«Οι ΗΠΑ έχουν σχέδια να εισβάλουν στην Κωνσταντινούπολη και σε όλη την Ανατολία»

<img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2022/05/poli-630x396.jpg" /><br /> <br />Τουρκικός Τύπος: «Οι ΗΠΑ έχουν πολλές μυστικές βάσεις με στόχο την Κωνσταντινούπολη» – «CIA και MOSSAD θα ενεργοποιήσουν τις βάσεις αυτές για να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη με την βοήθεια του ΡΚΚ».<br /><br />Αποκυήματα της αχαλίνωτης τουρκικής φαντασίας, ή υπαρκτά γεγονότα, οι ισχυρισμοί για αμερικανικές και ισραηλινές μυστικές βάσεις εντός Τουρκίας, που έχουν στόχο την εκ των έσω διάλυση της χώρας και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης την κατάλληλη ώρα.<br /><br />Αυτό το σχέδιο αποκαλύπτει μεγάλη τουρκική εφημερίδα, η οποία ισχυρίζεται ότι δήθεν έτσι θα καταλάβουν οι ΗΠΑ την Κωνσταντινούπολη, η οποία όπως αποδεικνύεται, φοβούνται οι Τούρκοι μην την χάσουν, ειδικά μετά το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Τούρκος παρουσιαστής Αζίζ Ουστέλ (Aziz Üstel) διηγήθηκε ένα γεγονός, σύμφωνα με το οποίο όταν ο Αλί Ναΐλ Κουμπαλί (Ali Nail Kubalı), πρόεδρος του κολοσσού «Yasar Holding», ζούσε στις ΗΠΑ, του είχε αποκαλύψει ένα σχέδιο για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.<br /><br />Χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός διάσημου Αμερικανού δημοσιογράφου, του Σέιμουρ Χαρς (Seymour Harsh), ο Τούρκος μεγιστάνας ανέφερε ότι, «οι ΗΠΑ έχουν πολλές μυστικές βάσεις στην Τουρκία.<br /><br />»Το Ισραήλ γνωρίζει όλες αυτές τις βάσεις. Το PKK επίσης.<br /><br />»Σε αυτές τις ξένες βάσεις που υπάρχουν στην Τουρκία κρυφά ή φανερά, εκατοντάδες Αμερικανοί του Γραφείου Ειδικών Ερευνών της Πολεμικής Αεροπορίας εργάζονται μέρα νύχτα για αυτά τα σχέδια εισβολής».<br /><br />Ο Αλί Ναΐλ Κουμπαλί περιγράφει ένα γεγονός που έζησε στις ΗΠΑ:<br /><br />«Έκανα παρουσίαση σχετικά με τις οργανωτικές δομές στο διοικητικό συμβούλιο ενός οργανισμού στην πόλη Wichita.<br /><br />»Ένα άτομο αφρικανικής καταγωγής με πλησίασε στο τέλος της παρουσίασης και μου είπε:<br /><br />»”Έχεις ξενική προφορά από πού είσαι;”.<br /><br />»Όταν του είπα ότι είμαι και Τούρκος, άρχισε να μιλάει άπταιστα τούρκικα, εξηγώντας ότι αποσύρθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις και ότι έμαθε τουρκικά στο Σχολείο Γλωσσών των Χερσαίων Δυνάμεων των ΗΠΑ».<br /><br />Ο Κουμπαλί τον ρώτησε γιατί έμαθε τουρκικά και ο Αμερικανός γελώντας απάντησε:<br /><br />«Η Κωνσταντινούπολη ήταν αποστολή μου.<br /><br />»Ήμουν υπεύθυνος για την ορθή εξακρίβωση των ονομάτων των δρόμων, τα οποία θα άλλαζαν τουρκικές ομάδες πολιτικής άμυνας, ώστε να χαθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ όταν εισβάλουν στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />»Παρόλο που είμαι συνταξιούχος, περνάω κάθε χρόνο τις διακοπές μου στην Κωνσταντινούπολη…<br /><br />»Γνωρίζω την Κωνσταντινούπολη μέχρι τους πιο μικρούς της δρόμους».<br /><br />Όταν ο Κουμπαλί του επεσήμανε, «Είμαστε σύμμαχοι… Είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ», ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης ε.α. γέλασε και είπε:<br /><br />«Οι ΗΠΑ έχουν σχέδια να εισβάλουν όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε όλη την Ανατολία!».<br /><br />Μόλις τον Ιούνιο του 2021, ο Τούρκος ναύαρχος ε.α. Τζιχάτ Γιαϊτζί, ο οποίος επηρεάζει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, δήλωσε:<br /><br />«Ο Μπάιντεν είχε δηλώσει: “Θέλω να να δω την ίδρυση ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους”. Αυτά είναι ασύμβατα με συμμαχίες.<br /><br />»Μετά από αυτό ξέρετε τι θα έρθει;<br /><br />»Ένα “Ελληνορθόδοξο Βατικανό” στην Κωνσταντινούπολη. Το λένε ανοιχτά.<br /><br />»Πρόκειται για ένα έργο που διαταράσσει την ενότητα και την ακεραιότητα της Τουρκίας.<br /><br />»Ταυτόχρονα, η Τουρκία πρέπει να διαφοροποιήσει τα οπλικά της συστήματα.<br /><br />»Δεν θα πρέπει να αγοράζουμε όπλα από την Δύση».<div><br />Τουρκικές πηγές: <a href="https://www.yeniakit.com.tr/haber/sinsi-plan-ortaya-cikti-abd-istanbulu-boyle-isgal-edecekmis-1652001.html">akit</a>, <a href="https://www.veryansintv.com/abdnin-beklemeye-aldigi-istanbulu-isgal-plani-ortaya-cikti/">veryansintv</a>, <a href="https://www.star.com.tr/yazar/abdnin-istanbulu-isgal-plani-yazi-1708384/">star</a>, <a href="https://www.parlamentohaber.com/emekli-yarbay-aziz-ustel-abdnin-istanbulu-isgal-planini-sizdirdi/">parlamentohaber</a></div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Οι ΗΠΑ έχουν σχέδια να εισβάλουν στην Κωνσταντινούπολη και σε όλη την Ανατολία»

Τουρκικός Τύπος: «Οι ΗΠΑ έχουν πολλές μυστικές βάσεις με στόχο την Κωνσταντινούπολη» – «CIA και MOSSAD θα ενεργοποιήσουν τις βάσεις αυτές ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι υπερπτήσεις τορπίλισαν την “προσωπική διπλωματία” του Κυριάκου…

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/iper6.jpg" /><br /><br /><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Το ρεκόρ τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και τουρκικών υπερπτήσεων πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά του Αιγαίου είναι σημαντικό όχι μόνον ως προς το στρατιωτικό-επιχειρησιακό σκέλος, αλλά και ως προς τη διπλωματική του διάσταση. Γιατί, αντί της ήρεμης περιόδου μέχρι το φθινόπωρο που υποσχέθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός μετά την πανηγυρική συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο στις 13 Μαρτίου, χρειάστηκε μόλις ενάμισης μήνας για να καταρρεύσει, παταγωδώς, η “προσωπική διπλωματία” που εφαρμόζει, αγνοώντας το υπουργείο Εξωτερικών και τα προβεβλημένα στελέχη της Κεντροδεξιάς.<br /><br />Εκ πρώτης όψεως προκαλούν σοκ οι αριθμοί: από την επομένη της συνάντησης της Κωνσταντινούπολης μέχρι τις 30 Απριλίου καταγράφηκαν 317 παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών (έναντι 85 της αντίστοιχης περσινής περιόδου), 1.266 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου (έναντι 210), 88 υπερπτήσεις νησιών (έναντι 6) και 37 εμπλοκές (έναντι 10). Οι αριθμοί υπερπτήσεων και εμπλοκών ισοδυναμούν με πολλαπλάσιες πιθανότητες πρόκλησης δυστυχήματος με ανθρώπινες απώλειες στον αέρα και στο έδαφος.<br /><br />Ασφαλώς, ουδείς λογικός άνθρωπος επιθυμεί ένοπλη σύγκρουση ή ακραία ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Λύση αποτελεί ο διάλογος στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά καθημερινά γίνεται σαφής η αλλαγή του ισοζυγίου ισχύος με ζημία της ημέτερης πλευράς. Στη δεκαετία του 1980 η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία προβληματιζόταν με τις λίγες παραβάσεις στο FIR.<br /><br />Στη δεκαετία του 1990 οι παραβάσεις αναβαθμίστηκαν σε ευάριθμες παραβιάσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια –ειδικά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη– όλα τα προηγηθέντα φαίνονται σαν παραδείσια κατάσταση συγκριτικά με την απόλυτη ταπείνωση των υπερπτήσεων. Με την εξαίρεση της Ουκρανίας, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που ασκεί μερική κυριαρχία στον εναέριο χώρο της και απλώς ελπίζει ένα ξένο μαχητικό να μην πέσει πάνω στους μόνιμους κατοίκους και τους ξένους τουρίστες των νησιών της.<div><br />“Προσωπική Διπλωματία”<br /><br />Όμως, χειρότερα είναι τα πράγματα στον διπλωματικό στίβο. Αν δεχθούμε ότι η “προσωπική διπλωματία” του Κυριάκου Μητσοτάκη ενδεχομένως είχε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας αρχικά, είναι πασιφανές ότι πλέον δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Φαντάζει χρήσιμη σε μία επίσκεψη στο Dumfries House της Σκοτίας για διαβουλεύσεις με τον εύχαρι πρίγκιπα Κάρολο περί της αναπλάσεως των τέως ανακτόρων Τατοΐου, αλλά σίγουρα αποδεικνύεται ανεπαρκής και αποτυχημένη έναντι του “βαρέων βαρών” Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Επεσήμαινε η στήλη στα μέσα Μαρτίου: «Η προσωπική διπλωματία του πρωθυπουργού έχει βεβαρημένο παρελθόν και επικίνδυνο μέλλον. Δεν εμπνέουν σιγουριά και αισιοδοξία οι χειρισμοί του. Προκαλεί έκπληξη η ευκολία με την οποία δήλωσε ότι, εφόσον όλα πάνε καλά, θα μπορούσε να συγκληθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας το φθινόπωρο. Δεν έθεσε όρους, αν και οι συζητήσεις πριν και κατά τη διάρκεια ενός Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα». Ας σημειωθεί ότι είχε κάνει το ίδιο ακριβώς λάθος της άνευ όρων ανακοίνωσής του και τον Σεπτέμβριο του 2019.<br /><br />Παράλληλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμμένει στην “προσωπική διπλωματία” και μετά τις μαζικές υπερπτήσεις. Δεν έκρινε σκόπιμη την ακύρωση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας και αρκέστηκε σε μία τηλεφωνική διαμαρτυρία προς τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ. Το δε Μέγαρο Μαξίμου ανακοίνωσε τη συνδιάλεξη σαν συγκλονιστικό γεγονός παγκόσμιων διαστάσεων, παραλείποντας να αναφέρει ότι ο Γενς Στόλτενμπεργκ ένιψε τας χείρας του.</div><div><br />Υπερπτήσεις<br /><br />Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ κινήθηκε στη γραμμή του “δόγματος Λουνς” (μη ανάμειξη της Συμμαχίας στις ελληνοτουρκικές υποθέσεις) και των εκκλήσεων για διατήρηση ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με την Άγκυρα. Επίσης, η κυβέρνηση δεν εξήγησε, δημόσια και με φιλικά-ενημερωτικά διαβήματα στους άλλους συμμάχους, ότι η προ ημερών (μάλλον προσωρινή) άρνησή της να προσφέρει πυραύλους Harpoon και άλλα συστήματα στην Ουκρανία, όπως ζητεί η Ουάσινγκτον, οφείλεται ακριβώς στην ανάγκη αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας.<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα είναι αν ο πρωθυπουργός θα δώσει πάλι προτεραιότητα, κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, στην οικοδόμηση προσωπικής εικόνας, ή αν θα υπογραμμίσει δημόσια τις ανοιχτές απειλές από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που τυγχάνει και προνομιακός συνομιλητής του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ήδη, χάρη στην προεργασία των αρμόδιων Ελλήνων διπλωματών, η Ουάσινγκτον φέρεται ότι συμφωνεί στην πραγματοποίηση τηλεδιάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, Ελλάδας Νίκου Δένδια, Κύπρου Γιαννάκη Κασουλίδη και Ισραήλ Γαΐρ Λαπίντ, προς αναβάθμιση του σχήματος “3+1” στη Μεσόγειο.<br /><br />Η τηλεδιάσκεψη προγραμματίζεται –με ενεργειακή και οικονομική ατζέντα– πριν από τη συνάντηση Μπάιντεν-Μητσοτάκη. Πρόκειται για θετικό βήμα εκ μέρους του Άντονι Μπλίνκεν πέντε μήνες μετά την απόσυρση της στήριξης από το –ανεδαφικό βέβαια– σχέδιο του αγωγού EastMed. Το μείζον πρόβλημα, όμως, παραμένει και είναι τί παραπάνω θα αξιώσει, στις ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι υπερπτήσεις τορπίλισαν την “προσωπική διπλωματία” του Κυριάκου…

Τάρκας Αλέξανδρος Το ρεκόρ τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και τουρκικών υπερπτήσεων πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Άγκυρα έσπασε το moratorium στο Αιγαίο που είχε ζητήσει το ΝΑΤΟ

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/aigaio.jpg" /><br /><br /><div><b>Καπούτσης Χρήστος</b><br />«H Ελλάδα η οποία κωφεύει στις εκκλήσεις της Τουρκίας για επίλυση των προβλημάτων με ειρηνικούς τρόπους, μεθόδους και διάλογο, είναι αυτή που συνεχίζει να αυξάνει την ένταση και να κλιμακώνει την πίεση στο Αιγαίο. Στο πλαίσιο αυτό αεροσκάφη της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, παραβιάζουν συστηματικά τον τουρκικό εναέριο χώρο» (απόσπασμα από δελτίο τύπου με πηγή προέλευσης το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας, χωρίς να κατονομάζεται, που δημοσιεύτηκε και μεταδόθηκε από το σύνολο των τουρκικών ΜΜΕ) , την επομένη των μαζικών τουρκικών υπερπτήσεων πάνω από κατοικημένα νησιά του Α. Αιγαίου και της προτροπής για moratorium στο Αιγαίο που προέτρεψε το ΝΑΤΟ<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία, προκαλεί γεγονότα, τετελεσμένα, όχι μόνο στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και πολιτικά και διπλωματικά και ενεργειακά και οικονομικά και γεωπολιτικά. Γεγονότα που βάζουν “φυτίλι” και στις διμερείς σχέσεις κρατών, είτε αυτά ανήκουν στο ΝΑΤΟ, είτε όχι. Η Ελλάδα, στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, έχοντας αυτοβούλως τεθεί «στην σωστή πλευρά της ιστορίας», ταυτιζόμενη πλήρως με τις αμερικανο-νατοϊκές επιλογές και αφού έχει στείλει σημαντική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία (άραγε η Τουρκία σε ποια πλευρά της ιστορίας βρίσκεται), έχει χαρακτηριστεί και επισήμως, ως «μη φιλική χώρα» από τη Ρωσία.<br /><br />Η Άγκυρα εκτιμά ότι επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αναβαθμίσει τον διπλωματικό ρόλο της Τουρκίας, είναι και μία ευκαιρία, για το σύστημα εξουσίας του Ταγίπ Ερντογάν, να “κλείσει” και διάφορες περιφερειακές εκκρεμότητες με τους Κούρδους, τη Συρία, την Κύπρο και το Αιγαίο, έχοντας εξασφαλισμένη την ανοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.<br /><br />Η εντολή του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, προς Αθήνα και Άγκυρα είναι απολύτως σαφής. Όσο διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα πρέπει να μην διαταράσσεται η συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ώστε η Συμμαχία να είναι στο μεγαλύτερο βαθμό επιχειρησιακής ετοιμότητας. Να μην υπάρχει στρατιωτική δραστηριότητα στο Αιγαίο, που να υπονομεύει το κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αγαστής συνεργασίας των δύο γειτονικών κρατών, που είναι σημαντικοί σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή να επικρατεί ηρεμία στο Αιγαίο, ένα άτυπο moratorium.</div><div><br />Moratorium NATO<br /><br />Η Τουρκία, όχι μόνο αγνόησε την εντολή του ΝΑΤΟ, αλλά επιπλέον, κλιμακώνει την επιθετική και αναθεωρητική πολιτική της στο Αιγαίο. Η τουρκική δραστηριότητα, ένας συνδυασμός επίδειξης αεροπορικής ισχύος και στρατιωτικής πυγμής, έχει στόχο την αναθεώρηση του νομικού και κυριαρχικού καθεστώτος στο Αιγαίο και να προκαλέσει φόβο και ανασφάλεια στους φιλήσυχους κατοίκους των ελληνικών νησιών.<br /><br />Οι κινήσεις αυτές έρχονται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία με τον υπουργό Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, να επαναφέρει με ένταση το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του ανατολικού Αιγαίου, εξαρτώντας την μάλιστα με την ελληνική κυριαρχία σε αυτά τα νησιά!<br /><br />Εμμέσως την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ζητούν και οι Αμερικανοί! Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ΗΠΑ πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση για αποστολή όπλων στην Ουκρανία, πρωτίστως αντιαεροπορικών συστημάτων ρωσικής κατασκευής, που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται, για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου!<br /><br />Σε επανειλημμένες διπλωματικές παρεμβάσεις της Ελλάδας, ακόμη και σε επίπεδο πρωθυπουργού, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στις ΗΠΑ, όπου κατήγγειλε την τουρκική αναθεωρητική πολιτική, η απάντηση ήταν -και είναι- απολύτως ξεκάθαρη και σαφώς φιλοτουρκική: «Να κάνετε διάλογο, Αθήνα και Άγκυρα για το Αιγαίο και μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις να τα…βρείτε»!!! Ήγουν, να δεχθεί η Ελλάδα ασμένως τις ιταμές και έκνομες απαιτήσεις της Τουρκίας, παραβλέποντας το προφανές ότι θίγονται ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, χάριν της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και των αναβαθμισμένων στρατηγικών ελληνοαμερικανικών σχέσεων!<br /><br />Πολύ φοβάμαι -και μακάρι οι φόβοι να αποδειχτούν αβάσιμοι, ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιστρέψει από τις ΗΠΑ έχοντας στις αποσκευές του και τη “λύση” για τα ελληνοτουρκικά προβλήματα….</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Άγκυρα έσπασε το moratorium στο Αιγαίο που είχε ζητήσει το ΝΑΤΟ

Καπούτσης Χρήστος «H Ελλάδα η οποία κωφεύει στις εκκλήσεις της Τουρκίας για επίλυση των προβλημάτων με ειρηνικούς τρόπους, μεθόδους και διάλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενέργεια, όπλα, πρώτες ύλες: ένα κουβάρι αλληλεξαρτήσεων στον πόλεμο Ρωσίας-Δύσης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/putin_ukraine.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="800" height="358" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/putin_ukraine.png" width="741" /></a></div><div><br /></div><a href="https://monde-diplomatique.gr/author/akram-belkaid/"><b>Akram Belkaïd</b></a><br />μετάφραση; <b><i>Βασίλης Παπακριβόπουλος <br /></i></b><br />Αυτή είναι η στρατηγική που υιοθέτησαν οι ΗΠΑ στις 6 Μαρτίου προκειμένου να τιμωρήσουν τη Μόσχα για τη στρατιωτική εισβολή της στην Ουκρανία: αποφάσισαν να στοχεύσουν την «κυριότερη αρτηρία που αιμοδοτεί τη ρωσική οικονομία», απαγορεύοντας την εισαγωγή πετρελαίου, φυσικού αερίου και των λοιπών ενεργειακών προϊόντων ρωσικής προέλευσης<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-1-7224">1</a>. «Δεν θα συμμετάσχουμε στη χρηματοδότηση του πολέμου του Πούτιν», δήλωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, προτού διευκρινίσει ότι οι Αμερικανοί εισαγωγείς είχαν προθεσμία 45 ημερών για να ακυρώσουν τις συμβάσεις προμήθειας αυτών των προϊόντων. Οι Ευρωπαίοι, με επικεφαλής τη Γερμανία, δεν ακολούθησαν πλήρως αυτήν την οδό, όσο κι αν ανήγγειλαν ότι επιθυμούν να τερματίσουν την εξάρτησή τους από τις ρωσικές προμήθειες ενεργειακών πόρων. «Δεν είναι δυνατόν να εξαρτώμαστε από έναν προμηθευτή που μας απειλεί ανοιχτά», δήλωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (8 Μαρτίου)<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-2-7224">2</a>. Και στις δύο περιπτώσεις, κυριαρχεί η ίδια πρόθεση: η επιβολή εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο μακροπρόθεσμα θα αποκτήσει ουσιαστικό και μόνιμο χαρακτήρα, όσο κι αν το Βερολίνο ελπίζει ότι, εάν επανέλθει σύντομα η ειρήνη στην Ουκρανία, θα καταστεί εφικτή η επιστροφή στην κατάσταση που υπήρχε πριν την εισβολή. Προδιαγράφεται συνεπώς μια ευρύτατη αναδιοργάνωση του παγκόσμιου εμπορίου υδρογονανθράκων, με τους δυτικούς να είναι αναγκασμένοι να βρουν νέους προμηθευτές και την Μόσχα να είναι υποχρεωμένη να βρει νέους πελάτες.<br /><br />Η πρόκληση αποδεικνύεται ιδιαίτερα πολύπλοκη για την Ευρώπη, καθώς το 62% των εισαγωγών της από τη Ρωσία αφορούν την ενέργεια. Κατά μέσο όρο, η Γηραιά Ήπειρος αγοράζει από τη Μόσχα το 20% των αναγκών της σε πετρέλαιο, το 40% σε φυσικό αέριο και το 50% σε άνθρακα. Η Γερμανία, η σημαντικότερη οικονομική δύναμη της ευρύτερης περιφέρειας, είναι ακόμα περισσότερο εξαρτημένη, δεδομένου ότι το 55% του φυσικού αερίου που καταναλώνει προέρχεται από τη Ρωσία (και αντίστοιχα το 42% του πετρελαίου και το 45% του άνθρακα). Το Βερολίνο αποφάσισε ότι θα πρέπει να έχει σταματήσει τον εφοδιασμό του με ρωσικό πετρέλαιο και άνθρακα μέχρι το τέλος του έτους. Ωστόσο, σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, δεν θα μπορέσει να πράξει το ίδιο και όσον αφορά το φυσικό αέριο, εκτός κι αν υιοθετήσει δραστικά μέτρα (διακοπές στη θέρμανση, περιορισμός του δημόσιου φωτισμού, μείωση των οικονομικών δραστηριοτήτων κ.λπ.), που είναι ικανά να πυροδοτήσουν μια σοβαρή ενεργειακή-οικονομική κρίση. Όσον αφορά τη Γαλλία, είναι λιγότερο εκτεθειμένη, δεδομένου ότι το αργό πετρέλαιο που αγοράζει από τη Ρωσία αντιστοιχεί στο 8,7% των εισαγωγών της (το αντίστοιχο ποσοστό όσον αφορά το φυσικό αέριο είναι 17%).<br /><br />Εντούτοις, η ευρωπαϊκή επιθυμία για απαγκίστρωση από τη Μόσχα προσκρούει στο παγιωμένο τοπίο της αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, το οποίο θα δυσκολευτεί να αλλάξει τόσο γρήγορα όσο απαιτεί η επιβολή ενός περισσότερο ή λιγότερο άμεσου εμπάργκο. Η Νορβηγία για παράδειγμα, που αυτή τη στιγμή καλύπτει το 20% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης, φαντάζει ως η ιδανική καταφυγή, κυρίως από πολιτική άποψη –θα δυσκολευτεί όμως να ανταποκριθεί σε μια αυξημένη ζήτηση. «Η κυβέρνηση βρίσκεται σε επαφή με τις επιχειρήσεις που είναι επιφορτισμένες με την παραγωγή και τις εξαγωγές μέσω αγωγών αερίου: παραδίδουν αέριο στο μέγιστο της παραγωγικής ικανότητάς τους», προειδοποιεί ο Νορβηγός πρωθυπουργός Γιόνας Γκαρ Στόρα (8 Μαρτίου)<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-3-7224">3</a>. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, στην καλύτερη περίπτωση, θα απαιτούνταν διάστημα εννέα μηνών για να μπορέσει να αυξηθεί ουσιαστικά η νορβηγική παραγωγή. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για την Ολλανδία, τον άλλο παραγωγό της Βόρειας Θάλασσας.<br /><br />Και άλλοι προμηθευτές της Ευρώπης αδυνατούν να αυξήσουν σε μόνιμη βάση την παραγωγή υδρογονανθράκων και συνεπώς, αντί να αποτελούν ένα μακροπρόθεσμο υποκατάστατο των ρωσικών προμηθειών, μπορούν απλώς να προσφέρουν συμπληρωματικές ποσότητες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αλγερίας, η οποία ήδη δυσκολεύεται να παραγάγει το σύνολο της ποσότητας πετρελαίου που της αναλογεί στο πλαίσιο του Οργανισμού Πετρελαιοπαραγωγών Εξαγωγικών Κρατών (ΟΠΕΚ), ενώ η παραγωγή της όσον αφορά το φυσικό αέριο έχει φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Βέβαια, η Αλγερία, τρίτος προμηθευτής αερίου της Ε.Ε. (7,6% των εισαγωγών της) διαθέτει μια συμπληρωματική δυναμικότητα 10-15 δισ. κυβικών μέτρων ετησίως. Ωστόσο, δύο παράγοντες περιορίζουν την προσφυγή σε αυτά τα αποθέματα.<br /><br />Ενέργεια, όπλα, πρώτες ύλες: ένα κουβάρι αλληλεξαρτήσεων<br /><br />Καταρχάς, η εγχώρια κατανάλωση ενέργειας αυξάνεται εδώ και μια δεκαετία με ετήσιο ρυθμό 5%, με αποτέλεσμα ένα διαρκώς αυξανόμενο μερίδιο του παραγόμενου φυσικού αερίου να διατίθεται για την τροφοδοσία της εθνικής αγοράς. Επιπλέον, σε μια συγκυρία εντάσεων με το γειτονικό Μαρόκο, οι αλγερινές αρχές δεν σκοπεύουν να δυσαρεστήσουν τη Ρωσία, τον κυριότερο προμηθευτή της χώρας σε όπλα. Η στάση αυτή που υπαγορεύεται από γεωπολιτικά κίνητρα ισχύει και για την Αίγυπτο, ανερχόμενη δύναμη στον τομέα του φυσικού αερίου (στην 16η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, με αποθέματα 2 τρισ. κυβικών μέτρων), η οποία όμως εξαρτάται κατά 90% από τη Ρωσία και την Ουκρανία για τις εισαγωγές δημητριακών.<br /><br />Αντίθετα από την Αλγερία, η οποία απείχε, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Κάιρο τάχθηκε υπέρ του ψηφίσματος για την καταδίκη της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία (2 Μαρτίου). Όμως, η διατροφική ασφάλεια της χώρας, που είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σιταριού παγκοσμίως, την αναγκάζει να κρατάει μια προσεκτική και συνετή στάση απέναντι στη Μόσχα. Όσο για τη Λιβύη, χώρα κομμένη στα δύο, με τη μία από τις δύο φατρίες να υποστηρίζεται στρατιωτικά από τη Μόσχα, οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της βρίσκονται συχνά εκτός λειτουργίας, εξαιτίας μαχών ή απεργιών. Επιπλέον, η απουσία κάθε πολιτικής λύσης στον εμφύλιο πόλεμο εμποδίζει την εξομάλυνση του συγκεκριμένου οικονομικού κλάδου. Τέλος, η απομακρυσμένη γεωγραφική θέση άλλων παραγωγών όπως η Νιγηρία και η Αγκόλα, σε συνδυασμό με την έως και οριακή παλαιότητα των παραγωγικών εγκαταστάσεών τους, δεν τους επιτρέπει να συγκαταλεγούν στις αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις απέναντι στη Ρωσία.<br /><br />«Η αντικατάσταση του εφοδιασμού με ρωσικούς υδρογονάνθρακες δεν είναι ανέφικτη», μας δηλώνει ένας έμπορος πρώτων υλών με έδρα τη Γενεύη, την πόλη όπου πραγματοποιείται το 80% των συναλλαγών που αφορούν το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. «Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί ένα συντονισμένο εγχείρημα εκ μέρους των Ευρωπαίων, έως και μια συγκεντρωτική διαχείριση των αναγκών. Αυτό βεβαίως αντιβαίνει ριζικά στην πολιτική φιλελευθεροποίησης του κλάδου που έχουν επιβάλει οι Βρυξέλλες εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.» Στο μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να υποχρεώσει τα κράτη-μέλη να φροντίζουν ώστε, την 1η Οκτωβρίου κάθε έτους, τα στρατηγικά αποθέματά τους να ανέρχονται στο 90% της αποθηκευτικής ικανότητάς τους.<br /><br />Τα περιθώρια ελιγμών είναι πολύ μεγαλύτερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ουσιαστικά, οι ρωσικές εξαγωγές αντιστοιχούν μονάχα στο 8% των αμερικανικών εισαγωγών ενέργειας. Από την άποψη της διαφοροποίησης του ανεφοδιασμού της, η Ουάσιγκτον μπορεί να υπολογίζει στον Καναδά, τον κυριότερο ενεργειακό εταίρο της, για να αντισταθμίσει τη διακοπή των εισαγωγών της από τη Ρωσία. Πολλά πετρελαιοφόρα κοιτάσματα στην Αλμπέρτα και στο Σασκατσουάν υπολειτουργούσαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών και η άνοδος των τιμών του αργού πετρελαίου καθιστά την εκμετάλλευσή τους πιο συμφέρουσα. Εντούτοις, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν εξετάζει –για την ώρα τουλάχιστον– το ενδεχόμενο να υπαναχωρήσει όσον αφορά την απόφασή της να απαγορεύσει την έναρξη της λειτουργίας του πετρελαιαγωγού Keystone XL, που επρόκειτο να συνδέσει τον δυτικό Καναδά με τα διυλιστήρια του Κόλπου του Μεξικού. Οι ΗΠΑ μπορούν επίσης να κινητοποιήσουν ένα πλήθος μικρών ιδιωτών παραγωγών, κυρίως στο Τέξας, οι οποίοι επιστρέφουν στην αγορά μονάχα όταν οι τιμές είναι ελκυστικές, όπως συμβαίνει αυτή την περίοδο, όπου η τιμή του βαρελιού κάποια στιγμή φλέρταρε με το ρεκόρ του Ιουλίου 2018 (140 δολάρια).<br /><br />Σημειωτέον ότι η Ουάσιγκτον άρχισε τις επαφές και με τη Βενεζουέλα. Αυτή η αναθέρμανση, μετά από πολλά χρόνια εξοβελισμού του καθεστώτος του Νικολά Μαδούρο, εντάσσεται στην προοπτική της μερικής άρσης των κυρώσεων και της επανάληψης της παράδοσης βενεζουελάνικου αργού πετρελαίου, που είχε διακοπεί από το 2019, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 2010 έφτανε το ένα εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως. Ωστόσο, θα χρειαστούν αρκετοί μήνες και σημαντικές επενδύσεις μέχρις ότου αναβαθμιστούν οι απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις του Καράκας<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-4-7224">4</a>.<br /><br />Η ουκρανική κρίση και η αντίδραση της Ουάσιγκτον αναδεικνύουν τρεις προτεραιότητες της αμερικανικής ενεργειακής και βιομηχανικής πολιτικής. Η πρώτη συνίσταται στην εγγύηση της μόνιμης ενεργειακής ασφάλειας της χώρας –εξ ου και η προσέγγιση, όσον αφορά το πετρέλαιο, με τη Βενεζουέλα και με τους παραγωγούς της Δυτικής Αφρικής. Η δεύτερη αποσκοπεί στην αποτροπή έλλειψης ή ελάττωσης των υδρογονανθράκων στη διεθνή αγορά, ώστε να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου και των καυσίμων στα πρατήρια.<br /><br />Οι μπίζνες με το υγροποιημένο φυσικό αέριο<br /><br />Σε αυτό το πεδίο, το έργο της Ουάσιγκτον θα είναι πιο δύσκολο. Οι πετρομοναρχίες του Περσικού κόλπου –με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ– δυσανασχετούν απέναντι στην πίεση να ανοίξουν τις βάνες των εγκαταστάσεών τους και, κυρίως, να διακόψουν τη συνεργασία τους με τη Ρωσία στο πλαίσιο του ΟΠΕΚ+<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-5-7224">5</a>. Η συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά, με αντάλλαγμα την άρση των κυρώσεων, θα μπορούσε να επιτρέψει στην Τεχεράνη να εξάγει περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ωστόσο, η Ισλαμική Δημοκρατία δεν επιθυμεί να έλθει σε αντιπαράθεση με τον Ρώσο εταίρο της, με τον οποίο αναπτύσσει κοινή στρατιωτική δράση στη Συρία. Από την πλευρά της, η Μόσχα εξαρτά την εκ μέρους της αποδοχή της συμφωνίας από την εγγύηση ότι οι εμπορικές σχέσεις της με το Ιράν δεν θα επηρεαστούν από τις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η εξέλιξη ωθεί τους δυτικούς, οι οποίοι μέχρι τώρα ελάχιστα βιάζονταν για τη σύναψη της συμφωνίας αλλά άρχισαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για την ευημερία του ιρανικού λαού, να καταγγέλλουν τον κίνδυνο να «καταρρεύσει η συμφωνία».<br /><br />Τέλος, η τρίτη αμερικανική προτεραιότητα είναι να υπάρξουν εγγυημένες διεθνείς αγορές για τους Αμερικανούς παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Με την παρούσα κρίση, προκύπτει γι’ αυτούς μια σημαντική ευκαιρία: το αμερικανικό φυσικό αέριο μπορεί να αντικαταστήσει το ρωσικό στην ευρωπαϊκή αγορά, υπό την προϋπόθεση ότι ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία θα προβούν σε επενδύσεις, ώστε να είναι σε θέση να υποδεχθούν σημαντικές ποσότητες αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου.<br /><br />Όσον αφορά τις ρωσικές εξαγωγές υδρογονανθράκων, το μέλλον τους βρίσκεται στην Κίνα, η οποία ήδη απορροφά το 32,8% του συνόλου τους. Τον Φεβρουάριο, το Πεκίνο και η Μόσχα υπέγραψαν μια σύμβαση παροχής 10 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και παρέτειναν κατά δέκα χρόνια μια παλαιότερη συμφωνία που προβλέπει την παράδοση 200.000 βαρελιών αργού πετρελαίου ημερησίως<a href="https://monde-diplomatique.gr/anatropes-stin-agora-ton-ydrogonanthrakon/#easy-footnote-bottom-6-7224">6</a>. Παρά το γεγονός ότι το Κρεμλίνο πάντοτε επεδίωκε τη επέκταση του πελατολογίου του, αναγκάζεται τώρα να αυξήσει τις πωλήσεις στον ισχυρό γείτονα.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενέργεια, όπλα, πρώτες ύλες: ένα κουβάρι αλληλεξαρτήσεων στον πόλεμο Ρωσίας-Δύσης.

Akram Belkaïd μετάφραση; Βασίλης Παπακριβόπουλος  Αυτή είναι η στρατηγική που υιοθέτησαν οι ΗΠΑ στις 6 Μαρτίου προκειμένου να τιμωρήσουν τη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο φθίνων Ελληνισμός της Αζοφικής και οι κυβερνητικές ευθύνες…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/marioupoli-2.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/marioupoli-2-696x392.jpg" /></a><br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Μπορεί η Ελλάδα να είναι η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη παγκοσμίως, η 28η στρατιωτική δύναμη και η 20η σε αεροπορική μεταξύ 137 χωρών, όμως η γεωπολιτική επιρροή της παραμένει ανεκμετάλλευτη σε επίπεδο αξιοποίησης της παρουσίας της ανά τον κόσμο, αφού αρκείται στο κοστούμι που έκοψαν κι έρραψαν γι’ αυτήν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Σύμμαχοι.<br /><br />Αυτό του παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο (μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον), ο οποίος επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας με τις χώρες της ευρύτερης περιοχής και παραμένει δεσμευμένος ιστορικά και διαχρονικά στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με οδηγό το θέσφατο ”Ανήκομεν εις την Δύσιν”.<br /><br />Όλα τα παραπάνω ωστόσο δεν προοικονομούν από μόνα τους τη συντήρηση και αναβάθμιση του Ελληνισμού ανά τον κόσμο, ειδικά σε περιοχές όπου αντιμετωπίζει κινδύνους. Γι’ αυτό και είναι πιο ορατή από ποτέ η υποτονική παρουσία της Ελλάδας ακόμα και σε επίπεδο πολιτιστικής γεωπολιτικής.<br /><br />Ασφαλώς, η χώρα μας παραμένει γεωγραφικά, ιστορικά και πολιτιστικά ακοίμητη φρουρός των νοτιο-ανατολικών συνόρων της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περιοχή συνάντησης της Δύσης με την Ανατολή, το Ισλάμ και τη Ρωσία.<br /><br />Όμως τις ευκαιρίες που συνεπάγονται απ’ τα κεκτημένα αυτά δεν τις εκμεταλλεύεται και δεν τις μεγιστοποιεί όσο η εθνική της στρατηγική είναι ”εξάρτημα” της στρατηγικής των Συμμάχων και αφήνει ακάλυπτο τον εκτός Ελλάδας Ελληνισμό, όπως αυτός της Αζοφικής που σκόρπισε ήδη στους πέντε ανέμους την προσφυγιά του με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Δεν τις εκμεταλλεύεται και δεν τις μεγιστοποιεί όσο η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να αξιοποιήσει την γεωπολιτική προστιθέμενη αξία της και δεν θέλει ή δεν μπορεί να προσαρμόσει στα συμφέροντα της Ελλάδας και των ελληνικών μειονοτήτων όπου γης στις ξαφνικές αλλαγές της Εξωτερικής πολιτικής των Μεγάλων (ΗΠΑ-Κίνας-Ρωσίας). Αλλαγές που έχουν μεταβάλλει ήδη σταθερές δεκαετιών στο διεθνές σύστημα και επηρεάζουν ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Με δεδομένα αυτά, φυσικό είναι να βιώνει ο Ελληνισμός (ειδικά αυτός της Γηραιάς Ηπείρου η οποία έχει μετατραπεί κατά τα τελευταία κυρίως χρόνια σε θέατρο φανερών και κρυφών εθνοτικών και εμπόλεμων συγκρούσεων) περιόδους μεγάλης οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και γεωπολιτικής αβεβαιότητας.<br /><br />Κι αυτή η αβεβαιότητα προκαλεί κλυδωνισμό στους εκπροσώπους του Ελληνισμού σε τμήματα της Ευρώπης που έχουν ενταχθεί προ 30ετίας (βλ. διάλυση ΕΣΣΔ) στον κόσμο του Δυτικού ορθολογισμού, ο οποίος τους έφερε πιο κοντά στην τρισυπόστατη φυσιογνωμία της μητέρας-πατρίδας: την ευρωπαϊκή, τη βαλκανική και την μεσογειακή.<br /><br />Το δυστύχημα είναι ότι — αν και η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη κατά την Νεότερη Ιστορία της και είχε εξασφαλίσει την εύφημο μνεία για την καλή επικοινωνία της όχι μόνο με τον κόσμο της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, αλλά και με τον μεγάλο παίκτη του διεθνούς γίγνεσθαι (τη Ρωσία) ως Ορθόδοξο κράτος στέρεα τοποθετημένο στη Δύση — αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή, λόγω κακής κυβερνητικής επιλογής και διπλωματικής ακαμψίας, την πλήρη ρήξη των ελληνορωσικών σχέσεων (κάτι το οποίο επεδίωκαν από χρόνια οι ΗΠΑ).<br /><br />Και αυτό μεν το γεγονός… ανταμείφθηκε σε προσωπικό και κυβερνητικό επίπεδο με την πρόσκληση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ (16 Μαΐου), προκάλεσε όμως έντονη δυσαρέσκεια στους ελληνικής καταγωγής φιλορώσους της Ουκρανίας, της Κριμαίας και της Ρωσίας οι οποίοι διατηρούσαν – όπως και η Ελλάδα κατά το παρελθόν — καλές, λειτουργικές και αμοιβαία παραγωγικές σχέσεις με την τελευταία.<br /><br />Πολύ περισσότερο όταν η ρήξη Ελλάδας-Ρωσίας έχει πολλαπλές προεκτάσεις άμεσα συνδεδεμένες με τον ενεργειακό και εν όπλοις ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Πίσω απ’ τις σήτες καπνού του τελευταίου οι ελληνικής καταγωγής μειονοτικοί της Ουκρανίας, της Κριμαίας και της Ρωσίας ατενίζουν με θλίψη και μελαγχολία το κενό του Ελληνισμού της Αζοφικής μετά τη ρωσική εισβολή.<br /><br />Κι αυτό γιατί προβλέφτηκαν ασφαλείς διέξοδοι για τους ελληνόφωνους, αλλά όχι για τους ρωσόφωνους μειονοτικούς πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να βρουν οι τελευταίοι άσυλο στις ανεξάρτητες δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ή στη Ρωσία, απ’ όπου είχαν ”αποδράσει” οι πρόγονοί τους μετά την στοχοποίησή τους από τον Στάλιν το ’37 (απαγόρευση ελληνικής σοβιετικής παιδείας, κλείσιμο ελληνικών σχολείων, κομματικών τυπογραφείων και κατάργηση της αυτονομίας αυτόνομων σοβιετικών ελληνικών περιοχών, παράλληλα με εξορία Ελλήνων στη Σιβηρία και εκτελέσεις χιλιάδων μετά από δίκες-παρωδία).<br /><br />Αυτό το κενό των ρωσόφωνων Ελλήνων που εγκατέλειψαν λόγω πολέμου τις εστίες τους χωρίς προστασία και καθοδήγηση (αν και ήταν ο αρχαιότερος λαός που κατοίκισε την Ουκρανία με μητροπολιτικό κέντρο την Κριμαία) δεν δείχνει διάθεση να το καλύψει η ελληνική κυβέρνηση.<br /><br />Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος — σε κάθε ευκαιρία — δεν παύει να ρίχνει λάδι στη φωτιά των ελληνορωσικών σχέσεων αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα έχει ο αντιρωσισμός του στους ρωσόφωνους Έλληνες της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και σε Ελλάδα (Αιγαίο) και Κύπρο (Κυπριακό), αφού ήδη είχαμε δείγματα έντονης δυσαρέσκειας, ενδεικτικά της αλλαγής στάσης της Ρωσίας (βλ. δήλωση Ζαχάροβας: ”Σας βοηθήσαμε στη δημιουργία του κράτους σας κι εσείς απελάσατε Ρώσους διπλωμάτες).<br /><br />Η βιασύνη να προλάβουμε να καταδικάσουμε με δριμύτητα την εισβολέα Ρωσία για να τιμωρήσουμε μέσω αυτής την τουρκική εισβολή του ’74, αφήνοντας όμως στο απυρόβλητο την αναθεωρητική και ατιμώρητη έκτοτε Τουρκία, ήταν η πιο αποτυχημένη στρατηγική που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε.<br /><br />Κι αυτό γιατί, τυχόν αναθεώρηση των συνόρων στην Ουκρανία (πράγμα πολύ πιθανόν σε περίπτωση καθαρής επικράτησης της Ρωσίας), θα δώσει το πράσινο φως στην Τουρκία και τους ΝΑΤΟϊκούς φίλους της για αλλαγή του status quo των Διεθνών Συνθηκών (Λωζάνης, 1923-Παρισίων, 1947) στο Αιγαίο. Και σ’ αυτό δε θα ‘χει καμιά αντίρρηση, φυσικά, η εχθρικά κείμενη πλέον απέναντι στην Ελλάδα Ρωσία…<br /><br />”Στην πατρίδα του Παβλόφ ξέρουν να χειρίζονται καλά τα αυθόρμητα αντανακλαστικά”, πιπιλίζουν σαν καραμέλα την δυτική προπαγάνδα κάποια ελληνικά ΜΜΕ τα οποία χαρακτηρίζουν ρωσική προπαγάνδα την αλήθεια για τις διώξεις που υφίσταντο προ της ρωσικής εισβολής οι ρωσόφωνοι μειονοτικοί από το Τάγμα ΑΖΩΦ.<br /><br />Μειονοτικοί ελληνικής καταγωγής, προερχόμενοι απ’ τις ανατολικές περιφέρειες της Ουκρανίας (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Μαριούπολη και Κράματορσκ), οι οποίοι δέχονταν κατ’ επανάληψη επιθέσεις από το εν λόγω ναζιστικό τάγμα (με την ”κάλυψη” της ουκρανικής κυβέρνησης) ακόμα και όταν έρχονταν στο φως της δημοσιότητας οι μαρτυρίες και οι καταγγελίες Ομογενών μας.<br /><br />Οι ημεδαποί εραστές της αντίληψης ότι είναι καλώς καμωμένα τα συμπαρομαρτούντα της ”μεταδημοκρατίας” της Δύσης — έστω κι αν οι ΝΑΤΟΪκοί βομβαρδισμοί σε βάρος ανεξάρτητων χωρών ηχούν ακόμα στα αυτιά μας (βλ. Γιουγκοσλαβία 1999) — βιάστηκαν, προφανώς, να ερμηνεύσουν ως ”προβληματικές” τις καταστάσεις αυτές.<br /><br />Ως ”προβληματική” είχαν χαρακτηρίσει, άλλωστε, και την απόπειρα ”διαγραφής” της ελληνικής μειονότητας απ’ το καθεστώς Ζελένσκι. ”Προβληματική” γιατί ο νόμος-σκάνδαλο που προστέθηκε στο ουκρανικό Σύνταγμα τον Ιούλιο του ’21 εισήγαγε — χάρη στο μακρύ χέρι της φίλα προσκείμενης στην κυβέρνηση Ζελένσκι Άγκυρας — μια τεχνητή διάκριση ανάμεσα σε ”μειονότητα που διαθέτει κράτος και όχι”.<br /><br />Έτσι η ουκρανική νομοθεσία λειτούργησε ευεργετικά για τις αυτόχθονες εθνικές μειονότητες των Τατάρων της Κριμαίας, των τουρκόφωνων Εβραίων, των Καραϊτών και των Κρουμτσάκων, ενώ άδικα και υπονομευτικά για την ελληνική μειονότητα της Ουκρανίας η οποία βρίσκεται σε προσφυγική μετακίνηση με την έναρξη του πολέμου (όπως και οι υπόλοιποι Ουκρανοί άμαχοι).<br /><br />Βρίσκεται σε προσφυγική μετακίνηση στην προσπάθειά της να απομακρύνει τα γυναικόπαιδα από τα θέατρα των συγκρούσεων με προορισμό την Ελλάδα (για τους Ελληνόφωνες) και τις περιοχές του Ντονέτσκ, του Λουγκάνσκ ή της Ρωσίας (για τους ρωσόφωνους ελληνικής καταγωγής αποδήμους).<br /><br />Η ελληνική μειονότητα, βλέπετε, ήταν μεταξύ των μειονοτήτων που εξαιρέθηκαν της ουκρανικής ”προστασίας” για τους αυτόχθονες, επειδή διαθέτει κράτος (το ελληνικό), έστω κι αν η αυτόχθονη παρουσία της εκεί ανάγεται στον 7ο αιώνα πΧ, σε αντίθεση με αυτή των Τατάρων η οποία ανάγεται στον 13ο.<br /><br />Κάτι που είχε επισημάνει (αφήνοντας μάλιστα αιχμές για την ειδική σχέση Ουκρανίας-Τουρκίας) και ο Νίκος Δένδιας όταν επισκέφθηκε την Ουκρανία κατά την περίοδο προσθήκης της εν λόγω νομοθεσίας στο ουκρανικό Σύνταγμα, για να μιλήσει στο Συνέδριο για τα 30 χρόνια απ’ την Ανεξαρτησία της (σ.σ μέχρι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ τον Δεκέμβριο του 1991 η Ουκρανία αποτελούσε τμήμα της).<br /><br />Τώρα θα μου πουν οι λίγοι ”δυτικόφρονες” που μετατράπηκαν σε δυτικόδουλους ότι δεν… ”εξαφανίζεται” με τον νόμο αυτό η γηγενής ελληνική μειονότητα της Ουκρανίας, όπως έγραψαν ”κινδυνολογικά” τότε πολλά Μέσα ενημέρωσης και αναδημοσίευσαν στον τρέχοντα χρόνο μετά την ρωσική εισβολή σε αυτήν.<br /><br />Ναι, δεν εξαφανίζεται, τους απαντώ, με την κυριολεκτική έννοια του όρου όσο υπάρχουν στον ουκρανικό νόμο 5506 νομικές εγγυήσεις για τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των ατόμων και όσο διασφαλίζονται τα πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, γλωσσικά δικαιώματα των μειονοτήτων (αν και αυτό το τελευταίο δεν είμαστε σίγουροι ότι καλύπτει τους ρωσόφωνους Έλληνες ως ”παράπλευρη” απώλεια της ρωσο-ουκρανικής κρίσης).<br /><br />Ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι ο εν λόγω νόμος κάνει ”διάκριση κάλυψης” αφήνοντας απέξω τους Έλληνες (μεταξύ άλλων μειονοτήτων πλην των τουρκογενών Τατάρων), είναι δείγμα του φθίνοντος Ελληνισμού της Αζοφικής Θάλασσας, ο οποίος μέχρι τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αριθμούσε τους 93.000 ρωσόφωνους (αν και οι ίδιοι υποστηρίζουν πως ο πραγματικός αριθμός τους φτάνει τις 150.000.<br /><br />Κι’ αυτή η αργή αλλά σταθερή φθορά του (η οποία, αν και επιβεβαιώθηκε από πέρυσι στις εκθέσεις του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ, δεν φαίνεται να συγκίνησε τους ιθύνοντες της κυβέρνησης) θα επιταχυνθεί προϊόντος του χρόνου εξαιτίας της δυσμενούς για τους Έλληνες μειονοτικούς μακροπρόθεσμης στόχευσης της ουκρανικής πολιτικής, στην χάραξη της οποίας θα έχει — πολύ πιθανόν — λόγο και η Τουρκία.<br /><br />Η Τουρκία η οποία αυτοπροτάθηκε ως υποψήφια εγγυήτρια δύναμη για τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας μετά τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Κάτι που δεν αποκλείεται να συμβεί, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν την στήριξε στρατιωτικά και ανέλαβε ρόλο ειρηνοποιού-διαμεσολαβητή (με πρόταση του Προέδρου Ζελένσκι) στην ουκρανική κρίση…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο φθίνων Ελληνισμός της Αζοφικής και οι κυβερνητικές ευθύνες…

Γράφει η  Κρινιώ Καλογερίδου Μπορεί η Ελλάδα να είναι η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη παγκοσμίως, η 28η στρατιωτική δύναμη και η 20η σε αεροπ...

Διαβάστε την συνέχεια

DEFENSE NEWS: Αλλάζει σταδιακά στο Κογκρέσο η στάση απέναντι στην Τουρκία για τα μαχητικά F-16.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/05/F-16-USAF-790x400.jpg" /><br /><br />Σε νέο του δημοσίευμα, <a href="https://www.defensenews.com/congress/2022/05/04/congress-signals-openness-to-turkey-f-16-sale-amid-ukraine-cooperation/">το έγκυρο αμερικανικό Defense News</a>, αναφέρει ότι το Κογκρέσο στέλνει θετικά μηνύματα προς την Τουρκία, αναφορικά με το ξεμπλοκάρισμα της υπόθεσης προμήθειας 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block 70/72 και την αναβάθμιση άλλων 80 υφισταμένων της τουρκικής Αεροπορίας στην ίδια διαμόρφωση.<br /><br />Παρά το ανεπίλυτο πρόβλημα των S-400, πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα, φαίνεται πως η υποστήριξη της Τουρκίας προς την Ουκρανία, κυρίως μέσω της εξαγωγής οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών (TB-2 Bayraktar) και της διπλωματίας με τη Ρωσία, αλλάζει σταδιακά το κλίμα! Όπως όμως αποφαίνεται ο Bryant Harris που υπογράφει το ρεπορτάζ, εάν η Τουρκία παίξει σωστά τα χαρτιά της θα μπορούσε να πείσει το Κογκρέσο να επιτρέψει την προμήθεια ύψους περίπου 6 δισ. δολαρίων!<br /><br />Ο ρεπόρτερ αναφέρει, ότι αρκετοί βασικοί νομοθέτες που αποδείχθηκαν καθοριστικοί στην εκδίωξη της Τουρκίας από το πρόγραμμα του μαχητικού πέμπτης γενιάς F-35, έχουν επισημάνει στο Defence News ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν στάση, αφού η κυβέρνηση Μπάιντεν υποστηρίζει ότι μια τέτοια πώληση θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την ασφάλεια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.<br /><br />Ωστόσο, στο δημοσίευμα γίνεται παραδεκτό, ότι το Κογκρέσο διαθέτει σημαντική ισχύ να εμποδίσει πωλήσεις όπλων, με τους νομοθέτες να έχουν καταστήσει σαφές ότι η έγκριση της πώλησης των πλέον προηγμένων F-16, θα εξαρτηθεί από το εάν η Τουρκία θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία, παρότι προσπαθεί να επιτύχει μια δύσκολη ισορροπία στη σχέση της τόσο με τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και με τη Ρωσία, ανάμεσα σε πολλαπλές άλλες περιφερειακές διαφορές.<br /><br />«Πρέπει να μιλήσουμε και να συνεργαστούμε με την Τουρκία και άλλους, που συνεργάζονται μαζί μας ενάντια στη Ρωσία», δήλωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, Δημοκρατικός εκλεγόμενος στη Νέα Υόρκη, Γκρέγκορι Μικς, στο Defense News. «Έδειξαν κάποιες κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που χρειαζόμαστε ακόμα να δουλέψουμε με την Τουρκία, ορισμένα που εξακολουθούν να μας εκνευρίζουν κατά καιρούς».<br /><br /><div>Όμως κι άλλοι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι που πάλεψαν με νύχια και με δόντια για να νομοθετήσουν την εκδίωξη της Τουρκίας από το πρόγραμμα, στέλνουν επίσης σήμα αλλαγής της στάσης τους, μέσω της μη έγερσης εμποδίων για την πραγματοποίηση της πώλησης. «Μίλησα με πολλά από τα εμπλεκόμενα μέρη», είπε ο Ρεπουμπλικάνος Γερουσιαστής του Άινταχο, Τζέιμς Ρις, υψηλόβαθμο μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, στο Defense News.<br /><br />«Οι Τούρκοι έχουν προβάλει ένα αξιόπιστο επιχείρημα για ποιον λόγο πρέπει να πάρουν τα F-16. Είμαι θετικά διατεθειμένος προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν είμαι ακόμα εντελώς εκεί», πρόσθεσε. Ο Γερουσιαστής τόνισε επίσης, ότι τα F-16 είναι «μια διαφορετική περίπτωση» από το να επιτραπεί στην Τουρκία να παραλάβει τα F-35!<br /><br />Η Ουάσιγκτον εμπόδισε τη μεταφορά των προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία, λόγω του φόβου ότι το ισχυρό ραντάρ των S-400 θα επέτρεπε στη Ρωσία να κατασκοπεύει το υπερσύγχρονο αεροσκάφος, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τα τεχνολογικά του μυστικά.<br /><br />Η αγορά των S-400 ώθησε επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιβάλουν κυρώσεις στην υπηρεσία στρατιωτικών προμηθειών της Τουρκίας το 2020, όπως απαιτείται από τη νομοθεσία περί κυρώσεων της Ρωσίας. Όμως ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιδίωξε ύφεση με τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, αναφέρει το Defense News.<br /><br />Ο Ρεπουμπλικάνος Μάικ Μακόλ από το Τέξας, μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, είπε στο Defense News: «Αναμένουμε από την Τουρκία να συνεχίσει να συμπαραστέκεται στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, οι οποίοι δυσκολεύονται με την υποστήριξη της Ουκρανίας, καθώς υπερασπίζεται τα πάτρια εδάφη».<br /><br />«Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έχει τελειώσει», δήλωσε το γραφείο του Μακόλ. «Αναμένουμε ότι εάν η κυβέρνηση ζητήσει την έγκριση του Κογκρέσου για αυτήν την πώληση, η Τουρκία θα εξακολουθήσει να παίζει εποικοδομητικό ρόλο στη σύγκρουση, αλλά και να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες για τον ρόλο της σε άλλες παγκόσμιες συγκρούσεις».<br /><br />Στο εσωτερικό, ο Ερντογάν έχει σερβίρει την προσπάθεια για την αγορά των F-16 ως πιθανή αποζημίωση για τις απώλειες της Τουρκίας μετά την αποβολή της από το πρόγραμμα συμπαραγωγής F-35. Και πίεσε τον πρόεδρο Μπάιντεν κατά τη διάρκεια συνάντησης τον περασμένο Οκτώβριο.<br /><br />Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν, αναφέρει το Defense News, έκανε τα πάντα για να ευχαριστήσει την Τουρκία που βοήθησε να εξασφαλιστεί η απελευθέρωση του φυλακισμένου Αμερικανού πεζοναύτη Τρέβορ Ριντ από τη Ρωσία. «Καθώς καλωσορίζουμε τον Τρέβορ Ριντ στην πατρίδα του, είμαστε ευγνώμονες στην Τουρκία για τον ρόλο της να κάνει δυνατή την ασφαλή επιστροφή του. Εκτιμούμε τη βοήθεια των Τούρκων εταίρων μας σε αυτό το σημαντικό θέμα», ανέφερε σε ανάρτηση που έκανε στο Twitter.<br /><br />«Χρειαζόμαστε μια σχέση με την Τουρκία. πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο να την ξαναχτίσουμε», δήλωσε στο Defense News ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, Δημοκρατικός Άνταμ Σμιθ από την Ουάσιγκτον. Μίλησε για την προσπάθεια Μπάιντεν να εξισορροπήσει τη σχέση με την Τουρκία, παραδεχόμενος ότι είναι δύσκολο, γιατί οι S-400 περιέπλεξαν τις διμερείς σχέσεις με πολλούς τρόπους, αλλά διατύπωσε την πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.<br /><br />Το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters ανέφερε τον περασμένο μήνα, ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε επιστολή στο Κογκρέσο για τις σχέσεις με την Τουρκία, αναφέροντας ότι υπάρχουν επιτακτικά, μακροπρόθεσμα συμφέροντα για την ενότητα και τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ, καθώς επίσης και τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, οικονομικά και εμπορικά.<br /><br />Η επιστολή ήρθε ως απάντηση σε ερώτημα του Δημοκρατικού Βουλευτή του Νιού Τζέρσεϊ, Φρανκ Παλόνι και μιας δικομματικής ομάδας περισσότερων από 50 μελών της Βουλής, προτρέποντας τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και τον υπουργό Άμυνας Λόιντ Όστιν, να απορρίψουν την πώληση των F-16 στην Τουρκία.<br /><br />Η Επιτροπή Ενέργειας και Εμπορίου, της οποίας προεδρεύει ο Παλόνι, δεν έχει δικαιοδοσία στις πωλήσεις όπλων. Έχει όμως ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής από την ίδια πολιτεία Μπομπ Μενέντεζ, που είναι σε θέση να μπλοκάρει μονομερώς την πώληση των F-16 με την ιδιότητα του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων.<br /><br />«Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε αν η Τουρκία είναι ο τύπος του συμμάχου του ΝΑΤΟ που αναμένουμε ή όχι», είπε ο Μενέντεζ στο Defense News. «Λειτουργεί με τρόπους που είναι αντίθετοι με τα συμφέροντά μας σε πολλά πράγματα». Νομίζω, πρόσθεσε, ότι η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να βλέπει την υπόθεση με βάση το τι θα θέλαμε στις ΗΠΑ να είναι η Τουρκία και να συνειδητοποιήσει ότι η χώρα βρίσκεται υπό τον Ερντογάν.<br /><br />Ο Μενέντεζ εξόργισε την Τουρκία το 2019 παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στη νομοθεσία για μερική άρση του επί δεκαετίες ισχύοντος εμπάργκο όπλων στην Κύπρο, την ίδια χρονιά που η Βουλή και η Γερουσία πέρασαν ψηφίσματα που αναγνωρίζουν για πρώτη φορά τη γενοκτονία των Αρμενίων.<br /><br />Το ρεπορτάζ του Defense News ολοκληρώνεται, με την παρατήρηση, ότι ενώ η κρίση της Ουκρανίας έχει παρουσιάσει μια μοναδική ευκαιρία για την Τουρκία να αλλάξει τη φήμη της στο Καπιτώλιο, ο Μενέντεζ και αρκετοί νομοθέτες συνεχίζουν να επικρίνουν την Άγκυρα για τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και για τον στρατιωτικό της ρόλο σε συγκρούσεις που εκτείνονται από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, έως τη Συρία και τη Λιβύη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

DEFENSE NEWS: Αλλάζει σταδιακά στο Κογκρέσο η στάση απέναντι στην Τουρκία για τα μαχητικά F-16.

Σε νέο του δημοσίευμα, το έγκυρο αμερικανικό Defense News , αναφέρει ότι το Κογκρέσο στέλνει θετικά μηνύματα προς την Τουρκία, αναφορικά με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι προκλήσεις Ερντογάν στο δρόμο προς τις Τουρκικές εκλογές – Οι απειλές της Άγκυρας οδηγούν σε επανάληψη σκηνικού κρίσης του 2020.

<img height="313" src="https://www.newpost.gr/photo/master/202205/kfbtor1651678036412.jpeg" width="764" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ζήτημα αιφνιδιασμού δεν τίθεται-όπως δεν τέθηκε ούτε το 2020-καθώς το Ελληνικό Επιτελείο έχει «διαβάσει»τους γείτονες και έχει απαντήσεις σε όλα τα ενδεχόμενα.</span></h3>Όσο πλησιάζουν οι Τουρκικές εκλογές και η Άγκυρα δεν έχει καταφέρει να κερδίσει επί του πεδίου όσα επιδιώκει στην Ανατολική Μεσόγειο τόσο πιο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο Ταγίπ Ερντογάν, εκτιμά η Αθήνα, με το Ελληνικό Επιτελείο να παρακολουθεί με απόλυτη προσήλωση την κατάσταση και να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα. Άλλωστε τα γεγονότα του 2020 όταν μέσα σε λίγους μήνες οι γείτονες εκτίναξαν την ένταση κατακόρυφα με αποκορύφωμα την κρίση του καλοκαιριού όταν οι Στόλοι Ελλάδας και Τουρκίας βρέθηκαν απέναντι στο Αιγαίο παραμένουν νωπά.<br /><br />Ήδη τις τελευταίες εβδομάδες το δήθεν καλό κλίμα το οποίο καλλιεργήθηκε έπειτα από την συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη μετατράπηκε σε μια ακόμη «ψυχροπολεμική» κατάσταση, με την Άγκυρα να δυναμιτίζει με τη ρητορική και κυρίως με τις ενέργειες της κάθε προσπάθεια προσέγγισης. <div><br /></div><div>Αντίθετα η εικόνα πλέον παραπέμπει στην προ κρίσης του 2020 εποχή όταν η Άγκυρα έδειχνε ξεκάθαρα που επιθυμεί να οδηγηθούν οι σχέσεις με την Αθήνα. Οι προκλήσεις και απειλές στο Αιγαίο με αποκορύφωμα το πρωτοφανές μπαράζ υπερπτήσεων και παραβιάσεων και η πέρα από κάθε λογική εμπρηστική ρητορική αμφισβήτησης της Ελληνικής κυριαρχίας στα ακριτικά νησιά δεν άφησαν κανένα περιθώριο στην Αθήνα. Αναγκάστηκε να «παγώσει» τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, απέπεμψε την Τουρκική πολεμική αεροπορία από την ΝΑΤΟϊκή άσκηση «Tiger Meet» και έθεσε την Τουρκία προ των ευθυνών της σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ευρώπη. Με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται αποφασισμένος να θέσει το ζήτημα των Τουρκικών προκλήσεων και απειλών στον πρόεδρο Μπάιντεν στις 16 Μαίου.<br /><br />Την ίδια ώρα το ΓΕΕΘΑ ανεβάζει το επίπεδο εγρήγορσης των Ενόπλων Δυνάμεων και φροντίζει να στέλνει σταθερά μηνύματα αποτροπής στους προκλητικούς γείτονες. «Οι Τούρκοι επιτελείς» όπως τονίζουν χαρακτηριστικά στρατιωτικές πηγές «διαπίστωσαν την περασμένη εβδομάδα τόσο τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας της Πολεμικής Αεροπορίας όσο και τη δυνατότητα που έχει σε πραγματικές επιχειρήσεις και όχι στον ‘’πετροπόλεμο’’ των υπερπτήσεων και παραβιάσεων να επιφέρει καίρια πλήγματα και να παραλύσει μέσα σε λίγες ώρες την αεράμυνα των γειτόνων εξασφαλίζοντας αεροπορική υπεροχή». Ειδικά όσα έγιναν το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ήταν ένα μάθημα απέναντι στα επικοινωνιακά ‘’πυροτεχνήματα’’ των γειτόνων εκτιμά το Ελληνικό Επιτελείο.<br /><br />Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν εάν η Τουρκία έχει αποφασίσει να κλιμακώσει ακόμη περισσότερο τις προκλήσεις της ή θα συνεχίσει την τακτική του «πετροπόλεμου», δοκιμάζοντας κυρίως στον αέρα τα αντανακλαστικά της Αθήνας και συντηρώντας τις υψηλές θερμοκρασίες πάνω από το Αιγαίο με τον κίνδυνο ενός ατυχήματος παραμονεύει. Η εκτίμηση πάντως είναι ότι εάν ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει να προχωρήσει σε περαιτέρω πίεση προς την Αθήνα αυτό ενδεχομένως να γίνει στη θάλασσα στη λογική των γεγονότων του 2020. Μια πιθανή νέα έξοδος ερευνητικού σκάφους σε περιοχές που ήδη έχει σημαδέψει η Άγκυρα με βάση το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» θα έβαζε εκ νέου «φωτιά» στην περιοχή. <br /><br />Στον επιχειρησιακό χάρτη του ΓΕΕΘΑ βρίσκεται φυσικά και αυτό το σενάριο όπως και άλλα. Ζήτημα αιφνιδιασμού δεν τίθεται-όπως δεν τέθηκε ούτε το 2020-καθώς το Ελληνικό Επιτελείο έχει «διαβάσει»τους γείτονες και έχει απαντήσεις σε όλα τα ενδεχόμενα. Η αντίδραση θα είναι δεδομένη και μονόδρομος και μάλιστα η χρονική συγκυρία βρίσκει τις Ένοπλες Δυνάμεις ακόμη πιο έτοιμες. Και τη χώρα με ακόμη πιο ισχυρές συμμαχίες.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newpost.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι προκλήσεις Ερντογάν στο δρόμο προς τις Τουρκικές εκλογές – Οι απειλές της Άγκυρας οδηγούν σε επανάληψη σκηνικού κρίσης του 2020.

Ζήτημα αιφνιδιασμού δεν τίθεται-όπως δεν τέθηκε ούτε το 2020-καθώς το Ελληνικό Επιτελείο έχει «διαβάσει»τους γείτονες και έχει απαντήσεις σε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιο διεθνές δίκαιο; Μάλλον πρόκειται για το άδικο των ισχυρών… 12 ν.μ.

<div><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/10/xorika_ydata_slpress.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="367" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/10/xorika_ydata_slpress.png" width="696" /></a></div><br /><b>Πάσχος Μανδραβέλης</b><br />Χρόνια τώρα, η Ελλάδα επισηµαίνει ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι αποκλειστικό δικαίωμα της χώρας και casus belli δεν χωρούν στη διεθνή νομιμότητα. Αυτό είναι σχεδόν αληθές. Η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι δικαίωμα κάθε χώρας, αλλά ύστερα από συζήτηση με τις όμορες χώρες. Είναι περιοχές που ο κανόνας των 12 ναυτικών μιλίων δεν εφαρμόζεται. Για παράδειγμα, η Λέσβος απέχει από τις τουρκικές ακτές 6 μίλια. Γενικώς υπάρχουν πολλές παράμετροι, ακόμη και διεθνούς ναυσιπλοΐας, που πρέπει να συνεκτιμηθούν. Χώρες με καλή θέληση καταλήγουν σε συμφωνία, όπως έκανε η Ελλάδα με την Ιταλία πριν από μερικά χρόνια και επεκτείναμε πέρυσι τα χωρικά ύδατα των νησιών του Ιονίου.<br /><br />Σε γενικές γραμμές, πάντως, η Ελλάδα έχει δίκιο: η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι δικαίωμά μας και σε όποιον δεν αρέσει ξιδάκι ή έστω Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το casus belli της Τουρκίας είναι απολίτιστο, ανήθικο και προπαντός παράνομο. Σύμφωνα με το (έστω) πρόπλασμα διεθνούς δικαίου που έχουμε, κάθε χώρα πρέπει να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Τσαμπουκάδες ή απειλές πολέμου δεν πρέπει να υπάρχουν.<br /><br />Ας σκεφθούμε τώρα το εξής σενάριο. Τη δεκαετία του ’70, την ώρα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όργωνε την Ευρώπη για να εντάξει την Ελλάδα στην ΕΟΚ, να έλεγε ο Ετσεβίτ ή ο Ντεμιρέλ ότι η ένταξη της Ελλάδας πλήττει τα βασικά συμφέροντα ασφάλειας της Τουρκίας, διότι «ποιος ξέρει; Μπορεί η ΕΟΚ να γίνει Ε.Ε., κατόπιν να συναφθεί και κανένα αμυντικό πρωτόκολλο και να έχουμε το αεροπλανοφόρο “Σαρλ ντε Γκωλ” να αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο. Γι’ αυτό η Ελλάδα, κάποτε μέρος του οθωμανικού χώρου, πρέπει να σκεφθεί δυο φορές πριν κάνει αίτηση ένταξης. Οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας είναι σε ετοιμότητα, για να αποτρέψουν κάθε απειλή ασφάλειας της χώρας». Τι θα λέγαμε τότε; Θα ήταν λογική μια τέτοια τουρκική απαίτηση;<br /><br />Το περίεργο είναι ότι οι «πολέμαρχοι των καναλιών», εκείνοι που θέλουν επέκταση των χωρικών υδάτων «εδώ και τώρα», χωρίς καν την προαπαιτούμενη συζήτηση που προβλέπει το διεθνές δίκιο, βρίσκουν λογική την απαίτηση της Ρωσίας να διαφεντεύει το μέλλον κυρίαρχων χωρών στη γειτονιά της. Δηλώνουν «εγώ είμαι κατά της εισβολής» αλλά δίνουν και κάποιο δίκιο στον Πούτιν, ο οποίος ένιωθε «περικυκλωμένος» από μια νατοϊκή Ουκρανία, ασχέτως αν πολλές δυτικές χώρες –με πρώτη τη Γερμανία– δεν ήθελαν καν να σκέφτονται το ενδεχόμενο.<br /><br />Δυστυχώς, η ισχύς του διεθνούς δικαίου είναι περιορισμένη, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το άδικο των ισχυρών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους χειροκροτάμε, ειδικώς στη γειτονιά μας, όπου ακμάζει ο αναθεωρητισμός με διά-φορες δικαιολογίες.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ποιο διεθνές δίκαιο; Μάλλον πρόκειται για το άδικο των ισχυρών… 12 ν.μ.

Πάσχος Μανδραβέλης Χρόνια τώρα, η Ελλάδα επισηµαίνει ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι αποκλειστικό δικαίωμα της χώρας και casus belli...

Διαβάστε την συνέχεια