Η μονομαχία του αιώνα. Putin και Trump εναντίον Ευρωπαίων πολεμοκάπηλων που κάνουν τα πάντα για να αποτύχει η Αλάσκα.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/0ada9b66353833d4707844159e84baf5_XL.jpg?v=2" width="696" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το φάντασμα όχι καν του «Μονάχου», αλλά της «Γιάλτας» τρομάζει την Ευρώπη: φοβάται ότι η μοίρα της θα αποφασιστεί πίσω από την πλάτη της.</span></h3>Η Σύνοδος Κορυφής του Αμερικανού Προέδρου Trump και του Ρώσου Προέδρου Putin στις 15 Αυγούστου 2025 στην Αλάσκα… είναι ένα παιχνίδι πολιτικού πόκερ μηδενικού αθροίσματος.<br />Αυτό που μπορούν να κερδίσουν οι ηγέτες της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι ακριβώς το ίδιο με την ήττα των Ευρωατλαντιστών.<br />Εξού και ο πανικός που επικρατεί τόσο στο Κίεβο όσο και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες τις τελευταίες ημέρες, με σειρά διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων με σκοπό να... αλλάξουν γνώμη στον «μπαμπά» Trump και να μην καταλήξει σε συμφωνία με τους «επάρετους» Ρώσους.<br />Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να αποκλειστεί μια προβοκάτσια πρωτοφανούς μεγέθους από πλευράς των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος του Κιέβου αυτές τις κρίσιμες ώρες.<br />Επειδή αυτό που πραγματικά κρίνεται δεν είναι η μοίρα της προ πολλού «ξεγραμμένης» Ουκρανίας, αλλά ολόκληρη η παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφαλείας όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.<br />Και οι Ευρωπαίοι, που φαντασιώνονται τα περασμένα τους αυτοκρατορικά μεγαλεία, δεν θα παραιτηθούν εύκολα από όσα θεωρούν πως δικαιωματικά τους ανήκουν.<br /><br />Μετά Γιάλτα… νέα εποχή<br /><br />Διακυβεύεται μια νέα δομή παγκόσμιας ασφάλειας που θα αντικαταστήσει τη δομή του κόσμου μετά τη Γιάλτα.<br />Όταν η μία πλευρά, δηλαδή η Αμερική, μαζί με τη Δυτική (και αργότερα την Ανατολική) Ευρώπη, αποφάσισαν ότι ήταν πιο σημαντικές από τη Ρωσία.<br /><br />Πιο σημαντικές από τη Ρωσία.<br />Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος, σύμφωνα με τον νόμο του ισχυρού, που φθάσαμε εδώ η Δύση νόμισε ότι μπορούσε να υπαγορεύσει όρους… συμπεριλαμβανομένων των όρων της ασφάλειας της Ρωσίας.<br /><br />Όλα αποκαλύφθηκαν<br /><br />Το πώς συμβαίνει αυτό τις τελευταίες τρεις δεκαετίες περίπου, αλλά κρυφά και παρασκηνιακά, δημοσιοποιήθηκε…<br />Ο Γερμανός καγκελάριος Merz, μετά την προφανή αποτυχία της συνάντησης που διοργάνωσε η βαρετή επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Kajia Kallas, αποφάσισε να συντάξει ένα νέο τελεσίγραφο Νατοϊκού τύπου.<br />Το οποίο, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην σύνοδο κορυφής στις 13 Αυγούστου, ο Trump θα έπρεπε να υπογράψει.<br />Το τελεσίγραφο δεν λειτούργησε.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν την προδοσία<br /><br />Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα συνεχίσουν την προδοσία.<br />Και εδώ είναι οι λόγοι.<br />Η στρατηγική της κορυφής του ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι η εξής: μια κατ' ιδίαν συνάντηση μεταξύ Putin και Trump σημαίνει μια πλήρη, οριστική και μη αναστρέψιμη κατάρρευση της Δυτικής ενότητας.<br />Αλλά δεν πρόκειται για πολιτικό φιάσκο, όπου, γενικά, μπορείς πάντα να ομολογήσεις, να ξεφύγεις, να πεις ότι «δεν το γνωρίζαμε» ή «μας παρεξήγησαν».<br /><br />O παλαιός κόσμος… σπαρταράει<br /><br />Για το ευρωπαϊκό κατεστημένο, όχι οι διακοσμητικές φιγούρες που εμφανίζονται συστηματικά στους τίτλους, αλλά εκείνοι που στην πραγματικότητα επιλέγουν τη στρατηγική για την ανάπτυξη του Παλαιού Κόσμου, οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής για την επίλυση του προβλήματος στην Ουκρανία, για τη νέα αρχιτεκτονική της πλανητικής ασφάλειας και, για παράδειγμα, για το παγκόσμιο εμπόριο δεν σημαίνει μόνο τον θάνατο της ευρωπαϊκής επιρροής.<br />Το πολύ χειρότερο είναι ότι όλες οι διμερείς, πιθανές ή αδύνατες ρωσοαμερικανικές ιδέες σημαίνουν ότι θα πρέπει να αποχαιρετήσουν τις επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που υπέγραψε η Ανεξάρτητη Ευρώπη.<br /><br />Ο πόλεμος ευκαιρία για την Ευρώπη<br /><br />Ο πόλεμος - ως αντιπρόσωπος στην αρχή, πριν από τρία χρόνια, και σχεδόν άμεσος σήμερα - έχει γίνει για την ευρωπαϊκή στρατιωτικοβιομηχανική ελίτ μια εκπληκτική ευκαιρία να αυξήσει την παραγωγή, να αυξήσει τα κέρδη τώρα κατά τάξεις μεγέθους και - το πιο σημαντικό και πολύτιμο για μια επιχείρηση αυτού του είδους - να εξασφαλίσει παραγγελίες για αρκετά χρόνια, αν όχι δεκαετίες, στο μέλλον.<br /><br />Και τι σημαίνει «εξασφάλιση παραγγελιών για τα επόμενα χρόνια»;<br /><br />Δεν είναι μόνο μελλοντικά αστρονομικά κέρδη, αλλά και τα bonus και οι προμήθειες και οι μίζες και όλα αυτά που αποτελούν το μαύρο χρήμα ή γενικώς χρήμα που θα διακινηθεί.<br />Αυτά είναι δάνεια που λαμβάνονται, για παράδειγμα, για την κατασκευή πολυάριθμων στρατιωτικών εργοστασίων.<br />Τώρα, όλα όσα αποτελούν την ΕΕ μετατρέπονται σταδιακά σε ένα γιγάντιο εργοστάσιο που παράγει όπλα αντί για ειρηνικά προϊόντα.<br />Σήμερα, η συνολική έκταση αυτής της παραγωγής όπλων έχει ξεπεράσει τα 7 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα - και αυτή είναι μόνο η αρχή.<br />Με τις πληρωμές δανείων, δεδομένου του γιγαντιαίου χρέους της ΕΕ, μπορεί να μην λειτουργήσει.<br />Και τότε - όχι κάποιο είδος πολιτικής ήττας.<br />Αλλά χρεοκοπία.<br />Πτώχευση. Μια τρύπα χρέους.<br />Η κατάρρευση των τραπεζών.<br />Οι ραφές ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος ξανά στο προσκήνιο.<br /><br />Ο πόλεμος με τη Ρωσία είναι ο τρόπος αποφυγής της χειρότερης κόλασης…<br /><br />Πολιτικές όπως «Η Ουκρανία είναι Ευρώπη», «Η Ρωσία είναι μια φυλακή εθνών», «Η ανεξαρτησία είναι ελευθερία, δημοκρατία και σχεδόν ΕΕ» είναι ένα κράμα προπαγάνδας, ιδεολογική τροφή για εκείνους τους αφελείς και δυστυχισμένους Ουκρανούς που πίστεψαν σε αυτή την ανοησία.<br />Στην πραγματικότητα, ο στόχος δεν ήταν να «δημιουργηθεί νέα Ελβετία ή νέα Σιγκαπούρη στην Ουκρανία», αλλά να νικηθεί η Ρωσία.<br />Να υποβιβαστεί η Ρωσία στο επίπεδο μιας «περιφερειακής δύναμης» και στη συνέχεια να καταστραφεί.<br />Και αυτό δεν είναι προπαγάνδα. Αυτή είναι απλώς μια ανάλυση του τι κάνει η ΕΕ στην ήπειρο τα τελευταία τριάντα χρόνια.<br /><br />Κατέστρεψαν την Γιουγκοσλαβία… με σχέδιο πριν χρόνια<br /><br />Η Γερμανία (με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ) κατάφερε να καταστρέψει τη Γιουγκοσλαβία, επειδή χρειαζόταν μια διέξοδο στη Μεσόγειο για επέκταση (αθόρυβα).<br />Ελεγχόμενη από κανέναν και τίποτα.<br />Γι' αυτό οργανώθηκε μια τερατώδης σφαγή στα Βαλκάνια.<br />Τώρα οι Ευρωπαίοι προσποιούνται ότι αυτός ο πόλεμος δεν έγινε. Και ότι η ΕΕ ήταν πάντα εκεί.<br />Αλλά η Ρωσία – θυμάται ότι οργανώθηκε από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.<br />Είναι χαρακτηριστικό ότι αντί του Macron, ο οποίος έχει ήδη χαρακτηριστεί ως πολιτικά άχρηστος, ο νέος επικεφαλής του συνασπισμού των μαχητικών Ρωσοφοβικών είναι ο Γερμανός Καγκελάριος Merz.<br />Αλλά η Γερμανία έχει πάντα να κάνει με την οικονομία.<br />Χρήματα. Κεφάλαια. Δάνεια.<br />Ο Καγκελάριος Merz, τραπεζίτης και ο ίδιος, όταν υπερασπίζεται τον Zelensky, υπερασπίζεται τις γερμανικές τράπεζες, τη γερμανική στρατιωτική βιομηχανία, τη γερμανική ακρίβεια στις πληρωμές του χρέους.<br /><br />Θέλουν να αποτρέψουν τον διπλωματικό θρίαμβο της Ρωσίας<br /><br />Putin και Trump, όταν θα συνομιλήσουν, φυσικά θα γνωρίζουν αυτή τη διάθεση, καθώς και τι διακυβεύεται τώρα για την ευρωπαϊκή πολιτική.<br />Το θέμα είναι ότι σε περίπτωση ρωσικού διπλωματικού θριάμβου, ολόκληρη η ευρωπαϊκή γεωπολιτική δομή θα καταρρεύσει.<br />Αυτή είναι η μισή φασαρία και δεν αφορά τη Ρωσία.<br />Αλλά αν η ΕΕ προσκολληθεί στα δισεκατομμύρια της, θέλοντας να τα πάρει πίσω, μπορεί πραγματικά να εξαπολύσει έναν πραγματικό, καυτό, αιματηρό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.<br /><br />Η Ευρώπη είναι καταδικασμένη να ηττηθεί<br /><br />Αλλά ακριβώς επειδή είναι βέβαιοι για τη νίκη οι Ρώσοι, η κατανόηση της πιθανότητας ενός νέου πολέμου δεν πρέπει να εξαφανιστεί από την Ρωσία.<br /><br />Ο Trump πρέπει να πειστεί - Η Ευρώπη είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να διαταράξει τη συνάντηση στην Αλάσκα<br /><br />Την παραμονή της συνάντησης Trump με τον Putin, η Ευρώπη πραγματοποίησε διαβουλεύσεις με την αμερικανική ηγεσία - ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ συμμετείχαν σε βιντεοδιάσκεψη με Ευρωπαίους ηγέτες.<br />Η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Πολωνία και, απροσδόκητα, η Φινλανδία, της οποίας ο ηγέτης Alexander Stubb θεωρείται πρόσφατα ίσως ο πιο ισχυρός, με την έννοια ότι έχει ιδιαίτερη επιρροή στον Trump.<br />Ο Zelensky μάλιστα πέταξε στο Βερολίνο για χάρη της διαδικτυακής συνόδου κορυφής, συμμετείχε επίσης στις διαπραγματεύσεις με τον Αμερικανό ηγέτη.<br />Όπως και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.<br />Δηλαδή, οι συνομιλητές του Trump και του Vance ήταν εννέα πολιτικοί ταυτόχρονα.<br />Και όλοι τους έπεισαν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να μην διαπραγματευτεί με τον Putin για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία, να μην κάνει εδαφικές παραχωρήσεις και να τηρήσει τη γραμμή «πρώτα κατάπαυση του πυρός, μετά διαπραγματεύσεις».<br />Ο Trump συμφώνησε με τους Ευρωπαίους και μάλιστα τους είπε ότι θα επιδιώξει μια πρόωρη συνάντηση μεταξύ Putin και Zelensky, αλλά οι πολιτικοί εξακολουθούσαν να ανησυχούν.<br />Το φάντασμα όχι καν του «Μονάχου», αλλά της «Γιάλτας» τρομάζει την Ευρώπη: φοβάται ότι η μοίρα της θα αποφασιστεί πίσω από την πλάτη της.<br /><br />Ο φόβος των Ευρωπαίων<br /><br />Αλλά όλο το πρόβλημα είναι ότι η Ευρώπη δεν αξιολογεί επαρκώς τον εαυτό της: της φαίνεται ότι περιλαμβάνει το Κίεβο και το Kharkiv, την Οδησσό και το Donetsk, την Crimea και το Lugansk.<br />Όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης και κανένας Trump δεν μπορεί να δώσει στη Ρωσία αυτό που ανήκει στους Ευρωπαίους.<br />Αλλά για τον πρόεδρο των ΗΠΑ, το ζήτημα της ιδιοκτησίας της Ουκρανίας είναι συζητήσιμο: αν και δεν αμφισβητεί δημόσια τις ευρωπαϊκές αξιώσεις για την Ουκρανία, είναι σαφές ότι στην πραγματικότητα τείνει να τη θεωρεί απλώς ένα τυχαία αποσπασμένο τμήμα της Ρωσίας, το οποίο τώρα ελέγχεται από τη Δύση.<br />Δηλαδή, ο Trump έχει μια πολύ πιο επαρκή κατανόηση της πραγματικότητας - και οι Ευρωπαίοι, αν δεν το γνωρίζουν, τουλάχιστον το νιώθουν.<br />Εξ ου και ο φόβος μιας προσωπικής συνάντησης μεταξύ των Ρώσων και Αμερικανών ηγετών: τι θα γίνει αν οι δύο πρόεδροι συμφωνήσουν πραγματικά για τη διαίρεση της Ουκρανίας;<br />Ο φόβος είναι αβάσιμος, επειδή ο ίδιος ο Trump έχει επανειλημμένα δηλώσει την πεποίθησή του ότι ο Putin χρειάζεται όλη την Ουκρανία.<br />Και έχει δίκιο σε αυτό: Η Ρωσία πρέπει να απομακρύνει ολόκληρη την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων του Κιέβου και της Οδησσού, από την επιρροή της Δύσης, και να μην συμφωνήσει στην ατλαντοποίηση (ακόμα και με το πρόσχημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης) των ιστορικών ρωσικών εδαφών.<br /><br /><div>Διαστρέβλωση της πραγματικότητας<br /><br />Έτσι, ο Trump και ο Putin δεν μπορούν να συμφωνήσουν κατ' αρχήν για τη διαίρεση της Ουκρανίας, αλλά μπορούν στην πραγματικότητα να επεξεργαστούν κάποιους όρους-πλαίσιο για μια κατάπαυση του πυρός που δεν θα λύσει το ουκρανικό πρόβλημα, αλλά θα είναι ικανοί, έστω και για κάποιο χρονικό διάστημα, να μετακινήσουν τη σύγκρουση από μια θερμή φάση σε μια ψυχρή.<br />Μετά την οποία οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να αποστασιοποιηθούν από τη διευθέτηση - και αυτό θα είναι μια πλήρης καταστροφή όχι μόνο για τον Zelensky, αλλά και για την Ευρώπη.<br />Για να το αποτρέψουν αυτό, οι Ευρωπαίοι ασκούν πιέσεις στον Trump, παρουσιάζοντας απολύτως εκπληκτικά επιχειρήματα.<br />Να τι είπε, για παράδειγμα, ο Emmanuel Macron μετά την τηλεδιάσκεψη: «Αυτό είναι το δικό μας, ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η Ουκρανία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Θυμηθείτε τι ξεκίνησαν το 2008 στον Καύκασο. Και μπορούν να πάνε παραπέρα».<br />Δηλαδή, δεν υπήρξε καμία πρόοδος της Δύσης με τη μορφή του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή τις τελευταίες τρεις δεκαετίες - η Ρωσία ήταν αυτή που απειλούσε ιμπεριαλιστικά την άτυχη Ευρώπη.<br />Πού την απειλεί; Κοντά στο Brest (όχι γαλλικό, αλλά λευκορωσικό), στο Donetsk και στο Kharkiv, δηλαδή ιστορικά ρωσικά εδάφη που η Ευρώπη, εκμεταλλευόμενη την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αποφάσισε ξαφνικά να ανακηρύξει δικά της;<br />Πράγματι, μια τρομερή απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ένα πραγματικό πρόβλημα.<br /><br />Ο Trump αναγνωρίζει την πραγματικότητα<br /><br />Είναι σαφές ότι είναι αδύνατο να πειστεί ο Trump με τέτοια επιχειρήματα, αλλά είναι σημαντικό οι Ευρωπαίοι να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα, να πείσουν τους πάντες και τα πάντα για την ενότητά τους και τις κοινές θέσεις της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών τόσο στο ουκρανικό ζήτημα όσο και γενικά σε σχέση με τη Ρωσία.<br />Ο Αμερικανός ηγέτης είναι βέβαιος ότι ο Putin δεν θέλει καμία πραγματική ειρηνευτική συμφωνία κατ' αρχήν, οπότε ο Trump θα πρέπει απλώς να περιμένει και να μην αφήσει τον εαυτό του να ξεγελαστεί.<br />Και να επιμείνει ότι η Ουκρανία είναι Ευρώπη, χρειάζεται εγγυήσεις ασφαλείας και, γενικά, οι Ρώσοι θα πρέπει να σταματήσουν εκεί που βρίσκονται και να είναι ευγνώμονες στη Δύση που συμφώνησε με αυτήν την επιλογή.<br />Ο παραλογισμός αυτής της προσέγγισης προς τον Putin είναι σαφής στον Trump, επομένως η συζήτηση στη συνάντηση στο Anchorage θα πάρει διαφορετική κατεύθυνση.<br />Και αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει περισσότερο την Ευρώπη και το Κίεβο: δεν θα μπορούν πλέον να επηρεάσουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ.<br />Καθώς και να ελέγξει την πορεία των διαπραγματεύσεων.<br /><br />«Η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο του Putin»<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Rutte χαρακτήρισε τη συζήτηση «εξαιρετική» μετά την τηλεδιάσκεψη, κατέκλυσε τον Trump με κομπλιμέντα («εκτιμούμε την ηγεσία του και τη στενή συνεργασία του με τους συμμάχους») και είπε ότι «η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο του Putin».<br />Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με το τελευταίο - αλλά όχι με την έννοια που εννοεί ο Γενικός Γραμματέας, που σημαίνει ότι ο Ρώσος πρόεδρος πρέπει να αποδεχτεί τους δυτικούς όρους της εκεχειρίας.<br />«Η μπάλα είναι στο γήπεδο του Putin» λόγω της γενικής πορείας των γεγονότων στο γεωπολιτικό και στρατιωτικό μέτωπο, όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα από την βαθιά πρόοδο στο Donbas.<br />Θα αποτελέσει η συνάντηση στην Αλάσκα μια σημαντική εξέλιξη στον αγώνα της Ρωσίας για την Ουκρανία;<br />Σύντομα θα δούμε, αλλά ακόμα κι αν όχι, φέρνει ήδη στη Ρωσία επιπλέον πόντους.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η μονομαχία του αιώνα. Putin και Trump εναντίον Ευρωπαίων πολεμοκάπηλων που κάνουν τα πάντα για να αποτύχει η Αλάσκα.

Το φάντασμα όχι καν του «Μονάχου», αλλά της «Γιάλτας» τρομάζει την Ευρώπη: φοβάται ότι η μοίρα της θα αποφασιστεί πίσω από την πλάτη της. Η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη σοκ: Η Βρετανία πίσω από τις ταραχές στη Σερβία. Ο Vucic να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης πριν να είναι αργά.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/89326ae7b9de2b7641f757ae06c6b827_XL.jpg?v=2" width="700" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια αδύναμη κυβέρνηση σε περίοδο κρίσης. Και βλέπουμε ότι η σερβική κυβέρνηση φοβάται κάπως να χρησιμοποιήσει βία».</span></h3>Η Σερβία βρίσκεται στο χείλος εμφύλιας σύγκρουσης – μαζικές ταραχές, πογκρόμ και βία στους δρόμους δείχνουν ότι η κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο.<br />Ο πολιτικός αναλυτής Oleg Bondarenko αποκαλύπτει το πλήρες βάθος της κρίσης και εξηγεί ποιο μοιραίο λάθος έκανε ο Aleksandar Vucic, ποιος βρίσκεται πίσω από την κλιμάκωση της βίας και πώς μπορεί να αποτραπεί μια καταστροφή μέσα σε μόλις 72 ώρες.<br />Η Σερβία βιώνει τη βαθύτερη πολιτική κρίση από την «επανάσταση της μπουλντόζας». Αυτό που ξεκίνησε ως πολιτικές διαδηλώσεις μετατράπηκε σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο μέσα σε λίγες ημέρες.<br />«Χθες, αυτά δεν ήταν διαδηλώσεις. Χθες, ήταν ήδη ταραχές», δηλώνει ο πολιτικός αναλυτής και ιδρυτής του πρότζεκτ "Balkanist" Oleg Bondarenko σε αποκλειστική συνέντευξη στο Tsargrad.<br /><br />Χάθηκε ο έλεγχος<br /><br />Ο ειδικός δεν έχει καμία αμφιβολία για τη σοβαρότητα των γεγονότων:<br />«Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο εδώ και καιρό. Αυτά δεν είναι πλέον διαδηλώσεις. Πρόκειται για απόπειρες να ξεκινήσει πραγματικά μια εμφύλια αντιπαράθεση και να μεταφερθεί στο πεδίο της βίας».<br />Σύμφωνα με τον Bondarenko, έχουν ήδη καταγραφεί περιστατικά βίας στους δρόμους στο Novi Sad και σε άλλες πόλεις:<br /><br />«Στην πραγματικότητα, υπήρξαν λιντσαρίσματα και αντίποινα. Αντίποινα στους δρόμους εναντίον υποστηρικτών του Vucic».<br />Ο ειδικός θεωρεί ως κύρια αιτία της κλιμάκωσης την αναποφασιστικότητα των αρχών. Κατά την άποψή του, είναι απαραίτητο να δράσουν πιο σκληρά:<br />«Ξέρετε, στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ παραμελημένη. Και οι αρχές συμπεριφέρονται ασυνεπώς, χρησιμοποιώντας πότε βία, πότε υποχωρώντας μπροστά στους διαδηλωτές. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια αδύναμη κυβέρνηση σε περίοδο κρίσης. Και βλέπουμε ότι η σερβική κυβέρνηση φοβάται κάπως να χρησιμοποιήσει βία».<br /><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/11_4_.jpg" width="640" /><br /><br />Το λάθος του Vucic<br /><br />Το βασικό λάθος του Vucic, σύμφωνα με τον ειδικό, είναι στρατηγικό.<br />Ο πολιτικός δεν φρόντισε να διατηρήσει τον έλεγχο, παρόλο που έπρεπε να είχαν γίνει ορισμένα βήματα πολύ πριν προκύψει αγανάκτηση σε ορισμένα στρώματα της κοινωνίας.<br />«Γιατί δεν είχε τους δικούς του ομιλητές για την διανόηση; Γιατί δεν μπόρεσε ο Vucic να βρει, να βάλει το κλειδί για τη νεολαία;» ρωτά ο πολιτικός επιστήμονας.<br />Ωστόσο, ο Bondarenko είναι πεπεισμένος ότι ο χρόνος για την ανάλυση των παρελθοντικών λαθών έχει περάσει: «Δεν έχει σημασία τώρα. Τώρα απλώς πρέπει να επιδείξει δύναμη».<br />Ο ειδικός προτείνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης που θα βοηθήσει να ανατραπεί η κατάσταση:<br />«Αν οι αρχές δεν συλλάβουν όλους τους υποκινητές μέσα σε μόλις 72 ώρες, αυτό θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Έχουν ήδη νιώσει τη γεύση του δρόμου, τη γεύση της εξουσίας. Μέχρι να συλληφθούν όλοι, είναι προφανές ότι αυτό δεν θα τελειώσει».<br /><br />Πίσω απ' όλα... η Βρετανία<br /><br />Ο πολιτικός επιστήμονας είναι βέβαιος ότι τίποτα άλλο δεν θα λειτουργήσει.<br />Η κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι οι διαδηλώσεις τροφοδοτούνται ενεργά από εξωτερικούς παράγοντες, και συγκεκριμένα από μία χώρα που έχει επανειλημμένα πραγματοποιήσει παρόμοια πράγματα σε άλλες χώρες:<br />«Η Βρετανία. Ένας από τους κύριους παίκτες είναι η Βρετανία».<br />Η πρόβλεψη του ειδικού είναι ξεκάθαρη:<br />«Η Σερβία, στην πραγματικότητα, σοβαρά, βρίσκεται στο χείλος εμφύλιων συγκρούσεων που θα μπορούσαν να καταπιούν ολόκληρη τη χώρα».<br />Είναι δε πεπεισμένος ότι προς το παρόν οι αρχές δεν έχουν καμία εναλλακτική πέρα από σκληρά μέτρα:<br />«Μου φαίνεται ότι η κατάσταση στη Σερβία είναι άξια κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, υπό τις παρούσες συνθήκες. Και αν η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα αυτή τη φορά, απλώς θα θάψει τον εαυτό της».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Αποκάλυψη σοκ: Η Βρετανία πίσω από τις ταραχές στη Σερβία. Ο Vucic να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης πριν να είναι αργά.

«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια αδύναμη κυβέρνηση σε περίοδο κρίσης. Και βλέπουμε ότι η σερβική κυβέρνηση φοβάται κάπως να χρησιμοποιή...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνη Κλιμάκωση στη Συρία: Εντάσεις μεταξύ SDF, Συρίας και Τουρκίας.

<img height="337" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-08/ezgif-6054f998a108d4.jpg?itok=yR5oS719" width="704" /><br /><br />Η ένταση στη Συρία κλιμακώνεται επικίνδυνα, καθώς η Τουρκία και η Δαμασκός συντονίζονται για στρατιωτική δράση κατά των κουρδικών δυνάμεων του SDF, με φόντο γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, στρατηγικά συμφέροντα και την επιμονή των Κούρδων για ομοσπονδιοποίηση<br /><br />Κατά την επίσκεψή του στη Δαμασκό, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν εξαπέλυσε κατηγορίες κατά των κουρδικών δυνάμεων του SDF, υποστηρίζοντας ότι καθυστερούν την ένταξή τους στο συριακό κράτος. Ο Φιντάν κάλεσε τη Συρία να προχωρήσει σε αποφασιστική δράση για την αντιμετώπιση της κατάστασης.<br /><br />Προετοιμασία Συριακής Στρατιωτικής Επιχείρησης<br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Hürriyet, η συριακή κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει τις προετοιμασίες για στρατιωτική επιχείρηση κατά των δυνάμεων του SDF. Στόχος της επιχείρησης είναι ο αφοπλισμός των κουρδικών δυνάμεων και η ενσωμάτωσή τους στον Συριακό Στρατό.<br /><br />Η Δαμασκός είχε θέσει προθεσμία για την παράδοση στρατηγικών υποδομών, όπως τα πετρελαϊκά και ενεργειακά κοιτάσματα, το φράγμα Τισρίν και τα συνοριακά περάσματα, όροι που δεν εκπληρώθηκαν από το SDF.<div><br />Διπλωματικές Συνεννοήσεις και Αντιδράσεις<br /><br />Συρία και Τουρκία συμφώνησαν ότι η πλήρης κατάθεση των όπλων που συνδέονται με το PKK θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναστολή της στρατιωτικής επιχείρησης. Ωστόσο, οι Κούρδοι του SDF, με στήριξη από το Ισραήλ και τη Γαλλία, επιδιώκουν την επιβολή ομοσπονδιακού συστήματος, κάτι που απορρίπτεται από Δαμασκό και Άγκυρα.<br />Η Ουάσινγκτον έχει ξεκαθαρίσει ότι η Συρία θα παραμείνει ενιαίο κράτος, χωρίς να υποστηρίζει την ομοσπονδιοποίηση.</div><div><br />Στρατιωτικές Συγκρούσεις και Κινητικότητα<br /><br />Στην επαρχία Ντέιρ Εζόρ, η κατάσταση παραμένει έκρυθμη, με σφοδρές συγκρούσεις να συνεχίζονται μεταξύ του Συριακού Αραβικού Στρατού και των δυνάμεων του SDF και στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη.<br /><br />Ο συριακός στρατός ενισχύει τις δυνάμεις του στον άξονα αλ-Ρασάφα, νότια της Ράκκα, ενώ φάλαγγες του SDF κινούνται προς την ύπαιθρο της Ντέιρ Εζόρ και την περιοχή Αλ-Τζενέινα, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ευρείας κλίμακας σύρραξης.</div><div><br />Παρέμβαση της Τουρκίας και Εσωτερικές Αντιδράσεις<br /><br />Τουρκικό στρατιωτικό κομβόι εισήλθε σε γραμμές αντιπαράθεσης με το SDF στη Μανμπίτζ, ανατολικά του Χαλεπίου, εντείνοντας την ένταση στην περιοχή.<br /><br />Παράλληλα, παρατηρείται γενικευμένη κινητοποίηση με τις μεραρχίες 66 και 86 να αναπτύσσονται κατά μήκος του Ευφράτη, ενώ οι τοπικές δυνάμεις ασφαλείας βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Επιπλέον, μέλη της φυλής Ακιδάτ επιτίθενται σε σημεία ελέγχου του SDF, γεγονός που εντείνει περαιτέρω την αστάθεια στην περιοχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επικίνδυνη Κλιμάκωση στη Συρία: Εντάσεις μεταξύ SDF, Συρίας και Τουρκίας.

Η ένταση στη Συρία κλιμακώνεται επικίνδυνα, καθώς η Τουρκία και η Δαμασκός συντονίζονται για στρατιωτική δράση κατά των κουρδικών δυνάμεων τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα βγάλει τον Χειμώνα ο Κυριάκος;

<img height="437" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/08/cyriakos-pyrkagies-foties-SLpress-825x600.jpg" width="699" /><br /><br /><b>ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ</b><br />Καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή αυξάνεται ο βαθμός πυκνότητας της πολιτικής αντιπαράθεσης και έρχονται στο επίκεντρο όλα τα σενάρια από πρόωρες εκλογές και αλλαγή πρωθυπουργού εν κινήσει μέχρι έναν ακόμη ανασχηματισμό, ενώ οι δελφίνοι στο εσωτερικό της ΝΔ παίρνουν θέση στην εκκίνηση.<br /><br />Με την βοήθεια της καχεκτικής αντιπολίτευσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακόμη μία ζαριά με την ΔΕΘ. Το Μέγαρο Μαξίμου και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης ήδη ανεβάζουν το έργο: «Πακέτο παροχών για επανεκκίνηση της κυβέρνησης». <br /><br />Οι διαρροές κάνουν λόγο για φοροελαφρύνσεις προς τη μεσαία τάξη που έχει αφεθεί στην μοίρα της την εξαετία Μητσοτάκη και επιδόματα προς τα χαμηλότερα στρώματα που συνολικά έχουν φύγει από το 1,5 δισ. ευρώ που ήταν αρχικά και ξεπερνούν τα δύο δισ. Ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξη του είχε πει ότι το πακέτο της ΔΕΘ θα είναι μεγάλο, αν και όχι τόσο όσο περιγράφεται. Το τελικό ύψος του πάντως ακόμη δεν έχει καθοριστεί. Όσο μειώνονται τα ποσοστά της κυβέρνησης στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, τόσο το πακέτο αυξάνεται.<div>  <br />Οι πυρκαγιές καίνε τον Κυριάκο <br /><br />Εν τω μεταξύ η Ελλάδα καίγεται από άκρου σε άκρο και το μόνο που λειτουργεί σωστά είναι το 112 που ειδοποιεί τους πολίτες να εγκαταλείπουν τις περιουσίες τους στο έλεος των πυρκαγιών. Λειτουργεί και ο καλολαδωμένος επικοινωνιακός μηχανισμός που επικαλείται όλες τις πιθανές και απίθανες δικαιολογίες για να καλύψει τα κενά στον σχεδιασμό, την πρόληψη και την καταστολή των πυρκαγιών: Υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι, φλεγόμενα πουλιά, θερμικό φορτίο, ακαθάριστα οικόπεδα, χαοτικές κηλίδες. Το μόνο που δεν βλέπουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης είναι ευθύνες της κυβέρνησης. <br /><br />Οι πυρκαγιές χάλασαν τα μπάνια του πρωθυπουργού και τις προσδοκίες ότι την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου με τις διακοπές θα χαλαρώσει ο κόσμος και θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για την επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης με αφετηρία την ΔΕΘ. Το εάν οι παροχές θα έχουν αποτέλεσμα είναι ένα ερώτημα και εξαρτάται από το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον εντός του οποίου εξαγγέλλονται και υλοποιούνται.<br /><br />Προηγούμενο ενός συνολικού come back στην πρόσφατη πολιτική ιστορία δεν υπάρχει. Το μεγάλο πακέτο του Κώστα Σημίτη τον Σεπτέμβριο του 2003 δεν απέτρεψε την συντριπτική ήττα του 2004. Πάντως το φημολογούμενο μεγάλο πακέτο προκαλεί ήδη συζήτηση σε κύκλους εντός της κυβέρνησης και σε ακραία συστημικά ΜΜΕ που επισείουν τον κίνδυνο “της διολίσθησης της κυβέρνησης σε λαϊκίστικες πρακτικές που θα εξανεμίσουν τα κέρδη των μεταρρυθμίσεων”. <br /><br />Σε κάθε περίπτωση οι παροχές δεν θα αντιμετωπίσουν την ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, την ενεργειακή φτώχεια που έχουν αποκτήσει πλέον διαρθρωτικό χαρακτήρα και δημιουργούν περιβάλλον κοινωνικής ασφυξίας. Για την αντιμετώπιση τους ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως είναι κλασικός πολιτευτής και όχι μεταρρυθμιστής όπως αυτοπροβάλλεται: Προτιμά να εξαγγέλλει προσωπικά παροχές στην ΔΕΘ παρά τομές στην οικονομία που θα ενισχύσουν τον ανταγωνισμό και θα μειώσουν την θέση των καρτέλ και των λίγων μεγάλων παικτών σε όλους τους τομείς της οικονομίας, που σχετίζονται με την οικογένεια. <br /><br />Ακόμη και στην περίπτωση του αποφάσιζε τώρα παρόμοιες πολιτικές, σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από την οικονομική πολιτική που ακολουθεί τα έξι χρόνια, είναι αμφίβολο εάν θα απέδιδαν επικοινωνιακά και πολιτικά μέσα στο περιορισμένο χρονικό πλαίσιο. <br /><br />ΟΠΕΚΕΠΕ<br /><br />Το βέβαιο είναι ότι εάν δεν ανακόψει την πτωτική πορεία που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις μετά τον ΟΠΕΚΕΠΕ και φέρνει τη ΝΔ στο όριο του 20% ή και χαμηλότερα, η κυβέρνηση δύσκολα θα βγάλει τον Χειμώνα και φυσικά δεν θα φθάσει μέχρι το 2027. Και αυτό ανεξάρτητα από τις προθέσεις του πρωθυπουργού, του κυβερνητικού επιτελείου και των δελφίνων. <br /><br />Το περισσότερο που μπορεί να πετύχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι να ανακόψει προσωρινά την περαιτέρω πτώση και να εξασφαλίσει χρόνο για τους χειρισμούς της προσωπικής του αποχώρησης. Είναι αυτό αναγκαίο για να συγκρατηθούν οι κινήσεις αμφισβήτησης και αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. <br /><br />Άλλωστε στην ευρύτερη εξίσωση δεν υπάρχει μόνο η οικονομία, παραμένει πάντα ο ΟΠΕΚΕΠΕ και ενδεχομένως τα νέα σκάνδαλα που φημολογείται ότι διαθέτει η ευρωπαϊκή εισαγγελία, καθώς και οι εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική. Μέσα από το ευρύτερο πρίσμα οι εξαγγελίες περί τα οικονομικά είναι μεν αναγκαία αλλά όχι και επαρκής συνθήκη για την συγκράτηση πολύ δε περισσότερο για την επανεκκίνηση και ανάκαμψη. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η αντιπολίτευση δεν θα αυτοκτονήσει.</div><div>  <br />Οι δελφίνοι<br /><br />Ενδεικτικό της αποδρομής στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση είναι οι κινήσεις των δελφίνων ενόψει της επόμενης ημέρας. Ο Κωστής Χατζηδάκης συμπεριφέρεται ήδη ως συγκυβερνήτης. Αν και παραμένει σταθερά παρά τω πλευρώ του πρωθυπουργού και δίχως την παραμικρή παρέκκλιση, έχει δική του ατζέντα, αναπτύσσει καθημερινή δραστηριότητα, δίνοντας έμφαση στις κατ’ αυτόν «θετικές» πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής και εμφανίζεται ως εκείνος που έχει την σκυτάλη των μεταρρυθμίσεων για να ολοκληρώσει το έργο της συνολικής απορρύθμισης της οικονομίας και κοινωνίας. Παράλληλα στήνει τον δικό του μηχανισμό στο κόμμα και στο κράτος, τοποθετώντας ανθρώπους της επιλογής του. <br /><br />Τις δικές του κινήσεις κάνει πλέον και ο υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης. Ενισχύει το επικοινωνιακό του επιτελείο και τα ερείσματά του στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, κάνει επαφές με μεγάλους παίκτες της οικονομίας, τοποθετεί και εκείνος τους δικούς του ανθρώπους στους μηχανισμούς και επιδιώκει το δαχτυλίδι της διαδοχής, όπως άλλωστε και ο Χατζηδάκης. Ο Πιερρακάκης όμως προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και θεωρείται πάντα ξένο σώμα στη ΝΔ. Το σε ποιον θα δώσει το δαχτυλίδι ο Κυριάκος θα είναι καθοριστικό. <br /><br />Πάντως εκείνος που θεωρείται φαβορί στην παρούσα συγκυρία είναι ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος διεκδικεί την καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ, παρότι στα έξι χρόνια δεν έχει διαφοροποιηθεί σε καμία πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Φιλελεύθερος στα οικονομικά, περιορίζεται να κόβει κορδέλες στα πολεμικά πλοία που αποφασίζει ο Μητσοτάκης, ενώ δεν αντέδρασε ακόμη και όταν ο πρωθυπουργός εκχώρησε τις αρμοδιότητες στα εξοπλιστικά στον Θάνο Ντόκο. <br /><br />Στο παιχνίδι είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης, όχι βέβαια για να κερδίσει, αλλά για να έχει θέση στο τραπέζι την επόμενη ημέρα. Όλοι οι δυνάμει διεκδικητές προσεγγίζουν βουλευτές, κάνουν συναντήσεις και τραπέζια και συγκροτούν τις πρώτες ομάδες στήριξης σε μία μάχη μηχανισμών. <br /><br />Κανένα από τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται για την διαδοχή δεν κινείται εκτός του νεοφιλελεύθερου πλαισίου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλλον σαν συνεχιστές του εμφανίζονται σε μία συγκυρία όμως που το εκκρεμές απομακρύνεται από το νεοφιλελεύθερο ακραίο κέντρο προς την καθ’ ημάς νέα Δεξιά.</div><div>  <br />Ο Σαμαράς<br /><br />Το βασικό ερώτημα είναι τι θα πράξει ο Αντώνης Σαμαράς μετά και τον θάνατο της κόρης του και εάν θα τον στηρίξει ο Κώστας Καραμανλής. Ο Σαμαράς έχει πλήρες σχέδιο σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από του Κυριάκου, για την επανατοποθέτηση της χώρας και της δεξιάς παράταξης. Είναι ο πολιτικός που μπορεί να εκφράσει την Λαϊκή Δεξιά, που μαζικά έχει εγκαταλείψει την μητσοτακική ΝΔ και δεν δείχνει να επιστρέφει.<br /><br />Θεωρητικά στο οπλοστάσιο του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένας ακόμη ανασχηματισμός. Θα είχε όμως νόημα μόνο εάν ήταν διατεθειμένος να μειώσει το θηριώδες σχήμα των 62 κυβερνητικών και να ανακατέψει την τράπουλα στο επίπεδο των προσώπων. Κάτι που πλέον ακόμη και εάν θέλει ο Κυριάκος δεν μπορεί να κάνει. </div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θα βγάλει τον Χειμώνα ο Κυριάκος;

ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ Καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή αυξάνεται ο βαθμός πυκνότητας της πολιτικής αντιπαράθεσης και έρχονται στο επίκεντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχουν κίνητρο οι Ρώσοι να συμφωνήσουν στο Ουκρανικό;

<img height="464" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/08/bolodimir-zelensky-fridrix-merts-germania-ukrania-russia-SLpress-1-825x598.jpg" width="698" /><br /><br /><b>ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ</b><br />Η υφήλιος ολόκληρη κινείται πλέον στους ρυθμούς της συνάντησης Τραμπ-Πούτιν την ερχόμενη Παρασκευή στην Αλάσκα. Όχι άδικα, θεωρείται πως θα κρίνει το μέλλον της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό έχει ενδιαφέρον να εξεταστούν τα κίνητρα της Ρωσίας για απεμπλοκή από τη στρατιωτική σύγκρουση. Βέβαια, προς το παρόν είναι πρόωρο να κριθεί προς ποια κατεύθυνση.<br /><br />Το πιθανότερο, αλλά όχι δεδομένο, είναι να βρεθεί στο Ουκρανικό μια αρχική φόρμουλα διακοπής των συγκρούσεων. Όσο πλησιάζουμε στην Παρασκευή, τόσο πέφτει ο πήχης των προσδοκιών. Τακτική ή πλημμελής προετοιμασία; Αρχικά, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ενδεχόμενη διακοπή των συγκρούσεων δε συνεπάγεται αυτομάτως και λήξη του πολέμου. Πολλώ δε μάλλον επίλυση του (γεω)πολιτικού προβλήματος που οδήγησε στην ένοπλη αναμέτρηση.<br /><br />Είναι μάλλον απίθανο να προκύψει κάποια καταλυτική εξέλιξη που θα καθορίσει τις εξελίξεις στον πόλεμο. Όπως π.χ. μια εσωτερική κατάρρευση του καθεστώτος Πούτιν στη Ρωσία, ή κάποια αντίστοιχη εξέλιξη στην Ουκρανία. Ωστόσο, όσο κι αν ορισμένοι το εύχονται, σε περίπτωση κατέρρεε το καθεστώς Πούτιν, τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να προκύψει δραματική κλιμάκωση. Ενώπιον μιας μεγάλης ταπείνωσης, οι πιθανότητες καταφυγής με συνοπτικές διαδικασίες στο πυρηνικό οπλοστάσιο θα αυξάνονταν επικίνδυνα. Όμως, πιο πιθανή είναι η πτώση του Ζελένσκι, καθώς οι τριγμοί στο Κίεβο είναι εμφανείς.<br /><br />Ό,τι και να λέγεται από τους πρωταγωνιστές, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο χάρτης δεν θα παραμείνει ίδιος. Μπορεί ορθώς να διακηρύσσεται ότι τα σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία, όμως η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι αυτό δεν καθορίζεται από ηθικούς κανόνες, αλλά από την ισορροπία δυνάμεων. Στρατιωτικών και πολιτικών. Το δεύτερο ακροθιγώς σκιαγραφήθηκε προηγουμένως.<br /><br />Επιπρόσθετα και παρά τον κίνδυνο να γίνει κουραστικό, αξίζει να επαναληφθεί ότι δυστυχώς, ο κανόνας είναι πως όσα χάνονται στα πεδία των μαχών δεν ανακτώνται με διπλωματικά μέσα, αλλά αποκλειστικά με στρατιωτικά. Ο Ελληνισμός έχει πλούσια -τραυματική- εμπειρία επ’ αυτού για να παριστάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε…<br /><br />Μια ακόμα παρατήρηση είναι πως είναι άδικο να χρεώνεται άκριτα στον Τραμπ η ευθύνη για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα στην Ουκρανία, παρότι προφανώς τα έχει επηρεάσει καθοριστικά. Όποιος δεν υποφέρει από ιδεολογικού περιεχομένου στρατηγική τύφλωση, αντιλαμβάνεται πως η αντιστροφή των τετελεσμένων στην Ουκρανία απαιτεί την εμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων δυτικών χωρών. Αυτό, όμως, το απέρριπτε ακόμα και το αποκαλούμενο στη Δύση ως «κόμμα του πολέμου».<br /><br />Χωριό που φαίνεται…<br /><br />Το αδιέξοδο ήταν προβλέψιμο. Τα αριθμητικά δεδομένα ήταν εξ αρχής σε βάρος της Ουκρανίας. Στο τέταρτο έτος της σύγκρουσης με όλη την καταστροφή που έχει επιφέρει ο πόλεμος στην ουκρανική κοινωνία – όχι μόνο οι καταστροφές των υποδομών – όσοι υπερθεματίζουν υπέρ της συνέχισης του πολέμου αποκλειστικά μέσω χρηματοδότησης της χώρας και παροχής οπλικών συστημάτων, είναι βαθύτατα υποκριτές.<br /><br />Η ευθύνη φυσικά βαραίνει και τον Ζελένσκι στο μέτρο που δεν επισημαίνει αυτή την υποκρισία. Είναι κατανοητό όμως ότι έχει και άλλες -πολιτικά ιδιοτελείς- παραμέτρους να υπολογίσει. Με τις κατηγορίες περί διαφθοράς να έχουν – πλέον και επίσημα – ακουμπήσει το άμεσο περιβάλλον του, έχει κάθε λόγο να φοβάται και για το προσωπικό του μέλλον.<br /><br />Αν επεσήμανε την υποκρισία και ζητούσε εμπλοκή δυτικών δυνάμεων, θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ως στρατηγική εξόδου, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν άγνωστες πτυχές των προσωπικών του σχέσεων με τις δυτικές πρωτεύουσες, οι οποίες βοηθούν σήμερα στη «ρύθμιση» των περιθωρίων κινήσεων που έχει…<br /><br />Το βασικό ερώτημα του σχολίου, όμως, αφορά τα κίνητρα απεμπλοκής της κάθε πλευράς από τη σύγκρουση. Αποτελεί κοινό τόπο στη ρητορική πολλών στη Δύση, ότι η Ρωσία του Πούτιν δεν έχει σκοπό να τερματίσει τον πόλεμο. Αυτό όμως δεν είναι ερώτημα που απαντάται με ένα ναι ή με ένα όχι.<br /><br />Η διαπραγματευτική θέση κάθε πλευράς καθορίζεται από το ποιες είναι πραγματικά οι κόκκινες γραμμές της και κατά πόσον είναι ή όχι ρεαλιστικές στις σημερινές συνθήκες. Το να θεωρείται κόκκινη γραμμή για τους Ουκρανούς η ανάκτηση των απολεσθέντων εδαφών είναι απόλυτα θεμιτό. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό στη δεδομένη συγκυρία, ενώ και η ρωσική κοινωνία θεωρεί αμιγώς ρωσικά πολλά από τα εδάφη που έχουν καταληφθεί.<br /><br />Το ενθουσιώδες “φιλοθεάμων κοινό” του καναπέ, είναι αυτό που μεταξύ τύρου, οίνου και αχλάδου, φαντασιώνεται το πως κάνει τον Πούτιν να το βάζει στα πόδια, καπηλευόμενο την έννοια του «ρεαλισμού», που όμως έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο στην παγκόσμια διεθνολογική κοινότητα, όπως έχει επαρκώς αναλυθεί σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία.<div><br />Ουκρανικό: Η μεγάλη εικόνα προδίδει το κίνητρο<br /><br />Το κίνητρο απεμπλοκής της Ρωσίας από τον πόλεμο είναι ένα, αν και έχει την εξωτερική και εσωτερική του διάσταση: Αφορά τον νέο παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος που βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι μια μόνο ψηφίδα. Για τη Μόσχα συνδέεται και με το άμεσο στρατηγικό περιβάλλον ασφαλείας και το πως θα εισέλθει στη νέα εποχή με τους καλύτερους δυνατούς όρους.<br /><br />Ο πόλεμος αυτός είναι το αποτέλεσμα της πορείας – ή μάλλον των διακυμάνσεων στη διαχείριση – των σχέσεων Ανατολής και Δύσης. Εκ των υστέρων πολλοί θα υποστηρίξουν ότι η διαχείριση αυτή ήταν ενίοτε αλλοπρόσαλλη, συμβάλλοντας στο να καταστεί η σύγκρουση αναπόφευκτη. Αυτό θα καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν καταλαγιάσουν τα πάθη και προσεγγιστούν εκ νέου τα στοιχεία και το αρχειακό υλικό με ψυχραιμία, πέρα από διαστρεβλωτικούς ιδεολογικούς φακούς και ανόητους διαχωρισμούς ανάμεσα σε καλούς vs κακούς, ή σωστής vs λάθους πλευράς της ιστορίας.<br /><br />Όσο διαρκεί ένας πόλεμος, ουσιαστική ανάπτυξη της οικονομίας και ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, φυσικά και των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως στον πόλεμο του 2008 στη Γεωργία και παρά τη θετική του έκβαση για τη Μόσχα, αποκαλύφθηκε σωρεία παθογενειών στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Πολλά μελετήθηκαν και λήφθηκαν διορθωτικά μέτρα. Ο πόλεμος όμως στην Ουκρανία, αποκάλυψε πολλά περισσότερα.<br /><br />Κι αν το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ο Πούτιν θα επιχειρήσει την επαύριον σαρωτικές αλλαγές. Για να αποφύγει το… τρις εξαμαρτείν, καθότι τούτο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Αυτό ως προϋπόθεση έχει τη λήξη ενός πολέμου που βολεύει πολλαπλώς τους στρατηγικούς ανταγωνιστές της Μόσχας. Κυρίως την Κίνα, αλλά και την ΕΕ που προσπαθεί να αφυπνιστεί αμυντικά, ώστε να μπορεί να σταθεί αυτόνομα απέναντι στην όποια ρωσική απειλή.<br /><br />Το Πεκίνο προφανώς βολεύεται, όσο η προσοχή και οι πόροι της Δύσης κατευθύνονται στην Ουκρανία, στερώντας τους αντιστοίχως από το μέτωπο Ασίας-Ειρηνικού. Αυτό όμως, αντιστρόφως, λογικά αποτελεί κίνητρο απεμπλοκής για την Ουάσινγκτον! Πέραν της εύλογης ανησυχίας περί ενδεχόμενης εκμετάλλευσης της συγκυρίας από την Κίνα για να ξεκαθαρίσει την υπόθεση με την Ταϊβάν. Αυτό θα έσπαγε μέρος του “θαλασσίου δακτυλίου” περιορισμού της, που αποτελεί τον σοβαρότερο ίσως στρατηγικό της εφιάλτη.<br /><br />Όμως, η -κομφουκιανικής προέλευσης- κουλτούρα επίδειξης υπομονής, σε συνδυασμό με συνεχή και συνεπή προσπάθεια διαμόρφωσης των πλέον ευνοϊκών συνθηκών που θα επιτρέψουν να κερδίσει τον πόλεμο δίχως μάχη, συνιστά το βασικό σενάριο που ταιριάζει στο κινεζικό modus operandi.<br /><br />Η σχέση Ρωσίας-Κίνας βέβαια θα συνεχίσει να είναι στενή. Παρά τα πολυάριθμα προβλήματα, η συνεργασία είναι αμοιβαία επωφελής στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κοινής απειλής του αμερικανικού ηγεμονισμού, αλλά και στο πλαίσιο αποτροπής μιας στενότερης συνεργασίας κάποιου εκ των δύο με την Ουάσινγκτον.</div><div><br />Ο παράγοντας οικονομία<br /><br />Η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία δεν ευνοεί συλλήβδην τα ρωσικά συμφέροντα. Χωρίς να σημαίνει ότι θα τον τερματίσει όπως όπως. Παρόλο που οι προσδοκίες οικονομικής κατάρρευσης διαψεύσθηκαν πανηγυρικά, η κατάσταση δεν επιτρέπει εφησυχασμό στη Μόσχα. Ο θετικός οικονομικός κύκλος που τροφοδοτήθηκε από την πολεμική οικονομία δείχνει να έχει φθάσει στα όριά του. Η ετήσια ανάπτυξη που ανήλθε στο 4%, φαίνεται πως θα κυμανθεί το 2025 στο 1%, ίσως και λιγότερο.<br /><br />Τα σύννεφα στη ρωσική οικονομία είναι ολοένα και πιο πυκνά και ο κίνδυνος της ύφεσης θεωρείται στη Μόσχα πραγματικός από τα τέλη του 2024 που παρουσιάστηκε το φαινόμενο «υπερθέρμανσης» της ρωσικής οικονομίας. Παρόλο που δεν αναμένεται… κατάρρευση, η κατάσταση χρήζει προσεκτικής διαχείρισης, κάτι που αποτυπώνεται στις διαπιστώσεις της επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας.<br /><br />Ένας πόλεμος εξ ορισμού καταναλώνει πόρους και μακροπρόθεσμα οδηγεί σε οικονομική αναστάτωση. Ο Ιπποκράτης διαθέτει τη σοφότερη συμβουλή: «Το δε προνοείν και προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν»… Στη Δύση, οι φωνές που αντιμετωπίζουν την κατάσταση ως ευκαιρία κλιμάκωσης των πιέσεων έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, καθώς είναι οι ίδιες φωνές που ευαγγελίζονταν τη δήθεν επικείμενη οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας.<br /><br />Καταληκτικά, η εικόνα που έχει διαμορφωθεί απέχει από το να θεωρηθεί ιδανική για οποιαδήποτε πλευρά, ώστε να θεωρηθεί πως μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της για τον τρόπο ολοκλήρωσης των συγκρούσεων στην Ουκρανία. Μόνο η συνεργατική προσέγγιση με στρατηγική οπτική μπορεί να δώσει κάποια λύση.<br /><br />Η συνάντηση Τραμπ-Πούτιν θα χαράξει τη νέα πορεία. Θα κατοχυρώσει άραγε κάποια κέρδη η Μόσχα και θα συναινέσει, ή μήπως θα θεωρήσει πως η ολοκλήρωση της κατάληψης κομβικών αστικών κέντρων θα ανοίξει τον δρόμο για ταχεία προέλαση και κατάληψη μεγαλύτερου μέρους της Ουκρανίας;<br /><br />Εάν συμβεί αυτό, τι θα ακολουθήσει; Θα κρατήσει τα εδάφη η Μόσχα αποδεικνύοντας λανθασμένη την άρνηση του Κιέβου να συνθηκολογήσει νωρίτερα; Ή μήπως θα θεωρήσει ότι της προσδίδει διαπραγματευτική ευελιξία, ώστε με την επιστροφή μέρους των εδαφών να επιχειρήσει σε αυτό το χρονικό σημείο την αποκλιμάκωση των συγκρούσεων. Παρασκευή… κοντή γιορτή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Έχουν κίνητρο οι Ρώσοι να συμφωνήσουν στο Ουκρανικό;

ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ Η υφήλιος ολόκληρη κινείται πλέον στους ρυθμούς της συνάντησης Τραμπ-Πούτιν την ερχόμενη Παρασκευή στην Αλάσκα. Όχι άδικα, θε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία , η Αλάσκα, η Ευρωπαϊκή και η ελληνική αυταπάτη.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/08/trump_putin-930x550.png" width="720" /><br /><br /><div>του<b> Χρήστου Καπούτση</b><br />Στην παγωμένη Αλάσκα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν θα καθίσουν για πρώτη φορά αντικριστά και θα συζητήσουν για τον πόλεμο την Ουκρανία. Η συνάντηση προμηνύεται καθοριστική: μπορεί να χαράξει το πλαίσιο μιας συμφωνίας ή να επιβεβαιώσει το αδιέξοδο.<br /><br />Και για την Ελλάδα, τα αποτελέσματα της συνάντησης έχουν ειδικό γεωπολιτικό ενδιαφέρον.<br /><br />Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, δεμένη πολιτικά με το δυτικό στρατόπεδο (Ε.Ε. και ΝΑΤΟ), μπορεί να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, αν η Ουάσιγκτον επιλέξει μια γραμμή συνεννόησης με τη Μόσχα, αφήνοντας την Ελλάδα εκτεθειμένη απέναντι σε Ρωσία και Τουρκία.<br /><br />Ποιο είναι το Στρατηγικό διακύβευμα της συνάντησης στην Αλάσκα;<br /><br />Η Μόσχα απαιτεί από το Κίεβο την επίσημη παραχώρηση των τεσσάρων μερικώς κατεχόμενων περιφερειών , Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα, καθώς και την αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από το 2014. Ζητά επίσης την αποκήρυξη της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τον τερματισμό του δυτικού εξοπλισμού.<br /><br />Το Κίεβο χαρακτηρίζει τις ρωσικές αξιώσεις απαράδεκτες και συμφωνεί με την Ουκρανία η Ε.Ε., ενώ η Ουάσιγκτον τις συζητά …<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, προβλέπει πιθανές «ανταλλαγές εδαφών», ενώ η Ρωσία ελέγχει περίπου το 20% της ουκρανικής επικράτειας. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι αποκλείει κάθε αποχώρηση από τις ανατολικές περιοχές στο πλαίσιο συμφωνίας, αν και, κατά τον Γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς, το Κίεβο είναι πρόθυμο να συζητήσει εδαφικά ζητήματα, όχι όμως να αναγνωρίσει νομικά τη ρωσική κατοχή.<br /><br />Η ουκρανική κρίση βρίσκεται σε σημείο καμπής, με την ένταση να κλιμακώνεται και τα περιθώρια διπλωματικών ελιγμών να στενεύουν.<br /><br />Σ’ αυτό το περιβάλλον, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει στοιχηθεί χωρίς επιφυλάξεις με τη σκληρή αντιρωσική γραμμή Λονδίνου και Βρυξελλών. Πολιτική επιλογή της ελληνικής Κυβέρνησης, που εντάσσεται στο πλαίσιο «αρχή και αξία» ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, πιθανόν, να έχει υψηλό γεωπολιτικό ρίσκο. Η Ελλάδα στο γεωπολιτικό παίγνιο εντάσσεται στους αντίπαλους της Ρωσίας, με την η Τουρκία να κερδίζει πολύτιμο διπλωματικό χώρο. Η εμπλοκή αυτή ενέχει τον κίνδυνο οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία να μεταφερθούν, υπό άλλη μορφή, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, στηρίζει τις αρχές του διεθνούς δικαίου και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Ωστόσο, η τρέχουσα γεωπολιτική συγκυρία απαιτεί από την εξωτερική μας πολιτική, όχι μόνο ηθικές διακηρύξεις, αλλά και ψυχρή ανάλυση ισχύος. Διότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου (ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ) διαμορφώνουν ένα γεωστρατηγικό πλαίσιο, στο οποίο η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να είναι θεατής. Και αυτό διότι, όταν οι μεγάλες δυνάμεις αναδιανέμουν χάρτες, οι μικρές χώρες πληρώνουν το τίμημα της αφέλειας.<br /><br />Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετείχε στην τηλεδιάσκεψη ηγετών για την Ουκρανία, πρωτοβουλία Λονδίνου, Παρισιού και Βερολίνου. Επανέλαβε την πάγια ελληνική θέση: τα σύνορα δεν αλλάζουν δια της βίας και μόνο η Ουκρανία αποφασίζει για τα εδάφη της. Και υπογράμμισε, ο Έλληνας πρωθυπουργός, τη σημασία του αμερικανικού ρόλου, όχι μόνο στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο αλλά και ευρύτερα, στην ζωτικής σημασίας γεωγραφική περιοχή, από τις ακτές της Βαλτικής, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και την Αραβική Χερσόνησο.<br /><br />Η πραγματικότητα όμως είναι, πως ο αμερικανικός ρόλος σήμερα γράφεται στο Οβάλ Γραφείο του Ντόναλντ Τραμπ, όχι στις ευρωπαϊκές αίθουσες. Και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντ. Τραμπ δεν πιστεύει ούτε στις ευρωπαϊκές ευαισθησίες, ούτε στις ουκρανικές κόκκινες γραμμές. «Θα υπάρξει ανταλλαγή εδαφών προς όφελος και των δύο» δηλώνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά μια νέα Γιάλτα χωρίς την Ευρώπη. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι μένει εκτός συνομιλιών, καθώς ο Λευκός Οίκος προτιμά να μιλά απευθείας με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλ. Πούτιν, για τη Ουκρανία, αλλά… χωρίς τον πρόεδρό της!<br /><br />Η θέση του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη περί «αμετακίνητων συνόρων», πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά όταν ο ισχυρότερος σύμμαχος προαναγγέλλει μετακίνηση συνόρων, τότε δεν πρόκειται για πολιτική εξαγγελία, αλλά για ευχή. Και οι ευχές δεν σώζουν κράτη. Το CNN προειδοποιεί για συμφωνία Πούτιν–Τραμπ στην Αλάσκα που μπορεί να αποκλείσει την Ευρώπη από κάθε κρίσιμη απόφαση, παραδίδοντας ουκρανικά εδάφη στη ρωσική σφαίρα επιρροής.<br /><br />Η Ευρώπη ανησυχεί και δικαίως, μήπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταφέρει να διασπάσει οριστικά τη διατλαντική συμμαχία, επαναχαράσσοντας τον γεωπολιτικό χάρτη χωρίς την παρουσία της.<br /><br />Και η Ελλάδα; Παραμένει πίσω από ηθικές δηλώσεις αρχών, αλλά χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο για την «επόμενη μέρα», όταν η παρτίδα θα έχει κριθεί σε άλλο γεωπολιτικό επίπεδο. Τότε, η γεωπολιτική σκακιέρα θα έχει ήδη αλλάξει και τα σύνορα θα έχουν μετακινηθεί, όχι μόνο με την ωμή στρατιωτική βία, αλλά με το «θερμό» χαμόγελο δύο ηγετών, του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν , σε ένα τραπέζι στην παγωμένη Αλάσκα. Μια συμφωνία που θα τερματίζει τον πόλεμο, αλλά θα κατοχυρώνει , αν όχι το σύνολο, σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος , των εδαφικών κερδών, που η Ρωσία απέσπασε στα μέτωπα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με εμμονική στήριξη στον Ζελένσκι, να αποστέλλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, ακόμη και από τα νησιά του Αιγαίου, αποδυναμώνοντας την άμυνά τους. Η επιλογή της Ελλάδας (Κυβέρνηση Μητσοτάκη) να καταστήσει τη Ρωσία ανοιχτό αντίπαλο, κλείνει διπλωματικά κανάλια σε μια εποχή αναδιάταξης ισχύος. Και αν ο Τραμπ και ο Πούτιν χαράξουν τον νέο χάρτη στην Αλάσκα, τότε πιθανόν, η Ελλάδα να είναι απλά θεατής, μιας προδιαγραμμένης γεωπολιτικής εξέλιξης, ιστορικού και πραγματιστικού – ρεαλιστικού ελληνικού ενδιαφέροντος και μάλλον μη αναστρέψιμου αποτελέσματος . ..<br /><br />Η Ρωσία, παραδοσιακά αντίβαρο της τουρκικής επιθετικότητας, έχει ήδη μετατοπιστεί προς φιλοτουρκικές επιλογές και δεν έχει πλέον λόγο να τηρεί ισορροπίες στο Αιγαίο, στην Κύπρο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Και δεν αποκλείεται, η Ρωσία, να ευθυγραμμιστεί με τα τουρκικά συμφέροντα σε κρίσιμα ζητήματα, αφήνοντας την Ελλάδα εκτεθειμένη και την Κύπρο χωρίς την ρωσική ασπίδα προστασίας.<br /><br />Αν δεν αφυπνιστούμε τώρα, η Ελλάδα και η Ευρώπη, θα περιοριστούν στον ρόλο του αναγνώστη της Ιστορίας που γράφουν άλλοι. Και θεατές σε έναν κόσμο όπου οι χάρτες ξαναχαράσσονται όχι από το διεθνές δίκαιο, αλλά από τη γεωπολιτική ισχύ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ουκρανία , η Αλάσκα, η Ευρωπαϊκή και η ελληνική αυταπάτη.

του Χρήστου Καπούτση Στην παγωμένη Αλάσκα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν θα καθίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Reuters: Ποιος Ντόναλντ Τραμπ θα διαπραγματευτεί με τον Πούτιν στην Αλάσκα;

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/02/TRUMP-PUTIN-1-750x375.jpg" /><br /><br />REUTERS/<b>Alexey Pavlishak</b><br />Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντήθηκαν στο Ελσίνκι το 2018, ανησύχησαν τους συμμάχους καθώς ο Τραμπ πήρε το μέρος του Ρώσου ηγέτη έναντι των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών σχετικά με τη ρωσική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές.<br /><br />Ο Τραμπ ξεκινάει για μια συνάντηση στην Αλάσκα με τον Πούτιν την Παρασκευή (15.8.2025) με διαφορετική δημόσια διάθεση – ανυπόμονος με την απροθυμία του Ρώσου να διαπραγματευτεί τον τερματισμό του πολέμου του στην Ουκρανία και θυμωμένος για τις πυραυλικές επιθέσεις σε ουκρανικές πόλεις.<br /><br />Ο κόσμος περιμένει να δει αν θα είναι η πιο σκληρή εκδοχή του Τραμπ που θα εμφανιστεί στο Άνκορατζ ή αν θα είναι ο πρώην μεγιστάνας των ακινήτων που προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια του πανούργου πρώην πράκτορα της KGB στο παρελθόν.<br /><br />Η απάντηση θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις για τους Ευρωπαίους ηγέτες που ανησυχούν ότι η Ρωσία, εάν της επιτραπεί να απορροφήσει τμήματα της Ουκρανίας, θα είναι πιο επιθετική προς τους συμμάχους του ΝΑΤΟ κοντά στη Ρωσία, όπως η Πολωνία, η Εσθονία, η Λιθουανία και η Λετονία. Έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για την Ουκρανία, η οποία χάνει έδαφος από τις ρωσικές δυνάμεις μετά από τρεισήμισι χρόνια σκληρών μαχών.<br /><br />Παρά τον σκληρότερο τόνο του προς τον Πούτιν τους τελευταίους μήνες, ο Τραμπ έχει μια μακρά ιστορία στην προσπάθεια να εξευμενίσει τον Ρώσο ηγέτη. Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022, ο Τραμπ αρνήθηκε να επικρίνει άμεσα τον Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος, τον οποίο αποφεύγουν πολλοί πρόεδροι, επαίνεσε τον Τραμπ για το έργο του για τη βελτίωση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων.<br /><br />Οι παρατηρητές του Κρεμλίνου ψάχνουν να δουν αν ο Τραμπ θα μαγευτεί ξανά από τον Πούτιν και θα επηρεαστεί από το επιχείρημά του ότι η Ρωσία έχει δικαίωμα να κυριαρχήσει στην Ουκρανία.<br /><br />«Είναι εύλογη ανησυχία να πιστεύουμε ότι ο Τραμπ θα εξαπατηθεί από τον Πούτιν και θα κλείσει μια τρομερή συμφωνία εις βάρος της Ουκρανίας», δήλωσε ο Dan Fried, διπλωμάτης πολλών προέδρων των ΗΠΑ που είναι τώρα στο Ατλαντικό Συμβούλιο. Αλλά ένα διαφορετικό αποτέλεσμα είναι επίσης πιθανό, πρόσθεσε ο Fried. «Υπάρχει μια λογική προοπτική ότι η κυβέρνηση θα αφυπνιστεί από το γεγονός ότι ο Πούτιν εξακολουθεί να τους παίζει».<br /><br />Η κυβέρνηση Τραμπ προσπάθησε να μετριάσει τις προσδοκίες, με την γραμματέα Τύπου του Λευκού Οίκου να δηλώνει στους δημοσιογράφους την Τρίτη ότι η συνάντηση θα είναι μια «άσκηση ακρόασης».<br />Ο Τραμπ δήλωσε στους δημοσιογράφους την Τετάρτη ότι θα μπορούσε να μεσολαβήσει σε μια δεύτερη συνάντηση που θα περιλαμβάνει τόσο τον Πούτιν όσο και τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, εάν η σύνοδος της Αλάσκας πάει καλά.<br /><br />Η Ρωσία δεν έχει δώσει καμία ένδειξη ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις εν μέσω ουκρανικών ανησυχιών ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να κάνει μια συμφωνία χωρίς τη συμβολή τους. Ο Ζελένσκι λέει ότι θα ήθελε να δει πρώτα μια κατάπαυση του πυρός ακολουθούμενη από εγγυήσεις ασφαλείας.<div><br />Μαστίγιο και καρότο<br /><br />Όταν ο Τραμπ ανέλαβε ξανά καθήκοντα τον Ιανουάριο, ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος προσπάθησε να αναβιώσει το θερμό κλίμα μεταξύ των δύο ηγετών από την πρώτη θητεία του, εκφράζοντας συμπάθεια για τον διεθνώς απομονωμένο Πούτιν και υποσχόμενος να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε 24 ώρες.<br /><br />Καθώς η αμερικανική κυβέρνηση χαλάρωσε την πίεση στη Ρωσία, ορισμένοι βοηθοί του Τραμπ παπαγάλισαν τα ρωσικά σημεία συζήτησης προς απογοήτευση των υποστηρικτών της Ουκρανίας. Τον Μάρτιο, ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ Στιβ Γουίτκοφ υπονόησε σε μια συνέντευξη με τον συντηρητικό σχολιαστή Τάκερ Κάρλσον ότι η Ρωσία είχε το δικαίωμα να καταλάβει τέσσερις ηπειρωτικές περιοχές της Ουκρανίας – Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα – επειδή «είναι ρωσόφωνες».<br /><br />Και σε μια δραματική συνάντηση στον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο, ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς επέκριναν τον Ζελένσκι για τον χειρισμό του πολέμου, προς τέρψη των σκληροπυρηνικών στη Ρωσία.<br /><br />Παρά την ευμενή αυτή αντιμετώπιση, ο Ρώσος ηγέτης αρνήθηκε να ακολουθήσει τον Τραμπ στην προσπάθειά του να οδηγήσει τις δύο πλευρές σε μια ειρηνευτική συμφωνία. Ο Πούτιν έχει μιλήσει τακτικά με τον Τραμπ, αλλά έχει συνεχίσει τις θανατηφόρες βομβιστικές επιδρομές κατά της Ουκρανίας.<br /><br />Η συνεχιζόμενη αιματοχυσία ώθησε τον Τραμπ να στραφεί σε μια πιο σκληρή στάση τον Ιούλιο και να παραπονεθεί ότι ο Πούτιν τον καθυστερεί. Ο Τραμπ συμφώνησε να στείλει νέα όπλα στην Ουκρανία – για τα οποία η Ευρώπη θα πληρώσει – και απείλησε με νέες οικονομικές κυρώσεις για τη Μόσχα.<br /><br />Ο Τραμπ την περασμένη εβδομάδα επέβαλε δασμούς 25% στην Ινδία για την αγορά ρωσικού πετρελαίου – έμμεση πίεση στη Μόσχα – αλλά απέφυγε να υλοποιήσει τις απειλές του για επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων. Την Τετάρτη, απείλησε με «σοβαρές συνέπειες» εάν η Ρωσία δεν καταλήξει σε συμφωνία.<br /><br />«Ενώ ο τόνος που βγαίνει από τον Λευκό Οίκο έχει αλλάξει, δεν έχει ακόμη συνοδευτεί από επέκταση των αμερικανικών κυρώσεων – οι προθεσμίες του Τραμπ για πρόσθετες κυρώσεις συνεχίζουν να μετατίθενται – ή νέες οικονομικές δεσμεύσεις από την Ουάσινγκτον για την ενίσχυση της ουκρανικής ασφάλειας», δήλωσε ο Nicolas Fenton του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.<br /><br />Τη Δευτέρα, ο Τραμπ δήλωσε ότι θα πρέπει να γνωρίζει μέσα σε δύο λεπτά εάν ο Πούτιν είναι πρόθυμος να κάνει παραχωρήσεις. «Μπορώ να πω «καλή τύχη». Συνεχίστε να αγωνίζεστε. Ή μπορώ να πω, μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία», είπε.</div><div><br />Το δέλεαρ της συμφωνίας<br /><br />Για τον Τραμπ, ο οποίος έλκεται από το θέαμα μιας συνόδου κορυφής με τον κόσμο να παρακολουθεί, το δέλεαρ της επίτευξης συμφωνίας είναι ισχυρό.<br /><br />Έχει εμπλακεί σε μια ανοιχτή εκστρατεία για ένα βραβείο Νόμπελ Ειρήνης φέτος, προβάλλοντας αυτές που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως διπλωματικές νίκες του, και έχει εκνευρίσει τους συμμάχους των ΗΠΑ με την σπουδή του για μια ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία που φοβούνται ότι θα μπορούσε να ενθαρρύνει τον Πούτιν.<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες, Ουκρανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες διαμαρτυρήθηκαν για τον ισχυρισμό του Τραμπ ότι η Ρωσία και η Ουκρανία θα πρέπει να συμμετάσχουν σε ανταλλαγές εδαφών προκειμένου να επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία.<br /><br />Ενώ η Ρωσία κατέχει την Κριμαία και μεγάλα τμήματα της ανατολικής Ουκρανίας, οι Ουκρανοί δεν κατέχουν πλέον ρωσικό έδαφος, εγείροντας το ερώτημα τι ακριβώς θα μπορούσε να ανταλλαχθεί.<br /><br />Ο Τραμπ επιμένει ότι, δεδομένης της προσωπικής του σχέσης με τον Πούτιν, είναι ο μόνος που μπορεί να τερματίσει τον πόλεμο.<br /><br />Ο Τζον Μπόλτον, ο οποίος ήταν ένας από τους συμβούλους εθνικής ασφάλειας του Τραμπ στην πρώτη θητεία του και τώρα είναι οξύς επικριτής του, δήλωσε ότι ανησυχεί ότι ο Πούτιν «αρχίζει να κάνει τα μαγικά του» στον Τραμπ.<br /><br />«Οι προσωπικές σχέσεις προφανώς έχουν θέση στις εξωτερικές υποθέσεις, όπως και σε οτιδήποτε άλλο. Αλλά όταν είσαι ένας από τους σκληρούς ανθρώπους του κόσμου όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτό δεν είναι θέμα συναισθήματος, είναι θέμα ψυχρού υπολογισμού. Ο Τραμπ δεν καταλαβαίνει αυτό το σημείο», είπε ο Μπόλτον.<br /><br />Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, ο Τραμπ παραπονέθηκε ότι «μέσα ενημέρωσης εργάζονται πολύ άδικα για τη συνάντησή μου με τον Πούτιν», επικαλούμενος τη χρήση αποσπασμάτων από «απολυμένους ηττημένους» όπως ο Μπόλτον.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Reuters: Ποιος Ντόναλντ Τραμπ θα διαπραγματευτεί με τον Πούτιν στην Αλάσκα;

REUTERS/ Alexey Pavlishak Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντήθηκαν στο Ελσίνκι το 2018, ανη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι επιδιώκει ο Πούτιν από τον Τραμπ στην Αλάσκα. Ομίχλη αβεβαιότητας για την ειρήνη στο «παρά 5’».

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9D.jpeg"><img height="400" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9D-696x435.jpeg" width="701" /></a><br /><br />Η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν, η οποία είχε προγραμματιστεί για την Παρασκευή, οι ρωσικές δυνάμεις διέσπασαν την αμυντική γραμμή της Ουκρανίας.Στη Ντομπροπίλια, ακριβώς βόρεια του ουκρανικού προπυργίου Ποκρόφσκ στην περιοχή του Ντόνετσκ, στρατιώτες αναφέρουν πανικό και σύγχυση, σύμφωνα με ρεπορτάζ του <a href="https://www.economist.com/europe/2025/08/13/what-putin-wants-from-trump-in-alaska">Economist</a>.<br /><br />Τρεισήμισι χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής είναι κουρασμένοι, το ηθικό κλονίζεται λίγο και η κριτική προς την Ουκρανική στρατιωτική ηγεσία αυξάνεται.<div><br />Ομίχλη αβεβαιότητας πάνω από την Αλάσκα<br /><br />Μια ομίχλη αβεβαιότητας κρέμεται πάνω από τη σύνοδο κορυφής του Ντόναλντ Τραμπ την Παρασκευή. Δεν θα υπάρχει θέση στο τραπέζι για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ούτε για κανέναν από τους Ευρωπαίους συμμάχους της Ουκρανίας. Ενώ η κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία βρίσκεται ξεκάθαρα στην ημερήσια διάταξη, οι συνομιλίες φαίνεται ότι θα προχωρήσουν πέρα από αυτό.<br /><br />Ένας πιθανός τομέας είναι η βαθύτερη ομαλοποίηση των διπλωματικών και επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της άρσης των κυρώσεων. Ο Πούτιν λαχταρά αυτό το είδος αποκατάστασης. Ένας άλλος τομέας είναι η συνεργασία στην Αρκτική, για παράδειγμα στον τομέα της ενέργειας, αναβιώνοντας συζητήσεις που φέρεται να πραγματοποιήθηκαν τον Φεβρουάριο, με Ρώσους αξιωματούχους να επιθυμούν να προσελκύσουν αμερικανικές επιχειρήσεις.<br /><br />Οι προσφορές που μπορεί να κάνει η Ρωσία για την ειρήνη στην Ουκρανία είναι λιγότερο προφανείς. Τον Ιούλιο, οι μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων διαπραγματευτών σημείωσαν σημαντική πρόοδο, φέρνοντας τις πλευρές πιο κοντά από ό,τι ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια, ο Τραμπ φάνηκε να χάνει την υπομονή του με τις καθυστερήσεις του Πούτιν, απειλώντας τον με «εξουθενωτικές» κυρώσεις εάν δεν σταματούσε αμέσως τον πόλεμο. Το τελεσίγραφο του κ. Τραμπ φάνηκε να αντανακλά την επιρροή του Κιθ Κέλογκ, ενός απόστρατου στρατηγού και προεδρικού απεσταλμένου.<br /><br />Τι σημαίνει η εμπλοκή του Γουίτκοφ</div><div><br />Αλλά μια άλλη φατρία μέσα στον Λευκό Οίκο είχε ένα αντικρουόμενο όραμα για μια συμφωνία με τη Ρωσία. Ο Στιβ Γουίτκοφ, ένας μακροχρόνιος συνεργάτης στον χώρο των ακινήτων, τον οποίο ο κ. Τραμπ διόρισε ως έναν ακόμη ειδικό απεσταλμένο, πραγματοποίησε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στη Μόσχα στις 6 Αυγούστου. Φαίνεται να έχει κάνει προσφορές που έστρεψαν τις διαπραγματεύσεις προς προτάσεις πολύ λιγότερο αποδεκτές από την Ουκρανία.<br /><br />Ο Γουίτκοφ τάσσεται υπέρ της επίτευξης μιας μεγάλης συμφωνίας μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας. Η εμπλοκή του στις διαπραγματεύσεις ήταν συνήθως εις βάρος της Ουκρανίας. Έχει επίσης χαρακτηριστεί από εξαιρετική ανικανότητα. Οι αναφορές υποδηλώνουν ότι ο Αμερικανός απεσταλμένος δεν κατάλαβε πλήρως την προσφορά του κ. Πούτιν να «ανταλλάξει» εδάφη που ελέγχονται από την Ουκρανία στο Ντονμπάς με μια υπόσχεση να μην επιτεθεί αλλού – αποκτώντας εδάφη που ο στρατός του δεν είχε κατακτήσει, με αντάλλαγμα λόγια. Ο Πούτιν έχει ιστορικό προσφοράς «παραχωρήσεων» που αποσκοπούν στον κατακερματισμό της ουκρανικής ενότητας.</div><div><br />Η Ρωσία ζητά όλο και πιό πολλά<br /><br />Κατά κάποιο τρόπο, η συζήτηση για την αναγνώριση του ρωσικού ελέγχου των εδαφών που κατέχει από την Ουκρανία έχει μετατοπιστεί σε συζητήσεις για την παραχώρηση περισσότερων στη Ρωσία. Η ιδέα των ανταλλαγών βρίσκεται στο τραπέζι από πέρυσι, όταν οι ουκρανικές δυνάμεις κατείχαν θέσεις εντός της ρωσικής περιοχής Κουρσκ. Η Ουκρανία έχει εκδιωχθεί από σχεδόν όλο το Κουρσκ, καθιστώντας την πρόταση αυτή άνευ αντικειμένου.<br /><br />Αλλά η ιδέα των ανταλλαγών-ζόμπι προφανώς παραμένει ζωντανή στην Ουάσιγκτον. Πηγές αναφέρουν ότι οι τελευταίες προτάσεις της Ουκρανίας έχουν έναν σαφή όρο: μια πλήρης κατάπαυση του πυρός θα πρέπει να προηγηθεί οποιασδήποτε συζήτησης για παραχώρηση εδαφών. Οτιδήποτε άλλο, προειδοποιεί μια πηγή, θα άνοιγε ένα «κουτί της Πανδώρας». Αυτό δεν είναι αρκετό για τους Αμερικανούς, οι οποίοι παροτρύνουν την Ουκρανία να κάνει μια αντιπροσφορά που θα περιλαμβάνει μέρος της δικής της γης.</div><div><br />Οι ευρωπαϊκές και ουκρανικές θέσεις<br /><br />Μια εξ αποστάσεως σύνοδος κορυφής την Τετάρτη μεταξύ Ευρωπαίων ηγετών με τον Ζελένσκι και τον Τραμπ, υπό την προεδρία του Φρίντριχ Μερτς, καγκελάριου της Γερμανίας, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο για να αντισταθεί σε τέτοιες πιέσεις. Οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν ότι μια εκεχειρία πρέπει να προηγείται οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων, ότι η Ουκρανία πρέπει να έχει μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ότι θα λάβει εγγυήσεις ασφαλείας σε οποιαδήποτε συμφωνία.<br /><br />Ο Μερτς δήλωσε ότι ο κ. Τραμπ «συμμερίζεται σε μεγάλο βαθμό» τις ευρωπαϊκές και ουκρανικές θέσεις, αφήνοντας ασαφές ποιες δεν υποστηρίζει. Ωστόσο, οι σύμμαχοι της Ουκρανίας εξακολουθούν να ανησυχούν ότι ο πρόεδρος της Αμερικής θα επιμείνει σε ανταλλαγές εδαφών που θα είναι δύσκολο να υλοποιήσει ο Ζελένσκι.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι επιδιώκει ο Πούτιν από τον Τραμπ στην Αλάσκα. Ομίχλη αβεβαιότητας για την ειρήνη στο «παρά 5’».

Η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Χαμάς ετοιμάζει θανάσιμη παγίδα καθώς ο Ισραηλινός Στρατός σχεδιάζει επιχείρηση στην Πόλη της Γάζας.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/01/ISRAEL-6-630x400.jpg" width="715" /><br /><br />Καθώς το Ισραήλ συνεχίζει τις προετοιμασίες για πιθανή κατάληψη της Πόλης της Γάζας, η Χαμάς, σύμφωνα με πληροφορίες, προετοιμάζεται για το σενάριο αυτό με εκτεταμένα αμυντικά μέτρα, που περιλαμβάνουν εκρηκτικούς μηχανισμούς, θέσεις ελεύθερων σκοπευτών και εκτοξευτές ρουκετών.<br /><br />Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF), αρκετές εκατοντάδες μαχητές της Χαμάς, οργανωμένοι σε δύναμη επιπέδου ταξιαρχίας, είναι αυτή τη στιγμή οχυρωμένοι στην πόλη.<br /><br />Οι περισσότεροι δρουν από το εκτεταμένο δίκτυο υπόγειων σηράγγων, ενώ πάνω από το έδαφος εκτείνεται ένα πυκνό αστικό πεδίο μάχης γεμάτο θανάσιμες παγίδες.<br /><br />Η στρατιωτική εμπειρία υποδεικνύει ότι μια παράλληλη προώθηση, πρώτα υπόγεια για την εξασφάλιση των σηράγγων και κατόπιν στην επιφάνεια για την ανάληψη του ελέγχου, αποτελεί την ασφαλέστερη οδό για τα ισραηλινά στρατεύματα, παρόλο που είναι χρονοβόρα.<br /><br />Μετά από σχεδόν δύο χρόνια μαχών, ο στρατός θεωρεί αυτή την προσεκτική προσέγγιση κρίσιμη για την ασφάλεια των στρατιωτών.<br /><br />Οι IDF επιμένουν επίσης ότι οποιαδήποτε επίθεση πρέπει να προηγηθεί της εκκένωσης τουλάχιστον 800.000 αμάχων από την Πόλη της Γάζας προς τις καθορισμένες περιοχές στο Αλ-Μαουάσι.<br /><br />Για να διατηρήσει τη δυναμική της επιχείρησης, ο ισραηλινός στρατός έχει ξεκινήσει πλήγματα στη γειτονιά Ζαϊτούν της Πόλης της Γάζας, με την πρόοδο να αναμένεται να διαρκέσει αρκετούς μήνες.<br /><br />Αυτό το χρονοδιάγραμμα έρχεται σε αντίθεση με τις πολιτικές απαιτήσεις για μια ταχύτερη και πιο έντονη επίθεση, με μεγαλύτερη ισχύ πυρός και ευρύτερη ανάπτυξη στρατευμάτων.<br /><br />Η ρήξη μεταξύ της στρατιωτικής και της πολιτικής ηγεσίας βαθαίνει, καθώς ο αμυντικός μηχανισμός προετοιμάζεται για αλλαγές στο επιχειρησιακό σχέδιο, όταν ο Υπουργός Άμυνας Ισραέλ Κατζ συναντηθεί με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου αργότερα αυτή την εβδομάδα.<br /><br />Στρατιωτικοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι οποιαδήποτε επιτάχυνση του χρονοδιαγράμματος θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των στρατιωτών.<br /><br />Παράλληλα, οι IDF προετοιμάζονται να καλέσουν χιλιάδες εφέδρους τις επόμενες ημέρες για να ενισχύσουν τις μονάδες σε πολλαπλά μέτωπα, προβλέποντας πιθανή κλιμάκωση στην Ιουδαία και Σαμάρεια, την Υεμένη, καθώς και σε άλλες περιοχές.<br /><br />Επιπρόσθετα στρατεύματα θα αναπτυχθούν στα ανατολικά σύνορα και στα συστήματα αεράμυνας.<br /><br />Εντός των IDF, η κριτική προς τον Υπουργό Άμυνας Κατζ εντείνεται. Ανώτεροι και μεσαίοι αξιωματικοί τον κατηγορούν ότι προκαλεί περιττές συγκρούσεις με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου εν καιρώ πολέμου.<br /><br />Κάποιοι αμφισβητούν τη λογική της δημοσιοποίησης τέτοιων διαφωνιών στα Μέσα Ενημέρωσης, προειδοποιώντας ότι η προβολή των διαιρέσεων εντός της αμυντικής ηγεσίας αποδυναμώνει το Ισραήλ τόσο εσωτερικά όσο και στα μάτια των εχθρών του.<br /><br />Σε μια τελετή για την αλλαγή διοίκησης στη Βόρεια Διοίκηση, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Αντιστράτηγος Εγιάλ Ζαμίρ, διατήρησε επίσημο ύφος, αποφεύγοντας δημόσια σχόλια για τη διαμάχη.<br /><br />Παρατηρητές αναρωτιούνται πλέον πότε και πώς ο Υπουργός Άμυνας θα υποχωρήσει από τη σκληρή του στάση στην αντιπαράθεση με τη στρατιωτική ηγεσία.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Χαμάς ετοιμάζει θανάσιμη παγίδα καθώς ο Ισραηλινός Στρατός σχεδιάζει επιχείρηση στην Πόλη της Γάζας.

Καθώς το Ισραήλ συνεχίζει τις προετοιμασίες για πιθανή κατάληψη της Πόλης της Γάζας, η Χαμάς, σύμφωνα με πληροφορίες, προετοιμάζεται για το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παντουρκισμός Ελλάδα κι όχι μόνο… εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού,

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ1YzZ1SSE0ZnzHzco0VppsYc3KSRZS3LD1rA&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="309" height="338" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ1YzZ1SSE0ZnzHzco0VppsYc3KSRZS3LD1rA&s" width="701" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Παντουρκισμός εκκολάφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από ταταρικής καταγωγής τουρκογενείς που διέφυγαν στην Ανατολία.</span></h3>ΤΟΥ <b>ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Αποτέλεσε μια στρατηγική επιλογή εκ των βασικών στελεχών των Νεοτούρκων του Ενβέρ Πασά ο οποίος προωθούσε τη δημιουργία ενός ευρέος τουρκογενούς μετώπου στον Νότιο Καύκασο. Μετά το 1923 ο Κεμάλ προώθησε εξαιτίας της γεωπολιτικής πραγματικότητας μια πιο εσωστρεφή μορφή του τουρκισμού, η οποία εδραζόταν στον δρόμο που χάραξε το μοντέλο του Γκιοκάλπ αλλά έλαβε την ιδιότητα της Τουρκικής Εθνικής -Κρατικής ιδεολογίας (Milliyetçilik)<br /><br />Το τουρκικό κράτος έκτοτε δεν υιοθέτησε επίσημα τον παντουρκισμό ως εξωτερική πολιτική αλλά τον ενσωμάτωσε στις δομές του βαθέος κράτους του. Σημειωτέον οτι ο Νιχάλ Ακτσίζ ο θεωρητικός εγκέφαλος και ο Αλπαρσλάν Τουρκές ο επιχειρησιακός αρχηγός και ιδρυτής των Γκρίζων Λύκων ήταν φιλο-ναζιστές και παντουρκιστές.<br /><br />Ένας βασικός λόγος που οι Γκρίζοι Λύκοι λειτούργησαν παρακρατικά ήταν οτι επισήμως ως το 1991 ο παντουρκισμός υποβαθμιζόταν εξαιτίας της επεκτατικής φύσης του σε σχέση με τις σοβιετικές δημοκρατίες του Καυκάσου. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός εστίαζε στον Εθνικό Όρκο αναζητώντας παράθυρο ευκαιρίας στον διπολικό κόσμο του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Η άνοδος του Ερντογάν όμως και η ανάπτυξη του Αζερμπαιτζάν έδωσε νέα δυναμική ενώ με το MHP στη κυβέρνηση Ερντογάν ο παντουρκισμός παίρνει μεγάλη ώθηση και τα παρακλάδια του έχουν μεγάλη απήχηση σ όλο το πολιτικό φάσμα της Τουρκίας και ιδίως στην Αντιπολίτευση.. Ο Κεμαλισμός 2.0 έχει και παντουρκιστική υφή στο πλαίσιο του τουρκικού ευρασιατισμού.<br /><br />Υιοθετείται απ το ρεπουμπλικανικό κεμαλικό κόμμα CHP ως συνιστώσα της κεμαλικής εθνικής ιδεολογίας. Επί δημαρχίας Ιμάμογλου τιμήθηκαν διαδοχικά οι φιλοναζιστές ιδρυτές των Γκρίζων Λύκων.. Επί δημαρχίας Μανσούρ Γιαβάς στην Άγκυρα δημιουργήθηκε μνημείο του Ταλαάτ Πασά πρωτεργάτη της Γενοκτονίας των Αρμενίων…<br /><br />Ο νέος πολιτικός φορέας μεταξύ Iyi Parti και Zafer Partisi έχει παντουρκιστικό πρόσημο και στρέφεται εναντίον Κούρδων και Αρμενίων.. Γιατί η τουρκική “εξωστρέφεια” ήτοι ο τουρκικός επεκτατισμός έχει εκτός των άλλων τη παντουρκιστική συνιστώσα των 200 εκατομμυρίων λογχών όπως έλεγε και ο Οζάλ.<br /><br />Τώρα όμως αποκτά άλλη δυναμική με τον διάδρομο Ζανγκεζούρ και το Ναχιτσεβάν. Η μια άκρη της λεπίδας του παντουρκισμού είναι στα Βαλκάνια .. Και σ αυτούς που το τουρκικό προξενείο στη Κομοτηνή αποκαλεί σκόπιμα τούρκους…τους Έλληνες Πομάκους και την υπόλοιπη μουσουλμανική μεινότητα της Θράκης.<br /><br />O Οζγκιούρ Οζέλ ηγέτης του CHP όταν μετέβη στη Θράκη επέμεινε στο παντουρκιστικό αφήγημα του τουρκισμού (Τürkçülük) το οποίο συνέδεσε με το κεμαλικό αφήγημα της εθνικής ιδεολογίας του τουρκισμού (Milliyetçilik). Η Θράκη για τη τουρκική εξωτερική πολιτική και την Υψηλή Στρατηγική είναι η λαβή της λεπίδας..<br /><br />Ο Παντουρκισμός πλέον διδάσκεται ως κομμάτι της Εθνικής Ιδεολογίας της Τουρκίας σ όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Η επόμενη γενιά των Τούρκων θα γαλουχείται με δομικά αναθεωρητικά μοτίβα θα είναι σαφώς επιθετικότερη..<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παντουρκισμός Ελλάδα κι όχι μόνο… εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού,

Ο Παντουρκισμός εκκολάφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από ταταρικής καταγωγής τουρκογενείς που διέφυγαν στην Ανατολία. ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξοπλισμοί μέσω SAFE: “Τρεχάτε ποδαράκια μου” για να κατατεθούν οι προτάσεις.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTqSty4BDD99LYKtKz4ZVofLMoqOFUrGKowOw&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTqSty4BDD99LYKtKz4ZVofLMoqOFUrGKowOw&s" width="693" /></a></div><div><br /></div>Του<b> Περικλή Ζορζοβίλη</b><br />Αίτημα χρηματοδότησης μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού SAFE (Security Action for Europe: δράση ασφαλείας για την Ευρώπη) κατέθεσε τελικά η χώρα μας στις 29 Ιουλίου. Με αυτό τον τρόπο έληξε μία τρίμηνη περίοδος αμφιταλάντευσης σχετικά με τη συμμετοχή ή μη στο SAFE, που άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα με την έγκριση του μηχανισμού τα τέλη του περασμένου Μαΐου.<br /><br />Σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις η Ελλάδα θα διεκδικήσει χαμηλότοκα δάνεια ύψους τουλάχιστον 1,2 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της εθνικής μας άμυνας και της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», το ελληνικό αίτημα αφορά δανειοδότηση ύψους 550 εκατ. έως 1,15 δις ευρώ. Η συμμετοχή στο SAFE αυξάνει το ύψους του ΜΠΑΕ (Μακροπρόθεσμος Προγραμματισμός Αμυντικών Εξοπλισμών) 2025-2036 από 28,8 σε 30 δις ευρώ, ενώ οι ετήσιες παραλαβές εξοπλισμού θα ενισχυθούν από 2,3 δις ευρώ το 2026 σε περίπου 2,6 δις ευρώ από το 2028 και μετά».<br /><br />Σύμφωνα με τον Επίτροπο Άμυνας της ΕΕ Αντριούς Κουμπίλιους μέχρι τις 30 Ιουλίου, 18 κράτη-μέλη (Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Ελλάδα, Εσθονία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Τσεχία και Φιλανδία), υπέβαλλαν αιτήματα χρηματοδότησης ύψους 127 δις ευρώ εκ του συνολικού προϋπολογισμό των 150 δις ευρώ που έχει διατεθεί για το SAFE.<br /><br />Όπως ανέφεραν στην «κυριακάτικη δημοκρατία» πηγές με γνώση της διαδικασίας, από ελληνικής πλευράς, μέχρι σήμερα έχουν αναρτηθεί ως προγράμματα στη δικτυακή πύλη «Gov2Gov» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (EDA: European Defence Agency), το αντιδρονικό σύστημα (C-UAS) «Κένταυρος» και η δυνατότητα παραγωγής πυρομαχικών, που αφορούν τις δύο κρατικές εταιρίες, Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) αντίστοιχα.<br /><br />Δεδομένο θεωρείται ότι με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους επιχειρησιακούς φορείς, τα τέσσερα Γενικά Επιτελεία (Εθνικής Άμυνας, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας), θα αναρτηθούν και προτάσεις που έχουν υποβάλλει περισσότερες από 25 ελληνικές εταιρίες ανταποκρινόμενες σε πρόσκληση της ΓΔΑΕΕ. Αυτές αφορούσαν είτε στην υλοποίηση νέων συνεργατικών προγραμμάτων, υπό τον συντονισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, είτε στη δυνατότητα βιομηχανικής συμμετοχής σε προγράμματα προτεινόμενα από άλλα κράτη που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο SAFE.<br /><br />Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η χώρα μας έχει και τη δυνατότητα να ακολουθήσει την πρακτική που κατά κόρο εφάρμοσε η Βουλγαρία και σε δύο από τις προτάσεις του το Βέλγιο. Δηλαδή αντί κοινών (πολυεθνικών) εξοπλιστικών προγραμμάτων να αναρτήσει εθνικές ανάγκες (needs) σε επιλέξιμα από το SAFE οπλικά συστήματα και δυνατότητες.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι επιλέξιμα για χρηματοδότηση από το SAFE είναι τα: πυρομαχικά και πύραυλοι, συστήματα πυροβολικού, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων προσβολής ακριβείας σε βάθος, δυνατότητες χερσαίας μάχης και τα συστήματα υποστήριξης τους, συμπεριλαμβανομένων του εξοπλισμού στρατιωτών και των όπλων πεζικού, προστασία κρίσιμων υποδομών, κυβερνοχώρος, στρατιωτική κινητικότητα, συμπεριλαμβανομένης της αντικινητικότητας, συστήματα αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας, δυνατότητες στη θαλάσσια επιφάνεια και υποβρύχιες δυνατότητες, δρόνοι και αντιδρονικά συστήματα, στρατηγικοί παράγοντες διευκόλυνσης, όπως μεταξύ άλλων, στρατηγικές αερομεταφορές, εναέριος ανεφοδιασμός καυσίμων και συστήματα C4ISTAR, καθώς και διαστημικά μέσα και υπηρεσίες, προστασία διαστημικών μέσων, τεχνητή νοημοσύνη και ηλεκτρονικός πόλεμος.<br /><br />«Η υποβολή εθνικών αναγκών πρακτικά ισοδυναμεί με πρόσκληση σε άλλα μέρη που έχουν παρόμοιες ανάγκες για συνεργασία στο πλαίσιο κοινού προγράμματος προμήθειας αλλά και στο βιομηχανικό επίπεδο», επισημαίνουν οι πηγές. «Εξάλλου όσα προγράμματα ή ανάγκες έχουν μέχρι σήμερα αναρτηθεί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που αφορούν την περαιτέρω ανάπτυξη υφιστάμενων πολυεθνικών συνεργασιών σε επίπεδο προμήθειας και βιομηχανίας, στην ουσία λειτουργούν ως προσκλήσεις σε συνεργασία, μία διαδικασία matchmaking [«προξενιού]», προσέθεσαν. Ως τυπικό παράδειγμα των εξαιρέσεων ανέφεραν το πολυεθνικό πρόγραμμα προμήθειας εκτοξευόμενων από τον ώμο (MANPADS) κατευθυνόμενων βλημάτων MISTRAL που έχει υποβάλλει η Γαλλία και στο συμμετέχουν επιπλέον οκτώ χώρες συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου.<br /><br />Ελληνική συμμετοχή περιλαμβάνεται και σε προτάσεις που έχουν υποβληθεί από άλλες χώρες. Όπως το πρόγραμμα της «ευρωκορβέτας» (MMPC) που έχει αναρτηθεί από την Ιταλία (η χώρα μας μετέχει στο πρόγραμμα από την έναρξη του) ή το πρόγραμμα του εγγύς βεληνεκούς συστήματος αεράμυνας IRIS-T SLS που έχει αναρτηθεί από τη Γερμανία (η Intracom Defense – IDE αποτελεί βιομηχανικό εταίρο του προγράμματος IRIS-T από την απαρχή του).<br /><br />Έχουν υποβληθεί επίσης κοινά προγράμματα προμηθειών που μπορούν να καλύψουν ελληνικές ανάγκες. ‘Όπως το υποβληθέν από τη Γαλλία πρόγραμμα κοινής προμήθειας βλημάτων του ναυτικού συστήματος αεράμυνας ASTER, με συμμετέχουσες τις Ιταλία και Βρετανία και ενδιαφερόμενη για συμμετοχή την Ουκρανία. Καθώς έχει ήδη εξαγγελθεί η πρόθεση προμήθειας της τέταρτης φρεγάτα FDI-HN τυχόν συμμετοχή στο πρόγραμμα θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις ελληνικές απαιτήσεις σε βλήματα ASTER.<br />Κατά την άποψη των πηγών, η τρίμηνη περίοδος ασάφειας ως προς τη συμμετοχή ή μη στο SAFE μπορεί να αποβεί μοιραία στερώντας τη δυνατότητα αξιοποίησης του μηχανισμού σε επίπεδο προμηθείας αλλά κυρίως σε βιομηχανικό.<br /><br />«Μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της 30ης Νοεμβρίου 2025, η χώρα πρέπει να υποβάλλει το εθνικό σχέδιο δράσης», επισημαίνουν οι πηγές. «Στην πράξη, ένα αναλυτικό «business plan» με κράτη και εταιρίες που θα συμμετέχουν και αναλυτικά χρονοδιαγράμματα παραδόσεων και πληρωμών μέχρι το 2030». Για αυτό θεωρούν ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στον περιορισμένο χρόνο που απομένει, θα πρέπει να κινηθεί με εξαιρετικά συντονισμό, ώστε:<br /><br />>να επιλέξει το ταχύτερο δυνατό ποια από τα προγράμματα που περιέχονται στον ΜΠΑΕ 2025-2036 που έχει εγκριθεί από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ), μπορούν να υλοποιηθούν μέσω πολυεθνικών προγραμμάτων προμηθειών του SAFE. Με αυτό τον τρόπο θα δοθεί ο μέγιστος δυνατός χρόνος στην εγχώρια βιομηχανία ώστε να πραγματοποιήσει τις διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της στις αντίστοιχες βιομηχανικές κοινοπραξίες.<br /><br />>πλην των επιχειρησιακών προτεραιοτήτων να συμπεριλάβει, σε συνεργασία με την εγχώρια βιομηχανία, στα κριτήρια επιλογής των προγραμμάτων τις υφιστάμενες παραγωγικές δυνατότητες και βιομηχανικές συνεργασίες σε διμερές ή πολυεθνικό επίπεδο, με σκοπό να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας στην παραγωγή και κατ’ επέκταση στην εν-συνεχεία-υποστήριξη, καθώς και τη μέγιστη δυνατή χρηματοδότηση για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της από το SAFE.<br /><br />«Η ανοικτή, ειλικρινής συνεργασία με τη εγχώρια βιομηχανία και ο συντονισμός των ενεργειών αποτελούν κρίσιμα προαπαιτούμενα καθώς το έργο είναι υψηλής δυσκολίας και ο χρόνος περιορισμένος», σημειώνουν οι πηγές. «Σε αντίθεση με την Κύπρο που σχεδόν αμέσως αποφάσισε να συμμετάσχει στο SAFE, στην Ελλάδα καθυστερήσαμε».<br /><br />Σε ό,τι αφορά το ύψος των χαμηλότοκων δανείων (τουλάχιστον 1,2 δισ. ευρώ κατά τη δήλωση του πρωθυπουργού) που αφορά το ελληνικό αίτημα, οι πηγές αφού δήλωσαν την έλλειψη ακριβούς γνώσης του μακροπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδιασμού, συμφωνώντας με την κυβερνητική θέση για την ανάγκη τήρησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας, σχολίασαν τη δεκαετή περίοδο χάριτος των δανείων του SAFE. Κατά την άποψη τους, αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα ευελιξίας στον σχεδιασμό καθώς απελευθερώνει δημοσιονομικό χώρο και ταυτόχρονα μετατοπίζει χρονικά τις πληρωμές.<br />Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά έκαναν στην ελκυστικότητα της Ουκρανίας ως εταίρου στο πλαίσιο του μηχανισμού SAFE.<div><br /></div><div><a href="https://www.dimokratia.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εξοπλισμοί μέσω SAFE: “Τρεχάτε ποδαράκια μου” για να κατατεθούν οι προτάσεις.

Του  Περικλή Ζορζοβίλη Αίτημα χρηματοδότησης μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού SAFE (Security Action for Europe: δράση ασφαλείας για την Ευρώπη...

Διαβάστε την συνέχεια