Γιατί οι Τούρκοι στοχοποιούν το Καστελλόριζο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA5tcoU5XGie-bXKdG1KIFURr05e3jfswZ8DlBZKf4V4rZxVhpv0ySL7qjv0sjdX56Z1pgo6dGlqz1iCKmBnqz5ENfcxObjpFaazcEv3jdxxra0kCDAw8mYJ64DQr-PW8KPezSTcomWHI/s1600/KASTELLORIZO.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="630" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA5tcoU5XGie-bXKdG1KIFURr05e3jfswZ8DlBZKf4V4rZxVhpv0ySL7qjv0sjdX56Z1pgo6dGlqz1iCKmBnqz5ENfcxObjpFaazcEv3jdxxra0kCDAw8mYJ64DQr-PW8KPezSTcomWHI/s640/KASTELLORIZO.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη και έχει να κάνει με την αμφισβήτηση της ελληνικότητας του νησιού</span>.</h3> <b>Δρ. Μαρία Κωνσταντοπούλου*</b><br />Τι και αν καταλαμβάνει μόλις λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα το Καστελλόριζο αποτελεί πονοκέφαλο για την Τουρκία. Η ιστορία του νησιού, ως αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού και της μοίρας του, τα τελευταία χρόνια έχει συνδεθεί με τη διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που ερίζουν (η μια με την επίκληση του διεθνούς δικαίου και η άλλη με την επίκληση του δικαίου του ισχυρού) για το αν το νησί έχει δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ. Εντούτοις, αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αποκωδικοποίηση των προθέσεων του «άσπονδου γείτονα» είναι ο τρόπος με τον οποίο καταγράφεται το Καστελλόριζο στις τουρκικές πηγές. Ειδικότερα, ο τουρκικός Τύπος έχει ασχοληθεί πολλάκις με το ελληνικό νησί ως τουριστικός προορισμός. Η γραφικότητα και η ομορφιά του νησιού εκθειάζεται σε πολλά ταξιδιωτικά έντυπα τα οποία παροτρύνουν τους Τούρκους να δοκιμάσουν να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές ή να επιδοθούν σε μια μονοήμερη εξόρμηση στην Ελλάδα.<br /><br />Ωστόσο, ιδιαίτερη έμφαση στα τουρκικά άρθρα δίνεται στον οθωμανικό χαρακτήρα του νησιού.<br /><br />Συγκεκριμένα, αναφέρουν πως«το Καστελλόριζο ήταν σημαντικό νησί στον τομέα της ναυτιλίας και του εμπορίου μέχρι το 1913, υπό την οθωμανική κυριαρχία. Όταν οι Έλληνες του νησιού εξεγέρθηκαν εναντίον των Οθωμανών, το 1913, ο μικρός αριθμός των Τούρκων έπρεπε να φύγει από το νησί. Το νησί έχασε τη θαλάσσια και εμπορική του σημασία με τη διακοπή του από την Οθωμανική αυτοκρατορία και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έπρεπε να μεταναστεύσει στη Ρόδο, στην Αθήνα ακόμη και στην Αυστραλία».<a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/yiati-oi-toerkoi-stochopoioen-to-kastellorizo_gr_5f5a15e5c5b62874bc191581?utm_hp_ref=gr-homepage#sdfootnote1sym">1</a><br /><br />Όπως συμπεραίνουμε, το οθωμανικό παρελθόν του νησιού υπερτονίζεται και παρουσιάζεται ως το σημείο μηδέν για την ιστορία του Καστελλόριζου. Ο στόχος είναι προφανής: Η οθωμανική ιστορία του το καθιστά κομμάτι του οθωμανικού παρελθόντος της Τουρκίας και άρα δημιουργεί εκείνες τις συνδέσεις στο μυαλό του τούρκου αναγνώστη που θα τον οδηγήσουν στο εσφαλμένο συμπέρασμα πως το Καστελλόριζο είναι κομμάτι της οθωμανικής ολοκλήρωσης. Αλλά αυτό είναι κάτι στο οποίο ο μέσος τούρκος αναγνώστης δεν έχει πρόσβαση και πιθανότατα να μην τον ενδιαφέρει ποτέ να ανακαλύψει την πραγματική ιστορία του νησιού. Χτίζοντας, λοιπόν, η τουρκική πλευρά το αφήγημα για τον οθωμανικό χαρακτήρα του νησιού, θέτει τα θεμέλια στη συνείδηση του τουρκικού λαού για μια αμφισβήτηση όχι μόνο της υφαλοκρηπίδας του, αλλά και της ελληνικότητας του ίδιου του νησιού (όπως ήδη κάνει συνολικά για τα Δωδεκάνησα).<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εν λόγω τουρκικό άρθρο, ο συγγραφέας, τεχνηέντως, και με παραπομπή στο βιβλίο Ελληνίδας ακαδημαϊκού γράφει πως«.. όταν η Ελλάδα δεν μπορούσε να παράσχει την απαραίτητη υποστήριξη στο νησί λόγω της εμπλοκής της στους Βαλκανικούς πολέμους, το νησί μεταξύ των ετών 1913-1915 αυτό-διοικήθηκε, ενώ αργότερα καταλήφθηκε από τους Γάλλους(1915-1921)».<br /><br />Η συλλογιστική πορεία του στρατευμένου τουρκικού άρθρου κορυφώνεται με τη δυσκολία που έχει το νησί να συνδεθεί με την ενδοχώρα που όμως μέσα σε αυτό το περιβάλλον των επιχειρημάτων δίνει την εντύπωση στον αναγνώστη πως τελικά το νησί δεν κατάφερε ποτέ να αναβιώσει το οθωμανικό του εμπορικό και οικονομικό μεγαλείο και εν τέλει η ελληνικότητά του στο παρόν προέρχεται από τυχαία γεγονότα και όχι από ιστορική συνέχεια.<br /><br />Ως εκ τούτου, η ελληνική πλευρά πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψιν της, τις αξιώσεις ή τις αμφισβητήσεις της τουρκικής πλευράς είτε ευθείες είτε υποδόριες. Το ζήτημα, επομένως, υπερβαίνει τις διαστάσεις της υφαλοκρηπίδας (και ΑΟΖ) του νησιού που συνιστούν «κόκκινη γραμμή» για την ελληνική διπλωματία. Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη και έχει να κάνει με την αμφισβήτηση της ελληνικότητας του νησιού. <br /><a href="https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-53706622?fbclid=IwAR2OchvlYSK_5cU8Dbi8sZ1uu16YbRCA4jVxtKvHc8bBXaSgK0Ksvg3c4qc" target="_blank">BBC</a><div> <br /><b><i> *Διδάκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div>

Γιατί οι Τούρκοι στοχοποιούν το Καστελλόριζο

Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη και έχει να κάνει με την αμφισβήτηση της ελληνικότητας του νησιού . Δρ. Μαρία Κωνσταντοπούλου* Τι και αν καταλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Καστελλόριζο δεν είναι μακριά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7_hJPueMV_fyvLl1zb5jLTZvscZHCCkySr5pf9Iwo5HrCnPy4ZZ23fIhd51OnD2yDaD2G91sVdyFiroOLD0-sW-W5QH16qoXelllDbn2YPdyEcYPNhdVHIeMpvFapshIydbmCzys36i0/s1600/Super+vita.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="630" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7_hJPueMV_fyvLl1zb5jLTZvscZHCCkySr5pf9Iwo5HrCnPy4ZZ23fIhd51OnD2yDaD2G91sVdyFiroOLD0-sW-W5QH16qoXelllDbn2YPdyEcYPNhdVHIeMpvFapshIydbmCzys36i0/s640/Super+vita.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η Ελλάδα άραγε δύναται να ελαττώσει την εν δυνάμει ΑΟΖ της, που θα μπορούσε να συνυπολογιστεί στην ΑΟΖ επιρροής της ΕΕ ανά τον κόσμο; Σαφώς και όχι</span>.</h3> <b>Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος* </b><br />Η επίσκεψη της ΠτΔ στο Καστελλόριζο εκτός από συμβολική, είναι και αυτονόητη.<br /><br />Υπήρξαν και υπάρχουν φωνές που αναφέρουν ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά, πως δεν έχει πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα και ότι η Ελλάδα είναι μαξιμαλιστική χώρα, ρίχνοντας έτσι νερό στο μύλο των ισχυρισμών της Τουρκίας.<br /><br />Οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν ενίοτε και νομικά ερείσματα, τα οποία όμως ερμηνεύονται υποκειμενικά και όχι ad hoc, όπως θα έπρεπε (πρέπει) με συνέπεια να υπάρχουν ευήκοα ώτα που συνηγορούν και πιέζουν με ψυχολογικά διλήμματα: «Μα θα κάνουμε πόλεμο για το Καστελλόριζο;», «Πόλεμο ή συμβιβασμό;» κ.ά . Φυσικά αυτά είναι ψευτοδιλήμματα, αφού πριν πάει κάποιος στα άκρα, με σθένος και αυτοπεποίθηση μπορεί να παρουσιάσει τις νόμιμες θέσεις του, να εμμένει σε αυτές εφόσον έχει δίκιο και φυσικά να αποτρέπει την όποια παραβίαση με πράξεις, όπως πρόσφατα ανέφερε ο Πρόεδρος της Γαλλίας, ότι: «η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο από πράξεις και όχι από λόγια» .<br /><br />Από προσωπική έρευνα, βρήκα στο American Journal of International Law, τουλάχιστον 123 ανθολογημένες παραπομπές για θέματα ΑΟΖ νησιών ανά τον κόσμο ( βλ.<a href="https://www.cambridge.org/core/journals/american-journal-of-international-law/article/islands-and-the-delimitation-of-the-continental-shelf-a-framework-for-analysis/586FD174FA1A2E70714AB8312F75B4F4?fbclid=IwAR1CS6l8th-osQnrxV5AJf1fQLYAwTdev4EqtX61TS4UVjNcsJZ2YMQVryg">εδώ</a>)<br /><br />Οι περιπτώσεις ποικίλουν και ναι μεν τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα (και ΑΟΖ πλέον), αλλά το πόσο εκτείνεται αυτή ειδικά όταν συμπίπτει με της γειτονικής όμορης ηπειρωτικής ξένης χώρας, πρωτίστως κρίνεται διμερώς μεταξύ των γειτονικών κρατών και στη συνέχεια από αρμόδια διεθνή διαιτητικά ή δικαστικά όργανα, συνήθως ad hoc/ανά περίπτωση, παρότι υπάρχει ήδη επαρκής νομολογία που δείχνει κάποιες τάσεις.<br /><br />Η Ελλάδα συνεχώς επικαλείται το διεθνές δίκαιο και ορθώς. Τι κάνεις όμως όταν η όμορη χώρα είναι η Τουρκία με την αλά Τούρκα ερμηνεία της, που a priori αποκλείει την όποια διμερή συνεννόηση; Ελαττώνεις τα βάσει ιστορικών διεθνών συμβάσεων κατοχυρωμένα δικαιώματά σου; υπαναχωρείς και αποδέχεσαι τα αιτήματα της άλλης πλευράς; ποιο είναι το όριο αποδοχής και κατανόησης; τελειώνει κάπου ή ευελπιστείς στον κορεσμό της άλλης πλευράς ; και εάν δεν σταματήσει ποτέ; θα κάνεις ρήξη, πότε και μέχρι ποίου επιπέδου;<br /><br />Η προσφυγή ενώπιον τρίτων αρμοδίων διεθνών οργάνων προϋποθέτει μια προσυνεννόηση και ατζέντα θεμάτων που στην παρούσα δεν υπάρχει, παρότι αναδύονται ενδείξεις πως η μελλοντική Προεδρεύουσα της Ε.Ε., Γερμανία, θα συμβουλεύσει στη σύνταξή της. Παράλληλα επικαλείσαι την αρωγή των συμμάχων σου. Ξεχνάμε όμως πως οι σύμμαχοί μας, είναι και σύμμαχοι της Τουρκίας.<br />Για ποιό λόγο να επιλέξουν την πλευρά μας, όταν έχουν τεράστια συμφέροντα με την Τουρκία;<br /><br />Οι γνώμες που ακούγονται δημοσίως, περί ειδικού καθεστώτος μικρής ή μεγάλης επιρροής του Καστελλόριζου είναι ελαττωμένες ή «μαξιμαλιστικές»;<br /><br />Με γνώμονα την πρακτική της Γαλλίας και της Βρετανίας, το ερώτημα δεν θα έπρεπε καν να τίθεται για το Καστελλόριζο. Ούτε ελαττωμένη επήρεια έχει, ούτε είναι μαξιμαλισμός να αιτείται η Ελλάδα τα όσα ισχύουν διεθνώς και έχει κατοχυρώσει νομίμως ιστορικά με διεθνείς συμβάσεις.<br /><br />Όλως ενημερωτικά και σύντομα, θα αναφέρω τις υπερπόντιες κτήσεις των παλαιών αποικιοκρατικών χωρών, τις οποίες ούτε διανοούνται να εγκαταλείψουν - ελαττώσουν, ούτε να αποποιηθούν την ΑΟΖ που τους προσφέρουν , η οποία επιπλέον αθροίζεται στη συνολική ΑΟΖ της Ε.Ε Η Ελλάδα άραγε δύναται να ελαττώσει την εν δυνάμει ΑΟΖ της, που θα μπορούσε να συνυπολογιστεί στην ΑΟΖ επιρροής της ΕΕ ανά τον κόσμο; Σαφώς και όχι.<br /><br />Η υπερπόντια Γαλλία (France d’outre-mer) αποτελείται από τα Γαλλοδιοικούμενα εδάφη εκτός <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Europe">Ευρώπης</a> (υπολείμματα της αποικιοκρατίας) που έχουν διαφορετικό νομικό καθεστώς και επίπεδα αυτονομίας, αν και όλα (εκτός από εκείνα χωρίς μόνιμους κατοίκους) έχουν εκπροσώπηση τόσο στην <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/National_Assembly_(France)">Εθνική Συνέλευση όσο</a> και στη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Senate_(France)">Γερουσία</a> της Γαλλίας, που αποτελούν το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/French_Parliament">Γαλλικό Κοινοβούλιο</a>. Οι πολίτες τους έχουν <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/French_nationality_law">Γαλλική ιθαγένεια</a> και ψηφίζουν για τον <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/President_of_France">Πρόεδρο της Γαλλίας</a> και την Ευρωβουλή. Οι υπερπόντιες κτήσεις της Γαλλίας είναι κυρίως νησιά στον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, τη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/French_Guiana">Γαλλική Γουιάνα</a> στη νότια Αμερική, καθώς και πολλά νησιά γύρωθεν της Ανταρκτικής (υπάρχει και μία αξίωση επάνω στο έδαφός της) .<br /><br />Η υπερπόντια Γαλλία ( France d’outre-mer) καλύπτει έκταση 119.396 km 2 (46.099 sq mi) και αντιπροσωπεύει το 18,0% του εδάφους της Γαλλικής Δημοκρατίας. Έχει <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Exclusive_economic_zone">αποκλειστική οικονομική ζώνη</a> (ΑΟΖ) 9,825.538 km 2 (3.793.661 sq mi ) και αντιπροσωπεύει το 96,7% της ΑΟΖ της <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/France">Γαλλικής Δημοκρατίας </a> (εξαιρουμένης της περιφέρειας <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ad%C3%A9lie_Land">AdélieLand</a> , βλ και Συνθήκη της <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Antarctic_Treaty">Ανταρκτικής</a> το 1959).<br /><br />Ομοίως, η αποκλειστική οικονομική ζώνη του Ηνωμένου Βασιλείου είναι η πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο σε 6.805.586 km 2 ( 2.627.651 sq mi ) και περιλαμβάνει τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες που περιβάλλουν το Ηνωμένο Βασίλειο και τα <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/British_Overseas_Territories">Βρετανικά υπερπόντια εδάφη</a>, εξαιρουμένης της Ανταρκτικής, του Γιβραλτάρ, του Ακρωτηρίου και της Δεκέλειας στην Κύπρο.<br /><br />Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα: Αφού η Γαλλία και η Βρετανία έχουν υπερπόντιες κτήσεις, των οποίων τις ΑΟΖ αθροίζουν στην ΑΟΖ της Μητρόπολης και της Ε.Ε, η Ελλάδα δεν μπορεί να επικαλείται την ΑΟΖ του Καστελλόριζου που δεν είναι υπερπόντια κτήση;<br /><br />Αρκετά πλέον με την ηττοπάθεια, το αυτομαστίγωμα και τη λογική του κατευνασμού σ’ έναν ακόρεστο κακό διαχρονικά γείτονα με sui generis αξιακό κώδικα. Υπάρχουν νομικά και πρακτικά στοιχεία τεκμηριωμένου αντίλογου με προοπτική οφέλους, πριν την σύγκρουση ή την υποχώρηση. <br /><br />Τέλος, το σύμφωνο Άγκυρας – Τρίπολης, είναι μεν διμερής διεθνής συμφωνία που δεν έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ, θίγει όμως τα εν δυνάμει δικαιώματα τρίτου (Ελλάδα), έχουσα στοιχεία ακυρότητας, δηλ είναι ακυρώσιμη έως ότου ακυρωθεί οριστικά, είτε πρακτικά με τη συμφωνία για ΑΟΖ Ελλάδας –Αιγύπτου, είτε ενώπιον διεθνούς οργάνου κατόπιν προσφυγής. Μέχρι τότε, μπορεί να μην παράγει de jure αποτελέσματα, παράγει όμως de facto όπως κάνει κατά πάγια τακτική της η Τουρκία. Αμφισβητεί, «γκριζάρει» και διαταράσσει κυριαρχικά δικαιώματα ή εν δυνάμει δικαιώματα, σαν κοινός ταραξίας με σκοπό σε βάθος χρόνου να κερδίσει κάτι, όπως κάνει ένας καταπατητής του αστικού δικαίου με την «χρησικτησία». Και ναι μεν το διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει χρησικτησία, ρέπει όμως προς την αναγνώριση παγιωμένων καταστάσεων. Κακό παράδειγμα για την Ελλάδα είναι η «χρησικτησία» του ονόματος Μακεδονία από τους βόρειους γείτονές μας. Παρά τις εντάσεις, τελικά η διεθνής Κοινότητα, έπεισε την Κυβέρνηση να δεχτεί επίσημα την ονομασία Βόρεια Μακεδονία λόγω μακράς «χρησικτησίας» του από τους βόρειους γείτονες!<br /><br />Τα παραπάνω, ενδεικτικά αναφερόμενα πρέπει να κρατούν σε εγρήγορση τη χώρα και την κοινή γνώμη, ειδάλλως θα μείνουμε με το ηθικό και δίκαιο μεν, αλλά πρακτικά χαμένοι δε.<br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το Καστελλόριζο δεν είναι μακριά

Η Ελλάδα άραγε δύναται να ελαττώσει την εν δυνάμει ΑΟΖ της, που θα μπορούσε να συνυπολογιστεί στην ΑΟΖ επιρροής της ΕΕ ανά τον κόσμο; Σαφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θα γίνει με τις νέες ελληνικές φρεγάτες: Εκτιμήσεις για πιθανούς «μνηστήρες»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcqU3ZYm632C1jhNucQIEA2wyxgdbGii1Ttu_hF7wQmZlI36BhUK14-HKUilQnufIAn05yY-k_QcYB947ZtoK8qRFAWSGo0W0gYutI-ipybTApA0VOH4owUr6h1ep68zRzijyhrZnF6fU/s1600/%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="414" data-original-width="630" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcqU3ZYm632C1jhNucQIEA2wyxgdbGii1Ttu_hF7wQmZlI36BhUK14-HKUilQnufIAn05yY-k_QcYB947ZtoK8qRFAWSGo0W0gYutI-ipybTApA0VOH4owUr6h1ep68zRzijyhrZnF6fU/s640/%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Τι είπε ο πρωθυπουργός για την προμήθεια νέων φρεγατών και τον εκσυγχρονισμό των 4 ΜΕΚΟ- εκτιμήσεις για τα νέα σκάφη</span>.</h3> <b>Κώστας Μαυραγάνης</b><br />Αναφορές στο θέμα της προμήθειας 4 νέων φρεγατών και του εκσυγχρονισμού των 4 ΜΕΚΟ έκανε κατά τη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς- μετά τη δρομολόγηση της προμήθειας των μαχητικών Rafale- πρόκειται για τη διάσταση του εξαγγελθέντος εξοπλιστικού προγράμματος που έχει προκαλέσει το εντονότερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι πρόκειται για τις σημαντικότερες εξελίξεις στο θέμα των εξοπλισμών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων εδώ και πολλά χρόνια.<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης επανέλαβε πως πρόκειται να αποκτηθούν 4 νέες φρεγάτες πολλαπλού ρόλου, παράλληλα με την αναμόρφωση- εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχουσών φρεγατών κλάσης ΜΕΚΟ του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με εκτιμώμενο χρόνο υλοποίησης 5-7 έτη. Ερωτηθείς για το κόστος, παραδέχτηκε πως δεν είναι σε θέση να κοστολογήσει, προσθέτοντας πως θα υπάρξουν ανταγωνιστικές προσφορές. Ωστόσο, διαβεβαίωσε ότι έχουν γίνει συζητήσεις με το υπουργείο Οικονομικών για το εξοπλιστικό, και ότι «είμαστε απολύτως βέβαιοι πως σε ορίζοντα δεκαετίας έχουμε τη δυνατότητα να υποστηρίξουμε οικονομικά αυτό το πρόγραμμα».<br /><br />Το ερώτημα που τίθεται στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι προφανές: Τι φρεγάτες θα αγοραστούν, και από πού. Οι «πυλώνες» του θέματος της ενίσχυσης του ΠΝ επί της προκειμένης, φαίνεται να είναι τρεις: Η αγορά των 4 νέων, ο εκσυγχρονισμός των 4 ΜΕΚΟ και η αποκαλούμενη «ενδιάμεση λύση» (η σχετικά άμεση διάθεση σκαφών μέχρι να έρθουν οι νέες φρεγάτες).<br /><br /><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f5e227824000016151ed2e3.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br />Εδώ και αρκετό καιρό στην επικαιρότητα βρισκόταν το θέμα της προμήθειας δύο γαλλικών προηγμένων φρεγατών Belh@rra, διαμορφωμένων ειδικά για αεράμυνα περιοχής (AAW), ωστόσο, σύμφωνα με μεγάλη μερίδα του ειδικού Τύπου, το θέμα αυτό φάνηκε να «ναυαγεί» πρόσφατα- μέχρι την αναζωογόνηση των συζητήσεων περί αγορών γαλλικού εξοπλισμού λόγω των Rafale. Σε κάθε περίπτωση, μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού το θέμα αποκτά εμφανώς νέα δυναμική.<br /><br />Όπως εκτιμά ο Φαίδων Καραϊωσηφίδης, αεροναυπηγός και εκδότης της <a href="https://www.ptisidiastima.com/">«Πτήσης»</a>, στον διεθνή διαγωνισμό θα «παίξουν» κυρίως εταιρείες που έχουν κάνει προτάσεις εκσυγχρονισμού φρεγατών ΜΕΚΟ, δεδομένης της διασύνδεσης μεταξύ των «πυλώνων» αυτών.<br /><br />Το ότι ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι θα πρόκειται για φρεγάτες πολλαπλών ρόλων (multirole/ multipurpose) φαίνεται πως το ΠΝ αφήνει κατά μέρος επιδίωξη απόκτησης φρεγατών ΑΑW (αεράμυνας περιοχής, όπως προαναφέρθηκε)- ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο κ. Καραϊωσηφίδης, οι FTI/Belh@rra στη γαλλική τους διαμόρφωση δεν είναι αεράμυνας περιοχής, μα πολλαπλών ρόλων (το ελληνικό ΠΝ τις ήθελε με επιπλέον φόρτο πυραύλων, για αυξημένες δυνατότητες αεράμυνας). Σε αυτό το πλαίσιο, όπως εκτιμά ο κ. Καραϊωσηφίδης, σίγουρα στο «παιχνίδι» της αγοράς των νέων φρεγατών θα έρθουν ξανά οι Γάλλοι- αλλά εδώ υφίσταται επίσης το θέμα πως δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση, καθώς, γενικότερα μιλώντας, δεν είναι πολλές οι χώρες που να μπορούν να εκχωρήσουν πλοία. Μία από αυτές, πάντως, είναι η Ολλανδία, η οποία έχει το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι ολλανδικές φρεγάτες (κλάσης Standard, ή τύπου S) υπηρετούν επί δεκαετίες στο ΠΝ, οπότε η «οικειότητα» είναι μεγάλη. Οι Ολλανδοί έχουν δύο φρεγάτες τύπου Μ (νεότερη και καλύτερη έκδοση της γνωστής στο ΠΝ S), ναυπηγηθείσες στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αλλά εκσυγχρονισμένες, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν ενδιάμεση λύση μέχρι την προμήθεια νέων ολλανδικής προέλευσης πλοίων.<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f5e23751e00000f0e475855.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br />Πέραν αυτών, υπάρχει η γερμανική επιλογή (σημειώνεται πως οι ΜΕΚΟ είναι επίσης γερμανικής προέλευσης): Όπως σημειώνει ο κ. Καραϊωσηφίδης, είχε γίνει ξανά σχετική προσέγγιση στις αρχές του χρόνου και συγκεκριμένα για τη φρεγάτα Α200- στα μεγέθη των ΜΕΚΟ- αλλά και πάλι δεν φαίνεται να υφίσταται η ενδιάμεση λύση. Ακόμη, υπάρχει το ενδεχόμενο της ισπανικής Navantia, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία στην κατασκευή φρεγατών (και είναι, σημειωτέον, και η εταιρεία που εμπλέκεται στη ναυπήγηση του τουρκικού ελικοπτεροφόρου Anadolu), και ενδεχομένως να υπάρχει η δυνατότητα- σε θεωρητικό επίπεδο- μιας ενδιάμεσης λύσης, δεδομένου ότι είναι σε υπηρεσία φρεγάτες κλάσης F100.<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f5e248524000034109222ed.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><i>LOCKHEED MARTIN.</i><br /><br /><div> Πέραν των ευρωπαϊκών επιλογών, υπάρχει και η αμερικανική υποψηφιότητα του πλοίου <a href="https://www.lockheedmartin.com/en-us/products/multi-mission-surface-combatant.html">MMSC (Multi Mission Surface </a><a href="https://www.lockheedmartin.com/en-us/products/multi-mission-surface-combatant.html">Combatant</a>- παράγωγου του αποκαλούμενου LCS- Littoral Combat Ship), το οποίο δεν βρίσκεται ακριβώς στην ίδια κατηγορία με τις προαναφερθείσες φρεγάτες (θεωρείται ως ένα είδος «υβριδίου» φρεγάτας- κορβέτας).<br /><br />«H Lockheed Martin Canada έχει εκσυγχρονίσει ΜΕΚΟ προηγουμένως, και επιδιώκεται να συνδεθεί το πρόγραμμα αγοράς των νέων φρεγατών με τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ. Προσφέρουν τις MMSC και έχουν εκσυγχρονίσει νεοζηλανδικές ΜΕΚΟ (ΜΕΚΟ 200 ANZAC), ενώ συνεργάζονται με την ΟΝΕΧ (Ναυπηγεία Ελευσίνας)» σημειώνει ο κ. Καραϊωσηφίδης- υπογραμμίζοντας ωστόσο πως, αν και η αμερικανική πρόταση φαίνεται να αποτελεί τη φθηνότερη λύση (ειδικά δεδομένου ότι το κόστος μιας φρεγάτας με δυνατότητα αεράμυνας περιοχής κυμαίνεται, πολύ χονδρικά, μεταξύ 1,2- 1,3 δισ. ευρώ το πλοίο, μαζί με τα όπλα), οι δυνατότητες της MMSC είναι αισθητά περιορισμένες σε σχέση με αυτές των προαναφερθέντων μονάδων σε επίπεδο αεράμυνας περιοχής.<br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι θα γίνει με τις νέες ελληνικές φρεγάτες: Εκτιμήσεις για πιθανούς «μνηστήρες»

Τι είπε ο πρωθυπουργός για την προμήθεια νέων φρεγατών και τον εκσυγχρονισμό των 4 ΜΕΚΟ- εκτιμήσεις για τα νέα σκάφη . Κώστας Μαυραγάνης...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κίνηση ματ στα εξοπλιστικά λέγεται Spike NLOS

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYmoeov3t4YU-Z3lVCVHumUDKm1M12Hw7n3l4mZTv2UXRBy2Bbe5s2i430akEtOWGdan5qjG-uM98j5wPEe7IKT4BX4fOkjqX6WSmZiikLaZeGuFmTyevQEacKb3ww8MV_sFoj6EAofo/s1600/Spike-NLOS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYmoeov3t4YU-Z3lVCVHumUDKm1M12Hw7n3l4mZTv2UXRBy2Bbe5s2i430akEtOWGdan5qjG-uM98j5wPEe7IKT4BX4fOkjqX6WSmZiikLaZeGuFmTyevQEacKb3ww8MV_sFoj6EAofo/s640/Spike-NLOS.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Η έγκυρη αμυντική ιστοσελίδα Doureios.com κυκλοφόρησε την είδηση ότι οι αντιαρματικοί πύραυλοι που πρόκειται να προμηθευτεί η Ελλάδα, όπως ανέφερε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι στην πραγματικότητα οι ισραηλινοί Spike NLOS. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε τολμώ να πω ότι αυτή η αγορά είναι πιο σημαντική και από αυτή των γαλλικών μαχητικών Rafale.<br /><br />Αν και δεν υποτιμώ τη σημασία που έχει η ένταξη των Rafale στο ελληνικό οπλοστάσιο, οι Spike NLOS θέτουν νέα δεδομένα στο ελληνοτουρκικό σύστημα υπέρ της Ελλάδας και εντάσσουν τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε μια νέα εποχή. Να ξεκινήσουμε από το ότι οι πύραυλοι αυτοί έχουν πολύ μεγάλο βεληνεκές για το μέγεθός τους που φθάνει τα 25 χλμ και αναφέρεται ότι στις νεότερες εκδόσεις μπορεί να προσεγγίζει τα 30 και μπορούν να προσβάλουν στόχους που βρίσκονται εκτός της γραμμής της θέας, όπως λέει και το όνομά τους (non line of sight/NLOS).<br /><br />Επιπλέον, το μεγάλο βεληνεκές συνδέεται με το ότι οι πύραυλοι αυτοί μεταδίδουν απευθείας εικόνα από την κάμερα στο ρύγχος τους στον χειριστή, ο οποίος τους κατευθύνει ανάλογα. Έτσι, μπορούν να εξαπολυθούν προς τη γενική περιοχή του στόχου χωρίς να χρειάζονται ακριβείς πληροφορίες και κατόπιν να ερευνήσουν με τις κάμερες τους, να εντοπίσουν τους στόχους και οι χειριστές τους να τους κατευθύνουν εναντίον τους με σημειακή ακρίβεια. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για αυτά τα βλήματα είναι ότι θα επιτρέπουν την προσβολή εχθρικών τεθωρακισμένων σχηματισμών από αποστάσεις δεκάδων χλμ μην επιτρέποντας στα εχθρικά άρματα καμία αντίδραση και χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο ελληνικές δυνάμεις.<br /><br />Επισημαίνεται ότι στην αρχή οι Spike NLOS αναφέρονταν ως Tamuz και ήταν ένα απόρρητο όπλο για τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος τους χρησιμοποιούσε από τροποποιημένα άρματα μάχης, στα οποία είχε τοποθετήσει ψεύτικους πυργίσκους με ψεύτικα κανόνια για να μην γίνεται αντιληπτός ο ρόλος τους. Δηλαδή, οι πύραυλοι αυτοί αποτελούσαν το μυστικό ατού των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων για πολλά χρόνια.<br />Μέχρι και πολεμικά πλοία<br /><br />Ωστόσο, θα ήταν άδικο να τους χαρακτηρίσουμε απλώς ως αντιαρματικούς πυραύλους, δεδομένου ότι μπορούν να προσβάλουν πλήθος στόχων, από ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροχήματα μέχρι πολεμικά πλοία. Αν και είναι μικροί, η σημειακή ακρίβεια πλήγματος μπορεί να τους καταστήσει εξαιρετικά επικίνδυνα όπλα εναντίον πολεμικών πλοίων, ακόμη και φρεγατών. Για παράδειγμα, ακόμη και αν ένας μόνο πύραυλος Spike χτυπήσει μια τουρκική φρεγάτα στον τετραπλό εκτοξευτή των αντιπλοϊκών πυραύλων Harpoon μπορεί να επιφέρει συντριπτικό πλήγμα.<br /><br />Η ικανότητά τους να προσβάλουν πολλά είδη στόχων συνδυάζεται με το ότι μπορεί να μεταφερθούν από πολλά είδη πλατφορμών. Και μάλιστα μικρών και φθηνών πλατφορμών. Από τζιπάκια μέχρι αγροτικά φορτηγάκια και από ελικόπτερα μέχρι μικρά ταχύπλοα σκάφη. Ειδικά πάνω στα τελευταία μπορούν να αποτελέσουν ένα ιδανικό αρχιπελαγικό όπλο, μετατρέποντας το Αιγαίο σε δίχτυ θανάτου για τις τουρκικές δυνάμεις.<br /><br />Σκεφτείτε για παράδειγμα μια ομάδα εθνοφυλάκων που εντοπίζουν κάποιον εχθρικό στόχο πάνω σε ένα νησί του Αιγαίου ή στην θάλασσα ή τον αέρα κοντά σε αυτό. Χρησιμοποιώντας ακόμη και μια ειδικευμένη εφαρμογή πάνω στα κινητά τους τηλέφωνα μπορούν να περάσουν την πληροφορία αυτή σε ένα ταχύπλοο σκάφος ή σε μια χερσαία ομάδα οπλισμένη με Spike NLOS σε ένα διπλανό νησί και αυτοί να εξαπολύσουν πυραύλους προς τη γενική περιοχή του στόχου και κατόπιν να αναλάβουν οι ίδιοι τον εντοπισμό και την προσβολή του στόχου ή των στόχων.<div> <br />Προσαρμοσμένο στις ελληνικές ιδιαιτερότητες<br /><br />Οι Spike NLOS είναι το πρώτο όπλο που εισέρχεται στο ελληνικό οπλοστάσιο που λειτουργεί με τις αρχές του μικρού, φθηνού, πολυχρηστικού και προσαρμοσμένου στις ελληνικές συνθήκες οπλικού συστήματος. Μπορεί να υλοποιήσει τη φιλοσοφία μάχης που ο γράφων αναφέρει ως βληματοκεντρικό πόλεμο στις μελέτες του. Μπορεί να συνεισφέρει στη μετατροπή της αρχιπελαγικής δομής του Αιγαίου σε ένα πολυπλέγμα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) και αυτά με σχετικά μικρό κόστος, μιας και συνδυάζεται με μικρές και φθηνές πλατφόρμες, όπως είναι τζιπάκια ή ταχύπλοα σκάφη.<br /><br />Επίσης, μπορεί να τοποθετηθεί σε ελικόπτερα όπως τα μαχητικά AH-64 και τα Kiowa Warrior της Αεροπορίας Στρατού μετατρέποντάς τα σε ιπτάμενες πυραυλικές βάσεις ικανές να εξαπολύσουν πυρά ακριβείας από αποστάσεις ασφαλείας. Όταν οι Ισραηλινοί είχαν παρουσιάσει ένα τζιπάκι χάμερ με έναν τετραπλό εκτοξευτή Spike NLOS είχαν πει ότι «αυτό που βλέπετε μπορεί να μην έχει φτερά και να μην πετάει αλλά κάνει τη δουλειά μαχητικού αεροσκάφους» για να τονίσουν τη σημασία του.<br /><br />Βέβαια, η αξία του συστήματος θα εξαρτηθεί και από το σε τι αριθμούς θα αποκτηθεί και κυρίως πως θα αξιοποιηθεί. Για να εκμεταλλευτούμε τις πλήρεις δυνατότητες του όπλου απαιτείται μια έκρηξη φαντασίας στον Ελληνικό Στρατό και "out of the box" σκέψη. Αυτή ακριβώς η ανάγκη είναι και η μεγάλη δυνητική συνεισφορά του συστήματος στην ελληνική άμυνα. Ότι δηλαδή μας αναγκάζει να σκεφτούμε και να αναπτύξουμε εγχώριες ικανότητες για να το αξιοποιήσουμε με τον βέλτιστο τρόπο. Για παράδειγμα, πως θα συνδυάσουμε το όπλο με μονάδες εθνοφυλακής και περιφερειακά συστήματα που θα συνθέτουν δικτυοκεντρικές δομές και θα τροφοδοτούν με πληροφορίες τα όπλα.<br /><br />Αν λοιπόν πράγματι ισχύει αυτή η είδηση, τότε μιλάμε για μια πολύ σημαντική αγορά προσαρμοσμένη στη λογική των έξυπνων, φτηνών και προσαρμοσμένων τα ελληνικά δεδομένα λύσεων, που μπορούν να συνεισφέρουν και στην ανάπτυξη εγχώριων ικανοτήτων. Και αυτό πιστώνεται τόσο στην στρατιωτική ηγεσία, ιδιαίτερα αυτή του Στρατού Ξηράς και στην και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας και στον πρωθυπουργό που όχι μόνο τερμάτισε μια αυτοκαταστροφική περίοδο αδράνειας αλλά και άλλαξε σελίδα στη λογική των εξοπλισμών, προσθέτοντας στα "παραδοσιακά" συστήματα και ένα όπλο νέας φιλοσοφίας.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η κίνηση ματ στα εξοπλιστικά λέγεται Spike NLOS

Γρίβας Κώστας Η έγκυρη αμυντική ιστοσελίδα Doureios.com κυκλοφόρησε την είδηση ότι οι αντιαρματικοί πύραυλοι που πρόκειται να προμηθευτεί ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς οι Τούρκοι δημοσιογράφοι έστηναν προβοκάτσιες στο Καστελόριζο πριν 45 χρόνια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio5cy7BK9P199u9i6RYFgmUlbwCTBmBtosZ-RKgy74wBqZ4cFV0fzUVoN7sy8wbE3-UHpodmlml8D7FISnWd7dPsG3gJ0Vkm-p8hrE2XpnqTGlYPD2EaPL55H8OzrtTxxXhY-8LVFbrX8/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9_1975.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="605" data-original-width="900" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio5cy7BK9P199u9i6RYFgmUlbwCTBmBtosZ-RKgy74wBqZ4cFV0fzUVoN7sy8wbE3-UHpodmlml8D7FISnWd7dPsG3gJ0Vkm-p8hrE2XpnqTGlYPD2EaPL55H8OzrtTxxXhY-8LVFbrX8/s640/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9_1975.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Με προβοκάτσιες και ύψωση τουρκικής σημαίας σε Στρογγύλη και Ρω πριν 45 χρόνια στοχοποιούσε και πάλι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου το τουρκικό παρακράτος με «όχημα» δημοσιογράφους.<br /><br />Η Χουριέτ, δημοσιογράφος της οποίας ύψωσε το 1996 τουρκική σημαία στα Ίμια, δημοσίευε την 1η Σεπτέμβριο του 1975 την επιστολή Τούρκου δημοσιογράφου συνοδευόμενη με φωτογραφίες, που αναλάμβανε την ευθύνη για την ύψωση τουρκικών σημαιών στα δυο ελληνικά νησιά, υποστηρίζοντας ότι «κατέχονται από την Ελλάδα κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης», σε μια πρώιμη εκδοχή της θεωρίας των γκρίζων ζωνών.<br /><br /><img src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/XOYRIET%201.jpeg" /><br /><br />Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ της 2ας Σεπτεμβρίου 1975 αποκαλύπτει το επεισόδιο με τις τουρκικές σημασίες και συγχρόνως δημοσιεύει το ρεπορτάζ δυο δημοσιογράφων της Ουάσιγκτον Ποστ που αποκάλυπταν σχέδιο τουρκικής εισβολής σε ελληνικό νησί κοντά στις τουρκικές ακτές τον Μάιο του 1975…<br /><br />Δυστυχώς 45 χρόνια μετά οι διεκδικήσεις διευρύνθηκαν και παγιώθηκαν, ενώ και πάλι τις τελευταίες ημέρες με διαφορετικό τρόπο προς το παρόν έχει μπει στην υπηρεσία του τουρκικού βαθέως κράτους και η «δημοσιογραφία» με την «περικύκλωση» του Καστελόριζου από σκάφη με τουρκικά τηλεοπτικά συνεργεία. Αναζητούν… στοιχεία για να αποκαλύψουν ελληνική στρατιωτική παρουσία και να υποστηρίξουν έτσι τις κραυγές της ηγεσίας τους, ότι με την στρατιωτικοποίηση των νησιών… ακυρώνεται η παραχώρηση τους στην Ελλάδα.<br /><br /><img height="640" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/TA%20NEA.jpg" width="440" /><br /><br />Το δημοσίευμά της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» πριν 45 χρόνια<br /><br />ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ:<br /><br />Απόβαση θα έκαναν σε νησί μας<br /><br />ΥΨΩΣΑΝ ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΗΜΑΙΑ<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών ετοιμάζεται για διάβημα διαμαρτυρίας προς την Άγκυρα, μετά την αποκάλυψη και άλλης τουρκικής σημαίας σε ελληνική νησίδα.<br /><br />Την ίδια στιγμή η «Ουάσιγκτον Ποστ» αποκαλύπτει ότι:<br /><br />«Οι Τούρκοι ήσαν επικινδύνως έτοιμοι το Μάιο να εξαπολύσουν αμφίβια επιχείρηση εναντίον ελληνικής νήσου, που βρίσκεται κοντά στα παράλια τους»<br /><br />Σχετικά με το θέμα των σημαιών, χθες:<br /><br />1. Απεκαλύφθη ότι δράστης είναι ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Σαμή Κοσάρ-όπως ο ίδιος υποστηρίζει με επιστολή του στην «Χουριέτ», που δημοσιεύεται πρωτοσέλιδη και με εντυπωσιακούς τίτλους. Η πρώτη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε στην νησίδα Ρω, δυτικά του Καστελόριζου και η δεύτερη στην νησίδα Στρογγύλη ή Υψίστη, νοτιοανατολικά. Κι οι δύο έχουν από έναν κάτοικο.<br /><br />Στην επιστολή του ο Τούρκος δημοσιογράφος αναφέρει ότι την «επιχείρηση» του την έκαμε μαζί με φίλους του σε ένδειξη διαμαρτυρίας, επειδή κατά την γνώμη του ,οι νησίδες αυτές κατέχονται από την Ελλάδα κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης. Αναφέρει επίσης στην επιστολή του ,ότι έχει πάρει και φωτογραφίες της επιχειρήσεως του.<br /><br />Ελληνικό Σχόλιο<br /><br />2.Από ελληνικής πλευράς:<br /><br />-Κυβερνητική πηγή έκανε για τα δυο περιστατικά το εξής σχόλιο:<br /><br />« Το θέμα δεν πρέπει να μεγαλοποιείται. Η Ελλάς έχει εκατοντάδας βραχονησίδων, που προσφέρονται δια τοιαύτας ανοήτους επιδείξεις, αι οποίαι διαρκούν ελαχίστας ώρας και προσομοιάζουν με φάρσας. Σημασίαν έχει ότι η σημαία καταβιβάζεται αμέσως. Την ταπείνωσιν αυτήν θα έπρεπε να σκέπτωνται οι ανεύθυνοι που επιχειρούν τα κωμικά αυτά εγχειρήματα»<br /><br />Το Υπουργείο Εξωτερικών εξετάζει τα διαβήματα που πρέπει να γίνουν και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την προστασία της ελληνικής κυριαρχίας.<br /><br />ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΙΑ<br /><br />Τις πληροφορίες για το δεύτερο επεισόδιο μεταδίδει η παρακάτω ανταπόκριση από την Ρόδο:<br /><br />ΡΟΔΟΣ 2 Σεπτεμβρίου. Του ανταποκριτού μας. Και άλλη τουρκική σημαία βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι στην νησίδα Στρογγύλη η Υψίστη, που βρίσκεται και αυτή κοντά στο Καστελόριζο. Η σημαία είχε τοποθετηθεί σ' ένα κοντάρι σε απόκρημνους βράχους και έγινε αντιληπτή από σκάφος που μετέβη εκεί για να ανεφοδιάσει τον φαροφύλακα. Η σημαία κατεβιβάσθη στις 5 το απόγευμα. Προφανώς και η σημαία αυτή τοποθετήθηκε την ίδια ημέρα που τοποθετήθηκε η άλλη στην νησίδα Ρω την περασμένη Πέμπτη η Παρασκευή.<br /><br />Στην νησίδα Στρογγύλη η οποία έχει έκταση 1.660 τετραγωνικών μέτρων υπάρχει ένας φάρος όπου μένει ο φαροφύλακας Μιχ. Παηνιώτης, ο οποίος από την θέση που βρίσκεται δεν μπορούσε να αντιληφτεί την τοποθέτηση της σημαίας.<br /><br /><img src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/POST(2).jpg" /><br /><br />Οι αποκαλύψεις της «Ουάσιγκτον Ποστ»<br /><br />Τις αποκαλύψεις για την τουρκική εισβολή που θα γίνονταν τον Μάιο, κάνουν οι δημοσιογράφοι κ. Έβανς και Νόβακ σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο σημερινό «Ουάσιγκτον Πόστ». Ο κ. Εβανς βρισκόταν πρόσφατα στην Άγκυρα και στην Αθήνα και είχε ενημερωτικές συνομιλίες με τούρκους και Έλληνες επισήμους .<br /><br />«Επίσημοι παράγοντες στην Αθήνα και το ΝΑΤΟ δεν εχουν αυταπάτες ως προς την πιθανότητα μιας μελλοντικής επιθέσεως αν το Κογκρέσο διατηρήσει την απαγόρευση της βοηθείας στην Τουρκία.<br /><br />Με εμφανή τη διάθεση να υποστηρίξει την πολιτική του κ. Κίσινγκερ και του Λευκού Οίκου στην επανάληψη της βοήθειας, το άρθρο των δυο Αμερικανών δημοσιογράφων αναφέρει ότι «τίποτα δεν είναι περισσότερο απωθητικό για την κυβέρνηση Καραμανλή από την αποχώρηση από το Ν.Α.Τ.Ο.», διαπιστώνει υποχώρηση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα που αντικαθίσταται από την «έλλειψη εμπιστοσύνης εκ μέρους των υψηλότερα ιστάμενων ελληνικών κύκλων στην πολιτική ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να ηγηθούν της Δύσεως» γράφει ότι ο Έλλην πρωθυπουργός στις ιδιωτικές συνομιλίες που είχε στις Βρυξέλλες την άνοιξη «προειδοποίησε εναντίον του ψυχολογικού αφοπλισμού, μέσα στα πλαίσια της διεθνούς υφέσεως» και χωρίς να παραλείπει την επισήμανση του απαραίτητου κομμουνιστικού κινδύνου και την ανάγκη προστασίας των αμερικανικών συμφερόντων το άρθρο παραθέτει και τις ελληνικές αντιλήψεις για την επίλυση του κυπριακού. Οι κ.κ. Έβανς και Νοβακ διαπιστώνουν πάντως ότι οι Έλληνες πολιτικοί «ζητούνε διευθέτηση του Κυπριακού όχι εκδίκηση κατά της Τουρκίας» και βεβαιώνουν ότι στο θέμα των «εναέριων διαδρόμων στο Αιγαίο και των δικαιωμάτων επί της υφαλοκρηπίδας έχει γίνει σιωπηρώς πρόοδος».<br /><br />Ένταση<br /><br />Η επανάληψη της αμερικανικής βοήθειας στην Τουρκία, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ,ή ένταση στις σχέσεις Ουάσιγκτον, Άγκυρας, Αθηνών, και οι επιπτώσεις τους πραγματικές και μη και οπωσδήποτε διογκωμένες ,απασχολούν σκόπιμα το τελευταίο διάστημα τον τύπο στις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς πλησιάζει η ημέρα που το θέμα της βοηθείας θα επανέλθει στο Κογκρέσο. Τα σχετικά άρθρα και σχόλια είναι εμφανέστατα εμπνευσμένα από τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που έχουν επιστρατεύσει τα μεγάλα ονόματα που ασκούν πάντοτε επιρροή στην Ουάσιγκτον υπέρ της πολιτικής τους.<br /><br />Έτσι μετά το πολύστηλο άρθρο του «Γουόλ Στρητ Τζόρναλ» το οποίο υποστηρίζει όλες τις αξιώσεις της Τουρκίας, το «Ουάσιγκτον Ποστ» δημοσιεύεις σήμερα άρθρο του πρώην πρεσβευτή κ. Τζωρτζ Μαγκύ ,γνωστού και στην Αθήνα από τον ρόλο του στο σχηματισμό κυβερνήσεως Σοφούλη, την προώθηση του στρατάρχου Παπάγου και επικεφαλής του αρμόδιου τμήματος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Στο άρθρο του ο κ. Μαγκύ μεταξύ άλλων δικαιώνει πλήρως την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υποστηρίζει την ανάγκη επαναλήψεως της βοήθειας στην Τουρκία διότι η «Άγκυρα πληροφορήθηκε πλέον τις αμερικανικές απόψεις» πιστεύει ότι η Τουρκία θα κάνη υποχωρήσεις στην Κύπρο και σε ότι αφορά στις βάσεις μόλις επαναληφθεί η βοήθεια και υποστηρίζει ότι οι κ. Ντεμιρέλ και Τσαγλαγιανκίλ «αντιλαμβάνονται ότι η ειρήνη μπορεί να αποκατασταθεί μόνον εάν γίνουν διαπραγματεύσεις με λογικές υποχωρήσεις . Στους Έλληνες πρόσφυγες πρέπει να δοθεί η ευκαιρία να έχουν γη, σπίτια , και ασφάλεια. Παράλληλα οι Τούρκοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ελπίδες για το μέλλον εκτός εάν οι Έλληνες και οι Τούρκοι της Κύπρου ζήσουν σε χωριστές περιοχές με υψηλού βαθμού αυτονομία υπό μια σχετικώς ασθενή ομοσπονδιακή κυβέρνηση». Ο αρθρογράφος υπενθυμίζοντας ότι « ο διαχωρισμός ήταν η λύση που υπέδειξε ο Ντην Ατσεσον όταν έκανε την έρευνα για την Κυπρο», υποστηρίζει ότι «ήδη στην Βιέννη σημειώθηκε πρόοδος υπό μορφή γραπτής αποδοχής αυτής της ιδέας» εκ μέρους ων ενδιαφερομένων»…<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς οι Τούρκοι δημοσιογράφοι έστηναν προβοκάτσιες στο Καστελόριζο πριν 45 χρόνια

Νίκος Μελέτης Με προβοκάτσιες και ύψωση τουρκικής σημαίας σε Στρογγύλη και Ρω πριν 45 χρόνια στοχοποιούσε και πάλι το σύμπλεγμα του Καστε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αξιολόγηση των εξαγγελιών Κυρ. Μητσοτάκη για την άμυνα… σημεία προβληματισμού

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA2Ejz43VWEHnaR8TMFmInu8yC-9mDHFCctRUJvYFXGxNQFfQQwU2ucDLLg0mFmbhX-q59s1EH_FTuLDtM-xY8n6km6PdFiyAZCciv-qlx2JPMMI_iZDzdEPiPvONi_qLvEHubUeTyVLY/s1600/F-16-Mitsotakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA2Ejz43VWEHnaR8TMFmInu8yC-9mDHFCctRUJvYFXGxNQFfQQwU2ucDLLg0mFmbhX-q59s1EH_FTuLDtM-xY8n6km6PdFiyAZCciv-qlx2JPMMI_iZDzdEPiPvONi_qLvEHubUeTyVLY/s640/F-16-Mitsotakis.jpg" width="640" /></a></div> <br />Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού έλυσαν το ερώτημα που βασάνιζε επί μεγάλο χρονικό διάστημα μερίδα των Ελλήνων. Μετά από σχεδόν 15 χρόνια εξοπλιστικής απραξίας, έστω και μετά από μια περίοδο ακραίων προκλήσεων από την πλευρά της Τουρκίας, η Ελλάδα δείχνει να αφυπνίζεται.<br /><br />Του <b>Ζαχαρία Β. Μίχα*</b><br /><br />Δυστυχώς, παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις εδώ και μια δεκαετία για την αφροσύνη της ελληνικής πολιτικής τάξης απέναντι στην εθνική άμυνα, το ίδιο λάθος που συνέβαλε στο ξέσπασμα της κρίσης των Ιμίων επαναλήφθηκε. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, μεταξύ άλλων και χάρη στη δυναμική στάση των Ενόπλων Δυνάμεων, η Ελλάδα δεν χρειάστηκε να αναμετρηθεί στρατιωτικά με την Τουρκία. Αξίζει, λοιπόν ένας σχολιασμός των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.<br /><ul> <li>Πρώτον, είναι εξαιρετικής σημασίας η έναρξη της διαδικασίας για την επιλογή τεσσάρων φρεγατών. Με την αναφορά σε “πολλαπλών ρόλων” φρεγάτες, αφήνει την τελική διαμόρφωση στον χρήστη, όπως είναι και το σωστό. Ωστόσο, απέχουμε πολύ χρονικά από το σημείο που θα αρχίσουν να παραλαμβάνονται τα πλοία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η ενδιάμεση ενίσχυση αποτελεί προτεραιότητα για το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.</li> </ul> <ul> <li>Δεύτερον, η αναφορά σε αντιαρματικά όπλα, τορπίλες βαρέως τύπου και κατευθυνόμενα βλήματα για την Πολεμική Αεροπορία, είναι ίσως η ισχυρότερη ένδειξη ότι το Μαξίμου άκουσε προσεκτικά την στρατιωτική ηγεσία. Πλατφόρμες χωρίς όπλα είναι μόνο για παρελάσεις. Ο αντίπαλος πρέπει να ξέρει ότι μπορείς να τον πλήξεις αποτελεσματικά από αποστάσεις που επιτρέπει πλέον η τεχνολογία. Τα όπλα αυτά είναι πολλαπλασιαστές ισχύος.</li> </ul> <ul> <li>Τρίτον, όσον αφορά την πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών στις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι βέβαιο ότι –όπως έχει εξηγήσει η στρατιωτική ηγεσία– όσο τα χρόνια περνούν η μαχητική ικανότητα μειώνεται. Η επένδυση σε νέα στελέχη πρέπει να γίνει για θέσεις μάχιμες, στις οποίες δεν μπορεί να παραμείνει κάποιος πολύ μετά τα 40 χρόνια. Πρέπει να προβλέπεται με σαφήνεια πως θα εξελιχθεί η σχέση όσων προσληφθούν με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Κυρίως όμως να αποφευχθούν σοβαρά λάθη που έγιναν στο παρελθόν.</li> </ul> <ul> <li>Τέταρτον, η αναφορά στον τομέα της προστασίας της χώρας από τις κυβερνοεπιθέσεις, είναι ισχυρή ένδειξη ότι η σημασία του τομέα έχει γίνει πλέον αντιληπτή. Χωρίς υπερβολή, εάν δεν υπάρξει η κατάλληλη επένδυση και η οργανωμένη προσπάθεια πολλών τομέων του ελληνικού κράτους, σε περίπτωση επίθεσης η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε κατάρρευση χωρίς να έχει πέσει τουφεκιά.</li> </ul> <ul> <li>Πέμπτον, στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας είναι το πραγματικά μεγάλο στοίχημα. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκαραμαγκά, στην ΕΛΒΟ και την ΕΑΒ. Ωστόσο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν προβλήματα. Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας η υπόθεση δείχνει όντως να έχει δρομολογηθεί, με πραγματικό επενδυτή να είναι μέσω του χρηματοδοτικού κολοσσού DFC που άλλαξε το καταστατικό του για να μπορεί να επενδύσει στην Ελλάδα. Προφανώς στόχος είναι οι ναυπηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού, με τις ανάγκες να είναι πολλές περισσότερες των τεσσάρων πλοίων που εξαγγέλθηκαν.</li> </ul> Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα, δια των Ναυπηγείων Ελευσίνας διατηρεί τη δυνατότητα ναυπήγησης μερικών ακόμα τορπιλοπυραυλακάτων τύπου Super Vita, οι οποίες έχουν αποδειχθεί εξαιρετικό οπλικό σύστημα ιδιαίτερα για το θαλάσσιο περιβάλλον του Αιγαίου. Είναι μια γνωστή, δοκιμασμένη και ταχεία συγκριτικά με άλλες ναυπηγήσεις λύση. Οι διάφοροι πειραματισμοί μπορούν να περιμένουν, καθώς σε αυτή τη συγκυρία κάθε ευρώ που επενδύεται πρέπει να έχει ξεκάθαρη απόδοση, αμυντική και βιομηχανική.<br /><br />Όσον αφορά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εξαγγέλθηκε ότι σύντομα εισέρχεται στρατηγικός επενδυτής. Υποθέτουμε ότι η κυβέρνηση έχει λάβει υπόψη τις εκκρεμότητες και τις δυο αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων που δεν είναι θετικές για την Ελλάδα. Δεδομένου ότι η συγκυρία ευνοεί, εκτιμάται ότι για την ανάσταση της μεγαλύτερης ναυπηγικής μονάδας της Μεσογείου, η κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει τη διακομματική ανευθυνότητα των προηγουμένων που οδήγησε στο αδιέξοδο.<br /><br />Αναφορά έγινε επίσης στην ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ. Απαιτείται η δημιουργία μιας εταιρίας, η οποία να μπορεί να ανταποκριθεί στις στρατιωτικές και πολιτικές ανάγκες για νέα οχήματα, αλλά και για την υποστήριξη υλικού των ελληνικών χερσαίων δυνάμεων.<br /><br />Βασική προϋπόθεση είναι να μην επιβάλλει οποιοσδήποτε το προϊόν του στις Ένοπλες Δυνάμεις που θα υποχρεωθούν να προβούν σε επιχειρησιακούς συμβιβασμούς στις προδιαγραφές. Οι στρατηγικές συμμαχίες με χώρες όπως η Γαλλία και το Ισραήλ, μάλλον ευτελίζονται εάν καθίστανται όμηροι της επιλογής του ενός ή του άλλου συστήματος.<br /><br />Τέλος για την ΕΑΒ και την αναδιοργάνωση που εξαγγέλθηκε, αυτή δεν θα κριθεί από κάποιες αλλαγές στη διοίκησή της, αν και η παρουσία ανθρώπων με ουσιαστική γνώση του χώρου της αμυντικής βιομηχανίας και της άμυνας αποτελεί προϋπόθεση επιτυχημένης θητείας. Ας μην ξεχνάμε ότι τα προβλήματά της έχουν οδηγήσει ήδη σε καθυστερήσεις το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16.<br /><br />Η ΕΑΒ είναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την Πολεμική Αεροπορία. Οφείλει να αλλάξει νοοτροπία λειτουργίας. Να μπορεί να προσλαμβάνει το εξειδικευμένο προσωπικό που χρειάζεται με ταχύτατες διαδικασίες και να μειώσει το κόστος εργατοώρας, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητά της διεθνώς. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει να διεκδικήσει επιπλέον έργο και όχι μόνο από την Lockheed Martin που την κρατά στη ζωή, καθώς η συνεργασία των δυο εταιριών αφορά περισσότερο από το 80% του τζίρου.<br /><br />Όντως η Πολεμική Αεροπορία με τα γαλλικά Rafale/Mirage 2000-5 και τα αμερικανικά F-16V εισέρχεται στην οδό δημιουργίας ενός αεροπορικού στόλου πανίσχυρου. Ωστόσο, λείπουν τρεις αποφάσεις:<br />• Η πρώτη είναι η αναβάθμιση των F-16 Block 50, καθώς η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα. Για την αναβάθμιση υπάρχει και οικονομικότερη λύση, με την αξιοποίηση απαρτίων που θα προκύψουν από την αναβάθμιση 84 F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V“.<br /><br />• Η δεύτερη αφορά στην επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα που δίνει ισχυρό πλεονέκτημα έναντι κάθε αντιπάλου. Η κυβέρνηση οφείλει αν αποφασίσει σύντομα το πως θα προχωρήσει με το κέντρο Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην προσέλκυση ξένων Αεροποριών για να επωφεληθούν από τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας και την μοναδική εμπειρία των Ελλήνων χειριστών. Πρόκειται για μια επένδυση που μπορεί να φέρει θεαματικά αποτελέσματα και να αποσβέσει μέρος του κόστους.<br /><br />• Η τρίτη επισήμανση αφορά στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα του μαχητικού αεροσκάφους 5ης γενιάς F-35 Lightning II. Ασφαλώς δεν μπορούν να γίνουν όλα μαζί. Όμως και μόνο η αναφορά θα έστελνε και πολιτικό και βιομηχανικό μήνυμα, αφού συνδέεται και με το μέλλον της ΕΑΒ.<br /><br />Είναι δεδομένο ότι από πολιτικής απόψεως, θα πιστωθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη η δύσκολη απόφαση για εκ νέου επένδυση στην ελληνική αποτρεπτική ισχύ. Αντελήφθη στην πράξη ότι η στρατιωτική ισχύς είναι το ισχυρότερο ίσως πολιτικό εργαλείο και προέβη σε διορθωτικές κινήσεις αναφορικά με τις προτεραιότητες της χώρας στην πιο δύσκολη οικονομική συγκυρία.<br /><br />Έχοντας το προηγούμενο της παράλληλης αγοράς γαλλικών Mirage 2000 και αμερικανικών F-16 από τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980, η απόφαση Μητσοτάκη δείχνει να κλείνει οριστικά τη συζήτηση για το αν η Ελλάδα οφείλει να διατηρεί δυο πηγές προμήθειας αεροσκαφών προς αποφυγή μονοσήμαντης εξάρτησης, παρά το επιπρόσθετο κόστος.<br /><br />Παράλληλα όμως, οι αποφάσεις αυτές ήρθαν με σημαντική καθυστέρηση ακόμα και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Χρειάστηκε η Τουρκία του Ερντογάν να εκτραπεί σε βαθμό που διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πίστευαν ότι θα συμβεί, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι μια πολεμική σύγκρουση είναι ένα απόλυτα ρεαλιστικό ενδεχόμενο.<br /><br />Βέβαια, οι εξοπλισμοί αυτοί θα αποδειχθούν χρήσιμοι στην Ελλάδα σε επόμενη ελληνοτουρκική κρίση, πλην εξαιρέσεων και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει κάθετη κλιμάκωση και αντιπαράθεση του επόμενους μήνες. Οι αμυντικές δυνατότητες χτίζονται με συνέπεια σε βάθος χρόνου, ενώ οι διαθέσεις του αντιπάλου αλλάζουν εν μία νυκτί.<br /><br />Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες έλειπε οποιαδήποτε αναφορά στη στρατηγική σχέση με τη Γαλλία και την έκταση που αυτή θα λάβει. Ήταν κάτι που αναμενόταν και απάντηση δεν δόθηκε. Ενδεχομένως, αυτό να σχετίζεται με την προοπτική διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία τώρα που το Oruc Reis πήγε για συντήρηση στην Αττάλεια.<br /><br />Το περιεχόμενο των εξαγγελιών του πρωθυπουργού έδειξαν ότι άκουσε τη στρατιωτική ηγεσία. Αν και δεν λείπει η (γεω)πολιτική διάσταση, ιδίως στην απόφαση για τα Rafale, είναι όντως στοχευμένες και στόχο έχουν να θεραπευθούν αδυναμίες που προέκυψαν με την πάροδο των ετών.<br /><br />Η τεχνολογία εξελίσσεται, ενώ η διάρκεια ζωής των όπλων είναι πεπερασμένη. Γι’ αυτό ως σημαντικότερο δίδαγμα που πρέπει να αφομοιωθεί, είναι ότι η άμυνα χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια.<br /><br /><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)</i></b><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αξιολόγηση των εξαγγελιών Κυρ. Μητσοτάκη για την άμυνα… σημεία προβληματισμού

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού έλυσαν το ερώτημα που βασάνιζε επί μεγάλο χρονικό διάστημα μερίδα των Ελλήνων. Μετά από σχεδόν 15 χρόνια εξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μόνο τα έθνη που αποδέχονται το ρίσκο του πολέμου μπορούν να τον αποτρέψουν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho35jrRmUZd8q2DfBMY6eXkBBbxbCnDAJpyYooV3YV0avArNwWS5Vty66j8OHCeUj5Lq2SxAIZMJCm2O2YM8rRIkvo8WXVzO8Ev1NaZQ8BFks_BqhnZymnIq-OgJq34LjlvWAbZzvHC3E/s1600/tourkia-politiki-kateynasmou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho35jrRmUZd8q2DfBMY6eXkBBbxbCnDAJpyYooV3YV0avArNwWS5Vty66j8OHCeUj5Lq2SxAIZMJCm2O2YM8rRIkvo8WXVzO8Ev1NaZQ8BFks_BqhnZymnIq-OgJq34LjlvWAbZzvHC3E/s640/tourkia-politiki-kateynasmou.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Μελάς Κώστας</b><br />Η πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση έχει επαναφέρει στο προσκήνιο το διαχρονικό ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής και ειδικότερα το ρίσκο του πολέμου. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έχουν σχηματιστεί στον ελληνικό χώρο δύο βασικές αντιλήψεις: η λεγόμενη πολιτική του κατευνασμού και η λεγόμενη πολιτική της ενεργούς αποτροπής.<br /><br />Η πολιτική του κατευνασμού θεωρεί (ακόμη;) ότι διαμέσου των συνεχών διαπραγματεύσεων με βάση τους υπάρχοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, υπάρχουν οι δυνατότητες να μετατραπεί η Τουρκία σε δημοκρατικό κράτος ευρωπαϊκού τύπου, ή τουλάχιστον να αμβλύνει την επιθετικότητά της. Και συνεπώς να αρχίσει να επικοινωνεί με αντίστοιχο τρόπο, προκειμένου να επιλύσει τις υπάρχουσες διαφορές της, όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με τα υπόλοιπα όμορα ή μη κράτη.<br /><br />Στα μύχια αυτής της αντίληψης κυριαρχεί, όχι μόνο ο φόβος του πολέμου και του βίαιου θανάτου, αλλά η ολοκληρωτική άρνηση του πολέμου ως ύστατου μέσου επίλυσης των διανθρώπινων και διακρατικών διαφορών. Ο πόλεμος στην αντίληψη αυτή θεωρείται όχι μόνο κακό, αλλά αφύσικο γεγονός! Αντιδιαστέλλεται μάλιστα με την "καλή" πολιτική. Χρειάζεται, πάση θυσία, λοιπόν, να χαλιναγωγηθεί το "κακό" από το "καλό". Έχοντας πεισθεί ότι ο πόλεμος είναι αφύσικο γεγονός, αρχίζουν να συμπεριφέρονται ως εάν ο πόλεμος όντως αντιπροσωπεύει μια αφύσικη κατάσταση, μέχρις ότου η δύναμη των πραγμάτων τους διαψεύσει.<br /><br />Μασκαραμένη πραγματικότητα<br /><br />Η μάσκα καθίσταται η πραγματικότητα του προσώπου που κρύβει πίσω της. Η εσωτερίκευση της μασκαρεμένης φύσης, επιτρέπει στην τελευταία να λειτουργεί ως εάν ήταν η πραγματική και σε κάποιο βαθμό καθίσταται όντως πραγματική. Η επισήμανση αυτή αποκτά τεράστιο μέγεθος εμπειρικής επίρρωσης, μόλις αναλογισθεί κανείς ότι ο πόλεμος δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Συμπορεύεται με τον άνθρωπο ως μέσο διευθέτησης των διανθρώπινων σχέσεων, από καταβολής του κόσμου.<br /><br />Η πολιτική της ενεργούς αποτροπής, ως αντίληψη (αναφέρομαι στους συστηματικούς αναλυτές) από ό,τι καταλαβαίνω, φαίνεται (δεν είμαι σίγουρος) ότι δεν αρνείται τον πόλεμο ως ύστατο μέσο υπεράσπισης της αυτοσυντήρησης. Αρνείται πεισματικά, όμως, να τον ονοματίσει. Γυροφέρνει το θέμα, αλλά ποτέ δεν αναφέρεται ρητά ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής επικοινωνίας με ανάμιξη άλλων μέσων. Δηλαδή, ότι ο πόλεμος γεννιέται ακριβώς από την πολιτική επικοινωνία, είναι καρπός της πολιτικής επικοινωνίας και δεν έχει διαφορετική λογική από αυτή.<br /><br />Ο διάχυτος φόβος μήπως τους αποδοθεί το προσωνύμιο "πολεμοχαρής" είναι πιθανότατα ο λόγος που τους ωθεί σ' αυτή τη στάση. Με άλλα λόγια η πολιτική δεν είναι η αντίθετη έννοια του πολέμου, όπως υποστηρίζει η αντίληψη περί κατευνασμού που προαναφέραμε. Η πολιτική εν πολέμω και η πολιτική εν ειρήνη δεν διαφέρουν ουσιαστικά, παρά ως προς την ενεργή προσφυγή στην ένοπλη βία για την επιβολή της βούλησης των πολιτικών υποκειμένων.<br />Πολιτική και ρίσκο του πολέμου<br /><br />Δεν διαφέρουν επειδή η πολιτική εν πολέμω είναι εμβαπτισμένη στα νάματα του ανορθολογικού πάθους και η πολιτική εν ειρήνη είναι ιδαλγός της ειρηνευμένης συνείδησης και της διαχειριστικής ορθολογικότητας. Ο πόλεμος είναι μέρος του όλου, δηλαδή της πολιτικής. Είναι δηλαδή ιδιαίτερο πεδίο μέσα στο ευρύτερο πεδίο της και συνάμα παραλλαγή της ουσιώδους υφής της, ήτοι μορφή της πολιτικής επικοινωνίας (Παναγιώτης Κονδύλης, Θεωρία του Πολέμου).<br /><br />Η πολιτική σχετίζεται με τον πόλεμο όπως ο άνθρωπος με τη βία: δεν μπορεί να παραιτηθεί απ’ αυτήν, αλλά και δεν μπορεί να ζει συνεχώς μ’ αυτήν. Ο πόλεμος είναι, τρόπον τινά, η φυσική κατάσταση της ανθρωπότητας. Υπό αυτήν την άποψη ουδέποτε θα εξαλειφθεί, τουλάχιστον σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, οπότε η αυτοσυντήρηση τίθεται εν κινδύνω.<br /><br />Είναι αδύνατον, άλλωστε, να γίνει κατανοητή η ανθρώπινη ιστορία αν επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε όσα συγκροτούν, σε κάθε εποχή, την κανονικότητα. Μόνο το έκτακτο και το ακραίο, προσφέρουν στέρεο έδαφος και ικανά εργαλεία στην απροκατάληπτη γνώση των ανθρωπίνων πραγμάτων. Εν κατακλείδι, μόνο οι λαοί που αποδέχονται τον κίνδυνο του βίαιου θανάτου τους, είναι σε θέση να τον αποτρέψουν.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μόνο τα έθνη που αποδέχονται το ρίσκο του πολέμου μπορούν να τον αποτρέψουν

Μελάς Κώστας Η πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση έχει επαναφέρει στο προσκήνιο το διαχρονικό ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης της τουρκικής απε...

Διαβάστε την συνέχεια