“Η Μέρκελ ηγέτιδα του πλανήτη μετά την εκλογή του Τράμπ”! Γερμανικά όνειρα και σενάρια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfyKDUyA0OljGsRQVdCCMkcSaheHPcnUAysthfHqtaoXVyiQLq2VN-eG8fvJ2lyqBxQ_b1IOZ-TFRMoVfZ6daRrT8N_huSZiLB9nZLAhB9o7YzigLQM7EoiQ6t07_WK7FZBuTSdpppVvjY/s1600/%25E2%2580%259C%25CE%2597+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB+%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BC%25CF%2580%25E2%2580%259D%2521+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfyKDUyA0OljGsRQVdCCMkcSaheHPcnUAysthfHqtaoXVyiQLq2VN-eG8fvJ2lyqBxQ_b1IOZ-TFRMoVfZ6daRrT8N_huSZiLB9nZLAhB9o7YzigLQM7EoiQ6t07_WK7FZBuTSdpppVvjY/s640/%25E2%2580%259C%25CE%2597+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB+%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BC%25CF%2580%25E2%2580%259D%2521+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Οι ΗΠΑ απειλούνται με απομόνωση, αυταρχισμός στη Ρωσία και την Τουρκία, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση: μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ όλα τα βλέμματα έχουν στραφεί στην Άγγελα Μέρκελ, η οποία ετοιμάζεται να αναλάβει νέες ευθύνες.<br /> <br /> «Η έκφραση “ηγέτης του ελεύθερου κόσμου” χρησιμοποιείται συνήθως για τον πρόεδρο των ΗΠΑ, και σπάνια χωρίς ειρωνεία. Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι ο ηγέτιδα του ελεύθερου κόσμου είναι τώρα η Άγγελα Μέρκελ», εκτίμησε ο Βρετανός ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα The Guardian.<br /> <br /> Με την επίσκεψή του αύριο και μεθαύριο στη Γερμανία ο Αμερικανός πρόεδρος Μπραράκ Ομπάμα υπογραμμίζει λίγο περισσότερο τις προσδοκίες που βαραίνουν τη Μέρκελ, την οποία, πριν την αναχώρησή του από την Ουάσιγκτον, είχε χαρακτηρίσει «ίσως την πιο στενή διεθνή εταίρο των τελευταίων οκτώ ετών».<br /> <br /> Ο Ομπάμα δεν επέλεξε να επισκεφθεί τη Βρετανία, παραδοσιακό εταίρο των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της τελευταίας αποχαιρετιστήριας περιοδείας του στην Ευρώπη, αλλά τη Γερμανία, θέλοντας ίσως με αυτό τον τρόπο να δώσει τη σκυτάλη στο Βερολίνο.<br /> <br /> «Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ καθιστά την Άγγελα Μέρκελ την τελευταία που μπορεί να υπερασπιστεί τις ανθρωπιστικές αξίες της Δύσης», εκτιμά η New York Times. Σύμφωνα με τη γερμανική, αριστερή εφημερίδα TAZ «η σημασία της καγκελαρίου θα ενισχυθεί: πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή της ΕΕ, να αντιμετωπίσει τον Πούτιν και τον Ερντογάν και να ελέγξει τον Ντόναλντ Τραμπ».<br /> <br /> Διότι ο νεοεκλεγείς Αμερικανός πρόεδρος προκαλεί φόβο ότι η συμμαχία των Δυτικών έχει τελειώσει, με τις δηλώσεις του ότι θα ενεργεί βάσει της αρχής «πρώτα η Αμερική», ακόμη και στις διατλαντικές σχέσεις.<br /> <br /> Οι εναλλακτικές της Ευρώπης, που έχει γίνει ευάλωτη εξαιτίας του λαϊκισμού, για ηγεσία δεν είναι πολλές: η Βρετανία θα ασχολείται επί χρόνια με το Brexit, η Γαλλία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους οικονομικές δυσκολίες.<br /> <br /> Σε αυτό το πλαίσιο λίγοι είναι οι Γερμανοί που αμφιβάλλουν ότι η Μέρκελ θα είναι υποψήφια για μια τέταρτη θητεία στην καγκελαρία στις εκλογές του 2017.<br /> <br /> «Η καγκελάριος είναι μια από τους ακρογωνιαίους λίθους της πολιτικής της Δύσης που ενεργεί ως παγκόσμιος παράγοντας. Οπότε θα υποβάλει υποψηφιότητα, θα ενεργήσει ως υπεύθυνη ηγέτις», δήλωσε ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), στο CNN.<br /> <br /> Η δημοτικότητα της Μέρκελ αυξήθηκε μετά τις αμερικανικές εκλογές και ίσως η γερμανίδα καγκελάριος να αποκαλύψει τις προθέσεις της ήδη την Κυριακή.<br /> <br /> «Με δεδομένες τις επιπτώσεις στην Ευρώπη της εκλογικής νίκης του Τραμπ, αναμφίβολα θα αναλογιστεί ότι το καθήκον της δεν έχει ολοκληρωθεί και ότι πρέπει να συνεχίσει να ηγείται της Ευρώπης», εκτίμησε η Ντανιέλα Σβάρτσερ διευθύντρια του γερμανικού ινστιτούτου ερευνών DGAP.<br /> <br /> Στο συγχαρητήριο μήνυμά της προς τον Τραμπ η Μέρκελ ήταν ασυνήθιστα ξεκάθαρη, υπενθυμίζοντάς του τη σημασία των δημοκρατικών αξιών.<br /> <br /> «Οι προσδοκίες από τη Γερμανία να ελέγξουμε τις αντιδημοκρατικές τάσεις είναι μια ιστορική ευθύνη και ελπίζω ότι θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων», δήλωσε η Στέφανι Βάις ειδική του γερμανικού ιδρύματος Bertelsmann.<br /> <br /> Με τον Τραμπ όμως η καγκελάριος θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αναδιπλώνεται, κάτι που ήταν ήδη ορατό.<br /> <br /> «Είχαμε ήδη παρατηρήσει υπό τον Ομπάμα ότι η διατλαντική σχέση είχε περιοριστεί και ότι οι ΗΠΑ δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν να είναι οι αστυνόμοι του κόσμου», υπογράμμισε η αναλύτρια.<br /> <br /> Μένει να μάθουμε ποιο θα είναι το περιθώριο ελιγμών της Μέρκελ, η χώρα της οποίας δεν συμμετέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η οποία, παρά την πρόσφατη αποστολή στρατιωτών στο Μαλί για την αντιμετώπιση των ισλμιστών και στη Λιθουανία για την αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής, παραμένει διστακτική να αναλάβει στρατιωτική δράση εκτός γερμανικού εδάφους.<br /> <br /> Μπροστά στην επιθυμία του Τραμπ να ανανεώσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, «η φιλοδυτική πολιτική της Μέρκελ θα μπορούσε να καταλήξει σε φιάσκο», σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt.<br /> <br /> Μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, η Γερμανίδα καγκελάριος θα δει να αυξάνονται οι χώρες που επικρίνουν ανοικτά τη γενναιόδωρη μεταναστευτική της πολιτική, την υποστήριξή της προς το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο ή την αναγκαιότητα να καταπολεμηθεί η κλιματική αλλαγή, καθώς και άλλα σημαντικά ζητήματα της πολιτικής της.<br /> <br /> «Το έργο της Μέρκελ μόλις έγινε εξαιρετικά πιο δύσκολο», προειδοποίησε η Κοστάντς Στέλτσενμιλερ, αναλύτρια του ιδρύματος Robert Bosch, σε άρθρο της στην Washington Post.<br /> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Η Μέρκελ ηγέτιδα του πλανήτη μετά την εκλογή του Τράμπ”! Γερμανικά όνειρα και σενάρια

Οι ΗΠΑ απειλούνται με απομόνωση, αυταρχισμός στη Ρωσία και την Τουρκία, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση: μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκαλύπτουμε την Τουρκία του Erdoğan

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSfW3FNh74FCxi5v0V0L6eyE7pvQa21E8ddgemCY-c-ITNym9RmZpnVjhPafTZVW6WxyfmZ2vKm85E_GDZ_86e36EIMHv1IuPKzUNFqtcrFWOJyn3Wfo56hy6XNRsSVYQQKb9XZHtJy6Xc/s1600/%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+Erdo%25C4%259Fan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSfW3FNh74FCxi5v0V0L6eyE7pvQa21E8ddgemCY-c-ITNym9RmZpnVjhPafTZVW6WxyfmZ2vKm85E_GDZ_86e36EIMHv1IuPKzUNFqtcrFWOJyn3Wfo56hy6XNRsSVYQQKb9XZHtJy6Xc/s640/%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+Erdo%25C4%259Fan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <div class="article_column_1"> <div style="text-align: justify;"> Ένα ανησυχητικό ερώτημα που τίθεται τον τελευταίο καιρό όλο και πιο επιτακτικά είναι «που το πάει ο Erdoğan». Ο Πρόεδρος της Τουρκίας θεωρείται σε όλο τον κόσμο απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Στην Ελλάδα υπάρχουν κυβερνητικοί και άλλοι κύκλοι που προσπαθούν να φανούν καθησυχαστικοί δίνοντας τη βολική εξήγηση «ότι ο Recep Tayyip Erdoğan ό,τι κάνει και ό,τι λέει είναι για εσωτερική κατανάλωση.</div> <div style="text-align: justify;"> Ο γνωστός αναλυτής - συγγραφέας κ. Χρήστος Μηνάγιας, ο οποίος παρακολουθεί σε επαγγελματικό επίπεδο την Τουρκία για πολλά χρόνια και συνεπώς γνωρίζει όσο λίγοι τη γειτονική χώρα αποδέχτηκε την πρόταση του liberal.gr να απαντήσει στις ερωτήσεις που έχουμε στην Ελλάδα και στην Κύπρο προκειμένου να διαφανεί που «το πάει» ο Erdoğan και ο δύστροπος και επιθετικός μας γείτονας, η Τουρκία. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.</div> <div style="text-align: justify;"> <strong>Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο</strong></div> <div style="text-align: justify;"> <em><strong>Πιστεύετε ότι συνιστά στρατηγική επιλογή της Τουρκίας η ρητορική Erdoğan το τελευταίο δίμηνο; Επίσης, αυτός ο... «Εθνικός Όρκος», για τον οποίο πάλι καθυστερημένα ενημερώθηκαν οι Νεοέλληνες, πόσο σημαντικός είναι για την Τουρκία είτε αυτή είναι κεμαλική, είτε νεοοθωμανική-ερντογανική;</strong></em></div> <div style="text-align: justify;"> Η ρητορική του Erdoğan το τελευταίο δίμηνο συνιστά στρατηγική επιλογή της Τουρκίας του Erdoğan, η οποία αφενός είναι διαχρονική, αφετέρου αποκαλύπτει εμφανώς, για ακόμη μια φορά, ότι ο τρόπος σκέψης των Τούρκων εστιάζεται σε τρεις παράγοντες: στη θρησκεία (Ισλάμ), στον εθνικισμό και στην Ιστορία. Συνήθως στην Τουρκία, ο ισλαμισμός συμβαδίζει με τον εθνικισμό, με αποτέλεσμα αυτό να επιδρά σημαντικά στη διαμόρφωση του συστήματος αξιών της τουρκικής κοινωνίας. Και βεβαίως, όταν μιλάμε για Ισλάμ, αναφερόμαστε στη θεμελιώδη βάση της τουρκικής κοινωνίας, αφού η ισλαμική ταυτότητα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ενώ η αναφορά μας στον τουρκικό εθνικισμό έχει να κάνει με την αποκλειστική προσήλωση στο έθνος προκειμένου να εξασφαλιστεί η ακεραιότητα και η εθνική ανεξαρτησία της χώρας. Μάλιστα, άλλοτε ο εθνικισμός είχε πρωταγωνιστικό ρόλο επικουρούμενος από τον ισλαμισμό, άλλοτε πρωταγωνιστούσε ο ισλαμισμός με τη στήριξη του εθνικισμού και σε μερικές περιόδους ενεργούσαν και οι δύο ισότιμα. Συνεπώς, την παρούσα περίοδο, ο Tayyip Erdoğan, χρησιμοποιώντας τον παράγοντα «Ιστορία» (βλ. Εθνικό Όρκο και «τα σύνορα της καρδιάς μας»), επιδιώκει την άμεση και ισότιμη ενεργοποίηση των ισλαμικών και εθνικιστικών αντανακλαστικών του πολιτικού συστήματος, του κρατικού μηχανισμού και της τουρκικής κοινωνίας, προκειμένου να διαφυλαχθούν τα εθνικά συμφέροντα και να υλοποιηθούν οι εθνικοί στόχοι της χώρας.</div> <div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, τα γεγονότα τείνουν να βεβαιώσουν ότι, ενώ είναι εμφανείς οι στρατηγικές και οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι «πρωταγωνιστές» στη συριακή και ιρακινή κρίση, ο Erdoğan και το επιτελείο του είτε δεν αντιλαμβάνονται, είτε δεν θέλουν να αντιληφθούν τις ισορροπίες δυνάμεων που διαμορφώνονται στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής. Μάλιστα, η νέα ερντογανική - ισλαμοφασιστική θεώρηση βάσει της οποίας «κάθε χώρα που δεν αποκόπτει τις απειλές της πέραν των συνόρων της και δεν δημιουργεί αμυντικά προπύργια στο εξωτερικό θα αντιμετωπίσει το διαμελισμό της στο μέλλον», όχι μόνο δεν ενεργεί αποτρεπτικά έναντι των εν δυνάμει απειλών της, αλλά προκαλεί ανησυχία σε περιφερειακό επίπεδο και πιθανόν να μην της ανατεθεί ρόλος στη διαμόρφωση της Νέας Συρίας και του Ιράκ μετά το πέρας των εχθροπραξιών. Συνεπώς, ο τελικός αντικειμενικός σκοπός του Erdoğan, που εστιάζεται στη φράση «και στο πεδίο των επιχειρήσεων και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», τείνει να μετατραπεί σε «και εκτός του πεδίου των επιχειρήσεων και εκτός του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων». Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε το έλλειμμα δημοκρατίας, την αποδόμηση του κράτους δικαίου, την καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών, τη συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση της τουρκικής οικονομίας και την εκτιμώμενη αύξηση της στρατιάς ανέργων εντός του 2017, τότε το αλαζονικό «αφήγημα» του Erdoğan για μια Νέα Τουρκία πιθανόν να μετατραπεί σε μια κρίση παρόμοια με αυτή της 15ης Ιουλίου 2016 με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά με πιο οδυνηρές συνέπειες.</div> <div style="text-align: justify;"> Σε ό,τι έχει να κάνει με τον «Εθνικό Όρκο (Misak-ı Milli)», αυτός είναι το ίδιο σημαντικός τόσο για τους κεμαλιστές, όσο για τους ερντογανικούς, αφού θεωρείται ως ο Καταστατικός Χάρτης της Τουρκίας και αποτελεί αντικείμενο εκπαίδευσης στα σχολεία και σχολές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Πέραν τούτου, η ονομασία Misak-ı Milli έχει δοθεί σε δεκάδες σχολεία (στην Άγκυρα, στη Σμύρνη, στο Kocaeli, στο Mardin, στο Akhisar κλπ), καθώς επίσης στο Κέντρο Χειρισμού Κρίσεων της τουρκικής πρωθυπουργίας. Ωστόσο, η λάθος και αντικεμαλική προσέγγιση του θέματος αυτού από τον Erdoğan ενόχλησε έντονα τους κεμαλιστές και άνοιξε εναντίον του ένα μέτωπο αντίδρασης και αμφισβήτησης της πολιτικής που εφαρμόζει, αφού η τουρκική κοινωνία δίδει μεγάλη σημασία τόσο στα σύμβολα (όπως ο Mustafa Kemal Atatürk), όσο και στη συνέχιση του δυτικού τρόπου ζωής, διατηρώντας παράλληλα τις πολιτικές, πολιτιστικές και ιστορικές παραδόσεις.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <em><strong>Πόσο ισχυρός είναι σήμερα ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Erdoğan, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό (μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα);</strong></em></div> <div style="text-align: justify;"> Είναι πλέον εμφανές ότι ο Erdoğan δεν είναι τόσο ισχυρός όσο νόμιζε και βρίσκεται ενώπιον πολύ σοβαρών κινδύνων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Αναφορικά με το εσωτερικό, καθίσταται σαφές ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχει αξιολογήσει τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν τη χώρα του στην κρίση της 15ης Ιουλίου και επικέντρωσε τη στρατηγική του σε ένα κυνήγι μαγισσών, όπου περισσότεροι από δύο εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες υπέστησαν άμεσες ή έμμεσες κυρώσεις λόγω του πραξικοπήματος. Εν προκειμένω, θα λέγαμε ότι διεξάγεται στην Τουρκία ένα αντιπραξικόπημα και τίθενται οι βάσεις μιας πολιτικής δικτατορίας από το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ με τη συνέργια του εθνικιστικού κόμματος ΜΗΡ και με καταλυτική ημερομηνία την αλλαγή του πολιτεύματος σε μια μορφή προεδρικής δημοκρατίας εντός του 2017.</div> <div style="text-align: justify;"> Σε ό,τι έχει να κάνει με το εξωτερικό, το βασικό πρόβλημα της Τουρκίας έχει ως σημείο αναφοράς τις φαντασιώσεις του Erdoğan αναφορικά με τις σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ειδικότερα, ο Τούρκος Πρόεδρος θεωρεί ότι με τη Ρωσία είναι φίλοι και ότι από κοινού θα επιλύσουν το πρόβλημα της Συρίας, χωρίς να αντιλαμβάνεται ή να μην θέλει να αντιληφθεί ότι η συνεργασία της Άγκυρας με τη Μόσχα προσομοιάζει με γεωπολιτικό ταγκό (ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω). Επίσης, με την ίδια διαδικασία σκέψης, η Ρωσία βλέπει την Τουρκία: πρώτον, ως μέσο διαμελισμού του ΝΑΤΟ. Δεύτερον, ως μια χώρα που θα εξυπηρετεί τα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα. Και τρίτον, ως μια χώρα που θα αναγνωρίσει τη ρωσική ηγεμονία στη Μέση Ανατολή. Από την άλλη πλευρά, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις αντιμετωπίζουν δύο κύρια προβλήματα: ένα χρόνιο και ένα οξύ. Το χρόνιο πρόβλημα αφορά στο Κουρδικό (Κούρδοι Τουρκίας, Συρίας και Ιράκ) και ειδικότερα στο πρόβλημα του ΡΚΚ. Και το οξύ πρόβλημα έχει σχέση με τον Fethullah Gülen και τις τουρκικές υποψίες για πιθανή εμπλοκή των Αμερικανών στο πραξικόπημα. Άλλωστε, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η δημιουργία προβλήματος εμπιστοσύνης στις σχέσεις της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον ενδέχεται να μετατραπεί σε μια πολιτική κρίση, η οποία θα επηρεάσει σημαντικά τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες της Τουρκίας. Με δεδομένο λοιπόν ότι στις σχέσεις δύο κρατών δεν υπάρχουν μονοδιάστατες επιλογές, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι δεν είναι γνωστό σε πόσες σοβαρές υποχωρήσεις και συμβιβασμούς προτίθεται να προβεί ο Πρόεδρος Erdoğan σε περίπτωση που οι Αμερικανοί αποφασίσουν να του παραδώσουν «εμμέσως» τον Gülen (σ.σ. ας θυμηθούμε τις εξελίξεις που προηγήθηκαν πριν την παράδοση του Öcalan στους Τούρκους). Άλλωστε, μια ενδεχόμενη «παράδοση» του Gülen δεν σημαίνει απαραίτητα και την κατάρρευση του μηχανισμού του, ο οποίος στηρίζεται σε πολύ σοβαρά θεμέλια και λειτουργεί σαν ένα μικρό κράτος.</div> <div style="text-align: justify;"> Επιπρόσθετα, οι ακόλουθες ανησυχίες της Τουρκάλας δημοσιογράφου Asli Aydıntaşbaş για τη νέα πολιτική ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών αναφορικά με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα ήταν σκόπιμο να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής από την ελληνική πλευρά: «Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια θα είναι η εξωτερική πολιτική που θα εφαρμόσει ο Trump. Η νίκη του Trump δεν αποτελεί μια καλή είδηση για την Τουρκία. Μια Αμερική που δεν θα δίδει σημασία στο εάν υπάρχει δημοκρατία στην Τουρκία για εμάς θα είναι καταστροφή. Κατά την άποψη σας, η Τουρκία θα μπορεί να αισθάνεται άνετα χωρίς την ασπίδα του ΝΑΤΟ, όταν στη γεωγραφική περιοχή της ευρίσκεται το Ιράν, η Συρία και η Ρωσία; Η Ivanka, κόρη του Trump, επέλεξε ως θρησκεία τον Εβραϊσμό και ο σύζυγος της είναι εβραίος επιχειρηματίας με δραστηριότητες στο Ισραήλ. Κατά την άποψη μου, αυτό δεν είναι επιλήψιμο. Η ποικιλία των θρησκειών στις οικογένειες είναι καλό. Ωστόσο, τα οράματα των Παλαιστινίων να δημιουργήσουν κράτος σήμερα φαίνονται να είναι ακόμη πιο μακριά. Η αύξηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας δολαρίου - τουρκικής λίρας πόσο θα μας επηρεάσει εμάς; (σ.σ. μια μεταβολή της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος της Τουρκίας έναντι των ξένων νομισμάτων αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα για την τουρκική οικονομία λόγω του συναλλαγματικού κινδύνου που εγκυμονεί).».</div> <div style="text-align: justify;"> Συνεπώς, κρίνοντας από την έως τώρα τυχοδιωκτική, αλαζονική και αφερέγγυα στάση του Erdoğan, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ο Τούρκος Πρόεδρος ούτε συμπεριφέρεται στρατηγικά και ούτε σκέφτεται μακροπρόθεσμα. Και φυσικά όταν θα το κάνει αυτό, ίσως να είναι πολύ αργά όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά ίσως και για μερικές γειτονικές της χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <em><strong>Οι συλλήψεις της ηγεσίας και βουλευτών του κουρδικού κόμματος HDP δημιουργούν όπως είδαμε και με τις μαχητικές διαδηλώσεις των Κούρδων στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας νέα πολιτικά δεδομένα και μια εκρηκτική κατάσταση. Πιστεύετε ότι αυτή η έκρυθμη κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μορφή εμφυλίου πολέμου;</strong></em></div> <div style="text-align: justify;"> Το καθεστώς Erdoğan, προκείμενου να διατηρήσει την ισχύ του στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας και να διαφυλάξει τα στρατηγικά του συμφέροντα, χρησιμοποιεί αυταρχικά στερεότυπα του παρελθόντος με αποτέλεσμα να διευρύνεται η αστάθεια και το χάος στη χώρα. Ωστόσο, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι το νέο «δόγμα πολέμου» που άρχισε να υλοποιείται στους κουρδικούς νομούς της νοτιοανατολικής Τουρκίας, μετά τον Ιούλιο του 2015, δεν αποφασίσθηκε μόνο από τον Erdoğan και το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα δόγμα που αποφασίσθηκε από το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και τέθηκε σε εφαρμογή με τη σύμφωνη γνώμη όλων των συστημικών κομμάτων, όπως το ΑΚΡ, το ρεπουμπλικανικό κόμμα CHP και το εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ. Επίσης το δόγμα αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις προσωπικές φιλοδοξίες του Erdoğan προκειμένου να αλλάξει το πολίτευμα της χώρας σε προεδρική δημοκρατία, αλλά θεωρείται ως ένας ολοκληρωτικός εκκαθαριστικός πόλεμος όλων των στρατηγικών κέντρων ισχύος της Τουρκίας (ισλαμιστές-εθνικιστές-στρατιωτικοί) εναντίον των Κούρδων σε πρώτη φάση και, στη συνέχεια, εναντίον των υπολοίπων μειονοτικών, προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Περαιτέρω θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι εάν το κουρδικό πρόβλημα δεν επιλυθεί στη βάση δημοκρατικών διαδικασιών, συνυπολογίζοντας ταυτόχρονα τον συνεχώς αυξανόμενο ρόλο των Κούρδων σε περιφερειακό επίπεδο, τότε ο κύριος χαμένος θα είναι η κεντρική εξουσία της χώρας. Και φυσικά όταν αναφερόμαστε στην κεντρική εξουσία της Τουρκίας, δεν εννοούμε μόνο τον Tayyip Erdoğan, ο οποίος ήδη θεωρείται ως ένας αφερέγγυος σε πολιτικό επίπεδο ηγέτης, αλλά τα τουρκικά κέντρα αποφάσεων που διαμορφώνουν τη στρατηγική και ασκούν την εξουσία στη χώρα. Επίσης, εάν η Άγκυρα δεν τροποποιήσει την υφιστάμενη πολιτική της για τους Κούρδους σύμφωνα με την επιθυμία των Μεγάλων Δυνάμεων, τότε δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο περαιτέρω κλιμάκωσης των ασύμμετρων απειλών σε όλη την τουρκική επικράτεια. Άλλωστε, το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατέδειξε με τον πιο εμφανή τρόπο τις παθογένειες της Τουρκίας και αποκάλυψε ένα μέρος των πολυδιάστατων «βαθέων» μηχανισμών της.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <em><strong>Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος και τα πλήγματα που υπέστησαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, εκτιμάται ότι διατηρούν ακόμη και σήμερα τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε μια στρατιωτική ενέργεια σε βάρος της χώρας μας;</strong></em></div> <div style="text-align: justify;"> Είναι προφανές ότι η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων επέδειξε αδυναμία διοίκησης, δεδομένου ότι δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την έκτακτη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, με αποτέλεσμα να τεθεί υπό ομηρία ακόμη και από τους ίδιους τους υπασπιστές της. Αυτό, και οι εξελίξεις που ακολούθησαν, είχε ως συνέπεια η αλυσίδα διοίκησης, η πειθαρχία και οι επιχειρησιακές δυνατότητες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να υποστούν ένα σοβαρότατο πλήγμα, το οποίο δεν θα μπορέσει να αποκατασταθεί μόνο με αποσπασματικές παρεμβάσεις, αλλά με μια νέα δομή και φιλοσοφία που απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 3 χρόνια). Φυσικά, η εκτίμηση αυτή έχει να κάνει με τη δυνατότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να εφαρμόσουν, στο σύνολο του, το Δόγμα της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής τους (Μilli Askeri Stratejik Κonsepti (MASK)) και συγκεκριμένα το δόγμα των 2,5 πολέμων. Σημειωτέον ότι, για τους Τούρκους, τα θέατρα επιχειρήσεων των δύο πολέμων εστιάζονται το πρώτο στη Συρία και το δεύτερο στην Ελλάδα, ενώ το αντίστοιχο δόγμα του μισού πολέμου αφορά στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα ΡΚΚ/KCK και στη τρομοκρατία. Επιπλέον, βάσει του δόγματος των στρατιωτικών επιχειρήσεων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, αντί της κατάληψης και διατήρησης μιας εδαφικής περιοχής, προβλέπεται η φθορά, η καταστροφή και η πάταξη των αντιπάλων δυνάμεων, προσβάλλοντας τα κέντρα διοικήσεως - ελέγχου, καθώς επίσης τις εγκαταστάσεις και περιοχές στρατηγικού, οικονομικού και στρατιωτικού ενδιαφέροντος.<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Πέραν των παραπάνω, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι ο στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας είναι η παραίτηση της ελληνικής πλευράς από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ για την επίτευξη των στόχων τους οι Τούρκοι εστιάζουν τη στρατηγική τους στα εξής: α. Να υπάρξει ευνοϊκή για την Τουρκία επίλυση του κουρδικού προβλήματος, β. Να επιλυθούν τα εσωτερικά προβλήματα και να εμπεδωθεί η ασφάλεια στο εσωτερικό της Τουρκίας, γ. Να μην υπάρχει οικονομική κρίση στην Τουρκία, δ. Να βελτιωθεί το επίπεδο κατανόησης από τη διεθνή κοινότητα των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζει η Τουρκία, ε. Να μην επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα πριν την εξεύρεση λύσης στο θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, στ. Να συνεχισθεί η εμμονή στο «casus belli» προκειμένου αυτό να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα νομιμοποιήσεως μιας ενδεχόμενης τουρκικής επιθετικής ενέργειας, ζ. Να εξασφαλισθεί είτε η σύμφωνη γνώμη, είτε ο συμβιβασμός της διεθνούς κοινότητας, στην οποία θα δοθεί η εντύπωση του νομίμου των τουρκικών διεκδικήσεων στην περιοχή και η. Να ανατραπεί η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος - Τουρκίας και να δημιουργηθούν φοβικά σύνδρομα στην ελληνική πλευρά. Σημειωτέον ότι η καθυστέρηση επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων είναι προς όφελος της Τουρκίας, δεδομένου ότι, προϊόντος του χρόνου, οι συντελεστές της συνολικής τουρκικής ισχύος έναντι της Ελλάδος αυξάνονται με σταθερούς πλέον ρυθμούς, οι οποίοι τείνουν να γίνουν μη αναστρέψιμοι.</div> <div style="text-align: justify;"> Αναφορικά, δε, με τη δυνατότητα των Τούρκων να προχωρήσουν σε μια στρατιωτική ενέργεια σε βάρος της χώρας μας κρίνεται σκόπιμο να αναφερθώ σε μερικά ενδεικτικά αποφθέγματα του Κινέζου θεωρητικού της στρατηγικής Σουν Τζου, τον οποίο οι Τούρκοι επιτελείς αναφέρουν σχεδόν πάντα στις μελέτες που συντάσσουν και τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν ιδιαίτερα:</div> <ul> <li style="text-align: justify;">Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη.</li> <li style="text-align: justify;">Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.</li> <li style="text-align: justify;">Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει.</li> <li style="text-align: justify;">Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση.</li> <li style="text-align: justify;">Οι αρχές της στρατηγικής είναι να ξέρεις το πεδίο της μάχης, να ξέρεις τις δυνάμεις του αντιπάλου σου και να κάνεις κάτι που ο αντίπαλος σου δεν περιμένει.</li> <li style="text-align: justify;">Να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος.</li> <li style="text-align: justify;">Η επιβίωση εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες, ενώ η ευκαιρία για θρίαμβο εξαρτάται από τις ενέργειες των άλλων.</li> </ul> <div style="text-align: justify;"> Τέλος, αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές της Τουρκίας στη Συρία (σ.σ. αναφερόμαστε στην επιχείρηση «Fırat Kalkanı/Ασπίδα του Ευφράτη», η οποία θα ήταν σκόπιμο να τύχει ιδιαίτερης ανάλυσης από τις στρατιωτικές σχολές, αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα, με ελάχιστες δυνάμεις, με ελάχιστες απώλειες και την κατάλληλη εκπαίδευση - χρησιμοποίηση αντικαθεστωτικών - μισθοφορικών δυνάμεων επετεύχθη η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας 1.350 τετραγωνικών χιλιομέτρων εντός του συριακού εδάφους αποκτώντας τον πλήρη έλεγχο 170 κατοικημένων τόπων κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων), δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο οι Τούρκοι να εφαρμόσουν την τακτική της επιβολής τετελεσμένων, η οποία δυστυχώς δεν μας είναι άγνωστη, εκμεταλλευόμενοι ένα τυχαίο ή προσχεδιασμένο «θερμό επεισόδιο».<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <strong><img alt="" height="367" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%20%CE%A7%CE%A1%CE%97%CE%A3%CE%A4%CE%9FY%20MHN%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91(1)_1.jpg" style="float: left;" width="300" />Πώς βλέπει η Τουρκία και ο Erdoğan το Κυπριακό και θα συναινούσε ποτέ σε λύση που δεν θα εξασφάλιζε 100% τα «στρατηγικά συμφέροντα» της Τουρκίας στη Μεγαλόνησο;</strong></div> <div style="text-align: justify;"> Τα γεωπολιτικά πεδία δράσης της Άγκυρας εστιάζονται σε τρεις χώρους: στον εγγύς ηπειρωτικό χώρο, στον εγγύς χερσαίο χώρο και στον εγγύς θαλάσσιο χώρο. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον εγγύς θαλάσσιο χώρο, η Τουρκία επαναξιολόγησε τις στρατηγικές της επιδιώξεις, θέτοντας ως βασική προϋπόθεση ότι οι θαλάσσιες λεκάνες και οι θαλάσσιοι διάδρομοι που την περιβάλλουν συνδέονται μεταξύ τους λόγω του ανταγωνισμού που υπάρχει μεταξύ των διαφόρων συνασπισμών.</div> <h5 style="text-align: justify;"> <strong>Στη φωτ. ο κ. Χρήστος Μηνάγιας.</strong></h5> <div style="text-align: justify;"> Αναλυτικότερα, τα Στενά αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας και τα προβάλλει μέσω μιας σταθερής στρατηγικής και μιας καλά προετοιμασμένης διπλωματίας, με σκοπό να προσδώσει σε αυτά τη μέγιστη και μακροπρόθεσμη στρατηγική σημασία τους. Από την άλλη πλευρά, το Αιγαίο και η Κύπρος αποτελούν δύο πολύ σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν διαχρονικά τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της Τουρκίας. Επισημαίνεται ότι η Τουρκία αισθάνεται απομονωμένη από το Αιγαίο και περικυκλωμένη στον νότο από την Κυπριακή Δημοκρατία, δεδομένου ότι οι πύλες εξόδου της προς τον κόσμο είναι σημαντικά περιορισμένες. Σύμφωνα με την τουρκική εξωτερική πολιτική, το παραπάνω θαλάσσιο πέρασμα έχει μια καθοριστική θέση σε όλες τις γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές, γεωοικονομικές και γεωπολιτιστικές αλληλεπιδράσεις της Βαλκανικής Χερσονήσου, της Χερσονήσου της Ανατολίας και της Μέσης Ανατολής, ενώ η ύπαρξη των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων της προσδίδει μια πολυσύνθετη δομή. Κατόπιν τούτου, η Τουρκία δεν τα θεωρεί ως δευτερεύοντα προβλήματα που εντάσσονται μόνο στην επικράτεια του Αιγαίου. Αντιθέτως, τα έχει εντάξει στα γενικά πλαίσια της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, που εκτείνεται από την Αδριατική Θάλασσα στον κόλπο της Αλεξανδρέττας (İskenderun) και στη διώρυγα του Σουέζ. Συγχρόνως, οι Τούρκοι έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν μια ενεργητική πολιτική για κάθε σημείο εξόδου τους στο Αιγαίο και δεν θα πρέπει να αναμένεται καμία υπαναχώρηση από τουρκικής πλευράς. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι θέλουν να αποφύγουν τυχόν λανθασμένες ενέργειες που θα επηρεάσουν τις μακροπρόθεσμες πολιτικές τους για τις ευαίσθητες αυτές περιοχές.</div> <div style="text-align: justify;"> Αναφορικά με την Κύπρο, αυτή έχει ιδιαίτερη αξία για την Τουρκία ως ένα σημείο κλειδί μιας γενικής θαλάσσιας στρατηγικής, σχετιζόμενης με τον εγγύς θαλάσσιο χώρο, ο οποίος οριοθετείται από τη γραμμή Κασπία - Μαύρη Θάλασσα - Στενά - Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειος - Σουέζ - Περσικός Κόλπος. Άλλωστε, η ακόλουθη άποψη του Ahmet Davutoğlu είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική: «Δεν είναι δυνατόν μια χώρα που εγκαταλείπει την Κύπρο να έχει ενεργό παρουσία στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές. Δεν είναι δυνατόν να συμμετέχει στις παγκόσμιες πολιτικές, διότι αυτό το μικρό νησί βρίσκεται σε μια θέση που θα επηρεάσει άμεσα τις στρατηγικές διασυνδέσεις μεταξύ Ασίας - Αφρικής, Ευρώπης - Αφρικής και Ευρώπης - Ασίας. Η κεντρική θέση της Κύπρου θα αποτελέσει στο μέλλον μια από τις βασικές παραμέτρους του παγκόσμιου ανταγωνισμού, διότι τα πετρέλαια της Μοσούλης και της Σαουδικής Αραβίας θα μεταφερθούν μέσω ενεργειακών γραμμών στην Ανατολική Μεσόγειο.».</div> <div style="text-align: justify;"> Στο ίδιο πλαίσιο, η τουρκική πολιτική για την Κύπρο βασίζεται στα πλαίσια μιας στρατηγικής που είναι σύμφωνη με τα νέα στρατηγικά της δεδομένα. Η εν λόγω στρατηγική κατά βάση στηρίζεται σε δύο κύριους άξονες: ο πρώτος άξονας αφορά στον ανθρώπινο παράγοντα και στην εξασφάλιση της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων, ως αποτέλεσμα των ιστορικών ευθυνών της Τουρκίας. Και ο δεύτερος άξονας αφορά στη στρατηγική σημασία της νήσου λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Ο Davutoğlu αποδέχεται ότι ο άξονας αυτός από μόνος του έχει ζωτική σημασία άσχετα από τα ανθρώπινα στοιχεία της νήσου και τονίζει ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε εκεί, έστω, και ένας Τούρκος μουσουλμάνος, η Τουρκία ήταν υποχρεωμένη να θέσει ένα κυπριακό ζήτημα. Υποστηρίζει μάλιστα με έμφαση ότι καμία χώρα δεν μπορεί να παραβλέψει ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά της ζωτικής της περιοχής και ότι η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να ενδιαφέρεται στρατηγικά για την Κύπρο εξαιρουμένου του ανθρώπινου στοιχείου.</div> <div style="text-align: justify;"> Κατόπιν των παραπάνω, διαπιστώνεται ότι η Τουρκία εφαρμόζει μια εξειδικευμένη διπλωματική επιθετική θαλάσσια στρατηγική και όχι μια αμυντική κυπριακή πολιτική, προσανατολισμένη στη διαφύλαξη του status quo μετά την εισβολή του 1974. Άλλωστε, αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές της Τουρκίας, καθίσταται σαφές ότι για το Θέατρο Επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου - Κύπρος, αφενός υπάρχει πλήρης και διαχρονική ταύτιση απόψεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αφετέρου η μια συμπληρώνει την άλλη.</div> <div style="text-align: justify;"> Με την ίδια διαδικασία σκέψης, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, στα πλαίσια μιας στρατηγικής ελεγχόμενης έντασης και σταδιακής δημιουργίας τετελεσμένων, κλιμακώνει βαθμιαία την παραβατική συμπεριφορά της, εφαρμόζοντας παράλληλα μια πιο ύπουλη τακτική, αφενός χρησιμοποιώντας πλοία επιστημονικών ερευνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αφετέρου δημοσιοποιώντας χάρτες όπου απεικονίζονται οι θαλάσσιες περιοχές που τα πλοία αυτά θα πραγματοποιήσουν σχετικές έρευνες.</div> <div style="text-align: justify;"> Όλα αυτά οφείλονται στην επιδίωξη της Άγκυρας ώστε: α. να αλλάξει το εδαφικό status quo που προβλέπεται από τις διεθνείς συνθήκες, με κεντρικό άξονα το νομικό καθεστώς στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο και β. η ελληνική πλευρά να παραιτηθεί από τα κυριαρχικά δικαιώματα της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αναφορικά με την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.</div> <div style="text-align: justify;"> Χρονολογικά, η έναρξη της ελληνοτουρκικής διαφοράς σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών αρχίζει στις 01/11/1973 (13 ημέρες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου) και στη συνέχεια στις 18/07/1974 (δύο ημέρες πριν την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο) όταν η τουρκική κυβέρνηση εξουσιοδότησε την ΤΡΑΟ (Τουρκική Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίου) να πραγματοποιήσει έρευνες πετρελαίου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα, οι χάρτες που ακολουθούν είχαν επισυναφθεί στα Φύλλα 14699/01-11-1973 (ένας χάρτης) και 14949/18-07-1974 (δύο χάρτες) της Τουρκικής Εφημερίδας της Κυβερνήσεως και απεικονίζουν τις εν λόγω περιοχές ερευνών, οι οποίες ευρίσκονται εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων και, σύμφωνα με τους Τούρκους, εντός της «τουρκικής υφαλοκρηπίδας» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.</div> <div style="text-align: justify;"> Σημειωτέον ότι ο πρώτος χάρτης του 1973 (βλ. Χάρτη 1) όχι μόνο περιελάμβανε 27 περιοχές ερευνών στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Σαμοθράκης, της Λήμνου, του Αγ. Ευστρατίου, της Σκύρου, των Ψαρών, της Χίου, της Λέσβου, της Τενέδου και της Ίμβρου, αλλά παρουσίαζε ως κοινά σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα μια γραμμή η οποία διερχόταν από το χερσαίο έδαφος της Σαμοθράκης και της Λήμνου.</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%201_2.png" target="_blank"><img alt="" height="640" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3s%201.png" width="598" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> Αναφορικά με το δεύτερο και τρίτο χάρτη του 1974 (βλ. Χάρτες 2 και 3), αυτοί περιελάμβαναν επιπρόσθετα τμήματα βορείως, δυτικότερα και ανατολικότερα των προαναφερθέντων περιοχών ερευνών, καθώς επίσης δύο ευρείες περιοχές νοτιότερα. Μάλιστα, η πρώτη ευρίσκεται μεταξύ των νησιών Τήνος, Μύκονος, Δονούσα, Λεβίθα, Αστυπάλαια, Σύρνα, Χάλκη, Τήλος, Νίσυρος, Κως, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος και Ικαρία, ενώ η δεύτερη ευρίσκεται νοτιοανατολικά της Ρόδου και νοτιοδυτικά του Καστελλόριζου.</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%202_2.png" target="_blank"><img alt="" height="640" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%202_1.png" width="415" /></a></div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%203_1.png" target="_blank"><img alt="" height="500" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3s%203.png" width="640" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> Συνακόλουθα δε, η τουρκική προκλητικότητα δεν περιορίζεται μόνο στο Αιγαίο, αλλά κλιμακώνεται σταδιακά και βάσει ενός στρατηγικού σχεδιασμού, κοινά αποδεκτού από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας, στην Ανατολική Μεσόγειο. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στις περιοχές ερευνών και εκμετάλλευσης εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων, όπου η ΤΡΑΟ (Τουρκική Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίου) εξουσιοδοτήθηκε να διεξάγει έρευνες πετρελαίου βάσει υπουργικών αποφάσεων που δημοσιεύθηκαν στην Τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 2007, το 2011 και το 2012. Οι περιοχές αυτές φαίνονται στον Χάρτη 4 του τουρκικού Υπουργείου Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, αποτυπώνοντας παράλληλα και ένα μέρος των θέσεων της Άγκυρας για την ενδεχόμενη οριοθέτηση της «τουρκικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης» στην περιοχή αυτή.</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%204_1.png" target="_blank"><img alt="" height="443" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3s%204.png" width="640" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> Μάλιστα, ο χάρτης του Υπουργείου Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας αποκτά ιδιαίτερη σημασία μετά το έγγραφο που κατέθεσε η Άγκυρα στον ΟΗΕ στις 02/05/2016, δηλώνοντας ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα σε όλη τη θαλάσσια περιοχή δυτικά του μεσημβρινού 32ο 16΄ 18΄΄ Α. Επισημαίνεται ότι του τουρκικού εγγράφου στον ΟΗΕ είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση της Στρατηγικής των Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας, όπου στη σελίδα 14 παρατίθετο ο Χάρτης 5, ο οποίος αφορά στις ίδιες περιοχές ερευνών. Συνεπώς, η Άγκυρα, με το έγγραφο της στον ΟΗΕ, επισήμανε επίσημα για ακόμη μια φορά το ανατολικό όριο, ενώ με τον χάρτη των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων επισήμανε το δυτικό όριο των διεκδικήσεων της στην περιοχή, το οποίο μελλοντικά θα προωθηθεί ακόμη δυτικότερα νοτίως της Κρήτης.</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%205_1.png" target="_blank"><img alt="" height="323" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3%205.png" width="640" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> Εν τω μεταξύ, αυτό που εγείρει τους πιο έντονους προβληματισμούς στην ελληνική πλευρά είναι ότι η Τουρκία αποσκοπεί στην αποτροπή της Ελλάδος και της Κύπρου να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αφενός στρατιωτικοποιώντας τα θέματα που έχουν σχέση με τους ενεργειακούς πόρους, με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών, αφετέρου δημιουργώντας μέσω της προπαγάνδας το αίσθημα της ανασφάλειας σε ξένους επενδυτές και εταιρείες που δεν συντάσσονται με τις θέσεις της. Εν προκειμένω αναφερόμαστε στη δέσμευση περιοχών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου (άλλοτε παράνομα και άλλοτε όχι) για διεξαγωγή ασκήσεων και εκτέλεση πυρών, οι οποίες, μετά το 2007, από την περιοχή του Αιγαίου επεκτάθηκαν σταδιακά στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (βλ. Χάρτη 6).</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3%206.jpg" target="_blank"><img alt="" height="384" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3s%206.jpg" width="640" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> Φυσικά, η αξιοσημείωτη αυτή αλλαγή έχει τρεις στόχους: πρώτον, να περιθωριοποιήσει το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου και να καταδείξει ότι αυτό είναι ανενεργό και ανεφάρμοστο. Δεύτερον, να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της ελληνικής πλευράς στην Ανατολική Μεσόγειο. Και τρίτον, να επισημάνει ότι οι χάρτες που επισυνάπτονται στην Τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 01/11/1973 και στις 18/07/1974 βρίσκονται σε ισχύ και αποτελούν τη βάση των τουρκικών διεκδικήσεων στην περιοχή του Αιγαίου.</div> <div style="text-align: justify;"> Τέλος, αυτό που προκύπτει από μια συνεξέταση όλης της κατάστασης που σας περιέγραψα είναι ότι μια νέα διαδικασία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος την παρούσα χρονική περίοδο, όπου η Τουρκία πιέζεται ασφυκτικά από τις διαστάσεις που έχει λάβει το κουρδικό πρόβλημα (Κούρδοι Τουρκίας, Συρίας και Ιράκ), εγκυμονεί κινδύνους να πιεσθεί η Ελλάδα και η Κύπρος να τηρήσουν «ελαστική στάση» σε ό,τι έχει να κάνει με τις τουρκικές αξιώσεις και διεκδικήσεις. Άλλωστε, η τουρκική εμμονή και επιμονή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη διότι μια, ταυτοχρόνως, δυσμενής για την Τουρκία επίλυση του κουρδικού και κυπριακού προβλήματος πιθανόν να στοιχίσει τον πολιτικό και ίσως το φυσικό βίο του Tayyip Erdoğan.</div> </div> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αποκαλύπτουμε την Τουρκία του Erdoğan

Ένα ανησυχητικό ερώτημα που τίθεται τον τελευταίο καιρό όλο και πιο επιτακτικά είναι «που το πάει ο Erdoğan». Ο Πρόεδρος της Τουρκίας θ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι Νέοι Δίδυμοι Πύργοι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKTTTKsMzLb_bokBEsfKgl8dBr5FCIZ7Bze82e-YL0ewhyphenhyphenOW2fpHV46aqk8zrDyrtdTx-N7bmb1NkpGWOyMT27_mhaX2jajzGeWKnGlSekR1-MHvzIdp_l6YIGrVfNWi3okXUnMiaEvr6/s1600/%25CE%259F+%25CE%259D%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKTTTKsMzLb_bokBEsfKgl8dBr5FCIZ7Bze82e-YL0ewhyphenhyphenOW2fpHV46aqk8zrDyrtdTx-N7bmb1NkpGWOyMT27_mhaX2jajzGeWKnGlSekR1-MHvzIdp_l6YIGrVfNWi3okXUnMiaEvr6/s640/%25CE%259F+%25CE%259D%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div> <br /><br />Οι Ιρανοί προειδοποιούν τον Τραμπ να μην παίξει με την ουρά του λιονταριού, με το Ιράν δηλαδή. Βλέπε Time “<a href="http://time.com/4567725/ayatollah-khatami-iran-donald-trump/" target="_blank">Iranian Cleric Warns Trump Not to Play with ‘Tail of the Lion</a>’”, Νοέμβριος 2016.<br /><br />Πολλοί αριστεροί Αμερικανοί, και όχι μόνο, κατηγορούν τον Τραμπ ότι αν ακολουθήσει την εξωτερική πολιτική που έχει εξαγγείλει στο Ιράκ θα οδηγηθούν οι ΗΠΑ σε μία νέα σύγκρουση με το Ιράν, και αυτό θα οδηγήσει σε νέες επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ όπως αυτές των Δίδυμων Πύργων. Αυτό έχει όντως κάποια βάση αλλά δεν είναι απόλυτα ακριβές.<br /><br />Να θυμίσω ότι το Ιράν, το Σουδάν και η Χεζμπολάχ, είχαν εκπαιδεύσει τους Σαουδάραβες που έκαναν την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Τα Αμερικανικά δικαστήρια ήδη έχουν καταδικάσει το Ιράν με πρόστιμο 10.5 δις δολαρίων. Βλέπε Bloomberg ““<a href="http://www.bloomberg.com/news/articles/2016-03-10/iran-told-to-pay-10-5-billion-to-sept-11-kin-insurers" target="_blank">Iran Told to Pay $10.5 Billion to Sept. 11 Kin, Insurers</a>”.<br /><br />Να θυμίσω επίσης ότι οι ΗΠΑ πρόσφατα επέτρεψαν στους Αμερικανούς πολίτες που είχαν συγγενείς στους Δίδυμους Πύργους να κάνουν αγωγές και εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, γιατί έχει αποδειχτεί ότι οι Σαουδάραβες που έκαναν τις επιθέσεις είχαν βοήθεια και από κάποιους κύκλους της Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Η μεγάλη διαφορά σήμερα, σε σχέση με το 2001, είναι ότι ο Τραμπ πριν ανοίξει μέτωπο με το Ιράν θα έχει κλείσει το μέτωπο με την Ρωσία. Όπως έχω ξαναπεί ο Τραμπ σκοπεύει να δώσει την Συρία στην Ρωσία, και να δώσει στην Ρωσία περισσότερο χώρο στην Ανατολική Ευρώπη. Ο Τραμπ έχει αφήσει επίσης να εννοηθεί ότι υπό την προεδρία του οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν την προσπάθεια της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα προωθήσουν ανταγωνιστικά στην Ρωσία δίκτυα, ούτε θα υποστηρίξουν την προσπάθεια της ΕΕ να μπλοκάρει τα Ρωσικά δίκτυα και να δημιουργήσει ανταγωνιστικά στα Ρωσικά δίκτυα.<br /><br />Η Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ, η προερχόμενη από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας Φεντερίκα Μογκερίνι, δήλωσε ότι οι θέσεις της ΕΕ απέναντι στην Ρωσία στην Κριμαία και την Ουκρανία δεν θα επηρεαστούν από τις ΗΠΑ. Βλέπε Καθημερινή “<a href="http://www.kathimerini.gr/883500/article/epikairothta/politikh/ee-apokliseis-meta3y-kratwn-gia-th-stash-apenanti-se-tramp" target="_blank">Ε.Ε.: Αποκλίσεις μεταξύ κρατών για τη στάση απέναντι σε Τραμπ</a>”, Νοέμβριος 2016.<br /><br />Το θέμα είναι ότι αν το Ιράν θελήσει να κάνει κάποια επίθεση στις ΗΠΑ, απευθείας αυτή την φορά, και όχι μέσω της Al-Qaeda, είτε μέσω της Al-Qaeda, δεν θα έχει την υποστήριξη της Ρωσίας, όπως συνέβαινε την εποχή της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Δεν λέω ότι η Ρωσία άμεσα βοήθησε στην επίθεση. Αλλά ποιος τους εκπαιδεύει τόσα χρόνια τους Ιρανούς στην αντικατασκοπία αν όχι οι Ρώσοι? Άρα οι Ρώσοι έχουν άμεσα συμμετοχή σε ότι κάνει το Ιράν.<br /><br />Αφού λοιπόν ο Τραμπ θα τα έχει βρει με τους Ρώσους, το Ιράν θα έχει μικρότερες επιχειρησιακές δυνατότητες. Δεύτερον όμως και βασικότερο, ακόμη και αν το Ιράν μπορεί όντως από μόνο του να κάνει κάποια επίθεση τύπου 9/11, θα ξέρει ότι χωρίς την υποστήριξη της Ρωσίας ο Τραμπ θα κάνει αμέσως επίθεση στο Ιράν.<br /><br />Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εφόσον ο Τραμπ σκοπεύει να ανοίξει μέτωπο και με την Κίνα, θα μπορούσε η Κίνα να βοηθήσει το Ιράν. Πρώτον, η Κίνα δεν ανακατεύεται με την Ισλαμική τρομοκρατία. Δεύτερον, το ότι ο Τραμπ θα ανοίξει μέτωπο με τους Κινέζους δεν σημαίνει ότι θα πάνε οι ΗΠΑ και οι Κινέζοι σε πόλεμο. Ο Τραμπ λογικά θα δώσει στους Κινέζους την Νότια Κινεζική Θάλασσα, την οποία εξολοκλήρου διεκδικούν οι Κινέζοι, και θα ζητήσει ανταλλάγματα στο Ιράκ και στις εμπορικές σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας. <br /><br />Άρα δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η σχέση ΗΠΑ-Κίνας στην εποχή Τραμπ. Η Νότια Κινεζική Θάλασσα είναι θέμα που καίει τους Κινέζους, και όπως ο Τραμπ θα αφήσει την Συρία στην Ρωσία, μπορεί να αφήσει και την Νότια Κινεζική Θάλασσα στην Κίνα.<br /><br />Επίσης, σήμερα δεν υπάρχει ο Σαντάμ Χουσέιν, που είναι λογικό να υποθέσουμε ότι είχε παράσχει κάποιου είδους υποστήριξη κατά την διάρκεια της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. <br /><br />Επίσης, το Σουδάν, του οποίου οι Σουνίτες Αδελφοί Μουσουλμάνου που κυβερνούν, ήταν ο στενότερος σύμμαχος του Ιράν στην Αφρική, και χώρα τρομοκράτης, έχει πάρει δισεκατομμύρια από την Σαουδική Αραβία και τα έχει βρει με την Σαουδική Αραβία.<br /><br />Επίσης, στην Τουρκία ο Τραμπ θα προσφέρει αναγνώριση στην χούντα Ερντογάν, θα υποστηρίξει τον αγωγό Turk Stream, και δεν θα βοηθήσει τους Κούρδους να δημιουργήσουν κράτος, χωρίς φυσικά να τους πουλήσει, αφού οι Κούρδοι είναι ο φυσικό σύμμαχος των ΗΠΑ. Για τους Κούρδους όμως η Κλίντον ήταν καλύτερη από τον Τραμπ.<br /><br />Άρα ούτε η Τουρκία θα υποστηρίξει τρομοκρατικά χτυπήματα στις ΗΠΑ. Αυτό που θα μπορούσε να είναι πρόβλημα για τον Τραμπ είναι τα πυρηνικά του Πακιστάν, και γι’αυτό ο Τραμπ ήδη έχει αφήσει απειλητικά υπονοούμενα για τους Πακιστανούς, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να ζητήσουν την βοήθεια της Ινδίας για να ελέγξουν το πυρηνικό οπλοστάσιο του “ασταθούς” Πακιστάν. Βλέπε The Hindu “Donald Trump says may seek India’s help on ‘unstable’ Pakistan nukes”, Απρίλιος 2016.<br /><br />Επίσης, εφόσον ο Τραμπ θα έχει αφήσει στους Κινέζους την Νότια Κινεζική Θάλασσα, και στους Ρώσους την Ανατολική Ευρώπη και την Συρία, θα απαιτήσει να μην υποστηρίζουν τους Λατίνους δικτάτορες εναντίον των ΗΠΑ (Κούβα, Βολιβία, Βενεζουέλα, Νικαράγουα, FARC). Άρα και οι Λατίνοι θα έχουν περιορισμένες δυνατότητες.<br /><br />Προφανώς όμως αν οι ΗΠΑ τα τσουγγρίσουν με το Ιράν θα υπάρξουν κάποιες τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ. Σκεφτείτε όμως ότι αν τα βρουν οι ΗΠΑ με τους Ρώσους οι Ρώσοι θα καθαρίσουν τον ISIS στην Συρία, ή μάλλον θα τον αφοπλίσουν. Ο Σουνίτες Άραβες του ISIS είναι οι πρώην άνθρωποι του Σαντάμ τους οποίους υποστήριξαν οι Ρώσοι και ο Άσαντ για να χτυπήσουν τους Σουνίτες Άραβες που υποστηρίζονταν από την Τουρκία και τους Άραβες στην Συρία, ας τους πούμε Al-Qaeda.<br /><br />Επίσης έχετε υπόψη σας ότι οι Ισραηλινοί παρακαλάνε τους Αμερικανούς να τους δώσουν τον εξοπλισμό για να χτυπήσουν τους Ιρανούς. Τους προτείνουν δηλαδή μία επιχείρηση με Αμερικανικά δολάρια και Ισραηλινό αίμα, και αυτό διευκολύνει τον Τραμπ πάρα πολύ.<br /><br />Αυτό που νομίζω ότι έχει σημασία είναι ότι αν ενωθούν οι ΗΠΑ με τους Ρώσους θα αλλάξουν τα φώτα στους Ισλαμιστές. Και είναι πολύ πιθανό το Ιράν να κάτσει στα αυγά του. Γιατί αρχικά ο Τραμπ θα τους απειλήσει ότι θα τους ακυρώσει την συμφωνία, που είναι ήδη ένα πολύ μεγάλο αντικίνητρο για τους Ιρανούς, και δεύτερον, αν τους κόψει τις χρηματοδοτήσεις και εξακολουθήσουν να χτυπάνε τις ΗΠΑ, θα τους κάνει και επίθεση. Δεν είναι εύκολη απόφαση για τους Ιρανούς ούτε το να χάσουν την συμφωνία και τα δισεκατομμύρια που φέρνει, ούτε να ρισκάρουν μία επίθεση των ΗΠΑ χωρίς να έχουν την υποστήριξη των Ρώσων.<br /><br />Νομίζω όμως ότι είναι πιθανή μία σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν. Ο Τραμπ με το καλημέρα τους λέει “κάτσετε καλά μην σας γαμήσω”, με αυτά ακριβώς τα λόγια, και οι Ιρανοί του λένε “μην παίζεις με την ουρά του λιονταριού”.<div> <br /><a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι Νέοι Δίδυμοι Πύργοι

Οι Ιρανοί προειδοποιούν τον Τραμπ να μην παίξει με την ουρά του λιονταριού, με το Ιράν δηλαδή. Βλέπε Time “ Iranian Cleric Warns Trump Not...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε επικίνδυνη ζώνη έχει μπει η Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWSohNlX0vQPaBE_PXVMwg9wr5B3_ayCb-dZRE4K_Aktp6_MeLocr76z-GS7TWJPapwtstVCr7Fu97763kjGdX4Squw2qdCIxw4n_6_dr3p7o3INvBL4gwJx0T7hyVbEDuuEZhG8-VuMu7/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWSohNlX0vQPaBE_PXVMwg9wr5B3_ayCb-dZRE4K_Aktp6_MeLocr76z-GS7TWJPapwtstVCr7Fu97763kjGdX4Squw2qdCIxw4n_6_dr3p7o3INvBL4gwJx0T7hyVbEDuuEZhG8-VuMu7/s640/%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br />του<b> <a href="http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/66118" target="_blank">Marc Pierini</a></b><br />Μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία της 15ης Ιουλίου, το οποίο προκάλεσε μεγάλο σοκ σε όλη την κοινωνία της χώρας και στο πολιτικό τοπίο, οι τουρκικές αρχές ξεκίνησαν μια μαζική καταστολή των υπόπτων οπαδών του κινήματος Fethullah Gulen, ενός πρώην συμμάχου που μετετράπη σε εχθρό του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη.<br /><br />Εκτός από τους Gulen-ιστές και το ΡΚΚ, η καταστολή σύντομα επεκτάθηκε σε ένα μεγάλο αριθμό ΜΜΕ και δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και πιο πρόσφατα, δημοκρατικά εκλεγμένων εκπροσώπων του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (HDP) και του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ενώ τα social media έχουν κλείσει. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος, ήδη για δεύτερο τρίμηνο, είναι εδώ για να μείνει, όπως διακήρυξε ένας υπουργός στις 2 Νοεμβρίου.<br /><br />Παρά την επαναλαμβανόμενη κυβερνητική αφήγηση ότι τα μετά το δημοψήφισμα διορθωτικά μέτρα είναι εντός των ορίων του νόμου, η Τουρκία θεωρείται στην Δύση ότι υπαναχωρεί από ό,τι απόμεινε από την αρχιτεκτονική του κράτους δικαίου και ότι βρίσκεται στο δρόμο προς την απολυταρχία. Η ηγεσία της χώρας έχει στρέψει την προσοχή της σε ένα δημοψήφισμα που απαιτείται για να τροποποιήσει το σύνταγμα και να καθιερώσει ένα προεδρικό παρά ένα κοινοβουλευτικό σύστημα. Οι ηγέτες της Τουρκίας κυβερνούν μέσα από μια σειρά απότομων κινήσεων, κάνοντας τους πολίτες να υπόκεινται σε διαιτητικές αποφάσεις και αφήνοντας τους διεθνείς εταίρους της χώρας με έναν απρόβλεπτο συνομιλητή. Για την Δύση, η Τουρκία έχει μπει σε μια επικίνδυνη ζώνη με πολλαπλούς κινδύνους.<br /><br />Στον στρατιωτικό τομέα, το ΝΑΤΟ δεσμεύεται να θέσει ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες κλονίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και τον μαζικό ανασχηματισμό που ακολούθησε: το 40% όλων των στρατηγών και ναυάρχων απομακρύνθηκαν, 400 στρατιώτες αποσύρθηκαν από τις δομές του ΝΑΤΟ, και αρκετοί μαχητές τέθηκαν εκτός υπηρεσίας. Η συμμετοχή της Τουρκίας στην αμυντική πυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ παραμένει ασαφής. Ομοίως, οι ΗΠΑ δεσμεύονται να αξιολογήσουν εκ νέου την ασφάλεια και τη λειτουργικότητα των αποθεμάτων τους σε πυρηνικές κεφαλές, που έχουν τοποθετηθεί στην Αεροπορική Βάση του Ινσιρλικ.<br /><br />Στο άμεσο μέλλον και κυρίως για εσωτερικούς λόγους, η Τουρκία κλίνει προς το να οδηγήσει τις δυνάμεις της να συμμετέχουν στις μάχες για τη Μοσούλη, το Ιράκ, τη Ράκα στη Συρία, μια κίνηση που δεν εγκρίνεται από τη διεθνή συμμαχία έναντι του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους. Αυτό περιέχει το ρίσκο, ένα μέλος του ΝΑΤΟ να βρεθεί σε μια ανεπιθύμητη πορεία σύγκρουσης με τις ιρακινές, ιρανικές, ρωσικές, συριακές ή κουρδικές (της Συρίας) δυνάμεις, που θα προσέθετε μαζικές επιπλοκές σε μια ήδη περίπλοκη κρίση.<br /><br />Από πολιτικής πλευράς, η ΕΕ και οι ΗΠΑ αξιολογούν την αξιοπιστία ενός συμμάχου στον οποία οι βουλευτές και ο ένας πρόεδρος του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της Βουλής, το HDP, φυλακίστηκαν και το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, το CHP, και ο πρόεδρός του, υπόκεινται σε δικαστική διαδικασία. Η βουλευτική ασυλία, ένα ζωτικής σημασίας χαρακτηριστικό της δημοκρατίας, έχει πέσει θύμα της μετά το πραξικόπημα κυβερνητικής στρατηγικής. Με μια τέτοια ολομέτωπη στρατηγική αντιπαράθεσης, ο κίνδυνος της εμφύλιας διαμάχης είναι προφανής.<br /><br />Η εμπειρία αποδεικνύει ότι η χρήση θεωριών συνωμοσίας κατά συνήθεια, που βλέπει παντού εχθρούς από το εσωτερικό και το εξωτερικό, και η καταστροφή του κράτους δικαίου, μετά βίας είναι αναστρέψιμες τάσεις. Η επιστροφή σε ένα δημοκρατικά πολιτικό πλαίσιο είναι τώρα αβέβαιη. Η προσδοκία ότι η Τουρκία θα υιοθετήσει τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες δεν υπάρχει πλέον, εις βάρος της τουρκικής κοινωνίας και των φιλελεύθερων πολιτών της.<br /><br />Στο οικονομικό μέτωπο, η τουρκική οικονομία εμφανίζει ενδείξεις μια πτωτικής στροφής, όπως αποδεικνύεται και από το "πάγωμα” του περίπου 10% του στόλου της Turkish Airlines, `ενός συμβόλου, μέχρι σήμερα, των οικονομικών επιδόσεων του ΑΚΡ. Ομοίως, η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του κράτους δικαίου -ή, πραγματικά, η πιθανότητα μιας εμφύλιας διαμάχης- συνεπάγεται μια πιθανή διακοπή των μεταποιητικών δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων της ΕΕ που έχουν εγκαταστήσει μεγάλες μονάδες παραγωγής στην Τουρκία χάρη στην Τελωνειακή Ένωση ΕΕ-Τουρκίας. Το ίδιο ισχύει για μια σειρά μεγάλων εταιρειών της ΕΕ στους τομείς του λιανικού εμπορίου, των τραπεζών και της ασφάλειας, και της ενέργειας.<br /><br />Σε αυτή την θερμή ατμόσφαιρα πολιτικής, δεν φαίνεται να υπάρχει όριο στις λαϊκιστικές δηλώσεις -ή σε ολοκληρωτική διαστρέβλωση των γεγονότων, όταν πρόκειται για την θέση της ΕΕ αναφορικά με την απόπειρα πραξικοπήματος: ενώ οι θεσμοί της ΕΕ ήταν οι πρώτοι που καταδίκασαν το πραξικόπημα χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης, η Άγκυρα παραπονιόταν ότι η ΕΕ δεν έδειξε συμπόνοια προς την Τουρκία. Ομοίως, αναφορικά με το μαζικό ποσό ανθρωπιστικής βοήθειας που διοχετεύεται με ταχύτητα ρεκόρ στους Σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία, η Άγκυρα συνεχίζει να ισχυρίζεται πως δεν έχει δει καμία βοήθεια -στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι δεν έχει λάβει λευκή επιταγή. Οι αναγκαιότητες της εγχώριας πολιτικής έχουν σταματήσει να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την κατάσταση της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή ή στις θετικές πολιτικές της ΕΕ με την Τουρκία.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, οι συνήθεις καταδίκες και προειδοποιήσεις της ΕΕ δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Την 1η Νοεμβρίου, ως απάντηση σε ένα tweet από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι η εκκαθάριση στην Τουρκία μετά το πραξικόπημα, σηματοδότησε μια κόκκινη γραμμή εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης, ο πρωθυπουργός Bible Yildirim δήλωσε ξεκάθαρα, "αδερφέ, δεν μας νοιάζει για τις κόκκινες γραμμές σας. Είναι ο λαός που χαράσσει την κόκκινη γραμμή”. Οκτώ ημέρες αργότερα, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεση προόδου για το 2016 για την Τουρκία, υποστηρίζοντας ότι το κράτος δικαίου της χώρας υποτροπιάζει, ο υπουργός Ευρωπαϊκής Ένωσης της Τουρκίας σχολίασε ότι το έγγραφο χρησιμοποιούσε "διπλα πρότυπα” αναφορικά με τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, ενώ τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ το χαρακτήρισαν μια "επαίσχυντη” έκθεση.<br /><br />Παρά τον φαινομενικά κλειστό ορίζοντα, η ΕΕ δεν έχει ξεμείνει από επιλογές. Ξεχωρίζουν πέντε.<br /><br />Πρώτον, η ένωση θα πρέπει να διατηρήσει ανοιχτά τα κανάλια επικοινωνίας με αυτούς στην τουρκική ηγεσία που είναι έτοιμοι να συμμετέχουν σε έναν διάλογο με αμοιβαίο σεβασμό. ΜΙα μάχη με σκληρά λόγια δεν θα οδηγήσει πουθενά.<br /><br />Δεύτερον, η ΕΕ θα πρέπει να εμμείνει στο αφήγημα των αξιών της και να υποστηρίζει ισχυρά το κράτος δικαίου, έναν ελεύθερο Τύπο και μια ζωντανή κοινωνία των πολιτών. Κάνοντάς το αυτό, η ΕΕ θα πρέπει να ξεχωρίσει προσεκτικά τους πολίτες της Τουρκίας, από την ηγεσία της χώρας.<br /><br />Τρίτον, οι Βρυξέλλες θα πρέπει δημοσίως να διορθώσουν την συνηθισμένη στρέβλωση των πληροφοριών από την Τουρκία, είτε αυτές αφορούν την αντίδραση της ΕΕ στην απόπειρα πραξικοπήματος, την βοήθεια της ΕΕ στους Σύριους πρόσφυγες ή στην διαδικασία απελευθέρωσης της visa για τους Τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στις χώρες της ΕΕ. Μεικτές ψευδείς δηλώσεις δεν είναι πλέον αποδεκτές.<br /><br />Τέταρτον, η Ένωση θα πρέπει επισήμως να τραβήξει την προσοχή της Άγκυρας στο γεγονός ότι περαιτέρω διάλυση του περιβάλλοντος κράτους δικαίου, δεν θα πλήξει απλώς την οικονομία της Τουρκίας, αλλά επίσης θα επηρεάσει αρνητικά και άμεσα τις ισχύουσες επενδύσεις της ΕΕ, πόσο μάλλον τις μελλοντικές επενδύσεις.<br /><br />Τέλος, οι Βρυξέλλες και η Άγκυρα θα πρέπει να σημειώσουν πρόοδο εκεί που είναι ακόμη δυνατό και αμοιβαίως επωφελές, για παράδειγμα στον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης.<br /><br />Τα άλλα τμήματα της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας, όπως οι διαπραγματεύσεις της χώρας για την ένταξη ή την διαδικασία απελευθέρωσης της visa, θα πρέπει να περιμένουν καλύτερες μέρες. Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρξουν επίσημες ακυρώσεις αυτών των συνομιλιών, ούτε θα πρέπει οι Βρυξέλλες να δώσουν στην Τουρκία εκπτωσεις στους όρους που θα επιτρέψουν στην Άγκυρα να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις της σε αυτούς τους δύο τομείς. Ομοίως, κανένας στην Τουρκία δεν θα πρέπει να εκπλαγεί εάν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου -επικεφαλής των κρατών της ΕΕ και των κυβερνήσεων- γίνουν μια ψυχρά αναφορικά με το να φιλοξενούνται συναντήσεις υψηλού επιπέδου με την Τουρκία.<br /><br />Η κρίση στην Τουρκία είναι πολύ βαθιά και σε μεγάλο βαθμό, εγχώρια. Δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ δεν έχει άμεσο λόγο στην πορεία των βραχυπρόθεσμων εξελίξεων. Αλλά για χάρη των μακροπρόθεσμων εξελίξεων, η ΕΕ θα πρέπει να παραμείνει σταθερή στις αξίες και στα δικαιώματα και θα πρέπει να αναφέρει σαφώς στην τουρκική ηγεσία τα όρια του συνεχούς εκφοβισμού ενός μεγάλου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού εταίρου, με σκοπό να ξεφύγει από τα προβλήματα στο εσωτερικό.<br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σε επικίνδυνη ζώνη έχει μπει η Τουρκία

του Marc Pierini Μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία της 15ης Ιουλίου, το οποίο προκάλεσε μεγάλο σοκ σε όλη την κοινωνία της...

Διαβάστε την συνέχεια

Αφελείς, ένα πράγμα περιμένει η Τουρκία στην Κύπρο, μετά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyd9WpSXWCGI4eSKKjijOsHXQx7NnJS87vUhb2ZZHVA7MVe1WluGuQLvJTnGXGrS3bGPZ3XexSfW-rxWKAcCI_qzBJ85F3WF81mY5kRp6JV7dC29ZK04a_LQbYnGtIOOFZ7L-EvoEp3YmD/s1600/%25CE%2591%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582%252C+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%252C+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC%25E2%2580%25A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyd9WpSXWCGI4eSKKjijOsHXQx7NnJS87vUhb2ZZHVA7MVe1WluGuQLvJTnGXGrS3bGPZ3XexSfW-rxWKAcCI_qzBJ85F3WF81mY5kRp6JV7dC29ZK04a_LQbYnGtIOOFZ7L-EvoEp3YmD/s640/%25CE%2591%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582%252C+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%252C+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC%25E2%2580%25A6.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα δεν απέφυγε τον «πειρασμό» αν αναφερθεί στο Κυπριακό και να μας διαβεβαιώσει ότι όλοι μαζί, Έλληνες (Ελλαδίτες και Κύπριοι), Τούρκοι και Αμερικανοί, θα καταφέρουμε να βρούμε μια καλή και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό. Πόσο ιδεαλιστικά όμορφο ακούστηκε αυτό, από έναν άνθρωπο – πολιτικό αγαθής προαίρεσης, εν συγκρίσει τουλάχιστον με πολλούς από τους προκατόχους του.<br /><br />Του<b> ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br />Δεν θα υποστηριχτεί στο παρόν άρθρο ότι ο δυτικός κόσμος, σε αυτή τη φάση της Ιστορίας του, εάν επιχειρήσει να λύσει το Κυπριακό μόνο και μόνο για να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, μειώνοντας έτσι την εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, θα έχει διαπράξει μια επιπολαιότητα ολκής, αν και θα ήταν.<br /><br />Θα έχει αποδεχθεί να συναποφασίζει, βάζοντάς τον από την «πίσω πόρτα» στον μηχανισμό λήψης απόφασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δια της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα μετεξελιχθεί σε ένα υβρίδιο κρατικής οντότητας, αφού θα αποδεχθεί πολλαπλές «ιδιαιτερότητες», τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έναν πολιτικό ο οποίος έχει πολλές φορές αποδείξει ποια είναι η λογική που τον διέπει…<br /><br />Έχει αποδείξει ποια είναι η φιλοσοφία του για τις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, όπου αναμιγνύει τον ισλαμοσυντηρητισμό και τις θρησκευτικής προέλευσης ιδεοληψίες του με μια αίσθηση νεοθωμανικού μεγαλείου, ένα εκρηκτικό μίγμα που υπόσχεται μονάχα μεγάλα προβλήματα για τους αφελείς και κοντόφθαλμους Ευρωπαίους εταίρους.<br /><br />Το κεντρικό επιχείρημα δεν απευθύνεται στον διεθνή παράγοντα, ο οποίος, σε τελική ανάλυση δικαιούται να επιθυμεί να επιλύσει κατά προτεραιότητα το πρόβλημα της ενεργειακής του τροφοδοσίας, της ενεργειακής του επάρκειας και να πιστεύει ότι στη συνέχεια θα επιλύσει όταν και αν ανακύψουν, προβλήματα στη σχέση συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων στο Νησί της Αφροδίτης.<br /><br />Δυστυχώς, το επιχείρημα του σημερινού σχολίου απευθύνεται στις ελλαδικές και κυπριακές ηγεσίες, καθώς πεποίθηση του γράφοντος είναι το ότι δεν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς ποιος είναι ενδεχομένως ο στόχος της Τουρκίας διαχρονικά: Έστω λίγο απλουστευτικά, η Τουρκία, είτε είναι κεμαλική είτε είναι ισλαμιστική, στόχο έχει να πετύχει «έστω μια μέρα» επίσημης κοινής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στη νήσο.<br /><br /><br />Με αυτό τον τρόπο θα έχει ακυρώσει στην πράξη όλο το αρνητικό διπλωματικό φορτίο που την ακολουθεί από την εισβολή του 1974 και μετά. Θα υπάρχει μια διεθνής πραγματικότητα, αναγνωρισμένη, η Άγκυρα θα έχει απαλλαγεί από το «στίγμα» της εισβολής και της κατοχής και οι δυο λαοί στο νησί θα επιχειρήσουν, με τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας που θα παρακολουθεί εκστασιασμένη την προσπάθεια, μιλώντας για επανάληψη του προηγουμένου ανάμεσα στη μεταπολεμική Γερμανία και τη Γαλλία.<br /><br />Η «πολιτική ισότητα» θα έχει εξασφαλίσει τη νομή του πλούτου που βρίσκεται στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εξίσου και στις δυο πλευρές, ενώ και η Τουρκία ίσως εξασφαλίσει τελικά τον ρόλο του κόμβου μεταφοράς των υδρογονανθράκων της περιοχής στις δυτικές αγορές, επιστρέφοντας στο «δυτικό μαντρί».<br /><br />Για λόγους προσχηματικούς, ή μάλλον για να χρυσώσουν το χάπι στη Μόσχα, ρωσικές εταιρίες θα αναλάβουν μέρος του έργου της εξόρυξης στην περιοχή, καθώς η ρωσική παρουσία θεωρητικά διασφαλίζει, ότι μη κρατικοί δρώντες τύπου Χεζμπολάχ θα ελέγχονται και δεν θα τολμήσουν να απειλήσουν με τα ολοένα και πιο εξελιγμένα στρατιωτικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, τις πλατφόρμες εξόρυξης.<br /><br />Ποια θα είναι όμως η ειδοποιός διαφορά με το σήμερα; Το τρέχων διάστημα, και σύμφωνα πάντα με τα εδάφη που κατέλαβε ο «Αττίλας» η πρόσβαση της Τουρκίας, διά των Τουρκοκυπρίων στα χρυσοφόρα κοιτάσματα νοτίως της Κύπρου, είναι εξαιρετικά περιορισμένη, εξ ου και η συνεχής εμφάνιση τουρκικών ναυτικών μονάδων επιφανείας στην περιοχή, σε μια προσπάθεια να σταλεί το μήνυμα ότι η Τουρκία θα διεκδικήσει ακόμα και διά των όπλων όσα θεωρεί ότι της ανήκουν.<br /><br />Όταν όμως η νήσος ενωθεί εκ νέου, στο πλαίσιο αυτό του πειράματος που από την πρώτη ημέρα θα είναι φορέας του σπέρματος διάλυσης της «πρωτότυπης» (για να χρησιμοποιηθεί μια μετριοπαθής έκφραση) κρατική οντότητας, θα έχουμε γυρίσει στο σημείο μηδέν. Κι εάν ποτέ οι δυο πλευρές καταλήξουν στο ότι δεν μπορούν τελικά να συμβιώσουν και επιλέξουν ένα «βελούδινο» διαζύγιο, το μόνο βέβαιο είναι ότι η δεδομένη θέση της Τουρκίας ότι οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να απολαμβάνουν το 50% των εσόδων, θα είναι πού πιο ισχυρή από ότι σήμερα, για να μη πει κανείς ακλόνητη.<br /><br />Όποιος νομίζει ότι η οποιαδήποτε Τουρκία ενδιαφέρεται να πετύχει η συμβίωση στην Κύπρο, είναι τραγικά αφελής. Ενδιαφέρεται να ακυρώσει στην πράξη όσα αρνητικά αντιμετώπισε πάνω από τέσσερις δεκαετίες εξαιτίας της αδυναμίας να νομιμοποιήσει την εισβολή και την κατοχή. Και θα το έχει πετύχει.<br /><br />Ποια ακριβώς θα είναι τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς τότε; Θα ζητήσει ή και θα διεκδικήσει να ισχύσουν όσα θα καθορίζει η γεωγραφική διαίρεση των δυο κρατών που θα δημιουργηθούν στο νησί; Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα. Όσο είναι καιρός. Αν θέλαμε διχοτόμηση και την ύπαρξη δυο κρατών στο νησί, όταν η Τουρκία αναζητούσε απελπισμένα την αναγνώριση των κατεχομένων, η λογική λέει ότι θα ήταν έτοιμη για πολύ μεγαλύτερες εδαφικές παραχωρήσεις.<br /><br />Έως πότε εμείς θα απαντούμε με «οράματα» και ιδιότυπους «ιδεαλισμούς» στη δικαιολογημένα μακιαβελική πολιτική όλων των υπολοίπων; Εδώ δε μιλάμε για ΛΟΤΤΟ, ώστε να ισχύει το «κι αν σου κάτσει;»… μιλάμε για το μέλλον του Ελληνισμού στην ανατολική Μεσόγειο και την πάση θυσία αποτροπή γεωστρατηγικής παράδοσης της νήσου στην Τουρκία. Για όποιον δεν το έχει καταλάβει.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αφελείς, ένα πράγμα περιμένει η Τουρκία στην Κύπρο, μετά…

Ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα δεν απέφυγε τον «πειρασμό» αν αναφερθεί στο Κυπριακό και να μας διαβεβαιώσει ότι όλοι μαζί, Έλληνες (Ελλαδίτες και Κύ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σηκώνει” σύγκρουση η “ώρα της κρίσεως” στη γειτονιά μας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih_de2vnlofPeDyDGigRAr6TpqwdL9Zqz-n2kWHQCAsoxWmSWxElVdFKofFWD263jrTNdiQpxyxnX5cxv-yByz1_PduNFR9rmeXir8FBiC0KO5QuhN_KLcg8JHPq2Nr13iMmcsATd9IfY3/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih_de2vnlofPeDyDGigRAr6TpqwdL9Zqz-n2kWHQCAsoxWmSWxElVdFKofFWD263jrTNdiQpxyxnX5cxv-yByz1_PduNFR9rmeXir8FBiC0KO5QuhN_KLcg8JHPq2Nr13iMmcsATd9IfY3/s640/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2586.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ο κ. Μιχαήλ Βασιλείου διαπίστωνε προ ημερών, ότι έχουν μαζευτεί στρατιωτικές δυνάμεις διαφόρων χωρών στην ευρύτερη περιοχή, το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, Αμερικανοί, Ρώσοι, Ιρανοί, Γάλλοι και άλλοι (μην ξεχνάμε και τους Ισραηλινούς) με στόλους και αεροπορικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και ως εκ τούτου δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε απίθανο ένα τυχαίο γεγονός να δημιουργήσει μία κατάσταση που δεν θα είναι εύκολο να μαζευτεί .<br /><br />Σχολιάζει ο <b>Γιώργος Αναγνωστόπουλος</b><br /><br />Τα πράγματα είναι όντως έτσι, αλλά θα ήθελα να πάω τον προβληματισμό του κ. Βασιλείου ένα βήμα παραπέρα. Ας υποθέσουμε ότι τράβα, τράβα, σπάει το σκοινί. Η ρήξη μεταξύ ποίων θα είναι; Μα λογικά θα είναι μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Επειδή δεν φαίνεται κανείς τόσο παλαβός ούτε από την μία ούτε από την άλλη πλευρά, ώστε να μιλάμε για πυρηνικά, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει με τα συμβατικά οπλοστάσια.<br /><br />Έχει λοιπόν η Ρωσία τις απαραίτητες ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις στην ανατολική Μεσόγειο ώστε να αντιπαραταχθεί στο «Δυτικό Μπλοκ»; Η απάντηση είναι ένα ξερό και κατηγορηματικό «όχι». Η Ρωσία μπορεί να έχει την πολυτέλεια να διεξάγει υβριδικό πόλεμο με αντίπαλο μία «ξεδοντιάρα» στρατιωτικά Ουκρανία, η οποία επιπλέον έχει και μία κατεστραμμένη οικονομία. Όμως, άλλο Ουκρανία και άλλο Δυτικό Μπλοκ.<br /><br />Διότι πέραν των πυρηνικών, οι συμβατικές δυνάμεις της -αχανούς έκτασης, δυσμενών γεωγραφικών συνθηκών, δίχως σημαντικά φυσικά εμπόδια και πλήθους αντιπάλων- Ρωσίας, μετά βίας επαρκούν για εθνική άμυνα έναντι ενός αξιόμαχου αντιπάλου. Κι όσο θέλουν ας μορφάζουν πολλοί φίλοι. Αρκεί που το γνωρίζει ο Βλαντιμίρ Πούτιν και δε χωρά αμφιβολία επ’ αυτού. <br /><br />Εάν δε προσθέσουμε στην εξίσωση και τη μη ανθηρά της οικονομία, τότε τα πράγματα δεν εμφανίζονται καθόλου όπως τα λέει η ρωσική πλευρά, που έχει ασφαλώς τους λόγους της και σαφή στρατηγική λογική. Υπενθυμίζεται, ότι οι αμυντικές δαπάνες του 2016 ανήλθαν στα 61 δισεκατομμύρια δολάρια που αντιστοιχεί στο 23,7% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού.<br /><br /><br /> Αυτή τη στιγμή, εκμεταλλευόμενη τη Δυτική αναποφασιστικότητα και έχοντας κυριολεκτικά παίξει τα ρέστα της στην Μέση Ανατολή, έχει κερδίσει στις εντυπώσεις και έχει σώσει τον σύμμαχό της τον Άσαντ. Με τι κόστος όμως; Είναι αμφίβολο αν μπορεί να αντεπεξέλθει στο κόστος μιας εξάμηνης παράτασης των μαχών στην Μέση Ανατολή και τη διατήρηση του μετώπου της Ανατολικής Ουκρανίας συγχρόνως.<br /><br />Απόδειξη του οικονομικού «ζορίσματος» της χώρας, είναι η μείωση κατά ένα τρισεκατομμύριο ρούβλια (15,7 δισεκατομμύρια δολάρια) του ρωσικού αμυντικού προϋπολογισμού για το 2017, μια μείωση που ως ποσοστό ανέρχεται στο 27,1% σε σχέση με το φετινό έτος. Για το 2018 και 2019 αναμένονται – εκτός δραματικού απροόπτου, ίδιες δαπάνες με το 2017.<br /><br />Σε περίπτωση ανάφλεξης λοιπόν, η Ρωσία θα έβγαινε χαμένη όχι τόσο στον στρατιωτικό τομέα (αφού θα μπορούσε να «ματώσει» το μέτωπο της Ουκρανίας όπου λόγω απόστασης θα διέθετε πλεονέκτημα) όσο στον επικοινωνιακό, αφού θα επαληθεύονταν οι φόβοι όσων ανησυχούν για τη ρωσική πολιτική.<br /><br />Αν λοιπόν σπάσει το σκοινί, ο μόνος κερδισμένος θα είναι η Δύση, η οποία έστω και αργά άρχισε να συνειδητοποιεί, ότι είναι απαραίτητο να ακυρώσει το σχέδιο Πούτιν στον άξονα Βορρά-Νότου, από τη Βαλτική μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο, εάν δεν βρεθεί τρόπος συνεννόησης και αποκλιμάκωσης.<br /><br />Ο δεύτερος χαμένος από αυτό το γεγονός θα είναι η Τουρκία, η οποία θα δει το διπλό παιχνίδι της, μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, να ακυρώνεται και όλες οι φιλοδοξίες της να εξανεμίζονται, γιατί χωρίς την Ρωσία παρούσα στην Μέση Ανατολή, δεν μπορεί να εκβιάζει τη Δύση.<br /><br />Εμείς; Εμείς που θα βρεθούμε σε όλα αυτά; Προσωπικά αδυνατώ να μας δω χαμένους από μία τέτοια εξέλιξη. Μάλλον το αντίθετο θα υποστήριζα, καθώς στη σημερινή κατάσταση, σε όλα τα μέτωπα, οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό και αμυντικό, ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας.<br /><br />Μία ρήξη στη Μέση Ανατολή που θα ξαναμοίραζε την τράπουλα (με βάση μια «θουκυδίδεια» λογική, μακάρι να γινόταν το συντομότερο δυνατόν, όσο μπορούμε να αντιπαρατάξουμε αξιοπρεπή άμυνα…), θα «ηρεμούσε» για αρκετό καιρό όλα τα διεθνή θέματα που μας απασχολούν και θα μας επέτρεπε να αφοσιωθούμε στο κυρίως μας πρόβλημα, που είναι η ανάταξη της οικονομίας μας… σίγουρα σε ένα νέο περιβάλλον.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Σηκώνει” σύγκρουση η “ώρα της κρίσεως” στη γειτονιά μας;

Ο κ. Μιχαήλ Βασιλείου διαπίστωνε προ ημερών, ότι έχουν μαζευτεί στρατιωτικές δυνάμεις διαφόρων χωρών στην ευρύτερη περιοχή, το ΝΑΤΟ στο Αι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος πρέσβης στο Ισραήλ μετά από έξι χρονιά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2FsVvN4zNehdUhHieyAfOyS17QHw668283lhpbTbxriTckV1yb-gB4XxuX2KYz422QLl4MO4bKj0cwtVfN92Yu6yJJb_AGmh5JtxjNtz9fO8WIThSef1iYSvuMwWTT9BiLJ68UHxb5DNU/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25AD%25CE%25BE%25CE%25B9+%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2FsVvN4zNehdUhHieyAfOyS17QHw668283lhpbTbxriTckV1yb-gB4XxuX2KYz422QLl4MO4bKj0cwtVfN92Yu6yJJb_AGmh5JtxjNtz9fO8WIThSef1iYSvuMwWTT9BiLJ68UHxb5DNU/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25AD%25CE%25BE%25CE%25B9+%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <i><b>Μία μέρα μετά τον διορισμό Ισραηλινού πρέσβη στην “Άγκυρα</b></i><br /> Τα οικονομικά συμφέροντα που θα προκύψουν από την τοποθέτηση αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας ήταν η αιτία για να «ξεπαγώσουν» οι μεταξύ τους σχέσεις έξι χρόνια μετά το ιστορικό γεγονός «Μαβί Μαρμαρά».<br /> <br /> Και η Άγκυρα διόρισε Πρέσβη στο Ισραήλ μόλις μία μέρα μετά την ανάληψη καθηκόντων του Ισραηλινού πρέσβη στην Άγκυρα. Τον διορισμό του Τούρκου πρέσβη, ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν από το αεροδρόμιο λίγο πριν την αναχώρηση του για το Πακιστάν.<br /> <br /> Η ύπαρξη πρεσβειών στις δυο χώρες δείχνει την πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ και την αναθέρμανση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δυο κρατών, έξι χρόνια μετά το περιστατικό που έμεινε στην ιστορία ως “Μαβί Μαρμαρά” στη Λωρίδα της Γάζας.<br /> Να θυμίσουμε ότι στις 31 Μαϊου 2010 οι Ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν, μετά από προειδοποιήσεις, σε τουρκικό πλοιάριο που είχε σκοπό να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό και να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστινίους της Λωρίδας της Γάζας, όπως είχε ισχυριστεί η τουρκική πλευρά. Αυτό το επεισόδιο που οδήγησε στο θάνατο 10 άτομα, “πάγωσε” τις σχέσεις των δυο χωρών για τα επόμενα χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο έγιναν αρκετές προσπάθειες και από τις δυο πλευρές προκειμένου τα δυο κράτη να αναθερμάνουν τη σχέση τους.<br /> <br /> Η πρώτη δημόσια δήλωση περί αποκατάστασης των σχέσεων έγινε τον περασμένο Ιούνιο όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου επιβεβαίωσε, από τη Ρώμη, την ύπαρξη συμφωνίας με την Τουρκία για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.<br /> <br /> Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησαν οι μεταξύ τους συζητήσεις σχετικά με το έργο της κατασκευής ενός αγωγού φυσικού αερίου. Οι πρόσφατες επαφές που είχαν οι δυο πλευρές στην Κωνσταντινούπολη, ήταν αποτέλεσμα της προεργασίας που έγινε κατά τη διεξαγωγή του 23ου Παγκόσμιου Συνέδριου Ενέργειας στην Κωνσταντινούπολης στις 13 Οκτωβρίου. Τότε οι υπουργοί Ενέργειας Ισραήλ και Τουρκίας, Γιουβάλ Στέινιτζ και Μπεράτ Αλμπαϊράκ μίλησαν για τη σύσταση μηχανισμού διμερούς ενεργειακού διαλόγου και την προοπτική κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου.<br /> <br /> <a href="http://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τούρκος πρέσβης στο Ισραήλ μετά από έξι χρονιά

Μία μέρα μετά τον διορισμό Ισραηλινού πρέσβη στην “Άγκυρα Τα οικονομικά συμφέροντα που θα προκύψουν από την τοποθέτηση αγωγού φυσικού αε...

Διαβάστε την συνέχεια