ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Δημήτρης Δρούτσας στην Αίγυπτο: Θα τεθεί θέμα ΑΟΖ;

Ο Δημήτρης Δρούτσας στην Αίγυπτο: Θα τεθεί θέμα ΑΟΖ;

Ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας μεταβαίνει αύριο στο Κάιρο, όπου θα έχει συναντήσεις με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου της Αιγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ισραηλινοτουρκικές σχέσεις επηρεάζουν θετικά την Κύπρο;

Ellada simera 0 Ισραήλ, κυπρος, Τουρκία 21:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqCkiKjz5WK2-CSw7s8vL0D8SfeH_M79CbEMp_49ml2fF7S2MSNh13cw8ih8ZKoknyNkZhjyAUXOj9pGppbszJM0IIp5vourpfCY3fdEs4JdVlFQusxAPfSoM2qGV_QvHYEdXlEhDCmQ/s1600/eu-israel-toyrkia_flag21-458x315.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqCkiKjz5WK2-CSw7s8vL0D8SfeH_M79CbEMp_49ml2fF7S2MSNh13cw8ih8ZKoknyNkZhjyAUXOj9pGppbszJM0IIp5vourpfCY3fdEs4JdVlFQusxAPfSoM2qGV_QvHYEdXlEhDCmQ/s320/eu-israel-toyrkia_flag21-458x315.jpg" width="320" /></a></div>«Οι S-300, δεν τοποθετήθηκαν στην Κύπρο όχι λόγω άρνησης της Τουρκίας -αυτό ήταν το επιφαινόμενο- αλλά λόγω άρνησης του Ισραήλ» 
Έχει διατυπωθεί η άποψη από έγκυρους διπλωμάτες, ότι δεν είναι η Τουρκία αυτή που κατέχει τη μισή Κύπρο, αλλά αποτελεί το εργαλείο, δια του οποίου ελέγχουν το νησί η Βρετανία και το Ισραήλ. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει και στην περίπτωση των Σκοπίων, όπου είναι προφανές ότι ο αντίπαλός μας δεν είναι ο Γκρούεφσκι -αλίμονο, αν είχαμε και μ' αυτόν δυσκολίες-, αλλά οι ισχυροί εμπνευστές της δημιουργίας «Αιγαιακής Μακεδονίας» (Ο χάρτης που κυκλοφορεί, είναι κατασκεύασμα του κ. Φρηντ, συμβούλου του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επί μακρόν και σε διαφορετικές κυβερνήσεις. Υπήρχε στα σακίδια των Αμερικανών στρατιωτών κατά τους βομβαρδισμούς της Σερβίας). 
 
Δεν είναι του παρόντος η αναφορά στα συμβάντα του Σεπτεμβρίου 1995, όπου οι Βρετανοί μας «έπεισαν» να νομιμοποιήσουμε το ενδιαφέρον των Τούρκων για τη μεγαλόνησο, που έως τότε ήταν ανύπαρκτο. Δεν θέλει όμως ιδιαίτερη επιχειρηματολογία για να πεισθεί κάποιος, ότι οι Βρετανοί έχουν αποκτήσει και στην Κατεχόμενη Κύπρο αυτά που επιθυμούσαν. 
 
Πού εμπλέκεται το Ισραήλ; Στο ότι ήταν υπαρκτός ο φόβος του, πως μπορεί να αποτελέσει πηγή δεινών το έδαφός του με τη δράση Αράβων, λόγω της φιλοαραβικής τοποθέτησης του Μακαρίου. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει, ότι δεν μπορούσε ο Μακάριος να μην έχει στενές σχέσεις με τα αραβικά κράτη, αφού αυτά ήσαν, που μαζί με τις ελεγχόμενες από τη Σοβιετική Ένωση χώρες, έπαιρναν πάντα θετική στάση στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το κυπριακό. 
 
Έτσι, το Ισραήλ με τη σειρά του είδε με καλό μάτι (αν δεν υποβοήθησε) την τουρκική  κατοχή στη μισή Κύπρο, η οποία άλλαξε τα δεδομένα στο νησί. Η πολιτική του Μακαρίου όμως δεν ήταν μονόδρομος. Άλλη θα ήταν η τύχη της Ελλάδας και της Κύπρου, αν είχε αποδεχθεί την πρόταση -στη δεκαετία του '60- της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Μ' αυτόν τον τρόπο και η βρετανική -αργότερα, αμερικανική- πολιτική θα εξυπηρετούνταν και το Ισραήλ θα ένιωθε ασφαλές. 
 
Αυτό δεν έγινε. Ο Μακάριος -λόγω υπερβολικής ματαιοδοξίας, υποστήριζαν οι αντίπαλοί του- προκειμένου να παραμείνει αρχηγός κράτους και μάλιστα με ηγετική θέση στον Τρίτο Κόσμο, είχε δώσει πολλά στο ΑΚΕΛ, με το οποίο ουσιαστικά συγκυβερνούσε. 
 
Έτσι μοιραία οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση, που δείχνει όμως ότι από εδώ κι εμπρός μεταλλάσσεται. Ο π. Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Βίκτορ Μπόικο, μου αποκάλυψε την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε πριν από την αναχώρησή του, ότι οι S-300, δεν τοποθετήθηκαν στην Κύπρο όχι λόγω άρνησης της Τουρκίας -αυτό ήταν το επιφαινόμενο- αλλά λόγω άρνησης του Ισραήλ. Και τούτο διότι, οι Ρώσοι αξιωματικοί που επέβλεπαν την εγκατάστασή των πυραύλων στο νησί είχαν τη δυνατότητα να εποπτεύουν όλη τη Μέση Ανατολή, λόγω των ισχυρών συστημάτων παρακολούθησης που έχουν. Δεν μπορούσε φυσικό το Ισραήλ να νιώθει ασφαλές σε τέτοιο ενδεχόμενο. Και έβαλαν τους πάντα πρόθυμους, μέχρι πρό;τινος, Τούρκους να εμφανισθούν αυτοί ως διαμαρτυρόμενοι. 
 
Επομένως, η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου και οι οποιεσδήποτε πολιτικές εξελίξεις στο νησί, επηρεάζουν άμεσα και το Ισραήλ. Ο νυν πρόεδρος κ. Χριστόφιας, πιστός πάντα στη βρετανική πολιτική -οι ευφυείς αναγνώστες της voria.gr δεν επηρεάζονται φυσικά από τις «ταμπέλες» που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί- έχει εγκαταλείψει πλήρως την πολιτική του Μακαρίου και έχει προσδεθεί στο ισραηλινοβρετανικό άρμα. 
 
Μετά την από κοινού με το Ισραήλ εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της κυπριακής θάλασσας, σύμφωνα με την ακραία τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Βολκάν», ο κ. Χριστόφιας ζήτησε από το Ισραήλ τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στο νησί, όπου θα στρατοπεδεύουν ισραηλινά στρατεύματα! Το ερώτημα είναι εναντίον τίνων θα δράσουν ενδεχομένως οι Ισραηλινοί στρατιώτες και κατά πόσο αυτό θα βρει σύμφωνη τη Βρετανία. Διότι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και διαφοροποιήσεις στην κοινή κατά άλλα ισραηλινοβρετανική πολιτική, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Τουρκία, όπου τα βρετανικά συμφέροντα εκεί είναι σημαντικά. 
 
Βεβαίως, θα αποκτήσει η Κύπρος με αυτόν τον τρόπο ένα ισχυρό σύμμαχο έναντι της Τουρκίας, αλλά μακάρι τα πράγματα στην πολιτική να ήσαν πάντα απλά. Διότι μεταπολεμικά και η Ελλάδα ζήτησε τη βοήθεια των Αγγλοαμερικανών για να ισχυροποιηθεί έναντι των Σοβιετικών, και αποκτήσαμε μεν συμμάχους θεωρητικά, αλλά στην πραγματικότητα βάλαμε στο κεφάλι μας αφεντικά. 
 
<a href="http://www.voria.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οι Ισραηλινοτουρκικές σχέσεις επηρεάζουν θετικά την Κύπρο;

«Οι S-300, δεν τοποθετήθηκαν στην Κύπρο όχι λόγω άρνησης της Τουρκίας -αυτό ήταν το επιφαινόμενο- αλλά λόγω άρνησης του Ισραήλ» Έχει διατυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυπριακό και Αυτοκρατορία - Έλεγχος και διαμόρφωση του στρατηγικού περιβάλλοντος από τους Αμερικανούς

Ellada simera 0 κυπρος 20:57

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://holylandarchive.com/section_images/419_CyprusMap02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="http://holylandarchive.com/section_images/419_CyprusMap02.jpg" width="400" /></a></div>Του Μάριου Ευρυβιάδη 
Ημέσω Wikileaksπρόσφατα αποκαλυφθείσα επίσημη θέση των Αμερικανών στο Κυπριακό διά στόματος της κυρίας Τζέιν Ζίμερμαν, Αμερικανίδας επιτετραμμένης στη Λευκωσία το 2005, ότι «εάν το κυπριακό πρόβλημα δεν μπορεί να “λυθεί”, θα χρειασθεί να βρούμε ένα τρόπο να το διαχειριστούμε πιο αποτελεσματικά», είναι δηλωτική μιας αυτοκρατορικής στρατηγικής που ξεφεύγει από τα στενά όρια του Κυπριακού. 
Καμία αυτοκρατορική δύναμη (imperialpower) ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να επιλύσει κανένα «πρόβλημα» μέσα στην επικράτειά της (imperium) ή στο δικό της χώρο επιρροής. Ποτέ δηλαδή μια αυτοκρατορική δύναμη, σήμερα η αμερικανική, χθες η βρετανική κλπ, μέχρι και τη ρωμαϊκή, ποτέ δεν έχει ασχοληθεί με την ουσία οποιουδήποτε προβλήματος αλλά με τη «διαχείρισή» του ώστε να εξυπηρετείται η αυτοκρατορική της πολιτική. Εξ ορισμού, η πολιτική αυτή δεν μπορούσε παρά να ήταν και παραμένει ο ιμπεριαλισμός. 
 
Στην καρδιά του, ο ιμπεριαλισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο «έλεγχος» και η διαμόρφωση του στρατηγικού περιβάλλοντος ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας (imperium) και της αυτοκρατορικής δύναμης (imperialpower). Και όπως μας αποδεικνύουν και τα πιο πρόσφατα γεγονότα στη Λιβύη, όταν ο έλεγχος αυτός δεν μπορεί να εξασκηθεί με την «εκσυγχρονιστική» του μορφή (το «ανθρώπινο» πρόσωπο του ιμπεριαλισμού - όπως παλιά λέγαμε το «ανθρώπινο» πρόσωπο του σοσιαλισμού) , τότε πέφτουν οι μάσκες και μιλούν τα όπλα. 
 
Ωστόσο, σε ήσσονος σημασίας προβλήματα, όπως έχει καταλήξει να είναι το Κυπριακό (που δεν ήταν πάντα έτσι) η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η ατέρμονη «διαχείρισή» του, ακριβώς επειδή είναι μια διαχρονικά δοκιμασμένη μέθοδος. Στην περίπτωση του Κυπριακού η «διαχείρισή» του δεν είναι κάτι το καινούργιο. Και σίγουρα τη μέθοδο αυτή δεν την ανακάλυψε η κ. Ζίμερμαν. 
 
Η κ. Ζίμερμαν «εισηγείται» στο τηλεγράφημα του 2005 την πιο «αποτελεσματική» διαχείριση του προβλήματος, διότι μετά το 2004, οι διαμορφωτές της αμερικανικής πολιτικής έπρεπε να λάβουν υπόψη και το γεγονός ότι η Κύπρος κατέστη ισότιμο μέλος της ΕΕ. Στη μέχρι τότε πρακτική τής «διαχείρισης», λέει η κ. Ζίμερμαν, θα πρέπει να προστεθούν καινούργιοι τακτικισμοί που να λαμβάνουν υπόψη τους και τις νέες συνθήκες . 
 
Στην περίπτωση της Κύπρου θα μπορούσε και πριν το 1974 αλλά και μετά να βρεθεί μια λύση που να εξυπηρετούσε τα συμφέροντα όλων των κατοίκων. Πριν το 1974 μια σφαιρική πρότασης επίλυσης του Κυπριακού κατατέθηκε μέσω της διαμεσολάβησης του ΟΗΕ με την έκθεση του τότε διαμεσολαβητή Γκάλο Πλάζα. Η έκθεση αυτή αποτελεί επίσημο κείμενο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Reportofthe United ΝationsΜediator, ΟfficialRecords, S/6253, Μarch 26, 1965). 
 
Όμως η έκθεση αυτή έχει κυριολεκτικά εξαφανισθεί. Πολεμήθηκε από την Ουάσιγκτον, από το Λονδίνο και από την Άγκυρα ακριβώς διότι αφορούσε στην «ουσία» του Κυπριακού. Οι προτάσεις Πλάζα προσέφεραν λύση στη βάση της «συνέχισης» της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που τότε (όπως και σήμερα) έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την αυτοκρατορική στρατηγική της Ουάσιγκτον. 
 
Λύση επί της ουσίας του Κυπριακού ήταν επίσης δυνατή, με βάση όλα όσα καταθέτει στο βιβλίο του ο Μartin Ρackard, Getting itWrong: Fragments form a CyprusDiary, 1964, (επίκειται η ελληνική έκδοση από τις εκδόσεις Καστανιώτη εντός του 2011). Όπως και στην περίπτωση της Έκθεσης Πλάζα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνέχιζε την πορεία της όπως την άρχισε το 1960. Και κάτι τέτοιο ήταν ασύμβατο με τους αυτοκρατορικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. 
 
ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ 
Όπως και στην περίπτωση της Έκθεσης Πλάζα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνέχιζε την πορεία της όπως την άρχισε το 1960. Και κάτι τέτοιο ήταν ασύμβατο με τους αυτοκρατορικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. 
 
«Χαμένες ευκαιρίες» με ε/κ υπαιτιότητα 
Ο πειρασμός εδώ είναι μεγάλος να μην αναφερθώ και σε όλη τη φιλολογία των «χαμένων», δήθεν, «ευκαιριών» επίλυσης του Κυπριακού που παρήλθαν λόγω υπαιτιότητας και μόνον των Ελληνοκυπρίων. 
 
Οι θιασώτες της σχολής αυτής, ημιμαθείς και ιδεοληπτικοί στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούν τόσο την Έκθεση Πλάζα, όπως και όσα λεπτομερώς καταθέτει ο Μartin Ρackard. Και δικαιολογημένα. Αναφορά και στις δυο περιπτώσεις επιβάλλει αναστοχασμό, κάτι απαγορευτικό για την ιδεοληπτική σκέψη. 
Μετά το 1974 όπως και πριν, λύση επί της ουσίας που θα εξυπηρετούσε τόσο την αυτοκρατορική πολιτική των ΗΠΑ όσο και την νεοϊμπεριαλιστική των Τούρκων συνεπάγετο τη διάλυση του κράτους. Και επειδή αυτό δεν μπορούσε να επιτευχθεί, αυτό που επιχειρήθηκε ήταν η μετατροπή του ζητήματος σε θέμα «διαδικασίας» (process) ή, αλλιώς, διαχείρισης και σταδιακής απονομιμοποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. 
 
Έτσι μετά και την ανεπιτυχή προσπάθεια κατάλυσης του κράτους το 2004 μέσω του κρατοκτονικού σχεδίου Ανάν, οι Αμερικανοί επανήλθαν στη δοκιμασμένη μέθοδο της «διαδικασίας- διαχείρισης», λαμβάνοντας υπόψη και τον παράγοντα ΕΕ. 
 
Μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου (1989) η επί της ουσίας προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού συνεπάγεται μετωπική σύγκρουση της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα. Σημαίνει δηλαδή κόστος για την Ουάσιγκτον και των όποιων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΗΠΑ για τον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής, στα οποία η τουρκική συναίνεση θεωρείται απαραίτητη. 
 
Έτσι καταλήγουμε στη «διαχείριση», τη δημιουργία δηλαδή κατά διαστήματα ενός κλίματος «κινητικότητας», «προόδου» και «ευφορίας», ώστε να εξυπηρετείται μια επικοινωνιακή προπαγανδιστική στρατηγική την οποία ο κάθε πρέσβης ή κάθε επιτετραμμένος των ΗΠΑ στη Λευκωσία καθ’ εκάστην επικαιροποιεί και ευλαβικά υπηρετεί. 
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ </a>

Κυπριακό και Αυτοκρατορία - Έλεγχος και διαμόρφωση του στρατηγικού περιβάλλοντος από τους Αμερικανούς

Του Μάριου Ευρυβιάδη Ημέσω Wikileaksπρόσφατα αποκαλυφθείσα επίσημη θέση των Αμερικανών στο Κυπριακό διά στόματος της κυρίας Τζέιν Ζίμερμαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμφισβήτησαν την αυτοκτονία

Ellada simera 0 Ιστορία 17:42

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://news247.gr/kosmos/news/article830254.ece/ALTERNATES/w620/xitler10411.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="http://news247.gr/kosmos/news/article830254.ece/ALTERNATES/w620/xitler10411.jpg" width="320" /></a></div>Το FBI θεωρούσε ως σκηνοθετημένη την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ. Διεξήγαγε έρευνες για τον εντοπισμό του ακόμα και δέκα χρόνια μετά το θάνατό του. Μαρτυρίες πρακτόρων σε ένα φάκελο 752 εγγράφων (pic) 
Ακόμα και έντεκα χρόνια μετά το θάνατο του Αδόλφου Χίτλερ, το FBI συνέχιζε να τον αναζητά, εκτιμώντας πως είχε σκηνοθετήσει την αυτοκτονία του και είχε διαφύγει στην Αργεντινή. 
Σε 752 έγγραφα του FBI που δόθηκαν στη δημοσιότητα αποκαλύπτεται η δυσπιστία των αμερικανικών αρχών αναφορικά με τη δολοφονία του Φίρερ στο καταφύγιό του στο Βερολίνο στις 30 Απριλίου του 1945. 
Οι εκθέσεις πρακτόρων του FBI αναφέρουν πως ο Χίτλερ είχε διαφύγει στην Αργεντινή, το Θιβέτ ή τη Δανία, ενώ υπήρχαν και μαρτυρίες πρακτόρων που επισήμαιναν ότι τον είχαν δει με τα μάτια τους. 
"Ο Χίτλερ και πενήντα ακόμα από τους στενούς συγγενείς του μετέβησαν δέκα ημέρες μετά την πτώση του Βερολίνου με δύο υποβρύχια στη νότια Αργεντινή. Ο Χίτλερ έχει αφήσει γένια και κρύβεται σε ένα ράντσο", επισημαίνεται σε έγγραφο της 12ης Σεπτεμβρίου του 1945. 
 
<div class="inlineElementPicture"><img alt="" src="http://news247.gr/kosmos/news/article830253.ece/ALTERNATES/w460/xitler.jpg" title="" /></div>Σε άλλα έγγραφα περιλαμβάνονται οι μαρτυρίες γιατρού που ισχυριζόταν ότι εξέτασε τον Χίτλερ για μια εντερική διαταραχή στο St. Louis και ανθρώπων που ανέφεραν πως τον είδαν να γευματίζει σε εστιατόριο της Ουάσιγκτον το 1946. 
Ο J. Edgar Hoover και η ομάδα του διατηρούσε για τριάντα περίπου χρόνια ένα φάκελο με λεπτομερή στοιχεία και κάθε αναφορά που υποδείκνυε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ακόμα ζωντανός. 
Οι έρευνες των Αμερικανών πρακτόρων συνεχίστηκαν σε όλο το μήκος και πλάτους του πλανήτη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, έως ότου επιβεβαιώθηκε χρόνια αργότερα από αρχεία της SMERSH που έδωσαν ουσιαστικά τέλος στις θεωρίες συνωμοσίας. 
<a href="http://news247.gr/kosmos/news/mythos_h_aytoktonia_xitler_gia_to_fbi.830251.html">ΠΗΓΗ</a>

Αμφισβήτησαν την αυτοκτονία

Το FBI θεωρούσε ως σκηνοθετημένη την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ. Διεξήγαγε έρευνες για τον εντοπισμό του ακόμα και δέκα χρόνια μετά το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Η κοινή γνώμη, η υπόθεση «Bulgarification», η κρίση στα Ίμια και η παράδοση Οτσαλάν (Β’ Μέρος)

Ellada simera 0 Τουρκία 17:01

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12859" height="333" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/untitled-119.jpg?w=500&h=333" title="untitled-119" width="500" /></div> 
 
Συνέχεια της ανάρτησης:<a href="http://elladasimera.blogspot.com/2011/04/blog-post_8986.html" style="color: blue;">Ο νέος κόσμος της Τουρκίας: Αλλάζει δυναμικά η εξωτερική της πολιτική (Α’ Μέρος).</a> 
Των Alan Makovsky και Sabri Sayari (Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο: Turkey’s New World: Changing Dynamics in Turkish Foreign Policy). 
Σε μια έρευνα που έγινε στη Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 τα αποτελέσματα έδειξαν πως το 57% των τούρκων δεν ενδιαφέρεται για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους και μόνο το 23% παρακολουθεί ανελλιπώς τα γεγονότα. Άξιο συζήτησης ωστόσο ήταν το γεγονός πως τα ποσοστά ήσαν αντιστρόφως ανάλογα στη βαθμίδα των ερωτηθέντων που είχαν πτυχίο Πανεπιστημίου. Εκεί, το 62% δήλωσε πως τους ενδιαφέρει πολύ η εξωτερική πολιτική της χώρας τους σε αντίθεση με ένα μόλις 16% που δήλωσε αδιαφορία. 
 
Η συγκεκριμένη έρευνα, αποτέλεσε σημείο αναφοράς όσον αφορά τη τουρκική εξωτερική πολιτική, μιας και έδειξε περίτρανα πως οι πολίτες της χώρας (Τουρκίας) δεν είχαν στραμμένο το βλέμμα τους τόσο πολύ στην εξωτερική πολιτική της χώρας τους, όσο το είχαν οι Έλληνες και οι Κύπριοι, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Τούρκους, την εποχή εκείνη έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εξωτερική πολιτική των δικών τους χωρών και φανατικοί παρακολουθητές θεμάτων «εθνικής υπερηφάνειας». 
Υπόθεση: «Bulgarification» 
Το 1984, η κοινή γνώμη της Τουρκίας επηρέασε ουσιαστικά στην απόφαση της τότε τουρκικής κυβέρνησης που έπρεπε να αποφασίσει άμεσα στο πως θα «απαντήσει» στην υπόθεση «Bulgarification». «Bulgarification», ονομάστηκε η τότε εκστρατεία της Βουλγαρίας να κλείνει ότι τζαμί υπήρχε και να μετονομάζει οτιδήποτε οθωμανικό είχε απομείνει στη χώρα με σλαβικά προσωνύμια. 
Η υπόθεση «Bulgarification» στην αρχή αιφνιδίασε τη τότε κυβέρνηση της Τουρκίας, η οποία αρχικώς με επιφυλακτικότητα δήλωσε πως δεν μπορεί και δεν δύναται να παρεμβαίνει σε εσωτερικές υποθέσεις γειτονικού της κράτους. Η δήλωση αυτή και η συνεχόμενη προβολή της από τα ΜΜΕ έστρεψαν τη κοινή γνώμη εναντίον της τουρκικής κυβέρνησης με συνέπεια η αμηχανία και η επιφυλακτικότητα που επεδείκνυε αρχικά να μετατραπεί σε «καταιγίδα» αντίδρασης με τη Διεθνή Κοινότητα τότε να αναγκαστεί να μεσολαβήσει. 
Υποθέσεις: Ίμια & Οτσαλάν 
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων (στο βιβλίο γράφονται ως Ίμια/Καρντάκ), τον Ιανουάριο του 1996, όπου η Τουρκία και η Ελλάδα έφτασαν μια ανάσα από το πόλεμο. Η όλη υπόθεση και η διαφωνία των δύο χωρών «έτρεχε» για περισσότερο από ένα μήνα, αλλά υπογείως. Δεν υπήρχε καν κρίση και κανείς δεν είχε αντιληφθεί το οτιδήποτε. 
Ωστόσο μόλις πήραν τη σκυτάλη τα τουρκικά ΜΜΕ, η κινητοποίηση της κοινής γνώμης ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώρια στη τότε τουρκική κυβέρνηση. Τότε πραγματικά, φάνηκε το πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος των ΜΜΕ στη Τουρκία, αλλά και το πόσο μπορούσε να επηρεάσει τη κοινή γνώμη. Οι εικόνες των τουρκικών πολεμικών πλοίων να κατευθύνονται προς τις βραχονησίδες άλλαξε ουσιαστικά τα μέχρι τότε δεδομένα και ξεκάθαρα περάσαμε στην εποχή της προηγμένης τεχνολογίας. Μιας τεχνολογίας που μπορεί να καθορίσει «κόκκινες» γραμμές και να επηρεάσει άμεσα την εξωτερική πολιτική μιας χώρας. 
Ομοίως με την υπόθεση Ιμίων, τα τουρκικά ΜΜΕ επηρέασαν τη κοινή γνώμη αλλά από την αντίθετη πλευρά αυτή τη φορά, στην υπόθεση Οτσαλάν. 
Ο απόηχος της σύλληψης του ηγέτη του PKK, Αμπτουλάχ Οτσαλάν και μετά τις αποκαλύψεις πως η Αθήνα τον προστάτευε αλλά και φυγάδευε στο Ναϊρόμπι της Κένυας, έκαναν το τότε αντι-ελληνικό αίσθημα στη Τουρκία να «χτυπήσει» κόκκινο. 
Το εκπληκτικό ωστόσο δεν είναι αυτό, μιας και κάτι τέτοιο αναμένονταν, αλλά το πόσο γρήγορα η κατάσταση εξομαλύνθηκε και το πόσο γρήγορα βρέθηκε ο δρόμος της επαναπροσέγγισης. Τα προσκείμενα ΜΜΕ στη τότε τουρκική κυβέρνηση ξεκάθαρα διαχειρίστηκαν τη κοινή γνώμη περίφημα. Τότε πια, επιβεβαιώθηκε πως τα ΜΜΕ στη Τουρκία, θεωρούνται χωρίς αμφιβολία ένα «όπλο» διαχείρισης της κοινής γνώμης. 
<a href="http://gdailynews.wordpress.com/2011/04/09/%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b3%ce%bd%cf%8e%ce%bc%ce%b7-%ce%b7-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%c2%abbulgarification%c2%bb-%ce%b7/#more-12858">Geopolitics & Daily News</a>

Τουρκία: Η κοινή γνώμη, η υπόθεση «Bulgarification», η κρίση στα Ίμια και η παράδοση Οτσαλάν (Β’ Μέρος)

Συνέχεια της ανάρτησης: Ο νέος κόσμος της Τουρκίας: Αλλάζει δυναμικά η εξωτερική της πολιτική (Α’ Μέρος). Των Alan Makovsky και Sabri Say...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα νέα είδη απειλών και πολεμικών συγκρούσεων: Το αξιόμαχο και η ετοιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ellada simera 0 κυπρος 13:08

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-12843" height="265" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/strategy_chess1.jpg?w=700&h=465" title="strategy_chess1" width="400" /></div> 
 
Νικόλας Στυλιανού 
Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 εγκαινίασε μία νέα εποχή σε ότι αφορά στον τρόπο που διεξάγονται οι πολεμικές επιχειρήσεις θέτοντας νέα ερωτήματα στις νέες γενιές των στρατηγικών και στρατιωτικών αναλυτών, στις υπηρεσίες Πληροφοριών, στις Ένοπλες Δυνάμεις και κατ’ επέκταση στις πολιτικές ηγεσίες κρατών. Όταν γίνεται λόγος για νέα είδη πολεμικής σύγκρουσης αναφερόμαστε στη μη-συμβατική διεξαγωγή πολέμου και τη χρήση της σκληρής-στρατιωτικής ισχύος ως την κύρια στρατηγική αποτροπής των νέων τύπου απειλών. 
Η παρούσα παρέμβαση επιδιώκει να υπογραμμίσει την αδυναμία της Κυπριακής Δημοκρατίας να συμβαδίσει με τις σύγχρονες και παγκόσμιες προκλήσεις στον τομέα της Ασφάλειας και την ανάγκη για δημιουργία και ανάπτυξη νέων υποδομών και θεσμών για την αποτελεσματική εκτίμηση και αντιμετώπιση των προκλήσεων που θα έχουν σκοπό τη διαφύλαξη και θωράκιση της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα (κρατικό, κοινωνικό, οικονομικό). 
 
Κατ’ αρχάς, όταν γίνεται λόγος για νέου τύπου απειλές (ασύμμετρες ή υβριδικές) εννοούμε αυτές στις οποίες υπάρχει ασάφεια σχετικά με τον πυρήνα προέλευσής τους και το σημαντικότερο είναι ότι ενέχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Σε ότι αφορά στην ασάφεια που σχετίζεται με τον πυρήνα προέλευσης αυτής της απειλής, αυτό συμβαίνει κυρίως λογω της εμπλοκής μη-κρατικών οντοτήτων (non-state actors) στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και το στοιχείο του αιφνιδιασμού αποβλέπει στην μεγιστοποίηση της προκληθείσας ζημιάς στηριζόμενο στον χαμηλό βαθμό ετοιμότητας των αρμόδιων κρατικών αρχών. Για να γίνουμε συγκεκριμένοι, οι ασύμμετρες ή υβριδικές απειλές περιλαμβάνουν τα πιο κάτω: 
- Τρομοκρατία (διεθνής και εγχώρια), 
- Διασπορά Όπλων Μαζικής Καταστροφής (ΟΜΚ, ήτοι Πυρηνικά, Βιοχημικά και Ραδιολογικά όπλα), 
- Κυβερνοπόλεμος (Cyberwarfare), 
- Λαθρεμπόριο συμβατικών όπλων, 
- Οργανωμένο έγκλημα (Λαθρεμπόριο ναρκωτικών και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος), 
- Πειρατεία, 
- Λαθρομετανάστευση 
Εδώ και σχεδόν 37 χρόνια μετά την εισβολή του Αττίλα, η Κυπριακή Δημοκρατία διατηρεί στην κορυφή της πολιτικής της ατζέντας (και ορθώς), τη λύση του Κυπριακού προβλήματος. Τουτέστιν, το Κυπριακό πρόβλημα μονοπωλεί την ατζέντα της Κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων και του διπλωματικού μηχανισμού. Ακόμα, τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδιάζονται υπό το φως της τουρκικής επιθετικότητας και επεκτατισμού. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά των πραγμάτων, στην οποία οι κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν διαχρονικά αποτύχει να δώσουν την πρέπουσα σημασία. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 
Οι μεγάλοι θεωρητικοί της Ρεαλιστικής Σχολής των Διεθνών Σχέσεων, αρχίζοντας από τον πατέρα της Στρατηγικής, Θουκυδίδη και φθάνοντας μέχρι και στους πιο σύγχρονους, Hans Morgenthau και John Mearscheimer, υπογραμμίζουν την ανάγκη και τη σημασία της αμυντικής θωράκισης ενός κράτους, η οποία αφενός θα ενισχύσει το status του στο διεθνές γίγνεσθαι και αφετέρου θα το βοηθήσει στην προσπάθεια εθνικής και κρατικής του επιβίωσης μέσα στα πλαίσια ενός αναρχικού (κυρίως λόγω της απουσίας ενός παγκόσμιου και υπερ-εθνικού οργάνου λήψης αποφάσεων ή παγκόσμιας κυβέρνησης), διεθνούς πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, υπέρτατος στόχος ενός κράτους είναι η φυσική του προστασία και επιβίωση μέσω διαφόρων στρατηγικών όπως είναι μεταξύ άλλων: 
- Η αμυντική του θωράκιση, 
- Η σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με τρίτα κράτη και 
- Η συμμετοχή σε συλλογικούς οργανισμούς ασφάλειας. 
Συνεχίζοντας, ο γράφων θεωρεί πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει εκτιμήσει σωστά την ανάδειξη ενός καινούριου και με εντελώς νέα χαρακτηριστικά περιβάλλοντος ασφαλείας, πάσχοντας από έλλειψη θεσμών και παραγωγή στρατηγικών αντιμετώπισης περιστατικών και εξελίξεων που ανήκουν στα πλαίσια του νέου αυτού περιβάλλοντος. Θεωρώ δηλαδή πως ναι μεν το Κυπριακό πρόβλημα πρέπει και θα αποτελεί την αιχμή της πολιτικο-στρατιωτικής μας ατζέντας, αλλά οφείλουμε σαν κράτος να εκτιμήσουμε σωστά τη νέα εποχή των ασύμμετρων απειλών ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε αποτελεσματικά και όχι σπασμωδικά. Διότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί κομμάτι της διεθνούς κοινότητας, επηρεάζεται εξίσου από τις διεθνείς εξελίξεις και γεγονότα τα οποία λαμβάνουν χώρα και είναι τουλάχιστον αφελές και επικίνδυνο να θεωρούμε πως θα (παρα)μείνουμε ανεπηρέαστοι σε καιρούς οριακούς και γεμάτους προκλήσεις για τη διεθνή ασφάλεια. 
Συνοπτικά: Το διεθνές περιβάλλον είναι δυναμικό και οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να αποκτήσει, μέσω της ίδρυσης θεσμών και υποδομών νέα δυναμική που θα της επιτρέψουν να συμβαδίσει με το σύγχρονο περιβάλλον ασφάλειας. Ένα δυναμικό περιβάλλον ασφάλειας προϋποθέτει δυναμικές στρατηγικές αντιμετώπισης και εξωστρεφή εξωτερική πολιτική. 
Αναλυτικά: 
- Έκδοση σε βάση τριετίας της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας 
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο για ένα στοιχειωδώς σοβαρό κράτος να μην εκδίδει εγχειρίδιο της Στρατηγικής Εθνικής του Ασφάλειας. Το εγχειρίδιο αυτό που αποτελεί την Αμυντική Βίβλο για την πλειοψηφία των κρατών της Υφηλίου, καταγράφει τις απειλές για την ασφάλεια του κράτους και τις στρατηγικές αντιμετώπισής τους. Επίσης, δίνει στρατηγικό βάθος και αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε ότι αφορά στην στρατιωτική στρατηγική. Τέλος, αποτελεί δείγμα σύγχρονης, δυναμικής και εξωστρεφούς πολιτικής. Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να εγκαταλείψει το δρόμο της εσωστρέφειας και να ακολουθήσει το παράδειγμα των Ευρωπαϊκών κρατών και Ηνωμένων Πολιτειών στη σύνταξη της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας. 
- Ίδρυση Κέντρου Αντιμετώπισης Επείγουσας Κατάστασης 
Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να είναι προετοιμασμένη σε ενδεχόμενο επείγουσας κατάστασης (emergency situation) ή αιφνιδιαστικής επίθεσης ασύμμετρου χαρακτήρα. Η εγγύτητα της Μεγαλονήσου στην εκρηκτική περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη μετανάστευση αυξάνουν το ενδεχόμενο εισόδου εξτρεμιστικών στοιχείων στα εδάφη της Δημοκρατίας. Οι κατεχόμενες περιοχές αποτελούν ένα τεράστιο κενό στην ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου η τελευταία εδώ και 37 σχεδόν χρόνια δεν ασκεί ουσιαστικό έλεγχο. Μέσω των κατεχόμενων περιοχών δύνανται να εισέλθουν στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές εξτρεμιστικά στοιχεία με στόχο προβοκατόρικες ενέργειες, όπως είναι για παράδειγμα η έκρηξη ραδιολογικής βόμβας σε κεντρική πλατεία της Λευκωσίας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή για την αντιμετώπιση περιστατικών ασύμμετρου χαρακτήρα τη στιγμή που η Μάλτα και το κρατίδιο του Λιχτενστάιν απέχουν δεκαετίες από εμάς σε τεχνογνωσία και στρατηγικές αντιμετώπισης αντίστοιχων περιστατικών. Όντως θεωρείται απομακρυσμένο ενδεχόμενο επίθεσης με ραδιολογικά ή βιοχημικά όπλα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ίσως και απίθανο. Αυτό όμως δε δικαιολογεί την απουσία υποδομών για την αντιμετώπιση ανάλογου χαρακτήρα περιστατικών. 
- Ίδρυση του θεσμού του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας 
Η ίδρυση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας στα πρότυπα του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥ.Σ.Ε.Α) της Ελλάδας, πρέπει να θεωρείται επιτακτική ανάγκη από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η απουσία θεσμικού συνδετικού κρίκου μεταξύ της πολιτικής και κομματικής ηγεσίας με τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας αποτελεί τεράστιο μειονέκτημα σε ότι αφορά στη δυναμική της Εθνικής Ασφάλειας, στη χάραξη εθνικής στρατηγικής και ανταλλαγής πληροφοριών με στόχο τον αποτελεσματικό συντονισμό επιχειρήσεων και εφαρμογής στρατηγικών επιλογών.  Το Σ.Ε.Α πρέπει να δρομολογηθεί και θεσμοθετηθεί άμεσα προσφέροντας έτσι στον αποτελεσματικότερο συντονισμό των αρχών της Δημοκρατίας σε σειρά θεμάτων και προσδίδοντας βάθος και συνέχεια στη χάραξη εθνικής στρατηγικής. 
Συνοψίζοντας, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να εκτιμήσει σωστά και να εναρμονιστεί με τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Πρέπει να βρεθεί η πολιτική βούληση για δρομολόγηση και δημιουργία θεσμών και υποδομών που θα ανταποκρίνονται στο σύγχρονο περιβάλλον ασφάλειας, θωρακίζοντας παράλληλα τους θεσμούς των Ενόπλων Δυνάμεων και Υπηρεσιών Πληροφοριών σε θέματα τεχνογνωσίας και υποδομών. Σε επόμενη τοποθέτηση ο γράφων θα ασχοληθεί με πιο συγκεκριμένα θέματα που άπτονται του εκσυγχρονισμού της Εθνικής Φρουράς και των Υπηρεσιών Πληροφοριών. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι όραμα και πολιτική βούληση ούτως ώστε η Κύπρος να καταστεί θεσμικά και ουσιαστικά αντάξια των αυξημένων αναγκών της εποχής. 
www.efylakas.com 
<a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Τα νέα είδη απειλών και πολεμικών συγκρούσεων: Το αξιόμαχο και η ετοιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Νικόλας Στυλιανού Η 11 η Σεπτεμβρίου 2001 εγκαινίασε μία νέα εποχή σε ότι αφορά στον τρόπο που διεξάγονται οι πολεμικές επιχειρήσεις θέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος κόσμος της Τουρκίας: Αλλάζει δυναμικά η εξωτερική της πολιτική (Α’ Μέρος).

Ellada simera 0 Τουρκία 13:00

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/14537_10506.jpg?w=700&h=525" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/14537_10506.jpg?w=700&h=525" width="400" /></a></div>Των Alan Makovsky και Sabri Sayari (Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο: Turkey’s New World: Changing Dynamics in Turkish Foreign Policy). 
Κατά τη διάρκεια της διετίας 1997 – 1998 το αμερικανικό Washington Institute διοργάνωσε μια σειρά από σεμινάρια ώστε να εξετασθεί σε βάθος η δυναμική, οι τάσεις και οι όποιες μεταβολές προκύψουν στη μελλοντική για τότε τουρκική εξωτερική πολιτική. 
Ο βασικός ωστόσο λόγος που είχαν διοργανωθεί εκείνα τα σεμινάρια τότε, ήταν να κατανοηθεί το πως βαδίζει αλλά και πως σκοπεύει να συνεχίσει να βαδίζει η Τουρκία μετά τη πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. 
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η τουρκική εξωτερική πολιτική εστιαζόταν στα ακόλουθα βασικά ζητήματα: 
 
- Στην αποτροπή και απάντηση μιας ενδεχόμενης επίθεσης της τότε Σοβιετικής Ένωσης, 
- Στη προσπάθεια της να βελτιώσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και… 
- Στη προσπάθειά της να προστατέψει τα δικά της συμφέροντά ενάντια στον Ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο). 
Σε δευτερεύουσα προτεραιότητα τότε έθετε: 
- Πως θα ενσωματωθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και… 
- Πως θα διαφυλάξει τα σύνορά της αλλά και τη συνοχή της από ενδεχόμενες τρομοκρατικές ενέργειες καθώς και από τις όποιες εξελίξεις πιθανόν προέκυπταν στις γειτονικές της χώρες, Συρία, Ιράν και Ιράκ. 
Τα πιο πάνω ζητήματα που ήταν έτσι και αλλιώς δυσεπίλυτα έγιναν κάποια στιγμή ακόμη και προβληματικά, από το εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ προς τη Τουρκία τη δεκαετία του ’70, των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και πόσο μάλλον το Κυπριακό. 
Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν εξωτερική πολιτική υψηλού ρίσκου, και έθεσε σε κίνδυνο μέχρι και την ίδια την ύπαρξή της. Μια ύπαρξη, που δοκιμάστηκε παράλληλα από την μεν απειλή μιας Σοβιετικής πυρηνικής επίθεσης, και από τις δε συγκρούσεις στο εσωτερικό της. Τη δεκαετία του ’70, χιλιάδες τούρκοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια τρομοκρατικών επιθέσεων (τις επιθέσεις του PKK εννοεί) και χρήσης πολιτικής βίας. 
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η τουρκο-ρωσική φιλία που οικοδομήθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Λένιν, πέρασε οριστικά σε μια διαφορετική φάση. Σε αυτήν της ρήξης. Οι αξιώσεις του Στάλιν στα στενά του Βοσπόρου και στη βορειοανατολική Τουρκία ουσιαστικά έκλεισαν το τουρκο-ρωσικό κύκλο φιλίας. 
Η υποστήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ στη Τουρκία όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν σημαντικότατη. Η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή ενδεχόμενης επίθεσης από τη πρώην Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα κράτησε σε χαμηλούς τόνους τις σχέσεις Τουρκίας – Βουλγαρίας και χωρίς προβλήματα στα μεταξύ τους σύνορα. 
Την ίδια ώρα, και πρέπει να τονισθεί αυτό, οι «γειτονιές» της Τουρκίας πέρασαν ήσυχα χρόνια, εξαιρουμένου της Μέσης Ανατολής που όπως και σήμερα παραμένει πηγή αστάθειας. Ο Καύκασος ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο της Μόσχας, ενώ τα Βαλκάνια ήταν υπό την …πειθαρχία του Τίτο. 
Γιατί η Τουρκία αποτελεί πολύ σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ. 
Η Τουρκία είχε το σθένος να αναγνωρίσει πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες πριν καλά καταρρεύσει η πρώην κραταιά υπερδύναμη. Θεωρείται από τις ΗΠΑ, η χώρα σταυροδρόμι, μιας και μπορεί να παίξει περιφερειακό ρόλο στη Δυτική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στο Αιγαίο, στο Καύκασο, στη Κεντρική Ασία, αλλά και τη Μαύρη Θάλασσα. Μετά τη κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ουσιαστικά χάθηκε μαζί της και η όποια επιρροή ασκούσε στον Αραβικό κόσμο. Αυτομάτως τότε, δόθηκε η ευκαιρία στη Τουρκία αφενός να συνεχίσει να έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ και αφετέρου να οργανώνει και να προγραμματίζει επιθέσεις εναντίον του PKK ακόμη και στα εδάφη του Ιράκ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, απείλησε ανοιχτά τη Συρία με στρατιωτική επέμβαση στη περίπτωση που δεν έδιωχνε από τη χώρα τον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί στη περίπτωση που δεν είχε καταρρεύσει η πρώην Σοβιετική Ένωση. 
Ο ρόλος της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή αναβαθμίστηκε τη δεκαετία του 1990, όπου σταδιακά αναδεικνυόταν σε περιφερειακή δύναμη. Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Τουρκία είχε αποκτήσει τότε κάποια βασικά στοιχεία μια σύγχρονης πολεμικής δύναμης, κυρίως, χάρη στη συμπαραγωγή των μαχητικών F-16 με την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin. Την ίδια ώρα, οι γειτονικές χώρες της Τουρκίας σταδιακά άρχισαν να αποδυναμώνονται. 
Η Ελλάδα και η Τουρκία. 
Η Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 θεωρητικά ήταν η χώρα που μπορούσε να φέρει σε δύσκολη θέση τη Τουρκία. Ωστόσο η Ελλάδα ήταν και παραμένει δημογραφικά πολύ μικρότερη σαν χώρα από τη Τουρκία. Πέρα αυτού, οι δύο χώρες είναι κράτη, μέλη του ΝΑΤΟ. Η σταδιακή ανάπτυξη της Τουρκίας άνοιξε και άλλο τη «ψαλίδα» ανάμεσα στις δύο χώρες, με φυσιολογικό επακόλουθο την αλλαγή στάσης από πλευράς Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη προσπάθεια μιας διαφορετικής προσέγγισης που ευοδώθηκε στα τέλη του 1990 (Παπανδρέου – Τζεμ). 
 
<a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ο νέος κόσμος της Τουρκίας: Αλλάζει δυναμικά η εξωτερική της πολιτική (Α’ Μέρος).

Των Alan Makovsky και Sabri Sayari (Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο: Turkey’s New World: Changing Dynamics in Turkish Foreign Policy). ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μυστικές διαβουλεύσεις Αθηνών-Σκοπίων

Ellada simera 0 Βαλκάνια, Εθνικά Θέματα 12:52

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.makthes.gr/filestore/modules/news/71890/skopia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="http://www.makthes.gr/filestore/modules/news/71890/skopia.jpg" width="400" /></a></div>Της Αγγελικής Σπανού 
Τρία ονόματα κατέληξαν στο παρασκηνιακό τραπέζι. 
Οι πρωταγωνιστές, η Ουάσιγκτον και οι εκλογές στη γείτονα χώρα. 
“Republika Severna Makedonija” (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας), “Republic of Vardar Macedonia” (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη) και “Gorna Makedonija” (Άνω Μακεδονία) είναι τα τρία ονόματα, τα οποία -σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- βρίσκονται στο τραπέζι των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθήνας - Σκοπίων. 
 
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, οι συνομιλίες βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο και είναι θέμα ωρίμανσης της πολιτικής συγκυρίας αν θα σηκωθεί ή όχι η κουρτίνα. Με δεδομένη την προεκλογική κατάσταση στην ΠΓΔΜ και την πολιτική ρευστότητα που φέρνει εδώ η οικονομική κρίση, δεν φαίνεται πιθανόν ότι θα βρεθεί σύντομα έδαφος για κορύφωση της διαδικασίας, η οποία ωστόσο έχει πλήρως εξελιχθεί σε συνθήκες απόλυτης εχεμύθειας. 
 
Σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, ο προσδιορισμός της γλώσσας καταλήγει στο “makedonski jarik (μακεδονική γλώσσα), ενώ για τον προσδιορισμό της υπηκοότητας επιλέγεται η οδός της εποικοδομητικής ασάφειας (citizens of the Republic…/πολίτες της Δημοκρατίας…). 
 
Οι σοβαρές αυτές διαπραγματεύσεις διεξάγονται με όρους άκρας μυστικότητας και από εξωυπηρεσιακούς παράγοντες που δεν ανήκουν, οργανικά, στο υπουργείο Εξωτερικών. Η ελληνική πλευρά εκπροσωπείται, κυρίως, από έναν άτυπο σύμβουλο του πρωθυπουργού (Α.Ρ.), ο οποίος αξιοποιεί ως μεσολαβητή προς την πλευρά των Σκοπίων έναν υπερδραστήριο Έλληνα (Μ.Μ.) που ζει στα Σκόπια και βιοπορίζεται με αδιευκρίνιστο τρόπο, ενώ η κυβέρνηση Γκρούεφσκι εκφράζεται μέσω δύο αδελφών που εργάζονται ο ένας στις μυστικές υπηρεσίες και ο άλλος στην υπηρεσία τελωνείων (V. και S. M.). 
 
Τη σκηνοθεσία αυτής της διπλωματικής ταινίας μυστηρίου ελέγχει ο κ. Τόμας Κάουντριμαν, αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών) και παλιός μας γνώριμος από τη θητεία του στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας. 
 
Η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται έντονα για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ, γιατί θεωρεί ότι έτσι θα ενισχυθεί η σταθερότητα των Σκοπίων, θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και θα ενισχυθεί η δυναμική προσέγγισης προς τις ευρωπαϊκές δομές. Είναι βέβαιο ότι στο τελευταίο του ταξίδι στην αμερικανική πρωτεύουσα ο κ. Γκρούεφσκι δέχθηκε αφόρητες πιέσεις από την αμερικανική πλευρά να κάνει το βήμα μπροστά και ίσως είναι αυτός ο κυριότερος λόγος για τον οποίο στη συνέχεια πέταξε την μπάλα στην εξέδρα, δρομολογώντας πρόωρες κάλπες. 
 
Υψηλόβαθμοι παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας έχουν εκφράσει σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους την αισιοδοξία ότι μπορεί να αρθεί το αδιέξοδο στο σκοπιανό μετά τις εκλογές στη γειτονική χώρα (οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της άνοιξης ή τις αρχές του καλοκαιριού) και πριν να πέσει η αυλαία στη Χάγη με την τελική απόφαση επί της προσφυγής των Σκοπίων που εγκαλούν την Ελλάδα για δήθεν παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας λόγω της απόφασης στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι για μη ένταξη της ΠΓΔΜ. 
 
Ωστόσο, ο Ν. Γκρούεφσκι έχει αποδείξει ότι είναι απολύτως απρόβλεπτος και έχει αιφνιδιάσει κατ’ επανάληψη ακόμη και ένθερμους συμμάχους της χώρας του με παλινωδίες, αλλαγή στάσης την τελευταία στιγμή και άτακτες υποχωρήσεις από τις αρχικές του θέσεις. 
 
Με την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που καλείται να κρίνει εάν η Ελλάδα παραβίασε ή όχι την Ενδιάμεση Συμφωνία ασκώντας το δικαίωμα του βέτο (στο ΝΑΤΟ, για την ένταξη των Σκοπίων) έκλεισε ο βασικός κύκλος της δικαστικής διαδικασίας. Από την πλευρά της ΠΓΔΜ παρουσιάστηκαν δηλώσεις ελλήνων πολιτικών (με πρώτη εκείνη του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή) που αναφέρονταν ρητά σε βέτο, όπως επίσης σχετικά σχόλια των κομμάτων της αντιπολίτευσης και δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο. 
 
Η ελληνική εκδοχή: Δεν κρίνεται στη Χάγη η ονομασία 
 
Η απάντηση της ελληνικής πλευράς στην προσφυγή των Σκοπίων στη Χάγη ήταν ότι οι αποφάσεις στο εσωτερικό της Συμμαχίας λαμβάνονται με ομοφωνία, όπως αποδεικνύεται από δημόσιες τοποθετήσεις νατοϊκών αξιωματούχων, ακόμη και του ίδιου του γενικού του γραμματέα. Επίσης, από την ελληνική πλευρά τονίστηκε ότι τα Σκόπια έχουν κατακρεουργήσει την Ενδιάμεση Συμφωνία, παραβιάζοντας με την αλυτρωτική τους πολιτική τις βασικές δεσμεύσεις για σειρά ετών. Ήταν απολύτως ενδεικτική, άλλωστε, η αποκάλυψη από αντιπολιτευόμενο κανάλι (Α1) της ΠΓΔΜ ότι κρατικό πανεπιστήμιο χρησιμοποιεί τον Ήλιο της Βεργίνας στα πτυχία που χορηγεί. 
 
Η Αθήνα δεν εκφράζει ούτε αισιοδοξία ούτε απαισιοδοξία για την έκβαση της διαδικασίας, ενώ αρμόδιοι παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας υποστηρίζουν ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν πρόκειται να επηρεαστούν οι διαπραγματεύσεις για το όνομα ούτε η πορεία των ευρωσκοπιανών σχέσεων. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τυχόν αρνητική απόφαση θα προκαλούσε εθνικό σοκ, γιατί δυο γενιές Ελλήνων έχουν εκπαιδευτεί να αναζητούν τη διπλωματική ευτυχία στην έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου και η κατάρρευση αυτής της προσδοκίας θα είχε σκληρές συνέπειες. 
 
Η υφαλοκρηπίδα 
 
Ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, μιλώντας στην τουρκική εφημερίδα “Χουριέτ”, αποκάλυψε ότι μετά τις τουρκικές εκλογές (12 Ιουνίου) αναμένονται εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, θέτοντας ευθέως το δίλημμα “ή λύση ή Χάγη” και αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι οι διερευνητικές επαφές για το Αιγαίο δεν θα συνεχιστούν επ’ αόριστον. Με άλλα λόγια, θα συμφωνηθεί ένα χρονοδιάγραμμα και είτε θα υπάρξει διευθέτηση σε διμερές επίπεδο είτε θα συνταχθεί συνυποσχετικό για παραπομπή της διαφοράς σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη. Αν μέχρι χθες το δεύτερο σενάριο ήταν το μόνο ρεαλιστικό, σήμερα δεν είναι αυτονόητο ότι το πρώτο διατυπώνεται απλώς για την οικονομία της συζήτησης. 
<a href="http://www.makthes.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Μυστικές διαβουλεύσεις Αθηνών-Σκοπίων

Της Αγγελικής Σπανού Τρία ονόματα κατέληξαν στο παρασκηνιακό τραπέζι. Οι πρωταγωνιστές, η Ουάσιγκτον και οι εκλογές στη γείτονα χώρα. “Re...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κινεζική τραπεζική εισβολή στην Τουρκία, η Ελλάδα και η γεωπολιτική παράμετρος...

Ellada simera 0 Ανάλυση, κόσμος 12:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://egxoiridio.files.wordpress.com/2009/07/chinese-dragon.jpg?w=450&h=303" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="http://egxoiridio.files.wordpress.com/2009/07/chinese-dragon.jpg?w=450&h=303" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Σειρά κινεζικών τραπεζών φέρονται έτοιμες να επιδιώξουν την επέκτασή τους στην Τουρκία! 
Μεταξύ αυτών και η Βιομηχανική και Εμπορική Τράπεζα της Κίνας (ICBC), όπως αποκάλυψε Κινέζος αξιωματούχος ο οποίος ταξίδεψε πρόσφατα στην Τουρκία, ο οποίος και προέβη στις σχετικές αποκαλύψεις προς την εφημερίδα «Χουριέτ», πιο συγκεκριμένα στο οικονομικό τμήμα της έγκυρης εφημερίδας, με τον τίτλο «Hurriyet Daily News & Economic Review». 
 
Ο Κινέζος αξιωματούχος δήλωσε ότι ενθαρρύνει προσωπικά τις κινεζικές τράπεζες να ανοίξουν υποκαταστήματα στην Τουρκία και να επιδιώξουν εκεί την πιστωτική τους επέκταση, ενώ ξεκαθάρισε ότι η παρουσία των κινεζικών τραπεζών θα διευκολύνει την ανάπτυξη των διμερών οικονομικών σχέσεων οι οποίες μπορούν να αποβούν αμοιβαίως επωφελείς. 
 
Η είδηση αποκαλύπτει το αυξανόμενο γεωπολιτικό ενδιαφέρον της Κίνας για την Τουρκία, μια εξέλιξη η οποία πρέπει να προβληματίσει την Ελλάδα, χωρίς όμως και να την αποτρέψει από την προσπάθεια ανάπτυξης των ελληνο-κινεζικών σχέσεων. Το συγκεκριμένο λάθος η Ελλάδα το είχε πράξει σε άλλες περιπτώσεις διμερών σχέσεων με αποτέλεσμα να κινδυνέψει να λάβει η συνεργασία ανθελληνικό προσανατολισμό... 
 
Οι σχέσεις των δύο χωρών, Κίνας και Τουρκία, αποτελούν φυσικό επακόλουθο του κινεζικού ενδιαφέροντος για τον έλεγχο εμπορικών οδών μεγάλης σημασίας, αλλά και για δύο ακόμα λόγους: Αφενός διότι η Άγκυρα μπορεί να παίξει – εάν το αποφασίσει – ρόλο στον κατευνασμό του τουρκογενούς πληθυσμού των Ουιγούρων και αφετέρου διότι η εξ ορισμού εμπλοκή της στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας επιβάλλει στο Πεκίνο την ανάγκη συνεννόησης ώστε να μην προκύψουν σοβαρές τριβές. 
 
Η Τουρκία από την πλευρά της, όντας πιεσμένη γεωπολιτικά λόγω της δραματικής επιδείνωσης των σχέσεών της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιδιώκει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα – μερικώς τουλάχιστον – μέσω της ανάπτυξης των σχέσεων με σειρά άλλων ισχυρών χωρών. Στην περίπτωση της Κίνας, ήδη υπάρχουν φωνές που ζητούν την επέκταση και εμβάθυνση των σχέσεων και τη δημιουργία κοινών επενδυτικών σχημάτων στους τομείς του ορυκτού πλούτου, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των λιμένων... 
 
Πόσο άραγε θα αποτελούσε έκπληξη εάν η Τουρκία επιδιώξει για παράδειγμα να αντικαταστήσει τις σχέσεις της με τη Νότια Κορέα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, αναπτύσσοντας τις σχέσεις της με την Κίνα; Η πρόοδος της Κίνας είναι θεαματική, ενώ η συνεργασία με την τουρκική αμυντική βιομηχανία η οποία διαθέτει τεχνολογία μέσω των διαφόρων προγραμμάτων συμπαραγωγών και μεταφοράς τεχνογνωσίας από εταιρίες της Δύσης, οπότε θα μπορούσε να αποτελέσει ελκυστικό εταίρο για τους Κινέζους και στον αμυντικό τομέα. 
 
Σε αυτή την περίπτωση βέβαια το πρόβλημα για την Ελλάδα θα ήταν απείρως μεγαλύτερο και οι σχέσεις Αθήνας – Πεκίνου θα μπορούσαν να επηρεαστούν σημαντικά. Ακόμα κι αν η Άγκυρα δεν προμηθευτεί σε μεταγενέστερο στάδιο το κινεζικό μαχητικό πέμπτης γενιάς J-20 όταν και αν αυτό ωριμάσει τεχνολογικά και είναι ανταγωνιστικό, ώστε να μας προβληματίσει στο επίπεδο της ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο, ας μην ξεχνούμε ότι η Τουρκία διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους κινεζικής προέλευσης, οι οποίοι ήδη στοχεύουν ελληνικά νησιά... 
 
Γι’ αυτό και μόνο το λόγο, η στενή παρακολούθηση των σχέσεων Άγκυρας – Πεκίνου πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ώστε η Ελλάδα να έχει τη δυνατότητα παρέμβασης με σκοπό αν όχι την αποτροπή δυσμενών δυνητικά εξελίξεων, την ελαχιστοποίηση της δυνητικής ζημίας... 
 
<a href="http://www.defencepoint.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η κινεζική τραπεζική εισβολή στην Τουρκία, η Ελλάδα και η γεωπολιτική παράμετρος...

Σειρά κινεζικών τραπεζών φέρονται έτοιμες να επιδιώξουν την επέκτασή τους στην Τουρκία! Μεταξύ αυτών και η Βιομηχανική και Εμπορική Τράπεζα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ζητείται ένας σύγχρονος φιλελληνισμός

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα 12:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHS8s7aPoe16DLu0_k4aI3Et8OHwJsZkB0epepEZM1xlTk91qgkha_6ilJ0XlbNEqtqfrUiZ5GCkIKoim7QcAAMFBvTRblUVO8_sfPbHmfyQCvyCy-8JPykFACevthGShIULVTtmEMusu1/s400/filellines.jpg" /></div> 
 
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ* 
Η ΗΜΕΡΑ θανάτου του Λόρδου Βύρωνα (19 Απριλίου 1824) έχει οριστεί «Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης» από την Ελληνική Πολιτεία (Προεδρικό Διάταγμα 130/2008), ύστερα από προσπάθειες πολλών ετών του Συνδέσμου «Μπάιρον». 
Οι φορείς της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης έχουν την ευθύνη των σχετικών εκδηλώσεων, αλλά το ζητούμενο είναι η ευρύτερη λαϊκή συμμετοχή και ένας ουσιαστικός προβληματισμός για το περιεχόμενο ενός σύγχρονου φιλελληνισμού. 
Το κίνημα των Φιλελλήνων, που πυροδότησε η Επανάσταση του ΄21, του οποίου κορυφαίος εκπρόσωπος υπήρξε ο Λόρδος Βύρων, ήταν ένα μεγάλο κίνημα διεθνούς αλληλεγγύης αποτελούμενο από ανθρώπους που -σχεδόν στο σύνολό τους- εμπνέονταν από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. 
 
Το έργο του Μπάιρον είναι διαποτισμένο με την ιδέα της ελευθερίας σ΄ όλο τον κόσμο. «Μύρια στήθη συνενώνει μία και κοινή αιτία / Δυτικοί και ανατολίτες επαναστατούν με βία», λέει στο ποίημά του «Η εποχή του Ορείχαλκου», ενώ στο «Δον Ζουάν» δηλώνει ότι «θα ξεσηκώσω, αν μπορέσω, και τις πέτρες ακόμα ενάντια στους τυράννους της γης». 
 
Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι η φωνή του Λόρδου Βύρωνα υψώθηκε οργισμένη και κατά του Έλγιν για τη λεηλασία του Παρθενώνα, κυρίως μέσα από το ποίημα «Η Κατάρα της Αθηνάς», από τη συγγραφή του οποίου συμπληρώθηκαν φέτος 200 χρόνια. 
 
Μια άλλη - άγνωστη στους πολλούς - πτυχή της δράσης του Μπάιρον είναι ότι στην πρώτη ομιλία του στη Βουλή των Λόρδων (27.2.1812), υπήρξε καταπέλτης εναντίον νομοσχεδίου (που μόνο αυτός καταψήφισε), το οποίο προέβλεπε τη θανατική ποινή για τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νόττιγχαμ, οι οποίοι κατέστρεφαν τις μηχανές, που τους οδηγούσαν σε μαζική ανεργία. 
Παρότι πέρασαν δύο αιώνες, τα μηνύματα της ποίησης και των αγώνων του Λόρδου Βύρωνα παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρα. 
 
Γιατί και σήμερα κυριαρχεί το δίκαιο των ισχυρών, οι ανισότητες διευρύνονται και τα ανθρώπινα δικαιώματα συνθλίβονται από τις νεοφιλελεύθερες βαρβαρότητες, με τη Μεσόγειο κύριο πεδίο εκδήλωσης των φαινομένων αυτών. 
 
Η υποκρισία και ο κυνισμός αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά ενός διεθνούς συστήματος που βρίσκεται σε βαθειά κρίση, της οποίας τις συνέπειες βιώνει επώδυνα και ο ελληνικός λαός. 
 
Χρειαζόμαστε και σήμερα τη διεθνή αλληλεγγύη, που για να είναι πραγματική πρέπει να εμπνέεται από τις ίδιες αρχές που οδήγησαν τον Μπάιρον να αγωνιστεί και να θυσιαστεί δίπλα στους «ελεύθερους πολιορκημένους» του Μεσολογγίου. 
 
Θέλουμε τον Μπάιρον «μπροστάρη» και στον αγώνα για τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα. 
 
Μπορούμε ξανά να στηριχθούμε σ΄ ένα φιλελληνικό κίνημα στο βαθμό που τα εθνικά μας θέματα θα συνδέονται σταθερά με παναθρώπινες αξίες καθώς και με την διεκδίκηση μιας νέας, πιο δίκαιης, ειρηνικής και αλληλέγγυας διεθνούς τάξης. 
 
Στη βάση αυτή καθοριστικό ρόλο καλείται να παίξει ο Ελληνισμός της Διασποράς. 
 
* Περισσότερα για το Σύνδεσμο Μπάιρον: www. byron-greece.org *Ο Πάνος Τριγάζης είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου «ΜΠΑΪΡΟΝ» για τον φιλελληνισμό και τον πολιτισμό. 
 
Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 
 
<a href="http://ellinilatris.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ζητείται ένας σύγχρονος φιλελληνισμός

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ* Η ΗΜΕΡΑ θανάτου του Λόρδου Βύρωνα (19 Απριλίου 1824) έχει οριστεί «Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης» από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μ.Ανατολή-Β.Αφρική: Οι φλόγες των εξεγέρσεων αναζωπυρώθηκαν.Τι γίνεται ανά χώρα.

Ellada simera 0 Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή 11:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/cache/yemenikallitehniki-474x302.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/cache/yemenikallitehniki-474x302.jpg" width="400" /></a></div>ΛΙΒΥΗ 
Το ΝΑΤΟ δεν έχει να αντιμετωπίσει πλέον μόνο τις κυβερνητικές δυνάμεις του Καντάφι,αλλά και την οργή των εξεγερμένων, που περίμεναν πολύ πιο δυναμική στήριξη από τη Συμμαχία. 
Αντί γι΄ αυτό μετρούν ήδη 25 νεκρούς από "φιλικά" πυρά! 
 
Το ΝΑΤΟ εκτός από το συγνώμη που ζήτησε με μεγάλη καθυστέρηση ο ΓΓ Ράσμουσεν, σκέφτεται μέσω της Βρετανίας να "εξοπλίσει" τους αντάρτες με 500 δορυφορικά τηλέφωνα ελπίζοντας ότι έτσι θα ελαχιστοποιήσει τα "λάθη" του. 
 
Επιπλέον το σχέδιο για εκπαίδευση των εξεγερμένων από ιδιωτικές εταιρείες στις οποίες συμμετέχουν πρώην κομάντο SAS, φαίνεται ότι εξετάζεται σοβαρά. Καμμία δυτική χώρα δεν θέλει να "πατήσει πόδι" στο έδαφος ,γνωρίζοντας ότι η απεμπλοκή της θα είναι δύσκολη. 
 
Αν δει κάποιος τον χάρτη των συγκρούσεων πάντως διαπιστώνει ότι το σενάριο που από την αρχή των επιχειρήσεων συζητιέται,δηλαδή η διχοτόμηση της Λιβύης,είναι εφικτό. 
 
ΥΕΜΕΝΗ 
100.000 διαδήλωσαν στη συγκέντρωση της Παρασκευής,εναντίον του Προέδρου Ali Abdullah Saleh. 
Στην πόλη της Taiz, ένας διαδηλωτής σκοτώθηκε και 33 τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς. Μάρτυρες μίλησαν για ελεύθερους σκοπευτές που πυροβόλησαν εναντίον των διαδηλωτών. 
 
ΣΥΡΙΑ 
Το κατακερματισμένο κίνημα της αντιπολίτευσης φαίνεται ότι αποκτά συνοχή και οργάνωση. Παρά τις κινήσεις που έκανε ο Άσαντ, οι διαδηλώσεις και οι ταραχές συνεχίζονται. Τη Παρασκευή 18 διαδηλωτές σκοτώθηκαν από πυρά των δυνάμεων ασφαλείας στη πόλη Νταράς της νότιας Συρίας. 
 
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 
Η επανάσταση στην Αίγυπτο συνεχίζεται. Μετά τη πτώση Μουμπάρακ οι διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία-σύμβολο Ταχρίρ ,στο Κάϊρο, εξέφρασαν τη δυσπιστία τους στο στρατό που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση. Ονόμασαν τη συγκέντρωση "Παρασκευή προειδοποίησης". Αντιμετωπίστηκαν με βία και πυρά από τις στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις. 
 
 
ΜΠΑΧΡΕΙΝ 
Ο σεΐχης Σαλμάν μπιν Χαμάντ αλ-Khalifa, διάδοχος του θρόνου του Μπαχρέιν, ανέφερε σε τηλεοπτικό διάγγελμα ότι έχει δεσμευθεί για μεταρρυθμίσεις. Μέσα στον Μάρτιο, η κυβέρνηση του Μπαχρέιν κήρυξε στρατιωτικό νόμο και κάλεσε ξένα στρατεύματα να αναπτυχθούν στο έδαφός του. 
 
ΙΟΡΔΑΝΙΑ 
Ένας άνθρωπος αυτοπυρπολήθηκε έξω από το γραφείο του πρωθυπουργού στο Αμάν, στην πρώτη ενέργεια τέτοιας μορφής , από τότε που οι πολιτικές διαμαρτυρίες άρχισαν στην Ιορδανία, τον Ιανουάριο. Ο άνδρας λέγεται Μοχάμεντ Αμπντούλ-Καρίμ και είναι σε κρίσιμη κατάσταση με τρίτου βαθμού εγκαύματα στο πρόσωπό του και ένα μεγάλο μέρος του σώματός του, δήλωσε ένας γιατρός στο Νοσοκομείο Μπασίρ. Μια πράξη αυτοθυσίας,που θυμίζει τον πωλητή λαχανικών στην Τυνησία το Δεκέμβριο από τον οποίο άρχισε το κύμα διαμαρτυριών σε όλο τον αραβικό κόσμο. 
 
<a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Μ.Ανατολή-Β.Αφρική: Οι φλόγες των εξεγέρσεων αναζωπυρώθηκαν.Τι γίνεται ανά χώρα.

ΛΙΒΥΗ Το ΝΑΤΟ δεν έχει να αντιμετωπίσει πλέον μόνο τις κυβερνητικές δυνάμεις του Καντάφι,αλλά και την οργή των εξεγερμένων, που περίμεναν π...

Διαβάστε την συνέχεια

Σεξουαλικη εκμετάλευση παιδιών στην Τουρκία

Ellada simera 0 Τουρκία 11:37

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-5120" height="268" src="http://tourkikanea.files.wordpress.com/2011/04/ceb5cebacebcceb5cf84ceaccebbcebbceb5cf85cf83ceb7.jpg?w=197&h=132" title="εκμετάλλευση" width="400" /></div> 
 
Κάθε 4 ώρες στην Τουρκία ένα παιδί , πέφτει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης 
Μετά την αποκάλυψη ότι από τα τρία παιδιά που δολοφονήθηκαν στην Καισάρεια το ένα είχε βιαστεί, άρχισαν να εμφανίζονται παρόμοιες ειδήσεις από διάφορες περιοχές της Τουρκίας. Αυτό αποκαλύπτει ότι τα περιστατικά ήταν περισσότερα από ότι νομιζόταν. 
Σχεδόν κάθε μέρα στους δρόμους που κατοικούμε και στις συνοικίες, αμέτρητα παιδιά χάνονται ή πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Ούτε μαθαίνουμε για αυτά τα παιδιά, ούτε ακούγεται πουθενά η φωνή τους…Η Τουρκία άρχισε να αντιμετωπίζει για μια ακόμη φορά την πραγματικότητα των παιδιών που αγνοούνται και υπόκεινται σε σεξουαλική εκμετάλλευση, μετά την φρίκη που βιώθηκε στην Καισάρεια. 
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2009 (δεύτερη μέρα του Μπαιραμιού) τα αδέρφια Ντιλρούμπα (7), Αχμέτ Τουνάν Τεκίν (8) και Τουρκάν Αγί (11) βγήκαν να μαζέψουν καραμέλες και χάθηκαν. Μετά από 1,5 χρόνο αποκαλύφθηκαν τα πτώματα τους. Βρέθηκε ότι τα σκότωσε πνίγοντας τα ο παιδόφιλος Ουγούρ Βελή Γ, ενώ βίασε και ένα από αυτά. Και παλιότερα υπήρχαν παρόμοια περιστατικά. Το περιστατικό όμως στην Καισάρεια δείχνει ότι πρέπει να αναπτυχθούνε νέες πολιτικές γύρω από το παιδί, και οι γονείς να είναι πιο ευαίσθητοι. Διότι αν εξετάσουμε τα περιστατικά εμφανίζεται μια φρικτή αλλά απροσδιόριστη εικόνα. Έτσι, στην Τουρκία κάθε 4 ώρες ένα παιδί βιώνει σεξουαλική εκμετάλλευση. Η Τουρκία στην εκμετάλλευση των παιδιών (ιδιαίτερα στην σεξουαλική) είναι τρίτη στον κόσμο. Αν και δεν υπάρχει κάποια σίγουρη πηγή πληροφοριών για το θέμα. Διότι τα στοιχεία που βγαίνουν από έρευνες που κάνουν ιδιωτικοί φορείς, πανεπιστήμια ή κρατικές υπηρεσίες είναι αλληλοσυγκρουόμενα και δεν παρουσιάζουν μια αξιόπιστη εικόνα. Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι είτε τα παιδιά δεν το καταγγέλλουν είτε παραμένει εντός της οικογενείας. Έτσι υπό αυτή την κατάσταση τα περιστατικά δεν καταγράφονται επίσημα. 
Όμως ο ερευνητής Τουντζέρ Γκιουνάι που ετοιμάζει ένα βιβλίο, ερευνώντας όλες τις επίσημες πηγές και τις εφημερίδες πέτυχε να εμφανίσει μια εικόνα. Όσο και αν ο χώρος του Γκιουνάι είναι η τρομοκρατία, από λόγους συνείδησης ερεύνησε για χρόνια αυτό το θέμα. Έτσι συγκέντρωσε δεδομένα τα οποία είναι πολύ περισσότερα από αυτά των επίσημων φορέων. Ο Γκιουνάι δεν αρκέστηκε στην καταμέτρηση των περιστατικών, αλλά εξέτασε και τις καταθέσεις των παιδιών που είχαν υποστεί εκμετάλλευση. 
Ποια είναι λοιπόν η εικόνα των παιδιών ; 50 χιλιάδες παιδιά ζούνε στους δρόμους. Πιστεύεται πως τα 30 χιλιάδες από αυτά έχουν υποστεί σεξουαλική εκμετάλλευση και βιασμό. Εξ αυτών τα 5 χιλιάδες προσέφυγαν στην αστυνομία. Το 75 % των παιδιών που ζούνε στον δρόμο έχουν εμπλοκή σε δικογραφίες που σχημάτισε η αστυνομία σχετικά με κλοπές, ληστείες, τραυματισμούς και βιασμούς. Μέσα στο 2010 4 χιλιάδες παιδιά καταδικάστηκαν για κλοπές και στάλθηκαν σε αναμορφωτήρια. Στα τελευταία 5 χρόνια, 250 είναι τα περιστατικά βιασμών που έγιναν σε φυλακές ανηλίκων και έφτασαν στα δικαστήρια. Ο αριθμός των περιστατικών παιδιών που είτε στους παιδικού σταθμούς, είτε στα δημοτικά με κρεβάτια, υπέστησαν σεξουαλική εκμετάλλευση είτε από το προσωπικό είτε από άλλους, και το θέμα έφτασε στα ΜΜΕ και στα δικαστήρια, μόνο μέσα στο 2009 ήταν περίπου 200. Τα περιστατικά βιασμού παιδιών που το έτος 2001 ήταν περίπου 2000 κάθε έτος αυξάνονταν. Έτσι αυτό το νούμερο κατά το έτος 2010 έφτασε στα 7.000. Πιστεύεται όμως πως το πραγματικό νούμερο είναι πολύ υψηλότερο καθώς τα θύματα και οι οικογένειες για λόγους που έχουν να κάνουν με απειλές, εκβιασμούς, κατηγορίες για ανηθικότητα και αυξημένο αίσθημα ντροπής, τείνουν να κρατάνε κρυφά τα περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Ο αριθμός των παιδιών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης κατά τα τελευταία 10 χρόνια είναι περίπου 250 χιλιάδες. 
 
<a href="http://tourkikanea.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Σεξουαλικη εκμετάλευση παιδιών στην Τουρκία

Κάθε 4 ώρες στην Τουρκία ένα παιδί , πέφτει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης Μετά την αποκάλυψη ότι από τα τρία παιδιά που δολοφονήθηκαν στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανικό ράπισμα στη Τουρκία από έκθεση του ΥΠΕΞ.

Ellada simera 0 Τουρκία 11:29

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://tourkikanea.files.wordpress.com/2011/04/imagescai5v9e6.jpg?w=284&h=177" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://tourkikanea.files.wordpress.com/2011/04/imagescai5v9e6.jpg?w=284&h=177" /></a></div> 
Αναφορά δηλητήριο από τις ΗΠΑ για την Τουρκία 
 Το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανακοίνωσε την αναφορά ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 2010 για την Τουρκία. 
Η αναφορά βγάζει δηλητήριο για την Τουρκία. Η 46 σελίδων αναφορά έχει τις πιο βαριές κατηγορίες στα θέματα της ανεξαρτησίας των δικαστηρίων και στο θέμα της ελευθερίας του τύπου. Να τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της αναφοράς. 
 
Εξωδικαστικές εκτελέσεις. Πέρσι οι δυνάμεις ασφαλείας στην Τουρκία πραγματοποίησαν εξωδικαστικές εκτελέσεις, και τα περιστατικά αυτά δεν ερευνήθηκαν επαρκώς. Στο πανεπιστήμιο των Μούγλων στις 11 Μάιου ο αστυνομικός Γκιουλτεκίν Σαχίν πυροβόλησε και σκότωσε τον Σερζάν Κούρτ. 
Βασανιστήρια. Τα περιστατικά βασανιστηρίων συνεχίστηκαν. Στις 5 Ιανουαρίου γονείς των 32 παιδιών που κρατούνται στις φυλακές των Αδάνων, σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν, ανέφεραν πως οι δεσμοφύλακες δέρνουν τα παιδιά τους και στις πληγές τους ρίχνουν αλάτι. 
 
Προβλήματα στις φυλακές. Οι συνθήκες στις φυλακές δεν βελτιώθηκαν επαρκώς..Το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 10 Οκτωβρίου ανακοίνωσε πως στις φυλακές πέθαναν 32 φυλακισμένοι και 5 προσωρινά κρατούμενοι. 
 
Παραβιάσεις Δικαιωμάτων. Παρά το ότι αναφέρεται στον νόμο, οι ύποπτοι δεν συναντιούνται άμεσα με τους δικηγόρους τους. Κάποιοι παρατηρητές 
βλέπουν την υπόθεση Βαριοπούλα όπως και την Εργκενέκον ως δύο πολιτικές δίκες, ενώ τις βλέπουν ως κάτι δίκαιο για αυτούς που προσπάθησαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση. 
 
Δίκαιη δίκη: Κάποιες ανακοινώσεις μελών της κυβέρνησης και κάποιων αξιωματούχων επηρέασαν την δικαστική ανεξαρτησία. 
 
Ελευθερία έκφρασης : Η κυβέρνηση στηριζόμενη στο σύνταγμα και σε κάποιους νόμους περιόρισε την ελευθερία έκφρασης. 
 
Ελευθερία τύπου. Η ελευθερία τύπου οπισθοδρόμησε. Στις 26 Φεβρουαρίου ο πρωθυπουργός Ερντογάν δήλωσε πως θα πρέπει τα αφεντικά των ΜΜΕ να διώχνουν αυτούς που με τα γραπτά τους κάνουν κακό στην οικονομία. Στις 2 Δεκεμβρίου το Ανώτατο Δικαστήριο, πάγωσε μεγάλο μέρος του προστίμου που είχε επιβληθεί στον εκδοτικό όμιλο Ντογάν 
 
Βία κατά γυναικών:Οι δολοφονίες για λόγους τιμής και οι βιασμοί συνέχισαν να είναι μεγάλα προβλήματα. Στην γραμμή έκτακτης ανάγκης που ίδρυσε η κυβέρνηση στις 27 Οκτωβρίου κατέφυγαν 8.704 γυναίκες. 
 
 
Ομοφοβία. Η υπουργός Αλιγιέ Καβάφ στις 7 Μαρτίου είχε πει πως η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια. Στις 16 Μαΐου 300 άτομα στο κέντρο της Άγκυρας διαδήλωσαν ενάντια στην ομοφοβία. 
<a href="http://tourkikanea.gr/">ΠΗΓΗ</a>