Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δεν θα φύγει από την Τουρκία μαζί με αυτόν.

<img height="433" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/11/211125220239_ERDOGAN-DASKALOI07-1024x693.jpg" width="742" /><br /><br />Ο Χασίμ Τεκίνες, πρώην Τούρκος διπλωμάτης ο οποίος αρθρογραφεί για την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και τις σχέσεις Τουρκίας – Κόλπου.<br /><br />Σε ένα εξαιρετικά σαφές άρθρο που δημοσιεύθηκε στο «War on the Rocks», αμερικανική διαδικτυακή έκδοση που εστιάζει στη στρατηγική, στην άμυνα και στις εξωτερικές υποθέσεις, προβλέπει την επόμενη μέρα στη ν Τουρκία χωρίς τον Ερντογάν και μας προειδοποιεί ότι δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο… αισιόδοξοι.<br /><br />Επισημαίνει<br /><br />Τόσο οι θαυμαστές όσο και οι επικριτές του συμφωνούν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μεταμορφώσει ριζικά την τουρκική εξωτερική πολιτική.<br />Ωστόσο, αν ο Ερντογάν αποχωρήσει από την εξουσία, θα «εξομαλυνθεί» η προσέγγιση της Τουρκίας στον κόσμο και θα επιστρέψει στις προ Ερντογάν ρυθμίσεις της; Με τις οικονομικές συνθήκες στην Τουρκία να επιδεινώνονται, τη δημόσια αγανάκτηση για την κακοδιαχείριση της χώρας να αυξάνεται και την υγεία του Ερντογάν να είναι ορατά φθίνουσα, το ερώτημα αυτό απασχολεί όλο και περισσότερο.<br /><br />Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία υιοθέτησε επιθετικές στρατιωτικές πρωτοβουλίες, συνεργάστηκε με ριζοσπαστικές ή εγκληματικές ομάδες, έκανε φιλικά ανοίγματα σε ρεβιζιονιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, και απομακρύνθηκε από τους δυτικούς θεσμούς και αξίες. Ωστόσο, θα ήταν παραπλανητικό να αποδώσουμε όλες αυτές τις αλλαγές στον Ερντογάν ή στο κόμμα του.<br /><br />Πέραν πάσης αμφιβολίας, η απουσία ενός απερίσκεπτου, φιλόδοξου και θερμόαιμου ηγέτη θα έχει θετικό αντίκτυπο στη λήψη αποφάσεων στην Aγκυρα. Οι θεσμοί, ιδίως το υπουργείο Εξωτερικών, ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη επιρροή, επιφέροντας μεγαλύτερη σταθερότητα και συνέπεια στις εξωτερικές σχέσεις της. Οι εταίροι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. θα θεωρήσουν πιθανότατα τους διαδόχους του Ερντογάν πιο πρόθυμους και προσιτούς στην επικοινωνία.<br /><br />Σε περίπτωση όμως που ο Ερντογάν καταψηφιστεί, κανείς στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες δεν θα πρέπει να περιμένει ότι η Τουρκία θα μετατραπεί ξαφνικά σε πειθήνιο και υπάκουο σύμμαχο. Οι διαρθρωτικές αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον, οι ευρύτερες γραφειοκρατικές και ιδεολογικές τάσεις στην Τουρκία και τα νέα δεδομένα επί του εδάφους που δημιούργησε ο Ερντογάν θα περιορίσουν τις δυνατότητες «εξομάλυνσης» στη μετά Ερντογάν Τουρκία.<div><br />Σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο<br /><br />Ο πρώτος παράγοντας που πρέπει να εξεταστεί είναι ο ρόλος της μεταβαλλόμενης παγκόσμιας δυναμικής που ενθαρρύνει την Aγκυρα να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις έναντι των παραδοσιακών συμμάχων της και να υιοθετήσει μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.<br /><br />Σε έναν όλο και πιο πολυ-πολικό κόσμο, η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχει βελτιώσει τις σχέσεις της με χώρες όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα. Και, όταν τα συμφέροντά της απέκλιναν από εκείνα των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., ανέλαβε μονομερείς διπλωματικές και στρατιωτικές πρωτοβουλίες, όπως η ένταξη στον μηχανισμό της Αστάνα ή η διεξαγωγή δικών της ενεργειακών εξορύξεων σε αμφισβητούμενα ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Για τους Τούρκους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ο χειρισμός του εμφυλίου πολέμου στη Συρία από την Ουάσιγκτον αποτέλεσε παράδειγμα της στροφής προς έναν πιο πολυ-πολικό κόσμο. Γενικότερα, η διστακτική στάση του ΝΑΤΟ απέναντι στους κινδύνους που η Τουρκία έχει αντιληφθεί από τη Συρία, όξυνε το αίσθημα μοναξιάς της Aγκυρας. Το 2012, ο συριακός στρατός κατέρριψε ένα τουρκικό στρατιωτικό αναγνωριστικό αεροσκάφος και συριακές ρουκέτες έπληξαν πόλεις της νότιας Τουρκίας. Το 2015, ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη παραβίασαν επανειλημμένα τον τουρκικό εναέριο χώρο, με αποτέλεσμα η Τουρκία να καταρρίψει ένα ρωσικό αεροσκάφος. Η αποτυχία του ΝΑΤΟ να υποστηρίξει αμέριστα την Τουρκία σε κάθε μία από αυτές τις κρίσεις, τη βοήθησε να στραφεί προς μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.<br /><br />Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία διαχειρίστηκε καλά αυτές τις νέες δυναμικές. Αντί να κινείται με ασφάλεια σε ένα μεταβαλλόμενο παγκόσμιο και περιφερειακό περιβάλλον, φαίνεται να ταλαντεύεται ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις. Πολλοί, στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, βλέπουν πλέον την Τουρκία ως εχθρική δύναμη και όχι ως σύμμαχο. Ωστόσο, παρά ταύτα, η Αγκυρα εξακολουθεί να μην έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια σταθερή και υγιή σχέση με τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br />Οι μελλοντικές τουρκικές κυβερνήσεις θα παλέψουν με τους ίδιους διαρθρωτικούς παράγοντες, αλλά μπορεί να το κάνουν πιο αποτελεσματικά από τη σημερινή κυβέρνηση. Εάν η Ουάσιγκτον συνεχίσει να μετατοπίζει την προσοχή της στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού, και παράλληλα να είναι απούσα στη Μέση Ανατολή, και εάν η Ε.Ε. εξακολουθήσει να είναι ανήμπορη να ασχοληθεί αποτελεσματικά με τις εξελίξεις πέραν των συνόρων της, η τουρκική πολιτική θα αντιδράσει αναλόγως.<br /><br />Αυτό δεν σημαίνει ρήξη στις σχέσεις με τις ΗΠΑ ή την Ε.Ε. Σημαίνει όμως ότι η Αγκυρα θα αντιδράσει αν το δυτικό κοινό δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες της για την τρομοκρατία ή τις περιφερειακές κρίσεις, ιδίως στη Συρία και στο Ιράκ. Εν τω μεταξύ, η Αγκυρα θα πρέπει να συνεχίσει να συνεργάζεται με τη Ρωσία προκειμένου να διαχειριστεί τις προκλήσεις που θέτει η συριακή κρίση. Και, παράλληλα με την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή, ενδέχεται να προσεγγίσει ακόμη περισσότερο το Πεκίνο.<br /><br />Τα περιφερειακά κενά ισχύος και η αστάθεια ενδέχεται να αναγκάσουν την Τουρκία να αναλάβει άμεση δράση. Εν ολίγοις, σε σύγκριση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, η Αγκυρα μπορεί να επιλέξει έναν πιο αυτόνομο δρόμο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων αντί να προσκολληθεί στους δυτικούς συμμάχους της.</div><div><br />Διακομματικές τάσεις<br /><br />Βασικές πτυχές της τρέχουσας εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας αντανακλούν επίσης μακροχρόνιες γραφειοκρατικές και ιδεολογικές τάσεις που διαπερνούν τις κομματικές γραμμές.<br /><br />Η Τουρκία δεν δίστασε ποτέ να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της ισχύ, ακόμη και πριν από τον Ερντογάν. Η προσάρτηση του Χάταϊ το 1939 ήταν ένα πρώιμο παράδειγμα της προθυμίας της Αγκυρας να υποστηρίξει τη διπλωματία με δωροδοκίες, τακτικές ανταρτοπόλεμου και την απειλή στρατιωτικής επέμβασης προκειμένου να επιτύχει τους επεκτατικούς της στόχους. Το 1974, η Τουρκία κατέλαβε το μισό νησί της Κύπρου και εξακολουθεί να διατηρεί χιλιάδες στρατιώτες της εκεί.<br /><br />Οι κατά καιρούς εντάσεις με την Ελλάδα για θαλάσσια ζητήματα στο Αιγαίο Πέλαγος έχουν κλιμακωθεί αρκετά συχνά σε ένοπλες συγκρούσεις. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με τον Μπεχλούλ Οζκάν, παρενέβησαν στη σύγκρουση της συριακής κυβέρνησης με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα τη δεκαετία του 1980, βοηθώντας κρυφά τη δεύτερη. Το 1998, ο τουρκικός στρατός απείλησε τη Συρία συγκεντρώνοντας στρατιωτικές μονάδες στα τουρκοσυριακά σύνορα προκειμένου να εκδιώξει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, τον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), από τη Δαμασκό.<br /><br />Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι ο τουρκικός στρατός βρίσκεται σε πόλεμο με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν εδώ και σχεδόν 40 χρόνια και έχει πραγματοποιήσει αμέτρητες διασυνοριακές επιχειρήσεις σε ιρακινά εδάφη. Ως εκ τούτου, μπορούμε να θεωρήσουμε τις πρόσφατες ένοπλες επιχειρήσεις της Τουρκίας ως μέρος αυτής της πολεμικής παράδοσης.<br /><br />Πράγματι, ο στρατιωτικός επεκτατισμός του Ερντογάν έχει λάβει σθεναρή υποστήριξη από τη στρατιωτική και πολιτική γραφειοκρατία. Οι εφευρέτες και υποστηρικτές της έννοιας της «Γαλάζιας Πατρίδας», η οποία επινοήθηκε για να εκφράσει τους θαλάσσιους στόχους της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, ήταν οι απόστρατοι στρατηγοί Τσιχάτ Γιαϊτσί και Τζεμ Γκιουρντενίζ.<br /><br />Ο Ράιαν Τζίντζερας υποστηρίζει ότι η δημοτικότητά τους στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αποκάλυψε «την άνοδο μιας πιο επιθετικής και ανταγωνιστικής συλλογιστικής στους κύκλους της τουρκικής ασφάλειας» – κάτι που συνεπάγεται μια πιο διαχρονική στρατηγική άποψη. Ακόμη και ελλείψει Ερντογάν, αυτή η συλλογιστική μπορεί να παραμείνει κυρίαρχη στην Αγκυρα.<br /><br />Η προσανατολισμένη στην ασφάλεια νοοτροπία της τουρκικής γραφειοκρατίας θέτει ένα όριο για την τουρκική εξωτερική πολιτική. Δεδομένου ότι οι περιφερειακές προκλήσεις, η αστάθεια και το κενό εξουσίας θα συνεχίσουν να υφίστανται στο ορατό μέλλον, οι ένοπλες επεμβάσεις θα συνεχίσουν να αποτελούν ελκυστική επιλογή για μια όλο και πιο αποφασιστική γραφειοκρατική ελίτ. Επιπλέον, οι μη πολεμικές αποστολές της Τουρκίας, όπως η τουρκική στρατιωτική βάση στο Κατάρ, παρέχουν μια προσοδοφόρα προοπτική καριέρας για τη στρατιωτική ελίτ – κάτι που αποτελεί ένα ακόμη γραφειοκρατικό κίνητρο για τη διατήρηση του στρατιωτικού επεκτατισμού της Τουρκίας.<br /><br />Υπάρχει επίσης και μια ιδεολογική διάσταση. Ο αντιαμερικανισμός δεν είναι ένα φαινόμενο που περιορίζεται στους ψηφοφόρους του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ή στους υπερεθνικιστές. Σήμερα, η μεγάλη πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες αναξιόπιστες, ενώ η εμπιστοσύνη στη Ρωσία είναι μεγαλύτερη. Αυτή η εχθρική καχυποψία απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία είναι διαδεδομένη και στην αντιπολίτευση, θα συνεχίσει να περιπλέκει τις διμερείς σχέσεις, καθώς οι διάδοχοι του Ερντογάν θα πρέπει να αποδείξουν την αυτονομία της Τουρκίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400, για παράδειγμα, θα συνεχίσουν να αποτελούν πρόκληση για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ακόμη και μετά τον Ερντογάν. Η στάση που έχει υιοθετήσει το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) απέναντι στο ζήτημα των S-400 δεν ικανοποιεί τους εταίρους του ΝΑΤΟ. Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο ηγέτης του κόμματος, υποστήριξε ανοιχτά την αγορά, με την αιτιολογία ότι η Τουρκία χρειάζεται επειγόντως ένα σύστημα αεράμυνας και επέκρινε τις κυρώσεις των ΗΠΑ κατά των κυριαρχικών πράξεων της Τουρκίας.<br /><br />Η αντιπολίτευση έχει επίσης υποστηρίξει πολλές από τις στρατιωτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Από το 2012 έως και φέτος, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα υποστήριξε νομοσχέδια που εξουσιοδοτούν την κυβέρνηση να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, τη Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν. Ο Κιλιτσντάρογλου εξέφρασε την υποστήριξή του για την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016, την επιχείρηση στο Αφρίν το 2018 και την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» το 2019. Αλλωστε, στην προεκλογική του προκήρυξη, το κόμμα του Κιλιτσντάρογλου υπόσχεται αποχώρηση από τη Συρία μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των στρατιωτικών αποστολών της Τουρκίας εκεί – θέση που συνάδει με την τρέχουσα πολιτική της κυβέρνησης.<br />Δύσκολο να μεταβληθούν οι νέες πολιτικές και στρατιωτικές δεσμεύσεις της Αγκυρας<br /><br />Ο επεκτατισμός της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια έχει εισαγάγει μια νέα πραγματικότητα στην περιοχή, που δεν μπορεί να αναιρεθεί εύκολα. Η Αγκυρα έχει αναλάβει νέες δεσμεύσεις, έχει εμπλακεί σε δίκτυα συμφερόντων και έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις στις περιοχές όπου έχουν εισέλθει τα τουρκικά στρατεύματα και οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Αν και πρόκειται για πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά δαπανηρές πρωτοβουλίες, μια υποχώρηση μπορεί να κοστίσει περισσότερο όσον αφορά την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων και την εσωτερική πολιτική θέση. Ετσι, ακόμη και αν μια νέα τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί την απεμπλοκή, η απόσυρση των στρατευμάτων ή ο τερματισμός των εμπλοκών θα ήταν ιδιαίτερα περίπλοκη διαδικασία.<br /><br />Στη Λιβύη, για παράδειγμα, η απόσυρση της υποστήριξης από την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας θα είναι δύσκολη, αν η Τουρκία θέλει να διατηρήσει τη θαλάσσια συμφωνία της στην Ανατολική Μεσόγειο ή να προστατεύσει επιχειρηματικά συμφέροντα αξίας 20 δισ. δολαρίων. Στη Συρία, το προσφυγικό ζήτημα, η ύπαρξη του Κόμματος Δημοκρατικής Ενωσης και οι δραστηριότητες των ριζοσπαστικών ομάδων τζιχαντιστών θα περιπλέξουν οποιοδήποτε σχέδιο απόσυρσης.<br /><br />Ο αγώνας της Τουρκίας κατά του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν μπορεί να υποκινήσει νέες στρατιωτικές πρωτοβουλίες στο βόρειο Ιράκ. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν παραδοθεί στην Ουκρανία θα αποτελέσουν ζήτημα στις σχέσεις με τη Ρωσία. Ομοίως, η παρουσία του τουρκικού στρατού (και των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών) στο Κατάρ, στο Κέρας της Αφρικής και στον Καύκασο θα αποτελέσουν πιθανές πηγές σύγκρουσης με τις χώρες του Κόλπου, την Αίγυπτο και το Ιράν.<br /><br />Οι σχέσεις της Αγκυρας με τα νέα περιφερειακά μπλοκ, τα οποία έχουν δημιουργηθεί για να εξισορροπήσουν την κυβέρνηση Ερντογάν, θα είναι επίσης ευαίσθητες. Οι ενεργειακοί πόροι στην Ανατολική Μεσόγειο και η επιθετικότητα της Τουρκίας διευκόλυναν το σύμφωνο μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ, καθώς και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Αλλά μια νέα κυβέρνηση στην Αγκυρα και ανανεωμένες διπλωματικές αβρότητες δεν σημαίνουν αυτόματα ότι αυτή η συμμαχία θα διαλυθεί ή ότι η Τουρκία θα εισέλθει σε αυτήν. Η ελληνοτουρκική διένεξη και τα θαλάσσια σύνορα μπορεί να συνεχίσουν να δημιουργούν εντάσεις στην περιοχή.<br /><br />Τέλος, και πιθανώς το πιο σημαντικό, ο Ερντογάν έχει αποδείξει ξανά και ξανά πώς η διεκδικητικότητα και ο επεκτατισμός στην εξωτερική πολιτική μπορεί να φανούν χρήσιμα στην εσωτερική πολιτική. Βοηθούν στην κινητοποίηση των εθνικιστικών συναισθημάτων των ψηφοφόρων και στην εκτροπή της προσοχής από τα εσωτερικά προβλήματα. Επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών, οι Τούρκοι ψηφοφόροι απολαμβάνουν το αίσθημα μεγαλείου που προκαλούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Τουρκίας. Η λαϊκή απαίτηση για ισχύ, ή η ανάγκη για αντιπερισπασμό από τα εσωτερικά προβλήματα, θα μπορούσε επίσης να παρασύρει τους διαδόχους του Ερντογάν, οι οποίοι θα διοικούν μια έμπειρη στρατιωτική δύναμη.</div><div><br />Ορια της αλλαγής<br /><br />Η τουρκική εξωτερική πολιτική μετά τον Ερντογάν θα είναι διαφορετική. Η νέα κυβέρνηση θα έχει την ευκαιρία να ανοίξει μια νέα σελίδα στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας. Θα πρέπει επίσης να αποκαταστήσει τις διεθνείς συμμαχίες της και να ανοικοδομήσει την οικονομία της χώρας. Ομως ο μετασχηματισμός της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον θα είναι ένα επικίνδυνο έργο για όποιον διαδεχθεί τον Ερντογάν. Δεν θα είναι εύκολο να γίνει διάκριση μεταξύ του τι πρέπει να αλλάξει και του τι όχι, καθώς και του τι δεν μπορεί να αλλάξει.<br /><br />Το πρώτο βήμα είναι να είμαστε ακριβείς στις κριτικές αξιολογήσεις της εποχής Ερντογάν. Η θεώρηση όλων των προβλημάτων της Τουρκίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες ως αποτέλεσμα του ιδεολογικού ή θρησκευτικού ζήλου και της εμμονής μιας κυβέρνησης με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά συμπεράσματα. Ετσι, μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση, που λαμβάνει υπόψη τις παγκόσμιες και περιφερειακές επιρροές παράλληλα με την ιδεολογία και την κακοδιαχείριση, είναι ζωτικής σημασίας.<br /><br />Η αποκατάσταση του ρόλου των θεσμών στη χάραξη πολιτικής θα είναι ζωτικής σημασίας για κάθε μελλοντική τουρκική κυβέρνηση. Ωστόσο, ο στρατηγικός προσανατολισμός της τουρκικής γραφειοκρατίας θα μπορούσε επίσης να περιορίσει τα περιθώρια αλλαγής. Ως εκ τούτου, οι εκλεγμένες κυβερνήσεις θα πρέπει να προωθήσουν την επαναδιατύπωση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και δεν θα πρέπει να αφήσουν το έργο αυτό εξ ολοκλήρου σε στρατιωτικούς ή πολιτικούς τεχνοκράτες.<br /><br />Τέλος, οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα πρέπει επίσης να λάβουν αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής που δεν θα είναι δημοφιλείς στην κοινωνία, στη γραφειοκρατία ή ακόμη και στους ίδιους τους υποστηρικτές τους. Αυτό θα είναι ευκολότερο στον βαθμό που μπορούν να απαλλάξουν τις συζητήσεις για την εξωτερική πολιτική από τη λαϊκιστική και εθνικιστική ρητορική με την οποία διεξάγονται σήμερα.<br /><br />Η απομάκρυνση του Ερντογάν από το αξίωμα στις εκλογές του 2023 ή οποτεδήποτε νωρίτερα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Ο χρόνος, ο τρόπος και το εύρος της μετάβασης σε μια μετά Ερντογάν Τουρκία θα μπορούσε κάλλιστα να καταστήσει μεγάλο μέρος αυτής της ανάλυσης άκυρο. Αλλά, ό,τι κι αν συμβεί, οι παρατηρητές θα πρέπει να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες για τη μετά Ερντογάν τουρκική εξωτερική πολιτική.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δεν θα φύγει από την Τουρκία μαζί με αυτόν.

Ο Χασίμ Τεκίνες, πρώην Τούρκος διπλωμάτης ο οποίος αρθρογραφεί για την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και τις σχέσεις Τουρκίας – Κόλπου. Σε ένα εξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια – Κατάρρευση των Σκοπίων και κλιμάκωση στη Βοσνία.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja7NPadhiLXNjmw2W7wwYJ9K29VqfbFk_G7PMLqxa3XzR1BJe7ZAj9LX7obrNTFte5Fo9cBTlNHB4L7f0oJuRZoFnLdO0bgiKYsmubJuppW9REY85LTxGUyzI3UNliUktz00SPbyAkJlMujGFLbtsqEyiMk6KyIPXFodGsfxakKZdGvFMBG9u_YtzV=s962"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja7NPadhiLXNjmw2W7wwYJ9K29VqfbFk_G7PMLqxa3XzR1BJe7ZAj9LX7obrNTFte5Fo9cBTlNHB4L7f0oJuRZoFnLdO0bgiKYsmubJuppW9REY85LTxGUyzI3UNliUktz00SPbyAkJlMujGFLbtsqEyiMk6KyIPXFodGsfxakKZdGvFMBG9u_YtzV=w640-h422" /></a><br /><br />«Όσον αφορά την έννοια ‘Βαλκάνια’, σε αντίθεση με πολλούς άλλους πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές που κατά κανόνα μιλούν μόνο για τον χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, πιστεύω ότι τα Βαλκάνια είναι μια πολύ ευρύτερη έννοια», επισημαίνει ο Σέρβος πολιτικός επιστήμονας, μέλος του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών (Βελιγράδι) Στέβαν Γκάγιτς σε συνέντευξη του στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Regnum.<br /><br />Σοβαρή η αμυντική συμμαχία Ελλάδας - Γαλλίας<br /><br /> Πιστεύω ότι μια από τις πιο σοβαρές διαδικασίες στην περιοχή είναι η υπογραφή στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. <br /><br />Αυτό ουσιαστικά σαμποτάρει το ΝΑΤΟ, καθώς είναι ουσιαστικά μια συμμαχία κατά της Τουρκίας. <br /><br />Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η Ελλάδα παρατείνει την άδεια για την ανάπτυξη αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη χώρα της εκνευρίζει όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και τη Ρωσία.<br /><br /> Έτσι, έξω από τον μεταγιουγκοσλαβικό χώρο, τα Βαλκάνια γίνονται μια ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική περιοχή. Τα γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας γίνονται κεντρικού ενδιαφέροντος λόγω της συμπεριφοράς διαφόρων παραγόντων, κυρίως των προθέσεων του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ερντογάν.<br /><br />«Ποιες διαδικασίες ήταν χαρακτηριστικές την απερχόμενη χρονιά για τον μεταγιουγκοσλαβικό χώρο;»<br /><br />Διακίνηση ναρκωτικών<br /><br />Τα Βαλκάνια έχουν γίνει προφανώς το κέντρο της διεθνούς διακίνησης ναρκωτικών. Υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της πολιτικής και αυτής της επιχείρησης. Υπάρχει επίσης ένας συγκεκριμένος ρόλος του ΝΑΤΟ σε αυτό, αφού η συμμαχία υποστηρίχθηκε από αρκετούς βαλκανικούς ηγέτες, το περιβάλλον των οποίων συνδέεται με την επιχείρηση ναρκωτικών. <br /><br />Αλλά στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρόσφατα υπήρξε μια σύγκρουση που σιγοκαίει μεταξύ της κυβέρνησης Μπάιντεν και του ΝΑΤΟ - υπάρχουν πολύ περίπλοκες σχέσεις, αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαφορετικές δομές εξουσίας, μεταξύ των οποίων υπάρχει μια εσωτερική διαμάχη.<br /><br /> Παρ' όλα αυτά, μπορούσαμε να δούμε ότι η Αμερική αντιμετώπιζε το πρόβλημα της εγκληματικότητας στα Βαλκάνια. Για του λόγου το αληθές, πρέπει να ειπωθεί ότι αυτή η ίδια Αμερική, πιθανότατα, έχει προηγουμένως προσαρμόσει ολόκληρο αυτό το εγκληματικό σύστημα, αλλά έχουν ήδη επιτευχθεί ορισμένα συγκεκριμένα αποτελέσματα για την εξάρθρωσή του.<br /><br />Διαφθορά στη Βουλγαρία, αλλαγές στο Μαυροβούνιο<br /><br />Ο πρώην πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ όχι μόνο έχασε την εξουσία, αλλά οι περισσότεροι λογαριασμοί του έχουν παγώσει.<br /><br /> Ο Μίλο Τζουκάνοβιτς έχασε την εξουσία στο Μαυροβούνιο και το 2021 επιβεβαίωσε ότι αυτό είναι ήδη μη αναστρέψιμο. Η προσπάθειά του να κανονίσει πραξικόπημα στο Τσετίνιε κατά την ενθρόνιση του Μητροπολίτη Μαυροβουνίου-Πριμόρσκ Ιωαννίκιου απέτυχε.<br /><br />«Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μια άλλη πολιτική κρίση επιδεινώθηκε τον περασμένο χρόνο. Πολιτικοί στο Σεράγεβο προειδοποιούν ακόμη και για τον κίνδυνο μιας νέας στρατιωτικής σύγκρουσης. Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;»<br /><br />Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, υπάρχει μια νέα προσπάθεια ενοποίησης του κράτους. Αλλά αυτή τη φορά οι Βόσνιοι δεν υπολόγισαν σωστά. <br /><br />Δεν εξασφάλισαν σοβαρή υποστήριξη από την Τουρκία, όπως φάνηκε από την τελευταία επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ στο Σαράγεβο. Είπε ότι όλα τα μέρη στη Β-Ε πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία μεταξύ τους. <br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες επίσης δεν ασκούν τόσο ισχυρή πίεση στη Δημοκρατία Σέρπσκα όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. <br /><br />Από την άλλη, η Δημοκρατία της Σέρπσκα έχει εξασφαλίσει ισχυρή υποστήριξη από τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αντιτάχθηκαν ανοιχτά στον παράνομα διορισμένο νέο Ύπατο Εκπρόσωπο Χρίστιαν Σμίτ - με άλλα λόγια, ενάντια στον νέο αποικιοκρατικό ηγέτη.<br /><br />«Πρόσφατα, η ηγεσία της Ουγγαρίας τάχθηκε, επίσης, υπέρ της Δημοκρατίας Σέρπσκα»<br /><br />Ναι, η υποστήριξη για την Ουγγαρία είναι ένα νέο δεδομένο. Ταυτόχρονα, η υποσχεθείσα υποστήριξη είναι πολύ συγκεκριμένη. Η Βουδαπέστη έχει δεσμευτεί για οικονομική βοήθεια εκατό εκατομμυρίων ευρώ, που είναι σημαντική βοήθεια για τη μικρή Δημοκρατία Σέρπσκα.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, είναι ενδιαφέρον ότι ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, υπό την πίεση της Δύσης, αντιτάχθηκε στην πραγματικότητα στον Σέρβο ηγέτη στη Β-Ε Μίλοραντ Ντόντικ , υποστηρίζοντας τον Ύπατο Εκπρόσωπο που δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ. <br /><br />Θα έλεγα μάλιστα ότι, παρά τη φαινομενικά εξαιρετική σχέση του Βούτσιτς με τον Ντόντικ, έχουν μια λανθάνουσα σύγκρουση. <br /><br />Υπάρχουν ενδείξεις ότι η αντιπολίτευση στη Δημοκρατία Σέρπσκα απολαμβάνει κάποιας υποστήριξης από το Βελιγράδι. <br /><br />Αυτό είναι ένα είδος εσωτερικής δολιοφθοράς του Ντόντικ, αφού η αντιπολίτευση άρχισε στην πραγματικότητα να ενεργεί προς το συμφέρον των Βόσνιων. Δεν πρόκειται για το αν ο Ντόντικ είναι τόσο καλός που δεν υπάρχει τίποτα για να τον επικρίνουμε. Έχει τα μειονεκτήματά του. Εδώ όμως μιλάμε για την επιβίωση της Δημοκρατίας Σέρπσκα.<br /><br />Ο πρόεδρος Βούτσιτς δεν κατάφερε να μονοπωλήσει τις σχέσεις της Δημοκρατίας Σέρπσκα με τη Μόσχα. <br /><br />Αμέσως μετά την επίσκεψη Βούτσιτς στο Σότσι και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν , ο Ντόντικ πραγματοποίησε επίσκεψη στη Μόσχα. Αυτό υποδηλώνει ότι η Μπάνια Λούκα, ανεξάρτητα από το Βελιγράδι, κάνει σχέδια για συνεργασία με τη Ρωσία.<br /><br /> Είναι πιθανό ότι η αγορά κάποιου είδους όπλων βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση, αφού η Δημοκρατία Σέρπσκα δηλώνει την πρόθεσή της να αναδημιουργήσει τον δικό της στρατό.<br /><br /> Η Ρωσία, ως εγγυητής της Συμφωνίας του Ντέιτον, υπερασπίζεται τη Δημοκρατία της Σέρπσκα και μου φαίνεται έτοιμη να υπερασπιστεί αυτό το διεθνές έγγραφο με συγκεκριμένες ενέργειες.<br /><br />Υπάρχει η εντύπωση ότι όλες οι διαπεριφερειακές σχέσεις το 2021 επικεντρώθηκαν γύρω από τη Δημοκρατία της Σέρπσκα και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.<br /><br />Τα γεγονότα στη Β-Ε σχετίζονται άμεσα με την Κροατία. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Κροάτης Πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς υποστήριξε ανοιχτά τους Σέρβους, επειδή υποστηρίζουν τον σχηματισμό μιας τρίτης οντότητας στη Β-Ε - της Κροατίας. <br /><br />Από την άλλη το επίσημο Ζάγκρεμπ που προσωποποιείται από τον πρωθυπουργό Αντρέι Πλένκοβιτς, δεν συμμερίζεται αυτές τις απόψεις του προέδρου. Η κροατική κυβέρνηση έχει μια παλιά πολιτική έναντι της Β-Ε, η οποία χρονολογείται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ιδεολογία των Ούστασε.<br /><br /> Τότε οι μουσουλμάνοι στη Β-Ε ονομάζονταν «κροατικά λουλούδια». Γεγονός είναι ότι σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Κροατία, που απλώνεται σαν κουλούρι στον χάρτη, μπορεί να υπάρξει μόνο εάν έχει υπογάστριο με τη μορφή της Β-Ε.<br /><br /> Ως εκ τούτου, οι Κροάτες υποστήριξαν ιστορικά τη σύγκρουση μεταξύ Σέρβων και Μουσουλμάνων. <br /><br />Αλλά οι σύγχρονοι Κροάτες που ζουν στην Ερζεγοβίνη δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια πολιτική, καθώς συμμετείχαν σε έναν αιματηρό πόλεμο με τους Βόσνιους στη Β-Ε, και μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Ντέιτον και τη δημιουργία μιας ενιαίας οντότητας Κροατών Βοσνίων, οι Βόσνιοι υπέταξαν τους Κροάτες σε τα συμφέροντά τους. Εφηύραν ακόμη και τον λεγόμενο εκπρόσωπο της Κροατίας στο βάθρο:Ο Ζέλικο Κόμσιτς , ο οποίος εξελέγη με τις ψήφους των Βόσνιων. Ο Ντόντικ το παρατήρησε εδώ και πολύ καιρό ως ευκαιρία και υποστηρίζει ενεργά τους Κροάτες στη Β-Ε εδώ και πολύ καιρό.<br /><br />Ο Κροάτης πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς κατάφερε να καταστρέψει ολοσχερώς αυτό το σύστημα. <br /><br />Προερχόταν από ένα κόμμα που συνεχίζει την παράδοση του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά υποστηρίζοντας τους Κροάτες στη Β-Ε, ο Μιλάνοβιτς έχει κερδίσει τη συμπάθεια των εθνικιστών στην Κροατία που είναι δυσαρεστημένοι με τις πολιτικές της Κροατικής Δημοκρατικής Κοινοπολιτείας. <br /><br />Από την άλλη πλευρά, έσπασε εντελώς το καλούπι της κροατικής πολιτικής κουλτούρας δηλώνοντας ότι είναι απαραίτητο να σταματήσει να κατηγορεί τους Σέρβους για γενοκτονία. <br /><br />Ο Μιλάνοβιτς αποδείχθηκε πιο ένθερμος υπερασπιστής των Κροατών στη Β-Ε από τον Πλένκοβιτς και ακόμη πιο ενεργός υπερασπιστής των Σέρβων στη Δημοκρατία Σέρπσκα από τον Βούτσιτς.<br /><br />Ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ παραιτήθηκε στη Βόρεια Μακεδονία. Θα επηρεάσει αυτό τη συνολική πολιτική εικόνα στα Βαλκάνια;<br /><br />Αυτό δεν είναι απίστευτο. Ο Ζάεφ έφυγε από βλακεία του, αφού εκπλήρωσε όλες τις απαιτήσεις των δυτικών κυρίων του μόλις ανέβηκε στην εξουσία. Πρώτα απ' όλα υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών για την ονομασία της χώρας ως Βόρεια Μακεδονία, που την κατέστησε δυνατή να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Ως αντάλλαγμα δεν έλαβε απολύτως τίποτα.<br /><br /> Οι Σλαβομακεδόνες θυσίασαν την κρατικότητά τους, το όνομά τους. Ομοσπονδοποίησαν το κράτος και η διαδικασία διάσπασής του συνεχίζεται.<br /><br /> Η Βουλγαρία διεκδικεί το σλαβικό τμήμα της Βόρειας Μακεδονίας, και δεν το κρύβει καν. Η Αλβανία θα ήθελε να πάρει πίσω το αλβανικό μέρος.<br /><br /> Τέτοιο σχέδιο διαίρεσης του εδάφους της Μακεδονίας υπήρχε και επί Χίτλερ και στρέφεται εγγενώς ενάντια στα συμφέροντα της Σερβίας και της Ελλάδας.<br /><br />Ο νέος αρχηγός της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης της Βόρειας Μακεδονίας, Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι, επιφορτισμένος με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, ενεργεί ως διαχειριστής κρίσεων. <br /><br />Προφανώς, το VMRO-DPMNE θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την κατάσταση στο εσωτερικό της Βόρειας Μακεδονίας.<br /><br /> Το VMRO-DPMNE έχασε την ευκαιρία του όσον αφορά την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Έπρεπε να αλλάξουν εντελώς τη ρητορική τους και να αντιταχθούν ανοιχτά στο ΝΑΤΟ. <br /><br />Αυτό θα τους έφερνε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και άλλες δυτικές χώρες θα πρέπει να λάβουν υπόψη τις απόψεις τους. Επέλεξαν όμως τον ρόλο των υπάκουων εκτελεστών, αν μόνο η Δύση τους επέστρεφε στην εξουσία. Με αυτό απαξιώθηκαν. Το VMRO-DPMNE θα επιστρέψει πιθανότατα στην εξουσία, αλλά η Βόρεια Μακεδονία θα παραμείνει μια κατεχόμενη και κατεστραμμένη χώρα σε διαδικασία πλήρους αποσύνθεσης.<br /><br />Ποιες σημαντικές πολιτικές διεργασίες, κατά τη γνώμη σας, έλαβαν χώρα στη Σερβία το 2021;<br /><br />Στη Σερβία, υπάρχει μια μη αναστρέψιμη εσωτερική διάσπαση στο κυβερνών Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα. Ο υπουργός Υγείας Ζλάτιμπορ Λονσάρ αποχώρησε πρόσφατα από το κόμμα και εξακολουθεί να υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του υπουργού Άμυνας Νεμπόισα Στεφάνοβιτς και του προέδρου Βούτσιτς.<br /><br />Η Σερβία πέρασε στο επόμενο στάδιο της «αφρικανοποίησης»<br /><br />Γεγονός είναι ότι ο Βούτσιτς, όπως και οι Αφρικανοί δικτάτορες, αγόρασαν την ειρήνη και την εξουσία πουλώντας σερβικούς πόρους σε ξένες εταιρείες που θα μπορούσαν εύκολα να μολύνουν το περιβάλλον, καθώς δεν υπόκεινται σε περιβαλλοντικά πρότυπα. <br /><br />Αυτό έχει κορυφωθεί στην περίπτωση της πολυεθνικής Rio Tinto, η οποία πρόκειται να ανοίξει ορυχείο λιθίου στη δυτική Σερβία. <br /><br />Αυτό προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών από τον πληθυσμό, πρώτα στην ίδια την περιοχή γύρω από τον ποταμό Γιάνταρ, όπου θα βρίσκεται το ορυχείο, και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Σερβία.<br /><br /> Ένα νέο πρόσωπο εμφανίστηκε - ο αρχηγός του περιβαλλοντικού κινήματος "Έλα, Άλλαξε!" Σάβο Μανοίλοβιτς... <br /><br />Το κίνημα απαίτησε την κατάργηση του αμφιλεγόμενου νόμου για το δημοψήφισμα, ο οποίος κατάργησε το ελάχιστο όριο συμμετοχής των ψηφοφόρων για να αναγνωριστεί ως έγκυρο ένα δημοψήφισμα, και του νόμου απαλλοτρίωσης, ο οποίος ουσιαστικά κατάργησε την ιδιωτική περιουσία στη Σερβία. <br /><br />Το κράτος έχει το δικαίωμα να αφαιρεί οποιαδήποτε περιουσία προς το συμφέρον ξένων εταιρειών, δηλώνοντας την περιουσία αυτή ως αντικείμενο ιδιαίτερης εθνικής σημασίας. Οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν και μετά την Πρωτοχρονιά, ενώ τον Απρίλιο θα διεξαχθούν εκλογές. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Βούτσιτς δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την υποψηφιότητά του. Ωστόσο, πρόσφατα δήλωσε ότι παραιτείται από πρόεδρος του κόμματος του. Μου φαίνεται ότι η νέα χρονιά θα έχει πολύ ενδιαφέρον από πολιτική άποψη.<br /><br />Φυσικά, η πολιτική αστάθεια για τη Σερβία είναι πολύ επικίνδυνη στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Οι πιθανοί εχθροί μας οπλίζονται. Όταν, σε αυτό το πλαίσιο, η Σερβία κατηγορείται για αγορά όπλων, μπορώ μόνο να πω ότι το κάνει αργά, δεδομένων των πιθανών απειλών.<div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια – Κατάρρευση των Σκοπίων και κλιμάκωση στη Βοσνία.

«Όσον αφορά την έννοια ‘Βαλκάνια’, σε αντίθεση με πολλούς άλλους πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές που κατά κανόνα μιλούν μόνο για τον χώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συζητήσεις Ελλάδας – Λιβύης και για θαλάσσιες ζώνες;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhI36zDbHeg8kaUdCao2ScTgQyYyNdb1QDBKCFc7g0vXG2R7XdOxTLDimafhPG3QXUelIX4HzwzgQ5TlV7YPfuuIVxvfIdua2_gPet7G5m3gUl0wWHcZNIi0qbvG2ENAWuGjszChSJBqy57qY2KJljed3UhNGvGsaGAiPkXUXGidVccLFu-wxe1H5fk=s618"><img border="0" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhI36zDbHeg8kaUdCao2ScTgQyYyNdb1QDBKCFc7g0vXG2R7XdOxTLDimafhPG3QXUelIX4HzwzgQ5TlV7YPfuuIVxvfIdua2_gPet7G5m3gUl0wWHcZNIi0qbvG2ENAWuGjszChSJBqy57qY2KJljed3UhNGvGsaGAiPkXUXGidVccLFu-wxe1H5fk=w711-h406" width="711" /></a><br /><br />Το περασμένο Σάββατο, ο Επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, Youssef Al-Agouri, πραγματοποίησε τηλεδιάσκεψη με τον Επιτετραμμένο της Ελληνικής Πρεσβείας στη Λιβύη, Ιωάννη Σταματίκο.Οι δύο αξιωματούχοι συζήτησαν τρόπους ενίσχυσης των διμερών σχέσεων, τους τρόπους διευκόλυνσης των ταξιδιωτικών διαδικασιών και το άνοιγμα απευθείας πτήσεων και ακτοπλοϊκών γραμμών μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης, αναφέρεται σε δημοσίευμα του <a href="https://libyareview.com/20065/libya-greece-discuss-direct-flights/">Libya Review</a>.<br /><br />Ο Λίβυος αξιωματούχος τόνισε τη δέσμευση της Βουλής της Λιβύης στις ιστορικές και γεωγραφικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σε όλους τους τομείς. Επίσης, χαιρέτισε τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στη διευθέτηση της Λιβυκής κρίσης. Από την πλευρά του ο Έλληνας αξιωματούχος επιβεβαίωσε τη βούληση της Ελλάδας να ενισχύσει τις σχέσεις με τη Λιβύη.<br /><br />Στη συνάντηση συζητήθηκε το καυτό θέμα της παράνομης και παράλογης θαλάσσιας συμφωνίας (γνωστής ως Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο) που υπέγραψε η πρώην κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης (GNA) με την Τουρκία.<br /><br />Ο Αλ-Αγκούρι επιβεβαίωσε ότι η συμφωνία δεν δόθηκε ποτέ στην Βουλή της Λιβύης από τον πρώην πρωθυπουργό Fayez Al-Sarraj, για έλεγχο και αξιολόγηση. Επομένως δεν έχει επικυρωθεί από το Λιβυκό Κοινοβούλιο και τυπικά δεν ισχύει.<br /><br />Ο Λίβυος βουλευτής επανέλαβε τη δέσμευση του κοινοβουλίου στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη τη σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να συνεχιστούν οι συναντήσεις, οι αμοιβαίες επισκέψεις, ο περαιτέρω συντονισμός και οι συζητήσεις για θέματα που απασχολούν τις δύο χώρες.<br /><br />Η συμφωνία που υπογράφηκε το 2019, μεταξύ του Fayez Al-Sarraj και της Τουρκίας, για στρατιωτική συνεργασία και θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο Θάλασσα, στόχευε στη διασφάλιση της προστασίας των συμφερόντων της Τουρκίας στη Λιβύη, στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των δύο χωρών, την άμεση επέμβαση της Άγκυρας στη Λιβύη και την αποστολή Τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη, κατόπιν αιτήματος της Λιβυκής κυβέρνησης, αναφέρεται στο δημοσίευμα του Libya Review.<br /><br />Ο Ιμπραήμ Καλίν δήλωσε ότι η Τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη θα βοηθήσει στη στήριξη της πολιτικής σταθερότητας και ασφάλειας στη χώρα. «Είμαστε εκεί ως δύναμη σταθερότητας, για να βοηθήσουμε τον Λιβυκό λαό. Και η προτεραιότητά μας όσον αφορά την ασφάλεια είναι να βοηθήσουμε τους Λίβυους να δημιουργήσουν τον ενιαίο Λιβυκό Εθνικό Στρατό τους» είπε ο Ιμπραήμ Καλίν.<br /><br />Τον περασμένο μήνα, ο Νίκος Δένδιας, είχε πει ότι η Τουρκία είναι ο κοινός παρονομαστής που απειλεί τη σταθερότητα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Επίσης είχε κατηγορήσει την Τουρκία ότι εκμεταλλεύεται τη μεταναστευτική κρίση ως μοχλό άσκησης γεωπολιτικής πίεσης.<br />«Δυστυχώς ο κοινός παρονομαστής πολλών από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σε αυτή την περιοχή … είναι η γειτονική μας Τουρκία» είχε είπε ο Νίκος Δένδιας κατά την συνάντησή του στην Αθήνα με τους Υπουργούς Εξωτερικών Γαλλίας, Αιγύπτου και Κύπρου.<br /><br />Ήδη, από τον Αύγουστο του 2020 με άρθρο του το CosmoStatus είχε ενημερώσει πως υπάρχουν συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών και την αποστολή στον κάλαθο των αχρήστων της παράνομης και παράλογης συμφωνίας που είχε υπογράψει το 2019 ο υποτακτικός της Τουρκίας στη Λιβύη Fayez Al-Sarraj. <div><br />Εχθές Δευτέρα, η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή της Λιβύης <a href="https://libyareview.com/20143/libyan-mp-hnec-working-on-new-election-date/">ανακοίνωσε</a> ότι σύντομα θα ορίσει τη νέα ημερομηνία για τις εκλογές του Δεκεμβρίου που αναβλήθηκαν. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αρθεί η κατάσταση Ανωτέρας Βίας που ισχύει και εμπόδισε την διεξαγωγή των εκλογών.<br /><br />Η επιτροπή είναι τεχνικά έτοιμη για να πραγματοποιήσει τις εκλογές στη Λιβύη, αλλά θα πρέπει να επανεξεταστούν οι υποψηφιότητες καθώς υπάρχουν αποδείξεις για πλαστά δικαιολογητικά.</div><div><br /></div><div><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div>

Συζητήσεις Ελλάδας – Λιβύης και για θαλάσσιες ζώνες;

Το περασμένο Σάββατο, ο Επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, Youssef Al-Agouri, πραγματοποί...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα ανάφλεξη-Αρμενικό αντάρτικο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ! Διεκδικούν υπερκυριαρχία και ζητούν ρωσική βοήθεια.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/NGKAR_War.jpg?itok=24xoU-ma" width="748" /><br /><br />Η συμμετοχή του Pasinyan στη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών στην Αγία Πετρούπολη στις 28 Δεκεμβρίου προκάλεσε την αντίδραση των Αρμενίων του Καραμπάχ<br /><br />Οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τις γέφυρες του Ερεβάν με την Τουρκία και τους συμβιβασμούς με το Μπακού και δηλώνουν έτοιμοι για νέα επεισόδια στο σήριαλ που μας απασχόλησε πέρυσι... <br /><br />Οι αρχές του αυτονομιστικού θύλακα στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν επικρίνουν τη διαπραγματευτική θέση του Αρμένιου πρωθυπουργού Nikol Pašinyan. Το Αρτσάχ θέλει ανεξαρτησία από το Αζερμπαϊτζάν και επικαλείται τη βοήθεια της Ρωσίας.<br /><br />Βέβαια πέραν της Ρωσίας στο παιχνίδι μπαίνει και η Αμερική. Όπως γράφαμε πρόσφατα: "Κανένας Πρόεδρος δεν μπορεί να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό των παππούδων μας που σκοτώθηκαν ή επέζησαν" είπε ο Σαρκισιάν-Ο Αρμένιος Πρόεδρος ζητάει συνεννόηση με την αρμενική διασπορά πριν προχωρήσει σε πορεία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία.<br /><br />Αναλυτικότερα, η Εθνοσυνέλευση της λεγόμενης δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ενέκρινε πρόταση που δηλώνει την αντίθεσή της στις θέσεις του πρωθυπουργού του Ερεβάν, Nikol Pašinyan, σχετικά με τις συνέπειες της σύγκρουσης με το Αζερμπαϊτζάν πέρυσι. Σε αυτό προστίθεται και η πολύ σκληρή δήλωση του Araik Arutjunyan, προέδρου του Καραμπάχ, η οποία ακούγεται σαν απομάκρυνση της αποκομμένης δημοκρατίας από την Αρμενία.<br /><br />Η μικρή δημοκρατία, που ονομάζεται "Αρτσάχ" στην αρμενική γλώσσα, έχει περίπου 150 χιλιάδες κατοίκους και έκταση περίπου 3000 km2. Στην πραγματικότητα είναι ένας θύλακας στην επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος ελέγχεται τουλάχιστον εν μέρει από τους ντόπιους Αρμένιους- μπορεί να επικοινωνεί με την πατρίδα μέσω του στενού ορεινού διαδρόμου Laҫin, μήκους τριών χιλιομέτρων και πλάτους εννέα μέτρων, που προστατεύεται από τις ειρηνευτικές δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας.<br /><br />Η συμμετοχή του Pašinyan στη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών στην Αγία Πετρούπολη στις 28 Δεκεμβρίου προκάλεσε την αντίδραση των Αρμενίων του Καραμπάχ. Την προηγούμενη ημέρα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο Αρμένιος πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει τους προκατόχους του για την ήττα στο αυτονομιστικό έδαφος. Η στάση του Pašinyan επικρίθηκε επίσης στο Ερεβάν από την αντιπολίτευση, ιδίως από τον πρώην πρόεδρο Robert Kočaryan, ο οποίος στις 29 Δεκεμβρίου κατηγόρησε ανοιχτά τον πρωθυπουργό για προδοσία των εθνικών συμφερόντων.<br /><br />Ένας άλλος πρώην πρόεδρος, ο Serž Sargsyan, έχει επίσης ανακοινώσει δημόσια συνάντηση τον Ιανουάριο για το θέμα, η οποία πιθανότατα θα είναι εξίσου ανελέητη προς τον Pašinyan. Σε όλα αυτά, ο Arutjunyan θέλησε να επαναλάβει ότι "μόνο οι αρχές του Αρτσάχ έχουν το δικαίωμα να μιλούν εκ μέρους του τοπικού πληθυσμού".<br /><br />Ο Arutjunyan τόνισε ότι ο κύριος στόχος τους είναι η διεθνής αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Αρτσάχ και ότι καμία μορφή αυτονομίας εντός του Αζερμπαϊτζάν δεν θα γίνει αποδεκτή, όπως αυτές στις οποίες ο Αρμένιος πρωθυπουργός φαίνεται να αφήνει περιθώρια διαπραγμάτευσης.<br /><br />Οι Αρμένιοι του Καραμπάχ υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης με τους Αζέρους και ότι το έδαφός τους πρέπει να επιστρέψει στα σύνορα του 1991, όταν ξεκίνησε η σύγκρουση με το Μπακού για την ορεινή περιοχή. Για τον Arutjunyan, τα ρωσικά στρατεύματα που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή θα πρέπει να διευκολύνουν τη δημιουργία ενός τοπικού στρατού του Αρτσάχ, παραμένοντας για όσο διάστημα χρειαστεί, και αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος του Pašinyan στις διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν.<br /><br />Το κοινοβούλιο του Στεπανακέρτ - της πρωτεύουσας της αυτονομιστικής δημοκρατίας - επανέλαβε τις θέσεις του προέδρου του, κηρύσσοντας απαράδεκτες τις δηλώσεις οποιουδήποτε πολιτικού ή κόμματος που θέτει υπό αμφισβήτηση το αρμενικό μέλλον του Αρτσάχ, βάλλοντας ιδιαίτερα κατά των δηλώσεων του Pašinyan, θεωρώντας τες πολύ διφορούμενες και επικίνδυνες. Ο πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει ότι το καθεστώς του Ναγκόρνο Καραμπάχ θα παραμείνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ότι "οι νομικές και πολιτικές βάσεις της αρμενικής ανεξαρτησίας στην περιοχή δεν έρχονται σε αντίθεση με τις θέσεις των διαμεσολαβητών και των διεθνών δομών που ασχολούνται με το θέμα".<br /><br />Οι Αρμένιοι του Καραμπάχ φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα διπλωματικών παιχνιδιών και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους ακόμη και με το κόστος να πάνε κόντρα στο Ερεβάν. Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου του Στεπανακέρτ, Ašot Gulyan, παρομοίασε τα λόγια του Pašinyan με το "ύφος του 1937", όταν ο Στάλιν προσάρτησε για πρώτη φορά το Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν, ξεκινώντας την ορεινή βεντέτα των δύο λαών του Καυκάσου, οι οποίοι ανέκαθεν χωρίζονταν από τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τη θρησκεία.<br /><br />Πυροβολισμοί<br /><br />Χθες στο μεταξύ είχαμε ένα περίεργο περιστατικό. <br /><br />Στρατιωτικός της Κρατικής Υπηρεσίας Συνόρων του Αζερμπαϊτζάν πυροβόλησε και σκότωσε 3 συναδέλφους του σε στρατιωτική εγκατάσταση στην περιοχή Gubadli (πρώην ελεγχόμενο NagornoKarabakh) και διέφυγε. Το περιστατικό διερευνάται, δεν υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες προς το παρόν. <br /><br />Επίσης προ λίγων ημερών οι αρχές του Αζερμπαϊτζάν ανανακοίνωσαν τα εγκαίνια στρατιωτικής βάσης στην πρώην ελεγχόμενη από το Ναγκόρνο Καραμπάχ και κατοικούμενη από τους Αρμένιους πόλη Hadrut, η οποία βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο των Αζέρων. Η βάση χτίστηκε/ανακαινίστηκε πάνω από την πρώην στρατιωτική βάση του Καραμπάκι στην πόλη. <br /><br />Στη βάση αυτή έχουν αναπτυχθεί Αζέροι κομάντος (μπλε μπερέδες), εκπαιδευμένοι από την Τουρκία. Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν επισκέφθηκε τη βάση μαζί με τη σύζυγό του (αντιπρόεδρο) και τον γιο του, που φαίνεται με στρατιωτική στολή . Η εκδήλωση συνέπεσε με τα 60ά γενέθλια του Αζέρου προέδρου στις 24 Δεκεμβρίου.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1475196808427184132" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1475196808427184132&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2F7060940_nea-anaflexi-armeniko-antartiko-sto-nagkorno-karampah-diekdikoyn-yperkyriarhia-kai&sessionId=9b686a84dbff7399c33859eda32d894230a658ce&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 1074px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νέα ανάφλεξη-Αρμενικό αντάρτικο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ! Διεκδικούν υπερκυριαρχία και ζητούν ρωσική βοήθεια.

Η συμμετοχή του Pasinyan στη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών στην Αγία Πετρούπολη στις 28 Δεκεμβρίου προκάλε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τώρα και μας δουλεύουν οι Πακιστανοί για το Σύνταγμα!

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/pakistanoi-kentro-athinas.png" width="771" /><br /><br />Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το κοντράστ ανάμεσα στα αυστηρά μέτρα προς Έλληνες πολίτες και επαγγελματίες για παραβάσεις του νόμου περί πανδημίας και η χαλαρή αντιμετώπιση του συνωστισμού χιλιάδων Πακιστανών μεταναστών στην πλατεία Συντάγματος για την εορταστική φιέστα της αλλαγής του χρόνου. Όσον αφορά την Αστυνομία, αυτή ήταν προς… Λυκαβηττό μεριά: Παραφύλαγε την χρυσοπληρωμένη φιέστα του Κώστα Μπακογιάννη και την (μόλις 17 λεπτών) συναυλία του Σάκη Ρουβά!<br /><br />Βέβαια έπεσε χοντρό “δούλεμα” στην κυβέρνηση στα κοινωνικά δίκτυα, την στιγμή που τα ρεπορτάζ των συστημικών ΜΜΕ μιλούσαν για “σαρωτικούς ελέγχους της Αστυνομίας” για την τήρηση των μέτρων και για “εξοντωτικά πρόστιμα” στους παραβάτες! Χιλιάδες χρήστες του Twitter έσπασαν πλάκα με την ανυπαρξία της Αστυνομίας, μιλώντας για δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση της πανδημίας.<br /><br />Σήμερα (αφού προηγήθηκε το… κάζο στα social media) ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ότι «οι εικόνες αυτές είναι εντελώς απαράδεκτες. Μόλις τις είδα, εγώ κάλεσα την Αστυνομία και μου είπαν ότι αυτό κράτησε περίπου μισή ώρα. Μου είπαν ότι τους έγινε ενημέρωση πως δεν θα υπάρχει κάποια εκδήλωση, λόγω των μέτρων για την πανδημία και μέσα σε μισή ώρα είχαν φύγει».<br /><br />Η πακιστανική κοινότητα ζητεί τώρα από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο, με επιστολή του προέδρου της, “συγγνώμη” για την «αυθόρμητη και όχι οργανωμένη συγκέντρωση που οφειλόταν σε άγνοια του νόμου», όπως ισχυρίζεται. Για τους χιλιάδες Πακιστανούς μετανάστες που κατέκλυσαν το Σύνταγμα (οι περισσότεροι χωρίς μάσκες) ο πρόεδρός τους γράφει ότι «δεν ήξεραν ότι δεν θα γινόταν εκεί η ετήσια γιορτή για την αλλαγή του χρόνου» και ότι «μόλις ενημερώθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις, αποχώρησαν ειρηνικά».<br /><br />Ο πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας ζητεί στην επιστολή του επιείκεια και διαγραφή των προστίμων που βεβαιώθηκαν. Μάλλον έχει διάθεση για χοντρό δούλεμα! Είναι γεγονός ότι κάθε χρόνο (προ πανδημίας) το Σύνταγμα γέμιζε πάντα από αλλοδαπούς παραμονή Πρωτοχρονιάς, καθώς οι περισσότεροι Έλληνες γιόρταζαν και γιορτάζουν την αλλαγή του χρόνου στα σπίτια τους και βγαίνουν να διασκεδάσουν μετά τα μεσάνυχτα.<br /><br />Όλοι ήξεραν, πλην των Πακιστανών!<br /><br />Όμως, γιατί μόνον οι Πακιστανοί μετανάστες φέτος δεν αντελήφθησαν ότι λόγω της πανδημίας δεν επιτρέπονται δημόσιες εκδηλώσεις; Όλοι οι άλλοι αλλοδαποί ήταν ενήμεροι, αλλά ειδικά οι Πακιστανοί, όχι; Δεν βρέθηκε κανένας ομόφυλός τους στο ΤικΤοκ, στο Twitter και στο Facebook να τους πει ότι αν κατεβούν στο Σύνταγμα, θα παρανομήσουν; Από τα βίντεο που κυκλοφορούν στα social media, δεν βλέπουμε Αφρικανούς μετανάστες, ή μετανάστες από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.<br /><br />Εξάλλου, όπως έδειξε το χαρακτηριστικό βίντεο, όπου ακούγεται Πακιστανός μετανάστης να… βρίζει τον πρωθυπουργό και να τον καλεί να “κατέβει στο Σύνταγμα”, είναι φανερό πως τουλάχιστον αρκετοί από τους συγκεντρωθέντες γνώριζαν ότι παρανομούσαν και κατέβηκαν ακριβώς για να “σπάσουν πλάκα” με την τήρηση των μέτρων προστασίας για την πανδημία. Είχαμε δηλαδή ένα κανονικότατο υπαίθριο κορονοπάρτι, σαν αυτά των ανεγκέφαλων πιτσιρικάδων που πριν το άνοιγμα της εστίασης κατέκλυζαν τις πλατείες των πόλεων, περιφρονώντας κάθε έννοια σεβασμού στην δημόσια υγεία και πάλι υπό την ανοχή της Αστυνομίας.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="378" src="https://www.youtube.com/embed/7b6obNZkVQU" width="740" youtube-src-id="7b6obNZkVQU"></iframe><br /><br />Και άραγε, αν δεν είχαν πέσει και μερικά πρόστιμα, θα έμπαιναν στον κόπο να ζητήσουν συγγνώμη ή το “παρντόν” ήταν απαραίτητο απλά για να τους χαριστούν; Και γιατί δεν υπήρχε ούτε μια Πακιστανή γυναίκα σε όλο το Σύνταγμα, με εξαίρεση ορισμένες νεαρές κοπέλες (προφανώς Ελληνίδες) οι οποίες χόρευαν και τραγουδούσαν μαζί τους, ακόμα και εθνικιστικά συνθήματα υπέρ του Πακιστάν; Δεν ξέρουν αυτές οι Ελληνίδες “αλληλέγγυες” ότι για τις Πακιστανές δεν αλλάζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο αιώνας; Όμως αυτό είναι μια άλλη πληγή…<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="351" src="https://www.youtube.com/embed/yHRTt3AZGfM" width="739" youtube-src-id="yHRTt3AZGfM"></iframe><br /><br />Ο κ. Θεοδωρικάκος πάντως ξεκαθάρισε ότι δεν θα ακυρωθεί κανένα πρόστιμο: «Δεν πρόκειται να ακυρώσουμε κανένα πρόστιμο που επέβαλε η Ελληνική Αστυνομία στα μέλη της πακιστανικής κοινότητας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Σύνταγμα γιατί δεν φορούσαν μάσκα. Οι νόμοι είναι νόμοι και ισχύουν για όλους ακόμη κι αν η παρουσία των ανθρώπων αυτών ήταν πράγματι αυθόρμητη». Το σίγουρο είναι πως, από την μια η χρυσοπληρωμένη πρωτοχρονιάτικη φιέστα του Μπακογιάννη, από την άλλη το κορονοπάρτι των Πακιστανών, μια χαρά “ποδαρικό” έκανε το 2022…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Τώρα και μας δουλεύουν οι Πακιστανοί για το Σύνταγμα!

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το κοντράστ ανάμεσα στα αυστηρά μέτρα προς Έλληνες πολίτες και επαγγελματίες για παραβάσεις του νόμου περί πανδημ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η Τουρκία εδραιώνει τη θέση της στον Καύκασο μέσω και Αρμενίας!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/armenia-tourkia.png" /><br /><br /><b>Τζήμας Θέμης</b><br />Μία από τις ειδήσεις τις οποίες όχι τυχαία τα συστημικά ΜΜΕ της πατρίδας μας έκρυψαν ή τουλάχιστον υποβάθμισαν είναι εκείνη περί της εκκίνησης προσπάθειας εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων Τουρκίας και Αρμενίας. Όπως κάθε είδηση, η οποία διαψεύδει την εγχώρια αφελή και ως εκ τούτου επικίνδυνη προσέγγιση (περί απομόνωσης της Τουρκίας κατάρρευσης της οικονομίας της, παραληρήματος του Ερντογάν και σύγκρουσης του με τις ΗΠΑ) θάφτηκε ενώ αποτελεί εν δυνάμει μείζονος σημασίας εξέλιξη στον Καύκασο.<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία επιχειρείται κάτι σχετικό. Προσπάθεια εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων είχε καταβληθεί και κατά την διάρκεια της πρώτης περιόδου της ερντογανικής κυριαρχίας, με πρωτοβουλία του Αχμέτ Νταβούτογλου. Το ενδιαφέρον με την τωρινή προσπάθεια έγκειται στην διαφορετική, ευρύτερη συγκυρία. Τον έλεγχο στην Αρμενία κρατά ο φιλοδυτικός Πασινιάν, ο οποίος μάλιστα κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου με το Αζερμπαϊτζάν είχε κατηγορηθεί όχι μόνο ως προς την ικανότητά του να διεξάγει επιτυχώς τον πόλεμο, αλλά και ως προς την διάθεσή του. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ρωσίας με δηλώσεις του είχε προσπαθήσει να διασκεδάσει αυτές τις υποψίες εις βάρος του πρωθυπουργού της Αρμενίας.<br /><br />Η προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία είναι βέβαιο ότι θα καλλιεργήσει εκ νέου υποψίες ως προς το κατά πόσο η ήττα της Αρμενίας στο Ναγκόρνο- Καραμπάχ, χωρίς ωστόσο να εξελίσσεται σε συντριβή, εν τέλει βόλευε όλους τους εμπλεκομένους, συμπεριλαμβανομένης της νέας ηγεσίας της Αρμενίας. Με περιορισμένο τον ρόλο των προερχομένων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ (ή Αρτσάχ) Αρμενίων και με την φιλορωσική πλευρά στην αντιπολίτευση (μετά το πρώτο οδυνηρό διάστημα αποσταθεροποίησης για την Αρμενία) η ηγεσία της δείχνει διατεθειμένη να συζητήσει στην βάση της ήττας της, την αποδοχή του νέου διακανονισμού στο έδαφος, ο οποίος προέκυψε άλλωστε με ρωσική σφραγίδα.<div><br />Ενίσχυση Τουρκίας στον Καύκασο<br /><br />Προφανώς η αρμενική ηγεσία θεωρεί ότι ένας τέτοιος διακανονισμός μπορεί να καταστεί οριστικός, επιτρέποντας μια ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία και με το Αζερμπαϊτζάν, σταδιακή ίσως ένταξη στο στρατόπεδο της Δύσης και οικονομική μεγέθυνση. Από την άλλη, δεν είναι μυστικό ότι η ομαλοποίηση των σχέσεων με την Αρμενία, για τον Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί κίνηση καλής θέλησης προς τις ΗΠΑ, ενώ δύναται να ενισχύσει την τουρκική θέση στον Καύκασο.<br /><br />Η εξομάλυνση των τριμερών σχέσεων Αζερμπαϊτζάν-Τουρκία-Αρμενία χωρίς ρωσική διαμεσολάβηση και με τουρκικές πρωτοβουλίες ακολούθως αιτήματος της Ουάσιγκτον, πετά έξω από τις εξελίξεις την Μόσχα, ή τουλάχιστον περιορίζει τον ρόλο της, ενώ προοπτικά συντείνει στο να βελτιωθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, ενισχύεται ο τουρκικός ρόλος ως αιχμής πίεσης της Ρωσίας και στον Καύκασο.<br /><br />Είναι σημαντικό επομένως να παρακολουθήσουμε τόσο το αν θα προχωρήσει η διαδικασία ομαλοποίησης, όσο και την ρωσική στάση απέναντι στον Πασινιάν. Είναι απολύτως προφανές ότι ο Καύκασος μπορεί να αποτελέσει την νέα εστία απόπειρας φθοράς της ρωσικής ισχύος από πλευράς ΝΑΤΟ. Μην ξεχνούμε πως κάτι αντίστοιχο συνέβη με το Μακεδονικό, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στα Βαλκάνια. Ενώ τα βλέμματα έχουν στραφεί στο ουκρανικό, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν κάλλιστα να σχεδιάζουν επέκταση του ΝΑΤΟ στον Καύκασο και η Τουρκία αποτελεί τον καλύτερο τοπικό υπεργολάβο.<br /><br />Στα καθ’ ημάς φυσικά μπορούμε να συνεχίσουμε να βαυκαλιζόμαστε με προπαγάνδα περί τουρκικής κατάρρευσης και κατά τα λοιπά να μένουμε αδρανείς. Η πραγματικότητα είναι εδώ. Όση προπαγάνδα και αν ασκούν τα εγχώρια ΜΜΕ θα έρθει η στιγμή κατά την οποία αυτή θα λάμψει όπως με τα Rafale του Κατάρ στην Τουρκία, τα Εμιράτα και τόσες άλλες περιπτώσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς η Τουρκία εδραιώνει τη θέση της στον Καύκασο μέσω και Αρμενίας!

Τζήμας Θέμης Μία από τις ειδήσεις τις οποίες όχι τυχαία τα συστημικά ΜΜΕ της πατρίδας μας έκρυψαν ή τουλάχιστον υποβάθμισαν είναι εκείνη περ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι δυσοίωνες προοπτικές των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ η Άγκυρα «σκαλίζει» και πάλι τη Λωζάννη

<img height="380" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1976301557.jpg" width="755" /><br /><b><br /></b><div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Η περίοδος «μη κρίσης» που χαρακτήρισε τους τελευταίους μήνες του 2021 στα ελληνοτουρκικά, κάθε άλλο πρέπει να οδηγεί σε εφησυχασμό και επανάπαυση καθώς η Τουρκία εισέρχεται σε προεκλογική χρονιά εν μέσω βαθιάς κρίσης, επιμένει σε μια ηγεμονική αντίληψη έναντι των γειτόνων και διευρύνει το πλαίσιο των διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας, το οποίο καθίσταται πλέον εθνική πολιτική της Τουρκίας.<br /><br />Η ρευστότητα στο διεθνές σκηνικό, η αντιπαλότητα των Μεγάλων Δυνάμεων που εκδηλώνεται και στην περιοχή μας, η απουσία ισχυρής Παγκόσμιας Τάξης δίνει την ευκαιρία σε παράγοντες όπως η Τουρκία του Ταγιπ Ερντογάν να διεκδικούν ολο και περισσότερο «χώρο» και ανατροπή του status quo, με τρόπο που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά και δημιουργεί κινδύνους για την ειρήνη .<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν μετά από μια εικοσαετή θητεία στο τιμόνι της χώρας του, ενώ ετοιμάζεται να δρέψει τους καρπούς μιας αμφιλεγόμενης αλλά σαρωτικής πορείας, προβάλλοντας το όραμα της πανίσχυρης Τουρκίας περιφερειακής και «παγκόσμιας» δύναμης, βλέπει για πρώτη φορά να απειλείται ευθέως όχι από τις «ξένες δυνάμεις» ή «αόρατους εχθρούς» αλλά από τους ίδιους τους ψηφοφόρους που σε πολλαπλές εκλογές του έδιναν πλειοψηφίες άνω του 50%.<br /><br />Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παρά τα «κόλπα» με την λίρα, δεν βγαίνουν πια «λαγοί από το καπέλο» και τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλέον συγκεντρώνουν μεγαλύτερα ποσοστά από ότι το ΑΚΡ και ο σύμμαχος του Μπαχτσελί, καθώς η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν κάμπτεται με τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις και τις διαβεβαιώσεις ότι θα «πατάξει» τον πληθωρισμό και «όλα θα είναι καλά» την επόμενη χρονιά. Ο κ. Ερντογάν δεν είναι φυσικά παίκτης που σηκώνει εύκολα λευκή σημαία ,ούτε και τώρα θα το πράξει αυτό. Θα δώσει την μάχη με κάθε μέσο που έχει και αυτά είναι πολλά στα χέρια ενός καθεστώτος, που δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών.<br /><br />Το στοίχημα του είναι η οικονομία, αλλά και η επίδειξη ενός ισχυρού διεθνους προφίλ της Τουρκίας η οποία όχι μόνο θα έχει λόγο στα παγκόσμια πράγματα, αλλά πρωτίστως κάνει «κουμάντο» στην γειτονιά της και συγχρόνως θα συνδέει την επέκταση της πολιτικής με την οικονομική επιρροή της σε περιοχές όπως η Ασία και η Αφρική.<br /><br />Η Τουρκία παρά το γεγονός ότι υποχρεώνεται από τις συνθήκες να κάνει κινήσεις συμβιβασμού με παραδοσιακούς αντιπάλους, επιμένει στην πολιτική επίδειξης ισχύος έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Και εάν με την Κύπρο το μεγάλο αγκάθι είναι συγκεκριμένο, το Κυπριακό, με την Ελλάδα είναι πλέον προφανές ότι η Τουρκία επιδιώκει να επιβάλει τον δικό της «Νόμο» και να αποσπάσει οφέλη ακόμη και εδαφικά πριν ακόμη καν ξεκινήσει μια ουσιαστική διαπραγμάτευση μεταξύ των δυο πλευρών.<br /><br />Η Τουρκία περισσότερο από ποτέ δείχνει ότι ασφυκτιά με την «γεωγραφία» και τα σύνορα της Λωζάννης, η αλλαγή των οποίων όμως δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο, παρά είτε με την οικειοθελή παράδοση της μιας πλευράς στην άλλη, είτε με πόλεμο.<br /><br />Για την Ελλάδα παρά τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν ήδη από την εποχή του Ελσίνκι (1999) με το κεμαλικό τότε καθεστώς, και κυρίως στην πρώτη δεκαετία της διακυβέρνησης Ερντογάν, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στο ελάχιστο παραχώρηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, στον βωμό μιας υποτιθέμενης «μακράς ειρήνης» με την Τουρκία.<br /><br />Οι προσπάθειες με τις διερευνητικές δεν έχουν οδηγήσει πουθενά ,αντιθέτως εχουν φορτωθεί με θέματα που εμποδίζουν κάθε ειλικρινή προσπάθεια. Σε ανώτατο επίπεδο συνεχίζει να υπάρχει η καχυποψία και η τουλάχιστον ψυχρή σχέση μεταξυ Μητσοτάκη -Ερντογάν που εμποδίζει επισης την ύπαρξη σοβαρών διαύλων επικοινωνίας . Και προς το παρόν άλλα «εργαλεία» δεν φαίνεται να υπάρχουν …<br /><br />Η Τουρκία είναι σαφές ότι επιδιώκει τουλάχιστον να ακρωτηριάσει κάθε φιλοδοξία της Ελλάδας για άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Εξάλλου η «μη ένταση» έχει «αγοραστεί» ακριβά από την Ελλάδα, καθώς πρακτικά έχουν ανασταλεί ακόμη και επιστημονικές έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου λόγω των τουρκικών απειλών, με πιο χαρακτηριστικό δείγμα την περίπτωση του Nautical Geo το οποίο παρενοχλήθηκε όταν επιχείρησε να κάνει απλές έρευνες αποτύπωσης του βυθού εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων επι της μη οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας ανατολικά της Σητείας, έρευνες που έκτοτε δεν έχουν επαναληφθεί και κυρίως δεν έχουν προγραμματισθεί ούτε για ολόκληρη την διαδρομή που θα ακολουθήσει ο East Med ,μεταξύ της Κρήτης και της Κυπρου..<br /><br />Οι τελευταίες δηλώσεις Τσαβούσογλου και Ακάρ με εμμονή στο θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου ,που αυθαίρετα συνδέεται με την ελληνική κυριαρχία επι των νησιών και η καθημερνή σχεδόν επίδειξη …ενδιαφέροντος από τούρκους αξιωματούχους για την ευημερία του ελληνικού λαού ,που θα «πληρώσει πανάκριβους εξοπλισμούς» ,δείχνουν ότι η Τουρκία θέλει να εξασφαλίσει την πλήρη φιλανδοποίηση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου , οπου θα έχει καλυμμένα τα νώτα της έναντι ενός αφοπλισμένου γείτονα ο οποίος απλώς θα δέχεται τις προσταγές της Άγκυρας. Και επίσης δείχνει πόσο προβληματίζουν την τουρκική πλευρά οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος, που πλέον δεν θα αφήνουν «ελεύθερο γήπεδο» στον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Όμως με την ίδια συζήτηση, επιχειρείται να ανοίξει εμμέσως και παλι θέμα αναθεώρησης («επικαιροποίησης» όπως το αποκαλούν οι Τουρκοι) της Συνθήκης της Λωζάννης το οποίο αν και επισήμως έχει αποσυρθεί από τις ομιλίες του Τ. Ερντογάν ,παραμένει στην ατζέντα της τουρκικής ηγεσίας.<br /><br />Ο Υπουργός Αμυνας Χ. Ακαρ κατήγγειλε προχθές την Ελλάδα ότι παραβιάζει την Λωζάννη, ενώ ο κ.Τσαβούσογλου ήταν ακόμη πιο σαφής. Στην συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό TV24 αφου έθεσε θέμα κυριαρχίας των νησιών που δεν είναι αποστρατικοποιημένα, πρόσθεσε ότι η Ελλάδα εφόσον παραβιάζει την Λωζάννη, δεν μπορεί να την επικαλείται ούτε να κάνει πως «πανικοβάλλεται όταν υπάρχει συζήτηση στην Τουρκία για «επικαιροποίηση» της Λωζάννης», σπεύδοντας να διευκρινήσεις ότι ο ίδιος «δεν εννοεί με αυτή την δήλωση ότι πρέπει να γίνει αυτή η επικαιροποίηση..».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι δυσοίωνες προοπτικές των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ η Άγκυρα «σκαλίζει» και πάλι τη Λωζάννη

Νίκος Μελέτης Η περίοδος «μη κρίσης» που χαρακτήρισε τους τελευταίους μήνες του 2021 στα ελληνοτουρκικά, κάθε άλλο πρέπει να οδηγεί σε εφησυ...

Διαβάστε την συνέχεια

F-16C/D Block 50: Ήρθε η ώρα τους… για SNIPER και τα LINK 16 άλλη μια καθυστέρηση.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/F-16-Block-50-HARM-790x400.jpg" width="771" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />F-16 Block 50: Το αίσιο τέλος άλλου ενός -άσκοπου- Μαραθωνίου; Τα υπερπολύτιμα συστήματα και όπλα που φέρνει το πρόγραμμα με σημαντική καθυστέρηση, αποκλειστικά ελληνικής υπαιτιότητας. Όπως όλα δείχνουν, η “περιπέτεια” της έγκρισης του εκσυγχρονισμού των 38 ελληνικών F-16C/D Block 50 στο επίπεδο Block 50M (ή Block 50++ Advanced) φτάνει μετά από σχεδόν δύο χρόνια παλινωδιών, στο τέλος της. Πρόκειται για μία πραγματικά αδικαιολόγητη καθυστέρηση από τη στιγμή που δεν είχε αφενός καμία λογική βάση και αφετέρου γιατί υποτίθεται ότι βασίστηκε σε μία εκτίμηση κόστους, το οποίο κρίθηκε υπερβολικό. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν επίσημο, αλλά εκτιμώμενο, περιλαμβάνοντας όπως θα δούμε (ξανά…) εξαιρετικά κρίσιμα συστήματα και όπλα για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ. Και τελικά θα στερήσει κρίσιμα συστήματα από τις Ένοπλες Δυνάμεις συνολικά.<br /><br />Το πραγματικό πρόβλημα εντοπίζεται λοιπόν σε τρία δεδομένα:<br /><br />1. Το πρώτο είναι ότι στο κόστος, που κρίθηκε υπερβολικό, περιλήφθηκαν συστήματα ανταλλαγής δεδομένων (LINK 16) για άλλες πλατφόρμες (επίγειες, θαλάσσιες και εναέριες), που καθιστούν την ανταλλαγή δεδομένων στοχοποίησης από το στόλο των Viper και των εκσυγχρονισμένων Block 50M και ασφαλή και άκρως αποτελεσματική. Τα εκσυγχρονισμένα F-16 και των δύο εκδόσεων δηλαδή σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα, μέσω των αναβαθμισμένων LINK 16 που θα φέρουν, θα μπορούν να προσβάλουν στόχους στον αέρα και στο έδαφος, λαμβάνοντας στοιχεία στοχοποίησης και από άλλες πλατφόρμες.<br /><br />Τα F-16C/D Block 52+ Advanced παρά το γεγονός ότι διέθεταν LINK 16, μπορούσαν να κατευθύνουν όπλα μόνο με τους δικούς τους αισθητήρες. Μπορούσαν (και μπορούν) να εκτοξεύσουν δηλαδή πυραύλους αέρος – αέρος ΑΙΜ-120C5/C7 AMRAAM εναντίον στόχων μόνο υπό την καθοδήγηση του ραντάρ τους. Όχι αξιοποιώντας (cooperative engagement) στοιχεία στοχοποίησης από άλλες πλατφόρμες (π.χ. ΑΣΕΠΕ). Η αλλαγή του δεδομένου αυτού σημαίνει ότι τα νέα εκσυγχρονισμένα F-16 και των δύο εκδόσεων θα μπορούν να εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες ακόμη και του νέου AIM-120D AMRAAM. Ενός όπλου νέας γενιάς με ακτίνα μεγαλύτερη των 120 χιλιομέτρων!<br /><br />Επίσης στο -κατ’ εκτίμηση- κόστος, που επαναλαμβάνουμε κρίθηκε υψηλό, περιλαμβάνονταν και 30 προηγμένα ατρακτίδια στοχοποίησης από μεγάλα ύψη και αποστάσεις, που παράλληλα καθιστούν τα μαχητικά που τα χρησιμοποιούν και πλατφόρμες ISR (Intelligence, Surveilance, Reconnaissance), τύπου SNIPER (ή SNIPER XR, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί)… Και τα δύο αυτά συστήματα (Targeting pods και τερματικά LINK 16) είναι πολλαπλασιαστές ισχύος για ευνόητους λόγους, για τον στόλο των ελληνικών F-16 συνολικά. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται επιχειρησιακά…<br /><br />2. Το δεύτερο δεδομένο είναι η σημαντική καθυστέρηση που σημειώνεται στην απόκτηση κρίσιμων όπλων. Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα η Πολεμική Αεροπορία φέρεται να έχει ζητήσει τιμές και διαθεσιμότητα (P&A) για δύο άκρως αναγκαία αερομεταφερόμενα όπλα για την ελληνική άμυνα. Τους πυραύλους αντι-ραντάρ AGM-88E AARGM ακτίνας 120 και πλέον χιλιομέτρων (ανάλογα με την ταχύτητα και το ύψος εκτόξευσης) και τους αντιπλοϊκούς AGM-84 Harpoon. Αν και ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα γνωστό, σε σχετικό αφιέρωμα του Hellas Journal που αναδημοσίευσε το DP, αναφερόταν ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι θετική στην αποδέσμευση αυτών των δύο όπλων στην Ελλάδα.<br /><br />Κατά πάσα πιθανότητα επομένως, αυτά θα συμπεριληφθούν στην ελληνική LOR για τον εκσυγχρονισμό των Block 50. Με β’αση τουλάχιστον το προαναφερθέν δημοσίευμα. Για τους AARGM (έχουν παραγγελθεί από το USN, την ιταλική και τη γερμανική Αεροπορία…), το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα παραγγελθούν πύραυλοι νέας κατασκευής, αλλά θα εκσυγχρονιστούν οι ήδη διαθέσιμοι AGM-88B HARM στο επίπεδο -Ε. Για να δώσουμε μία εκτίμηση κόστους, σύμφωνα με το Defence24.com το Ναυτικό των ΗΠΑ θα δαπανήσει 94,8 εκατ. δολάρια για να αναβαθμίσει το επίπεδο -Ε AARGM, 127 παλιότερους HARM -B (Block 5).<br /><br />Όσο για τους αερομεταφερόμενους Harpoon των 200 τουλάχιστον χιλιομέτρων, ούτε λόγος να γίνεται… Αρκεί να λάβει υπόψη κανείς ότι τα όπλα αυτά θα μετέτρεπαν σε θανάσιμες πλατφόρμες και τα τέσσερα εκσυγχρονισμένα P-3H του Πολεμικού Ναυτικού…<br /><br />3. Το τρίτο δεδομένο είναι ότι οι δυνατότητες που θα αποκτήσουν τα F-16C/D Block 50 θα έπρεπε παράλληλα να αποδοθούν και στα παλιότερα Block 30. Για πολλούς λόγους που το DP έχει επανειλημμένα αναφέρει και εξηγήσει. Είναι πραγματικά κρίμα που η ελληνική πλευρά, αφενός αρνείται να εκσυγχρονίσει και τα Block 30 κι αφετέρου καθυστέρησε τόσο πολύ να διεκπεραιώσει την απόφαση εκσυγχρονισμού των Block 50, περιλαμβάνοντας σε αυτή τα όπλα και τα συστήματα που προαναφέραμε.<br /><br />Μια απόφαση που με εκτιμώμενο κόστος χαμηλότερο του ενός δισ. δολαρίων, καθιστά 122 μαχητικά ΑΠΟΛΥΤΑ αξιόμαχα για τα επόμενα 20 περίπου χρόνια… Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε: Πόσα χρήματα θα απαιτούνταν για να αντικαταστήσουμε έστω τα μισά από αυτά τα αεροσκάφη αν υποτεθεί ότι τα αφήσουμε τελικά να απαξιωθούν; Ούτε καν αυτόν τον απλό υπολογισμό δεν μπορούμε να κάνουμε.<br /><br />Τελώντας εν αναμονή σημαντικών εξελίξεων, θα χαρούμε πολύ να δούμε όλα τα παραπάνω να υλοποιούνται. Έστω και με σημαντική καθυστέρηση και με την προτροπή να περιληφθούν στην ελληνική LOR και τα 32 (επίσης υπερπολύτιμα) F-16C/D Block 30.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

F-16C/D Block 50: Ήρθε η ώρα τους… για SNIPER και τα LINK 16 άλλη μια καθυστέρηση.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη F-16 Block 50: Το αίσιο τέλος άλλου ενός -άσκοπου- Μαραθωνίου; Τα υπερπολύτιμα συστήματα και όπλα που φέρνει το πρ...

Διαβάστε την συνέχεια