Αποκάλυψη – Ο Donald Trump μισεί πραγματικά την Ουκρανία, τι θα συμβεί εάν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/ca77709da23c5e5ac12b3fc4374b659d_XL.jpg" width="750" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Εάν χάσει ο Trump, η Ουκρανία θα πάρει όλα τα χρήματα και τα όπλα που χρειάζεται. Αν κερδίσει ο Trump, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα».</span></h3>Ο Donald Trump δεν συγχωρεί ούτε ξεχνά εύκολα.<br />Καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι σύμμαχοι του Trump στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών μπλοκάρουν τη στρατιωτική βοήθεια που ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky λέει ότι το Κίεβο χρειάζεται απεγνωσμένα να αποφύγει την ήττα στον πόλεμο με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής, είναι σαφές ότι αρνητική στάση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ προς την Ουκρανία έχει βαθιές ρίζες.<br />Ήταν, τελικά, ένα τηλεφώνημα με τον Zelensky που οδήγησε στην πρώτη παραπομπή του Trump τον Δεκέμβριο του 2019, αφού κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να επηρεάσει τις εκλογές του 2020 στηριζόμενος στον Ουκρανό ηγέτη για να ερευνήσει τον σημερινό πρόεδρο Joe Biden και τον γιο του Hunter.<br />Υπάρχουν όλα τα σημάδια ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι στο μυαλό του, σύμφωνα με ανάλυση του Politico.<br />Όταν το Κογκρέσο προχώρησε αυτόν τον μήνα για να επανεγκρίνει τον νόμο περί επιτήρησης ξένων πληροφοριών - νομοθεσία που διέπει την παρακολούθηση ύποπτων διεθνών αντιπάλων - ο Trump χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αντιταχθεί.<br />Το ότι ο Trump πιθανότατα αναφερόταν στην υποκλοπή του πρώην προέδρου της εκστρατείας του, Paul Manafort, είναι απίθανο να πέρασε απαρατήρητο στην Ουκρανία, όπου αξιωματούχοι παρακολουθούν την εκστρατεία των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ για ενδείξεις για το τι θα μπορούσε να σημαίνει για την πολεμική τους προσπάθεια.<br />Ως Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, ο Trump έχει ήδη προκαλέσει φόβο στο Κίεβο, λέγοντας ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες και σκέφτεται ότι ελπίζει να τελειώσει προτού αναγκαστεί να αποφασίσει αν θα δώσει την Ουκρανία στη Μόσχα.<br />Η αναφορά του Manafort εντείνει τις ανησυχίες στην Ουκρανία ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι εναντίον μιας χώρας που θεωρεί ότι εμπλέκεται στενά με την απώλεια της προεδρίας του.<br />Από τις πρώτες ενδείξεις για ρωσική παρέμβαση στην προεδρική εκστρατεία των ΗΠΑ το 2016, μέχρι την έρευνα από έναν ειδικό εισαγγελέα και την παραπομπή του Trump το 2019, όλοι οι δρόμοι - μπορεί μερικές φορές να φαίνεται – ότι οδηγούν στο Κίεβο.<br />«Ο Trump μισεί την Ουκρανία», είπε ο Lev Parnas, ένας Ουκρανοαμερικανός επιχειρηματίας που κάποτε υπηρέτησε ως ανταποκριτής στην Ουκρανία για τον δικηγόρο του Trump, Rudy Giuliani, και αργότερα στράφηκε εναντίον του πρώην προέδρου.<br />«Αυτός και οι άνθρωποι γύρω του πιστεύουν ότι η Ουκρανία ήταν η αιτία όλων των προβλημάτων του Trump».<br /><br />«The Black Ledger»<br /><br />Η εμπλοκή του Trump με την Ουκρανία προήλθε από τις στάχτες της επανάστασης του Euromaidan της Ουκρανίας.<br />Πριν ο Manafort γίνει διευθυντής της εκστρατείας του Trump, είχε εργαστεί στην Ουκρανία για τον πρώην πρόεδρο Viktor Yanukovych, έναν φιλορώσο πολιτικό που έφυγε από τη χώρα το 2014 μετά από πανεθνικές διαδηλώσεις κατά της απόφασής του να απομακρύνει την Ουκρανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση και προς τη Μόσχα.<br />Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, τα κεντρικά γραφεία του κόμματος του Yanukovych πυρπολήθηκαν και ήταν εκεί που ένας Ουκρανός ακτιβιστής και πρώην βουλευτής βρήκε αυτό που έγινε γνωστό ως «Black Ledger».<br />Το βιβλίο περιείχε μια χειρόγραφη λίστα με μυστικές πληρωμές από το κόμμα του Yanukovych σε Ουκρανούς αξιωματούχους, τηλεοπτικές προσωπικότητες, νομοθέτες και δημοσιογράφους.<br />Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας, το επώνυμο του Manafort εμφανίστηκε τουλάχιστον 22 φορές να λαμβάνει περίπου 12,7 εκατομμύρια δολάρια.<br />Το γραφείο είπε ότι η συμπερίληψη του ονόματός του στο βιβλίο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι του δόθηκαν τα αναφερόμενα ποσά, τα οποία ο Manafort αρνήθηκε ότι έλαβε.<br />Η εμφάνιση του Manafort στο βιβλίο αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους New York Times τον Αύγουστο του 2016, λίγους μήνες πριν ο Trump αναμετρηθεί με τη Hillary Clinton για την προεδρία.<br />Ήταν μια από τις πρώτες ιστορίες που συνέδεαν τον Trump με την Ουκρανία και πιθανώς με τη Ρωσία και τους συμμάχους της, ένα θέμα που θα τον βασάνιζε καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του.<div><br />Οι σύμμαχοι του Trump έχουν παρουσιάσει το Black Ledger ως αυθεντικό και συνωμοσία του Δημοκρατικού Κόμματος για να υπονομεύσει τους αντιπάλους του.<br />«Ήταν αδύνατο να αποδειχθεί η αυθεντικότητα της υπογραφής δίπλα στο όνομα του Manafort στο βιβλίο», είπε ο Yuriy Lutsenko, πρώην γενικός εισαγγελέας που για ένα διάστημα υποστήριξε τις προσπάθειες του Trump να ανοίξει έρευνα για διαφθορά κατά του Hunter Biden.<br />«Ποιος θα έβαζε ανοιχτά την υπογραφή του κάτω από μυστικές πληρωμές σε μετρητά;» πρόσθεσε ο Lutsenko, ο οποίος είπε ότι έχει στα χέρια του τη λίστα, την οποία η Ουκρανία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ως απόρρητο έγγραφο.<br />Το 2019 ο Giuliani περιέγραψε το έγγραφο ως «ένα «μαύρο βιβλίο» που διαπιστώθηκε ότι ήταν δόλιο».<br />Ο Manafort κατηγορήθηκε για 12 κατηγορίες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φοροδιαφυγή και παραβιάσεις λόμπι το 2017.<br />Οι κατηγορίες δεν σχετίζονταν με το Black Ledger, το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του.<br /><br />Το κυνήγι του Trump για τον διακομιστή των Δημοκρατικών<br /><br />Η αντιπάθεια του Trump για την Ουκρανία έχει επίσης τις ρίζες του στην πεποίθησή του ότι ήταν η Ουκρανία, όχι η Ρωσία, που παρενέβη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016, είπε ο Parnas.<br />«Ξεκίνησε όταν ξεκίνησε το Russiagate», είπε ο Parnas, αναφερόμενος στους ισχυρισμούς για ρωσική εκλογική πειρατεία που θα οδηγούσε τελικά στον διορισμό του ειδικού εισαγγελέα Robert Mueller.<br />«Άνθρωποι στην προεκλογική εκστρατεία του Trump του είπαν ότι στις εκλογές αναμειγνύονταν Ουκρανοί και όχι Ρώσοι».<br />Η εκλογική νίκη του Trump αμαυρώθηκε από κατηγορίες, που αργότερα επιβεβαιώθηκαν από υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, ιδιωτικές εταιρείες πληροφοριών και ομοσπονδιακούς ερευνητές, ότι η Ρωσία είχε παραβιάσει τα email της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών, του στρατηγικού και χρηματοδοτικού βραχίονα του κόμματος.</div><div><br />Ο Trump έχει προωθήσει με συνέπεια μια θεωρία συνωμοσίας ότι ήταν η Ουκρανία που πραγματοποίησε το hacking και ότι η χώρα εξακολουθούσε να κρύβει έναν διακομιστή με τα δεδομένα.<br />Ο Trump προφανώς διατηρούσε αυτή την πεποίθηση και στην προεδρία του, λέγοντάς την τον Ιούλιο του 2019 κατά τη διάρκεια αυτού που αργότερα θα περιέγραφε ως «τέλειο» τηλεφώνημα με τον Zelensky, την αλληλεπίδραση που οδήγησε στην παραπομπή του.<br />«Θα ήθελα να μας κάνετε τη χάρη, ωστόσο, επειδή η χώρα μας έχει περάσει πολλά και η Ουκρανία γνωρίζει πολλά για αυτό», είπε ο Trump στον Zelenskyy.<br />«Τον διακομιστής λένε ότι τον έχει η Ουκρανία», πρόσθεσε.<br />Αργότερα εκείνο το έτος, ο Trump υπερασπίστηκε την απόφασή του να παγώσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία λόγω εν μέρει των υποψιών του ότι «μια ουκρανική εταιρεία» είχε στην κατοχή του τον διακομιστή.<br />«Θέλω ακόμα να δω αυτόν τον διακομιστή», είπε στην τηλεοπτική εκπομπή Fox & Friends.<br />«Ξέρετε, το FBI δεν πήρε ποτέ αυτόν τον διακομιστή.<br />Αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος όλου αυτού του πράγματος».<br />Ο Mueller, ο ειδικός εισαγγελέας, κατήγγειλε 12 Ρώσους το 2018 για εισβολή στους υπολογιστές του Δημοκρατικού Κόμματος δύο χρόνια πριν.<br />Το 2022, ο Ρώσος πολέμαρχος Yevgeny Prigozhin παραδέχτηκε ότι η Ρωσία είχε παρέμβει στη δημοκρατική διαδικασία των ΗΠΑ.<br />«Έχουμε παρέμβει (στις εκλογές των ΗΠΑ), παρεμβαίνουμε και θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε», είπε ο Prigozhin.<br />«Προσεκτικά, με ακρίβεια, χειρουργικά και με τον δικό μας τρόπο, όπως ξέρουμε να κάνουμε», είχε πει.<br /><br />Zelensky και το τέλειο τηλεφώνημα<br /><br />Το τηλεφώνημα του Trump με τον Zelensky τον Ιούλιο του 2019 θα έπαιζε κεντρικό ρόλο σε ένα από τα πιο δύσκολα επεισόδια στην πολιτική του καριέρα: την πρώτη του παραπομπή, η οποία προήλθε από την προσπάθειά του να πιέσει τον πρόεδρο της Ουκρανίας να ξεκινήσει έρευνα για τον Biden.<br />Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας, ο Trump προέτρεψε τον Zelensky να ξεκινήσει έρευνα, λέγοντας ότι θα τον φέρει σε επαφή με τον Giuliani και τον Γενικό Εισαγγελέα William Barr.<br />«Θα φτάσουμε μέχρι το τέλος», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ στον Ουκρανό ομόλογό του. «Είμαι σίγουρος ότι θα το καταλάβεις».<br />Ο Parnas, ο οποίος εργάστηκε για την προώθηση της έρευνας, είπε ότι ο Giuliani ενδιαφέρθηκε για πρώτη φορά για το θέμα το 2018.<br />Ο καταλύτης ήταν ένα βίντεο στο οποίο ο τότε αντιπρόεδρος Τζο Biden περιέγραφε πώς το 2016 είχε απειλήσει να παρακρατήσει χρήματα από τον τότε Πρόεδρο της Ουκρανίας Petro Poroshenko εάν το Κίεβο δεν απέλυε τον εισαγγελέα.</div><div><br />Την εποχή εκείνη η Ρωσία είχε ήδη εισβάλει στην Κριμαία και σε τμήματα της Ανατολικής Ουκρανίας.<br />«Τα μάτια του Giuliani άνοιξαν διάπλατα. «Τον πήραμε, πήραμε τον Joe», είπε», θυμάται ο Parnas.<br />Ο Giuliani πίστευε ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι ο Biden πίεσε να απολυθεί ο εισαγγελέας Viktor Shokin επειδή ερευνούσε τον Hunter, ο οποίος είχε πιάσει δουλειά στην Burisma, μια ουκρανική εταιρεία φυσικού αερίου που αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για διαφθορά.<br />«Δύο εβδομάδες αργότερα δείξαμε το βίντεο στον Trump», πρόσθεσε ο Parnas.<br />«Μετά από αυτό, η Ουκρανία ήταν στο μυαλό του. Τότε κατάλαβα ότι η Ουκρανία τελείωσε».<br />Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τις κατηγορίες του Guiliani.<br />Ενώ ο Biden ζήτησε την απομάκρυνση του Shokin, ήταν μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω ανησυχιών ότι ο εισαγγελέας εμπόδιζε τις έρευνες για διαφθορά στη χώρα.<br />Ο Shokin δεν ερευνούσε τον Hunter Biden ή την Burisma την εποχή που ο Biden υποστήριξε την αποπομπή του.<br />Ο Parnas είπε ότι στόχος του ήταν να πείσει την Ουκρανία να συνεργαστεί με τον Πρόεδρο Trump και έτσι να εξασφαλίσει την υποστήριξή του.<br />«Για αυτό, χρειαζόμασταν έναν από τους προέδρους [Poroshenko ή Zelensky] να ανακοινώσει έρευνα για τον Biden», είπε.<br />«Σκεφτήκαμε ότι αν κάνουν ό,τι θέλει, ο Trump θα χρωστάει στην Ουκρανία».<br />Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Trump, ο Zelensky υποσχέθηκε να ελέγξει τι θα μπορούσε να γίνει, αλλά η Ουκρανία τελικά δεν άνοιξε έρευνα.<br />«Έτσι τώρα ο Trump μισεί τον Zelensky με πάθος», είπε ο Parnas. «Και ο Zelensky το ξέρει».<br />Η Ουκρανία δεν είχε ποτέ κανένα στοιχείο ότι ο Biden ή ο γιος του παραβίασαν τους νόμους της χώρας, παραδέχτηκε ο Lutsenko σε συνέντευξή του.<br /><br />Η Ουκρανία προετοιμάζεται για την προεδρία Trump<br /><br />Καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, η κυβέρνηση της Ουκρανίας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μείνει μακριά από την αμερικανική πολιτική.<br />Ο Zelensky ζήτησε από τον Trump να έρθει στην Ουκρανία για να δει τι έκανε η Ρωσία στη χώρα με τα μάτια του.<br />Με ένα νομοσχέδιο στρατιωτικής βοήθειας 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων να έχει σταματήσει στο Κογκρέσο, το γραφείο του προσελκύει τους Ρεπουμπλικάνους, προσπαθώντας να τους πείσει ότι η βοήθεια της Ουκρανίας είναι προς το εθνικό συμφέρον της Αμερικής.<br />«Δεν πιστεύω ότι κάποιος που εκπροσωπεί το κόμμα του Ronald Reagan θα εγκαταλείψει την Ουκρανία», είπε ο Andriy Yermak, επικεφαλής του γραφείου του Zelensky, στο POLITICO νωρίτερα αυτό το μήνα.<br />Εν τω μεταξύ, ωστόσο, οι Ουκρανοί εργάζονται για να είναι όσο το δυνατόν αυτάρκεις, ενισχύοντας την εγχώρια παραγωγή όπλων και προσπαθώντας να διαφοροποιήσουν τις πηγές στρατιωτικής τους βοήθειας.<br />Ενώ ο Zelensky έχει ανησυχήσει δημόσια για την πιθανότητα μιας προεδρίας Trump, ο Yermak προσπάθησε να αποκτήσει έναν πιο αισιόδοξο τόνο.<br />«Νομίζω ότι, πρώτα απ' όλα, οι άνθρωποι που ήταν στην ομάδα του Trump εκείνη την περίοδο δεν είναι πια εκεί», είπε στο POLITICO κατά τη διάρκεια εκδήλωσης τον Φεβρουάριο.<br />«Έχει νέα ομάδα. Επιπλέον, υπάρχει δικομματική υποστήριξη για την Ουκρανία και συνομιλούμε συνεχώς με εκπροσώπους και των δύο μερών».<br />Ο Parnas από την πλευρά του δήλωσε απαισιόδοξος.<br />«Ο Zelensky και ο Yermak γνωρίζουν ότι δεν πολεμούν μόνο τη Ρωσία για τη ζωή τους αλλά και τους Ρεπουμπλικάνους», είπε.<br />«Εάν χάσει ο Trump, η Ουκρανία θα πάρει όλα τα χρήματα και τα όπλα που χρειάζεται.<br />Η Ρωσία θα τελειώσει», πρόσθεσε.<br />«Αν κερδίσει ο Trump, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αποκάλυψη – Ο Donald Trump μισεί πραγματικά την Ουκρανία, τι θα συμβεί εάν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ.

«Εάν χάσει ο Trump, η Ουκρανία θα πάρει όλα τα χρήματα και τα όπλα που χρειάζεται. Αν κερδίσει ο Trump, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα». Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ολοένα κερδίζει πόντους ο Κασσελάκης και χάνει έδαφος ο Ανδρουλάκης για την πρωτοκαθεδρία στην Κεντροαριστερά;

<img height="359" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/56bfc986e22de703ae51c93a6f0576ed_XL.jpg" width="735" /><br /><br /><div><b>Σωτήρης Πίκουλας</b><br /><div>Ο Κασσελάκης σκέφτηκε πως θα κερδίσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα της πολιτικής ενώ τον Ανδρουλάκη ενδιαφέρει ο κόσμος που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των μνημονίων.<br /><br />Πολλοί στην Κεντροαριστερά αναρωτιούνται γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης κερδίζει πόντους και από την άλλη χάνει έδαφος ο Νίκος Ανδρουλάκης.<br />Ο πρώτος σκέφτηκε πως θα κερδίσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα της πολιτικής ενώ ο δεύτερος τον ενδιαφέρει ο κόσμος που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των μνημονίων.<br /><br />Ο Κασσελάκης απευθύνεται σε όλα τα κοινά<br /><br />Ο Στέφανος Κασσελάκης ακολουθεί μία επιχειρηματολογία που στοχεύει σε διαφορετικές δεξαμενές, αγνοώντας επιδεικτικά τις εκπεφρασμένες αριστερές θέσεις του κόμματος.<br />Παίρνει θέση υπέρ του ΝΑΤΟ και υπέρ του Ισραήλ προσπαθώντας να μπει στο λόμπι της δυτικής σκέψης.<br />Παρόλο που έχει εκφραστεί υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, συναντιέται με ιεράρχες και μιλάει ως ορθόδοξος μεν αλλά προοδευτικός πολίτης.<br />Αντιλαμβάνεται ότι για να κάνει πλειοψηφικό το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να απευθυνθεί σε όλους και όχι μόνο στους αριστερούς όπως ήθελε η ιδεοληπτική ομάδα Χαρίτση- Αχτσιόγλου- Τσακαλώτου.<br /><br />Έχει φέρει τις απόψεις του πιο κοντά στου Μητσοτάκη<br /><br />Παράλληλα, εξορθολόγησε τις απόψεις του για τις αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας λέγοντας ότι αναγκαστικά θα είναι ψηλά.<br />Κάνει παρέλαση μπροστά στους ομογενείς στη Νέα Υόρκη και αναφέρεται για τον πατριωτισμό και στην ελληνική οικογένεια.<br />Ουσιαστικά κάνει ότι κάνει και ο Μητσοτάκης, αποκηρύσσοντας τις αριστερές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις.<br />Στρέφεται προς το Κέντρο παρόλο που δυσαρεστεί επικίνδυνα τα αριστερά στελέχη του, όπως π.χ ο Πολάκης.<br /><br />Κλειστό κόμμα το ΠΑΣΟΚ<br /><br />Από την άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης απευθύνεται ολοένα και σε μικρότερο κοινό.<br />Από τις επιλογές των προσώπων που τώρα διοικούν το ΠΑΣΟΚ μέχρι και το ευρωψηφοδέλτιο βλέπεις πρόσωπα του κομματικού σωλήνα.<br />Ο Ανδρουλάκης έχει φτιάξει ένα κόμμα κλειστό, ένα κλειστό κονκλάβιο και έχει διώξει από αυτό πρόσωπα με άλλες ιδέες.<br />Ο Ανδρέας Λοβέρδος έφυγε, ο Χάρης Καστανίδης εδιώχθη, το ίδιο περίπου και ο Γιώργος Καμίνης, στο περιθώριο έχει μπει ο Γιώργος Παπανδρέου ενώ και οι σχέσεις με τον Χάρη Δούκα κρέμονται από μία κλωστή.<br /><br />Τα ναι μεν αλλά έφαγαν τον Ανδρουλάκη<br /><br />Οι απόψεις Ανδρουλάκη δεν έχουν γωνίες, είναι ναι μεν αλλά. Ποτέ του δεν πήρε μία καθαρή θέση για ένα ζήτημα, για ένα νομοθέτημα. Και έτσι και γιουβέτσι… Και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ… Στην προσπάθειά του να τους ικανοποιήσει όλους, έχει καταφέρει να τους απομακρύνει όλους. Αν δεν ήταν το θέμα των υποκλοπών να τον συντηρήσει στην επικαιρότητα, θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση νωρίτερα… Προσπαθεί να πάρει πίσω το ΠΑΣΟΚ που έφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να πάρει τον κεντρώο προοδευτικό κόσμο που βρίσκεται στη ΝΔ… Ακόμα απορεί ο κόσμος γιατί δεν ψήφισε τα μη κρατικά πανεπιστήμια…<br /><br />Αμείλικτη η κάλπη στις 9 Ιουνίου για έναν από τους δύο<br /><br />Επειδή η κάλπη θα είναι αμείλικτη στις 9 Ιουνίου, είναι σίγουρο ότι εκεί θα ξεκαθαρίσει ποιος θα ηγηθεί της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.<br />Ο Κασσελάκης παρόλο που δεν έχει την συγκρότηση του Ανδρουλάκη φαίνεται να πείθει περισσότερο τον κόσμο.<br />Ο Ανδρουλάκης εάν δεν έρθει δεύτερος τότε θα έχει μεγάλα εσωκομματικά προβλήματα, ενώ οι εκτιμήσεις λένε ότι θα έχουμε Έκτακτο Συνέδριο όπου θα θέσει υποψηφιότητα εκ νέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.<br />Ο δε Κασσελάκης μπορεί να βρίσκεται σε απόσταση από στελέχη όμως αν φέρει ένα καλό αποτέλεσμα στις εκλογές, δεν θα τον αμφισβητήσει κανένας.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Γιατί ολοένα κερδίζει πόντους ο Κασσελάκης και χάνει έδαφος ο Ανδρουλάκης για την πρωτοκαθεδρία στην Κεντροαριστερά;

Σωτήρης Πίκουλας Ο Κασσελάκης σκέφτηκε πως θα κερδίσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα της πολιτικής ενώ τον Ανδρουλάκη ενδιαφέρει ο κόσμος που ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επική αερομαχία F-15 με Su -35... σε σενάριο επίθεσης του Ισραήλ με μαχητικά στο Ιράν.

<img height="480" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/23768734224372434b31d71a41499a96_XL.jpg" width="783" /><br /><br /><div>Ένα από τα σενάρια θέλει τα ισραηλινά F-15 να εξαπολύουν τους αέρος – εδάφους πυραύλους Rocks προκειμένου να πλήξουν την ιρανική αεράμυνα<br /><br />Το σενάριο επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν με μαχητικά αεροσκάφη και της εμπλοκής των αεροπορικών δυνάμεων των δύο κρατών θα μπορούσε μελλοντικά να σηματοδοτήσει μεταξύ άλλων μια επική αναμέτρηση μεταξύ του αμερικανικού F-15 και του ρωσικού Su -35.<br /><br />Πολεμικά σενάρια…<br /><br />Το βασικό σενάριο θέλει τα ισραηλινά F-15I να εξαπολύουν βαλλιστικούς πυραύλους ALBM προκειμένου να φθείρουν την ιρανική αεράμυνα και το Ιράν να εξαπολύει πιο ισχυρά και πιο φονικά πυραυλικά πλήγματα κατά του Ισραήλ.<br />Μέσα σε αυτή τη σεναριολογία, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να επισημανθούν κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά με τη διπλωματία των δύο κρατών όσον αφορά τη στρατιωτική τους ισχύ.<br />Η πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με τις πιέσεις του Ισραήλ στη Ρωσία προκειμένου να ακυρώσει ή έστω να καθυστερήσει την παράδοση του ρωσικού μαχητικού Su -35S στο Ιράν, καθώς αυτό εκτιμάται ότί συνιστά μια σοβαρή απειλή για τα F-15 και σε κάποιο βαθμό και για τα F-35 της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας.<br />Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τις πληροφορίες που θέλουν το Ιράν να ενισχύει ποιοτικά το υπάρχον και το μελλοντικό πυραυλικό του οπλοστάσιο με εξελιγμένη ρωσική τεχνολογία.<br />Αυτή είναι η ανταπόδωση για την παροχή στη Ρωσία του φθηνού και μαζικής παραγωγής drone Shahed 136.<br /><br />Εμπλοκή Ρωσίας<br /><br />Δημοσίευμα της Washington Post αναφέρει, επικαλούμενη mail και έγγραφα, πως μια αντιπροσωπεία Ιρανών φιλοξενήθηκε στη ρωσική εταιρεία κατασκευής όπλων NPP Yekaterinburg τον Μάρτιο του 2023, όπου και τους παρουσιάστηκαν οι «επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες παραγωγής» που θα μπορούσε να προσφέρει η Ρωσία στο Ιράν.<br />Βάσει των πληροφοριών αυτών, η Ρωσία δεσμεύτηκε να παράσχει στο σύμμαχο του προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη και τεχνολογία αεράμυνας, μέσα τα οποία όπως αναφέρεται, θα μπορούσαν να βοηθήσουν το Ιράν να ενισχύσει την άμυνα του απέναντι σε μια μελλοντική επίθεση από το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ.<br />«Οι συμφωνίες των όπλων, ορισμένες λεπτομέρειες των οποίων δεν έχουν αναφερθεί προηγουμένως, αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης συνεργασίας που περιλαμβάνει τη συμπαραγωγή στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών εντός της Ρωσίας, την κοινή χρήση τεχνολογίας κατά ηλεκτρονικών παρεμβολών και ανάπτυξη τεχνολογίας που θα εκτιμά σε πραγματικό χρόνο πεδίου μάχης, τα όπλα που αναπτύσσονται κατά των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.<br />Η συνεργασία αυτή αναμένεται να αποφέρει σημαντικά οφέλη και για τις δύο χώρες, καθιστώντας το Ιράν στρατηγικό εταίρο της Ρωσίας» αναφέρει το δημοσίευμα της Washington Post.<br />Σε κάθε περίπτωση η αμυντική συνεργασία Ρωσίας – Ιράν έχει επιβεβαιωθεί και από την ανάπτυξη του ιρανικού drone Shahed 136 και των μετατροπών του από τους Ρώσους.<br /><br />Συνεισφορά<br /><br />Ακριβώς χάρη στα Shahed και στην αποτελεσματικότητα τους στο πεδίο της μάχης, η Ρωσία είναι πολύ πιθανό να ανταποδώσει, παρέχοντας στους Ιρανούς τεχνολογία για πυραύλους αιχμής, για αναζήτηση στόχων, για καθοδήγηση και για πλοήγηση.<br />Μάλιστα επισημαίνεται πως μια παρόμοια σχέση η Ρωσία αναζητά και με τη Βόρεια Κορέα, από την οποία φέρεται πως αντλεί τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών πυροβολικού και στην οποία έχει μεταφέρει τεχνογνωσία για την ανάπτυξη του υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου Hwasong-16B.<br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/654_1.JPG" /><br />Θα πλήξουν την ιρανική αεράμυνα με πυραύλους Rocks τα ισραηλινά F-15;<br /><br />Ένα από τα σενάρια που κυκλοφορούν, θέλουν τα ισραηλινά F-15 να εξαπολύουν τους αέρος – εδάφους πυραύλους Rocks προκειμένου να πλήξουν την ιρανική αεράμυνα.<br />Οι πύραυλοι Rocks περιγράφονται ως παντός καιρού πύραυλοι που μπορούν με μια κεφαλή είτε διείσδυσης είτε έκρηξης, να καταστρέψουν υπέργειους ή καλά προστατευμένους υπόγειους στόχους, οι οποίοι προσδιορίζονται με τεράστια ακρίβεια (συντεταγμένες, γωνία πρόσκρουσης, αζιμούθιο, δεδομένα τοπογραφικών εικόνων, κοκ) από τον πιλότο του μαχητικού.<br />Όπως αναφέρεται, δεν είναι ξεκάθαρο εάν όλα αυτά τα δεδομένα μπορούν να «φορτωθούν» στον πύραυλο ήδη από το έδαφος και πριν την αποστολή, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τον γαλλικό - βρετανικό πύραυλο SCALP – EG/Storm Shadow.<br />Ωστόσο, υπογραμμίζεται πως εικόνες του στόχου – συνήθως ένα κτήριο ή μια οχυρωμένη κατασκευή – και του περιβάλλοντος του, φορτώνονται στη μνήμη του πυραύλου, ο οπτικός ανιχνευτής του οποίου αντιστοιχίζει στη συνέχεια τη ζωντανή με την αποθηκευμένη εικόνα για να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του στόχου και να αρχίσει την επίθεση, «εξουδετερώνοντας» παράλληλα κάθε εξωτερική παρεμβολή.<br />Μάλιστα το σενάριο αυτό της ισραηλινής επίθεσης έχει αποτυπωθεί και σε γραφικά, με τα ισραηλινά F-15Ι να εκτοξεύουν πυραύλους Rocks που πλήττουν τοποθεσίες εκτόξευσης πυραύλων εδάφους – αέρος μεγάλου βεληνεκούς καθώς και μια υπόγεια πυρηνική εγκατάσταση στη βάση ενός βουνού.</div><div><br /><img height="377" src="https://www.bankingnews.gr/image/7_76.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Και αερομαχία F-15 με Su -35<br /><br />Ένα ακόμα σενάριο θέλει τα ισραηλινά F-15I να πετούν σε χαμηλό ύψος πάνω από την Ιορδανία, να εμφανίζονται ξαφνικά πάνω από το Ιράκ και να πετούν σε υψόμετρο 14 χιλιόμετρων, από όπου και θα εκτοξεύσουν δύο πυραύλους Rocks.<br />Όπως αναφέρεται, για να επιτευχθεί το φαινόμενο της διείσδυσης σε υπόγειους στόχους, θα πρέπει να υπάρξει και να διατηρηθεί μια ταχύτητα πρόσκρουσης 5 Mach.<br />«Αυτή η κατηγορία όπλων και η ικανότητα του θα πρέπει να είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ χρησιμοποίησε όλη του τη δύναμη στη Ρωσία προκειμένου να ακυρώσει ή τουλάχιστον να καθυστερήσει την παράδοση του Su-35.<br />Τα Su-35 θα μπορούσαν εύκολα να αποτρέψουν τις επιθέσεις και να αναγκάσουν τα F-15 να απορρίψουν τον βαρύ βαλλιστικό πύραυλο ALBM για να αμυνθούν» επισημαίνουν ειδικοί.<br /><br />Ο ιρανικός στόλος<br /><br />Όπως επισημαίνεται, τα αμερικανικής κατασκευής F-14 Tomcats και F-4E Phantom II – που προέρχονται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου - αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα συντήρησης και αεροπλοΐας, καθώς οι εξουθενωτικές οικονομικές και στρατιωτικές εμπορικές κυρώσεις το εμποδίζουν να έχει πρόσβαση σε ανταλλακτικά.<br />Την ίδια στιγμή, τα σοβιετικής προέλευσης MiG-29 είναι πολύ λίγα για να κάνουν τη διαφορά.<br />Αυτές ακριβώς οι διαπιστώσεις είναι που ώθησαν τους Ιρανούς να εστιάσουν σε ένα στρατιωτικό δόγμα που στο επίκεντρο της, έχει τους πυραύλους και τα drones.<br />Το τέταρτης γενιάς Su – 35S θα ήταν το πιο προηγμένο μαχητικό της ιρανικής πολεμικής αεροπορίας που θα μπορούσε να συγκριθεί με το F-15 των Ισραηλινών ή το Eurofighter του Κατάρ.<br /><br />Αερομαχίες<br /><br />Το Su-35S με το ραντάρ N035 Irbis-E παθητικής ηλεκτρονικής συστοιχίας σάρωσης (PESA) μπορεί να ανιχνεύσει εναέριους στόχους σε εμβέλεια 400 km, να παρέχει υψηλής ευκρίνειας εικόνες εδάφους σε λειτουργία συνθετικού διαφράγματος, ενώ διαθέτει το OLS-35 σύστημα ηλεκτρο-οπτικής στόχευσης και το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Khibiny-M (EW), που αποτελείται από αισθητήρες στα άκρα των φτερών και γύρω από το αεροσκάφος.<br />Το μαχητικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του F-15, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να είναι χρήσιμο ως ανιχνευτής πυραύλων, είτε εκτοξεύοντας πυραύλους αέρος – εδάφους είτε αέρος – αέρος, βασιζόμενο σε πληροφορίες από το stealth F-35I.<br />Οι Ισραηλινοί θα το έβρισκαν δύσκολο να πραγματοποιήσουν επιθέσεις μεγάλης εμβέλειας, τη στιγμή που τα ιρανικά συστήματα αεράμυνας όπως το Bavar-373 – το οποίο εκτιμάται ότι είναι συγκρίσιμο με το ρωσικό S-400 – θα ήταν ελεύθερα να αντιμετωπίσουν άλλα ισραηλινά αεροσκάφη.</div><div><br /><img height="414" src="https://www.bankingnews.gr/image/211.JPG" width="640" /><br /><br /></div><div>Στόχος οι πυρηνικές εγκαταστάσεις<br /><br />Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν μπορεί να είναι ο πρωταρχικός στόχος του Ισραήλ.<br />Άλλωστε Ιράν και Ισραήλ αντιλαμβάνονται ότι το πυρηνικό πρόγραμμα προσφέρει στην Τεχεράνη μια πολύ μακροπρόθεσμη γεωπολιτική και διπλωματική μόχλευση ενώπιον της Δύσης.<br />Για αυτό το λόγιο το Ισραήλ «ίσως έχει πολύ βαθύτερους και μακροπρόθεσμους στόχους για τους οποίους μπορεί να είναι διατεθειμένο να διακινδυνεύσει έναν σύντομο, έντονο και ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο».<br />Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ισραηλινή πολεμική αεροπορία έκανε ασκήσεις που προσομοίαζαν επιθέσεις κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.<br /><br />Πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα<br /><br />Και οι δύο πλευρές έχουν στρατιωτικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.<br />«Το Ισραήλ έχει μια εξαιρετικά ποιοτικά ανώτερη αεροπορία με μαχητικά γενιάς 4.5 και 5.<br />Το Ιράν αντισταθμίζει την έλλειψη συμβατικής δύναμης με έναν τεράστιο χερσαίο στρατό, με ένα τεράστιο απόθεμα τανκ και πυροβολικού και μια παραγωγική ικανότητα που ξεπερνά κατά πολύ το Ισραήλ.<br />Διαθέτει επίσης ένα τεράστιο και ποικίλο απόθεμα τακτικών συμβατικών και πυρηνικών βαλλιστικών πυραύλων και drones.<br />Το Ισραήλ μπορεί να επιτεθεί μία φορά και να χτυπήσει το Ιράν, αλλά όχι να συνεχίσει ουσιαστικά μια εκστρατεία» αναφέρουν αναλυτές.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επική αερομαχία F-15 με Su -35... σε σενάριο επίθεσης του Ισραήλ με μαχητικά στο Ιράν.

Ένα από τα σενάρια θέλει τα ισραηλινά F-15 να εξαπολύουν τους αέρος – εδάφους πυραύλους Rocks προκειμένου να πλήξουν την ιρανική αεράμυνα Το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η εξέλιξη των σχέσεων Ελλάδας και Ισραήλ.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/04/MITSOTAKIS-NETANYAHU.jpg"><img height="366" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/04/MITSOTAKIS-NETANYAHU.jpg" width="763" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Η εικόνα ραστώνης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε παραλία των Χανίων, αν και ηγείται μίας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ με μέγιστη εγγύτητα στο Ισραήλ και ζωτικότατα συμφέροντα στη ΝΑ Μεσόγειο, προκάλεσε μειδιάματα και ειρωνείες σε ορισμένες πρεσβείες, αλλά σύμμαχοι και εταίροι γνωρίζουν άριστα ότι η σχέση Αθήνας-Τελ Αβίβ είναι ισχυρή και θα συνεχιστεί ως έχει.<br /><br />Η συνεργασία με το Ισραήλ αποτελεί μία από τις ελάχιστες επιτυχημένες πτυχές της ιδιότυπης «προσωπικής διπλωματίας» του κ. Μητσοτάκη από το 2019 ως σήμερα. Με χειροπιαστά αποτελέσματα, κυρίως, στα θέματα ασφάλειας, στον τομέα του τουρισμού και σε επιλεκτικές (θεματικά και γεωγραφικά) επενδύσεις. Η δε διάψευση των -βιαστικών και υπερβολικών- προσδοκιών για τον ενεργειακό κλάδο (με εξαίρεση την επιτυχημένη δραστηριότητα της Energean) οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην αιφνιδιαστική άρση της υποστήριξης της Ουάσιγκτον από το (ίσως ανεδαφικό) έργο του αγωγού EastMed, στη βραδύτατη πρόοδο του σχήματος «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ + ΗΠΑ) και στον πόλεμο της Γάζας.<br /><br />Άλλωστε, ο σημερινός Πρωθυπουργός ευτύχησε να μη χρειαστεί να κάνει κάτι ιδιαίτερο πέραν του να συνεχίσει το έργο των προκατόχων του. Άλλοι είχαν επωμιστεί τα δύσκολα. Τον Αύγουστο του 2010, οι Γ. Παπανδρέου και Μπ. Νετανιάχου οικοδόμησαν τη στενή διμερή σχέση μετά τη μεγάλη κρίση Τουρκίας-Ισραήλ λόγω της επίθεσης κομάντο στο πλοίο Mavi Marmara που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους. Τον Οκτώβριο του 2013, οι Αντ. Σαμαράς και Μπ. Νετανιάχου υπέγραψαν μεγάλο αριθμό συμφωνιών κατά τη διάρκεια του Διακυβερνητικού Συμβουλίου των δύο χωρών. Και το Φεβρουάριο του 2015 (πέντε μήνες πριν από την πολιτική του ενηλικίωση με την κυβίστηση στο δημοψήφισμα), ο Αλ. Τσίπρας είχε ωριμάσει αρκετά, ώστε να επιβεβαιώσει και στον κ. Νετανιάχου και δημόσια τη διακομματική αποδοχή της συμπόρευσης σε πλήθος θεμάτων.<br /><br />Τον Ιούνιο του 2020, όπως είχε αποκαλύψει η στήλη, ο κ. Μητσοτάκης πίστεψε ότι πέτυχε ένα ιστορικό βήμα, εξασφαλίζοντας υπόσχεση του ομολόγου του για προστασία του αγωγού EastMed, σε ολόκληρο το μήκος του, από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Υπηρεσιακοί παράγοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών είχαν απορρίψει, αμέσως και κατηγορηματικά, αυτή την πεποίθηση του Πρωθυπουργού. Έλεγαν πως η πιθανότερη εξήγηση ήταν ότι ο κ. Μητσοτάκης, μετά την ανάπτυξη των απόψεών του, εξέλαβε (λανθασμένα) τη σιωπή του κ. Νετανιάχου σαν συναίνεση. Το Νοέμβριο του 2020, σε συνάντηση των τότε υπουργών Άμυνας Μπ. Γκαντζ και Ν. Παναγιωτόπουλου, διευκρινίστηκε ότι κάθε χώρα, που εμπλέκεται στον EastMed, θα υπερασπίζεται μόνη της το αντίστοιχο τμήμα αγωγού, αν και όποτε το έργο αρχίσει να υλοποιείται.<br /><br />Σήμερα, αν και είναι ακόμα νωρίς να διατυπωθούν ασφαλείς εκτιμήσεις για την πορεία της αντιπαράθεσης Ισραήλ-Ιράν, η ελληνική διπλωματία καλείται να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Με έμφαση στο ρόλο της Τουρκίας, λαμβάνοντας υπόψη αφενός την περσινή επαναπροσέγγισή της με το Ισραήλ (χωρίς αναστροφή παρά τον πόλεμο στη Γάζα) και αφετέρου τον εικαζόμενο μεσολαβητικό ρόλο του προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν μεταξύ των «σκληρών» της Ιερουσαλήμ και των ακραίων ισλαμιστών της Τεχεράνης. Οι πληροφορίες που φθάνουν στην Αθήνα συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ισραηλινή πλευρά διατηρεί την άποψη περί αναξιοπιστίας και κρυφών παιγνίων της Άγκυρας. Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, σχεδόν όλοι οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι διαπιστώνουν αναβάθμιση της διπλωματικής και στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας, επιθυμώντας (ή και επιδιώκοντας) ένα είδος ουδετερότητάς της. Η εκτίμηση είναι ότι η Τουρκία «έχει γίνει πολύ μεγάλη για να την αγνοούμε σε περιφερειακά θέματα» και στο φλέγον πρόβλημα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.<br /><br />Ταυτόχρονα, ήδη από τις αρχές του 2023, η ισραηλινή πλευρά είχε διαβεβαιώσει την Αθήνα ότι η αναθέρμανση των σχέσεων με την Τουρκία δεν θα επηρέαζε την αυτόνομη στρατηγική σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο. Ως τώρα τουλάχιστον, η υπόσχεση έχει τηρηθεί.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η εξέλιξη των σχέσεων Ελλάδας και Ισραήλ.

Aλέξανδρος Τάρκας Η εικόνα ραστώνης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε παραλία των Χανίων, αν και ηγείται μίας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η «στρατηγική υπομονή» του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή.

<img height="387" src="http://thecradle-main.oss-eu-central-1.aliyuncs.com/public/articles/aa333046-fb4c-11ee-8285-00163e02c055.jpeg" width="764" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα αντίποινα του Ιράν εναντίον του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα έχουν την πλάτη της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί μόνο εάν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.</span></h3><b>Πέπε Εσκομπάρ</b><br />Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ στον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, στα πρακτικά, αυτό που μέχρι στιγμής ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπηλή διπλωματική συνομιλία:<br /><br />Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά την ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.<br /><br />Ο Ριαμπκόφ πρόσθεσε: «Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εις βάθος συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στις χώρες BRICS».<br /><br />Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη Μεγάλη Εικόνα:<br /><br />Η συνενοχή με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσιγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.<br /><br />Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS – τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού – να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία έχει την πλάτη του Ιράν. Το Ιράν, πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.<br />Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης πυραύλων χρησιμοποίησαν το κινεζικό δορυφορικό σύστημα πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS.<br />Αυτές είναι οι πληροφορίες Ρωσίας-Κίνας που οδηγούν από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ εν κινήσει.<br /><br />Το «μένουμε σε συνεχή επαφή» του Ryabkov καθώς και οι δορυφορικές πληροφορίες πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά αλληλένδετη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας και του αμοιβαίου στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν. Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθητική γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται εάν το Ιράν συνέχιζε να ασκεί «στρατηγική υπομονή».<br /><br />Η μεταμόρφωση της «στρατηγικής υπομονής» σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο - συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμεινε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρεσβευτή στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το remix του 2024 για τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.<br /><br />Και μην ξεχνάτε τα στενά του Ορμούζ<br /><br />Η Τεχεράνη κατάφερε να ανατρέψει τις μαζικές δυτικές ψυχολογικές επιχειρήσεις με στόχο να την ωθήσει σε ένα στρατηγικό λάθος.<br /><br />Το Ιράν ξεκίνησε με ένα αριστούργημα λανθασμένης κατεύθυνσης. Καθώς το αμερικανο-ισραηλινό πορνό φόβου βγήκε από τους χάρτες, τροφοδοτούμενο από απειλητικές δυτικές «πληροφορίες», το Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC) έκανε μια γρήγορη πλάγια κίνηση, καταλαμβάνοντας ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων ισραηλινής ιδιοκτησίας κοντά στα στενά του Ορμούζ.<br /><br />Αυτός ήταν ένας εξαιρετικά κομψός ελιγμός – υπενθυμίζοντας στη συλλογική Δύση την κυριαρχία της Τεχεράνης στα στενά του Ορμούζ, ένα γεγονός ασύγκριτα πιο επικίνδυνο για ολόκληρο τον δυτικό οικονομικό πύργο από τραπουλόχαρτα από οποιοδήποτε περιορισμένο χτύπημα στο «αεροπλανοφόρο» τους στη Δυτική Ασία. Αυτό συνέβη ούτως ή άλλως.<br /><br />Και για άλλη μια φορά, με ένα βαθμό κομψότητας. Σε αντίθεση με αυτόν τον «ηθικό» στρατό που ειδικεύεται στη δολοφονία γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων και βομβαρδίζοντας νοσοκομεία, τζαμιά, σχολεία, πανεπιστήμια και ανθρωπιστικές συνοδείες, η ιρανική επίθεση στόχευσε βασικές ισραηλινές στρατιωτικές τοποθεσίες όπως οι αεροπορικές βάσεις Nevatim και Ramon στο Negev και ένα κέντρο πληροφοριών στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν - τα τρία κέντρα που χρησιμοποίησε το Τελ Αβίβ στην επίθεση του στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό.<br /><br />Αυτή ήταν μια εξαιρετικά χορογραφημένη παράσταση. Πολλαπλά σημάδια έγκαιρης προειδοποίησης έδωσαν στο Τελ Αβίβ άφθονο χρόνο για να επωφεληθεί από τις πληροφορίες των ΗΠΑ και να εκκενώσει μαχητικά αεροσκάφη και προσωπικό, το οποίο ακολουθήθηκε δεόντως από μια πληθώρα στρατιωτικών ραντάρ των ΗΠΑ που συντόνιζαν την αμυντική στρατηγική.<br /><br />Ήταν η αμερικανική δύναμη πυρός που συνέτριψε το μεγαλύτερο μέρος αυτού που μπορεί να ήταν ένα σμήνος 185 drones Shahed-136 - χρησιμοποιώντας τα πάντα, από αεράμυνα τοποθετημένη σε πλοία έως μαχητικά αεροσκάφη. Το υπόλοιπο καταρρίφθηκε πάνω από την Ιορδανία από τον στρατό του Μικρού Βασιλιά – ο αραβικός δρόμος δεν θα ξεχάσει ποτέ την προδοσία του – και στη συνέχεια από δεκάδες ισραηλινά αεροσκάφη.<br /><br />Οι άμυνες του Ισραήλ ήταν de facto κορεσμένες από τον συνδυασμό αυτοκτονίας-βαλλιστικού πυραύλου. Στο μέτωπο των βαλλιστικών πυραύλων, αρκετοί διαπέρασαν τον πυκνό λαβύρινθο της αεράμυνας του Ισραήλ, με το Ισραήλ να ισχυρίζεται επίσημα εννέα επιτυχημένα χτυπήματα - αρκετά ενδιαφέρον, όλα αυτά έπληξαν εξαιρετικά σχετικούς στρατιωτικούς στόχους.<br /><br />Όλη η παράσταση είχε τον προϋπολογισμό ενός μεγάλου blockbuster. Για το Ισραήλ - χωρίς καν να υπολογίζεται η τιμή των αμερικανικών, βρετανικών και ισραηλινών αεροσκαφών - μόνο το πολυεπίπεδο σύστημα αναχαίτισης του επανέφερε τουλάχιστον 1,35 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με ισραηλινό αξιωματούχο. Ιρανικές στρατιωτικές πηγές υπολογίζουν το κόστος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και των πυραύλων τους σε μόλις 35 εκατομμύρια δολάρια - 2,5% των δαπανών του Τελ Αβίβ - κατασκευασμένα με πλήρη εγχώρια τεχνολογία.<br /><br />Μια νέα σκακιέρα της Δυτικής Ασίας<br /><br />Χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες για το Ιράν να μετατρέψει τελικά τη στρατηγική υπομονή σε σοβαρή αποτροπή, στέλνοντας ένα εξαιρετικά ισχυρό και πολυεπίπεδο μήνυμα στους αντιπάλους του και αλλάζοντας αριστοτεχνικά το παιχνίδι σε ολόκληρη τη σκακιέρα της Δυτικής Ασίας.<br /><br />Εάν οι βιβλικοί ψυχοπαθείς εμπλακούν σε έναν πραγματικό θερμό πόλεμο εναντίον του Ιράν, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα στην κόλαση το Τελ Αβίβ να μπορεί να αναχαιτίσει εκατοντάδες ιρανικούς πυραύλους - τους υπερσύγχρονους που αποκλείστηκαν από την τρέχουσα παράσταση - χωρίς έναν μηχανισμό έγκαιρης προειδοποίησης που εκτείνεται σε αρκετές ημέρες. Χωρίς την ομπρέλα όπλων και κεφαλαίων του Πενταγώνου, η ισραηλινή άμυνα δεν είναι βιώσιμη.<br /><br />Θα είναι συναρπαστικό να δούμε τι μαθήματα θα πάρει η Μόσχα από αυτή την αφθονία των φώτων στον ουρανό της Δυτικής Ασίας, με τα πονηρά μάτια της να παίρνουν την ξέφρενη ισραηλινή, πολιτική και στρατιωτική σκηνή, καθώς η θερμότητα συνεχίζει να ανεβαίνει στον βάτραχο που βράζει αργά - και τώρα ουρλιάζει.<br />Όσο για τις ΗΠΑ, ένας πόλεμος της Δυτικής Ασίας – τον οποίο δεν έχουν σχεδιάσει οι ίδιες – δεν ταιριάζει στα άμεσα συμφέροντά τους, όπως επιβεβαίωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ένας παλιομοδίτης υποστηρικτής του βαθέως κράτους:<br /><br />Αυτό θα μπορούσε να τερματίσει οριστικά την περιοχή ως πετρελαιοπαραγωγό περιοχή και να αυξήσει αστρονομικά την τιμή του πετρελαίου σε επίπεδα που θα συντρίψουν την παγκόσμια οικονομική δομή. Είναι πιθανό ότι το τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε ομοίως να καταρρεύσει εάν η τιμή του πετρελαίου αυξηθεί στα 900 δολάρια το βαρέλι εάν το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής διακοπεί ή καταστραφεί.<br /><br />Δεν είναι περίεργο ότι ο συνδυασμός Μπάιντεν, λίγες ημέρες πριν από την ιρανική απάντηση, ικέτευε μανιωδώς το Πεκίνο, το Ριάντ και την Άγκυρα, μεταξύ άλλων, να συγκρατήσουν την Τεχεράνη. Οι Ιρανοί θα μπορούσαν ακόμη και να συμφωνήσουν – αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε επιβάλει μόνιμη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα για να ηρεμήσει την περιφερειακή καταιγίδα. Η Ουάσιγκτον ήταν βουβή.<br /><br />Το ερώτημα τώρα είναι αν θα παραμείνει βουβό. Ο Mohammad Bagheri, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ιρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, πήγε κατευθείαν στο θέμα:<br />Έχουμε μεταφέρει ένα μήνυμα στην Αμερική μέσω της ελβετικής πρεσβείας ότι οι αμερικανικές βάσεις θα γίνουν στρατιωτικός στόχος εάν χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές επιθετικές ενέργειες του σιωνιστικού καθεστώτος. Θα το θεωρήσουμε αυτό ως επιθετικότητα και θα ενεργήσουμε αναλόγως.<br /><br />Το δίλημμα των ΗΠΑ επιβεβαιώνεται από τον πρώην αναλυτή του Πενταγώνου Michael Maloof:<br /><br />Έχουμε περίπου 35 βάσεις που περιβάλλουν το Ιράν και, ως εκ τούτου, καθίστανται ευάλωτες. Προορίζονταν να είναι αποτρεπτικά. Είναι σαφές ότι η αποτροπή δεν είναι πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τώρα γίνονται η αμερικανική «αχίλλειος πτέρνα» λόγω των τρωτών σημείων τους στην επίθεση.<br /><br />Όλα τα στοιχήματα είναι ανοικτά για το πώς ο συνδυασμός ΗΠΑ-Ισραήλ θα προσαρμοστεί στη νέα ιρανικής κατασκευής αποτρεπτική πραγματικότητα. Αυτό που απομένει, για την ιστορική στιγμή, είναι η έγκυος με νόημα εναέρια επίδειξη του μουσουλμανικού Ιράν που εξαπολύει μόνος του εκατοντάδες drones και πυραύλους στο Ισραήλ, ένα κατόρθωμα που γιορτάζεται σε όλα τα εδάφη του Ισλάμ. Και ειδικά από τον ταλαιπωρημένο αραβικό δρόμο, υποταγμένο από τις ετοιμόρροπες μοναρχίες που συνεχίζουν να συνεργάζονται με το Ισραήλ πάνω στα πτώματα των Παλαιστινίων της Γάζας.<div><br /></div><div><a href="https://thecradle.co/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς η «στρατηγική υπομονή» του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή.

Τα αντίποινα του Ιράν εναντίον του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα έχουν την πλάτη της Τεχεράν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιράν Vs Ισραήλ... Σκηνές από μελλοντική ελληνοτουρκική σύγκρουση!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="423" src="https://www.youtube.com/embed/1vyqtjjk_KI" width="688" youtube-src-id="1vyqtjjk_KI"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a> </div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera. </div>

Ιράν Vs Ισραήλ... Σκηνές από μελλοντική ελληνοτουρκική σύγκρουση!

πηγή   Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Διαβάστε την συνέχεια

Η ψυχολογική και συμβολική επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ δεν ήθελε θύματα…

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/iran-pyraylos-930x550.jpg" width="743" /><br /><br /><b>Γιώργος Βενέτης</b><br />Η απάντηση της Τεχεράνης στην ισραηλινή επίθεση ήταν επιβεβλημένη. Κάθε άλλη αντιμετώπιση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη αδυναμίας και ταπείνωσης, υπονομεύοντας τη αξιοπιστία και την αποφασιστικότητά της στην παγκόσμια σκηνή. Το Ιράν όμως βρέθηκε στη δυσχερή θέση να πρέπει να εξισορροπήσει, την ανάγκη για αντίποινα έναντι των πιθανών συνεπειών της περαιτέρω κλιμάκωσης, η οποία θα μπορούσε αναμφίβολα να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο στην περιοχή.<br /><br />Η απόφαση επιχείρησης πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) με την ονομασία «Επιχείρηση Αληθινή Υπόσχεση», κατά του ισραηλινού καθεστώτος, με τον τρόπο που έγινε προκάλεσε πολλά ερωτηματικά. Οι Ιρανοί φαίνεται πως φοβόταν μήπως προκαλέσουν θύματα…Οι επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν από το έδαφος του Ιράν συντονίστηκαν με αυτές του άξονα αντίστασης, έτσι ώστε να μην πραγματοποιηθούν εκτεταμένες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Στην πραγματικότητα, το Ιράν δεν χρησιμοποίησε όλες τις δυνατότητές του για να προκαλέσει κορεσμό στα αμυντικά συστήματα του εχθρού. Προφανώς ήταν σκόπιμο για να μειωθούν οι πιθανότητες εκτεταμένων καταστροφών που θα καθιστούσαν αναπόφευκτη μία σκληρή ισραηλινή αντίδραση. Παρ’ όλα αυτά και μόνο με την εκτόξευση δεκάδων drones αυτοκτονίας και πυραύλων κρουζ, κορέστηκαν τα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό το μήνυμα πρέπει να «διαβαστεί» από το Τελ Αβίβ.<br /><br />Ένα κύμα επίθεσης<br /><br />Ένα ακόμη πολύ σημαντικό σημείο είναι ότι η επίθεση είχε μόνο ένα κύμα επίθεσης, ενώ τα επόμενα κύματα που θα επέτειναν την καταστροφή δεν πραγματοποιήθηκαν! Στη συμβατική στρατιωτική διάσταση, αυτοί οι τύποι επιθέσεων πραγματοποιούνται σε διάφορα κύματα για απόλυτη και πραγματική αποτελεσματικότητα. Εξαίρεση αποτέλεσαν τα πλήγματα τις αεροπορικές βάσεις Νεβατίμ και Ραμόν, όπου μετά το πρώτο κύμα επιθέσεων με τα συστήματα αεράμυνας του ισραηλινού καθεστώτος να αρχίζουν να παρουσιάζουν κορεσμό, εκτοξεύθηκαν βαλλιστικοί πύραυλοι ορισμένοι από τους οποίους πέρασαν μέσα από το αμυντικό φράγμα. Ο «στρατιωτικός στόχος» της επιχείρησης ήταν η επίθεση στην πιο σημαντική αεροπορική βάση του ισραηλινού καθεστώτος, δηλαδή την αεροπορική βάση Νεβατίμ κοντά στην πυρηνική εγκατάσταση Ντιμόνα. Και αυτή πραγματοποιήθηκε με επιτυχία παρά την παρουσία των πιο συγκεντρωμένων αμυντικών συστημάτων στον κόσμο. Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Μοχάμαντ Μπαγκέρι, υποστήριξε πως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οι πύραυλοι του Ιράν δεν είχαν στόχο κανένα αστικό ή οικονομικό κέντρο, προσθέτοντας ότι στοχοποιήθηκαν μόνο, το κέντρο πληροφοριών που έδωσε στις ισραηλινές υπηρεσίες τις απαραίτητες πληροφορίες για το πλήγμα που κατέστρεψε την 1η Απριλίου το ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, καθώς και η αεροπορική βάση του Νεβατίμ, από την οποία απογειώθηκαν τα αεροσκάφη F-35″ που τη βομβάρδισαν.<br /><br />Αν το Ιράν ήθελε να προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές στις ισραηλινές υποδομές, θα έπρεπε να πραγματοποιήσει το δεύτερο, το τρίτο και τα επόμενα κύματα για την καταστροφή των στόχων, αλλά το Ιράν, με την πραγματική έννοια της λέξης, «συγκρατήθηκε». Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι ότι «κανένας» από τους ισχυρούς και προηγμένους ιρανικούς υπερηχητικούς πυραύλους, όπως οι τύποι Fattah 1 και 2, ή ο πύραυλος Khorramshahr, δεν χρησιμοποιήθηκε. Οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση φθηνών και οικονομικών drones HESA Shahed 136, απλών πυραύλων κρουζ και χαμηλού κόστους πυραύλων Rezvan υγρού καυσίμου, από τους οποίους το Ιράν διαθέτει μεγάλες ποσότητες.<br /><br />Το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι εάν το Ιράν χρησιμοποιούσε πιο προηγμένους πυραύλους, με αυτό το ίδιο κύμα επίθεσης, τα θύματα και οι ζημιές στο ισραηλινό καθεστώς θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Το Ιράν επίσης δεν χρησιμοποίησε τις δυνατότητες του άξονα αντίστασης για να προκαλέσει κορεσμό στα αμυντικά συστήματα του εχθρού. Παρ’ όλα αυτά και μόνο, με την εκτόξευση δεκάδων drones αυτοκτονίας και πυραύλων κρουζ, κορέστηκαν τα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι στόχοι που χτυπήθηκαν στα βόρεια κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν, όπου η Χεζμπολάχ του Λιβάνου βοήθησε στον κορεσμό των συστημάτων αεράμυνας σε αυτήν την περιοχή. Όπως φαίνεται ένας από τους στόχους της επίθεσης της νύχτας του Σαββάτου ήταν να δώσει το μήνυμα στο Ισραήλ και τη Δύση, ότι ακόμη κι αν ολόκληρη η Δύση κινητοποιήσει όλες τις αμυντικές της ικανότητες για να υπερασπιστεί το Ισραήλ, το Ιράν με τους βραχίονες του άξονα αντίστασης, μπορεί να χτυπήσει με ακρίβεια και ένταση στόχους στο έδαφος του Ισραήλ.<br /><br />Η επίθεση ήταν ψυχολογική και συμβολική <br /><br />Οι φόβοι για κλιμάκωση του πολέμου εντείνονται στη Μέση Ανατολή, μετά την ιρανική επίθεση. Τα αντίποινα του Ισραήλ πλέον επικρέμονται σαν Δαμόκλειος σπάθη, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα drones αναχαιτίστηκαν και ανθρώπινες απώλειες δεν υπήρξαν. Μια πρώτη αξιολόγηση εκτιμά πως η επίθεση ήταν περισσότερο μία ψυχολογική – συμβολική κίνηση, δεδομένου ότι η Τεχεράνη ένιωθε «υποχρεωμένη» να αντιδράσει μετά τον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό. Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, η «αργή» επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη «βαθμονομήθηκε», ώστε να αποτελεί μια προειδοποίηση έναντι ενός ευρύτερου χτυπήματος, και αντιπροσωπεύει μια επίδειξη δύναμης αλλά που όμως άφησε χρόνο για αμυντικά μέτρα. Ήταν μια αντίδραση η οποία πρωτίστως σκόπευε στην μη κλιμάκωση, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτό πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο βέβαια, ότι o υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν είχε ενημερώσει, πρεσβευτές ευρωπαϊκών χωρών, όλες τις γειτονικές χώρες και τις ΗΠΑ, πως η επικείμενη επίθεση στο Ισραήλ θα έχει περιορισμένο χαρακτήρα. Από τα προαναφερθέντα γεννάται υποψία προσυνεννόησης με την Ουάσιγκτον…<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέστησε στο Ισραήλ να αποφύγει την περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή μετά την επιτυχή άμυνά του κατά των ιρανικών αεροπορικών επιδρομών. Η αναχαίτιση περισσότερων από 300 drones και πυραύλων από το Ισραήλ μπορεί να θεωρηθεί σημαντική στρατηγική νίκη, αποτελώντας μία δικλείδα παραίτησης από περαιτέρω αντίποινα..<br /><br />Εν κατακλείδι η απάντηση του Ιράν ήταν επιτυχημένη, καθώς η Τεχεράνη διαφύλαξε το κύρος της στο εσωτερικό και στους συμμάχους της, η επίθεση προκάλεσε πανηγυρισμούς στον ισλαμικό κόσμο και δεν προκάλεσε θύματα και μεγάλες καταστροφές, όπως το επιδίωξε. Το τελευταίο δίνει την κάλυψη στον Νετανιάχου να μην επιδιώξει μία σκληρή ανταπάντηση. Το ζήτημα είναι τι θα υπερισχύσει στην απόφασή του: Η αμερικανική πίεση, η λογική, ή οι απόψεις των «σκληροπυρηνικών» της κυβέρνησης που ζητούν «συντριπτική» επίθεση κατά του Ιράν, παρά τους φόβους για καταστροφική κλιμάκωση που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δυστύχημα είναι ότι η κλιμάκωση του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή βρίσκεται δυστυχώς στα χέρια ενός πολιτικού, που είναι ικανός να αναφλέξει την Μέση Ανατολή για να διασωθεί ο ίδιος. Ο Μ. Νετανιάχου είναι ικανός να τραβήξει κι άλλο το σχοινί, αναζητώντας να βρει διέξοδο στα αδιέξοδά του…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η ψυχολογική και συμβολική επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ δεν ήθελε θύματα…

Γιώργος Βενέτης Η απάντηση της Τεχεράνης στην ισραηλινή επίθεση ήταν επιβεβλημένη. Κάθε άλλη αντιμετώπιση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Να γιατί σκούζουν οι Τούρκοι για τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο.Τουρκικά γρι-γρι σαρώνουν το θρακικό πέλαγος.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-04/gri%20gri%20.jpg?itok=MTjXaqxc" width="739" /><br /><br />Τα ψάρια που ψαρεύουν οι Τούρκοι σε ελληνικά χωρικά ύδατα αγοράζονται στην συνέχεια από Έλληνες εμπόρους αφού είναι πιο φτηνά αφού οι γείτονες έχουν πιο φτηνό πετρέλαιο στα σκάφη τους<br /><br />Προκλητική ήταν η αντίδραση του εκπροσώπου του ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ, στην ελληνική εξαγγελία δημιουργίας δυο θαλάσσιων ν πάρκων σε Ιόνιο και Αιγαίο.<br /><br />Ο Τούρκος αξιωματούχος εξαπέλυσε νέες απειλές εναντίον της Ελλάδος, προειδοποιώντας ( και αυτός) ότι η Τουρκία «δεν θα επιτρέψει καμία κίνηση για την ίδρυση των θαλάσσιων πάρκων», χωρίς να αναφέρει με ποιο τρόπο βέβαια, αλλά όλοι γνωρίζουμε.<br /><br />Σύμφωνα με την δημοσιογράφο <a href="https://empros.gr/2024/04/i-machi-gia-ta-psaria-sto-thrakiko-pelagos/">Μαριάννα Ξανθοπούλου και την τοπική εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ:</a> “Ολοκληρώθηκε η απόβαση των τουρκικών γρι – γρι στο Θρακικό Πέλαγος που διήρκησε όλο τον χειμώνα και δεν άφησε αφρόψαρο ούτε για δείγμα.<br /><br />Την Δευτέρα 15 Απριλίου ήταν η μέρα λήξης της αλιείας κατά τον τουρκικό νόμο στα διεθνή ύδατα.<br /><br />Ο πρόεδρος του Σωματείου Επαγγελματιών Αλιέων Αβδήρων Κώστας Τσολάκης εξηγεί ποιες είναι οι σχέσεις τους με τους Τούρκους ψαράδες αλλά ποιο είναι το παιχνίδι στο Αιγαίο:<br /><br />«Ψαρεύουν όλο το χειμώνα στα διεθνή. Είναι νόμιμο. Έρχονται 39 – 40 γρι – γρι μαζί και τους ακολουθούν ταχύπλοα. Τους βλέπουμε από μακριά. Ανταλλάσσουμε χαιρετισμούς…Είναι φιλικοί καθόλου εριστικοί όπως παλαιότερα ενα διάστημα. Αυτοί ψαρεύουν κυρίως αφρόψαρα, γαύρο και σαρδέλα.<br /><br />Τα σαρώνουν κυριολεκτικά. Τα μεταφέρουν στο Μπόντρουμ (Αλικαρνασσό) και από εκεί τα εξάγουν στις δικές μας ιχθυόσκαλες, της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης. Έτσι οι καταναλωτές τρώνε γαύρο εισαγωγής αλλά από τα δικά μας νερά αλιευμένο από Τούρκους ψαράδες που έχουν συμφωνίες με Έλληνες εμπόρους. Είναι ο νόμος του ελεύθερου εμπορίου», ανέφερε ο ίδιος.<br />Στο ερώτημα στον ίδιο άνθρωπο, γιατί οι έμποροι επιλέγουν να μην παίρνουν για παράδειγμα γαύρο από τους Έλληνες ψαράδες αλλά από τους Τούρκους ή απάντηση ήταν : «Γιατί αυτοί τον εισάγουν 1,50 ευρώ το κιλό και σε μας έχει κόστος 3 ευρώ, αφού το πετρέλαιο είναι 1,70 το λίτρο».<div><br />Ποια είναι τα σχέδια της Τουρκίας με τα ψαράδικα στο Αιγαίο<br /><br />Τους τελευταίους μήνες η τακτική αυτή των Τούρκων έχει ενταθεί με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον σοβαρή ανησυχία, ακόμη και για προβοκάτσια αλλά και θερμό επεισόδιο.<br /><br />Υπάρχουν παλαιότερες πληροφορίες ότι ορισμένα από τα τουρκικά αλιευτικά δεν κυνηγούν μόνον τσιπούρες ή αφρόψαρα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά χρησιμοποιούνται και ως βάσεις μικρών drones που έχουν ως αποστολή την κατασκοπεία.<br /><br />Στέλνουν την εικόνα (real picture on real time) στην Τουρκία με το μέγεθος της κινητοποίησης αλλά και τον αριθμό και το είδος των μέσων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ακόμη και στο μετόπισθεν.<br /><br />Έτσι οι Τούρκοι καμουφλάρονται με αλιευτικά σκάφη για να επεκτείνουν την εμβέλεια των κατασκοπευτικών τους μέσων ακόμα και στην καρδιά του Αιγαίου.<br /><br />Δεν είναι δηλαδή μόνο ο οικονομικός αντίκτυπος της παρουσίας των Τούρκων ψαράδων στο Θρακικό Πέλαγος και στο Αιγαίο γενικά, αλλά είναι και το ζήτημα θεμάτων Εθνικής Άμυνας, αφού οι Τούρκοι μας κατασκοπεύουν όπου σταθούν και βρουν έστω και μισή ευκαιρία, για πετύχουν μελλοντικά τα σχέδια τους για διχοτόμηση του ελληνικού Αρχιπελάγους.<div><br /></div><div><a href="ttps://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Να γιατί σκούζουν οι Τούρκοι για τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο.Τουρκικά γρι-γρι σαρώνουν το θρακικό πέλαγος.

Τα ψάρια που ψαρεύουν οι Τούρκοι σε ελληνικά χωρικά ύδατα αγοράζονται στην συνέχεια από Έλληνες εμπόρους αφού είναι πιο φτηνά αφού οι γείτον...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί θα φέρει η υποψηφιότητα Μπελέρη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/beleri-europsifodeltio-SLpress-825x600.jpg" width="756" /><br /><br /><div>Με κύριο σκοπό την αναζήτηση εξόδου διαφυγής και απεγκλωβισμού απ’ τις επιπλοκές στις σχέσεις με τα Τίρανα, παρά την πολιτική αποκατάσταση του υπό κράτηση εκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας Φρέντη Μπελέρη, οδηγήθηκε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην απόφαση να τον συμπεριλάβει στο ευρωψηφοδέλτιο.<br /><br />Υπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα που δείχνουν ότι η αυθαίρετη δίωξη του δημάρχου και η απροκάλυπτη καταστρατήγηση της ετυμηγορίας των πολιτών της Χιμάρας – πάντα με την συγχορδία της ανθελληνικής προπαγάνδας – δεν οδήγησε τελικώς την Αθήνα να ενσκήψει στα προβλήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, προκειμένου να υποχρεώσουν τα Τίρανα στην διασφάλιση της αξιοπρεπούς επιβίωσης του γηγενούς Ελληνισμού. Στον αντίποδα, για ακόμα μια φορά οι εξελίξεις δείχνουν μία διάθεση μικροπολιτικής διευθέτησης, ώστε να συνεχιστεί ανενόχλητα η σχέση της κυβέρνησης με το καθεστώς Ράμα.<br /><br />Θυμίζουμε πως κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Δερβιτσάνη τον Δεκέμβριο 2022, ο Αλβανός ομόλογος του είχε απευθύνει ένα πολιτικά “παράξενο” κάλεσμα στους Βορειοηπειρώτες. Συγκεκριμένα, είχε καλέσει τους γηγενείς Έλληνες ψηφοφόρους – που λόγω διπλής υπηκοότητας ψηφίζουν και στην Ελλάδα και στην Αλβανία – να στηρίζουν στην πρώτη την κεντροδεξιά ΝΔ και στην δεύτερη το Σοσιαλιστικό Κόμμα! Πέραν των εκλογικών επιδιώξεων της ΝΔ, η κυβέρνηση φαίνεται να προσδοκά σε μία επαναπροσέγγιση των σχέσεων της με τον Αλβανό πρωθυπουργό, δια της συμπερίληψης του Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο.<br /><br />Είναι σχεδόν βέβαιο ότι προετοιμάζεται κάθοδος του Ράμα στην Αθήνα, για τις 12 Μαΐου. Μηχανισμοί του κόμματος του και κρατικοί αξιωματούχοι κινούνται προκειμένου να συγκεντρώσουν πολίτες της Αλβανίας, που ζουν κι εργάζονται στην αθηναϊκή πρωτεύουσα, για μία συνάντηση με τον Ράμα. Εξάλλου την επόμενη άνοιξη η Αλβανία έχει βουλευτικές εκλογές και οι εκλογικές δεξαμενές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ανάγκη τις ψήφους απ’ την Ελλάδα. Ακόμα και εάν προχωρήσει η επιστολική ψήφος στην Αλβανία – που λόγω των εκλογικών προθεσμιών μοιάζει αδύνατο – η συγκεκριμένη συνάντηση θα έχει αναμφισβήτητα προεκλογικό χαρακτήρα. Όμως και η Ελλάδα θα διανύει προεκλογική περίοδο, επομένως μια έκκληση του Ράμα για στήριξη των συνδυασμών της ΝΔ θα ήταν σίγουρα καλοδεχούμενη!<br /><br />Η επόμενη μέρα από την υποψηφιότητα Μπελέρη<br /><br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Ράμα, όπου αναφέρθηκε στην στρατηγικής σημασίας σχέση με την Ελλάδα, επαναλαμβάνοντας τις γνώριμες κουτοπονηριές των πολιτικών των Τιράνων ότι “δεν υφίστανται προβλήματα, παρά υπάρχουν ορισμένοι-επιτήδειοι παράγοντες της Ελληνικής Μειονότητας που δημιουργούν προκλήσεις για την πολιτική τους επιβίωση”.<br /><br />Φυσικά δεν πήρε τίποτε πίσω σε ό,τι αφορά τον Δήμαρχο Χιμάρας. Μάλιστα, ο Ράμα ξεκαθάρισε ότι με την εκδίκαση της υπόθεσης στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο – όπου η καταδίκη θα λάβει τελεσίδικη μορφή – θα προκηρυχτούν στο Δήμο Χιμάρας νέες εκλογές. Και εδώ είναι που τα πράγματα περιπλέκονται με την συμπερίληψη Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ. Σε περίπτωση που εκλεγεί αναμένεται ένας διακανονισμός με το Εφετείο, ώστε να συμψηφιστεί η καταδίκη του με τον χρόνο προφυλάκισης του, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για να πάρει την θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην περίπτωση μη εκλογής του και πάλι θα θεωρηθεί έκπτωτος του αξιώματος του δημάρχου Χιμάρας και μάλιστα δεν θα έχει το δικαίωμα να κατέλθει εκ νέου υποψήφιος.<br /><br />Εδώ είναι πλέον η πρόκληση για τους πολιτικούς φορείς της Ελληνικής Κοινότητας της Χιμάρας, οι οποίοι πρέπει να προετοιμαστούν στην προοπτική επανάληψης των εκλογών. Αναφερόμαστε στην ΟΜΟΝΟΙΑ και το ΚΕΑΔ (Κόμμα Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα) που έχουν ειδικό βάρος στο εκλογικό σώμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ο δικαιολογημένος ενθουσιασμός για την συμπερίληψη στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ του Μπελέρη – με δεδομένη και την αγανάκτηση των ομογενών για καταπιεστική πολιτική του καθεστώτος Ράμα – πρέπει να αξιοποιηθεί για την συσπείρωση της Μειονότητας έναντι των προκλήσεων που αντιμετωπίζει στην Χιμάρα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τί θα φέρει η υποψηφιότητα Μπελέρη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.

Με κύριο σκοπό την αναζήτηση εξόδου διαφυγής και απεγκλωβισμού απ’ τις επιπλοκές στις σχέσεις με τα Τίρανα, παρά την πολιτική αποκατάσταση τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόσοβο: Πισώπλατη μαχαιριά στην Κύπρο χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.

<img height="401" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/kosovo-anagnorisi-SLpress-825x517.jpg" width="721" /><br /><br /><div><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b><br />“Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ– στο Συμβούλιο της Ευρώπης σε σχέση με το Κόσοβο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και πισώπλατη μαχαιριά στην Κυπριακή Δημοκρατία, επειδή δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο η Άγκυρα οραματίζεται να επαναλάβει και στη Θράκη.<br /><br />Η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της. Για την ακρίβεια, οδήγησε το 1995 στη συμφωνία του Ντέιτον (με την οποία ιδρύθηκε το θνησιγενές κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), στον βομβαρδισμό της Σερβίας και το 1999 στην απόσχιση του Κοσόβου, το 2001 στη συμφωνία της Αχρίδας (μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου της τότε FYROM) και το 2018 στη Συμφωνία των Πρεσπών.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η πίεση των Αμερικανών –με τη σύμπραξη Ευρωπαίων– για διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου από όσα δυτικά και φιλοδυτικά κράτη δεν το έχουν ήδη αναγνωρίσει. Υπενθυμίζουμε ότι –με πράσινο φως από τη Δύση– το Κόσοβο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 2008. Μέχρι τότε, ήταν προτεκτοράτο του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα της Δύσης. Το Κόσοβο έχουν αναγνωρίσει τα μισά σχεδόν κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει μία μειονότητα κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που για διάφορους λόγους δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο βασικός λόγος είναι πως το Κόσοβο ιδρύθηκε ως κράτος-προτεκτοράτο μετά τον ακρωτηριασμό της Σερβίας, ο οποίος προέκυψε από τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης.<br /><br />Αρκετά κράτη δεν θέλουν να νομιμοποιήσουν μία πράξη, η οποία καταπάτησε ωμά την αρχή για το απαραβίαστο των συνόρων (την έχει υπογράψει η Δύση) κι αναπόφευκτα δημιούργησε προηγούμενο, το οποίο το βρήκε μπροστά της η Δύση όταν η Ρωσία προσάρτησε επαρχίες της Ουκρανίας. Η Ισπανία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο λόγω Καταλονίας και η Ρουμανία λόγω Υπερδνειστερίας. Είναι προφανής ο λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.<br /><br />Αλλά και η Ελλάδα, αν ολοκληρώσει την διπλωματική αναγνώρισή του, με ποιο επιχείρημα θα διαμαρτυρηθεί αύριο αν τεθεί αντίστοιχο θέμα για τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι σήμερα συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως εκπρόσωποι του ψευδοκράτους με την ιδιότητα του παρατηρητή; Επιπλέον, είναι κοινός τόπος ότι οι Τούρκοι ονειρεύονται να επαναλάβουν στη Θράκη όσα έπραξαν το 1974 στην Κύπρο.</div><div><br />Δυτικές πιέσεις στην Αθήνα<br /><br />Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο κινείται και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Και στο Κόσοβο και στα Κατεχόμενα λειτουργεί κρατική δομή. Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι επιχείρημα, το οποίο μπορεί να επικαλεστεί η Αθήνα.<br /><br />Μπορεί να μην το επικαλείται, αλλά οι πράξεις της μιλάνε καθαρά. Είναι αληθές ότι οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ανοίξει διαύλους με την Πρίστινα και έχουν κάνει βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων, χωρίς, όμως, να κάνουν το βήμα της επίσημης αναγνώρισης. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει οριστικά να αδιαφορήσει πλήρως για την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα, για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σχέση της με ένα –έστω και ημιαναγνωρισμένο διεθνώς– κράτος της περιοχής. Στην πραγματικότητα αφορά και τη σχέση της με την Αλβανία και τη Σερβία, ουσιαστικά σε ποιο σημείο θα ισορροπήσει διπλωματικά μεταξύ τους.<br /><br />Με τη Σερβία υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί, αφού τα δύο έθνη ήταν πάντα στην ίδια πλευρά στους πολέμους. Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να διατηρεί καλές σχέσεις με το Βελιγράδι, χωρίς, όμως, συναισθηματικές υπερβολές. Υπενθυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει εξαρχής τα Σκόπια σαν “Μακεδονία”, επειδή έκρινε ότι αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντά της. Κατά συνέπεια, η ελληνική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου πρέπει να καθορισθεί από το τι εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, σταθμίζοντας συνολικά όλους τους παράγοντες.</div><div><br />Οι δύσκολες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας<br /><br />Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν αρνητικό ιστορικό, αλλά και σήμερα είναι δύσκολες. Ειδικά με τη φυλάκιση Μπελέρη, ο Ράμα τράβηξε πολύ το σκοινί. Αν δεν έσπασε, αυτό οφείλεται στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία την τελευταία στιγμή συμπεριέλαβε τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρας στο ευρωψηφοδέλτιο, κυρίως για να αποτρέψει τη μεγάλη εκλογική διαρροή “γαλάζιων” ψηφοφόρων, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν αγανακτήσει με την υποχωρητικότητας της επίσημης Αθήνας έναντι των Τιράνων. Με άλλα λόγια, η υποψηφιότητα υπηρετεί πρωτίστως ψηφοθηρικό, παρά εθνικό σκοπό.<br /><br />Η “μεγάλη ιδέα” των Αλβανών είναι η “Μεγάλη Αλβανία”, η ένωση με το Κόσοβο και η ενσωμάτωση στο κοινό κράτος του αλβανικού στοιχείου αφενός της Βόρειας Μακεδονίας, αφετέρου της νότιας Σερβίας (Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς), ενώ αναφορές γίνονται και για τη Θεσπρωτία, όπου, όμως, δεν υπάρχει αλβανικό στοιχείο. Η Ελλάδα έχει πρόσθετο στόχο να είναι επιφυλακτική με την Αλβανία, παρότι φιλοξενεί τα τελευταία 30 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες.<br /><br />Τα Τίρανα έχουν την τάση –περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση– να αναπτύσσουν προνομιακές σχέσεις με την Άγκυρα, θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξισορροπούν την ιστορικά υπαρκτή (Βορειοηπειρωτικό), αλλά σήμερα ανύπαρκτη ελληνική πίεση. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναβιώσει στην Αλβανία μία σύγχρονη εκδοχή ανθελληνικού “τουρκαλβανισμού”, την οποία ο χριστιανικών καταβολών Ράμα υπηρετεί με φανατισμό.<br /><br />Για τους Τούρκους, η προνομιακή σχέση με την Αλβανία (διμερής στρατιωτική συνεργασία και τουρκική ναυτική βάση στον Αυλώνα) είναι ένας τρόπος “περικύκλωσης” της Ελλάδας. Προς την ίδια κατεύθυνση –εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων– λειτουργεί και η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από δύο αιώνες ο τουρκικός στόλος πραγματοποιεί ασκήσεις νότια και δυτικά της Ελλάδας.</div><div><br />Το αντάλλαγμα για την αναγνώριση<br /><br />Αν και 33 χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, η Αλβανία παραμένει ένα ιδιαιτέρως προβληματικό κράτος, ο αλβανικός παράγοντας είναι σημαντικός για τις ισορροπίες στα Βαλκάνια. Η δε διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου είναι βασική προτεραιότητα. Όπως προανέφερα, λόγω Κύπρου, η Ελλάδα έχει ισχυρό λόγο να μην προχωρήσει σε αναγνώριση. Από την άλλη, η πίεση που δέχεται από ΗΠΑ και Ευρωπαίους είναι έντονη. Και όπως γνωρίζουμε ούτε οι προηγούμενες, ούτε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση διακρίνονται για την αντίστασή τους σε δυτικές πιέσεις. Εξ’ ου και οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν (μόνο η Νίνα Κασιμάτη), προτιμώντας την αποχή.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (2008), η Δύση αναζητούσε κράτη να το αναγνωρίσουν. Τότε, είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει την αναγνώρισή του μόνο εάν εξασφάλιζε κρίσιμα ανταλλάγματα. Ποια μπορούσαν να είναι αυτά; Τα Τίρανα, η Πρίστινα, η αλβανική κοινότητα της τότε FYROM, αλλά και ΗΠΑ και ΕΕ, να ταχθούν επισήμως υπέρ μίας λύσης του Μακεδονικού, η οποία να στηρίζεται σε δύο πυλώνες:<br /><br />Πρώτον, το όνομα του κράτους να είναι κατά προτίμηση Άνω Μακεδονία και κυρίως με την ιθαγένεια ως παράγωγο της κρατικής ονομασίας (ανωμακεδονική).<br />Δεύτερον, οι δύο συνιστώσες εθνότητες να είναι η σλαβομακεδονική (σλαβομακεδονική και η γλώσσα της) και η αλβανική (αλβανική η γλώσσα της).<br /><br />Εάν ο αλβανικός παράγοντας και η Δύση υιοθετούσαν –όπως ήταν πιθανόν εκείνη την περίοδο– αυτή τη θέση, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σλαβομακεδόνες να την αγνοήσουν. Η δε Δύση θα είχε κίνητρο να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση τα Σκόπια και πάντως το πολιτικό της δημιούργημα, τον Ζάεφ. Με άλλα λόγια, πιθανότατα το Μακεδονικό να είχε πάρει άλλη τροπή και να μην είχαμε φθάσει ποτέ στη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα (Τσίπρας-Κοτζιάς) παρέδωσε στους Σλαβομακεδόνες τη μακεδονική ταυτότητα.<br /><br />Τώρα, σε διακρατικό επίπεδο, τα Τίρανα και η Πρίστινα δεν έχουν να προσφέρουν στην Αθήνα απτό και μη αντιστρέψιμο αντάλλαγμα που να εξισορροπεί πολιτικά το γεγονός ότι η εκ μέρους της αναγνώριση του Κοσόβου δημιουργεί βαρύ αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο και επιπροσθέτως επιβαρύνει τις σχέσεις με το Βελιγράδι. Το παράθυρο ευκαιρίας για να μετατρέψουμε τον αλβανικό παράγοντα σε σύμμαχο στο Μακεδονικό κράτησε μία δεκαετία (2008-2018), αλλά δυστυχώς η Αθήνα το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πλέον, το πουλάκι έχει πετάξει…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Κόσοβο: Πισώπλατη μαχαιριά στην Κύπρο χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ “Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ελληνικό «Iron Dome» και τα F-35 σε ρόλο κυνηγού πυραύλων.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://emea.gr/wp-content/uploads/2023/03/F-35-JSF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="800" height="338" src="https://emea.gr/wp-content/uploads/2023/03/F-35-JSF.jpg" width="711" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η αντιμετώπιση της ιρανικής επίθεσης από την ισραηλινή αεράμυνα κατά την επιχείρηση «Σιδερένια Ασπίδα» προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα στους Ελληνες επιτελείς.</span></h3><b>Σταύρος Ιωαννίδης</b><br />Ηαντιμετώπιση της ιρανικής επίθεσης από την ισραηλινή αεράμυνα κατά την επιχείρηση «Σιδερένια Ασπίδα» προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα στους Ελληνες επιτελείς, καθώς η εκδήλωση επίθεσης κορεσμού με χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, πυραύλων τύπου κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων αποτελεί ένα από τα βασικά σενάρια στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Ηδη, από το 2021, αμέσως μετά την ελληνοτουρκική κρίση του Ορούτς Ρέις, τα επιτελεία προχώρησαν στη σύνταξη μιας εμπεριστατωμένης μελέτης, η οποία μάλιστα έλαβε την έγκριση του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) και περιέχει τρία σχέδια για την ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας.<br /><img height="632" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/iron_dome_gr_2.jpg?1713356878883" width="640" /><br /><br />Το ακριβό σενάριο περιλαμβάνει την προμήθεια μεγάλου αριθμού οπλικών συστημάτων, αισθητήρων και πυρομαχικών που εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 6 δισ. Το αμέσως επόμενο, σχεδόν στη μισή τιμή, προβλέπει μια λελογισμένη προμήθεια συστημάτων αεράμυνας για την ενίσχυση των αντιαεροπορικών ικανοτήτων της χώρας απέναντι σε σύγχρονες απειλές. Eνα σαφώς φθηνότερο, που δεν ξεπερνά τα 2 δισ., στηρίζεται κυρίως στην αναβάθμιση των υφιστάμενων συστημάτων.<div><br /><br />Αντιαεροπορικός θόλος<br /><br />Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ο Νίκος Δένδιας υποστήριξε ότι η Ελλάδα προχωρά στη δημιουργία ενός αντιαεροπορικού – αντίdrone θόλου στα πρότυπα του ισραηλινού Iron Dome. Οπως έχει αναφέρει και στο παρελθόν η «Κ», ο Εβρος και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αποκτούν σύστημα παρεμβολών για μη επανδρωμένα αεροσκάφη, το οποίο σε επόμενη φάση θα επεκταθεί στο κεντρικό Αιγαίο και στην Κρήτη και μελλοντικά στα βόρεια σύνορα της χώρας.</div><div><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/politics/562976998/ti-xeroyme-gia-ton-archyta-tis-eav-proti-dokimi-toy-iron-bird/"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/arxittas-1-768x480.jpg?v=1712860176" /></a><br /><br />Βασικό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου συστήματος είναι η εκπομπή παρεμβολών με στόχο την απώλεια ελέγχου του UAV από τον χειριστή του (Soft Kill). Στόχος των επιτελείων, ωστόσο, είναι η διασύνδεση του συστήματος, μέσω του ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων), με τα αντιαεροπορικά όπλα που διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα κατάρριψης (Hard Kill).<br /><br />Το σύστημα που μοιράζεται αρκετά χαρακτηριστικά με το Iron Dome του Ισραήλ, όσον αφορά στον εντοπισμό και την έγκαιρη προειδοποίηση για πιθανή απειλή, θα έχει δύο εκδοχές. Η «εποχούμενη» θα τοποθετείται είτε σε οχήματα ή πλατφόρμες, όπως εναέρια μέσα και πλοία, ώστε να καλύπτει όσο το δυνατόν μεγαλύτερους τομείς και να αναπτύσσεται σε περιοχές όπου βρίσκονται ευαίσθητες υποδομές. Η δε «σταθερή» θα αντιμετωπίζει μικρής και μεσαίας κατηγορίας drones με σκοπό την αναγνώριση και ταυτοποίηση απειλών.<br /><br />Το σύστημα αντι-drone, σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα αντιαεροπορικά όπλα, μπορεί να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας, αναφέρουν αρμόδιες πηγές στην «Κ», ωστόσο είναι σαφές ότι αργά ή γρήγορα η αεράμυνα θα πρέπει να ενισχυθεί με νέα συστήματα.<br />Αντιπυραυλική άμυνα<br /><br />Η μελέτη που καταρτίστηκε το 2021 προβλέπει τη σταδιακή απόσυρση των ρωσικών όπλων που καλύπτουν μεγάλο μέρος της αεράμυνας καθώς, λόγω αδυναμίας υποστήριξης με τις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες, η επιχειρησιακή τους ζωή πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα στην επόμενη πενταετία. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, η Ελλάδα στράφηκε στην Αρμενία για τεχνογνωσία και ανταλλακτικά αλλά οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες.<br /><br />Ελληνες επιτελείς έχουν ήδη εξετάσει τις δυνατότητες των ισραηλινών συστημάτων Arrow και Barak για την ενίσχυση της άμυνας έναντι πυραυλικών επιθέσεων. Η προμήθεια εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε σχεδόν 2 δισ. ευρώ και θα καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας, αν και προς το παρόν δεν έχει ληφθεί κάποια σχετική απόφαση.<br /><br />F-35 σε ρόλο κυνηγού πυραύλων<br /><br />Ενα σημαντικό συμπέρασμα που εξάγεται από την επιχείρηση «Σιδερένια Ασπίδα» και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων επιτελών είναι η χρήση συνδυασμού μεθόδων και συγκεκριμένα αντιαεροπορικών όπλων και μαχητικών αεροσκαφών για την αντιμετώπιση των ιρανικών επιθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», την κατάρριψη των μη επανδρωμένων Shahed ανέλαβαν κατά βάση τα ισραηλινά και συμμαχικά F-16, F-15 και Typhoon, ενώ ορισμένα UAV αναχαιτίστηκαν από το Iron Dome. Ωστόσο, το «κυνήγι» των πυραύλων τύπου κρουζ ανατέθηκε στα F-35.<br /><br />Οπως μεταφέρουν ισραηλινοί αξιωματούχοι στην «Κ», το βράδυ του Σαββάτου, τα F-35 πετούσαν σε γειτονικό εναέριο χώρο και χάρη στα ραντάρ μεγάλης εμβέλειας AESA που διαθέτουν, είχαν την ικανότητα να εντοπίσουν τους ιρανικούς πυραύλους από πολύ μεγάλη απόσταση. Τέτοια που έδινε στους πιλότους τον χρόνο να δουν την πορεία του πυραύλου και να στρέψουν εγκαίρως προς την κατεύθυνσή του, περιμένοντας να τους προσπεράσει και στη συνέχεια με βλήματα αέρος / αέρος Python να τον καταρρίψουν. Η τακτική απέδωσε στο 100%, με την ισραηλινή αεροπορία να ανακοινώνει την κατάρριψη όλων των πυραύλων κρουζ που εξαπέλυσε το Ιράν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το ελληνικό «Iron Dome» και τα F-35 σε ρόλο κυνηγού πυραύλων.

Η αντιμετώπιση της ιρανικής επίθεσης από την ισραηλινή αεράμυνα κατά την επιχείρηση «Σιδερένια Ασπίδα» προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα στους ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΘΟΛΟύρα στους εξοπλισμούς μας, Ισραήλ-Ουκρανία… “ευκαιρία” και ο Κουντουριώτης.

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/04/DENDIAS-GDAEE-8-400x220.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="400" height="352" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/04/DENDIAS-GDAEE-8-400x220.jpg" width="734" /></a><br /><br /><div>Όσο και να τα… λιγουρευόμαστε, τα Marder δεν θα τα αυξήσουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς. Ας μείνουμε να πέφτουμε από το ροζ συννεφάκι που ζούμε όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά. Θα σας φτιάξουμε και ΘΟΛΟΥΣ. Όμως, προς το παρόν, το να βλέπουμε μέσα στην κρίση ευκαιρία, δεν το έχουμε μάθει.<br /><br />ΟΥΤΕ ΕΡΠΥΣΤΡΙΑ ΑΠΟ MARDER ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕΙ…<br />Οι ελλείψεις των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας σε οχήματα μάχης φαίνεται ότι τροφοδοτούν ευσεβείς πόθους για πιθανότητα ανταλλαγής όσων BMP-1 έχουν απομείνει σε ελληνική υπηρεσία με 42 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (TOMA) Marder 1A3 ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός που απαιτείται για τον εξοπλισμό δύο μηχανοκίνητων ταγμάτων πεζικού. Δυστυχώς όμως η πιθανότητα υλοποίησης τέτοιου σεναρίου είναι ελάχιστη καθώς θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι όσα Marder 1A3 έχουν απομείνει στη Γερμανία θα λάβουν την άγουσα προς Ουκρανία.<br /><br />Πρώτη βλακεία…<br />Επίσης, δυστυχώς, η ελληνική πλευρά «τιμωρείται» για δύο βλακώδεις επιλογές. Η πρώτη περί τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, αφορούσε την απόρριψη (με αιτιολογικό ότι τα οχήματα αν και διέθεταν επαρκή θωράκιση δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σύγχρονου πεδίου της μάχης), της προσφοράς της γερμανικής κυβέρνησης για την προμήθεια 420 Marder 1A3 (για τον εξοπλισμό 10 μηχανοκίνητων ταγμάτων πεζικού) συν 30 οχημάτων για ανταλλακτικά, πυρομαχικών, εξοπλισμού και υλικών συντήρησης και εκπαίδευσης, ανταλλακτικών και λοιπού περιφερειακού και συναφή εξοπλισμού έναντι 200 εκατ. ευρώ.<br /><br />Δεύτερη βλακεία…<br />Η δεύτερη βλακώδης επιλογή ήταν ότι στην «κυκλική ανταλλαγή» με τη Γερμανία, η ελληνική πλευρά δεν έθεσε ελάχιστο αριθμό οχημάτων για την υλοποίηση της. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτηθούν μόνο 40 Marder 1A3, δηλαδή ούτε ένα πλήρες μηχανοκίνητο τάγμα, και να μας μείνουν τα υπόλοιπα απαξιωμένα BMP-1. Οπότε, περίπου πριν 20 χρόνια απορρίπτουμε ως «ακατάλληλα» ΤΟΜΑ για 10 μηχανοκίνητα τάγματα, και σήμερα ονειρευόμαστε να μπορέσουμε μέσω ανταλλαγής να εξασφαλίσουμε τα ίδια ΤΟΜΑ για ένα ακόμα τάγμα! Άραγε θα ασχοληθεί κανείς με τον …ελέφαντα στο δωμάτιο που κατά πάγια ελληνική πρακτική τον αγνοούμε επιδεικτικά; Πως είναι δυνατόν τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000 τα Marder 1A3 να είχαν απορριφθεί ως «ακατάλληλα» και περίπου 20 χρόνια μετά να γίνονται «κατάλληλα» και αποδεκτά μετά βαΐων και κλάδων; Ποιοι είχαν λάβει τη σωστή απόφαση; Αυτοί που πριν χρόνια τα χαρακτήρισαν «ακατάλληλα» ή αυτοί που πέρυσι τα αποδέχθηκαν; Ευθύνες θα αναζητηθούν; (ΖΝΡ)<br /><br />ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΟΙ… ΤΟΥΡΚΟΙ Ή ΕΛΛΗΝΕΣ;<br />Δεν πέρασε ούτε μια ώρα καλά-καλά από τη συνέντευξη του ΥΕΘΑ, Νίκου Δένδια, στον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ και υπήρξε τουρκική αντίδραση. Υπενθυμίζεται, ότι μιλώντας για την υπόθεση των θαλασσίων πάρκων, ανέφερε, «αυτό που έκανε η Τουρκία δεν ήταν παραδεκτό (σ.σ. DP: πάντα διπλωμάτης! Απέφυγε την πιο… αρνητικά φορτισμένη λέξη «απαράδεκτο»!) Δηλαδή στους Αντίπαξους όταν ψαρεύω πρέπει να τηλεφωνήσω στους Τούρκους αν μπορώ» και συμπλήρωσε, «αν είναι δυνατόν να ζητήσουμε την άδεια της Τουρκίας για να προστατεύουμε το περιβάλλον των Κυκλάδων».<br /><br />Στη λογική του «κουρσάρου» πάντα οι γείτονες<br />Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας, θεώρησε… αυτονόητο και λογικό ότι δεν θα επηρεαστεί το «καλό κλίμα» και παρέθεσε μια φωτογραφία που απεικόνιζε πολεμικά πλοία της χώρας… Σύμφωνα με τον Μανώλη Κωστίδη που μετέδωσε το σχετικό ρεπορτάζ, οι φίλοι και σύμμαχοι Τουρκαλάδες (σ.σ. δικός μας ο χαρακτηρισμός), συνόδευσαν τη φωτογραφία με το «Οι Μπαρμπαρόσα της Γαλάζιας Πατρίδας». Ναι, ο κουρσάρος-πειρατής και μετέπειτα ναύαρχος του οθωμανικού Ναυτικού, ο Χαριεντίν Μπαρμπαρόσα. Όχι, αυτό δεν χαλάει το καλό κλίμα! Δεν εμπεριέχει ευθεία απειλή! Πόσο πιο αυτονόητο και λογικό από αυτό που είπε ο Δένδιας! Έλα όμως που εν Ελλάδι, αυτό που έχουν απολεσθεί είναι… ακριβώς αυτά. Δεν τολμούν για λόγους πολιτικής ορθότητας να τα χρησιμοποιήσουν, για να μη χαλάσει το καλό κλίμα! Με αποτέλεσμα να «μπασταρδεύουν» τα λόγια τους, τη στιγμή που οι απέναντι τα λένε όπως τα σκέφτονται.<br /><br />Ποιος θα θυμηθεί τον… άγιο Κουντουριώτη;<br />Προφανώς, στο πλαίσιο του ίδιου… κολλήματος από εδώ πλευρά του Αιγαίου και της ψευδαίσθησης ότι βαίνουν όλα καλά κι όλα ωραία, θα θεωρηθεί «υπερβολή που κλιμακώνει», το να προβεί σε κάποια δήλωση ο Δένδιας, μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο Πολεμικό Ναυτικό -κατά προτίμηση στον Στόλο- έχοντας από πίσω του τη φωτογραφία του ναυάρχου Κουντουριώτη. Κι εκεί να μιλήσει για τη σημασία της ειρήνης «και το αδιέξοδο της στρατιωτικής επιλογής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Επίσης, ότι η παρουσία στις θάλασσες οποιουδήποτε είναι θεμιτή και καλοδεχούμενη, υπό την προϋπόθεση να μη στρέφεται εις βάρος των δικαιωμάτων άλλων χωρών.<br /><br />Ποιος θα «επανεφεύρει» τον μεγάλο Θουκυδίδη;<br />Βέβαια, κι ελπίζουμε να μη γινόμαστε είτε δυσάρεστοι είτε… εμμονικοί, η θέση του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας θα ήταν απείρως ισχυρότερη, εάν η χώρα είχε φροντίσει να μην παρατήσει στην τύχη του το Πολεμικό Ναυτικό για περίπου δυο δεκαετίες πλέον. Διότι στον υπολογισμό δεν μπορείς παρά να βάλεις μέσα και τον χρόνο που απαιτείται για την υλοποίηση των πολιτικών αποφάσεων. Άρα, ούτε καν τις FDI HN δεν μπορείς να βάλεις στην εξίσωση. Και με την ευκαιρία, εμείς είχαμε και μια άλλη «εμμονή». Ότι το διάστημα από την απόφαση μέχρι την υλοποίηση και την επιχειρησιακή ένταξη, είναι εξαιρετικά επίφοβο. Το εξηγεί ο Θουκυδίδης και είναι απαράδεκτο οι συμπατριώτες του να αρνούνται να αφομοιώσουν στην πράξη τις σοφές και διαχρονικές διδαχές του. Κάλλιο αργά παρά… αργότερα, ας κινηθούν έστω και τώρα. Διότι μόνο με παχιά λόγια, αποτροπή ΔΕΝ κάνεις.<br /><br />ΘΟΛΟύρες ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ<br />Συνεχείς είναι οι συζητήσεις και οι εξαγγελίες για τη δημιουργία ενός «θόλου» πάνω από την Ελλάδα. Στην αρχή ήταν anti-drone αλλά τώρα έγινε και αντιαεροπορικός. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δηλώσεις, οφείλουμε να θυμίσουμε σε όσους έχουν διάθεση να ακούσουν, ότι η έννοια του «θόλου» δεν είναι μόνο ουτοπική, αλλά δυνητικά και επικίνδυνη. Μπορεί να μαζεύτηκε κόσμος και κοσμάκης και το ίδιο το Ισραήλ να έχει ένα εξαιρετικό σύστημα αεράμυνας, αλλά πύραυλοι πέρασαν και έπληξαν στόχους. Να εικάσουμε, επιπροσθέτως, ότι εάν το Ιράν είχε βελτιώσει τα συστήματα ναυτιλίας να έφερνε και καλύτερα αποτελέσματα;<br /><br />Λανθασμένη και άκρως επικίνδυνη προσέγγιση…<br />Λοιπόν, αγαπητοί, ΔΕΝ υπάρχουν ούτε «θόλοι», ούτε «κύκλοι» στην αεράμυνα και αυτό θα πρέπει να το καταλάβετε καλά (σ.σ. κύκλους έβλεπε ο γνωστός νεαρός που… τραύλιζε στο ρέιβ πάρτι). Επίσης, καλό είναι προτού κάνουμε ανακοινώσεις, να έχουμε σκεφτεί, μελετήσει, αποφασίσει και θεσμικά καθορίσει ποια είναι η απειλή, πως θα μετεξελιχθεί στα επόμενα χρόνια και τι θεωρούμε πως πρέπει να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε. Διότι όλο αναγγέλλονται αλλαγές στα θεσμικά κείμενα που καθορίζουν την πολιτική και ουδείς τα παρουσιάζει. Θα τα κάνουν δε «απόρρητα» για να μη ρεζιλευτούν από το πολύ «μπαλαμούτι» που έχουν ρίξει, μην τυχόν και ενοχληθεί η Τουρκία. Καταληκτικά. Το ότι ξαφνικά προστέθηκε και η λέξη αντιαεροπορικός στον «θόλο», δείχνει ότι απλά ακολουθούμε τις εξελίξεις… και τα «trends». Κινούμαστε στη λογική του «βλέποντας και κάνοντας».<br /><br />ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΡΑΝΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ<br />Η δηλωθείσα, αναγγελθείσα, και πολυδιαφημιζόμενη επίθεση του Ιράν έναντι του Ισραήλ ολοκληρώθηκε. Κάθε μεριά λέει ότι νίκησε. Κατανοητό, φυσιολογικό και αναμενόμενο. Μεταξύ άλλων, ήταν και μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δοκιμαστούν σε πραγματικές συνθήκες, όπλα, συστήματα και πρακτικές. Δεν είναι τυχαίο που είχαν μαζευτεί Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι (τρόπος του λέγειν οι τελευταίοι)… και φυσικά οι ΗΠΑ. Ποιοι έλειπαν; Οι Τούρκοι και φυσικά εμείς! Οι Άραβες ήταν εκεί, έστω και συγκεκαλυμμένα. Πώς να συμμετάσχουν οι Τούρκοι όταν ο Ερντογάν αποκαλεί τη Χαμάς «ομάδα αντίστασης», ενώ η Δύση «τρομοκρατική οργάνωση».<br /><br />Άμυνα και μετά αυξημένη επιρροή<br />Το πρόβλημα είναι, ότι εμείς δεν το κάναμε ποτέ «σημαία», ακόμα και -ή μήπως κυρίως;- μέσα στο ΝΑΤΟ, στο μέτρο που μας έχουν ζαλίσει με το χάιδεμα της αναντικατάστατης Τουρκίας. Αν όμως είναι φυσικό για την Τουρκία να λείπει, είναι άραγε και για την Ελλάδα; Θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κατάσταση με ποικίλους τρόπους. Μήπως αφήσαμε μια ακόμη ευκαιρία να πάει χαμένη; Σίγουρα ένας AIM-120 κοστίζει κοντά στο 1 εκατ. ευρώ, αλλά ποια θα ήταν τα άμεσα και έμμεσα (γεω)πολιτικά οφέλη; Πέραν των επιχειρησιακών. Με την απορία θα μείνουμε… Την επόμενη ημέρα δε, θα είχαμε αυξημένη επιρροή να καλούμε για αποτροπή της κλιμάκωσης, στην πρωτεύουσα από όπου φοβόμαστε ότι θα γίνει το πρώτο βήμα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

ΘΟΛΟύρα στους εξοπλισμούς μας, Ισραήλ-Ουκρανία… “ευκαιρία” και ο Κουντουριώτης.

Όσο και να τα… λιγουρευόμαστε, τα Marder δεν θα τα αυξήσουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς. Ας μείνουμε να πέφτουμε από το ...

Διαβάστε την συνέχεια