ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ο ISIS χάνει τη στρατιωτική μάχη, όμως ο κόσμος θα ζει με την τρομοκρατία

Ellada simera 0 Ισλάμ, κόσμος, Πρωτοσέλιδα 16:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC_5RcTOP5jbryKVxVYjjwLZpHPt1koL4wMxbntkXd1h2f3WXQkUsaAZQIjuiyLm7l3akvJo6IVRZNs9HN4a3nm1zrbSfaN2quwLx4rmXNVQal7A8gm_jK6regqfWoF87G_5x7_VCLgQ5A/s1600/o+isis+xanei+thn+stratiwtiki+maxi+omws+o+kosmos+tha+zei+me+tin+tromokratia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC_5RcTOP5jbryKVxVYjjwLZpHPt1koL4wMxbntkXd1h2f3WXQkUsaAZQIjuiyLm7l3akvJo6IVRZNs9HN4a3nm1zrbSfaN2quwLx4rmXNVQal7A8gm_jK6regqfWoF87G_5x7_VCLgQ5A/s640/o+isis+xanei+thn+stratiwtiki+maxi+omws+o+kosmos+tha+zei+me+tin+tromokratia.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Του Δημήτρη Τσαϊλά *</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Ισλαμικό κράτος έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση, στρατιωτικά και εκτιμάται ότι στο προσεχές χρονικό διάστημα θα χάσει την πολύ σημαντική Φαλούτζα στο Ιράκ. Η περιοχή της Μοσούλης έχει εξ ολοκλήρου εκκαθαριστεί από τον στρατό του ISIS. Ενώ ο ISIS κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην αυτο-ανακηρυγμένη πρωτεύουσα Raqqa, στη Συρία. Φαίνεται ότι το Ισλαμικό Κράτος θα είναι σύντομα μια …κακιά ανάμνηση του παρελθόντος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Εκτός από τις θυγατρικές τρομοκρατικές ομάδες, ο ISIS έχει και ενεργά κύτταρα</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως ξανασκεφτείτε το, διότι, οι Ταλιμπάν, η Αλ Κάιντα, η Χεζμπολάχ και άλλες ομάδες απέδειξαν με τα χρόνια, ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις είναι δύσκολο να τεθούν μόνιμα υπό έλεγχο. Στην περίπτωση του ISIS, η μάχη για την εξάλειψη του είναι ακόμη πιο σκληρή. Έχουν ενεργήσει στρατολόγηση για το Ισλαμικό Κράτος σε χώρες σε όλο τον κόσμο και πολλοί από αυτούς βρίσκονται στη Δύση. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και μια πλήρως επιτυχημένη επιχείρηση στο Ιράκ και τη Συρία θα αφήσει πρώην αξιωματικούς και πρώην στρατιώτες τους ανέπαφους και καθαρούς στην Βρετανία, στην Γαλλία, στην Ολλανδία, την Τυνησία και σε δεκάδες άλλες χώρες. Οι γνωστοί μοναχικοί λύκοι εμπνεύσεως της ISIS. Από εκεί και πέρα, το Ισλαμικό Κράτος έχει θυγατρικές ομάδες και σε άλλα μέρη του κόσμου, από τις μαχόμενες δυνάμεις σε μέρη όπως στις Φιλιππίνες και το Μπαγκλαντές στην Ασία, έως τη Λιβύη και τη Νιγηρία στην Αφρική. Οι απειλές είναι παντού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Τι σημαίνει Τρομοκρατία</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η τρομοκρατία είναι μια μεταδοτική μορφή τρέλας. Μολύνει ότι αγγίζει, και το κάνει με αδίστακτη αποτελεσματικότητα. Είναι μια μορφή βίας με εκπληκτική θεατρικότητα. Ο στόχος που επιλέγεται πρέπει να είναι συμβολικά σημαντικός, για τη μέγιστη επίδραση. Τα αθώα θύματα είναι απλά οι “παράπλευρες απώλειες”. Το Παρίσι ήταν μια προειδοποίηση για το Δυτικό κόσμο, ότι όσες προσπάθειες και να γίνουν από τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες πληροφοριών, ολοκλήρου του κόσμου δεν μπορούν να αποκλείσουν χτυπήματα αντάρτικου πόλεων και να προστατεύσουν κάθε χώρα, ιδιαίτερα τις ανοικτές κοινωνίες της Δύσης, από κάθε επίθεση. Επίσης καμία επιτυχία, όσο μεγάλη κι’ αν είναι ενάντια σε κάθε τρομοκρατική επίθεση δεν μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας. Το αποκαλούμενο χαλιφάτο, ή ο Ισλαμικός Στρατός έδειξε ότι μπορεί με ευκολία να υποκινήσει τη “μάχη μεταξύ των πιστών και των απίστων” με πυρήνες που δημιουργήθηκαν σε όλο τον κόσμο από την εποχή του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Έχουν δημιουργήσει πυρήνες ισλαμιστικών εξτρεμιστικών κινημάτων τα τελευταία είκοσι χρόνια και είναι πλέον τόσο πολυσχιδής οι οργανώσεις αυτές για να υπάρξει μια διαρκής και γρήγορη νίκη σε αυτό που αποκαλούμε ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Η ιδεολογία δεν εξαφανίζεται</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά ας υποθέσουμε για ένα λεπτό ότι καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε ένα διεθνή συνασπισμό, ενσωματώνοντας στρατούς, τους οργανισμούς πληροφοριών-αντιπληροφοριών, και όλες τις αστυνομικές δυνάμεις, που καταφέρνει με επιτυχία την νίκη κατά της ISIS σε κάθε τομέα που αναφέραμε παραπάνω. Θα μπορούσαμε τότε να επιτύχουμε νίκη; Η απάντηση μου είναι όχι. Γιατί η ISIS δεν είναι απλά μια οργάνωση. Είναι μια ιδεολογία. Η ιδέα του ισλαμισμού προηγείται του ISIS εδώ και δεκαετίες, ο ISIS μετατράπηκε σε μια συνιστώσα (σκεφτείτε το κτύπημα της 9/11 ως σημείο αναφοράς).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ισλαμικός εξτρεμισμός που καθοδηγείται από τον ISIS είναι μόνο μία από τις πηγές της τρομοκρατίας στον κόσμο και της εξέγερσης από μη κρατικούς φορείς. Υπάρχουν παρόμοιες εξτρεμιστικές ομάδες σε πολλές χώρες με μεγάλο πληθυσμό μουσουλμάνων. Περιλαμβάνουν ομάδες της Αλ Κάιντα στο Πακιστάν, στην Αραβική Χερσόνησο στη Σαουδική Αραβία, την Υεμένη, αλλά και της Al Nusra στη Συρία, για να αναφέρουμε μόνο μερικές. Ο ISIS έχει προχωρήσει πολύ πέρα από την τρομοκρατία με την κλασική έννοια του αντάρτικου πόλεων, και έχει στρατολογήσει μαχητές με στρατιωτική οργάνωση που επιδιώκουν να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης με στρατιωτικά μέσα κάνοντας παράλληλα χρήση βίας, γι’ αυτό θεωρείται ότι είναι η πλέον επιτυχημένη και η πιο επικίνδυνη οργάνωση, καθώς έχει αρχηγική παρουσία σε εδαφικά τμήματα του Ιράκ και της Συρίας. Η Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και χώρες με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό όπως το Ιράν και ο Λίβανος, έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά του ISIS με τρόπο ώστε να μην φανεί ότι είναι θύμα κάποιας «σύγκρουσης των πολιτισμών», αλλά είναι πόλεμος κατά της βίας και της τρομοκρατίας. Είναι φρικτές οι εικόνες από τους θανάτους και τις καταστροφές της τρομοκρατίας στη Δύση, όμως θα πρέπει να συγκριθούν με τη βία στο εσωτερικό του Ισλάμ, που έχει προκαλέσει το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων κατά τα τελευταία χρόνια, που σταμάτησε την οικονομική ζωή και την ανάπτυξη σε πολλές χώρες, και παρήγαγε τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων και των προσφύγων. Πότε θα τελειώσει η τρομοκρατία; Όχι βέβαια με την εξάλειψη του ISIS.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Συμπεράσματα</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και με την εξάλειψη του ISIS δεν θα έχουμε πλήρη επιτυχία στην εξαφάνιση της ιδεολογίας καθώς θα εξακολουθήσει να υπάρχει στα ισλαμικά ιεροδιδασκαλεία στο Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία και στα τζαμιά στην Αίγυπτο, την Ευρώπη ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καταστρέφοντας τον ISIS στη Συρία και το Ιράκ θα έχουμε καταγάγει περιφανή νίκη, αλλά δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι ένα τέλος στην αδικαιολόγητη καταστροφή αυτών των χωρών και των πολιτών τους, θα σηματοδοτήσει ένα τέλος στο εφιάλτη που είναι ο ISIS.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτός ο πόλεμος πρέπει να κερδηθεί με την καταστροφή της ψευδούς αφήγησης του Κορανίου και του φανατισμού των Ουαχαμπιστών-Σαλαφιστών. Αυτό μπορεί να συμβεί πραγματικά μόνο μέσα από το ίδιο το Ισλάμ. Είναι πλέον καιρός να παύσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και να πιεστεί για να επιδείξει περισσότερη ανοχή η Σαουδική Αραβία. Πόσο θλίψη γεμίζει ο κόσμος αυτά τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια λόγω της αύξησης των φανατικών τρομοκρατών δολοφόνων, που σκοτώνουν αθώους και νομίζουν ότι εκτελούν μια υπηρεσία στο Θεό. Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων μέσω της αντιτρομοκρατίας το μόνο που καταφέρνει είναι να αγοράζει χρόνο και να μειώνει τα θύματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρέπει να οικοδομήσουμε την ανοχή στον κόσμο μας ή να αντιμετωπίσουμε τη φρίκη του μίσους που τροφοδοτείται από το θρησκευτικό ζήλο. Οι Δυτικοί κάνουμε λάθος στην εξεύρεση, σε μεγάλο βαθμό στρατιωτικής λύσης για την καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Σκοτώνοντας τρομοκράτες, είναι σαν να σκοτώνουμε μόνο τις εργάτριες μέλισσες. Οι βασίλισσες μέλισσες είναι οι ιεροκήρυκες του μίσους, που διδάσκουν μια αποκλίνουσα μορφή του Ισλάμ στα σχολεία και τα ισλαμικά κέντρα, όπου προσηλυτίζουν τους νέους. Η Σαουδική Αραβία η σύμμαχος των ΗΠΑ, είναι μια “βασίλισσα ωοτοκίας της τρομοκρατίας”. Η αντιμετώπιση του ισλαμικού εξτρεμισμού μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν ο ισλαμικός κόσμος μπορεί να θεραπεύσει τις αιτίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να αποτρέψουμε όλες τις τραγωδίες όπως στο Παρίσι. Μπορούμε, στην καλύτερη περίπτωση να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα της βίας και του εξτρεμισμού όμως όχι τα αίτια. Στην πραγματικότητα, τα αίτια είναι πάρα πολλά, ώστε κάθε «επιτυχία» έναντι της εξτρεμιστικής βίας αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν και νέες επιθέσεις και νέα βία. Ο αγώνας για να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα στην καλύτερη περίπτωση είναι μακρύς και δύσκολος. Η πραγματική νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη μεταρρύθμιση εντός του ισλαμικού κόσμου, και την εξωτερική βοήθεια που όσο το δυνατό περισσότερο θα μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ανάπτυξης, και όχι μέσω της καταπίεσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<em><strong>* Ο Δημήτρης Τσαϊλάς  είναι Υποναύαρχος  ΠΝ ε.α.</strong></em><br />
<em><strong><br /></strong></em>
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br />
<br />
<br />
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο ISIS χάνει τη στρατιωτική μάχη, όμως ο κόσμος θα ζει με την τρομοκρατία

Του Δημήτρη Τσαϊλά * Το Ισλαμικό κράτος έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση, στρατιωτικά και εκτιμάται ότι στο προσεχές χρονικό διάστημα θ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ώρα του πραγματισμού στις ελληνορωσικές σχέσεις

Ellada simera 0 Ελλάδα, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 15:53

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0i2dstbI3dd0lYHCBnnVJH44yo_kaYWBfsidHIqM3XxS1sQ3P8SanSeFoYmI11xgOf8n-AW325xz2UrHjs8sgZXi18FHSM_wFnFb7LLx0t386S9XnQXnoYuHS5GhmXemOwej2xclEY6Xy/s1600/o+poytin+sto+agio+oros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0i2dstbI3dd0lYHCBnnVJH44yo_kaYWBfsidHIqM3XxS1sQ3P8SanSeFoYmI11xgOf8n-AW325xz2UrHjs8sgZXi18FHSM_wFnFb7LLx0t386S9XnQXnoYuHS5GhmXemOwej2xclEY6Xy/s640/o+poytin+sto+agio+oros.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Η επίσκεψη του Ρώσου πρόεδρου Πούτιν ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Την στιγμή που στην Ελλάδα καταρρέουν σιγά σιγά οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες και αποκόπτονται οι απάτες.<br />
<br />
Καθ' όλη την διάρκεια της κρίσης  από την πρώτη στγμή που ξέσπασε, πλανιόταν πάνω από την χώρα ο μύθος ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν στοιχίζει περισσότερο από μια κλήση εξωτερικού. Είτε στην Μόσχα είτε στο Πεκίνο.<br />
<br />
Παρά το γεγονός  ότι οι απατηλές αυτές προσδοκίες διαψεύσθηκαν οικτρά, η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμένου, παρά την πικρή περυσινή εμπειρία της, συνέχιζε μέχρι τουλάχιστον την περασμένη Παρασκευή όπου ο κ. Πούτιν ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, να καλλιεργεί τα απομεινάρια της θεωρίας  ότι η Σωτηρία για την Ελλάδα μπορεί να έρθει από τον Βορρά η την Ανατολή. Ότι η Ρωσία ή η Κίνα είναι έτοιμες να θυσιάσουν τα πάντα προκειμένου να σώσουν την Ελλάδα για να εξασφαλίσουν την ...φιλία της.<br />
<br />
Η επίσκεψη Πούτιν ήταν σημαντική όχι μόνο γιατί διέλυσε αυτές τις ψευδαισθήσεις, αλλά γιατί προσφέρει για πρώτη φορά τις δυνατότητες για διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού πλαισίου ουσιαστικής και ιδιαίτερα επωφελούς συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών. Μακριά από προκαταλήψεις και εμμονές, μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις που εκλαμβάνουν την Ρωσία του Πούτιν ως διάδοχο της «μητερούλας Σοβιετικής Ένωσης».<br />
<br />
Ο Ρώσος πρόεδρος έναν χρόνο μετά τις πρώτες επαφές με την νέα ελληνική κυβέρνηση αναφέρθηκε αρκετές φορές στις δυσκολίες που υπάρχουν, τους περιορισμούς που θέτει η ιδιότητα της Ελλάδας ως χώρας μέλους της Ε.Ε., αλλά τόνισε κάτι άλλο ακόμη πιο σημαντικό: <b>«πρέπει να μετατρέψουμε τα συναισθήματα μεταξύ των λαών μας σε  απτά οικονομικά αποτελέσματα».</b><br />
<br />
Αυτή ήταν μια μομφή κυρίως προς την Αθήνα, που άφησε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος και όχι μόνο δεν φρόντισε να υπάρξει «συνέχεια» σε όλες τις ιδέες και προτάσεις για οικονομική, εμπορική, ενεργειακή, τεχνολογική συνεργασία, αλλά απλώς αρκέσθηκε στις γνωστές φανφάρες περί πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και σε μεγαλόπνοα φανταστικά σχεδία.<br />
<br />
Ακόμη και το πιο σημαντικό (καθώς είναι το μόνο ρεαλιστικό προς το παρόν ) πεδίο συνεργασίας, αυτό του τουρισμού, η ελληνική κυβέρνηση το εγκατέλειψε στην τύχη του με αποτέλεσμα να τρέχει το Υπουργείο Εξωτερικών να στείλει ανθρώπους στα ελληνικά προξενεία στην Ρωσία, στα μέσα Μαΐου, όταν σχεδόν είχαν χαθεί δυο μήνες της τουριστικής περιόδου και έχει δυσφημισθεί το ελληνικό τουριστικό προϊόν. Και αυτό σε μια στιγμή που η Ελλάδα αποτελεί τον πιο φιλικό τουριστικό προορισμό για τους Ρώσους τουρίστες, μετά το κλείσιμο της αγοράς της Τουρκίας  αλλά και την εγκατάλειψη παραδοσιακών θέρετρων στην Αίγυπτο, από τον φόβο της τρομοκρατίας.<br />
<br />
Ο Β. Πούτιν σε ότι αφορά την συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών, προέβαλλε τους δεσμούς που υπάρχουν πνευματικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς κ.α., αλλά σε ότι αφορά την ενεργειακή και εμπορική συνεργασία ήταν σαφής: έδειξε να σέβεται και να αναγνωρίζει απολύτως τους περιορισμούς που τίθενται από το γεγονός ότι η Ελλάδα ανήκει σε άλλη σφαίρα επιρροής. Ως μέλος της Ε.Ε. έχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις τις οποίες δεν μπορεί να παρακάμψει, αλλά ούτε και η Ρωσία είναι διατιθεμένη να προσφέρει  καθεστώς εξαιρέσεων προς την Ελλάδα, παρά τους «δεσμούς» στους  οποίους πολλές φορές αναφέρθηκε ο Πρόεδρος Πούτιν.<br />
<br />
Δεν είναι τυχαίο ότι στις δηλώσεις που έγιναν, δεν υπήρξε η οποιαδήποτε αναφορά σε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο συνεργασίας, επιβεβαιώνοντας έτσι αυτό που από την αρχή ήταν προφανές: η επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα έγινε για την συμμετοχή του στις εκδηλώσεις για την χιλιετή ρώσικη παρουσία στο Άγιο Όρος, και με την ευκαιρία αυτή θέλησε να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στην Δύση και στο ΝΑΤΟ, από το έδαφος μια χώρας που ανήκει και στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ .<br />
<br />
Ο Ρώσος πρόεδρος στην πρώτη επίσκεψη του σε χώρα της Δύσης, μετά την ανάπτυξη των πρώτων μονάδων ραντάρ του περίφημου αντιπυραυλικού σεισίματος AEGIS, στην Ρουμάνια, όχι μόνο προειδοποίησε ότι η Ρωσία δεν θα μείνει απαθής σε ένα σύστημα που μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε επιθετικό και στρέφεται αποκλειστικά εναντίον της, καθώς μετά την συμφωνία με το Ιράν, έχει εκλείψει ο αρχικός λόγος που προβάλλονταν για να αιτιολογηθεί η αντιπυραυλική ασπίδα. Όμως ο Πρόεδρος Πούτιν από το Μέγαρο Μαξίμου προειδοποίησε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες που θα εμπλακούν με τον ένα η άλλο τρόπο σε αυτή  την «αντιηρωική» πυραυλική ασπίδα, κινδυνεύουν να βρεθούν στο στόχαστρο της Ρωσίας.<br />
<br />
Ονομαστική αναφορά έκανε μόνο στην Ρουμανία  και στην Πολωνία, αλλά η προειδοποίηση αφορά και όλες τις άλλες χώρες.<br />
<br />
Αυτό που  διέφυγε της προσοχής ,είναι ότι η προειδοποίηση ενδέχεται να αφορά  και την ίδια την Ελλάδα στην περίπτωση που οι Αμερικανοί επιλέξουν να εντάξουν την Σούδα η ακόμη και σκάφη τα οποία στέλνουν στο Αίγιο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στο πρόγραμμα AEGIS.<br />
<br />
Η Μόσχα έχει αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη καχυποψία την ανάπτυξη Νατοϊκής Δύναμης στο Αιγαίο, η οποία μάλιστα σύμφωνα  με δήλωση του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Τ. Κέρι (πριν δυο εβδομάδες στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ) θα ενισχυθεί και με αμερικανικό πλοίο.<br />
<br />
Η Αθήνα και ορθώς ο ίδιος ο κ.Τσίπρας το επανέλαβε στις δηλώσεις του, επιμένει ότι δεν μπορεί να υπάρξει  αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφάλειας χωρίς την Ρωσία, η ακόμη περισσότερο απέναντι στην Ρωσία.<br />
<br />
Όμως σε επίπεδο ΝΑΤΟ η φωνή της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα αποδυναμωμένη ….<br />
<br />
Στα ενεργειακά έχει ενδιαφέρον ότι και η ρωσική πλευρά τόνισε ότι πρέπει να αναζητηθούν και νέοι τομείς συνεργασίας και στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται η συνεργασία σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενεργείας, ενώ το θέμα των αγωγών φαίνεται να προσγειώνεται στις πραγματικές διαστάσεις του.<br />
<br />
Αφού λοιπόν ο κ. Πούτιν εξήγησε ότι η Ρωσία προσπάθησε δυο φορές να προωθήσει το Σχέδιο του Νότιου Ρεύματος (είτε μέσω Βουλγαρίας είτε μέσω Τουρκίας) τόνισε ότι το Σχέδιο αυτό προσέκρουσε στις αντιθέσεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ     προκαλώντας μάλιστα ζημιά στην ίδια την Ρωσία.<br />
<br />
«Εμείς είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε οποιοδήποτε έργο, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, με οποιαδήποτε χώρα στην Ευρώπη. Με τους γείτονές μας είμαστε έτοιμοι για την υλοποίηση οποιουδήποτε έργου, αλλά μας χρειάζονται από πριν εγγυήσεις, που  αν δεν παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, δεν θα ξοδέψουμε χρήματα σε αυτό…»  δήλωσε ο κ. Πούτιν θέτοντας σε ρεαλιστική βάση το θέμα των αγωγών…<br />
<br />
Όσο για τις ιδέες περί μετατροπής της Ελλάδας σε «έντιμο μεσολαβητή» και σε δίαυλο επικοινωνίας, μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, αυτά είναι  συμπτώματα κακοφορμισμένων αγκυλώσεων.<br />
<br />
Η επίσκεψη Πούτιν βάζει σε πραγματικά ρεαλιστικά θεμέλια τις ελληνορωσικές σχέσεις ,οι όποιες είναι εξαιρετικά σημαντικές για την Ελλάδα, αρκεί να περάσουμε πλέον από το «γενικό» και το «γεωπολιτικό», στο «συγκεκριμένο»…<br />
<br />
Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να ζούμε με μύθους που απλώς σκοτώνουν την πραγματικότητα.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br />
<br />
<br />
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ώρα του πραγματισμού στις ελληνορωσικές σχέσεις

Η επίσκεψη του Ρώσου πρόεδρου Πούτιν ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Την στιγμή που στην Ελλάδα καταρρέουν σιγά σιγά οι ψευδαισθήσεις και οι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Eπεισόδιο ΗΠΑ-Τουρκίας: Αμερικανοί στρατιώτες με διακριτικά των Κούρδων YPG - Τους παρέδωσαν τόνους οπλισμού

Ellada simera 0 κόσμος, Μέση Ανατολή, Τουρκία 15:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoe2e3eWaDLXsR-HMzpi32n6osCinwZlXNZNS0rD-2V8U4diKevJ98obqMk2gDSo0TI-cNGW_1DRg7SVNJ9SgJkiP-PAsyjEhL2QJ_Tf6XLj0_Zw2hEWncoUnHBWIPBmi8OybiMQrykJWT/s1600/amerikanoi+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoe2e3eWaDLXsR-HMzpi32n6osCinwZlXNZNS0rD-2V8U4diKevJ98obqMk2gDSo0TI-cNGW_1DRg7SVNJ9SgJkiP-PAsyjEhL2QJ_Tf6XLj0_Zw2hEWncoUnHBWIPBmi8OybiMQrykJWT/s640/amerikanoi+stin+syria.jpg" width="640" /></a></div>
<span class="editor"><br /></span>
<span class="editor">του <b>Βασίλη Καπούλα</b></span> <br />
<div>
Διπλωματικό επεισόδιο και κρίση ξέσπασε μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ μετά την δημοσιοποίηση φωτογραφιών και βίντεο Αμερικανών στρατιωτών που φορούν διακριτικά των Κούρδων YPG/YPJ και ποζάρουν με την αμερικανική σημαία ενώ τους επισκέφτηκε ο Αμερικανός Διοικητής της CENTCOM. Οι Αμερικανοί στρατιώτες έκαναν δηλώσεις στις οποίες τονίζουν ότι θα "εξοντώσουμε τους ισλαμιστές". Αλληλοκατηγορίες αντάλλαξαν οΤούρκος ΥΠΕΞ και ο Ρ.Τ.Ερντογάν με το State Department.</div>
<div>
 </div>
<div>
Oι φωτογραφίες και τα βίντεο των Αμερικανών στρατιωτών δημοσιεύτηκαν κατά την επιχείρηση έναρξης απελευθέρωσης της Ράκκα από τις δυνάμεις SDF ραχοκοκαλιά των οποίων αποτελούν οι Κούρδοι YPG. Οι ΗΠΑ για τον σκοπό αυτό έχουν στείλει κατά κύματα ειδικές δυνάμεις, αρχικά 250 και ακολούθησαν και άλλοι αργότερα.</div>
<div>
 </div>
<div>
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 25 Μαίου στο χωριό Fatisa βόρεια της Ράκκα όπου έγινε ενταντική εκπαίδευση των Κούρδων.</div>
<div>
 </div>
<div>
Οι ΗΠΑ προσφέρουν πλήρη υποστήριξη στους Κούρδους με μαχητικά, Α-10 του συνασπισμού να πετούν διαρκώς από την βάση Ιντσιρλίκ και πολεμικά ελικόπτερα Apache από την Rmelan στην Rojava να παρέχουν αεροπορική υποστήριξη για την άλωση της Ράκκας.</div>
<div>
 </div>
<div>
Ο αγώνας για τη Ράκκα είναι ο πλέον σημαντικός τόσο για ΗΠΑ όσο και για τη Ρωσία. Οι Κούρδοι την θέλουν για πρωτεύουσα του νέου κράτους όμως είναι πολύ αμφίρροπο αν μπορούν να το καταφέρουν καθώς αφενός μεν δεν έχουν τόση μεγάλη δύναμη, μόλις 30.000 στρατό, αφετέρου η πόλη των 300.000 κατοίκων δεν εχει κουρδική πλειοψηφία.</div>
<div>
 </div>
<div>
24ωρα πριν αρχίσει η επιχείρηση Αμερικανών και SDF για τη Ράκκα, πραγματοποίησε μυστική επίσκεψη-αστραπή ο Αμερικανός Διοικητής της CENTCOM, Στρατηγός Joseph Votel, για διαβουλεύσεις με τους Κούρδους. </div>
<div>
 </div>
<div>
"Οι ειδικές μας δυνάμεις είναι εκεί και φορούν διακρικά και άλλα σήματα μαζί με τις δυνάμεις του συνασπισμού. Kάνουν ότι μπορούν για να να ανακατευτούν με την κοινότητα και να βελτιώσουν την προστασία τους. Δεν είναι στη πρώτη γραμμή. Παρέχουν συμβουλές και βοήθεια" είπε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Peter Cook.</div>
<div>
 </div>
<div>
Δηλώσεις έκανε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Mevlüt Çavuşoğlu, o οποίος κατηγόρησε της ΗΠΑ για τα διακριτικά των Αμερικανών στρατιωτών.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Το να φορούν διακριτικά τρομοκρατικών οργανώσεων οι Αμερικανοί στρατιώτες οι οποίοι είναι σύμμαχοί μας και μάχονται αποφασιστικά την τρομοκρατία είναι απαράδεκτο"</em> τόνισε.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Η πρότασή μας είναι να φορούν επίσης  διακριτικά των ISIS, Al-Nusra, Al Qaeda κατά την διάρκεια των επιχειρήσεών τους σε άλλες περιοχές της Συρίας. Μπορούν επίσης να φορούν διακριτικά της Boko Haram όταν πάνε στην Αφρική".</em></div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Τώρα φορούν διακρικά μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που είναι υπεύθυνη για τις δυο τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στην Άγκυρα" </em>πρόσθεσε.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Είναι απαράδεκτο από μια σύμμαχο  να χρησιμοποιεί διακριτικά του YPG. Θα αντιδράσουμε. Είναι αδύνατον να το δεχτούμε. Αυτό είναι υποκρισία".</em></div>
<div>
 </div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
Και ο Τούρκος Πρέσβης στην Ουάσινγκτον, Serdar Kılıç, εξέφρασε την έντονη ενόχληση της Άγκυρας. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, John Bass, έλειπε και έτσι δόθηκε η εντολή στον Kılıç να προχωρήσει σε διάβημα.</div>
<div>
 </div>
<div>
Ταυτόχρονα η Τουρκία κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι εξοπλίζει το YPG.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Παρέχουμε συμβουλευτικό ρόλο και βοηθητικό αλλά βοηθώντας δεν εννοούμε την παροχή εξοπλισμού. Υπάρχουν μεγάλες ποσότητες οπλισμού από περιοχές που ελευθερώθηκαν και είναι αδύνατον να πούμε από που προέρχονται"</em> είπε ο εκπρόσωπος του State Department, Mark Toner. </div>
<div>
 </div>
<div>
Τον Οκτώβριο οι ΗΠΑ έριξαν 50 τόνους όπλων και πυρομαχικών στο YPG στην Β.Συρία στην περιοχή της Χασάκα. Οι 112 παλλέτες περιείχαν πυρομαχικά για M-16s και AK-47s. Ταυτόχρονα, έστειλαν φορτία με οπλισμό στην περιοχή Tishrin Dam νότια του Κομπάνι ενώ 250 Αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονται στην πόλη Sarrin στο Ανατολικό Χαλέπι.</div>
<div>
 </div>
<div>
Έντονα αντέδρασε και ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ.Τ.Ερντογάν o οποίος <a href="http://www.hurriyetdailynews.com/turkish-president-erdogan-slams-us-over-ypg-support.aspx?pageID=238&nID=99783&NewsCatID=510">είπε</a>:</div>
<div>
 </div>
<div>
"Δεν είναι αυτό το οποίο μας υποσχέθηκαν. Είμαι κάποιος που πιστεύω ότι η πολιτική πρέπει να διεξάγεται έντιμα. Γι αυτό οι σύμμαχοί μας, αυτοί που είναι μαζί μας στο ΝΑΤΟ δεν μπορούν και δεν πρέπει να στέλνουν στρατιώτες τους στην Συρία με διακριτικά του YPG".</div>
<div>
 </div>
<div>
"Aυτός που λέει θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το YPG να έρθει να μάθει από εμάς. Εμείς θα του πούμε, θα του δώσουμε ντοκουμέντα για τις τρομοκρατικές ομάδες αλλά κάνουν λάθος βήματα" πρόσθεσε.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εργάζονται μαζί με τις Κουρδικές δυνάμεις YPG παρά τις ανησυχίες της Τουρκίας"</em> είπε ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ "αδειάζοντας" την Άγκυρα.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Τώρα υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη του συνασπιμού στο πως προχωρούμε και με ποιον συνεργαζόμαστε στο έδαφος. Δεν θα πω ότι δεν υπάρχουν. Και είναι φανερό ότι η Τουρκία είναι ξεκάθαρη για τα αισθήματα της για το YPG. Και εμείς όμως είμαστε το ίδιο ξεκάθαροι ενώ έχουμε καταλάβει τις ανησυχίες της Τουρκίας για την συνεργασία μας με το YPG ως τμήμα των δυνάμεων SDF. Το YPG δεν είναι η μόνη ομάδα με την οποία συνεργαζόμαστε στο έδαφος. Συνεργαζόμαστε με Άραβες, Τουρκμένους και άλλες ομάδες"</em> <a href="http://aranews.net/2016/05/us-will-back-kurdish-ypg-forces-despite-turkeys-concerns/">ανέφερε </a>ο Mark Toner.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Mε σεβασμό στα σχόλια της Τουρκίας για τις φωτογραφίες, είμαστε πολύ ξεκάθαροι από αυτό το βήμα και από οπουδήποτε, η πεποίθηση μας ειναι ότι το YPG δεν συνδέεται με το PKK το οποίο έχουν χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική οργάνωση. Αντιθέτως εμείς πιστεύουμε ότι το YPG όπως και άλλες δυνάμεις στην Β.Συρία μάχονται αποτελεσματικά το ISIS και θα συνεχίσουμε να τους υποστηρίζουμε με τις συμβουλές μας και με τις επειχειρήσεις μας εκεί"</em> πρόσθεσε.</div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Θα συνεχίσουμε να συζητάμε με την Τουρκία της ανησυχίες της σχετικά με το ISIS και την Β.Συρία. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με εκείνους που παρέχουν την πιο ισχυρή διασυνοριακή ασφάλεια, όπου αισθανόμαστε ότι μπορούμε να ενισχύσουμε την σχέση μας με την Τουρκία. Αλλά η Τουρκία είναι μέλος του συνασπισμού κατά του ISIS και συνεχίζει να είναι ενεργό μέλος και είμαστε ευγνώμονες γι αυτό".</em></div>
<div>
 </div>
<div>
<em>"Θα συνεχίσουμε να διατηρούμε το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση και θα δουλέψουμε με την Τουρκία στην συλλογή πληροφοριών και σε άλλα πράγματα καταπολέμησης του PKK. Αλλά όσο αφορά το YPG έχουμε διαφορετική άποψη. Και όπως είπα και πιο πριν στην Β.Συρία και στον πόλεμο κατά του ISIS είναι αποτελεσματικός συνεργάτης μας μαζί με άλλα μέλη των SDF" </em>πρόσθεσε.</div>
<div>
 </div>
<div>
Τέλος για να παρηγορήσει την Τουρκία δόθηκε να εντολή στους Αμερικανούς στρατιώτες να μην φοράνε διακριτικά των YPG...</div>
<div>
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://pbs.twimg.com/media/Cjg-BxIWYAAP920.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://pbs.twimg.com/media/Cjg-BxIWYAAP920.jpg" width="408" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://rudaw.net/Library/Assets/arm_YPG_raqa%20(9).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://rudaw.net/Library/Assets/arm_YPG_raqa%20(9).jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<br />
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Eπεισόδιο ΗΠΑ-Τουρκίας: Αμερικανοί στρατιώτες με διακριτικά των Κούρδων YPG - Τους παρέδωσαν τόνους οπλισμού

του Βασίλη Καπούλα Διπλωματικό επεισόδιο και κρίση ξέσπασε μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ μετά την δημοσιοποίηση φωτογραφιών και βίντεο Αμερι...

Διαβάστε την συνέχεια

H Άλωση της Κωνσταντινούπολης: Το χρονικό του τέλους μιας Αυτοκρατορίας

Ellada simera 0 Ιστορία, Πρωτοσέλιδα 13:11

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwKSSnGauoC8wxQpCzG_eWtZqK1iLc-KjmNYMGQnVfTglYoIwcqxM2jsvj_o4GsFuoCe3_4iMLI3SKkcKA-aqqWj3JdBDBkzrRkPMONacU4CB3h2ovXmxbZ6MM5cfyScBtPZn7hTWkHwMu/s1600/h+alwsi+tis+polis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwKSSnGauoC8wxQpCzG_eWtZqK1iLc-KjmNYMGQnVfTglYoIwcqxM2jsvj_o4GsFuoCe3_4iMLI3SKkcKA-aqqWj3JdBDBkzrRkPMONacU4CB3h2ovXmxbZ6MM5cfyScBtPZn7hTWkHwMu/s640/h+alwsi+tis+polis.jpg" width="640" /></a></div>
<b><br /></b>
<span class="name fn"><b>Κώστας Μαυραγάνης</b></span><br />
<br />
<i>«Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών»</i> (Απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου στον Μωάμεθ Β')<br />
<br />
29 Μαΐου 1453: μία ημερομηνία κομβικής σημασίας για την ελληνική, αλλά και την παγκόσμια ιστορία, καθώς σηματοδοτεί το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που αποτελεί συνώνυμο της ιστορικής πορείας του μεσαιωνικού Ελληνισμού. Η Άλωση έχει αφήσει το δικό της ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική παράδοση, η οποία για αιώνες μετά θρηνούσε και θρηνεί το τέλος της «Ρωμανίας» και την πτώση της Πόλης των Πόλεων, που αποτέλεσε φάρο φωτός- αλλά και απόρθητο φρούριο, προπύργιο απέναντι στους εξ Ανατολών κινδύνους- εκεί που η Ανατολή συναντούσε τη Δύση, τα χρόνια που στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο σκοταδισμός και η οπισθοδρόμηση που ακολούθησαν την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.<br />
<blockquote class="tr_bq">
Η πολιορκία που διήρκεσε από τις 6 Απριλίου ως τις 29 Μαΐου, ημέρα Τρίτη (εξ ου, σύμφωνα με μια εκδοχή, και η «γρουσούζικη» για τον Ελληνισμό παράδοση της «Τρίτης και 13», από την ημέρα και το άθροισμα των αριθμών που συνθέτουν το 1453- 1+4+5+3) αποτέλεσε το φινάλε μιας πορείας παρακμής η οποία είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν. Αρκετοί θεωρούν ότι η αρχή της μεγάλης πτώσης ήταν η άλωση της Πόλης από τους Λατίνους του 1204, από την οποία η Αυτοκρατορία- παρά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1261- δεν ανέκαμψε ποτέ, ενώ άλλοι εκτιμούν ότι η πορεία προς την καταστροφή είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν. Σε κάθε περίπτωση, το τελικό χτύπημα για την αποδυναμωμένη αυτοκρατορία ήταν η προέλαση των Οθωμανών, η οποία ήταν αδύνατον να ανακοπεί.</blockquote>
Ο Σέρβος πολιτικός, ιστορικός, συγγραφέας και διπλωμάτης Τσέντομιλ Μιγιάτιοβιτς (1842-1932), συνοψίζει τους λόγους της οθωμανικής ορμής στο βιβλίο του «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος: Η τελευταία νύχτα της Πόλης»: «Οι Τούρκοι δεν είχαν έλλειψη αρετών και χαρισμάτων όταν άφησαν τις στέπες κι έφτασαν στην Αρμενία για να φρουρούν τα ανατολικά σύνορα των Σελτζούκων σουλτάνων, όμως, μετά τον προσηλυτισμό τους στο Ισλάμ, ο εθνικός χαρακτήρας τους υπέστη μια επαναστατική αλλαγή. Οι σπίθες της φωτιάς που έκαιγε την ψυχή του Προφήτη ενέπνευσαν τους δεκτικούς γιους των ασιατικών ερήμων, και κατάφεραν να αναπτύξουν την ιδέα της εθνικής ιδιαιτερότητας, κάτι που θα τους καθιστούσε ικανούς να επιτύχουν σπουδαία πράγματα. Σαν ακατανίκητη χιονοστιβάδα κινήθηκαν προς τα δυτικά, ισοπεδώνοντας κάθε πολιτικό και εθνικό οργανισμό, που είχε εξασθενήσει και υπονομευτεί από χρόνια και χρόνια καταχρήσεων και κακοδιαχείρισης». Ωστόσο, προσθέτει, δεν ήταν μόνο η τουρκική ενεργητικότητα και η αντοχή, καθώς και η οργάνωση και το ηθικό με το οποίο ενέπνευσε τους Τούρκους το Ισλάμ: «αν οι μαχητικοί και ενθουσιώδεις οπαδοί του Μωάμεθ είχαν βρει μπροστά τους ένα πραγματικά ισχυρό, υγιές και οργανωμένο κράτος στην άλλη πλευρά του Ελλήσποντου, είναι αμφίβολο εάν οι σελίδες της ιστορίας θα μιλούσαν για εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».<br />
<br />
<a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3ASiege_constantinople_bnf_fr2691.jpg"></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi2lXwYXl5IhN6wL7EnLaJwyih6tcGOKDmstloCR6v6SZ-xNmiNM1wWYqkg9kExRVeziSlcF2M9-4PNxJG1fNnn-SdTne1sPMuHvwhQnwqVqIIqP7qySlkzTUhyphenhyphen-l_C7YdCXHvttBz8pVND3F7wNd7DotMOzsZ2dbIShyNPIKPfqeh0PigesfU_e-StybvndoFn0vR_pik=" /><br />
<br />
Ο 14ος αιώνας θεωρείται μάλλον το τελικό λυκόφως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- τόσο λόγω της πίεσης εξ ανατολών, όσο και λόγω την πληγμάτων από τα χριστιανικά έθνη της Δύσης.<b> «Το Βυζάντιο του 14ου αιώνα θα γνωρίσει την πορεία προς μια αδιάκοπη παρακμή και κατάπτωση. Οι Οθωμανοί, εγκατεστημένοι στα γειτονικά με την Κωνσταντινούπολη βιθυνικά εδάφη, κατάφεραν στα μέσα κιόλας του 11ου αιώνα, αν όχι και προηγουμένως, να περάσουν στην Ευρώπη (1354 ο σεισμός της Καλλίπολης που τους επιτρέπει να εγκατασταθούν στην πόλη αυτή, το κλειδί του Ελλησπόντου), ενώ οι άλλοι Τουρκομάνοι κατακτούν, τη μία μετά την άλλη, τις πόλεις της Μικρασίας (η Έφεσσος πέφτει το 1304, η Σμύρνη το 1318»</b>, γράφει η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στο «Γιατί το Βυζάντιο». Η Φιλαδέλφεια θα παραμείνει ελεύθερη ως το 1391, με την πτώση της να σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της βυζαντινής Μικράς Ασίας, αλλά και «δηλώνει την ηθική παρακμή που γνωρίζει η αυτοκρατορία, της οποίας ο αυτοκράτορας (Μανουήλ Β' Παλαιολόγος) φέρεται να έχει εκστρατεύσει κατά της ελληνικής αυτής πόλης ως σύμμαχος των Οθωμανών» (η Φιλαδέλφεια είχε οργανωθεί σχεδόν ως ανεξάρτητο κρατίδιο εν μέσω τουρκομανικών εμιράτων, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη της, Θεοφύλακτου).<br />
<br />
Οι διαμάχες μεταξύ των δυναστειών επιδεινώνουν την κατάσταση, ενώ οι ναυτικές δημοκρατίες της Ιταλίας (Βενετία, Γένοβα) και αυτές υπονομεύουν οικονομικά την ετοιμοθάνατη αυτοκρατορία, ενώ οι Λατίνοι εξακολουθούν να σχεδιάζουν την επιστροφή τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία έχασαν από την αυτοκρατορία της Νίκαιας. Οι τελευταίοι αυτοκράτορες προσπαθούν να προσελκύσουν τους εχθρούς της αυτοκρατορίας, με οθωμανικά γαμήλια συνοικέσια και ταξίδια προς τη Δύση, «επαίτες μιας βοήθειας η οποία ουδέποτε απάντησε στις προσδοκίες των Βυζαντινών». Το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας «κανονικά» θα είχε επέλθει νωρίτερα, όταν το 1397 ο Βαγιαζήτ Α' ο Κεραυνός πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη, ωστόσο η Πόλη σώθηκε προσωρινά, κερδίζοντας μισό αιώνα, όταν οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου εισέβαλαν στη Μικρά Ασία, αναγκάζοντάς τον να σπεύσει να τους αντιμετωπίσει- με αποτέλεσμα τη συντριβή του στη μάχη της Άγκυρας (1402) και την αιχμαλωσία του.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/Xo3p31C_46E" width="620"></iframe><br />
<br />
«Ο αμηράς Μωάμεθ, έχοντας δει και ακούσει τις περιφανείς νίκες και τους πολέμους του πατέρα του και των άλλων τρισκατάρατων προγόνων του, συλλογιζόταν τι αξιομνημόνευτο να κάνει και ο ίδιος» (Κωνσταντινουπόλεως Άλωσις, Γεώργιος Φραντζής)<br />
<br />
Ο Μωάμεθ Β', που θα έπαιρνε αργότερα το προσωνύμιο «Πορθητής», 21 ετών το 1453, ήταν, σύμφωνα με τον βυζαντινολόγο Βασίλιεφ, χαρακτήρας ταυτόχρονα φιλοπόλεμος, αλλά και με ενδιαφέρον για την επιστήμη και τη μόρφωση, και παράλληλα χαρισματικός στρατιωτικός και πολιτικός, ενώ μιλούσε έξι γλώσσες. Η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με αναφορές, του είχε γίνει έμμονη ιδέα- και ως εκ τούτου η διοργάνωση της πολιορκίας είχε αρχίσει με προσοχή και λεπτομερή σχεδιασμό- βασικό τμήμα του οποίου ήταν η κατασκευή του φρουρίου Ρούμελι Χισάρ στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου, εξοπλισμένου με τα πλέον σύγχρονα πυροβόλα της εποχής. Το Ρούμελι Χισάρ και το Ανατολού Χισάρ, στην απέναντι ασιατική ακτή, απέκοπταν τη θαλάσσια επικοινωνία της Πόλης, ενώ παράλληλα η εισβολή του Τουραχάν Μπέη στην Πελοπόννησο διασφάλιζε τη μη αποστολή ενισχύσεων από το Δεσποτάτο του Μυστρά.<br />
<br />
<a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AAthen_-_Denkmal_Konstantin_XI..jpg"></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEirzY-wjnadeRgP4j6nwBBbPnTkJmhY5WFIjcA5Ngyx25lF1BWJSqNrffX6RLpzpdRd4aaEU5829l_DF8ctDEg8wUsTNhH56wKvjtdoog0H10DGytzpcDCX9I8kcD5dg-ksCG_N2li4qAppIKc8yz_Rt02R9JeMlPbfNCHWAGj1alugxfae8mdVm9UDIzc4f0Bkq066smq2gP2jS0QzLMcCx_u3FoXSGAw0gLWoYpSbjJ0Hqj2FlMepUkGEWByXKoiNk2TyZCk=" /><br />
<br />
Στην άλλη πλευρά ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να μείνει στην ιστορία και τον θρύλο ως ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου – η φιγούρα του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά»: ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Δραγάσης Παλαιολόγος. Γεννηθείς στις 9 Φεβρουαρίου του 1404, ήταν ένας από τους γιους του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου. Όπως γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου στο «Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου», επονομάστηκε Δραγάτσης ή Δραγάσης από τη μητέρα του, Ελένη, την κόρη του Σέρβου ηγεμόνα των Σερρών, Κονσταντίν Ντράγκατς. «Κανένας χρονικογράφος δεν τον επονομάζει Δραγάση, μόνο ο λαός τον αποκαλούσε έτσι, κάτι που πέρασε στους θρύλους και στα άσματα». Ανήλθε στον θρόνο μετά τον θάνατο του αδελφού του, Ιωάννη Η' Παλαιολόγου, τον Οκτώβριο του 1448. Ο ίδιος επιθυμούσε τη συνεργασία με τα υπόλοιπα βαλκανικά κράτη για τον περιορισμό της ενετικής επιρροής, με όραμα την ένωση όλων των χριστιανών της Ανατολής και της Δύσης κατά του τουρκικού κινδύνου.<br />
<br />
<b>Διάταξη μάχης</b><br />
<br />
<a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AConquest_of_Constantinople%2C_Zonaro.jpg"></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiMM9c1mr9Ru4-3aDOS-CO8S3UzEQbuvApdz4de4qbLCs095AbIuqb5FlyR_a45gU-Gfrjd3aerEKi3-voykYNSiZog1rF9ncQEC-KGQ3WAH2DvPAX0hmVId37_UARUpBoUQspaIO5iiIP2CXEQ5k2hfaBL9CoF_uY6dfBCi4qJip7l9FuuMdlCMssmQypPOVY1BbQKe6IdTRsamA=" /><br />
<br />
Η ημερομηνία της κήρυξης του πολέμου δεν είναι γνωστή. Όπως γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου, αναφερόμενος σε εκφράσεις του Λουκά Νοταρά, Μεγάλου Δούκα της αυτοκρατορίας, φαίνεται ότι άρχισε τον Δεκέμβριο του 1452. Όσον αφορά στην ισχύ του οθωμανικού στρατού, εκτιμάται ότι ανερχόταν τουλάχιστον στους 150.000 άνδρες, με 80.000-100.000 τακτικά στρατεύματα- μεταξύ των οποίων και 12.000 γενίτσαροι, καθώς και ισχυρό ιππικό και πυροβολικό, στο οποίο δέσποζε το θηριώδες πυροβόλο του Ούγγρου μηχανικού Ουρβανού, που χρειάστηκε έξι εβδομάδες για να φτάσει στον προορισμό του. Το κανόνι έσερναν εξήντα βόδια και σε κάθε πλευρά του βρίσκονταν 200 άνδρες για να στηρίζουν το κάρο που το μετέφερε. Το οθωμανικό πυροβολικό εκτιμάται πως είχε περίπου 70 κανόνια. Η οργάνωση του οθωμανικού στρατού ήταν σε γενικές γραμμές άριστη, όπως και εξοπλισμός τους. Όσον αφορά στον στόλο, ο Μωάμεθ θεωρείται ότι είχε 6 τριήρεις, 10 διήρεις, περίπου 15 γαλέρες, 70 φούστες, 20 παραντάρια και πολλά καΐκια, με τη συνολική ισχύ να εκτιμάται πως έφτανε τις 150 μονάδες, υπό την ηγεσία ενός Βούλγαρου εξωμότη, του Σουλεϊμάν Μπαλτόγλου. Σημειώνεται πως ο Γεώργιος Φραντζής ή Σφραντζής ανεβάζει τους αριθμούς, στα «420 ιστία» όσον αφορά στον στόλο, και στις 258.000 άνδρες στα στρατεύματα ξηράς.<br />
<blockquote class="tr_bq">
Όσον αφορά στην ισχύ των δυνάμεων των υπερασπιστών της Πόλης, σύμφωνα με τον Σφραντζή- που είχε αναλάβει το καθήκον της καταγραφής και στρατολόγησης των ανδρών που ήταν σε θέση να πολεμήσουν, κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα- οι πολεμιστές ανέρχονταν στους 4.973, χωρίς τους ξένους, «που ήταν μόλις δύο χιλιάδες». Το κύριο μέσον της προστασίας του λιμανιού ήταν η τεράστια αλυσίδα που απέκλειε το στόμιό του, ώστε να εμποδίζει την επίθεση του εχθρικού στόλου. Πίσω από αυτήν βρίσκονταν τα λιγοστά πλοία: «τρία από τη Λιγουρία, ένα από την Καστίλλη της Ιβηρίας, από την Προβηγκία της Γαλλίας, τρία από την Κρήτη – ένα από την πόλη που ονομάζεται Χάνδακας, και δύο από την Κυδωνία- και όλα ήταν καλά προετοιμασμένα, σε πολεμική παράταξη. Έτυχαν, επίσης, εκεί και τρεις μεγάλες εμπορικές τριήρεις των Ενετών, τις οποίες οι Ιταλοί συνήθιζαν να αποκαλούν «γρόσσες» ή καλύτερα «γαλεάτσες», ενώ υπήρχαν παραταγμένες και άλλες ταχύπλοες τριήρεις, προς φύλαξη και εξυπηρέτηση των εμπορικών» γράφει ο Σφραντζής.</blockquote>
Σημαντικό τμήμα της βυζαντινής άμυνας ήταν το σώμα του Γενοβέζου Ιωάννη Ιουστινιάνη Λόνγκο: 700 εμπειροπόλεμοι στρατιώτες, που κατέφθασαν με δύο γενοβέζικα πλοία. «Όταν ο βασιλιάς τον είδε επιδέξιο στα πάντα, τον διόρισε δήμαρχο και στρατηγό...και του έδωσε την εξουσία να διοικεί και να φροντίζει και για άλλα αναγκαία στη διεξαγωγή του πολέμου, ελπίζοντας πολύ σε αυτόν» αναφέρει ο Σφραντζής.<br />
<br />
Όσον αφορά στα θρυλικά τείχη της Πόλης, τα χερσαία – Θεοδοσιανά- τείχη είχαν μήκος 5.570 μέτρων περίπου, και εκτείνονταν από την αποβάθρα των Πηγών στην Ακτής Προποντίδας ως τη συνοικία των Βλαχερνών. Σε όλο το μήκος τους ήταν διπλά, και η κύρια γραμμή άμυνας ήταν το έσω τείχος, ύψους 12 μέτρων και πλάτους πέντε, με 96 πύργους, ύψους 18-20 μέτρων. Το έξω τείχος είχε 8,5 μέτρα ύψος και 2 πλάτος, με 96 πύργους. Τα χερσαία τείχη είχαν 10 πύλες, ενώ η τάφρος, κατά μήκος του έξω τείχους είχε πλάτος 19-21 μέτρα και το βάθος της ήταν περίπου 10 μέτρα. Η ακτογραμμή της πόλης προστατευόταν από τα θαλάσσια τείχη.<br />
<br />
Ο Μιγιάτοβιτς γράφει ότι το εξωτερικό τείχος είχε επισκευαστεί από τον Ιωάννη Παλαιολόγο κάποια στιγμή μεταξύ του 1433 και του 1444, ωστόσο το εσωτερικό δεν είχε επισκευαστεί για αιώνες. Η κατάσταση των τειχών γενικότερα θεωρούνταν κακή, στο σημείο που, όπως γράφει, οι υπερασπιστές φοβούνταν να τοποθετήσουν πάνω του βαριά κανόνια.<br />
<br />
Όσον αφορά στο βυζαντινό πυροβολικό, ήταν πολύ περιορισμένο σε σχέση με το οθωμανικό. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως τις πρώτες ημέρες της πολιορκίας, και στη συνέχεια σίγησε, λόγω έλλειψης πυρίτιδας, αλλά και διαφωνιών όσον αφορά στη χρήση του.<br />
<br />
Συνολικά, γράφει ο Μιγιάτοβιτς, ο Παλαιολόγος, με μια βιαστικά συγκεντρωμένη δύναμη, επτά, το πολύ 9.000 ανδρών, έπρεπε να υπερασπιστεί την Πόλη εναντίον ενός πολλαπλάσιου στρατού, με βαρύ πυροβολικό. «Ο Τετάλντι αναφέρει ότι υπήρχαν 25.000 με 30.000 άνδρες ικανοί να φέρουν όπλα, όμως μόλις 6.000 με 7.000 μαχητές. Η αναφορά του αυτή επιβεβαιώνει με εντυπωσιακό τρόπο τα λεγόμενα του Σφραντζή».<br />
<br />
<a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3ASiege_of_Constantinople_1453_map-fr.svg"></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEj9G7gm9ZrJvHY6LCKHdlGcLaUWrPHdmMrEmWjFIdlC1MY4aRo583c3TLoFvCknQMOtqPzaYdlNwGHp4XLfYOrXrqSW_RJoWppGaNDtpiZzmor1TsCDJo89WZYRKaBr0I9gURfBwjjrWNi2AT9uvd4-OKQ_sKd-tW7ZE-W-MZuw8wZA31jtmmmbd6cbxaNKdNn9g9tUGonI_kO77PXO61PnwOn0drxK2JVXpHULDGJhb0XqQFq0WcifYFiS6b-5uS2x1UQnuyKm7E52PAtLihrmeYipFg=" /><br />
<br />
Σύμφωνα με τον Μιγιάτοβιτς, ο Παλαιολόγος είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στον ναό του Αγίου Ρωμανού, κοντά στην ομώνυμη πύλη, έχοντας υπό τις διαταγές του 3.000 εκ των πλέον εμπειροπόλεμων στρατιωτών. Στα δεξιά της πύλης του Αγίου Ρωμανού ήταν η πύλη Χαρσία, την οποία φύλαγε μικρή δύναμη υπό τη διοίκηση του Θεοδώρου της Καρύστου. Το κομμάτι των τειχών από εκεί μέχρι την πύλη του Ξυλοκέρκου υπερασπίζονταν τρία αδέλφια από τη Γένοβα, ο Πάολο, ο Αντόνιο και ο Τρωίλος Μποκιάρντι, ενώ την άμυνα του τμήματος όπου βρισκόταν το Παλάτι των Βλαχερνών είχε αναλάβει ο Ενετός βαΐλος (πρέσβης/ αντιπρόσωπος) Τζιρόλαμο Μινόττο. Το τμήμα βορειότερα, όπου δεν υπήρχε τάφρος, επονομαζόταν Καλιγαρία, και είχε αναλάβει την υπεράσπισή του ο Γερμανός μηχανικός Γιοχάνες Γκραντ, ενώ το ακρωτήριο της ακρόπολης υπερασπιζόταν ο καρδινάλιος Ισίδωρος, λεγάτος του Πάπα. Στα αριστερά της θέσης του Αγίου Ρωμανού ήταν η πύλη της Σηλυβρίας, προστατευόμενη από δυνάμεις υπό τον Θεόφιλο Παλαιολόγο, με την ενίσχυση του Μαουρίτσιο Καττανέο και του Νικολό Μοντσενίγο. Στην επόμενη πύλη διοικούσε ο Φαμπρίτσιο Κορνάρο, ενώ ο Φίλιππος Κονταρίνι, με 200 Ιταλούς τοξότες βρισκόταν στο Επταπύργιον και ο Τζιάκομο Κονταρίνι ήταν στην πύλη του Κοντοσκαλίου. Ο διεκδικητής του οθωμανικού θρόνου, Ορχάν, είχε το λιμάνι του Ελευθερίου και ο Καταλανός Δον Περέ Χούλια βρισκόταν στα τείχη κάτω από τον Ιππόδρομο. Ο Λουκάς Νοταράς διοικούσε όλο το τμήμα από την Ακρόπολη μέχρι την πύλη του Κυνηγού, κατά μήκος του Χρυσού Κέρατος και στην είσοδο του λιμανιού βρισκόταν πύργος τον οποίο επάνδρωνε ο Γκαμπριέλε Τρεβιζάνο με δύναμη πενήντα ανδρών. Εφεδρεία στο κέντρο της πόλης, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, ήταν ένα σώμα 700 ανδρών, στρατολογηθέντων από μοναστήρια, υπό τον Δημήτριο Καντακουζηνό και τον Νικηφόρο Παλαιολόγο. Επίσης, μέσα στο λιμάνι υπήρχε ναυτική δύναμη υπό τον Αλβίζο Ντιέντο. <br />
<br />
Σημειώνεται ότι στο προάστιο του Γαλατά, στην άλλη πλευρά του Χρυσού Κέρατος, υπήρχε περιτειχισμένη κοινότητα Γενοβέζων, που τήρησε ουδέτερη στάση. <br />
<br />
<b>Οι μάχες αρχίζουν</b><br />
<br />
Η πολιορκία άρχισε στις 6 Απριλίου, μετά την απόρριψη πρότασης του Μωάμεθ Β' για παράδοση της Πόλης. <br />
<br />
«Ο πόλεμος δεν σταματούσε ούτε την ημέρα ούτε τη νύχτα, οι συμπλοκές, οι συρράξεις, οι ακροβολισμοί, καθώς ο αμηράς έλπιζε ότι εφόσον εμείς ήμασταν λίγοι και πολύ αποκαμωμένοι, εύκολα θα καταλάμβανε την Πόλη, οπότε δεν μας άφησε καθόλου να ξεκουραστούμε» γράφει ο Σφραντζής. <br />
<br />
Όπως αναφέρει ωστόσο, «ήταν αξιοθαύμαστο το ότι, όντας χωρίς πολεμική εμπειρία, νικούσαμε, ενώ καταφέρναμε πράγματα υπεράνω των δυνάμεών μας, εξαιτίας της μεγαλοψυχίας και της γενναιότητάς μας. Εκείνοι γέμιζαν τις τάφρους καθ'όλη την ημέρα, ενώ εμείς ανεβάζαμε από μέσα τους τα υλικά και τα ξύλα καθ'όλη τη νύχτα, οπότε τα ορύγματα των τάφρων παρέμεναν όπως ήταν και πρωτύτερα. Τους πύργους που χαλούσαν τους επισκευάζαμε αμέσως, χρησιμοποιώντας καλάθια και ξύλινα δοχεία οίνου και άλλα ξύλινα αντικείμενα γεμάτα με χώμα». <br />
<br />
Παράλληλα, ήταν σε εξέλιξη εργασίες υπονόμευσης των τμημάτων των τειχών στα σημεία όπου το έδαφος προσφερόταν για κάτι τέτοιο, ενώ πραγματοποιήθηκαν και οι πρώτες – ανεπιτυχείς- επιθετικές ενέργειες του οθωμανικού στόλου. Ο κύριος βομβαρδισμός φαίνεται ότι άρχισε κατά τις 11 με 12 Απριλίου, αρχίζοντας με βολή του «τέρατος» του Ουρβανού. Όσον αφορά στις επιχειρήσεις υπονόμευσης των τειχών, ο Σφραντζής αναφέρει ότι «κάποιος Ιωάννης Γερμανός» (μάλλον αναφερόμενος στον Γιοχάνες Γκραντ), έμπειρος στις πολεμικές τεχνικές και στη χρήση του υγρού πυρός, αντιλήφθηκε τις επιχειρήσεις και έσκαψε άλλη τρύπα, αντίθετης φοράς, την οποία γέμισε με υγρό πυρ, κατακαίοντας τους Οθωμανούς σκαπανείς. Παράλληλα, ο Μωάμεθ προέβαινε και σε άλλες ενέργειες, όπως η κατασκευή ενός μεγάλου πολιορκητικού πύργου (ελέπολις) κ.α., ενώ παράλληλα διεξάγονταν επιχειρήσεις περιμετρικά της πόλης, όπως η κατάληψη δύο φρουρίων εκτός της Κωνσταντινούπολης (Θεράπειο και Στουδίου), καθώς και των Πριγκιπονησίων.<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEj_Afu8WRZ0o-IYkLK50Vj9Jw4GaRC2iYAoKo5XKWblRk2AJsYl-lQf4VVTmMTduiH4AxrIh8m4sOMQoq-Zdgej0Bt_guzlF3dh_WoTpGgL9Iz5xp58kLLiPFTpPmRqCunLQbKH6znkRsw_3osAag-7hfGr89h3ef1FXAhh-L3PELtN=" /><br />
<br />
Ο Σφραντζής δίνει μια ιδιαίτερα ζωντανή εικόνα της μάχης. <br />
<br />
«Πρώτα λοιπόν με εκείνο το φοβερό τηλεβόλο χτύπησαν σφοδρά και έριξαν στο έδαφος τον πύργο που βρισκόταν δίπλα στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, κι ευθύς έσυραν το ίδιο τηλεβόλο και το έστησαν επάνω από το όρυγμα, οπότε η μάχη και η συμπλοκή έγινε φοβερή και φρικαλέα. Ξεκίνησε πριν από την ανατολή του ήλιου και κράτησε για ολόκληρη την ημέρα. Πότε λοιπόν αγωνίζονταν δυνατά στη συμπλοκή και στη σύρραξη, πότε έριχναν στην τάφρο τα ξύλα, τα άλλα υλικά και τα χώματα που υπήρχαν μέσα στην ελέπολη...οι δικοί μας τους παρεμπόδιζαν γενναία και πολλές φορές τους κατακρήμνιζαν από τις κλίμακες και κατέκοψαν μερικές ξύλινες κλίμακες και καρτερικά οι εχθροί αποκρούστηκαν πολλές φορές μέσα σ'εκείνη την ημέρα». <br />
<br />
Άξιον αναφοράς ήταν το ότι, ενώ το οθωμανικό πυροβολικό σφυροκοπούσε τα τείχη, οι Βυζαντινοί δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα δικά τους κανόνια- ούτως ή άλλως κατά πολύ μικρότερα των οθωμανικών, καθώς διαπιστώθηκε ότι προκαλούνταν ζημιές στα ίδια τα τείχη (Νίκος Νικολούδης, «Η άλωση της Κωνσταντινούπολης»).<br />
<br />
Στις 12 Απριλίου κατέφθασε ο οθωμανικός στόλος από την Καλλίπολη, αγκυροβολώντας στο Διπλοκιόνιο. Όπως γράφει ο Μιγιάτοβιτς, ανάμεσα στις 12 και τις 18 του μήνα δεν έγινε κάτι το αξιοσημείωτο, αν και ο βομβαρδισμός συνεχιζόταν ασταμάτητος (σημειώνεται πως σοβαρές ζημιές υπέστη και το κανόνι του Ουρβανού). Ωστόσο, είχε μειωθεί η αποτελεσματικότητά του, λόγω ελλιπούς στόχευσης. <br />
<br />
«Και τα δύο μέρη εκτόξευαν βέλη και πυροβολούσαν με μακριά και βαριά αρκεβούζια. Αυτά τα αρκεβούζια ήταν σπάνιο είδος και ούτε οι Τούρκοι ούτε οι Έλληνες είχαν αρκετά. Και πάλι όμως, οπως κατηγορηματικά αναφέρει ο Μπάρμπαρο, οι Έλληνες είχαν περισσότερα από τους Τούρκους. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες που τα χειρίζονταν ήταν τοποθετημένοι στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου είχαν συγκεντρωθεί επίλεκτοι άνδρες υπό τις διαταγές του Ιουστινιάνη, για να πολεμήσουν κάτω από το βλέμμα του αυτοκράτορα».<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/wFUU1hd1XLQ" width="620"></iframe><br />
<br />
Σε γενικές γραμμές, το πρώτο διάστημα η άμυνα διεξαγόταν με επιτυχία. Στις 18 Απριλίου έλαβε χώρα μεγάλη επίθεση στο Μεσοτείχιο- ωστόσο, όπως γράφει ο Στίβεν Ράνσιμαν στο «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 1453», η αριθμητική υπεροχή των Οθωμανών δεν μέτρησε καθόλου, καθώς το σημείο ήταν στενό, ενώ οι Βυζαντινοί στρατιώτες διέθεταν ανώτερη θωράκιση και πάνω από όλα τις ηγετικές ικανότητες του Ιουστινιάνη. Η επίθεση αποκρούστηκε επιτυχώς, με βαριές απώλειες για τους επιτιθέμενους. Ακόμη, στις 20 Απριλίου έλαβε χώρα ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα επεισόδια της πολιορκίας: Η διάσπαση του κλοιού από μικρή δύναμη πλοίων υπό τον Φλαντανελά. <br />
<br />
Ο Σφραντζής περιγράφει: «Ενώ γίνονταν αυτά και η Πόλη πολιορκούνταν, τρία πλοία της Λιγουρίας (Γένοβας) φορτώθηκαν στην Χίο, έπεσαν σε βολικό άνεμο και κατέπλευσαν προς εμάς. Καθώς έρχονταν, συνάντησαν καθ'οδόν και ένα άλλο βασιλικό πλοίο, από τη Σικελία, που ερχόταν φορτωμένο με σιτάρι. Κάποια νύχτα έφτασαν κοντά στην Πόλη. Το πρωί, όταν οι τριήρεις του αμηρά, που φύλαγαν την περιοχή, αντιλήφθηκαν τα πλοία, όρμησαν με χαρά εναντίον τους...αφού πλησίασαν και και άρχισε η ναυμαχία...αρχικά έπλευσαν με αλαζονεία εναντίον του βασιλικού πλοίου, το οποίο τα υποδέχτηκε πολύ άσχημα, προσβάλλοντάς τα εξαρχής με τηλεβόλα και βέλη και πέτρες....ο αμηράς, θεωρώντας ότι ένας τόσο καλά εξοπλισμένος και τόσο μεγάλος στόλος δεν κατάφερνε τίποτα αξιόλογο, αλλά μάλλον υστερούσε, έτριζε τα δόντια του, έβριζε τους δικούς του και τους αποκαλούσε δειλούς στην καρδιά». <br />
<br />
Το βράδυ, τα βυζαντινά πλοία μπόρεσαν να μπουν στο λιμάνι, γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για τους πολιορκημένους. <br />
<br />
<b>Ο κλοιός στενεύει</b><br />
<br />
Το περιστατικό εξόργισε ιδιαίτερα τον Μωάμεθ Β' (ο Μπαλτόγλου δέχτηκε 100 ραβδισμούς και έχασε το ένα του μάτι- επρόκειτο για την ποινή που του επιβλήθηκε για την ταπείνωση, αφού ο σουλτάνος ανακάλεσε την αρχική απόφαση θανάτωσής του) η απάντηση του οποίου ήταν άμεση: Μέσω της κατασκευής ξύλινης εξέδρας και της χρήσης τροχών, τα οθωμανικά πλοία προσπέρασαν από την στεριά την αλυσίδα, διεισδύοντας στον Κεράτιο Κόλπο. Ο αριθμός των πλοίων που πέρασαν με αυτόν τον τρόπο κυμαίνεται από 20 μέχρι 80, με τον Μιγιάτοβιτς να καταλήγει στα 30. Σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό γεγονός για τους πολιορκημένους, ειδικά μετά την αναπτέρωση του ηθικού από το κατόρθωμα του Φλαντανελά. «Όμως ο αυτοκράτορας δεν απελπίστηκε. Αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο ήταν η ανάγκη να σταλούν κι άλλοι άντρες στο βορειοανατολικό τείχος, για να το υπερασπιστούν σε μια ενδεχόμενη επίθεση σε εκείνο το σημείο».<br />
<br />
<a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AKusatma_Zonaro.jpg"></a><img height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiP3HtQgSnflDplPezPta-L74LcB2Gp_b69eqUvF4ICH67sGtXCzKPhHwq0K2uYy2owoDgQe2rghZaERl5aKSN0eChXueLwT9yVmSLpFXqxgNPdMU5hFAWi2RxLT_L8GRchMCbIwaa-uofuw3pVSOpnemsSxRux3w1m0LwIVijAiHdnde1X=" width="640" /><br />
<br />
Οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν τις επόμενες ημέρες, ενώ στο εσωτερικό της πόλης γινόταν όλο και πιο αισθητή η έλλειψη τροφίμων και οι υπερασπιστές κουράζονταν από την έλλειψη τροφίμων. Ακόμη, διαμάχες σημειώνονταν μεταξύ Ενετών και Γενουατών, καθώς οι πρώτοι κατηγορούσαν τους δεύτερους για συνεργασία με τον εχθρό, λόγω της στάσης των Γενουατών στον Γαλατά. Πολλοί ήταν αυτοί που συμβούλευαν τον αυτοκράτορα να διαφύγει, πρόταση που ο Παλαιολόγος απέρριπτε. Ένα σχέδιο για την πυρπόληση των οθωμανικών πλοίων που βρίσκονταν πλέον μέσα στον Κεράτιο απέτυχε, καθώς προδόθηκε στο στρατόπεδο των πολιορκητών, από κάποιον Φαγιούτσο. <br />
<br />
Η επόμενη μεγάλη επίθεση έλαβε χώρα, όπως γράφει ο Μιγιάτοβιτς, επικαλούμενος Σλάβο χρονικογράφο της πολιορκίας (Σλαβικό Χρονικό), την 1η Μαΐου, μετά από επικέντρωση πυρών πυροβολικού σε συγκεκριμένο σημείο των τειχών, στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, η οποία εν τέλει αποκρούστηκε μετά από σκληρή μάχη. Οι επόμενες ημέρες χαρακτηρίστηκαν από ανταλλαγές πυρών, χωρίς να λαμβάνει χώρα κάποια γενικευμένη επίθεση. Σημειώνεται ότι, στο μεταξύ, κυκλοφορούσε στο εσωτερικό της Πόλης η φήμη περί ενισχύσεων από τη Δύση, και ειδικότερα από τη Νάπολη και τη Βενετία, που ο αυτοκράτορας φρόντισε να ενισχύσει αποστέλλοντας μικρό πλοίο για να ζητήσει βοήθεια. Τη νύχτα της 4ης προς την 5η Μαΐου έλαβε χώρα μια ακόμα ανεπιτυχής προσπάθεια καταστροφής των οθωμανικών πλοίων στον Κεράτιο και στις 6 Μαΐου έλαβε χώρα σκληρότατο σφυροκόπημα των θέσεων στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, η οποία διήρκεσε και τη νύχτα και την επόμενη ημέρα, και ακολουθήθηκε από έφοδο το βράδυ της 7ης Μαΐου. Στην απόκρουση της επίθεσης πρωτοστάτησε ο Ιουστινιάνης, καθώς και ένας φημισμένος στρατιωτικός, ο Ραγκαβής, επικεφαλής ελληνικού σώματος. Ο Ραγκαβής, αναφέρει ο Σλάβος χρονικογράφος τον οποίο επικαλείται ο Μιγιάτοβιτς, απώθησε τους Οθωμανούς από ρήγμαμ και ήρθε αντιμέτωπος με τον Αμίρ Μπέη, τον οποίο και «έκοψε στα δύο», για να σκοτωθεί όμως από τους υπόλοιπους Οθωμανούς στρατιώτες. <br />
<br />
Στις 8, 9, 10 και 11 Μαΐου συνεχίστηκαν οι βομβαρδισμοί, ενώ στην Πόλη η απογοήτευση αυξανόταν. Στις 12 του μήνα, τα οθωμανικά κανόνια άνοιξαν ρήγμα στα τείχη της συνοικίας των Βλαχερνών, που ακολουθήθηκε από επίθεση που αποκρούστηκε με δυσκολία. Ακολούθησε πρόταση για έξοδο υπό την αρχηγία του αυτοκράτορα, με σκοπό την αναπτέρωση του ηθικού αλλά και τη συγκέντρωση προμηθειών. Όσο ήταν υπό συζήτηση η συγκεκριμένη πρόταση, στην οποία αντιτάχθηκαν ο Λουκάς Νοταράς και ο έπαρχος της Πόλης, Νικόλαος Γουδέλης, κατέφθασε αγγελιοφόρος ο οποίος ενημέρωσε το πολεμικό συμβούλιο ότι οι Οθωμανοί βρίσκονταν στα τείχη πίσω από τη συνοικία των Βλαχερνών. Για την απόκρουση της επίθεσης έσπευσε επί σκηνής ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ο οποίος και απέκρουσε τους εισβολείς, οι οποίοι είχαν καταφέρει να μπουν στο εσωτερικό της πόλης. «Αν δεν είχε φτάσει ο αυτοκράτορας με βοήθεια, εκείνη τη νύχτα θα βλέπαμε την τελική καταστροφή μας» σημειώνει ο Σλάβος χρονικογράφος. <br />
<br />
Ο βομβαρδισμός συνεχίσηκε και τις επόμενες ημέρες. Στις 18 Μαΐου έλαβε χώρα επίθεση με πολιορκητικό πύργο (ελέπολη) στη Χαρσία Πύλη. Το βράδυ της ημέρας εκείνης, ο αυτοκράτορας και ο Ιουστινιάνης κατάφεραν, με μια παράτολμη επιχείρηση, να πυρπολήσουν τον πύργο, προκαλώντας- σύμφωνα με τον Μιγιάτοβιτς- ακόμα και τον θαυμασμό του ίδιου του Μωάμεθ του Β', ο οποίος στις 21 Μαΐου (ή στις 23) έστειλε πρέσβη στην Πόλη, ζητώντας την παράδοσή της και υποσχόμενος ότι θα επέτρεπε στον αυτοκράτορα να αποχωρήσει με τα υπάρχοντά του, αναγνωρίζοντάς τον ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Εκεί ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έδωσε την απάντηση η οποία έμελλε να μείνει στην ιστορία: <br />
<blockquote class="tr_bq">
<b>«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».</b></blockquote>
Ακολούθησε πολεμικό συμβούλιο στο οθωμανικό στρατόπεδο και ορίστηκε μεγάλη επίθεση για τη νύχτα της 29ης Μαΐου.<br />
<br />
<b>Η τελική επίθεση και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης</b><br />
<br />
Οι υπερασπιστές της πολιορκημένης Πόλης είχαν αντιληφθεί πως επίκειται μεγάλη επίθεση, ενώ επίσης και στο οθωμανικό στρατόπεδο κυκλοφορούσαν φήμες περί κήρυξης πολέμου από τους Ούγγρους και επίθεσης ισχυρής ουγγρικής δύναμης υπό τον Ιωάννη Ουνιάδη στην Αδριανούπολη, αλλά και επίθεσης λατινικού στόλου στα Δαρδανέλλια. Στις 27 Μαΐου, σε συμβούλιο, ο Χαλίλ Πασάς, Μέγας Βεζίρης- ο οποίος γενικότερα ήταν της άποψης ότι ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερα από τα οφέλη του όλου εγχειρήματος της πολιορκίας- επιχειρηματολόγησε υπέρ της επίλυσης της πολιορκίας, έχοντας απέναντί του τον πιο σκληροπυρηνικό Ζαγανό. Όπως γράφει ο Μιγιάτοβιτς, η απόφαση του σουλτάνου ήταν να γίνει η επίθεση και να αποσυρθεί εάν δεν πετύχαινε. Στις 28 Μαΐου έγινε η τελευταία χριστιανική ακολουθία στην Αγία Σοφία, με τον αυτοκράτορα να προτρέπει σε έναν πύρινο λόγο τον λαό να αντισταθεί γενναία. <br />
<br />
<img height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEg6g0b4RWy4nbiHqHWMRK7PFWSplnHT8AZZXxA9qnRuit5Ne_BCOZSdgzG4qPAEZybQLnMPkyHsIeFreE7KAOLp7zklCQMBhqXCjT_NfXMZ9v1EXkQh1jIFyqTqkr3BkqlLE-umQ747YZ8QxaeTmaIqdqzUmdtzjOk1Mlcm4vTIEwCl=" width="640" /><br />
<blockquote class="tr_bq">
«Αφήνω μόνον, το ταπεινωμένο σκήπτρο μου στα χέρια σας, για να το φυλάξετε με καλή διάθεση. Σας παρακαλώ και για κάτι άλλο, και προσεύχομαι στην αγάπη σας, ώστε να δείξετε την πρέπουσα τιμή και υποταγή στους στρατηγούς και τους δημάρχους και στους εκατοντάρχους σας, καθένας κατά την τάξη του και το τάγμα του και την υπηρεσία του. Και να γνωρίζετε και τούτο: εάν με την καρδιά σας τηρήσετε όσα σας πρόσταξα, ελπίζω στον Θεό ότι θα λυτρωθούμε από την παρούσα δίκαιη απειλή του. Στην συνέχεια, απομένει για εμάς και ο ουράνιος αδαμάντινος στέφανος, καθώς και η εγκόσμια αιώνια και άξια ανάμνηση» κατέληξε ο λόγος, όπως τον μεταφέρει ο Σφραντζής. </blockquote>
Ο αυτοκράτορας επέστρεψε στη θέση του, στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, και η επίθεση εκδηλώθηκε το βράδυ, μεταξύ 01.00 και 02.00. Η επίθεση εκδηλώθηκε από τρεις πλευρές συγχρόνως. Το πρώτο κύμα επίθεσης, που απαρτιζόταν από ατάκτους κυρίως, αποκρούστηκε μετά από σκληρή μάχη που διήρκεσε μία ώρα. Ακολούθησε το δεύτερο, που απαρτιζόταν από μισθοφόρους, επαγγελματίες στρατιώτες και οι υπερασπιστές της πύλης του Αγίου Ρωμανού, οι οποίοι πολεμούσαν πάνω από δύο ώρες, άρχισαν να κλονίζονται- ωστόσο ο αυτοκράτορας κάλεσε ενισχύσεις, και στο σημείο έσπευσαν ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, με αποτέλεσμα ξανά την απώθηση των Οθωμανών- με τον αυτοκράτορα να εμψυχώνει τους πολεμιστές του, καθώς έβλεπε τους πολιορκητές να χάνουν τη θέλησή τους για μάχη. «Για τ'όνομα του Θεού, δείξτε γενναιότητα! Βλέπω τον εχθρό να υποχωρεί άτακτα!Αν θέλει ο Θεός, η νίκη θα είναι δική μας!», ήταν η παραίνεσή του, όπως γράφει ο Μιγιάτοβιτς. Το τρίτο κύμα απαρτιζόταν από τις πλέον εμπειροπόλεμες μονάδες του οθωμανικού στρατεύματος: Τους γενίτσαρους και τους σπαχήδες.<br />
<br />
Ο Σφραντζής περιγράφει τις τελευταίες δραματικές στιγμές, που έκριναν τη μάχη:<br />
<br />
«Όταν η δική μας παράταξη άρχισε να κάμπτεται, ξεπήδησαν μπροστά ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, άνδρες άριστοι, και νίκησαν τους Αγαρηνούς, τους έδιωξαν από τα τείχη, κακήν κακώς τους κατακρήμνισαν και τους διασκόρπισαν...εκεί βρέθηκε έφιππος και ο βασιλιάς, δίνοντας θάρρος και εξεγείροντας τους στρατιώτες ώστε να μάχονται με προθυμία...και ενώ αυτά έλεγε ο βασιλιάς, ο Ιωάννης Ιουστινιάνης, που ήταν και στρατηγός, πληγώθηκε στα σκέλια, στο δεξί πόδι, από ένα βέλος τόξου...έφυγε από εκεί όπου βρισκόταν...ο βασιλιάς του είπε πολλά, αλλά εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο πέρασε στον Γαλατά και εκεί πέθανε ντροπιασμένος, μέσα στην πίκρα και στην περιφρόνηση» (σύμφωνα με άλλες αναφορές, ο Ιουστινιάνης πληγώθηκε από αρκεβούζιο, και υποσχέθηκε στον Παλαιολόγο – ο οποίος παρατήρησε ότι το τραύμα του δεν ήταν τόσο σοβαρό, και έκπληκτος τον ρώτησε τι κάνει: «αδελφέ, γιατί το έκανες αυτό; Γύρισε στη θέση σου, δεν είναι τίποτε αυτή η πληγή!»- ότι θα επέστρεφε στη θέση του μόλις φρόντιζε το τραύμα. Κάποιες άλλες πηγές αναφέρουν ότι δεν πέθανε στον Γαλατά, αλλά στη Χίο). <br />
<br />
Η σύγχυση που επέφερε στους υπερασπιστές της Πόλης ο τραυματισμός του Ιουστινιάνη έδωσε θάρρος στους Οθωμανούς, οι οποίοι πραγματοποίησαν νέα έφοδο, κερδίζοντας τα τείχη. «Έγινε τόσο μεγάλο το πλήθος των εχθρών που ανέβηκε πάνω, ώστε διασκόρπισε τους δικούς μας...έτσι είχαν τα πράγματα όταν από μέσα και από έξω και από τα μέρη του λιμανιού ακούστηκε κάποια φωνή: “έπεσε το φρούριο και πάνω στους πύργους έστησαν τα εμβλήματα και τις σημαίες τους!” Αυτή η φωνή έτρεψε σε φυγή τους δικούς μας και έδωσε θάρρος στους εχθρούς». <br />
<br />
Επρόκειτο για το γνωστό «εάλω η Πόλις» - και κάπου εδώ υπεισέρχεται και η ιστορία της Κερκόπορτας, η οποία φέρεται να είχε χρησιμοποιηθεί για εξόδους/ επιδρομές εναντίον των πολιορκητών και, αν και είχε φρουρούς, είχε ξεχαστεί ανοιχτή. Κατά την επίθεση, φέρεται να βρέθηκε από μια ομάδα Οθωμανών στρατιωτών, οι οποίοι μπήκαν, σκότωσαν τους φρουρούς και κατέλαβαν τον κοντινότερο πύργο, προκαλώντας πανικό, ενώ ταυτόχρονα έμπαιναν και άλλοι εισβολείς μέσα, που προσπάθησε να σταματήσει μάταια ο Λουκάς Νοταράς. <br />
<br />
«Όταν τα είδε αυτά ο δυστυχής βασιλιάς και αφέντης μου, με δάκρυα παρακαλούσε τον Θεό και προέτρεπε τους στρατιώτες να δείξουν μεγαλοψυχία. Δεν υπήρχε όμως καμιά ελπίδα συνδρομής ή βοήθειας. Κέντρισε, τότε, τον ίππο του και καλπάζοντας έφτασε στο σημείο από όπου ερχόταν το πλήθος των ασεβών και από την πρώτη συμπλοκή κατακρήμνισε τους ασεβείς από τα τείχη, γεγονός που ήταν παράξενο και θαυμάσιο για όσους έτυχε να βρεθούν εκεί και να το δουν. Βρυχώμενος σαν λιοντάρι και κρατώντας το γυμνό ξίφος στο δεξί χέρι του κατέσφαξε πολλούς από τους εχθρούς, ενώ το αίμα έρρεε σαν ποτάμι από τα πόδια του και τα χέρια του» γράφει ο Σφραντζής, εξιστορώντας τις τελευταίες στιγμές του τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- και μνημονεύοντας παράλληλα τα ανδραγαθήματα και άλλων μαχητών, όπως του δον Φραγκίσκο Τολέδο, του Ιωάννη Δαλμάτη και του Παύλου και του Τρωίλου, των Ιταλών αδελφών.<br />
<br />
<b>«Έτσι λοιπόν οι εχθροί κυρίευσαν όλη την Πόλη».</b><br />
<br />
<img height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhvOfRd85yGdy5hgJVFeny0o4Ss3NfO6KafKXQcFE_KzIqBb8EV8VSPvCBR2A57qwC0ipOnN4i7dmmWmQZfX1vmhUUY5XGXeZIWDciKDXGkwoIPCVyDmsrDhrqnMwzsssgYwyqoVnkwbzeN1LD1JnfQtZg1qfY-b46QRR4WraQRpg=" width="640" /><br />
<br />
Το τέλος μιας αυτοκρατορίας<br />
<br />
Ακολούθησαν εκτεταμένες λεηλασίες και σφαγές, με τον ιστορικό Κριτόβουλο, που ανήκε στο οθωμανικό στρατόπεδο, να αναφέρει ότι δεν υπήρξε οίκτος και η Πόλη ερημώθηκε, καθώς ο Μωάμεθ Β' – ο πλέον Πορθητής- άφησε τα στρατεύματά του για ένα διάστημα να επιδοθούν σε πλιάτσικο ως ανταμοιβή για την κατάκτηση της Πόλης. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο για την Πόλη η οποία προοριζόταν για πρωτεύουσα μιας νέας αυτοκρατορίας, οπότε μετά την Άλωση, ο ίδιος έλαβε μέτρα για την αναζωογόνησή της. Η Κωνσταντινούπολη- «Ισταμπούλ» πλέον, για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα παρέμενε πρωτεύουσα, ενός νέου κράτους, ως το 1922, ενώ η Άλωση θα έμενε χαραγμένη στις μνήμες και τις παραδόσεις του Ελληνισμού, τόσο σε επίπεδο ιστορίας, όσο και πέρα από αυτήν, με τη μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου να αναδεικνύεται σε μια αθάνατη, περιτριγυρισμένη από τις ομίχλες του θρύλου, φιγούρα- αυτήν του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ο οποίος επέλεξε να μην εγκαταλείψει την αυτοκρατορία του την ύστατη στιγμή της και περιμένει την ώρα και στιγμή που θα φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για να την αναστήσει. <br />
<br />
<a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br />
<br />
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.