Η “πίσω πόρτα” των Κυθήρων και η αδιαφορία του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ για οργανικά UAV στα πλωτά μέσα του.

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/08/SJEDVNHTUZEEFEZTGMGI4ZGDXI-780x470.jpg" width="740" /><br /><br />Από Σάββας Δ. Βλάσσης<br />Τις τελευταίες ημέρες αλλά και κατά καιρούς, ακούμε για την προσέγγιση ή και προσάραξη ιστιοφόρων σκαφών που μεταφέρουν λαθρομετανάστες στα Κύθηρα. Πρόκειται για μεγάλα σκάφη που μεταφέρουν δεκάδες άτομα και η άφιξη τριών τέτοιων σκαφών τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο νησί, έφερε περί τους 250 λαθρομετανάστες. Δημιουργείται η εντύπωση ότι όσo και αν ενταθούν τα μέτρα επιτηρήσεως από πλευράς Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής (ΛΣ-ΕΛΑΚΤ) στην μεθόριο με την Τουρκία, οι κόποι πηγαίνουν “χαμένοι” αφού οι λαθροδιακινητές έχουν δυνατότητα να μεταφέρουν ευχερώς το ανθρώπινο φορτίο τους στην “πίσω πόρτα” της χώρας.<br /><br />Η κατάσταση αδικεί το προσωπικό του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, που αγωνίζεται καθημερινώς να φέρει εις πέρας την αποστολή του, καθώς τα αριθμητικά δεδομένα για την “πίσω πόρτα” δημιουργούν ισχυρή εντύπωση. Η κοινή γνώμη μένει με την εντύπωση ότι το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ κάτι δεν κάνει σωστά. Τα στελέχη του Σώματος που υπηρετούν σε άλλες περιοχές, μένουν με την εντύπωση ότι συνάδελφοί τους σε άλλα νησιά δεν κάνουν το ίδιο καλή δουλειά με αυτούς.<br /><br />Με άλλα λόγια, εντοπίζεται μία επιχειρησιακή αδυναμία, αυτή την καλύτερης επιτηρήσεως των θαλασσών ανατολικώς – νοτιοανατολικώς Ρόδου, που επιτρέπουν “ταξίδια” σκαφών λαθροδιακινητών από την Τουρκία νοτίως Κρήτης, μέχρι τα Κύθηρα.<br /><br />Η εικόνα των αυξημένων μέτρων με αδυναμία επιτηρήσεως στα ύδατα “λίγο πιο έξω” από την περίμετρο των ελληνικών νήσων, ανταποκρίνεται σε δραστηριότητα που εξαντλείται σε έναν στόλο πλωτών μέσων. Η υποστήριξη όμως με εναέρια μέσα επιτηρήσεως είναι πραγματικότητα για Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας εδώ και χρόνια. Το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ εμφανίζεται να μην έχει ενδιαφερθεί για την ενίσχυση των μέσων του και με τακτικά UAV που αποτελούν πλέον οργανικά μέσα περιπολικών σκαφών, επιτρέποντας την αποτελεσματική επιτήρηση αχανούς εκτάσεως γύρω από ένα πλωτό μέσο, χωρίς περιττές δαπάνες και κόπους πληρώματος.<br /><br />Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε την τεχνολογική πρόοδο των UAV για να “σφραγίσει” τα πορώδη σύνορά της με Ιράκ και Συρία έναντι των Κούρδων ανταρτών αλλά η Ελλάδα παρουσιάζει αδυναμία αποτελεσματικής επιτηρήσεως με UAV της θαλάσσιας μεθορίου με την Τουρκία και των εγγύς εξωτερικών αλλά εθνικού ενδιαφέροντος υδάτων, από την απειλή των τουρκικών κυκλωμάτων λαθροδιακινητών.<br /><br />Στις 8 Ιουλίου, ξεκίνησε περιπολίες ένα Heron που παραχωρήθηκε από τον FRONTEX για 6 μήνες στο ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, στο πλαίσιο της Μικτής Ευρωπαϊκής Επιχειρήσεως ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Καλή και χρήσιμη η συνδρομή αλλά όπως αποδεικνύουν οι αφίξεις στην “πίσω πόρτα”, δεν είναι αρκετή.<br /><br />Στην σχετική τελετή, ο Αρχηγός του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ υπενθύμισε μεταξύ άλλων ότι το «Λιμενικό Σώμα ήταν η πρώτη Ακτοφυλακή σε Ευρωπαϊκό επίπεδο που χρησιμοποίησε εναέριο μη επανδρωμένο μέσο του 2018 με εξαιρετικά αποτελέσματα». <br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος και η τοποθέτησή του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής, ο οποίος σημείωσε ότι «το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ είναι η μοναδική ακτοφυλακή της Μεσογείου, η οποία επιχειρεί με τέτοια μέσα».<br /><br />Μπορούν όμως να απαντήσουν, για ποιον λόγο, εφόσον αγοράζονται τόσα μέσα, με το μείζον μέρος του τιμήματος να καλύπτεται από Κοινοτικά κονδύλια, δεν γίνονται προμήθειες και άλλων τακτικών UAV, διαφορετικών κατηγοριών, ώστε το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ να έχει ένα πολύ αποτελεσματικότερο “πλέγμα” εναερίου επιτηρήσεως; Για ποιον λόγο το Σώμα μένει στην συμβολική παρουσία του ενός Heron;<br /><br /><a href="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/08/Ocean-Watch-Infographic-Aliaca-1024x724-1.jpg"><img height="453" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/08/Ocean-Watch-Infographic-Aliaca-1024x724-1.jpg" width="640" /></a><br /><br />Από το 2019, με αφορμή την υπογραφή συμβάσεως για 2+2 Παρακτίων Περιπολικών των 30 μέτρων, είχαμε θέσει το ερώτημα για ποιον λόγο από τις αρχικές προδιαγραφές, αφαιρέθηκε η πρόβλεψη υπάρξεως οργανικού UAV. Ο τότε υπουργός, σε πανηγυρικό τόνο, είχε χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη σύμβαση ύψους 42 εκατ. €, «την μεγαλύτερη προμήθεια στην ιστορία του Λιμενικού Σώματος που υπογράφεται από το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής». Δεν είπε όμως, για ποιον λόγο η αρχική προδιαγραφή που προέβλεπε οργανικό UAV, κόστους τάξεως 300.000 €, εξαφανίστηκε από αυτή την τόσο μεγάλη προμήθεια.<br /><br />Έτσι, οι πιο σύγχρονες και ικανές μονάδες που διαθέτει σήμερα το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, είναι χωρίς “εναέρια μάτια”, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να διαθέτουν αυτή την ανεκτίμητη δυνατότητα και να επιτηρούν άνετα θαλάσσιες εκτάσεις εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά τους, μεταφέροντας εικόνα σε πραγματικό χρόνο στο Κέντρο Επιχειρήσεων.<br /><br />Σήμερα, 3,5 χρόνια μετά, μπορούμε να επεκτείνουμε το ερώτημα: για ποιον λόγο έκτοτε, σε όποια προμήθεια περιπολικών για το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ έγινε, δεν έχει περιληφθεί στις προδιαγραφές πρόβλεψη για οργανικό UAV;<br /><br />Είναι ικανοποιημένο το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ από την μη εκμετάλλευση εναερίων μέσων για την ευχερέστερη και αποτελεσματικότερη εκτέλεση της αποστολής του;<br /><br />Πρόκειται άραγε για ανικανότητα σε επίπεδο επιχειρησιακής αντιλήψεως; Το ότι στελέχη του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ είχαν προβλέψει την αξία επιχειρήσεων οργανικών UAV από τα νέα αποκτήματα του Σώματος, οδηγεί σε αρνητική απάντηση.<br /><br />Αν δεν έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ανικανότητα, ποια εξήγηση δίνεται; Συμφέροντα; Διαφθορά;<br /><br />Κάτι τελευταίο. Προ καιρού, ο υπουργός Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής είχε αναφερθεί σε εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 800 εκατ. € για τον εκσυγχρονισμό του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ. Ένα ερώτημα είναι, από αυτή την τεράστια επένδυση, τί ποσό επιστρέφει στην ελληνική οικονομία, με την ανάθεση συμβάσεων σε ελληνικές εταιρείες; Για όσους δεν το γνωρίζουν, κάποιες ελληνικές εταιρείες αναπτύσσουν συστήματα drone και UAV.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “πίσω πόρτα” των Κυθήρων και η αδιαφορία του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ για οργανικά UAV στα πλωτά μέσα του.

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Τις τελευταίες ημέρες αλλά και κατά καιρούς, ακούμε για την προσέγγιση ή και προσάραξη ιστιοφόρων σκαφών που μεταφέρου...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διχοτόμηση των Ινδιών και της Κύπρου.

<img height="552" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/08/%CE%99%CE%9D%CE%94%CE%99%CE%91-%CE%9A%CE%A5%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3.jpg?fit=667%2C575&ssl=1" width="810" /><div><br /></div><div>γράφει η <b>Φανούλα Αργυρού*</b><br />Βρετανός ΥΠΕΞ 25 Ιουνίου 1956 – «Λύση του 20ο αιώνα η διχοτόμηση»<br />Φέτος ολοκληρώνονται 75 χρόνια από την διχοτόμηση των Ινδιών. Πολλοί ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και ιστορικοί, από πολλές χώρες, ασχολούνται αυτές τις μέρες με τα αιματηρά και όχι μόνο γεγονότα των ημερών εκείνων, ώρες πριν την «ανεξαρτησία» των Ινδιών. Διχοτομώντας τη χώρα και μοιράζοντάς την σε δύο χώρες δημιουργώντας στο άλλο ήμισυ το Πακιστάν.<br />Το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο επίσης ανάρτησε αναλύσεις και αναφέρεται σε έγγραφα για τα ιστορικά εκείνα γεγονότα.</div><div><br />Ας δούμε και από δικής μας σκοπιάς την βρετανική εκείνη πολιτική των δεκαετιών του 1940 και 1950, όπου η Βρετανία υποστήριξε και την διχοτόμηση της Κύπρου, μετά την διχοτόμηση των Ινδιών.<br />Στις 31 Μαΐου 1956 ο διαβόητος βρετανός υψηλόβαθμος Αξιωματούχος στο Φόρειν ΄Οφις Sir Ivone Kirkpatrick δήλωσε σε εσωτερικό σημείωμα ότι εκείνος πρώτος αναφέρθηκε σε λύση διχοτόμησης για την Κύπρο. (Βλέπε άρθρο της γράφουσας στην «Σημερινή» στα 60χρονα της δήλωσης εκείνης 31.5.2016 «Σερ Ιβον Κιρκπάτρικ, ο εμπνευστής της διχοτόμησης».<br />«Υπεράκτια νήσος» για τους Τούρκους η Κύπρος -« Διχοτόμηση λύση του 20ου αιώνα» ! για τους Βρετανούς</div><div><br />Στις 25 Ιουνίου 1956 ο ιταλός υπ. Εξωτερικών Signor Martino είχε συνάντηση στο Λονδίνο με τον Βρετανό υπ. Εξωτερικών Selwyn Lloyd , τον Sir Ivone Kirkpatrick και άλλους του Φόρειν ΄Οφις. Ο ιταλός υπουργός εξέφρασε τις ανησυχίες του για το Κυπριακό, το οποίο θεωρούσε ως ένα πρόβλημα του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο. Ο Βρετανός υπουργός είπε ότι συζητούσαν το θέμα της αυτοδιάθεσης με τους Τούρκους αλλά ήταν δύσκολο θέμα, καθώς οι Τούρκοι θεωρούσαν την Κύπρο ως μια «υπεράκτια νήσο» (offshore island) και οι αντιδράσεις τους ήταν αρνητικές. Το είχαν αποδείξει τον περασμένο Σεπτέμβριο (εννοούσε το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης). Ο ιταλός υπουργός ρώτησε αν το είχαν συζητήσει και με τους Έλληνες και η απάντηση ήταν όχι, γιατί ήταν αναγκαίο πρώτα να συμβουλευθούν τους Τούρκους. Ο ιταλός υπουργός είπε πως οι Έλληνες θα δέχονταν μια λύση μέσω του ΝΑΤΟ, που θα έδινε αυτοδιάθεση σε 3-5 χρόνια, βάσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και σε ελληνική νήσο, όπως π.χ. τη Μήλο. Ουσιαστικά πρόβαλε τις ελληνικές προτάσεις λύσης μέσω ΝΑΤΟ, για Ένωση, με ανταλλάγματα προς το Ηνωμένο Βασίλειο που είχε προτείνει ο Ευάγγελος Αβέρωφ…</div><div><br /></div><div> Οι Βρετανοί ευχαρίστησαν τον ιταλό υπουργό για το ενδιαφέρον του, αλλά απέκλεισαν ανάμιξη του ΝΑΤΟ, επικαλούμενοι κίνδυνο ανάφλεξης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κτλ. Ο ιταλός πρέσβης που συνόδευε τον υπουργό του, είπε ότι ο Τούρκος πρέσβης στο Λονδίνο, του ανέφερε πως είχε εισηγηθεί στην κυβέρνηση του τη διχοτόμηση, υπολογίζοντας ότι θα κόστιζε κάπου 50 εκ δολάρια για την μετατόπιση του πληθυσμού. Η τουρκική κυβέρνηση του είπε ότι η διχοτόμηση ήταν μια ιδέα, αλλά να την απορρίψει… Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών είπε ότι η διχοτόμηση ήταν η «λύση του 20ουαιώνα» , μια λύση για διεθνή προβλήματα. Υπήρχαν πολλές αντιδράσεις γι΄αυτήν αλλά ίσως να ήταν η έσχατη λύση…»<br /><br />(O Συνταγματολόγος λόρδος Cyril John Radcliffe, γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1899 απεβίωσε 1 Απριλίου 1977)<br />Στη συνέχεια η βρετανική κυβέρνηση ζήτησε από τον Συνταγματολόγο λόρδο Cyril John Radcliffe να ετοιμάσει συνταγματικές προτάσεις για το Κυπριακό. Τις οποίες αφού διαβουλεύθηκαν με τους Τούρκους και τον Δρ. Νιχάτ Ερίμ παρουσίασε ο Υπουργός Αποικιών στις 19 Δεκεμβρίου 1956 από τη Βουλή των Κοινοτήτων όταν και υποσχέθηκε δημόσια στους Τούρκους (όπως είχε προ-συνεννοηθεί με τον Τούρκο Πρωθυπουργό στην Κωνσταντινούπολη 3 μέρες ενωρίτερα) ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλειόταν σε τελική λύση του Κυπριακού με την αυτοδιάθεση να δίδεται εξίσου και στο 18% των Τούρκων της Κύπρου όπως και στο 82% των Ελλήνων!</div><div><br />Ο λόρδος Cyril John Radcliffe, όμως, ήταν ο συνταγματολόγος της αποικιοκρατίας που είχε ετοιμάσει και τον διχοτομικό χάρτη τον οποίο κατάθεσε στις 9 Αυγούστου 1947, μοιράζοντας την Ινδία και δημιουργώντας το νέο κράτος του Πακιστάν. Τα νέα σύνορα δημοσιεύθηκαν στις 14 Αυγούστου 1947 την ημέρα που ανακοινώθηκε η ανεξαρτησία του Πακιστάν (για τους Μουσουλμάνους) και μία ημέρα πριν την ανεξαρτησία των Ινδιών (για τους Hindus and Sikhs).<br />Όταν ο Radcliffe είδε το αποτέλεσμα του διαχωρισμού, δηλαδή, 14/15 εκατομμύρια άνθρωποι, περίπου 7 εκ σε κάθε πλευρά να γίνονται πρόσφυγες, πέραν του εκατομμυρίου να σκοτώνονται σε βιαιότητες και όλη την τραγωδία που προκάλεσε σε αμφότερες τις πλευρές των συνόρων που διαμόρφωσε, αρνήθηκε να εισπράξει το μισθό των 40,000 ρουβλιών (τότε 3,000 λίρες). Το 1948 τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. O Βρετανός ποιητής, που αργότερα πήρε αμερικανική υπηκοότητα W. H. Auden, στο ποίημά του «Διχοτόμηση» το 1966 αναφέρθηκε στο ρόλο του Radcliffe στη διχοτόμηση των Ινδιών και του Πακιστάν. (βλέπε βιβλίο γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία» Λεμεσός 2019).</div><div><br />Ο Cyril John Radcliffe έφθασε στις Ινδίες στις 8 Ιουλίου 1947 και του έδωσαν πέντε εβδομάδες να αποφασίσει το σύνορο! Συναντήθηκε με τον συμμαθητή του στο Κολλέγιο το λόρδο Mountbatten, ο οποίος είχε διορισθεί ως Viceroy (αντιβασιλέας) των Ινδιών και άλλους ηγέτες της χώρας και εντός ημερών όρισε το σύνορο της διχοτομικής γραμμής μεταξύ Ινδιών και νεοσύστατου Πακιστάν. Εν μέσω έντονων διαξιφισμών, εχθροπραξιών και αντιδράσεων…</div><div><br />Αξιοσημείωτο το έργο του θεατρικού συγγραφέα Howard Brenton “Drawing the Line” το οποίο επιβεβαιώνει τις ευθύνες του Cyril John Radcliffe . Ο συγγραφέας Howard Brenton ενδιαφέρθηκε για την ιστορία της διχοτομικής γραμμής του Radcliffe καθώς βρισκόταν για διακοπές στις Ινδίες και άκουσε διάφορες ιστορίες από οικογένειες που προσφυγοποιήθηκαν λόγω της νέας γραμμής. Έγραψε γι΄αυτόν (Radcliffe) ως ένα άνθρωπο που πάλεψε με την συνείδησή του: «Υπήρχαν ενδείξεις ότι ο Radcliffe είχε περάσει μαύρη νύχτα της ψυχής του στο σπίτι (που έμενε). Αρνήθηκε να δεχθεί την αμοιβή του, μάζεψε τα χαρτιά του και σχέδια χάρτες, τα πήρε στην Αγγλία και τα έκαψε. Και αρνήθηκε να πει λέξη ακόμα και στην οικογένειά του για το τι συνέβη. Το συγγραφικό μου μυαλό έπαθε υπερένταση όταν ανακάλυψα αυτές τις λεπτομέρειες».<br /><a href="https://www.theguardian.com/stage/2014/jan/07/live-stream-howard-brenton-drawing-the-line">https://www.theguardian.com/stage/2014/jan/07/live-stream-howard-brenton-drawing-the-line</a><br />΄Ισως εκείνη του η εμπειρία, η οποία προκάλεσε το μεγάλο αιματοκύλισμα, τον εκτοπισμό εκατομμυρίων, να τον έκανε πιο σοφό όταν καλέστηκε 9 χρόνια αργότερα, να ετοιμάσει Συνταγματικές Προτάσεις για την Κύπρο και θεώρησε ότι δεν υπήρχε η υποδομή για διχοτόμηση στην Κύπρο. Αλλά τελικά δέχθηκε να συμβιβαστεί με τις οδηγίες που είχε από την βρετανική κυβέρνηση και εν μέρει με τις απαιτήσεις του Δρ. Νιχάτ Ερίμ…</div><div><br />Τελικά την Κύπρο τότε, από τη διχοτόμηση έσωσαν οι αμερικανικές αντιδράσεις και η απόρριψη των βρετανο-τουρκικών σχεδίων διχοτόμησης. Τα οποία έστειλε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ το Φόρειν ΄Οφις με επικεφαλής των μοχθηρό ανθέλληνα Sir Ivone Kirkpatrick, ευελπιστώντας στην αποδοχή τους. Αντιθέτως απορρίφθηκαν ρητώς από το Αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ τονίζοντας (σημείο 11 του επισυναπτόμενου εγγράφου) :<img height="640" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/08/Screenshot-2022-08-21-at-7.28.01-AM.jpg?resize=710%2C988&ssl=1" width="647" /><br /><br /></div><div>Ένα από τα αμερικανικά έγγραφα που απέρριψε τα διχοτομικά σχέδια του Λονδίνου 30.4.1957 (Οι αμερικανοί βάζουν πρώτα το μήνα αντί την ημέρα.) «Θα ηταν σοβαρό λάθος το υποστηριχτεί μια λύση την οποία η πλειοψηφία του λαού – οι Κύπριοι – θα απορρίψουν»<br />“11. Θα ήταν σοβαρό λάθος το υποστηριχτεί μια λύση την οποία η πλειοψηφία του λαού – οι Κύπριοι – θα απορρίψουν» . (βλέπε βιβλία γράφουσας).<br />Όμως, η ανθελληνική πολιτική του Φόρειν ΄Οφις δε έλεγε να σταματήσει, την «εκτέλεσή» της ανέλαβε το 1974 η Εργατική Σοσιαλιστική Κυβέρνηση των Harold Wilson/James Callaghan σε συνεργασία με την Σοσιαλιστική τουρκική κυβέρνηση σφαγέα Bulent Ecevit…</div><div><br /><b><i>*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος</i></b></div><div><br /><a href="https://www.onisilos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διχοτόμηση των Ινδιών και της Κύπρου.

γράφει η Φανούλα Αργυρού* Βρετανός ΥΠΕΞ 25 Ιουνίου 1956 – «Λύση του 20ο αιώνα η διχοτόμηση» Φέτος ολοκληρώνονται 75 χρόνια από την διχοτόμησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεσκεπάζεται η «Φαμίλια Ερντογάν»

<a href="https://www.olympia.gr/wp-content/uploads/2022/08/3CA1513F-DF90-43F1-8991-03405FA06562-485x360.jpeg"><img border="0" height="475" src="https://www.olympia.gr/wp-content/uploads/2022/08/3CA1513F-DF90-43F1-8991-03405FA06562-485x360.jpeg" width="797" /></a><br /><br /><div> Γράφει ο <b>Λεωνίδας Κουμάκης*<br /></b>Από την εποχή ακόμα της ανάδειξης του Ρ. Τ. Ερντογάν σε δημόσιο αξίωμα (1994, Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης), άρχισε να δημιουργείται η «<a href="https://www.huffingtonpost.gr/leonidas-koumakis/blog-leonidas-koumakis_b_18598660.html?utm_hp_ref=greece">Φαμίλια Ερντογάν</a>» η οποία στις δεκαετίες που ακολούθησαν, πρώτα εδραιώθηκε και στην συνέχεια απλώθηκε σε όλες τις δομές του κρατικού μηχανισμού και της τουρκικής οικονομίας, θέτοντας υπό τον έλεγχό της τόσο το Βαθύ Κράτος, όσο και το σύνολο της τουρκικής μαφίας, με την συνεργασία των φασιστών - Γκρίζων Λύκων, οι οποίοι ανέκαθεν διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς με τον τουρκικό υπόκοσμο.<br /><br />Στις μέρες μας, ολόκληρη η Τουρκία έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο κράτος – μαφία με απίστευτη διαφθορά, η οποία σχεδόν πάντα οδηγεί στο ίδιο σημείο: Στο παλάτι, δηλαδή την έδρα της «Φαμίλιας Ερντογάν».<br /><br />Οι πρώτες ρωγμές που άρχισαν να φωτίζουν τις διάφορες «δράσεις» της Φαμίλιας εμφανίστηκαν το έτος 2014 όταν ένα καταγεγραμμένο τηλεφώνημα του Ρ. Τ. Ερντογάν με τον μικρότερο γιό του Μπιλάλ Ερντογάν («αστέρι» σε σκάνδαλα διαφθοράς, κατάχρησης δημόσιου χρήματος, αθέμιτες παρεμβάσεις στο περιεχόμενο των ΜΜΕ κ.α.π), αφορούσε πεντακάθαρα την «κοστολόγηση» μιας βρώμικης «συναλλαγής» με το ποσό των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Το σκάνδαλο αποδόθηκε σε «εχθρούς της Τουρκίας» και κουκουλώθηκε αμέσως, παρά τις δικαστικές περιπέτειες του Μπιλάλ Ερντογάν μέσα και έξω από την Τουρκία.<br /><br />Από τότε μέχρι σήμερα, έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας γεγονότα και καταστάσεις που ξεσκεπάζουν, αργά και βασανιστικά, την πολυεπίπεδη «δράση» της Φαμίλιας, συμπληρώνοντας λίγο-λίγο την εικόνα ενός τεράστιου πάζλ παρανομίας, εγκλήματος και διαφθοράς.<br /><br />«Η καλή μέρα απ΄ το πρωί φαίνεται» και το 1994, αμέσως μετά την εκλογή του Ρ. Τ. Ερντογάν στην θέση του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, ο πτωχός πλην όμως πιστός φίλος του Μπιναλί Γιλντιρίμ διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Λεωφορείων της Κωνσταντινούπολης. Το 2002, μόλις ο Ερντογάν κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός, ο φίλος του έγινε αμέσως ένας πανίσχυρος Υπουργός Μεταφορών, Ναυτιλίας και Επικοινωνιών, για 11 ολόκληρα χρόνια (2002-2013) καθώς και την διετία 2015-2016.<br /><br />Όταν τον Μάιο του 2016 «εκπαραθυρώθηκε» ο Αχμέτ Νταβούτογλου από την θέση του Τούρκου πρωθυπουργού, ο Ερντογάν «επέλεξε» αμέσως τον έμπιστο Μπιναλί Γιλντιρίμ, ο οποίος εξελέγη (χωρίς αντίπαλο) στο συνέδριο του κόμματος σαν αρχηγός του ΑΚΡ και δύο 24ωρα αργότερα ορκίστηκε πρωθυπουργός της Τουρκίας (24 Μαΐου 2016).<br /><br />Όλα αυτά, μόλις λίγες βδομάδες πριν από το (δήθεν) πραξικόπημα που οδήγησε στην παντοδυναμία του Ερντογάν και στο νοθευμένο "δημοψήφισμα" που κατάργησε την θέση του Τούρκου πρωθυπουργού (2017). Το 2018 ο Μπιναλί Γιλντιρίμ oρίστηκε πρόεδρος της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης και το 2019 επιλέχθηκε από τον Ερντογάν σαν υποψήφιος Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης αλλά έχασε δύο εκλογικές αναμετρήσεις (Μάιος, Ιούνιος 2019) από τον σημερινό Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου.<br /><br />Ο πτωχός πλην πιστός φίλος του Ερντογάν, μέσα σε δεκατρία περίπου χρόνια κυβερνητικής ευθύνης, κατάφερε να αποκτήσει μια αμύθητη περιουσία η οποία σήμερα, σύμφωνα με τον Τούρκο δημοσιογράφο Erkam Tufan, εκτιμάται σε 26 δις δολάρια, με 17 ανά τον κόσμο ναυτιλιακές εταιρείες, 27 εμπορικά πλοία και δύο υπερπολυτελή γιοτ.<br /><br />Βέβαια οι καταγγελίες που ακολούθησαν για λαθρεμπόριο κοκαΐνης από την οικογένεια Γιλντιρίμ, για μετατροπή της κατεχόμενης Κύπρου σε παράδεισο παράνομου τζόγου, αποθήκη ναρκωτικών και κέντρο «ξεπλύματος» μαύρου χρήματος, «κουκουλώθηκαν» εσπευσμένα, με κανένα διορισμένο από το καθεστώς εισαγγελέα να μην αναρωτιέται πως ένας πτωχός πολίτης που υπηρέτησε σε δημόσιες θέσεις, μετατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε ζάμπλουτο, ούτε εάν αυτός ο πλούτος είναι όλος δικός του ή εάν τον μοιράζεται με αυτόν που τον διόριζε σε διάφορα πόστα και τον προστάτευε από τις διάφορες καταγγελίες.<br /><br />Ο <a href="https://professors-phds.com/2022/03/21/42098/">Χαλίλ Φαλγιαλί</a>, πολύτιμος συνεργάτης της οικογένειας Γιλντιρίμ στην κατεχόμενη Κύπρο, (με φωτογραφίες-αποδείξεις «παρέα» με τον Εκρέμ Γιλντιρίμ, γιό του Μπιναλί) δολοφονήθηκε άγρια για την φίμωση και την «τιμωρία» του, διότι παρέδωσε στον Σεντάτ Πεκέρ αντίγραφα των πολύτιμων κασετών που δημιουργούσε σχετικά με τις παράνομες δραστηριότητες του.<br /><br />Ο Σεντάτ Πεκέρ, κάποτε «ευυπόληπτος επιχειρηματίας» (γιατί τότε απειλούσε τους αντιπάλους του Ερντογάν ότι «θα πνιγούν στο αίμα τους») και σήμερα «καταζητούμενος αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης» (γιατί από την ασφάλεια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων «κελαηδάει» συνεχώς, φέρνοντας σε δύσκολη θέση το τουρκικό καθεστώς).<br /><br />Ο Πεκέρ, γνωρίζοντας από μέσα πρόσωπα και πράγματα, περιγράφει κατά καιρούς με αφοπλιστικές λεπτομέρειες τις διάφορες «δραστηριότητες» της «Φαμίλιας Ερντογάν», με ιδιαίτερο θυμό για το «πρωτοπαλίκαρο» της Φαμίλιας και πολιτικό προϊστάμενο του τουρκικού υπόκοσμου, Υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού.<br /><br />Ανάμεσα στις πολλές αποκαλύψεις του Σ. Πεκέρ για τον Σ. Σοϊλού ξεχώρισαν η καταγγελία για παροχή «προστασίας» σε μαφιόζο έναντι μηνιαίας «αποζημίωσης» 10.000 δολαρίων καθώς και η δίωρη συνάντηση του με τον διαβόητο Σεζγκίν Μπαράν Κορκμάζ (ένα «επιχειρηματία» γνωστό για τους ιδιαίτερους δεσμούς του με την «Φαμίλια») στις 5 Δεκεμβρίου 2020 στο τουρκικό Υπουργείο Εσωτερικών στην Άγκυρα. Κατά την διάρκεια της δίωρης συνάντησης τους ο Σοϊλού ειδοποίησε τον Κορκμάζ πως είχε ξεκινήσει σε βάρος του δικαστική έρευνα. Ο Κορκμάζ την επόμενη μέρα εγκατέλειψε την Τουρκία, πριν εκδοθεί εναντίον του ένταλμα σύλληψης, στο πλαίσιο της έρευνας για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, ύψους 132 εκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Ο Σ. Μ. Κορκμάζ, ο οποίος ζούσε μέσα στη χλιδή με ιδιωτικά τζετ, σκάφη αναψυχής, πολυτελείς βίλες κ.α. τον Ιούνιο του 2021 συνελήφθη στην Αυστρία και τον επόμενο μήνα εκδόθηκε στην Αμερική όπου κατηγορείται για πλήθος αδικημάτων μεταξύ των οποίων συνωμοσία, διακίνηση ναρκωτικών, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απάτη καπ.<br /><br />Από τις πολλές και σημαντικές αποκαλύψεις του Σεντάτ Πεκέρ αξίζει τον κόπο να αναφερθεί και μία ακόμα:<br /><br />Στις 17 Δεκεμβρίου 2013 δόθηκε στην δημοσιότητα έρευνα Τούρκου εισαγγελέα, η οποία αφορούσε τον Ρεζά Ζαράμπ, τότε ταμία της οικογένειας Ερντογάν. Στην έρευνα καταγράφονταν η «βοήθεια» τριών Τούρκων υπουργών προκειμένου να παρακαμφθούν οι Αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της Περσίας. Ο Ρεζά Ζαράμπ μετέφερε κεφάλαια από το Ιράν μέσω τουρκικών κρατικών τραπεζών (κυρίως της Halkbank) με αντάλλαγμα δωροδοκίες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Το σχέδιο, υπό την υψηλή εποπτεία του Ρ. Τ. Ερντογάν, «ξέπλυνε» δισεκατομμύρια δολάρια κατά παράβαση της τουρκικής και της αμερικανικής νομοθεσίας. Ο Ρεζά Ζαράμπ συνελήφθη στην Τουρκία με την κατηγορία της διαφθοράς, αλλά σύντομα «απαλλάχθηκε» από όλες τις κατηγορίες.<br /><br />Τον Μάρτιο του 2016 ο Ρεζά Ζαράμπ επισκέφθηκε οικογενειακώς τις ΗΠΑ, αλλά συνελήφθη στο Μαϊάμι κατηγορούμενος για πλήθος σοβαρών αδικημάτων. Ο Ρεζά Ζαράμπ χωρίς μεγάλη καθυστέρηση, άλλαξε στρατόπεδο, ομολόγησε την ενοχή του για τις δραστηριότητες παράκαμψης των Αμερικανικών κυρώσεων σε συνεργασία με την τουρκική κρατική τράπεζα Halkbank, εμπλέκοντας το 2017 στην σχετική δίκη, αρκετούς Τούρκους υπουργούς αλλά και τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο (έγινε γνωστό το 2019) διακινήθηκαν 20 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια από έσοδα ιρανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω της τράπεζας Halkbank. Οι Ερντογάν και Τσαβούσογλου, κυριολεκτικά στα κάγκελα (θυμίζοντας την κλασική θεατρική παράσταση «Φωνάζει ο κλέφτης» που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο) απαιτούσαν από τους Αμερικανούς την έκδοση του Ρεζά Ζαράμπ στην Τουρκία. Αυτός βέβαια σήμερα ζει μια πολυτελέστατη ζωή στο Μαϊάμι της Φλόριντα, με ψεύτικη ταυτότητα, σαν «ανταμοιβή» για τις πολλαπλές πληροφορίες που έδωσε στις Αμερικανικές αρχές.<br /><br />Είναι βέβαια ευρύτερα γνωστός και ένας πληθωρικός κατάλογος διάφορων επιχειρηματιών ή αρχηγών του τουρκικού υπόκοσμου που «συνεργάστηκαν» ή «συνεργάζονται» φανερά και επίσημα με την «Φαμίλια» και την τουρκική πολιτική εξουσία.<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Όμιλος Demirören ο οποίος, σύμφωνα με το Reuters (Οκτώβριος 2021) δεν έλαβε μόνο 750 εκατ. δολάρια «δάνειο» για να αγοράσει την «Χουριέτ» και ολόκληρο τον Όμιλο Dogan (Posta, Kanal D, CNN Turk κ.α.) τον Ιούνιο του 2018, αλλά αναδιάρθρωσε και όλα τα δανικά (και αγύριστα;) ύψους 2 δις δολαρίων - χωρίς τόκους!<br /><br />Από τις διάφορες ρωγμές που φωτίζουν ολοένα και περισσότερο την δράση της «Φαμίλιας» ξεχωρίζει μια άλλη, εκείνη του Αμπντουλατίφ Σενέρ, συνιδρυτή του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ και αναπληρωτή πρωθυπουργού μέχρι το 2007 όταν εγκατέλειψε το κόμμα. Ο Σενέρ στις 7 Νοεμβρίου 2021 κυριολεκτικά «εξερράγη», μιλώντας θαρραλέα για ρουσφέτια που πήραν υπουργοί, για τεράστια θησαυροφυλάκια σε διάφορα σπίτια «υπευθύνων», για μηχανήματα μετρήματος χρημάτων που έχουν παιδιά υπουργών, για τα εκατομμύρια δολάρια που βρέθηκαν σε κουτιά παπουτσιών στο σπίτι Γενικού Διευθυντή Τράπεζας, για τις 500.000 δολάρια που δόθηκαν σε υπουργό μέσα σε κουτί με σοκολάτες, για ρολόι αξίας εκατοντάδων χιλιάδων λιρών που δόθηκε σε άλλο υπουργό, για εμπορία ανθρώπων οι οποίοι στέλνονται επίσημα στο εξωτερικό από τουρκικούς δήμους σαν εργάτες και πολλά, πολλά άλλα με ονόματα, διευθύνσεις και αποδείξεις. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν κίνησε το ενδιαφέρον κάποιου εισαγγελέα για την άσκηση ποινικής δίωξης. Αντίθετα, διώξεις ασκήθηκαν εναντίον δημοσιογράφων που τα μετέδωσαν!<br /><br />Οι διάφορες «εκπομπές» του Σεντάτ Πεκέρ με πολλά εκατομμύρια θεατών και ακροατών που άρχισαν τους τελευταίους μήνες του 2020, συνεχίστηκαν μέχρι τον Αύγουστο του 2021, όταν διακόπηκαν απότομα κατόπιν συμφωνίας <a href="https://professors-phds.com/2021/11/30/40424/">Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων - Τουρκίας</a>.<br /><br />Ξαφνικά ένα περίπου χρόνο αργότερα, για λόγους που δεν είναι ακόμα γνωστοί, ο Σεντάτ Πεκέρ εμφανίστηκε πάλι δίδοντας διάφορες πληροφορίες – αυτή τη φορά μέσω του twitter.<br /><br />Η τελευταία εμφάνιση του Σεντάτ Πεκέρ έγινε την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2022 με την μορφή εκατό tweets από ένα λογαριασμό με το ψευδώνυμο Deli Çavuş. Τα tweets του Πεκέρ αναφέρουν «τρείς σκοτεινές δομές» οι οποίες δεν είναι ευρύτερα γνωστές στον κόσμο και οι οποίες, όπως ισχυρίζεται, είναι ισχυρότερες ακόμα και από υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης.<br /><br />Η μια από τις «δομές» αυτές αφορούν τον ιδιοκτήτη του Türk Medya grubu Hasan Yeşildağ και τα αδέλφια του Metin, Zeki και Ali Yeşildağ. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Σεντάτ Πεκέρ, ο Hasan Yeşildağ (στον οποίο καταλογίζονται -μεταξύ άλλων- απαγωγή, δολοφονία και βομβιστική επίθεση στη Σουηδία), μόλις το έτος 1998 είχε γίνει γνωστό πως ο Ρ. Τ. Ερντογάν πρόκειται να εκτίσει την ποινή 10 μηνών που του επιβλήθηκε στις φυλακές Pınarhisar, αμέσως προέβη σε «στοχευμένη» αξιόποινη πράξη, προκειμένου να βρεθεί στις ίδιες φυλακές πριν από αυτόν.<br /><br />Έτσι όταν το 1998 ο Ρ. Τ. Ερντογάν εξωθήθηκε σε παραίτηση από το δημαρχιακό αξίωμα, του αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα για τους 10 μήνες της ποινής που του επιβλήθηκε και τον Απρίλιο του 1998 βρέθηκε στις φυλακές Pınarhisar, ο Hasan Yeşildağ ανέλαβε την προστασία του σαν σωματοφύλακας. Η σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ τους όχι μόνο διατηρήθηκε αλλά ισχυροποιήθηκε με την πάροδο των χρόνων.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η ποινή της δεκάμηνης φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον Ερντογάν, αφορούσε μια ομιλία του στην Σύρτη, όπου είχε απαγγείλει ένα ποίημα του Τούρκου εθνικιστή ποιητή του 3ου αιώνα Ζιγιά Γκιοκάλπ το οποίο υποδαύλιζε θρησκευτικό και πολιτικό μίσος («Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας / οι θόλοι είναι τα κράνη μας / οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας / και οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας»).<br /><br />Ο Σεντάτ Πεκέρ αναφέρεται στο «δώρο» που έκανε ο Ρ. Τ. Ερντογάν πολλά χρόνια αργότερα, στον Hasan Yeşildağ χαρίζοντας εκτός διαγωνισμού, την εκμετάλλευση του Πύργου Çamlıca (το 50% ανήκε στον Δήμο και μεταφέρθηκε σε ΑΕ και το 50% ανήκει στα τουρκικά ταχυδρομεία (PTT) που με την σειρά τους ανήκουν στο Wealth Fund, με πρόεδρο τον Ρ. Τ. Ερντογάν).<br /><br />Ο Hasan Yeşildağ με τα αδέλφια του επεκτάθηκε θεαματικά, μετά το (δήθεν) πραξικόπημα του 2016, αρχικά σε πολλά καταστήματα καφέ στο Kuruçeşme και αμέσως μετά στον ενεργειακό τομέα αγοράζοντας την Kased Enerji AŞ καθώς και στα ΜΜΕ αγοράζοντας από τον Ethem Sancak ολόκληρο τον όμιλο ΜΜΕ που είχε (ημερήσιες εφημερίδες Star, Akşam, Güneş και τους τηλεοπτικούς σταθμούς Kanal 24 and 360 television). Βέβαια ιδιοκτήτης του ομίλου εμφανίζεται ο αδελφός του Hasan Yeşildağ, ο Zeki Yeşildağ, πιθανότατα λόγω του βεβαρημένου ποινικού μητρώου του εκλεκτού φίλου του Ερντογάν.<br /><br />Η «εξέλιξη» όμως της οικογένειας Yeşildağ δεν σταματάει εδώ. Σύμφωνα με τον Πεκέρ, οι αδελφοί Yeşildağ είναι πλέον μέτοχοι σε ποσοστό 25% της Yapı Yapı - μιας μεγάλης και ευυπόληπτης επιχείρησης κατασκευών που ιδρύθηκε από το 1974. Σαν αποτέλεσμα της «συμμετοχής» των αδελφών Yeşildağ στην εταιρία Yapı Yapı, αυτή «κέρδισε» κρατικούς διαγωνισμούς συνολικού ύψους… 25 δισεκατομμυρίων τουρκικών λιρών!<br /><br />Σ υ μ π ε ρ ά σ μ α τ α: Πιθανότατα θα χρειαζόταν ένας συγγραφέας με το ταλέντο του Mario Francis Puzo προκειμένου να περιγράψει την ιστορία της «Φαμίλιας Ερντογάν» η οποία, σύμφωνα με τους περισσότερους τούρκους αναλυτές, βρίσκεται πλέον στην δύση της.<br /><br />Το μεγάλο ζητούμενο είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έρθει το τέλος της «Φαμίλιας» και του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε στην Τουρκία.<br /><br />Τα διάφορα «συστατικά» του καθεστώτος (ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, διάφοροι ύποπτοι «επιχειρηματίες», Βαθύ Κράτος, υπόκοσμος και πολλοί άλλοι) ήδη άρχισαν να αναζητούν καταφύγιο μέσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης προκειμένου να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχεια των δραστηριοτήτων τους, αλλά και την ποινική ασυλία για τα ποικιλόμορφα εγκλήματα που έκαναν.<br /><br />Στα μέχρι τώρα <a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/erntoyan-vale-mealo_gr_62a6211ee4b06169ca8cb076">δύο επικρατέστερα σενάρια</a>, σύμφωνα με τα οποία ο Ρ. Τ. Ερντογάν θα προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία, φημολογείται ένα τρίτο, η επεξεργασία του οποίου ίσως και να αποτελεί μια «λύση απελπισίας» για την «Φαμίλια».<br /><br />Σύμφωνα με το τρίτο αυτό σενάριο και δεδομένου ότι παγιώνεται πλέον η βεβαιότητα της ήττας του συνασπισμού ισλαμιστών και φασιστών μέσα στην Τουρκία, εξετάζεται το ενδεχόμενο ανατροπής των δεδομένων υπέρ του ΑΚΡ με την απόσυρση της υποψηφιότητας Ερντογάν στις επερχόμενες εκλογές και την υποστήριξη ενός άλλου προσώπου από το ΑΚΡ ευρύτατης αποδοχής, ικανού να συνεχίσει την κυριαρχία των ισλαμιστών, να εγγυηθεί την πολιτική και ποινική ασυλία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να πείσει τις λαϊκές μάζες ότι θα αντιμετωπίσει με επιτυχία όλα τα λάθη του παρελθόντος.<br /><br />Ένα τέτοιο πρόσωπο θα μπορούσε να είναι ο Αμπτουλάχ Γκιούλ, συνιδρυτής του ΑΚΡ, ο οποίος συγκεντρώνει σε ικανοποιητικό βαθμό τα παραπάνω χαρακτηριστικά ή κάποιο άλλο πρόσωπο που δεν διακρίνεται ακόμα στον ορίζοντα.<br /><br />Ένα πάντως φαίνεται βέβαιο: Ο Ρ. Τ. Ερντογάν θα δώσει μάχη μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της απεριόριστης εξουσίας του. Αγωνίζεται για το κεφάλι του, ολόκληρη την «Φαμίλια» και για ένα τεράστιο «σύστημα» μέσα στο οποίο ο πολύς πλούτος των λίγων, η λεηλασία της Τουρκίας και η ανεξέλεγκτη εξάπλωση της παρανομίας και των ναρκωτικών, στηρίζεται στην φτώχεια και στην δυστυχία ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων.<br /><br />Η κλεψύδρα γύρισε πλέον ανάποδα και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε…<br /><br /><b><i>*Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association</i></b>.<br /><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξεσκεπάζεται η «Φαμίλια Ερντογάν»

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης* Από την εποχή ακόμα της ανάδειξης του Ρ. Τ. Ερντογάν σε δημόσιο αξίωμα (1994, Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης), άρχι...

Διαβάστε την συνέχεια

Έκλεισε; Πληροφορίες για συνάντηση Άσαντ-Ερντογάν στο Ουζμπεκιστάν & 5 λόγοι για τη μεταξύ τους συμφωνία.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-08/13eb7ac9-1efa-4c5e-a920-8971f12b61ff.jpg?itok=l7wDVW_O" width="731" /><br /><br /><div><b>Ορφέας Καστοριάδης</b><br />5 λόγοι γιατί ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει συμφωνία με τον Άσαντ<br /><br />ΟΣύριος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ και ο Τούρκος ομόλογός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα μπορούσαν ενδεχομένως να συναντηθούν στο περιθώριο της επικείμενης Συνόδου Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Tasnim στις 21 Αυγούστου.<br /><br /><br />Η ετήσια σύνοδος κορυφής του Συμβουλίου Αρχηγών Κρατών της SCO για το 2022 θα πραγματοποιηθεί στις 15-16 Σεπτεμβρίου στην πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, Σαμαρκάνδη.<br /><br />Σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων, η συνάντηση θα γίνει εάν οι επερχόμενες συνομιλίες μεταξύ του Άσαντ και μιας τουρκικής αντιπροσωπείας πάνε καλά.<br /><br />Ο αρχηγός του Πατριωτικού Κόμματος Ντογκού Περιντσέκ (Doğu Perinçek) θα ηγηθεί της τουρκικής πολιτικής και διπλωματικής αντιπροσωπείας, η οποία αναμένεται να φτάσει σύντομα στη Δαμασκό. Ο Περιντσέκ θα συνοδεύεται από μια σειρά από πρώην υπουργούς και βετεράνους διπλωμάτες στο ταξίδι του στη Συρία και έκθεση του ταξιδιού θα υποβληθεί στις τουρκικές αρχές.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η αντιπροσωπεία θα συζητήσει με τον Άσαντ τους τρόπους αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ Συρίας και Τουρκίας, τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στη βόρεια Συρία και την επιστροφή των Σύριων προσφύγων.<br /><br />Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Ερντογάν είπε ότι κατά την επίσκεψή του στη Ρωσία, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν του ζήτησε να συμμετάσχει στη συνάντηση της Σαγκάης, προσθέτοντας ότι πιθανότατα θα συμμετείχε. Αργότερα, ο Ερντογάν κάλεσε σε διάλογο με τη Συρία.<br /><br />Το πρακτορείο Tasnim είπε ότι ο Πούτιν κάλεσε επίσης τον Άσαντ να παραστεί στη συνεδρίαση της SCO. Εάν ο Άσαντ συμμετάσχει στη συνάντηση, τότε οι συνομιλίες με τον Ερντογάν πιθανότατα θα γίνουν.<br /><br />Η Τουρκία είναι ο κύριος υποστηρικτής των Σύριων ανταρτών από το ξέσπασμα του πολέμου στη χώρα πριν από περισσότερο από μια δεκαετία. Τώρα, ωστόσο, ο Ερντογάν φαίνεται να βιάζεται να εξομαλύνει τις σχέσεις με τον Άσαντ πριν από τις τουρκικές εκλογές του επόμενου έτους. Η απειλή των κουρδικών δυνάμεων στη Συρία και το ζήτημα των Σύριων προσφύγων στην Τουρκία αποτελούν μεγάλη προτεραιότητα για τους Τούρκους ψηφοφόρους.<br /><br />5 λόγοι γιατί ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει συμφωνία με τον Άσαντ<br /> <br />Προβλήματα στην οικονομία. Ο πληθωρισμός αυξάνεται, η διαφορά μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών όλων των ειδών και υπηρεσιών αυξάνεται, τα στοιχεία που σχετίζονται με την αντιπολίτευση στο κυβερνών κόμμα έχουν απασφαλίσει. Για παράδειγμα, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου (Ekrem Imamoglu) είπε ότι «η τουρκική οικονομία πλησιάζει στο τέλος», και πρώην συνεργάτης του προέδρου Νταβούτογλου σε συνέντευξή του στους Financial Times τόνισε ότι «η Τουρκία βιώνει τη σοβαρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της». Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν είναι δυνατόν να τροφοδοτηθούν εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία και άλλες χώρες. Επομένως, πρέπει η χώρα να απαλλαχθεί. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε το σχέδιο του Ερντογάν πέρυσι να καταλάβει νέα τμήματα της Συρίας στο βορρά και να εγκαταστήσει εκεί πρόσφυγες.</div><div><br />Η απειλή της τρομοκρατίας. Περιοδικά εντός της επαρχίας Ιντλίμπ γίνονται επιθέσεις σε θέσεις του τουρκικού στρατού. Πίσω από τις επιθέσεις βρίσκονται διάφοροι πληρεξούσιοι του Khurras al-Din και του ISIS , στόχος τους είναι να χτυπήσουν την Τουρκία από την Ιντλίμπ και το Χαλέπι και να ανακτήσουν τον έλεγχο των ενόπλων ομάδων της «αντιπολίτευσης» προκειμένου να συνεχίσουν τον αγώνα κατά του Άσαντ. Οι αυξημένες επιθέσεις των τακφιριστών κατά των Τούρκων παρεμβατικών είναι ένα είδος αντίδρασης ορισμένων ατόμων από τις χώρες του Κόλπου που είναι δυσαρεστημένοι με την έλλειψη μεγάλης κλίμακας εχθροπραξιών στη βόρεια Συρία, μεταξύ των φιλοτουρκικών δυνάμεων και του συριακού στρατού. Η τουρκική κοινωνία ήταν πάντα αγανακτισμένη με τη σιωπηλή αντίδραση του Γενικού Επιτελείου. Ο Ερντογάν κατανοεί ότι σε περίπτωση μεγάλης εκστρατείας κατά των τζιχαντιστών στην Ιντλίμπ, ένας τέτοιος πόλεμος θα μπορούσε εύκολα να εξαπλωθεί στο τουρκικό έδαφος και να προκαλέσει άγριο χάος για τα επόμενα χρόνια.</div><div><br />Πολιτική κίνηση. Από το 2016, το καθεστώς Ερντογάν έχει συνειδητοποιήσει τη ματαιότητα της προσπάθειας ανατροπής του Άσαντ και αποφάσισε να επικεντρωθεί στην κατοχή των βόρειων εδαφών της Συρίας από το Ιντλίμπ έως το Ντέιρ Εζόρ. Μετά την επίθεση του συριακού στρατού προς την κατεύθυνση της Ιντλίμπ το 2020, οι Τούρκοι συνειδητοποίησαν ότι η Δαμασκός ήταν αποφασισμένη να επιστρέψει τα εδάφη της. Έτσι η Άγκυρα συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να διαπραγματευτεί. Υπάρχει όμως και ένας άλλος στόχος του Ερντογάν και της ΚΟ, ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΑΕ, οι Τούρκοι θα ήθελαν να επηρεάσουν την παλιά φρουρά του Μπάαθ. Το 2018, τα Εμιράτα αποκατέστησαν το έργο της συριακής πρεσβείας, οι ειδικοί σημείωσαν ότι μια τέτοια «συμφιλίωση» βασίζεται σε μια στρατηγική για να αποσπάσει το Ιράν από τη Συρία, δηλαδή το Άμπου Ντάμπι, πηγαίνοντας να συναντήσει τον Άσαντ, επιδιώκει στην πραγματικότητα τον στόχο μια συμμαχία με τους βετεράνους του τοπικού κόμματος Μπάαθ, οι οποίοι διατήρησαν τις θέσεις τους από την εποχή του Χαφέζ. Είναι γνωστό ότι βρίσκονται σε κρυφή αντίθεση με τον Μπασάρ και αντιτίθενται στην ιρανική παρουσία. Τώρα η Τουρκία εντάσσεται στην τακτική των ΗΑΕ, που θα ήθελε όχι μόνο να ελέγξει όλη την αντιπολίτευση (εσωτερική και εξωτερική), αλλά και να ανοίξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις με τους Μπααθιστές.</div><div><br />Αναγνώριση σε ισχύ. Σύριοι ειδικοί σημειώνουν ότι αυτό που συνέβη με τις τουρκικές σημαίες στην Ιντλίμπ και στα προάστια του Χαλεπίου είναι «θέαμα», αφού οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών ελέγχουν πλήρως τα όσα συμβαίνουν σε αυτές τις επαρχίες. Οι Σύριοι επισημαίνουν ότι οι Τούρκοι παρακολούθησαν σιωπηλά το κάψιμο της σημαίας τους στο Αζάζ και πώς στοιχεία της «αντιπολίτευσης» ποδοπάτησαν το εθνικό τους σύμβολο στο Τζαραμπλούς, αλλά όταν Σύριοι εργάτες, γυναίκες ή νέοι διαδηλώνουν για διάφορους λόγους, η MIT καταστέλλει ανελέητα τις συγκεντρώσεις. Κάνοντας έκκληση στην οργισμένη αντίδραση στη βόρεια Συρία, ο Ερντογάν θέλησε να δείξει στον Άσαντ, στον Πούτιν και στο Ιράν ότι «ο συριακός λαός δεν δέχεται συμφωνίες με το καθεστώς» και έτσι η Τουρκία θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τις θέσεις της στις διαπραγματεύσεις στην Αστάνα και σε άλλους χώρους.</div><div><br />Μεγάλη γεωπολιτική. Μην ξεχνάτε ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αυτό το στρατιωτικό μπλοκ έχει πλέον διαφορετικό καθήκον από τον αγώνα κατά του Άσαντ και του Ιράν. Το ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για πόλεμο με τη Ρωσική Ομοσπονδία και την Κίνα, αντίστοιχα, όλα τα σημαντικά στοιχεία του θα πρέπει να συγκεντρωθούν στον αγαπημένο στόχο της Ουάσιγκτον. Σε μια τέτοια κατάσταση, οι Τούρκοι πρέπει να ξεχάσουν προσωρινά τις αυτοκρατορικές τους φιλοδοξίες και να ακολουθήσουν τον απόηχο των Αγγλοσαξόνων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έκλεισε; Πληροφορίες για συνάντηση Άσαντ-Ερντογάν στο Ουζμπεκιστάν & 5 λόγοι για τη μεταξύ τους συμφωνία.

Ορφέας Καστοριάδης 5 λόγοι γιατί ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει συμφωνία με τον Άσαντ ΟΣύριος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ και ο Τούρκος ομόλογός...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η ”Πρόοδος”, η ”Συντήρηση” και το καλό των Ελλήνων»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/02/axiomatikos_simaia-696x696.jpg"><img height="428" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/02/axiomatikos_simaia-696x696-696x696.jpg" width="765" /></a><br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br /> Πάντοτε θεωρούσα τις έννοιες της προόδου και της συντήρησης στην πολιτική μας ζωή σαν ροπές φυσικές και φυσιολογικές. Αντίθετες μεν, αλλά κινούμενες στο δρόμο της λογικής μέσα σε υγιή και κανονικά πλαίσια, όσο δεν ξεφεύγουν σε νοσηρές υπερβολές. Υπερβολές που οδηγούν στη συντριβή και τη γελοιοποίησή τους: στην προοδοπληξία και την αντιδραστικότητα αντίστοιχα.<br /><br /> Κι αυτό γιατί, στην πρώτη περίπτωση, η αλόγιστη, αχαλίνωτη ορμή, η ακοίμητη λαχτάρα ικανοποίησης της πυρετώδους προσμονής μας για κατάκτηση του νέου, χωρίς προηγούμενη διασφάλιση του κεκτημένου, οδηγεί στην ανατροπή των προσπαθειών μας. Προσπαθειών που δίνουν την εικόνα του άλματος στο κενό ή του δέντρου που ξεριζώθηκε και υπερίπταται με τις ρίζες αιωρούμενες στον αέρα.<br /><br /> Στη δεύτερη πάλι περίπτωση, αυτήν της συντήρησης, η φρόνιμη πρόνοια και η άρνηση αλόγιστης θυσίας όσων με κόπο δημιουργήθηκαν, καταλήγει στην υπερβολή της σε νωθρότητα και πνεύμα επαναπαυμένο στα κεκτημένα ως του βαθμού της αποτελμάτωσης η οποία αντιστρατεύεται τη γόνιμη πάλη.<br /><br /> – Μα δεν είναι πρόοδος η τυφλή και άγονη κινητικότητα που προβάλλεται απ’ τους προοδευτικούς ως ”δυναμική αντίληψη της ζωής, του στοχασμού και της ιστορίας”, ακούω κάποιον συντηρητικό να λέει.<br /><br /> – Ενώ είναι δείγμα… προόδου η ”ανατολίτικη ευδαιμονία της απόλυτης στατικότητας και της προγονοπληξίας”; σχολιάζει καγχάζοντας ο προοδευτικός.<br /><br /> Στην προκείμενη περίπτωση έχουν δίκιο αμφότεροι, όταν επισημαίνουν ο ένας τα λάθη του άλλου και συνθέτουν με τον λόγο-αντίλογο τα αντίθετα ρεύματα των ιδεολογιών τους. Όταν όμως ανάψουν τα αίματα και βγει το μαχαίρι από το θηκάρι της κομματικής αντιπαράθεσης, τότε παίρνει φωτιά ο σπινθήρας του πείσματος, της εμπάθειας και του φανατισμού τους. Ο πρώτος γίνεται ”ανόητος συντηρητικός” και ο δεύτερος ”γελοίος προοδευτικός”.<br /><br /> Ο μονολιθικός δογματισμός αποθεώνεται και τα βέλη συντρίβονται στον πόλεμο μεταξύ τους. Η συνείδηση των ορίων χάνεται και μαζί της η ομορφιά του διαλόγου. Η καταστρεπτική τριβή της πολιτικής αντιπαράθεσης αποδεικνύει την ανυπαρξία ωριμότητας των εκπροσώπων των δύο ρευμάτων.<br /><br /> Επειδή όμως ”Ουδέν κακόν αμιγές καλού”, δίνονται ευκαιρίες αλήθειας με την υπέρβαση των… εσκαμμένων η οποία κάνει… ”από δυο χωριά χωριάτες” τους ”νοικοκυραίους” και τους ”επαναστάτες”, όπως είναι αποτυπωμένοι στην κομματική συνείδηση των Ελλήνων.<br /><br /> Και η αλήθεια λέει ότι τόσο οι ”ριζοσπάστες” προοδευτικοί, όσο και οι ”φυλακισμένοι” σε οράματα συντηρητικοί (φύλακες της κληρονομιάς των αρχαίων προγόνων), δεν προσφέρουν ευεργεσία στον τόπο μας, αν δεν έχουν τη φωτιά της δημιουργίας εντός τους.<br /><br /> Αν δεν έχουν σαν στόχο την πολυεπίπεδη εξέλιξη της Ελλάδας σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, μέχρι να καταστεί αυτή αυτοτελής, αυτάρκης και αυθύπαρκτη, απαλλαγμένη από ιδιοτελείς βακτηρίες που τη στηρίζουν… συμμαχικά και την αφαιμάσσουν.<br /><br /> Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι θα σπάσουμε ιστορικές συμμαχίες ως να μην έχουμε αίσθηση των εθνικών συμφερόντων μας. Σημαίνει ότι δεν θα προσβλέπουμε σε αυτές για να επιβιώσουμε, τη στιγμή που είναι δική μας ευθύνη η επιβίωσή μας.<br /><br /> Δε θα εκχωρούμε σ’ αυτές στοιχεία της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας μας. Ούτε θα πάψουμε να σχεδιάζουμε στρατηγικά (ως Έλληνες και Ελλάδα) το πώς θα γίνουμε ανταγωνιστικοί παραγωγικά, γεωπολιτικά και στρατιωτικά, ώστε να γίνουμε χρήσιμοι στους εαυτούς μας και ελκυστικοί στους εταίρους και συμμάχους μας.<br /><br /> Τον γεωπολιτικό προσανατολισμό μας στη Δύση θα πρέπει να μάθουμε να τον προσαρμόζουμε στα συμφέροντα της πατρίδας μας και όχι να προσαρμόζουμε αυτά στα δυτικά συμφέροντα, ακόμα κι αν τα τελευταία έρχονται σε σύγκρουση με τα δικά μας.<br /><br /> Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προοδευτικοί και συντηρητικοί είμαστε μέλη της ίδιας εθνικής οικογένειας της οποίας οι ηγετικές κεφαλές χρειάζονται και ”νοικοκυραίους” και ”επαναστάτες”, για να κυβερνήσουν.<br /><br /> Χρειάζονται ”νοικοκυραίους” και ”επαναστάτες” της αριστείας ως αξίας και όχι της αριστείας που είναι επικαλυμμένη από γυαλιστερούς τίτλους και διπλώματα. Η φωτιά της δημιουργίας την οποία χρειάζεται η Ελλάδα δεν κρύβεται στις μεγαλόσχημες περγαμηνές, αν αυτοί που τις απέκτησαν δεν έχουν την τόλμη και τη φιλοδοξία να αλλάξουν τα κακώς κείμενα επαναπαυμένοι στις καρέκλες της εξουσίας.<br /><br /> Οι ”λογικοί” και οι ”πρακτικοί” κυβερνήτες που ακολουθούν πολιτική status quo αποφεύγοντας να κάνουν το βήμα μπροστά προς όφελος των εθνικών συμφερόντων δεν αποδεικνύονται χρήσιμοι για την πατρίδα, πολύ περισσότερο όταν ορθώνεται απέναντί της ο επιβουλέας ”Τουρκία”.<br /><br /> Η Τουρκία που κάνει μελετημένες κινήσεις, όπως αυτή της εργαλειοποίησης των μεταναστών και προσφύγων (βλ. τελευταία προώθησή τους σε Έβρο και Κύθηρα) με στόχο την παραβίαση των συνόρων μας και τη δημιουργία συνθηκών ασφυξίας στο εσωτερικό της Ελλάδας.<br /><br /> Η Τουρκία που επιδιώκει να επιβάλλει τετελεσμένα εκμεταλλευόμενη την χλιαρή έως ανύπαρκτη στάση των αντιπάλων της και τα ”άηχα” βήματα της Εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου, οι οποίες κωφεύουν στις προειδοποιητικές βολές της γιατί δε θέλουν να την… εκνευρίσουν.<br /><br /> Η πολιτική του ”δεν ζητάμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα” είναι — ως φαίνεται — πολύ… βολική για όσους έχουν τάσεις εθνικής αγρανάπαυσης. Το ίδιο βολικές είναι μεταπολιτευτικά και οι κωδικοποιημένες ως εθνικές πολιτικές ρήσεις ”Η Κύπρος κείται μακράν» και ”Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται”.<br /><br /> Όμως όλα αυτά δεν οδήγησαν και δεν οδηγούν πουθενά, γιατί τα κακώς κείμενα δεν μπορούν να τα αλλάξουν άνθρωποι χωρίς δημιουργική πνοή και φιλοδοξία στην ψυχή τους για την πατρίδα. Άνθρωποι πειθήνιοι, που αποφεύγουν να κάνουν το βήμα μπροστά εκεί που το έδαφος τρέμει κάτω απ’ τα λυγισμένα τους πόδια.<br /><br /> Τα κακώς κείμενα μπορούν να τα αλλάξουν μόνο οι ανυπότακτοι άνθρωποι. Ανυπότακτοι στο φόβο και την απειλή. Ανυπότακτοι και ανικανοποίητοι στην ψυχή και το πνεύμα. Άνθρωποι που δεν είδαν ποτέ τον λαό σαν άμορφη μάζα που ακολουθεί υποτακτικά τη μοίρα της.<br /><br /> Άνθρωποι που δεν επιδίωξαν ποτέ να βρουν την ”Καπούη”* του υλικού ευδαιμονισμού τους, παρά μόνο λαχταρούν να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στις τέσσερις γωνιές της πατρίδας τους. Στους μακρινούς ορίζοντες της Ελλάδας και πιο πέρα απ’ αυτούς. Πιο πέρα και πιο ψηλά από το επίπεδο του εξαντλημένου απ’ τις δοκιμασίες λαού της.<br /><br /> Του λαού που δεν έπαψε να αναζητά πνευματικούς οδηγούς στη σύγχρονη εθνική του πορεία. Οδηγούς που θα φωτίσουν τον δρόμο του και θα συμβάλλουν με τις δυνάμεις τους στην αναμόρφωση και ενδυνάμωση της παρουσίας του Ελληνισμού με επίκεντρο την Ελλάδα.<br /><br />ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ<br /><br /> *Καπούη: Η αρχαία πόλη Κάπουα της Καμπανίας της Ιταλίας που φημιζόταν για την ευφορία της. Εκεί ξεχειμώνιασαν οι στρατιώτες του Αννίβα μετά την μάχη των Καννών (2 Αυγούστου 216 πΧ). Από τότε έμεινε η φράση ”απολαύσεις της Καπούης”, που σημαίνει μεταφορικά ”απώλεια πολύτιμου χρόνου”.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η ”Πρόοδος”, η ”Συντήρηση” και το καλό των Ελλήνων»

Γράφει η  Κρινιώ Καλογερίδου Πάντοτε θεωρούσα τις έννοιες της προόδου και της συντήρησης στην πολιτική μας ζωή σαν ροπές φυσικές και φυσιολ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τάξη και ηθική αλά καρτ» με υπουργούς να κάνουν ότι τους καπνίσει ακόμη και με εμπιστευτικά έγγραφα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/avtias_theodorikakos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="800" height="364" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/avtias_theodorikakos.png" width="800" /></a></div><div><br /></div>Σε μια χώρα των Βαλκανίων που λέγεται Ελλάδα θα πρέπει ίσως να το πάρουμε απόφαση ότι όλα όσα οι κυβερνώντες λένε ισχύουν …κατά περίπτωση. Πρωθυπουργός, υπουργοί και κρατικοί αξιωματούχοι μπορούν να κάνουν ότι τους καπνίσει και οι νόμοι ισχύουν «α λα καρτ»…<br /><br /><div>Το ίδιο ισχύει και για το …δόγμα «τάξη και ηθική» που η σημερινή κυβέρνηση λανσάρει διαρκώς…<br /><br />Στην Ελλάδα του 2022 οι δημοσιογράφοι μπορεί να κληθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι…κατάσκοποι και…ελέφαντες ακόμη κι αν δημοσιεύσουν ρεπορτάζ χωρίς να αποκαλύπτουν ή να περιφέρουν εμπιστευτικά έγγραφα μέσω των μέσων που δουλεύουν. Αρκεί να θεωρήσει κάποιος από τους κυβερνώντες ότι όσα γράφει ή μεταδίδει είναι τόσο ενοχλητικά για την «θεόσταλτη» κυβέρνηση ώστε να χαρακτηριστούν «απόρρητα» ακόμη και στοιχεία που έχουν ειπωθεί μέσα στην ελληνική Βουλή και να ταλαιπωρηθεί αλλά και να τρομοκρατηθεί ο δημοσιογράφος. Η θέση 108 στη λίστα ελευθερίας του Τύπου ήταν πολύ επιεικής για την Ελλάδα.<br /><br />Στην ίδια χώρα υπουργός της κυβέρνησης έχει το ελεύθερο <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2022/08/blog-post_647.html">να επιδεικνύει εμπιστευτικό έγγραφο</a> μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες και να το δίνει και στον δημοσιογράφο να το διαβάσει, χωρίς να ανοίγει μύτη. Ότι ακόμη και από τους αποδέκτες του εγγράφου που φαίνονται μπορούν να βγουν συμπεράσματα δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Δυστυχώς στην περίπτωση του κ.Θεοδωρικάκου δεν είναι μόνο αυτό που θα έπρεπε να έχει προβληματίσει τις αρμόδιες αρχές.<br /><br />Στην Ελλάδα του 2022 θα πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε και να δουλεύουμε με αυτούς τους όρους και υπό αυτές τις συνθήκες ,γιατί είναι βέβαιο ότι σε διαφορετική περίπτωση «θα μας τη στήσουν» για να μας κλείσουν! <br /><br />Έχουμε κι άλλες φορές γράψει ,όχι ως δικαιολογία αλλά ως απολογία προς τους αναγνώστες μας ότι υπάρχουν περιπτώσεις «αυτολογοκρισίας» . Οι «ελιγμοί» είναι απαραίτητοι δυστυχώς στη παρούσα φάση .<br /><br />Τέλος να απαντήσουμε στους ελάχιστους που θέτουν πρώτα το συμφέρον του κόμματος και μετά αυτό της χώρας ότι τα επιχειρήματα που λένε ότι «δεν έλεγε και τίποτα σπουδαίο το χαρτί» δεν αντέχουν κριτική. Να τους πούμε ακόμη ότι το χαρτί πολλά λέει κι ελπίζουμε ο κ.Θεοδωρικάκος να το έχει διαβάσει προσεκτικά και να έχει καταλάβει τι γράφει…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Τάξη και ηθική αλά καρτ» με υπουργούς να κάνουν ότι τους καπνίσει ακόμη και με εμπιστευτικά έγγραφα.

Σε μια χώρα των Βαλκανίων που λέγεται Ελλάδα θα πρέπει ίσως να το πάρουμε απόφαση ότι όλα όσα οι κυβερνώντες λένε ισχύουν …κατά περίπτωση. Π...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι ορατή σε όλους»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/mitsotakis_nyt.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="800" height="358" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/mitsotakis_nyt.png" width="763" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Άρθρο κόλαφος για τον Κ.Μητσοτάκη από New York Times</span></h3>Άρθρο κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά για τον ίδιο τον πρωθυπουργό από την εφημερίδα New York Times! Τίτλος του: «Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι ορατή σε όλους»!<br /><br />Ο <b>Alexander Clapp </b>που το υπογράφει είναι καταπέλτης:<br /><br />«Είμαι δεσμευμένος», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ένα ακροατήριο βιομηχάνων και επιχειρηματιών τον Απρίλιο του 2018, σε «μια κυβέρνηση των πραγματικά αρίστων». Υπό την ηγεσία του, τα λάθη του παρελθόντος – νεποτισμός, διαφθορά – δεν θα ήταν πλέον ανεκτά. Η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε την ημέρα που έγινε πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2019, θα μπορούσε να «σηκώσει ξανά το κεφάλι της με υπερηφάνεια».<br /><br />Τρία χρόνια αργότερα, πολλοί ξένοι έχουν πειστεί για τη μεταρρύθμιση. Η Microsoft, η Pfizer και η JP Morgan Chase έχουν δημιουργήσει γραφεία στη χώρα, ένα βελτιωμένο πρόγραμμα βίζας έχει παρακινήσει χιλιάδες «ψηφιακούς νομάδες» να μετεγκατασταθούν στην Αθήνα και μια αδιάκοπη τουριστική ώθηση προσέλκυσε έναν αριθμό ρεκόρ Αμερικανών στο Αιγαίο αυτό το καλοκαίρι. Ακόμη και η εποπτεία της οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση πλησιάζει στο τέλος της. Μετά από μια δεκαετία δυσκολιών, η χώρα φαίνεται ότι έχει υποστεί μια εκπληκτική μεταμόρφωση.<br /><br />Όμως στην Ελλάδα, μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα φουντώνει. Η διαφθορά και οι συγκρούσεις συμφερόντων που δεσμεύτηκε να ξεριζώσει ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά και, από πολλές απόψεις, φαίνεται ότι έχουν συγκεντρωθεί και εμβαθυνθεί. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έχει μεταρρυθμιστεί, αλλά έχει λάβει μόνο μια «εικονική» αναμόρφωση, μια αναμόρφωση βιτρίνας. Τις τελευταίες εβδομάδες, ένα σκάνδαλο υποκλοπών αποκάλυψε με εντυπωσιακό τρόπο την υποκείμενη σήψη. Με το όνομα Greece’s Watergate, αποκαλύπτεται η επιτήρηση κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια. Το «Greece 2.0» που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης, όπως αποδεικνύεται, είναι ακριβώς το ίδιο.<br /><br />Το σκάνδαλο ξεκίνησε με τον Θανάση Κουκάκη, έναν οικονομικό δημοσιογράφο γνωστό για την έρευνά του σε ισχυρά τραπεζικά πρόσωπα. Τον Ιούνιο του 2020 οι ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών τον έθεσαν υπό παρακολούθηση — και στα δύο τηλέφωνά του— με το σκεπτικό ότι αποτελούσε απειλή για την εθνική ασφάλεια. Δύο μήνες αργότερα, ο κ. Κουκάκης, πληροφορούμενος για τις υποκλοπές, ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές. Η επιτήρησή του σταμάτησε εκείνη την ημέρα.<br /><br />Αυτό φαινόταν να είναι το τέλος. Στη συνέχεια, τον Ιούλιο του περασμένου έτους, έλαβε ένα μήνυμα κειμένου από άγνωστο αριθμό. «Θανάση, το ξέρεις αυτό;» διάβασε το μήνυμα στα ελληνικά, ακολουθούμενο από έναν σύνδεσμο, στον οποίο έκανε κλικ προχωρώντας στη μόλυνση του iPhone του με το Predator, ένα κακόβουλο λογισμικό υποκλοπής spyware που μετέφερε τα δεδομένα του σε μια μυστηριώδη εταιρεία με έδρα την Αθήνα, με έδρα την Κύπρο, που ονομάζεται Intellexa.<br /><br />Δεν είναι ο μόνος Έλληνας που έχει λάβει τέτοιο μήνυμα. Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, ο Νίκος Ανδρουλάκης — μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στη συνέχεια ο κύριος υποψήφιος για να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ, το κεντροαριστερό κόμμα της Ελλάδας και ιστορικό αντίπαλο του κόμματος του κ. Μητσοτάκη — έλαβε τον ίδιο σύνδεσμο. Δεν έκανε κλικ. Μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, για λόγους που η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη εξηγήσει επαρκώς, τέθηκε υπό νόμιμη παρακολούθηση από τις ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών.<br /><br />Για δεκαετίες τώρα, οι υποκλοπές τηλεφώνων είναι ένα απαίσιο χαρακτηριστικό του ελληνικού κράτους. Όμως, επί κ. Μητσοτάκη, η εθνική επιτήρηση έχει επεκταθεί σε μια εν πολλοίς ακαταλόγιστη γραφειοκρατία. Μία από τις πρώτες του πράξεις ως πρωθυπουργός ήταν να θέσει τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες υπό τον άμεσο έλεγχο του γραφείου του και στη συνέχεια να εγκαταστήσει – μέσω νομικής τροποποίησης – ένα πρώην στέλεχος μιας παγκόσμιας εταιρείας ασφαλείας ως διευθυντή της. Έκτοτε, ο αριθμός των ελληνικών τηλεφώνων με bugged αυξάνεται σταθερά. Κατά μέσο όρο πέρυσι, 42 συσκευές εξουσιοδοτήθηκαν για υποκλοπές κάθε μέρα, συνολικά περισσότερα από 15.000 ελληνικά τηλέφωνα βρίσκονταν υπό κρατική επιτήρηση ανά πάσα στιγμή.<br /><br />Είναι ένας συγκλονιστικός αριθμός. Ωστόσο, αυτή η μορφή υποκλοπής ήταν—τουλάχιστον θεωρητικά— νόμιμη. Η χρήση του Predator, η οποία έχει καταδικαστεί ρητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι κάτι εντελώς άλλο. Θα μπορούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ελλάδας, που ήδη διεξάγουν μια τεράστια εκστρατεία παρακολούθησης, να έχουν αναθέσει ακόμη πιο παρεμβατικές υποκλοπές σε μια σκιώδη ιδιωτική εταιρεία; Θα μπορούσε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να βρίσκεται πίσω από το χακάρισμα;<br /><br />Δεν ξέρουμε, αλλά μια ένδειξη προέρχεται από το γραφείο του πρωθυπουργού. Την τέταρτη μέρα στην εξουσία, ο κ. Μητσοτάκης διόρισε γενικό γραμματέα τον Γρηγόρη Δημητριάδη —τον πρώην διευθυντή της προεκλογικής του εκστρατείας και ανιψιό του. Η θέση είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, ένας αγωγός πληροφόρησης μεταξύ του πρωθυπουργού και, μεταξύ άλλων σφαιρών του κράτους, του συγκροτήματος εθνικής ασφάλειας. Τους τελευταίους μήνες, Έλληνες δημοσιογράφοι προχώρησαν σε μια δελεαστική σειρά αποκαλύψεων σχετικά με τον κ. Δημητριάδη, με κυριότερο ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του, έκανε οικονομικές συναλλαγές με κύκλο επιχειρηματιών που είχε συναλλαγές και με τον ιδιοκτήτη της Intellexa.<br /><br />Παραμένει αναπόδεικτο κατά πόσο γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης για την ανάπτυξη του Predator στην Ελλάδα. Δεν έχει ακόμη ασχοληθεί άμεσα με το θέμα, υπονοώντας ότι το σκάνδαλο που εμπλέκει τώρα την κυβέρνησή του θα μπορούσε να είναι έργο «σκοτεινών δυνάμεων εκτός Ελλάδας». Ωστόσο, μέλη της κυβέρνησής του αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς. «Το ελληνικό κράτος δεν έχει προμηθευτεί κανένα παράνομο σύστημα παρακολούθησης από εταιρείες όπως το Predator», επέμεινε ένας υπουργός τον Ιούνιο. Εάν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μπορεί να έχει αγοράσει δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί<br /><br />Ωστόσο, αυτή η επιτήρηση παραμένει ανοιχτό ερώτημα.<br /><br />Άλλα ερωτήματα πολλά. Το γραφείο της Intellexa στην Αθήνα, για παράδειγμα, δεν έχει γίνει ακόμη επιδρομή και πιθανώς συνεχίζει να λειτουργεί. Γιατί; Το αποτέλεσμα φαίνεται αλλού: Στις αρχές Αυγούστου, ο επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών του κ. Μητσοτάκη και ο γενικός γραμματέας του παραιτήθηκαν. Ούτε η παραίτηση, έσπευσε να διευκρινήσει το γραφείο του πρωθυπουργού και ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, δεν είχαν καμία σχέση με το Predator. Ο ένας είχε εμπλακεί σε «λανθασμένες ενέργειες», ενώ ο άλλος ήταν θύμα ενός «τοξικού κλίματος». Ποιες ήταν αυτές οι ενέργειες και γιατί το περιβάλλον επιδεινώθηκε δεν έχει διευκρινιστεί.<br /><br />Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι η διαφθορά υπό τον κ. Μητσοτάκη είναι αναγκαστικά πιο ενδημική από ό,τι σε προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις — ή σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης και οι δημοσιογράφοι έχουν γίνει στόχος spyware στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ουγγαρία και την Πολωνία.) Είναι μάλλον η μη βιώσιμη αντίφαση μεταξύ της χώρας που ο κ. Μητσοτάκης επιμένει να δείχνει στο εξωτερικό — ένα αδιαμφισβήτητο δημοκρατικό κράτος στο οποίο οι φιλελεύθεροι καλόπιστοι θα πρέπει να ανταμείβονται με εταιρικές επενδύσεις και τουριστικά δολάρια — και εκείνου του οποίου πραγματικά προεδρεύει.<br /><br />Τον Μάιο, καθώς οι βίδες του κατασκοπευτικού σκανδάλου είχαν αρχίσει να γυρίζουν, ο κ. Μητσοτάκης πέταξε στην Ουάσιγκτον για να εκφωνήσει μια ομιλία στο Κογκρέσο σχετικά με τη σημασία της διατήρησης των δημοκρατικών αξιών και της καταπολέμησης της αυταρχικής υπερβολής. Για 40 λεπτά εξέθεσε την αναγκαιότητα της κοινωνικής εμπιστοσύνης και των ισχυρών θεσμών. «Οι αρχαίοι Έλληνες», είπε ανάμεσα σε χειροκροτήματα, «θεωρούσαν την αλαζονεία, τον εξτρεμισμό και την υπερβολή τις χειρότερες απειλές για τη δημοκρατία».<br /><br />Το ερώτημα για τον κ. Μητσοτάκη είναι: Γιατί δεν αισθάνεται το ίδιο;<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι ορατή σε όλους»!

Άρθρο κόλαφος για τον Κ.Μητσοτάκη από New York Times Άρθρο κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά για τον ίδιο τον πρωθυπουργό απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατηγικό άνοιγμα της Ελλάδας στη Νοτιοανατολική Ασία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/india-pacific-758x400.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/india-pacific-758x400.gif" width="735" /></a></div><div><br /></div><b>Αλέξανδρος Διακόπουλος*</b><br />Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών πέρασε σχεδόν απαρατήρητο το άνοιγμα της Ελλάδας προς τη Νοτιοανατολική Ασία, με το ταξίδι του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στο Βιετνάμ και τη συμμετοχή του στη σύνοδο των χωρών ASEAN (Ενωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας) στην Καμπότζη. Στον μικρό βαθμό που απασχόλησε τον δημόσιο διάλογο το ταξίδι αυτό, η συζήτηση επικεντρώθηκε στην πρόταση ανέγερσης ενός ανδριάντα του ιστορικού ηγέτη του Βιετνάμ στην Εδεσσα, παρά στην ουσία των επαφών και συζητήσεων που έγιναν και των συμφωνιών που υπογράφηκαν. Επικεντρώθηκαν δηλαδή στο δέντρο και έχασαν το δάσος.<br /><br />Για να εκτιμηθεί η σημασία του ανοίγματος στις χώρες της Ν.Α. Ασίας, για την προώθηση των εθνικών θέσεων αλλά και των οικονομικών σχέσεων, πρέπει να γίνει κατανοητό το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου αυτό εκτυλίσσεται. Το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό κέντρο βάρους του διεθνούς συστήματος μετατοπίζεται αργά, αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό. Συνακόλουθα, οι χώρες της περιοχής έχουν πάψει από καιρό να θεωρούνται «περιφέρεια» και η σημασία τους έχει εκθετικά αναβαθμιστεί. Επιπλέον, στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο που ζούμε οι αποστάσεις έχουν μικρύνει δραματικά και τα προβλήματα, οι εντάσεις, αλλά και οι επικρατούσες αντιλήψεις στην περιοχή αυτή επηρεάζουν και τη δική μας, και αντιστρόφως.<br /><br />Πέραν των παραδοσιακών δυνάμεων, το Βιετνάμ αναδεικνύεται ως η ανερχόμενη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Ν.Α. Ασίας και αυτό εξηγεί το τεράστιο ενδιαφέρον των ΗΠΑ αλλά και τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, μόλις πριν από μερικές δεκαετίες αντιπάλων. Επίσης το ΑSEAN είναι ο σημαντικότερος περιφερειακός οργανισμός της Ασίας. Τα κράτη που το απαρτίζουν έχουν ΑΕΠ που υπερβαίνει τα 3 τρισ. δολάρια και 580 εκατ. κατοίκους, αποτελώντας μία από τις μεγαλύτερες περιφερειακές αγορές στον κόσμο. Ιδιαίτερης σημασίας για εμάς είναι το γεγονός ότι Βιετνάμ αποτελεί ιδρυτικό και πολύ δραστήριο μέλος της Ομάδας Φίλων της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) στον ΟΗΕ, ενώ το ΑSEAN επί της αρχής προκρίνει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) ως βάση διευθέτησης των ζητημάτων στη Νότια Σινική, σε αντίθεση με τα «ιστορικά δικαιώματα» που επικαλείται το Πεκίνο. Είναι λοιπόν πολύ σημαντική από κάθε άποψη η επικείμενη προσχώρηση της χώρας μας, με ομόφωνη απόφαση των κρατών-μελών του ΑSEAN, στη συνθήκη Φιλίας και Συνεργασίας στη Ν.Α. Ασία (Treaty of Amity and Cooperation – TAC), που αποτελεί τη διακήρυξη των βασικών αρχών συνεργασίας εντός του ASEAN.<br /><br />Είναι υπό το πρίσμα των παραπάνω που θα πρέπει να δούμε και τις επισκέψεις που προηγήθηκαν. Δηλαδή, τις επισκέψεις της αντιπροέδρου του Βιετνάμ Βο Θι Σουάν (Vo Thi Anh Xuan) στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβριο, καθώς και της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο Ανόι τον περασμένο Μάιο. Την ευρύτερη εικόνα συμπληρώνουν οι επισκέψεις που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών στο Νέο Δελχί και το Τόκιο τον περασμένο Απρίλιο.<br /><br />Κοντολογίς, η παρουσία της Ελλάδας στη σύνοδο των χωρών ΑSEAN, οι διμερείς επαφές στο περιθώριο αυτής και οι υψηλού επιπέδου συναντήσεις με την ηγεσία του Βιετνάμ αποτέλεσαν πρώτης τάξεως ευκαιρία διεθνοποίησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα λόγω του αναθεωρητισμού και της ιδιότυπης αντίληψης περί διεθνούς δικαίου της Τουρκίας και ανάδειξης των κοινών χαρακτηριστικών μεταξύ της «Γαλάζιας Πατρίδας» στην Ανατολική Μεσόγειο και της «Γραμμής των 9 σημείων» στη Νότια Σινική, ως προς τον μαξιμαλισμό τους, την αυθαιρεσία των επιχειρημάτων και την καταπάτηση του δικαίου της θάλασσας. Σημαντική επίσης ήταν και η αντισταθμιστική συνάντηση του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών με τον Κινέζο ομόλογό του, προκειμένου να μη λάβει η όλη επίσκεψη μια «αντι-κινεζική» χροιά.<br /><br />Ολα τα παραπάνω εντάσσονται σε μια στρατηγική «ανοίγματος» της Ελλάδας σε άλλες περιοχές και χώρες του κόσμου, αναζητώντας κοινές κατανοήσεις σε θέματα αρχής και ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας, όπως η ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών, η διευθέτηση διαφορών με ειρηνικό τρόπο, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας κ.ά. Ηδη η Ελλάδα το 2021 στη Σύνοδο Κορυφής της Αγκόλας εντάχθηκε ως παρατηρητής στον Οργανισμό Λουζοφώνων Κρατών και έχει αναπτύξει ιδιαίτερα τις σχέσεις της με τη Γαλλοφωνία (με τον Οργανισμό και κράτη-μέλη όπως η Σενεγάλη και η Γκαμπόν). Το ίδιο ετοιμάζεται να πράξει και σε σχέση με τον Οργανισμό Ενοποίησης Κρατών Κεντρικής Αμερικής (SICA).<br /><br />Γενικότερα, η προώθηση των εθνικών θεμάτων δεν γίνεται με μόνη την επίκληση του διεθνούς δικαίου, αλλά με τη δημιουργία ευρύτερων συναινέσεων, κοινών αντιλήψεων και τη σύμπλεξη των συμφερόντων. Με τη σύμπηξη δηλαδή του ευρύτερου δυνατού μετώπου ομονοούντων κρατών μέσα στο διεθνές σύστημα. Εχουν οπωσδήποτε σημασία οι κοινές αξίες και αρχές, όμως στον σκληρό πυρήνα των διεθνών σχέσεων τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από την κοινή κατανόηση και τίποτα πιο αξιόπιστο από τα κοινά συμφέροντα.<br /><br /><b><i>* Ο κ. Αλέξανδρος Διακόπουλος είναι αντιναύαρχος ε.α. Π.Ν., τέως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας.</i></b><div><br /></div><div>πηγή</div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στρατηγικό άνοιγμα της Ελλάδας στη Νοτιοανατολική Ασία

Αλέξανδρος Διακόπουλος* Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών πέρασε σχεδόν απαρατήρητο το άνοιγμα της Ελλάδας προς τη Νοτιοανατολική Ασία, με το τα...

Διαβάστε την συνέχεια

ΜΑΚΡΑ Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΠΤΩΝ για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των Ντούγκιν στη Ρωσία του Πούτιν.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/DARIA-AND-ALEXANDER-DUGIN-EXPLOSION-CAR-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Ο “Εθνικός Ρεπουμπλικανικός Στρατός” της Ρωσίας ανέλαβε την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση κατά του καθηγητή Αλεξάντερ Ντούγκιν, ιδεολογικού “πατέρα” του ευρασιανισμού, η οποία άφησε νεκρή την 30χρονη δημοσιογράφο κόρη του. Η τρομοκρατική οργάνωση(;) υπόσχεται ότι θα δούμε περισσότερα στο μέλλον. Πρόκειται για οργάνωση που σκοπό έχει να καταστρέψει τον Πούτιν, όπως υποστήριξε ο Ίλια Πονομάρεφ, πρώην μέλος της ρωσικής Δούμας που έχει καταφύγει στο Κίεβο, όταν είχε κατηγορηθεί ότι συνωμοτούσε εναντίον του Ρώσου προέδρου.<br /><br />Η υπόθεση της βομβιστικής επίθεσης γίνεται ακόμα πιο περίεργη. Καταρχάς, είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι σε μια χώρα όπως η Ρωσία, με το αυστηρό σύστημα ασφαλείας που διαθέτει το αυταρχικό καθεστώς, είναι δυνατό να ξεπηδήσει μία τέτοια οργάνωση και να πραγματοποιήσει επιτυχώς την πρώτη επίθεσή της. Μοιάζει πιθανότερο να μην πρόκειται για κάποιους αντικαθεστωτικούς, αλλά για επαγγελματίες εκτελεστές, που παραπέμπουν σε μυστικές υπηρεσίες.<br /><br />Βέβαια, είναι πολύ πρόωρο να εκτιμήσει κανείς ποιοι βρίσκονται πίσω από τον επίσης περίεργο αυτό τίτλο. Το Κίεβο έσπευσε, όπως αναμενόταν, να δηλώσει ότι δεν έχει καμία σχέση με την επίθεση, αλλά ακόμα κι αν έχει δεν θα έλεγε κάτι διαφορετικό. Κάποιοι πιθανότατα θα αποδώσουν την επίθεση στο καθεστώς Πούτιν. Το ερώτημα που εγείρεται σχετικά με αυτό το σενάριο είναι γιατί να δολοφονήσει το καθεστώς τον Ντούγκιν και την κόρη του. Μπορεί να είναι υπερβολή ότι ο εν λόγω ιδεολόγος του ευρασιανισμού είναι σύμβουλος-καθοδηγητής του Ρώσου προέδρου, αλλά επουδενί δεν είναι αντίπαλός του. Πολύ περισσότερο τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία εξωθεί ολοσχερώς τη ρωσική ηγεσία προς τον ευρασιανισμό.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στο ρωσικό σύστημα εξουσίας, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία της πρώτης φάσης της εισβολής, η οποία χρεώθηκε στην μυστική υπηρεσία FSB. Ο ανταγωνισμός της FSB με την υπηρεσία κατασκοπείας εξωτερικού SVR και λιγότερο με τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών GRU για την πρωτοκαθεδρία στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών θεωρείται δεδομένη, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να υποθέσουμε ότι η κόρη του Ντούγκιν έπεσε θύμα αυτού του ανταγωνισμού η απόσταση είναι τεράστια.<br /><br /><img src="" /><br />Ένα άλλο σενάριο είναι ότι ενδεχομένως το καθεστώς να έστησε τη δολοφονία για να μετατοπίσει την προσοχή της ρωσικής κοινής γνώμης από τις πρόσφατες επιτυχείς ουκρανικές επιθέσεις στην Κριμαία και να συσπειρώσει το ρωσικό λαό. Το ενδεχόμενο αυτό θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλεισθεί, αλλά μέχρι να υπάρξει έστω κάποια ένδειξη, δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Εκτός των άλλων και επειδή η φονική επίθεση μέσα στη Ρωσία συνιστά τραύμα για το κύρος του καθεστώτος σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη συγκυρία.<br /><br />Ένα άλλο σενάριο είναι η επίθεση να έχει οργανωθεί από ξένη μυστική υπηρεσία με σκοπό να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το καθεστώς Πούτιν βάλλεται εκ των έσω, όπως είχαν προεξοφλήσει στην αρχή της ρωσικής εισβολής η Ουάσιγκτον και δυτικοί αξιωματούχοι και ΜΜΕ. Προφανώς, δεν θα εκτελούσαν ποτέ μία τέτοια επίθεση Αμερικανοί ή Ευρωπαίοι μυστικοί πράκτορες, φοβούμενοι τον κίνδυνο σύλληψης, που θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ ή π.χ. η Βρετανία θα εμφανίζονταν σαν κράτη που καταφεύγουν σε τρομοκρατικές μεθόδους.<br /><br />Δεν μπορεί, ωστόσο, κανείς να αποκλείσει το ενδεχόμενο την βομβιστική επίθεση να πραγματοποίησαν Ουκρανοί με ή χωρίς ξένη καθοδήγηση. Οι Ουκρανοί έχουν το πλεονέκτημα της φυλετικής συγγένειας και της γλώσσας, το οποίο τους επιτρέπει να είναι περνάνε σχετικά απαρατήρητοι στη Ρωσία. Αυτό το ενδεχόμενο, βέβαια, κατ’ ουδένα τρόπο αρκεί για να αποδώσει κανείς ευθύνη στο Κίεβο. Προς το παρόν, η υπόθεση παραμένει για όλους εμάς απολύτως σκοτεινή και ως εκ τούτου μόνο υποθέσεις μπορεί να γίνουν και μάλιστα με κάθε επιφύλαξη, λόγω της πολιτικής ευαισθησίας που έχει η όλη υπόθεση.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι ο Ντούγκιν είχε απομακρυνθεί την περίοδο 2013-14 από το πανεπιστήμιο της Μόσχας, σε μια χειρονομία του Πούτιν, σύμφωνα με αναλυτές, προς τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα. Βασική επιδίωξη του Ρώσου ηγέτη ήταν τότε να πετύχει την υλοποίηση του “συνεργατικού σεναρίου” στις σχέσεις Μόσχας-Ουάσιγκτον. Να προκύψει δηλαδή ένα στρατηγικό modus vivendi, ένας ελάχιστον κοινός παρονομαστής συνδιαχείρισης των παγκοσμίων υποθέσεων.<br /><br />Έχοντας εκτοπιστεί από την Κίνα στην τρίτη θέση της άτυπης παγκόσμιας ιεραρχίας ισχύος, η Ρωσία θα κατόρθωνε να παραμείνει αποφασιστικός παράγοντας του διεθνούς συστήματος. Όλα αυτά, ωστόσο, είναι παρελθόν. Τα γεγονότα του 2014, που οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου Γιανουκόβιτς και στην προσάρτηση της Κριμαίας, έχουν, όμως, τινάξει αυτή τη στρατηγική στον αέρα. Στην Ουάσιγκτον όχι μόνο επικράτησε, αλλά και εφαρμόστηκε η ελεγχόμενα συγκρουσιακή στρατηγική των Δημοκρατικών και ειδικά της ομάδας Μπάιντεν, που έχει ειδική σχέση με την Ουκρανία.<br /><br />Επιστρέφοντας στον Ντούγκιν, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει στο παρελθόν αποκαλέσει την προσέγγιση Πούτιν “αφελή”. Από το 2014 και πολύ περισσότερο με τη ρωσική εισβολή, όμως, το Κρεμλίνο βαδίζει ολοσχερώς στον δρόμο που έχει υποδείξει ο Ντούνκιν. Άρα, δεν στέκεται θεωρία περί εξουδετέρωσης έστω και ιδεολογικά ενοχλητικού αντιπάλου. Το αντίθετο συμβαίνει.<br /><br />Η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, είναι ότι στις ΗΠΑ το “σύστημα” υποσκελίζει τον εκάστοτε πρόεδρο, ο οποίος (με την εξαίρεση του Τραμπ) προσαρμόζεται περισσότερο ή λιγότερο στην υψηλή στρατηγική που έχει εκπονηθεί. Αντίθετα, στη Ρωσία ο Πούτιν είναι εν πολλοίς το “σύστημα”. Κι αν δεν το εκπροσωπεί 100%, το επηρεάζει καθοριστικά, ενώ η εφαρμοσμένη πολιτική της χώρας εξαρτάται από τον ίδιο.<br /><br />Τι θα κέρδιζε, όμως, το “σύστημα Πούτιν” εάν έστηνε μια τέτοια επιχείρηση; Να τρομοκρατήσει αντιπολιτευόμενους; Δεν το έχει κάνει με άτυπες επιθέσεις εναντίον κάποιων αντικαθεστωτικών; Επιπροσθέτως, το σύνολο των αντικαθεστωτικών είναι φιλοδυτικοί και απεχθάνονται τον Ντούνκιν. Άρα δεν θα έπαιρναν κάποιο μήνυμα από τη δολοφονία του ίδιου και της κόρης του.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΜΑΚΡΑ Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΠΤΩΝ για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των Ντούγκιν στη Ρωσία του Πούτιν.

Του Ζαχαρία Μίχα Ο “Εθνικός Ρεπουμπλικανικός Στρατός” της Ρωσίας ανέλαβε την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση κατά του καθηγητή Αλεξάντερ Ν...

Διαβάστε την συνέχεια