Η αρχή του τέλους της G20 έγινε στην Αγία Πετρούπολη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/img/8d1d4829b2e801ba4e41ba48f5a549d4g20.jpg500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/8d1d4829b2e801ba4e41ba48f5a549d4g20.jpg500.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Η «οικονομική ατζέντα» δεν αγγίχτηκε επί της ουσίας. Η πολιτική, όμως, και κυρίως η κρίση στη Συρία, είχε την τιμητική της. Σε πολύ υψηλούς τόνους μάλιστα, όπως όταν ο Πούτιν –εμμέσως πλην σαφέστατα- αποκάλεσε τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, «ψεύτη».<br /> <br /> Την προηγούμενη εβδομάδα η Σύνοδος Κορυφής των χωρών- μελών της Ομάδας των Είκοσι (G2)0) στην Αγία Πετρούπολη προκάλεσε μεγαλύτερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από το αναμενόμενο, κυρίως λόγω της όξυνσης της κατάστασης στη Συρία. Και, παρ’ ότι εκτιμάτο ότι η Ρωσία θα δυσανασχετούσε επειδή η «πολιτική ατζέντα» παραγκώνισε την «οικονομική ατζέντα» της Συνόδου, που τόσο σχολαστικά είχε προετοιμάσει η Ρωσία, ως οικοδεσπότης, μάλλον συνέβη το αντίθετο. Αλλωστε, το ύφος του ρώσου προέδρου κάθε άλλο παρά στενοχώρια έδειχνε.<br /> <br /> Οσον αφορά τις τοποθετήσεις Πούτιν στο φλέγον θέμα της Συρίας, τόσο τις παραμονές όσο και στη διάρκεια της Συνόδου, ο Ρώσος πρόεδρος ύψωσε θεαματικά τους τόνους, κατηγορώντας ευθέως  τις ΗΠΑ για την σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση κατά του καθεστώτος Άσαντ. Ενδεικτικό ήταν το σχόλιό του για τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, για τον οποίο είπε ότι «ψεύδεται, και το γνωρίζει ότι ψεύδεται». Μια βαρύτατη δήλωση, την οποία έκανε ο Β.Πούτιν, όταν η αμερικανική πλευρά διέρρευσε την «πληροφορία» ότι η Ρωσία θα παράσχει πιθανώς τη στήριξή της σε στρατιωτικά πλήγματα εναντίον της Συρίας, εφόσον κατατεθούν πειστικές αποδείξεις για ενοχή του Άσαντ σχετικά με την τελευταία πολύνεκρη επίθεση με χημικά όπλα στη Συρία.<br /> <br /> Η συγκεκριμένη στάση και το ύφος του Πούτιν, πρόσθεσαν μερικές νέες πινελιές στην αρκετά γνώριμη στη Δύση εικόνα του Ρώσου προέδρου, ως ενός οξύ στη γλώσσα ηγέτη, ο οποίος έχει έναν αδιαμφισβήτητο προσανατολισμό προς την προστασία των εθνικών συμφερόντων, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστή και πρόθυμο για συμβιβασμούς. Ωστόσο, όσο άνετα και αν αισθανόταν ο Πούτιν ως οικοδεσπότης της Συνόδου, και όσο επιτυχείς κι αν ήταν οι κατηγορίες του κατά της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα η οποία έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο, στους παρατηρητές δεν θα μπορούσε να μην σχηματιστεί η εντύπωση ότι η G20, που τα τελευταία δυο χρόνια είχε δημιουργήσει πολλές ελπίδες ως ένα θετικό σχήμα διεθνούς διαλόγου, μετατρέπεται σε έναν ακόμη «άνευ νοήματος φορέα», όπου η εικόνα υπερισχύει του περιεχομένου.<br /> <br /> <b>Δεν ασχολήθηκαν με την οικονομική κρίση</b><br /> <br /> Εξωτερικά, όλα έδειχναν πολύ καλά. Μάλιστα, στη διακήρυξη της Αγίας Πετρούπολης οι μετέχοντες συμπεριέλαβαν αρκετές σημαντικές κατευθύνσεις κοινής δράσης με σκοπό την επίλυση των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων. Όμως, οι περιστάσεις υπό τις οποίες διεξήχθη η συνάντηση της G20, δεν προσέδωσαν καμία βεβαιότητα για την υλοποίηση των στόχων αυτών.<br /> <br /> Μπορεί να αποτελεί σύμπτωση, αλλά τα περασμένα «χρυσά χρόνια» της G20 συνέπεσαν με την «επανεκκίνηση» των ρωσοαμερικανικών σχέσεων, όσο κι αν επικρίθηκε ως ελλιπής και αναποτελεσματική. Η ατμόσφαιρα της -έστω περιορισμένης- εμπιστοσύνης, και της πρόθεσης συνεργασίας που προέκυψε μεταξύ Ομπάμα και Μεντβέντιεφ, σε συνδυασμό με την απειλή για παγκόσμια χρηματοπιστωτική κατάρρευση, επέτρεψαν το διάστημα 2009-2011, όχι μόνο να συμφωνηθούν κοινές δράσεις στο πλαίσιο των Είκοσι, αλλά και να διασφαλιστεί η τήρηση των συμφωνιών που είχαν επιτευχθεί.<br /> <br /> Θα ήταν μεγάλη υπερβολή ίσως, να ισχυριστεί κανείς ότι η επιτυχία της G20, που περιλαμβάνει τις είκοσι πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη, εξαρτάται μόνο από τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον και συνδέεται με το momentum στο οποίο βρίσκονται οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να υποτιμάται αυτός ο πολύ σημαντικός παράγοντας. Η G20 προσπαθεί σήμερα να διεκδικήσει το ρόλο ενός νέου σημαντικού κόμβου στο σύστημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ενός φορέα που θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Όπως έδειξε η ρωσική προεδρία στον Οργανισμό αυτό, η Μόσχα εκλαμβάνει την G20 με σοβαρότητα και είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ένα νέο μηχανισμό για την επίλυση των πολλών και διαφόρων ζητημάτων.<br /> <br /> Ωστόσο, η συγκυρία που επέβαλε τη συριακή κρίση πάνω από την οικονομική ατζέντα, κατέδειξε παράλληλα ότι η επιτυχία της G20 είναι ελάχιστα πιθανή. Και η αιτία είναι το βαθύ πολιτικό χάσμα μεταξύ των μελών της. Πόσο μάλλον, αφού η υλοποίηση των στόχων που έχουν εκπονηθεί στο πλαίσιο της G20, επαφίεται στην καλή πρόθεση των εμπλεκόμενων κυβερνήσεων. Να σημειωθεί πάντως, ότι οι φωνές που ακούστηκαν υπέρ και κατά της επίθεσης στη Συρία μοιράστηκαν περίπου ισομερώς. Από τη μεριά της, η Ρωσία ηγήθηκε ξεκάθαρα της τάσης ενάντια στα επιθετικά σχέδια της κυβέρνησης Ομπάμα. Ακόμη και η Κίνα, η οποία διαθέτει και αυτή το δικαίωμα άσκησης βέτο στο ΣΑ του ΟΗΕ, όπως και η Ρωσία, προτίμησε να μην προβάλλει τα δικά της επιχειρήματα και απλώς συμφώνησε με τις θέσεις Πούτιν.<br /> <br /> <b>Αντιαμερικανισμός και στο βάθος επανεκκίνηση</b><br /> <br /> Θα έπρεπε οι Ρώσοι να είναι χαρούμενοι με αυτή την εξέλιξη; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι εύκολη. Η αποτελεσματική εναντίωση απέναντι στις ΗΠΑ αυξάνει το κύρος της Ρωσίας και του προέδρου της στα μάτια πολλών ανθρώπων. Για ένα αρκετά μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, η προβολή της εικόνας της Ρωσίας ως μιας υπερδύναμης, έστω και μόνο σε φραστικό επίπεδο, αποτελεί ένα ιδιότυπο «ψυχολογικό ντοπάρισμα» που είναι απαραίτητο για να ξεπεραστεί η μελαγχολία για το χαμένο μεγαλείο. Και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος κατ’ επανάληψη έχει ξυπνήσει τα αντανακλαστικά της νοσταλγίας για τη σοβιετική εποχή, εκτελεί πρόθυμα τα καθήκοντα ψυχοθεραπευτή για εκείνους τους ψηφοφόρους που νοσταλγούν την «Αυτοκρατορία».<br /> <br />  Όπως και κάθε ναρκωτικό, ωστόσο, έτσι και αυτός ο αυτοκρατορικού τύπου αντιαμερικανισμός έχει το τίμημά του και μπορεί να προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στην G20. Η επιτυχία της G20, για την οποία πειστήκαμε στην Αγία Πετρούπολη ότι ενδιαφέρεται πολύ η Ρωσία, μπορεί να καταστεί ένα από τα θύματα της υπέρμετρης αφοσίωσης στη συγκρουσιακή ρητορική.<br /> <br /> Παρότι τους τελευταίους μήνες γίναμε επανειλημμένα μάρτυρες του ότι η Μόσχα κλίνει στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον σε συγκρουσιακά σενάρια, η ανάγκη για συνεργασία στα θέματα της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης μπορεί -υπό ευνοϊκές συγκυρίες- να αποτελέσει την αφορμή για αλλαγή του προτύπου των σχέσεων που έχει διαμορφωθεί. Κάποιες ελπίδες δημιουργεί το γεγονός ότι σχεδόν ταυτόχρονα με το νέο κύμα σκληρής κριτικής με αποδέκτη τις ΗΠΑ, από το Κρεμλίνο ήχησαν και κάποιες φωνές για την υποθετική δυνατότητα μιας νέας επανεκκίνησης στις σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτό συνέβη τις ημέρες των εργασιών της συνόδου της G20.<br /> <br /> <span style="font-size: xx-small;"><i>*Ο Ιβάν Τσβετκόφ είναι καθηγητής της έδρας αμερικανικών σπουδών της Σχολής Διεθνών Σχέσεων του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης. Είναι ειδικός στον τομέα της ιστορικής επιστήμης και της σύγχρονης αμερικανικής πολιτικής, καθώς και στις ρωσοαμερικανικές σχέσεις. Από το 2003 είναι δημιουργός και διαχειριστής της επιμορφωτικής ιστοσελίδας «Η ιστορία των ΗΠΑ: Εκπαιδευτικό υλικό» (http://ushistory.ru).</i></span><br /> <br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η αρχή του τέλους της G20 έγινε στην Αγία Πετρούπολη;

Η «οικονομική ατζέντα» δεν αγγίχτηκε επί της ουσίας. Η πολιτική, όμως, και κυρίως η κρίση στη Συρία, είχε την τιμητική της. Σε πολύ υψηλο...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετά τη Συρία έρχεται τώρα η σειρά της Τουρκίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.wfdy.org/wp-content/uploads/2012/10/turkey_and_syria_20121006115532_320_2401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.wfdy.org/wp-content/uploads/2012/10/turkey_and_syria_20121006115532_320_2401.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Μελετώντας τα κείμενα, τις αναλύσεις και τα άρθρα που γράφονται διεθνώς αυτές τις μέρες, μετά την πρόταση της Ρωσίας για έλεγχο του χημικού οπλοστασίου της Συρίας από τη διεθνή κοινότητα, με σκοπό την αποφυγή του στρατιωτικού κτυπήματος, ένας όρος ή ακριβέστερα μια θεωρία μάς τράβηξε την προσοχή. Πρόκειται για τη «θεωρία του ελεγχόμενου χάους», την οποία επικαλέστηκε ο Ρώσος δημοσιογράφος Βίκτορ Καμένεβ, για να εξηγήσει την πολιτική που ασκούν οι ΗΠΑ, υποστηριζόμενες από το Ισραήλ, λέμε εμείς, στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και εν προκειμένω στη Συρία.<br /> <br /> Ο Ρώσος δημοσιογράφος στο άρθρο του αναφέρει ότι, αφού διαμελιστεί η Συρία, ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτικής, θα έλθει η σειρά της Τουρκίας -και όχι του Ιράν- να γευθεί τα «φρούτα» της πολιτικής του ελεγχόμενου χάους, αφού θα έχει συσσωρευθεί στην περιοχή μια δυναμική αστάθειας, η οποία θα εξαχθεί προς την Τουρκία, όπου υπάρχουν και είναι ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες για κάτι τέτοιο. Το Κουρδικό και ο τριακονταετής πόλεμος με τους αντάρτες του ΡΚΚ, σε συνδυασμό με τα άλλα ζητήματα εθνοτικής και θρησκευτικής ανομοιογένειας που ενυπάρχουν στην Τουρκία, την καθιστούν υποψήφια και της δίνουν προτεραιότητα να είναι αυτή το επόμενο «θύμα» αυτής της πολιτικής.<br /> <br /> Οσον αφορά την πολυετή συμμαχική σχέση της Αγκυρας με την Ουάσινγκτον, σύμφωνα πάντα με τον Ρώσο αρθρογράφο, η Τουρκία έχει ολοκληρώσει την αποστολή της και από τούδε και στο εξής θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα καλύτερα διαμελισμένη παρά ενωμένη!<br /> <br /> Συμβάλλοντας κι εμείς με τη σειρά μας στην ως άνω προσέγγιση, να προσθέσουμε ότι, όσον αφορά τη Συρία, ο στρατηγικός ελιγμός της Ρωσίας να προτείνει τον έλεγχο του χημικού οπλοστασίου της Συρίας από τη διεθνή κοινότητα, πέραν του ότι δίνει διέξοδο στις ίδιες τις ΗΠΑ, εξασφαλίζει την εκπλήρωση ενός μείζονος σημασίας στρατηγικού στόχου του Τελ Αβίβ. Είναι γνωστό ότι ένα από τα σοβαρά ζητήματα που θα είχε να αντιμετωπίσει το Ισραήλ σε περίπτωση πολέμου με το Ιράν είναι η απειλή από το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας, που μπορεί να στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινών πολιτών. Τώρα, με την εξουδετέρωση από τη μια πλευρά της απειλής αυτής, αφού δεν θα υφίσταται πλέον χημικό οπλοστάσιο, και τη διάλυση των στρατιωτικών και λοιπών κρατικών δομών λόγω του εμφυλίου που θα συνεχιστεί για αρκετό διάστημα από την άλλη, η απειλή από τη Συρία θα υποβαθμιστεί για το Ισραήλ, το οποίο θα μπορεί πλέον να επιδοθεί απερίσπαστο στην αντιμετώπιση της απειλής που ακούει στο όνομα Ιράν.<br /> <br /> Να συμπληρώσουμε και να πούμε ότι και η απειλή που ακούει στο όνομα Χεζμπολάχ θα υποβαθμιστεί κι αυτή, αφού η κρατική υπόσταση της Συρίας, που δεν θα υφίσταται πλέον τουλάχιστον στη μορφή που είχε μέχρι τώρα, ήταν απαραίτητη για τον εξοπλισμό και τη συντήρηση της πολεμικής μηχανής της σιιτικής οργάνωσης, που έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση το Ισραήλ τα προηγούμενα χρόνια.<br /> <br /> Κοιτώντας αντικειμενικά την εικόνα και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Συρία και κρίνοντας τις πιθανές εξελίξεις, μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια ότι ο εμφύλιος στη Συρία θα συνεχιστεί, οδηγώντας στην πλήρη εξάντληση τα αντιμαχόμενα μέρη, ενώ σε κάθε περίπτωση ο σίγουρος κερδισμένος θα είναι ο κουρδικός παράγοντας, που ήδη κινείται με οργανωμένο τρόπο και σταθερά βήματα προς τη θεσμοθέτηση των κρατικών δομών που υπάρχουν από τον Ιούλιο του 2012 στη βόρεια Συρία, αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν Ροζάβα ή Δυτικό Κουρδιστάν.<br /> <br /> Φυσικά, για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο η Αγκυρα, εξοπλίζει και υποστηρίζει με κάθε τρόπο την ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, που δρα στη Συρία, την οποία στρέφει εναντίον των Δυνάμεων Λαϊκής Αμυνας, που δεν είναι τίποτε άλλο από τον στρατό των 20-25 χιλιάδων ανδρών και γυναικών που έχουν ιδρύσει οι στρατιωτικές δομές του ΡΚΚ, με έδρα το Κανδήλι.<br /> <br /> Το ζήτημα είναι ότι η Τουρκία με την κίνησή της αυτή όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αφού οι εμπειροπόλεμοι αντάρτες του ΡΚΚ, που αποτελούν τον πυρήνα των Δυνάμεων Λαϊκής Αμυνας, αντιμετωπίζουν με σχετική ευκολία τους «αφιονισμένους» ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, αλλά επιβαρύνει τη θέση της για την επόμενη μέρα, αφού η παρουσία ισλαμιστικών τρομοκρατικών ομάδων στην περιοχή και στο έδαφός της και ευνοεί και της δίνει... προτεραιότητα στην εφαρμογή της πολιτικής του ελεγχόμενου χάους.<br /> <br /> Α, να υπογραμμίσουμε ότι η εσπευσμένη δήλωση που έκανε ο Νταβούτογλου την 11η Σεπτεμβρίου, ότι «η Τουρκία δεν έχει καμία σχέση με την Αλ Νούσρα», δεν διορθώνει την κατάσταση, γιατί εκείνοι που πρέπει έχουν και φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα για την εμπλοκή της Αγκυρας και της κυβέρνησης Ερντογάν στην ισλαμική τρομοκρατία!!!<br /> <br /> Οπότε...<br /> <br /> Σάββας Καλεντερίδης<br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μετά τη Συρία έρχεται τώρα η σειρά της Τουρκίας;

Μελετώντας τα κείμενα, τις αναλύσεις και τα άρθρα που γράφονται διεθνώς αυτές τις μέρες, μετά την πρόταση της Ρωσίας για έλεγχο του χημικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσος ιστορικός: τα μεγάλα κράτη δεν υπολογίζουν τη τύχη ολόκληρων λαών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://m.ruvr.ru/2013/09/13/1207484974/41iskenderov.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="книга Сербия, Черногория и албанский вопрос в начале ХХ века Петр Искендеров" border="0" class="w100" itemprop="image" src="http://m.ruvr.ru/2013/09/13/1207484974/41iskenderov.jpg" title="Ρώσος ιστορικός: τα μεγάλα κράτη δεν υπολογίζουν τη τύχη ολόκληρων λαών " /></a></div> <br /> Το βιβλίο «Η Σερβία, το Μαυροβούνιο και το αλβανικό ζήτημα στις αρχές του 20ου αιώνα» είναι αφιερωμένο στην έρευνα της ουσίας των εθνοτικών αντιδικιών στο παράδειγμα της Βαλκανικής. Προσπάθησα επίσης, να αναλύσω τους πιθανούς τρόπους διευθέτησής τους. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα πολυετούς εργασίας με έγγραφα αρχεία της Ρωσίας, της Σερβίας, του Μαυροβούνιου και της Αλβανίας, καθώς επίσης και από την Αυστρία, την Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ιστορική ανάλυση μου επέτρεψε να καταλήξω σε ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία αφορούν στη σημερινή κατάσταση στη Βαλκανική χερσόνησο.<br /> Η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει πως η εξέλιξη της ιστορίας, ιδίως στα Βαλκάνια ακολουθεί μια σπειροειδή κίνηση. Πάρα πολλά γεγονότα, τα οποία σήμερα παρατηρούνται στις χώρες της Βαλκανικής και τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω την υπάρχουσα νομική τάξη και μάλιστα τα υπάρχοντα σύνορα, έχουν συμβεί πριν από εκατό χρόνια ακριβώς, σε αυτή την περιοχή. Η μη επίλυση των ζητημάτων δεν έκανε κανένα καλό. Σήμερα βλέπουμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη και η διεθνής κοινή γνώμη συνολικά, αρχίζουν να υποτιμούν το δυναμικό της βαλκανικής πυριτιδαποθήκης, το οποίο έχει τη συνήθεια να εκρήγνυται μια φορά κάθε εκατό χρόνια.<br /> <br /> Είναι γνωστή η άποψη του γερμανού καγκελάριου Γκέρχαρτ Σρέντερ, ότι η υποστήριξη από τη Γερμανία των αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, επέτρεψε στη Γερμανία να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στην ιρακινή κρίση και πολύ περισσότερο να ταχθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πώς η θεωρία της μετριοπάθειας και των ισοδύναμων, η οποία έχει γεωπολιτικό χαρακτήρα, επιτρέπει στις μεγάλες δυνάμεις να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους καθόλου τη μοίρα ολόκληρων λαών.<br /> Στη μονογραφία διαλύονται ορισμένοι μύθοι. Λόγος γίνεται, από τη μία πλευρά, για τον υποτιθέμενο αρχικό προγραμματισμό του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου, για τις ιστορικά αναπόφευκτες αντιθέσεις μεταξύ των Σέρβων και των Αλβανών στο πνεύμα της γνωστής θεωρίας της σύγκρουσης των πολιτισμών. Στον ένα πόλο βρίσκονται πολυάριθμες έρευνες, οι οποίες διεξήχθηκαν, κατά κύριο λόγο, στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες εν γένει αρνούνται ότι υπάρχει οποιαδήποτε απειλή εκ μέρους του αλβανικού παράγοντα. Την ίδια στιγμή, κατηγορούν τη σερβική πλευρά και δεν βλέπουν τίποτα το παράξενο στην αυτοανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.<br /> Βασικό συμπέρασμα, κατά την άποψη μου, είναι ότι οι εθνοτικές συγκρούσεις, όπως αυτή του Κοσσυφοπεδίου, και συνολικά οι αντιθέσεις μεταξύ των σέρβων και των αλβανών, μπορούν να επιλυθούν με τη βοήθεια διαφόρων μοντέλων ολοκλήρωσης, αν οι βαλκανικοί λαοί μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, χωρίς έξωθεν εμπόδια.<br /> <a href="http://greek.ruvr.ru/" target="_blank">πηγή</a>

Ρώσος ιστορικός: τα μεγάλα κράτη δεν υπολογίζουν τη τύχη ολόκληρων λαών

Το βιβλίο «Η Σερβία, το Μαυροβούνιο και το αλβανικό ζήτημα στις αρχές του 20ου αιώνα» είναι αφιερωμένο στην έρευνα της ουσίας των εθνοτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για τις εθνικές διεκδικήσεις των γειτόνων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.elora.gr/portal/images/stories/2012/11/megali-albania-berisha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.elora.gr/portal/images/stories/2012/11/megali-albania-berisha.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Κύριοι, διάβασα το άρθρο του κ.Τζώρτζη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Πραγματική και 'φυσική' Αλβανία» και όλα όσα κάνουν οι Αλβανοί εις βάρος της Ελλάδας, τις βλέψεις για μια «Μεγάλη Αλβανία» που τώρα ονομάζουν «φυσική» και θα περιλαμβάνει και την Ηπειρο κ.λπ. Απ' ότι βλέπω και διαβάζω, δεν είναι μόνο η Αλβανία· Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία, όλοι θέλουν να πάρουν ένα κομμάτι της Ελλάδας λέγοντας το παραμύθι ότι "είναι δικό τους", ότι τα σύνορά τους φθάνουν ώς εδώ και ώς εκεί κ.λπ. Και διερωτήθηκα: Μα, η Ελλάδα γιατί ποτέ δεν κάνει τα ίδια ή και περισσότερα; <br /> Δηλαδή: <br /> * να βγαίνουν κάθε τρεις και πέντε ανακοινώσεις που θα ζητάνε μέρη της Αλβανίας, των Σκοπίων, της Τουρκίας, της Βουλγαρίας να επιστραφούν στην Ελλάδα, διότι γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτισμικά, ανθρωπολογικά κ.λπ. είναι ελληνικά, <br /> * να δημοσιεύονται σε περιοδικά και σε εφημερίδες χάρτες όπου περιοχές αυτών των χωρών εμφανίζονται ως ανήκουσες στην Ελλάδα, <br /> * να γίνονται με αρμοδίους διαλέξεις και συζητήσεις με την ίδια θεματολογία, <br /> * να δημοσιεύονται, να αναδημοσιεύονται και να προβάλλονται βιβλία που μιλούν για αρπαγή ελληνικών περιοχών και για την υποχρέωση επιστροφής τους στην Ελλάδα, <br /> * να βγαίνουν στην τηλεόραση και να διεκδικούν τα ελληνικά δικαιώματα, ώστε να τους ακούν και οι ξένοι. <br /> Να γίνονται όμως όλα αυτά, και άλλα ακόμη ενδεχομένως, συστηματικά και όχι να κάθονται οι Ελληνες απλώς να διαμαρτύρονται για τις "κακοήθειες" των γειτόνων και να κλαίγονται γι' αυτούς τους κακούς γείτονες που δεν σέβονται την ελληνική ιστορία! <br /> Ο,τι κάνουν οι άλλοι να ανταποδίδεται στο πολλαπλάσιο, διότι νομίζω πως μόνο έτσι θα σταματήσουν μια μέρα να λένε τις βλακείες τους. Την ανεκτικότητα της ελληνικής πλευράς τη θεωρούν αδυναμία και έλλειψη ατού. <br /> Οι σαχλές διπλωματικές διαμαρτυρίες και "επεμβάσεις" είναι ό,τι πιο στείρο θα μπορούσε να γίνει με τέτοιους γείτονες. Θα πρέπει κάποτε εδώ να το βάλουν αυτό για τα καλά στο μυαλό τους». <br /> <strong>Κρεσέντσιο Σαντζίλιο</strong><br /> <a href="http://www.enet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Για τις εθνικές διεκδικήσεις των γειτόνων

Κύριοι, διάβασα το άρθρο του κ.Τζώρτζη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Πραγματική και 'φυσική' Αλβανία» και όλα όσα κά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η φλόγα του Ελληνισμού από τα έγκατα της κυπριακής ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP0DHJ-rylLCTBHPif-RZz8ufa8g7YLhc7cYCVRNNEmqfHZ7AthyXVkvcOJWA9HyzfuKOm-0KKg0VE54K5oD7K96X5FZhuMgSNwFEENl7Cl66lRDgQZVJoCZRPRBwfQwil7W0P4aLUKycO/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF394.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP0DHJ-rylLCTBHPif-RZz8ufa8g7YLhc7cYCVRNNEmqfHZ7AthyXVkvcOJWA9HyzfuKOm-0KKg0VE54K5oD7K96X5FZhuMgSNwFEENl7Cl66lRDgQZVJoCZRPRBwfQwil7W0P4aLUKycO/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF394.jpg" /></a></div> <br /> <strong>Μια νέα εποχή ξεκινά για τον Ελληνισμό: Το κυπριακό φυσικό αέριο είναι πολύ καλής ποιότητες και το κοίτασμα ανταποκρίνεται στις μέχρι στιγμής προβλέψεις σε ότι αφορά τον όγκο του. </strong><br /> Αυτό δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα της επιβεβαιωτικής γεώτρησης στο Βυθοτεμάχιο 12 που έγινε πριν δύο ημέρες. Η πίεση, το χρώμα της φλόγας και ορισμένα άλλα στοιχεία συντείνουν στο ότι το κοίτασμα ίσως και να ξεπερνά τις αρχικές προβλέψεις χωρητικότηττάς του.<br /> Προκειμένου να ξεκινήσει διαδικασία τιτλοποίησης (δηλαδή προπώλησης των κοιτασμάτων δεν αποκλείεται να υπάρξει και δεύτερη γεώτρηση, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία αφού οι λόγοι είναι περισσότερο τεχνικοί, καθώς λόγω της τεράστιας έκτασης του κοιτάσματος<strong> (έχει εμβαδόν 40 τετραγωνικά μίλια μεγαλύτερο από το ισραηλινό Ταμάρ) </strong>παρατηρήθηκαν ορισμένα ρήγματα που διαχωρίζουν το κοίτασμα και ίσως χρειαστεί να υπάρξει γεώτρηση κι σε δεύτερο τομέα του.<br /> <strong>Το τι σημαίνει αυτή η φλόγα είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος που αγνοεί το τι σημαίνει να είσαι στο κλαμπ τον χωρών παραγωγής φυσικής ενέργειας.</strong><br /> <strong>Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα προχωρήσει και στην Ελλάδα η διαδικασία εύρεσης υδρογονανθράκων, αν και δεμένοι στα δεσμά των Μνημονίων είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η χώρα θα μπορέσει να αξιοποιήσει προς όφελός της τα κοιτάσματα (όλα τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν ότι είναι μεγαλύτερα απότα κυπριακά) και αν η διαδικασία που θα βγούμε κερδισμένοι και όχι χαμένοι.</strong><br /> Προσέξτε το αρχικό άναμμα της φλόγας και τον "έκρηξη" φωτιάς που προκαλεί το φυσικό αέριο έρχεται από <strong>τα έγκατα του βυθού</strong> της κυπριακής ΑΟΖ...<br /> <strong>Είναι η φλόγα του μέλλοντος του Ελληνισμού...</strong><br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/yYoX7pZQ20M" width="480"></iframe><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η φλόγα του Ελληνισμού από τα έγκατα της κυπριακής ΑΟΖ

Μια νέα εποχή ξεκινά για τον Ελληνισμό: Το κυπριακό φυσικό αέριο είναι πολύ καλής ποιότητες και το κοίτασμα ανταποκρίνεται στις μέχρι στι...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως καλύτερα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μια ώρα αρχύτερα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/aganaktisame-varethikame.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84210" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/aganaktisame-varethikame.jpg" title="aganaktisame-varethikame" /></a></div> <br /> <strong>Τις τελευταίες ώρες, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τελευταίων δημοσκοπήσεων που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει οριακή πλειοψηφία έναντι της Νέας Δημοκρατίας, οι συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων, η πολιτική συζήτηση στη χώρα έχει λάβει μια άγρια… ασχήμια.</strong><br /> <span style="color: blue;"><strong>Του Μιχαήλ Βασιλείου</strong></span><br /> Η εκρηκτική ανεργία με το εφιαλτικό 28% στις πιο κρίσιμες ηλικίες, βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό και <strong>είναι φυσιολογικό εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να πιστεύουν ότι είναι ανοικτό το ενδεχόμενο να μη βρουν ποτέ ξανά δουλειά στη ζωή τους.</strong> Την ίδια στιγμή, νέοι, μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, με φιλοδοξίες και όνειρα, αντιλαμβάνονται ότι <strong>ποτέ δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν, να ανεξαρτητοποιηθούν από τις οικογένειές τους, να δημιουργήσουν οικογένειες,</strong> έστω κι αν κάποια στιγμή στο μέλλον μπορέσουν να απορροφηθούν σε δουλειές όμως που καμία σχέση δεν θα έχουν με τα προσόντα τους.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έτσι θα γίνει, σημαίνει όμως ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτή είναι η πεποίθηση που επικρατεί σε αυτή την κατηγορία πολιτών και ενδεχομένως να συμβάλλει στο να καθιστά ελκυστικά, είτε την «αντισυστημική» ρητορική είτε ακόμα και τα κηρύγματα μίσους που στρέφουν την οργή και τη δυνητική εκτόνωσή της ακόμα και στις πιο ακραίες και απάνθρωπες μορφές.</strong></span></div> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong></strong></span></div> Η «<strong>θεωρία των δύο άκρων</strong>» που θέλει τη<strong> Χρυσή Αυγή </strong>και τον <strong>ΣΥΡΙΖΑ </strong>τα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος τα οποία ενισχύονται έχει τεθεί στο απόσπασμα. Η κυβέρνηση, ή για την ακρίβεια, <strong>στελέχη της ΝΔ, φέρονται να «κλείνουν το μάτι» στη Χρυσή Αυγή για να αποτραπεί υποτίθεται η εκτροπή της χώρας σε «αριστερά χέρια», </strong>παρότι ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, συνεχώς επαναλαμβάνει ότι πρόκειται για ένα «ναζιστικό μόρφωμα» με το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει μετεκλογική συνεργασία.<br /> Ευελπιστώντας να συνεισφέρουμε στον δημόσιο διάλογο <strong>και επειδή στο παρελθόν έχει υποστηριχτεί σε αναλύσεις του παρόντος διαδικτυακού χώρου ότι «τα άκρα τροφοδοτούν το ένα το άλλο», να διευκρινίσουμε ότι άλλο ήταν το δικό μας σκεπτικό και άλλες οι συνθήκες</strong> υπό τις οποίες υποστηρίχτηκε.<br /> Το επιχείρημα ήταν σαφές: Ο «<strong>χαζοχαρούμενος</strong>», όπως είχε χαρακτηριστικά αποκληθεί, τρόπος με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιμετωπίσει <strong>π.χ. το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης,</strong> με την εθελοτυφλία που οδήγησε στην αντίδραση των χιλιάδων πολιτών που πλήττονταν, <strong>έδωσε χώρο για τη δυναμική είσοδο της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό σκηνικό</strong>. Αυτό είχε εννοηθεί τότε και τίποτε παραπάνω.<br /> Αυτή τη στιγμή τα πράγματα έχουν αλλάξει. <strong>Η κρισιμότητα των στιγμών που περνάει η χώρα καθιστά άκρως επικίνδυνα τα παραδοσιακά πολιτικά παιχνίδια και τους γελοίους πολιτικούς ελιγμούς</strong> με σκοπό τη διαιώνιση του ενός ή του άλλου κόμματος στην εξουσία. <strong>Εξοργίζουν τους πολίτες και φέρνουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα,</strong> τροφοδοτώντας εκ νέου την άνοδο των εντός ή εκτός εισαγωγικών ακραίους.<br /> Άρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να κατανοήσει εγκαίρως, ότι <strong>η περαιτέρω «αξιοποίηση» της… τρομολαγνικής ρητορικής είναι αυτή που θα διχάσει τη χώρα και θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση της Χρυσής Αυγής</strong>. Είτε αρέσει είτε όχι. Ανεξαρτήτως των συνεπειών που θα έχει αυτό στην πορεία της χώρας και όλοι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/05/samaras-maximou.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-75551" height="187" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/05/samaras-maximou-300x187.jpg" title="samaras-maximou" width="300" /></a><strong>Η Νέα Δημοκρατία αδυνατεί να πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας και την απελπισία που αυτή βιώνει, παρότι γι’ αυτό δεν είναι δίκαιο να ψέξει κανείς τον πρωθυπουργό</strong> και πρόεδρό της, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είναι βουτηγμένος ολημερίς και ολονυχτίς στα προβλήματα του τόπου προσπαθώντας να βρει τις όποιες λύσεις, ώστε το «καράβι» να αποφύγει την «ξέρα». <strong>Ευθύνη έχουν οι ανεξαρτήτως ηλικίας παλαιοκομματικής νοοτροπίας φελλοί που έχουν μαζευτεί γύρω από την εξουσία,</strong> όπως άλλωστε πάντα συνέβαινε.<br /> Θα προχωρήσουμε στην υποβολή μιας <strong>ριζοσπαστικής και αντισυμβατικής για τα δεδομένα της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας πρότασης,</strong> καθώς είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι πρώτιστο μέλημα για όλους θα πρέπει να είναι η αποφυγή του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Για να γίνει αποδεκτή, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι η αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν θα ξεκαθαρίσει <strong>όσο σέρνεται μια κατάσταση στην οποία υπάρχει περιθώριο από τη μία ανάπτυξης θεωριών του απόλυτου χάους και από την άλλη υποσχέσεις κάθε είδους και «αντιστασιακής» ρητορικής χωρίς περιεχόμενο</strong>.<br /> Για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση η χώρα ίσως και να χρειάζεται εκλογές. Να πάει ο λαός στην κάλπη, όμως, όχι υπό την απειλή των δύο ακραίων τοποθετήσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο Σαμαράς πρέπει να κάνει την πραγματική υπέρβαση. Αφήνοντας κατά μέρος τα περί καταστροφής της χώρας σε περίπτωση που χρειαστεί να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να δηλώσει δημοσίως «<strong>εμείς απλώς προειδοποιούμε ότι όσα διακηρύσσονται είναι ανεδαφικά, μη εφαρμόσιμα και θα οδηγήσουν τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες, εάν όμως ο ελληνικός λαός θέλει να το δοκιμάσει, είναι ελεύθερος να το πράξει</strong>».<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Samaras_Tsipras.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-84211" height="187" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Samaras_Tsipras-300x187.jpg" title="Samaras_Tsipras" width="300" /></a>Παράλληλα, <strong>να τονίσει ξανά δεσμεύοντας την αξιοπιστία του,</strong> ότι η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να αποτελέσει πολιτικό εταίρο της Νέας Δημοκρατίας, <strong>βάζοντας έτσι τελεία στις εσωκομματικές παραφωνίες</strong> που δίνουν την ευκαιρία αύξησης της δυναμικής του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου, που βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί στο… σύστημα.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Το επιχείρημα εδώ είναι, ότι ο Σαμαράς θα πρέπει να δείξει δημοσίως ότι ΔΕΝ μπορεί να είναι πλέον «ταμπού» η αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά μέρος του δημοκρατικού παιχνιδιού. Και ο πραγματικά μεγάλος πολιτικός συνδυάζει την ορθολογική διαχείρηση μιας δεδομένης οικονομικής κατάστασης με την κατανόηση των ορίων της κοινωνίας, αφού η εξόντωση της θα ακυρώσει στην πράξη τις όποιες επιτυχίες στον τομέα του δημοσιονομικού εξορθολογισμού.</strong></span></div> Από τη στιγμή που διάφοροι στη Νέα Δημοκρατία υποστηρίζουν – όχι αστήρικτα – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα στο οποίο <strong>έχουν συρρεύσει τα «ορφανά του ΠΑΣΟΚ» περιμένοντας να ακολουθήσουν όσα είχαν γίνει μετά την πρώτη επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στις εκλογές,</strong> ο μοναδικός τρόπος να πατηθεί φρένο στην – κατά τη Νέα Δημοκρατία – εκτός πραγματικότητας ρητορική και την υιοθέτηση των «αιτημάτων» κάθε κοινωνικής ή επαγγελματικής τάξης, είναι <strong>η απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα</strong>, κάτι που θα γίνει μόνο εάν αναληφθεί η εξουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Εάν όντως στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουν ότι θα σημειωθεί φυγή κεφαλαίων, θα κλείσουν περισσότερες επιχειρήσεις και η χώρα θα περιέλθει ταχύτατα σε αδιέξοδο και άλλα παρόμοια (εμείς δεν το θεωρούμε απίθανο), ας σταματήσουν να δαιμονοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ας τον αντιμετωπίσουν με πολιτικούς όρους, συνεχίζοντας να αρθρώνοντας το δικό τους πολιτικό μήνυμα. Η πραγματικότητα είναι αυτή που θα προσγειώσει απότομα τις ανεδαφικές προσδοκίες των ψηφοφόρων αλλά και τις ιδεοληψίες – ψευδαισθήσεις των στελεχών, αυτό θα αντικατοπτριστεί και στα ποσοστά του κόμματος μετεκλογικά.</strong></span></div> Δεν είναι δυνατόν <strong>το επιχείρημα-σύνθημα της «πολυσυλλεκτικότητας»</strong> από την άκρα αριστερά μέχρι το κέντρο να είναι βιώσιμη στρατηγική για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνο τότε θα διαφανεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατραπεί σε ένα γνήσιο κόμμα εξουσίας, να διατηρήσει δηλαδή την εκλογική του «πελατεία», <strong>ή θα υπάρξουν διαρροές με τον σχηματισμό κάποιον κομμάτων είτε στα αριστερά του πολιτικού συστήματος είτε στο κέντρο</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Merkel_Samaras.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84212" height="299" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Merkel_Samaras.jpg" title="Merkel_Samaras" width="450" /></a><br /> Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντιληφθεί ότι <strong>στη συγκεκριμένη πολιτική μάχη έχει το απόλυτο μειονέκτημα,</strong> αφού είναι παγιδευμένη στις επιταγές των ξένων δανειστών, αφού αυτή είναι η επιλογή που έχει κάνει και γι’ αυτήν θα κριθεί. <strong>Εφόσον στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος και η Νέα Δημοκρατία εμμένει στη θέση της, η πολιτική ισορροπία θα αποκατασταθεί μόνο εάν δοκιμαστούν στον πολιτικό στίβο οι ανέξοδες πολιτικές διακηρύξεις. </strong><br /> Όσον αφορά το κυβερνών κόμμα βέβαια, <strong>η μειονεκτική στρατηγικά θέση στην οποία έχει περιέλθει αποτελεί και τη νέμεση,</strong> αφού εξακολουθούν να ρίχνουν τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ, αρνούμενοι να αναλάβουν <strong>μέρος της πολιτικής ευθύνης που τους αναλογεί</strong> για τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση αυτού του τόπου.<br /> <strong>Ας αλλάξουν λοιπόν το παλαιοκομματικό τους τροπάριο που ίσως κάποια χρόνια νωρίτερα είχε νόημα και ας σταματήσουν να αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως την μία πλευρά του νομίσματος, με την άλλη να έχει τη Χρυσή Αυγή.</strong> Δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη δημοκρατία, ούτε όμως και στη μακροπρόθεσμη επιβίωση του δικού τους κόμματος. Ο κόσμος θα συνεχίσει να βλέπει τα τραγικά ποσοστά ανεργίας, τις απολύσεις και την απελπισία στις οικογένειες, ενώ <strong>οι υποσχέσεις που δίνονται για την οικονομία αφορούν προς το παρόν μόνο τα νούμερα, όχι τους ανθρώπους</strong>.<br /> Εν ολίγοις, με τη στρατηγική που ακολουθούν σήμερα, σκάβουν τον πολιτικό τους λάκκο… Εκτός κι αν αποφασίσουν – θα πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσουν – <strong>ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο</strong> και πάνε στους εταίρους και δανειστές με μια τελείως διαφορετική πρόταση η οποία θα περιλαμβάνει και την πιθανότητα εκλογών, με το επιχείρημα ότι <strong>η κυβέρνηση δεν μπορεί να βλέπει τη χώρα να οδηγείται στον διχασμό λόγω της εμμονής της Μέρκελ στη λιτότητα</strong>. Το ότι όλοι αναγνωρίζουν πως σε αυτόν τον τομέα έχει σημειωθεί θεαματική πρόοδος είναι ένα σημαντικό όπλο.<br /> <!-- /metas --> <br /> Έχει έρθει η ώρα <strong>να απαιτηθούν μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας,</strong> έχει έρθει η ώρα ίσως ο πρωθυπουργός να απευθυνθεί στο <strong>Ευρωκοινοβούλιο</strong>, αλλά και να συναντήσει έναν-έναν <strong>τους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης</strong> εξηγώντας την κατάσταση και να προειδοποιήσει για <strong>την επικίνδυνη τροπή που λαμβάνουν οι ισορροπίες στην ελληνική κοινωνία</strong>. Χρόνος δεν υπάρχει. <strong>Την επόμενη των γερμανικών εκλογών η καμπάνια πρέπει να αρχίσει…</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μήπως καλύτερα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μια ώρα αρχύτερα;

Τις τελευταίες ώρες, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τελευταίων δημοσκοπήσεων που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει οριακή πλειοψηφία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί γίνεται ένας πόλεμος; Και ποιος τον πληρώνει; Ένα κείμενο προσπαθεί να απαντήσει

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WAR_GENIKOS/olmos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WAR_GENIKOS/olmos.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα συγγράμματος  που διδάσκεται στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. Το εντόπισε η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση και τα στοιχεία τα οποία αναφέρονται σ΄ αυτό έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για όποιον έχει το ερώτημα:<br /> <br /> <strong>Γιατί γίνεται ένας πόλεμος;</strong><br /> <br /> Το κείμενο:<br /> <br /> <strong>Τα παρασκήνια της αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ το 1991</strong><br /> <br /> Μέρος ύλης από το μάθημα «Κατασκευή μοντέλων και διαχείριση Φυσικών Πόρων 1», στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου.<br /> <br /> <br /> Τα έξοδα για τον πόλεμο του κόλπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια, Δηλαδή 38 δισεκατομμύρια ευρώ<br /> <strong><br /> Μα ποιος τα πλήρωσε;</strong><br /> Ενστικτωδώς μας έρχεται να πούμε πως τα 40 δις $ τα πλήρωσαν οι Η.Π.Α.<br /> <br /> Αυτό αληθεύει μερικώς: πράγματι: 40 δις $<br /> <br /> <strong>• Το 25% των εξόδων πληρώθηκε από τις ΗΠΑ (10 δις $)</strong><br /> <strong>• Το 75% των εξόδων πληρώθηκε από τα Αραβικά κράτη, συγκεκριμένα από Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία (30 δις $)</strong><br /> <br /> <br /> <strong>Μα που τα βρήκαν τα χρήματα;</strong><br /> <strong>Η τιμή του πετρελαίου πριν τον πόλεμο ήταν περίπου 15$ το βαρέλι</strong>... αλλά με τον Πόλεμο του Κόλπου ανέβηκε μέχρι τα 42 $ το βαρέλι, δημιουργώντας ένα επιπλέον κέρδος υπολογιζόμενο γύρω στα 60 δις $<br /> <br /> <strong><br /> Σε ποιόν πήγε αυτό το κέρδος;</strong><br /> <br /> <br /> Στα Αραβικά Κράτη ισχύει ο νόμος του<strong> fifty - fifty: 50% στο εκάστοτε κράτος και 50% στην πολυεθνική που ελέγχει το κοίτασμα. </strong>Έτσι έχουμε...<br /> <br /> • Καθαρά κέρδη από την αύξηση του πετρελαίου: 60 δις $<br /> <br /> • 30 δις $ στις πετρελαϊκές εταιρίες<br /> <br /> • 30 δις $ στις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών (Κουβέιτ + Σαουδική Αραβία)<br /> <br /> <strong>Ποιανού είναι οι πετρελαϊκές εταιρίες;</strong><br /> <br /> <strong>Στη Μέση Ανατολή η εξόρυξη και το εμπόριο του πετρελαίου είναι κυριολεκτικά στα χέρια των 7 Αδελφών (Shell, Tamoil, Esso...), όλες αμερικάνικες, από τις οποίες πέντε (5) είναι κρατικές. Άρα, 30 δις $:</strong><br /> <br /> • Περίπου 21 δις $ στο αμερικανικό κράτος<br /> <br /> • Περίπου 9 δις $ σε ιδιώτες αμερικάνους<br /> <br /> <strong><br /> Μερικοί υπολογισμοί</strong><br /> <img alt="" height="171" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/PINAKES/polemos.png" width="544" /><br /> <br /> <strong>Τώρα όλα είναι ξεκάθαρα... οι ΗΠΑ κέρδισαν 20 δις $ από τον πόλεμο! Ενώ κραύγαζαν: ελευθερώστε το Κουβέιτ, ήθελαν μόνο να φάνε το «τυρί»!</strong><br /> <br /> <br /> <strong>Πού πήγαν τα 40 δις $ που ξοδεύτηκαν για τα οπλικά συστήματα;</strong><br /> Στην πολεμική βιομηχανία, που όλως τυχαίως είναι όλη σχεδόν... ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ!<br /> Όμως δεν τελείωσε ακόμα...<br /> <br /> Δηλαδή οι ΗΠΑ, από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και από τα κέρδη από το οπλικό σύστημα κέρδισαν...<br /> <strong>• 21-10= 11 δις $ άμεσα,</strong><br /> <strong>• 49 δις $ από τα οπλικά συστήματα!</strong><br /> <br /> <br /> <strong>Τελικά ποιος πλήρωσε τον πόλεμο του ’91 στο Ιράκ;</strong><br /> <strong>Αυτοί που χρησιμοποιούν το πετρέλαιο... δηλαδή εμείς!</strong><br /> <br /> <strong><br /> Τελευταίοι συλλογισμοί</strong><br /> Είναι πλέον εύκολο να υποθέσουμε ότι ο Πόλεμος του Κόλπου, το 1991, έγινε κυρίως για αυτά τα οικονομικά αίτια, και όχι για κάποιο ‘ανθρωπιστικό’ σκοπό ή για το ‘δικαίωμα της ελευθερίας’.<br /> <br /> Τώρα όμως είναι εύκολο να καταλάβουμε άλλα δυο επίκαιρα γεγονότα: τ<strong>ο γιατί του πολέμου στο Αφγανιστάν και του πολέμου στο Ιράκ.</strong><br /> <br /> • Ο πόλεμος στο Afghanistan είχε ως κύριο σκοπό την ίδρυση μιας υποχείριας κυβέρνησης που θα ήταν σύμφωνη με την κατασκευή ενός πετρελαιαγωγού (αμερικάνικης ιδιοκτησίας) μήκους 2.500 km που θα διέσχιζε το έδαφος του. 
Αυτός ο πετρελαιαγωγός, στρατηγικής σημασίας, έχει ως μοναδική εναλλακτική λύση, την κατασκευή ενός άλλου πετρελαιαγωγού, μήκους 5.500 km, πολύ πιο ακριβού στην κατασκευή και στη συντήρηση, λόγω των φόρων που θα επέβαλαν στις ΗΠΑ τα κράτη που θα τους διέσχιζε.
Πολύ πιο εύκολο λοιπόν, να κάνεις ‘σκόνη’ μια χώρα ήδη βασανισμένη από έναν 30χρονο πόλεμο και να την κάνεις ‘παράρτημα’, με την δυνατότητα της κατασκευής και της διαχείρισης του πετρελαιαγωγού από τον πιο σύντομο δρόμο με όλη την άνεση.<br /> <br /> • Για να καταλάβουμε πως ο Bush jr. επιτέθηκε και πάλι στο Iraq πρέπει να ξέρουμε πως οι ΗΠΑ ‘πλέουν’ μαζί με τους κυριότερους προμηθευτές πετρελαίου της Μέσης Ανατολής: την Σαουδική Αραβία. Ωστόσο, μεταξύ τους παρουσιάζεται μία ρήξη. 
Η ρήξη γίνεται αγιάτρευτη, διότι η Σαουδική Αραβία είναι ένα από τα αναμεμιγμένα κράτη με την τρομοκρατία του Bin Laden, και γιατί η Διεθνής δημόσια γνώμη παρατάσσεται ενάντια αυτού του κράτους λόγω της έλλειψης σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα. 
Για την κυβέρνηση Bush δημιουργήθηκε λοιπόν ένας στόχος: η εύρεση ενός εναλλακτικού πετρελαϊκού προμηθευτή εκτός από την Σαουδική Αραβία στην Μέση Ανατολή. 
Ο πιο εύκολος τρόπος, φυσικά, είναι ένας πόλεμος στο Ιράκ και η ίδρυση μιας κυβέρνησης ‘μαριονέτα’ υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.<br /> <br /> <strong>Η ερώτηση που μας έρχεται αυθόρμητα είναι: γιατί το Ιράκ; Για 3 απλούς λόγους: </strong><br /> <br /> • Είναι μια χώρα που δεν μπορεί να αμυνθεί (η φτώχια προερχόμενη από το εμπάργκο θανατώνει λόγω υποσιτισμού 300.000 μωρά το χρόνο).<br /> <br /> • Το Ιράκ προσφέρεται για μια εύκολη δικαιολογία (η παρουσία ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής, που φτιάχνονται μόνο με την υψηλή τεχνολογία και ξοδεύοντας πολλά χρήματα, δυο πράγματα που το Ιράκ δεν διαθέτει) για να δικαιολογήσουν την επίθεση στην διεθνή κοινότητα που δεν γνωρίζει τίποτα για τον έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων.<br /> <br /> • Μέχρι στιγμής, το Ιράκ δεν έχει την υπεράσπιση κανενός ισχυρού κράτους, που να είναι σε θέση να αντισταθεί αποφασιστικά σε μια αμερικάνικη εχθρική απειλή.<br /> <br /> • Εκτός αυτού, τα τελευταία 3 χρόνια, έγινε στη Βενεζουέλα μια κοινωνική επανάσταση, λόγω των δραματικών συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, παρακινούμενη από τις αμερικάνικες πετρελαϊκές πολυεθνικές. 
Η Βενεζουέλα είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου των ΗΠΑ. 
Για την κυβέρνηση Bush έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια εναλλακτική λύση εκτός της Σαουδικής Αραβίας και της Βενεζουέλας.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί γίνεται ένας πόλεμος; Και ποιος τον πληρώνει; Ένα κείμενο προσπαθεί να απαντήσει

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα συγγράμματος  που διδάσκεται στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. Το εντόπισε η Αντιπολεμική Διεθνιστ...

Διαβάστε την συνέχεια