ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Οι στόχοι της Τουρκίας δεν αλλάζουν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg30fcmlnRnvVlUzHF386ty9aAcHOgGSmrYtBd3l7J9ZRUVyx_g9t678loWZx2loHUyUj21G97iSlIDLHqdURVT5hJtL7-cZxlL5HxRw_jYxJeTz4gHC8yvuNOfEhonc6mjxtDXLUzBmtTp/s320/ottoman-empire-coat-of-arms.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg30fcmlnRnvVlUzHF386ty9aAcHOgGSmrYtBd3l7J9ZRUVyx_g9t678loWZx2loHUyUj21G97iSlIDLHqdURVT5hJtL7-cZxlL5HxRw_jYxJeTz4gHC8yvuNOfEhonc6mjxtDXLUzBmtTp/s200/ottoman-empire-coat-of-arms.jpg" width="300" /></a></div> 
Μιχάλης Ιγνατίου 
 
Σε τούτη τη χώρα, το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι η αλήθεια. Και όταν συμβαίνουν γεγονότα, όπως η έμμεση ομολογία του Μεσούτ Γιλμάζ για τους εμπρησμούς των ελληνικών δασών, πολλοί εύχονται «να είναι ψέματα», ακριβώς διότι δεν έχουν το θάρρος και την τόλμη να δουν κατάματα την αλήθεια. 
 
Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς αρκετών Ελλήνων πολιτικών, η Τουρκία δεν είναι αυτό που εύχονταν να είναι. Για τους Τούρκους, η Ελλάδα και η Κύπρος θα είναι πάντα χώρες εχθρικές, και δεν πρόκειται να σταματήσουν να διεκδικούν ελληνικά και κυπριακά εδάφη. 
 
Δυστυχώς, η τουρκική προκλητική στάση στην Κύπρο, όπου η κατοχή συνεχίζεται από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν δίδαξε τους Ελληνες πολιτικούς, μερικοί εκ των οποίων επιχείρησαν τη νομιμοποήση των αποτελεσμάτων της εισβολής μέσω του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. 
 
Ηταν από την πρώτη στιγμή λανθαμένη η πολιτική της προσέγγισης που ξεκίνησε από τον Κώστα Σημίτη, υπό την πίεση της συμφωνίας «γκριζαρίσματος» των Ιμίων και συνεχίστηκε από τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος αν και γρήγορα αντιλήφθηκε ότι στην Αγκυρα η «φιλία» περνά από το δρόμο της υποταγής, δεν άλλαξε στάση. Γίναμε μάρτυρες της αποθέωσης της πολιτικής της προσέγγισης, όταν ανέλαβε την εξουσία ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, και παρά το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια ο Ταγίπ Ερτογάν δεν έκρυψε τους σχεδιασμούς του, αντίθετα τους πρόβαλε και τους διαφήμισε, ο κ. Παπανδρέου πιστεύει και σήμερα στην αποτυχημένη πολιτική της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας του εξήγησε πολλές φορές ότι η συνεργασία περνά μέσα από πικρές υποχωρήσεις για την Ελλάδα, που αφορούν την εθνική κυριαρχία της χώρας μας. 
 
Μέχρι τώρα δεν υπήρχαν στοιχεία για την ανάμειξη των τουρκικών υπηρεσιών στους εμπρησμούς των ελληνικών δασών. Η δήλωση του κ. Γιλμάζ, όπως παρουσιάζεται από την εφημερίδα «Μπίργκιουν», δεν προσφέρει μεν κάποιο καινούριο στοιχείο, αλλά επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που είχαν κυκλοφορήσει το Νοέμβριο του 1996, μετά την εξομολόγηση του πράκτορα Χαλούκ Κιρτζί, ο οποίος είχε μιλήσει και για εμπρησμούς σε γειτονικές χώρες. Οσοι παρακολουθούν με προσοχή και αναλύουν ορθά την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, χωρίς να ωραιοποιούν τις κινήσεις εντυπωσιασμού του Ερτογάν, δεν ανέμεναν τη δήλωση του Γιλμάζ για να πειστούν ότι η Τουρκία δρα συστηματικά μέσα στο ελληνικό έδαφος. 
 
Μετά τις φωτιές που είχαν ξεσπάσει στη Χίο και είχαν κατακάψει το δασικό πλούτο του νησιού, είχα πληροφορηθεί από επίσημη αστυνομική πηγή ότι συνελήφθησαν τέσσερεις Τούρκοι, οι οποίοι -κατόπιν εντολής που έφτασε από την Αθήνα- οδηγήθηκαν σε πλοίο της γραμμής και εστάλησαν στην Τουρκία. Προφανώς, ο τότε πρωθυπουργός, όποιος και αν ήταν, θεώρησε πως είναι πιο σημαντική η πολιτική της προσέγγισης από τη φυλάκιση των δραστών. 
 
Διαβάζοντας τις ανακοινώσεις του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, της Ν.Δ., του ΛΑ.Ο.Σ. και της κ. Ντόρας Μπακογιάννη πείστηκα ότι εγράφησαν στο πλαίσιο αυτής της βλακώδους πρακτικής να γίνονται δηλώσεις για να υπάρχουν στα κομματικά αρχεία. Η απουσία δήλωσης του ΠΑΣΟΚ όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές μπορεί να οφείλεται στα... Χριστούγεννα! Η συμπεριφορά έναντι της Τουρκίας δεν γίνεται να αλλάζει ανάλογα με τις δηλώσεις των πολιτικών της. Με βάση τα γεγονότα, από τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου μέχρι τις προκλήσεις και παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας, έπρεπε οι Ελληνες πολιτικοί να καταλήξουν σε μία θέση, την οποία θα τηρούν όλες οι κυβερνήσεις. Λαμβανομένου υπόψη ότι «όποιος και αν είναι ο κυβερνήτης στην Αγκυρα, οι αρπακτικές διαθέσεις των Τούρκων δεν θα αλλάξουν»... 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Οι στόχοι της Τουρκίας δεν αλλάζουν

Μιχάλης Ιγνατίου Σε τούτη τη χώρα, το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι η αλήθεια. Και όταν συμβαίνουν γεγονότα, όπως η έμμεση ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικάνικες εταιρείες θέλουν να μας "καταπιούν" εξ αιτίας της κρίσης!

Ellada simera 0 Ελλάδα, κόσμος 11:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://graphics8.nytimes.com/images/2011/12/26/business/26banks_span/26banks-articleLarge.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://graphics8.nytimes.com/images/2011/12/26/business/26banks_span/26banks-articleLarge.jpg" width="550" /></a></div> 
Αρθρο του Nelson Schwartz, New York Times 
 
Την ώρα που η Ευρώπη παλεύει με τη κρίση χρέους, οι αμερικανικές επιχειρήσεις και τράπεζες εκμεταλλεύονται την κρίση , δανείζοντας χρήματα, και αρπάζοντας περιουσιακά στοιχεία ευρωπαϊκών τραπεζών, γράφουν οι New York Times σε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ που εξηγεί ενδεχομένως πολλά από όσα γίνονται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα με την κρίση. 
 
Οι πωλήσεις, όπως ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στο Miami Beach (φώτο), ή του ψηλότερου κτιρίου στο Δουβλίνο, γίνονται επειδή οι ευρωπαϊκές τράπεζες προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν κεφάλαια, και να βελτιώσουν τους ισολογισμούς τους, συνήθως λόγω πιέσεων από πλευράς αρχών. 
 
Τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα θα ξεφορτωθούν περιουσιακά στοιχεία αξίας έως και $3 τρισ μέσα στους επόμενους 18 μήνες, σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών της Morgan Stanley. 
 
Μέσα στον μήνα που διανύουμε, μια ομάδα τριών τραπεζιτών του λονδρέζικου παραρτήματος του ομίλου γίγαντα των εξαγορών Kohlberg Kravis Roberts, επισκέφτηκαν την Ελλάδα, προκειμένου να εξερευνήσουν το ενδεχόμενο αγοράς μιας πολλά υποσχόμενης ιδιωτικής εταιρίας, η οποία δεν μπορεί να εξασφαλίσει πίστωση από τις τράπεζες της χώρας. 
 
Ο όμιλος Blackstone Group συμφώνησε να αγοράσει από την γερμανική Commerzbank δάνεια ακινήτων αξίας $300 εκατ. με εγγυήσεις ιδιοκτησίες όπως τέσσερα ξενοδοχεία Sofitel στην Αμερική, και το ξενοδοχείο Mondrian South Beach στην Φλόριντα. Η Commerzbank δέχεται πιέσεις από τις αρχές, για να συγκεντρώσει €5.3 δις σε νέα κεφάλαια έως τα μέσα του 2012. 
 
Ευκαιρία βρήκε και η Google, η οποία φέτος αγόρασε το κτίριο Montevetro του Δουβλίνου από την δημόσια υπηρεσία διαχείρισης ακινήτων της Ιρλανδίας, στην κατοχή της οποίας περιήλθε το κτίριο μετά από την τεραστίων διαστάσεων διάσωση των τραπεζών από πλευράς του κράτους. 
 
Όπως μας λέει ο επικεφαλής της Wells Fargo Timothy J. Sloan, «υπάρχει μεγάλη αναδιάρθρωση και σμίκρυνση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών της Ευρώπης, και πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία που ξεφορτώνονται βρίσκονται στις ΗΠΑ … έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αφτιά μας…». 
 
Οι αμερικανικές χρηματοπιστωτικές εταιρίες κάνουν βουτιά στην ταραγμένη Ευρώπη, παρά τα πολλά δικά τους προβλήματα. Το τελευταίο τρίμηνο, η JPMorgan Chase, η οποία σημειώνει μείωση εσόδων, αύξησε τα συνολικά της δάνεια προς τους Ευρωπαίους. 
 
Η Kohlberg Kravis θέλει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες, και σκέπτεται ακόμη και να επενδύσει στη χώρα όπου ξεκίνησε η κρίση, δηλαδή στην Ελλάδα. Και αυτό παρά τις προειδοποιήσεις ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, ή θα βγει από την ευρωζώνη. Όπως λέει το στέλεχος της εταιρίας Μ. Zilkha, «όταν κανένας δεν θέλει να αναποδογυρίσει τους βράχους, τότε είναι που μπορείς να κάνεις εξαιρετικές επενδύσεις… η μετατόπιση των αγορών στην Ελλάδα δημιουργεί σημαντικές ευκαιρίες που σε καμιά άλλη περίπτωση δεν θα ήταν διαθέσιμες». 
 
Εκτός από την Ελλάδα, η Kohlberg Kravis ψάχνει για ευκαιρίες και στην Ισπανία, αλλά και στη Πορτογαλία, όπου και εκεί οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να δανειστούν. 
 
Στην Ιρλανδία, όπου οι τράπεζες καταστράφηκαν από μια τρομερή φούσκα ακινήτων, έχουν στραφεί πλούσιοι Αμερικανοί αγοραστές όπως η Google. 
 
Πάντως, οι επενδύσεις στην Ευρώπη δεν είναι χωρίς ρίσκα. Το στοίχημα που είχε βάλει στο ευρωπαϊκό χρέος, είναι αυτό που γονάτισε την MF Global, η οποία κήρυξε πτώχευση την 31 Οκτωβρίου. 
 
Την ώρα που ψάχνουν για ευκαιρίες, κάποιες αμερικανικές τράπεζες έχουν τα δικά τους προβλήματα, ειδικά την πληθώρα «ξινών» ενυπόθηκων δανείων από την φούσκα ακινήτων που είχε σκάσει στη χώρα. Για παράδειγμα, η Bank of America μάζεψε δισεκατομμύρια, πουλώντας μερίδια που είχε σε τράπεζες της Βραζιλίας και της Κίνας. 
 
Σε γενικές όμως γραμμές, οι αμερικανικές τράπεζες παραμένουν ισχυρότερες από τις ευρωπαϊκές, όπως λέει ο αναλυτής της Oppenheimer Christopher Kotowski: «Όλοι μειώνουν το προσωπικό τους και κάνουν περικοπές, αλλά οι Ευρωπαίοι πολύ περισσότερο». 
 
Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι όταν η Αμερική έζησε την κρίση, η Ουάσιγκτον ανάγκασε τις τράπεζες να κουρέψουν τα χρέη, να περιορίσουν τα μερίσματα, και να αυξήσουν τα αποθεματικά τους με φρέσκο κεφάλαιο. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες καθυστέρησαν να πάρουν ανάλογα μέτρα. 
 
Εκτός από την αγορά περιουσιακών στοιχείων των εξασθενημένων χωρών, όμιλοι όπως οι JPMorgan Chase, Citigroup και η Goldman Sachs, θα κερδίσουν μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς στην ίδια την Wall Street, αφού γαλλικές τράπεζες όπως οι Société Générale και Crédit Agricole έχουν αποσυρθεί. 
 
Ειδικά οι γαλλικές τράπεζες εξαρτώνται κατά πολύ από τις αμερικανικές χρηματαγορές. Με την απόσυρση των χρηματοδοτήσεων αυτών, οι γαλλικές τράπεζες συρρικνώνονται. Για παράδειγμα, η Société Générale αποφάσισε πρόσφατα να αποτραβηχτεί από τα χρηματιστήρια φυσικού αερίου και ρεύματος της Β. Αμερικής. 
<a href="http://logioshermes.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Αμερικάνικες εταιρείες θέλουν να μας "καταπιούν" εξ αιτίας της κρίσης!

Αρθρο του Nelson Schwartz , New York Times Την ώρα που η Ευρώπη παλεύει με τη κρίση χρέους, οι αμερικανικές επιχειρήσεις και τράπεζες ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αμερική, ή η Βόρειος Κορέα είναι ο δαίμονας;

Ellada simera 0 κόσμος 11:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="size-full wp-image-140424" height="323" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/12/week20_057.jpg" title="KOREA-NORTH/" width="550" /></div> 
 
 
Όπως λέει ο βετεράνος του Βιετνάμ Brian Willson, «Ο αμερικανικός λαός θα πρέπει να βάλει τον εαυτό του στη θέση των λαών που ζουν σε στοχοποιημένες χώρες. Το πως η Βόρειος Κορέα, μια χώρα με πληθυσμό 24 εκατομμύρια, δηλαδή το 1/20 του αντίστοιχου αμερικανικού, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι πάμφτωχο, με έκταση ελαφρώς μεγαλύτερη από αυτήν της πολιτείας της Pennsylvania, συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως παρεξηγημένος δαίμονας, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τον λαό της». 
Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν, και που έχει μεγάλη σχέση όταν μιλάμε για την «απειλή» της Β. Κορέας, είναι το ότι η συγκεκριμένη χώρα έχασε το 30% του πληθυσμού της λόγω των αμερικανικών βομβαρδισμών στη δεκαετία του `50. Οι αμερικανικές στρατιωτικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι το 20% του πληθυσμού της Β. Κορέας σκοτώθηκε στη διάρκεια μια τριετούς περιόδου εντατικών βομβαρδισμών. 
Συγκριτικά, στη διάρκεια του Β`ΠΠ το Ηνωμένο Βασίλειο έχασε το 0.94% του πληθυσμού του, η Γαλλία το 1.35%, η Κίνα το 1.89%, και οι ΗΠΑ μόλις το 0.32%. 
Στη διάρκεια όμως του πολέμου της Κορέας, η Β. Κορέα έχασε το 30% του πληθυσμού της, που σημαίνει ότι κάθε οικογένεια έχει χάσει και από ένα τουλάχιστον μέλος της. 
Αυτά τα στατιστικά στοιχεία απωλειών αμάχων της Βόρειας Κορέας θα πρέπει να συγκριθούν και με αυτά που συγκέντρωσε για το Ιράκ το πανεπιστήμιο John Hopkins. Σύμφωνα με μια μελέτη του (Lancet Study), από τον Μάρτιο του 2003 έως τον Ιούνιο του 2006 η αμερικανική εισβολή οδήγησε στον θάνατο 655.οοο Ιρακινούς αμάχους. 
Η Αμερική ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τον θάνατο του 30% των κατοίκων της Β. Κορέας. Το αντίθετο μάλιστα. Ο κύριος άξονας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι να δαιμονοποιεί τα θύματα των πολέμων που εξαπολύουν οι ΗΠΑ. 
Για περισσότερα από 50 χρόνια, η Ουάσιγκτον συνεισφέρει τα μέγιστα στη πολιτική απομόνωση και στην οικονομική εξαθλίωση της Βόρειας Κορέας, επιβάλλοντας ακόμη και κυρώσεις εναντίον της με σκοπό την αποσταθεροποίηση της οικονομίας της. 
Η χώρα απεικονίζεται από τους Αμερικανούς ως μέρος του «άξονα του κακού». Αλλά γιατί; 
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Β. Κορέας, που αποτελεί θύμα της αμερικανικής στρατιωτικής επιθετικότητας, περιγράφεται σαν κράτος παρίας, σαν χορηγός τρομοκρατών, και σαν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Σιγά σιγά, αυτές οι ατεκμηρίωτες καταγγελίες αποτελούν μέρος μιας γενικότερης συναίνεσης την οποία δεν τολμούμε να αμφισβητήσουμε. Το ψέμα γίνεται αλήθεια. Η Β. Κορέα θεωρείται απειλή. Και η Αμερική, από θύτης, παρουσιάζεται ως… θύμα. 
Οι αμερικανικές προθέσεις ήταν ανέκαθεν η καταστροφή της Β. Κορέας, και η κατασυκοφάντηση του πληθυσμού της. Παράλληλα, η Αμερική εμπόδισε παντοιοτρόπως κάθε προσπάθεια επανένωσης των δυο Κορεών. 
Ο αμερικανικός λαός καλά θα κάνει να βάλει τη πολιτική στην άκρη, και να ταυτιστεί με τα βάσανα του βορειοκορεάτικου λαού. Όπως λέει ο Brian Willson: «Όλοι με τους οποίους μίλησα, είχαν και από έναν ή περισσότερους συγγενείς νεκρούς εξαιτίας των αμερικανικών βομβαρδισμών, ακόμη και με ναπάλμ… κάθε μέσο επικοινωνίας, κάθε εγκατάσταση, εργοστάσιο, πόλη, και χωριό, όλα βομβαρδίστηκαν ανηλεώς με διαταγές του στρατηγού MacArthur, το φθινόπωρο του 1950. 
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_140426" style="width: 610px;"><a class="highslide thickbox no_icon" href="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/12/usa-f15-takes-off.jpg" rel="gallery-140423" title="South Korea And U.S. Commence Joint Naval Drills In Korean Peninsula"><img alt="" class="size-full wp-image-140426" height="395" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/12/usa-f15-takes-off.jpg" title="South Korea And U.S. Commence Joint Naval Drills In Korean Peninsula" width="600" /></a> 
<div class="wp-caption-text">Ναυτικές ασκήσεις των ΗΠΑ ανοικτά της Κορέας</div></div>Οι βόμβες σταμάτησαν να πέφτουν την ημέρα της υπογραφής της ανακωχής, 27 Ιουλίου του 1953. Οι πονεμένες αναμνήσεις του λαού είναι ακόμη έντονες, και συχνά εκφράζουν την οργή τους απέναντι στις ΗΠΑ, αν και μου φέρθηκαν ευγενικά και φιλόξενα. Δέκα εκατομμύρια κορεάτικες οικογένειες παραμένουν χωρισμένες, εξαιτίας της στρατιωτικά ελεγχόμενης ζώνης μήκους 250 χιλιομέτρων που χωρίζει την χερσόνησο στα δυο. 
Να ξεκαθαρίσουμε για τους Δυτικούς αναγνώστες: Η Βόρειος Κορέα καταστράφηκε ολοσχερώς στη διάρκεια του πολέμου. Ο επικεφαλής της αεροπορικής εκστρατείας εναντίον της ήταν ο στρατηγός  Curtis LeMay, που πιο πριν  (1945) είχε με περηφάνια διατάξει και οργανώσει τον συνεχή εμπρηστικό βομβαρδισμό της Ιαπωνίας, που κατέστρεψε κυριολεκτικά 63 κύριες πόλεις, και κόστισε τη ζωή εκατομμυρίων αμάχων. Οι ατομικοί βομβαρδισμοί σκότωσαν λιγότερους. 
Οκτώ χρόνια αργότερα, και αφού κατέστρεψε και τη Κορέα, ο στρατηγός ανέφερε ότι σε διάστημα τριών ετών, οι δυνάμεις του σκότωσαν το 20% του πληθυσμού βόρεια του 38ου παραλλήλου. 
Σχεδόν όλοι όσους γνώρισα ήθελαν να μάθουν την άποψη μου για τις κατηγορίες του Bush, ότι η χώρα τους αποτελεί μέρος του άξονα του κακού. Τους μοιράστηκα την οργή μου αλλά και τις φοβίες μου, και φάνηκαν να ανακουφίζονται όταν κατάλαβαν ότι δεν είναι όλοι οι Αμερικανοί πολεμόχαροι και σκληροί. Όπως όμως και πολλοί άλλοι λαοί τους οποίους η Αμερική αντιμετωπίζει με εχθρότητα, έτσι κι αυτοί, αδυνατούν να καταλάβουν για ποιο λόγο η χώρα μας έχει μια τόσο μεγάλη εμμονή εναντίον τους». 
Την ώρα που οι πόλεμοι της Αμερικής και του ΝΑΤΟ σε αυτήν την ευφημιστικά αποκαλούμενη μεταπολεμική εποχή σημαδεύονται από εκατομμύρια θανάτους αθώων, η Αμερική αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ως ο φύλακας της δημοκρατίας, και της παγκόσμιας ειρήνης. 
Αποτελεί μάλιστα μεγάλη ειρωνεία η δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών επί τη ευκαιρία του θανάτου του Kim Jong Il, που ζήτησε από την νέα ηγεσία της χώρας να «αγκαλιάσει τον δρόμο της ειρήνης»! Και συνέχισε: «Ανησυχούμε πολύ για το καλό του λαού της Β. Κορέας, και προσευχόμαστε για αυτόν σε αυτές τις δύσκολες εποχές». 
Ο εκπρόσωπος του State Department διευκρίνισε πως οι δηλώσεις της Hillary Clinton δεν ήταν έκφραση συλλυπητηρίων, αλλά ένα μήνυμα όσον αφορά στις αμερικανικές προσδοκίες για το νέο καθεστώς. 
Έτσι, η Hillary Clinton σκέφτεται το καλό του βορειοκορεάτικου λαού, ο οποίος κάποτε έχασε το 30% των μελών του εξαιτίας του συνεχούς  αμερικανικού τριετούς «ανθρωπιστικού» βομβαρδισμού… 
Του Michel Chossudovsky 
Global Research 
 
<a href="http://www.antinews.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η Αμερική, ή η Βόρειος Κορέα είναι ο δαίμονας;

Όπως λέει ο βετεράνος του Βιετνάμ Brian Willson, «Ο αμερικανικός λαός θα πρέπει να βάλει τον εαυτό του στη θέση των λαών που ζουν σε στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διαδικασίες εξπρές για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ενέργεια 10:37

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.newsbomb.gr/photos/images/sized/articles/platform-458x0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="325" src="http://www.newsbomb.gr/photos/images/sized/articles/platform-458x0.jpg" width="550" /></a></div> 
 
Ζωηρό... ενδιαφέρον για τον κρυμμένο «μαύρο» χρυσό της Ελλάδας δείχνουν ξένες μεγάλες εταιρείες. Σύμφωνα με πληροφορίες κολοσσοί στον χώρο της εξόρυξης και εκμετάλλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, τη Ρωσία και την Ινδία έχουν «βολιδοσκοπήσει» την κυβέρνηση κι εμφανίζονται έτοιμες να ξεκινήσουν έρευνες στους... 
<a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=4170477344041637844&postID=4479091413988436833"></a>θαλάσσιους χώρους του Ιονίου Πελάγους και κυρίως νοτίως της Κρήτης. 
 
Πηγές, που επικαλείται στο σχετικό δημοσίευμα του Σαββάτου η εφημερίδα Ημερισία, αναφέρουν ότι πρόσφατα σε εκδήλωση που....... 
 
<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194"></a> διοργανώθηκε από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο εκπρόσωποι της αμερικανικής εταιρείας Noble πλησίασαν τον υφυπουργό ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη ζητώντας του συνάντηση μέσα στον Ιανουάριο. Η Noble αυτή την περίοδο, ως γνωστόν, βρίσκεται στην Κύπρο πραγματοποιώντας γεωτρήσεις στο λεγόμενο «Οικόπεδο 12» της Μεγαλονήσου. 
 
Συζητήσεις, λένε οι πληροφορίες, γίνονται και με την ισραηλινή DELEK, ενώ ανάλογες κινήσεις έχουν γίνει και από επιχειρήσεις της Ρωσίας και της Ινδίας. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι οι εταιρείες έχουν δικά τους στοιχεία για κοιτάσματα πετρελαίου στο Ιόνιο και φυσικού αερίου νότια της Κρήτης. Είναι έτοιμες όταν ανάψει το... πράσινο φως η ελληνική κυβέρνηση να ρίξουν γεωτρύπανο και να ξεκινήσουν οι έρευνες. 
Πληροφορίες θέλουν πως, αν οι συζητήσεις αυτές καταλήξουν θετικά, με απλά λόγια αν το ΥΠΕΚΑ διαπιστώσει ότι οι εταιρείες έχουν αξιόπιστα στοιχεία, μπορεί αμέσως να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό. Το περιεχόμενό του δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και σε 90 μέρες καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλουν τις προσφορές τους. 
Η κυβέρνηση προχωρά με εξπρές διαδικασίες τις έρευνες χωρίς να περιμένει τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών. 
 
Οι... χρυσές περιοχές 
 
Τα τρία πρώτα «οικόπεδα» ξεκινά να δίνει για έρευνες πετρελαίου το ελληνικό Δημόσιο, μέσα από διεθνή διαγωνισμό. Είναι ο Πατραϊκός Κόλπος, τα Ιωάννινα και το Δυτικό Κατάκολο, με εκτιμώμενα αποθέματα πετρελαίου 250 με 300 εκατ. βαρέλια. 
 
Στον Πατραϊκό Κόλπο οι σχετικά πρόσφατες σεισμικές έρευνες στην περιοχή έχουν εντοπίσει ενδιαφέρουσες πετρελαιοπιθανές γεωλογικές δομές. Τα εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα είναι της τάξης των 200 εκατομμυρίων βαρελιών. Η πλέον υποσχόμενη δομή δεν διατρήθηκε από την κοινοπραξία που είχε τα δικαιώματα (1ος Γύρος Παραχωρήσεων), διότι ο ανάδοχος (Triton) επέστρεψε την περιοχή το 2001 για λόγους εσωτερικών επιχειρηματικών επιλογών. Η περιοχή θεωρείται δύσκολη δεδομένου ότι παρόμοιοι γεωλογικοί στόχοι δεν έχουν διατρηθεί μέχρι σήμερα στον ελλαδικό χώρο. 
 
Η Ηπειρος βόρεια των Ιωαννίνων είναι ενδιαφέρουσα περιοχή για βαθείς στόχους σε έντονα ορεινό ανάγλυφο. Εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί υψηλού κόστους σεισμική και γεωτρητική έρευνα για τον εντοπισμό πετρελαιοπιθανών γεωλογικών στόχων σε μεγάλα βάθη (> 4.000 μ.). Η γεώτρηση σε μία μεγάλη πετρελαιοπιθανή γεωλογική δομή δεν ολοκληρώθηκε για τεχνικούς λόγους (υψηλές πιέσεις) και η περιοχή επεστράφη από την κοινοπραξία που είχε τα δικαιώματα (2002, 1ος Γύρος Παραχωρήσεων). Πρώτες εκτιμήσεις για απολήψιμα αποθέματα ανέρχονται σε 50 με 80 εκατ. βαρέλια. Η περιοχή εκτιμάται ότι θα προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον λόγω και της γειτονίας της με την Αλβανία, η οποία διαθέτει ανάλογα πετρελαϊκά συστήματα. 
 
Στο Δυτικό Κατάκολο κοίτασμα πετρελαίου ανακαλύφθηκε το 1982 από τη ΔΕΠ-ΑΕ, με εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα 3 εκατ. βαρέλια, σε βάθος 2.400-2.600 μ. 
Απέχει περίπου 3,5 χιλ. από το ακρωτήρι Κατάκολο. Την εποχή της ανακάλυψής του θεωρήθηκε οικονομικά οριακό λόγω του μεγάλου βάθους θαλάσσης 250 μ., των τότε τιμών του πετρελαίου αλλά και της παρουσίας H2S και CO2. 
 
Στην ΑΟΖ 
 
Δέκα με 15 θαλάσσια «οικόπεδα» σκοπεύει μέχρι το τέλος του 2012 να παραχωρήσει το ελληνικό Δημόσιο για έρευνες υδρογονανθράκων. 
 
Ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης με την ανακοίνωση αυτή που έκανε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού έδειξε εμμέσως τη βεβαιότητα για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ελληνική επικράτεια και συγκεκριμένα στην ΑΟΖ που έχει καθορίσει μέσα από τον νόμο για τις έρευνες υδρογονανθράκων αλλά και από τον διεθνή διαγωνισμό που έχει κάνει για τη διενέργεια των σεισμικών ερευνών. Πολλά έχουν ακουστεί για την ύπαρξη κοιτασμάτων και ιδίως νοτίως της Κρήτης, όπου οι εκτιμήσεις μιλούν για ποσότητες φυσικού αερίου ισοδύναμες με αυτές της Αλάσκας. 
 
Ο ίδιος ο κ. Μανιάτης αποφεύγει να μιλήσει για την περιοχή η οποία προσομοιάζει με εκείνη της Κύπρου, που «υπόσχεται» πολλά. Μιλά με σιγουριά μόνο για τα βεβαιωμένα από παλιότερες έρευνες κοιτάσματα στις περιοχές των Ιωαννίνων, του Πατραϊκού Κόλπου και το Κατάκολο. 
 
Δηλώνει πως σε αυτές τις περιοχές όπως και ανοιχτά της Κέρκυρας στις περιοχές «Αχιλλέας» και «Πύρρος» υπάρχουν βεβαιωμένα κοιτάσματα πετρελαίου 300 με 500 εκατ. βαρέλια. 
Tα βεβαιωμένα, μέχρι σήμερα, κοιτάσματα πετρελαίου. Μπορούν να δώσουν για τα επόμενα 20 με 25 χρόνια στο Δημόσιο έσοδα 15 με 20 δισ. δολάρια (με τιμές βαρελιού 80 έως 100 δολάρια). 
 
Ο κ. Μανιάτης προτείνει μάλιστα τα έσοδα από τις εξορύξεις πετρελαίου να αξιοποιηθούν σύμφωνα με το παράδειγμα της Νορβηγίας. Εκεί έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο ασφαλιστικό ταμείο (Fund), που αποτελεί εχέγγυο για τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας για πολλές δεκαετίες. 
Ακαρπες οι έρευνες στο έδαφος της 
 
Η Τουρκία χάνει το τρένο και ετοιμάζει νέα πόλωση 
 
Η Τουρκία, η οποία «εισπράττει» διαρκώς απογοητευτικές απαντήσεις από τις απόπειρες της κρατικής εταιρείας ΤΡΑΟ να ανακαλύψει κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο έδαφός της, διαπιστώνει ότι δύο χώρες με τις οποίες οι σχέσεις της είναι εχθρικές, η Κύπρος και το Ισραήλ, αποκτούν ένα κολοσσιαίο στρατηγικό πλεονέκτημα. 
 
Ταυτόχρονα αποδυναμώνεται ο δικός της ρόλος ως κόμβου μεταφοράς ενέργειας προς τη Δύση (παρακάμπτοντας τη Ρωσία), καθώς ένα σημαντικό πρότζεκτ, αυτό του αγωγού Ναμπούκο, δεν φαίνεται να είναι βιώσιμο. 
 
Σε αυτό το σκηνικό η τακτική της Τουρκίας ξετυλίγεται με διπλή στόχευση. 
Επιχειρεί να μπλοκάρει τη συνέχιση των ερευνών και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που έχουν εντοπιστεί ή θα εντοπιστούν στο μέλλον εντός της κυπριακής ΑΟΖ, υποστηρίζοντας δήθεν τα «δικαιώματα» των τουρκοκυπρίων, είτε με την έκδοση χαρτών που συμπεριλαμβάνουν και το μεγαλύτερο μέρος της Κυπριακής ΑΟΖ (στο νότιο μέρος του νησιού) στις περιοχές στις οποίες θεωρεί η Τουρκία ότι δικαιούται να πραγματοποιήσει έρευνες, ακόμη και εξόρυξη, κατόπιν της συμφωνίας που υπήρξε με το ψευδοκράτος. 
 
Από την άλλη, όμως, η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις εσωτερικές αδυναμίες της κυβέρνησης του κ. Χριστόφια, ελπίζει ότι θα εμπλέξει τα ενεργειακά στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού και στη χειρότερη (για την Αγκυρα) εκδοχή, η Λευκωσία θα καθυστερεί την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου μέχρι να βρεθεί λύση ώστε το κυπριακό φυσικό αέριο να διοχετευθεί στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας ως υποκατάστατο του αερίου το οποίο θα τροφοδοτούσε τον αγωγό Ναμπούκο. 
 
 
 
<a href="http://kafeneio-gr.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Διαδικασίες εξπρές για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας

Ζωηρό... ενδιαφέρον για τον κρυμμένο «μαύρο» χρυσό της Ελλάδας δείχνουν ξένες μεγάλες εταιρείες. Σύμφωνα με πληροφορίες κολοσσοί στον χώρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι κι εμείς...

Ellada simera 0 Ελλάδα, Τουρκία 10:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/greecevsturkey_m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/greecevsturkey_m.jpg" width="500" /></a></div> 
του Θεόδωρου Ορέστη* 
"Είναι απίστευτο -αδιανόητο θα έλεγα- μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι Έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία, έστω και μια εβδομάδα παραπάνω: Μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους...". Οι πρόσφατες κομματικές αθλιότητες μου έφεραν στο νου τα λόγια αυτά του Τζόρτζ Χόρτον, του Αμερικανού Προξένου στη Σμύρνη το 1922, από την Έκθεσή του προς τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ. Τι δημιούργησε την τουρκική δολοφονική μανία εναντίον των χριστιανών της Ανατολής; Από πού ξεπήδησε το δολοφονικό μένος, που χωρίς αμφιβολία αγκάλιασε το σύνολο του τουρκικού λαού, ο οποίος μετείχε ενεργητικά ή υποστήριξε ηθικά τη σφαγή; 
Δεν μπορούμε να αποδώσουμε τα γεγονότα στις συγκυρίες της εποχής, γιατί το πρόγραμμα της σφαγής των χριστιανών είχε διατυπωθεί τελείως καθαρά το 1908, πριν από τα πολεμικά γεγονότα των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και της αποβάσεως του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη. Τα γεγονότα αυτά διευκόλυναν την πραγματοποίηση μιας προειλημμένης αποφάσεως, την οποία εστήριξαν ολόθερμα τουρκική ηγεσία και λαός. 
Λοιπόν πού βασίστηκε αυτή η δολοφονική μανία, η οποία αναπήδησε βίαια από τα βάθη της τουρκικής ψυχής και ήταν πρωτοφανής ακόμα και για την έτσι κι αλλιώς βίαιη και κτηνώδη ιδιοσυγκρασία τους; 
Στις αρχές του εικοστού αιώνος ο τουρκισμός ως σύνολο αξιών και πρακτικών είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά. Οι ραγιάδες είχαν κυριαρχήσει οικονομικά και πολιτιστικά. Είχαν κυριαρχήσει όχι σε συνθήκες ισότητος αλλά σε μία κατάσταση υποτέλειας, χωρίς δικαιώματα κατοχυρωμένα και υποκείμενοι σε κάθε είδους αυθαιρεσία από το οθωμανικό κράτος. 
Η κατάσταση αυτή αποτελούσε μια ανοιχτή πληγή για την τουρκική υπερηφάνεια κι αυτοσεβασμό. Απεδείκνυε με πρακτικό τρόπο ότι το σύνολο των ιδεών και πρακτικών των Τούρκων ήταν βαθύτατα ελαττωματικό και μη λειτουργικό και οδηγούσε αυτούς τους λάτρεις της δύναμης σε ολοκληρωτική αδυναμία και καθυστέρηση, ενώ οι ραγιάδες κατά περίεργο τρόπο για την τουρκική νοοτροπία απέκτησαν βαθμιαία και την δύναμη. Το αποτέλεσμα αυτό, το τόσο οδυνηρό για την τουρκική αυτοεκτίμηση, καλούσε τους Τούρκους να αναθεωρήσουν βαθειά τις αξίες τους και να δεχθούν ότι οι ραγιάδες είχαν τη θρησκεία και τις αξίες που οδηγούσαν στην πρόοδο. Αυτό όμως τότε, ήταν αδύνατον να το δεχτούν οι Τούρκοι. Συνεπώς τους ήταν απαραίτητο να εξοντώσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους, οι οποίοι τους υπενθύμιζαν την κατωτερότητα και το αδιέξοδό τους. Έπρεπε να σβηστούν από τον χάρτη, αυτοί οι οποίοι αποδείκνυαν την οθωμανική σαθρότητα κι εγγενή οπισθοδρομικότητα του Τουρκισμού. Γι' αυτό και σύσσωμοι οι Τούρκοι υποστήριξαν τις σφαγές και δεν βρέθηκε ούτε μια φωνή στο στρατόπεδό τους, που να διαφωνήσει με το όργιο της βίας και της σφαγής. 
Στην ουσία οι Τούρκοι αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της καθυστερήσεως και της πραγματικής αδυναμίας τους, απλώς εξαφάνισαν τους παράγοντες που την υπογράμμιζαν. Αντί να χρησιμοποιήσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους, ως γέφυρες που θα τους συνέδεαν με τον πολιτισμό, προτίμησαν να καταστρέψουν τις γέφυρες. Έμειναν μόνοι αλλά δεν απαλλάχτηκαν από το πρόβλημά τους. Οι παράγοντες που τους εξασθενούν και τους εμποδίζουν να προοδεύσουν έμειναν ατόφιοι μέσα στην ψυχή τους. Θα υποχρεωθούν τώρα να αντιμετωπίσουν αυτούς τους παράγοντες. Πλέον δεν υπάρχουν Έλληνες και Αρμένιοι για να συνασπιστούν εναντίον τους. Τα προβλήματά τους έχουν αρχίσει να διασπούν τη δική τους κοινωνία. 
Εμείς αρκεί να παραμένουμε σε αμυντική θέση, έτοιμοι και κατάλληλα εξοπλισμένοι. Θα πρέπει να ξέρει η τουρκική άρχουσα τάξη, ότι παιγνίδια με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα συνεπάγονται μεγάλο κόστος. Κόστος που θα καταστρέψει την απόλυτη εικόνα του τουρκικού κράτους στα μάτια του τουρκικού λαού. Αν μείνουμε σταθεροί, αποφασιστικοί και καλά οργανωμένοι, η τουρκική επιθετικότητα θα είναι αδύνατον να εκδηλωθεί σε παιγνίδια βίας και κυριαρχίας απέναντί μας. Σ' αυτήν την περίπτωση αναπόφευκτα η τουρκική επιθετικότητα θα στραφεί προς τα μέσα, κι έτσι θα ενισχυθεί το ρεύμα στον τουρκικό λαό το οποίο ζητάει πραγματική δημοκρατία, κράτος νόμου κι ανθρώπινα δικαιώματα. 
Δηλαδή θα ενισχυθεί η αναγέννηση των ελληνικών αξιών μέσα στην τουρκική ψυχή, η οποία θα αρχίσει να αλλάζει και να ψάχνει να βρει την παλιά ελληνική και χριστιανική ρίζα τους. Το πρόβλημά μας είναι πως για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει ελληνικό κράτος. Όμως υπάρχει ένα κλεπτοκρατικό κράτος, οθωμανικό στην ουσία, με ολίγα ελληνικά ψιμύθια. Αυτό περιπλέκει το πρόβλημα γιατί ο Ελληνισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του Τουρκισμού αν δεν αντιμετωπίσει το ελληνικό οθωμανικό κράτος. 
Μέχρι να το κάνει, είναι αδύνατον να έχουμε εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία, και θα εξαρτώμαστε από τις συγκυρίες.... 
<a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οι Τούρκοι κι εμείς...

του Θεόδωρου Ορέστη * "Είναι απίστευτο -αδιανόητο θα έλεγα- μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι Έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ: Aναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας; – Κνέσετ

Ellada simera 0 Ισραήλ 10:08

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Israel-Knesset.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-31957" height="333" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Israel-Knesset.jpg" title="Israel-Knesset" width="550" /></a></div> 
Οι πιο ψύχραιμες φωνές στον πολιτικό κόσμο του Ισραήλ προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα και αν αποτρέψουν το ισραηλινό Κοινοβούλιο, την «Κνέσετ» από το να προχωρήσει στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, με την ψήφιση νόμου στα πρότυπα αυτού που ψήφισε η Γαλλία! Η συζήτηση μάλιστα μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση, κάτι που έχει και αυτό τη σημασία του… 
Βουλευτές από όλο το ισραηλινό πολιτικό φάσμα ζητούν πλέον ανοικτά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Κεντρικό επιχείρημα κατά τη συζήτηση που έγινε στην Επιτροπή Παιδείας της Κνέσετ, ήταν ότι δεν μπορεί το κράτος που «στεγάζει» έναν λαό ο οποίος υπέφερε από γενοκτονία, να μην καταδικάζει ανοικτά και απερίφραστα κάθε παρόμοια ενέργεια εναντίον οποιουδήποτε λαού. Πολλώ δε μάλλον, συμπληρώνουμε εμείς, όταν η Τουρκία μετατρέπεται σε κατήγορο, στην περίπτωση του Ισραήλ για την πολιτική που ακολουθείται απέναντι στους Παλαιστίνιους. 
 
Αν και το ζήτημα είχε τεθεί και στο παρελθόν, ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτή τη φορά η πρωτοβουλία του υπουργείου Εξωτερικών του οποίου προΐσταται ο θεωρούμενος ως «σκληροπυρηνικός ακροδεξιός» Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, να ζητήσει να πέσουν οι τόνοι, αφού ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία τα θέμα θα προκαλούσε σεισμό στις ήδη εξαιρετικά προβληματικές διμερείς σχέσεις. 
Οι δυο «σχολές σκέψης» για το ζήτημα έχουν ως εξής: Η πρώτη πιστεύει ότι ήδη οι σχέσεις με την Τουρκία βρίσκονται στο ναδίρ οπότε η εχθρότητα της συγκεκριμένης χώρας θεωρείται δεδομένη. Παρά τις κάποιες κινήσεις που γίνονται με στόχο την εξομάλυνση η κατάσταση δεν δείχνει να βελτιώνεται θεαματικά, ενώ θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η επαναπροσέγγιση δεν εξυπηρετεί την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, όπως αυτή έχει χαραχτεί από τον Νταβούτογλου. Θα μπορούσαμε εμείς να προσθέσουμε ότι εάν είναι κάποια στιγμή να γίνει η αναγνώριση από τους Ισραηλινούς, η παρούσα συγκυρία φαντάζει ως ιδανική, αφενός λόγω του αντίκτυπου της γαλλικής ενέργειας και αφετέρου λόγω της δεδομένης εχθρότητας της Άγκυρας. 
Η δεύτερη «σχολή» τονίζει ότι όλα όσα υποστηρίζει η πρώτη «σχολή σκέψης» είναι σωστά, ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εγείρονται περισσότερα από τα υπάρχοντα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Τουρκία δεν παύει να είναι μια σημαντική δύναμη στην περιοχή, ενώ η εξωτερική πολιτική δεν πρέπει να διεξάγεται με βάση το συναίσθημα, αλλά με βάση την ψυχρή λογική αποτίμηση αυτού που προκρίνεται ως «εθνικό συμφέρον». 
Οι εξελίξεις αναμένονται με ενδιαφέρον αφού η Επιτροπή Παιδείας δεν κατέληξε σε απόφαση και ανακοινώθηκε ότι θα συνεδριάσει εκ νέου για το ζήτημα. Αναρωτιόμαστε εάν θα σπεύσουν στο Ισραήλ όλοι αυτοί οι «φορείς» που το έκαναν στη Γαλλία με σκοπό την αποτροπή της δυσάρεστης εξέλιξης… 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ισραήλ: Aναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας; – Κνέσετ

Οι πιο ψύχραιμες φωνές στον πολιτικό κόσμο του Ισραήλ προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα και αν αποτρέψουν το ισραηλινό Κοινοβούλιο, τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένα μικρό ΕΜΠΑΕ για το ΛΣ με απρόσμενο «χορηγό»!

Ellada simera 0 Αμυνα, Ισραήλ 10:06

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Limeniko_MYALS.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-31968" height="345" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Limeniko_MYALS.jpg" title="OLYMPUS DIGITAL CAMERA" width="550" /></a></div>Όπλα, πυρομαχικά, τεχνική υποστήριξη και άλλου είδους βοήθεια σε είδος, πράξεις που θυμίζουν τον «καλό Σαμαρείτη», ενίσχυσαν πρόσφατα το Λιμενικό Σώμα (ΛΣ), με τη διαφορά που προέρχονταν όχι από κάποιον ευπατρίδη δωρητή, αλλά από το Ισραήλ! 
Η πολυεπίπεδη βοήθεια την οποία παρείχε η ελληνική κυβέρνηση στην ισραηλινή, κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης της υπόθεσης του Στολίσκου Ελευθερίας που αποτελείτο από πλοία με προορισμό τη Γάζα, δεν έμεινε χωρίς ανταπόκριση. Ιδιαίτερα μετά από την θερινή επίσκεψη του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου το 2010 στη χώρα μας και την καλλιέργεια θετικότατων εντυπώσεων στην κοινή γνώμη της μεσανατολικής χώρας, λόγω της δράσης του Λιμενικού Σώματος-Ακτοφυλακής αλλά και των πυροσβεστικών αεροσκαφών της ΠΑ, δημιουργήθηκαν πρωτοφανείς συνθήκες που γρήγορα μετατράπηκαν σε γέφυρες υποστήριξης, αποδίδοντας «χειροπιαστά αποτελέσματα». 
 
Προς γενική έκπληξη η ισραηλινή πλευρά ζήτησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της προς το ΛΣ, το οποίο όπως είναι γνωστό μαστίζεται από ελλείψεις σε όπλα, μέσα και τεχνική υποστήριξη (ανταλλακτικά) εξαιτίας της σοβούσας οικονομικής κρίσης. Οι Έλληνες αρμόδιοι – προς τιμήν τους – αρνήθηκαν οποιαδήποτε προσφορά σε χρήματα, αλλά αντίθετα ζήτησαν από τους Ισραηλινούς, οι οποίοι επέμεναν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, να τους βοηθήσουν… πρακτικά. Με ταχύτατες διαδικασίες καταρτίσθηκε μια wish list, η οποία αποτέλεσε ενός είδους μικρό ΕΜΠΑΕ για τα μέτρα του ΛΣ! Οι Ισραηλινοί έλαβαν το μήνυμα και άρχισαν να εξετάζουν κατά προτεραιότητα τα ελληνικά αιτήματα. 
Χωρίς χρονοτριβή και με την καθοδήγηση των Ελλήνων αιτούντων, έδωσαν με συνοπτικές διαδικασίες άδεια παράδοσης μιας άνευ προηγουμένου μεγέθους και ποσότητας λίστας, στην οποία περιλαμβάνονταν: α) σημαντικός αριθμός αλεξίσφαιρων γιλέκων υψηλών αντιβαλλιστικών προδιαγραφών, β) ποσότητα πιστολιών Jericho με τα απαιτούμενα ανταλλακτικά και φόρτο πυρομαχικών, γ) αναλώσιμα και ανταλλακτικά για ηλεκτρονικές συσκευές και αισθητήρες που φέρουν σκάφη του ΛΣ-Ακτοφυλακής, δ) τεχνική βοήθεια και εξοπλισμός υποστήριξης για πλωτά μέσα του ΛΣ, καθώς και άλλου είδους «μη ανακοινώσιμη» βοήθεια σύμφωνα με τα αιτήματα που έθεσε η ελληνική πλευρά. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Limeniko_MYALS_2.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-31969" height="375" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Limeniko_MYALS_2.jpg" title="Limeniko_MYALS_2" width="500" /></a> 
Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη επιχείρηση κατέστη δυνατή και πραγματοποιήσιμη επειδή βρέθηκαν σε υψηλές θέσεις στην ελληνική πλευρά άνθρωποι που διέπονται από σύγχρονο και ανοικτό πνεύμα, καθώς διέβλεψαν την ευκαιρία και αποφάσισαν να ενεργήσουν άμεσα και με αποφασιστικότητα. Η στάση τους απέδωσε τα μάλλα, ενώ η ισραηλινή πλευρά για πρώτη φορά κατάλαβε ότι εάν βρεθούν οι κατάλληλοι συνομιλητές, οι σχέσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας μεταξύ των δύο λαών μπορεί να ανέλθουν σε υψηλότατα επίπεδα, με προφανή ευεργετικά αποτελέσματα για την ελληνική πλευρά. 
Υπογραμμίζουμε ότι χάρη στην καθοριστική ελληνική αντίδραση (βλ. ΛΣ-Ακτοφυλακή), οι Ισραηλινοί ανταπέδωσαν χωρίς χρονοτριβή με υπευθυνότητα και έμπρακτη φιλική διάθεση, αναδεικνύοντας εαυτούς ως… «ευεργέτες». 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ένα μικρό ΕΜΠΑΕ για το ΛΣ με απρόσμενο «χορηγό»!

Όπλα, πυρομαχικά, τεχνική υποστήριξη και άλλου είδους βοήθεια σε είδος, πράξεις που θυμίζουν τον «καλό Σαμαρείτη», ενίσχυσαν πρόσφατα το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιστορική αναδρομή στο πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν

Ellada simera 0 κόσμος 09:49

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ye2Ii5RepHGS_jIOhX9lcWr8DdCHGK8rDrY1RNySoBcmZIDncknZyhVByPGuVR4xTJ-1gb_X4zXgpa7wcbJ0_TcGoh-ObCqcByE6nb27Otdcs17-1T6hZywo4572Nsb5h10wjoLq82E/s1600/Shahab3-test-fire2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ye2Ii5RepHGS_jIOhX9lcWr8DdCHGK8rDrY1RNySoBcmZIDncknZyhVByPGuVR4xTJ-1gb_X4zXgpa7wcbJ0_TcGoh-ObCqcByE6nb27Otdcs17-1T6hZywo4572Nsb5h10wjoLq82E/s640/Shahab3-test-fire2.jpg" /></a> 
 
Πέραν του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν (στο οποίο είναι κυρίως επικεντρωμένη η διεθνής κοινότητα), εξ΄ίσου σημαντικό και με ευρύτερες προεκτάσεις είναι και το πυραυλικό/βαλλιστικό πρόγραμμα, το οποίο αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα των πυρηνικών φιλοδοξιών. Το Ιρανικό πυραυλικό πρόγραμμα απαιτεί ιδιαίτερη μελέτη και πρέπει να εξετασθεί στο πλαίσιο των απειλών, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και των διευρυμένων φιλοδοξιών του καθεστώτος της Τεχεράνης. Συμπληρωματικό του ιρανικού πυραυλικού προγράμματος είναι και το αντίστοιχο διαστημικό, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει προωθηθεί μέσω διαφόρων επιμέρους προγραμμάτων. 
 
2) Όπως προαναφέρθηκε στο ιστορικό του πυρηνικού προγράμματος, η Τεχεράνη διαχρονικά είχε τάσεις «περιφερειακής ηγεμονίας» (επί Σάχη και μετέπειτα επί Χομεϊνί και διαδόχων). Οι Ιρακινές πυραυλικές επιθέσεις της οκταετίας 1980-1988 βρήκαν το Ιράν απροετοίμαστο, γι’ αυτό και αμέσως αποφάσισαν να παραχωρήσουν πολύπλευρα στην ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων. Το Ιράν σταδιακά τα τελευταία 20 χρόνια έχει επιστρέψει δυναμικά στην κατεύθυνση να καταστεί λίαν υπολογίσιμη περιφερειακή υπερδύναμη με παγκόσμιες τάσεις . Το γεγονός ότι μέχρι στιγμής οι Ιρανικοί πύραυλοι δεν φθάνουν την Ευρώπη έχει οδηγήσει τις ηγεσίες των κρατών της ΕΕ να μην ασχολούνται σε βάθος με τις ενέργειες της Τεχεράνης , σε αντίθεση με το πυρηνικό πρόγραμμα και τις κατά καιρούς κρίσεις . Επίσης η διεθνής κοινότητα ήταν επί χρόνια επικεντρωμένη στις Ιρακινές εξελίξεις στα θέματα των όπλων Μαζικής Καταστροφής, οπότε οι Ιρανοί σταθερά αύξησαν τις ακτίνες δράσης των πυραύλων σε ετήσια βάση. Οι Ιρανοί στις στρατιωτικές και άλλες παρελάσεις και εκθέσεις παρουσιάζουν τους πυραύλους, ενώ τα Ιρανικά ΜΜΕ αφιερώνουν ιδιαίτερο χρόνο για τις πυραυλικές δραστηριότητες του καθεστώτος (βίντεο-άρθρα-φωτογραφίες) . Σημειώνεται ότι με το πυραυλικό και διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν, έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα οι Ισραηλινοί, μεταξύ των οποίων κορυφαίοι αναλυτές όπως ο TAL INBAR, o EPHRAIM KAM.o GAD MAYER, o ARIEL MALTA,o ISRAEL BRIMAN και ο EPHRAIM BASAN (σε απόρρητες μελέτες τους). 
 
3) Ιστορικά και διαχρονικά το Ιράν από το 1979 είχε εκφραστεί έντονα κατά των ΗΠΑ, αλλά και της πρώην ΕΣΣΔ. Οι επιχειρήσεις των ΗΠΑ του 1991 (DESERT STORM) και του 2003 (IRAQI FREEDOM) κατά του Ιράκ, προβλημάτισαν ιδιαίτερα τους Ιρανούς, οι οποίοι είδαν τις Αμερικανικές Δυνάμεις «να είναι μία ανάσα» από το έδαφος τους και να διαθέτουν υπερπληθώρα βάσεων σε 10 και πλέον χώρες της περιοχής. Το Ιράν είδε τις κινήσεις των ΗΠΑ ότι στοχεύουν στο ίδιο, και δεδομένων των λίαν υπολογίσιμων αδυναμιών στον τομέα των συμβατικών όπλων, αποφάσισε να προχωρήσει σε κάποια προγράμματα μη- συμβατικού επιπέδου, αλλά και σε ορισμένα συμβατικά με σκοπό να ενισχύσει αμυντική βιομηχανία (γι’ αυτό και οι Ιρανοί υπερδιαφημίζουν πυραύλους , ελικόπτερα, νάρκες και άλλα οπλικά συστήματα). Οι πιο πολλοί πύραυλοι είναι απλώς τροποποιήσεις Κινέζικων και Ρωσικών συστημάτων. Ο RAAD με ακτίνα δράσης 350 χλμ (ικανός να προκαλέσει προβλήματα στον Περσικό κόλπο), είναι ένας πιο εξελιγμένος του Κινέζικου SILKWORM ή του Ρωσικού/Σοβιετικού STYX. O FATAH-110 είναι μία τροποποιημένη –βελτιωμένη μορφή του ZEL ZAL, που ουσιαστικά έχει τις καταβολές του στην Κίνα. Πρόκειται για πύραυλο με ακτίνα δράσης 200χλμ και με κεφαλή που ζυγίζει μερικές εκατοντάδες κιλά και η οποία στοχεύει στο να πλήξει συγκεντρώσεις εχθρικών δυνάμεων, οι οποίες είναι έτοιμες να εισβάλουν στο Ιρανικό έδαφος. Κάποια άλλα πυραυλικά συστήματα όπως του τύπου KATYUSHA, με την επωνυμία FADJIR είναι αντιαεροπορικά που μεταφέρονται από στρατιώτες και ουσιαστικά είναι παρεμφερείς των παλαιών Σοβιετικών STRELA. Πολλά από αυτά τα πυραυλικά συστήματα στοχεύουν και στην κοινή γνώμη, αφού έχουν παρελάσει πολλές φορές στην Τεχεράνη και για τους στρατιωτικούς αναλυτές έχουν καταστεί βαρετά. 
 
Στις Ιρανικές ναυτικές ασκήσεις του Απριλίου 2006 για να εντυπωσιάσουν τον τοπικό πληθυσμό, οι Ιρανοί παρουσιάσαν εγχώριους πυραύλους και ταχέα σκάφη τα οποία δεν εντοπίζονται(!) εύκολα ενώ οι πρώτοι μπορούν να κινηθούν μέσα από το νερό και να πλήξουν καθοριστικά τα εχθρικά πλοία. Μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι τα διαθέτουν μόνο οι ίδιοι, εκτός από τη Ρωσία. Όμως οι Δυτικοί αναλυτές αποκάλυψαν ότι τα συγκεκριμένα συστήματα δεν ήσαν τίποτα άλλο από Ρωσικά του 1968 και συγκεκριμένα το μικράς εμβέλειας μη κατευθυνόμενο υποθαλάσσιο πυραυλικό σύστημα SHKVAL και το ειδικό όχημα EKRANOPLAN. Και τα δύο δεν είχαν σημαντική πρόοδο και αποσύρθηκαν από τις Ρωσικές εταιρίες, για να εμφανισθούν τριάντα και πλέον χρόνια αργότερα στην οθόνη της Ιρανικής τηλεόρασης. 
 
4) Η «οικογένεια» των SHAHAB (σημαίνει «ΚΟΜΗΤΗΣ») έχει τύχει ιδιαίτερης προβολής και αναφοράς από το Ιράν και η όλη δομή των πυραύλων στηρίζεται στην τεχνολογία της δεκαετίας του 60 στην Ρωσία(Σοβ. Ένωση) και ειδικότερα του πυραύλου R-11. Λόγω του ότι το Ιράν δεν μπόρεσε να πλήξει καίρια το Ιράκ με τα πυραυλικά συστήματα στον «Πόλεμο των Πολέμων» το 1989 η Τεχεράνη αγόρασε από την Λιβύη μία σειρά πυραύλων SCUD, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 90 εστράφη στην Β. Κορέα για να προμηθευτεί πυραύλους SCUD-B (300χλμ) και SCUD-C (580χλμ). Οι δύο τύποι πυραύλων μετονομάστηκαν σε SHAHAB 1 και SHAHAB-2 και προχώρησε η παραγωγή τους με εντατικούς ρυθμούς. Στο διάστημα 1991-2003 αρκετοί πύραυλοι SHAHAB-1 εκτοξεύτηκαν εναντίον της εχθρικής προς το καθεστώς της Τεχεράνης οργάνωσης MUJAHEEDIN EL-KHALQ η οποία είχε 4 βάσεις σε Ιρανικό έδαφος (οι συγκεκριμένες επιθέσεις των Ιρανών δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής από τη Δύση). 
 
Ο SHAHAB-3 έγινε ευρύτερα γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του 90, αν και το 1994 Ισραηλινή εφημερίδα (JERUSALEM POST) έκανε αναφορά σε πύραυλο ικανό να πλήξει το Ρϊαντ της Σαουδικής Αραβίας και το Τελ Αβίβ. Ενώ μέχρι τότε οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους δεν ανησυχούσαν, τώρα άρχισαν να προβληματίζονται για τα νέα πυραυλικά συστήματα των Ιρανών (που στόχευαν σε Σαουδική Αραβία, τα Σεϊχάτα, του Κόλπο και το Ισραήλ). Τον Ιούλιο του 1998 η κρατική τηλεόραση του Ιράν παρουσίασε εκτενή κάλυψη του SHAHAB-3, ο οποίος φέρεται να είναι «κλώνος» του Βορειοκορεάτικου «μυστηρίου» πυραύλου NO DONG, τον οποίο το κομμουνιστικό καθεστώς παρουσίασε 2-3 φορές, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες. Ο SHAHAB-3 μοιάζει εντυπωσιακά με τον Πακιστανικό πύραυλο GHAURI, ο οποίος ακολούθησε την κατασκευή και σχεδιασμό της Β. Κορέας. Πάντως ο ΝΟ DONG στηρίζεται στην παλαιότερη Σοβιετική Τεχνολογία των SCUD, ενώ Ρωσικές εταιρίες, αμυντικές βιομηχανίες, συμμετείχαν σε ερευνητικά προγράμματα. 
 
Εκτιμάται ότι συνέδραμαν σε πολλές βελτιώσεις του συστήματος σε θέματα προώθησης, κατεύθυνσης κ.α Πάντως η συνεργασία στους πυραύλους είναι δεδομένη, ενώ στη διάρκεια των παρελάσεων για την γιορτή της Επανάστασης τα τελευταία χρόνια οι πύραυλοι SHAHAB-3 εμφανίστηκαν ως επιχειρησιακοί στο οπλοστάσιο των Φρουρών της Επανάστασης /PASADARAN. 
 
Μετά τον SHAHAB-3 εμφανίστηκαν στα Δυτικά ΜΜΕ αναφορές για πιο βελτιωμένες εκδόσεις των πυραύλων όπως οι SHAHAB-4 και SHAHAB-5, ενώ την εμφάνιση του έκανε ο βαλλιστικός πύραυλος COSSAR με ακτίνα δράσης κοντά στα 3000χλμ. Επίσημα οι Ιρανοί δεν πήραν θέση, αλλά η αύξηση της ακτίνας δράσης τουλάχιστον μέχρι τα 1700χλμ πιθανότατα να στοχεύει στις βάσεις των Ισραηλινών και Σαουδαραβικών αεροσκαφών F-15( τα οποία ως γνωστό έχουν μεγάλη ακτίνα δράσης). 
 
Όμως στις αρχές του 2005 η Τεχεράνη άρχισε να κάνει λόγο για μια «νέα γενιά» πυραύλων, κάποιοι από τους οποίους φθάνουν την Ελλάδα, τα Βαλκάνια κλπ. Βέβαια λεπτομέρειες γι’ αυτές τις κατηγορίες πυραύλων δεν έδωσαν ποτέ. Γνωστοί αναλυτές αναφέρουν τις κατηγορίες 4 και 5 ως SHAHAB-3-ER, που μάλλον πρέπει να συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με Ρωσικές η Βορειοκορεάτικες πατέντες. Όπως και να έχουν τα πράγματα το Ιράν με το SHAHAB-3 έχει θέσει την συνολική επικράτεια της Μέσης Ανατολής μέσα στην ακτίνα δράσης του, καθώς και την Τουρκία ως και τις νότιες περιοχές της Αραβικής Χερσονήσου. Οι SHAHAB-3 εκτοξεύονται από κινητές χερσαίες βάσεις που αναμφίβολα προκαλούν και κάποιες «δυσχέρειες» στο συνεχή εντοπισμό τους από τις συμμαχικές δυνάμεις. Τα Ιρανικά πυραυλικά συστήματα είναι λιγότερο τρωτά σε προληπτικές αεροπορικές ενέργειες. Αρκετοί πύραυλοι SHAHAB-3 μπορούν να πλήξουν τη Βαγδάτη ή την Ντόχα του Κατάρ από σταθερές βάσεις στο Νότιο Ιράν, ενώ ο SHAHAB-3 από την Ταυρίδα του Ιράν μπορεί να πλήξει την Άγκυρα, η το Ρϊαντ ή το Τελ Αβίβ και από σταθερό χώρο εκτόξευσης. Ο SHAHAB-3-ER μπορεί από σταθερό χώρο εκτόξευσης κοντά στο Ισπαχάν να πλήξει την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και την Σανάα της Υεμένης. 
 
5) Βάσει των ανωτέρω το Ιράν (τουλάχιστον θεωρητικά) είναι υπολογίσιμη πυραυλική δύναμη στην ευρύτερη Μ. Ανατολή, αφού μπορεί να πλήξει οποιαδήποτε γωνιά της, όμως υπάρχουν σοβαρά «κενά» σε ότι αφορά την αποτελεσματικότητα όλων αυτών των προγραμμάτων. Στην «ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ» κάθε χρόνο, οι πύραυλοι SHAHAB-3 εμφανίζονται να έχει γραφεί επάνω τους η έκφραση «Εμείς θα εξαφανίσουμε το Ισραήλ από προσώπου γης». Από το 1999 παρελαύνουν κανονικά (προς τιμή των πεσόντων στον πόλεμο του Ιράν-Ιράκ) και στην παρέλαση του 2006 έκαναν την εμφάνιση ο 6ος πύραυλος SHAHAB-3 με αντιαμερικανικό και αντι-ισραηλινά SLOGAN και με προφανή την τάση να αποτελέσουν περισσότερο ψυχολογικό όπλο παρά στρατιωτικό. 
 
Πάντως στα κράτη της Δύσης κυριαρχεί καχυποψία σε ότι αφορά τις τεχνικές δυνατότητες των SHAHAB-3, τις δοκιμές των οποίων έχουν παρακολουθήσει οι Αμερικανικοί δορυφόροι, ενώ τα ιρανικά ΜΜΕ αφιερώνουν συνεχή ρεπορτάζ για τις δοκιμές τους (ιδιαίτερα στην πρώτη δοκιμή του Ιουλίου 1998, καθώς και στην τελευταία του Μαΐου 2006). 
 
Συνολικά μέχρι σήμερα έχουν γίνει 10 δοκιμές (που θεωρούνται σχετικά περιορισμένες σε αριθμό, για την φύση ενός πυραύλου τύπου SHAHAB-3). Τελευταία η Τεχεράνη ισχυρίζεται ότι έχει αυξήσει την παραγωγή των SHAHAB-3, καθώς και τις αναφορές της στα ΜΜΕ. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο SHAHAB-3 πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από το Ισραήλ και τη Δύση, καθώς και οι σχετικές αναφορές για διεύρυνση της ακτίνας δράσης του. Οι Ιρανοί έχουν αποκτήσει πλέον αρκετές εμπειρίες στον πυραυλικό τομέα, και έχουν εντάξει τους πυραύλους στην αμυντική τους μορφή, καθώς και στα σχέδια για να πλήξουν εχθρικές πρωτεύουσες και στόχους στο μέλλον. 
 
6) Τον Μάιο του 2005 ο τότε Ιρανός Υπουργός Άμυνας Ναύαρχος Αλί Σαμκχανί υποστήριξε ότι η χώρα του έχει καταφέρει να κατασκευάσει πυραυλικά συστήματα στα οποία δοκίμασε στερεάς υφής προωθητικό υλικό (δηλαδή έχουν προβεί σε αντικατάσταση του υγρού υλικού για τους πυραύλους της τάξης SHAHAB-3). Τόνισε χωρίς να δώσει κάποιες διευκρινήσεις ότι «τα στερεά υλικά θα χρησιμοποιηθούν ακόμα πιο πολύ σε μεγαλύτερης ακτίνας δράσης πυραυλικά συστήματα. 
 
Την ίδια περίοδο-βασιζόμενα σε Κινεζικά σχέδια-έκαναν την εμφάνιση του κάποια συστήματα ΑΝΤΙ-SHIP (εναντίον πλοίων) με υπολογίσιμη ακτίνα δράσης, τα οποία οι Ιρανοί αναφέρουν ως CRUISE MISSILES (και τα οποία υποστηρίζουν ότι έχουν στο στρατηγικό του οπλοστάσιο). Ειδικές απόρρητες αναλύσεις των ΗΠΑ κατέγραψαν τέτοια στοιχεία. 
 
Η διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 και η παρουσία κάποιων στρατηγικών συστημάτων στην Ουκρανία (περίπου 500του τύπου ΚΗ 55 γνωστή στη Νατοϊκή γλώσσα AS15 ΚΕΝΤ) προκάλεσαν ανησυχία στη Δύση γιατί εμφανίσθηκαν παρόμοιοι με τους Αμερικανούς TOMAHAWK και με ακτίνα δράσης 3000χλμ. Από την Ουκρανία οι πυρηνικές κεφαλές αυτών των πυραύλων μεταφέρθηκαν στη Ρωσία, αλλά σύμφωνα με Ουκρανικές πηγές, οι εν λόγω πύραυλοι (σε αριθμό 15-20) δεν έφθασαν ποτέ στη Μόσχα. Πιθανότατα μέσω της Ρωσικής Μαφίας οι εν λόγω πύραυλοι να έφθαναν στην Κίνα, στο Ιράν και στη Βόρεια Κορέα. Είναι γνωστό ότι η Ιρανική στρατιωτική ηγεσία ενδιαφέρθηκε τότε να εντάξει τους πυραύλους στο οπλοστάσιο της(1992). 
 
Όμως ο ΚΗ -55 εκτοξεύεται από τον αέρα και ειδικότερα από στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη TUPOLEV 95 BEAR και TUPOLEV 160 BLACKJACK,που δεν διαθέτει το Ιράν. Οι ΚΗ 55 μπορούν να μεταπέσουν σε χερσαία επιλογή, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμφέρει από πλευράς αποτελεσματικότητας. 
 
Πληροφορίες προερχόμενες από μυστικές υπηρεσίες φέρουν 6-8 από εκείνους τους πυραύλους να κατέληξαν στο Ιράν, ενώ είναι εκεί για μελέτη και ανάλυση, γιατί τέτοιου είδους τεχνολογίες και συστήματα δεν έχουν εμφανισθεί μέχρι σήμερα από την Τεχεράνη. Όμως κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση το καθεστώς του Ιράν να προχωρήσει σε κάποια από κοινού με Β. Κορέα μελέτη, ανάπτυξη και συνδιαχείριση ενός τέτοιου πυραυλικού συστήματος που «προσεγγίζει» την επιλογή ενός στρατηγικού πυραύλου CRUISE. Η ύπαρξη τέτοιων προγραμμάτων στις Ιρανικές Ένοπλες Δυνάμεις δημιουργεί ευρύτερες ανησυχίες (αν βέβαια αποδειχθεί). 
 
7) Το Ιανουάριο του 2006 οι Γερμανοί αποκάλυψαν ότι ένας νέος (;) τύπος πυραύλου ΒΜ 25 μεταφέρθηκε από την Βόρεια Κορέα στο Ιράν με ακτίνα δράσης περίπου 3500χλμ. Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών του Ισραήλ Υποστράτηγος Άμος Γιαντλίν επιβεβαίωσε την μεταφορά των πυραύλων, αλλά σε απόρρητη έκθεση του έκανε λόγο για ακτίνα δράσης 2500χλμ. Ο εν λόγω πύραυλος θεωρείται ότι είναι χερσαίος και αποτελεί μία ενισχυμένης μορφής έκδοση του Σοβιετικού πυραύλου SSN6, ενώ οι πληροφορίες φέρουν 18 τέτοιου πυραύλους να έχει αγοράσει η Τεχεράνη από τη Πιόνγκ-Γιάνγκ. 
 
Η Ρωσική κυβέρνηση αρνήθηκε την οποιαδήποτε ανάμειξη στην μεταφορά τους. O SSN6 (R-27 στο Σοβιετικό «λεξικό»), ανήκε στην κατηγορία πυραύλων της δεκαετίας του 60 όπου χρησιμοποιείτο υγρής μορφής προωθητικό υλικό, ενώ αρχικά η παρουσία του ήταν στα πυραυλικά συστήματα των Σοβιετικών υποβρυχίων (εκρίθη όμως επικίνδυνη γιατί το συγκεκριμένο υλικό μπορούσε να προκαλέσει «παρενέργειες»). Όμως μέχρι τον Νοέμβριο του 1993 σε περιορισμένο αριθμό παρέμεινε εντεταγμένος σε Σοβιετικά πυρηνικά υποβρύχια. 
 
Στην χαώδη μετα-Σοβιετική Ρωσία και ειδικότερα την περίοδο 1992-1998 ο SSN6 (μέσω κάποιων «ενδιάμεσων») μεταφέρθηκε στη Β. Κορέα όπου τροποποιήθηκε και αυξήθηκε η ακτίνα δράσης κάπου μεταξύ 2500-3000 χλμ. Ο πύραυλος κατέστει χερσαίας επιλογής και μεταφέρεται σε όχημα. 
 
Οι Βορειοκορεάτες φαίνεται ότι είχαν τα ειδικά υλικά, συνεργεία, βάσεις 
 
και εξειδικευμένο προσωπικό για να προχωρήσουν στην «μεταμόρφωση» του συστήματος και ειδικότερα σε τροποποιήσεις στα συστήματα καθοδήγησης θερμικής προστασίας και ελέγχου που είναι ιδιαίτερα πολύπλοκες οι σχετικές διεργασίες). 
 
Γι’ αυτό και η θέση των Ρώσων ότι «δεν συμμετείχαν στις οποιεσδήποτε διαδικασίες τροποποίησης του SSN6» δεν έπεισαν πολλούς στη Δύση, αφού είναι γνωστό ότι υπήρχε και υπάρχει δεκαετίες συνεργασία των Ρώσων (Σοβιετικών) και Βορειοκορεατών στα πυραυλικά προγράμματα. 
 
Στη Δύση έφθασαν περιορισμένες πληροφορίες , ενώ σε μία μόνο περίπτωση η Ρωσική αστυνομία σταμάτησε ομάδα μηχανικών από το Γραφείο Σχεδίασης MAKAYEN να μεταβεί στη Β. Κορέα για το πρόγραμμα SSN6. Τον Σεπτέμβριο του 2003 στην παρέλαση για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας, η Β. Κορέα δεν παρουσίασε το νέο πύραυλο, ενώ στη Δύση προσπαθούσαν να συλλέξουν πληροφορίες για την φάση που βρίσκεται το συγκεκριμένο PROJECT (γνωστό ως “BABY BOTTLE”). Το ίδιο συνέβει και στις Βορεοκορεάτικες δοκιμές της 4ης Ιουλίου 2006 όπου και σε αυτές δεν έγινε δοκιμή του ΒΜ 25. Πολλοί κάνουν λόγο για τον πύραυλο TAEPO DONG που έχουν προμηθευτεί από την Β. Κορέα, το Ιράν και το Πακιστάν(απόρρητη έκθεση της DIA). 
 
Πάντως το μυστήριο παραμένει και υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την μεταφορά του στο Ιράν από την Β. Κορέα που δεν έχουν απαντηθεί. Έχει δοκιμασθεί ο πύραυλος από το Ιράν; Γιατί η Βόρεια Κορέα ποτέ δεν ανέφερε την ακριβή ακτίνα δράσης του πυραύλου; Γιατί το Ιράν επένδυσε τόσα πολλά σε ένα πύραυλο που είχε δοκιμασθεί; Ποιος ο ρόλος των Ρώσων; 
 
Είναι δυνατό τέτοια τροποποίηση πυραύλου να έγινε χωρίς Ρωσική Βιομηχανική υποστήριξη; Πως μεταφέρθηκαν οι πύραυλοι στο Ιράν; Είναι δυνατό τα βαρέα μεταγωγικά ANTONOV 124 (που ανήκουν στην εταιρεία VOLGA-DNEPR) να μεταφέρουν τέτοια πυραυλικά συστήματα στην Τεχεράνη, χωρίς να γνωρίζουν κάποιες λεπτομέρειες οι Ρωσικές κυβερνητικές πηγές; Και αν τέτοια συστήματα μεταφέρθηκαν δια θαλάσσης, τότε πως δεν εντοπίσθηκαν από τις ναυτικές δυνάμεις της Δύσης στον Ειρηνικό, ή στον Ινδικό Ωκεανό, βάσει της γνωστής πρωτοβουλίας PROLIFERATION SECURITY INITIATIVE (PSI) που εφαρμόζεται από το 2003 και με την οποία εντοπίσθηκαν οι πύραυλοι SCUD που κατευθύνονταν στην Υεμένη, καθώς και τα παράνομα υλικά που πηγαίναν στη Λιβύη την ίδια χρονιά, για τα οπλοστάσια μαζικής καταστροφής του Καντάφι; 
 
Η περίπτωση των πυραύλων BM 25 και η μεταφορά τους στο Ιράν είναι από τις πιο προβληματικές και αινιγματικές σε βαθμό μεγαλύτερο από την περίπτωση NO DONG/SHAHAB-3.Πάντως η πυραυλική βιομηχανία του Ιράν εμφανίζεται δυναμικά στο προσκήνιο της τελευταίας δεκαετίας, αφού η Τεχεράνη προσφέρθηκε να πουλήσει ποσότητα πυραύλων SHAHAB-1 (SCUD- B) στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό το 1997 καθώς και στην Σύμμαχο του Συρία ( πυραύλους SHAHAB-2) με γραμμή παραγωγής στη Δαμασκό. 
 
Κάποιες πωλήσεις προς την Λιβύη ματαιώθηκαν μετά την απόφαση του Συνταγματάρχη Καντάφι να σταματήσει τα διάφορα μη-συμβατικά προγράμματα, και να θέσει τέλος στο εμπόριο τα των υλικών μαζικής καταστροφής, τα οποία Αμερικανικά και Βρετανικά αεροσκάφη μετέφεραν στις αρχές του 2004 στο ΟΑΚ RIDGE της πολιτείας Τένεσι στις ΗΠΑ. 
 
Πέραν των ανωτέρω το Ιράν έχει προωθήσει μέσω Συρίας στην Χεζμπολάχ διάφορες κατηγορίες πυραύλων, ενώ στις πρόσφατες επισκέψεις του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβεζ στην Τεχεράνη και του Μαχμούντ Αχμαντινεντζάντ στο Καράκας συζητήθηκαν οι δυνατότητες πυραυλικής συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες, η εξωτερική πολιτική των οποίων συγκλίνει σε ένα πρωτοφανή αντιαμερικανισμό σε όλα τα επίπεδα. 
 
8) Από το 1998 το Ιράν, πέραν του SHAHAB-3 έκανε και την «είσοδο» του στον διαστημικό χώρο με την παρουσίαση ενός SLV (SPACE LAUNCH VEHICLE), με τα αρχικά IRIS. Για χρόνια το SLV (ως πρωτότυπο) δεν εμφανίζετο, ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι το SLV είναι τμήμα του SHAHAB-4. 
 
Ιρανοί επίσημοι πάντοτε αναφέροντο από το 2002 στο «πάγιο δικαίωμα» της Ισλαμικής Δημοκρατίας να έχει μέσω των νέων τεχνολογιών «παρουσία στο διάστημα». Σταδιακά ορισμένες δημοσιεύσεις στης Τεχεράνη έκανα «νύξη» για τεράστια δορυφορικά προγράμματα: 
ΖΟRΕΗ: Δορυφόρος επικοινωνιών με βοήθεια-υποστήριξη από Ρωσία και σε γεωστατική τροχιά γύρω από τη γη. 
SAFRIR 313: Δορυφόρος (ιδιαίτερα ελαφρύς ) περίπου 20kgr, για το οποίο λίγα στοιχεία είναι γνωστά. 
MESBAH: Ελαφρύς δορυφόρος, βάρους 70kgr, τον οποίο φέρεται να έθεσαν σε τροχιά οι Ρώσοι. Στο εν λόγω πρόγραμμα έχει παρουσία η Ιταλική κατασκευαστική εταιρεία δορυφόρων CARLO GAVAZZI. Πολλοί ισχυρίζονται ότι «όλα είναι ακόμα στο στάδιο της έρευνας» 
SINA-1: Δορυφόρος παρατήρησης της γης και για επικοινωνίες, τον οποίου έθεσε σε χαμηλή τροχιά στις 10 Οκτωβρίου 2005, η Ρωσική εταιρεία KOSMOS 3 SLV. Εκτιμάται ότι είναι «ένα μικρό πρώτο βήμα της Τεχεράνης στον τομέα των κατασκοπευτικών δορυφόρων». 
 
Το Ιράν προσφέρεται (γεωγραφικά) για την κατασκευή βάσεων εκτόξευσης δορυφόρων, κάτι που δεν συμβαίνει με την Ευρώπη, γι’ αυτό και η Γαλλία εκτοξεύει δορυφόρους από την Νότια Αμερική (Γαλλική Γουϊάνα). Οι βάσεις για την εκτόξευση δορυφόρων θα πρέπει να είναι σε περιοχές που να ευνοούν την όλη διαδικασία και να μην είναι κοντά σε πληθυσμιακό κέντρο. Πχ. η πόλη QOM στον Ιράν ταιριάζει με την εγκατάσταση-εκτόξευση δορυφόρων. Το Ιρανικό SLV είναι παρόμοιο με το Βορειοκορεάτικο PAEKTUSAN-1 με το οποίο η Πιόνγκ Γιάνγκ προχώρησε το 1998 στην δοκιμή των πυραύλων της (είναι δύο επιπέδων προωθητικό σύστημα). 
 
Το Ιράν την τελευταία δεκαετία είναι στη φάση ανάπτυξης δορυφόρων και γεωγραφικά ευνοείται η υλοποίηση μιας τέτοιας προσπάθειας. Το Ιρανικό διαστημικό πρόγραμμα ανακοινώθηκε πριν 9 χρόνια και διαφαίνεται μία» τάση προώθηση του» με εκμετάλλευση των κατά καιρούς ιδιαίτερα υψηλών τιμών του πετρελαίου. Στις αρχές του 2008 το Ιράν εκτόξευσε δορυφόρο σε τροχιά γύρω από την γη ισχυριζόμενο ότι «δίδει απάντηση στα πυραυλικά σχέδια του Ισραήλ» 
 
Για λόγους ψυχολογικούς, εθνικής υπερηφάνειας και προσπάθειας στο διαστημικό χώρο εκτιμάται ότι οι Ιρανοί θα συνεχίσουν το πρόγραμμα, για να παρακολουθούν τις Αμερικανικές και Ισραηλινές δραστηριότητες στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, ενώ θεωρούν ότι σε κάποια φάση το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα στην περαιτέρω ανάπτυξη Διηπειρωτικών Βαλλιστικών πυραύλων (ICBMs). 
 
9) Συμπερασματικά το Ιράν έχει ενεργοποιηθεί στα εξής πυραυλικά προγράμματα: 
SCUD-B,SCUD-C (δικές του επιλογές), Μ-9,Μ-11 (δικές του επιλογές) και FATAH A-100 και ZELZAL (όλα μικρού βεληνεκούς). Τα προγράμματα άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 80 με άμεση συνεργασία της Β. Κορέας και Κίνας. Παρόμοια πυραυλικά συστήματα έχει αναπτύξει η Τεχεράνη σε πλοία της που βρίσκονται σε λιμάνια στον Βόρειο Περσικό Κόλπο και στα στενά του Ορμούζ. 
To Ιράν έχει στη διάθεση του Κινέζικους πυραύλους Μ-9 (με ακτίνα 600χλμ) και Μ-11 (400χλμ) με παρόμοιες κεφαλές για να πλήξουν συγκεντρωτικούς στόχους (αεροδρόμια-βάσεις) 
Το Ιράν κατασκεύασε τον πύραυλο FATAH A-110 που εκτοξεύεται στο όχημα και προωθείται με στερεό υλικό. Έχει ακτίνα δράσης 210χλμ, κεφαλή βάρους 500kgr και μπορεί να μεταφέρει χημικά –βιολογικά όπλα και βόμβες διασποράς Είναι επιχειρησιακά έτοιμοι εδώ και μερικά χρόνια 
Ο ZELZAL είναι σχετικά νέος πύραυλος με ακτίνα δράσης 150 -400χλμ. Είναι μιας χρήση εναντίον σχετικά μεγάλων περιοχών και σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, η τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ εκτόξευσε μερικούς κατά του Βορείου Ισραήλ το καλοκαίρι του 2006, ενώ κάποια βρίσκονται στην κοιλάδα ΒΕΚΑΑ του Λιβάνου. 
Στον χώρο των ενδιαμέσου βεληνεκούς πυραύλων η κυρίαρχη δύναμη είναι οι SHAHAB-3 και οι μελλοντικοί SHAHAB-4 και SHAHAB-5 που στηρίζονται σε Βορειοκορεατική και Πακιστανική τεχνολογία και μπορούν να μεταφέρουν όπλα Μαζικής Καταστροφής. Το σύνολο των κρατών περιφερειακά του Ιράν είναι μέσα στο βεληνεκές των πυραύλων SHAHAB-3. Ο SHAHAB-4 έχει ακτίνα δράσης 2000χλμ και είναι λίγο πιο ακριβής του SHAHAB-3. Σε περίπτωση ανάπτυξης του (επιχειρησιακά) έχει τμήμα της Ευρώπης θα είναι μέσα στο βεληνεκές του. Ο SHAHAB-5 όταν και αν τελικά αναπτυχθεί θα είναι περισσότερο ένα εκβιαστικό και τρομοκρατικό όπλο (Κινέζικη Τεχνολογία, παρόμοια με την Βορειοκορεάτικη του TAEPO DONG-2). 
 
Στους στόχους του Ιράν είναι ο SHAHAB-6/ICBM μακράς εμβέλειας και σύμφωνα με πληροφορίες όχι ιδιαίτερα ακριβής (όπως και ο SHAHAB-5 ). Όμως θα μπορούσε να πλήξει τη Μεγάλη Βρετανία και το σύνολο των Ευρωπαϊκών χωρών, ενώ μπορεί να μεταφέρει πυρηνική κεφαλή. 
Πέραν των πυραυλικών προγραμμάτων του Ιράν τα τελευταία χρόνια έχει εξάγει πυραύλους SCUD-B στο Σουδάν, ενώ βάσεις δοκιμών Ιρανικών πυραύλων υπάρχουν στη Συρία και στο Σουδάν. 
 
Ευρύτερες λεπτομέρειες για τις δυνατότητες των Ιρανικών πυραυλικών προγραμμάτων δεν έχουν δημοσιοποιηθεί στις ΗΠΑ. Οι πυραυλικές επιθέσεις της Χεζμπολάχ το καλοκαίρι του 2006 έχουν προβληματίσει το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Οι εκτιμήσεις των Αμερικανών φέρουν τους Ιρανούς το 2012-2014 να διαθέτουν Διηπειρωτικό πύραυλο, έχοντας την υποστήριξη των Ρώσων, των Κινέζων ή των Βορειοκορεατών (απόρρητη μελέτη της DIA). 
 
Ο SHAHAB-6 (γνωστός και ως KOSAR) φέρεται ως πιο απειλητικός, αν και είναι σε πολύ αρχικά στάδια/ Επί του παρόντος οι μεγαλύτερες ανησυχίες επικεντρώνονται στους SHAHAB-3 που είναι ιδιαίτερα απειλητικοί για την Μ. Ανατολή. 
 
10) Τα πυραυλικά και πυρηνικά προγράμματα του Ιράν έχουν εντατικοποιηθεί την τελευταία δεκαετία. Οι Ιρανοί έχουν συνεργασθεί νε Ρώσους, Κινέζους , Βορειοκορεάτες και με το «SUPERMARKET του τρόμου» του Πακιστανού Καθηγητή Α. ΚΗΑΝ. Χρησιμοποιούν ιδιαίτερα το πυραυλικό πρόγραμμα- για ψυχολογικούς λόγους απέναντι στη Δύση και την διεθνή κοινότητα, ενώ από πλευράς πληροφοριών υπάρχει διάσταση σχετικά με τις δυνατότητες τους. Μπορεί οι Ιρανοί να ισχυρίζονται ότι είναι «όπλα για αποτροπή», αλλά σε ενδεχόμενη φάση μπορεί να καταστούν «όπλα για κυριαρχία». 
 
11) Τα βασικά συμπεράσματα αναφορικά με την διαχρονικότητα του Ιρανικού πυραυλικού προγράμματος είναι: 
Η Τεχεράνη καλύπτει το σύνολο των τεχνολογικών επιλογών στο ζήτημα της προώθησης των πυραύλων (στερεό ή υγρό προωθητικό υλικό) 
Το διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM). 
Το Ιράν έχει επιδείξει ενδιαφέρον να εντάξει στο οπλοστάσιο του στο μέλλον και πυραύλους CRUISE. 
Το πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν καλύπτει στο σύνολο των κατηγοριών των πυραυλικών συστημάτων και βαίνει με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς, οι οποίοι δεν παρατηρούνται ούτε σε βιομηχανική χώρα με υψηλού επιπέδου τεχνολογία. 
Η ακτίνα δράσης των Ιρανικών πυραύλων εμφανίζεται να διευρύνεται ανά δεκαετία και από τις αρχικές φάσεις, έχει προχωρήσει δυναμικά και κάλυψε όλη την Μέση Ανατολή. 
Οι πυραυλικές φιλοδοξίες του Ιράν είναι αναγκαίο να ληφθούν σοβαρά υπόψη, γιατί στα επόμενα χρόνια είναι πιθανό να προσεγγίσουν παγκόσμιο βεληνεκές. 
Το Ιράν χρησιμοποιεί τα διάφορα χαρακτηριστικά των πυραύλων ως ψυχολογικά «εργαλεία» κατά των αντιπάλων του. 
Υπάρχουν όμως αρκετά «κενά» σε ότι αφορά την ποιότητα και την ακρίβεια των πυραύλων ενδιαμέσου βεληνεκούς, ενώ εκτιμάται ότι οι Ιρανοί για διαφόρους λόγους προβαίνουν στην «ενίσχυση» των δυνατοτήτων τους για λόγους αποτροπής. 
Η Δύση και το Ισραήλ γνωρίζουν αρκετές από τις δυνατότητες και βάσεις των πυραύλων, οι οποίες έχουν στοχοποιηθεί σε ενδεχόμενη προληπτική αεροπορική ή πυραυλική επίθεση. Εκτιμάται ότι αν προλάβει η Τεχεράνη θα εκτοξεύσει πυραύλους κατά Αμερικανικών στόχων στο Περσικό Κόλπο, κατά του Ισραήλ αλλά και της Σαουδικής Αραβίας. 
 
<a href="http://www.analystsforchange.org/">ΠΗΓΗ</a>