Οι οιωνοί έδειχναν τον πόλεμο, αλλά και την έκβασή του.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/PROAG-1.jpg"><img height="509" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/PROAG-1.jpg" width="770" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Πρωτοφανής, από πολλές απόψεις, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπορεί να «άλλαξε τον κόσμο» («Πώς 50 ημέρες πολέμου στην Ουκρανία άλλαξαν τον κόσμο», έγραφε η Washington Post πρόσφατα), αλλά οι οιωνοί της είχαν αρχίσει να φαίνονται χρόνια πριν.<br /><br />Τέσσερις ομιλίες, που εκφώνησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα μπορούσαν, πια, να ιδωθούν και ως προάγγελος όσων θα ακολουθούσαν χρόνια αργότερα στην Ουκρανία, αλλά και στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση συνολικότερα. Η πρώτη, το Φεβρουάριο του 2007, από το βήμα της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, η δεύτερη, τον Απρίλιο του 2008, από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, η τρίτη, το Μάρτιο του 2014, από το Κρεμλίνο και η τέταρτη, τον Οκτώβριο του 2014, από το βήμα του Valdai κλαμπ στο Σότσι. Ως προαγγελτική της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ερμηνεύεται πλέον και εκείνη η «ανάλυση» περί της «ιστορικής ενότητας Ρώσων και Ουκρανών» που δημοσίευσε, υπό μορφή, κειμένου ο Πούτιν τον Ιούλιο του 2021.<div><br />Εάν ανατρέξει κανείς στα προαναφερθέντα, θα δει κάποιες ορθές διαπιστώσεις περί του τέλους του μονοπολικού κόσμου, αλλά και μια σειρά από εξόχως αναθεωρητικές διαθέσεις από την πλευρά του Ρώσου ηγέτη που επιχειρεί να ισορροπήσει μεταξύ αντιφατικών αναλύσεων, διαθέσεων και οραμάτων.<br /><br />Ο Πούτιν, από τη μία πλευρά, επικρίνει τους μπολσεβίκους, επειδή παραχώρησαν εδάφη στη σημερινή Ουκρανία. Και, από την άλλη, «πατάει» πάνω στις στρατιωτικές νίκες των Σοβιετικών κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να νομιμοποιήσει ηθικά το νέο του αφήγημα περί «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας. Από τη μία πλευρά, κατηγορεί την «επεκτατική Δύση» πως τον απειλεί πιέζοντας τα σύνορα της σύγχρονης Ρωσίας («…προσπαθούν να μας στριμώξουν σε μια γωνία επειδή… λέμε τα πράγματα με το όνομά τους», δήλωνε ο ίδιος τον Μάρτιο του 2014, με φόντο τη μονομερή προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία). Και, από την άλλη, διαπιστώνει το τέλος του δυτικού μονοπολισμού, υποστηρίζοντας πως η παρακμάζουσα Δύση βρίσκεται σε αποδρομή. Από τη μία δηλώνει πως ό,τι κάνει το κάνει αμυνόμενος, και από την άλλη παρουσιάζεται έτοιμος να επιτεθεί στο πλαίσιο ενός νέου -αυτοκρατορικών καταβολών- μεσσιανικού οράματος για τον αξιακό-γεωπολιτικό πολιτισμό της (τσαρικής) Ρωσίας στη διεθνή σκηνή του μέλλοντος. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Πούτιν αμφισβητεί, εμμέσως πλην σαφώς, και το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει σαν ανεξάρτητη χώρα με δική της κρατική υπόσταση και διακριτή ταυτότητα, καθώς και το δικαίωμα των Ουκρανών στην αυτοδιάθεση.</div><div><br />Οι προβλέψεις του 2015<br /><br />Ενδεικτικά είναι όσα γράφει ο Γάλλος ακαδημαϊκός – καθηγητής φιλοσοφίας Μισέλ Ελτσανινόφ στο βιβλίο του με τίτλο «Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν» (εκδ. Διάμετρος), ένα βιβλίο που εκδόθηκε στα γαλλικά το 2015: «ο ιμπεριαλισμός του Πούτιν… ξεκίνησε το 2008 (σ.σ. πόλεμος στη Γεωργία) και φάνηκε πολύ πιο ξεκάθαρος το 2014 (σ.σ. προσάρτηση Κριμαίας). Ποια είναι άραγε τα επόμενα βήματα; Η προσάρτηση της Κριμαίας και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η λογική συνέχεια της αποτυχίας του ιμπεριαλισμού τον οποίο ο Πούτιν αποπειράθηκε να επιβάλει δια της πειθούς. Η Ουκρανία, άλλωστε, θεωρείται από τους Ρώσους φιλοσόφους (σ.σ. Νικολάι Ντανιλέφσκι, Ιβάν Ιλίν, ευρασιανιστές), που τυγχάνουν της προτίμησης του προέδρου, μείζον διακύβευμα…»<br /><br />Αυτοεκπληρούμενες προφητείες<br /><br />«Γιορτάζοντας», στις αρχές Φεβρουαρίου του 2022, τη συμπλήρωση 15 ετών από εκείνη την ιστορική ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το 2007, το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Tass μιλούσε για τις «προφητείες» του Ρώσου ηγέτη που επιβεβαιώθηκαν. Ακόμη τότε βέβαια (αρχές Φεβρουαρίου), η ρωσική ηγεσία διεμήνυε επισήμως πως δεν επρόκειτο να εισβάλει στην Ουκρανία. Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά, τόσο πολλά, ώστε πλέον κάποιες από εκείνες τις προφητείες του Πούτιν να θεωρούνται… αυτοεκπληρούμενες.<br /><br />Το μέχρι πρότινος «εγκεφαλικά νεκρό» (κατά τον Μακρόν) και «ξεπερασμένο» (κατά τον Τραμπ) ΝΑΤΟ, που είχε επεκταθεί για τελευταία φορά προς ανατολάς το 2004, τώρα έχει πια αποκτήσει ξανά λόγο ύπαρξης. Και μάλιστα ενισχυμένο εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, ενός πολέμου στην σκιά του οποίου συζητούνται πλέον και θέματα που δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συζητηθούν προ μηνών, όπως το ενδεχόμενο, για παράδειγμα, να ενταχθούν η Φινλανδία και η Σουηδία στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.<br /><br />Εάν κατάφερε κάτι ο Πούτιν με την εισβολή του στην Ουκρανία, αυτό ήταν να ενισχύσει (σε έναν βαθμό) τη δυτική συνοχή, να υπονομεύσει δραστικά τις προοπτικές της Ρωσίας ως εξαγωγού ενέργειας, να δώσει νέα πνοή ζωής στο ΝΑΤΟ και να προκαλέσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών διεθνώς. Κατάφερε, με άλλα λόγια, να κάνει πράξη πολλά από όσα ο ίδιος στηλίτευε το 2007, χρεώνοντάς τα όμως τότε σε άλλους.<br /><br />Αυτό που δεν κατάφερε, από την άλλη πλευρά, ο Ρώσος ηγέτης ήταν να καταγάγει, όπως επιθυμούσε, μια εύκολη και ταχεία νίκη στο μέτωπο της Ουκρανίας. Μία νίκη την οποία θα μπορούσε, εν συνεχεία, να πουλήσει διεθνώς ως επιβεβαιωτική της αποτελεσματικότητας των διεθνούς εμβέλειας ρωσικών δυνατοτήτων.</div><div><br /></div><div>Ο Γιεγκόρ Γκαϊντάρ, βασιζόμενος στα διδάγματα των πολέμων στην Αλγερία, στο Σουέζ και στο Βιετνάμ, είχε γράψει ότι «για την αποτελεσματική εξασφάλιση του ελέγχου επί [ξένων] εδαφών, απαιτούνται δυνάμεις που να υπερισχύουν αριθμητικά [των αμυνόμενων] κατά δέκα φορές περίπου».<br />Περί της έκβασης του πολέμου<br /><br />Ακόμη και αυτήν την -κάθε άλλο παρά ιδανική για το Κρεμλίνο- έκβαση του πολέμου, κάποιοι Ρώσοι (και όχι Δυτικοί) την είχαν όμως επί της ουσίας προβλέψει χρόνια πριν.<br /><br />Στο βιβλίο του «Η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας: Μαθήματα για τη σύγχρονη Ρωσία» (εκδ. Παπαδόπουλος), ο Γιεγκόρ Γκαϊντάρ (1956-2009), πάλαι ποτέ αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υπουργός Οικονομικών και επί σειρά ετών βουλευτής στη Δούμα, μιλάει για την ήττα των Γάλλων στην Αλγερία («Η Αλγερία είναι Γαλλία», έλεγε άλλοτε ο Μιτεράν), των Αμερικανών στο Βιετνάμ και των Αγγλογάλλων στο Σουέζ. Γράφει αυτό που έγινε επίκαιρο και πάλι πρόσφατα, έπειτα από την αρχική αποτυχία της ρωσικής επίθεσης στο Κίεβο: ότι «για την αποτελεσματική εξασφάλιση του ελέγχου επί (σ.σ. ξένων) εδαφών,… απαιτούνται δυνάμεις που να υπερισχύουν αριθμητικά (σ.σ. των αμυνόμενων) κατά δέκα φορές περίπου».<br /><br />«Όλες οι χώρες, οι οποίες αυτοαποκαλούνταν αυτοκρατορίες στις αρχές του 20ου αιώνα, με διαφορετικές μορφές, αναγκαστικά ή οικειοθελώς, απαλλάχτηκαν από τις αποικίες, προσφέροντάς τους την ελευθερία… Για τη Ρωσία η εμπειρία αυτή είναι πολύτιμη. Αν εξαγάγουμε από αυτό συμπεράσματα, θα μας βοηθήσει να μην επαναλάβουμε τα λάθη, τα οποία οδηγούν σε πολιτικές ήττες», έγραφε ο Γκαϊντάρ το 2007, επικαλούμενος, μεταξύ άλλων, και έναν άλλο Ρώσο οικονομολόγο-κοινωνιολόγο-συγγραφέα, γεννημένο στο Χάρκοβο της σημερινής Ουκρανίας, τον Ανατόλι Βισνιέφσκι (1935-2021). Σύμφωνα με τον Βισνιέφσκι, ο ουκρανικός εθνικισμός είχε διαχρονικά «έναν πολύ ισχυρό βοηθό» που «δεν ήταν άλλος από τον (σ.σ. ρωσικό) αυτοκρατορικό συγκεντρωτισμό…». Και όπως άλλοτε, έτσι και τώρα, ο εμπνεόμενος από αυτοκρατορικά, συγκεντρωτικά ιδεώδη Πούτιν ήρθε με την επίθεσή του στην Ουκρανία, στην πραγματικότητα όχι να υπονομεύσει, αλλά να ενισχύσει την ουκρανική εθνική ταυτότητα.<br /><br />Σύμφωνα με τον Ανατόλι Βισνιέφσκι, ο ουκρανικός εθνικισμός είχε διαχρονικά «έναν πολύ ισχυρό βοηθό» που «δεν ήταν άλλος από τον [ρωσικό] αυτοκρατορικό συγκεντρωτισμό».«Οι μηχανισμοί της κατάρρευσης ενός αυταρχικού καθεστώτος είναι διάφοροι. Συχνά συνδέονται με την προσωπική ζωή του δικτάτορα», ενώ και «η πληροφοριακή παγκοσμιοποίηση είναι σημαντικός παράγοντας υπονόμευσης της σταθερότητας των αυταρχικών καθεστώτων», έγραφε ο Γιεγκόρ Γκαϊντάρ, το 2007, προτού μιλήσει για την «κατάρα του πετρελαίου», τις ρωσικές εξαγωγές σιτηρών, την «επιδείνωση του εξωτερικού εμπορίου» κ.ά.<br /><br />Δεκαπέντε χρόνια μετά, η «προσωπική ζωή» του Πούτιν έχει μπει στο κάδρο ως παράγοντας δυνητικής αστάθειας και λάθος κεντρικών επιλογών, την ώρα που η «πληροφοριακή παγκοσμιοποίηση» βοηθά τους Ουκρανούς να καταγάγουν νίκες στο μέτωπο της επικοινωνίας. Το δε ρωσικό εξωτερικό εμπόριο μετράει πρωτοφανούς έκτασης απώλειες από τα πλήγματα των κυρώσεων της Δύσης.<br /><br />Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τι θα πρέπει να περιμένουμε; Ο επί σειρά ετών φίλος του Γκαϊντάρ, Ανατόλι Τσουμπάις, ο γνωστός από τη συμμετοχή του στην ομάδα των μεταρρυθμιστών οικονομολόγων του Λένινγκραντ, αλλά και από τη μακρόχρονη θητεία του στο πλευρό του Πούτιν, επέλεξε πάντως να φύγει από τη Ρωσία. Και βρίσκεται, εδώ και περίπου δύο μήνες, στο εξωτερικό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι οιωνοί έδειχναν τον πόλεμο, αλλά και την έκβασή του.

Γιώργος Σκαφιδάς Πρωτοφανής, από πολλές απόψεις, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπορεί να «άλλαξε τον κόσμο» («Πώς 50 ημέρες πολέμου στην Ου...

Διαβάστε την συνέχεια

Από την Αϊσέ στον Ταγίπ τον «τρομερό»: To «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» είναι συνθηματικό;

<img height="368" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220610171951_MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS-PSERIMOS01-1024x683.jpg" width="753" /><br /><br />Του<b> ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b><br />«Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», διαμήνυσε ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας σε ανάρτησή του στο twitter ενόψει της μεγάλης διακλαδικής άσκησης EFES 2022, που πραγματοποιήθηκε στη Σμύρνη.<br /><br />Αλλά και ο Ερντογάν έσπευσε όχι μόνο να προειδοποιήσει αλλά να ξεκαθαρίσει πως «για άλλη μία φορά καλώ την Ελλάδα να σταματήσει να εξοπλίζει τα νησιά και να τηρήσει τις διεθνείς συμφωνίες(!;). Δεν κάνω πλάκα, μιλάω σοβαρά».<br /><br />Είναι πρόδηλο ότι παρακολουθούμε μία ποιοτική αναβάθμιση των απειλών από πλευράς της κατοχικής Τουρκίας, που στρέφονται κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Μία σειρά από διαφορετικές συγκυρίες αλλά και στοχεύσεις της κατοχικής δύναμης, οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο Ερντογάν δεν εκτοξεύει απειλές κοιτάζοντας μόνο το εσωτερικό του ακροατήριο (το κάνει κι αυτό), αλλά προς την Αθήνα και τη Λευκωσία. Γνωρίζει πως έχει ανοίξει πολλά μέτωπα, αλλά είναι προφανές από τη ρητορική που αναπτύσσεται πως θεωρεί ότι πιο διαχειρίσιμο είναι εκείνο με την Ελλάδα και την Κύπρο.<br />Προφανώς και δεν θα συνεχίσει επί πολλού να επιμένει να μπλοκάρει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Θα έχει κέρδος, θα ικανοποιηθούν αξιώσεις της και θα συναινέσει. Άλλωστε, παρά τα όσα λέγονται για «τρομοκρατία» και τους Κούρδους, που δραστηριοποιούνται στις δύο χώρες, η Άγκυρα δεν μπορεί να μπλοκάρει εσαεί την ένταξή τους.<br /><br />Η κίνηση γίνεται για να ικανοποιηθούν άλλες αξιώσεις, αλλά και για να αποκαταστήσει ο Ερντογάν τα κανάλια επικοινωνίας με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν. Ο τελευταίος προφανώς και θέλει να έχει από κοντά την Τουρκία, θα φανεί όμως εάν θα συναντήσει τον Ερντογάν, στο τέλος Ιουνίου στη Μαδρίτη, στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ.<br /><br />Δύσκολη είναι και η πρόθεσή του να προχωρήσει στη Βόρεια Συρία και να εδραιώσει τη θέση του, καθώς όπως φάνηκε και από τη συνάντηση Λαβρόφ-Τσαβούσογλου προ ημερών στην Άγκυρα, η Μόσχα δεν συμφωνεί με μία τέτοια κίνηση. Παράλληλα, θα πρέπει να πάρει και το πράσινο φως από την Ουάσινγκτον.<br /><br />Συνεπώς, για τον Ερντογάν από τη στιγμή που θα επιλέξει να προβεί σε στρατιωτική ενέργεια —μικρής έστω κλίμακας υπό τη μορφή επεισοδίου— προφανώς και θα προχωρήσει προς την πλευρά της Ελλάδος και της Κύπρου, που θεωρεί πως μπορεί να τις αντιμετωπίσει.<br /><br />Στη μεν Κύπρο αυτό που ενδεχομένως να εξετάσει είναι το θέμα της προσάρτησης, που δρομολογεί εδώ και καιρό στη δε Ελλάδα, είναι να μπουκάρει σε κάποιο νησί, που έχει φυλάκιο, για να «απαντήσει» στη «στρατικοποίηση» των νησιών, όπως ισχυρίζεται. Είναι σαφές πως μία τέτοια κίνηση, κυρίως σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, δεν θα είναι εύκολη γιατί η Αθήνα δεν έχει το περιθώριο να μην αντιδράσει. Δεν μπορεί να ακολουθήσει την τακτική του στρουθοκαμήλου, που χώνει το κεφάλι στην άμμο.<br /><br />Είναι προφανές πως έχει αναβαθμίσει ποιοτικά τις απειλές η Άγκυρα, μη αφήνοντας περιθώρια στην Αθήνα να μην αντιδράσει. Δεν μπορεί να μην αντιδράσει αποτρεπτικά καθώς τότε δεν θα χάσει βραχονησίδα αλλά ολόκληρα νησιά.<br /><br />Το ζητούμενο είναι εάν —τελικώς— προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια και πότε. Πριν ή μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ; Θα ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου η κατοχική Τουρκία; Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν θέλει να κερδίσει τις εκλογές, γιατί εάν τις χάσει η ζωή του θα είναι πολύ δύσκολη με τα όσα έκανε, περιλαμβανομένων και των οικονομικών σκανδάλων, που κυνηγούν τον Τούρκο Πρόεδρο.<br /><br />Λέγεται πως εάν χάσει τις εκλογές τότε αυτός και η οικογένεια του θα φύγουν από την Τουρκία καθώς ενδέχεται να βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης. Ένα επεισόδιο θα τον σώσει; Αυτό φαίνεται να πιστεύει, αν και εκτιμάται ότι θα αυτοπαγιδευθεί στην περίπτωση, που το αποτολμήσει.<br /><br />Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν η ατάκα Τσελίκ «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», είναι κάποιο συνθηματικό, όπως το «Αϊσέ πάει διακοπές» (και έμεινε έκτοτε), αλλά θα πρέπει όσο βρισκόμαστε στη φάση των προειδοποιήσεων, των απειλών, να λειτουργήσουμε αποτρεπτικά. Να γνωρίζει ο Ερντογάν πως θα έχει κόστος, πολύ μεγαλύτερο από ό,τι εάν μείνει στα λόγια.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από την Αϊσέ στον Ταγίπ τον «τρομερό»: To «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» είναι συνθηματικό;

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ «Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», διαμήνυσε ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας σε ανάρτησή του στο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η σκοτεινή ιστορία με τους δισεκατομμυριούχους ναζί: Ο Πόρσε, ο Κβαντ, ο Φλικ και τα άλλα …”παιδιά”!

<img height="363" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220610152808_NAZI-FLAG-SHMAIA-BOLIVIA01-1024x670.jpg" width="759" /><br /><br />Tου <b>ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ</b><br />Κβαντ, Πόρσε, Φλικ: αυτά τα ονόματα πιθανότατα δεν σημαίνουν τίποτα για εσάς. Ωστόσο, όλα αυτά τα επώνυμα έχουν δύο κοινά σημεία: πρώτον, ανήκουν στις πλουσιότερες οικογένειες στη Γερμανία. Δεύτερον, ο πλούτος τους δημιουργήθηκε χάρη στο ναζιστικό καθεστώς και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />«Αυτό δεν είναι ακριβώς ένα μυστικό στη σύγχρονη Γερμανία, αλλά ευτυχώς αγνοείται. Αυτοί οι τιτάνες της βιομηχανίας έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην οικοδόμηση του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος της χώρας. Η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της Γερμανίας σήμερα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία», γράφουν οι New York Times.<br /><br />«Δεν είναι μόνο ότι η αυτοκινητοβιομηχανία αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του ΑΕΠ, αλλά μάρκες όπως η Porsche, η Mercedes, η BMW και η Volkswagen αναγνωρίζονται σε όλο τον κόσμο ως σύμβολα της γερμανικής βιομηχανικής εφευρετικότητας και αριστείας. Αυτές οι εταιρείες μπορούν να εντοπίσουν την επιτυχία τους απευθείας στους Ναζί:<br /><br />Ο Φέρντιναντ Πόρσε έπεισε τον Χίτλερ να βάλει το Volkswagen στην παραγωγή. Ο γιος του, Φέρι Πόρσε, που δημιούργησε την εταιρεία, ήταν εθελοντής αξιωματικός στα SS. Ο Χέρμπερτ Κβαντ ,ο οποίος δημιούργησε τη BMW σε αυτό που είναι σήμερα, διέπραξε εγκλήματα πολέμου.<br /><br /><div>Ο μεγιστάνας του χάλυβα, του άνθρακα και των όπλων Φρίντριχ Φλικ καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη για χρήση καταναγκαστικής εργασίας και δουλείας, χρηματοδότηση των SS και λεηλασία ενός εργοστασίου χάλυβα. Όμως αφέθηκε ελεύθερος το 1960 και τελικά έγινε ο βασικός μέτοχος της Daimler-Benz, τότε της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας. Η Deutsche Bank αγόρασε τον όμιλο Flick το 1985, μετατρέποντας τους απογόνους του σε δισεκατομμυριούχους.</div><div><br />Πρόθυμοι να βοηθήσουν τους Ναζί<br /><br />«Πολλοί από τους πατριάρχες αυτών των οικογενειακών εταιρειών δεν ήταν ένθερμοι Ναζί. Ήταν, αν μη τι άλλο, χειρότεροι από τους Ναζί: ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν τους Ναζί με αντάλλαγμα το κέρδος. Πρόκειται για αδίστακτους καιροσκόπους που προσπαθούσαν να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους αυτοκρατορίες με κάθε τίμημα», λέει ο Ολλανδός δημοσιογράφος Ντέιβιντ ντε Γιονγκ, πρώην τραπεζικός συντάκτης στο Bloomberg.<br /><br />Ο 35χρονος δημοσιογράφος διεξήγαγε επί χρόνια μια ενδελεχή έρευνα για τους δεσμούς της γερμανικής βιομηχανίας με το ναζιστικό παρελθόν της χώρας. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του, ο ντε Γιόνγκ τα κατέγραψε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα. Τίτλος; «Nazi Billionaires: The Dark History of German’s Wealthiest Dynasties» (Ναζί δισεκατομμυριούχοι: Η σκοτεινή ιστορία των πλουσιότερων Γερμανικών δυναστειών).<br /><br />Ο Ντε Γιονγκ που σήμερα ζει στο Ισραήλ, ερευνά πώς οι πλουσιότερες επιχειρηματικές δυναστείες της Γερμανίας έκαναν περιουσίες βοηθώντας το Τρίτο Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ. Τονίζει ότι η άνοδος των Ναζί αντιμετωπίστηκε αρχικά με σκεπτικισμό και περιφρόνηση από πολλούς Γερμανούς επιχειρηματίες, αλλά ορισμένοι ανακάλυψαν ότι θα μπορούσε να είναι πολύ επικερδής.<br />Κοινό μυστικό<br /><br />Ο Ολλανδός δημοσιογράφος εξετάζει επίσης πώς, οκτώ δεκαετίες αργότερα, εξακολουθούν να διαφεύγουν του στενού ελέγχου από ένα έθνος που έχει κάνει τόσα πολλά για να αντιμετωπίσει το καταστροφικό παρελθόν του και εξακολουθεί να υποφέρει για αυτό. «Αυτό που με εντυπωσίασε», λέει ο συγγραφέας στον Guardian, «ήταν ότι η Γερμανία είναι μια χώρα που γνωρίζει τόσο πολύ την ιστορία της από πολλές απόψεις, αλλά φαινομενικά οι πιο ισχυροί οικονομικά παράγοντες δεν ασχολούνται με αυτήν… Αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα το βιβλίο. Είναι μια κραυγή υπέρ της ιστορικής διαφάνειας», προσθέτει ο Ολλανδός δημοσιογράφος.<br /><br />Ο ντε Γιονγκ, ο οποίος σήμερα ζει στο Ισραήλ, γράφει: «Αυτές οι οικογένειες εξακολουθούν να ελέγχουν περιουσίες δισεκατομμυρίων ευρώ. Πολλές γνωστές μάρκες, των οποίων τα προϊόντα καλύπτουν όλον τον κόσμο ανήκουν σε αυτές τις οικογένειες: από τα αυτοκίνητα που οδηγούμε, τον καφέ και την μπύρα που πίνουμε, τα σπίτια που νοικιάζουμε, τη γη στην οποία ζούμε και τα ξενοδοχεία που κάνουμε κράτηση για διακοπές και επαγγελματικά ταξίδια».<br /><br />Ο Ολλανδός δημοσιογράφος ερεύνησε μεταξύ άλλων, την ιστορία της οικογένειας Κβαντ ,που ελέγχει την αυτοκινητοβιομηχανία BMW, την Mini και την Rolls-Royce και θεωρείται σήμερα η πλουσιότερη της Γερμανίας. Οι κληρονόμοι της, διαθέτουν περιουσία περίπου 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />«Ο Γκίντερ Κβαντ απέκτησε εταιρείες από Εβραίους που αναγκάστηκαν να ξεπουλήσουν τις επιχειρήσεις τους και από άλλους οι περιουσίες των οποίων κατασχέθηκαν μετά την κατάληψη των χωρών τους από τη ναζιστική Γερμανία», γράφει ο Ντε Γιονγκ στους New York Times.<br /><br />Οι στενοί τους δεσμοί με τον ναζισμό είχαν ήδη καταγγελθεί από πολλούς ιστορικούς ενώ αποτέλεσαν και το αντικείμενο ενός ντοκιμαντέρ. Αλλωστε ο Γκίντερ Κβαντ είχε συλληφθεί το 1946 ως ύποπτος συνεργασίας με τους Ναζί, ωστόσο απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας πως αναγκάστηκε να ενταχθεί στο ναζιστικό κόμμα από τον Γιόζεφ Γκέμπελς, τον Υπουργό Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Χέρμπερτ Κβαντ κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία από τον πατέρα του και έσωσε τη BMW από τη χρεοκοπία, ω ο μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας.<br /><br />Στη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου πολέμου είχε την ευθύνη για τα εργοστάσια μπαταριών στο Βερολίνο όπου εργάστηκαν καταναγκαστικά χιλιάδες σκλάβοι εργάτες, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων γυναικών από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Χέρμπερτ Κβαντ-γράφει ο ντε Γιονγκ -απέκτησε εταιρείες που είχαν κλαπεί από Εβραίους στη Γαλλία και χρησιμοποίησε αιχμαλώτους πολέμου.Κατασκεύασε μάλιστα και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κατεχόμενη από τους Ναζί ,Πολωνία.Το αυτοκίνητο του Χίτλερ<br /><br />Ο Φέρντιναντ Πόρσε, πατριάρχης της εταιρείας με τα θρυλικά αυτοκίνητα σήμερα, ευχαριστούσε τους Ναζί κατά το ντεμπούτο του «αυτοκίνητου του λαού» -του Volkswagen: Ο Πόρσε παρέδωσε το πρώτο Volkswagen στον Χίτλερ στα γενέθλιά του το 1939 και ο ντε Γιονγκ σημειώνει: «Το «αυτοκίνητο του λαού» στην πραγματικότητα δεν παραδόθηκε στους πολίτες.<br /><br />Μόνο 630 από αυτά κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ και όλα πήγαν στη ναζιστική ελίτ», λέει ο ντε Γιονκγ. Οταν ο Πόρσε προκάλεσε ζήτηση για τα αυτοκίνητά του το 1939, χρειαζόταν ένα εργοστάσιο για να τα παράγει μαζικά.<br /><br />Και όπως όλοι οι άλλοι πρωταγωνιστές στις σελίδες του βιβλίου του ντε Γιονγκ, ήταν πρόθυμος να κάνει μια συμφωνία και με τον Διάβολο για να το πετύχει: «Επειδή οι περισσότεροι Γερμανοί είχαν κληθεί στο στρατό σε στρατιωτική θητεία, δεν υπήρχαν πολλοί διαθέσιμοι εργάτες και τον σκληρό χειμώνα του 1939, οι κύριες αίθουσες του εργοστασίου της Volkswagen παρέμεναν χωρίς θέρμανση και από τα κλιμακοστάσια έλειπαν τα τζάμια των παραθύρων.<br /><br />Χρειάστηκαν πολλοί περισσότεροι εργάτες για να τελειώσει η δουλειά και να κρατηθεί ο χώρος σε λειτουργία. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δεν τον ένοιαζε αν οι εργάτες που έφτασαν στο εργοστάσιό του , πήγαν οικειοθελώς ή με το ζόρι», γράφει ο ντε Γιονγκ.<br /><br />Ο Γερμανικός λαός, που υπέφερε από τον Ναζισμό, τιμά με σεβασμό εδώ και δεκαετίες τη μνήμη των θυμάτων της θηριωδίας του Χίτλερ. Σε πόλεις και χωριά της Γερμανίας, υπάρχουν σε πλατείες τα Stolpersteine – τα μνημεία με τα ονόματα και τις ημερομηνίες των θυμάτων των Ναζί.<br /><br />«Ωστόσο, αυτό το κίνημα μνήμης , παρακάμπτει κατά κάποιο τρόπο πολλούς από τους πιο σεβαστούς μεγιστάνες της Γερμανίας και τις σκοτεινές ιστορίες τους.», λέει ο ντε Γιόνγκ και διερωτάται στους New York Times: «Μήπως η χώρα ανήκει σε μερικούς δισεκατομμυριούχους και τις παγκόσμιες εταιρείες τους που νοιάζονται περισσότερο για την προστασία της φήμης τους – και της περιουσίας τους – παρά για την αντιμετώπιση του παρελθόντος;</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η σκοτεινή ιστορία με τους δισεκατομμυριούχους ναζί: Ο Πόρσε, ο Κβαντ, ο Φλικ και τα άλλα …”παιδιά”!

Tου ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ Κβαντ, Πόρσε, Φλικ: αυτά τα ονόματα πιθανότατα δεν σημαίνουν τίποτα για εσάς. Ωστόσο, όλα αυτά τα επώνυμα έχουν δύο κοινά σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Επίθεση στην Ελλάδα με συνταγή Πούτιν λέει ο ένας- «Δεν λέμε πως θα επιτεθούμε στα νησιά» λέει ο άλλος.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-06/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11_4.jpg?itok=6T2EMytI" /><br /><br />Ζητούν και παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ<br /><br />Οι συνθήκες του Λονδίνου, της Λωζάνης, του Μοντρέ και του Παρισιού περιλαμβάνουν τον όρο ότι τα νησιά δεν πρέπει να είναι οπλισμένα. Σύμφωνα με… ειδικούς, η Τουρκία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το δικαίωμά της να επαναδιαπραγματευτεί τα σύνορά της με την Ελλάδα, η οποία παραβίασε όλες αυτές τις συνθήκες ενεργώντας κατά του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Αυτό υποστηρίζουν εκ νέου τουρκικά ΜΜΕ ρίχνοντας για ακόμη μια μέρα νερό στο μύλο της αντιπαράθεσης.<br /><br />Μιλώντας στο Diriliş Postası για το θέμα , ο ειδικός διεθνούς δικαίου καθηγητής Δρ. Yuksel Acer επεσήμανε ότι το χέρι της Τουρκίας είναι αρκετά ισχυρό νομικά.<br /><br />O Acer, τονίζοντας ότι η Ελλάδα παραβίασε όλες τις διακρατικές συμφωνίες υπό τις παρούσες συνθήκες, είπε: «Αν δούμε από πού πηγάζει η υποχρέωση να παραμείνουν άοπλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, το ένα είναι η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης και το άλλο η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων. Γνωρίζετε τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923. Η Συνθήκη της Λωζάνης επιβεβαιώνει μια απόφαση που ελήφθη νωρίτερα στο άρθρο 12 της συνθήκης, και επίσης λέει στο άρθρο 13 ότι δεν θα δημιουργηθούν ναυτικές βάσεις, δεν θα γίνουν οχυρώσεις στα νησιά της Λέσβου, Χίο, Σάμου και Ικαρία. Υπάρχει η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του Φεβρουαρίου 1947. Πρόκειται για μια συνθήκη στην οποία συμμετείχαν όσοι συμμετείχαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το άρθρο δίνει επίσης τα 12 νησιά, μεταξύ των οποίων η Ρόδος, ο Κάρπαθος και το Καστελόριζο, που είναι κοντά μας ως νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου, στην Ελλάδα. Λέει όμως ότι θα αποστρατικοποιηθεί και θα παραμείνει. Τώρα, λοιπόν, οι νομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας είναι σαφέστατες».<br /><br />Ο Yücel Acer, δηλώνοντας ότι κανένας στρατιώτης δεν μπορεί να αναπτυχθεί στα νησιά σε καμία περίπτωση, συνέχισε: «Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν κληθεί για στρατιωτική θητεία στα νησιά και λένε ότι δεν θα είναι περισσότεροι από τον αριθμό των τακτικών στρατιωτών. που μπορούν να εκπαιδευτούν στα νησιά. Λένε ότι θα υπάρχουν μόνο αστυνομικές δυνάμεις χωροφυλακής. Επίσης ότι αν κάποιος από τους κατοίκους αυτού του νησιού θέλει να λάβει στρατιωτική εκπαίδευση, λένε ότι θα στρατολογηθεί, θα εκπαιδευτεί και θα αποστρατευτεί εκεί. Σημαίνει ότι δεν θα εισαχθούν εξωτερικοί στρατιώτες. Τώρα αυτό λέει η Συνθήκη της Λωζάνης».<br /><br />Εκφράζοντας ότι οι οχυρώσεις της Ελλάδας στα νησιά εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1950, ο Yücel Acer είπε: «Για πρώτη φορά, στις 29 Ιουνίου 1964, η Τουρκία έδωσε επίσημη νόταμ στην Ελλάδα, λέγοντας ότι οι οχυρώσεις που βρέθηκαν στη Ρόδο και την Κω παραβιάζουν τις διεθνείς συμφωνίες. Η Ελλάδα απάντησε σε σημείωμα ότι συμμορφώθηκε με αυτές τις συμφωνίες. "Λέει ότι συμπεριφέρθηκε αναλόγως και δεν έκανε οχυρώσεις στα νησιά. Επιβεβαιώνει δηλαδή την ισχύ των συνθηκών. Ωστόσο, αυτή τη φορά εντοπίζονται ορισμένες στρατιωτικές δραστηριότητες. για παράδειγμα, με την κατασκευή ενός αεροδρομίου στο νησί της Λήμνου στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στο Βορρά το 1969».<br /><br />Τονίζοντας ότι η Τουρκία έχει προσθέσει μια νέα διάσταση στις αντιρρήσεις της σε αυτήν την εικόνα τον τελευταίο χρόνο, ο Acer χρησιμοποίησε τις ακόλουθες εκφράσεις: «Ο Υπουργός Εξωτερικών μας είπε: «Εάν δεν εφαρμόσετε τη ρήτρα αφοπλισμού αυτών των συμφωνιών, τότε ανοίγουμε τις διατάξεις που σου έδωσαν αυτά τα νησιά για συζήτηση». Με άλλα λόγια, λέει, «θα ανοίξουμε προς συζήτηση και θα επαναπροσδιορίσουμε τη σχετική διάταξη της Συνθήκης της Λωζάνης και τη σχετική διάταξη της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, που ρυθμίζει την κυριαρχία των νησιών στην κυριαρχία αυτών των 18 νησιών. . Η Τουρκία λέει ότι δεν αναγνωρίζουμε αυτή τη διάταξη. Υπάρχει η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, η οποία ρυθμίζει τις διεθνείς συμφωνίες. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση. Το άρθρο 60 αυτής της σύμβασης ορίζει τι γίνεται εάν ένα από τα μέρη παραβιάσει θεμελιωδώς πολυμερής ή διμερής συμφωνία»<br /><br />ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;<br /><br />Αναφερόμενος στα λόγια του Τούρκοι Προέδρου Ερντογάν "δεν αστειευόμαστε", ο Acer είπε: "Σήμερα, όταν λέμε ότι δεν αστειευόμαστε γι' αυτό, ο Πρόεδρος δεν λέει ότι θα επιτεθούμε και θα πάρουμε τα νησιά. Λέει ότι είμαστε σοβαροί για το άνοιγμα την κυριαρχία στη συζήτηση, αν το κάνετε, θα προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας. Καταλαβαίνω τα επίσημα βήματα που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα. Διαφορετικά, δεν λέει, "Τα νησιά ανήκουν σε εμάς." Λέει ότι πρέπει να το κάνουμε. μιλήστε ξανά σε ποιον ανήκουν αυτά τα νησιά», είπε. Λέγοντας "Η Τουρκία δεν πρέπει να εκληφθεί ότι στέλνει στρατιώτες στα νησιά. Αυτή δεν θα ήταν η σωστή προσέγγιση", επεσήμανε ο καθηγητής ισχυριζόμενος ότι η Ελλάδα δεν επέδειξε ειλικρινή προσέγγιση παρά τη στάση της Τουρκίας που προσανατολίζεται στη λύση στην τρέχουσα ένταση. Ο Acer είπε, "Η Τουρκία δεν σχεδιάζει κάτι τέτοιο ούτως ή άλλως. Τα σχέδια της Τουρκίας είναι κυρίως για την Ελλάδα" και πρόσθεσε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις με σοβαρότητα και ειλικρίνεια. Όπως ήταν πάντα. «Η Ελλάδα συναντάται κυρίως στα διεθνή ΜΜΕ, για να προστατεύσει ή να ενισχύσει την εικόνα μιας ειρηνόφιλης χώρας, αλλά δεν είναι ειλικρινής και σοβαρή», είπε.<br /><br />Ο Δρ. Yuksel Acer απαρίθμησε τα βήματα που μπορεί να κάνει η Τουρκία απέναντι στις «πράξεις της Ελλάδας που αγνοούν το διεθνές δίκαιο»: "Εάν η Τουρκία θέλει να το πάει ακόμα πιο ψηλά, μπορεί να εντείνει τα επίσημα βήματά της. Για παράδειγμα, νομίζω ότι η Τουρκία μπορεί να υποβάλει αίτηση στον ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Στην πραγματικότητα, είναι απειλή. Ο οπλισμός των νησιών είναι απειλή για την ειρήνη. Είναι απειλή για την Τουρκία. Είναι απειλή βίας. Σε περίπτωση αυτής της απειλής βίας, σύμφωνα με το άρθρο 39 της συνθήκης του ΟΗΕ , το συμβούλιο ασφαλείας θα πρέπει να εμπλακεί στο θέμα και να λάβει μια συμβουλευτική ή δεσμευτική απόφαση. Επομένως, είναι ένα βήμα που θα κάνει η Τουρκία, αυτό μπορεί να συμβεί. Να αναφέρει την κατάσταση στο συμβούλιο ασφαλείας. Ένα άλλο είναι η Συνθήκη της Λωζάνης.<br /><br />«Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ»<br /><br />Αντίθετη άποψη έχει παντως η ειδική επί θεμάτων διεθνούς δικαίου Emete Gözügüzelli που αξιολόγησε την τρέχουσα κατάσταση ως εξής: "Σύμφωνα με διεθνείς συμφωνίες, η Τουρκία έχει το δικαίωμα σε προληπτική επέμβαση ενόψει του υπερβολικού οπλισμού στις ακτές της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβησαν επίσης στο Ιράκ για παρόμοιους λόγους. Η Ελλάδα παραβίασε τις παραβιάσεις της λέγοντας ότι «οι υπάρχουσες συμφωνίες ήταν στο παρελθόν».<br /><br />Αυτό που ζητάει η αναλύτρια είναι ουσιαστικά η «συνταγή Πούτιν» που προχώρησε σε «προληπτικό χτύπημα» στην Ουκρανία επικαλούμενος την συσσώρευση δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας .<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: Επίθεση στην Ελλάδα με συνταγή Πούτιν λέει ο ένας- «Δεν λέμε πως θα επιτεθούμε στα νησιά» λέει ο άλλος.

Ζητούν και παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ Οι συνθήκες του Λονδίνου, της Λωζάνης, του Μοντρέ και του Παρισιού περιλαμβάνουν τον ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ζαβολιάρηδες οι Αμερικανοί, κουνάνε διαρκώς το… τάβλι.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/tabli-biden.jpg" /><br /><br /><b>Χρήστου Δημήτρης</b><br />Η σημερινή παγκόσμια αναταραχή είναι αποτέλεσμα προθέσεων και σχεδίων των ΗΠΑ και αφορά στην διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους, στο ρόλο τους ως το κέντρο των αποφάσεων περισσότερο από ποτέ. Και αυτό, διότι οι συνθήκες της παγκοσμιοποίησης άλλαξαν τις διεθνείς ισορροπίες μέσω της οικονομίας, των επιστημών και του εμπορίου. Άνοιξαν το δρόμο σε νέες δυνάμεις να αμφισβητήσουν την αμερικανική μονοκρατορία. Άλλωστε αυτό που ζούμε σήμερα, δεν προέκυψε ξαφνικά.<br /><br />Η Μόσχα ανέλαβε το μεγάλο ρίσκο να εισβάλει στην Ουκρανία πριν αυτή ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, οπότε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση σε βάρος του Κιέβου θα την έβρισκε απέναντι στο σύνολο του ΝΑΤΟ, το οποίο και χωρίς την Ουκρανία έχει περικυκλώσει το ευρωπαϊκό κομμάτι της Ρωσίας. Καμιά ουσιαστική πρωτοβουλία για διαπραγματεύσεις και ειρήνη δεν εκδηλώθηκε από την αμερικανική πλευρά, που έσυρε στα σχέδια της συνολικά την ΕΕ.<br /><br />Υποχρέωσε τους δειλούς ή “τρωτούς” Ευρωπαίους ηγέτες να αναλάβουν σχεδόν καθ’ ολοκληρία όλο το κόστος των κυρώσεων που συνεχίζονται, παρότι δεν ασκούν την επιθυμητή πίεση στη Μόσχα. Ουσιαστικά, πολεμώντας μέσω τρίτων την Ρωσία, οι Αμερικανοί εξουδετερώνουν και την Ευρώπη ως οικονομικό ανταγωνιστή τους. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον αναλάβει το ρόλο του μοναδικού παγκόσμιου διαιτητή για ό,τι συμβαίνει στον πλανήτη. Και ρισκάρουν να το επιβάλουν με πολεμικές συγκρούσεις και οικονομικές κυρώσεις, διότι άλλος τρόπος για να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους δεν υπάρχει. Στο πεδίο της ειρήνης και της οικονομικής συνεργασίας βγαίνουν χαμένες.<br /><br />Πέρα από τη στρατιωτική, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν και τη νομισματική ισχύ τους. Ελέγχοντας καθοριστικά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και κατέχοντας κρίσιμες πληροφορίες, με τις οποίες μπορούν να εκβιάσουν πολιτικούς, αποφάσισαν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Πόσο ασφαλής, όμως, είναι αυτή συμπεριφορά και για τους ίδιους;<br /><br />«Οι κυρώσεις δεν αλλάζουν τη συμπεριφορά του στοχοποιούμενου, δεν κερδίζουν πολέμους», δήλωσε ο διευθυντής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins Στιβ Χάνκε και προσέθεσε: «Η αιτία του πληθωρισμού είναι μια: η πλεονάζουσα παραγωγή χρήματος. Ο πληθωρισμός των ΗΠΑ δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ. Αντίθετα με αυτά που υποστηρίζει η κρατική προπαγάνδα, ο Πούτιν δεν είναι ο υπεύθυνος. Η κυβέρνηση τόσο επί προεδρίας Τραμπ, όσο και Μπάιντεν ξόδευε χρήματα την εποχή της Covid σαν μεθυσμένος ναύτης και η Fed πάταγε γκάζι να τυπώνει χρήμα για να καλύψει τις δαπάνες».<br /><br />Επέκταση του πολέμου στην Ασία<br /><br />Ρισκάρουν, λοιπόν, αλλά έκριναν ότι αργότερα το ρίσκο θα είναι μεγαλύτερο ίσως και αργά για να βγουν νικητές. Οπότε γνωρίζουμε ότι αυτός ο πόλεμος δεν έτυχε. Ήταν μέρος του σχεδίου. Και θα συνεχιστεί μέχρι το σχέδιο τους να ολοκληρωθεί. Και στα σενάρια δεν περιλαμβάνεται μόνον ως πεδίο η Ουκρανία και γενικότερα η Ευρώπη. Για παράδειγμα, δεν πέρασε απαρατήρητη η πρόσφατη δήλωση της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Ουέντι Σέρμαν: «Οποιαδήποτε νέα πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας θα αποτελούσε πλήρη παραβίαση αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και θα προκαλούσε άμεση αντίδραση. Πιστεύω ότι όχι μόνο η Νότια Κορέα, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, αλλά όλος ο κόσμος θα αντιδράσει με σθεναρό και καθαρό τρόπο», τόνισε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, μετά τις συνομιλίες που είχε με τον Νοτιοκορεάτη ομόλογό της Τσο Χιουν-Ντονγκ.<br /><br />Συνυπολογίστε, επίσης, τον επιθετικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ της ακολούθου Αυστραλίας με πυρηνικά όπλα, για να δείτε την μεγάλη εικόνα. Αν φαίνεται δύσκολο το πείραμα μιας απ’ ευθείας σύγκρουσης των Αμερικανών και των συμμάχων τους στο πεδίο της Κίνας, με αφορμή το θέμα της Ταϊβάν, πόσο δύσκολο είναι ένα χτύπημα, ακόμα και πυρηνικό, κάπου παραδίπλα και συγκεκριμένα στην αντιδημοφιλή Βόρεια Κορέα ή ποιος ξέρει, και στο Ιράν;<br /><br />Πορευόμαστε σε ένα κόσμο όπου ο ρόλος του ΟΗΕ έχει ουσιαστικά μηδενιστεί. Η δυτική προπαγάνδα έχει εγκλωβίσει τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι στην συντριπτική πλειονότητά τους αποδέχονται για την ώρα τα βάρη που προκαλούν οι κυρώσεις. Αν αυτό συνεχιστεί και τα βάρη γίνουν ασήκωτα, θα ζητήσουν εξηγήσεις. Και πολύ φοβάμαι, ότι για να μην ζητηθούν εξηγήσεις, οι Αμερικανοί θα “κουνήσουν το τάβλι”, προκαλώντας νέες συγκρούσεις και επέκταση του φόβου.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ζαβολιάρηδες οι Αμερικανοί, κουνάνε διαρκώς το… τάβλι.

Χρήστου Δημήτρης Η σημερινή παγκόσμια αναταραχή είναι αποτέλεσμα προθέσεων και σχεδίων των ΗΠΑ και αφορά στην διατήρηση της παγκόσμιας κυρια...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο και εμείς της εκτοξεύουμε Διεθνές Δίκαιο!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/erdogan-turkey.jpg" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Κοντεύουμε πια μισό αιώνα που παίζουμε το ίδιο παιχνίδι: Οι Τούρκοι απειλούν και εμείς ανταποδίδουμε με τσιτάτα από το Διεθνές Δίκαιο. Αλλαγές ουσίας πρακτικά καμία, τουλάχιστον μετά τα Ίμια. Οι Τούρκοι δεν τολμούν κι εμείς δειλιάζουμε. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να προχωρήσουν σε κατοχή (αφού θεωρούν τα νησιά δικά τους) κι εμείς δεν τολμάμε να πατήσουμε στα Ίμια, με τον Καμμένο να πετάει εκ του μακρόθεν τα στεφάνια του αποχαιρετισμού. Και διηγώντας τα να κλαις!<br /><br />Τώρα οι Τούρκοι έχουν κορυφώσει τις προειδοποιήσεις, τις διεκδικήσεις, τις απειλές. “Θα κάνουμε τούτο, θα κάνουμε το άλλο”. Επιτέλους, γιατί το λένε και δεν το κάνουν; Αφού μάλιστα το έχουν καμάρι πόσο γενναίοι είναι και τι σπουδαίο στρατό έχουν! Συμπέρασμα: Εξαρτημένοι είναι, όπως και εμείς και μάλλον χειρότερα, γιατί εμείς, τουλάχιστον, δεν παριστάνουμε τους μάγκες!<br /><br />Ο Ερντογάν είναι λογάς, δεν είναι σοβαρός. Αλλά ούτε εμείς είμαστε σοβαροί. Οι κυβερνήσεις σ’ ένα καζάνι βράζουν όλες –οι νυν και οι επόμενες– στα “εθνικά”. Διαφέρουν, από τον Σημίτη και μετά, μόνο στους ελιγμούς, πώς να αποφύγουν τις αντιδράσεις του κόσμου, πώς να μεταφέρουν τις αποφάσεις στην επόμενη κυβέρνηση και τι να σκαρφιστούν ώστε να πείσουν τους Αμερικανούς ότι πρέπει να βάλουν και πάλι χαλινάρι στον κάθε Ερντογάν. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι απλούστατα:<br /><br />Καμία από τις δυο χώρες, Τουρκία και Ελλάδα, δεν έκανε, δεν κάνει και δεν θα κάνει κάτι σημαντικό εναντίον της άλλης, χωρίς σαφή εντολή των ΗΠΑ, όχι απλώς την άδειά τους. Ο Ερντογάν και όποιος άλλος θα κινηθεί μόνο με εντολή των ΗΠΑ και αφού εξετάσει την ειλικρίνεια της εντολής. Γιατί αλλιώς κινδυνεύει να την πατήσει, όπως την πάτησε ο Σαντάμ Χουσεΐν που νόμιζε ότι είχε την άδεια να μπει στο Κουβέιτ και βρέθηκε κρεμασμένος. Οι Τούρκοι δεν εμπιστεύονται τις ΗΠΑ, φοβούνται και το λένε ότι οι Αμερικανοί θα μας χρησιμοποιήσουν σαν “Δούρειο Ίππο” εναντίον τους.<br />Κούφιες τουρκικές απειλές<br /><br />Αυτά δεν είναι αυθαίρετη άποψή μου. Σχέδιο διαμελισμού της Τουρκίας υπήρχε αλλά ματαιώθηκε (ή αναβλήθηκε…) με το αποτυχημένο πραξικόπημα. Δεν είναι τυχαία τα τριάντα χρόνια και βάλε των κούφιων τουρκικών απειλών. Χαρακτηριστικά, η Τουρκία απειλούσε αλλά δεν μας επιτέθηκε, ούτε όταν δεν είχαμε εξοπλιστεί. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν ενέδωσε στον Γιλμάζ (Παρίσι, δεκαετία του ΄’90) λέγοντάς του «εγώ αυτά που ζητάς δεν μπορώ να τα κάνω».<br /><br />Αλλά ο Σημίτης που ήταν, λέει, δύσκολος στις πωλήσεις, αναγνώρισε (Μαδρίτη) τουρκικά δίκαια στο Αιγαίο και επί των ημερών του (1996) έγιναν τα Ίμια. Μετά περάσαμε με τον κ. Τσίπρα στις λίμνες και φθάσαμε στον Έβρο όπου κατηγορήθηκαν οι αγρότες, όταν συμπαραστάθηκαν στον στρατό που κράτησε μακριά τους Τούρκους, ότι δεν ήταν πατριώτες, αλλά «υπερασπίστηκαν τις βίλες τους» (κατά βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ).<br /><a href="https://slpress.gr/ethnika/apo-tis-quot-diakopes-tis-aise-quot-sto-quot-mporei-na-erthoyme-ena-vrady-quot-toy-tagip/"> </a><br /><div>Τί λένε ΗΠΑ και Ρωσία<br /><br />Οι Τούρκοι δεν απειλούν μόνο εμάς. Απειλούν, όχι για πρώτη φορά, ότι θα εισβάλλουν στη Βόρεια Συρία. Απείλησαν, αλλά ως εκεί. Θα ενοχλούσαν πολύ τους Ρώσους, αλλά και τους Αμερικανούς, στο πλευρό των οποίων μάχονται οι Κούρδοι. ΗΠΑ και Ρωσία τους προειδοποίησαν να κάτσουν στ’ αυγά τους. Κλώσες!<br /><br />Οι ΗΠΑ, οι Άγγλοι και οι Γερμανοί μας “συνιστούν” να τα βρούμε Έλληνες και Τούρκοι. Κάνουν δώρο στους Τούρκους δική μας περιουσία. Αλλά, πρωτίστως, δεν θέλουν φασαρίες και ρήγμα στην περιοχή. Αν ενδώσουμε στις τουρκικές απαιτήσεις θα μας χαϊδέψουν συμπονενετικά το κεφάλι, αν δεν υποχωρήσουμε θα μας χειροκροτήσουν, όπως το είδαμε στην Ουάσιγκτον. Στις ΗΠΑ υπάρχουν σφοδρές αντιδράσεις για τον εξοπλισμό της Τουρκίας και οι εκάστοτε πρόεδροι δεν τις ανατρέπουν, αν και δεν είναι αδύνατον, αν επέμεναν.<br /><br />Βολεύει τις ΗΠΑ ο ελληνοτουρκικός καυγάς. Ψήνει και τους δυο στα κάρβουνα, τρέχουν και οι δυο να παρακαλάνε στην Ουάσιγκτον, ο καθένας με τον τρόπο του, η Αθήνα σεμνά και ταπεινά, ο Ερντογάν με μεγαλοστομίες και ανήμπορη λύσσα. Στο χορό μπήκαν και οι φιλότουρκοι Γερμανοί, αποδοκιμάζοντας τον Ερντογάν, ίσα για να δείξουν πόσο πειθήνιοι είναι στις ΗΠΑ.<br />Χάγη γιοκ!<br /><br />Υπάρχει μια σημαντική αλλαγή: Οι Τούρκοι αρχικά δίσταζαν αλλά έχουν καταλήξει ότι ΔΕΝ θέλουν προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης. Γιατί; Επειδή δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό που θα τους δεσμεύει. Επειδή, πρώτον, αν δεχθούν μια διεθνή απόφαση/συνθήκη (Χάγη) θα πρέπει να δεχθούν και τις άλλες διεθνείς αποφάσεις (Λωζάνη) πχ για τα Δωδεκάνησα, τα οποία επίσης διεκδικούν. Και, δεύτερον, επειδή οι Τούρκοι δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό. Θέλουν το Όλον. Όλο το Αιγαίο, όλα τα νησιά, θέλουν τα πάντα!<br /><br />Θέλουν μια Μεγάλη Τουρκία, θέλουν επανίδρυση της αυτοκρατορίας, όχι φυσικά μια κι έξω, σιγά-σιγά, όποτε μπορέσουν. Μια αυτοκρατορία δεν ξαναγίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Οι ΗΠΑ ξέρουν αυτόν το βαθύ τουρκικό πόθο που αντιτίθεται στα συμφέροντά τους και δεν θα ενδώσουν. Ούτε η Ρωσία θα το κάνει.<br /><br />Οι αυξανόμενες τουρκικές απαιτήσεις δεν επιζητούν άμεση λύση: Προσδοκούν μια καλή διεθνή συγκυρία. Ελπίζουν στην κόπωση του κόσμου στην Ελλάδα. Και ψάχνουν για μια κυβέρνηση στην Αθήνα έτοιμη να ενδώσει. Δεν είναι εύκολο γιατί στην Αθήνα ο πολιτικός κόσμος και οι άλλες ελίτ δεν φοβούνται μόνο τους Τούρκους. Φοβούνται, μάλλον περισσότερο, τον κόσμο. Δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι αντάμα προσμένουνε ίσως κάποιο θάμα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο και εμείς της εκτοξεύουμε Διεθνές Δίκαιο!

Αποστολόπουλος Απόστολος Κοντεύουμε πια μισό αιώνα που παίζουμε το ίδιο παιχνίδι: Οι Τούρκοι απειλούν και εμείς ανταποδίδουμε με τσιτάτα από...

Διαβάστε την συνέχεια

«Κοπιάστε , η Ελλάδα δεν σας φοβάται»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/stolos_night_vision.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/stolos_night_vision.jpg" width="754" /></a></div><div><br /></div>Γράφει ο <b>Γιώργος Σπ. Τσιτσιλιάνος</b><br />Με συνεχή ενισχυμένη ένταση ο ελληνικός λαός ακούει καθημερινά τις απειλές του Ερντογάν και όλης της τουρκικής ηγεσίας ,συνεπικουρούμενοι από όλα σχεδόν τα κόμματα και μαζικά μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας, ως προς την κυριαρχία των νησιών μας από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά.<br /><br />Η Ελλάδα σύμφωνα με την λογική της κυβέρνησης ,συνεχίζει να μιλάει για ψυχραιμία ,αποφασιστικότητα για το διεθνές δίκαιο, και καλά κάνει, νομίζοντας ότι με<br /><br />αυτό τον τρόπο υπερασπίζει αποτελεσματικά την κυριαρχία των ακριτικών νησιών μας. Προσπαθεί με άλλα λόγια, να ξυπνήσει τους συμμάχους μας Αμερικανούς και Ευρωπαίους ,ότι η χώρα απειλείται από τον τουρκικό αναθεωρητισμό που έχει στην ηγεσία του ένα νέο Πούτιν.Και οφείλουν να επέμβουν πριν είναι αργά.<br /><br />Ωστόσο, δεν βλέπω να ξυπνάνε οι σύμμαχοι με κάποια δυναμική κίνηση/ δήλωση από τους Αμερικανούς και τους λοιπούς Ευρωπαίους συμμάχους,ώστε θα βάλουν φρένο στις απειλές του Ερντογάν.<br /><br />Μήπως κάνω λάθος ;<br /><br />Αντιθέτως, βλέπω κάποιες χλιαρές δηλώσεις εκ μέρους των συμμάχων μας ,όπως: δεν αμφισβητείται η κυριαρχία των νησιών μας ή να τα βρούμε με τον Ερντογάν μέσω διαλόγου, όμως αυτός έχει διακόψει με το έτσι θέλω την οποιαδήποτε επικοινωνία.<br /><br />Δηλαδή οι σύμμαχοι και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί ,παρά την πρόσφατη ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία ,και ενώ διαθέτουν τα κατάλληλα εργαλεία να βάλουν φρένο στις επεκτατικές επιδιώξεις του Ερντογάν αρέσκονται σε μισόλογα ,που έχουν ως αποτέλεσμα να βρυχάται το θηρίο ακόμη περισσότερο.<br /><br />Οι νέες απειλές του Ερντογάν στη Σμύρνη κατά την διάρκεια της στρατιωτικής άσκησης EFES 2022 (δεν έχει σημασία που γίνεται κάθε χρόνο) σε συνδυασμό με το twitter στα ελληνικά ,δηλώνοντας επιπλέον ότι μιλάω σοβαρά ,δείχνει ότι έχουμε ίσως φτάσει στο τελικό σημείο του σταδίου αναφοράς ενός ενδεχομένως θερμού επεισοδίου, τη στιγμή που οι γέφυρες επικοινωνίας είναι συνειδητά κλειστές.<br /><br />Θα ήταν θετικό η κυβέρνηση ,αφού προηγουμένως έρθει σε επικοινωνία με όλα τα κόμματα της βουλής και τα ενημερώσει σε βάθος ,να συμφωνηθεί από κοινού η διπλωματική και αμυντική τακτική ,που οφείλουμε να ακολουθήσουμε στο εξής με εκδήλωση άμεσων δυναμικών διπλωματικών ενεργειών, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους συμμάχους μας Αμερικανούς και Ευρωπαίους να αναλάβουν ενεργό δράση με τα διπλωματικά και αμυντικά εργαλεία που διαθέτουν, ώστε να βάλουν φρένο στις βουλές του Ερντογάν .Σε αντίθετη περίπτωση και όσο αφήνουν τον Ερντογάν και τα παπαγαλάκια του να γαβγίζουν ,όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. <br /><br />Το αφήγημα των τουρκικών εκλογών σε συνδυασμό με την αρρωστημένη τουρκική οικονομία ,λες και εμείς βαδίζουμε οικονομικά καλύτερα ,ενισχύουν κατά την γνώμη μου το σενάριο ενός ενδεχομένου θερμού επεισοδίου, προκειμένου ο Ερντογαν να εδραιώσει την θέση του, ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης που θα έχει ως αποτέλεσμα να κερδίσει και στις επόμενες εκλογές.<br /><br />Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να θίξω είναι ότι ο πρωθυπουργός οφείλει να δώσει από τώρα στους Αρχηγούς των ΕΔ τα κλειδιά της ευθύνης ενός θερμού επεισοδίου υπό προϋποθέσεις ,ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα αιφνιδιασμού όπως έγιναν στα Ίμια.<br /><br />Η κατάσταση σίγουρα είναι σοβαρή,περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Οι τόνοι αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων πρέπει να πέσουν, και τα εκλογικά σενάρια να μείνουν στο συρτάρι.Ο Ελληνισμός δοκιμάζεται για ακόμη μία φορά και οφείλει να βγει νικητής !<br /><br />Ας γνωρίζει ο κ. Ερντογάν ότι το φρόνημα του λαού μας είναι πολύ υψηλό και ενωμένος ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων θα υπερασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας με όλα τα μέσα που διαθέτει ,όπως έπραξαν οι πρόγονοί τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Κοπιάστε , η Ελλάδα δεν σας φοβάται»

Γράφει ο Γιώργος Σπ. Τσιτσιλιάνος Με συνεχή ενισχυμένη ένταση ο ελληνικός λαός ακούει καθημερινά τις απειλές του Ερντογάν και όλης της τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει, δεν μπορεί να κάνει πίσω χωρίς κάποια “νίκη”.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/02/erdogan_army-790x400.jpg" /><br /><br />του <a href="https://www.kathimerini.gr/"><b>Νίκου Κωσταντάρα</b></a><br />Η κλιμάκωση της επιθετικής ρητορείας του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, πέρα από τη συνήθη τακτική να προκαλεί φασαρία για να δει τι θα κερδίσει, μπορεί να σημαίνει ότι βρίσκει εμπόδια στη νέα εισβολή στη Συρία, ότι θέλει να αποσπάσει κάτι από το ΝΑΤΟ, ότι ο δάσκαλός του, ο Πούτιν, με το παράδειγμά του τον ενθαρρύνει να χτυπήσει τον εχθρό πριν είναι αργά, μέσα σε μια ομίχλη προπαγάνδας. Όλα τα ενδεχόμενα είναι επικίνδυνα και απαιτούν αντίστοιχη απάντηση. Το ερώτημα είναι αν επαρκούν οι βασικές προτεραιότητες της άμυνας – αποτρεπτική δύναμη, ισχυρές συμμαχίες, εθνική ομοψυχία.<br /><br />Σήμερα η Ελλάδα είναι ισχυρή όσο ποτέ, με διπλωματική και στρατιωτική στήριξη από μεγάλες δυνάμεις, ενώ η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση με πολλές χώρες, μπλεγμένη ήδη σε διάφορες στρατιωτικές περιπέτειες. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση και να υπερτιμούμε και να υποτιμούμε τις δυνατότητες της Τουρκίας. Οι Τούρκοι υπερβάλλουν για την απειλή που δήθεν αισθάνονται από την Ελλάδα, ενώ υπερτιμούν τις δυνατότητες των ιδίων.<br /><br />Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι απειλές εναντίον της Ελλάδας δεν θα πείσουν τις ΗΠΑ ούτε άλλο μέλος του ΝΑΤΟ ή χώρα-μέλος της Ε.Ε. για το δίκιο του. Προσβλέπει στο να είναι τόσο μεγάλο «αγκάθι» για τους συμμάχους, ώστε να υποχωρήσουν σε κάποιο από τα μέτωπα που ανοίγει συνεχώς. Πιο σημαντικός στόχος, όμως, είναι να προκαλεί συνεχώς στους συμπατριώτες του ένα μείγμα παντοδυναμίας και οργής εναντίον ντόπιων και ξένων εχθρών.<br /><br />Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει τις απειλές. Εδώ που έφθασε, δεν μπορεί να κάνει πίσω χωρίς κάποια «νίκη». Επιπλέον, τον εξυπηρετεί η ένταση ενόψει εκλογών το 2023. Γι’ αυτό, πέρα από τα αυτονόητα –την επαγρύπνηση, τη στρατιωτική και διπλωματική θωράκιση, την εθνική ομόνοια– το ισχυρότερο όπλο της Ελλάδας ίσως να ήταν μια εκστρατεία ενημέρωσης του τουρκικού λαού, στα τουρκικά. Τα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα προσφέρονται γι’ αυτό. Με τρόπο σαφή και δίκαιο, το κείμενο και οι εικόνες θα εξηγούσαν την κατάσταση και τους λόγους που η χώρα μας αναγκάζεται να επαγρυπνεί για την ασφάλειά της. Μόνο οι ίδιοι οι λαοί μπορούν να ανακόψουν την πορεία επικίνδυνων ηγετών τους.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει, δεν μπορεί να κάνει πίσω χωρίς κάποια “νίκη”.

του Νίκου Κωσταντάρα Η κλιμάκωση της επιθετικής ρητορείας του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, πέρα από τη συνήθη τακτική να προκαλεί φασαρία ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ευθείες απειλές προς την Ελλάδα για την στρατιωτική υποστήριξη του Κιέβου», ρωσικό δημοσίευμα.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhprHvW2BWIo5F05_FyYhDNifFKFQ6TD65HEHMh0kWyqIZOd7CgxrVoXliSiOtZPVT0Sa8Dqwyy8cDvzAXAjFH7Ip1APG9za1ZdeNklDC01CnNZ6RS9ign0C5x7Ze4fdlGQ4hElQXFnpej3j2oA2i7XXsSTzXr_T3AQevM2ubWpIJyyTYEalS8JMxIQ/s815/1.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhprHvW2BWIo5F05_FyYhDNifFKFQ6TD65HEHMh0kWyqIZOd7CgxrVoXliSiOtZPVT0Sa8Dqwyy8cDvzAXAjFH7Ip1APG9za1ZdeNklDC01CnNZ6RS9ign0C5x7Ze4fdlGQ4hElQXFnpej3j2oA2i7XXsSTzXr_T3AQevM2ubWpIJyyTYEalS8JMxIQ/w640-h424/1.JPG" /></a><br /><br />«Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία από τις πρώτες», είναι ο τίτλος του ρωσικού άρθρου στην ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ» (topcor.ru) που το υπογράφει ο Konstantin Kotlin, αρθρογράφος στρατιωτικών-πολιτικών αναλύσεων.<br /><br />Γράφει ο Ρώσος συντάκτης:<br /><br />Η Ελλάδα πρόκειται να μεταφέρει στην Ουκρανία «απίστευτη ποσότητα» όπλων και πυρομαχικών. Αυτό αναφέρουν κορυφαία ελληνικά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες. <br /><br />Σύμφωνα με τα μέσα αυτά, περισσότερα από εκατόν είκοσι τεθωρακισμένα οχήματα πεζικού BMP-1, εξήντα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα πυραύλων FIM-92 Stinger και είκοσι χιλιάδες τυφέκια AK-47 Kalashnikov, μαζί με φυσίγγια, σχεδιάζονται να παραδοθούν από την ελληνική δημοκρατία.<br /><br />Στις αρχές Μαρτίου, η Ελλάδα έστειλε ήδη δύο στρατιωτικά μεταφορικά S-130 στην Πολωνία, μεταφέροντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, αρκετές χιλιάδες καλάσνικοφ, καθώς και εκτοξευτές χειροβομβίδων που προορίζονται για την Ουκρανία. <br /><br />Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε μόλις στα μέσα Απριλίου ότι δεν σχεδιάζονταν νέες προμήθειες όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.<br /><br />«Ο στρατιωτικός εξοπλισμός που έχουμε ήδη στείλει στην Ουκρανία ελήφθη από αποθήκες. Δεν τίθεται θέμα αποστολής ακόμη περισσότερων», ανέφερε ο Παναγιωτόπουλος στο ευρωπαϊκό δίκτυο μέσων ενημέρωσης Euractiv.<br /><br />Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, ο επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Άμυνας, όπως φαίνεται, δεν επρόκειτο να κρατήσει τον λόγο του. <br /><br />Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι γενικά οι Έλληνες έχουν έντονα αρνητική στάση απέναντι στην προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. <br /><br />Σύμφωνα με κοινωνιολογική έρευνα του ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού MEGA TV, το 66% του ελληνικού πληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία, είναι αντίθετο με τη μεταφορά όπλων στο Κίεβο.<br /><br /> Αυτή είναι η πολιτική θέση του ελληνικού λαού, που πρέπει να ληφθεί υπόψη από μια δημοκρατική κυβέρνηση.<br /><br /> Ωστόσο, οι σύγχρονοι πολιτικοί στην Αθήνα δεν ενδιαφέρονται πραγματικά.<br /><br /> Το καθεστώς της ιστορικής πατρίδας της δημοκρατίας για την ελληνική ηγεσία σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε μια κενή φράση. <br /><br />Να πιστεύει ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να μην ξέρει ποιες διαθέσεις κυριαρχούν στην κοινωνία του, τουλάχιστον είναι αφελές.<br /><br /> Όχι, είναι πιο πιθανό να υπάρξει πλήρης αδιαφορία για τις απόψεις των δικών του ανθρώπων για χάρη των συμφερόντων των επιμελητών στο εξωτερικό. <br /><br />Αν και θα άξιζε να ακούσουμε τους απλούς Έλληνες. Άλλωστε, η στάση τους απέναντι στη Ρωσία έχει αρκετές πραγματικές ιστορικές προϋποθέσεις.<br /><br />Η Ρωσία βοήθησε στην αναβίωση του ελληνικού κράτους<br /><br />Ολόκληρη η ιστορική μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας καθορίστηκε de facto από τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, ο οποίος έληξε με τη νίκη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. <br /><br />Σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης της Αδριανούπολης που υπογράφηκε στο τέλος της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώρισε την ελληνική αυτονομία με τον όρο να πληρώσει φόρο τιμής στον Σουλτάνο. <br /><br />Ωστόσο, μετά από μόλις ένα χρόνο, η Ελλάδα, με την υποστήριξη της Ρωσίας, κατάφερε ακόμα να αποκτήσει πλήρη ανεξαρτησία.<br /><br /> Είναι σημαντικό ότι ο πρώτος ηγεμόνας της ανεξάρτητης Ελλάδας ήταν ένας Ρώσος πολιτικός, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κόμης Ιβάν Αντόνοβιτς Καποδίστριας. <br /><br />Δηλαδή, η Ρωσία κυριολεκτικά αναβίωσε το ελληνικό κράτος, παραχωρώντας στην Αθήνα την ανεξαρτησία και την κυριαρχία που είχαν χάσει.<br /><br /> Δεν προσάρτησε στην επικράτειά της, δεν την έκανε υποτελές κράτος, αλλά κατέστησε δυνατή την επιστροφή όσων χάθηκαν για σχεδόν τετρακόσια χρόνια, παρελθόν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ένα κράτος.<br /><br /> Και αν οι Έλληνες που έζησαν πριν από διακόσια χρόνια ήξεραν τι θα έκαναν οι απόγονοί τους σε σχέση με την ελευθερώτρια χώρα - τη Ρωσία, θα έτρεμαν. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο τουρκικός παράγοντας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν έχει εκλείψει.<br /><br />(Σημείωση Βαλκανικού Περισκοπίου: ο Ρώσος συντάκτης εκφράζει τη θέση ότι χάρη της Ρωσίας δημιουργήθηκε ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, την ίδια άποψη έχουν εκφράσει ποικιλότροπα οι Ρώσοι και για τη Βουλγαρία, ότι δηλαδή έδωσαν κρατική υπόσταση στους Βουλγάρους, όταν οι Βούλγαροι στάθηκαν αντίθετοι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία).<br /><br /> Η Ελλάδα και η Τουρκία οδεύουν σε πόλεμο<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας γίνονται όλο και χειρότερες τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι εδαφικές διαφορές σχετικά με την ιδιοκτησία των υφαλοκρηπίδων και τα όρια κατά μήκος των οποίων βρίσκεται η αποκλειστική οικονομική ζώνη.<br /><br />Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι στις αμφισβητούμενες περιοχές βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία, δεδομένης της εξελισσόμενης ενεργειακής κρίσης, χρειάζονται επειγόντως από όλους. <br /><br />Είναι σαφές ότι μέχρι να αναπτυχθούν, η κρίση μπορεί να τελειώσει, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σκληρότητα του αγώνα για ενεργειακούς πόρους και τα πράγματα αργά αλλά σταθερά οδεύουν προς τον πόλεμο. <br /><br />Άγκυρα και Αθήνα αναφέρουν τακτικά παραβιάσεις του εναέριου χώρου τους από μαχητικά της αντίθετης πλευράς.<br /><br /> Επιπλέον, και οι δύο χώρες εξοπλίζονται ενεργά και διεξάγουν τακτικά ασκήσεις κοντά στα αμφισβητούμενα εδάφη. <br /><br />Επιπλέον, δεν χρειάζεται να μιλάμε για διπλωματική λύση της σύγκρουσης. <br /><br />Έτσι, στα τέλη Μαΐου, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ανοιχτά ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν υπάρχει γι' αυτόν και αρνήθηκε να διεξαγάγει διμερείς διαπραγματεύσεις μαζί του.<br /><br />Και η απόρριψη της διπλωματίας σε αυτή την περίπτωση μοιάζει εξαιρετικά δυσοίωνη.<br /><br /> Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, η Άγκυρα ενισχύει με συνέπεια τον στρατό της, διεξάγοντας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών σχηματισμών στο Ιράκ και τη Συρία. <br /><br />Από το 2017, η Άγκυρα έχει πραγματοποιήσει τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία: την Ασπίδα του Ευφράτη, τον Κλάδο Ελαίας και την Πηγή της Ειρήνης. Και στα τέλη Μαΐου 2022, ο Ερντογάν ανακοίνωσε την τέταρτη.<br /><br />«Ξεκινά μια νέα φάση σχηματισμού (στη Συρία) «ζώνης ασφαλείας» 30 χλμ στο εσωτερικό από τα σύνορα με την Τουρκία. Καθαρίζουμε το Ταλ Ριφάτ και τη Μανμπίτζ από τρομοκράτες», είπε ο Τούρκος πρόεδρος την 1η Ιουνίου, σημειώνοντας ότι στη συνέχεια άλλες περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία θα εκκαθαριστούν από μαχητές.<br /><br />Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός είναι αρκετά έτοιμος για μάχη και έχει πραγματική εμπειρία στη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε αντίθεση με τον Ελληνικό.<br /><br />Γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα: σε τι υπολογίζει η Αθήνα; <br /><br />Για τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, φυσικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στα μέσα Μαΐου 2022, Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν νέα συμφωνία συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα θα διπλασιαστεί από τέσσερις σε οκτώ. <br /><br />Και η παραμονή των Αμερικανών στρατιωτών στο ελληνικό έδαφος θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε χρόνια, μετά τα οποία, σύμφωνα με τα υπογεγραμμένα έγγραφα, θα πρέπει να καταστεί αόριστη. Στα χαρτιά, όλα φαίνονται λογικά, αν δεν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι στις ελπίδες τους για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οι Έλληνες μπορούν να εξαπατηθούν σκληρά.<br /><br />Το ΝΑΤΟ υπολογίζει περισσότερο την Τουρκία<br /><br />Το ΝΑΤΟ δεν θα σώσει την Αθήνα από τις τουρκικές φιλοδοξίες, κυρίως επειδή η Τουρκία είναι πολύ πιο πολύτιμο μέλος της συμμαχίας από την Ελλάδα. Η Αμερική, ως η πιο επιθετική και συχνά αντιμαχόμενη χώρα στον πλανήτη, είναι πάντα επιρρεπής στον ακραίο πραγματισμό σε τέτοια θέματα. <br /><br />Και, με μεγάλη πιθανότητα, σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα προσπαθήσει να μείνει στο περιθώριο, καλύπτοντας τη δική της πολιτική ανικανότητα με τις εκκλήσεις των πλευρών για διάλογο.<br /><br /> Ναι, θα υπάρχουν αμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος, αλλά είναι απίθανο να πολεμήσουν τον τουρκικό στρατό. <br /><br />Το πιθανότερο είναι ότι θα επιτρέψουν στους Έλληνες να υπερασπιστούν ανεξάρτητα αυτό που θεωρούν υφαλοκρηπίδα τους.<br /><br /> Και τότε η Αθήνα θα φωνάζει απελπισμένα για βοήθεια σε όλες τις χώρες. <br /><br />Είναι πιθανό και στη Ρωσική Ομοσπονδία. Άλλωστε, ήταν η Ρωσία που κάποτε κέρδισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας από την Τουρκία…<br /><br />Και τι να πω... Από καθαρά ανθρώπινη άποψη, θα ήθελα η Ρωσία να πουλήσει στην Τουρκία μόνο τον μέγιστο δυνατό αριθμό αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-400 (ZRS). Και όχι μόνο αυτοί - πρέπει να ικανοποιηθούν τυχόν στρατιωτικο-τεχνικά αιτήματα της τουρκικής πλευράς που δεν απειλούν τα κρατικά συμφέροντα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.<br /><br /> Γιατί;<br /><br /> Γιατί σήμερα η ελληνική ηγεσία θέλει να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες, προμηθεύοντας το καθεστώς του Κιέβου με όπλα. <br /><br />Ναι, μιμούμενη την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, η Αθήνα το κάνει έμμεσα, χρησιμοποιώντας ένα «προφυλακτικό» στο πρόσωπο των Ουκρανών εθνικιστών, αλλά αυτό δεν θα τους σώσει από τη μόλυνση με τον ιό του πολέμου. <br /><br />Η πολιτική πορνεία, όπως και η συνηθισμένη πορνεία, είναι γεμάτη μολυσματικές ασθένειες.<br /><br /> Όμως, έχοντας ακολουθήσει το παράδειγμα της Δύσης και φτύνοντας τις ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία που σχετίζονται με μια κοινή ιστορία και θρησκεία, η Ελλάδα προφανώς ξέχασε.<br /><br />Η Ελλάδα, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν συγχωρούνται με τίποτα. <br /><br />Ούτε η επιβολή αντιρωσικών κυρώσεων, ούτε η υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, ούτε η προμήθεια όπλων για να σκοτωθούν οι στρατιώτες μας. <br /><br />Αργά ή γρήγορα, αλλά πρέπει να πληρώσει για τα πάντα.<br /><br /> Και οι πολιτικές εντάσεις γύρω από τη Μεσόγειο είναι πλέον τέτοιες που η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες που θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. <br /><br />Λοιπόν, ας δούμε πώς θα αλλάξει η ρητορική της απέναντι στη Ρωσία όταν η Αθήνα καταλάβει ότι η Δύση δεν θα τους προστατεύσει. <br /><br />Θα παρατηρήσουμε και θα σκεφτούμε τι άλλο και σε ποιον να προμηθεύσουμε για να προκληθεί ζημιά στον ελληνικό στρατό, όπως η Ελλάδα συνέβαλε στο θάνατο των Ρώσων στέλνοντας όπλα στο Κίεβο.<br /><br />Οφθαλμός αντί οφθαλμού, μια από τις κύριες βιβλικές αρχές, δεν έχει ακόμη ακυρωθεί. Οι Ορθόδοξοι Έλληνες πρέπει να το θυμούνται αυτό.<br /><br /><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Ευθείες απειλές προς την Ελλάδα για την στρατιωτική υποστήριξη του Κιέβου», ρωσικό δημοσίευμα.

«Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία από τις πρώτες», είναι ο τίτλος του ρωσικού άρθρου στην ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ» (topcor.ru) που τ...

Διαβάστε την συνέχεια