Η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή από τη Ρωσία και την Κίνα για τους Ευρωπαίους

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6PIVAoUouMBEFlz1vUzelHmH5KptlLeLTMrcfPOtpRdlj5oiK1gWHS2SCmn_uYDA1dsRXwO-Jukc7JV-gCuJD3DsYnG9qqg79vhR0POA_FidfTMH_30tX-sHnSAHzeot9ZXfR7qUqamyEC2CD4TLAb9E049VNQCxAh8s4X2GRhTPx6p727TW_-k5/s1053/1.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6PIVAoUouMBEFlz1vUzelHmH5KptlLeLTMrcfPOtpRdlj5oiK1gWHS2SCmn_uYDA1dsRXwO-Jukc7JV-gCuJD3DsYnG9qqg79vhR0POA_FidfTMH_30tX-sHnSAHzeot9ZXfR7qUqamyEC2CD4TLAb9E049VNQCxAh8s4X2GRhTPx6p727TW_-k5/w640-h408/1.JPG" /></a><br />Μια μεγάλης κλίμακας έρευνα στην Ευρώπη αποκάλυψε ότι οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή και πρόβλημα από τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br /> Έρευνα για μια έκθεση της δεξαμενής σκέψης «European Council on Foreign Relations (ECFR)», που έγινε πριν λίγες ημέρες, δείχνει ότι η εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εξασθενίσει κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.<br /><br />«Διαλυμένη» η Ευρώπη<br /><br />Η πλειονότητα του κοινού, ιδίως η Γερμανία (55%), η Γαλλία (62%) και η Ιταλία (57%), εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ΕΕ είναι «διαλυμένη», αλλά εξακολουθεί να είναι απαραίτητο εργαλείο τόσο για τον Covid-19 όσο και για άλλες διεθνείς κρίσεις. <br /><br />Για το λόγο αυτό, υποστηρίζεται περισσότερη συνεργασία μεταξύ των μελών προκειμένου να γίνει παγκόσμιος παράγοντας παρά τις κακές επιδόσεις στην επιδημία.<br /><br />«Στρατηγικοί εταίροι και όχι φυσικοί εταίροι»<br /><br />Σύμφωνα με μια προσωπική έρευνα σε 12 χώρες της ΕΕ από επιθεωρητές από εταιρείες μετρήσεων Alpha, Analitiqs, Dynata, YouGov και Datapraxis, η εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι χαμηλή και οι Ευρωπαίοι βλέπουν χώρες όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ως «στρατηγικούς εταίρους». παρά «φυσικούς εταίρους».<br /><br />Παρά τις προσπάθειες του Μπάιντεν, μόνο 1 στους 5 Ευρωπαίους περιγράφει τις ΗΠΑ ως «σύμμαχο του οποίου οι αξίες και τα συμφέροντα είναι κοινά με την Ευρώπη».<br /><br />Οι χώρες που θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους πιο φυσικούς συμμάχους με τις ΗΠΑ στην Ευρώπη είναι η Πολωνία και η Δανία.<br /><br />Οι μισοί ή περισσότεροι από τους πληθυσμούς της Ολλανδίας, της Σουηδίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Πορτογαλίας πιστεύουν τώρα ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι επίσης «σπασμένο και διεφθαρμένο». <br /><br />Από την άλλη πλευρά, οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Ιταλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι λειτουργεί αρκετά καλά.<br /><br />Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που θεωρείται ανεπιθύμητη<br /><br />Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα της έρευνας αφορά την Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία όχι ως στρατηγικό εταίρο ή σύμμαχο της ένωσης, αλλά ως «ανεπιθύμητο» ή «εχθρό». Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα, η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή για την ΕΕ από τη Ρωσία ή την Κίνα.<br /><br />Ενώ η Ρωσία και η Κίνα αξιολογήθηκαν ως στρατηγικοί εταίροι παρά ως αντίπαλοι στην έρευνα, η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα μεταξύ όλων των χωρών που ορίστηκαν ως «εχθροί» από τους Ευρωπαίους.<br /><br />Ειδικά το 53 τοις εκατό του λαού στη Γαλλία και το 52 τοις εκατό στη Γερμανία ορίζουν την Τουρκία ως τον κύριο εχθρό της Ένωσης. Αυτή η προοπτική είναι 45 τοις εκατό στην Ολλανδία, 42 τοις εκατό στη Δανία και 40 τοις εκατό στη Σουηδία.<br /><br />Πολλοί στην Ευρώπη θέλουν η ΕΕ να συνεχίσει να επικρίνει την Τουρκία και την Κίνα όταν παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου ή τις δημοκρατικές αξίες.<br /><br />Όσον αφορά τις παραβιάσεις στην Τουρκία, η Ολλανδία (69%), η Αυστρία (66%), η Γερμανία (63%), η Δανία (63%), η Σουηδία (61%) πιθανότατα θέλουν να τηρήσουν ισχυρότερη στάση από άλλες χώρες.<div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή από τη Ρωσία και την Κίνα για τους Ευρωπαίους

Μια μεγάλης κλίμακας έρευνα στην Ευρώπη αποκάλυψε ότι οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή και πρόβλημα από τη Ρωσία και τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ούτε λέξη “ξαφνικά” από τον Ερντογάν για ελληνοτουρκικά και Αιγαίο στην σύνοδο ΝΑΤΟ

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220629144611_Erdogan.jpg" width="733" /><br /><br />Καμία αναφορά δεν υπήρξε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά, κατά την τοποθέτησή του στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που διεξάγεται στη Μαδρίτη.<br /><br />Ο Ερντογάν στον ελάχιστο χρόνο στον οποίο μίλησε δεν έθεσε κανένα από τα ζητήματα που έθετε στον δημόσιο διάλογο όλο το προηγούμενο διάστημα, όπως την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, στην τοποθέτηση του ο Ερντογάν δεν αναφέρθηκε καθόλου στις αναθεωρητικές του θέσεις για τα Ελληνοτουρκικά, αν και έκανε νύξεις για τα της τρομοκρατίας, με αναφορές στην οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν, το PKK κ.ο.κ. Ακόμα, αναφέρθηκε στις οικονομικές συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, με έμφαση στον πληθωρισμό που ταλαιπωρεί ιδιαίτερα την Τουρκία.<br /><br />Μέχρι στιγμής όλοι οι ομιλητές αναφέρονται στην ρωσική εισβολή εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση τους στην Ουκρανία και την ανάγκη ενίσχυσης της υποστήριξης.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο Ερντογάν έχει προγραμματισμένη συνάντηση το απόγευμα με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, ενώ νωρίτερα είχε τετ α τετ με τον Εμανουέλ Μακρόν.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ούτε λέξη “ξαφνικά” από τον Ερντογάν για ελληνοτουρκικά και Αιγαίο στην σύνοδο ΝΑΤΟ

Καμία αναφορά δεν υπήρξε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά, κατά την τοποθέτησή του στη Σύνοδο Κορυφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κέρδισε στην πραγματικότητα ο Ερντογάν από Σουηδία και Φινλανδία

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/16/16b1f527763b40849d088ed20aed83be.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="799" /><br /><br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Σουηδία και Φινλανδία αποδέχτηκαν εν τέλει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και χτες, κατά την πρώτη μέρα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, επετεύχθη η υπογραφή μνημονίου από τις τρεις χώρες, που ουσιαστικά αίρει το τουρκικό βέτο και ανοίγει τον δρόμο για την ένταξη των δύο βορειοευρωπαϊκών χωρών στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Τα τουρκικά ΜΜΕ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να πανηγυρίσουν με τίτλους που έλεγαν ότι "η Τουρκία πήρε ό,τι ήθελε". Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι τα πανηγύρια συνεχίζονται και την Τετάρτη, καθώς το σύνολο των τουρκικών ΜΜΕ, συνεχίζει σε ίδια γραμμή και μιλά για "νίκη του Ερντογάν στη Μαδρίτη".<br /><br />Η ουσία είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος βγήκε κερδισμένος, τουλάχιστον σε ένα σημείο. Το επικοινωνιακό. Τα εσωτερικής κατανάλωσης πρωτοσέλιδα έχουν προκαλέσει ομολογουμένως θόρυβο, καθώς πέραν του ότι αποκομίζονται κάποια οφέλη για την Τουρκία, η μόνη παραχώρηση που έκανε ήταν να επιτρέψει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, κάτι που ο Τούρκος πρόεδρος θα το εκμεταλλευτεί προεκλογικά λέγοντας ότι "εμείς ποτέ δεν δηλώσαμε αντίθετοι στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ".<br /><br />Όπως ανακοίνωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ η Άγκυρα, το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη υπέγραψαν ένα μνημόνιο που καλύπτει τις ανησυχίες που εξέφραζε η Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των εξαγωγών όπλων και του αγώνα κατά της τρομοκρατίας.<br /><br />Εδώ φαίνεται να υπάρχει "ζουμί".<br /><br />Η αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα κατασκευής των F-35, όπως και το εμπάργκο στην αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 που διαθέτει η Άγκυρα, δύο αποφάσεις της Ουάσιγκτον που ήρθαν ως συνέπεια της προμήθειας ρωσικών αντιαεροπορικών S-400, είχε σοβαρό διπλωματικό και όχι μόνον κόστος για την εντοργανική εξουσία.<br /><br />Σε αυτό το θέμα, μένει να φανεί από τη συνάντηση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν με τον Τούρκο ομόλογό του (Τετάρτη στις 18:45 ώρα Ελλάδος), αν πρόκειται να υπάρξουν παράπλευρα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ για την τουρκική αλλαγή στάσης, πέρα από τη συνάντηση την ίδια, η οποία μπορεί να θεωρηθεί bonus επιβράβευσης, και την οποία επίσης θα εκμεταλλευτεί προεκλογικά ο Ερντογάν.<br /><br />Πιο ξεκάθαρο είναι το γεγονός ότι πλέον, με την άρση του εμπάργκο όπλων προς την Άγκυρα, ο Ερντογάν μπορεί πλέον να εντάξει τη σουηδική αμυντική βιομηχανία στους πιθανούς συνεργάτες του και για την προμήθεια πολυπόθητων εξελιγμένων αεροσκαφών και για την πώληση των τουρκικών Bayraktar TB2, αλλά και για πιθανές συνεργασίες για αγορά από πλευράς Τουρκίας εξαρτημάτων για τα εγχώρια προγράμματα κατασκευής αρμάτων, πλοίων και προσφάτως υποβρυχίων.<div><br />"Τρομοκρατία"<br /><br />Ο "αγώνας κατά της τρομοκρατίας" είναι άλλο ένα θέμα για το οποίο πανηγυρίζει η Τουρκία.<br /><br />Πρωτίστως το γεγονός ότι το κίνημα του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν κατεγράφη ως μία επικίνδυνη οργάνωση, ενάντια της οποίας λαμβάνονται μέτρα, σε επίσημο έγγραφο του ΝΑΤΟ, ανοίγει τον δρόμο στον Τούρκο πρόεδρο να επικαλείται το γεγονός πως όλος ο κόσμος αποκαλεί τους γκιουλενιστές τρομοκράτες και συνεπώς να συνεχίσει το πογκρόμ εναντίον τους εντός και εκτός συνόρων και ίσως μελλοντικά να ζητήσει από τα μέλη του ΝΑΤΟ να αποδεχτούν στο σύνολό τους αυτό τον χαρακτηρισμό.<br /><br />Όπως κατεγράφη στο έγγραφο, Σουηδία και Φινλανδία δεσμεύτηκαν σε πλήρη συνεργασία με την Τουρκία στον αγώνα κατά του PKK και των "συγγενών" οργανώσεων, σε αλληλεγγύη προς την Τουρκία στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της και σε μη υποστήριξη των Σύρων Κούρδων του PYD/YPG. Αυτό αφορά την ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία και το Ιράκ. Το γεγονός ότι (τουλάχιστον στα λόγια) οι δύο βορειοευρωπαϊκές χώρες θα φαίνονται ότι συνδράμουν τον Ερντογάν στη μάχη να "σπάσει" το κουρδικό μέτωπο από το να ενωθεί στα νότια και ανατολικά σύνορά του είναι μία επικοινωνιακή νίκη για τους "φανατικούς" ερντογανικούς.<br /><br />Είναι γνωστό ότι οι Κούρδοι έχουν αλλάξει "τροπάριο". Αν και επιδίωκαν την ένοπλη σύγκρουση εντός συνόρων, εδώ και αρκετά χρόνια εμφανίζονται να υποστηρίζουν τον φεντεραλισμό (ομοσπονδιοποίηση), προσπαθώντας να αποκομίσουν συγκεκριμένες ελευθερίες. Εκτός συνόρων οι Κούρδοι σε Συρία και Ιράκ προσπάθησαν να δημιουργήσουν γειτονικές με την Τουρκία "αμιγώς κουρδικές περιοχές". <br /><br />Οι υποχωρήσεις της Σουηδίας και της Φινλανδίας ως προς αυτό το θέμα δίνουν την ευκαιρία στην Τουρκία να προστεθεί ως ένας μεγάλος πονοκέφαλος, που θα συνεχίσει να καταστρατηγεί το σύστημα της Interpol ζητώντας έκδοση Κούρδων και μη, οι οποίοι σχετίζονται με τις ένοπλες κουρδικές ομάδες (ή τους οποίους η Άγκυρα θα συνδέει με αυτές) ώστε να αποδυναμώσει τις εκτός συνόρων δυνάμεις.<br /><br />Αυτό μοιάζει ως ένα καλό χαρτί που δείχνει ότι ίσως να μην πραγματοποιήσει τελικά τη νέα εισβολή στη Συρία, που τόσες φορές έχει διακηρύξει ότι ετοιμάζει. Η Ρωσία (σιωπηρά) δεν απαγορεύει ρητά μια νέα επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, θέλοντας έτσι να της προσφέρει έδαφος και επιρροή στην περιοχή, κάτι που δεν μπορούν να της προσφέρουν οι ΗΠΑ.<br /><br />Η Ουάσινγκτον από την πλευρά της θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει αυτό το χαρτί και ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό. Στην επικείμενη συνάντηση με τον Μπάιντεν, θα προσπαθήσει να αποκομίσει κάτι (F-16; κάποια παραχώρηση στη Συρία;) ώστε να μπορέσει να δείξει για ακόμα μια φορά εντός των συνόρων πως "ό,τι θέλει το παίρνει", ενώ στην ουσία θα έχει ικανοποιήσει τις ΗΠΑ και εν μέρει τον εαυτό του.<br /><br />Το βασικό κέρδος του προέδρου της Τουρκίας είναι το γεγονός πως στο εσωτερικό της χώρας του θα μπορέσει να εμφανιστεί σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες ως ο άνθρωπος που έχει καταστήσει τη χώρα του όχι απλώς ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά ένα από τα κορυφαία, καθώς η ρητορική "τι κι αν θέλουν οι ΗΠΑ, έχουμε κι εμείς λόγο στην τελική απόφαση", έχει ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της στα τουρκικά ΜΜΕ.<br /><br />Η ουσία είναι ότι ο ενθουσιασμός γύρω από τη "νίκη του Ερντογάν στη Μαδρίτη" είναι πολύ μεγαλύτερος απ' ό,τι θα έπρεπε. Στην ουσία έπαιξε ένα παιχνίδι καθυστερήσεων με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και κέρδισε πολύ λίγα πράγματα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί άμεσα πέραν του επικοινωνιακού, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του αυτή τη στιγμή.<br /><br />Η αμυντική βιομηχανία της Σουηδίας ίσως να είναι "τσιμπημένη" για τα διαλυμένα οικονομικά της Τουρκίας επί του παρόντος, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο πως άνοιξε μια αγορά για πώληση των drone του γαμπρού του Ερντογάν, Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ. Κάλλιστα και οι δύο χώρες της βόρειας Ευρώπης θα μπορούσαν να αφήσουν τις δεσμεύσεις για την τρομοκρατία στα χαρτιά και να μην δώσουν ποτέ καμία ουσιαστική βοήθεια ως προς το θέμα των Κούρδων.<br /><br />Ή τουλάχιστον να συνεχίσει η κουρδική κοινότητα να ανθεί εντός των συνόρων τους, αλλά να το κάνει πιο αθόρυβα. Ας μην ξεχνά κανείς ότι και η Τουρκία έχει δεσμευτεί να πατάξει την τρομοκρατία και, παρά το γεγονός ότι οι αποδείξεις για χρηματοδότες του Ισλαμικού Κράτους από το έδαφός της είναι συντριπτικές, συνεχίζει να διατρανώνει ότι μάχεται τους διεθνείς τρομοκράτες.<br /><br />Σουηδία και Φινλανδία θα μπορούσαν απλώς να κάνουν το ίδιο.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι κέρδισε στην πραγματικότητα ο Ερντογάν από Σουηδία και Φινλανδία

Πέτρος Κράνιας Σουηδία και Φινλανδία αποδέχτηκαν εν τέλει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και χτες, κατά την πρώτη μέρα της Συνόδου Κορυφής του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πρόβλημα του Ερντογάν δεν ήταν Σουηδία και Φινλανδία, αλλά η κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/f3/f31fd836fa1e4c0aabed7dd953c35ff1.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="793" /><br /><br />Η αντίθεση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν είχε να κάνει με το πρόβλημα που έχει με τις δύο συγκεκριμένες χώρες, αλλά με την κλίση της ίδιας της Τουρκίας προς τη Δύση. Ο Ερντογάν εργαλειοποίησε την προσπάθεια των δύο χωρών να ενταχθούν στη Βορειοατλαντική Συμμαχία λόγω της αντίθεσής του στην κουλτούρα που αυτές αντιπροσωπεύουν.<br /><br />Όπως σημείωσε, μάλιστα, σε άρθρο του (προτού υπογραφεί το μνημόνιο που αίρει το τουρκικό βέτο) o συνεργάτης του Brookings Institution, Kemal Kirişci, το "μπλόκο” Ερντογάν αποτελεί σύμπτωμα της "αποστροφής του για τις αξίες που πρεσβεύει η συμμετοχή της Τουρκίας στη συμμαχία και άλλους δυτικούς θεσμούς, κυρίως στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”.<br /><br />Ωστόσο, ο συνεργάτης του Brookings Institution τονίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ είναι σημαντικό να αποφύγουν πολιτικές που θα μπορέσει ο Ερντογάν να τις εκμεταλλευτεί στην ατζέντα του εν όψει των εθνικών εκλογών -τον Ιούνιο του 2023- προτού "διαγράψουν” εντελώς το ενδεχόμενο μιας Τουρκίας με δυτικό προσανατολισμό. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για μια Τουρκία ικανή να ανασυγκροτήσει τη δημοκρατία της και την οικονομία της και να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα ασφαλείας τόσο τα δικά της όσο και της διατλαντικής συμμαχίας, σε ασταθείς καιρούς.<br /><br />Η αδιαλλαξία του Ερντογάν αποδίδεται κυρίως στις ισχυρές εγχώριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει, και κυρίως στην απελπισμένη ανάγκη του να μεταστρέψει την προσοχή των πολιτών από την τραγική κατάσταση της οικονομίας, αλλά και στην προσπάθειά του να αντιστρέψει την πτώση της δημοτικότητάς του, "παίζοντας” με τα "αχαλίνωτα” εθνικιστικά και αντιδυτικά αισθήματα μεγάλου μέρους του τουρκικού λαού.<br /><br />Όσο εύλογες κι αν είναι αυτές οι εξηγήσεις, τη γενικότερη στάση του Τούρκου προέδρου τροφοδοτεί επίσης η δυσφορία του ως προς τη μακρόχρονη κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση, την οποία συμβολίζουν η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, καθώς και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Ως εκ τούτου εργαλειοποιεί την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας προκειμένου να αμβλύνει την προσέγγιση της χώρας προς τη Δύση, αν όχι να την αντιστρέψει, εξαλείφοντας ταυτόχρονα τους όποιους ελέγχους στη "απόλυτη" κυριαρχία του.<div><br />Οι απαιτήσεις του Τούρκου προέδρου<br /><br />Ο Ερντογάν δήλωσε αρχικά ότι δεν διάκειται θετικά προς τις υποψηφιότητες Φινλανδίας και Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, καθώς αποτελούν "καταφύγια” για τρομοκράτες, αναφερόμενος στην παρουσία και τις δραστηριότητες ατόμων και οργανώσεων που έχουν δεσμούς με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) καθώς και το δίκτυο του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν τους οποίους αποκαλεί "τρομοκρατική οργάνωση FETO και τους οποίους κατηγορεί ως δράστες της απόπειρας πραξικοπήματος εναντίον του τον Ιούλιο του 2016. Η δήλωσή του αυτή, στις 13 Μαΐου, ενδεχομένως αρχικά να αποτέλεσε μια προσπάθεια, όπως επισημαίνει ο Kirişci, να αποσπαστεί η προσοχή από δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την εποχή: τη φυλάκιση της πολιτικού της αντιπολίτευσης Τζανάν Καφταντζίογλου, στην οποία πιστώνεται ευρέως η ήττα του εκλεκτού του Ερντογάν στις δημαρχιακές εκλογές της Κωνσταντινούπολης το 2019, και τη βίαιη επέμβαση της ισραηλινής αστυνομίας στην κηδεία της δολοφονημένης Παλαιστινιοαμερικανίδας δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Ακλεχ, για την οποία ο Ερντογάν επέλεξε να τηρήσει σιγήν ιχθύος.<br /><br />Στη συνέχεια, όμως, ο Τούρκος πρόεδρος διεύρυνε τις επιδιώξεις του, επισημαίνοντας ότι "όλες οι μορφές εμπάργκο όπλων”, ειδικά από τη Σουηδία, κατά της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας αντιβαίνουν στο "πνεύμα της στρατιωτικής συνεργασίας κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ”. Απώτερος στόχος του η άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Τουρκία, ώστε να διασφαλίσει ότι η Άγκυρα θα μπορέσει να συνεχίσει τον εξοπλισμό του στρατού της, την ώρα μάλιστα που αντιμετωπίζει τη δυστοκία των ΗΠΑ να της παράσχουν αναγκαίες για τη χώρα αμυντικές τεχνολογίες. Το πέτυχε όπως δείχνουν οι όροι του μνημονίου με Φινλανδία και Σουηδία.<br /><br />Έκτοτε, δε, ο Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι δεν θα παραιτηθεί εύκολα του βέτο αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Ακολούθησε σειρά διπλωματικών επαφών για να καμφθούν οι "νόμιμες” ανησυχίες της Τουρκίας, όπως τις έχει χαρακτηρίσει πολλάκις ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, χωρίς όμως αποτέλεσμα.<br /><br />Το αδιέξοδο αφορούσε, μεταξύ άλλων, και τους διαφορετικούς ορισμούς που δίνουν Άγκυρα και Δύση στον όρο "τρομοκρατία”, αλλά και στην επιμονή του Ερντογάν για την έκδοση στην Τουρκία προσώπων, συμπεριλαμβανομένων Σουηδών υπηκόων και μελών του σουηδικού κοινοβουλίου. Η εμπλοκή οφείλεται στο γεγονός ότι στην τουρκική νομοθεσία ο ορισμός της τρομοκρατίας υπερβαίνει την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε βίαιες πράξεις και εκτείνεται ως την παραβίαση του βασικού δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου. Αυτό το "ευέλικτο” και συχνά επιθετικό πλαίσιο των όρων "τρομοκράτης” και "τρομοκρατία” χρησιμοποιείται τακτικά από τον Ερντογάν και τα μέλη της κυβέρνησής του για να φιμώσουν και να καταστείλουν τους επικριτές και αντιπάλους τους.<br />Η προσθήκη... Αιγαίου και Συρίας<br /><br />Στη συνέχεια, δε, ο Ερντογάν συμπλήρωσε την ατζέντα των αιτημάτων που προτίθεται να θέσει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και με άλλες διεκδικήσεις, που έχουν και ελληνικό ενδιαφέρον, εμπλέκοντας τις τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο και συνδέοντας το θέμα της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών με την αποστρατιωτικοποίησή τους, την ώρα που εντείνει συνεχώς την ανθελληνική ρητορική του. Ο Τούρκος πρόεδρος, μάλιστα, λέγεται ότι θα δημοσιοποιήσει στα μέλη της Συμμαχίας υποτιθέμενα ντοκουμέντα που έχει συλλέξει η κυβέρνησή του, τα οποία "δείχνουν", κατά την Άγκυρα, ότι η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά παραβιάζοντας τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων. Κι αυτό, σε μια προσπάθεια να δείξει στον τουρκικό λαό ότι η Τουρκία προσέρχεται ως ισχυρός συνομιλητής στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και δεν εγκαταλείπει την πολιτική της "Γαλάζιας Πατρίδας”, στοχεύοντας την ενίσχυση της δημοφιλίας του.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο, προωθεί και τις νέες επιδιώξεις του στη βόρεια Συρία, προαναγγέλοντας μάλιστα ενδεχόμενη επίθεση με στόχο -όπως τονίζει- την προστασία της τουρκικής κυριαρχίας. Ο Ερντογάν, που έχει πραγματοποιήσει ήδη τρεις μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη χώρα σε διάστημα σχεδόν πέντε ετών, έχει βάλει στόχο τις Μονάδες Προστασίας του Λαού των Κούρδων της Συρίας (YPG) και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, ισχυριζόμενος ότι και οι δύο αυτές "τρομοκρατικες ομάδες” συνδέονται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ). Απώτερος στόχος του να εξαλείψει κάθε πιθανότητα δημιουργίας μιας ελεγχόμενης από τους Κούρδους αυτόνομης περιοχής μεταξύ των συνόρων Συρίας και Τουρκίας.<br /><br />Το "καρότο”<br /><br />Την ίδια στιγμή, και προκειμένου να λάβει από τη Δύση όσες περισσότερες παραχωρήσεις μπορεί αναφορικά με τα παραπάνω, ο Ερντογάν προβάλλει ως "καρότο” τη δυνατότητά του να συνδράμει στην επίλυση της κρίσης που έχει προκαλέσει ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος αφενός διεκδικεί για τον εαυτό του τον ρόλο του συνομιλητή με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, κλιμακώνοντας τις προσπάθειές του ώστε να επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου για την εύρεση μιας λύσης που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τερματισμό του πολέμου.<br /><br />Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση του ως "παίκτη” διεθνούς εμβέλειας, επιδιώκοντας να συνδράμει στην επίλυση της επισιτιστικής κρίσης που επικρέμαται λόγω του αποκλεισμού των σιτηρών της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό, με διπλωματικές επαφές προσπαθεί να εξασφαλίσει, πιθανότατα και με τη συμμετοχή του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, διόδους ώστε πλοία να μεταφέρουν σιτάρι και τρόφιμα από την Ουκρανία σε άλλες χώρες.</div><div><br />Η πηγή της αδιαλλαξίας Ερντογάν<br /><br />Η εντεινόμενη αδιαλλαξία του Ερντογάν, ωστόσο, φαίνεται ότι έχει βαθύτερες ρίζες, που σχετίζονται με τον ολοένα αυξανόμενο αυταρχισμό του, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από κανέναν, και την εξάλειψη των αντιπάλων του. Στάση που προκαλεί συνεχώς επικρίσεις από κυβερνήσεις της Δύσης. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Οσμάν Καβαλά, γνωστού ακτιβιστή της κοινωνίας των πολιτών, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση, που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων από ξένους πρεσβευτές που ζητούσαν από τον Τούρκο πρόεδρο να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και να απελευθερώσει τον Καβάλα.<br /><br />Ο Ερντογάν, αντί να συμορφωθεί, επέλεξε να απορρίψει κατηγορηματικά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και την κίνηση πειθαρχικών μέτρων κατά της Τουρκίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, καταδεικνύοντας ότι δεν θέλει παρεμβάσεις στα του οίκου του. Κίνηση που έχει βλάψει βαθιά τον δυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας.<br /><br />Όπως αντίστοιχα έχει συμβεί όσο αφορά την αξιοπιστία της ως συμμάχου του ΝΑΤΟ, μετά την απόφαση της Άγκυρας να αγοράσει πυραύλους S-400 από τη Ρωσία που οδήγησε σε ρήξη τη σχέση της με τις ΗΠΑ.<br /><br />Εξελίξεις που εντείνουν κατά καιρούς την αντιδυτική και αντιαμερικανική ρητορική του Ερντογάν, αφήγημα που βρίσκει όμως ευήκοα ώτα εντός της Τουρκίας. Ρητορική που επιδιώκει να τονώσει την ίδια στιγμή και το εκλογικό ακροατήριο του Τούρκου προέδρου, σε μια περίοδο που ο Ερντογάν έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό τη δημοφιλία του και έχει μπροστά του τις προεδρικές εκλογές του 2023.<br /><br />Ωστόσο, παρά τα αντιδυτικά αισθήματα που έχει προκαλέσει ο Ερντογάν, εξακολουθεί να διστάζει εμφατικά να διακόψει τις σχέσεις του με το ΝΑΤΟ, καθώς η Τουρκία δεν είναι σε κατάσταση που να μπορεί να αντέξει οικονομικά την εγκατάλειψη της συμμαχίας.Η γεωπολιτική κατάσταση πέριξ της Τουρκίας -και συγκεκριμένα, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία- επιδεινώνει τα οικονομικά δεινά της χώρας και επηρεάζει αρνητικά την εθνική της ασφάλεια. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πρόβλημα του Ερντογάν δεν ήταν Σουηδία και Φινλανδία, αλλά η κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση.

Η αντίθεση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν είχε να κάνει με το πρόβλημα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί περιμένει ο Ερντογάν από τον Μπάιντεν ως αντάλλαγμα για το ΝΑΤΟ

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/Mpainten-NATO.jpg" /><br /><b><br />Αγρολάμπος Μπάμπης</b><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έδωσε την συγκατάθεσή του για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και σήμερα αναμένεται να φανεί τί πήρε από την πλευρά των ΗΠΑ, στη συνάντηση που θα έχει με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Οι υποσχέσεις που δόθηκαν από τις δύο υποψήφιες χώρες, κινούνται πάνω σε αυτά που έλεγαν εξαρχής προς την Άγκυρα, ενώ και ο μηχανισμός που θα δημιουργηθεί σε επίπεδο υπουργείων Εξωτερικών, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης και Υπηρεσιών Πληροφοριών, παραπέμπει σε μελλοντικές διαδικασίες.<br /><br />Οι πράξεις που ζητούσε μέχρι και χθες ο Ερντογάν είναι μία υποσχετική. Εντούτοις ήρε τις αντιρρήσεις του, ενώ έλεγε ότι η διαδικασία ένταξης μπορεί να διαρκέσει χρόνια, έως ότου «αποδειχθεί και εμπράκτως η συμμόρφωση των δύο υποψήφιων χωρών» με τις τουρκικές απαιτήσεις και τώρα περιμένει τα ανταλλάγματα από την πλευρά της Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο ο πρόεδρος Μπάιντεν παρότρυνε τον Ερντογάν στην τηλεφωνική τους επικοινωνία να «αδράξει τη στιγμή» (seize this moment) και να δώσει το ok σε Σουηδία και Φινλανδία.<br /><br />Πρώτο θέμα για την Άγκυρα είναι το ξεμπλοκάρισμα της αναβάθμισης των 80 παλαιών F-16 που έχει η Τουρκία και η αγορά 40 καινούργιων. Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών έχει εδώ και μήνες ζητήσει την έγκριση του προγράμματος από το Κογκρέσο, όμως η διαδικασία δεν έχει προχωρήσει και δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να προχωρήσει με τον τρόπο που θέλει η τουρκική ηγεσία, δηλαδή αμέσως.<br /><br />Τι θα ζητήσει από την πλευρά του ο Μπάιντεν για να προχωρήσει η συμφωνία με τα F-16, είναι σαφές εδώ και πολύ καιρό, από τον Δεκέμβριο του 2020 με την ενεργοποίηση της πράξης CAATSA και την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για τους S-400. Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει δεν βρέθηκε λύση. Επιπλέον στην ατζέντα των διμερών προβλημάτων έχουν προστεθεί και άλλα ζητήματα, τα οποία έχουν παραπεμφθεί στην κοινή επιτροπή που έχει συσταθεί, σε επίπεδο διπλωματών, όμως η διαδικασία δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κυβέρνησης Ερντογάν.<br />Η καθυστερημένη πρόσκληση<br /><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας περιμένει την πρόσκληση του Λευκού Οίκου, όμως ο Μπάιντεν δεν είχε ανάλογη ανυπομονησία μέχρι τώρα. Εάν κάτι έχει αλλάξει και ακολουθήσει πρόσκληση θα είναι ένα σαφές μήνυμα επαναπροσέγγισης ΗΠΑ-Τουρκίας και από την εξομάλυνση περνούν στην αναθέρμανση των διμερών τους σχέσεων.<br /><br />Για τα ελληνοτουρκικά το ερώτημα παραμένει αν ο Ερντογάν θα θέσει ευθέως μέσα στο ΝΑΤΟ θέμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, με τις αιτιάσεις περί στρατιωτικοποίησης και παραβίασης των διεθνών συνθηκών, ή θα κινηθεί δια της πλαγίας, στις επαφές που θα έχει και στις παράλληλες συνομιλίες που γίνονται σε επίπεδο υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών του ΝΑΤΟ.<br /><br />Το πιθανότερο είναι να κινηθεί πλαγίως και μέσω των υπουργών του Τσαβούσογλου και Ακάρ να κάνει άλλη μία νύξη των απαιτήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Κάτι ανάλογο γίνεται εδώ και καιρό σε επίπεδο διμερών επαφών του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας με τους ομολόγους του τόσο των χωρών του ΝΑΤΟ, όσο και της ΕΕ και άλλων οργανισμών.<br /><br />Στην πορεία θα φανούν σταδιακά οι προεκτάσεις του διπλωματικού πυρετού που προκάλεσε η Άγκυρα στο ΝΑΤΟ, εξ αφορμής της ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας και αν τα ανταλλάγματα που έχει πάρει, ή περιμένει να πάρει, θα αυξήσουν την τουρκική επιθετικότητα. Οι επόμενες κινήσεις του προέδρου Μπάιντεν θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και τις επόμενες κινήσεις του Ερντογάν.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί περιμένει ο Ερντογάν από τον Μπάιντεν ως αντάλλαγμα για το ΝΑΤΟ

Αγρολάμπος Μπάμπης Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έδωσε την συγκατάθεσή του για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών πόθος Τουρκίας μα και Ρωσίας.

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=turkish_aegean.jpg" width="749" /><br /><br /><b>Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης*</b><br />Η συζήτηση για την υποτιθέμενη υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο, και σε διαφορετική περίπτωση, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους με το αβάσιμο επιχείρημα, ότι η ελληνική κυριαρχία σε αυτά τελεί υπό την αίρεση της αποστρατιωτικοποίησης, δεν εξυπηρετεί μόνο την Τουρκία αλλά και τη Ρωσία.<br /><br />Η μεν Τουρκία επιδιώκει κυριαρχία ή/και κυριαρχικά δικαιώματα μέχρι τον 25ο μεσημβρινό, δηλαδή, την ουσιαστική δορυφοροποίηση και τον έλεγχο του μισού Αρχιπελάγους, ώστε: α) Nα εξουδετερώσει την στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, β) nα αποκτήσει πρόσβαση στους φυσικούς πόρους του Αιγαίου, και γ) κυρίως, να διευρύνει τη γεωπολιτική της βαρύτητα ελέγχοντας την έξοδο των Στενών και τη διαδρομή μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τη διώρυγα του Σουέζ.<br /><br />Η δε Ρωσία ενδιαφέρεται ειδικά για την τελευταία από τις παραπάνω παραμέτρους, καθώς η Αραβική Άνοιξη της πρόσφερε τη δυνατότητα να διευρύνει την παρουσία της στη Συρία και τη Λιβύη, και να διαμορφώσει σημεία πρόσβασης και επιρροής ακόμη και στην υποσαχάρια Αφρική. Επομένως, φαίνεται πως η πάγια πολιτική της Ρωσίας, όπως ειδικότερα εκφράστηκε στις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της Συνθήκης του Παρισιού (1947) που μεταξύ άλλων απέδωσε στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα αποστρατιωτικοποιημένα, επανακάμπτει σήμερα χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά με ενδιάμεσους. Άλλωστε, η ισχύς της ΕΣΣΔ του Στάλιν ήταν διαφορετική σε σχέση με την ισχύ που μπορεί να κινητοποιήσει η Ρωσία του Πούτιν.<br /><br />Το 1947 ο Στάλιν απαίτησε ανοιχτά την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, κάτι που δεν μπορεί να κάνει σήμερα ο Πούτιν πέρα από την Ουκρανία και τον υπόλοιπο μετα-σοβιετικό χώρο. Η Τουρκία, λοιπόν, είναι ο χρήσιμος ενδιάμεσος για τη Ρωσία, προκειμένου η Μόσχα να εξασφαλίσει δουλείες σε βάρος της Ελλάδας που θα διευκολύνουν την απρόσκοπτη διεύρυνση της ρωσικής επιρροής στη Μεσόγειο.<br /><br />Πάνω σε αυτόν τον καμβά, το καθεστώς Ερντογάν επιδιώκει να παίξει ένα διπλό παιχνίδι, αξιοποιώντας την κομβική γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας. Από τη μια πλευρά ασκεί διπλωματία που σε σημαντικό βαθμό ταυτίζεται με τα ρωσικά συμφέροντα και ρηγματώνει τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Παράλληλα, κρατά τις ΗΠΑ αγκυροβολημένες στην περιοχή και μακριά από τη λεκάνη του Ειρηνικού που είναι η στρατηγική προτεραιότητά τους. Κι από την άλλη, αναζητά πρόθυμους ή έστω ανεκτικούς συνομιλητές στη Δύση για να κλείσει το μάτι ή να εκβιάσει άλλες συναλλαγές, διαμορφώνοντας όρους ανατολίτικου παζαριού για να βρει τον καλύτερο πλειοδότη.<br /><br />Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για την Άγκυρα. Θα παραβρίσκονται όλοι όσοι επιθυμεί να γίνουν ακροατές των παραπόνων και των φιλοδοξιών της, και ειδικά ο Αμερικανός Πρόεδρος. Η Σύνοδος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη πριν λίγες ημέρες ήταν απλά η πρόγευση των όσων θα επιχειρήσει να θέσει στο τραπέζι της Συμμαχίας η αναθεωρητική Τουρκία.<br /><br />Η αρχική άρνησή της να συναινέσει στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ διαμόρφωσε επαρκή χώρο για να επιδιώξει σημαντικά ανταλλάγματα. Η σύνδεση της ασφάλειας και της τρομοκρατίας με την απειλή που υποτίθεται ότι συνιστούν οι Κούρδοι και οι γκιουλενιστές στις δύο υποψήφιες προς ένταξη χώρες, βοηθά την Τουρκία να διατηρήσει τα προσχήματα εντός του ΝΑΤΟ, να ανεβάσει το τίμημα/αντάλλαγμα για τη συναίνεσή της και φυσικά να δικαιολογήσει ακόμη μια εισβολή στη Συρία, όπου βέβαια την ίδια στιγμή χρειάζεται τη ρωσική συναίνεση.<br /><br />Φυσικά, ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται για μια συνάντηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Αντίθετα, αν μπορούσε, θα συναντούσε όλους τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Συμμαχίας εκτός από τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Η παράλληλη επιδίωξή του είναι να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα σε βάρος της Ελλάδας. Με αφορμή τη γνωστή επωδό για την υπόθαλψη «γκιουλενιστών τρομοκρατών», ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να αναδείξει την Ελλάδα ως αφερέγγυα σύμμαχο και παράγοντα αστάθειας στην περιοχή. Θα παρουσιάσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ως προγεφύρωμα για να βρίσκουν καταφύγιο οι γκιουλενιστές και θα κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση πως κρύβεται πίσω από τις ΗΠΑ και τις αμερικανικές βάσεις, ενώ στην πραγματικότητα, είναι η Τουρκία που εγγυάται τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή.<br /><br />Παρά το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι το αρμόδιο forum για να τεθούν ζητήματα αφοπλισμού και κυριαρχίας ελληνικών νησιών, το πιο πιθανό είναι ότι Ερντογάν θα επιχειρήσει να οδηγήσει τη συζήτηση εκεί. Ίσως θέσει ζήτημα εξαίρεσης ελληνικών νησιών από τον σχεδιασμό νατοϊκών ασκήσεων με αφορμή την υποτιθέμενη υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης, ικανοποιώντας έτσι παράλληλα και την Μόσχα. Αλλά την ίδια στιγμή, οπωσδήποτε θα επιμείνει να ζητά αμερικανικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας, προβάλλοντας ως αδικία την αντίστοιχη ευχέρεια που απολαμβάνει η Αθήνα. Και σίγουρα, η τουρκική δημόσια διπλωματία θα αναδείξει τη συνάντηση Ερντογάν-Μπάιντεν, ακόμα και αν αυτή είναι ολιγόλεπτη, για να διασκεδάσει την εικόνα και τις εντυπώσεις από την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένο πως η Συνάντηση Κορυφής στη Μαδρίτη εξελίσσεται πλέον σε ιδανική ευκαιρία για να αποκομίσει ο Ερντογάν ανταλλάγματα και να δημιουργήσει εντυπώσεις σε βάρος της Ελλάδας. Ήδη, φρόντισε να πάρει όλα όσα ζητούσε από τη Σουηδία και τη Φινλανδία αναφορικά με τις τρομοκρατικές απειλές, τον χαρακτηρισμό του PKK και των γκιουλενιστών ως τρομοκρατών και την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους, την απέλαση και την έκδοσή τους, την πρόσβαση στην αγορά της αμυντικής βιομηχανίας των δύο χωρών, ακόμα και την υποστήριξή τους για τη συμμετοχή της Τουρκίας στην PESCO και τις πρωτοβουλίες της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ.<br /><br />Το τριμερές μνημόνιο που υπογράφηκε από τους Υπουργούς Εξωτερικών περιλαμβάνει ακόμα και δομικούς μηχανισμούς διαλόγου και συνεργασίας μεταξύ τους για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος και κάθε είδους απειλών για τις οποίες θα συμφωνήσουν. Κυρίως όμως, αυτό το μνημόνιο είναι μια αναμφισβήτητη επιτυχία για την τουρκική εξωτερική πολιτική, που προσφέρει στον Ερντογάν όχι μόνο έναν προσωπικό θρίαμβο για το εσωτερικό του ακροατήριο, αλλά και την ευκαιρία να πιέσει την Ελλάδα αφόρητα.<br /><br />Πλέον υπάρχει ένα μνημόνιο που με κάθε ευκαιρία θα το προβάλει ως απόδειξη καλόπιστης εξωτερικής πολιτικής και αγαστών συμμαχικών σχέσεων, που αποτελεί παράδειγμα για τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Αθήνα. Και το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπάρξουν ακόμα και ενδοσυμμαχικές πιέσεις, όσο ο «καλόπιστος» Ερντογάν θα θέτει στο τραπέζι τις διεκδικήσεις του, στη λογική του «βρείτε τα, όπως α βρήκε με τους Σουηδούς και τους Φινλανδούς. «Ρουά», λοιπόν η Άγκυρα στην Αθήνα, και πλέον είναι βασικό ζητούμενο η ελληνική αντίδραση.<br /><b><i><br />* O Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Νομική Σχολή ΑΠΘ</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών πόθος Τουρκίας μα και Ρωσίας.

Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης* Η συζήτηση για την υποτιθέμενη υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο, και σε διαφορετική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μεγάλο παζάρι στο ΝΑΤΟ και τα κέρδη του Ερντογάν

<img height="426" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=erdogan_nato_1.jpg" width="724" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Ο σκληρός εκβιασμός Ερντογάν έπιασε, οδηγώντας σε μια ταπεινωτική, σε ορισμένα σημεία της, Συμφωνία με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, που επιτρέπει στις δυο χώρες να ξεκινήσουν την ενταξιακή διαδικασία στο ΝΑΤO και προσφέρει στον Τούρκο ηγέτη την ευκαιρία να εμφανισθεί σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ως ο «σωτήρας» από το αδιέξοδο στο οποίο ο ίδιος είχε οδηγήσει τη Συμμαχία.<br /><br />Μετά από έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και ενώ από το πρωί της Τρίτης υπήρχαν θετικά μηνύματα από Ελσίνκι και Στοκχόλμη για «πρόοδο» στις συνομιλίες με την Τουρκία που δεν συμβάδιζαν με τους σκληρούς τόνους Ερντογάν, αργά το απόγευμα και την ώρα που οι ηγέτες προσέρχονταν στην επίσημη δεξίωση στο Βασιλικό Παλάτι στη Μαδρίτη οι υπουργοί εξωτερικών της Τουρκίας της Φιλανδίας και της Σουηδίας υπέγραφαν το Τριμερές Μνημόνιο με το οποίο η Τουρκία προσέφερε consensus για την ένταξη των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ. Με το Μνημόνιο ολοκληρώνεται ένα σκληρό παζάρι στο οποίο υπέβαλε τη Συμμαχία στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της ο Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Είχε προηγηθεί δίωρη συνάντηση του Τ. Ερντογάν με τον πρόεδρο της Φιλανδίας και την πρωθυπουργό της Σουηδίας παρουσία του γ.γ. της Συμμαχίας Γ. Στόλτενμπεργκ, όπου επετεύχθη και η συμφωνία για τη συνυπογραφή του Τριμερούς Μνημονίου.<br /><br />Ο Τούρκος ηγέτης αφού απέσπασε όσα σχεδόν απαιτούσε από τις δυο σκανδιναβικές χώρες που όπως όλα δείχνουν δεν είχαν πολιτικά καμιά δυνατότητα να αντισταθούν στον εκβιασμό, θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει την «θετική» κίνηση του στις συναντήσεις που θα έχει σήμερα με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον Γάλλο Πρόεδρο Εμ. Μακρον. Και φυσικά να εκμεταλλευθεί την εξέλιξη αυτή στο εσωτερικό προβάλλοντας το Μνημόνιο ως «θρίαμβο» της προσωπικής διπλωματίας του<br /><br />Η Αθήνα έστειλε τα μηνύματα της αργά χθες το βράδυ με ειδική αναφορά στις... δεσμεύσεις που ανέλαβαν Σουηδία και Φιλανδία έναντι της Τουρκίας εν ονόματι της… Ε.Ε.:<br /><br />«Εκφράζουμε την ικανοποίηση μας για τη θετική εξέλιξη και ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι το παζάρι του Ερντογάν δεν κράτησε πολύ. Η υποχώρηση της Τουρκίας δεν μας ακουμπά αφού δεν προκύπτουν ζητήματα που να θιγούν συμφέροντα της χώρας ή δεν διαφοροποιούν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας.<br /><br />Άλλωστε η προσθήκη δυο ακόμη χωρών μελών της ΕΕ ενισχύει την ευρωπαϊκή πτυχή της συμμαχίας».<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος παρότι έχει προκαλέσει εκνευρισμό και προβληματισμό για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη Συμμαχία, πέτυχε τον στόχο του να είναι το «πρόσωπο της ημέρας» στη Σύνοδο Κορυφής και αυτό του δίνει προφανώς και το διπλωματικό κεφάλαιο ώστε να μπορεί να χειριστεί και όποιο άλλο θέμα προκύψει στο πλαίσιο της Συμμαχίας. Έτσι κατορθώνει ,να κρύψει κάτω από το χαλί την επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας έναντι στη Ρωσία, να προβληθεί ως ο Σύμμαχος που παζάρεψε μεν αλλά όπως αποδείχθηκε στο τέλος είχε «δίκιο» και βεβαίως διαμορφώνει ένα κλίμα που κάθε άλλο παρά είναι ευνοϊκό για να ακουστούν οι όποιες ελληνικές ανησυχίες από τον αποσταθεροποιητικό ρόλο του τουρκικού αναθεωρητισμού.<br /><br />Και εάν ο Ερντογάν επιλέξει μέσα στη «μέθη» της επιτυχίας με τους Σκανδιναβούς, να θέσει και θέμα Αιγαίου (κάτι που δεν έχει λογικά λόγο να πράξει, αλλά ο Ερντογάν είναι Ερντογάν) τότε επίσης κανείς από τους Συμμάχους δεν θα είναι πρόθυμος να ακούσει μια αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Συμμαχίας σε μια τόσο κρίσιμη Σύνοδο.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα πάντως είναι τι έχουν προσφέρει στον Τ. Ερντογάν οι ΗΠΑ, καθώς είναι σαφές ότι το Μνημόνιο δεν ήταν ο μόνος λόγος που έπεισε τον Ερντογάν να κάνει το ένα βήμα μπροστά. Χθες το βράδυ επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις όσων τόνιζαν ότι το σημερινό ραντεβού με τον πρόεδρο Μπάιντεν εξασφαλίστηκε μόνο αφού ο Τούρκος πρόεδρος είχε διαβεβαιώσει τον Λευκό Οίκο ότι θα συναινέσει τελικά στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας. Και έτσι τώρα απομένει να φανεί τι προσφέρουν οι ΗΠΑ στην Τουρκία. Ο ίδιος ο Ερντογάν πριν αναχωρήσει για τη Μαδρίτη έκανε αναφορά στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Προέδρο Μπάιντεν και δήλωσε ότι θα τεθεί στη συνάντηση τους και το ζήτημα των F16. Μια δήλωση ή ένα θετικό σήμα του Αμερικανού Προέδρου για το ζήτημα των F16(παρά το γεγονός ότι μια απόφαση θα κριθεί στο Κογκρέσο) θα αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό κέρδος για τον Τούρκο Πρόεδρο.<br /><br />Ερωτηματικό επίσης είναι τι στάση θα κρατήσει απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο Τ. Ερντογαν ο Εμ.Μακρον, καθώς το Παρίσι ήταν ιδιαίτερα επικριτικό στην τακτική που κράτησε η Τουρκία στην υπόθεση της ένταξης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Σε ό,τι αφορά μάλιστα το σκέλος του Μνημονίου που αφορά τη στήριξη των δυο σκανδιναβικών χωρών στη συνεργασία αμυντικών δομών της Ε.Ε. με την Τουρκία, η Αθήνα οφείλει να ζητήσει εξηγήσεις ή σε κάθε περίπτωση να υπενθυμίσει ότι οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία από τις χώρες μέλη της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα και φυσικά η Κύπρος την οποία η Τουρκία δεν αναγνωρίζει.<br /><br />Το Τριμερές Μνημόνιο προβλέπει:<br /><br />-Την αλληλεγγύη των δυο χωρών στην Τουρκία στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας<br /><br />-Την πλήρη στήριξη στην Τουρκία απέναντι στις απειλές εθνικής ασφάλειας που αντιμετωπίζει<br /><br />-Τη μη στήριξη στους Κούρδους της Συρίας του YPG και στην οργάνωση του Φ. Γκιουλέν<br /><br />-Αντιμετώπιση του ΠΚΚ ως τρομοκρατικής οργάνωσης και όλων των συγγενών ομάδων η ατόμων προσκείμενων σε αυτό<br /><br />-Η Φιλανδία επιβεβαίωσε τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα της (για την τρομοκρατία) και η Σουηδία θα περάσει νέα νομοθεσία την 1η Ιουλίου με σκληρότερες ποινές<br /><br />-Οι δυο χώρες θα άρουν το εμπάργκο όπλων και η Σουηδία θα αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για τις εξαγωγές όπλων σε μέλη του ΝΑΤΟ<br /><br />-Κοινός μηχανισμός ανταλλαγής πληροφοριών για την τρομοκρατία<br /><br />-Δέσμευση των δυο χωρών για αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας βάσει πλαισίου του ΝΑΤΟ<br /><br />-Οι δυο χώρες θα αντιμετωπίσουν τα αιτήματα έκδοσης υπόπτων για τρομοκρατία λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που θα παρουσιάζει η Τουρκία (υπάρχει και η προσθήκη ότι αυτό θα γίνει βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης περί Εκδόσεων»<br /><br />- Οι δυο χώρες θα αντιμετωπίσουν το θέμα της χρηματοδότησης του PKK και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων<br /><br />-Οι δυο χώρες θα αντιμετωπίσουν την παραπληροφόρηση και θα αποτρέψουν κατάχρηση νομοθεσίας προς όφελος τρομοκρατικών οργανώσεων που ασκούν βία εναντίον της Τουρκίας<br /><br />-Οι δυο χώρες στηρίζουν όλες τις χώρες (του ΝΑΤΟ)μη μέλη της Ε.Ε. σε υπάρχουσες πρωτοβουλίες της ΚΕΠΠΑ συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής στην PESCO.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μεγάλο παζάρι στο ΝΑΤΟ και τα κέρδη του Ερντογάν

Νίκος Μελέτης Ο σκληρός εκβιασμός Ερντογάν έπιασε, οδηγώντας σε μια ταπεινωτική, σε ορισμένα σημεία της, Συμφωνία με τη Σουηδία και τη Φινλα...

Διαβάστε την συνέχεια