ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

«Ο πίθηκος με τη χειροβομβίδα»…

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 21:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2012/07/syria50.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2012/07/syria50.jpeg" /></a></div>
 
Η ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ. 
ΜΟΣΧΑ, Του Θανάση Αυγερινού   
 
H ρωσική διπλωματία προσπαθεί να διασώσει την όποια συνεργασία της με τις ΗΠΑ στο Συριακό και να αποτρέψει μια στρατιωτική επέμβαση, ωστόσο οι Ρώσοι πολιτικοί άρχισαν ήδη να προϊδεάζουν για τη σκληρή φρασεολογία που θα ακολουθήσει έναν νέο αμερικανικό τυχοδιωκτισμό. «Η Δύση αντιμετωπίζει τον ισλαμικό κόσμο σαν πίθηκο που κρατάει χειροβομβίδα» ήταν το σχόλιο του αντιπροέδρου της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν στον λογαριασμό του στο twitter, ενώ σε ακόμη πιο αντιδυτικό κλίμα κινείται μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, καθώς η επίσημη Μόσχα αντιδρά με διπλωματικές μεθόδους, ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν θα πολεμήσει για τη Συρία». 
 
Το ρωσικό ΥΠΕΞ εξέφρασε διά του εκπροσώπου του Αλεξάντρ Λουκασέβιτς την απογοήτευσή του για την αναβολή των σημερινών αμερικανορωσικών διαβουλεύσεων στη Χάγη, οι οποίες υποτίθεται ότι θα προωθούσαν την υπόθεση της διεθνούς διάσκεψης για τη Συρία «Γενεύη-2», που η Μόσχα πιστεύει ότι παραμένει ζωντανή και μοναδική διέξοδος από την κλιμακούμενη κρίση. Μάλιστα, κατά τον κ. Λουκασέβιτς, η ανάγκη συντονισμένων ενεργειών Ρωσίας και ΗΠΑ αυξάνεται υπό τις παρούσες συνθήκες. 
 
«Οι προσπάθειες παράκαμψης του Συμβουλίου Ασφαλείας και δημιουργίας για άλλη μια φορά τεχνητών, αναπόδεικτων αφορμών για ένοπλη επέμβαση στην περιοχή εγκυμονούν νέα βάσανα για τη Συρία και καταστροφικές συνέπειες για τις άλλες χώρες της Μ. Ανατολής και του Βορρά της Αφρικής», εκτιμά το ρωσικό ΥΠΕΞ, καλώντας τους Αμερικανούς να επιδείξουν «σύνεση και αυστηρή τήρηση του διεθνούς δικαίου και πρωτίστως των θεμελιωδών αρχών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ». 
 
Η απόφαση για τη στρατιωτική επίθεση έχει ήδη ληφθεί, εκτιμά στον λογαριασμό του στο twitter ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της Κρατικής Δούμας Αλεξέι Πουσκόφ, αμφισβητώντας τις σχετικές διαψεύσεις του Λευκού Οίκου. Μοναδικό θετικό σημείο στο όλο κλίμα ήταν η ανακοίνωση ότι θα υπάρξει τελικά συνάντηση των προέδρων Πούτιν και Ομπάμα, κατά τη διάρκεια της Συνόδου G20 στην Αγία Πετρούπολη στις 5-6 Σεπτεμβρίου. 
 
Η ρωσική φιλοξενούσα πλευρά αμφιβάλλει ότι στο επίπεδο του G20 θα τεθεί το Συριακό και οι αναλυτές επιδίδονται σε προβλέψεις εάν η αμερικανική επίθεση θα αναβληθεί ή αντιθέτως θα επιταχυνθεί, ώστε να έχει τερματιστεί ώς τη συνάντηση Πούτιν-Ομπάμα. «Είναι προφανές ότι η αμερικανική πλευρά αναζητά επικοινωνιακά αντίβαρα στην υπόθεση Σνόουντεν, αλλά θα ήταν τραγικό να πιστέψει κανείς ότι θα επιλέξει τη θυσία ανθρώπων, γι’ αυτό και είναι αφελές να πιστεύει ότι μετά από μια παράνομη στρατιωτική επίθεση η συνάντηση των προέδρων Ρωσίας και ΗΠΑ θα μπορεί να εξελιχθεί ομαλά σαν να μη συμβαίνει τίποτε», εκτίμησαν κύκλοι του Κρεμλίνου, που θα ήθελαν φυσικά πάση θυσία να αποτρέψουν ένα τόσο προκλητικό «αμερικανικό χαστούκι» στο γόητρο του Ρώσου ηγέτη. 
 
Εντείνοντας τις εκτιμήσεις, ότι κάποιας μορφής επίθεση είναι αναπόφευκτη, το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών μετέφερε αεροπορικώς στη Συρία 20 τόνους τροφίμων και απομάκρυνε από τη Δαμασκό 89 πολίτες από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, μεταξύ των οποίων περίπου 75 Ρώσοι, οι περισσότεροι γυναίκες και παιδιά, που είχαν εκφράσει τη σχετική επιθυμία. 
<a href="http://www.efsyn.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Ο πίθηκος με τη χειροβομβίδα»…

Η ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ. ΜΟΣΧΑ, Του Θανάση Αυγερινού H ρωσική διπλωματία προσπαθεί να διασώσει την όποια συνεργασία...

Διαβάστε την συνέχεια

Spiegel αδειάζει Σαμαρά, κυβέρνηση: Ανίκανοι και υποκριτές

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πολιτική 20:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" class="imagecache imagecache-node_image" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/35/136927-symboulio.jpg" title="Spiegel αδειάζει Σαμαρά, κυβέρνηση: Ανίκανοι και υποκριτές" /></div>
 
 
«Ανίκανοι να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις οι πολιτικοί της Ελλάδας χωρίς την απειλή της παύσης της χρηματοδότησης από την τρόικα», αναφέρει σε δημοσίευμά του το γερμανικό περιοδικό Spiegel και κατηγορεί τον Αντώνη Σαμαρά πως «στο εσωτερικό διαφωνεί  με τις μειώσεις στον προϋπολογισμό και υποστηρίζει πως τα επιβάλλει η Ε..Ε» και οι ευρωπαίοι εταίροι, για να επωφεληθεί πολιτικά. Υπενθυμίζεται πως ανάλογη κριτική στην ελληνική «πολιτική ελίτ» είχε κάνει και η Frankfurter Allgemeine Zeitung η οποία επίσης ανέφερε πως δεν χρειάζεται να δοθεί νέα βοήθεια καθώς «οι Έλληνες πολιτικοί είναι ανίκανοι». 
 
Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Spiegel οι Γερμανοί, οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί «αναγκάζονται να ρισκάρουν δισεκατομμύρια για τους Ελληνες, τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς» χωρίς να υπάρχει μια ισχυρή πολιτική σε ευρωζώνη και ΕΕ. 
 
«Είναι τόσο εμφανές ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, όσο και το γεγονός πως η πολιτική σκηνή της είναι  ανίκανη να τις πραγματοποιήσει χωρίς πιέσεις από το εξωτερικό. Η πίεση αυτή αποδίδει μόνο όταν τους δίνουμε την βοήθεια κομμάτι- κομμάτι. Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί να μπορούν να επιβάλλουν δημοσιονομική πειθαρχία ή να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις όταν ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην απεριόριστη πίστωση από το εξωτερικό; Η απειλή της παύσεως πληρωμών είναι το μόνο όπλο της Τρόικα, όταν επισκέπτεται την Αθήνα», αναφέρει μεταξύ άλλων το Spiegel. Το δημοσίευμα καταλήγει σημειώνοντας πως τελικά η τακτική που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα για την εκταμίευση των δόσεων το μόνο που πετυχαίνει είναι ένας «πολύ μικρός ρυθμός αλλαγής σε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο ακόμη και οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν πως έχει καταρρεύσει». 
«Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και δεν κάνει τα αυτονόητα. Είναι απολύτως αναποτελεσματική σχολιάζει ο καθηγητής Οικονομικών στο ΑΠΘ Δημήτρης Μάρδας. 
Μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί, δεν έχει καν αγγίξει το λαθρεμπόριο καυσίμων, που αντιστοιχεί σε χαμένους φόρους ύψους 2,5 δις, δεν αλλάζει το πλαίσιο της βουλευτικής ασυλίας, δεν επιταχύνει τις διευκολύνσεις για επενδύσεις οι οποίες χρειάζονται μήνες για να ξεκινήσουν, δεν καταπολεμά τη γραφειοκρατία κ.ο.κ. 
Οι Γερμανοί πολιτικοί λένε μέσω των δημοσιογράφων αυτά που αποφεύγουν να πουν οι ίδιοι, σεβόμενοι τον πολιτικό πολιτισμό. Αυτή η κλιμάκωση του φαινομένου το τελευταίο διάστημα συνδέεται επίσης με το γεγονός ότι δεν ξεμπλοκάρει ο προϋπολογισμός για το 2014, καθώς δεν γίνονται αυτά που πρέπει να γίνουν. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επίκειται Σύνοδος Κορυφής τον Οκτώβριο, οπότε η γερμανική πλευρά καλλιεργεί το κλίμα για περαιτέρω πίεση στην ελληνική κυβέρνηση. Συν τοις άλλοις, είναι σε πλήρη εξέλιξη η προεκλογική περίοδος στη Γερμανία». 
<a href="http://tvxs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Spiegel αδειάζει Σαμαρά, κυβέρνηση: Ανίκανοι και υποκριτές

«Ανίκανοι να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις οι πολιτικοί της Ελλάδας χωρίς την απειλή της παύσης της χρηματοδότησης από την τρόικα», α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ράμπο και το Ισλάμ.

Ellada simera 0 Ισλάμ, κόσμος 19:25

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/35/136988-ramboiiicredits.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="imagecache imagecache-node_image" height="358" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/35/136988-ramboiiicredits.jpg" title="Ο Ράμπο και το Ισλάμ. Της Ελεάννας Ιωαννίδου " width="640" /></a></div>
 
Της Ελεάννας Ιωαννίδου 
 
 
Στη «βραβευμένη» ως την πιο αιματηρή – ως τότε - ταινία «ΡΑΜΠΟ 3», στο τελευταίο πλάνο, υπήρχε η αφιέρωση στους Μουτζαχεντίν, τους «αγωνιστές της ελευθερίας του Αφγανιστάν». Ήταν η εποχή, όπου οι ΗΠΑ ενίσχυαν τους ισλαμιστές ενάντια στον κόκκινο εχθρό. Η αφιέρωση αυτή αντικαταστάθηκε μετά την 9/11 από μία άλλη που αναφερόταν στο γενναίο λαό του Αφγανιστάν. Σήμερα, οι ΗΠΑ φαίνονται να λησμονούν τον περίφημο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και να συντάσσονται και πάλι με την ολοκληρωτική και σκοταδιστική Αλ Κάιντα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επέμβαση στη Συρία δρομολογείται, γιατί οι ΗΠΑ και το Ισραήλ επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος ή ότι απλά επικρατεί εκείνο το τμήμα της διεθνούς πολιτικής ελίτ που επωφελείται πάντα από τους πολέμους. Έχει, όμως, ξεχωριστό ενδιαφέρον να εστιάσουμε στην διχοτόμηση της κοινής γνώμης για τη σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. 
 
Στο δημόσιο διάλογο που έχει αναπτυχθεί, είναι εντυπωσιακό με πόση ευκολία επιλέγουμε πλευρά σε έναν παραδοσιακά αραβικό δυσεπίλυτο γρίφο, όπου για ακόμη μια φορά το δίπολο είναι Στρατός ή Ισλάμ, με άλλα λόγια Σκύλλα ή Χάρυβδη. Φαίνεται πως, εκτός από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ούτε το πολύ πρόσφατο παρελθόν, η επέμβαση στη Λιβύη ή η εξέγερση στην Αίγυπτο, δεν μας έχει διδάξει πως το δίκιο της μιας πλευράς ενδέχεται να μην είναι και τόσο δίκαιο και πως, όταν η βία αντιμετωπίζεται με περισσότερη βία, το μόνο απτό αποτέλεσμα είναι πολλές ανθρώπινες τραγωδίες. 
Η εξήγηση για την υιοθέτηση του διλλήματος από την κοινή γνώμη, με την απλοϊκή βάση της μικρότερης απώλειας, εδράζεται μάλλον στη συλλογική μας ανοχή στη βία. Έχουμε εθιστεί, ως κοινωνία, στο να λύνουμε τις διαφορές μας με το αίμα και να παίρνουμε εύκολα πλευρά. Λησμονώντας πως η στρατιωτική επέμβαση, αλλά και η πλήρης αποχή, της διεθνούς κοινότητας θα στοιχίσει αθώες ανθρώπινες ζωές, πιστεύουμε ενδόμυχα ότι το αίμα μπορεί να ξεπλυθεί μόνο με περισσότερο αίμα. Έτσι, είμαστε πρόθυμοι να υπακούσουμε στα κελεύσματα της ιδεοληψίας μας, διαλέγοντας με ευκολία πλευρά –να παταχθούν οι κακοί- και ξεχνώντας ότι πίσω από βαρύγδουπες γεωστρατηγικές αναλύσεις κρύβεται καταστροφή και θάνατος. 
Εκτός, όμως, από τη στρατιωτική δικτατορία και τους φονταμενταλιστές, υπάρχει στη Συρία, όπως σε κάθε σύρραξη, και μια τρίτη πλευρά. Είναι αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «παράπλευρες απώλειες»: οι χιλιάδες άμαχοι νεκροί, τραυματίες και πρόσφυγες, οι διαλυμένες οικογένειες, τα παιδιά που ζουν τη φρίκη (και θα τη ζήσουν πιθανά και στην Ευρώπη, αν φτάσουν, αναζητώντας καταφύγιο), οι γυναίκες που τις βιάζουν –κυριολεκτικά και ηθικά- και οι μεν και οι δε, είναι όσοι δεν τους αφορούν οι αιτίες και οι σκοποί, παρά μόνο οι απτές άμεσες συνέπειες του πολέμου. Μ’ αυτήν την πλευρά πρέπει να είναι η Ευρώπη. Σε έναν τόσο άδικο πόλεμο, αν υπηρετείς την αξία του ανθρώπου, οφείλεις να είσαι εναντίον όλων των αντιμαχόμενων. 
Αν η διεθνής κοινότητα ήθελε πράγματι η επέμβασή της να είναι «ανθρωπιστική», όπως αποκαλείται από κάποιους, δεν θα στάθμιζε, ούτε θα διακινδύνευε, ανθρώπινες ζωές. Στόχος της έπρεπε να είναι ο αφοπλισμός όλων των πλευρών. Κι αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί με ενίσχυση του ενός απέναντι στον άλλο σε μια εμφύλια σύρραξη. Τα όπλα, όμως, που βρίσκονται στα χέρια των αντίπαλων πλευρών, δεν φύτρωσαν στη Συρία. 
Προέρχονται (και) από ευρωπαϊκές εταιρίες. Αυτές τις μέρες πέρασε από την Τουρκία ένα κονβόι με όπλα, πληρωμένα από χώρες του Κόλπου. Ακόμα και τώρα δεν είναι αργά να αποκλειστούν από τη διεθνή κοινότητα οι δίοδοι πολεμικού ανεφοδιασμού όλων των πλευρών, πολλώ δε μάλλον να μην ενισχυθεί με στρατιωτική επέμβαση η πολεμική επιχείρηση της Αλ Κάιντα. 
Μπορεί να κατηγορηθώ ως αθεράπευτα ρομαντική, γιατί αναπολώ ένα δυναμικό ευρωπαϊκό κίνημα που υπήρχε στα χρόνια του ψυχρού πολέμου για τον αφοπλισμό όλων των πλευρών, το οποίο φαίνεται να κατέρρευσε μαζί με το τείχος του Βερολίνου. 
Ας μην στεκόμαστε άλλο αμήχανοι μπροστά στα νέα διλλήματα, τα οποία, όμως, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παλιά: στο τέλος της ημέρας, ο Ράμπο πάντα επιστρέφει σπίτι του, αφήνοντας πίσω του πτώματα και ερείπια. 
<a href="http://tvxs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Ράμπο και το Ισλάμ.

Της Ελεάννας Ιωαννίδου Στη «βραβευμένη» ως την πιο αιματηρή – ως τότε - ταινία «ΡΑΜΠΟ 3» , στο τελευταίο πλάνο, υπήρχε η αφιέρωση στου...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανόφιλοι και γερμανόφιλοι, τα έκαναν θάλασσα.

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ελλάδα, Εξωτερική Πολιτική 19:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN5De7tVQbqfRr8qY6VQLpiXXyr61OiNzTIfnVWZFgJ08_ae6UzwaKVbg_9GBw8XL8I6uGPn2A7HA9i9W7TaDAECvB9xFzMNY8hoTonqcsUWRwXb0fPeq_aqo5n2lAwWBf8yjN-GoZCxG9/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF378.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN5De7tVQbqfRr8qY6VQLpiXXyr61OiNzTIfnVWZFgJ08_ae6UzwaKVbg_9GBw8XL8I6uGPn2A7HA9i9W7TaDAECvB9xFzMNY8hoTonqcsUWRwXb0fPeq_aqo5n2lAwWBf8yjN-GoZCxG9/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF378.jpg" /></a></div>
 
Του Σ. Κούλογλου 
 
Την ρημαγμένη, στα γόνατα Ελλάδα του 19ου αιώνα, αρχίζει να θυμίζει η σημερινή κυβέρνηση. Τότε ήταν το ρωσόφιλο, το γαλλόφιλο και το αγγλόφιλο κόμμα. Τώρα είναι ο Σαμαράς που είδε την σωτηρία στις ΗΠΑ, την ίδια ώρα που ο Στουρνάρας παίρνει αποστάσεις από το Μαξίμου, ακολουθώντας κατά γράμμα τους Γερμανούς. Προηγουμένως, και τα δύο “κόμματα” τα έχουν κάνει θάλασσα, προσθέτοντας εχθρούς και αφαιρώντας φίλους, όπως έδειξε και το χθεσινό δημοσίευμα του Spiegel. 
 
Μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, το κούρεμα του χρέους πήγαινε να γίνει η νέα μεγάλη εθνική ιδέα. Υποτίθεται ότι οι ξένοι δανειστές, με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς, θα εκτιμούσαν την συμμόρφωση της κυβέρνησης με όλες τις υποδείξεις. Ετσι, μετά τις γερμανικές εκλογές, θα κούρευαν γενναία το ελληνικό χρέος, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Αυτό είχε αφήσει να εννοηθεί η Μέρκελ στον Σαμαρά, ή τουλάχιστον αυτό είχε μεταφέρει ο πρωθυπουργός στους κυβερνητικούς εταίρους Βενιζέλο- Κουβέλη, προκειμένου να τους πείσει να καταπιούν όλα τα ενδιάμεσα, επαχθή μέτρα και μνημόνια. 
Ομως μέσα στο καλοκαίρι συνέβησαν δύο εξελίξεις. Πρώτον, η Μέρκελ βεβαιώθηκε ότι ο “άνθρωπος της στην Αθήνα” δεν είχε καν τον χρόνο για να προχωρήσει σε τίποτα τυχοδιωκτισμούς με πρόωρες εκλογές, ιδέα με την οποία φλερτάριζε τον Ιούνιο το ακροδεξιό επιτελείο του Μαξίμου, όταν έβαζε το λουκέτο στην ΕΡΤ. Η Γερμανίδα καγκελάριος είχε πλέον στο χέρι τον Ελληνα πρωθυπουργό, που έχει χάσει όλα τα διαπραγματευτικά του ατού. 
Ο έρωτας Μέρκελ- Σαμαρά έμελλε να τελειώσει και από μια δεύτερη άγαρμπη κίνηση της ελληνικής πλευράς. Στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον, ο Ελληνας πρωθυπουργός και η ελληνική κατάρρευση χρησιμοποιήθηκαν από τον Ομπάμα για να ανοίξει μέτωπο με την Μέρκελ, για τον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Την ώρα που ο Α. Σαμαράς σχημάτιζε την βεβαιότητα ότι το υπό αμερικανική επιρροή ΔΝΤ θα ανάγκαζε τους Ευρωπαίους εταίρους να αποδεχθούν το κούρεμα του ελληνικού χρέους η γερμανική πλευρά εξαγριώθηκε με τον "διπρόσωπο” πρωθυπουργό, που άλλα λέει μέσα στη χώρα και άλλα έξω, άλλα στο Βερολίνο και άλλα στην Ουάσιγκτον. Αυτό ακριβώς που έγραφε χθες το Spiegel, όταν κατηγορούσε τον Σαμαρά ότι «στο εσωτερικό διαφωνεί  με τις μειώσεις στον προϋπολογισμό και υποστηρίζει πως τα επιβάλλει η Ε.Ε.» και οι ευρωπαίοι εταίροι, για να επωφεληθεί πολιτικά. 
Με την επιστροφή της ελληνικής αποστολής από την Ουάσιγκτον, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και παπαγαλάκια άρχισαν να παρουσιάζουν το κούρεμα ως βεβαιότητα, πράγμα που επίσης εξαγρίωσε την γερμανική πλευρά. «Γιάννη δεν θα σου δώσω ούτε ένα σεντς», τηλεφώνησε εκνευρισμένος ο Σόιμπλε στον Στουρνάρα. Για του λόγου το αληθές, το Βερολίνο έστειλε στην Αθήνα τον Γ.Ασμουσεν από την ΕΚΤ, που μετέφερε στους συνομιλητές του στην Αθήνα τη γερμανική γραμμή: ξεχάστε το κούρεμα, συνεχίστε τη λιτότητα, προετοιμαστείτε για πολυετές μνημόνιο. Για να δείξει μάλιστα ότι ο Σόιμπλε  το εννοεί όταν απειλεί ότι δεν θα δώσει φράγκο, ο Γ.Ασμουσεν ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να δοθούν τα χρήματα που περισσεύουν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για την κάλυψη του αναμενόμενου χρηματοδοτικού κοινού, μέτρο στο οποίο προσέβλεπε η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει νέα επαχθή μέτρα λιτότητας, αβάσταχτα πολιτικά. Ετσι κάπως το ναυάγιο ολοκληρώθηκε. 
Η κατάρρευση του κουρέματος- νέας μεγάλης ιδέας του έθνους έχει αποθεώσει την κρίση στρατηγικής που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση, αλλάζοντας το πολιτικό σκηνικό. Πως άραγε να πειστεί το πόπολο να δεχθεί και νέα μέτρα, όταν από την άκρη του τούνελ έχει εξαφανιστεί ακόμη και ο Γερμανός κουρέας; Το αδιέξοδο λειτούργησε καταλυτικά για να εμφανιστεί το τοπίο του 19ου αιώνα: ο μεν Στουρνάρας έτρεξε να υιοθετήσει πλήρως την γερμανική θέση Σόιμπλε απορρίπτοντας το κούρεμα που o ίδιος εμμέσως προέβλεπε και ευχόταν δέκα μέρες πριν, κάνοντας λόγο για κάποιο νέο πακέτο περιορισμένου ύψους. Ετσι ξαφνικά μετατράπηκε σε αγαπημένο παιδί των γερμανικών ΜΜΕ τα οποία,όπως και το χθεσινό Spiegel, τα βάζουν μόνο με την παλιά πολιτική ελίτ και καθόλου με τον άνθρωπο που δεν έχει κάνει τίποτα για την φοροδιαφυγή, τα καύσιμα κλπ. Αν δεν δούμε τον "Γιάννη" σε κανένα γερμανόφιλο πολιτικό σχήμα, σίγουρα έχει εξασφαλισμένο κάποιο διεθνές πόστο, με τις ευλογίες του "Βόλφανγκ". 
Αντίθετα ο ο Σαμαράς ξαναθυμήθηκε το αντιμνημονιακό του παρελθόν διαρρέοντας σε φιλικά μέσα ότι θέλει<a href="http://tvxs.gr/news/ellada/%C2%ABantimnimoniakoi%C2%BB-skliroi-kai-fanatismenoi"> </a>«να τελειώνει με την τρόικα» και ότι στηρίζει τις ελπίδες του στο νέο ταξίδι του στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι της φιλοαμερικανικής στροφής Σαμαρά, είχε προηγηθεί δημοσκόπηση στο Βήμα, η οποία εμφάνιζε την πλειοψηφία της κοινής γνώμης να θεωρεί πλέον φιλική χώρα τις ΗΠΑ, με την Γερμανία να συγκεντρώνει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες μετά την Τουρκία. 
Η μεγαλύτερη όμως γκάφα των μαθητευόμενων successστοράδων είναι ότι με τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις και τις απρόσεκτες διπλωματικές κινήσεις, έφεραν την Ελλάδα στο επίκεντρο της προεκλογικής διαμάχης στην Γερμανία. Αυτό όχι μόνο ανάγκασε την Μέρκελ να επαναλάβει αρκετές φορές ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κούρεμα, γεγονός που κάνει δυσκολότερη την αλλαγή της θέσης της μετά τις εκλογές, αν υπάρχει ακόμη μια τέτοια περίπτωση. Το βασικό είναι ότι το στερεότυπο των κακών, σπάταλων Ελληνων οι οποίοι μπήκαν στην ευρωζώνη από την πίσω πόρτα και στους οποίους η Γερμανία δεν πρόκειται να δώσει άλλη ¨βοήθεια” επανήλθε ξανά με μεγάλη ένταση, την ώρα που το ίδιο το Βερολίνο παραδέχεται επισήμως ότι η Γερμανία έχει κάνει χρυσές δουλειές από την κρίση της ευρωζώνης. Η κατάληξη αυτή καθώς και το γεγονός ότι ούτε οι “Αμερικανόφιλοι” ούτε οι “Γερμανόφιλοι” τολμούν να πουν στην γερμανική κοινή γνώμη την αλήθεια για τα γερμανικά κέρδη και την ελληνική τραγωδία, τους καθιστά υπεύθυνους για την νέα αυτή εθνική ταπείνωση. 
<a href="http://tvxs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αμερικανόφιλοι και γερμανόφιλοι, τα έκαναν θάλασσα.

Του Σ. Κούλογλου Την ρημαγμένη, στα γόνατα Ελλάδα του 19ου αιώνα, αρχίζει να θυμίζει η σημερινή κυβέρνηση. Τότε ήταν το ρωσόφιλο, το...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Η μπλόφα του Ομπάμα στη Συρία

Ellada simera 1 Ανατολική Μεσόγειος 17:02

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe5NddahzD8aee9p2DlNnPmGGml5cO0MOad4WCF4utEXA2l13KR9tycD4P61NICZCIdDNEeKNQ8FfT0GhbjRckve93gpMJTE5QwAFC5LJqW9fNNTMQCk8Wos69rJj0R_e18ZaIXGPgOHaR/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF379.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe5NddahzD8aee9p2DlNnPmGGml5cO0MOad4WCF4utEXA2l13KR9tycD4P61NICZCIdDNEeKNQ8FfT0GhbjRckve93gpMJTE5QwAFC5LJqW9fNNTMQCk8Wos69rJj0R_e18ZaIXGPgOHaR/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF379.jpg" /></a></div>
 
του George Friedman* 
 
Η «κόκκινη» γραμμή Ομπάμα και πώς τώρα κρίνεται η αξιοπιστία των ΗΠΑ. Γιατί διστάζει η υπερδύναμη και ποιο ρίσκο παίρνει αν δεν δράσει. Τα δεδομένα στο γεωστρατηγικό παιχνίδι, η «συμμαχία προθύμων» και ο ρόλος του ΟΗΕ. Γράφει ο G. Friedman. 
 
Εικόνες μεγάλου αριθμού θυμάτων προέκυψαν στη Συρία την τελευταία εβδομάδα. Θεωρήθηκε ότι θανατηφόρα αέρια προκάλεσαν τους θανάτους των θυμάτων, που σύμφωνα με κάποιους ανέρχονται σε εκατοντάδες. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι οι φωτογραφίες ήταν πλαστές, ενώ άλλοι ότι υπεύθυνοι ήταν οι επαναστάτες. Η κυρίαρχη άποψη, ωστόσο, παραμένει πως το καθεστώς του Άσαντ έχει την ευθύνη γι' αυτήν την επίθεση. 
<a href="http://air.euro2day.gr/cov/fr/friedman-stratfor-180new_114134_345220_b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Stratfor: Η μπλόφα του Ομπάμα στη Συρία - Το διακύβευμα της αξιοπιστίας" border="0" class="article-image" src="http://air.euro2day.gr/cov/fr/friedman-stratfor-180new_114134_345220_b.jpg" /></a>Μέχρι τώρα, οι ΗΠΑ απέφευγαν να εμπλακούν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Αυτό δεν έγινε επειδή η Ουάσιγκτον έχει κάποια συμπάθεια για το καθεστώς του Άσαντ. Αντίθετα, οι στενοί δεσμοί της Δαμασκού με το Ιράν και τη Ρωσία δίνουν στις ΗΠΑ λόγο για να είναι εχθρικές απέναντι στη Συρία. Επιπροσθέτως, η Ουάσιγκτον συμμετείχε στην προσπάθεια να απομακρυνθούν τα συριακά στρατεύματα από τον Λίβανο. 
Οι ΗΠΑ έχουν πλέον μάθει να μην τις απασχολούν μόνο τα εχθρικά καθεστώτα, αλλά και το τι θα μπορούσε να τα ακολουθήσει. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Λιβύη έδωσαν το μάθημα ότι η ανατροπή ενός καθεστώτος σημαίνει ότι πρέπει να ζήσεις με έναν ατελή διάδοχο. 
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η γρήγορη αλλαγή του καθεστώτος οδήγησε στην εμπλοκή των ΗΠΑ σε εμφυλίους πολέμους, τα αποτελέσματα των οποίων δεν άξιζαν το τίμημα. Στην περίπτωση της Συρίας, οι αντάρτες είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, των οποίων οι καλύτερα οργανωμένες φυλές έχουν δεσμούς με την Αλ Κάιντα. 
Επιπλέον, όπως συχνά συμβαίνει, πολλοί στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη είναι συγκλονισμένοι από τη φρίκη του εμφυλίου και κάποιοι από αυτούς καλούν τις ΗΠΑ να κάνουν κάτι. Οι ΗΠΑ είναι διστακτικές να απαντήσουν στο κάλεσμα. Όπως αναφέρθηκε, η Ουάσιγκτον δεν έχει κάποιο άμεσο ενδιαφέρον για την έκβαση, καθώς όλα τα πιθανά αποτελέσματα είναι αρνητικά γι' αυτήν. Επίσης, αυτοί που είναι πιο εμφατικοί ότι κάτι πρέπει να γίνει για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να καταδικάσουν τις ΗΠΑ όταν θα αρχίσουν να σκοτώνουν ανθρώπους για να σταματήσουν τους σκοτωμούς. Άνθρωποι θα πεθάνουν σε κάθε τέτοια επέμβαση, όμως απλώς δεν υπάρχουν «καθαροί» τρόποι να τελειώσεις έναν εμφύλιο πόλεμο. 
<h3>
Οι κόκκινες γραμμές του Ομπάμα και ο Άσαντ</h3>
Ως εκ τούτου, ο πρόεδρος Ομπάμα υιοθέτησε μια πολύ προσεκτική στρατηγική. Είπε ότι οι ΗΠΑ δεν θα εμπλακούν άμεσα στη Συρία, εκτός και αν το καθεστώς του Άσαντ έκανε χρήση χημικών όπλων, δηλώνοντας με μεγάλο βαθμό σιγουριάς ότι δεν θα χρειαστεί να εμπλακεί. Σε τελική ανάλυση, ο Σύριος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ έχει ήδη επιβιώσει από δύο εμφυλίους και κάθε άλλο παρά έχει νικηθεί. Το μόνο που θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε ήττα είναι η ξένη επέμβαση, ειδικά από τις ΗΠΑ. Θεωρούνταν, λοιπόν, ότι δεν θα έκανε το μόνο πράγμα που ο Ομπάμα υποστήριξε ότι θα προκαλούσε εμπλοκή των ΗΠΑ. 
Ο Άσαντ είναι αδίστακτος άνθρωπος. Δεν θα δίσταζε να κάνει χρήση χημικών όπλων, αν αυτό απαιτούνταν. Είναι όμως και πολύ λογικός. Θα έκανε χρήση χημικών αν αυτή ήταν η μόνη του επιλογή. Αυτήν τη στιγμή, είναι δύσκολο να δούμε ποια απελπιστική κατάσταση τον οδήγησε στο να χρησιμοποιήσει χημικά ρισκάροντας το χειρότερο. 
Οι αντίπαλοί του είναι το ίδιο αδίστακτοι και μπορούμε να τους φανταστούμε να χρησιμοποιούν χημικά όπλα για να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να εμπλακούν και να τον εκδιώξουν. Όμως η ικανότητά τους να έχουν πρόσβαση σε χημικά όπλα είναι αβέβαιη και αν αποκαλυπτόταν θα μπορούσε να τους στοιχίσει τη στήριξη της Δύσης. 
Είναι πιθανόν ότι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι του συριακού στρατού χρησιμοποίησαν χημικά όπλα, χωρίς να το γνωρίζει ή να το θέλει ο Άσαντ. Είναι ακόμα πιθανό οι απώλειες να είναι πολύ λιγότερες από αυτές που ισχυρίζονται. Όπως επίσης και κάποιες φωτογραφίες να είναι παραποιημένες. 
Όλα αυτά είναι πιθανά, όμως απλώς δεν ξέρουμε τι είναι αλήθεια. Το πιο σημαντικό είναι ότι κυβερνήσεις μεγάλων χωρών, όπως της Γαλλίας και της Βρετανίας, ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν πως ο Άσαντ έκανε την επίθεση. Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, σε ομιλία του στις 26 Αυγούστου, έχτισε την υπόθεση για μια στρατιωτική απάντηση, ενώ αναφέρθηκε και στην επίθεση του καθεστώτος χαρακτηρίζοντάς την αδιαμφισβήτητη. Επιπλέον ισχυρίστηκε ότι οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις των ΗΠΑ βασίζονται στα γεγονότα. 
Ο Άσαντ, εν τω μεταξύ, συμφώνησε να επιτρέψει στους επιθεωρητές του ΟΗΕ να εξετάσουν τις αποδείξεις επιτόπου. Σε τελική ανάλυση, όσοι αντιτίθενται στον Σύριο πρόεδρο θα ισχυριστούν ότι οι οπαδοί του συγκάλυψαν την ενοχή του και οι αντάρτες θα πουν το ίδιο αν οι επιθεωρητές αποφανθούν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις γι' αυτήν την επίθεση. 
Η αλήθεια έχει πολιτικοποιηθεί και όποιος ισχυριστεί ότι την έχει βρει, όποια και αν είναι αυτή, θα κατηγορηθεί ότι ψεύδεται. Παρ' όλα αυτά, η κυρίαρχη ιστορία είναι ότι ο Άσαντ έκανε την επίθεση, σκοτώνοντας εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά και περνώντας τη γραμμή που ο Ομπάμα είχε θέσει καθαρά. 
Οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει να πάνε το θέμα στον ΟΗΕ. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα κάνει μια προσπάθεια να δείξει ότι δρα με τη στήριξη του ΟΗΕ. Όμως γνωρίζει ότι δεν θα πάρει τη στήριξη των Ηνωμένων Εθνών. Οι Ρώσοι, σύμμαχοι του Άσαντ και αντίπαλοι των στρατιωτικών επεμβάσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, θα θέσουν βέτο σε οποιαδήποτε πρόταση για επέμβαση. 
Οι Κινέζοι, που δεν είναι κοντά στον Άσαντ, αλλά επίσης αντιτίθενται στις στρατιωτικές επεμβάσεις, πιθανότατα θα τους στηρίξουν. Ανεξάρτητα από το αν οι κατηγορίες είναι αληθινές, οι Ρώσοι θα τις αμφισβητήσουν και θα θέσουν βέτο σε όποια δράση. Η προσφυγή λοιπόν στον ΟΗΕ αγοράζει μόνο χρόνο. Με ενδιαφέρον παρατηρούμε ότι οι ΗΠΑ δήλωσαν την Κυριακή ότι είναι αργά για τη Συρία να δώσει πρόσβαση στους επιθεωρητές. Ο αποκλεισμός αυτής της πιθανότητας, δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι ΗΠΑ δείχνουν σκληρές και στην πραγματικότητα φτιάχνει μια κατσταση όπου επιβάλλεται να είναι σκληρές. 
<h3>
Οι συνέπειες στη Συρία και ευρύτερα</h3>
Το ζήτημα πλέον δεν είναι μόνο η Συρία. Οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση που τις δεσμεύει να επέμβουν. Αν δεν δράσουν εκεί που υπάρχει καθαρή παραβίαση των συνθηκών, ο Μπ. Ομπάμα αυξάνει την πιθανότητα πολέμου με άλλες χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. 
Ένα από τα μέσα που θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν για «συνετίσουν» αυτές τις χώρες, χωρίς να οδηγηθούν σε πόλεμο, είναι το να θέτουν τους όρους που θα προκαλούσαν επέμβαση, επιτρέποντας στην άλλη πλευρά να μην περάσει αυτήν την κόκκινη γραμμή. Αν αυτές οι χώρες πιστέψουν ότι οι ΗΠΑ μπλοφάρουν, τότε η πιθανότητα λάθος υπολογισμού αυξάνεται. Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να θέσει μια κόκκινη γραμμή, την παραβίαση της οποίας δεν θα ανεχόταν, όπως ένας πύραυλος της Βόρειας Κορέας οπλισμένος με πυρηνική κεφαλή, όμως η άλλη πλευρά θα μπορούσε να αποφασίσει ότι είναι άλλη μία Συρία και να περάσει τη γραμμή. Η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να επιτεθεί, κάτι που δεν θα ήταν αναγκαίο αν δεν είχε αποκαλυφθεί η μπλόφα της στη Συρία. 
Υπάρχουν επίσης ερωτήματα για τη Ρωσία και το Ιράν. Και οι δύο έχουν επενδύσει πολλά στη στήριξη του Άσαντ. Μπορεί και οι δύο να ανταποδώσουν αν κάποιος επιτεθεί στη Συρία. Υπάρχουν ήδη φήμες στη Βηρυττό ότι το Ιράν είπε στη Χεζμπολάχ να αρχίσει να συλλαμβάνει Αμερικανούς αιχμαλώτους αν οι ΗΠΑ επιτεθούν στη Συρία. 
Η Ρωσία έχει ήδη δείξει στην υπόθεση Σνόουντεν αυτό που ο Ομπάμα θεωρεί εχθρική πρόθεση. Αν επιτεθεί, επομένως, πρέπει να προετοιμαστεί για ρωσικά αντίμετρα. Αν πάλι δεν επιτεθεί, πρέπει να περιμένει ότι οι Ρώσοι και οι Ιρανοί θα το εκλάβουν ως αδυναμία. 
Η Συρία δεν ήταν ζήτημα που επηρέαζε τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ, μέχρι τη στιγμή που ο Ομπάμα έθεσε κόκκινη γραμμή. Με αυτόν τον τρόπο κατέστησε το θέμα πολύ πιο σημαντικό, καθώς η αξιοπιστία των δηλώσεών του είναι ζωτικής σημασίας. Το πρόβλημα του Ομπάμα είναι ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιτίθενται στη στρατιωτική επέμβαση, ενώ ούτε το Κογκρέσο είναι εντελώς θετικό. Επιπλέον, αυτοί που τώρα πιέζουν τις ΗΠΑ δεν θα επωμιστούν το φορτίο μιας στρατιωτικής παρέμβασης, ούτε και θα είναι υπόλογοι απέναντι στην κριτική για τις αναπόφευκτες απώλειες αμάχων που θα προκύψουν και είναι ανεξάρτητες της καθαρότητας των προθέσεων. 
Η ερώτηση επομένως είναι τι θα κάνουν οι ΗΠΑ και η νέα συμμαχία των προθύμων αν η κόκκινη γραμμή έχει όντως ξεπεραστεί. Το φανταστικό σενάριο είναι ότι μια σειρά αεροπορικών επιδρομών, που θα καταστρέψουν μόνο τα χημικά όπλα, θα εκτελεστεί τόσο τέλεια που θα σκοτώσει μόνο όσους αξίζουν να πεθάνουν. Αλλά είναι δύσκολο να διακρίνεις την ανθρώπινη ψυχή από ύψος 10.000 ποδών. Θα υπάρξουν θάνατοι και οι ΗΠΑ θα κατηγορηθούν γι' αυτούς. 
<h3>
Τα στρατιωτικά δεδομένα</h3>
Η στρατιωτική διάσταση είναι δύσκολο να καθοριστεί καθώς η αποστολή δεν είναι ξεκάθαρη. Λογικά, ο στόχος πρέπει να είναι η καταστροφή των χημικών όπλων και των συστημάτων ανάπτυξής τους. Αυτό είναι λογικό, όμως το πρόβλημα είναι να βρεθούν οι τοποθεσίες όπου όλα τα χημικά αποθηκεύονται. Υποθέτω ότι τα περισσότερα βρίσκονται υπόγεια, γεγονός που θέτει ένα μεγάλο πρόβλημα πληροφοριών. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέλεια πληροφόρηση και ότι οι αποφασίζοντες την εμπιστεύονται, το να χτυπήσεις κρυμμένους υπόγειους στόχους είναι δύσκολο. 
Υπάρχουν συζητήσεις για ένα καθαρό πυραυλικό χτύπημα. Αλλά δεν είναι σίγουρο αν αυτοί μεταφέρουν αρκετά εκρηκτικά για να διαπεράσουν τη θωράκιση. Τα αεροσκάφη φέρουν πιο ουσιώδη οπλισμό και είναι πιθανόν στρατηγικά βομβαρδιστικά να απογειωθούν για να χτυπήσουν αυτούς τους στόχους. 
Ακόμα και έτσι, οι εκτιμήσεις για την προκληθείσα ζημιά είναι δύσκολες. Πώς ξέρες ότι κατέστρεψες τα χημικά, ότι ήταν πράγματι εκεί και ότι κατέστρεψες την εγκατάσταση στην οποία βρίσκονταν; Επιπρόσθετα, υπάρχουν πολλές εγκαταστάσεις, αρκετές από αυτές θα είναι κοντά σε περιοχές αμάχων και πολλά πυρομαχικά θα πάνε σε λάθος στόχους. Οι επιθέσεις μπορεί να αποδειχθούν πιο θανατηφόρες από ό,τι ήταν τα χημικά. Τέλος, η επίθεση θα κάνει τον Άσαντ να χάσει κάθε κίνητρο να μην κάνει χρήση χημικών όπλων. Αν αρχίσει να πληρώνει το κόστος της χρήσης τους, τότε θα τα χρησιμοποιήσει. «Τα γάντια θα βγουν» και από τις δύο πλευρές καθώς ο Άσαντ θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τα χημικά του όπλα πριν αυτά καταστραφούν. 
Ένας πόλεμος για τα χημικά έχει μια έμφυτη παράνοια. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά, τα οποία προφανώς δεν μπορούν να καταστραφούν από τον αέρα. Το πρόβλημα θα είναι η ύπαρξη ενός καθεστώτος που τα χρησιμοποιεί. Είναι δύσκολο να φανταστείς πώς μια επίθεση στα χημικά μπορεί να αποφευχθεί να οδηγήσει σε επίθεση στο καθεστώς και τα καθεστώτα δεν πέφτουν από τον αέρα. Για να τα καταφέρεις απαιτούνται στρατεύματα. 
Επιπλέον, τα καθεστώτα που ανατρέπονται πρέπει να αντικατασταθούν και δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτοί που θα αντικαταστήσουν τον Άσαντ θα είναι ευγνώμονες απέναντι σε αυτούς που τον ανέτρεψαν. Αρκεί κάποιος να θυμηθεί τη Shia στο Ιράκ, που πανηγύρισε την πτώση του Σαντάμ και μετά άρχισε ένοπλο αγώνα εναντίον των ΗΠΑ. 
Ο εξοπλισμός των ανταρτών θα απέκλειε μια αεροπορική επίθεση και θα ήταν η επιλογή με το μικρότερο ρίσκο. Το πρόβλημα είναι ότι ο πρόεδρος Ομπάμα έχει ήδη πει ότι θα εξοπλίσει τους αντάρτες, οπότε το να το ανακοινώσει ξανά θα επιτρέψει στον Σύριο πρόεδρο να αποφύγει τις συνέπειες από το ότι πέρασε την κόκκινη γραμμή. Επίσης, η επιλογή αυτή αυξάνει τις πιθανότητες ενίσχυσης των οπαδών της τζιχάντ στη Συρία. 
<h3>
Η μπλόφα και το νέο ρίσκο</h3>
Όταν ο Ομπάμα διακήρυξε την κόκκινη γραμμή για τη Συρία και τα χημικά όπλα, υπέθεσε ότι το θέμα δεν θα εμφανιζόταν. Έκανε μια χειρονομία προς εκείνους στην κυβέρνησή του που πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ έχουν ηθική δέσμευση να σταματήσουν μια τέτοια αγριότητα. Έκανε επίσης μια χειρονομία προς όσους δεν θέλουν να εμπλακούν ξανά σε έναν πόλεμο. Ήταν μία από αυτές τις έξυπνες κινήσεις που μπορεί να σκάσουν στα μούτρα του προέδρου αν η υπόθεσή του αποδειχτεί λανθασμένη. Το αν έκανε ο Άσαντ τις επιθέσεις ή οι αντάρτες ή αν κάποιος τις σκηνοθέτησε δεν έχει σημασία. Εκτός και αν ο Ομπάμα βρει αδιάσειστες αποδείξεις ότι ο Άσαντ δεν το έκανε -και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί-, οπότε θα πρέπει είτε να ενεργήσει με βάση την κόκκινη γραμμή που έθεσε, είτε να χαρακτηριστεί ως κάποιος που μπλοφάρει. Η απίστευτη πολυπλοκότητα του να εμπλακείς σε έναν εμφύλιο πόλεμο χωρίς να πέσεις σε τέλμα κάνει αυτήν τη διαδικασία ακόμα πιο σύνθετη. 
Ο Ομπάμα τώρα αντιμετωπίζει τη δεύτερη φορά στην προεδρία του που ο πόλεμος είναι επιλογή. Η πρώτη ήταν στη Λιβύη. Ο τύραννος είναι πλέον νεκρός, αλλά αυτό που ακολούθησε δεν είναι ωραίο. Και η Λιβύη ήταν πολύ απλή σε σχέση με τη Συρία. 
Τώρα πρέπει να επέμβει για να διατηρήσει την αξιοπιστία του. Όμως δεν υπάρχει πολιτική υποστήριξη στις ΗΠΑ γι' αυτό. Πρέπει να αναλάβει στρατιωτική δράση, αλλά όχι τέτοια που θα εμφάνιζε τις ΗΠΑ βίαιες. Πρέπει να ανατρέψει τον Άσαντ, αλλά να μην τον αντικαταστήσει με τους αντιπάλους του. Δεν πίστευε ποτέ ότι ο Άσαντ θα ήταν τόσο απερίσκεπτος. Ανεξάρτητα με το αν ο Άσαντ πράγματι ήταν, υπάρχει συναίνεση ότι ήταν. Αυτή είναι η παρτίδα στην οποία ο πρόεδρος πρέπει να παίξει, επομένως είναι δύσκολο να δούμε πώς μπορεί να αποφύγει τον πόλεμο και να κρατήσει και την αξιοπιστία του. Είναι επίσης δύσκολο να δούμε πώς θα μπορούσε να αναλάβει στρατιωτική δράση χωρίς πολιτική επανάσταση εναντίον του, αν κάτι πάει στραβά, που συνήθως πάει. 
* Ο κ. George Friedman είναι ο ιδρυτής και CEO του αμερικανικού think tank Stratfor. 
<a href="http://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Stratfor: Η μπλόφα του Ομπάμα στη Συρία

του George Friedman* Η «κόκκινη» γραμμή Ομπάμα και πώς τώρα κρίνεται η αξιοπιστία των ΗΠΑ. Γιατί διστάζει η υπερδύναμη και ποιο ρίσκο π...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρωτοφανές ατόπημα

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 17:01

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.makeleio.gr/images/2013/Augoustos/venizelos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.makeleio.gr/images/2013/Augoustos/venizelos.jpg" /></a></div> 
Πρωτοφανής στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά είναι η ωμή δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, με την οποία τάσσεται -ούτε λίγο ούτε πολύ- υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία. Χωρίς να κρατήσει καν τα προσχήματα, όπως έκαναν πάντα οι προκάτοχοί του σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη), ο κ. Βενιζέλος δεν παίρνει καμία απόσταση από τις επιδιώξεις των γερακιών του πολέμου. Εμφανίζεται ως ένας από τους πιο ένθερμους θιασώτες της διεθνούς σταυροφορίας κατά του καθεστώτος Ασαντ. 
«Εχουμε καταδικάσει με απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη και ειδεχθές έγκλημα, παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δηλώνει. 
Το γεγονός ότι η προαναγγελθείσα σταυροφορία κατά της Συρίας δεν έχει λάβει ακόμη ούτε καν τη νομιμοποίηση του ΟΗΕ (όπως είχε συμβεί π.χ. στο Ιράκ) δεν πτοεί τον συνταγματολόγο υπουργό. Προφανώς, του αρκεί η «νομιμοποίηση» που του δίνει η προσκόλληση στο νόμο του ισχυρού. 
Προκαταλαμβάνοντας και τους επιθεωρητές του ΟΗΕ αλλά και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που κρατούν κάποιες επιφυλάξεις, σπεύδει να θεωρήσει δεδομένη την ευθύνη του καθεστώτος για τον τοξικό αφανισμό. Μιλά ως εκπρόσωπος των ηγεμόνων και όχι ως υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική μιας χώρας, που έχει παραδοσιακές σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και επηρεάζεται άμεσα απ' ό,τι συμβαίνει στην περιοχή. 
Για να μην υπάρξει μάλιστα καμία αμφιβολία για το τι πραγματικά εννοεί, διαχωρίζει τη στρατιωτική επίθεση-απάντηση από την πολιτική-ειρηνευτική παρέμβαση. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «πρέπει παράλληλα, ανεξάρτητα από αυτό που αφορά την καθαρή απάντηση στο θέμα των χημικών όπλων, να διαφυλαχθεί η πολιτική διαδικασία». 
«Η στάση του αποτελεί μείζον διπλωματικό ατόπημα, που εκθέτει τη χώρα, διακινδυνεύοντας ζωτικά της συμφέροντα. Σε μια τόσο ευαίσθητη και ευμετάβλητη γεωγραφική ζώνη, η ελληνική πολιτική δεν μπορεί να είναι μονολιθική. Δεν μπορεί φυσικά να ταυτίζεται με ένα αντιλαϊκό καθεστώς, αλλά δεν επιτρέπεται να αγνοεί ή να αδιαφορεί για την άμεση εμπλοκή τρίτων χωρών (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Ισραήλ) και παραγόντων στην ανατροπή του. 
Οφείλει να είναι πολυδιάστατη και φιλειρηνική. Μια διαρκής άσκηση ισορροπίας, που θα εμπεδώνει την περιφερειακή σταθερότητα και θα διευκολύνει την ανοιχτή, δημοκρατική επίλυση του σύνθετου πολιτικού προβλήματος στη Συρία. 
Η Ελλάδα έχει μια παράδοση και μια ιστορία απείρως μεγαλύτερη από τις απόψεις των εκάστοτε κυβερνητών. Κι αυτό οι κυβερνήτες οφείλουν να το ξέρουν και να το σέβονται.  
<a href="http://www.enet.gr/">πηγή</a>

Πρωτοφανές ατόπημα

Πρωτοφανής στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά είναι η ωμή δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου,...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Moskva πλέει προς Α.Μεσόγειο μαζί με 1 Α/Τ και 4 αποβατικά!

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 16:49

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://cdn2.shipspotting.com/photos/middle/0/4/4/1383440.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://cdn2.shipspotting.com/photos/middle/0/4/4/1383440.jpg" width="600" /></a></div>
 
Η ΡΩΣΙΑ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ; 
 
"Πάση δυνάμει" το καταδρομικό του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας το Moskva, από τον Βόρειο Ατλαντικό όπου βρίσκόταν και συμμετείχε σε ασκήσεις με τον ρωσικό Βόρειο Στόλο πλέει προς την Ανατολική Μεσόγειο, όπου αναμένεται να αφιχθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. 
Το Moskva είναι το μοναδικό πλοίο του ρωσικού Στόλου που μπορεί να αντιπαρατεθεί επί ίσοις όροις στα αμερικανικά αντιτορπιλικά Arleign Burke, αλλά και να παράσχει ένα επίπεδο ικανοποιητικής α/α προστασίας "διά παν ενδεχόμενο" στα ρωσικά πλοία που πλέουν στην περιοχή, αφού είναι εξοπλισμένο με την θαλάσσια έκδοση των S-300. 
Από εκεί και πέρα όπως αναφέρουν απόλυτα ασφαλείς πηγές του defencenet.gr από την Μόσχα, ένα ρωσικό αντιτορπιλικό και τέσσερα μεγάλα αρματαγωγά έμφορτα με πεζοναύτες, ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ, αλλά και εφόδια για την Συρία απέπλευσαν ήδη ή αποπλέουν τις επόμενες 24 ώρες για την Συρία! 
Μεταξύ 31/08 και 6/09 θα περάσουν όλα τα πλοία στο Αιγαίο και από εκεί και πέρα θα κατευθυνθούν στην Α.Μεσόγειο. 
Το αντιτορπιλικό είναι το Admiral Panteleyev (ΦΩΤΌ), το οποίο ανήκει στο Στόλο του Ειρηνικού, αλλά εδώ και μερικούς μήνες έχει αποσπαστεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Μαύρης Θάλασσας. Είναι της κλάσης Udaloy I και εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1990.. 
Ο οπλισμός του πραγματικά εντυπωσιακός: 
Μήκος:163 m 
Μηχανές: 2 shaft COGAG, 4 gas turbines, 120,000 hp 
Ταχύτητα: 35 kt 
Ακτίνα δράσης:10500 nm at 14 kt 
Πλήρωμα:300 
Πυραυλικός Εξοπλισμός: 
• 8 (2 x 4) SS-N-14 Silex, 
• 64 (8 x 8 κάθετα εκτοξευόμενοι) SA-N-9 Gauntlet α/α πύραυλοι 
• 2 x Kortik SAM (SA-N-11) αντιαεροπορικοί πύραυλοι 
Πυροβόλα: 
• 2 x 1 100mm/70cal DP 
• 4 x 30mm AA guns 
Τορπίλες: 
• 2 x 4 553mm Torpedo tubes ( RPK-2 Viyuga/ SS-N-15) 
• 2 xRBU-6000 anti submarine rocket launchers 
Ελικόπτερα: 2 Ka-27 'Helix' 
Tα αρματαγωγά είναι της κλάσης Alligator, και πρόκειται για το Novocherkassk, Nikolai Filchenko του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας και το Ropucha (πρώτο της ομώνυμης κλάσης) και Minsk που είναι του Βόρειου Στόλου αποσπασμένα στην Μαύρη Θάλασσα. 
Η κλάση Ropucha περιγράφεται ως μεγάλο αποβατικό σκάφος. Τα σκάφη ναυπηγήθηκαν στην Πολωνία στα ναυπηγεία του Gdansk. Είναι σχεδιασμένα για αποβατικές επιχειρήσεις σε αιγιαλό και μπορούν να μεταφέρουν έως και 450 τόνους φορτίου, ενώ μπορούν να μεταφέρουν έως 25 ΤΟΜΑ και ΤΟΜΠ. 
Είναι σκάφη μέγιστου εκτοπίσματος 4.090 τόνων (έμφορτα) και έχουν μήκος 112 μέτρων, ενώ το κανονικό τους εκτόπισμα ανέρχεται στους 2.200 τόνους. 
Το μέγιστο πλάτος είναι 14,9 μέτρα και το βύθισμά τους –ανάλογα με το φορτίο- κυμαίνεται μεταξύ 2,9 και 3,7 μέτρων. 
Η μέγιστη ταχύτητα που μπορούν να αναπτύξουν ανέρχεται σε 19 κόμβους, την οποία επιτυγχάνει μέσω δύο μηχανών Ντίζελ ισχύος 19.200 ίππων που οδηγούν σε δύο προπέλες. 
Το πλήρωμά του ανέρχεται σε 98 άτομα ενώ μπορεί να φιλοξενήσει τουλάχιστον 250 πεζοναύτες. 
Ο οπλισμός του αποτελείται από 4 οκταπλούς εκτοξευτές αντιαεροπορικών βλημάτων Strela (SS-N-3), 2 εκτοξευτές ρουκετών των 122 χλστ. Grand-M, 2 αντιαεροπορικά πυροβόλα ΑΚ-630 των 30 χλστ. και 2 πυροβόλα των 57 χλστ. AK-725 ή 1xAK-176 των 76 χλστ. στην βελτιωμένη κλάση Ropucha ΙΙ. 
Οπωσδήποτε κάποια από τα ήδη υπάρχοντα πλοία του ρωσικού Ναυτικού θα αποχωρήσουν προς ανεφοδιασμό. Το ρωσικό Ναυτικό έχει αναπτύξει την φρεγάτα NEUSTRASHIMYY, το βοηθητικό AMUR, τα αρματαγωγά PERESVET και NEVELSKOY και το ρυμουλκό ανοικτής θαλάσσης SORUM. 
Κανονικά η φρεγάτα και τα δύο αρματαγωγά θα πρέπει να πλεύσουν προς Μαύρη Θάλασσα εντός των ημερών. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το Moskva πλέει προς Α.Μεσόγειο μαζί με 1 Α/Τ και 4 αποβατικά!

Η ΡΩΣΙΑ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ; "Πάση δυνάμει" το καταδρομικό του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας το Moskva, από το...

Διαβάστε την συνέχεια

Infographic: Οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ

Ellada simera 0 Αμυνα, Ανατολική Μεσόγειος 11:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://air.euro2day.gr/cov/Serafeim/Syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="330" src="http://air.euro2day.gr/cov/Serafeim/Syria.jpg" width="600" /></a></div>
 
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αναπτύξει αρκετές δυνάμεις για την περίπτωση μιας περιορισμένης έκτασης επιχείρησης, εκτιμά η Stratfor. Οι παράμετροι της επικείμενης στρατιωτικής επέμβασης και γιατί μπορεί να χρειαστεί να είναι πολύ μεγαλύτερης κλίμακας. 
 
Στην περίπτωση ενός χτυπήματος ή μιας περιορισμένης επιχείρησης, με σκοπό να μειώσει τις δυνατότητες του Σύριου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ να κάνει χρήση χημικών όπλων -πλήττοντας για παράδειγμα εγκαταστάσεις ελέγχου και διοίκησης- οι ΗΠΑ έχουν ήδη αναπτύξει αρκετές δυνάμεις για να διεξαγάγουν τις επιχειρήσεις. 
Τέσσερα αντιτορπιλικά κλάσης Alreigh Burke και πιθανόν ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο κατευθυνόμενων πυραύλων βρίσκονται ήδη εντός του πεδίου βολής συριακών στόχων, των πυραύλων Tomahawk. Επιπροσθέτως, οι ΗΠΑ μπορούν να καλέσουν βομβαρδιστικά από τις ηπειρωτικές ΗΠΑ, καθώς και B-1 βομβαρδιστικά που σταθμεύουν στην αεροπορική βάση Al Udeid του Κατάρ. 
Σε μια τέτοια επιχείρηση, οι Αμερικανοί θα πρέπει να μπορούν να εκτελούν επιθέσεις εξ αποστάσεως, πέρα από την ακτίνα της συριακής αεράμυνας, ενώ τα βομβαρδιστικά Β-2 θα μπορούσαν με τη stealth ικανότητα που διαθέτουν,να διεισδύσουν στη συριακή αεράμυνα και να απελευθερώσουν βόμβες με ελάχιστο ρίσκο. 
<a href="http://air.euro2day.gr/cov/st/stratfor180_81495_A0400Y_b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Infographic: Οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ - Ποιες είναι οι δυνατότητες" border="0" class="article-image" height="200" src="http://air.euro2day.gr/cov/st/stratfor180_81495_A0400Y_b.jpg" width="179" /></a>Δεδομένου ότι το καθεστώς του Άσαντ έχει αρκετούς τρόπους να κάνει χρήση χημικών, από την αεροπορία ως το πυροβολικό, μια επιχείρηση που θα έχει ως στόχο να μειώσει τη δυνατότητα του καθεστώτος να τα χρησιμοποιήσει θα έχει αναγκαστικά πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. 
Αυτό σημαίνει ότι η αεροπορία θα παίξει ρόλο κλειδί, γεγονός που θα απαιτούσε την ανάπτυξη αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού, παρακολούθησης και αναγνώρισης στόχων. Δεδομένης της απειλής από τη συριακή αεράμυνα προς τα επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούν στον εναέριο χώρο της, θα χρειαστούν αρκετά πλοία εξοπλισμένα με κατευθυνόμενους πυραύλους για να την καταστείλουν, όπως και αεροπλανοφόρα για να ενισχυθούν οι δυνατότητες της αεροπορίας. 
Οι ΗΠΑ δεν έχουν αρχίσει ακόμα να αναπτύσσουν τις δυνάμεις που απαιτούνται για μια τέτοιας κλίμακας επέμβαση, όμως σημαντικές δυνάμεις βρίσκονται σε μικρή απόσταση. Δύο αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τα συνοδευτικά τους πλοία, που ανήκουν στον τομέα επιχειρήσεων του 5ου στόλου, βρίσκονται μόλις λίγες μέρες μακριά και η αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί γρήγορα να αναπτύξει στο θέατρο των επιχειρήσεων μοίρες αεροσκαφών, ειδικά αν αεροπορικές βάσεις στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στην Ιορδανία και στην Κύπρο είναι διαθέσιμες. 
 
<a href="http://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Infographic: Οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αναπτύξει αρκετές δυνάμεις για την περίπτωση μιας περιορισμένης έκτασης επιχείρησης, εκτιμά η Stratfor. Οι παράμετροι τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Το υψηλό ρίσκο της επιχείρησης στη Συρία και η δεδομένη εμπλοκή της Ελλάδας

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, Ελλάδα 11:26

<img alt="" height="420" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WORLD/MIDDLEEAST/SYRIA/cache/SYRIAN_FIGHTER1-630x420.jpg" width="630" /> 
 
του Χρήστου Καπούτση 
 
Η  ελληνική συμμετοχή στην περίπτωση συμμαχικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη,  λόγω των  συμμαχικών υποχρεώσεων  της χώρας μας, αλλά και για πολιτικο-διπλωματικούς λόγους , που σχετίζονται με την αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Άλλωστε,  η πρόσφατη συμμετοχή των ελληνικών στρατιωτικών   μέσων  στις συμμαχικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη  Λιβύη και παλαιότερα στο Λίβανο, αλλά και στο ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν, ενισχύουν την άποψη της ελληνικής συμμετοχής στις επιχειρήσεις στη Συρία.   Η αεροναυτική βάση της Σούδας, αλλά και οι αεροπορικές βάσεις της ελληνικής επικράτειας θα τεθούν στη διάθεση των συμμάχων, δηλαδή των ΗΠΑ και των προθύμων για στρατιωτική συνεργασία στις επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας (Γαλλία, Βρετανία, Καναδάς, Τουρκία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία).  Το γεγονός ότι τα συναρμόδια Υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, δεν επιβεβαιώνουν και επισήμως την ελληνική συμμετοχή, είναι απόλυτα κατανοητό… 
 
Θα γίνει τελικά στρατιωτική επέμβαση στη Συρία; 
Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνεϊ δήλωσε ότι είναι αναμφισβήτητο ότι χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στην Συρία και σημείωσε ότι υπάρχουν πολύ λίγες αμφιβολίες,  για το ότι η συριακή κυβέρνηση είναι αυτή που τα χρησιμοποίησε. Ανακοίνωσε επίσης,  ότι ο αμερικανός Πρόεδρος Μπ. Ομπάμα θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Ρωσία ςΒλ. Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη, την ερχόμενη εβδομάδα. 
Η ύπαρξη αμφιβολιών για το ποιος χρησιμοποίησε τελικά  χημικά όπλα εναντίον αμάχων, ίσως να αναβάλει (προσωρινά;)  τη στρατιωτική δράση των αμερικανών στη Συρία.  Οι Ρώσοι Κυβερνητικοί αξιωματούχοι, δεν έχουν πειστεί,  ότι η χρήση χημικών δεν είναι προβοκάτσια  των αντικαθεστωτικών! 
Πάντως ο Αμερικανικός στρατός προετοιμάζεται πυρετωδώς για στρατιωτική δράση στη Συρία. « Ο αμερικανικός στρατός είναι έτοιμος να δράσει αμέσως αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δώσει εντολή για την ανάληψη δράσης κατά της Συρίας λόγω της επίθεσης με χημικά όπλα», δήλωσε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τσακ Χέιγκελ σε συνέντευξή του στο BBC.  Στην ερώτηση αν ο αμερικανικός στρατός είναι έτοιμος να απαντήσει, ο Χέιγκελ απάντησε: "Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε». 
 
Ειδική αναφορά στα γεγονότα στη Συρία από το πρακτορείο «Μπλούμπεργκ»,  με  την πληροφορία – εκτίμηση  ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα αντιμετωπίζει το «μεγαλύτερο δίλλημα» της διακυβέρνησής του στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Όπως τονίζεται, εάν δεν αναλάβει δράση μετά την παραβίαση της «κόκκινης γραμμής» που είχε θέσει σχετικά με την χρήση χημικών όπλων, οι ΗΠΑ θα εμφανίζονταν «αδύναμες και αδιάφορες» ενώπιον μιας ανθρωπιστικής καταστροφής, ενώ ο πρόεδρος της Συρίας θα συνέχιζε τη διάπραξη βιαιοτήτων. 
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ανάληψη της όποιας στρατιωτικής δράσης θα μπορούσε να εμπλέξει τις ΗΠΑ «σε έναν ακόμη μη δημοφιλή πόλεμο στη Μέση Ανατολή», ενώ θα ενίσχυε ενδεχομένως τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους που διατηρούν δεσμούς με την Αλ Κάιντα. Θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει τρομοκρατικές επιθέσεις αντεκδίκησης από την Χεζμπολάχ και το Ιράν, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στον ήδη ασταθή μουσουλμανικό κόσμο. 
 
Η  προοπτική οι ΗΠΑ, που υποτίθεται ότι ηγούνται της Παγκόσμιας προσπάθειας για την εξουδετέρωση της  Διεθνούς τρομοκρατίας, να συνεργαστούν τελικά με τις παραφυάδες της ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ, προκειμένου  να ανατραπεί  το καθεστώς ΆΣΑΝΤ, δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική εξέλιξη…. 
Είναι σαφές ότι η Δυτική Συμμαχία, κυρίως οι ΗΠΑ, αλλά και  οι λοιπές Δυτικές Δυνάμεις (Μ. Βρετανία-Γαλλία-  Ιταλία- Καναδάς), θεωρούν  τη  Συρία,  ως τον γεωγραφικό συνδετικό κρίκο των Σιιτών , που απλώνεται από  το Ιράν,  τον Περσικό κόλπο μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα. Αναλυτικότερα,  Ιράν, νότιο σιιτικό Ιράκ, Συρία, σιιτική  Χεζμπολάχ στο Λίβανο αποτελούν  κομμάτια αυτού  του σιιτικού κρίκου. Αν λοιπόν αυτός ο κρίκος σπάσει στη Συρία,  τότε η Χεζμπολάχ απομονώνεται και θα αποτελέσει εύκολη λεία για το Ισραήλ.   Αυτός είναι και ο λόγος της αμέριστης στρατιωτικής βοήθειας που παρέχει η Χεζμπολάχ στον Άσαντ. Αν ανατραπεί το Μπααθικό καθεστώς του ΑΣΑΝΤ και η Συρία περάσει στους Σουνίτες και άλλους τζιχαντιστές ,  τότε η σιιτική οργάνωση ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ του Λιβάνου, θα αποδυναμωθεί σημαντικά,  στρατιωτικά και πολιτικά και οι Παλαιστίνιοι θα χάσουν έναν υπερ-πολύτιμο σύμμαχο.  Έτσι, το Ισραήλ, θα μπορέσει να επιβάλει πιο εύκολα την επιλογή του,  για τη λύση του Παλαιστινιακού. 
Η Τουρκία θα συμμετάσχει σε οιονδήποτε διεθνή συνασπισμό κατά της Συρίας ακόμα κι αν δεν καταστεί δυνατή η επίτευξη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μιας ευρύτερης συναίνεσης για την ανάληψη δράσης, δήλωσε  ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. "Προτεραιότητά μας ήταν πάντα η κοινή δράση με τη διεθνή κοινότητα, βάσει αποφάσεων του ΟΗΕ. Εάν δεν υπάρξει μια τέτοια απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας, άλλες εναλλακτικές... θα τεθούν στην ατζέντα", τόνισε ο Νταβούτογλου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Μιλιέτ.  Το ερώτημα είναι, ποια θα είναι η στάση των Κούρδων. Διότι, αν έχουμε  ευρύτερες ανακατατάξεις  και τη δημιουργία ανεξάρτητου Κράτους των Κούρδων , το Κουρδιστάν, τότε, η επιλογή της Τουρκίας να εμπλακεί στρατιωτικά στη Συρία, ίσως αποδειχτεί «μπούμερανκ»  για την ισλαμική Κυβέρνηση του Τ.Ερντογάν. 
 
Ωστόσο, η παρουσία της Ρωσίας, του ΙΡΑΝ  και της Κίνας στο πλευρό του ΑΣΑΝΤ, καθιστά την στρατιωτική επιχείρηση των αμερικανών και των συμμάχων τους στη Συρία, εξαιρετικά δύσκολη, διότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο στρατιωτικής κλιμάκωσης με τη συμμετοχή υπερδυνάμεων. Το γεωπολιτικό σύστημα του υδάτινου άξονα Μαύρη Θάλασσα – Στενά – Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειος,  είναι σε περιδίνηση και εγκυμονεί κινδύνους γενικότερης υπερ-συστημικής ανάφλεξης. 
 
Συμπερασματικά,  η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, είναι ίσως η χειρότερη επιλογή, λόγω των κινδύνων που περιέχει, εφόσον δεν μπορεί να αποκλειστεί και η  εμπλοκή  πυρηνικών  υπερδυνάμεων.   Αλήθεια,  γνωρίζουμε ποιοι είναι οι μουσουλμάνοι αντικαθεστωτικοί,  που θα πάρουν την εξουσία στη Συρία από τον ΑΣΑΝΤ , με την στρατιωτική  βοήθεια της Δύσης; 
 
Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον η άποψη ,  που διατυπώνει ο – εκ των κορυφαίων – στρατηγικών αναλυτών, Έντουαρντ Λούτβακ   : «Εάν λοιπόν νικήσει ο Άσαντ, το Ιράν και η Χεζμπολάχ θα προβάλλουν της ισχύ τους στην Ανατολική Μεσόγειο και όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ θα απειλούν και φιλικά προς τις ΗΠΑ κράτη, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και στην Ευρώπη (μιλάει για τους εξτρεμιστές ισλαμιστές που μάχονται τον Άσαντ με τους αντικαθεστωτικούς, με διαφορετική βέβαια ατζέντα). Εάν νικήσουν οι αντικαθεστωτικοί, πιθανότατα θα δημιουργηθεί εξουσία η οποία θα είναι εχθρική προς τους Αμερικανούς. Οπότε, η μόνη λύση είναι να εξοπλίζουν οι ΗΠΑ τους αντικαθεστωτικούς όταν ο Άσαντ προελαύνει και να σταματά την τροφοδοσία όταν πάνε να νικήσουν!» 
 
Κατά συνέπεια, η σύσταση του Λούτβακ στις ΗΠΑ είναι να αντισταθούν στον πειρασμό της πιο ενεργής παρέμβασης στον συριακό εμφύλιο και να επιδιώξουν το παρατεταμένο αδιέξοδο.  Γράφοντας στους «New York Times», ο Λούτβακ λέει κάτι πολύ απλό, προειδοποιώντας την αμερικανική κυβέρνηση: « Όποιος και να νικήσει στον βρόμικο εμφύλιο της Συρίας, οι ΗΠΑ θα βγουν ζημιωμένες. Και προτείνει ως μοναδική βιώσιμη – για το αμερικανικό συμφέρον – λύση, την «ισοπαλία», παραδεχόμενος ότι πρόκειται για μια κυνική προσέγγιση!» 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το υψηλό ρίσκο της επιχείρησης στη Συρία και η δεδομένη εμπλοκή της Ελλάδας

του Χρήστου Καπούτση Η ελληνική συμμετοχή στην περίπτωση συμμαχικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία, θα πρέπει να θεωρείται δεδομέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετωπική σύγκρουση Αυστραλίας με Τουρκία για τις γενοκτονίες!

Ellada simera 0 Τουρκία 11:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.24news.com.cy/assets/modules/kat/articles/201308/18479/images/sum_toyrkia_ellada_polemos.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.24news.com.cy/assets/modules/kat/articles/201308/18479/images/sum_toyrkia_ellada_polemos.gif" width="600" /></a></div>
 
Σε μετωπική σύγκρουση με την τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται το κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, της μεγαλύτερης αυστραλιανής Πολιτείας, μετά την απόφασή του να αναγνωρίσει τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 
Η τουρκική κυβέρνηση, δια στόματος του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, απείλησε τους Αυστραλούς πολιτικούς που «πλαστογραφούν την ιστορία», ότι δεν θα τους επιτρέψει να παραστούν στις εκδηλώσεις για την εκατοστή επέτειο της εκστρατείας Καλλίπολης που θα γίνουν το 2015. 
Στην Καλλίπολη, πριν εκατό χρόνια, χιλιάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί σφαγιάστηκαν από τις δυνάμεις του Ατατούρκ όταν επιχείρησαν να αποβιβασθούν στα Δαρδανέλια, ως μέρος των συμμαχικών δυνάμεων. 
Το γεγονός αυτό στάθηκε «κυρίαρχο στοιχείο» στη δημιουργία «αυστραλιανής συνείδησης και τιμάται δεόντως έκτοτε σε συνεργασία με την Τουρκία. 
Τον Απρίλιο του 2015 προγραμματίζονται εδώ και χρόνια να γίνουν μεγάλες εκδηλώσεις στην Καλλίπολη με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων Αυστραλών και πολυάριθμων επισήμων. 
Τα περί γενοκτονίας των Αρμενίων τα επιβεβαίωσαν τότε, ως αυτόπτες μάρτυρες και Αυστραλοί που πολέμησαν στην Καλλίπολη, πιάστηκαν αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά επέζησαν. 
Τις μαρτυρίες των Αυστραλών περί γενοκτονίας οι κ. Ναβούτογλου τις χαρακτηρίζει «αποκυήματα φαντασίας» αλλά Αυστραλοί ιστορικοί τις επιβεβαιώνουν και διαμαρτύρονται ότι οι μαρτυρίες αυτές «εξαφανίζονται» από το Πολεμικό Μουσείο «για να μην ενοχληθεί η Τουρκία» και δίνεται έμφαση στις καλές σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αναγνώριση των γενοκτονιών Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων έγινε ομόφωνα από τη Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας, με αποτέλεσμα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών να απειλεί τον πρωθυπουργό της Πολιτείας, Μπάρι Ο’Φάρελ, και άλλους υπουργούς και βουλευτές, ότι δεν θα τους δοθούν βίζες για να πάνε στην Καλλίπολη το 2015 «επειδή με τις ενέργειές τους δυναμιτίζουν το πνεύμα των εκδηλώσεων της επετείου. Ανάλογη στάση υιοθέτησε και ο Δήμος Καλλίπολης, υπογραμμίζοντας ότι «αυτοί που αναγνώρισαν δήθεν γενοκτονίες δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην περιοχή». 
Ο πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μπάρι Ο’Φάρελ, αντέδρασε έντονα, λέγοντας ότι «οι απειλές αυτές αποτελούν προσβολή γι’ αυτούς που έπεσαν για την ελευθερία το 1915. 
«Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι. Όταν αρνιόμαστε την ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται» είπε ο κ. Ο’Φάρελ. 
Η υπουργός Συγκοινωνιών της ίδιας πολιτείας, Γκλάντις Μπερετζικιάν, που είναι αρμενικής καταγωγής, πρόσθεσε: 
«Οι Αυστραλοί το 1915 αγωνίστηκαν για την ελευθερία. Και αυτό που κάνει τους Αυστραλούς ξεχωριστούς είναι η δυνατότητά τους, είτε ως απλοί πολίτες είτε ως βουλευτές, να εκφράζονται ελεύθερα. Και αυτό το δικαίωμα καμιά απειλή δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει». 
 Τα πιο σκληρά πυρά των Τούρκων τα δέχεται ο βουλευτής της Νέας Νότιας Ουαλίας, ιερέας Φρεντ Νάιλ, επειδή ήταν εκείνος που κατέθεσε ψήφισμα στη Γερουσία της Πολιτείας του για την αναγνώριση της γενοκτονίας Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 
Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών τις χαρακτήρισε «ομιλίες μίσους που δεν έχουν καμιά σχέση με τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία» τα όσα ειπώθηκαν στη Βουλή και τη Γερουσία της Νέας Νότιας Ουαλίας. 
 Σύμφωνα με το τουρκικό υπουργείο, το σχετικό ψήφισμα, που είναι γεμάτο «ανακρίβειες» και «υπερβολές», υιοθετήθηκε χωρίς κανέναν έλεγχο. «Τέτοιες ενέργειες πλήττουν τις θερμές σχέσεις Αυστραλίας και Τουρκίας» υπογραμμίζεται στην τουρκική ανακοίνωση. Επιπλέον, η πρόξενος της Τουρκίας στην Αυστραλία, Γκουλσερέν Σελίκ, έστειλε επιστολή στο κοινοβούλιο Νέας Νότιας Ουαλίας στην οποία τονίζεται ότι «η Αυστραλία δεν έχει να κερδίσει τίποτα διατηρώντας ζωντανά αμφιλεγόμενα ιστορικά γεγονότα και μεταφέροντάς τα σε μέρη που δεν έχουν καμιά θέση». 
Η κ. Σελίκ, που, επίσης, έκανε λόγο για άρνηση χορήγησης βίζας σε Αυστραλούς πολιτικούς δέχθηκε τα πυρά του κ. Ο’Φάρελ και άλλων πολιτικών. 
 Ο βουλευτής και ιερέας, Φρεντ Νάιλ, υποστήριξε ότι οι γενοκτονίες δεν έγιναν από τη σύγχρονη Τουρκία, αλλά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και επικαλέστηκε τον Αυστραλό ιστορικό, Τζέφρι Ρόμπερτσον, που με μελέτη του απέδειξε ότι όντως έγινε γενοκτονία. 
 «Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ», συμπλήρωσε, «έκανε λόγο για ολοκαύτωμα προσχεδιασμένο και εκτελεσμένο για πολιτικούς λόγους». Σημείωσε ακόμα ότι και Τούρκοι ιστορικοί και πανεπιστημιακοί αλλά και πνευματικοί άνθρωποι, όπως ο Τανέρ Ακάμ και ο Ορχάν Παπούκ ζητούν την αναγνώριση της γενοκτονίας. «Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί η τοποθέτησή μου χαρακτηρίστηκε ομιλία μίσους» διερωτήθηκε ο Αυστραλός πολιτικός. 
 Επίσης, ανέφερε ότι Αυστραλοί που πολέμησαν στην Καλλίπολη το 1915, πιάστηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στην Ανατολία, το Σινά και τη Μεσοποταμία, υπήρξαν μάρτυρες της γενοκτονίας και αυτό είναι καταγεγραμμένο και τα ντοκουμέντα υπάρχουν στο Αυστραλιανό Πολεμικό Μουσείο. 
 «Για μας», κατέληξε ο Φρεντ Νάιλ, «δεν είναι απλώς θέμα ιστορίας. Είναι υποχρέωση απέναντι στα θύματα και τους απογόνους τους, αλλά και υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου. Και μέχρι να αναγνωριστούν αυτές οι γενοκτονίες δεν θα ησυχάσουμε». 
Ο καθηγητής, Κόλιν Τζατζ, διευθυντής του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Ολοκαυτώματος και Μελετών Γενοκτονίας, σημείωσε: 
«Το 99% όλων των ιστορικών, παγκοσμίως, που έχουν μελετήσει το συγκεκριμένο θέμα συμφωνούν ότι έγινε γενοκτονία. Το ένα τοις εκατό αυτών που διαφωνούν είναι ιστορικοί που έκαναν έρευνες με εντολή και χρήματα της Τουρκίας. Δεν είναι αξιόπιστοι». 
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι σωστά έπραξαν οι Βουλές Νότιας Αυστραλίας και Νέας Νότιας Ουαλίας και αναγνώρισαν τη γενοκτονία. 
«Αυτό αποτελεί ηθική υποχρέωση της Αυστραλίας». 
Ο καθηγητής Τζατζ είπε ότι η Τουρκία είναι αυτή που πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα περί «παραχάραξης της ιστορίας». 
«Γιατί να θέλει η Αυστραλία να παραχαράξει την τουρκική ιστορία; Το επιχείρημά τους δεν στέκει» είπε. 
<a href="http://neoskosmos.com/" target="_blank">πηγή</a>

Μετωπική σύγκρουση Αυστραλίας με Τουρκία για τις γενοκτονίες!

Σε μετωπική σύγκρουση με την τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται το κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, της μεγαλύτερης αυστραλιανής Πολιτείας,...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς καθυστέρηση η επίθεση στην Συρία;

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 11:11

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.csmonitor.com/var/ezflow_site/storage/images/media/content/2013/0620-obama-strategy-syria/16131897-1-eng-US/0620-Obama-Strategy-Syria_full_600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.csmonitor.com/var/ezflow_site/storage/images/media/content/2013/0620-obama-strategy-syria/16131897-1-eng-US/0620-Obama-Strategy-Syria_full_600.jpg" /></a></div>
 
Το πρακτορείο Reuters μετέδωσε ότι ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Τζον Μπόενερ ζήτησε την Τετάρτη από τον πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, να παρουσιάσει  προσωπικά τα επιχειρήματά του στο Κογκρέσο και τον αμερικανικό λαό για την πιθανότητα στρατιωτικής δράσης στη Συρία. 
Σε επιστολή που εστάλη στον Ομπάμα και η οποία εδόθη και στα μέσα ενημέρωσης, ο Μπόενερ ανέφερε ότι ο αμερικανός πρόεδρος θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για την νομική βάση σχετικά με οποιαδήποτε χρήση στρατιωτικής δύναμης στη Συρία καθώς και το «προβλεπόμενο αντίκτυπο που θα έχουν πιθανές στρατιωτικές επιθέσεις». 
Στο μεταξύ, και ενώ όλα έδειχναν ότι επίκειτο η επιδρομή των Αμερικανών και των συμμάχων τους σε στρατιωτικούς στόχους στη Συρία, βλέπουμε ενδείξεις σήμερα ότι ίσως επιλεχθεί η καθυστέρηση μέχρις ότου ξεκαθαριστεί η κατάσταση σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στο εσωτερικό της Αμερικής. 
Τριάντα τρεις Αμερικανοί βουλευτές, ανάμεσα τους και επτά Δημοκρατικοί που υποστηρίζουν μονίμως τις πολιτικές του κ. Ομπάμα, τον καλούν με κοινή επιστολή να ζητήσει την έγκριση του Κογκρέσου για την στρατιωτική επίθεση στη Συρία. Βεβαίως αναγνωρίζουν ότι έγινε η επίθεση με χημικά, αλλά πιστεύουν ότι απαιτείται και η έγκριση της Βουλής και της Γερουσίας. Είναι ένα πρόβλημα για τον κ. Ομπάμα, αλλά από τη στιγμή που δεν θα κηρύξει πόλεμο δεν είναι υποχρεωμένος να ακούσει κανένα. 
Ο κ. Ομπάμα δέχθηκε επίθεση και από το γερουσιαστή Τζον Μακέιν, ο οποίος λίγο-πολύ του είπε ότι δεν είναι δυνατόν να πάει σε πόλεμο και ο εχθρός να γνωρίζει τα στρατιωτικά του σχέδια. Θεωρεί δε απαράδεκτη τη διαρροή των σχεδίων του Πενταγώνου στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC. 
Ενα άλλο σοβαρό ζήτημα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το θέμα ο λαός. Ακούσαμε ότι στη Βρετανία είναι διχασμένη η κοινή γνώμη. Στην Αμερική, η κοινή γνώμη είναι κουρασμένη με τους πολέμους. Και περιμένουν από τον Πρόεδρο που υποσχέθηκε να τους τερματίσει, ότι δεν θα ξεκινήσει νέο πόλεμο. 
Η πλειοψηφία των αναλυτών στην Ουάσιγκτον και των διπλωματών στα Ηνωμένα Εθνη θεωρούν ορθή τη στάση του γενικού γραμματέα Μπαν κι Μουν, ο οποίος έχει δίκιο να ζητά να δοθεί χρόνος στους επιθεωρητές του. Το σοβαρό μήνυμα που έστειλε είναι περιμένετε να ολοκληρώσουν το έργο τους οι επιθεωρητές και μετά αποφασίζετε. Στο θέμα αυτό είναι πιό κοντά στους Ρώσους οι οποίοι έχουν προειδοποιήσει ότι θα απαντήσουν με βέτο σε τυχόν προσπάθεια να ψηφιστεί απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που να επιτρέπει την στρατιωτική επίθεση. 
Η Αμερική αντιμετωπίζει και ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα. Ανεπίσημα ο Λευκός Οίκος υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις ότι η χημική επίθεση διετάχθη από τον αδελφό του Ασαντ. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουν δείξει καμία απόδειξη –μπορεί βεβαίως να το κάνουν μέχρι το βράδυ ώρα Αμερικής, αλλά και αύριο. Πάντως, στο τομέα των αποδείξεων ο κ. Ομπάμα χάνει στην κοινή γνώμη. Θα έλεγα όμως, πως εάν παρουσιάσει στοιχεία και αποδείξεις δημόσια, τότε ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Ας μην έχουμε αμφιβολία. 
Υπάρχει και το θέμα της επίσκεψης του Προέδρου Ομπάμα στην Αγία Πετρούπολη στις 4 Σεπτεμβρίου. Θα είναι αντιδιπλωματική ενέργεια και ηχηρότατο χαστούκι στον Πούτιν, εάν δώσει το πράσινο φως για κτύπημα στον Ασαντ πριν από την επίσκεψή του στη Ρωσία. Και ένα τελευταίο θέμα: Δεν πρέπει να περιμένει την απόφαση της Γαλλίας, η οποία θα ληφθεί την άλλη εβδομάδα. Πρέπει. 
Ολα τα παραπάνω συγκλίνουν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα επιλέξει να καθυστερήσει τη τελική απόφαση, αν και ο Πρόεδρος Ομπάμα –και να το κρατήσουμε αυτό- είναι ένας απρόβλεπτος πολιτικός ηγέτης. 
 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Προς καθυστέρηση η επίθεση στην Συρία;

Το πρακτορείο Reuters μετέδωσε ότι ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Τζον Μπόενερ ζήτησε την Τετάρτη από τον πρόεδρο, Μπα...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι η συριακή αεράμυνα τόσο ισχυρή όσο διαφημίζεται;

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 11:05

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/SA-6-Gainful-Iraq-US-DoD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-82985" height="330" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/SA-6-Gainful-Iraq-US-DoD.jpg" title="SA-6-Gainful-Iraq-US DoD" width="600" /></a></div>
 
Πολύ ισχυρή εμφανίζεται σε επίπεδο καταγραφής αριθμητικών δεδομένων από ανοικτές πηγές η συριακή αεράμυνα, καθώς περιλαμβάνει εκατοντάδες συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας και αντιαεροπορικού πυροβολικού στο σύνολο τους σοβιετικής (ρωσικής) προέλευσης. 
Με τη συνεργασία του Ινστιτούρου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA) 
Συγκεκριμένα η δύναμης 36.000 ατόμων Δύναμη Αεράμυνας των Ενόπλων Δυνάμεων της Συρίας (άλλες εκτιμήσεις, όπως του STRATFOR, την ανεβάζουν και σε περισσότερους από 50.000), που αποτελεί ανεξάρτητο κλάδο των ενόπλων δυνάμεων, είναι οργανωμένη σε δύο αντιαεροπορικές μεραρχίες που διαθέτουν ως υποδιοίκηση 25 ταξιαρχίες με περισσότερες από 150 πυροβολαρχίες και δύο ανεξάρτητα συντάγματα. 
Οι δυνάμεις αυτές είναι εξοπλισμένες με τα ακόλουθα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, στην πλειοψηφία τους μέσου και μακρού βεληνεκούς (τα MANPADS χρησιμοποιούνται για την αυτοάμυνα των κύριων συστημάτων στις θέσεις επιχειρησιακής ανάπτυξης): 
 
>350 ρυμουλκούμενοι εκτοξευτές του συστήματος S-75 Dvina (κατά ΝΑΤΟ SA-2 Guideline) 
>148 ρυμουλκούμενοι εκτοξευτές του συστήματος S-125 Pechora (κατά ΝΑΤΟ SA-3 Goa) 
>195 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 2K12 Kub (κατά ΝΑΤΟ SA-6 Gainful) 
>44 στατικοί εκτοξευτές του συστήματος S-200 Angara (κατά ΝΑΤΟ SA-5 Gammon), που επιχειρούν δύο ανεξάρτητα συντάγματα που το καθένα διαθέτει δύο μοίρες με δύο πυροβολαρχίες η καθεμία). 
>περισσότερους από 4.000 εκτοξευτές κατευθυνόμενων βλημάτων εκτοξευόμενων από τον ώμο (MANPADS) τύπων 9K32 Strela-2/2M (SA-7A Grail/SA-7B Grail). 
Στη Δύναμη Αεράμυνας είναι επίσης ενταγμένες οι μονάδες και τα συστήματα που επιχειρούσαν οι χερσαίες δυνάμεις της Συρίας (προτού την ενσωμάτωση τους σε αυτή), τα οποία όμως στην πλειοψηφία τους είναι εγγύς βεληνεκούς (SHORADS). Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: 
>14 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 9K33 Osa (κατά ΝΑΤΟ SA-8 Gecko) 
>20 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 9K31 Strela-1 (κατά ΝΑΤΟ SA-9 
Gaskin) 
>20 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 9K37 Buk (κατά ΝΑΤΟ SA-11 Gadfly) 
>30 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 30 9K35 Strela-10 (κατά ΝΑΤΟ SA-13 Gopher) 
>50 αυτοκινούμενοι εκτοξευτές του συστήματος 96K6 Pantsir-S1 (κατά ΝΑΤΟ SA-22 Greyhound) 
>άγνωστο αριθμό αυτοκινούμενων εκτοξευτών του συστήματος 9K317 Buk-M2 (κατά ΝΑΤΟ SA-17 Grizzly) 
>άγνωστο αριθμό αυτοκινούμενων μονάδων πυρός του υβριδικού (βλήματα / πυροβόλα) συστήματος 9K22 Tunguska (κατά ΝΑΤΟ SA-19 Grison) 
>μεγάλο αριθμό MANPADS των τύπων 9K32 Strela-2 (κατά ΝΑΤΟ SA-7 Grail), 9K38 Igla (κατά ΝΑΤΟ SA-18 Grouse), 9K36 Strela-3 (κατά ΝΑΤΟ SA-14 Gremlin), 9K338 Igla-S (κατά ΝΑΤΟ SA-24 Grinch) 
>μεγάλο αριθμό συστημάτων αντιαεροπορικού πυροβολικού (αυτοκινούμενα συστήματα ZSU-23-4, ρυμουλκούμενα ZU-23 διαμετρήματος των 23 χλστ. (περί τις 600 μονάδες), M-1939 διαμετρήματος των 37 χλστ., S-60 διαμετρήματος των 57 χλστ. και KS-19 διαμετρήματος των 100 χλστ.(περί τις 25 μονάδες). 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/Pantsir-S1_KBP.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-82986" height="467" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/Pantsir-S1_KBP.jpg" title="Pantsir S1_KBP" width="500" /></a> 
Σε ότι αφορά την έγκαιρη προειδοποίηση το συριακό σύστημα αεράμυνας περιλαμβάνει τουλάχιστον 22 καταγεγραμμένες θέσεις όπου είναι αναπτυγμένα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης στο σύνολο τους σοβιετικής (ρωσικής) προέλευσης όπως τα P-35/37 Bar Lock, P-12/18 Spoon Rest, PRV-16 Thin Skin (μέτρησης υψομέτρου), 5N87/P-80 Back Net και and 5N84/P-14 Tall King. Σε μία από αυτές τις θέσεις έχει καταγραφεί και η λειτουργία ενός ραντάρ 36D6 Tin Shield. 
Μερικές γενικές παρατηρήσεις 
Όπως προαναφέρθηκε το συριακό σύστημα αεράμυνας τουλάχιστον σε επίπεδο αριθμητικών δεδομένων που έχουν συλλεχθεί από ανοικτές πηγές παρουσιάζεται πολύ εντυπωσιακό σε επίπεδο μέσων και μεγέθους. Και μόνο ο μεγάλος αριθμός των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας επιτρέπει την κατάλληλη χωροταξική κατανομή και επιχειρησιακή ανάπτυξη τους κατά τέτοιο τρόπο που να δημιουργούν επικαλυπτόμενες ζώνες τόσο σε ότι αφορά το βεληνεκές όσο και τα ύψη εμπλοκής. 
Κατά βάση τα στρατηγικά συστήματα της συριακής αεράμυνας είναι συγκεντρωμένα σε έξι περιοχές: περιμετρικά των πόλεων Χομς, Χαλέπι και φυσικά της πρωτεύουσας Δαμασκού, της αεροπορικής βάσης Tiyas (στη συριακή ενδοχώρα αλλά πλησίον της μεσογειακής ακτής), της παραλιακής ζώνης προς τη Μεσόγειο και την περιοχή των υψωμάτων του Γκολάν. Προφανώς, η ανάπτυξη των μέσων της συριακής αεράμυνας ακολουθεί τις βασικές αρχές προστασίας των κύριων κέντρων βαρύτητας (κατά την εκτίμηση του συριακού καθεστώτος) και κάλυψης των πιθανών κύριων αξόνων αεροπορικής διείσδυσης και προσβολής του κύριου εχθρού, της Αεροπορίας του Ισραήλ. 
<div style="text-align: center;">
Η απλή παράθεση όμως αριθμητικών δεδομένων προφανώς δεν αποτελεί επαρκή μεθοδολογία για την ολοκληρωμένη αξιολόγηση της συριακής αεράμυνας και ιδιαίτερα των επιχειρησιακών της δυνατοτήτων.</div>
Παράγοντες όπως η λειτουργική κατάσταση των μέσων αντιαεροπορικής άμυνας, του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης, διοίκησης και ελέγχου, η αμυντική οργάνωση (έχουν αναφερθεί πολλαπλές κύριες και εναλλακτικές προετοιμασμένες θέσεις ανάπτυξης αντιαεροπορικών συστημάτων, το επίπεδο τακτικής και τεχνικής εκπαίδευσης του προσωπικού θα πρέπει να υπολογιστούν και συνεκτιμηθούν. Ακριβείς πληροφορίες και δεδομένα για όλες αυτές τις παραμέτρους δεν είναι διαθέσιμα (τουλάχιστον σε εμάς). 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/SA-5_US-DoD.gif"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-82987" height="351" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/SA-5_US-DoD.gif" title="SA-5_US DoD" width="500" /></a> 
Πάντως, ως γενική παρατήρηση μπορούμε να σημειώσουμε ότι το σύνολο των σοβιετικής (ρωσικής) σχεδίασης ρωσικών συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας είναι περασμένων τεχνολογικών γενεών και σε κάποιο ποσοστό θα πρέπει να αντιμετωπίζουν προβλήματα παλαιότητας και υποβάθμισης δυνατοτήτων. Όμως σύμφωνα με ανοικτές πηγές τα συστήματα S-75 Dvina (κατά ΝΑΤΟ SA-2 Guideline) και S-125 Pechora (κατά ΝΑΤΟ SA-3 Goa) έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό (S-75M / S-125M). Σε κάθε περίπτωση, η επιχειρησιακή κατάσταση των συστημάτων εκτιμάται ότι οδήγησε τη Συρία στην προμήθεια νέων αντιαεροπορικών συστημάτων σύγχρονης τεχνολογίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα S-300. 
Άλλο ένα χαρακτηριστικό που μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο, είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα συστήματα έχουν δυνατότητα εμπλοκής ενός μοναδικού στόχου και κατά συνέπεια η συριακή αεράμυνα μπορεί να θεωρηθεί ευάλωτη σε επιθέσεις κορεσμού. Σε ανοικτές πηγές έχουν καταγραφεί αναφορές ότι σε ορισμένες θέσεις ανάπτυξης αντιαεροπορικών συστημάτων S-200 Angara (κατά ΝΑΤΟ SA-5 Gammon) υπάρχουν αναπτυγμένα πολλαπλά ραντάρ ελέγχου πυρός 5N62 Square Pair, γεγονός που καθιστά δυνατή την εμπλοκή πολλαπλών στόχων (έναν για κάθε ραντάρ). 
 
Τέλος, ας σημειωθεί ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα σοβιετικής σχεδίασης συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας που επιχειρεί η Συρία είναι απολύτως γνωστά στους Δυτικούς (κυρίως ΗΠΑ) και το Ισραήλ που στο απώτερο ή πρόσφατο παρελθόν είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν σε βάθος την επιχειρησιακή τους λειτουργία και επιδόσεις. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>