Αποκάλυψη σοκ: Το ΝΑΤΟ στέλνει στρατεύματα στην Ουκρανία - Μοντέλο… Βιετνάμ και εφιάλτης με στρατιωτική εμπλοκή ΗΠΑ.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7076b25f77dbc2618198053287c83368_XL.jpg" width="769" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι Ρώσοι γνωρίζουν τα σχέδια των Αμερικάνων και σπεύδουν να εξουδετερώσουν τους Ουκρανούς πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ</span></h3>Μετά την απόφαση των ΗΠΑ να στείλουν στην Ουκρανία τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ATACMS που μπορούν να πλήξουν στόχους στα 300 χιλιόμετρα αλλά και τις πιέσεις που ασκούνται στη Γερμανία να άρει τις επιφυλάξεις της και να προμηθεύσει το Κίεβο με τους ισχυρότατους πυραύλους Taurus, κινήσεις που αν μη τι άλλο δείχνουν κλιμάκωση από την πλευρά της Δύσης, πληροφορίες αναφέρουν πως το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει να αναπτύσσει στρατεύματα στο ουκρανικό έδαφος.<br />Αυτό υποστηρίζει ο Stephen Bryen, Αμερικάνος ειδικός σε θέματα στρατηγικής ασφάλειας και τεχνολογίας, ο οποίος διετέλεσε πρώην βοηθός υφυπουργών Άμυνας των ΗΠΑ επί των κυβερνήσεων Reagan.<br /><br />Κυρίως στη δυτική Ουκρανία<br /><br />Συγκεκριμένα, ο Bryen υποστηρίζει σε άρθρο του στους Asia Times ότι στρατιώτες από την Πολωνία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Φινλανδία και από άλλα κράτη μέλη της Συμμαχίας φτάνουν σε μεγάλους αριθμούς στην Ουκρανία.<br />«Αν και η Ρωσία εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από 3.100 μισθοφόροι στην Ουκρανία, αυτά τα νέο-αφιχθέντα στρατεύματα δεν είναι μισθοφόροι.<br />Φορούν τη στολή τους, και τα διακριτικά τους δείχνουν από ποια χώρα προέρχονται.<br />Αυτοί κυρίως είναι συγκεντρωμένοι στο δυτικό μέρος της χώρας, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι κοντά στις πραγματικές μάχες που διεξάγονται στο ανατολικό μέτωπο» επισημαίνει ο Bryen.<br /><br />Δεν είναι στρατιώτες μάχης<br /><br />Σύμφωνα με τον Bryen, το ΝΑΤΟ υποστηρίζει πως οι στρατιωτικές αυτές δυνάμεις δεν είναι… δυνάμεις μάχης αλλά ότι βρίσκονται στην Ουκρανία για να χειριστούν το εξελιγμένο δυτικό στρατιωτικό εξοπλισμό.<br />«Αλλά εάν αυτοί ανοίγουν πυρ κατά των Ρώσων, τότε ο μόνος σωστός τρόπος για να ερμηνεύσεις την παρουσία τους, είναι αυτός που λέει ότι διαδραματίζουν έναν ενεργό ρόλο στον πόλεμο.<br />Πάνω κάτω πρόκειται για το ίδιο μοντέλο που ακολούθησαν οι ΗΠΑ, όταν έστειλαν «σύμβουλους» στο Βιετνάμ.<br />Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ειδικές δυνάμεις που συμμετείχαν στις μάχες» τονίζει ο Bryen.<br /><br />Ο Biden, οι εκλογές και η εντολή εμπλοκής<br /><br />Όπως λέει ο Bryen, η κυβέρνηση του προέδρου Joe Biden λέει ότι αντιτίθεται στην αποστολή στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία… για δημόσια κατανάλωση.<br />«Αλλά, στην πραγματικότητα ο Biden ίσως να περιμένει την επανεκλογή του για να δώσει την εντολή στους Αμερικάνους στρατιώτες να πολεμήσουν στην Ουκρανία.<br />Εάν επανεκλεγεί, τότε τα χέρια του θα είναι ελεύθερα.<br />Το πρόσφατο πακέτο των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία σηματοδοτεί ότι το Κογκρέσο θα ακολουθήσει αυτό που θα θέλει η κυβέρνηση Biden, δηλαδή να πολεμήσει τους Ρώσους.<br />Το κατεστημένο της εθνικής ασφάλειας φοβάται μια νίκη των Ρώσων στην Ουκρανία.<br />Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει μεγάλη οπισθοδρόμηση στη στρατηγική ασφαλείας της Αμερικής και θα ήταν ένα πλήγμα, ακόμη και θανατηφόρο, για το ΝΑΤΟ» επισημαίνει ο Αμερικάνος ειδικός.<br /><br />Πιο ισχυροί οι Ρώσοι<br /><br />Εκτιμάται πως ο ρωσικός στρατός είναι κατά 15% μεγαλύτερος από ότι ήταν πριν την έναρξη του πολέμου με την Ουκρανία.<br />«Επιπλέον, είναι πολύ πιο έμπειρος και οι Ρώσοι έχουν βρει τρόπους να αντιμετωπίζουν τα υψηλής τεχνολογίας οπλικά συστήματα των ΗΠΑ, μέσω του ηλεκτρονικού πολέμου.<br />Την ίδια στιγμή, το ΝΑΤΟ είναι πολύ πίσω από τη Ρωσία σε όπλα, ανθρώπινο δυναμικό και βιομηχανική ισχύ.<br />Επιπλέον, τα αποθέματα όπλων είναι πολύ χαμηλά και ο στρατιωτικός εξοπλισμός που υποτίθεται πως προοριζόταν για την εθνική άμυνα έχει σταλεί στην Ουκρανία, αφήνοντας αδύναμες τις άμυνες» λέει ο Bryen.<br /><br />Η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο<br /><br />Κατά τον Αμερικάνο ειδικό, υπάρχει πλέον η αντίληψη στο κατεστημένο της Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ ότι η Ουκρανία χάνει τον πόλεμό της με τους Ρώσους και ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να βρεθεί αντιμέτωπη και με την κατάρρευση του στρατού της.<br />Υπάρχουν ήδη αναφορές ότι ορισμένες ταξιαρχίες στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις αρνήθηκαν να εκτελέσουν εντολές από τους διοικητές τους.<br />Πρόκειται για την 25η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Εφόδου, για την 115η Ταξιαρχία, για την 67η Μηχανοποιημένη Ταξιαρχία (η οποία εγκατέλειψε θέσεις στο Chasiv Yar) και την 47η Μηχανοποιημένη (που απαιτούσε να την «αλλάξουν» μετά από περισσότερο από ένα χρόνο στην πρώτη γραμμή).<br />Πρόκειται για κορυφαίες ταξιαρχίες Στρατού και όχι για μονάδες εδαφικής άμυνας» τονίζει ο Bryen.<br /><br />Τους εξουδετερώνουν<br /><br />«Οι Ρώσοι ξέρουν τι συμβαίνει και στοχεύουν ξένες δυνάμεις, ενώ επίσης καταστρέφουν ουκρανικές μονάδες, προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες.<br />Οι Ρώσοι λένε ότι η Ουκρανία έχει ήδη χάσει σχεδόν 500.000 στρατιώτες στον πόλεμο και ότι ο αριθμός που καταστρέφεται στη μάχη αυξάνεται σε καθημερινή βάση.<br />Η Ουκρανία είναι απελπισμένη για νεοσύλλεκτους και λαμβάνει κάποια βοήθεια από τις χώρες όπου κρύβονται Ουκρανοί πρόσφυγες.<br />Η Λιθουανία σχεδιάζει να στείλει Ουκρανούς που είναι σε στρατεύσιμη ηλικία πίσω στην πατρίδα τους.<br />Το ίδιο και η Πολωνία» επισημαίνει ο Bryen.<br /><br />Αποτυχία η εκπαίδευση στα F-16<br /><br />Όπως λέει, αποκαλυπτική είναι και μια αναφορά σχετικά με την εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων για τα F-16.<br />Σύμφωνα με ορισμένους από τους δυτικούς αξιωματικούς που συνεργάζονται με τους Ουκρανούς, η πρόοδος ακόμη και μετά από ένα χρόνο που διδάσκουν πιλότους να χειρίζονται F-16 δεν ήταν καθόλου επιτυχημένη.<br />Τα γλωσσικά εμπόδια και η μη εξοικείωση με τα δυτικά συστήματα και τις τακτικές μάχης, έχει αποδειχθεί ότι επιβραδύνουν τη διαδικασία εκμάθησης.<br />Φήμες λένε ότι όταν τα F-16 αρχίσουν επιτέλους να φτάνουν στην Ουκρανία αυτό το καλοκαίρι, τα αεροπλάνα είναι πιθανό να τα χειρίζονται «συνταξιούχοι» πιλότοι από τις ευρωπαϊκές αεροπορικές δυνάμεις.<br /><br />Εμπλοκή ΗΠΑ μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου… και Γ’ Παγκόσμιος πόλεμος<br /><br />Σύμφωνα με τον Bryen, το σχέδιο του ΝΑΤΟ για την αποτροπή της καταστροφής, φαίνεται να είναι να καλύψει τα κενά στις δυνάμεις της Ουκρανίας εισάγοντας «συμβούλους», περιμένοντας τις ΗΠΑ να δεσμεύσουν τον στρατό τους στη μάχη μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου.<br />Οι Ρώσοι το γνωρίζουν αυτό και βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου για να προσπαθήσουν να οδηγήσουν σε κατάρρευση τον στρατό της Ουκρανίας προτού επιστρέψει ο Biden στην εξουσία, αν πράγματι τα καταφέρει.<br />Εάν οι Ρώσοι τα καταφέρουν, θα αποφευχθεί ένας μεγαλύτερος πόλεμος στην Ευρώπη.<br />Εάν όχι, με την εμπλοκή των αμερικανικών δυνάμεων, η Ευρώπη θα βυθιστεί στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο» καταλήγει στο άρθρο του ο Bryen.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Αποκάλυψη σοκ: Το ΝΑΤΟ στέλνει στρατεύματα στην Ουκρανία - Μοντέλο… Βιετνάμ και εφιάλτης με στρατιωτική εμπλοκή ΗΠΑ.

Οι Ρώσοι γνωρίζουν τα σχέδια των Αμερικάνων και σπεύδουν να εξουδετερώσουν τους Ουκρανούς πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ Μετά την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έκθεση κόλαφος της BENS. Το πραγματικό πρόβλημα του ΝΑΤΟ είναι η Ευρώπη, όχι οι ΗΠΑ.

<img height="480" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/19bcf33df2cc2d3fc9164e319f956781_XL.jpg" width="818" /><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η αμερικανική ισχύς είναι στα όρια της και το μέλλον του ΝΑΤΟ και της ίδιας της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητα προσαρμογής της ηπείρου</span></h3>Μετά την 75η επέτειο του οργανισμού, η συμβατική σοφία για το ΝΑΤΟ είναι ότι απειλείται από τον αυξανόμενο «απομονωτισμό» των ΗΠΑ.<br />Οι επικριτές λένε ότι ο πρώην πρόεδρος Trump θα μπορούσε να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από το ΝΑΤΟ εάν επανεκλεγεί, καθώς έχει πει ότι «θα ενθάρρυνε» τους Ρώσους «να κάνουν ό,τι διάολο θέλουν» σε συμμάχους που αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν την υπόσχεση 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες.<br />Κάποιοι μάλιστα εκφράζουν ανησυχία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αποσύρουν την πυρηνική τους ομπρέλα πάνω από την Ευρώπη.<br />Παραβλέπεται όμως ότι σε όλα αυτά ότι οι στάσεις των Ευρωπαίων συμμάχων σχετικά με την προστασία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ήταν πάντα διφορούμενες, σύμφωνα με ανάλυση του Ramon Marks, ο οποίος Αντιπρόεδρος Επιχειρηματικών Στελεχών για την Εθνική Ασφάλεια (BENS).<br />Μόλις τρία χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Γερμανία συνήψαν μια ξεχωριστή Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα.<br />Η πρωτοβουλία αντανακλούσε το όραμα του Jean Monnet, ο οποίος ονειρευόταν να ιδρύσει έναν υπερεθνικό οργανισμό για την ευρωπαϊκή άμυνα.<br />Η ιδέα ενός ολοκληρωμένου ευρωπαϊκού στρατού, υπό την ηγεσία ενός Ευρωπαίου υπουργού Άμυνας, πέθανε το 1954 όταν το γαλλικό κοινοβούλιο αρνήθηκε καν να εξετάσει την ιδέα - προάγγελος του γκωλισμού και του γαλλικού σκεπτικισμού σχετικά με την παράδοση οποιωνδήποτε αμυντικών ευθυνών σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, είτε Ατλαντικό είτε ευρωπαϊκό όμιλο.<br /><br />Ο πυλώνας του ΝΑΤΟ<br /><br />Παρά τα οράματα για μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή αμυντική συμμαχία, το ΝΑΤΟ υπήρξε ο βασικός πυλώνας της δυτικοευρωπαϊκής ασφάλειας για περισσότερα από εβδομήντα πέντε χρόνια.<br />Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι σύμμαχοι βασίζονταν στις Ηνωμένες Πολιτείες ως ηγέτη του ΝΑΤΟ και κυρίαρχο συνεισφέροντα.<br />Όλοι οι Ανώτατοι Συμμαχικοί Διοικητές από την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949 ήταν Αμερικανοί στρατηγοί ή ναύαρχοι.<br />Ο συνολικός πληθυσμός των συμμάχων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη υπερβαίνει πλέον τα 447 εκατομμύρια.<br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελείται κυρίως από συμμάχους του ΝΑΤΟ, αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό μπλοκ στον κόσμο.<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν, ωστόσο, η στρατιωτική ραχοκοκαλιά του ΝΑΤΟ, παρά την τεράστια ευρωπαϊκή συσσώρευση πλούτου και πόρων από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Η εξάρτηση της Ευρώπης<br /><br />Η εξάρτηση της Ευρώπης από τον αμερικανικό στρατό έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989.<br />Οι Σύμμαχοι μείωσαν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους τα επόμενα χρόνια, μετατοπίζοντας αυτά τα κονδύλια για τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων, το λεγόμενο «μέρισμα ειρήνης».<br />Για δύο δεκαετίες, η Ευρώπη απώλεσε το 35% των στρατιωτικών της δυνατοτήτων.<br />Εν τω μεταξύ, οι σύμμαχοι παρέμειναν αισιόδοξοι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος της προστασίας για τις δημοκρατίες στην Ευρώπη, μια υπόθεση που αποδείχθηκε ακριβής.<br />Τουλάχιστον μέχρι τώρα, οι αμυντικοί προϋπολογισμοί των ΗΠΑ παρέμειναν σταθερά υψηλότεροι ως προς τα ποσοστά του ΑΕΠ από εκείνους των περισσότερων Ευρωπαίων συμμάχων μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού Μπλοκ.<br />Ως αποτέλεσμα, όταν ξέσπασαν συγκρούσεις στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο τη δεκαετία του 1990, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να αναλάβουν το στρατιωτικό σκέλος για το ΝΑΤΟ.<br />Οι στρατοί της Δυτικής Ευρώπης δεν στάθηκαν στο ύψος του διακυβεύματος, ακόμη και ενάντια σε εχθρούς που ήταν πολύ λιγότερο τρομεροί από την πρώην ΕΣΣΔ.<br />Για να ηγηθούν ακόμη και ενός στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ, οι διπλωμάτες των ΗΠΑ έπρεπε πρώτα να παλέψουν με τις επιφυλάξεις των Ευρωπαίων συμμάχων με επικεφαλής τη Γαλλία.<br />Δίστασαν να αναλάβουν οποιαδήποτε ένοπλη δύναμη σε μια σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης χωρίς προηγουμένως να λάβουν ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να εξουσιοδοτεί τη στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ.</div><div><br />Στο βαθμό που η Δυτική Ευρώπη έχει δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για να αντιμετωπίσει τις στρατιωτικές της ευθύνες από τον Ψυχρό Πόλεμο, το έχει κάνει τόσο πολύ ή περισσότερο μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης από ό,τι το ΝΑΤΟ.<br />Το 1992, τα μέλη της ΕΕ συμφώνησαν βάσει της Συνθήκης του Μάαστριχτ να θεσπίσουν μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας.<br />Οι αποστολές της περιελάμβαναν «την τελική διαμόρφωση μιας κοινής αμυντικής πολιτικής, η οποία θα μπορούσε με τον καιρό να οδηγήσει σε μια κοινή άμυνα».<br />Το 1999, τα κράτη μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εξέδωσαν μια δήλωση που ζητούσε μια κοινή και ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πολιτική για την ασφάλεια και την άμυνα εκτός ΝΑΤΟ.<br />Ο Javier Solan έγινε ο πρώτος Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας.<br /><br />Ο ρόλος της τρομοκρατίας<br /><br />Προς τιμή τους, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων μετά την 11η Σεπτεμβρίου, επικαλούμενοι το Άρθρο V του ΝΑΤΟ και παρέχοντας πληρώματα AWAC για να επιχειρήσουν κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού των ΗΠΑ αμέσως μετά την επίθεση.<br />Όταν, ωστόσο, επρόκειτο για την καταπολέμηση της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αντιστάθμισαν την υποστήριξή τους με «επιφυλάξεις», αρνούμενοι κυρίως να εμπλακούν σε επιθετική δράση κατά των Ταλιμπάν μαζί με τους συμμάχους των ΗΠΑ.<br />Η ευρωπαϊκή απόσυρση από το ΝΑΤΟ επιταχύνθηκε στα τέλη του εικοστού αιώνα όταν οι Βρυξέλλες ίδρυσαν την Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας της ΕΕ και τη Στρατιωτική Επιτροπή της ΕΕ.<br />Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες της ΕΕ, που προβλέπουν μια ξεχωριστή αμυντική σχέση εκτός από το ΝΑΤΟ, ξεκίνησαν πολύ πριν ο Πρόεδρος Trump εμφανιστεί στη σκηνή εθνικής ασφάλειας.<br />Καθώς οι Βρυξέλλες δημιούργησαν μια νέα δομή αμυντικής συνεργασίας υπό τη σημαία της ΕΕ, η Ουάσιγκτον ήλπιζε ότι αυτές οι πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επιτάχυνση της επίτευξης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής αυτάρκειας στην άμυνα.<br />Αυτό δεν συνέβη.<br />Από το 2023, η πλειοψηφία των συμμάχων εξακολουθούσε να μην εκπληρώνει τον συμφωνημένο στόχο του ΝΑΤΟ να δαπανήσει τουλάχιστον το 2% του πραγματικού ΑΕΠ για την άμυνα.<br />Ενώ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν αυτόν τον στόχο το 2024, η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις χώρες θα είναι από την Ανατολική Ευρώπη και πρώην μέλη του μπλοκ της Βαρσοβίας, όχι, για παράδειγμα, η Γερμανία, η Ισπανία ή η Ιταλία.<br />Αυτό που ώθησε τη δυναμική του ΝΑΤΟ προς την επίτευξη στόχων 2% ήταν λιγότερο ο Πρόεδρος Trump και περισσότερο ο πόλεμος της Ουκρανίας.<br />Είτε ο Trump επιστρέψει στον Λευκό Οίκο είτε όχι, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι έχουν θορυβηθεί από την πραγματικότητα της συμβατικής εισβολής της Μόσχας σε μια χώρα που συνορεύει με το ΝΑΤΟ.<br />Η Ευρώπη αρχίζει επιτέλους να συνειδητοποιεί ότι η Ουάσιγκτον έχει πεπερασμένους πόρους ενώ αντιμετωπίζει αυξανόμενες στρατιωτικές απαιτήσεις σε όλο τον κόσμο, όπως η Κίνα, η Ταϊβάν, οι Φιλιππίνες, η Κορέα, το Ιράν, το Ιράκ, το Ισραήλ, η Συρία και η Ερυθρά Θάλασσα.<br />Ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης Biden φέρεται να είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «είναι αρκετά εξαντλημένες…»<br />Ακόμη και χωρίς τον Trump, δεν μπορεί πλέον ρεαλιστικά να αναμένεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διαδραματίσουν τόσο σημαντικό μελλοντικό ρόλο στην Ευρώπη όσο τα τελευταία 75 χρόνια.<br />Πολύ περισσότερο από τον απομονωτισμό ή τις ιστορίες ενός προεδρικού υποψηφίου, η πραγματική δυναμική που αναγκάζει την Ευρώπη να επανεκτιμήσει τις αμυντικές ευθύνες είναι η συνειδητοποίηση ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνατότητες υπερεκτείνονται όλο και περισσότερο.<br /><br />Το διακύβευμα του σήμερα<br /><br />Το ζήτημα σήμερα είναι πώς το ΝΑΤΟ, αποδεχόμενο αυτήν την μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, πρέπει να προσαρμοστεί για το μέλλον.<br />Μια καλή αρχή θα ήταν να εναλλάσσεται τακτικά ένας Ευρωπαίος στρατηγός ή ναύαρχος με έναν Αμερικανό αξιωματικό ως Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής.<br />Εβδομήντα πέντε συνεχόμενα χρόνια ενός Αμερικανού SACEUR είναι αρκετά.<br />Ένα άλλο βασικό βήμα, που έγινε φανερό από την Ουκρανία, είναι ότι η Ευρώπη πρέπει επειγόντως να δημιουργήσει τον δικό της στρατό.<br />Ακόμη και μια απαίτηση προϋπολογισμού 2% του ΑΕΠ δεν θα είναι πλέον επαρκής για αυτόν τον σκοπό.<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν περίπου το 3,4% του ΑΕΠ τους για στρατιωτική άμυνα το 2023.<br />Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δαπάνησαν από 5% έως 10% του ΑΕΠ τους για τον στρατό.<br />Με τη Ρωσία να πατά στα σύνορα της Ευρώπης του ΝΑΤΟ, ξημερώνει επιτέλους στους συμμάχους ότι πρέπει να ξεκινήσουν μια σύγκρουση άμυνας, όπως ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.<br />Τέλος, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι πρέπει να αποφασίσουν πώς η συμμαχία του ΝΑΤΟ θα πρέπει να συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε στρατιωτικά θέματα.<br />Σε μια σημαντική στρατηγική κίνηση, η ΕΕ μόλις έστειλε τη δική της ναυτική αρμάδα, την Επιχείρηση Aspides, στην Ερυθρά Θάλασσα για να υπερασπιστεί την εμπορική ναυτιλία από τις επιθέσεις των Houthis.<br />Η ανεξάρτητη ειδική ομάδα της ΕΕ διοικείται από έναν Ιταλό ναύαρχο του οποίου η σημαία βρίσκεται στην Αθήνα.<br />Οι ναυτικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενεργούν μόνο για να απωθήσουν πυραύλους Houthis και επιθέσεις με drone, χωρίς να φτάνουν στο σημείο να επιτεθούν σε θέσεις των Houthis.<br />Εν τω μεταξύ, μια ομάδα δράσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Βρετανίας, η Επιχείρηση Poseidon Archer, δεν υπερασπίζεται μόνο τη ναυτιλία από τις επιθέσεις των Houthis, αλλά και εξαπολύει επιθετικά πλήγματα εναντίον θέσεων πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών Houthis.<br />Εάν η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θέλει να εξελιχθεί σε έναν πιο ισχυρό στρατιωτικό οργανισμό, ο ρόλος του ΝΑΤΟ πρέπει να προσαρμοστεί για να αξιοποιήσει αυτή την πραγματικότητα.<br />Για παράδειγμα, μπορεί να είναι δυνατό για κάποιο είδος ειδικής ρύθμισης όπου η ίδια η ΕΕ θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ σε μια υβριδική εταιρική σχέση.<br />Καθώς οι στρατιωτικές συνεισφορές των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, οι σύμμαχοι θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από το ΝΑΤΟ, εστιάζοντας περισσότερο σε μια περιφερειακά επικεντρωμένη στρατιωτική συμμαχία της ΕΕ.<br />Για να επιβιώσει το ΝΑΤΟ, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι πρέπει να πειστούν να παραμείνουν προσηλωμένοι στον 32μελή συνασπισμό, ακόμη και όταν ο ρόλος των ΗΠΑ γίνεται λιγότερο κυρίαρχος.<br /><br />«Εγκεφαλικά νεκρό»<br /><br />Το να αποδείξει κανείς ότι ο Macron κάνει λάθος, ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι «εγκεφαλικά νεκρό», θα είναι πρόκληση.<br />Ρίχνοντας περισσότερα ξύλα σε αυτή τη φωτιά, ο Πρόεδρος Macron μόλις ζήτησε μια ισχυρότερη, πιο ανεξάρτητη ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική, δηλώνοντας ότι η Ευρώπη δεν πρέπει πλέον να είναι «υποτελής» των ΗΠΑ.<br />Ανεξάρτητα από αυτό, ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου πρέπει να συνεχίσει τον σταθεροποιητικό του ρόλο όχι μόνο στην Ευρώπη για να περιορίσει τη Ρωσία αλλά και ως συμμαχία ικανή να αντιμετωπίσει κρίσεις στις άλλες περιφέρειές της.<br />Πρέπει να είναι προετοιμασμένη να δράσει συλλογικά όπως έκανε στο παρελθόν σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής ή ακόμα και της Ασίας, όπως έκανε στο Αφγανιστάν.<br />Οι επιλογές της Αμερικής θα αποτελέσουν σημαντικά μικρότερη απειλή για τη συμμαχία και το μέλλον της ηπείρου από την αποτυχία της Ευρώπης να προσαρμοστεί σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, καταλήγει ο Ramon Marks.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Έκθεση κόλαφος της BENS. Το πραγματικό πρόβλημα του ΝΑΤΟ είναι η Ευρώπη, όχι οι ΗΠΑ.

Η αμερικανική ισχύς είναι στα όρια της και το μέλλον του ΝΑΤΟ και της ίδιας της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητα προσαρμογής της ηπείρου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπερατλαντικά μηνύματα...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.bbmd.gr/media/news/2022/05/15/1313395/main/mitsotakis-ameriki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="481" data-original-width="800" height="385" src="https://cdn.bbmd.gr/media/news/2022/05/15/1313395/main/mitsotakis-ameriki.jpg" width="721" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ας συνηθίσουμε την ιδέα, κυρίως η κυβέρνηση, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι δρόμος σπαρμένος με πολιτικές νάρκες.</span></h3><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />Οι εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τη δεκαετία του 1990 μάς «δίνουν» ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα: στο περιεχόμενό τους καθρεφτίζεται η διακύμανση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών. Πραγματικά γεγονότα και επεισόδια άλλοτε αξιοποιούνται για να σταλούν συγκεκριμένα μηνύματα προς τον εκάστοτε Ελληνα πρωθυπουργό (ώστε να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις) και άλλοτε υποβαθμίζονται -αν δεν εξαφανίζονται- για να διαφανεί η στήριξη των συμμάχων σε έναν Ελληνα πρωθυπουργό. Γενικώς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες είναι εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής από τις ΗΠΑ. Λίγα κράτη στον κόσμο χρησιμοποιούν αυτή τη συνταγή. Στη δεκαετία του 1990, για παράδειγμα, όταν ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ύποπτος φιλοσερβικής πολιτικής υπέρ του Μιλόσεβιτς, κάτι που πιστοποιήθηκε από τη διαρροή αμερικανικών εγγράφων προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών από τον πράκτορα Στιβ Λάλας, η αμερικανική διπλωματία σφυροκοπούσε την Ελλάδα με κατηγορίες για τη μεταχείριση της «τουρκικής», κατ’ αυτήν, μειονότητας και υπέρ της εκλογής των (ψευτο)μουφτήδων.<br /><br />Οταν οι ΗΠΑ τα «έσπασαν» με την ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν και κατάλαβαν ότι η εκλογή μουφτή στην Ελλάδα είναι βόμβα στα θεμέλια της δυτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και παραπέμπει σε θεοκρατία τύπου Ιράν, διέγραψαν κάθε αναφορά από τις εκθέσεις τους στο θέμα αυτό. Δεν τους συνέφερε. Η είδηση ότι οι μουσουλμάνοι μαθητές σχολείων της Γερμανίας σε ποσοστό άνω του 70% θεωρούν το Κοράνι ανώτερο κείμενο από το Σύνταγμα της χώρας τους απλώς επιβεβαίωσε την ελληνική οπτική.<br /><br />Αυτό που συνέβη σε παραλλαγή στη δεκαετία του 1990 άρχισε να επισημοποιείται με τη φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Ελλάδα. Υπαρκτά από τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. το 2019 παράπονα και δυσφορίες για τις υποκλοπές, για την ελληνική διαφθορά, για το κράτος δικαίου (που υποβαθμίζονταν τα προηγούμενα χρόνια, επειδή οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα για να αποτελεί εφαλτήριο για τις εξορμήσεις τους στην Ουκρανία), τώρα που τελειώνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, «ωρίμασαν» και αναδύονται στην επιφάνεια με πολύ μεγάλη ένταση. Και εκθέτουν την κυβέρνηση, καθώς ουσιαστικά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έρχεται να επικυρώσει τη δριμεία κριτική που ασκούν οι θεσμοί της Ε.Ε., με πρώτο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το κράτος δικαίου. Σε μια ευαίσθητη, μάλιστα, πολιτικώς περίοδο.<br /><br />Οι παροικούντες την αθηναϊκή Ιερουσαλήμ γνωρίζουν άριστα τι λένε οι ανώτατοι Αμερικανοί διπλωμάτες, όταν δειπνούν στον Μύλο ή σε σαλόνια ανδρών επιφανών, για την εκτεταμένη διαφθορά στο κράτος, που εμποδίζει καταλυτικά την πραγματοποίηση ξένων επενδύσεων. Οι μυημένοι μάλιστα έχουν να λένε για τις καταγγελίες που έκανε μια μεγάλη αμερικανική εταιρία παγκόσμιου κύρους στον ίδιο τον πρωθυπουργό, στον οποίο έδειξε έναν πίνακα με την κατανομή έργων, από τον οποίο φαίνεται ότι μια μεσαία ελληνική «ημέτερη» εταιρία έλαβε 80.000.000 ευρώ και η ίδια 5.000.000 ευρώ. Γνωρίζω την επωνυμία της, αλλά δεν τη γράφω, γιατί μετά θα τους κυνηγά ο κύριος Μητσοτάκης να εκδώσουν ανακοίνωση διάψευσης, κατά την πάγια τακτική του. Σε κάθε περίπτωση, η διαφθορά είναι ένα μείζον θέμα ενόχλησης των ΗΠΑ εδώ και καιρό, τώρα απλώς δημοσιοποιείται με τη φράση «πολιτικές κατά της διαφθοράς αγνοούνται». Το ίδιο ισχύει για τις υποκλοπές, εξαιτίας των οποίων απαγορεύτηκε η είσοδος σε 12 πρόσωπα, Ελληνες και ξένους, στο έδαφος των ΗΠΑ, εξαιτίας της φερόμενης εμπλοκής τους στο σκάνδαλο. Η αναφορά του σκανδάλου και στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στέλνει στις ελληνικές Αρχές το μήνυμα ότι θα είναι ατελέσφορος όποια απόπειρα αρχειοθέτησής του. Και θα συναντήσει αντιδράσεις. Για τις ΗΠΑ, των οποίων αξιωματούχοι, γερουσιαστές και δημοσιογράφοι παρακολουθήθηκαν σε άλλα κράτη με το επίμαχο λογισμικό, σύμφωνα με την «Washington Post», το ζήτημα είναι κορυφαίας προτεραιότητας και δεν παραγράφεται. Δεν κλείνει. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, έχουν λάβει σχετικές αποφάσεις τα υπουργεία Εξωτερικών και Εμπορίου τους.<br /><br />Τέλος, υπάρχει και κάτι ακόμη που φαινομενικώς δεν συνδέεται. Η διεθνής πίεση που ασκείται στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία για αποστολή πυραύλων στην Ουκρανία, καθώς και ελληνικών μαχητικών παλαιάς γενιάς με τριγωνική πώληση μέσω ευρωπαϊκής χώρας. Ο πρωθυπουργός πολύ θα ήθελε να ικανοποιήσει τα αιτήματα, αλλά διανύουμε ύποπτη πολιτικά περίοδο και τρέμει η ψυχή του μην τυχόν αποκαλυφθεί οτιδήποτε. Τούτων δοθέντων, ας συνηθίσουμε την ιδέα, κυρίως η κυβέρνηση, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι δρόμος σπαρμένος με πολιτικές νάρκες. Και, δυστυχώς για αυτήν, η «αντιπυραυλική πολιτική ασπίδα» των πληρωμένων από τη «λίστα Πέτσα» φιλικών της σάιτ έχει αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Υπερατλαντικά μηνύματα...

Ας συνηθίσουμε την ιδέα, κυρίως η κυβέρνηση, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι δρόμος σπαρμένος με πολιτικές νάρκες. Μανώλης Κοττάκης...

Διαβάστε την συνέχεια

Με επικίνδυνη ''αμεριμνησία'' ανοίγουμε Κερκόπορτες σε Θράκη-Αιγαίο και Κύπρο.

<img height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifyfuGpfXamyU9WDyO8G9be9BOdpTAo498JFMfD-kZXEHWFH2au1v13R8LsjETVsdplMZ1BXQTtni5wexIxUMRLzZ-vBC7bNIUcxwJgmxop7Ea4LpQ53npMrxOlRMDFePv-Lk_Ol27etoLpm3XZ1CQanjQxD4c5szaMY6OhgF3Ebd5qHJudYo5ejUVxsU/w739-h426/434829061_743813724575845_6873100307993126683_n.jpg" width="739" /><br /><br /><b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br /><div>Έβλεπα τις προάλλες την πρωθυπουργική επίσκεψη στη Λέσβο που συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας όχι τόσο για την άξια λόγου παράδοση του οδικού άξονα Καλλονή-Σίγρι, όσο για τους ''τεμενάδες'' του Κυριάκου Μητσοτάκη στους Τούρκους τουρίστες εξ αφορμής της βίζας εξπρές.<br />Ήταν μια εικόνα ευχάριστη, εκ πρώτης όψεως, ταιριαστή με τα χαμόγελα ικανοποίησης των νησιωτών μας, οι οποίοι περίμεναν πώς και πώς να δουν ''Θεού πρόσωπο'' από τον τουρισμό μετά την καταβύθισή του απ' τη στιγμή της ''βάφτισης'' του νησιού τους ως Κέντρου Υποδοχής προσφύγων και μεταναστών προ ετών.</div><div><br />Όμως, σε δεύτερη ανάγνωση, η όλη εικόνα γεννούσε προβληματισμό γιατί συμπλήρωνε το παζλ της υστέρησης στην Εξωτερική πολιτική μας, η οποία ήταν ανέκαθεν η αχίλλειος πτέρνα μας δεδομένου ότι δεν είχε ποτέ χαρακτηριστικά μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, αλλά ''γονατογραφήματος'' που αναπροσαρμόζεται συγκυριακά ανάλογα με τις περιστάσεις.</div><div><br />Και οι περιστάσεις, τουλάχιστον απ' το '96 και εντεύθεν, απαιτούσαν μικρότερο ή μεγαλύτερο συμβιβασμό με τα ''θέλω'' των ξένων (ΗΠΑ και Γερμανίας, προπάντων), ανάλογα με τον βαθμό εξάρτησης του εκάστοτε ΥΠΕΞ και του πρωθυπουργού από αυτούς.<br />''Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται'', έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κι αυτό ισχύει κατ' εξοχήν για την Εξωτερική πολιτική μας, ειδικά αν αυτή είναι μυστικοπαθής και έχει προκάλυμμα γεωπολιτικό υψηλού επιπέδου...<br />Έτσι πορευόμαστε καλύπτοντας με επικοινωνιακά τεχνάσματα βαθύτερες αδυναμίες μας δίνοντας ψευδή εντύπωση στον λαό περί ''εθνικά ανεξάρτητης'' πολιτικής. Πολιτικής που, στην πραγματικότητα, δεν είναι ούτε ενεργητική ούτε ανεξάρτητη, όσο (σε διακυβερνητικό επίπεδο) ασκείται με βάση τον κατευνασμό και τις διαπροσωπικές σχέσεις αυτών που την ασκούν.</div><div><br />Πολιτικής που είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, γιατί επηρεάζεται από έξωθεν παρεμβάσεις και συγκλίνουν σ' αυτήν και τα τρία ''κόμματα εξουσίας'' (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) δίνοντας την εντύπωση του κοινού μετώπου για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας στο όνομα (υποτίθεται) της εθνικής σύμπνοιας.<br />Υποτίθεται, γιατί στην πραγματικότητα συναινούν στο ψαλίδισμα της αποτρεπτικής ισχύος της Ελλάδας (εξ ου και η χλιαρή αντίδραση στον σταδιακό αφοπλισμό των νησιών μας), προκειμένου να ικανοποιήσουμε τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ''Μεγάλων'' του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ-Γερμανία) τα οποία είναι αλληλένδετα με τα συμφέροντα της Τουρκίας.</div><div><br />Με δεδομένα αυτά, ευνόητα είναι τα ήξεις-αφήξεις και οι καιροσκοπικές κινήσεις, αφού - κατά πώς παίζουν το ''νταούλι'' οι ξένοι - ''χορεύουμε''. Έτσι ακούσαμε τον ΥΠΕΞ μας να δηλώνει προ ημερών τη σταθερή προσήλωση της Ελλάδας στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος (βλ. Διάσκεψη ''Our Ocean Conference''), αλλά τον είδαμε να σιωπά όταν ο Ερντογάν ''γκρίζαρε'' ακόμα και τις Κυκλάδες με αφορμή τα θαλάσσια πάρκα που εξήγγειλε ο Έλληνας πρωθυπουργός...<br />Ακούσαμε τον Γιώργο Γεραπετρίτη να δηλώνει (με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες στις 17 Απριλίου) ότι ''Η Ελλάδα δε συζητά θέματα εθνικής κυριαρχίας'', αλλά δεν τον είδαμε να ''σηκώνει το γάντι'' και να απαντά στην εμπρηστική ρητορική Ερντογάν, ο οποίος θεωρεί διεκδικούμενη ουσιαστικά - ως... ''κείμενη σε διεθνή ύδατα'' - όλη την νησιωτική ελληνική επικράτεια πέραν των 6 ναυτικών μιλίων απ' τα παράλια της ηπειρωτικής Ελλάδας.</div><div><br />Τα παράλια που ανοίγονται στο Αιγαίο και όχι μόνο, γιατί η Άγκυρα έχει αμφισβητήσει και την επέκτασή μας στα 12 νμ στο Ιόνιο, την οποία εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και ενέκρινε η Ελληνική Βουλή με ισχυρή πλειοψηφία τον Ιανουάριο του 2021.<br />Ακούσαμε τον υπουργό Εξωτερικών να δηλώνει ότι ''Πρόοδος στα ευρωτουρκικά σημαίνει σεβασμός στην κυριαρχία της Κύπρου'', αλλά δεν τον ακούσαμε να βγάζει ''κιχ'' μετά την θετική εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη προς το Συμβούλιο της Ευρώπης για αποδοχή του αιτήματος ένταξης του ψευδοκράτους του Κοσόβου στον ευρωπαϊκό Οργανισμό.<br />Εισήγηση-''μαχαιριά'' (καθ' υπόδειξη τρίτων...) όχι μόνο στην ιστορική σύμμαχο και ομόδοξή μας Σερβία (η οποία θεωρεί ''ιερή γη'' της το Κοσσυφοπέδιο και βλέπει τους ομογενείς της σ' αυτό να βρίσκονται υπό διωγμό από τους μουσουλμάνους Κοσοβάρους), αλλά και την Κύπρο δεδομένου ότι άνοιξε το δρόμο η ανεύθυνη πράξη της πρώην ΥΠΕΞ μας για αναγνώριση του τουρκικού ψευδοκράτους στα Κατεχόμενα δια της πλαγίας (ευρωπαϊκής) οδού...</div><div><br />Κι ας μην πάει ο κ. Γεραπετρίτης, εκ των υστέρων, να διορθώσει τα αδιόρθωτα της... ''αντ' αυτού'' δηλώνοντας ότι η Ελλάδα ''θα απέχει'' από την ένταξη του Κοσόβου, γιατί δεν έχουν εκπληρωθεί θεμελιώδη ζητήματα''.<br />Δήλωση που δεν πρέπει να μας ξεγελάει, γιατί είναι άκρως υποκριτική. Υποκριτική γιατί δεν είναι διορθωτική, πολύ περισσότερο καταδικαστική της εισηγητικής πρότασης της Ντόρας στο Στρασβούργο.<br />Δεν προτίθεται, μ' άλλα λόγια, η ελληνική πλευρά να καταψηφίσει ανοιχτά και ξάστερα την αναγνώριση του ψευδοκράτους του Κοσόβου την οποία εισηγήθηκε η επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας.</div><div>Απλά θα κρυφτεί πίσω απ' την αποχή για λόγους επικοινωνιακούς, μετά την κατακραυγή που ξεσήκωσε η πράξη της πρωθυπουργικής αδελφής σε Ελλάδα και Κύπρο, όπου ηχεί ήδη εφιαλτικά η πιθανότητα... ''απτών αποτελεσμάτων'' της ελληνοτουρκικής προσέγγισης στο Κυπριακό με βάση την αισιόδοξη διαπίστωση Μητσοτάκη στη Λέσβο.</div><div><br /></div><div>Πέρα από τη ζημιά όμως στην Κύπρο, η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη υπέρ της εισόδου του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και η πρόθεση της Ελλάδας να κρατήσει ποντιοπιλατική στάση (βλ. αποχή απ' την ψηφοφορία ένταξης του Κοσόβου) στο θέμα αυτό, θα ρίξουν νερό στο μύλο του ''τουρκικού'' (κατά δήλωσή του) ΚΙΕΦ (Κόμματος Φιλίας Ισότητας και Ειρήνης, DEB τουρκιστί) στη Θράκη.</div><div><br />Στον μύλο του αυτονομιστικού κόμματος της Μουσουλμανικής Μειονότητας Θράκης, δηλαδή, το οποίο ψάχνει αφορμή για την ''κοσοβοποίησή'' της, πράγμα που θα επιχειρήσει να εφαρμόσει ο Ερντογάν και στα Κατεχόμενα (37%) της Κύπρου.<br />Το ίδιο δυσοίωνη είναι η προοπτική και για τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα. Κι αυτό γιατί δεν έπαψε να ισχύει το ''Ο Τούρκος δεν έχει μπέσα'' (βλ. ελληνοτουρκικές συνυπογραφές και διακηρύξεις φιλίας), όπως ψέλλιζαν αλαλιασμένοι το 1922 οι παππούδες μας στα Βουρλά της Μικράς Ασίας.</div><div><br />Τότε που - παρά την υπόσχεση-όρκο του μουφτή στο Κοράνι ότι οι Τούρκοι δεν θα πείραζαν τους Έλληνες αν κλείνονταν στα σπίτια τους - αυτοί έσφαξαν τους περισσότερους και ρήμαξαν ό,τι ελληνικό υπήρχε (βλ. σχετικό κείμενο-ανταπόκριση του Γάλλου δημοσιογράφου Rene Puaux).<br />Δεδομένων αυτών, η αγωνία για τα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου (με επίκεντρο, κυρίως, το Καστελόριζο) περισσεύει σε όσους κοιτούν την αλήθεια κατάματα και δεν στρουθοκαμηλίζουν για κομματικούς λόγους.<br />Και περισσεύει, γιατί το Καστελόριζο - πέραν του ότι είναι ο ομφαλός των ενεργειακών κοιτασμάτων της χώρας μας - αποτελεί κομβικό σημείο συνάντησης των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου. Έχει όμως διπλή ατυχία, γιατί:</div><div><br />1. Δεν το καλύπτει κυριαρχικά η ημιτελής ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, την οποία πανηγυρίσαμε ως ''μωρές παρθένες'' το '20 και αποτελεί ολέθριο λάθος του τότε ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια. Κι αυτό γιατί - ναι μεν ακυρώνει τύποις το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά - αφήνει εκτός ελληνικής επήρειας (κυριαρχίας) τη μοιραία για τα εθνικά μας συμφέροντα θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου μεσημβρινού (όπου ανήκουν η Ν. Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κρήτη και το Καστελόριζο), με αποτέλεσμα το ''ποθούμενο'' τελευταίο να είναι έρμαιο των βουλιμικών διαθέσεων της Τουρκίας όντας ''ακάλυπτο''. Και...</div><div><br />2. Με την ηθελημένη ''αμεριμνησία'' μας - που έχει την αιτία της στο casus belli και το φοβικό σύνδρομο που ''μπλοκάρει'' κάθε εθνικά επωφελή κίνηση στην Εξωτερική πολιτική μας - αποφύγαμε την οριοθέτηση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, με αποτέλεσμα να αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο στους Τούρκους.<br />Ελεύθερο για να δημιουργήσουν τετελεσμένα στην νησιωτική επικράτειά μας προβαίνοντας επιχειρησιακά, κατά το δοκούν, στην αναθεώρηση των Συνθηκών οι οποίες χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα (Λωζάνη, 1923 & Παρισίων, 1947).<br />Και το ''επιχειρησιακά'' βάζει στον στόχο δεκάδες ελληνικά νησιά του Αιγαίου (απ' τα 152 της λίστας ''EGAYDAAK'', που έχουν γκριζάρει οι Τούρκοι προ ετών) με αιχμή των διεκδικούμενων το σύμπλεγμα της Μεγίστης /Καστελόριζου, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τη Ρω και την γεωπολιτικής σημασίας Στρογγύλη.</div><div><br />Τη νησίδα-κλειδί που παίζει στρατηγικό ρόλο, ρόλο-κλειδί απ' το 1982 (υπογραφή Σύμβασης Διεθνούς Δικαίου για το Δίκαιο της Θάλασσας, Μοντέγκο Μπέι - Τζαμάικα), αφού - αν την αποκτήσει η Τουρκία - θα έχει αυτόματα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και θα μας χωρίσει γεωπολιτικά από την Κύπρο ακυρώνοντας την ένωση της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή...</div><div><br />Συνελόντι ειπείν, για να καταλήξουμε συνοψίζοντας, οδηγούμαστε αβίαστα στα εξής δύο συμπεράσματα: 1. Είναι πολυεστιακά τα κατευθυντήρια κέντρα χάραξης της Εξωτερικής πολιτική μας μέσα και έξω απ' τα σύνορά μας και γι' αυτό εθνικά επικίνδυνα. 2. Ανοίγουμε με ασυγχώρητα επικίνδυνη ''αμεριμνησία'' Κερκόπορτες σε Θράκη-Αιγαίο και Κύπρο και θα τα βρούμε μπροστά μας, γιατί τα αρπακτικά της απέναντι όχθης εννοούν όσα λένε και δεν είναι ετερόφωτα όπως εμείς...<br /><br /><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Με επικίνδυνη ''αμεριμνησία'' ανοίγουμε Κερκόπορτες σε Θράκη-Αιγαίο και Κύπρο.

Κρινιώ Καλογερίδου Έβλεπα τις προάλλες την πρωθυπουργική επίσκεψη στη Λέσβο που συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας όχι τόσο για την άξια λ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι δουλειά έχει ο Έντι Ράμα στην Αθήνα στις 12 Μαΐου; Θα συναντηθεί με Αλβανούς μετανάστες στα πρότυπα του Ερντογάν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-04/%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1.jpg?itok=EckqkBMB" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-04/%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1.jpg?itok=EckqkBMB" width="703" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αν ήμασταν αποφασισμένοι σοβαροί δεν θα έπρεπε να επιτρέψουμε στον Ράμα να εισέλθει στο ελληνικό έδαφος-Αυξάνει η Αλβανία τις στρατιωτικές δαπάνες ενώ η Τουρκία καραδοκεί</span></h3>Στην Αθήνα θα μεταβεί στις 12 Μαΐου ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, όπου θα έχει συνάντηση με τους Αλβανούς μετανάστες. Αυτό αναφέρει βορειοηπειρωτικό ΜΜΕ.<br /><br />Ήδη στην Αθήνα βρίσκεται ο Γενικός Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μπλέντι Κλόσι και διοργανώνει την περιοδεία του Αλβανού πρωθυπουργού.<br />Μέχρι στιγμής δεν έχει επιβεβαιωθεί αν θα υπάρξει κάποια άτυπη συνάντηση Μητσοτάκη και Ράμα.<br /><br />Πάντως η συγκεκριμένη ημερομηνία της παρουσία του στην Αθήνα, συμπίπτει με την συμπλήρωση ενός έτους από την σύλληψη του εκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας και υποψήφιου Ευρωβουλευτή Φρέντη Μπελέρη.<br /><br />Επίσκεψη με νόημα του Αλβανού πρωθυπουργού στην Ελλάδα<br /><br />Ο Ράμα, είναι σαφώς καθοδηγούμενος από τον Ερντογάν και υλοποιεί επίσκεψη με ύποπτους συμβολισμούς, τους οποίους αγνοεί ολόκληρη η ελληνική πολιτική ελίτ.<br /><br />Δεν φτάνει να μας προκαλεί η Τουρκία σε Αιγαίο και Δυτική Θράκη, τώρα θα έχουμε και τον γνωστό Ράμα να μας εμπαίζει μπροστά στα μούτρα μας ενώ έχει στην φυλακή τον Φ.Μπελέρη χωρίς να ευσταθεί κατηγορία.<br /><br />Προφανώς και θα θελήσει ο “ σκοτεινός” Αλβανός πρωθυπουργός να προκαλέσει εντός ελληνικού εδάφους, ενώ θα έπρεπε η ελληνική πλευρά να του απαγορέψει την είσοδο.<br /><br />Στην Αλβανία δεν λειτουργεί η δημοκρατία, ούτε φυσικά οι θεσμοί, και η χώρα αποτελεί κακέκτυπο της Τουρκίας του Ερντογάν, καθώς διοικείται με την γνωστή ρύση “ αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, σε συνεργασία με την τοπική μαφία που κάνει εκτεταμένο εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός.<br /><br />Ο Φ.Μπελέρης σαπίζει στην φυλακή τόσους μήνες τώρα, ευρισκόμενος σε δεινή θέση, ενώ η αλβανική κυβέρνηση μας κουνά το δάκτυλο, αντί να τους εφαρμόσουμε ολικό εμπάργκο, και να ¨πονέσουμε” την αλβανική οικονομία, διακόπτοντας ακόμη και την αποστολή εμβασμάτων στην χώρα αυτή από Αλβανούς μετανάστες.<br />Αυξάνει η Αλβανία τις στρατιωτικές δαπάνες ενώ η Τουρκία καραδοκεί<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι η αλβανική κυβέρνηση διπλασιάζει τις δαπάνες για εξοπλισμούς το επόμενο διάστημα.<br /><br />Τα Τίρανα θα αυξήσουν τον αριθμό των στρατευμάτων τους στο διπλάσιο και θα επενδύσουν σε νέα όπλα συμπεριλαμβανομένων drones, συστήματος anti-drone και την αγορά νέων ελικοπτέρων Black Hawk.<br />Η αλβανική Πολεμική Αεροπορία θα λάβει την μερίδα του Λέοντος, ακολουθώντας το Πολεμικό Ναυτικό και ο Στρατός ξηράς.<br /><br />Οι Αλβανοί θα ξαναζωντανέψουν τις στρατιωτικές βάσεις σε Ζαλ Χερ, Φεράι, Πέζε, ενώ θα δημιουργήσουν υποδομές σε Πάγιετ, Μπίζα, Μνέλε, ενώ θα εκσυγχρονιστεί και η αεροπορική βάση στην Φάρκε.<br /><br />Επίσης θα δημιουργηθούν υποδομές σε λιμάνι και αεροδρόμιο στο Πόρτο Ρομάνο και στην ναυτική βάση Πασάλιμάνι στον κόλπο του Αυλώνα.<br /><br />Αν νομίζουν τώρα κάποιοι ότι σε όλα αυτά δεν εμπλέκονται ή δεν θα εμπλακούν οι νεο-Οθωμανοί Τούρκοι είναι πολύ βαθιά γελασμένοι. Στόχος ήταν και θα είναι πάντα η ελληνική επικράτεια από Δυσμάς. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι δουλειά έχει ο Έντι Ράμα στην Αθήνα στις 12 Μαΐου; Θα συναντηθεί με Αλβανούς μετανάστες στα πρότυπα του Ερντογάν.

Αν ήμασταν αποφασισμένοι σοβαροί δεν θα έπρεπε να επιτρέψουμε στον Ράμα να εισέλθει στο ελληνικό έδαφος-Αυξάνει η Αλβανία τις στρατιωτικές δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στον χάρτη Νετανιάχου η εξήγηση για την επίθεση της Χαμάς.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/xartis-netaniahu-Slpress-825x600.jpg" width="738" /><div><br /></div><div>Τί αποκαλύπτει ο αποκαλυπτικός χάρτης που είχε δείξει στα Ηνωμένα Έθνη ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.<br /><br />Όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου εμφάνισε στον ΟΗΕ, στις 22 Σεπτεμβρίου 2023 τον εν λόγω ενεργειακό χάρτη που παρακάμπτει το Ιράν, τα Στενά του Ορμούζ, την Ερυθρά Θάλασσα και την Διώρυγα του Σουέζ, περνώντας μέσα από ασφαλή εδάφη των αραβικών κρατών που έχουν υπογράψει την Συμφωνία του Αβραάμ, δεν χρειάστηκαν παρά 15 ημέρες για να γίνει το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου 2023, που δρομολόγησε την κόλαση, η οποία σε συνδυασμό με Ουκρανικό και Ιράν, μόνο σε ύφεση δεν είναι, αλλά σε οργιώδη ανάπτυξη.<br /><br />Όλα προβλέψιμα, όλα αναμενόμενα και δυστυχώς μη αναστρέψιμα… Ο κόσμος έχει μπει από το 2008 σε συνθήκες παγκοσμίου πολέμου, χωρίς να ξέρουμε: Πότε και πως θα βγει από αυτές;<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/xartis-netaniahou.jpg" /><br /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στον χάρτη Νετανιάχου η εξήγηση για την επίθεση της Χαμάς.

Τί αποκαλύπτει ο αποκαλυπτικός χάρτης που είχε δείξει στα Ηνωμένα Έθνη ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. Όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Αθόρυβη συνεργασία αραβικών κρατών με το Ισραήλ, εν μέσω του πολέμου στη Γάζα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/Abraham-Accords.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="800" height="377" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/Abraham-Accords.jpg" width="725" /></a></div><div><br /></div><b>Γιώργος Βενέτης</b><br />Το Ισραήλ παρά τη γενοκτονική πολιτική του απολαμβάνει την άνευ όρων υποστήριξη των Δυτικών. Οι θέσεις τους μάλιστα δεν επηρεάστηκαν ούτε καν από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ ακροδεξιών υπουργών, υπέρμαχων της «εβραϊκής φυλετικής υπεροχής». Αντίθετα, σήμερα, οι Παλαιστίνιοι είναι εκείνοι που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, ακόμα και από αρκετές αραβικές κυβερνήσεις, που μπορεί να επικρίνουν το Ισραήλ για τη δολοφονία αμάχων στη Γάζα, αλλά πέρα από τις δηλώσεις οι Παλαιστίνιοι είναι αφημένοι στη μοίρα τους .Σε αντίθεση με την κυβερνητική αποστασιοποίηση, υπήρξαν μεγάλες διαδηλώσεις στις αραβικές χώρες, με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, σε πόλεις σε όλη τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία, σε ένδειξη αλληλεγγύης, στην αντίσταση του παλαιστινιακού λαού στην κατοχή και στην απόρριψη του γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ κατά της Γάζας. Ένα από τα βασικά συνθήματα και αιτήματα των διαδηλωτών, εκτός από το να τερματισθούν αμέσως οι ισραηλινές επιθέσεις, ήταν οι κυβερνήσεις τους να τερματίσουν την ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ ή να λάβουν μέτρα για να εμποδίσουν κάθε πιθανότητα ομαλοποίησης. Να σημειωθεί, ότι η κατά τα τελευταία χρόνια ομαλοποίηση των σχέσεων των αραβικών χωρών με το Ισραήλ, υπαγορεύθηκε από εθνικά συμφέροντα, αλλά εν μέρει παρουσιάσθηκε ως πρωτοβουλία που θα μπορούσε να βγάλει την παλαιστινοϊσραηλινή διένεξη από το αδιέξοδο.<br /><br />Τα τρία όχι<br /><br />Στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια, εκείνα τα «τρία όχι» (no peace with Israel, no recognition of Israel, no negotiations with it) στα οποία είχαν καταλήξει το 1967 στο Χαρτούμ, έπειτα από τον Πόλεμο των ΄Εξι Ημερών, οι τότε χώρες του Αραβικού Συνδέσμου, έχουν πάψει προ πολλού να ισχύουν, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι ΄Αραβες τα έχουν βρει με το Ισραήλ. Όμως η πρόταξη του οικονομικού συμφέροντος οδήγησε στην βελτίωση των σχέσεων των περισσότερων αραβικών χωρών με το Ισραήλ. Συγκεκριμένα και όσον αφορά τα έξι κράτη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου έχουν υιοθετήσει ένα φάσμα θέσεων το οποίο εκτείνεται από την απουσία δεσμών με το Ισραήλ (Κουβέιτ) ως την πραγματιστική συνύπαρξη (Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία) και την πλήρη ομαλοποίηση (Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Η γραμμή σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών είναι «ένα κατάλοιπο του παρελθόντος», σ’ αυτό συνετέλεσαν και οι Συμφωνίες του Αβραάμ. Το Ισραήλ δεν είναι πλέον ο κύριος εχθρός για τα αραβικά κράτη. Πολλές αραβικές χώρες βλέπουν ως μεγαλύτερη απειλή το Ιράν και τους συμμάχους του στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και το Λίβανο. Υπάρχουν ισχυρές πολιτοφυλακές και κινήματα σε αυτές τις χώρες που αποτελούν μέρος του «άξονα αντίστασης» κατά του Ισραήλ και λαμβάνουν μαζική υποστήριξη από την Τεχεράνη.<br /><br />Αθόρυβη συνεργασία<br /><br />Είναι πια σαφές, ότι αραβικές ηγεσίες, παρά τη σκληρή κριτική που έχουν ασκήσει δημόσια στο Ισραήλ, διαφοροποιούνται σημαντικά από τις ηγεσίες σε Ιράν, Συρία, Λίβανο και Αλγερία. Αν και κατηγορούν το Ισραήλ για τη γενοκτονία στη Γάζα σε μια δημόσια εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους, πίσω από αυτήν την ρητορική, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα ΗΑΕ συνεργάζονται αθόρυβα με το Ισραήλ.<br /><br />Αυτές οι τέσσερις χώρες συνεργάζονται για να παρακάμψουν τις επιπτώσεις από τις ενέργειες, ενός από τους λίγους περιφερειακούς παράγοντες που αμφισβητούν συγκεκριμένα το Ισραήλ: του Ανσάρ Αλλάχ της Υεμένης. Σε μια προσπάθεια να μετριάσουν την πίεση στο Ισραήλ από τον αποκλεισμό της Ερυθράς Θάλασσας από τους Χούθι, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ιορδανία έχουν δημιουργήσει χερσαίους διαδρόμους, διασφαλίζοντας τον εφοδιασμό του Ισραήλ. Σύμφωνα με το Εβραϊκό Channel 13, φορτηγά πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ φτάνουν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να ξεφορτώσουν εμπορεύματα. Στη συνέχεια, φορτηγά μεταφέρουν αυτά τα εμπορεύματα μέσω αυτοκινητοδρόμων των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας στην Ιορδανία. Τελικά φτάνουν στο Ισραήλ μέσω του ποταμού Ιορδάνη.<br /><br />Η γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία Hapag-Lloyd ανακοίνωσε ότι συνεργάζεται με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για τη δημιουργία μιας χερσαίας διαδρομής «παρακάμπτοντας τους Χούθι», η οποία συνδέει λιμάνια στα ΗΑΕ με το λιμάνι της Τζέντα στην Σαουδική Αραβία, διευκολύνοντας τη μεταφορά φορτίων στο Ισραήλ μέσω της Διώρυγας του Σουέζ. Η Αίγυπτος συμμετέχει επίσης στην προσπάθεια, χρησιμοποιώντας πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων από τα λιμάνια της προς το ισραηλινό λιμάνι Ashdod, διευκολύνοντας το ισραηλινό εμπόριο, εν μέσω της γενοκτονικής εκστρατείας στη Γάζα…<br /><br />Διπρόσωπη πολιτική<br /><br />Η Τουρκία με τη σειρά της δεν διακόπτει τις διπλωματικές και τις εμπορικές σχέσεις με το Τελ Αβίβ, ενώ η διαμετακόμιση φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράκ στο Ισραήλ εξακολουθεί να πραγματοποιείται απρόσκοπτα μέσω τουρκικού εδάφους. Περίπου το 40% των ενεργειακών αναγκών του Ισραήλ καλύπτεται από τον αγωγό πετρελαίου που διασχίζει την Τουρκία. Ο Πρόεδρος Ερντογάν θα μπορούσε απλώς να κλείσει τη ροή πετρελαίου προς το Ισραήλ, κάτι που θα φρέναρε την ισραηλινή οικονομία και τη στρατιωτική επίθεση σε λίγες μέρες. Αλλά συνεχίζει να μην το κάνει, παρά το γεγονός ότι λεκτικά καταδικάζει έντονα το Ισραήλ. Επίσης η Άγκυρα υποστηρίζει τη στρατιωτικο-τεχνική και τεχνολογική συνεργασία του συμμάχου της Αζερμπαϊτζάν με το Ισραήλ, η οποία αποδείχθηκε σαφώς επωφελής στον τελευταίο πόλεμο του Καραμπάχ. Και ποιος αποκλείει την «παράλληλη διέλευση» ισραηλινών τεχνολογιών από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία; Ο όγκος του εμπορίου Τουρκίας-Ισραήλ έχει σημειώσει επίσης μια εκπληκτική αύξηση 532 τοις εκατό τις τελευταίες δύο δεκαετίες, φθάνοντας τα 8,91 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022.<br /><br />Η επιτυχημένη διπλωματία του Ισραήλ έχει επιτύχει μία πολύπλευρη συνεργασία με αρκετές αραβικές χώρες. Το Μαρόκο, κατασκευάζει μια στρατιωτική βάση πληροφοριών για το Ισραήλ κοντά στα σύνορά του με την Αλγερία. Ο ιστότοπος θα χρησιμοποιηθεί για συνεργασία στη στρατιωτική εκπαίδευση, πληροφορίες και ασφάλεια. Ο ισραηλινός κατασκευαστής όπλων Elbit Systems ανακοίνωσε επίσης πρόσφατα την ίδρυση δύο εργοστασίων όπλων στο Μαρόκο, βοηθώντας στη διαφοροποίηση των δυνατοτήτων παραγωγής όπλων του Ισραήλ, καθώς ακτιβιστές σε άλλες χώρες έκλεισαν τα εργοστάσια. Το 2021, το Μαρόκο συνυπέγραψε τις Συμφωνίες του Αβραάμ – μια συνθήκη εξομάλυνσης με το Ισραήλ- στην οποία είχαν ήδη συμφωνήσει το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.<br /><br />Τα Εμιράτα είναι εδώ και πολύ καιρό ένας κόμβος για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, και είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι οι δύο χώρες αλληλοβοηθούνται σε θέματα πληροφοριών. Επιπλέον πέρυσι, η Edge Group, μια κρατική εταιρεία των ΗΑΕ, επένδυσε 14 εκατομμύρια δολάρια στην ισραηλινή εταιρεία κατασκευής drone Highlander Aviation. Η σχέση μεταξύ των ΗΑΕ και του Ισραήλ έχει διευρυνθεί από τότε που η Elbit Systems ίδρυσε έναν ολόκληρο θυγατρικό οργανισμό – την Elbit Systems Emirates – προκειμένου να καθιερώσει αυτό που αποκαλούσε «μακροπρόθεσμη συνεργασία» με τον στρατό των ΗΑΕ.<br /><br />Όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, παρά τη ρητορική της, συνεργάζεται αθόρυβα με το Ισραήλ εδώ και αρκετό καιρό. Ο όμιλος Affinity Partners που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία κατέχει μερίδιο στην ισραηλινή εταιρεία Shlomo Group. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Γάζα, η Ομάδα Shlomo συνεισέφερε φορτηγά και στρατιωτικό εξοπλισμό στις μονάδες Shaldag και Maglan του ισραηλινού στρατού, καθώς και πακέτα τροφίμων στους IDF. Η Σαουδική Αραβία είναι γνωστό ότι είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες της ισραηλινής βιομηχανίας πληροφοριών. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας έχουν χρησιμοποιήσει ισραηλινή τεχνολογία για να κατασκοπεύουν ανθρώπους και να χακάρουν τα τηλέφωνά τους. Η τεχνολογία αυτή βοήθησε στην δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Οι αραβικές χώρες θα μπορούσαν να κάνουν πολλά εκτός από την κενή ρητορική για να βοηθήσουν τον λαό της Παλαιστίνης και να αμβλύνουν την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, συμπεριλαμβανομένων της επιβολής κυρώσεων και της διακοπής των στρατιωτικών και μυστικών συνεργασιών. Η συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα, στο σύνολό τους, ούτε τις αραβικές κυβερνήσεις, στο βαθμό που θα πρότασσαν το συναίσθημα, κόντρα στα στενά οικονομικά συμφέροντα…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αθόρυβη συνεργασία αραβικών κρατών με το Ισραήλ, εν μέσω του πολέμου στη Γάζα.

Γιώργος Βενέτης Το Ισραήλ παρά τη γενοκτονική πολιτική του απολαμβάνει την άνευ όρων υποστήριξη των Δυτικών. Οι θέσεις τους μάλιστα δεν επη...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ας το παραδεχτούμε επιτέλους: συμμετέχουμε στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή στο πλευρό του Ισραήλ»!

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/01/mitsotakis_dendias5924429-1-930x550.jpg" width="763" /><br /><br />του <b>Χρήστου Καπούτση</b><br />Η ΦΡΕΓΑΤΑ ΥΔΡΑ μετέχει στην ναυτική δύναμη με την κωδική ονομασία ΑΣΠΙΔΕΣ, που συγκρότησε η Ε.Ε., με αποστολή, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας από πυραυλικές και άλλες επιθέσεις. Οι επιχειρήσεις της ευρωπαϊκής ναυτικής αρμάδας συντονίζονται από το Στρατηγείο της Λάρισας και από αμερικανικό αεροπλανοφόρο, που βρίσκεται στην περιοχή και με τα πολεμικά πλοία συνοδείας που διαθέτει, έχει ως κύρια αποστολή, να παρέχει κάθε είδους αεροπορική προστασία στο Ισραήλ.<br /><br />Οι ναυτικές δυνάμεις ΗΠΑ και Ε.Ε., έχουν αποστολή, να διασφαλίσουν την θαλάσσια οδό, Κόλπος του Άντεν, Ερυθρά Θάλασσα, διώρυγα του Σουέζ, λιμάνια της Μεσογείου.<br /><br />Από ποιους όμως; ποιοι είναι οι «κακοί» της ιστορίας; Οι αντάρτες ΧΟΥΘΙ που κατέχουν σημαντικό μέρος της Υεμένη.<br /><br />Και γιατί ; ποιος ο στόχος των ΧΟΥΘΙ; Κατά δήλωσή τους, μετέχουν στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, στην πλευρά του ΙΡΑΝ και σε βάρος του Ισραήλ και των συμμάχων τους.<br /><br />Οι επιθέσεις των ΧΟΥΘΙ γίνονται σε εμπορικά πλοία Ισραηλινών συμφερόντων, ή συμμάχων του Ισραήλ, με drones ή πυραύλους που τους προμηθεύει το Ιράν.<br /><br />Σε αυτό λοιπόν το επιχειρησιακό πλαίσιο, χθες νωρίς το πρωί, στον Κόλπο του Άντεν, η Φρεγάτα ΥΔΡΑ, έβαλε με πυροβόλο εναντίον δύο Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (UAVs) που κατευθύνονταν προς ένα εμπορικό πλοίο, ένα εκ των οποίων καταρρίφθηκε και το άλλο απομακρύνθηκε. Ας το παραδεχτούμε επιτέλους. Η Ελλάδα μετέχει ενεργά στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή στο πλευρό του Ισραήλ.<br /><br />Έχει ενδιαφέρον, ότι ο υπουργός εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης, από την Ντόχα και μετά τις συνομιλίες που είχε με τον Εμίρη και πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών του ΚΑΤΑΡ, δήλωσε: «Mε τη Μέση Ανατολή να φλέγεται, με τον κίνδυνο διάχυσης των εχθροπραξιών σε πολλά επίπεδα, στο Λίβανο, στη Συρία. Στην Ερυθρά Θάλασσα η ελευθερία της ναυσιπλοΐας βρίσκεται σε υψηλή διακύβευση».<br /><br />Πράγματι, η αποφυγή της Ερυθράς θάλασσας, λόγω των επιθέσεων των ΧΟΥΘΙ, έχει οικονομικό κόστος για την Ευρώπη. Εκτιμάται ότι το 40% του εμπορίου Ασίας-Ευρώπης διέρχεται από την Ερυθρά θάλασσα, τη διώρυγα του ΣΟΥΕΖ, ενώ στο λιμάνι του Πειραιά, φτάνει ένας μεγάλος όγκος εμπορευμάτων.<br /><br />Τα ασφάλιστρα για τα πλοία που χρησιμοποιούν, παρά τους κινδύνους, την Ερυθρά Θάλασσα, έχουν σχεδόν δεκαπλασιαστεί από την έναρξη των επιθέσεων των ΧΟΥΘΙ. Τα πλοία που αποφεύγουν την Ερυθρά Θάλασσα, και περιπλέουν το Κέρας της Αφρικής, έχουν επιπλέον κόστος, περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια.<br /><br />Σε μια πρώτη και κάπως απλοϊκή ανάγνωση, αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών των καταναλωτικών προϊόντων, εφόσον φυσικά, αγνοηθούν τα κερδοσκοπικά παίγνια εφοπλιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών.<br /><br />Όμως, αυτό δεν είναι ένα αυτοτελές οικονομικό θέμα. Είναι παράπλευρη απώλεια του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Εντάσσεται σε ένα νέο οικονομικό κεφάλαιο που λέγεται «Οικονομία Πολέμου» και λειτουργεί στη «λογική» κόστους- οφέλους.<br /><br />Και οι προοπτικές επιδεινώνονται, διότι ο πόλεμος κλιμακώνεται.<br /><br />Ο στρατός του Ισραήλ , χθες, εξαπέλυσε μια ακόμη «επιθετική επιχείρηση» στο νότιο Λίβανο, εναντίον 40 στόχων της Χεζμπολάχ, συμμάχου της Χαμάς. Ταυτόχρονα, χθες, ο ισραηλινός στρατός διεξήγαγε νέους φονικούς βομβαρδισμούς, στη Λωρίδα της Γάζας, ειδικά στον τομέα όπου βρίσκεται η Ράφα.<br /><br />Παράλληλα ο Ισραηλινός Στράτος, συνεχίζει τις προετοιμασίες του, για χερσαία επιχείρηση στη Ράφα στο πλαίσιο ενός φρικτού πολέμου εναντίον της Χαμάς και των παλαιστινίων αμάχων, παρά τις «χαλαρές» προειδοποιήσεις της διεθνούς κοινότητας, τις οποίες δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του ο πρωθυπουργός Νετανιάχου.<br /><br />Ο ΥΠ.ΕΞ. Γ. Γεραπετρίτης δήλωσε επίσης ότι περιοδεύει σε ΚΑΤΑΡ και Κουβέιτ, «ώστε να προσπαθήσουμε να σταματήσει η ανθρωπιστική καταστροφή η οποία συντελείται στη Μέση Ανατολή».<br /><br />Το ερώτημα είναι: Ποιος ή ποιοι, έχουν την πολιτική και Ηθική βούληση, ώστε να σταματήσουν την ανθρωποσφαγή που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, υπό τα απαθή βλέμματα της ελίτ της Δύσης;<br /><br />Εκτός και αν θεωρείται «ανθρωπιστική» και υπερ της ειρήνης παρέμβαση, το γεγονός ότι, ο Λευκός Οίκος ζήτησε “απαντήσεις” από τις ισραηλινές αρχές μετά την ανακάλυψη ομαδικών τάφων μέσα στα δύο μεγαλύτερα νοσοκομεία της Λωρίδας της Γάζας. Τι φρίκη… τι ανθρωπιστικό αίσχος… ομαδικοί τάφοι… έργο του Ισραήλ, που όμως δεν κατόρθωσε να συγκινήσει τους συμμάχους του!!! “Θέλουμε απαντήσεις”, δήλωσε ο Τζέικ Σάλιβαν, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Θέλει απαντήσεις για του ομαδικούς τάφους λέει ο Λευκός Οίκος.<br /><br />Εντάξει, ίσως και να καταδεχτούν οι ισραηλινοί να σας απαντήσουν.. Ε και λοιπόν; Τι θα κάνετε σύμμαχοι Αμερικανοί;<br /><br />Ίσως, σε όλο αυτό αίσχος και την υποκρισία, να είναι το πιο ελπιδοφόρο, ότι Φοιτητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια, αλλά και άλλες αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις, εντείνουν και κλιμακώνουν τις διαδηλώσεις τους, κατά του πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα. Ίσως αυτοί να πυροδοτήσουν ένα παγκόσμιο κίνημα οργής και αγανάκτησης…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Ας το παραδεχτούμε επιτέλους: συμμετέχουμε στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή στο πλευρό του Ισραήλ»!

του Χρήστου Καπούτση Η ΦΡΕΓΑΤΑ ΥΔΡΑ μετέχει στην ναυτική δύναμη με την κωδική ονομασία ΑΣΠΙΔΕΣ, που συγκρότησε η Ε.Ε., με αποστολή, την ασφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιός ανατίναξε το Τσερνομπίλ; Σφάλμα ή ο κακός RBMK-1000;

<img height="320" src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2021/05/chernobyl.bmp" width="750" /><br /><br />Ο Ανατόλι Στεπάνοβιτς Ντιάτλοφ ήταν ο άνθρωπος κλειδί καταστροφικού πυρηνικού δυστυχήματος στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας το 1986. Γεννήθηκε το 1931 στην Σιβηρία σε μια εξαιρετικά φτωχή οικογένεια. Σπούδασε ηλεκτρολόγος στο Νορίλσκ στον Αρκτικό Ωκεανό και κατόπιν στο Ινστιτούτο Μηχανικής και Φυσικής της Μόσχας από όπου αποφοίτησε το 1959.<br /><br />Αμέσως μετά στάλθηκε να εργαστεί στα ναυπηγεία στην σοβιετική Άπω Ανατολή όπου ναυπηγούντο πυρηνοκίνητα υποβρύχια. Εκεί ήταν παρών όταν σημειώθηκε πυρηνικό ατύχημα και ο ίδιος δέχτηκε ισχυρή δόση ραδιενέργειας. Παρόλα αυτά παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1973 όταν και στάλθηκε να εργαστεί στο υπό κατασκευή νέο σοβιετικό πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ. Εκεί ανέλαβε διευθυντική θέση λόγω της εμπειρίας του με τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ήταν υπεύθυνος για τους αντιδραστήρες 3 και 4.<br /><br />Η μοιραία νύκτα<br /><br />Στις 25 Απριλίου 1986 ήταν υπεύθυνος δοκιμής στον αντιδραστήρα 4. Η δοκιμή ξεκίνησε αργά το βράδυ και συνεχίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 26ης Απριλίου. Η δοκιμή προέβλεπε το κλείσιμο του αντιδραστήρα, αλλά δεν ελήφθη υπόψη πως και μετά το κλείσιμο η πυρηνική αντίδραση συνεχιζόταν λόγω της διάσπασης πυρηνικών υλικών εντός. Απαιτείτο διατήρηση της διαδικασίας ψύξης του αντιδραστήρα. Για τη διαδικασία αυτή χρησιμοποιούντο γεννήτριες αλλά για την πλήρη ενεργοποίησή τους απαιτείτο χρόνος ενός τουλάχιστον λεπτού. Στο διάστημα αυτό ο αντιδραστήρας δεν εψύχετο με ότι κινδύνους μπορούσε να έχει αυτό.<br /><br />Το πρόβλημα αυτό αφορούσε την σχεδίαση των σοβιετικών, ελαττωματικών όπως αποδείχθηκε, αντιδραστήρων. Το πρόβλημα ήταν γνωστό και κάποιες λύσεις δοκιμάστηκαν το 1982 αλλά δεν απέδωσαν. Παρόλα αυτά η μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα συνέχισε να χρησιμοποιεί τους αντιδραστήρες βόμβες. Μια νέα δοκιμή προς εξεύρεση λύσης ήταν και αυτή που θα γινόταν στο Τσερνομπίλ εκείνη τη μοιραία νύκτα.<br /><br />Η έκρηξη<br /><br />Η δοκιμή προέβλεπε μείωση της ισχύος του αντιδραστήρα 4 ώστε να ελεγχθεί εάν το σύστημα θα άντεχε μέχρι να τεθούν σε λειτουργία οι γεννήτριες ψύξης. Το βράδυ της 25ης Απριλίου 1986 η δοκιμή ξεκίνησε μειώνοντας την ισχύ του αντιδραστήρα. Υπεύθυνος της βάρδιας ήταν ο Αλεξάντρ Ακίμοφ και υπεύθυνος για τον χειρισμό του αντιδραστήρα ο Λεονίντ Τοπτούνοφ, ένας νέος μηχανικός με ελάχιστη εμπειρία. Επιβλέπων ήταν ο Ντιάτλοφ. Η μείωση της ισχύος στα 700MW επετεύχθη λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, αλλά η ισχύς άρχισε να πέφτει και άλλο ανεξέλεγκτα, φτάνοντας τα 30MW από σφάλμα του Τοπτούνοφ.<br /><br />Τελικά η ισχύς ανέβηκε στα 200 MW, με παρέμβαση των τεχνικών, αλλά τότε άρχισαν να ηχούν τα σήματα κινδύνου. Για πάνω από μισή ώρα τα σήματα κινδύνου αγνοήθηκαν. Παρόλα αυτά η δοκιμή προχώρησε. Στη 01.23 προβλεπόταν η σύνδεση με το σύστημα ψύξης των γεννητριών. Δεν πρόλαβαν όμως. Ο αντιδραστήρας είχε καταστεί ασταθής αυξάνοντας τρελά την ισχύ. Αν και έγινε προσπάθεια να απενεργοποιηθεί εντελώς ο αντιδραστήρας αυτό δεν κατέστη δυνατό, λόγω και των προηγούμενων σφαλμάτων και της κακής σχεδίασης του αντιδραστήρα.<br /><br />Οι ράβδοι καρβιδίου του βορίου που χρησιμοποιούντο ως επιβραδυντές έφεραν κεφαλές από γραφίτη. Αυτό προκαλούσε αύξηση της ισχύος, για μικρό χρονικό διάστημα, πριν το κλείσιμο. Έτσι ο γραφίτης κατέστη ο πυροκροτητής που ανατίναξε το Τσερνομπίλ. Το πρόβλημα με τον γραφίτη ήταν γνωστό από το 1983 αλλά κανένα μέτρο δεν είχε ληφθεί. Έτσι όταν οι ράβδοι αντί να απορροφήσουν νετρόνια αύξησαν δραματικά την ισχύ του αντιδραστήρα η οποία έχοντας όριο λειτουργίας τα 3.200 MW έφτασε τα 33.000 MW!<br /><br />Τότε σημειώθηκε η πρώτη έκρηξη, ενώ σε λίγα δευτερόλεπτα ακολούθησε η δεύτερη και καταστροφικότερη. Ο διαλυμένος πυρήνας του αντιδραστήρα εκτοξεύτηκε ψηλά μαζί με τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη – μόνο το ΚΚΕ έλεγε το αντίθετο. Βασική αιτία της καταστροφής ήταν ο ελαττωματικός αντιδραστήρας RBMK-1000, τα κάποια λάθη του προσωπικού και η εμμονή του Ντιάτλοφ να προχωρήσει η δοκιμή παρά τους συναγερμούς του συστήματος.<br /><br />Ο Ντιάτλοφ<br /><br />Κατά την έκρηξη ο Ντιάτλοφ δέχτηκε πολύ ισχυρή δόση ραδιενέργειας αλλά επέζησε και δικάστηκε χαρακτηριζόμενος ως ο κύριος υπεύθυνος για το δυστύχημα. Αυτό αποτελούσε πολιτική απόφαση καθώς έτσι όλα κακά φορτώνονταν σε έναν άνθρωπο και υιοθετείτο η δικαιολογία του ανθρωπίνου λάθους και αποφεύγονταν η κρίση για τους ελαττωματικούς αντιδραστήρες. Ο Ντιάτρλοφ καταδικάστηκε σε 10ετη κάθειρξη το 1987, αλλά του δόθηκε χάρη το 1990.<br /><br />Ο ίδιος συνέγραψε το 1991 ένα βιβλίο όπου αποσείει τις ευθύνες για το δυστύχημα από το πρόσωπό του, αλλά και τους υφισταμένους του και τις επιρρίπτει αποκλειστικά στην αστοχία του υλικού. Ωστόσο και ο ίδιος ήταν υπεύθυνος διότι αγνόησε τα σήματα κινδύνου και μάλιστα απείλησε με απόλυση εργαζομένους, όπως ο Ακίμοφ, που αρνούντο να προχωρήσουν τη δοκιμή. Ο Διεθνής Οργανισμός για την Πυρηνική Ασφάλεια (ΙΑΕΑ) πάντως, στην δική του έρευνα για τα αίτια του Τσερνομπίλ, υιοθετεί την άποψη του Ντιάτλοφ και επιρρίπτει την ευθύνη στον ελαττωματικό αντιδραστήρα. Ο Ντιάτλοφ αν και επέζησε του Τσερνιμπίλ πέθανε τελικά, συνεπεία της ραδιενέργειας, το 1995.<div><br /></div><div><a href="https://www.history-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ποιός ανατίναξε το Τσερνομπίλ; Σφάλμα ή ο κακός RBMK-1000;

Ο Ανατόλι Στεπάνοβιτς Ντιάτλοφ ήταν ο άνθρωπος κλειδί καταστροφικού πυρηνικού δυστυχήματος στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας το 1986. Γεννήθηκε τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διδάγματα απ’ την εμπλοκή της Φ/Γ ΥΔΡΑ… Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ ΧΘΕΣ.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/03/Hellenic_Navy_HS_Hydra_frigate_F452-790x400.jpg" width="782" /><br /><br />Του<b> ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ</b><br />Το γεγονός της κατάρριψης του Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους από την φρεγάτα ΥΔΡΑ και η αποτροπή μιας ακόμη επιθετικής ενέργειας, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στον ανθρώπινο παράγοντα. Τα διαρκή ναυτικά γυμνάσια αντιμετώπισης αεροπορικής απειλής, ακόμη και με το πυροβόλο της πλώρης, οι γνώσεις που έχει αποκομίσει το προσωπικό στα ηλεκτρονικά συστήματα, παλαιά και νεότερα, της πρώτης ΜΕΚΟ που παρέλαβε το πολεμικό ναυτικό πριν από 30 χρόνια, συνθέτουν το ψηφιδωτό της ψύχραιμης αντιμετώπισης στην καυτή ζώνη του Κόλπου του Άντεν. Οι άνθρωποι που υπηρετούν στις μονάδες επιφανείας του στόλου είναι αυτοί που κάνουν πολλές ετήσιες ασκήσεις στον ζωτικό χώρο του Αρχιπελάγους και εκπαιδεύονται πάντοτε σε όλες τις μορφές ναυτικού πολέμου. Δεκαετίες τώρα στο ναυτικό, λόγω του γεγονότος ότι τα πολεμικά πλοία δεν διαθέτουν ισχυρά όπλα αεράμυνας, εκπαιδεύονται με κάθε μέσο που διαθέτουν ώστε να προστατεύσουν εαυτούς, μονάδες, την κυριαρχία στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η δε απόσταση που εντοπίστηκε το σμήνος των drones, που είχαν απογειώσει οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, δεν απαιτούσε σε καμία περίπτωση την χρήση πυραύλων ESSM. Σίγουρα αυτό θ’ άλλαζε στην περίπτωση που ολοκληρωτικά το σμήνος των 8 drones επιτίθονταν προς το εμπορικό πλοίο και την ελληνική ναυτική μονάδα. Τα όσα έγιναν τα ξημερώματα της Πέμπτης στον Κόλπο του Άντεν έχουν γίνει λίγο πολύ από νωρίς γνωστά, όσα τουλάχιστον έπρεπε να γνωστοποιηθούν, διότι υπάρχουν κι άλλα που αναλύονται από τις αρμόδιες αρχές κι έχουν να κάνουν με το αμιγώς επιχειρησιακό πλαίσιο. Το face lift που έγινε στην φρεγάτα ΥΔΡΑ θεωρείται ωφέλιμο ως την στιγμή αυτή, όμως δεν αρκεί για τις νεότερες κύριες μονάδες του στόλου, ετών 30…<br /><br />Με επιπλέον δυνατότητες το ΨΑΡΑ<br /><br />Και επειδή η φρεγάτα ΨΑΡΑ προετοιμάζεται με εντατικούς ρυθμούς για τον απόπλου της με προορισμό την Ερυθρά θάλασσα, πολλές από τις εργασίες που γίνονται ενσωματώνουν όλα εκείνα τα συμπεράσματα που έχουν εξαχθεί από την έως σήμερα αποστολή του ΥΔΡΑ στην επικίνδυνη περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Στρατιωτικές πηγές σημειώνουν με νόημα ότι το ΨΑΡΑ προετοιμάζεται πολύ καλύτερα και σίγουρα θα’ χει περισσότερα συστήματα από εκείνα που τοποθετήθηκαν fast track στην φρεγάτα ΥΔΡΑ. Ένα απλό παράδειγμα που επισημάνθηκε είναι ότι το ΥΔΡΑ απέπλευσε με την προσθήκη ενός πυροβόλου Shark, ενώ στο ΨΑΡΑ, όπως λένε οι ίδιες πηγές θα υπάρχουν περισσότερα. Τα δε stand alone ηλεκτρονικά συστήματα θα είναι ανωτέρων δυνατοτήτων. Στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας εστιάζουν πολύ και στα μηχανολογικά της φρεγάτας διότι ουδείς ξεχνά ότι όλα τα πλοία του στόλου έχουν καταγεγραμμένα εκατομμύρια ναυτικά μίλια πλόων σε αποστολές Εθνικές ή Συμμαχικές.<br /><br />Όμως μέσα από το face lift που έγινε στην φρεγάτα ΥΔΡΑ και βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΨΑΡΑ, αρμόδιες πηγές που γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, επισημαίνουν πως η ενίσχυση αυτή υλοποιείται ως τώρα τουλάχιστον, όχι με έκτακτη ενίσχυση του λειτουργικού προϋπολογισμού του πολεμικού ναυτικού, αλλά με όσα χρήματα έχουν δοθεί για την ετήσια συντήρηση του συνόλου του στόλου, με ότι αυτό σημαίνει για τις άλλες μονάδες.<br /><br />Τι θα γίνει με τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ<br /><br />Την ίδια στιγμή η άμμος στην κλεψύδρα για το χρονικό περιθώριο που έχει δοθεί στην κοινοπραξία Γερμανών και Ολλανδών ώστε να καταθέσουν τελική προσφορά για τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ, οδεύει προς το τέλος. Τις ημέρες αυτές, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά το προηγούμενο διάστημα, αναμένεται στο ναυτικό επιτελείο και την Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών- Επενδύσεων, το τελικό «ναι» ή «όχι» της κοινοπραξίας για το έργο της αναβάθμισης στα τέσσερα πλοία κλάσης ΥΔΡΑ. Και οι δυο πλευρές έχουν δείξει ότι είναι σκληροί διαπραγματευτές κι ότι εφόσον θίγονται συμφέροντα κανείς δεν οπισθοχωρεί. Το γεγονός ωστόσο ότι υπάρχει η διάθεση για συνέχιση των συνομιλιών, όπως και νέα πρόταση, επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, ίσως είναι ένα δείγμα ότι Γερμανοί και Ολλανδοί δεν επιθυμούν να κλείσουν οριστικά την πόρτα στο υπουργείο Εθνικής άμυνας και το ελληνικό πολεμικό ναυτικό.<br /><br />Κοινή συνισταμένη είναι οι δυο πλευρές θα πρέπει να κάνουν ένα βήμα εμπρός ώστε να υπάρξει συνάντηση και τελική συμφωνία. Πάντως επιτελείς λένε ότι και στην περίπτωση αρνητικής εξέλιξης, δεν μπορεί να μην υπάρξει plan B στο τραπέζι ως πρόταση προς την πολιτική ηγεσία. Πέραν των καινούριων πλοίων που αποτελεί πάγιο αίτημα του ναυτικού, για να μην απαξιωθούν οι τέσσερις ΜΕΚΟ, το υφιστάμενο face lift έχει αποτελέσει έναν έμμεσο οδηγό λύσης ανάγκης. Στρατιωτικές πηγές λένε πως μηχανολογικές εργασίες μπορούν να υποστηριχθούν στην χώρα μας, ενώ τεχνογνωσία στο Ναύσταθμο υπάρχει. Σ’ ότι έχει να κάνει με τις απαραίτητες αναβαθμίσεις ηλεκτρονικών, μπορεί το ναυτικό να συνομιλήσει με όλους όσοι συνεργάζεται στον τομέα αυτό για τις ανάγκες των κύριων μονάδων του στόλου και συγκεκριμένα για τις φρεγάτες κλάσης ΥΔΡΑ. Στο πολεμικό ναυτικό ρεαλιστικός και βιώσιμος «εν πλω» χάρτης έχει εκπονηθεί την τελευταία 5ετία, όμως η ιστορία έχει δείξει ότι αυτός τοποθετήθηκε σε κάποιο συρτάρι και δεν ανασύρεται από εκεί ώστε να πάρει ανάσα ο ελληνικός στόλος.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Διδάγματα απ’ την εμπλοκή της Φ/Γ ΥΔΡΑ… Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ ΧΘΕΣ.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ Το γεγονός της κατάρριψης του Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους από την φρεγάτα ΥΔΡΑ και η αποτροπή μιας ακόμη επιθετικής ενέρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι “τιμές Γερμανίας”, οι “μισθοί Βουλγαρίας” και οι επιπλέοντες φελλοί.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/GREECE-Economy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/GREECE-Economy.jpg" width="734" /></a></div><div><br /></div>ΤΟΥ <b>ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ</b><br />“Δεν μπορεί άλλο αυτή η χώρα να συνδυάζει τιμές τροφίμων Γαλλίας, ενοίκια Γερμανίας και μισθούς Βουλγαρίας. Δε βγαίνει η εξίσωση…” ανέβασε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα κοινωνικά δίκτυα πριν λίγες ημέρες. Ο κ. Κασσελάκης έχει απόλυτο δίκιο. Το …φανταστικό θα ήταν να είχαμε μισθούς Γερμανίας και Ολλανδίας και τιμές και ενοίκια Βουλγαρίας. Τούτο είναι πρακτικά και θεωρητικά αδύνατο όμως, γιατί οι υψηλοί μισθοί ανεβάζουν και τις τιμές των εγχωρίως παραγόμενων υπηρεσιών. Το ιδανικό λοιπόν θα ήταν να είχαμε μισθούς και τιμές χώρας του ευρωπαϊκού βορρά. Αυτός είναι ο λόγος που μια σημαντική μερίδα των υψηλής ειδίκευσης νέων εγκαταλείπουν την Ελλάδα για τις χώρες αυτές. Ποιος ευθύνεται όμως που στη μεταπολίτευση διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας και πενταπλασιάστηκαν οι απασχολούμενοι πέριξ του Δημοσίου;<br /><br />Η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό αρμάτων μάχης στην Ευρώπη. Γιατί η εταιρεία που τα παράγει όταν σχεδιάζει να δημιουργήσει μια νέα μονάδα στην Ευρώπη, επιλέγει μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης και όχι την Ελλάδα, όπου το εργατικό κόστος είναι σχεδόν παρόμοιο πλέον; Η εξήγηση είναι απλή. Στην Ελλάδα ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού έχει κάποιο ακίνητο κοντά σε κάποια περιοχή με αρχαιολογικό ενδιαφέρον ή εξωτική θάλασσα. Με μια ταβέρνα ή πέντε ενοικιαζόμενα μπορεί να κερδίζει το χρόνο περισσότερα, απ’ ό,τι ένα μεσαίο στέλεχος επιχείρησης. Αυτός είναι ο λόγος που ενώ η χώρα έχει μισθούς Βουλγαρίας – Ρουμανίας και τιμές Γερμανίας, χρειάζεται να καλέσεις εβδομάδες νωρίτερα για να κλείσεις ένα τραπέζι σε ταβέρνες, κέντρα διασκέδασης, γραφεία εκδρομών, νυχάδικα κλπ.<br /><br />Παρά τις συνεχείς επεκτάσεις του μετρό, τις οδικές αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας και τα άλλα μεγάλα έργα υποδομής, το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα έχει επανέλθει στην προ έργων Σημίτη εποχή, όταν η Κηφισίας δεν είχε καμιά ανισόπεδη και από την Κηφισιά μέχρι το Σύνταγμα έπρεπε να περάσεις από 30 φανάρια. Στην Ελλάδα, ο μέσος μηνιαίος μισθός των 1.175 ευρώ είναι 20% χαμηλότερος απ’ ό,τι πριν από 15 χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά ο μέσος μισθός της Ελλάδας δεν είναι χαμηλότερος από ανταγωνίστριες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Χώρες όπως η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, έχουν κάνει άλματα μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών και έχουν φτάσει την Ελλάδα. Επιπλέον οι χώρες αυτές έχουν περισσότερο πρόθυμο και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό, ευπρεπή πανεπιστήμια και ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης. Κάποιος που θέλει να επενδύσει σε μια νέα βιομηχανική μονάδα και έχει να επιλέξει μεταξύ Ελλάδας και μιας χώρας της Ανατολικής Ευρώπης, τι θα επιλέξει;Στα Βαλκάνια οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι γιατί οι χώρες αυτές στερούνται υποδομών και η δικαιοσύνη και διαφθορά βρίσκονται σε χειρότερο επίπεδο από την Ελλάδα.<br /><br />Στην Τουρκία ο μέσος μισθός είναι περίπου ο μισός αυτού της Ελλάδας. Έτσι εξηγείται το τουρκικό οικονομικό θαύμα. Η Τουρκία διανύει τα τελευταία 20 χρόνια την περίοδο που διάνυσε η Ελλάδα από το 1950 μέχρι το 1970. Όταν ο πληθυσμός αυξανόταν και οι μνήμες της φτώχειας και της καταστροφής της κατοχής διατηρούσαν τις απαιτήσεις χαμηλά και την πειθαρχία υψηλά. Το χειρότερο όμως είναι πως σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν πως κάποιος τους χρωστάει… Το 2015 αυτοί που πίστευαν πως κάποιος μας χρωστάει ( ενώ εμείς χρωστούσαμε σε όλους) έλαβαν στο δημοψήφισμα πάνω από 60%. Όταν το πιστεύεις αυτό δύσκολα μπορεί να βάλεις το κεφάλι κάτω να σηκώσεις τα μανίκια και να κάνεις ότι χρειάζεται για να καλυτερέψεις τη ζωή σου. Δεν πιστεύω πως έχουμε αλλάξει νοοτροπία. Με την πρώτη αναταραχή πάλι οι “έμποροι φιδιών” και οι φελλοί θα επιπλεύσουν.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι “τιμές Γερμανίας”, οι “μισθοί Βουλγαρίας” και οι επιπλέοντες φελλοί.

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ “Δεν μπορεί άλλο αυτή η χώρα να συνδυάζει τιμές τροφίμων Γαλλίας, ενοίκια Γερμανίας και μισθούς Βουλγαρίας. Δε βγαίνει η εξ...

Διαβάστε την συνέχεια