Παγκόσμια ανατροπή στην αγορά όπλων. Η Κίνα γίνεται εξαγωγέας μαχητικών αεροσκαφών, εκτοπίζει ΗΠΑ και Δύση.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/d95f756cb84e8f232628e6ab211e44b3_XL.jpg?v=2" width="701" /><br /><br /><div>Η Κίνα επεκτείνει ταχύτατα την επιρροή της στην παγκόσμια αγορά μαχητικών αεροσκαφών, αξιοποιώντας οικονομική τιμολόγηση, ευέλικτους όρους χρηματοδότησης και ελάχιστους πολιτικούς περιορισμούς<br /><br />Η Κίνα αυξάνει ταχύτατα την επιρροή της στην παγκόσμια αγορά μαχητικών αεροσκαφών, αξιοποιώντας οικονομικές τιμές, ευέλικτες επιλογές χρηματοδότησης και σχεδόν καθόλου πολιτικούς περιορισμούς.<br />Παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να υστερεί έναντι κυρίαρχων παικτών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και η Ρωσία, και μακριά από την επίτευξη πλήρους κυριαρχίας στην αγορά, η Κίνα τοποθετείται όλο και καλύτερα για να αναδειχθεί σε σημαντικό εξαγωγέα μαχητικών αεροσκαφών και άλλων στρατιωτικών αεροσκαφών.<br /><br />Ανησυχία στις ΗΠΑ<br /><br />Αυτό επισημαίνεται στην ετήσια έκθεση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ προς το Κογκρέσο για τον στρατό της Κίνας, που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2025, η οποία αναφέρει ότι το Πεκίνο προωθεί ενεργά τρία από τα προηγμένα μαχητικά του αεροσκάφη για εξαγωγή.<br />Σύμφωνα με την έκθεση του Πενταγώνου, η Κίνα ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο, χρησιμοποιώντας κυρίως κρατικούς οργανισμούς όπως η Aviation Industry Corporation of China (AVIC) και η North Industries Corporation (NORINCO) για τις εξαγωγές της, έως τον Δεκέμβριο του 2024.<br />«Οι μεταφορές όπλων αποτελούν στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας και συμπληρώνουν τη βοήθεια και τις πρωτοβουλίες που εντάσσονται στην Πρωτοβουλία Belt and Road», αναφέρει η έκθεση.<br />Η Κίνα διαθέτει μερικά από τα πιο προηγμένα μαχητικά στον κόσμο, περιλαμβάνοντας δύο αεροσκάφη stealth: τα J-20 και J-35. Επίσης, λειτουργεί τον ισχυρότερο φλαγκέρ στον κόσμο - το J-16 - και τη ντόπια σειρά J-10 πολυλειτουργικών μαχητικών.<br />Επιπλέον, πετά ήδη δύο πρωτότυπα έκτης γενιάς μαχητικών, γνωστά ως J-36 και J-50, ενώ συνεχίζει να επενδύει σε τεχνολογίες stealth, υπερηχητικής ταχύτητας και προηγμένα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.<br />Παρά τα προηγμένα μαχητικά, οι εξαγωγές μαχητικών της Κίνας παραμένουν περιορισμένες, ενώ οι εξαγωγές drones έχουν σημειώσει τεράστια επιτυχία, γεγονός που ενισχύει το στρατηγικό προφίλ της Κίνας σε χώρες που θέλουν φθηνές και αξιόπιστες λύσεις χωρίς πολιτικούς περιορισμούς.<br />Το Πεντάγωνο αναφέρει ότι η Κίνα προσφέρει τρία μαχητικά προς εξαγωγή: το FC-31 πέμπτης γενιάς, το J-10C τετάρτης γενιάς και το κοινής παραγωγής με το Πακιστάν JF-17.<br />Επιπλέον, έχει προμηθεύσει επιθετικά UAV Caihong και Wing Loong σε Αλγερία, Αίγυπτο, Αιθιοπία, Ινδονησία, Ιράκ, Μαρόκο, Μιανμάρ, Πακιστάν, Σερβία και ΗΑΕ.<br /><br />Προσφέρει εναλλακτικές<br /><br />Η πιθανή πώληση του FC-31 στο Πακιστάν είχε ευρεία κάλυψη παγκοσμίως. Ένας ανώτερος Πακιστανός αξιωματούχος δήλωσε νωρίτερα φέτος ότι η Κίνα θα ξεκινήσει σύντομα την προμήθεια των Shenyang FC-31 «Gyrfalcon» στην Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν (PAF), ενώ οι πιλότοι της PAF εκπαιδεύονται ήδη στην Κίνα.<br />Ωστόσο, το Πακιστανικό Υπουργείο Άμυνας τον Ιούλιο του 2025 αρνήθηκε ότι υπήρξε συμφωνία.<br />Όσον αφορά το J-10C, η Κίνα έχει παραδώσει περίπου 20 από τα 36 που αγόρασε το Πακιστάν. Το JF-17, που παράγεται από κοινού με το Πακιστάν, έχει πωληθεί σε Αζερμπαϊτζάν, Μιανμάρ και Νιγηρία, ενώ διαπραγματεύσεις για πιθανή πώληση στο Ιράκ ήταν σε εξέλιξη το 2024.<br />Η Κίνα προσφέρει οικονομικά, προηγμένα αεροσκάφη με γρήγορη παράδοση και χωρίς πολιτικούς περιορισμούς (όπως το CAATSA).<br />Στρατηγικά, η Κίνα έχει επιλέξει χώρες που πλήττονται από κυρώσεις ή περιορισμούς στις αγορές όπλων, όπως το Ιράν και η Αίγυπτος, όπου παρατηρείται έντονη ζήτηση για ικανά και άμεσα διαθέσιμα αεροσκάφη.<br />Η Κίνα προσπαθεί να θέσει το J-10C ως εναλλακτική λύση στα αμερικανικά F-16, το Eurofighter Typhoon και το γαλλικό Rafale, προβάλλοντας τις χαμηλότερες τιμές, την ευέλικτη χρηματοδότηση, την ταχεία παράδοση και την απουσία πολιτικών όρων ως κύρια πλεονεκτήματα.<br />Κάθε μονάδα J-10C κοστίζει περίπου 40–50 εκατ. δολάρια, έναντι 90–100 εκατ. για τα αντίστοιχα δυτικά μαχητικά.<br />Επιπλέον, η Κίνα προωθεί τα J-35/FC-31 ως stealth επιλογή σε χώρες που δεν μπορούν να αποκτήσουν αμερικανικά stealth αεροσκάφη ή αντιμετωπίζουν περιορισμούς εξαγωγών.<br />Αυτό τη φέρνει σε άμεση αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, ιδιαίτερα σε αγορές όπως η Μέση Ανατολή και η Νοτιοανατολική Ασία.<br />Η στρατηγική της Κίνας φαίνεται να είναι η συνδυασμένη αξιοποίηση τεχνολογίας, χαμηλού κόστους και γεωπολιτικής ευελιξίας, ώστε να εδραιωθεί ως ο κύριος εναλλακτικός προμηθευτής μαχητικών αεροσκαφών εκτός Δύσης, υπονομεύοντας σταδιακά την παραδοσιακή κυριαρχία ΗΠΑ, Γαλλίας και Ρωσίας σε αγορές υψηλής ζήτησης.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παγκόσμια ανατροπή στην αγορά όπλων. Η Κίνα γίνεται εξαγωγέας μαχητικών αεροσκαφών, εκτοπίζει ΗΠΑ και Δύση.

Η Κίνα επεκτείνει ταχύτατα την επιρροή της στην παγκόσμια αγορά μαχητικών αεροσκαφών, αξιοποιώντας οικονομική τιμολόγηση, ευέλικτους όρους χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ: Έσπασε σε δύο κομμάτια ο άξονας Γαλλίας - Γερμανίας, ακραία παγωμένες οι σχέσεις Macron - Merz.

<img height="384" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/a35eb1e64c0a17a6c1a7c4c80a26052e_XL.jpg?v=2" width="703" /><br /><br /><div>Η σύγκρουση Macron - Merz είναι δομική - Αντικατοπτρίζει το στρατηγικό κενό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια περίοδο όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και οι συνέπειες πληρώνονται εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών<br /><br />Οι διαφωνίες ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron και τον Γερμανό καγκελάριο Friedrich Merz δεν αποτελούν πλέον μια συνηθισμένη απόκλιση απόψεων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολυφωνίας.<br />Αντιθέτως, εξελίσσονται σε ανοιχτή πολιτική ρωγμή, που απειλεί να αποκαλύψει το βαθύτερο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: την απουσία κοινής στρατηγικής σε μια ιστορική καμπή.<br />Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel, η ένταση κλιμακώθηκε μετά την πρόταση του Παρισιού για επανέναρξη διαλόγου με τη Ρωσία — μια πρόταση που έπεσε σαν πολιτική βόμβα στο Βερολίνο.<br /><br />Η σιωπή του Βερολίνου και το αδιέξοδο της ηγεσίας<br /><br />Ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης είναι το γεγονός ότι, στη Γερμανία, το ζήτημα δεν έλαβε σχεδόν καμία δημόσια διάσταση.<br />Η γερμανική κυβέρνηση περιορίστηκε σε μονολεκτικές, αόριστες απαντήσεις, αποφεύγοντας συστηματικά κάθε ουσιαστική συζήτηση για την πρωτοβουλία Macron.<br />Αυτή η στάση δεν υποδηλώνει συναίνεση· υποδηλώνει αμηχανία, φόβο πολιτικού κόστους και, κυρίως, αδυναμία διαχείρισης μιας σύγκρουσης με τη Γαλλία.<br />Ο Merz σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα χωρίς καλές επιλογές: είτε να συγκρουστεί ανοιχτά με το Παρίσι, ρισκάροντας μια γαλλογερμανική κρίση στην καρδιά της ΕΕ, είτε να σιωπήσει και να αφήσει τον Marcron να καθορίσει τη συζήτηση.<br />Επέλεξε το δεύτερο. Όχι από συμφωνία, αλλά από αδυναμία.<br /><br />Macron: Ρεαλισμός ή στρατηγικός τυχοδιωκτισμός;<br /><br />Η πρόταση Macron για επανέναρξη διαλόγου με τη Ρωσία δεν είναι απλώς μια διπλωματική κίνηση καλής θέλησης.<br />Είναι μια ευθεία αμφισβήτηση της μέχρι σήμερα ευρωπαϊκής γραμμής, που βασίστηκε στη λογική της απομόνωσης, των κυρώσεων και της πλήρους ευθυγράμμισης με τις HΠΑ.<br />Ο Γάλλος πρόεδρος φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εισέλθει σε μια φάση φθοράς, όπου η Ευρώπη πληρώνει δυσανάλογο κόστος — οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό — χωρίς να έχει ουσιαστικό λόγο στη διαμόρφωση της τελικής λύσης.<br />Η δήλωσή του ότι «είναι καιρός η Ευρώπη να επαναλάβει τον διάλογο με τη Ρωσία» δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας.<br />Ο Macron αμφισβητεί ανοιχτά το σημερινό μοντέλο διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία, στο οποίο Αμερικανοί διαπραγματευτές συζητούν με τη Μόσχα ερήμην των Ευρωπαίων.<br />Όπως τόνισε, αυτό το σχήμα «δεν είναι βέλτιστο».<br />Στην πραγματικότητα, είναι πολιτικά ταπεινωτικό για την ΕΕ.<br /><br />Η σύγκρουση για τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία<br /><br />Οι διαφορές δεν περιορίζονται στο ζήτημα του διαλόγου με τη Μόσχα.<br />Ένα ακόμη, εξαιρετικά κρίσιμο σημείο τριβής είναι η απαλλοτρίωση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας.<br />Ο Merz υποστήριξε ενεργά αυτή την πρωτοβουλία, επιδιώκοντας μάλιστα να εξασφαλίσει τη στήριξή της σε επίπεδο ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής.<br />Ο Macron ωστόσο, κινήθηκε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.<br />Αντί να στηρίξει άνευ όρων την κατάσχεση, προώθησε το λεγόμενο «plan B», το οποίο τελικά εγκρίθηκε.<br />Πρόκειται για μια επιλογή που αποφεύγει τη νομικά και πολιτικά επικίνδυνη πλήρη απαλλοτρίωση, αναγνωρίζοντας ότι ένα τέτοιο προηγούμενο θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει συνολικά το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και να πλήξει την αξιοπιστία της Ευρώπης ως ασφαλούς επενδυτικού χώρου.<br />Η διαφωνία αυτή αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: η Γερμανία σκέφτεται με όρους σκληρής γραμμής και ευθυγράμμισης, ενώ η Γαλλία προσπαθεί —είτε επιτυχώς είτε όχι— να παίξει το παιχνίδι της στρατηγικής αυτονομίας.<br /><br />Mercosur: Ένα ακόμη ρήγμα<br /><br />Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι δύο ηγέτες συγκρούστηκαν και στο θέμα της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου της ΕΕ με τη Mercosur, την κοινή αγορά της Νότιας Αμερικής.<br />Ο Merz είχε επενδύσει πολιτικά σε αυτή τη συμφωνία εδώ και χρόνια, βλέποντάς τη ως διέξοδο για τη γερμανική βιομηχανία και τις εξαγωγές.<br />Ο Macron, όμως, όχι μόνο δεν τη στήριξε, αλλά ουσιαστικά τη μπλόκαρε, επικαλούμενος την προστασία της ευρωπαϊκής γεωργίας και την ανάγκη στρατηγικού ελέγχου των εμπορικών ροών.<br />Αυτό το επεισόδιο ενισχύει την εικόνα μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων και δύο αντιλήψεων: από τη μία, μια Γερμανία προσηλωμένη στο εμπόριο, στους κανόνες και στη γραμμή των συμμάχων· από την άλλη, μια Γαλλία που επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της ΕΕ ως αυτόνομου γεωπολιτικού παίκτη.<br /><br />Δομική η κρίση στις σχέσεις Macron - Merz<br /><br />Η σύγκρουση Macron - Merz δεν είναι προσωπική.<br />Είναι δομική.<br />Αντικατοπτρίζει το στρατηγικό κενό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια περίοδο όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και οι συνέπειες πληρώνονται εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών.<br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι σχέσεις με τη Ρωσία, η οικονομική επιβίωση και η πολιτική συνοχή της ΕΕ είναι αλληλένδετα ζητήματα.<br />Και όσο το Βερολίνο σιωπά και το Παρίσι κινείται μόνο του, τόσο γίνεται πιο ξεκάθαρο ότι η περιβόητη «ευρωπαϊκή ενότητα» δεν είναι στρατηγική πραγματικότητα, αλλά ένα εύθραυστο αφήγημα που δοκιμάζεται καθημερινά.<br /><br />Στρατηγική αυτονομία Macron<br /><br />Είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης, δομικής κρίσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εδώ και χρόνια αποφεύγει να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα: τι ακριβώς θέλει να είναι ως γεωπολιτικός δρών;<br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία απλώς έφερε στην επιφάνεια αντιφάσεις που προϋπήρχαν, αλλά καλύπτονταν από τεχνοκρατική γλώσσα, οικονομικούς δείκτες και γενικόλογες αναφορές στην «ευρωπαϊκή ενότητα».<br />Στην πραγματικότητα, η ΕΕ λειτουργεί σήμερα χωρίς κοινό στρατηγικό πυρήνα.<br />Δεν διαθέτει ενιαία εξωτερική πολιτική, δεν έχει κοινή άμυνα και –το πιο κρίσιμο– δεν έχει κοινή αντίληψη απειλής.<br />Για ορισμένα κράτη-μέλη, η Ρωσία αποτελεί υπαρξιακό εχθρό· για άλλα, έναν αναγκαίο γεωπολιτικό συνομιλητή· και για κάποια τρίτα, απλώς έναν παράγοντα κόστους στις ενεργειακές και οικονομικές ισορροπίες.<br />Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, κάθε «ενιαία γραμμή» είναι εκ των πραγμάτων προσχηματική.<br />Η Γαλλία, υπό τον Macron, επιχειρεί να καλύψει αυτό το κενό προβάλλοντας την ιδέα της «στρατηγικής αυτονομίας».<br />Όμως η ιδέα αυτή παραμένει ρητορική χωρίς θεσμικό βάθος, καθώς δεν συνοδεύεται από πραγματική μεταφορά εξουσιών, κοινά εργαλεία ισχύος ή συλλογική πολιτική βούληση.<br /><br />Οικοδόμημα χωρίς ηγεσία η ΕΕ<br /><br />Η Γερμανία, από την άλλη, αδυνατεί να εγκαταλείψει το μοντέλο της οικονομικής ηγεμονίας χωρίς γεωπολιτικό ρίσκο, επιλέγοντας συχνά τη σιωπή αντί της σύγκρουσης, ακόμη και όταν διαφωνεί ουσιαστικά.<br />Το αποτέλεσμα είναι μια Ευρώπη που αντιδρά αντί να σχεδιάζει, που ακολουθεί αντί να ηγείται.<br />Στο ουκρανικό ζήτημα, αυτό μεταφράζεται σε μια κατάσταση όπου οι κρίσιμες συνομιλίες διεξάγονται μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, ενώ οι Βρυξέλλες περιορίζονται στον ρόλο του χρηματοδότη και του αποδέκτη των συνεπειών.<br />Η επισήμανση του Macron ότι αυτό το μοντέλο «δεν είναι βέλτιστο» είναι, στην πραγματικότητα, μια διπλωματική υποτίμηση μιας πολύ πιο σκληρής αλήθειας: η Ευρώπη έχει εκτοπιστεί από το ίδιο το πεδίο όπου κρίνεται το μέλλον της ασφάλειάς της.<br />Η δομική κρίση γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν εξετάσει κανείς τις εσωτερικές αντιφάσεις της Ένωσης.<br />Από τη μία πλευρά, ζητείται από τα κράτη-μέλη να επιδείξουν αλληλεγγύη, πειθαρχία και κοινή στάση· από την άλλη, κάθε σοβαρή απόφαση σκοντάφτει σε εθνικά συμφέροντα, πολιτικά κόστη και εκλογικούς υπολογισμούς.<br />Η αδυναμία συμφωνίας για τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αλλά και η σύγκρουση γύρω από τη Mercosur, δεν είναι μεμονωμένα επεισόδια.<br />Είναι εκφράσεις ενός συστήματος που δεν μπορεί να συνθέσει.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ: Έσπασε σε δύο κομμάτια ο άξονας Γαλλίας - Γερμανίας, ακραία παγωμένες οι σχέσεις Macron - Merz.

Η σύγκρουση Macron - Merz είναι δομική - Αντικατοπτρίζει το στρατηγικό κενό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια περίοδο όπου οι αποφάσεις λαμβάνοντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σεισμός στην Ουκρανία με πρωτοφανές σχέδιο ανατροπής του Zelensky. Αποστασία στη Βουλή με εμπλοκή ΗΠΑ.

<img height="356" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b38e6d2ee01955e9c2ce2d4dea33a878_XL.jpg?v=2" width="710" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το σχέδιο προβλέπει διάσπαση του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού», δημιουργία νέας πλειοψηφίας και σχηματισμό νέας κυβέρνησης.</span></h3>Η επανενεργοποίηση, έπειτα από μια αξιοσημείωτη περίοδο σιωπής, του Εθνικού Γραφείου Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) και της Ειδικής Εισαγγελίας (SAPΟ) δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε τυχαία ούτε απλώς θεσμική.<br />Το γεγονός ότι οι κινήσεις αυτές στρέφονται ευθέως κατά προσώπων του στενού περιβάλλοντος του προέδρου Volodymyr Zelensky–και μάλιστα συμπίπτουν χρονικά με τη συνάντηση με τον Donald Trump στις Ηνωμένες Πολιτείες– ενισχύει την αίσθηση πως η Ουκρανία βρίσκεται μπροστά σε μια βαθιά και δομική πολιτική κρίση, πολύ πέρα από την εικόνα της «ενωμένης χώρας εν καιρώ πολέμου».<br />Παρά τις ερμηνείες που μιλούσαν για «σήματα» προς τη Δύση ή για πιέσεις ενόψει διαπραγματεύσεων, η πραγματικότητα φαίνεται πολύ πιο εσωτερική και πολύ πιο αποκαλυπτική: πρόκειται για μια ευθεία σύγκρουση εξουσίας στο εσωτερικό του ουκρανικού κράτους, με επίκεντρο τον ίδιο τον Zelensky και το σύστημα που οικοδόμησε γύρω του.<br /><br />Συμμαχία κατά Zelensky και μάχη για τον έλεγχο του κράτους μέσω του Κοινοβουλίου<br /><br />Οι ενέργειες των NABU και SAPO μπορούν να ερμηνευθούν ως προσπάθεια της λεγόμενης «συμμαχίας κατά Zelensky» να επιτύχει αυτό που δεν κατάφερε με πιο ήπιους τρόπους: να αφαιρέσει από τον Ουκρανό πρόεδρο τον πραγματικό έλεγχο της εξουσίας.<br />Η συμμαχία αυτή δεν είναι ενιαία, αλλά αποτελείται από ένα μωσαϊκό πολιτικών, θεσμικών και εξωτερικών παραγόντων: κύκλους προσκείμενους στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, ευρωπαϊκές δομές χρηματοδότησης και ΜΚΟ, τμήματα των ουκρανικών ΜΜΕ, στελέχη των ίδιων των θεσμών κατά της Διαφθοράς, αλλά και παλαιούς πολιτικούς αντιπάλους του Zelensky, όπως ο Petro Poroshenko, καθώς και επιχειρηματικά συμφέροντα που κάποτε τον στήριξαν και πλέον τον θεωρούν «αναλώσιμο».<br />Ο στόχος ήταν σαφής: ο έλεγχος του Κοινοβουλίου.<br />Διότι, παρά την προσωποκεντρική εικόνα που καλλιεργείται διεθνώς, το ουκρανικό Σύνταγμα περιορίζει σημαντικά τις εξουσίες του προέδρου υπέρ της κυβέρνησης και της Verkhovna Rada (σ.σ. Κοινοβούλιο).<br />Όποιος ελέγχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ελέγχει και το κράτος.<br /><br />Πολιτικός σεισμός με την έφοδο του NABU στη Βουλή<br /><br />Η πολιτική κρίση έλαβε ποιοτικά νέα χαρακτηριστικά όταν, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από κοινοβουλευτικούς και νομικούς κύκλους, το NABU προχώρησε σε επιχειρήσεις εντός της Verkhovna Rada σπάζοντας ένα άγραφο αλλά ισχυρό ταμπού της ουκρανικής πολιτικής ζωής.<br />Η εικόνα αξιωματικών να εισέρχονται στο κτίριο της Βουλής, να ζητούν φακέλους, να κατάσχουν έγγραφα και να προχωρούν σε προσαγωγές και ανακρίσεις βουλευτών, λειτούργησε ως πολιτικός σεισμός.<br />Για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, η επίκληση της «εθνικής ενότητας» δεν στάθηκε αρκετή για να ανακόψει τη θεσμική σύγκρουση.<br />Αντιθέτως, η έφοδος αυτή ερμηνεύτηκε από πολλούς ως μήνυμα ότι η διαφθορά στην κορυφή της εξουσίας δεν καλύπτεται πλέον ούτε από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης.<br />Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στο στόχαστρο βρέθηκαν βουλευτές της προεδρικής πλειοψηφίας, συμπεριλαμβανομένων προσώπων που θεωρούνταν μέχρι πρότινος «απολύτως πιστοί» στον Zelensky.<br />Οι υποθέσεις αφορούσαν χρηματοδοτήσεις εκτός επίσημων μηχανισμών, «μισθοδοσίες σε φακέλους», αλλά και διαμεσολαβήσεις για κρατικές συμβάσεις σε περιβάλλον πολέμου – δηλαδή στο πιο ευαίσθητο σημείο της κρατικής λειτουργίας.<br />Οι συλλήψεις ή προσαγωγές –έστω και περιορισμένες σε αριθμό– είχαν τεράστια συμβολική σημασία.<br />Έδειξαν ότι το αφήγημα της «καθαρής εξουσίας» έχει ραγίσει ανεπανόρθωτα.<br />Και κυρίως, ότι ο Zelensky είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να ελέγξει το σύστημα που κυβερνά στο όνομά του.<br /><br />Πολιτική παράλυση και φόβος<br /><br />Μετά την έφοδο, το κλίμα στη Βουλή περιγράφηκε από παρατηρητές ως κλίμα φόβου και καχυποψίας.<br />Βουλευτές απέφευγαν δημόσιες τοποθετήσεις, συνεδριάσεις αναβάλλονταν, ενώ η συλλογή ψήφων για κρίσιμα νομοσχέδια έγινε ακόμη δυσκολότερη.<br />Το κράτος έμοιαζε να λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο, την ώρα που ο πόλεμος απαιτούσε ακριβώς το αντίθετο: πολιτική συνοχή και καθαρές αποφάσεις.<br />Για τον Zelensky, η έφοδος του NABU στη Βουλή αποτέλεσε ίσως το πιο επικίνδυνο καμπανάκι.<br />Όχι μόνο επειδή έπληξε το κόμμα του, αλλά επειδή αμφισβήτησε ανοιχτά την ίδια τη δομή της εξουσίας του.<br />Όταν οι μηχανισμοί κατά της διαφθοράς φτάνουν μέχρι την καρδιά του Κοινοβουλίου, το ερώτημα δεν είναι πλέον αν υπάρχει πρόβλημα, αλλά πόσο βαθύ και πόσο ανεξέλεγκτο είναι.<br /><br />Το πλήγμα στην εικόνα του Zelensky<br /><br />Το σκάνδαλο διαφθοράς πέτυχε αρχικά τον στόχο του.<br />Ο Zelensky υπέστη σοβαρό πολιτικό και επικοινωνιακό πλήγμα.<br />Πρόσωπα-κλειδιά του περιβάλλοντός του βρέθηκαν στο στόχαστρο, ο Timur Mindich –ο άνθρωπος που πολλοί περιέγραφαν ως «πορτοφόλι» του προέδρου– εγκατέλειψε τη χώρα, ενώ η παραίτηση στενού συμμάχου του, όπως ο Andrei Yermak, φάνηκε αρχικά να ανοίγει τον δρόμο για βαθιές ανακατατάξεις.<br />Το σχέδιο προέβλεπε διάσπαση του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού», δημιουργία νέας πλειοψηφίας και σχηματισμό νέας κυβέρνησης.<br />Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως είχαν υπολογίσει οι αντίπαλοι του Zelensky.<br /><br />Η τακτική επιβίωσης <br /><br />Η προσωρινή παύση των αποκαλύψεων από τα όργανα κατά της διαφθοράς έδωσε στον Zelensky την εντύπωση –ή την ψευδαίσθηση– ότι η καταιγίδα είχε περάσει.<br />Βασίστηκε σε μια κυνική αλλά συχνά αληθινή λογική: σε συνθήκες πολέμου, καμία είδηση δεν διαρκεί πάνω από μία εβδομάδα.<br />Αν δεν γίνουν παραχωρήσεις, αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας, ίσως το σκάνδαλο ξεχαστεί.<br />Παράλληλα, ο Zelensky επανέφερε τη γνωστή ρητορική περί «εθνικής ενότητας» και «άμυνας απέναντι στις εξωτερικές πιέσεις», παρουσιάζοντας κάθε εσωτερική κριτική ως υπονόμευση της πολεμικής προσπάθειας.<br />Οι δυνάμεις ασφαλείας παρέμειναν, τουλάχιστον επιφανειακά, πιστές σε αυτόν, και η αναμενόμενη σύγκρουση με το NABU και τη SAPΟ δεν ήρθε ποτέ μετωπικά.<br /><br />Αποτυχία διάσπασης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας<br /><br />Ένα ακόμη απρόσμενο εμπόδιο για την συμμαχία κατά του Zelensky ήταν η στάση του David Arakhamia.<br />Αντί να ηγηθεί μιας ανταρσίας εντός του κόμματος, προτίμησε να ενισχύσει την υπάρχουσα πλειοψηφία, μπλοκάροντας ακόμη και προσπάθειες απομάκρυνσης κυβερνητικών στελεχών.<br />Για πρώτη φορά, η κοινοβουλευτική ομάδα του «Υπηρέτη του Λαού» έδειξε σημάδια αυτονόμησης, γεγονός που έκανε πολλούς βουλευτές απρόθυμους να ρισκάρουν το πολιτικό τους μέλλον σε μια αβέβαιη νέα συμμαχία.<br />Έτσι, προς τα τέλη Δεκεμβρίου, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο Zelensky είχε ανακτήσει τον έλεγχο.<br />Όμως αυτή η αίσθηση αποδείχθηκε εύθραυστη.<br /><br />Η επιστροφή των αποκαλύψεων και το αδιέξοδο<br /><br />Οι πληροφορίες για μακροχρόνιες παρακολουθήσεις, για «μισθούς σε φακέλους» και για πιθανή εμπλοκή δεκάδων βουλευτών δείχνουν ότι ο φάκελος της διαφθοράς δεν έχει κλείσει.<br />Αντιθέτως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά ως εργαλείο πίεσης.<br />Ωστόσο, ακόμη και αυτό έχει όρια.<br />Οι συλλήψεις και οι υποψίες, όταν συνοδεύονται από εγγυήσεις και γρήγορες αποφυλακίσεις, χάνουν τη δύναμή τους ως μέσο εκβιασμού.<br />Το βασικό πρόβλημα για τους αντιπάλους του Zelensky παραμένει: δεν υπάρχει εναλλακτικό κέντρο εξουσίας με πραγματική κοινοβουλευτική νομιμοποίηση.<br />Ο Poroshenko δεν εμπνέει, άλλες φιγούρες είναι είτε απούσες είτε πολιτικά τοξικές, και κανείς δεν μπορεί εύκολα να ενώσει μια νέα πλειοψηφία.<br /><br />Τι διακυβεύεται πραγματικά<br /><br />Η πολιτική αυτή στασιμότητα δεν μπορεί να διαρκέσει επ’ άπειρον.<br />Η σύγκρουση μεταξύ ενός προέδρου που βλέπει το περιβάλλον του να αποδομείται και ενός συστήματος που αδυνατεί να τον αντικαταστήσει, θα επηρεάσει αναπόφευκτα τόσο το μέτωπο του πολέμου όσο και τις διαπραγματεύσεις για το τέλος του.<br />Ο Zelensky, από σύμβολο αντίστασης και «καθαρού» ηγέτη, μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε μέρος του προβλήματος: έναν πρόεδρο περικυκλωμένο από σκάνδαλα, εξαρτημένο από ισορροπίες τρόμου και ανίκανο να προσφέρει μια πειστική διέξοδο. Και αυτό, για μια χώρα που αιμορραγεί εδώ και χρόνια, ίσως αποδειχθεί το πιο επικίνδυνο όλων.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Σεισμός στην Ουκρανία με πρωτοφανές σχέδιο ανατροπής του Zelensky. Αποστασία στη Βουλή με εμπλοκή ΗΠΑ.

Το σχέδιο προβλέπει διάσπαση του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού», δημιουργία νέας πλειοψηφίας και σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Η επανενεργοποίησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απίστευτες απειλές από Σύμβουλο του Ερντογάν κατά Ελλάδας: ”Θα πληρώσετε με αίμα την συμμαχίας με το Ισραήλ!”-Οι Τούρκοι ανησυχούν & το δείχνουν

<img height="320" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/10/TURKEY-TURKISH-NAVY-MAVI-VATAN-2-1140x570-1-1068x534.jpg" width="709" /><br /><br />Τι αναφέρει σύμβουλος του Ερντογάν<br /><br />1- Το κοινό μέτωπο Ισραήλ, Ελλάδας και ελληνοκυπριακής διοίκησης δεν είναι ένα απλό βήμα. Θα έχει σημαντικό αντίκτυπο, από τη Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος έως την Κύπρο και τη Συρία.<br /><br />2- Η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης που ίδρυσαν θα χρησιμοποιηθεί από το Ισραήλ ως το κύριο αρχηγείο για περιφερειακές τρομοκρατικές επιχειρήσεις.<br /><br />3-Αλλά αυτή η επιρροή, αυτό το νέο μέτωπο, αυτή η σκοτεινή δομή, θα έχει θανάσιμες συνέπειες για την Ελλάδα και τους Ελληνοκύπριους.<br /><br />4- Το Ισραήλ δεν έχει κανέναν ρόλο ή δύναμη που να «φέρει ιστορία», να διαμορφώνει τη γεωγραφία σε αυτήν την περιοχή. Έχει μόνο «φυλετική ιστορία» και αυτή η γεωγραφία δεν είναι η κλίμακα του.<br />- Advertisement -<br /><br />5-Αυτή η δύναμη και η πολιτική γενετική σύνθεση ανήκουν στην Τουρκία. Μαζί με τους εταίρους της στην περιοχή, η Τουρκία χτίζει μια νέα γεωγραφία μετά από έναν αιώνα, αγωνιζόμενη να δημιουργήσει μια νέα περιοχή ευημερίας.<br /><br />6- Ο ελληνικός λαός και οι Κύπριοι θα πρέπει να θυμούνται το εξής: Το Ισραήλ, το οποίο επί χρόνια πουλούσε τον «φόβο του Ιράν» στα αραβικά καθεστώτα, τώρα πουλάει τον «φόβο της Τουρκίας» στους Έλληνες και τους Κύπριους και τους εξαπατά άσχημα.<br /><br />7-Αυτή η «έκλειψη λογικής» θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό. Αυτά τα δύο έθνη πρέπει επειγόντως να παρέμβουν ενάντια σε αυτή την ανικανότητα των ηγετών τους και να σταματήσουν αυτή την ανόητη πορεία δράσης.<br /><br />8- Το Ισραήλ έχει υποβαθμίσει και τα δύο κράτη στην κατηγορία «τρομοκρατική οργάνωση». Τα χρησιμοποιεί στην ίδια κλίμακα με την YPG και τους Δρούζους, καθώς και τις αυτονομιστικές δυνάμεις στο Σουδάν. Δεν το βλέπουν αυτό;!<br /><br />9- Πώς μπορούν αυτές οι δύο χώρες να αντέξουν αυτό το ατιμωτικό παιχνίδι ρόλων; Το να πάνε για ύπνο με μια χώρα που έχει υποστεί γενοκτονία, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα στους ηγέτες της, θα προσθέσει φρικτές σελίδες ντροπής στην ιστορία αυτών των δύο εθνών.<br /><br />10- Επιπλέον, και οι δύο χώρες θα πρέπει να πληρώσουν βαρύ τίμημα στη Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Θράκη. Και θα έχουν προκαλέσει οι ίδιες αυτό το αποτέλεσμα.<br /><br />11- Και τότε το Ισραήλ θα δει με οδυνηρό τρόπο ότι δεν μπορεί να τους υπερασπιστεί, δεν μπορεί να τους προστατεύσει και δεν θα προσπαθήσει καν να τους υπερασπιστεί.<br /><br />12- Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξεσηκωθεί. Πρέπει να αποτρέψει την ομηρεία της χώρας του από το Ισραήλ. Πρέπει να θεωρήσει τους ηγέτες του υπόλογους για αυτές τις φανερές και συγκαλυμμένες συμφωνίες.<br /><br />13- Μην το κάνεις. Κάνεις βήματα που θα μετατρέψουν τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε λουτρό αίματος. Και το μόνο που κάνεις είναι να υπογράφεις αυτό για τα υστερικά, ανοησίες όνειρα του Ισραήλ.<br />Σταμάτα αυτό!<div><br /><figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-twitter wp-block-embed-twitter" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 16px; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><div class="wp-block-embed__wrapper" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="2004898220577525988" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=2004898220577525988&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fdirectus.gr%2Fapisteftes-apeiles-apo-symvoulo-tou-erntogan-kata-elladas-tha-plirosete-me-aima-tin-symmachias-me-to-israil-oi-tourkoi-anisychoun-to-deichnoun%2F&sessionId=6c6f182186dca7b50b182021b829e39dd91c1f9e&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 768px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div></figure><div class="td-a-ad id_bottom_ad " style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 16px; margin-bottom: 21px; text-align: center;"></div></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απίστευτες απειλές από Σύμβουλο του Ερντογάν κατά Ελλάδας: ”Θα πληρώσετε με αίμα την συμμαχίας με το Ισραήλ!”-Οι Τούρκοι ανησυχούν & το δείχνουν

Τι αναφέρει σύμβουλος του Ερντογάν 1- Το κοινό μέτωπο Ισραήλ, Ελλάδας και ελληνοκυπριακής διοίκησης δεν είναι ένα απλό βήμα. Θα έχει σημαντι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι παζαρεύουν Νετανιάχου – Τραμπ στη Φλώριντα: Η κρίσιμη ατζέντα πίσω από τις κλειστές πόρτες.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/trump-768x512-1.jpg"><img height="464" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/trump-768x512-1-696x464.jpg" width="736" /></a><br /><br />Στη Φλόριντα και συγκεκριμένα στο Μαρ-α-Λάγκο αναμένεται να πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα η συνάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε νέα φάση ρευστότητας.<br /><br />Σύμφωνα με ισραηλινές κυβερνητικές πηγές και αμερικανικούς κύκλους που επικαλούνται τα μεγάλα αμερικανικά μέσα, η συνάντηση δεν έχει χαρακτήρα εθιμοτυπικό. Αντιθέτως, εντάσσεται σε έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό της Ουάσινγκτον για «κλείδωμα» ανοιχτών μετώπων στη Μέση Ανατολή ενόψει του 2026.<div><br />Γάζα: η δύσκολη δεύτερη φάση<br /><br />Κεντρικό θέμα των συνομιλιών αναμένεται να είναι η δεύτερη φάση της εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας. Ισραηλινές πηγές ασφαλείας που επικαλούνται τα Ισραηλινά μέσα Yedioth Ahronoth και το Channel 12 αναφέρουν ότι ο Νετανιάχου προσέρχεται με έντονες εσωτερικές πιέσεις, καθώς η κυβέρνηση συνασπισμού αντιμετωπίζει αντιδράσεις για οποιαδήποτε συζήτηση περί αποχώρησης του IDF ή δημιουργίας μεταβατικής παλαιστινιακής διοίκησης στη Γάζα.<br /><br />Αμερικανικές πηγές, σύμφωνα με το Axios, πιέζουν για επιτάχυνση της διαδικασίας και προετοιμασία μιας κυβέρνησης Παλαιστινίων τεχνοκρατών, με διεθνή εποπτεία, ως ενδιάμεση λύση για τη Γάζα. Στον Λευκό Οίκο καταγράφεται αυξανόμενη δυσφορία για κινήσεις του Τελ Αβίβ που θεωρούνται αποσταθεροποιητικές για την εύθραυστη εκεχειρία.</div><div><br />Όμηροι, εσωτερική πολιτική και κόκκινες γραμμές<br /><br />Ισραηλινές πηγές υπογραμμίζουν ότι πριν από οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για τη δεύτερη φάση, το Ισραήλ ζητεί την επιστροφή της σορού του τελευταίου Ισραηλινού ομήρου. Το ζήτημα αυτό θεωρείται πολιτικά μη διαπραγματεύσιμο για τον Νετανιάχου, καθώς συνδέεται άμεσα με την επιβίωση της κυβέρνησής του.</div><div><br />Ιράν, Συρία και Χεζμπολάχ<br /><br />Σύμφωνα με ισραηλινά και αμερικανικά think tanks, στην ατζέντα βρίσκεται και το Ιράν, λίγους μήνες μετά την ανοιχτή στρατιωτική αντιπαράθεση Ισραήλ–Τεχεράνης το καλοκαίρι. Ο Νετανιάχου αναμένεται να ζητήσει σαφείς αμερικανικές δεσμεύσεις για την αποτροπή πυρηνικής αναβάθμισης του Ιράν, αλλά και για τον περιορισμό της επιρροής της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της ιρανικής παρουσίας στη Συρία.<br /><br />Αμερικανικές πηγές που επικαλείται το Reuters σημειώνουν ότι η Ουάσινγκτον επιδιώκει να αποφύγει νέα κλιμάκωση, δίνοντας έμφαση στη «διαχείριση ρίσκου» και όχι σε προληπτικές στρατιωτικές ενέργειες.</div><div><br />Το πολιτικό πλαίσιο της Ουάσινγκτον<br /><br />Για τον Τραμπ, η συνάντηση έχει και εσωτερική πολιτική διάσταση. Όπως σχολιάζουν αναλυτές στο Politico, ο Αμερικανός πρόεδρος επιδιώκει να εμφανιστεί ως ο ηγέτης που «κλείνει πολέμους» και επαναφέρει την αμερικανική επιρροή στη Μέση Ανατολή με όρους ισχύος και συμφωνιών.</div><div><br />Τι πραγματικά διακυβεύεται<br /><br />Πίσω από τις δημόσιες δηλώσεις, Ισραηλινοί διπλωμάτες αναγνωρίζουν ότι η συνάντηση της Δευτέρας αποτελεί δοκιμασία εμπιστοσύνης μεταξύ Τελ Αβίβ και Ουάσινγκτον. Το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξουν ανακοινώσεις, αλλά αν θα χαραχθεί ένα σαφές πλαίσιο για τη «μετά Γάζα» εποχή — και αν ο Νετανιάχου είναι διατεθειμένος να κινηθεί εντός αυτού.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι παζαρεύουν Νετανιάχου – Τραμπ στη Φλώριντα: Η κρίσιμη ατζέντα πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Στη Φλόριντα και συγκεκριμένα στο Μαρ-α-Λάγκο αναμένεται να πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα η συνάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανικός κόλαφος στον Ερντογάν. WSJ : Η Τουρκία τροφοδοτεί την περιφερειακή αστάθεια. Γιατί δεν πρέπει να πάρει “F.35”

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2020/10/f-35-1.jpg"><img height="360" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2020/10/f-35-1-696x392.jpg" width="707" /></a><br /><br />Άρθρο γνώμης στη Wall Street Journal επαναφέρει με οξύ τρόπο ένα ερώτημα που μέχρι πρόσφατα στην Ουάσινγκτον αντιμετωπιζόταν κυρίως τεχνικά: μπορεί η πώληση μαχητικών F-35 στην Τουρκία να ιδωθεί ως μια «ουδέτερη» εξοπλιστική απόφαση, όταν ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλά δημόσια για «καταστροφή του σιωνιστικού Ισραήλ»;<br /><br />Η WSJ δεν αμφισβητεί απλώς τη σκοπιμότητα της πώλησης. Υποστηρίζει ότι, υπό τις παρούσες πολιτικές και ιδεολογικές συνθήκες στην Άγκυρα, μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, ακόμη και να αυξήσει τον κίνδυνο άμεσης σύγκρουσης.<div><br />Η «προβολή» ως πολιτικό εργαλείο<br /><br />Κεντρικός άξονας της ανάλυσης της WSJ είναι η έννοια της προβολής: η Τουρκία κατηγορεί το Ισραήλ για επεκτατισμό και φιλοδοξίες «Μεγάλου Ισραήλ», την ώρα που –κατά τους επικριτές του Ερντογάν– η ίδια η Άγκυρα καλλιεργεί ένα αφήγημα νεοοθωμανικής αναθεώρησης. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η αμφισβήτηση διεθνών συνθηκών και η έντονη ρητορική περί «υπαρξιακών απειλών» εντάσσονται, κατά τη WSJ, σε αυτό το πλαίσιο.<br /><br />Το άρθρο επισημαίνει την αντίφαση: η Τουρκία καταγγέλλει το Ισραήλ για γενοκτονία, ενώ εξακολουθεί να αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων· καταγγέλλει θρησκευτικές απειλές στο τέμενος Αλ Άκσα, ενώ αγνόησε τις διεθνείς αντιδράσεις για την Αγία Σοφία.<br /><br />Σχέσεις με Χαμάς και περιφερειακή αστάθεια<br /><br />Η WSJ υιοθετεί μια ιδιαίτερα σκληρή γραμμή απέναντι στον ρόλο της Τουρκίας, συγκρίνοντάς την πλέον με το Κατάρ ως παράγοντα που φιλοξενεί και διευκολύνει ακραίες οργανώσεις. Η αναφορά στη φιλοξενία στελεχών της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη και στη συμβολική κίνηση της τουρκικής πρεσβείας στο Τελ Αβίβ μετά τον θάνατο του Ισμαήλ Χανίγια λειτουργεί ως τεκμήριο μιας πολιτικής επιλογής και όχι απλής ρητορικής.<br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και ισραηλινές πηγές ασφαλείας που επικαλούνται αμερικανικά μέσα, σύμφωνα με τις οποίες το Τελ Αβίβ αντιτίθεται κατηγορηματικά στη συμμετοχή τουρκικών δυνάμεων σε οποιαδήποτε πολυεθνική αποστολή στη Γάζα, θεωρώντας ότι αυτό θα άνοιγε δίαυλο έμμεσης στήριξης της Χαμάς.</div><div><br />Το κρίσιμο ερώτημα των F-35<br /><br />Το πιο αιχμηρό σημείο της ανάλυσης αφορά τα F-35. Το ερώτημα που θέτει η WSJ είναι απλό αλλά πολιτικά εκρηκτικό:<br />Γιατί μια ήδη ισχυρή στρατιωτικά χώρα χρειάζεται το πιο προηγμένο αμερικανικό μαχητικό, όταν η ηγεσία της υιοθετεί ανοιχτά εχθρική ρητορική έναντι ενός βασικού συμμάχου των ΗΠΑ;<br /><br />Αμερικανικές και ισραηλινές πηγές εκτιμούν ότι μια τέτοια πώληση θα μπορούσε: </div><div>να διαβρώσει το ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα της ισραηλινής αεροπορίας,<br /><br />να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση μιας αναθεωρητικής Άγκυρας,<br /><br />να μετατρέψει ένα προηγμένο οπλικό σύστημα σε πολλαπλασιαστή ρίσκου, όχι αποτροπής.<br /><br />Ο αναλυτής Μάικλ Ντόραν (Hudson Institute) επισημαίνει ότι η Ουάσινγκτον οφείλει να κρατά Ισραήλ και Τουρκία όσο το δυνατόν πιο μακριά στρατιωτικά, αν θέλει να αποφύγει μελλοντικό σενάριο σύγκρουσης ακόμη και μεταξύ αεροσκαφών ίδιου τύπου.<br /><br />Πέρα από την WSJ: τι λένε άλλες πηγές<br /><br />Το Reuters έχει επανειλημμένα τονίσει ότι οι συνομιλίες για F-35 παραμένουν πολιτικά ευαίσθητες στο Κογκρέσο, ακριβώς λόγω της τουρκικής στάσης έναντι Ισραήλ και ΝΑΤΟ.<br /><br />Αναλύσεις στο Financial Times επισημαίνουν ότι η επανένταξη της Τουρκίας σε δυτικά εξοπλιστικά προγράμματα χωρίς σαφείς πολιτικούς όρους θα υπονόμευε την αξιοπιστία της αμερικανικής πολιτικής περιορισμών.<br /><br />Ισραηλινά μέσα, όπως η Haaretz, προειδοποιούν ότι η συζήτηση δεν αφορά μόνο την Τουρκία, αλλά το προηγούμενο που δημιουργείται για άλλες περιφερειακές δυνάμεις.<br /><br />Η ανάλυση της Wall Street Journal δεν είναι ουδέτερη – κρούει τον κώδονα του κινδύνου. Θέτει το ζήτημα όχι ως τεχνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, αλλά ως στρατηγική επιλογή με δυνητικά πολεμικές συνέπειες. Σε μια Μέση Ανατολή όπου οι ισορροπίες είναι ήδη εύθραυστες, η πώληση F-35 στην Τουρκία δεν θα ήταν απλώς μια ακόμη συμφωνία όπλων. Θα ήταν μια πολιτική δήλωση – και, όπως υπονοεί η WSJ, ίσως ένα ρίσκο που δύσκολα θα μπορούσε να ανακληθεί.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αμερικανικός κόλαφος στον Ερντογάν. WSJ : Η Τουρκία τροφοδοτεί την περιφερειακή αστάθεια. Γιατί δεν πρέπει να πάρει “F.35”

Άρθρο γνώμης στη Wall Street Journal επαναφέρει με οξύ τρόπο ένα ερώτημα που μέχρι πρόσφατα στην Ουάσινγκτον αντιμετωπιζόταν κυρίως τεχνικά:...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία προετοιμάζεται για πόλεμο με Ισραήλ, Κούρδους (SDF) και Έλληνες. Το «ερντογανάτο» σε νευρική κατάρρευση.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://ynet-pic1.yit.co.il/cdn-cgi/image/format=auto/picserver6/crop_images/2025/12/20/ByeQGiOV7bg/ByeQGiOV7bg_0_0_850_479_0_x-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="850" height="361" src="https://ynet-pic1.yit.co.il/cdn-cgi/image/format=auto/picserver6/crop_images/2025/12/20/ByeQGiOV7bg/ByeQGiOV7bg_0_0_850_479_0_x-large.jpg" width="699" /></a></div><div><br /></div>Θεωρίες συνωμοσίας και αντιδράσεις στην Τουρκία μετά τη Σύνοδο Κορυφής: «Νούμερο 1 απειλή το Ισραήλ»<br /><br />Επικίνδυνη ρητορική από το «φερέφωνο» του Ερντογάν: Η εφημερίδα «Γενί Σαφάκ» ισχυρίζεται ότι το σύνολο των τουρκικών σωμάτων ασφαλείας θεωρεί πλέον το Ισραήλ ως την κύρια απειλή.<br /><br />Αναλυτές υιοθετούν θεωρίες συνωμοσίας αποκαλώντας τους Κούρδους της Συρίας «εντολοδόχους» του Ισραήλ, ενώ πρώην διπλωμάτης προειδοποιεί ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για πόλεμο.<br /><br />Η διπλωματική κρίση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας λαμβάνει νέες διαστάσεις, με φόντο την τριμερή Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ από τον Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου μαζί με τους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου – μια συνάντηση που έστειλε ένα έμμεσο πλην σαφές μήνυμα προς τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η Σύνοδος, η οποία διεξήχθη τη Δευτέρα 22/12, παρουσιάζεται στην Τουρκία ως μια επιθετική κίνηση στρεφόμενη κατά της Άγκυρας.<br /><br />Απηχώντας αυτή την άποψη, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ» (Yeni Şafak) διακήρυξε στο πρωτοσέλιδό της την Τετάρτη 24/12 ότι το Ισραήλ πρέπει πλέον να θεωρείται η κορυφαία απειλή για την Τουρκία.<br /><br />Το δημοσίευμα συνέδεσε τη Σύνοδο της Ιερουσαλήμ με τις συγκρούσεις στην περιοχή του Χαλεπίου στη Συρία, μεταξύ των δυνάμεων του καθεστώτος και των Κούρδων μαχητών των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF).<br /><br />Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το Ισραήλ φέρεται να «ενεργοποίησε» τις SDF κατά τη διάρκεια της Συνόδου, σε μια προσπάθεια να πλήξει την τουρκική παρουσία στη Συρία – ένας ισχυρισμός που στερείται αποδεικτικών στοιχείων.<br /><br />Η «Γενί Σαφάκ» υποστήριξε επιπλέον ότι όλα τα θεσμικά όργανα ασφαλείας της Τουρκίας ορίζουν πλέον το Ισραήλ ως την πρωταρχική απειλή της χώρας, κατονομάζοντας το Υπουργείο Άμυνας, το Υπουργείο Εξωτερικών και τον Οργανισμό Εθνικών Πληροφοριών (MIT).<br /><br />Η εφημερίδα ανέφερε ότι το Ισραήλ έχει τεθεί στην κορυφή της ατζέντας αυτών των φορέων.<br /><br />Αυτή η πλαισίωση αποτελεί μια εξαιρετική κλιμάκωση της τουρκικής ρητορικής, ιδιαίτερα εν μέσω αναφορών για μια πιθανή κοινή στρατιωτική δύναμη μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου, και μετά την πρόσφατη προειδοποίηση του Ερντογάν ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει την παραβίαση των δικαιωμάτων της, κατά τη διάρκεια τελετής εγκαινίων νέου υποβρυχίου και σκαφών επιφανείας.<br /><br />Στη Σύνοδο, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου εμφανίστηκε μαζί με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη, απευθύνοντας μια έμμεση επίπληξη προς τον Ερντογάν.<br /><br />Προειδοποίησε ότι όσοι ονειρεύονται την ανασύσταση αυτοκρατοριών και τον έλεγχο των εδαφών της περιοχής θα πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις φιλοδοξίες, τονίζοντας ότι το Ισραήλ και οι εταίροι του είναι δεσμευμένοι και ικανοί να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, με τη συνεργασία να ενισχύει αυτές τις δυνατότητες.<br /><br />Στο παρασκήνιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να πιέζουν το Ισραήλ να αποδεχθεί την τουρκική συμμετοχή στην ανοικοδόμηση της Γάζας, ειδικά ως μέρος μιας διεθνούς δύναμης σταθεροποίησης.<br /><br />Το Ισραήλ αντιτίθεται σθεναρά σε αυτόν τον ρόλο.<br /><br />Ανώτερος Ισραηλινός πολιτικός αξιωματούχος δήλωσε ότι είναι σαφές πως η Τουρκία δεν θα συμπεριληφθεί σε καμία τέτοια διεθνή δύναμη.<br /><br />Εν τω μεταξύ, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι ο Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν συναντήθηκε με ανώτατα στελέχη της Χαμάς στην Άγκυρα για να συζητήσουν τη δεύτερη φάση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός.<br />«Η Τουρκία προετοιμάζεται για πόλεμο»<br /><br />Ο Δρ. Αλόν Λιέλ, πρώην Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ και άλλοτε επιτετραμμένος στην Άγκυρα, προειδοποίησε ότι η αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου έχει θέσει την Τουρκία σε κατάσταση πανικού και προετοιμασίας για μια μελλοντική σύγκρουση με το Ισραήλ.<br /><br />Ο Λιέλ δήλωσε στο δίκτυο ynet ότι η Τουρκία προετοιμάζεται ενεργά για πόλεμο, επισημαίνοντας μέτρα που η Άγκυρα περιγράφει ως ενίσχυση της αεράμυνας και αναβάθμιση της πολεμικής αεροπορίας της, με σημαντικά κονδύλια στον προϋπολογισμό.<br /><br />Ανέφερε ότι η Τουρκία ανησυχεί βαθιά για την πιθανότητα ενός ισραηλινού πλήγματος και αντιμετωπίζει το σενάριο με τη μέγιστη σοβαρότητα.<br /><br />Επικαλέστηκε τις προσπάθειες της Τουρκίας να εκσυγχρονίσει τον αεροπορικό της στόλο, να αναδιαρθρώσει την εναέρια διάταξή της, να επεκτείνει την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) και να βασιστεί σε ισχυρές ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Ιερουσαλήμ, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος συμφώνησαν στην εμβάθυνση της αμυντικής τους συνεργασίας.<br /><br />Ο Λιέλ προειδοποίησε ότι η Τουρκία βλέπει την αναδυόμενη συμμαχία ως μια επιθετική κίνηση.<br /><br />Υποστήριξε ότι η επίτευξη μιας συνεννόησης με την Τουρκία για τη Συρία είναι απαραίτητη για την εκτόνωση των εντάσεων.<br /><br />Χωρίς μια τέτοια συμφωνία, προειδοποίησε, οι πρώτες στρατιωτικές συμπλοκές θα μπορούσαν πιθανότατα να σημειωθούν σε συριακό έδαφος, όπου και οι δύο χώρες διατηρούν δυνάμεις.<br /><br />Ο Λιέλ πρόσθεσε ότι η Τουρκία ενισχύει σημαντικά τις αεροπορικές της δυνατότητες υπό τον φόβο ενός ισραηλινού πλήγματος και ότι ο σχηματισμός μιας στρατιωτικής συμμαχίας αναπόφευκτα προκαλεί τη δημιουργία αντισυμμαχιών.<br /><br />Εκτίμησε ότι η Άγκυρα είναι πιθανό να εμβαθύνει τους δεσμούς της με το Αζερμπαϊτζάν και να επεκτείνει την παρουσία της στη Συρία.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, τόνισε ότι το Ισραήλ πρέπει να διαφυλάξει τη στρατηγική του σχέση με το Αζερμπαϊτζάν, σημειώνοντας ότι η Τουρκία έχει ήδη μπλοκάρει τα αζερικά σχέδια για αποστολή δυνάμεων στη Γάζα.<br /><br />Όσον αφορά την Ουάσινγκτον, ο Λιέλ εκτίμησε ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ανησυχούν πλέον για τις εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.<br /><br />Στην κλιμάκωση της έντασης συνέβαλε και ο αρθρογράφος της Χουριέτ (Hürriyet), Νεντίμ Σενέρ, ανώτερος σχολιαστής κοντά στην τουρκική κυβέρνηση, ο οποίος έγραψε την Τετάρτη ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει πλέον έναν κοινό εχθρό στη Συρία -το Ισραήλ- το οποίο περιέγραψε με ιδεολογικούς όρους, μαζί με αυτό που αποκάλεσε «εντολοδόχο» του, τις υπό κουρδική ηγεσία δυνάμεις SDF.<br /><br />Στην Τουρκία κυκλοφορούν ισχυρισμοί που υποδηλώνουν ότι οι συγκρούσεις στο Χαλέπι κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Ιερουσαλήμ δεν ήταν τυχαίες, αλλά ένα ακόμα σήμα ενορχηστρωμένο από τον Νετανιάχου.<br /><br />Σε πρακτικό επίπεδο, ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος, αλλά τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια σύνδεση με το Ισραήλ και να το παρουσιάσουν περαιτέρω ως εχθρό.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Τουρκία προετοιμάζεται για πόλεμο με Ισραήλ, Κούρδους (SDF) και Έλληνες. Το «ερντογανάτο» σε νευρική κατάρρευση.

Θεωρίες συνωμοσίας και αντιδράσεις στην Τουρκία μετά τη Σύνοδο Κορυφής: «Νούμερο 1 απειλή το Ισραήλ» Επικίνδυνη ρητορική από το «φερέφωνο» τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η συντριβή που «αποκεφάλισε» τη Λιβύη και εξέθεσε τον Ερντογάν.

<img height="366" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/12/WEST-LIBYA-GENERAL-630x366.jpg" width="704" /><br /><br />Ο θάνατος του κορυφαίου στρατιωτικού διοικητή της δυτικής Λιβύης σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στην Άγκυρα έθεσε υπό αμφισβήτηση τις τουρκικές εγγυήσεις ασφαλείας, τροφοδότησε υποψίες για ξένο σαμποτάζ και αποκάλυψε την ευθραυστότητα της συμμαχίας του Ερντογάν με την Τρίπολη και τις περιφερειακές του φιλοδοξίες.<br /><br /><br />Τα συντρίμμια του Dassault Falcon 50 που κάπνιζαν αυτή την εβδομάδα σε χωράφια κοντά στην Άγκυρα αντιπροσωπεύουν πολύ περισσότερα από ένα τραγικό αεροπορικό ατύχημα· αποτελούν το φυσικό πεδίο μιας γεωπολιτικής κατάρρευσης.<br /><br />Ο θάνατος του Αντιστρατήγου Μοχάμεντ Αλ Χαντάντ [φωτό], αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των δυνάμεων της δυτικής Λιβύης, μαζί με την ανώτατη ηγεσία του, «αποκεφάλισε» βίαια τη στρατιωτική διοίκηση της κυβέρνησης της Τρίπολης.<br /><br />Ωστόσο, το πραγματικό σκάνδαλο και η λεπτομέρεια που αναμένεται να προκαλέσει τριγμούς στις δυτικές πρωτεύουσες, είναι η αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης.<br /><br />Στον άμεσο απόηχο μιας συντριβής που συνέβη σε απόσταση αναπνοής από την τουρκική πρωτεύουσα, ο υπουργός Μεταφορών Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου προέβη σε μια ανακοίνωση που αποπνέει διπλωματικό πανικό.<br /><br />Τα «μαύρα κουτιά», οι μοναδικοί αντικειμενικοί μάρτυρες της καταστροφής, δεν θα αναλυθούν στην Τουρκία.<br /><br />Αντιθέτως, αποστέλλονται σε μια «ουδέτερη τρίτη χώρα».<br /><br />Αυτή η απόφαση αποτελεί μια εκκωφαντική, πρωτοφανή ομολογία παραίτησης από την εθνική κυριαρχία εκ μέρους ενός κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η Τουρκία διαθέτει προηγμένες δυνατότητες αεροπορικής εγκληματολογίας.<br /><br />Κατασκευάζει περίπλοκα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) και εξαρτήματα μαχητικών.<br /><br />Διαθέτει τα τεχνικά μέσα για να αποκρυπτογραφήσει έναν καταγραφέα πτήσης μέσα σε λίγες ώρες.<br /><br />Αναθέτοντας σε τρίτους την έρευνα μιας συντριβής που σκότωσε τον βασικό της σύμμαχο στο δικό της έδαφος, η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκπέμπει ένα μήνυμα παραλυτικής αδυναμίας.<br /><br />Η Άγκυρα τρέμει για το τι μπορεί να αποκαλύψουν αυτά τα κουτιά, και ακόμη περισσότερο για το ποιος μπορεί να είναι ο υπεύθυνος.<br /><br />Για χρόνια, το καθεστώς Ερντογάν αυτοπλασσαριζόταν στη Δύση και στον αραβικό κόσμο ως ένας νεο-οθωμανός ηγεμόνας, μια ανερχόμενη δύναμη ικανή να προβάλλει ισχύ και να προστατεύει τους εγκάθετούς της σε όλη τη Μεσόγειο.<br /><br />Η κυβέρνηση της Τρίπολης, στην οποία κυριαρχούν στελέχη προσκείμενα στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και ισλαμιστικές πολιτοφυλακές, στήριξε την επιβίωσή της σε αυτήν την τουρκική «ομπρέλα ασφαλείας».<br /><br />Ο στρατηγός Αλ Χαντάντ ήταν ο αρχιτέκτονας αυτής της εξάρτησης, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τις ισλαμιστικές πολιτοφυλακές σε μια συγκροτημένη δύναμη υπό τουρκική καθοδήγηση.<br /><br />Ο θάνατός του στην καρδιά της Τουρκίας εκθέτει τον απατηλό χαρακτήρα αυτής της προστασίας.<br /><br />Εάν ο Ερντογάν δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια του σημαντικότερου «τοποτηρητή» του μόλις λίγα λεπτά αφού εκείνος εξήλθε από συνάντηση στο τουρκικό Υπουργείο Άμυνας, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα της τουρκο-λιβυκής συμμαχίας καταρρέει.<br /><br />Ο νεο-οθωμανός «προστάτης» αποκαλύφθηκε ως ένας «χάρτινος τίγρης», ανίκανος να θωρακίσει ακόμη και τον δικό του εναέριο χώρο έναντι εχθρικών δρώντων.<br /><br />Το φάντασμα που πλανάται πάνω από αυτή την έρευνα είναι, φυσικά, η Ρωσική Ομοσπονδία.<br /><br />Οι παραλληλισμοί με τη δολοφονία του Γιεβγκένι Πριγκόζιν, του οποίου το τζετ έπεσε κοντά στη Μόσχα υπό παρόμοιες ύποπτες συνθήκες, είναι εξόφθαλμοι.<br /><br />Οι κύκλοι των υπηρεσιών πληροφοριών αντιμετωπίζουν ήδη το αφήγημα περί «τεχνικής βλάβης» με χλευασμό, επισημαίνοντας αντίθετα την υψηλή πιθανότητα ηλεκτρονικού πολέμου (jamming) ή σαμποτάζ.<br /><br />Η Ρωσία, η οποία στηρίζει τις αντίπαλες δυνάμεις της ανατολικής Λιβύης υπό τον Χαλίφα Χαφτάρ, έχει σαφές κίνητρο να «αποκεφαλίσει» τη δυτική διοίκηση.<br /><br />Εάν ρωσικά δίκτυα πληροφοριών ήταν πράγματι υπεύθυνα για την κατάρριψη ενός τζετ εντός της πρωτεύουσας ενός μέλους του ΝΑΤΟ, αυτό συνιστά πράξη πολέμου.<br /><br />Αυτό εξηγεί την απεγνωσμένη σπουδή της Άγκυρας να παραδώσει τα αποδεικτικά στοιχεία σε τρίτο μέρος.<br /><br />Εάν Τούρκοι τεχνικοί άνοιγαν το μαύρο κουτί και έβρισκαν αποδείξεις ρωσικού σαμποτάζ, ο Ερντογάν θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα αδύνατο δίλημμα: είτε να επικαλεστεί το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ διακινδυνεύοντας μια άμεση σύγκρουση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, είτε να αποσιωπήσει την αλήθεια και να εμφανιστεί ως υποτελής.<br /><br />Στέλνοντας τα στοιχεία στο εξωτερικό, η Τουρκία κερδίζει χρόνο και διαχέει την ευθύνη.<br /><br />Πρόκειται για έναν δειλό ελιγμό που αποκαλύπτει τον κούφιο πυρήνα των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας. Η Άγκυρα δεν είναι εταίρος της Μόσχας· είναι όμηρός της.<br /><br />Η απώλεια του Αλ Χαντάντ αφήνει ένα επικίνδυνο κενό στη δυτική Λιβύη.<br /><br />Ήταν η μοναδική προσωπικότητα ικανή να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των ανόμοιων καρτέλ πολιτοφυλακών της Μισράτα και της Τρίπολης.<br /><br />Χωρίς αυτόν, και με την εμπιστοσύνη στην τουρκική ασφάλεια κλονισμένη, η περιοχή είναι έτοιμη για μια βίαιη κρίση διαδοχής, την οποία αναμφίβολα θα εκμεταλλευτεί το ρωσικό Africa Corps και οι δυνάμεις της ανατολικής Λιβύης.<br /><br />Η «ουδέτερη τρίτη χώρα» που θα παραλάβει αυτά τα μαύρα κουτιά θα κρατά στα χέρια της το μέλλον της σταθερότητας στη Βόρεια Αφρική.<br /><br />Όμως, η ετυμηγορία για την τουρκική ισχύ έχει ήδη εκδοθεί.<br /><br />Η προσποίηση της Τουρκίας ως ανεξάρτητης περιφερειακής δύναμης αποκαλύφθηκε ως απάτη.<br /><br />Ένα κράτος που φοβάται υπερβολικά να ερευνήσει τον θάνατο των ίδιων των συμμάχων του στο δικό του έδαφος, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δύναμη.<br /><br />Είναι μια σκιώδης οντότητα, που διαχειρίζεται τη δική της παρακμή, ενώ οι ισλαμιστές πληρεξούσιοί της στη Λιβύη αφήνονται μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τους «λύκους».<div><br /></div><div><a href="https://www.ynetnews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η συντριβή που «αποκεφάλισε» τη Λιβύη και εξέθεσε τον Ερντογάν.

Ο θάνατος του κορυφαίου στρατιωτικού διοικητή της δυτικής Λιβύης σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στην Άγκυρα έθεσε υπό αμφισβήτηση τις τουρκικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για ποιο λόγο η Κύπρος έχει πλέον τεράστια σημασία για το Ισραήλ και τι θα κάνει η Τουρκία για να ανατρέψει τα σχέδια αυτά;

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-12/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%3B.jpg?itok=VSOsPAf8" width="716" /><br /><br />Το Ισραήλ εξετάζει τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην Κύπρο ως το κύριο σχέδιο του<br /><br />Σύμφωνα με το κύριο σχέδιο, ένας αγωγός από τα υπεράκτια πεδία φυσικού αερίου του Ισραήλ θα συνδεθεί με τις κυπριακές εγκαταστάσεις LNG για εξαγωγή παγκοσμίως.<br /><br /> Η τριμερής σύνοδος κορυφής μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου που πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα στην Ιερουσαλήμ έχει περιφερειακές επιπτώσεις λόγω της σύσφιξης της συμμαχίας ενάντια στην κοινή απειλή της Τουρκίας.<br /><br />Οι συναντήσεις μεταξύ των ηγετών των χωρών και των υπουργών απέφεραν επίσης σημαντικές οικονομικές εξελίξεις.<br /><br />Μία από αυτές είναι το σχέδιο σύνδεσης των υπεράκτιων πεδίων φυσικού αερίου του Ισραήλ, Leviathan, Tamar και Karish-Tanin, με εγκαταστάσεις LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) στην Κύπρο.<br /><br />Αυτό ειπώθηκε στο "Globes" από έναν Ισραηλινό και έναν Έλληνα αξιωματούχο που παρευρέθηκαν στη σύνοδο κορυφής.<br /><br />Οι χώρες πιστεύουν ότι τα αναμενόμενα έσοδα από τέτοιες εξαγωγές φυσικού αερίου θα πείσουν ιδιωτικές εταιρείες να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη του σχετικά μικρού αγωγού, έτσι ώστε οι ίδιες οι κυβερνήσεις να μην υποχρεωθούν να παράσχουν χρηματοδότηση για το έργο.<br /><br />Στο πιο άμεσο μέλλον, η ανάπτυξη γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου αναμένεται να ξεκινήσει επί τόπου, στο πλαίσιο του έργου διασύνδεσης για τη σύνδεση του ισραηλινού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας με το δίκτυο της ΕΕ.<br /><br />Από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Υπουργός Ενέργειας και Υποδομών, ο Eli Cohen έχει εξετάσει μια σειρά από επιλογές για την αποκέντρωση των δυνατοτήτων εξαγωγής φυσικού αερίου του Ισραήλ, όπως εγκαταστάσεις LNG στην ξηρά ή πλωτές εγκαταστάσεις ανοικτής θάλασσας (FLNG).<br /><br />Σήμερα, το ισραηλινό φυσικό αέριο εξάγεται μόνο σε δύο χώρες: την Ιορδανία, η οποία έχει μια πολύ μικρή εγχώρια οικονομία, από την οποία ο Παναραβικός αγωγός (Fajr) διακλαδίζεται νότια προς την Αίγυπτο και τη Συρία, ακόμη και τον Λίβανο στα βόρεια.<br /><br />Το δεύτερο σχέδιο αφορά έναν ξεχωριστό αγωγό που θα εκτείνεται απευθείας από το Ισραήλ στην Αίγυπτο, ο οποίος θα αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις.<br /><br />Η αιγυπτιακή κατανάλωση ανέρχεται σε περίπου 70 BCM φυσικού αερίου ετησίως, με την εγχώρια παραγωγή να αναμένεται να μειωθεί στα 45 BCM έως το 2024, δημιουργώντας ένα κενό περίπου 25 BCM που καλύπτεται από εισαγωγές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από το Ισραήλ.<br /><br />Ταυτόχρονα, η Αίγυπτος αντιμετωπίζει μια παρατεταμένη οικονομική κρίση και θέλει να βρει έναν τρόπο να υγροποιήσει το φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις LNG της, για να επωφεληθεί από τη διαφορά μεταξύ της τιμής στην οποία αγοράζει από το Ισραήλ και της τιμής του LNG στην ελεύθερη αγορά.<br /><br />Αυτές οι ανάγκες οδήγησαν την Αίγυπτο, παρά τις έντονες επικρίσεις στο εσωτερικό και σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, να υπογράψει μια τεράστια συμφωνία με τους εταίρους του Λεβιάθαν για την προμήθεια 130 BCM για περίπου 35 δισεκατομμύρια δολάρια.<div><br />Εκτεταμένες εξαγωγές προς την Αίγυπτο<br /><br />Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας και Βιομηχανίας, πέρυσι το Ισραήλ εξήγαγε 13,2 BCM και παρήγαγε 13,9 BCM για την εγχώρια οικονομία.<br /><br />Συγκριτικά, το 2020 η αναλογία ήταν 4,3 BCM για τις εξαγωγές και 11,8 BCM για την εγχώρια οικονομία. Ο λόγος για αυτή την αύξηση των εξαγωγών είναι η Αίγυπτος, η οποία άρχισε να εισάγει φυσικό αέριο από το Ισραήλ το 2020 με ποσότητα 2,2 BCM εκείνο το έτος, η οποία αυξήθηκε σταθερά, συμπεριλαμβανομένης της κατά τη διάρκεια του πολέμου, έως και 10 BCM έως το 2024.<br /><br />Σε αντίθεση με την Αίγυπτο, οι εξαγωγές προς την Κύπρο δεν προορίζονται για την κυπριακή ενεργειακή οικονομία. Το εξαγόμενο αέριο θα μεταφέρεται σε εγκαταστάσεις ΥΦΑ που θα κατασκευαστούν στο νησί και θα συνδεθούν με ισραηλινά πεδία για σκοπούς υγροποίησης.<br /><br />Το πλεονέκτημα της διαδικασίας έναντι ενός αγωγού είναι ότι το υγροποιημένο φυσικό αέριο μπορεί να μεταφερθεί σε δεξαμενόπλοια, όπως το πετρέλαιο.<br /><br />Έτσι, εκτός από το πλεονέκτημα τιμής, δεν υπάρχει όριο στο εύρος των εξαγωγών και το ΥΦΑ μπορεί να πωληθεί στην ανοιχτή αγορά παγκοσμίως.<br /><br />«Είμαστε αποφασισμένοι να προωθήσουμε κοινά ενεργειακά έργα», δήλωσε η κυπριακή κυβέρνηση στο τέλος της συνόδου κορυφής, «συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης φυσικού αερίου, διασύνδεσης ηλεκτρικής ενέργειας και πρωτοβουλιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ως θεμέλια για περιφερειακή συνεργασία, με βάση το διεθνές δίκαιο, και τον σεβασμό όλων των δικαιωμάτων των χωρών της περιοχής στα αποκλειστικά οικονομικά τους ύδατα και την υφαλοκρηπίδα».<br /><br />Η αναφορά στο διεθνές δίκαιο αποτελεί άμεσο μήνυμα προς την κοινή απειλή για το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο (η Τουρκία η οποία έρχεται σε αντίθεση με όλες τις χώρες της περιοχής εκτός από τη Λιβύη σχετικά με τα όρια των οικονομικών υδάτων στην ανατολική Μεσόγειο), κυρίως επειδή η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για την Υφαλοκρηπίδα και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Ενώ η επικρατούσα άποψη στη διεθνή κοινότητα είναι ότι τα νησιά αποτελούν ανεξάρτητες μονάδες που δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα έως και 12 ναυτικά μίλια, η Τουρκία βλέπει τα νησιά ως άμεση επέκταση της Ανατολίας, κάτι που φυσικά βρίσκεται μόνο στο μυαλό των Τούρκων Αξιωματούχων και μόνο.<br /><br />Ένα άλλο ζήτημα αφορά το καθεστώς της ίδιας της Κύπρου.<br /><br />Η τουρκική εισβολή το 1974, οδήγησε στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου, μιας οντότητας που αναγνωρίζει μόνο η Άγκυρα.<br /><br />Με βάση αυτήν την αναγνώριση, η Τουρκία διεκδικεί οικονομικά δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Η σύνδεση των ισραηλινών υποδομών φυσικού αερίου με την Κύπρο αναμένεται να προσθέσει στην ήδη υπάρχουσα περιφερειακή οργή της Τουρκίας, ειδικά για τον Λίβανο.<br /><br />Πρόσφατα, η Τουρκία εξέφρασε την έντονη αντίθεσή της στην επικύρωση της συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Κύπρου και του Λιβάνου, και μάλιστα διεξάγει συνομιλίες για τη διαμόρφωση μιας τουρκοσυριακής συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα με τον Σύρο πρόεδρο Αχμέντ αλ-Σάρα, ο οποίος τελεί υπό την αιγίδα του Ερντογάν.<br /><br />Ο Λίβανος όμως δεν δείχνει διάθεση και έτσι η Τουρκία οδηγείται ξανά στην απομόνωση στην Ανατολική Μεσόγειο, για αυτό και το σενάριο μιας στρατιωτικής κρίσης θα είναι το μόνο που συμφέρει την Άγκυρα, προκαλώντας ταυτόχρονα ισχυρή αντίδραση από Ελλάδα, Ισραήλ και ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Για ποιο λόγο η Κύπρος έχει πλέον τεράστια σημασία για το Ισραήλ και τι θα κάνει η Τουρκία για να ανατρέψει τα σχέδια αυτά;

Το Ισραήλ εξετάζει τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην Κύπρο ως το κύριο σχέδιο του Σύμφωνα με το κύριο σχέδιο, ένας αγωγός από τα υπεράκτια πε...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα σημεία ρήξης στη γεωπολιτική Ισραήλ-Τουρκίας.

<img height="432" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/12/turkeyisrael-slpress-YT-825x600.jpg" width="709" /><br /><b><br /></b><div><b>ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ</b><br />Η επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, με την ονομασία “Al-Aqsa Flood”, παρουσιάστηκε από την ίδια ως ιστορική καμπή και πράξη “αντίστασης” για την υπεράσπιση του τεμένους Αλ-Άκσα και της παλαιστινιακής υπόθεσης. Το Ισραήλ τη θεώρησε υπαρξιακή απειλή, απαντώντας με ολοκληρωτικό πόλεμο στη Γάζα.<br /><br />Η Τουρκία αντέδρασε με σφοδρή ρητορική υπέρ της Χαμάς, αρνούμενη να τη χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση και καταγγέλλοντας το Ισραήλ για “κρατική τρομοκρατία”. Παράλληλα, εξέφρασε ανοιχτή ενόχληση για την τριμερή συνεργασία Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ, την οποία θεωρεί στρατηγικό μηχανισμό αποκλεισμού της από την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Στο διπλωματικό πεδίο, η αιφνίδια διακοπή της συνέντευξης Τύπου του Χακάν Φιντάν στη Δαμασκό –επισήμως λόγω τεχνικού προβλήματος– αποκάλυψε τα όρια της τουρκοσυριακής προσέγγισης. Τέλος, ιδιαίτερη σημασία απέκτησε η ισραηλινή αναγνώριση της Σομαλιλάνδης ως ανεξάρτητου κράτους, κίνηση με σαφές γεωστρατηγικό αποτύπωμα στο Κέρας της Αφρικής.<br /><br />Το “Al-Aqsa Flood” απέτυχε στρατιωτικά να ανατρέψει την ισραηλινή ισχύ, πέτυχε όμως να επαναφέρει το Παλαιστινιακό στο κέντρο της διεθνούς ατζέντας, με τεράστιο ανθρωπιστικό κόστος. Η Χαμάς ενίσχυσε το συμβολικό της κεφάλαιο, όχι όμως τη στρατηγική θέση των Παλαιστινίων. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη σύγκρουση για εσωτερική νομιμοποίηση και για να εμφανιστεί ως ηγετική δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Ωστόσο, η στάση αυτή επιδεινώνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και δυσχεραίνει τη θέση της έναντι των ΗΠΑ.<br /><br />Η τριμερής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ λειτουργεί ως σταθεροποιητικός άξονας, χωρίς επιθετικό χαρακτήρα, αλλά με σαφή γεωπολιτική σημειολογία. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ αποτελεί κίνηση υψηλού ρίσκου, αλλά και υψηλής στρατηγικής αξίας, αφού εξασφαλίζει παρουσία κοντά στα Στενά Μπαμπ ελ-Μαντέμπ, αποδυναμώνει Xούθι, φιλοτουρκικά και φιλοϊρανικά δίκτυα στο Κέρας της Αφρικής και σηματοδοτεί μια ισραηλινή στροφή προς “διπλωματία μη αναγνωρισμένων κρατών”.<br /><br />Διεθνώς, οι εξελίξεις εντείνουν την πόλωση και υπονομεύουν το αφήγημα της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης προκαλεί αντιδράσεις στην Αφρικανική Ένωση, αλλά βρίσκει σιωπηρή κατανόηση σε δυτικά κέντρα ασφαλείας. Για την Ελλάδα, η ενίσχυση της σχέσης με το Ισραήλ αποκτά πρόσθετο βάθος, ενώ η τουρκική απομόνωση στην Ανατολική Μεσόγειο παγιώνεται. Πιθανότερο σενάριο είναι μια μακρά περίοδος ελεγχόμενης αστάθειας:<br />χωρίς άμεση λύση στο Παλαιστινιακό με διαρκή ρήξη Τουρκίας–Ισραήλ και με γεωπολιτική επέκταση του Ισραήλ πέραν της Μεσογείου<br /><br />Η Τουρκία θα συνεχίσει την αντιπαράθεση χωρίς μετωπική σύγκρουση. Συμπερασματικά, η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε φάση αναδιάταξης ισχύος και συμμαχιών. Το Ισραήλ επεκτείνει το στρατηγικό του βάθος, η Τουρκία αντιδρά αμυντικά και η Ελλάδα αναδεικνύεται σε σταθερό γεωπολιτικό κόμβο. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι η ψυχραιμία και η θεσμική εμβάθυνση των συμμαχιών, όχι η θορυβώδης ρητορική.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νέα σημεία ρήξης στη γεωπολιτική Ισραήλ-Τουρκίας.

ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, με την ονομασία “Al-Aqsa Flood”, παρουσιάστηκε από την ίδια ως ιστορική κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παιχνίδι Ερντογάν μέσω Χεζμπολάχ σε βάρος της Κύπρου. Ενήμερη η Λευκωσία για τις κινήσεις της Άγκυρας στη Βηρυτό.

<img height="427" src="https://www.philenews.com/wp-content/uploads/2025/12/aoun-christodoulides-lebanon-2048x1365.jpg" width="713" /><br /><br /><b>Ανδρέας Πιμπίσιης</b><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συμμαχεί με τη Χεμπολάχ εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ψάχνει για συνεργάτες προκειμένου να επιτύχει ακύρωση της συμφωνίας οριοθέτησης αποκλειστικής οικονομικής ζώνης ανάμεσε σε Κύπρο και Λίβανο. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο «Φ» ο Τζοζέφ Αούν ενημέρωσε τον Νίκο Χριστοδουλίδη για την επικοινωνία με τον Ερντογάν και τις κινήσεις της Τουρκίας.<br /><br />Συμμαχία Ερντογάν με Χεζμπολάχ<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να παίξει το χαρτί της Χεζμπολάχ στο Λίβανο, προσπαθώντας να ανατρέψει τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο. Βλέποντας ότι η συμφωνία Κυπριακής Δημοκρατίας και Λιβάνου δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή και ανατρέπει τα σχέδιά του, ο Τούρκος Πρόεδρος κινείται προς κάθε κατεύθυνση για να ακυρώσει όσα έχουν συμφωνηθεί.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Τζοζέφ Αούν. Αυτή ήταν η πρώτη επικοινωνία του Ερντογάν αφότου ο Αούν ανέλαβε την Προεδρία του Λιβάνου. Στόχος της πρόσφατης τηλεφωνικής επικοινωνίας ήταν να πείσει ο Ερντογάν τον Αούν να ακυρώσει τη συμφωνία του Λιβάνου με την Κύπρο, με την οποία οριοθετούνται οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες των δύο χωρών.<br /><br />Πώς έφτασε μέχρι τον Αούν<br /><br />Η Άγκυρα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει ανάλογη συνεργασία με τη Χεζμπολάχ όπως με τη Χαμάς, συνεργάζεται κατά διαστήματα με την οργάνωση λόγω της κοινής έχθρας με το Ισραήλ. Πέραν του Ισραήλ, ακόμα και την περίοδο που Ερντογάν και Χεζμπολάχ ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα στη Συρία, η τουρκική πλευρά χρησιμοποιούσε τις διασυνδέσεις της με την οργάνωση για να προωθήσει την τουρκική ατζέντα σε βάρος της Κύπρου.<br /><br />Την παραμονή της υπογραφής της συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα σε Κύπρο και Λίβανο, η Τουρκία κινητοποιήθηκε εκ νέου μέσω της Χεζμπολάχ για να ανατρέψει όσα είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των δύο πλευρών. Εμφανής ήταν η προσπάθειά της να μπλοκάρει την υπογραφή της συμφωνίας.<br /><br />Οι κινήσεις Ερντογάν και Άγκυρας απέβησαν άκαρπες λόγω δύο γεγονότων:<br /><br />α) η αποφασιστικότητα του Τζοζέφ Αούν να προχωρήσει στην υπογραφή της συμφωνίας με την Κύπρο, λαμβάνοντας υπόψη του τα αποκλειστικά συμφέροντα του Λιβάνου, και<br /><br />β) το κείμενο της συμφωνίας υπογράφηκε από τον αρμόδιο για την ενέργεια υπουργό του Λιβάνου και όχι από τον Πρόεδρο Αούν. Παρά το γεγονός ότι από κυπριακής πλευράς το υπέγραψε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, με την κίνηση αυτή θέλησε να αποτρέψει οποιαδήποτε απόπειρα μπλοκαρίσματος της συμφωνίας μέσω του λιβανικού κοινοβουλίου, που ελέγχεται από τη Χεζμπολάχ.<br /><br />Η ένταση με την οποία ο Ερντογάν εργάζεται για να ακυρώσει τη συμφωνία Κύπρου και Λιβάνου φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν μένει μόνο στη συμμαχία του με τη Χεζμπολάχ, αλλά σήκωσε το τηλέφωνο για να μιλήσει και στον Τζοζέφ Αούν, σχεδόν ένα μήνα μετά που είχε εκλεγεί Πρόεδρος του Λιβάνου, στις 9 Ιανουαρίου 2025.<br /><br />Συνεργασία με θετική ατζέντα<br /><br />Σε αντίθεση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Νίκος Χριστοδουλίδης είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τζοζέφ Αούν αμέσως μετά την εκλογή του στην προεδρία του Λιβάνου. Μάλιστα, ήταν από τους πρώτους ξένους ηγέτες με τους οποίους ο Αούν συναντήθηκε.<br /><br />Επιπρόσθετα, η Λευκωσία, σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθούσε η Άγκυρα στο Λίβανο, κινήθηκε με θετική ατζέντα προς τη Βηρυτό. Προσπάθησε πρωτίστως να βοηθήσει τη χώρα στην ανάπτυξη των σχέσεων της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας τομέας στον οποίο η Λευκωσία εργάζεται συστηματικά για να βοηθήσει τη Βηρυτό είναι ο οικονομικός.<br /><br />Οι κινήσεις αυτές δεν προσπερνιούνται από το Λίβανο και ιδιαίτερα από τον Πρόεδρο Αούν. Γι’ αυτό, μετά την ξαφνική «προσέγγιση» του Ερντογάν προς τον ίδιο, ο Τζοζέφ Αούν φρόντισε, σύμφωνα με πληροφορίες, να ενημερώσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη.<br /><br />Αυτό που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, φαίνεται να προκύπτει από την επικοινωνία Αούν με Χριστοδουλίδη, αλλά και το τηλεφώνημα του Ερντογάν προς τον Αούν, είναι η εμφανής προσπάθεια της Άγκυρας να ακυρώσει τη συμφωνία Λιβάνου και Κύπρου για οριοθέτηση ΑΟΖ, χρησιμοποιώντας και τη Χεζμπολάχ.<br /><br />Προσπαθεί να τις υποβαθμίσει<br /><br />Στο εσωτερικό, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί επιμελώς να υποβαθμίσει τις συμφωνίες των χωρών της περιοχής, επιχειρώντας παράλληλα να πείσει ότι αυτές δεν λειτουργούν σε βάρος του ή δεν ανατρέπουν τα σχέδιά του.<br /><br />Μιλώντας σε διευρυμένη σύνοδο των επικεφαλής των Νομαρχιακών Επιτροπών του κόμματος ΑΚΡ, ο Ερντογάν έδειξε τη δυσφορία του για την Τριμερή Σύνοδο Κορυφής μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Υποστήριξε πως «δεν είναι τίποτα παραπάνω από κύμβαλο αλαλάζον».<br /><br />Ο Ερντογάν είπε ότι «μπορούν να γίνουν συμφωνίες, αλλά καμία από αυτές δεν μας δεσμεύει, δεν αλλάζει την πολιτική μας». Μίλησε και πάλι για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων που δήθεν παραβιάζονται.<br /><br />Περί δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων είχε αναφερθεί και στην τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Αούν.<br /><br />Ετοιμάζεται τριμερής σύνοδος ΥΠΕΞ Κύπρου, Αιγύπτου και Ελλάδας<br /><br />Μετά την Τριμερή Σύνοδο Κορυφής στην Ιερουσαλήμ μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας, ετοιμάζεται σύντομα μια νέα τριμερής συνάντηση, αυτή τη φορά σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Κάιρο.<br /><br />Οι υπουργοί Εξωτερικών των τριών χωρών είχαν ήδη μια πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, όπου συμφώνησαν να συναντηθούν στην Αίγυπτο το επόμενο διάστημα. Η τηλεφωνική επικοινωνία του Μπαντρ Αμπντελατί με τους Κωνσταντίνο Κόμπο και Γιώργο Γεραπετρίτη ακολούθησε αμέσως μετά την τριμερή της Ιερουσαλήμ, όπου οι ΥΠΕΞ Κύπρου και Ελλάδας συναντήθηκαν με τον Ισραηλινό ομόλογό τους.<br /><br />Σύμφωνα με ανάρτηση του Κ. Κόμπου στο «Χ», η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Μπαντρ Αμπντελατί έγινε στο πλαίσιο του τακτικού συντονισμού. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις άριστες διμερείς σχέσεις, στις περιφερειακές εξελίξεις και στη Στρατηγική Εταιρική Σχέση ΕΕ-Αιγύπτου, ενόψει της Κυπριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ.<br /><br />«Σε αυτό το πλαίσιο, συμφωνήσαμε να πραγματοποιήσουμε Τριμερή Υπουργική Συνάντηση μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου στο Κάιρο το επόμενο διάστημα», ανέφερε ο ΥΠΕΞ.<br /><br />Από την Αθήνα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανάρτησή του στο «Χ» σημείωσε ότι ο Γιώργος Γεραπετρίτης και ο Μπαντρ Αμπντελατί τόνισαν τη σημασία διεξαγωγής Τριμερούς Υπουργικής Συνάντησης σύντομα για θέματα περιφερειακών εξελίξεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Στο πλαίσιο της Στρατηγικής Συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου, εξέτασαν διμερή θέματα και αντάλλαξαν απόψεις για τις περιφερειακές εξελίξεις. Οι δύο υπουργοί εξέφρασαν την προθυμία τους για ενίσχυση και διεύρυνση της διμερούς συνεργασίας σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος.<div><br /></div><div><a href="https://www.philenews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παιχνίδι Ερντογάν μέσω Χεζμπολάχ σε βάρος της Κύπρου. Ενήμερη η Λευκωσία για τις κινήσεις της Άγκυρας στη Βηρυτό.

Ανδρέας Πιμπίσιης Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συμμαχεί με τη Χεμπολάχ εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ψάχνει για συνεργάτες προκειμένου να ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσος καθηγητής έριξε βόμβα για την σημερινή Τουρκία: Οι σύγχρονοι Τούρκοι είναι απλώς Εξισλαμισμένοι Έλληνες.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-12/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1_1.jpg?itok=u5QIywd0" width="720" /><br /><br />“Τον 19ο αιώνα, η λέξη "Τούρκος" σήμαινε "ανόητος", θεωρήθηκε ως ταπεινωτικός όρος" ανέφερε ο ίδιος<br /><br />Γιατί οι Τούρκοι εθνικιστές φοβούνται τόσο πολύ την αλήθεια για το ποιά πραγματικά είναι η καταγωγή τους; Μήπως επειδή αν το αντιμετωπίσουν, τα ψέματα που έχουν επινοήσει θα διαλυθούν;<br /><br />Ο Ρ. Βαχίτοφ, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Μπασκίρ κατά την παρουσίαση της μονογραφίας "Mythologems of Pan-Turkism and the security of Russia and Eurasia in the 21st century" στο Καζάν, αποκαλύπτει την τρομερή αλήθεια για τους σημερινούς Τούρκους, η οποία ξεστομίζεται από Ρώσο επιστήμονα, σύμβουλο της Μόσχας.<br /><br />Ο Βαχίτοφ ανέφερε ξεκάθαρα ότι “οι Τούρκοι δεν είναι τουρκικός λαός, είναι Έλληνες που ασπάστηκαν το Ισλάμ”, αναφέρει ο ίδιος στο politnavigator.net.<br /><br />"Είναι απολύτως αδύνατο να διακρίνεις έναν Τούρκο από έναν Έλληνα στην εμφάνιση, για παράδειγμα. Επειδή οι σύγχρονοι Τούρκοι είναι απλώς Εξισλαμισμένοι Έλληνες.<br /><br />Υπάρχουν Έλληνες που διατήρησαν την Ορθοδοξία και παρέμειναν Έλληνες, και υπάρχουν Έλληνες που ασπάστηκαν το Ισλάμ, και στη συνέχεια υιοθέτησαν την τουρκική γλώσσα, και, παρακαλώ σήμερα ονομάζονται κάτοικοι αυτού του κράτους.<br />Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ των Βυζαντινών και των σύγχρονων Τούρκων, που κυμαίνονται από την αρχιτεκτονική, την κουζίνα και ακόμη και τις λεπτές πολιτιστικές πτυχές.<br />Λίγοι γνωρίζουν ότι, για παράδειγμα, οι σύγχρονοι Ιρανοί δεν αναγνωρίζουν την ημισέληνο ως σύμβολο του Ισλάμ.<div><br />Οι Τούρκοι θεωρούν ότι η ημισέληνος είναι σύμβολο του Ισλάμ. Και από πού προήλθε; Αυτό ήταν το Βυζαντινό οικόσημο της Κωνσταντινούπολης. Αυτή είναι η βυζαντινή κληρονομιά.<br /><br />Οι Τούρκοι δεν υπάρχουν ως αμιγώς εθνική ομάδα πληθυσμού. Είναι τόσο αστείο, αφού πρόκειται για μια σύνθετη Τουρκο-Σλαβική-Ελληνική, Νότια Ευρασιατική εθνική ομάδα", δήλωσε ο Ρώσος ειδικός.<br /><br />Επιπλέον, για τους ευγενείς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η λέξη "Τούρκος" ήταν ταπεινωτική.<br /><br />"Αν στραφούμε στην ιστορία της Τουρκίας, θα εκπλαγούμε να διαπιστώσουμε ότι τον 19ο αιώνα, η λέξη "Τούρκος" σήμαινε "ανόητος", θεωρήθηκε ως ταπεινωτικός όρος, ενώ μόνο οι αγρότες ονομάζονταν τότε "Τούρκοι". Αν είχαμε πει σε κάποιον Τούρκο Πασά ότι ήταν "ανόητος" χαρακτηρίζοντας τον ως "Τούρκο", απλά θα είχε προσβληθεί", ισχυρίζεται ο Ρώσος επιστήμονας.<br /><br />Δεύτερον, πρόσθεσε ο Βαχίτοφ, "οι τουρκικοί λαοί έχουν πολύ πιο θετική εμπειρία συνύπαρξης με τη Ρωσία παρά με την Τουρκία. Η ομοιότητα των γλωσσών τους δεν εγγυάται τίποτα".<br /><br />"Η ρωσική γλώσσα και κουλτούρα έχει πολλά κοινά λόγια με την πολωνική. Ακούμε πολωνικά και μπορούμε να καταλάβουμε μέχρι και το 30% από αυτά.<br /><br />Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι Πολωνοί είναι οι πιο στενοί φίλοι της Ρωσίας; Η όλη ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό δεν συμβαίνει.<br /><br />Οι Ευρασιανιστές μας είπαν ότι η ενότητα του γεωγραφικού κόσμου, που αποτελεί ένα κοινό ιστορικό πεπρωμένο, είναι πολύ υψηλότερη από τη γλωσσική ενότητα.<br /><br />Οι λαοί μας (Ρώσοι, Καζάκοι, Μπασκίρ, Καζακστάν και ούτω καθεξής Δεν είναι παρόμοιοι, έχουν διαφορετικές γλώσσες και ακόμη και διαφορετικές θρησκείες.<br /><br />Αλλά είμαστε μαζί για πολύ καιρό, έχουμε αναπτύξει πολύ ισχυρούς μηχανισμούς επικοινωνίας, και με αυτή την έννοια είμαστε πολύ πιο κοντά ο ένας στον άλλο από.<br /><br />Ας πάρουμε τώρα έναν Τάταρο και έναν Τούρκο, ή, ας πούμε, έναν Ρώσο και έναν Βούλγαρο, είναι φίλοι μεταξύ τους μόνο λόγω κοινής γλώσσας ;<br /><br />Η Βουλγαρία πολέμησε δύο φορές στο πλευρό της Γερμανίας, εναντίον της Ρωσίας τον 20ό αιώνα, στον πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο", κατέληξε ο επιστήμονας.<br /><br /><br />Υπενθυμίζουμε σε παλαιότερο άρθρο μας ότι ο γεννημένος στην Τουρκία καθηγητής Mehmet Efe Caman, ο οποίος περιέγραφε τον εαυτό του, στο Twitter ως «Ανατολικός από την Κωνσταντινούπολη με ρίζες στην Κρήτη και την Παφλαγονία (Μαύρη Θάλασσα)», είχε αναφέρει:<br /><br />«Ο καθηγητής Şengör λέει ότι:« Είμαστε Ρωμαίοι »γιατί δεν μπορεί να πει ότι οι σημερινοί ανατολικοί τουρκόφωνοι είναι εξισλαμισμένοι και εξομοιώνονται με τους Έλληνες. Ο τουρκικός υπερατσισμός θα καταρρεύσει.<br /><br />Είναι αδύνατο να καταλάβουμε γιατί το τουρκικό κράτος έχει διδάξει στα παιδιά, πάνω από 100 χρόνια, τον τουρκικό υπερατσισμό και ρατσιστικό μύθο για μαζική μετανάστευση από την Κεντρική Ασία στην Ανατολία. <br /><br />Γιατί το τουρκικό κράτος ήθελε να κρύψει ότι ο λαός της Ανατολίας είχε σε μεγάλο βαθμό ελληνορωμαϊκές ρίζες; Ποιος ήταν ο λόγος για αυτό το μυστικό; Γιατί φοβόταν;<br /><br />Γιατί κρύβουν προσεκτικά την ελληνική προέλευση των μεγάλων τουρκικών μαζών που ήταν εξισλαμισμένοι και ομιλούν την τουρκική γλώσσα λόγω γλωσσικής αφομοίωσης;», ανέφερε ο Τούρκος καθηγητής.<br /><br />Με την έλευση των γενετικών δοκιμών, ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι πολίτες και κοινότητες της διασποράς ανακαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα ο τουρκικός λαός προέρχεται, κυρίως από Έλληνες.<br /><br />Περισσότεροι Τούρκοι πολίτες ανακαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα δεν είναι Τούρκοι.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ρώσος καθηγητής έριξε βόμβα για την σημερινή Τουρκία: Οι σύγχρονοι Τούρκοι είναι απλώς Εξισλαμισμένοι Έλληνες.

“Τον 19ο αιώνα, η λέξη "Τούρκος" σήμαινε "ανόητος", θεωρήθηκε ως ταπεινωτικός όρος" ανέφερε ο ίδιος Γιατί οι Τούρκο...

Διαβάστε την συνέχεια