Πως κέρδισε ο Πούτιν τον Ερντογάν από τον Τραμπ; Πως θα αντιδράσει η Αμερική στην ήττα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEyvPeRs9QbhF6ktrRpr5KnoJycQ1gWPCeR3nqF-aUvQq1oKhngDyCvWeq-PByRZ-FUy4WXHRLexpEk1J9WFePjGvc5t3yQROwOa7coOJZA_F_voDNTQOUzHtrVMv_Aas1cak-F-wLN5c/s1600/poutin_erdogan.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEyvPeRs9QbhF6ktrRpr5KnoJycQ1gWPCeR3nqF-aUvQq1oKhngDyCvWeq-PByRZ-FUy4WXHRLexpEk1J9WFePjGvc5t3yQROwOa7coOJZA_F_voDNTQOUzHtrVMv_Aas1cak-F-wLN5c/s640/poutin_erdogan.png" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Η χθεσινή ημέρα ήταν σίγουρα δύσκολη για όσους αξιωματούχους και γραφειοκράτες ασχολούνται με την αμερικανική εξωτερική πολιτική, και ειδικά όσους εργάζονται στον Λευκό Οίκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο στα “desks” για την Τουρκία και τη Ρωσία. <br /> Ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν όλες τις ειδήσεις από τη Μόσχα, όπου οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας, συζητούσαν για τη νέα στρατηγική τους σχέση, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης. <br /> <br /> Ο καθένας καταλαβαίνει από τις δηλώσεις του κ. Ταγίπ Ερντογάν ότι η υπόθεση του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 έχει κλείσει οριστικά και δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να ακυρωθεί η συμφωνία για την αγορά και βεβαίως την εγκατάσταση τους στο τουρκικό έδαφος. <br /> <br /> Με τα δεδομένα, όπως τα γνωρίζουμε από δημόσιες δηλώσεις, και όπως τα μεταδίδουν τα τουρκικά και τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, η Μόσχα και η Άγκυρα προχωρούν σε στρατιωτικές συμφωνίες μαμούθ και έχουν ήδη σκεφθεί πως θα αντικαταστήσουν και τα αμερικανικά μαχητικά F-35, τα οποία μετά την εξέλιξη με τους S-400, δεν θα πετάξουν ποτέ για την Τουρκία. <br /> “Τώρα να σηκώνονται και να μας συμβουλεύουν ‘εγκατάλειψε τους’ σημαίνει ότι δεν μας γνωρίζουν”, δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας και πρόσθεσε: «Με την υπογραφή του συμβολαίου τελείωσε η υπόθεση αυτή και συνεχίζουν τον δρόμο τους. Αυτό είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα. Κανείς να μην μας ζητά να το εγκαταλείψουμε». <br /> <br /> Προσθεσε: <br /> “Έχουμε ήδη συντάξει έναν χάρτη πορείας για την υλοποίηση της συμφωνίας για τους S-400, έχουμε κάνει τα αντίστοιχα βήματα. Εχουν τελειώσει όλα τώρα. Με το να είναι κάποιος εναντίον, μπορεί να μας καλέσει να εγκαταλείψουμε τη συμφωνία, να μην αναγνωρίσει τη γνωμη μας; Από τη στιγμή που καταλήξαμε σε μια συμφωνία και υπογράψαμε τη συμφωνία, φυσικά, θα συνεχίσουμε να προχωρούμε προς τα εμπρός, είναι το κυρίαρχο δικαίωμά μας. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει να παραιτηθούμε” (από το δικαίωμά μας). <br /> <br /> Οι επιλογές των Ηνωμένων Πολιτειών για το θέμα των S-400 είναι μηδαμινές πάντα στη βάση των λεγομένων του κ. Ερντογάν και των πληροφοριών που πηγάζουν από τη ρωσική πρωτεύουσα. Μία κουβέντα που συζητήθηκε χθες πολύ από διπλωμάτες και αναλυτές είναι αν χάθηκε η Τουρκία για την Αμερική. <br /> <br /> Είναι μία απόφαση που πρέπει να λάβει ο Λευκός Οίκος στο πιο ανώτατο επίπεδο. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, από στρατηγικής άποψης έχει πολλές επιλογές. Έχει δίπλα του πάντα το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που είναι περιφερειακές δυνάμεις στη Μεσόγειο. Το Ισραήλ έχει την ίδια στιγμή, στρατηγική σχέση με την Κύπρο, την Ελλάδα, και τους Κούρδους του Ιράκ και της Συρίας. <br /> <br /> Η Αίγυπτος από την πλευρά της, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με μία σειρά χωρών της Μέσης Ανατολής, περιλαμβανομένης και της Σαουδικής Αραβίας, και επίσης διατηρεί στρατηγική σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο. Όλες αυτές οι χώρες, είναι πιστοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. <br /> <br /> Άρα, από στρατηγικής πάντα άποψης, η Ουάσιγκτον μπορεί εύκολα να γυρίσει την πλάτη στην Τουρκία. Θα το κάνει; Οι υπερδυνάμεις δεν το βάζουν ποτέ κάτω και δεν σπάνε εύκολα τις συμμαχίες τους. Στην περίπτωση της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν τα δεδομένα είναι άσχημα για την Αμερική, διότι συμβαίνει κάτι που αρνείται να αποδεχθούν οι γραφειοκράτες: Ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο τουρκικός λαός, δεν νοιώθουν ότι έχουν τον παραμικρό δεσμό με τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Στα μάτια τους η Αμερική δεν είναι σύμμαχος, είναι μία χώρα που απομυζά την Τουρκία. Βεβαίως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι η Τουρκία που έχει φάει δισεκατομμύρια δολάρια από τους Αμερικανούς, και τους έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρον, Για χάρη της Τουρκίας, οι ΗΠΑ πούλησαν επανειλημμένα την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες στάθηκαν πάντα στο πλευρό της Αμερικής. <br /> Η περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι χαρακτηριστική. Ακόμα και σήμερα οι Αμερικανοί υποστηρίζουν σχέδια τα οποία παραδίδουν το νησί στη σφαίρα επιρροής του τουρκικού Αττίλα. Οι Αμερικανοί φαίνεται πως δεν βάζουν μυαλό, αν και στην περίπτωση της Μεσογείου είναι αναγκασμένοι να ακούσουν το Ισραήλ και τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. <br /> <br /> Εάν επανεκλεγεί θα είναι ο κυρίαρχος του παιγνιδιού και το βασικό του ατού είναι ότι μπορεί να μιλά με τον Αμερικανό πλανητάρχη όποτε επιθυμεί. Είναι φανερό ότι τον επηρεάζει και η κόντρα για τη Συρία, μεταξύ του Νετανιάχου και του Ερντογάν ανέδειξε νικητή τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Πρόκειται για ένα μεγάλο παίκτη. Είναι τυχαίο ότι πριν από τον κ. Ερντογάν βρέθηκε στη Μόσχα ο Μπ. Νετανιάχου για συνομιλίες με τον κ. Πούτιν. Είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας επέλεξε να τον στηρίξει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, που βάλλεται απ’ όλους στο Ισραήλ; <br /> <br /> Ο κ. Πούτιν έκανε βεβαίως και αυτός μία στρατηγική κίνηση αποσπώντας τον Ερντογάν από τους Αμερικανούς. Θα φανεί σύντομα ποιος θα πουλήσει ποιον και ποια υπερδύναμη θα επικρατήσει. Για να κερδίσουν ξανά την Τουρκία οι Αμερικανοί θα πρέπει να αποχωρήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο κ. Ερντογάν. Αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει εύκολα, αν και βγήκε τραυματισμένος από τις δημοτικές εκλογές. Όμως, η αντιπολίτευση δεν μπορεί να τον απειλήσει. Ο στρατός, η αστυνομία και οι παρακρατικές οργανώσεις, που τον έσωσαν στο πραξικόπημα, ασκούν έλεγχο σε όλη την Τουρκία. Είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει, αλλά ευθύνη έχουν και οι Αμερικανοί, που του επέτρεψαν να γίνει δράκος. Οι Αμερικανοί, βεβαίως, έχουν «όπλα» να τον αντιμετωπίσουν. <br /> <br /> Ένα στοχευμένο χτύπημα στην τουρκική οικονομία θα τον λυγίσει, όσα ρούβλια και να του προσφέρει ο κ. Πούτιν. Οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα χρησιμοποιήσει αυτό το υπερόπλο, παράλληλα με τις κυρώσεις που θα είναι σκληρές. Όμως, άλλο πράγμα ήταν η υπόθεση του πάστορα Άντριου Μπράνσον και άλλο αυτή των S-400. <br /> <br /> Φαίνεται ότι ο ξεροκέφαλος Ερντογάν θα το τραβήξει μέχρι το τέλος, όποιες και αν είναι οι επιπτώσεις. Ξαχνά οτι το χτύπημα στην οικονομία επηρεάζει και όλους τους Τούρκους πολίτες, οι οποίοι δεν θα είναι πάντα αρνιά… Εκεί πρέπει να ποντάρει η Αμερική αν θέλει να κερδίσει ξανά την Τουρκία. Και στις νέες συμμαχίες στη Μεσόγειο…<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πως κέρδισε ο Πούτιν τον Ερντογάν από τον Τραμπ; Πως θα αντιδράσει η Αμερική στην ήττα;

Του Μιχάλη Ιγνατίου Η χθεσινή ημέρα ήταν σίγουρα δύσκολη για όσους αξιωματούχους και γραφειοκράτες ασχολούνται με την αμερικανική εξωτερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωπολιτική του πετρελαίου στην εποχή Τραμπ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UzUoO1LXKAAB9lUpMc_nMME1sNBdpBrJGjLWFYBW6cH57rq4hoC8-sb91IJY-jvg5idNWo1ZMOhHxP3BV8PoXTShZivEc2z8dUf8XpwMvdx22glUlxcHsgKrS885wbfg2IltTaQptiA/s1600/trump_oil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UzUoO1LXKAAB9lUpMc_nMME1sNBdpBrJGjLWFYBW6cH57rq4hoC8-sb91IJY-jvg5idNWo1ZMOhHxP3BV8PoXTShZivEc2z8dUf8XpwMvdx22glUlxcHsgKrS885wbfg2IltTaQptiA/s640/trump_oil.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Τιερί Μεϊσάν </b><br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ο μεγαλύτερος παραγωγός υδρογονανθράκων στον κόσμο. Από τώρα και στο εξής χρησιμοποιούν τη δεσπόζουσα θέση τους αποκλειστικά για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, χωρίς να διστάζουν να εξαλείψουν μεγάλους ανταγωνιστές τους και να βυθίσουν τους λαούς τους στη δυστυχία. Ενώ στο παρελθόν, η πρόσβαση στο πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομία τους (Κάρτερ, Ρέιγκαν, Μπους πατ.), έπειτα μια αγορά την οποία προήδρευαν (Κλίντον), στη συνέχεια ένας πόρος που τελειώνει του οποίου ήθελαν να ελέγξουν τη βρύση (Μπους Jr., Ομπάμα), οι υδρογονάνθρακες ξαναέγιναν το μαύρο χρυσό (Τραμπ). Ο Τιερί Μεϊσάν περιγράφει την εξέλιξη αυτής της αιματηρής αγοράς.<br /> <br /> <b>Δίκτυο Βολταίρος </b>| Δαμασκός (Συρία) | 9 Απριλίου 2019<br /> <a href="https://www.voltairenet.org/article206007.html">عربي</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205990.html">ΕΛΛΗΝΙΚΆ</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205987.html">ENGLISH</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205996.html">ESPAÑOL</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205943.html">FRANÇAIS</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206008.html">ITALIANO</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206006.html">ROMÂNĂ</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205986.html">РУССКИЙ</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206005.html">TÜRKÇE</a><br /> <br /> <br /> Η οικονομία εξαρτάται πρωτίστως από την ενέργεια που διαθέτει. Αυτή η ανάγκη ήταν πάντα μια από τις κύριες αιτίες των πολέμων. Παλαιότερα, έπρεπε να έχεις δούλους να δουλεύουν στα χωράφια, στη συνέχεια, στον δέκατο ένατο αιώνα, να καταλάβεις τον άνθρακα για τον εφοδιασμό των μηχανών, σήμερα τους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο).<br /> <br /> Για να αποκρύψουν αυτή τη λογική, οι άνθρωποι πάντα φαντάστηκαν καλούς λόγους για να δικαιολογήσουν το τι κάνουν. Έτσι, πιστεύουμε<br /> <br /> <ul> <li> ότι το Ιράν τιμωρείται λόγω του πυρηνικού του στρατιωτικού προγράμματος (το οποίο όμως έκλεισε το 1988) · </li> <li>ότι οι εγκαταστάσεις και τα περιουσιακά στοιχεία της PDVSA έχουν κατασχεθεί για να μεταβιβαστούν τα περιουσιακά τους στοιχεία από τον δικτάτορα Μαδούρο στην ομάδα του Χουάν Γκουαϊδό (ενώ είναι ο πρώτος και όχι ο δεύτερος που είναι συνταγματικά εκλεγμένος πρόεδρος της Βενεζουέλας) · </li> </ul> <br /> <blockquote class="tr_bq"> ή ακόμη ότι οι ΗΠΑ διατηρούν στρατεύματα στη Συρία για την υποστήριξη των Κούρδων συμμάχων τους εναντίον του δικτάτορα αλ-Άσαντ (ενώ αυτοί οι Κούρδοι είναι μισθοφόροι οι οποίοι δεν εκπροσωπούν το λαό τους και ο αλ-Άσαντ είναι δημοκρατικά εκλεγμένος).</blockquote> Αυτές οι αφηγήσεις δεν έχουν καμία πραγματικότητα και αμφισβητούνται από τα γεγονότα. Τις πιστεύουμε επειδή νομίζουμε ότι θα επωφεληθούμε από αυτές.<br /> <br /> Η παγκόσμια αγορά<br /> <br /> Οι υδρογονάνθρακες αποτελούν τη μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά, μπροστά από τα τρόφιμα, τα όπλα, τα φάρμακα και τα ναρκωτικά. Διαχειρίζονταν αρχικά από ιδιωτικές εταιρείες, πριν γίνει, στη δεκαετία του '60, το φυλαγμένο κυνήγι των κρατών. Καθώς εξελισσόταν η οικονομική ανάπτυξη, παρενέβησαν νέοι παίκτες και η αγορά έγινε πιο απρόβλεπτη. Περεταίρω, από το τέλος της ΕΣΣΔ έως την επιστροφή της Ρωσίας, η αγορά αυτή έγινε πολύ κερδοσκοπική, καθώς οι διακυμάνσεις στις τιμές πώλησης από 1 φτάνουν έως τις 4.<br /> <br /> Περεταίρω, ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει ότι πολλά κοιτάσματα στέγνωσαν, αφού εκμεταλλεύτηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα τέλη της δεκαετίας του '60, ο Ροκφέλερ και ο Όμιλος της Ρώμης διέπλασαν την ιδέα ότι οι υδρογονάνθρακες ήταν ορυκτά καύσιμα, συνεπώς περιορισμένα. Αλλά, σε αντίθεση με αυτό το σκεπτικό, η προέλευση των υδρογονανθράκων είναι άγνωστη. Η υπόθεση είναι ότι είναι πιθανώς απολιθώματα, αλλά ίσως όχι. Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν οι υδρογονάνθρακες ήταν ανανεώσιμοι, αυτό δεν θα εμπόδιζε την εξαφάνιση τους λόγω υπερβολικής εκμετάλλευσης (θεωρία της κορυφής του Hubbert). Προπαντός, ο Όμιλος της Ρώμης μελέτησε το ζήτημα με μια μαλθουσιανή a priori (εκ των προτέρων) συνθήκη: η αποστολή του ήταν να αποδείξει ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός πρέπει να περιορίζεται επειδή οι πόροι της Γης είναι περιορισμένοι. Η πίστη του στο τέλος του πετρελαίου δεν είναι παρά μόνο ένα επιχείρημα για να δικαιολογήσει την επιθυμία των Ροκφέλερ να περιοριστεί η αύξηση των φτωχών πληθυσμών. Μέσα σε μισό αιώνα, πιστέψαμε πέντε επανωτές φορές ότι το πετρέλαιο θα έλειπε στα άμεσα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, σήμερα υπάρχουν αποδεδειγμένα αποθέματα επαρκή για την κατανάλωση της ανθρωπότητας για τουλάχιστον άλλο έναν αιώνα.<br /> <br /> Το πολύ μεταβλητό κόστος εκμετάλλευσης (από το 1 στη Σαουδική Αραβία έως τα 15 στις ΗΠΑ), οι τεχνολογικές πρόοδοι, οι σημαντικές διακυμάνσεις των τιμών και η ιδεολογική συζήτηση έχουν επανειλημμένα επηρεάσει την απόδοση των επενδύσεων. Ωστόσο, δεδομένων των επιχειρηματικών προθεσμιών, οποιαδήποτε διακοπή της επένδυσης στην έρευνα, στην εκμετάλλευση και στις μεταφορές, προκαλεί έλλειψη των διαθεσίμων προϊόντων για τα επόμενα πέντε χρόνια. Επομένως, η αγορά αυτή είναι ιδιαίτερα χαοτική.<br /> <br /> Η παγκόσμια ενεργειακή πολιτική<br /> <br /> Η ίδρυση του Οργανισμού των χωρών εξαγωγής πετρελαίου (ΟΠΕΚ) από τον Βενεζουελάνο Χουάν Πάμπλο Πέρεζ Αλφόνσο, το 1960, μετατόπισε σταδιακά τη εξουσία καθορισμού των τιμών από τις πετρελαϊκές εταιρείες προς τα κράτη εξαγωγής. Αυτή η μεταφορά έγινε ορατή κατά τη διάρκεια του αιγυπτοσυριακού πολέμου κατά του Ισραήλ τον Οκτώβριο του 1973 (γνωστός στη Δύση ως «πόλεμος Yom Kippur») και τη παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση που προκάλεσε.<br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ήταν η κορυφαία παγκόσμια δύναμη, ακολούθησαν διάφορες πολιτικές όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες.<br /> <br /> <ul> <li> Ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ έκρινε ότι για τη χώρα του, αφού χρειαζόταν αυτή την πηγή ενέργειας, η πρόσβασή της στο πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής ήταν θέμα «εθνικής ασφάλειας». Οι Άραβες και οι Πέρσες δεν επιτρεπόταν να αρνηθούν να της πουλήσουν τον μαύρο χρυσό ή να υπερβάλλουν το κόστος του. </li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν δημιούργησε τη Διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την περιοχή αυτή (οριζόμενη σύμφωνα με τις γνώσεις την εποχή εκείνη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων), το CentCom. Για να εφαρμόσει την πολιτική του προκατόχου του, διαπραγματεύτηκε μόνιμες στρατιωτικές βάσεις και εκίνησε να εγκαθιστά στρατεύματα.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος έγινε επικεφαλής ενός σχεδόν οιονεί καθολικού συνασπισμού και συνέτριψε το Ιράκ το οποίο είχε φανταστεί ότι μπορούσε να επιλέξει το ίδιο τους τόπους εξαγωγής και τόλμησε να προσπαθήσει να ανακτήσει τα πηγάδια του Κουβέιτ τα οποία οι Βρετανοί του είχαν στερήσει.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον και ο αντιπρόεδρος του Αλ Γκορ κληρονόμησαν έναν μονοπολικό κόσμο χωρίς την ΕΣΣΔ. Σχεδίασαν έναν χάρτη των διαδρόμων στον κόσμο (αγωγοί, αυτοκινητόδρομοι, σιδηροδρομικές γραμμές και γραμμές internet) και των στρατιωτικών επιχειρήσεων που έπρεπε να διεξαχθούν για τη κατασκευή και τη διασφάλιση τους, παράδειγμα ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας για να χτιστεί ο 8ος διάδρομος.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li> Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και ο αντιπρόεδρος του, Ντικ Τσένι, με την πεποίθηση ότι το πετρέλαιο σύντομα θα στεγνώσει, ξεκίνησαν μια σειρά πόλεμων, όχι πλέον για να καταλάβουν το μαύρο χρυσό, αλλά για τον έλεγχο της παραγωγής και της αγοράς. Επιστρέφοντας στη μαλθουσιανή θεωρία για το επικείμενο τέλος αυτών των πηγών ενέργειας, ήθελαν να επιλέξουν ποιος θα είχε το δικαίωμα να τις αγοράσει και έτσι να εξασφαλίσει την επιβίωση του πληθυσμού του.</li> </ul> <br /> <blockquote class="tr_bq">  Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία του φυσικού αερίου και πετρελαίου σχιστόλιθου στη χώρα του και αποφάσισε να ενθαρρύνει την εξόριση του. Ήλπιζε έτσι να βγάλει τη χώρα του από την μαλθουσιανή κατάρα.</blockquote> <br /> <ul> <li> Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ήρθε στην εξουσία καθώς η χώρα του έγινε ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο. Αποφάσισε να ανατρέψει τη στρατηγική των ΗΠΑ.</li> </ul> <br /> Η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ<br /> <br /> Όταν ο πρόεδρος Τραμπ διόρισε τον εκπρόσωπο του Κάνσας Μάικ Πομπέο ως διευθυντή της CIA, ερμήνευσα αυτό τον απροσδόκητο διορισμό σε σχέση με τη δυσκολία του προέδρου να βρει συμμάχους στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που μόλις είχε κατακτήσει. Είχαμε ξεχάσει ότι ο Πομπέο ήταν, από το 2006 έως το 2010, το αφεντικό του προμηθευτή εξοπλισμού υδρογονανθράκων Sentry International. Γνώριζε τη λειτουργία της πετρελαϊκής αγοράς και, προσωπικά, τους κύριους παίκτες της στον κόσμο. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος Τραμπ διόριζε στο υπουργείο Εξωτερικών τον Ρεξ Τίλερσον, επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίου, της Exxon-Mobil. Θα έπρεπε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι η ενεργειακή πολιτική θα ήταν στο επίκεντρο της δράσης της κυβέρνησης του.<br /> <br /> Είναι προφανώς αδύνατο σήμερα να γίνει ο απολογισμός της δράσης του Πομπέο ως επικεφαλής αυτής της μυστικής υπηρεσίας. Ωστόσο, μπορούμε να πιστέψουμε ότι οι στόχοι του εκείνη την εποχή δεν απείχαν τους σημερινούς. <br /> Ωστόσο, συμβαίνει ότι μόλις τους αποκάλυψε.<br /> <br /> Κάθε χρόνο, μια εταιρεία συμβούλων που δημιουργήθηκε από τον αδιαμφισβήτητο ειδικό στην αγορά υδρογονανθράκων, Daniel Yergin, διοργανώνει μια διεθνή συνάντηση για την εξέλιξη της κατάστασης. Το συνέδριο του 2019 (CERAweek, 9-13 Μαρτίου, στο Χιούστον, Τέξας) ήταν η μεγαλύτερη διεθνής συνάντηση στην ιστορία για το θέμα αυτό. Τα κορυφαία εκτελεστικά στελέχη των κυριοτέρων εταιρειών από 78 χώρες ήταν παρόντα. Το κλου της παράστασης ήταν η παρέμβαση του Μάικ Πομπέο. Όλο το επάγγελμα είχε προειδοποιηθεί για τη σημασία της ομιλίας του και ήταν η μόνη φορά που γέμισε η τεράστια αίθουσα.<br /> <br /> Ο Μάικ Πομπέο, μετά το χαιρετισμό του στους πρώην συναδέλφους του, χαιρέτησε τις απίστευτες αποδόσεις της βιομηχανίας πετρελαίου της χώρας, η οποία, μέσα σε έξι χρόνια, έγινε η πρώτη παραγωγός στον κόσμο, χάρη στις νέες τεχνικές εξόρυξης σχιστολιθικού. Ανακοίνωσε ότι είχε δημιουργήσει ένα ειδικό γραφείο στο υπουργείο Εξωτερικών για τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων. Είναι σε εκείνο που θα πρέπει, από τώρα και στο εξής, να απευθυνθούν τα αφεντικά των εξειδικευμένων εταιρειών των ΗΠΑ. Αποστολή του είναι να τους βοηθήσει να κερδίσουν αγορές στο εξωτερικό. Σε αντάλλαγμα, θα πρέπει να βοηθήσουν τη χώρα τους να διεξάγει την ενεργειακή πολιτική του.<br /> <br /> Η τελευταία θα αποτελείται τόσο στο να παραγάγει όσο το δυνατόν περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο να αποξεράνει μέρος της παγκόσμιας προσφοράς για την εξισορρόπηση της αγοράς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο η χώρα θα κατορθώσει να πουλήσει αέριο και πετρέλαιο σχιστόλιθου, ενώ η εξόρυξή τους είναι ιδιαίτερα δαπανηρή.<br /> <br /> Σύμφωνα με το δόγμα Πομπέο, δεν είναι σκόπιμο να μειωθεί η παγκόσμια παραγωγή στο επίπεδο της ζήτησης με τις ποσοστώσεις παραγωγής, όπως εφαρμόζεται από το ΟΠΕΚ+ εδώ και δύο χρόνια, αλλά με το κλείσιμο της αγοράς σε ορισμένους μεγάλους εξαγωγείς: το Ιράν, τη Βενεζουέλα και τη Συρία (της οποίας τα τεράστια αποθέματα ανακαλύφθηκαν μόλις πρόσφατα και δεν εκμεταλλεύονται). Το σχέδιο NOPEC (No Oil Producing and Exporting Cartels Act) αναμένεται να αναζωογονηθεί από τα αρχεία. Αυτό το νομοσχέδιο, του οποίου πολλές παραλλαγές έχουν εισαχθεί στο Κογκρέσο εδώ και δύο δεκαετίες, έχει στόχο να καταργηθεί η κυρίαρχη ασυλία την οποία οι χώρες του ΟΠΕΚ επικαλούνται για τον εαυτό τους για να σχηματίσουν ένα καρτέλ, παρά τη νομοθεσία ανταγωνισμού (anti-trust) των ΗΠΑ. Θα επέτρεπε να εναχθούν ενώπιον των αμερικανικών δικαστηρίων όλες οι εταιρείες των κρατών μελών του ΟΠΕΚ+, παρότι έχουν εθνικοποιηθεί, επειδή εκμεταλλεύτηκαν τη δεσπόζουσα θέση τους και συνεπώς συνέβαλαν στην αύξηση των τιμών.<br /> <br /> Έτυχε από του τέλος του 2016, η Ρωσία να προσχώρησε στον ΟΠΕΚ για την αύξηση των τιμών. Συμφώνησε έτσι να μειώσει την παραγωγή της. Είναι ακόμη πιο απαραίτητο γι 'αυτήν δεδομένου ότι η οικονομία της υποφέρει από τις δυτικές κυρώσεις και επειδή οι εξαγωγές υδρογονανθράκων της είναι - με τα όπλα - οι κυριότερες πηγές εσόδων της από τις εξαγωγές. Ως εκ τούτου, στην παρούσα κατάσταση, τα συμφέροντα της Μόσχας και της Ουάσιγκτον δεν συγχέονται, αλλά συμπίπτουν: να μη πλημμυρίζεται η αγορά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει το Ιράν να εξάγει το πετρέλαιο του και εξακολουθεί να μην εκμεταλλεύεται τις περιοχές στις οποίες οι εθνικοποιημένες εταιρείες της απέκτησαν το μονοπώλιο στη Συρία. Είναι πιθανό ότι δεν θα βοηθήσει περισσότερο τη Βενεζουέλα από αυτή την άποψη. Έτσι, αναβλήθηκε η μεταφορά της ευρωπαϊκής έδρας της PDVSA στη Μόσχα.<br /> <br /> Η Ρωσία, η οποία έσωσε τη Συρία από τους τζιχαντιστές μισθοφόρους του ΝΑΤΟ, δεν δεσμεύτηκε ποτέ να προχωρήσει περαιτέρω. Παρατηρεί χωρίς να αντιδράσει την αργή κατάρρευση αυτής της χώρας, κάποτε ευημερούσας. Η κατάσταση δεν έχει φτάσει ακόμα στη λιμοκτονία, όπως στην Υεμένη, αλλά κινείται αναπόφευκτα σε αυτή τη κατεύθυνση.<br /> <br /> Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προτίθενται όχι μόνο να σταθεροποιήσουν την παγκόσμια προσφορά, αλλά και να προσδιορίσουν τις ροές, εξ ου και οι πιέσεις από την Ουάσιγκτον τόσο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της να μην ολοκληρώσουν τον αγωγό North Steam 2. Εναπόκειται σε εκείνες να απελευθερώσουν την Ένωση από την εξάρτησή της από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Σε περίπτωση που οι παρεμβάσεις αυτές θα είναι επιτυχείς, η Ρωσία θα εκτρέψει αυτή τη ροή προς τη Κίνα, η οποία δεν μπορεί να την πληρώσει στην ίδια τιμή.<br /> <br /> Ήδη, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της Ένωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατασκευάζουν καταλλήλους λιμενικούς σταθμούς NLG για να παραλάβουν το φυσικό αέριο σχιστόλιθου τους το συντομότερο δυνατό. Ενώ η Ρωσία, από την πλευρά της, επιταχύνει την κατασκευή του αγωγού Τουρκικού Ρεύματος, που θα αποτελεί έναν άλλο τρόπο να φτάσει στην Ένωση.<br /> <br /> Περαιτέρω, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ αποκλείει όλα τα μέσα μεταφοράς πετρελαίου από το Ιράν ή τη Βενεζουέλα προς τη Συρία. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η CIA ξεκίνησε να παρακολουθεί λεπτομερώς αυτό το εμπόριο από της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ, συμπεριλαμβανομένης της μεταβατικής περιόδου, γεγονός που επιβεβαιώνει την ιδέα της κεντρικής θέσης της ενέργειας στην πολιτική του. Η στάση του Λευκού Οίκου ενώπιον της Συρίας είναι διαφορετική, καθώς αυτή η χώρα δεν είναι αυτή τη στιγμή σε θέση να εκμεταλλευτεί τα δικά της αποθέματα και η Ρωσία αφήνει το χρόνο να περάσει. Πρόκειται για την παρεμπόδιση της ανασυγκρότησης της χώρας και, ως εκ τούτου, να κάνει τη ζωή αδύνατη για το λαό της. Η CIA διεξάγει μια έντονη στρατηγική σαμποτάζ ενάντια σε οποιοδήποτε ενεργειακό εφοδιασμό. Η πλειοψηφία του πληθυσμού, για παράδειγμα, δεν διαθέτει πλέον φυσικό αέριο για θέρμανση ή μαγείρεμα. Χειρότερα, ένα τουρκικό δεξαμενόπλοιο που μετέφερε ιρανικό πετρέλαιο προς τη Συρία υποβλήθηκε σε δολιοφθορά στα ανοικτά της Λατάκιας το Φεβρουάριο. Εξερράγη, προκαλώντας το θάνατο όλου του πληρώματος και μια μαύρη πλημύρα για την οποία δεν έχει μιλήσει κανένα δυτικό μέσο ενημέρωσης.<br /> <br /> Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Χεζμπολάχ συμμετέχει στην κυβέρνηση του Λιβάνου εξυπηρετώντας ταυτόχρονα ιρανικά συμφέροντα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επέκτεινε στη Βηρυτό την απαγόρευση εξαγωγής πετρελαίου. Ο Μάικ Πομπέο προσπαθεί να επιβάλει ένα νέο διαχωρισμό των χωρικών υδάτων που θα έθετε τα λιβανικά πετρελαϊκά αποθέματα υπό την κυριαρχία του Ισραήλ.<br /> <br /> Παρομοίως, η Βενεζουέλα δίνει πετρέλαιο στην Κούβα σε αντάλλαγμα για τους στρατιωτικούς της εμπειρογνώμονες και το έργο των ιατρών της. Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ προσπαθεί να τιμωρήσει οποιαδήποτε ανταλλαγή μεταξύ των δύο χωρών, ιδίως επειδή οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες της Κούβας θεωρούνται υπεύθυνοι για την υποστήριξη του στρατού της Βενεζουέλας στον Πρόεδρο Μαδούρο.<br /> <br /> Μελλοντικές εξελίξεις<br /> <br /> Προς το παρόν, η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να επιτύχει μόνο μειώνοντας τη ζήτηση στη χώρα του. Μέχρι τώρα, οι υδρογονάνθρακες χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη τροφοδοσία των αυτοκινήτων, εξ ου και η ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης. Η κατανάλωση πετρελαίου για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι πολύ φθηνότερη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το να χρησιμοποιηθεί απευθείας στις μηχανές των αυτοκινήτων. Προπαντός, η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να προμηθεύεται από διάφορες πηγές, στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, με χαμηλό κόστος και σε σταθερή τιμή.<br /> Σημειώστε ότι η ανάπτυξη των ηλεκτρικών αυτοκινήτων δεν έχει καμία σχέση με την ιδεολογία ότι θα έπρεπε να μειωθεί η παραγωγή CO2 για να μειωθεί η θερμοκρασία της Γης. Αφενός μεν, επειδή η κατασκευή μπαταριών μπορεί η ίδια να εκπέμψει πολύ CO2, αλλά αφ 'ετέρου δε επειδή η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να είναι πολύ πιο υπεύθυνη από το πετρέλαιο για το CO2, όταν παράγεται από άνθρακα όπως στη Γερμανία και στην Κίνα.<br /> <br /> Εν πάση περιπτώσει , η κατανάλωση πετρελαίου εξελίσσεται. Σε παγκόσμια κλίμακα, δεν προορίζεται πλέον πρωτίστως για μεταφορές, αλλά για την κατασκευή πλαστικών.<br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επιτρέψουν τις εξαγωγές πετρελαίου από το Ιράν, τη Βενεζουέλα και τη Συρία παρά μόνο το 2023 ή το 2024, όταν η παραγωγή σχιστόλιθου θα αρχίσει να μειώνεται ραγδαία, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA). ). Για άλλη μια φορά, η όλη γεωπολιτική κατάσταση θα ανατραπεί και τότε.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γεωπολιτική του πετρελαίου στην εποχή Τραμπ

Τιερί Μεϊσάν Οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ο μεγαλύτερος παραγωγός υδρογονανθράκων στον κόσμο. Από τώρα και στο εξής χρησιμοποιούν τη δεσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιστορικός εθνικός κίνδυνος η πρόσβαση του Ιράν στη Μεσόγειο: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj38c3pPy_WIo9YW-jscguHwLGqCEsAGQ19tXSKbInvyk8yFyaExe42_GJkTfDJddQ1JTYtw2DZeiYgon15cK8ucqgjSGSscGnSNwpi_vkIM0SDfrKI1ibHGCnEpzacihhneV9s_K_PJDE/s1600/rouhani-rouxani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj38c3pPy_WIo9YW-jscguHwLGqCEsAGQ19tXSKbInvyk8yFyaExe42_GJkTfDJddQ1JTYtw2DZeiYgon15cK8ucqgjSGSscGnSNwpi_vkIM0SDfrKI1ibHGCnEpzacihhneV9s_K_PJDE/s640/rouhani-rouxani.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div>  Του Δρ. ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΚΑΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ* <div> Στα μαθηματικά, υπάρχουν τα αποκαλούμενα «μοντέλα πρόβλεψης» τα οποία χρησιμοποιούν χρονοσειρές με τη βοήθεια των οποίων μετατρέπονται πληροφορίες από κανονικά χρονικά διαστήµατα σε στατιστικά µέτρα. Με τον τρόπο αυτό πχ. γίνεται η πρόβλεψη για τις μελλοντικές πωλήσεις προϊόντων στη βάση πιθανοτήτων κλπ. </div> <div> <br /></div> <div> Στην ουσία, γίνεται χρήση ιστορικών δεδομένων των πωλήσεων ώστε να προβλεφθούν οι μελλοντικές πωλήσεις. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στην περίπτωση της γεωπολιτικής με τη βοήθεια της Ιστορίας.</div> <div> <br /></div> <div>  Για όσους λοιπόν έχουν απορία τί εννοεί η φράση «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται» ή η φράση «Αυτοί που δεν ξέρουν Ιστορία είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος» ας γνωρίζουν ότι όλα, στο τέλος, είναι μαθηματικά. Στα οποία οι Πέρσες ήταν άριστοι. </div> <div> <br /></div> <div> Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατες αναφορές, το Ιράν φέρεται ότι θα αποκτήσει πρόσβαση στο λιμάνι της Λαττάκειας της Συρίας. Εάν συμβεί αυτό, τότε θα πρόκειται για ιστορικό γεγονός με απίστευτες γεωπολιτικές επιπτώσεις. </div> <div> <br /></div> <div> Αυτή είναι η πρώτη φορά στη νεώτερη Ιστορία κατά την οποία το Ιράν θα αποκτά πρόσβαση στη Μεσόγειο. Πότε ήταν η τελευταία φορά κατά την οποία το Ιράν είχε πρόσβαση στη Μεσόγειο; Πριν 2500 χιλιάδες χρόνια: την εποχή των Περσικών πολέμων. Στα Μηδικά. </div> <div> <br /></div> <div> Στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 είχα αναφερθεί στην πιθανότητα να ζήσουμε τα Σύγχρονα Μηδικά. Πιο συγκεκριμένα είχα αναφέρει: “….Όσο αφορά το Ισλαμικό Κράτος: αναρωτιέστε ποιά ήταν η τελευταία παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης; Ήταν οι Περσικοί πόλεμοι πριν από 2500 χρόνια.Τα Μηδικά. Ήταν μία παγκόσμια σύγκρουση Πολιτισμών…Σε εκείνη την παγκόσμια σύγκρουση επικράτησε ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός. Ο οποίος με τη σειρά του οδήγησε στη δημιουργία του Δυτικού πολιτισμού, του Διαφωτισμού, της Αναγέννησης…</div> <div> <br /></div> <div> Σε ποιές περιοχές είχαν διεξαχθεί οι Περσικοί πόλεμοι; Σε Ελλάδα, Μικρά Ασία, Αίγυπτο και Κύπρο. Οι Περσικοί πόλεμοι διήρκησαν περίπου 30 χρόνια…Προσωπικά θεωρώ ως έναρξη των «σύγχρονων Μηδικών» το έτος 2001. Και το ερώτημα είναι: πού θα διεξαχθεί η τελική φάση των «σύγχρονων Μηδικών»; </div> <div> <br /></div> <div> Στις 6 Οκτωβρίου 2014, δέκα μέρες μετά από εκείνη την εκτίμηση κινδύνου, υποστήριξε το ίδιο ακριβώς ο Λίο Πανέτα, πρώην αρχηγός της CIA: «...I think we‘re looking at kind of a 30-year war,” (…) one that will have to extend beyond Islamic State to include emerging threats in Nigeria, Somalia, Yemen, Libya and elsewhere...» </div> <div> <br /></div> <div> Την ίδια ακριβώς ημέρα (6 Οκτωβρίου 2014) σε άλλο άρθρο μου είχα αναφέρει: <i>«…Το 1832 κατά τη διάρκεια του Τουρκοαιγυπτιακού πολέμου, και όταν πλέον διαφαίνονταν πως οι Τούρκοι έχαναν ολοκληρωτικά τον πόλεμο από τους Αιγύπτιους (οι Αιγύπτιοι κόντεψαν να μπουν στην Κωνσταντινούπολη) οι Ρώσοι συμμάχησαν με τους Τούρκους στη μάχη στο Ικόνιο και ο Τσάρος Νικόλαος Ι τους έστειλε στρατιωτική βοήθεια. (Αυτό σε απάντηση σε όσους νομίζουν πως Ρωσία και Τουρκία δεν έχουν υπάρξει σύμμαχοι και πως τα συμφέροντα της Ρωσίας είναι παράλληλα με αυτά της Ελλάδας…)»</i>. </div> <div> <br /></div> <div> Σήμερα, μετά από 187 χρόνια, διαπιστώνουμε μία ειρωνική Ιστορική ομοιότητα: η Ρωσία είναι έτοιμη να στείλει τους S-400 στην Τουρκία ενώ η Τουρκία και η Αίγυπτος βρίσκονται σε έντονη γεωπολιτική αντιπαράθεση. </div> <div> <br /></div> <div> Στη Μεσόγειο συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές με βασικό διακύβευμα τα ενεργειακά θέματα και τους ορυκτούς πόρους γενικότερα. Η πιθανή πρόσβαση του δικτατορικού-θεοκρατικού-αιμοσταγούς καθεστώτος του Ιράν στα παράλια της Μεσογείου, σε συνδυασμό με το τρίγωνο της ανελευθερίας που έχει αρχίσει να σχηματίζεται (Τουρκία, Ιράν, Ρωσία) θα αποτελέσει σοβαρή απειλή για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου. </div> <div> <br /></div> <div> Αυτή η απειλή δεν θα αφορά μόνο τις πλωτές εξέδρες εξόρυξης υδρογονανθράκων: θα αφορά την ίδια την υπόσταση και την ασφάλεια των Μεσογειακών κρατών. Τη φιλελεύθερη Αστική Δημοκρατία στη Μεσόγειο θάλασσα. Ως εκ τούτου, θα ήταν αδιανόητο να υπάρχουν εντός Ελλάδας οι παραμικρές αμφιβολίες σχετικές με το τεράστιο μέγεθος αυτού του εθνικού κινδύνου. Αυτό αφορά τόσο το κυβερνών κόμμα, αλλά, κυρίως την Αξιωματική Αντιπολίτευση…<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή </a><br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ιστορικός εθνικός κίνδυνος η πρόσβαση του Ιράν στη Μεσόγειο: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται»

 Του Δρ. ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΚΑΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ*  Στα μαθηματικά, υπάρχουν τα αποκαλούμενα «μοντέλα πρόβλεψης» τα οποία χρησιμοποιούν χρονοσειρές με τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι περίεργες εκλογές στο Ισραήλ: Οι Στρατηγοί θα νικήσουν, ο Νετανιάχου θα κυβερνήσει

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMB7URBD8-RUOYAYJ6OnTQUj8j2C7s9ENEGDzpio02ZAm-vC85HyqWgxkaNHaEXXzxQCV6wbZKgRoOFm63rlu3QjA6gFPOUoVLxwT865lWiQJpLhDNTNSqitja1DQydEt4P-g6yWo8Uvc/s1600/%25CE%259D%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="625" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMB7URBD8-RUOYAYJ6OnTQUj8j2C7s9ENEGDzpio02ZAm-vC85HyqWgxkaNHaEXXzxQCV6wbZKgRoOFm63rlu3QjA6gFPOUoVLxwT865lWiQJpLhDNTNSqitja1DQydEt4P-g6yWo8Uvc/s640/%25CE%259D%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*</b><br /> Οι βουλευτικές εκλογές της 9ης Απριλίου στο Ισραήλ, αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον, καθόσον για πρώτη φορά στα τελευταία εννέα χρόνια της πρωθυπουργίας του, αμφισβητείται έντονα η κυριαρχία του Νετανιάχου, από έναν στρατηγό, τον πρώην Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Μπένυ Γκατζ. <br /> <br /> Το συντηρητικό κόμμα του Νετανιάχου Λικούντ (Likud) καλείται να αντιμετωπίσει τον προοδευτικό συνασπισμό κομμάτων της Γαλανόλευκης (Kahol Lavan) και του κεντροαριστερού κόμματος «Υπάρχει Μέλλον» του Λαπίντ, όπως θα δούμε παρακάτω. Έτσι τις τελευταίες ημέρες οι Ισραηλινές εφημερίδες φιλοξενούν άρθρα των πολιτικών αρχηγών των πολλών κομμάτων που συμμετέχουν, αναλύσεις της πολιτικής που θα εφαρμόσουν και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφού τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές απαγορεύονται κοινοποιήσεις δημοσκοπήσεων. <br /> <br /> Το Ισραήλ είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία με νομοθετικούς, εκτελεστικούς και δικαστικούς κλάδους. Ο αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος, του οποίου οι αρμοδιότητες είναι κυρίως εθιμοτυπικές. Η Κνέσετ, η νομοθετική αρχή του Ισραήλ, είναι το κοινοβούλιο 120 εδρών που λειτουργεί με συνεδριάσεις της ολομέλειας και με 12 διακομματικές επιτροπές. Τα μέλη της εκλέγονται κάθε 4 χρόνια με εθνικές εκλογές, στις οποίες συμμετέχουν και οι Ισραηλινοί του εξωτερικού. Το κυριότερο όμως είναι ότι οι εκλογές στο Ισραήλ διεξάγονται με το σύστημα της απλής αναλογικής εκπροσώπησης. Σήμερα το εκλογικό όριο για την είσοδο ενός κόμματος στην Κνεσέτ είναι το 3,25%. Έτσι λόγω της απλής αναλογικής, κανένα κόμμα δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, με αποτέλεσμα οι εκάστοτε κυβερνήσεις του Ισραήλ, να είναι πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας. <br /> <br /> Ιδιαίτερη αξία έχει, η αναφορά στο αντίπαλο δέος του Νετανιάχου, την προοδευτική συμμαχία και τους ηγέτες αυτής. Ο πρώην Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου στρατηγός Μπένυ Γκάτζ, συσπείρωσε γύρω του, τους άλλους δύο προκατόχους του, τους στρατηγούς Μοσέ Γιαλόν και Γκάμπι Ασκενάζι. Οι τρεις στρατηγοί αποφάσισαν να κατέλθουν στις εκλογές με την δημιουργία νέου πολιτικού σχηματισμού με την ονομασία Kahol Lavan, δηλαδή «Γαλανόλευκη». Αποφάσισαν ακόμη να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το κεντροαριστερό κόμμα «Υπάρχει Μέλλον», του Γιαΐρ Λαπίντ. Ο Λαπίντ, είναι ο άνθρωπος των ΜΜΕ επί σειρά ετών και είναι γνωστός για τις απόψεις του κατά του Ραββινικού Ισραηλινού κατεστημένου, και ένθερμος υποστηρικτής του χωρισμού Θρησκείας-Κράτους. Οι υποστηρικτές του είναι άτομα μέσης και ανώτερης εισοδηματικής επιφάνειας, με μεγάλη δύναμη στην ευρύτερη και ευπορότερη περιοχή του Τελ Αβίβ. Ο στρατηγός Γκαντζ τέθηκε επικεφαλής της «Γαλανόλευκης» με την προϋπόθεση ότι σε περίπτωση νίκης το κόμμα του θα αποτελέσει τον κύριο κορμό της επόμενης κυβέρνησης συνασπισμού, με τον ίδιο πρωθυπουργό και στην διετία θα παραδώσει τα καθήκοντά του στον κομματικό του εταίρο, τον Γιαΐρ Λαπίντ. <br /> <br /> Οι τρεις Στρατηγοί και ο Λαπίντ της «Γαλανόλευκης»<br /> <br /> Η τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 5/4 στην ε/φ Yedioth Ahronoth, είναι πολύ ενδιαφέρουσα, καθόσον αποκαλύπτει την γενικότερη αντίληψη των Ισραηλινών. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, μολονότι εκτιμάται ότι το κόμμα της Γαλανόλευκης (Kahol Lavan) προηγείται του Likud έως και κατά τέσσερις έδρες, ο Πρόεδρός του, Μπένυ Γκαντζ, φαίνεται πως θα δυσκολευτεί να σχηματίσει κυβέρνηση και τελικά ο Νετανιάχου θα σχηματίσει κυβέρνηση. Δείτε τις απαντήσεις που δόθηκαν στις ακόλουθες ερωτήσεις:<br /> <br /> Εάν γίνονταν σήμερα εκλογές, ποιο κόμμα θα ψηφίζατε; (εμφανίζεται σε παρένθεση ο αριθμός εδρών που είχε προκύψει από την προηγούμενη δημοσκόπηση) <br /> <br /> Συνασπισμός κομμάτων της Γαλανόλευκης [Kahol Lavan]: 30 (31)<br /> Likud: 26 (27)<br /> Κόμμα των Εργατικών (HaAvoda): 11 (9)<br /> Συνασπισμός κομμάτων Hadash και Taal: 7 (7)<br /> Συνασπισμός κομμάτων υπερορθόδοξων Εβραίων United Torah Judaism: 7 (7)<br /> Το κόμμα της Νέας Δεξιάς (New Right): 6 (6)<br /> Κόμμα υπερορθόδοξων Εβραίων Shas: 5 (5)<br /> Συνασπισμός κομμάτων της Ενωμένης Δεξιάς (Union of Right Wing): 5 (5)<br /> Meretz: 5 (5)<br /> Kulanu: 5 (5)<br /> Zehut: 5 (5)<br /> Συνασπισμός αραβικών κομμάτων Raam και Balad: 4 (4)<br /> Yisrael Beiteinu: 4 (4)<br /> <br /> Κατανομή παρατάξεων:<br /> Δεξιά πτέρυγα: 51 έδρες<br /> Κεντροαριστερά πτέρυγα: 46 έδρες<br /> Κόμματα υπερορθόδοξων Εβραίων: 12 έδρες<br /> Άραβες: 11 έδρες<br /> <br /> Ποιος είναι καταλληλότερος για Πρωθυπουργός;<br /> <br /> Binyamin Netanyahu: 41%<br /> Benny Gantz: 32%<br /> <br /> Ποιος θέλετε να είναι Πρωθυπουργός μετά τις εκλογές;<br /> <br /> Binyamin Netanyahu: 36%<br /> Benny Gantz: 35%<br /> <br /> Ανεξάρτητα από τις απόψεις σας, ποιος νομίζετε ότι θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση μετά τις εκλογές;<br /> <br /> Binyamin Netanyahu: 58%<br /> Benny Gantz: 21%<br /> <br /> Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Νετανιάχου, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με σκάνδαλα διαφθοράς, με κατηγορίες εναντίον του και της οικογένειάς του εξακολουθεί να έχει τις καλύτερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά θα είναι πολύ δύσκολο και για αυτόν. Τελευταία έλαβε τεράστια υποστήριξη τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την Ρωσία. Οι ΗΠΑ τον στήριξαν πολύ ισχυρά πριν λίγες ημέρες, αφενός με το διάταγμα Τραμπ για Ισραηλινή κυριαρχία των υψωμάτων Γκολάν (που ανήκουν στην Συρία και κατελήφθησαν από το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967) και αφετέρου με την Τριμερή Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ που έγινε στην Ιερουσαλήμ, αντί της Κρήτης και την συμμετοχή σε αυτή του ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο. <br /> <br /> Η δε Ρωσία πριν μια εβδομάδα προ των εκλογών προσέφερε στον Netanyahu μια «οκτωβριανή έκπληξη», όπως ονομάστηκε, που τελικά θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το πραξικόπημα που σκότωσε τις ελπίδες νίκης της Κεντροαριστεράς, του κόμματος της Γαλανόλευκης. Η απροσδόκητη επιστροφή της σορού του ισραηλινού στρατιώτη Ζαχαρία Μπάουμελ, που σκοτώθηκε πριν από 37 χρόνια στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου, με την αποφασιστική βοήθεια των ρωσικών στρατευμάτων που βρίσκονται στη Συρία, όχι μόνο άγγιξε μία από τις πιο ευαίσθητες χορδές του ισραηλινού κοινού, αλλά υπήρξε και κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας, υποβαθμίζοντας τις προσπάθειες των αντιπάλων του Νετανιάχου να επαναφέρουν στην επιφάνεια το σκάνδαλο με τα υποβρύχια, το οποίο απειλεί τον Πρωθυπουργό. <br /> <br /> Έτσι θα λέγαμε ότι αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις που κατά την άποψή μου είναι καλύτερες από αυτές, ο στρατηγός Γκαντζ θα κερδίσει τις εκλογές με το κόμμα της Γαλανόλευκης, αλλά τελικά ο χαλκέντερος καταδρομέας Μπέντζαμιν Νετανιάχου (επιχείρηση Έντεμπε) και με μεγάλη ικανότητα στους πολιτικούς ελιγμούς θα είναι αυτός που θα σχηματίσει την νέα Ισραηλινή κυβέρνηση, νικώντας στην τελική ευθεία τους τρεις στρατηγούς της Γαλανόλευκης. <br /> <br /> Μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 63 εδρών, με όχι λιγότερα από επτά μικρά κόμματα, καθένα από τα οποία θα μπορούσε να δυναμιτίσει την ασφάλεια του κυβερνητικού συνασπισμού. <br /> <br /> <b><i>* Ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α., πρώην Ακόλουθος Άμυνας στο Τελ Αβίβ, πρώην Αξιωματικός επιχειρήσεων της ECMM στον πόλεμο της Βοσνίας</i><br /> <i></i></b><br /> <b><i><br /></i></b> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι περίεργες εκλογές στο Ισραήλ: Οι Στρατηγοί θα νικήσουν, ο Νετανιάχου θα κυβερνήσει

Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη* Οι βουλευτικές εκλογές της 9ης Απριλίου στο Ισραήλ, αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον, καθόσον για πρώτη φορά στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Α/ΓΕΕΘΑ: Μονόδρομος το F-35 για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_zLLLLgrD7U9DbrltOJdJVJAFV6qbl1CuiRlX7PRu7sGeVPkguN4z2RK43yQqrQzgtLdb-Wnwuc-CgvmPDazfKm138SCs5cSsAzvFtV3QmP0r6XYYNmq75WUAmkFUD-g1TI5e9MlYlI/s1600/xristodoulou-geetha-f-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="777" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_zLLLLgrD7U9DbrltOJdJVJAFV6qbl1CuiRlX7PRu7sGeVPkguN4z2RK43yQqrQzgtLdb-Wnwuc-CgvmPDazfKm138SCs5cSsAzvFtV3QmP0r6XYYNmq75WUAmkFUD-g1TI5e9MlYlI/s640/xristodoulou-geetha-f-16.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης </b><br /> Στην πρώτη συνάντηση του Α/ΓΕΕΘΑ Πτεράρχου (Ι) Χρήστου Χριστοδούλου με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους, έγινε ενημέρωση επί των εξελίξεων στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, τους στόχους του ΓΕΕΘΑ και τα ευρισκόμενa σε εξέλιξη εξοπλιστικά προγράμματα. <br /> <br /> Με τον “θόρυβο” που έχει γίνει το τελευταίο διάστημα γύρω από το F-35, ο Α/ΓΕΕΘΑ αναφέρθηκε στο εκδηλωθέν ελληνικό ενδιαφέρον. Όπως αναφέραμε προσφάτως, βρίσκεται σε ισχύ η LOR που απηύθυνε η ελληνική πλευρά στις 7 Φεβρουαρίου 2019 προς τις αμερικανικές υπηρεσίες, για παροχή στοιχείων Τιμής και Διαθεσιμότητος. Ο Α/ΓΕΕΘΑ σημείωσε ότι το ελληνικό “πρόγραμμα” εξελίσσεται “δυναμικά” και ότι το F-35 είναι “μονόδρομος”, επειδή αυτή την στιγμή δεν υφίσταται άλλο μαχητικό 5ης γενεάς. <br /> <br /> Διευκρινίσθηκε ότι έχει ανατεθεί ήδη στην Lockheed Martin σύμβαση για την κατάρτιση σχετικής μελέτης η οποία αφορά την ενσωμάτωση του F-35 στις ελληνικές αμυντικές δομές, προκειμένου αυτό, χάρη στις εξελιγμένες ικανότητες σύντηξης δεδομένων και πληροφοριών, να ολοκληρωθεί με το υπόλοιπο σύστημα αεράμυνας ή για την ακρίβεια, το σύστημα αεράμυνας να αναβαθμισθεί συνολικώς και να προσαρμοσθεί γύρω από το F-35. Δεν πρόκειται για υπερβολή, δεδομένου ότι οι δυνατότητες που προσφέρει το αεροσκάφος κρίνονται ως μοναδικές και δεν έχουν γίνει αντιληπτές ευρύτερα, καθώς η κοινή γνώμη εστιάζει συνήθως μόνο στα πλεονεκτήματα που απορρέουν από τα χαρακτηριστικά stealth του αεροσκάφους. <br /> <br /> Ο Πτέραρχος Χριστοδούλου είπε ότι η σχετική σύμβαση ύψους 3 εκατ. $ είναι διετούς διαρκείας και πρόκειται να ολοκληρωθεί εντός του 2019. Η μελέτη θα περιλαμβάνει ενδεικτικά κόστη για την προμήθεια μίας Μοίρας F-35, δυνάμεως 20-30 αεροσκαφών. Ωστόσο, ο Α/ΓΕΕΘΑ σημείωσε ότι είναι λάθος να εστιάζει κανείς στο κόστος αυτό καθ’ αυτό του αεροσκάφους, επειδή οι αλλαγές στις υποδομές και το σύστημα υποστηρίξεως είναι τόσο μεγάλες που απαιτούν επιπλέον επενδύσεις σημαντικού ύψους. <br /> <br /> Συνοψίζοντας, η Ελλάδα αποτελεί περίπου παγκόσμια παραφωνία στις αποφάσεις επιλογής κύριων οπλικών συστημάτων όπως το νέο μαχητικό αεροσκάφος, δεδομένου ότι άποψη εμφανίζεται να εκφράζει μόνο το ΓΕΑ, με παντελή απουσία άλλων κρατικών οργάνων και φυσικά της κυβερνήσεως. Διεθνώς, ακόμη και για σκοπούς στοιχειώδους δημιουργίας ανταγωνισμού, ανακοινώνονται διαγωνιστικές διαδικασίες, στις οποίες πέραν των επιχειρησιακών κριτηρίων συνεκτιμώνται οικονομικά και βιομηχανικά κριτήρια, με σκοπό η χώρα να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη σε πολιτικό, βιομηχανικό και στρατιωτικό επίπεδο. <br /> <br /> Η Ελλάδα, αφού “κατάφερε” να μην ενταχθεί στο πρόγραμμα JSF ώστε να εξασφαλίσει μερίδιο βιομηχανικής συμμετοχής, εμφανίζεται τώρα να σπεύδει στην προμήθεια του F-35, με ανύπαρκτες φυσικά πιθανότητες εξασφαλίσεως ικανοποιητικής εμπλοκής της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ) στο διεθνές πρόγραμμα παραγωγής. Ποιος είχε πρωτοστατήσει εκείνη την εποχή στην απόρριψη της προτάσεως της Lockheed Martin, με το επιχείρημα ότι συμμετοχή της ΕΑΒ στο πρόγραμμα θα δέσμευε την Πολεμική Αεροπορία στην προμήθεια του F-35; Αυτός που τώρα σπεύδει: το ΓΕΑ. <br /> <br /> Η Ελλάδα ετοιμάζεται για μια μείζονα επένδυση της τάξεως των 4 δισ. ευρώ, χωρίς καμμία επεξεργασία από πλευράς κυβερνήσεως. Η κατάσταση υπογραμμίζει την κυβερνητική αδιαφορία και την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού ως προς την επιδίωξη αναβαθμίσεως της τεχνολογικής και βιομηχανικής βάσεως της χώρας, μέσω εμπλοκής της ΕΑΒΙ σε πολυεθνικά αναπτυξιακά προγράμματα οπλικών συστημάτων. Το ΥΠΕΘΑ διά της ΓΔΑΕΕ αδιαφορεί για τέτοιου είδους επενδύσεις, εστιάζοντας στην καταγραφή επιχειρησιακών απαιτήσεων ενώ παραδοσιακώς τα οικονομικά επιτελεία αδιαφορούν για ο,τιδήποτε σχετίζεται με εξοπλιστικά προγράμματα ακόμη και αν μέσω αυτών εξασφαλίζεται εθνική συμμετοχή και οικονομικές ροές συναλλάγματος. <br /> <br /> Η ίδρυση Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας με αναπτυξιακό πρόσημο χαρακτήρος, ώστε οι αμυντικές δαπάνες να λαμβάνουν ουσιαστικό χαρακτήρα επενδύσεων, είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. <br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Α/ΓΕΕΘΑ: Μονόδρομος το F-35 για την Ελλάδα

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Στην πρώτη συνάντηση του Α/ΓΕΕΘΑ Πτεράρχου (Ι) Χρήστου Χριστοδούλου με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους, έγινε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν-Μόσχα: “Κυριαρχικό μας δικαίωμα” η αγορά των S-400… μήπως έρχονται κι άλλες ανακοινώσεις;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh368mHKB2OQ1w1cnxxQs3GucGlkETaAl-C3yfbETlh3_gzhIlqVY2gkyOf5OwarQmfh_XwzZ7MD-N8TUHyMWmRwetrSpg4ENOu2xo8E6RHOC35k8qTF1AImfB_Ny7InZZUqW_NUrculWA/s1600/PUTIN-ERDOGAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh368mHKB2OQ1w1cnxxQs3GucGlkETaAl-C3yfbETlh3_gzhIlqVY2gkyOf5OwarQmfh_XwzZ7MD-N8TUHyMWmRwetrSpg4ENOu2xo8E6RHOC35k8qTF1AImfB_Ny7InZZUqW_NUrculWA/s640/PUTIN-ERDOGAN.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το συμβόλαιο αγοράς του ρωσικής κατασκευής συστήματος αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας, μακρού βεληνεκούς, S-400 Triumf, θα προχωρήσει κανονικά καθώς αποτελεί αναφαίρετο “κυριαρχικό δικαίωμα” της Τουρκίας και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το αναστρέψει! Εάν υπήρχε έστω και ελάχιστη αμφιβολία λόγω των ενστάσεων, συνοδεία ευθύτατων απειλών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πλέον διαλύθηκε μετά τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά την ολοκλήρωση των επαφών στη Μόσχα μεταξύ των αντιπροσωπειών Τουρκίας και Ρωσίας, αλλά και με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. <br /> <br /> Τις σχετικές ανακοινώσεις μεταδίδουν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αλλά και το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS. Ο Ερντογάν δήλωσε ότι οι δυο πλευρές έχουν οριστικοποιήσει τον “οδικό χάρτη” ολοκλήρωσης – υλοποίησης του επίμαχου συμβολαίου και πως κανείς δεν μπορεί αν ζητάει από την Τουρκία να παρακάμψει και να εγκαταλείψει τις συμβατικές δεσμεύσεις της. <br /> <br /> Στη Μόσχα διεξήχθη και το Συμβούλιο Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία, όπου συζητήθηκε πλήθος θεμάτων, με προεξάρχοντα την αμυντική – εξοπλιστική συνεργασία και τα ενεργειακά. Το πρώτο θέμα προφανώς θα δώσει περισσότερες ανακοινώσεις που θα αποτελέσουν έμμεση αλλά σαφή απάντηση – του στιλ “υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια”! – στις αμερικανικές απειλές. <br /> <br /> Το δεύτερο θα έχει επίσης τον ίδιο χαρακτήρα και πέραν της απλής συνεργασίας στον πυρηνικό τομέα, με την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, πλέον θα πρέπει να προσεχθεί πολύ… και από πολλούς. Πέραν του οικονομικού συμφέροντος, αφού η κατασκευή είναι έργο δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ίσως και να αλλάζουν οι υπολογισμοί των εμπλεκομένων, Ρωσίας και Τουρκίας, αναφορικά με τη γνωστή αν και ανομολόγητη τουρκική επιθυμία για απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου… <br /> <br /> Ο Ερντογάν προσκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να παραβρεθεί στην επόμενη σύγκλιση του Συμβουλίου Συνεργασίας που θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία, με σκοππό να ανταποδόσει τη φιλοξενία που, όπως είπε, απόλαυσε στη ρωσικής πρωτεύουσα. <br /> <br /> Είναι φυσικό, ότι ενδιαφερόμενα μέσα ενημέρωσης βρίσκουν την αφορμή να διαφημίσουν το ρωσικό σύστημα, αναφέροντας ότι το S-400 Triumf (κωδικοποίηση NATO: SA-21 Growler) που έχει τεθεί σε υπηρεσία από το 2007, είναι σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει αεροσκάφη, βαλλιστικά βλήματα (με ταχύτητα 4,8 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο…) και πυραύλους κρουζ, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναφορά στην ικανότητα εξουδετέρωσης “στόχων επιφανείας” (surface targets). <br /> <br /> Το μέγιστο βεληνεκές του είναι, σύμφωνα πάντα με τις αναφορές, από 400 χιλιόμετρα (249 μίλια) μέχρι και μόλις 60 χιλιόμετρα (37 μίλια). Το ραντάρ του συστήματος φέρεται να μπορεί να “βλέπει” στόχους σε απόσταση 600 χιλιομέτρων (373 μίλια). <br /> <br /> Οι πύραυλοι αναχαίτισης 48N6E3 (εδάφους-αέρος) λέγεται ότι μπορούν να πλήξουν αεροδυναμικούς στόχους σε ύψη από 10 χιλιόμετρα έως 27 χιλιόμετρα και “βαλλιστικές απειλές” σε ύψη από μόλις 2.000 έως 25 χιλιόμετρα.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ερντογάν-Μόσχα: “Κυριαρχικό μας δικαίωμα” η αγορά των S-400… μήπως έρχονται κι άλλες ανακοινώσεις;

Το συμβόλαιο αγοράς του ρωσικής κατασκευής συστήματος αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας, μακρού βεληνεκούς, S-400 Triumf, θα προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο επηρεάζει και την ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIknlLYgrsXqIP7qKqbFf3EbHZqXr4edpB_n7hdndWMAq-86EZ8R5o0kzquotQUL226nY6btfBho8wxX65tVI0OoPpB9KEiizkqenfhBvuMtdbVVLLygoiHRb6z7naZCyvjQSGyJZ86c/s1600/aoz-aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIknlLYgrsXqIP7qKqbFf3EbHZqXr4edpB_n7hdndWMAq-86EZ8R5o0kzquotQUL226nY6btfBho8wxX65tVI0OoPpB9KEiizkqenfhBvuMtdbVVLLygoiHRb6z7naZCyvjQSGyJZ86c/s640/aoz-aigaio.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Κώστας Γρίβας</b><br /> Δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος, σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, είναι το Δίκαιο της Θάλασσας: εξελίσσεται και αλλάζει αλληλεπιδρώντας με διάφορους παράγοντες. Ένας εξ αυτών είναι η διεθνής γεωγραφία της ισχύος. Η αλληλεπίδραση αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη όσον αφορά στη διαμόρφωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κάθε χώρας στις θαλάσσιες εκτάσεις γύρω από αυτήν. Αυτά ισχύουν και για το Αιγαίο. <br /> <br /> Συγκεκριμένα, το αρχικό όριο των χωρικών υδάτων στα τρία ναυτικά μίλια διαμορφώθηκε εν πολλοίς από το μέγιστο βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εκείνη την εποχή (cannon shot rule). Άρα, η δυνατότητα προβολής ισχύος από τη στεριά στη θάλασσα υπήρξε ιστορικό θεμέλιο για τον προσδιορισμό του ορίου των χωρικών υδάτων. Η σχέση αυτή δεν έχει πάψει να υφίσταται. Εντελώς απλουστευτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα χωρικά ύδατα ήταν, σε γενικές γραμμές, ο θαλάσσιος χώρος όπου στην περίπτωση μονομαχίας της χερσαίας με τη ναυτική ισχύ, η πρώτη θα έβγαινε κατά κανόνα νικήτρια.<br /> <br /> Σήμερα, λοιπόν, εμφανίζεται η πιθανότητα μιας τεράστιων διαστάσεων αλλαγής όσον αφορά αυτή τη διαχρονική μονομαχία χερσαίας και ναυτικής ισχύος, η οποία, αργά ή γρήγορα, αναμένεται να επιδράσει και στο Δίκαιο της Θάλασσας. Πιο συγκεκριμένα αναμένεται να επηρεάσει την έννοια της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη). Η αλλαγή αυτή είναι η προσπάθεια ισχυρών ευρασιατικών δυνάμεων, με προεξάρχουσα την Κίνα, να αναπτύξουν αποτελεσματικά χερσαία πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), στόχος των οποίων είναι να μετατρέψουν τα παράκτια ευρασιατικά ύδατα, σε εύρος μεγαλύτερο των 500 χλμ., σε παγίδα θανάτου για τις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις, διώχνοντάς τες μακριά από τις ακτές. <br /> <br /> Νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα <br /> <br /> Διαμορφώνεται, κατά συνέπεια, μια νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα όσον αφορά στη δυναμική ισορροπία μεταξύ χερσαίας και θαλάσσιας ισχύος σε μια παράκτια ζώνη τα μεγέθη της οποίας ξεπερνούν δραματικά τα 12 ναυτικά μίλια, που αποτελούν τα σημερινά όρια της εθνικής κυριαρχίας στη θάλασσα. Έτσι, πολλές χώρες του κόσμου, με προεξάρχουσα πάλι την Κίνα, έχουν αρχίσει να θεωρούν τα 200 ναυτικά μίλια της ΑΟΖ, ως χώρο όπου δικαιούνται να ασκούν πλήρη κυριαρχία και όχι απλώς να έχουν το δικαίωμα της αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης. <br /> <br /> Παρόμοιες απόψεις, αν και όχι τόσο ακραίες όσο αυτές της Κίνας, έχουν αρχίσει να εκφράζουν χώρες, όπως η Ινδία και η Βραζιλία. Με πολύ δυναμικό τρόπο αναμένεται σε αυτήν την ομάδα να προσχωρήσει και η Ρωσία. Με τη διαφαινόμενη τήξη του στρώματος των αρκτικών πάγων, θεωρεί ως κρίσιμης σημασίας για την ασφάλειά της να έχει τον πλήρη έλεγχο του Αρκτικού σε βάθος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων από τις ρωσικές ακτές.<br /> <br /> Για να το πούμε απλά, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η Ρωσία να λειτουργήσει με βάση το γράμμα του ισχύοντος Δικαίου της Θάλασσας και να αποδεχθεί την παρουσία αμερικανικών (ή οιοδήποτε άλλων) ναυτικών δυνάμεων στα 12 ναυτικά μίλια από τις αχανείς βόρειες ακτές της. Άρα, ο «εμπλουτισμός» της έννοιας της ΑΟΖ ως χώρου άσκησης εθνικής κυριαρχίας και όχι απλώς αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης είναι κάτι που ενδέχεται ήδη να έχει αρχίσει και να μην είναι απλώς μια πιθανότητα για το μέλλον. <br /> <br /> Η ευκαιρία και η παγίδα <br /> <br /> Αυτή η διαμορφούμενη νέα γεωπολιτική –εν δυνάμει και νομική– πραγματικότητα ενδέχεται να έχει μεγάλες συνέπειες στο μέλλον στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ισορροπίες. Εντελώς απλουστευτικά, ας σκεφτούμε τι θα συμβεί σε περίπτωση που θεωρηθεί ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα-AOZ και αυτή διαμορφωθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής μεταξύ του ηπειρωτικού εδάφους των δύο χωρών. Τότε, πολλά ελληνικά νησιά, μαζί με τα χωρικά τους ύδατα, θα βρεθούν να έχουν ενσωματωθεί μέσα σε έναν χώρο εθνικής κυριαρχίας της Τουρκίας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον τους. <br /> <br /> Αντιθέτως, αν τα ελληνικά νησιά αποκτήσουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, τότε ολόκληρο το Αιγαίο και μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου μετατρέπεται σε χώρο συμπαγούς ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Η ενοποίηση των αρχιπελαγικών χερσαίων δομών του Αιγαίου με τις θαλάσσιες εκτάσεις γύρω και μέσα από αυτές δημιουργεί ένα είδος «μεγάλης Ελλάδας» και η γεωπολιτική αξία της χώρας μας αυξάνεται κατακόρυφα. <br /> <br /> Άρα, αν πράγματι, λόγω μεταλλάξεων στο διεθνές σύστημα ισχύος, η ΑΟΖ εξελιχθεί –τυπικά ή άτυπα, εν μέρει ή εν συνόλω– σε χώρο εθνικής κυριαρχίας, τότε η Ελλάδα ενδέχεται να βρεθεί ενώπιον ενός ακραίου διλήμματος: Ή θα κινηθεί προς τη δραστική της γεωπολιτική αναβάθμιση, ή θα κινδυνεύσει να απολέσει μέρος της εδαφικής της επικράτειας, μιας και αυτό θα βρεθεί να έχει ενσωματωθεί μέσα σε έναν χώρο τουρκικής εθνικής κυριαρχίας. <br /> <br /> Βέβαια, αυτό το δίπολο είναι υπερβολικά υπεραπλουστευμένο και δύσκολα θα προκύψουν τόσο απόλυτες καταστάσεις. Ωστόσο, δια της υπερβολής αποσκοπεί να καταδείξει ότι ενδέχεται να βρεθούμε ενώπιον μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Την οποία δεν θα είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε αν συνεχίσουμε να ερμηνεύουμε το Δίκαιο της Θάλασσας ωσάν να ήταν ένα απόλυτο και στατικό μέγεθος. Είναι, όμως, μια δυναμική κατάσταση που διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων, με έναν εξ αυτών να είναι οι διεθνείς ισορροπίες ισχύος. <br /> <br /> Γεωγραφία ισχύος <br /> <br /> Με βάση όλα τα παραπάνω, η διαδικασία για την ανακήρυξη ΑΟΖ από πλευράς της Ελλάδας μάλλον θα πρέπει να επιταχυνθεί δραστικά για να μη βρεθούμε ενώπιον δυσάρεστων καταστάσεων στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Ωστόσο, η ανακήρυξη είναι απλώς το πρώτο βήμα. Απαιτείται και οριοθέτηση, η οποία εμποδίζεται από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. <br /> <br /> Κατά την άποψη του γράφοντος, πάντως, το πιο σημαντικό είναι να διαμορφώσουμε μια γεωγραφία ισχύος που θα ενοποιεί τις αρχιπελαγικές δομές του Αιγαίου σε μια ενιαία γεωστρατηγική ενότητα, θα «απορροφά» τις θαλάσσιες εκτάσεις ανάμεσα στα νησιά και θα προσφέρει δραστικό πλεονέκτημα στη χώρα μας όσον αφορά την κυριαρχία στον συγκεκριμένο χώρο. <br /> <br /> Με βάση τη λογική που περιγράψαμε πιο πάνω, η επίτευξη ενός τετελεσμένου στη γεωγραφία της ισχύος ενδέχεται να έχει σημαντική επίδραση, αργά ή γρήγορα, στη διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου αναφορικά με το ποιος δικαιούται να κατέχει τη μια ή την άλλη θαλάσσια περιοχή. Η επίτευξη αυτού του σκοπού μπορεί να ακούγεται ουτοπική για πολλούς, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκη έτσι. <br /> <br /> Αντιθέτως, οι σύγχρονες διεθνείς εξελίξεις στην επιστήμη και τεχνολογία του πολέμου συνδυάζονται με το ότι η χώρα μας πλεονεκτεί στο ότι κατέχει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου, κάτι που της προσφέρει μια βάση έδρασης επάνω στην οποία μπορεί να αναπτύξει ένα «πολυπλέγμα» (complex-of-complexes) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD). Αυτό θα περιορίζει αποφασιστικά τις δυνατότητες δράσης των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων.<br /> <br /> Ανάγκη για αντισυμβατική σκέψη <br /> <br /> Για παράδειγμα, η προσαρμογή στις ελληνικές συνθήκες δογμάτων και μεθοδολογιών του Στρατού των ΗΠΑ, όπως είναι η «Πολυχωρική Μάχη» (Multi Domain Battle) και τα «Διαχωρικά Πυρά» (Cross Domain Fires), μπορούν να διευκολύνουν σημαντικά την ανάπτυξη αυτών των πλεγμάτων. Το αν και πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ξεφεύγει από τα όρια αυτού του κειμένου. Εν τούτοις, μπορούμε να πούμε ότι τα σχετικά συστήματα και τεχνολογίες υπάρχουν στη διεθνή αγορά και σε κάποιον βαθμό θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και εγχωρίως. <br /> <br /> Όσον δε αφορά τον κρίσιμο παράγοντα του κόστους, μια παρόμοια προσπάθεια μάλλον εντάσσεται στις εξαιρετικά περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της σημερινής Ελλάδας. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε ακόμη και να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός οικονομικότερου στρατεύματος, σε βάθος χρόνου, απ’ ό,τι το σημερινό. Αυτό που πρωτίστως απαιτείται είναι φαντασία, αντισυμβατική σκέψη και στενή παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων στον χώρο της στρατιωτικής επιστήμης και τεχνολογίας. <br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, αν δεν προχωρήσει η Ελλάδα στην ανάπτυξη μιας αρχιτεκτονικής ισχύος που θα καθιστά το Αιγαίο «ελληνική λίμνη», είναι πολύ πιθανόν ότι θα το πράξει η Τουρκία. Για την ακρίβεια, ήδη το πράττει με το εξής τρίπτυχο: <br /> Πρώτον, με τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II, τα οποία προς το παρόν τουλάχιστον είναι μπλοκαρισμένα. <br /> Δεύτερον, με το ρωσικό σύστημα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς S-400. <br /> Τρίτον, με μια οικογένεια βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, τουρκικής ανάπτυξης, στους οποίους στο μέλλον μπορεί να περιλαμβάνονται και κατευθυνόμενοι βαλλιστικοί πύραυλοι εναντίον πλοίων (ASBM). <br /> <br /> Το ανωτέρω τρίπτυχο απειλεί να θέσει το Αιγαίο μέσα σε έναν θόλο άρνησης δράσης της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού. Και αυτό, με ό,τι μπορεί να σημαίνει, σε βάθος χρόνου, για την εθνική κυριαρχία των δύο χωρών.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πως η γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο επηρεάζει και την ΑΟΖ

Κώστας Γρίβας Δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος, σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, είναι το Δίκαιο της Θάλασσας: εξελίσσεται και αλ...

Διαβάστε την συνέχεια