Το μεγάλο παζάρι Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι - Οι ΗΠΑ γαβγίζουν εκτός γηπέδου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDntaOSxe2sp_ZLqyYlHO-D1NUEtFEfEGi3RgEvHzws3GMVj9wQTZqUCvLI2XNGKGpiwLwM8MEfZVyjYLbjr2nGUPYBdgNJ41bXxl9VKI0N7-Lb8MyQeyT92yrdzBAeCnjH0tulJe7R3I/s1600/putin-erdogan-sochi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDntaOSxe2sp_ZLqyYlHO-D1NUEtFEfEGi3RgEvHzws3GMVj9wQTZqUCvLI2XNGKGpiwLwM8MEfZVyjYLbjr2nGUPYBdgNJ41bXxl9VKI0N7-Lb8MyQeyT92yrdzBAeCnjH0tulJe7R3I/s640/putin-erdogan-sochi.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b> Σταύρος Λυγερός</b><br />Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, ο τουρκικός στρατός δεν χρειάσθηκε να πολεμήσει και πολύ για να εξασφαλίσει η Άγκυρα ένα μεγάλο μέρος από όσα ήθελε στη βορειοανατολική Συρία. Και τα εξασφάλισε παίζοντας αποφασιστικά το στρατιωτικό χαρτί. Έτσι, της τα έδωσε αρχικά ο Τραμπ και τα κατοχύρωσε, αν δεν τα διεύρυνε, στη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι. <br /><br />Εκτός από τους βομβαρδισμούς που στοίχισαν ζωές στους Κούρδους, η εμπλοκή τουρκικών δυνάμεων στις συγκρούσεις ήταν μάλλον περιορισμένη. Το βάρος της εισβολής σήκωσαν κυρίως οι ισλαμιστές μισθοφόροι του FSA (Ελεύθερος Συριακός Στρατός), τους οποίους οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν ως εμπροσθοφυλακή, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να έχουν ελάχιστες απώλειες.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι ο πρόεδρος Τραμπ άναψε το "πράσινο φως" για την έναρξη της τουρκικής εισβολής, αφού προηγουμένως ο Ερντογάν του είχε ασκήσει πιέσεις, εμφανιζόμενος αποφασισμένος να εισβάλει έτσι κι αλλιώς. Η τουρκική διπλωματία, άλλωστε, είχε προετοιμάσει το έδαφος, εμφανίζοντας την Τουρκία να απειλείται από τους Κούρδους μαχητές του YPG, παρότι δεν έχει σημειωθεί καμία επίθεση που να δικαιολογεί τη ρητορική της Άγκυρας.<br /><br />Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν έφερε από διαπραγματευτικής απόψεως τον Τραμπ σε δυσχερή θέση. Ο Λευκός Οίκος είχε δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να αποσύρει τις σχετικά μικρές αμερικανικές δυνάμεις από τη βορειοανατολική Συρία, εγκαταλείποντας τους Κούρδους στη μοίρα τους. Η δεύτερη ήταν να στείλει το μήνυμα στην Άγκυρα πως εάν ο τουρκικός στρατός εισβάλει θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους Αμερικανούς, δηλαδή θα τιναχθούν στον αέρα οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας. <br /><br />Όπως είναι γνωστό, ο Τραμπ επέλεξε την απόσυρση, παρά τις ισχυρές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν από το Κογκρέσο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο. Δεν μπορούμε να πούμε με κατηγορηματικότητα εάν ο Ερντογάν μπλόφαρε, ή ήταν έτοιμος να εισβάλει όποια κι αν ήταν η στάση των ΗΠΑ. Το πιθανότερο είναι ότι μπλόφαρε, έχοντας ζυγίσει σωστά τον Αμερικανό ομόλογό του.<br /><br /><div> "Πράσινο φως" με όρια <br /><br />Στην Άγκυρα είχαν συνυπολογίσει την τάση του να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία. Το είχε, άλλωστε, επιχειρήσει και τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά είχε υπαναχωρήσει, λόγω ακριβώς των αντιδράσεων από το αμερικανικό "βαθύ κράτος". Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο Τούρκος πρόεδρος πίεσε τον Τραμπ να πράξει αυτό που ήθελε, αλλά δίσταζε. Το γιατί το ήθελε είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα που δεν είναι του παρόντος. <br /><br />Για να τον πείσει, μάλιστα, να ανάψει το "πράσινο φως" η Άγκυρα δεσμεύθηκε πως θα τηρήσει τα όρια που της έθεσε ο Λευκός Οίκος όσον αφορά την έκταση και τον σκοπό της εισβολής. Σ' αυτά τα όρια αναφερόταν ο Τραμπ, όταν για να εξισορροπήσει τις αρνητικές εντυπώσεις απειλούσε πως θα καταστρέψει την τουρκική οικονομία. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η εισβολή. <br /><br />Από τη στιγμή που οι Αμερικανοί στρατιώτες αποσύρθηκαν ήταν δεδομένο πως οι Κούρδοι δεν είχαν τη δυνατότητα να αντισταθούν για πολύ στην τουρκική εισβολή. Σε μία προσπάθεια να μη χρεωθεί πολιτικά τη σφαγή των πολιορκημένων Κούρδων στο Ρας Αλ Άιν, ο Λευκός Οίκος έστειλε τον αντιπρόεδρο Πενς για να εξασφαλίσει κατάπαυση του πυρός με σκοπό την αποχώρηση των μαχητών του YPG. <br />Κατάπαυση του πυρός με ανταλλάγματα <br /><br />Το αντάλλαγμα που οι ΗΠΑ έδωσαν στον Ερντογάν ήταν ο έλεγχος τουλάχιστον της ζώνης μήκους 125 περίπου χλμ και πλάτους 32 χλμ που ορίζεται δυτικά από το Τελ Αμπιάντ και ανατολικά από το Ρας Αλ Άιν. Και λέω τουλάχιστον, επειδή δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες της συμφωνίας Πενς-Ερντογάν. Οι Αμερικανοί, πάντως, έχουν αποχωρήσει από το πεδίο, με αποτέλεσμα να θυμίζουν σκύλο που γαβγίζει από μακριά. <br /><br />Το γεγονός είναι, πάντως, πως το κενό που άφησε η απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από την περιοχή έσπευσε να καλύψει ο συριακός στρατός (και οι Ρώσοι), μετά την απόφαση των Κούρδων να παραδώσουν σ' αυτόν τις περιοχές τους για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Πράγματι, οι δυνάμεις του Άσαντ με τη συνοδεία Ρώσων εγκαταστάθηκαν και στην Μανμπίτζ και στο Κομπάνι, αλλά απέφυγαν να πάνε στην περιοχή που εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή, στον άξονα Τελ Αμπιάντ-Ρας Αλ Άιν. Για τη Μόσχα ήταν ζωτικό να μην επιτρέψει σύγκρουση ανάμεσα στον συριακό και στον τουρκικό στρατό. Γι' αυτό και εξαρχής ανέλαβε ρόλο τυπικώς μεσολαβητή, αλλά στην πραγματικότητα ρυθμιστή. <br /><br />Στο συριακό μέτωπο Ρωσία και Τουρκία έχουν αντιτιθέμενους στόχους. Η Τουρκία έκανε τα πάντα για να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ και να μετατρέψει τη Συρία σε ένα δορυφόρο της που να κυβερνάται από τους αντικαθεστωτικούς ισλαμιστές σουνίτες αντάρτες, τους οποίους χρηματοδοτούσε, εκπαίδευε, όπλιζε και στήριζε στο επίπεδο της επιμελητείας η Άγκυρα. </div> <div> <br />Στυλοβάτες του καθεστώτος Άσαντ <br /><br />Αντιθέτως, οι Ρώσοι έκαναν τα πάντα για να επιβιώσει το καθεστώς Άσαντ, επειδή η ανατροπή του θα σήμαινε ότι η Συρία θα μετατρεπόταν σε εχθρικό τους κράτος. Αυτοί θα έχαναν τις μόνες βάσεις που διαθέτουν στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα να εκτοπισθούν ουσιαστικά από την πολλαπλά κρίσιμη αυτή θάλασσα. Με τη βοήθεια του Ιράν και της Χεζμπολάχ κατάφεραν το καθεστώς Άσαντ σταδιακά να ανακτήσει τον έλεγχο ενός πολύ μεγάλου μέρους της συριακής επικράτειας. <br /><br />Εκτός του ελέγχου της Δαμασκού ήταν δύο περιοχές: Πρώτον, ο θύλακος του Ιντλίμπ, που είναι εγκλωβισμένοι αντικαθεστωτικοί ισλαμιστές αντάρτες. Δεύτερον, η βορειοανατολική Συρία, την οποία απελευθέρωσαν από το Ισλαμικό Κράτος οι Κούρδοι και από τότε την ελέγχουν, δημιουργώντας κάτω από την ομπρέλα των Αμερικανών ένα πρόπλασμα αυτόνομου κρατιδίου. <br /><br />Ο Πούτιν με τον Ερντογάν μπορεί να έχουν στο συριακό μέτωπο αντικρουόμενα συμφέροντα, αλλά στην ευρύτερη γεωπολιτική σκηνή συμπλέουν. Ειδικά μετά το πραξικόπημα του 2016, για τον Τούρκο πρόεδρο ο εναγκαλισμός με τη Μόσχα είναι αναγκαίος για να εξισορροπεί την αμερικανική πίεση, δεδομένου ότι ο ίδιος είναι πεπεισμένος πως η Ουάσιγκτον τον έχει προγράψει. Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν δικαιολογημένα θεωρεί μείζονος σημασίας γεωστρατηγικό κέρδος την ουσιαστική (όχι θεσμική) απόσπαση της Τουρκίας από το δυτικό στρατόπεδο.</div> <div>   <br />Η μεγάλη γεωπολιτική σκηνή και το συριακό μέτωπο <br /><br />Η σύγκλιση συμφερόντων των δύο ηγετών στη μεγάλη σκηνή τους υποχρεώνει να τα βρίσκουν, να συμβιβάζουν τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους στο επιμέρους συριακό μέτωπο. Αυτό προσπάθησαν και εν μέρει επέτυχαν στη χθεσινή συνάντησή τους στο Σότσι. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά. Η Μόσχα δεν χάνει ευκαιρία να εκφράζει τη θέση της για την ακεραιότητα της Συρίας, υποχρεώνοντας και την Άγκυρα να λέει στα λόγια το ίδιο. <br /><br />Εντούτοις, η Μόσχα άναψε το "πράσινο φως" για τη δεύτερη τουρκική εισβολή ("Κλάδος Ελαίας") για την κατάληψη του απομονωμένου κουρδικού καντονίου του Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία. Είχε προηγηθεί η πρώτη τουρκική εισβολή στον άξονα Τζαραμπλούς-Αλ Μπαμπ ("Ασπίδα του Ευφράτη") με σκοπό να αποκοπεί το Αφρίν από τις κουρδικές περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας. Και εκείνη η πρώτη εισβολή είχε γίνει και με αμερικανικό και με ρωσικό "πράσινο φως", αφού ήταν στη μέση των δύο ζωνών επιρροής που οι δύο υπερδυνάμεις είχαν ατύπως πλην σαφώς δημιουργήσει στο βόρεια Συρία. <br /><br />Το ίδιο συνέβη και με την τρίτη εισβολή. Μπορεί το καθοριστικό να ήταν το "πράσινο φως" του Τραμπ, επειδή η βορειοανατολική Συρία ήταν ζώνη αμερικανικής επιρροής, αλλά έπαιξε ρόλο και το ρωσικό "πράσινο φως". Ο Πούτιν σωστά είδε ότι η απόσυρση των Αμερικανικών και η τουρκική εισβολή θα υποχρέωνε τους Κούρδους να στραφούν προς τη Δαμασκό, η οποία θα ανακτούσε μεγάλο μέρος εκείνων των εδαφών, χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα. Έτσι και έγινε. </div> <div> <br />Η συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι <br /><br />Από την άλλη πλευρά, όμως, η Μόσχα δεν θέλει να αφήσει τους Τούρκους ανεξέλεγκτους, επειδή γνωρίζει ότι όπου εγκαθίστανται δεν φεύγουν. Γι' αυτό και προσπαθεί να τους ελέγξει αφενός με την καθιέρωση μικτών περιπολιών,. αφετέρου με παράταση της κατάπαυσης του πυρός. Από την άλλη πλευρά, όμως, φαίνεται ότι αναγκάσθηκε να δώσει στον Ερντογάν "ζώνη ασφαλείας" μεγαλύτερου μήκους από αυτή που ορίζει ο άξονας Τελ Αμπιάντ-Ρες Αλ Άιν. <br /><br />Αυτό ήταν το μεγάλο παζάρι στο Σότσι. Το αναμφισβήτητο συμπέρασμα είναι, πάντως, ότι παίζοντας δυνατά το στρατιωτικό χαρτί, ο Ερντογάν αποκόμισε μεγάλο μέρος από όσα επεδίωκε. Προφανώς, δεν επέτυχε να συντρίψει τις κουρδικές δυνάμεις, όπως επιθυμούσε και μάλλον οι Ρώσοι δεν θα τον αφήσουν να δημιουργήσει στη "ζώνη ασφαλείας" στη βόρεια Συρία το τουρκικό προτεκτοράτο που σχεδίαζε. <br /><br />Σύριοι πρόσφυγες θα εγκατασταθούν εκεί, αλλά μένει να αποδειχθεί εάν αυτή η παραμεθόριος περιοχή θα είναι υπό τουρκική διοίκηση και τουρκοποιημένη, ή θα περιέλθει με κάποιον τρόπο σε μία διοίκηση, με κεντρικό παράγοντα τη Δαμασκό, όπως επιδιώκει η Μόσχα. Σ' αυτό το ζήτημα κατά πάσα πιθανότητα Μόσχα και Άγκυρα θα τα σπάσουν ή τουλάχιστον θα δυσκολευθούν πολύ να βρουν συμβιβασμό.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το μεγάλο παζάρι Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι - Οι ΗΠΑ γαβγίζουν εκτός γηπέδου

Σταύρος Λυγερός Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, ο τουρκικός στρατός δεν χρειάσθηκε να πολεμήσει και πολύ για να εξασφαλίσει η Άγκυρα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Ερντογάν απέδειξε στη Συρία πως κατέχει την "τέχνη του πολέμου"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXIzbAtxvRB9wnvnY8p5lks1Omw-HPz624VKdZl6NVnaQ-iQhkWaBXzd77WTN6hjesGRfXL4KejZc-V23XR35jOY6iVwuFNm48ClzNKg0nOKUNgUshLG59Q-5FoSCQ0Y8h8-jhwShWDVU/s1600/ERNTOGAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="254" data-original-width="400" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXIzbAtxvRB9wnvnY8p5lks1Omw-HPz624VKdZl6NVnaQ-iQhkWaBXzd77WTN6hjesGRfXL4KejZc-V23XR35jOY6iVwuFNm48ClzNKg0nOKUNgUshLG59Q-5FoSCQ0Y8h8-jhwShWDVU/s640/ERNTOGAN.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Σύμφωνα με τον Κινέζο φιλόσοφο Σουν Τζου «η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο, είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να δώσεις μάχη». Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να ισχυριστεί πως εφάρμοσε, με αρκετή επιτυχία, το δόγμα του σπουδαίου θεωρητικού του πολέμου στην Συρία. Αυτό έδειξε το αποτέλεσμα της μαραθώνιας συνάντησης του με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν στην Συρία.<br /> <br /> Ο Τούρκος πρόεδρος έπαιξε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι στο συριακό, ισορροπώντας μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας. Ένα παιχνίδι που φαίνεται να του βγαίνει. Αρχικά, κατάφερε και έβγαλε έξω από την Συρία τους Αμερικανούς. Ο πρόεδρος Ερντογάν σωστά πάσχιζε, όλο το προηγούμενο διάστημα, να καλλιεργήσει μία προσωπική χημεία με τον ιδιότυπο Αμερικανό ομόλογο του.<br /> <br /> Είναι ενδεικτικό πως η χημεία των δύο ανδρών έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, ώστε ο Τούρκος πρόεδρος να υπερηφανεύεται πως μπορεί και "χειραγωγεί" τον πρόεδρο Τραμπ. Είδαμε πως τον δρόμο στην τουρκική εισβολή στην βόρεια Συρία άνοιξε η αιφνίδια απόφαση του προέδρου Τραμπ να ανακοινώσει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. Είναι αλήθεια πως στην πορεία η Ουάσιγκτον επέβαλε ορισμένες κυρώσεις εις βάρος της Άγκυρας, καθαρά όμως για την "τιμή των όπλων".<br /> <br /> Διότι ο Αμερικανός πρόεδρος, με μία σειρά δηλώσεων που αγγίζουν τα όρια του σουρεαλισμού, έχει ξεκαθαρίσει πως δεν τον πολυαπασχολεί το συριακό ζήτημα. Ένα μήνυμα που απευθύνονταν κυρίως στους Κούρδους του YPG, τους τέως συμμάχους της Ουάσιγκτον. Η ηγεσία της κουρδικής οργάνωσης έλαβε το μήνυμα. Είδαμε πως έσπευσε να αποδεχτεί το σχέδιο εκεχειρίας που συμφώνησε ο Τούρκος πρόεδρος με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάικ Πενς. Το σχέδιο εκεχειρίας ικανοποιεί τα βασικότερα αιτήματα της τουρκικής πλευράς, κυρίως την συγκρότηση της «ζώνης ασφαλείας».<br /> <span style="color: black;"><br /></span> <img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY-ZqHfMvEt3vQdCpTDNbSXhE7FOUUMyg_LaDTGkBHGyRXfYoAdqZ9FkcO2FClHUj-pf7IalDeZDTduDoVl4GcViN8VSU7w8TADCL0FnNBG_oII_rtuBBj7ChyY2JUOEazZR6RqulAH-k/s640/pyrovoliko_turkey-900x450.jpg" width="640" /><br /> <br /> Οι προτεραιότητες της Τουρκίας<br /> Συγκεκριμένα αυτή περιλαμβάνει μία έκταση βάθους 30 χιλιομέτρων από τα σύνορα της Τουρκία και προβλέπει την απομάκρυνση των κουρδικών δυνάμεων του YPG. Όλα αυτά, την στιγμή που η τουρκική επίθεση είχε καταλήξει στην κατάληψη μόλις μίας μεγάλης πόλης στην βόρεια Συρία, την Ρας αλ Αϊν. Για αυτό, όπως προαναφέραμε, ο Τούρκος πρόεδρος εφάρμοσε επιτυχημένα το δόγμα του Σουν Τζου. Εξασφάλισε την υποχώρηση των Κούρδων αντιπάλων του, σίγουρα όχι αναίμακτα, αλλά με εξαιρετικά περιορισμένες απώλειες.<br /> <br /> Είναι ενδεικτικό πως οι απώλειες της Τουρκίας, εντοπίζονται κυρίως στις τάξεις των μισθοφόρων του FSA, της συριακής οργάνωσης που αποτέλεσε την εμπροσθοφυλακή της επίθεσης. Όμως το στοίχημα για τον Ερντογάν δεν ήταν μόνο να "κερδίσει" τις ΗΠΑ. Κυρίως έπρεπε να "κερδίσει" τον πραγματικά ισχυρό παίχτη στην Συρία, αλλά και πλέον στην Μέση Ανατολή, την Ρωσία.<br /> Εκ΄πρώτης όψεως η πρώτη θέση της Άγκυρας έμοιαζε με "τετραγωνισμό του κύκλου". Διότι η Ρωσία ξεκαθάριζε σε όλους τους τόνους πως θέση της είναι η διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η παραμονή του Μπασάρ αλ Άσαντ στην εξουσία. Αυτό ακριβώς θύμισε ο Ρώσος πρόεδρος, στις μαραθώνιες συνομιλίες με τον Τούρκο ομόλογο του στον Σότσι.<br /> <br /> Όμως ο Ερντογάν έχει αποδείξει πως είναι ένας καλός περιφερειακός παίχτης. Διότι, την δεδομένη στιγμή, ζύγισε τις προτεραιότητες του. Κατέληξε πως αυτό που προέχει είναι να απομακρυνθούν οι Κούρδοι από τα τουρκοσυριακά σύνορα, όχι να ανατραπεί το καθεστώς Άσαντ. Βλέπουμε πως η συμφωνία που κατέληξε με την Ρωσία στο Σότσι, κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Ξεκάθαρα η συμφωνία έχει πολλά κέρδη για την Τουρκία.Επαναφορά της «Συμφωνίας των Αδάνων»<br /> <br /> Κατ'αρχήν, βλέπουμε πως εξασφαλίζει την πολυπόθητη "ζώνη ασφαλείας" και την αποχώρηση των κουρδικών δυνάμεων που συμφώνησε, σε πρώτο στάδιο, με τους Αμερικανούς. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως η συμφωνία στο Σότσι προβλέπει την αποχώρηση των Κούρδων από μεγάλες πόλεις, όπως το Μάνμπιτζ και το Ταλ Ριφάτ. Στο Μάνμπιτζ ήταν αδύνατον να επιτεθούν οι Τούρκοι, μιας και στην πόλη είχαν παραταχθεί στρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ.<br /> <br /> Και όμως οι Κούρδοι προβλέπονται να αποχωρήσουν από το Μάνμπιτζ, χωρίς ο τουρκικός στρατός να χρειαστεί να ρίξει ούτε πυροβολισμό. Ταυτόχρονα η συμφωνία αναγνωρίζει την στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην Συρία. Σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, πλέον προβλέπονται κοινές περιπολίες τουρκικών και ρωσικών στρατευμάτων στην βόρεια Συρία. Οι περιπολίες αυτές θα πραγματοποιούνται σε βάθος 10 χιλιομέτρων από τα σύνορα με την Τουρκία.<br /> <br /> Τι μας θυμίζει αυτό? Φυσικά την παλαιά «Συμφωνία των Αδάνων» του 1998, μεταξύ της Τουρκίας και του πατρός Άσαντ, την οποία η Μόσχα υποστηρίζει. Είναι ο λόγος που έχει αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στην Άγκυρα και στην Δαμασκό. Ο Ρώσος πρόεδρος ενημέρωσε τον Σύρο ομόλογο του για τα αποτελέσματα της συμφωνίας με την Τουρκία στο Σότσι. Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη που ο Μπασάρ αλ Άσαντ επιδοκίμασε την συμφωνία και όχι μόνο για μην "κακοκαρδίσει" την Μόσχα.<br /> <br /> Διότι και ο Σύρος ηγέτης είναι επίσης κερδισμένος, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, απομάκρυνε τους Κούρδους από την επιρροή των Αμερικανών. Δεύτερον, μπορεί να υπολογίζει στην ανακατάληψη της Ιντλίμπ, της μοναδικής επαρχίας που ελέγχουν οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Δεν μοιάζει καθόλου τυχαία η αιφνίδια επίσκεψη του Σύρου προέδρου στο μέτωπο του Ιντλίμπ, για πρώτη φορά από το 2011. Χαρακτήρισε την μάχη στο Ιντλίμπ ως «την βάση για το τέλος της τρομοκρατίας στην Συρία».<br /> <br /> Κερδισμένοι και χαμένοι<br /> Η συμφωνία έχει φυσικά πολλούς χαμένους. Αρχικά τα υπολείμματα των αντικαθεστωτικών ανταρτών στην Ιντλίμπ, που απειλούνται πλέον από μία νέα επίθεση συριακών και ρωσικών στρατευμάτων. Μιας και στις τάξεις τους είναι πολλές τζιχαντιστικές ομάδες, κανείς δεν θα θρηνήσει την τύχη τους. Ίσως ούτε καν ο μέχρι πρότινος προστάτης του, ο Ταγίπ Ερντογάν, αφού εξασφάλισε την πολυπόθητη "ζώνη ασφαλείας".<br /> <br /> Δεύτεροι χαμένοι οι Κούρδοι, που προδόθηκαν ακόμα μία φορά από τις μεγάλες δυνάμεις. Οι Κούρδοι έχασαν όλα τα εδάφη που κέρδισαν στις μάχες εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Πρέπει να αρκεστούν στην συμφωνία που κατέληξαν με το καθεστώς Άσαντ, η οποία είναι αμφίβολο αν τελικώς εφαρμοστεί. Αρκεί να θυμηθούμε πως αυτονομία στους Κούρδους είχε δώσει το 1971 και ο Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ και λίγα χρόνια μετά τους σφάγιασε.<br /> <br /> Τρίτος μεγάλος χαμένος φυσικά οι ΗΠΑ, των οποίων η αξιοπιστία πληγώθηκε βαρύτατα, όχι μόνο στην Συρία, αλλά και γενικότερα στην Μέση Ανατολή. Ο πρόεδρος Τραμπ, με έναν πρωτοφανή κυνισμό, εγκατέλειψε τους Κούρδους συμμάχους των Αμερικανών (και του Ισραήλ). Για τα παραδοσιακά φιλοαμερικανικά καθεστώτα, όπως την Σαουδική Αραβία, το μήνυμα είναι πως η αμερικανική στρατιωτική προστασία δεν είναι πλέον δεδομένη. Έτσι εξηγείται η αποθεωτική υποδοχή που γνώρισε στο πάμπλουτο βασίλειο ο Ρώσος πρόεδρος, ένας από τους μεγάλους κερδισμένους στο συριακό "πόκερ".<br /> <br /> Δεύτερος κερδισμένος το καθεστώς Άσαντ, το οποίο πλέον δεν αντιμετωπίζει κανέναν κίνδυνο ανατροπής. Τρίτος κερδισμένος ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Πήρε την «ζώνη ασφαλείας» στην Συρία, με ελάχιστες απώλειες, χωρίς να συγκρουστεί με τους Ρώσους και τους Αμερικανούς. Ο Τούρκος πρόεδρος απέδειξε πως είναι καλός αναγνώστης της «Τέχνης του πολέμου» του Σουν Τζου, κάτι που πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η ελληνική κυβέρνηση.<br /> <b>slpress.gr</b><br /> <br /> <a href="http://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί ο Ερντογάν απέδειξε στη Συρία πως κατέχει την "τέχνη του πολέμου"

Σύμφωνα με τον Κινέζο φιλόσοφο Σουν Τζου «η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο, είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να δώσεις μάχη». Ο Ρετζέπ Τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν έσωσε τον Ερντογάν δίνοντας του στη Συρία ότι απέτυχε να πάρει με την εισβολή- Χάρτης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/syria_xartis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="379" data-original-width="800" height="302" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/syria_xartis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ποιοι κέρδισαν και ποιοι έχασαν στη Συρία μετά από την τουρκική εισβολή; Ο δημοσιογράφος Θανάσης Αργυράκης που πρόσφατα βρέθηκε στη Συρία, αναλύει την κατάσταση με βάση τον χάρτη που δείχνει τα αποτελέσματα της τουρκικής επίθεσης:<br /> <br /> “Για μια ακόμη φορά οι Κούρδοι προδομένοι.<br /> <br /> Χάρτης με βάση τη συνάντηση Πούτιν Ερντογάν στο Σότσι για τη Συρία και το Κουρδιστάν.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/syria_xartis.jpg"><img height="303" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/syria_xartis.jpg" width="640" /></a><br /> <br /> Στρατιωτικά, αποδείχτηκε η παταγώδης αποτυχία της Τουρκίας. Κατάφερε, μαζί με τους συμμάχους της (κρέας για τα κανόνια – συριακή αντιπολίτευση – τζιχαντιστές) να στήσει προγεφύρωμα μόνο σε δυο περιοχές (γαλάζιο χρώμα), ενώ στόχος της ήταν να “καθαρίσει” τη ζώνη, από το Κομπάνι μέχρι τη μεγαλύτερη πόλη (κουρδόπολη) στην Β.Α. Συρία, Καμισλί.<br /> <br /> Ο,τι δεν κέρδισε στρατιωτικά η Τουρκία φαίνεται να το κερδίζει (προσωρινά ή μακροπρόθεσμα;) διπλωματικά. Η αποχώρηση των ΗΠΑ (και αποχώρηση της Δύσης;) από την περιοχή, και το χοντροκομμένο άδειασμα των Κούρδων, μετέτρεψε το “παιχνίδι” αποκλειστικά για δυο παίκτες (Ρωσία, Τουρκία – χωρίς να υποτιμάται διόλου το Ιράν).<br /> <br /> Οι Κούρδοι της Συρίας, έχοντας μείνει μόνοι τους πλέον, δεν θα είναι από εκείνους που θα κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά μάλλον θα είναι στο … μενού εκείνων που θα αποφασίζουν. Μένει να δούμε τι συμφωνία θα τους “προτείνει” ο Ασαντ.<br /> Με την αποχώρηση των δυνάμεων του YPG σε βάθος 30 χιλιομέτρων, η Αγκυρα πετυχαίνει διπλωματικά αυτό που στάθηκε ανίκανη να κάνει στρατιωτικά.<br /> <br /> Ο σχεδιασμός της Αγκυρας για μεταφορά στην περιοχή 2 εκατομμυρίων προσφύγων, εάν γίνει δεκτός από Ρωσία – Ασαντ, σημαίνει ουσιαστικά εθνοκάθαρση του κουρδικού στοιχείου.<br /> Η υπόσχεση για μη αλλαγή των συνόρων προς το παρόν είναι στα χαρτιά. Η παρουσία στρατευμάτων του Ασαντ και Ρώσων, καθώς και οι κοινές ρωσοτουρκικές περιπολίες (στη ζώνη βάθους 30χλμ), είναι κάτι το ενδιάμεσο. Δεν είναι όμως η Δαμασκός που θα κάνει κουμάντο στην περιοχή. Μένει να φανεί εάν το σημείο θα είναι η επόμενη σοβαρή εστία τριβής ανάμεσα σε Δαμασκό και Αγκυρα.<br /> <br /> Να σημειωθεί πως η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά την επαρχία Αφρίν (βορειοδυτική Συρία) και της έχει παραχωρηθεί ο έλεγχος της Επαρχίας Ιντλίμπ. Αν και πότε θα αφήσει όλες αυτές τις περιοχές, και αν θα πιεστεί (ακόμα και στρατιωτικά) από Ασαντ – Ρωσία, μένει να φανεί.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Πούτιν έσωσε τον Ερντογάν δίνοντας του στη Συρία ότι απέτυχε να πάρει με την εισβολή- Χάρτης

Ποιοι κέρδισαν και ποιοι έχασαν στη Συρία μετά από την τουρκική εισβολή; Ο δημοσιογράφος Θανάσης Αργυράκης που πρόσφατα βρέθηκε στη Συρία...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχει δίκιο ο Ισραηλινός…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXz4IsBUhqiUjkMA2GWHIm4nAzDi6Q21H7eH36ia9QLOOnPmiJNCLpsSa8wq95ocg8P8RG8d22ggTUc6zRlyQ6GZ4PqDonJxre4sdmFZ1jp_GLI-DbQfIvQyhZvDztZ2POXRmqXVAqQ0/s1600/israel-cyprus-greece.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXz4IsBUhqiUjkMA2GWHIm4nAzDi6Q21H7eH36ia9QLOOnPmiJNCLpsSa8wq95ocg8P8RG8d22ggTUc6zRlyQ6GZ4PqDonJxre4sdmFZ1jp_GLI-DbQfIvQyhZvDztZ2POXRmqXVAqQ0/s640/israel-cyprus-greece.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Κώστα Στούπα </b><br /> Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια θυμίζει το συρρικνωμένο περί την Κωνσταντινούπολη Βυζάντιο πριν από την πτώση, έγραφε ένας φίλος στα κοινωνικά δίκτυα, σχολιάζοντας μια ανάρτηση που αφορούσε τη συνέντευξη του νέου πρεσβευτή του Ισραήλ στην Αθήνα Γιόσι Αμράνι στην Καθημερινή της Κυριακής. <br /> <br /> Στη συνέντευξη αυτή ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων είπε πως η εθνική άμυνα και η διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων είναι κάτι το οποίο καμία χώρα δεν πρέπει να αναθέτει σε τρίτους. <br /> <br /> "Η ισραηλινή εμπειρία υπαγορεύει ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου", λέει ο κ. Αμράνι, σχολιάζοντας τη μεταβλητότητα των ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή, από τη Συρία έως την Ανατολική Μεσόγειο και δη την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας... <br /> <br /> Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία φαντάζουν πολύ μακρινά στην ελληνική κοινωνία η οποία εντρυφεί στην ψευδαίσθηση πως η χώρα μας βρίσκεται, πολύ μακριά από την εύφλεκτη ζώνη, ενδεχομένως κάπου μεταξύ Ολλανδίας, Βελγίου και Λουξεμβούργου. <br /> <br /> Τους τελευταίους μήνες η Τουρκία πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και πέραν κάποιων φραστικών προειδοποιήσεων φίλων και συμμάχων, δεν υπάρχουν αντιδράσεις. <br /> <br /> Είναι φανερό πως η Κύπρος και η Ελλάδα δεν τολμούν να αποτρέψουν αυτές τις ενέργειες. Αν το επιχειρήσουν και χάσουν αυτό που πιθανόν να συμβεί αργότερα, θα συμβεί τώρα και ίσως σε μεγαλύτερη έκταση. Στην περίπτωση αυτή ισχύει το πως ό,τι χάνεται με τα όπλα κερδίζεται μόνο με τα όπλα. <br /> <br /> Η Γαλλία έχει στείλει μια - δυο φρεγάτες να περιπολούν στην περιοχή ενώ οι εγγυήσεις της νέας αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ μοιάζουν περισσότερο με υποσχέσεις στην Άγκυρα πως αν χρειαστεί θα εξαντλήσουν την επιρροή τους προκειμένου να ελέγξουν τις αντιδράσεις μας, σε πιθανή κλιμάκωση μιας αντιπαράθεσης. <br /> <br /> Ο "έρωτας" του Τραμπ για τον Ερντογάν όπως και για όλους τους αυταρχικούς ηγέτες είναι φανερός. Φανερές και συχνές είναι και οι προσπάθειες παράκαμψης των θεσμών που χαράσσουν εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ από έναν πρόεδρο με εμφανή σημάδια προβληματικής συναισθηματικής συμπεριφοράς. Αυτό πολλαπλασιάζει τους δυνητικούς κινδύνους. <br /> <br /> Είναι φανερό πως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία απ’ ό,τι έχουν την Ελλάδα και ας είναι η τελευταία μακρινή επαρχία της επικράτειας την οποία θυμούνται όταν το παρακάνει με τα δανεικά και τα καλοκαίρια για τις ζεστές θάλασσες και τα αρχαία μνημεία... <br /> <br /> Αυτός είναι ο λόγος που της επιτρέπουν να τις εξευτελίζει με δηλώσεις και μονομερείς κινήσεις. <br /> <br /> Τούτο σημαίνει πως όταν προκύψουν τα διλήμματα, μια ισχυρή και φιλική Τουρκία ως βραχίονας της Δύσης στην Ν.Α. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή μέχρι τις νότιες επαρχίες της άλλοτε ΕΣΣΔ ή ακεραιότητα Ελλάδας και Κύπρου; Είναι πιθανό να επιλέξουν το πρώτο... <br /> <br /> Κι εμείς το ίδιο θα κάναμε στη θέση τους. Οποιοσδήποτε Έλληνας πολιτικός θα μείωνε συντάξεις και μισθούς ή θα έχυνε αίμα Ελλήνων στρατιωτών για τον έλεγχο του Γιβραλτάρ ή την απόκρουση της Ρωσίας από τη Λετονία θα ήταν ιδιαίτερα αντιδημοφιλής. <br /> <br /> Ούτε για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες φαίνεται διαχειρίσιμο το πολιτικό κόστος να χυθεί αίμα Ολλανδών, Ισπανών, ή Γάλλων κλπ. στρατιωτών για την ΑΟΖ της Κύπρου ή για το αν το Καστελλόριζο δικαιούται υφαλοκρηπίδα πάνω στην παράκτια ζώνη της Μικράς Ασίας. <br /> <br /> Κοινωνική αφασία... <br /> <br /> Δυστυχώς η ενιαία άμυνα της Ε.Ε. απέχει πολύ ακόμη και ενδεχομένως μόνο μετά από ένα μεγάλο σοκ για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες θα προέκυπτε η αναγκαία συναίνεση. <br /> <br /> Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα προέρχονται πρώτα από τους Έλληνες και μετά από τους Τούρκους. <br /> <br /> Το Νο1 πρόβλημα... <br /> <br /> Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε λήθαργο. Γερνάει με ραγδαίους ρυθμούς δημογραφικά και ασχολείται κυρίως με το πώς θα συντηρηθούν οι ανεδαφικά υψηλές συντάξεις σε σχέση με τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων και τις δυνατότητες της οικονομίας. <br /> <br /> Η αφαίμαξη της οικονομίας από τις υψηλές φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, προκειμένου να διατηρηθεί λίγα χρόνια ακόμη το ανεδαφικό συνταξιοδοτικό σύστημα, λειτουργεί σαν εμπόδιο για σοβαρές επενδύσεις και αυτό απομακρύνει από τη χώρα το πλέον δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. <br /> <br /> Σημαντική συνεισφορά σ’ αυτό έχει και η αναξιοκρατία που επιβάλει η κρατικοδίαιτη κομματοκρατία. <br /> <br /> Ούτε οι ένοπλες δυνάμεις δεν φαίνεται να λειτουργούν διαφορετικά από τον κομματοκρατούμενο δημόσιο τομέα όπου "απαγορεύεται" η αξιολόγηση και οποιαδήποτε επιβράβευση της αποτελεσματικής προσπάθειας. Το ελληνικό δημόσιο υπάρχει για να απασχολεί όσους πρέπει να βολέψουν τα κόμματα και όσους πιστεύουν πως θα είναι κορόιδα αν καταλήξουν στον ιδιωτικό τομέα. <br /> <br /> Οι αριθμοί... <br /> <br /> Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα όταν αναμετρηθήκαμε τελευταία φορά με την παρηκμασμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά την περίοδο της εκστρατείας στη Μικρά Ασία, η πληθυσμιακή αναλογία ήταν 1 προς 1,5-2. Σήμερα η πληθυσμιακή αναλογία έχει φτάσει 1 προς 8. <br /> <br /> Μια χώρα 80 εκατ. με δυναμικούς δημογραφικούς δείκτες διαθέτει συντριπτικές οικονομίες κλίμακας για εξοπλιστικές δαπάνες σε σχέση με αυτές που διαθέτει μια χώρα 10 εκατ. που έχει 3 εκατ. συνταξιούχους και δαπανά το 17% του ΑΕΠ για συντάξεις... <br /> <br /> Υποθέσετε πως αύριο μια άβουλη πολιτική ηγεσία (όπως οι περισσότερες τις τελευταίες δεκαετίες) πήγαινε σε ένα δημοψήφισμα με ερωτήματα όπως: Να βυθίσουμε τις τουρκικές εξέδρες άντλησης πετρελαίου στην Κυπριακή ΑΟΖ και ενδεχομένως στην περιοχή του Καστελλόριζου ή να πάμε σε μια συμβιβαστική λύση και να μην ρισκάρουμε να μειωθούν δαπάνες και επιδόματα ή να χυθεί αίμα; Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; <br /> <br /> Τις τελευταίες δεκαετίες η ευημερία και ασφάλεια χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μας έχουν καταστήσει μαλθακούς. Πολύ περισσότερο τους νεότερους. <br /> <br /> Τα όσα συμβαίνουν ταιριάζουν με την πρόταση ενός ιστορικού που λέει πως: Οι δύσκολες εποχές γεννάνε δυνατούς ανθρώπους. Οι δυνατοί άνθρωποι δημιουργούν περιόδους προόδους ευημερίας και ασφάλειας. Οι περίοδοι ευημερίας και ασφάλειες γεννάνε αδύναμους ανθρώπους. Οι αδύναμοι άνθρωποι φέρνουν δύσκολες εποχές και πάει λέγοντας… <br /> <br /> Η ελληνική κοινωνία λοιπόν θυμίζει όλο και πιο πολύ το Βυζάντιο των τελευταίων δεκαετιών του, όταν είχε απομείνει πέριξ της Κωνσταντινούπολης. Οι ευγενείς και μορφωμένοι που είχαν τη δυνατότητα έφευγαν στη Δύση και οι άλλοι μια να μην πολεμήσουν γίνονταν καλόγεροι… <br /> <br /> Τότε μια μερίδα της πολιτικής ελίτ υπό τους Παλαιολόγους έτρεχε στη Δύση να βρει εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας και μια άλλη ακολουθούσε τον Μέγα Δούκα (κάτι σαν πρωθυπουργός σήμερα) Λουκά Νοταρά* που φέρεται να είχε πει την ιστορική φράση, καλύτερα φακιόλι τουρκικό παρά τιάρα παπική... <br /> <br /> Στην προσπάθεια αυτή, ο Παλαιολόγος το 1439 στη σύνοδο της Φεράρας κατάφερε να πετύχει ένωση της εκκλησιών, προκειμένου να διασφαλίσει στήριξη από τη Δύση, αλλά οι αντιδράσεις των ανθενωτικών στην Κωνσταντινούπολη ακύρωσαν την ένωση... <br /> <br /> Αλλά και να είχε διατηρηθεί δεν είναι βέβαιο πως ο Πάπας θα μπορούσε να πείσει τους ηγεμόνες της Δύσης να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα των Οθωμανών. Οι Γενουάτες που είχαν συμφέροντα στην περιοχή έπεσαν μαζί με τους στρατιώτες του Παλαιολόγου υπερασπιζόμενοι την Πόλη. <br /> <br /> Κατά έναν ανάλογο τρόπο σήμερα προσπαθούμε να πιέσουμε μέσω ηθικών διλημμάτων του Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους να εγγυηθούν την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου και της Ελλάδας. <br /> <br /> Τότε ήταν η αλληλεγγύη της χριστιανοσύνης τώρα είναι η αλληλεγγύη στα πλαίσια της Ε.Ε. και των ευρωπαϊκών αξιών κ.λπ. <br /> <br /> Καθώς όμως μοιάζει δύσκολο να πεισθεί η ελληνική κοινωνία να "ματώσει" για να υπερασπιστεί οτιδήποτε, θα είναι δύσκολο να πεισθούν οι ευρωπαϊκές... <br /> <br /> Ούτε οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που βρίσκεται η ελληνική. Απλά αντιμετωπίζουν μικρότερες απειλές προς το παρόν και είναι πολυπληθέστερες με περισσότερους πόρους για την άμυνα. <br /> <br /> Τούτων λεχθέντων ας ασχοληθούμε με το τι θα κάνουμε τις αυξήσεις επιδομάτων και συντάξεων που υπόσχεται και η νέα κυβέρνηση για τα Χριστούγεννα... <br /> <br /> *Λέγεται πως όταν ο Μωάμεθ κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη δέχθηκε πρόσκληση να επισκεφθεί το αρχοντικό του Λουκά Νοταρά, όπου τον περίμενε όλη οικογένεια παρατεταγμένη. Όταν έδωσε εντολή να πάρουν για το χαρέμι του ένα μικρό αγόρι της οικογένειας το οποίο του άρεσε ο Νοταράς αντέδρασε. Αντί να λάβει αξίωμα από το νέο καθεστώς εξοντώθηκε μαζί με όλη την υπόλοιπη οικογένεια.<br /> <br /> <a href="https://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έχει δίκιο ο Ισραηλινός…

Του Κώστα Στούπα Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια θυμίζει το συρρικνωμένο περί την Κωνσταντινούπολη Βυζάντιο πριν από την πτώση, έγραφε έν...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια ψυχρή και “αποστειρωμένη” συναισθημάτων ανάλυση για τη σύγχρονη Τουρκία και τον Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGzJA5gw2td1dT7j1-foBlkGTcINZrIGpsu-GanOuAxJUkBD-0V-D6ZJ9ld70CWauLpr8T0XXkVVhkqyLHnysccn7xBpCL-IFff4rurGdi7lZQmGreoPMLnpOLjCRvuIK2zAc6CEJisMo/s1600/PUTIN-ERDOGAN-TRUMP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGzJA5gw2td1dT7j1-foBlkGTcINZrIGpsu-GanOuAxJUkBD-0V-D6ZJ9ld70CWauLpr8T0XXkVVhkqyLHnysccn7xBpCL-IFff4rurGdi7lZQmGreoPMLnpOLjCRvuIK2zAc6CEJisMo/s640/PUTIN-ERDOGAN-TRUMP.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η σύγχρονη Τουρκία διανύει μία μεταβατική περίοδο, μεστή προκλήσεων, αντιφάσεων και ευκαιριών, με επιδιωκόμενο τερματικό σταθμό την ανάδειξή της σε Ηγεμονεύουσα Περιφερειακή Δύναμη (Regional Hegemonic Power) του γεωπολιτικού υποσυστήματος Νοτιοανατολικής Ευρώπης και Ανατολικής Μεσογείου – με άλλους λόγους: την ολική επαναφορά της στην γεωπολιτική λειτουργία, που επιτελούσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. <br /> <br /> Γράφει ο <b>Ηλίας Ηλιόπουλος* </b><br /> <br /> Οι λόγοι, επί των οποίων βασίζει την ηγεμονική φιλοδοξία της, είναι οι ακόλουθοι: Η Τουρκία διαθέτει αξιοσημείωτη δημογραφική ευρωστία και, συναφώς, αστείρευτες δεξαμενές βιολογικής ενεργείας και γεωπολιτικού δυναμικού. <br /> <br /> Η Τουρκία διαθέτει τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο Στρατό σε ολόκληρο το γεωπολιτικόν υποσύστημα. Στρατό με τεραστία σωρευμένη πραγματική πολεμική πείρα – και όχι διακοσμητικό στρατό παρελάσεων ή οργανισμό ανούσιας υποαπασχολήσεως μερικών δεκάδων χιλιάδων ενστόλων δημοσίων υπαλλήλων. Και το κυριώτερον, διαθέτει (αποδεδειγμένη) πολιτική βούληση και ικανότητα να τον χρησιμοποιεί ως εργαλείον πολιτικής (policy tool) υποστηρικτικόν της διπλωματίας, ασκώντας, με υψηλότατο δείκτη επιτυχίας, Στρατηγικές Εξαναγκασμού, Εκβιασμού, Περιορισμένης και Ανακλήσιμης Προκλήσεως, Τετελεσμένων και ούτω καθ’ εξής. <br /> <br /> Η Τουρκία διαθέτει άριστα κατηρτισμένη και αφοσιωμένη εις την υπηρεσία του εθνικού συμφέροντος (national interest) πολιτική, στρατιωτική, διπλωματική και εν γένει ιθύνουσα γραφειοκρατική ελίτ καθώς και Ιδεολογικούς Μηχανισμούς Κράτους αρτίως λειτουργούντες και τεταγμένους στην υπηρεσία του εθνικού συμφέροντος. <br /> <br /> Οι ιθύνουσες τουρκικές ελίτ εμφανίζονται εμφορούμενες από ιστορική συνείδηση, αυτοκρατορική μνήμη και εξόχως ανεπτυγμένη εθνική αυτοπεποίθηση – στοιχεία τα οποία τους επέτρεψαν να συνδιαλέγονται, ως ίσος προς ίσον, με άπαντες τους μείζονες γεωστρατηγικούς δρώντες (κοινώς: τις Μεγάλες Δυνάμεις) του διεθνούς συστήματος, δηλαδή τις ΗΠΑ και την Ρωσσία (σημειωτέον ότι το υβριδικό υπερεθνικό μόρφωμα της ούτω καλουμένης Ευρωπαϊκής Ενώσεως ούτε είναι ούτε θα γίνει ποτέ Μεγάλη Δύναμις, όπως γράφαμε από το 2007, ερχόμενοι σε ευθεία αντίθεση προς τις πολιτικές, παραπολιτικές και «ακαδημαϊκές» μετριότητες των Αθηνών). <br /> <br /> Τα ανωτέρω ισχύουν καθ’ ολοκληρίαν για τον (επί δύο δεκαετίες σχεδόν) ηγέτη της Τουρκίας Recep Tayyip Erdoğan. Ο οποίος έχει ήδη καταλάβει στα ιστορικά συγγράμματα μία θέση μεταξύ των μεγαλυτέρων ηγετών της συγχρόνου Τουρκίας (του Γαζή Mustafa Kemal Atatürk, του Ali Adnan Ertekin Menderes και του Turgut Özal). Και ο οποίος Erdoğan είναι, αναμφιβόλως, ο ένας εκ των δύο σπουδαιοτέρων ηγετών της εποχής μας, μαζί με τον Vladimir Vladimirovich Putin. <br /> <br /> Περαιτέρω, η Τουρκία επέτυχε, επί εποχής Erdoğan, αλματώδη οικονομική ανάπτυξη, η οποία της επέτρεψε να καταστεί μέλος της Ομάδος των Είκοσι οικονομικώς σπουδαιοτέρων χωρών του πλανήτου (G-20). Οι όποιες συγκυριακές δυσκολίες (τις οποίες σπεύδουν να υπερεκτιμήσουν οι ανιστόρητοι και ιδεοληπτικοί του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ των Αθηνών) δεν αποτελούν, φυσικά, ανυπέρβλητο πρόβλημα για μία μεγάλη χώρα, η οποία διαθέτει τεραστία εσωτερική αγορά και, βεβαίως, νομισματική και οικονομική κυριαρχία. <br /> <br /> Συνάμα, η Τουρκία επέτυχε να αναδειχθεί σε κόμβο των (κρισίμων για τις ενεργειοβόρες Οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης) οδών υδρογονανθράκων του 21ου αιώνος. Τέλος, η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει καμμία άμεση και ορατή Απειλή εκπορευομένη από εθνοκρατικό γεωστρατηγικό Δρώντα. <br /> <br /> Η άρδην μεταβολή του διεθνούς γεωστρατηγικού περιβάλλοντος, η επελθούσα εξ αιτίας της πτώσεως της ΕΣΣΔ (Δεκέμβριος 1991), σήμανε ότι εξέλιπεν για την Τουρκία η από Βορρά Απειλή – εξέλιξις μείζονος σημασίας για την Εθνική Ασφάλεια του Κράτους των Στενών. Από το 1991 και εντεύθεν, και για πρώτη φορά από εποχής Μ. Αικατερίνης, η Τουρκία εφάνη να απελευθερώνεται από την παραδοσιακή ρωσσοφοβία της. <br /> <br /> Στην μηδενική Εκτίμηση Απειλής από Βορρά, μετά το 1991, οφείλει να αναζητηθεί και η αληθής αιτία της αποκλίσεως μεταξύ Αγκύρας και Ουάσιγκτων. Η ψύχρανσις του διπλωματικού κλίματος, συνεπεία της αρνήσεως της Κυβερνήσεως Ερντογάν να παραχωρήσει διευκολύνσεις στα αμερικανικά στρατεύματα εν όψει της εισβολής εις το Ιράκ, τον Μάρτιο του 2003, υπήρξε μόνον η συγκυριακή αφορμή – όπως και άλλες, έκτοτε. Άπαξ ληφθείσης της (πράγματι, ιστορικής) Αποφάσεως της Τουρκίας να μη συνδράμει την επί μισόν αιώνα σύμμαχόν της (ΗΠΑ), τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά, εφ’ εξής, όπως ήσαν τον καιρό των ψυχροπολεμικών σταθερών και βεβαιοτήτων. <br /> <br /> Προς αποφυγή παρερμηνειών, ορισμένοι επισημαίναμε από πολλών ετών ότι τούτο δεν εσήμαινε κατ’ ανάγκην και ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ, και προειδοποιούσαμε ότι καλόν θα ήτο να αποφεύγονται απλουστευτικές προσεγγίσεις. Μακράν του να συνεπάγεται οπωσδήποτε ρήξη στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, η τουρκική ενέργεια του 2003 ώφειλε να εκληφθεί ως εκπομπή ενός σαφούς μηνύματος εκ μέρους της Αγκύρας προς την υπερατλαντική Σύμμαχό της: ότι δηλαδή, στο νέο, μετα-διπολικό γεωστρατηγικό περιβάλλον, η Τουρκία (ακριβώς επειδή απηλλάγη από το άγχος της Ρωσσικής Απειλής), όποιαν τροπή και αν ελάμβαναν τα πράγματα εις το μέλλον, σε καμμία περίπτωση δεν θα συμπορεύετο, πλέον, με τις ΗΠΑ ως άβουλος εντολοδόχος τους (εάν υποτεθεί ότι το έπραξε ποτέ κατά το παρελθόν). <br /> <br /> Όπως και στην περίπτωση της δευτέρας αγγλοσαξονικής επεμβάσεως στο Ιράκ (2003), έτσι και τώρα, στην περίπτωση της δικής της στρατιωτικής επεμβάσεως στην Συρία, η Άγκυρα στάθμισε τις επιθυμίες της Συμμάχου της (ΗΠΑ) με γνώμονα τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Διέγνωσε τον κίνδυνο να απελευθερωθεί τέτοια δυναμική σχετικά με το Κουρδικόν Ζήτημα, που θα απειλούσε να τραυματίσει σοβαρώς την Εθνική Ασφάλειά της και να επιφέρει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. <br /> <br /> Συνεπώς, η Τουρκία ενήργησε, καθιστώντας, και τώρα όπως και το 2003, απολύτως σαφές ότι θα προτάσσει πάντοτε την δική της στρατηγική θεώρηση και τα εθνικά της συμφέροντα έναντι εκείνων του παραδοσιακού εταίρου της. <br /> <br /> Κατά την περίφημη ρήση του Νέστορος των Διεθνών Σχέσεων, Καθηγητού Ahmet Șükrü Esmer: «Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες και αιώνιοι εχθροί, υπάρχει μόνον το ζήτημα του αιωνίου συμφέροντος.» (Ηλιόπουλου, Ηλία, Διεθνείς Σχέσεις της Τουρκίας 1935-1945: Η Ημισέληνος μεταξύ Βρεττανικού Λέοντος, Γερμανικής Σβάστικας και Ρωσσικής Άρκτου, Αθήναι [εκδόσεις Λειμών] 2017.) <br /> <br /> Αλλά αυτά είναι «ψιλά γράμματα» και «terra incognita» για τις πολιτικές (και «πολιτειακές»!) μετριότητες των Αθηνών, που εξακολουθούν να φαντασιώνονται μίαν «ενωμένη Ευρώπη» (sic!) και να αναμηρυκάζουν πομφόλυγες περί «διεθνούς δικαίου»… <br /> <br /> <b><i>*Ο Ηλίας Ηλιόπουλος διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Συγχρόνων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μια ψυχρή και “αποστειρωμένη” συναισθημάτων ανάλυση για τη σύγχρονη Τουρκία και τον Ερντογάν

Η σύγχρονη Τουρκία διανύει μία μεταβατική περίοδο, μεστή προκλήσεων, αντιφάσεων και ευκαιριών, με επιδιωκόμενο τερματικό σταθμό την ανάδε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η συμφωνία 10 σημείων Πούτιν-Ερντογάν για τη Συρία- Όλο το κείμενο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOcQDAYcvvoMdLTzSXlABalXuKiTRCWS-3SjLtOdwNujP3a41VAZGGlv4tnQm2Lle0rZ4p6Q-yKfccU4HdPR1mUsMR0ZhHNCdKwBcsIXmh6u7I997uiyc4My3FwRxf2BCzDV08CJ4bTSU/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="463" data-original-width="640" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOcQDAYcvvoMdLTzSXlABalXuKiTRCWS-3SjLtOdwNujP3a41VAZGGlv4tnQm2Lle0rZ4p6Q-yKfccU4HdPR1mUsMR0ZhHNCdKwBcsIXmh6u7I997uiyc4My3FwRxf2BCzDV08CJ4bTSU/s640/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία θα παρατείνει την κατάπαυση του πυρός στη βόρεια Συρία για 150 ώρες (παραπάνω από 6 μέρες), δήλωσε σήμερα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, μία ώρα σχεδόν πριν από τη λήξη της υπάρχουσας προθεσμίας για την παύση των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων ενάντια στις κουρδικές δυνάμεις.<br /> <br /> Όπως τόνισε ο Ρώσος ΥΠΕΞ, η Μόσχα και η Άγκυρα συμφώνησαν οι δυνάμεις της συροκουρδικής πολιτοφυλακής (Μονάδες Προστασίας του Λαού YPG) να αποσυρθούν σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας σε μια συμφωνία που αναγγέλθηκε ως μία που θα τερματίσει την αιματοχυσία στην περιοχή. <br /> <br /> Ρωσικές και τουρκικές δυνάμεις θα κάνουν κοινές περιπολίες στη ζώνη ασφαλείας κοντά στα σύνορα, πρόσθεσε. <br /> <br /> Ο Λαβρόφ, που έκανε δηλώσεις μετά τη συνάντηση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Τούρκου ομολόγου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Σότσι, τόνισε ότι οι όλες οι κουρδικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν από τις πόλεις Μανμπίζ και Ταλ Ριφάτ, παραδίδοντας επίσης τον οπλισμό τους. <br /> <br /> Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας συμπλήρωσε πως η ρωσική στρατονομία και οι Σύροι συνοριοφύλακες θα αναπτυχθούν στη συριακή πλευρά των συνόρων από τις 12:00 το μεσημέρι αύριο Τετάρτη 23 Οκτωβρίου, εκτός της ζώνης της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης. <br /> <br /> Όλο το κείμενο της συμφωνίας 10 σημείων: <br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/symfvnia_putin_erdogan.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/09/symfvnia_putin_erdogan.jpg" /></a> <br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η συμφωνία 10 σημείων Πούτιν-Ερντογάν για τη Συρία- Όλο το κείμενο

Η Τουρκία θα παρατείνει την κατάπαυση του πυρός στη βόρεια Συρία για 150 ώρες (παραπάνω από 6 μέρες), δήλωσε σήμερα ο Ρώσος υπουργός Εξωτ...

Διαβάστε την συνέχεια