Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Επικίνδυνα παιχνίδια με τα σύνορα στα Βαλκάνια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqHgmNu7OhPKQZ3FDKWBjDz7x0TEx9S0uiB3Zm_VfmBhV7bW2dlxZkUCJfKBFdwN7b6DXbcjwlk6_xH-W4zYFbSMupwubIHAZlG9i4DnhN1eanD5ragLO_5Qhc6K3f96j7C5Rgj8lOHjKp/s1600/balkania.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqHgmNu7OhPKQZ3FDKWBjDz7x0TEx9S0uiB3Zm_VfmBhV7bW2dlxZkUCJfKBFdwN7b6DXbcjwlk6_xH-W4zYFbSMupwubIHAZlG9i4DnhN1eanD5ragLO_5Qhc6K3f96j7C5Rgj8lOHjKp/s1600/balkania.jpg" width="640" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Στις 23 Δεκεμβρίου το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας, με την απόφασή του να ζητήσει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, προκάλεσε τριγμούς στο ιστορικό οικοδόμημα της Γιάλτας.</blockquote>
 
του Σωτήρη Σιδέρη 
O εκνευρισμός και η ανησυχία είναι εμφανείς σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, καθώς ο φόβος για ντόμινο αλλαγής συνόρων είναι πλέον ορατός και στα Βαλκάνια. 
 
Ως άμεση απάντηση στην απόφαση αυτή, η οποία υπαγορεύτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ανακοίνωσε το νέο δόγμα της χώρας του. Σύμφωνα με αυτό, οι κυριότεροι εξωτερικοί κίνδυνοι για τη χώρα είναι η επέκταση των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ και η αποσταθεροποίηση σε διάφορες περιοχές. 
 
Προφανώς ο Πούτιν δεν θέλει να αποκαλύψει τους έμπρακτους τρόπους αντίδρασης της Μόσχας, ήδη όμως σε συζητήσεις μεταξύ διπλωματών στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συνομολογείται ότι, αν τελικά η Ουκρανία κάνει το μεγάλο βήμα και ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ, θα έχει υπερβεί μια στρατηγική «κόκκινη γραμμή». Και ως επικρατέστερο ενδεχόμενο προβάλλει η κίνηση αυτή να είναι χωρίς επιστροφή όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και για το διεθνές σύστημα ασφάλειας και ειρήνης. 
 
Έντονος είναι ο προβληματισμός και σε διπλωματικούς κύκλους στην Αθήνα, δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση σταθερά, ενίοτε άκριτα και σίγουρα χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, έχει εμπλακεί στην ουκρανική κρίση τασσόμενη αναφανδόν στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Όχι βέβαια ότι η Μόσχα δεν έχει ευθύνες, αλλά αναμφίβολα η κρίση προέκυψε με πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όταν ανετράπη η νόμιμη κυβέρνηση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς με πραξικοπηματικό τρόπο, μέσω μιας ανίερης συμμαχίας δυτικών χωρών και νεοναζί. Τώρα όμως οι εξελίξεις προσλαμβάνουν άλλα χαρακτηριστικά, γιατί οι φόβοι για ανεξέλεγκτες εξελίξεις απασχολούν όχι μόνο Έλληνες διπλωμάτες, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Οι ΗΠΑ, που αναλαμβάνουν και πάλι χρέη... χωροφύλακα στην Ευρώπη, ωθούν τη Γερμανία στην ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί με βάση την οικονομική της ισχύ. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και το Βερολίνο αρχίζει να παίζει για μια ακόμα φορά με τη φωτιά. 
 
<a href="http://ellinikoforoum.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Επικίνδυνα παιχνίδια με τα σύνορα στα Βαλκάνια

Στις 23 Δεκεμβρίου το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας, με την απόφασή του να ζητήσει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, προκάλεσε τριγμούς στο ιστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναφορά χάους από το Ισραήλ.

Ellada simera 0 Ισραήλ, Μέση Ανατολή 13:12

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwk8LsOHJ83vcZEsS_lXCwdCqQPXOcr7_pKZnhGFvMar9k8UGYkUdf3Y7EkcR6Tf5czYS-jiauENmyXf_FIK94FbgaTs_BvDhlUw6fxuZApxiboOAqv6Xyen9ynlxAIVpSUVnseFLseigJ/s1600/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A6%CE%9F%CE%A1%CE%91+%CE%A7%CE%91%CE%9F%CE%A5%CE%A3+%CE%91%CE%A0%CE%9F+%CE%A4%CE%9F+%CE%99%CE%A3%CE%A1%CE%91%CE%97%CE%9B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwk8LsOHJ83vcZEsS_lXCwdCqQPXOcr7_pKZnhGFvMar9k8UGYkUdf3Y7EkcR6Tf5czYS-jiauENmyXf_FIK94FbgaTs_BvDhlUw6fxuZApxiboOAqv6Xyen9ynlxAIVpSUVnseFLseigJ/s1600/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A6%CE%9F%CE%A1%CE%91+%CE%A7%CE%91%CE%9F%CE%A5%CE%A3+%CE%91%CE%A0%CE%9F+%CE%A4%CE%9F+%CE%99%CE%A3%CE%A1%CE%91%CE%97%CE%9B.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
Έντονα ανησυχητικές είναι οι επισημάνσεις πρόσφατης αναφοράς των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων για τις αναμενόμενες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, το 2015. Σύμφωνα με την αναφορά αυτή που δημοσιεύτηκε στην ισραηλινή εφημερίδα, Yedioth Ahronoth και στον τουρκικό τύπο, οι Ισραηλινοί στρατηγοί προβλέπουν να υπάρξει έντονη εσωτερική ταραχή και αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις στις χώρες Συρία, Ιράκ, Υεμένη και Λιβύη, ενώ η συνεχιζόμενη πτώση των τιμών του πετρελαίου θα πλήξει καίρια τις οικονομίες των χωρών Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, προκαλώντας εσωτερικές ταραχές και απρόβλεπτες εξελίξεις οι συνέπειες των οποίων ακόμα δεν μπορούν να εκτιμηθούν απόλυτα. 
Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ανησυχούν γιατί όπως σημειώνει η αναφορά τους, προβλέπεται πως σε μια σειρά χωρών της ευρύτερης περιοχής, όπως η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη και η Λιβύη, θα προκύψουν έντονες αποσταθεροποιητικές καταστάσεις που θα επηρεάσουν συνολικά όλη την Μέση Ανατολή και όχι μόνο. Στην αναφορά επισημαίνεται ότι οι ΗΠΑ δεν αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την δραστηριότητα των Τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ και αυτό οφείλεται, όπως αναφέρεται, στην διστακτικότητα του Αμερικανού προέδρου, Μπάρακ Ομπάμα. Η κατάσταση στην Συρία και ο συνεχιζόμενος εμφύλιος θα έχει σαν παρενέργεια την ενεργότερη ανάμειξη της Ρωσίας στο πλευρό του συριακού καθεστώτος, καθιστώντας αναπόφευκτα τους Ρώσους σαν σημαντικό παράγοντα των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή. Η ανησυχία των Ισραηλινών επικεντρώνεται και στην περιοχή των υψωμάτων του Γκολάν, τα οποία περιήλθαν στην ισραηλινή κατοχή από το 1967. Εκεί έχει παρατηρηθεί τελευταία μια αυξανόμενη παρουσία εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων, όπως οι Τζιχαντιστές, η El Nusra και η εξαιρετικά εχθρική προς το Ισραήλ, Hizbullah. Για τον λόγο αυτό υπάρχει μια άτυπη συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και της Δαμάσκου προς την αντιμετώπιση των ανεξέλεγκτων ισλαμιστών. Από την άλλη, η συνεχιζόμενη πτώση των τιμών του πετρελαίου θα προκαλέσει αναταραχή στις χώρες του Περσικού κόλπου οι οικονομίες των οποίων βασίζονται στις εξαγωγές του μαύρου χρυσού και αυτό θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Ειδικά για την Σαουδική Αραβία, αλλά και το Κατάρ, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι καταλυτικές ακόμα και για την συνοχή και ύπαρξη αυτών των χωρών. 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF23.jpg"><img alt="Φωτο2" class="aligncenter size-full wp-image-1091" height="625" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF23.jpg" width="640" /></a> 
Το τελικό συμπέρασμα της αναφοράς των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, είναι πως θα αυξηθούν οι διασπαστικές τάσεις σε μια σειρά χωρών όπως Συρία, Υεμένη, Ιράκ, Λιβύη, Σουδάν, Σομαλία, ενώ αναμένεται να εκδηλωθούν εξ αιτίας οικονομικών προβλημάτων έντονες ταραχές σε Ιράν και Σαουδική Αραβία με άγνωστες συνέπειες. Η συμμαχία μεταξύ Αιγύπτου Ιορδανίας και Κατάρ, θεωρείται σαν η μόνη σταθεροποιητική εξέλιξη στην ήδη «καυτή» περιοχή και οι Ισραηλινοί εκτιμούν πως η συμμαχία αύτη θα εξασφαλίζει τουλάχιστον στα νότια σύνορα τους, δηλαδή στην χερσόνησο του Σινά, όπου υπάρχει το πρόβλημα της λωρίδας της Γάζας αλλά και η δράση ισλαμιστικών ομάδων που έχουν εκεί την έδρα τους, κάποια σχετική ηρεμία. 
Σίγουρα οι προβλέψεις αυτές είναι πολύ ανησυχητικές και όπως φαίνεται το παλιό αμερικανικό σχέδιο της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, που προέβλεπε την διάσπαση πολλών χωρών σε μικρότερα κρατίδια, επανέρχεται στην επικαιρότητα με πολύ απρόβλεπτα επεισόδια οι συνέπειες των οποίων δεν μπορούν ακόμα να αποτιμηθούν. Το σχέδιο αυτό που προβλέπει συν τοις άλλοις και την δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους με μεγάλο μέρος της νοτιοανατολικής Τουρκίας, αποτελεί για την Άγκυρα την μεγαλύτερη σύγχρονη απειλή για την ίδια την συνοχή της όπως την ξέρουμε σήμερα. 
Το θέμα είναι πως όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν την χώρα μας και κυρίως το καυτό θέμα της ΑΟΖ στην Κύπρο αλλά και της ελληνικής, ακόμα μη καθορισμένης ΑΟΖ. Κυρίως όμως στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. 
 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αναφορά χάους από το Ισραήλ.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Έντονα ανησυχητικές είναι οι επισημάνσεις πρόσφατης αναφοράς των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων για τις αναμενόμε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντιισλαμική «έκρηξη» στην Ευρώπη.

Ellada simera 0 Ευρώπη, Ισλάμ 13:08

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0DxfGHLiTS7ZC24M-ZoEv_pg6oppdPWQZgdiqHCf8fw_T-y-NupHQ9X5DaC3nXPcCjEd_Hq0p2GwnBY8ocJgDQ91uK6JjKouHmdJm2BDGzd8TrMGzFgBu2F0fh6KOlkqxV4CZ39b8XdO1/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%C2%AB%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7%C2%BB+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0DxfGHLiTS7ZC24M-ZoEv_pg6oppdPWQZgdiqHCf8fw_T-y-NupHQ9X5DaC3nXPcCjEd_Hq0p2GwnBY8ocJgDQ91uK6JjKouHmdJm2BDGzd8TrMGzFgBu2F0fh6KOlkqxV4CZ39b8XdO1/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%C2%AB%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7%C2%BB+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7..jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
Μορφή χιονοστιβάδας άρχισαν να παίρνουν οι εκδηλώσεις κατά της εξάπλωσης του Ισλάμ, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου ο κόσμος έχει αρχίσει πλέον να αντιλαμβάνεται τον ισλαμικό επεκτατισμό που γέννησε τους Τζιχαντιστές, να χτυπά τις πόρτες του μέσα στην ίδια του την χώρα. Η αντίσταση αυτή έχει πάρει και πολιτική έκφραση με την μεγαλύτερη «αιχμή» το γνωστό Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το οποίο με σημαία του την άμεση αντιμετώπιση της ισλαμικής πλημμυρίδας των λαθρομεταναστών, ανεβάζει συνεχώς τα ποσοστά του απειλώντας ακόμα και αυτή την πρώτη θέση στα πολιτικά πράγματα της χώρας αυτής. Το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου της Μαρί Λεπέν από 6,3% που ήταν στις αρχές του 2014, σήμερα παίρνει το 24,5%, πλασαρισμένο σαν το πρώτο κόμμα της Γαλλίας. 
Πέραν όμως της Γαλλίας και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η πολιτική έκφραση της αντιισλαμικής εκστρατείας έχει αρχίσει και παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Έτσι στην Αγγλία το Ανεξάρτητο Κόμμα ενώ το 2009 ήταν στο 16,09%, μέσα στο 2014 το ποσοστό του ανέβηκε στο 26,77%, διεκδικώντας και αυτό την πολιτική πρωτοκαθεδρία στην Αγγλία. Στην Γερμανία για πρώτη φορά στην μεταπολεμική της ιστορία το Εναλλακτικό Κόμμα πήρε ποσοστό 7% και μπήκε στην γερμανική βουλή, ενώ η εμφάνιση της Pagida, με καθαρά αντιισλαμικές θέσεις και με έντονη εκστρατεία κατά της περαιτέρω εισροής μουσουλμάνων, έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις για την πολιτική ζωή της Γερμανίας. 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/AP395755216754-e1418683042149-635x357.jpg"><img alt="AP395755216754-e1418683042149-635x357" class="aligncenter size-full wp-image-1162" height="357" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/AP395755216754-e1418683042149-635x357.jpg" width="635" /></a> 
Η κατάσταση αυτή έχει θορυβήσει και το τουρκικό κοινοβούλιο. Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Milliyet, τα αντιτουρκικά αισθήματα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα μέσα στο 2014 σε μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών με κορυφή την Αυστρία και την Δανία, ενώ και στην Γερμάνια, όπου υπάρχει μια μεγάλη τουρκική κοινότητα περί τα 3 εκατομμύρια, αυξάνονται συνεχώς τα αντιτουρκικά αισθήματα. Η τουρκική βουλή σε ψήφισμα της καταδικάζει την λεγόμενη ισλαμοφοβία, που έχει κατακλύσει τον τελευταίο χρόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση και την χαρακτηρίζει σαν υψίστη μορφή ρατσισμού και φασιστικών πολιτικών επιλογών. Συγκεκριμένα η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της τουρκικής βουλής, στην ετήσια αναφορά της κάνει λόγο για έκρηξη της ισλαμοφοβίας σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με εμφάνιση πολλών ακραίων αντιισλαμικών στοιχείων που εκφράζονται και πολιτικά, με μεγάλη απήχηση στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Όπως επισημαίνει η αναφορά, μέσα στο 2014 έχουν σημειωθεί 60 σοβαρά αντιισλαμικά και αντιτουρκικά επεισόδια σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διαγραφούν έναν έντονο κλίμα ισλαμοφοβίας. 
Βέβαια η αναφορά της τουρκικής βουλής, που κόπτεται για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν κάνει κανένα λόγο για την κατάφορη και ωμή καταπάτηση των ανθρωπινών δικαιωμάτων στην Τουρκία. Επίσης δεν αναφέρει τίποτα για τα εγκλήματα των Τζιχαντιστών, τις σφαγές των χριστιανών στην Μέση Ανατολή και την μαζική εισβολή χιλιάδων μουσουλμάνων σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρώτη και καλύτερη την χώρα μας, την Ελλάδα, που απειλούν να τινάξουν στο αέρα την κοινωνική συνοχή αυτών των χωρών, ενώ επιδιώκουν να επιβάλλουν στην δημόσια ζωή τα δικά τους ισλαμικά πρότυπα. 
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ο κόσμος έχει αρχίσει να ξεσηκώνεται κατά της συνεχιζόμενης ισλαμικής εισβολής, εδώ στην Ελλάδα όποιος τολμήσει να πει κάτι χαρακτηρίζεται σαν ρατσιστής, ποινικοποιήται με τον νέο αντιρατσιστικό νόμο και καταδιώκεται από τα ξεπουλημένα ΜΜΕ. Καιρός να… γίνουμε και εμείς Ευρωπαίοι σε αυτό το θέμα, που περισσότερο από όλους «καίει» εμάς, καθώς είμαστε η πόρτα εισόδου όλου αυτού του μουσουλμανικού όγκου που επιδιώκει να βάλει φωτιά στα θεμέλια της ίδιας της ύπαρξης μας σαν Ελληνισμός και σαν Ορθοδοξία. 
 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 
 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αντιισλαμική «έκρηξη» στην Ευρώπη.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Μορφή χιονοστιβάδας άρχισαν να παίρνουν οι εκδηλώσεις κατά της εξάπλωσης του Ισλάμ, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ευρωπαϊκές προοπτικές της "νέας Τουρκίας"

Ellada simera 0 Ξένη αρθρογραφία, Τουρκία 12:59

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDoDmN3OFmmugDudQOGuTu_KwmgsFfrSlYMWqypfpjeJRLbXpVoiZc8dtj7CojzZDrqavkhF2HduLWk_gjEt9mZ6BoyjwuHMyoldQQKRhcEAhCTCeoXvHimyeHbeEudI-RGlOzEQcMZsek/s1600/eyrwpi,toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDoDmN3OFmmugDudQOGuTu_KwmgsFfrSlYMWqypfpjeJRLbXpVoiZc8dtj7CojzZDrqavkhF2HduLWk_gjEt9mZ6BoyjwuHMyoldQQKRhcEAhCTCeoXvHimyeHbeEudI-RGlOzEQcMZsek/s1600/eyrwpi,toyrkia.jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=57599" target="_blank">CARNEGIE MOSCOW CENTER</a> 
του Pavel Shlykov       
Η αύξηση των πολιτικών εντάσεων και των διαμαχών στην Τουρκία, σε συνδυασμό με τις μαζικές συλλήψεις γνωστών δημοσιογράφων από τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης, και η ρωσό-τουρκική συνεργασία για ένα νέο South Stream, ήταν στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής στην Τουρκία και έχουν οδηγήσει την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να την επικρίνουν σοβαρά. Τα διακριτικά χαρακτηριστικά της τρέχουσας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η αύξηση των εντάσεων στις σχέσεις με την Δύση και μια εικονική αναθεώρηση της φιλό-δυτικής συναίνεσης. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, τα βήματα και οι πρωτοβουλίες της εξωτερικής πολιτικής του Recep tayyip Erdogan με τα χρόνια, έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες για την διατήρηση του φιλο-δυτικού προσανατολισμού της Άγκυρας, και έχει εγείρει υποψίες ότι η Τουρκία φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η ενεργή παρέμβαση της Τουρκίας σε θέματα Μέσης Ανατολής, το φλερτ με την Χαμάς, η διαμεσολάβηση στη σχέση μεταξύ Δύσης και Ιράν, οι όλο και πιο τεταμένες σχέσεις με το Ισραήλ, και η απροθυμία να ακολουθήσει την δυτική πορεία στον αγώνα εναντίον της ISIS. Αυτά τα φαινόμενα λογικά οδηγούν στην αίσθηση ότι η Τουρκία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την Δύση. Επίσης οδηγούν σε μια αναθεώρηση σχετικά με το πώς αντιλαμβανόμαστε την σχέση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
 
Παρά τις σχετικά επιτυχημένες μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις που το ΑΚΡ προωθεί από το 2002, οι πιθανότητες της Τουρκία να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, περιορίζονται. Στα τελευταία 10 χρόνια η Ευρώπη δεν έχει ξεπεράσει τον σκεπτικισμό της αναφορικά με τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Άγκυρας. Στην πραγματικότητα, έχει γίνει πιο σκεπτική. Αυτή η τάση μπορεί να εξηγηθεί: Η Τουρκία έρχεται όλο και πιο κοντά στην Ευρώπη μέσω των θεσμικών της οργάνων, ενώ αποξενώνεται από αυτή στη νοοτροπία και την ψυχολογία της. Το 2004, περισσότεροι από το 75% του πληθυσμού στην Τουρκία, ήταν υπέρ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ. Το 2011 αυτός ο αριθμός είχε μειωθεί στο 48%. Σήμερα, ο αριθμός των ανθρώπων που υποστηρίζουν την εξέλιξη των σχέσεων με την Μέση Ανατολή και τις μουσουλμανικές χώρες, έχει αυξηθεί αισθητά. Όπως εμφανίζουν οι κοινωνιολογικές δημοσκοπήσεις, τόσο ο σκεπτικισμός της Τουρκίας έναντι της ΕΕ και ο σκεπτικισμός των Ευρωπαίων για την εμφατική φιλοδοξία της Τουρκίας να ενταχθεί στην ΕΕ, έχουν γίνει μεγαλύτεροι στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση Ευρωβαρόμετρο, που διεξήχθη για λογαριασμό της Κομισιόν αυτό το φθινόπωρο, αποκάλυψε ότι μόλις το 28% των Τούρκων πολιτών υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Πρόκειται για ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά υποστήριξης της ένταξης στην ΕΕ που έχουν καταγραφεί στην Τουρκία. Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Μάιο του 2014, το 38% όσων συμμετείχαν σε δημοσκόπηση στην Τουρκία, ήταν υπέρ της ένταξης στην ΕΕ. Διατηρώντας την επαφή με την κοινή γνώμη, ο Τούρκος πρόεδρος Recep tayyip Erdogan έχει δηλώσει ότι “η ΕΕ δε έχει κανένα δικαίωμα να δίνει μαθήματα δημοκρατίας και θα πρέπει να κοιταχθεί η ίδια στον καθρέφτη¨. Μετά από την 10ετη επέτειο της απόφασης της ΕΕ να δώσει το πράσινο φως από τις επίσημες διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, ο Erdogan προχώρησε στην συναισθηματική δήλωση ότι “σερνόμαστε ήδη την τελευταία δεκαετία. Η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ θυρωρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης”. 
 
Η επίσημη διακήρυξη του πρωθυπουργού Ahmet Davutoglu το φθινόπωρο του 2014, αποκάλυψε ότι η Άγκυρα επισήμως ακολουθεί ακόμη μια πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η Τουρκία αιτήθηκε για την πλήρη ένταξη το 1987 αλλά οι επίσημες διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν μόλις το 2005. Έκτοτε, μόλις 14 από τα 35 κεφάλαια της διαπραγμάτευσης έχουν ανοίξει, και μόλις ένα κεφάλαιο (Επιστήμη και Έρευνα), έχει κλείσει με επιτυχία. 
 
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν έχει απορρίψει το “ευρωπαϊκό project” και υποστηρίζει ακόμη την ένταξη στην ΕΕ. Ωστόσο, η απόφαση του ΑΚΡ να παραμείνει σε τροχιά πλήρους ενοποίησης με την ΕΕ, έχει ήδη αποκτήσει έναν ρεαλιστικό και εκτελεστικό χαρακτήρα, ο οποίος βάζει κατά μέρος τις ιδεολογικές και συναισθηματικές διαστάσεις. Αυτή η εμμονή βοήθησε το καθεστώς Erdogan να ξεπεράσει εν μέρει τις κατηγορίες ότι καταστρέφει το κεμαλιστικό project εκσυγχρονισμού και τον κοσμικό χαρακτήρα της Τουρκίας. Επιπλέον, εντός του πλαισίου των διοικητικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύονται από τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, το ΑΚΡ έχει κατορθώσει να διευρύνει την κοινωνική του βάση και να ακρωτηριάσει τους αντιπάλους του (την κεμαλική ελίτ και τον στρατό). 
 
Τόσο η επιμονή των Βρυξελλών όσο και η εντατικοποίηση των εσωτερικών προβλημάτων, έχουν αναγκάσει τους ηγέτες του ΑΚΡ να αλλάξουν την ρητορική τους. Αυτές τις ημέρες στην Τουρκία, η ιδέα της “εγγενούς αξίας” των μεταρρυθμίσεων, που αρχικά σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Αυτή η ιδέα προβάλει ότι δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της συνέχισης των μεταρρυθμίσεων εκσυγχρονισμού και της μελλοντικής ενοποίησης της Τουρκίας στην ΕΕ. “Θα συνεχίσουμε με τις μεταρρυθμίσεις ακόμη κι αν η ΕΕ δεν στέλνει πλέον ενθαρρυντικές ενδείξεις…. θα μετονομάσουμε τα κριτήρια της Κοπεγχάγης ως τα κριτήρια της Άγκυρας…. και τα κριτήρια Μάαστριχτ ως κριτήρια Κωνσταντινούπολης». Αυτές οι διακηρύξεις αποκαλύπτουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της προσέγγισης του ΑΚΡ προς τον εκσυγχρονισμό και τη δυτικοποίηση. ΤΟ ΑΚΡ θεωρεί τον θεσμικό/τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και τον πολιτιστικό/ιδεολογικό εκσυγχρονισμό ως ξεχωριστά ζητήματα. 
 
Η διαδικασία ενοποίησης με την ΕΕ αποκτά νέες διαστάσεις. Πρώτον, φαίνεται τραβηγμένο να φανταστεί κανείς ότι η ΕΕ θα είναι απρόθυμη να δώσει πλήρη ένταξη σε μια μουσουλμανική χώρα. Πραγματικά, η Ευρώπη μόνη της πέρασε από μια διαδικασία εξευρωπαϊσμού μέσω της διάδοσης ενός συγκεκριμένου πολιτισμού. Η Τουρκία έχει όλες τις απαραίτητες ικανότητες για τον εξευρωπαϊσμό μέσω της ένταξής της σε πανευρωπαϊκές δομές (ακολουθώντας το μοντέλο με το οποίο η ΕΕ εξευρωποίησε την Ισπανία, την Ελλάδα, την Πολωνία, την Ρουμανία και άλλους). Και χάρη στην κοινή βυζαντινή κληρονομιά της (στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα) και στα κοινά τους σύνορα, η Τουρκία ιστορικά βρίσκεται πολύ κοντά στην Ευρώπη. 
 
Η ερώτηση εδώ είναι σε ένα άλλο επίπεδο. Το οθωμανικό μοντέλο εκσυγχρονισμού σήμαινε ότι η εισαγωγή και προσαρμογή των ευρωπαϊκών τεχνολογιών και θεσμών χωρίς την υιοθέτηση μιας ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας. Ένας τέτοιος χρηστικός εκδυτικισμός απέτυχε να σταθεροποιήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και αντιθέτως, διευκόλυνε την παρακμή της Υψηλής Πύλης. Οι αρχιτέκτονες της κεμαλιστικής επανάστασης είχαν μπροστά στα μάτια τους παραδείγματα μη επιτυχημένων εμπειριών με projects εκσυγχρονισμού τόσο από τους Νέους Οθωμανούς όσο και από τους Νεοτούρκους. Στο δικό του πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, ο Mustafa Kemal έδωσε έμφαση τόσο στην αξιοποίηση των δυτικών τεχνολογιών όσο και στην εισαγωγή της δυτικής κουλτούρας (“οι αξίες του σύγχρονου πολιτισμού”). Η κεμαλιστική επανάσταση σήμαινε να επιβάλλει στους πολίτες της “Νέας Τουρκίας” πολύ διαφορετικές ταυτότητες, που θα είναι βασισμένες στις ευρωπαϊκές αξίες του λαϊκισμού, του ατομικισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και της αστικής κοινωνίας, παρά της εθνικότητας. Η περιορισμένη επίδραση των μεταρρυθμίσεων του Ataturk και ο κεμαλιστικός εκδυτικισμός ήταν αναπόφευκτα, καθώς αυτές οι μεταρρυθμίσεις αντιπροσωπεύουν μια επανάσταση από τα άνω που δεν είχε μια κοινωνικό-πολιτιστική βάση. Οι Κεμαλιστές επικεντρώθηκαν σε αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα οι μεταρρυθμίσεις να έχουν πολύ μικρή επίδραση στους μη αστικούς πληθυσμούς. Κατά συνέπεια, οι κεμαλιστικές μεταρρυθμίσεις είχαν ως αποτέλεσμα τον διχασμό της τουρκικής κοινωνίας σε ευρωπαϊκό πληθυσμό που ζει στις μεγάλες πόλεις (Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Σμύρνη κ.α.) και σε έναν συντηρητικό αγροτικό πληθυσμό που διατήρησε τις ισλαμικές παραδόσεις. 
 
Το ΑΚΡ του Recep Tayyip Erdogan έχει εφαρμόσει ένα μοντέλο εκσυγχρονισμού που διαφέρει από το κεμαλιστικό σε πολλές πτυχές (συμπεριλαμβανομένης της στάσης προς τον εκδυτικισμό και τα τεχνολογικά και πολιτιστικά επιτεύγματα της Δύσης). Τώρα, η ιδέα της Νέας Τουρκίας, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Κεμαλιστές στις δεκαετίες του 1920 και 1930 (ως ο περίφημος “τρόπος της Νέας Τουρκίας” του Ataturk), έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής. Αλλά η σημερινή έκφραση της “Νέας Τουρκίας” έχει αντικατοπτρίζει μια πλήρη αναθεώρηση από τους κύριους πυλώνες της κεμαλιστικής ιδεολογίας. Η τουρκική κοινωνία υφίσταται μια πρωτοφανή διαδικασία εκ-δυτικισμού. Η πολιτική πρακτική του Recep Tayyip Erdogan έχει αποδείξει την προσήλωση στις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά αυτή η προσήλωση έχει περισσότερο ρεαλιστικό και πρακτικό χαρακτήρα παρά πολιτιστικό και ιδεολογικό. Στη σημερινή Τουρκία, η δημοκρατία δεν είναι το μοναδικό matrix για όλα τα επίπεδα κοινωνικό-πολιτικών σχέσεων. Από μια μακρά λίστα δημοκρατικών αρχών (πολιτικό πλουραλισμό, ισονομία, εφαρμογή του νόμου, πολιτικές ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα, αστική κοινωνία έξω από την κυβέρνηση), το ΑΚΡ έχει επιλέξει μόνο μερικές. Μία από τις αρχές που επιλέγησαν είναι οι ελεύθερες εκλογές, διότι “οι εκλογές αποδείχθηκε ότι είναι ο βέλτιστος και πιο νόμιμος τρόπος να κερδίσει κανείς την εξουσία”. 
 
Οι απειλές από τις Βρυξέλλες στο πλαίσιο της αύξησης των πολιτικών εντάσεων στην Τουρκία και της μαζικής κράτησης πολιτικών δημοσιογράφων, δεν έχει επηρεάσει πολύ τον  Erdogan. Η συναισθηματική αντίδραση του Τούρκου προέδρου στις ομιλίες της Ύπατης Εκπροσώπου για διεθνή θέματα, Federica Mogherini ή του Ευρωπαϊκού Επιτρόπου για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής, Johannes Hahn, αντικατοπτρίζει περισσότερο εκνευρισμό παρά απογοήτευση. 
 
Ο Erdogan αξιολογεί πολύ υψηλά την δική του πολιτική κυριαρχία τόσο στα εσωτερικά όσο και σε εξωτερικά θέματα, και προσπαθεί να βρει μια καλή στρατηγική για να ελαχιστοποιήσει τους σημερινούς κινδύνους. Παρά την δυσαρέσκεια της ΕΕ, η οποία έχει γίνει σύνηθες χαρακτηριστικό της ρητορικής του Erdogan, και την τωρινή στάσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας, η ΕΕ διατηρεί την επιρροή της στην Τουρκία, λόγω της μεγάλης εξάρτησης της τουρκικής οικονομίας από την ΕΕ. Πραγματικά, η Τουρκία έχει γίνει ένας όλο και πιο σημαντικός εμπορικός εταίρος για τις χώρες τηςΕΕ, αλλά η άνιση οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ ενισχύει την μόχλευση της ΕΕ πάνω στην Τουρκία. Ενώ η ΕΕ είναι ο πιο σημαντικός εταίρος εισαγωγών και εξαγωγών της ΕΕ, η Τουρκία κατατάσσεται μόλις στην έβδομη θέση της αγοράς εισαγωγών της ΕΕ και πέμπτη στην αγορά εξαγωγών. Το μερίδιο της ΕΕ στο συνολικό εμπόριο της Τουρκίας είναι εννέα φορές μεγαλύτερο από το τουρκικό μερίδιο στο συνολικό εμπόριο της ΕΕ. Επιπλέον, οι κάτοικοι της ΕΕ είναι υπεύθυνοι για τις περισσότερες άμεσες ξένες επενδύσεις στην Τουρκία (το 2013, περισσότερες από το 70% των FDI προερχόταν από την ΕΕ). Αυτό προκαλεί στον Erdogan άλλη μία ανησυχία, την πιθανή επίδραση στην τουρκική οικονομίας μιας ενδεχόμενης κοινής ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, η οποία βρίσκεται τώρα σε διαπραγματεύσεις. Δεδομένου ότι οποιαδήποτε συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ε την ΕΕ ανοίγει την τουρκική αγορά σε αγαθά μέσω των ευρωπαϊκών duty-free, δεν χορηγεί το ίδιο duty-free status στα τουρκικά αγαθά που εξάγονται στην χώρα με την οποία η ΕΕ ολοκληρώνει την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, οι ανησυχίες του προέδρου Erdogan για την Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Εταιρική Σχέση (ΤΤΙΡ), είναι προφανείς. Η Άγκυρα θεωρεί ότι η τωρινή κατάσταση αποτελεί μια ευκαιρία να αναθεωρήσει τη θέση της στις διαπραγματεύσεις τόσο με την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ. 
 
Η Τουρκία βρίσκεται σε τροχιά ενίσχυσης του “ανατολικού φορέα” της πολιτικής της. Σήμερα τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία έχουν βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις. Και η Μόσχα και η Άγκυρα έχουν προσφάτως βρεθεί αποξενωμένες από τη δυτική παγκόσμια τάξη. Και ο Erdogan έχει υπολογίσει ότι μπορεί να συνειδητοποιήσει την φιλοδοξία του να είναι μια περιφερειακή υπερδύναμη μέσω της διευρυμένης συνεργασίας με τη Ρωσία και τις χώρες BRICKS. Οι νέες ρωσό-τουρκικές πρωτοβουλίες μπορεί να εκληφθούν ως ένα βήμα μακριά από την δυτική κυριαρχία στην περιοχή. Εκτός αυτού, αυτές οι νέες πρωτοβουλίες θα δώσουν επίσης την δυνατότητα στην Τουρκία να αυξήσει τη σημασία της στην Δύση γενικότερα και στην ΕΕ ειδικότερα (παρά τα αυξημένη αντί-τουρκικά αισθήματα στην Ευρώπη). Η Γερμανία έχει γίνει προσφάτως ένας από τους πιο σοβαρούς αντιπάλους της τουρκικής ενοποίησης στην Ευρώπη. Τόσο στην πολιτική όσο και στη ρητορική της Καγκελαρίου Angela Merkel, υπάρχει μια προφανής πρόθεση να ενισχυθεί η θέση της Γερμανίας στην Ανατολική Ευρώπη. Ωστόσο το project του νέου South Stream, τον οποίο ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, Taner Yldiz χαρακτήρισε ως Turkish Stream, έχει ως στόχο να επηρεάσει αυτή την κατάσταση. Σε μια βραχυπρόθεσμη προοπτική, η Τουρκία περιμένει να γίνει ένας σημαντικός ενεργειακός κόμβος για τη Νότια Ευρώπη και να διαδραματίσει έναν ρόλο παρόμοιο με αυτόν που έχει η Γερμανία στη Βόρεια Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό, η τουρκική γεωπολιτική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, πρόκειται να αλλάξει. Αυτό ωστόσο, δεν είναι αρκετό για να αλλάξει τη δυναμική των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι ευρωπαϊκές προοπτικές της "νέας Τουρκίας"

CARNEGIE MOSCOW CENTER του Pavel Shlykov Η αύξηση των πολιτικών εντάσεων και των διαμαχών στην Τουρκία, σε συνδυασμό με τις μαζ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους και ο προβληματισμός των Γερμανών

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, οικονομία 12:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6zCw-WyE7qjyvxsa5poPcZtYcQECBHdKqBGGDEtsp-5w2OFVIYzHfzgqxEVuocX8gNTz8tN9FyirexZl86DpYRm9JTDAaRyjYLQXw7ORAm1ee3I1vB_nAU7kHmuF5UqrbW2qnYYmQwaZO/s1600/to+koyrema+toy+ellinikoy+xreoys.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6zCw-WyE7qjyvxsa5poPcZtYcQECBHdKqBGGDEtsp-5w2OFVIYzHfzgqxEVuocX8gNTz8tN9FyirexZl86DpYRm9JTDAaRyjYLQXw7ORAm1ee3I1vB_nAU7kHmuF5UqrbW2qnYYmQwaZO/s1600/to+koyrema+toy+ellinikoy+xreoys.jpg" width="640" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Και όμως ...κινείται. Η συζήτηση για το μέλλον του ελληνικού χρέους έχει αρχίσει να ξεπερνά τα όρια της συζήτησης μεταξύ των ανθρώπων της πολιτικής και οικονομικής γερμανικής ελίτ και να αποκτά διαστάσεις ευρύτερου προβληματισμού για την νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης .</blockquote>
 
Του Γ. Αγγέλη 
Το κεντρικό ζήτημα στην συζήτηση αυτή έχει τεθεί εδώ και καιρό, όχι από την Ελλάδα αλλά από το ΔΝΤ: το ελληνικό χρέος πρέπει να αναδιαρθρωθεί για να καταστεί βιώσιμο και αυτό μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο με ένα νέο “κούρεμα”. 
 
Αυτή η αρχική τοποθέτηση του ΔΝΤ είχε απορριφθεί από το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη (ΕΚΤ). Ο λόγος ήταν και παραμένει απλός: το ελληνικό κρατικό χρέος είναι πλέον στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του μία οφειλή προς το EFSF, τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και την ΕΚΤ. 
 
Μόλις 15 με 16 δισ. ευρώ “κυκλοφορούν” ελεύθερα στην αγορά και μετά τα τελευταία γεγονότα με τα Hegde Funds και την Αργεντινή κανείς δεν σκέφτεται να τα ...πειράξει. 
 
Όλα τα υπόλοιπα δισ. ευρώ είναι υποχρεώσεις προς κράτη, κεντρικές τράπεζες, ΔΝΤ και το EFSF... Και μιας και τα κεφάλαια του ΔΝΤ δεν “κουρεύονται” μένουν οι άλλοι τρείς. 
 
Το ερώτημα κατά συνέπεια που έχει τεθεί είναι το κατά πόσο η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους με την νέα κυβέρνηση στην Αθήνα – όποια και αν είναι αυτή – θα γίνει με όρους “κουρέματος” ή με όρους επιμήκυνσης και επιπλέον διευκόλυνσης όσο αφορά το “είδος” των επιτοκίων που θα το συνοδεύουν, κυμαινόμενα δηλαδή ή σταθερά επιτόκια. 
 
Η επίσημη γραμμή προς το παρόν στο Βερολίνο είναι ότι το ελληνικό χρέος “μένει να αξιολογηθεί αν είναι βιώσιμο και κατά συνέπεια δεν μπορεί να συζητήσει κανείς μέχρι τότε το πως θα αναδιαρθρωθεί” αλλά σε κάθε περίπτωση “αποκλείεται το “κούρεμα” στο ελληνικό χρέος...”. 
 
Δεν είναι όμως η μόνη “γραμμή”. Στο εσωτερικό της γερμανικής “συγκυβέρνησης” έχει αρχίσει να κερδίζει χώρο ένας προβληματισμός που δεν αφορά άμεσα το ελληνικό χρέος, αλλά το μεγάλο πρόβλημα του ιταλικού κατά πρώτο λόγο κρατικού χρέους (ξεπερνά τα 2 τρισ. ευρώ) και του ισπανικού καθώς και στις δύο περιπτώσεις 
το 2015 είναι χρονιά που ενδέχεται να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις ανάλογες εκείνων στην Ελλάδα. Η Ισπανία έχει εκλογές το φθινόπωρο και η Ιταλία ενδέχεται να έχει πολιτικές περιπέτειες αν η “ικανότητα” του κ. Ρέντζι δοκιμασθεί από τις αγορές. 
 
Η υπόθεση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους αποκτά κατά συνέπεια διαστάσεις που δεν αφορούν το μέγεθός του, αλλά το κατά πόσο οι αγορές μέσα στο 2015 πιεσμένες από το ενδεχόμενο αύξησης των επιτοκίων στις ΗΠΑ μετά το τέλος της “ποσοτικής χαλάρωσης” δοκιμάσουν τις αντοχές και την αποφασιστικότητα της ΕΚΤ να υπερασπίσει με “ότι και αν χρειασθεί” το ευρώ. 
 
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο προβληματισμός αυτός δεν προέρχεται μόνο από θιασώτες της Σοσιαλαδημοκρατίας στο εσωτερικό της Κυβέρνησης, αλλά και από στελέχη του CDU και ορισμένα (ελάχιστα) μέλη του Συμβουλίου της ΕΚΤ. 
 
H “αντίληψη” που βρίσκεται στο κέντρο αυτού του προβληματισμού είναι ότι το κόστος μίας “εφ΄ άπαξ” λύσης για το ελληνικό χρέος ίσως είναι μικρότερη από την επι μακρόν διατήρησή του σε εκκρεμότητα καθώς το οικονομικό πεδίο της Ευρωζώνης δεν έχει καθαρό ορίζοντα με τις εκκρεμότητες σε Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία ανοικτές τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο. 
 
Βέβαια η “εφ΄ άπαξ” αντιμετώπιση δεν σημαίνει για όλους το ίδιο πράγμα. 
Ορισμένοι συνδέουν αυτή την “εφ΄ άπαξ” λύση ακόμα και με το προσωρινό “πάγωμα” της σχέσης της Ελλάδα με το ευρώ με την βοήθεια διπλού νομίσματος ή ακόμα και την προσωρινή έξοδο από το ευρώ. 
 
Το ερώτημα που συνδέεται με την άποψη αυτή αφορά στο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής που θα συνοδεύει μία τέτοιας κατεύθυνσης λύση. Και εδώ το ποιός θα είναι ο “συνομιλητής” στην Αθήνα βρίσκεται προς το παρόν ανοικτό λόγω των επικείμενων εκλογών. 
 
Για τον λόγο αυτό άλλωστε, όπως υποστηρίζεται από διπλωματικούς κύκλους στις Βρυξέλλες, η συζήτηση αυτή “δεν πρόκειται να ανοίξει προς το παρόν περισσότερο”, καθώς όλες οι πλευρές θα περιμένουν τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Αθήνα και το ξεκαθάρισμα των όρων μέσα στους οποίους θα γίνει η συζήτηση για το χρέος. 
Στο μεταξύ όμως ο πολιτικός κύκλος στην Ευρώπη θα έχει δρομολογήσει την προεκλογική συζήτηση στην Μ. Βρετανία και – κυρίως – στην Ισπανία. 
 
“Θα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αυτή” σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους καθώς “αν και θα ανοίξει με αφορμή το ελληνικό χρέος, θα συνεχίσει με την νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης...”. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους και ο προβληματισμός των Γερμανών

Και όμως ...κινείται. Η συζήτηση για το μέλλον του ελληνικού χρέους έχει αρχίσει να ξεπερνά τα όρια της συζήτησης μεταξύ των ανθρώπων τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία μεταξύ φοβιών και αλαζονείας

Ellada simera 0 Ευρώπη 12:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_lTfcuz2JLmG4bPokDhREpn-Eljmt5akahVzThuFbxtWeQQXmuOtQioH_rc2KzeU7Ch2_VohbRlOWxzvYN1CZ-DDnX0lDP1Q_Q0wlWNQ652wZKPtOtfeEphhaGXfEjsbAn4_-wjp3QmPN/s1600/germania.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_lTfcuz2JLmG4bPokDhREpn-Eljmt5akahVzThuFbxtWeQQXmuOtQioH_rc2KzeU7Ch2_VohbRlOWxzvYN1CZ-DDnX0lDP1Q_Q0wlWNQ652wZKPtOtfeEphhaGXfEjsbAn4_-wjp3QmPN/s1600/germania.jpg" width="640" /></a></div>
 
Του Κώστα Ράπτη 
 
Στη Γερμανία κάτι γεννιέται – και δεν έχει πρόσωπο διόλου θελκτικό. Οι τακτικές ανά Δευτέρα διαδηλώσεις που ξεκίνησαν τον Οκτώβριο στην Δρέσδη (με πρωτοβουλία μέσω Facebook του γραφίστα Lutz Bachmann) ενάντια στα σχέδια για την δημιουργία στην ανατολικογερμανική πόλη 14 νέων κέντρων υποδοχής για περίπου 2.000 πρόσφυγες, εξελίχθηκαν σε κάτι το ογκώδες και δυνάμει ανεξέλεγκτο: η τελευταία και μεγαλύτερη από όλες στις 22 Δεκεμβρίου συγκέντρωσε περισσότερα από 17.000 άτομα. Διοργανωτής η νεοσύστατη κίνηση Pegida (“Ευρωπαίοι Πατριώτες ενάντια στον Εξισλαμισμό της Δύσης”). 
 
Το φαινόμενο δεν είναι τοπικό: ένας στους οκτώ Γερμανούς δηλώνει ότι θα συμμετείχε ενεργά σε αντίστοιχη διαδήλωση, εάν διοργανωνόταν στην πόλη του, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτυο Forsa για λογαριασμό του περιοδικού Stern, ενώ η παθητική υποστήριξη στις ιδέες της Pegida είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς το 29% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι το Ισλάμ έχει υπέρμετρη επιρροή στη γερμανική ζωή και η διοργάνωση των κινητοποιήσεων είναι δικαιολογημένη. 
 
Ο εμφανώς παράλογος φόβος του “εξισλαμισμού” της Ευρώπης διακρίνει και άλλα ξενόφοβα λαϊκιστικά κινήματα της (βόρειας) Ευρώπης (π.χ. το “Κόμμα Δανέζικου Λαού”) και τροφοδοτείται με παντοίες αναλύσεις Αμερικανών νεοσυντηρητικών περί της επερχόμενης “Eurabia” - ήτοι της αμαλγαματοποίησης της Ευρώπης με τον αραβικό κόσμο. Όμως η εμφάνισή του στη Γερμανία (δεύτερη πατρίδα εδώ και δεκαετίες εκατομμυρίων Τούρκων μεταναστών) αποκτά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου του ότι μιλάμε για την ηγέτιδα χώρα της Ε.Ε., η οποία μάλιστα λόγω του ναζιστικού ιστορικού τραύματος ήταν μέχρι πρότινος δυσανεκτική σε οποιαδήποτε αυτοτελή πολιτική εμφάνιση της λαϊκιστικής Δεξιάς. 
 
Η συγκυρία είναι λεπτή, καθώς οι ισχύοντες ελαστικοί κανόνες και βέβαια η γερμανική ευημερία έχουν οδηγήσει την καθαρή εισροή μεταναστών σε υψηλό εικοσαετίας. Επιπλέον, η πλήρης αποσταθεροποίηση του γεωπολιτικού περίγυρου της Ε.Ε. (βλ. λ.χ. την συριακή κρίση) είχε ως αποτέλεσεμα ο αριθμός των αιτουμένων ασύλου που κατέφθασαν στη Γερμανία το 2014 να φθάσει τα 200.000 πρόσωπα – αριθμός τετραπλάσιος του αντίστοιχου του 2012. 
 
Μικρή χρησιμότητα έχει το να υποδεικνύει κανείς τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν στις διαδηλώσεις της Δρέσδης σεσημασμένοι ακροδεξιοί, όταν η πλειονότητα των (κάθε Δευτέρα και περισσότερων συμμετεχόντων) έχει εμφανώς χαρακτηριστικά “ανθρώπων της διπλανής πόρτας” και όταν ο λόγος που εκφωνούν, έστω και συγκεχυμένος, περιλαμβάνει πολύ περισσότερα στοιχεία δυσαρέσκειας με το “σύστημα” από το απλό “Έξω οι ξένοι”. 
 
Άλλωστε, παρά τις δηλώσεις καταδίκης του φαινομένου από τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, η όσμωση της Pegida με το νεοσύστατο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα της “Εναλλακτικής για τη Γερμανία” γίνεται όλο και πιο φανερή. Πρόκειται, ούτως ειπείν, για μια διαδρομή αντίστροφη από αυτήν που ακολουθεί στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο υπό τη Marine Le Pen, υποβαθμίζοντας τα ξενοφοβικά στοιχεία της ρητορικής του υπέρ της ολομέτωπης αντιπαράθεσης με το ευρώ και την Ε.Ε. 
 
Το ότι δεν πρόκειται πλέον για κάτι το περιθωριακό, το φανέρωσε η ίδια η καγκελάριος Merkel με το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της, στο οποίο τόνισε ότι οι ηγέτες της Pegida έχουν “την προκατάληψη και το μίσος στην καρδιά τους”. Το σύνθημα των διαδηλώσεων της Δρέσδης “Είμαστε ο λαός”, πρόσθεσε, θα πρέπει να μεταφραστεί ως μήνυμα αποκλεισμού όσων δεν θεωρούνται τμήμα αυτού του λαού λόγω του δέρματος ή της θρησκείας τους. 
 
Ωστόσο, οι δικές της ευθύνες, για την ανάδειξη τέτοιων πολιτικών συμπεριφορών δεν μπορούν να παραγραφούν. Ο υπουργός Εσωτερικών της προηγούμενης κυβέρνησης Merkel, Hans-Peter Friedrich κατηγόρησε την καγκελάριο ότι με τους τακτικισμούς της και την οικειοποίηση μέρους της ατζέντας της κεντροαριστεράς (π.χ. χορήγηση διπλής υπηκοότητας στα παιδιά μεταναστών, απομάκρυνση από την πυρηνική ενέργεια) άφησε ένα μεγάλο κενά στα δεξιά της Χριστιανοδημοκρατίας. 
 
Ομως οι λόγοι είναι ακόμη βαθύτεροι. Το ότι η Pegida εμφανίσθηκε στη Δρέσδη ασφαλώς δεν είναι άσχετο με το γεγονός ότι 25 χρόνια μετά την κατάρρευσή του, το Τείχος που χωρίζει την ανατολική από τη δυτική Γερμανία εξακολουθεί να υφίσταται, σε άυλη πλέον μορφή. Συνδυάζεται, δε, τα τελευταία χρόνια με ένα νέο αναδυόμενο “Τείχος” ανάμεσα στον ευημερούντα γερμανικό Νότο και τον υπερχρεωμένο Βορρά. 
 
Η γερμανική “αμεριμνησία” για τις εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον επίσης δεν βοηθά: όταν λ.χ. η Γαλλία πρωτοστατεί στην καταστροφή της Συρίας ή δρομολογεί (μαζί με τη Βρετανία) τις εξελίξεις που μετέτρεψαν τη Λιβύη σε μια “Σομαλία επί της Μεσογείου” δεν είναι παράλογο να πολλαπλασιάζεται ο αριθμός όσων αναζητούν στην Ευρώπη όχι απλώς καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες αλλά τη σωτηρία της ίδιας της ζωής τους. Πρόκειται για παρατήρηση στην οποία προέβη ένας.... ομιλητής των συγκεντρώσεων της Δρέσδης, καταγγέλλοντας μάλιστα τη γερμανική στάση στην ουκρανική κρίση που προιωνίζεται περαιτέρω αποσταθεροποίηση. 
 
Στα “πήλινα πόδια” του γερμανικού “γίγαντα” θα πρέπει βέβαια να συμπεριλάβουμε το δημογραφικό πρόβλημα, που συρρικνώνει το εργατικό δυναμικό και οδηγεί λ.χ. τις εργοδοτικές ενώσεις σε εκκλήσεις σε περισσότερο ευνοϊκές στην εισροή μεταναστών πολιτικές – την ώρα που ο γηράσκων πληθυσμός των γηγενών νιώθει ότι απειλούνται όσα έχει σωρεύσει ως “εθνικό κομπόδεμα”. 
 
Το “μας κλέβουν τα λεφτά μας”, που με την ανοχή πολιτικών και μέσων ενημέρωσης χρωμάτισε την ηθικολογίζουσα και υποτιμητική στάση έναντι των νοτιοευρωπαίων εταίρων, μετατρέπεται τώρα εντός των συνόρων στο σύνθημα “μας κλέβουν την ταυτότητά μας”. Με αυτή την έννοια, η φοβική και ταυτοχρόνως αλαζονική στάση των Γερμανών στην κρίση της ευρωζώνης μετεξελίσσεται σε ένα ευρύτερο αντανακλαστικό περιχαράκωσης, που η πολιτική ηγεσία δεν θα μπορεί εύκολα να ελέγχει εφεξής. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Γερμανία μεταξύ φοβιών και αλαζονείας

Του Κώστα Ράπτη Στη Γερμανία κάτι γεννιέται – και δεν έχει πρόσωπο διόλου θελκτικό. Οι τακτικές ανά Δευτέρα διαδηλώσεις που ξεκίνησαν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σαμπάχ: «Η εποχή των Ηνωμένων Πολιτειών έφτασε στο τέλος της»

Ellada simera 0 κόσμος 12:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCsFWavrSUvFyBcivAJe01sB2w3-XQVPVRBwtbEph7pdLZtvqK8g4zNy498qQj8eW77TJkNdyOQi6uyCKkYCcc5Ax6WeXJ1bYiyMjbhAXIMRyy9Dbg7MK6Fp1bUbbwfwVI8WSN9Uc7kBgh/s1600/%CE%97+%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD+%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B5+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCsFWavrSUvFyBcivAJe01sB2w3-XQVPVRBwtbEph7pdLZtvqK8g4zNy498qQj8eW77TJkNdyOQi6uyCKkYCcc5Ax6WeXJ1bYiyMjbhAXIMRyy9Dbg7MK6Fp1bUbbwfwVI8WSN9Uc7kBgh/s1600/%CE%97+%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD+%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B5+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης, σε όλους τους «ενδιαφερομένους» ετέθη το ερώτημα: ποια θα είναι η νέα παγκόσμια τάξη; Ήδη εκείνη την εποχή η απάντηση προσπαθούσε να «εξευρεθεί» από τα Think Tanks , διανοούμενους και εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες στη Δύση, και κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει σε κύριο άρθρο της η τουρκική εφημερίδα sabah daily. Μετά την κατάρρευση του παγκόσμιου γεωπολιτικού συστήματος των δύο πόλων, το οποίο «τροφοδοτούσε» τις δύο υπερδυνάμεις, και ειδικά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο , οι αλλαγές στην οικονομία και στην ισορροπία δυνάμεων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έπρεπε να σχηματίσουν μια νέα εικόνα του νέου πολιτικού κόσμου, προσδιορίζοντας τις χώρες εκείνες, που θα ηγούνταν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. 
Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα βαθιάς αλλαγής. Οι ΗΠΑ δεν έχουν καταφέρει να διαδραματίσουν ορθά τον ηγεμονικό ρόλο τους , χάνοντας την ικανότητα να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα , και μαζί με την ΕΕ,το μόνο που κατάφεραν ήταν να «φτιάξουν» έναν «στενό δακτύλιο» γύρω από την Ρωσία. Από τώρα και στο εξής, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαψαν να είναι η μόνη χώρα που θα κυβερνά τον κόσμο. Το ρόλο αυτό δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει βέβαια ούτε και η ΕΕ. Δηλώνοντας η ευρωπαϊκή ένωση ως θεμελιώδεις τις πανανθρώπινες αξίες, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, η συμμαχία αυτή, δυστυχώς, τις εγκατέλειψε όταν αγνόησε το πραξικόπημα στην Αίγυπτο και τις σφαγές στην Συρία, τονίζει με σκεπτικισμό η τουρκική εφημερίδα για την ΕΕ. 
Η κατάσταση αυτή, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές και πολιτικούς, είναι ένα σημάδι ότι η εποχή των ΗΠΑ και της ΕΕ πλησιάζει στο τέλος της, καθώς και το νέο κέντρο βάρους «μετατοπίζεται» από την Δύση στην Ανατολή. Σε αυτή την περίπτωση, όλες οι προσπάθειες να διατηρηθεί το ίδιο status quo στη Μέση Ανατολή, με παράλληλη μετατόπιση της Ρωσίας στην «γωνία», μπορεί να δώσει μόνο, λίγο ακόμη χρόνο ζωής στην Δύση, τίποτα περισσότερο. 
Ένας από εκείνους που επέστησε την προσοχή σε αυτή την παγκόσμια μεταστροφή, ήταν και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, και πρωταγωνιστής της σύγχρονης αμερικανικής πολιτικής σκηνής, Χένρι Κίσινγκερ. Στο βιβλίο του με τίτλο «Η διπλωματία» δίνει μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση του σύγχρονου κόσμου, η οποία μπορεί να ρίξει άπλετο φως στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σήμερα παγκοσμίως . Ταυτόχρονα, ο ίδιος διαβλέπει τις μεταβατικές καταστάσεις, από την εποχή των αυτοκρατοριών στα σύγχρονα κράτη-έθνη, σημειώνοντας ότι η αλλαγή «του παγκόσμιου ηγέτη» στο πρόσωπο μιας χώρας λαμβάνει χώρα μια φορά στα εκατό χρόνια. 
Στο XVII αιώνα ήταν η Γαλλία, τον XVIII ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα … Ο Κίσινγκερ πιστεύει ότι η αναβάθμιση των ΗΠΑ στην παγκόσμια πολιτική σκηνή , έλαβε χώρα το 1917, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκτησαν την τεράστια οικονομική τους δύναμη. Μετά την καταστροφή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη δεν ήταν σε θέση να ανακτήσει την προγενέστερη ηγετική της θέση. Εισερχόμενη στην διεθνή αρένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αποτελούν μια νέα ισχυρή δύναμη, διαθέτοντας όλα τα απαραίτητα πλεονεκτήματα «για να πείσουν» όλον τον κόσμο να αποδεχθεί την άποψη τους, για το σύστημα των διεθνών σχέσεων. Το 1945, οι ΗΠΑ αντιπροσώπευαν το 35% της παγκόσμιας παραγωγής. Λόγω της οικονομικής τους δύναμης οι ΗΠΑ , εξέρχονται, χωρίς να έχει προηγηθεί άμεση στρατιωτική σύγκρουση με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, ως απόλυτοι νικητές. 
Ο Κίσινγκερ συγκρίνει τις Ηνωμένες Πολιτείες με άλλες ισχυρές χώρες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, λέγοντας ότι «η πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν μια στρατιωτική υπερδύναμη, αλλά με την οικονομική έννοια ήταν ένας νάνος. Και αν πάρουμε το παράδειγμα της Ιαπωνίας, θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί ένας οικονομικός γίγαντας, αλλά στρατιωτικά, αμελητέα ποσότητα». Για να ηγείσαι του κόσμου δηλαδή σύμφωνα με τον Κίσινγκερ , πρέπει να συνδυάζεις και τα δύο. 
Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι την κατάρρευση των Σοβιετικών το 1991. Και από εκείνη τη στιγμή, λέει ο Κίσινγκερ, η ηγεσία των ΗΠΑ πλησίαζε στο τέλος της . Ο αμερικανός πολιτικός, υπογράμμισε ότι τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συμβαδίσουν με την «νέα παγκόσμια τάξη» που προέκυψε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και είναι η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν , ούτε να ενεργούν ανεξάρτητα από τον υπόλοιπο κόσμο, ούτε να διαχειριστούν … την πάροδο του χρόνου, διότι η αμερικανική στρατιωτική δύναμη μειώνεται σημαντικά . 
Σε αυτό συμβάλει και η έλλειψη ενός συγκεκριμένου εχθρού, στην καθοδήγηση των πόρων για την άμυνα και σε άλλους τομείς προτεραιότητας. Αυτό δημιούργησε αναπόφευκτα εσωτερική πίεση, και μπορεί να παρατηρηθεί ότι η διαδικασία αυτή έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται , τονίζει το τουρκικό άρθρο . 
Μέσα σε όλα αυτά , υπάρχουν μια σειρά από καθεστώτα «μεγάλων» χωρών που διευρύνουν και δημιουργούν νέες συμμαχίες. Η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Ινδία και πολλές χώρες βρίσκονται σε αυτή ακριβώς την φάση του μετασχηματισμού τους . Μια από αυτές τις χώρες , βέβαια, είναι και η Τουρκία … Σε αυτό το σημείο, ιδίως, η διατριβή του αμερικανού πολιτικού προτείνει «ένα κόσμο που τον ελέγχουν περισσότεροι από πέντε», το οποίο επιβεβαιώνει τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν, καθώς και τις προσπάθειες μιας νέας Τουρκίας, με τη βοήθεια των υπέρ-δυτικών δυνάμεων στη χώρα. Πηγή του πόνου στον σύγχρονο κόσμο και όλων των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη αποτελεί η γέννηση του νέου αυτού συστήματος, καταλήγει η εφημερίδα . 
πηγή

Σαμπάχ: «Η εποχή των Ηνωμένων Πολιτειών έφτασε στο τέλος της»

Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης, σε όλους τους «ενδιαφερομένους» ετέθη το ερώτημα: ποια θα είναι η νέα παγκόσμια τάξη; Ήδη εκεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: «Λασπώνει» η οικονομία… δεν προλαβαίνει το 2023

Ellada simera 0 Τουρκία 12:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirrXIwTGluqMFNLkAcEBHXIHBI16ZgYPdGBcA9-_z8wzIbch1gt3DLTsBBGDcdDjkogb95bvxx-mXI4hHet0i9EVBKrUvkH_zaL7cC59M6U18BMikDdQNcgCkFdIsPJEOiDLfC523bsJXB/s1600/agia+sofia,+toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirrXIwTGluqMFNLkAcEBHXIHBI16ZgYPdGBcA9-_z8wzIbch1gt3DLTsBBGDcdDjkogb95bvxx-mXI4hHet0i9EVBKrUvkH_zaL7cC59M6U18BMikDdQNcgCkFdIsPJEOiDLfC523bsJXB/s1600/agia+sofia,+toyrkia.jpg" width="640" /></a></div>
 
Άλλος ένας εθνικός στόχος που έχει βάλει ο Ερντογάν εν όψει της εκατοστής επετείου από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκίας, το 2023, αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ανέφικτος, με τις ευθύνες να βαρύνουν προφανώς αυτούς που τον έθεσαν… 
Ο στόχος δεν είναι άλλος από το να συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία στις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη. Όμως, μετά από το θαύμα της περιόδου 2003-2007 όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Τουρκία αυξήθηκε από τα 3.000 δολάρια στα 10.000 δολάρια, οι επιδόσεις της τουρκικής οικονομίας δεν είναι εξίσου εντυπωσιακές, αφού άλλη αύξηση δεν έχει σημειωθεί. Μέχρι πότε θα αποτελεί επιχείρημα αυτό για τον Ερντογάν; 
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Centre for Economics and Business Research, η τουρκική οικονομία υποχώρησε από τη 17η θέση στην 19η με αποτέλεσμα, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, να τίθεται σε αμφιβολία ακόμα και αυτή καθαυτή η συμπερίληψη της χώρας στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. 
 
Τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας είναι δομικά, ενώ ρόλο παίζει και η ενασχόληση της κυβέρνησης με οποιαδήποτε αστειότητα την οποία βαφτίζει μεταρρύθμιση, αρκεί να είναι ισλαμικής έμπνευσης και περιεχομένου, με αποτέλεσμα να διχάζει την κοινωνία που η θρησκοληψία του προέδρου της χώρας συγκινεί περίπου του μισούς ψηφοφόρους… 
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας είναι και η αυθαιρεσία των κυβερνώντων στην επιβολή του νόμου, με αποτέλεσμα την αποθάρρυνση των ξένων επενδυτών. Ενδεικτικό της δυσκολίας της κατάστασης είναι ότι η μοναδική χώρα που υποχώρησε κατά δυο θέσεις στη λίστα των 20 πιο ανεπτυγμένων χωρών, είναι η Ρωσία που από την όγδοη βρίσκεται στην δέκατη θέση πλέον. 
Αν και περισσότερο της Ρωσίας, και των δυο χωρών το νόμισμα έχει απολέσει σημαντικό τμήμα της αξίας του (στα μέσα Δεκεμβρίου η τουρκική λίρα είχε υποχωρήσει σε ιστορικό χαμηλό), που αποτελεί άλλη μια ένδειξη βίων παράλληλων των δυο χωρών. 
Η κεντρική τράπεζα της χώρας είναι συγκρατημένα αισιόδοξη, ότι η δυσμενής κατάσταση θα αρχίσει να αντιστρέφεται για τη χώρα στο τέταρτο τρίμηνο του 2015, μαζί με την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, αν και αυτό τι τελευταίο μάλλον θα είναι το αποτέλεσμα των χαμηλών τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου, παρά οτιδήποτε άλλο 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία: «Λασπώνει» η οικονομία… δεν προλαβαίνει το 2023

Άλλος ένας εθνικός στόχος που έχει βάλει ο Ερντογάν εν όψει της εκατοστής επετείου από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκίας, το 2023, αποδει...

Διαβάστε την συνέχεια

Προκλήσεων συνέχεια! Η Τουρκία κρατά το Barbaros στην Κύπρο μέχρι τον Φεβρουάριο

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 12:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherqScTQ8Wt7e-zuOrj96535ziHm3Qxaj3FAINDx10Dn4prH7sFoGbqybWp1pFB7m0K8ufN8skevUsZdDjfhxvP1ZCpY0WHxTtkhSNoRPIYlAEN32edWfMJFPMx7onLj8rGza5xmcBlMui/s1600/barbaros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherqScTQ8Wt7e-zuOrj96535ziHm3Qxaj3FAINDx10Dn4prH7sFoGbqybWp1pFB7m0K8ufN8skevUsZdDjfhxvP1ZCpY0WHxTtkhSNoRPIYlAEN32edWfMJFPMx7onLj8rGza5xmcBlMui/s1600/barbaros.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Επιμέλεια Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  
Eνώ το ''τουρκικό ερευνητικό σκάφος ''Μπαρμπαρός'' ( ''Barbaros'') βρίσκεται αγκυροβολημένο από νωρίς χθες στην Αμμόχωστο, πληροφορίες της <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τουρκοκυπριακής εφημερίδας ''Κίπρις''  αναφέρουν ότι η <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τουρκία εξέδωσε νέα παράνομη  NAVTEX  για έρευνες από τις <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 5 Ιανουαρίου μέχρι και τα μέσα Φεβρουαρίου  νοτιοδυτικά της Κύπρου. 
 
Η ''Κίπρις'' αναφέρεται σε ανακοίνωση της ιδιοκτήτριας εταιρείας του Μπαρμπαρός, ωστόσο επίσημη ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της εταιρείας προς το παρόν δεν υπάρχει, σημειώνεται  στην ιστοσελίδα του  ''Φιλελεύθερου''.Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι - συνεχίζοντας την ακραία στρατηγική τους- συνδέουν τα επόμενα βήματά τους με την  δραστηριότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας στον τομέα των ερευνών του γεωτρυπάνου Saipem 10000 και συγκεκριμένα, την προγραμματισμένη νέα γεώτρηση στο οικόπεδο «Αμαθούσα». που αναμένεται να αρχίσει  την  Τρίτη. 
 
Χθες ο  εκπρόσωπος της Κυπριακής κυβέρνησης κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, δήλωσε, ότι η Λευκωσία, αναμένει τις επόμενες κινήσεις της Τουρκίας, σε σχέση με το ''Μπαρπαρός''. Είπε ακόμη ότι η Ελληνοκυπριακή πλευρά, θέλει να δει τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι συγκεκριμένων εξελίξεων που θα σημειωθούν τις επόμενες μέρες ή βδομάδες, ώστε όταν επαναρχίσει ο διάλογος να έχει θετική προοπτική. Έστειλε επίσης το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να αναστείλει τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, όπως ζητά η Τουρκία για να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό. Τούτο για να γίνει, ανέφερε  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θα πρέπει πρώτα να αποχωρήσει το «Μπαρμπαρός» και να δοθούν διαβεβαιώσεις από την Άγκυρα για σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας- που είναι αυτονόητο ότι νοούνται με την έναρξη και πραγματοποίηση της  γεώτρησης στο κοίτασμα ''Αμαθούσα''. 
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΟNALERT.GR ότι η Άγκυρα παίζει παιγνίδι εντυπώσεων - για αποπροσανατολισμό της διεθνούς κοινής γνώμης του ΟΗΕ μη εξαιρουμένου - όταν επιχειρούσε να εμφανισει  την αποχώρηση του ερευνητικού σκάφους ''Μπαρμπαρός '' στο τέλος Δεκεμβρίου από την Κυπριακή ΑΟΖ ως δήθεν χειρονομία καλής θέλησης για να ξανακάτσει η Κυπριακή πλευρά στο τραπέζι των συζητήσεων για το Κυπριακό,αποκρύβοντας τοτε ότι το σκάφος φεύγει επειδή λήγει η ( παράνομη έτσι κι αλλιώς) NAVTEX που έχει εκδώσει για τις έρευνες. 
 
Μάλιστα τοτε ο  Τουρκοκύπριος διαπραγματευτής  κ. Εργκιούν Ολγκούν, είχε δηλώσει πως το τουρκικό πλοίο σεισμικών ερευνών  ''Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν Πασά''  (''Barbaros Hayreddin Pasa''), ενδέχεται να αποχωρήσει από το νησί μετά την 30 Δεκεμβρίου, ενώ και η κρατική τηλεόραση της Τουρκίαςείχε κάνει ..''πανηγυρική'' σχετική αναφορά της (με τίτλο ''Αποχωρεί από τη Μεσόγειο το ''Μπαρμπαρός'' και υπότιτλο ''Πράσινο φως για επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών στην Κύπρο''). 
 
Να θυμίσουμε ότι ήδη η ελληνοκυπριακή πλευρά αποφάσισε να επεκτείνει τη NAVTEX της σε σχέση με τη νέα ερευνητική δραστηριότητα που θα αναπτύξει η κοινοπραξία ENI-KOGAS στο θαλάσσιο τεμάχιο ''9'' της κυπριακής ΑΟΖ.( στο κοίτασμα «Αμαθούσα»). 
 
 
Η κίνηση αυτή, σύμφωνα με προχθεσινό δημοσίευμα της  ''Κίπρις'', προκάλεσε ανησυχία στην τουρκοκυπριακή πλευρά  για δημιουργία νέας κρίσης στις συνομιλίες του Κυπριακού, αφού είναι γνωστό ότι η Άγκυρα και η ψευτο-κυβέρνηση της ''ΤΔΒΚ'' θεωρούν ότι κακώς η Κυπριακή Δημοκρατία κάνει έρευνες για υδρογονάνθρακες και όλα πρέπει να γίνονται από τις δυο πλευρές. Θεωρεί δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία ανύπαρκτη, χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. και ότι πρέπει να γίνει κοινή εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων . Μ'αλοιστα - όπως ήδη έγραψε το ONALERT.GR, αυτό το υποστηρίζει και στην απάντηση που έστειλε η Αγκυρα, μεσω Αθηνας. Η θεση της παραμενει ότι  το θεμα των υδρογονανθράκων είναι στοιχείο  του διακοινοτικού διαλόγου,  και αν αυτό δεν υιοθετηθεί τότε  να δημιουργηθεί μια επιτροπή από την Ελλάδα και την Τουρκία, που θα έχει την εποπτεία της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων.. 
 
Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα έγραψε   ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά είχε εκφράσει την πεποίθηση - με βάσει τους παραπάνω ισχυρισμούς- ότι η λήξη της οδηγίας προς ναυτιλλομένους που είχε εκδώσει η Τουρκία για διενέργεια παράνομων ερευνών από το Barbaros στην κυπριακή ΑΟΖ και η αποχώρηση του ερευνητικού πλοίου, αλλά και η απόφαση της κοινοπραξίας ENI-Kogas για προσωρινή τεχνική διακοπή των εργασιών της, θα αποτελούσε μια ευκαιρία για επανέναρξη των συνομιλιών.- δηλαδή να δεχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία να ...αυτοκαταργηθεί.    Έτσι, προαναγγέλοντας τα όσα φαίνεται ότι δρομολογούνται με την νέα NAVTEX  για το Μπάρμαρος,  η εφημερίδα ,χαρακτήριζε ως  αρνητική εξέλιξη, η οποία μπορεί να δημιουργήσει μια νέα κρίση.  το γεγονός ότι η ελληνοκυπριακή  πλευρά αποφάσισε να επεκτείνει την οδηγία της μέχρι της 19 Μαρτίου. 
 
Η  στάση που διαφαίνεται ότι ακολουθούν οι Τούρκοι  εξετάσθηκε  και καθορίστηκε σε σύσκεψη  στην Άγκυρα προχθές όπου είχε κληθεί και συμμετείχε και ο .Τουρκοκύπριος συνομιλητής κ. Εργκιούν Ολγκούν και ο «Διευθυντής πολιτικών υποθέσεων» του ψευτο-«υπουργείου» εξωτερικών του ψευδοκράτους κ. Γκιουνές Ονάρ. 
 
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Ν.Αναστασδι'αδης έχει συγκαλέσει για την Παρασκευή, 2 Ιανουαρίου, σύσκεψη αρχηγών για το Κυπριακό- και προφανώς όλες τις τρεχουσες πτυχες των προκλήσεων.. Η σύσκεψη θα γίνει στην προεδρική κατοικία στο Τρόοδος. 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>