“Σε πορεία εξάρτησης η εσωτερική και εξωτερική πολιτική μας… ”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/simaia.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/simaia-696x428.jpg" /></a><br /><br />Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)<br /><br /> Δεν ξέρω τι γίνεται στις ξένες χώρες, αλλά στην Ελλάδα τουλάχιστον αυτό που έμενε αμετάβλητο μέσα στον χρόνο ήταν η ξαναζεσταμένη ελπίδα στις καρδιές των Ελλήνων (παραμονές των εκάστοτε εκλογών) ότι η επόμενη κυβέρνηση την οποία θα ψήφιζαν θα τους έδινε ό,τι δεν μπόρεσαν να τους δώσουν οι άλλες.<br /><br /> Έτσι περνούσαν οι δεκαετίες, ολοκληρώνονταν οι κύκλοι ζωής και άρχιζαν νέοι, με τους Έλληνες να περιμένουν καρτερικά από γενιά σε γενιά να αλλάξουν τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα και να έρθει η ευλογημένη στιγμή για να τους κυβερνήσει ένας σπουδαίος ηγέτης.<br /><br /> Ένας ηγέτης που θα είχε την ικανότητα να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής τους και να κάνει την παραμελημένη πατρίδα τους να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά. Και ήταν τέτοια η λαχτάρα και η προσμονή τους, που γιόρταζαν πρόωρα το ξεκίνημα του κάθε πρωθυπουργού, για να διαπιστώσουν στη συνέχεια ότι ίσχυε αυτό που έλεγε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ:<br /><br /> – Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε.<br /><br /> Για να διαπιστώσουν, δηλαδή, ότι ο φέρελπις πρωθυπουργός που περίμεναν αποδείχθηκε είτε μετρίων ικανοτήτων εκπρόσωπος τους λαϊκισμού και της υποκρισίας, με ψαλιδισμένη εθνική συνείδηση, είτε ”τέρας” ευρυμάθειας και γνώσης με λανθάνοντα όμως αρνητικά δείγματα συναισθηματικής νοημοσύνης και γνήσιας φιλοπατρίας.<br /><br /> Και σαν τέτοια εννοώ όχι αυτήν που την ”ντύνουν” οι πολιτικοί με αριστεροδεξιές περικοκλάδες στην προσπάθεια σύζευξης του πατριωτισμού πότε με την αριστερά (”προοδευτικός πατριωτισμός”) και πότε με τη δεξιά (”πατριωτισμός της αλήθειας και της ευθύνης”), αλλά την ”αποποινικοποιημένη” φιλοπατρία, τον ”αποποινικοποιημένο” ιδεολογικά και πολιτικά πατριωτισμό.<br /><br /> Τον πατριωτισμό που δεν μένει στα λόγια, αλλά προχωράει σε έργα. Δεν επιλέγει να προσαρμοστεί στο κομματικό όραμα κανενός Τσίπρα ή Μητσοτάκη για να πείσει για τις ανιδιοτελείς, πατριωτικές του προθέσεις. Δεν τσιγκουνεύεται να ομολογήσει την αγάπη του για την πατρίδα από φόβο μήπως την ταυτίσουν με τον εθνικισμό της φασιστικής όψης και των θηριωδιών του ναζισμού.<br /><br /> Αυτές οι διαπιστώσεις, φυσικά – για τον υπαρκτό ή ανύπαρκτο πατριωτισμό των πρωθυπουργών – δεν γίνονται στην αρχή της πορείας κάθε κυβέρνησης (η οποία ξεγελάει, συνήθως, με το ψευδεπίγραφο των προθέσεών της), αλλά στην πορεία της θητείας της όπου αποκαλύπτονται οι αδυναμίες ή οι λάθος επιλογές του επικεφαλής της. Αδυναμίες που τον αναγκάζουν να προβαίνει περιοδικά σε ανασχηματισμούς.<br /><br /> Ανασχηματισμούς οι οποίοι φιλοδοξούν να θεραπεύσουν προβλήματα, όπως η αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών, η σχέση διαπλοκής μελών της κυβέρνησης με τα ΜΜΕ, η προσκόλλησή της σε παλαιοκομματικές ιδεοληψίες και η σχέση εξάρτησης που έχει (στην Εσωτερική και Εξωτερική της πολιτική) από τα ντόπια συμφέροντα και τους ”Μεγάλους” της ΝΑΤΟϊκής Συμμαχίας.<br /><br /> Τους Μεγάλους ”φίλους” και ”συμμάχους” μας με τους οποίους συμπλέουν συχνά οι ελίτ του τόπου που βγάζουν ενίοτε… κυβερνήσεις. Οι ελίτ οι οποίες τις επηρεάζουν, όπως επηρεάζουν και την κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων στην εξελισσόμενη κοινωνία μας. <br /><br /> Εστιάζοντας στον τελευταίο ανασχηματισμό (δεύτερο επί διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη) θα λέγαμε ότι αυτός έγινε βασικά για να αλλάξει τα αρνητικά δεδομένα των κυβερνητικών επιδόσεων σε δύο κυρίως τομείς: στην Υγεία (λόγω πανδημίας) και την Πολιτική Προστασία (λόγω πυρκαγιών).<br /><br /> Στον απόηχο του διαχωρισμού εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων (που ξεσήκωσε θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων) και υπό τις αναθυμιάσεις της τέφρας στην πυρπολημένη ως χθες Ελλάδα, επόμενο ήταν να υπήρχαν προσδοκίες στον πρωθυπουργό ότι το νέο υπουργικό σχήμα (στον τομέα ειδικά της Πολιτικής Προστασίας) θα απέδιδε χάρη στον διακομματικό χαρακτήρα που επέλεξε να του δώσει στο πρόσωπο του Ευ. Αποστολάκη.<br /><br /> Φευ!.. Η… επιχείρηση συναινετικής διάθεσης του Κ. Μητσοτάκη, ως προανάκρουσμα – ίσως – μελλοντικής συγκυβέρνησης με τον Α. Τσίπρα, στέφθηκε από αποτυχία λόγω ετεροχρονισμένης απόρριψης από τον ε.α Ναύαρχο της πρότασης του πρωθυπουργού για υπουργοποίησή του.<br /><br /> Με αφορμή μάλιστα την… ”κίνηση ματ” του τελευταίου που εξελίχθηκε σε παρωδία, δημιουργήθηκε το ”Υπουργείο της Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας”, επικεφαλής του οποίου τέθηκε ο θαυμαστής του Σημίτη Κύπριος πολιτικός Χρήστος Στυλιανίδης (αφού πήρε προηγουμένως την ελληνική υπηκοότητα πριν ορκιστεί), με υφυπουργό τον ε.α. πτέραρχο Ευάγγελο Τουρνά.<br /><br /> Τα δεδομένα αυτά, όπως και το γεγονός ότι δεν ”πειράχτηκαν” οι τομείς της Οικονομίας (Σταϊκούρας) και της Παιδείας (Κεραμέως), όπου – δημοσκοπικά – οι υπουργοί τα πήγαν καλά (αν και η ”εκπαιδευτική μεταρρύθμιση” της τελευταίας προκάλεσε πολλά προβλήματα σε χιλιάδες νέους, γιατί – αν και έγραψαν καλά – αποκλείστηκαν απ’ τις Σχολές επιλογής τους λόγω του νέου συστήματος), επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μου ότι οι επιδόσεις των εν λόγω υπουργών θα προβληθούν προσεχώς στη ΔΕΘ ως επιτυχές παράδειγμα μεταρρυθμίσεων. <br /><br /> Ειδικά μάλιστα όταν – σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ – καταγράφηκε εκρηκτική αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 16,2% στο β’ τρίμηνο του 2021. Κάτι ιδιαίτερα ευοίωνο για την εθνική Οικονομία, αν και την πορεία ανάκαμψής της σκιάζουν η πανδημία και οι κομματικές αντιπαραθέσεις οι οποίες ξεπερνούν σε θέρμη τον εμβολιαστικό ”πυρετό”.<br /><br /> Σε κάθε περίπτωση, πάντως – όσο δε λέει να κοπάσει αυτή, αλλά αντίθετα έχει την τάση να εκδηλώνει εξάρσεις κατά τόπους – ο πρωθυπουργός δεν θα μπορεί να ελπίζει σε βελτίωση του γενικότερου κλίματος που το επιβαρύνουν οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις και οι πιέσεις που ασκούνται στο ΕΣΥ.<br /><br /> Πιέσεις που θα εντείνονται συνεχώς οδηγώντας εκτός ορίων το συγκρουσιακό κλίμα εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων και την υπομονή των Ελλήνων που δοκιμάζεται μετά τα σκληρά κυβερνητικά μέτρα κατά των τελευταίων και τα συνεχιζόμενα lockdowns στην αγορά κατά τόπους.<br /><br /> Έτσι ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να παραμένει εγκλωβισμένος στο υπάρχον ασταθές περιβάλλον πολιτικής, ενώ θα έπρεπε ήδη να έχει επανέλθει στον βηματισμό της πραγματικής εξουσίας και να σχεδιάζει στρατηγικά την αντιμετώπιση του κυρίως εχθρού στο πεδίο της Εξωτερικής πολιτικής μας.<br /><br /> Κι αυτό γιατί ο Τούρκος έχει αποδείξει ιστορικά ότι δεν ξέρει από ”fair play”, αλλά αντίθετα ψάχνει να βρει ευκαιρία να χτυπήσει τον αντίπαλο (τον Έλληνα, εν προκειμένω, Ελλαδίτη ή Ελληνοκύπριο) την ώρα της μεγάλης ανάγκης και αδυναμίας του.<br /><br /> Ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μας, άλλωστε, οι καλοκαιρινές δηλώσεις του ΥΠΑΜ της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ περί ”Γαλάζιας Πατρίδας”, νησιών και προσφυγικού, έτσι που να μην υπάρχει αμφιβολία για τις φθινοπωρινές προθέσεις του επιθετικού γείτονα σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κεκτημένων.<br /><br /> Αυτά καλούνται να αντιμετωπίσουν ως τρέχοντα εθνικά ζητήματα οι Μητσοτάκης και Δένδιας, χωρίς να ξεχνούν το μεταξύ σφύρας και άκμονος Κυπριακό, την επιτακτική ανάγκη για ΜΗ υπογραφή των σκοπιανών Πρωτοκόλλων (ώστε να μην αποκτήσει ισχύ Διεθνούς Συνθήκης η ”συμφωνία των Πρεσπών”) και τον Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό.<br /><br /> Τον Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό που πάει χέρι χέρι με τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας στη Θράκη και το Αιγαίο) και επιδιώκει να λειτουργήσει – μετά την από κοινού προσφυγή στη Χάγη για διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας μας – ως το μακρύ χέρι της Τουρκίας κατά των ελληνικών συμφερόντων στο Ιόνιο και των συμφερόντων της ελληνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου.<br /><br /> Κοντά σ’ αυτά ή αλληλένδετα με αυτά είναι τα των συμμαχιών μας, που έχουν αποδείξει δυστυχώς ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ασκεί χειραγωγίσιμη από τους ξένους Εξωτερική πολιτική.<br /><br /> Κι αυτό δε φάνηκε μόνο απ’ την ημιτελή ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία που υπέγραψε ο Ν. Δένδιας αφήνοντας ”αδιάθετη” (προς άγραν των Τούρκων) την μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου Μεσημβρινού (η οποία περιλαμβάνει το Καστελόριζο και την μισή Ρόδο).<br /><br /> Δε φάνηκε μόνο απ’ την ανοχή μας απέναντι στα τουρκικά αλιευτικά που αλώνιζαν μέχρι χθες απρόσκοπτα στο Αιγαίο και την επί τρίμηνο παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων έξω απ’ το Καστελόριζο από το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis. <br /><br /> Δε φάνηκε μόνο απ’ την υπαναχώρηση του πρωθυπουργού στο θέμα της δικαιωματικής επέκτασης των ΕΧΥ στα 12 νμ ούτε στο θέμα της μη αντίδρασης εκ μέρους του (η εκκωφαντική σιωπή ισοδυναμεί με ένοχη, σιωπηρή αποδοχή ενίοτε) στην προτροπή-πρόκληση Γερμανών και Αμερικανών για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (κυρίαρχο αίτημα της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια).<br /><br /> Φάνηκε, προπάντων, απ’ την αιφνιδιαστική υπαναχώρησής μας στο θέμα της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων (παρά τις σχετικές συμφωνίες που υπογράψαμε με ξένες εταιρείας και την ΕΛ.ΠΕ το ’19), όταν – κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Σαουδική Αραβία – ο κ. Δένδιας δήλωσε (σε συνέντευξή του στο Arab News) ότι η Ελλάδα δε θα γίνει χώρα παραγωγής υδρογονανθράκων.<br /><br /> Για να ακολουθήσει αμέσως μετά η συμπληρωματική δήλωσή του – απόλυτα ταυτισμένη με εκείνην του πρωθυπουργού – ότι δε θα γίνουν εξορύξεις στο Αιγαίο. Και, ω του θαύματος – μετά την ”αποκατάσταση της τάξης” – ακολούθησε η φωτογραφία του χαμογελαστού ΥΠΕΞ με τον επίσης χαμογελαστό Αμερικανό πρέσβη (Τζέφρι Πάιατ) προς δόξαν της εξαρτημένης απ’ το διεθνές κατεστημένο πορείας μας που καγχάζει στο άκουσμα περί ”ανεξάρτητης” Εξωτερικής πολιτικής μας.<br /><br /> Κάπως έτσι, σκέφτομαι, λειτουργεί και η Εσωτερική πολιτική μας, μόνο που σε αυτήν – αντί των εξωτερικών παρεμβάσεων – έχουμε ντόπιες παρεμβάσεις ακόμα και σε κυβερνητικούς ανασχηματισμούς (βλ. ικανοποίηση Βαρδή Βαρδινογιάννη για την επάνοδο Θεοδωρικάκου στην κυβέρνηση, πράγμα που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν ο διορισμός του στο πρώτο κυβερνητικό σχήμα ως υπουργού Εσωτερικών έγινε κατά… παραγγελία, χωρίς αυτό να αμφισβητεί τις ικανότητές του).<br /><br /> Γι’ αυτού του τύπου τις παρεμβάσεις της ”αθηναϊκής ελίτ” είχαν μιλήσει πολλοί, βέβαια – άμεσα ή έμμεσα – από χρόνια, με κορυφαίο τον ”αντι-ελιτιστή” υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά (2014-’15) Γκίκα Χαρδούβελη ο οποίος μίλησε τον Οκτώβριο του ’19 για τις δέκα οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα και χρηματοδοτούν πολιτικούς και ΜΜΕ. <br /><br /> Ωστόσο, ως όμηροι του Μιθριδατισμού, το ακούσαμε και αυτό χωρίς να ξαφνιαστούμε και – έχοντας αποκτήσει… ανοσία σε φαινόμενα ηθικής, εθνικής, κοινωνικής και αξιακής κατάπτωσης – σκύψαμε το κεφάλι υποτακτικά και συνεχίσαμε να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά την πορεία εξάρτησης της χώρας μας από συμφέροντα στην Εσωτερική και Εξωτερική πολιτική μας…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Σε πορεία εξάρτησης η εσωτερική και εξωτερική πολιτική μας… ”

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας) Δεν ξέρω τι γίνεται στις ξένες χώρες, αλλά στην Ελλάδα τουλάχιστον αυτό που έμενε α...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ: Αλλάζουν τη στρατηγική τους για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/usa_hellas.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/usa_hellas.jpg" /></a><br /><br />Γράφει ο<b> ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ*</b><br />Η αμερικανική στρατηγική σε ότι αφορά την Ελλάδα και την ενεργειακή πολιτική της αρθρώνεται σε τρία επίπεδα. Πρώτον, η Ελλάδα να εξακολουθήσει να είναι ενεργειακός κόμβος και εγγυητής της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. Δεύτερον, στήριξη της ενεργειακής μετάβασης από τον άνθρακα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τρίτον, η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων θα αποφασιστεί από την ίδια την αγορά.<br /><br />Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ<br /><br />Πριν από λίγες ημέρες ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Greece Investor Guide. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα ενεργειακά θέματα της Ελλάδας. Στην συνέντευξη αυτή ανέπτυξε την αμερικανική στρατηγική για την ενέργεια στην περιοχή.<br /><br />Πρώτον, η Ελλάδα ως ενεργειακός κόμβος.<br /><br />There’s been a rapid evolution of the regional energy map driven by policy investments that Greece has made in recent years, including in gas infrastructure. There’s the TAP pipeline – the first new energy infrastructure built in Europe, specifically to bring non-Russian gas to European consumers and the largest single foreign investment in Greece of the crisis decade. There’s the expanded terminal at Revythoussa, and the new floating regasification unit at Alexandroupolis – that has U.S. investment through BlackRock, and which the United States government has strongly supported as an opportunity to diversify energy sources and routes in Southeastern Europe. And there’s also the new agreement between Greece and North Macedonia for a gas pipeline connecting both countries, which, again, will help to unlock the Balkan energy island, bringing gas to North Macedonia, Kosovo, and even Serbia.<br /><br />Δεύτερον η στήριξη της μετάβασης από τον άνθρακα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.<br /><br />President Biden has made clear that the climate crisis is one of his administration’s number one priorities, while Prime Minister Mitsotakis has also prioritized the challenge of climate change. And indeed, our special presidential envoy for climate, John Kerry, has made the point that the kind of ambitious goals that Prime Minister Mitsotakis has set – phasing out coal based power by 2025 and using the European Recovery Funds to support the rapid deployment of sustainable green energy options – all fit very well within the priorities of President Biden and his administration. The lignite phase-out is exactly the kind of bold, ambitious goal setting that the United States government has called on all of our allies to adopt.<br /><br />Τρίτον, για την εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων στα οικόπεδα που εμπλέκονται αμερικανικές εταιρείες, θα αποφασίσει η αγορά.<br />So, whether Greece continues upstream gas and oil exploration is something that the market is going to be deciding.<br />Ο Αμερικανός πρέσβης αναφέρει ότι το φυσικό αέριο είναι ένα καύσιμο που θα παίξει ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση και το μεγάλο ερώτημα είναι από πού θα προέλθει.<br /><br />SHALE 3.0<br />Σε ότι αφορά τους σχιστολιθικούς υδρογονάνθρακες, οι φάσεις Shale 1.0 και Shale 2.0 άλλαξαν τον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Οι παραγόμενοι στις ΗΠΑ σχιστολιθικοί υδρογονάνθρακες άλλαξαν την παγκόσμια αγορά υδρογονανθράκων και μετατόπισαν τη γεωπολιτική επιρροή της ζήτησης και προσφοράς πετρελαίου. Οι ΗΠΑ από εισαγωγέας πετρελαίου, μετατράπηκε σε εξαγωγέα και απέκτησε πλεονεκτήματα στην αναζήτηση, εξόρυξη και παραγωγή υδρογονανθράκων. Αυτά τα πλεονεκτήματα εκμεταλλεύεται σήμερα εξάγοντας τα, για να μεταβάλλει το παγκόσμιο ενεργειακό τοπίο. Όλες οι αμερικανικές εταιρείες, προσαρμόζονται σε αυτή την στρατηγική.<br /><br />Η φάση Shale 3.0 συνοδεύεται από πιέσεις στην βιομηχανία υδρογονανθράκων για μείωση του αρνητικού της περιβαλλοντικού αποτυπώματος, ενώ καλείται παράλληλα να βελτιώσει την εταιρική διακυβέρνηση και την δημοσιονομική υπευθυνότητα της. Τα κριτήρια ESG βρίσκονται στην καρδιά των επενδύσεων στην βιομηχανία των υδρογονανθράκων.<br /><br />Αυτά τα κριτήρια ESG υπενθυμίζει στην συνέντευξη του ο Τζέφρι Πάιατ τονίζοντας ότι οι εταιρείες ακόμη και στην Ελλάδα αναζητούν τρόπους για να κάνουν πιο πράσινο το χαρτοφυλάκιό τους και ιδιαίτερα, τα ΕΛΠΕ.<br /><br />Με τα δεδομένα αυτά, για τον Αμερικανό πρέσβη, το θέμα των υδρογονανθράκων της Κρήτης παραμένει ανοικτό, αλλά δεν αποτελεί προτεραιότητα.<br /><br />I think, ultimately, the bankability of these big offshore exploration projects is going to depend on the decisions of the license holders. I know that ELPE has already surrendered some of its licenses. I know that Exxon Mobil, which is a partner with ELPE and Total in the fields offshore Crete, is continuing to look at this issue. But I think for the United States, the priority is to see both that Greece continues to play this role as a guarantor of European energy security, but also that we continue to do everything we can to support the bold energy transition that Prime Minister Mitsotakis has committed himself to.<br /><br />Για την περιοχή στα δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, που συνηγορούν ότι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες για μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου. Η κοινοπραξία που αποτελείται από την Total, την ExxonMobil και τα ΕΛΠΕ, καλείται να αποφασίσει εάν θα προχωρήσει στις σεισμικές έρευνες που απαιτούνται σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης. Συγκεκριμένα, το χρονικό περιθώριο που είναι προγραμματισμένο να γίνουν οι έρευνες αυτές τελειώνει το φετινό χειμώνα (τέλος 2021 – αρχές 2022). Υπάρχει και το ενδεχόμενο παράτασης, αλλά το πρόβλημα δεν εντοπίζεται εδώ. Το θέμα είναι η στάση της ExxonMobil.<br /><br />Η ExxonMobil, παρότι είναι η μεγαλύτερη ιδιωτική ενεργειακή εταιρεία στον κόσμο, εντούτοις θεωρείται ως εκφραστής των οικονομικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών. Επομένως θα κινηθεί μέσα στο πλαίσιο που θα διαμορφώσει η κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Με τα δεδομένα αυτά, η αμερικανική στρατηγική για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες βρίσκεται υπό συνεχή αξιολόγηση μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. <br /><b><i><br />*O Βαγγέλης Χωραφάς, διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής <a href="https://www.geoeurope.org/">https://www.geoeurope.org/</a></i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΗΠΑ: Αλλάζουν τη στρατηγική τους για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες;

Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ* Η αμερικανική στρατηγική σε ότι αφορά την Ελλάδα και την ενεργειακή πολιτική της αρθρώνεται σε τρία επίπεδα. Πρώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διαχρονική βλακεία του πολιτικού συστήματος εξουσίας επιτρέπει στους Τούρκους να ψαρεύουν …στο Θερμαϊκό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cyclades24.gr/wp-content/uploads/2021/05/tourkika-alieytika-1068x487.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="800" height="334" src="https://cyclades24.gr/wp-content/uploads/2021/05/tourkika-alieytika-1068x487.jpg" width="711" /></a></div><br /><div>Της <b>Κύρας Αδάμ</b></div>Στις 5 Σεπτεμβρίου 2021 ο Δημήτρης Σαρικάς, Πρόεδρος των Αλιέων Αλεξανδρούπολης, κατήγγειλε- όχι για πρώτη φορά- ότι τουρκικά αλιευτικά ψαρεύουν ανενόχλητα ΜΕΣΑ στα ελληνικά χωρικά ύδατα σε περιοχές της Αλεξανδρούπολης, Λήμνου, Αη Στράτη, Λέσβου. Όταν οι Έλληνες ψαράδες καλούν το Λιμενικό για να τους προστατεύσει, αυτό είναι άφαντο-ανύπαρκτο, ενώ παρουσιάζεται το Λιμενικό για την καταγραφή παραβιάσεων των Ελλήνων ψαράδων, όταν αυτοί ψαρεύουν 10 μέτρα εντός της απαγορευμένης από το Λιμενικό Ζώνης Αλιείας…<div><br />Η τουρκική αυτή πρακτική εφαρμόζεται πολλές φορές τον χρόνο επι δεκαετίες ολόκληρες, με το σύνολο του πολιτικού συστήματος και των ελληνικών κυβερνήσεων να παραμένει πλήρως αδιάφορο για τις συνέπειες αυτής της απολύτως αντεθνικής πολιτικής, τηρώντας με αιώνια πίστη μια απολύτως βλακώδη και επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα πολιτική αλιείας.<br />Αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο βλακείας και αδιαφορίας του πολιτικού συστήματος να προασπίζει τα εθνικά συμφέροντα, το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει καθορίσει ΖΩΝΗ ΑΛΙΕΙΑΣ ( FISHERY ZONE) μόνον 6 μίλια από τις ακτές της και μάλιστα την έχει καταθέσει επισήμως στον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του την έχει καταχωρήσει στον Πίνακα των Ζωνών Αλιείας των κρατών.</div><div><br />Όμως τα 6νμ αποτελούν τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, στα οποία η Ελλάδα με βάση τη διεθνή νομιμότητα ( ΟΗΕ ΙΜΟ ICAO κλπ.) ασκεί πλήρη και αποκλειστική κυριαρχία. Δηλαδή η Ελλάδα μπορεί στα 6νμ χωρικά ύδατα να κάνει ό,τι θέλει και χωρίς να ρωτάει κανένα, να ψαρεύει , να στήνει ανεμογεννήτριες να κάνει ασκήσεις κλπ. Έτσι η επίσημη και δεσμευτική δήλωση της Ελλάδας στον ΟΗΕ ότι η Ελληνική Ζώνη Αλιείας είναι 6νμ-δηλαδή τα χωρικά ύδατα- αποτελεί την απόλυτη βλακεία σε βάρος της Ελλάδας, την οποία και η παρούσα κυβέρνηση ασπάζεται και συγκαλύπτει στα μουγγά, αφήνοντας συχνά εκτεθειμένους και με μειωμένα εισοδήματα τους Έλληνες αλιείς.</div><div><br />Στον αντίποδα, η Τουρκία έχει καταθέσει στον ΟΗΕ to 1964 6νμ Ζώνη Αλιείας ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ 6νμ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ήτοι 12νμ από τις τουρκικές ακτές ( 6νμ χωρικά ύδατα συν 6νμ Ζώνη Αλιείας) με αποτέλεσμα, λόγω της συσσωρευμένης βλακείας της Αθήνας, να αναγκάζονται οι Έλληνες ψαράδες να ψαρεύουν μόνον στα χωρικά ύδατα και οι Τούρκοι στη διεθνή θάλασσα, στις περιοχές που φαίνονται στο χάρτη με διακεκομμένη κόκκινη γραμμή.<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/agean_adam.png"><img height="640" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/agean_adam.png" width="700" /></a><br /><br /></div><div>Στο χάρτη του Μ. φαίνονται με μπλε χρώμα τα χωρικά ύδατα των 6νμ της Ελλάδας, τα οποία αποτελούν ταυτόχρονα και την Ελληνική Ζώνη Αλιείας. Ενώ με το σκιαγραφημένο κόκκινο χρώμα φαίνεται η Τουρκική Ζώνη Αλιείας των 6νμ στη διεθνή θάλασσα πέρα από τα 6νμ των τουρκικών χωρικών υδάτων.<br />Ειδικότερα στην περιοχή μεταξύ Ρόδου- Καστελόριζου, για την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδέχθηκε ότι κείται στη Μεσόγειο, η Τουρκική Ζώνη Αλιείας κείται 18νμ από τις τουρκικές ακτές ( 12νμ χωρικά ύδατα λόγω Μεσογείου -μετα τις τοποθετήσεις Δένδια- συν 6νμ Τουρκική Ζώνη Αλιείας. Έτσι, με βάση τα στοιχεία του ΟΗΕ και την ελληνική βλακεία- που δεν είναι και η μοναδική σε βάρος της Ελλάδας-, οποιοδήποτε ελληνικό αλιευτικό ξεμυτίσει έξω από την ελληνική ζώνη αλιείας των 6νμ ( μπλέ χρώμα) προς τη διεθνή θάλασσα εισέρχεται παράνομα στην Τουρκικά Ζώνη Αλιείας, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται, να πυροβολούνται και να εκδιώκονται από την τουρκική ακτοφυλακή.</div><div><br />Την ελληνική βλακεία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων πληρώνουν ο Ψαράδες Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Θάσου, Λήμνου, Αη Στράτη, Χίου, Σάμου, Ικαρίας, Ρόδου, Καστελόριζου.<br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει και αυτή μουγκή στο θέμα των τουρκικών αλιευτικών στα ελληνικά νησιά, πολύ περισσότερο μάλιστα από την στιγμή που ο πρωθυπουργός δήλωσε υπερηφάνως στη Βουλή ότι προστατεύει ΜΟΝΟ τα 6νμ χωρικά ύδατα, στέλνοντας τους Έλληνες ψαράδες στον Καιάδα, αν τολμήσουν να βγουν εξω από τα 6νμ και στέλνοντας στην αγκαλιά του Ερντογάν την ελληνική ΑΟΖ, την περιοχή SAR, έτσι ώστε ο Ερντογάν να μπορεί εύκολα να σκαρώνει τη Γαλάζια πατρίδα σε βάρος της Ελλάδας.</div><div><br />Το λευκό χρώμα στο χάρτη υποδεικνύει τη διεθνή θάλασσα του Αιγαίου, περιοχή δηλαδή στην οποία οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να ψαρεύει ακόμα και στην περιοχή του Θερμαϊκού και στην Εύβοια.<br />Έτσι και τα τουρκικά αλιευτικά μπορούν να ψαρεύουν όπου θέλουν έξω από την Ελληνική Ζώνη Αλιείας-χωρικά ύδατα 6νμ, στη διεθνή θάλασσα του Αιγαίου όπως φαίνεται με τα κόκκινα βέλη στο χάρτη. Εξυπακούεται ότι στις ίδιες περιοχές με άσπρο χρώμα έχουν κάθε δικαίωμα να ψαρεύουν και τα ελληνικά αλιευτικά. Όμως το πλεονέκτημα στα τουρκικά αλιευτικά το έχει παραχωρήσει η κυβέρνηση, η οποία δεν έχει καν εξετάσει την κατοχύρωση στον ΟΗΕ της ελληνικής ΑΟΖ μέχρι 200νμ από τις ακτές, εκτός των περιπτώσεων με χώρες, με τις οποίες έχει απέναντι ή παρακείμενες ακτές, με τις οποίες η ΑΟΖ θα οριοθετηθεί με διμερή συμφωνία. (Τουρκία, Κύπρος Αίγυπτος Λιβύη ).. Δι’ αυτού του τρόπου, στην ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο, αποκλειστικό κυριαρχικό δικαίωμα αλιείας επί της ελληνικής ΑΟΖ θα είχε μόνον η Ελλάδα και οι Έλληνες ψαράδες, ενώ η περιοχή θα ήταν απαγορευμένη για τα τουρκικά ψαράδικα. Όσο για την «ΑΟΖ του νόμου Μανιάτη», τον οποίο μπορεί κάποιοι να επικαλεστούν, αυτός είναι επικίνδυνος και ανεπαρκής. Και τούτο διότι ο « νόμος Μανιάτη» εμμένει στον όρο ότι η Ελλάδα μπορεί κα ΚΥΡΗΞΕΙ ελληνική ΑΟΖ , ( κάτι που απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο) και διότι μετατρέπει τα ελληνικά χωρικά ύδατα των νήσων που έχουν απέναντι ακτές με την Τουρκία σε διεθνή θάλασσα…</div><div><br />Για την περιοχή νοτίως Ρόδου- Καστελόριζου, με κόκκινα βέλη στο χάρτη, εκεί μπορεί να ψαρεύουν μόνο οι Τούρκοι διότι κατά την Άγκυρα είναι τουρκο/λυβική ΑΟΖ και όποιος ψαρεύει θα συλλαμβάνεται, με τον Κ Μητσοτάκη στη Βουλή να φυλάει μόνο τα 6νμ στο Καστελόριζο. Αποδείχθηκε όμως ότι ούτε τα 6νμ δεν μπορεί να προασπίσει διότι δεν μπόρεσε να αποτρέψει στρατιωτικό τουρκικό DROWN να ρίξει 100 κιλά κόκκινη μπογιά στην ελληνική σημαία, ανεξάρτητα αν τα συστημικά ΜΜΕ φωνάζουν Ζήτω οι εξοπλισμοί της κυβέρνησης –Δένδια-Παναγιωτόπουλου στα νησιά του Αιγαίου.</div><div><br />Όσο για τον κ Σαντορινιό, που αντέδρασε διότι η κυβέρνηση δεν προστατεύει τους Έλληνες ψαράδες, επισημαίνεται ότι πράγματι επι ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξαν τέτοια περιστατικά επί υπουργίας Π Καμμένου στο ΥΕΘΑ. Όταν όμως έφυγε ο Καμμένος από ΥΕΘΑ, ξαφνικά άρχισαν τα τουρκικά αλιευτικά να αλωνίζουν στο Αιγαίο και άρχισε η μάχη όχι της τσιπούρας, αλλά…της αθερίνας. Ο κ Σαντορινιός δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί επι τέσσερα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τροποποίησε τον ελληνικό νόμο των 6νμ Αλιευτικής Ζώνης για να προστατεύσει τους Έλληνες ψαράδες, το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη σημερινή κυβέρνηση.</div><div><br />Σημειώνεται ακόμα ότι με την απουσία ελληνικής αντίδρασης, ορισμένα τουρκικά αλιευτικά ξεπερνούν τα όρια του θράσους και εισέρχονται στα ελληνικά χωρικά ύδατα- ελληνική Ζώνη Αλιείας, όχι επειδή « τα πήρε ο αέρας», όπως του Ορους Ρέις, αλλά για να ψαρέψουν, βάζοντας στο κατάρτι ελληνική σημαία όπως πχ το καΐκι Αλί Μπιράτ, εκτός και αν οι αρμόδιοι δηλώσουν ότι έχει ελληνικό νηολόγιο του… Λιμεναρχείου Καρδίτσας..</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διαχρονική βλακεία του πολιτικού συστήματος εξουσίας επιτρέπει στους Τούρκους να ψαρεύουν …στο Θερμαϊκό

Της Κύρας Αδάμ Στις 5 Σεπτεμβρίου 2021 ο Δημήτρης Σαρικάς, Πρόεδρος των Αλιέων Αλεξανδρούπολης, κατήγγειλε- όχι για πρώτη φορά- ότι τουρκικά...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκοι: ''Μπορεί να πάμε τους S-400 στα Κατεχόμενα-Πρέπει να μπλοκάρουμε την Γαλλία στην Α. Μεσόγειο''!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/s-400-erdogan.jpeg?itok=tlRnYTZ3" width="719" /><br /><br /><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιβεβαίωσε μέσω συμβούλων του τα σχέδια της Τουρκίας να αγοράσει επιπλέον αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-400 από τη Ρωσία<br /><br />Ηέντονη δυσφορία των ΗΠΑ για τη στάση της Τουρκίας σε σχέση με τους S-400, είναι γνωστή αφού χαρακτηρίζονται ως το μεγάλο αγκάθι στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Άγκυρας. Ένα αγκάθι που μπορεί να λειτουργήσει – σύμφωνα με αναλυτές – ως καταλύτης και σε άλλα ζητήματα, κάνοντας τις ΗΠΑ να σκληρύνουν τη θέση τους, καθώς η διοίκηση Μπάιντεν δείχνει διατεθειμένη, να βάλει αυτή τους όρους στη σχέση με την κυβέρνηση Ερντογάν.<br /><br />Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας τα σχέδια της Τουρκίας να αγοράσει επιπλέον αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-400 από τη Ρωσία, δείχνει την πρόθεση της Άγκυρας και την επιθυμία της, να δείξει την ανεξαρτησία της στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον και την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της.<br /><br />Αυτή η κίνηση τακτικής του Ερντογάν, δηλώνει ότι η πρόθεσή του είναι να βρίσκεται με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ και με το άλλο, να ξεδιπλώσει τις ορέξεις του στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εξουδετερώνοντας κάθε αντιτουρκικό μπλόκ.<br /><br />Αξιολογώντας την αγορά δεύτερης παρτίδας από την Τουρκία S-400 και τους λόγους των ΗΠΑ για την αντίθεσή τους, ο Καθ. Σαλίχ Γιλμάζ είπε: «Εάν υπάρχει κάτι που οι ΗΠΑ πραγματικά φοβούνται και το κρύβουν, είναι η απόκτηση γνώσης ορισμένων γεγονότων από την Τουρκία, μέσω των S-400 που μπορεί να εξουδετερώσει πλήρως τα F-35. Η συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, ανοίγει συζητήσεις μεταξύ των μελών κρατών του ΝΑΤΟ, το οποίο χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη. Λαμβάνοντας υπόψη τη συμφωνία, αυτά τα συστήματα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στην ''ΤΔΒΚ'' εάν είναι επιθυμητό. Σε αυτή την περίπτωση, θα ισορροπήσει το αντιτουρκικό μπλοκ με επικεφαλής τη Γαλλία, ιδιαίτερα την ασφάλεια της Γαλάζιας Πατρίδας στην Ανατολική Μεσόγειο». είπε.<br /><br />Είναι εύκολα κατανοητό οτι ο Ερντογάν επιδεικνύει πολιτικό πείσμα, όχι μόνο δεν σταματά τη συνεργασία για τους S-400, όπως του ζήτησαν οι ΗΠΑ, αλλά και την ενισχύει.<br /><br />Τα σχέδια της Άγκυρας για την αγορά και νέας παρτίδας των S-400, επηρεάστηκαν από συνδυασμό παραγόντων.<br /><br />Πρώτον, ο Ερντογάν επιδιώκει να αποδείξει την πολυδιάστατη φύση της Τουρκίας και να επικεντρωθεί, σε περισσότερους από έναν εταίρους απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεύτερον, η Τουρκία έχει την ευκαιρία να μελετήσει και να εργαστεί πάνω σε νέες στρατιωτικές τεχνολογίες.<br /><br />«Κάνουμε πολλά βήματα με τη Ρωσία, είτε πρόκειται για τους S-400 είτε για άλλα θέματα στην αμυντική βιομηχανία. Στην τελευταία μας τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο Πούτιν, συζητήσαμε αυτό το θέμα. Όταν πάω στη Ρωσία, θα τα συζητήσουμε ξανά όλα αυτά», δήλωσε ο τούρκος πρόεδρος.<br /><br />Συμπεραίνουμε ότι, η αγορά της δεύτερης συστοιχίας S-400 είναι πολύ σημαντική για την Τουρκία, αφού στην πραγματικότητα, ακόμη και η αγορά της μπορεί να μην είναι αρκετή για μια χώρα όπως η Τουρκία για να προστατεύσει τα σύνορά της, αλλά η προσφορά μεταφοράς τεχνολογίας και συμπαραγωγής στους S-400 είναι πολύ ελκυστική.<br /><br />Υπό αυτή την έννοια, δεν υπάρχουν μόνο μεταφορές τεχνολογίας S-400, αλλά και από κοινού προσφορές παραγωγής στους τομείς των εθνικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων, UAV-SİHA, ναυτικών πλοίων κ.λπ. Με άλλα λόγια, η αγορά της δεύτερης παρτίδας S-400 μπορεί κατά κάποιο τρόπο, να αποτελέσει έναρξη στην κοινή ρωσικοτουρκική στρατιωτική βιομηχανική παραγωγή.<br /><br />Εξάλλου είναι γνωστό ότι το δόγμα της Τουρκίας είναι, οι ανατολικές και νοτιοανατολικές περιοχές της, πρέπει να προστατευθούν και με τα ρωσικά συστήματα πυραύλων και αεράμυνας, διασφαλίζει την αυξανόμενη περιφερειακή και παγκόσμια σημασίας της.<br /><br />«Πρέπει να οικοδομήσουμε ένα αμυντικό σύστημα, το οποίο θα εξαλείψει την εξάρτηση της χώρας από την πυραυλική άμυνα του ΝΑΤΟ και την πιθανή απειλή από αυτήν» είπε ο Σαλίχ Γιλμάζ. <br /><br />Η αντίδραση των ΗΠΑ <br /><br />Να υπενθυμίσουμε ότι τον Αύγουστο, ο γενικός διευθυντής της Rosoboronexport (μέρος της Rostec) Alexander Mikheev, είπε ότι θα μπορούσε να υπογραφεί στο εγγύς μέλλον νέα σύμβαση με την Τουρκία, για την προμήθεια αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-400.<br /><br />Τον Ιούλιο, η υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, ανακοίνωσε ότι η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να επιβάλει πρόσθετες κυρώσεις στην Τουρκία, σε περίπτωση που αγοράσει ρωσικά όπλα.<br /><br />«Συνεχίζουμε να αντιτασσόμαστε, στην αγορά και ανάπτυξη της Τουρκίας του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400. Και καταστήσαμε σαφές, ότι τυχόν νέες σημαντικές αγορές όπλων από τη Ρωσία, θα συνεπάγονταν πρόσθετες κυρώσεις (βάσει του αμερικανικού νόμου) CAATSA », δήλωσε η Νούλαντ στο Κογκρέσο.<br /><br />Και πρόσθεσε ότι οι πωλήσεις και η κοινή παραγωγή, του μαχητικού βομβαρδιστικού F-35 με την Τουρκία παραμένουν σε αναστολή.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκοι: ''Μπορεί να πάμε τους S-400 στα Κατεχόμενα-Πρέπει να μπλοκάρουμε την Γαλλία στην Α. Μεσόγειο''!

Ιωάννης Χάρχαρης Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιβεβαίωσε μέσω συμβούλων του τα σχέδια της Τουρκίας να αγοράσει επιπλέον αντιαερ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ψήνεται» θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο; Τουρκικό ερευνητικό δίπλα στα Ίμια - Ετοιμάζει κάτι η Άγκυρα;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/2018-07-13-V.IIatButrint-Albania2-min-scaled.jpg?itok=N0fRTW74" width="715" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μια ανάσα από την ελληνική βραχονησίδα τουρκικό αρχαιολογικό ερευνητικό.</span></h3><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />Προβληματίζει τα επιτελεία μια κίνηση της Τουρκίας που είναι σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες και ενώ η ρητορική από την πλευρά της τουρκικής ηγεσίας έχει γίνει και πάλι αρκούντως επιθετικής και απειλητική.<br /><br />Εδώ και κάποιες ώρες και συγκεκριμένα από το βράδυ της Τετάρτης έχει αγκυροβολήσει στο νησί Τσατάλ, μόλις 4 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά των Ιμίων ένα ερευνητικό της Τουρκίας.<br /><br />Δεν πρόκειται όμως για οποιοδήποτε ερευνητικό σαν αυτά που έχει βγάλει τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία στο Αιγαίο για να «τεντώσει» το ελληνικό σύστημα επιτήρησης, καθώς αυτά μπορούν να εκτελέσουν έρευνες επί της στήλης του ύδατος και ως εκ τούτου δεν υπάρχει δυνατότητα να ακουμπήσουν βυθό παραβιάζοντας σε κάποια περίπτωση ελληνική υφαλοκρηπίδα.<br /><br />Πρόκειται για σκάφος ναυτικής αρχαιολογίας! Σκοπό δηλαδή έχει να ακουμπήσει βυθό! Το συγκεκριμένο μάλιστα έχει σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ναυτικής Αρχαιολογίας της Τουρκίας και προσαρτήματα για σόναρ πλευρικής σάρωσης και σάρωσης κάτω μέρους για έρευνες τηλεπισκόπησης.<br /><br />Ο λόγος για το ερευνητικό σκάφος VIRAZON II του τουρκικού Ινστιτούτου Ναυτικής Αρχαιολογίας.<br /><br />Προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί κάποια σχετική NAVTEX ωστόσο η εμφάνισή του από το πουθενά ξαφνικά απέναντι από τα Ίμια και την Ψέριμο ήταν αρκετή για να θέσει σε συναγερμό το σύστημα επιτήρησης της Ελλάδας.<br /><br />Πρόκειται για σύγχρονο σκαρί και η ιστοσελίδα του Ινστιτούτου (ΙΝΑ) αναφέρει χαρακτηριστικά:<br /><br />«Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, οι έρευνες και οι ανασκαφές του Ινστιτούτου Ναυτικής Αρχαιολογίας (ΙΝΑ) στην Τουρκία υποστηρίχθηκαν από το Virazon, ένα T-Boat μήκους 25 μέτρων των ΗΠΑ που κατασκευάστηκε το 1953 για τον πόλεμο της Κορέας και αγοράστηκε από το INA τη δεκαετία του 1980. Εφοδιασμένο με θάλαμο συμπίεσης διπλού κλειδώματος, καταδυτικούς συμπιεστές και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για υποβρύχια ανασκαφή, το Virazon χρησιμοποιήθηκε σε πολλές έρευνες και ανασκαφές του INA στα Uluburun, Tektaş Burnu, Pabuç Burnu, Kızılburun και Cape Gelidonya 2010 πριν από την απόσυρσή του το 2015.<br /><br />Το 2016, δόθηκε στο INA μια πολύτιμη ευκαιρία να σχεδιάσει το επόμενο ερευνητικό σκάφος, το Virazon II. Συνεργασία με ναυτικούς αρχιτέκτονες στην NAVTEK Marine Technologies στην Κωνσταντινούπολη, ο αρχαιολόγος και ναυτικός του INA Orkan Köyağasıoğlu, ο οποίος προέρχεται από οικογένεια κατασκευαστών σκαφών, εφάρμοσε τα μαθήματα που είχαμε πάρει πολλές δεκαετίες στο Virazon για να σχεδιάσει το πρώτο στον κόσμο σκάφος αρχαιολογικής έρευνα (ARV) στον κόσμο.<br /><br />Το ARV Virazon II έχει μήκος 24,95 μέτρα και είναι κατασκευασμένο από 70 τόνους χάλυβα. Είναι εξοπλισμένο με μπλέντερ Nitrox, βαρούλκο 1 τόνου και πλαίσιο Α 5 τόνων για την ανύψωση του υποβρύχιου δύο ατόμων της INA, Carolyn. Το πλοίο φιλοξενεί επίσης θάλαμο επανασυμπίεσης, συμπιεστές υψηλής και χαμηλής πίεσης και μπορεί να φιλοξενήσει ένα πλήρες σύνολο 19 ατόμων. Η Βάπτιση του Virazon II έγινε σε συνδυασμό με τα εγκαίνια του 2016 Eurasia Yacht Show στη μαρίνα ViaPort έξω από την Κωνσταντινούπολη. Παρόντες ήταν αξιωματικοί της INA, προσωπικό, διευθυντές και πολλοί φίλοι και υποστηρικτές.<br /><br />Το Virazon II έχει χωρητικότητα 170 m3 και ταχύτητα πλεύσης 10 κόμβων, χάρη στους διπλούς κινητήρες 425 HP. Η κύρια καμπίνα στο κάτω κατάστρωμα φιλοξενεί 16 άτομα, εκτός από μια VIP καμπίνα δύο ατόμων με ιδιωτικό μπάνιο και ντους. Η καμπίνα του καπετάνιου είναι δίπλα στην τιμονιέρα και στα γραφεία πολλών σταθμών, δίπλα στο μαγειρείο στο κεντρικό κατάστρωμα. Το πλοίο διαθέτει επίσης προσαρτήματα για σόναρ πλευρικής σάρωσης και σάρωσης κάτω μέρους για έρευνες τηλεπισκόπησης. Από την καθέλκυσή του το 2016, η Virazon II πραγματοποίησε έρευνες στην Αλβανία και την Τουρκία και υποστήριξε την ανασκαφική ομάδα του 2019 στο Kumluca της Τουρκίας.»<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ψήνεται» θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο; Τουρκικό ερευνητικό δίπλα στα Ίμια - Ετοιμάζει κάτι η Άγκυρα;

Μια ανάσα από την ελληνική βραχονησίδα τουρκικό αρχαιολογικό ερευνητικό. Γιάννης Αναγνωστόπουλος Προβληματίζει τα επιτελεία μια κίνηση της Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αλλαγές στην Ανατολική Μεσόγειο και οι αγωνίες του Δένδια

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/anatoliki-mesogeios.png" width="706" /><br /><br /><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Οι διμερείς σχέσεις και ευρωπαϊκά ζητήματα βρέθηκαν στο επίκεντρο των επαφών του Νίκου Δένδια στη Μολδαβία και τη Ρουμανία, στις δηλώσεις του, ωστόσο, στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Από το Βουκουρέστι, ο υπουργός Εξωτερικών μετείχε επίσης, μέσω τηλεδιάσκεψης, στη Σύνοδο των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας των Κοινοβουλίων του Νότου της ΕΕ, αντικείμενο της οποίας ήταν οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Λιβύη. Στην παρέμβασή του μάλιστα ζήτησε την συνεργασία των μεσογειακών χωρών της ΕΕ για «μια ολιστική ευρωπαϊκή προσέγγιση στην περιοχή».<br /><br />Άρτι αφιχθείς από την Τυνησία και μόλις δύο ημέρες μετά τη συνάντησή του στην Αθήνα με την Λίβυα ομόλογό του, ο Νίκος Δένδιας ξεκίνησε την παρέμβασή του με την λυπηρή, όπως είπε, διαπίστωση, ότι 25 χρόνια μετά την έναρξη της “Διαδικασίας τής Βαρκελώνης”, το πνεύμα της «φαίνεται να εξασθενεί». Συμπλήρωσε δε ότι είναι ανάγκη να αντιστραφεί αυτή η πορεία και ζήτησε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για «μια ευρωπαϊκή απάντηση στις προκλήσεις της Μεσογείου».<br /><br />Αναλύοντας την σημερινή κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, ο υπουργός Εξωτερικών είπε ότι βλέπουμε αρκετές αλλαγές και τόνισε ότι «τα παραδοσιακά ρήγματα στη Μεσόγειο, όπως οι Ισραηλινοί έναντι των Αράβων» χάνουν την παλιότερη βαρύτητά τους, συνεπεία και της πρόσφατης συμφωνίας του Αβραάμ. Της συμφωνίας, μέσω της οποίας το Ισραήλ και αρκετές αραβικές χώρες έχουν εξομαλύνει τις σχέσεις τους.<br /><br />Υποστήριξε επίσης ότι οι γνωστές διακρίσεις μεταξύ των μεσογειακών κρατών, των κρατών της Μέσης Ανατολής και των κρατών του Κόλπου αρχίζουν και γίνονται «έννοια του παρελθόντος», επισημαίνοντας παραλλήλως ότι στην περιοχή έχουν αρχίσει και δραστηριοποιούνται «νέοι παράγοντες». Στο σημείο αυτό, εκτίμησε μάλιστα ότι «στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, θα γίνουμε μάρτυρες μιας πολύ πιο ορατής κινεζικής παρουσίας στη Μεσόγειο και ενδεχομένως και άλλων κρατών, όπως η Ινδία».<div><br />Η παρέμβαση Δένδια<br /><br />Σε όλα τα παραπάνω ο Νίκος Δένδιας δεν βρήκε κάτι ανησυχητικό. Αντιθέτως, ανέφερε στη συνέχεια, ως «βασική αλλαγή και κύρια πρόκληση», που η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει, την εμφάνιση δύο διαφορετικών τάσεων σε ό,τι αφορά την προσέγγιση της κατάστασης στην περιοχή και ανέδειξε την αντιφατικότητά τους. «Από τη μία πλευρά έχουμε δυνάμεις σταθερότητας, συνεργασίας και ευημερίας και από την άλλη δυνάμεις που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή» είπε χαρακτηριστικά.<br /><br />Εξειδικεύοντας δε τη θέση του για τις δύο τάσεις, υπογράμμισε ότι από τη μία υπάρχουν κράτη που τηρούν τις διεθνείς αξίες και αρχές και μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσουν σημαντικά πολυμερή σχήματα συνεργασίας, όπως ορίζει η «προσέγγιση του 21ου αιώνα για την αντιμετώπιση των ζητημάτων της περιοχής». Από την άλλη όμως υπάρχουν και κράτη που παραμένουν κολλημένα στο παρελθόν και, αγνοώντας τη γεωγραφία αμφισβητούν τα σύνορα με την επιθυμία «να αναβιώσουν αυτοκρατορίες του παρελθόντος».<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών δεν έμεινε, ωστόσο, σε μια απλή φωτογράφιση της Τουρκίας, καθώς στη συνέχεια μίλησε με ονόματα και αναφέρθηκε στην παράνομη τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, τη Συρία και τη Λιβύη. Αναφέρθηκε επίσης στη χρήση μισθοφόρων και στην εργαλειοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών για τον εκβιασμό της ΕΕ. Οι ενέργειες αυτών των κρατών, είπε, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής και «των εταίρων μας, όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Τυνησία», αλλά και την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ευημερία των ευρωπαϊκών χωρών.<br /><br />Επανέλαβε μάλιστα την αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς αυτές τις χώρες, με αναφορά και στην πρόσφατη δωρεά εμβολίων από την Ελλάδα στην Τυνησία και την Λιβύη, που όπως τόνισε, εκτός από την έμπρακτη στήριξη, μετέφερε και ένα πολιτικό μήνυμα στις δύο χώρες της Βόρειας Αφρικής, «ότι υποστηρίζουμε τις πολιτικές διαδικασίες, Στη Λιβύη, με τη διεξαγωγή εκλογών και τη διασφάλιση της απόσυρσης όλων των ξένων δυνάμεων και στην Τυνησία, υποστηρίζοντας τις μεταρρυθμίσεις.<br /><br />Η ρευστή κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο<br /><br />Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη Λιβύη έχει ενισχυθεί σημαντικά η εξουσία του πρωθυπουργού Ντμπειντά, ο οποίος, ως συνέχεια του συστήματος Σάρατζ και εκλεκτός των Αδελφών Μουσουλμάνων και του Ερντογάν απεργάζεται σχέδια αναβολής των εκλογών ή στην καλύτερη της διενέργειάς τους με την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στη χώρα.<br /><br />Στην Τυνησία, ο πρόεδρος Σαγιέντ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την δημοκρατική μετάβαση της χώρας, έχοντας αποπέμψει τον πρωθυπουργό, η κυβέρνηση του οποίου ήταν ουσιαστικά υπό τον έλεγχο των Αδελφών Μουσουλμάνων. Είναι γνωστό δε, ότι στη διάρκεια της λιβυκής κρίσης, ο Ερντογάν επιχείρησε να μπλέξει την Τύνιδα στα σχέδιά του και κάποιες φορές κατάφερε να την δέσει στο άρμα του, αν και έφαγε πόρτα από τον Σαγιέντ, όταν ήθελε η διέλευση των τουρκικών στρατευμάτων προς τη Λιβύη να γίνει μέσω της Τυνησίας.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τέλος την Αίγυπτο, σήμερα ολοκληρώθηκε στην Άγκυρα ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, με τις δύο πλευρές να συμφωνούν ότι η διαδικασία θα συνεχιστεί. Οι διαβουλεύσεις έγιναν σε επίπεδο υφυπουργών Εξωτερικών και στο επίκεντρό τους βρέθηκαν οι διαφορές των δύο χωρών σε περιφερειακά θέματα, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Λιβύης, της Ανατολικής Μεσογείου και του Μεσανατολικού.<br /><br />Την ώρα πάντως που ο Νίκος Δένδιας ζητούσε την έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και την αποστολή ενός ισχυρού μηνύματος στην Τουρκία ότι «η τρέχουσα συμπεριφορά της είναι εντελώς απαράδεκτη και ότι αν δεν αλλάξει πορεία, θα υπάρξουν επιπτώσεις», ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για τη διεύρυνση, επισκεπτόταν την Τουρκία.<br /><br />Όπως έγινε δε γνωστό από ευρωπαϊκές πηγές στις επαφές που είχε ο Όλιβερ Βαρχέλι με Τούρκους αξιωματούχους συζητήθηκαν τομείς προτεραιότητας των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, όπως αυτοί έχουν προσδιοριστεί από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Η στήριξη στους πρόσφυγες και η συνεργασία στον τομέα της μετανάστευσης ήταν μέρος των συζητήσεων, όπως και συνολικά οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι τονίστηκε στην Άγκυρα πως πρέπει να σημειώσει συγκεκριμένη και διαρκή πρόοδο σε ό,τι αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα. Στις συζητήσεις θίχθηκε και το Κυπριακό, με την ΕΕ να τονίζει ότι ηθέση της ΕΕ για την Κύπρο είναι πολύ σαφής και παραμένει αμετάβλητη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι αλλαγές στην Ανατολική Μεσόγειο και οι αγωνίες του Δένδια

Σαρακινός Βαγγέλης Οι διμερείς σχέσεις και ευρωπαϊκά ζητήματα βρέθηκαν στο επίκεντρο των επαφών του Νίκου Δένδια στη Μολδαβία και τη Ρουμανί...

Διαβάστε την συνέχεια

Συμφώνησαν ότι διαφωνούν “σουλτάνος” και “φαραώ”

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/sisi-erdogan.png" width="694" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Εν μέσω των γεωπολιτικών ανατροπών από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, από τις οποίες βγαίνουν κερδισμένες η το Πακιστάν και το Κατάρ, τα δύο “αδελφά” κράτη της Τουρκίας, ο Ερντογάν επιδίδεται σε αρκετά διπλωματικά ανοίγματα, προκειμένου να κλείσει τα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει. Σήμερα ολοκληρώθηκε ο δεύτερος γύρος των διερευνητικών επαφών Αιγύπτου-Τουρκίας, με τις δύο πλευρές να αναφέρονται σε «περαιτέρω βήματα προκειμένου να ολοκληρωθεί η ομαλοποίηση των σχέσεων τους».<br /><br />Οι σχέσεις Αιγύπτου-Τουρκίας πήραν διαστάσεις σχεδόν πολεμικές μετά την ανατροπή της κυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από τον σημερινό πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπτνέλ Φατάχ αλ Σίσι. Διακαής πόθος του Ερντογάν είναι να προσεγγίσει και πάλι τον αραβικό κόσμο, όπως έδειξε το άνοιγμα του και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την “μικρή Σπάρτη” της Μέσης Ανατολής που μέχρι πρότινος δεν ήθελε, στην κυριολεξία, να τον βλέπει ούτε “ζωγραφιστό”.<br /><br />Ταυτόχρονα, παρά τον ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας Άγκυρας-Αθήνας, η Τουρκία υπενθυμίζει σε όλα τα επίπεδα, με προκλητικές δηλώσεις αξιωματούχων της, αυτά που η ίδια θεωρεί ως «ελληνοτουρκικές διαφορές». Η Τουρκία βλέπει τις τριμερείς συνεργασίες κρατών της Ανατολικής Μεσογείου ως συνασπισμούς “ιμπεριαλιστικών” κρατών με μία ρητορική που θυμίζει τον ονομαζόμενο “πόλεμο της ανεξαρτησίας” του Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι όμως η επιλογή της Τουρκίας να συμμαχήσει με την κυριότερη οργάνωση του πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο, την Μουσουλμανική Αδελφότητα, το γεγονός που επέτεινε την δυσπιστία των κυριότερων μεσανατολικών κρατών στο πρόσωπο του Ερντογάν.<div><br />Νάσερ εναντίον Αδελφότητας<br /><br />Αν και ο Ερντογάν εμφανίζεται πρόθυμος να περιορίσει την τουρκική υποστήριξη στην Μουσουλμανική Αδελφότητα, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια της Αιγύπτου, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για την ομαλοποίηση των σχέσεων τους. Η νεότερη ιστορία της Αιγύπτου έχει σημαδευτεί από την σύγκρουση του στρατού και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, πολύ πριν η τελευταία εργαλειοποιηθεί από την Τουρκία. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η πρώτη μαζική οργάνωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στον αραβικό κόσμο, επεδίωκαν την εφαρμογή της Σαρία (κορανικός Ιερός Νόμος), καταφεύγοντας συχνά σε τρομοκρατικές μεθόδους.<br /><br />Σύνθημα τους ήταν «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, ο Προφήτης το πρότυπο μας, το Κοράνι το Σύνταγμα μας, η Τζιχάντ το μονοπάτι μας». Η Μουσουλμανικής Αδελφότητα είχε πανηγυρίσει την ανατροπή του διεφθαρμένου Αιγύπτιου βασιλιά Φαρούκ από τους “Ελεύθερους Αξιωματικούς” του συνταγματάρχη Νάσερ το 1952. Είχε προηγηθεί ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948. Ήταν ο “πόλεμος της ανεξαρτησίας” για το νεότευκτο κράτος του Ισραήλ, το οποίο και τότε είχε επικρατήσει στρατιωτικά έναντι των αραβικών μοναρχικών καθεστώτων.<br /><br />Το νέο στρατιωτικό καθεστώς απαγόρευσε όλα τα πολιτικά κόμματα εκτός των Αδελφών Μουσουλμάνων, με τους οποίους πολλοί αξιωματικοί είχαν διασυνδέσεις. Μόλις διαπίστωσαν ότι ο Νάσερ εμπνέονταν από εθνικισμό και σοσιαλισμό, εκκοσμικευμένες θεωρίες τις οποίες πολεμούσαν, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κήρυξαν τον πόλεμο στο νέο καθεστώς. Το 1954 αποπειράθηκαν ανεπιτυχώς να δολοφονήσουν το Νάσερ, γεγονός που προκάλεσε κύμα καταστολής εναντίον τους με φυλακίσεις, εκτελέσεις, βασανιστήρια και εξορίες. Ήταν η περίοδος της almihna (δοκιμασίας).<br />Η εποχή του αραβικού εθνικισμού<br /><br />Η κρίση του Σουέζ το 1956 και η σύγκρουση του Νάσερ με τις στρατιωτικές δυνάμεις των Αγγλογάλλων και των Ισραηλινών εκτινάσσουν το κύρος του. Ο ηγέτης της Αιγύπτου γίνεται ο ήρωας των Αράβων, σύμβολο για τον Τρίτο Κόσμο, ο ηγέτης που αποτίναξε τα δεσμά της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Σε ογκώδεις διαδηλώσεις σε όλον τον αραβικό κόσμο ο λαός φωνάζει το όνομα του και κρατάει τα πορτραίτα του. Το όνειρο του Νάσερ, ο παναραβισμός, η ενότητα των Αράβων υπό εθνικιστικά σοσιαλιστικά καθεστώτα, μοιάζει να γίνεται πραγματικότητα, καθώς ακολουθούν καταιγιστικές εξελίξεις.<br /><br />Η Αίγυπτος ενώνεται με την Συρία τον Φεβρουάριο του 1958, δημιουργώντας την Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία. Λίγους μήνες μετά στρατιωτικό κίνημα ανατρέπει την φιλοδυτική μοναρχία του Ιράκ. Ο μεγάλος εχθρός του Νάσερ, ο αγγλόφιλος πρωθυπουργός Νούρι Σαΐντ, λιντσάρεται από το πλήθος που είχε ξεχυθεί στους δρόμους, πανηγυρίζοντας την πτώση του μοναρχικού καθεστώτος.<br /><br /><br />Ταυτοχρόνως, ο Νάσερ αναβαθμίζει το γεωπολιτικό κύρος της Αιγύπτου, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα των Αδεσμεύτων. Φιλοδοξία του ήταν η Αίγυπτος να πρωταγωνιστήσει στις διεθνείς εξελίξεις. Το άστρο του “Ραΐς” μεσουρανεί και το διωκόμενο πολιτικό Ισλάμ μοιάζει με ξεπερασμένο αναχρονισμό, όργανο των αντιδραστικών μοναρχιών της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και των Εμιράτων.<br />Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών<br /><br />Η αραβική ενότητα δεν διαρκεί πολύ. Η Συρία τον Σεπτέμβριο του 1961 αποχωρεί από την Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία, θεωρώντας ότι ο Νάσερ την αντιμετώπιζε σαν αποικία του, όχι σαν ισότιμο μέλος μιας αραβικής ένωσης. Ο Ιρακινός ηγέτης του αντιμοναρχικού πραξικοπήματος συνταγματάρχης Αμπντούλ Καρίμ Κασέμ αρνείται να ενταχθεί στην Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία.<br /><br />Ο Νάσερ δεν έκρυψε την οργή του. Θεωρεί τον Κασέμ όργανο των Ιρακινών κομμουνιστών. Αν και ο ίδιος είχε καλές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, ήταν σφοδρός αντικομμουνιστής. Θα ακολουθήσει μία σειρά συγκρούσεων στην χώρα που θα καταλήξουν στην ανατροπή και εκτέλεση του Κασέμ τον Φεβρουάριο του 1961.<br /><br />Την ίδια εποχή η Αίγυπτος ζει το “δικό της Βιετνάμ” (έκφραση του ίδιου του Νάσερ) στον εμφύλιο της Υεμένης, καθώς είχε αποστείλει χιλιάδες στρατιώτες για την ενίσχυση των ντόπιων φιλονασερικών δυνάμεων. Σε όλα αυτά ήλθε να προστεθεί η ήττα-σοκ στον Πόλεμο των Έξι Ημερών. Η ήττα για τον μουσουλμανικό κόσμο δεν ήταν μόνο στρατιωτική. Ήταν πρωτίστως θρησκευτική. Το μικρό Ισραήλ, σαν νέος “Δαυίδ”, νίκησε τους πολυάριθμους αραβικούς στρατούς, τους νέους Φιλισταίους “Γολιάθ”.<br /><br />Ο Σαγίντ Κούτμπ<br /><br />Η ήττα ήταν ντροπιαστική και συνέβαλε στην παρακμή των κοσμικών καθεστώτων του αραβικού εθνικισμού. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αισθάνονται δικαιωμένοι. Γι’ αυτούς ο Νάσερ είναι ο “Φαραώ”, ένας μεγαλομανής δυνάστης που τιμωρήθηκε για την αλαζονεία του. Αντί για τον Ιερό Νόμο του Κορανίου, υιοθέτησε τις σοσιαλιστικές και τις εθνικιστικές θεωρίες των “απίστων”. Οι σκηνές λατρείας του λαού για το πρόσωπο του ήταν ασέβεια, μία σύγχρονη ειδωλολατρεία. Όπως έλεγαν χαρακτηριστικά. «ο Αλλάχ τιμώρησε τους Άραβες, επειδή είχαν παρεκκλίνει από το σωστό μονοπάτι». Το σωστό μονοπάτι δεν ήταν ο παναραβισμός, αλλά η Ούμμα, η ιερή κοινότητα των μουσουλμάνων.<br /><a href="https://slpress.gr/videos/voreia-korea-stratiotiki-parelasi-me-stoles-viochimikoy-polemoy-video/">Βόρεια Κορέα: Παρέλαση και με μονάδα βιοχημικού πολέμου (video)</a><br /><br />Η εκτέλεση από το καθεστώς Νάσερ το 1966 του πιο χαρισματικού διανοητή των Αδελφών Μουσουλμάνων, του Σαγίντ Κουτμπ, συνέβαλε στη <a href="https://slpress.gr/diethni/o-tritos-giros-tou-jihad/">δημοφιλία των ισλαμικών ιδεών</a>. Ο Κουτμπ πίστευε ότι ο μουσουλμανικός κόσμος ήταν στην εποχή της jahiliyya, την εποχή της άγνοιας, όπως πριν την άφιξη του Προφήτη Μωάμεθ. Χαρακτηρίζονταν από διαφθορά, παρακμή, ειδωλολατρεία.<br /><br />Κατά τον Κουτμπ δικαιοσύνη είναι μόνο η Σαρία. Επομένως, καθήκον του πιστού μουσουλμάνου είναι ο ένοπλος αγώνας για την καταστροφή των σύγχρονων ειδώλων της jahiliyya, δηλαδή του εθνικισμού, του κομμουνισμού, του σοσιαλισμού και του δυτικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού, που –όπως έλεγε χαρακτηριστικά– «εξαπατά την ανθρωπότητα με τη λάμψη, τον θόρυβο και τις αισθησιακές του απολαύσεις, με τις οποίες η ψυχή πνίγεται ενώ τα ένστικτα γίνονται επιθετικά».<br /><br />Θανάσιμος εχθρός είναι επίσης οι μουσουλμάνοι ηγέτες που αποκλίνουν από την Σαρία. Είναι αποστάτες που τους αξίζει ο θάνατος. Τα γραπτά του Κουτμπ (ειδικά το έργο του “Οδοδείκτες” που είχε γράψει στην φυλακή) είχαν για τον μουσουλμανικό κόσμο την επίδραση που είχε στην Δύση το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Μαρξ.<br /><br /></div><div>Από την Αδελφότητα στον τζιχαντισμό<br /><br />Ο Νάσερ πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1970 σε ηλικία μόλις 52 ετών. Λέγεται ότι η υγεία του κλονίστηκε από τις σφαγές των Παλαιστινίων προσφύγων από τον ιορδανικό στρατό στα γεγονότα του “Μαύρου Σεπτέμβρη”. Ο παναραβισμός πέρασε σταδιακά στην ιστορία. Το κενό που άφησε προσπάθησαν σταδιακά να το αναπληρώσουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι.<br /><br />Χρειάσθηκε να μεσολαβήσουν οι εξεγέρσεις της “Αραβικής Άνοιξης” και η ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ για να μπορέσει η Μουσουλμανική Αδελφότητα να φθάσει στην εξουσία, μέσα από ελεύθερες εκλογές, την οποία απώλεσε μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Σίσι.<br /><br />Ο Σίσι τερμάτισε την ανοχή που έδειχναν οι προκάτοχοι του, Μουμπάρακ και Σαντάτ, στην κοινωνική δράση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, εξαπολύοντας ένα κύμα καταστολής, που θυμίζει ακριβώς την εποχή του Νάσερ. Ένα κύμα καταστολής που έφερε στο προσκήνιο πιο ακραίες οργανώσεις του τζιχαντιστικού Ισλάμ, που έχουν προπύργιο τους το Σινά. Θέλοντας να “κερδίσει” και πάλι την Αίγυπτο, ο Ερντογάν εμφανίζεται πρόθυμος να “ξεχάσει” την καταπίεση των μουσουλμάνων “αδελφών” του, κάτι που όμως δεν φαίνεται να αρκεί στον νέο “φαραώ”, προκειμένου να εμπιστευτεί τον “σουλτάνο”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div><br /></div>

Συμφώνησαν ότι διαφωνούν “σουλτάνος” και “φαραώ”

Λυκοκάπης Γιώργος Εν μέσω των γεωπολιτικών ανατροπών από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, από τις οποίες βγαίνουν κερδισμένες η το Πακιστάν και...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα χάνει το παιχνίδι στη Λιβύη

<br /><img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/libyi.png" width="697" /><br /><br /><div><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Η ελληνική διπλωματία καταβάλλει εντατικές και φιλότιμες προσπάθειες στο κεφάλαιο της Λιβύης, επειδή η αστάθεια και οι φιλοτουρκικές τάσεις της απειλούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Ούτε, όμως, θετικό αποτέλεσμα προκύπτει ως τώρα. ούτε οιωνοί βελτίωσης της κατάστασης φαίνονται στον ορίζοντα.<br /><br />Ουδείς, ασφαλώς, αναμένει η Ελλάδα να λύσει μόνη της το πραγματικά διεθνές πρόβλημα της Λιβύης, όταν μάλιστα η κυβέρνηση σηκώνει τα χέρια ψηλά, επικαλούμενη εξωγενείς παράγοντες, για πιο βατά θέματα, όπως το κόστος του ρεύματος. Ωστόσο το Μέγαρο Μαξίμου, που προσπαθεί να ελέγχει τις κινήσεις του υπουργείου Εξωτερικών μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια ακόμα και επουσιωδών θεμάτων, οφείλει να κινητοποιηθεί. Να ασχοληθεί με τις πτυχές στις οποίες μπορεί, ενδεχομένως, να παρέμβει η χώρα μας.<br /><br />Η έως τώρα απόδοση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ως προς τη Λιβύη είναι κατώτερη του αναμενόμενου και των ικανοτήτων του. Για παράδειγμα, επέλεξε να κάνει ιδιωτικό ταξίδι στο Λονδίνο στα μέσα Νοεμβρίου 2019, αν και διέθετε συγκεκριμένες πληροφορίες ότι η υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου αποτελούσε θέμα ελάχιστων ημερών. Το είχε αποκαλύψει κορυφαίος υπουργός σε ξένο ομόλογό του που επισκεπτόταν την Αθήνα, προτείνοντας και την επείγουσα ανάληψη κοινής δράσης. Ο ξένος επισκέπτης συμφώνησε, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα, λόγω αδράνειας της ελληνικής πλευράς.<br /><br />Η επίσκεψη φιάσκο<br /><br />Επίσης, στις 6 Απριλίου φέτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφτηκε την Τρίπολη και απαίτησε την ανάκληση του τουρκολιβυκού μνημονίου, ακούγοντας όμως τον ομόλογό του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά να απαντά με συνθηματολογία περί προάσπισης των συμφερόντων του λαού του. Ο Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά δήλωσε επιπλέον: «Ενθαρρύνουμε τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Τουρκίας και Λιβύης-Τουρκίας για τον ορισμό των οικονομικών ζωνών, ώστε να συνεχιστεί η συνεργασία στη Μεσόγειο».<br /><br />Παρ’ όλα αυτά οι κυβερνητικές διαρροές προς τον Τύπο υποστήριζαν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέτυχε την αναβίωση των τεχνικών διαβουλεύσεων Αθήνας-Τρίπολης για την ΑΟΖ! Στην πραγματικότητα ο Λίβυος ομόλογός του είχε απαντήσει με καταιγισμό υπεκφυγών περί «σκέψης», «ετοιμότητας» και «ωρίμανσης του χρόνου» έναρξης των διαβουλεύσεων, χωρίς να δεσμευτεί πώς και πότε θα δρομολογηθούν. Ακριβώς πέντε μήνες μετά την επίσκεψη αποδεικνύεται ότι ο τουρκόφιλος Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά δεν υποσχέθηκε τίποτα και ότι οι διαρροές του Μαξίμου ήταν αναληθείς.<br /><br />Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η –συνδεόμενη στενά με τις ΗΠΑ– υπουργός Εξωτερικών Νάιλα αλ Μανγκούς, που επισκέφτηκε προχθές την Αθήνα, δεν ανέφερε δημοσίως το παραμικρό για την ΑΟΖ, ενώ και ο ομόλογός της Νίκος Δένδιας ακολούθησε γραμμή σοβαρότερη από εκείνη του Μαξίμου. Σε αυτό το πλαίσιο, κύριος στόχος της ελληνικής πλευράς είναι να συμβάλει (στο μέτρο του δυνατού) στην τήρηση του χρονοδιαγράμματος διεξαγωγής των λιβυκών εκλογών στην προγραμματισμένη ημερομηνία της 24ης Δεκεμβρίου 2021. Βασική προϋπόθεση είναι να προηγηθεί η συμφωνία επί του συνταγματικού πλαισίου και της εκλογικής νομοθεσίας, που καθυστερεί επικίνδυνα.<br /><br />Ήδη έχουν παραβιαστεί οι σχετικές προθεσμίες του Ιουλίου και του Αυγούστου και δεν προκύπτει ίχνος συναίνεσης μεταξύ των ισχυρών παικτών, δηλαδή του προέδρου Μοχάμεντ Γιούνους αλ Μένφι, του πρωθυπουργού Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, του προέδρου του Υψηλού Συμβουλίου Χαλίντ αλ Μίσρι, του προέδρου της Βουλής Ακίλε Σαλέχ και του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.<br /><br /></div><div>Η Αθήνα ανησυχεί<br /><br />Η Αθήνα ανησυχεί, βάσιμα, ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση θα διευκολύνει τα συμφέροντα της Τουρκίας, με διαιώνιση της παραμονής των στρατευμάτων της στο λιβυκό έδαφος και μείωση των πιθανοτήτων εξουδετέρωσης του τουρκολιβυκού μνημονίου. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, αρκετές ισχυρές χώρες έχουν αρχίσει να μελετούν εναλλακτικές διαδικασίες για τον χρόνο και τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών.<br /><br />Η ουσία πάντως παραμένει, ότι δεν μπορούν να υπάρξουν όντως ελεύθερες εκλογές και ανεπηρέαστοι ψηφοφόροι, εφόσον γύρω από τα εκλογικά τμήματα θα περιφέρονται Σύροι μισθοφόροι (άλλοι εξ αυτών πληρώνονται από την Τουρκία και άλλοι από τη Ρωσία) και τα στελέχη της ιδιωτικής εταιρίας Wagner εκ Μόσχας. Φυσικά, πέραν των μισθοφόρων, δεν γίνεται καν λόγος για ταχεία διαδικασία αποχώρησης δυνάμεων του τακτικού στρατού ξένων χωρών.Παράλληλα, η Αθήνα ελπίζει να προσκληθεί στην τρίτη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, μετά τον ταπεινωτικό αποκλεισμό της από τις προηγούμενες του Ιανουαρίου 2020 και του Ιουνίου 2021. Προ εβδομάδων υπήρχαν σκέψεις για σύγκλησή της στο Παρίσι. Το ζητούμενο ήταν αν η φιλική κυβέρνηση της Γαλλίας θα ακολουθούσε διαφορετική τακτική, ή θα υιοθετούσε λύση που απλώς θα έσωζε τα προσχήματα (ελληνική συμμετοχή σε κάποια υποδεέστερη επιτροπή κ.λπ.). Όσο περνά ο καιρός και πλησιάζει και ο χρόνος των γαλλικών προεδρικών εκλογών αμφότερα τα ενδεχόμενα απομακρύνονται.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα χάνει το παιχνίδι στη Λιβύη

Τάρκας Αλέξανδρος Η ελληνική διπλωματία καταβάλλει εντατικές και φιλότιμες προσπάθειες στο κεφάλαιο της Λιβύης, επειδή η αστάθεια και οι φιλ...

Διαβάστε την συνέχεια