Μήπως έρχεται η “γέννηση” του Μεγάλου Κουρδιστάν;

<img height="462" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/04/4e76c-kurdistan2bmap-1.jpg" width="640" /><br /><br />Γράφει ο Χρήστος Γκουγκουρέλας<br /><br />H πολιτική θεωρία διδάσκει και η ανθρώπινη Ιστορία επιβεβαιώνει ότι η ‘‘γέννηση’’ ενός κράτους προκύπτει όταν συντρέχουν σωρευτικά και πιστοποιούνται με όρους πραγματικότητας 4 προϋποθέσεις.<br /><br />Πρώτη προϋπόθεση είναι αυτή της γεωγραφικότητας (territoriality) καθώς κάθε κράτος έχει γεωγραφική υπόσταση και όρια.<br /><br />Δεύτερη είναι η κατάφαση της κυριαρχίας (sovereignty) του, κατά την οποία το κράτος είναι ο συλλογικά υπέρτατος εξουσιαστικός μηχανισμός μέσα σε μια γεωγραφική επικράτεια και η αρμοδιότητα του εκτείνεται σε όλο το ανθρώπινο δυναμικό εντός αυτής.<br /><br />Τρίτη κατά σειρά προϋπόθεση είναι η νομιμότητα (legitimacy) που έχει να κάνει με την αναγνώριση της εξουσίας του κράτους τόσο στο εσωτερικό του, όσο και στο εξωτερικό. Η τελευταία δε προϋπόθεση αφορά το μονοπώλιο της διακυβέρνησης (monopoly of governance), σύμφωνα με το οποίο οι φορείς του κράτους μονοπωλούν και τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων αλλά και το θεσμικό και εξουσιαστικό προνόμιο επιβολής αυτών σε όλα τα υποκείμενα όργανα και πρόσωπα εντός της επικράτειας.<br /><br />Οι Κούρδοι είναι ένας ιστορικός λαός, κατ’ εκτιμήσεις μέχρι και 35 εκατ. ανθρώπων, που έχει διακριτή εθνική ταυτότητα, πλήρη εθνική συνείδηση, διαθέτει δική του γλώσσα (που είναι ιρανικών καταβολών) και πολιτισμική παράδοση και δη Ιστορία που έχει ρίζες μέχρι και 3 χιλιετίες πριν από σήμερα! Κατοικεί διάσπαρτος σε εδάφη που σήμερα ανήκουν κυριαρχικά σε δομημένα και διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, δηλαδή σε εδάφη της νοτιοανατολικής Τουρκίας, του βόρειου Ιράκ, της βόρειας Συρίας και του δυτικού Ιράν. Είναι, συνεπώς, ένας λαός που το μεγάλο του όνειρο είναι να αποκτήσει κάποτε το δικό του κράτος, κάτι όμως που μέχρι σήμερα φάνταζε μάλλον ως ‘‘ουτοπία’’.<br /><br />Και τούτο, διότι οι προαιώνιες κουρδικές ανθρωπογεωγραφικές δομές επικάθονταν διαχρονικά σε χωρικές περιφέρειες συμπαγών πολιτειακών μορφωμάτων, γεγονός που ab initio απέκλειε και εκμηδένιζε κάθε πιθανότητα δημιουργίας της όποιας κουρδικής κρατικής υπόστασης. Φρονώ, ωστόσο, ότι στη παρούσα ιστορική συγκυρία ενυπάρχουν στη παγκόσμια διεθνή πραγματικότητα 5 λόγοι που ίσως ήδη μετουσιώνουν το αρχικά αδιανόητο για τους Κούρδους σε ελπιδοφόρο όραμα.<br /><br />Κατά πρώτο λόγο, σήμερα, παράλληλα με το παραδοσιακά ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό της Μέσης Ανατολής, αυτό που μπορεί να ‘‘μετρήσει’’ καταλυτικά υπέρ των Κούρδων σε δύο από τα άνω κράτη, δηλαδή στη Συρία και το Ιράκ, είναι η in vivo εμπέδωση της ουσιώδους χαλάρωσης των ‘‘πολιτειακών αρμών’’ στις δύο αυτές χώρες και δη σε βαθμό που σε ορισμένες περιοχές τους αμφισβητείται φανερά η ίδια η κρατικότητα. Η Συρία και το Ιράκ είναι στον παρόντα χρόνο πολιτειακά ευάλωτα και γεωοικονομικά ασταθή κρατικά corpora, γεγονός που θα μπορούσε να καταστεί γενεσιουργός αιτία γεωγραφικών αλλαγών και πολιτειακών αναπροσαρμογών στα επίμαχα εδάφη τους που κατοικούν Κούρδοι.<br /><br />Από την άλλη, το Ιράν είναι και επίσημα πια εχθρός της Δύσης. Δεν είναι μόνο το πυρηνικό του πρόγραμμα που οδηγεί τους Δυτικούς σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί του, είναι κυρίως το γεγονός ότι το Ιράν προτίμησε να προσκολληθεί ‘‘σφιχτά’’ στην Κίνα. Η πολύ πρόσφατη συμφωνία Κίνας-Ιράν (China–Iran Comprehensive Strategic Partnership, υπογραφείσα μόλις στις 27 Μαρτίου, στην Τεχεράνη), με βάση την οποία οι δύο χώρες σε ορίζοντα 25ετίας θα επιδιώξουν μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές ύψους 600 δισ. δολαρίων, με την παράλληλη υλοποίηση από την Κίνα επενδύσεων 400 δισ. δολαρίων στο Ιράν, καθιστά αυτομάτως τη σιιτική χώρα προφανή γεωπολιτικό αντίπαλο της Δύσης. Υπ’ αυτήν τη σημαντική εξέλιξη, ένα σοβαρότατο πλήγμα που η Δύση θεωρητικά θα μπορούσε να καταφέρει εις βάρος του Ιράν, θα ήταν και μια πιθανή εδαφική του συρρίκνωση δια αφαίρεσης (;) ίσως ενός μικρού μέρους του στα δυτικά και μετέπειτα προσάρτησής του σε ένα φιλοδυτικό κουρδικό μελλοντικό κράτος.<br /><br />Για τη δε Τουρκία, θαρρώ ότι αναζωπυρώνεται, υπό μία έννοια κατά ‘‘ιστορικά κυκλικό’’ τρόπο, το Ανατολικό Ζήτημα δεδομένου ότι είναι πολλά τα γεωπολιτικά σημάδια που επαναφέρουν τον ‘‘οθωμανικό διάδοχο’’ στην κατάσταση και στον ρόλο(;) του ‘‘μεγάλου ασθενούς’’. Η σημερινή Τουρκία αδυνατεί να συμφιλιώσει και αφομοιώσει στο εθνικό της αφήγημα ταυτόχρονα και τον κεμαλισμό αλλά και την ισλαμική κοσμοθεωρία, ισορροπεί οριακά και απολύτως επικίνδυνα ανάμεσα στη Δύση, ως μέλος του ΝΑΤΟ, και τις μεγάλες ‘‘αντισυστημικές’’ απολυταρχίες του Πλανήτη, και ιδίως ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, ενώ ο μεγαλομανής νεοθωμανικός στρατηγισμός της περισσότερο αποσταθεροποιεί και διχάζει παρά παρέχει εχέγγυα περιφερειακής ασφάλειας και σύγκλισης με τον Διατλαντισμό. Κυρίως όμως το γεγονός ότι είναι μια χώρα που σταθερά και μόνιμα περιφρονεί και υποβαθμίζει τις δημοκρατικές αξίες, το κράτος δικαίου και τη διεθνή νομιμότητα, μπορεί να είναι καθοριστικό στην απόφαση της Δύσης να προσπαθήσει να βρει σε ένα νέο κράτος της Μέσης Ανατολής, το Κουρδιστάν, τα γεωπολιτικά στηρίγματα και τη στρατηγική αφοσίωση και σύγκλιση στον βαθμό και στον χρόνο που τα επιθυμεί.<br /><br />Ο δεύτερος λόγος για τη ‘‘γέννηση’’ του Κουρδιστάν είναι η ανόρθωση, βασικά από τις ΗΠΑ, ενός ‘‘πολιτικού τείχους’’ απέναντι στον ‘‘Δρόμο του Μεταξιού’’ της Κίνας. Η πρωτοβουλία BRI είναι το όχημα της οικονομικής επεκτατικότητας της Κίνας και η κύρια πλατφόρμα έκφρασης και υλοποίησης του οραματικού σχεδιασμού της. Η δε βασική δια ξηράς αξονική κατεύθυνσή της, ο οικονομικός διάδρομος Κίνας – Κεντρικής Ασίας – Δυτικής Ασίας (ίδετε τον 2ο Χάρτη στο τέλος του κειμένου) διέρχεται από χώρες και εδάφη που κατοικούν και πρακτικά ελέγχουν Κούρδοι. Η ίδρυση λοιπόν, ενός νέου, προφανώς φιλοδυτικού, κράτους πάνω στη ‘‘κεντρική γραμμή’’ της κινέζικης εφόρμησης θα έχει ως πρώτιστο αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας συνθλιπτικής για τον ‘‘Δρόμο του Μεταξιού’’ γεωγραφικής ασυνέχειας στο κρίσιμο πεδίο της Μέσης Ανατολής, γεγονός που μπορεί να επιφέρει όχι απλά την ανάγκη χωροθετικών αναπροσαρμογών της άνω κεντρικής διασυνδετήριας αρτηρίας της BRI και συνεπώς επαναπροσδιορισμού των κινεζικών στόχων, αλλά, υπό προϋποθέσεις, ακόμα και την in essence αποδόμηση του ίδιου του μεγαλεπήβολου εγχειρήματος των Κινέζων.<br /><br />Ένας τρίτος βασικός λόγος για τη δημιουργία του Κουρδιστάν είναι ο έλεγχος από ένα φίλα προσκείμενο στη Δύση (μελλοντικό) κράτος του βασικού υδροφόρου δικτύου της Μέσης Ανατολής και των ενεργειακών διαδρόμων και ροών. Άλλωστε, ο υδάτινος ορίζοντας και τα ενεργειακά αποθέματα σε συνάρτηση με τα γεωγραφικά τους πλέγματα συνιστούν αυτό καθαυτό το ‘‘κλειδί’’ της γεωπολιτικής επιβολής ειδικά στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Αρχικώς, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ετήσιος μέσος όρος βροχόπτωσης στη Μέση Ανατολή είναι 166 mm/έτος και ταυτόχρονα ότι η κατά άτομο αναλογία νερού στις 12 χώρες της Μ. Ανατολής δεν υπερβαίνει το χρόνο τα 500m3 (δείτε τις πληροφορίες στον 3ο Χάρτη στο τέλος του κειμένου), καταλαβαίνει άμεσα γιατί τα αποθέματα νερού είναι τόσο πολύτιμα για την επιβίωση, την κοινωνική ειρήνη, την πολιτική σταθερότητα και την ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Οι κομβικοί υδάτινοι άξονες της περιοχής είναι οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης, οι οποίοι πηγάζουν από τη σημερινή νοτιοανατολική Τουρκία και διασχίζοντας μέσα από τη Συρία και το Ιράκ μια απόσταση 1.900 χλμ ο πρώτος και 2.800 χλμ ο δεύτερος, εκβάλλουν στον Περσικό Κόλπο (ίδετε τον 3ο Χάρτη στο τέλος του κειμένου). Μάλιστα, οι ποταμοί αυτοί θεωρούνται οι κοιτίδες των αρχαίων πολιτισμών της Μεσοποταμίας και υπήρξαν ανέκαθεν κρίσιμοι παράγοντες όλων των ιστορικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Ο δε έλεγχος των ροών τους πραγματοποιείται μέσω του ‘‘φράγματος του Ατατούρκ’’ (Atatürk Dam) και του ‘‘φράγματος του Ευφράτη’’ (Euphrates Dam) που βρίσκονται όμως σε περιοχές που κατοικούν παραδοσιακά Κούρδοι. Αν, επομένως, αναλάβουν αυτοί τον έλεγχο των φραγμάτων, θα καταστούν de facto ‘‘κλειδοκράτορες’’ των υδάτινων ροών και των οικονομικών αναπλάσεων σε όλη τη Μέση Ανατολή!<br /><br />Παράλληλα, ένα μελλοντικό Κουρδιστάν θα έλεγχε, με τη χωροθετική παγίωσή του, και όλους τους ενεργειακούς διαδρόμους της Μέσης Ανατολής. Πρακτικά δηλαδή ένα φιλοδυτικό κράτος θα μπορούσε να ελέγχει τους προερχόμενους από την Ανατολή της σημερινής Τουρκίας αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου ‘‘Baku-Tbilisi-Ceyhan Oil Pipeline’’, ‘‘Iraq – Turkey (Kirkuk-Ceyhan) Oil Pipeline’’ και τον υπό κατασκευή ‘‘Trans-Anatolian (Samsun-Ceyhan) Oil Pipeline’’, αλλά και τους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου ‘‘Baku-Tbilisi-Erzurum Gas Pipeline’’ (τον γνωστό και ως αγωγό του Νοτίου Καυκάσου), ‘‘Iran-Turkey Natural Gas Pipeline’’, ‘‘Iraq-Turkey Natural Gas Pipeline’’ και ‘‘Anatolian Transit Gas Pipeline Project’’ (TANAP), φυσική συνέχεια του οποίου είναι ο διαπερνών την Ελλάδα γνωστός αγωγός ‘‘Trans Adriatic Pipeline’’ (TAP). Με το εν λόγω αγωγικό δίκτυο, το μελλοντικό Κουρδιστάν θα αποτελούσε διαχρονικά τον διασυνδετήριο ενεργειακό άξονα μεταξύ της αφθονούσας σε ενεργειακό πλούτο Ανατολής και της διψασμένης για ενέργεια Δύσης.<br /><br />Επιπρόσθετα, το κράτος αυτό θα είχε τον έλεγχο του προερχόμενου από τον Νότο της σημερινής Τουρκίας αγωγού φυσικού αερίου ‘‘Arab Natural Gas Pipeline’’ και του προτεινόμενου ‘‘Persian Natural Gas Pipeline Project’’. Με τους εν λόγω αγωγούς, το μελλοντικό Κουρδιστάν θα μετατρεπόταν σε κρίσιμο ενεργειακό και γεωστρατηγικό μεταίχμιο μεταξύ του Αραβικού Κόσμου και της Ευρώπης. Γενικά, με τον έλεγχο του νερού, το κράτος αυτό θα είχε τον έλεγχο της πηγής της ζωής στη Μ. Ανατολή ενώ με τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και διαδρομών, τον έλεγχο του πλούτου και μιας τεράστιας οικονομικής διάδρασης ανάμεσα στα κράτη της περιοχής αλλά και ανάμεσα σ’ αυτά και τους παγκόσμιους ‘‘παίκτες’’. <br /><br />Ο τέταρτος λόγος είναι η δυνατότητα ‘‘γεωγραφικής τοξοποίησης’’ της δυτικής αντίληψης περί περιφερειακής ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα μπορούσε να διευκολυνθεί ως προς την πραγματοποίησή του, στο ενδεχόμενο που ένα μελλοντικό κουρδικό κράτος θα είχε στη νοτιοδυτική του απόληξη εδαφικό άγγιγμα στη Μεσόγειο (ίδετε τον 1ο Χάρτη στο τέλος του κειμένου). Αν, λοιπόν, σκεφθούμε την Κρήτη, την Κύπρο, τις ακτές του (μελλοντικού) Κουρδιστάν στη Μεσόγειο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο ως βασικά σημεία του Χάρτη και αν νοητά ενώσουμε με γραμμές τα σημεία αυτά, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι δημιουργείται ένα ‘‘γεω-θαλάσσιο πέταλο’’ που περικλείει την Ανατ. Μεσόγειο από τη μια και λειτουργεί ως ασπίδα προς τη Μέση Ανατολή από την άλλη. Το ‘‘πέταλο’’ αυτό, μάλιστα, είναι ένα γεωγραφικό σχήμα συνεκτικό, με άμεση δόμηση, καλή ‘‘συγκολλητική δυνατότητα’’ και παράγει γεωπολιτική ωφελιμότητα και στρατηγικά πλεονεκτήματα αφού παρέχει τη δυνατότητα λειτουργικής αποτελεσματικότητας, υπό τη σκέπη των ΗΠΑ και της Γαλλίας, στα αμυντικά και ενεργειακά συνεργατικά σχήματα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, στα οποία είναι πρωταγωνιστές τα δυτικά ή φιλοδυτικά κράτη της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου.<br /><br />Ο πέμπτος λόγος είναι ότι η δημιουργία κουρδικού κρατικού μορφώματος εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ. Στην εθνική στρατηγική ασφαλείας των ΗΠΑ, που πρόσφατα δημοσιοποίησε η κυβέρνηση Biden, το Ισραήλ χαρακτηρίζεται ως ‘‘σιδηρά ακλόνητος’’ (ironclad) σύμμαχος των ΗΠΑ και είναι, ούτως ή άλλως, ο παραδοσιακός εταίρος της Δύσης στη γεωπολιτικά ευαίσθητη και ρηγματογενή περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μπορεί, λοιπόν, οι τελευταίες εξελίξεις να σφυρηλάτησαν μέσω των ‘‘Abraham Accords’’ τον δίαυλο επικοινωνίας του Ισραήλ με σημαντικούς εκπροσώπους του αραβικού κόσμου, όπως είναι τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν, αλλά είναι μάλλον αφελές να πιστεύει κανείς ότι όλοι οι ‘‘παίκτες’’ στη Μέση Ανατολή προωθούν και ενστερνίζονται συνέργειες με το Ισραήλ και υποστηρίζουν τον γενικότερο ρόλο του.<br /><br />Κατά συνέπεια, ένα μελλοντικό κουρδικό κράτος και δη ένα κράτος που θα αφαιρούσε(;) εδαφικό κομμάτι από το Ιράν ή έστω, στα σίγουρα, θα συνόρευε με αυτό, θα μπορούσε να προσφέρει στους Ισραηλινούς, που από το 1965 εξοπλίζουν τους Κούρδους, έναν ex machina μοχλό γεωπολιτικής και στρατιωτικής πίεσης προς τους Πέρσες αλλά κυρίως θα σχημάτιζε και εγκαθιστούσε ένα πανίσχυρο αλληλοσυμπληρούμενο δίπολο (Ισραήλ-Κουρδιστάν) υποστήριξης των συμφερόντων του Δυτικού Κόσμου στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Πέραν όλων των παραπάνω, δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι Κούρδοι πολέμησαν με τους Δυτικούς ή για τα συμφέροντα των Δυτικών κατά του ISIS (μάχες της Tabqa, της αεροπορικής βάσης της Tabqa, της Raqqa, της Manbij, του φράγματος της Μοσούλης, του φράγματος της Tishrin) και συνεπώς ως νικητές θα μπορούσαν, με τη βοήθεια του δυτικού παράγοντα, να διεκδικήσουν την επιβολή και διεθνή αναγνώριση των 4 γενεσιουργών προϋποθέσεων της ‘‘κρατικότητας’’, έτσι όπως αυτές αναλύθηκαν στην αρχή του παρόντος κειμένου.<br /><br />‘‘Κλειδί’’, πάντως, σ’ όλες τις εξελίξεις είναι η ίδια η Τουρκία, η οποία από τη Λογική Davutoglu ‘‘των μηδενικών προβλημάτων’’ με τους γείτονες της σήμερα έχει καταλήξει να έχει σχεδόν μηδενικούς φίλους στη γεωγραφική της γειτονιά. Η φουριόζα και μεστή έπαρσης αλλά αντιφατική γεωπολιτική συμπεριφορά της, ειδικά αν έχει ως συνέπεια την προϊούσα καρκινοβασία των σχέσεών της με τη Δύση ή γενικότερα αν την οδηγήσει εντός της ‘‘πολιτικής τανάλιας’’ των ΗΠΑ ή και ευρύτερα της συμμαχίας των 10 μεγάλων δημοκρατικών χωρών του κόσμου D-10 ή έστω του ΝΑΤΟ, ή ακόμα, σε αντίθετη περίπτωση, στην αντίστοιχη ‘‘τανάλια’’ της Ρωσίας, τότε ίσως γίνει, ακούσια, ασυναίσθητα και αυτοκαταστροφικά για την Τουρκία, το ‘‘ιστορικό αμόνι’’ εκπλήρωσης του πόθου των απανταχού Κούρδων και ο ‘‘εμβρυουλκός’’ του ‘‘υπό γένεση’’ κουρδικού κράτους με πρωτεύουσα το Ντιγιαρμπακίρ και συμπρωτεύουσα τη Μοσούλη.<br /><br />Βέβαια, όλα τα ανωτέρω όσο και σημαντικά και αν θεωρούνται, δεν συνεπάγονται ότι η ‘‘γέννηση’’ του Κουρδιστάν είναι ένα εύκολο και βατό σενάριο. Ο επανασχεδιασμός της σημερινής τουρκικής επικράτειας, έστω υπό την επάνοδο της αντιμετώπισης της Τουρκίας από τους Δυτικούς ως του ‘‘μεγάλου ασθενούς’’, είναι ένα πολύπλοκο εγχείρημα εξαιρετικά λεπτών ισορροπιών και ρισκογόνων παραμέτρων. Από την άλλη, στο θέμα είναι αδύνατον να μην έχουν λόγο και να μην αντιμαχήσουν επ’ αυτού τα δύο μεγάλα ‘‘γεωπολιτικά στρατόπεδα’’ στη Μέση Ανατολή, δηλαδή αυτό της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΑΕ, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας με εκείνο της Τουρκίας, του Ιράν, του Κατάρ, της Μουσουλμανικής Αδερφότητας, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.<br /><br /> Το δεδομένο, ωστόσο, ότι είναι ανάγκη να υπάρχει – σε περίπτωση ολικής απόσχισης της Τουρκίας από τον Διατλαντικό Στρατηγισμό – ένα κράτος στη Μ. Ανατολή που θα είναι καταρχάς απομειωτής της ‘‘γεωπολιτικής εντροπίας’’ στην ευρύτερη περιοχή, θα εκπροσωπεί και θα προωθεί (μόνο) το ‘‘ήπιο Ισλάμ’’, θα υποστηρίζει τη Δύση, θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και θα λειτουργεί, μαζί με το Ισραήλ φυσικά, ως τοποτηρητής και διεκπεραιωτής των στρατηγημάτων της, δεν αλλάζει. Και τούτο το γεγονός είναι το απολύτως σημαντικό και πρωτεύον στην περίπτωση του ‘‘κράτους’’ των Κούρδων μια που συνιστά ‘‘πηγή ζυμώσεων’’ προς μια ριζική γεωγραφική, πολιτική και γεωοικονομική αναθεμελίωση στη Μ. Ανατολή.<br /><br />Ασφαλώς, στην περίπτωση του Κουρδιστάν, η ομοσπονδοποίηση κρατών όπως η Τουρκία, το Ιράκ και η Συρία ίσως αποτελέσει την εναλλακτική ιστορικο-πολιτική φόρμουλα διεκπεραίωσης του στόχου για την παραπάνω χωροθετική ανακατάταξη της Μ. Ανατολής. Αυτό δε πρακτικά θα σήμαινε ότι στα τρία άνω κράτη το κουρδικό τμήμα δεν θα νοούνταν ως πολιτειακά ανεξάρτητο αλλά ως αυτόνομη ομοσπονδιακή τους περιφέρεια.<br /><br />Το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών προβλέφθηκε η ίδρυση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν (άρθρα 62 και 64 της Συνθήκης), χωρίς όμως ποτέ από τότε το όνειρο να γίνει απτή πραγματικότητα για τους Κούρδους. Έναν αιώνα μετά, και κατόπιν ‘‘ιώβειας’’ κουρδικής υπομονής, θαρρώ πως η πολλές φορές ακατάληπτη και βασανιστικά αινιγματική ‘‘μήτρα της Ιστορίας’’ ‘‘κυοφορεί’’ ξανά το Κουρδιστάν. Το αν αυτή τη φορά θα έχουμε τελικά ‘‘γεννητούρια’’, ίσως να μην το ξέρει ακόμα κανείς, έχω όμως την εντύπωση ότι ο ‘‘in tempore et in concreto’’ Χωρόχρονος κρατά μάλλον βάσιμα δυνατή τη φλόγα μέσα στις καρδιές των Κούρδων…<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήπως έρχεται η “γέννηση” του Μεγάλου Κουρδιστάν;

Ellada simera 0 16:06

Γράφει ο Χρήστος ΓκουγκουρέλαςH πολιτική θεωρία διδάσκει και η ανθρώπινη Ιστορία επιβεβαιώνει ότι η ‘‘γέννηση’’ ενός κράτους προκύπτει όταν συντρέχουν σωρευτικά και πιστοποιούνται με όρους πραγματικότ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “πηγαιμός” Δένδια στην Άγκυρα εν μέσω τουρκικών διεκδικήσεων

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/xartis_aigaio_adam.png"><img height="500" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/xartis_aigaio_adam-1068x1170.png" width="670" /></a><br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><br /><br /> Η αυριανή επίσκεψη του ΥΠΕΞ Ν. Δένδια στην Άγκυρα είναι προβληματική προτού καν απογειωθεί το ελληνικό κρατικό αεροσκάφος από την Αθήνα.<br /><br />Έχει φροντίσει επιμελώς η Τουρκία γι’ αυτό, στηριζόμενη στο ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα, αφήνοντας έτσι τον ΥΠΕΞ ακάλυπτο και σε δυσμενή θέση προτού καν πατήσει το πόδι του σε τουρκικό έδαφος.<br />Συγκεκριμένα:<br /><br />Η Άγκυρα ενημέρωσε προσφάτως και ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ τη διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή μεταξύ Λήμνου και Λέσβου ( όπως φαίνεται στο χάρτη με κόκκινο χρώμα) αποτελεί τουρκική επικράτεια-κυριαρχία και ότι θα εκτελεί πάσης φύσεως ασκήσεις με τη συνεργασία του στρατιωτικού ραντάρ GOKCEADA της Ίμβρου.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/xartis_aigaio_adam.png"><img height="640" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/xartis_aigaio_adam.png" width="584" /></a><br /><br />Ωστόσο σύμφωνα με την ελληνική κυβέρνηση, η τουρκική περιοχή καταλαμβάνει μεγάλο τμήμα διεθνούς θάλασσας εντός του FIR Αθηνών όπως φαίνεται με κόκκινο χρώμα στο χάρτη, το οποίο η Άγκυρα βαφτίζει τουρκική επικράτεια- κυριαρχία. Με την ενέργεια αυτή η Τουρκία θέτει όλα τα ελληνικά κυριαρχικά και άλλα δικαιώματα στα άχρηστα , διότι:<br /><br />* θα απαιτήσει κατά την τυχόν οριοθέτηση της ελληνο/τουρκικής ΑΟΖ, η τουρκική ΑΟΖ να μετράται από την κόκκινη περιοχή ως τουρκική επικράτεια.<br /><br />* Με την περιοχή αυτή η Τουρκία ορίζει 11νμ χωρικά ύδατα έναντι των 6νμ που έχει στο Αιγαίο και τούτο διότι η περιοχή απέχει από τις τουρκικές ακτές 11νμ ( 6νμ χωρικά ύδατα και 5νμ «αρπαχτά» λόγω αδράνεια της Αθήνας)<br /><br />* Καταργεί στην πράξη το FIR Αθηνών/Κων-λης που στο Αιγαίο ορίζεται 6νμ από τις τουρκικές ακτές εκτός των περιπτώσεων της μέσης γραμμής μεταξύ των ελληνικών νησιών και των ακτών της Ανατολίας.<br /><br />* Αναθεωρεί την περιοχή Έρευνας και Διάσωσης (SAR) η οποία συμπίπτει με τα όρια του FIR Αθηνών, σε βάρος της Ελλάδας.<br /><br />* Όποιος εισέρχεται στην περιοχή αυτή χωρίς τουρκική έγκριση θα παραβιάζει- κατά την Άγκυρα- την τουρκική επικράτεια.<br /><br />Η κυβέρνηση αντέδρασε δηλώνοντας διεθνώς ότι το τμήμα της περιοχής με κόκκινο κείται στο FIR Αθηνών και δεν αποτελεί τουρκική κυριαρχία, για να λάβει την απάντηση της Άγκυρας ότι η περιοχή αποτελεί τουρκική επικράτεια και δεν θα ξεναασχοληθεί με μελλοντικές ελληνικές αιτιάσεις. Ωστόσο η κυβέρνηση δεν κατήγγειλε την Τουρκία στον ICΑΟ για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα, το αεροσκάφος που θα μεταφέρει τον ΥΠΕΞ στην Τουρκία σήμερα, 15 Απριλίου 2021 έχει, ως κραταιό στρατιωτικό αεροσκάφος ( State aircraft), τρεις επιλογές να εισέλθει στην Τουρκία- FIR Κων/λης.<div><br />Η πρώτη είναι να εισέλθει από το σημείο εισόδου- εξόδου VEXOL απέναντι από τη Χίο (με κόκκινο χρώμα στο χάρτη). Στην περίπτωση που κατατεθεί σχέδιο πτήσης για είσοδο στο FIR Κων/λης από το VEXOL αυτομάτως το κέντρο ελέγχου περιοχής ( ΚΕΠ) της Κων/λης θα το απορρίψει- είναι απαγορευτικό για κάθε state aircraft διότι αναγκαστικά θα περάσει πάνω από τη Χίο την οποία η Τουρκία και το ΝΑΤΟ έχουν καταστήσει αποστρατιωτικοποιημένη και απαγορεύουν πτήσεις κρατικών αεροσκαφών εγγύτερα των 6νμ ή άνωθεν του νησιού, με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1995 να παραστάνουν τον παρατηρητή.</div><div><br />Η δεύτερη περίπτωση δείχνει την διαβολική πονηριά της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και αφορά στην κατάθεση σχεδίου πτήσης για είσοδο του κρατικού αεροσκάφους από το σημείο εισόδου ΑΜΑΝΙ. Σε καθημερινή βάση και για όλα τα πολιτικά αεροσκάφη, από τα ΚΕΠ/ΥΠΑ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης , μέσα στο FIR Αθηνών , με προορισμό την Τουρκία, δίνεται εντολή στα αεροσκάφη να αφήσουν τη συχνότητα και τον έλεγχο της Αθήνας και να καλέσουν στην συχνότητα ασυρμάτου την Κων/λη και να τεθούν υπό τον ελεγχο του ΚΕΠ Κων/λης. Αυτή η διαδικασία είναι μη δεσμευτική αλλά συνήθης για πολιτικά αεροσκάφη προκειμένου να εξυπηρετηθεί η ταχεία ροή στην εξυπηρέτηση της εναέριας κυκλοφορίας.<br /><br />Στην περίπτωση όμως που πράξει το ίδιο το κρατικό στρατιωτικό αεροσκάφος, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, θα παρουσιαστεί ελληνική αποδοχή της επέκτασης της τουρκικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Και τούτο διότι κρατικά- στρατιωτικά αεροσκάφη πριν πετάξουν σε ξένη κυριαρχία πρέπει να έχουν εγκεκριμένη διπλωματική άδεια ( Σύμβαση Σικάγο αρ.3) καθώς επίσης και σχέδιο πτήσης και θετική επαφή με τον σταθμό ελέγχου της ξένης χώρας (Τουρκία)<br />Η τρίτη περίπτωση είναι να εισέλθει το ελληνικό κρατικό αεροσκάφος από το σημείο εισόδου REDRA ( μπλε χρώμα). Αυτό θα το εγκρίνει η Τουρκία διότι το αεροσκάφος πριν φτάσει στο REDRA δεν ίπταται πάνω από κανένα νησί το οποίο , το ΝΑΤΟ και η Τουρκία θεωρούν και εφαρμόζουν ως αποστρατιωτικοποιημένο.<br /><br />Ένα μόλις 24ωρο πριν την επίσκεψη του ΥΠΕΞ στην Τουρκία, η Αγκυρα «απαγορεύει» στην Ελλάδα να κάνει ασκήσεις στην Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τον ισχυρισμό ότι τα νησια είναι αποστρατιωτικοποιημένα με τη Συμβαση του Μοντρέ, ενώ η Τουρκία εξακολουθεί την ασκηση της στην ίδια περιοχή με τη συμμετοχή της Ιμβρου που διέπεταικαι αυτή από τη Σύμβαση του Μοντρέ<br /><br />Το Militaire αποκαλύπτει την τελευταία αυτή τουρκικη διεθνή αγγελία:<br /><br />A1981/21 (Issued for LTBB LGGG) – NAVIGATIONAL WARNING TO ALL CONCERNS:<br /><br />THIS NOTAM IS ISSUED TO CLARIFY THE ‘A0987/21’ LGGGYNYX NOTAM ISSUED <br /><br />BY GREEK CAA.<br /><br />THE ‘A0987/21’ NOTAM ISSUED BY GREEK CAA CONSTITUES A BREACH OF <br /><br />GREECE’S TREATY OBLIGATIONS PERTAINING TO THE DEMILITARIZED STATUS <br /><br />OF EASTERN AEGEAN ISLANDS UNDER ‘THE 1914 SIX POWERS DECISION’, ‘THE <br /><br />1923 LAUSANNE PEACE TREATY (WITH ITS ANNEX, THE CONVENTION RELATING <br /><br />TO REGIME OF THE STRAITS)’ LIMNI (LEMNOS), SAKIZ (CHIOS), SEMADIREK <br /><br />(SAMOTHRACE), SISAM (SAMOS) MENTIONED IN THE NOTAM AT REFERENCE HAS <br /><br />A DEMILITARIZED STATUS. THUS LIMNI (LEMNOS), SAKIZ (CHIOS), <br /><br />SEMADIREK (SAMOTHRACE), SISAM (SAMOS) AND/OR HER TERRITORY MUST NOT <br /><br />BE INCLUDED IN ANY SCENERIO/CONCEPT OF ANY MILITARY TRAINING OR <br /><br />EXERCISE. 05 MAY 05:00 2021 UNTIL 20 MAY 09:00 2021. CREATED: 13 APR 10:06 2021<br /><br />Ο προβληματικός πηγαιμός του Ν ΔΕΝΔΙΑ προς την Άγκυρα αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική του τίποτα απέναντι στο γεγονός ότι αυτή την στιγμή εκτελεί αεροπορική άσκηση στην ΠΕΡΙΟΧΗ των Στενών σε συνεργασία με το στρατιωτικό ραντάρ GOKCEADA της Ίμβρου, ενώ την ίδια στιγμή Τουρκία και ΝΑΤΟ απαγορεύουν στην Ελλάδα να εκτελεί στρατιωτικές ασκήσεις στη Λήμνο – Σαμοθράκη, μολονότι και τα τρία αυτά νησιά τελούν υπό το ίδιο καθεστώς της Σύμβασης Μοντρέ 1936. Η Τουρκία όμως προκειμένου να υποστηρίξει την αποστρατιωτικοποίηση Λήμνου- Σαμοθράκης χρησιμοποιεί τη Σύμβαση Λωζάννης 1923, η οποία όμως έχει καταργηθεί και έχει αντικατασταθεί από τη Σύμβαση του Μοντρέ. <br /><br />Με άλλα λόγια, η Τουρκία και το ΝΑΤΟ για τα ελληνικά νησιά χρησιμοποιούν την καταργημένη Σύμβαση Λωζάννης 1923 και για την Ίμβρο τη Σύμβαση του Μοντρέ 1936 με την κυβέρνηση να μην αντιδρά καθόλου.<br /><br />Έτσι ο ΥΠΕΞ Δένδιας οδηγείται στην Άγκυρα για επαφές όταν την ίδια στιγμή η Τουρκία ανακοινώνει ότι επεκτείνει την κυριαρχία της μέσα στο Αιγαίο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο “πηγαιμός” Δένδια στην Άγκυρα εν μέσω τουρκικών διεκδικήσεων

Ellada simera 0 15:51

Της Κύρας Αδάμ Η αυριανή επίσκεψη του ΥΠΕΞ Ν. Δένδια στην Άγκυρα είναι προβληματική προτού καν απογειωθεί το ελληνικό κρατικό αεροσκάφος από την Αθήνα.Έχει φροντίσει επιμελώς η Τουρκία γι’ αυτό, στηρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι 7 κινήσεις του Ερντογάν στη μεγάλη σκακιέρα της Μεσογείου και της Ευρασίας

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/erdogan_lira.png"><img height="355" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/erdogan_lira-696x386.png" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />«Η κυβέρνηση Ερντογάν παίζει σκάκι στο εξωτερικό. Η Τουρκία περνά μέρες εξαιρετικής εξωτερικής πολιτικής» υποστηρίζει ο Τούρκος αναλυτής Χασάν Οζτούρκ στη Yeni Safak . Οπαδός του Τούρκου προέδρου ,ο Χασάν Οζτούρκ ,δίνει φυσικά με πολύ αισιόδοξους τόνους το περίγραμμα των κινήσεων του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ευρασία: «Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι βρέθηκε στην Τουρκία την περασμένη εβδομάδα. Το νέο υπουργικό συμβούλιο της Λιβύης …επισκέφθηκε την Άγκυρα υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Ντιμπέιμπα. Η κρίση Ουκρανίας-Ρωσίας είναι από τη μία πλευρά και η νέα εξίσωση στη Λιβύη είναι από την άλλη. Ακριβώς σε ένα τέτοιο περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο ξεκινά η προσέγγιση της Αγκυρας με την Αίγυπτο και στο εγγύς μέλλον βλέπουμε μια νέα εξίσωση που θα ενισχύσει τα χέρια της Τουρκίας» λέει ο Οζτούρκ<br />.<br />Οντως, ο Ερντογάν προσπαθεί να κινήσει ότι πιόνια διαθέτει στη Μεγάλη Σκακιέρα. Εναγωνίως μάλιστα. Προσπαθεί να πείσει κυρίως τις Μεγάλες Δυνάμεις ότι μπορεί να ελέγξει τους μικρότερους παίκτες στην περιοχή.Και να αποτελέσει τη …γέφυρα μεταξύ των Μεγάλων. Με ένα και μόνο στόχο βέβαια:Να διατηρήσει την εξουσία του ,σε μια περίοδο που η αμφισβήτησή του στο εσωτερικό της Τουρκίας διογκώνεται καθημερινά. Την αγωνία αυτή εκφράζει άλλωστε και ο αναλυτής Χασάν Οζτούρκ γράφοντας στο ίδιο άρθρο ότι «την ώρα που ο Ερντογάν παίζει σκάκι στο εξωτερικό, η αντιπολίτευση ζητάει πρόωρες εκλογές για να τον απομακρύνει από την εξουσία»! Μόνο που οι κινήσεις στη σκακιέρα δείχνουν περισσότερο πανικό παρά ιδιοφυία και ο Ερντογάν κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με όλους τους μεγάλους παίκτες ,καθώς η σύγκρουση είναι ολομέτωπη και αγεφύρωτη…<br /><br />Ο Μπρεζίνσκι και ο Ερντογάν<br /><br />Για να δούμε όμως τι γυρεύει σήμερα ο Ερντογάν στο …παζάρι ,πρέπει να δούμε ποια ακριβώς είναι «η Μεγάλη Σκακιέρα» , που εμπνεύστηκε και ανέλυσε στο ομώνυμο βιβλίο του ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, κορυφαίος διεθνολόγος και από τα «γεράκια» που σημάδεψαν την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου! Η «Μεγάλη Σκακιέρα» είναι η Ευρασία, δηλαδή η πρώην Σοβιετική Ενωση με τις γειτονικές της ασιατικές χώρες (Κίνα, Ινδία ,Ινδοκίνα) και η Ευρώπη. Ο Μπρεζίνσκι χωρίς περιστροφές είχε ταχθεί υπέρ της διάλυσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και κυρίως της πρόσδεσης της Ουκρανίας στη Δύση. Τονίζει ότι η Αμερική πρέπει να ελέγξει τους ενεργειακούς πόρους της Κασπίας και σημειώνει ότι δεν χρειάζεται η διαιώνιση της εχθρότητας με το Ιράν. Ο Μπρεζίνσκι λέει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να αποξενώσουν την Τουρκία, τουλάχιστον ώσπου να εξομαλυνθούν οι σχέσεις Ουάσιγκτον – Τεχεράνης. Αποδίδει μάλιστα μεγαλύτερη σημασία στην Τεχεράνη παρά στην Αγκυρα.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος ,προωθώντας την νέο-αποικιακή ,νέο-Οθωμανική του εξωτερική πολιτική έχει κάνει το τελευταίο διάστημα επτά κινήσεις στη «Μεγάλη Σκακιέρα» :<br /><br />Η τελευταία του κίνηση ήταν να φέρει στην Αγκυρα σύσσωμο σχεδόν το νέο υπουργικό Συμβούλιο της Λιβύης -τον μεταβατικό πρωθυπουργό ,14 υπουργούς και 5 υφυπουργούς .Στη διάρκεια των συναντήσεων υπεγράφησαν πέντε συμφωνίες για τη συμμετοχή τουρκικών εταιρειών στην ανοικοδόμηση της Λιβύης και «επιβεβαιώθηκε η ισχύς του τουρκο-λιβυκού συμφώνου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών» που είχε υπογραφεί τον Νοέμβριο του 2019 ,παρά το γεγονός ότι θεωρείται παράνομο. «Αναφορικά με τα σύμφωνα που υπογράφηκαν μεταξύ των χωρών μας, ιδίως το σύμφωνο οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών, επιβεβαιώνουμε ότι αυτά βασίζονται σε έγκυρες βάσεις και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δύο χωρών μας», δήλωσε ορθά κοφτά ο Λίβυος πρωθυπουργός στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ερντογάν. Προς μεγάλη τέρψη φυσικά του Τούρκου Προέδρου, που έσπευσε να δηλώσει ότι «ανανεώσαμε την αποφασιστικότητά μας για αυτό το σύμφωνο». Μια εξέλιξη που προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην Αθήνα, καθώς ο Λίβυος πρωθυπουργός έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις που φέρεται να είχε δώσει στον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη συνάντησή τους στην Τρίπολη λίγες ημέρες πριν.<br /><br />H δεύτερη κίνηση του Ερντογάν αφορά την Αίγυπτο, την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει με κάθε μέσον, ξεχνώντας φυσικά ότι είχε αποκαλέσει «δολοφόνο» τον πρόεδρο αλ Σίσι. Ο προεδρικός Σύμβουλος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν τόνισε ότι επιθυμία της Άγκυρας είναι να γυρίσει μια νέα σελίδα με το Κάιρο, ενώ οΤούρκος υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ είπε ότι η χώρα του έχει «πολλές ιστορικές και πολιτιστικές αξίες από κοινού με την Αίγυπτο» .Αιγύπτιοι εμπειρογνώμονες για τις τουρκικές υποθέσεις λένε ότι οι πρόσφατες προσπάθειες της Άγκυρας για επαναφορά των σχέσεων αποσκοπούν στην εξισορρόπηση της απομόνωσής της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ορισμένες αραβικές χώρες.<div><br />“Υπάρχει κάποια ειρηνική διάθεση από την τουρκική πλευρά, αλλά δεν υπάρχει προσέγγιση”, λέει ο Καράμ Σαίντ, ειδικός για τις τουρκικές υποθέσεις στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατηγικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Αλ Αχράμ .Ωστόσο, η Αγκυρα χρησιμοποιεί ως προπομπό για να κάμψει τις αντιστάσεις της Αιγύπτου την οικονομία . Η Τουρκία είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στην Αίγυπτο και παρά την πολιτική αντιπαράθεση , «οι επιχειρηματικές κοινότητες και στις δύο χώρες έχουν διατηρήσει ανέπαφο το διμερές εμπόριο. Οι τουρκικές επενδύσεις στην Αίγυπτο, που σήμερα εκτιμώνται σε 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια, έχουν παραμείνει οι ίδιες», λέει ο Καράμ Σαίντ στην αραβική ιστοσελίδα Al Monitor. Οι εξαγωγές της Αιγύπτου προς την Τουρκία ανήλθαν το 2020 σε περισσότερα 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, μειωμένες κατά 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. «Η Τουρκία έχει ήδη χάσει αρκετές αραβικές αγορές όπως στη Σαουδική Αραβία, τη Συρία, τη Λιβύη και την Υεμένη και η Αίγυπτος είναι μια πύλη για τις αραβικές και αφρικανικές αγορές. Η Αίγυπτος παραμένει μια μεγάλη αγορά για την Τουρκία και από ρεαλιστική άποψη, η Άγκυρα θέλει να διατηρήσει το status quo , λόγω και των πολιτικών και οικονομικών εντάσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες» τονίζει ο Σαίντ.<br /><br />Η τρίτη περιφερειακή κίνηση του Ερντογάν αφορά τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις . Η Αγκυρα -ακριβώς και λόγω της έντασης με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες- προσπαθεί να εμφανιστεί ξαφνικά ως «περιστερά» ,κρατώντας τα σεισμογραφικά της πλοία στα λιμάνια. Μόνο που η «αιφνιδιαστική» αποκλιμάκωση και ένας άνευ όρων διάλογος «για να ησυχάσουμε» δεν πρόκειται να πείσει τον Τούρκο πρόεδρο να αλλάξει σταθερά τις προκλητικές διεκδικήσεις του στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο Ερντογάν δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει ούτε ένα ουσιαστικό βήμα πίσω στη νέο-αποικιακή του πολιτική και στο Κυπριακό. Μιλάει μόνο για την αναγκαιότητα σύγκλησης διεθνούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο ,με την ισότιμη συμμετοχή και του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Ο στόχος του είναι άλλωστε διακηρυγμένος: η de jure διχοτόμηση της Κύπρου και η διεθνής αναγνώριση δύο κρατών .<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος τρέφεται άλλωστε και με την συνεχώς υποχωρητική στάση της ΕΕ και της πλειοψηφίας των ευρωπαίων εταίρων μας, που στο όνομα του «προσφυγικού προβλήματος» πηγαίνουν με τα νερά του. Αφήνοντάς τον ουσιαστικά ασύδοτο στην καταπάτηση κάθε έννοιας κράτους δικαίου και στο εσωτερικό της Τουρκίας.<br /><br />Το σιωπηλό παιχνίδι της Γερμανίας στη Μεσόγειο<br /><br />Η τέταρτη κίνηση του Ερντογάν είναι η αξιοποίηση του ιστορικά «συμμαχικού» Γερμανικού παράγοντα. Το Βερολίνο ρίχνει άλλωστε συνεχώς λάδι στη φωτιά των προκλητικών κινήσεων του Τούρκου προέδρου. «Η Γερμανία παίζει μ ένα σιωπηλό παιγνίδι στη Μεσόγειο» ,όπως γράφει η ιταλική ιστοσελίδα “InsideOver” .<br />Μπορεί ο Τούρκος πρόεδρος να ανησύχησε πολύ ακούγοντας τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι να τον αποκαλεί «δικτάτορα» ,αλλά πιστεύει ότι όσο έχει το Βερολίνο στο πλευρό του θα συνεχίζει ακάθεκτος την πολιτική του. « Το μήνυμα του Βερολίνου είναι πολύ σαφές: η Γερμανία θέλει πραγματικά να βρίσκεται στη Βόρεια Αφρική , χωρίς να αφήνει πολύ χώρο για τους ευρωπαίους εταίρους της Πρόθεση της Γερμανίας είναι να αντικαταστήσει την Ιταλία και να ελέγξει τις εξελίξεις στη Λιβύη. Μια κίνηση που ευχαριστεί επίσης τη Γαλλία, η οποία από καιρό ήταν πρόθυμη να αποτρέψει τη Ρώμη από το διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη Βόρεια Αφρική» υποστηρίζει η ιταλική ιστοσελίδα. Προσθέτει μάλιστα ότι «το επόμενο κεφάλαιο της γερμανικής στρατηγικής ,περνά μέσα από τα ζεστά νερά της ανατολικής Μεσογείου . Στην διένεξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ το Παρίσι πήρε ανοιχτά την πλευρά της Αθήνας παρέχοντας στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη, το Βερολίνο ξεκίνησε διπλωματικούς ελιγμούς για να σταματήσει την κλιμάκωση , εξισώνοντας και τις δύο πλευρές. </div><div><br /></div><div>Ένας μεσολαβητικός ρόλος που απορρέει από τα γερμανικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή: η Ελλάδα και η Τουρκία είναι πολύ σημαντικοί εταίροι για τη Γερμανία και η περιοχή είναι ένας από τους μεγάλους τερματικούς σταθμούς της γερμανικής βιομηχανίας προς τη Μεσόγειο» υποστηρίζει η ιταλική ιστοσελίδα «InsideOver» .Υπενθυμίζει μάλιστα την πρόσφατη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Άμυνας Χουλούσι Ακάρ στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt ότι η Άγκυρα βασίζεται πάνω απ ‘όλα στο Βερολίνο: «Η Γερμανία είναι ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους μας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας». Ένα μήνυμα γεμάτο νόημα, που επιβεβαιώνει ότι ο προνομιούχος συνομιλητής της Τουρκίας στην Ευρώπη παραμένει η Γερμανία, με την οποία η τουρκική κυβέρνηση έχει στρατηγικές σχέσεις θεμελιώδους σημασίας. Μόνο που η Αγκυρα αδυνατεί να δει τις επόμενες κινήσεις στη «Μεγάλη Σκακιέρα» ,που συνδέονται με τη διαφαινόμενη κυβερνητική αλλαγή στη Γερμανία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και την απομάκρυνση των Χριστιανοδημοκρατών από την καγκελαρία.</div><div><br /></div><div> Η Γαλλία επίσης έχει εκμεταλλευτεί την τουρκική προκλητική πολιτική για να καθιερωθεί ως προνομιούχος συνομιλητής Ελλήνων και Κυπρίων στην ΕΕ. Η Ιταλία βρίσκεται επίσης απέναντι στον Ερντογάν και μάλιστα χωρίς ο Ντράγκι να λειτουργεί από μόνος του στη Μεσόγειο και στη Βόρεια Αφρική . «Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πίσω από τον Ντράγκι και στηρίζουν αυτήν τη νέα ιταλική γραμμή πάνω από όλα με σκοπό την ενίσχυση του ΝΑΤΟ στην περιοχή» γράφει χαρακτηριστικά η Ιταλική ιστοσελίδα. Κάτι που φάνηκε άλλωστε και στη χθεσινή επίσκεψη του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών, Λουίτζι ντι Μάιο στην Ουάσιγκτον και στη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του Αντονι Μπλίνκεν. “Προβλέπεται ισχυρότερη συνεργασία μεταξύ Ιταλίας και Ηνωμένων Πολιτειών» τόνισε ο ντι Μάιο και πρόσθεσε : «Με τον Μπλίνκεν εξετάσαμε τα επόμενα βήματα για μεγαλύτερη συμμετοχή των ΗΠΑ στον φάκελο της Λιβύης»…<br />«Να κρατήσουμε το απλωμένο χέρι του Αμερικανού φίλου» γράφει η ιταλική La Stampa,τονίζοντας ότι «η Ιταλία μπορεί να οικοδομήσει μια προνομιακή σχέση με τις ΗΠΑ και να επηρεάσει τη διατλαντική ατζέντα, όπως ακριβώς ο Πρόεδρος Μπάιντεν στοχεύει να την ξαναρχίσει για να επαναφέρει τη δημοκρατία στο επίκεντρο των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών»<br /><br />Στη μέγγενη Ουάσιγκτον-Μόσχας<br /><br />Οι σχέσεις άλλωστε της Τουρκίας του Ερντογάν με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι στα βράχια καθώς η Ουάσιγκτον βλέπει με ανησυχία όχι μόνο την άρνηση της Άγκυρας να απαλλαγεί από τους ρωσικούς πυραύλους S-400, αλλά και την γενικότερη ενίσχυση των δεσμών με τη Μόσχα.<br />Η Πέμπτη κίνηση του Ερντογάν στη «σκακιέρα» ,ήταν να επιτρέψει σε δύο αμερικανικά πολεμικά σκάφη να περάσουν από το Βόσπορο με κατεύθυνση τη Μαύρη Θάλασσα λόγω της επαπειλούμενης σύγκρουσης Ρωσίας- Ουκρανίας ,αλλά η κίνηση αυτή όχι μόνο δεν φαίνεται ικανή να κατευνάσει τις αντιδράσεις της νέας διοίκησης Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον, αλλά άνοιξε νέα πληγή στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις.<br /><br />Η έκτη κίνηση του Ερντογάν αφορά την Ουκρανία και φορά τη δήλωση 20 σημείων που υπέγραψε ο Τούρκος πρόεδρος με τον Ουκρανό ομόλογό του Βολοντιμίρ Ζελένσκι στις 10 Απριλίου. Μια δήλωση -μαχαιριά στη Μόσχα , καθώς ζητείται ο τερματισμός της «παράνομης προσάρτησης από τη Ρωσία της Κριμαίας, μιας πρώην οθωμανικής περιοχής που φιλοξενεί τους Μουσουλμάνους Τάταρους». Η Αγκυρα ζήτησε επίσης να τερματιστεί η «κατάληψη» από τους Ρώσους αυτονομιστές της περιοχής του Ντονμπάς στην ανατολική Ουκρανίας και επιβεβαίωσε επίσης την υποστήριξή της Τουρκίας στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Όλα αυτά εξόργισαν φυσικά τη Μόσχα ,που ήδη έστειλε την πρώτη προειδοποιητική βολή απαγορεύοντας μέχρι νεωτέρας στους Ρώσους τουρίστες να μεταβούν στην Τουρκία λόγω της …πανδημίας.<br /><br />Ο Ερντογάν ανησυχεί σοβαρά πλέον ότι ο Πούτιν θα αντιδράσει και στα μέτωπα της Συρίας, της Λιβύης αλλά και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ηδη ,ο Ερντογάν υπέγραψε νομοσχέδιο για την ενίσχυση της ήδη ισχυρής στρατιωτικής και αμυντικής συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν , καθώς εκφράζονται φόβοι για πιθανά αντίμετρα της Μόσχας.<br /><br />Στο παιγνίδι και η Κίνα<br /><br />Ο Πούτιν δεν βλέπει άλλωστε με καλό μάτι και τα σχέδια Ερντογάν για την κατασκευή της «Διώρυγας της Κωνσταντινούπολης» -του τεχνητού πλωτού διαύλου μήκους 45 χιλιομέτρων που θα παρακάμπτει τον Βόσπορο. Η Μόσχα εκφράζει ήδη φόβους ότι μια τέτοια διώρυγα θα ακυρώσει ουσιαστικά τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 , που ουσιαστικά εμποδίζει τον μακροχρόνιο κατάπλου ξένων πολεμικών σκαφών στη Μαύρη Θάλασσα.<br />Παρά τις οικονομικές και περιβαλλοντικές αντιδράσεις για το «φαραωνικό» αυτό έργο , ο Ερντογάν προχώρησε στην έβδομη κίνηση: Φαίνεται να έχει καταλήξει σε συμφωνία για την ανάθεση κατασκευής της διώρυγας στους Κινέζους . Και αυτή είναι η τελευταία του κίνηση στη «Μεγάλη Σκακιέρα». Το Canal Istanbul, το «τρελό έργο» του Προέδρου Ερντογάν -όπως το είχε χαρακτηρίσει για πρώτη φορά ο ίδιος το 2011- έχει προσελκύσει το κινέζικο ενδιαφέρον ως μέρος της πρωτοβουλίας του νέου Δρόμου του Μεταξιού (Belt and Road), του Πεκίνου. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα “Al Monitor”, κινεζικές εταιρείες θα μετάσχουν στο διαγωνισμό για τη διώρυγα, προϋπολογισμού δαπάνης 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Τη στιγμή λοιπόν που ο Ερντογάν προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία σε σημαντικά στρατηγικά ζητήματα, τα διλήμματά του ενδέχεται να γίνουν ακόμη πιο περίπλοκα με την προσθήκη της Κίνας στην εξίσωση … Ούτε ο μεγάλος σκακιστής Μπόμπι Φίσερ δεν θα μπορούσε να επικρατήσει σε ένα τέτοιο παιγνίδι…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι 7 κινήσεις του Ερντογάν στη μεγάλη σκακιέρα της Μεσογείου και της Ευρασίας

Ellada simera 0 15:44

Του Μιχάλη Ψύλου«Η κυβέρνηση Ερντογάν παίζει σκάκι στο εξωτερικό. Η Τουρκία περνά μέρες εξαιρετικής εξωτερικής πολιτικής» υποστηρίζει ο Τούρκος αναλυτής Χασάν Οζτούρκ στη Yeni Safak . Οπαδός του Τούρκ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Σενάρια για άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-04/mesogeios-xartis.jpg?itok=sb6fKkmu" width="640" /><br /><br />Οι προβληματισμοί της ελληνικής κυβέρνησης μετά την ξεκάθαρη φιλοτουρκική στάση του Λίβυου πρωθυπουργού<br /><br />Αλλεπάλληλες συσκέψεις πραγματοποιούνται στο υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να αναζητηθούν οι τρόποι αντίδρασης στο τουρκολιβυκό μνημόνιο για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών, που ωστόσο καταπατά μέρος της δικής μας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.<br /><br />Στην κυβέρνηση δεν τρέφουν αυταπάτες και γνωρίζουν καλά ότι το ανυπόστατο μνημόνιο κατανόησης (MoU) μεταξύ της Άγκυρας και της Τρίπολης, βρίσκεται συνεχώς στο τραπέζι, κάτι που φάνηκε άλλωστε και κατά την πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Λίβυο ομόλογό του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμέιμπα, ο οποίος διακατέχεται ξεκάθαρα από φιλοτουρκικές θέσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ελάχιστα εικοσιτετράωρα μετά τη συνάντηση που είχε με τον κ. Μητσοτάκη, έσπευσε για συνομιλίες με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Αυτή τη στιγμή οι Έλληνες διπλωμάτες προβληματίζονται ως προς τις επόμενες κινήσεις των δύο χωρών, ιδίως όμως από την πλευρά του κράτους της βορείου Αφρικής. Αναμένουν να δουν εάν και κατά πόσο θα επικυρωθεί το μνημόνιο συνεργασίας από τη Βουλή της Λιβύης, εάν η εν λόγω χώρα θα καταθέσει τις συντεταγμένες του μνημονίου στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, όπως έπραξε η Τουρκία και όπως πιέσει η Άγκυρα να πράξει και η Τρίπολη, καθώς επίσης και εάν τυχόν είναι διατεθειμένη η Λιβύη να προσκαλέσει άμεσα τις εταιρείες πετρελαίου για έρευνες στο τμήμα που έχει οριοθετήσει με τον κ. Ερντογάν.<br /><br />Επειδή όλα αυτά είναι πιθανά, η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους αντίδρασης και αυτή είναι μια από τις συζητήσεις που έχουν σχεδόν σε καθημερινή βάση ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.<br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η Αθήνα εξετάζει τα εξής τρία σενάρια:<br /><br />Καταρχάς, να μπλοκάρει μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης οποιαδήποτε χρηματοδότηση ή παροχή τεχνογνωσίας του κορυφαίου οργανισμού της γηραιάς ηπείρου προς την Λιβύη.<br /><br />Δεύτερον, να προχωρήσει η Ελλάδα στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Κρήτης, κίνηση που θα πρέπει να συνοδευτεί με πυγμή και αποφασιστικότητα καθώς είναι βέβαιο ότι με κάποιο τρόπο θα αντιδράσει η Τουρκία.<br /><br />Το τρίτο σενάριο είναι να ανακηρύξει η Ελλάδα μονομερώς Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη νότια της Κρήτης, κάτι που και πάλι προφανώς θα προκαλέσει αντιδράσεις πρωτίστως από την Τουρκία και δευτερευόντως από τη Λιβύη.<br /><br />Προκειμένου να προχωρήσει σε κάποιες από τις δυο τελευταίες κινήσεις η Αθήνα δεν θα πρέπει να είναι μόνη της. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας βρίσκεται σε επαφές συνεχώς με τους ομολόγους του των υπόλοιπων χωρών της ανατολικής Μεσογείου, προκειμένου να συνάπτει τις κατάλληλες συμμαχίες σε συνεννόηση πάντα με το Μέγαρο Μαξίμου.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σενάρια για άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια

Ellada simera 0 15:38

Οι προβληματισμοί της ελληνικής κυβέρνησης μετά την ξεκάθαρη φιλοτουρκική στάση του Λίβυου πρωθυπουργούΑλλεπάλληλες συσκέψεις πραγματοποιούνται στο υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να αναζητηθούν οι τ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ζουμπερί: Ο πράκτορας που άνοιγε και για την Τουρκία πόρτες στην Ουάσινγκτον

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/zuberi.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ένας λομπίστας υψηλών προδιαγραφών στις ΗΠΑ, ο Ιμαάντ Ζουμπερί, καταδικάστηκε νωρίτερα φέτος επειδή επιχειρούσε, χωρίς να το έχει δηλώσει, ως πράκτορας ξένης χώρας, παραβίαζε τους νόμους για τη χρηματοδότηση προεκλογικών εκστρατειών και για μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή. Αποκαλύπτεται, όμως, ότι ήταν ταυτόχρονα και πληροφοριοδότης της CIA. Και το κερασάκι στην τούρτα: Ήταν και πράκτορας που εργαζόταν και την Τουρκία!<br /><br />Τον Φεβρουάριο, δικαστήριο στην Βιρτζίνια καταδίκασε σε 12 χρόνια φυλάκισης τον 50χρονο επιχειρηματία πακιστανικής καταγωγής Ιμαάντ Ζουμπερί για –μεταξύ άλλων– άσκηση πίεσης σε Αμερικανούς πολιτικούς για λογαριασμό ξένων κυβερνήσεων, παράνομες δωρεές σε αμφότερα τα αμερικανικά πολιτικά κόμματα, απόκρυψη παρανόμων εσόδων από την Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων και παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης. Εκτός από τη μεγάλη ποινή, υποχρεούται να πληρώσει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ σχεδόν 18 εκατ. δολάρια σε φόρους και πρόστιμα.<br /><br />Πριν από την αποκάλυψη του, ο Ζουμπερί ήταν ως γνωστός ως υψηλού επιπέδου πολιτικός ακτιβιστής που διοργάνωνε εράνους δωρεών προς πολιτικούς, αλλά και δωρητής, ο οποίος είχε συνεισφέρει εκατομμύρια στις εκλογικές εκστρατείες τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικανών πολιτικών. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι Τραμπ, Ομπάμα, Μπάιντεν, Χίλαρι Κλίντον και της Καμάλα Χάρις.<br /><br />Αφού συνελήφθη και κατηγορήθηκε τον Οκτώβριο του 2019, ο Ζουμπερί γρήγορα ομολόγησε ότι εργαζόταν ως ξένος πράκτορας και ότι απέκρυπτε τις δραστηριότητες αυτές από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μεταξύ των πελατών του ήταν οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, της Λιβύης, του Κατάρ και της Σρι Λάνκα, καθώς και Ανατολικοευρωπαίοι που διατηρούσαν δεσμούς με το Κρεμλίνο. Μεταξύ αυτών και ένας Ουκρανός που έχει στενές σχέσεις με τον Πούτιν. Σύμφωνα με τους εισαγγελείς, ο Ζουμπερί λάμβανε χρήματα από ξένους αξιωματούχους και μεγιστάνες, προκειμένου να τους συστήσει σε σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες των ΗΠΑ.<div><br />Οι σχέσεις με τη CIA και το Κατάρ<br /><br />Η δικηγόροι του Ζουμπερί ετοιμάζονται να ασκήσουν έφεση για την ποινή φυλάκισης, η οποία θα βασίζεται κυρίως στη σχέση που αυτός είχε με τη CIA. Η εφημερίδα Wall Street Journal ισχυρίζεται ότι έχει δει τη νομική κατάθεση του Ζουμπερί που καταδεικνύει ότι έχει συνεργαστεί με τη CIA για πάνω από μια δεκαετία. Με βάση την δικογραφία, φαίνεται ότι ο Ζουμπερί άρχισε να συνεργάζεται με τη CIA ως πληροφοριοδότης. Τελικά, ωστόσο, ο ρόλος του «μεγάλωσε για να περιλαμβάνει πιο επίσημες εργασίες και αποστολές», σύμφωνα με την εφημερίδα, η οποία δεν ανέφερε λεπτομέρειες για τη φύση των υπηρεσιών του Ζουμπερί στην CIA.<br /><br />Οι δεσμοί του Ζουμπερί με τη CIA συζητήθηκαν εκτενώς κατά τη διάρκεια κλειστής ακρόασης στο δικαστήριο, βάσει νόμου που χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις για την προστασία πηγών και μεθόδων συλλογής πληροφοριών που έχουν εγκριθεί από την κυβέρνηση. Από τότε, η νομική ομάδα του Ζουμπερί φέρεται να έχει εξασφαλίσει τη βοήθεια δύο πρώην αξιωματούχων της CIA, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να καταθέσουν ως μάρτυρες υπέρ του στην έφεσή του.<br /><br />Ο Ζουμπερί είπε ότι «βοήθησε στη διευκόλυνση» δωρεών από ξένες πηγές, αλλά είπε ότι ο ομοσπονδιακός νόμος σε αυτόν τον τομέα είναι ασαφής και ότι έλαβε «αντικρουόμενες συμβουλές από διάφορα επιτελεία εκλογικών εκστρατειών» σχετικά με τη νομιμότητα τέτοιων δωρεών. Ο Ζουμπερί παραδέχεται ότι ασκούσε πιέσεις υπέρ της Σρι Λάνκα, αλλά είπε ότι ο τύπος εργασίας που έκανε για άλλες χώρες και αξιωματούχους δεν απαιτούσε από αυτόν να δηλώσει επισήμως ότι είναι ξένος πράκτορας.<br /><br />Οι εισαγγελείς δήλωσαν σε πρόσφατες καταθέσεις ότι ο Ζουμπέρι, επίσης, άσκησε κρυφά πίεση στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο για λογαριασμό του Κατάρ κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ. Στα υπομνήματά τους, οι εισαγγελείς λένε ότι ο Ζουμπερί απέσπασε 9,8 εκατ. δολάρια από το Κατάρ, τα περισσότερα από τα οποία είναι αμοιβή για παράνομες προσπάθειες άσκησης πίεσης. Άλλοι αξιωματούχοι αναφέρουν ότι το λόμπι του Ζουμπερί για το Κατάρ βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση, έρευνα που δεν είχε αποκαλυφθεί. Δεν έχουν δημοσιεύσει λεπτομέρειες, αλλά είπαν «η πολιτική των ΗΠΑ άλλαξε για να ευθυγραμμιστεί με τα συμφέροντα του Κατάρ».<br /><br />«Ο Ερντογάν είναι ήρωας»<br /><br />Ο Ερντογάν είναι από τους πιο επιθετικούς ξένων ηγετών που προσπαθούν να επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, δαπανώντας μεγάλα ποσά για την πρόσληψη καλά συνδεδεμένων εταιρειών λόμπι. Άλλοι γνωστοί αξιωματούχοι, όπως ο προσωπικός δικηγόρος του Τραμπ, Ρούντι Τζουλιάνι και ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Μάικλ Φλίν, έχουν επίσης προωθήσει τα συμφέροντα του Ερντογάν. Αλλά τα δικόγραφα και ηλεκτρονική αλληλογραφία δείχνουν ότι και ο Ζουμπερί ήταν αναμεμειγμένος.<br /><br />Το 2015, περισσότερα από 30 μέλη της αμερικανικής Βουλής προώθησαν ψήφισμα που προτρέπει τον «σεβασμό της ελευθερίας της έκφρασης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία». Ο πρεσβευτής της Τουρκίας στις ΗΠΑ, Σερντάρ Κιλίτς, έλαβε προσχέδιο του ψηφίσματος προτού κατατεθεί και ζήτησε από τον Ζουμπερί να τον βοηθήσει να το “σκοτώσει”, γράφοντας του σε ένα email ότι η ψήφιση του «θα ήταν εξαιρετικά αντιπαραγωγική» πριν από τις εκλογές στην Τουρκία.<br /><br />Ο Ζουμπερί απάντησε λίγες ώρες αργότερα, λέγοντας ότι ο Ερντογάν ήταν ήρωας και θα χαιρόταν να βοηθήσει τον Κιλίτς να ασκήσει πιέσεις στα δύο πιο ισχυρά μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής: τον τότε Ρεπουμπλικανικό Πρόεδρο Εντ Ρόις και το ισχυρό μέλος της επιτροπής Δημοκρατικό Έλιοτ Ένγκελ. «Γιατί δεν έρχεστε στο Λος Άντζελες ως φιλοξενούμενος μου και μπορώ να σας ζητήσω να συναντήσετε και τους δύο ιδιωτικά σε δείπνο;» έγραψε ο Ζουμπερί, προσθέτοντας: «Επιτρέψτε μου να μάθω με ποιον άλλο στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων χρειάζεστε βοήθεια; Ξέρω τους περισσότερους και από τα δύο κόμματα».<br /><br /></div><div>Ο Ζουμπερί “σκοτώνει” ψήφισμα<br /><br />Ο Ζουμπερί ήταν τακτικός δωρητής και καλλιέργησε δεσμούς και με τα δύο προαναφερθέντα μέλη του Κογκρέσου. Ήταν ιδιαίτερα οικείος με τον Ένγκελ, ο οποίος είχε δώσει στον Ζουμπερί πληροφορίες σχετικά με τη νομοθεσία που σκόπευε να υποβάλει και είχε μοιραστεί λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες για τη Ζουμπερί, δείχνουν τα email.<br /><br />«Πρέπει να υποβάλω νομοσχέδιο για τη Συρία Πέμπτη ή Παρασκευή. Θα υποβάλουμε επίσης νομοσχέδιο για το Ιράν. Και πάλι, σας ευχαριστώ για τα πάντα. Είμαι χαρούμενος που συμφωνούμε τόσο πολύ», έγραψε ο Ένγκελ σε email του 2013 προς τον Ζουμπερί που συζητούσε μαζί του για χρηματοδότηση προεκλογικής εκστρατείας. Ο Ζουμπερί πίεσε ενεργά για να ακυρώσει το ψήφισμα που σχετιζόταν με την Τουρκία και κατάφερε να αλλάξει τη θέση ενός εκ των εισηγητών, ανέφεραν οι εισαγγελείς. Το ψήφισμα τελικά δεν μπήκε ποτέ προς ψηφοφορία στην Επιτροπή.<br /><br />O Ρόις, ο οποίος έχει πλέον αποσυρθεί από το Κογκρέσο και ο Ένγκελ, ο οποίος έχασε την έδρα του στις τελευταίες εκλογές, είπαν μέσω εκπροσώπων τους ότι οι προσπάθειες του Ζουμπερί να ασκήσει πιέσεις στην Τουρκία ή σε οποιοδήποτε άλλο θέμα, δεν είχε ποτέ επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις τους. «Είναι απαράδεκτο ο καθένας που έρχεται ενώπιον της Επιτροπής να αγνοεί τους νόμους που ασχολούνται με τις πιέσεις για ξένες κυβερνήσεις, αλλά τίποτα τότε δεν φαινόταν ασυνήθιστο για τα αιτήματα του κ. Ζουμπερί», δήλωσε εκπρόσωπος του Ένγκελ, προσθέτοντας: «Η συμμετοχή σε συσκέψεις δεν σημαίνει και άσκηση επιρροής».<br /><br />Ο πρώην βουλευτής Άλαν Γκρέισον, κύριος εισηγητής του ψηφίσματος για την Τουρκία, είπε ότι δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε στα παρασκήνια για να “σκοτωθεί” το ψήφισμα. Εσωτερικό εναρκτήριο έγγραφο του Τραμπ, που αναφέρει το Associated Press, έδειξε ότι ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήταν προσκεκλημένος του Ζουμπερί σε εκδήλωση με υψηλούς προσκεκλημένους. Οι φωτογραφίες από τη σελίδα του στο Facebook, που τον δείχνουν να ποζάρει με τον Τσάβουσογλου και τον Κιλίτς σε επίσημη εκδήλωση, έχουν πλέον διαγραφεί.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ζουμπερί: Ο πράκτορας που άνοιγε και για την Τουρκία πόρτες στην Ουάσινγκτον

Ellada simera 0 15:26

Τσιλιόπουλος ΕυθύμιοςΈνας λομπίστας υψηλών προδιαγραφών στις ΗΠΑ, ο Ιμαάντ Ζουμπερί, καταδικάστηκε νωρίτερα φέτος επειδή επιχειρούσε, χωρίς να το έχει δηλώσει, ως πράκτορας ξένης χώρας, παραβίαζε τους… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλωματικά πήγαινε-έλα στο τρίγωνο Ελλάδα-Λιβύη-Τουρκία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/mitsotakis-menfi.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Στην Τουρκία βρίσκεται σήμερα ο Νίκος Δένδιας, όπου θα συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ενώ αύριο Πέμπτη θα έχει την κρίσιμη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η συνάντηση αναμένεται να δείξει τις προθέσεις της Άγκυρας γι’ αυτή την περίοδο, η οποία θεωρείται μεταβατική, χωρίς να είναι σαφές προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν το επόμενο διάστημα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ήταν στη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου είχε συνομιλίες με τον πρόεδρο της λιβυκής Βουλής κι άλλους αξιωματούχους, όταν ο Ερντογάν υποδεχόταν τον μεταβατικό πρωθυπουργό της Λιβύης στην Άγκυρα. Ας σημειωθεί ότι σήμερα Τετάρτη ο επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης Μοχάμαντ αλ Μένφι είχε στην Αθήνα, συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της συνάντησης οι δύο ηγέτες συμφώνησαν για την άμεση επανεκκίνηση των συνομιλιών Ελλάδας και Λιβύης για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών υπό την ευθύνη των Υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών. Επίσης, συζητήθηκαν ακόμη οι προοπτικές διεύρυνσης των οικονομικών σχέσεων, οι οποίες θα αποτελέσουν και το αντικείμενο της επίσκεψης που θα πραγματοποιήσει σύντομα στη Λιβύη ο υφυπουργός Εξωτερικών, Κώστας Φραγκογιάννης.<br /><br />Επίσης, δόθηκε έμφαση στη συνεργασία στον τομέα του Πολιτισμού. Στη συνάντηση συμμετείχαν ο Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, η Κυβερνητική Εκπρόσωπος, Αριστοτελία Πελώνη και η Διευθύντρια του Διπλωματικού γραφείου του Πρωθυπουργού, Πρέσβης Ελένη Σουρανή.<div><br />Αντίστροφη μέτρηση<br /><br />Η αυριανή συνάντηση του Δένδια με τον Τσαβούσογλου θα γίνει την ώρα που εντείνεται η κινητικότητα στο τρίγωνο Ελλάδα-Τουρκία-Λιβύη. Οι εξελίξεις αυτές θέτουν σε πρώτο πλάνο την συζήτηση για το τουρκολιβυκό μνημόνιο Σάρατζ-Ερντογάν, για το οποίο, κατά τον Τούρκο πρόεδρο, Άγκυρα και Τρίπολη επιβεβαίωσαν την δέσμευσή τους.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός είχε χθές το πρωί συνάντηση προετοιμασίας με τον Νίκο Δένδια, ο οποίος τον ενημέρωσε και για τις επαφές που είχε την Δευτέρα στην Βεγγάζη με Λίβυους αξιωματούχους. Οι επαφές του υπουργού Εξωτερικών, με αφορμή το επικείμενο άνοιγμα του ελληνικού προξενείου στην πόλη αυτή της ανατολικής Λιβύης, έγιναν μία εβδομάδα μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τρίπολη, η οποία δεν αξιολογείται γενικώς ως επιτυχής.<br /><br />Υπό το πρίσμα αυτό, οι συναντήσεις που είχε ο Νίκος Δένδιας με Λίβυους αξιωματούχους ήρθαν για να εξισορροπήσουν τις αρνητικές εντυπώσεις που άφησε η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τρίπολη και η συνάντησή του με τον μεταβατικό πρωθυπουργό Ντμπεϊμπά. Ο υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκε με αξιωματούχους, οι οποίοι στηρίζουν μεν την νέα μεταβατική κυβέρνηση στην πορεία προς την εκλογική διαδικασία του Δεκεμβρίου, αλλά διαφοροποιούνται από επιλογές της, που αποτελούν συνέχεια της κυβέρνησης Σάρατζ, όπως το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br /></div><div>Δυσμενές πλαίσιο<br /><br />Αντίβαρο βέβαια σε αυτήν την ενέργεια ήταν η επίσκεψη του Ντμπεϊμπά στην Άγκυρα, ο οποίος συνοδευμένος από σχεδόν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιό του υπέγραψε μια σειρά συμφωνιών, οικονομικής κυρίως συνεργασίας με την Τουρκία. Σήμερα μάλιστα ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Λιβύης συναντάται με Τούρκους επιχειρηματίες, για τους οποίους δήλωσε ήδη ότι θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της χώρας του.<br /><br />Κατά τον Ερντογάν, η επίσκεψη Ντμπεϊμπά στην Άγκυρα είναι η επιβεβαίωση των δύο πλευρών, της Λιβύης και της Τουρκίας, στις συμφωνίες που έχουν υπογράψει. Ο νέος μεταβατικός πρωθυπουργός της βορειοαφρικανικής χώρας έχει ταχθεί άλλωστε ανοιχτά υπέρ του τουρκολιβυκού μνημονίου και τη θέση αυτή επανέλαβε και στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Μητσοτάκη.<br /><br />Έτσι, την ώρα που ο Δένδιας ευχαριστούσε στην Βεγγάζη τον αναπληρωτή πρωθυπουργό της Λιβύης, Αλ Κατράνι, για την ευθεία τοποθέτησή του στο θέμα του παράνομου μνημονίου Σάρατζ-Ερντογάν, ως ο εκφραστής της “άλλης Λιβύης”, ο επικεφαλής της νέας μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας επιβεβαίωνε την πίστη του σε αυτό και την πρόσδεσή του στην Τουρκία. Ο Τούρκος πρόεδρος έκανε, ωστόσο, επίσης άνοιγμα στην “πολιτική ελίτ” της ανατολικής Λιβύης, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να ανοίξει και η Τουρκία το προξενείο της στην Βεγγάζη.</div><div><br />Η επίσκεψη Δένδια στην Τουρκία<br /><br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πηγαίνει την Πέμπτη στην Τουρκία ο Νίκος Δένδιας, προκειμένου να συναντηθεί με τον Τσαβούσογλου. Η συνάντηση αποτελεί συνέχεια της επανέναρξης των διερευνητικών επαφών και έρχεται μετά από ένα θυελλώδες 2020, στη διάρκεια του οποίου οι δύο χώρες βρέθηκαν, με υπαιτιότητα της Άγκυρας, στα πρόθυρα πολέμου. Η Αθήνα, έχοντας επενδύσει πέραν του δέοντος στην ευρωπαϊκή στήριξη, αλλά χωρίς να πιέσει για αυτήν την ώρα που έπρεπε, σύρθηκε ουσιαστικά σε συζητήσεις με την Τουρκία, και πλέον διακατέχεται από το άγχος να μην χρεωθεί το ναυάγιο.<br /><br />Αυτό όμως επιτρέπει στον Ερντογάν να παίζει στο δικό του γήπεδο, εκείνο των παράνομων και ανυπόστατων επιδιώξεων σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, η ΕΕ περιορίζεται στο να δηλώνει την στήριξή της στην Ελλάδα και την Κύπρο, στην Τουρκία όμως δεν “ιδρώνει αφτί”. Ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει να προκαλεί, φτύνοντας κατάμουτρα την Ευρώπη και τους Θεσμούς της, όπως έδειξε και το πρόσφατο περιστατικό με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ένα περιστατικό που κακώς διαβάζεται από τους Ευρωπαίους ως “αγενής παράλειψη”, καθώς αποτελεί πολιτική ενέργεια του Ερντογάν με υψηλό συμβολισμό.<br /><br />Στην συνάντηση, εάν υπάρχει καρέκλα και για τον Νίκο Δένδια, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών θα ακούσει για άλλη μία φορά τις προκλητικές τουρκικές αξιώσεις, σε έναν όμως πολιτικά αναβαθμισμένο διάλογο. Και θα απαντήσει βεβαίως με την πάγια ελληνική θέση για τη μία και μοναδική διαφορά, αυτή του καθορισμού θαλάσσιων ζωνών και υφαλοκρηπίδας που, όπως είναι αυτονόητο για την Αθήνα, θα πρέπει να επιλυθεί στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, των Αρχών για το Δίκαιο της Θάλασσας και του “ευρωπαϊκού κεκτημένου”.<br /><br />Η Αθήνα θα ξαναβρεί μπροστά της το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η τύχη άλλωστε αυτού του μνημονίου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία και των διερευνητικών επαφών. Τι μπορεί να περιμένει όμως η Αθήνα επ’ αυτού, όταν ακόμα και η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, τον Μάρτιο, χρησιμοποιεί στην απόφασή της ηπιότερη φρασεολογία για το θέμα σε σχέση με προηγούμενες αποφάσεις της, όπως κατήγγειλαν και κόμματα της αντιπολίτευσης;<br />Τα “ασυμμάζευτα”<br /><br />Διπλωματικές πηγές, αποτιμώντας τα αποτελέσματα της χθεσινής επίσκεψης Δένδια στην Βεγγάζη, αναφέρουν ότι η Αθήνα επικεντρώνει σε τρία βασικά σημεία: πρώτον να μην αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες όσον αφορά το παράνομο μνημόνιο, δεύτερον να ενισχυθεί η ελληνική παρουσία στην βορειοαφρικανική χώρα και να στηριχθούν οι προσπάθειες για σταθεροποίηση και τρίτον να συμμετέχει η Ελλάδα στην ανοικοδόμηση. Σύμφωνα μάλιστα με τις ίδιες πηγές η ανταπόκριση των Λιβυκών αρχών ήταν ιδιαίτερα θετική και στα τρία σημεία.<br /><br />Θα πρέπει να σημειωθεί όμως, ότι ο Δένδιας, ο οποίος καλά έκανε και πήγε στην Βεγγάζη, συναντήθηκε ουσιαστικά με αξιωματούχους που εκφράζουν κυρίως το αντι-Σάρατζ “στρατόπεδο” και την συνέχεια του. Και το ερώτημα που επανέρχεται είναι γιατί η “μη ανάληψη άμεσων πρωτοβουλιών” σχετικά με το τουρκολιβυκό μνημόνιο δεν τέθηκε πριν την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τρίπολη, η οποία μεταφράστηκε από αρκετούς ως νομιμοποίησή του; Ειδικά, όταν ο Ντμπεϊμπα, παρότι και ο ίδιος μεταβατικός και μη εκλεγμένος, τυγχάνει μεγαλύτερης νομιμοποίησης από τον προκάτοχό του Σάρατζ, τόσο στο εσωτερικό της Λιβύης όσο και διεθνώς, στην πορεία προς την πολιτική λύση του Δεκεμβρίου.<br /><br />Σε αυτήν όμως, την εκ των υστέρων επισήμανση των διπλωματικών πηγών, απαντούν οι ίδιες οι εξελίξεις, καθώς πρωτοβουλίες ελήφθησαν με σημαντικότερη την σχεδόν σύσσωμη επίσκεψη της μεταβατικής κυβέρνησης στην Άγκυρα. Σε ό,τι αφορά δε τα άλλα δύο σημεία, πάλι οι εξελίξεις δίνουν την απάντησή τους με τις νέες τουρκολιβυκές συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας και την σημερινή συνάντηση Ντμπεϊμπά με Τούρκους επιχειρηματίες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διπλωματικά πήγαινε-έλα στο τρίγωνο Ελλάδα-Λιβύη-Τουρκία

Ellada simera 0 15:21

Σαρακινός ΒαγγέληςΣτην Τουρκία βρίσκεται σήμερα ο Νίκος Δένδιας, όπου θα συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ενώ αύριο Πέμπτη θα έχει την κρίσιμη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

“Ο Ερντογάν υποχωρεί αν του δείξεις τα δόντια σου… διάλυση οικονομίας του”

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/03/erdogan-3-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />O Ερντογάν ακολουθεί επιθετική και φιλοπόλεμη πολιτική. Παρόλα αυτά έχει αποτύχει και τώρα πληρώνει τις συνέπειες… Στις 27 Φεβρουαρίου 2020, απειλώντας να στείλει εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη, ο Ερντογάν επιχείρησε να πραγματοποιήσει την απειλή του. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες μεταφέρθηκαν δωρεάν στα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Ο Τούρκος ΥΠΕΣ Σοϊλού ανέφερε την 1η Μαρτίου ότι 100.000 πρόσφυγες πέρασαν στην Ευρώπη.<br /><br />ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΑΚ ΜΠΕΓΚΝΤΙΛ<br /><br />Η Ελλάδα όμως όχι μόνο έβγαλε 52 πολεμικά της πλοία για να φυλάξει τα νησιά της αλλά κινητοποίησε επιπλέον δυνάμεις και σταμάτησε 10.000 μετανάστες από το να περάσουν τα σύνορα… Μόνο 76 από αυτούς κατάφεραν να περάσουν και αυτοί συνελήφθησαν. Οι τουρκικές αρχές απέσυραν τους υπόλοιπους, ο εκβιασμός απέτυχε. Όμως η επιθετικότητα κατά της Ελλάδας συνεχίστηκε.<br /><br />Στις 9 Ιουλίου ο Ερντογάν μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί. Ήταν ένα ακόμα βήμα για την κλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα στο Αιγαίο. Όλο το καλοκαίρι του 2020 πέρασε με ένταση λόγω των προκλητικών ερευνών για υδρογονάνθρακες και Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν ένα βήμα πριν την σύγκρουση.<br /><br />Στις 14 Αυγούστου η ελληνική φρεγάτα Λήμνος συγκρούστηκε με την τουρκική Κεμαλρέις. Τα ισλαμικά μέσα στην Τουρκία φωνασκούσαν ζητώντας την εισβολή σε 16 ελληνικά νησιά. Την ίδια ώρα η Τουρκία, από τον Ιούνιου του 2020, ενεπλάκη όλο και περισσότερη στη Λιβύη στέλνοντας Σύρους μισθοφόρους, στρατεύματα και εξοπλισμό… Τον Οκτώβριο ο Ερντογάν ξιφούλκησε κατά του Γάλλου προέδρου Μακρόν με όχημα το Ισλάμ. Κατηγόρησε επίσης τη Δύση και ενεπλάκη στην σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ στηρίζοντας το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Το καλοκαίρι του 2020 η Τουρκία βρέθηκε σε αντιπαράθεση με την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, ενώ στο στόχαστρο παρέμεινε και το Ισραήλ αφού η Ιερουσαλήμ ανήκει στην Τουρκία… Στα τέλη του 2020 η Τουρκία βρισκόταν σε Ψυχρό Πόλεμο με την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γαλλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, την πλευρά του Χάφταρ στη Λιβύη και τις ΗΠΑ – λόγω S-400.<br /><br />Κανείς από τους αντιπάλους αυτούς της Τουρκίας δεν υπέκυψε στις αξιώσεις του Ερντογάν. Τον περασμένο Δεκέμβριο η ΕΕ αποφάσισε την επιβολή κυρώσεων σε Τούρκους αξιωματούχους και οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επιβολή κυρώσεων για τους S-400. O Ερντογάν είναι στριμωγμένος στη γωνία και για να ξεφύγει ξεκίνησε επίθεση γοητείας προς ΗΠΑ, ΕΕ, Ισραήλ, ενώ επανέλαβε τον διάλογο με την Ελλάδα, ενώ επιχείρησε να προσεγγίσει και την Αίγυπτο. Οι τραμπουκισμοί Ερντογάν δεν απέδωσαν. Όπως ανέφερε ο Αμερικανός πρώην ειδικός απεσταλμένος στην Συρία και πρώην πρέσβης στην Τουρκία Τζέιμς Τζέφρι δήλωσε: «Ο Ερντογάν δεν υποχωρεί μέχρι να του δείξεις τα δόντια σου… Αυτό κάναμε το 2019 στην Συρία και είμαστε έτοιμοι να διαλύσουμε την οικονομία του»…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Ο Ερντογάν υποχωρεί αν του δείξεις τα δόντια σου… διάλυση οικονομίας του”

Ellada simera 0 15:16

O Ερντογάν ακολουθεί επιθετική και φιλοπόλεμη πολιτική. Παρόλα αυτά έχει αποτύχει και τώρα πληρώνει τις συνέπειες… Στις 27 Φεβρουαρίου 2020, απειλώντας να στείλει εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη, ο … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πυρηνική Τουρκία: Ο χρόνος μετρά αντίστροφα… η όσμωση πολιτικών και στρατιωτικών προγραμμάτων

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/TURKEY-SAPCE-LAUNCH-TEST-ROCKET-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Πριν μερικές ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας το βίντεο που παραθέτουμε στη συνέχεια το οποίο δείχνει αφενός τη δοκιμή του Probe Rocket System (ή SORS), και αφετέρου στη δοκιμή ενός υβριδικού κινητήρα, τα οποία αμφότερα πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στην προγραμματισμένη για το 2023 (σημειώνουμε ότι το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη δημιουργία της σύγχρονης Τουρκίας, η οποία «αντικατέστησε» την Οθωμανική αυτοκρατορία, και έχουν ανακοινωθεί μια σειρά από εμβληματικές κινήσεις/προγράμματα, για να εορταστεί τόσο η συγκεκριμένη επέτειος όσο και να τονιστεί το «μεγαλείο» της Τουρκίας) διαστημική αποστολή ενός βολιστήρα (probe) στη Σελήνη!<br /><br />Γράφει ο <b>Σώζων Λεβεντόπουλος<br /></b><br />Πέρα από το αν η συγκεκριμένη πρόθεση είναι εντός του τεχνολογικά εφικτού ή όχι, ή αν η συγκεκριμένη τεχνολογία που επιδείχθηκε μπορεί πράγματι να χρησιμοποιηθεί για διαστημικές αποστολές εκτός περιγήινης τροχιάς (για παράδειγμα τα SpaceShipOne και Two χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία, αλλά για διαφορετικής μορφής αποστολές, οπότε οι προκλήσεις που θα πρέπει να λυθούν είναι πάρα πολλές για τόσο μικρό χρονικό διάστημα) υπάρχουν κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις που μάλλον διέφυγαν:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Η πρώτη αφορά στην ικανότητα της Τουρκίας, ακόμη και σε δυσχερείς οικονομικές συγκυρίες να προχωρά διάφορα προγράμματα τα οποία παράγουν απτά αποτελέσματα, άσχετα αν αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή όχι.</li><li>Η δεύτερη και σημαντικότερη αφορά στο τι μπορεί να κρύβει το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Ένας πύραυλος αντί να πάει στη Σελήνη, μπορεί κάλλιστα να επιστρέψει πίσω στη Γη!</li></ul><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="366" src="https://www.youtube.com/embed/6CLaS9zpcoQ" width="670" youtube-src-id="6CLaS9zpcoQ"></iframe><br /><br />Ας δούμε λίγο αυτή τη δεύτερη πιθανότητα…<div><br />Η Τουρκία εδώ και περίπου δυο δεκαετίες προσπαθεί να αποκτήσει βαλλιστικούς πυραύλους (κατά καιρούς χρησιμοποιεί ως παράδειγμα ή δικαιολογία το Ιράν – ανάλογα με το ποιος ακούει – το οποίο διαθέτει πυραύλους με εμβέλεια περίπου 2500 χλμ.). Η αρχή έγινε στα τέλη του ’90 με το κινέζικο σύστημα WS-1, το οποίο στην Τουρκία έλαβε την ονομασία Kasirga (σ.σ. “Τυφώνας” στα ελληνικά).<br /><br />Σύμφωνα με – ανεπιβεβαίωτες – πληροφορίες η Τουρκία έλαβε μια πυροβολαρχία WS-1 απευθείας από την Κίνα, ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε και τη μεταφορά τεχνολογίας/τεχνογνωσίας. Την εγχώρια ανάπτυξη ανέλαβε η ROKETSAN, η οποία έχει παραδώσει τουλάχιστον 5 πλήρεις πυροβολαρχίες, με το σύστημα να εμφανίζεται επίσημα στις 30 Αυγούστου 2006 κατά την παρέλαση για την «Ημέρα της Νίκης» στην Άγκυρα.<br /><br />Το σύστημα έχει μέγιστο βεληνεκές τα 100+ χλμ., και χρησιμοποιείται ως συμπληρωματικό του συστήματος πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων ΠΕΠ Τ-122 το οποίο έχει βεληνεκές 40 χλμ. Ένα άλλο αναφερόμενο σύστημα είναι το TOROS (Topcu Roketi Sistemi – Πυραυλικό Σύστημα Πυροβολικού) το οποίο βασίζεται σε σχετική ανάπτυξη από το TUBITAK – SAGE και την ΜΚΕΚ μιας οικογένειας πυραύλων με βεληνεκές μέχρι τα 100 χλμ.<br /><br />Δεν είναι σίγουρο ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι διαφορετικό από αυτό του Kasirga ή απλά αποτελεί εγχώρια ανάπτυξη. Να σημειώσουμε ότι και τα δυο συστήματα διαθέτουν εκδόσεις με κατευθυνόμενα και μη πυρομαχικά.<br /><br />Το πρόγραμμα J-600T Yildirim (Ανεμοστρόβιλος) είναι και αυτό αποτέλεσμα της συνεργασίας της Τουρκίας με την Κίνα (ενδεχόμενα από ένα σημείο και μετά και με το Πακιστάν) και σχεδιαστικά βασίζεται στο σύστημα Β-611 το οποίο αναπτύχθηκε από την CASIC (China Aerospace Science and Industry Corporation).<br /><br />Στην αρχική του μορφή το σύστημα είχε βεληνεκές περίπου 150 χλμ, όμως η ROKETSAN, η οποία έχει αναλάβει την περαιτέρω ανάπτυξη και εγχώρια κατασκευή έχει προχωρήσει σε αναβαθμίσεις που – σύμφωνα με σχετικές δηλώσεις – έχουν αυξήσει την εμβέλεια του πυραύλου στα περίπου 900 με 1000 χλμ., ενώ μια έκδοση με βεληνεκές 2.500 χλμ. βρίσκεται υπό ανάπτυξη.<br /><br />Το τελευταίο σύστημα είναι το Bora (ή Khan στην εξαγωγική έκδοση) το οποίο έχει βεληνεκές περίπου 400 χλμ., και αφορά σε κατευθυνόμενο (GPS/INS) πυραυλικό σύστημα (σε αντίθεση με το Yildirim, κάθε εκτοξευτής του συστήματος Bora φέρει 4 εγκιβωτισμένους πυραύλους έτοιμους προς χρήση, σε αντίθεση με τον ένα του πρώτου). Αναφορές θέλουν την ROKETSAN (κατασκευάστρια και αυτού του συστήματος) να έχει σε ανάπτυξη έκδοση με βεληνεκές άνω των 1000 χλμ.<br /><br />Εφόσον τα αναφερόμενα βεληνεκή των περίπου 1000 χλμ., είναι ακριβή (υπάρχει το δυσάρεστο ενδεχόμενα να είναι επίτηδες υποτιμημένα!) τότε το σύνολο σχεδόν της ελληνικής επικράτειας είναι εντός βεληνεκούς, με τους εκτοξευτές να βρίσκονται περίπου στο ύψος του Αφιόν Καραχισάρ. Η εύρεση αυτών των εκτοξευτών θα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, όπως έδειξε και η αντίστοιχη προσπάθεια των Αμερικανών στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου να βρουν και να καταστρέψουν τους ιρακινούς Scud.<br /><br />Γενικά λοιπόν η Τουρκία διαθέτει ένα μεγάλο αριθμό τακτικών βαλλιστικών πυραύλων (Tactical Ballistic Missile) και έναν σχετικά ικανό αριθμό (σημειώνεται εδώ ότι τα νούμερα είναι μια εξαιρετικά πρόχειρη εκτίμηση που προέρχεται από ανοικτές πηγές) βαλλιστικών πυραύλων θεάτρου επιχειρήσεων (Theater Ballistic Missile – TBM), και ειδικότερα του τύπου των Short Range Ballistic Missile – SRBM.<br /><br />Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η ανάπτυξη πυραύλων με μεγαλύτερο βεληνεκές (άνω των 1000 χλμ., οπότε πλέον μιλάμε για Medium Range Ballistic Missiles – MRBMs ή ακόμα και παραπάνω) δεν στοχεύει στη Ελλάδα, η οποία όπως είδαμε «καλύπτεται» ήδη από τα υπάρχοντα συστήματα (τα υπό ανάπτυξη αντίστοιχα με βεληνεκές 1000+ χλμ., απλά θα δώσουν τη δυνατότητα στην Τουρκία να τα χρησιμοποιήσει από θέσεις βαθιά στην Ανατολία, με ότι αυτό συνεπάγεται στην ικανότητά μας να τα βρούμε και να τα καταστρέψουμε).<br /><br />Οπότε το σημαντικό ερώτημα είναι εναντίον ποιου «εχθρού» (εντός και εκτός εισαγωγικών) μπορεί να στρέφεται η Τουρκία; Σε αυτήν την ερώτηση μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν σε αυτή τη φάση, αλλά σίγουρο είναι ότι μια Τουρκία η οποία έχει στην κατοχή της MRBM ή ακόμα και ICBM πρόκειται να θέσει σε άλλη βάση τις οποίες απαιτήσεις έχει.<br /><br />Ένα ακόμα χειρότερο σενάριο (ναι υπάρχει και τέτοιο) είναι ότι η Τουρκία θα θελήσει να γίνει και πυρηνική δύναμη, ώστε το πυραυλικό δυναμικό που αναπτύσσει αυτή τη στιγμή μπορέσει να εξοπλιστεί με πυρηνικές κεφαλές. Αν και η απόκτηση πυρηνικής ικανότητας θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη, δεν είναι και αδύνατη, και η συνεργασία με το Πακιστάν (ήδη πυρηνική δύναμη) μπορεί να επεκταθεί (αν δεν έχει επεκταθεί ήδη) και σε αυτόν τον τομέα.<br /><br />Καταλήγοντας βλέπουμε ότι η Τουρκία ακολουθεί πιστά ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο θεωρεί ότι μπορεί να την οδηγήσει σε περιφερειακή υπερδύναμη. Καθώς οι διάφορες χώρες δεν φαίνονται πρόθυμες να τηρήσουν μια ενιαία και σκληρή στάση απέναντι στις βλέψεις και ορέξεις της Τουρκίας με μέτρα πραγματικά αποτρεπτικά, τότε η Τουρκία θα συνεχίσει να εφαρμόζει – με όλα τα πισωγυρίσματα που κατά καιρούς παρατηρούνται – ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και μια συγκεκριμένη πορεία.<br /><br />Από την άλλη, η Ελλάδα θα πρέπει για μια ακόμη φορά να διαδραματίσει το ρόλο του κυματοθραύστη σε μια μελλοντική ανεξέλεγκτη Τουρκία και δραστικές κινήσεις θα πρέπει να γίνουν άμεσα, ώστε να είμαστε μπροστά και όχι πίσω από τις εξελίξεις.<br /><br />Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά αντιβαλλιστικά συστήματα, ενώ και οι χώρες που τα παράγουν δεν είναι σίγουρο ότι θα τα διαθέσουν. Ενδεικτικά αναφέρονται τα THAAD και τα αντιτορπιλικά τύπου Arleigh Burke τα οποία εξοπλισμένα με τον SM-6 μπορούν να παρέχουν Ballistic Missile Defense (BMD).<br /><br />Τελικά σε λίγα χρόνια μπορεί να μην λέμε ότι κινδυνεύουμε από το πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά από τα αντίστοιχα της Τουρκίας!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Πυρηνική Τουρκία: Ο χρόνος μετρά αντίστροφα… η όσμωση πολιτικών και στρατιωτικών προγραμμάτων

Ellada simera 0 15:07

Πριν μερικές ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας το βίντεο που παραθέτουμε στη συνέχεια το οποίο δείχνει αφενός τη δοκιμή του Probe Rocket System (ή SORS), και αφετέρου στη δοκιμή ενός υβριδικού κινητ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια