ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Συνδιάσκεψη των απανταχού Κούρδων

<img alt="Syrian Kurds demonstrators hold portraits of jailed Kurdistan Workers Party leader Ocalan during a protest in Derik" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="392" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/07/kurds01-24july2013-300x184.jpg" width="640" /> 
 
Κουρδικές ομάδες από το Ιράκ, την Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία σχεδιάζουν να συναντηθούν, τον επόμενο μήνα, σε μια συνδιάσκεψη που αποσκοπεί στην διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής στάσης έναντι της αυξανόμενης αστάθειας στην περιοχή, ανέφερε Κούρδος αξιωματούχος από το Ιρακινό Κουρδιστάν (BLOOMBERG, «Kurds Seek United Front at First Regional Summit, Official Says», ανταπόκριση από Ντουμπάι, Nayla Razzouk). 
Σε τηλεφωνική του συνέντευξη από το Ερμπίλ ο εκπρόσωπος της Περιφερειακής Κουρδικής Κυβέρνησης στο βόρειο Ιράκ, Kawa Mahmoud, επεσήμανε ότι η συνάντηση θα αποτελέσει «την πρώτη συνδιάσκεψη επί κουρδικού εδάφους και την πρώτη συγκέντρωση κουρδικών κομμάτων και ομάδων από όλο το πολιτικό φάσμα» προσθέτοντας ότι «θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή μας και να υιοθετήσουμε μηχανισμούς συντονισμού και αλληλεγγύης». 
Μια επιτροπή θα αποφασίσει την ημερομηνία της συνδιάσκεψης, η οποία θα πραγματοποιηθεί πιθανώς τον Αύγουστο στο Ερμπίλ. 
Όπως επισημαίνεται στην ανταπόκριση οι εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή τροφοδότησαν τις προσδοκίες πολλών Κούρδων για τη δημιουργία του δικού τους κράτους στην περιοχή, που αποκαλούν «Κουρδιστάν» και η οποία περιλαμβάνει περιοχές της ανατολικής Τουρκίας, βόρειας Συρίας, βόρειου Ιράκ και ΒΔ Ιράν. 
«Η συνδιάσκεψη δεν αποσκοπεί στην θέσπιση μιας κοινής κεντρικής ηγεσίας, αλλά στην ενοποίηση των θέσεών μας έναντι των περιφερειακών ταραχών» υποστήριξε ο Kawa Mahmoud προσθέτοντας ότι «η καθεμία από τις τέσσερις κουρδικές περιοχές διαθέτει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι αμοιβαίως σεβαστά, χωρίς να υπεισερχόμαστε ο ένας στις υποθέσεις του άλλου. Οι κουρδικοί πληθυσμοί είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν την μοίρα τους στις αντίστοιχές τους χώρες». 
<a href="http://www.bloomberg.com/news/2013-07-23/kurds-seek-united-front-at-first-regional-summit-official-says.html">http://www.bloomberg.com/news/2013-07-23/kurds-seek-united-front-at-first-regional-summit-official-says.html</a> 
 
<a href="http://mignatiou.com/">πηγή</a>

Συνδιάσκεψη των απανταχού Κούρδων

Κουρδικές ομάδες από το Ιράκ, την Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία σχεδιάζουν να συναντηθούν, τον επόμενο μήνα, σε μια συνδιάσκεψη που αποσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια συμμαχία Τουρκίας - Ισραήλ θα ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας» στην ευρύτερη περιοχή

Ellada simera 0 Ισραήλ, Τουρκία 17:09

<h1 class="singleTitle">
 </h1>
 <div class="post-entry">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqS2-W9bztht5X1pTNrIoabXPnAtZiVu9GRum7BagE2CE2fdPsrbH10Yf6oQx5bJdTr7yFRiapMsmguTsGWzGNAeKG5T-UFgflccBquJwrh9cdqXe2yc8Dm8eZgQjOVmm5n6iHUnZhcI/s1600/middle-east-conflict-world-war.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqS2-W9bztht5X1pTNrIoabXPnAtZiVu9GRum7BagE2CE2fdPsrbH10Yf6oQx5bJdTr7yFRiapMsmguTsGWzGNAeKG5T-UFgflccBquJwrh9cdqXe2yc8Dm8eZgQjOVmm5n6iHUnZhcI/s1600/middle-east-conflict-world-war.jpg" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
«H δημιουργία μιας νέας ιστορικής συμμαχίας μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας εναντίον ενός "κοινού εχθρού" θα πρέπει να θεωρηθεί ως προάγγελος κακού για όλο τον κόσμο, αφού θα ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας», σηματοδοτώντας την ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή», δήλωσε στο Russia Today News ο πολιτικός αναλυτής Chris Bambery, προσθέτοντας ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε επίσης να βλάψει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ίδια την κυβέρνηση Erdogan. <a href="http://rt.com/op-edge/turkey-israel-alliance-base-139/"> </a> <a href="http://rt.com/op-edge/turkey-israel-alliance-base-139/">Russia Today </a> Russia Today: Εάν η Άγκυρα συμμετάσχει σε μια διαδικασία δημιουργίας συμμαχίας με το Ισραήλ και η διαδικασία αυτή υλοποιηθεί τελικά, ποια είναι η εκτίμησή σας για την όντως απίθανη αυτή συμμαχία, με βάση τα σημερινά δεδομένα; Chris Bambery: Πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του Erdogan πριν από μια δεκαετία, η Τουρκία και το Ισραήλ ήταν πολύ στενοί σύμμαχοι στη Μέση Ανατολή. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Τουρκία αποτελεί μια από τις χώρες που αποτελούν το κύριο μέρος της εμπροσθοφυλακής του ΝΑΤΟ, αν ληφθεί υπ’ όψιν ο τεράστιος όγκος εξοπλισμών που έχουν επενδυθεί στην Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, υπάρχει ήδη μια ιστορική συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, η οποία τροφοδοτείται, αν θέλετε, από την αντιπάθεια πολλών αραβικών κρατών, από τα οποία και η Τουρκία και το Ισραήλ αντιμετωπίζονται ως εχθρικά κράτη. Υπό τον Erdogan, ο στρατός έχει τεθεί υπό κάποιο έλεγχο στην Τουρκία. Νομίζω ότι το όλο ζήτημα είναι διττό και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Πρώτον, αν ο Erdogan συγκατατεθεί στη χρήση τουρκικής στρατιωτικής βάσης στην επίθεση κατά της Συρίας, αυτό πρόκειται να τροφοδοτήσει τη δυσαρέσκεια που ήδη αντιμετωπίζει, με τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ και αλλού. Δεύτερον, δεδομένου ότι ο Erdogan έχει υπερβεί τα όριά του και έχει «ξεφύγει», μόνο και μόνο για να αυτοπαρουσιαστεί ως υπερασπιστής της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας και φίλος των Παλαιστινίων, πηγαίνοντας πίσω σε μεγάλο βαθμό τα όποια βήματα για μια ιστορική συμμαχία με το Ισραήλ , εάν σήμερα συμφωνήσει σε μια τέτοια επίθεση, θα δυναμιτίσει κυριολεκτικά τις σχέσεις αυτές που ο ίδιος σφυρηλάτησε. Russia Today: Αναφερθήκατε σε εσωτερικές εντάσεις στην Τουρκία, αλλά ποιες θα είναι οι ευρύτερες επιπτώσεις μιας τέτοιας συμμαχίας με το Ισραήλ, στον αραβικό κόσμο, για παράδειγμα; Πώς θα αντιδράσουν οι χώρες αυτές στην εξωτερική πολιτική του Erdogan, μετά τη σύναψη της συμμαχίας αυτής; Chris Bambery: Ορισμένες χώρες του αραβικού κόσμου, όπως για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο για το ποιος τελικά θα διεξαγάγει τις επιθέσεις κατά του καθεστώτος Assad. Δεν κόπτονται για το εάν αυτό θα το αναλάβει το Ισραήλ ή κάποια άλλη χώρα, αφού η δική τους ατζέντα φθάνει μέχρι ενός σημείου και δεν μπορεί να επεκταθεί παραπέρα. Ωστόσο, μια νέα συμμαχία Ισραήλ – Τουρκίας θα θεωρηθεί ως προάγγελος κακού για όλο τον κόσμο. Ιδιαίτερα εάν μια τέταρτη κατά σειρά στρατιωτική επίθεση σε συριακό έδαφος, τον δράστη της οποίας ήδη γνωρίζουμε, αφού είναι σαφές ότι οι Ισραηλινοί έχουν πραγματοποιήσει αυτές τις επιθέσεις, στηριχθεί από τον τουρκικό στρατό με οποιονδήποτε τρόπο, τότε θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας», σηματοδοτώντας την ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή. Γνωρίζουμε επίσης ότι το Ισραήλ θα ήθελε να χρησιμοποιήσει την Τουρκία ως ορμητήριο για μια επίθεση εναντίον του Ιράν. Και αν οι Τούρκοι επιτρέψουν τη χρήση βάσεων στο έδαφός τους για μια επίθεση εναντίον της Συρίας, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν οι ίδιες αυτές βάσεις για μια επίθεση εναντίον του Ιράν; Η προοπτική αυτή θα οδηγήσει σε μια τραγωδία για ολόκληρη την περιοχή. Για τον λόγο αυτό, η πιθανότητα για μια οποιασδήποτε μορφής ντε φάκτο συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ προκαλεί έντονες ανησυχίες σε όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής. Russia Today: Εκτός από την απειλή από την πλευρά του Ιράν, είναι βέβαιο ότι το Ισραήλ θεωρεί ως άμεση απειλή την μεταβίβαση όπλων στα χέρια της Χεζμπολάχ. Αν επομένως αποφασιστεί να πραγματοποιηθούν τελικά οι επιθέσεις αυτές, θα προβάλουν ως δικαιολογία την αυτοάμυνα; Chris Bambery: Μπορεί να προβάλουν ως δικαιολογία την υποτιθέμενη απειλή από την Χεζμπολάχ, αλλά να θυμάστε ότι μια τέτοια επίθεση από την πλευρά του Ισραήλ θα ισοδυναμεί με επίθεση εναντίον του Λιβάνου. Η Χεζμπολάχ ανέκαθεν δρούσε ως η στρατιωτική άμυνα αποκλειστικά του Λιβάνου εναντίον των επανειλημμένων επιδρομών και εισβολών στο έδαφος της χώρας αυτής. Αυτό θα πρέπει να το διευκρινίσουμε και να μην το ξεχνάμε. Επίσης, θα πρέπει να θυμηθούμε ποιους ακριβώς εξοπλίζουν οι Δυτικοί στη Συρία. Εξοπλίζουν την Αλ-Κάιντα και κάποιους υποστηρικτές της. Οπότε είναι εύλογο οι Ισραηλινοί να ανησυχούν μήπως ένα μέρος αυτών των όπλων καταλήξει σε λάθος χέρια.   Ζούμε πραγματικά μια περίεργη ιστορική συγκυρία, με την Σαουδική Αραβία να έχει συνάψει μια άτυπη, αλλά de facto συμμαχία με το Ισραήλ στα πλαίσια της σταυροφορίας για την ανατροπή του καθεστώτος Assad. Το γεγονός αυτό αρκεί για να αποδείξει μέχρι πού μπορεί να φθάσουν κάποια κράτη, μόνο και μόνο για να επιτευχθεί η ανατροπή του καθεστώτος Assad, και πόσο διατεθειμένα είναι να ρισκάρουν την ίδια την ασφάλειά τους για την επίτευξη ενός στόχου που τους υπαγορεύεται από αλλού. </div>
</div>
 
<a href="http://grcitizen.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μια συμμαχία Τουρκίας - Ισραήλ θα ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας» στην ευρύτερη περιοχή

« H δημιουργία μιας νέας ιστορικής συμμαχίας μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας εναντίον ενός "κοινού εχθρού" θα πρέπε...

Διαβάστε την συνέχεια

Μία επέτειος, δύο ήττες: αιτίες του ΄22 και του ΄74

Ellada simera 0 Ιστορία 17:04

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC9C9ciTFHYiCahouKomYFlKekwzuYGaMH9FwYdQt0LbeySnNBOlbKOGhzE17pzhIQBRPqdGZshkMBEN07NmTTCHNBax9dPLGeaW1NPQbSYTXiihXYTkX0cus5MJgNzgIYVAw9Y4DHJdp4/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF355.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC9C9ciTFHYiCahouKomYFlKekwzuYGaMH9FwYdQt0LbeySnNBOlbKOGhzE17pzhIQBRPqdGZshkMBEN07NmTTCHNBax9dPLGeaW1NPQbSYTXiihXYTkX0cus5MJgNzgIYVAw9Y4DHJdp4/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF355.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μαλούχος Γεώργιος Π. 
Η 24η Ιουλίου είναι μία από τις κρίσιμες ημέρες της νέας ελληνικής ιστορίας: όχι μόνον γιατί είναι η ημέρα της επιστροφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι το 1974 και η αρχή της Μεταπολίτευσης, αλλά και επειδή είναι η ημέρα που πριν από 90 χρόνια, το 1923, ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέγραφε την «Εντιμον ειρήνη» με την Τουρκία, τη Συνθήκη της Λωζάννης. Είναι η επέτειος των μεταβολών που ήρθαν μετά από δύο εθνικές ήττες. Το πιο ενδιαφέρον κοινό στοιχείο των δύο αυτών καθοριστικών ιστορικών γεγονότων είναι η άμεση διασύνδεση των εσωτερικών πολιτικών μεταβολών με τις δύο μεγάλες εθνικές καταστροφές του ελληνισμού κατά τον 20ο αιώνα. 
Η Μικρασιατική Καταστροφή οδήγησε στην εκ νέου «επιστράτευση» του Βενιζέλου, που είχε «παροπλιστεί» μετά τις εκλογές του ’20, ως εθνικού διαπραγματευτή στη Λωζάννη για να περισώσει ότι μπορούσε από τα ερείπια της Ελλάδας. Μισό αιώνα αργότερα, η τραγωδία της Κύπρου οδήγησε στην επιστροφή του Καραμανλή από το Παρίσι, επίσης για να περισώσει ότι μπορούσε, και πάλι από τα ερείπια της Ελλάδας. 
Σε αυτές τις δύο οριακές ιστορικές στιγμές, όπως άλλωστε και σε πολλές άλλες μικρότερης ή ίσης σημασίας, φάνηκε ξεκάθαρα η ιδιοτυπία του ελληνικού φαινομένου: η άμεση συνάρτηση των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων με τη διεθνή πολιτική και τη θέση της χώρας σε αυτή. Τόσο στη Συνθήκη της Λωζάννης όσο και στην Μεταπολίτευση του ’74 φτάσαμε έπειτα από τραγωδίες για την οποίες η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως την ίδια την Ελλάδα και συναρτάται ευθέως με τις γεωπολιτικές επιλογές της. 
Η Μικρασιατική Καταστροφή είναι άμεσο αποτέλεσμα της διεθνούς απομόνωσης της χώρας από τους παλαιούς συμμάχους της μετά την πτώση του Βενιζέλου και την επικράτηση μιας ανόητης, εξωπραγματικής και τελικά απολύτως αντεθνικής πολιτικής που όμως δεν φάνηκε μόνον εκ του αποτελέσματος αλλά τα σημάδια της ήταν σαφή ήδη από το καλοκαίρι του 1921 – κι όμως η απερίσκεπτη πολιτική ηγεσία της εποχής δεν μπορούσε να τα δει, παρά το γεγονός ότι πολλές ήταν οι φωνές που μιλούσαν για τον μεγάλο κίνδυνο, μία εξ αυτών, από τις πλέον ισχυρές, κι εκείνη αυτής της εφημερίδας, του Ελευθέρου Βήματος. 
Το ίδιο λάθος της απομόνωσης της Ελλάδας από τις δυτικές συμμαχικές μεγάλες δυνάμεις επαναλήφθηκε με άλλους όρους και με άλλο τρόπο και το 1974: ένα χρόνο πριν, ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος, ο οποίος εν μέσω προφανούς παράνοιας είχε πλέον συγκεντρώσει στο πρόσωπό του σχεδόν όλα τα κεντρικά αξιώματα στη χώρα, την οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή κάνοντας το ίδιο ανιστόρητο λάθος: φέρνοντας την Ελλάδα σε γεωπολιτική αντίθεση με τη Δύση, όταν απαγόρευε τη χρήση του ελληνικού χώρου στα αμερικανικά βομβαρδιστικά που έσπευδαν από την Αγγλία να βοηθήσουν το Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Παπαδόπουλος έπεφτε με το Πολυτεχνείο, ενώ, μερικούς μήνες αργότερα, η Κύπρος και η Ελλάδα πλήρωναν, υπό την προδοσία Ιωαννίδη, το βαρύ κόστος των επιλογών των δικτατόρων στην Κύπρο, όταν δεν υπήρχε κανείς που να ενδιαφέρεται να σταματήσει τον Αττίλα – κάτι που είχε συμβεί ακριβώς δέκα χρόνια πριν, το 1964… 
Οι δύο μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές του ελληνισμού στον 20ο αιώνα έχουν λοιπόν ξεκάθαρη και απτή, οργανική μεταξύ τους «διασύνδεση», υπό την έννοια ότι υπήρξαν αποτελέσματα της ίδια πολιτικής, υπό διαφορετικές συνθήκες και σε άλλες εποχές: την απομάκρυνση της Ελλάδας από τη Δύση.  Εχουν δηλαδή κοινές τις αιτίες, σε μία χώρα που όποτε συνδέθηκε με τα δυτικά συμφέροντα μεγάλωσε και ισχυροποιήθηκε και όποτε ήρθε σε αντίθεση με αυτά, πλήρωσε εθνικό κόστος… 
 
<a href="http://www.tovima.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μία επέτειος, δύο ήττες: αιτίες του ΄22 και του ΄74

Μαλούχος Γεώργιος Π. Η 24η Ιουλίου είναι μία από τις κρίσιμες ημέρες της νέας ελληνικής ιστορίας: όχι μόνον γιατί είναι η ημέρα της επισ...

Διαβάστε την συνέχεια

90 χρόνια από την Συνθήκη της Λωζάννης. Ο ξεριζωμός στο όνομα της ειρήνης

Ellada simera 0 Ιστορία 16:54

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiTQzR31X9wPF0-HM6vRsomXz2qr2tnaV6yLYz12Wp1fR6_GdNFG1gwKiPLQDpHW9QNH8d6Nca_OA4nXM8Iby4cd1TmvXqH7k4frWBnDlI8Jgt4Bs4Hf9BwtJu1SYcf4c_NuEdYU_72HHBuf5D6j5saY5R_J0XbGEdOfAn6M7lu3-qSM7DROucyYBsA39SCbZ-E=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/04dbdf67bb8714ba18c9c36d50d1f5dcprosfuges.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει η Χριστίνα Κουλούρη* 
 
Η Συνθήκη της Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923) επισφράγισε με οδυνηρό τρόπο τη Μικρασιατική Καταστροφή και, ταυτόχρονα, το τέλος της ελληνικής πολεμικής περιπέτειας που είχε ξεκινήσει με τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912. Η Ανατολική Θράκη, η Ιμβρος, η Τένεδος και η ζώνη της Σμύρνης παραχωρήθηκαν στην Τουρκία, ενώ αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Από την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, οι ελληνορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, και οι μουσουλμάνοι «αλβανικής καταγωγής» που ήταν εγκατεστημένοι κυρίως στην Ηπειρο (Τσαμουριά) καθώς και οι ελληνορθόδοξοι Αραβες της Κιλικίας. 
 
Στην ουσία, η ανταλλαγή των πληθυσμών βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης σηματοδότησε την οριστική μετάβαση από την πολυεθνοτική και πολυθρησκευτική Αυτοκρατορία στα ομοιογενή εθνικά κράτη. Υπ' αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στην ελληνοτουρκική διαμάχη δεν απέχουν από τα αποτελέσματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών και οι συναφείς συνθήκες που υπογράφτηκαν το 1919-1920, κλείνοντας τον εξοντωτικό Μεγάλο Πόλεμο, είχαν ως βασικό χαρακτηριστικό ακριβώς τη διάλυση των αυτοκρατοριών και τη δημιουργία στη θέση τους των σύγχρονων ευρωπαϊκών εθνών-κρατών στην Κεντρική και στην Ανατολική Ευρώπη. 
 
Με τις εκατόμβες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εξάλλου και την οριστική αναδιάταξη των συσχετισμών δυνάμεων στο επίπεδο της ευρωπαϊκής πολιτικής, είχε πλέον λυθεί οριστικά και το Ανατολικό Ζήτημα. Η συγκυρία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου Ελλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα, έφερε τον ελληνικό στρατό στην άλλη όχθη του Αιγαίου αλλά ενεργοποίησε ταυτόχρονα ένα ισχυρό τουρκικό εθνικιστικό κίνημα. Η Μικρασιατική Καταστροφή σήμανε τόσο τον θάνατο της Μεγάλης Ιδέας για την Ελλάδα όσο και τη γέννηση της σύγχρονης Τουρκίας πάνω στις στάχτες της Αυτοκρατορίας. Και για τις δύο χώρες, υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση του εθνικού κράτους, τον ορισμό των συνόρων και του εθνικού εδάφους και την, κατά το δυνατόν, εθνική ομογενοποίηση του πληθυσμού. 
 
Η πρωτοφανής για τα διεθνή δεδομένα απόφαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών υπαγορεύθηκε από την αρχή της ομοιογένειας που πρέσβευε το δόγμα του εθνικισμού και στο όνομα της οποίας άλλωστε είχαν γίνει διωγμοί και εθνοκαθάρσεις (και όχι μόνο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης). Είχε ήδη προηγηθεί, με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (1919), η εθελούσια ανταλλαγή ελληνικών και βουλγαρικών πληθυσμών. Σε ό,τι αφορούσε την ελληνοτουρκική διαμάχη, φαινόταν πως η λύση της ανταλλαγής θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή και την ασφάλεια στους πληθυσμούς. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, ανταλλάχθηκαν περίπου 1.220.000 χριστιανοί και 525.000 μουσουλμάνοι πρόσφυγες. Παρ' όλα ταύτα, οι εξαιρέσεις της Συνθήκης δημιούργησαν μειονότητες μέσα στα αντίστοιχα εθνικά κράτη, των οποίων η τύχη παρακολουθούσε (και παρακολουθεί) τη διακύμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. 
 
Η ριζική λύση της Ανταλλαγής λοιπόν, παρ' όλο που προκρίθηκε με στόχο να επιλύσει ένα μακροχρόνιο ζήτημα και να προλάβει νέες εθνικές συγκρούσεις, δημιούργησε ταυτόχρονα δύο νέα ζητήματα: το μειονοτικό και το προσφυγικό. Η επαχθέστερη κληρονομιά της Συνθήκης της Λωζάννης υπήρξε πράγματι η ανάγκη εγκατάστασης και ενσωμάτωσης των ανταλλαχθέντων προσφύγων στο ελληνικό κράτος. Επρόκειτο για μια τεράστια επιχείρηση, για την οποία ιδρύθηκαν ειδικοί θεσμοί και ζητήθηκε διεθνής στήριξη. Η άφιξη των προσφύγων αναδιαμόρφωσε τις κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις στην Ελλάδα, ενώ η εγκατάστασή τους προσέκρουσε συχνά στην εχθρότητα των ντόπιων πληθυσμών. Παρ' όλο που η Ανταλλαγή έγινε με στόχο την εθνική ομοιογένεια, ούτε οι πρόσφυγες αποτελούσαν ομοιογενή ομάδα ούτε οι Ελλαδίτες τούς υποδέχθηκαν ως ομοεθνείς. Η εγκατάστασή τους κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα βάθυνε τον διχασμό ανάμεσα στην Παλαιά και στη Νέα Ελλάδα, ενώ η αφομοίωσή τους υπήρξε δύσκολη και μακροχρόνια. Ωστόσο, το έργο της αποκατάστασης εκτιμήθηκε ως «επίτευγμα» του ελληνικού κράτους, μέσα στις δύσκολες συνθήκες του Μεσοπολέμου. 
 
Η Συνθήκη της Λωζάννης μπορεί να θεωρηθεί η συνθήκη με την οποία οριστικοποιήθηκαν τα σύνορα του ελληνικού έθνους-κράτους ύστερα από έναν αιώνα αλυτρωτικής πολιτικής. Με την εξαίρεση της προσάρτησης των Δωδεκανήσων, τα σύνορα του 1923 έμειναν ίδια έως σήμερα. Η οριστικοποίηση όμως των συνόρων, που στην πραγματικότητα σήμαινε τον διπλασιασμό του εθνικού εδάφους, δεν βιώθηκε ως επιτυχία αλλά ως καταστροφή - όπως και ήταν. Η Ελλάδα, λόγω της μικρασιατικής εκστρατείας, είχε υποστεί τεράστιες απώλειες σε όλα τα επίπεδα, για να καταλήξει, με εξαίρεση τη Δυτική Θράκη, στα ίδια σύνορα που είχε επιτύχει με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. 
 
*Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

90 χρόνια από την Συνθήκη της Λωζάννης. Ο ξεριζωμός στο όνομα της ειρήνης

Γράφει η Χριστίνα Κουλούρη* Η Συνθήκη της Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923) επισφράγισε με οδυνηρό τρόπο τη Μικρασιατική Καταστροφή και, ταυτό...

Διαβάστε την συνέχεια

Χρόνος αρνητικός

Ellada simera 0 οικονομία 16:44

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgXYgnG1raBZ2c3wJrbqDJfjMIeCyII-yV5qR4ojxRz_pLGU0t4lPsjfsHSEHsp9WMJ02Ca9aScDlcA_6lzm_RFedJo0CTLkwwBrr71zTX4n__R4cvM-jTnwZkQurrXKsh6AIn_CLu4GOUiTpEUHkGesdi_wWRjdA0eL0V8F0BtMWRrGpAzlIECqYGySSTOugMOBQh4_Nw_nA=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/04dbdf67bb8714ba18c9c36d50d1f5dcxronos-arnitikos.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>Του Νίκου Φραντζή 
 
Θεαματικά ανησυχητική είναι η εικόνα που μεταφέρει το Ευρωβαρόμετρο για την Ελλάδα και τις απόψεις που επικρατούν μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι κατά 98% θεωρούν κακή την εικόνα της οικονομίας, κατά 44% δεν αισθάνονται Ευρωπαίοι πολίτες, κατά 62% αναμένουν χειροτέρευση της κατάστασής τους, κατά 90% δεν εμπιστεύονται την κυβέρνησή τους. 
 
 Στοιχεία παραπλήσια καταγράφονται και στις άλλες χώρες οι οποίες ζουν έντονα τα αποτελέσματα της κρίσης, αλλά στην Ελλάδα συναντώνται οι χειρότεροι δείκτες σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Τώρα πλέον δεν έχει μεγάλη σημασία αν δικαίως ή αδίκως ο ελληνικός λαός έχει διαμορφώσει αυτή την άποψη για τη χώρα του, το μέλλον του, την κυβέρνησή του, το ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο ανήκει. Δεν μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στην αξιολόγηση της κατάστασης η συνυπευθυνότητα για τα βήματα τα οποία έχουμε ακολουθήσει εδώ και αρκετά χρόνια. 
 
Σημασία έχει πλέον η ίδια η πραγματικότητα: Οι Ελληνες πολίτες είναι απολύτως ανασφαλείς, με πολύ κακή οικονομική κατάσταση, χωρίς καθόλου εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή τους, αντιευρωπαϊστές και με απουσία δυνατότητας να κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολύ σαφή: Τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε ως αντίδραση και πολιτική συμπεριφορά από ένα λαό με αυτά τα χαρακτηριστικά; Πόσο κοντά μπορεί να βρισκόμαστε σε κοινωνικές εντάσεις, με άγνωστη αφετηρία και εξίσου άγνωστη κατάληξη; 
 
Δεν πρόκειται για θεωρητικές προσεγγίσεις και ασκήσεις επί χάρτου, αλλά για την πραγματικότητα που μας δείχνει το χειρότερο πρόσωπό της και πάνω στην οποία μπορεί να εξυφάνει κανείς τα πλέον δυσοίωνα σενάρια. Δόσεις δανείου, προαπαιτούμενα, έλεγχοι προόδου, εγκρίσεις βρίσκονται στη μία πλευρά του νομίσματος που περιλαμβάνει το λεξιλόγιο της κρίσης. Και στην άλλη του πλευρά υπάρχουν η τεράστια ανεργία, τα λουκέτα των επιχειρήσεων, η απώλεια του βιοτικού επιπέδου, η κατάρρευση του κράτους πρόνοιας. Αυτό το νόμισμα δεν έχει κανείς τα περιθώρια να το «στρίψει» για να δει πού θα «κάτσει». 
 
Λίγο μπορεί να ωφελήσει η ανάπτυξη επιχειρημάτων για την ορθότητα των επιλογών υπέρ της μιας ή της άλλης κατεύθυνσης. Αυτό που μπορεί να μετρήσει κανείς είναι τα αποτελέσματα τα οποία θα αναιρέσουν τις οποιεσδήποτε εύκολες και επιπόλαιες πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά κυρίως θα απαλύνουν τις επιπτώσεις της κρίσης σε αυτούς που τις υφίστανται. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αργούν και ο χρόνος τρέχει αρνητικά για τους Ευρωπαίους και τις ηγεσίες τους... 
 
 naftemporiki 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

Χρόνος αρνητικός

Του Νίκου Φραντζή Θεαματικά ανησυχητική είναι η εικόνα που μεταφέρει το Ευρωβαρόμετρο για την Ελλάδα και τις απόψεις που επικρατούν μεταξύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξαιρετικό άρθρο J.M. Lamarque για τους Έλληνες: «Το να υποφέρεις δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις»! H Ελλάδα και οι Έλληνες υποφέρουν σιωπηλά

Ellada simera 0 Ελλάδα 16:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGrOsUe6MyibSO6PHHnDr6ojzEaa6hG3qDXfaTBda5iIBFeJubzfdqSRb4lkE6Yoq8yxSZLaAAVZ1VnlDikRTTAFAMLfEZZgEfecvatfb4vIrFSTTB0f-MmetUv4SO_mXFg4Y6EiJCzAN/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF356.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGrOsUe6MyibSO6PHHnDr6ojzEaa6hG3qDXfaTBda5iIBFeJubzfdqSRb4lkE6Yoq8yxSZLaAAVZ1VnlDikRTTAFAMLfEZZgEfecvatfb4vIrFSTTB0f-MmetUv4SO_mXFg4Y6EiJCzAN/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF356.jpg" /></a></div>
 
Εδώ και τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα είναι δακτυλοδεικτούμενη, οι Έλληνες προσβάλλονται, και η χώρα προβάλλεται σαν να είναι η μαύρη τρύπα της Ευρώπης. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή η Ελλάδα είναι μια μεσογειακή χώρα. Αν η Ελλάδα βρισκόταν βόρεια της Γερμανίας, μεταξύ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, θα ... 
 
της βρίσκαμε σίγουρα κάποια δικαιολογία. Εαν επρόκειτο για μια προτεσταντική χώρα όπου ο ήλιος λάμπει μόνο για λίγες ώρες το χρόνο, ενώ οι άνθρωποι συνθλίβονται από το κρύο της νύχτας για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε θα εφευρίσκαμε για την Ελλάδα, κάποια σοβαρή δικαιολογία και θα αναζητούσαμε έναν άλλο ένοχο. 
 
Όταν η Ισλανδία αρνείται να πληρώσει το χρέος της, δεν λέμε τίποτα. Δεν την κατηγορούμε ούτε την υποστηρίζουμε. Η απόλυτη σιωπή. Μάλιστα το να διαμαρτύρεται κανείς στο προαναφερθέν πλαίσιο είναι υγιές, επειδή είναι 'αγνό' και δεν κάνει θόρυβο. Και βέβαια μια τέτοια διαμαρτυρία είναι αποδεκτή από όλους, γιατί προτιμάμε υποκριτικά την αισθητική μιας εικόνας όπου διαμαρτύρονται συναθροιζώμενοι ξανθοί και "άσπιλοι" άνθρωποι που όταν μιλάνε μένουν ανέκφραστοι κρατώντας ακίνητα τα χέρια τους, μη κουνώντας ούτε καν το κεφάλι τους. 
 
Και εν συνεχεία οι διαμαρτυρόμενοι πηγαίνουν στη σάουνα. Ο Έλληνας αντίθετα θα πάει στο Χαμάμ. Γιατί οι Έλληνες είχαν καταληφθεί από τους Τούρκους πριν πολλά χρόνια. Και σήμερα που η Τουρκία προσπαθεί να εισέλθει στην Ευρώπη, αυτή της κρατάει μεν την πόρτα ανοιχτή ωστόσο την τελευταία στιγμή χρησιμοποιείται η έννοια της 'ασφάλειας' για να κλείσει διπλωματικά η Ευρωπαϊκή της προοπτική. 
 
Έτσι λοιπόν το να έχεις κατακτηθεί από τους Τούρκους και το να είσαι μεσογειακή και ορθόδοξη χώρα είναι αρνητικό στα μάτια των Βορειοευρωπαίων. Όχι, πραγματικά δεν μπορεί να εμπιστεύεται η Ευρώπη 'τέτοιους ανθρώπους'. Η Ελλάδα είναι σαν την Ισπανία. Οι Ισπανοί είχαν καταληφθεί από τους Μαυριτανούς, ως εκ τούτου, ο Ισπανός έχει κάτι το αραβικό στο αίμα του, και για να το καταλάβεις αυτό αρκεί απλά να κοιτάξεις την Αλάμπρα. Όσον αφορά την Ιταλία, θα μπορούσαμε να την εμπιστευτούμε, παρ' ότι είναι κι αυτή χώρα της Μεσογείου, όμως κι αυτοί έχουν τη μαφία, την nangretta, την Καμόρα, και το Βατικανό. Εν ολίγοις, αυτό είναι αρκετό για να έχεις επιχειρήματα ώστε να αποφασίσεις να μην τους εμπιστευτείς ούτε τους Ιταλούς. Τέλος, υπάρχει και η Πορτογαλία. Πενήντα χρόνια φασιστικής δικτατορίας, στοιχειώνουν το παρελθόν της. 
 
Η Πορτογαλία είναι, λοιπόν, φασιστική χώρα, όπως η Ισπανία του Φράνκο και η Ελλάδα των συνταγματαρχών. Όχι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τις μεσογειακές χώρες. Δεν μιλάμε καθόλου βέβαια για τη ναζιστική Γερμανία και τη Φινλανδία, και όποια άλλη χώρα συνεργάστηκε με τους Ναζί. Όχι, εκεί ξεχνάμε το παρελθόν, γιατί αυτές είναι οι περιβόητες χώρες του Βορρά και μπορούμε να τις εμπιστευθούμε έτσι κι αλλιώς. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι και η Γαλλία και το Βέλγιο αλλά και η Ουγγαρία συνεργάστηκαν επίσης κατά κάποιο τρόπο με τους ναζί. Κι τελικά αυτός ο μηδενιστικός συλλογισμός καταλήγει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μόνη αληθινή ευρωπαϊκή δημοκρατία. 
 
Πόσο καιρό όμως θα διαρκέσει αυτή η ανοησία; Πόσο καιρό θα αντέξoυμε να θεωρούνται οι Έλληνες ανόητοι, και κλέφτες; Το ότι η ελληνική πολιτική σκηνή δεν υλοποίησε ποτέ την ιδέα του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, είναι ένα γεγονός. Ίσως ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που είχε την επιθυμία να αναπτύξει τη χώρα του πολιτικά να είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει σημαδέψει την ιστορία της Ελλάδας. 
 
Αλλά, όταν ο Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρότεινε το δημόσιο εθνικό λογιστικό έλεγχο των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία είχαν αρνηθεί. Αρνήθηκαν, γνωρίζοντας ότι τα στοιχεία της Ελλάδας ήταν πειραγμένα. Ήξεραν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ήξερε τίποτα. Εξάλλου ζήτησε ποτέ κανείς την πολιτική αναδιάρθρωση του Ελληνικού κράτους; Όχι, κανείς στην Ευρώπη δεν το ζήτησε ποτέ. Δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζονταν ως ένας τουριστικός προορισμός, και μια χώρα παραγωγής ελαιόλαδου, όλα θεωρούνταν ότι λειτουργούν μια χαρά. Οι Έλληνες παρέμεναν όλο αυτό τον καιρό Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας που συνεισφέρουν στο να ολοκληρώνεται το μεγάλο φαγοπότι. 
 
Μιλώντας για την ιστορία της Ελλάδας και την αρχαιότητα ειναι αλήθεια ότι όλοι αποδεχόμαστε ότι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Ηρόδοτος και πολλοί άλλοι, έζησαν στην Ελλάδα, αλλά στο μακρινό παρελθόν. Και σήμερα όλοι εμείς κατηγορούμε τους Έλληνες και αναρωτιόμαστε αν κατασκεύασαν ποτέ αεροσκάφη, πυρηνικά εργοστάσια, αυτοκίνητα; Υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα προϊόν "made in Greece", εκτός από τη φέτα; Όχι, γιατί η Ελλάδα παραμένει όλα αυτά τα χρόνια η χώρα των φτωχών αγροτών και των μικροαστών που μιλούνε δυνατά, και περπατάνε με κομπολόγια στο χέρι, τρώνε περισσότερο λαχανικά παρά κρέας ενώ τα γλυκά τους δίνουν στο στόμα την αίσθηση ενός μελένιου φιλιού. 
 
Και αν η Ελλάδα τελικά χρεωκοπήσει, εάν αποχωρήσει από την ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση τι θα υποστηρίζει η Ευρώπη σε δέκα χρόνια για αυτήν; ... "Εμείς δεν ξέραμε τίποτα!'' ... "Είμαστε υπεύθυνοι αλλά δεν είμαστε ένοχοι! ... " κτλ. Η ευθύνη θα επιστρέψει στους Έλληνες, για άλλη μια φορά. 
 
Τα έχω βαρεθεί πια όλα αυτά τα στερεότυπα! Δεν μπορώ να ανέχομαι πλέον το γεγονός ότι το να ανήκεις σε ένα μεσογειακό λαό έχει καταντήσει συνώνυμο μιας ιδιότυπης σύγχρονη ψυχολογικής δουλείας. Δυστυχώς οι Έλληνες προς το παρόν είναι σιωπηλοί και δεν αντιδρούν έντονα. Αυτό είναι το λάθος. Ξέρω ότι είναι εύκολο να το γράφει αυτό κάποιος που ζει στο Παρίσι. Αλλά εγώ το γράφω γιατί θέλω μέσα από τα λόγια μου να εμφυσήσω την εμπιστοσύνη σε όλους τους Έλληνες, και να τους πω ότι πρέπει να εμπιστευτούν τη νεολαία του τόπου και να της παραδώσουν τα κλειδιά της εξουσίας για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας που συνάμα θα σέβεται την κληρονομιά και τη διαφορετικότητά της. 
 
Όλα είναι δυνατά γιατί η αληθινή ζωή δεν έχει τιμή. Και ακόμα πιο ευτελής είναι η τιμή του ελληνικού χρέους που έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν. Από τη μια η Γερμανία ρυθμίζει το επιτόκιο του δανεισμού της για εξυπηρέτηση του εθνικού της χρέους στο 2% και από την άλλη επιβάλλει στην Ελλάδα ένα θεόρατο επιτόκιο ύψους 30%. 
 
Τέρμα τα ψέματα! Το γράφω λοιπόν και το φωνάζω δημόσια, οι Έλληνες δεν είναι υπεύθυνοι για τίποτα. Οι Έλληνες είναι ίσοι με κάθε άλλο λαό στον πλανήτη κι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν στη χώρα τους, στη γη τους, σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε απλώς να τους βοηθήσουμε στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους που θα διαχειρίζεται την Ελλάδα ως μια πραγματική δημοκρατία, στις βάσεις μιας πραγματικής ισότιμης κοινωνικής πολιτικής και ενός παραγωγικού ενθουσιασμού που θα δημιουργήσει ανάπτυξη προς όφελος της ίδιας της χώρας. 
 
Εξάλλου το να καταστρέψουμε την Ελλάδα θα έχει πολύ άσχημο αντίκτυπο και στο μέλλον της Ευρώπης. Είμαι Γάλλος αλλά νιώθω Έλληνας στην ψυχή, και υποστηρίζω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ την Ελλάδα. Ολόκληρη την Ελλάδα. 
 
Jose Manuel Lamarque 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εξαιρετικό άρθρο J.M. Lamarque για τους Έλληνες: «Το να υποφέρεις δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις»! H Ελλάδα και οι Έλληνες υποφέρουν σιωπηλά

Εδώ και τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα είναι δακτυλοδεικτούμενη, οι Έλληνες προσβάλλονται, και η χώρα προβάλλεται σαν να είναι η μαύρη τρύπα τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κούρδοι έτοιμοι να χαράξουν νέα σύνορα

Ellada simera 0 Κουρδικό 16:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgALxXY8tUP8fML2AcmoKUg3YpvGUXMxAK2pzbqAqhzc2ewrj1pLAHjo_usYXxb3W4Li6c7jnjgZjcH6Sw3zxkpQf3nTWS3tIjN9dRsAgMKaeDwg2deZYHLcp01Zr4MMwY7MJM7vkVIDNo/s1600/48208941965683807103417.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgALxXY8tUP8fML2AcmoKUg3YpvGUXMxAK2pzbqAqhzc2ewrj1pLAHjo_usYXxb3W4Li6c7jnjgZjcH6Sw3zxkpQf3nTWS3tIjN9dRsAgMKaeDwg2deZYHLcp01Zr4MMwY7MJM7vkVIDNo/s640/48208941965683807103417.jpg" width="640" /></a></div>
 
Του Κώστα Ράπτη  
O φυλακισμένος στη νήσο İmralı της Προποντίδας ιδρυτής του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ) Abdullah Öcalan δέχθηκε την Κυριακή την επίσκεψη του συμπροέδρου του φιλοκουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) Selahattin Demirtaş και της αντιπροέδρου της κοινοβουλευτικής του ομάδας Pervin Buldan. Ήταν η όγδοη κατά σειρά επίσκεψη αυτού του είδους αφότου ο Öcalan εγκαινίασε τον περασμένο Οκτώβριο τις επαφές με την κυβέρνηση Erdoğan, οι οποίες κατέληξαν στην διαδικασία εξομάλυνσης του Κουρδικού ζητήματος στη γείτονα. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
Σε μία συγκυρία κατά την οποία είναι διάχυτη η αίσθηση ότι η διαδικασία καρκινοβατεί ή και κινδυνεύει να εκτροχιασθεί το μήνυμα που εξέπεμψε ο Öcalan μέσω των επισκεπτών του ήταν καθησυχαστικό, αν και συνοδευόταν από έκκληση και προς τις δύο πλευρές να “αποφύγουν τα λάθη” και προς την κυβέρνηση Erdoğan να επισπεύσει το πέρασμα προς την προβλεπόμενη δεύτερη και την τρίτη φάση, με την υιοθέτηση θεσμικών μεταρρυθμίσεων υπέρ του κουρδικού στοιχείου. Η πρώτη φάση εγκαινιάσθηκε θεαματικά την Κουρδική Πρωτοχρονιά (21 Μαρτίου) με δημόσια έκκληση του Öcalan προς τους αντάρτες του ΡΚΚ και την ανακοίνωση της οργάνωσης στις 8 Μαΐου ότι άρχισε η αποχώρηση των μαχητών της από το τουρκικό έδαφος. Ωστόσο, ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας Muammer Güler εκτίμησε προ μηνός ότι μόνο το 20% των ανταρτών έχει αποχωρήσει. 
 
Την Κυριακή, ο ισοβίτης Öcalan προχώρησε ένα βήμα παραπέρα δηλώνοντας ότι οι συνθήκες κράτησής του δεν του επιτρέπουν να έχει περισσότερο εποικοδομητική συμβολή στη διαδικασία και ζητώντας να του επιτραπεί η διοργάνωση συνέντευξης Τύπου στο İmralı. Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Bülent Arınç περιορίσθηκε να απαντήσει ότι ο νόμος δεν δίνει τέτοια δυνατότητα, ενώ στελέχη του Ρεπουμπλικανικού και του Εθνικιστικού Κόμματος της αντιπολίτευσης σχολίασαν σκωπτικά, υποδεικνύοντας την αδιαφάνεια που περιβάλλει την όλη διαδικασία, ότι τη συνέντευξη Τύπου μπορούν να τη δώσουν από κοινού ο Öcalan με τον πρωθυπουργό Erdoğan... 
 
Όμως το γεγονός που προκαλεί την αγανάκτηση των αντιπολιτευομένων, ότι δηλαδή ο φυλακισμένος Öcalan αποτελεί διαμορφωτή της τουρκικής πολιτικής ζωής, αποτελεί μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Ούτε άλλωστε μπορεί να αγνοηθεί το ότι το ΡΚΚ βρίσκεται μπροστά σε μια win-win situation, είτε ευοδωθεί είτε αποτύχει η τρέχουσα διαδικασία, ενώ η κυβέρνηση Erdoğan αποτελεί όμηρο των αποτυχιών της στη συριακή κρίση. 
 
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Beşir Atalay διαπίστωνε το Σάββατο ότι η διαδικασία χρειάζεται “ειλικρίνεια και υπομονή” και ότι “η αρχική αργοπορία στην αποχώρηση των ανταρτών δεν θα πρέπει να αξιολογηθεί, εφόσον τηρούνται οι υποσχέσεις”, μέλη του ΡΚΚ απήγαγαν τρεις εργαζόμενους στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στην επαρχία Bingöl. 
 
Την ίδια ημέρα δε, το BDP διοργάνωνε στο Cizre της επαρχίας Diyarbakır εκδήλωση για τον ένα χρόνο από την κήρυξη της αυτονομίας των Κούρδων της Συρίας. Στην εκδήλωση, στην οποία περίσσευαν οι σημαίες του ΡΚΚ και τα πορτραίτα του Öcalan τον τόνο έδινε κυρίως το Πατριωτικό Επαναστατικό Κίνημα Νεολαίας (YDGH), ήτοι η οργάνωση νέων των Κούρδων αυτονομιστών, η οποία το τελευταίο διάστημα έχει πολλαπλασιάσει τις στρατολογήσεις της και από τις αρχές του μηνός έχει δημιουργήσει δικές της “μονάδες τήρησης της τάξης” στην επαρχία Diyarbakır... 
 
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Bugün, Gültekin Avcı υποστηρίζει ότι όλες οι εξελίξεις ευνοούν το ΡΚΚ και ότι η κυβέρνηση δεν μπαίνει στον κόπο να προσεταιρισθεί τους Κούρδους πολίτες που είναι ανεξάρτητοι από την οργάνωση, ενώ ο βουλευτής Diyarbakır του κυβερνώντος κόμματος, Galip ensarioğlu επιμένει ότι ορισμένες χώρες ενθαρρύνουν και χρηματοδοτούν τους αυτονομιστές, ώστε να μην τερματίσουν τη σύγκρουση. 
 
Έτσι και αλλιώς, στους κόλπους της τουρκικής ηγεσίας έχει σημάνει συναγερμός αφότου οι μαχητές του PYD (αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ στη Συρία) κατέλαβαν στις 17 Ιουλίου την μεθοριακή συριακή πόλη Ras al-Ain, μετά από σκληρές μάχες με τους προσκείμενους στην “αλ Κάιντα” ισλαμιστές αντάρτες της οργάνωσης Jabhat al-Nusra, για να ακολουθήσει και η από μέρους τους κατάληψη της Tel Abyad στην επαρχία Raqqa. Μάλιστα από τα πυρά της μάχης στην Ras al-Ain σκοτώθηκε ένας Τούρκος έφηβος στην πόλη Ceylanpınar (σε απόσταση ελάχιστων εκατοντάδων μέτρων από την άλλη πλευρά των συνόρων) και ο τουρκικός στρατός ανταπέδωσε κατά τους κανόνες εμπλοκής. 
 
“Οι συγκρούσεις περνούν τα σύνορα μας. Εμείς επιδεικνύουμε υπομονή. Αλλά ως πότε;” αναρωτήθηκε την Κυριακή ο Erdoğan, ενώ ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έφθασε να απευθυνθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. 
 
Επισκεπτόμενος την Άγκυρα, ο ταξίαρχος Salim Idris, επικεφαλής της διοίκησης του Ελεύθερου Συριακού Στρατού δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι οι δικές του δυνάμεις έπρεπε να αναδιπλωθούν προς άλλα μέτωπα στα οποία διεξάγονται σκληρές μάχες, κατηγόρησε το PYD ότι στηρίζεται από Κούρδους γειτονικών κρατών και διαμήνυσε ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ανακήρυξη αυτόνομης κουρδικής οντότητας στην βόρεια Συρία. 
 
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι οι δικές του δυνάμεις αποδεικνύονται αμελητέα ποσότητα μπροστά σε αυτές της Nusra, η οποία πλέον προκαλεί την ανοικτή ανησυχία των Δυτικών δυνάμεων, ενώ από το πρόσφατο συνέδριο του ΡΚΚ στα όρη Καντίλ του Βορείου Ιράκ επιβεβαιώθηκε η γραμμή των “τεσσάρων μετώπων” (Τουρκία, Συρία, Ιράκ και Ιράν – το μόνο ανενεργό αυτή τη στιγμή), με τη συγκρότηση κοινής στρατιωτικής διοίκησης και την ανάδειξη του συριακού μετώπου σε πρώτη προτεραιότητα. 
 
Ο εφιάλτης ενός δεύτερου (μετά από αυτό το βορείου Ιράκ) αυτόνομου κουρδικού κρατιδίου στα σύνορα της Τουρκίας, επίσης προικισμένου με πετρελαϊκά κοιτάσματα, επανήλθε για τους ιθύνοντες στην Άγκυρα, οι οποίοι τώρα ομνύουν στην εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. 
www.capital.gr 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι Κούρδοι έτοιμοι να χαράξουν νέα σύνορα

Του Κώστα Ράπτη O φυλακισμένος στη νήσο İmralı της Προποντίδας ιδρυτής του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ) Abdullah Öcalan δέχθηκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ακήρυχτος πόλεμος των πόλεων και της υπαίθρου

Ellada simera 0 Αμυνα 16:24

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/amesi-drasi.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-81068" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/amesi-drasi.jpg" title="amesi drasi" /></a></div>
Είναι γεγονός πως όσο περνά ο καιρός παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από Αρχηγείο της ΕΛΑΣ και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη το έγκλημα καλπάζει οποιασδήποτε μορφής και εάν είναι. Από απλές ομάδες αντιεξουσιαστών που λυμαίνονται περιοχές μέχρι αλλοδαπούς κακοποιούς που σπέρνουν τον τρόμο. 
 
Γράφει ο Γιάννης Νικήτας 
Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε αυτά τα θέματα με τον Διευθυντή της Άμεσης Δράσης Θεσσαλονίκης. Έτσι λοιπόν, πέρα από το μικροέγκλημα η συζήτηση μας προσανατολίστηκε σε δύο άξονες οι οποίοι περιλαμβάνουν: 
>Τον βαρύ οπλισμό που χρησιμοποιούν οι κακοποιοί καθώς 
>Και τις νέες τακτικές 
 
Συνεπώς, το συμπέρασμα είναι πως πλέον στην Ελλάδα υπάρχει μια τεράστια αποθήκη όπλων και μάλιστα πολεμικών τυφεκίων. Στο σημείο αυτό εμείς θα τονίσουμε, πως εκτός των ΑΚ-47 πλέον χρησιμοποιούνται και οπλοπολυβόλα και πολυβόλα σειράς PK ανατολικής κατασκευής και προέλευσης, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί και η χρήση φορητών αντιαρματικών εκτοξευτών σειράς RPG (Rocket Propelled Grenades). Ως εκ τούτων, στην πατρίδα μας υπάρχει πληθώρα όπλων και σε τέτοιο αριθμό ικανό να συντηρήσουν έναν «ένοπλο στρατό άτακτων» δημιουργώντας μια «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. 
Το ζήτημα πλέον ξεφεύγει από την εγκληματικότητα και αρχίζει να συνδέεται με θέματα εσωτερικών απειλών και κατ’ επέκτασης εθνικής ασφάλειας. Οι αρχές ασφαλείας πλέον αδυνατούν να συγκρατήσουν τόσο το σημερινό κύμα εγκληματικότητας και φυσικά πόσο μάλλον ένα ενδεχόμενο κάποιοι εσωτερικά να δημιουργήσουν συνθήκες αποσταθεροποίησης και ένοπλης εξέγερσης. Τα σενάρια, όσο χολιγουντιανά κι αν ακούγονται, δεν μπορούν να αποκλειστούν, άλλωστε το φανερώνουν τα στοιχεία. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. 
<div style="text-align: center;">
Αποκαλυπτική είναι η παρακάτω φράση που ειπώθηκε από τον ειδικό φρουρό που προμήθευε με αλεξίσφαιρα γιλέκα την συμμορία που εξαρθρώθηκε στην Καβάλα προς έναν από τους αλλοδαπούς εκτελεστές της σπείρας: «Εσύ, με το Καλάσνικοφ και το αλεξίσφαιρο που σου έδωσα, είσαι πλέον βασιλιάς. Τι να σου κάνουν τα νεροπίστολα που έχουν οι δικοί μας»!</div>
Οι αστυνομικοί, μας επισημαίνουν ΔΙΑΡΚΩΣ πως είναι επιτακτική η ανάγκη να εφοδιαστούν τα περιπολικά με βαρύτερο οπλισμό αποτελούμενο από καραμπίνες και τυφέκια τα οποία θα χορηγηθούν μετά από κατάλληλη εκπαίδευση. Μείζον θέμα επίσης, είναι και ο τρόπος μεταφοράς τους αφού πρέπει να γίνουν ειδικοί οπλοβαστοί μέσα στα περιπολικά. 
Δεν θα πρέπει όμως να ξεφεύγει της προσοχής μας και το θέμα των νέων τακτικών που χρησιμοποιούν οι κακοποιοί. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση στην ληστεία που έλαβε χώρα σε τράπεζα του χωριού Ροδολίβου των Σερρών, όπου οι κακοποιοί λειτούργησαν με τρόπο που θυμίζει καταδρομικές επιχειρήσεις. Ομάδα εξ αυτών επιτέθηκε αρχικά στο Αστυνομικό Τμήμα (Α.Τ.) του χωριού στο οποίο ρίχθηκαν δεκάδες σφαίρες από ενόπλους, ενώ την ίδια ώρα μια άλλη ομάδα είχε επιτεθεί στην τράπεζα αποσπώντας μεγάλο χρηματικό ποσό. 
<div style="text-align: center;">
Οι αστυνομικοί εγκλωβίστηκαν μέσα στο Α.Τ. με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιχειρήσουν κατά των ληστών, την ίδια ώρα βλήθηκαν και τα περιπολικά ώστε οι αστυνομικοί να μην έχουν μέσο να καταδιώξουν τους ληστές. Την ίδια στιγμή, η άλλη ομάδα δρούσε ανενόχλητη στη ληστεία της τράπεζας. Άκρως εντυπωσιακό είναι και το γεγονός της χρήσης εκρηκτικών υλών για την ανατίναξη ΑΤΜ των τραπεζών αλλά και για αντιπερισπασμούς προς τις αστυνομικές δυνάμεις που πλέον αντιμετωπίζουν ένα νέο αντάρτικο πόλεων από αλλοδαπούς κατά κύριο λόγο εγκληματίες.</div>
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πριν μερικούς μήνες σε ληστεία στο μετρό της Αθήνας είχαν χρησιμοποιηθεί λιπαντικά έλαια και καπνογόνα (!) με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σύγχυση στους γύρω δρόμους και να υπάρχει αδυναμία να φτάσουν έγκαιρα ειδικές αστυνομικές δυνάμεις. Μάλιστα, οι κακοποιοί είχαν τοποθετήσει και εκρηκτικό μηχανισμό σε παρακείμενο υπόγειο χώρο στάθμευσης με αποτέλεσμα από έκρηξη να πάρουν φωτιά ΙΧ αυτοκίνητα και η Π.Υ. να επιβραδύνει την κίνηση των οχημάτων της ΕΛΑΣ. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο ακήρυχτος πόλεμος των πόλεων και της υπαίθρου

Είναι γεγονός πως όσο περνά ο καιρός παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από Αρχηγείο της ΕΛΑΣ και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μάθανε ότι γ@μ… πλακώσανε και οι… Πιάστε το «φιτίλι»

Ellada simera 0 Ευρώπη, Πολιτική 16:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/merkel_schaeuble.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-81071" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/merkel_schaeuble.jpg" /></a></div>
 
Και ξαφνικά, την εκρηκτική (εντός ή εκτός εισαγωγικών, όπως προτιμάτε) μεταρρυθμιστική (πάλι εντός ή εκτός εισαγωγικών) δραστηριότητα της κυβέρνησης διατάραξαν οι δηλώσεις που αποδίδονται στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ότι… δεν είναι ικανοποιημένος από την πορεία των εξελίξεων. 
Σύμφωνα λοιπόν με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας (www.skai.gr) «η εκταμίευση της πρώτης υποδόσης διάσωσης προς την Ελλάδα, ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναμένεται να καθυστερήσει, καθώς η χώρα μας δεν έχει ακόμα υλοποιήσει 5 από τις 22 προαπαιτούμενες δράσεις, ενώ παράλληλα εκκρεμεί ακόμη η έκθεση της τρόικας». Μάλιστα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του ‘www.skai.gr’, o Σόιμπλε φέρεται να εκτίμησε «ότι το γερμανικό κοινοβούλιο θα αποφασίσει για την επόμενη δόση της Ελλάδας έως τις 29 Ιουλίου». 
 
Οι αποδιδόμενες στον Σόιμπλε δηλώσεις έγιναν μία ημέρα πριν την προγραμματισμένη τηλεδιάσκεψη του Euro-Working Group όπου θα εξετασθεί η αποδέσμευση των κεφαλαίων προς τη χώρα μας. 
Είναι προφανές ότι οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών απευθύνονται πρωτίστως στους Γερμανούς ψηφοφόρους καθώς σε μερικές εβδομάδες πρόκειται να διεξαχθούν εθνικές εκλογές. 
Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε σημειωθεί επίσημη ελληνική αντίδραση σε αυτή την καταφανώς μη φιλική ενέργεια του Γερμανού υπουργού. 
<div style="text-align: left;">
Μήπως θα έπρεπε όμως η ελληνική κυβέρνηση να αρχίζει να παίζει το ίδιο παιγνίδι; Αν δηλαδή οι δηλώσεις Σόιμπλε αποσκοπούν στο να πείσουν τους Γερμανούς ψηφοφόρους για την ορθότητα και αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης πολιτικής, εδώ στην Ελλάδα, όπου τουλάχιστον η αποτελεσματικότητα έχει αποδειχθεί τουλάχιστον ανύπαρκτη, δεν θα έπρεπε για ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ να αρχίσουμε να «θαμπώνουμε» τη λαμπερή εικόνα επιτυχίας την οποία με επιμέλεια προβάλλει στη Γερμανία ο Σόιμπλε και η ίδια η Μέρκελ; </div>
Αργά ή γρήγορα, η Γερμανία, με την εμμονή της σε μία συγκεκριμένη οικονομική πολιτική, που όμως εξυπηρετεί ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, έχει μετατρέψει τον ευρωπαϊκό Νότο σε «Κούγκι». 
Έτσι για αλλαγή, μήπως θα έπρεπε κάποιος να «παίξει» με το φιτίλι; 
Αν μη τι άλλο θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση και την επόμενη φορά θα το σκεφτούν περισσότερο να χρησιμοποιήσουν τόσο απροκάλυπτα την Ελλάδα και την τραγωδία που βιώνει για τις εκλογικές τους ανάγκες. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μάθανε ότι γ@μ… πλακώσανε και οι… Πιάστε το «φιτίλι»

Και ξαφνικά, την εκρηκτική (εντός ή εκτός εισαγωγικών, όπως προτιμάτε) μεταρρυθμιστική (πάλι εντός ή εκτός εισαγωγικών) δραστηριότητα της...

Διαβάστε την συνέχεια

24 Ιουλίου 1974: η νύχτα που ήρθε ο Καραμανλής - Όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν

Ellada simera 0 Ιστορία 16:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" height="464" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/HISTORY/XOUNTA/karamanlis1974.jpg" width="640" /> </div>
 
Γράφει ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ. 
 
Από τα ξημερώματα της Κυριακής 20 Ιουλίου, η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης, όπως είχε αποφασίσει σε έκτακτη συνεδρίασή του, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, το Υπουργικό Συμβούλιο: 
 
«Η Τουρκία ενήργησε σήμερον την 5.45 π.μ. κατά παράβαση των υφισταμένων συνθηκών, των συμμαχικών υποχρεώσεων και των κανόνων διεθνούς δικαίου, απόβασιν στρατιωτικών δυνάμεων εις την νήσον Κύπρον. 
 
Η ενέργεια αυτή αποτελεί καταφανή παράβασιν των διεπουσών την Κύπρον διεθνών συμφωνιών, απειλούσαν την διεθνή ειρήνην και αποβλέπουσα εις την εκ μέρους της Τουρκίας πραξικοπηματικήν δημιουργίαν καταστάσεων, αι οποίαι θέτουν εν κινδύνω ζωτικά ελληνικά συμφέροντα. 
Η Ελλάς καταγγέλλει τας εκνόμους ταύτας ενεργείας και δηλοί ότι θα υπερασπίση πάση δυνάμει τα νόμιμα δικαιώματά της και τα εθνικά της συμφέροντα, οπουδήποτε κρίνει ότι ταύτα απειλούνται εκ παρανόμων και επεκτατικών τουρκικών ενεργειών. 
Εν όψει της δημιουργηθείσης καταστάσεως, διετάχθη γενική επιστράτευσις». 
Η Τουρκία είχε εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι από τις 15 του μηνός η Εθνική Φρουρά (με εντολή του στρατιωτικού καθεστώτος της Αθήνας, το οποίο είχε ως ιθύνοντα νου τον «αόρατο» δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη) είχε ανατρέψει το νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στη θέση του είχε τοποθετηθεί ο βουλευτής Νίκος Σαμψών… 
Η Κύπρος σπαρασσόταν, η Ελλάδα βρισκόταν σε δραματικό σημείο. Οι περισσότερες οικογένειες βρίσκονταν σε βαθιά ανησυχία, αν όχι σε κλαυθμό και οδυρμό. Όλο και κάποιον δικό τους από τους 250.000 νέους που είχαν πάρει «φύλλο πορείας» είχαν να αποχαιρετήσουν… 
 
Οι αποφάσεις των στρατιωτικών 
 
Τη στιγμή που πραγματοποιείτο η πολιτική αλλαγή στην Κύπρο, στο ίδιο ακριβώς κλίμα βάδιζε και η Αθήνα. Στις 8 το πρωί συνήλθε το Υπουργικό Συμβούλιο για τελευταία φορά Από το προηγούμενο βράδυ, σύμφωνα τουλάχιστον με τα λεγόμενα του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Γρηγορίου Μπονάνου (βλ. «Η Αλήθεια», Αθήνα 1986, σελ. 271), μετά το τέλος σύσκεψης της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας για την αντιμετώπιση του Κυπριακού. 
 
Γράφει ο Μπονάνος: «Όταν εμείναμε μόνοι οι τέσσαρες (σ.σ.: εννοεί και τους αρχηγούς των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων) ήλεγξα αν παρακολουθούμεθα από κάποιον και όταν εβεβαιώθην ότι αυτό δεν συνέβαινε, τους είπα να καθίσουν. Επίστευα ότι είχεν έλθη η ώρα να υλοποιήσω το σχέδιον που από καιρόν εσκεπτόμην. Να πολιτικοποιήσω το καθεστώς και να απομακρύνω τας Ενόπλους Δυνάμεις από την ευθύνην της διακυβερνήσεως της χώρας και την φθοράν της αναμείξεώς των με έργα άσχετα με την αποστολήν των. Αλλ΄ είχα ανάγκην και της συμφώνου γνώμης των άλλων Αρχηγών. Τας απόψεις μου βεβαίως τας εγνώριζαν όλοι, αφού άλλωστε δεν τας απέκρυπτα και τας είχα αναπτύξει κατ΄ επανάληψιν εις συγκεντρώσεις αξιωματικών. Επηκολούθησε λοιπόν μεταξύ μας η ακόλουθος συνομιλία, την οποίαν μεταφέρω εδώ μαγνητοφωνικώς και κατά λέξιν: 
 
Aρχηγός προς Γαλατσάνον: 
 
-Aνδρέα, ελέγχεις τον Στρατόν; 
 
-Mάλιστα. 
 
-Εάν διατάξεις οτιδήποτε, θα εκτελεσθή; 
 
-Mάλιστα. 
 
Αρχηγός προς Αραπάκην: 
 
-Πέτρο, ελέγχεις το Ναυτικόν; 
 
-Mάλιστα, κύριε Αρχηγέ. Είμαι πολύ αγαπητός. 
 
-Εάν διατάξεις οτιδήποτε, θα εκτελεσθή; 
 
-Μάλιστα. 
 
Αρχηγός προς Παπανικολάου: 
 
-Εσύ, Αλέκο, ελέγχεις την Αεροπορία; 
 
-Μάλιστα. 
 
Αρχηγός προς όλους: 
 
-Τώρα σας ερωτώ, εάν εγώ διατάξω κάτι, σεις θα πειθαρχήσετε και θα το εκτελέσετε; 
 
Oμόφωνος απάντησις: 
 
-Βεβαίως, κύριε Αρχηγέ. Οτιδήποτε διατάξετε, θα εκτελεσθή. 
 
Τόγε ηγέρθην της θέσεώς μου και αντήλλαξα χειραψίαν με έναν έκαστον χωριστά, λέγων: Αυτή η χειραψία είναι η επισφράγισις ενός συμβολαίου τιμής μεταξύ μας. Ουδείς όμως πρέπει να λάβει γνώσιν των αποφάσεών μας, διότι οι μηχανισμοί του Ιωαννίδη παραμένουν ισχυροί ακόμη. Να αναμένετε τας διαταγάς μου». 
 
 
 
Η έκθεση Παπανικολάου 
 
 
Ο Μπονάνος βεβαίως ομιλεί περί δικής του πρωτοβουλίας, από την άλλη ο Παπανικολάου στην «απόρρητη έκθεσή» του (βλ. Σταύρου Ψυχάρη «Τα παρασκήνια της Αλλαγής», β΄ έκδοση, ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη , 2010, σελ. 255-257) γράφει ότι στις 9.15 το πρωί της 23ης Ιουλίου οι τέσσερις αρχηγοί μετέβησαν στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη, όπου «και ενώ ήχων ανταλλαγή ορισμέναι αόριστοι σκέψεις χωρίς να έχει προταθεί παρ΄ ουδενός τι το συγκεκριμένον, εισήλθε σεις το γραφείον ο ταξίαρχος Ιωαννίδης και εκάθησεν εις το αριστερόν του υποφαινομένου. Και πάλιν συνεχίσθη επ? ολίγον η αποφυγή υφ΄ απάντων διατυπώσεως συγκεκριμένης τινός προτάσεως, ότε ο υποφαινόμενος, υπό το κράτος εντόνου εξάρσεως και εν΄ απολύτω πεποιθήσει ότι εξεπλήρουν εθνικόν χρέος, εστράφη προς τον Ιωαννίδην και εν πλήρη πνευματική διαυγεία είπε εις αυτόν: 
 
«Κύριε ταξίαρχε, σας εγνώρισα για πρώτην φοράν κατά την 25ην Νοεμβρίου 1973. Έλαβον μέρος εις την μεταβολήν διά το καλόν της πατρίδος. Δεν είμαι σε θέσιν να εκτιμήσω τι καλόν επράξατε δια αυτόν τον τόπον, πρέπει όμως να παραδεχθείτε ότι επράξατε και κακόν. Έχετε κάνει λάθος εκτιμήσεως και κατ? αυτήν την στιγμήν η πατρίς ευρίσκεται εις τραγικήν θέσιν. Λέγων όλα αυτά, γνωρίζω ότι είναι δυνατόν να σας προκαλέσω να σύρετε το περίστροφό σας και να με φονεύσετε. Όμως, εν ονόματι των παιδιών μου και εννοώ κυρίως τα παιδιά μου που είναι κατά τη στιγμή αυτή δεμένα μέσα στα αεροπλάνα, και εν? ονόματι όλων των στρατευμένων παιδιών μας και ολοκλήρου της πατρίδος, σας παρακαλώ να μας αφήσετε ησύχους να ίδωμεν πως θα εξέλθωμεν από το αδιέξοδον και να προλάβωμεν μεγαλύτερα δεινά. Σας παρακαλούμεν όλοι μας να μας αφήσετε». 
 
Ευθύς άμα τω πέρατι των λόγων του υποφαινομένου, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης ηγέρθη, εφόρεσεν το πηλήκιόν του και στραφείς προς τον υποφαινόμενον είπεν: 
 
«Δεν γνωρίζει καλά ποιος είμαι ο κύριος αρχηγός της αεροπορίας, αλλά αφού βλέπω ότι όλοι σας συμφωνείτε δεν έχω θέσιν ανάμεσά σας και φεύγω». 
 
Ενώ απείρχετο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του είπε: 
 
Στάσου πρέπει να βοηθήσεις. 
 
Και εκείνος απήντησεν: 
 
Καλά, δεν θα αντιδράσω. 
 
Με στρατιωτικό χαιρετισμό 
 
Τότε, ο υποφαινόμενος παρενέβη και πάλιν προσθέσας: 
 
-Κύριε Ταξίαρχε, πρέπει να διατάξετε τους ανθρώπους σας να πειθαρχήσουν εις ό,τι αποφασίσομεν;. 
 
Επ΄ αυτού επέμειναν άπαντες και ούτως προ της θύρας εξόδου, απήντησεν: Καλώς. Θα πράξω τούτο, και χαιρετήσας στρατιωτικώς ανεχώρησεν». 
 
Αλλά και ο ναύαρχος Αραπάκης διεκδικεί την πατρότητα της ιδέας για την αλλαγή. Την τοποθετεί δε ακόμα νωρίτερα (21 Ιουλίου), υποστηρίζοντας (βλ. «Το τέλος της σιωπής», εκδόσεις Λιβάνη, 2000, σελ.301) ότι, σε συζήτηση των τεσσάρων, «εκμεταλλευόμενος την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, βρήκα ότι ήταν οι κατάλληλη ευκαιρία να ρίξω την ιδέα να προχωρήσουμε σε αλλαγή από την στρατιωτική στην πολιτική ηγεσία. Πρότεινα τότε να καλέσουμε τους πολιτικούς και να προχωρήσουμε στη μεταπολίτευση». Πάντως, ξέχωρα από τις μαρτυρίες των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων, ο «ξένος παράγων» (ο δαιμόνιος υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσινγκερ, από το βράδυ της 22ας Ιουλίου είχε προαναγγείλει ότι «ενδεχομένως τη στιγμή αυτή πραγματοποιείται πολιτική μεταβολή» στην Ελλάδα. (βλ. Σπύρου Μαρκεζίνη «Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος», γ΄ τόμος εκδόσεις Πάπυρος, 1994, σελ. 233). 
 
 
 
Σύσκεψη με τους πολιτικούς 
 
Στις 2 μετά το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου συνεκλήθη τελικώς η σύσκεψη των πολιτικών, υπό τον Γκιζίκη, στο γραφείο του στη Βουλή. Νωρίτερα οργίαζε το παρασκήνιο. Ο Μπονάνος βολιδοσκόπησε για την πρωθυπουργία τον Πέτρο Γαρουφαλιά, ο οποίος αποδέχθηκε. Ίσως εκείνη την ώρα να ήταν ο πιο αρεστός στους στρατιωτικούς πολιτικός. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στις εκλογές που ακολούθησαν (της 17ης Νοεμβρίου 1974) ηγήθηκε ενός σχήματος που πολιτογραφήθηκε ως «φιλοχουντικό». Θα μπορούσαν να θεωρήσουν κάτι τέτοιο και τον Σπύρο Μαρκεζίνη, αλλά με τι μούτρα, αφού τον είχαν ανατρέψει στις 25 Νοεμβρίου 1973, σταματώντας τη «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος του Γεωργίου Παπαδόπουλου… 
 
Στη σύσκεψη προσκλήθηκαν με τηλεφώνημα που τους έγινε από το διευθυντή του Στρατιωτικού Οίκου του Γκιζίκη συνταγματάρχη Μπραβάκο οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεώργιος Μαύρος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, Ευάγγελος Αβέρωφ, Γαρουφαλιάς, ο οικονομολόγος Ξενοφών Ζολώτας και ο διπλωμάτης Χρήστος Ξανθόπουλος-Παλαμάς. 
 
Ο Κανελλόπουλος (ο καταργηθείς από την 21η Απριλίου πρωθυπουργός) βρισκόταν στο κατάλυμά του στην Κηφισιά όταν έλαβε το τηλεφώνημα. Άρχισε να οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα το αυτοκίνητό του ώστε να προλάβει να συναντήσει τον Μαύρο (που είχε αναλάβει την εκπροσώπηση της Ενώσεως Κέντρου στο εσωτερικό μετά το θάνατο του Γεωργίου Παπανδρέου) πριν από τη σύσκεψη. 
 
Οι δύο άνδρες (οι οποίοι είχαν συνδεθεί στενά στην «επταετία») όχι μόνο κατάφεραν να συναντηθούν, αλλά κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης συνομιλίας τους φαίνεται ότι συμφώνησαν ότι μια στέρεη πολιτική κυβέρνηση μπορεί να προκύψει μόνο με τη συμμετοχή των δύο παλαιών μεγάλων κομμάτων: της ΕΡΕ (τελευταίος αρχηγός της ήταν ο Κανελλόπουλος) και της Ενώσεως Κέντρου. Λογικά εκεί θα συμφωνήθηκε και το δίπολο Κανελλόπουλος πρωθυπουργός και Μαύρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών. 
 
Στη σύσκεψη προσήλθαν όλοι οι προσκεκληθέντες, πλην του Παλαμά που βρισκόταν στην Κέρκυρα. 
 
Ο Γκιζίκης ξεκίνησε ζητώντας από τους παρευρισκόμενους να δεχθούν και τη συμμετοχή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό και έγινε! 
 
 
 
Ασκήσεις «επί χάρτου» 
 
 
 
Ο ίδιος έθεσε το ερώτημα «μήπως θα πρέπει να εμπλέξουμε την Τουρκία σε πόλεμο στον Έβρο με σκοπό τον αντιπερισπασμό;» (βλ. Αλέξανδρου Ζαούση «O Eμπαιγμός», τόμος β’ εκδόσεις Παπαζήση, 1998, σελ. 429) και, συγχρόνως, πρότεινε τα υπουργεία Εσωτερικών, Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως να παραμείνουν υπό τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων. 
 
Εισέπραξε αρνητική απάντηση στο ερώτημα και ένα σχεδόν ομόθυμο ΟΧΙ στην πρότασή του. Ίσως μόνο ο Γαρουφαλιάς να το αποδεχόταν με δεδομένο το πρωινό «τάξιμο» του Μπονάνου προς εκείνον. Φαίνεται ότι μες στη φούρια του να ορκιστεί πρωθυπουργός είχε λησμονήσει το αντίστοιχο πάθημα του Μαρκεζίνη κάποιους μήνες νωρίτερα! 
 
Πιο κατηγορηματικός δε στην άρνηση ήταν ο Μαύρος, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον Γκιζίκη (βλ. C.Woodhouse, «Rise and Fall of the Greek Colonels», Λονδίνο 1985, σελ. 164) του είπε: «Θα αστειεύεστε, κύριε πρόεδρε». 
 
Μίλησαν όλοι, άλλοι ενιαία (Μαύρος-Κανελλόπουλος), άλλοι εμφανώς συγκινημένοι (Νόβας), ένας προτείνοντας για πρωθυπουργό μη πολιτικό πρόσωπο (ο Μαρκεζίνης τον Παλαμά, υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του και αναπληρωτή ΥΠ.ΕΞ. της τελευταίας του Παπαδόπουλου) κ.ο.κ. 
 
Η πλάστιγγα, πάντως, έγερνε προς κυβέρνηση Κανελλόπουλου-Μαύρου με την τυπική συνηγορία όλων. Ακόμα και του Αβέρωφ που συμφώνησε μεν σε αυτή τη λύση αλλά πρότεινε κυβέρνηση να σχηματίσει ο ευρισκόμενος στο Παρίσι Κωνσταντίνος Καραμανλής (βλ. Ψυχάρης, ο.π., σελ. 216) αλλά τον διέκοψε ο Γκιζίκης λέγοντάς του ότι «επειγόμεθα κι εκείνος βρίσκεται μακριά». Στις 17.40 μ.μ. περατώθηκε η σύσκεψη με τους Κανελλόπουλο και Μαύρο να δεσμεύονται ότι στις 8 μ.μ. θα επανέλθουν για να παρουσιάσουν ενώπιον όλων τη σύνθεση της κυβέρνησής τους. Αποχώρησαν και οι υπόλοιποι πολιτικοί. Όλοι πλην ενός! 
 
 
 
Το «άδειασμα» στον Κανελλόπουλο 
 
 
 
Πέντε λεπτά μετά το τέλος της σύσκεψης, από την Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοινώθηκε και μεταδόθηκε από τα υπάρχοντα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα ότι «ενόψει των εξαιρετικών περιστάσεων υπό τας οποίας τελεί η πατρίς, αι ένοπλοι δυνάμεις απεφάσισαν όπως αναθέσουν την διακυβέρνησιν της χώρας εις πολιτικήν κυβέρνησιν». 
 
Αυτό ήταν! Χιλιάδες πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους ολόκληρης της χώρας πανηγυρίζοντας για την πτώση ενός καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε πριν από επτά και πλέον χρόνια. 
 
Οι λαϊκές εκδηλώσεις ανησύχησαν τους κρατούντες και στις 7.45 μ.μ. το αρχηγείο των Ενόπλων Δυνάμεων αναγκάστηκε να μεταδώσει: 
 
«Ως εγνωστοποιήθη διά προηγουμένης ανακοινώσεως της Προεδρίας της Δημοκρατίας η χώρα αποκτά πολιτικήν κυβέρνησιν. Συνιστάται εις τον λαόν να τηρήσει την ψυχραιμίαν και την αυτοκυριαρχίαν του προς το καλόν του έθνους». Ένα τέταρτο αργότερα οι πολιτικοί άρχισαν να καταφθάνουν στο χώρο του Κοινοβουλίου για τη νέα σύσκεψη, αποθεούμενοι από τους πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί στον ευρύτερο χώρο της πλατείας Συντάγματος. Χρειάστηκαν αρκετά λεπτά της ώρας για να φθάσει ο καθένας τους στο γραφείο του Γκιζίκη. 
 
Στον προθάλαμο του προεδρικού γραφείου οι περισσότεροι πίστευαν ότι σε λίγο θα ορκιζόταν πρωθυπουργός ο Κανελλόπουλος. Ο ίδιος βεβαίως είχε ενημερωθεί από τις 6.15 μ.μ. ότι κυβέρνηση θα σχημάτιζε τελικώς ο Καραμανλής. Ο Αβέρωφ, ο οποίος είχε παραμείνει στο γραφείο με τους στρατιωτικούς, μετά το τέλος της πρώτης συσκέψεως είχε μπει στον κόπο να τον ενημερώσει για την εξέλιξη. Μέσα σε μισή ώρα ο Ηπειρώτης πολιτικός (ηγετικό στέλεχος της ΕΡΕ) είχε καταφέρει όχι μόνο να πείσει τους Γκιζίκη, Μπονάνο, Γαλατσάνο, Αραπάκη και Παπανικολάου αλλά να βρει και στο τηλέφωνο τον Καραμανλή, να τους τον δώσει να μιλήσουν μαζί του και να εξασφαλίσει τελικώς τη δέσμευσή του ότι εντός των επομένων ωρών θα επιστρέψει «με κάθε μέσο» στην Ελλάδα. 
 
Στις 9 μ.μ. ξεκίνησε η προγραμματισθείσα σύσκεψη. Ο Κανελλόπουλος πρότεινε να διακόψουν και να συναντηθούν εκ νέου μετά τα μεσάνυχτα όταν θα επέστρεφε ο Καραμανλής. Ο Γκιζίκης δεν το δέχτηκε τονίζοντας ότι «ήδη ευρισκόμεθα σε διαρκή σύσκεψη γιατί δεν ξέρουμε τι γίνεται». Και όντως ο Μαύρος, έχοντας αναλάβει άτυπα καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, βρισκόταν μ’ ένα τηλέφωνο στο χέρι επικοινωνώντας πότε με την Κύπρο και πότε με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενημέρωνε τους υπολοίπους για τις εξελίξεις στο πεδίο των στρατιωτικών και διπλωματικών μαχών. 
 
Δεν πήρε τον τέως βασιλιά 
 
Εκείνες τις ώρες ο ευρισκόμενος ακόμα στο Παρίσι Καραμανλής ρύθμιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες της επιστροφής του. Επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν στο Λονδίνο. Ο τελευταίος του ζήτησε να τον συνοδεύσει στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο, ο Καραμανλής τού είπε να καθυστερήσει την άφιξή του στην Αθήνα κι ότι θα τον ειδοποιούσε ο ίδιος «σε λίγες ημέρες». (Βεβαίως αυτή η πρόσκληση δεν έφτασε ποτέ και σε κάθε ευκαιρία ο τέως βασιλεύς τονίζει ότι εξηπατήθη από τον Καραμανλή). Στις 10.20 μ.μ. ανακοινώνεται επίσημα το… όνομα. Τα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν: «Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανεχώρησε ήδη εκ Παρισίων δι’ Αθήνας, κληθείς όπως συμμετάσχει της συσκέψεως την οποίαν συνεκάλεσεν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Γκιζίκης». 
 
Λίγο νωρίτερα, στις 10 ακριβώς, ο Καραμανλής αναχωρώντας από το αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ, με αεροσκάφος που του είχε διαθέσει ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας περιορίστηκε σε… είκοσι μόνο λέξεις: «Θα επαναλάβω», είπε, «τας λέξεις του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών (σ.σ. Χάρι Τρούμαν) όταν του ανεκοινώθη ο θάνατος του Προέδρου Ρούσβελτ: Boys pray for me (Παιδιά, προσεύχεσθε δι΄ εμέ)». 
 
Έπειτα από τέσσερις ώρες το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Χιλιάδες πολίτες είχαν καταφέρει να διεισδύσουν ακόμα και στο διάδρομο προσγειώσεως. Δήλωσε ότι επιθυμεί «ενότητα, σωφροσύνην και υπομονήν» και επιβιβάστηκε σε αυτοκίνητο που τον μετέφερε στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Στο περιστύλιο τον υποδέχτηκαν οι Γκιζίκης και Καραμανλής και ακολούθως πήρε μέρος στη σύσκεψη των πολιτικών και της στρατιωτικής ηγεσίας. 
 
Κυβέρνηση κεντροδεξιάς 
 
Ενώπιον του Γκιζίκη και χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ στις 4.20 π.μ. ορκίστηκε πρωθυπουργός. 
 
Στις 4 το απόγευμα, παρουσία του, ορκίστηκε το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησής του: Μαύρος (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών), Ζολώτας (Συντονισμού), Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης), Γεώργιος Ράλλης (Εσωτερικών), Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου (Δικαιοσύνης), Σόλων Γκίκας (Δημοσίας Τάξεως), Νικόλαος Λούρος (Παιδείας), Κωνσταντίνος Τσάτσος (Πολιτισμού), Κώστας Λάσκαρης (Απασχολήσεως), Ανδρέας Κοκκέβης (Κοινωνικών Υπηρεσιών) και Παναγιώτης Λαμπρίας (υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ). 
 
Δύο μέρες αργότερα η κυβέρνηση συμπληρώθηκε με τους: Χριστόφορο Στράτο, Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Δημήτριο Παπασπύρου, Χαράλαμπο Πρωτοπαππά, Αθανάσιο Κανελλόπουλο, Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη, Γεώργιο Μυλωνά, Ιωάννη Μηναίο, Ευάγγελο Δεβλέτογλου, Γιάννη Μπούτο, Γιάννη Βαρβιτσιώτη, Δημήτρη Τσάτσο, Κωνσταντίνο Αποσκίτη, Γεώργιο Γιαννόπουλο, Γεώργιο Παπαγιαβή, Αθανάσιο Ταλιαδούρο, Κωστή Στεφανόπουλο, Αθανάσιο Τσαλδάρη, Κώστα Αλαβάνο και Μανώλη Κεφαλογιάννη. 
 
Αργότερα έγιναν μέλη αυτής της κυβέρνησης οι Δημήτρης Μπίτσιος, Ιωάννης Κατσαδήμας και Βάσος Βασιλείου. 
 
Η κυβέρνηση αυτή πολιτογραφήθηκε «εθνικής ενότητας», αλλά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά επρόκειτο για κυβέρνηση στελεχών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, πριν και μετά την πτώση της δικτατορίας. Από τα 35 συνολικά μέλη της, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, στις εκλογές που ακολούθησαν τα 25 συμπαρατάχθηκαν με τη Νέα Δημοκρατία (κόμμα το οποίο ίδρυσε ο Καραμανλής) και μόλις 10 (Μαύρος, Κοκκέβης, Πεσμαζόγλου, Πρωτοπαππάς, Κανελλόπουλος, Μαγκάκης, Μυλωνάς, Δ. Τσάτσος, Αλαβάνος και Παπαγιαβής) πολιτεύτηκαν με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις που είχε αρχηγό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. 
 
Δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου (ο οποίος στις 3 Σεπτέμβρη ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ) ούτε οι δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού και ΕΔΑ). Άρα… 
 
 
istorikesphotografies.blogspot  
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

24 Ιουλίου 1974: η νύχτα που ήρθε ο Καραμανλής - Όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν

Γράφει ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ. Από τα ξημερώματα της Κυριακής 20 Ιουλίου, η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης,...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετά το ΔΝΤ η Ουγγαρία διασύρει και την Ε.Ε. - Επιβάλλει δικούς της όρους

Ellada simera 0 Πολιτική 16:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjAmAT3MBv0CbgDdWd4UhmIU4nxl5Ex_vKAyLKW1Msql91-CjcY5fxtK2RKUDSvfyp5j1U4W7ckx-hyALzsPcSVOjUmR8yIOY1GR3W5Eq4j1cVmJV3mXKMu5pbcPPxZEF8I-gVmVkTqUV5ofO-jXXrRKC73t6YWH7ei5tFB782KikHvxbgZ30d-bdfydS89lazoxCgXCQJm7Xmwva9jFCA-eWkbZ_c=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="363" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/in_article/public/GALLERY/ViktorOrban.jpg" width="640" /></a></div>
 
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ... YES 
Απέσυρε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη νομική προσφυγή της εναντίον της Ουγγαρίας για τον ειδικό φόρο που επέβαλε η δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Η ενέργεια αυτή συνιστά αναμφισβήτητα νίκη της κυβέρνησης, η οποία υπερασπίζεται τα δίκαια του λαού και αντιδρά στα μέτρα λιτότητας και εκθέτει σαφώς την Ε.Ε. Πρόκειται για ένα νέο διασυρμό της τρόικας, μετά από αυτόν που υπέστη από την Ουγγαρία το ΔΝΤ. 
   
Η άτακτη υποχώρηση της Ε.Ε. έγκειται στο ότι σε παλαιότερη παρόμοια υπόθεση στη Γαλλία, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε αποφανθεί υπέρ της γαλλικής κυβέρνησης. 
Υπήρχε δηλαδή προηγούμενο δεδικασμένο και ήταν βέβαιο πώς η Ε.Ε. θα «σπάσει» τα μούτρα της, θέτοντας σε ακόμη μεγαλύτερη αμφισβήτηση τις πολιτικές που εφαρμόζει σε χώρες όπως η Ελλάδα. 
Η κυβέρνηση Ορμπάν εφαρμόζει δικό της πρόγραμμα και όχι αυτό που επιχειρούν να τις επιβάλουν οι Βρυξέλλες με σκοπό την ελάφρυνση των πολιτών και την επιβάρυνση των επιχειρήσεων. 
Σε αυτή την πολιτική εντάσσεται ο έκτακτος φόρος στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, αλλά και η επιβολή υψηλότερου φόρου στις τράπεζες και η εκ νέου κρατικοποίηση ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων με αποθεματικά δισεκατομμυρίων ευρώ. 
Αποφάσεις που έχουν εξοργίσει τους Ευρωπαίους αφού αντιτίθενται στα συμφέροντα των διαφόρων funds και φυσικά όσων θέλουν ευνουχισμένες τις κυβερνήσεις των κρατών και υπόδουλους του πολίτες. 
Ο διασυρμός της Ε.Ε. έρχεται λίγα 24ωρα μετά από αυτόν που υπέστη από την Ουγγρική κυβέρνηση το ΔΝΤ. Εκλήθη να κλείσει την αντιπροσωπεία του στη Βουδαπέστη, με τον πρόεδρο της κεντρικής τράπεζας της χώρας Γκιόργκι Μάτολσι να κοινοποιεί στην Κριστίν Λαγκάρντ πώς η Ουγγαρία θα αποπληρώσει τις δόσεις του δανείου ύψους 20 δις έως το τέλος του 2013, αντί του Μαρτίου του 2014. 
Κοινός, τους έστειλαν στον αγύριστο. 
Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι «Yes» σε όλα. Εφαρμόζουν πολιτικές εξόντωσης των πολιτών, ανακεφαλαιοποιούν τις τράπεζες με χρήματα του Ελληνικού λαού και κάνουν Business, μοιράζοντας ακίνητα «φιλέτα» και ξεπουλώντας δημόσια περιουσία σε ξένα και εγχώρια συμφέροντα. 
Ικανοποιούν τις ορέξεις του Βερολίνου για «αίμα» στο Δημόσιο, με την ανεργία σε ποσοστά ρεκόρ, έχουν μετατρέψει σε κρανίου τόπο την ελληνική οικονομία και όμως ο κ. Σόιμπλε διαμηνύει πώς δεν πρόκειται να πάρετε τη δόση των 2,5 δις ευρώ γιατί δεν έχουν εκπληρωθεί οι 5 από τις 22 προϋποθέσεις. 
Όσο σκύβεις τόσο θα… ζητάνε. Είναι η τακτική του αφεντικού στους υποτελείς. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μετά το ΔΝΤ η Ουγγαρία διασύρει και την Ε.Ε. - Επιβάλλει δικούς της όρους

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ... YES Απέσυρε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη νομική προσφυγή της εναντίον της Ουγγαρίας για τον ειδικό φόρο που ...

Διαβάστε την συνέχεια

Oι μητροπολίτες που είχαν απαχθεί είναι νεκροί και οι Τσετσένοι διέφυγαν

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 16:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8EXIlEyX82Gui4VxFuqs3r7J-5iY4mbPETZD4wDMcqAjSSlghbHCGb8RoiRIn-w4Ro3ODVFbt9YNgWtcUvSwYPgejtCN8_NBj8cT55o2z73xHp-kxhr3NpWB14CZjYBqDgMdqVZ5-Acpf/s320/MHTROPOLITESSYRIAXL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="363" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8EXIlEyX82Gui4VxFuqs3r7J-5iY4mbPETZD4wDMcqAjSSlghbHCGb8RoiRIn-w4Ro3ODVFbt9YNgWtcUvSwYPgejtCN8_NBj8cT55o2z73xHp-kxhr3NpWB14CZjYBqDgMdqVZ5-Acpf/s320/MHTROPOLITESSYRIAXL.jpg" width="640" /></a></div>
 
"ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΜΕ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ" 
 
Οι δύο μητροπολίτες που είχαν απαχθεί πριν από τρεις μήνες κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος και ο Συρορθόδοξος Μητροπολίτη Χαλεπίου Γιοχάνα Ιμπραχίμ είναι νεκροί και δύο από τους δολοφόνους τους είχαν συλληφθεί ύστερα από έλεγχο που διενήργησαν οι τουρκικές αρχές στην οδική αρτηρία που συνδέει την Άγκυρα με το Ικόνιο. αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι εν συνεχεία! 
Όπως αναφέρει σε σημερινό δημοσίευμά της  η τουρκική εφημερίδα<a href="http://www.radikal.com.tr/turkiye/suriyeli_metropolitlerin_katil_zanlilari_konyada_yakalandi-1143049"> Radikal  </a>οι οποία δημοσιεύει και τα ονόματά τους: Πρόκειται για δύο Τσετσένους με ρωσικά διαβατήρια και μία Σύρια, η οποία μάλιστα ήταν ... έγκυος! 
Τα ονόματά τους είναι  Mogammed A., Ahmad R. και η έγκυος Fatim M . 
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας μετά την ανάκριση και χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες  -παρά το γεγονός ότι είχαν εισέλθει στην Τουρκία παράνομα- τα τρία άτομα επαναπατρίστηκαν "στις χώρες καταγωγής τους" αλλά από ρωσικής πλευράς δεν έχει επιβεβαιωθεί το γεγονός! 
Στο δημοσίευμα δεν αναφέρεται ο λόγος για τον οποίο αφέθηκαν ελεύθεροι να επιστρέψουν στις χώρες τους τα τρία αυτά άτομα, πάντως σε αυτό αυτοί αναφέρονται ως οι δολοφόνοι των Μητροπολιτών. 
Στο τηλεοπτικό κανάλι του Λιβάνου ΟΤV o γνωστός Λιβανέζος δημοσιογράφος και πολιτικός Σαλέμ Ζαχράν, ανέφερε επίσης ότι οι δύο χριστιανοί επίσκοποι είναι νεκροί. 
Ο Ζαχράν υποστηρίζει, ότι οι Ρώσοι δέχθηκαν πρόταση, αλλά απέρριψαν χωρίς δεύτερη κουβέντα το ενδεχόμενο απελευθέρωσης φυλακισμένων Τσετσένων τρομοκρατών που ζητούσαν οι Τσετσένοι ισλαμιστές αντάρτες και γι’ αυτό προέβησαν στην εκτέλεσή τους και μάλιστα με βασανιστικό κια φριτκό τρόπο. 
Η απαγωγή των δύο Μητροπολιτών είχε γίνει στις 22 Απριλίου και όλες οι πληροφορίες μιλούσαν όλο το ενδιάμεσο διάστημα για εκτέλεσή τους από Τσετσένους αντάρτες οι οποίοι μάχονται στο πλευρό των ισλαμιστών τρομοκρατών.. 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Oι μητροπολίτες που είχαν απαχθεί είναι νεκροί και οι Τσετσένοι διέφυγαν

"ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΜΕ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ" Οι δύο μητροπολίτες που είχαν απαχθεί πριν από τρεις μήνες κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παρουσιάστηκε τουρκική σημαία-λάφυρο στην Αθήνα

Ellada simera 0 Αμυνα, κυπρος 15:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i1.prth.gr/images/A6C34820C9B98D88A56463E6746ABC44.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="http://i1.prth.gr/images/A6C34820C9B98D88A56463E6746ABC44.jpg" width="640" /></a></div>
 
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974 
Μια τουρκική σημαία, λάφυρο από τις επιχειρήσεις της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο το 1974, παρουσιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας στην Αθήνα, στη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου για την εισβολή του «Αττίλα» στη Μεγαλόνησο, πριν από 39 χρόνια. 
<div>
</div>
<div>
Παρόντες, βετεράνοι της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν γενναία το εισβολέα, όπως ο κ. Αντώνης Δούλας, γραμματέας του Συλλόγου «Βετεράνοι Πολεμιστές Κύπρου», ο οποίος παρουσίασε συγκινημένος το λάφυρο και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην επική μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, κατά τον Αττίλα 2, τον Αύγουστο του 1974.</div>
<div>
</div>
<div>
Στη διάρκεια παρουσίασης του βιβλίου του «Κύπρος 1974 : Η Μεγάλη Προδοσία» (Εκδόσεις Πελασγός), ο ερευνητής Κωνσταντίνος Δημητριάδης, παρουσίασε τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή των Τούρκων και στα όσα ακολούθησαν με την κατάληψη και την κατοχή του 38% της Μεγαλονήσου, μη διστάζοντας ευθέως να επιρρίψει ευθύνες για την τραγωδία σε στρατιωτικούς και πολιτικούς της εποχής, από την Ελλάδα και  Κύπρο.</div>
<div>
</div>
<div>
Στην εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκαν και πολλοί συγγενείς νεκρών και αγνοουμένων της ΕΛΔΥΚ, παρουσιάστηκε και η σημαία του ηρωικού αρματαγωγού «Λέσβος» που υπό τον αείμνηστο Κυβερνήτη, Πλωτάρχη Ευάγγελο Χανδρινό, πέτυχε σημαντικά πλήγματα κατά του Αττίλα, αφού ήταν το μοναδικό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που συμμετείχε στον πόλεμο του 1974.</div>
<div>
<img alt="" src="http://i1.prth.gr/images/A6C34820C9B98D88A56463E6746ABC44.jpg" style="height: 457px; width: 820px;" /></div>
<div>
</div>
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>