Γιατί οι τούρκοι ενοχλούνται από την παρουσία αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη;

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/bb4d6f8001c6304d1faa04cfa0ae8d66_XL.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ιδιαίτερα ενοχλημένοι οι τούρκοι από την αμερικανική στρατιωτική βάση στην Αλεξανδρούπολη.</span></h3>Ενόχληση έχει προκαλέσει στους τούρκους η παρουσία των αμερικανών στην στρατιωτική βάση της Αλεξανδρούπολης στον Έβρο.<br />Πλήθος δημοσιευμάτων αποδεικνύει ότι η Τουρκία δεν αισθάνεται καλά… με την τόσο κοντινή παρουσία των αμερικανών στα βόρειο-δυτικά σύνορα της.<br />Θεωρούν ότι στόχος είναι ο έλεγχος των στενών του Βοσπόρου και βεβαίως της ευρύτερης περιοχής που εκτείνεται έως την Συρία.<br /><br />Τι αναφέρει ο τουρκικός τύπος;<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Διοίκηση των ΗΠΑ (EUCOM) είναι μία από τις 11 μονάδες που διαθέτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε όλο τον κόσμο.<br />Χάρη στις προσπάθειές τους οι ΗΠΑ να διαλύσουν το Ιράκ και τη Συρία, εμείς στην Τουρκία γνωρίζουμε ότι η Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ (CENTCOM) είναι υπεύθυνη για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Κεντρική Ασία και τμήματα της Νότιας Ασίας.<br />Δημιούργησε αρκετά λεγόμενα αυτόνομες περιοχές στη βόρεια Συρία και εσχάτως δημιουργεί νέα στρατιωτική βάση για την προστασία αυτών των οντοτήτων σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία.<br />Με έδρα στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, η EUCOM είναι «υπεύθυνη» για 51 χώρες και εδάφη στην Ευρώπη, τη Ρωσία και το Ισραήλ.<br />Η EUCOM κατασκευάζει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στα βορειοδυτικά σύνορα της Τουρκίας, στην Αλεξανδρούπολη της ελληνικής Θράκης.<br />Επικεφαλής των ΗΠΑ είναι ο στρατηγός Tod Wolters ο οποίος υπηρετεί επίσης ως Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής στην Ευρώπη εκπροσωπώντας το ΝΑΤΟ (SACEUR).<br />Η νέα στρατιωτική βάση που θα εποπτεύει ο Wolters βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη όπου ο τουρκο-μουσουλμανικός πληθυσμός ήταν κάποτε τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τους χριστιανούς και τους Εβραίους που κατοικούσαν εκεί.<br />Δεν εννοώ «μια φορά κι έναν καιρό».<br />Μιλάμε για τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος του 1920 που έκανε ο πρώην Έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος (συγγενής του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη).<br /><br />Πως αντιλαμβάνονται την ιστορία οι Τούρκοι<br /><br />Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε αυτές τις χώρες από τις Συμμαχικές Δυνάμεις στο τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου, υπογράφοντας τη Συνθήκη του Neuilly το 1919, οι νικητές αποφάσισαν να ρωτήσουν τους ντόπιους πληθυσμούς σε ποια χώρα θα ήθελαν να προσχωρήσουν.<br />Ο Βενιζέλος δεν περίμενε αδρανής, αλλά προσπάθησε να εξασφαλίσει ευνοϊκά αποτελέσματα με μια σημαντική επιχείρηση εθνοκάθαρσης και μετακίνησης του πληθυσμού.<br />Ωστόσο, οι άνθρωποι ψήφισαν υπέρ της γαλλικής εντολής.<div><br />Η οθωμανική κυβέρνηση στην Κωνσταντινούπολη προτίμησε τη γαλλική κυριαρχία αντί να βλέπει την Ελλάδα να καταστρέφει ένα άλλο κομμάτι της αυτοκρατορίας της που είχε καταρρεύσει. Ωστόσο, οι ντόπιοι πληθυσμοί δημιούργησαν ομάδες αντίστασης και κράτησαν αυτόνομες διοικητικές επαρχίες αναγνωρισμένες από τον Γάλλο στρατιωτικό διοικητή και προσωρινό κυβερνήτη.<br />Λόγω της εσωτερικής διαφωνίας μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων, οι Γάλλοι δεν ήθελαν να παραδώσουν τη Δυτική Θράκη στην Ελλάδα, ενώ οι Βρετανοί ήθελαν τους Έλληνες παρά Γάλλους και Ιταλούς.</div><div><br />Το μέλλον της περιοχής δεν μπορούσε να καθοριστεί, και οι Τούρκοι, εκδιώκοντας τον ελληνικό στρατό από την Σμύρνη, επέστρεψαν στην Δυτική Θράκη.<br />Ωστόσο, οι τουρκικές δυνάμεις, εξαντλημένες από πολέμους από τις πρώτες μέρες του Α Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρούσαν ότι ελέγχοντας την Κωνσταντινούπολη έχουν διευθετήσει τα ζητήματα.<br />Ωστόσο, η τοπική αντίσταση επέζησε.<br />Οι μουσουλμάνοι της περιοχής της Θράκης δεν αφοπλίστηκαν.</div><div><br />Μόνο η Ιταλία, προσπάθησε να συνεργαστεί με τη νέα τουρκική δημοκρατία, αλλά δεν ήταν αρκετό.<br />Η αντίσταση των μουσουλμάνων στην περιοχή δεν ήταν αρκετά ισχυρή.<br />Οι ηγέτες του νέου τουρκικού κράτους υπολόγισαν εκ νέου τις βρετανικές προθέσεις και πείστηκαν να υπογράψουν την ειρηνευτική συμφωνία στη Λωζάνη ή Συνθήκη της Λωζάνης.<br />Ο Βενιζέλος συνέτριψε εύκολα τη μουσουλμανική αντίσταση, αλλά η κοινότητα επέζησε.<br />Εάν ο Wolters δεν είναι αρκετά απασχολημένος με τα συμπόσια για τους καλεσμένους στην Αλεξανδρούπολη που θα γιορτάζουν τις νέες συμφωνίες όπλων μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας θα ακούσει και τους ανθρώπους της περιοχής που αντιτίθενται στην ελληνική κυριαρχία στην περιοχή.</div><div><br />Οι εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν μόνο την «Μεγάλη Ιδέα» των ελλήνων για να επανασυστήσουν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην Κωνσταντινούπολη και τη Μαύρη Θάλασσα και τις περιοχές του Ανατολικού Αιγαίου.<br />Αλλά ο Wolters θα πρέπει επίσης να μάθει και τις επιθυμίες των μουσουλμανικού λαού της Δυτικής Θράκης.<br />Το νέο στρατόπεδο των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη έχει διαφορετική ιδιοκτησία από την φαινομενική…<br /><br />Οι μεγάλες ιδέες σε σύγκρουση<br /><br />Το κείμενο αυτό που δημοσιεύτηκε στον τουρκικό τρόπο αντικατοπτρίζει τις θέσεις των Τούρκων στην Θράκη αλλά θα πρέπει να καταστεί αντιληπτό ότι όλα αυτά τα ζητήματα έχουν κλείσει εδώ και 100 χρόνια από τις διεθνείς συνθήκες.<br />Ως προς την Μεγάλη Ιδέα των ελλήνων, η Τουρκία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η συντήρηση του μεγαλοϊδεατισμού δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά και τουρκικό.<br />Και η Τουρκία έχει την mavi vatan την Γαλάζια Πατρίδα και έχει κυκλοφορήσει χάρτες που καταπατούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι τούρκοι ενοχλούνται από την παρουσία αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη;

Ιδιαίτερα ενοχλημένοι οι τούρκοι από την αμερικανική στρατιωτική βάση στην Αλεξανδρούπολη. Ενόχληση έχει προκαλέσει στους τούρκους η παρουσί...

Διαβάστε την συνέχεια

Πανδημία και… Άμυνα: Οι στρατιωτικές δαπάνες γιγαντώνονται διεθνώς φανερώνοντας… διαθέσεις

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/03/plane-ft.jpg"><img height="335" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/03/plane-ft.jpg" width="640" /></a><br /><b><br /></b><div><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Για τις “παραλυτικές” επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού στην παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα έχουν ήδη γραφτεί πολλά και συνεχίζουν άλλωστε να γράφονται στη σκιά των περιοριστικών μέτρων (lockdown) που παραμένουν.<br /><br />Η πτώση στις τιμές (της ενέργειας για παράδειγμα), η κατάρρευση της ζήτησης σε συγκεκριμένους κλάδους, τα λουκέτα (προσωρινά ή μη) σε επιχειρήσεις και καταστήματα, οι “ακινητοποιημένοι” πολίτες και οι μετ’ εμποδίων μεταφορές, οι απώλειες εσόδων και τα δημοσιονομικά κενά… έρχονται όντως να συνθέσουν ένα σκηνικό μερικής οικονομικής παράλυσης, σχεδόν ταυτόσημο πια στο συλλογικό μνημονικό με τη χρονιά που πέρασε.<br /><br />Εάν κάτι αυξήθηκε ωστόσο κατά τη διάρκεια του 2020 σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτό ήταν οι… αμυντικές δαπάνες που – ως φαίνεται – “δεν καταλαβαίνουν” από πανδημίες και κορονοϊούς (ενδεχομένως επειδή “βλέπουν” και άλλες προτεραιότητες).<br /><br />“Οι παγκόσμιες αμυντικές δαπάνες (σ.σ. global defence spending) ανήλθαν σε νέο υψηλό το 2020 παρά την πανδημία του κορονοϊού […] Αυξήθηκαν, παρά τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας”, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά το βρετανικό Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών (The International Institute for Strategic Studies – IISS) στην πιο πρόσφατη έκθεσή του για τις στρατιωτικές ισορροπίες του 2021 (“The Military Balance 2021”).<br /><br />Οι αμυντικές δαπάνες παρουσιάζονται – πιο συγκεκριμένα – να άγγιξαν πέρυσι τα 1,83 τρισεκατομμύρια δολάρια διεθνώς, σημειώνοντας μια αύξηση της τάξεως του 3,9% σε σύγκριση με το 2019. Το εν λόγω ποσό σχεδόν “ισοφαρίζει” τα 1,8 τρισεκατομμύρια ευρώ που ενέκρινε η ΕΕ για τον μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της περιόδου 2021-2027 και το ταμείο ανάκαμψης… μαζί. Επί της ουσίας ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος τους οι παγκόσμιες αμυντικές δαπάνες έχουν και να κάνουν με μόνο δύο χώρες: με τις ΗΠΑ που προηγούνται και μάλιστα με διαφορά στην κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών (με έναν προϋπολογισμός ύψους περίπου 720 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το 2020), και την Κίνα που ακολουθεί μεν στη δεύτερη θέση (με περίπου 178 δισεκατομμύρια δολάρια για το 2020) αλλά ανεβάζοντας ρυθμό.</div><div><br />ΗΠΑ εναντίον Κίνας<br /><br />Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να ξοδεύουν περισσότερα από κάθε άλλη δύναμη σε αυτόν τον τομέα. Είναι ωστόσο μάλλον η Ασία που – από τη μεριά της – οδηγεί τις τάσεις της γιγάντωσης, με τις ασιατικές αμυντικές δαπάνες να αντιστοιχούν το 2020 στο 25% επί του συνόλου των παγκοσμίων αμυντικών δαπανών, από εκεί που το 2010 αντιστοιχούσαν στο 17,8%. Ο αμυντικός προϋπολογισμός της Κίνας ειδικότερα, ακολουθεί ανοδική πορεία, αυξανόμενος σταθερά κατά πάνω από 5% ετησίως.<br /><br />“Το Πεκίνο φαίνεται αποφασισμένο να εξασφαλίσει την υπεροχή στις παράκτιες περιοχές του”, <a href="https://www.iiss.org/publications/the-military-balance">σημειώνουν</a> οι αναλυτές του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (The International Institute for Strategic Studies – IISS) εστιάζοντας σε μια σειρά από ενδιαφέροντα δεδομένα: στο γεγονός επί παραδείγματι ότι οι κορβέτες της Κίνας υπερδιπλασιάστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια με αποτέλεσμα το 2020 να ανέρχονται σε 55. Πέρα από τις κορβέτες ωστόσο, από το 2015 και έπειτα διπλασιάστηκαν και τα κινεζικά large amphibious vessels από τρία σε έξι, καθώς και τα fleet support ships από επτά σε δώδεκα. Όσο για αεροπλανοφόρα, το Πεκίνο πλέον διαθέτει δύο και ετοιμάζει τρίτο. Αλλά και στον αέρα, ο στόλος των κινεζικών μεταγωγικών Y-20 για παράδειγμα έχει επίσης διπλασιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια.</div><div><br />Αυξήσεις και στην Ευρώπη<br /><br />Και στην Ευρώπη όμως, τη “χτυπημένη” από τον κορονοϊό και το Brexit, οι αμυντικές δαπάνες επρόκειτο να αυξηθούν κατά περίπου 2% το 2020: λιγότερο μεν από όσο (4,1%) το 2019 αλλά… όχι και λίγο εάν λάβει κανείς υπόψη παράλληλα και τις πανδημικές συνθήκες της περιρρέουσας οικονομικής συρρίκνωσης και επιβράδυνσης. Να σημειωθεί, δε, πως αυξήσεις σημειώθηκαν και μεταξύ των ΝΑΤΟικών Ευρωπαίων (κατά περίπου 20% από το 2014 και έπειτα) με τις δαπάνες για την άμυνα να αντιστοιχούν κατά μέσο όρο στο 1,64% του ΑΕΠ το 2020 (από 1,25% το 2014).<br /><br />“Ευρωπαϊκή Άμυνα: Κούρσα εθνικών εξοπλισμών στη σκιά των κοινοτικών περικοπών”, γράφαμε την 1η Δεκεμβρίου του 2020 στο” Άμυνα και Διπλωματία”, επικαλούμενοι τότε τα σχέδια χωρών όπως είναι η Σουηδία, η Πολωνία, η Ολλανδία αλλά και το (εκτός ΕΕ πια) Ηνωμένο Βασίλειο να αυξήσουν τους αμυντικούς τους προϋπολογισμούς. Περίπου τρεις μήνες μετά, οι αναλυτές του IISS έρχονται να <a href="https://www.iiss.org/publications/the-military-balance">υπογραμμίσουν</a> τις “δεσμεύσεις” που έχουν όντως αναλάβει κάποιοι από τους “βασικούς παίκτες” (“key players”) στην Ευρώπη να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους το 2021, σημειώνοντας μάλιστα με νόημα πως “εάν αυτά τα σχέδια συνεχίσουν ως έχουν, τότε το 2021 η Ευρώπη θα μπορούσε να καταστεί η περιοχή με τη μεγαλύτερη αύξηση στις αμυντικές δαπάνες από κάθε άλλη παγκοσμίως”.</div><div><br />Η σύγκριση με το 2008<br /><br />Οι χώρες της Δύσης (ή τουλάχιστον πολλές από αυτές) είχαν, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση των ετών 2007-2008, προχωρήσει σε μειώσεις των χρημάτων που ξοδεύουν για την Άμυνα. Εν έτει 2021 πια, παρά την πανδημία και όσα προηγήθηκαν το κατά κοινή ομολογία “καταστροφικό” 2020, δεν κάνουν το ίδιο. Αντιθέτως μάλιστα, πολλές είναι οι δυνάμεις που προχωρούν πια και σε αύξηση των αμυντικών δαπανών τους προφανώς αξιολογώντας το διεθνές περιβάλλον ως περισσότερο ανταγωνιστικό σήμερα από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν και ως εκ τούτου ως περισσότερο… επίφοβο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πανδημία και… Άμυνα: Οι στρατιωτικές δαπάνες γιγαντώνονται διεθνώς φανερώνοντας… διαθέσεις

Γιώργος Σκαφιδάς Για τις “παραλυτικές” επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού στην παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα έχουν ήδη γραφτεί πολλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της Τουρκίας για τη Γαλλία και την Αίγυπτο: Όχι, δεν τα βρήκαν ακόμα… Και θα αργήσουν…

<img height="389" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/03/210303213401_ERDOGAN-YPOURGIKO-TURKEY01-1024x622.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Στο ίδιο έργο θεατές… Ξανά και ξανά. Οι Τούρκοι να διασπείρουν ψεύτικες ειδήσεις και τα ελληνικά και κυπριακά μέσα μαζικής ενημέρωσης αμέσως να «τσιμπάνε».<br /><br />Η φήμη γίνεται είδηση και η κάθε βλακεία που εκτοξεύει ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου να παρουσιάζεται ως γεγονός. Πότε θα μάθουμε επιτέλους να μετράμε τις ειδήσεις με το βάρος τους;<br /><br />Μακάρι οι Τούρκοι να έβρισκαν τα λογικά τους, που τα έχουν χάσει. Μακάρι να σταματούσαν τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Να σταματούσαν τις εισβολές και κατοχές: Κύπρος, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Κουρδιστάν, Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τι θα ακολουθήσει; Ουδείς γνωρίζει με τον Ερντογάν και τα τσιράκια του. Μακάρι να επικρατούσε παντού η ειρήνη.<br />Δυστυχώς, τα νέα εξακολουθούν να μην είναι καλά. Το τουρκικό σχέδιο στο Αιγαίο και στην Κύπρο υλοποιείται. Απαιτούν τον έλεγχο του μισού Αιγαίου και όλης της Κύπρου. Και όμως…<br />Αναλυτές με ελληνικά ονόματα «βλέπουν» (οι θεότυφλοι) δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Και δεν ντρέπονται. Προσφέρουν συνεχώς επιχειρήματα στην κατοχική δύναμη.<br /><br />Μερικοί εξ αυτών των αναλυτών έχουν πρόσβαση στο Μέγαρο Μαξίμου. Και ειλικρινά πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να επιληφθεί του θέματος. Δεν γίνεται να λαμβάνει κείμενα με συμβουλές αυτού του τύπου.<br /><br />Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραδώσει την κυριαρχία της στην Τουρκία. Ούτε φυσικά πρέπει να χαθεί η Κύπρος. Τα είπαμε πολλές φορές, και δεν είναι κακό να τα επαναλαμβάνουμε.<br /><br />Οι Τούρκοι, λοιπόν, κυκλοφόρησαν δύο Fake News τις τελευταίες 24 ώρες:<br /><br />Το πρώτο αφορούσε τη Γαλλία. Μετά τη συνομιλία του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν με τον Ταγίπ Ερντογάν, η τουρκική μηχανή παραγωγής ψεμάτων διοχέτευσε στα τουρκικά ΜΜΕ, ότι ο Τούρκος πρόεδρος δήθεν «τα είπε» από την καλή και από την ανάποδη στον κ. Μακρόν. Επίσης ότι οι σχέσεις βελτιώθηκαν και λίγο-πολύ η Γαλλία και η Τουρκία είναι πλέον σύμμαχες χώρες. Είναι βέβαια στα χαρτιά, αλλά μόνο εκεί.<br /><br />Όλες οι γαλλικές πηγές που μίλησαν για το θέμα ανέφεραν ότι τα πράγματα βρίσκονται εκεί που ήταν και πριν τη συνομιλία των δύο προέδρων. Στάσιμες… Πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα από την πλευρά της Τουρκίας. <a href="https://hellasjournal.com/2021/03/anomali-prosgiosi-gia-tin-tourkia-apo-to-parisi-i-agkira-prepi-na-kani-empraktes-kinisis/">(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ)</a><br /><br />Το δεύτερο Fake News αφορούσε την Αίγυπτο. Μάλιστα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο πιο βλάκας υπουργός Εξωτερικών που είχε η Τουρκία, άφησε να αιωρείται στον αέρα ότι η Άγκυρα και το Κάιρο έχουν στα σκαριά συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες.<br /><br />Δεν είναι αλήθεια. Ούτε ξεκίνησε κάποια συζήτηση. Άλλωστε, πως μπορεί να έχει εμπιστοσύνη ο στρατηγός αλ Σίσι σε ένα ηγέτη, όπως τον Ερντογάν, ο οποίος μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές προσπαθεί και συνωμοτεί για να τον ανατρέψει.<br />Το μίσος του αλ Σίσι για τον Τούρκο ισλαμιστή ηγέτη, και του Ερντογάν για τον Αιγύπτιο πρόεδρο είναι απύθμενο. Ακόμα και να έκαναν την προσπάθεια να συμφωνήσουν για την μεταξύ τους ΑΟΖ, αυτή θα έπεφτε στο κενό.<br /><br />Παρακαλέσαμε πολλές φορές τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και στην Κύπρο να ερευνούν τις «ειδήσεις» που μας σφυροκοπούν καθημερινά από την Τουρκία πριν τις δημοσιεύσουν. Δυστυχώς δεν το κάνουν και οι λόγοι είναι πολλοί, που δεν είναι της παρούσης. Αλλά υπόσχομαι να ασχοληθώ με το θέμα στο σύντομο μέλλον. Μερικά ΜΜΕ παίζουν το βρώμικο παιγνίδι της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Συνειδητά…<br /><br />ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η υπόθεση του EastMed έχει ξεκαθαρίσει από καιρό. Η απόφαση για την κατασκευή του ήταν (και παραμένει) πολιτική. Στο κείμενο υπάρχουν οι υπογραφές των πρωθυπουργών της Ελλάδας και του Ισραήλ, και του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πρόταση για κατασκευή αγωγού μέσω της Αιγύπτου και από εκεί στην Κρήτη δεν είναι κακή. Αλλά υπάρχει σοβαρότατο θέμα ασφάλειας. Εάν δε επανέλθουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην εξουσία, ο αγωγός θα ελέγχεται απόλυτα από την Τουρκία. Ας μην βιάζονται οι “αντι-Κύπριοι” της Αθήνας. Και ας μην ξεχνούν ότι χωρίς την Κύπρο δεν υπάρχουν συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να ξεπουληθεί το νησί στην Τουρκία. Το γνωρίζουν στο Κάιρο και στην Ιερουσαλήμ, αλλά και στην Ουάσιγκτον. Ας το μάθουν επιτέλους και στην Αθήνα…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της Τουρκίας για τη Γαλλία και την Αίγυπτο: Όχι, δεν τα βρήκαν ακόμα… Και θα αργήσουν…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Στο ίδιο έργο θεατές… Ξανά και ξανά. Οι Τούρκοι να διασπείρουν ψεύτικες ειδήσεις και τα ελληνικά και κυπριακά μέσα μαζικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μέλλον των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ. Ο δρόμος της εξομάλυνσης των σχέσεων μέσω Μπακού

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/603f5bf6270000dc0b57e754.jpg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br /><div><b>Νατάσα Πανδή*</b> <br />Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ στον 20ο αιώνα διακυμάνθηκαν από την περίοδο της ομαλότητας και την σταδιακή ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων (1948-1996) στην περίοδο της στρατηγικής συμμαχίας, της ενίσχυσης των εμπορικών σχέσεων και της πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας. (1996-2009).<br /><br />Το 2007, τόσο η ανακάλυψη ισραηλινών κοιτασμάτων φυσικού αερίου όσο και η ανακήρυξη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας άρχισε να προκαλεί κλίμα ανησυχίας στην Άγκυρα καθώς γινόταν επιτακτική ανάγκη και προϋπόθεση ο καθορισμός θαλάσσιων ζωνών και η διεθνής νομιμότητα στην περιοχή ώστε να προκαλείται ασφάλεια στην προσέλκυση του επενδυτικού ενδιαφέροντος.<br /><br /><div>Σε αυτό το νέο πλαίσιο, η μεταξύ τους συνεργασία φαινόταν να εστιάζει πλέον στην απόκρουση της ιρανικής και αραβικής απειλής και να τίθεται εκτός ατζέντας το θέμα των υδρογονανθράκων. <br /><br />Τον Αύγουστο του 2010, η ισραηλινή καταδρομική ενέργεια κατά του Μavi Marmara (Gaza Freedom Flotilla) προκάλεσε ρήγμα μεταξύ των δύο κρατών που καθόρισε σημαντικά την μετέπειτα πορεία τους.<br /><br />Η ανθρωπιστική οργάνωση ΙΗH, υπό την αιγίδα, τον σχεδιασμό και την υποστήριξη της Άγκυρας, συγκέντρωσε έναν σημαντικό αριθμό ακτιβιστών προκειμένου να παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους στην Γάζα, άροντας τον ναυτικό αποκλεισμό που είχε επιβάλλει το Τελ Αβίβ.<br /><br />Παρά τις υποδείξεις του ισραηλινού ναυτικού, η αποστολή της ΙΗΗ συνέχισε με αποτέλεσμα η ισραηλινή πλευρά να επιτεθεί με πυρά εκτελώντας μέλη της ανθρωπιστικής αποστολής, να καταλάβει το πλοίο Μavi Marmara και να προκληθεί διπλωματικό κενό μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ.<br /><br />Εν συνεχεία, με εντολή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών συστάθηκε επιτροπή προκειμένου να συντάξει έκθεση αναφορικά με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα.<br /><br />Σύμφωνα με το πόρισμα της έκθεσης, το Ισραήλ δεν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και όσα ορίζονται στην Συνθήκη του Σαν Ρέμο ωστόσο υπογραμμίστηκε ότι ασκήθηκε υπερβολική βία από τις ισραηλινές δυνάμεις. <br /><br />Η ισραηλινή ηγεσία, κατόπιν προτροπής των ΗΠΑ το 2016 ζήτησε συγνώμη για το Μavi Marmara και κατέβαλε αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων.<br /><br />Οι σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ βελτιώθηκαν σε πολιτικό και εμπορικό επίπεδο. Όμως, οι διμερείς διπλωματικές τους σχέσεις δεν αποκαταστήθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό έκτοτε και σε αυτό συνέδραμε αφενός η διαμαρτυρία της Άγκυρας για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και αφετέρου η παλαιστινιακή διένεξη και η κυπριακή ΑΟΖ. <br /><br />Παρ’όλ’αυτά, η σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ φαίνεται ότι ήταν μια αφορμή ώστε το Μπακού να φέρει αυτές τις δύο δυνάμεις στο ίδιο μέτωπο και ο Erdogan άδραξε την ευκαιρία να επαναπροσεγγίσει τον Netanyahu με την διαμεσολάβηση του Αζέρου Aliyef.<br /><br />Η πρόσφατη νίκη του Αζερμπαϊτζάν έναντι της Αρμενίας οφείλεται αναμφισβήτητα στην στρατιωτική υποστήριξη που έλαβε από το Ισραήλ και από την Τουρκία.<br /><br />Καταρχάς, στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού του στρατιωτικού του οπλοστασίου, το Αζερμπαϊτζάν προμηθεύτηκε από το Ισραήλ σχεδόν το 60% των οπλικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στις συγκρούσεις.<br /><br />Η έμμεση εμπλοκή του Ισραήλ στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έθεσε σε κίνδυνο τις σχέσεις με την Αρμενία την οποία δεν θεωρεί ελκυστικό εταίρο εφόσον υστερεί σε οικονομική ισχύ και φυσικούς πόρους.<br /><br />Αντιθέτως, δεν θα μπορούσε να αποποιηθεί την εμπορική σχέση του με το Αζερμπαϊτζάν, έναν σημαντικό πελάτη αμυντικών προμηθειών «Made in Israel».<br /><br />Το Μπακού καθίσταται σημαντικός εταίρος για την Τεχεράνη εξαιτίας της γειτνίασης με Ιράν και τα πλούσια ενεργειακά αποθεματικά του. Μάλιστα, το Ισραήλ ήταν από τις πρώτες χώρες που μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Αζερπαϊτζάν.<br /><br />Αναπόφευκτα λοιπόν, η ισραηλινή πολιτική για τον Καύκασο φαίνεται να επικεντρώνεται μέσω του Αζερμπαϊτζάν. Την ίδια οδό ακολουθεί και η Τουρκία η οποία συνδέεται με το Αζερμπαϊτζάν με εθνοτική συγγένεια.<br /><br />Η υποστήριξη της Άγκυρας προς το Μπακού στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν καθοριστικής σημασίας καθώς η αρμενική αεράμυνα εξαντλήθηκε από τουρκικά drones. Βέβαια, η κοινή υποστηριξή Τουρκίας-Ισραήλ προς το Αζερμπαϊτζάν δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι αυτές οι δύο δυνάμεις αποκατέστησαν πλήρως τις διμερείς τους σχέσεις.<br /><br />Παρά τις προσπάθειες του Aliyef να συμβάλλει ως διαμεσολαβητής στην επαναπροσέγγιση Άγκυρας και Τελ Αβίβ, μια τέτοια συμφιλίωση δεν είναι επιθυμητή από αρκετούς περιφερειακούς παίκτες.<br /><br />Αυτό θα επέφερε μεγαλύτερη ενεργειακή συνεργασία μεταξύ τους και διμερείς συμφωνίες για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.<br /><br />Ωστόσο, ο Νetanyahu προέβη σε αμυντική συμφωνία με την Ελλάδα ανατρέποντας προς το παρόν ένα τέτοιο σενάριο.<br /><br />To επεισόδιο του Mavi Marmara εξυπηρέτησε διαχρονικά στην ενδυνάμωση σχέσεων μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου. Η συνεργασία τους έχει ενισχυθεί στο τομέα της ενέργειας και του στρατού ενώ παρατηρείται ότι αξιολογούν στον ίδιο άξονα τις περιφερειακές ισορροπίες.<br /><br />Τον Ιανουάριο του 2021 ανακοινώθηκε η σημαντικότερη αμυντική συμφωνία μεταξύ Ελλλάδος και Ισραήλ.<br /><br />Αυτή η συμφωνία ενισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό την απόμονωση της Τουρκίας η οποία προκειμένου να σπάσει τον αποκλεισμό της από τις ενεργειακές συζητήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είχε προσπαθήσει να δελεάσει την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Συρία με την παραχώρηση ΑΟΖ αν κατέληγαν σε συμφωνία που αγνοεί την Κύπρο, την Ρόδο και το Καστελόριζο.<br /><br />Υπό άλλες συνθήκες, η Άγκυρα θα επιδίωκε να πιέσει την Ιερουσαλήμ για μια σύμπραξη στον ενεργειακό τομέα, αγνοώντας την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα.<br /><br />Όμως η Τουρκία και το Ισραήλ διαφωνούν όχι μόνο στο θέμα της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και ως προς το παλαιστινιακό, την Λιβύη και την κατανομή των πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Μεσόγειο.<br /><br />Ο Νetanyahu είναι αντίθετος με τις συμμαχίες της Τουρκίας, τον τρόπο προώθησης του ισλαμικού στοιχείου και τις ηγεμονικές της βλέψεις στην Μεσόγειο.<br /><br />Η Άγκυρα έχει δημιουργήσει ισχυρές σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο καλλιεργώντας τον αντισημητισμό. Επίσης, είναι σύμμαχος του Ιράν, στηρίζει τους Παλαιστίνιους, την Χαμάς και τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις κατά του Assad στην Συρία.<br /><br />Συμπεραίνοντας, γίνεται αντιληπτό ότι στο άμεσο μέλλον φαίνεται σχεδόν απίθανο να επιτευχθεί αναθέρμανση και συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ παρά τις προσπάθειες του Μπακού το οποίο διαδραματίζει ρόλο διαμεσολαβητή για την συμφιλίωσή τους.<br /><br />Οι υφιστάμενες περιφερειακές ισορροπίες δεν προϊδεάζουν κάποια σημαντική πρόοδο στον στρατιωτικό ή πολιτικό τομέα ικανή να επαναφέρει την παλιά τους συμμαχική σχέση ενώ οι αποφάσεις που λαμβάνει η ισραηλινή ηγεσία αναφορικά με την μεταφορά του φυσικού αερίου, βασιζόμενες και στις συμφωνίες με Λευκωσία και Αθήνα, θεωρούνται μάλλον πολιτικές παρά οικονομικές και φαίνεται πως εξυπηρετούν αμοιβαία συμφέροντα μιας κρίσιμης περιόδου για τα συμβαλλόμενα μέρη.<div><br /></div><div><b><i>*Υποψήφια διδάκτωρ, Ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div>

Το μέλλον των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ. Ο δρόμος της εξομάλυνσης των σχέσεων μέσω Μπακού

Νατάσα Πανδή*   Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ στον 20ο αιώνα διακυμάνθηκαν από την περίοδο της ομαλότητας και την σταδιακή ανάπτυξη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ηγέτες πουλάνε ελπίδα για την πανδημία ,αλλά οι «Αθλιοι» επιστρέφουν δύο αιώνες μετά

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/pauverty.jpg"><img height="461" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/pauverty-696x501.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />«Η υπομονή για την καγκελάριο εξαντλείται»! Ο τίτλος είναι από την εφημερίδα Die Welt, που δεν μπορεί φυσικά να χαρακτηριστεί αντιπολιτευόμενη . Απλά απηχεί την κοινή γνώμη. Γιατί ,όπως γράφει ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας, Ουλφ Πότσχαρντ , «ο τρόπος επιστροφής σε μια πιο φυσιολογική ζωή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Αλλά σκοντάφτει. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο κρίσης και κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ακόμη απαιτούνται πρακτικές αποφάσεις – διαφορετικά δεν διακυβεύεται μόνο η ελευθερία των πολιτών ,αλλά η επιβίωσή τους».<br /><br />Και αυτό δεν ισχύει φυσικά μόνο στη Γερμανία. Αλλά και σε όλες τις χώρες -δορυφόρους της στην Ευρώπη ,που ακολουθούν τη συνταγή Μέρκελ για όλο και πιο αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού και των μεταλλάξεών του. «Με την συνδρομή των Ιππέων της Αποκάλυψης, με τη μορφή απαισιόδοξων επιστημόνων ,που κάνουν τους ανθρώπους να φοβούνται όλο και περισσότερο», γράφει πικρόχολα ο Γερμανός δημοσιογράφος.<br /><br />Ολοι οι πολίτες στήριξαν από την αρχή τα μέτρα με υποδειγματικό τρόπο, με προσωπική ευθύνη και υπακοή. Αλλά η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις αρχές καταρρέει . Γιατί βλέπουν την ίδια ώρα τα εμβόλια να είναι ακόμη …δείγματα, τα Μέσα μαζικής μεταφοράς υπερπλήρη γιατί δεν αγοράστηκαν πρόσθετα, οι ΜΕΘ να έχουν τελειώσει, οι έλεγχοι στους χώρους εργασίας ανύπαρκτοι. Σε ότι δηλαδή την ευθύνη έχει το κράτος, υπάρχει παταγώδης αποτυχία! «Από την αρχή της πανδημίας, η κυβέρνηση Καγκελαρία γνωρίζει μια συνταγή πάνω απ` όλα: όλοι θα μείνουμε στο σπίτι όσο το δυνατόν περισσότερο. Αλλά χρειαζόμαστε ένα διαφανές σχέδιο ανοίγματος που να προσφέρει προσανατολισμό και να δημιουργεί προβλεψιμότητα» λέει πολύ σωστά ο ηγέτης των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP),Κρίστιαν Λίντνερ, σε άρθρο του στο περιοδικό Der Spiegel. Αντί για αυτό «μας κρατάνε κλειδωμένους επί μήνες και οι περιορισμοί που ανακοινώθηκαν ως κυματοθραύστης, τείνουν να γίνουν μόνιμοι».<br /><br />«Ενας χειμώνας που δεν τελειώνει ποτέ»<br /><br />Και φυσικά η κοινωνική και οικονομική καταστροφή ,που προκαλείται από αυτήν τη στρατηγική είναι τεράστια. Οι πολίτες έχουν εξαντληθεί – είτε πρόκειται για γονείς, για παιδιά και νέους, αυτοαπασχολούμενους, επιχειρηματίες ή εργαζόμενους. Οποιαδήποτε στρατηγική είναι όμως καλή μόνο όταν υποστηρίζεται από τους ανθρώπους στη χώρα. Γι` αυτό απαιτείται επειγόντως επανεξέταση στη διαχείριση της πανδημίας και μια νέα στρατηγική για την αντιμετώπιση της κρίσης. «Και να μην εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί την εξουσία τους για να δικαιολογήσουν την ίδια πολιτική με νέα γλώσσα» σημειώνει ο Λίντνερ.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι οι Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ βλέπουν τα ποσοστά τους να έχουν υποχωρήσει σήμερα στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Μάρτιο του 2020 και την έναρξη της πανδημίας. «Σε ένα χρόνο ουδείς θα μιλάει για κρούσματα ,αλλά μόνο για τους νεκρούς» που άφησε πίσω η πανδημία και η κακή διαχείριση της κρίσης, όπως λέει ο δήμαρχος του Ροστόκ, Κλάους Ρίε Μάντσεν , που ηγείται μια πόλης με παραδειγματική επιτυχία στους εμβολιασμούς «Από τα μέσα Δεκεμβρίου στο Ρόστοκ είχαμε μια μακρά λίστα γιατρών, νοσοκόμων και εθελοντών που οργανώθηκαν σε 40 κινητές ομάδες για να εμβολιάσουμε όλον τον πληθυσμό , ακόμη και τους πιο ηλικιωμένους στα σπίτια τους» λέει ο δήμαρχος, περιγράφοντας απλές λύσεις που εφάρμοσε στην πόλη από την αρχή της πανδημίας. Αντίθετα , αυτό που έγινε σχεδόν στην υπόλοιπη Ευρώπη με τους εμβολιασμούς ήταν σαν να «είχαμε ένα σχεδόν αφόρτιστο smartphone χωρίς καλώδιο φόρτισης», γράφει εύστοχα ο Κρίστιαν Μπάνγκελ στην Die Zeit. «Οι αξιωματούχοι εμφανίζονται στις τηλεοράσεις με κόκκινα μάτια για να ανακοινώσουν περίπλοκα σχέδια αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά αυτό που κάνουν είναι να επεκτείνουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και αν ο αριθμός των λοιμώξεων συνεχίσει να αυξάνεται, είναι πολύ πιθανό να μιλάμε για έναν χειμώνα που δεν τελειώνει ποτέ. Το δίλημμα παραμένει: Μπορεί η πολιτική πραγματικά να δημιουργήσει ελπίδα μόνο ανακοινώνοντας βήμα προς βήμα σχέδια χαλάρωσης των μέτρων που θα καταστούν άνευ αντικειμένου ούτως ή άλλως όταν κάποια νέα μετάλλαξη θα καταστρέψει όλες τις προσπάθειες;» διερωτάται ο πολυβραβευμένος Γερμανός δημοσιογράφος.<br /><br />Υπό «εποπτεία» η Ούρσουλα<br /><br />Προς το παρόν , οι επικρίσεις για τους χειρισμούς της Κομισιόν και ειδικά της προέδρου Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στο θέμα των εμβολίων, παίρνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Όπως γράφει η Tagesschau, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκρότησε επιτροπή «εποπτείας » της φον ντερ Λάιεν. “Αφού υπήρξε αυξανόμενη κριτική για τη διαχείριση των εμβολίων από την Επιτροπή της ΕΕ και ιδιαίτερα για την Πρόεδρο φον ντερ Λάιεν ,ιδρύθηκε τώρα μια ομάδα επαφών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”, δήλωσε ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου, Μπερντ Λάνγκε. «Έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν πολλές αναπάντητες ερωτήσεις σχετικά με την προμήθεια εμβολίων και το περιεχόμενο των συμβάσεων με τους έξι κατασκευαστές εμβολίων» προσθέτει.<br /><br />«Υπάρχει πρόβλημα εμπιστοσύνης στην ΕΕ» γράφει η Tagesschau και όχι άδικα. «Η Αυστρία και η Δανία συγκροτούν συμμαχία για εμβολιασμούς με το Ισραήλ επειδή δεν θέλουν να βασίζονται στη στρατηγική των Βρυξελλών. Η Πολωνία ,η Σλοβακία και άλλες χώρες της ΕΕ παραγγέλνουν εμβόλια στην Κίνα και τη Ρωσία. Αυτά είναι άσχημα νέα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα και προσθέτει: «Πρόκειται για μια σαφή δήλωση μη εμπιστοσύνης στις Βρυξέλλες. Η ΕΕ δεν μπορεί να το κάνει, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας – αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν η Αυστρία και η Δανία». Ηδη, ο κεντροδεξιός καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς και η Δανή ,σοσιαλδημοκράτισσα συνάδελφός του, Μέτε Φρέντρικσεν ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούν με το Ισραήλ για την έρευνα και την παραγωγή νέων εμβολίων και σήμερα μεταβαίνουν στην Ιερουσαλήμ. «Πρέπει να προετοιμαστούμε για περαιτέρω μεταλλάξεις και δεν θα πρέπει πλέον να εξαρτόμαστε μόνο από την ΕΕ για την παραγωγή εμβολίων δεύτερης γενιάς» τόνισε ο Κουρτς”.<br /><br />Οι «Αθλιοι» επιστρέφουν δύο αιώνες μετά<br /><br />Οι πολιτικοί προσπαθούν βέβαια να πείσουν τους πολίτες ότι το κακό θα περάσει. Ότι είναι θέμα χρόνου πριν νικηθεί ο ιός. Αναμφίβολα με την πρόοδο των εμβολιασμών θα ζήσουμε «την τελευταία άνοιξη αυτής της πανδημίας» όπως λέει ο Γερμανός επιδημιολόγος Λόταρ Βίλερ ,επικεφαλής του περίφημου Ινστιτούτου «Robert Koch». Ο ιός μπορεί να μην εξαφανιστεί, αλλά πιθανότατα θα είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνο σε λίγους μήνες. Οι περιορισμοί πιθανότατα θα εξαφανιστούν σιγά-σιγά και η ζωή που γνωρίζαμε , πιθανότατα θα είναι δυνατή και πάλι εφέτος. Και μετά τι; Ποιες θα είναι οι ψυχολογικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από το παρατεταμένο και πολλές φορές παράλογο lock down ;<br /><br />«Από τον πανώλη στην εποχή του Ιουστινιανού το 541 ως τον Μαύρο Θάνατο το 1348-1353 και την Ισπανική Γρίπη του 1918, η ιστορία είναι γεμάτη πανδημίες που είχαν μακροχρόνιες κοινωνικές επιπτώσεις» προειδοποιούν οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ, Φίλιπ Μπάρετ, Σοφία Τσεν και Ναν Λί σε μελέτη που δημοσίευσαν πριν λίγες ημέρες. «Αυτός είναι ένας από τους μεγάλους φόβους που εγείρει η πανδημία: μετά τον Covid-19 και την οικονομική κρίση, οι ανισότητες είναι πιθανό να διευρυνθούν επικίνδυνα. Οι αισιόδοξοι θέλουν να πιστεύουν ότι μόλις τεθεί υπό έλεγχο ο ιός, η επιστροφή στην ανάπτυξη θα συμβάλει στη μείωση των ανισοτήτων που έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες. Ισως. Αλλά τα μαθήματα του παρελθόντος απαιτούν προσοχή. Η πανδημία μπορεί να αποκαλύψει ή να επιδεινώσει τα προϋπάρχοντα κενά στην κοινωνία, όπως τα ανεπαρκή δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας, την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς ή η αντίληψη μιας ανίκανης ή διεφθαρμένης κυβέρνησης» τονίζουν οι τρεις οικονομολόγοι του ΔΝΤ . Προειδοποιούν μάλιστα ότι «η κοινωνική αναταραχή εμφανίζεται λίγο αργότερα, καθώς οι επιδημίες επιταχύνουν τις πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις» .<br /><br />Ο μεγάλος Βίκτορ Ουγκό στους «Αθλίους» του αυτό περιέγραψε με θαυμαστό τρόπο: Το 1832, η πανδημία χολέρας που έπληξε το Παρίσι, σκότωσε σε λίγους μόνο μήνες 20.000 από τους 650.000 κατοίκους της πόλης. Οι περισσότεροι θάνατοι σημειώθηκαν στην καρδιά της πόλης, όπου ζούσαν πολλοί φτωχοί εργάτες. Οι πλούσιοι κατηγόρησαν τους φτωχούς για τη διάδοση της ασθένειας. Οι φτωχοί πίστευαν ότι είχαν δηλητηριαστεί και οδηγήθηκαν στα οδοφράγματα ,στους δρόμους του Παρισιού. «Οι ιστορικοί- γράφει η Le Monde-εξήγησαν ότι η αλληλεπίδραση της επιδημίας με την φτώχεια και την καταπίεση ήταν η κύρια αιτία των οδοφραγμάτων του Παρισιού του 1832,αλλά και των αλυσιδωτών εξεγέρσεων που ακολούθησαν»…<br /><br />Και όπως γράφει ο Ουγκό , «οι Άθλιοι γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ’ όλους, όμως εγώ για όλους τούς έγραψα… Σταμάτησε τότε στη μέση η επανάσταση. Μισή πρόοδος. Δεν ολοκληρώθηκε ως δίκαιο. Μα ο λόγος δεν ξέρει από ημίμετρα, όπως ο ήλιος δεν ξέρει το κερί»….<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι ηγέτες πουλάνε ελπίδα για την πανδημία ,αλλά οι «Αθλιοι» επιστρέφουν δύο αιώνες μετά

Του Μιχάλη Ψύλου «Η υπομονή για την καγκελάριο εξαντλείται»! Ο τίτλος είναι από την εφημερίδα Die Welt, που δεν μπορεί φυσικά να χαρακτηριστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέλος στα τουρκικά σχέδια - Ισραηλινές πηγές: ''Η Αίγυπτος στηρίζει την Ελλάδα''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/ENTI4l_WoAAGypP.jpg?itok=ITnJ4VGm" width="640" /><br /><br /><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br /></b>Έχουν ξεφύγει οι Τούρκοι, καθώς βλέπουν πως τα σχέδιά τους δεν περνούν! Οι ασκήσεις Ελλάδας-ΗΠΑ και η αμυντική θωράκιση της Ελλάδας, έχει προκαλέσει άγχος στους γείτονες και αυτό το δείχνουν κάθε μέρα. <br /><br />Αυτή την φορά, ο σύμβουλος του Ρ. Τ. Ερντογάν Μεσούτ Χακί Καζίν, δήλωσε πως ''ούτε οι ΗΠΑ ούτε άλλα κράτη μπορούν να σώσουν την Ελλάδα από την οργή της Τουρκίας!'' <br /><br />Πρόκειται για αστείες δηλώσεις, που όμως δείχνουν ξεκάθαρα πως η Τουρκία δεν είναι ένα σοβαρό κράτος. Γι'αυτό η ελληνική κυβέρνηση πρέπει άμεσα να διακόψει τις επαφές με την Τουρκία, με τρομοκράτες δεν συνομιλείς! <br /><br />Την ίδια στιγμή, οι Ισραηλινοί έχουν πάρει στο ''ψιλό'' τους Τούρκους και τους ειρωνεύονται για το άνοιγμα στην Αίγυπτο. <br />Αρχικά ο Τσαβούσογλου δήλωσε: <br /><br />''Με βάση την πορεία των σχέσεών μας, θα μπορούσαμε μετά από διαπραγματεύσεις να υπογράψουμε μία συμφωνία με την Αίγυπτο περί θαλάσσιων ζωνών'', δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Γεωργιανό ομόλογό του Νταβίτ Ζαλκαλιάνι. <br /><br />Αμέσως ήρθε η απάντηση από την Αίγυπτο: <br /><br />Πηγές ανέφεραν στο Al-Arabiya ότι ''το Κάιρο δεν διαπραγματεύεται με την Τουρκία σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων στην ανατολική Μεσόγειο'' και ότι ''η Άγκυρα ζήτησε συνάντηση με το Κάιρο!'' <br /><br />Έτσι λοιπόν, μετά από αυτές τις εξελίξεις, Σίσι και Μητσοτάκης συζήτησαν για τις τελευταίες εξελίξεις στην Α. Μεσόγειο. <br /><br /><a href="https://www.shorouknews.com/news/view.aspx?cdate=03032021&id=235b56ba-b833-4b4c-bb30-adb227d43335">Σύμφωνα με τα Αραβικά ΜΜΕ</a>, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε τη σημασία του αμοιβαίου συντονισμού μεταξύ Αιγύπτου-Ελλάδας στη περιοχή. <br /><br />Από την πλευρά του ο Αιγύπτιος Πρόεδρος επιβεβαίωσε πως οι δύο χώρες έχουν δυνατές σχέσεις, ενώ το καλύτερο το άφησε για το τέλος, καθώς ανέφερε για μια ακόμη φορά ότι θέλει Ελλάδα και Αίγυπτος να συνεργαστούν σε στρατιωτικό επίπεδο! <br /><br />Τι αναφέρουν οι Ισραηλινοί <br /><br />''Η Τουρκία δημιουργεί φανταστικά σενάρια περί συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ'', γράφει ο SETH J. FRANTZMAN, αρθογράφος και συνεργάτης του Μ. Νετανιάχου. <br /><br />''Η Τουρκία επινόησε μια νέα «συμφιλίωση», αφού οι προσπάθειες διάδοσης προπαγανδιστικών ιστοριών «συμφιλίωσης» με το Ισραήλ απέτυχαν.''<br /><br />''Το Ισραήλ έχει ήδη στενές σχέσεις με την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Η Τουρκία προσπάθησε να ανατρέψει όλες αυτές τις σχέσεις από τον Δεκέμβριο του 2019 υπογράφοντας συμφωνία με τη Λιβύη''. <br /><br />''Η Ελλάδα και η Αίγυπτος υπέγραψαν συμφωνία τον Αύγουστο του 2020, αφού καταδίκασαν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας. Στη συνέχεια, η Άγκυρα, κατασκεύασε ιστορίες, αναφέροντας πως έχει έρθει σε συμφωνία με το Ισραήλ. Τώρα η Τουρκία έχει κάνει το ίδιο πράγμα, προσπαθώντας να εμπλέξει και την Αίγυπτο. Αυτό έρχεται μετά το φόρουμ της Φιλίας στην Αθήνα όπου έγινε σαφές πώς η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Γαλλία έρχονται ακόμα πιο κοντά!'' <br /><br />''Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Άγκυρα και το Κάιρο θα μπορούσαν να υπογράψουν μια συμφωνία και θα ήταν παράξενο για την Αίγυπτο ξαφνικά να αντιστρέψει τις σχέσεις με Ελλάδα-Κύπρο. Η Αίγυπτος και το Ισραήλ δεν θα τα βρουν ποτέ με την Τoυρκία. Δεν χρειάζονται την Άγκυρα. Πορευόμαστε με την Ελλάδα και την Κύπρο'', καταλήγει το άρθρο.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τέλος στα τουρκικά σχέδια - Ισραηλινές πηγές: ''Η Αίγυπτος στηρίζει την Ελλάδα''

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Έχουν ξεφύγει οι Τούρκοι, καθώς βλέπουν πως τα σχέδιά τους δεν περνούν! Οι ασκήσεις Ελλάδας-ΗΠΑ και η αμυντική θωράκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με ποιες κινήσεις κατοχυρώνεται η ελληνικότητα του Αιγαίου

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/ellada-nisia-aigaiou.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Καρακωστάνογλου Βενιαμίν<br /></b>Το τετράπλευρο περίγραμμα που περικλείει τον σημερινό ελληνικό εθνικό χώρο, ορίζεται από το βορειότερο άκρο του Έβρου μέχρι την Κέρκυρα, και από εκεί μέχρι το δυτικό άκρο της Κρήτης και από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο, μέχρι τη Σαμοθράκη. Στο νοητό αυτό τετράπλευρο το ασθενέστερο και ευάλωτο τμήμα είναι το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.<br /><br />Το σύνολο της θαλάσσιας περιοχής της ιστορικής θάλασσας του Ελληνισμού, που και στις τέσσερις ακτές της άνθισε επί 3.000-4.000 χρόνια λαμπρός ελληνικός πολιτισμός, ανέρχεται σε 190.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η χερσαία ελληνική επικράτεια (ηπειρωτική και νησιωτική) φθάνει τα 132.000 τ.χλμ. Με 12 ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη, η Ελλάδα θα έχει 134.000 τ.χλμ. (71,2%) του Αιγαίου, η Τουρκία 16.000 τ.χλμ. (8,7%) και 38.000 τ.χλμ. (20,1%) θα ανήκουν σε διεθνή ύδατα.<br /><br />Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, ότι τα διάσπαρτα νησιά του Αρχιπελάγους, που το καθένα μπορεί να γίνει εύκολος στόχος επεκτατισμού, ιδίως από τον κυρίαρχο της ανατολικής ακτής του Αιγαίου (Τουρκία), πρέπει να προστατευθούν και να διατηρήσουν την ενότητα και την συνοχή τους, τόσο με την ηπειρωτική Ελλάδα, όσο και μεταξύ τους.<br /><br />Η εγγύτητα των ακτών της Τουρκίας προς τα νησιά, σε συνδυασμό με τον επεκτατισμό και αναθεωρητισμό της γείτονος, που συνοδεύεται ιδίως την τελευταία 20ετία με φρενήρη στρατιωτικό εξοπλισμό, καθιστά ύψιστη προτεραιότητα την διασφάλιση της άμυνας και της ενότητας των νησιών με την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι Τούρκοι απαιτούν, λοιπόν, τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου, ώστε να αποτελέσουν εύκολη λεία στον τουρκικό επεκτατισμό!<br />Προτεραιότητα η συνοχή του Αιγαίου<br /><br />Η στοιχειώδης αμυντική οργάνωση των νησιών μας, μετά την εισβολή στην Κύπρο, δεν έχει επιθετικό χαρακτήρα και ικανότητα απέναντι στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, που είναι εξαπλάσιες αριθμητικά και με πολλαπλάσια μέσα από τις ελληνικές! Άλλωστε, επιχειρώντας από εγγύς ηπειρωτικό έδαφος με αεροπορική υπεροχή και πολυάριθμα πλωτά μέσα, έχουν σαφέστατα πλεονεκτήματα, στα οποία προστίθεται το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, του στρατηγικού βάθους και των εφεδρειών.<br /><br />Ενώ κανείς στην Ελλάδα δεν διανοήθηκε κατάληψη τουρκικού εδάφους με ορμητήριο τα νησιά μας, είναι βέβαιο, ορατό και εκπεφρασμένο από ανώτατους Τούρκους ηγέτες, ότι διεκδικούν τουλάχιστον τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου γιατί… βρίσκονται πιο κοντά στο τουρκικό έδαφος παρά στην Ελλάδα!<br /><br />Αν σκεφθούμε τα βρετανικά νησιά Φώκλαντς στον Νότιο Ατλαντικό, τα γαλλικά νησιά Σεν Πιέρ και Μικελόν μέσα σε καναδικό κόλπο στον Βόρειο Ατλαντικό, τα Βρετανικά νησιά της Μάγχης μέσα σε γαλλικό κόλπο και τόσα άλλα παραδείγματα, θα αντιληφθούμε ότι πρόκειται για διεθνώς παράνομα προσχήματα ενός μη αποκρυπτόμενου ιμπεριαλισμού, που πλέον έχει πάρει την επικίνδυνη μορφή νεο-οθωμανισμού και αυτοκρατορικών βλέψεων!<br /><br />Εν’ όψει όμως των παραπάνω καθίσταται επιτακτική εθνική προτεραιότητα η ανάγκη της Ελλάδος να διασφαλίσει την ασφάλεια, την κυριαρχία της, και την ενότητα και συνοχή του Αιγαιακού Αρχιπελάγους. Η Ελλάδα δεν είναι αμιγώς αρχιπελαγικό κράτος (όπως π.χ. οι Φιλιππίνες), είναι όμως μεικτό αρχιπελαγικό κράτος στο Αιγαίο, πράγμα που συνιστά ευνοϊκή συναφή περίσταση για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις, που θα ληφθεί σοβαρά υπόψη από πλευράς ασφάλειας, ενότητας, επικοινωνίας και οικονομίας.<br /><br />Κλειδί οι θαλάσσιες ζώνες <br /><br />Η ολοκλήρωση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο θα προσδιορίσει, με βάση το διεθνές δίκαιο, την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την δικαιοδοσία της χώρας μας, ενώ θα τα ξεχωρίσει από τα αντίστοιχα τουρκικά και από την ανοιχτή θάλασσα (διεθνή ύδατα), δηλαδή την κοινόχρηστη διεθνώς περιοχή του Αρχιπελάγους. Κανένα δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας δεν εμποδίζεται, ούτε δημιουργείται «κλειστή ελληνική λίμνη», όπως ισχυρίζεται η τουρκική προπαγάνδα.<br /><br />Η Ελλάδα μπορεί να καθιερώσει διόδους με το καθεστώς του “πλου διέλευσης” για την εξυπηρέτηση της διεθνούς ναυσιπλοΐας. Το διεθνές δίκαιο συνιστά (υπό μορφήν ευχής) σε ημίκλειστες θάλασσες την συνεργασία των παράκτιων χωρών τους, μόνο όμως στους τομείς της αλιείας, της περιβαλλοντικής προστασίας και της επιστημονικής (όχι εφαρμοσμένης), έρευνας και όχι στις γραμμές της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών κυριαρχίας ή οικονομικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /><br />Η δεσπόζουσα θέση των νησιών επί του θαλάσσιου χώρου, σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις του διεθνούς δικαίου (άρθρο 121 της Σύμβασης UNCLOS 1982) δίνει υπερέχουσα θέση στα ελληνικά δικαιώματα επί της θαλάσσης, καθώς μετά την αιγιαλίτιδα ζώνη, η ΑΟΖ (που πρέπει να κηρυχθεί αμέσως με την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης) οδηγεί, λόγω της γεωγραφικής δομής, σε αλληλοεπικάλυψη θαλασσίων δικαιωμάτων των ελληνικών ηπειρωτικών ακτών και των αντίστοιχων των νησιών, ή μεταξύ των νησιωτικών ακτών.<br /><br />Έτσι το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου θα είναι ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη και ΑΟΖ. Αυτό πρέπει να το αποδεχθεί η Τουρκία, όπως ακριβώς αποδέχεται η Ελλάδα την τουρκική κυριαρχία στην Ανατολική Θράκη, στον Ελλήσποντο, στη Μικρά Ασία και στις περιοχές αιγιαλίτιδας ζώνης (12 ναυτικών μιλίων) στη Μαύρη Θάλασσα και στις νότιες Μεσογειακές ακτές της (12 ν.μ.)! Το ίδιο ισχύει και για την τουρκική ΑΟΖ των (μέχρι) 200 μιλίων στη Μαύρη Θάλασσα, όχι βέβαια στην παράνομη και νομικά αβάσιμη ΑΟΖ που διεκδικεί η Τουρκία με το ανίσχυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο στην Ανατολική Μεσόγειο!<br /><br />Τι πρέπει να προσέξει η Ελλάδα<br /><br />Μία σχετική απόφαση για θαλάσσια οριοθέτηση ζωνών (ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας) στο Αιγαίο που θα εξέδιδε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θα ήταν χρήσιμη, ώστε να εξαναγκασθεί η Τουρκία να αποδεχθεί την όποια λύση επιβάλει το Δικαστήριο και να υπάρξει νόμιμη οριοθέτηση ενώπιον της διεθνούς κοινότητας. Τα αρνητικά ενδεχόμενα για την Ελλάδα, χωρίς να αποκλείονται, θα έχουν πιθανότατα μικρή έκταση, λόγω της μέχρι τώρα νομολογίας του Δικαστηρίου, σε συνδυασμό και με το Δίκαιο της Θάλασσας, που ευνοεί την Ελλάδα και με βάση το οποίο δικάζει το Δικαστήριο. Καθοριστικό μπορεί να αποβεί το συνυποσχετικό, αν βέβαια επιτευχθεί συμφωνία για την υπογραφή του μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Θα πρέπει να προσδιοριστεί ως περιοχή οριοθέτησης η πιο περιορισμένη, δηλαδή, είτε μεταξύ των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και των απέναντι τουρκικών ακτών (ηπειρωτικών και νησιωτικών) είτε μεταξύ των ελληνικών νησιωτικών και ηπειρωτικών ακτών του Κεντρικού και Βορείου Αιγαίου, βορείως της οριζόντιας γραμμής Τήνου-Ικαρίας-Σάμου και των απέναντι τουρκικών ηπειρωτικών και νησιωτικών ακτών. Ως προς την περιοχή του Νοτίου Αιγαίου η ύπαρξη των Κυκλάδων, της Δωδεκανήσου (μέχρι και του Καστελλόριζου) και της Κρήτης, δεν επιτρέπουν την προβολή τουρκικών θαλασσίων ζωνών σε αυτή την περιοχή, δηλαδή πίσω από τα Δωδεκάνησα ή στο Κρητικό Πέλαγος.<br /><br />Το κύριο ζητούμενο για την Ελλάδα είναι πάντως να μην διασπαστεί η ενότητα του Αιγαίου ως Αρχιπελάγους, με την αποδοχή ή απόδοση στην Τουρκία ενιαίας περιοχής (ζώνης) ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο εσωτερικό του Αιγαίου (κυρίως από την Σάμο-Ικαρία και βορειότερα) ή οι ενδεχόμενες τουρκικές προβολές (υπό μορφή δακτύλων) θαλασσίων ζωνών ανάμεσα στα μεγάλα ελληνικά νησιά του Κεντρικού και Βορείου Αιγαίου, προς το εσωτερικό του πελάγους (να μην ξεπερνούν τις δυτικές παρυφές των νησιών και Λήμνου, Λέσβου, Χίου και Σάμου). Επίσης θα πρέπει να αναφέρεται, ως εφαρμοστέο δίκαιο, το συμβατικό και εθιμικό Δίκαιο της Θάλασσας και όχι η “ευθυδικία” (επιείκεια).<div><br />Έκθετη η Τουρκία<br /><br />Επειδή η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί αυτό το περιεχόμενο του συνυποσχετικού, τότε η ίδια (Τουρκία) θα πρέπει να αποδεχθεί την ρήτρα υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαστηρίου, όπως έπραξε η Ελλάδα από το 1994. Έτσι, θα δημιουργηθεί αρμοδιότητα του Δικαστηρίου για την εκδίκαση και δέσμευση και της Τουρκίας για την αποδοχή της όποιας απόφασής του. Επειδή αυτό είναι άκρως απίθανο να συμβεί, προφανώς το θέμα θα παραπεμφθεί στις “καλένδες”.<br /><br />Αν η Ελλάδα έχει εν τω μεταξύ (όπως οφείλει) επεκτείνει την αιγιαλίτιδα στα 12 ναυτικά μίλια τότε η θέση της στο Αιγαίο θα έχει ενισχυθεί ιδιαιτέρως. Η Τουρκία βέβαια είναι ενδεχόμενο να υλοποιήσει την απολύτως παράνομη απειλή χρήσης βίας (casus belli) που έχει εκτοξεύσει κατά της χώρας μας από το1995. Θα είναι όμως έκθετη διεθνώς γιατί θα έχει απορρίψει την δικαστική επίλυση του ζητήματος και συνεπώς και το ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας, καθολικής δεσμευτικότητας.<br /><br />Αν επιτεθεί στην Ελλάδα, πράγμα απίθανο και απονενοημένο, ή αν παραβιάζει την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη και ΑΟΖ (που θα χαραχθεί βέβαια με βάση και τα δικαιώματα των νησιών μας), τότε η Ελλάδα θα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να αντιτάξει νόμιμη αυτοάμυνα, διά των ενόπλων δυνάμεών της προς την τουρκική βία και τις παραβιάσεις και βέβαια να ζητήσει την αρωγή του ΟΗΕ, των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων φιλικών κρατών και διεθνών οργανισμών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με ποιες κινήσεις κατοχυρώνεται η ελληνικότητα του Αιγαίου

Καρακωστάνογλου Βενιαμίν Το τετράπλευρο περίγραμμα που περικλείει τον σημερινό ελληνικό εθνικό χώρο, ορίζεται από το βορειότερο άκρο του Έβρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θέλουν να μας φορτώσουν τις φρεγάτες MMSC που δεν θέλει το Ναυτικό των ΗΠΑ!

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/MMCS-fregata.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Είναι κοινό μυστικό ότι οι ΗΠΑ πιέζουν την Ελλάδα να αγοράσει τις αμερικανικές φρεγάτες τύπου MMSC στο πλαίσιο του προγράμματος ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού με τέσσερις σύγχρονες φρεγάτες. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν οι MMSC είναι κατάλληλες για τον σκοπό που τις χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να είναι αποδεκτές ως υποψήφιες προς αγορά. Ας προσπαθήσουμε να το απαντήσουμε στηριζόμενοι όχι σε ισχυρισμούς ανταγωνιστών, αλλά σε αμερικανικές πηγές.<br /><br />Λόγω λανθασμένων πληροφοριών, ίσως επειδή η Fincantieri εμπλέκεται στην σχεδίαση και παραγωγή, οι MMSC δεν βασίζονται στις φρεγάτες FREMM. Αντίθετα βασίζονται στην κλάση LCS Freedom. Στις FREMM θα βασιστεί το επόμενο πλοίο που σχεδιάζει προς ένταξη το αμερικανικό Ναυτικό κλάσης Constellation. Το πρώτο εξ αυτών θα αρχίσει να κατασκευάζεται το ερχόμενο καλοκαίρι.<br /><br />Οι κατασκευαστές της MMSC δείχνουν την πώληση τεσσάρων φρεγατών στην Σαουδική Αραβία σαν απόδειξη της επιχειρησιακής αξίας του πλοίου. Το Ριάντ, όμως, σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τα σκάφη στον ανατολικό στόλο του, δηλαδή εντός του Κόλπου, που σημαίνει ότι οι φρεγάτες θα καλύπτονται από την ομπρέλα που προσφέρουν τα χερσαία αντιαεροπορικά συστήματα.<br />Το πρόγραμμα LCS<br /><br />Στις 20 Ιανουαρίου ο υπεύθυνος για θέματα άμυνας το αμερικανικό Forbes δημοσίευσε άρθρο του αμυντικού συντάκτη του <a href="https://www.forbes.com/sites/craighooper/2021/01/20/biden-faces-new-shipbuilding-crisis-must-move-fast-and-kill-freedom-class-lcs/?sh=30990b9e1ba0"><b>Κρέγκ Χούπερ</b></a> με τίτλο “Ο Μπάιντεν πρέπει να κινηθεί γρήγορα και να σκοτώσει την κλάση LCS Freedom”. Το άρθρο είναι ενδεικτικό της κριτικής που ασκείται στο αμφιλεγόμενο πρόγραμμα. Ας σημειωθεί ότι το αμερικανικό Ναυτικό αρνείται να παραλάβει άλλα πλοία της κλάσης MMSC μέχρι να διορθωθούν βασικά προβλήματα πρόωσης και ευστάθειας.<br /><br />Η άνευ προηγουμένου κύρωση σ’ αυτά τα πλοία έχει φέρει μεγάλη αναστάτωση. Η αναστολή των παραδόσεων παγιδεύει δύο σχεδόν ολοκληρωμένα πλοία (το μελλοντικό Minneapolis-Saint Paul LCS 21 και το Cooperstown LCS 23) στο ναυπηγείο Marinette Wisconsin της Fincantieri. Έχει θέσει, επίσης, υπό αμφισβήτηση τη μοίρα τεσσάρων επιπλέον ημιτελών σκαφών της κλάσης MMSC. Χιλιάδες εργαζόμενοι και ναυτικοί εξαρτώνται από το πόσο «γρήγορα και δημιουργικά η προεδρία Μπάιντεν μπορεί να τερματίσει αυτό το ελαττωματικό πρόγραμμα ναυπήγησης».<br /><br />Ο αρθρογράφος του Forbes δεν χρησιμοποιεί τη λέξη “δημιουργικά” ελαφρά τη καρδία. Υπάρχουν μισοτελειωμένα πλοία, τα οποία αφού είναι ανεπιθύμητα από το αμερικανικό Ναυτικό πρέπει να πωληθούν σε κάποιον. Με τις κατάλληλες “κοπτοραπτικές” μεθόδους τμήματα μπορεί να προστεθούν ή να ανασκευαστούν, ή τμήματά τους να μεταφερθούν σε νέα υπό κατασκευή πλοία, τα οποία θα βαφτιστούν νέα σκάφη που βασίζονται στην κλάση Freedom, όπως οι MMSC.<br />Συνεχείς ζημιές<br /><br />Το βασικό πρόβλημα είναι οι συνεχείς ζημιές στο σύστημα μετάδοσης κίνησης και συγκεκριμένα στον μειωτήρα στροφών, δηλαδή το “κιβώτιο ταχυτήτων”. Αυτό το μηχανικό σύστημα είναι σχεδόν αδύνατον να αντικατασταθεί μετά την εγκατάσταση. Όποια σχεδίαση βασίζεται στην κλάση αυτή θα αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα, εφόσον οι κατασκευαστές που παλεύουν να το λύσουν από το 2008 δεν κατάφεραν να βρουν λύση που να ικανοποιεί το αμερικανικό Ναυτικό.<br /><br />Άλλο πρόβλημα είναι ότι το πλοίο είναι <a href="https://web.archive.org/web/20100111131544/http://www.javno.com/en-world/us-navy-adds-3-lcs-ships-1st-ship-too-heavy_193286"><b>υπέρβαρο κατά 6% </b></a> όπως είχε παραδεχτεί ο εκπρόσωπος του αμερικανικού ναυτικού σημαιοφόρος Κλέι Ντος και ως εκ τούτου είναι πιο πιθανό να βυθιστεί σε περίπτωση βλάβης. Αυτό φαίνεται να προκλήθηκε από αλλαγές στο σχεδιασμό κατά την κατασκευή. Το αμερικανικό Ναυτικό είχε πει ότι το πλοίο θα απαιτήσει ειδικές διαδικασίες λειτουργίας έως ότου διορθωθεί. Ο επιλεγμένος τρόπος αντιμετώπισης θα είναι η εγκατάσταση εξωτερικών δεξαμενών για επιπλέον πλευστότητα.<br /><br />Το Ναυτικό είχε πει ότι η κλάση Freedom (σ’ αυτή ανήκει η φρεγάτα MMSC), με την προσθήκη των εξωτερικών δεξαμενών, θα πληρούσε την απαίτηση σταθερότητας και ότι ο σχεδιασμός του USS Fort Worth (LCS-3) περιλαμβάνει πρόσθετες βελτιώσεις για καλύτερη σταθερότητα. Τελικά, όμως, και τα δύο πλοία θα αποσυρθούν φέτος, έχοντας λιγότερο από 13 χρόνια προβληματικής λειτουργίας.<br /><br />Αλλά μια έκθεση του<a href="https://www.gao.gov/assets/680/677764.pdf"> Κυβερνητικού Γραφείου Λογοδοσίας</a> (GAO), του 2016, προς τις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου αναφέρεται εκτενώς σε μια σωρεία προβλημάτων τα οποία έπρεπε να αντιμετωπιστούν, όχι μόνον στο πρόγραμμα LCS , αλλά στο πως το αμερικανικό ναυτικό παραγγέλνει φρεγάτες και υλοποιεί τα προγράμματα αυτά. Αν είχαν αντιμετωπιστεί τα προβλήματα το αμερικανικό ναυτικό θα παραλάμβανε τα υπόλοιπα πλοία.<div><br />Η πλευσιμότητα<br /><br />Στην ιστοσελίδα της στα ελληνικά, η <a href="https://www.lockheedmartin.com/en-us/news/features/2021/eight-things-you-should-know-about-mmsc-greece.html?utm_source=facebook&utm_medium=social_ad&utm_campaign=program-comms&utm_term=other%7Cmaritime---surface%7Crms---mmsc&utm_content=facebook-cta">Lockheed Martin</a> εκθέτει σειρά επιχειρημάτων για το πως η MMSC θα προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Το πρώτο επιχείρημα που παρατίθεται είναι «Η φρεγάτα MMSC προέρχεται από ένα δοκιμασμένο, λειτουργικό πλοίο που έχει αποδείξει την αξία του στη μάχη. Το πλοίο είναι μια παραλλαγή του Littoral Combat Ship (LCS) του Αμερικάνικου Πολεμικού Ναυτικού».<br /><br />Αν κρίνουμε, όμως, από το πάγωμα των παραδόσεων, αλλά και την υπό όρους χρήση των ήδη ενταγμένων πλοίων αυτού του τύπου, το αμερικανικό Ναυτικό δεν συμμερίζεται τη γνώμη της κατασκευάστριας εταιρείας. Γι’ αυτό και προσπαθεί να ακυρώσει τις υπόλοιπη παραγγελία. Δεν περιμένει, βέβαια, κανείς από έναν κατασκευαστή να πει κακά λόγια για το προϊόν του, αλλά αυτό το επιχείρημα δεν στέκει.<br /><br />Οι κατασκευαστές προτείνουν γερμανικούς ντιζελοκινητήρες, ώστε μηχανολογικά να είναι συμβατά τα πλοία με τις ΜΕΚΟ 200, αλλά δεν έχει ειπωθεί τίποτα σχετικά με τους αεροστροβίλους ή για τoν μειωτήρα. Όπως προαναφέραμε, αυτός καταγγέλλεται σαν σχεδιαστικά ελαττωματικός και γι’ αυτό εδώ και 13 χρόνια δεν έχει βρεθεί τρόπος να λυθεί το πρόβλημα. Θα υπάρξει χρήση άλλου και ποιανού κατασκευαστή;<br /><br />Πρόβλημα είναι και η πλευσιμότητα. Η κατασκευάστρια αναφέρει «Η MMSC μπορεί να λειτουργεί σε βάθος 4,5 μέτρων, όντας έτσι ιδανική για παράκτια περιβάλλοντα, όπως είναι το Αιγαίο Πέλαγος. Εκτός, όμως, από τη δυνατότητά της να δραστηριοποιείται παράκτια και σε αβαθή ύδατα, η MMSC έχει τη δυνατότητα να επιχειρεί και σε ανοιχτούς ωκεανούς».<br /><br />Όμως, το βάθος αυτό μειώνει την πλευσιμότητα. Θυσιάζοντας το βύθισμα για ρηχή παράκτια χρήση και μεγαλύτερη ταχύτητα (λόγω μικρότερης τριβής), η πλεύση σε ταραγμένα νερά καθίσταται πιο δύσκολη. Η χρήση πλευρικών δεξαμενών (όπως στα κλάσης Freedom) είναι άραγε η ενδεδειγμένη λύση; Και στο κάτω-κάτω τις φρεγάτες δεν τις χρειαζόμαστε για να προστατεύουμε τα αβαθή που δεν υπάρχουν στο Αιγαίο, αλλά κυρίως για την ανοικτή θάλασσα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br /></div><div>Ο εξοπλισμός<br /><br />Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται φρεγάτες με δυνατότητα αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής για μια σειρά λόγων που έχουν αναφερθεί. Άρα χρειάζεται φρεγάτες εξοπλισμένες με ένα σύστημα συστημάτων, δηλαδή αισθητήρων, ραντάρ μεγάλης εμβέλειας, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και προηγμένο σύστημα διαχείρισης μάχης. Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει και για τις μειωμένες δυνατότητες μεταφοράς οπλισμού. Παρ’ όλα αυτά η κατασκευάστρια επιμένει πως μπορεί να βάλει στις φρεγάτες της ό,τι επιλέξει το Πολεμικό Ναυτικό. Το Ναυτικό θέλει σόναρ τροπίδος, αλλά αυτό δεν μπορεί να παρασχεθεί.<br /><br />Σύμφωνα με εγχώριο δημοσίευμα η MMSC μπορεί να εξοπλιστεί με πυραύλους «SM-2, ESSM, CAMM-ER, NSM, VL-ASROC, ακόμη και με… Exocet». Αλλά για να τοποθετηθούν όλα αυτά τα όπλα πρέπει να αλλάξει η διαμόρφωση και η όλη υπερκατασκευή. Αν κρίνουμε δε από το πως αντιμετωπίζεται η τοποθέτηση επιπλέον συστημάτων στις ίδιες φρεγάτες της Σαουδικής Αραβίας, το πλοίο έχει φορτωθεί τόσο πολύ εξωτερικά που η όποια έννοια “στελθ” (αόρατη από τα ραντάρ) ακυρώνεται.<br /><br />Το κόστος παραμένει ασαφές. Αρμόδιες πηγές αναφέρουν ότι με τα όπλα και την διαμόρφωση που επιθυμεί το Ναυτικό το κόστος σχεδόν θα διπλασιαστεί. Αν προταθούν φρεγάτες με εκτόπισμα γύρω στους 4.200-4.500 τόνους για να δεχτούν άνετα τις επιπλέον κυψέλες πυραύλων, το κόστος θα αυξηθεί περαιτέρω. Μήπως υπάρχουσες τροπίδες (κάτω μέρος της καρίνας, σ’ αυτή χτίζεται το πλοίο), ή άλλα τμήματα τεμαχιστούν για να καταστεί δυνατή η προσθήκη; Είναι, όμως, αυτό επιθυμητό;</div><div><br />Οι MMSC δεν πληρούν τις προϋποθέσεις<br /><br />Οι φρεγάτες MMSC δεν φαίνεται να πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει το Πολεμικό Ναυτικό για να επιτελέσει την αποστολή του. Δηλαδή, για να διεκδικήσει την κυριαρχία κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο με την δημιουργία “Ναυτικού κυανών υδάτων” (blue water navy). Βασισμένα σε μια φιλοσοφία παράκτιων επιχειρήσεων και με την επιθυμία να αποκτηθεί εσπευσμένα από το αμερικανικό Ναυτικό ενεργός στόλος με 355 πλοία, οι ΗΠΑ ενέταξαν άρον-άρον τις κλάσεις LCS και τώρα που διαπίστωσαν τα προβλήματα σπεύδουν να τις ξεφορτωθούν.<br /><br />Πρέπει μάλιστα να προσέξει το υπουργείο Άμυνας και η ηγεσία του Ναυτικού μην τυχόν η λεγόμενη “ενδιάμεση λύση” συνίσταται στην παροχή πλοίων κλάσης LCS Freedom, τα οποία αντί να λύσουν προβλήματα μάλλον θα αποτελέσουν πονοκέφαλο για το Ναυτικό. Τα πλοία αυτά σχεδιάστηκαν για να αναλάβουν τον ρόλο των έως τώρα χαμηλών επιδόσεων πλοίων ανθυποβρυχιακού πολέμου και εξουδετέρωσης ναρκών. Και θα μπορούσαν να κάνουν τις επιχειρήσεις αυτές αν είχαν λύσει τα τεχνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν. Δεν σχεδιάστηκαν για να επιχειρούν σε ανοικτές θάλασσες. Πόσο θα μπορούσε μια προέκταση δυνατοτήτων στον εξοπλισμό να υπερβεί τα εγγενή αυτά τεχνικά μειονεκτήματα;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θέλουν να μας φορτώσουν τις φρεγάτες MMSC που δεν θέλει το Ναυτικό των ΗΠΑ!

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Είναι κοινό μυστικό ότι οι ΗΠΑ πιέζουν την Ελλάδα να αγοράσει τις αμερικανικές φρεγάτες τύπου MMSC στο πλαίσιο του προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Tι κρύβει η πρωτοβουλία Τσαβούσογλου για Αίγυπτο και ΑΟΖ

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/02/Erdogan_TURKEY_Sisi_EGYPT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="712" height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/02/Erdogan_TURKEY_Sisi_EGYPT.jpg" width="640" /></a></div><b><br />Βασίλης Νέδος</b><br />Την προηγούμενη εβδομάδα, η «Κ» αποκάλυψε ότι στην τελευταία προκήρυξη που έχει κάνει το υπουργείο Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων της Αιγύπτου για την εκμετάλλευση οικοπέδου στην Ανατολική Μεσόγειο, ακολουθούνται τα νότια όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας όπως αυτά κατατέθηκαν τον Νοέμβριο του 2019 στον ΟΗΕ.<br /><br />Το αιγυπτιακό υπουργείο λαμβάνει υπόψη τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ελλάδα, δυτικά του 28ου μεσημβρινού, αλλά και εκείνη που έχει με την Κυπριακή Δημοκρατία. Από τα συνολικά εννέα οικόπεδα που προκηρύσσονται από το Κάιρο, εκείνο με την ονομασία EGY-MED-W18 βρίσκεται κατά το ήμισυ στην περιοχή που συνορεύει με τη συμφωνηθείσα ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ και το υπόλοιπο στα όρια της ανακηρυγμένης τουρκικής ΑΟΖ.<br /><br />Το ρεπορτάζ της «Κ» ακολούθησαν αναφορές σε τουρκικά ΜΜΕ σχετικά με την ανησυχία της Αθήνας για προσέγγιση Καΐρου – Αγκυρας. Χθες, με επίσημη δήλωσή του, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου επισήμανε ότι Αγκυρα και Κάιρο θα μπορούσαν κάποια στιγμή να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών.<br /><br />Πρακτικά, ο χάρτης που συνοδεύει την προκήρυξη των οικοπέδων στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί μια άσκηση διπλωματικής ισορροπίας από το Κάιρο. Αφενός, αναγνωρίζει τις υφιστάμενες συμφωνίες με Αθήνα και Λευκωσία, αλλά αφήνει και το παράθυρο της συνεννόησης προς την Αγκυρα. Επί της ουσίας, η Αίγυπτος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αποφεύγει την εμπλοκή της σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά την περιοχή στα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.<br /><br />Υπενθυμίζεται πως ο 28ος μεσημβρινός τέμνει τη Ρόδο περίπου στη μέση, και σε αυτή την περιοχή περιλαμβάνεται η έκταση νότια του Καστελλόριζου. Αλλωστε, η Αίγυπτος ευθύς εξαρχής, σε όλη τη διάρκεια των πολυετών διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα για την τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ, ουδέποτε συμφωνούσε για μετακίνηση της γραμμής ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, σεβόμενη τις παλαιότατες απόψεις της τουρκικής διπλωματίας περί ορίου δικαιωμάτων της Αγκυρας.<br /><br />Οι δηλώσεις του κ. Τσαβούσογλου, πέρα από την αποτύπωση των νοτίων ορίων της τουρκικής υφαλοκρηπίδας όπως αυτά έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ σε ένα έγγραφο του αιγυπτιακού δημοσίου, αντανακλά κάτι ακόμη. Και συγκεκριμένα την ανησυχία της Αγκυρας ότι τα χρόνια περνούν και όπως αποδείχθηκε πρόσφατα η Αίγυπτος και το Ισραήλ, χώρες με σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου, συνεργάζονται απευθείας για την εκμετάλλευσή τους (μέσω της δημιουργίας αγωγού και μεταφοράς του αερίου προς τη Δύση σε μορφή LNG) παρακάμπτοντας το γεωπολιτικό «ναρκοπέδιο» που αποτελεί η περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα, στην Τουρκία και στην Κύπρο.<br /><br />Το πραγματικό ερώτημα είναι τι εννοούσε ο κ. Τσαβούσογλου όταν μιλούσε για πιθανές συζητήσεις ανάμεσα στην Αγκυρα και στο Κάιρο. Με βάση την υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί παρά να εννοούσε πιθανές διμερείς συζητήσεις για τμηματική οριοθέτηση, ενδεχόμενο όχι ιδιαίτερα πιθανό υπό τις παρούσες συνθήκες.<br /><br />Προκειμένου να συμβεί κάτι τέτοιο θα απαιτούνταν ουσιαστικά βήματα βελτίωσης στις τουρκοαιγυπτιακές σχέσεις. Πέρα από τον προφανή σκόπελο που αποτελεί για κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή η εκκρεμότητα του Κυπριακού, για την Αίγυπτο κεφαλαιώδους μεγέθους ζήτημα ασφαλείας συνιστά η παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. <div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Tι κρύβει η πρωτοβουλία Τσαβούσογλου για Αίγυπτο και ΑΟΖ

Βασίλης Νέδος Την προηγούμενη εβδομάδα, η «Κ» αποκάλυψε ότι στην τελευταία προκήρυξη που έχει κάνει το υπουργείο Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρω...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “επανάσταση” του Έβρου τα άλλαξε ΟΛΑ! Ασφάλεια, άμυνα, εξωτερική πολιτική… The show must go on

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/08/HELLENIC-ARMED-FORCES-1-790x400.jpg" /><br /><br /><div>Γράφει ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ Β. ΜΙΧΑΣ*<br />Η συμπλήρωση ενός έτους από την υβριδική επίθεση στον Έβρο με την εργαλειοποίηση μεταναστών, οδήγησε στην αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής ηγεσίας. Το αποτέλεσμα ήταν να σημειωθούν αλλαγές στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Η Τουρκία αιφνιδιάστηκε. Ακόμα και σήμερα δεν έχει χωνέψει πως άλλαξε στάση η Ελλάδα. Το μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική πολιτική ηγεσία είναι να συνεχίσει με σύνεση στον ίδιον δρόμο και να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση.<br /><br />Διότι δυστυχώς αυτός είναι ορατός κίνδυνος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινητοποιήθηκε τότε κυρίως λόγω των αντανακλαστικών πολιτικής επιβίωσης. Έγινε εγκαίρως αντιληπτό ότι επρόκειτο για πρόβλημα που είχε τη δυναμική να την ακυρώσει πολιτικά.<br /><br />Όσο κι αν η οικονομική επιβίωση είναι λογικό να απασχολεί σε πρώτο πλάνο την ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία, αλλά όταν απειλείται η εθνική ασφάλεια πάντα θα μετατρέπεται σε προτεραιότητα για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων.<br /><br />Η αντίσταση στον Έβρο και αναπτέρωσε το ηθικό. Από την ψυχολογία του “χαμένου από τα αποδυτήρια”, σταδιακά οικοδομήθηκε η πεποίθηση ότι δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ακόμα και στο χειρότερο σενάριο, η Ελλάδα θα πουλήσει “ακριβά το τομάρι της” και έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να “ματώσει” σοβαρά την Τουρκία εάν τολμήσει να της επιτεθεί.<br /><br />Σε συνδυασμό με την υπενθύμιση της κληρονομιάς του 1821, συνεπεία της επετείου, ενεργοποιήθηκαν εθνικά αντανακλαστικά και τέθηκαν σε κίνηση κοινωνικές ζυμώσεις. Αμφισβητήθηκαν “ιερά τοτέμ” της εξωτερικής πολιτικής που έχουν εγκλωβίσει τον Ελληνισμό σε μια δήθεν εκσυγχρονιστική οδό, που παραβιάζει θεμελιώδεις κανόνες των διεθνών σχέσεων. Η άκριτη ευθυγράμμιση της Ελλάδας με τις γεωπολιτικές προτεραιότητες άλλων ήταν σταθερή ορίζουσα.<br /><br />Το πλέον ενδιαφέρον ήταν ότι η ανάκτηση της εθνικής αυτοπεποίθησης ήταν ευθέως ανάλογη με την επιτυχή αντίσταση στην τουρκική πίεση. Όσο, μάλιστα, κλιμακωνόταν η ελληνική αντίσταση, τόσο αυξανόταν και η αμηχανία της Άγκυρας με αποτέλεσμα να την οδηγήσει σε αδιέξοδο και τελικά σε υποχώρηση.<br /><br />Η αντίσταση στον Έβρο πιστώθηκε και πολιτικά στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία ενίσχυσε το δημοσκοπικό της προβάδισμα και τη δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα οι αρνητικές εξελίξεις και κακοί χειρισμοί στη συνέχεια να μην προκαλέσουν την πολιτική φθορά που σε άλλες συνθήκες θα προκαλούσαν.<br /><br />Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ<br /><br />Η αντίσταση δεν ήταν μόνο στο επίπεδο της εθνικής ασφάλειας. Συνοδεύτηκε και από κινητοποίηση στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Προβλήθηκε η εικόνα μιας Ελλάδας που παίρνει την τύχη της στα δικά της χέρια. Αξιοσημείωτη ήταν και η συναίνεση του πολιτικού κόσμου σε γενικές γραμμές, με αποτέλεσμα η συνολική εικόνα διεθνώς να αποπνέει σοβαρότητα κι αποτελεσματικότητα.<br /><br />Ο παράγοντας αυτός αποτελεί προϋπόθεση για την εξεύρεση συμμάχων. Το “σύνδρομο του τζαμπατζή” (free rider’s syndrom) δεν εκτιμάται στο διεθνές σύστημα. Οι συμμαχίες συνεπάγονται ανάληψη βάρους από συμμάχους, κατά τρόπον που το αποτέλεσμα να είναι ισχυρότερο του αριθμητικού αθροίσματος της ισχύος τους.<br /><br />Ο Έβρος δεν πέρασε απαρατήρητος από Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, ακόμα και από την Ινδία. Παρά τα προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν, η αλλαγή είναι εμφανής. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η Ελλάδα να συνεχίσει με συνέπεια στον ίδιον δρόμο. Διπλωματικά φαίνεται πως έχει γίνει αντιληπτό ότι αυτή η ομάδα κρατών εξασφαλίζουν ισχυρούς και πολυεπίπεδους μοχλούς επιρροής και πίεσης.<br /><br />Ενδεχόμενη οπισθοδρόμηση θα επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία της Ελλάδας και θα πυροδοτήσει αντίστροφη δυναμική. Πρέπει να βελτιωθεί η επιτήρηση των συνόρων, κάτι που εν πολλοίς γίνεται. Αυτό που προκαλεί ανησυχία, είναι οι εν εξελίξει διαβουλεύσεις στην ΕΕ για το νέο Μεταναστευτικό Σύμφωνο με την Τουρκία.<br /><br />Ο ΤΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ<br /><br />Δυστυχώς, οι εταίροι μας εξακολουθούν να μην θέλουν να αντιληφθούν το πρόβλημα ασφαλείας που δημιουργείται στην Ελλάδα και όχι μόνο. Η δημιουργία κέντρων υποδοχής και εξέταση σε ατομική βάση των αιτημάτων για άσυλο, όχι μόνο δεν αποτελεί λύση, αλλά λειτουργήσει σαν προσκλητήριο προσέλευσης περισσοτέρων. Η δικαιολογία του συριακού εμφυλίου εκλείπει σταδιακά. Μεγάλη πλειοψηφία μεταναστών προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και την Αφρική.<br /><br />Εάν προβληθεί ως δικαιολογία η δίωξη στη χώρα προέλευσης λόγω π.χ. σεξουαλικού προσανατολισμού, πώς ακριβώς θα αποτραπεί η παραμονή τους; Με τις ευρωπαϊκές χώρες να απορροφούν το 5% από τους 40.000 μετανάστες ετησίως, πού ακριβώς θα μείνουν οι υπόλοιποι; Πόσο έξυπνο θα ήταν να δημιουργηθούν συμπαγείς μουσουλμανικοί και ενίοτε φιλικοί προς την Τουρκία πληθυσμοί στον Έβρο και στα νησιά;<br /><br />Ας μην αφήσουμε περιθώριο για αφελείς προσεγγίσεις στα θέματα ασφαλείας. Η δράση κέντρων που ενδιαφέρονται για τον πληθυσμιακό “εμπλουτισμό” της Ευρώπης πλήττει καίρια την ελληνική ασφάλεια. Σε συνδυασμό μάλιστα με τα οικονομικά συμφέροντα που δημιουργούνται στο εσωτερικό (π.χ. με την επιδοτούμενη παραμονή μεταναστών), ο κίνδυνος είναι μεγάλος.<br /><br />Η αποδοχή μετατροπής των νησιών και του Έβρου σε “αποθήκες μεταναστών” έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων, δεν πρόκειται να ωφελήσει ούτε καν τις τοπικές κοινωνίες. Το χρήμα πάει στις τσέπες εμπλεκόμενων επιχειρηματιών και κυρίως των ΜΚΟ. Υπάρχει, μάλιστα, και η πρόταση εμπλοκής ιδιωτικών “στόλων” σε αποστολές έρευνας και διάσωσης, οι οποίοι δεν θα υπάγονται καν στην ελληνική Ακτοφυλακή.<br /><br />Εν ολίγοις, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει στάση. Δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται τέτοια συζήτηση στην Ευρώπη και η ελληνική εκπροσώπηση να περιορίζεται απλώς σε “διατύπωση ενστάσεων“. Αυτή η τακτική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πραγματικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι όχι η πάση θυσία αποτροπή των μεταναστευτικών ροών, αλλά η ανοχή τους με οικονομικά ανταλλάγματα. Οι προειδοποιήσεις από τις αρχές ασφαλείας, όμως, είναι γνωστές…<br /><br />Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ<br /><br />Στον τομέα της άμυνας έχουν γίνει σημαντικές κινήσεις και αναμένονται και άλλες. Πρώτη και εμβληματική είναι η προμήθεια των υπερσύγχρονων μαχητικών Rafale. Ωστόσο, παρατηρείται μια “συστημική κόπωση”, ενώ δεν έχει αντιμετωπιστεί παρά κλάσμα των προβλημάτων που συσσώρευσε η 15ετής παραμέληση της στρατιωτικής-αποτρεπτικής ισχύος.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να συζητήσει με ισχυρές πολιτικά και οικονομικά συμμαχικές χώρες την ενίσχυση της αμυντικής υποδομής επί βιώσιμων επιχειρηματικών σχεδίων (π.χ. ναυπηγική βιομηχανία, ΕΑΒ) και βάσει συμμαχικής λογικής. Η Ελλάδα πρέπει στο ανώτατο επίπεδο να διεκδικήσει ετήσια δωρεάν στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, στο πρότυπο αυτής που δίδεται στο Ισραήλ και την Αίγυπτο.<br /><br />Παράλληλα, δεν πρέπει επ’ ουδενί να μείνουν στη μέση οι προσπάθειες συνολικής και βάση σχεδίου ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Η αναβάθμιση των υπολοίπων F-16 με τα απάρτια που θα προκύψουν από τα 84 που θα αναβαθμιστούν στη διαμόρφωση “V”, θα δημιουργήσουν οικονομίες κλίμακος, καθώς ο στόλος αυτών των μαχητικών θα περιοριστεί σε δύο διαμορφώσεις. Αυτά τα μαχητικά θα είναι ικανότερα από το καλύτερο που διαθέταμε πριν το πρόγραμμα για F-16V.<br /><br />Η αναβάθμιση του αεροπορικού στόλου θα είναι θεαματική. Με την απαραίτητη προσθήκη και δεύτερης μοίρας Rafale, η Πολεμική Αεροπορία θα είναι εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη στο επίπεδο των μέσων, ενώ ο ποιοτικός ανθρώπινος παράγοντας θα προσθέσει στην αποτρεπτική αξιοπιστία. Δηλαδή, στη βασική προσπάθεια αποφυγής πολεμικής σύρραξης, δια της άρνησης των στόχων του αντιπάλου.<br /><br />Στο Πολεμικό Ναυτικό το πρόβλημα δεν επιλύεται με την προμήθεια τεσσάρων φρεγατών. Δεκάδες μονάδες επιφανείας επιχειρούν επί 40 χρόνια και επείγει ολοκληρωμένο σχέδιο σταδιακής αντικατάστασης. Το δυσεπίλυτο αυτό από οικονομικής απόψεως πρόβλημα, αποτελεί ευκαιρία για την εθνική οικονομία.<br /><br />Ο όγκος του απαιτούμενου έργου επιτρέπει την εμπλοκή περισσοτέρων του ενός προμηθευτή σε μακροχρόνια ναυπηγικά προγράμματα. Αυτό, με έξυπνο χειρισμό, θα αποφορτίσει την πίεση που ασκείται τουλάχιστον από αμερικανικής και ευρωπαϊκής πλευράς. Το βέβαιο είναι ότι τέτοια προγράμματα θα συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.<br /><br />Ο Στρατός Ξηράς εμφανίζεται σαν “φτωχός συγγενής”, αλλά κατανοεί τις προτεραιότητες αγόγγυστα. Αλλά και εκεί υπάρχουν προγράμματα θεαματικής επαύξησης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων, κυρίως με την απόκτηση υπερσύγχρονων βλημάτων που θα θωρακίσουν τον Έβρο και τα νησιά.<br /><br />Εν κατακλείδι, ας μεριμνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ώστε η “κληρονομιά του Έβρου” να μην πάει χαμένη. Να αξιοποιηθεί για να οδηγήσει σε εθνική αυτοπεποίθηση στο επίπεδο της άμυνας, της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής. Εάν συμβεί αυτό, τα αποτελέσματα στην οικονομία θα είναι θεαματικά…</div><div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “επανάσταση” του Έβρου τα άλλαξε ΟΛΑ! Ασφάλεια, άμυνα, εξωτερική πολιτική… The show must go on

Γράφει ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ Β. ΜΙΧΑΣ* Η συμπλήρωση ενός έτους από την υβριδική επίθεση στον Έβρο με την εργαλειοποίηση μεταναστών, οδήγησε στην αφύπνι...

Διαβάστε την συνέχεια