Η Τουρκία χάνει το παιχνίδι.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.neolaia.gr/wp-content/uploads/2022/01/turckey.jpg.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="359" data-original-width="479" height="406" src="https://www.neolaia.gr/wp-content/uploads/2022/01/turckey.jpg.webp" width="692" /></a></div><div><br /></div><b>Κώστας Στούπας</b><br />Χωρίς τον έλεγχο του εναέριου χώρου από τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, καμία Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν μπορεί να ανασυσταθεί ούτε να επιβιώσει.<br /><br />Η απόφαση για την αγορά των Eurofighter από την Τουρκία καταδεικνύει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει τα νεο-οθωμανικά σχέδια του καθεστώτος Ερντογάν. Με την Ελλάδα και το Ισραήλ να διαθέτουν F-35, καμία περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή - από τα Βαλκάνια έως τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική - δεν μπορεί να διεκδικήσει υπεροχή στους ουρανούς.<br /><br />Το περίφημο ΚΑΑΝ, το μαχητικό 5ης γενιάς που αναπτύσσει η Τουρκία, στην καλύτερη περίπτωση θα χρειαστεί δεκαετίες για να φτάσει στο επίπεδο όπου βρίσκονται σήμερα τα F-35. Στο χειρότερο σενάριο, θα χρησιμεύσει απλώς για να το σέρνει κάποιο τρακτέρ στις παρελάσεις.<br /><br />Η απόκτηση των Eurofighter, ακόμη και με πυραύλους Meteor, μπορεί το πολύ να εξισορροπήσει την ισχύ των ελληνικών Rafale - σε καμία περίπτωση όμως των F-35 που ήδη διαθέτει το Ισραήλ και θα αποκτήσει η Ελλάδα μέσα στα επόμενα 3-4 χρόνια.<br /><br />Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Δύση καταφέρνει τελικά να ρυμουλκήσει την Τουρκία - την οποία θεωρεί σημαντική περιφερειακή δύναμη - στο άρμα της, με το ελάχιστο δυνατό κόστος και υπό την εποπτεία του Ισραήλ και της Ελλάδας. Η επιλογή να εξασφαλίσουν στις δύο αυτές χώρες το στρατηγικό πλεονέκτημα να βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από την Τουρκία το αποδεικνύει.<br /><br />Αρκετά ελληνόφωνα υποχείρια της ρωσικής και τουρκικής προπαγάνδας υποστήριζαν, μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Τραμπ, ότι υπήρξε κάποια μυστική συμφωνία επανόδου της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35. Η προχθεσινή συμφωνία της Άγκυρας με το Ηνωμένο Βασίλειο για την απόκτηση 20 Eurofighter, σε τιμές πολύ υψηλότερες από αυτές που πλήρωσε η Ελλάδα για τα Rafale, διαψεύδει κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο.<br /><br />Μετά το εξοπλιστικό εμπάργκο των ΗΠΑ, η Τουρκία είχε δύο επιλογές: είτε να διαρρήξει τις σχέσεις της με τη Δύση και να στραφεί σε Ρωσία και Κίνα για αεροσκάφη 5ης γενιάς, είτε να περιοριστεί στην πανάκριβη αγορά μαχητικών χαμηλότερης τεχνολογικής στάθμης - απλώς για την τιμή των όπλων. Δύσκολα θα μπορέσει να εκσυγχρονίσει ή να αντικαταστήσει το μεγαλύτερο μέρος των γερασμένων F-16 της με πιο σύγχρονα αεροσκάφη.<br /><br />Η Τουρκία, παρά τη φιλοδοξία της να ανακτήσει έναν ρόλο «ηγεμονίας» στην περιοχή, έχασε το παράθυρο της αεροπορικής υπεροχής. Η αποπομπή της από το πρόγραμμα των F-35 και η αδυναμία απόκτησης σύγχρονων stealth μαχητικών την έχουν καθηλώσει σε μια δεκαετία τεχνολογικής καθυστέρησης. Η προσπάθεια απόκτησης Eurofighter, όσο κι αν προχωρήσει, απλώς θα τη δεσμεύσει οικονομικά και πολιτικά σε ένα δαπανηρό ευρωπαϊκό πλαίσιο ελέγχου - κάτι που, από ελληνική σκοπιά, αποτελεί το «καλό» σενάριο.<br /><br />Τα F-35, που σύντομα θα ενταχθούν στην Πολεμική Αεροπορία, μετατρέπουν την Ελλάδα από περιφερειακό αμυνόμενο σε στρατηγικό «αισθητήρα» του ΝΑΤΟ. Η δυνατότητα stealth, ο ηλεκτρονικός πόλεμος και η διασύνδεση με τα ισραηλινά F-35 και τα συστήματα επιτήρησης της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργούν μια αόρατη ομπρέλα αποτροπής που καμία χώρα της περιοχής δεν μπορεί να αγνοήσει.<br /><br />Η Τουρκία δεν χάνει απλώς την ικανότητα εποπτείας της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και του ίδιου της του εναέριου χώρου - κάτι που απέδειξε ο έλεγχος του ιρανικού εναέριου χώρου από το Ισραήλ στις πρόσφατες αεροπορικές επιδρομές.<br /><br />Η συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ αποτελεί τον πολλαπλασιαστή αυτής της εξίσωσης. Κοινές ασκήσεις, εκπαίδευση και ανταλλαγή τεχνογνωσίας δημιουργούν επιχειρησιακή διαλειτουργικότητα που καθιστά κάθε αναθεωρητική απόπειρα εξαιρετικά επικίνδυνη. Με άλλα λόγια: όσο τα ελληνικά και ισραηλινά F-35 πετούν μαζί, κανένα «νεο-οθωμανικό» όραμα δεν μπορεί να απογειωθεί.<br /><br />Η Τουρκία το γνωρίζει. Γι’ αυτό καθυστερεί, παζαρεύει και προσπαθεί να εξασφαλίσει πρόσβαση σε κώδικες και τεχνολογίες avionics, ελπίζοντας κάποτε να αναπτύξει δική της έκδοση μαχητικού. Όμως ο χρόνος δουλεύει αντίστροφα: η Ελλάδα ήδη περνά στη νέα εποχή της αεροπορικής τεχνολογίας, ενώ η Άγκυρα ακόμη διαπραγματεύεται… ανταλλακτικά.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν φαίνεται πως χάνει το παιχνίδι - και αυτό ενδέχεται να κυοφορεί εσωτερικές ανατροπές και εξελίξεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Τουρκία χάνει το παιχνίδι.

Κώστας Στούπας Χωρίς τον έλεγχο του εναέριου χώρου από τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, καμία Οθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το βρώμικο σχέδιο Macron για στρατό στην Ουκρανία και εμπλοκή ΝΑΤΟ. Ο χρόνος έχει οριστεί.

<img height="363" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9c7381631b7df7b422f9415541cdb0a7_XL.jpg?v=2" width="700" /><br /><br /><div>Ο πραγματικός στόχος του Macron δεν είναι η εξωτερική πολιτική, αλλά η εσωτερική πολιτική - Δεν θα του συγχωρήσουν ούτε έναν θάνατο Γάλλου στρατιώτη - Το ΝΑΤΟ δεν θα τον στηρίξει<br /><br />Το σενάριο από το Παρίσι… παραπέμπει σε θρίλερ.<br />Ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron φέρεται - σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών της Ρωσίας - να σπρώχνει τη Γαλλία προς μια άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία, με την αποστολή περίπου 2.000 μαχητών από τη Λεγεώνα των Ξένων.<br />Βάσει των ίδιων πληροφοριών, το σχέδιο προβλέπει ότι σε περίπτωση που πέσει το Pokrovsk στα χέρια των Ρώσων - κάτι που θεωρείται θέμα χρόνου -, οι γαλλικές δυνάμεις ενδέχεται να εισέλθουν στο Sloviansk και στο Kramatorsk, προκειμένου να βοηθήσουν τον Zelensky να διατηρήσει έστω ένα μέρος του Donbass.<br />Όπως είναι προφανές η κίνηση αυτή θα αποτελέσει τον απόλυτο εφιάλτη… καθώς οι Ρώσοι θα τους επιτεθούν, και τότε το Παρίσι θα μπορεί να υποστηρίξει πως αυτή είναι μια επιθετική ενέργεια κατά της Συμμαχίας και άρα υπάρχει η αφορμή για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.<br />Με αυτόν τον τρόπο το Παρίσι ελπίζει να αλλάξει την πορεία του πολέμου…<br />Οι επόμενες ημέρες μπορεί να αποδειχθούν πραγματικά … εκρηκτικές<br /><br />Τι λέει η SVR<br /><br />H Υπηρεσία Εξωτερικής Πληροφοριών της Ρωσίας (SVR) ανέφερε ότι ο Emmanuel Macron, στην προσπάθεια του να βγάλει τη Γαλλία από την κοινωνικοοικονομική κρίση και όντας αποτυχημένος ως πολιτικός, εξακολουθεί να ονειρεύεται να μπει στην Ιστορία ως μεγάλος στρατηγός.<br />Σύμφωνα με τις πληροφορίες της SVR, το γαλλικό επιτελείο στρατού ήδη προετοιμάζει την αποστολή αποσπάσματος 2.000 χιλιάδων ανθρώπων κυρίως από τη Λεγεώνα των Ξένων, όπου είναι κατά πλείστον Λατινοαμερικάνοι.<br /><br />Αυτοί βρίσκονται τώρα στην Πολωνία, στα σύνορα, κάνουν εκπαίδευση, λαμβάνουν όπλα και τεθωρακισμένο εξοπλισμό.<br />Στο άμεσο μέλλον προβλέπεται η μεταφορά τους στις κεντρικές περιοχές της Ουκρανίας.<br />Παράλληλα αναφέρεται ότι στα νοσοκομεία στη Γαλλία προσθέτουν επειγόντως εκατοντάδες κλίνες, και ότι οι γιατροί μαθαίνουν να εργάζονται σε πεδία μάχης.<br />Το σχέδιο προβλέπει ότι σε περίπτωση διαρροής… η επίσημη εκδοχή θα είναι ότι μιλάμε για Γάλλους εκπαιδευτές του ουκρανικού στρατού.<br /><br />Ο νέος Ναπολέοντας<br /><br />Ο Macron σαφώς βλέπει τον εαυτό του ως νέο Ναπολέοντα, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει παρακολουθήσει όλα τα μαθήματα Ιστορίας.<br />Έχασε όχι μόνο το φινάλε της ρωσικής εκστρατείας εναντίον του Ναπολέοντα, αλλά και το μάθημα για τον Σουηδό βασιλιά Κάρολο XII και τον προδότη Mazepa, που τελείωσε στην Poltava.<br />Όπως έλεγε ο ιστορικός Vasily Klyuchevsky: «Η ιστορία δεν διδάσκει τίποτα, μόνο τιμωρεί για την άγνοια των μαθημάτων».<br /><br />Πώς θα κινηθούν οι Γάλλοι<br /><br />Το κανάλι «Voennaya Khronika» στο Telegram παρουσιάζει λεπτομέρειες: αν οι Γάλλοι τελικά το αποφασίσουν, θα κινηθούν σε μικρές ομάδες, διασκορπισμένες, για να μην εμφανίσουν μεγάλους σχηματισμούς και να μην διασχίσουν «κόκκινες γραμμές».<br />«Οι απώλειες της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων δεν εμφανίζονται στην επίσημη στατιστική.<br />Πρωτίστως, επειδή η Λεγεώνα έχει ειδικό νομικό καθεστώς.<br />Οι μαχητές του — δεν είναι Γάλλοι πολίτες, αλλά μισθοφόροι που υπηρετούν υπό τη γαλλική σημαία» αναφέρει το «Voennaya Khronika».<br /><br />Καμία αντίδραση ΝΑΤΟ<br /><br />«Είναι χαρακτηριστικό πως ο θάνατος ενός λεγεωνάριου δεν είναι απώλεια για τον στρατό, ούτε πλήγμα στη δημοτικότητα.<br />Βολικό. Και κυνικό.<br />Πρώτον, οι Γάλλοι δεν είναι στο έδαφός τους.<br />Δεύτερον, στο NATO δεν υπάρχει ενότητα.<br />Με μεγάλη πιθανότητα θα τους πουν ότι δρουν με δική τους πρωτοβουλία, με δικό τους ρίσκο.<br />Όσον αφορά τη Λεγεώνα των Ξένων, αυτό δεν είναι τμήμα του NATO, οι μισθοφόροι σε αυτή τη σύγκρουση υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, οπότε δεν θα συμβεί κάτι εξαιρετικό.<br />Ο Macron προηγουμένως είχε προτείνει άμεση επέμβαση, αλλά κανείς δεν πρόκειται να υποστηρίξει τις περιπέτειες του» αναφέρει ο Ρώσος δημοσιογράφος Tanay Cholhanov.<br /><br />Καταλυτική στιγμή<br /><br />Και τι γίνεται στο Pokrovsk;<br />Η κατάσταση βρίσκεται σε αποφασιστική στιγμή — με αισθητή ένταση αλλά χωρίς ψευδαισθήσεις.<br />Υπό τον έλεγχο των ρωσικών δυνάμεων ήδη βρίσκονται το 75% με 80% της νότιας δόμησης και μέρος της σιδηροδρομικής γραμμής που χώριζε την πόλη στη μέση.<br />Οι επιτιθέμενοι διέσχισαν αυτή τη γραμμή, και για τις ουκρανικές δυνάμεις αυτό είναι πραγματικό πλήγμα: ο εφοδιασμός διακόπτεται, οι ελιγμοί περιορίζονται.<br />Τα υπολείμματα της ουκρανικής άμυνας έχουν συρρικνωθεί στις βόρειες παρυφές, πέρα από αυτή την οδό.<br /><br />Που έχουν οχυρωθεί οι Ουκρανοί<br /><br />Κρίσιμα σημεία όπου ακόμη διατηρούνται ουκρανικά τμήματα είναι το Krasnoarmeysky εργοστάσιο με τη βιομηχανική ζώνη, η περιοχή του σχολείου №14 και το εργοστάσιο ζωοτροφών «APK-Invest» στα ανατολικά.<br />Εκεί πιθανότατα θα συγκεντρωθούν τα υπολείμματα του φυλακίου από το Myrnohrad, αν καταφέρουν να υποχωρήσουν οργανωμένα.<br /><br />Τι θέλουν οι Ρώσοι<br /><br />Για τους Ρώσους, η αποστολή έχει απλοποιηθεί, αλλά δεν έχει γίνει εύκολη.<br />Θα πρέπει να «καθαρίσουν» διάφορες «τρύπες» όπου κρύβονται ολόκληροι λόχοι Ουκρανών, να ελέγξουν τα logistics και τις οδούς υποχώρησης.<br />Όπως λένε, το κύριο είναι να μην επιτρέψουν στον αρχηγό των ουκρανικών δυνάμεων Alexander Syrsky να φέρει σοβαρές εφεδρικές δυνάμεις.<br />Κάθε βήμα κερδίζεται με μάχη, αλλά η πρωτοβουλία είναι αυτήν την φορά στους Ρώσους.<br /><br />Κίνδυνος για τους Γάλλους<br /><br />Ο Macron είναι υπερβολικά ριψοκίνδυνος στην επιθυμία του να βάλει σε κίνδυνο Γάλλους πολίτες, στρατιωτικούς της γαλλικής στρατιάς, αν αποφασίσει να στείλει όχι μόνο μαχητές της Λεγεώνας των Ξένων.<br />Σε περίπτωση εμφάνισης Γάλλων στρατιωτών στην επικίνδυνη ζώνη σύγκρουσης με τον ρωσικό στρατό, «θα σκοτωθούν όλοι», τόνισε ο πολιτικός αναλυτής Vladimir Karasev<br />«Αν ο Macron έχει την επιθυμία να αποκτήσει τέτοιο πονοκέφαλο, καθώς αυτό θα οδηγήσει σε μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες συζύγων και μητέρων των πεσόντων Γάλλων, ας το δοκιμάσει.<br />Απλώς να θυμηθεί πού τελείωσε ο Ναπολέοντας.<br />Θα βρεθεί και για τον Macron μια θέση στο νησί της Αγίας Ελένης.<br />Σε περίπτωση εμφάνισης γαλλικών δυνάμεων σε πατροπαράδοτες ρωσικές γαίες, όλοι θα καταστραφούν» υπογράμμισε ο Karasev.<br /><br />Τον ελκύει η Οδησσός<br /><br />Ο Macron επανειλημμένα υπόσχεται να στείλει στρατό στην Ουκρανία.<br />Αλλάζουν οι ημερομηνίες, αλλάζουν οι αριθμοί των προς αποστολή στρατιωτών, αλλάζει λίγο και η περιοχή πιθανής τοποθέτησης.<br />«Δεν είναι τυχαίο ότι τον τραβάει η Οδησσός, εκεί όπου οι Γάλλοι έχουν εμφανιστεί πολλές φορές στην ιστορία» σημειώνει ο διευθύνων σύμβουλος της Ένωσης Εξωτερικών Πολιτικών Ερευνών «A. A. Gromyko», καθηγητής Nikolai Mezhevich.<br />«Αυτός ο αριθμός των 2.000 ειδικών, που δήθεν ασχολούνται με την επισκευή πολύπλοκης τεχνολογίας, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον.<br />Είναι πολλοί.<br />Αμφιβάλλω ότι στη Γαλλία θα μαζευτούν 2.000 τέτοιοι τεχνικοί.<br />Είναι σπάνιο είδος.<br />Οι άνθρωποι που μπορούν, για παράδειγμα, να ρυθμίσουν με ακρίβεια ραντάρ, δεν είναι πολλοί.<br />Αν όμως πρόκειται για 2.000 επιτιθέμενους της Λεγεώνας των Ξένων, αυτό είναι άλλη ιστορία» λέει ο Mezhevich, τονίζοντας ότι η Λεγεώνα των Ξένων είναι δύναμη για έφοδο.<br /><br />Που αποσκοπεί ο Macron<br /><br />Όπως λέει, ο πραγματικός στόχος του Macron δεν είναι η εξωτερική πολιτική, αλλά η εσωτερική πολιτική.<br />«Στον Macron δεν θα συγχωρήσουν ούτε έναν νεκρό γαλλικό λόχο.<br />Με τη Λεγεώνα των Ξένων είναι κάπως πιο εύκολο, ναι, αλλά τους δικούς του Γάλλους στρατιώτες δεν θα του συγχωρήσουν» τονίζει ο Ρώσος ειδικός.<br />Οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι δηλώσεις του Macron για πιθανή αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αποτελούν περισσότερο ένα εσωτερικό πολιτικό ελιγμό για να ενισχύσει τη χαμηλή του δημοτικότητα, παρά μια ρεαλιστική στρατιωτική στρατηγική.<br />Η πιθανή χρήση Λεγεώνας των Ξένων επιτρέπει τη μείωση των πολιτικών κινδύνων από απώλειες.<br />Ωστόσο, οποιαδήποτε εμφάνιση γαλλικών στρατιωτικών στο ουκρανικό έδαφος θα θεωρηθεί από τη Ρωσία νόμιμος στόχος και θα οδηγήσει στην καταστροφή τους — χωρίς κανένα έλεος.<br />Επιπλέον, η Γαλλία κινδυνεύει να μείνει απομονωμένη, καθώς άλλες χώρες του NATO δεν θα στηρίξουν αυτή την περιπέτεια.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το βρώμικο σχέδιο Macron για στρατό στην Ουκρανία και εμπλοκή ΝΑΤΟ. Ο χρόνος έχει οριστεί.

Ο πραγματικός στόχος του Macron δεν είναι η εξωτερική πολιτική, αλλά η εσωτερική πολιτική - Δεν θα του συγχωρήσουν ούτε έναν θάνατο Γάλλου σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί τα Eurofighter δεν δίνουν πλεονέκτημα στην Τουρκία.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/10/eurofighter-mak1-1068x600.webp" width="701" /><br /><br />Στην ενεργοποίηση του «Σχεδίου Β» προχώρησε στα μέσα της εβδομάδας η Τουρκία, μετά τη σιγή ιχθύος από την Ουάσιγκτον αναφορικά με το αίτημα επαναφοράς της στο πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35. Αξιοποιώντας, στον αντίποδα, τη διαχρονικά φιλική στάση της Μεγάλης Βρετανίας απέναντι στην Άγκυρα, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε τη Γηραιά Αλβιώνα, για να προμηθευτεί 20 μαχητικά αεροσκάφη σε πρώτη φάση, από μια ευρωπαϊκή χώρα με διαρκώς αυξανόμενο μουσουλμανικό πληθυσμό.<br /><br />Το περιεχόμενο της διμερούς συμφωνίας προβλέπει ότι η Τουρκία θα αγοράσει από τη Μεγάλη Βρετανία 20 μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter Typhoon έναντι 8 δισεκατομμυρίων λιρών, ενώ αναζητά άλλα 24 αεροσκάφη από χώρες του Κόλπου. Προσεγγίζοντας την Ευρώπη από έξω προς τα μέσα, η Άγκυρα έστειλε ακόμη ένα μήνυμα εμβάθυνσης των σχέσεών της με το ΝΑΤΟ και τη Δύση, τη στιγμή, ωστόσο, που ο στρατηγικός στόχος της εξαγοράς δεν είναι άλλος από την ταχεία ενίσχυση της τουρκικής αεράμυνας.<br /><br />Τόσο η αεροπορική ισχύς του Ισραήλ (που διαθέτει εκατοντάδες F-15, F-16 και F-35), όσο και η υπεροπλία που διαθέτει η Ελλάδα με τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τα αναβαθμισμένα F-16 Viper κινητοποιούν στο έπακρο την Άγκυρα να αναζητήσει αντιστάθμισμα σε άλλες χώρες, ιδίως όταν ούτε η επιστροφή της στο αμερικανικό πρόγραμμα των F-35, ούτε το εγχώριο μαχητικό ΤΑΙ KAAN μοιάζουν να περπατούν. Για τον Βρετανό Πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ η συμφωνία αποτέλεσε «ορόσημο», αλλά και αφετηρία μεγαλύτερης εμβάθυνσης των διμερών σχέσεων, αν και η Τουρκία θα παραλάβει το πρώτο αεροσκάφος το 2030 κι ενώ θα έχουν παραδοθεί προς την Ελλάδα τα πρώτα αμερικανικής κατασκευής F-35.<br /><br />Οπλισμός και ραντάρ<br /><br />Παρόλα αυτά, η αναμέτρηση στους αιθέρες δεν θα κριθεί αναγκαστικά και μόνο από τον τύπο των μαχητικών αεροσκαφών που έχει στη διάθεσή της κάθε χώρα εκείνη τη στιγμή, αλλά και από τα συστήματα ραντάρ και τα στρατηγικά όπλα που μπορούν να φέρουν. Πολύ περισσότερο, όταν η Τουρκία διαθέτει παλιάς γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία χρήζουν άμεσου εκσυγχρονισμού κι ενώ η συμφωνία για τα Eurofighter περνά μέσα από ένα ευρύ φάσμα παραμέτρων, προκειμένου να αποτιμηθεί, όπως:<div><br />χρόνος παράδοσης<br />υποστήριξη<br />εκπαίδευση<br />Κλείσιμο logistics<br />οπλικά συστήματα<br />διαλειτουργικότητα<br /><br />Υπό αυτήν την έννοια, η συμφωνία της Άγκυρας θα κριθεί στην πραγματικότητα στις τεχνολογικές προδιαγραφές της, δηλαδή στο ποια συστήματα ραντάρ ή οπλικά συστήματα θα ενσωματωθούν στα Eurofighter που έχουν παραγγελθεί από τη Μεγάλη Βρετανία. Ήδη, ένα από τα πρώτα ζητούμενα είναι αν η έκδοση, για την οποία συμφώνησε η Τουρκία, θα διαθέτει το υπερσύγχρονο σύστημα ραντάρ AESA, το οποίο εμφανίζει μια σειρά από συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως:ηλεκτρονική σάρωση, δηλαδή δεν απαιτείται μετακίνηση της κεραίας με μηχανικό τρόπο, ώστε να αλλάζει τρόπο λειτουργίας το Ραντάρ,</div><div><br />μεγαλύτερη ακτίνα έρευνας<br />μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε παρεμβολές και<br />δυνατότητα παρακολούθησης, ιχνηλάτησης και εγκλωβισμού πολλαπλών στόχων ταυτόχρονα.<br /><br />Σημειωτέον ότι τα ελληνικά Rafale διαθέτουν το συγκεκριμένης τεχνολογίας ραντάρ, το οποίο έχει ωριμάσει τεχνολογικά και είναι ένα από τα ισχυρά στοιχεία που τα καθιστά απρόσβλητα. Μέχρι σήμερα, δεν υφίσταται επίσημη ανακοίνωση από πλευράς Τουρκίας ως προς τα συστήματα ραντάρ των νέων μαχητικών αεροσκαφών. Αντίστοιχα, δεν έχει γίνει γνωστό αν τα νέα μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter Tyfoon θα περιλαμβάνουν εξαρχής το σύστημα AESA, καθώς το αντίθετο θα αποτελούσε ισχυρή έλλειψη για τη γειτονική χώρα.<br /><br />Ακόμη, όμως, και αν η Τουρκία καταφέρει και προμηθευτεί τα 20 νέα μαχητικά της αεροσκάφη από τη Μεγάλη Βρετανία, ούτε αυτό μπορεί ως συνδυασμός να αναχαιτίσει τα ελληνικά μαχητικά, καθώς η περίπτωση ισοδυναμίας Ελλάδας – Τουρκίας στους αιθέρες θα κριθεί σε ένα από τα νέα στρατηγικά όπλα, δηλαδή στον πύραυλο MBDA Meteor (BVR). Μολονότι η Τουρκία έχει εκφράσει την επιθυμία της να τους ενσωματώσει τον πύραυλο METEOR στα νέα της Eurofighter, μια τέτοια προοπτική έχει εγείρει σωρεία αντιδράσεων, κυρίως από ελληνικής πλευράς. Στο ενδιάμεσο, οι πληροφορίες που εκπέμπονται από την Άγκυρα θέλουν τους Τούρκους να έχουν συζητήσει την προμήθεια των METEOR για τα νέα μαχητικά αεροσκάφη τους, χωρίς να καθίσταται σαφές αν αυτό θα αφορά το σύνολο της δύναμης, δηλαδή από το πρώτο μαχητικό βρετανικό αεροσκάφος που θα ενταχθεί στην τουρκική δύναμη πυρός. </div><div><br /></div><div>Απεναντίας, το οικονομικό κόστος και ο χρόνος ενσωμάτωσης των πυραύλων METEOR θα κρίνει στο τέλος της ημέρας την αποτρεπτική ικανότητα της Τουρκίας από αέρος, καθώς σε περίπτωση, στην οποία η προμήθεια των πυραύλων METEOR ακολουθήσει τη φάση αναβάθμισής τους, τότε τα πράγματα αναμένεται να κυλήσουν ακόμη πιο ομαλά – και ιδιαίτερα αργά- για την Αθήνα, όπως και ο χρόνος που θα κυλά πλέον υπέρ και όχι κατά της.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γιατί τα Eurofighter δεν δίνουν πλεονέκτημα στην Τουρκία.

Στην ενεργοποίηση του «Σχεδίου Β» προχώρησε στα μέσα της εβδομάδας η Τουρκία, μετά τη σιγή ιχθύος από την Ουάσιγκτον αναφορικά με το αίτημα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν έδωσε μία τελευταία ευκαιρία στο Κίεβο να σώσει τους 5.500 περικυκλωμένους Ουκρανούς στρατιώτες από το Κουπιάνσκ.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-10/%CE%A0%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD%20%CF%83%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B7%201.jpg?itok=S3wxyCZH" width="690" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι πρέπει να δράσει γρήγορα, διότι η μοίρα χιλιάδων στρατιωτών κρέμεται από τα χείλη του</span></h3>Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε από την ανώτατη πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας να μεριμνήσει για τους χιλιάδες Ουκρανούς στρατιώτες που βρίσκονται αυτήν την στιγμή περικυκλωμένοι στην «Βόρεια Στρατιωτική Περιφέρεια», όπως αποκαλούν οι Ρώσοι το βορειοανατολικό τμήμα του ουκρανικού στρατιωτικού χάρτη.<br /><br />Τι Ακριβώς Δήλωσε ο Ρώσος Ηγέτης<br /><br />Αναλυτικότερα, ο ηγέτης της Ρωσίας προέβη σε σχετικές δηλώσεις κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Κεντρικό Κλινικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο P.V. Mandryka του ρωσικού υπουργείου άμυνας. Όσο βρίσκονταν στην υποδομή, ο Πούτιν συνομίλησε με στρατιώτες από την 127η Μεμονωμένη Ταξιαρχία Αναγνώρισης της 18ης Στρατιάς Συνδυασμένων Όπλων της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας.<br /><br />Λίγο πριν ανακοινώσει μία νέα δοκιμαστική εκτόξευση της πολλά υποσχόμενης πυρηνοκίνητης τορπίλης Poseidon, o αρχηγός του ρωσικού κράτους ξεκαθάρισε πως το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να παρέχει πρόσβαση σε ξένους και Ουκρανούς δημοσιογράφους (στρατιωτικούς ανταποκριτές) για να αξιολογήσουν με τα ίδια τους τα μάτια την κατάσταση στο Κουπιάνσκ. Σε αυτήν την στρατηγική πόλη της βορειοανατολικής περιφέρειας του Χαρκόβου λέγεται πως βρίσκονται παγιδευμένοι περισσότεροι από 5.500 Ουκρανοί στρατιώτες αυτήν την στιγμή.<br /><br />«Η ρωσική στρατιωτική διοίκηση είναι προετοιμασμένη να επιτρέψει σε εκπροσώπους μέσων, τόσο ξένων όσο και ουκρανικών, να επισκεφθούν αυτές τις περικυκλωμένες περιοχές. Ο σκοπός αυτής της πρόσβασης είναι να δοθεί μία ευκαιρία σε αυτούς τους δημοσιογράφους να δούνε από κοντά τις συνθήκες και να αξιολογήσουν την κατάσταση των περικυκλωμένων ουκρανικών δυνάμεων, έτσι ώστε να πιέσουν την πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας να πάρει αποφάσεις σχετικά με την τύχη αυτών των στρατιωτών» εξήγησε ο Ρώσος πρόεδρος.<br /><br />Ο ίδιος πρόσθεσε πως είναι διατεθειμένος να ανακηρύξει ακόμη και προσωρινή κατάπαυση του πυρός έτσι ώστε να μετακινηθούν αυτοί οι στρατιωτικοί ανταποκριτές με ασφάλεια από τα μετόπισθεν σε κατοικημένης περιοχές κοντά στο μέτωπο, από όπου θα μπορούν να επικοινωνήσουν με τους Ουκρανούς στρατιώτες που παγιδεύτηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου.<br /><br />Σύμφωνα με μία επίσημη δήλωση του αρχηγού του γενικού επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, Βάλερι Γκεράσιμοφ, από τις 26 Οκτωβρίου φέτος, περισσότεροι από 10 χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες έχουν περικυκλωθεί και εγκλωβιστεί κοντά και γύρω από τις στρατηγικές πόλεις του Κουπιάνσκ και του Ποκρόβσκ στο Χάρκοβο και στο Ντονιέτσκ αντίστοιχα. <br /><div><br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1983508099433459837" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1983508099433459837&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7336701_o-poytin-edose-mia-teleytaia-eykairia-sto-kiebo-na-sosei-toys-5500&sessionId=04e07d71999851fe861e0f3b442ff374d989249d&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 672px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Πούτιν έδωσε μία τελευταία ευκαιρία στο Κίεβο να σώσει τους 5.500 περικυκλωμένους Ουκρανούς στρατιώτες από το Κουπιάνσκ.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι πρέπει να δράσει γρήγορα, διότι η μοίρα χιλιάδων στρατιωτών κρέμεται από τα χείλη του Ο ίδιος ο Ρώσο...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τη Μέρκελ στον Μερτς: Η διαχρονική εξάρτηση της Γερμανίας από την Τουρκία.

<img height="446" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/06/merz-erdogan-825x645.jpg" width="695" /><br /><br /><div><b>ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ</b><br />Οι Τούρκοι πολίτες αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών στη Γερμανία. Ωστόσο, οι πολιτικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες παραμένουν εδώ και χρόνια τεταμένες.<br /><br /><br />Ο Φρίντριχ Μερτς πραγματοποιεί την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία από τότε που ανέλαβε καθήκοντα καγκελαρίου. Ο Γερμανός ηγέτης είχε ήδη συναντηθεί με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον περασμένο Μάιο στα Τίρανα, στο περιθώριο διεθνούς συνάντησης ηγετών στα Δυτικά Βαλκάνια. Η Γερμανία και η Τουρκία διατηρούν εδώ και χρόνια μια σύνθετη σχέση – σχεδόν σαν να πρόκειται για μια «παραδοσιακή» ένταση.<br /><br />Τι μπορεί να αποκομίσει η επίσκεψη του καγκελαρίου στην Άγκυρα; «Το επίκεντρο είναι η διμερής συνομιλία με τον κ. Ερντογάν», δήλωσε λακωνικά ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Μάγερ, όταν ρωτήθηκε για το πρόγραμμα του καγκελαρίου κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο. Ο ίδιος χαρακτήρισε την επίσκεψη «εθιμοτυπική» και πρόσθεσε ότι θα «πλαισιωθεί από ένα μικρό πρόγραμμα».</div><div><br />Ιστορία διμερών επισκέψεων<br /><br />Ο πρώην καγκελάριος Όλαφ Σολτς είχε πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία τον Μάρτιο του 2022, μόλις τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, περιοριζόμενος σε μια ημερήσια επίσκεψη στην Άγκυρα. Η προκάτοχός του, Άνγκελα Μέρκελ, είχε μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και στην Άγκυρα το 2006, έντεκα μήνες μετά την έναρξη της θητείας της.<br /><br />Και στις τρεις περιπτώσεις, οι Γερμανοί καγκελάριοι βρέθηκαν να εξαρτώνται πολιτικά από την Τουρκία, σε διαφορετικά όμως πλαίσια και συγκυρίες: Για τη Μέρκελ, καθοριστικός ήταν ο ρόλος της Τουρκίας στην προσφυγική κρίση του 2015, για τον Σολτς, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας το 2022 και για τον Μερτς, η μεσολαβητική θέση της Άγκυρας τόσο στον πόλεμο της Ουκρανίας όσο και στη σύγκρουση στη Γάζα.<br /><br />Μια ματιά στο παρελθόν δείχνει πόσο έχουν αλλάξει οι ισορροπίες. Ο Χέλμουτ Κολ, καγκελάριος από το 1982 έως το 1998, χρειάστηκε σχεδόν τρία χρόνια για να πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη στην Τουρκία. Ο διάδοχός του, Γκέρχαρντ Σρέντερ, καγκελάριος από το 1998 έως το 2005, καθυστέρησε ακόμη περισσότερο — περίπου πεντέμισι χρόνια.<br /><br />Η αναδρομή αυτή υπογραμμίζει και ένα ζήτημα που παραμένει άλυτο: την υποψηφιότητα της Τουρκίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και αποτελεί σημαντικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, η Άγκυρα απέχει από την ενταξιακή προοπτική. Η Τουρκία υπέβαλε αίτηση ένταξης το 1999, όμως η Γερμανία αντιμετώπισε εξαρχής την προσπάθεια αυτή με επιφυλακτικότητα — γεγονός που προκάλεσε την απογοήτευση της Άγκυρας. Οι επίσημες ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005, αλλά παραμένουν εδώ και χρόνια σε τέλμα.</div><div><br />Ισχύς και πραγματισμός<br /><br />Ο πολιτικός επιστήμονας Γιασάρ Αϊντίν, ερευνητής στο Κέντρο Εφαρμοσμένων Μελετών για την Τουρκία (CATS) του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών και Ασφαλείας (SWP), θεωρεί ότι η στάση της Γερμανίας απέναντι στην Τουρκία έχει μεταβληθεί σημαντικά.<br />Όπως επισημαίνει, τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί μια «πραγματιστική και συναλλακτική σχέση» ανάμεσα στο Βερολίνο και την Άγκυρα, βασισμένη σε γεωπολιτικούς και στρατηγικούς υπολογισμούς.<br /><br />Κατά τον Αϊντίν, το σημείο καμπής υπήρξε η συμφωνία για το προσφυγικό που υπέγραψε η Άνγκελα Μέρκελ με τον Ερντογάν το 2016, η οποία βοήθησε στη μείωση των εσωτερικών εντάσεων στη Γερμανία. Έκτοτε, οι σχέσεις των δύο χωρών αντιμετώπισαν νέες γεωπολιτικές προκλήσεις.<br /><br />«Πρόκειται για μια σχέση δοσοληψίας», σημειώνει ο Αϊντίν, εξηγώντας πως η ισορροπία των δύο πλευρών έχει μεταβληθεί «προς μια μορφή συμμετρίας». Σε αντίθεση με την εποχή Κολ, όταν η Γερμανία διατηρούσε αυστηρή πολιτική περιορισμών στις εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία, σήμερα η προσέγγιση είναι πολύ πιο ανοιχτή και ευέλικτη.</div><div><br />Τι μπορεί να αποκομίσει ο Ερντογάν από την επίσκεψη Μερτς;<br /><br />Ο Αϊντίν θεωρεί ότι το πρώτο όφελος για τον Τούρκο πρόεδρο είναι η συμβολική επίδειξη ισχύος. Μόλις τη Δευτέρα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ επισκέφθηκε επίσης την Άγκυρα. Ενδεικτικό του κλίματος ήταν το γεγονός ότι αρνήθηκε να συναντηθεί με εκπροσώπους του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) — του αδελφού κόμματος των Εργατικών στη Βρετανία. Αντίθετα, υπέγραψε μαζί με τον Ερντογάν μια συμφωνία για την αγορά 20 μαχητικών Eurofighter από το Ηνωμένο Βασίλειο, σε κλίμα υψηλού συμβολισμού.<br /><br />Ο Αϊντίν υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της Γερμανίας ως του μεγαλύτερου κράτους-μέλους της ΕΕ, με πληθυσμό άνω των 80 εκατομμυρίων, που φιλοξενεί πάνω απο τρία εκατομμύρια Τούρκους μετανάστες και αποτελεί τον σημαντικότερο προορισμό των τουρκικών εξαγωγών.<br /><br />Για τον Ερντογάν, ένας από τους βασικούς στόχους είναι ο εκσυγχρονισμός της τελωνειακής ένωσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />Στα ζητήματα που αφορούν την ευρωπαϊκή πολιτική και την επιρροή της Άγκυρας στους Τούρκους μετανάστες της Γερμανίας, τα κεντροδεξιά κόμματα CDU και CSU διατηρούν παραδοσιακά μια επικριτική στάση απέναντι στην πορεία της Τουρκίας. Οι περιορισμοί στα δημοκρατικά δικαιώματα και η καταστολή της αντιπολίτευσης έχουν εντείνει τον σκεπτικισμό τους.</div><div><br />Στο επίκεντρο: οικονομία, μετανάστευση και ασφάλεια<br /><br />Σύμφωνα με το Βερολίνο, η επίσκεψη του Μερτς στην Τουρκία επικεντρώνεται σε τρεις βασικούς άξονες: οικονομία, μετανάστευση και ασφάλεια — τομείς που αντικατοπτρίζουν τις σημαντικότερες προκλήσεις της τρέχουσας περιόδου.<br /><br />Μόλις έντεκα ημέρες πριν από τον καγκελάριο, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόχαν Βάντεπουλ είχε πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα. Τόσο ο ίδιος όσο και ο Μερτς ανήκουν στο CDU, το ηγετικό κόμμα της γερμανικής κεντροδεξιάς συμμαχίας, και θεωρείται ότι ο Βάντεπουλ προετοίμασε το έδαφος για την άφιξη του καγκελαρίου.<br /><br />Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών του στην Άγκυρα, ο υπουργός Εξωτερικών τόνισε τη σημασία της Τουρκίας ως βασικού εταίρου και συμμάχου στο ΝΑΤΟ. Τα κύρια θέματα που συζητήθηκαν ήταν η κατάσταση στη Γάζα και ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, με ελάχιστη δημόσια κριτική προς την τουρκική κυβέρνηση.<br /><br />Σύμφωνα με ρεπορτάζ του δημόσιου δικτύου ARD, ο Βάντεπουλ δήλωσε ότι η Γερμανία επιδιώκει πρόοδο στις σχέσεις ΕΕ–Τουρκίας:<br />«Θέλουμε επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης, θέλουμε απελευθέρωση θεωρήσεων εισόδου. Πάνω απ’ όλα, θέλουμε μια θετική ατζέντα», είπε.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Από τη Μέρκελ στον Μερτς: Η διαχρονική εξάρτηση της Γερμανίας από την Τουρκία.

ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ Οι Τούρκοι πολίτες αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών στη Γερμανία. Ωστόσο, οι πολιτικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες π...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η Τουρκία έχει διεισδύσει στην ελληνική οικονομία! Το μεγάλο ξεπούλημα σε αριθμούς.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="383" src="https://www.youtube.com/embed/QwEJzvty1NE" width="698" youtube-src-id="QwEJzvty1NE"></iframe></div><div><br /></div>Η Ελλάδα πωλείται και το χειρότερο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των «πωλήσεων» -του ξεπουλήματος στην πραγματικότητα- γίνεται σε Τούρκους. Η διείσδυση της Τουρκίας στην οικονομία της Ελλάδας είναι ανησυχητική, αλλά ουδείς στην κυβέρνηση και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα δείχνει να ανησυχεί.<br /><br />Αυτή η πραγματικότητα του «ανοίξαμε και σας περιμένουμε για να ξεπουληθούμε» δεν είναι μια απλή αίσθηση ή αυθαίρετη εκτίμηση. Αποτυπώνεται πλέον σε αριθμούς που τους συγκέντρωσε ,τους μελέτησε και τους αναλύει στο militaire channel, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γκάζης. Πρόκειται για την αναλυτική παρουσίαση που έκανε τον περασμένο Αύγουστο στη Μυτιλήνη , στην διημερίδα με θέμα: Πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων: Η τουρκική διείσδυση και η ανάγκη ενίσχυσης της ελληνικής περιφέρειας.<br /><br />Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και απεικονίζουν την παράδοση της χώρας στο μεγαλύτερο εχθρό της.<br /><br />Η οικονομική διείσδυση της Τουρκίας συνοδεύεται από ανάλογη προσπάθεια και στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας. Σε όλα αυτά οι Τούρκοι βρίσκουν «κατανόηση» και «συμμαχίες» στις ελίτ της χώρας.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πως η Τουρκία έχει διεισδύσει στην ελληνική οικονομία! Το μεγάλο ξεπούλημα σε αριθμούς.

Η Ελλάδα πωλείται και το χειρότερο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των «πωλήσεων» -του ξεπουλήματος στην πραγματικότητα- γίνεται σε Τούρκου...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αληθινό όπλο των τουρκικών Eurofighter δεν είναι οι Meteor.

<img height="384" src="https://www.geostratigika.gr/wp-content/uploads/2025/10/Eurofighter-Typhoon-Qatar-1.webp" width="696" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα conformal fuel tanks των τουρκικών Eurofighter αυξάνουν την αυτονομία και αλλάζουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο πολύ περισσότερο από τους πυραύλους Meteor.</span></h3><div><b>Διονύσης Αντωνέλλος </b><br />Η ένταξη των Eurofighter Typhoon στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία δεν αλλάζει μόνο τον οπλισμό της αλλά και το επιχειρησιακό της βάθος. Το πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι οι πύραυλοι Meteor αλλά τα conformal fuel tanks δηλαδή οι προσαρμοσμένες δεξαμενές καυσίμου που αυξάνουν θεαματικά την αυτονομία των τουρκικών μαχητικών χωρίς να δεσμεύουν φορείς όπλων.<br /><br />Με τη χρήση των CFTs, τα Typhoon μπορούν να επιχειρούν με πλήρη φόρτο σε αποστάσεις άνω των 1.500 χιλιομέτρων, καλύπτοντας το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο χωρίς ανεφοδιασμό. Πρόκειται για δυνατότητα που η Τουρκία δεν είχε ποτέ πριν, καθώς τα F-16 της απαιτούσαν ενδιάμεσες στάσεις ή εναέριο ανεφοδιασμό.<br /><br />Η νέα αυτή δυνατότητα δημιουργεί στρατηγικό βάθος εναέριας ισχύος, επιτρέποντας συνεχή παρουσία και ευελιξία πλήγματος. Συνδυαστικά με τους S-400, η Άγκυρα μπορεί να διαμορφώσει ζώνες επιχειρησιακού ελέγχου που θα απαιτήσουν από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία νέα δόγματα αναχαίτισης.<br /><br />Η Ελλάδα, με Rafale και F-16 Viper, διατηρεί ακόμη ποιοτικό πλεονέκτημα, όμως η τουρκική αυτονομία στον αέρα είναι μια σιωπηλή αλλά κρίσιμη μεταβολή ισχύος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.geostratigika.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το αληθινό όπλο των τουρκικών Eurofighter δεν είναι οι Meteor.

Τα conformal fuel tanks των τουρκικών Eurofighter αυξάνουν την αυτονομία και αλλάζουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο πολύ περισσότερο από τους πυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Aποκάληψη ειδικού απεσταλμένου του Πούτιν : «Σε ένα χρόνο θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία».

<div><div class="entry-header blog-entry-header has-meta"><i style="font-size: 13px; text-align: right !important;"><h4></h4></i><div class="post-header" id="post-header"><div class="post-header-line-1"></div></div></div><div class="entry-content-wrap"><div class="post-body entry-content" id="post-body"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.gzeromedia.com/media-library/less-than-p-greater-than-russian-president-vladimir-putin-against-the-backdrop-of-nato-ukrainian-and-us-flags-less-than-p-greater-than.jpg?id=33773576" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://www.gzeromedia.com/media-library/less-than-p-greater-than-russian-president-vladimir-putin-against-the-backdrop-of-nato-ukrainian-and-us-flags-less-than-p-greater-than.jpg?id=33773576" width="678" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Ο ειδικός απεσταλμένος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, Κίριλ Ντμιτρίεφ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να τερματιστεί εντός ενός έτους, μιλώντας στο περιθώριο επενδυτικού συνεδρίου στη Σαουδική Αραβία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Οι δηλώσεις του ήρθαν λίγο μετά τις επαφές που είχε στις Ηνωμένες Πολιτείες με αξιωματούχους της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η επίσκεψη Ντμιτρίεφ πραγματοποιήθηκε μετά την ανακοίνωση της αναβολής της προγραμματισμένης συνόδου κορυφής Τραμπ – Πούτιν.</div><div style="text-align: justify;"><br /><div><a href="https://www.dimokratia.gr/wp-content/uploads/2025/10/kiril.jpg"><img height="266" src="https://www.dimokratia.gr/wp-content/uploads/2025/10/kiril-1068x712.jpg" width="400" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Είμαστε πεπεισμένοι ότι βρισκόμαστε στον δρόμο προς την ειρήνη και ως ειρηνοποιοί οφείλουμε να συμβάλουμε ώστε αυτό να γίνει πραγματικότητα», δήλωσε ο Ντμιτρίεφ, ο οποίος είναι επίσης επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων (RDIF).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ερωτηθείς εάν θεωρεί εφικτό τον τερματισμό της σύγκρουσης μέσα σε έναν χρόνο, απάντησε: «Πιστεύω πως ναι».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στις ΗΠΑ, ο Ρώσος απεσταλμένος είχε επισημάνει ότι Μόσχα και Ουάσινγκτον βρίσκονται κοντά σε μια “διπλωματική λύση” για τον πόλεμο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Παράλληλα, εξήρε τη συνεργασία μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Σαουδικής Αραβίας και Ρωσίας, χαρακτηρίζοντάς την ως «καθοριστική για τη σταθερότητα», καθώς πρόκειται για τις τρεις μεγαλύτερες χώρες σε αποθέματα φυσικών πόρων παγκοσμίως.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Ο κόσμος σήμερα εστιάζει στη σύγκρουση γύρω από τη Ρωσία, αλλά δεν θέλουμε να δούμε μια κλιμάκωση με μεγαλύτερη αντιπαράθεση. Για αυτό πρέπει να τα πάμε καλύτερα απ’ ό,τι μέχρι τώρα — όχι χειρότερα», υπογράμμισε ο Ντμιτρίεφ</div></div></div><br /></div><a href="https://www.dimokratia.gr/">πηγή</a> <div><br /></div><div>Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera. </div>

Aποκάληψη ειδικού απεσταλμένου του Πούτιν : «Σε ένα χρόνο θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία».

Ο ειδικός απεσταλμένος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, Κίριλ Ντμιτρίεφ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μεγάλο παιχνίδι στη Ανατολική Μεσόγειο και η Ευρώπη στο τραπέζι των λύκων.

<a href="https://i.ytimg.com/vi/_ZQ_d_XBBZI/hq720.jpg?sqp=-oaymwEhCK4FEIIDSFryq4qpAxMIARUAAAAAGAElAADIQj0AgKJD&rs=AOn4CLBJmVa83Ktg6sjDd-Asfwy5SUaXSA"><img border="0" height="360" src="https://i.ytimg.com/vi/_ZQ_d_XBBZI/hq720.jpg?sqp=-oaymwEhCK4FEIIDSFryq4qpAxMIARUAAAAAGAElAADIQj0AgKJD&rs=AOn4CLBJmVa83Ktg6sjDd-Asfwy5SUaXSA" width="701" /></a> <br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η Αθήνα εκτιμά ότι πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη, καθώς ο Λίβανος δέχεται τη μέση γραμμή ως μεθοδολογία οριοθέτησης</span></h3><div><b>Έφη Κουτσοκώστα</b><br />Νέα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο διαμορφώνει η απόφαση του Λιβάνου να προχωρήσει στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, αιφνιδιάζοντας την Τουρκία.<br /><br />Το υπουργικό συμβούλιο του Λιβάνου, παρουσία του Προέδρου της χώρας, Ζοζέφ Αούν, αποφάσισε να ξεκινήσει η διαδικασία για την επικύρωση παλαιότερης συμφωνίας με την Κύπρο, η οποία μπόρεσε να προχωρήσει τώρα που ηττήθηκε η Χεζμπολά στη χώρα.<br /><br />Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η Αθήνα εκτιμά ότι πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη, καθώς ο Λίβανος δέχεται τη μέση γραμμή ως μεθοδολογία οριοθέτησης, άρα αφενός αποδέχεται την πλήρη επήρεια της Κύπρου και αφετέρου η μέθοδος της μέσης γραμμής εδραιώνεται ευρύτερα ως βάση διευθετήσεων τέτοιου τύπου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Observe Lebanon», επισημαίνεται ότι «καθώς ο Λίβανος αντιμετωπίζει τις δικές του οικονομικές προκλήσεις, η εδραίωση των θαλάσσιων συνόρων μπορεί να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση σε πιθανή εξόρυξη πόρων».<br /><br />Η εξέλιξη αυτή, διαμορφώνει στο πεδίο ένα πλέγμα συνεργασίας Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ, Λιβάνου, το οποίο αναμένεται να προσελκύσει το διεθνές επενδυτικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι η περιοχή μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου είναι εξαιρετικά πλούσια σε υδρογονάνθρακες.<br /><br />Η μόνη οριοθέτηση που εκκρεμεί τώρα με την Κύπρο στην περιοχή είναι αυτή με τη Συρία, που είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσει, λόγω του ενισχυμένου ρόλου της Άγκυρας εκεί.<br /><br />Ωστόσο, εκτιμάται ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο να προχωρήσει οποιοδήποτε εγχείρημα για ένα παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο στα πρότυπα του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, ενώ δημιουργεί σημαντικά εμπόδια στα σχέδια της Άγκυρας για υλοποίηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».<br /><br />Η κούρσα εξοπλισμών και οι προκλήσεις για την Ελλάδα<br /><br />Το μήνυμα του Ερντογάν ότι μόνος δρόμος στο νέο παγκόσμιο σύστημα που διαμορφώνεται είναι η ανάπτυξη ισχύος και αποτρεπτικής ικανότητας σε όλους τους τομείς, τονίζοντας, μάλιστα ότι «με λύπη μου το λέω, σε αυτό το νέο σύστημα που έχει μετατραπεί σε τραπέζι λύκων, κανείς δεν λυπάται για κανέναν, κανείς δεν δίνει σημασία στα δάκρυα του άλλου» είναι ενδεικτικό της κούρσας εξοπλισμών που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά αναμένεται να κλιμακωθεί τα επόμενα χρόνια.<br /><br />Και ενώ ανακοινώθηκε…πανηγυρικά η συμφωνία για τα μαχητικά Eurofighters με τη Βρετανία, φαίνεται ότι η Τουρκία μαζί με τα μαχητικά, θα πάρει, σύμφωνα με πληροφορίες και τους πυραύλους Meteor, τους οποίους ήδη διαθέτει η χώρα μας, εξοπλίζουν τα Rafale και θεωρείται στρατηγικό μας πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Η Αθήνα, τόσο ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας όσο και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είχαν εκφράσει επίσημα στο Παρίσι την αντίθεσή τους στην προοπτική να δοθεί το «πράσινο φως» για τους Meteor στην Τουρκία, καθώς η Γαλλία είναι μέρος της κοινοπραξίας που τους κατασκευάζει και θεωρείται, εντός Ευρώπης, ο πιο ισχυρός σύμμαχος για τα ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο με αποκορύφωμα την υπογραφή της αμυντικής συμφωνία με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής με τη χώρα μας το 2021.<br /><br />Παρόλα αυτά, τα δεδομένα φαίνεται ότι αλλάζουν με Ιταλούς, Ισπανούς, Γερμανούς ήδη να συνεργάζονται ανοιχτά με την Τουρκία σε θέματα εξοπλιστικά. Ενδεικτικό είναι ότι μετά τη συμφωνία με τους Βρετανούς για τα Eurofighters.<br /><br />Μετά την επίσημη συμφωνία για τα Eurofighters με το Ηνωμένο Βασίλειο, μάλιστα, τώρα έρχεται η σειρά της Ισπανίας, η οποία ανακοίνωσε συμφωνία για αγορά 45 εκπαιδευτικών αεροσκαφών Hurjet από την Τουρκία για την πολεμική της αεροπορία, ενώ ήδη στην Άγκυρα βρίσκεται ο Γερμανός Καγκελάριος Μερτς όπου, μεταξύ άλλων, ψηλά στην ατζέντα της συνάντσησής του με τον Τούρκο Πρόεδρο, θα είναι η ένταξη της Τουρκίας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό άμυνας SAFE, όπως μεταδίδουν τουρκικά μέσα.<br /><br />Σε αυτό το κλίμα, Αθήνα και Κύπρος διαμηνύουν ότι θα φτάσουν μέχρι τέλους και με το βέτο ως «όπλο», δε θα επιτρέψουν την είσοδο της Τουρκίας στο μηχανισμό, όσο η απειλή πολέμου κατά της Ελλάδας παραμένει σε ισχύ και παρά τις έντονες πιέσεις που δέχονται από τους Ευρωπαίους εταίρους.<br /><br /><a href="https://www.ethnos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div><div><br /></div>

Το μεγάλο παιχνίδι στη Ανατολική Μεσόγειο και η Ευρώπη στο τραπέζι των λύκων.

Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η Αθήνα εκτιμά ότι πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη, καθώς ο Λίβανος δέχεται τη μέση γραμμή ως μεθοδολογία οριοθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οδεύουμε προς κόμματα – φούσκα, ή σε πολιτικό σεισμό;

<img height="360" src="https://omegapress.gr/images/KRISH.jpg" width="697" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη </b><br />Η αποσύνδεση του πολιτικού συστήματος από την κοινωνία , οι εύθραυστες ηγεσίες και η απουσία οράματος, είναι οι βασικές αιτίες, της ακινησίας που επικρατεί, παρά την οργή στην κοινωνία και την συσσώρευση προβλημάτων. Εκ των πραγμάτων, όταν σε ένα πολιτικό σύστημα η αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων δεν γίνεται στα μεγάλα ζητήματα της οικονομίας, των θεσμών, της εξωτερικής πολιτικής και του μέλλοντος, τότε μοιραία καταλαμβάνουν τεράστιο χώρο οι αντιπαραθέσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου, δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας θέματα της επικαιρότητες, οι φόνοι, οι ληστείες και οι κηδείες.<br /><br />Αλλά αυτό είναι το προφανές. Γιατί στο πολιτικό υπέδαφος, οι διεργασίες είναι πολλές, νέα κόμματα θα εμφανιστούν, άλλα θα διασπαστούν, ωστόσο όλες αυτές οι δυνάμεις δυσκολεύονται να εμφανιστούν και να συνδεθούν με την κοινωνία. Πάμε για μια πολιτική φούσκα τεραστίων διαστάσεων , σε μια τερατογένεση, με κόμματα στο έλεος των ολιγαρχών και της διαφθοράς , εξέλιξη που θα επιτείνει τα αδιέξοδα ή οι διεργασίες, είναι προάγγελος κινήσεων που θα προκαλέσουν δημοκρατικό πολιτικό σεισμό;</div><div><br />Δεξιά -Ακροδεξιά και εθνικές κρίσεις<br /><br />Ο Αντώνης Σαμαράς έχει υπερβεί το όριο υπομονής των συντηρητικών και εθνικιστών. Δυσκολεύεται να πάρει απόφαση, προφανώς επειδή οι δημοσκοπήσει δεν είναι ιδιαίτερα θετικές. Αν τελικά αποφασίσει ότι δεν ένα νέο κόμμα δεν έχει τύχη, σίγουρα θα επιλέξει να στηρίξει τον Δένδια ή κάποιον άλλο υποψήφιο για την ηγεσία της ΝΔ. Ο ψυχρός πόλεμος με τον Μητσοτάκη θα συνεχιστεί γιατί πρόκειται για μια πολιτική βεντέτα για την οποία το πολιτικό σενάριο δεν προβλέπει σασμό. Κατά συνέπεια η απειλή του Σαμαρά προς τον Μητσοτάκη θα παραμείνει ίσως και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αν δηλαδή αποφασίσει να μην κάνει κόμμα. <br /><br />Ο δεύτερος παράγοντας και ο πιο απειλητικός για τον Μητσοτάκη είναι ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Σαμαρά. Απευθύνεται στους σοβαρούς της συντηρητικής παράταξης που δεν θέλουν τον Μητσοτάκη, αλλά και σε διαλλακτικούς και δημοκρατικούς πολίτες που έχουν πολιτική κουλτούρα και ανησυχούν για την πορεία της οικονομίας, της κοινωνίας, των θεσμών και της χώρας. Υπό αυτή την έννοια οι κινήσεις και η στάση του Καραμανλή θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, αν αποφασίσει όμως , είτε να κάνει κινήσεις στηρίζοντας π.χ. τον Δένδια ή αμφισβητώντας ευθέως και προσωπικά τον Μητσοτάκη ζητώντας αλλαγή ηγεσίας . <br /><br />Οι εξελίξεις στη ΝΔ επηρεάζουν και τον ακροδεξιό χώρο, καθώς η πορεία πτώσης της ΝΔ γεμίζει κατά κάποιο τρόπο τις κάλπες άλλων κομμάτων, όπως της Ελληνικής Λύσης, αλλά δεν είναι σαφές ακόμη πιο άλλο σχήμα θα κατέβει στις εκλογές, καθώς η Νίκη και οι Σπαρτιάτες δεν περνούν τις καλύτερες ημέρες τους και οι διεργασίες είναι μεγάλες. <br />Κατά συνέπεια, αυτή η εικόνα στασιμότητας της Δεξιάς -Ακροδεξιάς, ναι μεν καταδεικνύει την απουσία προγραμματικών δυνάμεων που θα μπορούν να ικανοποιήσουν κοινωνικά αιτήματα όπως για το ΕΣΥ, την Παιδεία, τους μισθούς, το κράτος δικαίου. Η ανησυχία είναι πως αν αυτές οι δυνάμεις ενωθούν και τελικά επικρατήσουν με κάποιο σχήμα στις επόμενες εκλογές, όλα αυτά τα προβλήματα θα επιδεινωθούν ραγδαία και θα ζήσουμε πολύ δύσκολες εθνικές και κοινωνικές κρίσεις. Η απουσία ενός ισχυρού κοινωνικού αφηγήματος από τη Δεξιά -Ακροδεξιά είναι εθνική απειλή , συμπεριλαμβανομένης της απειλής για την ίδια την ομαλότητα και τη Δημοκρατία. <br /><br />Η Αριστερά και το δικό της αφήγημα<br /><br />Η επανάκαμψη του Αλέξη Τσίπρα έχει εξελιχθεί σε σίριαλ με πολλά επεισόδια. Από τη μια, ο πρώην πρωθυπουργός αποτελεί την ελπίδα για ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού. Περιμένει το σχέδιό του για την πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα και ήδη τον στηρίζει με ένα ποσοστό που ξεπερνά το 20%, κάτι που δημιουργεί προσδοκίες για ένα ισχυρότερο πολιτικό ρεύμα. <br />Το πρόβλημα όμως για τον Τσίπρα και τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι ότι αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί από όλο το φάσμα των υφιστάμενων κομματικών δυνάμεων, αλλά δεν έχει πείσει ότι έχει βρει τον τρόπο να τις υποκαταστήσει με νέες δυνάμεις ώστε να αποκτήσει κινηματικά χαρακτηριστικά η επιστροφή του. <br /><br />Για τον Αλέξη Τσίπρα, το πρόβλημα των συμμαχιών είναι τεράστιο και λογικά θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί πολύ έντονα και πολύ έξυπνα, για να δημιουργήσει ένα νέο σχήμα που θα συνδέει την παλιά με τη νέα γενιά Αριστερών, δηλαδή την Αριστερά των πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων με την Αριστερά των social media, της ψηφιακής εποχής και της εργασίας από το σπίτι. Γιατί ναι μεν στη νέα γενιά κυριαρχεί η οργή , το στεγαστικό πρόβλημα, τα νέα εργασιακά μοντέλα κλπ ωστόσο τα αιτήματα είναι ίδια και οι απαντήσεις δεν διαφέρουν και πολύ από από τις απαντήσεις και τα αιτήματα της παλιάς ταξικής πάλης. Κατά συνέπεια, η ιδεολογία βάζει τα πράγματα στην γραμμή εκκίνησης και ο κόσμος την ασπάζεται ή την απορρίπτει.<br /><br />Υπό αυτή την οπτική ο Αλέξης Τσίπρας, εμφανίζεται ήδη πολύ αυτοπεριορισμένος όσον αφορά την ιδεολογική του ταυτότητα και την λίστα των απαντήσεων που πρέπει να δώσει σε παλιούς και νέους για να δημιουργηθεί το αναγκαίο ρεύμα νίκης. <br />Και στην Αριστερά κατά συνέπεια, η εικόνα ακινησίας προδίδει τις αδυναμίες μιας παράταξης να παράξει πολιτική και ιδέες. Και σίγουρα και εδώ , το πολιτικό υπέδαφος κοντεύει να φθάσει σε σημείο ρήξης . <br />Εν κατακλείδι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς κάτι νέο που ναι μεν γεννά ελπίδες, αλλά και προκαλεί προβληματισμό και φόβους μήπως αντί για μια εθνική διέξοδο με δημοκρατικά χαρακτηριστικά, οδηγηθούμε σε τερατογένεση...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οδεύουμε προς κόμματα – φούσκα, ή σε πολιτικό σεισμό;

Του Σωτήρη Σιδέρη Η αποσύνδεση του πολιτικού συστήματος από την κοινωνία , οι εύθραυστες ηγεσίες και η απουσία οράματος, είναι οι βασικές αι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα σενάρια μιας πιθανής διευθέτησης στο Αιγαίο.

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/10/doc-20251024-92354881.jpg?v=1761390010"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/10/doc-20251024-92354881-660x370.jpg?v=1761390012" /></a><br /><br /><b>Αγγελος Συρίγος</b><br />Οι λόγοι που η Αγκυρα συντηρεί την απειλή του casus belli από το 1974, η νέα παράμετρος του ευρωπαϊκού προγράμματος SAFE και η ευκαιρία για την Αθήνα να κλείσει οριστικά ζητήματα που θέτει η απέναντι πλευρά<br /><br />Τον Ιούνιο του 1974 ο λογοκριμένος ελληνικός Τύπος δημοσίευσε την είδηση ότι η Αθήνα εξέταζε επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Στις 9 Ιουνίου 1974 ο Τούρκος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια θα σήμαινε ελληνοτουρκικό πόλεμο». Με το πέρασμα των ετών η ευθεία απειλή πολέμου εν σχέσει προς το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων (αυτό που λέμε casus belli) επαναλήφθηκε πολλές φορές από Τούρκους αξιωματούχους.<br /><br />Πήρε πιο τυπικό χαρακτήρα με ψήφισμα της τουρκικής Εθνοσυνελεύσεως τον Ιούνιο του 1995. Μόνη διαφορά είναι ότι κατά τη δεκαετία του 1970 η Τουρκία θεωρούσε ως casus belli την επέκταση στα 12 μίλια. Αργότερα χαρακτήρισε casus belli οποιαδήποτε επέκταση πέραν των 6 μιλίων. Πρόκειται για ευθεία παραβίαση του άρθρου 2.4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ που ορίζει ότι τα κράτη «θα απέχωσι εις τας διεθνείς αυτών σχέσεις της απειλής ή χρήσεως βίας».<br /><br />Η ένταση γύρω από το θέμα οφείλεται στο ότι μετά την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., η θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου υπό ελληνική κυριαρχία θα ανέλθει από το σημερινό 43% στο 72%. Η τουρκική περιοχή θα ανέλθει στο 8,7%, αυξανόμενη μόνον κατά 1,2%. Οι περισσότερες τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο είτε θα τερματιστούν είτε θα καταστούν άνευ σημασίας. Θα πάψει να υφίσταται το σοβαρότατο πρόβλημα του διαφορετικού εύρους εναερίου χώρου (10 ν.μ.) και χωρικών υδάτων (6 ν.μ.). Η περιοχή της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου προς οριοθέτηση θα περιορισθεί από 21.000 τ. χλμ. που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία, σε 9.700 τ. χλμ., οπότε η οριοθέτηση θα καταστεί περιορισμένης σημασίας.<br /><br />Εθιμικός κανόνας – Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι αναμφιβόλως δυσμενής για την Τουρκία. Δεν συνιστά όμως καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Θα γίνει κατ’ εφαρμογήν εθιμικού κανόνα του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Το FIR Αθηνών και η Ζώνη Ερευνας και Διασώσεως στο Αιγαίο θα ταυτιστούν σε μεγάλο βαθμό με περιοχές ελληνικών χωρικών υδάτων, απονομιμοποιώντας την προσπάθεια της Τουρκίας να αλλάξει τα όριά τους. Υπάρχει και ένα ακόμη σημείο που ενοχλεί πολύ την Αγκυρα. Θα κλείσουν όλα τα θαλάσσια περάσματα ανοιχτής θάλασσας που ενώνουν το Βόρειο με το Νότιο Αιγαίο και εκατέρωθεν της Κρήτης. Κατά την Τουρκία, το Αιγαίο θα μετατραπεί σε «ελληνική λίμνη».<br /><br />Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι αναμφιβόλως δυσμενής για την Τουρκία. Δεν συνιστά όμως καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Θα γίνει κατ’ εφαρμογήν εθιμικού κανόνα του διεθνούς δικαίου. Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε εφαρμογή νομικού δικαιώματος από ένα κράτος που περιορίζει άλλα κράτη θα εθεωρείτο αυτομάτως κατάχρηση δικαιώματος.<br /><br />Ως προς το σοβαρό θέμα των θαλασσίων περασμάτων στο Αιγαίο, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) δημιούργησε τον νέο θεσμό του «πλου διελεύσεως» (ή «διελεύσεως τράνζιτ») μέσα από «διεθνή στενά» (άρθρα 37-44). Τα «διεθνή στενά» ανήκουν στην αιγιαλίτιδα ζώνη ενός κράτους, συνδέουν περιοχές της ανοιχτής θάλασσας ή ΑΟΖ και χρησιμοποιούνται από τη διεθνή ναυσιπλοΐα.<br /><br />Εν αντιθέσει προς την αβλαβή διέλευση, η «διέλευση τράνζιτ» δεν παρεμποδίζεται ούτε διακόπτεται. Τα υποβρύχια μπορούν να διαπλέουν τα διεθνή στενά βυθισμένα και τα αεροσκάφη να υπερίπτανται ελεύθερα. Τέλος, δεν απαιτείται η παροχή προηγούμενης άδειας από το παράκτιο κράτος ή έστω ειδοποίηση. Επομένως, στο Αιγαίο, τα τουρκικά πολεμικά και εμπορικά, όπως και γενικότερα η διεθνής ναυσιπλοΐα, θα επικαλεστούν τη «διέλευση τράνζιτ» για να διασχίζουν ακώλυτα τα διεθνή στενά της περιοχής.<div><br />Το παράδειγμα της Βαλτικής<br /><br />Επιπλέον, το Αιγαίο δεν είναι μοναδική περίπτωση. Τα κράτη της Βαλτικής διασχίζουν δανικά, σουηδικά ή γερμανικά χωρικά ύδατα προκειμένου να φθάσουν στη Βόρειο Θάλασσα. Αντιστοίχως, τα Στενά του Ορμούζ, στην είσοδο του Περσικού Κόλπου, ανήκουν σε Ιράν και Ομάν. Μέσα από αυτά διακινείται ετησίως το 21% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου και το 25% του υγροποιημένου φυσικού αερίου – LNG.<br /><br />Παρά την καθολικότητα αποδοχής του δικαιώματος επεκτάσεως των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα παγκοσμίως που δεν τα είχε επεκτείνει. Η θλιβερή αυτή εξαίρεση τερματίστηκε το 2021, αλλά μόνον για την περιοχή του Ιονίου. Η ελληνική στάση έχει επιβεβαιώσει διαχρονικά την τουρκική επιλογή για το casus belli. Είναι σαν να μας λέει ο γείτονάς μας: «Εάν βγεις στη βεράντα του σπιτιού σου, θα σου επιτεθώ». Εμείς τι κάνουμε; Δεν βγαίνουμε στη βεράντα, ενώ παράλληλα καταγγέλλουμε τον γείτονα ότι η απειλή του είναι παράνομη. Πώς εκλαμβάνει ο γείτονας τη στάση μας; Βλέπει ότι η απειλή του επιβραβεύεται, καθότι δεν βγαίνουμε στη βεράντα μας. Συνεπώς, έχει κάθε λόγο να συνεχίσει αυτή την παράνομη αλλά αποτελεσματική στάση.<br /><br />Οι εξαιρέσεις του 2003 και του 2010<br /><br />Το δικαίωμα αυξήσεως των χωρικών υδάτων ασκείται μονομερώς. Για αυτόν τον λόγο, οι περισσότερες ελληνικές κυβερνήσεις δεν συζήτησαν το θέμα με την Τουρκία, εμμένοντας στην κλασική διατύπωση: θα ασκηθεί «όταν και όποτε» κριθεί κατάλληλο. Εξαίρεση αποτέλεσαν δύο χρονικές φάσεις (2003 και 2010) των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία. Οπως έχει αναφέρει ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, «η Ελλάδα αποφάσισε να κοινοποιήσει την πρόθεση διεύρυνσης στην Τουρκία και να ζητήσει τη συναίνεσή της γι’ αυτό».<br /><br />Τον Νοέμβριο του 2003 είχε περίπου συμφωνηθεί ότι η Ελλάδα θα προχωρούσε σε επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., στις ηπειρωτικές ακτές της χώρας και στο Δυτικό Αιγαίο. Ακολούθως οι δύο πλευρές, έπειτα από σύντομες διαπραγματεύσεις, θα παρέπεμπαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο.<br /><br />Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, κρίνοντας ότι σχετικός νόμος δεν θα υπερψηφιζόταν από τη Βουλή, δεν ολοκλήρωσε τη συμφωνία. Το 2013 ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως υπουργός Εξωτερικών έδωσε την (ορθή) οδηγία να σταματήσουν οι συζητήσεις των διερευνητικών συνομιλιών για το εύρος των χωρικών υδάτων (καθότι πρόκειται περί μονομερούς δικαιώματος) και να επικεντρωθούν στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Επιμένει «διακριτικά» – Η Αγκυρα εξακολουθεί να αρνείται ότι η Ελλάδα μπορεί αύριο το πρωί να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα. Ζητάει να διαπραγματευθούμε την άσκηση αποκλειστικού μας δικαιώματος. Απλώς δεν επικαλέστηκε την απειλή πολέμου.<br /><br />Πριν από μερικές ημέρες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν είπε ότι «εγώ δεν αποδέχομαι τα 12 μίλια, εσύ δεν αποδέχεσαι τα 6 μίλια. Αυτά μπορούν να συζητηθούν… το πρόβλημα στο Αιγαίο δεν είναι πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να επιλυθεί». Για πρώτη φορά τα τελευταία 51 χρόνια η Τουρκία δεν απείλησε με casus belli για την αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων.<br /><br />Είπε δηλαδή δημοσίως κάτι που συζητούσε πίσω από κλειστές πόρτες. Προφανώς η δήλωση είναι συνέπεια πιέσεων προς την Αγκυρα να άρει την απειλή πολέμου εάν θέλει να συμμετάσχει στο πρόγραμμα SAFE, όπως ζήτησε ο Ελληνας πρωθυπουργός. Δεν συνιστά, όμως, αλλαγή θέσεως.<br /><br />Η Αγκυρα εξακολουθεί να αρνείται ότι η Ελλάδα μπορεί αύριο το πρωί να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα. Ζητάει να διαπραγματευθούμε την άσκηση αποκλειστικού μας δικαιώματος. Απλώς δεν επικαλέστηκε την απειλή πολέμου. Το δικαίωμα, όμως, επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων είναι μονομερές και δεν μπορεί –για λόγους αρχής– να αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας με οποιαδήποτε άλλη χώρα.<br /><br />Επέκταση με διευκολύνσεις<br /><br />Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, απαιτείται να ξαναδούμε την αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων ως τμήμα ευρύτερης στρατηγικής περιορισμού του τουρκικού επεκτατισμού. Η εξέλιξη του διεθνούς δικαίου επί του θέματος υπήρξε απολύτως ευνοϊκή για τις ελληνικές θέσεις. Η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι σήμερα το πιο ισχυρό σημείο της Ελλάδας.<br /><br />Μπορούν να παρασχεθούν κάποιες διευκολύνσεις προς τη διεθνή ναυσιπλοΐα με διατήρηση του εύρους των 6 ν.μ. σε ορισμένους από τους σημερινούς διαύλους ανοιχτής θάλασσας που συνδέουν το Βόρειο με το Νότιο Αιγαίο. Επίσης, θα μπορούσε να υπάρξει κάποια τοπική διευθέτηση για τα πλοία που κατευθύνονται προς το λιμάνι της Σμύρνης. Πρόκειται για κινήσεις που συμφέρουν πολλαπλώς την Τουρκία. Θα πρέπει να δώσει απτά ανταλλάγματα.<br /><br />Δεν αποτελεί αντάλλαγμα η από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ, διότι είναι άδηλο το αποτέλεσμα. Αντιθέτως, θα μπορούσε π.χ. η Τουρκία να αποδεχθεί ρητώς τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Εάν δεν χειριστούμε σωστά το θέμα, θα χάσουμε τη μοναδική ευκαιρία να κλείσουμε οριστικά διάφορα ζητήματα που θέτει η Τουρκία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τα σενάρια μιας πιθανής διευθέτησης στο Αιγαίο.

Αγγελος Συρίγος Οι λόγοι που η Αγκυρα συντηρεί την απειλή του casus belli από το 1974, η νέα παράμετρος του ευρωπαϊκού προγράμματος SAFE και...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνική κυβέρνηση στον “πλανήτη Τραμπ”… δύσκολες ισορροπίες.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i1.prth.gr/images/1168x656/2/jpg/files/2020-03-02/mitsotakis-trump5445.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="656" data-original-width="1168" height="359" src="https://i1.prth.gr/images/1168x656/2/jpg/files/2020-03-02/mitsotakis-trump5445.jpg" width="686" /></a></div><div><br /></div>ΤΟΥ <b>ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ</b><br />Πώς αλλάζουν οι καιροί! Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προσπαθούσε πριν από δέκα και κάτι χρόνια να πείσει τους ομολόγους του στην Ουάσιγκτον και στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να δείξουν ενδιαφέρον για σημαντικές ελληνικές υποδομές που θα έβγαιναν προς πώληση, λόγω και της πίεσης της τρόικας.<br /><br />Η απάντηση ήταν στερεότυπη, από Ευρωπαίους και Αμερικανούς: «Δεν δουλεύουν έτσι οι εταιρείες μας, αν αποφασίσουν ότι τους ενδιαφέρει γιατί θα βγάλουν κέρδη θα το κάνουν. Εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε, είναι ζήτημα του μάνατζμεντ και των μετόχων τους». Ακόμη και όταν προσπάθησε να τους εξηγήσει ότι οι εν λόγω υποδομές ενδέχεται να καταλήξουν σε μη δυτικά χέρια, συνάντησε την παγερή αδιαφορία των συνομιλητών του.<br /><br />Το ίδιο συνέβη, όπως μου αποκάλυψε σε μία συνομιλία μας ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, όταν ήγειρε το θέμα στην Άνγκελα Μέρκελ. Συνάντησε την αδιαφορία της για το αν η πίεση της τρόικας θα εξωθούσε την Ελλάδα στην πώληση των βασικών υποδομών της στους Κινέζους ή σε άλλους μη Δυτικούς παίκτες.<br /><br />Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα ζούμε στον πλανήτη Τραμπ, με μία πρωτόγνωρη μορφή κρατικού καπιταλισμού, όπου το «γκουβέρνο» παίρνει αποφάσεις για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών. Και όχι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση Τραμπ βλέπει την Κίνα, κυρίως, ως έναν μεγάλο ανταγωνιστή στον έλεγχο των υποδομών σε διάφορες χώρες ζωτικής σημασίας.<br /><br />Από την αδιαφορία του παρελθόντος πήγαμε σε μια επιθετική πολιτική, την οποία σύντομα θα αισθανθούμε και στη χώρα μας. Ήδη οι ρόλοι μοιράζονται. Τεράστιες εταιρείες, όπως η BlackRock, αναλαμβάνουν να διεκδικήσουν κρατικές εταιρείες ή υποδομές ή –τουλάχιστον– σημαντικά ποσοστά σε αυτές μέσα από τα οποία θα καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού.<br /><br />Το μπρα ντε φερ θα είναι σκληρό και δεν προβλέπεται πολύ σαβουάρ βιβρ… Για την ελληνική κυβέρνηση δεν θα είναι μια εύκολη άσκηση. Η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση έχει θέσει ως προτεραιότητα τις μπίζνες, τις οποίες συνδέει με ζητήματα ασφαλείας και στρατηγικής συνεργασίας.<br /><br />Το δόγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ακολούθησαν όλοι τα τελευταία 50 χρόνια για την ανάγκη να πατάει η χώρα σε τουλάχιστον τρεις στρατηγικούς πυλώνες στην παγκόσμια σκακιέρα δεν είναι πολύ εφικτό στην πράξη. Τα διλήμματα θα είναι ωμά και πιεστικά.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η ελληνική κυβέρνηση στον “πλανήτη Τραμπ”… δύσκολες ισορροπίες.

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ Πώς αλλάζουν οι καιροί! Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προσπαθούσε πριν από δέκα και κάτι χρόνια να πείσει τους ομο...

Διαβάστε την συνέχεια