Εξαγωγή πολέμου στην Αφρική

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/bc247611afebf864e064ec218b1c99cf_UKRAINE-CRISIS-RUSSIA-AFRICA-1-960x600-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/bc247611afebf864e064ec218b1c99cf_UKRAINE-CRISIS-RUSSIA-AFRICA-1-960x600-1.jpg" width="747" /></a><br /><br />Της <b>Ευρυδίκης Μπερσή</b><br />Ποιος θα φταίει αν τα ουκρανικά και τα ρωσικά σιτηρά δεν φθάσουν φέτος στις αγορές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, και αν τα ρωσικά λιπάσματα λείψουν από τους Αφρικανούς αγρότες την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, εκτοξεύοντας τις τιμές εισαγόμενων και εγχώριων ειδών διατροφής στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου;<br /><br />Δύση και Ρωσία δίνουν εντελώς διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, ενώ οι ταυτόχρονες, ανταγωνιστικές περιοδείες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στην Αφρική περιγράφουν με εύγλωττο τρόπο αυτή τη διελκυστίνδα. Μια διελκυστίνδα με γεωπολιτικές προεκτάσεις, καθώς η Ρωσία βρίσκει την ευκαιρία να συσφίγξει τις σχέσεις της με μια σειρά αφρικανικών χωρών που παλαιότερα βρίσκονταν υπό την επιρροή της Ευρώπης.<br /><br />Ο Λαβρόφ υποστήριξε ότι η αναταραχή που βιώνει η Αφρική στις αγορές βασικών ειδών διατροφής οφείλεται κατ’ αρχάς στον εγωισμό της Δύσης στη διάρκεια της πανδημίας και εν συνεχεία στις κυρώσεις που επέβαλαν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ στη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Οι συμφωνίες που υπεγράφησαν την περασμένη Παρασκευή στην Κωνσταντινούπολη θεωρητικά θα «ξεκλειδώσουν» τις εξαγωγές από την Ουκρανία και τη Ρωσία, χαμηλώνοντας τις διεθνείς τιμές και μετριάζοντας τις καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για πολλές αφρικανικές χώρες.<br /><br />Αλλά ο κόσμος κρατάει την ανάσα του για το αν οι συμφωνίες αυτές θα υλοποιηθούν στην πράξη. Ολες οι εμπλεκόμενες χώρες (Ουκρανία, Ρωσία, Τουρκία) φαίνεται να συμφωνούν για την επανέναρξη των ουκρανικών εξαγωγών από τρία λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, όμως δεν υπάρχει καμία κινητικότητα γύρω από τη δεύτερη, παράλληλη συμφωνία για την άρση δυτικών κυρώσεων που δυσχεραίνουν τις ρωσικές εξαγωγές σιτηρών και λιπασμάτων.<br /><br />Το μήνυμα του Λαβρόφ προς τους Αφρικανούς ηγέτες ήταν διπλό. Από τη μία τους διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα κάνει τα πάντα για να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της, κλείνοντας το μάτι στις φιλικές χώρες ότι δεν πρόκειται να στερηθούν ρωσικά είδη διατροφής, λιπάσματα και ενέργεια.<br /><br />Και από την άλλη επέμεινε ότι αν κάτι πάει στραβά, δεν θα είναι ευθύνη της Ρωσίας. Το λακωνικό τηλεγράφημα της Παρασκευής, που δημοσιεύθηκε από το ρωσικό πρακτορείο Tass, σύμφωνα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Ενωση εξακολουθεί να κρατάει παγωμένους τους λογαριασμούς ρωσικών εταιρειών λιπασμάτων και να προχωρεί σε κατασχέσεις ρωσικών λιπασμάτων σε ευρωπαϊκά λιμάνια ήταν στην ουσία μια προειδοποίηση.<br /><br />Από το Καμερούν, ο Εμανουέλ Μακρόν χαρακτήρισε τα ρωσικά επιχειρήματα «ανοησίες». «Σκοπός των ευρωπαϊκών κυρώσεων είναι να σταματήσουν την επίθεση της Ρωσίας απέναντι στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, όχι να τιμωρήσουν τους Αφρικανούς», είπε ο Γάλλος πρόεδρος υποσχόμενος γαλλική βοήθεια για επενδύσεις στον αγροτικό κλάδο στην Αφρική, ώστε να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή τροφίμων. Η υπόσχεση για βοήθεια σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον γεωργικό τομέα πρέπει να ακούστηκε ως μικρή παρηγοριά σε χώρες που δεν έχουν περιθώρια αναμονής και στις οποίες οι αντικειμενικές συνθήκες εμποδίζουν την υιοθέτηση πρακτικών βιομηχανικής γεωργίας.<br /><br />Στο Καμερούν, ο Γάλλος πρόεδρος υποσχέθηκε επίσης επανεξέταση του αποικιακού παρελθόντος της Γαλλίας, ως έμπρακτη απάντηση στην αντι-αποικιακή ρητορική της Ρωσίας. Βασιζόμενος στο πλούσιο παρελθόν σοβιετικής υποστήριξης προς εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε πολλές αφρικανικές χώρες, ο Λαβρόφ επένδυσε την περιοδεία του με επιχειρήματα υπέρ ενός «πολυπολικού κόσμου», κατηγορώντας τη Δύση ότι πιέζοντας τις αφρικανικές χώρες να ευθυγραμμιστούν με τη δυτική στάση στο θέμα της Ουκρανίας επιδιώκει την επιστροφή σε συνθήκες αποικιακού ελέγχου.<br /><br />«Παρά τις άνευ προηγουμένου πιέσεις, οι φίλοι μας δεν συμμετέχουν στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Μια τέτοια ανεξάρτητη στάση αξίζει τον σεβασμό»ν ανέφερε ο Λαβρόφ σε άρθρο που δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα σε σειρά αφρικανικών εφημερίδων.<div><br />Οι μισθοφόροι της Βάγκνερ<br /><br />Η Ρωσία, βέβαια, φτιάχνει τις δικές της ντε φάκτο αποικίες στην Αφρική, ξεκινώντας από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, μια χώρα της οποίας το καθεστώς εξαρτάται απολύτως για την επιβίωσή του από τη ρωσική στήριξη. Η ρωσική εταιρεία μισθοφόρων Βάγκνερ έχει παρουσία σε δεκαοκτώ αφρικανικές χώρες, ενώ πρόσφατα πέρασε και το Μάλι στη ρωσική επιρροή.<br /><br />Αλλες, ισχυρότερες χώρες, όπως η Αίγυπτος, η Αιθιοπία και η Ουγκάντα, όλες σταθμοί της περιοδείας του Λαβρόφ, παίζουν σε δύο ταμπλό, εξισορροπώντας δυτικές και ρωσικές επιρροές. Η Αίγυπτος συνεχίζει να είναι η τρίτη σημαντικότερη αποδέκτρια αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας, ενώ ο Αιγύπτιος πρόεδρος Σίσι συνομίλησε με τον Τζο Μπάιντεν κατά την πρόσφατη περιοδεία του τελευταίου στη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, ο Σίσι μόλις εγκαινίασε την κατασκευή του πρώτου αιγυπτιακού σταθμού πυρηνικής ενέργειας με ρωσική χρηματοδότηση 25 δισ. δολαρίων, έργο που χαρακτηρίστηκε το σημαντικότερο κοινό πρότζεκτ Ρωσίας – Αιγύπτου από την κατασκευή του φράγματος του Ασουάν.<br /><br />Η Ρωσία και η Κίνα επιδιώκουν να εντάξουν τις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου και της Αφρικανικής Ενωσης σε μια ζώνη που θα συναλλάσσεται σε άλλα νομίσματα, πλην ευρώ και δολαρίου, ώστε να απαλλαγούν από έναν ισχυρό μοχλό δυτικής επιρροής. Οι αφρικανικές χώρες βλέπουν με τρόμο έναν άλλον τέτοιο μοχλό, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο μπορεί να χρειαστεί να καταφύγουν, καθώς η διεθνής κρίση στενεύει με γρήγορους ρυθμούς τα δημοσιονομικά τους περιθώρια.<br /><br />Σε αυτή την περίπτωση, το παιχνίδι θα δυσκολέψει και δεν είναι καθόλου βέβαιο πόσο χρήσιμες θα φανούν οι ρωσικές υποσχέσεις. Αντιθέτως, για τη Ρωσία τα οφέλη είναι σαφή όπως έδειξε η αποχή δεκάδων αφρικανικών χωρών από το ψήφισμα στον ΟΗΕ για την καταδίκη της ρωσικής εισβολής.<br /><br />Για τη Μόσχα, η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Πούτιν στο Ιράν, όπου συναντήθηκε και με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, τα 13.000 χιλιόμετρα που διήνυσε ο Σεργκέι Λαβρόφ στην αφρικανική περιοδεία του και το ταξίδι του Ούγγρου υπουργού Εξωτερικών στη Μόσχα, όπου έλαβε υποσχέσεις για προνομιακή μεταχείριση στον τομέα της ενέργειας, έχουν έναν κοινό στόχο: να δείξουν ότι τα περί ρωσικής απομόνωσης είναι ιστορίες για δυτική κατανάλωση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εξαγωγή πολέμου στην Αφρική

Της Ευρυδίκης Μπερσή Ποιος θα φταίει αν τα ουκρανικά και τα ρωσικά σιτηρά δεν φθάσουν φέτος στις αγορές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική ενεργειακή πολιτική: Δύσκολες εξισώσεις, εξαρτήσεις, σκοτεινά σημεία, εκβιασμοί.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/han.png"><img height="395" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/han.png" width="754" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Οι εξαρτήσεις γεννούν τρωτότητες που οδηγούν σε απώλειες διαπραγματευτικής ισχύος. Για να αντισταθμιστούν αυτές οι απώλειες, απαιτούνται κινήσεις διαφοροποίησης και απεξάρτησης, που θα πρέπει όμως να καταλήγουν σε ένα νέο πλαίσιο βιώσιμων ισορροπιών. <br /><br />Ειδικά στον χώρο της ενέργειας, όλα θα πρέπει, στο τέλος της ημέρας, να είναι οικονομικώς βιώσιμα. Την ίδια ώρα, βέβαια, δεν υπάρχει ενεργειακός εφοδιασμός χωρίς κινδύνους («no such thing as a risk-free energy supply», έγραφε το Gzero στις 21 Ιουλίου) αλλά ούτε και ενέργεια χωρίς πολιτικές προεκτάσεις («all energy is political», δήλωνε ο Raad Alkadiri του Eurasia Group).<br /><br />Η – ενεργειακά απολύτως εξαρτημένη από το εξωτερικό – Τουρκία πορεύεται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με το περιβάλλον Ερντογάν να επιδίδεται συχνά σε μεγαλόστομες εξαγγελίες, πίσω από τις οποίες ωστόσο κρύβονται ελλείψεις, εξαρτήσεις, εκβιασμοί, επιχειρούμενες «πειρατείες» (σε βάρος Ελλάδας – Κύπρου) και… δύσκολες εξισώσεις. <br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν καταναλώνει περί τα 45 με 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, και πληρώνει συνολικά κάθε χρόνο για την ενέργεια που εισάγει πάνω από 40 δισεκατομμύρια δολάρια. Όλα αυτά ως και πέρυσι (διότι το 2022 μένει να φανεί πόσο διαφορετικό θα είναι).<br /><br />Η Άγκυρα έχει όμως παράλληλα τα περασμένα χρόνια επενδύσει συνολικά πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια και σε πλοία ερευνών για υδρογονάνθρακες, με αποτέλεσμα πλέον να έχει στη διάθεσή της δύο πλοία σεισμικών ερευνών (Oruç Reis, Barbaros Hayrettin Paşa) και τέσσερα πλωτά γεωτρύπανα (Fatih, Kanuni, Yavuz, Abdülhamid Han). <br /><br />Το τελευταίο της απόκτημα, το γεωτρύπανο Abdülhamid Han, πρόκειται να σαλπάρει για την ανατολική Μεσόγειο, από τη Μερσίνη, στις 9 Αυγούστου, όπως έχει ανακοινώσει ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, με τα τουρκικά ΜΜΕ να θεωρούν δεδομένο ότι το «Αμπντουλχαμίτ» θα κινηθεί παρανόμως εντός της κυπριακής ΑΟΖ (για «…drilling operation near the island of Cyprus», μιλάει χαρακτηριστικά η Daily Sabah). <br /><br />Παρά τις προαναφερθείσες επενδύσεις ωστόσο, και τις παράνομες έρευνες που τις έχουν διαδεχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, η Άγκυρα δεν έχει καταφέρει πρακτικά, προς το παρόν, να αξιοποιήσει/εκμεταλλευτεί/αναπτύξει δικά της κοιτάσματα. <br /><br />Η τουρκική ηγεσία έχει «γιορτάσει» τον εντοπισμό κοιτασμάτων τα τελευταία δύο χρόνια στην τουρκική υφαλοκρηπίδα στη Μαύρη Θάλασσα (Sakarya, Amasra, Turkali), ωστόσο τα εν λόγω κοιτάσματα ακόμη δεν έχουν αρχίσει να «δίνουν» ενέργεια. <br /><br />Πρώτο στη σειρά, το Sakarya πρόκειται, πάντοτε σύμφωνα με την Άγκυρα, να αρχίσει να «δίνει» το 2023.<br /><br />Αναλυτές όπως ο David O’Byrne του Al-Monitor υπογραμμίζουν, ωστόσο, πως τα πρώτα χρόνια η παραγωγή από το συγκεκριμένο κοίτασμα δεν θα ξεπερνά τα περίπου 3,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως. <br /><br />Σκιές <br /><br />Η τουρκική ηγεσία έχει φροντίσει, από την πλευρά της, να «ντύσει» με μεγάλες προσδοκίες το ενεργειακό της πρόγραμμα, πλην όμως εξακολουθούμε να μιλάμε για ένα πρόγραμμα το οποίο συνοδεύεται από… σκιές υπό μορφή ερωτημάτων. Η απροθυμία της Τουρκίας να μοιραστεί σχετικά στοιχεία με τον έξω κόσμο («…Turkey had been slow to share data with the global community and resources have not been subject to an international audit…», γράφει ο O’Byrne) εκ των πραγμάτων γεννά ερωτήματα, ενώ παράλληλα ερωτήματα συνοδεύουν και το «από εδώ και πέρα» της ανάπτυξης των όποιων τουρκικών κοιτασμάτων. <br /><br />Ενδεικτικό το σχετικό απόσπασμα άρθρου από τον ιστοχώρο Al-Monitor: «Η Τουρκία θα χρειαστεί να εξασφαλίσει κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές για να επιτύχει αυτούς τους στόχους […] Το μεγαλύτερο μέρος της επένδυσης θα πρέπει να αντληθεί από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που απαιτούν τεχνική και εμπορική διαφάνεια. Αυτό μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για την τουρκική διοίκηση.»<br /><br />Με ποιον θα συνεργαστεί, λοιπόν, η τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου TPAO προκειμένου να αναπτύξει τα δικά της κοιτάσματα; Αρκούν οι τεχνικού τύπου συμπράξεις με την Schlumberger, την Subsea 7 ή την SOCAR; <br /><br />Ενδιαφέροντα όσα υποστηρίζει σχετικά ο Wayne Ackerman σε πρόσφατη ανάλυσή του για Middle East Institute: «Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να διευκολύνουν επενδύσεις σχετικές με το φυσικό αέριο στη Μαύρη Θάλασσα, στηρίζοντας έτσι την τουρκική fast-track ανάπτυξη, μειώνοντας την τουρκική κατανάλωση ρωσικού αερίου και επιτρέποντας σε μεγαλύτερες ποσότητες αερίου από το Αζερμπαϊτζάν να φτάσουν στην ευρωπαϊκή αγορά.»<br /><br />Το μέλλον, σε κάθε περίπτωση, διαγράφεται αβέβαιο, όχι μόνο ενεργειακά αλλά και εκλογικά, με την Τουρκία να ξεχωρίζει άλλωστε ως μία από τις πολλές χώρες που αναμένεται να επιστρέψουν στις κάλπες τους επόμενους μήνες (βλ. Ισραήλ, Ιταλία, Πακιστάν, ΗΠΑ κ.ά.). Οι όποιες αβεβαιότητες, μάλιστα, ενισχύονται στην σκιά όσων έχουν προηγηθεί… <br /><br />Παρασκήνιο… εκβιασμών στις σχέσεις με Ρωσία και Ιράν<br /><br />Βλαντιμίρ Πούτιν, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Εμπραχίμ Ραΐσι συναντήθηκαν στην Τεχεράνη στις 19 Ιουλίου, σε φαινομενικώς καλό κλίμα, ανταλλάσσοντας χειραψίες και χαμόγελα… για να τους δει η Δύση. <br /><br />Στο παρασκήνιο ωστόσο, Ρωσία, Τουρκία και Ιράν έχουν βρεθεί παράλληλα τους περασμένους μήνες να ανταλλάσσουν… πιέσεις με εκβιαστική διάθεση. <br /><br />Μόλις τον περασμένο Ιανουάριο, το Ιράν είχε κλείσει για περίπου τρεις εβδομάδες τις στρόφιγγες διακόπτοντας τις ροές φυσικού αερίου προς την Τουρκία, η οποία Τουρκία καλύπτει όμως μέσω του Ιράν περίπου το 16% των αναγκών της σε φυσικό αέριο. <br /><br />Αλλά και πιο πρόσφατα, τον περασμένο Μάιο, η Ρωσία αποφάσισε να διακόψει για δέκα ημέρες τις ροές φυσικού αερίου προς την Τουρκία μέσω του αγωγού Blue Stream, επικαλούμενη… εργασίες συντήρησης, όπως θα έκανε δηλαδή μερικές εβδομάδες αργότερα και με τον αγωγό Nord Stream 1 προς τη Γερμανία. <br /><br />Το εντυπωσιακό στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι, βέβαια, οι ίδιες οι εργασίες συντήρησης που όντως γίνονται ανά διαστήματα, αλλά το γεγονός ότι η ρωσική πλευρά ενημέρωσε τους Τούρκους για την επικείμενη διακοπή στις ροές μέσω του Blue Stream μόλις δύο 24ωρα προτού εκείνες διακοπούν, όπως σημειώνει ο David O’Byrne. Πρώην στέλεχος της τουρκικής κρατικής BOTAŞ χαρακτηρίζει την εν λόγω κίνηση από την πλευρά της Ρωσίας «πρωτοφανή». <br /><br />Κατά… σύμπτωση, την ίδια περίοδο οι Τούρκοι δέχονταν πιέσεις από τη Δύση προκειμένου να αποσύρουν τα εμπόδια που είχαν θέσει στη νατοϊκή προοπτική Φινλανδίας και Σουηδίας, εμπόδια τα οποία όμως η ρωσική πλευρά θα ήθελε να τα βλέπει να παραμένουν. <br /><br />Σημαντική σημείωση: η Τουρκία εισάγει περίπου το 45% της φυσικού αερίου που καταναλώνει από τη Ρωσία, και περίπου το 60% του ρωσικού αερίου που καταλήγει στην Τουρκία περνά μέσα από τον αγωγό Blue Stream, ενώ με καύσιμο το φυσικό αέριο η Τουρκία παράγει περίπου το 35% του ηλεκτρισμού που καταναλώνει. <br /><br />«Σκοτεινά» σημεία <br /><br />Ο O’Byrne εστιάζει, ωστόσο, και σε μια σειρά από άλλα «σκοτεινά» σημεία των ρωσοτουρκικών ενεργειακών δεσμών, για τα οποία δεν θα δούμε να γράφονται πολλά στα κρατικώς ελεγχόμενα τουρκικά και ρωσικά ΜΜΕ, όπως σημειώνει. Υποστηρίζει ότι από τα λίγα που έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά, η τουρκική BOTAŞ φαίνεται πως «αναγκάστηκε» να υπογράψει πέρυσι ένα νέο συμβόλαιο για τις μεταφορές ρωσικού φυσικού αερίου μέσω του αγωγού Turk Stream με όρους όμως χειρότερους για την Τουρκία από εκείνους του προηγούμενου συμβολαίου (που έληγε τον Δεκέμβριο του 2021).<br /><br />Ο O’Byrne υπενθυμίζει πως η Gazprom είχε διακόψει απροειδοποίητα τις ροές προς την Τουρκία και παλαιότερα, το 2014 για παράδειγμα, σε μια περίοδο κατά την οποία η Μόσχα ασκούσε πιέσεις υπέρ της κατασκευής του αγωγού Turk Stream. <br /><br />Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, από το φθινόπωρο του 2020 και έπειτα, έχει αναδυθεί στην τουρκική επικαιρότητα και μια άλλη… κατασκοπική υπόθεση, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η τουρκική εταιρεία Bosphorus Gaz. <br /><br />Υψηλόβαθμα στελέχη της Bosphorus Gaz, που είχε τα κεντρικά της στην Κωνσταντινούπολη, είχαν συλληφθεί τον Οκτώβριο του 2020 με την κατηγορία «ότι παρέδωσαν σε στελέχη εταιρείας ενέργειας του εξωτερικού εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικές με τις εισαγωγές ενέργειας της Τουρκίας, προς όφελος του ξένου ενεργειακού κολοσσού», όπως έγραφε τότε σε δημοσίευμά της η Daily Sabah. Σύμφωνα με το Al-Monitor, τις εν λόγω πληροφορίες είχαν καταφέρει να τις αποκτήσουν δωροδοκώντας στελέχη της τουρκικής κρατικής BOTAŞ. <br /><br />Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: πλειοψηφικό μερίδιο στην Bosphorus Gaz κατείχε άλλοτε, ως το 2018, η ρωσική Gazprom. Έτερη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: λίγο προτού σκάσει αυτό το σκάνδαλο στην Τουρκία, η TPAO είχε ανακοινώσει την ανακάλυψη του κοιτάσματος Sakarya στη Μαύρη Θάλασσα…<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική ενεργειακή πολιτική: Δύσκολες εξισώσεις, εξαρτήσεις, σκοτεινά σημεία, εκβιασμοί.

Γιώργος Σκαφιδάς Οι εξαρτήσεις γεννούν τρωτότητες που οδηγούν σε απώλειες διαπραγματευτικής ισχύος. Για να αντισταθμιστούν αυτές οι απώλειες...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυτικά Βαλκάνια: Τα ανοιχτά μέτωπα και η στάση της Αθήνας

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/balkans1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="357" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/balkans1.jpg" width="740" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Η ένταση που προξενήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο βόρειο Κόσοβο, παρά την ταχεία και πυροσβεστική επέμβαση των δυτικών δυνάμεων, αποτελεί ένα παράδειγμα της εξέλιξης την οποία είναι δυνατόν να λάβει ένα από τα πολλαπλά ανεπίλυτα και πολλαπλά μέτωπα των Δυτικών Βαλκανίων.<br /><br />Κατά ορισμένους αναλυτές η κρίση εδράζεται σε σημαντικό βαθμό στην προσπάθεια του προέδρου της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς αλλά και των Αρχών του Κοσόβου να υπενθυμίσουν ότι οι διαφορές ανάμεσα στο Βελιγράδι και στη (διεθνώς μερικώς αναγνωρισμένη) οντότητα που εκπροσωπεί η Πρίστινα απέχουν πολύ από το να επιλυθούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.<br /><br />Η ρωσική παρέμβαση στο Βελιγράδι παρουσιάζεται συχνά από τα δυτικά ΜΜΕ ως βαρύνουσα, ωστόσο η οικονομική πραγματικότητα υποδηλώνει πως ο διεθνής παράγοντας με τη μεγαλύτερη επιρροή στη σερβική πρωτεύουσα είναι το Πεκίνο, το οποίο ακολουθεί πολύ διαφορετική τακτική. Η Αθήνα με διάφορους τρόπους έχει επιχειρήσει να βοηθήσει τις δύο πλευρές στην προσπάθεια που κάνουν να συνεννοηθούν, αναβαθμίζοντας την ίδια στιγμή τη συνεργασία της με το Κόσοβο.<br /><br />Βέβαια, οι παροικούντες τη διπλωματική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι σχέσεις της Αθήνας με την Πρίστινα περνούν μέσα από τα Τίρανα και τις ελληνοαλβανικές διαφορές, με προεξάρχουσα –για την ελληνική πλευρά– την προστασία της εθνικής μειονότητας και την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.<br /><br />Η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας με την Ε.Ε. θα δώσει περιθώριο για την επίλυση των διμερών διαφορών, ενώ θετική θεωρείται και η προ ολίγων ημερών ορκωμοσία του νέου προέδρου της Αλβανίας Μπαϊράμ Μπεγκάι, καθώς ένα από σταθερά επιχειρήματα της αλβανικής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Εντι Ράμα ήταν ότι ο προκάτοχός του Ιλίρ Μέτα αρνιόταν πεισματικά οποιαδήποτε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα, στάση που άλλωστε έκανε τακτικά γνωστή μέσω συνεντεύξεών του σε τουρκικές εφημερίδες, ακόμα και την παραμονή της αποχώρησής του.<br /><br />Τα «success stories» των Δυτικών Βαλκανίων περιορίζονται στη Βόρεια Μακεδονία, η οποία, μετά την επίλυση της ονοματολογικής διαφοράς με την Ελλάδα διά της συμφωνίας των Πρεσπών, ομαλοποιεί τις σχέσεις της και με τη Βουλγαρία, γεγονός το οποίο άνοιξε πριν από λίγες ημέρες τον δρόμο για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., μάλιστα με την κοινοβουλευτική κύρωση της συμφωνίας ανάμεσα στα Σκόπια και στη Σόφια.<br /><br />Η ερμηνεία της πρόσφατης κρίσης στα διοικητικά σύνορα Σερβίας – Κοσόβου ως ενδεικτικής των κινδύνων διάχυσης της σύγκρουσης Ρωσίας – Ουκρανίας δι’ αντιπροσώπων στα Βαλκάνια είναι μάλλον παρακινδυνευμένη. Αντιθέτως η κατάσταση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη υπενθυμίζει ότι ο κίνδυνος παραμένει υπαρκτός. Οι συμφωνίες του Ντέιτον (1995) έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, καθώς το ομοσπονδιακό σχήμα δεν έχει λειτουργήσει, με τις οντότητες που συνθέτουν το κράτος της Βοσνίας να κρατούν την αυτονομία τους.<br /><br />Η μία από αυτές, η Σερβική Δημοκρατία, έχει αποδεδειγμένα πολύ στενές σχέσεις με τη Μόσχα, καθώς υπάρχει εδραία η πεποίθηση ότι η Ρωσία αποτελεί τη μόνη δύναμη που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Σέρβων. Σε αυτό το πλαίσιο πολυετούς αδράνειας, οι κλήσεις για προώθηση της ένταξης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στην Ε.Ε. μοιάζουν περισσότερο με ευχολόγιο παρά με πραγματική προοπτική.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Δυτικά Βαλκάνια: Τα ανοιχτά μέτωπα και η στάση της Αθήνας

Του Βασίλη Νέδου Η ένταση που προξενήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο βόρειο Κόσοβο, παρά την ταχεία και πυροσβεστική επέμβαση των δυτικών δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνεχίζεται το "σίριαλ" Τουρκίας - ΝΑΤΟ

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/7d/7d3df689025b4c5ebd0899ed24c71d24.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="724" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Τις προηγούμενες ημέρες η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερουσία των ΗΠΑ επικύρωσαν την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, όπως αυτή αποφασίστηκε στην Ατλαντική Σύνοδο του Ιουνίου στη Μαδρίτη. Με τον τρόπο αυτό 23 από τα 30 μέλη της συμμαχίας έχουν ήδη δώσει το "πράσινο φως” στη διεύρυνση και υπολείπεται η επικύρωσή της από πλευράς της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Ελλάδας, της Ουγγαρίας, της Πορτογαλίας, της Σλοβακίας, της Ισπανίας και της Τουρκίας. Στην έδρα του ΝΑΤΟ ελπίζεται ότι η διαδικασία θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.<br /><br />Όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος όσο η Άγκυρα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Διότι δεν τα επέλυσε όλα το τριμερές μνημόνιο, με το οποίο ήρθη, παραμονές της Συνόδου της Μαδρίτης, το "βέτο” που απειλούσε να θέσει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν, κατηγορώντας τη Σουηδία και τη Φινλανδία ότι παρέχουν κάλυψη σε "τρομοκρατικές”, κατά την Τουρκία, ομάδες, όπως το κουρδικό ΡΚΚ και το δίκτυο του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν.<br /><br />Ήδη, στα μέσα Ιουλίου, ο Τούρκος πρόεδρος προειδοποίησε ότι η επικύρωση της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ δεν είναι δεδομένη, διότι η Σουηδία και η Φινλανδία "δεν προσφέρουν καλή εικόνα”. Ο λόγος γίνεται για την απαίτηση της Τουρκίας (η οποία δεν έχει αποτυπωθεί γραπτά στο τριμερές μνημόνιο) να εκδοθούν, κυρίως από τη Σουηδία, 76 πρόσωπα κατηγορούμενα για "τρομοκρατική δράση”.<br /><br />Οι δύο βορειοευρωπαϊκές χώρες επικαλούνται την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας τους, η οποία προφανώς λειτουργεί με διαφορετικό ορισμό της "τρομοκρατίας” από την τουρκική πλευρά. Επιπλέον, πληθαίνουν οι πολιτικές αντιδράσεις για τη σύμπραξη με το καθεστώς Ερντογάν, ιδίως στη Σουηδία, πρωτοστατούντων των Πρασίνων και του κόμματος της Αριστεράς. Στις αρχές Ιουλίου, σε συγκέντρωση στο νησί Γκότλαντ, μέλη της Αριστεράς εμφανίσθηκαν να ανεμίζουν σημαίες του ΡΚΚ και της συριακής θυγατρικής του YPG (που στηρίζεται πολλαπλά από τη Δύση), γεγονός το οποίο η Σουηδή πρωθυπουργός Μαγκνταλένα Άντερσον χαρακτήρισε απαράδεκτο.<br /><br />Σε χθεσινές δηλώσεις του στο πρακτορείο Anadolu ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, φρόντισε να υπενθυμίσει ότι η χώρα του είναι πρώτη μεταξύ των συμμάχων στη συνεισφορά στρατιωτικών δυνάμεων και πέμπτη στη συμμετοχή σε κοινές αποστολές, ενώ η συμμετοχή της στην εκπλήρωση των στόχων του ΝΑΤΟ "αναγνωρίζεται και επαινείται ευρέως”. Πρόσθεσε δε ότι η Τουρκία κατά κανέναν τρόπο δεν αντιτίθεται στην πολιτική "ανοικτών θυρών” της συμμαχίας, ωστόσο επιθυμεί αυτή να υλοποιηθεί με βάση τις αρχές και τα κριτήρια του ΝΑΤΟ, χωρίς να παραγνωρίζονται οι ευαισθησίες κανενός κράτους-μέλους ως προς την ασφάλειά του.<br /><br />Κοινώς, η πίεση προς τη Σουηδία και τη Φινλανδία δεν πρόκειται να χαλαρώσει. Και ο πραγματικός λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτόν η Τουρκία επιχειρεί να εκμαιεύσει μια συνολική αλλαγή τοποθέτησης της Δύσης στο κουρδικό πρόβλημα.<br /><br />Το εν λόγω "σίριαλ” διαπλέκεται και με εσωτερικές διεργασίες της Τουρκίας, υπενθυμίζει σε ανάλυσή της, στην επιθεώρηση The Arab Weekly, η λέκτορας του Κέιμπριτζ, Μπουρτζού Εζτσελίκ (Burcu Özçelik). Στην γείτονα τα βλέμματα στρέφονται ήδη στις προγραμματισμένες για τον επόμενο Ιούνιο προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, στις οποίες ο Ερντογάν και το κόμμα του προσέρχονται με το μειονέκτημα της ραγδαίας υποχώρησης της απήχησής τους λόγω της οικονομικής κρίσης. Η κουρδική ψήφος αποτελεί μέγα επίδικο και πολλά θα κριθούν από την εκκρεμή διαδικασία απαγόρευσης του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, το οποίο απέσπασε στις τελευταίες εκλογές το 12% των ψήφων και κατετάγη τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη. Άγνωστο παραμένει πότε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας θα συνεδριάσει για να κρίνει (με απαιτούμενη πλειοψηφία δύο τρίτων) εάν θα τεθεί εκτός νόμου τo HPD.<br /><br />Ο φυλακισμένος στην Αδριανούπολη συνιδρυτής του κόμματος Σελαχατίν Ντεμιρτάς με ανοικτή επιστολή του την 1η Ιουλίου κάλεσε τους συναγωνιστές και το πολιτικό του ακροατήριο να ταχθούν αποφασιστικά υπέρ της ειρηνικής πάλης εντός του τουρκικού κράτους, σε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, παίρνοντας αποστάσεις από τη λογική του ένοπλου αγώνα την οποία προωθεί η εγκατεστημένη στα όρη Καντίλ του βόρειου Ιράκ ηγεσία του εκτός νόμου ΡΚΚ. Με τον τρόπο αυτόν ο Ντεμιρτάς επιχειρεί να αφαιρέσει από τους αντιπάλους του HDP, ενόψει και της συνεδρίασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το επιχείρημα ότι το κοινοβουλευτικό κόμμα δεν είναι παρά "βιτρίνα” της ένοπλης οργάνωσης.<br /><br />Ωστόσο, εάν οι εκλογικοί υπολογισμοί των κυβερνώντων υπερισχύσουν και η νόμιμη αυτόνομη έκφραση του κουρδικού στοιχείου στην πολιτική σφαίρα κατασταλεί, το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς να γιγαντωθεί η απήχηση του ΡΚΚ και της επιλογής του "ένοπλου δρόμου” μεταξύ των νέων Κούρδων στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας.<br /><br />Με άλλα λόγια, "έξω” το καθεστώς Ερντογάν μπορεί ευκολότερα να περνά τη γραμμή του για το κουρδικό ζήτημα απ' ό,τι "μέσα”.<div><br /></div><div><a href="http://capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συνεχίζεται το "σίριαλ" Τουρκίας - ΝΑΤΟ

Του Κώστα Ράπτη Τις προηγούμενες ημέρες η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερουσία των ΗΠΑ επικύρωσαν την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καθ. Κ. Λάβδας: Οι προσπάθειες της Τουρκίας και η Κίνηση ΜΑΤ του Ισραήλ- Η εναλλακτική Κυρία Μπέρμποκ.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-06/%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B4%CE%B1%CF%82.jpeg?itok=mfQCoF-x" /><br /><br />Μας αρέσει δεν μας αρέσει το ΝΑΤΟ αποτελεί ένα πλαίσιο ασφαλείας για την χώρα μας και δεν υπάρχει εναλλακτική<br /><br />Στρατιωτικές ασκήσεις νότια της Κρήτης με μηνύματα υπέρ της Ελλάδας ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Ισραήλ προκαλώντας τον εκνευρισμό της Άγκυρας ενώ παράλληλα στην Τουρκία τα μέσα ασχολούνται με την "εναλλακτική" επίσκεψη της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ στην Τουρκία και τον πανικό Τσαβούσογλου. Σε αυτό το πλαίσιο ο καθηγητής Ευρωπαϊκής και Συγκριτικής πολιτικής Κώστας Λάβδας αναλύει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή και τις νέες Τουρκικές προκλήσεις με αφορμή την έξοδο του Τουρκικού γεωτρυπάνου στο Λιμάνι της Αττάλειας.<br /><br />Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», οι περιοχές δεσμεύτηκαν από τις 26 Ιουλίου έως τις 5 Αυγούστου. Οι συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές συμπίπτουν με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο το Ισραήλ αμφισβητεί. Ως εκ τούτου, το αίτημα της ισραηλινής πλευράς αποτελεί σαφές μήνυμα των συμμάχων υπέρ της νομιμότητας, ενώ αμφισβητεί ευθέως τις αιτιάσεις της Άγκυρας, που κατηγορεί την Ελλάδα ως δήθεν παραβάτη του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και συζητιέται ακόμα η επίσκεψη της Γερμανίδας ΥΠΕΞ Αναλένα Μπέρμποκ. Ο λόγος για την παρουσία της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ σε Ελλάδα και Τουρκία. Η Μπέρμποκ έσπασε τα ταμπού. Έσκισε τα κουστούμια των προκατόχων της και έκανε τον Τσαβούσογλου να αναζητά αρχικά καταφύγιο στην μετάφραση και να αναπωλεί την Μέρκελ δημοσίως <div><br />Αλήθεια, άλλαξε τόσο πολύ η Γερμανία και η πολιτική της;</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="371" src="https://www.youtube.com/embed/7LuDH5ynQmU" width="682" youtube-src-id="7LuDH5ynQmU"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καθ. Κ. Λάβδας: Οι προσπάθειες της Τουρκίας και η Κίνηση ΜΑΤ του Ισραήλ- Η εναλλακτική Κυρία Μπέρμποκ.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει το ΝΑΤΟ αποτελεί ένα πλαίσιο ασφαλείας για την χώρα μας και δεν υπάρχει εναλλακτική Στρατιωτικές ασκήσεις νότια τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Πούτιν ξαναβλέπει τον Ερντογάν

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/pot3.jpg" /><br /><br />Νέο ραντεβού με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν έχει σήμερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος θα συναντήσει για δεύτερη φορά τον Ρώσο ομόλογο του μετά τις συνομιλίες της 19ης Ιουλίου στην Τεχεράνη. Μία συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί σε λιγότερο από 15 μέρες από την προηγούμενη. Υπενθυμίζεται ότι τρεις μόλις μέρες μετά τη συνάντηση της Τεχεράνης υπογράφηκε η συμφωνία στην Κωνσταντινούπολη για την επανάληψη των εξαγωγών των ουκρανικών σιτηρών και γεωργικών προϊόντων που είναι μπλοκαρισμένα στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Στην ατζέντα αναμένεται να είναι το Ουκρανικό , η Συρία, η αγορά UAVs κ.α<br /><br />Ο Πούτιν τον περασμένο μήνα στην Τεχεράνη, προειδοποίησε τον Ερντογάν, ότι είναι εναντίον οποιασδήποτε νέας τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία για να απωθηθούν οι Κούρδοι της οργάνωσης Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), που η Άγκυρα θεωρεί τον συριακό βραχίονα του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK). Για ορισμένους αναλυτές, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ ,οι διαρκώς επανερχόμενες εντάσεις αποτελούν μέρος της «ανταγωνιστικής συνεργασίας» που καθορίζει όπως λένε τη σχέση των δύο ηγετών τα τελευταία είκοσι χρόνια.<br /><br />«Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας αποκατέστησε την εικόνα που θέλει να προβάλλει η Τουρκία για τον εαυτό της, αυτή του γεωπολιτικού παίκτη-κλειδιού, και ξανάδωσε προβολή στον Ερντογάν», σημείωνε πρόσφατα η Ασλί Αϊντιντασμπάς, μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Κατά την ίδια, «οι περισσότεροι Τούρκοι τάσσονται υπέρ της θέσης της χώρας τους», που είναι «σχεδόν η ουδετερότητα μεταξύ Ανατολής και Δύσης».<div><br />Διαπραγμάτευση<br /><br />Η συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας, παρότι είναι κράτος μέλος του NATO, να παραμείνει ουδέτερη έναντι της Μόσχας όσον αφορά το ζήτημα της Ουκρανίας έχει αρχίσει να φέρνει καρπούς. Έπειτα από πολύμηνες προσπάθειες, Μόσχα και Κίεβο υπέγραψαν στην Κωνσταντινούπολη συμφωνία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Το πρώτο φορτίο καλαμποκιού που αναχώρησε από την Οδησσό αφότου ξέσπασε ο πόλεμος την 24η Φεβρουαρίου έφθασε στον Λίβανο και θα ακολουθήσουν και άλλα, καταλαγιάζοντας κάπως τις ανησυχίες για την εκδήλωση παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.<br /><br />Η Τουρκία θέλει τώρα να εξασφαλίσει την έναρξη διαπραγματεύσεων με σκοπό να συμφωνηθεί κατάπαυση του πυρός ανάμεσα στον ρώσο πρόεδρο και τον ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στην Κωνσταντινούπολη. «Συζητήσαμε το εάν η συμφωνία για τα σιτηρά μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία (για να συμφωνηθεί) κατάπαυση του πυρός με διάρκεια», είπε προχθές Τετάρτη ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου έπειτα από συνάντηση που είχε με τον ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ στην Ασία.<br /><br />Όμως η προσπάθεια περιπλέκεται από τις επανειλημμένες απειλές της Άγκυρας να εξαπολύσει στρατιωτική επιχείρηση ευρείας κλίμακας στη Συρία, όπου τα ρωσικά και τα τουρκικά συμφέροντα συγκρούονται. Η Μόσχα είναι η κυριότερη προστάτιδα δύναμη του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, τον υποστήριξε εναντίον οργανώσεων που εν μέρει τουλάχιστον υποστηρίχθηκαν από την Τουρκία.<br /><br />Σήμερα ο κ. Ερντογάν επιμένει πως θέλει ο τουρκικός στρατός να περάσει ξανά τα σύνορα και να δημιουργήσει ζώνη ασφαλείας σε περιοχές όπου περιπολούν ήδη συριακά και ρωσικά στρατεύματα, για να απωθηθούν οι κουρδικές ένοπλες ομάδες που χαρακτηρίζει «τρομοκρατικές». «Είναι πιθανό στη (σημερινή) συνάντηση να τεθεί το ζήτημα της ενδεχόμενης επιδρομής στη Συρία, για την οποία η Τουρκία δεν έχει λάβει πράσινο φως ούτε από τη Ρωσία, ούτε από το Ιράν», σχολίασε ο ειδικός σε θέματα διεθνών σχέσεων Σολί Οζέλ του πανεπιστημίου Χας της Κωνσταντινούπολης. Η Ρωσία θα ζητήσει κάτι «σε αντάλλαγμα», προεξόφλησε ο ίδιος.<br /><br />Θέλει μη επανδρωμένα αεροσκάφη<br /><br />Για ορισμένα τουρκικά ΜΜΕ, αυτό που θα ήθελε στ’ αλήθεια ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι τηλεκατευθυνόμενα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAVs). Η Άγκυρα έχει προμηθεύσει την Ουκρανία αρκετά οπλισμένα Bayraktar-TB2, που σύμφωνα με δυτικούς στρατιωτικούς αναλυτές έχουν δείξει την αποτελεσματικότητά τους εναντίον των ρωσικών αρμάτων μάχης. Σύμφωνα με αμερικανούς αξιωματούχους, ρωσική αντιπροσωπεία πήγε στο Ιράν για να συζητήσει την ενδεχόμενη αγορά εκατοντάδων UAVs. Ο ίδιος ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε μετά την επιστροφή του από την Τεχεράνη σε αίτημα του κ. Πούτιν για την αγορά τέτοιων αεροσκαφών. Αλλά η δήλωση ανασκευάστηκε κατόπιν από εκπρόσωπο της τουρκικής κυβέρνησης, που διαβεβαίωσε πως ο αρχηγός του κράτους απλά χαριτολογούσε.<br /><br />Όμως ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, ο Ντμίτρι Πεσκόφ, φάνηκε αντίθετα να δίνει τροφή στη σεναριολογία, διαβεβαιώνοντας πως «η στρατιωτική και τεχνολογική συνεργασία βρίσκεται πάντα στην ατζέντα των δύο χωρών». Υπάρχει ακόμη μια πιθανή αιτία εντάσεων μεταξύ των δύο προέδρων, που είναι γνωστοί διότι συχνά καθυστερούν. Στην Τεχεράνη, ο Ερντογάν αναγκάστηκε να κάνει υπομονή, περίμενε τον Βλαντίμιρ Πούτιν για περίπου 50 δευτερόλεπτα, μπροστά στην κάμερα του επίσημου τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων: ήταν ζουμαρισμένη στο πρόσωπό του, στο οποίο ήταν εμφανής η ένταση. Για ορισμένους, επρόκειτο για ανταπόδοση, ο Τούρκος πρόεδρος είχε στήσει τον ένοικο του Κρεμλίνου σχεδόν δύο λεπτά το 2020.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο Πούτιν ξαναβλέπει τον Ερντογάν

Νέο ραντεβού με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν έχει σήμερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος θα συναντήσει για δεύτερη φορά τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δρομολογούν εξελίξεις οι παραιτήσεις Γρ. Δημητριάδη και διοικητή της ΕΥΠ για τις υποκλοπές

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/dimitr1.jpg" /><br /><br />Σε πολιτική χιονοστιβάδα εξελίσσεται η υπόθεση των υποκλοπών. Το πρώτο ρήγμα προέκυψε από την παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη, Γενικού Γραμματέα του Πρωθυπουργού, ο οποίος εκτός από ανεψιός ήταν και το δεξί χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό και λίγο μετά ήλθε και η δεύτερη παραίτηση. Ανακοινώθηκε ότι υπέβαλε την παραίτησή του (και έγινε δεκτή) ο Παναγιώτης Κοντολέων μέχρι τώρα διοικητής της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών).<br /><br />Στην επίσημη ανακοίνωση η παραίτηση-αποπομπή συνδέεται με τις υποκλοπές. Ας σημειωθεί ότι –σύμφωνα με πληροφορίες– ο Παναγιώτης Κοντολέων ήταν επιλογή του Γρηγόρη Δημητριάδη, με τον οποίο είχαν στο παρελθόν και κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η σχετική ανακοίνωση του Μαξίμου αναφέρει: «Ο Διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Παναγιώτης Κοντολέων, υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό, κατόπιν λανθασμένων ενεργειών που διαπιστώθηκαν στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή. Νέος Διοικητής της ΕΥΠ αναλαμβάνει ο έως σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβης Θεμιστοκλής Δεμίρης. Ο κ. Δεμίρης θα ενημερώσει την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας μετά την επανεκκίνηση των εργασιών της Βουλής».<br /><br />Η κρίσιμη φράση είναι “η διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων”, όπως τεχνικά αποδίδονται οι υποκλοπές. Εν ολίγοις η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η ΕΥΠ διεξήγαγε υποκλοπές, αλλά εμμένει στον ισχυρισμό ότι ήταν νόμιμες. Δεν εξηγεί, ωστόσο, ποιες ήταν οι λανθασμένες ενέργειες, οι οποίες προφανώς αφορούν σε παράνομες υποκλοπές. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σκάνδαλο πυροδοτήθηκε από την προσπάθεια υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη.<br /><br />Από την πλευρά του, το Μέγαρο Μαξίμου κάνει λόγο για τοξικό πολιτικό κλίμα, αλλά είναι σαφές ότι ένας τόσο κρίσιμος κυβερνητικός παράγοντας (στην πράξη υπερυπουργός) δεν παραιτείται απλώς και μόνο επειδή δέχεται κατηγορίες. Ειδικά όταν τη δική του παραίτηση ακολούθησε η παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ. Οι δύο παραιτήσεις τόσο σημαντικών κυβερνητικών παραγόντων δημιουργούν εκ των πραγμάτων μείζον ζήτημα για την σταθερότητα της κυβέρνησης.<br /><br />Επαναλαμβάνουμε ότι ο Γρηγόρης Δημητριάδης δεν ήταν απλώς ένα ισχυρό κυβερνητικό πρόσωπο, ήταν και ως μέλος της οικογένειας ο απολύτως έμπιστος, ο <a href="https://www.documentonews.gr/article/thema-xrysoxoidi-stin-kyvernisi/">αντ’ αυτού</a>. Το να έκανε κινήσεις ο Γρηγόρης Δημητριάδης εν αγνοία του πρωθυπουργού θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά όσοι γνωρίζουν τα ενδότερα του Μαξίμου το θεωρούν εξαιρετικά απίθανο. Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τις αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, “θυσιάζει” του Γρηγόρη Δημητριάδη και Παναγιώτη Κοντολέων, προκειμένου να διασωθεί ο ίδιος από το πολιτικό σκάνδαλο.<br /><a href="https://slpress.gr/politiki/pos-epireazoyn-oi-ypoklopes-to-politiko-skiniko/"> </a><br /><div>Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις<br /><br />Παρά τις προσπάθειες που είναι σίγουρο ότι θα καταβάλει το Μαξίμου να κλείσει γρήγορα την υπόθεση, οι δύο παραιτήσεις-αποπομπές πιθανότατα θα πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις. Η αντιπολίτευση, όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, ταυτίζουν ειδικά τον παραιτηθέντα Γρηγόρη Δημητριάδη με τον πρωθυπουργό. Άμεση ήταν η αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Αλέξη Τσίπρα που δήλωσε χαρακτηριστικά (λίγο πριν γίνει γνωστή και η παραίτηση Κοντολέων) πως «δεν σώζεται η κυβέρνηση με την παραίτηση Δημητριάδη», εξαπολύοντας ταυτόχρονα επίθεση και στα μέσα ενημέρωσης για τον τρόπο που κάλυψαν την υπόθεση.<br /><br />Αναλυτικά η δήλωσή του κ. Τσίπρα: «H παραίτηση του Γενικού Γραμματέα του πρωθυπουργού, κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων αποτελεί ομολογία ενοχής. Και σε κάθε περίπτωση δεν αναιρεί τις ευθύνες του ίδιου του πρωθυπουργού. Αντιθέτως, τις επιβεβαιώνει. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό, διότι εδώ δεν είναι ένα απλό ζήτημα, είναι ζήτημα δημοκρατίας. Κι όσο κι αν έχει επιχειρήσει αυτές τις ημέρες, με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης που έχουν την 108η θέση σε όλο τον κόσμο, να κρύψει ένα το μεγάλο σκάνδαλο, το θέμα αυτό ακριβώς επειδή πρόκειται για ζήτημα δημοκρατίας, δεν θα μείνει στο σκοτάδι. Όλα θα έρθουν στο φως» σημείωσε εξερχόμενος από την Επιτροπή Ανταγωνισμού».<br /><br />Άμεση ήταν και η αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη για την παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη από την θέση του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, αλλά και την παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέων. Στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, σημειώνουν πως «δεν μας αφορούν οι βαλβίδες αποσυμπίεσης του κ. Μητσοτάκη».<br />Και προσθέτουν: «Επιμένουμε στην ανάγκη να πέσει άπλετο φως στη νοσηρή αυτή υπόθεση της απόπειρας παγίδευσης του κινητού τηλεφώνου του Προέδρου του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος και της δράσης του Predator στην Ελλάδα , που υπονομεύει την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δρομολογούν εξελίξεις οι παραιτήσεις Γρ. Δημητριάδη και διοικητή της ΕΥΠ για τις υποκλοπές

Σε πολιτική χιονοστιβάδα εξελίσσεται η υπόθεση των υποκλοπών. Το πρώτο ρήγμα προέκυψε από την παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη, Γενικού Γραμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Πελόζι ως χρήσιμη ηλίθια και η Ταϊβάν σε ρόλο μεταουκρανικού τυχοδιώκτη

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/taiwan_pelozi.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/taiwan_pelozi-696x392.jpg" /></a><br /><br />Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Ο τυχοδιωκτισμός των Αμερικανών με την προκλητική επίσκεψη της Ν. Πελόζι στην Ταϊβάν, διαμορφώνει ένα νέο εξαιρετικά απρόβλεπτο περιβάλλον στις Σινοαμερικανικές σχέσεις και είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει μια σειρά από εξελίξεις που θα τροποποιήσουν δραματικά, τόσο το περιφερειακό status όσο και τους όρους που διέπουν την κορυφαία στρατηγική σύγκρουση…<br /><br />Να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά ότι ανεξάρτητα από την τακτική των αποστάσεων, του σκεπτικισμού και της δήθεν μη συμφωνίας, με την οποία επέλεξαν οι επιτελείς του Λ. Οίκου να εμφανιστούν αρχικά ότι αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι βέβαιο πως η «πρωτοβουλία Πελόζι» δεν είναι προϊόν απερισκεψίας ενός κυβερνητικού στελέχους που αίφνης παρανόησε, αυτονομήθηκε και αποφάσισε να ασκήσει προσωπική Εξωτερική πολιτική και μάλιστα σε αυτό το επίπεδο. Είναι μια πρωτοβουλία με ισχυρό γεωστρατηγικό αποτύπωμα, η οποία χορογραφήθηκε πλήρως και έχει την απόλυτη έγκριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του προεδρικού επιτελείου.<br /><br />Σε επίπεδο διμερών σχέσεων μεταξύ δυο Υπερδυνάμεων άλλωστε, ΚΑΝΕΝΑ κυβερνητικό στέλεχος δεν έχει την δυνατότητα να αυτονομηθεί κατά τρόπο ικανό να θέσει σε κίνδυνο την διεθνή θέση της χώρας του και την παγκόσμια Ειρήνη. Πολύ δε περισσότερο δεν έχει το περιθώριο να προαναγγείλει με τυμπανοκρουσίες τις επικίνδυνες προθέσεις του και οι πάντες γύρω του να σιωπούν και να αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα με αμηχανία. Ένα τέτοιο κυβερνητικό στέλεχος, καθαιρείται… Συλλαμβάνεται… Εκτελείται… Αλλά σίγουρα ΔΕΝ ΑΥΤΟΝΟΜΕΙΤΑΙ εάν αυτή η πρωτοβουλία δεν έχει την απόλυτη έγκριση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας του.<br /><br />Το πρόβλημα λοιπόν ΔΕΝ είναι η δήθεν επιλογή της ζαρωμένης μανταμίτσας που πήρε το κυβερνητικό αεροσκάφος και έκανε συνοδεία μαχητικών «το κομμάτι της» στην Ταϊπέι. Το πρόβλημα είναι ότι το βαθύ Αμερικανικό κράτος, αποφάσισε να θέσει εαυτόν και συμμάχους σε τροχιά σύγκρουσης με την Κίνα, ενώ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη μια παράλληλη -πολλαπλών επιπέδων- σύγκρουση με την Ρωσία και αυτό από μόνο του συνιστά μια πολύ αρνητική εξέλιξη, αφού όλα δείχνουν πως ΚΑΙ αυτήν την φορά επιλέγεται η τακτική του αιφνιδιασμού των συμμάχων και της εκβιαστικής εμπλοκής τους σε μια αντιπαράθεση με απρόβλεπτες προεκτάσεις, ενώ είναι φανερό πως πίσω από τις μεγάλες κουβέντες και τα χτυπήματα στην πλάτη, η Ταϊβάν σπρώχνεται για λογαριασμό της Αμερικανικής στρατηγικής, σε μια proxy αντιπαράθεση, με προσδοκώμενο βαρύτατο κόστος που φτάνει πολύ πέρα από τα όρια μιας παρατεταμένης κατατριβής δυνάμεων και σταδιακής αποδόμησης της προνομιακής γεωοικονομικής της θέσης.<br /><br />Η επιλογή της Αμερικανικής κυβέρνησης δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Σε πρώτη ανάγνωση έθεσε την Κινεζική ηγεσία αντιμέτωπη με ένα εκβιαστικό δίλημμα. Ή θα έπρεπε να αντιδράσει δυναμικά αντιμετωπίζοντας εν τη γενέσει της μια πρόκληση την πατρότητα της οποίας δεν υιοθέτησε επίσημα από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση των ΗΠΑ… Ή θα υποχρεωνόταν επικοινωνιακά να χρεωθεί την ταπείνωση εξ αιτίας μιας πρόκλησης την οποία ΔΕΝ ανέκοψε, την πατρότητα της οποίας όμως εκ των υστέρων σπεύδει πλέον να υιοθετήσει η Αμερικανική πολιτική ηγεσία.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί οι Αμερικανοί κατέφυγαν σε μια τέτοια μεθοδολογικά ανορθόδοξη τακτική, που επιβεβαιώνει κατ’ αρχήν το μέγεθος της στρατηγικής τους ανασφάλειας. Η απάντηση κατά την γνώμη του γράφοντος είναι απλή…<br /><br />Η Αμερικανική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία συνειδητοποιεί πως εάν θέλει να διαμορφώσει αφήγημα νίκης στην αντιπαράθεσή της με την Κινεζική Υπερδύναμη, θα πρέπει να τροποποιήσει τους όρους και κυρίως το πεδίο επί του οποίου θα κριθεί τελικά και το αποτέλεσμα αυτής της αντιπαράθεσης.<br /><br />Η προστιθέμενη αξία αυτής της επιδίωξης, αναβαθμίζεται σημαντικά στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία κατά την οποία οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την ολική τους επαναφορά στο θέατρο της Ασίας και του Ειρηνικού, αφού προϊόντος του χρόνου συνειδητοποιούν ότι ο επιδιωκόμενος πρωταγωνιστικός τους ρόλος δεν μπορεί να εδραιωθεί, όσο η Κινεζική Υπερδύναμη κρατά στα χέρια της πολλά και πανίσχυρα στρατηγικά εργαλεία στο επίπεδο της παραγωγής, της Οικονομίας, της εφοδιαστικής αλυσίδας και της χρηματοπιστωτικής δραστηριότητας.<br /><br />Αναλαμβάνοντας λοιπόν μια πρωτοβουλία υψηλού ρίσκου, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να βάλουν κατ’ αρχήν εκ του ασφαλούς στην εξίσωση μια παράμετρο στην οποία θεωρητικά υπερτερούν και αυτή είναι η παράμετρος της στρατιωτικής ισχύος. Με την εισαγωγή αυτής της παραμέτρου στην εξίσωση, δεν σταθμίζεται μονάχα η αποφασιστικότητα της Κινεζικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας να σηκώσει το γάντι. Αξιολογείται παράλληλα με αυτό, η ικανότητα και φυσικά η ετοιμότητά της να ενσωματώσει την όποια απάντηση στην πρόκληση, σε ένα πακέτο ενιαίας και συνολικής αντεπίθεσης που θα περιλαμβάνει πλείστα όσα εργαλεία και συγκριτικά πλεονεκτήματα έχει αυτήν την στιγμή στην διάθεσή της. Αξιολογούνται τέλος και η ετοιμότητα για πιθανολογούμενες συγκλίσεις στο στρατόπεδο των στρατηγικών αντιπάλων όπως βεβαίως και η ευκολία με την οποία θα σπεύσουν οι στρατηγικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ να στοιχηθούν πίσω από λογικές υπεράσπισης του παράτολμου Αμερικανικού τυχοδιωκτισμού.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτού ακριβώς του σχεδιασμού, αξιοποιήθηκε η Ν. Πελόζι ως χρήσιμη ηλίθια και στοχοποιήθηκε η Ταϊβάν ως κορυφαίο σύμβολο, άρρηκτα δεμένο με την προβολή της Κινεζικής ισχύος στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Η Κινεζική απάντηση, παραπέμπει μάλλον σε αιφνιδιασμό της Κινεζικής πολιτικής ηγεσίας η οποία δεν αξιοποίησε το timing των πρώτων ωρών προκειμένου να επενδύσει στην ευνοϊκά διακείμενη διεθνή κοινή γνώμη και να εγκλωβίσει τους Αμερικανούς στα αδιέξοδα του θεατρινισμού τους, απαιτώντας από αυτούς να εμποδίσουν με ίδια μέσα την απογείωση του κυβερνητικού αεροσκάφους, από την στιγμή που δήλωναν δημοσίως ότι δεν επικροτούν το συγκεκριμένο εγχείρημα. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε και κυρίως δεν συνδυάστηκε με την αιφνίδια εργαλειοποίηση ενός επιλεγμένου «καλαθιού» από τα ισχυρά οικονομικά εργαλεία που έχει στην διάθεσή της η Κινεζική ηγεσία (πχ Αμερικανικό δημόσιο χρέος) έτσι ώστε να αναγκάσει τους Αμερικανούς σε κατά κράτος αναδίπλωση.<br /><br />Η συνέχεια που δόθηκε με την κλιμάκωση των στρατιωτικών ασκήσεων που περισφίγγουν την Ταϊβάν, κινείται -εκτός απροόπτου- μέσα στα απολύτως αναμενόμενα όρια αντίδρασης.<br /><br />Φυσικά τα πράγματα δεν θα είναι διόλου απλά σε ότι αφορά στις εξελίξεις της επόμενης μέρας.<br /><br />Οι ΗΠΑ είναι φανερό ότι θα κλιμακώσουν ή θα χορογραφήσουν μέσω αντιπροσώπου την κλιμάκωση αυτού που ξεκίνησαν, προκειμένου να προωθήσουν τον ευρύτερο στρατηγικό τους σχεδιασμό… Προφανώς διαθέτουν σχέδιο και την αποφασιστικότητα να το προωθήσουν στην πράξη. Αυτό βεβαίως δεν είναι διόλου ευχάριστο για τους λαούς της περιοχής, αφού κατά κανόνα αυτά τα σχέδια των Αμερικανών, μεταφράζονται σε αιματηρούς πολέμους και περιφερειακή αποσταθεροποίηση…<br /><br />Η Κίνα είναι απολύτως αναμενόμενο πως δεν θα καταπιεί την ταπείνωση. Θα επιχειρήσει μια απάντηση πολλαπλάσιας βαρύτητας, επιδιώκοντας να ανακόψει την ενθάρρυνση των αυτονομιστών της Ταϊβάν και κυρίως να τσαλακώσει στα σημεία το όποιο πλεονέκτημα απέσπασαν οι Αμερικανοί με την πειρατική παρουσία της Πελόζι… Τα εργαλεία που έχει στην διάθεσή της είναι πολλά και η ικανότητά τους να επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα στους Αμερικανούς εκεί που πραγματικά πονάνε, είναι δεδομένη. Δεν έχει το περιθώριο να κάνει κάτι λιγότερο από αυτό, διαφορετικά θα έχει χάσει το παιχνίδι άνευ αγώνος… Προφανώς οφείλει να συνυπολογίσει ισορροπίες που δεν θα πρέπει να διαταραχτούν προκειμένου να μην τεθούν σε κίνδυνο οι μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί σχεδιασμοί της, αλλά αυτό είναι ένα πεδίο στο οποίο θα κριθεί και η ικανότητα της πολιτικής της ηγεσίας σε τελευταία ανάλυση…<br /><br />Ο Αμερικανικός τυχοδιωκτισμός με την σειρά του ακυρώνει αναστολές και παραδοσιακές αντιθέσεις, δημιουργώντας έτσι ευνοϊκότερες προϋποθέσεις σε σχέση με το παρελθόν, που διευκολύνουν την Σινορωσική στρατηγική προσέγγιση, διαμορφώνοντας έτσι ένα περιβάλλον ικανό να τροφοδοτήσει ευρύτερες ανατροπές και ανακατατάξεις στο διεθνές σύστημα, σε συνθήκες πρωτοφανούς ρευστότητας και προσαυξημένων κινδύνων.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος που γνωρίσαμε μετασχηματίζεται δραματικά. Η ισορροπία ισχύος έχει πάψει πλέον να είναι ένα μονοδιάστατο status. Η πολυπαραμετρική της υπόσταση διευρύνεται σταθερά και η εμμονή των Αμερικανών στις παραδοσιακές μεθόδους προβολής και χρήσης ισχύος, θα έχουν οδυνηρές επιπτώσεις πρωτίστως για τους μικρότερους δρώντες που επιμένουν να στοιχίζονται αβασάνιστα πίσω από αδιέξοδους τυχοδιωκτισμούς, αρνούμενοι να επικαιροποιήσουν το αφήγημα της στρατηγικής τους επιβίωσης στις νέες συνθήκες.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Πελόζι ως χρήσιμη ηλίθια και η Ταϊβάν σε ρόλο μεταουκρανικού τυχοδιώκτη

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ο τυχοδιωκτισμός των Αμερικανών με την προκλητική επίσκεψη της Ν. Πελόζι στην Ταϊβάν, διαμορφώνει ένα νέο εξαιρετικά απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία πιέζει την Ελλάδα παντού, από Θράκη μέχρι Καστελόριζο, αλλά…

<img height="381" src="https://newpost.gr/photo/master/202208/0gf1x1659628794446.jpg" width="751" /><br /><br /><div>του <b>Κώστα Σαρικά</b><br />Η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα πόνταρε πολλά στο αφήγημα περί αποστρατικοποίησης των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Για να λάβει με ντοκουμέντα και επιχειρήματα σκληρή και αποστομωτική απάντηση από την Αθήνα.<br /><br />Το ζήτημα καταπάτησης των δικαιωμάτων της δήθεν «Τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη είναι το «ξαναζεσταμένο» φαγητό που «σερβίρει» σήμερα η Άγκυρα προκειμένου να ανοίξει τη «βεντάλια» των παράλογων αξιώσεων την ώρα που τα «χαστούκια» που δέχεται από Δύση αλλά και Ανατολή - βλέπε Κίνα - δεν έχουν τέλος. Η «αλά Τούρκα» και «αλά καρτ» ανάγνωση της συνθήκης της Λωζάνης για τα δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Θράκης έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από ζητήματα που ανοίγουν οι γείτονες προκειμένου να βρουν ερίσματα ώστε να διατηρήσουν την ένταση. Να πιέσουν την Ελλάδα, να εκβιάσουν τη Δύση, να στηρίξουν το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και να απευθυνθούν στο εσωτερικό τους ακροατήριο στο δρόμο προς τις εκλογές.<br /><br />Και ενώ το ζήτημα εκλογής των Μουφτήδων - στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι ξεκάθαρο εδώ και δεκαετίες με τις αποφάσεις του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ με τις κρατικές αρχές να έχουν τον τελευταίο λόγο,η Άγκυρα σε ότι αφορά τη Θράκη λειτουργεί με τη γνωστή της τακτική. Ουσιαστικά επιχειρεί να «εργαλειοποιήσει» τη μουσουλμανική μειονότητα την οποία επιμένει να αποκαλεί «Τουρκική» και τους μουσουλμάνους της Θράκης «συμπατριώτες».<br /><br />Η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα πόνταρε πολλά στο αφήγημα περί αποστρατικοποίησης των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Για να λάβει με ντοκουμέντα και επιχειρήματα σκληρή και αποστομωτική απάντηση από την Αθήνα. Με ταυτόχρονο έμμεσο «μολών λαβέ» και ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης του Αρχιπελάγους αλλά και συνολικά της άμυνας της χώρας με το εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Όμως αυτό που «πόνεσε» περισσότερο την Άγκυρα είναι η ομόθυμη στάση της διεθνούς κοινότητας. Η μία μετά την άλλη οι ισχυρές δυνάμεις με τελευταία την Κίνα λένε ηχηρό «όχι» στην αμφισβήτηση της Κυριαρχίας της Ελλάδας αλλά και των Κυριαρχικών της Δικαιωμάτων με τελευταία την υπερδύναμη Κίνα. Το παράλογο εμπρηστικό αίτημα των γειτόνων να μετατραπούν τα Ελληνικά νησιά σε «εύκολο στόχο» -με ανοιχτό το Casus Belli - συνεχώς αποδυναμώνεται με τους γείτονες να αναζητούν συνεχώς «καύσιμη πρώτη ύλη» προκειμένου να συντηρούν τη φωτιά που έχουν ανάψει στην περιοχή η οποία θα εξυπηρετήσει την αναθεωρητική λογική τους.<br /><br />Το επόμενο «φυτίλι» της Άγκυρας δεν είναι άλλο από το πλωτό γεωτρύπανο «Abdulhamid Han» το οποίο αναμένεται να λύσει κάβους την ερχόμενη Τρίτη με την Αθήνα αλλά και τη Λευκωσία να βρίσκονται σε εγρήγορση. Εάν η επιφυλακή μετατραπεί σε συναγερμό εξαρτάται απόλυτα από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Τα έως τώρα δεδομένα δεν δείχνουν το ακραίο σενάριο μετακίνησης του γεωτρύπανου σε περιοχές που θα εξαναγκάσουν την Ελλάδα να στρατιωτικοποιήσει την κατάσταση όμως η Αθήνα βρίσκεται σε «alert» και κρατά δυνάμεις για κάθε ενδεχόμενο.<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες πέρα από το μπαράζ παραβιάσεων από την Τουρκική αεροπορία φαίνεται ότι έχουν ενταθεί και οι πτήσεις τόσο των μη επανδρωμένων UAV όσο και των κατασκοπευτικών αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου και ναυτικής συνεργασίας. Με επίκεντρο κυρίως την περιοχή Ανατολικά της Ρόδου έως το Καστελόριζο και την Κύπρο. Και φαίνεται ότι οι γείτονες επιχειρούν μεταξύ άλλων να «χαρτογραφήσουν» την περιοχή και να εντοπίσουν την παρουσία των πλοίων του Ελληνικού Στόλου αλλά και των υποβρυχίων τα οποία άλλωστε αποτελούν τον μεγάλο εφιάλτη του Τουρκικού ναυτικού.</div><div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία πιέζει την Ελλάδα παντού, από Θράκη μέχρι Καστελόριζο, αλλά…

του  Κώστα Σαρικά Η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα πόνταρε πολλά στο αφήγημα περί αποστρατικοποίησης των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Για να ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΟ “ΠΑΡΑΘΥΡΟ” επανεξοπλισμού που κλείνει, οπότε προσδεθείτε… για αναταράξεις

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/Marder-1A3-Rheinmetall-Landsysteme-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Ο φόβος ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να προκαλέσει ευρύτερη αποσταθεροποίηση είχε επισημανθεί έγκαιρα. Την κατάσταση αυτή βιώνουμε σήμερα, ακόμα κι αν δεν θεωρηθεί αποτέλεσμα σκόπιμων ενεργειών των πρωταγωνιστών της κρίσης. Σε αυτή την κατάσταση και ενώπιον του πιθανού ενδεχομένου περαιτέρω κλιμάκωσης, το παράθυρο ευκαιρίας για ταχεία προσπάθεια επανεξοπλισμού της Ελλάδας σταδιακά κλείνει, χρονικά και οικονομικά. Η διαχείριση από ελληνικής πλευράς πρέπει να είναι πολύ προσεκτική, με σκοπό να συνεχιστεί η προσπάθεια με αποτελεσματικό τρόπο. Στόχος είναι να βρεθούμε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση με όρους συνολικής εθνικής ισχύος, κυρίως όμως στρατιωτικής, σε περίπτωση εκτροπής.<br /><br />Η κρίση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσόβου, δίπλα στα ελληνικά σύνορα, αποτράπηκε προς το παρόν. Δεν αντιμετωπίστηκαν, όμως, τα αίτια. Μένει να αποδειχθεί τι θα συμβεί όταν στις αρχές Σεπτεμβρίου το ζήτημα επανέλθει στο προσκήνιο. Θα μπορέσει η παρασκηνιακή διπλωματική κινητοποίηση της Δύσης να αποτρέψει τα χειρότερα; Έχει ενδιαφέρον, πάντως, η στάση της Μόσχας που έσπευσε να στηρίξει το Βελιγράδι.<br /><br />Το δίλημμα για τη Δύση είναι μεγάλο. Η απροθυμία του ΝΑΤΟ να εμπλακεί θα μπορούσε να δημιουργήσει παράθυρο ευκαιρίας για μερική έστω αντιστροφή των τετελεσμένων της επέμβασης του 1999. Να υπενθυμιστεί ότι και ο πόλεμος εκείνος είχε ξεσπάσει όταν στις ΗΠΑ κυβερνούσαν οι Δημοκρατικοί και οι Πράσινοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση στη Γερμανία.<br /><br />Ποιες είναι άραγε οι παρασκηνιακές συστάσεις της Μόσχας προς το Βελιγράδι και με ποια κίνητρα; Αξίζει πάντως να υπενθυμιστεί και η συνέπεια, με την οποία η Ισπανία εξακολουθεί να απορρίπτει κάθε ιδέα διπλωματικής αναγνώρισης του Κοσόβου, χωρίς στη Μαδρίτη να φοβούνται ότι η χώρα τους θα απομονωθεί διεθνώς. Εξάλλου, η σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας και οι εδαφικές απώλειες του Κιέβου, ενισχύουν το επιχείρημα ότι η Δύση ασκεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών…<br /><br />Λίγες ημέρες αργότερα ξέσπασε η κρίση με αφορμή την επίσκεψη της προέδρου της αμερικανικής Βουλής, Νάνσι Πελόσι, στην Ταϊβάν. Η ανησυχία που προκλήθηκε παγκοσμίως για τις κινεζικές αντιδράσεις ήταν μεγάλη Οι Ρώσοι έσπευσαν με δηλώσεις να στηρίξουν πλήρως το Πεκίνο, ανταποδίδοντας την κινεζική στάση στο Ουκρανικό.<br /><br />Επιχειρούν άραγε οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν συνθήκες κρίσης με οικονομικό αντίκτυπο στους δυο βασικούς αντιπάλους τους, τη Ρωσία και την Κίνα, ώστε να πληγεί η εν εξελίξει προσπάθεια αμφοτέρων να προσεγγίσουν τους Αμερικανούς στον στρατιωτικό τομέα; Ή μήπως το ρίσκο ανοίγματος ενός δευτέρου και πολύ πιο επικίνδυνου μετώπου είναι απόδειξη της στρατηγικής σύγχυσης που επικρατεί στην Ουάσιγκτον, ενόψει του κινδύνου απώλειας του ελέγχου;<br /><br />Στο σκηνικό που διαμορφώνεται δεν μπορεί να αποκλειστεί μια επικίνδυνη στρατιωτική κλιμάκωση που θα συμπαρασύρει πολλές περιοχές του πλανήτη. Η Ελλάδα, έστω και καθυστερημένα, τρέχει για να ενισχύσει τη στρατιωτική της ισχύ, μέσω εξοπλισμών και συμμαχικών σχέσεων. Οι ενέργειές της πρέπει να είναι στοχευμένες και κυρίως απαιτείται εις βάθος κατανόηση του προβλήματος εθνικής ασφαλείας που αντιμετωπίζει.<br /><br />Η ελληνική προσπάθεια εστιάζεται στην ταχεία υλοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η προτεραιοποίηση από την πλευρά του ΓΕΕΘΑ είναι δύσκολη εργασία. Υπάρχουν εξοπλιστικά προγράμματα που με τους κατάλληλους χειρισμούς (σ.σ. με προϋπόθεση την άμεση διάθεση συστημάτων από τα αποθέματα της χώρας-προμηθευτή) μπορούν να αποδώσουν άμεσα μετρήσιμο στρατιωτικό, άρα και αποτρεπτικό αποτέλεσμα, με παράδειγμα τα αντιαρματικά όπλα.<br /><br />Άλλα προγράμματα θα φέρουν πρακτικό αποτέλεσμα σε μερικά χρόνια (π.χ. τα F-35A Lightning II). Και σε αυτά υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης για μετρήσιμο αποτέλεσμα πιο σύντομα. Τέτοια προγράμματα έχουν και ευρύτερη γεωστρατηγική διάσταση που επίσης ενισχύουν την ελληνική αποτροπή σε επίπεδα πέραν του στρατιωτικού.<br /><br />ΤΟ ΗΧΗΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ<br /><br />Οι συμμαχικές σχέσεις ενισχύουν το αποτρεπτικό αποτέλεσμα μέσω των εξοπλισμών, όταν αυτοί έχουν εμβληματικό χαρακτήρα που πείθει την Τουρκία για το επίπεδο δέσμευσης του προμηθευτή. Σε κάθε περίπτωση, το «γεωπολιτικό κριτήριο» είναι διακηρυγμένα βασικός παράγοντας επηρεασμού της τελικής απόφασης στα εξοπλιστικά.<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα απτού γεωπολιτικού αποτελέσματος μέσω των εξοπλισμών, αποτελεί η δέσμευση περιοχών εντός των ορίων του παράνομου Τουρκολιβυκού Μνημονίου από την πλευρά του ισραηλινού Ναυτικού για τη διενέργεια ασκήσεων με πραγματικά πυρά. Πρόκειται για μια ενέργεια αναγνώρισης της ελληνικής δικαιοδοσίας, άρα απόρριψης στην πράξη των τουρκικών ισχυρισμών. Ταυτόχρονα αποτελεί σαφές μήνυμα στην Άγκυρα ότι η αποκατάσταση των διμερών σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας δεν μπορεί να κινείται εκτός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας.<br /><br />Διαφωνίες είναι θεμιτό να υπάρχουν, όπως η διένεξη Ισραήλ-Λιβάνου για τις θαλάσσιες ζώνες. Παρά την ένταση, όμως, οι δυο πλευρές αφενός δεν επιχειρούν να αλλάξουν το Δίκαιο της Θάλασσας (όπως η τουρκική αμφισβήτηση του δικαιώματος των νήσων σε ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα), αφετέρου έχουν δεχθεί μια από τις μεθόδους του ΟΗΕ (μεσολάβηση) στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης.<br /><br />Αυτό δεν θα ήταν δυνατό να συμβεί εάν η θέση της δυο μερών βασίζονταν σε παραλογισμούς. Σε ποια βάση θα μπορούσε να συζητήσει η Ελλάδα με μια χώρα που αυθαίρετα ζητά να αποστερήσει από τις νήσους τις θαλάσσιες ζώνες; Αυταπόδεικτα δεν μπορεί να υπάρξει κοινό έδαφος, ενώ και η απλή αποδοχή μιας παράλογης θέσης στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης της παρέχει ένα επίπεδο νομιμοποίησης.<br /><br />Η διαφορά στρατιωτικής ισχύος ανάμεσα στο Ισραήλ και τον Λίβανο είναι χαώδης, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας. Άρα, το εβραϊκό κράτος λαμβάνει σαφή θέση υπέρ της ανάγκης προάσπισης ενός πλαισίου νομιμότητας στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις χώρες τις περιοχής με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, παρά το μαζικό στρατιωτικό του πλεονέκτημα.<br /><br />Αυτό το συμμερίζεται τοπικά και η Αίγυπτος, οπότε με την προσθήκη της Ελλάδας δημιουργείται μια πολύ ισχυρή συμμαχία αρχών, που επιχειρεί να βάλει όρια στην ανεξέλεγκτη, ταραχοποιό και αποσταθεροποιητική συμπεριφορά της Τουρκίας.Οι ελληνικές πρωτοβουλίες δεν σταματούν όμως εδώ.<br /><br />Η “ΣΤΟΙΧΙΣΗ” ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ<br /><br />Όλα δείχνουν ότι η κυβερνητική προσέγγιση οδήγησε στην επιθυμία στοίχισης και της Ιταλίας σε αυτή την άτυπη μεσογειακή συμμαχία. Με όχημα το πρόγραμμα των κορβετών σε συνδυασμό με την παρουσία του Μάριο Ντράγκι, ενός πραγματικού ηγέτη – «statesman» με την παραδοσιακή έννοια του όρου, η κυβέρνηση έδειχνε να επιθυμεί την επιλογή των FCX-30 Doha για το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Το ΓΕΝ έχει τηρήσει προσεκτικά αποστάσεις από την τελική κυβερνητική επιλογή, λέγοντας ότι και η ιταλική και η γαλλική (Gowind) και η ολλανδική (Sigma 10514) πρόταση καλύπτουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις. Σύμφωνα με πολλές πηγές, για λόγους ομοιοτυπίας που εξασφαλίζει οικονομίες κλίμακος δεν κρύβεται μια διακριτική προτίμηση για τις γαλλικές Gowind, μετά την επιλογή των φρεγατών FDI HN Belharra. Τα κριτήρια που σταθμίζονται όμως είναι πολλά περισσότερα.<br /><br />Οι κυβερνητικές προθέσεις έδειχναν να είναι η συνεργασία με τους Ιταλούς σε συνδυασμό αφενός με την υπογραφή ενός αμυντικού συμφώνου στο πρότυπο του ελληνογαλλικού και αφετέρου με τη συμμετοχή τους στη διάσωση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Θα επανέλθει όμως ο Ντράγκι στην εξουσία; Ή μια νέα κυβέρνηση θα περιπλέξει δραματικά το γεωπολιτικό σκέλος της απόφασης οδηγώντας σε ανατροπές;<br /><br />Ο Ντράγκι είναι πολιτικός με τέτοιο ειδικό βάρος στην Ευρώπη που μπορεί να διαδραματίσει κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση του οικονομικού μέλλοντος της Ένωσης, συγκρουόμενος εάν απαιτηθεί και με τους Γερμανούς, αλλά και στη διαμόρφωση μιας νέας γεωστρατηγικής πραγματικότητας στην περιοχή της Μεσογείου.<br /><br />Η Γερμανία είναι ορθώς η άλλη χώρα την οποία επιχειρεί να προσεταιριστεί η Ελλάδα. Για άλλη μια φορά όμως, την ανάγκη για ψύχραιμη αντιμετώπιση του ζητήματος την αντικατέστησε η γνωστή «οπαδική». Αναλόγως των προτιμήσεων οι Γερμανοί αποτελούν την επιτομή είτε του κακού είτε του καλού. Η κυριαρχία τους στον τομέα των τεθωρακισμένων σε ελληνική υπηρεσία και στα υποβρύχια, εστιάζει εκ των πραγμάτων εκεί το ενδιαφέρον.<br /><br />Προφανώς οι δηλώσεις της ΥΠΕΞ Μπέρμποκ στην Τουρκία δεν διασφαλίζουν μόνιμη αλλαγή στάσης της χώρας. Δεν μπορούν όμως και να απαξιώνονται. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η Γερμανία δεν είναι η πρώτη χώρα που επανεξετάζει γενικότερα τη στάση της. Όλα είναι ρευστά, ενώ στο επίπεδο των εξοπλισμών τα τουρκικά προγράμματα με γερμανικές εταιρίες που έχουν βαλτώσει την τελευταία πενταετία ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να διατηρήσει στενές σχέσεις με τη Γερμανία. Οφείλει να διαπραγματευθεί σκληρά για να πετύχει τον μη υπολογισμό των εξοπλιστικών δαπανών στο χρέος σε συνεργασία με άλλες συμμάχους χώρες. Επίσης, να κάνει τα πάντα για να πείσει το Βερολίνο ότι η υπό ανάδυση νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας της περιοχής ανατρέπει παραδοχές δεκαετιών, στις οποίες όλοι θα προσαρμοστούν αργότερα ή γρηγορότερα.<br /><br />Κατά συνέπεια, το ελληνικό εθνικό συμφέρον επιτάσσει την προστασία των διμερών σχέσεων και την με κάθε τρόπο αποφυγή εργαλειοποίησής τους για την προώθηση του ενός ή του άλλου οπλικού συστήματος. Η ισορροπία είναι δύσκολη, αλλά μπορεί να επιτευχθεί εάν από ελληνικής πλευράς τηρηθούν κάποιες βασικές αρχές.<br /><br />Η χώρα δεν προμηθεύεται κάποιο σύστημα για να κάνει χάρη στη Γερμανία, αλλά για να καλύψει συγκεκριμένες και πιεστικές επιχειρησιακές ανάγκες, με τον βέλτιστο από απόψεως κόστους-οφέλους τρόπο, ο οποίος θα ωφελήσει και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Χωρίς την προσχηματική εξέταση εναλλακτικών για να δοθεί επίφαση νομιμότητας. Με έντιμη στάση απέναντι σε όλους, όχι τις συνήθεις μεθοδεύσεις.<br /><br />Εξάλλου, και μυστικό δεν είναι η ιδιαίτερη στάθμιση της γεωπολιτικής παραμέτρου στην τελική απόφαση, και η ίδια η κυβέρνηση διατείνεται ότι ο ανταγωνισμός που προκαλείται (σ.σ. παρά τις «χαλαρές» όσον αφορά την τήρηση των νομικώς προβλεπομένων διαδικασιών), οδηγεί σε απόσπαση καλύτερων όρων προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΤΟ “ΠΑΡΑΘΥΡΟ” επανεξοπλισμού που κλείνει, οπότε προσδεθείτε… για αναταράξεις

Του Ζαχαρία Μίχα Ο φόβος ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να προκαλέσει ευρύτερη αποσταθεροποίηση είχε επισημανθεί έγκαιρα. Την κατάσταση ...

Διαβάστε την συνέχεια