Επιδέξια διαπραγμάτευση πάνω σε τεντωμένο σχοινί και τα εξ οικείων βέλη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfs9uWj2ON-GWh42FZ7SwlRjA9MDjHbnCuwi5ujAaHaKvWQhiPSmY21iGtzoxJnTiFxKcanhaYl6y6phmPYRcmZHRwoE01kgakkb1Xy4gC5pvU8_Hiuo7blM6RrKDBMe7egtI86M5_1dB/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF952.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfs9uWj2ON-GWh42FZ7SwlRjA9MDjHbnCuwi5ujAaHaKvWQhiPSmY21iGtzoxJnTiFxKcanhaYl6y6phmPYRcmZHRwoE01kgakkb1Xy4gC5pvU8_Hiuo7blM6RrKDBMe7egtI86M5_1dB/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF952.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <span style="color: #666666; font-size: large;">Προσπαθούμε όλοι να παρακολουθήσουμε τις καταιγιστικές εξελίξεις και την σχοινοβασία της νέας διακυβέρνησης μέσα σε ένα χαώδες, μπερδεμένο, γεμάτο αντιφάσεις και αντιθέσεις και πασιφανώς ακυβέρνητο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον. Αυτοί που μας αφήνουν άφωνους, όμως, δεν είναι οι ξένοι. Αυτοί την δουλειά τους κάνουν. Μερικοί «ντόπιοι», όμως, είναι πολιτικοπνευματικά αχώνευτοι.</span></blockquote> <blockquote class="tr_bq"> <span style="color: #666666; font-size: large;">Χρήσιμοι ηλίθιοι, μπερδεμένοι, πράκτορες, καλόπιστοι πλην ικανοί να δουν μόνο ένα μέτρο από τα πόδια τους και κυρίως λιγόψυχοι που τρέμουν και τουρτουρίζουν και που θέλουν να αυτοκτονήσουν σήμερα μήπως και πεθάνουμε σε ένα χρόνο.</span></blockquote> <blockquote class="tr_bq"> <span style="color: #666666; font-size: large;">Παραμιλούν, βυσσοδομούν και ασχημονούν ακατάσχετα αποδυναμώνοντάς μας σε μια κρίσιμη μάχη που δίνουμε για την επιβίωσή μας.</span></blockquote> <br /> Για τους λιγόψυχους πλην καλόπιστους ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί. Εάν οι πρόγονοι κάθε σημερινής πολιτικά ανεξάρτητης κοινωνίας ήταν ασθενείς ψυχές όπως αυτοί καμιά δεν θα ήταν ανεξάρτητη. Ακόμη πιο σημαντικό η εθνική ανεξαρτησία μιας κοινωνίας ποτέ δεν ήταν ανθόσπαρτη και ποτέ δεν θα είναι. Ταξίδι και Οδύσσεια είναι και έτσι θα είναι πάντα.<br /> <br /> Η ετοιμότητα για θυσίες και προσκόλληση στο οικείο εθνικό συμφέρον είναι και θα είναι ευθέως ανάλογες στάσεις της επιτυχίας ενός κράτους στις διεθνείς διαπραγματεύσεις και απολύτως αναγκαίες προϋποθέσεις επιβίωσης.<br /> <br /> Η κρίση τα τελευταία χρόνια είναι ωκεανός μαρτυριών για την ασθένεια της ψυχής πολλών. Αυτών που ροκανίστηκαν από εσχατολογικά δόγματα και που είναι φορείς μιας ανόητης προσδοκίας πως κάπου εκεί έξω υπάρχει δήθεν ένα γαλήνιο λιμάνι ή ένας χλοερός τόπος στον οποίοι κάποιοι που ζουν εκτός τόπου και χρόνου τους εμποδίζουν να φτάσουν (αυτοί δηλαδή που μιλούν για κρατοκεντρικό ανταγωνισμό και δεν βλέπουν χλοερό τόπο και που αηδιάζουν τις επικίνδυνες εσχατολογίες τους).<br /> <br /> Ακόμη πιο σημαντικό περιπίπτουν στο θανάσιμο πολιτικό αμάρτημα να αποδίδουν συλλογικές ευθύνες στην ελληνική κοινωνία αντί στους εγχώριους πραιτοριανούς που μετά την Ελληνική Επανάσταση επί δύο αιώνες θρέφουν την ξένη εξάρτηση για να μπορούν αυτοί, έτσι, οι καρεκλοκένταυροι να γλύφουν κοκαλάκια εξουσίας και απληστίας.<br /> <br /> Πρέπει να πούμε βέβαια πως εξαιρουμένων κάποιων σκληρών δικτατορικών εποχών η τελευταία πενταετία είναι η σκοτεινότερη και πιο μαύρη σελίδα της νεοελληνικής ιστορίας. Υπηρέτες των ξένων έθεσαν τους νεοέλληνες σε τροχιά εξουθένωσης, εξάντλησης και εκμηδενισμού του πλούτου που επί δύο αιώνες μετά την Ελληνική Επανάσταση απέκτησαν με κόπο και μόχθο (και ερήμην του εξαρτημένου κράτους). Μας καταχρέωσαν προς όφελος ξένων και μας ταπείνωσαν. Καταδίωξαν τα ελληνικά επιχειρηματικά νοικοκυριά και με κτηνώδη ετοιμότητα προχωρούσαν σε εξαναγκαστικούς νόμους συμμόρφωσής μας με εκποιητικά σχέδια του «οικοπέδου Ελλάδα».<br /> <br /> Εγκατέλειψαν επίσης την άμυνα, την ασφάλεια και τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα εντός και εκτός νεοελληνικών συνόρων. Οι ίδιοι ως και να είναι βρικόλακες επί ένα μήνα τώρα το μόνοι που βλέπει κανείς στα μάτια τους και στα λόγια τους είναι μια επιθυμία να αποτύχει η νέα διακυβέρνηση. Ότι πουν, ότι γράψουν και ότι κράξουν, αυτοί οι αξιοθρήνητοι υπηρέτες της ξένης εξάρτησης και ο όχλος από παπαγαλάκια στα μέσα «ενημέρωσης», υποδηλώνει μια τέτοια ανώμαλη ψυχική και ψυχολογική κατάσταση. Θέλουν να αποτύχουμε. Για να αυτό-ικανοποιηθούν και να ξανακαθίσουν σε βρώμικες κατεξουσιαστικές καρέκλες πάνω στις οποίες κάθονται τους δύο τελευταίους αιώνες.<br /> <br /> Μερικές ακόμη απόψεις που «ενέπνευσαν» την παρούσα σύντομη παρέμβαση. Κάποιοι είτε δεν κατανοούν τι σημαίνει μια διαπραγμάτευση είτε πάσχουν από επιθετικό σύνδρομο κατά κάθε αξίωσης και διεκδίκησης των Ελλήνων στην διεθνή πολιτική.<br /> • Στην διεθνή πολιτική η ηθική είναι μηδενική καθότι η ηθική μπορεί να προσδιοριστεί μόνο κοινωνικοπολιτικά. Πέραν του εθνοκράτους κοινωνικοπολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Κατά συνέπεια το μόνο που μπορεί να κάνει ένας πολίτης είναι να εμφορείται από ασυμβίβαστη φιλοπατρία και ακλόνητη προσκόλληση στο εθνικό συμφέρον. Πρόβλημα θα υπάρξει μόνο εάν το οικείο κράτος επιδοθεί σε επεκτατικούς και διεθνοσοβινιστικούς πολέμους. Δεν είναι η περίπτωσή μας και δεν είναι η περίπτωση των εννέα στα δέκα κρατών του πλανήτη.<br /> • Υπάρχει μόνο εθνοκρατικό εθνικό συμφέρον και ποτέ παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό. Το διακρατικό συμφέρον μπορεί να νοηματοδοτηθεί μόνο ως ισόρροπες συναλλαγές που επιτυγχάνονται με σκληρές διακρατικές διαπραγματεύσεις και όχι με χαμόγελα, χορούς, κουμπαριές και ζειμπέκικα. Δες τε το βλοσυρό, αδυσώπητο, σκληρό και ανελέητο βλέμμα του Σόϊμπλε όταν μιλά για το δικό του συμφέρον και το τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι. Ξέρει να διαπραγματεύεται. Τόσο απλά. Τις ηθικές κρίσεις να τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας και κυρίως με κριτική διάθεση για όποιον δεν είναι πατριώτης και για όποιον δεν είναι σκληρός στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους. Το ποιος δε είναι πατριώτης δεν είναι ταμπέλα αλλά καθημερινές στάσεις ζωής υπέρασπισης της εθνικής ανεξαρτησίας. Και εθνικά ανεξάρτητοι ποτέ δεν είναι οι γονυπετείς.<br /> • Με θλίψη και αηδία προσέξαμε ότι λιγόψυχοι,  χρήσιμοι ηλίθιοι ή καλόπιστοι ή άσχετοι επιτίθενται με ειρωνείες, φόβο και εμπάθεια κατά «εν ενεργεία» Ελλήνων πολιτικών και διαπραγματευτών για δηλώσεις που υπέβαλλαν κόστος στους απέναντί μας. Προσομοίωσαν μάλιστα με «χορό του Ζαλόγγου» την σχοινοβασία των Ελλήνων πολιτικών και διαπραγματευτών. Αποστρεφόμαστε με αηδία τους κακόπιστους και τους πράκτορες. Για αυτούς που απλά δεν έχουν κουκούτσι μυαλό λέμε ότι στην ανελέητη διεθνή πολιτική όλοι κινούνται έχοντας στα χέρια τους μια πλάστιγγα με δύο δίσκους μέσα στους οποίους από την μια πλευρά είναι το κόστος και από την άλλη το όφελος.<br /> • Δεν χρήζει να υπεισέλθω σε παραδείγματα γιατί απλά θα πρέπει να επεκταθώ αλλά λέω μόνο ότι τόσο η παράσταση κόστους για την άλλη πλευρά όσο και το «θόλωμα των νερών» με φαινομενικά μόνο ανακόλουθες ή αντιφατικές θέσεις είναι σύνηθες σε τέτοιες διαπραγματεύσεις όπου για την αδύναμη πλευρά η έκβαση είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.<br /> • Θάνατος για εμάς αποκλείεται να υπάρξει εκτός και εάν θεωρηθεί τυχόν οικονομική θυσία για την Δημοκρατία μας και την Ελευθερία μας ως «θάνατος».<br /> • Για την άλλη πλευρά, στην περίπτωση που συζητάμε, θα είναι θάνατος εάν αλόγιστα και ακαταλόγιστα φορτώσουν όλα τα βάρη στο μεγαλύτερο θύμα της ελλειμματικής πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης-φούσκας την οποία όποιοι όσοι δεν βλέπουν (ότι είναι φούσκα) απλά είναι θεόστραβοι ή εθελοτυφλούντες. Μια φούσκα που κρατούν όλα αυτά τα κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτα θηρία της τεχνόσφαιρας, πολλά εκ των οποίων απλά είναι τσιράκια των τζογαδόρων και των τοκογλύφων.<br /> • Όσοι στην Ευρώπη δεν λειτουργούν ορθολογιστικά ροκανίζουν το ετοιμόρροπο κλαρί πάνω στο οποίο είναι καθισμένη η ματωμένη ετοιμόρροπη ΕΕ ενώ κάποιοι πιο ανεύθυνοι κρατούν βελόνες και απειλούν (εμάς βασικά) ότι θα τρυπήσουν την φούσκα. Αντί λοιπόν να αφήσουμε τους διαπραγματευτές να μεγιστοποιήσουν τις δεξιότητές τους σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι ισχύος εγχώριοι ελαφρόμυαλοι –είπαμε, με τους κακόπιστους  και τους πράκτορες δεν ασχολούμαστε– πυροβολούν τους αντιπρόσωπούς μας.<br /> • Εν μέσω λοιπόν μιας σκληρής και ανελέητης διαπραγμάτευσης είναι αηδιαστική η λιγοψυχία ή η κακοπιστία όσων αντί να συμπράξουν στην ενίσχυση της Ελληνικής διαπραγματευτικής στάσης επιτίθενται κατά των Ελλήνων πολιτικών και διαπραγματευτικών οι οποίοι λογικότατα και πολύ ορθολογιστικά προσπαθούν να ενισχύσουν την θέση της Ελλάδας με παραστάσεις κόστους για τους δεδηλωμένους αντίπαλούς μας και για τους άσπονδους φίλους μας.<br /> • Στην περίπτωσή μας το κόστος για αυτούς συνίσταται στις συνέπειες εάν μας γρονθοκοπήσουν μέχρι πτώσεως. Μόνο που δεν γρονθοκοπούν μέχρι πτώσεως μόνο εμάς αλλά και τους εαυτούς τους. Απαγορεύεται να τους το λέμε και προειδοποιούμε;! Ναι, πιστεύουν κάποιοι εγχώριοι. Είναι λένε χορός του Ζαλόγγου. Απαγορεύεται κανείς να διαπραγματεύεται, κατ’ αυτούς. Και εάν γι’ αυτούς «διαπραγματεύεται» μπορεί μόνο γονυπετής να υπογράφει ότι του δίνουν.<br /> <br /> Καλό είναι να ειπωθεί, πάντως, ότι ανεξάρτητα του πως θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις όχι οι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε μια αφετηρία και μια πορεία όλο προβλήματα και κινδύνους. Όσοι δεν το βλέπουν δεν είναι μόνο στραβοί αλλά και επικίνδυνοι.<br /> Ακόμη και εάν αύριο αποτύχει η νέα διακυβέρνηση δίκαιο είναι να πούμε ότι μέχρι στιγμής βαθμολογείται με δέκα θαυμαστικά. Και εάν αποτύχει το φταίξιμο πλέον αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί όχι σε αυτούς που αγωνιούν και παλεύουν διεκδικητικά για να μην εκποιηθούμε και θανατωθούμε. Θα πρέπει να αναζητηθεί σε όσους στο εσωτερικό πυροβολούν την Ελληνική διεκδικητική στάση και την εξ αντικειμένου σχοινοβασία.<br /> <br /> <b>Π. Ήφαιστος</b> – P. Ifestos<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Επιδέξια διαπραγμάτευση πάνω σε τεντωμένο σχοινί και τα εξ οικείων βέλη

Προσπαθούμε όλοι να παρακολουθήσουμε τις καταιγιστικές εξελίξεις και την σχοινοβασία της νέας διακυβέρνησης μέσα σε ένα χαώδες, μπερδε...

Διαβάστε την συνέχεια

Βετεράνος των αγορών σοκάρει: «Η Ελλάδα θα προκαλέσει πρωτόγνωρο πανικό και τεράστιο χάος»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwD72LIZps63p2VLe9JAMM5LMKfMeETJcqQjfykPb3rFiZBuy4eVazyL9H-rNLhLd5_FsddWawNOrPmZRykpsehQK7MhZ-MFBqTSpISjox4VcD1e0ngL5S2yUMpArTzrlEjrHUaivvb2wa/s1600/ellada1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwD72LIZps63p2VLe9JAMM5LMKfMeETJcqQjfykPb3rFiZBuy4eVazyL9H-rNLhLd5_FsddWawNOrPmZRykpsehQK7MhZ-MFBqTSpISjox4VcD1e0ngL5S2yUMpArTzrlEjrHUaivvb2wa/s1600/ellada1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ένας βετεράνος των αγορών (40χρονη θητεία), στέλνει μέσω του KingWorldNews ένα εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα και προειδοποιεί πως μπορούμε τώρα να βιώσουμε τον πλέον σοκαριστικό πανικό στην παγκόσμια ιστορία. Αυτό το κομμάτι εκθέτει τα συστημικά μέσα ενημέρωσης καθώς και τις ψευδείς κυβερνήσεις, καθώς ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.<br /> <br /> <strong>Από τον <span style="color: #990000;">Robert Fitzwilson</span> του <span style="color: #0b5394;">ομίλου «Portola»</span></strong><br /> Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι δεν υπάρχουν πια… Αυτό που απομένει από αυτούς για να τους θυμάται ο κόσμος είναι μια φυσική κληρονομιά, με τη μορφή των δομών αυτών, όπως το Κολοσσαίο και η Ακρόπολη… Ακόμα και αν οι αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν αυτά τα μνημεία έχουν καταρρεύσει εδώ και 2.500 χρόνια. Η πιο πολύτιμη κληρονομιά που άφησαν πίσω τους δεν ήταν η φυσική εκδήλωση της δύναμής τους, αλλά η γνώση… Πως έγιναν μεγάλοι και ταυτόχρονα πως απέτυχαν… Κάποια μέρα τα φυσικοί υπολείμματα μπορεί να καταρρεύσουν, αλλά η σοφία τους και τα λάθη τους θα παραμείνουν αιώνια ….<br /> <br /> «Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΕΕ για το χρέος και τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό, είτε θα αναγκάσει τους Έλληνες να διατηρήσουν τη λιτότητα, με αντάλλαγμα τη μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια, ή να καθυστερήσουν την εξόφληση του χρέους και να πάρουν τον δρόμο της εξόδου από το ευρώ».<br /> <br /> <strong><br /></strong> <strong>Ο πιο σοκαριστικός πανικός στην ιστορία του κόσμου;</strong><br /> «Μια ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει το τέλος του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και του ευρώ. Ένα τέτοιο γεγονός θα αντηχήσει σε όλο τον κόσμο, ίσως στέλνωντας το σύνολο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος στον Άδη. Αλλά ακόμα και αν δεν υπάρχει μια κατακλυσμική παγκόσμια κατακραυγή, η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα υποφέρει απο υπερπληθωρισμό και άλλες δυσάρεστες συνέπειες. Ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα γίνουν δυστυχισμένοι καθώς οι Έλληνες βιώνουν ήδη την κοινωνική επιδείνωση παρόμοια με εκείνη της Βαϊμάρης στη Γερμανία».<br /> <br /> <a href="http://sfairika.gr/site/wp-content/uploads/2015/02/o-pio-sokaristikos-panikos-stin-istoria-toy-kosmoy3.jpg"><img alt="o-pio-sokaristikos-panikos-stin-istoria-toy-kosmoy3" class="alignnone size-full wp-image-216998" height="451" src="http://sfairika.gr/site/wp-content/uploads/2015/02/o-pio-sokaristikos-panikos-stin-istoria-toy-kosmoy3.jpg" width="640" /></a><br /> <strong><br /></strong> <strong>Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και ένα αληθινό «οικονομικό θαύμα»</strong><br /> «Ένα παράδειγμα οικονομικού θαύματος ήταν η Χιλή. Υπό το καθεστώς του Αλιέντε, ο πληθωρισμός έφθασε σε τριψηφία νούμερα στη δεκαετία του 1970. Η οικονομία της Χιλής ήταν ένα χάος, που χαρακτηριζόταν από προστατευτικά εμπόδια στο εμπόριο, ανεξέλεγκτη εκτύπωση του νομίσματος για τη διατήρηση των κρατικών δαπανών, απαλλοτριώσεις, ελέγχους των τιμών, κ.λπ. – όλα συμβάλλουν στην οικονομική δυσπραγία.<br /> Ο Αλιέντε αντικαταστάθηκε σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το 1973. Ένα εμπιστευτικό σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις είχαν συνταχθεί με τη βοήθεια μιας ομάδας οικονομολόγων που ονομαζόταν “Chicago Boys”, απόφοιτοι από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, διαποτισμένοι από τις πεποιθήσεις του μεγάλου Μίλτον Φρίντμαν. Οι επιχειρήσεις της Χιλής αναγκάστηκαν να ανταγωνιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /> Το αποτέλεσμα επί σχεδόν 35 χρόνια ήταν ότι το ποσοστό της φτώχειας μειώθηκε από 50% σε 11% (βλέπε διάγραμμα παραπάνω). Το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε κατά 500% και ο πληθωρισμός αυξήθηκε ετησίως σε περίπου 7%. Ονομαζόταν το «οικονομικό θαύμα».<br /> <br /> <strong><br /></strong> <strong>Θα μπορούσε η Ελληνική Τραγωδία να μετατραπεί σε ελληνικό θαύμα;</strong><br /> «Αυτό που φαίνεται πραγματικά τραγικό για την ελληνική κρίση είναι ότι ΕΕ και η Ελλάδα δεν μιλάνε για το πώς να σώσουν την ελληνική οικονομία. Αντ “αυτού, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να κλωτσήσει το δοχείο κάτω από το δρόμο και οι Έλληνες μάχονται για την χρεοκοπία. Δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη λύση με το σημερινό αδιέξοδο.. Απλά συνέχιση της παρωδίας για το ευρώ και την ΕΕ και δυστυχία για τον ελληνικό λαό.<br /> Σε έναν κόσμο ορθολογικό, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η οικονομική ανάκαμψη της Χιλής, καθώς και τα άλλα επιτυχημένα μοντέλα στη σύγχρονη ιστορία. Η Ελλάδα διαθέτει πολλά φυσικά και στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελεί τον στρατηγικό κόμβο μεταξύ της Ανατολικής Ευρώπης, τη Μέση Ανατολή και την Ασία.<br /> Με τις σωστές μεταρρυθμίσεις, την ηγεσία και τη δέσμευση, η Ελλάδα θα μπορούσε επίσης να επιχειρήσει το ίδιο μοντέλο μετά την επιτυχία της Σιγκαπούρης, ως εξέχων χρηματοοικονομικό κέντρο. Αντί για μια στασιμότητα και χάος σε πτώχευση, η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να είναι διαθέτει τόσο πολλά περισσότερα από ό, τι αυτή τη στιγμή. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να ανέλθουν σε μια πολύ σημαντική θέση στην παγκόσμια οικονομική τάξη».<br /> <br /> <br /> <strong>Η ΕΚΤ θα σώσει την κατάσταση η πρόκειται να υπάρξει πανικός;</strong><br /> «Σύντομα θα γνωρίζουμε την πορεία της Ευρώπης αφού η Ελλάδα θα επιλέξει. Οι αγορές και οι κάτοχοι των τραπεζικών καταθέσεων φαίνεται να στοιχηματίζουν ότι η ΕΚΤ θα ανάψει το πράσινο φως και η Ελλάδα θα πάρει την επέκταση του χρέους και περισσότερα χρήματα. Αν αυτό δεν πραγματοποιηθεί θα υπάρξει πανικός. Αυτό το είδος του πανικού θα δημιουργήσει τεράστιο χάος στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα».<br /> <br /> <a href="http://sfairika.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Βετεράνος των αγορών σοκάρει: «Η Ελλάδα θα προκαλέσει πρωτόγνωρο πανικό και τεράστιο χάος»

Ένας βετεράνος των αγορών (40χρονη θητεία), στέλνει μέσω του KingWorldNews ένα εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα και προειδοποιεί πως μπορούμε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο άλλαξε ο κόσμος την τελευταία δεκαετία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvDJr5wzv2LDQoHjZv4sC7uNrJVlbN3KSAjoCS56HVDwijTIr6_R3hEigVUhdoQVsGbRLaOOffbkh2D2KOFsn-f5eYOZkXLUkRSgziEujwQ3z4IVcZGJf3WP9LjHlocCPX_cqkpLTlK-1/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF951.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvDJr5wzv2LDQoHjZv4sC7uNrJVlbN3KSAjoCS56HVDwijTIr6_R3hEigVUhdoQVsGbRLaOOffbkh2D2KOFsn-f5eYOZkXLUkRSgziEujwQ3z4IVcZGJf3WP9LjHlocCPX_cqkpLTlK-1/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF951.jpg" width="640" /></a></div> <b><span style="color: #990000;"><br /></span></b> <b><span style="color: #990000;">Πηγή :</span><a href="http://www.cer.org.uk/publications/archive/bulletin-article/2015/bulletin-100" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Centre for European Reform</span></a></b><br /> <b>του <span style="color: #990000;">Charles Grant</span></b><br /> Έχουμε δημοσιεύσει ένα bulletin κάθε δύο μήνες από το 1998, όταν και ξεκίνησε το CER. Ξαναδιαβάζοντας τα bulletin από το 50 μέχρι το 99, μου κάνει εντύπωση το πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος τον Οκτώβριο του 2006, όταν εμφανίστηκε το 50ο bulletin (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου άποψης για τα πρώτα 50 τεύχη).<br /> Η ΕΕ είχε δυναμική: το ευρώ θεωρούνταν ευρέως επιτυχία. Οι ηγέτες της ΕΕ εργαζόταν για να σώσουν την συνταγματική συνθήκη της. Και η Βουλγαρία και η Ρουμανία προετοιμαζόνταν να ενταχθούν ενώ η Τουρκία -τότε λαμπρό παράδειγμα μιας επιτυχημένης μουσουλμανικής δημοκρατίας- διαπραγματευόταν σοβαρά για να τους ακολουθήσει. Με τον Tony Blair πρωθυπουργό, ελάχιστοι αμφισβητούσαν την θέση της Βρετανίας στην Ένωση.<br /> <br /> Η Ουκρανία ήταν ένας εξοργιστικός γείτονας αλλά ένα κυρίαρχο κράτος. Και μολονότι ο υφέρπων αυταρχισμός της Ρωσίας ήταν κάπως ανησυχητικός, φαινόταν να καταλάβαινε πως έπρεπε να εργαστεί με τη Δύση. Ο αραβικός κόσμος κυριαρχούνταν από σταθερά, αυτοκρατικά καθεστώτα. Οι ΗΠΑ διεξήγαν δύσκολους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, με την απρόθυμη ευρωπαϊκή στήριξη (ορισμένες φορές), αλλά ήταν αναμφίβολα η κυρίαρχη δύναμη παγκοσμίως. Και η Κίνα σημείωνε άνοδο.<br /> <br /> Έχουν αλλάξει πάρα πολλά από τότε, αν και η Κίνα ακόμη σημειώνει άνοδο. Οι Ευρωπαίοι έχουν σταματήσει να πιστεύουν, ότι ζουν στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο Hugo Brady αντιλήφθηκε αυτή την στροφή στο bulletin 79 (Αύγουστος 2011): “Η ΕΕ στην τρέχουσα μορφή της και το ευρώ, γεννήθηκαν στη διάρκεια μιας μοναδικής περιόδου μεταξύ 1989-2008. Επρόκειτο για μια περίοδο σταθερής οικονομικής ανάπτυξης και ελευθερίας από τις υπαρξιακές απειλές. Η συμφωνία για την ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν σχετικά εύκολη σε αυτό το καλοπροαίρετο background. Δεν συμβαίνει πλέον”.<br /> <br /> Η Δύση στο σύνολό της τώρα είναι λιγότερο πεπεισμένη για την ικανότητά της να διαμορφώνει τα παγκόσμια γεγονότα. Η διορατικότητα του Barack Obama ότι από τη στιγμή που οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κυριαρχήσουν τον κόσμο, θα πρέπει να γίνουν μια πιο μετριοπαθής δύναμη, ήταν σωστή. Αλλά δυστυχώς ο Obama έχει ορισμένες φορές διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική με τρόπους που κάνουν τις ΗΠΑ να φαίνονται αδύναμες. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ θα μπορούσαν να αποτρέψουν την αποτυχία της Αραβικής Άνοιξης (με εξαίρεση την Τυνησία), την άνοδο του αυταρχισμού στην Τουρκία, τον διαμελισμό της Ουκρανίας ή την αναζωπύρωση του εθνικιστικού μιλιταρισμού στη Ρωσία. Σε ό,τι αφορά την ΕΕ, η διεύρυνση είναι εκτός ατζέντας, σχεδόν κανένας (εκτός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) δεν θέλει μια νέα μεγάλη συνθήκη ενοποίησης και το ευρώ θεωρείται ευρέως ότι έχει υπάρκει οικονομικά καταστροφικά για πολλά από τα μέλη του. Ο λαϊκισμός εναντίον της ΕΕ αυξάνεται σε πολλές χώρες και η βρεανική θέση στην ΕΕ είναι πλέον επισφαλής.<br /> <br /> Η κακοδιαχείριση του ευρώ αντιστοιχεί σε διάφορες από τις τρέχουσες δυσκολίες της ΕΕ Όπως έγραψε ο Simon Tilford στο bulletin 71 (Απρίλιος 2010): “προκειμένου η ευρωζώνη να γίνει σταθερή, τρία πράγματα πρέπει να συμβούν: τα κράτη-μέλη της νότιας Ευρώπης πρέπει να αυξήσουν την ανάπτυξη της παραγωγικότητας. Τα βόρεια μέλη -κυρίως η Γερμανία- πρέπει να ενισχύσουν την εγχώρια ζήτηση και να μειώσουν τα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών. Και πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη θεσμική ολοκλήρωση”. Είχαμε λίγο από το πρώτο και το τρίτο, που επέτρεψαν στο ευρώ να αντέξει. Αλλά το CER έχει υποστηρίξει ξανά και ξανά ότι χωρίς QE, πιο ευέλικτους δημοσιονομικούς κανόνες, μεγαλύτερο καταμερισμό των κινδύνων, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και περισσότερες δημόσιες επενδύσεις, η ευρωζώνη θα μείνει στάσιμη και η εμπιστοσύνη μεταξύ των κυβερνήσεων θα διαβρωθεί. Δυστυχώς -αν και το QE, καθυστερημένα, έχει πάρει τον δρόμο του- αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο.<br /> <br /> Διαγνώσαμε επίσης τις πολιτικές συνέπειες της κρίσης του ευρώ σωστά. Όπως έγραψε η Katinka Barysch στο Bulletin 74 (Οκτώβριος 2010), αυτές ήταν μια “ένωση στην οποία οι κυβερνήσεις βρίσκονται στη θέση του οδηγού, οι μεγάλες χώρες έχουν περισσότερη σημασία από τις μικρές, και οι περισσότερες αποφάσεις λαμβάνονται από μικρά σύνολα κρατών-μελών. Η κρίση έχει επίσης αποδυναμώσει την γαλλό-γερμανική συμμαχία και αποκάλυψε μια όλο και αυξανόμενη αίσθηση του γερμανικού ευρωσκεπτικισμού”. Πρόσθεσε στο bulletin 81 (Δεκέμβριος 2011) ότι “η Γαλλία και η Γερμανία δεν κρύβουν ότι θέλουν λιγότερο Monnet και περισσότερο de Gaulle¨, και ότι αυτή η εξασθένιση της Κομισιόν έναντι των κρατών μελών, ήταν επικίνδυνη για την ΕΕ. Επισήμανα ότι “η Γερμανία εμφανίζεται, για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, ως ο αδιαμβισβήτητος ηγέτης. Η Γαλλία πρέπει να προσαρμοστεί σε έναν δευτερεύοντα ρόλο”.<br /> <br /> Η Γερμανία είναι τώρα κεντρικής σημασίας όχι μόνο για την πολιτική της ΕΕ για το ευρώ, αλλά επίσης και για τη Ρωσία. Αφότου η Ρωσία εισέβαλε στην Γεωργία, υποστήριξα στο bulletin 62 (Οκτώβριος 2008) ότι η οικονομική αδυναμία της θα την απέτρεπε από το να αποτελέσει μια σοβαρή απειλή στη Δύση: δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την εξάρτησή της από εξαγωγές υδρογονανθράκων ή να βελτιώσει τους ανιαρούς κλάδους υπηρεσιών και μεταποίησης. Επίσης τόνισα την στρατηγική της απομόνωση, επικαλούμενος την πάντα έγκυρη ρήση του George Kennan, ότι οι γείτονες της Ρωσίας έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ του να γίνουν εχθροί της ή υποτελείς της. Κάλεσα τους Δυτικούς ηγέτες να καταστήσουν σαφές στη Ρωσία ότι θα πλήρωνε ένα τίμημα εάν έθετε σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα των γειτόνων της. Οι τρέχουσες κυρώσεις για τις ενέργειές της στην Ουκρανία, την κάνουν να πληρώσει αυτό το τίμημα. ΚΑι η επίδραση του πολύ φθηνού πετρελαίου σε μια μη διαφοροποιημένη οικονομία, θα αποδειχθεί εξαιρετικά επώδυνο.<br /> <br /> Η Γερμανία θα διαδραμτίσει επίσης καίριο ρόλο σε οποιαδήποτε βρετανική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση της θέσης της στην ΕΕ. Στο Bulletin 88 (Φεβρουάριος 2013), ο Philip Whyte κατέρριψε ένα μεγάλο μύθο των ευρωσκεπτικιστών, ότι η ΕΕ περιορίζει την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Χρησιμοποιώντας στοιχεία του ΟΟΣΑ, έδειξε ότι παρά τα φερόμενα δεσμά που προκύπτουν από την ιδιότητα μέλους της ΕΕ, οι αγορές εργασίας και προϊόντων του Ηνωμένου Βασιλείου είναι μεταξύ των πιο ελεύθερων και των λιγότερο ρυθμισμένων στον αναπτυγμένο κόσμο”. Επίσης, επισήμανε ότι κανένας από τους βασικούς περιορισμούς που επιβάλλονται στην πλευρά της προσφοράς στην βρετανική οικονομία -φτωχές υποδομές (κυρίως στις μεταφορές), έλλειψη δεξιοτήτων (που αποτυπώνεται στα υψηλά ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου και την κακή επαγγελματική κατάρτιση) και οι άκαμπτοι κανόνες σχεδιασμού (που στρεβλώνουν τη χρήση γης και πιέζουν ανοδικά τα ενοίκια) -ήταν σφάλμα της ΕΕ.<br /> <br /> Ο Philip συχνά διαψεύδει την συμβατική σκέψη. Στο bulletin 59 (Απρίλιος 2008), ρώτησε εάν η φιλελεύθερη οικονομική μεταρρύθμιση προκάλεσε στα αλήθεια κοινωνικά προβλήματα. Ο ίδιος απέδειξε ότι τα κράτη-μέλη με τις περισσότερο ρυθμισμένες αγορές -στη Νότια Ευρώπη- είχαν τα υψηλότερα ποσοστό φτώχειας, ανισότητας και μακροχρόνιας ανεργίας στην ΕΕ. Και “ο λόγος που οι Σκανδιναβοί και οι Ολλανδοί είναι οι πλέον ισότιμες κοινωνίες, είναι ότι παρέχουν την καλύτερη εκπαίδευση”.<br /> <br /> Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο Philip έγραψε στο bulletin 65 (Απρίλιος 2009) ότι “πολλοί Ευρωπαίοι έσπευσαν να διαχειριστούν το γεγονός ως ένα παραμύθι ηθικής. ΟΙ Αμερικανοί πληρώνουν για την ασωτία τους και για το άκαρδο μοντέλο τους, του καπιταλισμού”. Αλλά ο Philip εξήγησε ότι η κρίση είχε τις ρίζες της στην φτωχή ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού κλάδου και τις παγκόσμιες ανισορροπίες περισσότερο αντί στον αγγλό-σαξονικό καπιταλισμό και στην απευλεύθερωση των μεταρρυθμίσεων per se. “Οι ΗΠΑ έκαναν λάθος που επέτρεψαν σε τμήματα του χρηματοπιστωτικού τους τομέα να ανατυχθούν με μικρή ρυθμιστική εποπτεία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα στις ΗΠΑ που να αξίζει να το μιμηθούμε”. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ υπεραποδίδουν άνετα την Ευρώπη σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα.<br /> <br /> Εξωτερικοί συνεργάτες έγραψαν κάποια από τα πιο πρωτότυπα κομμάτια. Ο Nick Butler, ο οποίος συνίδρυσε το CER, εξηγούσε στο bulletin 64 (Φεβρουάριος 2009) ότι η υψηλή μεταβλητότητα των πετρελαϊκών τιμών το 2008 είχε καταστρέψει τις πολύ αναγκαίες επενδύσεις στην παραγωγή νέων υδρογονανθράκων και στις ανανεώσιμες. Έκανε λόγο για την ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης στις πετρελαϊκές αγορές: ένας νέος θεσμός πρέπει να περιορίσει την μεταβλητότητα “διατηρώντας ένα μαξιλάρι αποθεμάτων. Αυτά τα αποθέματα θα αυξηθούν καθώς οι τιμές πέφτουν και απελευθερώνονται σταδιακά καθώς αυξάνονται”. Η μείωση των πετρελαϊκών τιμών από τα μέσα 2014, έχει ενισχύσει την πιθανότητα για αυτούς τους μηχανισμούς.<br /> <br /> Η ΕΕ ασφαλώς αντιμετωπίζει μεγαλύτερες προκλήσεις από όταν ιδρύθηκε το CER ή από όταν το bulletin ολοκλήρωσε μια 50άδα. Αλλά το CER δεν θα δειλιάσει να συνεχίσει να παρέχει τόσο αυστηρές όσο και νηφάλιες αναλύσεις, και καινοτόμες προτάσεις πολιτικής.<br /> <br /> πηγή

Πόσο άλλαξε ο κόσμος την τελευταία δεκαετία

Πηγή : Centre for European Reform του Charles Grant Έχουμε δημοσιεύσει ένα bulletin κάθε δύο μήνες από το 1998, όταν και ξεκίνησε το CE...

Διαβάστε την συνέχεια

«Σχέδιο Μπρεζινσκι» για διάσπαση της Ρωσίας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO97uJm8lyLZQqf0mfU6EjwQW4RCp6AVALf5Qo1rcgqeOdgZThKUORxDm7AxU3AI3vWjK7cZMOb5Z8sAQ3Nsr5gmjzZqblUNdXExhfe4R6llwd4M-I8IGvYbDCB_x1VFFUQEtvuDFAZa0L/s1600/mprezinski.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO97uJm8lyLZQqf0mfU6EjwQW4RCp6AVALf5Qo1rcgqeOdgZThKUORxDm7AxU3AI3vWjK7cZMOb5Z8sAQ3Nsr5gmjzZqblUNdXExhfe4R6llwd4M-I8IGvYbDCB_x1VFFUQEtvuDFAZa0L/s1600/mprezinski.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> <br /> Λεπτομερειακό σχέδιο του γνωστού συμβούλου επί χρόνια του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, για τον διαμελισμό της Ρωσίας καθοδηγεί τα τελευταία χρόνια την αμερικανική εξωτερική πολιτική σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Αμερικανού καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Illinois των ΗΠΑ, Francis Anthony Boyle.<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/02/%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiqDOwaL0i3oFIcRuCDNT0Pnf_NHYNvp3bqci_AHYs5-kLQ2cCbxH6DH7EBdI_N7eOsoG-mjgLdyWGUSC7xhKBpolCk6XS3Zc0esDIsyq-0WiHx1TniTYntfCcjiQSqeNH9ke1dx7e34elekaTR0bDWEUzE-Xa6A9glyO0GIZKWtPDWOXG4_nfy5scP2L29_af2G0NlIgdbU_0ncrullNAEqDoOXFgr1EKnhxbQKcrOfMyzeWhJ=" width="400" /></a><br /> Ο Αμερικανός καθηγητής σύμφωνα με μια μακροσκελή και αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στην ρωσική εφημερίδα Pravda, ανέφερε ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική κατευθύνεται σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο σχέδιο που προβλέπει την διάσπαση της Ρωσίας σε μικρά ανεξάρτητα κρατίδια που θα ελέγχονται απόλυτα από την Δύση. Το σχέδιο αυτό βασίζεται στην πολυμορφία εθνοφυλετική και θρησκευτική που υπάρχει σήμερα στην Ρωσική Ομοσπονδία και προβλέπει την διάσπαση της χώρας, εξέλιξη που θα προκληθεί με τις αλλεπάλληλες προσβολές στο ρωσικό καθεστώς με αφετηρία την μεγάλη κρίση της Ουκρανίας που επέβαλε τις γνωστές οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία.<br /> <br /> Ο Francis Anthony Boyle επιτέθηκε ανοιχτά κατά του σημερινού ηγέτη της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, τον οποίο χαρακτήρισε σαν Ναζιστή και οπορτουνιστή, ενώ δεν παρέλειψε να κατηγορήσει την Γαλλία και Γερμανία για την προκλητική τους πολιτική έναντι της Ρωσίας. Παράλληλα υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες για ειρήνευση στη Ουκρανία καθώς και ο Ομπάμα αλλά και ο Ολάντ και η Μέρκελ στο βάθος του μυαλού τους έχουν την πρόθεση να τραβήξουν το σχοινί στα άκρα, εκβιάζοντας τον Ρώσο πρόεδρο να υποχωρήσει ανοίγοντας όμως έτσι τους ασκούς του Αιόλου για την ίδια την Ρωσία. Για την Μέρκελ ανέφερε ότι ενώ θέλει την ρωσική υποχώρηση από την άλλη πλευρά φοβάται τις συνέπειες μιας πρόκλησης για θερμή αναμέτρηση καθώς το προηγούμενο της σοβιετικής κατοχής της μισής Γερμανίας, είναι ζωντανό στις μνήμες πολλών Γερμανών. Στην πρόσφατη συνάντηση Μέρκελ Ομπάμα που έγινε στην Ουάσιγκτον, η Γερμανίδα καγκελάριος όπως αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής, προσπάθησε να κερδίσει χρόνο για να προετοιμαστεί καλυτέρα για κάθε ενδεχόμενο.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον Francis Anthony Boyle, ο Ομπάμα ήταν μαθητής του Μπρεζίνσκυ και τον είχε πολλά χρόνια σύμβουλο στην εξωτερική του πολιτική ενώ το στρατηγικό κέντρο του CSIS που διευθύνεται από τον Μπρεζίσνκυ, επηρεάζει καθοριστικά σε πολλές αποφάσεις την πολιτική του Ομπάμα. Για τον ίδιο τον Μπρεζίνσκυ ο Αμερικανός καθηγητής ήταν εξόχως αποκαλυπτικός καθώς όπως υποστήριξε, μισεί την Ρωσία και επιδιώκει με κάθε μέσο την διάσπαση της σε μικρά εξαρτωμένα κρατίδια. Στα σχέδια του αυτά έχει πολλούς υποστηρικτές στο ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα αλλά και στην αμερικανική γραφειοκρατία και διοίκηση ενώ παράλληλα και στην άλλη παράταξη, στους συντηρητικούς, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό για αποφάσεις εναντίον της Ρωσίας. Σύμφωνα με μια τελευταία έκθεση του Ινστιτούτο Brookings που επηρεάζεται από την σχολή σκέψης του Μπρεζίνσκυ, η Αμερική θα αναγκαστεί αργά η γρήγορα να προμηθεύσει με οπλικά συστήματα το ναζιστικό καθεστώς του Κίεβου έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία, διευρύνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο την αιματηρή σύρραξη με ανυπολόγιστες συνέπειες.<br /> <br /> Ο Francis Anthony Boyle τόνισε τέλος πως τα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργηθεί στο αμερικανικό κογκρέσο ένα έντονα αντιρωσικό κλίμα. «Υπάρχουν δυο πολύ ισχυρές φατρίες εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Ρωσίας και των Ρώσων οι οποίες καθοδηγούν αυτή την πολιτική και υπάρχουν πολύ λίγες φωνές που αντιτίθενται σε αυτή». Όπως τόνισε ο Αμερικανός καθηγητής, «η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι “αυτό. Από τότε που είχε εκραγεί η κρίση της Κούβας το 1962 δεν θυμάμαι μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση. Η κρίση της Κούβας με είχε προτρέψει από τότε να κάνω μια μελέτη για την Σοβιετική Ένωση στο πανεπιστήμιο του Σικάγου και του Χάρβαρντ και με την μεγάλη πείρα στο θέμα αυτό επισημαίνω για άλλη μια φορά τους κίνδυνους που οδηγεί αυτή η πολιτική των ΗΠΑ καθοδηγούμενη από τα σχέδια του Μπρεζίνσκυ γιατί υποτιμά με εγκληματικό τρόπο τις ρωσικές αντιδράσεις».<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnikosxeiladakis.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2015%2F02%2F%25CE%2591%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiqDOwaL0i3oFIcRuCDNT0Pnf_NHYNvp3bqci_AHYs5-kLQ2cCbxH6DH7EBdI_N7eOsoG-mjgLdyWGUSC7xhKBpolCk6XS3Zc0esDIsyq-0WiHx1TniTYntfCcjiQSqeNH9ke1dx7e34elekaTR0bDWEUzE-Xa6A9glyO0GIZKWtPDWOXG4_nfy5scP2L29_af2G0NlIgdbU_0ncrullNAEqDoOXFgr1EKnhxbQKcrOfMyzeWhJ=" -->

«Σχέδιο Μπρεζινσκι» για διάσπαση της Ρωσίας.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Λεπτομερειακό σχέδιο του γνωστού συμβούλου επί χρόνια του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Ζμπίγκνιου Μπρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέχρι σήμερα έγιναν πέντε απόπειρες δολοφονίας του Πούτιν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfF-Y-LPqRfHUY4NIMoL6YFq8WqIp_pb18WrRz3mQbEDjNm516K6Q-9TCXsEfkxn8tZF3_R_7Rc2ieglvkLHufsvi93zlPcdjzJ8tyKtNo-qX39kcBpd7AYulMEplPb6UIViRXqHjDZ6YU/s1600/poytin2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfF-Y-LPqRfHUY4NIMoL6YFq8WqIp_pb18WrRz3mQbEDjNm516K6Q-9TCXsEfkxn8tZF3_R_7Rc2ieglvkLHufsvi93zlPcdjzJ8tyKtNo-qX39kcBpd7AYulMEplPb6UIViRXqHjDZ6YU/s1600/poytin2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει <b>ο Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> <br /> Την πραγματικά εντυπωσιακή αποκάλυψη ότι μέχρι σήμερα έχουν γίνει πέντε απόπειρες δολοφονίας του Ρώσου προέδρου, Βλαδιμήρ Πούτιν, αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα Sabah, επικαλουμένη αποκαλύψεις μιας εντυπωσιακής και αποκαλυπτικής τηλεοπτικής εκπομπής του γερμανικού κρατικού καναλιού, ZDF.<br /> <br /> Όπως αποκαλύφτηκε το βραδύ 18 Φεβρουαρίου στην 45 λεπτών τηλεοπτική εκπομπή του γερμανικού καναλιού, με ένα απόρρητο έγγραφο που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα από τον γνωστό Γερμανό δημοσιογράφο, Michael Renz, με τον κωδικό τίτλο «Mensen Putin», από την περίοδο που ο Βλαδιμήρ Πούτιν ήταν αρχηγός της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας, της γνωστής KGB και λόγω του ότι από τότε παρακολουθούνταν γιατί προβλέπονταν ότι ήταν ο ανερχόμενος πολιτικός ηγέτης της Ρωσίας έγιναν πέντε απόπειρες δολοφονίας του!<br /> <br /> Οι πληροφορίες σχετικά με τις απόπειρες αυτές που αποκαλυφτήκαν από το γερμανικό κανάλι είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Όπως αναφέρεται η πρώτη απόπειρα κατά της ζωής του μετέπειτα Ρώσου ηγέτη είχε γίνει από την βρετανική μυστική υπηρεσία όταν ο Πούτιν βρίσκονταν στο αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου μετά από κάποια επίσκεψη του στην βρετανική πρωτεύουσα και ετοιμάζονταν να αναχωρήσει για την Μόσχα χωρίς να δίνονται στην δημοσιότητα περισσότερες λεπτομέρειες. Απόπειρες δολοφονίες κατά του σημερινού Ρώσου προέδρου έγιναν επίσης κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του σαν αρχηγός της KGB στην Γερμανία, την περίοδο 1985-1990. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ρώσος πρόεδρος υπέστη από μια απόπειρα κατα της ζωής του κάποιο, όπως φαίνεται εμφανές μόνιμο τραύμα στο πρόσωπο, με συνέπεια να αναγκαστεί να υποστεί πλαστική εγχείρηση αποκατάστασης το 2010. Για τις υπόλοιπες απόπειρες δεν δοθήκαν στην δημοσιότητα περισσότερες λεπτομερές στην αποκαλυπτική αυτή γερμανική εκπομπή αλλά επισημάνθηκε ότι η πιο επικίνδυνη περίοδος για την ζωή του ήταν όταν υπηρετούσε στην Γερμανία.<br /> <br /> Πέραν των συγκλονιστικών αυτών αποκαλύψεων ότι έγιναν μέχρι σήμερα πέντε απόπειρες δολοφονίας κατά του Ρώσου πρόεδρου που όπως φαίνεται από την δεκαετία του ογδόντα αποτελούσε το «κόκκινο πανί» για την Δύση, έγιναν αναφορές και για την προσωπική ζωή του σημερινού ηγέτη της Ρωσίας. Όπως ήταν επόμενο εκφραστήκαν βαριές κατηγορίες για την προσωπική του ζωή και ότι συχνά ξυλοκοπούσε την σύζυγο του με την οποία πρόσφατα πηρέ διαζύγιο.<br /> <br /> Γεγονός είναι πως ο Ρώσος ηγέτης αποτελούσε και αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους κινδύνους για τα σχέδια παγκόσμιας επικράτησης της Δύσης, δηλαδή της Νέας Τάξης πραγμάτων. Όπως αποκαλύπτεται και όπως διαφαίνεται από πολλές πηγές και σήμερα πολύ θα ήθελαν διάφοροι «παράγοντες» της Δύσης να τον δουν κρεμασμένο στην κόκκινη πλατεία της Μόσχας. Μάλλον όμως… δεν θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τα όνειρα τους γιατί ο Βλαδιμήρ Πούτιν έχει δείξει επανειλημμένα σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλές κρίσεις ότι… δεν αστειεύεται!<br /> <br /> <b>Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος</b><br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μέχρι σήμερα έγιναν πέντε απόπειρες δολοφονίας του Πούτιν.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Την πραγματικά εντυπωσιακή αποκάλυψη ότι μέχρι σήμερα έχουν γίνει πέντε απόπειρες δολοφονίας του Ρώσου προέδρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Δαρδανέλια, η συνθήκη του Μοντρέ και το Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoH0_L21BI5GCw9GxjiZYTVXZLNZyqSh5xdH3y1_27OI26IDrflcGaWnXZo097wxYDMjEeWw2hb-huMjsNkI2n8XN6yyLe0NRu-r3DsxJaxCTmu4AFE3cJb4ODxyZk0uaPVJrTdatwPmmJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF950.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoH0_L21BI5GCw9GxjiZYTVXZLNZyqSh5xdH3y1_27OI26IDrflcGaWnXZo097wxYDMjEeWw2hb-huMjsNkI2n8XN6yyLe0NRu-r3DsxJaxCTmu4AFE3cJb4ODxyZk0uaPVJrTdatwPmmJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF950.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <strong>Του Κώστα Ράπτη </strong><br /> Η πολιτική μεταβολή στην Αθήνα αναπόφευκτα προσθέτει μια νέα «ψηφίδα» (μικρή ή μεγάλη, μένει να φανεί) στο γεωπολιτικό μωσαϊκό της ευρύτερης περιοχής. Πόσω μάλλον που τα πρώτα δείγματα γραφής των υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών παραπέμπουν σε μιαν ιδιαίτερη προθυμία για ανοίγματα προς την πλευρά των «αναδυόμενω» χωρών BRICS – με τίμημα την όλο και μεγαλύτερη καχυποψία των ευρωατλαντικών κύκλων.<br /> <br /> Με μία κρίσιμη υποσημείωση: ότι η Ελλάδα δεν παύει να είναι μια χώρα που κύριο μέλημά της έχει (όσο επιθετικά ή διαλλακτικά και αν το προβάλλει) την οικονομική της διάσωση εντός ευρώ. Αντίθετα, στην ίδια γειτονιά, μια δύναμη με καταγεγραμμένες «αναθεωρητικές» βλέψεις, ακολοθουθεί μια πορεία σταθερής απομάκρυνσης από τη Δύση, πραγματοποιώντας μια μεταβολή όχι στιγμιαία, αλλά εξακολουθητική.<br /> <br /> Η Τουρκία ήταν μια προβλέψιμη χώρα: με πάγιες αντιλήψεις για το ποιοι είναι οι εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί, με γνωστή μεθοδολογία δοκιμασίας των «κόκκινων γραμμών» των γειτόνων, και κυρίως με αταλάντευτα φιλοδυτικό προσανατολισμό. Όχι πια.<br /> <br /> Οι καταγγελίες, ρητές ή υπονοούμενες, των «δυτικών συνωμοσιών» ενάντια στην εθνική ισχύ της γείτονος αποτελούν τα τελευταία χρόνια μόνιμο στοιχείο της ρητορικής των κυβερνώντων.<br /> <br /> Ομοίως, η οργισμένη απόκρουση των ανησυχιών που εκφράζουν διεθνείς φορείς ως προς την αφοσίωση της Άγκυρας στα ανθρώπινα δικαιώματα.<br /> <br /> <strong>Πού το πάει η Άγκυρα...</strong><br /> Οι μεσανατολικές επιλογές της χώρας με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ γεννούν ανησυχία – έως και δημόσιες συζητήσεις για το αν η Τουρκία έχει πλέον θέση στην Συμμαχία.<br /> <br /> Το γεγονός ότι η σημαντική βάση του Ιντσιρλίκ παραμένει κλειστή για τα αεροσκάφη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους που επιχειρούν εναντίον των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» βοά – και γεννά σενάρια για δημιουργία μιας ανάλογης βάσης στο κουρδικό βόρειο Ιράκ. Η διακριτική επιμελητειακή στήριξη των κάθε είδους ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας από την Άγκυρα αποτελεί κοινό μυστικό. Η διαιώνιση της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ και το άνοιγμα πολιτικού μετώπου με την Άιγυπτο, μετά την ανατροπή του προέδρου Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, εμφανίζει την Τουρκία σε ρόλο οιονεί ταραξία. Οι μύδροι εναντίον του «λόμπι των επιτοκίων», οι επιθετικές ενέργειες απέναντι σε επιχειρήσεις μη ευθυγραμμισμένες με την κυβέρνηση και οι πιέσεις την κεντρική τράπεζα να χαλαρώσει πάση θυσία τη νομισματική της πολιτική αποκαλύπτουν αδιαφορία για τους υφιστάμενους κανόνες του διεθνούς οικονομικού παιχνιδιού.<br /> <br /> <strong>Το παιχνίδι με τη Ρωσία</strong><br /> Παράλληλα, οι θερμές σχέσεις με τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, οι οποίες επισφραγίστηκαν με την εξαγγελία της κατασκευής του αγωγού Turk Stream, σαφώς κινούνται εκτός της δυτικής συναίνεσης, στον νέο «ψυχρό πόλεμο» που προκάλεσε η ουκρανική κρίση (σ.σ.: ανακαλεί κανείς αναπόφευκτα το μόνο ιστορικό προηγούμενο ρωσο-τουρκικής ευθυγράμμισης, όταν Κεμάλ και μπολσεβίκοι αποτελούσαν τα «μαύρα πρόβατα» της τότε διεθνούς σκηνής...).<br /> <br /> Η Άγκυρα μοιάζει ακόμα και να αποζητά τις τριβές με τη Ουάσινγκτον, αν κρίνουμε από την υποβολή αιτήματος έκδοσης του εγκατεστημένου στην Πενσιλβάνια ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, ώστε να εμφανίζονται οι ΗΠΑ ως ο υποκινητής του πρώην συμμάχου του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τώρα χαρακτηρίζεται εγκέφαλος ενός «παράλληλου κράτους».<br /> <br /> Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η Τουρκία δεν παύει να μέμφεται τη Δύση είτε για τη μακροημέρευση του Άσαντ στη Συρία είτε για την ανατροπή του Μόρσι στην Αίγυπτο, σχεδόν αποθεώνει τον «ισχυρό ηγέτη» Βλαντίμιρ Πούτιν (κατεξοχήν στήριγμα της Δαμασκού) και σιωπά για τους Σαουδάραβες χρηματοδότες του νέου καθεστώτος του Καΐρου. Την ώρα, δε, που εμφανίζεται έτοιμη να δώσει τη μάχη κατά της ισλαμοφοβίας σε όλο τον κόσμο, προτιμά να κοιτά αλλού όταν η Ρωσία προσαρτά την Κριμαία (ιστορική εστία των Τατάρων) ή το Πεκίνο καταστέλλει τους τουρκόφωνους Ουιγούρους του Σιντζιάνγκ.<br /> <br /> <strong><span style="font-size: small;">Διεκδίκηση αυτοτελούς ρόλου και θαλάσσιας κυριαρχίας</span></strong><br /> <div align="justify"> <strong>Η Συνθήκη του Μοντρέ και ο αναπόσπαστος κρίκος για τη διατήρηση αυτού του ξεχωριστού προνομίου </strong></div> <div align="justify"> Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία θεωρεί ότι στη γεωπολιτική σκακιέρα δικαιούται πλέον να κινείται αυτοτελώς – με τα πλεονεκτήματα μιας χώρας που ελέγχει τα Στενά (βάσει της Σύμβασης του Μοντρέ του 1936) και έχει λόγο για τις κρίσιμες θαλάσσιες οδούς της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται ακριβώς για το θαλάσσιο περιβάλλον χωρίς τον έλεγχο του οποίου η Τουρκία δεν μπορεί να εκπληρώσει το γεωπολιτικό βάρος για το οποίο την προδιαθέτει ο ηπειρωτικός της όγκος. Και μόνο η τρέχουσα συγκυρία, όπου η κατάλληλη επίκληση του Μοντρέ επιτρέπει τη διέλευση ρωσικών πλοίων με οπλισμό για τη Συρία και δημιουργεί προσκόμματα στην είσοδο οποιουδήποτε τρίτου θα ήθελε να συνδράμει την Ουκρανία (ή την Γεωργία το 2008), αποδεικνύει το μέγεθος του εν λόγω «εργαλείου».<br /> <br /> Εργαλείου που επιτρέπει στην Τουρκία την εναλλαγή ρόλων κατά το δοκούν, εφόσον παλαιότερα παραβιάστηκαν από την ίδια οι απαγορεύσεις διέλευσης αεροπλανοφόρων, στην περίπτωση εκείνη σοβιετικών, ενώ μετά το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης, με την Άγκυρα να «κοιτά αλλού», αμερικανική φρεγάτα παραβίασε κατά 11 ημέρες το ανώτατο όριο παραμονής ναυτικών δυνάμεων τρίτων χωρών στη Μαύρη Θάλασσα (σ.σ.: η σύμβαση του Μοντρέ απαγορεύει στις τρίτες χώρες να περνούν υποβρύχια ή πλοία με εκτόπισμα άνω των 45.000 τόνων και να διατηρούν Μαύρη Θάλασσα σκάφη πλέον των 21 ημερών ή περισσότερα των 9 ταυτοχρόνως).<br /> <br /> <strong>Οι βλέψεις στο Αιγαίο</strong><br /> Αναπόσπαστο κρίκο στη διατήρηση αυτού του ξεχωριστού προνομίου αποτελεί, βέβαια, το Αιγαίο.<br /> <br /> Και αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν αλλάζει ούτε η ενθάρρυνση της κεντροαριστερής κεμαλιστικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ενθουσιασμός του «αδελφού» φιλοκουρδικού κόμματος HDP, ούτε το ενδιαφέρον του τουρκικού Τύπου για την μονοπώληση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.<br /> <br /> Για αυτό και, από την πλευρά τους, οι κυβερνώντες στην Άγκυρα διαμηνύουν ότι «η πολιτική στο Αιγαίο δεν έχει μεταβληθεί», απορρίπτουν την έκκληση του Έλληνα πρωθυπουργού για απομάκρυνση του πλοίου «Μπαρμπαρός», χλευάζουν τη μάχη του κατά της λιτότητας και τον καλούν, μέσω επιφανών αρθρογράφων, να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα της διχοτόμησης της Κύπρου, αν θέλει να αφήσει το στίγμα του την εξωτερική πολιτική...<br /> <br /> <em>* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 14ης Φεβρουαρίου </em><br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Τα Δαρδανέλια, η συνθήκη του Μοντρέ και το Αιγαίο

Του Κώστα Ράπτη  Η πολιτική μεταβολή στην Αθήνα αναπόφευκτα προσθέτει μια νέα «ψηφίδα» (μικρή ή μεγάλη, μένει να φανεί) στο γεωπολιτικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το 1894 η Γερμανία ζητούσε τον έλεγχο της Ελλάδας, λόγω δανείων!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoyCtk34RoKWJASs6T6vgoPre27rSGHBcM7x6XaZyuG73th93fWrIJ91aowpex2AGGYCsQvf3tTp-zUBuB3PMgY5PoSjp9mLQbTsZ4ikFvpVWhJB4DXWUjq-5BzH1wlgylwUHgEKXmebmr/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF949.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoyCtk34RoKWJASs6T6vgoPre27rSGHBcM7x6XaZyuG73th93fWrIJ91aowpex2AGGYCsQvf3tTp-zUBuB3PMgY5PoSjp9mLQbTsZ4ikFvpVWhJB4DXWUjq-5BzH1wlgylwUHgEKXmebmr/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF949.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #990000; font-size: large;">Τί αξίωσε και πώς απείλησε με πόλεμο τον Τρικούπη</span><br /> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b><span style="color: #666666;">Η περήφανη στάση του Χαρίλαου Τρικούπη που έδειξε την έξοδο στους ιδιώτες δανειστές, οι οποίοι, με πρώτους τους Γερμανούς, αξίωναν να πάρουν τον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της χώρας, να εισπράττουν τα έσοδα του ελληνικού κράτους και να γίνει ιδιοκτησία τους η Εθνική Τράπεζα, ζητούσαν νέους φόρους επί των Ελλήνων και απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, ενώ απαιτούσαν οι τόκοι που θα πλήρωνε η Ελλάδα για δάνειο 459 εκατομμυρίων δραχμών να φτάσουν τα 750 εκατομμύρια χρυσά φράγκα.</span> </b></blockquote> <blockquote class="tr_bq"> <b><span style="color: #666666;">Το παλάτι και οι περισσότερες ελληνικές εφημερίδες στήριξαν στην ουσία τους προκλητικούς δανειστές, υποσκάπτοντας τα εθνικά συμφέροντα και τη θέση του ελληνικού λαού.</span></b></blockquote> <blockquote class="tr_bq"> <span style="color: #666666;"><b> </b><b>Η γερμανική αυτοκρατορία «τιμώρησε» στη συνέχεια την Ελλάδα, προκαλώντας από το παρασκήνιο τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και επιβάλλοντας τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο στη χώρα, το 1898</b></span></blockquote> του <b><span style="color: #0b5394;">Αλέκου Α. Ανδρικάκη</span></b><br /> <br /> Η προσπάθεια της «σιδηράς» Γερμανίας να ελέγξει πολιτικά και οικονομικά την Ελλάδα δεν είναι μια σημερινή υπόθεση. Χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα, αμέσως μετά τη χρεοκοπία του 1893! Από τότε οι Γερμανοί ομολογιούχοι, οι κάτοχοι δηλαδή περίπου του 33% του ελληνικού χρέους, πίεζαν τις κυβερνήσεις τους να επιβάλουν ακόμη και στρατιωτικά μέτρα σε βάρος της Ελλάδας ή, τουλάχιστον, να θέσουν υπό τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο τη χώρα μας, θεωρώντας ότι ως κάτοχοι μέρους του χρέους, είναι και… ιδιοκτήτες της Ελλάδας! Στο πλευρό τους είχαν το ίδιο το φιλογερμανικό παλάτι, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών εφημερίδων! Τότε όμως ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, αν και ηγείτο μιας χώρας με διαλυμένη οικονομία, χωρίς σοβαρή στρατιωτική υποδομή, με τεράστια προβλήματα σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο αρνήθηκε να υποκύψει, αλλά έδειξε την «έξοδο» στους προκλητικούς Γερμανούς και στους άλλους δανειστές, που εκτός των άλλων ζητούσαν να εισπράξουν τόκους πολλαπλάσιους από το κεφάλαιο το οποίο δάνεισαν στην Ελλάδα! Βέβαια, η γερμανική αυτοκρατορία «τιμώρησε» στη συνέχεια την Ελλάδα, προκαλώντας από το παρασκήνιο τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και επιβάλλοντας τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο στη χώρα, το 1898. Σήμερα κάνει το ίδιο παιγνίδι σε βάρος της Ελλάδας, χωρίς όμως να βρίσκει κάποιον Τρικούπη στην ηγεσία της χώρας…<br /> <br /> Η ιστορία μοιάζει σε πολλά σημεία με τη σημερινή κατάσταση: οι Γερμανοί ομολογιούχοι, μετά την πτώχευση του Δεκεμβρίου του 1893, την οποία θεωρούσαν «δόλια» ώστε να μην πάρουν τα χρήματά τους, άρχισαν να πιέζουν, μαζί με τους ομολογιούχους της Γαλλίας και της Γερμανίας προκειμένου η Ελλάδα είτε να συμβιβαστεί σε ευνοϊκές υπέρ αυτών ρυθμίσεις αποπληρωμής, με τη δέσμευση των εθνικών εσόδων γι αυτό το σκοπό, είτε να επιβληθούν μέτρα από τη γερμανική αυτοκρατορία σε βάρος της Ελλάδας, που μπορεί να έφταναν ακόμη και στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, αλλά τουλάχιστο θα οδηγούσαν –μέσω των πιέσεων και των εκβιασμών- στον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο της χώρας. Άγγλοι και Γάλλοι ομολογιούχοι δεν έφτασαν στα άκρα, αλλά οι Γερμανοί, μέσω των κυβερνητικών οργάνων της χώρας τους, προχώρησαν μέχρι τέλους. Αφού επέμειναν, μαζί με τους άλλους Ευρωπαίους στην οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, που βύθισαν στο χάος μια ήδη πτωχευμένη χώρα, οδήγησαν όμως σε μεγάλα κέρδη τις εταιρείες που έκαναν τα ολυμπιακά και άλλα έργα, αλλά και τους δανειστές, που δάνεισαν κι άλλα χρήματα με δυσβάστακτους όρους, συνέχισαν να εκβιάζουν και να απειλούν τις ελληνικές κυβερνήσεις. Έφτασαν μέχρι το σημείο να προκαλέσουν από το παρασκήνιο τον ελληνοτουρκικό πόλεμο των 30 ημερών, το 1897, τον λεγόμενο ατυχή, στον οποίο η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος, καθώς ο στρατός της ήταν διαλυμένος. Αφορμή ήταν η επέμβαση του ελληνικού στρατού στην Κρήτη, αλλά στην ουσία ήταν η ευκαιρία της Γερμανίας να ελέγξει την Ελλάδα.<br /> <br /> <b>Τα δάνεια και οι εκβιασμοί του 1894</b><br /> <br /> Οι Γερμανοί, πρωτίστως, αλλά δευτερευόντως οι Γάλλοι και οι Άγγλοι μετά τη χρεοκοπία του Δεκεμβρίου του 1893 είχαν διαμορφώσει ένα περιβάλλον αντίστοιχο με αυτό που προηγήθηκε των σημερινών μνημονίων: οι μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, αλλά και οι περισσότερες ελληνικές, είχαν επί μήνες, μετά την κήρυξη της πτώχευσης, συνεχή δημοσιεύματα σε βάρος της Ελλάδας, του «μπαταξή» της Ευρώπης, αλλά και των «τεμπέληδων Ελλήνων»! Έτσι διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη σε μια λογική ότι η χώρα μας ήταν περίπου ένα κράτος απατεώνας! Κι όμως , η Ελλάδα εκβιαζόταν τότε (μάλλον και τώρα…) να ξεπληρώσει δάνεια που στην ουσία ποτέ δεν πήρε στα «χέρια» της!<br /> <br /> Ας δούμε τον συνολικό απολογισµό των εξωτερικών δανείων 1824-1893 σε φράγκα:<br /> <br /> Ονοµαστικός 796.739.000<br /> <br /> Πραγµατικός 559.821.000<br /> <br /> Καθαρή πρόσοδος του Ελληνικού Δηµοσίου 388.706.680<br /> <br /> Εξυπηρέτηση µέχρι το 1878 57.378.808<br /> <br /> Εξυπηρέτηση 1879-1893 285.272.996<br /> <br /> Αποσβέσεις. 123.908.057<br /> <br /> Συνολικές αποδόσεις ελληνικού Δηµοσίου 472.575.469<br /> <br /> Υπόλοιπο τον Σεπτέμβριο του 1893 630.005.720<br /> <br /> Είναι φανερό ότι στο ελληνικό Δηµόσιο αναγνωρίσθηκε (πραγµατικά) το 73% του ονοµαστικού, από το οποίο εισέπραξε το 70% ή το 50% του ονοµαστικού. Είχε χρεωθεί περίπου 770 εκατ., εισέπραξε 389 εκατ., επέστρεψε 472 εκατ. ή το 120% των όσων µας δόθηκαν και πάλι το 1893 χρωστούσαµε 630 εκατ. ή το 82% του ονοµαστικού ή το 320% των όσων καθαρά µας απόδωσαν! Δηλαδή χρωστούσαµε το σύνολο των τακτικών εσόδων της 9ετούς διακυβέρνησης Τρικούπη (κατά Μ.Ο. 75 εκατ. ετήσια). Τα δάνεια του 1879-90 ήταν συνολικά 7, ονομαστικής αξίας 630 εκατομμυρίων δραχμών. Αφαιρώντας όμως τα μεσιτικά και τις προμήθειες (!), στην πραγματικότητα ήταν 459 εκατομμύρια, ενώ το πραγματικό κεφάλαιο περιοριζόταν στα 389 εκατομμύρια, αφού μερικά δάνεια μόλις υπογραφόταν η σύμβασης παραχώρησης, παρακρατούνταν για να εξοφληθούν προηγούμενα. Από τα 389 εκατομμύρια, ένα μικρό μέρος δόθηκε πραγματικά για τις ανάγκες της χώρας. Ήταν ένα μέρος του δανείου του 1884 και το δάνειο του 1890, του Τρικούπη, που δόθηκαν για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιάς – Λάρισα. Τα υπόλοιπα χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των προηγούμενων δανείων, την πληρωμή χρεών του ελληνικού δημοσίου στις τράπεζες και για τις στρατιωτικές δαπάνες, που σε γενικές γραμμές ήταν οι ιδιώτες και τα κράτη που δάνειζαν και εκβίαζαν την Ελλάδα… Πόσο μοιάζει – το επισημαίνουμε και πάλι- η σημερινή ιστορία με αυτή του 19ου αιώνα… Συνολικά μόνο οι τόκοι των δανείων απορροφούσαν το 40% των φορολογικών εσόδων. Έτσι, δεν μπορούσε παρά να έλθει η πτώχευση του Δεκεμβρίου του 1893, που αφορούσε μόνο στο εξωτερικό κι όχι στις εσωτερικές υποχρεώσεις του κράτους.<br /> <br /> <b>Οι εκβιασμοί των Γερμανών και η ανυποχώρητη στάση του Τρικούπη</b><br /> <div> <b><br /> </b><br /> <div style="text-align: center;"> <img src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2015/02/trikoypis-troika-1.jpg" /></div> <br /> “Ο Συμβιβασμός. Τράβα-τράβα στο τέλος θα κοπεί”. Από την εφημερίδα “Σκριπ” της 29ης Μαΐου 1894, πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις του Τρικούπη με τους αντιπροσώπους των ομολογιούχων, στην Αθήνα<br /> <br /> Ο Τρικούπης μετά την κήρυξη της πτώχευσης βρέθηκε στο στόχαστρο του ευρωπαϊκού αλλά και του ελληνικού τύπου. Ο διεθνής τύπος, απηχώντας στην ουσία τα συμφέροντα των ομολογιούχων, έκανε λόγο για δόλια πτώχευση.<br /> <br /> Ειδικά οι εφημερίδες της Γερμανίας απειλούσαν ανοικτά την Ελλάδα και καλούσαν την κυβέρνησή τους να παρέμβει και ή να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα ή να πάρει τον οικονομικό και στην ουσία πολιτικό έλεγχο της χώρας!<br /> <br /> Θέση που αργότερα υιοθέτησε η γερμανική – τότε- αυτοκρατορία, φτάνοντας στο σημείο ο πρεσβευτής της στην Αθήνα να απειλήσει ανοικτά, στα τέλη Ιουλίου 1894, τον Έλληνα πρωθυπουργό.<br /> <br /> Από τον Ιανουάριο του 1894 ο Τρικούπης θα ζητήσει διαπραγματεύσεις με τους ομολογιούχους, τις οποίες θα αρχίσει τον Μάιο, δια αλληλογραφίας, με τα κομιτάτα των ομολογιούχων σε Γερμανία, Αγγλία και Γαλλία, και με τους απεσταλμένους αντιπροσώπους τους στην Αθήνα.<br /> <br /> Ο Τρικούπης διαπραγματεύτηκε ο ίδιος με τους τρεις αντιπροσώπους οι οποίοι, με πρώτο και σκληρότερο τον Γερμανό Σταίβη, ζήτησαν περίπου να τους παραχωρηθεί ο έλεγχος της χώρας!<br /> <br /> Η στάση του Τρικούπη, όπως αποδεικνύεται από τα 9 πρωτόκολλα (στην ουσία πρακτικά) των συζητήσεων, που ξεκίνησαν στις 6 Ιουνίου και ολοκληρώθηκαν στις 12 Ιουλίου ήταν πραγματικά στάση εθνικού ηγέτη: παρά το γεγονός ότι ήταν με την πλάτη στον τοίχο, με μια χώρα μικρή, διαλυμένη οικονομικά και στρατιωτικά, με τις μεγάλες δυνάμεις να απειλούν ακόμη και την ύπαρξή της, ο Τρικούπης είπε «όχι» στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και του πολιτικού, οικονομικού και στρατιωτικού ελέγχου της Ελλάδας.</div> <div> <br /> <div style="text-align: center;"> <img src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2015/02/trikoypis-xenos-typos.jpg" /></div> <br /> <b>Ο ξένος τύπος βομβάρδιζε τον Έλληνα πρωθυπουργό</b><br /> <br /> Η στάση του αυτή έγινε σεβαστή πρωτίστως από τους Γάλλους ομολογιούχους, αλλά και τους Άγγλους, όχι όμως και τους Γερμανούς και την κυβέρνησή τους, οι οποίοι είχαν στόχο να μετατρέψουν την Ελλάδα σε δική τους αποικία και να ανατρέψουν τον Τρικούπη.<br /> <br /> Και τα κατάφεραν, καθώς ο Τρικούπης είχε ανοικτό πόλεμο από το φιλογερμανικό παλάτι και την αντιπολίτευση, αλλά ακόμη και από το μεγαλύτερο μέρος των εφημερίδων, που περίπου θεωρούσαν «ατιμωτικό» η Ελλάδα να αντιστέκεται στις ορέξεις των Γερμανών!<br /> <br /> Η γερμανική αυτοκρατορία θα εκδικηθεί την Ελλάδα τόσο με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (στον οποίο πήραν μέρος 4.500 ξένοι εθελοντές στο πλευρό της Ελλάδας, ανάμεσά τους περίπου 20 Γερμανοί, οι οποίοι έτσι εκδήλωσαν τη διαφωνία τους με τη στάση της επίσημης Γερμανίας), όσο και με την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου του 1898, που έθεσε τη χώρα σε διεθνή επιτροπεία μέχρι το… 1978!<br /> <br /> Ο ίδιος ο Τρικούπης βέβαια πλήρωσε αυτή τη στάση του. Το 1895 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής και αυτοεξορίστηκε στις Κάννες της Γαλλίας. Πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Ευτυχώς για κείνον δεν πρόλαβε να δει την Ελλάδα υπό τον απόλυτο γερμανικό και διεθνή έλεγχο, στον οποίο αντιτάχτηκε.<br /> <br /> Όπως προαναφέραμε, οι διαπραγματεύσεις με τους τρεις απεσταλμένους αντιπροσώπους των κομιτάτων των δανειστών ξεκίνησαν στις 6 Ιουνίου και ολοκληρώθηκαν στις 12 Ιουλίου 1894.<br /> <br /> Τους Γερμανούς ομολογιούχους εκπροσώπησε ο Μαξ Σταίβη (Max Staevie), τους Άγγλους ο σερ Μόνστουαρτ Γκραντ Νταφ (sir Monstuart Grant Duff) και τους Γάλλους ο Τζ. Ορστεΐν (J. Ornstein).<br /> <br /> Ζήτησαν τον έλεγχο της χώρας!<br /> Οι αντιπρόσωποι των δανειστών ήταν προκλητικοί στις απαιτήσεις τους. Ζήτησαν τα φορολογικά και άλλα έσοδα του κράτους να πηγαίνουν αμέσως στα χέρια τους, χωρίς να παρεμβαίνει πολιτικά η ελληνική κυβέρνηση, να τους παραχωρηθούν τα ακαθάριστα έσοδα από σειρά ελληνικών κρατικών μονοπωλίων, όπως του καπνού, του αλατιού, του πετρελαίου, των σιγαρόχαρτων, των σπίρτων, των παιγνιόχαρτων, ενώ αξίωσαν να μην υπάρχει ανώτατο πλαφόν για τον τόκο που θα πλήρωνε η Ελλάδα.<br /> <div style="text-align: center;"> <img src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2015/02/trikoypis-troika-2.jpg" /></div> <br /> Ο Τρικούπης σε σκίτσο της εποχής, με την "τρόικα του 19ου αιώνα", τους εκπροσώπους της Γερμανίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Ο Γερμανός ήταν πάντα ο πιο σκληρός και αμεετάπιστος! Με το τέλος των διαπραγματεύσεων ο Γερμανός πρέσβης απείλησε με πόλεμο την Ελλάδα!<br /> <br /> Μόνο για την πληρωμή τόκων ζητούσαν να εισπράττουν 15 εκατομμύρια χρυσά φράγκα κάθε χρόνο, φτάνοντας στο σημείο σε 50 χρόνια να έχουν εισπράξει 750 εκατομμύρια χρυσά φράγκα μόνο για τους τόκους, την ώρα που το πραγματικό κεφάλαιο των δανείων ήταν σημαντικά μικρότερο από 500 εκατομμύρια δραχμές!<br /> <br /> Ακόμη επιχείρησαν να παρέμβουν στην εσωτερική διαχείριση της χώρας, αξιώνοντας να αλλάξει το φορολογικό σύστημα, να επιβληθεί κτηματικός φόρος, τον οποίο φυσικά επεδίωκαν να εισπράττουν, να περικοπούν οι υποχρεώσεις του κράτους σε σχέση με τον εσωτερικό δανεισμό ώστε να κερδίσουν αυτοί τη διαφορά, να απολυθούν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, να μειωθούν τα έξοδα του δημοσίου και να κερδίσουν αυτοί τη διαφορά, να αλλάξει η αιχμή της οικονομικής πολιτικής της χώρας και να γίνει προστατευτική προς το τραπεζικό σύστημα, κ.α.<br /> <br /> Ο Τρικούπης αντέδρασε στις παράλογες απαιτήσεις δηλώνοντας μέχρι το τέλος των διαπραγματεύσεων ότι δεν πρόκειται να δεχτεί την εκχώρηση του οικονομικού και άρα του πολιτικού ελέγχου στους ομολογιούχους, ούτε της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Ενώ με κάθε ευκαιρία τόνιζε πως δεν επρόκειτο να φορτώσει στις πλάτες της Ελλάδας βάρη που δεν μπορούσε να σηκώσει, ούτε να δεσμεύσει το μέλλον της υπέρ των συμφερόντων των δανειστών.<br /> <br /> Παράλληλα στις συζητήσεις και στα επίσημα έγγραφα που κατέθεταν οι αντιπρόσωποι στον Έλληνα πρωθυπουργό απευθύνονταν με απαξιωτικό λόγο για την Ελλάδα και με θράσος απέναντι στον ίδιο, γεγονός που οδήγησε τον Τρικούπη να τους επαναφέρει συχνά στην τάξη, υπενθυμίζοντάς τους πως ήταν εκπρόσωποι ιδιωτών και όχι επίσημοι κρατικοί αντιπρόσωποι, ισότιμοι με τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων, στις 28 Ιουλίου 1894, στην τρικουπική εφημερίδα «Το Άστυ», το μόνο ίσως ελληνικό έντυπο που στήριξε με σθένος αυτή την εθνική στάση του πρωθυπουργού, γράφηκε εκτενές κείμενο με τον τίτλο «Το ιστορικό των διαπραγματεύσεων» που αποκάλυπτε όλη την αλήθεια των αξιώσεων, των εκβιασμών, των πιέσεων και των προσβολών εκ μέρους των ομολογιούχων.<br /> <br /> Σ’ αυτό αποκαλυπτόταν ότι τέθηκε και το θέμα να περάσει ο έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας στην ιδιοκτησία των δανειστών, στοιχείο που δεν καταγράφηκε στα πρωτόκολλα των συζητήσεων. Με τον τρόπο αυτό θα γίνονταν οριστικά κυρίαρχοι όχι στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αλλά στην οικονομία της χώρας, καθώς η Εθνική ήταν η κεντρική τράπεζα και μέσω αυτής ασκείτο η δημοσιονομική πολιτική.</div> <div> <br /> Το κείμενο του «ιστορικού» περιέχει τόσες και τέτοιες λεπτομέρειες όχι μόνο των διαπραγματεύσεων αλλά και του παρασκηνίου που μόνο ο ίδιος ο Τρικούπης θα μπορούσε να γνωρίζει.<br /> <br /> Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι είτε ο ίδιος είτε καθ’ υπόδειξή του γράφηκε το αποκαλυπτικό κείμενο.<br /> Λεπτομέρεια: την ίδια ημέρα της δημοσίευσης, ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα ειδοποίησε την ελληνική κυβέρνηση ότι η μη ικανοποίηση των κατόχων ομολόγων ίσως να οδηγήσει στην διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της Γερμανίας με την Ελλάδα. Ανοιχτή απειλή, δηλαδή, που αργότερα θα υλοποιηθεί.<br /> <br /> Από τότε θα σκληρύνει και η στάση του κάιζερ (αυτοκράτορα) Γουλιέλμου Β΄, και θα εκδηλωθεί με τον πιο ύπουλο τρόπο στην υποκίνηση της Τουρκίας να προκαλέσει τον πόλεμο με την Ελλάδα, τον οποίο επίσης πλήρωσε η χώρα μας με νέο δάνειο!<br /> <br /> <b>«Πόλεμος» από το παλάτι</b></div> <div> <b><br /> </b>Στις 22 Ιουλίου 1894 οι διαπραγματεύσεις Τρικούπη - ομολογιούχων έφτασαν σε συμφωνία με κάποια μορφή ελέγχου της Ελλάδας, που όμως καμιά σχέση δεν είχε με τις αρχικές αξιώσεις των δανειστών. Όμως τον Αύγουστο η γενική συνέλευση των ομολογιούχων, πρωτοστατούντων των Γερμανών, θα απορρίψει τη συμφωνία, οι οποίοι πίεζαν την κυβέρνησή τους να επέμβει.<br /> <br /> Ο πόλεμος στο εσωτερικό σε βάρος του Τρικούπη κορυφώνεται, τόσο από το παλάτι όσο και από τον εθνικό τύπο. Το παλάτι στηρίζει ακόμη και συλλαλητήριο που οργανώνεται στην Αθήνα σε βάρος του Τρικούπη!<br /> <br /> Το συλλαλητήριο διοργανώθηκε στις 8 Ιανουαρίου στο Πεδίον του Άρεως και σ’ αυτό συμμετείχε ο ίδιος ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος! Αφορμή ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να υπάρξει για πρώτη φορά φόρος ακίνητης περιουσίας.</div> <div> <br /> Λίγες ημέρες τα ανάκτορα με προκλητική αντικοινοβουλευτική ενέργεια θα προκαλέσουν την παραίτηση του Τρικούπη.<br /> <br /> Πριν την ανατροπή του, στα τέλη του Δεκεμβρίου και στις αρχές Ιανουαρίου, οι εφημερίδες της Γερμανίας αναγράφουν πληροφορίες ότι οι Γερμανοί ομολογιούχοι ζητούσαν επιμόνως από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δυναμική επέμβαση υπέρ τους και σε βάρος της Ελλάδας. Μετά την παραίτησή του ο Τρικούπης θα είναι υποψήφιος βουλευτής, αλλά συντριβεί στις εκλογές του Απριλίου.<br /> <br /> Τις διαπραγματεύσεις από το τέλος του 1895 θα συνεχίσει η διάδοχος κυβέρνηση του Δηλιγιάννη.<br /> Τον Ιούλιο του 1896, οι ομολογιούχοι υπέβαλαν νέες προτάσεις και ζητούσαν την υπαγωγή όλων των εσόδων του ελληνικού Δημοσίου, αλλά και τον έλεγχό τους, στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.</div> <div> <br /> Αυτό υπαγόρευε, όπως δήλωσε στη βουλή ο Δηλιγιάννης, τη διακοπή των διαπραγματεύσεων.<br /> <br /> <b>Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος</b></div> <div> <b><br /> </b><br /> <div style="text-align: center;"> <b><img src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2015/02/germanoi-1897.jpg" /></b></div> <br /> Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, που προκάλεσε από το παρασκήνιο η επίσημη Γερμανία στο όνομα των ομολογιούχων της, υπήρξαν Γερμανοί πολίτες που πολέμησαν εθελοντές στο πλευρό της Ελλάδας.</div> <div> <br /> Η φωτογραφία, από τα αρχεία του αμερικανικού Κογκρέσου, δείχνει περίπου 20 Γερμανούς εθελοντές να εκπαιδεύονται στα όπλα μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα.</div> <div> <br /> Η λεζάντα που υπάρχει τυπωμένη στη φωτογραφία, η οποία έχει τη μορφή καρτ ποστάλ, αναφέρει: «Γερμανοί εθελοντές, άπειροι νεοσύλλεκτοι στις ελληνικές δυνάμεις, στον πόλεμο του 1897»<br /> <br /> Τον Φεβρουάριο του 1897, ο Σ. Στρέιτ ως υποδιοικητής της Εθνικής θα φθάσει σε συμβιβασμό με τους ομολογιούχους, αλλά θα τον αναστείλει η κυβέρνηση. Την ίδια μέρα της αναστολής οι μεγάλες δυνάμεις επέδιδαν διακοίνωση στην Αθήνα για το κρητικό ζήτημα.<br /> <br /> Μετά από δύο μήνες, στις 18 Απριλίου 1897, η οθωμανική αυτοκρατορία, ενθαρρυμένη από τη Γερμανία, κήρυττε τον πόλεμο κατά της Ελλάδας. Την ίδια μέρα ο βασιλιάς Γεώργιος αντικαθιστούσε τον Δηλιγιάννη με κυβέρνηση υπό τον Δημήτριο Ράλλη.<br /> <br /> Μετά από παρέμβαση των δυνάμεων θα κηρυχθεί ανακωχή, με την Ελλάδα ηττημένη κατά κράτος. Οι διαπραγματεύσεις ειρήνης θα διεξαχθούν χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας, η οποία με διακοίνωσή της στις 10 Μαΐου1897 ανέθετε στις μεγάλες δυνάμεις «την άνευ όρων φροντίδα των συμφερόντων της».<br /> <br /> Οι Γερμανοί ομολογιούχοι επεδίωκαν την επιβολή οικονομικού ελέγχου επί της Ελλάδας και πίεζαν τις γερμανικές τράπεζες, την κυβέρνηση και τον αυτοκράτορά τους. Από την 1η Ιουνίου 1897 ο Στρέιτ επανέλαβε τις διαπραγματεύσεις μαζί τους.<br /> <br /> Αφού έγινε αποδεκτός ο Δ.Ο.Ε., υπογράφηκε η προκαταρκτική συμφωνία ειρήνης τον Σεπτέμβριο, η οποία υποχρέωνε την Ελλάδα σε πολεμική αποζημίωση της Πύλης, χωρίς να βλαφτούν τα συμφέροντα των ομολογιούχων και να καθυστερήσει η πληρωμή τους.<br /> <br /> Προβλεπόταν η ίδρυση στην Αθήνα Διεθνούς Επιτροπής, η οποία θα εξασφάλιζε την εξυπηρέτηση των εθνικών χρεών της Ελλάδας.<br /> <br /> Η συνθήκη ειρήνης προέβλεπε αποζημίωση 170 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων στην Τουρκία. Και βέβαια χρειάστηκε νέο δάνειο για να πληρωθεί πολεμική αποζημίωση προκειμένου να αποχωρήσει η Τουρκία από τα καταληφθέντα εδάφη. Η κατάσταση πλέον της οικονομίας ήταν χαώδης.<br /> <br /> Η Γερμανία είχε επιμείνει με έμφαση στην επιβολή του Δ.Ο.Ε. ως προϋπόθεση του συμβιβασμού. Προς αυτή την κατεύθυνση συναινούσε επίσης η Γαλλία και τελικά ευθυγραμμίστηκε και η διαφωνούσα Αγγλία.<br /> <br /> Στην Αθήνα η προκαταρκτική συμφωνία ειρήνης είχε προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης Ράλλη, την οποία είχε διαδεχθεί η κυβέρνηση Ζαΐμη. Οι διαπραγματεύσεις με τους αντιπροσώπους των δυνάμεων άρχισαν τον Οκτώβριο και ολοκληρώθηκαν τον Ιανουάριο του 1898.<br /> <br /> <b>Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος του 1898</b></div> <div> <br /> Τον Φεβρουάριο του 1898, η Ελλάδα έμπαινε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Στο άρθρο 2 της συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία προβλεπόταν πως η καταβολή της αποζημίωσης δεν θα καθυστερούσε την ικανοποίηση των παλαιών δανειστών της Ελλάδος και προέβλεπε την ίδρυση επιτροπής Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων (Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία, Αυστρία).<br /> <br /> Η Επιτροπή αυτή θα βρίσκονταν μονίμως στην Αθήνα και θα επέβλεπε την τήρηση των συμφωνιών, την εξόφληση των δανειστών της Ελλάδας και την καταβολή της αποζημίωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η συμφωνία την οποία αναγκάστηκε να υπογράψει η Ελλάδα προέβλεπε επίσης ρήτρα σύμφωνα με την οποία η χώρα μας όφειλε να εξασφαλίσει την ψήφιση των όρων της από την ελληνική βουλή!<br /> <br /> Οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων, προστάτες στην ουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και των δικών τους συμφερόντων, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα από τον Οκτώβριο του 1897, πριν καν ψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο από την ελληνική βουλή, το οποίο οι ίδιοι συνέταξαν!<br /> <br /> Και από τις 21 Φεβρουαρίου 1898, όταν το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε τους όρους της συνθήκης και τους έκανε νόμο (όπως είχε… προαναγγελθεί από τη συνθήκη ειρήνης του Σεπτεμβρίου του 1897), εγκαταστάθηκαν πλέον κανονικά και με το νόμο περίπου ως κυβερνήτες στη χώρα…<br /> <br /> <b>Οι Γερμανοί σκληραίνουν τη στάση τους…</b></div> <div> <br /> Ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης, μετέπειτα Ύπατος Αρμοστής Κρήτης και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είχε διαδεχθεί τον Σεπτέμβριο τον παραιτηθέντα Θεόδωρο Δηλιγιάννη, προσπάθησε να πετύχει μείωση της ξένης επέμβασης στη διοίκηση της χώρας.<br /> <br /> Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί κλπ, το συζητούσαν, αλλά η Γερμανία του κάιζερ Γουλιέλμου Β΄, που είχε τη σκληρότερη στάση, δεν το δέχτηκε. Η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου ανέλαβε καθήκοντα οικονομικής διαχείρισης, αλλά στην ουσία ευρύτερης πολιτικής διοίκησης, αφού αποφάσιζε και για τις προσλήψεις, τις προαγωγές και τις μεταθέσεις στον δημόσιο τομέα, ενώ έλεγχε και υπέγραφε ακόμη και την αλληλογραφία!<br /> <br /> Τα δάνεια που όφειλε η Ελλάδα χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την παλαιότητα τους και υπολογίστηκε τόσο ο τόκος για τα 4 χρόνια της πτώχευσης, από το 1893. Τα δάνεια σε καιρό πτώχευσης η Ελλάδα δεν τα αναγνώριζε, αλλά φυσικά οι αποφάσεις δεν ήταν πλέον δικές της… «Διευκολύνθηκε» για την περίοδο αυτή με το να χρεωθεί ένα πιο χαμηλό επιτόκιο… Επιβλήθηκε επίσης νέα ισοτιμία της δραχμής ως προς τα ξένα νομίσματα, που φυσικά ήταν ευνοϊκή για τους δανειστές, ενώ αφαιρέθηκε από την κυβέρνηση το δικαίωμα να κόψει χρήμα στο ελληνικό νομισματοκοπείο.<br /> <br /> Στην ουσία καταργήθηκε η ελληνική κυβέρνηση και καταλύθηκε η εθνική κυριαρχία . Οι Έλληνες είχαν μπει επίσημα σε μια μορφή διεθνούς κατοχής. Φυσικά ο Ελληνικός στρατός υπήρχε μόνο στα χαρτιά, καθώς δεν υπήρχαν πόροι για την συντήρηση του, δεν αγοραζόταν πολεμικό υλικό, δεν γίνονταν ασκήσεις και η στρατιωτική θητεία είχε ελαχιστοποιηθεί.<br /> <br /> Η πρώτη απόφαση που πήρε αφορούσε στην εκμετάλλευση των βασικών πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας ώστε τα έσοδα να χρησιμοποιηθούν για τα δάνεια. Έτσι στους ξένους επιτηρητές εκχωρήθηκαν, τα κρατικά μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιοχάρτων, σμύριδος, σιγαροχάρτου (θα απέφεραν, όπως υπολογίστηκε, 12.300.000 δραχμές, ο φόρος καπνού (6.600.000 δρ.), τα τέλη χαρτοσήμου (10.000.000 δρ.) και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά (10.700.000 δρ.)<br /> <br /> Το εναλλακτικό σχέδιο, αν δεν γινόταν δυνατή η είσπραξη των ποσών αυτών, προέβλεπε την εκχώρηση των δασμών από τα τελωνεία, Λαυρίου (πρόβλεψη για είσπραξη 1,5 εκατ. δραχμών), Πατρών (2,4 εκατομ.), Βόλου (1,7 εκατομ.), Κέρκυρας (1,6 εκατομ.)<br /> <br /> Όταν λειτούργησε η επιτροπή του Ελέγχου, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000 χρυσών φράγκων ώστε η Ελλάδα να πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία για την πολεμική της ήττα και να αντιμετωπίσει το τρέχον υψηλό της έλλειμμα. Μας χορήγησαν δηλαδή δάνειο για να δυσχεράνουν ακόμη περισσότερο την ελληνική θέση, καθώς το επιτόκιο ήταν αρκετά υψηλό…<br /> <br /> Ένα μεγάλο μέρος των εσόδων συλλέγονταν από την "Εταιρεία Διαχειρίσεως Μονοπωλίων", η οποία ήταν εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.<br /> <br /> Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος διατηρήθηκε στη χώρα μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά τα τελευταία δάνεια ξεπληρώθηκαν το…1978!! Τότε μάλιστα έκλεισε και το γραφείο του ΔΟΕ στην Αθήνα.<br /> <br /> Πηγές<br /> <br /> -Πρωτόκολλα των διαπραγματεύσεων Τρικούπη – αντιπροσώπων ομολογιούχων , 6 Ιουνίου- 22 Ιουλίου 1894.<br /> -Εφημερίδες της εποχής και κυρίως «Το Άστυ» Ιουνίου – Αυγούστου 1894, από τα αρχεία της Βουλής, της Εθνικής Βιβλιοθήκης και του Πανεπιστημίου Πατρών.<br /> -Αλέκου Ανδρικάκη, «Η διεθνής εποπτεία του 1898, με τη σκληρή στάση των Γερμανών, που κράτησε μέχρι το…1978 - Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται», αφιέρωμα της εφημερίδας «Πατρίς», 31 Οκτωβρίου 2011.<br /> - Α. Ρυκάκης, «Η Κρήτη και ο ελληνοτουρκικός πόλεμος» Αθήναι 1898.<br /> -Μανούσος Κούνδουρος «Ιστορικαί και Διπλωματικαί αποκαλύψεις» Αθήναι 1921.<br /> <a href="http://www.candianews.gr/"><b><span style="color: #990000;">www.candianews.gr</span></b></a></div> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Από το 1894 η Γερμανία ζητούσε τον έλεγχο της Ελλάδας, λόγω δανείων!

Τί αξίωσε και πώς απείλησε με πόλεμο τον Τρικούπη Η περήφανη στάση του Χαρίλαου Τρικούπη που έδειξε την έξοδο στους ιδιώτες δανειστές,...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ: Γιατί ΔΕΝ πρέπει να στείλουν όπλα στην Ουκρανία – ΑΠΟΨΗ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5lmuolC1o1Dljsr1Z7Q25PVu56UId7AyPNRZfhDGaUER-FrGRIldTV-0lVLs_1xCqJjTlir5rJPO-fmszfeBUIIsRpfhCF5ksgDhazyCcRXf2aYxiAQXpTB1iEjwc33m2UoliMMvB7R1d/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF948.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5lmuolC1o1Dljsr1Z7Q25PVu56UId7AyPNRZfhDGaUER-FrGRIldTV-0lVLs_1xCqJjTlir5rJPO-fmszfeBUIIsRpfhCF5ksgDhazyCcRXf2aYxiAQXpTB1iEjwc33m2UoliMMvB7R1d/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF948.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Θα πρέπει οι ΗΠΑ να εξοπλίσουν την Ουκρανία κατά της Ρωσίας; Πριν απαντήσει κανείς θετικά θα πρέπει να αναλογιστεί πως τα όπλα από μόνα τους δεν αρκούν να επιτρέψουν σε έναν αδύναμο δρώντα να πολεμήσει εναντίον μιας μεγάλης δύναμης. Αν οι ΗΠΑ εμπλακεί και αποστείλει όπλα στην Ουκρανία, θα έχει δεσμευτεί και πέρα από αυτό. Όταν η Ουκρανία χρειαστεί και πάλι βοήθεια οι ΗΠΑ θα πρέπει να εμπλακούν βαθύτερα, για να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους, ακόμα και παρέχοντας αεροπορική υποστήριξη στην Ουκρανία. </strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">Του </span><span style="color: blue;">Noah Feldman</span><br /> <span style="color: maroon;">ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:</span> <span style="color: blue;">«First Weapons, Then What for Ukraine?»</span> <span style="color: #666699;">(Πρώτα όπλα, μετά τί για την Ουκρανία;)</span><br /> <span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span> <a href="http://www.bloombergview.com/">http://www.bloombergview.com/</a><br /> <span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ:</span> <span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></strong><br /> Αυτή την στιγμή ουδείς στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν σκέφτεται ότι πρέπει οι ΗΠΑ <strong>να εμπλακούν σε αεροπορικό πόλεμο στην Ουκρανία</strong>. Κατά συνέπεια το σενάριο της αποστολής όπλων πρέπει να επανεξεταστεί. Το βασικό ερώτημα είναι το αν μπορεί η αποστολή όπλων να μεταβάλει την κατάσταση και να επιτρέψει στους Ουκρανούς να πολεμήσουν αποτελεσματικά τη Ρωσία.<br /> Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ενίσχυσαν με όπλα διαφόρους στον μεταξύ τους αγώνα, προσπαθώντας να εξαπλώσουν την επιρροή τους. <strong>Στις περισσότερες περιπτώσεις οι αποστολές όπλων δεν έκριναν τις συγκρούσεις.</strong><br /> Στην <strong>Κεντρική Αμερική,</strong> για παράδειγμα, οι αποστολές σοβιετικών όπλων <strong>δεν απέδωσαν</strong>. Στη Βορειοδυτική και στη Νοτιοανατολική Ασία, η αρχικές αποστολές όπλων οδήγησαν, τελικά, σε εμπλοκή δυνάμεων, όπως έγινε στην Κορέα, αλλά και στο Βιετνάμ. <strong>Η μόνη περίπτωση που η αποστολή οπλισμού έκρινε μια σύγκρουση είναι αυτή της ενίσχυσης των Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών.</strong><br /> Ωστόσο, αν και οι πύραυλοι Stinger αποδείχθηκαν πολύτιμοι για τους Αφγανούς, <strong>οι Σοβιετικοί δεν θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να κρατηθούν στο Αφγανιστάν</strong>. Από τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου και έπειτα η πολιτική της αποστολής όπλων απέτυχε και πάλι. Οι αντίπαλοι του Καντάφι στη <strong>Λιβύη </strong>δεν μπορούσαν να νικήσουν χωρίς την υποστήριξη της Δύσης. <strong>Οι κατά του Άσαντ μαχητές,</strong> οι οποίοι ενισχύθηκαν με οπλισμό από την αρχή, δεν πέτυχαν τίποτα.<br /> Η Ουκρανία, προφανώς, βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τους διάφορους αντάρτες και <strong>μπορεί να επωφεληθεί από την αποστολή αμερικανικών όπλων, αλλά και πάλι είναι πολύ αδύναμη σε σχέση με τη Ρωσία</strong>. Ίσως αν λάβει σημαντική υποστήριξη θα μπορούσε να κρατήσει έναντι των Ρώσων. Αλλά και πάλι η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να υποχρεώσει τον Πούτιν να μεταβάλει, δραματικά, την στρατηγική του, <strong>ούτε θα τον αποτρέψει από περεταίρω επιθετικές ενέργειες</strong>.<br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #073763;">Η στρατηγική του Πούτιν είναι η διατήρηση μιας χαμηλής έντασης στρατιωτικής πίεσης προς το Κίεβο, θέλοντας να υποχρεώσει τους Ουκρανούς να αντιληφθούν ότι δεν έχουν ελπίδες νίκης εναντίον της Ρωσίας. Παρά δε τα οικονομικά προβλήματα, λόγω πτώσης των τιμών του πετρελαίου και τις κατά της Ρωσίας κυρώσεις, η ρωσική κοινή γνώμη στηρίζει τον Πούτιν. Είναι λοιπόν απίθανο ο Πούτιν να καμφθεί μόνο και μόνο γιατί οι Ουκρανοί θα αποκτήσουν περισσότερα όπλα.</span></i></strong></div> Ακόμα πρέπει και να εξεταστεί το σενάριο <strong>τι θα συμβεί αν, παρά την αποστολή αμερικανικού οπλισμού, οι Ουκρανοί εξακολουθούν να ηττούνται</strong>. Αυτή την στιγμή το κόστος της ρωσικής επιθετικότητας είναι χαμηλό για τις ΗΠΑ και αφορά την αξιοπιστία τους ως εγγυήτριας δύναμης βάσει του Μνημονίου της Βουδαπέστης του 1994. Αν όμως οι ΗΠΑ βοηθήσουν την Ουκρανία και η βοήθεια αυτή αποδειχθεί ανεπαρκής, <strong>το κόστος της αμερικανικής αποτυχίας θα είναι πολύ μεγάλο</strong>.<br /> Οι ΗΠΑ και ο πρόεδρος Ομπάμα θα χρεωθούν την αποτυχία επηρεασμού της <strong>ισορροπίας δυνάμεων στην κεντρική Ευρώπη</strong>. Αυτό το γεγονός θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στο γόητρο των ΗΠΑ, το οποίο έχει ήδη πληγεί από την αδυναμία αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους.<br /> Υπό αυτές τις συνθήκες <strong>η αποτυχία θα υποχρεώσει τις ΗΠΑ να στείλουν ακόμα περισσότερη βοήθεια στην Ουκρανία</strong> και αν η αποστολή βοήθειας δεν επιτύχει, τότε δεν μένει παρά η αεροπορική υποστήριξη. Το ενδεχόμενο ανοικτής πολεμικής αναμέτρησης με ρωσικά στρατεύματα δεν είναι ευχάριστο, στην καλύτερη περίπτωση. <strong>Όμως θα κρίνεται το γόητρο των ΗΠΑ και το φάντασμα του Νέβιλ Τσάμπερλεν θα ξυπνήσει ξανά,</strong> την ώρα που τα «γεράκια» θα δηλώνουν πως η αδράνεια σημαίνει συνθηκολόγηση.<br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #073763;">Η αποστολή όπλων μπορεί να οδηγήσει σε περεταίρω κλιμάκωση. Η ρωσική επιβουλή προς την Ουκρανία, ήδη, αποτελεί κομβική δοκιμασία για την αμερικανική ισχύ και η αντιμετώπισή της είναι κρίσιμο ζήτημα για τις ΗΠΑ. Πρέπει όμως να εξεταστεί καλά του που θα οδηγήσει η αποστολή όπλων και όχι να ειδωθεί ως ένας απλός τρόπος αντιμετώπισης μιας επιθετικής και επεκτατικής δύναμης.</span></i></strong></div> πηγή

ΗΠΑ: Γιατί ΔΕΝ πρέπει να στείλουν όπλα στην Ουκρανία – ΑΠΟΨΗ

Θα πρέπει οι ΗΠΑ να εξοπλίσουν την Ουκρανία κατά της Ρωσίας; Πριν απαντήσει κανείς θετικά θα πρέπει να αναλογιστεί πως τα όπλα από μόνα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αγωγοί: Καθιερώστε Τέλος Γεωπολιτικού Κινδύνου!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2ZUNFLmrKNZAnUTX8oUR705w6L6DtDATs09zawgfDm1HTqGnd8Zn9-3uLIlW0eN0oOwjBsGuXivha30Y4QOSBWd2x1iVV1RP3TU7BYvl2KUSwevtxzyUNt-fMvFPne8UDdZVp5LwAjQd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF947.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2ZUNFLmrKNZAnUTX8oUR705w6L6DtDATs09zawgfDm1HTqGnd8Zn9-3uLIlW0eN0oOwjBsGuXivha30Y4QOSBWd2x1iVV1RP3TU7BYvl2KUSwevtxzyUNt-fMvFPne8UDdZVp5LwAjQd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF947.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Το 2001 ο Michael Klare, καθηγητής στο Hampshire College των ΗΠΑ, δημοσίευσε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs με τίτλο: “The New Geography of Conflict” (May/June 2001). Το άρθρο του καθ. Klare θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα βαθμό «προφητικό» όσο αφορά τις γεωπολιτικές εξελίξεις που βιώσαμε αλλά και βιώνουμε ακόμη. Ο καθ. Klare θεωρείται ο παγκόσμιος γκουρού της Θεωρίας των Πολέμων για τις Πλουτοπαραγωγικές Πηγές (Resource Wars).</strong><br /> <strong><span style="color: blue;">Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος</span><br /> <span style="color: maroon;">Διπλ. Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης (M.Eng.)</span><br /> <span style="color: maroon;">Υπ. Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης</span></strong><br /> Σε εκείνο το άρθρο ο συγγραφέας είχε παρουσιάσει ένα χάρτη («<strong>Possible Flash Points for Resource Conflict</strong>») στον οποίο παρέθεσε διάφορα γεωγραφικά σημεία του πλανήτη τα οποία θεωρούσε υποψήφια για τις επόμενες αναφλέξεις-συγκρούσεις. Συγκρούσεις οι οποίες θα σχετίζονταν με την παρουσία πλουτοπαραγωγικών πηγών στις αντίστοιχες γεωγραφικές περιοχές.<br /> <span style="color: blue;"><strong>Ο καθ. Klare είχε θεωρήσει ως κύριες πλουτοπαραγωγικές πηγές-αιτίες αυτών των συγκρούσεων τις κάτωθι:</strong></span><br /> <span style="color: maroon;"><strong>√ </strong></span>Πετρέλαιο και φυσικό αέριο (και τους αγωγούς μεταφοράς αυτών)<br /> <span style="color: maroon;"><strong>√</strong></span> Συστήματα νερού/υδροφόρους ορίζοντες<br /> <span style="color: maroon;"><strong>√</strong></span> Ορυκτά και πολύτιμοι λίθοι<br /> <span style="color: maroon;"><strong>√</strong></span> Ξυλεία<br /> <br /> Ο καθ. Klare δεν είχε διαχωρίσει το <strong>ιδιοκτησιακό καθεστώς</strong> των παραπάνω πλουτοπαραγωγικών πηγών σε <strong>ιδιωτικό και δημόσιο</strong>: ο γεωπολιτικός κίνδυνος παραμένει ο ίδιος σε κάθε περίπτωση.<br /> Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως η παρουσία πλουτοπαραγωγικών πηγών (και αγωγών διέλευσης φυσικού αερίου) σε μία περιοχή μπορεί να συσχετίζεται με τη <strong>δημιουργία εγγενών συγκρούσεων</strong> σε αυτή την περιοχή. Αυτά είναι γνωστά τόσο από τα στοιχεία του Peace Research Institute Oslo (<strong>PRIO</strong>), όσο και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (<strong>Joint Research Centre-JRC, Institute for the Protection and Security of the Citizen</strong>).<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: #003366;"><strong>Με λίγα λόγια: οι χώρες από τις οποίες θα περνούν αγωγοί φυσικού αερίου, θα πρέπει να κατανοούν το γεγονός πως δημιουργείται γι’ αυτές ένας επιπλέον εγγενής κίνδυνος. Αυτό οι Βρυξέλλες το γνωρίζουν καθώς έχουν χρηματοδοτήσει σχετικές έρευνες μέσω του JRC.</strong></span></div> </div> Η ερμηνεία του κινδύνου έχει τη μορφή πιθανότητας, και σοβαρότητας. Το επίπεδο της συνολικής επικινδυνότητας για κάθε χώρα διαφέρει αναλόγως της σοβαρότητας και της πιθανότητας του κινδύνου.<br /> Στις 9 Ιουλίου 2013 <strong>Έλληνας ευρωβουλευτής</strong> είχε θέσει ερώτημα προς την <strong>Ευρωπαϊκή Επιτροπή</strong> με θέμα τη μη πληρωμή τελών διέλευσης του αγωγού φυσικού αερίου <strong>TAP (Trans Adriatic Pipeline)</strong>. Η επερώτηση του Έλληνα Ευρωβουλευτή εδώ: <strong><a href="http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2013-008160+0+DOC+XML+V0//EL">http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2013-008160+0+DOC+XML+V0//EL</a></strong><br /> Στις <strong>30 Αυγούστου 2013,</strong> η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απάντησε. <strong>Η απάντηση εδώ: <a href="http://www.europarl.europa.eu/sides/getAllAnswers.do?reference=E-2013-008160&language=EL">http://www.europarl.europa.eu/sides/getAllAnswers.do?reference=E-2013-008160&language=EL</a></strong><br /> Θα είμαι ξεκάθαρος: Προσωπικά θεωρώ πως κάθε χώρα έχει τις εγγενείς ιδιαιτερότητες και αντιμετωπίζει διαφορετικούς γεωπολιτικούς κινδύνους οι οποίοι συνάδουν με την Εθνική τους Ασφάλεια… π.χ. είναι <strong>ηλίου φαεινότερο πως άλλους γεωπολιτικούς κινδύνους αντιμετωπίζει το Βέλγιο ή η Ολλανδία και άλλους η Ελλάδα…</strong><br /> Σε αυτούς τους γεωπολιτικούς κινδύνους<strong> εκτίθεται η χώρα διέλευσης και όχι, απαραίτητα, η χώρα κατάληξης</strong> ενός αγωγού…<br /> Εκ της διεθνούς βιβλιογραφίας, η αντιμετώπιση των κινδύνων πάσης φύσεως γίνεται με <strong>συγκεκριμένες εναλλακτικές:</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Εναλλακτική 1.</strong></span> <strong>Με την εξάλειψη του κινδύνου στην πηγή του:</strong> δηλαδή να μη γίνει το έργο. Αυτό είναι αδιανόητο και προσωπικά το απορρίπτω.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Εναλλακτική 2.</strong></span> <strong>Με πρόληψη</strong> η οποία θα μειώσει είτε τη σοβαρότητα του κινδύνου είτε την πιθανότητα εμφάνισης του κινδύνου, είτε ταυτόχρονα και τα δύο. Λεπτομέρεια: <strong>η πρόληψη συνδέεται πάντα με χρηματοδότηση</strong>.<br /> Μπορεί να πικραίνω πολλούς, αλλά με δεδομένα όλα τα παραπάνω, θεωρώ πως στο πλαίσιο της ΕΕ, <strong>η ύπαρξη ενός «Τέλους Διέλευσης Εγγενούς (Γεωπολιτικού) Κινδύνου» θεωρείται απαραίτητη και δίκαιη</strong> για τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό το Τέλος Διέλευσης θα πρέπει να κατευθύνεται <strong>στα Ταμεία των χωρών διέλευσης αναλόγως του βαθμού επικινδυνότητας της κάθε περιοχής διέλευσης</strong>.<br /> Η άλλη εναλλακτική, ώστε να μην επιβαρυνθεί η ιδιοκτήτρια εταιρεία του αγωγού, θα ήταν <strong>η αντικατάσταση ενός τέτοιου Τέλους Διέλευσης με ενίσχυση εκ των χρημάτων που διαχειρίζεται η ΕΕ</strong>.<br /> <!-- /metas --> <br /> Σε κάθε περίπτωση κάτι πρέπει να γίνει ώστε <strong>να υπάρξει ανταποδοτικό όφελος</strong> για τους εγγενείς (γεωπολιτικούς) κινδύνους <strong>για τη χώρα διέλευσης</strong>.<br /> πηγή

Αγωγοί: Καθιερώστε Τέλος Γεωπολιτικού Κινδύνου!

Το 2001 ο Michael Klare, καθηγητής στο Hampshire College των ΗΠΑ, δημοσίευσε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs με τίτλο: “The New G...

Διαβάστε την συνέχεια

Στάλθηκε το αίτημα της Ελλάδας για επέκταση της δανειακής σύμβασης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_o6kKa8xg1sWQVyT5IZaRZCStRPoCXdIdosx2GDUFaTuYJ7G20fs__RCsg3MG0ilJk8MWjQ0vL17SGkdlwLaOEreZVVbJIcqjb8wR7FAhZyFqJUWlWidDp7oILATW6vMbO4DvWBMmfMxI/s1600/euro1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_o6kKa8xg1sWQVyT5IZaRZCStRPoCXdIdosx2GDUFaTuYJ7G20fs__RCsg3MG0ilJk8MWjQ0vL17SGkdlwLaOEreZVVbJIcqjb8wR7FAhZyFqJUWlWidDp7oILATW6vMbO4DvWBMmfMxI/s1600/euro1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Εστάλη το πρωί της Πέμπτης το αίτημα της Ελλάδας για παράταση. Το αίτημα εστάλη στον πρόεδρο του Eurogroup Γέρουν Ντάισελμπλουμ. <br /> <br /> Την επιστολή θα εξετάσουν τα τεχνικά κλιμάκια του Eurogroup. Αν εγκριθεί τότε θα γίνει αύριο, Παρασκευή, τηλεδιάσκεψη του Eurogroup.<br /> <br /> Το αίτημα για εξάμηνη παράταση εστάλη στο Eurogroup, υπογραμμίζει κυβερνητικός αξιωματούχος στο Reuters. <br /> <br /> Η Ελλάδα σύμφωνα με το Reuters ζήτησε την επέκταση του «master financial assistance facility agreement» από την ευρωζώνη κατά έξι μήνες, υπογράμμισε ο αξιωματούχος.<br /> <br /> Το «master financial assistance facility agreement» αναφέρει ότι «εγκρίνεται το Σχέδιο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως δικαιούχου κράτους- μέλους, του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), ως εγγυητή, και της Τράπεζας της Ελλάδος, με τίτλο: «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης» (Master Financial Assistance Facility Agreement) για την παροχή χρηματοδοτικής ενίσχυσης, έως το συνολικό ποσό των εκατόν εννέα δισεκατομμυρίων και εκατό εκατομμυρίων (109.100.000.000) ευρώ, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση στο δικαιούχο κράτος-μέλος μέσω του ΕΤΧΣ, όπως συμφωνήθηκε στο Συμβούλιο της 12ης Μαρτίου 2012 των Υπουργών Οικονομικών των κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ, μαζί με τα παραρτήματά της, όπως το Σχέδιο αυτό μαζί με τα παραρτήματα στην αγγλική γλώσσα...».<br /> <br /> Προβλέπει έλεγχο από την τρόικα, ωστόσο δεν είναι ακριβώς το μνημόνιο. Δηλαδή του MoU (memorandum of understanding on economic policy conditionality) και των υπολοίπων κειμένων που το συνοδεύουν.<br /> <br /> Eναπόκειται στους δανειστές να συμβιβαστούν ή να βάλουν "φωτιά" στην ευρωζώνη. Το αίτημα γίνεται με βάση το σχέδιο Μοσκοβισί.<br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/docs/efsf_greece_fafa.pdf"><span style="color: #990000;">Δείτε όλο τα αίτημα εδώ</span></a><br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στάλθηκε το αίτημα της Ελλάδας για επέκταση της δανειακής σύμβασης

Εστάλη το πρωί της Πέμπτης το αίτημα της Ελλάδας για παράταση. Το αίτημα εστάλη στον πρόεδρο του Eurogroup Γέρουν Ντάισελμπλουμ. Την επ...

Διαβάστε την συνέχεια