Τα πετρέλαια που διεκδικούν οι ΗΠΑ στη Συρία και ο αποκλεισμός της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkmsMGjx15ctvJP4Jwkz49y-mIROyfFyo7_fszqO2WBmfuy_-hforE9z5XWOk7RdV8UljEn914UV21aRgq0MulUNfXFKP6z1poHVot24Ob6YzEueoIm1ET03p_y70lmwkdlv75pn7Txbk/s1600/b30969b096.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkmsMGjx15ctvJP4Jwkz49y-mIROyfFyo7_fszqO2WBmfuy_-hforE9z5XWOk7RdV8UljEn914UV21aRgq0MulUNfXFKP6z1poHVot24Ob6YzEueoIm1ET03p_y70lmwkdlv75pn7Txbk/s640/b30969b096.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ένα από τα κυρίαρχα ερωτήματα κατά τη διάρκεια των μαραθώνιων συζητήσεων για τον καθορισμό των χιλιομέτρων της ζώνης ασφαλείας που θα δινόταν στην Τουρκία στη Συρία ήταν αν μέσα σε αυτή τη ζώνη η Τουρκία θα είχε υπό τον έλεγχό της και πετρελαιοπηγές. Καταρχάς, υπάρχει πετρέλαιο στην εν λόγω ζώνη; Η απάντηση είναι «Ναι, υπάρχει». Και η επόμενη ερώτηση που τίθεται είναι: «Πού υπάρχει;» και «Πήρε τελικά μερίδιο και η Τουρκία;» <br /> <br /> Όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της η ανταποκρίτρια του ΣΙΓΜΑ στην Τουρκία, Μαρία Ζαχαράκη, πετρελαιοπηγές υπάρχουν στην περιοχή Καμισλί, η οποία εξαιρέθηκε από τη ζώνη ασφαλείας που θα ελέγχει η Τουρκία στη συμφωνία με τη Ρωσία. Επίσης στην περιοχή Χάσεκε και Μαλίκιγε, οι οποίες βρίσκονται ακριβώς στα ιρακινά σύνορα, καθώς στην περιοχή Deyr-ez-Zor, που είναι η μεγαλύτερη και βρίσκεται κάποια χλμ. νότια της ζώνης ασφαλείας. <br /> <br /> Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα για το αν πήρε τελικά μερίδιο η Τουρκία από το πετρέλαιο της Συρίας είναι –προς το παρόν και με τις υπάρχουσες συμφωνίες ΗΠΑ και Σότσι- όχι. <br /> <br /> Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξαίρεσε επίτηδες την περιοχή Καμισλί από τη ζώνη ασφαλείας, αν και βρίσκεται εντός των 30 χλμ. βάθος που διεκδικούσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. <br /> <br /> Επισήμως, εξαιρέθηκε βέβαια γιατί εκεί βρίσκεται ο συριακός στρατός του Άσαντ και κανείς δεν ήθελε να έρθουν σε σύγκρουση Τουρκία και Συρία. Ο Ερντογάν με τη συχνά προβαλλόμενη εξήγηση που βρίσκει έρεισμα και στο διεθνές δίκαιο, ισχυρίζεται ότι «σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και όπου υπάρχει Άσαντ εμείς δεν πηγαίνουμε, αρκεί εκεί να μην είναι Κούρδοι». <br /> <br /> Ανεπισήμως ωστόσο, καμία υπερδύναμη και δη η Ρωσία, που είναι πλέον ο απόλυτος ρυθμιστής της κατάστασης στη Συρία, δεν ήθελε να παραχωρήσει και πετρέλαια στην Τουρκία, έστω και προσωρινά. <br /> <br /> Γιατί θυμήθηκε ξαφνικά ο Τραμπ ότι πρέπει να επιστρέψει στη Συρία; <br /> <br /> Όσον αφορά στην άλλη υπερδύναμη τώρα, τις ΗΠΑ, θυμήθηκε μάλλον αργά ότι φεύγοντας άφησε κάτι πίσω της και πρέπει να επιστρέψει. <br /> <br /> Αυτό που ξέχασε λοιπόν και τώρα λέει ότι θα επιστρέψει να το προστατεύσει με στρατιωτική δύναμη, είναι οι πετρελαιοπηγές στο Deyr-ez-Zor, ανατολικά της Συρίας, οι οποίες αποφέρουν ετησίως 150 δις. δολάρια και αυτή τη στιγμή μέρος τους ελέγχεται από τους Κούρδους. <br /> <br /> Στα ανατολικά του Ευφράτη υπάρχουν συνολικά 400 πετρελαιοπηγές και οι 300 από αυτές βρίσκονται στην περιοχή Deyr-ez-Zor. <br /> <br /> Στο tweet του πριν από δύο ημέρες, ο Τραμπ τι είπε; «Θέσαμε υπό την ασφάλειά μας την περιοχή με τα πετρέλαια». Η περιοχή στην οποία αναφέρονταν είναι η Deyr-ez-Zor, όπου θα συνεχίσει να διατηρεί 300 στρατιώτες. Και πιο συγκεκριμένα στην αμερικανική στρατιωτική βάση Τανφ Ουσού. Ο λόγος, επομένως, που διατηρείται η βάση είναι η Deyr-ez-Zor. <br /> <br /> Είναι πολλά τα… δις, Ντόναλντ! <br /> <br /> Τα νούμερα από την εξαγωγή πετρελαίου στην Deyr-ez-Zor είναι άκρως εντυπωσιακά! <br /> <br /> Η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου σε αυτήν την περιοχή φτάνει τα 325 χιλιάδες βαρέλια, όταν η παραγωγή της Τουρκίας καθημερινά από τις 80 πετρελαιοπηγές που διαθέτει, είναι 150 χιλιάδες βαρέλια. Και αυτή εδώ η περιοχή βγάζει πάνω από τα διπλάσια. <br /> <br /> Μέρος από τις πετρελαιοπηγές στην Deyr-ez-Zor τις ελέγχουν οι Κούρδοι της Συρίας, βγάζοντας καθημερινά 50 χιλιάδες βαρέλια. Με 50 χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου κάθε μέρα γεμίζει δύο χιλιάδες φορτηγά, με κάθε δεξαμενή καυσίμων να χωράει 1.700 βαρέλια, ήτοι 35 τόνους. Καθημερινά, επομένως, οι Κούρδοι εκεί εμπορεύονται 70 χιλιάδες τόνους πετρέλαιο. <br /> <br /> Κι αυτό το πετρέλαιο πού το πουλάει; Αυτό είναι ένα άλλο επίσης πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Το μεγαλύτερο μέρος το πουλάει στο καθεστώς Άσαντ και έπειτα στο Ιράκ. <br /> <br /> Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τραμπ, τις προάλλες είχε αναφέρει οργισμένος: «Είμαι ανήσυχος από την πώληση πετρελαίου στο Ιράν από κάποιους συμμάχους μας. Δεν μου αρέσει αυτό», είχε πει αναφερόμενους εμμέσως πλην σαφώς στους Κούρδους. Γιατί οι Κούρδοι πωλούσαν πετρέλαιο στο Ιράν μέσω του Ιράκ. Ουσιαστικά, μέσω της κουρδικής κυβέρνησης του βορείου Ιράκ. <br /> <br /> Όπως και να ‘χει όμως, τα έσοδα από τις πετρελαιοπηγές που ελέγχουν οι Κούρδοι στη Συρία είναι εντυπωσιακά! Πρόκειται για 2 εκατ. δολάρια τον χρόνο, που σημαίνει κέρδος 530 χιλιάδες δολάρια την ημέρα! <br /> <br /> Πώς διανέμονται όμως αυτά τα έσοδα; <br /> <br /> Το 65% οι Κούρδοι το δίνουν στο καθεστώς Άσαντ, το 25% το καρπώνονται οι ίδιοι και το υπόλοιπο 10% το διαθέτουν για τον στρατιωτικό τους εξοπλισμό και την ασφάλεια της περιοχής τους. <br /> <br /> Υπάρχει κι άλλο ένα έσοδο για τους Κούρδους, όμως, από τη μεταφορά και μόνο του πετρελαίου στον Άσαντ. Κάθε μέρα στέλνουν 2 χιλιάδες φορτηγά με πετρέλαιο στον Άσαντ, τα οποία περνούν από το Χαλέπι και το Μανμπίτς. Για κάθε φορτηγό που περνάει από το Μανμπίτς, το καθεστώς πληρώνει 300 λίρες Συρίας ως φόρο στους Κούρδους. Δηλαδή, οι Κούρδοι και πετρέλαιο πωλούν και φόρο για το πετρέλαιο -που ανήκει στη Συρία/Άσαντ- παίρνουν. <br /> <br /> Πώς να εγκαταλείψει η Αμερική μία τέτοια περιοχή; <br /> <br /> Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όταν οι ΗΠΑ μπαίνουν σε μία άλλη χώρα, πηγαίνουν γιατί εκεί υπάρχει πετρέλαιο. Το είδαμε στο Αφγανιστάν, το είδαμε και στο Ιράκ. Και για να πάνε κάπου χρειάζονται μία αφορμή και αυτή η αφορμή στη Συρία ήταν ο ISIS. Στο Ιράκ η Αλ Κάιντα, στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν, πάντα υπήρχε ένα «κάλυμμα». <br /> <br /> Τώρα οι ΗΠΑ μελέτησαν πάλι την κατάσταση και τι είπαν; «Ας αφήσουμε τη ζώνη ασφαλείας στην Τουρκία κι εμείς ας αποσυρθούμε προς τα εκεί που βρίσκονται οι πετρελαιοπηγές». <br /> <br /> Βέβαια, όσον αφορά στις πετρελαιοπηγές, χρειάζεται να διευκρινιστεί το εξής. Αυτήν τη στιγμή ο στρατός του Άσαντ προσπαθεί να μπει στο Deyr-ez-Zor και να ανακτήσει πάλι τον έλεγχο όλων των πετρελαιοπηγών. Αλλά στο σημείο που ελέγχουν οι Κούρδοι, αντιμετωπίζει ακόμη μεγάλη αντίσταση. <br /> <br /> Ωστόσο, αυτή που ανησυχεί είναι η Αμερική. Ανησυχεί από τη συμφωνία Άσαντ με Κούρδους και φοβάται μήπως τελικά παραχωρήσουν οι Κούρδοι τις πετρελαιοπηγές στο καθεστώς με κάποιο άλλο μεγάλο αντάλλαγμα βέβαια. Γι’ αυτό και ο Τραμπ προσεταιρίζεται πάλι –παρά την προδοσία– τον οπλαρχηγό τους Μαζλούμ και τον καλεί στα σαλόνια της Ουάσιγκτον. <br /> <br /> Δεδομένου ότι το πετρέλαιο για τους Κούρδους αποτελεί τη βασική πηγή χρηματοδότησής τους, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα καταφέρει τώρα ο Ντόναλντ Τραμπ να πείσει πάλι τους –προδομένους από τον ίδιο– πρώην συμμάχους του Κούρδους να του δώσουν έστω κι ένα… γαλόνι.<br /> <br /> <a href="https://www.sigmalive.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα πετρέλαια που διεκδικούν οι ΗΠΑ στη Συρία και ο αποκλεισμός της Τουρκίας

Ένα από τα κυρίαρχα ερωτήματα κατά τη διάρκεια των μαραθώνιων συζητήσεων για τον καθορισμό των χιλιομέτρων της ζώνης ασφαλείας που θα διν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Κουρδικό μακριά από συναισθηματισμούς και ιδεοληψίες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9m6hHCjCQv64j5A-xcXfS30i7Yj7FnJhewLaiG8VP1gabP8tl7bB-JSi4BML0ZphRVPJo7s8kaAicYqxVlmY0AMs59mUHsvNECTVVqz3IKJrjw00P7AwV2GZeWbqqrU-qD0pb3Dy13Hs/s1600/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="650" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9m6hHCjCQv64j5A-xcXfS30i7Yj7FnJhewLaiG8VP1gabP8tl7bB-JSi4BML0ZphRVPJo7s8kaAicYqxVlmY0AMs59mUHsvNECTVVqz3IKJrjw00P7AwV2GZeWbqqrU-qD0pb3Dy13Hs/s640/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ιπποκράτη Δασκαλάκη* </b><br /> Κυριαρχούν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τις τελευταίες εβδομάδες οι δραματικά εναλλασσόμενες εξελίξεις από την περιοχή της Συρίας. Αποκορύφωμα η τουρκική εισβολή στη βορειοανατολική Συρία που συνιστά κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και πραγματοποιήθηκε με την έγκριση Ουάσινγκτον και Μόσχας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαιώνουν την κυρίαρχη πλέον θέση της Μόσχας στην περιοχή, τη σταδιακή αποκατάσταση του ελέγχου της Δαμασκού στο μεγαλύτερο μέρος της συριακής επικράτειας και τη μερική επίτευξη των στόχων της Άγκυρας. Ενδεχόμενα και ο Πρόεδρος Trump θα θριαμβολογήσει ότι με τα συνεχόμενα και αλλοπρόσαλλα tweets του συνέβαλε στην ειρήνευση της περιοχής και στην ασφαλή απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων. Σίγουρα όμως οι Κούρδοι της Συρίας βλέπουν το όνειρο της αυτοδιάθεσης να απομακρύνεται για άλλη μια φορά έχοντας γευθεί την εγκατάλειψη των συμμάχων τους και μια ακόμη -έστω μερική- αναγκαστική εγκατάλειψη των εστιών τους. <br /> <br /> Σοκαριστικές οι εικόνες των αναμεταδόσεων από τα χωριά της τουρκοσυριακής μεθορίου με Κούρδους αμάχους αιμόφυρτους και οικογένειες να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς για να απομακρυνθούν από την πολεμική λαίλαπα. <br /> <br /> Αναμφίβολα ένας από τους στόχους της τουρκικής εισβολής είναι και η αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης της τουρκοσυριακής μεθορίου με απομάκρυνση των κουρδικών πληθυσμών και μετεγκατάσταση ομάδων φίλα προσκείμενων στην Άγκυρα. Παγκόσμια, αλλά και στην Ελλάδα, αναπτύσσεται ένα αίσθημα συμπόνιας προς τους κατατρεγμένους Κούρδους το οποίο όμως, μέχρι στιγμής δεν έχει μετουσιωθεί σε μια έμπρακτη κρατική συμπαράσταση σε αυτόν τον λαό. Βασικός λόγος η βαθύτατη αποσταθεροποίηση της περιοχής που θα προκαλέσει μια ενδεχόμενη δημιουργία ενιαίου κουρδικού κράτους επηρεάζοντας άμεσα τέσσερα άλλα κράτη (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία). Οι παρενέργειες μιας τετραπλής απόσχισης και η δημιουργία ενός κράτους περίπου 30 εκατομμυρίων σίγουρα θα προκαλέσει μακροχρόνιες τριβές στην ήδη προβληματική περιοχή. Αναπόφευκτα οι τέσσερις επηρεαζόμενες χώρες θεωρούν ως μέγιστη απειλή για την ύπαρξη τους μια ενδεχόμενη κουρδική αυτοδιάθεση και παρά τις ριζικές μεταξύ τους διαφορές συσπειρώνονται σε κάποιο βαθμό για να εμποδίσουν μια ανάλογη εξέλιξη. Εκμεταλλεύονται μάλιστα επιδέξια και το ειδικό βάρος που διαθέτουν για να πείσουν ή ακόμη για να εκβιάσουν τους πατρόνες τους να αποτρέψουν ένα ανάλογο ενδεχόμενο. Υπέρτερα πληθυσμιακές οι τέσσερις χώρες που φιλοξενούν τις κουρδικές μειονότητες και με ζωτική στρατηγική σημασία είναι σε θέση -επί του παρόντος- να επιβάλλουν στις μεγάλες δυνάμεις την αποφυγή αποδοχής των κουρδικών αιτημάτων αυτοδιάθεσης. <br /> <br /> Μέγιστο όμως σφάλμα θα ήταν να θεωρήσουμε ότι ο κουρδικός λαός είναι ενωμένος και σύσσωμα υποστηρίζει το όνειρο της αυτοδιάθεσης και δημιουργίας ενός μεγάλου κουρδικού έθνους. Μεγάλα τμήματα των κουρδικών πληθυσμών έχουν ομαλά ενταχθεί στις κοινωνίες των χωρών διαμονής τους. Ενίοτε δε επανδρώνουν και τις δυνάμεις ασφαλείας που καταδιώκουν τους ομοεθνείς τους. Επιπλέον υπάρχουν διαφορετικές επιδιώξεις όχι μόνο μεταξύ των κουρδικών πληθυσμών που είναι διασκορπισμένοι στις τέσσερις χώρες αλλά ακόμη και εντός αυτών. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Κούρδων στο Ιράκ που έχουν επιτύχει τη μεγαλύτερη αυτονομία από όλες τις άλλες ομάδες δημιουργώντας την Kurdistan Regional Government (KRG) ενώ παράλληλα συνεχώς βιώνουν πολυχρόνιες εμφύλιες ένοπλες διενέξεις μεταξύ των δύο βασικών οικογενειών (Barzani, Talabani) που ιστορικά κυριαρχούν στην πολιτικοκοινωνική ζωή της περιοχής. <br /> <br /> Παρά την ύπαρξη μιας κοινής εθνοτικής συνείδησης και την κυριαρχία του σουνιτικού ρεύματος οι κουρδικοί πληθυσμοί χαρακτηρίζονται από χρήση διαφορετικών διαλέκτων και έναν βαθύτατο τοπικό κατακερματισμό σε φυλές και πολυμελείς οικογένειες (φατρίες) που επικρατούν έναντι της εθνοτικής ταυτότητας. Ως εκ τούτου πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο λαός αυτός δεν έχει ακόμη αποκτήσει μια κυριαρχούσα αντίληψη εθνοτικής συνείδησης και ευρεία επιθυμία απόκτησης κρατικής υπόστασης. Ενδεχομένως, μεγάλος μέρος των Κούρδων, θα αποδέχονταν τη συνέχιση της παραμονής τους σε μια κρατική οντότητα που θα εξασφάλιζε ορισμένα βασικά δικαιώματα τους και τη γενικότερη ευημερία τους. <br /> <br /> Είναι φυσικό εμείς οι Έλληνες, έχοντας μακροχρόνια γευθεί τα δεινά της τουρκοκρατίας να δείχνουμε κατανόηση στα βάσανα αυτού του κατατρεγμένου λαού και να βλέπουμε θετικά κάθε κίνηση προς την κατεύθυνση της αυτοδιάθεσης τους.<br /> <br /> <br /> Αναμφίβολα και η ρήση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» είναι αποδεκτή στο ανίερο περιβάλλον των διεθνών σχέσεων και της ισορροπίας ισχύος. Το παραπάνω αξίωμα είναι λοιπόν αποδεκτό αλλά είναι τελείως διαφορετικό από την εναπόθεση όλων των ελπίδων του Ελληνισμού στο «ξανθό γένος», στον «Λουξεμβούργιο πεζοναύτη», στον «Θείο Σαμ» και στην εκ των έσω κατάρρευση της Τουρκίας (διαλέγετε κατά περίπτωση). <br /> <br /> Μια ενδεχόμενη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους δεν σημαίνει αυτόματα ότι η εναπομείνασα Τουρκία θα είναι λιγότερο αναθεωρητική και επεκτατική. Σε τελευταία ανάλυση, τυχόν δημιουργία κουρδικού κράτους ενδεχόμενα να αποτελέσει και την ταφόπλακα της Συνθήκης της Λωζάννης επί της οποίας -στο διπλωματικό επίπεδο- στηρίζουμε το μέγιστο των θέσεων μας για τη διαφύλαξη της εδαφικής μας ακεραιότητας και πλήθους κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επίσης ουδεμία εξασφάλιση υπάρχει ότι το νέο κουρδικό κράτος θα είναι φιλικό προς την Ελλάδα και θα αποτελεί έναν οιονεί αντίπαλο της Άγκυρας. Ας μη ξεχνάμε την τουρκική επιρροή, παρουσία και επενδύσεις στο Ιρακινό Κουρδιστάν (KRG). Δεν κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ιστορικές λεπτομέρειες παρελθοντικών γεγονότων αντιλαμβανόμενος τη δυναμική της ιστορίας και της διαφορετικότητας των περιστάσεων. <br /> <br /> Σε μια «Μακιαβελική» θεώρηση ενδεχόμενα η ανοικτή πληγή της Τουρκίας στο κουρδικό μέτωπο, εντός και εκτός των συνόρων της, να αποτελεί την καλύτερη «λύση» για εμάς. Ακόμη και το μονίμως σε πολεμική ετοιμότητα ευρισκόμενο Ισραήλ έχει αποδειχθεί ότι δυσκολεύεται να συμβιώνει με μια συνεχώς σε εξέλιξη intifada. Το κόστος της καταπολέμησης της κουρδικής εξέγερσης είναι σημαντικό σε κάθε επίπεδο (ανθρώπινο, οικονομικό, διπλωματικό, ήπιας ισχύος) και σε περιόδους έξαρσης των συγκρούσεων γίνεται δυσβάστακτο. Φυσικά κάποιος δικαιολογημένα θα αντικρούσει τον ανθρώπινο πόνο, τις προσφυγικές ροές και τη συνεχή αύξηση της μαχητικότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων λόγω απόκτησης πολύτιμης πολεμικής εμπειρίας. Επίσης η Άγκυρα προσπαθεί να επιδείξει ότι η επεκτατική-αναθεωρητική πολιτική της κατά του Ελληνισμού είναι ανεξάρτητη των τεκταινομένων στα νότια και ανατολικά της σύνορα. Συχνή και η υπερβολική επίκληση του αξιώματος ότι «η Άγκυρα σε περίπτωση απωλειών στην ανατολική της πλευρά θα επιζητήσει εδαφικά ανταλλάγματα στα δυτικά». Η δική μου εκτίμηση είναι η Άγκυρα, έχουσα μια μονίμως αιμορραγούσα πληγή στο εσωτερικό της, παρά τους «λεονταρισμούς» της θα είναι περισσότερο προσεκτική στις κινήσεις της στα υπόλοιπα μέτωπα με την προϋπόθεση ότι ο αντίπαλος της διαθέτει ικανή ισχύ και αποφασιστικότητα. Οι παραπάνω εκτιμήσεις δεν συνεπάγονται -με κανένα τρόπο- ότι η Ελλάδα θα πρέπει ενεργά να εμπλακεί σε οποιαδήποτε υποστήριξη προς κουρδικές ενέργειες αυτονόμησης για ευνόητους λόγους. Είναι αρκετή η πλήρης συνταύτιση με τις ενέργειες και διακηρύξεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάθε περίπτωση παραβίασης εκ μέρους της Άγκυρας του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε κάθε περίπτωση η συνέχιση της ύπαρξης του κουρδικού προβλήματος αποτελεί όπλο στην εξασθενισμένη φαρέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν δυνάμει μοχλό πίεσης σε βάρος της Άγκυρας. <br /> <br /> Η χειρότερη για τον Ελληνισμό εξέλιξη ίσως θα ήταν μια επιτυχημένη τουρκική προσέγγιση προς τα μετριοπαθή κουρδικά στρώματα με επίκληση και της κοινής θρησκείας και παροχή αρκετών αυτονόητων δικαιωμάτων. Μια τέτοια κίνηση, εφόσον θα ήταν επιτυχημένη, θα συντελούσε στην ακόμη μεγαλύτερη ενδυνάμωση της Τουρκίας απομακρύνοντας τον σημαντικότερο εφιάλτη της Άγκυρας και απελευθερώνοντας ακόμη μεγαλύτερη δυναμικότητα στις επεκτατικές τάσεις της. <br /> <br /> <b><i>* Ο Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι αντιστράτηγος (ε.α.), πτυχιούχος Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου, υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο, διευθυντής Μελετών του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ), συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ), διαλέκτης και συνεργάτης στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ).</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το Κουρδικό μακριά από συναισθηματισμούς και ιδεοληψίες

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη* Κυριαρχούν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τις τελευταίες εβδομάδες οι δραματικά εναλλασσόμενες εξελίξεις από την π...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σκοτεινές μπίζνες της Τουρκίας με την ιταλική πολεμική βιομηχανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKJSyCk6pkcc7KsYlqSx9FM9H7h160pBleE3CHgeEWQ2sOo47vP2j4jSlUKcYFGIEqA3TJ-kbPviNrWhA8I_JfDfEVpDqPODdlkSKOEDkQ2aqFEsKKHUECI2fvK-YMOyH9obXi0Qaqp8/s1600/Agusta_Westland.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKJSyCk6pkcc7KsYlqSx9FM9H7h160pBleE3CHgeEWQ2sOo47vP2j4jSlUKcYFGIEqA3TJ-kbPviNrWhA8I_JfDfEVpDqPODdlkSKOEDkQ2aqFEsKKHUECI2fvK-YMOyH9obXi0Qaqp8/s640/Agusta_Westland.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Δημήτρης Δεληολάνης</b><br />Το περασμένο έτος η Τουρκία ήταν ο τρίτος καλύτερος πελάτης για την ιταλική πολεμική βιομηχανία, καλύπτοντας μόνη της το 7,5% των συνολικών ιταλικών εξαγωγών όπλων. Μπροστά της το Κατάρ, που ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας για συνολικά 1,9 δισ. ευρώ, και το Πακιστάν. Κατά το 2018 η Τουρκία αγόρασε ιταλικά όπλα για συνολικά 632,3 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αισθητή αύξηση σε σχέση με το 2017, όταν η Άγκυρα είχε αγοράσει ιταλικά όπλα για 266,1 εκατ. και σε σχέση με το 2016 όταν το συνολικό ποσό ανήρχετο σε 133,4 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η Τουρκία αναδεικνύεται ως όλο και πιο σημαντικός πελάτης της ιταλικής πολεμικής βιομηχανίας. <br /><br />Στα ποσά αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τις πολλές δεκάδες εκατομμύρια που ξοδεύει η Τουρκία, συμμετέχοντας στα πανευρωπαϊκά και νατοϊκά σχέδια ανάπτυξης νέων οπλικών συστημάτων. Πιο συγκεκριμένα, η Άγκυρα συμμετέχει στη διεθνή ομάδα (αποτελούμενη από δεκάδες αμερικανικές κι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις) για το σχεδιασμό νέου multirole αεροπλάνου. Επίσης, στην ομάδα (συμμετέχει και η Ελλάδα) σχεδιασμού ενός νέου δικτύου ραντάρ της οποίας ηγείται ο ιταλικός κρατικός όμιλος Leonardo (πρώην Finmeccanica. Τέλος, στην ομάδα (και αυτή με ελληνική συμμετοχή) για το σχεδιασμό ενός νέου συστήματος ηλεκτρονικού ελέγχου.<br /><br />Πρέπει να αναφερθούν και οι τέσσερις άδειες εξαγωγής που εκδόθηκαν το περασμένο έτος (ύψους 1.055.000 ευρώ) για όπλα που πουλήθηκαν με τη διαμεσολάβηση της Τουρκίας σε μη κατονομαζόμενες τρίτες χώρες. Καθώς και τα περίπου 30 εκατ. που πλήρωσε επιπρόσθετα η Τουρκία για επιδιορθώσεις και εξάσκηση των στρατιωτικών της στα νέα ιταλικά όπλα.<br /><br />Τα στοιχεία προέρχονται από τη φετινή έκθεση που το ιταλικό υπουργείο Άμυνας κατέθεσε στο Κοινοβούλιο, αναφορικά με τις εξαγωγές όπλων κατά το προηγούμενο έτος. Η κατάθεση της ετήσιας έκθεσης είναι υποχρεωτική, παρόλο που με την πάροδο του χρόνου, οι πιέσεις τόσο της ιταλικής βιομηχανίας, όσο και των ξένων αγοραστών μειώνουν τα επίπεδα διαφάνειας. Επί παραδείγματι, στα τελευταία έτη αναγράφεται το συνολικό ποσό των αδειών εξαγωγής στην κάθε χώρα, αλλά δεν αναφέρεται πλέον τι ακριβώς πουλήθηκε.<div>   <br />Η Τουρκία λατρεύει τα ιταλικά όπλα <br /><br />Η έκθεση αναφέρει ότι οι άδειες εξαγωγής προς την Άγκυρα ήταν συνολικά 70 και οι αναγραφείσες καταστάσεις είναι με κωδικούς που αφορούν ουσιαστικά τα πάντα: από τα όπλα με διάμετρο άνω των 12,7 χιλιοστών έως τα αεροπλάνα, τις ρουκέτες, τους πυραύλους και την τεχνολογία για την παραγωγή και την χρήση τους. Περισσότερες λεπτομέρειες, όμως, για τις ιταλικές εξαγωγές όπλων μας έδωσε ο Τζόρτζο Μπερέτα, ερευνητής του Διαρκούς Παρατηρητηρίου για τον ελαφρύ οπλισμό (OPAL) της Μπρέσσια, της πόλης δηλαδή όπου γεννήθηκε, πριν από αιώνες, η πολεμική βιομηχανία της Ιταλίας.<br /><br />Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Ιταλός αναλυτής, η πιο σημαντική πώληση ιταλικών όπλων στην Τουρκία αφορά τα επιθετικά ελικόπτερα Mangusta. Ήδη από το 2010, η ιταλική βιομηχανία Agusta Westland είχε κλείσει συμφωνία με την τουρκική κρατική ΤΑΙ (Τurkish Aerospace Industries) για την παραγωγή στην Τουρκία αυτού του ελικοπτέρου, που στην τουρκική εκδοχή του μετονομάστηκε T129 ATAK και εθεάθη επί το έργον και στην εισβολή στην Συρία. <br /><br />Αρχικά η συμφωνία πρόβλεπε την παραγωγή 51 ελικοπτέρων, που ήδη από το 2011 έγιναν 60 και από τότε η γραμμή συναρμολόγησης ποτέ δεν σταμάτησε. Πιο πρόσφατα, ξεκίνησε και η παραγωγή του ελικοπτέρου, προσαρμοσμένου όμως, για τις ανάγκες του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. <br /><br />Ο ιταλικός όμιλος Leonardo συνεργάζεται με το τουρκικό υπουργείο Άμυνας και στην κατασκευή κατασκοπευτικών δορυφόρων, στη δημιουργία και εγκατάσταση στη Σμύρνη του ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου της θάλασσας VTMS (Vessel Traffic Management System), τον εκσυγχρονισμό του εναερίου ελέγχου, των ραντάρ, καθώς και στην πώληση πυροβόλων για την τουρκική ακτοφυλακή. <br /><br />Και η γνωστή Beretta της Μπρέσσια έχει ανοίξει δικό της εργοστάσιο στην Τουρκία μέσω της θυγατρικής της Stoeger. Τα τουρκικής κατασκευής πιστόλια της Μπερέτα συμμετέχουν συστηματικά σε όλους τους διαγωνισμούς για τον εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, στις οποίες μάλιστα έχουν κατά καιρούς πουλήσει ορισμένες ποσότητες. <br />Συμβόλαια με την ιταλική πολεμική βιομηχανία <br /><br />Τον Φεβρουάριο στο ναυπηγείο Τούζλα, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, ολοκληρώθηκε η κατασκευή της πρώτης κορβέτας ηλεκτρονικής παρακολούθησης της Τουρκίας. Η κορβέτα είναι εξοπλισμένη με πυροβόλο των 76 χιλιοστών της ιταλικής Oto Melara. Η ίδια βιομηχανία έχει εξοπλίσει με κανόνια διάφορα πλοία του τουρκικού στόλου. Μια άλλη ιταλική βιομηχανία του ομίλου Leonardo, η Alenia, έχει εξοπλίσει το τουρκικό ναυτικό με αεροπλάνα τύπου ATR72 για περιπολία, ηλεκτρονικό έλεγχο και εντοπισμό υποβρυχίων. <br /><br />Τα αεροπλάνα, που στην τουρκική εκδοχή τους ονομάζονται Meltem III, προσαρμόζονται στις επιχειρησιακές ανάγκες του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ.<br /> Αυτή η έντονη εμπορική δραστηριότητα της ιταλικής πολεμικής βιομηχανίας στην Τουρκία οδήγησε τον Όμιλο Leonardo να εγκαινιάσει πριν από χρόνια μεγαλοπρεπές γραφείο εκπροσώπησης στην Κωνσταντινούπολη και ένα μικρότερο στην Άγκυρα, όπου απασχολούνται εκατοντάδες εργαζόμενοι. <br /><br /> Η ιταλική πολεμική βιομηχανία έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο να κατευθύνει τη στάση των ιταλικών κυβερνήσεων απέναντι στην Άγκυρα. Παράλληλα, έχει εξασφαλίσει τη διαχρονική υποστήριξη σημαντικής μερίδας του ιταλικού πολιτικού προσωπικού, αρχής γενομένης από την πρώην Ευρωπαία Επίτροπο και πρώην υπουργό Εξωτερικών (και νυν γερουσιάστρια εκλεγμένη με το Δημοκρατικό Κόμμα) Έμα Μπονίνο, τους Ριζοσπάστες οπαδούς της, αλλά και ανώτερα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, οπαδούς του Ματέο Ρέντσι και της Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. <br /><br />Αρκεί να αναφέρει κανείς ότι, την επομένη της άφιξης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο αεροδρόμιο της Ρώμης το 1998, το κύριο θέμα που πρόβαλαν οι ιταλικές εφημερίδες, προκειμένου να πείσουν τον τότε πρωθυπουργό Μάσιμο ντ’ Αλέμα να τον παραδώσει στους Τούρκους, ήταν το συμβόλαιο για τα ελικόπτερα Mangusta. Τελικά το συμβόλαιο υπεγράφη μια δεκαετία αργότερα. </div> <div> <br />Εμπάργκο όπλων με εξαιρέσεις <br /><br />Τώρα, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μελετά εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, εξαιρώντας όμως τις παραγγελίες που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί, καθώς και τις συμπαραγωγές και τα κοινά εξοπλιστικά σχέδια, στα οποία συμμετέχουν οι δυο χώρες. Πρόκειται για μια χλιαρή στάση της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην επιθετικότητα που έδειξε η Άγκυρα εναντίον της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια. Πέρα από την ανοιχτή απειλή εναντίον της πετρελαϊκής ΕΝΙ σε δυο οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, είχαμε και περιστατικά που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του διπλωματικού savoir vivre. <br /><br />Να αναφέρουμε μόνον ότι την επομένη της τουρκικής εισβολής στη Συρία, ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο κάλεσε τον Τούρκο πρεσβευτή στη Ρώμη Μουράτ Σαλίμ Εσενλί και του εξέφρασε τη "διαμαρτυρία" της ιταλικής κυβέρνησης. Πηγές του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών διοχέτευσαν την πληροφορία ότι η συνομιλία διεξήχθη σε πολύ βαρύ κλίμα και ότι ο Τούρκος πρεσβευτής απάντησε στη διαμαρτυρία με ανοιχτές απειλές και ύβρεις εναντίον της Ιταλίας. <br /><br />Οι διαρροές επιβεβαιώθηκαν με τον πιο παταγώδη τρόπο. Μόλις βγήκε από το Μέγαρο Φαρνεζίνα, όπου εδρεύει το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών, ο Τούρκος πρεσβευτής διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου. Εμβρόντητοι οι Ιταλοί δημοσιογράφοι τον άκουσαν να κατηγορεί ευθέως την ιταλική κυβέρνηση ότι είναι «διεθνής εγκληματίας» και «συνένοχος των τρομοκρατών». Όσο για τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, η «απάντηση μας θα είναι σκληρή», κατέληξε. <br /><br />Μόνον η παρέμβαση του υπουργείου Εξωτερικών, που επικαλέστηκε λόγους εθνικής ασφαλείας, έπνιξε την είδηση της τουρκικής απρέπειας στα κυριότερα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. Πάντως, στα τουρκικά προβλήθηκε ως τεκμήριο της αποφασιστικότητας της τουρκικής κυβέρνησης έναντι της Ιταλίας και ευρύτερα της Ευρώπης.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Οι σκοτεινές μπίζνες της Τουρκίας με την ιταλική πολεμική βιομηχανία

Δημήτρης Δεληολάνης Το περασμένο έτος η Τουρκία ήταν ο τρίτος καλύτερος πελάτης για την ιταλική πολεμική βιομηχανία, καλύπτοντας μόνη της...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία - Οι Κούρδοι θέλουν να παίξουν και στις δύο πλευρές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWvCZaAm3p3P5vIQt4HHZ2ECHlbt3MyhnqjQLTUccyPt37O2A3H2719XDQY9ETbn-YE4NZPpDcvtVYuzBr0jOij0W7JUHFflVyLIVpyy0GgdCEnCUvr-2veawru2vhyKBYaSQgAl2Criw/s1600/syriaethnic-s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="617" data-original-width="640" height="616" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWvCZaAm3p3P5vIQt4HHZ2ECHlbt3MyhnqjQLTUccyPt37O2A3H2719XDQY9ETbn-YE4NZPpDcvtVYuzBr0jOij0W7JUHFflVyLIVpyy0GgdCEnCUvr-2veawru2vhyKBYaSQgAl2Criw/s640/syriaethnic-s.jpg" width="640" /></a></div> <br />  <i>  Βαθυπράσινο χρώμα: περιοχές με κουρδική πλειοψηφία στη Β.Α. Συρία</i><br /><br /><b>Moon of Alabama </b>- 24 Οκτωβρίου 2019<br />Όταν ο πρόεδρος Trump αγνόησε τις κακές συμβουλές<a href="https://www.moonofalabama.org/2019/10/when-trump-ignored-bad-advice-he-enabled-progress-in-syria.html">, επέτρεψε πρόοδο στη Συρία</a> . Δυστυχώς, ο Trump επιστρέφει και ακούει πάλι τις κακές συμβουλές <a href="https://nationalinterest.org/blog/middle-east-watch/inside-iran-hawks-hijacking-trumps-syria-withdrawal-plan-90041">που του δίνουν</a> κάποιοι από το State Department :<br /><br />Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ λέει ότι θέλει να «τελειώσει τους αμέτρητους πολέμους». Όμως, τα γεράκια αντι-Ιράν και αντι-Ρωσιά στην ομάδα εθνικής ασφαλείας του σχεδιάζουν να γλιστρήσουν σε μια μακρά στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη νοτιοανατολική Συρία. Και τα σχέδιά τους μπορεί να τα δούλευαν για πολύ καιρό. <br />Με τις δυνάμεις των ΗΠΑ να ανοίγουν τις πύλες για να αναλάβει η Τουρκία τη βορειοανατολική Συρία, οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Trump <a href="https://www.nytimes.com/2019/10/20/world/middleeast/trump-troops-syria-turkey.html"> καταρτίζουν</a> τώρα <a href="https://www.nytimes.com/2019/10/20/world/middleeast/trump-troops-syria-turkey.html">σχέδια</a> για τη διατήρηση αρκετών εκατοντάδων αμερικανικών στρατευμάτων μαζί με αραβικές ομάδες ανταρτών στην πλούσια σε πετρέλαιο νοτιοανατολική χώρα. Ο Trump είπε ότι «έχουμε εξασφαλίσει το πετρέλαιο». Και οι διπλωμάτες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) δήλωσαν ότι είναι <a href="https://twitter.com/JM_Szuba/status/1186333517933883392"> πρόθυμοι</a> να συνεργαστούν για ένα τέτοιο σχέδιο.<br /><br />Η National Interest έχει μάθει ότι η ομάδα αντι-ISIS της κυβέρνησης Trump, υπό την ηγεσία του πρεσβευτή James Jeffrey, έχει επιδείξει εδώ και αρκετό καιρό την ιδέα μιας αντί-ιρανικής παρουσίας στο Deir ez-Zor.<br /><br />"Κάθε μέρα, ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ υπήρξε πολύ ισχυρός ενάντια στον Σύρο δεσπότη Άσσαντ", δήλωσε ο Omar Abu Layla, Διευθύνων Σύμβουλος της Deirezzor24 , ο οποίος δήλωσε ότι είδε αμερικανικά ελικόπτερα και <a href="https://nationalinterest.org/tag/f-35">μαχητικά αεροσκάφη F-35 να</a> αυξάνουν την παρουσία τους κατά των υποστηριζόμενων από το Ιράν δυνάμεων στην περιοχή.<br /><br />Ο Abu Layla είπε στη National Interest ότι μίλησε με την ομάδα του Jeffrey πριν από τρεις ή τέσσερις μήνες. Ισχυρίστηκε: "Υποσχέθηκαν, « δεν θα φύγουμε από τη Συρία προτού να εκτοξεύσουμε το Ιράν από τη Συρία ». "Δεν θα εγκαταλείψουν την επαρχία μας εύκολα."<br /><br />Ενώ ο Τζέιμς Τζέφρεϊ πιέζει τα αντί-ιρανικά ανόητα <a href="https://indianpunchline.com/trump-seeks-grand-bargain-with-erdogan/">όνειρα</a> του Τραμπ να κερδίσει ένα βραβείο Νόμπελ Ειρήνης διευκολύνοντας μια συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων:<br /><br />Στην διαβόητη "μη-διπλωματική" επιστολή προς τον Ερντογάν πριν από λίγες ημέρες, ο Τράμπ είχε εκφράσει μια τολμηρή ιδέα ότι ο στρατηγός Μαζλούμ θα μπορούσε να ήταν ένας πιθανός διαπραγματευτής με τον Ερντογάν. Για να παραθέσω τον Trump, "ο στρατηγός Μαζλούμ είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί μαζί σας (Ερντογάν) και είναι πρόθυμος να κάνει παραχωρήσεις που δεν θα είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν. Επισυνάπτω εμπιστευτικά ένα αντίγραφο της επιστολής του προς εμένα που μόλις έλαβα".<br /><br /><br /><a href="https://reseauinternational.net/wp-content/uploads/2019/10/5-32.jpg"><img border="0" height="521" src="https://reseauinternational.net/wp-content/uploads/2019/10/5-32.jpg" width="640" /></a><div> <br /></div> <div> Ωστόσο, ο στρατηγός Μαζλούμ είναι ο πιο καταζητούμενος τρομοκράτης της Τουρκίας που εργάστηκε στις τάξεις του αυτονομιστικού PKK για σχεδόν 3 δεκαετίες και πρέπει να προσθέσουμε μερικές τελείες σε αυτό το σημείο. ... Ο στρατηγός Μαζλούμ είναι πιθανό να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον σύντομα, έτσι και ο Ερντογάν. Ο Τράμπ προωθεί την κουρδική συμφιλίωση με την Τουρκία. Οι τελευταίες δεκαπενθήμερες εξελίξεις στο διπλωματικό μέτωπο έχουν απομακρύνει τη μεγαλύτερη πηγή έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας - τη συμμαχία των ΗΠΑ με το YPG και την παρουσία Κούρδων μαχητών κατά μήκος των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία.Όταν κάποιος συνδυάζει τις δύο υποθέσεις, μπορεί κανείς να καταλάβει το σκεπτικό πίσω από αυτό το αλλόκοτο τουΐντ:</div> <div> <br />Donald J. Trump - @realDonaldTrump - <a href="https://twitter.com/realDonaldTrump/status/1187395521805275137">17:48 UTC · Οκτ 24, 2019</a><br />Μου άρεσε πραγματικά η συνομιλία μου με τον στρατηγό @MazloumAbdi. Εκτιμά τα όσα κάναμε και εκτιμώ τι έχουν κάνει οι Κούρδοι. Ίσως ήρθε η ώρα οι Κούρδοι να αρχίσουν να κατευθύνονται προς την Περιοχή του Πετρελαίου!<br /><br />Οι Κούρδοι ζουν στο βόρειο τμήμα της ανατολικής Συρίας. Τα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα του κυβερνείου του Deir Ezzor, 300 χιλιόμετρα νότια των κουρδικών περιοχών. Τα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται σε μια περιοχή που έχει 100% αραβικό πληθυσμό και οι Κούρδοι γενικά δεν είναι ευπρόσδεκτοι εκεί. Αλλά οι ΗΠΑ δεν θέλουν να στείλουν αρκετά στρατεύματα για να καταλάβουν τα κοιτάσματα πετρελαίου. Χρειάζονται μια δύναμη δι’ αντιπροσώπευσης που μπορούν να εμπιστευτούν.<br /><br />Εάν οι ΗΠΑ προσπαθήσουν να καταλάβουν την περιοχή πετρελαϊκών κοιτασμάτων με τη βοήθεια μιας κουρδικής πολιτοφυλακής, οι ντόπιοι Άραβες θα (επανα-) μετατραπούν αμέσως σε ISIS και θα πολεμήσουν τους κατακτητές της γης τους.<br /><br />Joshua Landis @ joshua_landis - <a href="https://twitter.com/joshua_landis/status/1187403550906826753">18:20 UTC · Οκτ 24, 2019</a><br />9. Το Ιράν και η Ρωσία είναι αντίπαλοι των ΗΠΑ, αλλά οποιαδήποτε προσπάθεια της Ουάσινγκτον να υπονομεύσει τις προσπάθειές τους για την επίτευξη σταθερότητας στη ΝΑ Συρία θα βοηθήσει μόνο τις ομάδες ISIS & εξτρεμιστικές ομάδες. Αν οι ΗΠΑ κρατήσουν στρατεύματα στην περιοχή, πάρουν πετρελαιοπηγές ή αντιστέκονται στη μετάβαση της εξουσίας, θα εξυπηρετήσουν το ISIS.<br /><br />Είχα κάποιες ελπίδες ότι ο Τραμπ είχε αναγνωρίσει ότι ο Τζέιμς Τζέφρι εργάζεται κατά της προσπάθειάς του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία. Ο Τζέφρι θα έπρεπε να είχε απολυθεί εδώ πολύ καιρό πριν. Αντ 'αυτού φαίνεται ότι ο Τραμπ ακόμα τον ακούει.<br /><br />Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι αποδεικνύουν και πάλι την απόλυτη έλλειψη πολιτικής ευαισθησίας τους. Το υπουργείο Εξωτερικών τους <a href="https://nationalinterest.org/blog/middle-east-watch/exclusive-inside-state-departments-meltdown-kurds-90241">πρόσβαλε</a> :<br />Ένας υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών τα έσπασε και φώναξε προς τη συριακή κουρδική αντιπροσωπεία κατά τη διάρκεια μιας δραματικής διακοπής των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Σύρων Κούρδων. Η στιγμή της υψηλής έντασης τον Σεπτέμβριο υπογραμμίζει τα διπλωματικά προβλήματα που μαστίζουν τη κυβέρνηση του Τραμπ.<br />Οι αμερικανοί απεσταλμένοι τους είπαν ψέματα και ο Τραμπ τους πρόδωσε. Ωστόσο, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν συμφωνίες και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης της Συρίας.<br /><br />Ali @ CoolHuh_ - <a href="https://twitter.com/CoolHuh_/status/1187423268988510208">19:39 UTC · Οκτ 24, 2019</a><br /><br />Οι SDF στις τελευταίες 24 ώρες:<br />Θέλουν τον Συριακό Αραβικό Στρατό (ΣΑΣ) να υπερασπιστεί τα σύνορα<br />Δεν αποσύρουν τους μισθοφόρους τους<br />Απέρριψαν τη Ρωσική προσφορά<br />Ζήτησαν η Ρωσία να πιέζει τη συριακή κυβέρνηση<br />Θέλουν ένα "ειδικό τμήμα" στο ΣΑΣ<br />Θέλουν τη παράνομη παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία<br />Θέλουν διεθνείς δυνάμεις<br /><br />Ε! SDF, είστε στα καλά σας;<br /><br />Η κυβέρνηση της Συρίας και ο ρωσικός στρατός πρέπει να ενημερώσουν τους Κούρδους του ΡΚΚ ότι δεν μπορούν να παίξουν και στις δύο πλευρές του παιχνιδιού. Κανένας Σύρος ή Ρώσος στρατιώτης δεν θα διακινδυνεύσει τη ζωή του για να εξασφαλίσει και να υπερασπιστεί τις περιοχές με κουρδική πλειοψηφία κατά της τουρκικής εισβολής, ενώ οι Κούρδοι βοηθούν τις ΗΠΑ να καταλάβουν και να καταληστέψουν τα συριακά κοιτάσματα πετρελαίου. Είτε θα υποταθούν στη συριακή κυβέρνηση και τελειώνουν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ είτε θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μια τουρκική εισβολή στις βόρειες περιοχές τους.<br /><br />" Πρέπει να ειπωθεί στον «στρατηγό» Mazloum Abdi με πολύ σαφή λόγια ότι δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία για τους Κούρδους και για τον εαυτό του να επιβιώσουν.<br /><br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Συρία - Οι Κούρδοι θέλουν να παίξουν και στις δύο πλευρές

    Βαθυπράσινο χρώμα: περιοχές με κουρδική πλειοψηφία στη Β.Α. Συρία Moon of Alabama - 24 Οκτωβρίου 2019 Όταν ο πρόεδρος Trump αγνόησε τι...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τον Ετσεβίτ στον Ερντογάν - Ο Αττίλας έχει ένα πρόσωπο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9FIaDJ_iIcUlW6WgAOC_tYL4t3mk7JLqFVe89-EqLeg0uMPOb0bitT95j9JxI48PvhDrQFnwoRJnTvitQPmuL__sOazcBtfsRkaG0FbZtE5M_QosoW9KCWbz1Esccz5ApihfaKPiV3U/s1600/etsebit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9FIaDJ_iIcUlW6WgAOC_tYL4t3mk7JLqFVe89-EqLeg0uMPOb0bitT95j9JxI48PvhDrQFnwoRJnTvitQPmuL__sOazcBtfsRkaG0FbZtE5M_QosoW9KCWbz1Esccz5ApihfaKPiV3U/s640/etsebit.jpg" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Γιώργος Λυκοκάπης</b><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναμφισβήτητα, αποτελεί ένα πολιτικό φαινόμενο στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Όπως και άλλες πολιτικές προσωπικότητες της γείτονος, υπήρξε μία αντιφατική πολιτική προσωπικότητα. Είχε υποστεί πολλές διώξεις για την πολιτική του δράση, με αποκορύφωμα την προφυλάκισή του το 1999 για «υποκίνηση θρησκευτικού μίσους». Ως εκλεγμένος πρωθυπουργός ύψωσε τη σημαία του μετριοπαθούς και εκσυγχρονιστικού πολιτικού Ισλάμ.<div> <br />Όπως είδαμε στην πορεία, δεν μιμήθηκε απλώς τις πρακτικές των κεμαλιστών προκατόχων του. Τις τελειοποίησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γεμίσει τις τουρκικές φυλακές με χιλιάδες πολιτικούς του αντιπάλους, αποκτώντας υπερεξουσίες "σουλτάνου". Σύμφωνα με τον Φετουλέχ Γκιουλέν, τον μεγάλο του εχθρό, ο Ερντογάν έχει εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς χειρότερο από την χούντα του Κενάν Εβρέν.</div> <div> <br />Βέβαια, η παντοδυναμία του αμφισβητήθηκε στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η θριαμβευτική εκλογή του Εκρέμ Ιμάμογλου στην δημαρχία της Κωνσταντινούπολης, υπήρξε ένα προσωπικό ράπισμα για τον Ερντογάν. Μία σειρά κορυφαίων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος AKP, όπως ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο Αλί Μπαμπατζάν και ο Αχμέτ Νταβούντογλου έχουν στραφεί ανοιχτά εναντίον του.</div> <div> <br />Όσο όμως απεχθές και αν είναι το καθεστώς του, ο Ερντογάν απέδειξε ότι είναι ένας επιδέξιος περιφερειακός παίκτης, που διαπραγματεύεται επί ίσοις όροις με την Ρωσία και τις ΗΠΑ. Είδαμε πως Μόσχα και Ουάσιγκτον, τον έβγαλαν από την δύσκολη θέση στην Συρία. Είναι αλήθεια πως ο Τούρκος πρόεδρος δεν επέτυχε απόλυτα τους νεοοθωμανικούς στόχους του. Όμως μπορεί να παρουσιάσει την απομάκρυνση του YPG από τα τουρκοσυριακά σύνορα ως νίκη, έναντι της κριτικής που του ασκεί η αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές μετοχές του έχουν εκτοξευτεί, λόγω της εισβολής στη Συρία.</div> <div> <br />Τα "γεράκια" της τουρκικής αντιπολίτευσης</div> <div> <br />Η τουρκική αντιπολίτευση, εξάλλου, δεν είναι αθώα περιστερά. Είναι αλήθεια πως ο ποντιακής καταγωγής Εκρέμ Ιμάμογλου, με την γοητευτική σύζυγο του, μοιάζει περισσότερο ευρωπαϊστής, σε σχέση με τους ισλαμιστές του κυβερνώντος κόμματος. Μην ξεχνάμε όμως, πως "σοσιαλδημοκράτης μεταρρυθμιστής" ήταν και ο Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο πρωθυπουργός του "Αττίλα" το 1974.<br />Στην πραγματικότητα, η τουρκική αντιπολίτευση, με εξαίρεση το κουρδικό κόμμα HDP, υπερθεματίζει στον εθνικισμό. </div> <div> <br /></div> <div> Δεν είναι μόνο ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν που αμφισβητεί την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, προχωρώντας σε παραλληλισμούς με τον "Αττίλα". Σε αντίστοιχες δηλώσεις είχε προχωρήσει τον περασμένο Νοέμβριο, η "λύκαινα" Μεράλ Ακσενέρ, η επικεφαλής του ακροδεξιού "Καλού Κόμματος".</div> <div> <br />Ο επικεφαλής της κεμαλικής αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ο "κοσμικός" Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, αναφέρονταν σε "ελληνική κατοχή" 18 νησιών του Αιγαίου, ήδη από το 2017! Θα λέγαμε πως υποστηρίζει μία κεμαλική εκδοχή του δόγματος Νταβούντογλου για «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες», αλλά μόνο προς ανατολάς. Ο Κεμάλ Κιλιντσάρογλου επιθυμεί την αναθέρμανση των σχέσεων της Τουρκίας με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο και με το καθεστώς Άσαντ.</div> <div> <br />Έχει δηλώσει πως υποστηρίζει την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας, φυσικά με τους γνωστούς τουρκικούς όρους κι όχι με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό που έχει στον νου του ο Κιλιντσάρογλου και το κόμμα τους είναι η περίφημη "Γαλάζια Πατρίδα", χωρίς το όνομα, επειδή αυτό το έχουν κατοχυρώσει οι του Ερντογάν. Υπενθυμίζουμε τους περίφημους χάρτες του Χουλουσί Ακάρ, με βάση τους οποίους η Ελλάδα "κλέβει" την ΑΟΖ της Λιβύης!</div> <div> <br />Ο "σοσιαλδημοκράτης Αττίλας"</div> <div> <br />Ο επικεφαλής των κεμαλιστών εμφανίζεται ιδανικότερος να εφαρμόσει την αναθεωρητική ατζέντα της Άγκυρας σε Αιγαίο και Κύπρο, χωρίς τους τυχοδιωκτισμούς του προέδρου Ερντογάν και χωρίς τη σφραγίδα του πολιτικού Ισλάμ και την κόντρα με τη Δύση. Ο Κιλιντσάρογλου, όμως, είναι πολιτικός χωρίς ακτινοβολία και χωρίς δυνατότητα να εκτοπίσει τον Ερντογάν από τον θρόνο του.</div> <div> <br />Αυτό δεν σημαίνει πως δεν παραμένει στόχος. Πριν μερικούς μήνες έπεσε θύμα προπηλακισμού από οπαδούς του Ερντογάν, οι οποίοι τον γρονθοκόπησαν και τον έβριζαν προδότη. Σίγουρα ήταν πιο τυχερός από τον πολιτικό πρόγονό του, τον Μπουλέντ Ετσεβίτ, τον πρωθυπουργό του "Αττίλα". </div> <div> <br /></div> <div> Το 1975 ο Τούρκος πολιτικός, κατά την διάρκεια ομιλίας του στην μικρή πόλη Γκερέντε, είχε κινδυνεύσει να λιντσαριστεί από ένοπλες συμμορίες Γκρίζων Λύκων και φανατικών ισλαμιστών.<br />Μοιάζει απίστευτο, αλλά μόλις έναν χρόνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο πρωθυπουργός του "Αττίλα" είχε στοχοποιηθεί από παρακρατικούς σαν "προδότης" και "σύμμαχος των κομμουνιστών"! Όπως προαναφέραμε η τουρκική πολιτική ιστορία είναι γεμάτη αντιφάσεις.</div> <div> <br />Ο Ετσεβίτ υπήρξε ένας διανοούμενος, ένας «λάτρης της αγγλικής ποίησης του 17ου αιώνα», όπως σημείωσε ο Guardian στην νεκρολογία του. Ήταν υποστηρικτής σημαντικών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, ένα είδος "κεμαλικού δρόμου προς τη σοσιαλδημοκρατία"! Υπήρξε, θύμα του τουρκικού παρακράτους, αλλά ταυτόχρονα και θύτης. Όπως προαναφέραμε, ήταν ο πρωθυπουργός του "Αττίλα" το 1974 και επί πρωθυπουργίας του το 2000 έγινε η σφαγή δεκάδων πολιτικών κρατουμένων στα διαβόητα Λευκά Κελιά της Τουρκίας.</div> <div> <br />Για τους οπαδούς του, ο Κιλιντσάρογλου είναι ο "Τούρκος Γκάντι", αλλά η ομοιότητά του με τον Ινδό ηγέτη είναι μόνο φυσιογνωμική. Στην πραγματικότητα το κεμαλικό CHP, όπως και το κόμμα της Ακσενέρ, κυριαρχείται από "γεράκια". Ο επιθετικός αναθεωρητισμός είναι κομβικό στοιχείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και δεν θα αλλάξει είτε πρόεδρος είναι ο Ερντογάν, ή οποιοσδήποτε άλλος.<br /> <a href="https://slpress.gr/diethni/apo-ton-etsevit-ston-erntogan-o-quot-attilas-quot-echei-ena-prosopo/">slpress.gr</a><br /><br /><a href="http://i-epikaira.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Από τον Ετσεβίτ στον Ερντογάν - Ο Αττίλας έχει ένα πρόσωπο!

Γιώργος Λυκοκάπης Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναμφισβήτητα, αποτελεί ένα πολιτικό φαινόμενο στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Όπως και ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Foreign Affairs: Γιατί ο Trump έκανε δώρο στον Putin τη Συρία - Τι στοιχεύει

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj342tWmf7xoc8UohR3utngAc9cBqsINlVv5tXMEomF6BCvZ0h-ardmQuTaad_GlcUaXzRIEBZjBTkJvItt69-njGHdiMVb799n96Z9drKEqzqANB1wzlkWsUDF8xMAei3s6j-hCAuDZIk/s1600/Foreign+Affairs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="900" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj342tWmf7xoc8UohR3utngAc9cBqsINlVv5tXMEomF6BCvZ0h-ardmQuTaad_GlcUaXzRIEBZjBTkJvItt69-njGHdiMVb799n96Z9drKEqzqANB1wzlkWsUDF8xMAei3s6j-hCAuDZIk/s640/Foreign+Affairs.jpg" width="640" /></a></div> <div> <b><i><br /></i></b></div> <b><i>Michael McFaul*</i></b><br /> Η ιδιωτικοποιημένη εξωτερική πολιτική του Αμερικανού προέδρου αποτελεί δώρο για την Ρωσία <br /> Επί δεκαετίες, αν όχι αιώνες, οι ακαδημαϊκοί συζητούν το τι έχει μεγαλύτερη σημασία στις διεθνείς υποθέσεις: Οι δομικές δυνάμεις, όπως η σχετική ισχύς μεταξύ των κρατών, ή οι ιδέες και οι αποφάσεις των μεμονωμένων ηγετών. <br />Αλλά τουλάχιστον όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρόεδρος Donald Trump μπορεί να βάλει μια άνω τελεία στην συζήτηση.<div> <br />Μετά από μια αργή εκκίνηση, ο Trump έχει επηρεάσει σχεδόν κάθε πτυχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Και η μέχρι στιγμής ιστορία δεν εμπνέει. <br />Ο Trump εξατομίκευσε, ιδιωτικοποίησε και αποθεσμοποίησε την εξωτερική πολιτική εις βάρος του εθνικού συμφέροντος. <br />Αυτή η τάση έχει επιταχυνθεί τους τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα δύο καταστροφικά σφάλματα σε σχέση με την Ουκρανία και την Συρία. <br />Στην διαδικασία, το αμερικανικό κοινό υπέφερε, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχασαν, και οι αντίπαλοι των ΗΠΑ κέρδισαν –κανείς άλλος περισσότερο από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.<br /><br />Κάνε το σωστό<br /><br />Πριν από τρία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το πιο ισχυρό κράτος του κόσμου, ικανό να επηρεάσει τα αποτελέσματα σε όλες τις ηπείρους και σε κάθε περιοχή θεμάτων. <br />Αλλά από την αρχή της προεδρίας του, ο Trump επέλεξε την οπισθοχώρηση. Ακολούθησε με ζέση το δόγμα του περί απόσυρσης, εγκαταλείποντας μέσα σε λίγες μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του την εμπορική συμφωνία 12 εθνών γνωστή ως Trans-Pacific Partnership, στην συνέχεια αποσύρθηκε από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, από την συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, και την Συμφωνία για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty) με την Ρωσία. Έκτοτε έχει απειλήσει να εγκαταλείψει πολλούς άλλους πολυμερείς οργανισμούς και συμφωνίες.<div> <br />Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν κάποιες υπόνοιες συνέχειας με τις προηγούμενες διοικήσεις, τουλάχιστον κατά το πρώτο έτος της προεδρίας του Trump. <br />Οι ανώτεροι υπάλληλοι της εθνικής ασφάλειας του Trump έμοιαζαν με εκείνους των προηγούμενων διοικήσεων σχετικά με τα διαπιστευτήρια και την εμπειρία τους, ειδικά όταν ο HR McMaster ανέλαβε ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας τον Φεβρουάριο του 2017. <br />Και, όπως και οι προκάτοχοί του, ο Trump δεν απέπεμψε τους χιλιάδες -ίσως δεκάδες χιλιάδες- μη κομματικοποιημένους επαγγελματίες καριέρας στις δύο δεκάδες Υπουργεία και Υπηρεσίες που εμπλέκονται στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.</div> <div> <br />Αυτές οι δυνάμεις υπέρ της συνέχειας -μαζί με το Κογκρέσο των ΗΠΑ, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, τις επιχειρηματικές ομάδες και μη κυβερνητικές οργανώσεις- διαμόρφωσαν και συγκράτησαν για κάποιο χρονικό διάστημα την εξωτερική πολιτική της διοίκησης. <br />Οι επικρίσεις του Trump σχετικά με τους «ατελείωτους πολέμους» δεν μεταφράστηκαν αρχικά στην απόσυρση στρατιωτών των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, το Ιράκ ή την Συρία. <br />Στην Ασία, η διοίκησή του ήταν συστηματικότερη όσον αφορά την διάγνωση των απειλών για την οικονομία και την ασφάλεια που έχουν τεθεί από την Κίνα, αλλά αυτή η μετατόπιση ήταν ήδη σε εξέλιξη πριν αναλάβει καθήκοντα και αντικατοπτρίζει μια αναδυόμενη συναίνεση των δύο κομμάτων [των ΗΠΑ]. </div> <div> <br />Ο Τραμπ επιτίμησε το ΝΑΤΟ, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποχώρησαν από την συμμαχία.<br />Ακόμη και η πολιτική του Τραμπ για την Ρωσία αρχικά διέφερε ελάχιστα από την προσέγγιση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα μετά το 2014. Αν και ο υποψήφιος Τραμπ είχε εξετάσει την άρση των κυρώσεων για την Ρωσία και αναγνώρισε ως νόμιμη την προσάρτηση της Κριμαίας από αυτήν, ενίσχυσε την υποστήριξη προς το ΝΑΤΟ, και μάλιστα προχώρησε περισσότερο από τον Ομπάμα στην παροχή θανατηφόρου στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. <br />Ο Τραμπ όντως προσέδωσε μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ για το Κρεμλίνο με το να μην συζητά πλέον για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις ή παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά μέχρις εκεί.</div> <div> <br />Για τη Μόσχα αυτή η συνέχιση της πολιτικής ήταν μια απογοήτευση. Οι παρένθετοι του Πούτιν στην ρωσική τηλεόραση θρήνησαν την αδυναμία του Trump, την οποία απέδωσαν στο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ -ο Τραμπ ήθελε να κάνει το «σωστό», ισχυρίστηκαν, αλλά περιορίστηκε από τις συμβατικές ελίτ της εξωτερικής πολιτικής που λειτουργούσαν τα επί της εθνικής ασφάλειας Υπουργεία του ˙ τους επαγγελματίες γραφειοκράτες στο Υπουργείο Εξωτερικών, στο Υπουργείο Άμυνας και στην CIA˙ και τους ρωσόφοβους στα αμερικανικά «mainstream» μέσα μαζικής ενημέρωσης και στο Δημοκρατικό Κόμμα.</div> <div> <br />Ο ίδιος ο Πούτιν αναγνώρισε τις εγχώριες πολιτικές στις Ηνωμένες Πολιτείες ως το κύριο εμπόδιο που απέτρεπε τον Trump από το να επιδιώξει ένα λιώσιμο των πάγων με την Ρωσία. Δεν έκανε λάθος. <br />Αλλά αντί για ένα μοχθηρό βαθύ κράτος που εργάζεται ενάντια στον πρόεδρο των ΗΠΑ, ήταν οι επαγγελματίες της εθνικής ασφάλειας στην διοίκησή του, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών που ο ίδιος διόρισε, οι οποίοι μετρίαζαν μερικές από τις πιο ακραίες φιλο-Πουτινικές τάσεις του Τραμπ.<br /><br />Μία γραφειοκρατία ξηλώνεται <br /><br />Το Κρεμλίνο ίσως, τελικά, να παίρνει αυτό που θέλει. <br />Σταδιακά, αλλά κυρίως πέρσι, ο Trump διάβρωσε την κανονική διαδικασία λήψης αποφάσεων για την εθνική ασφάλεια, περιθωριοποίησε τους επαγγελματίες που συνήθως διαμορφώνουν και εκτελούν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, και τοποθέτησε τα ιδιωτικά του συμφέροντα και τις άστοχες προσωπικές θεωρίες του –συχνά διαμορφωμένες από παραπληροφόρηση και θεωρίες συνωμοσίας- πάνω απ' όλα τα άλλα. Το αποτέλεσμα ήταν μια καταστροφή για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ένα δώρο για την Ρωσία.</div> <div> <br />Από τότε που έφυγε ο McMaster από την διοίκηση τον Απρίλιο του 2018, εγκαταλείφθηκαν οι τυποποιημένες διαδικασίες για την λήψη αποφάσεων εθνικής ασφάλειας. <br />Ο Trump σπάνια παρευρίσκεται στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC). <br />Προτιμά να παίρνει τις δικές του αποφάσεις, με βάση την διαίσθηση και τις προσωπικές προτιμήσεις και χωρίς συμβουλές από ειδικούς. <br />Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο νέος σύμβουλος για την εθνική ασφάλεια, Robert O'Brien, ανακοίνωσε σχέδια να μειώσει σημαντικά το προσωπικό της NSC και να αντικαταστήσει πολλά από τα στελέχη καριέρας του [οργανισμού] με πολιτικά διορισμένους.</div> <div> <br />Το διαβόητο πλέον τηλεφώνημα του Τραμπ προς τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky, τον Ιούλιο, αποκάλυψε ακριβώς πόσο δυσλειτουργικές έχουν γίνει οι διαδικασίες στον Λευκό Οίκο. <br />Εκεί φαίνεται ότι δεν υπήρχε προηγούμενη συζήτηση σχετικά με τους στόχους εθνικής ασφάλειας που θα έπρεπε να επιδιωχθούν κατά το τηλεφώνημα. <br />Ο Trump δεν διάβασε σημεία προς συζήτηση που να έχουν ελεγχθεί από το NSC. Είναι σοκαριστικό ότι ο τότε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, John Bolton, δεν ενημέρωσε τον πρόεδρο πριν το τηλεφώνημα και δεν άκουσε ούτε καν την συνομιλία. </div> <div> <br />Εξίσου ανορθόδοξος, ο υπουργός Εξωτερικών, Mike Pompeo, ήταν στην [τηλεφωνική] γραμμή.<br />Το τηλεφώνημα του Τραμπ με τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις αρχές Οκτωβρίου, μετά το οποίο ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε το πράσινο φως για μια τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Συρία, φαίνεται ότι ακολούθησε παρόμοιο μοτίβο: Καμία προηγούμενη συνάντηση του NSC για τον έλεγχο της σοφίας της συναίνεσης με τον Ερντογάν, καμία ενημέρωση πριν το τηλεφώνημα, και καθόλου σημεία για συζήτηση προετοιμασμένα από το προσωπικό του NSC. <br />Το περίεργο, αντιεπαγγελματικό και τελικά αναποτελεσματικό γράμμα του Τραμπ με το οποίο απειλεί τον Ερντογάν, προφανώς δεν ήταν προϊόν των κανονικών διαδικασιών σύνταξης και έγκρισης του NSC, επίσης.</div> <div> <br />Άλλα Υπουργεία και Υπηρεσίες έχουν δει τους κανόνες και τις διαδικασίες τους -για να μην αναφέρουμε την ακεραιότητά τους- να βρίσκονται επίσης υπό προεδρική επίθεση. Ο πρώτος στόχος του Trump, ακόμη και πριν από την ορκωμοσία του, ήταν η CIA, ακολουθούμενη από το FBI και την κοινότητα των [μυστικών] πληροφοριών ευρύτερα. <br />Τον Ιούλιο του 2018, ο Τραμπ βρισκόταν δίπλα στον Πούτιν στην σύνοδο κορυφής στο Ελσίνκι και απέρριψε δημοσίως τα ευρήματα της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ σχετικά με την εκστρατεία παρεμβάσεων της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές του 2016.<br />Ομοίως, ο Trump έχει βλάψει σοβαρά την αξιοπιστία και την ικανότητα του Υπουργείου Εξωτερικών, υποθέτοντας ότι μπορεί να κάνει την σκληρή δουλειά της διπλωματίας από μόνος του. <br />Αυτή η προσέγγιση δεν έχει ακόμη επιφέρει σαφείς επιτυχίες στο Αφγανιστάν, την Κίνα, το Ιράν ή την Βόρεια Κορέα. </div> <div> <br />Αλλά έβλαψε τις σχέσεις του προέδρου με αξιωματούχους καριέρας της υπηρεσίας εξωτερικών, σχέσεις που εντάθηκαν περαιτέρω από την απόφασή του να απολύσει την πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ουκρανία, Marie Yovanovitch, βάσει αθεμελίωτων φημών από έναν ιδιώτη πολίτη -πιθανότατα τον προσωπικό δικηγόρο του Trump, Rudy Giuliani.<br />Η απόσυρση [μετά από απόφαση] του Trump των αμερικανικών στρατευμάτων από την Συρία -μια ακόμα απόφαση που ελήφθη, κατά τα φαινόμενα, κατά μόνας και παρορμητικά- υπονόμευε επίσης την θέση του Υπουργείου Άμυνας και την φήμη των Αμερικανών στρατιωτών που μάχονται στην Συρία, μερικοί εκ των οποίων εξέφρασαν ταπείνωση και αμηχανία για την εγκατάλειψη των Κούρδων συμμάχων τους. <br />Τρία θεσμικά όργανα που είναι κρίσιμα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ -η κοινότητα των πληροφοριών, το υπουργείο Εξωτερικών και το Πεντάγωνο- τώρα έχουν βαθιά πληγωμένες σχέσεις με τον πρόεδρο.<br /><br />Η ζημιά έχει γίνει<br /><br />Η επίθεση του Trump στις συμβατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων του επέτρεψε να προσωποποιήσει και να ιδιωτικοποιήσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, συχνά με τρόπους που ωφελούν το Κρεμλίνο περισσότερο από τον Λευκό Οίκο. <br />Το γεγονός αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονα και ανησυχητικά καταφανές κατά το τηλεφώνημα του προέδρου με τον Zelensky τον Ιούλιο, στην διάρκεια του οποίου ο Trump πρότεινε να άρει το πάγωμα της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία και να συναντηθεί με τον νεοεκλεγέντα Zelensky στο Οβάλ Γραφείο. </div> <div> <br />Σε αντάλλαγμα, ο Trump ζήτησε από τον Zelensky να ξεκινήσει νέες έρευνες σχετικά με αναπόδεικτους ισχυρισμούς για διαφθορά από τον Hunter Biden, τον γιο του πρώην αντιπροέδρου Joe Biden, και ισχυρίστηκε ότι η Ουκρανία ενεπλάκη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016. (Αυτό το θέμα, αρχικά βασισμένο σε ανακατασκευασμένο αντίγραφο του τηλεφωνήματος, ενισχύθηκε έκτοτε από περαιτέρω στοιχεία σε γραπτά μηνύματα μεταξύ διπλωματών του Υπουργείου Εξωτερικών και Ουκρανών αξιωματούχων και μαρτυρίες από αξιωματούχους των ΗΠΑ που ασχολούνται με τις σχέσεις ΗΠΑ-Ουκρανίας).</div> <div> <br />Με το να μην αναφέρει καν τις στρατιωτικές παρεμβάσεις της Ρωσίας στην Κριμαία και τη Ντόνμπας κατά την διάρκεια του τηλεφωνήματός του με τον Ζέλενσκι, ο Τραμπ μπόρεσε να καταστήσει σαφή την αδιαφορία του για την κυριαρχία και την δημοκρατική εδραίωση της Ουκρανίας. <br />Αυτή είναι μια νίκη για τον Πούτιν. Η πολιτικοποίηση της στρατιωτικής βοήθειας από τον Trump αποδυνάμωσε την προηγούμενη σταθερή δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών για την άμυνα της Ουκρανίας -άλλο ένα δώρο στον Πούτιν. <br />Με το να καταγραφεί και δημοσιευθεί η καταδεκτικότητα και η κολακεία του Zelensky προς τον Trump στο σημείωμα επί του τηλεφωνήματος, έκανε τον νέο ηγέτη της Ουκρανίας να φαίνεται αδύναμος -ακόμα ένα παραδοτέο στον Πούτιν. </div> <div> <br />Οι επακόλουθες επανειλημμένες αναφορές του Trump για την Ουκρανία ως διεφθαρμένη έχουν επίσης βλάψει την φήμη της χώρας ακριβώς την στιγμή που οι νεοεκλεγέντες πρόεδρος και κοινοβούλιο έχουν την ευκαιρία να αποκοπούν από την διαφθορά του παρελθόντος. <br />Γράψτε μια ακόμα νίκη για τον Πούτιν.<br />Και αυτή η λίστα δεν περιλαμβάνει τις ζημιές στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες: Η προσπάθεια του Trump να χρησιμοποιήσει τα χρήματα των φορολογουμένων για την επιδίωξη ιδιωτικών στόχων αμαυρώνει την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών ως ηγέτη του ελεύθερου κόσμου. <br />Οι διαδικασίες μομφής που πυροδοτήθηκαν από το τηλεφώνημα θα αποσπούν την κυβέρνησή του από την δέσμευσή της σε κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που αφορούν την Κίνα, το Ιράν, την Βόρεια Κορέα και την Βενεζουέλα.</div> <div> <br />Οι λανθασμένες μονομερείς αποφάσεις του Trump στην Συρία έχουν επίσης βοηθήσει τον Πούτιν: Η Μόσχα επωφελείται από τις εντάσεις εντός του ΝΑΤΟ που προκάλεσε η τουρκική επίθεση εναντίον των Κούρδων. <br />Οι Κούρδοι, από την πλευρά τους, στρέφονται προς τον Σύρο αυταρχικό Μπασάρ αλ-Άσαντ και τον Πούτιν στην απελπισμένη αναζήτηση ενός νέου προστάτη. <br />Γενικότερα, η υποχώρηση των ΗΠΑ στην Συρία ενίσχυσε τους άλλους εχθρούς των ΗΠΑ -τον Assad, την Χεζμπολάχ, το Ιράν και το Ισλαμικό Κράτος (ή ISIS)- και αποθάρρυνε τους εγγύτερους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή. <br />Η Ουάσινγκτον φαίνεται τώρα αναξιόπιστη σε μια εποχή που η Μόσχα τοποθετεί τον εαυτό της ως εναλλακτικό μεσίτη ισχύος στην περιοχή -όχι μόνο στους Κούρδους αλλά στους Σαουδάραβες, τους Τούρκους και τους Ισραηλινούς.</div> <div> <br />Μια τυποποιημένη διαδικασία για την διαμόρφωση και την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ θα είχε προβλέψει αυτούς τους κινδύνους και θα εργαζόταν για να τους εξουδετερώσει. <br />Μια τέτοια διαδικασία δεν υπάρχει πλέον, επιτρέποντας σε ένα άτομο να αφήσει τα προσωπικά του συμφέροντα και τις λανθασμένες παρορμήσεις του να αναμορφώνουν ριζικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Στις δύο μεγαλύτερες αρένες της αμερικανο-ρωσικής σύγκρουσης την τελευταία δεκαετία -την Ουκρανία και την Συρία- ο Τραμπ μόλις παρέδωσε στον Πούτιν και στους συμμάχους του μεγάλες νίκες, χωρίς μάχη και χωρίς να λάβει τίποτα ως αντάλλαγμα.<br /><br /><b><i>*Michael McFaul (Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σπουδών Freeman Spogli στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο From Cold War to Hot Peace: An American Ambassador in Putin’s Russia)</i></b><br /><br />πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Foreign Affairs: Γιατί ο Trump έκανε δώρο στον Putin τη Συρία - Τι στοιχεύει

Michael McFaul* Η ιδιωτικοποιημένη εξωτερική πολιτική του Αμερικανού προέδρου αποτελεί δώρο για την Ρωσία Επί δεκαετίες, αν όχι αιώνες...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ομάδα «κομάντος» που κατέλαβε το Αγαθονήσι το 1940

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEriM-Ld0mJoeAoCyqAsC5HdciSECmf_N_ZZDf45UdoWok9rF5aBXgZMnD47AhqTrnpESynlxmi0LhYpjwtOz3ySU7PHOtg9kLiaUVX0NFCFQN0QTQE4cgVOt4iG2lM2NRtCFr91rHOuE/s1600/VERGIS_AGATHONISI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="544" data-original-width="907" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEriM-Ld0mJoeAoCyqAsC5HdciSECmf_N_ZZDf45UdoWok9rF5aBXgZMnD47AhqTrnpESynlxmi0LhYpjwtOz3ySU7PHOtg9kLiaUVX0NFCFQN0QTQE4cgVOt4iG2lM2NRtCFr91rHOuE/s640/VERGIS_AGATHONISI.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ένα περιστατικό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, διαδραματίστηκε λίγες μέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ενώ οι μάχες στις οροσειρές της Πίνδου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα “κομάντος” έκανε απόβαση στο νησάκι Αγαθονήσι, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.<br /> Επικεφαλής της ομάδας, εμπνευστής και χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν ένας γιατρός από την Κάρπαθο, ο Βάσος Βεργής ο οποίος προχώρησε στην ενέργεια αυτή εκφράζοντας το πάθος του για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου που τελούσε υπό ιταλική κατοχή από το 1912 χωρίς να έχει την παραμικρή βοήθεια.<br /> <br /> Με 18 «εθελοντές-κομάντος» ο Βάσος Βεργής το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου ξεκίνησε με ένα καΐκι από τη γειτονική Σάμο και τα ξημερώματα έφθασε στο Αγαθονήσι. Η ομάδα απαρτιζόταν κυρίως από κατοίκους της Σάμου και της Καρπάθου<br /> Στο νησί βρισκόταν σταθμός χωροφυλακής με επτά «καραμπινιέρους» και ομάδα 10-15 καταδρομέων, που αιφνιδιάστηκαν από την απρόσμενη επίθεση.<br /> Η ομάδα του Βάσου Βεργή ύστερα από σύντομη μάχη, κατέλαβε το νησί, συλλαμβάνοντας όλους τους Ιταλούς (στη μάχη σκοτώθηκαν δύο Ιταλοί στρατιώτες).<br /> <br /> Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής (το θέμα έτυχε τότε μεγάλης προβολής στις αθηναϊκές εφημερίδες) αλλά και σύμφωνα με μαρτυρίες ο ίδιος ο Βεργής που μιλούσε άπταιστα ιταλικά, ειδοποίησε τους Ιταλούς από τον ασύρματο για την επίθεση στο νησί.<br /> Με το περιστατικό ασχολήθηκε επίσης το αμερικανικό περιοδικό TIME στο τεύχος του στις 2 Δεκεμβρίου 1940 με ένα ιδιαιτέρως κολακευτικό δημοσίευμα<br /> <br /> Στο κατόρθωμα της ομάδας Βεργή είχε αναφερθεί επίσης η εφημερίδα «Ακρόπολις» που έγραφε στις 19 Νοεμβρίου του 1940 τα εξής:<br /> «Έλλην, Δωδεκανήσιος, διαμένων και εργαζόμενος εις ελευθέραν Ελλάδα, την νύκτα της 17ης – 18ην Νοεμβρίου, επικεφαλής συμπατριωτών του και άλλων, απέπλευσαν εκ τινος ελληνικού όρμου δια βενζινοπλοίου και απεβιβάσθησαν εις νησίδα τινά της Δωδεκανήσου. Η ομάς αύτη επετέθη κατά του ιταλικού φυλακίου καραμπινιέρων, του οποίου ηχμαλώτισε τον σταθμάρχην και τρεις καραμπινιέρους, μετά του οπλισμού των. Εν συνεχεία επετέθη κατά του ναυτικού φυλακίου της ιδίας νησίδος με αποτέλεσμα τον φόνον τριών, εν οις και του επικεφαλής βαθμοφόρου. Οι επιδραμόντες επέστρεψαν πάντες, μετά των τεσσάρων αιχμαλώτων και του οπλισμού των, εις τον όρμον εκ του οποίου απέπλευσαν».<br /> <br /> Το καΐκι με τους «κομάντος» σήκωσε τουρκική σημαία για να μην εντοπιστούν από τα ιταλικά αεροπλάνα και κατέφυγε στη Σάμο, ενώ οι Ιταλοί βομβάρδισαν το Αγαθονήσι και στη συνέχεια όταν κατάλαβαν τι είχε συμβεί βομβάρδισαν το Βαθύ της Σάμου.<br /> Η κίνηση του Βάσου Βεργή στην αρχή αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία και δισταγμό από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, ήταν όμως τέτοια η αποδοχή από τον λαό, που γρήγορα ο Μεταξάς άλλαξε στάση και κάλεσε το Βάσο Βεργή, αλλά και τους συντρόφους του, στην Αθήνα, τους παρασημοφόρησε σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα απένειμε τιμητικά τη θέση του ταγματάρχη του ελληνικού στρατού στον γιατρό.<br /> <br /> Ο γιατρός Βάσος Βεργής, 60 χρόνων τότε, ήταν χειρουργός και διατηρούσε κλινική στην Αθήνα. Μετά την απόβαση, διέφυγε εκτός Ελλάδας αφού οι Ιταλοί ήξεραν για αυτόν και τον αναζήτησαν για να υποστεί τις συνέπειες. Ο Βεργής ήταν ένθερμος υποστηρικτής της απελευθέρωσης της Δωδεκανήσου δραστηριοποιούμενος στην Αμερική και τη Νότια Αφρική..<br /> Αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1912 ο Βάσος Βεργής συμμετείχε στο 5ο σώμα των «Γαριβαλδινών» και σε μάχη που είχε γίνει με τους Τούρκους στον Δρίσκο στα Γιάννενα, είχε τραυματιστεί σοβαρά στο χέρι. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση και πέθανε σε ηλικία 94 χρόνων στην Αθήνα, όπου διέμενε.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Ομάδα «κομάντος» που κατέλαβε το Αγαθονήσι το 1940

Ένα περιστατικό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, διαδραματίστηκε λίγες μέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ενώ οι μάχες στις...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος μαζί: Η “Μέδουσα 19” σφίγγει το ζωνάρι της Άγκυρας στη Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioHz-QId8E2ZbUvZCSzoZyBnzquntRhsiGBRLSWmKXYr4GhyZY5uLXi48oXKyfPhqmmNF5q0pvLKxZgKw8ZY-lzxBLaLbZCAJDRGdpz2WF2Z8jCMVhdqJ9iyg-VWTx0J1ta_Q-UG8y_1k/s1600/%25C2%25AB%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%2591+5%25C2%25BB+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioHz-QId8E2ZbUvZCSzoZyBnzquntRhsiGBRLSWmKXYr4GhyZY5uLXi48oXKyfPhqmmNF5q0pvLKxZgKw8ZY-lzxBLaLbZCAJDRGdpz2WF2Z8jCMVhdqJ9iyg-VWTx0J1ta_Q-UG8y_1k/s640/%25C2%25AB%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%2591+5%25C2%25BB+.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div>  Το νέο υπομόχλιο που θέλουν η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος, να εμφανιστεί στο άμεσο μέλλον γύρω από την Μεγαλόνησο, η οποία βάλλεται από τις διαρκείς προκλήσεις της Τουρκίας, βρίσκεται ήδη υπό επεξεργασία κι ένα τμήμα από αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες θα εφαρμοστεί τις επόμενες ημέρες κατά τη διεξαγωγή της άσκησης “Μέδουσα”, Νότια της Κρήτης. <div> <br /></div> <div> Στρατιωτικές πηγές σημειώνουν ότι εκτός των γνωστών σεναρίων που θα επαναλάβουν μπροστά στις κάμερες Έλληνες, Κύπριοι και Αιγύπτιοι, πίσω από αυτές και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, θα πέσει το βάρος στο κοινό μέτωπο που δημιουργείται, αρκετά πιο νότια από το Καστελόριζο, εκεί που “σβήνει” η Τουρκική υφαλοκρηπίδα και βρίσκει την Κυπριακή και την Ελληνική. Κοινό μέτωπο σε έρευνα και διάσωση, διάσπαση ναυτικά αποκλεισμένης περιοχής και επανέλεγχος αυτής, δημιουργία ασφαλούς ζώνης διέλευσης μαχητικών και μεταγωγικών αεροσκαφών (πλέγμα ναυτικής αντιαεροπορικής άμυνας), αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών στην θάλασσα, είναι ορισμένα από τα απαιτητικά σενάρια των ασκήσεων στην ανοιχτή θάλασσα της Αν. Μεσογείου, που καλούνται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων των τριών χωρών, να ανταποκριθούν. </div> <div> <br /></div> <div> Στόχος, μέσω της Νατοϊκής τυποποίησης που γνωρίζει πολύ καλά η Ελλάδα, είναι να μάθουν περισσότερα οι Κύπριοι και οι Αιγύπτιοι, που ήδη έχουν ζητήσει την παροχή γνώσεων από τα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. </div> <div> <br /></div> <div> Οι τρεις πλευρές έχουν συμφωνήσει ότι εκεί ακριβώς που θ´ ασκηθούν είναι τα σημεία “κλειδιά” των μελλοντικών σχεδίων που μπορούν οι σύμμαχες χώρες να συζητήσουν. Καθορισμός υφαλοκρηπίδας, θαλάσσιες ζώνες, διαχείριση των κρίσιμων τομέων της ενέργειας. </div> <div> <br /></div> <div> Το Πολεμικό Ναυτικό όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο του αμυντικού δόγματος σχεδίαζε σενάρια κυρίως για το Αρχιπέλαγος. Πλέον οι τριμερείς, το ενεργειακό μέλλον, η ενεργειακή ασπίδα που δημιουργείται έχει φέρει την χώρα μας πρωταγωνιστή αλλά και σχεδιαστή των ασκήσεων αυτών. Όλοι εμπιστεύονται την Ελληνική ναυτοσύνη και τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού που γνωρίζουν άριστα τον σχεδιασμό επιχειρήσεων κάτι που έχουν αποδείξει σε κάθε άσκηση εθνική ή νατοϊκή.</div> <div> <br /></div> <div> Ωστόσο ο χώρος ενδιαφέροντος πλέον έχει μετατοπιστεί στην ανοιχτή θάλασσα ανατολικά της Ρόδου, γύρω από το Καστελόριζο και την Κύπρο, στην Αν. Μεσόγειο. Εκεί δεν αρκεί μόνο η εμπειρία των Ελληνικών πληρωμάτων αλλά απαιτούνται και τα νέα σύγχρονα πλοία που δεν έχει η Ελλάδα, οι μονάδες επιφάνειας που θα ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος εναέριας περιοχής. </div> <div> <br /></div> <div> Να θυμίσουμε ότι μετά την τριμερή σε επίπεδο κορυφής που έγινε στο Κάιρο, η Αίγυπτος σύμφωνα με στρατιωτικές και διπλωματικές πηγές, πέραν της εμβάθυνσης σε διμερές επίπεδο, με κοινές ασκήσεις Ελλάδας και Αιγύπτου, αναφέρθηκε και πρότεινε την εμφάνιση κοινής στρατιωτικής δύναμης και των τριών χωρών στην Αν. Μεσόγειο, ως δύναμης αποτροπής σε οποιαδήποτε παραβατική κίνηση ή συμπεριφορά. </div> <div> <br /></div> <div> Η Αίγυπτος με αυτές τις προτάσεις και με δεδομένη τη θέληση να στείλει μονάδες επιφάνειας που θα συγκροτήσουν μια μικρή αρμάδα με τα πλοία Ελλάδας και Κύπρου, επιδιώκει: </div> <div> <ul> <li>Πρώτον να στείλει αυστηρό μήνυμα προς την Τουρκία, πως δεν είναι αυτή η προστάτης των Μουσουλμάνων, πράγμα που προβάλλει η Άγκυρα και </li> <li>Δεύτερον να περάσει το μήνυμα της ενεργειακής συμμαχίας πως δρα πλέον ως ασπίδα προς μια σύμμαχο χώρα. </li> </ul> Την στιγμή μάλιστα που η Αθήνα απαιτεί απ όλους τον σεβασμό με βάση στο διεθνές δίκαιο, το Κάιρο από την δική του πλευρά έχει ρίξει στο τραπέζι την πρόταση να εντείνουν οι δυο χώρες την στρατιωτική τους παρουσία στην Μεσόγειο. Αυτή η Μέδουσα θα δείξει πολλά σε όποιον είναι παρατηρητής και βγάλει πλοία για να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα….<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος μαζί: Η “Μέδουσα 19” σφίγγει το ζωνάρι της Άγκυρας στη Μεσόγειο

 Το νέο υπομόχλιο που θέλουν η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος, να εμφανιστεί στο άμεσο μέλλον γύρω από την Μεγαλόνησο, η οποία βάλλεται...

Διαβάστε την συνέχεια