιμα την Τουρκία από την εκμετάλλευση της Μεσογείου».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή<br /></a><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συζητάμε για ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ στο Αιγαίο και “ξεχωριστές ζώνες πτήσεων”! Τι μαθαίνουμε από “τα έξω”

“Ένας Τούρκος και ένας Έλληνας υποναύαρχος θα συνεχίσουν τις τεχνικές συνομιλίες υπό την αιγίδα της Συμμαχίας αυτή την εβδομάδα» γράφει η γε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι ζητά ο Ερντογάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD-NhxYTAvzLGYZXDQo2jv0C4_1m5X6YmxdRLAhV-9_HYU2qQv5bUAG5ceoyvf5MwyvXXsJ1KC3PLrGurjm7cqLRvlRc6-u4jQD80OWLuKD-s1lpXHMaUlxCcWqCMEOwEBtbX3qnob6l4/s696/erdogan5.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="696" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD-NhxYTAvzLGYZXDQo2jv0C4_1m5X6YmxdRLAhV-9_HYU2qQv5bUAG5ceoyvf5MwyvXXsJ1KC3PLrGurjm7cqLRvlRc6-u4jQD80OWLuKD-s1lpXHMaUlxCcWqCMEOwEBtbX3qnob6l4/w640-h434/erdogan5.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>Η ισχυρή στήριξη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση για το Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει φέρει την Άγκυρα απέναντι στις άλλες μεγάλες χώρες και έχει προκαλέσει ανησυχία στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ οι οποίοι ζητούν εκεχειρία.<br /><br />Όμως για τον Ερντογάν η σταθερή του στάση αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα και μια κοστοβόρα ανάγκη που ενισχύει τη στρατηγική του να επιδεικνύει τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας στο εξωτερικό για να διατηρεί τη στήριξη των οπαδών του στο εσωτερικό.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος έχει σχολιάσει ότι η χώρα του στηρίζει το Αζερμπαϊτζάν στο πλαίσιο της αναζήτησης «της θέσης που της αξίζει στην παγκόσμια τάξη».<br /><br />Σε αυτή τη στήριξη βλέπει μια ευκαιρία να αλλάξει το status quo στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου, επί δεκαετίες, των ειρηνευτικών προσπαθειών μεσολάβησης ηγούνταν η Γαλλία, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ενώ οι Αρμένιοι διατηρούσαν τον έλεγχο του θύλακα, αν και είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κομμάτι του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />«Η λογική της Τουρκίας σε σχεδόν όλες τις γωνιές του κόσμο είναι η διάσπαση. Οτιδήποτε υπονομεύει το status quo είναι καλό για εκείνη, διότι το προηγούμενο status quo θεωρεί ότι αντίκειται στα συμφέροντά της», σχολίασε ο Γκαλίπ Νταλάι της Robert Bosch Academy.<br /><br />«Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ υπήρχε μια παγωμένη σύγκρουση η οποία παρέμενε στα χέρια της Αρμενίας. Η Τουρκία θέλει να υπονομεύει αυτό το παιχνίδι, παρόλο που δεν μπορεί να το ορίσει πλήρως» δεδομένης της παραδοσιακής επιρροής της Ρωσίας στην περιοχή, πρόσθεσε.<br /><br />Η στάση της Τουρκίας — να απειλήσει εμμέσως την Αρμενία και να προειδοποιήσει τη Ρωσία η οποία έχει συνάψει αμυντική συμφωνία με το Γερεβάν—αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη της στον πόλεμο με drones που έχει χρησιμοποιηθεί στη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ, εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές.<br /><br />Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ηγούνται των επιθέσεων του Αζερμπαϊτζάν και ένας ανώτερος αξιωματούχος στην Άγκυρα δήλωσε στο Reuters ότι οι Τούρκοι προσφέρουν υποδομές και υποστήριξη στο Μπακού, αν και δεν έχουν στείλει στρατό.<br /><br />Ο Ερντογάν επίσης βασίζεται στο γεγονός ότι, παρά τις διαφωνίες τους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, Ρωσία και Τουρκία έχουν αρκετά καλές σχέσεις προκειμένου να αποφευχθεί μια ευρύτερη σύγκρουση στην περιοχή.<br /><br />Χρόνια παραμέλησης<br /><br />Η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Γαλλία ηγούνται των εκκλήσεων για εκεχειρία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όμως ο Ερντογάν τις κατηγορεί ότι αγνοούσαν την κρίση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες και για τον λόγο αυτό δεν θα πρέπει να ηγηθούν της ειρηνευτικής διαδικασίας. Η Τουρκία εκτιμά ότι μια μακροχρόνια ειρήνη θα εξαρτηθεί από τις προτάσεις που θα γίνουν για το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση μετά το τέλος των εχθροπραξιών.<br /><br />Η στάση του Τούρκου προέδρου έχει επιδεινώσει τις σχέσεις της χώρας με τη Γαλλία, όπου υπάρχει μεγάλη κοινότητα Αρμενίων, όμως είναι αποδεκτή από τα βασικά, τουρκικά, αντιπολιτευόμενα κόμματα.<br /><br />Οι στρατιωτικές επιτυχίες της Τουρκίας και η επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύος στο εξωτερικό έχουν βοηθήσει το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚP) του Ερντογάν, το οποίο έχει συμμαχήσει με τους εθνικιστές, να διατηρήσει το προβάδισμά του στις δημοσκοπήσεις, παρά την οικονομική ύφεση που αντιμετωπίζει η χώρα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.<br /><br />Η δημοτικότητα του Ερντογάν αυξήθηκε σχεδόν κατά 5% τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με το ινστιτούτο MetroPoll, έπειτα από τη διαμάχη που είχε με την ΕΕ για την ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />«Όλες αυτές οι συγκρούσεις ενισχύουν την άποψη ότι η Τουρκία είναι μία χώρα σε πολιορκία, δικαίως ή αδίκως», επεσήμανε ο Σινάν Ουλγκέν επικεφαλής του think tank EDAM, με έδρα την Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Όμως πρόσθεσε ότι «τελικά η οικονομία καθορίζει την πολιτική».<br /><br />Καθήκον και προτεραιότητα<br /><br />Η Τουρκία έζησε δύο οικονομικές υφέσεις μέσα σε δύο χρόνια, ενώ η τουρκική λίρα έχει σημειώσει πτώση σχεδόν 25% φέτος.<br /><br />Η εξάρτηση της Άγκυρας από τις εισαγωγές φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 23% το πρώτο μισό του έτους, αποτελούν ακόμη ένα λόγο για τη στάση της στο θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Παράλληλα το 2020 οι δαπάνες για την άμυνα αυξήθηκαν κατά 16%, στα 7 δισεκατομμύρια δολάρια, το 5% του προϋπολογισμού της Τουρκίας, με τις αμυντικές δαπάνες να αυξάνονται κατά σχεδόν 90% σε διάστημα μίας δεκαετίας.<br /><br />Όμως οι στρατιωτικές εκστρατείες εκτός συνόρων, όπως αυτές στη βόρεια Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, αποτελούν προτεραιότητα για τον Ερντογάν, σύμφωνα με άλλον Τούρκο αξιωματούχο.<br /><br />«Ούτε η πανδημία, ούτε τα προβλήματα στον προϋπολογισμό θα αποτελέσουν εμπόδιο στις αμυντικές δαπάνες», τόνισε ο ίδιος. «Δεν είναι κάτι που προτιμάμε, αλλά είναι αναγκαίο. Η Τουρκία βρίσκεται στο ίδιο πεδίο με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε ή να ενεργούμε σαν μικροί παίκτες».<br /><br />Η μείωση της παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή έχει αφήσει κενά τα οποία προσπαθούν να γεμίσουν Τουρκία και Ρωσία, χρησιμοποιώντας τη διπλωματία για να περιορίσουν τις συγκρούσεις στο Ιντλίμπ της Συρίας και τη Λιβύη, δύο πολέμους στους οποίους υποστηρίζουν αντίπαλες πλευρές.<br /><br />Η Άγκυρα έχει αρνηθεί τις καταγγελίες ότι έχει στείλει Σύρους μισθοφόρους στο Αζερμπαϊτζάν για να στηρίξουν τον στρατό του.<br /><br />Η στενή συνεργασία με τη Μόσχα σε πολλούς τομείς σημαίνει «ότι δεν υπάρχει ανησυχία να συρθούμε σε σύγκρουση με τη Ρωσία», επεσήμανε ο δεύτερος Τούρκος αξιωματούχος.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι ζητά ο Ερντογάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ;

Η ισχυρή στήριξη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση για το Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει φέρει την Άγκυρα απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος: Κατέρρευσε ο κυβερνητικός συνασπισμός στα κατεχόμενα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwwVp_1zAn90ird-9_5-uP3omWX1EztAzBjyc4UpjWCRkuarLS-MMltttx6Rrj1bpqJqGpkmSHujyB1NRXZE8wTXT_0ALucT7-LrsAB3Vhu_4_boUMhK1OyGO0PNLYG76GVTvxoNoWQIM/s1000/AKINTZI-UN-DHLOSEIS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="439" data-original-width="1000" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwwVp_1zAn90ird-9_5-uP3omWX1EztAzBjyc4UpjWCRkuarLS-MMltttx6Rrj1bpqJqGpkmSHujyB1NRXZE8wTXT_0ALucT7-LrsAB3Vhu_4_boUMhK1OyGO0PNLYG76GVTvxoNoWQIM/w640-h280/AKINTZI-UN-DHLOSEIS.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού στα κατεχόμενα προκάλεσε η απόφαση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του υποψηφίου ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ να ανακοινώσουν από κοινού την επέκταση του παραλιακού μετώπου των Βαρωσίων αύριο Πέμπτη.<br /><br />Ο λεγόμενος αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών των κατεχομένων και επίσης υποψήφιος για τις εκλογές Κουντρέτ Οζερσάι αποχώρησε από την λεγόμενη Κυβέρνηση, αναφέροντας ότι δεν ενημερώθηκε προηγουμένως για την απόφαση. Το Κόμμα του Λαού αποφάσισε την απόσυρσή του, με 36 ψήφους υπέρ και πέντε κατά, μετά την ανακοίνωση για άνοιγμα της παραλίας της Αμμοχώστου.<br /><br />Νωρίτερα ο ίδιος ο Οζερσάι είχε προβεί σε έντονες δηλώσεις εναντίον του Τατάρ, λέγοντας ότι αυτό που ανακοινώθηκε «δεν είναι άνοιγμα του Βαρωσιού αλλά δηλώσεις για το Βαρώσι» και υπέδειξε ότι δεν υπάρχει απόφαση του «υπουργικού συμβουλίου» για αλλαγή του καθεστώτος της περίκλειστης πόλης.<br /><br />«Ο Ερσίν Τατάρ έχει γίνει γελοίος, καθώς πίστεψε το ψέμα ότι ανοίξαμε το Βαρώσι», ήταν η αντίδραση του ανεξάρτητου υποψηφίου «προέδρου» Σερντάρ Ντενκτάς, ο οποίος σημείωσε ότι η ζωντανή μετάδοση της τελετής σε Πάναγρα και περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, παρά την απαγόρευση του «ανωτάτου εκλογικού συμβουλίου», βλάπτει το «δικαστικό σώμα» και τη δημοκρατία.<br /><br />Σε ανάρτησή του ο κ. Ντενκτάς ανέφερε ότι με τη δήλωση για άνοιγμα μέρους του Βαρωσίου, ο Ερσίν Τατάρ, αντί να φροντίσει για το συμφέρον του «λαού», έχει γίνει γελοίος στα μάτια του. Δεν είναι το ίδιο το άνοιγμα του Βαρωσίου στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου με τρόπο που να αρμόζει στις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ, με το άνοιγμα ενός μέρους του παραλιακού μετώπου άρον άρον. Ωστόσο, όπως τονίζει, πιστεύει ότι θα εκτιμηθεί στις «εκλογές» και θεωρεί ότι ένα τέτοιο ψέμα είναι κατάλληλο. Χαρακτήρισε επίσης ασέβεια προς το ψευδοκράτος το ότι οι ανακοινώσεις αυτές έγιναν στην 'Αγκυρα και όχι στη Λευκωσία, χωρίς να υπάρχει απόφαση του «υπουργικού συμβουλίου», χωρίς να έχει συζητηθεί το θέμα στη «βουλή».<br /><br />Αυτό που γίνεται στο Βαρώσι λίγο πριν από τις «εκλογές» είναι μια λανθασμένη συμπεριφορά που φέρνει σε δύσκολη θέση τον τ/κ «λαό» στη διεθνή σκηνή, ενώ ο ΓΓ του ΟΗΕ προετοιμάζεται να συγκαλέσει μετά τις «προεδρικές» μια άτυπη σύνοδο 5+1, ανέφερε, τέλος, ο νυν Τ/κ ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί.<br /><br />Στη γραπτή του δήλωση επανέλαβε τη θέση του ότι «μένοντας εντός του διεθνούς δικαίου και χωρίς να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τα ΗΕ, το θέμα του Βαρωσίου πρέπει να αξιολογηθεί όχι ως ένα εμπόδιο στη λύση, αλλά ως ένα στοιχείο που θα συμβάλει στη λύση». Εχω καθήκον να ξεκαθαρίσω, κατέληξε, ότι ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως το Βαρώσι, που περιλαμβάνεται και στις ευθύνες της «προεδρίας», το να γίνει λίγο πριν τις «εκλογές» προεκλογικό αντικείμενο, «είναι πολύ λάθος», επεσήμανε, χαρακτηρίζοντας την εξέλιξη μαύρη κηλίδα.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κύπρος: Κατέρρευσε ο κυβερνητικός συνασπισμός στα κατεχόμενα

Την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού στα κατεχόμενα προκάλεσε η απόφαση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του υποψηφίου ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Και το Ιράν στηρίζει Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο Ναγκόρνο Καραμπάχ… παρά φύση συμμαχίες;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_o5aCr7Oz4dCuTdznT7yMbAbGt3lttaP_0SRa9YHFE55GJjj1ISYwiLLanv3APky_DfReG_nDrCnH_S_DvlvYUJWCpd7PR0I7ORGYrOkSsG9fpXJ6eXbV87vE0yxAN-6kYGHMW2QbZS0/s790/Caucasus_Borders.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_o5aCr7Oz4dCuTdznT7yMbAbGt3lttaP_0SRa9YHFE55GJjj1ISYwiLLanv3APky_DfReG_nDrCnH_S_DvlvYUJWCpd7PR0I7ORGYrOkSsG9fpXJ6eXbV87vE0yxAN-6kYGHMW2QbZS0/w640-h324/Caucasus_Borders.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από τον πόλεμο στο Καραμπάχ πήρε μια απροσδόκητη τροπή: το Ιράν εμφανίστηκε με λόγια υποστήριξης στο Αζερμπαϊτζάν. Προηγουμένως, η Τεχεράνη υποστήριζε τους Αρμένιους και ήταν εχθρική προς το Μπακού. Αλλά τώρα το καθεστώς των Αγιατολάχ θεωρεί τον εαυτό του ως μια νέα σιιτική αυτοκρατορία, η οποία αναπόφευκτα συνεπάγεται και συμμετοχή στον αγώνα με τη Ρωσία και την Τουρκία για το διαμοιρασμό του νοτίου Καυκάσου.<br /><br />ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ<br /><br />“Η Αρμενία πρέπει να επιστρέψει το έδαφος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν.” Με μια πρώτη ματιά δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο με αυτά τα λόγια του Ali Velayati, συμβούλου διεθνών υποθέσεων του ανώτατου ηγέτη του Ιράν (rahbar).<br /><br />Ναι, οι Πέρσες και οι Αζέροι είναι Σιίτες, ενώ εκατομμύρια Αζέροι ζουν στο Ιράν, ένας από τους οποίους είναι ο ίδιος Ραχμπάρ, ο πνευματικός ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, Αλί Χαμενεΐ.<br /><br />Όλα αυτά φαίνεται να αρκούν για να υποστηρίξουν τον γείτονα, αλλά το γεγονός είναι ότι στο Ιράν συμπαθούσαν τους Αρμένιους, και στο πλαίσιο της τρέχουσας σύγκρουσης, αδέσποτες βολές του Αζερμπαϊτζάν φτάνουν περιοδικά στην επικράτειά του Ιράν.<br /><br />Επιπλέον, υπάρχει υποψία ότι ο θανάσιμος εχθρός της Ισλαμικής Δημοκρατίας, το Ισραήλ, οπλίζει το Αζερμπαϊτζάν όχι εναντίον της Αρμενίας, αλλά εναντίον του ίδιου του Ιράν. Γνωρίζουν ότι στο Μπακού είναι καχύποπτοι προς το καθεστώς των Αγιατολάχ, που το αντιλαμβάνονται ως πηγή εξτρεμιστικών ιδεών.<br /><br />Κοντολογίς, για να πάρει το Ιράν την πλευρά του Αζερμπαϊτζάν, κάτι σημαντικό έπρεπε να συμβεί. Για παράδειγμα, μια σημαντική αύξηση των αυτοκρατορικών συναισθημάτων μεταξύ της ιρανικής ελίτ.<br /><br />Ο σύμβουλος του rahbar για διεθνή θέματα είναι μια σημαντική θέση. Ο Ali Velayati δεν θα έλεγε κάτι στο οποίο δεν θα συμφωνούσε ο πνευματικός ηγέτης. Ωστόσο, πρέπει να δοθεί προσοχή σε κάτι άλλο: χωρίς να περιοριστεί στην υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν, ο Velayati κατηγόρησε την Άγκυρα για πρόκληση στρατιωτικής σύγκρουσης και προσέφερε τη βοήθεια της Τεχεράνης ως διαμεσολαβητή για την αποκατάσταση της ειρήνης.<br /><br />Η όλη υπόθεση φαίνεται σαν να αφορά τις εποχές που η περσική και οθωμανική αυτοκρατορία πολεμούσαν για το Μπακού. Ο Τούρκος ηγέτης Ρετζέπ Ερντογάν θεωρείται πράγματι ο κύριος υποκινητής του νέου πολέμου στον Νότιο Καύκασο, που μέσω αυτού επιλύει κυρίως εσωτερικά του πολιτικά προβλήματα.<br /><br />Σε αυτήν την κατάσταση, το Ιράν μπορεί να σκεφτεί ευρύτερα και να προχωρήσει προς την ανάληψη της αποστολής του ηγέτη και προστάτη ολόκληρου του σιιτικού κόσμου. Αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα το Αζερμπαϊτζάν ως μέρος αυτού του κόσμου, ενώ ο Ερντογάν είναι εχθρός αυτού του κόσμου, όπως φάνηκε καθαρά και στη Συρία, όπου οι Ιρανοί, σε αντίθεση με τους Τούρκους, κατάφεραν να επιτύχουν μια σημαντική επιτυχία, να αυξήσουν την επιρροή τους και να πυροδοτήσουν τις φιλοδοξίες τους.<br /><br />Μόνο ένας βραδύνους δεν αντιλαμβάνεται τον τρέχοντα πόλεμο εναντίον του Καραμπάχ ως απόδειξη της απόπειρας ανασύστασης μιας νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όμως ο πόλεμος μπορεί επίσης να ξυπνήσει μια άλλη δύναμη από το παρελθόν – τους Πέρσες, που έχουν ήδη σκληρύνει από τη διπλωματική και στρατιωτική αντιπαράθεσή τους με τους Τούρκους στη Συρία.<br /><br />Μέχρι στιγμής, η Τεχεράνη ζητά ειρήνη, αλλά παρόλα αυτά η αλλαγή του στρατοπέδου στη σύγκρουση είναι κάτι που δείχνει μια νέα αντίληψη των Περσών για κάτι μεγάλο και φιλόδοξο – που εφεξής δεν φοβούνται τον αυτονομισμό των Αζέρων αλλά συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα για τον Νότιο Καύκασο.<div><a href="https://vz.ru/world/2020/10/7/1063965.html"><b>https://vz.ru/</b></a></div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Και το Ιράν στηρίζει Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο Ναγκόρνο Καραμπάχ… παρά φύση συμμαχίες;

Η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από τον πόλεμο στο Καραμπάχ πήρε μια απροσδόκητη τροπή: το Ιράν εμφανίστηκε με λόγια υποστήριξης στο Αζερμπαϊτζ...

Διαβάστε την συνέχεια