Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Αμερικανικά στρατεύματα στο Σινά για την επιτήρηση Χαμάς και Γάζας

<center>
<img border="0" height="310" src="http://sup.kathimerini.gr/kathnews/photos/28-11-07/28-11-07_213509_11.jpg" width="520" /></center>
 
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΗΠΑ- ΑΙΓΥΠΤΟΥ & ΙΣΡΑΗΛ 
 
Στρατεύματα προτίθενται να αναπτύξουν οι ΗΠΑ από την ερχόμενη εβδομάδα στην περιοχή του Σινά στην Αίγυπτο μετά την εκεχειρία που επιτεύχθηκε μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. 
Αυτό έγινε γνωστό από ισραηλινές πηγές οι οποίες αποδίδουν την αμερικανική αυτή πρωτοβουλία ως αποτέλεσμα τηλεφωνικής συνεννόησης μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Barack Obama και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Binyamin Netanyahu. 
Πιο συγκεκριμένα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δέχθηκε την πρόταση για κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, κατάπαυση που άρχισε να ισχύει από το βράδυ της 21ης Νοεμβρίου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι αμερικανικά στρατεύματα θα αναπτύσσονταν στην περιοχή του Σινά σχεδόν δίπλα στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Γάζα και με αποστολή τον αυστηρό έλεγχο των περασμάτων από όπου η Χαμάς προμηθεύεται όπλα. 
Νωρίτερα Ισραηλινοί επίσημοι είχαν απορρίψει αμερικανική παρέμβαση σύμφωνα με την οποία θα εξασφαλίζονταν προσωπικές εγγυήσεις του Αιγύπτιου προέδρου Mohamed Morsi για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο των παράνομων μεταφορών όπλων στη Λωρίδα της Γάζας από το Σινά μέσω υπογείων περασμάτων που έχουν δημιουργήσει εκεί οι Παλαιστίνιοι. 
Η πρόταση αυτή ουσιαστικά είχε απορριφθεί από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες αν και ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Ehud Barak αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών Avigdor Lieberman ήταν καταρχάς θετικοί σε μια τέτοια προοπτική, οι υπηρεσίες όμως ήταν αντίθετες καθώς δεν πιστεύουν ότι μια τέτοια επιχείρηση μπορεί να αναληφθ3εί με αξιοπιστία από την Αίγυπτο. 
Έτσι η προσωπική δέσμευση του Αμερικανού προέδρου ότι θα επιβλέψει ο ίδιος την αποστολή στρατευμάτων για την επιτήρηση της ζώνης αποκλεισμού της Γάζας σε ότι αφορά τα φορτία όπλων ήταν η αιτία για να συμφωνήσει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός στην κατάπαυση του πυρός. 
Η επιχείρηση του Ισραήλ για την απομόνωση της Γάζα από το να δέχεται φορτία –ιρανικών κυρίως- όπλων έχει λάβει την επωνυμία Pillar of Cloud και στο πλαίσιο αυτής κινήθηκε και ο βομβαρδισμός των ιρανικών πυραύλων Fajr-5 στο Χαρτούμ στις 23 Οκτωβρίου κίνηση η οποία είχε εξοργίσει τη Χαμάς με αποτέλεσμα την έναρξη των επιχειρήσεων. 
Σύμφωνα με πληροφορίες που αποδίδονται στο debkafile η ανάπτυξη των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων πρόκειται να ξεκινήσει όχι αργότερα από 48 ώρες από σήμερα και οι δυνάμεις αυτές πρόκειται να προσγειωθούν στην αιγυπτιακή αεροπορική βάση του Sharm el Sheikh στο νότιο Σινά και χωρίς χρονοτριβή να ξεκινήσουν επιχειρήσεις εναντίον των λαθεμπόρων όπλων που δρουν στην περιοχή. 
Ουσιαστικά η αμερικανική αποστολή πρόκειται να στραφεί εναντίον του δικτύου που προμηθεύει όπλα τη Χαμάς, όπλα που προέρχονται τόσο από το Ιράν μέσω Σουδάν κυρίως αλλά και από τα αποθέματα του λιβυκού οπλοστασίου το οποίο βρίσκεται τώρα στα χέρια διάφορων πολέμαρχων και οι οποίοι μέχρι και πριν από λίγο πολεμούσαν μαζί με τους δυτικούς για την ανατροπή του Qadaffi 
Μένει να αποδειχθεί πόσο . επιτυχές θα είναι το έργο των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στο Σινά, ποιες θα είναι οι σχέσεις τους με τον αιγυπτιακό Στρατό αλλά ποιες και πόσες θα είναι οι επιχειρήσεις εναντίον των ομάδων που μεταφέρουν τα όπλα. Κυριότερα όμως ποια θα είναι η αντίδραση της αιγυπτιακής κοινής γνώμης στην είδηση ότι αμερικανικά στρατεύματα μέσα στην Αίγυπτο σκότωσαν ισλαμιστές οι οποίοι επιχειρούσαν να περάσουν όπλα στη Γάζα. 
Ας μην ξεχάσουμε την πολιορκία και την εισβολή Αιγύπτιων διαδηλωτών στην αμερικανική πρεσβεία στο Κάιρο στις 11 Σεπτεμβρίου, εξαιτίας της ταινίας η «Αθωότητα του Μουσουλμάνων». Στην περίπτωση που χυθεί αραβικό αίμα στο Σινά από αμερικανικά όπλα, τότε τι θα γίνει; Αναμφίβολα οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Αιγύπτου θα είναι κατακλυσμιαίες. 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

Αμερικανικά στρατεύματα στο Σινά για την επιτήρηση Χαμάς και Γάζας

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΗΠΑ- ΑΙΓΥΠΤΟΥ & ΙΣΡΑΗΛ Στρατεύματα προτίθενται να αναπτύξουν οι ΗΠΑ από την ερχόμενη εβδομάδα στην περιοχή του Σινά στην Α...

Διαβάστε την συνέχεια

"Όταν δείτε το χιλιάρμενο στήν 'Aσπρη Θάλασσα, τότε θάρθη"! VIDEO

Ellada simera 0 κόσμος 18:51

<center>
<imgborder height="310" src="http://kapagriniou.files.wordpress.com/2012/01/admiral-kuznetsov.jpg?w=300&h=225&h=225" width="520"></imgborder></center>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://kapagriniou.files.wordpress.com/2012/01/admiral-kuznetsov.jpg?w=300&h=225&h=225" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://kapagriniou.files.wordpress.com/2012/01/admiral-kuznetsov.jpg?w=300&h=225&h=225" width="400" /></a></div>
 
ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜA 
Σε καιρούς Μεγάλης σύγχυσης και αβεβαιότητας οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι οι επίσημες πηγές πληροφόρησης είναι ανούσιες και αχρηστες. Έτσι η πλειοψηφία στρέφεται στους Άγιους και στους Γέροντες της Ορθοδοξίας καθότι αυτοί, με τον βίο που διήγαγαν αποτελούσαν και αποτελούν μαζί με τους αρχαίους Έλληνες Σοφούς τους πνευματικούς μας φάρους, και τα μόνα αληθινά σημεία αναφοράς στην "σκοτεινή" εποχή που μας επιφυλάσσουν "Σατανικά" κέντρα εξουσίας(αν θέλετε βγάζετε τα εισαγωγικά). 
Ο Πατροκοσμάς είπεν 
"΄Οταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θά είναι". (Τι θα είναι κοντά;Μήπως μια γενική σύρραξη; Τι εννοεί από κάτω; Η Συρία είναι πιο κάτω από εμάς) 
"΄Αν ο πόλεμος πιαστή από κάτω, λίγα θά πάθετε· άν πιαστή από πάνω, θά καταστραφήτε". (Προφανώς μια σύγκρουση στη Συρία ναμας πάρει "ξώφαλτσα", ενώ όταν πραγματοποιηθεί η αμέσως επόμενη στα Δαρδανέλια, με εμπλοκή της Τουρκίας, από εκεί θα ξεκινήσει το κακό) 
"Όταν θά ιδήτε τό χιλιάρμενο στήν 'Aσπρη Θάλασσα, τότε θάρθη". (Άσπρη θάλασσα εννοείται η Μεσόγειος) 
"Οταν θά ιδήτε τό χιλιάρμενο στά ελληνικά νερά, τότε θάρθη". 
Βλέπουμε ότι ως χιλιάρμενο μπορεί να εννοηθεί μια υπερσυγκέντρωση πλοίων, πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Συρία από Ρώσους, Αμερικάνους,Γάλλους, και Βρετανούς, και ότανόλους αυτούς τους βλέπουμε μαζί, υπάρχει μια δικαιολογημένη ανησυχία. 
Ο Γέρων Παϊσιος συνεχίζει 
"Οι Τούρκοι δεν έχουν ακόμα πολλές ημέρες. Τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους. 
Η Τουρκία θα διαλυθεί με ευγενικό τρόπο και θα ανεξαρτητοποιηθούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι. (Ηδη το Κουρδιστάν αποτελεί πραγματικότητα, μόνο οι Τούρκοι προσποποιούνται ότι δεν υπάρχει!) 
Οι Ρώσοι θα κυριέψουν την Τουρκία και αυτή θα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Ένα μέρος των Τούρκων θα εκχριστιανιστεί, ένα άλλο θα σκοτωθεί και ένα άλλο θα κατευθυνθεί προς την Μεσοποταμία.(Αυτή είναι η περιβόητη προφητεία - παραλλαγή της προφητείας του Πατροκοσμά, όταν οι Τούρκοι αναμειχθούν ενάντια στα ρωσικά συμφέροντα θα το πληρώσουν "ακριβά" 
"Θα γίνουν φοβεροί πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, όπου θα πάρουν μέρος οι Ρώσοι. Θα υπάρχουν πολλοί νεκροί." Δυστυχώς βλέπουμε Ρώσους και Ευρωπαίους (Δυτικούς) τον έναν απέναντι από τον άλλον. 
"Θα γίνει φοβερός πόλεμος μεταξύ Ευρωπαίων και Ρώσων και θα σκοτωθούν πολλοί." 
Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι η ώρα εκπλήρωσης των προφητειών, γιατί όπως είπε ο Πατροκοσμάς "Μετά τόν πόλεμο οι άνθρωποι θά τρέχουν μισή ώρα δρόμο, γιά νά βρίσκουν άνθρωπο καί νά τόν κάμουν αδελφό". 
Ο Β ΠΠ σε σύγκριση με αυτό θα μοιάζει με σενάριο που παίχτηκε με Playmobile.Η Παναγιά και ο Χριστός μαζί μας 
 
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="443" src="http://blip.tv/play/AYLf6VwC.html?p=1" width="550"></iframe><embed src="http://a.blip.tv/api.swf#AYLf6VwC" style="display: none;" type="application/x-shockwave-flash"></embed> 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

"Όταν δείτε το χιλιάρμενο στήν 'Aσπρη Θάλασσα, τότε θάρθη"! VIDEO

ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜA Σε καιρούς Μεγάλης σύγχυσης και αβεβαιότητας οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι οι επίσημες πηγές πληροφόρησης είνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν υπάρχει Ρώσος στο παραμύθι...

Ellada simera 0 κυπρος 15:15

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.paraskhnio.gr/wp-content/uploads/kupros-rwsia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.paraskhnio.gr/wp-content/uploads/kupros-rwsia.jpg" width="520" /></a></div>
 
Η είσοδος της Κύπρου στο club των χωρών του μνημονίου δεν είναι ένα γεγονός που για μας τους Έλληνες είναι ευχάριστο. Ωστόσο, χρειάζεται να σχολιαστεί, επειδή κατέρρευσαν χτες πολλοί μύθοι. 
 
Την Κύπρο δεν την έσωσε ο Βλαδίμηρος Πούτιν. Ούτε καν οι Ρώσοι ολιγάρχες που έχουν τις καταθέσεις τους στην μεγαλόνησο. Κι ας έχει η Κύπρος διαπιστωμένα κοιτάσματα Φυσικού Αερίου κι ας έχει σημαντική γεωπολιτική θέση. 
 
Η κομμουνιστική κυβέρνηση Χριστόφια θα βάλει την Κύπρο κάτω από τον ζυγό του μνημονίου! Ποιος θα τολμήσει να σκεφτεί, όμως, ότι ο κ. Χριστόφιας είναι «γερμανοτσολιάς» ή ότι η πράξη αυτή είναι προδοτική; Μόνο ανόητοι. Το κακό είναι ότι η ανοησία κυριαρχεί τα τελευταία τρία χρόνια στην Αθήνα και έχει μολύνει και τις τελευταίες φωλιές λογικής. 
 
Πολύ απλά η Κύπρος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και έπρεπε να υπογράψει το μνημόνιο. Αν μπορούσε να το αποφύγει θα το είχε αποφύγει. Επίσης, σε θέματα χρημάτων δεν υπάρχουν συγγένειες, φιλίες και θρησκευτικοί ή άλλοι δεσμοί. Οι δουλειές είναι δουλειές και αυτό ο κ. Πούτιν το έχει διδάξει καλά. Θα θυμάστε όμως ότι στην Αθήνα κτίστηκαν πολιτικές καριέρες πάνω σε αυτή την μυθοπλασία! Ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το μνημόνιο αν είχαμε δεχτεί τα λεφτά των Ρώσων και των Κινέζων. 
 
Μην περιμένετε συγνώμες! Οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι. Ανίκανοι να πάρουν το κόστος των ανόητων τοποθετήσεών τους και αδίστακτοι σε τέτοιο βαθμό που αύριο μπορεί να ζητούν την παραδειγματική τιμωρία όσων δεν δηλώνουν την βαθιά τους πίστη στην ευρωπαϊκή ιδέα. 
 
Η αντιπαράθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών ήταν ανόητη και αντιπαραγωγική. Το μνημόνιο, η συμφωνία με τους πιστωτές, είναι μία αυτονόητη πράξη όταν ένα πολιτισμένο κράτος φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας. Οι μονομερείς ενέργειες δεν είναι αποδεκτές. Τις έχουν αποτολμήσει μόνο κάποιες λίγες αφρικανικές χώρες. 
 
Η πραγματική συζήτηση θα έπρεπε να είναι στο πως θα οικοδομήσουμε μία Οικονομία που να παράγει. Και στην συζήτηση αυτή έχομε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο. Χαθήκαμε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, όπως για το αν θα έπρεπε η Ελλάδα να γίνει Αργεντινή ή όχι. Μέσα σε λίγες μέρες η Αργεντινή απειλείται με νέα χρεοκοπία και η Κύπρος υπογράφει το μνημόνιο. Τι δεν καταλάβατε; 
 
Θανάσης Μαυρίδης 
 
<a href="http://www.capital.gr/">πηγή</a>

Δεν υπάρχει Ρώσος στο παραμύθι...

Η είσοδος της Κύπρου στο club των χωρών του μνημονίου δεν είναι ένα γεγονός που για μας τους Έλληνες είναι ευχάριστο. Ωστόσο, χρειάζεται ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φινλανδία: Από μαθήτρια-πρότυπο, ταραχοποιός;

Ellada simera 0 Ευρώπη 13:06

<center>
<img border="0" height="310" src="http://www.inprecor.gr/wp-content/uploads/2012/11/-e1353412770352.jpg" width="520" /></center>
 
Οι γενικές εκλογές του 2011 ήταν ένα ορόσημο για τη φινλανδική πολιτική. Το θέμα της ψηφοφορίας ήταν κατά κύριο λόγο οι ευρωπαϊκές ευθύνες της Φινλανδίας κι έλαβε χώρα την ίδια στιγμή που η ΕΕ συνέταξε την πολιτική σταθερότητάς της με το πρόγραμμα δανεισμού της Πορτογαλίας και τις λεπτομέρειες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) επί τάπητος. Παρά το γεγονός ότι η ημερήσια διάταξη ήταν τεχνική και στενή και περιστράφηκε γύρω από τα πακέτα διάσωσης και τις φινλανδικές υποχρεώσεις, αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα ζητήματα της ΕΕ κυριάρχησαν στην εθνική εκλογική ατζέντα. Αυτό οδήγησε επίσης στην εμφάνιση του λαϊκού κόμματος «Αληθινοί Φιλανδοί» ως μια σημαντική εκλογική δύναμη, ανατρέποντας τη συναινετική ατμόσφαιρα της φινλανδικής πολιτικής και σύστησε μια ισχυρή ευρωσκεπτικιστική φωνή σε μια πολωμένη εθνική συζήτηση. Από τότε, οι Αληθινοί Φιλανδοί συνέχισαν να απολαμβάνουν εκλογική επιτυχία σε τοπικό επίπεδο. Ωστόσο, φαίνεται τώρα ότι οι εκλογές του 2011 ήτανπάνω απ’ όλα μια προειδοποίηση προς όλα τα υπόλοιπα κόμματα ότι οι αναταραχές στην Ευρωζώνη ήταν πλέον σε θέση να διακόψουν την ευρωπαϊκή συναίνεση στη φινλανδική πολιτική σκηνή υπό συγκεκριμένους όρους, και να μετατρέψουν τη χώρα από έναν μαθητή-πρότυπο σε μια προσωρινή ταραχοποιό. 
Οι ρίζες της ευρωπαϊκής πολιτικής της Φινλανδίας βρίσκονται στην κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα πριν την προσχώρησή της στην ΕΕ το 1995. Για δεκαετίες είχε διατηρήσει μια δύσκολη ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών του Ψυχρού Πολέμου και είδε την ΕΕ ως τον πάροχο ενός νέου πρότυπου ασφάλειας, καθώς και ως τη διαδρομή προς την οικονομική πρόοδο. Ένα κλίμα συναίνεσης προέκυψε κατά τη διάρκεια μιας εποικοδομητικής ευρωπαϊκής πολιτικής που συμπεριλάμβανε τη συμμετοχή σε ομάδες για θέματα όπως το ενιαίο νόμισμα και την πιθανή εμβάθυνση της κοινής αμυντικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας. Αυτό υποστηρίχτηκε από την ισχυρή επίδοση της οικονομίας της Φινλανδίας, που βασίζεται στις εξαγωγές, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τις εταιρείες που συμμετάσχουν στις παγκόσμιες αγορές, όπως η Nokia και η Kone. 
Αυτή ήταν η συναίνεση που ανατράπηκε για πρώτη φορά από την κρίση του Ευρώ και στη συνέχεια από τις εκλογές του 2011. Η στάση του κόμματος Αληθινοί Φιλανδοί οδήγησε τόσο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, όσο και το CP να υιοθετήσουν λιγότερο φιλοευρωπαϊκές θέσεις. Από τα μεγάλα κόμματα, μόνο το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού του πρωθυπουργού Jyrki Katainen παραμένει συντεταγμένο με την ΕΕ, αν και ο κυβερνών συνασπισμός έχει υιοθετήσει μια πιο προσεκτική προσέγγιση, τουλάχιστον στα θέματα οικονομικού περιεχομένου. Η θέση της Φινλανδίας στην Ευρώπη εξακολουθεί να συζητιέται έντονα: ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η πιο ευρωσκεπτικιστική στάση της κυβέρνησης έχει αρνητικές παρενέργειες στη Φινλανδία εντός της ΕΕ και άλλοι σημειώνουν ότι η συνέχιση της κρίσης δημόσιου χρέους έχει αρχίσει να εξαντλεί μέχρι και την υπομονή του Κόμματος Εθνικού Συνασπισμού του Katainen του (αν και κατά περίπτωση, ήταν σε θέση να κινητοποιήσει την αναγκαία κοινοβουλευτική υποστήριξη για τα στοιχεία των πολιτικών σταθερότητας της ΕΕ). 
Πόλωση 
Το 2011, οι Αληθινοί Φιλανδοί κέρδισαν 39 κοινοβουλευτικές έδρες, καταλαμβάνοντας τη θέση του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος: ένα εκλογικό επίτευγμα που τους έφερε σε θέση να μπορούν να ενταχθούν σε μια κυβερνητική συμμαχία. Αυτή ήταν μια αξιοσημείωτη αλλαγή πορείας για ένα κόμμα που είχε αποκτήσει λιγότερο από 5% των ψήφων στις προηγούμενες εκλογές, κερδίζοντας το πολύ πέντε από τις 200 κοινοβουλευτικές έδρες. Αυτή τη φορά το ισχυρό μήνυμα του κόμματος κατά της πολιτικής διάσωσης της ΕΕ και των φινλανδικών εισφορών, προσέλκυσε ψηφοφόρους από πολλές κομματικές γραμμές. Ωστόσο, το κόμμα είναι ιδεολογικά ετερογενές και άπειρο και ο ηγέτης του, ο Timo Soini, θεωρήθηκε ότι απασχολείται κυρίως με το να αποτρέψει την διάλυσή του, διατηρώντας την πειθαρχία με τη χρήση αποτελεσματικών κοινοβουλευτικών πρακτικών. Μετά από αρκετούς αποτυχημένους γύρους συνομιλιών με τα άλλα κόμματα, οι Αληθινοί Φιλανδοί αποφάσισαν να παραμείνουν στην αντιπολίτευση, με την Ευρώπη να είναι ο κύριος χώρος των διαφωνιών. 
Το CP, το οποίο είχε τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μεταξύ των ετών 2003 και 2011, έμεινε επίσης εκτός κυβέρνησης. Ο παραγκωνισμός του ως το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στις εκλογές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μετατόπιση ψηφοφόρων του στους Αληθινούς Φιλανδούς, τους οποίους για να αντιμετωπίσει μετατράπηκε σε μεγάλο επικριτή των πολιτικών σταθερότητας της ΕΕ, παρά το ρόλο του στη διαμόρφωση της κατάστασης αυτής. 
Ένα νέος κυβερνητικός συνασπισμός διαμορφώθηκε μεταξύ του Κόμματος Εθνικού Συνασπισμού, των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων, της Αριστερής Συμμαχίας και δύο μικρότερων κομμάτων, με τον Jyrki Katainen ως πρωθυπουργό. Η νέα ευρώ-διάθεση στη Φινλανδική πολιτική σκηνή επηρεάζει τις πολιτικές της νέας κυβέρνησης: ο συνασπισμός συμφώνησε ότι η Φινλανδία δεν θα επιτρέψει τη χρήση του EFSM, χωρίς να πάρει διμερείς εγγυήσεις από τις χώρες που λαμβάνουν βοήθεια και ο ESM έγινε δεκτός μόνον υπό την προϋπόθεση ότι τα δάνεια που θα παράσχει θα έχουν seniority status σε σχέση με τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα, και ότι ο μηχανισμός αυτός δεν υποδηλώνει συλλογική ευθύνη. 
Μια παρόμοια κατάσταση προέκυψε μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης τον Ιούνιο του 2012, όταν η Φινλανδική Βουλή κατηγόρησε την κυβέρνηση πως υπερβαίνει τις αρμοδιότητές της με τη χρήση του ESM για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αργότερα με το seniority status των δανείων που παρέχονται από τον ESM. 
Στην προσπάθεια εύρεσης ειδικών όρων για τη συμμετοχή της, η πρώην υποδειγματική μαθήτρια Φινλανδία εμφανίστηκε στο Ευρωπαϊκό προσκήνιο ως ταραχοποιός. Η κατάσταση αυτή τροφοδοτήθηκε από την έντονα πολωμένη γνώμη του εκλογικού σώματος. Τα παραδοσιακά κόμματα άρχισαν να αναρωτιούνται αν ο μόνος τρόπος καταπολέμησης των λαϊκιστών ήταν η αντιγραφή του Ευρωσκεπτικισμού τους. 
Αν και αυτή η στροφή στην Φινλανδική Ευρωπαϊκή πολιτική σημειώθηκε στις Βρυξέλλες και έγινε η αιτία για σπέκουλα από την πλευρά των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης αναφορικά με την προθυμία της χώρας να εγκαταλείψει το ευρώ, οι δημοσκοπήσεις στη Φινλανδία έχουν δείξει ότι οι ανησυχίες των κομμάτων γενικά ήταν υπερβολικές. Παρά τα ισχυρά συναισθήματα για τα ευρωπαϊκά θέματα, οι δημοσκοπήσεις την άνοιξη του 2012 εμφάνισαν ότι η κοινή γνώμη σε μεγάλο ποσοστό εκφράζει την υποστήριξή της στα κομβικά ζητήματα ένταξης τόσο στην ΕΕ όσο και στο Ευρώ (μία δημοσκόπηση εμφάνισε ότι το επίπεδο στήριξης της Φινλανδικής ένταξης στην ΕΕ αυξήθηκε από 37% σε 55% κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο). Και οι δύο υποψήφιοι που πέρασαν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις αρχές του 2012 ήταν υπέρ της Ευρώπης. Αυτό υποδηλώνει ότι οι Αληθινοί Φιλανδοί έχουν εμπειρία στην κινητοποίηση της λανθάνουσας δυσαρέσκειας κατά συγκεκριμένων στοιχείων της απάντησης στην κρίση του Ευρώ, αντί να αλλάζουν το γενικότερο επίπεδο υποστήριξης προς την ΕΕ. 
Το περίγραμμα της Φινλανδικής συζήτησης για ΕΕ 
Δεδομένου ότι η οικονομική κρίση, καθώς και αυτή του δημόσιου χρέους έπληξε την Ευρώπη, η Φινλανδική συζήτηση για την ΕΕ επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στην κρίση και την απάντηση σε αυτήν (καθώς και τη συμμετοχή της Φινλανδίας). Το ζήτημα αυτό έχει υποστηρίξει την πόλωση της Φινλανδικής πολιτικής και την άνοδο ενός αποκλειστικά Ευρωσκεπτικιστικού κόμματος για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, η αρχή της κρίσης συνέπεσε με μια μεγάλη κρίση ηγεσίας εντός δύο εκ των τριών μεγαλυτέρων κομμάτων με αποτέλεσμα το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού να είναι το μόνο που μπορεί να αντιμετωπίσει την επίθεση των Αληθινών Φιλανδών στην παραδοσιακή συναίνεση για την ΕΕ και δεύτερον, οι Ευρωσκεπτικιστικές φωνές ήταν σε θέση ν’ ανατρέψουν τις τυποποιημένες γραμμές της συζήτησης με το επιχείρημα ότι υπερασπιζόταν το δίκαιο της ΕΕ κατά πράξεων που, προφανώς πήγαιναν κόντρα στην παρούσα ερμηνεία των συνθηκών της ΕΕ. 
Αυτά τα επιχειρήματα βασίζονται στις δύο κύριες διαστάσεις της Φινλανδικής συζήτησης για την κρίση της ευρωζώνης. Η πρώτη διάσταση αφορά την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι οι οικονομίες των χωρών της ευρωζώνης δεν έχουν συγκλίνει, όπως αναμενόταν με την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος. Σε απάντηση, η κυβερνητική ελίτ έχει εκφράσει την εμπιστοσύνη της στην εφαρμογή αυστηρότερων κανόνων και της καλύτερης εποπτείας της συμμόρφωσης με αυτούς. Οι απόψεις της Φινλανδικής κυβέρνησης είναι σε μεγάλο βαθμό παρεμφερείς με τη Γερμανική πολιτική και η Φινλανδία νιώθει τον εαυτό της ως φυσικό μέλος της ομάδας των χωρών «ΑΑΑ» που είναι υπέρ της εμβάθυνσης της πολιτικής ένωσης (εντός ορίων), γεγονός που θα επιτρέψει αυτούς τους αυστηρότερους κανόνες και την καλύτερη εποπτεία. Ο Πρωθυπουργός Jyrki Katainen έχει υποστηρίξει την ενίσχυση των εξουσιών της ΕΕ στην οικονομική πολιτική και ήταν υπέρ μιας ισχυρής εντολής προς την Κομισιόν σε αυτόν τον τομέα. Έχει αντισταθεί, όμως, σθεναρά στην αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ και στην αμοιβαιότητα του χρέους μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Παρά το γεγονός ότι ο Katainen έχει την πλήρη στήριξη του Κόμματος Εθνικού Συνασπισμού, ο κύριος εταίρος του συνασπισμού (το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) έχει υιοθετήσει χαμηλότερο προφίλ για την πολιτική της ΕΕ, καθώς και μέλη του υπουργικού συμβουλίου ήταν απρόθυμα να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη Φινλανδική θέση στην ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το Ευρώ που ξεκίνησε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. 
Η δεύτερη διάσταση απορρέει από το γεγονός αυτό. Παραδοσιακά, η Φινλανδία νιώθει άβολα με την οποιαδήποτε πιθανή διάσπαση θεσμικού πλαισίου ή Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εάν μια τέτοια εμβάθυνση της οικονομικής και δημοσιονομικής συνεργασίας εντός της ευρωζώνης απαιτεί μια διάσπαση, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει σαφώς να κρατήσει τη Φινλανδία στον «εσωτερικό πυρήνα». 
Η Ευρωσκεπτικιστική αντιπολίτευση έχει μια πιο αρνητική άποψη για τις δυνατότητες διάσωσης της κατάστασης αυτής. Οι Αληθινοί Φιλανδοί υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και το κοινό νόμισμα ήταν μεγάλο λάθος από την αρχή, καθώς βασίστηκαν σε μια αδύνατη σύγκλιση οικονομιών πολύ διαφορετικών τύπων. Λένε ότι το ευρώ μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα από μεγάλες μεταβιβάσεις εισοδήματος και από αμοιβαιότητα του χρέους και πιθανότατα θα καταρρεύσει μέσα από τις δικές του εσωτερικές αντιφάσεις. Το CP είναι λιγότερο απαισιόδοξο, αλλά επίσης χρησιμοποιεί ωμή γλώσσα κατά την ανάλυση των θεμελιωδών οικονομικών προβλημάτων που βρίσκονται πίσω από την κρίση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης. 
Η θέση των Αληθινών Φιλανδών διευκρινίστηκε όταν επιτέθηκαν στον πρωθυπουργό Katainen για τους όρους του Ισπανικού πακέτου διάσωσης τον Ιούνιο του 2012. Ο Katainen ανάγκασε τον αρχηγό των Αληθινών Φιλανδών, Timo Soini, να δηλώσει τη δική του στάση για την προσχώρηση της Φινλανδίας στο ευρώ. Παρά το γεγονός ότι ο Soini είχε προηγουμένως αρνηθεί να πει αν ήθελε να φύγει από την Ευρωζώνη η Φινλανδία, η λεκτική αψιμαχία αυτή κατέστησε σαφές ότι την υποστηρίζει. Αυτό δείχνει ότι παρά τις συγκεκριμένες ανησυχίες των Φιλανδών και το πολιτικό κεφάλαιο των Αληθινών Φιλανδών μέσω των πιο Ευρωσκεπτικιστικών προοπτικών τους, ακόμη και αυτοί αναγνώρισαν ότι σε γενικές γραμμές η Φινλανδία είναι υπέρ της ΕΕ. Το περιστατικό αυτό επισήμανε επίσης τα όρια της λαϊκίστικης έκκλησης των Αληθινών Φιλανδών σε μια περιορισμένη Ευρωσκεπτικιστική πλατφόρμα. 
Συμπέρασμα 
Ένα βασικό συμπέρασμα από την εξέταση της Φινλανδικής συζήτησης για την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση είναι απλώς ότι η Φινλανδία δεν έχει καμία βιώσιμη ή ελκυστική εναλλακτική λύση για τη συμμετοχή της στο ενιαίο νόμισμα. Αυτή η αλήθεια, παρά την ανησυχία για την πορεία της κρίσης και ανησυχία για τις απαντήσεις σε αυτήν, αποτελεί το κύριο πλαίσιο για τη συζήτηση της Φινλανδίας για την Ευρώπη, η οποία είναι πιθανό να επιστρέψει στην πιο συνηθισμένη συναινετική στάση της, όταν η κρίση αρχίσει επιτέλους να διευθετείται. 
Ο ισχυρισμός ότι το φιλοευρωπαϊκό αίσθημα της Φινλανδίας δεν έχει διαβρωθεί σημαντικά από την κρίση του ευρώ δημιουργεί μια πρόκληση για τους Ευρωσκεπτικιστές Αληθινούς Φιλανδούς. Η ικανότητά τους να διατηρήσουν το τρέχον επίπεδο υποστήριξης θα εξαρτηθεί από δύο πράγματα: πρώτον, το κόμμα θα πρέπει να διευρύνει το μήνυμά του πέρα από τις στενές επικρίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μετανάστευσης και δεύτερον, θα πρέπει να διασφαλιστεί η αξιοπιστία της ηγεσίας του, με τον Timo Soini να είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για το προφίλ του κόμματος σήμερα επικεφαλής ενός άπειρου κόμματος. Οι οιωνοί είναι ήδη ανησυχητικοί για τους Αληθινούς Φιλανδούς: στις τοπικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2012 είδαν μια σημαντική πτώση στην υποστήριξή τους από το 19% που είχαν στις γενικές εκλογές στο 12%. 
Η συζήτηση στη Φινλανδία θα είναι περίπλοκη αν η Ευρωπαϊκή κρίση οδηγεί σε μια διαίρεση στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού προγράμματος, για παράδειγμα μέσω μιας σημαντικής εμβάθυνσης της ευρωζώνης ή μια πιο επίσημη διάκριση μεταξύ μελών «πυρήνα» και «περιφέρειας» της Ευρωζώνης. Μια τέτοια κατάσταση θα δοκιμάσει την Ευρωπαϊκή ταυτότητα των Φιλανδών. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δύσκολο για τους Φιλανδούς να λάβουν αποφάσεις σχετικά με την ΕΕ (όπως η συμμετοχή τους στο κοινό νόμισμα), πράγμα το οποίο τους έχει ξεχωρίζει από τους άλλους σκανδιναβικούς εταίρους της ΕΕ. Αλλά εάν οι διαχωρισμοί αυτοί εντός της ευρωζώνης ή της ίδιας της ΕΕ μεγαλώσουν, οι ανησυχίες για την Ευρώπη στη Φινλανδία θ’ αυξηθούν και θα δημιουργήσουν πιο γόνιμο έδαφος για τις πολιτικές φωνές των ευρωσκεπτικιστών, επιτρέποντας στην εξαιρετική μαθήτρια Φινλανδία να γίνει μια προσωρινή ταραχοποιός για άλλη μια φορά. 
*Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ: <a href="http://ecfr.eu/content/entry/commentary_reinventing_europe_finland_from_a_model_pupil_into_a_troublemake">http://ecfr.eu/content/entry/commentary_reinventing_europe_finland_from_a_model_pupil_into_a_troublemake</a> 
<a href="http://www.inprecor.gr/">πηγή</a>

Φινλανδία: Από μαθήτρια-πρότυπο, ταραχοποιός;

Οι γενικές εκλογές του 2011 ήταν ένα ορόσημο για τη φινλανδική πολιτική. Το θέμα της ψηφοφορίας ήταν κατά κύριο λόγο οι ευρωπαϊκές ευθύν...

Διαβάστε την συνέχεια

Οικονομικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 12:58

<center>
<img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-6472" height="310" src="http://www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2012/11/Med_Eastern-300x257.gif" title="Med_Eastern" width="520" /></center>
 
Η “Αραβική Άνοιξη”, η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, οι οξύτατοι ενεργειακοί ανταγωνισμοί και οι οικονομικοί υπολογισμοί μεταβάλλουν άρδην το οικονομικοπολιτικό σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που επηρεάζει και την Ελλάδα, η οποία προσπαθεί να ορθοποδήσει μεσούσης της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. 
H κρίση στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας, που κλιμακώθηκε μετά το επεισόδιο με το πλοίο “Μαβί Μαρμαρά”, ευνοεί την Ελλάδα και την Κύπρο, που έχουν συνάψει στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ. Η Κύπρος έχει προχωρήσει σε στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, καθώς οι δύο χώρες έχουν κοινά οικονομικά (ενεργειακά) και πολιτικά συμφέροντα στη γεωγραφική τους περιοχή. Η Κύπρος έχει διακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.) της και έχουν αρχίσει οι ενέργειες για την εξόρυξη των ενεργειακών αποθεμάτων που διαθέτει ο υποθαλάσσιος χώρος στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Η Ελλάδα έχει τελευταία διευρύνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, ενδυναμώνοντας τη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. 
<div style="text-align: justify;">
Η Τουρκία ανησυχεί για τις στρατηγικές συμμαχίες που έχουν διαμορφωθεί και διαμορφώνονται στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η ίδια επιδιώκει να έχει μερίδιο στα οφέλη από την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων και θεωρεί επικίνδυνη την κρίση στη γειτονική Συρία, διότι ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους μέσα στην τουρκική επικράτεια, διαμελίζοντας το τουρκικό κράτος και επιφέροντας τεράστιο πλήγμα στην οικονομία και στην κοινωνία του, σε μια περίοδο διεθνούς οικονομικής κρίσης και πολιτικών ανακατατάξεων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Τουρκία αναδεικνύεται σε ισχυρό οικονομικό και πολιτικό “παίκτη” στην περιοχή των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της Υπερκαυκασίας και ανήκοντας στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη (G-20) αποτελεί πόλο έλξης ξένων κεφαλαίων και άμεσων ξένων επενδύσεων. Το ισλαμικό κεφάλαιο εισρέει “ζεστό” και άφθονο στη γειτονική χώρα, αποτελώντας πηγή πλούτου και συσσώρευσης κεφαλαίου για τη νέα, δυναμική ισλαμική οικονομική τάξη. Οι Τούρκοι προσπαθούν να διατηρήσουν την οικονομική τους ανάπτυξη, έχοντας θέσει ως στόχο ρυθμό ανάπτυξης 4% για το 2012. Οι πιθανότητες επίτευξής του κρίνονται περιορισμένες, αφού και η Τουρκία επηρεάζεται από τη διεθνή οικονομική κρίση. Μια ανάφλεξη στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής με δυσάρεστες συνέπειες για την οικονομία της (σημαντική επιβράδυνση στο ρυθμό ανάπτυξής της) θα δημιουργούσε προβλήματα στα φαραωνικά σχέδια της τουρκικής ηγεσίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ρωσία έχει σαφώς μεγάλα συμφέροντα στην εν λόγω περιοχή και διαθέτει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ για να τα υπερασπιστεί. Η ρωσική ηγεσία υπό την καθοδήγηση του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει αποκρυσταλλωμένους στρατηγικούς σχεδιασμούς και η Ευρώπη εξαρτάται σε έντονο βαθμό ενεργειακά από τη Ρωσία. Η κρίση στη Συρία επηρεάζει τη Ρωσία, η οποία την στηρίζει ποικιλοτρόπως, λόγω αμοιβαίων συμφερόντων. Ισραήλ, Ρωσία, Τουρκία και Ιράν έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα στη Συρία και οι εξελίξεις στη χώρα αυτή τις αφορούν άμεσα, για οικονομικούς, πολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους. Βέβαια και οι Η.Π.Α. διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στη Μέση Ανατολή, λόγω των τεράστιων πολιτικών και οικονομικών διασυνδέσεων που έχουν με το Ισραήλ και άλλες φιλικά διακείμενες προς στις Η.Π.Α. χώρες στην ευρύτερη περιοχή, όπως π.χ. η Τουρκία. Οι κινήσεις και οι επιλογές των “παικτών” εξετάζονται προσεκτικά πριν γίνουν πράξη στην ευμετάβλητη τρέχουσα συγκυρία, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε στρατηγικής επιλογής ζυγίζονται και οι διαδικασίες λήψης στρατηγικών αποφάσεων περιπλέκονται ολοένα και περισσότερο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο…</div>
<div style="text-align: justify;">
Η διεθνής σκακιέρα έχει στηθεί. Τα πιόνια και οι “παίκτες”, λιγότερο ή περισσότερο ισχυροί, άρχισαν να κινούνται. Τα συμφέροντα που συγκρούονται σφοδρά είναι τεράστια και πολυποίκιλα. Οι συσχετισμοί δυνάμεων μεταβάλλονται ταχύτατα, οι συμμαχίες αλλάζουν, στερεότυπα καταρρέουν. Η περίοδος που διανύουμε είναι μεταβατική και καθοριστική για το μέλλον, τόσο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου όσο και της Ελλάδας ειδικότερα, η οποία βρίσκεται στη μέση μιας οικονομικής και γεωστρατηγικής – γεωπολιτικής “καταιγίδας” στην οποία θα αντέξουν όσα κράτη έχουν μεγάλα αποθέματα ισχύος καθώς και ικανές και αποφασιστικές ηγεσίες που εμπνέουν όραμα στους πολίτες τους.</div>
 
<a href="http://www.antibaro.gr/">πηγή</a>

Οικονομικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η “Αραβική Άνοιξη”, η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, οι οξύτατοι ενεργειακοί ανταγωνισμοί και οι οικονομικοί υπολογισμοί μεταβάλλουν...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η CIA έκανε πρωθυπουργό τον Καραμανλή

Ellada simera 0 Ιστορία 12:19

<center>
<img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqnZyNvRwwzzciQdZmipTI4GbJnaoMi5DSKjolz9ml5EPW8-BG0FpHlUnalEMtU1dYMgmy0AJACYMJnItx9KGRyph-nXtfEiW9HFHn2mnd7KEsvt1g9YW4bK0BY0dENKnuY4qWWNij7Xo/s1600/karamanlis-k.png" width="520" /></center>
Την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές και συνήθως αποδίδουν στον εαυτό τους,τους πιο βαρύγδουπους τίτλους, για να μπορούν να της ταιριάζουν. 
 
Σωτήρες, πατριώτες, ηθικοί και τις περισσότερες φορές ήρωες με αυταπάρνηση. Αρκούν όμως 
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>μερικά χαρτιά,για να αποδειχθεί πως η ιστορία δεν ήταν παρά φωνή πάνω από τα συντρίμια, που δεν είχε αντίλογο. 
 
Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που η νίκη τον καθιέρωσε ως Εθνάρχη της Ελλάδας, είναι το άβατο της νεοελληνικής ιστορίας. 
 
Η 12τομη βιογραφία του, είναι γεμάτη από «έργα και επιτεύγματα». Τον πραγματικό Καραμανλή όμως, δεν αποδίδουν ούτε οι βιογράφοι του Ινστιτούτου Καραμανλής, ούτε τα εικονίσματα που έφτιαξαν όσοι επέλεγαν να γεμίζουν με πίστη όσα αμφισβητούσε η λογική. 
 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν ήταν ο φιλόδοξος επαρχιώτης που κατάφερε με πείσμα, να γίνει πρωθυπουργός. Ήταν το αποτέλεσμα της παρασκηνιακής δράσης μυστικών υπηρεσιών δράσης μυστικών υπηρεσιών και εξωτερικών παραγόντων. Η CIA ήταν ίσως ο κυριότερος από αυτούς. 
 
Του Κώστα Βαξεβάνη 
Στη βιογραφία του Άλεν Ντιούλς, του πιο σκληρού και αδίστακτου αρχηγού της CIA,την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, υπάρχουν πολλά ιστορικά γεγονότα τα οποία φωτίζονται από μια άλλη σκοπιά. Η βιογραφία έχει γραφτεί από την ίδια τη CIA, και αποτελεί ένα είδος ευαγγελίου για τους πράκτορες και τους θιασώτες της ατλαντικής αντίληψης, οι οποίοι θεωρούν πως αυτός ο τύπος, που έβαψε τα χέρια του με το αίμα χιλιάδων ανθρώπων, ήταν απλώς ένας ιεροκήρυκας της ελευθερίας. Στη βιογραφία του, πέρα από τα στοιχεία για την οξυδέρκεια και την αυταπάρνησή του,υπάρχουν και οι επιχειρήσεις τις οποίες σχεδίασε σε ολόκληρο τον πλανήτη. 
 
Πρόκειται για τις λεγόμενες «καλυμμένες επιχειρήσεις», μέσα από τις οποίες οι ΗΠΑ ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, δημιουργώντας οι ίδιες τις κατάλληλες συνθήκες. Σε αυτή λοιπόν τη βιογραφία, ως ένας από τους σταθμούς της καριέρας του Ντιούλς αναφέρεται και η τοποθέτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για πρώτη φορά στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας, στις 5 Οκτωβρίου του 1955. Γιατί όμως η τοποθέτηση του Καραμανλή, τον οποίο είχαν συνδέσει με τις ραδιουργίες του παλατιού και της Φρειδερίκης, να αποτελεί κάτι για το οποίο επαίρεται ο πιο σημαντικός αρχηγός της CIA; Αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν απαντούν οι βιογράφοι, ούτε του Ντιούλς, αλλά πολύ περισσότερο, ούτε του Καραμανλή. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFy-zbdwlgzkBkeJmlMGGyaGh6IUKaLVF7lE1wVm6sxxx3RNo4XPboXIhVgvZgZtHE5xmQBD22RBJvIAb5w_K9XI0mPusm2eN_J3vrS27hHL7y65W3OgErNodfHV6mhrYO_kfQDo6yNg/s1600/karamanlis-k-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFy-zbdwlgzkBkeJmlMGGyaGh6IUKaLVF7lE1wVm6sxxx3RNo4XPboXIhVgvZgZtHE5xmQBD22RBJvIAb5w_K9XI0mPusm2eN_J3vrS27hHL7y65W3OgErNodfHV6mhrYO_kfQDo6yNg/s1600/karamanlis-k-1.png" width="400" /></a></div>
Ένας τρελός και Aνθέλληνας 
 
Στις 21 Δεκεμβρίου 1958, η εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών» έχει ένα πρωτοσέλιδο, το οποίο έμελλε να ταράξει γιακαιρό την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ο κεντρικός τίτλος είναι «Πώς ανήλθε ο Καραμανλής εις την Εξουσίαν». Η εφημερίδα αποδίδει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ενδοτικότητα στο θέμα του Κυπριακού, κατηγορώντας τον πως, σε συμφωνία με τον αγγλικό και τον αμερικανικό παράγοντα, έγινε πρωθυπουργός με αντάλλαγμα το Κυπριακό. Το πιο σημαντικό είναι πως η εφημερίδα δημοσιεύει επιστολή του πρώην βουλευτή Παναγιώτη Σωτηρόπουλου, ο οποίος υπήρξε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Παναγιώτη Πιπινέλη, στενού συνεργάτη του Καραμανλή. 
 
Ο Σωτηρόπουλος στην επιστολή του γράφει πως ο Καραμανλής έδωσε στον Πιπινέλη ένα μνημόνιο, στο οποίο περιέγραφε τις θέσεις του για το Κυπριακό. Ο Πιπινέλης το έδωσε με τη σειρά του για να δακτυλογραφηθεί και να μεταφραστεί στα αγγλικά. Το μνημόνιο αυτό ήταν οι «εξετάσεις» του Καραμανλή προκειμένου να πάρει το χρίσμα του πρωθυπουργού. Και όλα αυτά πριν πεθάνει ο πρωθυπουργός της χώρας, στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος.Γράφει στην επιστολή-βόμβα ο Σωτηρόπουλος: «Ο κ. Καραμανλής, πολύ προ του θανάτου του στρατάρχου Παπάγου, αφ” ής, ως γνωστόν, να εξασφαλίση δι” αυτών, επί πλέον άλλων, και της υποστήριξης των Αμερικανών. Εκτός των άλλων επαφών, είχε από του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 1955 και εν συνεχεία μετά του κ. Πιπινέλη τοσαύτας μεθ” ου συνεργαζόμην, εκδίδων τα «πολιτικά Φύλλα». 
 
Ασθενούντος του στρατάρχου Παπάγου και μετά την επιστροφήν εκ Κέρκυρος εις Αθήνας της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως Παύλου, κατά τον μήνα Σεπτέμβριον του 1955, μετά συνεργασίαν μετά του κ. Καραμανλή, ο κ. Πιπινέλης, επιστρέψας εις το γραφείον του, μου έδωσε να αναγνώσω σημείωμα γραμμένο επί φύλλου χάρτου φέροντος έντυπον επικεφαλίδα «Υπουργείον Δημοσίων Έργων» και εις το οποίο αναφέροντο, κατεταγμέναι κατά παραγράφους, σκέψεις-προτάσεις επί της πολιτικής, η οποία θα ηκολουθείτο εν περιπτώσει σχηματισμού Κυβερνήσεως. 
 
Το σημείωμα αυτό, όπως μου είπε ο κ. Πιπινέλης, είχε συνταχθή εν συνεραγσία μετά του κ. Καραμανλή (υπουργού τότε των Δημοσίων Έργων) και αι διορθώσεις τας οποίες έφερεν ήσαν ιδιόχειρα του κ. Καραμανλή. Μεταξύ των σκέψεων προτάσεων εις 6 ή 7 κατά τον αριθμόν παραγράφους, ως ενθυμούμαι, υπήρχε και μία, η οποία αναφέρετο εις την καταπολέμησιν του κομμουνισμού και ετέρα διλαμβάνουσα ότι ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΛΕΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΠΡΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΛΥΣΙΝ ΤΟΥΤΟΥ. Αι άλλαι παράγραφοι ανεδέροντο εις εσωτερικά οικονομικά και διοικητικά θέματα. Επρόσεξα και ενθυμούμαι τούτο, διότι εκ της Ελληνικής εις την οποίαν ήτο συντεταγμένο, ο κ. Πιπινέλης το μετέφρασεν εις την Αγγλικήν και το έδωσεν εις την δακτυλογράφο να αντιγράψει εις 3 αντίτυπα το αγγλικόν και άλλα 3 το ελληνικόν κείμενο. 
 
Με παρακάλεσε δε να επιβλέψω να κλειδώση την θύρα του γραφείου της η δακτυλογράφος και να μην κρατήσει τυχόν αντίγραφα. Καλέσας τον υπάλληλον του γραφείου του, έδωσε τον φάκελον με την εντολήν να τον παραδώσει ιδιοχείρως εις τον κ. Καραμανλήν.». Η κυβέρνηση Καραμανλή αντέδρασε στις κατηγορίες Σωτηρόπουλου και διέψευσε πως ο Καραμανλής σχεδίαζε με ξένες δυνάμεις να αναλάβει την πρωθυπουργία πριν ακόμη πεθάνει ο πρωθυπουργός 
Παπάγος. Ο Σωτηρόπουλος, μέσα από μία επιθετική επικοινωνιακή πολιτική της εποχής, σχεδόν χαρακτηρίστηκε τρελός και ανθέλληνας, απέναντι σε έναν ελπιδοφόρο πολιτικό όπως ο Καραμανλής. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij5ebH6QkHy4yKfDtB68UqQhuh8ZTkx8hOynfBIt-D8Wy4Aes-IN-0jHyO_yxy6a0u9yt7hpEKGoTZOxxzTp_1P41TPR5SQfcrc27eH3FoGsaog4yUtPy65x5GE4GAwuHiJlWKJBDgsZs/s1600/egrafo.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij5ebH6QkHy4yKfDtB68UqQhuh8ZTkx8hOynfBIt-D8Wy4Aes-IN-0jHyO_yxy6a0u9yt7hpEKGoTZOxxzTp_1P41TPR5SQfcrc27eH3FoGsaog4yUtPy65x5GE4GAwuHiJlWKJBDgsZs/s1600/egrafo.png" width="400" /></a></div>
Βασιλικά ψέματα και σχεδιασμοί με τη CIA 
 
Στις 4 Οκτωβρίου 1955, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, πρωθυπουργός και ηγέτης του «Λαϊκού Συναγερμού», του κόμματος της ελληνικής δεξιάς, πεθαίνει μετά απόπολύμηνη ασθένεια. Ο βασιλιάς Παύλος καλεί τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υποψήφιο πρωθυπουργό, και του ανακοινώνει πως σε τρεις μέρες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος θα εκλέξει τον νέο πρωθυπουργό. Την άλλη μέρα, όμως, ο νεαρός υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Καραμανλής παίρνει από τον βασιλιά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, παρακάμπτοντας τις δυο μεγάλες μορφές του κόμματος και αντιπροέδρους της κυβέρνησης: Τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Στέφανο Στεφανόπουλο. 
 
Στις 5 Οκτωβρίου ο Καραμανλής ορκίζεται πρωθυπουργός. Η πρωτοφανής πολιτική ανατροπή χαρακτηρίζεται από τα πολιτικά κόμματα της εποχής ως παρέμβαση του παλατιού υπέρ του εκλεκτού της Φρειδερίκης. Ως σήμερα αυτή η «ιστορική» αντίληψη είναι κυρίαρχη. Τα αρχεία όμως της CIA αποδεικνύουν πλέον πως ο Καραμανλής αναρριχήθηκε στην πρωθυπουργία μετά από σημαντικές διαβουλεύσεις με τους Αμερικανούς, οι οποίοι διαπραγματεύονταν μαζί του για το αν ήθελε να συμμετέχει σε μεταβατική κυβέρνηση ή να γίνει πρωθυπουργός, και κατέληξαν σε αυτόν, παίρνοντας μάλιστα διαβεβαιώσεις για θάψιμο του βασικού εθνικού προβλήματος της εποχής: Του Κυπριακού. Το 1955 στην Κύπρο έμπαινε ανοιχτά το θέμα της αυτοδιάθεσης και της απαλλαγής από τη βρετανική κατοχή. Ο Παπάγος θεωρούσε πως είναι αναγκαία η προσφυγή στον ΟΗΕ για την αντιμετώπιση του προβλήματος της Κύπρου ως προβλήματος αυτοδιάθεσης μέσα στα διεθνή πλαίσια. Αυτό ήταν κάτι που δεν επιθυμούσαν οι Βρετανοί. Δεν ήθελαν να χάσουν την Κύπρο, με την οποία έλεγχαν τη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ, αποδεχόμενες τη θέση της Βρετανίας, προσπαθούσαν να εμποδίσουν την εγγραφή του Κυπριακού στον ΟΗΕ. 
 
Ο Παπάγος ήταν κατάκοιτος όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Στ. Στεφανόπουλος διαμήνυσε στους Αμερικανούς πως η μη εγγραφή του Κυπριακού στον ΟΗΕ θα δημιουργούσε προβλήματα στην κοινή γνώμη στην Ελλάδα και προβλήματα στη Συμμαχία. Απείλησε μάλιστα τον βασιλιά Παύλο με παραίτηση. Οι ΗΠΑ έβαλαν τον Στεφανόπουλο στη μαύρη λίστα και ξεκίνησαν την αναζήτηση προσώπου που, ως διάδοχος του Παπάγου, θα ακολουθούσε τον δικό τους σχεδιασμό για το Κυπριακό. 
Μεθοδεύτηκε μάλιστα η τριμερής συνάντηση στο Λονδίνο με τη συμμετοχή της Τουρκίας. Η ελληνική πλευρά αντέδρασε στη συμμετοχή της Τουρκίας σε συνάντηση για το κυπριακό, αφού εκείνη την εποχή η Τουρκία, με μια μικρή τυορκοκυπριακή κοινότητα στο νησί, δεν είχε ρόλο. Οι ΗΠΑ θεωρούσαν πως έπρεπε να σχηματιστιεί μια μεταβατική κυβέρνηση στην Ελλάδα, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο, μετά τον θάνατο του Παπάγου ή εξαιτίας των εξελίξεων για το Κυπριακό, να ανέβει η ελληνική αριστερά. Τα αρχεία της CIA είναι γεμάτα με αναφορές των στελεχών της στην Αθήνα, που αναφέρονται σε συναντήσεις τους με τον Καραμανλή και τον από κοινού σχεδιασμό για την ανάληψη της εξουσίας. 
 
Σε ένα από τα τηλεγραφήματα η πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει για τη συνάντηση με τον Καραμανλή και περιγράφει τι είναι αυτό που ζητά: «Συμφωνώ πως ιδανικά θα ήταν η καλύτερη λύση εάν ο Καραμανλής συνέχιζε να υπηρετεί σε μια μεταβατική κυβέρνηση. Ωστόσο ο Καραμανλής αντιτίθεται σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επειδή στην ουσία θεωρεί πως αυτό θα τον εμποδίσει να γίνει πρωθυπουργός, και πρέπει να λάβουμε υπόψη πολύ σοβαρά αυτή την εκτίμησή του». Ο Έλληνας υπουργός μεταφέρει τις φιλοδοξίες του στην αμερικανική πρεσβεία και από κοινού σχεδιάζει το πολιτικό του μέλλον. Απ” ό,τι φαίνεται από τις αναφορές της πρεσβείας προς την Ουάσιγκτον αλλά και του σταθμάρχη της CIA Άλφρεντ Άλμερ, ο Καραμανλής διατηρεί προσωπική σχέση μαζί τους και οι Αμερικανοί πιέζουν ακόμη και το παλάτι με το όνομα «Καραμανλής». Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών σε όσα διαδραματίζονται τον Σεπτέμβριο του 1955 σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία είναι, όπως αποδεικνύεται, καθοριστικός. 
 
Στις 6 Σεπτεμβρίου μια βόμβα εκρήγνυται στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα είναι γνωστό πως ο δράστης ήταν στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας. Ως απάντηση στην Κωνσταντινούπολη ξεκινά πογκρόμ κατά της ελληνικής μειονότητας. Παρότι στην Κύπρο δεν υπάρχει καμία αντιπαλότητα μεταξύ Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων, οι ορδές στην Κωνσταντινούπολη υποστηρίζουν πως απαντούν στις σφαγές των Τουρκοκύπριων στην Κύπρο. Έτσι η Τουρκία, όπως ακριβώς ήθελαν ΗΠΑ και Βρετανία, καθίσταται παράγοντας του Κυπριακού. Ο Στεφανόπουλος επιμένει στη διεθνοποίηση του θέματος μέσω του ΟΗΕ, αλλά οι Αμερικανοί επιδιώκουν άλλη «λύση» και σίγουρα άλλου είδους πρωθυπουργό. 
 
Στις 22 Σεπτεμβρίου ο αρχηγός της CIA Άλεν Ντιούλς στέλνει στον υπουργό Εξωτερικών και αδελφό του, Φόστερ Ντιούλς, ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα με πληροφορίες από συναντήσεις αμερικανών πρακτόρων στην Ελλάδα, με τον Παύλο, τη Φρειδερίκη και τον υπουργό Δημοσίων Έργων Καραμανλή. Πιθανός αποστολέας των πληροφοριών του υπομνήματος είναι ο σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα Άλφρεντ Άλμερ. Σε αυτό το υπόμνημα, που δεν διανέμεται στην υπηρεσία αλλά έχει ειδικό χειρισμό, ο Καραμανλής συνομιλεί μαζί τους ως ο «πρωθυπουργός» που υπόσχεται να βάλει το Κυπριακό στο ράφι και μάλιστα «με τιμή», δηλαδή χωρίς να βλάψει την εικόνα του ώστε να μπορεί να εστιάσει σε εγχώρια οικονομικά προβλήματα. Η ανάγνωση όλου του εγγράφου έχει σημασία για να καταλάβει κάποιος όχι μόνο τη σχέση του Καραμανλή με τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά και εκείνη του παλατιού. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwrBg_vU94Y-Z34NNjUBOzPNvdzdjYe0R5Evf-ofT8670WgupBLlZqePUnetr0fclLl3VKP1oNLMMSdVp59fCSSqhJZkdcfL-865Vwq8K8m6ttePp-DsrdgvOX97r6o4I_zGpqmzrl5ec/s1600/karamanlis-k-3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwrBg_vU94Y-Z34NNjUBOzPNvdzdjYe0R5Evf-ofT8670WgupBLlZqePUnetr0fclLl3VKP1oNLMMSdVp59fCSSqhJZkdcfL-865Vwq8K8m6ttePp-DsrdgvOX97r6o4I_zGpqmzrl5ec/s1600/karamanlis-k-3.png" width="371" /></a></div>
Κυπριακό στο ράφι 
 
Η έκθεση του διοικητή της CIA για τιςυποσχέσεις Καραμανλή και την προώθησή του στην πρωθυπουργία: Ο Παπάγος ζει ακόμη, οι δύο διάδοχοί του Στεφανόπουλος και Κανελλόπουλος διεκδικούν με την πολιτική τους πορεία την πρωθυπουργία. αλλά οι Αμερικανοί έχουν προκρίνει τον Καραμανλή. Η φράση θα βάλει το Κυπριακό στο ράφι shelving) και μάλιστα με την ειρωνική προσθήκη «με τιμή» (σε εισαγωγικά), ικανοποιώντας δηλαδή ταυτόχρονα το εθνικό αίσθημα. Μερικά χρόνια αργότερα ο Καραμανλής θα υπογράψει τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που είχαν χαρακτηριστεί από τον κυπριακό ελληνισμό και την ελλαδική αντιπολίτευση ως προδοτικές. Χρόνια αργότερα ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο επικρατέστερος για την πρωθυπουργία, ο οποίος έχασε από τις μηχανορραφίες της CIA, δήλωσε: 
«Δεν επεχειρήθη από την ημέραν του Χαρ. Τρικούπη νόθευσις τουδημοκρατικού μας πολιτεύματος, οία η σημειούμενη, διαρκώς επιδεινούμενη από του Οκτωβρίου του 1955. Παρεβιάσθησαν αυταί αύται αι ηθικαί προϋποθέσεις της λειτουργίας του… Δυστυχώς από του Οκτωβρίου του 1955 επεκράτησαν οι σκοτεινοί θάλαμοι των παρασκηνίων…». Ο τρόπος που οι ΗΠΑ χειρίζονταν τους πολιτικούς και έπαιρναν τις αποφάσεις φαίνονται και από ένα άλλο τηλεγράφημα, της 29ης Σεπτεμβρίου. Σε αυτό το τηλεγράφημα παίρνουν την απόφαση να τελειώνουν με τον Παπάγο, προχωρώντας στη διάδοχη κατάσταση (Καραμανλής), αλλά αυτός πεθαίνει. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwi__xv67_zZyqEuC0W3CY-biHTi-kcTOjUeDy4C-m63HCujMpmN6pxgOF-kryVcnHBLwVxWZPvEB77j3xXw952LKW2zz9KWkGFnp8z6Q7KS-Sju-HnzjlBdFevD5Qusmk9DL3GGZjSC4/s1600/egrafo-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwi__xv67_zZyqEuC0W3CY-biHTi-kcTOjUeDy4C-m63HCujMpmN6pxgOF-kryVcnHBLwVxWZPvEB77j3xXw952LKW2zz9KWkGFnp8z6Q7KS-Sju-HnzjlBdFevD5Qusmk9DL3GGZjSC4/s1600/egrafo-1.png" width="400" /></a></div>
 
Ο Άλμερ, ο Νιάρχος και ο Ωνάσης 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPP9eokH8P5RT06YP4fHYHNYLXlO2K7ByHy1jQFA7FhIl3peoCGpgutvn4puiiSbZ-DJzU-iFbDDXjiTPrqsr08rJ__jhF8pj8Jy7KLdVyVqyHR1rbJxL9swjgllmXH_dvgbV9aUQFWEU/s1600/karamanlis-k-4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPP9eokH8P5RT06YP4fHYHNYLXlO2K7ByHy1jQFA7FhIl3peoCGpgutvn4puiiSbZ-DJzU-iFbDDXjiTPrqsr08rJ__jhF8pj8Jy7KLdVyVqyHR1rbJxL9swjgllmXH_dvgbV9aUQFWEU/s1600/karamanlis-k-4.png" width="400" /></a></div>
 
Ο σταθμάρχης της CIA Άλφρεντ Άλμερ, προσωπικός φίλος του Καραμανλή, διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τον 
διευθυντή της CIA Άλεν Ντιούλς. Ο Ντιούλς συνήθιζε να βλέπει την Ελλάδα και την Ευρώπη ως ένα πεδίο καλυμμένων επιχειρήσεων. Δεν έδειχνε κανένα δισταγμό στο να παρέμβει. Το δίκτυο που έστησε ο Ντιούλς με τον ελληνοαμερικανό πράκτορα Καραμεσίνη και τον Άλμερ έπαιξε τα επόμενα χρόνια καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα. Στη μέση του τριγώνου υπήρχε ο ελληνοαμερικανός Τόμας Πάππας, ο οποίος έως τηδεκαετία του ’70 αναλάμβανε δουλειέςτης CIA εμφανιζόμενος ως ένας λομπίστας επιχειρηματίας. Ο Άλμερ ήταν αυτός που είχε αναλάβει την επικράτηση και την αποδοχή του Καραμανλή στον χώρο του κόμματός του, στο οποίο ήταν ουσιαστικά νεοσός. 
 
Η επιχείρηση του Άλμερ προέβλεπε τη χρησιμοποίηση τμήματος του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα για την αποδοχή του Καραμανλή στο κόμμα του. Είναι εντυπωσιακό πως 82 βουλευτές του «Συναγερμού», οι οποίοι είχαν υπογράψει υπόμνημα υποστήριξης του Στεφανόπουλου για την πρωθυπουργία, απέσυραν τελικά τη διαμαρτυρία τους. Ο εγκέφαλος της επιχείρησης επικράτησης του Καραμανλή διεκδίκησε την αρχηγία της CIA ανεπιτυχώς και εγκατέλειψε την υπηρεσία για να δουλέψει στο πλευρό του έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου. Ο Νιάρχος, ο οποίος επίσης είχε σχέσεις με τον Άλεν Ντιούλς, ήταν αυτός που τον έπεισε πως ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν ο κοινός τους εχθρός. Έτσι ο Ντιούλς, το 1954, ανακοίνωσε στη CIA το σχέδιο εξόντωσης του Ωνάση,ο οποίος είχε εξασφαλίσει την αποκλειστική μεταφορά των πετρελαίων από τη Σαουδική Αραβία. 
 
H CIA φρόντιζε να καθορίζει τα πολιτικά και επιχειρηματικά πράγματα στην Ελλάδα, αλλά το κυριότερο, να «ξεπλένει» όσους δέχονταν να συμμετέχουν στους σχεδιασμούς της.Τα στοιχεία για τη σχέση του Καραμανλή με τη CIA είναι από τα ανοιχτά αρχεία της υπηρεσίας. Μπορεί λοιπόν κάποιος να τα βρει σχετικά εύκολα. Είναι ωστόσο εντυπωσιακό πως, παρότι «ανοιχτά αρχεία», δεν έχουν ανατρέψει την επίσημη ιστορία για ένα νεαρό πολιτικό από το Κιουπκόι των Σερρών, που κατέβηκε στην Ελλάδα για να την κατακτήσει. «Ανήκουμε εις την Δύσην», έλεγε τα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση ο Καραμανλής. Και είναι βέβαιο πως είχε κάθε λόγο να το λέει. 
<a href="http://www.triklopodia.gr/">πηγή</a>

Πώς η CIA έκανε πρωθυπουργό τον Καραμανλή

Την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές και συνήθως αποδίδουν στον εαυτό τους,τους πιο βαρύγδουπους τίτλους, για να μπορούν να της ταιριά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «μητέρα όλων των μαχών» αρχίζει στην ΕΕ για τον προϋπολογισμό…

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη 12:14

<center>
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-63643" height="310" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/merkel_cameron.jpg" title="merkel_cameron" width="520" /></center>
 
Ενώ η Ελλάδα πάει στη σύνοδο κορυφής σκεπτόμενη μόνο… τη δόση της και τίποτα άλλο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση σοβεί υπαρξιακή κρίση, ένας πόλεμος μεταξύ Βρετανίας και γαλλογερμανικού «άξονα», ο οποίος μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τη συνλικότερη μοίρα της Ένωσης… Ο πόλεμος αυτός σχετίζεται με την ψήφιση από το Συμβούλιο Κορυφής του προϋπολογισμού της Ένωσης για τη περίοδο 2014-2020. 
Τη στιγμή που εμείς λοιπόν ασχολούμαστε με τον δικό μας μικρόκοσμο (και καλά κάνουμε σε τελική ανάλυση, έως ένα σημείο όμως) η Ευρωπαϊκή Ένωση αγωνίζεται κυριολεκτικά για την επιβίωσή της, σε σημείο που το ελληνικό πρόβλημα να έχει καταστεί «άσχετο» με τα τεκταινόμενα. 
Ο Έλληνας πρωθυπουργός πάει στις Βρυξέλλες… με άγριες διαθέσεις αφού στην ουσία αυτό που έγινε στο τελευταίο Eurogroup ήταν οι «εταίροι» μας να κρεμάσουν στον αέρα την κυβέρνηση η οποία αφού έκανε αυτό που της ζητήθηκε / απαιτήθηκε από τους Γερμανούς, δεν έλαβε αυτό για το οποίο έκανε όλα αυτά που έκανε. Το ελληνικό ζήτημα όμως δεν προβλέπεται να συζητηθεί στη συγκεκριμένη σύνοδο, κάτι το οποίο όλοι οι αναλυτές της χώρας επισημαίνουν αλλά δεν εξηγούν (πόσοι έχουν καταλάβει άραγε;) για ποιο λόγο κάτι τέτοιο θα συμβεί. 
 
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα στην εν λόγω σύνοδο, έχει να κάνει με τη σύγκρουση του Λονδίνου με το Βερολίνο αναφορικά με το ψήφιση του προϋπολογισμού ή όχι. Το τι ακριβώς πρεσβεύει η κάθε πλευρά, αλλά το κυριότερο ποιες ακριβώς θα είναι οι συνέπειες μίας μη-συμφωνίας για το θέμα ή μίας συμβιβαστικής ημι-συμφωνίας, έχουν αναλυθεί σε πρόσφατο άρθρο – ανάλυση με τίτλο «Αγγλοσαξονικό καρφί στο φέρετρο της ΕΕ;» , το οποίο επειδή καθίσταται πιο επίκαιρο από ποτέ, προτείνουμε σε όσους φίλους δεν το έχουν διαβάσει να το κάνουν, με σκοπό να… φρεσκαριστεί η μνήμη και για να γίνει αντιληπτή η κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται ολόκληρη η ΕΕ. 
Έτσι, λίγες ώρες πριν μεταβεί στις Βρυξέλλες, ο Ντέιβιντ Κάμερον λέει πως θα αγωνιστεί για μία «σκληρή αλλά ρεαλιστική» λύση στο θέμα. Από την πλευρά της η ΕΕ μέσω του Χέρμαν Βαν Ρομπέι φέρεται να προσφέρει μία συμβιβαστική λύση η οποία προβλέπει τη μείωση του προϋπολογισμού αλλά ταυτόχρονα και με μείωση των εκπτώσεων που γίνονται για τη Μεγάλη Βρετανία (περισσότερα για το «Rebate», το οποίο αγγίζει τα 3 δισεκατομμύρια λίρες Αγγλίας το έτος, στο προαναφερόμενο άρθρο / ανάλυση του «defence-point.gr»). 
Ο Βρετανός πρωθυπουργός αποκάλυψε πως πρόκειται να διαπραγματευτεί «σκληρά» αναφορικά με την «απαράδεκτη» αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ εν μέσω λιτότητας που επιβάλλεται στη χώρα του, αλλά και των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 
Για την Αγγλία ο δρόμος στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση φαίνεται πως είναι μονόδρομος. Είτε το Λονδίνο θα πάρει αυτό που θέλει, είτε θα θέσει «ΒΕΤΟ» στην υιοθέτηση ενός προϋπολογισμού ο οποίος είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να απαντήσει στη κρίση της ευρωζώνης (τουλάχιστον έτσι διατείνονται οι συγγραφείς του). Υπενθυμίζεται, πως σε πρόσφατα γκάλοπ το 56% των Βρετανών πολιτών φέρονται να ζητάνε την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, κάτι το οποίο διευκολύνει τον Άγγλο πρωθυπουργό στη διαπραγμάτευσή του. Στο εσωτερικό δε του συντηρητικού κόμματος, θεωρούν τον προϋπολογισμό της ΕΕ ως ένα από τα μεγαλύτερα «σκάνδαλα» όλων των εποχών. 
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, το Λονδίνο φαίνεται να έχει θέσει τη «κόκκινη γραμμή» του, η οποία είναι η αύξηση του προϋπολογισμού να κινηθεί στα όρια του πληθωρισμού και όχι παραπάνω, κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν είναι επαρκές ώστε να επιβιώσει η ευρωπαϊκή οικονομία εν μέσω της κρίσης. H ουσία των εξελίξεων είναι μία: Το Λονδίνο με πρόφαση την αύξηση του προϋπολογισμού εν μέσω λιτότητας, στην ουσία επιδιώκει την απεμπλοκή του από τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού, ενώ απειλεί πως δεν πρόκειται να τον ψηφίσει, με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις για το συγκεκριμένο θέμα να παραταθούν, επιτείνοντας την αβεβαιότητα αναφορικά όχι μόνο για την ανάπτυξη της Ένωσης αλλά για την ίδια της την επιβίωση. 
Καλό είναι να συνυπολογίσει κανείς και την υποβάθμιση από τον οίκο Moody’s της Γαλλίας, η οποία έχασε τα «τρία Α» με αποτέλεσμα να την υποβιβάσει σε σχέση με τη Γερμανία και να επιτείνει την αβεβαιότητα στο εσωτερικό της, με ότι αυτό σημαίνει για τη διαπραγματευτική ισχύ τόσο της ίδιας όσο και του γαλλογερμανικού άξονα γενικά, ο οποίος όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν δεν πρόκειται να μακροημερεύσει εάν η Γαλλία αισθανθεί ως ο αδύναμος κρίκος της σχέσης, με σημαντικές επιπτώσεις στις ενδο-ευρωπαϊκές ισορροπίες. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/eu_budget.jpg"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-63644" height="225" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/eu_budget-300x225.jpg" title="eu_budget" width="300" /></a>Μετά από όλα αυτά υπάρχει κάποιος να πιστεύει πως η Ελλάδα, όσες «αγριάδες» και να κάνει ο πρωθυπουργός μας θα εισακουστεί ή θα ληφθεί υπόψη στη συνάντηση; Εκτός βέβαια και αν ξαφνικά η Αθήνα, με δικαιολογία τη πρόσφατο άδειασμα από το Eurogroup, αρχίσει να υποστηρίζει τη Μεγάλη Βρετανία αναφορικά με το θέμα του προϋπολογισμού, ή αν η ίδια απειλήσει να μπλοκάρει την ψήφισή του… 
 
Αυτά βέβαια κινούνται στο θέμα της φαντασίας διότι τα «γερμανικά αυγά» που κρατάει το πολιτικό σύστημα της χώρας κάτω από τις μασχάλες του, δεν θα πρέπει να σπάσουν με τίποτα… Έλα όμως που όταν σε θεωρούν δεδομένο δεν σε υπολήπτονται και αποτελείς τον εύκολο στόχο για το όποιο παιχνίδι, στην εσωτερική ή την εξωτερική πολιτική θελήσει να παίξει ο «ηγεμόνας»… 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Η «μητέρα όλων των μαχών» αρχίζει στην ΕΕ για τον προϋπολογισμό…

Ενώ η Ελλάδα πάει στη σύνοδο κορυφής σκεπτόμενη μόνο… τη δόση της και τίποτα άλλο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση σοβεί υπαρξιακή κρίση, ένας πόλεμ...

Διαβάστε την συνέχεια

A.Mεντβιέντεφ: "Η Gazprom μελετά εκ νέου την κατασκευή του South Stream στην Ελλάδα"

Ellada simera 0 Ενέργεια 12:02

<center>
<img alt="" height="310" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/frontpage_small/public/GALLERY/SouthStreamXL1.jpg" typeof="foaf:Image" width="520" /></center>
 
Για πρώτη φορά ο γενικός διευθυντής της Gazprom Α.Μεντβέντιεφ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να περιληφθεί η Ελλάδα ως κόμβος με τερματική κατεύθυνση τη νότια Ιταλία, στο έργο του αγωγού South Stream. 
Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Russia Today πριν λίγες ώρες, ο Α.Μεντβέντιεφ είπε: «Η κύρια διαδρομή έχει ήδη προγραμματιστεί. Αλλά εξακολουθούμε να εξετάζουμε το ενδεχόμενο κατασκευής ενός τμήματος του South Stream μέσω της Ελλάδας, το οποίο θα καταλήγει στην Ιταλία. Αρχικά, είχαμε σκοπό να κάνουμε τερματικό σταθμό το Μπαουμγκάρτεν, στην Αυστρία και μια δεύτερη διακλάδωση που θα ακολουθούσε τη διαδρομή προς την Ιταλία, μέσω της Ελλάδας, ως εφεδρική. Η Ελλάδα δεν ενδιαφέρθηκε (από το 2009 που ανέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου) και τελικά τα σχέδια διαφοροποιήθηκαν και αποφασίσαμε να κατασκευάσουμε τον αγωγό μέσω της Σλοβενίας, ως την ιταλική πόλη Τρεβίζο. Αυτή τη στιγμή, όμως, η ζήτηση στην Ιταλία δεν τόσο μεγάλη, ώστε να διοχετεύσουμε εκεί επιπρόσθετες ποσότητες φυσικού αερίου». 
Σαφώς και η Gazprom εξαρτά την διακλάδωση του South Stream από την Ελλάδα και από την τύχη της υποψηφιότητάς της στον διαγωνισμού αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ. Οι Ρώσοι έχουν καταθέσει "μακράν" την καλύτερη πρόταση, αλλά τα πολιτικά προβλήματα που δημιουργεί η ΕΕ είναι πολύ σοβαρά... 
Η σύναψη μακροπρόθεσμων συμβολαίων που θα εξαρτώνται από τη δυναμική των τιμών των πετρελαιοειδών, μαζί με τη δέσμευση «Take or pay» (χορηγία από τον προμηθευτή συγκεκριμένης ποσότητας φυσικού αερίου σε συγκεκριμένη τιμή, και πλήρης εξόφλησή του εκ μέρους του καταναλωτή, ανεξάρτητα από την τελική κατανάλωση) είναι το δέλεαρ που χρησιμοποιεί η Gazprom, αλλά στην περίπτωση της νότιας και κεντρικής Ιταλίας ματαιώθηκε η προώθηση της πώλησης όταν η Ελλάδα "έκανε πίσω" με εντολή του Γ.Παπανδρέου και της ομάδας του Α.Ράνου.. 
Έτσι ή αλλιώς, το 2007, όταν ο Κ.Καραμανλής συμφώνησε με τον Β.Πούτιν να περάσει από την χώρα μας ο South Stream μέσω της γραμμής Βουλγαρίας- Ελλάδας- Ιταλίας, αυτή η συμφωνία στηρίχθηκε καθαρά σε γεωστρατηγικούς και πολιτικούς λόγους για να βοηθηθεί η Ελλάδα από την Ρωσία. 
Ο South Stream, το μεγαλύτερο ενεργειακό project της Ευρώπης, που θα στέλενει το φυσικό αέριο από τα ενεργειακά πεδία της Σιβηρίας στο σπίτι των δυτικών καταναλωτών, θεωρείται η μεγαλύτερη γεωστρατηγική ευκαιρία που είχε η Ελλάδα μετά τον Β'Π.Π. για να παίξει έναν ρόλο σημαντικότερο από αυτόν του κομπάρσου που έπαιζε μετά τον τόλεμο στην περιοχή. Η κοινοπραξία South Stream AG, εριλαμβάνει εκπροσώπους της Gazprom (κατέχει το 50%), της ιταλικής ΕΝΙ (20%), της γαλλικής EDF (15%) και της γερμανικής BASF SE (15%). 
Ο South Stream θα περάσει από τη Βουλγαρία, τη Σερβία (με αγωγούς διακλαδώσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Κροατία), την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, και θα φτάσει ως τη βόρεια Ιταλία (την πόλη Τρεβίζο). Η κατασκευή θα ξεκινήσει στις 7 Δεκεμβρίου και η έναρξη της λειτουργίας έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2015. 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

A.Mεντβιέντεφ: "Η Gazprom μελετά εκ νέου την κατασκευή του South Stream στην Ελλάδα"

Για πρώτη φορά ο γενικός διευθυντής της Gazprom Α.Μεντβέντιεφ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να περιληφθεί η Ελλάδα ως κόμβος με τερματική κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομοιότητες με Ελλάδα που τρομάζουν - Δύο αγωγοί πίσω από την σφαγή στην Συρία;

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 11:58

<center>
<img alt="" border="0" height="310" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/frontpage_small/public/GALLERY/NatGasXL.jpg" typeof="foaf:Image" width="520" /></center>
 
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ... 
 
Ένας άλλος πόλεμος, ο πόλεμος των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι πολύ πιθανόν να βρίσκεται πίσω από την εμφύλια σφαγή στην Συρία, αφού νεότερα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από γαλλικά think tank και ιστοσελίδες συνδεδεμένες με αυτά "φωτίζουν" κάποιες άγνωστες πτυχές που υπάρχουν: Τώρα αποκαλύπτεται ότι το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία είχαν συμφωνήσει στις 25 Ιουνίου του 2011, λίγο προν ξεκινήσει η εξέγερση, δηλαδή στην Συρία, την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου ο οποίος θα ανεφοδίαζε την Δύση με ιρανικό φυσικό αέριο. 
Η ιρακινή κυβέρνηση, όπως έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν, ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τους σιίτες που αποτελούν και την πλειοψηφία στην χώρα, οπότε δεν ξενίζει αυτή η συμμετοχή. 
Ο αγωγός αυτός θα τροφοδοτείτο από το φυσικό αέριο του τεράστιου κοιτάσματος South Pars το οποίο μοιράζεται μεταξύ Ιράν και Κατάρ στον Κόλπο. 
Το συνολικό μέγεθος του κοιτάσματος είναι 35,7 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα απολήψιμου φυσικού αερίου και από αυτά το Ιράν κατέχει τα 10,2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα με το Κατάρ να κατέχει τα υπόλοιπα. 
Το σχέδιο των Ιρανών περιελάμβανε την κατασκευή ενός αγωγού 1.500 χλμ ο οποίος θα ξεκινούσε από τον τερματικό σταθμό φυσικού αερίου Asalouyeh στις ακτές του Ιράν στον Κόλπο όπου καταλήγουν οι αγωγοί από τις εξέδρες του κοιτάσματος South Pars και την μεταφορά του φυσικού αερίου στην Συρία μέσω Ιράκ. Το τελικό κόστος αυτής της επένδυσης ήταν 10 δισεκατομμύρια δολάρια και άλλαζε ολόκληρο το ενεργειακό status της Μέσης Ανατολής, αφού για πρώτη φορά οι Ιρανοί επεξαρτούσαν από τον Κόλπο τις εξαγωγές φυσικού αερίου της χώρας. 
Στην Συρία το φυσικό αέριο επρόκειτο να υγροποιηθεί σε ένα παράκτιο τερματικό σταθμό και να μεταφερθεί με πλοία στην Ευρώπη την μεγαλύτερη, σταθερή αγορά πλησίον της Μέσης Ανατολής, κυρίως σε σταθμούς αποθήκευσης που ελέγχονταν από τους Ρώσους, αλλά και από τους Γάλλους.. 
Λίγους μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας, άρχισαν ξαφνικά οι ταραχές που εξελίχθηκαν εν συνεχεία σε έναν σφοδρό εμφύλιο πόλεμο με 40.000 νεκρούς μέχρι στιγμής και από τις δύο πλευρές. 
Σημειώνεται ότι στο συριακό λιμάνι Baniyas καταλήγει ο ανενεργός πετρελαιαγωγός Kirkuk Baniyas ο οποίος είχε χωρητικότητα 300.000 βαρέλια την ημέρα και ο οποίος θα αποτελούσε την τερματική περιοχή ενός νέου αγωγού πετρελαίου, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που υπογράφηκε το 2010 μεταξύ Ιράκ και Συρίας, καθώς η ανακατασκευή του πρώτου αγωγού είχε κριθεί ασύμφορη. 
Οι δύο νέοι αγωγοί σχεδιαζόταν να μεταφέρουν 1,5 εκατ. βαρέλια αργού πετρελαίου την ημέρα και ο δεύτερος 1,25 εκατ. ελαφρότερου αργού πετρελαίου την ημέρα. 
Εκτιμήσεις των δυτικών think tank αναφέρουν ότι είναι πολύ πιιθανό ότι τα σχέδια των αγωγών θα πραγματοποιηθούν, αλλά το φυσικό αέριο δεν θα προέρχεται από το Ιράν, αλλά από το Κατάρ, ενώ και ο αγωγός πετρελαίου θα γίνει και μάλιστα πιο ενισχυμένος και πιθανόν διπλός, απ'όπου θα μεταφέρεται πετρέλαιο από την Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα Εμιράτα του Κόλπου σε μία επιχείρηση που έχει πρακτικά τον ίδιο αντικειμενικό στόχο: Να μειωθεί η σημασία της δια θαλάσσης μεταφοράς πετρελαίου στον Κόλπο και να μειωθεί η έκταση της απειλής του Ιράν περί "σφραγίσματος" των Στενών του Ορμούζ... 
Πάντως, βλέπουμε ότι όπου υπάρχουν αγωγοί που δεν είναι αρεστοί στους δυτικούς, ακολουθούν ... ανατροπές, γενικώς. Είτε με το καλό (κυβέρνηση Καραμανλή, Ελλάδα 2009), είτε με το κακό (καθεστώς Άσαντ, Συρία, 2011 μέχρι σήμερα)... 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>