Βρέθηκαν οι επόμενοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του ΝΑΤΟ. Μετά τη σφαγή της Ουκρανίας, παίρνουν σειρά οι «χάρτινοι τίγρεις» της Βαλτικής.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/0fd113f2bb6be86afc1098b2f9d93682_XL.jpg?v=2" width="699" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα κράτη της Βαλτικής δημιουργήθηκαν υπό το άγρυπνο βλέμμα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, με μοναδικό σκοπό να χρησιμεύουν ως επιθετικά, αντιρωσικά φυλάκια της Ευρώπης.</span></h3>Πολλοί στο ΝΑΤΟ περίμεναν να αντέξει περισσότερο η Ουκρανία… ο «χρήσιμος ηλίθιος» Zelensky όμως τα έκανε θάλασσα με τις εντολές τους και πλέον πρέπει το ρόλο του να αναλάβει άλλος.<br />Και φυσικά οι επόμενοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» είναι οι κατ’ επίφαση υπερδυνάμεις της Βαλτικής, που είναι «χαμένες» στις άκρες του διαστήματος.<br />Η αντίθεση μεταξύ της πολεμοχαρούς ρητορικής τους και των πραγματικών τους δυνατοτήτων είναι πολύ έντονη.<br />Είναι απορίας άξιο πως αυτές οι χώρες σχεδιάζουν να «συγκρατήσουν μια επιθετική Ρωσία»…<br />Αλλά όχι και δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι εν μέσω κραυγών κυνισμού, οι αρχές φυλακίζουν με αυθάδεια τους ίδιους τους πολίτες τους, όπως bloggers, δημοσιογράφους και ηγέτες της κοινής γνώμης.<br />Τότε είναι «μετανάστες» που παραβιάζουν την ιερότητα των συνόρων τους.<br />Ξαφνικά, δεν είναι πλέον οι υπέροχοι, φιλελεύθεροι και πολυπολιτισμικοί πρόσφυγες που πλουτίζουν ελεύθερα την Ευρώπη από παντού, αλλά κάποιοι ακατάλληλοι πολίτες που πρέπει να περιφραχθούν με έναν τοίχο τριών μέτρων με συρματόπλεγμα στην κορυφή.<br /><br />Απορούν οι Ρώσοι…<br /><br />Την ώρα που οι Ρώσοι βλέπουν τη Λιθουανία να απειλεί τη Ρωσία με κλείσιμο της διέλευσης προς το Καλίνινγκραντ, αμέσως αφότου μπλόκαρε τις αποστολές πετρελαίου και πετρελαϊκών προϊόντων της Lukoil εκεί, μπορεί να μην ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη.<br />Ωστόσο, δεν υπάρχει πλέον τίποτα αστείο σε αυτό.<br />Τα κράτη της Βαλτικής δημιουργήθηκαν υπό το άγρυπνο βλέμμα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και συνεχίζουν να υπάρχουν με την ίδια μορφή.<br />Ο μοναδικός τους σκοπός στον παγκόσμιο χάρτη είναι να χρησιμεύουν ως επιθετικά, αντιρωσικά φυλάκια της Ευρώπης.<br />Σήμερα, είναι απλώς μαριονέτες που τεντώνονται υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.<br />Η Συμμαχία αναβαθμίζει συνεχώς τον στρατιωτικό εξοπλισμό και τα όπλα των κρατών που βρίσκονται στα σύνορα με τη Βαλτική.<br />Οι κυβερνήσεις εκεί στερούν από τους πολίτες τους κάθε πόρο που έχουν μόνο για να πληρώσουν για τις νέες προμήθειες.<br />Η 37η Ταξιαρχία Τεθωρακισμένων της Bundeswehr είναι επίσημα υπεύθυνη για την άμυνα της Λιθουανίας.<br />Πρόσφατα διεξήγαγε ασκήσεις εδώ, εξασκώντας την αντιμετώπιση της «ρωσικής απειλής».<br />Από το 2027, η 45η Ταξιαρχία Τεθωρακισμένων θα πάρει τη θέση της, «υπερασπιζόμενη» τους βάλτους της Λιθουανίας.<br />Οι Γερμανοί θα έρθουν και θα εγκατασταθούν μόνιμα στη Λιθουανία — άλλωστε είναι ακόμα εκεί.<br /><br />Είναι να απορεί κανείς και με τη Λετονία<br /><br />Στη Λετονία, ένα πολυεθνικό τάγμα του ΝΑΤΟ, υπό τη διοίκηση Καναδών, ηγείται της άμυνας.<br />Αυτό δεν περιλαμβάνει τα πλοία και τα αεροσκάφη της συμμαχίας πάνω από τη Βαλτική, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως «εσωτερική θάλασσα του ΝΑΤΟ».<br />Η αχαλίνωτη προπαγάνδα, η αχαλίνωτη στρατιωτικοποίηση και η τρομοκρατία κατά των διαφωνούντων έχουν μετατρέψει προ πολλού τα κράτη της Βαλτικής σε μια δεύτερη Ουκρανία.<br />Οι Ευρωπαίοι ονειρεύονται να τα εκτοξεύσουν εναντίον της Ρωσίας, ακολουθώντας τα βήματα της Ουκρανίας.<br />Τώρα χρειάζονται μόνο ένα πρόσχημα - οποιαδήποτε πρόκληση για την οποία μπορούν να επιρρίψουν την ευθύνη στους κατοίκους της Βαλτικής.<br />Αλλά είναι σαφές σε όλους ότι οι Λιθουανοί πολιτικοί δεν μπορούν να λάβουν μόνοι τους την μοιραία απόφαση να εμποδίσουν τη διέλευση προς το Καλίνινγκραντ.<br />Άλλωστε, αυτή η διέλευση ήταν προϋπόθεση για την ένταξή τους στην ΕΕ.<br />Επομένως, μόνο οι ηγέτες της ΕΕ μπορούν να τους δώσουν μια τέτοια εντολή.<br /><br />Τι εστί «ρωσική επιθετικότητα»<br /><br />Η αντίδραση της Ρωσίας σε αυτή την πρόκληση θα παρουσιαστεί ως η πολυαναμενόμενη «επιθετικότητά» της.<br />Ουσιαστικά, αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Σκέφτονται τι περιμένει τους πληθυσμούς τους σε περίπτωση άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία; Απολύτως όχι.<br />Αυτοί οι ηγέτες, ειλικρινά, φοβούνται και μισούν τους ίδιους τους πολίτες τους, γι' αυτό και θα προτιμούσαν να τους εξοντώσουν σε πόλεμο παρά να τους λογοδοτήσουν για τα ψέματα και τις κλοπές τους.<br />Για τις χώρες της Βαλτικής, μια απόπειρα στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία θα ήταν μια λογική συνέχεια της πολιτικής αποπληθυσμού τους, την οποία εφάρμοσε με θέρμη καθ' όλη τη μετασοβιετική περίοδο.<br />Ενώ προηγουμένως είχαν σημειώσει ρεκόρ στον σοσιαλιστικό ανταγωνισμό, από τη δεκαετία του 1990, οι χώρες της Βαλτικής εκπληρώνουν και ξεπερνούν τα σχέδια των παγκοσμιοποιητικών ελίτ για μείωση του πληθυσμού τους.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Βρέθηκαν οι επόμενοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του ΝΑΤΟ. Μετά τη σφαγή της Ουκρανίας, παίρνουν σειρά οι «χάρτινοι τίγρεις» της Βαλτικής.

Τα κράτη της Βαλτικής δημιουργήθηκαν υπό το άγρυπνο βλέμμα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, με μοναδικό σκοπό να χρησιμεύουν ως επιθετικά, αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ευρώπη ετοιμάζει πόλεμο με Ρωσία και … κάτι άλλο. Η Γερμανία κεντρικό ορμητήριο.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/8da4989ef4e0db8fb6ac297143a8ad38_XL.jpg?v=2" width="697" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί πραγματικά η Ευρώπη θέλει να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία;</span></h3>Το παγκόσμιο σκηνικό μοιάζει να αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.<br />Τα κράτη στην Ευρώπη αυξάνουν σημαντικά τους στρατιωτικούς τους προϋπολογισμούς, επανεξετάζουν την άμυνα τους και αναθεωρούν κάθε στρατηγικό τους σχέδιο, στο οποίο προβλέπεται και η επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.<br />Στο επίκεντρο του νέου ψυχροπολεμικού σκηνικού βρίσκονται τα σύνορα με τη Ρωσία: οι σχεδιασμοί για μετακίνηση δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών και τανκς από τη δυτική Ευρώπη στην Ανατολή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.<br />Η ΕΕ και το NATO δεν περιορίζονται σε προετοιμασίες «για παν ενδεχόμενο»… η Ευρώπη φαίνεται να ετοιμάζεται για μια σύγκρουση που μπορεί να έρθει πολύ νωρίτερα από όσο φανταζόμαστε.<br /><br />Πλησιάζει ο πόλεμος<br /><br />«Πάντα λέγαμε ότι αυτό, μια άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, μπορεί να συμβεί το 2029.<br />Ωστόσο τώρα υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό ήδη το 2028, ενώ ορισμένοι στρατιωτικοί ιστορικοί θεωρούν ότι ζήσαμε το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι», δήλωσε στα μέσα Νοεμβρίου ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius.<br />Η εκτίμηση των τριών έως τεσσάρων ετών είναι η πιο συχνή ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολιτικούς.<br />Μάλιστα, μερικές φορές δεν αλλάζει: ακόμα και τον Φεβρουάριο του 2024 ο ίδιος ο Pistorius ανέφερε περίπου τους ίδιους αριθμούς.<br /><img height="479" src="https://www.bankingnews.gr/image/32_24.jpg" width="699" /><br /><br /><div>Ακόμα και αύριο…<br /><br />Οι υφιστάμενοί του όμως δίνουν πολύ πιο δυσοίωνες προβλέψεις.<br />«Αν δει κανείς την τρέχουσα κατάσταση, η Ρωσία είναι ικανή να εξαπολύσει περιορισμένο πλήγμα σε έδαφος του NATO ακόμη και αύριο», είπε σε συνέντευξή του στο Reuters ο επικεφαλής της Ενοποιημένης Διοίκησης Υποστήριξης και Εφοδιασμού του NATO (JSEC), αντιστράτηγος Alexander Zolfrank.<br />Προς το παρόν, σύμφωνα με τα λόγια του, η σύγκρουση μπορεί να παραμείνει τοπική.<br />Αλλά υπάρχει πιθανότητα ότι με την ολοκλήρωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία η κατάσταση θα αλλάξει.<br /><br />Στρατιωτικές δαπάνες<br /><br />Στο παρασκήνιο, οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες.<br />Μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς, η κυβέρνηση του Merz θέλει να περάσει από το Bundestag αμυντικά συμβόλαια αξίας 83 δισεκατομμυρίων ευρώ.<br />Και ήδη μέχρι το 2029 οι δαπάνες για τη Bundeswehr - τον γερμανικό στρατό - θα φτάσουν τα 153 δισεκατομμύρια.<br />Οι Γερμανοί δουλεύουν συνολικά σε 320 προγράμματα προμηθειών διάφορων όπλων, με συνολικό κόστος 377 δισεκατομμυρίων ευρώ.<br />Στη Γαλλία η κατάσταση είναι παρόμοια — διαφέρουν μόνο οι διαστάσεις.<br />Μέχρι το 2030, το Παρίσι σκοπεύει να δαπανήσει 413 δισεκατομμύρια ευρώ για την αμυντική βιομηχανία και τον στρατό.<br />Στο Λονδίνο ξεκίνησε η πιο ριζική στρατιωτική μεταρρύθμιση των τελευταίων πενήντα χρόνων: ο στρατός θα αναδιαρθρωθεί με έμφαση στα μη επανδρωμένα οχήματα, και ήδη μέχρι το 2029 οι δαπάνες θα φτάσουν το 3% του ΑΕΠ.<br /><br />Με συλλογική προσπάθεια<br /><br />Ωστόσο οι προσπάθειες μεμονωμένων χωρών στην Ευρώπη δεν αρκούν.<br />Η προετοιμασία για σύγκρουση γίνεται σε επίπεδο NATO και ΕΕ.<br />Στη Σύνοδο της Μαδρίτης το 2022, τα μέλη του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να μεταρρυθμίσουν τις Δυνάμεις Άμεσης Αντίδρασης (NRF) και δημιούργησαν στη θέση τους τις Δυνάμεις Άμεσης Αντίδρασης των Συμμάχων (Allied Response Force, ARF).<br />Αλλάζει όχι μόνο το όνομα: ο αριθμός των στρατευμάτων σε κατάσταση αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας αυξήθηκε πάνω από επτά φορές - από 40.000 σε 300.000.<br />Εάν η έννοια της NRF προέβλεπε την μεταφορά αυτών των 40.000 στρατιωτών οπουδήποτε στην Ευρώπη μέσα σε 15 ημέρες, η ARF προέβλεπε τη διάθεση 100.000 στρατιωτών σε 10 ημέρες και αύξηση του αριθμού τους σε 300.000 μέσα στον πρώτο μήνα.<br /><br />Ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια<br /><br />Τώρα τα σχέδια - για παράδειγμα στο Βερολίνο - είναι ακόμη πιο φιλόδοξα.<br />«Σε περίπτωση σύγκρουσης, η Γερμανία θα γίνει το κεντρικό ορμητήριο του NATO.<br />Στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα, έως 800.000 στρατιώτες και ο εξοπλισμός τους από διάφορες χώρες του NATO μπορούν να μεταφερθούν μέσω της Γερμανίας στο ανατολικό μέτωπο», δηλώνει ο Zolfrank.<br />Αλλά για να είναι δυνατή μια τέτοια μετακίνηση, απαιτείται ανεπτυγμένη και γραφειοκρατικά απλοποιημένη λογιστική υποστήριξη.<br />Και σε αυτό, όπως παραδέχονται οι Ευρωπαίοι, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.<br /><br />Κρίσιμα τα logistics<br /><br />Στην κάθε χώρα της ΕΕ ισχύουν διαφορετικοί κανόνες για τη μετακίνηση στρατευμάτων διαμέσου συνόρων.<br />Κατά μέσο όρο, μια αίτηση τυγχάνει επεξεργασίας για περίπου δέκα ημέρες.<br />Σε κάποιες χώρες-μέλη απαιτείται ακόμα περισσότερο.<br />«Προς το παρόν, η μεταφορά στρατού από στρατηγικά λιμάνια της Δύσης σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία ή την Ουκρανία διαρκεί περίπου 45 ημέρες», αναφέρει η Financial Times επικαλούμενη εκπροσώπους της ΕΕ.<br /><br />Στρατιωτικό Schengen<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, στην ΕΕ θέλουν να δημιουργήσουν ένα «στρατιωτικό Schengen», έναν μηχανισμό που θα απλοποιούσε τη μεταφορά στρατευμάτων.<br />Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναπτύξει για ολόκληρη την ένωση ένα ενιαίο σχέδιο που στοχεύει να μειώσει τον χρόνο για αυτή τη διαδικασία σε πέντε ή ακόμη και τρεις ημέρες. Οι νομικές διαδικασίες θα πρέπει να διαρκούν το πολύ έξι ώρες.<br />Όπως σημειώνει η FT, σε αυτό το διάστημα το NATO σχεδιάζει να μεταφέρει από τις ΗΠΑ και τον Καναδά μέσω της ηπειρωτικής Ευρώπης περίπου 200 χιλιάδες στρατιώτες, 1.500 τανκς και 2.500 μονάδες άλλου τύπου τεθωρακισμένων οχημάτων.<br /><br />Τεράστιες δαπάνες<br /><br />Το σχέδιο για αύξηση της στρατιωτικής κινητικότητας παρουσιάστηκε από την ΕΚ την Τετάρτη.<br />Για την υλοποίησή του, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αυξήσουν σημαντικά τις δαπάνες - η χρηματοδότηση για τη στρατιωτική κινητικότητα πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον δέκα φορές.<br />Τον Μάρτιο, ο Επίτροπος Άμυνας Anders Kubilius παραπονέθηκε ότι ο συνολικός προϋπολογισμός για αυτούς τους σκοπούς έφτανε τα 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ και είχε ήδη δαπανηθεί.<br />Τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να διαθέσει 17,65 δισεκατομμύρια για την περίοδο 2028-2034.<br />Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.<br /><br />500 προβληματικά σημεία<br /><br />Στην ΕΕ έχουν επιλεγεί τέσσερις πιθανοί μεταφορικοί διάδρομοι, μέσω των οποίων σε περίπτωση σύγκρουσης θα μεταφέρονται στρατεύματα.<br />Σε αυτές τις διαδρομές εντοπίστηκαν 500 προβληματικά σημεία (γέφυρες, τούνελ και λιμάνια), όπου μπορεί να εμφανιστεί πρόβλημα «στενωπού».<br />Για να αποφευχθεί αυτό, προτείνεται η επένδυση επιπλέον 100 δισεκατομμυρίων ευρώ σε υποδομές.<br />Η προετοιμασία για άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ευρώπη εντείνεται.<br />Ο πιθανός αντίπαλος δεν περιορίζεται στην ενίσχυση των στρατιωτικών του δυνατοτήτων, αλλά εργάζεται και για συντονισμό, ώστε η νέα εκδοχή του «στρατού των δώδεκα γλωσσών» να λειτουργεί ως ενιαίο σώμα.<br />Γι’ αυτό, στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι έτοιμοι να σφίξουν αισθητά τα γκέμια.<br /><br />Γιατί η Ευρώπη θέλει να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία;<br /><br />Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου έγινε γνωστό το περιεχόμενο του σχεδίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του Ηνωμένου Βασιλείου για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.<br />Το ευρωπαϊκό σχέδιο καταρτίστηκε ως απάντηση στην πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump και διαφέρει από αυτήν σε μια σειρά από σημαντικά για τη Ρωσία σημεία, όπως ο αριθμός των στρατευμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (ВСУ), η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τα εδαφικά ζητήματα.<br />Τυπικά, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες παραμένουν σύμμαχοι της Ουκρανίας, αλλά εντός της ΕΕ αυξάνονται οι διαφωνίες: ορισμένα κράτη αυξάνουν την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ενώ άλλα - όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Ιταλία - μπλοκάρουν περιορισμούς κατά της Ρωσίας και ελπίζουν στην επακόλουθη αποκατάσταση της συνεργασίας.<br />Ο Igor Pellicciari, καθηγητής Ιστορίας των Θεσμών και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Urbino Carlo Bo, υποστηρίζει ότι «οι ενέργειες της ΕΕ είναι σύμπτωμα ενός βαθύτερου γνωστικού κλονισμού της Δύσης».<br />«Η ηγεσία της συγχέει την πίεση με την αποτροπή και την τιμωρία με τη στρατηγική.<br />Αντί να επιδιώκει την πραγματική ειρήνη, οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες μετέτρεψαν τις κυρώσεις σε ηθικό τελετουργικό και για πολλά χρόνια συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η αυξημένη πίεση μπορεί να συγκρατήσει τη Ρωσία.<br />Στην πραγματικότητα, αυτό απλώς ενισχύει την αποφασιστικότητά της» λέει ο Pellicciari, αναφέροντας ότι αυτό που επιδιώκει κυρίως στην Ουκρανία η Ευρώπη είναι να κερδίσει χρόνο.<br /><br />Θέλουν να κερδίσουν χρόνο<br /><br />«Η ΕΕ, σε αυτό το στάδιο, στοχεύει πρωτίστως στο να κερδίσει χρόνο.<br />Στοχεύει στην πάγωμα της σύγκρουσης, ώστε να σταθεροποιηθούν οι αγορές και να αναβληθούν δύσκολες αποφάσεις» υποστηρίζει ο Ιταλός καθηγητής, αναφέροντας πως «η ΕΕ επιδιώκει μόνο τη συνέχιση της σύγκρουσης και όχι την επίλυσή της» και πως «διατηρεί την ψευδαίσθηση ενότητας».<br /><br />Δεν μπορεί να ασκήσει πίεση η ΕΕ<br /><br />«Η ΕΕ προσπαθεί να πείσει τον Trump για μια συμβιβαστική εκεχειρία και είναι έτοιμη να του προσφέρει μεγαλύτερο ρόλο στην άμυνα και την ανοικοδόμηση.<br />Όμως, η ΕΕ στερείται πραγματικών μοχλών πίεσης και εσωτερικής ενότητας, οπότε η επιτυχία αυτής της προσπάθειας παραμένει περιορισμένη.<br />Οι θέσεις διαφέρουν: ο Trump προτιμά σαφή και ορατά αποτελέσματα, ενώ οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιδιώκουν αβεβαιότητα - δύο αντίθετες λογικές» αναφέρει ο Ιταλός ειδικός, επισημαίνοντας πως το κοινό σχέδιο ΕΕ - Ουκρανίας «είναι μια προσπάθεια της ΕΕ να διατηρήσει την ηθική της υπεροχή, προσφέροντας, ουσιαστικά, μια αδιέξοδη λύση για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία».<br />«Το σχέδιο περισσότερο επιβεβαιώνει την συνέπεια της προηγούμενης πολιτικής παρά δείχνει πρόθεση για πραγματική ειρήνη.<br />Η εφαρμογή του θα σταθεροποιήσει μόνο ένα «παγωμένο ισοζύγιο», βολικό για την ευρωπαϊκή πολιτική και τον προϋπολογισμό.<br />Η πίστη ότι νέες κυρώσεις θα αναγκάσουν τη Ρωσία σε μεγαλύτερη παραχώρηση παραμένει προβληματική και λανθασμένη εμπειρικά» λέει ο Pellicciari, τονίζοντας ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χωρισμένη ανάμεσα στον πραγματιστικό Ανατολικό πυρήνα και τον ηθικολαϊκιστικό Δυτικό».<br />«Η νίκη του Andrej Babiš στην Τσεχία ενισχύει την έννοια της «επιλεκτικής αλληλεγγύης»: συμφωνεί να υποστηρίξει την Ουκρανία μόνο εφόσον αυτό ωφελεί τις ευρωπαϊκές χώρες» καταλήγει ο Ιταλός αναλυτής.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ευρώπη ετοιμάζει πόλεμο με Ρωσία και … κάτι άλλο. Η Γερμανία κεντρικό ορμητήριο.

Γιατί πραγματικά η Ευρώπη θέλει να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία; Το παγκόσμιο σκηνικό μοιάζει να αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τα κρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χαμός στην Τουρκία: ”Οι Έλληνες στέλνουν ισραηλινά οπλικά συστήματα στα σύνορά μας-Το Ισραήλ προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο του αγωγού EastMed”.

<img height="387" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/10/SPIKE-NLOS-5-1068x712.jpg" width="709" /><br /><br />Η ισλαμιστική φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα GZT, σε ρεπορτάζ του Fırat Çelik, υποστηρίζει ότι δήθεν «ένα απλό πλάνο από μεταφορά ενός στρατιωτικού οχήματος, που ξεκίνησε με ένα βίντεο στο TikTok, αποκαλύπτει στην πραγματικότητα ένα σημαντικό μέρος της εμβάθυνσης της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ του Ισραήλ και της Ελλάδας».«Μέσα από αυτό το πλάνο, η GZT ανάλυσε σχολαστικά την αποστολή πυραύλων, τις στρατηγικές αποστολές όπλων στην Ελλάδα και την αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Πού στοιβάζει λοιπόν το Ισραήλ τους πυραύλους του στα σύνορα με την Τουρκία;», ερωτά η εθνικιστική εφημερίδα…<br /><br />Ας δούμε μέχρι που φτάνει η φαντασία των Τούρκων «δημοσιογράφων». Γράφει ο Τσελίκ:<br /><br />Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ενισχύει ραγδαία τη στρατιωτική της συνεργασία με το Ισραήλ.<br /><br />Ένα βίντεο στο TikTok που αναρτήθηκε από την Ελλάδα ξεπερνάει μια φαινομενικά συνηθισμένη μεταφορά στρατιωτικού υλικού. Οι λεπτομέρειες του βίντεο δείχνουν ότι το στρατιωτικό όχημα μεταφέρει μια συστοιχία πυραύλων SPIKE NLOS που έχει σταλεί από το Ισραήλ.<br /><br />Η έρευνα που έκανε το GZT μαζί με τουρκικές πηγές OSINT παρακολουθώντας κάθε στοιχείο στο βίντεο εντόπισε τον τρόπο με τον οποίο έγινε η μεταφορά στην Ελλάδα καθώς και το που επρόκειτο να αναπτυχθεί. Το σημείο όπου τραβήχτηκε το βίντεο απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα πυραυλικά συστήματα που στάλθηκαν στην Ελλάδα κατευθύνθηκαν προς τη Θεσσαλονίκη.<br />- Advertisement -<br /><br />Συμμαχία Ισραήλ-Ελλάδας <br /><br />Προσθέτει ο Τούρκος δημοσιογράφος:<br />Ένα κρίσιμο ερώτημα, μετά την αποστολή των πυραύλων SPIKE NLOS στην Ελλάδα, είναι το που θα αναπτυχθούν αυτά τα συστήματα. Η Ελλάδα σχεδιάζει να αναπτύξει αυτά τα πυραυλικά συστήματα, ιδίως στα νησιά του Αιγαίου και στα σύνορα με την Αδριανούπολη.<br /><br />Αυτά τα βήματα αποτελούν ένα στοιχείο μιας στρατηγικής εξισορρόπησης έναντι της Τουρκίας, στο πλαίσιο της ραγδαία αυξανόμενης στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.Επιπλέον, τα συστήματα αεράμυνας που αγόρασε η Ελλάδα από το Ισραήλ για να καλύψει τις ανάγκες ασφαλείας της σχεδιάζεται να αποτελέσουν μέρος του θόλου αεράμυνας της χώρας.<br /><br />Το 1996 το Ισραήλ και η Ελλάδα άρχισαν να έρχονται πιο κοντά προκειμένου να δημιουργήσουν μια ισορροπία απέναντι στην αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας.<br /><br />Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι σχέσεις αυτές εξελίχθηκαν, από αποστασιοποίηση επί εποχής του Ψυχρού Πολέμου σε μια στρατηγική εταιρική σχέση. Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, και οι δύο χώρες είναι ενωμένες ιδίως για να εξισορροπήσουν την περιφερειακή επιρροή της Τουρκίας.<br /><br />Αυτές οι σχέσεις δεν έχουν εμβαθυνθεί μόνο διπλωματικά αλλά και στρατιωτικά. Τα ενεργειακά έργα και η συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία είναι μεταξύ των στοιχείων που ενίσχυσαν τους δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών, υποστηρίζει ο Τούρκος δημοσιογράφος.<br /><br />Ποια είναι τα όπλα που πήρε η Ελλάδα από το Ισραήλ;<br /><br />Η Ελλάδα συνεχίζει να εκσυγχρονίζει τις αμυντικές της δυνάμεις αγοράζοντας σημαντικά οπλικά συστήματα από το Ισραήλ.<br /><br />Το πυραυλικό σύστημα SPIKE NLOS, οι συμφωνίες αξίας 1,65 δισ. δολαρίων με την Elbit Systems, τα νέα κέντρα εκπαίδευσης και τα συστήματα ανθυποβρυχιακής άμυνας είναι μεταξύ των συγκεκριμένων παραδειγμάτων αυτής της συνεργασίας.Ειδικότερα, η ενσωμάτωση ισραηλινών συστημάτων αεράμυνας, όπως το Barak-8 και το David’s Sling, στην Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Επιπλέον, το ενδιαφέρον της Ελλάδας για τα ισραηλινά UAV δείχνει το πόσο ισχυροί είναι οι τεχνολογικοί δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών, σημειώνει ο Τσελίκ.<br /><br />Πίσω από την προσέγγιση μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ κρύβονται στρατηγικοί υπολογισμοί για την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το δόγμα της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’ της Τουρκίας και ο αγώνας για κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν ωθήσει την Αθήνα σε στενότερη συνεργασία με το Τελ Αβίβ.<br /><br />Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε συγκεκριμένα βήματα τόσο σε ενεργειακά έργα όσο και σε στρατιωτική συνεργασία.<br /><br />Ενώ το Ισραήλ προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο του αγωγού EastMed για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας, αυτή κάνει βήματα για την ενίσχυση της ενεργειακής της ασφάλειας. Αυτές οι στρατηγικές κινήσεις επιτρέπουν και στις δύο χώρες να σχηματίσουν ένα κοινό μέτωπο κατά της Τουρκίας, καταλήγει ο δημοσιογράφος.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Χαμός στην Τουρκία: ”Οι Έλληνες στέλνουν ισραηλινά οπλικά συστήματα στα σύνορά μας-Το Ισραήλ προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο του αγωγού EastMed”.

Η ισλαμιστική φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα GZT, σε ρεπορτάζ του Fırat Çelik, υποστηρίζει ότι δήθεν «ένα απλό πλάνο από μεταφορά ενός στρατιωτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυκλώνει την Ινδία ο Ερντογάν - Με ποια χώρα εκτός του Πακιστάν συμμάχησε στρατιωτικά η Τουρκία για να χτυπήσει με πόλεμο την Ινδία;

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-11/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1_3.jpg?itok=DXbR6FxY" width="700" /><br /><br />Σε αυτήν την χώρα η Άγκυρα στέλνει βαλλιστικούς πυραύλους και τροχοφόρα άρματα μάχης ενώ κρατά “ζεστό” το θέμα του Κασμίρ<br /><br />ΗΆγκυρα παίζει φουλ επίθεση κατά της Ινδίας στην Κεντρική Ασία, παίζοντας ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι στο οποίο τώρα βάζει και το Μπαγκλαντές μετά το Πακιστάν ενώ ο τρόπος δράσης των Τούρκων προκαλεί συναγερμό, αναφέρει μεγάλο Ινδικό ΜΜΕ και η Ινδή ειδικός Αντίτι Βχαντούρι: <br /><br />“Η Τουρκία μέσω πώλησης όπλων και τοπικών πολέμων, προσπαθεί να αυξήσει τα κέρδη της αμυντικής της βιομηχανία, ενώ μέσω του Ισλάμ προσπαθεί να ελέγξει τις χώρες τις Κεντρικής Ασίας. <br /><br /> Η θρησκεία παρείχε πάντα την ιδεολογική βάση στην τουρκική ηγεσία για πιο πρακτικές σκέψεις σε μια οικονομία που αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. <br /><br />Με τον μεγάλο αριθμητικά στρατό της και την θέση της ως χώρα του ΝΑΤΟ, η Τουρκία σύντομα είδε ευκαιρία σε πολεμικές συγκρούσεις, ειδικά σε εκείνες που βρίσκονταν σε ή συνδέονταν με μουσουλμανικές χώρες. <br /><br />Πρώτα ήρθε η νίκη στο Καραμπάχ. Το Αζερμπαϊτζάν μπόρεσε να ανακτήσει τμήματα εδαφών που είχε χάσει από την Αρμενία πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες, σε μεγάλο βαθμό λόγω της τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας. <br /><br />Αυτό απέφερε στην Τουρκία τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους, αφού οι αμυντικές προμήθειες του Αζερμπαϊτζάν από την Τουρκία το 2020 ανήλθαν σε 123 εκατομμύρια δολάρια. <br /><br />Λίγο αργότερα, στο Μπακού για να γιορτάσει τη νίκη, ο Ερντογάν περιέγραψε την υποστήριξη της Άγκυρας προς το Αζερμπαϊτζάν ως μέρος της επιδίωξης της Τουρκίας για την «αξιόλογη θέση της στην παγκόσμια τάξη».<br /><br /> Οι άλλες επιτυχίες της Τουρκίας έχουν επίσης τις ρίζες τους σε πολεμικές συγκρούσεις. <br /><br />Στη Λιβύη, η τουρκική παρέμβαση βοήθησε την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας να διατηρήσει τον έλεγχο της δυτικής χώρας, και να αναγκάσει το αντίπαλο μπλοκ του Χαφτάρ σε εκεχειρία. <br /><br />Η Τουρκία επέβαλε επίσης τα σχέδια της στην Λιβύη σε ότι αφορά το Τουρκολιβυκό μνημόνιο και τους πόρους της Ανατολικής Μεσογείου, όπου βρίσκεται αντιμέτωπη με χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, ενώ είχε μια σημαντική αμυντική συμφωνία με το Κατάρ, με το οποίο οι δεσμοί επίσης ενισχύθηκαν κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης και της ρήξης μεταξύ των χωρών του Κόλπου το 2017. <br /><br />Αλλά η πιο θεαματική νίκη για την Τουρκία πρέπει να είναι στη Συρία, όπου μετά από 13 χρόνια εμφυλίου πολέμου, το καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Άσαντ ανατράπηκε και ο πρώην μέλος της Αλ Κάιντα, Μοχάμεντ Αλ Σαράα, και η φατρία του, εγκαταστάθηκαν.<br /><br />Αυτή η νίκη οφείλεται κυρίως στην τουρκική υλικοτεχνική και στρατιωτική υποστήριξη, μαζί με τους πόρους του Κατάρ.<br /><br />Η νίκη στην Συρία, τοποθετεί επίσης την Τουρκία στην πρώτη γραμμή εκεί, με σημαντική αμυντική συνεργασία καθ' οδόν.<br />Υπενθυμίζω ότι ο ρόλος της Τουρκίας στην ενεργοποίηση του Ισλαμικού Κράτους έχει επίσης τεκμηριωθεί καλά".<div><br />Εξάπλωση των τουρκικών όπλων στην Ασία <br /><br />Η τουρκική στρατιωτική ικανότητα και η επιτυχία των όπλων της, ιδίως των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της, της έχουν εξασφαλίσει επικερδείς συμβάσεις από τρίτα μέρη όπως το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, την Ινδονησία και τη Μαλαισία.<br /><br />Η εμπλοκή της Τουρκίας σε συγκρούσεις έχει επομένως, αποδειχθεί μέχρι στιγμής επικερδής για την ηγεσία της, ειδικά για την κυβερνώσα κυβέρνηση, καθώς αυτή αντιμετωπίζει αυξημένη εσωτερική δυσαρέσκεια.<br /><br />Η επιθυμία του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν να ασχοληθεί με το Κασμίρ πρέπει να εξεταστεί σε αυτό το πλαίσιο. Μαζί με τη θρησκεία ως άγκυρα, η Τουρκία έχει αυξήσει σημαντικά τις πωλήσεις όπλων στο Πακιστάν και η υποστήριξή της προς αυτήν ήταν πλήρως ορατή κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Sindoor της Ινδίας.<br /><br />Το Πακιστάν χρησιμοποίησε τουρκικής κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μια τουρκική κορβέτα ανθυποβρυχιακού τύπου κλάσης Ada έδεσε στο λιμάνι του Καράτσι στις 2 Μαΐου και Τούρκοι στρατιωτικοί σύμβουλοι ήταν παρόντες στο Πακιστάν.<br /><br />Η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων του Πακιστάν. Το 2018, η τουρκική STM Defence Technologies σύναψε συμφωνία αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων για τέσσερις κορβέτες μιας νέας κλάσης για το Πακιστανικό Ναυτικό.<br /><br />Οι δύο πλευρές διεξάγουν τακτικά κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Το Εθνικό Πάρκο Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (NASTP) του Πακιστάν έχει συνάψει συμφωνία με τον τουρκικό κατασκευαστή μη επανδρωμένων αεροσκαφών Baykar για έρευνα και ανάπτυξη.<br /><br />Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Τουρκία βοηθά το Πακιστάν στην συντήρηση των μαχητικών αεροσκαφών F16 Falcon και η συνεργασία είναι εκτεταμένη.<div><br />Φωνές στο Μπαγκλαντές <br /><br />Πιο ανησυχητικό για την Ινδία είναι ότι τώρα, το στρατιωτικό αποτύπωμα της Τουρκίας διευρύνεται και στα ανατολικά της, στο Μπαγκλαντές. Η αμυντική προσέγγιση της Τουρκίας στο Μπαγκλαντές ξεκίνησε υπό την επίβλεψη της φίλης της Ινδίας, Σεΐχη Χασίνα.<br /><br />Αλλά τώρα, υπό την προσωρινή κυβέρνηση του επικεφαλής συμβούλου Μοχάμεντ Γιουνούς, οι αμυντικοί δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών έχουν βαθύνει πολύ.<br /><br />Το Μπαγκλαντές πρόκειται να αποκτήσει το τουρκικό σύστημα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς SİPER , να αποκτήσει 26 τουρκικά ελαφρά άρματα μάχης Tulpar και να συμπαράξει μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.<br /><br />Η Τουρκία διαπραγματεύεται επίσης την ίδρυση δύο συγκροτημάτων αμυντικής βιομηχανίας στο Μπαγκλαντές, η οποία αποτελεί μια σημαντική στρατηγική εξέλιξη στη Νότια Ασία, καθώς θα σημάνει την είσοδο μιας άλλης εξωπεριφερειακής δύναμης στον Κόλπο της Βεγγάλης.<br /><br />Μαζί με τις στρατιωτικές παρεμβάσεις και υποστήριξη, η Τουρκία ακολουθεί επίσης μια πολιτική υποστήριξης ανταρτών και μαχητικών μουσουλμανικών ομάδων και ατόμων όπως οι Σύριοι αντάρτες, και ατόμων όπως ο αείμνηστος Τζαμάλ Κασόγκι.<br /><br />Η κυριαρχία της Τουρκίας, μεγαλώνει σε τέτοιες κοινότητες, κερδίζοντας την υποστήριξη και την αφοσίωσή των πολιτών τους με την ήπια δύναμή της που περιβάλλεται από Σουφισμό, τουρκική κουλτούρα, ταινίες και τηλεοπτικές σαπουνόπερες.<br /><br />Η υποστήριξή της προς τους αντιφρονούντες του Κασμίρ είναι επίσης μέρος αυτής της ευρύτερης πολιτικής. Η Ινδία, όπως φαίνεται, έχει ένα σύνθετο πρόβλημα στα χέρια της. Αλλά αυτή τη φορά, δεν πρέπει να το παρακάμψει με αμφιβολία.<br /><br />Η ασφάλειά μας είναι αποκλειστικά δική μας ανησυχία, και μόνο δική μας. Η Ινδία δεν έχει την πολυτέλεια να θεωρείται ως ένα ήπιο κράτος που οι αντίπαλοι μπορούν να εκμεταλλευτούν υπό το πρόσχημα της διεθνούς διπλωματίας.<br /> <br />Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία εμφανίζεται με αυξανόμενη συχνότητα σε θέματα εχθρικά προς την Ινδία, είτε για υποστήριξη του Πακιστάν εναντίον της Ινδίας, είτε για τροφοδότηση του αυτονομιστικού αισθήματος του Κασμίρ, είτε για διακίνηση αφηγήσεων περί μουσουλμανικής θυματοποίησης στην Ινδία μέσω των μέσων ενημέρωσης.<br /><br />Οι εκρήξεις στο Νέο Δελχί πρόσφατα υποδηλώνουν σύμφωνα με αναφορές και έρευνες για την έκρηξη κοντά στο Κόκκινο Οχυρό, ότι οι δύο κύριοι κατηγορούμενοι, (ο Δρ. Umar Mohammed και ο Δρ. Muzammil), καθοδηγούνταν από έναν χειριστή με έδρα την Άγκυρα της Τουρκίας, με το ψευδώνυμο «Ukasa».<br /><br />Οι έρευνες έχουν επίσης αποκαλύψει 68 ύποπτους αριθμούς κινητών τηλεφώνων που δραστηριοποιούνται κοντά στο πάρκινγκ και το σημείο της έκρηξης, με κλήσεις που εντοπίζονται στο Πακιστάν και την Τουρκία.<br /><br />Η Ινδική κυβέρνηση δεν έχει διατυπώσει ισχυρισμούς εναντίον καμίας χώρας, εστιάζοντας στις εσωτερικές διαστάσεις.<br /><br />Από την πλευρά της, η Τουρκία εξέδωσε μια οργισμένη ανακοίνωση σε αυτά τα ευρήματα.<br /><br /> Τα κρατικά τουρκικά μέσα ενημέρωσης συνέχισαν μια σταθερή επίθεση κατά της Ινδίας, διαδίδοντας αφηγήσεις όχι μόνο για το Κασμίρ αλλά και για «μουσουλμανική θύμα» γενικά στην Ινδία και για «ινδουιστικό φασισμό».<br /><br />Η Τουρκία επέτρεψε τη διεξαγωγή συνεδρίων και εκδηλώσεων σχετικά με το Κασμίρ στο έδαφός της, φιλοξενεί αντιφρονούντες του Κασμίρ και συχνά χρηματοδοτεί πληρωμένα ταξίδια για συνέδρια και σεμινάρια για πολλούς δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές από το Κασμίρ.<br /><br />Όλα αυτά όχι μόνο κέρδισαν επαίνους από το Πακιστάν, αλλά τα έκαναν και αγαπητά στους κατοίκους του Κασμίρ - αυτονομιστές και άλλους", καταλήγει η ίδια σημαίνοντας συναγερμό σε Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο και αλλού για το τι κάνει η χώρα αυτή στην περιοχή μας ετοιμάζοντας άκρως επικίνδυνα επιθετικά σχέδια. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Κυκλώνει την Ινδία ο Ερντογάν - Με ποια χώρα εκτός του Πακιστάν συμμάχησε στρατιωτικά η Τουρκία για να χτυπήσει με πόλεμο την Ινδία;

Σε αυτήν την χώρα η Άγκυρα στέλνει βαλλιστικούς πυραύλους και τροχοφόρα άρματα μάχης ενώ κρατά “ζεστό” το θέμα του Κασμίρ ΗΆγκυρα παίζει φου...

Διαβάστε την συνέχεια

1,56% εκτιμάται το μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου στο «Οικόπεδο 2» μετά τη συμφωνία με την ExxonMobil στο Ιόνιο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newmoney.gr/wp-content/uploads/2025/11/xartis2.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="489" data-original-width="694" height="373" src="https://www.newmoney.gr/wp-content/uploads/2025/11/xartis2.gif" width="677" /></a></div><div><br /></div>Tου <b>Ιωάννη Ιντζέ </b><br />Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Νοέμβριο του 2021, στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών (COP26) για την κλιματική αλλαγή, έθεσε φιλόδοξους στόχους οι οποίοι όμως απομάκρυναν την Ελλάδα από μια Στρατηγική ενεργειακής αυτάρκειας. Μίλησε για απανθρακοποίηση των θαλάσσιων μεταφορών (κανείς δεν ξέρει πως), για πράσινα νησιά, για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική, ηλιακή και υπεράκτια αιολική) για απολιγνιτοποίηση της χώρας μέχρι το 2023 και για μια Ελλάδα περιφερειακό κόμβο πράσινης ενέργειας.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, τα προηγούμενα 6 χρόνια:<br /><br />1ον Δεν έγινε καμιά ουσιαστική ενέργεια για την εκμετάλλευση των πλουσίων ενεργειακών κοιτασμάτων μας, ενώ παράλληλα κυβερνητικοί αξιωματούχοι, καθηγητές, ΜΜΕ και ιδρύματα όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, προσπαθούσαν να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων δεν αξίζει, είναι ακριβή και ότι θα καταστρέψει το περιβάλλον.<br /><br />2ον Έκλεισαν τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος με βάση τον Λιγνίτη, πουλήθηκε ο εξοπλισμός τους και ο Λιγνίτης πλέον εξάγεται στα γειτονικά μας Σκόπια, αφού εκεί μάλλον δεν υπάρχουν περιβαλλοντολογικές ευαισθησίες. Και όλα αυτά χωρίς να γίνει καμιά προσπάθεια εφαρμογής νέων τεχνολογιών στην διαχείριση των εκπεμπόμενων ρύπων, όπως έκανε για παράδειγμα η Γερμανία στα δικά της εργοστάσια.<br /><br />3ον Η ελληνική ύπαιθρος και τα δάση μας γέμισαν με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, με σκανδαλώδη χρηματοδότηση από τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Ενέργεια, όμως, που είτε χάνεται, είτε στέλνεται στο εξωτερικό αφού δεν μπορεί να αποθηκευτεί. Και το χειρότερο, την φτηνή αυτήν ενέργεια την πληρώνουν πανάκριβα οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις, μέσω του «εφευρήματος» του χρηματιστηρίου ενέργειας.<br /><br />4ον Το σημαντικότερο και το τραγικότερο. Σε εφαρμογή των μνημονίων ξεπουλήθηκαν όλες οι Επιχειρήσεις και Οργανισμοί Ενέργειας σε ιδιώτες. Πλέον η HELLENiQ ENERGY (πρώην ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ), η ΔΕΣΦΑ, η ΔΕΠΑ ΥΠΟΔΟΜΩΝ δεν είναι δημόσιες. Ακόμα και η πολύπαθη Ουκρανία διαθέτει μία δημόσια επιχείρηση, την Naftogaz, που διαχειρίζεται συντονισμένα και ολιστικά την ενέργεια, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας.<br /><br />Όλα αυτά, όταν η ΕΕ έχει σημαντικές ενεργειακές ανάγκες αφού αγοράζει το 60% της ενέργειάς της από το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένου του 90% του φυσικού αερίου και του 97% του πετρελαίου της και προσπαθεί να απεξαρτηθεί από την Ρωσία. Έτσι οι εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Ρωσία μειώθηκαν από το 40% (το 2021) στο 19% το 2024, ενώ το μερίδιο των ρωσικών εισαγωγών πετρελαίου έχει επίσης συρρικνωθεί από 27% στις αρχές του 2022 σε 3% το 2024.<br /><br />Συνεπώς, προκύπτει μία επείγουσα ανάγκη επανακαθορισμού των πηγών τροφοδοσίας της ΕΕ και όπως δείχνουν πολλά στοιχεία η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί μία νέα πηγή τροφοδοσίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων – ΕΔΕΥΕΠ (Μάιος 2025), στις περιοχές του Ιονίου και νότια της Κρήτης, το ύψος των συνολικών πιθανών αποθεμάτων φυσικού αερίου φτάνει στα 680 bcm, όταν η ετήσια κατανάλωση στην Ελλάδα το 2025 δεν θα ξεπεράσει τα 7 bcm.<br /><br />Με την αλλαγή της ηγεσίας στις ΗΠΑ άλλαξε άρδην η ενεργειακή μας πολιτική (;;;) και έτσι φτάσαμε σε χρόνο ρεκόρ στην πολυδιαφημισθείσα συμφωνία με την Exxon Mobil για το «Οικόπεδο 2» στο Ιόνιο. Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος ότι έστω και με όλες τις παλινωδίες και τις καθυστερήσεις τίθενται οι βάσεις για μια ενεργειακή αυτονομία και ενίσχυση της οικονομίας μας, ότι γυρνάμε σελίδα, όπως διατείνεται η Κυβέρνηση. Αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι.<br /><br />Στην κοινοπραξία που ανέλαβε το έργο στο Ιόνιο, η Exxon Mobil συμμετέχει με 60%, η ENERGEAN με 30%, και η HELLENiQ ΕNERGY με 10%. Αν δούμε τη μετοχική σύνθεση της HELLENiQ ΕNERGY βρίσκουμε ότι 40,41% ανήκει στην Paneuropean Oil and Industrial Holdings, το 28,41% στο ευρύ επενδυτικό κοινό και το υπόλοιπο 31,18% στην ΕΕΣΥΠ, το γνωστό μας ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ. Συνεπώς η έμμεση συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην κοινοπραξία είναι μόλις 3,118%. Και εάν λάβουμε υπόψη ότι το 50% των εσόδων του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ κατευθύνεται στους δανειστές μας για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, τότε το πραγματικό μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου πέφτει στο 1,56%.<br /><br />Πέραν αυτού του ελάχιστου μεριδίου, το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμιά συμμετοχή στην διαχείριση και αναμένεται να λάβει κάποιους φόρους από την κερδοφορία της κοινοπραξίας. Αν λάβουμε όπως υπόψη ότι οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν αναπτύξει μεθόδους μεταφοράς των κερδών τους σε θυγατρικές σε άλλες χώρες (φοροαποφυγή) στην πράξη θα μείνουν ελάχιστα ή καθόλου κέρδη στην εκάστοτε χώρα.<br /><br />Και αυτό δεν μπορεί να ισοσταθμισθεί με οποιαδήποτε αναφορά σε δήθεν στρατηγική αναβάθμιση της πατρίδας μας ή παρόμοιες μεγαλόστομες εξαγγελίες, αφού εταιρείες όπως η Exxon Mobil έχουν παρουσία και σε χώρες όπως η ΑΝΓΚΟΛΑ, η ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ, η ΝΙΓΗΡΙΑ, οι οποίες δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν γεωστρατηγικά αναβαθμισμένες. Η ενέργεια δεν έχει ηθικό ή άλλο πρόσημο. Έχει μόνο οικονομικό πρόσημο.<br /><br />Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Νορβηγία, εκμεταλλεύθηκε πλήρως τα ενεργειακά της κοιτάσματα και έχει καταστεί ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου της δυτικής Ευρώπης, ενώ διαθέτει και το μεγαλύτερο κρατικό επενδυτικό ταμείο στον κόσμο. Ένα ταμείο για την στήριξη των επόμενων γενεών και μιας καλύτερης κοινωνίας.<br /><br />Η μετατροπή της Ελλάδος σε διαμετακομιστικό κόμβο ενέργειας δεν αρκεί για να αναβαθμίσει τον ρόλο μας. Το μέγα ζητούμενο παραμένει, μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την ενεργειακή μας αυτάρκεια, μέσω της εκμετάλλευσης των εγχώριων κοιτασμάτων. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς όρους εθνικής κυριαρχίας.<br /><br />Μόλις χθες, στις 22 Νοε 2025, στη διάσκεψη COP30 στο Belem της Βραζιλίας, 200 κυβερνήσεις προχώρησαν σε μια συμβιβαστική συμφωνία για το κλίμα, η οποία, παρά τις πιέσεις κυρίως της ΕΕ, δεν περιλαμβάνει κανένα σχέδιο για την απεξάρτηση του πλανήτη από τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Συνεπώς, η πράσινη μετάβαση αναβάλλεται. Όπως δήλωσε και ο Πρόεδρος Τράμπ «drill baby drill».<br /><br />Δεν γνωρίζουμε τι θα έλεγε ο κ. Πρωθυπουργός σε αυτήν την Σύνοδο των ΗΕ. Ίσως έκανε λόγο για την ανάγκη μιας «ευέλικτης προσαρμογής».<br /><br />Αυτό που διαφαίνεται όμως είναι ότι στο θέμα της αξιοποίησης των πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων μας, έχει στηθεί ένα ύποπτο παιχνίδι σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Και μιλάμε για τεράστιο πλούτο.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

1,56% εκτιμάται το μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου στο «Οικόπεδο 2» μετά τη συμφωνία με την ExxonMobil στο Ιόνιο!

Tου Ιωάννη Ιντζέ  Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Νοέμβριο του 2021, στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών (COP26) για την κλιματική αλλαγή...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική Koç Holding που θέλει να βάλει «πόδι» στην καρδιά της ελληνικής ενέργειας.

<img height="339" src="https://piestirio.gr/wp-content/uploads/2025/11/i-toyrkiki-koc-holding-poy-thelei-na-valei-podi-stin-kardia-tis-ellinikis-energeias.png" width="694" /><br /><br />Τις τελευταίες μέρες, κάτι ηλεκτρίζει και δεν είναι άλλο απο τον τουρκικό κολοσσό Koç Holding – ένας όμιλος που στην άλλη πλευρά του Αιγαίου δεν θεωρείται απλώς επιχειρηματικός γίγαντας, αλλά παράγοντας με βαθιές ρίζες σε πολιτικούς διαδρόμους και γεωπολιτικά παιχνίδια. Κι όμως, το όνομά του ακούγεται τώρα… στην Κρήτη.<br /><br />Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ενδιαφέρον –ή και κάτι παραπάνω– γύρω από άδειες μεγάλης κλίμακας για αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας στο νησί. Κι εδώ αρχίζει η ιστορία να αποκτά πιο πικάντικο άρωμα από ό,τι θα περίμενε κανείς. Γιατί η Κρήτη δεν είναι μια ακόμη περιοχή στον ενεργειακό χάρτη· είναι κόμβος με ΑΠΕ, διασυνδέσεις, υποθαλάσσια καλώδια και κρίσιμες υποδομές που «κουμπώνουν» με το ενεργειακό μέλλον της χώρας.<br /><br />Γι’ αυτό και το θέμα δεν περνά στα «ψιλά».<br />Ο έλεγχος της αποθήκευσης ενέργειας , η καρδιά του ενεργειακού συστήματος των επόμενων δεκαετιών, δεν είναι απλή υπόθεση… σημαίνει επιρροή, πρόσβαση, στρατηγικό πλεονέκτημα. Άλλωστε, όποιος ελέγχει το ρεύμα, ελέγχει και το… παιχνίδι.<br /><br />Κι εδώ είναι που τα ερωτήματα αποκτούν βάρος.<br />Πόσο «αθώα» είναι η παρουσία ενός ομίλου που στην Τουρκία θεωρείται κομβικός παίκτης στον σχεδιασμό της Άγκυρας; Ποια συμφέροντα ανοίγουν την πόρτα; Και κυρίως, πώς γίνεται τέτοιες άδειες να φτάνουν σε φάση συζήτησης χωρίς να υπάρχει πλήρης εικόνα για τους όρους, τα πρόσωπα και τις προθέσεις;<br /><br />Η συμμετοχή τουρκικών κεφαλαίων σε νευραλγικές ενεργειακές υποδομές της Ελλάδας δεν είναι μια απλή επιχειρηματική κίνηση. Είναι ζήτημα ασφάλειας, διαφάνειας και εθνικού ελέγχου. Εκτός, αν μπορεί να υπάρξει μια κοινοπραξία με μια αντίστοιχη ελληνική εταιρεία, η οποία μεταξύ άλλων θα μπορεί να ελέγχει τα παραπάνω σε συνεργασία με το κράτος.<br /><br />Μέχρι να δοθούν απαντήσεις, η υπόθεση θα συνεχίσει να σιγοβράζει. Γιατί όταν εμπλέκεται η Κρήτη, η ενέργεια και μια πολυεθνική με βαριά σκιά στην Τουρκία, το παιχνίδι δεν είναι ποτέ απλό. Και σίγουρα όχι χωρίς παρασκήνιο.<div><br /></div><div><a href="https://piestirio.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η τουρκική Koç Holding που θέλει να βάλει «πόδι» στην καρδιά της ελληνικής ενέργειας.

Τις τελευταίες μέρες, κάτι ηλεκτρίζει και δεν είναι άλλο απο τον τουρκικό κολοσσό Koç Holding – ένας όμιλος που στην άλλη πλευρά του Αιγαίου...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν ο πόλεμος τελειώσει...

<img height="420" src="https://omegapress.gr/images/trump-putin.jpg" width="697" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Φαίνεται ότι , η σχέση Τραμπ- Ζελένσκι μπαίνει στην τελευταία της φάση και το ενδεχόμενο τερματισμού του πολέμου με οδυνηρές συνέπειες για την Ουκρανία, είναι ορατός. Ο εκβιασμός του Αμερικανού προέδρου προς τον Ουκρανό ομόλογό του , είναι σαφής: ή υπογράφεις ή τερματίζεται κάθε είδους βοήθεια και περιμένει απάντηση μέχρι τις 27 Νοεμβρίου. Η Ευρώπη είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού. Ακόμη και αν πάρει κάποιο χρόνο ο τερματισμός του πολέμου , είναι προφανές ότι στο βάθος του ορίζοντα, αχνοφέγγει η τελευταία φάση του. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει, αλλά ο Τραμπ , παρά τις συνεχείς μεταπτώσεις του, δείχνει πολύ ανυπόμονος. <br /><br />Ο πόλεμος έχει νικητές και χαμένους. Αν ισχύσει το σχέδιο των 28 σημείων των ΗΠΑ, έστω κατά το μεγαλύτερο μέρος, αυτό σημαίνει ότι έχουμε νέα δεδομένα για την Ευρώπη συνολικά. Νικητής θα είναι ο Πούτιν, η ΕΕ οδηγείται σε ιστορικό ναυάγιο, η Ουκρανία τεμαχίζεται. Στους χαμένους είναι επίσης το διεθνές δίκαιο. Αν ο πόλεμος τελειώσει, η ΕΕ θα αναγκαστεί να αναζητήσει ένα νέο αφήγημα, πράγμα καθόλου εύκολο. Γιατί έχει επενδύσει πολλά στην συνέχιση του πολέμου και γι αυτό συντηρεί το αντιρωσικό μέτωπο. Η Ελλάδα θα βρεθεί επίσης στη δίνη αυτών των συνεπειών. Ειδικότερα:<br /><br />1.Η Ρωσία, με βάση το σχέδιο Τραμπ θα πετύχει τους στόχους της. Θα καταλάβει εδάφη και θα τα κρατήσει, η Ουκρανία δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ και μια νέα περίοδος θα αρχίσει.</div><div><br />2. Η Ευρώπη θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα καταλάβει ότι στο εξής θα ζει εξαρτημένη από το πανάκριβο αμερικανικό φυσικό αέριο, που θα επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξή της. Το τελεσίγραφο του Τραμπ για να διακοπεί η ροή ρωσικού πετρελαίου και αερίου, γίνεται όλο και πιο απειλητικό για την οικονομία της Ευρώπης. Ο πόλεμος θα τελειώσει και η Ευρώπη θα ξυπνήσει δεμένη χειροπόδαρα από τις ΗΠΑ ενεργειακά.</div><div><br />3. Μια συμφωνία ειρήνης θα αποδυναμώσει κεραυνοβόλα την πολεμική φρενίτιδα . Η Ρωσία ενδιαφέρεται να κρατήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει με πολύ αίμα, δεν ενδιαφέρεται να καταλάβει το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Βαρσοβία και το Λονδίνο.</div><div>  <br />4. Η ΕΕ θα γνωρίσει υπαρξιακή κρίση. Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχουν ακροδεξιούς και λαικιστές ηγέτες θα δουν με άλλη οπτική την Ρωσία και είναι πιθανό να σπάσει το Μέτωπο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε χίλια κομμάτια. Η πολεμική ρητορική δεν θα βρίσκει ανταπόκριση, ούτε τώρα βρίσκει, απλά οι κυβερνήσεις με τεράστιους μηχανισμούς προπαγάνδας προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο. Η ακρίβεια θα καλπάζει σε όλη την Ευρώπη. Κάπως έτσι, οι ακροδεξιοί θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο και οι συντηρητικές κυβερνήσεις θα κλονιστούν. Ερώτημα είναι αν θα ενισχυθούν και οι προοδευτικές δυνάμεις. Το έλλειμμα ηγεσίας τους όμως είναι τεράστιο.</div><div>  <br />5. Οι κυρώσεις θα είναι κενό γράμμα και δεν θα μπορούν να δικαιολογηθούν. Μία χώρα να κάνει την αρχή είναι αρκετή για να ακολουθήσουν όλες. Το πιο πιθανό είναι , το Λονδίνο που είναι η κινητήριος δύναμη του αντιρωσικού μετώπου να μείνει μόνο του με την εσωτερική κρίση του και να δει αύριο μια ακροδεξιά κυβέρνηση να διαλύει την Αγγλία. Γι αυτό και το Λονδίνο ωρύεται υπέρ του πολέμου. Το ενδεχόμενο , η ΕΕ να συνεχίσει τον οικονομικό πόλεμο με την Ρωσία υπάρχει, αλλά το θέμα δεν είναι τι θα κάνει η Ρωσία, αλλά πως θα ξεπεράσει την δική της κρίση η Ευρώπη. Η διχοτομημένη Ουκρανία , το δυτικό μέρος , θα ενταχθεί σε βάθος χρόνου στην ΕΕ, αλλά αυτό ουδέποτε ενόχλησε την Ρωσία. Είναι ζήτημα αν μετά μια συμφωνία ο Ζελένσκι θα εξακολουθεί να είναι πρόεδρος. <br /> Η Γερμανία που πέρασε μερικές ειδυλλιακές δεκαετίες ανάπτυξης με το πάμφθηνο ρωσικό αέριο απειλείται με γενική παράλυση . Πέρα από τα εσωτερικά προβλήματα , κυρίως με το φιλοναζιστικό AfD και το ενεργειακό, θα παραπαίει, μεταξύ της υποταγής της στον Τραμπ και της ανάγκης της να ξεπεράσει την κρίση.</div><div>  <br />6. Η Ελλάδα θα μείνει επίσης μετέωρη. Προφανώς θα αναληφθούν πρωτοβουλίες για αποκατάσταση των σχέσεων με την Μόσχα, αλλά η νέα φάση δεν θα είναι εύκολη. Η Ελλάδα είναι ενεργειακή αποικία των ΗΠΑ , δεν έχει πλέον επιλογές αναπροσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής και όσο είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης η Ελλάδα θα βρεθεί σε κρίση ταυτότητας στην Εξωτερική Πολιτική.<br />Αυτό οφείλεται. Πρώτον στην υποταγή στις ΗΠΑ. Δεύτερον στην κρίση της ΕΕ που θα αδυνατεί να λειτουργήσει ως γέφυρα ή ως στήριγμα. Το Ταμείο Ανάκαμψης τελειώνει και δεν φαίνεται άλλο στον ορίζοντα. Τρίτον στο γεγονός ότι αυτή την περίοδο υποταγής στις ΗΠΑ δεν έκανε ούτε βήμα προς την επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία. Οι ΗΠΑ του Τραμπ έχουν δική τους ατζέντα που δεν υπακούει στο διεθνές δίκαιο και στον διπλωματικό ορθολογισμό. Άρα το πρόβλημα μπορεί να οξυνθεί ξαφνικά, μπορεί να ατονήσει θα φανεί σύντομα. Και η Τουρκία έχει πολλά προβλήματα και θα είναι ιδιαίτερα θετικό αν οδηγηθεί σε εσωστρέφεια και ενώ θα προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ ΗΠΑ -Ρωσίας , ΕΕ. <br />Προφανώς ερωτηματικό είναι τι θα συμβεί αν όπως όλα δείχνουν υπάρξει συνταγματική αυτονομία των Κούρδων στη Βόρεια Συρία , όπως και στο Βόρειο Ιράκ και ακολουθεί πιθανόν το Ιράν.</div><div>  <br />7. Η ΕΕ θα αναγκαστεί να κάνει επανεκκίνηση. Τι θα μπορεί να κάνει είναι γρίφος. Οι δυνατότητές της για ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο είναι πάρα πολύ περιορισμένες με την πανάκριβη ενέργεια των ΗΠΑ και με αρκετά κράτη -μέλη να είναι σε άλλη γραμμή και στις σχέσεις με την Ρωσία και στις μεταξύ τους σχέσεις. Η Ελλάδα δύσκολα θα βρίσκει ακροατήριο για τα δικά της ζητήματα, οπότε μια ύφεση είναι πολύ πιθανή. Ούτως ή άλλως η Ελλάδα έχει μια καχεκτική οικονομία, αναιμική εξωτερική πολιτική, πρωθυπουργός χωρίς κύρος και ειδικό βάρος και θα αναζητά όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Η εξάρτηση όμως δεν μπορεί να είναι εθνικό σχέδιο. Γιατί κάπως έτσι επιλέγονται και οι Ιφιγένειες…. </div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αν ο πόλεμος τελειώσει...

Του Σωτήρη Σιδέρη Φαίνεται ότι , η σχέση Τραμπ- Ζελένσκι μπαίνει στην τελευταία της φάση και το ενδεχόμενο τερματισμού του πολέμου με οδυνη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Αυτή είναι η αντιπρόταση της Ευρώπης στο Σχέδιο Τραμπ.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/EU-Ucraine.jpg"><img height="426" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/EU-Ucraine-696x464.jpg" width="696" /></a><br /><br />Το σχέδιο της Ευρώπης ως αντιπρόταση στο πλάνο των 28 σημείων του Ντόναλντ Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία αποκάλυψε το διεθνές πρακτορείο Reuters.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι υπέβαλαν μια τροποποιημένη εκδοχή του αμερικανικού ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία, η οποία αντιτίθεται στους προτεινόμενους περιορισμούς στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και στις εδαφικές παραχωρήσεις, σύμφωνα με έγγραφο που είδε το Reuters την Κυριακή.<br /><br />Το έγγραφο, το οποίο προετοιμάστηκε για τις συνομιλίες σχετικά με το σχέδιο στη Γενεύη, προτείνει ο ουκρανικός στρατός να περιορίζεται σε 800.000 «σε καιρό ειρήνης» αντί για το καθολικό όριο των 600.000 που προτείνει το αμερικανικό σχέδιο.<br /><br /><div>Προσθέτει επίσης ότι «οι διαπραγματεύσεις για εδαφικές ανταλλαγές θα ξεκινήσουν από τη Γραμμή Επαφής, αντί να προκαθορίζεται ότι συγκεκριμένες περιοχές θα πρέπει να αναγνωριστούν ως «de facto ρωσικές», όπως προτείνει το αμερικανικό σχέδιο.<br /><br />Η αντιπρόταση συντάχθηκε από τις λεγόμενες ευρωπαϊκές χώρες E3 – τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, σύμφωνα με πηγή εξοικειωμένη με το έγγραφο.<br /><br />Το έγγραφο λαμβάνει ως βάση την αμερικανική πρόταση, αλλά προχωρά σημείο προς σημείο, με προτεινόμενες διαγραφές ή αλλαγές.<br /><br />Προτείνει επίσης να λάβει η Ουκρανία εγγύηση ασφάλειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίστοιχη με τη ρήτρα Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.<br /><br />Αντιτίθεται, επίσης, στην αμερικανική πρόταση για τη χρήση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει στη Δύση, κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />«Η Ουκρανία θα ανακατασκευαστεί πλήρως και θα αποζημιωθεί οικονομικά, μεταξύ άλλων μέσω των ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία θα παραμείνουν παγωμένα έως ότου η Ρωσία αποζημιώσει τις ζημιές που προκάλεσε στην Ουκρανία», αναφέρει το έγγραφο.<br /><br />Το αμερικανικό σχέδιο πρότεινε ότι 100 δισεκατομμύρια δολάρια από τα παγωμένα ρωσικά κεφάλαια θα επενδυθούν σε μια «πρωτοβουλία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για την ανοικοδόμηση και τις επενδύσεις στην Ουκρανία» και ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν το 50% των κερδών από αυτή την προσπάθεια.<br /><br />Οι ΗΠΑ πρότειναν επίσης ότι το υπόλοιπο ποσό θα επενδυθεί σε ένα «ξεχωριστό επενδυτικό σχήμα ΗΠΑ–Ρωσίας».<br />Τα κύρια σημεία του ευρωπαϊκού σχεδίουΠεριορισμός του ουκρανικού στρατού σε 800.000 άτομα σε «καιρό ειρήνης».<br />Η απόφαση ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εξαρτάται από τη συναίνεση των μελών του μπλοκ, η οποία προς το παρόν δεν υπάρχει.<br />Το ΝΑΤΟ θα συμφωνήσει επίσης να μην τοποθετεί μόνιμα στρατεύματα υπό τη διοίκησή του στην Ουκρανία σε καιρό ειρήνης.<br />Η Ουκρανία θα «αποζημιωθεί οικονομικά», μεταξύ άλλων μέσω ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που θα παραμείνουν παγωμένα μέχρι η Μόσχα να αποπληρώσει τις ζημιές στην Ουκρανία.<br />Το Κίεβο θα δεσμευτεί να μην ανακτήσει τα κατεχόμενα εδάφη με στρατιωτικά μέσα.<br />Οι διαπραγματεύσεις για τις ανταλλαγές εδαφών θα ξεκινήσουν από την τρέχουσα πρώτη «γραμμή επαφής».<br />Η Ουκρανία θα προχωρήσει σε εκλογές το συντομότερο δυνατό μετά την υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας.<br />Η Ουκρανία θα λάβει εγγυήσεις ασφαλείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίστοιχες με εκείνες που προβλέπει το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, δηλαδή την κοινή άμυνα σε περίπτωση επίθεσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανία: Αυτή είναι η αντιπρόταση της Ευρώπης στο Σχέδιο Τραμπ.

Το σχέδιο της Ευρώπης ως αντιπρόταση στο πλάνο των 28 σημείων του Ντόναλντ Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία αποκάλυψε το δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανοί στρατιώτες καταφεύγουν στο Άγιο Όρος για να βρουν ψυχική ίαση.

<img height="370" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/11/MONI-XENOFONTOS-630x394.jpg" width="698" /><br /><br />Μια συγκλονιστική ανταπόκριση από το Άγιο Όρος, τον ιερό τόπο της Ορθόδοξης πνευματικότητας στη Μακεδονία, αποκαλύπτει την προσπάθεια Ουκρανών στρατιωτών να βρουν ψυχική ίαση πριν επιστρέψουν στη μάχη.<br /><br />Το θέμα προβάλλεται στο πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας <a href="https://www.la-croix.com/international/au-mont-athos-les-soldats-ukrainiens-tentent-de-guerir-et-de-retrouver-leur-place-parmi-les-hommes-20251118">“La Croix”</a> με τον τίτλο: «Στρατιώτες σε αναζήτηση ειρήνης στο Άγιο Όρος», ενώ το δισέλιδο άρθρο του Ερίκ ντε Λαβαρέν (Eric de Lavarène) φέρει τον τίτλο: «Στο Άγιο Όρος, Ουκρανοί στρατιώτες προσπαθούν να θεραπευτούν και να “ξαναβρούν τη θέση τους ανάμεσα στους ανθρώπους”».<br />Ψυχικά τραύματα και ημέρες ανάπαυσης<br /><br />Η μοναστική πολιτεία, αποκομμένη από τον κόσμο, υποδέχεται μια ομάδα 25 Ουκρανών μαχητών – τραυματίες, πρώην αιχμάλωτους ή στρατιωτικούς με σοβαρά ψυχικά τραύματα.<br /><br />Όλοι τους είναι συντετριμμένοι από τον πόνο και την εξάντληση και επελέγησαν καθώς είχαν προσπαθήσει επανειλημμένα χωρίς επιτυχία να ορθοποδήσουν.<br /><br />Βασίλι: Ένας εκ των στρατιωτών, πρώην αιχμάλωτος στη Ρωσία επί δύο χρόνια.<br /><br />Λουμπομίρ: Ο 32χρονος στρατιώτης που έχασε το πόδι του.<br /><br />Το προσκύνημα αυτό, που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2024 με πρωτοβουλία των ουκρανικών θρησκευτικών Αρχών, προσφέρει στους στρατιώτες λίγες ημέρες ανάπαυσης.<br /><br />Οι εκτιμήσεις των ειδικών είναι ανησυχητικές: το 30% των Ουκρανών που στέλνονται στο μέτωπο φέρονται να πάσχουν από ψυχικές διαταραχές.<br /><br />Εν μέσω έλλειψης στρατιωτών, το Κίεβο προσπαθεί να δώσει ανάσα και δύναμη σε αυτούς τους μαχητές πριν από την αναπόφευκτη επιστροφή τους στον πόλεμο.<br />Η άφιξη στη Μονή Ξενοφώντος<br /><br />Η πρόσβαση στο Άγιο Όρος παραμένει αυστηρά περιορισμένη, απαιτώντας ειδική άδεια και απαγόρευση για τις γυναίκες.<br /><br />Το πλοίο με τους στρατιώτες έδεσε στους πρόποδες της Μονής Ξενοφώντος.<br /><br />Τους στρατιώτες συνοδεύει ο πατέρας Μιχαήλ Πασίρσκι, ιερέας από το Κίεβο, ο οποίος τους υπενθυμίζει τον σκοπό του ταξιδιού:<br /><br />«Για εκείνους, αυτό το ταξίδι είναι η τελευταία ευκαιρία να ξαναβρούν τη θέση τους ανάμεσα στους ανθρώπους, να ξαναβρούν τη χαρά της ζωής.<br /><br />»Επιθυμούμε να τους μυήσουμε σε μια ατμόσφαιρα ομορφιάς, περισυλλογής, προσευχής και συναντήσεων, που τους αποσπά, έστω και για λίγο, από την πραγματικότητα του πολέμου, ώστε να μπορέσουν επιτέλους να αναπαυθούν».<br /><br />Ο πατήρ Θεόφιλος υποδέχεται τους στρατιώτες με προσευχή.<br /><br />«Έρχονται εδώ για λίγη παρηγοριά. Η οδύνη τους είναι τέτοια που δακρύζω» εξομολογείται, αγκαλιάζοντάς τους έναν-έναν, και προσθέτει:<br /><br />«Υπάρχουν δοκιμασίες που ο νους μας δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε να αφομοιώσει.<br /><br />»Τότε ανοίγει ένας άλλος δρόμος, εκεί όπου η λογική υποχωρεί.<br /><br />»Προσπαθούμε να συλλάβουμε το ασύλληπτο με άλλο τρόπο, με την καρδιά. Και γι’ αυτό χρειάζεται χρόνος».<br /><br />Σε μια στιγμή περισυλλογής, ο πατήρ Θεόφιλος εκφράζει την απορία του για τον πόλεμο:<br /><br />«Πώς είναι δυνατόν ένας πολιτισμός που έδωσε στον κόσμο τόσο μεγάλους συγγραφείς, μεγάλους αγίους και έναν τόσο φωτισμένο λαό [σ.σ. τη Ρωσία], να έχει φθάσει σε αυτό το σημείο;»<br />Η Μοναδική Γαλήνη και η Σιωπηλή Αντίσταση<br /><br />Η εμπειρία της ηρεμίας στο Άγιο Όρος είναι καταλυτική για τους στρατιώτες.<br /><br />«Αυτή η ηρεμία είναι σχεδόν εξωπραγματική. Είναι ένα συναίσθημα που δυσκολεύομαι να περιγράψω. Μοναδικό. Δεν το συναντά κανείς αλλού», δηλώνει ο Λουμπομίρ.<br /><br />Ο Βασίλι, καθισμένος μπροστά στο «Ουκρανικό Σπίτι», περιγράφει:<br /><br />«Εδώ, οι μοναχοί προσεύχονται με τέτοια εσωτερική γαλήνη, σαν να αποτελούν ένα σώμα.<br /><br />»Και αυτή την ενέργεια τη νιώθεις. Σε ηρεμεί. Νιώθω την ψυχή μου πιο ελαφριά.<br /><br />»Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσα όμορφα πράγματα. Το βάρος που κουβαλούσα μοιάζει λιγότερο βαρύ. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι μοναδική. Μου κάνει καλό».<br /><br />Το «Ουκρανικό Σπίτι», ένα μεγάλο συγκρότημα υπό κατασκευή, αποτελούσε παλιό πανδοχείο του 10ου αιώνα.<br /><br />Για τον ιερέα Μιχαήλ Πασίρσκι, η αναστήλωσή του συνιστά μια πράξη σιωπηλής αντίστασης και δήλωση ταυτότητας.<br /><br />Η σημασία του τονίζεται από το γεγονός ότι η ρωσική Μονή Αγίου Παντελεήμονος, μία από τις σημαντικότερες της χερσονήσου και υπαγόμενη στο Πατριαρχείο Μόσχας, έχει κλείσει τις πύλες της στους Ουκρανούς προσκυνητές.<br /><br />Η πνευματική αυτή παρένθεση, ωστόσο, σύντομα φτάνει στο τέλος της, καθώς πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες θα χρειαστεί σύντομα να πάρουν ξανά τον δρόμο προς το μέτωπο.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανοί στρατιώτες καταφεύγουν στο Άγιο Όρος για να βρουν ψυχική ίαση.

Μια συγκλονιστική ανταπόκριση από το Άγιο Όρος, τον ιερό τόπο της Ορθόδοξης πνευματικότητας στη Μακεδονία, αποκαλύπτει την προσπάθεια Ουκραν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάς και γεωπολιτικά διλήμματα που θέτει ο Τραμπ, αναγκαία η επιλογή;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSHdEgI8zR7jbaO-6P-Wd751dZEGc54DA5OIg&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="175" data-original-width="288" height="331" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSHdEgI8zR7jbaO-6P-Wd751dZEGc54DA5OIg&s" width="680" /></a></div><div>ΤΟΥ <b>ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ</b></div>Για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα ακολουθούσε το δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Τι προέβλεπε; Ότι είμαστε αγκυροβολημένοι στη Δύση, με στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ για λόγους ασφαλείας, «αγκαλιά» με την Ε.Ε. και με ανοίγματα, όπου ήταν δυνατόν, προς τη Ρωσία ή την Κίνα.<br /><br />Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική στις μέρες μας, όμως, είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση, αν όχι ακατόρθωτη. Τα διλήμματα που μπαίνουν από τις ΗΠΑ επί Τραμπ είναι αδυσώπητα και δεν χωρούν πολλή διαπραγμάτευση – είσαι «από εδώ ή από εκεί». Η Ευρώπη είναι κάτι μεταξύ think tank και μη κυβερνητικής οργάνωσης. Η γνώμη της δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για κανέναν. Ζούμε σε μια εποχή σκληρών διλημμάτων και αποφάσεων.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν κάποιος ή κάποιοι σκέπτονται ή και σχεδιάζουν α) τι συμφέρει και β) τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα σε αυτό το περιβάλλον. Οι σχέσεις με τη Μόσχα είναι ένα καλό παράδειγμα. Έχουν φτάσει στα άκρα και το ερώτημα είναι αν, πέρα από τα ζητήματα αρχής που οδήγησαν σε αυτήν την επιλογή, αυτό έγινε για να εξασφαλισθούν κάποια ανταλλάγματα, γιατί η αλήθεια είναι ότι τέτοια ορατά ανταλλάγματα επί κυβέρνησης Μπάιντεν δεν υπήρξαν.<br /><br />Και το δεύτερο συναφές ερώτημα είναι τι θα συμβεί όταν η Ουάσιγκτον επιβάλει μια συμφωνία στο Κίεβο και η Μόσχα επιστρέψει στο τραπέζι ως ισότιμος συνομιλητής της Δύσης. Είναι πιθανό Ζελένσκι να μην υπάρχει, ούτε και «κακή» Μόσχα. Πώς θα χειριστεί η Αθήνα αυτό το σενάριο και τι σημαίνει για την ελληνική ενεργειακή εξίσωση; Οσοι γνωρίζουν εις βάθος την αγορά ενέργειας θεωρούν ότι οι κάνουλες του ρωσικού φυσικού αερίου θα ανοίξουν και πάλι προς την Ευρώπη, ενδεχομένως με τις αμερικανικές «ευλογίες».<br /><br />Διλήμματα, όμως, θα τεθούν και σε ό,τι αφορά την πολιτική έναντι της Κίνας. Οι σχέσεις με την Ινδία έχουν τεράστια προοπτική, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ένας αξιωματούχος-χειριστής και το ελληνικό κράτος από μόνο του δεν μπορεί να τις προχωρήσει αποτελεσματικά. Γενικά δεν θα είναι εύκολες οι αποφάσεις της κυβέρνησης στο άμεσο μέλλον. Η Αθήνα θέλει να σφυρηλατήσει τη σχέση της με την κυβέρνηση Τραμπ χωρίς να κόψει εντελώς γέφυρες με τους άλλους μεγάλους παίκτες.<br /><br />Έχει, ωστόσο, κανείς την εντύπωση πως κεντρικό «μυαλό» και μαέστρος δεν υπάρχουν στη χάραξη και άσκηση πολιτικής, και πως διάφοροι υπουργοί κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Γεγονός που ενέχει έναν ακόμη κίνδυνο, να υποσχεθεί η Αθήνα στην Ουάσιγκτον πράγματα που απλώς δεν μπορούν να γίνουν πράξη. Χρειάζεται μεθοδικότητα και προσοχή, όχι βιασύνη, διότι στο σημερινό απρόβλεπτο περιβάλλον το χειρότερο που μπορεί να πάθει μια χώρα είναι να «τρώει ξύλο από παντού»…<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελλάς και γεωπολιτικά διλήμματα που θέτει ο Τραμπ, αναγκαία η επιλογή;

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ Για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα ακολουθούσε το δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Τι προέβλεπε; Ότι είμαστε αγκυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι σχολιάζουν τη Μαρία Δαμανάκη… Κοινά πάρκα στο Αιγαίο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/767x430/cu608x406/0,9,608,350/pad/both/52/52624d3307fa4493becb211f15a9cd9a.jpg?quality=90&404=default&v=2" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="767" height="359" src="https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/767x430/cu608x406/0,9,608,350/pad/both/52/52624d3307fa4493becb211f15a9cd9a.jpg?quality=90&404=default&v=2" width="677" /></a></div><div><br /></div>Η Ελληνίδα πρώην Επίτροπος της ΕΕ, Μαρία Δαμανάκη, τράβηξε την προσοχή με την πρότασή της για τη δημιουργία ενός κοινού θαλάσσιου πάρκου με την Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι δηλώσεις της στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είχαν ευρεία απήχηση στο κοινό, γράφει ο Γιασάρ Άντερ στην τουρκική Sözcü Gazetesi.<br /><br />«Γιατί όχι ένα κοινό θαλάσσιο πάρκο με την Τουρκία;» ρώτησε η Δαμανάκη, προσθέτοντας: «Οι δύο χώρες θα μπορούσαν να προχωρήσουν με μια κοινή πρωτοβουλία για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο Αιγαίο. Το κοινό πάρκο θα μπορούσε να επεκταθεί πέρα ​​από τα χωρικά ύδατα, καλύπτοντας μια πολύ μεγαλύτερη περιοχή. Αυτή τη στιγμή, έχουμε τα χωρικά μας ύδατα και της Τουρκίας. Υπάρχει μια ζώνη στη μέση που δεν έχει ακόμη οριστεί. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εκεί μαζί».<br />Αναφέρθηκε στις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν<br /><br />Αναφερόμενη στις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, η Δαμανάκη είπε: «Τα λόγια του δείχνουν επιθυμία για συνεργασία». Ο ελληνικός τύπος ερμήνευσε την έκκληση Δαμανάκη για συνεργασία με την Τουρκία ως «τολμηρή πρόταση». Ορισμένες εφημερίδες έγραψαν ότι η ιδέα ενός κοινού θαλάσσιου πάρκου με την Άγκυρα στο Αιγαίο ήταν «αντισυμβατική» αλλά θα μπορούσε να θεωρηθεί «σημαντική ευκαιρία» για περιβαλλοντική διπλωματία.<br /><br />«Θαλάσσιο Πάρκο» ένταση στο Αιγαίο<br /><br />Μετά την ανακήρυξη από την Ελλάδα δύο νέων θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε γραπτή δήλωση την περασμένη εβδομάδα, προειδοποιώντας ότι «οι μονομερείς ενέργειες θα πρέπει να αποφεύγονται σε κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες όπως το Αιγαίο και η Μεσόγειος».<br />Η Τουρκία καταχώρησε νέες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στον ΟΗΕ<br /><br />Οι νέες Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές (ΘΠΠ) της Τουρκίας καταγράφηκαν στον εθνικό χάρτη θαλάσσιου σχεδιασμού που καταχωρήθηκε στη Διακυβερνητική Ωκεανογραφική Επιτροπή (ΔΟΕ) στο πλαίσιο του Εκπαιδευτικού, Επιστημονικού και Πολιτιστικού Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) τον Αύγουστο.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι Τούρκοι σχολιάζουν τη Μαρία Δαμανάκη… Κοινά πάρκα στο Αιγαίο.

Η Ελληνίδα πρώην Επίτροπος της ΕΕ, Μαρία Δαμανάκη, τράβηξε την προσοχή με την πρότασή της για τη δημιουργία ενός κοινού θαλάσσιου πάρκου με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία-αδιέξοδο: “Κακή” ειρήνη vs. κατάρρευσης και διχασμού…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQshLtNgQGxjf4Ce5-cARE8wgDitgzb-VZlbA&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="252" height="359" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQshLtNgQGxjf4Ce5-cARE8wgDitgzb-VZlbA&s" width="678" /></a></div><div><br /></div>Αυτό που η Δύση δεν τολμά να παραδεχτεί – Μετά τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα γεννήθηκαν ελπίδες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Οι δύο πλευρές τότε συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο λύσης, το οποίο όμως τις αμέσως επόμενες μέρες τορπιλίστηκε από το Κίεβο και τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.<br /><br />Του καθηγητή <b>Αθανάσιου Πλατιά</b><br /><br />Οι Ουκρανοί φοβήθηκαν πως μια συμφωνία που περιόριζε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία τους, θα τους ενέτασσε de facto στη ρωσική σφαίρα επιρροής. Το φάντασμα της Γιάλτας πλανάται βαριά πάνω από το Κίεβο. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, φοβήθηκαν ότι ένας «κατευνασμός» της Μόσχας θα εξέπεμπε μήνυμα αδυναμίας και θα άνοιγε την όρεξη του Πούτιν για περαιτέρω αναθεωρητισμό. Δηλώσεις όπως εκείνη του Γερμανού υπουργού Άμυνας – ότι το φετινό ίσως είναι «το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι στην Ευρώπη» – αντικατοπτρίζουν εύγλωττα το κλίμα. Το φάντασμα του Μονάχου και της αποτυχημένης πολιτικής κατευνασμού του Χίτλερ στοιχειώνει σήμερα πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες.<br /><br />Η αποτυχία των συνομιλιών οδήγησε σε νέα κλιμάκωση. Η Ουκρανία άρχισε να πλήττει ενεργειακές εγκαταστάσεις βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος, επιχειρώντας να στερήσει από τη Μόσχα πόρους που τροφοδοτούν την πολεμική της μηχανή. Η Ρωσία απάντησε με εντατικοποίηση των επιθέσεων στο μέτωπο και με συστηματικά πλήγματα στις ουκρανικές ενεργειακές υποδομές ενόψει του χειμώνα. Στόχος της είναι η επίσπευση της κατάρρευσης της ήδη καταπονημένης ουκρανικής άμυνας και η μείωση της κοινωνικής αντοχής ενός λαού που έχει μπροστά του έναν μακροχρόνιο πόλεμο χωρίς ορατή προοπτική νίκης.<br /><br />Η στρατηγική φθοράς που ακολουθεί η Μόσχα την ευνοεί: διαθέτει μεγαλύτερο πληθυσμό, ισχυρότερη βιομηχανική βάση και υπεροχή σε πολεμικό υλικό. Αντίθετα, το Κίεβο αιμορραγεί δημογραφικά και εξαρτάται πλήρως από δυτικούς εξοπλισμούς. Ύστερα από σχεδόν τέσσερα χρόνια πολέμου, είναι σαφές ότι η Ουκρανία δεν έχει τρόπο να νικήσει χωρίς άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ – κάτι που ο Τραμπ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Μια τέτοια κλιμάκωση θα οδηγούσε σε τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Η Ουάσιγκτον ευλόγως θεωρεί ότι η συγκυρία δημιουργεί παράθυρο ευκαιρίας για διαπραγμάτευση: η ουκρανική άμυνα υποχωρεί, ενώ η κυβέρνηση Ζελένσκι έχει απονομιμοποιηθεί από σκάνδαλο διαφθοράς που αγγίζει τον στενό κύκλο του προέδρου. Παράλληλα, μετά το ναυάγιο της Αλάσκας, οι ΗΠΑ μετακύλισαν σχεδόν όλο το κόστος της υποστήριξης της Ουκρανίας στην Ευρώπη.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι δυσκολεύονται πλέον να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο και προωθούν την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, κίνηση που απειλεί την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η κυβέρνηση Τραμπ, ταυτόχρονα, αύξησε το οικονομικό κόστος και στη Ρωσία, επιβάλλοντας κυρώσεις στους ενεργειακούς κολοσσούς Rosneft και Lukoil, στερώντας σημαντικούς πόρους από την πολεμική μηχανή του Κρεμλίνου.<br /><br />Συσχετισμός δυνάμεων<br /><br />Κάθε διαπραγμάτευση εν καιρώ πολέμου αντικατοπτρίζει τον συσχετισμό δυνάμεων στο πεδίο. Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι το συζητούμενο πλαίσιο – με βάση τις διαρροές – ικανοποιεί τις πάγιες ρωσικές επιδιώξεις: ουδετερότητα της Ουκρανίας και αποκήρυξη της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, παραχώρηση ολόκληρου του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων εδαφών υπό ουκρανικό έλεγχο, και σημαντική αποστρατιωτικοποίηση (μείωση της οροφής των ενόπλων δυνάμεων και περιορισμούς σε επιθετικά οπλικά συστήματα που μπορούν να πλήξουν σε βάθος τη Ρωσία).<br /><br />Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν οι συζητήσεις ΗΠΑ-Ρωσίας αγγίζουν και ζητήματα πέρα της Ουκρανίας: την αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ανατολική Ευρώπη. Αν το παρόν σχέδιο ειρήνευσης τορπιλιστεί όπως το προηγούμενο, το πιθανότερο σενάριο είναι η ουκρανική κατάρρευση – και στη συνέχεια η διχόνοια εντός της Δύσης για το ποιος «φταίει».<br /><br />Οι Ευρωπαίοι θα κατηγορήσουν τις ΗΠΑ ότι διέκοψαν τη βοήθεια· οι Αμερικανοί τους Ευρωπαίους ότι υπονόμευσαν την ειρηνευτική πρωτοβουλία. Σε κάθε περίπτωση, η Δύση κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο τον πόλεμο αλλά και τη συνοχή της. Κυρία ωφελημένη από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι έτσι κι αλλιώς η Κίνα, η οποία τσιμέντωσε τη σχέση της με τη Ρωσία, δημιουργώντας έναν ευρασιατικό άξονα. Με ή χωρίς συμφωνία, η Ουκρανία θα παραμείνει μια ανοικτή πληγή και πηγή αστάθειας στο κέντρο της Ευρώπης.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανία-αδιέξοδο: “Κακή” ειρήνη vs. κατάρρευσης και διχασμού…

Αυτό που η Δύση δεν τολμά να παραδεχτεί – Μετά τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα γεννήθηκαν ελπίδες για τον τερματισμό του πολέμου στη...

Διαβάστε την συνέχεια