Τα διεθνή ερείσματα της Ελλάδας, το ετοιμοπόλεμο και τα φούμαρα...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFCHv3hFzfqP_eDsWMqvZWbPkU0IIReG1drUlMlaFv9l4hoT2AnVFdOiJPpEs8UZh1b19BEXVOUKWen-lasil8V411MB7xETU47INxDsjmVHCJc87qRNrvt92DF2borf6pVRBrIQLUBtA/s1600/foumara.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFCHv3hFzfqP_eDsWMqvZWbPkU0IIReG1drUlMlaFv9l4hoT2AnVFdOiJPpEs8UZh1b19BEXVOUKWen-lasil8V411MB7xETU47INxDsjmVHCJc87qRNrvt92DF2borf6pVRBrIQLUBtA/s640/foumara.png" width="640" /></a></div> <br /><b>Τασιόπουλος Μένιος</b><br />Από το 1989, όταν τελείωνε ο Ψυχρός Πόλεμος, η Ελλάδα ακολούθησε μια διαρκή, επίμονη και παράλογη στρατηγική κατευνασμού όχι μόνο απέναντι στην μεγαλύτερη Τουρκία, αλλά και σε μικρότερες και στρατιωτικά ανύπαρκτα κράτη, όπως τα Σκόπια. Στην πολιτική σκηνή και ευρύτερα στη δημόσια σφαίρα της παραδοσιακά επικρατούσαν πρόσωπα που ενσάρκωναν τον κατευνασμό και ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα ήταν φορείς εθνομηδενιστικών ιδεών.<br /><br />Εκείνη την περίοδο, που ο κόσμος άλλαζε ριζικά, η Ελλάδα ήταν εγκλωβισμένη σε μία νοσηρή εσωστρέφεια, με αποτέλεσμα να χάσει ιστορικές ευκαιρίες. Από τότε, έχουν περάσει 30 χρόνια. Σήμερα, οι Έλληνες νοιώθουν εξουθενωμένοι. Οι σταθερές του βίου τους έχουν περισσότερο ή λιγότερο ανατραπεί. Η φτωχοποίηση και εξαθλίωση επελαύνουν. Η εθνική κυριαρχία έχει ακρωτηριαστεί από τους δανειστές.<br /><br />Σ’ όλα αυτά, εκτός από την πανδημία, έχει προστεθεί και μία διάσταση εθνικής ταπείνωσης. Παρά ταύτα και άσχετα με το γεγονός ότι οι πολιτικές ηγεσίες επιμένουν σε μεγάλο βαθμό στο δόγμα της "μικρής και έντιμης Ελλάδας", η οποία περιμένει μοιρολατρικά από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς να την προστατεύσουν, ή τουλάχιστον να της εξασφαλίσουν μια θέση κάτω από το ήλιο, ο ελληνικός λαός παραμένει ζωντανός.<br /><br />Δεξιοί, κεντρώοι, αλλά και αριστεροί επιζητούν εναγωνίως πλέον έναν "Τσόρτσιλ" για να αντικαταστήσει τους διάφορους "Τσάμπερλαιν". Ζητούν ηγεσίες όχι μόνον στην πολιτική σκηνή, αλλά σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Ηγεσίες που θα εγείρουν το ανάστημά τους και θα μιλήσουν και πάλι για το δικαίωμα στην εθνική αξιοπρέπεια. Για το δικαίωμα του έθνους να σταθεί ορθό.<div> <br />Η Ελλάδα έχει διεθνή ερείσματα<br /><br />Μπορεί ο Μπουλούτ, ο σύμβουλος του Ερντογάν, να χαρακτηρίζει την Ελλάδα από πλευράς στρατιωτικής ισχύος «μύγα» και την Τουρκία «γίγαντα», αλλά οι Έλληνες είναι ο πλέον κατάλληλος λαός να απαντήσει, μιλώντας για τον Δαβίδ και τον Γολιάθ. Το δικαιούνται με βάση την ιστορία τους.<br /><br />Η Ελλάδα σήμερα έχει διεθνή ερείσματα. Λόγω του προβλήματος που έχουν με την Τουρκία, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να βλέπουν με άλλο μάτι τον ρόλο της χώρας μας. Στην Ευρώπη ο ρόλος της Γαλλίας αναβαθμίζεται, γεγονός που πιθανόν να έχει θετική επίπτωση για την Ελλάδα. Ο Μακρόν, εξάλλου, δεν έχει κρύψει την αντίθεσή του προς το καθεστώς Ερντογάν. Η δε Λιβύη είναι πολύ κοντά στη Γαλλία...<br /><br />Οι τριγωνικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία προσφέρουν πρόσθετες ευκαιρίες για ανάκτηση ισχύος στην κρίσιμη Ανατολική Μεσόγειο, παρά το γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα, όπως αποδεικνύουν τα εμπόδια που εγείρει το Κάιρο στην προσπάθεια οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα.<br /><br />Το διεθνές κλίμα και οι υφιστάμενες συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ωστόσο, δεν είναι τίποτα άλλο από δυνατότητες. Για να καρποφορήσουν πρέπει οι ίδιοι οι Έλληνες να αποδείξουν εμπράκτως τη δική τους αποφασιστικότητα να προασπίσουν τα εθνικά συμφέροντα. Παλαιότερα, το έλεγαν πιο απλά: Μόνο αν έχεις προετοιμαστεί για πόλεμο και είσαι αποφασισμένος να πολεμήσεις, μπορείς να προασπίσεις την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματά σου, ουσιαστικά την ελευθερία και την ανεξαρτησία σου. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα…<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα διεθνή ερείσματα της Ελλάδας, το ετοιμοπόλεμο και τα φούμαρα...

Τασιόπουλος Μένιος Από το 1989, όταν τελείωνε ο Ψυχρός Πόλεμος, η Ελλάδα ακολούθησε μια διαρκή, επίμονη και παράλογη στρατηγική κατευνασμο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παραμελημένο δικαίωμά μας στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων και η καταλυτική του σημασία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihlEFWsixxbA5_NdE2fo7nN2faucT_J_qRraK8jDMnO_L7XzYbzvxzBvKc5gHIWnlplvwWn3zjTe1Duy3YRS4uLe6_RlcdUqhMXp-68IRJhElwRfjqN8uRk3ELoE5NB889eZlXUdMI1lg/s1600/TURKEY-NAVY.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihlEFWsixxbA5_NdE2fo7nN2faucT_J_qRraK8jDMnO_L7XzYbzvxzBvKc5gHIWnlplvwWn3zjTe1Duy3YRS4uLe6_RlcdUqhMXp-68IRJhElwRfjqN8uRk3ELoE5NB889eZlXUdMI1lg/s640/TURKEY-NAVY.webp" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΠΛΗΖΙΩΤΗ</b><br /> Η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις με διεθνείς προεκτάσεις.<br /> <br /> Η Τουρκία επισείει μόνιμα το μεταναστευτικό για να δρέψει οφέλη από την Ευρώπη και να εκβιάσει την Ελλάδα. Η λιβυκή κρίση έχει μπει σε νέα ρότα, όχι ευνοϊκή για τα συμφέροντά μας. Ο διεθνής παράγοντας φαίνεται να μην υπολογίζει ιδιαίτερα την Ελλάδα ως χώρα που μπορεί να συμβάλλει ενεργά σε μία λύση στη Λιβύη.<br /> <br /> Το τουρκολιβυκό σύμφωνο έχει διαμορφώσει ένα εκρηκτικό πλαίσιο, μέσω του οποίου η Τουρκία δημιουργεί τετελεσμένα σε θαλάσσιες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο, αναγκάζοντας τη χώρα μας να απειλεί πως θα λάβει δραστικά μέτρα. Αναρωτιέμαι όμως, πως φτάσαμε μέχρι εδώ και γιατί πριν από αυτό το σημείο δεν έχουμε προβεί στη μονομερή άσκηση των δικαιωμάτων μας όπως αυτά απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις, θέτοντας, με αυτή την απραξία, σε κίνδυνο και τα ήδη υπάρχοντα.<br /> <br /> Έχω την πεποίθηση πως τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να δρέψουμε τους καρπούς της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982). Καταρχήν, πιστεύω πως πρέπει χωρίς χρονοτριβή να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ..<br /> Η επέκταση των χωρικών υδάτων δεν έχει νόημα να είναι μικρότερη από τα 12 ν.μ., καθώς έτσι και αλλιώς το casus belli της Τουρκίας στην Ελλάδα αφορά οποιαδήποτε επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ.. Αναρωτιέμαι, εάν πράγματι η Τουρκία θα κάνει χρήση αυτής της απειλής. Σκέφτομαι πως η Τουρκία είναι πολύ προσεκτική στις ενέργειές της. Η εισβολή στην Κύπρο έγινε στη συνέχεια ενός πραξικοπήματος και με αιτιολογία την προστασία του Τουρκοκυπριακού πληθυσμού.<br /> <br /> Η εισβολή στη Συρία έγινε μετά από τη χρόνια εξάντληση του Συριακού στρατού λόγω του εμφυλίου και αφού οι συνθήκες ήταν ώριμες ώστε να «πεισθεί» η διεθνής κοινότητα πως η εισβολή γίνεται για λόγους ασφαλείας(. Με ποια αιτιολογία θα μπορούσε η Τουρκία να κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα, όταν η τελευταία, απλώς θα έκανε χρήση των δικαιωμάτων της όπως απορρέουν από μία διεθνή Σύμβαση που επέχει θέση Εθιµικού Κανόνα Δικαίου και γι’ αυτό είναι δεσµευτική για όλα τα κράτη. Επιπλέον, η απειλή χρήσης βίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.<br /> <br /> Ποιο άλλο κράτος θα έδινε το οποιοδήποτε δίκιο στην Τουρκία, ακόμα και εάν πλήττονταν τα συμφέροντά του από μία τέτοια ενέργεια της Ελλάδας; Μόνο εμείς από 149 παράκτια κράτη δεν έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ.<br /> <br /> Αλλά ακόμη και αν η Τουρκία απεφάσιζε μία τέτοια ενέργεια, πέραν από την ισχυρή αποτρεπτική δύναμη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που θα είχε να αντιμετωπίσει, δεν θα έπρεπε να το κάνει μέσω μίας αφορμής, μέσω ενός γεγονότος που θα παρουσίαζε την Ελλάδα ως καταπατητή των δικών της δικαιωμάτων; Είναι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων παράνομη; Προφανώς, δεν είναι.<br /> Άρα, θα μηχανευόταν ένα θερμό επεισόδιο. Μα αυτό δεν πάει να γίνει και τώρα; Στην ίδια τροχιά δεν κινούμαστε, παρά τη μη άσκηση του δικαιώματός μας; Επομένως, κατ’ ουσία, αυτή μας η απραξία δεν μας έχει εξασφαλίσει ειρήνη. Επιπλέον, η ανάληψη στρατιωτικής δράσης, σε διεθνή ύδατα, ενάντια σε μία χώρα που χτίζει συνεχώς ερευνητικά, πολεμικό στόλο, αεροπλάνα και στρατό, για να τα χρησιμοποιήσει παράνομα και καταχρηστικά, μήπως δεν θα ήταν η καταλληλότερη στρατηγική προτού, κατοχυρώσουμε και εξασφαλίσουμε νομικά τα του Αιγαίου;<br /> <br /> Αντιθέτως, πιστεύω, πως η μέγιστη εξασφάλιση στο Αιγαίο θα ήταν εφικτή, μόνο με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.. Με αυτή την ενέργεια επιτυγχάνουμε ταυτόχρονα πάρα πολλούς σκοπούς. Πρώτον, καταργούμε το επιχείρημα περί ανακολουθίας χωρικών υδάτων και εθνικού εναέριου χώρου. Δεύτερον, ένα μεγάλο μέρος του αιγαιακού χώρου καθίσταται εθνικός και συνεπώς καταρρίπτεται οποιαδήποτε αιτίαση της Τουρκίας για διεκδίκηση χώρου έρευνας και διάσωσης δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, πλην ορισμένων περιπτώσεων στο Βόρειο και κεντρικό Αιγαίο που παραμένουν διεθνή, αλλά είναι αρκετά απομακρυσμένα πλέον από τα τουρκικά παράλια. Ίσως, αυτό να μην εμποδίσει την Τουρκία να διεκδικεί, αλλά οπωσδήποτε το οποιοδήποτε επιχείρημά της θα είναι πιο εξασθενημένο και εν τέλει ανεπαρκές.<br /> <br /> Ομοίως, εξασθενεί τα επιχειρήματά της για παραβάσεις του FIR Αθηνών, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του στο Αιγαίο καλύπτεται πλέον από εθνικό εναέριο χώρο. Τέλος, ακόμη, και αυτή η ίδια διαφορά της υφαλοκρηπίδας του αιγαιακού χώρου σχεδόν επιλύεται, καθώς μετά την επέκταση των χωρικών μας υδάτων μόνο το 5% της αιγαιακής υφαλοκρηπίδας παραμένει υπό διεκδίκηση από τα δύο κράτη. Μάλιστα, η επίλυση αυτής της διαφοράς γίνεται ακριβώς και μόνο με τη χρήση του Διεθνούς Δικαίου.<br /> <br /> Όπως επιθυμούμε.<br /> <br /> Μήπως, εμφανιζόμαστε ανακόλουθοι και για αυτό δεν γινόμαστε πιστευτοί ως προς τη ζέση των προθέσεών μας;<br /> <br /> Πέρα από αυτά, ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα νομίζω είναι πως στην πράξη καταργεί το τουρκολιβυκό σύμφωνο για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Η προσέγγιση του να προσβάλλουμε το σύμφωνο αυτό στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Δ.Δ.Χ.), προσφεύγοντας σε αυτό με τη Λιβύη, όπως συζητείται, δεν νομίζω πως είναι μια αποτελεσματική κίνηση. Καταρχάς, η λιβυκή κυβέρνηση είναι όμηρος της Τουρκίας.<br /> Εάν η Λιβύη μπορούσε να έχει αυτόνομη πολιτική δεν είναι δυνατό να είχε προβεί σε ένα εξόφθαλμα παράνομο μνημόνιο. Εάν η απόφαση δεν είναι ευνοϊκή για την Τουρκία, αυτή δεν θα τη λάβει καθόλου υπόψη της και θα πιέσει και τη λιβυκή κυβέρνηση για αυτό. Από την άλλη, αν η όποια απόφαση δεν καταργεί εναργώς και τελεσίδικα το μνημόνιο, καθιστώντας το καταχρηστικό, αλλά αφήνει να εννοηθεί πως το Δ.Δ.Χ. είναι αναρμόδιο ή πρέπει να προσέλθουμε σε διαπραγματεύσεις και συνομιλίες για ειρηνική διευθέτηση, με τα άλλα δύο μέρη, κάτι πιθανό για ένα διεθνές πολιτικό δικαστήριο, τότε όπως γίνεται κατανοητό, έμμεσα η Τουρκία, θα νιώθει δικαιωμένη και θα έχει να λέει, για ακόμη μια φορά πως δεν ήταν τόσο παράνομη, όσο η Ελλάδα διακήρυττε.<br /> <br /> Συνακόλουθα, η Τουρκία θα ρίξει σε εμάς την ευθύνη των μη διαπραγματεύσεων, καθώς αποφεύγουμε να συνομιλήσουμε για ζητήματα που εγείρει, όπως η αποστρατικοποίηση νησιών και ζητήματα κυριότητας κάποιων από αυτά, ζητήματα που προφανώς, στη λογική της Τουρκίας, επηρεάζουν και την όποια οριοθέτηση. Άλλωστε η προηγούμενη μονομερής (παρά το συνυποσχετικό που είχε υποσχεθεί πως θα υπογράψει η Τουρκία το 1975) προσφυγή μας στο Δ.Δ.Χ. το 1976 δεν είχε αίσια έκβαση για τα δικαιώματά μας.<br /> <br /> Αντιθέτως, η επέκταση των χωρικών μας υδάτων, είναι μία λύση ξεκάθαρη και δεσμευτική, καθ’ όλα σύννομη η οποία καταργεί με τον πιο εύγλωττο τρόπο τις κατατεθειμένες στον Ο.Η.Ε. συντεταγμένες του μνημονίου, αφού καταργεί καταρχήν τα εξωτερικά του όρια με αναφορά τα ελληνικά νησιά και σε πρόσθετο εύρος 6 ν.μ.. Ταυτόχρονα, καμία χώρα πλέον δεν έχει την παραμικρή δικαιολογία να εκτελέσει οποιαδήποτε εργασία σε εύρος μέχρι και 12 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές. Επομένως, η Τουρκία εκτίθεται ανεπανόρθωτα.<br /> <br /> Να προσθέσω στο σημείο αυτό πως θεωρώ ό,τι για την Τουρκία το φερόμενο ζήτημα της αποστρατικοποίησης είναι η αιχμή του δόρατος των επιθετικών της αιτιάσεων κατά της χώρας μας. Πρώτον, μας αποτρέπει από οποιαδήποτε προσέλευση σε διαπραγματεύσεις, με ατζέντα που περιλαμβάνει και αυτό το ζήτημα. Δεύτερον, νομίζω πως, δυνητικά, της παρέχει την αιτιολογία να θεωρήσει κίνδυνο την ύπαρξη ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας, για τις δικές της αλιευτικές, ερευνητικές, διασωστικές ή στρατιωτικές δραστηριότητες σε κοντινή απόσταση από κάποιο νησί, που η ίδια θεωρεί πως πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένο.<br /> <br /> Ας μην ξεχνάμε πως η προσφιλέστερη αφορμή για εισβολή από μέρους της Τουρκίας, αποτελεί ακριβώς η επίκληση ζητημάτων ασφαλείας είτε της ίδιας από παράνομους εισβολείς από όμορα κράτη (π.χ. Συρία, Ιράκ) είτε του ντόπιου πληθυσμού που κατοικεί σε γειτονικά κράτη (π.χ. Κύπρο). Τέλος, εντύπωση προκαλεί και το γεγονός πως στην επιχειρηματολογία της τουρκικής πλευράς η «στρατικοποίηση» των νησιών αποτελεί αιτία ακυρότητας των προϋποθέσεων βάσει των οποίων αυτά τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα.<br /> Άρα, νομίζω πως είναι πλέον, από εδώ και στο εξής έωλο να αναμένουμε διαπραγματεύσεις για διαμοιρασμό θαλασσίων ζωνών, χωρίς τη συζήτηση για την κυριότητα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε.<br /> <br /> Επιπλέον, σκέφτομαι πως, θα μπορούσε η επέκταση των χωρικών μας υδάτων και συνακόλουθα του εναέριου χώρου να αποκαλύψει τον προβληματισμό μας για τη μεγάλη στρατικοποίηση των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας και να τον καταστήσει διεθνή, χωρίς να θίγονται τα δικαιώματά μας σε άμυνα και ασφάλεια, ως κυρίαρχου κράτους στα νησιά μας(20). Αφού πλέον το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων στο Αιγαίο με την Τουρκία, τυπικά, επιλύονται με αυτή μας την ενέργεια, στα πλαίσια ενός καλά μελετημένου και οργανωμένου σχεδίου, πιστεύω πως θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε και να πετύχουμε σταδιακά μια στρατιωτική επιχειρησιακή υποβάθμιση της αξίας των δυτικών παραλίων της Τουρκίας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Φυσικά, το ζήτημα πρέπει να τίθεται, με κάθε ευκαιρία, και στην Ε.Ε..<br /> <br /> Με δεδομένο ότι πλέον η πρόσβαση σε διεθνή ύδατα και εναέριο χώρο είναι περιορισμένη από τα παράλια της Μικράς Ασίας, ποιο άλλο νόημα έχει για μια χώρα του ΝΑΤΟ να διατηρεί ναυτικές, αεροπορικές πολεμικές βάσεις και μια ολόκληρη στρατιά εκεί, απέναντι από τα νησιά, τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο μιας άλλης συμμάχου χώρας, εκτός από το να απειλήσει την κυριότητά τους;<br /> Μπορεί να είναι κάτι τέτοιο αποδεκτό; Μάλιστα το προηγούμενο της καταπάτησης της κυριότητας της Κύπρου, στην οποία η Τουρκία ήταν εγγυήτρια δύναμη αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι η Τουρκία μπορεί να επιφυλάσσει στα νησιά που θεωρεί πως πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα. Γιατί να εναποθέσουμε το χώρο του Ανατολικού Αιγαίου στη στρατιωτική μηχανή της Άγκυρας;<br /> <br /> Επιπλέον, η εναργής επίλυση των ζητημάτων που θέτει η Τουρκία στο Αιγαίο, ως επακόλουθο της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, προφανώς ευνοεί και τη λειτουργία της συμμαχίας. Μου κάνει εντύπωση πως η συμμαχία και οι Η.Π.Α. δεν αντιλαμβάνονται πως με τη συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που προωθούν, ευνοούν την περαιτέρω διεκδικητικότητα και επεκτατικότητα της Τουρκίας, διατηρώντας συνεχώς μία εστία έντασης εντός της συμμαχίας σε έναν ζωτικό και εύφλεκτο χώρο.<br /> <br /> Η εξασφάλιση της αρτιότητας και χωρικής λειτουργικότητας της Ελλάδας σε όλη της την επικράτεια, μιας χώρας με την οποία οι δυτικοί σύμμαχοι μοιράζονται κοινές πολιτισμικές αναφορές, μιας χώρας που επιθυμεί την απρόσκοπτη ανάπτυξη όλων των χωρών της βαλκανικής και εργάζεται για αυτό, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, ως προϋπόθεση της ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή. Αντιθέτως, η μεγέθυνση της αστάθειας που επιφυλάσσει η γιγάντωση του τουρκικού αναθεωρητισμού, εκτός από τον κίνδυνο μίας τοπικής σύγκρουσης, δίνουν τη δυνατότητα σε τρίτες χώρες να επεμβαίνουν και να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των δύο χωρών επηρεάζοντας και τα εσωτερικά της συμμαχίας, όπως πολύ χαρακτηριστικά έγινε με την αγορά και εγκατάσταση του αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από την Τουρκία. Η χρόνια κρίση, δεσμεύει πόρους (οικονομικούς και στρατιωτικούς) των δύο χώρων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικότερα σε άλλες αποστολές, όπως η ασφάλεια της διεθνούς ναυσιπλοϊας.<br /> <br /> Επίσης, η οριστική απαγκίστρωση της Τουρκίας από την επεκτατικότητά της έναντι της Ελλάδας, θα μπορούσε να ευνοήσει τη μεταβολή της οπτική της για τη θέση και στάση της στην περιοχή, αλλά και να ενισχύσει την εσωτερική της ευστάθεια, αφού εκλείπει ένα σοβαρό άλλοθι για τις αναποτελεσματικότητές της. Έτσι, η «αποτυχία της» στο χώρο του Αιγαίου, μπορεί να την αναγκάσει να δώσει τη δέουσα βαρύτητα στα εσωτερικά προβλήματά της, επιλέγοντας ίσως, πιο ενεργά και την ευρωπαϊκή της πορεία, βοηθώντας στην ευρωατλαντική της ολοκλήρωση. Για το αντίθετο αμφιβάλλω.<br /> <br /> Η αβέβαιη εποχή για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια που ξημερώνει επιβάλλει από το ΝΑΤΟ να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Πρέπει να απεμπλακεί από τη λογική της βραχυχρόνιας διαχείρισης και εκμετάλλευσης των περιφερειακών κρίσεων για εξασφάλιση βραχυχρόνιων ωφελειών των επιμέρους μελών του, ειδικά των πιο ισχυρών και να περάσει στη σχεδίαση μιας ολιστικής στρατηγικής, στην οποία θα καταξιωθεί ως παγκόσμιος ηγέτης για την ασφάλεια. Κάτι τέτοιο αναπόδραστα θα το φέρει σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις αποφεύγοντας συγκρουσιακές στρατηγικές, ανανεώνοντας και εμπλουτίζοντας εποικοδομητικά το ρόλο του. Και φυσικά, η αλλαγή της στρατηγικής αυτής λογικής προς τα έξω, συνδέεται καταρχήν, με την αλλαγή της οπτικής του στα εσωτερικά του, ώστε να γίνει πιο ευσταθές και αρραγές. Όταν όλοι κοιτάνε το άμεσο όφελος, θέτοντας σε κίνδυνο και τη χώρα μας, είναι υποχρέωσή μας να τους αλλάξουμε την οπτική, αναλαμβάνοντας τις κατάλληλες πρωτοβουλίες.<br /> <br /> Ταυτόχρονα, η Τουρκία πρέπει να μάθει πως οι παράνομες ενέργειές της έχουν κόστος.<br /> Η επέκταση των χωρικών μας υδάτων είναι μία ενέργεια που δημιουργεί ένα οριστικό γεγονός, καθ’ όλα σύννομο και με κανένα τρόπο αμφισβητούμενο ή υπό διαλυτική αίρεση. Δείχνουμε σε όλους, γείτονες και μη την έμπρακτη αποφασιστικότητά μας, χωρίς να θέτουμε υπό αμφισβήτηση τις ενέργειές μας. Αναβαθμίζουμε τη γεωστρατηγική μας θέση, Πιθανώς, θα αναβαθμίζαμε και το ρόλο μας στην λιβυκή κρίση, καθώς το εμπάργκο θα μπορούσε ίσως να εφαρμοστεί αποτελεσματικότερα συνεργαζόμενοι πιο ενεργά με ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις, όπως της Γαλλίας. Γινόμαστε, αυτό που η Τουρκία θέλει να αποφύγει με την αμφισβήτηση της κυριαρχία μας στο Αιγαίο, σε θαλάσσια ύδατα, εναέριο χώρο ακόμη και νησιά.<br /> <br /> Οι ροές προς και από τον Εύξεινο Πόντο, όπως και προς και από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας θα διέρχονται αναγκαστικά μέσα από τα χωρικά μας ύδατα υποβαθμίζοντας ως προς τούτο την Τουρκία. Απομακρύνουμε την Τουρκία από τον αιγαιακό χώρο, εξασθενώντας καταλυτικά την γκριζοποίηση περιοχών του Αιγαίου(19) και καθιστούμε σαφές σε όλους, λόγω της επίδειξης αποφασιστικότητας στη χρήση των προνοιών του Διεθνούς Δικαίου, πως η οριοθέτηση ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να γίνει με όρους Διεθνούς Δικαίου και μόνο με τη συμμετοχή μας. Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει κανένα έρεισμα, από αυτά που αναζητεί για στρατιωτική εμπλοκή. Έχω την αίσθηση πως είναι η μόνη διπλωματική μας ενέργεια για την οποία δεν έχει απάντηση σύμφωνη με τα επεκτατικά της σχέδια, διότι αυτά βασίζονται στην αμφιβολία για το τι ισχύει, για αυτό και βιάστηκε να θέσει το casus belli. Αντιθέτως, πιστεύω πως τα ανατρέπουμε σε καταλυτικό βαθμό, ενώ εμείς αποκτούμε μία τεράστια εργαλειοθήκη διπλωματικών και νομικών όπλων, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα τις τουρκικές παρανομίες.<br /> <br /> Επιτέλους, μπαίνουμε στο χάρτη επίλυσης των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία, μεταξύ αυτών και με μας. Επιτέλους, ας το τολμήσουμε. Πλέον νομίζω πως δεν έχουμε να χάσουμε κάτι ως προς την ειρήνη ή την ησυχία μας, ενώ αντιθέτως, ενισχύουμε την αποτρεπτική μας ικανότητα αυξάνοντας τα μέσα δράσης μας ενάντια σε μία χώρα που ετοιμάζεται για πόλεμο. Δεν φτιάχνεις τόσο στρατό για να μην τον χρησιμοποιείς, οπότε, θεωρώ πως όσες υποχωρήσεις και να κάνουμε η τουρκική στρατιωτική μηχανή θα είναι εκεί για να χρησιμοποιηθεί, με κάποια άλλη αφορμή σε κατάλληλη για αυτή συγκυρία, διεκδικώντας κάτι άλλο από αυτό που μέχρι τότε δεν εκχωρήσαμε. Εμείς μπορούμε να είμαστε πάντα έτοιμοι, σε κάθε πρόκληση;<br /> <br /> Η ιστορία έχει αποδείξει πως δεν μπορούμε να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι σε βάθος χρόνου.<br /> <br /> Η Τουρκία μεθοδεύει στρατηγικές άρσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και περιορισμού του ελληνισμού, για χρόνια περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, τα οποία δεν μας γίνονται μάθημα, η έξωση του ελληνισμού της Πόλης, παρά της υποχωρήσεις μας στην Κύπρο, η έξωση των Ελλήνων της Ίμβρου, η εισβολή και κατοχή της Κύπρου, η κρίση των Ιμίων (1996), η ρητή πλέον αμφισβήτηση ελληνικών νησιών. Εμείς από την άλλη, περιοριζόμαστε στο να απαντάμε στις προκλήσεις της Τουρκίας αναζητώντας συνεχώς λύσεις σε ένα ολοένα και πιο σύνθετο πλέγμα αιτιάσεων και διεκδικήσεων που εγείρονται από την άλλη πλευρά, αναμένοντας από αυτή να προσέλθει σε ένα «λογικό» διάλογο για συμβιβαστική διευθέτηση.<br /> <br /> Η πολιτική όμως της τελευταίας είναι να δημιουργεί αμφιβολίες, ώστε στην κατάλληλη ευκαιρία με όπλα να αρπάξει τα λάφυρα. Δεν τις χαρίζεται το οτιδήποτε, το διεκδικεί και πείθει διεθνείς παίκτες, συμμάχους και μη πως είναι προς όφελός τους να συνεργαστούν μαζί της σε κάθε κρίση που παρουσιάζεται. Ας εφαρμόσουμε επιτέλους το Διεθνές Δίκαιο, στο βαθμό που εξαρτάται από εμάς και ας αλλάξουμε τους συσχετισμούς προς όφελος των δικαιωμάτων μας ξεκαθαρίζοντας επιτέλους τα πράγματα.<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το παραμελημένο δικαίωμά μας στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων και η καταλυτική του σημασία

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΠΛΗΖΙΩΤΗ Η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις με διεθνείς προεκτάσεις. Η Τουρκία επισεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας: Μια ενημερωτική προσέγγιση για ένα μείζον Ζήτημα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYPspBJTTSYeu_R9L0sSscDpJY2GCRxEjJd6O7I9DR88XKT8uaVGo9J-vOvaIqzpg_Uh76HNxOsDLBtWxJJH13LDj1njdJUDyAMtMxoekrfrg3B8wyBNHLx8D7ksAmYg0HuWsK2Jx-tzY/s1600/POLEMIKO-NAYTIKO-AIGAIO-ELLADA05.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1241" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYPspBJTTSYeu_R9L0sSscDpJY2GCRxEjJd6O7I9DR88XKT8uaVGo9J-vOvaIqzpg_Uh76HNxOsDLBtWxJJH13LDj1njdJUDyAMtMxoekrfrg3B8wyBNHLx8D7ksAmYg0HuWsK2Jx-tzY/s640/POLEMIKO-NAYTIKO-AIGAIO-ELLADA05.webp" width="640" /></a></div> <br /> Tου ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ (*)<br /> Οι εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, και τα διπλωματικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά ζητήματα που προκύπτουν και μάλιστα σε επίπεδο κρίσης (με επικίνδυνες για την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη προεκτάσεις), καθιστούν αναγκαία την ενημέρωση της κοινής γνώμης για τα νομικά δεδομένα που αφορούν στα επίμαχα ζητήματα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, κατά το μέρος που κωδικοποιούν το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /> <br /> Με τούτα τα δεδομένα, εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα με το νέο Θεσμό, αναφορικώς με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε σχέση με τα εθνικά ελληνικά ζητήματα. Και τούτο διότι η ΑΟΖ εκλαμβάνεται ως πλουτοπαραγωγική πηγή.<br /> <br /> Επεξηγείται όμως ότι ως πλουτοπαραγωγική πηγή δεν νοείται η ΑΟΖ μόνο υπό την εκδοχή της «εξόρυξης», για την οποία οι υπάρχουσες προμελέτες αφορούν απροσδιόριστα και ασαφή δεδομένα ως προς το εύρος της «αξιοποίησης», αλλά νοείται και υπό την εκδοχή, όπως η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει, με δυνατότητες αξιοποίησης, μέσω τεχνητών νήσων για την παραγωγή αιολικής ενέργειας, που σε τελευταία ανάλυση, η εκδοχή αυτή αφορά στο διηνεκές, προστατεύει το περιβάλλον από επικίνδυνες καταστάσεις και αξιοποιεί το σύγχρονο περιβαλλοντικό πολιτισμό και τη σύγχρονη οικονομία.<br /> <br /> Τα ειδικότερα δε ζητήματα, για τα οποία πρέπει να ενημερωθεί η κοινή γνώμη, και όσο το παρόν περίγραμμα επιτρέπει, εστιάζουν στα εξής:<br /> <br /> η ισχύουσα κωδικοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας<br /> <br /> Με τη Συνθήκη του Montego-Bay της Ιαμαϊκής κωδικοποιήθηκε το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας σε νέο συμβατικό κείμενο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αποτελείται δε από 320 άρθρα και 9 παραρτήματα. Δηλαδή αναφέρομαι σε μακροσκελέστατο κείμενο.<br /> <br /> Το συμβατικό αυτό κείμενο υιοθετήθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, ενώ καταψηφίστηκε από τέσσερα (4) Κράτη: τις Η.Π.Α., το Ισραήλ, την Τουρκία και τη Βενεζουέλα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αποχή δήλωσαν: Α) η (τότε) Σοβιετική Ένωση με τους δορυφόρους του (τότε) Ανατολικού Μπλοκ και Β) επτά (7) Δυτικά Κράτη: το Βέλγιο, η Ιταλία, η Ισπανία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες, η (τότε) Δυτική Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ταϋλάνδη.<br /> <br /> Υπ’ όψιν ότι η πρόνοια ήταν (βλ. άρθρο 308) να τεθεί η Σύμβαση σε ισχύ με την παρέλευση ενός έτους από την επικύρωσή της από 60 Κράτη. (Υπ’ όψιν, προς αποφυγήν λαθών ορολογίας, ότι οι Διεθνείς Συμβάσεις επικυρώνονται στο διεθνές πεδίο και κυρώνονται στην εσωτερική έννομη τάξη. Κατά τούτο δε σφάλει το Ελληνικό Σύνταγμα –όπως υποστηρίζεται ομοφώνως στην επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου).<br /> τα ιστορικά δεδομένα<br /> <br /> Οι βασικές Αρχές του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας έχουν τη ρίζα τους στο εθιμικό Διεθνές Δίκαιο και διαμορφώθηκαν κυρίως από την πρακτική των μεγάλων ναυτικών Κρατών. Οι βασικές αυτές Αρχές αφορούν:<br /> <br /> α) Στην Αρχή της Ελευθερίας της Ανοιχτής Θάλασσας, όπου γίνεται παγίως δεκτό ότι η Θάλασσα που βρίσκεται πέρα από την Αιγιαλίτιδα Ζώνη είναι ελεύθερη για όλα τα Κράτη.<br /> <br /> Εδώ επισημειώνω ότι κανένα Κράτος δεν μπορεί να ασκεί κυριαρχία στην ανοιχτή θάλασσα. Όμως πράξεις εξουσίας είναι επιτρεπτές μόνο σε πλοία που φέρουν τη σημαία του.<br /> <br /> β) Στην Αρχή της Πλήρους Κυριαρχίας στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη ή στα Χωρικά Ύδατα.<br /> <br /> Η Αρχή αυτή καθιερώθηκε πρωτίστως για λόγους άμυνας και ασφάλειας των παράκτιων Κρατών. Αξιοσημείωτο είναι ότι το εύρος-πλάτος της χωρικής θάλασσας αποτελούσε συνάρτηση του βεληνεκούς των επάκτιων πυροβόλων, τα οποία είχαν βεληνεκές τρία (3) ναυτικά μίλια. Το πλάτος αυτό αργότερα επεκτάθηκε σε έξι (6) και στη συνέχεια σε δώδεκα (12) ναυτικά μίλια. Αξιοσημείωτο δε είναι ότι μερικά Κράτη της Νότιας Αμερικής «υποστήριξαν» και τα διακόσια (200) ακόμη ναυτικά μίλια.<br /> <br /> [Ειδικότερα για τη Χώρα μας, θα πρέπει να επισημειωθεί ότι υπάρχουν δύο (2) διαφορετικές ρυθμίσεις. Η μια αφορά στη χωρική θάλασσα που είναι στα έξι (6) ναυτικά μίλια, και η άλλη στον εναέρχιο χώρο που είναι στα δέκα (10) ναυτικά μίλια. Η πρώτη ως ρύθμιση έλαβε χώρα το 1936 και η δεύτερη το 1931.]<br /> <br /> γ) Στην Αρχή της Αβλαβούς Διέλευσης μέσα από τη Χωρική Θάλασσα (Innocent passage).<br /> <br /> Σύμφωνα με την Αρχή αυτή, διευκολύνεται η Διεθνής Ναυσιπλοΐα. Με βάση την Αρχή αυτή γίνεται δεκτό ότι κάθε ξένο πλοίο, είτε αυτό είναι εμπορικό, είτε αυτό είναι πολεμικό, έχει το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τα Χωρικά Ύδατα άλλων Κρατών, χωρίς να προσβάλλεται η κυριαρχία του παράκτιου Κράτους.<br /> <br /> Μερικά Κράτη (σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία), αποδέχονται το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης. Απαιτούν όμως για τη διέλευση αυτή να προηγείται γνωστοποίηση ή άδεια. Ενταύθα στα πλαίσια της Αρχής της Αμοιβαιότητας θα πρέπει και η Ελλάδα να απαιτεί τέτοιες άδειες και γνωστοποιήσεις σ’ όσα Κράτη της Διεθνούς Κοινότητας απαιτούν αντίστοιχη ενημέρωση.<br /> <br /> Ωστόσο, η αβλαβής διέλευση δεν είναι αυθαίρετη, καθόσον θα πρέπει να ακολουθείται πάντοτε η συντομότερη οδός, να μην γίνονται διακοπές ως προς τον εκάστοτε πλου, όπως δεν πρέπει να γίνονται και άσκοπες περιπλανήσεις. Δηλαδή: η Αρχή της Αβλαβούς Διέλευσης δεν είναι δεκτική προκλήσεων. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι τα υποβρύχια και τα άλλα βαθυσκάφη έχουν την υποχρέωση της διέλευσης εν αναδύσει και όχι εν καταδύσει.<br /> <br /> Τα προαναφερόμενα που αφορούν στο εθιμικό κυρίως Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας είχαν κωδικοποιηθεί με τις Συμβάσεις της Γενεύης του 1958, όπου κωδικοποιούνται για πρώτη φορά:<br /> 1) Η Σύμβαση για τη Χωρική Θάλασσα και τη Συνορεύουσα Ζώνη<br /> 2) Η Σύμβαση για την Ανοιχτή Θάλασσα<br /> 3) Η Σύμβαση για την Υφαλοκρηπίδα και<br /> 4) Η Σύμβαση για την αλιεία και την προστασία των βιολογικών πόρων στην Ανοιχτή Θάλασσα.<br /> <br /> Με βάση τις ρυθμίσεις αυτές, παρατηρούνται τα παρακάτω, ειδικώς ως προς την Υφαλοκρηπίδα:<br /> <br /> Η Σύμβαση της Γενεύης καθιέρωσε (για πρώτη φορά) και την έννοια-θεσμό της Υφαλοκρηπίδας. Τυποποίησε έτσι για πρώτη φορά το θεσμό αυτό, «σε «συμμόρφωση» της από το 1945 μονομερούς δήλωσης του Προέδρου των ΗΠΑ (Τρούμαν) με την οποία οι ΗΠΑ διακήρυξαν από καθέδρας ότι οι φυσικοί πόροι του βυθού της υφαλοκρηπίδας που βρίσκεται κάτω από την ανοιχτή θάλασσα, αλλά παράκεινται στις ακτές των ΗΠΑ, ανήκουν στις ΗΠΑ και υπάγονται τόσο στη δικαιοδοσία τους όσο και στο έδαφός τους.<br /> <br /> Σύμφωνα με την έννοια της υφαλοκρηπίδας κατά την Σύμβαση της Γενεύης, η υφαλοκρηπίδα αποτελείται από τον βυθό και το υπέδαφος που εκτείνεται πέρα από τη χωρική θάλασσα, αλλά μέχρι το βάθος των διακοσίων (200) μέτρων. Ωστόσο, το βάθος αυτό είναι (ήταν) ενδεικτικό, γιατί μπορεί (μπορούσε) να επεκταθεί η «υφαλοκρηπίδα» και πέραν του ορίου αυτού εφόσον είναι (ήταν) δυνατή με τεχνικούς όρους η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του πυθμένα της θάλασσας.<br /> <br /> Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης περί υφαλοκρηπίδας, τα στοιχεία που προσδιόριζαν τα κριτήρια για τα δικαιώματα επ’ αυτής ήταν το σταθερό σημείο των διακοσίων μέτρων και το κριτήριο της εκμετάλλευσης. Τα διακόσια (200) μέτρα δηλαδή αφορούσαν σταθερό σημείο αναφοράς, ενώ το κριτήριο της εκμετάλλευσης σχετικοποιούσε το εύρος της κυριαρχίας επί της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Στην υφαλοκρηπίδα το παράκτιο Κράτος, κατά τη Σύμβαση της Γενεύης δεν ασκεί (ασκούσε) πλήρη κυριαρχία όπως στην αιγιαλίτιδα ζώνη, αλλά μόνο κυριαρχικά δικαιώματα για εξερεύνηση και εκμετάλλευση. Δηλαδή η κυριαρχία, κατά τη Σύμβαση αυτή, περιοριζόταν μόνο σε οικονομικούς όρους και σκοπούς.<br /> η σύμβαση του Montego-Bay της Ιαμαϊκής<br /> <br /> Το ισχύον σήμερα Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ρυθμίζει πρωτίστως α) την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, β) τη Συνορεύουσα Ζώνη, γ) την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), δ) την Υφαλοκρηπίδα, ε) την Ανοιχτή Θάλασσα, στ) τη Ζώνη των Διεθνών Βυθών ζ) την έννοια των Αρχιπελαγικών Κρατών, η) τις κλειστές και ημίκλειστες θάλασσες και τέλος θ) την επίλυση των διαφορών.<br /> <br /> Στο παρόν κείμενο αναφέρομαι ενημερωτικώς (και δια βραχέων) στα πρώτα ζητήματα, δηλαδή: α) στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη, β) στη Συνορεύουσα Ζώνη, γ) στην Υφαλοκρηπίδα και δ) στην ΑΟΖ.<br /> το ισχύον σήμερα Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ρυθμίζει τα εξής:<br /> <br /> 1) η Αιγιαλίτιδα Ζώνη.<br /> <br /> Αποτελεί αδιαμφισβήτητη και πάγια Αρχή ότι το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης μπορεί να είναι μέχρι το δώδεκα (12) ναυτικά μίλια.<br /> <br /> Η Αρχή των δώδεκα (12) ναυτικών μιλίων έχει πλέον καθολική παραδοχή και δεν υφίσταται επ’ αυτού η παραμικρή αμφιβολία. Ιδιαιτέρως γίνεται επισημείωση ενταύθα ότι για την οριοθέτηση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης μεταξύ γειτονικών Κρατών, ισχύει ο κανόνας της Μέσης Γραμμής και επουδενί ο κανόνας της Επιείκειας ή άλλως της Equity.<br /> <br /> Με βάση την Αρχή αυτή η ρύθμιση που αφορά στο καθεστώς τόσο των στενών της Διεθνούς Ναυσιπλοΐας όσο και της Ελεύθερης Ναυσιπλοΐας (Transit Passage), καθιερώνεται η ελεύθερη διέλευση ως εάν πρόκειται για ανοιχτή θάλασσα, ενώ τα υποβρύχια θα έχουν το δικαίωμα της εν καταδύσει διέλευσης και τα ξένα αεροσκάφη, είτε πολιτικά είναι αυτά είτε στρατιωτικά, έχουν το δικαίωμα των υπερπτήσεων των στενών, χωρίς σχετική άδεια.<br /> <br /> Αξίζει όμως εδώ να αναφερθούμε ποια είναι τα στενά της ελεύθερης ναυσιπλοΐας.<br /> <br /> Σύμφωνα με τη Συνθήκη (βλ. άρθρο 37), στενά της ελεύθερης ναυσιπλοΐας είναι εκείνα που χρησιμοποιούνται για τη Διεθνή Ναυσιπλοΐα, εφόσον συνδέουν τμήμα της ανοιχτής θάλασσας ή ΑΟΖ με άλλο τμήμα ανοιχτής θάλασσας ή ΑΟΖ. Δηλαδή: για τον καθορισμό των στενών της ελεύθερης ναυσιπλοΐας λαμβάνεται υπ’ όψιν και το λειτουργικό στοιχείο και το γεωγραφικό στοιχείο. Τη νέα αυτή ρύθμιση για τα στενά την επέβαλαν οι υπερδυνάμεις, δηλαδή οι ΗΠΑ και η (τότε) Σοβιετική Ένωση, και έτσι εξασφαλίστηκε η ανεμπόδιστη κίνηση ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων κυρίως των πιο ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων της Υφηλίου.<br /> <br /> Εδώ θα πρέπει να επισημειωθεί ότι λόγω της γεωγραφικής ιδιομορφίας του Αιγαίου, η εν λόγω ρύθμιση δεν είναι καταρχήν ευνοϊκή. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι η Ελληνική Αντιπροσωπεία κατέθεσε επί τούτω δήλωση, αυστηροποιώντας την προαναφερόμενη ελευθερία διελεύσεων. Η δήλωση αυτή διευκρινίζει ότι: «σε περιοχές όπου είναι κατασπαρμένα πολυάριθμα νησιά τα οποία σχηματίζουν πληθώρα εναλλακτικών στενών εξυπηρετούντων ουσιαστικώς μια και την αυτή οδό Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, η Ελλάς αντιλαμβάνεται ότι το οικείο παράκτιο Κράτος έχει την ευθύνη όπως προσδιορίζει τον ή τους διαδρόμους εκείνους, μέσω των εναλλακτικών τούτων στενών δια των οποίων τα πλοία και τα αεροσκάφη τρίτων Χωρών θα δύνανται να διακινούνται υπό καθεστώς Transit Passage, κατά τρόπο ώστε αφενός μεν να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της Διεθνούς Ναυσιπλοΐας και Αεροπλοΐας μέσω της υπόψη περιοχής, αφετέρου δε να πληρούνται οι ελάχιστες απαιτήσεις ασφαλείας τόσο των διερχομένων πλοίων ή αεροσκαφών όσο και του παρακτίου κράτους».<br /> <br /> 2) η Συνορεύουσα Ζώνη<br /> <br /> Η Συνορεύουσα Ζώνη με τη Σύμβαση του Montego-Bay της ΙαμαΪκής έχει υποστεί μια διαφοροποίηση και ως προς το εύρος και ως προς τις αρμοδιότητες που αφορούν στο παράκτιο Κράτος.<br /> <br /> Στη Σύμβαση της Γενεύης το άθροισμα έκτασης της χωρικής θάλασσας και της συνορεύουσας ζώνης δεν ήταν δυνατόν να υπερβαίνει τα δώδεκα (12) ναυτικά μίλια, δηλαδή όσο είναι σήμερα η χωρική θάλασσα.<br /> <br /> Σύμφωνα όμως με το ισχύον δίκαιο του Montego-Bay η Συνορεύουσα Ζώνη μπορεί να εκτείνεται μέχρι τα είκοσι τέσσερα (24) ναυτικά μίλια. Δηλαδή ένα Κράτος που έχει Αιγιαλίτιδα Ζώνη δώδεκα (12) ναυτικά μίλια έχει Συνορεύουσα Ζώνη άλλα δώδεκα (12) ναυτικά μίλια, ενώ ένα Κράτος που έχει Αιγιαλίτιδα Ζώνη έξι (6) ναυτικά μίλια, μπορεί να έχει Συνορεύουσα Ζώνη δέκα οκτώ (18) ναυτικά μίλια.<br /> <br /> Οι αρμοδιότητες που ασκούνται εντός της Συνορεύουσας Ζώνης επεκτάθηκαν πέραν του τελωνειακού, του φορολογικού, του υγειονομικού και του μεταναστευτικού ελέγχου, και σε προστασίες που αφορούν τα έννομα αγαθά των Αρχαιολογικών και Ιστορικών Θησαυρών εφόσον ευρίσκονται στο βυθό της Ζώνης (βλ. άρθρο 303 της Σύμβασης). Η επέκταση του ελέγχου που αφορά στους Ιστορικούς και Αρχαιολογικούς Θησαυρούς οφείλεται σε παρέμβαση της Ελληνικής Αντιπροσωπείας.<br /> <br /> 3) η Υφαλοκρηπίδα<br /> <br /> Η Σύμβαση της Γενεύης που καθιέρωσε την έννοια και το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας έχει υποστεί ριζική ανατροπή, καθόσον το κριτήριο των διακοσίων (200) μέτρων βάθους που αποτελούσε την προϋπόθεση εκμετάλλευσης έχει καταργηθεί.<br /> <br /> Αντί του κριτηρίου των διακοσίων (200) μέτρων ως προς το βάθος, η υφαλοκρηπίδα έχει υποστεί νέες ρυθμίσεις. Από τις νέες δε ρυθμίσεις προκύπτει η καταρχήν ταύτιση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Η υφαλοκρηπίδα όμως μπορεί να επεκταθεί και πέραν των διακοσίων (200) ναυτικών μιλίων που αφορά στην ΑΟΖ, με κριτήριο το υφαλοπλαίσιο (continental margin).<br /> <br /> Εδώ τίθεται και ένα ζήτημα που πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως: ότι δηλαδή η υφαλοκρηπίδα μπορεί να φτάσει (βλ. άρθρο 76) μέχρι και τα 350 ναυτικά μίλια ή άλλως την απόσταση των 100 ναυτικών μιλίων, πέρα από τα ισοβαθή των 2.500 μέτρων.<br /> <br /> Συνεπώς τα κριτήρια που εισάγονται (από τη Συνθήκη του Montego-Bay) όσον αφορά στην υφαλοκρηπίδα είναι αφενός εκείνα που ανάγονται στην απόσταση των 200 ναυτικών μιλίων, και αφετέρου εκείνα που αφορούν στο υφαλοπλαίσιο. (Ειδικώς ως προς το υφαλοπλαίσιο πρέπει να υφίστανται πάντοτε ιδιαίτερες τεχνικές μελέτες και έρευνες. Αναφέρομαι στο προδήλως απαράδεκτο επιχείρημα της Τουρκίας, ότι δήθεν τα νησιά του Αιγίου είναι εξάρσεις της Ηπειρωτικής Τουρκίας…)<br /> <br /> Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε δια βραχέων στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Η Σύμβαση της Γενεύης προέβλεπε αρχικώς συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων Μερών και σε περίπτωση έλλειψης συμφωνίας προέβλεπε την εφαρμογή της μέσης γραμμής, εκτός εάν άλλες περιστάσεις δικαιολογούσαν την απόκλιση αυτή (π.χ. την ύπαρξη μεγάλου νησιωτικού πλέγματος, όπως ακριβώς είναι το Αιγαίο).<br /> <br /> Στη νέα ρύθμιση που αφορά τόσο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας όσο και την οριοθέτηση της ΑΟΖ (βλ. άρθρα 84 και 81) και πάλι προνοείται η σύναψη συμφωνίας, πάντοτε όμως σε εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου με αναφορά στο άρθρο 38 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με σκοπό την ύπαρξη «δίκαιης λύσης».<br /> <br /> Η νέα αυτή ρύθμιση χαρακτηρίζεται αρχικώς από το «στοιχείο της ουδετερότητας», καθόσον δεν περιέχει κανόνες οριοθέτησης όπως π.χ. της μέσης γραμμής, αλλά παραπέμπει σε εφαρμογή άλλων γενικότερων Αρχών, όπως εκείνων της Επιείκειας.<br /> <br /> Ωστόσο, η Χώρα μας θα πρέπει κυρίως να επισημαίνει την εκ προοιμίου εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και πρωτίστως ότι η νέα Σύμβαση ρητώς απονέμει στα νησιά πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας. Ως εκ τούτου και η νέα Σύμβαση έχει ταυτότητα νομικού λόγου με τη Σύμβαση της Γενεύης με μόνη διαφορά ότι οι Βραχονησίδες που δεν μπορούν να κατοικηθούν ή δεν έχουν ίδια οικονομική ζωή, στερούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ενώ ευθέως δικαιούνται να έχουν Αιγιαλίτιδα Ζώνη και Συνορεύουσα Ζώνη.<br /> <br /> Με τούτα τα δεδομένα και ενώ εξ αρχής μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι δυνατόν η Αρχή της Επιείκειας να λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, τα προαναφερόμενα που εδράζονται ευθέως τόσο στο Διεθνές Δίκαιο όσο και στις ρητές ρυθμίσεις της Σύμβασης του Montego-Bay της Ιαμαϊκής και που αφορούν τόσο στην Υφαλοκρηπίδα όσο και στις δυνάμενες να κατοικηθούν Βραχονησίδες, συνιστούν ικανότατο και ισχυρότατο οπλοστάσιο για την υποστήριξη των εθνικών μας δικαιωμάτων –και συμφερόντων.<br /> <br /> Ενταύθα αξίζει να επισημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 38 του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το διεθνές αυτό δικαιοδοτικό Όργανο εφαρμόζει: α) τις Διεθνείς Συνθήκες εφόσον ρητώς αναγνωρίζονται από τα αντίδικα Κράτη, β) τα Διεθνή Έθιμα, ως αποτελούντα απόδειξη γενικής πρακτικής και παραδοχής ισοδύναμης κανόνα δικαίου και γ) τις γενικές Αρχές του Δικαίου τις οποίες αποδέχονται τα πολιτισμένα έθνη. Σύμφωνα με τον προαναφερόμενο διεθνή κανόνα δικαίου ουδόλως θίγεται η εξουσία του Δικαστηρίου να δικάζει κατά το ορθό και ίσο (δηλαδή ex aequo et bono), εφόσον όμως τα Κράτη συμφωνούν για μια τέτοια λύση. Πρόκριμα όμως είναι η πιστή εφαρμογή των κανόνων της διεθνούς έννομης τάξης.<br /> <br /> 4) η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)<br /> <br /> Ως προς την ΑΟΖ πρέπει να επισημειωθεί εξ αρχής ότι πρόκειται για απολύτως νέο Θεσμό –εξού λόγου και απαιτείται η διερεύνηση όλων των δεδομένων που τον αφορούν.<br /> <br /> Η θεσμοθέτησή της ΑΟΖ προδήλως βέβαιον είναι ότι επηρεάζει τα δικαιώματα των Κρατών, καθόσον λειτουργεί σε βάρος της ανοιχτής θάλασσας, περιορίζοντας έτσι τις παραδοσιακές ελευθερίες επί της ανοιχτής θάλασσας.<br /> <br /> Η έκταση της ΑΟΖ αφορά διακόσια (200) ναυτικά μίλια. Κατ’ ακρίβεια αφορά εκατόν ογδόντα οκτώ (188) ναυτικά μίλια εάν αφαιρέσουμε τα δώδεκα (12) ναυτικά μίλια της καθιερωμένης Αρχής της έκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης ή άλλως του εύρους των Χωρικών Υδάτων.<br /> <br /> Το εντυπωσιακό δεδομένο της ΑΟΖ είναι ότι κατ’ ουσίαν απορροφά το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Εξαίρεση μπορεί να υπάρχει ώστε να μην συμπίπτει η ΑΟΖ με την υφαλοκρηπίδα, μόνο εάν η υφαλοκρηπίδα μπορεί να υπερβαίνει τα διακόσια (200) ναυτικά μίλια.<br /> <br /> Δηλαδή: εάν η υφαλοκρηπίδα είναι διακόσια πενήντα (250) ναυτικά μίλια, στα διακόσια (200) ναυτικά μίλια ή άλλως στα εκατόν ογδόντα οκτώ (188) ναυτικά μίλια –πέραν των χωρικών υδάτων, ισχύει το καθεστώς της ΑΟΖ με απορρόφηση της υφαλοκρηπίδας. Από τα διακόσια (200) όμως ναυτικά μίλια έως τα διακόσια πενήντα (250) ναυτικά μίλια ισχύει το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Η ΑΟΖ συνεπάγεται κυριαρχικά δικαιώματα και ως προς την έρευνα και ως προς την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, που αφορούν ακόμη και τα υπερκείμενα ύδατα. Δηλαδή αφορά ευθέως και στην αλιεία. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι γίνεται αυτοτελώς εκμετάλλευση και αυτών καθ’ εαυτών των υδάτων. Εάν δηλαδή είναι δυνατόν να προκύψει ενέργεια και από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους, τότε επιτρέπεται η εκμετάλλευσή τους.<br /> <br /> Εντυπωσιακό στοιχείο ως προς την ΑΟΖ είναι και το ό,τι το παράκτιο Κράτος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα όχι μόνο να τοποθετεί και να χρησιμοποιεί τεχνητές νήσους και άλλες εγκαταστάσεις, αλλά έχει ταυτοχρόνως και το δικαίωμα να διεξάγει και επιστημονικές έρευνες και να λαμβάνει πρόνοιες που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος από τη ρύπανση.<br /> <br /> Βεβαίως η ΑΟΖ δεν παρεμποδίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα ούτε τις ελεύθερες υπερπτήσεις, ούτε και τις τοποθετήσεις καλωδίων. Τούτων δοθέντων η ΑΟΖ κατά το ένα μέρος δεν είναι Αιγιαλίτιδα Ζώνη και κατά το άλλο μέρος ούτε Ανοιχτή Θάλασσα.<br /> <br /> Εκείνο όμως που έχει τεράστια νομικοπολιτική σημασία είναι ότι σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα (όπου τα δικαιώματα του παράκτιου Κράτους ιδρύονται αυτοδικαίως), τα δικαιώματα επί της ΑΟΖ δεν ιδρύονται αυτοδικαίως. Ως εκ τούτου απαιτείται διακήρυξη του κυρίαρχου και παράκτιου Κράτους.<br /> με αφορμή την απόφαση του PCA της 12/7/2016<br /> <br /> Ειδικότερα ως προς την ΑΟΖ δεν επιτρέπεται να αγνοούνται και άλλες μείζονος σημασίας εξελίξεις που αφορούν ζωτικά (και δίκαια) συμφέροντα της χώρας, όπως είναι η απόφαση του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου με έδρα τις Κάτω Χώρες (Permanent Court of Arbitration –PCA).<br /> <br /> Αναφέρομαι στην υπόθεση «The Republic of Pilippines v. The People’s Republic of Chine», με Case Number: 2013-9 και Πρόεδρο τον Thomas A.Mensah. Η απόφαση δε αυτή που δημοσιεύθηκε στις 12/7/2016 αν και «δεν άπτεται» αμέσως των ελληνοτουρκικών διαφορών, εν τούτοις επιβάλλει το «σχολιασμό» της. Άλλωστε η αξιοποίηση των παραδοχών που προκύπτουν, από την πρόσφατη αυτή απόφαση συνηγορεί υπέρ των ελληνικών θέσεων.<br /> <br /> Για πρώτη φορά ένα ad hoc Δικαστήριο ερμήνευσε το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του Μantego Bay της Ιαμαϊκής που υπογράφηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1982. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, ένα νησί έχει χωρικά ύδατα, συνορεύουσα ζώνη, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Εξαιρούνται, όμως, οι βράχοι εφόσον δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δεν μπορούν να έχουν αυτοτελώς οικονομική ζωή.<br /> <br /> Το Δικαστήριο εκείνο δέχθηκε ως απόλυτο κανόνα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου ότι όλοι οι γεωγραφικοί σχηματισμοί (ασχέτως του εάν χαρακτηρισθούν νησιά ή βράχοι και ασχέτως του μεγέθους αυτών), έχουν υποχρεωτικώς χωρικά ύδατα έκτασης 12 μιλίων. Αυτό επιβεβαιώνει ότι το ζήτημα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο πέραν των 6 μιλίων στα 12 μίλια, αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας. Με χωρικά ύδατα 12 μιλίων, το 72% των θαλασσίων περιοχών του Αιγαίου περιέρχεται κυριαρχικώς στην Ελλάδα και το 8,5% στην Τουρκία. Το 19,5% δε που απομένει προς οριοθέτηση, μπορεί να διευθετηθεί. Η παραδοχή δε αυτή του PCA εκθέτει στην παγκόσμια κοινή γνώμη και ενώπιον του διεθνούς νομικού πολιτισμού την Τουρκία με το «περίφημο» casus belli, εάν η Ελλάδα αποφασίσει να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο!..<br /> <br /> Ενταύθα αξίζει ρητώς να προσεχθεί ότι η μη καθιέρωση της ΑΟΖ δεν θίγει τα δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας –αν και η ΑΟΖ απορροφά την υφαλοκρηπίδα. Σε κάθε περίπτωση όμως και κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιον, το ζήτημα της ΑΟΖ έχει ύψιστη νομικοπολιτιή και οικονομική σημασία και αξία.<br /> <br /> Συνεπώς προς τα προαναφερθέντα: η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας κατά το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο είναι πατριωτικό καθήκον!<br /> <br /> ΠΡΟΣΘΗΚΗ:<br /> <br /> Ο τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) κ. Προκόπης Παυλόπουλος σε διαδικτυακή εκδήλωση του Τομέα Δημόσιου Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, με θέμα: «Η ευθεία σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οριοθέτηση της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ», με κρίσιμη νομικά και πολιτικά παρέμβασή του,επισήμανε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής:<br /> <br /> «Είναι θεσμικώς αυτονόητο ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) των Κρατών-Μελών είναι και ΑΟΖ της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και υπ’ αυτό το πρίσμα τίθεται το νομικό -και, κατ’ επέκταση, πολιτικό- ζήτημα της δυνατότητας και της μορφής σύμπραξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην όλη διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ κάθε Κράτους-Μέλους κυρίως με τρίτα προς αυτήν Κράτη, δοθέντος ότι δεν έχει, από πλευράς έννομων συνεπειών, την ίδια νομική σημασία και αξία η σύμπραξή της και στην διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Κρατών-Μελών, όπως συνέβη προσφάτως με την συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας.<br /> <br /> Για ν’ αναχθούμε, υπό αυστηρώς νομικούς όρους, στην γενική θεωρία του Δημόσιου Δικαίου, οι μεταξύ των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ λειτουργούν «ενδοστρεφώς», ήτοι εντός του πεδίου της Ευρωπαϊκής Έννομης Τάξης και του Διεθνούς Δικαίου -εν προκειμένω της «Σύμβασης του Montego Bay», που αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου…» <br /> <br /> <b><i>* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).</i></b><br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας: Μια ενημερωτική προσέγγιση για ένα μείζον Ζήτημα…

Tου ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ (*) Οι εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, και τα διπλωματικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά ζητήματα που π...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θα γίνει με την αγιά Σοφιά και πως πρέπει να το αντιμετωπίσουμε

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi82rqkZVZMnNTS5Qh3UD2lY47afPRi61WL2f1EzjPHOKxMj2bIjf3Bbflx-YzB32tHEgahvsK2h0Md1WzN8rhaMnO7Q5N6PAxc0a7_hzLE2ipYy0AdcwYdH9zyazgl_RlWayawqddq6tk/s1600/agia_sophia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="313" data-original-width="542" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi82rqkZVZMnNTS5Qh3UD2lY47afPRi61WL2f1EzjPHOKxMj2bIjf3Bbflx-YzB32tHEgahvsK2h0Md1WzN8rhaMnO7Q5N6PAxc0a7_hzLE2ipYy0AdcwYdH9zyazgl_RlWayawqddq6tk/s640/agia_sophia.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του Δρα <b>Δημ. Σταθακόπουλου</b><br /><br />UNESCO Τουρκία και αγιά Σοφιά<br /><br />Μνημείο υλικής πολιτιστικής , φυσικής και άυλης κληρονομιάς , εντάσσεται στην UNESCO ,εφόσον το αιτηθεί αρμοδίως η ενδιαφερόμενη χώρα και πληροί τις αυστηρές προϋποθέσεις. Ειδάλλως απορρίπτεται, ή αν απολέσει στην πορεία κάποια από τις προϋποθέσεις απεντάσσεται . Η απένταξη μπορεί να γίνει και μονομερώς από την ενδιαφερόμενη χώρα. Με νέα αίτηση μπορεί να γίνει δεκτή η αρχικώς απορριφθείσα οπότε να ενταχθεί , ή να επανενταχθεί .<br /><br />Ως εκ τούτου η κυριότητα του μνημείου παραμένει πάντα στην ενδιαφερόμενη χώρα, η δε UNESCO απλώς έχει εποπτεία πλήρωσης των προϋποθέσεων και προστασίας του μνημείου, ευθύνη όμως που φέρει η ενδιαφερόμενη χώρα. Το μνημείο μπορεί να έχει και άλλες ήπιες χρήσεις. Τυχόν διαφορές χωρών αναφορικά με το μνημείο, δεν αφορούν την UNESCO.<br /><br />H χώρα , δεν χάνει την εξουσία της επάνω στο μνημείο, η οποία σε κάθε περίπτωση υπάγεται στα εθνικά δικαστήρια και στη συνέχεια στα διεθνή.<br /><br />Πολλά μνημεία πολιτιστικής, φυσικής και άυλης κληρονομιάς της Ελλάδας δεν έχουν ενταχθεί , ή η χώρα απέσυρε την αίτηση, ή ζήτησε τροποποιήσεις για να κάνει “¨αναπτυξιακά έργα” , οπότε απωλέσθηκαν οι αυστηρές προϋποθέσεις ένταξη και είτε δεν εντάχθηκαν τελικά.<br /><br />Η αγιά Σοφιά , εντάχθηκε στην UNESCO κατόπιν αιτήσεως της Τουρκίας μαζί με άλλα ιστορικά μνημεία της Πόλης, κάνοντας ρητή αναφορά στο Βυζαντινό παρελθόν της . Στην αγιά Σοφιά γίνονται εκθέσεις ( μέχρι πλακιδίων μπάνιου ) χωρίς η UNESCO να φέρει αντίρρηση .<br /><br />Η ακύρωση Π.Δ του Κεμάλ, αφορά το Τουρκικό ΣτΕ, το οποίο σε ολομέλεια συνεδριάζει 2 Ιουλίου 2020, με θετική εισήγηση ακύρωσης από το Τμήμα.<br /><br />Πρόεδρός του είναι ένας συνομήλικός μου δικαστής , που ανέλαβε τον Μάϊο του 2020, φίλα προσκείμενος στην εξουσία.<br /><br />Αναμένω μία απόφαση διττού χαρακτήρα όπου η αγιά Σοφιά θα παραμείνει Μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, με ήπια χρήση προσευχής ( ίσως κάποιες Παρασκευές ).<br /><br />Μας πληγώνει αυτό ηθικά ; Φυσικά.<br /><br />Μπορεί να γίνει κάτι ; Όχι, έπρεπε να έχει ήδη γίνει.<br /><br />Τι θα μπορούσε να έχει γίνει ;<br /><br />Παρέμβαση στη δίκη, της UNESCO . Δεν έκανε<br /><br />Παρέμβαση άλλου / τρίτου, έχοντος έννομο συμφέρον. Δεν έγινε.<br /><br />Σε τι προσδοκούμε ; Αλλαγή στάσης του Τούρκου Προέδρου και μη εφαρμογή της απόφασης , μη έκδοση Π.Δ της ήπιας αλλαγής χρήσης .<br /><br />Τι προτείνω ;<br /><br />Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και άλλοι προκαθήμενοι του Χριστιανισμού , είναι αναγκαστικά Τούρκοι Πολίτες . Ως τέτοιοι Πολίτες έχουν δικαίωμα σύμφωνα με το Τουρκικό Σύνταγμα να ζητήσουν ισότητα στο θέμα προσευχής , δεδομένου ότι το Σύνταγμα δεν ορίζει κυρίαρχη θρησκεία στη Γείτονα, ενώ παράλληλα , επίσημα, η Τουρκία αναγνωρίζει το Βυζαντινό χριστιανικό παρελθόν της αγιά Σοφιάς.<br /><br />Κατ’ αναλογία λοιπόν, για λόγους ισότητας, ατομικών δικαιωμάτων και εφόσον ήδη γίνεται επετειακά λειτουργία σε Παναγία Σουμελά, Προκόπι και άλλα μέρη της Τουρκίας και εφόσον πιθανολογείται σε τακτικότητα μουσουλμανική προσευχή ( Ναμάζ ) μέσα στην αγιά Σοφιά ως “τζαμί” , να ζητηθεί αρμοδίως , νομίμως , αναλογικά, και η προσευχή χριστιανών Τούρκων υπηκόων σε συγκεκριμένες γιορτές ( π.χ Κυριακή του Πάσχα, 15Αυγουστο , Χριστούγεννα ) με τον Πατριάρχη και άλλους προκαθήμενους χριστιανούς . Νομικά εργαλεία πάντα υπάρχουν, αρκεί να συνυπάρχει πολιτική βούληση να ασκηθούν.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι θα γίνει με την αγιά Σοφιά και πως πρέπει να το αντιμετωπίσουμε

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου UNESCO Τουρκία και αγιά Σοφιά Μνημείο υλικής πολιτιστικής , φυσικής και άυλης κληρονομιάς , εντάσσεται στην U...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το χάνουμε το Καστελόριζο πατριώτη” εδώ και χρόνια και χωρίς όπλα! Τι έφτιαξαν οι Τούρκοι στο Κας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-dDtR65u40spin0G1RMfKQzwkTMEf8eVVq7vB2-xFLNyRKnLvVV2CHwa5U_FHZ1rXEEUkmYapZHnStmM4KBh5U7UyTSLzt6sbyNlMhkOrjtLIPIoZaptEHPAepF4brB8DR2U_lm8_ao/s1600/kas1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="295" data-original-width="640" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-dDtR65u40spin0G1RMfKQzwkTMEf8eVVq7vB2-xFLNyRKnLvVV2CHwa5U_FHZ1rXEEUkmYapZHnStmM4KBh5U7UyTSLzt6sbyNlMhkOrjtLIPIoZaptEHPAepF4brB8DR2U_lm8_ao/s640/kas1.jpg" width="640" /></a></div> <br />Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι Άμυνα δεν είναι μόνο τα όπλα…Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις αυτά να έπονται. Άμυνα, ειδικά για την Ελλάδα είναι να έχεις σε όλα τα ακριτικά νησιά σου κόσμο να ζει, να ευημερεί, να ΄χει τα απαραίτητα. Κι ένα απ΄ αυτά είναι η υγεία…<br /><br />Η φωτογραφία μας ήρθε από το Καστελόριζο. Από κάτοικο του νησιού. Μας την έστειλε για να μας υπενθυμίσει τι βλέπουν οι κάτοικοι του νησιού στην απέναντι πλευρά: ένα σύγχρονο νοσοκομείο, το οποίο οι Τούρκοι έφτιαξαν γιατί γνωρίζουν ότι αν κάποιος από το Καστελόριζο αρρωστήσει ξαφνικά και βαριά δεν έχει άλλο περιθώριο από το να σπεύσει να αναζητήσει ιατρική βοήθεια στο Κας!<br /><br />Δεν μας αρέσει να τα ακούμε αυτά, βολεμένοι στα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας, έχουμε την απαίτηση από έναν ακρίτα να μην περάσει στο Κας για να πάει να σώσει τη ζωή τη δική του ή του παιδιού του;<br /><br />Κάπως έτσι “χάνουμε το Καστελόριζο” χωρίς όπλα αν και οι κάτοικοι του ποτέ δεν πρόκειται να το παραδώσουν. Λίγη βοήθεια ζητούν κι αυτή δεν έχει να κάνει με όπλα. Να τους φτιάξουμε νοσοκομείο; Ούτε καν αυτό δεν ζητούν αν και θα ΄πρεπε. Να ΄χουν μια τακτική και γρήγορη ναυτική σύνδεση με τη Ρόδο έστω. Να ξέρουν ότι στο νησί ή κοντά σ΄ αυτό υπάρχει πάντα ένα ιπτάμενο μέσο που θα σπεύσει σε ελάχιστη ώρα να παραλάβει έναν ασθενή. Να νιώσουν ασφαλείς στην καθημερινότητα τους και να μην αναγκάζονται να “περνάνε” στο Κας για να αντιμετωπίσουν τα απρόοπτα της ζωής.<br /><br />Το νοσοκομείο που βλέπετε στις φωτογραφίες βρίσκεται στο KAS απέναντι ακριβώς από το Καστελόριζο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2019 οπότε και τέθηκε σε λειτουργία. Το KAS είναι μια μικρή πόλη της επαρχίας της Αττάλειας με πληθυσμό περίπου 7.500 άτομα. Aπό μια αναζήτηση στο διαδίκτυο προκύπτει ότι έχει δυναμικότητα (συνολική) περίπου 100 κλίνες, Παλαιότερα υπήρχε μικρό νοσοκομείο δυναμικότητας 25 κλινών αλλά υπήρχαν πολλά παράπονα από τουρίστες . Με το νέο νοσοκομείο αφενός πουλάνε και ιατρικό τουρισμό (ακόμα και στους κατοίκους του Καστελορίζου) και αφετέρου διαφημίζουν το KAS και την Αττάλεια ως ασφαλή υγειονομικά προορισμό.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/18/kas_image-2.png"><img height="456" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/18/kas_image-2.png" width="640" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/18/kas_image-3.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/18/kas_image-3.png" /></a><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Το χάνουμε το Καστελόριζο πατριώτη” εδώ και χρόνια και χωρίς όπλα! Τι έφτιαξαν οι Τούρκοι στο Κας

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι Άμυνα δεν είναι μόνο τα όπλα…Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις αυτά να έπονται. Άμυνα, ειδικά για την Ελλάδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΑΕ προς ΗΠΑ: ''Ετοιμαστείτε για πόλεμο ανάμεσα σε Τουρκία & Αίγυπτο''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7CSW9386TAMhOVQGd3X65SBKx41tdFIk9ac_qhrdb9HkMms-HmnMwegzKzzzZx7OS9tmYI0wQlVNTRFAIL_3UbeBo2rkl2sffiv_RG9B62faio1Y92UpXO0K3GrwQvGmMJY4wqJbvEjk/s1600/sisi_erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7CSW9386TAMhOVQGd3X65SBKx41tdFIk9ac_qhrdb9HkMms-HmnMwegzKzzzZx7OS9tmYI0wQlVNTRFAIL_3UbeBo2rkl2sffiv_RG9B62faio1Y92UpXO0K3GrwQvGmMJY4wqJbvEjk/s640/sisi_erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ταυτόχρονα είχαμε συμφωνία Ισραήλ-Σ.Αραβίας για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας<br />Mε δραματικούς τόνους περιγράφουν τα ΗΑΕ την κατάσταση στη Λιβύη. Είναι μία από τις δύο χώρες, που μαζί με την Αίγυπτο που στηρίζουν ξεκάθαρα τον Χ. Χαφτάρ. <br /><br />Εδώ και μήνες τα ΗΑΕ στέλνουν χρήματα και οπλικά συστήματαστον LNA και κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν την τουρκική επέκταση στη χώρα της Β. Αφρικής. <br /><br />To Πενταπόσταγμα επιβεβαιώνεται πλήρως με όσα λένε τα ΗΑΕ, καθώς εδώ και ένα μήνα περίπου, σας έχουμε ενημερώσει με πληθώρα άρθρων, πως η Αίγυπτος είναι έτοιμη να ''μπει'' και επίσημα στη Λιβύη, με σκοπό να ''πνίξει'' τα σχέδια του Ρ. Τ. Ερντογάν. <div> <br />Η επιστολή των ΗΑΕ<br /><br />Τον κώδωνα του κινδύνου για μια πιθανή σύρραξη μεταξύ της Αιγύπτου και της Τουρκίας κρούει η πρεσβεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) στην Ουάσιγκτον με αφορμή τις τελευταίες κινήσεις της Άγκυρας στη Λιβύη.<br /><br />Σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που εστάλη στο πολιτικό προσωπικό του Κογκρέσου από το «δεξί χέρι» του πρέσβη των ΗΑΕ για θέματα λόμπι, την Χαγκίρ Ελαγουάντ, τονίζεται ότι είναι ορατός ο κίνδυνος μιας άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης, εάν δεν ελεγχθούν οι ενέργειες της Τουρκίας στη Λιβύη.<br /><br />Σύμφωνα με την ανάλυση των Εμιράτων, η Τουρκία επιδιώκει σκόπιμα να παρασύρει την Αίγυπτο σε μια εμπλοκή στη Λιβύη και ως εκ τούτου η δημόσια προειδοποίηση που έστειλε ο αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Όπως μάλιστα αποκαλύπτει η Χαγκίρ Ελαγουάντ, τα ΗΑΕ υπολογίζουν ότι η Τουρκία έχει εισαγάγει 15.200 τρομοκράτες και εξτρεμιστές από τη Συρία στη Λιβύη.<br /><br />«Εδώ και αρκετούς μήνες κάναμε ό,τι μπορούμε για να εμποδίσουμε την Αίγυπτο να εισέλθει στο σκηνικό της Λιβύης. Η Τουρκία συνέχισε να πιέζει και να προκαλεί κοντά στη Σύρτη και έχει αναπτύξει πολεμικά πλοία στα ανοικτά των ακτών. Η ανάλυσή μας είναι ότι αυτό γίνεται σκόπιμα με σκοπό να δελεάσει την Αίγυπτο να εισέλθει (στη Λιβύη), κάτι που αυτή τη στιγμή η Αίγυπτος το εξετάζει σοβαρά. Εάν συμβεί αυτό, πολλές χώρες της περιοχής θα συνταχθούν με την Αίγυπτο είτε σε στρατιωτικό είτε σε πολιτικό επίπεδο είτε και στα δύο. Αν κάποιος πιστεύει ότι η Λιβύη είναι τώρα χαοτική, αυτή (η εξέλιξη) θα την κάνει 100 φορές χειρότερη. Εάν δεν ελεγχθούν οι ενέργειες της Τουρκίας στη Λιβύη, τα πράγματα θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν από το κακό στο χειρότερο», τονίζει η Χαγκίρ Ελαγουάντ.<br /><br />Τέλος, στο μήνυμα επισημαίνεται ότι τα ΗΑΕ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αίγυπτος είναι αποφασισμένη να αποτρέψει μια χώρα που στηρίζεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα να αποκτήσει επιρροή στα σύνορα της, καθώς κάτι τέτοιο εκλαμβάνεται από το Κάιρο ως υπαρξιακή απειλή. Μάλιστα η Χαγκίρ Ελαγουάντ υποστήριξε ότι η αντίδραση της Αιγύπτου είναι αντίστοιχη με αυτή που θα είχαν οι ΗΠΑ, εάν η Κίνα προσπαθούσε να εντάξει τον Καναδά υπό τη σφαίρα επιρροής της ή η Ρωσία να ελέγξει το Μεξικό. <br /><br />Και όλα αυτά, την στιγμή που σύμφωνα με πληροφορίες, Σ. Αραβία και Ισραήλ συντονίζονται κατά της Τουρκίας σε Μ. Ανατολή και Λιβύη, καθώς οι δύο πλευρές είχαν μυστική συνάντηση πριν λίγες ημέρες για το πως θα αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΗΑΕ προς ΗΠΑ: ''Ετοιμαστείτε για πόλεμο ανάμεσα σε Τουρκία & Αίγυπτο''

Ταυτόχρονα είχαμε συμφωνία Ισραήλ-Σ.Αραβίας για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας Mε δραματικούς τόνους περιγράφουν τα ΗΑΕ την...

Διαβάστε την συνέχεια

Brad Johnson τ.στέλεχος CIA: «Η κατάσταση στην Μεσόγειο θυμίζει την εποχή πριν τον Α΄ΠΠ - Πάμε για γενική ανάφλεξη»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipY7oQQm63GDZczAcqKHO_SvEfVyFZT6snx4Pk3MW12x139MXQa6NozX9PTwVX2g31-whB_Kp8vQSpPVfwkrbffU4IdrLKUeYasX4vm-N95KK3lGGo6CiKrMyVE_vyEm8wVE_jstvkYlk/s1600/turknavyl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipY7oQQm63GDZczAcqKHO_SvEfVyFZT6snx4Pk3MW12x139MXQa6NozX9PTwVX2g31-whB_Kp8vQSpPVfwkrbffU4IdrLKUeYasX4vm-N95KK3lGGo6CiKrMyVE_vyEm8wVE_jstvkYlk/s640/turknavyl.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Με την φράση «Η κατάσταση στην Μεσόγειο θυμίζει την εποχή πριν τον Α΄ΠΠ - Υπάρχει κίνδυνος γενικής ανάφλεξης» ο Αμερικανός Brad Johnson πρώην στέλεχος της CIA, περιέγραψε στο e-forum που διοργάνωσε η AHEPA (American Hellenic Educational Progressive Association) σε συνεργασία με το Mediterranean Council & Forum το δυστοπικό σκηνικό ασφάλειας που υπάρχει αυτή την στιγμή στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία να εξαπλώνεται και κανείς να μην δείχνει ικανός να την ανασχέσει.<br /> <br /> Συγκεκριμένα ο Brad Johnson εστιάζοντας στη σημερινή κατάσταση εξέφρασε την ανησυχία του για επερχόμενη μείζονα στρατιωτική αναμέτρηση: «Υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο. Ότι συμβαίνει στα σύνορα Κίνας-Ινδίας συμβαίνει στην Μεσόγειο σήμερα. Η κατάσταση θυμίζει αυτή που υπήρχε πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μεσόγειος βρίσκεται σε υψηλό βαθμό συναγερμού. Η Τουρκία στέλνει τρομοκράτες να πολεμάνε στη Λιβύη. Η Αίγυπτος δεν θα επιτρέψει να υπάρχουν Αδελφοί Μουσουλμάνοι στα σύνορα της. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι είναι αυτοί που ενισχύουν την Τουρκία. Ο Πούτιν δεν θα σταματήσει να εμπλέκεται. Στην περιοχή, υπάρχει πλέον κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης...».<br /> <br /> Στην ίδια συζήτηση, ο Mark Langfan πρόεδρος του αμερικανικού συνδέσμου υποστήριξης του Ισραήλ «Americans for the Safe of Israel», ο οποίος διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με αμερικάνικα κέντρα αποφάσεων και διασυνδέσεις στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ανέλυσε την θεωρία της ανάγκης ύπαρξης της τετραπλής συμμαχίας ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου, καθώς ήταν από τους πρώτους που την προώθησε ενεργά:<br /> <br /> «Βρισκόμαστε σε ένα συνδυασμό δύο διαφορετικών πολέμων, στη Κριμαία και στη Μεσόγειο, η Ρωσία φαίνεται ως ένας αντιισλαμικός παράγοντας και πιστεύει ότι αυτό βολεύει την Ε.Ε..<br /> <br /> Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της απόστασης (σ.σ δική μας)...όλα ξεκίνησαν επί προεδρίας Ομπάμα, η Τουρκία έβλεπε από τότε τις εξελίξεις και έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.<br /> <br /> Η ανεπίσημη συμφωνία Λιβύης Τουρκίας παραβιάζει κάθε αρχή της ελληνικής κυριαρχίας και των διεθνών κανόνων. Παραβιάζει ακόμη και τους κανόνες του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία είναι πιο πιθανό να επιτεθεί στη Κύπρο η οποία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και είναι πιο εύκολο για αυτή.<br /> <br /> Οι Ρώσοι πάντα έψαχναν διέξοδο στη Μεσόγειο και στη Συρία ανταγωνίζονται το Ιράν. Οι κινήσεις της Τουρκίας ενοχλούν και την Ρωσία ενώ παράλληλα ενισχύουν τους τρομοκράτες Αδελφούς Μουσουλμάνους.<br /> <br /> Οι μετανάστες είναι και όργανα των Τούρκων, φανταστείτε να ελέγχει την Λιβύη, θα γεμίσει τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου με μετανάστες. Από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Μεσόγειο η Τουρκία θέλει να ελέγχει τα πάντα».<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Brad Johnson τ.στέλεχος CIA: «Η κατάσταση στην Μεσόγειο θυμίζει την εποχή πριν τον Α΄ΠΠ - Πάμε για γενική ανάφλεξη»

Με την φράση «Η κατάσταση στην Μεσόγειο θυμίζει την εποχή πριν τον Α΄ΠΠ - Υπάρχει κίνδυνος γενικής ανάφλεξης» ο Αμερικανός Brad Johnson π...

Διαβάστε την συνέχεια

Φρεγάτες Belh@rra …Πόσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην υπογραφή της συμφωνίας με τη Naval Group;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRDVdD6GlqNjto6zkXbmzHfkcJXdDmOQLm49jucUNYF7mrXICg-T4o39uyLjBZxg_xfomKJLBxyb9qfyncStxKtCCVAWZAF32UxAgYM8uK4DmzmEd_KjhVKubpaTYcpUq42t3iTLX8NIU/s1600/Belh%2540rra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRDVdD6GlqNjto6zkXbmzHfkcJXdDmOQLm49jucUNYF7mrXICg-T4o39uyLjBZxg_xfomKJLBxyb9qfyncStxKtCCVAWZAF32UxAgYM8uK4DmzmEd_KjhVKubpaTYcpUq42t3iTLX8NIU/s640/Belh%2540rra.jpg" width="640" /></a></div> <br />Αίσθηση, όπως ήταν φυσικό, προκαλεί το δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα ΝΕΑ” και συγκεκριμένα ρεπορτάζ που αφορά στην επαφή στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι δυο χώρες φέρονται να έχουν αποφασίσει να αποτυπώσουν τη διμερή στρατηγική συνεργασία σε κείμενο, στο οποίο θα περιέχονται οι άξονες της συνεργασίας Ελλάδας και Γαλλίας. Επίκεντρο της συνεργασίας είναι η περιοχή της κεντρικής και ανατολικής Μεσογείου, όπου τα συμφέροντα των δυο χωρών, διαπιστώνεται ότι βρίσκονται πολύ κοντά, έως ταυτίζονται.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, κεντρικό ρόλο στη συμφωνία έχει η ένταξη της Ελλάδας στο ναυπηγικό πρόγραμμα των νέων, αποκαλούμενων ως “ψηφιακών” φρεγατών Belh@rra της κρατικής γαλλικής Naval Group. Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η προμήθεια των Belh@rra φέρεται ως δεδομένη.<br /><br />Η Ελλάδα έχει εκφράσει την επιθυμία να αποκτήσει δύο από τα πλοία του τύπου. Ωστόσο, πριν καν εξετάσουμε το θέμα, ο αριθμός κρίνεται ανεπαρκής. Δεν επαρκούν οι δυο φρεγάτες όχι υπό την έννοια της κάλυψης των αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού, που μπορεί να επιλέξει και άλλες σχεδιάσεις – προμηθευτές επιπρόσθετα, αλλά για να δικαιολογήσει έναν νέο τύπο πολεμικού πλοίου στον Στόλο.<br /><br />Η εμπειρία έχει αποδείξει πως όταν οι συμφωνίες για προμήθεια κύριων οπλικών συστημάτων γίνονται με αυτό τον τρόπο με την πάγια αιτιολογία “δεν υπάρχουν λεφτά”, στο τέλος η χώρα πληρώνει “τον κούκο αηδόνι”. Μας στοιχίζουν πανάκριβα.<br /><br />Από τη στιγμή που το Πολεμικό Ναυτικό αποφασίζει ότι το πλοίο του κάνει και υπάρχει σαφής εικόνα για τις ανάγκες, το ορθολογικό είναι εξ αρχής να τοποθετηθεί μεγαλύτερη παραγγελία (π.χ. τέσσερις μονάδες) ώστε να μειωθεί σημαντικά το μοναδιαίο κόστος εξ αρχής, κι ας επεκταθεί χρονικά ο ορίζοντας παράδοσης.<br /><br />Λόγω και της σημαντικής διεθνούς φήμης της επιχειρησιακής αξίας του Πολεμικού Ναυτικού που έρχεται να συμπληρώσει την ελληνική ναυτοσύνη, σε κάθε συναλλαγή του τύπου υπάρχει και μια προστιθέμενη αξία από την οποία επωφελούνται όλοι.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να χρησιμοποιήσει διαπραγματευτικά αυτό το δεδομένο για να πετύχει καλύτερους όρους, αφού η απόκτηση ενός πλοίου από το Πολεμικό Ναυτικό είναι διαβατήριο εξαγωγικής επιτυχίας. Αυτό ας μην το υποτιμούμε καθόλου.<br /><br />Η ουσία δεν είναι όμως αυτή. Το θέμα είναι πόσο κοντά επί της ουσίας είναι η χώρα στην υπογραφή συμφωνίας – συβολαίου, καθότι μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για τελειωμένη ελληνογαλλική συμφωνία. Αρκεί να υπενθυμίσει κανείς ότι στην περίπτωση των φρεγατών FREMM υπήρχε μέχρι και απόφαση ΚΥΣΕΑ και ποτέ δεν κατέληξαν στην Ελλάδα.<br /><br />Προς το παρόν, το πρόγραμμα των Belh@rra έχει περάσει από το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ). Πρέπει να πάει να συζητηθεί στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και μόλις ληφθεί το πράσινο φως να συγκληθεί το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ, με τις δυο τελευταίες λέξεις να αντικαθίστανται σταδιακά, μάλλον ορθώς, με το “Εθνικής Ασφαλείας“) για να ολοκληρωθεί η προβλεπόμενη διαδικασία.<br /><br />Εξίσου ισχύει βέβαια το ότι όταν υπάρχει πολιτική βούληση, οι διαδικασίες στην Ελλάδα προωθούνται με την ταχύτητα της αστραπής… Κοντός ψαλμός αλληλούια που λέμε. Οι πληροφορίες στο ρεπορτάζ του καλού συναδέλφου στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ“, κάνει λόγο για πρόθεση υπογραφής της ελληνογαλλικής συμφωνίας εντός Ιουλίου.<br /><br />Το ζητούμενο είναι να διαπιστωθεί εάν η συμφωνία θα έχει τη μορφή ενός MoU (Memorandum of Understanding / Μνημόνιο Κατανόησης), όπου οι δυο χώρες θα αποτυπώσουν τις γενικές αρχές της συνεργασίας τους, θα διατυπωθεί και εγγράφως η καταρχήν απόφαση ένταξης της Ελλάδας στο ναυπηγικό πρόγραμμα των Belh@rra και στη συνέχεια θα δοθεί χρόνος ομαλής διεκπεραίωσης των προβλεπομένων διαδικασιών.<br /><br />Χρήματα αγαπητοί ποτέ δεν υπήρχαν, προτεραιότητες όμως πάντα<br />Μια τελευταία κουβέντα θα πρέπει να ειπωθεί για την περίφημη έλλειψη χρημάτων. Στην τρέχουσα περίοδο είναι σαφέστατα γεγονός. Ωστόσο, με την ίδια δικαιολογία παρούσα αγοράστηκαν άρματα μάχης και όχι πυρομαχικά, υποβρύχια χωρίς τορπίλες κ.λπ. Και όπως αναφέρθηκε, στο τέλος τα πληρώναμε όλα ακριβότερα. Πολύ ακριβότερα, ενώ με τα επιπλέον λεφτά που μας κόστισαν, θα μπορούσαμε να έχυμε κλείσει άλλες “τρύπες”.<br /><br />Όλα είναι και ζήτημα προτεραιοτήτων. Είναι λογικό ο εκάστοτε… Σταϊκούρας να επαναλαμβάνει στερεοτυπικά ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Όμως εάν δεν αντιλαμβάνεται πως η ανανέωση των μέσων του Πολεμικού Ναυτικού ΔΕΝ μπορεί να περιμένει άλλο, διότι σε μια πενταετία απλά δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι… θα πλέουν και αυτά που έχουμε, τότε αυτός είναι ακατάλληλος κι εμείς συλλογικά ως κοινωνία, άξιοι της μοίρας μας.<br /><br />Κι ας μην ανοίξουμε καλύτερα το θέμα του τι χρηματοδοτεί το ελληνικό Δημόσιο βάζοντάς τα σε υψηλότερη προτεραιότητα από την εθνική άμυνα, διότι θα… στενοχωρηθούμε πολύ. Διότι το επιχείρημα που ακούγεται ενίοτε στα πολιτικά γραφεία “οι φρεγάτες δεν ψηφίζουν” δεν χρειάζεται καν να το σχολιάσεις. Όσοι το πιστεύουν και το συνυπολογίζουν, ιδίως στη σημερινή συγκυρία, καλύτερα να μην τους πληροφορήσουμε ποιο αδίκημα διαπράττουν…<br /><br />Είχε μήπως λεφτά η Ελλάδα του Μεταξά πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Ή την εποχή που αποκτήθηκε το “ΑΒΕΡΩΦ” που έκρινε στη συνέχεια πολέμους; Δεν έμεινε όμως με τα χέρια σταυρωμένα και έγραψε ένδοξες σελίδες στην Ιστορία της. Χωρίς να είναι ποτέ επιτιθέμενος. Είχε όμως συναίσθηση της κατάστασης και προτεραιότητες.<br /><br />Προτεραιότητες, διότι οι πολιτικοί της ηγέτες αντιλαμβάνονταν ορισμένα δεδομένα του διεθνούς περιβάλλοντος, τα οποία σήμερα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου έχει εκπαιδευθεί να αντιμετωπίζει ως αδιανόητα. Το περίφημο “ταμπού” στη αξιοποίηση της στρατιωτικής ισχύος, παρότι η Ελλάδα έχει το… προνόμιο ενός κάκιστου γείτονα που έχει αναγάγει σε επιστήμη την “πολιτική των κανονιοφόρων“.<br /><br />Και σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία εάν κάποιος εμβαθύνει στην ελληνική ρητορική αποστροφή “η Τουρκία βρίσκεται στον 19ο αιώνα“. Δηλαδή το ζήτημα είναι αν εμείς είμαστε… μοντέρνοι και θεωρούμε τον αντίπαλο ως οπισθοδρομικό, ή αυτά που διακυβεύονται για την ελληνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, από την ανεξάρτητη επιλογή του αντιπάλου να μας αντιμετωπίζει με όρους του 19ου αιώνα;<br /><br />Διότι δεδομένης της γενικευμένης απροθυμίας της διεθνούς κοινότητας να αντιμετωπίσει αυτή την “οπισθοδρομική Τουρκία” και τις μεθόδους της, μάλλον αναγορεύει σε εξαιρετικά… πρωτοποριακή τη σκέψη της, εάν αφεθεί να παράξει αποτελέσματα. Αυτά θα καταγράψει η Ιστορία. Διότι είναι αυτή ακριβώς η απροθυμία ουσιαστικής και συντονισμένης αντιμετώπισης εκ μέρους των εταίρων και συμμάχων της Ελλάδας, είναι που δίνει το πλεονέκτημα στην Τουρκία.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει αν είναι πάντα έτοιμη να αρνείται αξιόπιστα και έμπρακτα, εάν απαιτηθεί, τους στόχους του “οπισθοδρομικού” αντιπάλου της. Για να αποδείξει στην πράξη ότι τέτοιες πρακτικές επιστροφής στο παρελθόν δεν παράγουν αποτελέσματα και πρέπει να εγκαταλειφθούν. Αλλιώς θα προκύψει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό θα παράσχει πραγματικές υπηρεσίες στη διατήρηση της ειρήνης και “περιφρούρησης” αυτού του “ταμπού” που αφορά τουλάχιστον την τεράστια απροθυμία προσφυγής στη στρατιωτική βία. Εάν η χώρα ακρωτηριαστεί, τότε νομοτελειακά θα βρεθούν μιμητές της Τουρκίας και ο κόσμος θα εισέλθει σε ακόμα πιο επικίνδυνες ατραπούς.<br /><br />Μόνο υπ’ αυτή την έννοια μπορεί αν γίνει δεκτό το επιχείρημα ορισμένων μεγαλόσχημων, που υποστηρίζουν δημοσίως ότι η Ελλάδα δεν έχει ευθύνη μόνο να αποφύγει τον πόλεμο με την Τουρκία, αλλά και να διαφυλάξει την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή. Διαφορετικά πρόκειται για άλλη μία μνημειώδη ανοησία στο πλαίσιο του ιδιότυπου ελληνικού δημόσιου διαλόγου.<br /><br />Διότι το ερώτημα που καθένας οφείλει να απαντήσει είναι μέχρι ποιου σημείου θεωρείται μια υποχώρηση θεμιτή προς επίτευξη του “κοινού καλού”. Τη στιγμή μάλιστα που οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι κρατικοί δρώντες αδρανούν και κρύβονται, αφήνοντας μόνη της την Ελλάδα απέναντι στο λυσσασμένο θηρίο.<br /><br /><br />Επιπρόσθετα και καταληκτικά, επειδή είναι θέμα χρόνου να ακουστούν και γνωστές απόψεις ότι “θα τα βρούμε διπλωματικά με τους Τούρκους” οπότε ας περιμένουμε καλύτερη οικονομική συγκυρία, να υπενθυμίσουμε ορισμένα τετριμμένα τα οποία βολικά λησμονούν, ή απλώς αδυνατούν να αντιληφθούν λόγω προσωπικής πολιτικής ανεπάρκειας ορισμένοι.<br /><br />Διακομματικά, διότι θυμόμαστε ασφαλώς το “θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία”. Ας επαναλάβουμε λοιπόν: Οι αποφάσεις μας σήμερα θα παράξουν αποτέλεσμα σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Ενώ η όποια προσέγγιση, που δεν θα είναι καθόλου εύκολη ούτε θα ακυρώσει τον πυρήνα των διεκδικήσεων της Τουρκίας, μπορεί να αναστραφεί μέσα σε ένα βράδυ.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Φρεγάτες Belh@rra …Πόσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην υπογραφή της συμφωνίας με τη Naval Group;

Αίσθηση, όπως ήταν φυσικό, προκαλεί το δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα ΝΕΑ” και συγκεκριμένα ρεπορτάζ που αφορά στην επαφή στο ανώτατο πολιτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία δεν θέλει πόλεμο… πάντα “τσιμπολογούσε” από τον Ελληνισμό με “ενέδρες”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVL6ObPau0YAzVqSBu5mcXJ3kVb5-rzkQoYBJnuGudIxi7nOG1OE6rVVhMNDjAOiW4oUcAypu0Q3c02nRkX4MRerZZchyphenhyphenl_bGqB6WLbkoyQ0y2t36Ztuc8lQ1UcYmKwRIv0od8Mbvj_b0/s1600/Turkish-flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="750" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVL6ObPau0YAzVqSBu5mcXJ3kVb5-rzkQoYBJnuGudIxi7nOG1OE6rVVhMNDjAOiW4oUcAypu0Q3c02nRkX4MRerZZchyphenhyphenl_bGqB6WLbkoyQ0y2t36Ztuc8lQ1UcYmKwRIv0od8Mbvj_b0/s640/Turkish-flag.jpg" width="640" /></a></div> <br />Με το παρόν θα προσπαθήσω να μοιραστώ με τον αναγνώστη την άποψη πως για τώρα η Τουρκία δεν στοχεύει σε πόλεμο με τους Έλληνες γιατί είναι επικίνδυνο εγχείρημα και δεν έχει την απαιτούμενη εξωτερική στήριξη, κυρίως αυτή της Αμερικής. Θα ψάχνει όμως για ευκαιρίες ενέδρας πράγμα πιο εύκολο για αυτήν. Βέβαια, η κατάσταση είναι ρευστή και πολλά μπορούν να συμβούν και να ανατρέψουν κάθε πρόβλεψη.<br /><br />Γράφει ο <b>Άρης Πετάσης*</b><br /><br />Γιατί νομίζω πως η Τουρκία δεν έχει τα προαπαιτούμενα για πόλεμο:<br />1.) Προϋποθέσεις πολέμου. Για να θεωρείται μια στρατιωτική πράξη πόλεμος θα πρέπει να συνυπάρχουν τα ακόλουθα τρία στοιχεία: α.) κήρυξη πολέμου από την μια τουλάχιστο χώρα, β.) ανταπόκριση/αποδοχή από την άλλη χώρα και γ.) εκδήλωση πολεμικών εχθροπραξιών.<br /><br />2.) Ενδο-ευρωπαϊκοί πόλεμοι. Με βάση τον πιο πάνω ορισμό δεν έχει εκδηλωθεί ούτε ένας πόλεμος τα τελευταία 70 χρόνια μέσα στην Ευρώπη. Ο βομβαρδισμός της Σερβίας από την Αμερική αποτελούσε πράξη καιροσκοπισμού και εξαλλοσύνης. Η εισβολή της Κύπρου δεν ήταν πόλεμος αλλά ενέδρα που έστησαν οι Τούρκοι στους δικτάτορες της Ελλάδος και τους εν Κύπρω πραξικοπηματίες, με την βοήθεια του Κίσινγκερ αφού πρώτα ξεγέλασε την Ελληνική πλευρά.<br /><br />3.) Ακριβοί σε ζωές πόλεμοι. Κατά την διάρκεια του 20ο αιώνα οι πόλεμοι συσσωρευτικά στοίχισαν τις ζωές 160 εκατομμυρίων ανθρώπων (είδε Spectator). Όμως, κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια του 21ου αιώνα η Ευρώπη κατάφερε να μηδενίσει τους θανάτους από ενδο-Ευρωπαϊκούς πολέμους–μια απίστευτη επιτυχία της Ευρώπης. Γι’ αυτό, εάν η Τουρκία κηρύξει πόλεμο αυτό θα αποτελέσει το χειρότερο και πιο επικίνδυνο προηγούμενο για ολόκληρη την Ευρώπη του σήμερα. Η Αμερική δεν θα το επιτρέψει γιατί θα είναι καταστροφικό και για την ίδια<br /><br />4.) Αλλαγή συνόρων. Μέσα στα πλαίσια της νέας Παγκόσμιας Τάξης η αλλαγή συνόρων θεωρείται ανάθεμα για τις σχέσεις μεταξύ κρατών. Αλλαγή συνόρων θα σήμαινε την απαρχή δεκάδων άλλων πολέμων μεταξύ εθνών που έχουν συνοριακές διαφορές και διεκδικήσεις. Καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν θα ανεχθεί τέτοια εξέλιξη που θα βυθίσει την Ευρώπη στο χάος. Αυτό εξηγεί και το γιατί η Τουρκία δεν έχει προσαρτήσει το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου αλλά ούτε και νομίζω πως έχει ανάγκη να το κάνει. Για τον ίδιο λόγο είναι απίθανο να καταλάβει και να προσαρτήσει Ελληνικά νησιά όσο μικρά και εάν είναι αυτά. Απλά, της το απαγορεύει αυστηρά η ισχύουσα Παγκόσμια Τάξη.<br /><br />5.) Περιφερειακοί ηγεμόνες. Μέσα στους όρους της σημερινής Παγκόσμιας Τάξης οι μεγάλες δυνάμεις δεν ευνοούν την ύπαρξη περιφερειακών ηγεμόνων (νταήδων τύπου Τουρκίας) γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγουν του ελέγχου τους. Επίσης, μια τέτοια κατάσταση θα δημιουργούσε καταστροφική αστάθεια (‘World Order’ του Κίσινγκερ.) Οι υποταγμένοι απλά δεν θα κάθονται ήσυχα.<br /><br />6.) Συνεχής στήριξη Τουρκίας. Ακολουθώντας την πρακτική των τελευταίων 70 περίπου ετών η Αμερική θα συνεχίσει να στηρίζει την Τουρκία όπως και πριν γιατί την θεωρεί κλειδί στην πολιτική της ενάντια στην Ρωσία και γι’ αυτό θέλει διακαώς να έχει στενή σχέση μαζί της. Κύριος στόχος της Αμερικής στην περιοχή μας είναι η Ρωσία και ο περιορισμός της επιρροής της. Οι Αγγλοαμερικάνοι πάσχουν από μονομανία με την Ρωσία που είναι δημιούργημα του Βρετανικού μίσους ενάντια στους Ρώσους. Όμως, η στήριξη της Αμερικής προς την Τουρκία δεν στοχεύει στο να την καταστήσει δράκοντα της Ανατολικής Μεσογείου και κίνδυνο για το Ισραήλ.<br /><br />7.) Ενέδρες κατά της Ρωσίας. Από το 1952 που η Τουρκία κατέστη μέλος του ΝΑΤΟ κάθε στρατιωτική της περιπέτεια προϋπόθετε την ανοχή άλλων χωρών και ιδιαίτερα της Αμερικής. Μέσω της Τουρκίας η Αμερική, το τελευταίο διάστημα, έστησε τις ακόλουθες τρεις ενέδρες στη Ρωσία:<br /><br />α.) Τούρκικη εισβολή στην Λιβύη μείωσε την εκεί Ρωσική επιρροή, β.) Τούρκικη εισβολή στην Συρία αποδυνάμωσε τη Ρωσική παρουσία και γ.) Η Τούρκικη εισβολή στο Ιράκ μείωσε την επιρροή του αντι-αμερικάνικου Σιητικού Ιράν φίλου και υποστηριχτή της Ρωσίας.<br /><br />Γι’ αυτό, τον λόγο Αμερική και χώρες της Ευρώπης σιωπούν και για τις τρεις τούρκικες εισβολές. Εφόσον με εισβολές η Τουρκία χαλά τα σχέδια της Ρωσίας όλα θεωρούνται ως ‘νόμιμα.’ Βέβαια, με τις εισβολές η Τουρκία εξυπηρετεί τον δικό της σκοπό που είναι η καταστολή των Κούρδων.<br /><br />8.) Καταστροφικός πόλεμος για ΝΑΤΟ. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η Αμερική δεν θα δώσει το πράσινο φως στην Τουρκία για πόλεμο με την Ελλάδα γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το πάσχον από ανίατη ασθένεια και απουσία συνοχής ΝΑΤΟ.<br /><br />9.) Απόδειξη πρόκλησης από Ελλάδα. Για να δώσει η Αμερική έγκριση στην Τουρκία για να επιτεθεί κατά των Ελλήνων (πράγμα σχεδόν αδύνατο κατ’ εμένα) αυτή θα απαιτήσει τις ίδιες αποδείξεις που απαιτεί και από το Ισραήλ πριν του εγκρίνει πολεμική δράση. Δηλαδή, η Τουρκία θα πρέπει να προσκομίσει στοιχεία ύπαρξης:<br /><br />α.) ‘αναγνωρίσιμης πρόκλησης’ από την Ελλάδα (recognizable provocation) όπως το πραξικόπημα της Χούντας στην περίπτωση της εισβολής στην Κύπρο το 1974,<br />β.) πρόκλησης που να αναγνωρίζεται από την διεθνή κοινότητα σαν τέτοια (internationally recognizable) και<br />γ.) αναμφισβήτητη αιτία που να δικαιολογεί πυροδότηση εχθροπραξιών κατά τον δεδομένο χρόνο (“reason enough”).<br /><br />Η Ρωσία κατάβαλε στρατιωτικά την Γεωργία σε χρόνο ρεκόρ γιατί αυτή της είχε επιτεθεί και η πρόκληση ήταν internationally recognizable. Σε κατάσταση σχιζοφρένειας οι Γεωργιανοί σκότωσαν Ρώσο στρατηγό και 17 στρατιώτες δίνοντας έτσι στην Ρωσία το “reason enough” για να τους επιτεθεί. Ζώντας σε ψευδαίσθηση η Γεωργία πίστεψε πως θα ερχόταν η Αμερική να την βοηθήσει να νικήσει την Ρωσία— Η ψευδαίσθηση έφθασε στα όρια της αφροσύνης!.<br /><br />10.) Έλεγχος τεχνολογίας από προμηθευτή. Η Τουρκία έχει την ιδιοκτησία των αεροπλάνων, πλοίων και τανκς, δηλαδή έχει ιδιοκτησία του μετάλλου. Δεν έχει όμως ιδιοκτησία της τεχνολογίας γιατί αυτή ανήκει στους προμηθευτές που μπορούν να παραλύσουν τα πάντα σε περίπτωση πολέμου. Άρα, χωρίς άδεια της Αμερικής η Τουρκία δεν μπαίνει σε πόλεμο.<br /><br />11.) Άρχουσα τάξη. Επίσης, σε περίπτωση πολέμου εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την Τουρκία, πράγμα πολύ πιθανόν, η σημερινή άρχουσα τάξη της χώρας και οι οικογένειες τους θα μπουν σε πορεία καταστροφής. Έχουν δημιουργήσει άπειρο αριθμό εχθρών μέσα στην χώρα και όλοι αυτοί μαζί τους περιμένουν.<br /><br />Με υπομονή η Τουρκία αφαιρεί από τους Έλληνες αυτά που θέλει κομμάτι-κομμάτι. Εφόσον η Τουρκία αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει πειστική αποτροπή εκ μέρους των Ελλήνων, θα δημιουργεί επεισόδια και θα καραδοκεί για ενέδρα θερμού επεισοδίου ώστε να αποκομίσει όφελος. Η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει να δημιουργεί επεισόδια εφόσον πιστεύει πως δεν θα βρει ελληνική αντίσταση.<br /><br />Όταν η Τουρκία νοιώθει πως υπάρχει αποτρεπτική αδράνεια εκ μέρους των Ελλήνων αυτή θα δημιουργεί επεισόδια και ενέδρες που θα καταλήγουν στο να πάρει κάτι από τους Έλληνες. Γι’ αυτό, η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει να δημιουργεί επεισόδια εφόσον νοιώθει πως δεν θα βρει [ελληνική] αντίσταση.<br /><br />Ο νοικοκύρης που ζει σε γειτονιά όπου δρα σεσημασμένος ληστής και δεν λαμβάνει μέτρα ασφαλείας για την κατοικία του, με μαθηματική ακρίβεια θα υποστεί τις συνέπειες της απρονοησίας του. Από μόνος του τις προκαλεί. Δεν είναι δυνατόν ν’ αφήνει τις πόρτες και τα παράθυρα προκλητικά ανοικτά και να έχει την ψευδαίσθηση ότι το σπίτι έχει ασφάλεια. Κατ’ ανάλογον τρόπο, μια χώρα που δεν μεριμνά για αξιόπιστη αποτρεπτική άμυνα δεν μπορεί να παραπονιέται όταν καταστεί θύμα θερμών επεισοδίων και στημένων ενεδρών.<br /><br />Εφόσον ζούμε με την ψευδαίσθηση πως κάποιος αόρατος ‘σύμμαχος’ θα έλθει να μας σώσει και δεν αναβαθμιζόμαστε στρατιωτικά διευκολύνουμε (αν όχι προσκαλούμε) το στήσιμο τουρκικής ενέδρας. Για τα Ελληνοτουρκικά η ιστορία μας λέγει πως όταν ο ‘σύμμαχος’ τελικά θα αναμιχθεί δεν θα είναι για να σώσει εμάς αλλά για να βοηθήσει στο στήσιμο της ενέδρας από την Τουρκία.<br /><br />Μετά από την τελευταία του συνάντηση με τον Τσάρο στην Αγία Πετρούπολη το 1816, και λίγο πριν αποβιώσει στο Κίεβο, ο Πρίγκιπας Κωνσταντίνος Υψηλάντης φώναξε τον υιό του Πρίγκιπα Αλέξανδρο, μελλοντικό αρχηγό της επανάστασης του 1821, στρατηγό του Ρωσικού Στρατού και aide de camp του Τσάρου.<br /><br />Στη συνάντηση του άφησε αυτό που οι ιστορικοί αποκαλούν σαν πολιτική διαθήκη, του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, «γιέ μου, μην ξεχάσεις ποτέ πως για να αποκτήσουν την ελευθερία τους οι Έλληνες θα πρέπει να στηρίζονται μόνο στις δυνάμεις τους.» (ίδε, Φιλήμονος Δοκίμιων Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως Αθήναι 1859 τα, 2, σ, 73). Αυτό τα λέγει όλα.<br /><br />Να πως η Τουρκία μας πιάνει κομμάτι-κομμάτι. Πρώτα εγείρει διεκδικήσεις από τους Έλληνες με στόχο να πάρει το μισό από αυτό που ζητά. Ακολούθως περιμένει υπομονετικά.<br /><br />α.) Ήγειρε θέμα Καστελόριζου πριν από 60 σχεδόν χρόνια με υπονοούμενα και απειλές. Τελικά τι έγινε; Ήλθε η Αμερική και τις το πρόσφερε μέσω του Σχεδίου Άτσεσον για την Κύπρο το 1964. Ευτυχώς βρήκε αντίσταση από την πλευρά των Ελλήνων και γλύτωσε το Καστελόριζο. Τώρα ζητά από την Ελλάδα να απεμπολήσει την ΑΟΖ Καστελορίζου και σχεδόν έχει φθάσει στον στόχο της,<br /><br />β.) στο πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 ο Κίσινγκερ έδωσε στους δικτάτορες της Αθήνας την εντύπωση πως είχαν το πράσινο φως και προχώρησαν. Οι Τούρκοι λούφαξαν μέχρι να εκδηλωθεί το πραξικόπημα. Τελικά, ως αναμενόταν, ο Κίσινγκερ πήγε με την μεριά των Τούρκων και μας έστησαν ενέδρα και χάθηκε η μισή Κύπρος,<br /><br />γ.) Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη θαλάσσια έκταση στην Ευρώπη μετά από την Γαλλία και εν εντούτοις για 30 τόσα χρόνια δεν μπόρεσε να κηρύξει ΑΟΖ. Και εδώ η Τουρκία αφαίρεσε κομμάτι των δικαιωμάτων των Ελλήνων, και<br /><br />δ.) ενώ στην περίπτωση των Ιμίων η Ελλάδα νόμιζε πως η ‘μεσολάβηση’ της Αμερικής θα ήταν υπέρ του δικαίου τελικά είδε να εκδηλώνεται ενέδρα. Αποτέλεσμα: οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να πατήσουν στα Ίμια χωρίς την άδεια των Τούρκων.<br /><br />Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας David Hurst χαρακτηρίζει το Ισραήλ σαν «χώρα που είναι καταδικασμένη να εναποθέτει την πίστη της στην ισχύ των όπλων». Για μας θα έγραφε: «Οι Έλληνες είναι καταδικασμένοι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στις δικές τους δυνάμεις και να μην εμπιστεύονται κανένα.»<br /><br />Εδώ που φθάσαμε τρία είναι τα ενδεχόμενα: α.) πόλεμος, β.) μη πόλεμος και μη ειρήνη (το πιο πιθανό) και γ.) διπλωματική διευθέτηση. Και τα τρία σενάρια απαραίτητα απαιτούν από εμάς σύγχρονο εξοπλισμό και στέρεα και πειστική αποτρεπτική δύναμη. Η μοίρα μας είναι η ίδια μ’ αυτή που ήταν και πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια όπου το αδύνατο αποτελούσε για μας ηττοπάθεια και το απορρίπταμε.<br /><br /><b><i>*Συγγραφέας του βιβλίου: Leadership Triumphs & Failures, 2019, Amazon.co.uk & Αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ταμείου Πανεπιστημίου Αεροπορίας Μόσχας. E-mail: arispetasis@youtheleader.com</i></b><br /><br />πηγή<br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία δεν θέλει πόλεμο… πάντα “τσιμπολογούσε” από τον Ελληνισμό με “ενέδρες”

Με το παρόν θα προσπαθήσω να μοιραστώ με τον αναγνώστη την άποψη πως για τώρα η Τουρκία δεν στοχεύει σε πόλεμο με τους Έλληνες γιατί είναι...

Διαβάστε την συνέχεια