Ταγίπ, μια χαρά τα κατάφερες

<div><div class="separator" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; font-family: Roboto, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; transition: all 0.3s ease-in-out 0s; vertical-align: baseline;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcuYfALo9BBCtcX7htwulgz3wVPiLaBT-_ZK-Hbtq4HRdkeni-OsloFCx8hffGW_8U9GU_7FffSSwK_fd0y8sF1AhKBi90j2gxyi2fCUpVRF1lXnGqUyRZxqveZxqt-lu1K_TVXa4WAgY/s310/images.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px 1em; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease-in-out 0s; vertical-align: baseline;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="310" height="499" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcuYfALo9BBCtcX7htwulgz3wVPiLaBT-_ZK-Hbtq4HRdkeni-OsloFCx8hffGW_8U9GU_7FffSSwK_fd0y8sF1AhKBi90j2gxyi2fCUpVRF1lXnGqUyRZxqveZxqt-lu1K_TVXa4WAgY/w640-h499/images.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease-in-out 0s; vertical-align: baseline;" width="640" /></a></div><br />Του <b>Κώστα Στούπα</b><br />H Ελλάδα με 2,3 δισ. ευρώ σε μερικά χρόνια, όσο ανέρχεται περίπου η μηνιαία δαπάνη για τις συντάξεις, απέκτησε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα στον αέρα έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Κατά το ρεπορτάζ οι συμβάσεις που υπέγραψαν Αθήνα και Παρίσι, ύψους 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ περιλαμβάνουν την αγορά 18 αεροσκαφών.<br /><br />Από αυτά, τα έξι θα είναι καινούρια και τα δώδεκα ελαφρώς μεταχειρισμένα. Παράλληλα, στη συμφωνία περιλαμβάνεται η προμήθεια ανταλλακτικών και η τεχνική υποστήριξη για ένα διάστημα πέντε ετών, καθώς και ο οπλισμός των "Rafale".<br /><br />Τα πρώτα έξι μεταχειρισμένα αεροσκάφη θα έρθουν στη χώρα μας έξι μήνες μετά την υπογραφή της Σύμβασης (περί τον Ιούλιο του 2021) με ρυθμό ένα ανά μήνα και θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα..." <br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα ευρωπαϊκό οπλικό σύστημα δίνει πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά. Το ίδιο είχε συμβεί και με τα Mirage, τους Exocet που αποτελούν το φόβο και τρόμο σε ο,τιδήποτε πλέει στην επιφάνεια αλλά και τους στρατηγικούς πυραύλους Scalp άπαντα της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Πρόκειται για οπλικά συστήματα τα οποία δεν διαθέτει η Τουρκία και μάλλον ούτε μπορεί να αποκτήσει.<br /><br />Σαφές πλεονέκτημα στο βυθό έχουν προσφέρει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και τα 4 Υποβρύχια 214 τύπου "Παπανικολής" που είναι γερμανικής τεχνολογίας, τα οποία όμως έχει παραγγείλει και η Τουρκία.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν επιτρέψει στην Ελλάδα να διαθέτει το αντιπυραυλικό σύστημα Patriot, κάτι που δεν έχουν κάνει με την Τουρκία, γεγονός που η γειτονική χώρα χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία για την προμήθεια των S-400 από τη Ρωσία.<br /><br />Η απόκτηση των S-400 από την Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει καταστεί η αιτία (ή απλά η αφορμή) οι ΗΠΑ να επιβάλλουν κυρώσεις όπως η αποβολή της χώρας από το πρόγραμμα των F-35.<br /><br />Η απόκτηση από την Ελλάδα παλαιότερα, έστω και από σπόντα μέσω Κύπρου, των S-300 οι οποίοι τοποθετήθηκαν στην Κρήτη δεν προκάλεσε ανάλογες αντιδράσεις στους συμμάχους.<br /><br />Ο αποκλεισμός της Τουρκίας από οπλικά συστήματα στρατηγικής σημασίας όπως οι Patriot παλαιότερα και η αποβολή της από το πρόγραμμα των F-35 καταδεικνύουν τη δυσπιστία των δυτικών συμμάχων για το μέλλον της Τουρκίας σε σχέση με τη Δύση, λόγω ίσως της μετατόπισης της τουρκικής κοινωνίας προς το ριζοσπαστικό Ισλάμ.<br /><br />Ακόμη και να υπάρξει εξομάλυνση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, μετά την "κωλοτούμπα" Ερντογάν τις τελευταίες εβδομάδες, οι ΗΠΑ δύσκολα θα εμπιστευτούν στρατηγικής σημασίας οπλικά συστήματα στη γείτονα πριν περάσουν αρκετά χρόνια και επιβεβαιωθεί η προσήλωση της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας στο δυτικό στρατόπεδο.<br /><br />Οι ΗΠΑ επίσης είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να επηρεάσει χώρες όπως η Γερμανία, το Η.Β., η Ισπανία κλπ που αποτελούν σημαντικούς προμηθευτές των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν έχει αναπτύξει πλέον φιλοδοξίες περιφερειακής δύναμης αλλά ο αποκλεισμός λόγω δυσπιστίας από αποτελεσματικά οπλικά συστήματα, επί της ουσίας ενταφιάζει αυτά τα σχέδια.<br /><br />Μοιραία, η υποχώρηση στις δυτικές πιέσεις για απόρριψη της Ρωσίας ως προμηθευτή αμυντικού εξοπλισμού δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Αν η Τουρκία επιλέξει να εγκαταλείψει το δυτικό στρατόπεδο ο ήδη υπάρχων αμυντικός εξοπλισμός αξίας εκατοντάδων δισ. δολ. θα είναι άχρηστος χωρίς τη ροή των απαραίτητων ανταλλακτικών και αναλώσιμων.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει καταφέρει να θέσει την Τουρκία σε ένα καταστροφικό αδιέξοδο το οποίο ενδέχεται να της στοιχήσει περισσότερα από την απώλεια ενός ρόλου περιφερειακού παίκτη.<br /><br />Με την αγορά των Rafale και την αναβάθμιση των F-16 η Ελλάδα αποκτά υπεροχή στον αέρα η έστω κλείνει το χάσμα της αριθμητικής υπεροπλίας. Στο βυθό έχει ήδη υπεροχή μέχρι η Τουρκία αρχίσει να παραλαμβάνει τα αντίστοιχα γερμανικά υποβρύχια.<br /><br />Απομένει η δύσκολη επιλογή των πλοίων επιφανείας...<br /><br />Η επιλογή που φαίνεται να πλεονεκτεί είναι αυτή των γαλλικών Belharra οι οποίες με τα βλήματα Scalp Naval με ακτίνα δράσης περί τα 1.000 χιλ. προσφέρουν ουσιαστική κυριαρχία τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Α. Μεσόγειο.<br /><br />Το ζητούμενο είναι αν αρκούν τα F-35 προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα σε σχέση με τις εγγυήσεις που προσφέρουν οι ΗΠΑ στην ασφάλεια της Ελλάδας όσο και για την ολοκλήρωση των διαφαινόμενων εχθρικών προς την Τουρκία προθέσεων όπως έχουν διατυπωθεί;<br /><br />Επιλογές σαν αυτές δεν είναι εύκολες καθώς πρέπει να ζυγιστούν προσεκτικά τα κόστη, η αποτρεπτική ισχύς και οι διπλωματικές κινήσεις για υποστήριξη όπου και όταν χρειαστεί.<br /><br />Οι ΗΠΑ αποτελούν ακόμη τη δύναμη που μπορεί να "τσαλακώσει" Τουρκία και Ρωσία χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Μόνο με οικονομικές κυρώσεις.<br /><br />Η δεκαετία που πέρασε για την Τουρκία ήταν από τις καλύτερες στην ιστορίας της. Για την Ελλάδα η δεκαετία που πέρασε ήταν η πιο δύσκολη μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο.<br /><br />Οι δυνατότητες επιβολής των τουρκικών επιδιώξεων σε βάρος της Ελλάδας θα μπορούσε να είναι τεράστιες. Η στροφή της κοινωνίας στο ριζοσπαστικό ισλάμ και τα λάθη του Ερντογάν έχουν φέρει την Τουρκία σε θέση απομόνωσης και προστριβών με όλους τους γείτονες και συμμάχους της.<br /><br />Αν δεν υπήρχε ο Ταγιπ θα 'πρεπε να επινοήσουμε έναν...</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ταγίπ, μια χαρά τα κατάφερες

Του  Κώστα Στούπα H Ελλάδα με 2,3 δισ. ευρώ σε μερικά χρόνια, όσο ανέρχεται περίπου η μηνιαία δαπάνη για τις συντάξεις, απέκτησε ένα στρατηγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία πόσα όπλα διαθέτεις αν απουσιάζει η πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις Πηγή:

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/ogimage_thumb/public/article/2021/1/22/aigaio_copy.jpg?itok=W2MZpVPl" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="600" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/ogimage_thumb/public/article/2021/1/22/aigaio_copy.jpg?itok=W2MZpVPl" /></a></div><div><br /></div>Με την αγορά των Rafale και την αναβάθμιση των F-16 η Ελλάδα αποκτά υπεροχή στον αέρα η έστω κλείνει το χάσμα της αριθμητικής υπεροπλίας. Στο βυθό έχει ήδη υπεροχή μέχρι η Τουρκία αρχίσει να παραλαμβάνει τα αντίστοιχα γερμανικά υποβρύχια.Με κίνδυνο να γίνω κουραστικός θα επαναλάβω για πολλοστή φορά πως δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία πόσα όπλα διαθέτεις και πόσο πιο σύγχρονα είναι από εκείνα του αντιπάλου, αν απουσιάζει η πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις. Και το καλοκαίρι του 1974 οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είχαν δύο κρίσιμα ποιοτικά πλεονεκτήματα έναντι των τουρκικών: τα υπερσύγχρονα για την εποχή υποβρύχια Type 209 απέναντι στα οποία οι Τούρκοι δεν είχαν πρακτικά κανέναν τρόπο αποτελεσματικής αντιμετώπισης, και τα μαχητικά αεροσκάφη F-4E Phantom που από τεχνολογική άποψη ήταν μία γενιά μπροστά από οτιδήποτε διέθετε τότε η τουρκική αεροπορία. Η κρίσιμη αυτή διπλή ποιοτική υπεροχή ωστόσο δεν μας βοήθησε τελικά σε τίποτα διότι απλούστατα έλειπε η πολιτική βούληση να πολεμήσουμε - όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Κι έτσι ως ελληνισμός υποστήκαμε ταπεινωτική ήττα στην Κύπρο και μείναμε να καμαρώνουμε τα σύγχρονα και πανάκριβα όπλα ενώ ο Τούρκος ρήμαζε τη Μεγαλόνησο και έδιωχνε κακήν-κακώς από τις εστίες τους 200.000 Ελληνοκύπριους. <br /><br />Για να μεταχειριστώ ένα άλλο ιστορικό παράδειγμα, και η Τσεχοσλοβακία το 1938 ήταν μία από τις καλύτερα εξοπλισμένες χώρες της Ευρώπης, με τη δυνατότητα να παρατάξει επί του πεδίου 25 άριστα οπλισμένες μεραρχίες, υποστηριζόμενες από μία από τις πιο προηγμένες πολεμικές βιομηχανίες του κόσμου -τα εργοστάσια της Skoda- και από ισχυρότατες παραμεθόριες οχυρώσεις. Παρ' όλα αυτά επειδή έλειπε η πολιτική βούληση των Τσέχων να αντισταθούν δυναμικά στις αξιώσεις του Χίτλερ, αποδέχθηκαν τη Συμφωνία του Μονάχου που συνομολογήθηκε ερήμην τους (η Τσεχοσλοβακία ούτε καν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις Γερμανίας-Ιταλίας-Βρετανίας-Γαλλίας που έκριναν την τύχη της) και άφησαν τον γερμανικό στρατό να μπει ανενόχλητος στη χώρα χωρίς να ρίξουν ούτε τουφεκιά. <div><br /></div><div>Άρα σε τι χρησίμευσε η πληθώρα σύγχρονων όπλων στους Τσέχους; Σε τίποτα. Απεναντίας, οι Φινλανδοί που ήταν πολύ ασθενέστερα εξοπλισμένοι και πολύ πιο ολιγάριθμοι από τους Τσέχους, δεν δίστασαν το 1939 να τα βάλουν με έναν τρομερό στρατιωτικό κολοσσό, τον Κόκκινο Στρατό της ΕΣΣΔ, όταν ο Στάλιν αξίωσε να του παραχωρηθούν φινλανδικά εδάφη. Οι Φινλανδοί αντιστάθηκαν γενναία επί 4 μήνες, παρ' όλο που ήταν πολύ φτωχοί ως χώρα και ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να περιμένουν ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Η Ιστορία έχει αποφανθεί ποια από τις δύο χώρες, Τσεχοσλοβακία ή Φινλανδία, έκανε τη σωστή επιλογή όταν βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα "επαίσχυντη ειρήνη ή αξιοπρέπεια με θυσίες".<br /><br />Κανείς δεν αμφιβάλλει λοιπόν ότι τα Rafale είναι έξοχα μαχητικά αεροσκάφη με τεράστιες δυνατότητες, ότι οι πύραυλοι Exocet και Meteor δίνουν σαφή τακτικά πλεονεκτήματα σε όποιον τους διαθέτει, και ότι οι Scalp είναι επίσης πολύ επίφοβα όπλα. Όμως πριν ξεκινήσουμε μία κουβέντα για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των διαφόρων όπλων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές αν αυτά τα όπλα βρίσκονται στα χέρια μιας πολιτικής ηγεσίας που έχει τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει -όχι απαραιτήτως για πόλεμο αλλά ως πειστική απειλή προς κάθε επίδοξο επιβουλέα της εθνικής μας κυριαρχίας- ή μιας πολιτικής ηγεσίας που προβαίνει σε πανάκριβες αγορές οπλικών συστημάτων απλώς για το θεαθήναι και για να χτίζει άλλοθι για τις εθνικές υποχωρήσεις που έχει κατά νου να κάνει. <br /><br />Με τη μέχρι τώρα στάση της στα ελληνοτουρκικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει δείξει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να αντισταθεί σθεναρά στις τουρκικές αξιώσεις και να υπερασπιστεί πραγματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όχι μόνο υποχώρησε ντροπιαστικά απέναντι στην ιταμή τουρκική πρόκληση του πλου του "Ορούτς Ρέις" επί 4,5 μήνες στη δική μας υφαλοκρηπίδα [υπενθυμίζω σε όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν πως η Ελλάδα έχει εκ του γεγονότος (ipso facto) και εξ αρχής (ab initio) κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία στην υφαλοκρηπίδα της την οποία μπορεί να οριοθετήσει μονομερώς με βάση το διεθνές δίκαιο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με την ΑΟΖ η οποία ανακηρύσσεται κατόπιν συνεννόησης των γειτονικών χωρών], αλλά και κάλυψε αυτή τη δειλία της λέγοντας πάρα πολλά ψέματα στον ελληνικό λαό. Εξακολουθεί μάλιστα να διαστρεβλώνει πλήρως ακόμη και το νόημα των λέξεων, όταν διατείνεται πως επέδειξε δήθεν "αποφασιστικότητα" την περίοδο των ερευνών του "Ορούτς Ρέις". Αν ονομάζεται "αποφασιστικότητα" το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να αφήνουμε τον άρπαγα γείτονα ανενόχλητο να καταπατά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να κουρελιάζει την εθνική μας αξιοπρέπεια, τότε η "αναποφασιστικότητα" ποια είναι; Να προσκαλέσουμε τους Τούρκους να στήσουν τη σημαία τους στην Ακρόπολη; <br /><br />Κάποιοι φίλοι ρωτούν επίμονα: "Και τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει η κυβέρνηση απέναντι στην Τουρκία για να είναι σωστή;". Απαντώ ότι, κατά τη γνώμη μου, ακόμη κι αν η κυβέρνηση έκανε ΕΝΑ μόνο από τα ακόλουθα τέσσερα πράγματα, θα ήμουν ο πρώτος που θα της έλεγε μπράβο και θα τη στήριζε ανεπιφύλακτα: 1) Να κάνει άμεσα επέκταση των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια ΠΑΝΤΟΥ στην ελληνική επικράτεια όπως είναι υποχρεωμένη άλλωστε να πράξει από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. 2) Να ανακηρύξει άμεσα ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, πράγμα που σημαίνει ότι de facto δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την πλήρη επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ, διότι με οποιαδήποτε μείωση της επήρειας αυτής παύουν να εφάπτονται η ελληνική και η κυπριακή ΑΟΖ. 3) Να καταρρίψει άμεσα και χωρίς δεύτερη κουβέντα οποιοδήποτε επανδρωμένο ή μη τουρκικό πολεμικό αεροσκάφος τολμήσει να πετάξει πάνω από εθνικό έδαφος, είτε στα νησιά είτε στην ηπειρωτική Ελλάδα. 4) Να μην δεχτεί να καθίσει σε οποιονδήποτε διάλογο με την Τουρκία αν πρώτα η χώρα αυτή δεν αναγνωρίσει επισήμως την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμένω σε ό,τι έχει να κάνει με την Κύπρο διότι αν η Ελλάδα δεχτεί να εκχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα στην Τουρκία, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως μετά ο ακρωτηριασμός και διαμοιρασμός της κυπριακής ΑΟΖ και το οριστικό τέλος των ονείρων που κάνουν οι Κύπριοι για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων τους.<br /><br />Το ξέρω πως αυτά που γράφω στα σχόλιά μου σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά δυσαρεστούν ή ακόμη και ενοχλούν πολλούς αναγνώστες και σχολιαστές του παρόντος forum. Ωστόσο δεν μπορώ να πω άλλα πράγματα από αυτά που βλέπω και διαπιστώνω, ούτε να συμμετάσχω στον κύκλο των χειροκροτητών και των αυλοκολάκων της κυβέρνησης γράφοντας αρλούμπες απλώς και μόνο για να είμαι ευχάριστος στους πολλούς και να με επιβραβεύουν με τη θετική τους ψήφο. Θεωρώ ότι προσφέρει καλή υπηρεσία στην πατρίδα αυτός που θίγει τα κακώς κείμενα και χτυπάει εγκαίρως το καμπανάκι του κινδύνου, και όχι εκείνος που κάνει τα στραβά μάτια στα προβλήματα και επιδιώκει τις εύκολες λύσεις ανεξαρτήτως των ολέθριων συνεπειών που μπορεί αυτές να έχουν μακροπρόθεσμα. Άλλωστε όλοι μας κρινόμαστε σε τελική ανάλυση για αυτά που γράφουμε από την ίδια την πραγματικότητα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία πόσα όπλα διαθέτεις αν απουσιάζει η πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις Πηγή:

Με την αγορά των Rafale και την αναβάθμιση των F-16 η Ελλάδα αποκτά υπεροχή στον αέρα η έστω κλείνει το χάσμα της αριθμητικής υπεροπλίας. Στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επαναπροσέγγιση αραβικών χωρών και Κατάρ. Τι σημαίνει για την Ελλάδα Πώς θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία η Τουρκία.

<br /><br />ΤΟ BLOG<br />26/01/2021 12:12 EET | Updated 26/01/2021 12:12 EET<br /><br /><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600fea0824000098100b8532.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br /><b>Αθανάσιος Κάλλης</b> Δικηγόρος - Ιστορικός<br />Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Κατάρ και των τεσσάρων αραβικών κρατών που το μποϊκόταραν εδώ και πάνω απο τρία χρόνια, αποκαταστάθηκαν πλήρως, ανακοίνωσε την Τρίτη 05/01/2020 ο υπουργός εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας,με τη λήξη της συνόδου κορυφής των μοναρχιών του Κόλπου.<br /><br />Με την έναρξη της συνόδου οι έξι αραβικές χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου υπέγραψαν μια συμφωνία «αλληλεγγύης και σταθερότητας» με στόχο να μειωθούν οι εντάσεις μεταξύ του Κατάρ και των όμορων χωρών.<br /><br />Ας κάνουμε, όμως, μια σύντομη ιστορική αναδρομή της κρίσης που προέκυψε μεταξύ των κρατών του Αραβο-περσικού Κόλπου.Στις 5 Ιουνίου 2017 η ΣαουδικήΑραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέινανακοίνωσαν ότι διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με το εμιράτο του Κατάρ κατηγορώντας το ότι στηρίζει οικονομικά τρομοκρατικές οργανώσεις και ότι πρόσκεινται στο σιιτικό Ιράν, βασικό περιφερειακό αντίπαλο του Ριάντ.Κατόπιν, στην ίδια κίνηση προχώρησαν η Αίγυπτος και η κυβέρνηση της ανατολικής Λιβύης.<br /><br />Το Κατάρ είδε να κλείνουν τα χερσαία σύνορα του, τις αεροπορικές του εταιρίες να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον εναέριο χώρο των γειτονικών κρατών και τους πολίτες του να απελαύνονται από τις χώρες που επέβαλαν κυρώσεις εναντίον του.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοι της επέδωσαν έναν κατάλογο με 13 αιτήματα στο Κατάρ,μεταξύ των οποίων το κλείσιμο του δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου Αl Jazeera, την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από το έδαφος του και τον περιορισμό της συνεργασίας του με το Ιράν, με το οποίο μοιράζεται το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου παγκοσμίως. Η Ντόχα απάντησε αρνητικά και κατηγόρησε με την σειρά της ότι τα κράτη αυτά προσπαθούν να τη θέσουν υπό κηδεμονία.<br /><br />Η Μέση Ανατολή είναι πάνω απ′ όλα η μεγάλη γεωστρατηγική σκακιέρα όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η σημαντική παρτίδα μεταξύ των μοναρχιών του Κόλπου και της Τουρκίας για την ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ. Ο επικεφαλής των Η.Α.Ε.,ο Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν, είναι εκείνος ο οποίος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο μονάρχη του Κόλπου, κατηγορούσε το Κατάρ (και την Άγκυρα) για την υποστήριξη του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων προκειμένου να υπονομεύσουν τα αραβικά κράτη και να τα ελέγξουν. Τα Εμιράτα και η Τουρκία με το Κατάρ υποστηρίζουν διαφορετικές πλευρές στους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους στη Λιβύη,τη Συρία και την Υεμένη με όπλα και χρήματα.<br /><br />Η διαμάχη αυτή έθεσε εν αμφιβόλω ακόμη και την ίδια την ύπαρξη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, το οποίο δημιουργήθηκε το 1981 και συγκεντρώνει τις έξι μοναρχίες της περιοχής, ενώ έφερε στο προσκήνιο έναν νέο διπλωματικό άξονα μεταξύ του Κατάρ, της Τουρκίας και του Ιράν.<br /><br />Σε αυτό το σημείο, γεννάται τοεύλογο ερώτημα, αν η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των αραβικών χωρών του Κόλπου με το Κατάρ και σημαντικού συμμάχου της Τουρκίας, αποτελεί απειλή για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας και υπάρχει ο κίνδυνος να επηρεαστεί ο αντιτουρκικός συνασπισμός που έχει σχηματιστεί στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την συμφωνία εξομάλυνσης, το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας άμεσα εξέδωσε ανακοίνωση που χαιρετίζει την συμφιλίωση μεταξύ των αραβικών κρατών,καθώς θεωρεί ότι εξυπηρετείται θετικά η στρατηγική της στην περιοχή.<br /><br />Μετά την εκλογική ήττα του Ντόναλντ Τράμπ στις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α., που υπήρξε τουρκόφιλος, θερμός οπαδός του ισλαμοφασίστα Ερντογάν και υποστήριζε ανοιχτά την αναθεωρητική δύναμη, η έλευση του Μπάιντεν φαίνεται να τρομάζει την τουρκική ηγεσία και εντατικοποιεί τις προσπάθειες της, ώστε να βγεί απο την διπλωματική απομόνωση που ευρίσκεται στην περιοχή με δική της υπαιτιότητα.<br /><br />Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθούμε βαρύγδουπες δηλώσεις απο την γειτονική χώρα για ειρήνη, συνεργασία και σχέσεις καλής γειτονίας με γεωπολιτικούς της αντιπάλους, όπως την Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, προβάλλοντας ταυτοχρόνως την χρησιμότητα της για το δυτικό στρατόπεδο.<br /><br />Είναι προφανές,πως το επόμενο χρονικό διάστημα η γειτονική χώρα θα αξιοποιήσει πολιτικά την συμφωνία άρσης του αποκλεισμού του Κατάρ, με το οποίο έχουν στενές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις και θα προσπαθήσει να προσεγγίσει τα αραβικά κράτη της περιοχής. Εξάλλου, θεωρεί ότι η κρίση ανάμεσα στο Κατάρ και την Σαουδική Αραβία,υπονόμευε τις προοπτικές συνεργασίας Άγκυρας και Ριάντ.<br /><br />Η Ελλάδα, υπό το βάρος της τουρκικής επιθετικότητας, ήλθε κοντά με την Αίγυπτο, τα Η.Α.Ε., την Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ και δημιούργησαν έναν αντιτουρκικό άξονα, καθώς τα συμφερόντα τους είναι ταυτόσημα και αποσκοπούν στην ανάσχεση της τουρκικής επιρροής στην Αν. Μεσόγειο.<br /><br />Εάν η Τουρκία κατορθώσει με διπλωματική δεξιοτεχνία να συμφιλιωθεί με τους Αλ Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας, τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι και τον εμίρη των Η.Α.Ε., όπου ο Ερντογάν τους έχει «στολίσει» με βαρύτατους χαρακτηρισμούς κατά καιρούς, υπάρχει η πιθανότητα να υπονομευτούν οι σχέσεις της Ελλάδας με τα αραβικά κράτη της περιοχής. Γεγονός,όμως που δύσκολα μπορεί να συμβεί.<br /><br />Η Ελλάδα έχει συνάψει πρόσφατα αμυντική συμφωνία με τα Εμιράτα και υπάρχει αμοιβαία βούληση για περαιτέρω ανάπτυξη των ήδη πολύ καλών πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών. Το περασμένο καλοκαίρι,σε μια συγκυρία κρίσιμη και εν μέσω της κλιμακούμενης τουρκικής δραστηριότητας στην Αν. Μεσόγειο, οι Εμιρατινοί σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού και ουσίας έστειλαν μαχητικά αεροσκάφη F-16, στη Σούδα της Κρήτης.<br /><br />Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αίγυπτο έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες ως αποτέλεσμα της συνύπαρξης τους στον ίδιο γεωστρατηγικό χώρο και της κοινής ιστορικής διαδρομής τους. Ως έχει πιστοποιηθεί κατά τις συχνές πολιτικές τους επαφές,οι δυο χώρες έχουν συγκλίνουσες θέσεις στην αντιμετώπιση των κυριότερων ζητημάτων της περιοχής.Η αμυντική συνεργασία είναι σε εξαιρετικό επίπεδο και κάθε χρόνο διεξάγεται η κοινη στρατιωτική άσκηση «Μέδουσα».<br /><br />Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και ΣαουδικήςΑραβίας είναι σε υψηλο επίπεδο,με την αποστολή μιας ελληνικής πυροβολαρχίας Patriot στην επικράτεια των Αλ Σαούντ για προστασία απο εξωτερικές αεροπορικές επιθέσεις και την άφιξη σαουδαραβικών F-15 στην Κρήτη για κοινές αεροπορικές ασκήσεις,με την αποστολή πολλαπλών μηνυμάτων στην περιοχή και κυρίως στην Τουρκία.<br /><br />Σε καμία των περιπτώσεων, δεν χρειάζεται να «θεοποιείται» η συμφωνία εξομάλυνσης των αραβικών κρατών με το Κατάρ, διότι δεν γνωρίζουμε αν το κρατίδιο του Κόλπου θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του και αν είναι όντως αποφασισμένο να αλλάξει τη συμπεριφορά του απέναντι στους γείτονες του.Δύσκολα θα εγκαταλείψει την πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια στην Μέση Ανατολή,χρησιμοποιώντας ως εργαλείο προπαγάνδας το τηλεοπτικό δίκτυο Αl Jazeera που εδρεύει στην Ντόχα.<br /><br />Τέλος, όσον αφορά την Τουρκία, «ο λύκος και προβιά προβάτου να φορέσει, παραμένει λύκος». Πέρα απο τις προσχηματικές δηλώσεις του Ερντογάν για καλύτερους δεσμούς με το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη, δύσκολα θα πείσει ότι έχει ειλικρινείς προθέσεις και δεν έχει εγκαταλείψει το όραμα του να νεκραναστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία.<div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επαναπροσέγγιση αραβικών χωρών και Κατάρ. Τι σημαίνει για την Ελλάδα Πώς θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία η Τουρκία.

ΤΟ BLOG 26/01/2021 12:12 EET | Updated 26/01/2021 12:12 EET Αθανάσιος Κάλλης  Δικηγόρος - Ιστορικός Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Κατάρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα της Κύπρου είναι ένας λεβέντης Τουρκοκύπριος: Ο Σενέρ Λεβέντ…

<div><img height="400" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2018/09/1ffdae1f-gkoumas-sener-lebent-desma01-1024x640.png" width="640" /><br />Του <b>ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ</b><br />Ο γνωστός δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος μάχεται κατά της τουρκικής κατοχής, προσήχθη σε ψευδοδικαστήριο στις 23 Δεκεμβρίου 2020, προκειμένου να παραδοθεί στην Τουρκία.<br /><br />Ο Ερντογάν, ενοχλημένος από τρία άρθρα που έγραψε με τόλμη ο Σενέρ, απαιτεί να τον δικάσει στην Τουρκία. Ο Σενέρ Λεβέντ με τη γραφίδα του έχει καταστεί σύμβολο του αντικατοχικού μας αγώνα, τον οποίο πολλοί εγκατέλειψαν στο βωμό ενός “εντίμου” συμβιβασμού με τα δεδομένα της κατοχής.<br />Ακόμη και μετά την πρόσφατη δίωξή του, ο ίδιος επιμένει «Σε κατεχόμενη χώρα δεν μιλάς για κατοχή … Η Κύπρος για εμάς έμεινε μόνο στον Νότο, ο Βορράς έγινε Τουρκία. Μια τουρκική επαρχία.»<br /><br />Οι έννοιες της κοινής γνώμης και της πολιτικής κουλτούρας είναι άμεσα συνυφασμένες, παρόλο που στην πολιτική επιστήμη μπορεί κάποιος να βρει μία ευρεία γκάμα ορισμών σχετικά με αμφότερες τις έννοιες.<br /><br />Αν δεχθούμε ότι πολιτική κουλτούρα είναι οι τρόποι με τους οποίους οι πολίτες εκλαμβάνουν και θεσπίζουν τις σχέσεις τους με την πολιτική ζωή σε συνάρτηση με τον ιστορικό χρόνο και χώρο, καθώς επίσης, και αν δεχθούμε ότι κοινή γνώμη είναι η εκπεφρασμένη άποψη των πολιτών επί των κυρίαρχων θεμάτων του δημοσίου βίου, τότε αναπόδραστα η μεν επηρεάζει τη δε και τανάπαλιν.<br /><br />Αυτό συμβαίνει διότι το ποια θέματα προσελκύουν το δημόσιο ενδιαφέρον σε τρέχοντα χρόνο είναι εξηρτημένο από την ευρύτερη πολιτική παράδοση και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημόσια σφαίρα.<br /><br />Το ζήτημα που αναδεικνύεται από τον τρόπο που η Τουρκία χειρίζεται το θέμα Σενέρ Λεβέντ χαρακτηρίζει το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο μέσα από το οποίο η Άγκυρα αντιλαμβάνεται έννοιες που στην ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Συνεπώς εδώ εγείρεται το ερώτημα: Ποια η ερμηνεία και η αξία της ελευθερίας και κατ’ επέκταση της ελευθερίας λόγου στα κατεχόμενα;<br /><br />Διερωτώμαι ταυτοχρόνως πού είναι εκείνοι οι διανοούμενοι και οι άνθρωποι του πνευματικού χώρου των Τουρκοκυπρίων αλλά και των Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι, υποτίθεται, είναι πάντοτε πρωταρχικοί κήρυκες αξιών και υπερασπιστές όλων εκείνων των εννοιών και παραστάσεων που δικαιολογούν και εξωτερικεύουν τον αξιακό τους κώδικα. Ή μήπως η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφορά μόνο όταν πρόκειται να παρουσιάσουν Τουρκοκυπρίους νεκρούς της περιόδου 1964 – 1974;<br />Επιπλέον, όταν μία κοινωνία αποδέχεται και ανέχεται να διώκεται ένας άνθρωπος που τόλμησε να μιλήσει για το αυτονόητο, δηλαδή για την κατοχή, τότε τίθενται αμείλικτα ερωτήματα για το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί η δημόσιά της σφαίρα.<br />Ο τρόπος με τον οποίο μία κοινωνία αντιλαμβάνεται και αντιδρά στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ιδιαίτερα προσδιοριστικός της πολιτικής της κουλτούρας.<br /><br />Οι συνεχείς διώξεις του Σενέρ Λεβέντ δεν είναι ανεξάρτητες από την εξέλιξη της δημοσίας ζωής των Τουρκοκυπρίων κατά τον 20ο αιώνα. Η εξέλιξη υπήρξε συνυφασμένη με τις διαδικασίες του εκσυγχρονισμού και της εθνικής ομογενοποίησης της Τουρκίας.<br /><br />Με τους κεμαλικούς ο εκσυγχρονισμός ξεκινά από την αρχή ότι ο πολίτης είναι ανώριμος και υποανάπτυκτος και αποστολή του τουρκικού κράτους είναι να τον κατηχήσει στις αρχές του εκσυγχρονισμού και της δυτικοποίησης. Έτσι, ο πολίτης λαμβάνει τον ρόλο του στρατευμένου στην ιερότητα της εθνικής ιδεολογίας, μέσω του οποίου η πειθαρχία στην απόλυτη ισχύ του έθνους είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία.<br /><br />Αυτή την αποστολή ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους ανέλαβε από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 η ΤΜΤ. Αντίθετα, στη δυτική Ευρώπη, η σύγχρονη κοινωνία ακολούθησε διαφορετική ιστορική εμπειρία. Η σύγχρονη δυτική Δημοκρατία οικοδομήθηκε από κάτω προς τα πάνω και στηρίχθηκε στην αρχή ότι ο πολίτης έχει εξέλθει της ανωριμότητας και της υπανάπτυξης και μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα ως άτομο.<br /><br />Η επίκληση του δυτικού πολιτισμού από την τουρκική και αργότερα από την τουρκοκυπριακή πολιτική ελίτ δεν σημαίνει ταυτόχρονα και αποδοχή του.<br /><br />Το χαρακτηριστικό αυτής της αλλαγής είναι ότι επιβλήθηκε με τρόπο αυταρχικό από μία ελίτ, την οποία έλεγχε η Άγκυρα και η οποία μπόρεσε να μονοπωλήσει τον έλεγχο των βασικών τομέων συλλογικής δράσης της τουρκοκυπριακής μειονότητας.<br />Η επιβολή έγινε από τα πάνω προς τα κάτω και χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει της τουρκική εθνική ιδεολογία καθώς επίσης και την ΤΜΤ ως τον μόνο φορέα και θεματοφύλακα των αρχών του τουρκισμού στην Κύπρο. Στην ουσία, αυτή η ελίτ ουδέποτε υιοθέτησε τις δυτικές αξίες ως πολιτική πρακτική και η έννοια του δυτικού πολιτισμού παρέμεινε γι’ αυτήν μία αφηρημένη έννοια.<br /><br />Στη Δύση, «δικαίωμα» δεν είναι κάτι που απλώς διάγει βίο φαντάσματος μέσα στα κεφάλια διανοουμένων ή που ευδοκιμεί στα χείλη προπαγανδιστών. Θεωρητικά, στην ουσία του δικαιώματος ανήκει εξ ορισμού η δυνατότητα να απαιτείται και να επιβάλλεται.<br /><br />Τόσο στην Τουρκία όσο και στο υποτελές της μόρφωμα στην κατεχομένη Κύπρο δεν απαιτείται απλώς επιβάλλεται άνωθεν και είναι κομμένο και ραμμένο σ’ έναν ιδεατό εθνικό τύπο σύμφωνα με την ιδεολογία του τουρκισμού, όπως την ορίζουν τα καθεστώτα της Άγκυρας, είτε κεμαλικά είτε ισλαμικά.<br /><br />Γι’ αυτό και η απώλεια ανθρώπινης ζωής και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στο πλαίσιο προάσπισης του τουρκικού ιδεατού τύπου γίνεται για την τουρκική πολιτική κουλτούρα ποίηση ανδρισμού και εθνικής υπερηφάνειας.<br /><br />Τέλος, διερωτώμαι αν η αρθρογραφία του Σενέρ Λεβέντ ελάμβανε χώρα σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, ποιος Ευρωπαίος πολιτικός ή δικαστής θα έπαιρνε στα σοβαρά τον Ερντογάν, αν ζητούσε την έκδοσή του στην Τουρκία;του δυτικού πολιτισμού από την τουρκική και αργότερα από την τουρκοκυπριακή πολιτική ελίτ δεν σημαίνει ταυτόχρονα και αποδοχή του.<br /><br />Το χαρακτηριστικό αυτής της αλλαγής είναι ότι επιβλήθηκε με τρόπο αυταρχικό από μία ελίτ, την οποία έλεγχε η Άγκυρα και η οποία μπόρεσε να μονοπωλήσει τον έλεγχο των βασικών τομέων συλλογικής δράσης της τουρκοκυπριακής μειονότητας.<br />Η επιβολή έγινε από τα πάνω προς τα κάτω και χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει της τουρκική εθνική ιδεολογία καθώς επίσης και την ΤΜΤ ως τον μόνο φορέα και θεματοφύλακα των αρχών του τουρκισμού στην Κύπρο. Στην ουσία, αυτή η ελίτ ουδέποτε υιοθέτησε τις δυτικές αξίες ως πολιτική πρακτική και η έννοια του δυτικού πολιτισμού παρέμεινε γι’ αυτήν μία αφηρημένη έννοια.<br /><br />Στη Δύση, «δικαίωμα» δεν είναι κάτι που απλώς διάγει βίο φαντάσματος μέσα στα κεφάλια διανοουμένων ή που ευδοκιμεί στα χείλη προπαγανδιστών. Θεωρητικά, στην ουσία του δικαιώματος ανήκει εξ ορισμού η δυνατότητα να απαιτείται και να επιβάλλεται.<br /><br />Τόσο στην Τουρκία όσο και στο υποτελές της μόρφωμα στην κατεχομένη Κύπρο δεν απαιτείται απλώς επιβάλλεται άνωθεν και είναι κομμένο και ραμμένο σ’ έναν ιδεατό εθνικό τύπο σύμφωνα με την ιδεολογία του τουρκισμού, όπως την ορίζουν τα καθεστώτα της Άγκυρας, είτε κεμαλικά είτε ισλαμικά.<br /><br />Γι’ αυτό και η απώλεια ανθρώπινης ζωής και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στο πλαίσιο προάσπισης του τουρκικού ιδεατού τύπου γίνεται για την τουρκική πολιτική κουλτούρα ποίηση ανδρισμού και εθνικής υπερηφάνειας.<br /><br />Τέλος, διερωτώμαι αν η αρθρογραφία του Σενέρ Λεβέντ ελάμβανε χώρα σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, ποιος Ευρωπαίος πολιτικός ή δικαστής θα έπαιρνε στα σοβαρά τον Ερντογάν, αν ζητούσε την έκδοσή του στην Τουρκία;</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα της Κύπρου είναι ένας λεβέντης Τουρκοκύπριος: Ο Σενέρ Λεβέντ…

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ Ο γνωστός δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος μάχεται κατά της τουρκικής κατοχής, προσήχθη σε ψευδοδικαστήριο στις 23 Δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα νησιά του Αιγαίου ως αβύθιστα πυραυλοφόρα – Πως μπορεί να αποκλεισθεί ο πόλεμος

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/pyravloi.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/pyravloi-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Όταν στις 13 Ιουνίου 1944 η ναζιστική Γερμανία εξαπέλυσε την πρώτη ιπτάμενη βόμβα V1 εναντίον βρετανικού εδάφους έθεσε τα θεμέλια για την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του πολέμου. Η V1 ήταν ένα αργοκίνητο και μάλλον ανακριβές όπλο, το οποίο προωθείτο από αυλοαεριωθητή. Περίπου το ένα τέταρτο από αυτές τις ιπτάμενες βόμβες δεν κατάφερε καν να φτάσει τις βρετανικές αρχές, ενώ πολλές καταρρίφθηκαν.<br /><br />Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Οι Γερμανοί βλέποντας την χαμηλή απόδοση της V1 σχεδίασαν τον πύραυλο V2, τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο παγκοσμίως. Λόγω της ανόδου του πυραύλου στο διάστημα πριν αρχίσει την κάθοδο προς τον στόχο με υπερηχητικές ταχύτητες, ο V2 δεν μπορούσε να καταρριφθεί, ούτε είχε ηχητικό στίγμα, ώστε να καλυφθούν όσοι βρίσκονταν στην περιοχή του στόχου.<br /><br />Σήμερα, η τεχνολογία έχει δώσει την δυνατότητα κατασκευής πολύ πιο προηγμένων πυραύλων (ιπταμένων βομβών) με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια πλήγματος. Έτσι δίνεται η δυνατότητα μακρινού πλήγματος χωρίς την αναγκαία χρήση πλωτής ή εναέριας πλατφόρμας-φορέα, όπως το αεροσκάφος. Αυτό και μόνο καθιστά αυτά τα όπλα ιδανικά ως όπλα αποτροπής ιδίως αν προβλέπεται μαζική χρήση τους.<br /><br />Από τα παραπάνω μπορούμε εύκολα να συνάγουμε ότι τα όπλα αυτού του είδους μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό αποτρεπτικό χαρτί στη φαρέτρα της ελληνικής άμυνας. Η τοποθέτηση τέτοιων συστημάτων σε νησιά του Αιγαίου μπορεί να μειώσει την ανάγκη για μεγαλύτερα βεληνεκή. Για παράδειγμα, η Λήμνος απέχει 230 χλμ από την αεροπορική βάση Μπαλίκεσιρ της τουρκικής αεροπορίας.<div><br />Αβύθιστα πυραυλοφόρα<br /><br />Η τεχνολογία είναι πλέον εφικτή για την μαζική παραγωγή τέτοιων όπλων από χώρες, ακόμη και από μη-κρατικές οντότητες. Το δε κόστος έχει πλέον περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό. Το μεγαλύτερο κόστος αποτελείται από την κατασκευή και τοποθέτηση συστημάτων πλοήγησης προς τον τελικό στόχο. Αλλά για τα περί κατασκευής και κόστους τέτοιων πυραύλων θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο.<br /><br />Η παραγωγή και τοποθέτηση πυραύλων, ή πυραύλων κρουζ σε νησιά του Αιγαίου προσφέρει την δυνατότητα –σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης– άμεσης συντριπτικής ανταπόδοσης εναντίον στρατηγικών στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας, χωρίς την δυνατότητα ισοδύναμης ανταπόδοσης. Ο λόγος είναι απλός: οι στρατηγικοί στόχοι στην τουρκική επικράτεια βρίσκονται στο δυτικό τμήμα της. Αντίθετα, οι στρατηγικοί στόχοι στην ελληνική επικράτεια, τους οποίους θα ήθελαν να πλήξουν οι Τούρκοι, βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα.<br /><br />Οι τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες βρίσκονται στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης (π.χ. τα εργοστάσια της Bayrak), ενώ άλλες βρίσκονται στη Σακάρια (Otokar) στα περίχωρα της Άγκυρας (Roketsan). Οι μεγαλύτερες αεροπορικές βάσεις στη δυτική Τουρκία είναι στο Μπαλικεσίρ και στο Εσκισεχίρ. Οι κυριότερες ναυτικές βάσεις της Τουρκίας βρίσκονται στη Θάλασσα του Μαρμαρά και στα παράλια της Μικράς Ασίας. Όλες σχεδόν οι στρατηγικής σημασίας τουρκικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις βρίσκονται σε αποστάσεις έως 600 χλμ από τα νησιά του Αιγαίου, οι περισσότερες σε πολύ μικρότερες αποστάσεις.</div><div><br />Τι μπορεί να γίνει<br /><br />Τα πυραυλικά συστήματα που μπορούν να αναπτυχθούν μπορεί να ποικίλουν σε βεληνεκή για αντιμετώπιση διαφόρων απειλών. Επίσης, μπορεί να έχουν κινούμενες ή και σταθερές βάσεις. Η χρήση σταθερών θέσεων βολής μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται περίεργη και ενάντια στην αρχή της κίνησης, αλλά είναι άκρως αποτελεσματική υπό ορισμένες προϋποθέσεις.<br /><br />Τα περισσότερα υπό κατασκευή παγκοσμίως πυραυλικά συστήματα είναι εποχούμενα, ώστε να μπορούν να μετακινηθούν από και προς τα σημεία εκτόξευσης. Πολλά συστήματα έχουν ελαφρώς θωρακισμένα τμήματα, όπως την καμπίνα, για να παρέχουν προστασία από πιθανά πυρά αντι-πυροβολικού. Τα εποχούμενα συστήματα, εφόσον σχεδιάζονται εξ αρχής, ή τροποποιούνται προς τούτο, μπορεί και να τοποθετηθούν σε κοντέινερ τα οποία σύρουν ελκυστήρες και τράκτορες, ακόμη και πολιτικά οχήματα.<br /><br />Τα κοντέινερ μπορεί να φέρουν πολιτική βαφή, επιγραφές και εμπορικές επωνυμίες, γεγονός που τα καθιστά δυσδιάκριτα στην εχθρική αναγνώριση. Αυτό βέβαια δεν μειώνει την ανάγκη των υπολοίπων οχημάτων μιας πυροβολαρχίας να μπορούν να συνδέονται με τους εκτοξευτές για την διεύρυνση των πυρών, την διοίκηση και τις επικοινωνίες. Η εκτόξευση από σταθερές θέσεις είναι ακόμη και σήμερα πάγια τακτική για τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM). Οι πύραυλοι βρίσκονται σε υπόγεια βαριά θωρακισμένα σιλό με τεράστια καπάκια ώστε να αντέχουν σε οτιδήποτε εκτός από ένα άμεσο πυρηνικό πλήγμα.<br /><br />Στην ελληνική περίπτωση δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο ακριβά και περίπλοκα. Τα νησιά του Αιγαίου έχουν άφθονες έρημες εκτάσεις, αλλά και εγκαταλελειμμένα χωριά. Σ' αυτά τα μέρη μπορούν να χτιστούν υπόγεια σιλό μικρών διαστάσεων, ή και να τοποθετηθούν σε εγκαταλελειμμένα και κατάλληλα τροποποιημένα κτίσματα. Αν μπορούσε η Ελλάδα να χτίσει με άκρα μυστικότητα τα οχυρά της Γραμμής Μεταξά μεταξύ 1936-1940, μπορεί να κάνει πιο εύκολα κι αυτό. Χωρίς βέβαια να βλέπουμε εργάτες να βγάζουν “σέλφι” μπροστά στα έργα και να τα κοινοποιούν στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης!</div><div><br />Τι πυραυλικά συστήματα χρειάζονται<br /><br />Όπως αρχικά είπαμε μια μίξη διαφόρων ειδών πυραύλων με πολλαπλά βεληνεκή θα ήταν η βέλτιστη λύση. Δηλαδή πύραυλοι με βεληνεκές 40-50 χλμ μπορούν να παρέχουν αμυντική κάλυψη των νησιών, ενώ πυροβολαρχίες πυραύλων μεγαλυτέρου βεληνεκούς θα αποτελούν την δύναμη αποτροπής-κρούσης κατά τουρκικών στρατηγικών στόχων, αν και κάποιοι τουρκικοί στόχοι στρατηγικής σημασίας βρίσκονται εντός της εμβέλειας των πυραύλων με μικρότερα βεληνεκή. Ταυτόχρονα, βέβαια, άλλα πυραυλικά συστήματα θα προσφέρουν αντιαεροπορική κάλυψη.<br /><br />Για να πληγούν στόχοι στο βάθος της τουρκικής ενδοχώρας απαιτούνται πυραυλικά συστήματα με βεληνεκή 600 χλμ και πάνω. Τέτοια συστήματα μπορούν να πλήξουν από τα νησιά του Αιγαίου στόχους μέχρι και την Άγκυρα. Αναγκαστικά τα συστήματα αυτά είναι αρκετά πιο ογκώδη και φθάνουν σε μήκος αρκετά μέτρα. Αν, όμως, χρησιμοποιηθούν νέες τεχνολογίες (υπερηχητικοί αυλοωθητές-scramjet, υπεραντοτικές επιφάνειες) οι διαστάσεις περιορίζονται σημαντικά, τουλάχιστον σε μήκος.<br /><br />Οι αριθμοί που χρειάζονται εξαρτώνται από τους στόχους που επιδιώκουν δυνητικά να πλήξουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, καθώς και από την πιθανότητα κυκλικού σφάλματος (CEP), δηλαδή από την ενδεχόμενη απόκλιση του σημείου πρόσκρουσης του πυραύλου από τον στόχο. Το μέγεθος της απόκλισης αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τον τύπο κατεύθυνσης που διαθέτει το πυραυλικό σύστημα, πράγμα το οποίο εξαρτάται και από το κόστος.</div><div><br />Δεν είναι απαγορευτικό το κόστος<br /><br />Ένα πλέγμα τέτοιων συστοιχιών μπορεί να εκτοξεύσει ένα καταστροφικό μπαράζ τουλάχιστον χιλίων βλημάτων, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό από τους στόχους να καταστραφούν ολοσχερώς ή να υποστούν εκτεταμένες ζημιές που θα τους καταστήσουν μη-λειτουργικoύς για σημαντικό χρονικό διάστημα. Μπορεί να ακούγεται ότι τέτοια πυραυλικά συστήματα σε ικανό αριθμό κοστίζουν ακριβά, αλλά ίσως δεν είναι όσο νομίζουμε.<br /><br />Όσο μεγαλύτερη η παραγωγή τόσο μικρότερο το κόστος ανά μονάδα. Επίσης, νέες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν μειώσει τα κόστη κατασκευής πυραύλων ή συστημάτων κρουζ, με το ακριβότερο κομμάτι να είναι το ηλεκτρονικό σύστημα που θα κατευθύνει τον πύραυλο στον στόχο. Αλλά για αυτά θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο με στοιχεία από παραγωγούς τέτοιων συστημάτων.<br /><br />Η μετατροπή των ελληνικών νησιών του Αιγαίου σε αβύθιστα πυραυλοφόρα, όπως παλαιότερα μιλούσαμε για αβύθιστα αεροπλανοφόρα, θα άλλαζε ριζικά τον συσχετισμό δυνάμεων στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Για την ακρίβεια, θα καθιστούσε απαγορευτική μία σύρραξη, επειδή το κόστος και για τις δύο χώρες θα ήταν εξαιρετικά υψηλό, πολλαπλάσιο από το όποιο επιδιωκόμενο κέρδος.<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα λειτουργούσε πλήρως κι αποτελεσματικά η αποτροπή. Αποτροπή όχι μόνο για έναν γενικευμένο πόλεμο, αλλά και για την πρόκληση ηθελημένου θερμού επεισοδίου, αφού σε συνθήκες ισορροπίας δυνάμεων αυτό θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε πολεμική σύγκρουση. Με άλλα λόγια, η πυραυλική τεχνολογία επιτρέπει πλέον τα ελληνικά νησιά, από αδύναμοι κρίκοι της ελληνικής άμυνας που ήταν παραδοσιακά να μετατραπούν σε στρατηγικό πλεονέκτημα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα νησιά του Αιγαίου ως αβύθιστα πυραυλοφόρα – Πως μπορεί να αποκλεισθεί ο πόλεμος

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Όταν στις 13 Ιουνίου 1944 η ναζιστική Γερμανία εξαπέλυσε την πρώτη ιπτάμενη βόμβα V1 εναντίον βρετανικού εδάφους έθεσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τούρκος ναύαρχος που το 1991 προανήγγειλε τα Ίμια – Οι "γκρίζες ζώνες" στη Χάγη!

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/irfan-tinaz-slpress.gr_.jpg"><img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/irfan-tinaz-slpress.gr_-696x368.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Μπορεί τα 25 χρόνια από την κρίση στα Ίμια να συμπίπτουν με την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, αλλά οι Τούρκοι δεν χάνουν ευκαιρία για να υπογραμμίζουν αυτό που είχαν τότε κερδίσει: "γκριζάρισαν" τις δύο βραχονησίδες και κυρίως χρησιμοποίησαν αυτό το "γκριζάρισμα" για να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία σε 152 ελληνικών νησιών και νησίδων στο ανατολικό Αιγαίο.<br /><br />Αυτή την εποχή, άλλωστε, έχουμε και μικροεπεισόδια στην περιοχή των Ιμίων, αφού σκάφη της τουρκικής Ακτοφυλακής εμποδίζουν τα ελληνικά αλιευτικά να ψαρεύουν εκεί. Εκτός αυτού, κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, τα τουρκικά ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας πολεμικούς τόνους, θριαμβολογούν που πολεμικά σκάφη τους εμποδίζουν την Ελλάδα από το να προβεί σε "πρόκληση".<br /><br />Πρόκληση εννοούν να ρίξει κάποιος επίσημος ένα στεφάνι στη βραχονησίδα, ή στη γύρω θαλάσσια περιοχή όπου βρήκαν τότε τον θάνατο τα τρία μέλη του πληρώματος του μοιραίου ελικοπτέρου! Με άλλα λόγια, δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα ούτε να τιμήσει επιτόπου τους νεκρούς της! Επιπροσθέτως, παραδοσιακά τέτοιες ημέρες κάθε χρόνο η Άγκυρα ενορχηστρώνει μία επικοινωνιακή επίθεση. Στόχος της να υπενθυμίσει την τουρκική νίκη του 1996 και να δημιουργήσει την εντύπωση ότι είναι σε θέση και σήμερα να ρυθμίζει το τι μπορεί να κάνει και τι όχι η Ελλάδα όχι μόνο στα Ίμια, αλλά συνολικότερα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το "μοντέλο Ίμια", δηλαδή η αποβίβαση Τούρκων σε ελληνική νησίδα, μπορεί να έχει μπει στο ράφι ως μέθοδος πρόκλησης ελληνοτουρκικής κρίσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε συγκυρία που η Άγκυρα θα κρίνει κατάλληλη δεν θα επανενεργοποιηθεί. Η κεμαλική αντιπολίτευση, άλλωστε, κατηγορεί την κυβέρνηση Ερντογάν που επιτρέπει στην Ελλάδα να έχει "υπό κατοχή 152 τουρκικά νησιά"! Όπως φάνηκε και το περασμένο καλοκαίρι, το τωρινό καθεστώς προτιμάει τη μέθοδο των παράνομων σεισμικών ερευνών (Oruc Reis), επόμενο βήμα των οποίων είναι η αποστολή γεωτρύπανου σε δυνάμει ελληνική ΑΟΖ.<div><br />Πίσω στο 1996<br /><br />Ας κάνουμε, όμως, ένα άλμα στο παρελθόν, γιατί εκείνη η κρίση έχει πολλά να μας διδάξει και για το σήμερα. Πριν καλά καλά, λοιπόν, καθίσει στον πρωθυπουργικό θώκο (Ιανουάριος 1996), ο Σημίτης βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρίση στα Ίμια. Οι ελληνικοί χειρισμοί οδήγησαν την Ελλάδα σε μία ήττα, που προκάλεσε αίσθημα ταπείνωσης. Η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων είχε σοβαρή ευθύνη, αλλά την κύρια ευθύνη την φέρει πάντα η κυβέρνηση. Με αυτή την κρίση η Άγκυρα δοκίμασε τις αντοχές της τότε νέας ελληνικής κυβέρνησης και έβγαλε επικίνδυνα συμπεράσματα.<br /><br />Οι Τούρκοι παγίως εγείρουν επεκτατικές διεκδικήσεις και στη συνέχεια καλούν την Αθήνα να διαπραγματευθεί, δηλαδή να μοιράσει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Στα Ίμια, όμως, για πρώτη φορά η Άγκυρα όχι μόνο διεκδίκησε έδαφος, αλλά και δημιούργησε τετελεσμένο. Γι' αυτό και είχε ηχήσει ειρωνικά η διαβεβαίωση Σημίτη στη Βουλή αμέσως μετά την κρίση ότι δεν άλλαξε τίποτα από ό,τι ίσχυε πριν.<br /><br />Το πρώτο λάθος της ελληνικής πλευράς ήταν ότι στρατιωτικοποίησε την κρίση με την αποστολή αγήματος στα Ίμια. Οι βραχονησίδες και των δύο κρατών είναι πολλές και δεν φυλάσσονται. Θα αρκούσε οι λιμενικοί να αφαιρέσουν την τουρκική σημαία. Από τη στιγμή, που η Αθήνα αποφάσισε να στείλει στρατιώτες, ήταν ολέθριο λάθος που δεν τους τοποθέτησε και στις δύο βραχονησίδες. Τη νύκτα και με κακές καιρικές συνθήκες ήταν σχετικά εύκολο να ξεφύγει της προσοχής μία λέμβος με Τούρκους κομάντος και να δημιουργηθεί η εντύπωση μίας τουρκικής στρατιωτικής επιτυχίας.<br />Ο συμβιβασμός της ήττας<br /><br />Εκεί έγειρε η ζυγαριά. Εάν μετά την αποβίβαση των Τούρκων, το ελληνικό Ναυτικό επιχειρούσε να εκκαθαρίσει τη δεύτερη βραχονησίδα από τους Τούρκους κομάντος θα κλιμάκωνε καθέτως την αντιπαράθεση με απρόβλεπτες συνέπειες. Και το πιθανό θερμό επεισόδιο θα χρεωνόταν στην Ελλάδα. Υπήρχε, βεβαίως, και η εναλλακτική λύση το ελληνικό Ναυτικό να αποβιβάσει κομάντος σε γειτονική τουρκική βραχονησίδα για να δημιουργήσει ισοδύναμο τετελεσμένο και ως εκ τούτου η Αθήνα να διαπραγματευθεί από ισότιμη βάση με την Άγκυρα την αμοιβαία απόσυρση. Για μία τέτοια κίνηση, όμως, δεν υπήρχε ούτε πρόβλεψη ούτε επιτελικό σχέδιο.<br /><br />Με τους λάθος χειρισμούς, η κυβέρνηση Σημίτη εγκλωβίσθηκε στο ημιψευδές δίλημμα "πόλεμος ή συμβιβασμός ήττας" και αποδέχθηκε τη φόρμουλα Χόλμπρουκ (όχι στρατιώτες, όχι σημαίες, όχι πλοία). Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι η φόρμουλα είχε ουσιαστικά γίνει δεκτή από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Πάγκαλο πριν ακόμα αποβιβασθούν οι Τούρκοι.<br /><br />Η κυβέρνηση Σημίτη είχε αιφνιδιασθεί πλήρως. Γι’ αυτό και είχε υποτιμήσει ανεπίτρεπτα το επεισόδιο με την προσάραξη του τουρκικού εμπορικού πλοίου στα Ίμια αρκετές ημέρες πριν. Το αποδεικνύει η σχετική δήλωση Πάγκαλου στο "Βήμα" εκείνες τις ημέρες. Κι όμως, η ποιοτική κλιμάκωση του τουρκικού επεκτατισμού με την προβολή και εδαφικών διεκδικήσεων δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Απλώς, έπιασε τον ύπνο και την κυβέρνηση και τους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς, παρότι η Άγκυρα είχε προειδοποιήσει γι' αυτό που σχεδίαζε.</div><div><br />Η προειδοποίηση του Τούρκου ναυάρχου το 1991<br /><br />Τον Ιούνιο 1991, λίγο πριν την επίσκεψη του τότε Αμερικανού προέδρου Μπους σε Αθήνα και Άγκυρα, ο τότε αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος Ιρφάν Τινάζ είχε δημοσίως ισχυρισθεί ότι οι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος. Το είχα προσωπικά καταγράψει σε άρθρο μου στην "Καθημερινή". Δεν θα έπρεπε να είχε καταγραφεί και αξιολογηθεί αυτή η δήλωση από τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες;<br /><br />Πολύ περισσότερο που στα τέλη 1989, η Τουρκία είχε χρησιμοποιήσει την ελληνική βραχονησίδα Ζουράφα (ανατολικά της Σαμοθράκης) για βολές κατά τη διάρκεια ναυτικής άσκησης. Τότε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε αποφύγει να προβεί σε διάβημα για να μην οξύνει το κλίμα! Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά ότι η Άγκυρα σχεδιάζει και προετοιμάζει προσεκτικά κάθε νέα επεκτατική κίνησή της, βολιδοσκοπώντας εμμέσως τις ελληνικές αντιδράσεις.<br /><br />Τα Ίμια "ξηλώνουν το πουλόβερ'<br /><br />Με την προβολή της επεκτατικής θεωρίας των "γκρίζων ζωνών", η Τουρκία δεν είχε στόχο να αποσπάσει από την ελληνική επικράτεια δύο βραχονησίδες που βρίσκονται δίπλα στην οριογραμμή. Αυτές καθ' αυτές οι βραχονησίδες Ίμια έχουν αμελητέα σημασία. Απέκτησαν μεγάλη σημασία, επειδή στόχος της Άγκυρας ήταν και παραμένει να επεκτείνει την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας και να μετατρέψει σε "γκρίζα ζώνη" ένα σημαντικό τμήμα του Αιγαίου. Η δήλωση Τσιλέρ στη Χουριέτ εκείνες τις ημέρες ήταν σαφέστατη.<br /><br />Ήγειρε διεκδικήσεις για 152 νησιά και βραχονησίδες, ισχυριζόμενη ότι «μέχρι τώρα η Τουρκία υποσυνείδητα αποδεχόταν ότι τα νησιά αυτά έμπρακτα ανήκουν στην Ελλάδα. Εμείς θα το αλλάξουμε αυτό». Ας σημειωθεί ότι με το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 για τη χάραξη της μεθοριακής γραμμής μεταξύ Τουρκίας και Δωδεκανήσων, η Άγκυρα είχε επισήμως αναγνωρίσει ότι τα Ίμια ανήκουν στα Δωδεκάνησα. Το καταγράφουν, μάλιστα και επίσημοι τουρκικοί χάρτες εκείνης της εποχής.<br /><br />Όσο δε για τα νησιά βορειότερα της Δωδεκανήσου, η Συνθήκη της Λωζάννης είναι απολύτως σαφής. Αναφέρει ότι στην Ελλάδα παραχωρούνται τα μεγάλα νησιά (Λήμνος, Λέσβος κ.α.) και οι παρακείμενες νησίδες. Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, αναφέρει σαφώς ότι στην Τουρκία παραχωρούνται αποκλειστικά και μόνο όσες νησίδες είναι εντός της ζώνης τριών μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές.</div><div><br />Και οι "γκρίζες ζώνες" στη Χάγη – Η υπαναχώρηση Σημίτη<br /><br />Μετά την κρίση στα Ίμια, σύμφωνα με πληροφορίες που ποτέ δεν διαψεύσθηκαν, η Αθήνα είχε ζητήσει από τους Αμερικανούς να εμφανίσουν σαν δική τους την ιδέα για παραπομπή των "γκρίζων ζωνών" στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Όταν η Ουάσιγκτον υπέβαλε την πρόταση, η κυβέρνηση Σημίτη είχε σπεύσει να την αποδεχθεί. Την επόμενη ημέρα, όμως, μετά από την εκδήλωση έντονων αντιδράσεων, είχε υπαναχωρήσει, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να ζητάει την παραπομπή.<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι κανένα κράτος δεν προτείνει τον τρόπο, με τον οποίο η εχθρική δύναμη θα προωθήσει την αμφισβήτηση της εθνικής του κυριαρχίας. Δεν υπάρχει διεθνώς, άλλωστε, προηγούμενο ένα κράτος να αφήνει στα χέρια κάποιων ξένων δικαστών την εδαφική του ακεραιότητα. Στην περίπτωσή μας να αποφασίσουν εάν οι Φούρνοι, οι Οινούσσες, το Αγαθονήσι, η Ψέριμος και τόσες άλλες και κατοικημένες νησίδες θα παραμείνουν ελληνικές ή θα παραχωρηθούν στην Τουρκία!<br /><br />Όλα τα παραπάνω μπορεί σε κάποιους να μοιάζουν ιστορικού χαρακτήρα αναφορές, αλλά στην πραγματικότητα είναι η "καρδιά" της ελληνοτουρκικής διένεξης μέχρι και σήμερα. Κι αυτά τα ζητήματα θα εισέλθουν από το "παράθυρο" και στο νέο κύκλο των διερευνητικών που μόλις ξεκίνησε. Γι' αυτό ας αρχίσουμε να διδασκόμαστε από το παρελθόν, όταν μάλιστα αυτό έχει να μας διδάξει πολλά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Τούρκος ναύαρχος που το 1991 προανήγγειλε τα Ίμια – Οι "γκρίζες ζώνες" στη Χάγη!

Λυγερός Σταύρος Μπορεί τα 25 χρόνια από την κρίση στα Ίμια να συμπίπτουν με την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, αλλά οι Τούρκοι δεν χάν...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ είμαστε; Τότε… “άντε γεια” σας! Ισραηλινός στον Τούρκο “ON AIR”

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/ISRAEL-TURKEY-HAVER-TURK-SHOW-790x400.jpg" /><br /><br />Επεισόδιο απολύτως χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ, καταγράφηκε στην τουρκική τηλεόραση και το δίκτυο Haber-Turk, κατά τη διάρκεια εκπομπής με αντικείμενο τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις. Στο θέμα αναφέρθηκε <a href="https://www.israelhayom.co.il/article/844767">ο ισραηλινός ιστοχώρος Israel Hayom</a>, καθώς αποτυπώνεται με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τόσο η τεράστια καχυποψία του εβραϊκού κράτους απέναντι στην Τουρκία, όσο και ο ευκαιριακός χαρακτήρας της υποτιθέμενης τουρκικής πρόθεσης να εξομαλύνουν τις διμερείς σχέσεις…<br /><br />Συμμετείχαν ο τουρκικής καταγωγής Ισραηλινός ερευνητής στο Κέντρο “Moshe Dayan” του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, αλλά και στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Άμυνας της Ιερουσαλήμ, Dr. Chai Eitan Cohen Yenrojak, καθώς επίσης και ο πρώην πρέσβης της Τουρκίας στο Τελ Αβίβ, Oguz Celikkol. Τον τελευταίον τον θυμούνται όλοι, όταν του είχε δοθεί χαμηλότερο κάθισμα κατά τη διάρκεια επίπληξης από τον τότε Υφυπουργό Εξωτερικών, Dani Ayalon.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/apomonomenoi-eimaste-tote-quot-ante-geia-quot-sas-israilinos-ston-toyrko-quot-on-air-quot/ayalon-israel-turkish-ambassador"><img height="395" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/AYALON-ISRAEL-TURKISH-AMBASSADOR.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Οι συζητήσεις στην τουρκική τηλεόραση είναι συνήθως πολύ ευγενικές – έτσι ήταν και η αρχή της εν λόγω συνέντευξης στο “Haber-Turk”. Ο Dr. Cohen Yenrojak τόνισε ότι «η πρόσκληση του υπουργού Yuval Steinitz στο Φόρουμ Φυσικού Αερίου αποδεικνύει -για άλλη μια φορά- ότι το Ισραήλ είναι έτοιμο να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Τουρκία.<br /><br />»Ωστόσο στην παρούσα κατάσταση, προκειμένου να επιτευχθεί πραγματική εξομάλυνση των σχέσεων, η Τουρκία θα πρέπει να πάψει να υποστηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς. Επίσης, για την οικοδόμηση μιας γέφυρας αμοιβαίας εμπιστοσύνης, η Τουρκία θα πρέπει να σταματήσει τις λεκτικές επιθέσεις κατά του κράτους του Ισραήλ, που ενδιαφέρεται να συνεργαστεί με την Τουρκία, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποβεί εις βάρος των σχέσεων του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο».<br /><br />»Ο Celikkol του απάντησε ότι «το Ισραήλ χρειάζεται την Τουρκία περισσότερο από ό, τι η Τουρκία χρειάζεται το Ισραήλ. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να είναι απομονωμένο στη Μέση Ανατολή όσο συνεχίζει την πολιτική λεηλασίας των παλαιστινιακών εδαφών. Τη στιγμή που το Ισραήλ υποστηρίζει την Κύπρο δεν μπορεί να ζητά από την Τουρκία να μην υποστηρίξει την Παλαιστίνη».<br /><br />Στο σημείο αυτό, ο Ισραηλινός ερευνητής αρνήθηκε να συνεχίσει τη συζήτηση και μάλιστα διέκοψε τον παρουσιαστή, διευκρινίζοντας με σκληρά και ξεκάθαρα λόγια ότι «είναι καιρός να σταματήσει η Τουρκία να πιστεύει ότι το Ισραήλ είναι απομονωμένο στη Μέση Ανατολή επειδή αυτό δεν είναι αλήθεια».<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ είμαστε; Τότε… “άντε γεια” σας! Ισραηλινός στον Τούρκο “ON AIR”

Επεισόδιο απολύτως χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ, καταγράφηκε στην τουρκική τηλεόραση και το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πιο τρομακτικό αλλά αφανές αδιέξοδο για τον Ερντογάν, αφορά την Κίνα…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/ERDOGAN-TURKEY-XI-CHINA-790x400.png" /><br /><br />Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση έχει φέρει το Ερντογάν η τουρκική αντιπολίτευση, εστιάζοντας την τακτική της στο ζήτημα της φιλοξενίας μεγάλου αριθμού Τουρκογενών Ουιγούρων μουσουλμάνων (περίπου 50.000), προερχόμενων από την κινεζική επαρχία Σινγιάνγκ. Οι πληθυσμοί αυτοί βρέθηκαν στην Τουρκία, αφού πρώτα πολέμησαν στο παλίσιο της ιδιοτελούς και ιδιότυπης “τζιχάντ” (ιερός πόλεμος) στη Συρία και ίσως στο μέτωπο της Λιβύης. Η Κίνα όμως που στηρίζει με δάφορους τρόπους την Τουρκία έχει στριμώξει τον Ερντογάν στη γωνία…<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι οι Κινέζοι καταπνίγουν μεντις… συνήθειες μεθόδους την αντίδραση στην επαρχία Σινγιάνγκ. Το πιο “δημοκρατικό” από τα μέτρα καταστολής είναι ο εγκλεισμός των Ουιγούρων που κατηγορούνται για αντικαθεστωτική δράση στην πατρίδα τους, σε ειδικά “αναμορφωτήρια” σχολεία! Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν ουκ ολίγες φορές ασχοληθεί με αυτή την υπόθεση…<br /><br />Ο Ερντογάν που είναι πλέον σε δεινή θέση, από τη μία χρειάζεται πάση θυσία την κινεζική υποστήριξη, καθώς έλαβε και τον πλέον κρίσιμο για τη συγκυρία χαρακτήρα, τον οικονομικό. Αρχικά, όταν το έλλειμμα της Τουρκίας εκτοξεύθηκε το περασμένο καλοκαίρι, κινεζικά κεφάλαια έσπευσαν για την αποτροπή κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας.<br /><br />Παράλληλα, η κινεζική Κεντρική Τράπεζα επέκτεινε κατά 400 εκατομμύρια λίρες την ανταλλαγή (swap) νομισμάτων, την τουρκική λίρα με την νομισματική μονάδα της Κίνας, το ρέμινμπι. Η αρχική πρόταση ανάμεσα στην Άγκυρα και το Πεκίνο είχε υπογραφτεί το 2002 και καθόριζε το ύψος των swaps στα 10,9 δισ. τουρκικές λίρες.<br /><br />Τέτοιες συμφωνίες βοηθούν την αποτροπή κατάρρευσης του τουρκικού εθνικού νομίσματος, επιτρέποντας στο καθεστώς Ερντογάν αν συνεχίζει να πληρώνει τις εισαγωγές του με ένα αποδεκτό στις διεθνείς αγορές νόμισμα…<br /><br />Όλα αυτά η Κίνα φυσικά δεν τα κάνει για την καλή της την καρδιά. Αναγνωρίζει στον τουρκικό γεωγραφικό χώρο έναν σημαντικό εταίρο στη χερσαία διάσταση του προγράμματος μία ζώνη, ένας δρόμος” (BRI: Belt and Road Initiative).<br /><br />Επιπρόσθετα, ο Ερντογάν υποσχέθηκε να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της κατάστασης με τους Τουρκογενείς Ουιγούρους μουσουλμάνους της επαρχίας Σινγιάνγκ. Οι Κινέζοι είναι φυσικό να θεωρούν όσους πείστηκαν να ταξιδέψουν και να πολεμήσουν στο πλάι οργανώσεων τζιχαντιστών όπως το αιμοσταγές ISIS και η… θυγατρική της Αλ Κάιντα στην περιοχή, η αιμοσταγής Al Nusra, ως τα πλέον επικίνδυνα για την εσωτερική ασφάλεια στοιχεία.<br /><br />Από την άλλη υπάρχει η αντιπολίευση που κατηγορεί τον Ερντογάν ότι θυσιάζει Τουρκογενείς πληθυσμούς, ενώ αντιφάσκει και με τις διακηρύξεις του για την ανάδειξή του σε ηγέτη που θα υπερασπίζει τα δικαιώματα των απανταχού μουσουλμάνων.<br /><br />Σφοδρά ήταν τα πυρά της αποκαλούμενης και ως “λύκαινας”, εθνικίστριας Μεράλ Ακσενέρ του… κεντροδεξιού “Καλού Κόμματος”, που κάποιοι αφελείς στις ΗΠΑ θεωρούν ως “φιλοδυτική”. Κάλεσε μάλιστα και τον Ουιγούρο Nursiman Abdurasid να μιλήσει στο βήμα, σε μια πολύ ύποπτη και ύπουλη ενέργεια…<br /><br />Η ομιλία μεταδόθηκε από την τηλεόραση και η συζήτηση έγινε “viral” στα κοινωνικά δίκτυα με το hastag “AKPsilenceUigh”! Τα δεδομένα αυτά εγείρουν την υποψία ότι η Ακσενέρ λειτουργούσε σε συνεργασία με τον Ερντογάν!<br /><br />Ο Τούρκος ηγέτης έχει λόγους να χαίρεται διότι όσοι παραμείνουν, εάν αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου θα ενισχύσουν τη δική του εκλογική βάση, ενώ ίσως κατευθυνθούν σε περιοχές που η κατάσταση είναι οριακή…<br /><br />Καθώς οι Κινέζοι πιέζουν για την έκδοση των πιο επικίνδυνων Ουιγούρων και τόσο οι Τούρκοι εθνικιστές όσο και οι ισλαμιστές θέλουν να το αποτρέψουν, η ενέργεια αυτή και η ευρεία δημοσιότητα που έλαβε, μοιάζουν να οργανώθηκαν για να ενισχύσουν το “οπλοστάσιο” Ερντογάν απέναντι στους Κινέζους! Να υποστηρίξει εύσχημα, ότι θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία εάν προχωρούσε στην έκδοση…<br /><br />Πώς αλλιώς να ξεφύγει από τη διμερή συμφωνία που έχει υπογράψει με τους Κινέζους για την αμοιβαία δικαστική συνδρομή και την έκδοση καταζητούμενων; Το να αποτρέπεται η έκδοσή τους όμως με βάση ρητορική περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μοιάζει όταν μιλά κανείς για την Τουρκία, με ένα ευχάριστο ανέκδοτο…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πιο τρομακτικό αλλά αφανές αδιέξοδο για τον Ερντογάν, αφορά την Κίνα…

Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση έχει φέρει το Ερντογάν η τουρκική αντιπολίτευση, εστιάζοντας την τακτική της στο ζήτημα της φιλοξενίας μεγάλου αρ...

Διαβάστε την συνέχεια