Γιατί η ξαφνική επίθεση Μητσοτάκη σε Ανδρουλάκη; Μήνυμα αποστασίας στα στελέχη ΠΑΣΟΚ και ο φόβος για μειοψηφική κυβέρνηση.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7ec7ce47eb96553b0ae97c5ba973e073_XL.jpg" width="738" /><br /><br /><div>Η επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη από το βήμα του Λαυρίου δεν ήταν καθόλου μα καθόλου τυχαία. Ο Πρωθυπουργός έκανε άνοιγμα στους κεντρώους και κεντροαριστερούς αναποφάσιστους ψηφοφόρους που σκέφτονται να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ουσιαστικά τους ξεκαθάρισε ότι ψηφίζοντας το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη θα έρθει μία κυβέρνηση μειοψηφίας και περιπέτειες που θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα.<br /><br />Καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ<br /><br />Επίσης, ξέκοψε το σενάριο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά. Αυτό όπως λένε κυβερνητικές πηγές θα ενισχύσει την συσπείρωση της ΝΔ αφού κάποιοι είχαν επαναπαυτεί στο σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ήταν, όμως, και ένα μήνυμα προς τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ειδικά τα στελέχη που υπηρέτησαν την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ παρά στη Νέα Δημοκρατία.<br /><br />Διαχωρίζει σε καλό και κακό ΠΑΣΟΚ<br /><br />Και είναι σαφές ότι σκόπιμα έγινε ο διαχωρισμός από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου το οποίο μπήκε στην συγκυβέρνηση με τη ΝΔ το 2012 (και δέχτηκε ως Πρωθυπουργό τον Σαμαρά) χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Κι αυτό είναι κάτι που θα δημιουργήσει θέμα στις σχέσεις των δύο ανδρών. Όπως, επίσης, στις σχέσεις στελεχών όπως οι Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Μανιάτης, Χριστοφιλοπούλου κ.α με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.<br /><br />Κάλεσμα σε ψηφοφόρους αλλά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ<br /><br />Ουσιαστικά ήταν ένα κάλεσμα τόσο για την πρώτη όσο και για την δεύτερη κάλπη, όπου η ΝΔ θα υπολείπεται από την αυτοδυναμία και θα πρέπει να αντλήσει από άλλες δεξαμενές νέους ψηφοφόρους. Όπως επίσης, αυτοί που ξέρουν λένε, ότι ήταν ένα κάλεσμα και στους εν δυνάμει βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να δώσουν εάν χρειαστεί ένα «χέρι βοηθείας» στην ΝΔ εάν προκύψει ζήτημα αυτοδυναμίας ώστε να μην τεθεί θέμα ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας στη χώρα.<br />Είναι προφανές ότι ο στόχος του Πρωθυπουργού είναι να εισχωρήσει ακόμα περισσότερο στο Κέντρο και την Κεντροαριστερά και να συρρικνώσει τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις να βρίσκεται σε στάσιμη ή και σε καθοδική τροχιά, σημάδι διαρροών είτε προς ΝΔ είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Φόβος το σενάριο μειοψηφικής κυβέρνησης<br /><br />Ένας από τους μεγάλους φόβους της ΝΔ είναι να μην υπάρξει έστω και μαθηματικά σενάριο για τον σχηματισμό της κυβέρνησης μειοψηφίας που θα μπορούσε να σταματήσει την προσφυγή στις δεύτερες κάλπες. Είναι ούτως ή άλλως δύσκολο, διότι προϋποθέτει και τη ψήφο ανοχής του ΚΚΕ. O Πρωθυπουργός επενδύει στο κίνδυνο της κυβέρνησης ηττημένων, τού έχει αποδώσει και πιο παλιά, το κάνει και τώρα καθώς ο κόσμος, ειδικά οι μικρομεσσαίοι, οι μεσσαίοι και οι επιχειρήσεις δεν θέλουν να εισέλθουν σε ένα περιβάλλον με παράλληλα συστήματα πληρωμών ή αλλαγής νομίσματος. Κοινώς δεν θέλουν τέτοιες περιπέτειες που έζησαν και το 2015.<br /><br />Παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις τουρκικές εκλογές<br /><br />Επίσης, στο Μέγαρo Μαξίμου περιμένουν με ενδιαφέρον το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία. Το μέχρι τώρα προβάδισμα του Erdogan ανακουφίζει προσώρας την Αθήνα. Γιατί; Ο Erdogan είναι στο όχημα των Ρώσων και του Putin ενώ ο Kilidcaroglu με τη Δύση και τις ΗΠΑ. Αν επικρατούσε ο δεύτερος οι ΗΠΑ θα ερχόντουσαν πιο κοντά και η Τουρκία θα μπορούσε να διεκδικήσει εξοπλισμούς που θα άλλαζε και πάλι τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Τώρα, αυτές είναι σαφώς υπέρ μας.<br />Από την άλλη, ο Kilidcaroglu είναι ένας άγνωστος και απρόβλεπτος παίχτης ενώ τον Erdogan η ελληνική διπλωματία τον γνωρίζει. Όλα αυτά εάν το αποτέλεσμα είναι καθαρό. Εάν έχουμε νοθεία όπως ισχυρίζονται κάποιοι στο στρατόπεδο Kilidcaroglu, τότε ίσως έχουμε πιο μεγάλη κρίση στην Τουρκία η οποία μπορεί να εξωτερικευτεί και στην Ελλάδα. Και αυτό είναι κάτι που σε αυτή τη φάση, η Ελλάδα δεν το θέλει από την στιγμή που σε λίγες μέρες θα βρεθεί υπό υπηρεσιακής κυβέρνησης.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η ξαφνική επίθεση Μητσοτάκη σε Ανδρουλάκη; Μήνυμα αποστασίας στα στελέχη ΠΑΣΟΚ και ο φόβος για μειοψηφική κυβέρνηση.

Η επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη από το βήμα του Λαυρίου δεν ήταν καθόλου μα καθόλου τυχαία. Ο Πρωθυπουργ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ρώσοι καταστρέφουν τους Ουκρανούς στο Bakhmut, οι Ευρωπαίοι τους γεμίζουν με όπλα - Πρόθυμοι για μαχητικά οι Βρετανοί.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f0fc71b388e272e76dbdb58a40c7b97c_XL.jpg" width="774" /><br /><br /><div>Ενεργοποίηση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων καταγράφεται σε όλη τη γραμμή του μετώπου, μήκους άνω των 1.500 χιλιομέτρων, αν και Ρώσοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως παρά τις όποιες επιθετικές ενέργειες των Ουκρανών σε Bakhmut και Soledar, δεν έχει ακόμα αρχίσει η κυρίως αντεπίθεση των Ουκρανών.<br />Το σενάριο αυτό επιβεβαιώνει εμμέσως και το ότι ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky δεν βρίσκεται στο Κίεβο, αλλά αντιθέτως περιοδεύει στην Ευρώπη – μετά το Βερολίνο και το Παρίσι, θα βρεθεί σήμερα Δευτέρα 15/5 στο Λονδίνο – με κύριο αίτημα την περαιτέρω στρατιωτική ενίσχυση με όπλα και πυρομαχικά της Ουκρανίας.<br />Και ενώ οι Ευρωπαίοι δεσμεύονται για ακόμα μεγαλύτερες αποστολές όπλων στο Κίεβο με τη Μ. Βρετανία να δηλώνει πρόθυμη να συνδράμει με μαχητικά αεροσκάφη το Κίεβο, σε ευρωπαϊκό έδαφος βρίσκεται η κινεζική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Li Hui, η οποία θα πραγματοποιήσει συναντήσεις σε Ουκρανία, Ρωσία και ευρωπαϊκά κράτη με απώτερο στόχο την εύρεση μιας πολιτικής λύσης στην ουκρανική κρίση.<br /><br />Οι Ουκρανοί ενεργοποιούνται σε όλο το μέτωπο<br /><br />Για ενεργοποίηση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων σε όλη τη γραμμή επαφής κάνει λόγο ο αναπληρωτής επικεφαλής της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk, Denis Pushilin, ο οποίος ωστόσο υποστηρίζει πως αυτή δεν είναι η αντεπίθεση που έχουν προαναγγείλει οι Ουκρανοί.<br />«Βλέπουμε ενεργοποίηση σε όλη τη γραμμή επαφής.<br />Δεν πρόκειται ακόμα για την αντεπίθεση, η οποία συζητείται τόσο πολύ.<br />Βλέπουμε ότι ο εχθρός προσπαθεί να διερευνήσει τις θέσεις μας, να πραγματοποιήσει αναγνώριση σε ορισμένες περιοχές» είπε μιλώντας στο ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο Rossiya 24 ο Pushilin.<br /><br />Προέλαση Bakhmut<br /><br />Σύμφωνα με τον Pushilin, οι ρωσικές δυνάμεις εξακολουθούν να προελαύνουν στο Bakhmut, έχοντας καταλάβει σημαντικές πολυκατοικίες στο δυτικό τομέα της πόλης, τον οποίο ελέγχουν ακόμα οι Ουκρανοί.<br />«Όλη η προσοχή είναι στραμμένη στο τι συμβαίνει μέσα στο Bakhmut.<br />Παρά τις δυσκολίες τα παιδιά προχωρούν.<br />Το δυτικό τμήμα της πόλης είναι ένα μέρος υψηλών περιοχών, οι οποίες είναι υπό τον έλεγχο του ουκρανικού καθεστώτος.<br />Ο εχθρός καταστρέφεται» υποστήριξε ο Pushilin.<br />Εκτιμάται πως οι Ουκρανοί έχουν περιοριστεί σε ένα τμήμα της πόλης, ελέγχοντας μόλις μια έκταση 1,78 τετραγωνικών χιλιομέτρων.<br /><br />Δυτικός οπλισμός σε Bakhmut, Avdiivka<br /><br />Ωστόσο, οι Ρώσοι υποστηρίζουν πως ήδη δυτικός στρατιωτικός εξοπλισμός έχει τοποθετηθεί στις κατευθύνσεις του Bakhmut και της Avdiivka.<br />Όπως αναφέρεται, ήδη ο δυτικός εξοπλισμός, κυρίως θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, αρχίζει να γίνεται αντιληπτός σε διάφορα σημεία της γραμμής επαφής, αν και σημειώνεται πως οι ρωσικές δυνάμεις είναι έτοιμες να τον καταστρέψουν.<br />Σύμφωνα με τον Pushilin, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν βελτιώσει τις θέσεις τους στις περιοχές Avdiivka και Maryinka καθώς έχουν αποκρούσει όλες τις ουκρανικές επιθέσεις.<br />Όσον αφορά το Ugledar, εκεί αναφέρεται πως συνεχίζεται ο πόλεμος χαρακωμάτων.<br /><br />Το Κίεβο έπληξε με 3 Storm Shadow το Luhansk<br /><br />Εν τω μεταξύ, όπως έγινε γνωστό, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έπληξαν με τρεις πυραύλους Storm Shadow και 15 ρουκέτες HIMARS το έδαφος του Luhansk την περασμένη εβδομάδα.<br />Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για επτά βομβαρδισμούς με στόχους τους οικισμούς Molodyuzhnoye, Pervomaisk, Stakhanov, Lugansk, Almaznaya, Zolotoye-1 και Yubileiny.<br />Από τους βομβαρδισμούς αυτούς σκοτώθηκε ένας πολίτης και τραυματίστηκαν άλλοι 16.<br /><br /><br />Ρωσία: Δεν θα αλλάξουν την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία οι βρετανικοί Storm Shadow και τα νέα όπλα<br /><br />Οι πύραυλοι Storm Shadow και τα νέα όπλα που προτίθεται να δώσει στην Ουκρανία η Μ. Βρετανία, δεν πρόκειται να αλλάξουν την πορεία του πολέμου υποστηρίζει η Ρωσία.<br />«Είμαστε εξαιρετικά αρνητικοί με αυτό.<br />Η Μεγάλη Βρετανία ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κρατών που συνεχίζουν να δίνουν όπλα στην Ουκρανία.<br />Επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά ότι αυτά τα όπλα δεν πρόκειται να έχουν κανένα σημαντικό και ουσιαστικό αντίκτυπο στην πορεία της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.<br />Χωρίς αμφιβολία όμως οδηγούν σε περαιτέρω καταστροφή, σε περαιτέρω στρατιωτική δράση και σε περαιτέρω αντίποινα.<br />Για την Ουκρανία δηλαδή, καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη η κατάσταση» επισήμανε ο επικεφαλής του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov αναφερόμενος σε δημοσιεύματα που θέλουν την Μ. Βρετανία να είναι έτοιμη να στείλει εκατοντάδες αντιαεροπορικούς πυραύλους και επιθετικά drones στην Ουκρανία.<br /><br />Fake news για Prigozhin<br /><br />Κληθείς να σχολιάσει το δημοσίευμα της Washington Post ότι ο επικεφαλής της Wagner, Yevgeny Prigozhin ήταν έτοιμος να αποκαλύψει τις θέσεις των ρωσικών δυνάμεων στους Ουκρανούς, ο Peskov υποστήριξε πως πρόκειται για fake news.<br />Δημοσίευμα της εφημερίδας Washington Post ανέφερε πως την ώρα που οι άνδρες της Wagner πέθαιναν κατά χιλιάδες στη μάχη για την κατάληψη του Bakhmut, τον Ιανουάριο, ο Prigozhin προσφέρθηκε να αποκαλύψει στις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών τις θέσεις των ρωσικών δυνάμεων με αντάλλαγμα οι ουκρανοί διοικητές να αποσύρουν τους στρατιώτες τους γύρω από την περιοχή του Bakhmut.<br />Το δημοσίευμα αναφέρει ότι η Ουκρανία απέρριψε την πρότασή του.<br />Σύμφωνα με την εφημερίδα, η προσφορά του έγινε μέσω των επαφών του με την ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών.<br /><br />Μ. Βρετανία: Στέλνει εκατοντάδες επιθετικά drones μεγάλης εμβέλειας<br /><br />Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky συναντήθηκε σήμερα Δευτέρα 15/5 στο Λονδίνο, με τον Βρετανό πρωθυπουργό, Rishi Sunak, ο οποίος δεσμεύτηκε ότι η Μ. Βρετανία θα συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή του πολέμου, επισημαίνοντας πως οι Σύμμαχοι δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους Ουκρανούς.<br />Ύστερα από την αποστολή βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου και τουλάχιστον 200 πυραύλων Shadow Storm μεγάλου βεληνεκούς που μπορούν να πλήξουν το ρωσικό έδαφος (σχεδιάζεται να σταλούν και άλλοι 400), οι Βρετανοί θα δεσμευτούν πως θα στείλουν και εκατοντάδες επιθετικά drones εμβέλειας άνω των 200 χιλιομέτρων καθώς και εκατοντάδες πυραύλους αεράμυνας.<br /><br />Zelensky - Shunak: Θέλουμε συμμαχία μαχητικών<br /><br />Κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων, ο Zelensky είπε πως συμφώνησε με τον Shunak στην ανάγκη να δημιουργηθεί μια συμμαχία δυτικών κρατών που θα δώσουν μαχητικά αεροσκάφη στην Ουκρανία.<br />O Zelensky είπε ότι σύντομα θα υπάρξουν σημαντικές αποφάσεις, αν και τόνισε ότι πρέπει να γίνει ακόμα σχετική δουλειά.<br />Από την πλευρά του ο Shunak υποστήριξε ότι απαιτούνται μακροπρόθεσμες εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία απέναντι στην επιθετικότητα της Ρωσίας και τόνισε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι βασικό μέρος του συνασπισμού των κρατών που θα δώσουν αεροσκάφη στην Ουκρανία.<br />Ωστόσο, υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για μια απλή διαδικασία, καθώς δεν έχει να κάνει μόνο με την αποστολή μαχητικών, αλλά αφορά την εκπαίδευση των πιλότων τόσο με τα αεροσκάφη όσο και με όλα τα logistics που σχετίζονται με αυτά.<br />Στο πλαίσιο αυτό ο Shunak είπε ότι αυτό που μπορεί να κάνει σχετικά σύντομα η Μ. Βρετανία είναι να αρχίσει την εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων.<br /><br />Όπλα από Γαλλία<br /><br />Σημειώνεται πως κατά τη μίνι του περιοδεία στην Ευρώπη, ο Zelensky κατάφερε να εξασφαλίσει όπλα και πυρομαχικά τόσο από τη Γαλλία όσο και από τη Γερμανία.<br />Μετά την επίσκεψη Zelensky στο Παρίσι και τη συνάντηση με τον πρόεδρο Macron, η Γαλλία ανακοίνωσε πως τις επόμενες εβδομάδες η Γαλλία θα εκπαιδεύσει και θα εξοπλίσει τάγματα του ουκρανικού στρατού με δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα και ελαφριά άρματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων των AMX-10RC, ενώ θα επικεντρώσει τις προσπάθειες της και «στην υποστήριξη των δυνατοτήτων αντιαεροπορικής άμυνας της Ουκρανίας».<br /><br />Τεράστιο πακέτο βοήθειας από Γερμανία<br /><br />Είχε προηγηθεί στις 13/5 η ανακοίνωση από τη Γερμανία ότι θα συνεισφέρει το Κίεβο με ένα ακόμα πακέτο στρατιωτικής βοήθειας ύψους σχεδόν 3 δις ευρώ.<br />Σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Άμυνας, σε αυτό το πακέτο θα περιλαμβάνονται άλλα 30 Leopard 1A5, 20 νέα οχήματα μάχης πεζικού Marder, περισσότερα από 100 πιο μικρά τεθωρακισμένα οχήματα, 200 drones επιτήρησης, τέσσερα νέα IRIS-T SLM συστήματα αεράμυνας με 12 εκτοξευτές IRIS-T SLS, πολυάριθμους αντιαεροπορικούς πυραύλους, κοκ.<br /><br />Στην Ευρώπη οι Κινέζοι για ειρήνη<br /><br />Και ενώ όλα δείχνουν πως τις επόμενες εβδομάδες, θα ξεσπάσει ίσως η μεγαλύτερη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, οι Κινέζοι επιχειρούν να κάνουν μια κίνηση ματ, αναζητώντας μια πολιτική λύση στην ουκρανική κρίση.<br />Ήδη η κινεζική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Li Hiu, ειδικός αντιπρόσωπος της Κίνας για τις ευρασιατικές σχέσεις, θα επισκεφθεί την Ουκρανία, τη Ρωσία αλλά και την Πολωνία, τη Γαλλία και τη Γερμανία σε μια προσπάθεια εύρεσης πολιτικής λύσης και κατάπαυσης του πυρός.<br />Πρώτος σταθμός της επίσκεψης της κινεζικής αντιπροσωπείας θα είναι η Ουκρανία αύριο Τρίτη 16/5 και Τετάρτη 17/5.<br /><br />Πολεμοχαρείς… οι Πολωνοί: Πρόωρες οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη στην Ουκρανία<br /><br />Πρόωρες χαρακτηρίζει τις διαπραγματεύσεις για ειρήνη στην Ουκρανία η Πολωνία, η οποία υποστηρίζει πως η Ρωσία δεν είναι έτοιμη για οποιαδήποτε ειρηνική προσέγγιση.<br />Σε δηλώσεις του στον πολωνικό ραδιοφωνικό σταθμό RMF, o Marcin Przydacz, εκπρόσωπος του προέδρου της Πολωνίας και αρμόδιος για διεθνή θέματα, υποστήριξε πως η Ουκρανία δεν συλλέγει όπλα και οβίδες για μια διαπραγμάτευση με την Ρωσία.<br />«Μέχρι η μια ή η άλλη πλευρά να πραγματοποιήσει μια επιθετική ενέργεια ή μια αντεπίθεση, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για ετοιμότητα των δύο πλευρών για ειρηνευτικές συνομιλίες» είπε ο Przydacz, επισημαίνοντας πως δύο είναι οι κύριοι στόχοι του Κιέβου.<br /><br />Οι δύο στόχοι του Zelensky<br /><br />«Πρώτον, η επιθυμία να λάβει στρατιωτική υποστήριξη και όχι μόνο πριν από την αναμενόμενη αντεπίθεση.<br />Η Ουκρανία πρέπει να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα όπλα μπορεί, συμπεριλαμβανομένων και οβίδων.<br />Αλλά χρειάζονται επίσης και οικονομική βοήθεια, καθώς η οικονομία τους έχει πληγεί ιδιαίτερα» υποστήριξε ο Πολωνός αξιωματούχος.<br />«Ο δεύτερος στόχος της δραστηριότητας του Προέδρου Zelensky είναι να κερδίσει πολιτική υποστήριξη, να αντιμετωπίσει όλες τις τάσεις πρόωρων διαπραγματεύσεων και να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα στήριξης πριν από την επικείμενη αντεπίθεση» υπογράμμισε ο Przydacz</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Ρώσοι καταστρέφουν τους Ουκρανούς στο Bakhmut, οι Ευρωπαίοι τους γεμίζουν με όπλα - Πρόθυμοι για μαχητικά οι Βρετανοί.

Ενεργοποίηση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων καταγράφεται σε όλη τη γραμμή του μετώπου, μήκους άνω των 1.500 χιλιομέτρων, αν και Ρώσοι αξιωμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ΝΑΤΟ δεν θέλει την Ουκρανία στη Συμμαχία. Φοβάται άρθρο 5 και πυρηνική σύγκρουση με Ρωσία.

<img height="442" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/d5fe21a97588c8d2f6874a7c5733ad30_XL.jpg" width="828" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Διχασμός στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ – Τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης θέλουν συγκεκριμένα και γρήγορα βήματα, φρένο από ΗΠΑ</span></h3>Το ΝΑΤΟ δεν θέλει την ένταξη της Ουκρανίας στη Συμμαχία, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από την απόφαση των κρατών - μελών του να μην προσκαλέσει την Ουκρανία να γίνει μέλος της στη Σύνοδο Κορυφής που θα γίνει στο Vilnius της Λιθουανίας τον ερχόμενο Ιούλιο.<br />Σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post, τα κράτη μέλη της Συμμαχίας αποφάσισαν μεν να μην απευθύνουν πρόσκληση στην Ουκρανία για να γίνει μέλος της αλλά σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την «απογοήτευση», αν όχι τη δυσαρέσκεια και την οργή του Κιέβου, εξετάζουν το ενδεχόμενο της αυξημένης αλληλεπίδρασης με την ουκρανική πλευρά και του καθορισμού των όρων για την ένταξη της Ουκρανίας στη Συμμαχία.<br /><br />Συναίνεση και… διχασμός<br /><br />Βάσει του δημοσιεύματος που επικαλείται αξιωματούχους του ΝΑΤΟ, «ανάμεσα στα 31 μέλη της Συμμαχίας και παρά τις εκκλήσεις του Κιέβου, υπήρξε consensus (συναίνεση) στο ότι το ΝΑΤΟ δεν θα αποστείλει επίσημη πρόσκληση στην Ουκρανία για να γίνει μέλος του κατά τη διάρκεια της Συνόδους στις 11 και 12 Ιουλίου.<br />Πάντως, και όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης θέλουν να γίνουν συγκεκριμένα βήματα προς αυτόν τον στόχο, συμπεριλαμβανομένων και πιθανών δεσμεύσεων για το χρονοδιάγραμμα ένταξης της Ουκρανίας, αν και οι ΗΠΑ και κάποια δυτικά κράτη τάσσονται υπέρ πιο μικρών βημάτων.<br />Όπως αναφέρεται, αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να είναι «μια γραφειοκρατική αναβάθμιση σε ένα σώμα μεταξύ ΝΑΤΟ και Ουκρανίας ή αποφάσεις για περαιτέρω επέκταση της τεχνικής υποστήριξης του ΝΑΤΟ στον αμυντικό τομέα της Ουκρανίας».<br />Αξιωματούχοι κρατών της Βαλτικής πρότειναν στη Βορειοατλαντική Συμμαχία «να στείλει επίσημη πρόσκληση στην Ουκρανία να ενταχθεί» στο ΝΑΤΟ ή να ξεκινήσει τη διαδικασία «καθορισμού ενός χρονικού πλαισίου ή ορισμένων όρων» για αυτό.<br />Μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών της Τσεχίας, Jan Lipavsky έκανε λόγο για την παροχή στην Ουκρανία ενός πραγματικού δρόμου προς το ΝΑΤΟ.<br /><br />Φρένο από ΗΠΑ<br /><br />Ωστόσο, οι ΗΠΑ και Δυτικοευρωπαϊκά κράτη «προτιμούν μια πιο αργή και πιο προσεκτική προσέγγιση».<br />Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι η κυβέρνηση Biden επιμένει ότι η παροχή συνεχούς υποστήριξης της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης καθώς προετοιμάζεται για την από αντεπίθεσή της αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για το ΝΑΤΟ.<br />Η αμερικανική πλευρά θεωρεί «την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τις πιθανές εγγυήσεις ασφαλείας, ως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο μιας μελλοντικής διευθέτησης» στην Ουκρανία.<br />«Σε αυτό το στάδιο, η προσοχή πρέπει να επικεντρωθεί στην πρακτική υποστήριξη και στο πώς μπορούμε να διατηρήσουμε καλύτερα τη στρατιωτική βοήθεια που παρέχουμε στην Ουκρανία» φέρεται να υποστηρίζει Αμερικάνος αξιωματούχος επισημαίνοντας ότι οι σχέσεις μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας δεν θα είναι υψίστης σημασίας εάν η Συμμαχία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ικανότητα «να υποστηρίξει το Κίεβο στον τομέα της ασφάλειας».<br /><br />Το άρθρο 5<br /><br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κάποια κράτη τονίζουν ότι η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα σήμαινε την «αυτόματη ενεργοποίηση του άρθρου 5» της Βορειοατλαντικής Συνθήκης που υπογράφηκε στην Ουάσιγκτον το 1949, η οποία προβλέπει συλλογική απάντηση σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ.<br />«Αυτό θα έσυρε τη συμμαχία σε μια τεράστια σύγκρουση με τη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του κόσμου» αναφέρει το δημοσίευμα, με αξιωματούχο κράτους της ανατολικής Ευρώπης να υποστηρίζει ότι «υπάρχει κάτι σαν πινγκ πονγκ μεταξύ Γερμανίας, Γαλλίας και Ηνωμένων Πολιτειών».<br />Όπως λέει, εκπρόσωποι καθεμιάς από αυτές τις χώρες αναφέρουν ότι «οι υπόλοιπες έχουν τις πιο σοβαρές ανησυχίες».<br /><br />Διαβουλεύσεις<br /><br />Όπως επισημαίνεται, τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ προσπαθούν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας, θέμα που έχει «ανάψει» για τα καλά στο εσωτερικό της Συμμαχίας.<br />Σύμφωνα με τη Washington Post, τα κράτη μέλη της Συμμαχίας «διενεργούν διαβουλεύσεις για να καθορίσουν τα επόμενα βήματα για την ένταξη της Ουκρανίας στη δυτική συμμαχία».<br />Προσπαθούν να καταλήξουν σε μια κοινή θέση όσον αφορά το «πόσο γρήγορα θα πρέπει το Κίεβο να βρίσκεται κάτω από τη διατλαντική ασπίδα».<br />Βρετανός διπλωμάτης αναφέρει ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ προσπαθούν να φτάσουν σε μια συμφωνία πριν από τη Σύνοδο Κορυφής που θα έδειχνε «ενότητα και απτή υποστήριξη για την Ουκρανία», που θα διατηρούσε «την πολιτική των ανοιχτών θυρών» και που θα υποδείκνυε «την αργή πρόοδο στην υποψηφιότητα της Ουκρανίας αλλά που θα σεβόταν και τις ανησυχίες ορισμένων κρατών μελών»<br /><br />Πιέζει το Κίεβο<br /><br />Η Washington Post αναφέρει ότι το Κίεβο πιέζει έντονα για να γίνει δεκτό στο ΝΑΤΟ.<br />Μάλιστα επικαλείται δηλώσεις της μόνιμης Αντιπροσώπου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ Natalia Galibarenko, η οποία αναφέρει ότι «η σύνοδος κορυφής του Βίλνιους δεν θα είναι ιστορική χωρίς απόφαση για το μέλλον της Ουκρανίας στη συμμαχία».<br />Η Galibarenko.πιστεύει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ «πρέπει να καθορίσουν τον δρόμο» για την ένταξη του Κιέβου στη συμμαχία και επίσης να αποφασίσουν για τον «αλγόριθμο για την πορεία της Ουκρανίας προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ».<br />Κληθείσα να σχολιάσει το σενάριο να επαναληφθούν διατυπώσεις ότι οι πόρτες του ΝΑΤΟ παραμένουν ανοιχτές, είπε: «Αυτό δεν αρκεί».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το ΝΑΤΟ δεν θέλει την Ουκρανία στη Συμμαχία. Φοβάται άρθρο 5 και πυρηνική σύγκρουση με Ρωσία.

Διχασμός στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ – Τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης θέλουν συγκεκριμένα και γρήγορα βήματα, φρένο από ΗΠΑ Το ΝΑΤΟ δεν θέλει τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκλογές στην Τουρκία: Η αντοχή του Ερντογάν και οι δύσκολες ελληνοτουρκικές σχέσεις.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/05/AP23134331807145-960x600-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/05/AP23134331807145-960x600-1.jpg" width="727" /></a><br /><br />Του <b>ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ</b><br />Η ανθεκτικότητα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον αναβιβάζει σε ένα ιδιότυπο τουρκικό πολιτικό Πάνθεον και επιβεβαιώνει για ποιους λόγους όλοι όσοι προεξοφλούσαν την απότομη εξώθησή του στο περιθώριο, είτε τυφλώνονταν από το αντί-ερντογανικό πάθος τους, είτε απλά δεν κατανοούσαν τις τεκτονικές αλλαγές που έχουν μεταβάλλει το πολιτικό και κοινωνικό DNA ενός λαού δημογραφικά δυναμικού.<br /><br />Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι θα χρειαστεί δεύτερος γύρος προεδρικών εκλογών στις 28 Μαΐου, είναι απολύτως δεδομένο ότι το σενάριο της πανηγυρικής επικράτησης του ιδιόρρυθμου συνασπισμού των έξι με υποψήφιο πρόεδρο τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου βρίσκεται πλέον στον κάλαθο των αχρήστων.<br /><br />Η πιθανή επικράτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πέρα από την ιστορικότητά της, σε μια περίοδο τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που προκύπτουν από την βαθύτατη οικονομική κρίση στη Τουρκία, αλλά και του καταστροφικού σεισμού της 6ης Φεβρουαρίου, υποδηλώνει επίσης ότι ο ιδιότυπος τουρκικός ισλαμισμός δεν αποτελεί συγκυριακή δύναμη αλλά σταθερό χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής στη γειτονική χώρα.<br /><br />Επιπλέον, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα ο τουρκικός εθνικισμός παραμένει πυλώνας του πολιτικού συστήματος της γειτονικής χώρας, καθώς τα δύο βασικά κόμματα που τον εκφράζουν (ΜΗΡ του Ντ. Μπαχτσελί και ΙΥΙ της Μεράλ Ακσενέρ), αν και σε διαφορετικό συνασπισμό, συγκεντρώνουν πάνω από 20%, δίχως σε αυτά να προστίθεται το ποσοστό του τρίτου προεδρικού υποψηφίου Σινάν Ογάν.<br /><br />Η κατάσταση φέρνει στο νου τρία κεντρικά ερωτηματικά τα οποία χρήζουν απαντήσεων:<br />Καταρχάς, τι θα σημάνει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;<br /><br />Με αρκετά εμφατικό τρόπο το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Θάνος Ντόκος στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Κ της Κυριακής», ξεκαθάρισαν με τρόπο σύντομο και περιεκτικό ότι ουδείς σοβαρός παρατηρητής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής αναμένει κάποια αλλαγή στρατηγικής, όποιο όνομα και αν έχει ο άνδρας που θα πανηγυρίσει την ανάδειξή του σε πρόεδρο. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αισθάνεται ότι τα προηγούμενα χρόνια ανταποκρίθηκε στο κέλευσμα της μακροπρόθεσμης Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής για κυριαρχία στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Βαλκανίων, Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής και μια θέση σε κάθε τραπέζι που «μετράει» ανά την υφήλιο.<br /><br />Για την τουρκική εξωτερική πολιτική, όπως αυτή έχει εκφραστεί μέσα από τη «Γαλάζια Πατρίδα», η Ελλάδα πρέπει να περιοριστεί σε έναν ρόλο κράτους περιορισμένης επιρροής στις θαλάσσιες ζώνες εντός του Αιγαίου και σίγουρα μηδενικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η θέση οδηγεί σε στρατηγικά αναπόφευκτες τριβές ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα, δίχως ιδιαίτερες ελπίδες ότι μπορεί να υπάρξει κάποια έντιμη λύση, με τη μεσολάβηση τρίτων ή χωρίς αυτήν.<br /><br />Σε σημαντικούς κύκλους στην Αθήνα υπάρχει εδραία η πεποίθηση ότι ο Ερντογάν στην τελευταία – όπως φαίνεται – θητεία του στον προεδρικό θώκο δεν θα επιθυμήσει να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, και ίσως επιθυμήσει να αφήσει ως κληρονομιά μια ύστατη προσπάθεια να φανεί ως ειρηνοποιός σε μια περιοχή με σημαντικά προβλήματα. Η εκτίμηση αυτή έχει διαψευστεί ξανά, ωστόσο η διεθνής συγκυρία ευνοεί την έναρξη κάποιων συνομιλιών, ώστε και αν αυτές δεν αποδειχθούν ιδιαίτερα εύκολες.<br /><br />Οι διάφοροι δίαυλοι των Ελληνοτουρκικών θα ανοίξουν, προσπάθειες για συνεννόηση σε επιμέρους ζητήματα θα υπάρξουν, ωστόσο ο πυρήνας των αντιλήψεων της Άγκυρας για τη τουρκική θέση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν θα αλλάξει.<div><br />Τι θα γίνει στις σχέσεις Τουρκίας και Δύσης;<br /><br />Η Τουρκική Δημοκρατία, διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία με τη σειρά της βασίστηκε πάνω στα θεμέλια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι χτισμένη από τους ιδρυτές της με τη βαθιά ιστορική γνώση του δισυπόστατου χαρακτήρα που διαθέτει η γεωγραφική αυτή περιοχή που είναι φυσική «γέφυρα» ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, ανάμεσα στο Βορρά και στο Νότο. Κανένας, ούτε καν ένας πιο δυτικός ηγέτες δεν θα θυσίαζε τη δυνατότητα της Τουρκίας να μιλάει με την ίδια ευκολία με Ουάσιγκτον, Μόσχα, περιφερειακές δυνάμεις όπως η Τεχεράνη και το Ριάντ, και σε βάθος με το Πεκίνο ή το Νέο Δελχί.<br /><br />Όπως πολύ σωστά έχει προβλεφθεί από αρκετούς αναλυτές, η Άγκυρα έχει ανάγκη δυτικές επενδύσεις για την ανοικοδόμηση, δίχως, ωστόσο, να την ανταλλάξει αποκόπτοντας τις σχέσεις της με τους υπόλοιπους εταίρους της. Οι δυσκολίες της Αμερικανοτουρκικής σχέσης, όπως αυτές έχουν ξετυλιχθεί το προηγούμενο χρονικό διάστημα είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ίσως χρειαστεί να προχωρήσουν οι σχέσεις Άγκυρας-Δύσης και το επόμενο χρονικό διάστημα. Μια Τουρκία που δεν θα έχει σχέσεις παρά μόνο τυπικές με τη Ρωσία είναι μια χίμαιρα που υπάρχει μόνο στα μυαλά – ολοένα και λιγότερων – γραφειοκρατών στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες.</div><div><br />Ποια η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας;<br /><br />Περίπου οι μισοί Τούρκοι ψηφοφόροι επικροτούν το πρόσωπο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και λίγο λιγότερο ψήφισαν εναντίον του. Ψήφισαν έναν «αντί-Ερντογάν» και όχι το πρόσωπο που κατήλθε εναντίον του νυν προέδρου της Τουρκίας. Πιθανή τελική επικράτηση του Ερντογάν θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε μια (αρχικά αόρατη στο ευρύ κοινό) συζήτηση για την επόμενη ημέρα στο ΑΚΡ. Ο Ερντογάν θα μπορέσει να δρομολογήσει τη διαδοχή του μέχρι και το 2028.<br /><br />Τα δύσκολα για τον Ερντογάν συνδέονται με τη διαχείριση της οικονομίας: Μπορεί να φέρει πίσω στη Τουρκία το ΔΝΤ, ο άνθρωπος που περηφανεύεται ότι το έδιωξε; Ίσως όχι. Μη ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ είναι ένας θεσμός κατασκευασμένος από το τρέχον σύστημα Διεθνούς Τάξης. Ίσως επιχειρήσει να κινηθεί σε ελαφρώς διαφορετική κατεύθυνση και τώρα, αν και οι διεθνείς συνθήκες δεν φαίνεται να ευνοούν σε αυτή τη φάση μια τέτοια απόφαση.<br /><br />Ακόμα και αν την επόμενη εβδομάδα, με κάποιο εκλογικό άλμα, ο Κιλιτσντάρογλου κατόρθωνε την εκλογή του, οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται να κινηθεί είναι ήδη ναρκοθετημένες από μια εικοσαετία όπου το νέο κατεστημένο δεν είναι πια ο πάλαι ποτέ κεμαλισμός, αλλά ένας συντηρητικός ισλαμισμός «παντρεμένος» με έναν επιθετικό εθνικισμό στο εξωτερικό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκλογές στην Τουρκία: Η αντοχή του Ερντογάν και οι δύσκολες ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ Η ανθεκτικότητα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον αναβιβάζει σε ένα ιδιότυπο τουρκικό πολιτικό Πάνθεον και επιβεβαιώνει για ποι...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Περνά από την Ρόδο.

<img height="326" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2023/05/Capture-3.jpg" width="718" /><br /><br /><br />Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού<br /><br />Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού στηρίζεται στην συνέχεια της ελληνικής κυριαρχίας πάνω στον κεντρικό άξονα της Ανατολικής Μεσογείου, από τα ανοιχτά των ακτών του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Συρίας μέχρι την είσοδο της Αδριατικής βόρεια των Διαποντίων Νήσων. Μια απλή ματιά στον χάρτη φανερώνει ότι το κέντρο βάρους αυτής της μικτής θαλασσοχερσαίας περιοχής κείται στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων, με εξέχουσα την νήσο Ρόδο.<br /><br />Η αποτελεσματική σύμπηξη ενιαίου και συνεχούς αμυντικού μετώπου Ελλάδας και Κύπρου απέναντι στην δομική απειλή από την Τουρκία, κατά την έννοια του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου που εισήγαγε ο αείμνηστος πατριώτης καθηγητής Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και έκρυψαν στα συρτάρια η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και απαξάπασες οι διάδοχοί της κυβερνήσεις από το 1996 και εντεύθεν, το οποίο θα θωρακίζει σφιχτά τα προπύργια του Ελληνισμού από την Θράκη μέχρι την Κύπρο, προϋποθέτει λοιπόν την ανάδειξη των Δωδεκανήσων και ειδικά της Ρόδου σε σημείο στρατηγικής ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας, μέσω της δημιουργίας κεντρικής χερσαίας και αεροναυτικής ελληνικής βάσης.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, η τρέχουσα αμυντική διάταξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων είναι επιεικώς προβληματική. Ο λόγος είναι ότι βασίζεται σε μικροελλαδικές/παλαιοελλαδικές αντιλήψεις που συμπυκνώνονται σε φράσεις όπως «η Κύπρος κείται μακράν», ως αν η Κύπρος να μην αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του Ελληνισμού. Αυτή η μικροελλαδική οπτική επεκτείνεται δυστυχώς ακόμα και επί των ακριτικών τμημάτων της ίδιας της ελλαδικής επικράτειας, όπως τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, αντιμετωπίζοντάς τα με την νοσηρή λογική ότι αυτά είναι «λιγότερο ελληνικά» απ’ ό,τι για παράδειγμα η Πελοπόννησος ή η Θεσσαλία. <div><br /></div><div>Με βάση αυτή την μειοδοτική αντίληψη, οι μεγάλες βάσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ειδικά του ναυτικού και της αεροπορίας, είναι τοποθετημένες πολύ μακριά από το θαλασσοχερσαίο μέτωπο με την Τουρκία, σε σημεία είτε της ηπειρωτικής Ελλάδας (Λάρισα) είτε του νότιου άκρου του Αιγαίου (Κρήτη). Αυτή η υποβέλτιστη κατανομή των ελληνικών «ορμητηρίων» δημιουργεί κομβικό στρατηγικό μειονέκτημα στον Ελληνισμό, αφού αφήνει στην Τουρκία το πλεονέκτημα της άμεσης προσβολής των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Κύπρου χωρίς ο Ελληνισμός να έχει την δυνατότητα ισχυρής αντίστασης στην πρώτη του γραμμή άμυνας. Δεν είναι δυνατόν η άμυνα της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου, της Κω και της Ρόδου να εξαρτάται από βάσεις σε απόσταση μεγαλύτερη των 200 χιλιομέτρων από αυτές (Λάρισα, Σούδα, Καστέλλι, Σαλαμίνα), την στιγμή που η αναμενόμενη επίθεση που θα δεχτούν θα προέρχεται από βάσεις της δυτικής Μικράς Ασίας σε μικρότερη απόσταση από την προαναφερθείσα (Ακσάζ, Μπαλικεσίρ, Γκαζιεμίρ Σμύρνης). Πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί η άμυνα της Κύπρου να εξαρτάται από βάσεις σε απόσταση 700 χιλιομέτρων (Σούδα, Καστέλλι), την στιγμή που η Κύπρος αναμένεται να δεχθεί επίθεση από βάσεις σε απόσταση μικρότερη των 300 χιλιομέτρων (Αλεξανδρέττα). Πώς όμως γίνεται να προστατευθεί αποτελεσματικά ένα θαλασσοχερσαίο μέτωπο συνολικού μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων χωρίς να πολυδιασπαστούν οι διαθέσιμες δυνάμεις και χωρίς να δοθεί πρόωρη αφορμή στην κατοχική δύναμη να επιτεθεί λόγω άμεσης εγκατάστασης ελλαδικών δυνάμεων στην Κύπρο;<br /><br />Η απάντηση είναι απλή και προκύπτει με μια απλή ματιά στον χάρτη: με την μέχρις εσχάτων ενίσχυση του κεντρικού σημείου του ελληνοτουρκικού μετώπου – της Ρόδου. Κατά το κοινώς λεγόμενο, η Ρόδος πρέπει να γίνει «αστακός». Αυτό θα υλοποιηθεί με την δημιουργία μιας πρώτης τάξεως μικτής χερσαίας και αεροναυτικής βάσης – ενός ελληνικού Περλ Χάρμπορ – στην νήσο της Ρόδου. Με την κίνηση αυτή, εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλοί στόχοι:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Ενοποιείται η πρώτη γραμμή άμυνας του Ελληνισμού έναντι της Τουρκίας από την Κύπρο μέχρι τον Έβρο. Παύει η άμυνα να εξαρτάται από ασύνδετα μεταξύ τους, διάσπαρτα σημεία – Κύπρος, Κρήτη, Έβρος, υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα – τα οποία αφήνουν ελλιπώς θωρακισμένο το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Με αυτό τον τρόπο, ενσαρκώνεται και αποκτά στρατηγικό νόημα το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, αφού τέτοιος χώρος υφίσταται μόνον εάν είναι αδιάσπαστος και ισχυρά συνεκτικός.</li><li><br /></li><li>Μειώνεται δραστικά ο ελάχιστος χρόνος για αεροπορική επέμβαση στην Κύπρο. Η απόσταση της Κύπρου από την Ρόδο είναι μόλις 400 χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου υποδιπλάσια από την απόσταση της Κύπρου από την Σούδα. Επιπλέον, οι ναυτικές δυνάμεις που θα σταθμεύουν στην βάση θα δύνανται να επιχειρήσουν πέριξ της Κύπρου πολύ ευκολότερα έχοντας ως βάση την κατά πολύ κοντινότερη Ρόδο και να αποκλείσουν άμεσα τις εχθρικές τουρκικές ναυτικές δυνάμεις που θα προέρχονται από την βάση του Ακσάζ, γεγονός κρισιμότατο στην πολύ πιθανή δυστυχώς περίπτωση στην οποία δεν θα υπάρχει θωρακισμένο σημείο ελλιμενισμού στην ίδια την Κύπρο.</li><li><br /></li><li>Προστατεύεται άμεσα το συνδετικό σημείο των δύο ελληνικών κρατών, το Καστελλόριζο, η ύπαρξη του οποίου εγγυάται με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την σύμβαση UNCLOS την ζωτικότατης σημασίας επαφή των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.</li><li><br /></li><li>Επιτυγχάνεται καλύτερη υπεράσπιση και των υπόλοιπων Δωδεκανήσων λόγω της εγγύτητάς τους με την Ρόδο. Το ίδιο ισχύει και για την Σάμο, ενώ ακόμα και οι Χίος και Λέσβος δεν απέχουν από την Ρόδο πολύ περισσότερο απ’ όσο απέχουν από τον Αλμυρό και την Λάρισα.</li><li>Δίνεται η δυνατότητα πολύ ευκολότερης αεροπορικής προσβολής κρίσιμων και ευαίσθητων στόχων στην Τουρκία, όπως η Άγκυρα, η Σμύρνη και το Ικόνιο λόγω της επίσης πολύ μεγαλύτερης εγγύτητάς τους με την Ρόδο.</li><li><br /></li><li>Σε απώτατο στάδιο, η Ρόδος προσφέρει στρατηγικά στον Ελληνισμό την δυνατότητα αντεπίθεσης μεγάλης κλίμακας με απόβαση σε κατάλληλα επιλεγμένη χερσόνησο των αντικείμενων ακτών της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, στο πλαίσιο της ανταπόδοσης πιθανού ισχυρού πρώτου πλήγματος της Τουρκίας σε Κύπρο ή Αιγαίο. Ο λόγος είναι ότι το ενιαίο θαλασσοχερσαίο ελληνοτουρκικό μέτωπο σχηματίζει ένα νοητό «L», με την γωνία του να βρίσκεται ακριβώς στην Ρόδο και στο αντικείμενο νοτιοδυτικό άκρο της Μικράς Ασίας. Το άκρο αυτό αποτελεί σε επιτελική ορολογία την «εξέχουσα» της τουρκικής πλευράς, η οποία είναι εξ ορισμού το ευαλωτότερο σημείο της τουρκικής άμυνας, αφού προς αυτό συγκλίνουν οι κατευθύνσεις προσβολής από τις ελληνικές δυνάμεις από τα γειτονικά σημεία του μετώπου, ενώ οι Τούρκοι μπορούν να το ενισχύσουν μόνο από βορειοανατολικά. Η απόβαση δύναται να στοχεύσει χερσόνησο όπως αυτή της Κνίδου ή της Αλικαρνασσού, διότι μετά την πλήρη απελευθέρωση της επιλεγμένης χερσονήσου θα υπάρχει πολύ μικρή δυνατότητα προσβολής της μέσω ξηράς λόγω της στενότητας των ισθμών με τους οποίους και οι δύο προαναφερθείσες χερσόνησοι επικοινωνούν με την υπόλοιπη Μικρά Ασία.</li></ul>Και αν κάποιος δεν πείθεται για την κρισιμότητα της ισχυρής ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ρόδο και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα από τα παραπάνω επιχειρήματα, ας συλλογιστεί την βαρύτητα που αποδίδει στα Δωδεκάνησα η Τουρκία. Συγκεκριμένα, ο Ιμπραήμ Καλίν αποκάλυψε ότι μέσα στα έξη σημεία τα οποία έθεσε στην Άννα Μαρία Μπούρα στις μυστικές διαπραγματεύσεις τους τους προηγούμενους μήνες περιλαμβάνεται και τα αίτημα της Τουρκίας για αναγνώριση δήθεν «τουρκικής μειονότητας» στα Δωδεκάνησα. Αυτή η ανήκουστη διεκδίκηση φανερώνει την βαθιά αγωνία της Τουρκίας να εξασθενίσει την ελληνική κυριαρχία στα Δωδεκάνησα και να νοθεύσει τον πανάρχαιο ελληνικό χαρακτήρα τους, ακριβώς διότι αναγνωρίζει την στρατηγική σημασία τους ως προς την ελληνική αποτρεπτική δυνανότητα και επιδιώκει με τον προαναφερθέντα τρόπο να ακυρώσει την τελευταία. Μια ισχυρή ελληνική στρατιωτική βάση στην Ρόδο αποτελεί την βέλτιστη απάντηση στις τουρκικές αυτές φιλοδοξίες.<br /><br />Περνώντας όμως στο δια ταύτα, είναι προσδοκητέα μια τέτοια πρωτοβουλία έμπρακτης εφαρμογής και υλοποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου από το παρόν σύστημα πολιτικοοικονομικής εξουσίας της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις βασικές παρατάξεις-εκφραστές του; Η απάντηση είναι δυστυχώς όχι. Και εξηγούμεθα:Ο πρόεδρος της ΝΔ και νυν πρωθυπουργός φέρεται σύμφωνα με τον έγκυρο Κύπριο δημοσιογράφο και εκδότη Κώστα Χατζηκωστή και την μαρτυρία του τέως Προέδρου Αναστασιάδη σε αυτόν η οποία δημοσιεύτηκε στην «Εστία» να προέτρεπε τον Πρόεδρο να σταματήσει τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ γιατί προκαλεί πρόβλημα με την Τουρκία! Είναι δυνατόν ένα πρόσωπο που μειοδοτεί με αυτό τον τρόπο ως προς κυριαρχικά δικαιώματα ελληνικού κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, να προαγάγει την ενιαία υπεράσπιση αυτού του κράτους από κοινού με την Ελλάδα;</div><div><br />Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργός ρωτούσε ρητορικά σε δημόσια συνέντευξή του αν «έχει σύνορα η θάλασσα», αναφερόμενος στο Αιγαίο! Είναι δυνατόν αυτό το πρόσωπο, το οποίο αδυνατεί να αντιληφθεί ή να αποδεχτεί την έννοια της εθνικής – εν προκειμένω της ελληνικής – κυριαρχίας επί θαλάσσιων περιοχών πέραν χερσαίων, να υλοποιήσει ένα δόγμα το οποίο εδράζεται ακριβώς στην προάσπιση κυριαρχίας επί μιας μικτής θαλασσοχερσαίας περιοχής;<br />Η παράταξη του ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε στην σύναψη των Μνημονίων, τα οποία υποθήκευσαν την οικονομική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας μας. Παράλληλα, κατάργησε το 2009 τα ύψιστης εθνικής σημασίας υπουργεία Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου, χωρίς να αιτιολογήσει δημόσια αυτή την απόφαση ή να την έχει προαναγγείλει καθαρά προτού εκλεγεί κυβέρνηση το 2009. Είναι δυνατόν μια παράταξη που εξοστρακίζει το Αιγαίο, την Μακεδονία και την Θράκη από τον πυρήνα του κυβερνητικού έργου να υπερασπιστεί αυτές τις περιοχές της Ελλάδας από κοινού με την Κύπρο εφαρμόζοντας το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου;</div><div><br />Με την σειρά των Μνημονίων που υπέγραψαν από το 2010 μέχρι και το 2015 οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ενεχειριάστηκε η εθνική δημόσια περιουσία και οι στρατηγικές υποδομές της χώρας στους ξένους δανειστές, οι οποίοι έχουν κατ’ αυτό τον τρόπο καταστεί κυριολεκτικά επικυρίαρχοι της Ελλάδας. Ειδικότερα ως προς το θέμα που εξετάζουμε στο παρόν άρθρο περί της στρατιωτικής ενίσχυσης της Ρόδου και της ανάδειξής της σε κεντρικό σημείο του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου, πώς θα μπορούσε αυτή να πραγματωθεί από πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έστρωσαν τον δρόμο ή ολοκλήρωσαν την μεταβίβαση 14 πολιτικών αεροδρομίων της χώρας, εν προκειμένω του αεροδρομίου της Ρόδου, σε εταιρεία γερμανικών συμφερόντων, την Φραπόρτ; Πόσω μάλλον όταν οι όροι αυτής της μεταβίβασης περιλαμβάνουν, όπως ανέδειξε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των εκλογών του 2019 η τότε υπ. βουλευτής Δωδεκανήσων Ευαγγελία Παναή, την ανάγκη γραπτής έγκρισης της Φραπόρτ – διάβαζε Γερμανίας – προκειμένου να μπορεί το αεροδρόμιο της Ρόδου να χρησιμοποιηθεί εκτάκτως για στρατιωτικές επιχειρήσεις, ακόμα και εάν πρόκειται για κατάσταση εθνικού συναγερμού όπως στην περίπτωση τουρκικής εισβολής;<br /><br />Καταληκτικά, το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και ακόμα περισσότερο η εθνική επιβίωση του Ελληνισμού απέναντι στην χιλιετή υπαρξιακή απειλή που αυτός υφίσταται από τον γενοκτόνο τουρκικό επεκτατισμό περνά όχι μόνο από την Ρόδο αλλά και, πρωταρχικά, από την πολιτική αλλαγή σε Ελλάδα και Κύπρο, μέσα από την στήριξη από τον ελληνικό λαό και την ανάδειξη στην εξουσία των υπαρκτών πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων στις δύο κρατικές οντότητες οι οποίες συνδυάζουν την δημοκρατικότητα με τον υγιή πατριωτισμό και τοποθετούν τα συμφέροντα του λαού αυτού – τα οποία ταυτίζονται με τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους και την προάσπιση της πανάρχαιας ταυτότητάς του – πάνω από τα συμφέροντα των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών επικυρίαρχων του Ελληνισμού, τα οποία πλείστες όσες φορές βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τα πρώτα. Γιατί, όπως έχει επισημάνει ευστοχότατα ο διεισδυτικότατος Γιώργος Καραμπελιάς, οι ηγέτες που δεν αγαπούν την χώρα τους δεν δύνανται να αγαπούν και τον λαό της. Στην προαναφερθείσα σύγκρουση των συμφερόντων του ελληνικού λαού με εκείνα των ξένων επικυρίαρχων του Ελληνισμού και στον τρόπο που οι επικυρίαρχοι αυτοί επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των ελληνικών θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Περνά από την Ρόδο.

Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού στηρίζεται στην συνέχεια της ελληνικής κυριαρχίας πάνω στον κεντρικό ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα ενώπιον κοσμογονικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

<a href="https://www.topontiki.gr/2023/05/14/i-ellada-enopion-kosmogonikon-exelixeon-stin-anatoliki-mesogio/"><img height="373" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2023/05/syria-fouska-1024x597.jpg" width="755" /></a><br /><br /><b>Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου</b><br />Εάν ο κόσμος δεν βρισκόταν αντιμέτωπος με τον πόλεμο που εξελίσσεται στην Ευρώπη και μείζονες διεθνείς κρίσεις στο Σουδάν, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη, ό,τι συμβαίνει στη διεθνή πολιτική θα ήταν μαγικό, αλλά όχι πρωτότυπο. Ο κόσμος έχει ζήσει παρόμοιες καταστάσεις, όπως ορισμένες που θα περιγράψω, για να παραμένουμε ρεαλιστές και να συνεχίσουμε να αξιολογούμε ορθολογικά την πολυτάραχη, αλλά πολλά υποσχόμενη εποχή μας.<br /><br />Θα είχαμε το δικαίωμα, ως Έλληνες διπλωμάτες, να πανηγυρίζουμε για τις εύστοχες διαχρονικές εισηγήσεις μας προς την εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, όμως ο ρόλος μας περιορίζεται στην αρμοδιότητα που μας επιβάλλει το σύνταγμα και η νομοθεσία της χώρας μας.<br /><br />Παρακολουθώντας το Οικονομικό Συνέδριο των Δελφών, οι τοποθετήσεις των κ.κ. Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού της Ελλάδας με κρυστάλλινη καθαρότητα προσδιόρισαν τον διεθνή ρόλο που μπορούν αποφασιστικά να διαδραματίσουν οι δύο χώρες τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην περιοχή της ευρύτατης Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Από το πλήθος των άλλων σημαντικών ομιλητών συγκρατείται με ιδιαίτερη προσοχή η πολύ χαμηλής προβολής συμμετοχή του Υφυπουργού Εξωτερικών του Κατάρ, ο οποίος με τη σύντομη αλλά πολιτικά ουσιαστική παρέμβασή του συνέδραμε στην αντίληψη των πραγματικών εξελίξεων στην περιοχή ΜΕΝΑ και τον ρόλο που η χώρα του επιφυλάσσει στον εαυτό της στα θέματα των παγκόσμιων ενεργειακών προκλήσεων, αλλά και των δυνατοτήτων της Ντόχα να συμμετέχει δυναμικά και ισότιμα στη διαμόρφωση συνθηκών άμβλυνσης των εντάσεων προς όφελος αρχικά της περιφερειακής σταθερότητας και στη συνέχεια του διεθνούς διαλόγου, αλλά και της προοπτικής διαμεσολαβήσεων.<br /><br />Τις σχετικές σκέψεις ενισχύει σε έναν βαθμό η απόφαση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών να συναντηθεί με τον Καταριανό Υφυπουργό Εξωτερικών στο Υπουργείο Εξωτερικών, στην Αθήνα, υπερβαίνοντας για τις απαιτητικές ανάγκες της Εξωτερικής Πολιτικής και χάριν των διεθνών σχέσεων το αυστηρό πρωτόκολλο των κρατών που απαιτεί οι Υπουργοί Εξωτερικών να συναντούν τους ομολόγους τους και όχι Υφυπουργούς.<br /><br />Η Συρία επιστρέφει<br /><br />Χρειάσθηκε να περάσουν περίπου τέσσερα χρόνια από την τελευταία συνάντηση που πραγματοποίησε ο κ. Γ. Κατρούγκαλος, ως Υπουργός Εξωτερικών, με τον Καταριανό ομόλογό του στην Ντόχα. Οι εξελίξεις περιέχουν σημειολογία αλλά και ουσία πολιτικής και διπλωματίας, όπως προκύπτει από τη λακωνική ενημέρωση του Υπουργείου Εξωτερικών, στην οποία περιγράφεται η ατζέντα της συνάντησης, καθώς επίσης και από τη συλλογή περαιτέρω ενημέρωσης που προωθείται πολύ προσεκτικά από τις δύο πλευρές.<br /><br />Στην ευρύτερη περιοχή μας λαμβάνουν χώρα πολύ ουσιαστικές και σημαντικές επικοινωνίες, αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ χωρών, προοπτική επανένταξης της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο, από τον οποίο είχε αποβληθεί (2012) μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου, την επέκταση του Ισλαμικού Κράτους και άλλων ακραίων ομάδων στο συριακό έδαφος.<br /><br />Τα ίδια είχαν συμβεί και το 2005, όταν η Συρία βρέθηκε πάλι στο περιθώριο της διεθνούς κοινότητας και εκτός οργανισμών του αραβικού κόσμου εξ αιτίας της δολοφονίας Χαρίρη και της πολιτικής προκλητικότητας του Προέδρου Μπασάρ Άσαντ έναντι των Αράβων ομολόγων του.<br /><br />Η Συρία επανήλθε στα διεθνή δρώμενα το 2007. Το Κατάρ είχε παρουσία και επενδύσεις στη Συρία. Βέβαια όταν ξέσπασε η ενδοσυριακή σύγκρουση, Κατάρ και Τουρκία απαίτησαν με τον σκληρότερο τρόπο να εκτοπιστεί ο Προέδρος της Συρίας. Όμως οι διεθνείς σχέσεις εξελίσσονται.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία ξεπερνά προηγούμενα που βάρυναν ιδιαίτερα τη σχέση με τη Συρία, κυρίως η δολοφονία Χαρίρη, συμμάχου του βασιλείου των Σαούντ. Οι διπλωματικές σχέσεις της Δαμασκού βελτιώνονται με την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πολύ νωρίτερα από όλους αποκατέστησαν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με τη Δαμασκό.<br />Ελληνοκυπριακό στοίχημα<br /><br />H Ελλάδα επανήλθε στη Συρία με Επιτετραμμένο και αναπτύσσει ενδιαφέρουσα διπλωματική δραστηριότητα αξιοποιώντας και τη θρησκευτική διπλωματία. Τα διαπιστευτήρια επιδίδονται από τις χώρες που αποκαθιστούν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία, αποστέλλοντας Πρέσβεις κανονικά στον Πρόεδρο Άσαντ, προχωρώντας με αυτό τον τρόπο σε μία πολύ ουσιαστική κίνηση πλήρους αναγνωρίσεως του θεσμικού και διεθνούς ρόλου του.<br /><br />Καμία χώρα δεν κρύβει το ενδιαφέρον της για τη σημασία της Συρίας στα θέματα μεταφοράς ενέργειας από τις χώρες του Κόλπου με χερσαίους αγωγούς – που θα διέρχονται και από την Τουρκία – και από τα λιμάνια των περιοχών Μπανιάς, Ταρτούς και Λαττάκειας προς τις αγορές της Ευρώπης.<br /><br />Εύκολα αντιλαμβανόμεθα τη σημασία της Ελλάδος και της Κύπρου στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Στην πολυπρισματική σχέση που διαμορφώνεται συμπεριλαμβάνονται πλέον το Ιράν και το Ισραήλ.<br /><br />Η Ελλάδα ως ομοτράπεζος συνομιλητής και ιδρυτικό μέλος συνεργασιών που ευνοούν τη νέα πραγματικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, την ευρύτερη Βόρεια Αφρική και τις χώρες του Κόλπου, συμμετέχει στη διαμόρφωση του μέλλοντος της περιοχής μας. Η συναντίληψη που διαπιστώνεται στα θέματα εξωτερικής πολιτικής στο σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας επιβεβαιώνει ότι η υπηρεσιακή δομή του Υπουργείου Εξωτερικών εισηγείται δημιουργικά ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις της εποχής.<br /><br />Κάθε πολίτης, κάθε αναλυτής, κάθε διαμορφωτής κοινής γνώμης έχει το προνόμιο ανάγνωσης των γεγονότων κατά τη βούλησή του. Οι κυβερνήσεις και τα Υπουργεία Εξωτερικών υποχρεώνονται να κινούνται στο πλαίσιο της πραγματικότητας των εξωτερικών σχέσεων. Οι πολιτικές επιλογές υπόκεινται στην ικανοποίηση των εθνικών μας συμφερόντων, αποτελούν κυρίαρχη απόφαση των ελληνικών κυβερνήσεων και συνδυάζονται επιτυχώς με τις γεωστρατηγικές προσδοκίες και τον αμυντικό σχεδιασμό των συμμάχων και εταίρων.<div><br />Το φρένο του λαϊκισμού<br /><br />Η πλάνη που επιδιώκει να επιβάλλει ο κάθε μορφής λαϊκισμός επιφέρει πολύ μεγάλο πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό κόστος στη χώρα μας.<br /><br />Η Ελλάδα, κυρίως μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, αντιλαμβανόμενη – πέρα από την παραδοσιακή διμερή διπλωματία – την αξία της πολυμερούς διπλωματίας, που πέρα από τις πολιτικές έχει και αυστηρές νομικές απαιτήσεις λόγω του ευρωπαϊκού κεκτημένου, του συνολικού Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του διαλόγου των θρησκειών, αλλά και της προσδοκίας αναπτυξιακής πολιτικής, μάλλον δεν θα παρασυρθεί στην πλάνη του λαϊκισμού.<br /><br />Η συμπεριφορά των ηγετών, αλλά και των κοινοβουλευτικών κομμάτων, παρά τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές διαφορές, επιβεβαιώνει τη συνεπή θέση που έχουν συνδιαμορφώσει για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων. Ο ορθολογικός τρόπος αντιμετώπισης των προκλήσεων, που προέρχονται από τον γειτονικό μας περίγυρο και κυρίως από την Τουρκία, επιτρέπει να εκφράζονται δυσαρέσκειες, αλλά εμπνέει σιγουριά για τις ευρύτερες επιλογές της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.<br /><br />Στο μέλλον, που πολλά θα προσδιορίζονται από τον ανθρώπινο παράγοντα αλλά και την τεχνολογική εξέλιξη (τις μηχανές), η χώρα μας δεν μπορεί να παραμένει στο λεκτικό και τους προβληματισμούς του προηγούμενου αιώνα, ο οποίος είναι τόσο κοντά μας – μόνο 23 χρόνια έχουν παρέλθει –, αλλά και τόσο μακριά μας.<br /><br />Διαβάζοντας τα έντυπα των τελευταίων ημερών εντυπωσιάζομαι από την ειδησεογραφία που διθυραμβικά προβάλλει τις τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και τον προβληματισμό ακόμη και του πατέρα της Τεχνητής Νοημοσύνης, που σήμερα, στα 77 χρόνια της ζωής του, έχοντας απολαύσει όλα τα πλεονεκτήματα της έρευνάς του και την αμβροσία των κόπων του, σκέφτηκε ότι αναπτύχθηκε ταχύτατα μία τεχνολογία που φαίνεται να εμπεριέχει πολλούς κινδύνους.<br /><br />Παραιτήθηκε από την Google και πέρασε στην πλευρά της απόλυτης απαίτησης αναστολής των εργασιών, ώστε η κοινωνία και οι επιστήμονες να τιθασεύσουν την αχαλίνωτη εξέλιξη. Τα γεγονότα επιβάλλουν η Ελλάδα να παρακολουθεί όλα όσα διαμορφώνονται στο μεταβατικό παρόν μας, προκειμένου να μην αχθούμε βιαίως σε ένα άγνωστο μέλλον, επειδή ορισμένες ομάδες επιθυμούν να συγκρατήσουν τις εξελίξεις για να ικανοποιήσουν μόνο τα περιορισμένα ατομικά τους συμφέροντα, παρ’ όλο που δεν φαίνεται πραγματοποιήσιμο.<br /><br />Το έργο της κυβέρνηση και κάθε μελλοντικής που θα προκύπτει με τις επιλογές των Ελλήνων ψηφοφόρων θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες ενός απαιτητικού εκλογικού σώματος και του απόλυτα μεταρρυθμιζόμενου ρόλου της πολιτικής στο πλαίσιο της τέταρτης επανάστασης, που διαμορφώνει τους όρους εργασίας, παραγωγής, κοινωνικής και διεθνούς συμπεριφοράς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα ενώπιον κοσμογονικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου Εάν ο κόσμος δεν βρισκόταν αντιμέτωπος με τον πόλεμο που εξελίσσεται στην Ευρώπη και μείζονες διεθνείς κρίσεις στο Σουδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: “Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν”

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/05/Turkey-Election-2.jpg" width="730" /><br /><br /><b>Μίχας Ζαχαρίας</b><br />«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»… Ποιος θα το περίμενε το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου να αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο όσα παρατηρούμε να διαδραματίζονται στην Τουρκία, σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία ο Τούρκος ηγέτης εμφανιζόταν δημοσκοπικά να κατέρχεται υπό τους δυσμενέστερους όρους της εικοσαετούς “βασιλείας” του; Και παρόλο που η εκλογή πάει σε δεύτερο γύρο με την αντιπολίτευση να διαμαρτύρεται και να υπόσχεται ανατροπές, εάν τα στοιχεία που μεταδίδει το επίσημο πρακτορείο Anadolu απηχούν την αλήθεια, μπορεί να επιχειρηθεί η εξαγωγή πρώτων συμπερασμάτων.<br /><br />Συμπέρασμα 1: Σε κάθε περίπτωση, ο Ερντογάν κινείται με σκοπό να αποκτήσει αποφασιστικό προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του στον δεύτερο γύρο. Είχε διαβάσει πολύ καλά τους κεμαλιστές, υπερφαλαγγίζοντάς τους πολιτικά. Διατήρησε τις δυνάμεις του και διέψευσε στην πράξη τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν άνετο προβάδισμα για τον Κιλιτσντάρογλου. Το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που θα επηρεάσει πάνω από όλα την ίδια την τουρκική αντιπολίτευση σε δυο κατευθύνσεις: Υπονομεύοντας τις ελπίδες επικράτησης στον δεύτερο γύρο και πυροδοτώντας, εκ του αποτελέσματος, διαλυτικές τάξεις σε μια ούτως ή άλλως ευκαιριακή συμμαχία.<br /><br />Η πρώτη διάσταση αφορά τη νευρικότητα που έδειχνε η αντιπολίτευση από νωρίς το βράδυ, όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα. Η εικόνα διαψεύδει τις προσδοκίες της και δίνει την αίσθηση ήττας. Ακόμα κι αν έχει γίνει νοθεία ή προβληθεί ως επιχείρημα, δύσκολα θα πείσει την τουρκική κοινωνία, ώστε να επηρεάσει καθοριστικά την εκλογική συμπεριφορά της. Η αντιπολίτευση προσπαθούσε να δημιουργήσει πολιτική δυναμική, προβάλλοντας τον Κιλιτσντάρογλου, περίπου ως βέβαιο νικητή, ενδεχομένως δε και από την πρώτη Κυριακή.<br /><br />Το αποτέλεσμα ερμηνεύει πειστικά, αν και εκ των υστέρων, την ήρεμη στάση του Ερντογάν. Πολλοί και στην Ελλάδα, είχαν σπεύσει να υιοθετήσουν βολικές με τα στερεότυπά τους ερμηνείες, αποκαλώντας «μοιρολατρία» και «ηττοπάθεια» που έχει ενσκήψει στους ισλαμιστές, ως αποτέλεσμα των εξαιρετικά δυσμενών ευρημάτων στις δημοσκοπήσεις. Αυτά όμως ουδέποτε αποτέλεσαν χαρακτηριστικά του Τούρκου ηγέτη.<br /><br />Όπως αποδεικνύεται, οι ισλαμιστές είχαν διαβάσει καλύτερα την κατάσταση, με αποτέλεσμα να έχουν πλέον τον πρώτο λόγο. Έχτισαν στρατηγική βασισμένη στην εικόνα ήρεμης και πειθαρχημένης με τις δημοκρατικές διαδικασίες δύναμης, διά των δηλώσεων ότι θα αποδεχθεί το όποιο αποτέλεσμα. Με τον τρόπο αυτόν, ο Ερντογάν καλλιέργησε στην τουρκική κοινωνία ότι μόνο αυτός μπορεί να εξασφαλίσει τη σταθερότητα. Άρα, αποτελεί τη μοναδική πολιτική επιλογή για να ελέγξει τα πολλαπλά προβλήματα… παρότι ο ίδιος τα δημιούργησε.<br /><br />Αυτή η εικόνα έπαιξε ρόλο σε δυο κρίσιμες κατηγορίες πολιτών: Αρχικά, στο μικρό ποσοστό πολιτών που μη έχοντας σταθερές ιδεολογικές καταβολές, αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στον ισλαμιστή και τον κεμαλιστή υποψήφιο. Αυτό το ποσοστό θα είναι αποφασιστικής σημασίας στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, δεδομένης της μικρής απόστασης που θα χωρίζει τον Ερντογάν από το φράγμα του 50%. Θα επηρεάσει όμως και όσους συνήθως ψηφίζουν ακολουθώντας το ρεύμα, όπως γνωρίζουμε και από τις ελληνικές εκλογές.<div><br />Η συνοχή της συμμαχίας των έξι <br /><br />Υπάρχει όμως και μια δεύτερη διάσταση: Το αποτέλεσμα θα δοκιμάσει σκληρά τη συνοχή της ευκαιριακής συμμαχίας της αντιπολίτευσης με στόχο την αποκαθήλωση Ερντογάν. Παρότι πιθανόν να επιχειρήσουν να επιδείξουν ενότητα εν όψει του δεύτερου γύρου, τα όργανα δείχνουν να έχουν αρχίσει. Χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα φιλο-Ερντογάν μέσων ενημέρωσης για τη “λύκαινα”, Μεράλ Ακσενέρ, που ξεπήδησε από τους υπερεθνικιστές του Μπαχτσελί.<br /><br />Φέρεται να εκνευρίστηκε με το αποτέλεσμα και να εξετράπη χειροδικώντας κατά προσώπου της ασφάλειάς της. Η ίδια επέμενε πως ο Κιλιτσνάρογλου είναι “ακατάλληλος” για να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν. Τούτων λεχθέντων, συνιστά μάλλον ασφαλή πρόβλεψη ότι θα ενσκήψει διχόνοια ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες της αντιπολίτευσης. Ακόμα και να συγκαλυφθεί η ένταση, οι ψηφοφόροι θα θυμηθούν ότι ο άχρωμος και άοσμος πολιτικά, αλεβίτης Κιλιτσντάρογλου, ήταν τελικά ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης επειδή επέμεινε μέχρι τέλους, να είναι αυτός ο υποψήφιος.<br /><br />Εκ του αποτελέσματος, ο πρόεδρος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) αναδεικνύεται στον καλύτερο σύμμαχο του Ερντογάν! Εάν τελικώς ηττηθεί, είναι πολιτικά τελειωμένος. Εκτός κι αν σε κάποια μαεστρική πολιτική κίνηση, ο Ερντογάν επιλέξει να του δείξει με κάποιον τρόπο… την ευγνωμοσύνη του, πουλώντας στην τουρκική κοινωνία το σύνθημα περί της ανάγκης διασφάλισης αρραγούς εσωτερικού μετώπου και ενότητας, για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων που θα απασχολήσουν την Τουρκία στη συνέχεια. Για να απομονώσει τους πραγματικούς επικίνδυνους αντιπάλους, τους δημάρχους Ιμάμογλου και Γιαβάς. Ας μην προτρέχουμε όμως…<br /><br />Συμπέρασμα 2: Μετά το βασικό πρώτο συμπέρασμα, ας πάμε και στο δεύτερο που είναι στρατηγικής, όχι τακτικής-συγκυριακής φύσεως. Υπάρχουν δύο Τουρκίες… η Τουρκία που γνωρίζουμε είναι ακόμα βαθύτατα διαιρεμένη, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα στους εκλογικούς χάρτες. Η “ισλαμιστική επανάσταση” του Ερντογάν έχει πετύχει να ενταφιάσει πολιτικά τον Κεμαλισμό. Ίσως το κατορθώσει και ιστορικά στην πιθανότατη νέα του θητεία. Ας μην λησμονούμε ότι ο Ερντογάν ξεδίπλωνε την πραγματική πολιτική του ατζέντα, όσο ισχυροποιούσε τον έλεγχό του στο εσωτερικό, όσο το εδραίωνε το δικό του βαθύ κράτος. Και η σημερινή επικράτηση του λύνει τα χέρια να περάσει στην επόμενη σελίδα…<br /><br />Συμπέρασμα 3: Τα πολιτικά ήθη στην Τουρκία αναδεικνύουν τον ρόλο της προσωπικότητας, τον ρόλο του ηγέτη στην τουρκική κοινωνία. Βρίσκονται σε ένα στάδιο που η παρουσία του ηγέτη-“πατερούλη” είναι καθοριστική. Αυτή η προσωπολατρία προς τον Ερντογάν λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής ισχύος για τους ισλαμιστές στην Τουρκία, καθώς οι Κεμαλικοί δεν διαθέτουν ανάλογου βεληνεκούς ηγέτη. Ας μην λησμονούμε ότι και η Ελλάδα πέρασε τις δικές της φάσεις. Αν υποτεθεί πως έχει ωριμάσει πολιτικά περισσότερο από την Τουρκία, η μετεξέλιξή της πέρασε από το φαινόμενο της προσωπολατρίας του Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία δεν διήρκεσε και λίγο.<br /><br />Συμπέρασμα 4: Το τελευταίο συμπέρασμα αφορά την Ελλάδα, καθώς θα καθορίσει τη στρατηγική που θα πρέπει αν χαραχθεί για την αντιμετώπιση της επόμενης ημέρας. Όσοι στην Ελλάδα περίμεναν θεαματικές ανατροπές και έβλεπαν στο πρόσωπο του Κιλιτσντάρογλου έναν πραγματικό δημοκράτη που θα φέρει στην Τουρκία την αλλαγή, αποδείχθηκε πως πάντα διάβαζαν την Τουρκία με παραμορφωτικό φακό. Είτε λόγω αναλυτικής ανεπάρκειας, είτε με ιδεολογικής φύσεως παραμόρφωση, είτε για συνειδητή εξυπηρέτηση συμφερόντων, τα οποία στήνονται πάνω σε γεωπολιτικές στοχεύσεις, προσδοκίες και αφηγήματα. Συμφέροντα τρίτων ασφαλώς…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: “Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν”

Μίχας Ζαχαρίας «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»… Ποιος θα το περίμενε το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου να αποτυπώνει με τον καλ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Βέτο παντού μέχρι να σβήσει ο ήλιος…” κατά της Αλβανίας!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/05/beleris-790x400.jpg" /><br /><br /><b>Θανάσης Μαυρίδης</b><br />Οι γραμμές αυτές γράφονται πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία. Κι αυτό διότι πιστεύουμε ότι η στάση της Τουρκίας είναι προϊόν στρατηγικής επιλογής της τουρκικής ελίτ και γι αυτό δεν αλλάζει εύκολα. Η σύλληψη του Μπελέρη από τον φίλο της Τουρκίας Ράμα δείχνει αυτό ακριβώς: Η Τουρκία και οι πιστοί της σύμμαχοι έχουν σχέδιο σε βάρος της Ελλάδας; Η Ελλάδα έχει σχέδιο; Αν έτσι θέλουν, έτσι θα γίνει. Βέτο παντού μέχρι να σβήσει ο ήλιος…<br /><br />Θέλει το Βερολίνο να ευνοήσει τους φίλους της Τούρκους; Μπορεί το γερμανικό κράτος να υιοθετήσει την Τουρκία και επισήμως. Πάει πολύ, όμως, να ζητάνε να συρθούμε σε διαπραγματεύσεις με μόνο δικό μας αίτημα να κρατήσουμε την … Ακρόπολη. Θα έπρεπε από την Ιστορία να γνωρίζουν ότι δεν είναι στον χαρακτήρα μας αυτό. Είμαστε φίλοι της ειρήνης. Όχι όμως και ηλίθιοι…<br /><br />Θυμήθηκε ο Ράμα να δημιουργήσει τώρα μια τεχνητή κρίση με την Ελλάδα. Δύο ημέρες πριν από τις εκλογές στην Τουρκία και εννέα μέρες πριν τις εκλογές στην Ελλάδα. Γιατί άραγε; Ο λόγος είναι προφανής: Θέλουν να δημιουργήσουν μία εστία έντασης στα βόρεια σύνορά μας. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Λέγεται και αντιπερισπασμός.<br /><br />Είναι σαφές ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σε έναν στενό κλοιό και με στόχο να υποχρεωθεί να παραδοθεί στα σχέδια της Άγκυρας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι διαμορφώνεται το πλαίσιο για να πειστούν οι Έλληνες πολίτες ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Ότι πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να πούμε ναι σε όλα. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Εμείς έχουμε επιλογές. Η Τουρκία είναι που δεν έχει και προσπαθεί με την βοήθεια των συμμάχων της να επισπεύσει τον χρόνο. Και ΔΝΤ και πολεμικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο είναι ένα βαρύ φορτίο…<br /><br />Δεν είμαστε εναντίον των διαπραγματεύσεων και του διαλόγου. Είμαστε εναντίον της ισχυρής πεποίθησης που έχει δημιουργηθεί στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ότι πολλά νησιά του αρχιπελάγους είναι τουρκικά και ότι έφτασε η ώρα για την Τουρκία να τα πάρει πίσω από την Ελλάδα. Είμαστε επίσης έκπληκτοι με όσους αφελείς στην Αθήνα πιστεύουν ότι οι σεισμοί έφεραν ένα νέο κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και ακόμη περισσότερο έκπληκτοι με το δώρο που κάναμε στην Τουρκία στα θέματα έρευνας και διάσωσης…<br /><br />Η πραγματικότητα είναι ότι οι σεισμοί ανέστειλαν τα σχέδια της Άγκυρας. Τα ανέστειλαν, δεν τα ματαίωσαν. Όπως αυτά μπορούν να πάρουν μια περαιτέρω αναστολή αν οι τουρκικές εκλογές παράγουν ανωμαλία και εσωτερικές συγκρούσεις. Αλλά ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας για το Αιγαίο παραμένει, επειδή δεν είναι ένας στόχος ενός κόμματος, αλλά της τουρκικής ελίτ.<br /><br />Όσο για την Αλβανία; Η Ελλάδα δεν πρέπει να υποχωρήσει ούτε ένα μικρό βήμα. Ο Ράμα πρέπει να πληρώσει σκληρά την αποκοτιά του να παίξει για άλλη μια φορά το χαρτί της Άγκυρας. Βέτο μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Ή αλλιώς, αν η Αλβανία έχει επιλέξει να παίξει με την Τουρκία, ας περιμένει την Άγκυρα να την «περάσει» στις Βρυξέλλες.<br /><br />ΥΓ: Περιμένουμε ακόμη από τον «σύμβουλο» του υπουργείου να μας πει που ακριβώς κάναμε λάθος στην κριτική που ασκήσαμε στην στάση που κράτησε ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοί του μετά από τον σεισμό στην Τουρκία. Έχουμε υπομονή. Αν πάντως διαθέτουμε αυτό το προσωπικό και με εμπειρία μάλιστα στο στράτευμα, ανησυχούμε και μάλιστα σοβαρά. Ομοίως, θα πρέπει να ανησυχούν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Κανονικά. Φυσικά μιλάμε για ανικανότητα…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Βέτο παντού μέχρι να σβήσει ο ήλιος…” κατά της Αλβανίας!

Θανάσης Μαυρίδης Οι γραμμές αυτές γράφονται πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία. Κι αυτό διότι πιστεύουμε ότι η στάση τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικές εκλογές: Προβάδισμα Ερντογάν σε μια διχασμένη Τουρκία. Δεδομένα και ερωτήματα για τον β’ γύρο.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/05/AP23134355708760-768x480.jpg" width="747" /><br /><br /><b>Κωνσταντίνος Φίλης</b><br />Η Τουρκία, όπως αναμενόταν, βγαίνει διχασμένη από τις κοινοβουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Αλλά εφόσον επαληθευθούν τα ποσοστά που έχουμε στη διάθεσή μας, ο Ερντογάν δείχνει το πολιτικό του διαμέτρημα και την ανθεκτικότητά του και ο Κιλιτσντάρογλου την αδυναμία του να εμπνεύσει τους συμπατριώτες του. <br /><br />Ηδη πάντως από τη στιγμή της ανακοίνωσης των πρώτων αποτελεσμάτων, ξεκίνησε εκατέρωθεν απόπειρα καλλιέργειας εικόνας επικράτησης, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η σύγχυση στο εκλογικό σώμα και τους ξένους παρατηρητές. <br /><br />Στη μάχη των εντυπώσεων φαίνεται να επιστρατεύτηκε ακόμη και το προεδρικό αεροσκάφος, το οποίο ταξίδεψε στην Αγκυρα το μεσημέρι της Κυριακής, χωρίς όμως τον Ερντογάν. Ετσι, ενώ είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι βρισκόταν στην Αγκυρα, αυτός να είναι στην Κωσταντινούπολη και να ταξιδέψει τελικά στην Αγκυρα αρκετές ώρες αργότερα.<br /><br />Ακόμη και τις πρώτες πρωινές ώρες που γραφόταν αυτό το κείμενο, σύμφωνα με κάποιους κύκλους της αντιπολίτευσης δεν είχε ξεκαθαρίσει καν η πρωτιά, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος ισχυριζόταν ότι δεν είχε κριθεί οριστικά αν θα οδηγηθούμε σε δεύτερο γύρο, όπως δηλαδή συνέτειναν σχεδόν όλα τα δεδομένα. Και αυτό γιατί θεωρούσε ότι με την ενσωμάτωση των ψήφων του εξωτερικού, θα ξεπερνούσε το 50%, ενώ στην περίπτωση Κιλιτσντάρογλου, υπήρχε – από λιγοστούς είναι η αλήθεια – η προσδοκία πως με την ενσωμάτωση των μπλοκαρισμένων ψήφων, όσων δηλαδή δεν έχουν καταμετρηθεί λόγω ενστάσεων και οι οποίες ανέρχονται σε 783 κάλπες στην Κωνσταντινούπολη και 300 στην Αγκυρα, θα άλλαζαν δραματικά τα αποτελέσματα. <br /><br />Μάλιστα, η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είχε επεξεργαστεί βιομηχανία ενστάσεων για να παρουσιάσει πρόωρα εικόνα νίκης του Ερντογάν, προκαταλαμβάνοντας τρόπων τινά το αποτέλεσμα, ενώ ο εκπρόσωπος του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, Ομέρ Τσελίκ, κατηγόρησε τον Ιμάμογλου ότι επιχείρησε να χειραγωγήσει τους συμπατριώτες του, με τις δηλώσεις που έκανε για άνετη επικράτηση του Κιλιτσντάρογλου.<br /><br />Οπως και να’χει, φαίνεται ότι και τα δύο στρατόπεδα είχαν προετοιμάσει την… έγκαιρη αμφισβήτηση του αποτελέσματος για να επισκιάσουν τυχόν ανεπιθύμητο για αυτά αποτέλεσμα, βάζοντας έτσι πίεση και στο ανώτατο εκλογικό συμβούλιο. Απόρροια αυτού είναι να μη γνωρίζουμε πότε θα ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα, αν θα προκύψουν νέες ενστάσεις, αν θα ζητηθεί επανακαταμέτρηση και κατ’ επέκταση αν θα γίνουν αποδεκτά.<br /><br />Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, είναι πιθανό το σενάριο να δούμε διαδηλώσεις στους δρόμους, ενδεχομένως δε και συγκρούσεις, κάτι που ίσως αποφευχθεί, εφόσον οδηγούμαστε σε δεύτερο γύρο. Και αυτό γιατί ο δεύτερος γύρος θα μπορούσε να λειτουργήσει πρόσκαιρα ως βαλβίδα εκτόνωσης της έντασης και οι αντίπαλες πλευρές να δώσουν ραντεβού για τις 28 Μαΐου. <br /><br />Βέβαια σε μία συνθήκη εκατέρωθεν αμφιβολιών για τις προθέσεις και τις μεθόδους που η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί, γίνεται αντιληπτό ότι τις επόμενες δύο εβδομάδες θα μπορούσαμε να ζήσουμε σκηνές (σκληρού) ροκ στη γειτονική χώρα. <br /><br />Αν πάντως επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, που οπωσδήποτε επηρεάζουν και τον δεύτερο γύρο των προεδρικών, τότε ο κυβερνητικός συνασπισμός, κυρίως χάρη στο κόμμα Ερντογάν, θα έχει πετύχει μία πολύ σημαντική και κατά ορισμένους ανέλπιστη νίκη. <br /><br />Με διαφορά 10% από το ρεπουμπλικανικό κόμμα, πρόκειται για ένα μικρό θρίαμβο, κερδίζοντας 51 περιφέρειες έναντι 30. Αυτό δίνει μεγάλη ώθηση στον Ερντογάν ενόψει του δεύτερου γύρου, γιατί θα επικαλεστεί την ανάγκη για σταθερότητα, και δη σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, και όχι για συγκατοίκηση κατά το γαλλικό πρότυπο, με ένα Κοινοβούλιο που δεν θα πρόσκειται στον πρόεδρο (άλλωστε η Τουρκία δεν έχει τέτοια πολιτική κουλτούρα). <br /><br />Ασφαλώς, ελέγχοντας τον κρατικό μηχανισμό, όχι μόνο θα κινητοποιήσει περισσότερο κόσμο, αλλά εφόσον χρειαστεί θα χρησιμοποιήσει πρακτικές εκφοβισμού και επιπλέον παροχών/υποσχέσεων, για να κατοχυρώσει την επανεκλογή του. <br /><br />Εδώ, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι σε τέτοιου τύπου καθεστώτα, οι εκλογές χρησιμοποιούνται σαν φύλλο συκής για να δείχνουν στοιχειωδώς δημοκρατικά αντανακλαστικά, ενώ στην πραγματικότητα αυτές δεν διεξάγονται επί ίσοις όροις, ούτε το διάστημα που προηγείται αυτών αποτελεί υπόδειγμα ισονομίας και ισοπολιτείας, με τις φυλακίσεις και διώξεις σε βάρος πολλών αντιπολιτευόμενων φωνών. <br /><br />Και βέβαια κατά την προεκλογική εκστρατεία, ο έλεγχος των media αποτελεί ισχυρό στα χέρια του ηγέτη, εν προκειμένω του Ερντογάν. <br /><br />Από εκεί και πέρα, στην αντιπολίτευση, η απογοήτευση για την επίδοση στις κοινοβουλευτικές εκλογές και την καθαρή ήττα Κιλιτσντάρογλου, θα μπει με δυσκολία κάτω από το χαλί μέχρι τις 28 Μαΐου, αλλά είναι περισσότερο αμφίβολο κατά πόσο θα διατηρήσει την ενότητα της σε περίπτωση απώλειας της προεδρίας. <br /><br />Hδη η Ακσενέρ φέρεται να αντέδρασε έντονα μπροστά στη διαφαινόμενη απώλεια της προεδρίας. Άλλωστε, η συγκολλητική ουσία για τη συνεργασία μίας συμμαχίας με αποκλίνουσες απόψεις και ετερόκλητες ιδεολογίες ήταν η ανατροπή Ερντογάν και αν τελικά αυτή δεν επιτευχθεί θα ακολουθήσει γκρίνια και εσωστρέφεια, εξέλιξη που ο Ερντογάν δύναται να αξιοποιήσει για να προσεταιριστεί κόμματα ή έστω βουλευτές και να αυξήσει περαιτέρω την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία και έτσι να βάλει τέλος στον συνασπισμό της αντιπολίτευσης. Μόνη (μικρή) ελπίδα να παραμείνει αρραγές το αντιπολιτευτικό μέτωπο είναι η προσδοκία αλλαγής των συσχετισμών μέσω των επικείμενων (σε εννέα μήνες) αυτοδιοικητικών εκλογών. <br /><br />Κοντολογίς, με την προϋπόθεση ότι τα αποτελέσματα είναι σωστά, ο Ερντογάν, αγγίζοντας το 50% (με διαφορά 2+ εκατομμυρίων ψήφων) μπαίνει με σοβαρό προβάδισμα στον δεύτερο γύρο σε μια Τουρκία βαθύτατα διαιρεμένη και για τουλάχιστον τις επόμενες 15 μέρες παραλυμένη. <br /><br />Μόνο αν οι ψηφοφόροι Ογάν και Ιντζέ στήριζαν μαζικά Κιλιτσντάρογλου θα είχε σοβαρές πιθανότητες ανατροπής ο τελευταίος. Η παράταση της αγωνίας, ωστόσο, δεν συνεπάγεται καλά νέα για την ήδη κλονισμένη τουρκική οικονομία, ενώ οι αγορές φαίνεται να προεξοφλούσαν νίκη του Κιλιτσντάρογλου και τώρα να πρέπει να κάνουν την αναγκαία προσαρμογή/διόρθωση στα ανορθόδοξα Erdoganomics. Εκτός (πλέον) συγκλονιστικού απροόπτου…<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικές εκλογές: Προβάδισμα Ερντογάν σε μια διχασμένη Τουρκία. Δεδομένα και ερωτήματα για τον β’ γύρο.

Κωνσταντίνος Φίλης Η Τουρκία, όπως αναμενόταν, βγαίνει διχασμένη από τις κοινοβουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Αλλά εφόσον επαληθευθούν τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αλβανία: Βαριά πολιτική ήττα για Ράμα η επικράτηση Μπελέρη στη Χειμάρρα.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/05/beleris-1-768x480.jpg" width="728" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η νίκη του Μπελέρη ήρθε ως ενστικτώδης αντίδραση της μειονότητας στη επιχείρηση πολιτικής και ηθικής απαξίωσης από πλευράς του Αλβανού πρωθυπουργού - Τι έπεται του εκλογικού αποτελέσματος.</span></h3><div><b>Σταύρος Τζίμας</b><br />1Ως βαριά πολιτική ήττα του πρωθυπουργού Εντι Ράμα, «διαβάζεται» η διαφαινόμενη επικράτηση του προφυλακισμένου μειονοτικού υποψήφιου για την δημαρχία στον Δήμο Χειμάρρας, Φρέντη Μπελέρη.<br /><br />Με ολοκληρωμένη την καταμέτρηση, ο Μπελέρης ανακοινώθηκε ότι υπερίσχυσε με διαφορά μερικών δεκάδων ψήφων του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος, επίσης ομογενή Γιώργου Γκόρο – επισήμως παντως δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη το αποτέλεσμα.<br /><br />Πλέον τα βλέμματα στρέφονται στα Τίρανα εν αναμονή της αντίδρασης του Ράμα, που είχε πάρει «πάνω» του τη «μάχη της Χειμάρρας».<br /><br />Κατά τα φαινόμενα, η νίκη του Μπελέρη, αν επιβεβαιωθεί, ήρθε ως ενστικτώδης αντίδραση της μειονότητας στη επιχείρηση πολιτικής και ηθικής απαξίωσης από πλευράς Ράμα, (ο υποψήφιος της πλευράς του στηρίχθηκε και από την αλβανική αντιπολίτευση), η οποία κορυφώθηκε με τη σύλληψη και προφυλάκισή του Μπελέρη, την προπαραμονή της ψηφοφορίας.<br />Τι έπεται<br /><br />Τώρα τα δεδομένα αλλάζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Μπελέρης θα «καθίσει» από αύριο στην δημαρχιακή καρέκλα.<br /><br />Θα ακολουθήσουν επανακταμετρήσεις, ενστάσεις και αν δεν αποδώσουν, τότε ο Ράμα θα μπορεί να ενεργοποιήσει τη δικαστική διαδικασία.<br /><br />Το δικαστήριο της Αυλώνας αποφάσισε το Σάββατο όχι για την ουσία της εναντίον του κατηγορίας περί «εξαγοράς ψήφων», αλλά για το εάν ήταν νόμιμη η σύλληψή του και αποφάνθηκε θετικά, διατάσσοντας την προφυλάκισή του, έως ότου εκδικαστεί η υπόθεσή του.<br /><br />Τώρα ο «φάκελος» έχει παραπεμφθεί στην εισαγγελία κατά της διαφθοράς (SPAK) στα Τίρανα η οποία και θα αποφασίσει εάν η προφυλάκισή του θα συνεχιστεί η θα αφεθεί ελεύθερος.<br /><br />Αφού αποφανθεί επ’ αυτού η ίδια εισαγγελία, στη συνέχεια θα ασχοληθεί με την ουσία της υπόθεσης, κάτι που μπορεί να κρατήσει από εβδομάδες ή και αρκετούς μήνες.<br /><br />Εως τότε ο νεοεκλεγείς δήμαρχος ή θα παραμείνει προφυλακισμένος ή θα αφεθεί ελεύθερος, όντας όμως σε καθεστώς δικαστικής ομηρείας, το οποίο θα μπορεί να εργαλειοποιήσει ο Ράμα για να τον κρατήσει έξω από το δημαρχιακό μέγαρο.<br /><br />Εξ ου και οι φόβοι ότι ενδεχομένως να βρισκόμαστε στην αρχή μιας ακόμα «βεντέτας», ανάμεσα στον Ράμα και τον ελληνισμό της Χειμάρρας. Μένει να φανεί το πως θα αντιδράσει ο διεθνής παράγοντας εάν επιχειρηθεί να ανατραπεί εκτός κάλπης η βούληση των ομογενών.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα της Χειμάρρας έρχεται να χαλάσει για τον Ράμα το πανηγυρικό κλίμα της κυριαρχίας του στις δημοτικές εκλογές, στο σύνολο της επικράτειας. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αλβανία: Βαριά πολιτική ήττα για Ράμα η επικράτηση Μπελέρη στη Χειμάρρα.

Η νίκη του Μπελέρη ήρθε ως ενστικτώδης αντίδραση της μειονότητας στη επιχείρηση πολιτικής και ηθικής απαξίωσης από πλευράς του Αλβανού πρωθυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκλογικός εμφύλιος στη Θράκη. Για πρώτη φορά ο παλαιός βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ κατέρχεται ως «αποκηρυγμένος» από το «σύστημα» του προξενείου.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/05/4e07e8077dd241aa58885eb7171fa45c_3839613-1-768x480.jpg" width="760" /><br /><br /><b>Σταύρος Τζίμας</b><br />Κάθε απόγευμα το καραβάνι του βουλευτή και υποψηφίου (ΠΑΣΟΚ) Ιλχάν Αχμέτ ξεκινάει από την Κομοτηνή για τον ορεινό όγκο της Ροδόπης.<br /><br />Μερικά αυτοκίνητα με φίλους και συνεργάτες του, κάποιοι εκ των οποίων εθελοντές χριστιανοί και επικεφαλής τον ίδιο, ανηφορίζουν προτού δύσει ο ήλιος στα Πομακοχώρια για να μιλήσει στους ομοθρήσκους του.<br /><br />Τους ακολουθεί σε ξεχωριστό αυτοκίνητο η γυναικεία ομάδα «κρούσης», με επικεφαλής τη σύζυγό του Μπελγκίν. Εχει επιστρατευθεί και εκείνη για να μεταφέρει από σπίτι σε σπίτι το μήνυμα του συζύγου της στις μουσουλμάνες, μια και η πρόσβαση (ξένου) άνδρα σε σπίτια παρουσία γυναικών δεν είναι αποδεκτή από την παράδοση. Περιθώριο για επισκέψεις, επαφές και συζητήσεις έχουν έως τις δέκα το βράδυ, περίπου. Είναι η ώρα που οι άνδρες έχουν σχολάσει από τα καπνά και συγκεντρώνονται στα καφενεία για τσάι και κουβέντα, οι δε γυναίκες στα σπίτια δεν έχουν αμπαρώσει ακόμη τις πόρτες.<br /><br />Ολα αυτά μέχρι το σκοτάδι να τυλίξει για τα καλά τις πευκόφυτες βουνοπλαγιές και τις απομονωμένες τοπικές κοινωνίες, οπότε κάθε δραστηριότητα, δημόσια τουλάχιστον, σταματάει. Οι άνθρωποι καθηλώνονται στα σπίτια και με το «πιάτο» (μονίμως) στραμμένο προς ανατολάς παρακολουθούν τούτες τις μέρες με αγωνία στα τουρκικά κανάλια τις εξελίξεις γύρω από τις εκλογές στη «μητέρα πατρίδα». Το ενδιαφέρον για την τύχη του Ερντογάν είναι στη μειονότητα πιο ζωηρό σε σχέση με το ποιος θα εκλεγεί την άλλη Κυριακή πρωθυπουργός στην Ελλάδα, όπου ζουν.<br /><br />Κατά τις δέκα το «κονβόι» του Αχμέτ παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και την επομένη ξανά πίσω – μέχρι την ημέρα της κάλπης. Οργάνη, Κέχρος, Χλόη, Κάρδαμος, Εσοχή είναι μερικά από τα σαράντα πέντε Πομακοχώρια στη Ροδόπη στα οποία μεταφέρει το μήνυμά του. Θα πάει όπου μπορεί, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή από το «τρεχάτε ποδαράκια μου» στους μαχαλάδες και τα χωριά, αν θέλει να διαδώσει το μήνυμά του στους μουσουλμάνους ψηφοφόρους και να έχει τύχη στις εκλογές. Το «σύστημα», όπως ο ίδιος αποκαλεί τους ελεγχόμενους από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής πανίσχυρους μηχανισμούς της μειονότητας, του έχει κλείσει όλα τα άλλα κανάλια επικοινωνίας με τους ομοθρήσκους του.<br /><br />Επιφανής δικηγόρος και τρεις φορές βουλευτής, ο Αχμέτ βρίσκεται εδώ και καιρό σε τροχιά σύγκρουσης με το τουρκικό προξενείο και τις δομές της μειονότητας και στις επικείμενες εκλογές δίνει τη «μητέρα όλων των μαχών». Ο λόγος της ρήξης; Αμφισβητεί ανοιχτά και δημόσια την υπόγεια τακτική του προξενείου να χειραγωγεί τη μειονότητα. «Ψήφος σ’ εμένα για κοινωνική χειραφέτηση και ανάσα ελευθερίας», είναι το σύνθημα με το οποίο κατεβαίνει στις εκλογές.<br /><br />Σύγκρουση δύο κόσμων<br /><br />Ο Αχμέτ εμφανίζεται να ενσαρκώνει τον φιλελεύθερο φιλοευρωπαϊκό κόσμο της μειονότητας, που θέλει, χωρίς ωστόσο και να το διεκδικεί ενεργά, τη ζωή του και των παιδιών του έξω από τα ασφυκτικά κοινωνικά καλούπια και πολιτικά «δεσμά». Η επανεκλογή του δεν θα είχε γενικότερο ενδιαφέρον, αν στην κάλπη της Ροδόπης δεν συγκρούονταν δύο κόσμοι.<br /><br />Αν ο Αχμέτ επανεκλεγεί θα έχει καταγάγει μια προσωπική νίκη, που θα εκληφθεί και ως δημόσια αποδοκιμασία από ένα κομμάτι της μουσουλμανικής κοινωνίας, των άγαρμπων και καταπιεστικών μεθοδεύσεων χειραγώγησής της από το τοπικό προξενείο.<br /><br />O υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ έχει αμφισβητήσει δημοσίως την υπόγεια τακτική του τουρκικού προξε- νείου να χειραγωγεί τη μειονότητα.<br /><br />Ενδεχόμενη ήττα του θα στείλει στη μειονότητα το μήνυμα ότι «το πρόβατο όταν βγει από το μαντρί (τους σχεδιασμούς του προξενείου δηλαδή), το τρώει ο λύκος». Οπως λένε συνεργάτες και φίλοι του Αχμέτ, αφορμή για την ολομέτωπη επιχείρηση εξοστρακισμού του, ήταν η από μέρους του δημόσια αμφισβήτηση με συνέντευξή του σε τοπικό ραδιόφωνο, το περασμένο φθινόπωρο, του δικαιώματος του προξένου να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της μειονότητας.<br /><br />Δεν ήταν βεβαίως η πρώτη φορά που ο εν λόγω βουλευτής εξέφρασε τη δυσφορία του για τον παρεμβατικό ρόλο του προξενείου στην καθημερινότητα και τις δράσεις της κοινότητας. Ομως, ο Ιλχάν με τη δήλωσή του αυτή βγήκε από το «μαντρί» και έπρεπε να αναλάβει δράση ο «λύκος της Ροδόπης».<br /><br />Διαγραφή με «φετφά»<br /><br />Με υπόγειο «φετφά» του προξένου ο Αχμέτ διαγράφτηκε από την άτυπη Συμβουλευτική Επιτροπή Μειονότητας, στην οποία συμμετέχουν οι εκλεγμένοι παράγοντές της (βουλευτές, δημοτικοί άρχοντες, ψευδομουφτήδες, κ.ά.), καθώς, όπως αναφερόταν στη σχετική ανακοίνωση, «έχει χάσει κάθε συναισθηματικό δεσμό με τη μειονότητα και η ταυτότητα, το παρόν και το μέλλον μας δεν είναι πλέον πολύτιμα γι’ αυτόν». Ακολούθησε καταιγισμός δημοσιευμάτων στον κατευθυνόμενο από το προξενείο μειονοτικό Τύπο, που καλούσε τους μουσουλμάνους να ρίξουν στην πυρά τον Αχμέτ ο οποίος, κατά τους ισχυρισμούς τους, «πέρασε πλέον στην πλευρά των χριστιανών».<br /><br />Κατόπιν αυτού οι επίσημες πόρτες άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη για τον δημοφιλή βουλευτή, που όμως διαθέτει υψηλό επικοινωνιακό χάρισμα και έχει χτίσει μια γερή σχέση εμπιστοσύνης με απλούς μουσουλμάνους, ειδικά με την εκσυγχρονιστική και φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα της μειονότητας. Τώρα η επιχείρηση πολιτικής εξόντωσης κορυφώνεται. Αν δεν εκλεγεί, τον «τελειώνουν» πολιτικά και δεν θα αποτολμήσει κανένας άλλος να «ξεστρατίσει». Διαφορετικά, η ήττα θα είναι βαριά για το προξενείο και τους σκληροπυρηνικούς.<br /><br />Ο Αχμέτ είναι σε αυτές τις εκλογές ο μόνος υποψήφιος στον οποίο, με οδηγία του προξενείου, έχει επιβληθεί εμπάργκο από τον προεκλογικό διάλογο και τις θρησκευτικές και κοινωνικές συναθροίσεις της μειονότητας. Δεδομένου ότι στον δρόμο προς την κάλπη οι όποιες δραστηριότητες στη μουσουλμανική κοινωνία διεξάγονται κυρίως στο Διαδίκτυο, τα ελεγχόμενα από το προξενείο ΜΜΕ και τα τζαμιά, ο Αχμέτ βρίσκεται σε δύσκολη επικοινωνιακά θέση.<br /><br />Οι δίαυλοι με το μουσουλμανικό εκλογικό σώμα έχουν φράξει και δεν του έχουν απομείνει παρά μόνον οι –«πόρτα πόρτα»– ομιλίες στα σπίτια, στους μαχαλάδες και τα χωριά, όπου όμως και εκεί ο φόβος υποβόσκει. Το άγρυπνο μάτι των μηχανισμών του προξενείου παρακο-λουθεί τα πάντα…<br /><br />Με «άνωθεν» εντολή απαγορεύθηκε στους μουσουλμάνους αυτοδιοικητικούς παράγοντες να φωτογραφίζονται μαζί του. Στα μειονοτικά ραδιόφωνα, εφημερίδες, ιστοσελίδες δεν επιτρέπεται ούτε καν η αναφορά του ονόματός του και στα τζαμιά οι ιμάμηδες δίνουν τον λόγο και το μικρόφωνο μόνο στους άλλους υποψηφίους για να εκφωνούν, από άμβωνος μάλιστα, ομιλίες.<br /><br />Απρόσκλητος στο Ιφτάρ<br /><br />Ούτε καν στις δημόσιες συγκεντρώσεις του Ιφτάρ (θρησκευτικά τραπέζια με τη δύση του ηλίου την περίοδο του Ραμαζανιού, που τελείωσε πριν από μερικές μέρες) στα χωριά δεν ήταν επιθυμητός για το «σύστημα». Και για να τον αποκλείσουν δεν τον συμπεριέλαβαν στα «πρωτόκολλα των επισήμων» προσκεκλημένων. Ο ίδιος δεν έκανε και δεν κάνει πίσω. Πήγαινε στα «Ιφτάρια» και απλώς συνέτρωγε με τους απλούς ομοθρήσκους του. Σε μια περίπτωση στο Ιφτάρ του Ιάσμου, όταν έγινε γνωστό ότι θα πάει απρόσκλητος ο Αχμέτ, δεν παρέστη ο Τούρκος πρόξενος!<div><br />Για 45.000 ψήφους<br /><br />Οι 25.000 μουσουλμάνοι ψηφοφόροι στη Ροδόπη και οι 20.000 στην Ξάνθη καλούνται να σταυρώσουν, σχεδόν αποκλειστικά, ομοθρήσκους τους και πολύ δύσκολα κάποιον χριστιανό.<br /><br />Με δεδομένο ότι το αμιγώς μειονοτικό κόμμα ΚΙΦΙ δεν κατεβαίνει στις εκλογές, δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι ως προς την παρουσία των μειονοτικών στη νέα Βουλή. Οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι κατέρχονται στις λίστες των άλλων γνωστών κομμάτων, με τις οποίες στις εκλογές του 2019 είχαν εκλεγεί τρεις, δύο στην Ξανθη (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) και ένας στη Ροδόπη (ΚΙΝΑΛ), ο Ιλχάν Αχμέτ. Ο ίδιος πάντως δεν διεκδικεί αποκλειστικά την ψήφο των ομοθρήσκων του. Είναι ο μόνος από τους μουσουλμάνους υποψηφίους που έχει εκτυπώσει προεκλογικό υλικό σε δύο γλώσσες, σε αντίθεση με τους άλλους που κυκλοφορούν φυλλάδια μόνο στην τουρκική γλώσσα, ενώ περιοδεύει και σε μεικτά ή και σε αμιγώς χριστιανικά χωριά.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκλογικός εμφύλιος στη Θράκη. Για πρώτη φορά ο παλαιός βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ κατέρχεται ως «αποκηρυγμένος» από το «σύστημα» του προξενείου.

Σταύρος Τζίμας Κάθε απόγευμα το καραβάνι του βουλευτή και υποψηφίου (ΠΑΣΟΚ) Ιλχάν Αχμέτ ξεκινάει από την Κομοτηνή για τον ορεινό όγκο της Ρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκλογές στην Τουρκία: Μεγάλος νικητής ο εθνικισμός. Ισχύς Ερντογάν, αδυναμία Κιλιτσντάρογλου, οι δήμαρχοι θα είχαν κερδίσει.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/05/Erdogann-768x480.jpg" width="730" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Είκοσι χρόνια μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία, ο Ερντογάν παραμένει ισχυρός και πρωταγωνιστής των εξελίξεων.</span></h3><b>Αθανάσιος Έλλις</b><br />Μπορεί να μην κατάφερε να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, και αυτό προφανώς αποτελεί ένα πλήγμα για τον ίδιο, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ο απόλυτος έλεγχος που έχει στα μέσα ενημέρωσης, αλλά ο Ταγίπ Ερντογάν δεν υπέστη την ήττα που ήλπιζαν οι δυτικοί.<br /><br />Είκοσι χρόνια μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία παραμένει ισχυρός και πρωταγωνιστής των εξελίξεων.<br /><br />Η αντιπολίτευση -προσωπικά ο ίδιος ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αλλά και τα έξι κόμματα που αποτελούν την “Εθνική Συμμαχία”- δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί, εντός και εκτός Τουρκίας.<br /><br />Μια ετερόκλητη ομάδα αποτελούμενη από κοσμικούς, προοδευτικούς, σοσιαλδημοκράτες και Κούρδους, μέχρι εθνικιστές, συντηρητικούς και θρησκευόμενους, ένωσαν τις δυνάμεις τους με μοναδικό κοινό παρονομαστή την απομάκρυνση του Ερντογάν απο την εξουσία, και δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ούτε την προεδρία, ούτε την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση όπου η «Λαϊκή Συμμαχία»των κομμάτων Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν και Εθνικιστικής Δράσης του Μπαχτσελί, εξασφάλισε 46% που συνιστά μεν υποχώρηση από το 54% που είχαν λάβει αθροιστικά στις βουλευτικές εκλογές του ’18, ωστόσο τους δίνει την πλειοψηφία των εδρών.<br /><br />Νικητής ο εθνικισμός<br /><br />Μεγάλος νικητής των εκλογών είναι ο εθνικισμός – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις –, εάν στο 36% του AKP και το 10% του ΜΗΡ, προστεθούν τα ποσοστά των προερχομένων από το ΜΗΡ, Μεράλ Ακσενέρ (10%) και του τρίτου προεδρικού υποψήφιου, Σινάν Ογάν (5%).<br /> <br />Ηττημένος το Ρεπουμπλικανικό κόμμα το οποίο επί μια εικοσαετία αδυνατεί σταθερά να πάρει πάνω από το ένα τέταρτο των ψήφων. Πώς είναι δυνατόν να επιδιώκει να κυβερνήσει;<br /><br />Ο Ερντογάν είναι κερδισμένος και σε επίπεδο εντυπώσεων διότι, παρά τις αναφορές σε χειραγώγηση των ΜΜΕ και των δημοσκοπήσεων, αλλά και σε εκτεταμένη νοθεία την ημέρα των εκλογών, τελικά τη νίκη του επιβεβαίωσαν τόσο το ελεγχόμενο από τον ίδιο κρατικό πρακτορείο Anadolou όσο και το προσκείμενο στην αντιπολίτευση ANKA. Και τα δυο έδειξαν καθαρή επικράτηση Ερντογάν με 49% – 45%.<br /><br />Παράλληλα, το γεγονός ότι έμεινε οριακά κάτω από το 50%, ποσοστό που θα διασφάλιζε την επανεκλογή του, διαφοροποιεί τον Ερντογάν από άλλους αυταρχικούς ηγέτες όπως ο Σι και ο Πούτιν, οι οποίοι εκλέγονται με ποσοστά που φτάνουν το 90%. Παρά τις καταγγελίες τις αντιπολίτευσης, μπορεί να ισχυρισθεί ότι οι εκλογές ήταν ελεύθερες και εάν κερδίσει στον δεύτερο γύρο, θα εμφανισθεί έναντι της Δύσης με νωπή λαϊκή νομιμοποίηση και πλειοψηφία στην Εθνοσύνελευση.<br /><br />Ενα τελευταίο συμπέρασμα που εξάγεται είναι πως εάν αντί του 74χρονου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αντίπαλος του Ερντογάν ήταν ένας από τους δημοφιλείς δημάρχους της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, ή της Αγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς, πιθανότατα η εικοσαετής παρουσία του ισχυρού άνδρα της Τουρκίας να είχε φθάσει στο τέλος της.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκλογές στην Τουρκία: Μεγάλος νικητής ο εθνικισμός. Ισχύς Ερντογάν, αδυναμία Κιλιτσντάρογλου, οι δήμαρχοι θα είχαν κερδίσει.

Είκοσι χρόνια μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία, ο Ερντογάν παραμένει ισχυρός και πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Αθανάσιος Έλλις Μπορεί να ...

Διαβάστε την συνέχεια