Λιβύη: Απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού αλ Ντμπάιμπα

<img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/02/dbeibeh-libya-696x392.jpg" /><br /><br />Ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον του αυτοκινήτου του πρωθυπουργού του Λιβύης, του Αμπντουλχαμίντ αλ Ντμπάιμπα, νωρίς το πρωί, ωστόσο ο επικεφαλής της κυβέρνησης είναι σώος, δήλωσε πηγή προσκείμενη στο περιβάλλον του, εν μέσω των συνεχιζόμενων διενέξεων για την εξουσία στη χώρα της βόρειας Αφρικής.<br /><br />Σύμφωνα με την πηγή, που μίλησε στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς, η επίθεση διαπράχθηκε καθώς ο πρωθυπουργός επέστρεφε στην κατοικία του· επρόκειτο αναμφίβολα για απόπειρα δολοφονίας του κ. Ντμπάιμπα, τόνισε. Οι δράστες διέφυγαν και διενεργείται έρευνα, συμπλήρωσε.<br /><br />Εάν επιβεβαιωθεί, η απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού θα επιδεινώσει την κρίση που προκαλεί η ατελείωτη σύγκρουση για την εξουσία στη Λιβύη. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης λέει πως θα αψηφήσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που θα διεξαχθεί σήμερα για την αντικατάστασή του.<br /><br />Ένοπλες δυνάμεις κινητοποίησαν μαχητές και υλικό και ανέπτυξαν ενισχύσεις στην πρωτεύουσα τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς αυξάνονται οι ανησυχίες πως η νέα πολιτική κρίση μπορεί να πυροδοτήσει συγκρούσεις.<br /><br />Η ειρήνη και η σταθερότητα παραμένουν ζητούμενα στη Λιβύη μετά την εξέγερση με την υποστήριξη του NATO το 2011 που ανέτρεψε το καθεστώς του Μουάμαρ Καντάφι. Από το 2014, η χώρα κόπηκε στα δύο, με δύο κυβερνήσεις και δύο αντιμαχόμενες ένοπλες παρατάξεις στο πλευρό τους, στο ανατολικό και στο δυτικό της τμήμα. Στη σύρραξη ενεπλάκησαν άλλες χώρες και μισθοφορικές δυνάμεις.<br /><br />Ο κ. Ντμπάιμπα ανέλαβε την εξουσία τον Μάρτιο, όταν ονομάστηκε επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και υποτίθεται πως θα ένωνε τη χώρα και θα την οδηγούσε σε εκλογές τον Δεκέμβριο του 2021, στο πλαίσιο μιας αργόσυρτης ειρηνευτικής διαδικασίας.<br /><br />Οι αντίπαλες ομάδες διαγκωνίζονταν για να λάβουν καλές θέσεις στη διαδικασία, που όμως κατέρρευσε εξαιτίας διαφωνιών για τους κανόνες της. Η νομιμότητα της υποψηφιότητας του κ. Ντμπάιμπα για την προεδρία – αξίωμα που ο ίδιος δεσμευόταν πως δεν θα διεκδικούσε, προτού αλλάξει στάση – αμφισβητείται. Το κοινοβούλιο, που τασσόταν υπέρ των δυνάμεων της ανατολικής Λιβύης κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, κήρυξε έκπτωτη την κυβέρνηση εθνικής ενότητας και έκανε γνωστό ότι θα ψηφίσει σήμερα για να ονομάσει άλλον πρωθυπουργό, στον οποίο θα αναθέσει να σχηματίσει νέα μεταβατική κυβέρνηση.<br /><br />Όμως ο κ. Ντμπάιμπα τόνισε σε ομιλία του αυτή την εβδομάδα πως θα παραδώσει την εξουσία μόνο αφού γίνουν εκλογές. Επιτετραμμένος του ΟΗΕ στη Λιβύη και δυτικές κυβερνήσεις κατέστησαν σαφές πως θα συνεχίσουν να αναγνωρίζουν την κυβέρνηση εθνικής ενότητας.<br /><br />Η λιβυκή Βουλή εξάλλου ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ότι δεν θα διεξαχθούν εκλογές ούτε φέτος, καθώς η ίδια και άλλο ένα πολιτικό σώμα αναθεώρησαν το προσωρινό Σύνταγμα, εξέλιξη που προκάλεσε αγανάκτηση σε πολλούς Λίβυους που είχαν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους για να πάρουν μέρος στην ψηφοφορία.<br /><br />Η πρωτοβουλία του κοινοβουλίου να επιλέξει νέο πρωθυπουργό ενδέχεται να σημάνει την επιστροφή στην κατάσταση προτού διοριστεί η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του κ. Ντμπάιμπα, με δύο αντίπαλα κέντρα να διεκδικούν την εξουσία στη Λιβύη. Αναλυτές πάντως δεν θεωρούν πως επαπειλείται, τουλάχιστον άμεσα, αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου.<div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λιβύη: Απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού αλ Ντμπάιμπα

Ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον του αυτοκινήτου του πρωθυπουργού του Λιβύης, του Αμπντουλχαμίντ αλ Ντμπάιμπα, νωρίς το πρωί, ωστόσο ο επικεφαλή...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ανάβουν τα αίματα» στη Λιβύη: Το κοινοβούλιο όρισε αντικαταστάτη του πρωθυπουργού.

<img height="320" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2022/02/2022-02-10T112406Z_1040302439_RC2ZGS96XKB0_RTRMADP_3_LIBYA-POLITICS-DBEIBAH-750x375.jpg" width="748" /><br /><br />Το κοινοβούλιο στη Λιβύη όρισε σήμερα τον πρώην υπουργό Εσωτερικών, Φάτι Μπασάγα, ως αντικαταστάτη του Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά επικεφαλής της κυβέρνησης, με μια αμφιλεγόμενη ψηφοφορία που πιθανολογείται ότι θα εντείνει τις μάχες για την εξουσία στη Λιβύη.<br /><br />Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Ντμπεϊμπά, ο οποίος έχει την έδρα του στην πρωτεύουσα Τρίπολη, είχε γνωστοποιήσει εντούτοις ότι δεν θα παραδώσει την εξουσία παρά μόνο σε μια κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις κάλπες, ενώ επέκρινε τις προθέσεις του κοινοβουλίου.<br /><br />«Το κοινοβούλιο εκφράζει ομόφωνα με την ψήφο του την εμπιστοσύνη του στον Φάτι Μπασάγα ως επικεφαλής της κυβέρνησης», δήλωσε ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου Αμπντάλα Μπλιχέκ έπειτα από μια συνεδρίαση του σώματος στο Τομπρούκ (ανατολική Λιβύη).<br /><br />Το κοινοβούλιο είχε επικυρώσει δύο από συνολικά επτά υποψηφιότητες: αυτές του Μπασάγα, 59 ετών, και του αουτσάιντερ Χάλεντ Αλ-Μπιμπάς, 51 ετών, πρώην υψηλόβαθμο αξιωματούχο του ίδιου υπουργείου.<div><br />Προειδοποίησε ο Ντμπεϊμπά ότι δεν θα ανεχτεί παράλληλη κυβέρνηση<br /><br />Πριν προχωρήσει στην ψηφοφορία, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου Αγκίλα Σάλεχ, ένας από τους κύριους αντιπάλους της κυβέρνησης Ντμπεϊμπά, δήλωσε πως ο Μπιμπάς απέσυρε την υποψηφιότητά του, αφήνοντας μόνο υποψήφιο τον Μπασάγα. Η συνεδρίαση μεταδιδόταν απ’ ευθείας και η μετάδοση διακόπηκε τη στιγμή της ψηφοφορίας. Σύμφωνα με λιβυκά μέσα ενημέρωσης, ο Μπιμπάς διέψευσε πως είχε αποσύρει την υποψηφιότητά του.<br /><br />Οι Μπασάγα και Ντμπεϊμπά, αμφότεροι καταγόμενοι από τη δυτική Λιβύη, διαθέτουν καθένας την υποστήριξη ενόπλων ομάδων στην Τριπολίτιδα. Οι δύο πολιτικοί, οι οποίοι συντηρούν έντονη αντιπαλότητα, ήταν επίσης υποψήφιοι στις προεδρικές εκλογές που ήταν προγαμματισμένες για το Δεκέμβριο, πριν αναβληθούν επ’ αόριστον.<br /><br />«Δεν θα αποδεχθώ καμιά νέα φάση μετάβασης ή παράλληλης εξουσίας», προειδοποίησε την Τρίτη ο Ντμπεϊμπά σε ομιλία του που μεταδόθηκε τηλεοπτικά και υπογράμμισε πως η προσωρινή κυβέρνησή του δεν θα παραδώσει την εξουσία παρά μόνο «σε μια εκλεγμένη κυβέρνηση».<br /><br />Το κοινοβούλιο, που έχει την έδρα του στο Τομπρούκ, εκτιμά ότι η θητεία της κυβέρνησης εξέπνευσε με την αναβολή των εκλογών, όμως η κυβέρνηση διαβεβαιώνει πως η αποστολή της επρόκειτο να διαρκέσει μέχρι το διορισμό μιας κυβέρνησης που θα έχει προκύψει από τις κάλπες.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ανάβουν τα αίματα» στη Λιβύη: Το κοινοβούλιο όρισε αντικαταστάτη του πρωθυπουργού.

Το κοινοβούλιο στη Λιβύη όρισε σήμερα τον πρώην υπουργό Εσωτερικών, Φάτι Μπασάγα, ως αντικαταστάτη του Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά επικεφαλής τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατιωτική ισχύς παραμένει το σκληρότερο νόμισμα.

<img height="360" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/02/Untitled-1-3.jpg?fit=1280%2C720&ssl=1" width="716" /><br /><br />Για την γεωπολιτική ένταση των μεγάλων παικτών ισχύος μίλησε ο Σπύρος Πλακούδας.<br />Τα όρια της Ρωσίας και οι κινήσεις της, σε περίπτωση που δει να απειλούνται ζωτικά της συμφέροντα με μοχλό την Ουκρανία.<br /><br />Οι σοβαρές αντιφάσεις και τα λάθη της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, αλλά και την «χαμένη» Ε.Ε. ως προς τον αυτόνομο ρόλο της σε αυτή την ένταση.<br /><br />Ο κ. Πλακούδας εξέφρασε ποιά πρέπει να είναι κατά τη γνώμη του τα όρια της Ελλάδας σε αυτή την κρίση, ενώ για την Τουρκία σημείωσε ότι ίσως να το πιο καθοριστικό παιχνίδι για τον Ερντογάν, έχοντας να επιλέξει ανάμεσα σε ένα κακό σενάριο κι ένα πολύ χειρότερο, παρότι η Τουρκική εξωτερική πολιτική εμφανίζεται να ποντάρει σε μια κατάσταση αμφίπλευρου «μεσολαβητή» στη λογική «win-win».<br /><br /><div><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="385" src="https://www.youtube.com/embed/Ee-bwo0agBI" width="725" youtube-src-id="Ee-bwo0agBI"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η στρατιωτική ισχύς παραμένει το σκληρότερο νόμισμα.

Για την γεωπολιτική ένταση των μεγάλων παικτών ισχύος μίλησε ο Σπύρος Πλακούδας. Τα όρια της Ρωσίας και οι κινήσεις της, σε περίπτωση που δε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αλ. Δεσποτόπουλος: Γιατί η Τουρκία παραλογίζεται με τα νησιά μας. Πού θα μπορούσε να προκαλέσει επεισόδιο.

<img height="400" src="https://newpost.gr/photo/master/202201/8y3oj71641538732961.jpg" width="719" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Θα μπορούσαμε να έχουμε στο μέλλον ένα επεισόδιο τύπου Ιμίων, υπογράμμισε ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος.</span></h3>Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, είναι ξεκάθαρο ότι οι Τούρκοι παραλογίζονται, σχολίασε ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος στον 989Alpha Radio και την εκπομπή «Χωρίς μάσκα», με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Γιώργο Σμυρνή, αναφορικά με τις νέες προκλητικές δηλώσεις Τσαβούσογλου, με τις οποίες αμφισβητεί ανοιχτά την κυριαρχία ελληνικών νησιών.<br /><br />Όσον αφορά το νομικό σκέλος, όπως είπε ο κ. Δεσποτόπουλος, «αναφέρονται στη Σύμβαση της Λωζάννης, η οποία προβλέπει διάφορα για την στρατιωτική παρουσία μας σε Λήμνο και Σαμοθράκη, ξεχνούν όμως ότι με τη Συνθήκη του Μοντρέ το ’36, αντικαθίσταται πλήρως η Σύμβαση αυτή. Και με αυτή τη Συνθήκη οι Τούρκοι, ελέγχουν τα Στενά και τα έχουν στρατικοποιήσει . Υπήρξε και μία αναφορά της τουρκικής κυβέρνησης, του υπουργού Εξωτερικών της εποχής, που μιλώντας για την κύρωση της Σύμβαση, είπε ότι ναι, στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη, η Ελλάδα θα μπορεί πια να έχει στρατό».<br /><br />«Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο και Ικαρία. Συνθήκη της Λωζάννης, άρθρο 13. Δεν αναφέρεται πουθενά για αποστρατικοποίηση. Για τη στρατιωτική παρουσία στα Δωδεκάνησα, υπάρχουν κάποιες προβλέψεις στη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, στην οποία όμως, η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέλος, δεν συμμετέχει, δεν έχει κανένα δικαίωμα γι΄αυτό. Και δεν έχει δικαίωμα να αντλεί, ως τρίτο μέρος, οποιαδήποτε έγκληση, κατά το διεθνές δίκαιο», πρόσθεσε.<br /><br />Ο διεθνολόγος υπογράμμισε ότι η ουσία είναι πως η Τουρκία προκαλεί. Και εξήγησε: «Έχει αυξήσει τη ρητορική της. Γιατί θέλει αποστρατικοποίηση των νησιών; Μήπως αισθάνεται απειλή από οποιαδήποτε στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας σε νησιά του Αιγαίου, τη στιγμή που η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη αποβατική δύναμη της Μεσογείου, ακριβώς απέναντι από αυτά;».<br /><br />Σχολιάζοντας την αλλαγή ρητορικής των Τούρκων, είπε: «Μέχρι πριν από 2,3,5 χρόνια, πίεζαν για την αποστρατικοποίηση. Τώρα, έχουν πάει ένα σκαλοπάτι παραπέρα. Λένε, επειδή στρατικοποιείτε τα νησιά και επειδή – δήθεν – παραβιάζετε τις Συνθήκες, τα νησιά αυτά δεν σας ανήκουν. Δηλαδή, έχουν φθάσει στο σημείο, να θέτουν θέμα όχι απλά αποστρατικοποίησης, αλλά κυριότητας των νησιών».<br /><br />Η αναβάθμιση αυτή των απειλών της Τουρκίας, έχει διπλό στόχο, σύμφωνα με τον διεθνολόγο: «Αφενός το εσωτερικό ακροατήριο. Το μόνο που μπορεί να κρατήσει ο Ερντογάν ως ανάχωμα στην επερχόμενη ήττα τους στις εκλογές, είναι τα εξωτερικά θέματα, διότι εσωτερικά τα πράγματα είναι δύσκολα, ειδικά στο κομμάτι της οικονομίας. Δεν έχει αφήγημα. Δεν παύει όμως αυτή η ρητορική να εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναζήτησης της Τουρκία εξόδων στη θάλασσα. Η Τουρκία θέλει να αποκτήσει θαλάσσιες ζώνες που δεν της ανήκουν, προσπαθεί να εκφοβίσει την Ελλάδα με τη ρητορική αυτή, προκειμένου να την αναγκάσει να έρθει σε έναν διάλογο που θα αφορά θέματα που δεν υπάρχουν βέβαια προς διάλογο αυτή τη στιγμή, όπως αποστρατικοποίηση, γκρίζες ζώνες κ.λπ.».<div><br />Πού θα μπορούσαμε να έχουμε πρόβλημα<br /><br />«Δεν νομίζω ότι θα τολμήσει στο πεδίο να προσπαθήσει να δημιουργήσει μια κατάσταση επιθετική, ή τουλάχιστον στα νησιά αυτά. Θα μπορούσαμε να έχουμε στο μέλλον ένα επεισόδιο τύπου Ιμίων, διότι οι Τούρκοι έχουν μια λίστα νησιών που άλλοτε είναι οκτώ νησιά, άλλοτε 12, άλλοτε 18, βραχονησίδες, αλλά και νησιά, κατοικημένα κιόλας κάποια, που θεωρούν ότι δεν έχουν παραχωρηθεί αυτά τα νησιά στην Ελλάδα, εκεί θα μπορούσαμε να έχουμε πρόβλημα», υπογράμμισε ο κ. Δεσποτόπουλος.<br /><br /><br /><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 1.88; margin-bottom: 30px; margin-top: 0px;"><iframe allow="autoplay" frameborder="no" height="166" scrolling="no" src="https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/1213233169&color=e48494&show_comments=false" style="box-sizing: border-box;" width="100%"></iframe></p></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αλ. Δεσποτόπουλος: Γιατί η Τουρκία παραλογίζεται με τα νησιά μας. Πού θα μπορούσε να προκαλέσει επεισόδιο.

Θα μπορούσαμε να έχουμε στο μέλλον ένα επεισόδιο τύπου Ιμίων, υπογράμμισε ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος. Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, είναι ξε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισλαμιστές-Κεμαλιστές κατά της Ελλάδος! Νέα θεωρία για διαπραγμάτευση Τούρκων-Ιταλών για τα….Δωδεκάνησα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/05_feb_018_04.jpeg?itok=Iy1zBbU2" width="705" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκικό αμυντικό ινστιτούτο μας ”ανοίγει τα μάτια”, σχετικά με τις απίστευτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο-Νέα επίθεση κι από Τσαβούσογλου.</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Νέα ιταμή θεωρία από την “πολιτισμένη” υποτίθεται τουρκική αντιπολίτευση και τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, ο οποίος ζητά ουσιαστικά, ξεσκόνισμα της συνθήκης του 1947 και “επικοινωνία” Τούρκων ειδικών με τους Ιταλούς για τα Δωδεκάνησα, αφού θεωρεί ότι η Ελλάδα κατέχει νόμιμα 14 νησιά και όλα τα μικρότερα δεν τις ανήκουν νόμιμα. <br /><br /><div>Ο Κιλιντσάρογλου και το κόμμα του, το οποίο κάποιοι εντός της πατρίδας μας, θεωρούν ως “ προοδευτικό”, στηρίζει ανεπιφύλακτα το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», τονίζοντας πως «δεν υποχωρούμε στο θέμα αυτό».<br />«Στο θέμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” δεν δίνουμε, δεν παραχωρούμε ούτε μια σταγόνα σε κάποιον άλλον» είπε ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στην Τουρκία. «Δεν υποχωρούμε στο θέμα αυτό. Διότι το διεθνές δίκαιο δίνει πολλά επιχειρήματα.<br /><br />Η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης, στρατιωτικοποιεί τα νησιά. Τα νησιά δεν πρέπει να στρατιωτικοποιούνται. Υπάρχει το ζήτημα της κυριαρχίας των νησιών που ανήκαν στους Ιταλούς. Έφυγαν, αποσύρθηκαν οι Ιταλοί και τώρα πρέπει να συζητηθεί το θέμα της κυριαρχίας των Δωδεκανήσων στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου. Πρέπει να υπάρξει μια συζήτηση στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου για την κυριαρχία αυτών των νησιών», κατέληξε ο ίδιος.<br /><br />Χθες, ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στοχοποίησε ξανά ελληνικά νησιά θέτοντας εκ νέου θέμα αποστρατικοποίησής τους. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο TRT Haber τόνισε ότι "η Τουρκία έχει στείλει επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη θέτοντας θέμα κυριαρχίας των νησιών κι επισημαίνοντας ότι τα νησιά δεν πρέπει να στρατικοποιηθούν".<br /><br />Αποκαλύπτουμε σήμερα ότι όλα αυτά τα ζητήματα έχουν μελετηθεί, σχεδιαστεί και αποφασιστεί από ειδικά τουρκικά THINK TANKS, εδώ και μεγάλο διάστημα, και όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί, ανεξαρτήτου κόμματος, δηλώνουν το αφήγημα που τους έχουν παραδώσει αυτά τα αμυντικά ιδρύματα. <br /><br />Ο Τούρκος στρατηγός ε.α. Güray Alpar, πρώην ανώτατος αξιωματικός της τουρκικής στρατοχωροφυλακής και μέλος ινστιτούτου σκέψης, που υπάγεται στο τουρκικό υπουργείο άμυνας, μας καθόρισε την πολιτική των γειτόνων, επικαλούμενος έκθεσή από το 2020, στην οποία οφείλουμε να έχουμε το νου μας ώστε να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση όταν αυτή απαιτηθεί.<br /><br />Μεταξύ άλλων ο ίδιος είχε αναφέρει : “η Ελλάδα άρχισε να εξοπλίζει αυτά τα νησιά από το 1960 με στόχο την στήριξη της στα σχέδια του ΝΑΤΟ. Από το 1974 όμως, έστειλε ακόμα πιο πολύ στρατό. Η κατάσταση επίσης και στα Δωδεκάνησα, τα οποία δόθηκαν από τους Ιταλούς με τη Συνθήκη του Παρισιού το 1947 μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να εξεταστεί και αυτή πολύ καλά.<br /><br />Τα ονόματα αυτών των νησιών, τα οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε προσωρινά στους Ιταλούς, καθορίστηκαν ένα προς ένα. Το ποια από αυτά τα νησιά είχαν δοθεί στους Ιταλούς καθορίστηκε στον αριθμό 2 του χάρτη, ο οποίος προστέθηκε επιπροσθέτως στο άρθρο 15 της συμφωνίας της Λωζάννης του 1923.<br /><br />Όταν εξετάσουμε τους χάρτες, φαίνεται ότι αυτά τα νησιά υπογραμμίζονται και οριστικοποιούνται. Υπάρχουν 14 νησίδες που επισημαίνονται στο χάρτη. Με άλλα λόγια μιλάμε για 14 συγκεκριμένα νησιά και όχι ολόκληρα τα Δωδεκάνησα, τα οποία δόθηκαν προσωρινά στους Ιταλούς.<br /><br />Στην Τουρκο-Ιταλική Συνθήκη της 4ης Ιανουαρίου 1932, τα νησιά αυτά καθορίστηκαν και πάλι. Στο χάρτη που προετοίμασαν οι Βρετανοί, τα νησιά ήταν υπό τον έλεγχο της Ιταλίας.<br /><br />Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την «Συνθήκη των Παρισίων το 1947», αυτά τα ιταλικά νησιά δόθηκαν στους Έλληνες με έναν άδικο τρόπο. Ωστόσο, ακόμη και ο Στάλιν δήλωσε ότι τα νησιά αυτά ανήκαν στους Τούρκους το 1941 και πρέπει να δοθούν στους ίδιους για λόγους ασφαλείας.<br /><br />Οι Γερμανοί, που εισέβαλαν στην Ελλάδα στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πρόσφεραν αυτά τα νησιά στους Τούρκους, αλλά οι Βρετανοί τους αντιτάχθηκαν. Ωστόσο, αν ήθελαν οι Τούρκοι, θα μπορούσαν εύκολα να κατακτήσουν αυτά τα νησιά στο τέλος του πολέμου.<br /><br />Η ειρηνική στάση της Τουρκίας τότε δυστυχώς παρεξηγήθηκε, ενώ τονίζουμε ότι αυτά τα 14 συγκεκριμένα νησιά είναι μια φυσική προέκταση της χερσονήσου της Ανατολίας, στους πρόποδες της τουρκικής ακτής και η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να τα εξοπλίσει με στρατό παρά μόνο με αστυνομία ή χωροφυλακή. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα είναι κράτος με επιθετικούς στόχους και απειλεί τους γείτονές της.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Ελλάδα, εξοπλίζοντας τα νησιά αυτά, δεν το έπραξε για σκοπούς «άμυνας». Δεν είναι δυνατόν να υπερασπιστούν οι Έλληνες εκατοντάδες νησίδες και μικρονήσους”, καταλήγει μεταξύ άλλων.<br />Δεν μιλάμε για περιστασιακές προκλητικές δηλώσεις κάποιων Τούρκων αξιωματούχων, αλλά για στρατιωτικά και διπλωματικά σχέδια, τα οποία είναι σε γνώση ολόκληρης της άρχουσας πολιτικής τάξης στην Τουρκία, εκτός των Κούρδων.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Κιλιντσάρογλου και “ αύριο” και του Ιμάμογλου, για να μην ξεχνιόμαστε, αποδεικνύεται περίτρανα ότι το περιστατικό των Ιμίων το 1996, μόνο τυχαίο δεν ήταν, αλλά αφορούσε σχεδιασμένη τακτική αμφισβήτησης δεκάδων ελληνικών μικρονήσων και βραχονησίδων.<br /><br />Υπενθυμίζουμε επίσης, ότι πριν μερικές ημέρες, σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα «δημοκρατική» και τον δημοσιογράφο Δαμιανό Αθανασίου “ ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου συζητήθηκαν χθες, δύο αγωγές που άσκησαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου Τούρκοι πολίτες που διεκδικούν αποζημίωση που αφορά σε de facto απαλλοτρίωση και στην αναγνώριση ακυρότητας των από 13 Μαΐου 1940 διαταγμάτων του Ιταλού κυβερνήτη για την απαλλοτρίωση δύο κτηματομερίδων στο Νιοχώρι.<br /><br />Όμοιες αγωγές έχουν ασκηθεί και ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου και έχουν ήδη συζητηθεί τον Νοέμβριο του 2021 ενώπιον της Τριμελούς συνθέσεως και αναμένεται η έκδοση αποφάσεων”.<br /><br />Ολόκληρη η νυν τουρκική ηγεσία του ΑΚΡ, μας μιλάει για “κοκόρια που λαλούν στα νησιά μας, τα οποία ακούν οι Τούρκοι στα παράλια”, σε μια προσπάθεια να πείσουν τους Τούρκους πολίτες για κάτι πολύ χειρότερο στο μέλλον.<br /><br />Το μόνο πρόβλημα στην Άγκυρα, το επαναλαμβάνουμε για όσους δεν το κατανοούν καλά, είναι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και η πιστοποιημένη τρομερή ισχύς τους, την οποία οι Τούρκοι δεν μπορούν πλέον να αγνοήσουν σε καμία περίπτωση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ισλαμιστές-Κεμαλιστές κατά της Ελλάδος! Νέα θεωρία για διαπραγμάτευση Τούρκων-Ιταλών για τα….Δωδεκάνησα.

Τουρκικό αμυντικό ινστιτούτο μας ”ανοίγει τα μάτια”, σχετικά με τις απίστευτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο-Νέα επίθεση κι από Τσαβο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ξανακάλεσε ο Λαβρόφ τον Δένδια στην Μόσχα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/dendias-lavrof.png" width="716" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Στην Μόσχα θα βρεθεί την ερχόμενη εβδομάδα ο Νίκος Δένδιας, έπειτα από πρόσκληση του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ. Εν μέσω της έντασης που συσσωρεύεται στην Ουκρανία, αλλά και των διπλωματικών πρωτοβουλιών προς εκτόνωση της κρίσης (με πιο χαρακτηριστικό το μπαράζ των διπλωματικών επαφών του Μακρόν) οι δύο υπουργοί θα συναντηθούν στις 18 Φεβρουαρίου.<br /><br />Προηγουμένως ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αποκάλυψε σε συνέντευξη του πως ο Ουκρανός ομόλογος του, αιτήθηκε την ελληνική διαμεσολάβηση για την εκτόνωση της κρίσης. Η Αθήνα υπενθυμίζει πως παγίως υποστηρίζει «την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στη βάση του Διεθνούς Δικαίου», αλλά και τον ρόλο της Ρωσίας ως «αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας».<br /><br />Η Αθήνα εμφανίζεται να συμπλέει με την θέση του Παρισιού στο Ουκρανικό και όχι με την θέση των Αμερικανών, των “ρωσοφοβικών” κρατών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Βαλτική) και προφανώς της φιλοαμερικανικής ηγεσίας του Κιέβου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία χαρακτήρισε «ακραία υπερβολική» την ρητορική των Αμερικανών στην ουκρανική κρίση.<br /><br />Προφανώς και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, γνωστή για τους δεσμούς της με τον αμερικανικό παράγοντα και την οικογένεια Μπους (αρκεί να θυμηθούμε και τις σχετικές αποκαλύψεις<a href="https://www.protothema.gr/politics/article/96742/ta-wikileaks-kaine-thn-ntora/"> εγγράφων του Wikileaks</a> που αναφέρονταν σε υπονόμευση του Πέτρου Μολυβιάτη για χάρη των Αμερικανών) μόνο για “ρωσοφιλία” δεν μπορεί να κατηγορηθεί!<div><br />Τι περιμένει ο Λαβρόφ<br /><br />Ο γαλλογερμανικός άξονας προσπαθεί να αναθερμάνει την Συμφωνία του Μινσκ, όπως δείχνει και η αυριανή τετραμερής σύσκεψη (Ρωσίας, Ουκρανίας, Γαλλίας και Γερμανίας). Η Συμφωνία του Μινσκ προβλέπει την αυτονομία της Ανατολικής Ουκρανίας, την οποία οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές κέρδισαν με τα όπλα (και την βοήθεια της Μόσχας).<br /><br />Υπενθυμίζεται πως η Μόσχα ισχυρίζεται ότι το Κίεβο, ορμούμενο από τα εθνικιστικά στοιχεία στο εσωτερικό του, παραβιάζει την Συμφωνία του Μινσκ, σχεδιάζοντας στρατιωτική εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία. Το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί μία από τις “κόκκινες γραμμές” του Κρεμλίνου. Ο Μακρόν θύμισε στο Κίεβο πως «και αυτό δεσμεύεται από την Συμφωνία του Μινσκ», στην οποία αρχίζει να αναφέρεται πλέον όλο και πιο έντονα και η κυβέρνηση Ζελένσκι.<br /><br />Προφανώς είναι κάτι που θα ήθελε να ακούσει ο Λαβρόφ από τον κ. Δένδια, όπως και την θέση του Έλληνα υπουργού για το «αδιαίρετο της ασφάλειας» που υποστήριξε ο Ρώσος πρόεδρος. Το “αδιαίρετο της ασφάλειας”, ένας όρος που ακούστηκε για πρώτη φορά τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αφορά την δεύτερη “κόκκινη γραμμή” της Μόσχας: Την ένταξη της Ουκρανίας (και της Γεωργίας) στην Ατλαντική Συμμαχία. Πλέον η Μόσχα ζητά ξεκάθαρες δεσμεύσεις, μην θέλοντας να επαναλάβει το λάθος του Γκορμπατσόφ που είχε αρκεστεί στις προφορικές διαβεβαιώσεις των ηγετών της Δύσης.<br /><a href="https://slpress.gr/news/oi-kyrioteres-simerines-eidiseis-mechri-tis-14-00-pempti-10-2-22/"> </a><br /></div><div>Περιορισμένες οι δυνατότητες<br /><br />Στην πραγματικότητα μοιάζει δύσκολο να αποκτήσει η Αθήνα μεσολαβητικό ρόλο στην ουκρανική κρίση, όπως επιδιώκει ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Εξάλλου ούτε η αντίστοιχη προσπάθεια του Ταγίπ Ερντογάν στέφθηκε με επιτυχία, την ίδια τύχη θα έχει και η απόπειρα του κατά την προσεχή επίσκεψη του Ρώσου προέδρου. Αν στην περίπτωση του Ερντογάν η Μόσχα έχει στο μικροσκόπιο τις πωλήσεις drones στο Κίεβο και την τουρκική υποστήριξη στους Τατάρους στην Κριμαία, στην περίπτωση της Ελλάδας, στο μικροσκόπιο των Ρώσων έχει μπει η αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη που λειτουργεί ως ανάχωμα στην παρουσία των Ρώσων στην Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Από την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Μόσχα, η Ελλάδα έδειξε πως επιδιώκει μια επανεκκίνηση των ελληνορωσικών σχέσεων, έπειτα από το επεισόδιο με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την απερχόμενη κυβέρνηση. Προφανώς αυτή η επανεκκίνηση δεν θα πραγματοποιηθεί με μία ενδεχόμενη πολεμική κλιμάκωση στην Ουκρανία. Η χώρα μας θα υποχρεωθεί να στοιχηθεί υπό την Δύση, κάτι που αναμένουν οι Ρώσοι, ασχέτως των επιθέσεων φιλίας που πραγματοποιούν, με τον Λαβρόφ να κάνει αναφορά μέχρι και στον… Καποδίστρια.<br /><br />Προφανώς και λόγω του Κυπριακού, η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίξει την ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά δεν έχει κανέναν λόγω να συνταχθεί με την Πολωνία και την Βαλτική σε μία ψυχροπολεμική αντιμετώπιση της Μόσχας. Αυτό περιμένουν να ακούσουν οι Ρώσοι, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες για την όποια ελληνική μεσολάβηση στο Ουκρανικό είναι εξαιρετικά περιορισμένες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ξανακάλεσε ο Λαβρόφ τον Δένδια στην Μόσχα

Λυκοκάπης Γιώργος Στην Μόσχα θα βρεθεί την ερχόμενη εβδομάδα ο Νίκος Δένδιας, έπειτα από πρόσκληση του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ. Εν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί μας διδάσκει η τουρκική πολεμική βιομηχανία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/tourkiki-polemiki-biomhxania.png" width="707" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, στις πρώτες εβδομάδες κάθε νέου χρόνου ο επικεφαλής της Ένωσης Βιομηχανιών Άμυνας (SSB) της Τουρκίας παρουσίασε τον προγραμματισμό για το τρέχον έτος. Στην τελευταία του παρουσίαση, πριν από μερικές ημέρες, αναφέρθηκε στην τουρκική πολεμική βιομηχανία, φυσικά για το 2022. Μια ειδική μνεία έγινε στον προγραμματισμό των ναυτικών εξοπλισμών της γειτονικής χώρας.<br /><br />Η παρουσίαση (σε αισθητή αντίθεση με ανάλογες περιπτώσεις στην υπανάπτυκτη χώρα μας) είχε τεχνοκρατικό και ρεαλιστικό χαρακτήρα. Η ρητορεία, που φυσικά υπήρχε, προέκυπτε από τα στοιχεία. Η παρουσίαση ξεκίνησε με μία σχετική αποτυχία του προγραμματισμού. Το πλοίο αμφιβίου πολέμου δεν θα ενταχθεί στην δύναμη του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού το 2022. Η αιτία είναι –πέρα από τις καθυστερήσεις που επέβαλε η πανδημία– η αναπροσαρμογή του ρόλου του μεγάλου πλοίου, μετά την απόρριψη της αγοράς των F-35.<br /><br />Το πλοίο θα αναπροσαρμοστεί σε νέους ρόλους, πιθανόν ως φορέας μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η Τουρκία εμμένει δηλαδή στην απόκτηση ικανοτήτων εναέριας προσβολής από το σκάφος αυτό αν και πολεμικά αυτής της κατηγορίας (όπως τα κινεζικά του τύπου 075 των 40.000 τόνων ή τα γαλλικά Mistral) περιορίζονται συνήθως στην μεταφορά αριθμού ελικοπτέρων. Οι τελικές αποφάσεις και η ένταξη του πλοίου στον στόλο αναβλήθηκαν για το 2023.<br /><br />Μετά από αυτήν την δυσμενή εξέλιξη ο προγραμματισμός επικεντρώθηκε στην παραγγελία τριών ακόμα φρεγατών της κλάσης “Ι” (Istambul) στα τουρκικά ναυπηγεία (ιδιωτικά και κρατικά). Η ναυπήγηση της πρώτης φρεγάτας της σειράς κράτησε σχεδόν τέσσερα χρόνια (2017-2021), στην διάρκεια των οποίων φαίνεται πως επιλύθηκε σειρά προβλημάτων. Το πρώτο πλοίο θα ενταχθεί στον στόλο το 2023, ενώ οι ρυθμοί ναυπήγησης των υπόλοιπων τριών θα είναι πιο ταχείς.<br /><br />Ο σχεδιασμός στη ναυπήγηση υποβρυχίων αναερόβιας πρόωσης παρουσίασε επίσης καθυστερήσεις και προβλήματα. Το πρώτο σκάφος της σειράς, το Piri Reis αν και καθελκύστηκε το 2019 δεν θα ενταχθεί στην δύναμη του στόλου ούτε το 2022. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν πριν αρχίσει η μαζική ναυπήγηση σκαφών της σειράς. Μετά την επίλυση των προβλημάτων οι ρυθμοί παράδοσης σχεδιάζεται να είναι ένα σκάφος τον χρόνο. Μέσα στο 2022 προγραμματίζεται η έναρξη της πιλοτικής πρώτης ναυπήγησης του νέου ταχέως περιπολικού σκάφους FAC-55. Η νέα κλάση θα αντικαταστήσει προοδευτικά όλα τα περιπολικά, πυραυλακάτους και ελαφρά σκάφη κρούσης του Ναυτικού.<br /><br />Και εγχώρια συστήματα<br /><br />Μέσα στο 2022 θα ολοκληρωθεί η παράδοση των τελευταίων αεροσκαφών ανθυποβρυχιακού πολέμου (ATR 72-600 ή P-72 στην στρατιωτική εκδοχή τους) που κατασκευάζονται στην Ιταλία και στην Τουρκία. Ο τελικός αριθμός τους θα είναι έξι. Ταυτόχρονα μια σειρά από “δευτερεύοντα” συστήματα θα φτάσουν σε βαθμό ωρίμανσης και παράδοσης στο 2022. Το αμφίβιο όχημα ZAHA θα αποτελέσει το βασικό όχημα του Anadolu.<br /><br />Επίσης, μέσα στο ίδιο έτος θα αρχίσει η παράδοση των εξελιγμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar TB-3. Πρόκειται για εξέλιξη του ΤΒ-2, το οποίο έχει γνωρίσει μεγάλη εξαγωγική επιτυχία και υπηρετεί σε 16 διαφορετικές χώρες. Το νέο μοντέλο θα είναι βαρύτερα εξοπλισμένο και θα διαθέτει αναδιπλούμενες πτέρυγες για την χρήση του από πολεμικά πλοία.<br /><br />Την ίδια χρονιά αρχίζει η παράδοση των αντιπλοϊκών πυραύλων Atmaca με ακτίνα δράσης τα 220 χλμ που, προοδευτικά, θα αντικαταστήσουν τα αμερικανικά Harpoon. Το ζήτημα της εγχώριας σχεδίασης και παραγωγής κινητήρα για τα βλήματα αυτά επιλύθηκε. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η εκδοχή του εγχώρια σχεδιασμένου και πλέον παραγόμενου συστήματος εγγύς αεράμυνας (CIWS) Gokdeniz, με νέου τύπου πυρομαχικά των 35 χλστ. Το όπλο πήρε ήδη την πρώτη του εξαγωγική παραγγελία από το Αζερμπαϊτζάν. Ένα άλλο όπλο που –σύμφωνα με την παρουσίαση– φτάνει σε βαθμό ωρίμανσης είναι τα μη επανδρωμένα σκάφη, πολλά από αυτά, ευρισκόμενα στο πειραματικό στάδιο, “διαγωνίζονται” και δοκιμάζονται στις θάλασσες.<br /><br />Δεν θα πρόσθετε τίποτα στο παρόν σημείωμα η ενασχόληση με τα υπόλοιπα τουρκικά οπλικά συστήματα που σχεδιάζονται, δοκιμάζονται ή μπαίνουν σε παραγωγή. Κάτι ενδεικτικό μόνο: στην ανακοίνωση δεν υπήρχε καμία ειδική μνεία για την πορεία του προγράμματος των μεγάλων αντιτορπιλικών TF-2000. Πολλά, όμως, συστήματα και υποσυστήματα που παρουσιάστηκαν έχουν προορισμό τα σκάφη αυτής της σειράς. Στην πραγματικότητα, το προγραμματισμένο πλοίο “ενδύεται” με τον εξοπλισμό του πριν ακόμα ξεκινήσει η κατασκευή του. Ενδεικτικές οι αναζητήσεις και πειραματισμοί για εγχώριο σύστημα κάθετης εκτόξευσης πυραύλων από πλοία, σε τρόπο ώστε να μην βασίζεται το νέο πλοίο στο εισαγόμενο από τις ΗΠΑ Mk41.<div><br />Η τουρκική πολεμική βιομηχανία<br /><br />Η εκτενής παρουσίαση του τουρκικού προγράμματος ναυτικών εξοπλισμών θα μπορούσε ίσως να φρονηματίσει. Τα σημεία που αξίζει να τύχουν προσοχής είναι ο μακροπρόθεσμος καθορισμός στόχων και η μεθοδική τους εξυπηρέτηση, μέσα από ένα σταθερό –χωρίς εξωτερικές παρεμβολές και παρεμβάσεις– πρόγραμμα. Ένα δεύτερο σημείο είναι το ευρύ φάσμα των αξόνων, πάνω στους οποίους αρθρώνεται ο προγραμματισμός. Από το πολύπλοκο περιβάλλον του ηλεκτρονικού πολέμου και την τεχνητή νοημοσύνη ως το πλέον “αναλώσιμο” πυρομαχικό, όλα περιλαμβάνονται στο πλαίσιο.<br /><br />Τρίτο στοιχείο είναι η σταθερότητα και η ψυχραιμία. Ούτε οι καθυστερήσεις, ούτε τα προβλήματα, ούτε οι δυσκολίες εκτροχιάζουν το πρόγραμμα και τους στόχους του. Δεν υπάρχει χώρος για σπασμωδικές κινήσεις υπό το κράτος του πανικού, όπως δυστυχώς συμβαίνει στην δική μας πλευρά. Οι νέες μονάδες κτίζονται πιλοτικά, δοκιμάζονται και μετά παραγγέλλονται οι επόμενες. Κάθε δυσκολία παρακάμπτεται με βάση τους κεντρικούς στόχους. Οι αποτυχίες ή οι καθυστερήσεις κεφαλαιοποιούνται και αντιμετωπίζονται.<br /><br />Οι διαπιστώσεις αυτές ίσως απέχουν σε κάποιο βαθμό από την πραγματικότητα. Η τουρκική πολιτική και οι θεσμοί που την υπηρετούν δεν αγγίζουν το τέλειο. Κάτω, όμως, από τα πολλά τους ελαττώματα διακρίνεται μια συνέπεια και συνοχή, όπως αρμόζει σε φιλόδοξους στόχους. Με την προχειρότητα δεν πας πουθενά. Κι αυτό ακριβώς θα πρέπει να τρομάζει την απειλούμενη πλευρά, δηλαδή την Κύπρο και την Ελλάδα.<br /><br />Σε σύγκριση με τα όσα παραπάνω περιγράψαμε, η Ελλάδα που έχει και τις μεγαλύτερες δυνατότητες, επιδεικνύει μια αξιοθρήνητη εικόνα. Μη έχοντας καθορίσει βασικούς στόχους αμυντικής πολιτικής (από ποιον και πως απειλείται η χώρα για να αρχίσουμε) παραδέρνει ανάμεσα σε προσδοκίες, φαντασιώσεις και ρητορικούς εξορκισμούς, χωρίς λόγο και χωρίς πρόγραμμα. Χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να αντιληφθεί τα προσερχόμενα;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί μας διδάσκει η τουρκική πολεμική βιομηχανία

Μαργαρίτης Γιώργος Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, στις πρώτες εβδομάδες κάθε νέου χρόνου ο επικεφαλής της Ένωσης Βιομηχανιών Άμυνας (...

Διαβάστε την συνέχεια

Δίχως τις ΗΠΑ, ποια ακριβώς είναι η Ευρώπη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/RUSSIA-UKRAINE-PUTIN-758x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/RUSSIA-UKRAINE-PUTIN-758x400.jpg" width="740" /></a></div><br /><div><b>Βασίλης Νέδος</b></div>Η εξέλιξη της ουκρανικής κρίσης αποτελεί στην πραγματικότητα μια ευκαιρία αφύπνισης όλων όσοι επαφίενται στις βεβαιότητες που είχε δημιουργήσει επί σχεδόν οκτώ δεκαετίες η δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας. Οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να στρέψουν ξανά το βλέμμα τους στην Ευρώπη, αντιλαμβανόμενοι το κενό ασφαλείας. Οι Γάλλοι –όπως φάνηκε και από τη χθεσινή συνάντηση του Εμανουέλ Μακρόν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα– επιχειρούν να αναλάβουν κάποιο ρόλο, δίχως να είναι σαφές αν μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος μόνοι. Οι Βρετανοί, αναγκασμένοι πλέον από τη νέα «υπέροχη απομόνωση», αυτοπροβάλλονται προς τους Αμερικανούς ως ο πιο αξιόπιστος υπερατλαντικός εταίρος, ενώ προχωρούν σε συζητήσεις για περιφερειακά σχήματα συνεργασίας που θυμίζουν άλλες εποχές, όπως αυτό με την Ουκρανία και την Πολωνία. Οι Γερμανοί, στερούμενοι πλήρως σκληρής ισχύος, επιχειρούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα οικονομικά συμφέροντα που κρατούν τη χώρα ως την τέταρτη πλουσιότερη στον πλανήτη και στην ανάγκη προσαρμογής σε έναν κόσμο ολοένα και πιο αναθεωρητικό και επιθετικό.<br /><br />Η Μόσχα, όπως ήταν αναμενόμενο, συζητάει ξεχωριστά με κάθε μία από τις ευρωπαϊκές χώρες, επιχειρώντας να κατακερματίσει την Ευρώπη, να διαλύσει το δυτικό μέτωπο σε πολλά αντικρουόμενα μικροσυμφέροντα. Η στάση αυτή είναι μάλλον αναμενόμενη, καθώς πολλές μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες προτιμούν κάποια συνεννόηση με τη Ρωσία παρά μια σκληρή γραμμή αντιπαράθεσης. Ευρισκόμενη πάντα στα όρια μεταξύ τριών κόσμων, η Αγκυρα είναι για ακόμη μία φορά στην πλευρά των ωφελημένων, καθώς η σταθερή, συμβιωτική σχέση της με τη Μόσχα παραμένει ισχυρή όσο ποτέ, ενώ οι αφελείς, δήθεν μακρόπνοοι «στρατηγικοί» δρώντες θεωρούν ότι η Τουρκία παραμένει αγκιστρωμένη στη Δύση. Αυτή η λανθασμένη ανάλυση στη Δύση δεν είναι καινούργια, έχει βαθιές, μακραίωνες ιστορικές ρίζες. Είναι μια στρατηγική παρανόηση που έχει επανειλημμένως βυθίσει την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής σε αιματηρές περιπέτειες.<br /><br />Η Ευρώπη για σχεδόν οκτώ δεκαετίες έγινε από προπύργιο του ελεύθερου κόσμου απέναντι στον κομμουνισμό, εν συνεχεία μοντέλο ευημερίας και ειρήνης. Ολα αυτά υπό δύο προϋποθέσεις, πρώτον, την εγγύηση της εξωτερικής ασφάλειάς της από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και, δεύτερον, την απουσία σοβαρών διεθνών ανταγωνισμών. Η στροφή του αμερικανικού βλέμματος προς τον Ειρηνικό και η άνοδος περιφερειακών ανταγωνισμών έδωσαν την ευκαιρία σε παλαιούς περιφερειακούς δρώντες να θέσουν την αξιοζήλευτη θέση της Ευρώπης προς αμφισβήτηση. Μπορεί η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις δίχως τις χειροπιαστές εγγυήσεις που παρέχουν οι ΗΠΑ; Κάποτε μπορεί. Προς το παρόν, όμως, όχι. <div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δίχως τις ΗΠΑ, ποια ακριβώς είναι η Ευρώπη;

Βασίλης Νέδος Η εξέλιξη της ουκρανικής κρίσης αποτελεί στην πραγματικότητα μια ευκαιρία αφύπνισης όλων όσοι επαφίενται στις βεβαιότητες που ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλωματικό colpo grosso Ρώσων και Τούρκων ανήμερα Αγίου Βαλεντίνου στη Δύση… και οι γνωστοί Έλληνες “παπαγάλοι”.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/01/Putin-Erdogan-small-790x400.jpg" /><br /><br /><b>Του Ζαχαρία Μίχα*</b><br />Μια διαρροή από την πλευρά του Κρεμλίνου προκαλεί αίσθηση, σε όσους μπορούν να αποκωδικοποιήσουν τη συμπεριφορά της Μόσχας: Σύμφωνα με δημοσιεύματα <a href="https://vz.ru/news/2022/2/9/1142807.html">ρωσικών Μέσων που επικαλούνται το ειδησεογραφικό RIA Novosti</a>, η Τουρκία αναμένει ότι η επίσκεψη του Πούτιν τελικώς θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο. Πιθανώς στις 14 του μηνός, σύμφωνα με όσα δήλωσε διπλωματική πηγή. «Η ημερομηνία θα δημοσιοποιηθεί τις επόμενες ημέρες, ίσως είναι 14 Φεβρουαρίου». Δηλαδή την ημέρα που η Δύση εορτάζει τον “άγιο των ερωτευμένων”, τον Βαλεντίνο!<br /><br />Η σκόπιμη διαρροή για την ημερομηνία της επίσκεψης, ασχέτως εάν τελικά θα επιβεβαιωθεί ή όχι, έχει τη σημασία της. Όταν η ρωσική διπλωματία φρόντισε να τοποθετήσει τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν περισσότερο από τρία μέτρα μακριά από τον Ρώσο ομόλογό του κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Κρεμλίνο, ο σχεδιασμός καθίσταται σχεδόν αυταπόδεικτος.<br /><br />Στην περίπτωση του Γάλλου προέδρου, η συνομιλία διεξήχθη σε τραπέζι που καθιστούσε την απόσταση ανάμεσα στους δυο ηγέτες μεγαλύτερη των τριών μέτρων. Το ίδιο ίσχυσε και στις δηλώσεις που έγιναν στη συνέχεια. Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η Γαλλία παραδοσιακά είναι λιγότερο μακριά από τη Ρωσία σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ρωσική πλευρά έστελνε το μήνυμα για μια ακόμη φορά ότι στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει άτυπη ιεραρχία.<br /><br />Στο πρόβλημα της Ουκρανίας η Ρωσία αρνείται να συνδιαλλαγεί με την ΕΕ, την οποία θεωρεί γεωπολιτικά ανύπαρκτη. Διατηρεί αποστάσεις δε και από τις μεσαίου μεγέθους ευρωπαϊκές δυνάμεις. Στη συνάντηση με τον Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν οι δυο ηγέτες αγκαλιάστηκαν, ενώ πολύ κοντινή ήταν και η απόσταση του Πούτιν από τον Ερντογάν, όταν συναντήθηκαν. Ίσως, λοιπόν, η απόσταση να έχει και χαρακτήρα μηνύματος προς το Παρίσι, ότι θα πρέπει να εργαστεί πιο σκληρά για να “προσεγγίσει”…<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Είναι πιθανό όταν σε λίγο ο Γερμανός Σολτς επισκεφθεί τη Μόσχα να μην υπάρχει η απόσταση που υπήρξε με τον Μακρόν. Κι αυτό, διότι το Κρεμλίνο έχει συμφέρον να διαμηνύσει στη Δύση ότι επιδεικνύει σεβασμό απέναντι σε όσες χώρες επιλέγουν τη συνεργασία μαζί του. Η παρουσία του πρώην καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ στο Διοικητικό Συμβούλιο του ενεργειακού κολοσσού Gazprom, πέραν του ρόλου του στην κοινοπραξία του αγωγού NordStream, εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο.<br /><br />Στα θέματα που αφορούν τη στρατηγική ισορροπία του πλανήτη και ειδικότερα αυτά της ευρωπαϊκής ασφάλειας, η Ρωσία διαπραγματεύεται αποκλειστικά με τους Αμερικανούς. Όλους τους υπόλοιπους τους θεωρεί παρακολούθημα των επιλογών της Ουάσιγκτον, που ακόμα κι αν διαφωνούν, αργά ή γρήγορα θα ευθυγραμμιστούν μαζί της. Άρα, κάθε διαπραγμάτευση μαζί τους είναι μάταιη. Εξαίρεση οι ηγέτες χωρών που μπορούν να διαφοροποιηθούν από τη δυτική συμβατική ορθοδοξία, η οποία παραμένει εξόχως αντιρωσική.<br /><br />Επιδεικτική “ερωτική εξομολόγηση” on camera<div><br />Επανερχόμενοι στην πιθανότητα επίσκεψης του Πούτιν στην Τουρκία, πιθανότατα στην Κωνσταντινούπολη, ο συμβολισμός της ημέρας για τον Δυτικό Κόσμο αξιοποιείται για να διαμηνύσει την ισχύ των στρατηγικών δεσμών ανάμεσα σε Ρωσία και Τουρκία. Η Μόσχα έχει κάθε ενδιαφέρον στην παρούσα ιστορική συγκυρία να διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού τη σχέση της με την Άγκυρα. Κι αυτό παρά τον στρατηγικό ανταγωνισμό τους ιστορικά και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα σε κρίσιμες γεωπολιτικές περιφέρειες, όπως η Συρία και η Λιβύη, αλλά και σημεία του “εγγύς εξωτερικού” της Ρωσίας, όπως ο Καύκασος, η Κεντρική Ασία και βεβαίως η Ουκρανία.<br /><br />Στόχος της ρωσικής διπλωματίας είναι να διχάσει το ΝΑΤΟ. Και φυσικά να ακυρώσει στην πράξη τις ενέργειες της αμερικανικής να προσελκύσει εκ νέου την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο, χρησιμοποιώντας ένα μείγμα κινήτρων και απειλών. Η Μόσχα κατανοεί αυτό που η Ουάσινγκτον προς το παρόν αρνείται, πέφτοντας θύμα των επιθυμιών της γραφειοκρατίας της, οι οποίες όμως δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα. Τα γεγονότα ενισχύουν κάθε μέρα που περνά την εκτίμηση όσων αναλυτών έχουν διαβλέψει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά στην πολιτική των Τούρκων, ασχέτως εάν στην κυβέρνηση θα βρίσκονται ο Ερντογάν και οι ισλαμιστές του, ή μια νέα εκδοχή των μετα-κεμαλιστών, εάν βέβαια κερδίσουν τις εκλογές του 2023.<br /><br />Η δημοσιοποίηση της ημερομηνίας που προφανώς ζητά η ρωσική πλευρά να πραγματοποιηθεί η συνάντηση, στόχο έχει να προλάβει ενδεχόμενη χειρονομία του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ να μην πραγματοποιήσει τη συνάντηση στις 14 Φεβρουαρίου, ακριβώς για να αποφευχθούν σχόλια και ιοβόλα υπονοούμενα δημοσιογράφων και αναλυτών! Όμως, οι εσωτερικές πολιτικές ανάγκες του Ερντογάν, τον ωθούν όχι μόνο να συναντήσει τον Πούτιν στις 14 Φεβρουαρίου, αλλά και μπροστά στις κάμερες, με υπό τύπον αστειότητας δηλώσεις, να γίνει αναφορά στην ημέρα…<br /><br />Ποιο είναι το ενδιαφέρον και πολυδιάστατο συμπέρασμα όμως που πρέπει να εξαγάγει η ελληνική διπλωματία; Ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί τους συμβολισμούς ως βραχίονα της εξωτερικής της πολιτικής. Στόχος είναι γενικά το διεθνές ακροατήριο, άρα και η Ελλάδα. Είναι όμως κυρίως η Δύση, με πρωταρχικό αποδέκτη την Ουάσιγκτον. Η ανάπτυξη των πρωτοβουλιών της Μόσχας γίνονται με παράλληλη προώθηση μιας εικόνας που εκπέμπει αυτοπεποίθηση, στο όριο της υπεροψίας.<br /><br />Η Ρωσία διαμηνύει ότι είναι διατεθειμένη να φτάσει στα άκρα για να διασφαλίσει αυτό που εύλογα αποκαλεί ζωτικό εθνικό συμφέρον της. Με άλλα λόγια, να μην επιτρέψει περαιτέρω περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, το οποίο εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της στη μετασοβιετική περίοδο για να εντάξει τις Βαλτικές Δημοκρατίες και να φτάσει στα ρωσικά σύνορα. Κι αυτό παρά τη δέσμευση που είχε αναλάβει η Δύση να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Γι’ αυτό και η όποια συμφωνία ενδεχομένως προκύψει αυτή την περίοδο, θα τελεί διαρκώς υπό αυστηρή στρατιωτική επιτήρηση από την πλευρά της Μόσχας.<br /><br />Οι “συστάσεις” παράδοσης της Ελλάδας στην Τουρκία</div><div><br />Η ελληνική διπλωματία οφείλει να αντιληφθεί που οδηγεί η οργανωμένη προσπάθεια που γίνεται από εγχώριους κύκλους που συστηματικά προωθούν “λύσεις”, οι οποίες κατά περίεργο τρόπο συνεπάγονται σοβαρές εκπτώσεις στην κυριαρχία και στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Είναι οι γνωστοί κύκλοι, οι οποίοι “επηρεάζονται” έντονα και από τη γερμανική γεωστρατηγική οπτική. Τα δε συμφέροντα που επιχειρούν να προωθήσουν είναι και οικονομικά.<br /><br />Το επιχείρημα που προβάλλεται τελευταία είναι ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν την επαναπροσέγγιση με την Τουρκία και γι’ αυτό θα τηρήσουν ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι συμμαχίες που έχτισε με κόπο η ελληνική διπλωματία με Ισραήλ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι «<a href="https://www.in.gr/2022/02/09/apopsi/tourkia-ipa-ee-stratigika-polytimi/">εγγενώς ασταθείς και αναξιόπιστες στην προοπτική του χρόνου</a>».<br /><br />Το επιχείρημά είναι εξαιρετικά προβληματικό. Αποδεικνύει αδυναμία αντίληψης των κανόνων της διεθνούς διπλωματίας που ισχύουν επί αιώνες. Άρα είναι επικίνδυνο για τη χώρα. Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να μάθει να αναπτύσσει τη δική της στρατηγική, λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις της Ουάσινγκτον και όλων των μεγάλων και μεσαίων δυνάμεων. Όχι όμως να εξαρτάται από αυτές.<br /><br />Το συμπέρασμα ότι όλες οι χώρες-σύμμαχοι σήμερα της Ελλάδας θα την εγκαταλείψουν για να πέσουν στην αγκαλιά της Τουρκίας, είναι αυθαίρετο και κατά μία έννοια υποψιάζει ότι εδώ κάποιοι «κάνουν τους πόθους τους πραγματικότητα». Το σύνδρομο της εξάρτησης που εκπροσωπούν αυτοί οι κύκλοι είναι επικίνδυνο για την ελληνική εθνική ασφάλεια. Η ταύτιση με οποιονδήποτε είναι αυτοκαταστροφική, χωρίς αυτό να σημαίνει αμφισβήτηση του δυτικού προσανατολισμού της χώρας. Το ζητούμενο είναι η ελληνική στρατηγική να είναι ελληνοκεντρική και να εκπονείται αποκλειστικά με βάση τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Τόσο απλά.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διπλωματικό colpo grosso Ρώσων και Τούρκων ανήμερα Αγίου Βαλεντίνου στη Δύση… και οι γνωστοί Έλληνες “παπαγάλοι”.

Του Ζαχαρία Μίχα* Μια διαρροή από την πλευρά του Κρεμλίνου προκαλεί αίσθηση, σε όσους μπορούν να αποκωδικοποιήσουν τη συμπεριφορά της Μόσχας...

Διαβάστε την συνέχεια