ΚΥΠΡΟΣ, ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/imagesca737rde.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/imagesca737rde.jpg" width="400" /></a></div><br /> Το προφανές ατέλειωτο αδιέξοδο στο Κυπριακό ζήτημα εξηγείται λεπτομερώς στην έκδοση της οργάνωσης «Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο». Ενώ η τεκμηρίωση του τι συνέβη μέχρι και τις δεκαετίες του 1960 και 1970 είναι βάναυσα συγκλονιστική, η πραγματική επιτυχία του βιβλίου έγκειται στο ότι πάει πίσω στην δεκαετία του 1950.<br /> Και, για πρώτη φορά, ξεκαθαρίζει το ερώτημα του ποιος αρχικά δημιούργησε την διένεξη στην Κύπρο: Δεν ήταν οι “Τουρκο” Κύπριοι, ούτε η Τουρκία. Ήταν, τεκμηριωμένα, η Μεγάλη Βρετανία...<br /> Το βιβλίο έχει ένα εξώφυλλο τόσο απάνθρωπα ωμό όσο και ο τίτλος, με το αίμα να στάζει από τον βορρά προς το νότιο τμήμα της Κύπρου. Σ’ αυτή τη βάση, κάποιος θα μπορούσε να αναμένει ότι το περιεχόμενο του βιβλίου θα είναι μια καυστική αντι-τουρκική διατριβή. Στην πραγματικότητα όμως, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο.<br /> Παρά τις κάποιες φραστικές υπερβολές, όπως η φράση “η τουρκική προπαγανδιστική μηχανή”, το βιβλίο γενικά επικεντρώνεται στην τεκμηρίωση των γεγονότων και των εξελίξεων στο έδαφος, αποτελώντας μια πολύτιμη πηγή κατανόησης του σημερινού αδιεξόδου, αλλά και αξιολόγησης της ουσίας των διαφόρων λύσεων που προτείνονται.<br /> Ως προς το ποιοι έσπειραν το σπόρο των σημερινών προβλημάτων, το βιβλίο είναι ξεκάθαρο: Δεν ήταν η Τουρκία ούτε οι Τουρκοκύπριοι, ήταν η Μεγάλη Βρετανία.<br /> Αναζητώντας τρόπο διατήρησης του αποικιακού καθεστώτος που εγκαθίδρυσε το 1923, η Βρετανία φοβόταν μια ενωμένη κυπριακή αντίσταση και άρχισε, βαθμιαία, να εργάζεται προς ενδυνάμωση της Μουσουλμανικής/Τουρκικής ταυτότητας των Μουσουλμάνων Κυπρίων. Αυτό συνεπαγόταν τη δημιουργία νέων τεμενών σε χωριά που δεν είχαν, την έναρξη της χρήσης του όρου “Τουρκο-κύπριοι” και, αργότερα, την απαίτηση από την Τουρκία να επανα-διεκδικήσει τον έλεγχο της νήσου. Μια ιδέα, που η τουρκική κυβέρνηση αρχικά υποδέχθηκε με αδιαφορία.<br /> Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1955 συγκροτήθηκε γι’ αυτό το θέμα μια επιτροπή και, το 1956, ο καθηγητής Νιχάτ Ερίμ διορίστηκε ως ειδικός σύμβουλος για το Κυπριακό ζήτημα. Το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1956, δημοσιοποίησε δύο εκθέσεις που υποστήριζαν την ενεργό εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο, στοχεύοντας αρχικά στη διαίρεση της νήσου (“Ταξίμ”) σε Ελληνικό και Τουρκικό τμήμα και, μακροπρόθεσμα, στην πλήρη κατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία. Η πολιτική αυτή υιοθετήθηκε από την τουρκική κυβέρνηση και, έκτοτε, ακολουθήθηκε από διάφορες -πολιτικές και στρατιωτικές- τουρκικές κυβερνήσεις.<br /> Το βιβλίο αναφέρεται χρονολογικά και λεπτομερώς στις διάφορες ομάδες Ελλήνων και Τούρκων που δημιουργήθηκαν την δεκαετία του 1950, περιλαμβανομένης της ΕΟΚΑ (ελληνικής), της ΒΟΛΚΑΝ (τουρκικής) και της ΤΜΤ (τουρκικής). Η χρονολογική τους τοποθέτηση είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι χρησιμεύει στο διαχωρισμό των γνήσιων δηλώσεων από τις απατηλές, όπως οι τουρκικές δηλώσεις για τον “αιμοσταγή Μακάριο”, η δράση του Ραούφ Ντενκτάς να μετατρέψει την ΤΜΤ σε μυστική τουρκική οργάνωση, οι δολοφονίες άλλων τουρκικών φωνών εκτός της ΤΜΤ και οι προσπάθειες να πείσουν τους Τουρκοκύπριους να απομονωθούν από τους Ελληνοκύπριους.<br /> Η σιωπηρή έγκριση των Βρετανών σε όλα αυτά, βαθμολογεί πολύ χαμηλά τις βλαβερές στρατηγικές του αποικιακού διαίρει και βασίλευε.<br /> Οι περιγραφές των γεγονότων μετά το 1962 είναι πιο σκιαγραφικές. Οι προτάσεις για συνταγματικές αλλαγές το 1963 παίζουν κεντρικό ρόλο, οι δε προσπάθειες της ΤΜΤ να απομονώσει τους Έλληνες από τους Τούρκους αναφέρονται με πολύ διαφορετικό βαθμό λεπτομέρειας. Αναφέρεται ο τουρκικός βομβαρδισμός της Τυλληρίας τον Αύγουστο του 1964, αλλά δεν αναφέρονται οι σκληρές μάχες κατά τους μήνες που προηγήθηκαν. Οι προ-αναφορές στο Σχέδιο Ανάν του 2004 και παρόμοια χρονολογικά άλματα ενοχλούν, παρά τη συνάφειά τους. Με τον ίδιο τρόπο κρίνεται και η μη συστηματική αναφορά στην εισβολή του 1974, η οποία μεταπηδά από τις γενικές περιγραφές σε προσωπικές εξιστορήσεις μαζικών βιασμών και εκτελέσεων από τους Τούρκους στρατιώτες.<br /> Η πραγματική δύναμη αυτού του βιβλίου είναι ο πλούτος πρωτογενών πηγών -βρετανικές, κυπριακές, τουρκικές- που χρησιμοποιούνται και αναφέρονται. Πολλές κοινές πλάνες και ξεκάθαρα ψέματα καταποντίζονται και, γι΄ αυτό τον λόγο, η κάπως άνιση αφηγηματική τεχνική του βιβλίου μπορεί εύκολα να συγχωρεθεί. Δυσκολότερα μπορεί να συγχωρεθεί η έλλειψη φωτογραφιών. Ορισμένοι χάρτες που να αποδεικνύουν την εικόνα των βίαιων περιστατικών και της εισβολής του 1974 θα ήσαν καλοδεχούμενοι, όπως και ορισμένοι στατιστικοί πίνακες.<br /> Αυτό το βιβλίο παρέχει θεμελιώδεις, παρασκηνιακές πληροφορίες για την κατάσταση στην Κύπρο. Η δύναμη του έγκειται στην αναφορά σημαντικών πρωτογενών τεκμηρίων στη σωστή τους διάσταση, καταδεικνύοντας μια καθαρή διαδρομή από τις βρετανικές αποικιακές μηχανορραφίες στην απευθείας τουρκική εμπλοκή, και παρέχει μιαν αναγκαία γνώση για πολλά γεγονότα-κλειδιά. Από την άλλη, όμως, μεταπηδά τόσο χρονολογικά όσο και συναισθηματικά, καθαρά μονόπλευρα και αποφεύγει κομμάτια της ιστορίας που χρειάζονται για πλήρη εκτίμηση των εξελίξεων.<br /> <br /> Εάν η κυπριακή διένεξη εμπίπτει στα ενδιαφέροντα σας, συνιστάται να προσθέσετε αυτό το βιβλίο στην συλλογή σας, ειδικά γιατί παρέχει κρίσιμες πληροφορίες αναφορικά με τον ρόλο που έπαιξαν οι Βρετανοί.<br /> Για όσους ενδιαφέρονται, περισσότερες λεπτομέρειες από την «Αιματηρή Αλήθεια» και κάποια καταληκτικά σχόλια:<br /> Η Κύπρος πέρασε από την Οθωμανική κυριαρχία στην Βρετανική τo 1878, αρχικά ως μακροπρόθεσμη συμφωνία μίσθωσης. Οι Κύπριοι, ευρισκόμενοι κάτω από οθωμανική κυριαρχία από το 1571, καλωσόρισαν την αλλαγή, χαιρετίζοντας την επιστροφή μιας ευρωπαϊκής χώρας στην Κύπρο και προσβλέποντας στην τελική δημιουργία ενός μοντέρνου, ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους, όπως ακριβώς συνέβη με χώρες των Βαλκανίων κατά τον 19ο αιώνα, οι οποίες απαλλάχτηκαν μετά από αιώνες από τον βάναυσο οθωμανικό ζυγό και αποκατάστησαν την ανεξαρτησία τους.<br /> Αλλά η ανεξαρτησία και η αυτοδιάθεση “δεν ήσαν στα χαρτιά” για την Κύπρο. Ακόμα και μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, που οι Αρχές του Ουίλσον για αυτοδιάθεση των λαών οδηγούσαν στην αποδόμηση των αυτοκρατοριών και την επανεγκαθίδρυση πολλαπλών εθνικών κρατών, η Κύπρος δεν ήταν μια από τις χώρες που θα επέστρεφε στην ανεξαρτησία. Αντίθετα, το 1925 έγινε αποικία του Βρετανικού Στέμματος, μετά που η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε διεκδίκηση στο νησί με τη Συνθήκη της Λοζάννης.<br /> Η διατήρηση, όμως, της αποικιακής κυριαρχίας γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη, ειδικά σε μια χώρα που θεωρούσε τον εαυτό της μέρος του Δυτικού πολιτισμού και, ειδικότερα, του Ελληνικού.<br /> Η Μεγάλη Βρετανία έθεσε ως στόχο εκείνο που είχε κάμει επιτυχώς αλλού: Το διαίρει και βασίλευε. Θεωρώντας ως θεμελιώδη προϋπόθεση γι’ αυτό τον στόχο την ενδυνάμωση της ισλαμικής ταυτότητας των Μουσουλμάνων της Κύπρου, η Βρετανία άρχισε να οικοδομεί τεμένη σε χωριά που ποτέ δεν είχαν.<br /> Αργότερα (σελίδα 208 του βιβλίου), στις 8 Ιουνίου 1949, γράφτηκε ένα σημείωμα στην εφημερίδα της μειονότητας «Χαλκίν Σεσί», όπου αναφερόταν ότι: Ο Βρετανός κυβερνήτης R.Ε. Turnbull ζητούσε όπως ο όρος “Μουσουλμάνοι της Κύπρου” αντικατασταθεί με τον χρησιμοποιούμενο “Τουρκοκύπριοι”. <br /> Αυτή η, εκ πρώτης όψεως, ασήμαντη αλλαγή ορολογίας, με τον καιρό επέφερε μια αλλαγή αντίληψης, ότι οι Μουσουλμάνοι της Κύπρου ήσαν “Τούρκοι” και, συνεπώς, ότι η τουρκική εμπλοκή στο νησί αποτελούσε ένα νόμιμο ενδιαφέρον για τους “Τούρκους” κατοίκους. Αυτή όμως ήταν μια δύσκολη υπόθεση, καθόσον ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Αλί Κουπρουλού είπε το 1950: «Για την Τουρκία, δεν υπάρχει κυπριακό ζήτημα».<br /> Μόνο το 1954, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος με την βοήθεια της Ελλάδας τοποθέτησε την Κύπρο στην ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών, η Βρετανία πίεσε και βοήθησε την Τουρκία αρκετά, ούτως ώστε το τουρκικό αίτημα για απόκτηση του ελέγχου της Κύπρου να μπορέσει να εγερθεί ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών.<br /> Αυτό αναλύεται με καυτές λεπτομέρειες στις σελίδες 208-213 του βιβλίου και, καθόσον οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των μηχανορραφιών είναι καλά γνωστές, αποτελεί ένα σκοτεινό παράδειγμα για το πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια βαριά, μακροπρόθεσμη ζημιά στις διεθνείς σχέσεις.<br /> Παίρνοντας την ευκαιρία<br /> Η Τουρκία δεν άργησε να εντοπίσει την ευκαιρία για να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή και να κερδίσει ένα προκεχωρημένο στρατηγικό φρούριο νότια των ακτών της Τουρκίας. Το 1956, ο Τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές ανέλαβε να διερευνήσει το ενδεχόμενο “να αποκτήσει πόδι στην Κύπρο”. Ο καθηγητής Νιχάτ Ερίμ συμφώνησε με την ιδέα, η οποία παρέμεινε ως επίσημη τουρκική πολιτική μέχρι σήμερα. Ο στόχος ήταν, πρώτα να προκληθεί μια εθνική διαίρεση της Κύπρου (“Ταξίμ”) και μετά, μακροπρόθεσμα, η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου. Η Τουρκία δεν έχασε την ευκαιρία που της πρόσφερε η Βρετανία, ασεβώντας πλήρως προς το διεθνές δίκαιο κατά την πορεία.<br /> <br /> Στις σελίδες 214-231 του βιβλίου, μας παρέχονται πολλές λεπτομέρειες για την αυξανόμενη χρήση (και κατάχρηση) όπλων και βίας, ειδικά την δημιουργία των τουρκικών οργανώσεων ΒΟΛΚΑΝ και ΤΜΤ. Παράλληλα, δημιουργήθηκε το ένοπλο κίνημα της ΕΟΚΑ για να εξουδετερώσει τη βρετανική αποικιακή κυριαρχία και να την αντικαταστήσει με ένα ελεύθερο δημοκρατικό κυπριακό κράτος.<br /> Η ιστορία αυτού του αγώνα σχετίζεται με κάτι άλλο, όμως είναι καθαρό ότι ενδυνάμωσε την βρετανική απόφαση να εμπλέξει την Τουρκία στην Κύπρο, καθόσον είναι ευκολότερο να κυριαρχήσεις ένα λαό διχασμένο παρά ενωμένο. Έτσι, η Βρετανία κατέστησε την Τουρκία συνέταιρο σε όλες τις επίσημες διαδικασίες και της “έκλεισε το μάτι” για τη δημιουργία της παραστρατιωτικής οργάνωσης ΤΜΤ, με τουλάχιστον 10,000 μέλη, διακριτικά εξοπλισμένη από την Τουρκία και με ηγέτες απόστρατους του τουρκικού στρατού.<br /> Επίσης, γίνονταν βίαιες πράξεις και αλλού. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955, εξερράγη μικρής ισχύος βόμβα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ και, με εκείνη την δικαιολογία, μαζί με πιέσεις από την τουρκική οργάνωση “Η Κύπρος είναι τουρκική”, καταστράφηκαν με αγριότητα και λεηλατήθηκαν οι ελληνικές συνοικίες στην Ισταμπούλ (πρώην Κωνσταντινούπολη), γεγονός που σταδιακά οδήγησε σε περαιτέρω εθνικό ξεκαθάρισμα της εκεί ελληνικής μειονότητας.<br /> Ο παράνομος στρατός της ΤΜΤ θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια. Η προκάτοχος (της ΤΜΤ) ΒΟΛΚΑΝ καθοδηγείτο μερικώς από τους Βρετανούς, αλλά, κάτω από την εξαίρετη ηγεσία του Ραούφ Ντενκτάς, ξέφυγε από τον βρετανικό έλεγχο και πέρασε στην εξτρεμιστική ΤΜΤ που ελεγχόταν από την Τουρκία.<br /> Αυτή η ομάδα δολοφονούσε συστηματικά Τουρκοκύπριους που αντιφρονούσαν προς τη ρατσιστική της ατζέντα, περιλαμβανομένων και συντεχνιακών ηγετών, δημοσιογράφων και άλλων, οι οποίοι πίστευαν ότι η ειρηνική συμβίωση μεταξύ όλων των Κυπρίων ήταν η καλύτερη επιλογή. Έτσι, η ΤΜΤ και ο Ραούφ Ντενκτάς κατόρθωσαν να καθιερωθούν ως η μόνη κύρια φωνή των Μουσουλμάνων/Τουρκοκυπρίων. Όχι δημοκρατικά, αλλά αποτελεσματικά.<br /> <br /> Μετά την ημι-ανεξαρτησία το 1960, το βιβλίο είναι περιορισμένο και μπορούσε να καλύψει τα γεγονότα πιο συστηματικά. Όμως, αποκαλύπτει μια αξιόλογη σειρά μυθοπλασιών, περιλαμβανομένων και των λεγόμενων “φόνων της μπανιέρας” το 1963, την ανατίναξη του τεμένους Μπαυρακτάρι στη Λευκωσία, τον εμπρησμό ενός τεμένους το 1974 και άλλα επεισόδια που σκηνοθέτησαν (οι Τούρκοι) για να προκαλέσουν ελληνο-τουρκική έχθρα, με τρόπους παρόμοιους με τη βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, για την οποία μετά κατηγόρησαν τους Έλληνες.<br /> Το σχέδιο των Τούρκων να σκηνοθετούν ένα (μικρό) επεισόδιο ή να εκμεταλλεύονται ένα άσχετο έγκλημα για σκοπούς προπαγάνδας, αποκαλύφθηκε σταδιακά πολλά χρόνια μετά που κέρδισαν (οι Τούρκοι) το στόχο τους επί του εδάφους. Εδώ, λόγου χάριν, υπάρχει μια αναφορά από την εφημερίδα Today's Zaman που ακουμπά αρκετά από τα γεγονότα-κλειδιά που σκηνοθέτησε η τουρκική πλευρά στην διαμάχη.<br /> Είναι ατυχές το γεγονός, ότι, η εκμετάλλευση των αισθημάτων και η πρόκληση σύγχυσης στα μυαλά όσων παίρνουν αποφάσεις, μπορεί να οδηγήσει σε πολλά λάθη εν βρασμώ, που οδηγούν στην δημιουργία περισσοτέρων προβλημάτων από τα ήδη προϋπάρχοντα, ειδικά σε καταστάσεις επί του εδάφους που είναι δύσκολο ή/και ενοχλητικό να επιλυθούν σωστά. Αυτή ήταν η περίπτωση της Κύπρου για ατέλειωτες δεκαετίες.<br /> Όμως, φέρνοντας στο φως τις λεπτομέρειες των μηχανορραφιών και λαθών του παρελθόντος είναι μακροπρόθεσμα βοηθητικό, η δε “Αιματηρή Αλήθεια”, παρά τις ελλείψεις της, κάνει καλή δουλειά αποκαλύπτοντας γεγονότα και λεπτομέρειες, που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είχαν δημοσιοποιηθεί εδώ και δεκαετίες. Ίσως να ήταν καλύτερα, το βιβλίο να σταματούσε λ.χ. στο 1964, αφήνοντας την κάλυψη της τουρκικής εισβολής του 1974, την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και το Σχέδιο Ανάν του 2004 για μελλοντικά βιβλία. Όμως έχει πλούσια ύλη για διάβασμα και είναι χρήσιμο όπως είναι, έχοντας ως κύρια δύναμη του την εκτενή χρήση πρωτογενών πηγών.<br /> <br /> Δεν υπάρχει άρθρο για την διένεξη στην Κύπρο, που να μην σκιαγραφεί κάποιες αρχές για το πώς το θέμα να προχωρήσει, παρ’ όλον ότι δεν ήταν αυτό το κύριο θέμα της “Αιματηρής Αλήθειας”. Οι εξελίξεις από την δεκαετία του 1950 έχουν σημαδευθεί από μια ατέλειωτη αποτυχία ως προς τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, αν και συνήθως υπάρχει η υποκρισία ότι αυτό είναι που συμβαίνει. Το “ποτέ μην αφήσετε μια καλή κρίση να πάει χαμένη” χρησιμοποιείται συστηματικά, κυρίως σε κρίσεις που δημιουργούνται από σκόπιμα τεχνάσματα. Το «Σχέδιο Ανάν» είναι ένα παράδειγμα, όπως έγραψε το 2006 ο Alfred de Zayas:<br /> Ένα χρόνο μετά τη ψήφο (το δημοψήφισμα του 2004), μετά από μια πιο ήρεμη ανάγνωση του Σχεδίου Ανάν, ένας παρατηρητής δίχως δεσμεύσεις μπορεί να διερωτηθεί κατά πόσο πράγματι μπορούσε να αναμένεται ο Κυπριακός λαός στην ελεύθερη Κύπρο να υπερψηφίσει ένα σχέδιο, που συνεπαγόταν την εγκατάλειψη θέσεων που υποστήριζαν το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γενική Συνέλευση από τον Ιούλιο του 1974 και που υπέσκαπτε σοβαρά θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου που περιέχονται σε πολυάριθμα διεθνή και περιφερειακά έγγραφα.<br /> Για το θέμα του διεθνούς δικαίου στο πλαίσιο της Κύπρου και της τουρκικής επιθετικότητας: Μπορούν τέτοιες τρομερές παραβιάσεις διεθνούς δικαίου να νομιμοποιηθούν εκ των υστέρων; Ειδικοί στο Διεθνές δίκαιο έχουν την άποψη, ότι τέτοιες παραβιάσεις δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν. Δυστυχώς, η κατάσταση παραβιάσεων των προνοιών του διεθνούς δικαίου από χώρες -σε πλήρη ασυδοσία- δεν είναι σπάνια. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι το διεθνές δίκαιο έπαψε να υπάρχει ή ότι αυτές ειδικά οι πρόνοιες έπαψαν να εφαρμόζονται.<br /> Ακόμα: Αυτό το Σχέδιο Ανάν γίνεται ακόμα πιο αλγεινό, διότι επιβεβαιώνει την εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών στα ανώτατα επίπεδα των Ηνωμένων Εθνών. Το εθνικό ξεκαθάρισμα καταδικάστηκε στην Νυρεμβέργη. Καταδικάζεται σήμερα από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Εν τούτοις, επιτρέπεται στην Τουρκία να κατέχει στρατιωτικά το ένα τρίτο του εδάφους μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας και να ιδιοποιείται το προϊόν του εγκλήματος. Γιατί αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά;<br /> Για να διατηρηθεί το διεθνές δίκαιο και οι θεμελιώδεις αρχές εθνικής κυριαρχίας, η λύση για την Κύπρο θα πρέπει να αποφασιστεί μόνο από τους νόμιμους πολίτες της Κύπρου -όχι τους Τούρκους στρατιώτες ή τους παράνομους έποικους- και θα πρέπει να παραμείνει προσκολλημένη στις αρχές του διεθνούς νόμου, όπως:<br /> 1. Εφαρμογή όλων των σχετικών δικαστικών αποφάσεων και ψηφισμάτων διεθνών δικαστηρίων,<br /> 2. αποχώρηση των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από τη βόρεια Κύπρο,<br /> 3. αποχώρηση των παράνομων εποίκων από την βόρεια Κύπρο, όπως προνοεί το άρθρο 49 της 4ης Συνθήκης της Γενεύης,<br /> 4. αναγνώριση του δικαιώματος επιστροφής όλων των εκτοπισμένων Κυπρίων, και<br /> 5. αποκατάσταση ή αποζημίωση προς τους εκτοπισμένους Κύπριους για περιουσίες που κατασχέθηκαν ή καταστράφηκαν.<br /> Αυτός ο στόχος δεν είναι εύκολος, καθόσον εναποτέθηκε πολλή εμπιστοσύνη στα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία δεν ανταποκρίθηκαν επάξια. Όμως, οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου δεν είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, περιλαμβανομένης της μη ανταμοιβής της επιθετικότητας ή να επιτρέπεται στον επιδρομέα να κρατά το κέρδος της επιδρομής, καθώς επίσης και του αυτονόητου σεβασμού της ατομικής ιδιοκτησίας. Το τελευταίο κατέστη ακόμα ευκολότερο, με τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις που επικυρώνουν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των Κυπρίων επί των περιουσιών τους, οι οποίοι για περισσότερο από 30 χρόνια παρεμποδίζονται να χρησιμοποιήσουν τη νόμιμη περιουσία τους από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής.<br /> Η Κύπρος κατέληξε να είναι μια “δοκιμαστική περίπτωση” ως προς την έντιμη διατήρηση του διεθνούς δικαίου. Μέχρι τώρα, το αποτέλεσμα ήταν πολύ περισσότερες αποτυχίες αντί επιτυχίες, γεγονός που διαβρώνει την εμπιστοσύνη των Κυπρίων προς τις διεθνείς διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για λύση του προβλήματος τους. Εκείνο που ως επί το πλείστον ενδιαφέρει, είναι η πραγματικότητα επί του εδάφους. Τούτο περιλαμβάνει το γεγονός, ότι η πρόσβαση προς τις κατεχόμενες περιοχές είναι τώρα νόμιμη και εύκολη, ότι το δικαίωμα ιδιοκτησίας των Κυπρίων επί των περιουσιών τους είναι σεβαστό και ότι ακόμα και οι Τουρκοκύπριοι διαμαρτύρονται κατά της τουρκικής παρουσίας στο νησί τους. Το πλέον δύσκολο ζήτημα είναι η τύχη των 200,000 συν παράνομων τούρκων εποίκων στο βόρειο μέρος της Κύπρου.<br /> Αυτό, όμως, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσει η Τουρκία.<br /> Γιατί η Κύπρος ανήκει στους Κυπρίους. Όχι στους Βρετανούς, στην Τουρκία ή στους παράνομα κουβαλητούς έποικους.<br /> <br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΚΥΠΡΟΣ, ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το προφανές ατέλειωτο αδιέξοδο στο Κυπριακό ζήτημα εξηγείται λεπτομερώς στην έκδοση της οργάνωσης «Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο». Εν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πρόβλημα του Αιγαίου και τα Στενά.

<img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-18213" height="416" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/06/google.jpg?w=700&h=455" title="google" width="640" /><br /> <b>ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ *</b><br /> <div align="left">Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός ανήγγειλε διθυραμβικά ένα μεγαλόπνοο σχέδιο διάνοιξης ενός τεράστιου διαύλου ο οποίος θα παρακάμπτει τα Στενά και θα αποτελεί μια εναλλακτική λύση εξόδου από τη Μαύρη θάλασσα. Η αναγγελία αυτή συνοδεύτηκε από ένα μπαράζ άρθρων που ήθελαν την Τουρκία, μέσω αυτού του διαύλου, να αναδεικνύεται σε τοπική μεγάλη δύναμη.</div><div align="left">Βέβαια, η απαισιόδοξη αυτή προοπτική, για τα ελληνικά συμφέροντα, συνοδευόταν στη συνείδηση του μέσου Έλληνα πολίτη από απόψεως περί μιας συνολικής ηττοπαθούς εξωτερικής πολιτικής των ελληνικών ηγεσιών. Ως παράδειγμα αυτής της «κακής» και «ηττοπαθούς» πολιτικής, η ελληνική αρθρογραφία αναφέρει την αδυναμία μονομερούς εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου και του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), καθώς και τη μη δυναμική στρατιωτική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις. Είναι, όμως, αλήθεια όλα τα προηγούμενα;</div><div align="left"><span id="more-18212"></span></div><div align="left">Επειδή το μεγάλο ζητούμενο, αυτή την περίοδο, είναι η σύμπνοια και όχι ο διχασμός, η κρίση μας σε τόσο σημαντικά εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι επιπόλαιη, αλλά πρέπει να στηρίζεται στη βαθιά γνώση κάποιων γεγονότων που κανένας δεν ενημέρωσε τους πολίτες γι’ αυτά.</div><div align="left">Ας υπενθυμίσουμε όμως κάποια θέματα που αφορούν το Αιγαίο και τα προβλήματα του, που ίσως δεν μας αρέσουν καθόλου, αλλά αποτελούν μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ότι αγνοούμε.</div><div align="left">Τα όποια άλυτα προβλήματα στην περιοχή του Αιγαίου (υδρογονάνθρακες, ΑΟΖ κ.λπ.) πάνε «πακέτο» με τα καυτά προβλήματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών, τα Στενά -αυτή η ενεργειακή, εμπορική και στρατηγικής σημασίας δίοδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις- αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα και οι οποιεσδήποτε διευθετήσεις στο Αιγαίο θα είναι «αποτέλεσμα» και θα «έπονται» χρονικά της «τελικής» διευθέτησης του καθεστώτος τους.</div><div align="left">Άσχετα με την ύπαρξη διεθνών κανόνων δικαίου, τα ισχυρά κράτη έχουν πάντα την παρασκηνιακή δυνατότητα, μέσω εκβιαστικών εθνικών διλημμάτων, να δρουν όπως επιτάσσουν τα συμφέροντα τους.</div><div align="left">Η ισχύς της Συμφωνίας της «Γιάλτας» που χώριζε τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής των υπερδυνάμεων, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έληξε τον Δεκέμβριο του 1989. Τότε, στα ανοιχτά της Μάλτας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφής μεταξύ των τότε προέδρων των ΗΠΑ και της πρώην ΕΣΣΔ, Τζορτζ Μπους και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ξαναμοιράστηκε ο κόσμος σύμφωνα με τα νέα δεδομένα (Συμφωνία της Μάλτας) . Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε τότε, αναφερόταν ότι οι δύο υπερδυνάμεις θα εργαστούν για την επίτευξη μιας «ειρηνικής, δημοκρατικής αλλαγής» στην Ανατολική Ευρώπη. Τη νέα αυτή μοιρασιά του κόσμου κατήγγειλε η μεγάλη Ελληνίδα τραγωδός Άννα Συνοδινού στο κείμενο της παραίτησης της από το βουλευτικό της αξίωμα.</div><div align="left">Ας δούμε, όμως, μερικά ουσιαστικά θέματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών.</div><div align="left">Η θαλάσσια δίοδος που περιλαμβάνει τα Στενά, τη Σαμοθράκη, τη Λήμνο, την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες Νήσους με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης ουδετεροποιείτο, επιτρέποντος έτσι στην τότε Σοβιετική Ένωση να βγαίνει ελεύθερα προς τις «θερμές» θάλασσες χωρίς τον φόβο ενός στρατιωτικού μπλοκαρίσματος.</div><div align="left">Το καθεστώς αυτό ανατράπηκε με τη Συνθήκη του Μοντρέ (20 Ιουλίου 1936), η οποία επέτρεπε την επαναστρατικοποίηση όλων των προηγούμενων περιοχών, εγκλωβίζοντας εκ νέου την τότε Σοβιετική Ένωση στη Μαύρη θάλασσα.</div><div align="left">Η διάρκεια ισχύος της Συνθήκης του Μοντρέ ήταν 20ετής (έληξε τον Ιούλιο του 19S6) και σήμερα διατηρείται σε ισχύ με βάση το άρθρο 28 που προβλέπει: «…εάν δύο χρόνια μετά την πάροδο της προαναφερθείσης περιόδου (των 20 ετών), καμία από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις δεν καταθέσει μια προειδοποίηση καταγγελίας της σύμβασης στη γαλλική κυβέρνηση, η παρούσα σύμβαση θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι να περάσουν δύο χρόνια μετά το στάλσιμο μιας προειδοποίησης καταγγελίας της σύμβασης από κάποια από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις (Αγγλία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση, Ελλάδα, Τουρκία). Εάν η παρούσα καταγγελθεί σύμφωνα με τις διευθετήσεις του άρθρου αυτού, οι συμβαλλόμενες δυνάμεις υποχρεούνται να παραστούν σε μια νέα σύνοδο με σκοπό να συμφωνήσουν τους όρους μιας νέας συμφωνίας»…</div><div align="left">Έπειτα από όλα τα προηγούμενα, μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις:</div><div align="left">- Με βάση τη Συνθήκη του Μοντρέ, η στρατικοποίηση από την Τουρκία των Στενών δεν αποτελεί κυριαρχικό της δικαίωμα, αλλά ανάθεση στρατιωτικής φύλαξης όσο είναι σε ισχύ η συνθήκη.</div><div align="left">- Η αναθεώρηση της Συνθήκης του Μοντρέ, με πιθανή αποστρατικοποίηση των Στενών, βασική στρατηγική επιδίωξη της Ρωσίας, δεν είναι δυνατόν να μην απασχόλησε ή να μην περιέχεται στη Συμφωνία της Μάλτας.</div><div align="left">- Η αποστρατικοποίηση των Στενών δεν πρόκειται να γίνει στα πλαίσια του άρθρου 28 της Συνθήκης του Μοντρέ, αλλά με άλλες «μεθόδους», εφόσον στα συμβαλλόμενα κράτη δεν περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Γερμανία. Παράλληλα, η σύνθεση της ομάδας των συμβαλλομένων κρατών δεν εγγυάται ότι η σύνοδος του άρθρου 28 θα καταλήξει στα προσυμφωνηθέντα αποτελέσματα.</div><div align="left">- Μία αποστρατικοποίηση των Στενών στερεί την Τουρκία από το μεγαλύτερο «ατού» της στο παιχνίδι κυριαρχίας της στην περιοχή και τον βασικό μοχλό πίεσης της απέναντι στους ενδιαφερόμενους «ισχυρούς» παίκτες που καθορίζουν το παιχνίδι της περιοχής. Παράλληλα, αποκόπτει στρατιωτικά την Τουρκία από την Ανατολική Θράκη, καθιστώντας την αποκλειστικά ασιατική χώρα, με ότι άλλο αυτό σημαίνει.</div><div align="left">Η γνώση όλων των προηγουμένων θέτει, όμως, κάποια ερωτήματα και λύνει κάποιες απορίες. Η προαναγγελία ανοίγματος ενός διαύλου από την Τουρκία που θα παρακάμπτει τα Στενά καθορίζει την ισχύ της ως κράτους ή τον φόβο της ότι η ώρα της αποστρατικοποίησης των Στενών είναι κοντά; Ένα δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: Είναι δυνατόν, αφού δεν έχει διευθετηθεί το τελικό καθεστώς των Στενών, να επιβληθεί μονομερώς από την Ελλάδα μια λύση για τα προβλήματα του Αιγαίου;</div><div align="left">Όλα τα προηγούμενα, καθώς και οι δραματικές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επαναχάραξης των ζωνών επιρροής σε ολόκληρη την περιοχή. Την κρίσιμη αυτή περίοδο δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη που κάναμε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε οι Μεγάλες Δυνάμεις μάς παρέσυραν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό, στερώντας μας το δικαίωμα να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι της χάραξης των νέων συνόρων της περιοχής. Θα επαναλάβουμε το μεγάλο λάθος μας και σήμερα;</div><div align="left">Μην ξεχνάμε ότι ο θεϊκά ηρωικός αλλά θερμοκέφαλος Αχιλλέας ούτε την Τροία εκπόρθησε ούτε γύρισε ζωντανός στην πατρίδα του. Αντίθετα, ο υπομονετικός και πολυμήχανος Οδυσσέας και την Τροία εκπόρθησε και επέστρεψε στην πατρίδα του, ασχέτως των δεινών του, βασιλεύοντας μέχρι το τέλος της ζωής του.</div><div align="left"><b>* Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής-Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ</b></div><div align="left"><b>ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ</b></div><br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Το πρόβλημα του Αιγαίου και τα Στενά.

ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ * Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός ανήγγειλε διθυραμβικά ένα μεγαλόπνοο σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Αχμέτ Ακαρλί, οικονομολόγος Goldman Sachs: Γίγαντας με πήλινα πόδια η Τουρκία.

<center><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-18231" height="266" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/06/goldman_sachs.jpg?w=600&h=400" title="Wall Street" width="400" /></center><br /> <div align="left">Σε μία δεκαετία, όπως σημειώνει ο Αχμέτ Ακαρλί, οικονομολόγος της Goldman Sachs στο Λονδίνο, η ονομαστική μισθολογική αύξηση στην Τουρκία έφτασε σε ετήσιο ρυθμό το 18%, η εγχώρια ζήτηση το 25% και η πιστωτική επέκταση το 40%. «Τέτοια νούμερα είναι ασταθή», σχολιάζει ο Ακαρλί.</div><div align="left">Σύμφωνα με την Goldman Sachs, ο πληθωρισμός αναμένεται να φτάσει στο 7,5% μέχρι το τέλος της χρονιάς. Παράλληλα, ο επικεφαλής οικονομολόγος της HSBC στην Κωνσταντινούπολη Μουράτ Ουλγκέν εκτιμά ότι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών θα φτάσει το 8% επί του ΑΕΠ το δωδεκάμηνο που θα ολοκληρωθεί τον επόμενο Μάρτιο. Γι’ αυτό και μετά τις εκλογές θα αυξηθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση να περιορίσει τη δημοσιονομική πολιτική της και προς την Κεντρική Τράπεζα να αυξήσει τα επιτόκια.</div><br /> Ήδη σε έκθεση του την περασμένη εβδομάδα ο οίκος Moody’s προειδοποίησε με υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης, της Τουρκίας, εφόσον υπάρξουν ενδείξεις ότι η χώρα δυσκολεύεται να καλύψει το χάσμα στις τρέχουσες συναλλαγές. Η εξάρτηση της χώρας από επενδυτικές ροές οπό το εξωτερικό, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών, κάνει ακόμα πιο σημαντικό το να υπάρξουν πολύ ισχυρά δημοσιονομικά θεμελιώδη μεγέθη, σχολιάζει η αναλύτρια του οίκου Σάρα Κάρλσον.<b>Διαδικασία ψύξης…</b><br /> <div align="left">Εντούτοις, το να αποθερμάνει κανείς μια τέτοια «καυτή» οικονομία ίσως αποδειχτεί πολύ δύσκολο. Η Κεντρική Τράπεζα πέρυσι μείωσε το επιτόκια και παράλληλα αύξησε τα ελάχιστα καταθετικά όρια για τις ξένες και τοπικές τράπεζες, σε μια ανορθόδοξη προσπάθεια να περιορίσει τις εισροές κεφαλαίων. Η κίνηση, όμως, δεν λειτούργησε και τώρα η Κεντρική Τράπεζα αυξάνει τα επιτόκια. Παρ’ όλα αυτά, τα κεφάλαια εξακολουθούν να εισέρχονται στην Τουρκία, κάνοντας τις νομισματικές συνθήκες στη χώρα υπερβολικά ασαφείς. Παράλληλα, η αύξηση των ορίων των αποθεματικών δεν κατάφερε να περιορίσει τις χορηγήσεις καταναλωτικών δανείων.</div><div align="left">Τα στοιχεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών αποκαλύπτουν βαθύτερα οικονομικά προβλήματα. Τα δημόσια οικονομικά μπορεί να εμφανίζονται ισχυρά (εξάλλου, το δημόσιο χρέος είναι 40% του ΑΕΠ), αλλά η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει να κάνει μεταρρυθμίσεις: όπως να μειώσει το όριο του ελάχιστου εγγυημένου μισθού (από τα υψηλότερα σης αναπτυσσόμενες οικονομίες), να μειώσει τη μαύρη οικονομία και να αυξήσει τον ανταγωνισμό, ώστε να μειωθούν οι τιμές.</div><div align="left">Επίσης, ο δείκτης απασχόλησης (μόλις το 44% του συνολικού δυναμικού) είναι ο χαμηλότερος εντός του ΟΟΣΑ. Παράλληλα, η Τουρκία έχει έναν από τους αυστηρότερους κανόνες εποπτείας.</div><div align="left">Όλα αυτά κάνουν πολύ δύσκολο μια χώρα με ταχύτατα αυξανόμενο πληθυσμό να πετυχαίνει ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης 5%, ώστε να διατηρείται σταθερή η ανεργία.</div><div align="left">Μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει πάντα και ο επιχειρηματικός κίνδυνος. Η αραβική εξέγερση σε αγορές σημαντικές για τον κατασκευαστικό κλάδο της Τουρκίας δημιουργεί φόβο. Κάπου 14 δισ. δολ. σε συμβόλαια στη Λιβύη έχουν «παγώσει» και οι συμφωνίες στη Συρία έχουν αναβληθεί. Ως εκ τούτου, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αποκαταστήσει τις σχέσεις της χώρας με την Ε.Ε., που εξακολουθεί να είναι μακράν η μεγαλύτερη αγορά για τις τουρκικές εξαγωγές.</div><div align="left"><b>ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΟΡΦΙΔΗΣ – Εφημερίδα: ΙΣΟΤΙΜΙΑ</b></div><br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ο Αχμέτ Ακαρλί, οικονομολόγος Goldman Sachs: Γίγαντας με πήλινα πόδια η Τουρκία.

Σε μία δεκαετία, όπως σημειώνει ο Αχμέτ Ακαρλί, οικονομολόγος της Goldman Sachs στο Λονδίνο, η ονομαστική μισθολογική αύξηση στην Τουρκία...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΡΚΕΛ Δεν θα επιτρέψουμε τη χρεοκοπία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/low/newego_LARGE_t_1101_53573861.JPG" rel="lightbox-group1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title="Με αποδέκτη τον Γερμανό φορολογούμενο, η Μέρκελ προειδοποίησε ότι η κρίση χρέους μπορεί να πλήξει την ανάκαμψη της ίδιας της γερμανικής οικονομίας"><img alt="Με αποδέκτη τον Γερμανό φορολογούμενο, η Μέρκελ προειδοποίησε ότι η κρίση χρέους μπορεί να πλήξει την ανάκαμψη της ίδιας της γερμανικής οικονομίας" border="0" src="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/engine/newego_LARGE_t_1101_53573861_type12128.jpg" /></a></div><br /> <br /> <b>Για τον κίνδυνο η κρίση χρέους της ευρωζώνης να οδηγήσει σε χρεοκοπία μιας χώρας και να απειλήσει την ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας, προειδοποιεί η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, τονίζοντας ότι το 60% των γερμανικών εξαγωγών διοχετεύονται στην ΕΕ.</b><br /> <br /> <div class="photoscaption">Με αποδέκτη τον Γερμανό φορολογούμενο, η Μέρκελ προειδοποίησε ότι η κρίση χρέους μπορεί να πλήξει την ανάκαμψη της ίδιας της γερμανικής οικονομίας</div>Αναφερόμενη στον κίνδυνο που διατρέχει η γερμανική οικονομία από την κρίση της ευρωζώνης, η καγκελάριος Μέρκελ, τονίζει στο καθιερωμένο βιντεοσκοπημένο της μήνυμα στο διαδίκτυο:<br /> "Εάν δεν ενεργήσουμε σωστά, μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά ακριβώς αυτό θέλουμε να αποτρέψουμε. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί για δεκαετίες και οπωσδήποτε πρέπει να αποτραπεί. <br /> <span style="display: none;"></span>Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μιας χώρας. Αντίθετα, πρέπει να δούμε πώς μπορούμε να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα των χωρών που βρίσκονται σε δυσχέρεια και να τους δώσουμε την ευκαιρία να εξυπηρετήσουν το χρέος τους".<span style="display: none;"> </span>"<br /> Στο μήνυμά της η Αγκελα Μέρκελ υπενθυμίζει ότι το 60% των γερμανικών εξαγωγών διοχετεύεται στην ΕΕ και προσθέτει ότι εξαιτίας των πλεονεκτημάτων που διασφαλίζει το ευρώ "είναι ορθό και καλό να δραστηριοποιηθούμε έτσι ώστε το ευρώ να παραμείνει ένα ισχυρό νόμισμα".<br /> Η Γερμανίδα καγκελάριος καταλείγει: "Δεν επιτρέπεται να κάνουμε οτιδήποτε θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη της οικονομίας παγκοσμίως, γιατί κάτι τέτοιο θα απειλούσε και τη Γερμανία".<br /> <br /> <span style="display: none;"></span>Οι προειδοποιήσεις και επισημάνσεις της Α. Μέρκελ, ήρθαν μόλις μια μέρα μετά την έκγριση της επιπλέον βοήθειας της Ελλάδας από το κοινοβούλιο, υπό την προϋπόθεση ότι ιδιώτες θα επιμεριστούν το βάρος της διάσωσης.<br /> Την ίδια ώρα, η <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63133365"><b>Ενωση Γερμανικών Τραπεζών </b></a>εμφανίστηκε να συμφωνεί με την πρόταση της κυβέρνησης Μέρκελ για την συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στο νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας.<br /> Την ερχόμενη εβδομάδα το ζήτημα του ελληνικού χρέους αναμένεται να μονοπωλήσει τη συνάντηση της καγκελαρίου<a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63133146"><b> Μέρκελ με τον Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί.</b></a><br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_1925011851"><br /> </a><br /> <a href="http://www.ethnos.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΡΚΕΛ Δεν θα επιτρέψουμε τη χρεοκοπία

Για τον κίνδυνο η κρίση χρέους της ευρωζώνης να οδηγήσει σε χρεοκοπία μιας χώρας και να απειλήσει την ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας,...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΝΤΜΟΥΝΤ ΣΤΟΙΜΠΕΡ Βαυαρικά, «αδελφά» πυρά κατά ΝΔ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/low/newego_LARGE_t_1101_53573865.JPG" rel="lightbox-group1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title="Σκληρή επίθεση κατά της ΝΔ εξαπέλυσε ο Χριστιανοκοινωνιστής, Εντμουντ Στόιμπερ."><img alt="Σκληρή επίθεση κατά της ΝΔ εξαπέλυσε ο Χριστιανοκοινωνιστής, Εντμουντ Στόιμπερ." border="0" src="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/engine/newego_LARGE_t_1101_53573865_type12128.jpg" /></a></div><br /> <b>"Το δικό μας, αδελφό συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα. Φέρει μεγάλη ευθύνη για τη μιζέρια του χρέους" δηλώνει ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας</b>.<br /> <br /> <div class="photoscaption">Σκληρή επίθεση κατά της ΝΔ εξαπέλυσε ο Χριστιανοκοινωνιστής, Εντμουντ Στόιμπερ.</div>Επίθεση στη Νέα Δημοκρατία για τη στάση της στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας, ασκεί ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Έντμουντ Στόιμπερ.<br /> "Το δικό μας,συντηρητικό αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα. Φέρει μεγάλη ευθύνη για τη μιζέρια του χρέους. Είναι παρανοϊκό το ότι ειδικά αυτό το κόμμα βγάζει τον κόσμο στους δρόμους για να διαδηλώνει ενάντια στα μέτρα λιτότητας", λέει χαρακτηριστικά ο Στόιμπερ, επίτιμος πρόεδρος του συγκυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης "CSU" Βαυαρίας.<br /> Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Focus, ο Στόιμπερ προειδοποιεί παράλληλα ότι οι συνέπειες της κρίσης μπορεί να είναι χειρότερες από αυτές της Lehman. "Τώρα αυτό που χρειάζεται είναι άμεσα έκτακτη βοήθεια. Αυτό, ορισμένοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη", λέει ο κ. Στόιμπερ.<br /> Ο Βαυαρός συντηρητικός πολιτικός, που είναι και επικεφαλής ομάδας εργασίας της ΕΕ για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, επισημαίνει τον κίνδυνο διάλυσης της Ευρώπης, ενός ιστορικού οικοδομήματος που θεμελίωσαν πολιτικοί όπως ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Κόνραντ Αντενάουερ.<br /> <div class="positionPHOTO_2"><a href="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/low/newego_LARGE_t_1101_53573866.JPG" rel="lightbox-group1" title=""><img alt="Βαυαρικά, «αδελφά» πυρά κατά ΝΔ" border="0" src="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110611/engine/newego_LARGE_t_1101_53573866_type12128.jpg" /></a></div><b>"Σχέδιο Μάρσαλ" για την Ελλάδα</b><br /> Την ίδια ώρα, η ομάδα των ευρωβουλευτών Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης CSU Βαυαρίας ζητά να εκπονηθεί ένα "Σχέδιο Μάρσαλ" με χρηματοδοτήσεις της ΕΕ για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.<br /> "Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι νέα αναπτυξιακή ώθηση για την Ελλάδα. Γι' αυτό και προτείνουμε ένα Σχέδιο Μάρσαλ. Σ΄αυτό μπορούν να αξιοποιηθούν αδιάθετοι πόροι των Βρυξελλών", δήλωσε ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών του CSU Μάρκους Φέρμπερ, στην εφημερίδα Die Welt.<br /> Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η ομάδα των ευρωβουλευτών, η Ελλάδα μέχρι το Μάιο του 2011 εκταμίευσε μόλις το 22% των κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ που έχει στη διάθεσή της για το διάστημα 2007 - 2013.<br /> Βάσει των υπολογισμών αυτών, μένουν αδιάθετα 16 δις ευρώ. Ο λόγος που δεν έχουν εκταμιευτεί δεν είναι μόνο οι διοικητικές αδυναμίες της Ελλάδας, αλλά και η αναγκαία συγχρηματοδότηση των προγραμμάτων από την Αθήνα, που αδυνατεί αυτή τη στιγμή να διασφαλίσει.<br /> Οι ευρωβουλευτές του CSU προτείνουν ωστόσο τα κεφάλαια αυτά να μην τα διαχειριστεί η Αθήνα, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα ελέγχει και τα αναπτυξιακά προγράμματα. <br /> <br /> <a href="http://www.ethnos.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΕΝΤΜΟΥΝΤ ΣΤΟΙΜΠΕΡ Βαυαρικά, «αδελφά» πυρά κατά ΝΔ

"Το δικό μας, αδελφό συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα. Φέρει μεγάλη ευθύνη για τη μιζ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Μας είπαν ...με το συμπάθειο,Έλληνες",λέει ο Ερντογάν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/erdogan8217s-speech-at-the-pace-2011-04-13_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/erdogan8217s-speech-at-the-pace-2011-04-13_l.jpg" width="400" /></a></div><br /> <b style="font-weight: bold !important;">Κάποιος πρέπει να του πει να ...ξεκαβαλήσει το καλάμι! Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει αρχίσει να ξεφεύγει και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα γίνει αν στις εκλογές το κόμμα του λάβει ποσοστά που θα ξεπερνούν το 45%.Αυτή τη φορά μίλησε με υποτιμητικό τρόπο για τους Έλληνες ,τους Εβραίους και τους Αρμένιους. </b><br /> <br /> "Έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία σχετικά με μένα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στα βιβλία αυτά και τί δεν είπαν. Εβραίους μας είπαν, Αρμένιους μας είπαν και με το συμπάθιο Έλληνες μας είπαν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη".

<br /> <br /> Δημοσιότητα δεν έχει δοθεί στην Τουρκία σχετικά με την έκφραση "με το συμπάθιο Έλληνες" που στην τουρκική γλώσσα παραπέμπει σε κάτι αρνητικό. <br /> <br /> Ωστόσο, το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι CNN Turk στην ιστοσελίδα του σήμερα αναφέρεται στα σχετικά σχόλια που έχουν αναρτηθεί στο τουρκικό twitter με μηνύματα της μορφής "από πότε είναι βρισιά το να είσαι Έλληνας;" και "μήπως είναι ντροπή να είσαι Έλληνας;"

Ο Ερντογάν στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποίησε τη λέξη "Ρουμ" δηλαδή Ρωμιός, η οποία χρησιμοποιείται στην Τουρκία για τους Έλληνες της Τουρκίας και της Κύπρου. Τη δήλωση έκανε ο Τούρκος πρωθυπουργός στην τελευταία προεκλογική του συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι NTV<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

"Μας είπαν ...με το συμπάθειο,Έλληνες",λέει ο Ερντογάν.

Κάποιος πρέπει να του πει να ...ξεκαβαλήσει το καλάμι! Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει αρχίσει να ξεφεύγει και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικές εκλογές:Ο Ερντογάν πάει για "Σουλτάνος".Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα.

<b style="font-weight: bold !important;"></b><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://turkeymacedonia.files.wordpress.com/2010/05/resimler_haber_erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://turkeymacedonia.files.wordpress.com/2010/05/resimler_haber_erdogan.jpg" width="387" /></a></div><br /> <b style="font-weight: bold ! important;">Όταν στις 14 Αυγούστου του 2001, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μαζί με τους στενούς του φίλους και συνεργάτες ανάμεσα τους και ο σημερινός πρόεδρος Αμντουλάχ Γκιούλ, ανακοίνωνε την ίδρυση του νέου φιλο-ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε να προβλέψει πως 10 χρόνια, μετά θα έφτανε στο σημείο της παντοδυναμίας. </b><br /> <br /> Ο τούρκος πρωθυπουργός κέρδισε με <b style="font-weight: bold !important;">ποσοστό 34.2%</b> τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 αποκτώντας 362 έδρες στο Κοινοβούλιο , το 2007 αντί να μειωθεί το ποσοστό του κόμματος του, αυξήθηκε κατακόρυφα και έλαβε το 46.4% των ψήφων και κέρδισες 341 έδρες. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις στις σημερινές εκλογές, θα πάρει την τρίτη διαδοχική του εκλογική νίκη με ένα ποσοστό που θα ξεπεράσει το 45% και μπορεί να φτάσει ακόμη και το 50%.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Ο Ερντογάν, από τη στιγμή που έχει έρθει στην εξουσία δεν έχει χάσει καμία εκλογική μάχη.</b>Εκτός των βουλευτικών εκλογών το AKP, έχει δυο νίκες σε τοπικές εκλογές αλλά και το 2010 στο δημοψήφισμα για τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος όπου παρόλο που ήταν το μοναδικό κόμμα που στήριζε αυτή την αλλαγή, κατάφερε να πάρει τη στήριξη του 55% των τούρκων ψηφοφόρων.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">AΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2001 ΣΤΗΝ ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ </b> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Η ημερομηνία της ίδρυσης του ΑΚP δεν ήταν τυχαία. </b>Το 2001 η Τουρκία διένυε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις από την ίδρυση της. Από το Νοέμβριο του 2000 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2001 κατέρρευσαν τα πάντα. Η κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετζεβίτ, ήταν ανήμπορη να κυβερνήσει. Χρεοκόπησαν τράπεζες, εξαντλήθηκαν τα συναλλαγματικά αποθέματα, υποτιμήθηκε η τουρκική λίρα κατά 40%, τα διατραπεζικά επιτόκια αυξήθηκαν στο 4000%. Η ανεργία έφτασε στο 20%. Γι’ αυτό και το ΔΝΤ έφερε στη χώρα τον οικονομολόγο Κεμάλ Ντερβίς για να σταθεροποιήσει την οικονομία. Ο τούρκος οικονομολόγος με εντυπωσιακούς ρυθμούς έφερε τις μεταρρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων και της ανεξαρτοποίησης της κεντρικής τράπεζας. <br /> <br /> Τα μέτρα είχαν ληφθεί, αλλά δεν υπήρχε σταθερή κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός συνασπισμός του Ετζεβίτ με τους Εθνικιστές αλλά και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα δεν είχαν τη στήριξη του λαού. Καθώς είχαν οδηγήσει τη χώρα στην χειρότερη κρίση. Χρειάζονταν λαϊκή στήριξη. <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ AKP</b><br /> Στο σημείο αυτό ήρθε να δώσει ελπίδες το νεό κόμμα Ερντογάν. Που 14 μήνες από την ίδρυση του ήρθε στην εξουσία. Με μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο το AKP έμεινε πιστό στις μεταρρυθμίσεις και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αλλάξει την όψη της τουρκικής οικονομίας. Ιδιωτικοποιήθηκαν οι τηλεπικοινωνίες, η αγορά ενέργειας, δόθηκαν κίνητρα στις ξένες επενδύσεις αλλά και μεγάλες επιδοτήσεις στις εξαγωγές. Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών , παρά τις εσωτερικές συγκρούσεις με τον στρατό, η Τουρκία να έχει φτάσει στο σημείο να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς χωρίς να επηρεάζεται από τη διεθνή οικονομική συγκυρία. <br /> <br /> Τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους. <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Οι εξαγωγές της Τουρκίας το 2002 ήταν στο επίπεδο των 36 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 2010 το ποσό αυτό έφτασε στα 113.9 δισεκατομμύρια</b> δολάρια! Αυτοκίνητα, φορτηγά, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, είναι τα βασικά εξαγώγιμα προϊόντα της Τουρκίας που δείχνουν ότι οι γείτονες μα επενδύουν στις νέες τεχνολογίες. <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Στον τουρισμό η τουρκική κυβέρνηση</b> έδωσε μεγάλα κίνητρα για την ανάπτυξη των ξενοδοχειακών μονάδων αλλά και την προβολή της χώρας. Το 2002 την Τουρκία την επισκέφθηκαν 13.2 εκατομμύρια τουρίστες και είχε έσοδα 11.9 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2010 ο αριθμός αυτός έφτασε στους 28.6 εκατομμύρια τουρίστες με τουριστικό συνάλλαγμα να φτάνει στα 20.8 δισεκατομμύρια δολάρια.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Ο ρυθμός ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας το 2010 έφτασε στο 8.9%. Το 2011 ο ρυθμός ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας αναμένεται να φτάσει τουλάχιστον στο 7%.</b><br /> <br /> Αυτό είναι ο βασικό εκλογικό όπλο του Ερντογάν. Προτάσσει την οικονομία θυμίζοντας στους τούρκους το «μαύρο παρελθόν». <br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">«ΤΑ ΦΑΡΑΩΝΙΚΑ» ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ</b><br /> <br /> Ο τούρκος πρωθυπουργός προσπαθεί να δώσει ένα όραμα στους κατοίκους της γειτονικής χώρας . «Στόχος μας είναι το 2023, θα γίνουμε η δέκατη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου» δηλώνει συχνά ο τούρκος πρωθυπουργός καθώς τότε θα είναι η 100η επέτειος της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας. <br /> <br /> Ο Ερντογάν με μεγαλεπήβολα σχέδια , τα οποία από κάποιους χαρακτηρίζονται και «φαραωνικά» , προσπαθεί να δείξει ότι η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα. Η κατασκευή «δεύτερου Βοσπόρου» δηλαδή μιας νέας διώρυγας που θα ενώνει τον Εύξεινο Πόντο με τη θάλασσα του Μαρμαρά, , η κατασκευή τριών πυρηνικών εργοστασίων , η κατασκευή νέου αεροδρομίου στην Κων/πολη το οποίο θα είναι μεγαλύτερο και από το Heathrow με δυνατότητα εξυπηρέτησης 60 εκατομμυρίων επιβατών και άλλες πολλές παρόμοιες εξαγγελίες έχουν «μαγέψει» πολλούς τούρκους. <br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Ο βασικός πονοκέφαλος του Ερντογάν μελλοντικά θα είναι το Κουρδικό</b>. Είχε υποσχεθεί πως θα λύσει το «Κουρδικό» ζήτημα, όμως δεν έχει δώσει καμία λύση. Αντιθέτως του τελευταίους μήνες η Νοτιοανατολική Τουρκία «βράζει» κυρίως μετά την προσπάθεια της απαγόρευσης της εκλογής ανεξάρτητων Κούρδων βουλευτών , η οποία δεν πέτυχε και κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί μετά τις εκλογές. Το PKK και οι υποστηρικτές του περιμένουν στην άκρη για δράση. <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Οικονομολόγοι διαπιστώνουν πως οι εξαγγελίες του Ερντογάν κοστίζουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια Ευρώ τα οποία η τουρκική οικονομία δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθει. </b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Επίσης το εμπορικό έλλειμμα της Τουρκίας γιγαντώνεται επικίνδυνα. Το 2010 το εμπορικό έλλειμμα της Τουρκίας αυξήθηκε κατά 84.5%!<br /> Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 11.5% και έφτασαν στα 113.9 δισεκατομμύρια δολάρια όμως οι εισαγωγές παρουσίασαν μεγαλύτερη αύξηση κατά 31.5 % και έφτασαν στα 185.4 δισεκατομμύρια δολάρια. Ένα εμπορικό έλλειμμα ύψους 71.6 δισεκατομμυρίων δολαρίων που και το 2011 εξακολουθεί να μεγαλώνει θα χρειαστεί την άμεση λήψη οικονομικών μέτρων για να «σβήσει η φωτιά» όπως αναφέρουν διακεκριμένοι τούρκοι οικονομολόγοι. Τέτοια μέτρα μπορούν να είναι η υποτίμηση της τουρκικής λίρας, η αύξηση της φορολογίας σε καύσιμα, τσιγάρα κτλ.</b><br /> <br /> Στην εξωτερική πολιτική, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Τουρκίας είναι οι σχέσεις με το Ισραήλ. Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν φτάσει σε οριακό σημείο με αποκορύφωμα την αποστολή τουρκικού πλοίου ανοιχτά της Γάζας με τη δικαιολογία αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας, που ολοκληρώθηκε με την εισβολή ισραηλινών κομάντος και το θάνατο εννέα επιβατών του πλοίου. Ο Ερντογάν αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογολου, εξακολουθούν να τραβάνε το σχοινί με το Τελ Αβίβ, και προσπαθούν να παίξουν το ρόλο της ηγετικής χώρας της Μέσης Ανατολής, ζητώντας τη στήριξη όλου του Αραβικού κόσμου.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΗΓΕ «ΠΕΡΙΠΑΤΟ»</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Η μεγαλύτερη αμφιβολία για την επόμενη μέρα των εκλογών πάντως είναι η κατάσταση των δημοκρατικών θεσμών</b>. Τα τελευταία χρόνια με την αποκάλυψη του σχεδίου συνωμοσίας «Βαριοπούλα» και της παρακρατικής οργάνωσης Εργκενεκόν , άρχισαν να συλλαμβάνονται πολλά άτομα. Πρώην αξιωματικοί του στρατού, δημόσιοι υπάλληλοι και κάποιοι δημοσιογράφοι.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Όμως τους τελευταίους μήνες με μια απλή κατηγορία, χωρίς ακόμη να υπάρχουν αποδείξεις συλλαμβάνονται δεκάδες δημοσιογράφοι ακόμη και για βιβλία που ετοιμάζονταν να εκδώσουν ! </b><br /> <br /> Όπως αναφέρει το περιοδικό Economist «στην Τουρκία σήμερα βρίσκονται στις φυλακές περισσότεροι δημοσιογράφοι , απ’ ότι στην Κίνα» κι’αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τις διαδικασίες των συλλήψεων. <br /> <br /> Ένα καλό παράδειγμα είναι ο αρθρογράφος της εφημερίδας Cumhuriyet Μουσταφά Μπαλμπάϊ που παραμένει φυλακισμένος για 600 ημέρες, χωρίς να έχει ακόμη δικαστεί και κανείς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αθωωθεί και να έχει παραμείνει στη φυλακή χωρίς κανέναν λόγο. Υπάρχουν φόβοι πως αυτές οι συλλήψεις είναι μέρος της προσπάθειας αποσιώπησης του τουρκικού Τύπου.<br /> <br /> Όσο για τις συλλήψεις δεκάδων αξιωματικών, στρατηγών , πρώην αρχηγών Δυνάμεων, μπορεί σε κάποιες από αυτές να υπάρχει δικαιολογία αλλά οι διαδοχικές συλλήψεις έχουν γεμίσει τις φυλακές με στρατηγούς. Πολιτικοί αντίπαλοι του Ερντογάν τον κατηγορούν για ρεβανσισμό και για τις συλλήψεις τονίζουν ότι είναι μια προσπάθεια αποδυνάμωσης του κύρους του Στρατού. <br /> Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα συνελήφθη ο αρχηγός της «Σχολής Πολέμου» και ο αρχηγός «της Σχολής της Πολεμικής Αεροπορίας»<br /> Στη γειτονική χώρα κάποιοι αστειευόμενοι δηλώνουν χαρακητριστικά « έτσι όπως πάμε σε λίγο καιρό οι στρατιωτικές ασκήσεις θα γίνονται στις φυλακές, παρά στα στρατόπεδα»<br /> <b style="font-weight: bold !important;">O EΡNTOΓΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ;</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Το μεγάλο ερώτημα είναι ένα , αν ο Ερντογάν κερδίσει τις εκλογές με άνετη πλειοψηφία και καταφέρει να αλλάξει το Σύνταγμα όπως το ονειρεύεται για να γίνει «πρόεδρος» της χώρας με αυξημένες αρμοδιότητες, τι θα απογίνει η Δημοκρατία. </b><br /> Στη γειτονική χώρα η αντιπολίτευση φοβάται μη γίνει ο Ερντογάν ο «Σουλτάνος» της Τουρκίας, χωρίς να έχει καμία αντίπαλη πολιτική η δικαστική εξουσία που θα τον ελέγχει. <br /> Πάντως ο Ερντογάν επίμονα ζητά από τον τουρκικό λαό να τον ψηφίσει και να του δώσει τέτοια πολιτική δύναμη « για να αλλάξουμε το Σύνταγμα» όπως δηλώνει.<br /> <b style="font-weight: bold !important;">ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ</b><br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκικές εκλογές:Ο Ερντογάν πάει για "Σουλτάνος".Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα.

Όταν στις 14 Αυγούστου του 2001, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μαζί με τους στενούς του φίλους και συνεργάτες ανάμεσα τους και ο σημερινός πρόεδ...

Διαβάστε την συνέχεια