Από το Κίεβο στην Αγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsG-cLJPseUxSFo2I1GVbvv3iifdd8oq2HQm0ur-FnmRXpCqaCTMtYywqZvvNGo9FjqyIhR9xEPHnKVTXoyB2GqFMMjAlJ7AHLMotGzAMdNnhZ7kzRc9fQ3vy-3MGjUiNKbiayVzykqzg/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsG-cLJPseUxSFo2I1GVbvv3iifdd8oq2HQm0ur-FnmRXpCqaCTMtYywqZvvNGo9FjqyIhR9xEPHnKVTXoyB2GqFMMjAlJ7AHLMotGzAMdNnhZ7kzRc9fQ3vy-3MGjUiNKbiayVzykqzg/s1600/5.jpg" width="620" /></a></div> <br /> του Γιώργου Καπόπουλου<br /> <strong>Η Κρίση</strong> στην Ουκρανία συμπίπτει με την κορύφωση της εσωτερικής αντιπαράθεσης στην Τουρκία με ορατές επιπτώσεις στις περιφερειακές ισορροπίες. Μετά την ανεπιφύλακτη κατανόηση και υποστήριξη του Πεκίνου, ο Πούτιν εισέπραξε προχθές Δευτέρα την ευμενή ουδετερότητα του Νταβούτογλου που σύμφωνα με φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα δήλωσε ότι αν κάποια δύναμη προσπαθήσει να μετατρέψει την κρίση στην Κριμαία σε σύγκρουση Ρώσων - Τατάρων και στη συνέχεια σε σύγκρουση Ρωσίας - Τουρκίας, η Αγκυρα δεν θα το επιτρέψει.<br /> <strong>Την ώρα </strong>που ο Ερντογάν σε σχεδόν καθημερινή βάση καταγγέλλει τον εγκατεστημένο στην Πενσιλβανία αντίπαλό του, Φετουλάχ Γκιουλέν, σχεδόν ανοικτά ως μαριονέτα της Ουάσιγκτον, η Τουρκία παρέχει πολύτιμη διπλωματική στήριξη στο Κρεμλίνο, ένα σκληρό μήνυμα προς τις ΗΠΑ, που τηρουμένων των αναλογιών θυμίζει την άρνηση της τουρκικής Βουλής την άνοιξη του 2003 να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που θα πλαγιοκοπούσαν και από Βορρά το Ιράκ. <br /> Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση διαμόρφωσης ενός ετερόκλητου μεν αλλά βαρύνοντος για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μετώπου δυσαρεστημένων από την αμερικανική πολιτική, που πιστοποιεί και το βάθος της σύγκρουσης του Ερντογάν με τις ΗΠΑ.<br /> <strong>Η Αγκυρα </strong>δηλώνει ότι δεν προσλαμβάνει ως απειλή την παλινόρθωση της ρωσικής κυριαρχίας στη Μαύρη Θάλασσα από τα σύνορα της Ρουμανίας μέχρι και τα σύνορα Αμπχαζίας - Γεωργίας και καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να αξιοποιήσει την Κρίση στην Ουκρανία για να ενισχύσει την επιρροή της σε μειονοτικά εθνικά και θρησκευτικά ερείσματα στην Κριμαία αλλά και στον Καύκασο.<br /> <strong>Συνεργαζόμενες</strong> στη Συρία και στο Ιράν, ΗΠΑ και Ρωσία βρίσκονται σε σκληρή αντιπαράθεση στην Ουκρανία. Απέναντι στη Ρωσία και σε μικρότερο βαθμό στις ΗΠΑ για τη Συρία, η Τουρκία στηρίζει τη Μόσχα απέναντι στην Ουάσιγκτον. Αλά καρτ συμπλεύσεις και συσπειρώσεις που θυμίζουν τους διπλωματικούς ελιγμούς του 19ου αιώνα και απέχουν έτη φωτός από τις στατικές και δεσμευτικές συμμαχίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.<br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Από το Κίεβο στην Αγκυρα

Ellada simera 0 15:25

του Γιώργου Καπόπουλου Η Κρίση στην Ουκρανία συμπίπτει με την κορύφωση της εσωτερικής αντιπαράθεσης στην Τουρκία με ορατές επιπτώσεις στις περιφερειακές ισορροπίες. Μετά την ανεπιφύλακτη κατανόηση… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία είναι αδιάλλακτη;

<div class="f_post_thumb"> <img alt="Η Τουρκία είναι αδιάλλακτη;" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/TOYRKIA-ECONOMY01-03JANUARY2014.jpg" title="Η Τουρκία είναι αδιάλλακτη;" width="620" /></div> <br /> Του Δρ Άρη Πετάση<br /> <br /> Αδιαλλαξία και στοχοθεσία. Άλλο αδιαλλαξία και άλλο στοχοπροσήλωση. Στη δεκαετία του 1950 η Τουρκία έθεσε σαν στόχο την επανάκτηση της Κύπρου. Από τότε ακολουθεί με εντυπωσιακή σταθερότητα μια αταλάντευτη στρατηγική προς τον τελικό της στόχο. Λειτουργεί όπως μια πετυχημένη εταιρεία που με σωστή στρατηγική προσπαθεί να κατακτήσει, για παράδειγμα, το 40% της αγοράς χωρίς κανένας ανταγωνιστής όμως να την κατηγορεί για αδιαλλαξία.<br /> <br /> Εάν, παρ’ ελπίδα, διευθυντής ανταγωνιστή κατηγορήσει την εταιρεία για αδιαλλαξία έρχεται αμέσως αντιμέτωπος με άμεση απόλυση, χωρίς προοπτική απασχόλησης αλλού, με την κατηγορία πως αντί να αναπτύξει στρατηγική αναχαίτισης προσπαθεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα. Και εδώ βρίσκεται η διαφορά του τρόπου με τον οποίο η δική μας κυβέρνηση αντιμετωπίζει την Τουρκία. Δηλαδή, αντί να προσπαθεί να αναχαιτίσει την πορεία της Τουρκίας κρύβεται πίσω από το ψευδεπίγραφο “η Τουρκία είναι αδιάλλακτη και θα πρέπει να πειστεί να αλλάξει.” Με αυτή την προσέγγιση καλύπτει την παντελή αδυναμία της στο να χαράξει στρατηγική αναχαίτισης. Και έτσι το εθνικό μας θέμα οδεύει από τον ένα γκρεμό στον άλλο και βρίσκεται σήμερα σε πορεία ολέθρου. Και δεν είναι σημερινή η καταστροφική αυτή τακτική γιατί είναι πολύ παλιά. Απλά τώρα η κρατικοί εκπρόσωποι προσπαθούν με προπαγάνδα, επικοινωνιακή πλάνη και άλλα τεχνάσματα να πείσουν με αφελείς δηλώσεις του τύπου, “….η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει την Τουρκία πως είναι προς το συμφέρον της μια σωστή λύση του προβλήματος.<br /> <b>Η στρατηγική της Τουρκίας.</b> Η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας για την Κύπρο είναι απλή και αποτελείται από τρεις φάσεις:<br /> <b> α.) φάση πρώτη:</b> χρήση βίας, κάτω από προσχήματα (1974), για στρατιωτική κατάληψη του 40% σχεδόν της Κύπρου και εθνοκάθαρση,<b> β.) φάση δεύτερη:</b> εμπλοκή σε αναίμακτο πόλεμο εναντίον της Κύπρου για προώθηση των κεκτημένων της κατοχής (π.χ., προπαγάνδα, εποικισμό, κτλ) και<b> γ.) φάση τρίτη:</b> πλήρης κατάληψη ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Κύπρου μέσω μιας “λύσης” που θα θέτει όλη την Κύπρο κάτω από τον έλεγχο της Τουρκίας με σταδιακή Αλεξανδρεττοποίηση και φυγή των Κυπρίων προς στο εξωτερικό (διερωτάται ο πολίτης πόσοι από αυτούς που σπουδάζουν τώρα στο εξωτερικό θα επιστρέψουν στην Κύπρο γνωρίζοντας πως οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται στην βάση του κοινού ανακοινωθέντος των δύο κρατών και ανύπαρκτης κεντρικής κυβέρνησης;) Η δική μας πλευρά γνωρίζει ξεκάθαρα τους στόχους της Τουρκίας αλλά προσποιείται πως όλα πηγάζουν από αδιαλλαξία. Έτσι, βρίσκει ένα βολικό τρόπο για να κρύψει την ανυπαρξία αξιόπιστης στρατηγικής αναχαίτισης. Το κλισέ “ευθύνεται η Τουρκική αδιαλλαξία” αποτελεί διαχρονικά ένα από τα πιο πονηρά επικοινωνιακά τεχνάσματα για να καλυφθεί η απουσία (ανικανότητα) στρατηγικής σκέψης. Η επινόηση τρόπων παραπλάνησης είναι ευκολότερη από την μελέτη, την ανάλυση, τον καθορισμό εναλλακτικών προσεγγίσεων, τον προβληματισμό και την ευθυκρισία που απαιτούνται για χάραξη ευφυούς στρατηγικής αναχαίτισης. <br /> <br /> <b>Εκπρόσωποι-δραγομάνοι.</b> Ενώ η Τουρκία αποκαλύπτει τους παράλογους στόχους της αμέσως έρχονται προς βοήθειά της οι κρατικοί μας εκπρόσωποι που με διάφορες ανακοινώσεις της προσφέρουν κάλυψη. Για παράδειγμα, εξηγούν τοις πάσι πως, “…..η Τουρκία τα λέει όλα αυτά για εσωτερική κατανάλωση” και πως“….δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.” Ακολούθως επανέρχεται η Τουρκία και ξανά διατυπώνει τις θέσεις της κρυστάλλινα, π.χ., “θέλουμε δύο κράτη στην Κύπρο,” “θέλουμε συνομοσπονδία με ανύπαρκτη κεντρική κυβέρνηση,” “θέλουμε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.” Ενεργοποιώντας τον μηχανισμό, “ερέθισμα-άμεση αντίδραση” του Παύλοφ επανέρχονται οι έμμισθοι εκπρόσωποι για να μας “μεταφράσουν” τις ακριβώς λέει η Τουρκία μπας και την παρεξηγήσουμε! <br /> <br /> <b>Αναίμακτος πόλεμος</b>. Εδώ και 40 χρόνια η Τουρκία διεξάγει ένα αναίμακτο πόλεμο εναντίον μας που προωθεί με εντυπωσιακή συνέπεια. Επειδή όμως η φύση του συγκεκριμένου πολέμου δεν απαιτεί χρήση όπλων και εκτεταμένη βία η κυβέρνησή μας προσποιείται, επί σκοπώ, πως όλα αυτά αποτελούν μέρος της αδιαλλαξίας της Τουρκίας και τίποτα άλλο. Οι αναίμακτοι πόλεμοι έχουν σκοπό να υπονομεύσουν το ηθικό του λαού και σιγά-σιγά να τον πείσουν να παραδοθεί όντας ψυχολογικά εξουθενωμένος. Μεταξύ άλλων τα όπλα του αναίμακτου πολέμου είναι: α.) τα διλήμματα (“λύση” ή διχοτόμηση”,) β.) η προπαγάνδα (“οι Τουρκοκύπριοι είναι απομονωμένοι”), γ.) η κατασκοπία (η Suddeutsche Zeitung σε άρθρο της με ημερομηνία 5 November 2013 αποκαλεί την Κύπρο “νησί των πρακτόρων,”) δ.) η επίδειξη δύναμης (το Μπαρμπαρός και Τουρκικά πολεμικά πλοία στα ανοικτά της Πάφου), ε.) απειλές (“θα επέμβουμε δυναμικά στην Κυπριακή ΑΟΖ,”) στ.) απαγορεύσεις (όχι κυπριακά πλοία στα Τούρκικα λιμάνια.) Η Τουρκία εφαρμόζει τα πιο πάνω όχι επειδή διακατέχεται από κάποιο πάθος αδιαλλαξίας αλλά γιατί αυτά αποτελούν θανάσιμα, αλλά κάπως αδιόρατα, όπλα στον πόλεμο εναντίον μας.<br /> <br /> <b>Πλήρης επικράτηση Τουρκίας.</b> Κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο ερώτησα τον σημερινό πρόεδρο δημόσια να μας αναφέρει μια μόνο επιτυχία της Κύπρου μέσα από τις διαπραγματεύσεις των τελευταίων 40 ετών. Ο πρόεδρος δυσκολεύτηκε. Το συμπέρασμα είναι πως κατά τα τελευταία 60 χρόνια η Τουρκία δεν έχει παρεκκλίνει από τους στόχους της ούτε κατά ένα ιώτα. Εφαρμόζει σταθερά μια πετυχημένη στρατηγική που αποκαλούμε “αδιαλλαξία” και εμείς λειτουργούμε με στρατηγική συνεχών παραχωρήσεων και μηδενικού κέρδους που ονομάζομε “στρατηγική του εφικτού.” Η τελευταία κοινή διακήρυξη αποτελεί μια ακόμα παραχώρηση που φέρνει την Τουρκία λίγα μόνο βήματα μακριά από τον τελικό της στόχο. Είμαι σίγουρος πως η στρατηγική της Τουρκίας σε ότι αφορά την Κύπρο αποτελεί πρότυπο πετυχημένης πρακτικής έναντι μαθητευομένου αντίπαλου που θα διδάσκεται ευρέως στα πανεπιστήμια. Αποτελεί κλασσική περίπτωση αυτού που ονομάζουν τα βιβλία μάνατζμεντ σαν single minded focus (ή αυστηρή προσήλωση στους στόχους.) Η Τουρκία δεν είναι αδιάλλακτη απλά ξέρει πώς να πάρει αυτά που θέλει από αφελείς και απροετοίμαστους που λειτουργούν υπό το κράτος πανικού. <br /> <br /> * Ο Δρ Άρης Πετάσης είναι μέλος του Board of Trustees, Int’l Fund, Moscow State Aviation Universtity.<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία είναι αδιάλλακτη;

Ellada simera 0 12:46

Του Δρ Άρη Πετάση Αδιαλλαξία και στοχοθεσία. Άλλο αδιαλλαξία και άλλο στοχοπροσήλωση. Στη δεκαετία του 1950 η Τουρκία έθεσε σαν στόχο την επανάκτηση της Κύπρου. Από τότε ακολουθεί με εντυπωσιακή … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν, ο Ομπάμα, και οι ακροδεξιοί του Κιέβου

<img alt="Ο Πούτιν, ο Ομπάμα, και οι ακροδεξιοί του Κιέβου" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/Putin-Obama01-05august20131.jpg" title="Ο Πούτιν, ο Ομπάμα, και οι ακροδεξιοί του Κιέβου" width="620" /><br /> <br /> Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ<br /> <br /> Η σύγκρουση της Ρωσίας και της Δύσης για την Ουκρανία δεν θα σημάνει και την έναρξη του νέου «ψυχρού πολέμου», όσο και αν υποστηρίζουν το αντίθετο ακόμα και σοβαροί αναλυτές στην αμερικανική πρωτεύουσα, οι οποίοι περισσότερο ερεθίζονται με την ιδέα, παρά πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον και η Μόσχα θα επιστρέψουν στη δεκαετία του ’60.<br /> <br /> Οταν ο Μπάρακ Ομπάμα και ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιλέγουν να συνομιλούν για 90 λεπτά, και όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές γίνονταν διευθετήσεις για να μιλήσουν ξανά -το έκαναν την Παρασκευή- αυτό δείχνει πως θα εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια που έχουν, και θα αναζητήσουν εύσχημους τρόπους για να ξεπεράσουν την κρίση, αν και η αμοιβαία υποχώρηση θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθεί.<br /> <br /> Ο Πρόεδρος της Ρωσίας δεν μπορεί να απωλέσει την Ουκρανία ως χώρα-δορυφόρο, αν και περισσότερο τον ενδιαφέρει η Κριμαία, και οπωσδήποτε ο κ. Ομπάμα το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Από την άλλη πλευρά, επιβάλλοντας την επιρροή της στο Κίεβο, η Αμερική θα έχει σχηματίσει τόξο που «πνίγει» τη Μόσχα, η οποία δεν υπάρχει περίπτωση να το επιτρέψει. Ο κ. Πούτιν, ούτε Γκορμπατσόφ είναι, ούτε Γιέλτσιν. Είναι ένας καλά εκπαιδευμένος πρώην πράκτορας, με αντιαμερικανικές «αρχές», που ηγείται μίας μεγάλης χώρας, όπου οι αντίθετοι φιμώνονται.<br /> <br /> Εχοντας στην κατοχή του τα έγγραφα του Εντουαρντ Σνόουντεν, θα μπορούσε να εκβιάσει την Αμερική. Και ο λόγος που δεν το πράττει –όσο και αυτό να προκαλεί κατάπληξη- έχει να κάνει ακριβώς με το γεγονός ότι πέρασε από τις μυστικές υπηρεσίες: Ο Ρώσος πρόεδρος επέλεξε να συγκρούεται στο πολιτικό και το διπλωματικό πεδίο, διότι μόνο έτσι θα αναβιώσει την υπερδύναμη ΕΣΣΔ. Ενώ ανδρώθηκε επί κομμουνισμού, η πίστη του στην Ορθοδοξία τον εντάσσει αυτόματα στο στρατόπεδο των αντικομμουνιστών, διότι η Εκκλησία δεν πίστεψε ποτέ στον κομμουνισμό, και τον θεώρησε εχθρό της.<br /> <br /> Ο κ. Πούτιν δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να απωλέσει την Κριμαία, και πιστεύει ότι έχοντας τον έλεγχο στη χερσόνησο, στην ουσία ελέγχει –έστω και με δυσκολία- και την Ουκρανία, την οποία δεν θα χάσει διότι γνωρίζει πως θα ηττηθεί στο γενικότερο γεωπολιτικό παιγνίδι. Ως παλιός πράκτορας, ο Ρώσος Πρόεδρος κάνει πολύ στοχευμένες κινήσεις. Οι Αμερικανοί πρώην συνάδελφοί του με τρόμο ανακάλυψαν την περασμένη Παρασκευή το πρωί, ότι όλη η πληροφόρηση που έδωσαν στο Λευκό Οίκο δεν ίσχυε, αφού ο κ. Πούτιν και αντέδρασε δυναμικά και επίσης, μέχρις ότου τον πάρουν είδηση, είχε πάρει τον απόλυτο έλεγχο της Κριμαίας. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας πιστεύει πως δεν επιτρέπεται να χάσει, και αυτό τον καθιστά πιό επικίνδυνο.<br /> <br /> Ο Αμερικανός ομόλογός του, βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να έχει πέσει στην παγίδα του Πούτιν, ο οποίος θα μπορούσε να τον τραυματίσει πολιτικά και διπλωματικά. Η Αμερική έχασε το στρατιωτικό πλεονέκτημα, διότι ο κ. Ομπάμα και συγχαινεται τους πολέμους, και επίσης η Ουκρανία είναι …μακρυά. Αντιμετωπίζει και ένα πρόβλημα, που έχει να κάνει με τους νέους ηγέτες της χώρας. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ακραίοι εθνικιστές και θιασώτες του ναζισμού, και αυτή η βασική λεπτομέρεια ενοχλεί αφάνταστα τους ψηφοφόρους του πρώτου αφρο-αμερικανού προέδρου των ΗΠΑ.<br /> <br /> Ο κ. Ομπάμα δεν έχει κανένα λόγο να συντάσσεται με τους ακροδεξιούς εθνικιστές και πρέπει να προσέξει πολύ, διότι ο χρόνος θα δείξει ότι χρησιμοποιούν την Αμερική. Εάν δε προκαλέσουν μεγαλύτερο αιματοκύλισμα, η ευθύνη θα πέσει στις πλάτες του Αμερικανού ηγέτη.<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Πούτιν, ο Ομπάμα, και οι ακροδεξιοί του Κιέβου

Ellada simera 0 12:39

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η σύγκρουση της Ρωσίας και της Δύσης για την Ουκρανία δεν θα σημάνει και την έναρξη του νέου «ψυχρού πολέμου», όσο και αν υποστηρίζουν το αντίθετο ακόμα και σοβαροί αναλυτές στην … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πατριάρχες, Αγ. Σοφία τζαμί & κρίση ανάμεσα σε Αθήνα και Μόσχα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Patriarches.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97585" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Patriarches.jpg" title="Patriarches" width="620" /></a></div> <br /> <strong>Πανορθόδοξη Σύνοδος, στην οποία μετείχαν οι προκαθήμενοι όλων σχεδόν των πρεσβυγενών πατριαρχείων και των αυτοκέφαλων ορθοδόξων εκκλησιών, πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. </strong><br /> Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έθεσε, στους προκαθημένους των λοιπών ορθοδόξων εκκλησιών, <strong>το ζήτημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί,</strong> που ανασύρει η Τουρκία και το ζήτημα του ανοίγματος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.<br /> <strong>Στη σύνοδο συμμετείχαν, πέραν του Οικουμενικού Πατριάρχη</strong> Βαρθολομαίου, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο Μόσχας Κύριλλος, ο Πατριάρχης Σερβίας, ο Βουλγαρίας, ο Ρουμανίας, ο Γεωργίας, ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο Πολωνίας, ο Αλβανίας και ο Τσεχίας και Σλοβακίας. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας παρέστη μέσω εκπροσώπου του, λόγω προβλήματος υγείας.<br /> <br /> <strong>Η παρουσία του Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Η Ρωσική Εκκλησία έχει δημιουργήσει πολλά ζητήματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι μεταξύ τους σχέσεις δεν βρίσκονταν στο καλύτερό τους σημείο.</strong> Φαίνεται όμως ότι γίνεται προσπάθεια εξομάλυνσής τους, χωρίς όμως και να λείψουν τα υπονοούμενα, από την πλευρά του Μόσχας, σχετικά με την πρωτοκαθεδρία του Φαναρίου.<br /> <strong>Ο Ρώσος Πατριάρχης επικεντρώθηκε, στην εισήγησή του, στις διώξεις κατά των Χριστιανών που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.</strong> «Ο χριστιανισμός βρίσκεται υπό εξαφάνιση στις περιοχές αυτές», είπε χαρακτηριστικά.<br /> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>Ο Μόσχας Κύριλλος επίσης δεν αποδέχτηκε την πρόσκληση, σε επίσημο γεύμα, της ελληνικής πρεσβείας στη Μόσχα, μετά την ακύρωση προγραμματισμένου ταξιδιού του Αθηνών Ιερωνύμου στη Ρωσία. Ο Έλληνας προκαθήμενος ακύρωσε το ταξίδι του λόγω των γεγονότων στην Ουκρανία και σε απάντηση ο Ρώσος Πατριάρχης αρνήθηκε να μεταβεί στο καθιερωμένο επίσημο γεύμα που παραθέτει η ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα, επ’ ευκαιρία της Κυριακής της Ορθοδοξίας.</strong></span><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Πατριάρχες, Αγ. Σοφία τζαμί & κρίση ανάμεσα σε Αθήνα και Μόσχα

Ellada simera 0 12:34

Πανορθόδοξη Σύνοδος, στην οποία μετείχαν οι προκαθήμενοι όλων σχεδόν των πρεσβυγενών πατριαρχείων και των αυτοκέφαλων ορθοδόξων εκκλησιών, πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με πρωτοβουλία του Ο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Δέκα συμπεράσματα αναλύοντας την ουκρανική κρίση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/svoboda_ukraine.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97544" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/svoboda_ukraine.jpg" title="svoboda_ukraine" width="620" /></a></div> <br /> <strong>Επιχειρώντας μια αρχική προσέγγιση στα γεγονότα της Ουκρανίας και στις επιπτώσεις τους στο διεθνές σύστημα διατυπώνουμε μια σειρά συμπερασμάτων:</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>του Σωτήρη Δημόπουλου</strong></span><br /> <span style="color: maroon;"><strong>1. </strong></span>Κορυφαία αντιπαράθεση στην παγκόσμια ισορροπία ισχύος παραμένει αυτή μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είκοσι τρία έτη μετά τη πτώση του σοσιαλισμού και της Σοβιετικής Ένωσης, αποδεικνύεται ότι <strong>οι κανόνες της Γεωπολιτικής είναι διαχρονικοί</strong>. Έτσι, η Ρωσία αποτελεί τον κυριότερο αντίπαλο των ΗΠΑ, όχι εξαιτίας των εμμονών του υπερσυντηρητικού αμερικανικού κατεστημένου αλλά, <strong>λόγω των ασύγκριτων πλεονεκτημάτων της</strong> (φυσικοί πόροι και αχανής έκταση, στρατιωτικό δυναμικό, πολιτικό προσωπικό με αυτοκρατορική οπτική στις διεθνείς σχέσεις, πολιτισμικό βάθος) που μπορεί, σε συνεργασία βέβαια με άλλες περιφερειακές δυνάμεις, να απειλεί την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>2.</strong></span> Η ουκρανική κρίση αλλάζει πλέον το διεθνές τοπίο. Όποια κι αν είναι η κατάληξή της τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. <strong>Φαίνεται ότι μόλις ξεκίνησε, και επισήμως, ένας νέος «ψυχρός πόλεμος», με άγνωστη για την ώρα κατάληξη.</strong> Η μεταβατική περίοδος που ακολούθησε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, και την απόλυτη ηγεμονία των ΗΠΑ, κλείνει με τα γεγονότα του Κιέβου και της Κριμαίας. Θα έχει προηγηθεί, όμως, σειρά εξελίξεων στην κεκαυμένη ζώνη, που <strong>ξεκινά από την Κεντρική Ασία και καταλήγει στη Λιβύη, που έχουν πλήξει το γόητρο των ΗΠΑ</strong> και τα αμερικανικά συμφέροντα. Ανάμεσά τους τα γεγονότα που σήμαναν συναγερμό στην Ουάσιγκτον, υπήρξαν η αντεπανάσταση των στρατιωτικών στην Αίγυπτο και η αντοχή του Άσαντ στη Συρία. <strong>Η αδυναμία των ΗΠΑ να επιβάλλουν την επιθυμητή λύση έδωσε το μήνυμα ότι η υπερδύναμη ήταν σε υποχώρηση.</strong> Και επειδή στον διεθνή ανταγωνισμό δυνάμεων δεν υπάρχουν κενά, ο Πούτιν φρόντιζε με ταχύτητα να τα καλύπτει. Αυτό προκάλεσε την αντεπίθεση των Αμερικανών σε πολλά μέτωπα, με κορύφωση την αυλή της Ρωσίας, την Ουκρανία.<br /> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>3.</strong></span> <strong>Η Ουκρανία αποτελεί κομβικό χώρο για τον έλεγχο της Ευρασίας και την ισχύ της Ρωσίας.</strong> Η γειτνίασή της με την Κεντρική Ευρώπη και η εκτεταμένη ακτογραμμή στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, επιτρέπουν στη Μόσχα να διατηρεί την επιρροή της τόσο στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη όσο και στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο ρόλος της χώρας ενισχύθηκε από τους ενεργειακούς αγωγούς που τη διασχίζουν.<strong> Η Ουκρανία, όμως, συνιστά επιπλέον το πεδίο όπου κρινόταν η δυνατότητα να πραγματοποιηθεί μια στρατηγική, οικονομική κυρίως, συμμαχία της Ρωσίας με τη Γερμανία.</strong> Για τον λόγο αυτό, εξ αρχής, οι ΗΠΑ επεδίωξαν, σύμφωνα και με το θεωρητικό σχήμα του Μπρζεζίνσκι, να δημιουργήσουν <strong>μια ζώνη για την αποτροπή αυτού του ενδεχομένου,</strong> από τις Βαλτικές Δημοκρατίες έως τα Βαλκάνια. Από τη μεριά τους, <strong>οι Γερμανοί κινούνται κατά βάση ευκαιριακά</strong> και με γνώμονα το μέγιστο οικονομικό όφελος, όπως διαφάνηκε και κατά τη διάρκεια της ουκρανικής κρίσης. Η απώθηση, όμως, της Ρωσίας και η ασιατική της αναδίπλωση, ενέχει <strong>τον υπαρκτό για τα αμερικανικά συμφέροντα, κίνδυνο,να τη φέρει εγγύτερα στην Κίνα</strong>.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>4. </strong></span>Η «κατάληψη» της Κριμαίας εξασφαλίζει στη Ρωσία τη <strong>συνέχιση της απρόσκοπτης ναυτικής της παρουσίας στις «ζεστές θάλασσες»</strong>. Ταυτοχρόνως, στέλνει εγκαίρως μήνυμα αποφασιστικότητας, προς τη Δύση και το Κίεβο αλλά και στις φιλορωσικές δυνάμεις εντός της Ουκρανίας, ώστε να αντισταθούν στην κεντρική κυβέρνηση. <strong>Ως βασική απειλή για τη Μόσχα αναδεικνύεται ο ταταρικός πληθυσμός,</strong> που τρέφει αισθήματα μίσους προς τη Ρωσία, για την κατάκτηση του ταταρικού χανάτου το 1783 και την εξορία του στην Κ. Ασία το 1944-1989. <strong>Ένα ισλαμιστικό αντάρτικο δεν θα είναι μια απίθανη εξέλιξη,</strong> με παράλληλη αναζωπύρωση του ισλαμιστικού πολέμου στον Βόρειο Καύκασο.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>5.</strong> </span><strong>Τα δύο τμήματα της Ουκρανίας είναι μάλλον αδύνατον να επιβιώσουν σε ένα κράτος. Το πιθανότερο είναι οι ανατολικές και νότιες επαρχίες, μέσω δημοψηφισμάτων, να επιδιώξουν, σε μια πρώτη φάση, τη διευρυμένη αυτονομία τους. Ανάλογα με την αντίδραση των δυνάμεων κρούσης του νέου καθεστώτος του Κιέβου, αυτή η διαδικασία μπορεί να φθάσει μέχρι την απόσχιση.</strong> Η εξέλιξη αυτή θα εξυπηρετούσε πρωτίστως τον Πούτιν, στο πλαίσιο του σχεδίου δημιουργίας της ευρασιατικής ζώνης που προωθεί. Αντιθέτως, θα ήταν αρνητική για τη δυτική και την κεντρική Ουκρανία, όπως και για τις ΗΠΑ. <strong>Χωρίς τη βαριά βιομηχανία της περιοχής του Ντονμπάς και, κυρίως, χωρίς έξοδο στη θάλασσα η Ουκρανία θα είναι κράτος «ανάπηρο», που θα επιβιώνει μόνο από «χορηγίες».</strong> Για τον λόγο αυτό, το σημείο κορύφωσης της σύγκρουσης θα είναι <strong>πιθανότατα η Οδησσός,</strong> ο σημαντικότερος λιμένας της χώρας.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>6. </strong></span>Η ουκρανική κρίση είναι <strong>πιθανό να επεκταθεί δυτικότερα</strong>. Ενεργός υποστηρικτής του ουκρανικού εθνικιστικού μπλοκ είναι εκτός της <strong>Πολωνίας </strong>(αν και ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι η Γαλικία βρίσκεται εκτός των συνόρων της), και η <strong>Ρουμανία</strong>, λόγω της Μολδαβίας.<strong> Το Τσισινάου υπέγραψε τη συμφωνία με την Ε.Ε., την ίδια που απέρριψε ο Γιανουκόβιτς </strong>και στην ουσία βρίσκεται σε τροχιά απορρόφησής του από το Βουκουρέστι. Αυτή η προοπτική βρίσκει αντίθετους τους ισχυρούς κομουνιστές της χώρας, την αποσχισθείσα Υπερδνειστερία αλλά και τους Γκαγκαούζους στο νότο. <strong>Οι Γκαγκαούζοι, ορθόδοξοι χριστιανοί τουρκόφωνοι (ο πληθυσμός τους είναι περίπου 200.000), διενήργησαν δημοψήφισμα</strong> στις 3 Φεβρουαρίου για να επιλέξουν ανάμεσα στην Ε.Ε. και στην Ευρασιατική Ένωση του Πούτιν, και <strong>το αποτέλεσμα ήταν καθολικό (98,4%)</strong> υπέρ της δεύτερης επιλογής.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Ethnolingusitic_map_of_ukraine.png"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-97545" height="314" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Ethnolingusitic_map_of_ukraine-1024x715.png" title="Ethnolingusitic_map_of_ukraine" width="450" /></a><br /> <span style="color: maroon;"><strong>7. </strong></span>Στη Τουρκία, και σε μια δύσκολη συγκυρία για τον Ερντογάν, <strong>η νέο-οθωμανική πολιτική επιτάσσει τη στήριξη του ταταρικού πληθυσμού της Κριμαίας, </strong>ο οποίος άλλωστε ήδη από το 1990 ενισχύθηκε σε σημαντικό βαθμό τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά από την Άγκυρα. Η τουρκική επιρροή σε όλο το ρωσικό υπογάστριο (<strong>από την Κριμαία, τον Καύκασο, μέχρι βορείως της Κασπίας και τη Κ. Ασία</strong>) είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ. Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή, <strong>σε συνθήκες ψυχρού πολέμου, θα στερήσει από την Άγκυρα τη δυνατότητα να συνεργάζεται πλέον στο οικονομικό και ενεργειακό πεδίο,</strong> όπως έκανε ως σήμερα, με την Ρωσία.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>8.</strong></span> Στο πλαίσιο της αμερικανικής αντεπίθεσης θα πρέπει να εντάξουμε και <strong>τη λύση που προωθείται στη Κύπρο</strong>. Η στρατηγική συμμαχία ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας, πέρα από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και των διαδρομών τους, <strong>θα εξοβέλιζε τον ρωσικό παράγοντα από το νησί</strong> και θα περιόριζε συνολικά τις κινήσεις του στην ανατολική Μεσόγειο.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>9. </strong></span>Επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση της Ουκρανίας, ότι <strong>κυρίαρχος παράγων των μεγάλων ανακατατάξεων παραμένουν οι κλασικές συλλογικές ταυτότητες,</strong> δηλαδή η εθνική και η θρησκευτική.<br /> <!-- /metas --> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>10. </strong></span>Η προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων συνεχίζει να <strong>παραμερίζει με ιδιαίτερη ευκολία τους κανόνες της «πολιτικής ορθότητας»</strong>. Μετά τη Συρία, όπου χρησιμοποιούνται οι ακραίοι ισλαμιστές, για να ανατραπεί το καθεστώς του Άσαντ, και στην Ουκρανία, <strong>στηρίχθηκαν ανοιχτά οι ακροδεξιοί του «Σβόμποντα» και του «Πράβι Σέκτορ», </strong>που καθοδήγησαν την εξέγερση στην πλατεία Μαϊντάν. <strong>Μια κίνηση που προκαλεί τουλάχιστον απορία,</strong> καθώς στην Ουκρανία δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι, όπως στο περιβόητο Μπάμπι Γιάρ του Κιέβου, βρήκαν τραγικό θάνατο από τις δυνάμεις του άξονα με τη άμεση συνέργεια των Ουκρανών συμμάχων τους.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Δέκα συμπεράσματα αναλύοντας την ουκρανική κρίση

Ellada simera 0 12:30

Επιχειρώντας μια αρχική προσέγγιση στα γεγονότα της Ουκρανίας και στις επιπτώσεις τους στο διεθνές σύστημα διατυπώνουμε μια σειρά συμπερασμάτων: του Σωτήρη Δημόπουλου 1. Κορυφαία αντιπαράθεση στην πα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ: Αντιδρούν οι βιομήχανοι με τις κυρώσεις στη Ρωσία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/US_Congress.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97572" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/US_Congress.jpg" title="US_Congress" width="620" /></a></div> <br /> <strong>Αμερικανοί βιομήχανοι απεύθυναν επίσημη προειδοποίηση στον πρόεδρο Ομπάμα, αναφέροντας, ότι τυχόν επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας θα θέσουν σε κίνδυνο δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια αμερικανικών επενδύσεων, τα οποία έχουν επενδυθεί στον τομέα της ενέργειας, αλλά και σε άλλους τομείς.</strong><br /> Για τις μεγάλες αμερικανικές εταιρείες, η εμπλοκή τους με τη ρωσική αγορά αποτελεί κεντρική στρατηγική επιλογή, η οποία δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο. Η <strong>PepsiCo,</strong> αυτή τη στιγμή, αποτελεί τη μεγαλύτερη εταιρεία στη Ρωσία, που ενεργοποιείται στον τομέα των τροφίμων και ποτών, με <strong>κύκλο εργασιών το 2012, ύψους σχεδόν 5 δισ. δολαρίων</strong>.<br /> Η δε <strong>General Electric </strong>έχει συστήσει, ήδη, δύο θυγατρικές εταιρείες στη Ρωσία, βιομηχανικές τουρμπίνες. Η <strong>Ford Motor Co,</strong> λίγο πριν το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης, είχε κλείσει συμφωνία συνεργασίας με ρωσική εταιρεία στον τομέα των αυτοκινήτων, ενώ η <strong>Boeing</strong> αποτελεί βασικό εξαγωγέα στη Ρωσία.<br /> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>Αν οι κυρώσεις τεθούν σε εφαρμογή, όλες αυτές οι εταιρείες κολοσσοί, θα χάσουν πάρα πολλά δισ. δολάρια, με καταστροφικά αποτελέσματα, τόσο για τις ίδιες, όσο και την αμερικανική οικονομία, γενικότερα. Οι Αμερικανοί βιομήχανοι έχουν ήδη θέσει τι θέμα, τόσο σε εκπροσώπους της κυβέρνησης, όσο και σε γερουσιαστές και μέλη του Κογκρέσου Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. </strong></span><br /> <br /> Οι Αμερικανοί επιχειρηματίες πιστεύουν, ότι <strong>ακόμα κι αν τελικά επιβληθούν κυρώσεις, θα είναι κυρώσεις για την τιμή των όπλων και μόνο,</strong> οι οποίες δεν θα αγγίζουν, ουσιαστικά, τα οικονομικά συμφέροντα των δύο χωρών. Το ίδιο, υποστηρίζουν, ισχύει και τις συμμάχους των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αφού <strong>μόνο το ύψος των ρωσικών δανείων και επενδύσεων ξεπερνά τα 200 δισ. δολάρια, χωρίς να υπολογίζεται η απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση </strong>της Ευρώπης από τη Ρωσία.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΗΠΑ: Αντιδρούν οι βιομήχανοι με τις κυρώσεις στη Ρωσία

Ellada simera 0 12:24

Αμερικανοί βιομήχανοι απεύθυναν επίσημη προειδοποίηση στον πρόεδρο Ομπάμα, αναφέροντας, ότι τυχόν επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας θα θέσουν σε κίνδυνο δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια αμερ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η «Μεγάλη Ιδέα» και η παρακμή της Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjThsm2CUbV8RKsWf8zOmGmZw49OzsONCCHDAhpO9ul4pI7j3NtF2oWbF8EyBFILk3sKFPrRU5oQ0th28NRtysiDUIXFhCSXR08QIsyTHHY5ZMKnNrponsnJuCzbKYjro_GvMDnu-sJ0mu_/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjThsm2CUbV8RKsWf8zOmGmZw49OzsONCCHDAhpO9ul4pI7j3NtF2oWbF8EyBFILk3sKFPrRU5oQ0th28NRtysiDUIXFhCSXR08QIsyTHHY5ZMKnNrponsnJuCzbKYjro_GvMDnu-sJ0mu_/s640/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF512.jpg" /></a></div> <b>Σάββας Καλεντερίδης</b> <br /> Οταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση το 1821, οι Ελληνες, εκτός από τον ελλαδικό χώρο, ήταν διασκορπισμένοι στις παράλιες περιοχές του Εύξεινου Πόντου και της λεκάνης της Μεσογείου, καθώς και σε μεσόγειες περιοχές της Ανατολής και της Βαλκανικής. Με τη σύσταση του ελληνικού κράτους, στις ψυχές όλων γεννήθηκε η ελπίδα ότι το κράτος αυτό θα αποτελέσει τον βασικό μηχανισμό της πνευματικής αναγέννησης του έθνους, αλλά και τον προστάτη και υποστηρικτή ολόκληρου του Ελληνισμού. Φυσικά θα ήταν εξωπραγματικό να περιμένει κανείς από ένα νεοσύστατο, αδύναμο και πολλαπλώς εξαρτημένο κράτος να είναι σε θέση να επεμβαίνει στις χώρες όπου υπήρχαν προαιώνιες ελληνικές κοινότητες, για να προστατεύει τα μέλη τους όταν υπήρχαν προβλήματα που οφείλονταν στα εθνικιστικά πάθη, όμως η φλόγα της ελπίδας ήταν πάντα αναμμένη.<br /> <br /> Υπάρχουν απόψεις που θεωρούν ότι η ίδρυση του ελλαδικού κράτους ήταν ένα μεγάλο λάθος που λειτούργησε ως άλλοθι στις σφαγές και τις διώξεις του Ελληνισμού, οι οποίοι -με βάση το σκεπτικό των αλλοφύλων-, αφού απέκτησαν κράτος, θα μπορούσαν πλέον να εγκατασταθούν στα εδάφη του, «αδειάζοντας τη γωνιά» σε Βουλγάρους, Τούρκους, Αιγυπτίους και τόσους άλλους που εκδίωξαν τους Ελληνες από τα εδάφη τους. Σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, αν ο Ελληνισμός είχε υιοθετήσει ένα άλλο δόγμα, θα μπορούσε να είναι η κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια, στην Ανατολή και στον Εύξεινο Πόντο, διεκδικώντας ίσως τον έλεγχο μεγάλης περιοχής της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.<br /> Αυτές τις απόψεις δεν θα τις κρίνουμε στο παρόν άρθρο και ίσως αξίζει τον κόπο να γίνει μια εκτεταμένη συζήτηση για το θέμα αυτό. Να μείνουμε όμως στο θέμα μας.<br /> <br /> Με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, τα πρώτα χρόνια επικράτησε μια διαμάχη μεταξύ αυτόχθονων και ετερόχθονων. Οι πρώτοι ζητούσαν τον αποκλεισμό από το κράτος και τις θέσεις των δημοσίων υπαλλήλων των ετερόχθονων, δηλαδή των Ελλήνων που κατάγονταν από περιοχές εκτός της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Μάλιστα, έθεταν ως όρο να έχουν πολεμήσει στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ή να εγκαταστάθηκαν στις προαναφερθείσες περιοχές την περίοδο έως την ίδρυση του κράτους. Ανάλογης υφής προβλήματα υπήρχαν και στο ζήτημα της εκλογής βουλευτών. Τελικά, ως αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο όρος «Μεγάλη Ιδέα», από τον Ιωάννη Κωλέττη το 1844, και έκτοτε αποτελούσε ιδεολογική αναφορά η οποία καθόριζε την πολιτική της χώρας και αποσκοπούσε στην απελευθέρωση των εδαφών που κατοικούνται από Ελληνες και την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος.<br /> <br /> Η «Μεγάλη Ιδέα» ήταν αυτή που κινητοποίησε το έθνος για να ακολουθήσουν οι αγώνες που οδήγησαν στην επέκταση των συνόρων προς Βορρά και στην απελευθέρωση των εδαφών της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών του Ιονίου και του Αιγαίου.<br /> <br /> Ομως η «Μεγάλη Ιδέα» έπασχε σε ένα σοβαρό ζήτημα. Ηταν κρατικοκεντρική και όχι ανθρωποκεντρική. Δηλαδή δεν μπορούσε να απαντήσει στο εξής απλό ερώτημα: Εστω με έναν μαγικό τρόπο απελευθερώνονταν όλα τα εδάφη στα οποία οι Ελληνες ήταν πλειονότητα. Τι θα γινόταν με τις υπόλοιπες ελληνικές κοινότητες που ήταν διασκορπισμένες σε δεκάδες χώρες, στη Βαλκανική, στον Εύξεινο Πόντο, στην Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου; Και το ερώτημα αυτό είναι πιο επώδυνο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι κοινότητες αυτές θα είχαν να αντιμετωπίσουν την εθνικιστική μήνιν των λαών, που έχασαν από τους Ελληνες εδάφη τα οποία θεωρούσαν ότι ήταν δικά τους.<br /> <br /> Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί θεωρούμε ότι το ελληνικό κράτος, ακριβώς επειδή ενστερνίστηκε ως επίσημη ιδεολογία τη «Μεγάλη Ιδέα», δεν κατόρθωσε ποτέ να αναπτύξει και να υιοθετήσει ένα δόγμα για την προστασία με κάθε τρόπο του απανταχού Ελληνισμού. Ισα ίσα, η δημιουργία του κράτους και η προσπάθεια της εθνικής ολοκλήρωσης μέσω της «Μεγάλης Ιδέας» θυματοποίησαν τον οικουμενικό Ελληνισμό, με τους γνωστούς ακρωτηριασμούς που οδήγησαν στη σημερινή παρακμή το ελληνικό έθνος.<br /> <br /> Γιατί, αν υπήρχε αυτό το δόγμα της πάση θυσία προστασίας του οικουμενικού Ελληνισμού, όταν για παράδειγμα σχεδιαζόταν η εκστρατεία στην Κριμαία, πολύ δε περισσότερο η Μικρασιατική Εκστρατεία, πολιτικοί και επιτελείς θα είχαν βάλει στο τραπέζι το εξής απλό ζήτημα: Πώς θα επηρεάσει η κάθε ενέργεια τον Ελληνισμό της Ρωσίας και του Καυκάσου στη μία περίπτωση και του Πόντου και της Ανατολής στην άλλη;<br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η «Μεγάλη Ιδέα» και η παρακμή της Ελλάδας

Ellada simera 0 12:18

Σάββας Καλεντερίδης Οταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση το 1821, οι Ελληνες, εκτός από τον ελλαδικό χώρο, ήταν διασκορπισμένοι στις παράλιες περιοχές του Εύξεινου Πόντου και της λεκάνης της Μεσογείο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

'Νέμεσις' στην Κυπριακή ΑΟΖ - Κοινή άσκηση Ελλάδας, Κύπρου , ΗΠΑ , Ισραήλ

<img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/AOZ_ENERGEIA/cache/exedra_israelis-630x419.jpg" width="630" /><br /> <br /> <strong>“Νέμεσις” στην Κυπριακή ΑΟΖ! Την οποία μάλιστα δεν θα αποδώσουν μόνοι τους οι Κύπριοι,αλλά σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα. Η κοινή άσκηση έρευνας διάσωσης των τεσσάρων χωρών με την -όχι τυχαία- κωδική ονομασία “Νέμεσις” έχει προγραμματιστεί για τις 10 Απριλίου, με σενάριο άκρως ενδιαφέρον που είναι βέβαιο ότι θα “θερμάνει” πάλι τα νερά της νοτιοανατολικής Μεσογείου.</strong><br /> <br /> Η άσκηση που από την Ελλάδα την <strong>διαχειρίζεται το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου</strong> έχει ήδη σχεδιαστεί και όπως προκύπτει από τα έγγραφα που έχει στη διάθεσή του το Onalert έχει σενάριο άμεσα σχετικό με τα αποθέματα φυσικού αερίου.<br /> <br /> <img alt="" height="442" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/DOCUMENTS/askisi_aoz_kypros.png" width="600" /><br /> <br /> <strong>Σύμφωνα μ΄ αυτό:</strong><br /> •Οι συμμετέχουσες δυνάμεις θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σοβαρό επεισόδιο σε πλατφόρμα άντλησης φυσικού αερίου εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Το “επεισόδιο” όπως περιγράφεται στα έγγραφα θα έχει προέλθει από “τρομοκρατική επίθεση εναντίον της πλατφόρμας” . <br /> <br /> •Από την επίθεση έχουν προκύψει πολλοί τραυματίες, οι οποίοι χρήζουν άμεσης ιατρικής βοήθειας.<br /> <br /> •Η αποστολή των δυνάμεων είναι πρώτα απ΄ όλα να φθάσουν από αέρα και θάλασσα ,άμεσα στην πλατφόρμα που έχει “χτυπηθεί” και να την “ασφαλίσουν” από ενδεχόμενο νέο χτύπημα.<br /> <br /> •Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνεται και η μεταφορά των τραυματιών του προσωπικου της πλατφορμας.<br /> <br /> •Το Κέντρο Επιχειρήσεων θα βρίσκεται στην Λάρνακα και αυτό είναι σημαντικό για τη Κύπρο.<br /> <br /> Η Κύπρος θα συμμετάσχει με σημαντικές για τις δυνατότητές της δυνάμεις. Ένα αεροσκάφος ,επτά ελικόπτερα, πέντε ταχέα σκάφη ,ομάδα βατραχανθρώπων και νοσοκομειακές υποδομές.<br /> <br /> Το Ισραήλ βάζει τη δύναμη πυρός με τρία “σκάφη μάχης” και οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν με πολεμικό πλοίο και αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας P - 3 Orion.<br /> <br /> Η Ελλάδα θα έχει σημαντική παρουσία στην άσκηση με ένα ελικόπτερο της Ελληνικής Ακτοφυλακής , ένα σκάφος, βατραχαχνθρώπους , δυο αεροσκάφη Canadair ,ένα C -130, ένα σκάφος του ΠΝ και μονάδα Ειδικών Δυνάμεων του στρατού.<br /> <br /> Από την παράθεση αυτών των στοιχείων προκύπτει ότι η άσκηση δεν γίνεται…απλά για να γίνει. Η υπόθεση του φυσικού αερίου είναι πολύ σοβαρή στην νοτιονατολική Μεσόγειο και μεταξύ άλλων θεμάτων που πρέπει να επιλυθούν είναι και η ασφάλεια των εγκαταστάσεων που θα “στηθούν” για την άντληση των αποθεμάτων.<br /> <br /> Το Ισραήλ έχει αρχίσει ήδη να αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ασφάλειας των δικών του εγκαταστάσεων και “περνά” αυτή την “γνώση” και στην Κύπρο.<br /> <br /> Πρώτα απ΄ όλα οι Ισραηλινοί κρατούν …μυστική την ακριβή θέση κάθε πλατφόρμας που έχουν στήσει. Αυτό που έχει γίνει γνωστό είναι ότι ενώ το ναυτικό του είχε χώρο ευθύνης μέχρι 23 χιλιόμετρα από τις ακτές του, μετά από την έναρξη άντλησης φυσικού αερίου, η απόσταση αυτή έγινε 150 χιλιόμετρα.<br /> <br /> <b>Τι φοβούνται οι ισραηλινοί;</b><br /> <br /> Οι πλατφόρμες είναι αρκετά μακριά από την ακτή, και τα πλοία αναγκαστικά πρέπει να περάσουν απο τον Λίβανο, κατι που τα κάνει ευκολο στόχο για ομάδες όπως την Χεζμπολάχ, η οποία, κατάφερε να χτυπήσει την κορβετα INS Hanit κατά τη διάρκεια του δευτερου Λιβανικου Πολέμου. Η λιστα ενδεχομενων απειλών είναι μεγάλη, και το ναυτικό υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει.<br /> <br /> Για αυτο το λόγο αυτό που ορίστηκε για το ναυτικό πριν δυο χρόνια <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ως αποστολή για την υπεράσπιση των ‘οικονομικών υδατων’ του Ισραήλ έχει μετατραπει σε ένα σχέδιο άμυνας που περιλαμβάνει τόσο την ανάπτυξη μιας στρατηγικής όσο και τον εξοπλισμό του Πολεμικού Ναυτικού με νέα πλοία κατάλληλα για την προστασία των εξέδρων και των εγκαταστάσεων παραγωγής. Το ναυτικό θέλει να αγοράσει τέσσερα σκάφη. Και ετοιμάζεται να πουλήσει και δύο στην Κύπρο. Η ασφάλεια πάντα…κόστιζε.<br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο ότι το Ισραήλ θέλει να δαπανήσει περίπου 760 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά περιπολικών σκαφών αλλά και μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων,για να τα χρησιμοποιήσει σε επιχειρήσεις προστασίας εναντίον πιθανών επιθέσεων στις εξέδρες εξόρρυξης φυσικού αερίου.<br /> <br /> Η έναρξη της άντλησης φυσικού αερίου από το οικόπεδο Ταμάρ έδωσε διάσταση επείγοντως στις εξοπλιστικές προμήθειες του Ισραήλ. Το Ταμάρ απέχει 40 μίλια από το λιμάνι και τη ναυτική βάση της Χάιφα στο βόρειο Ισραήλ. Έχει αποθέματα περίπου 10 τρισεκατομμύρια κυβικα φυσικού αερίου. Μεγαλύτερα αποθέματα έχει το Λεβιάθαν, βορειότερα. Υπολογίζονται σε περίπου 16 τρισεκατομμύρια.<br /> <br /> Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν , το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ θέλει τεσσερα πλοία 1.200 τόνων, εξοπλισμένα με αμυντικά πυραυλικά συστήματα για την αντιμετώπιση πυραύλων κατά θαλάσσιων στόχων .<br /> <br /> Η Κύπρος μπορεί να συζητά την προμήθεια των δύο σκαφών από το Ισραήλ, στην Ελλάδα βέβαια δεν μπορεί να γίνει ούτε σκέψη για οποιαδήποτε αγορά. Γι΄ αυτό και ο “άξονας” Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας που στρατιωτικά έχει εμφανώς την αμερικανική υποστήριξη είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμος για την Αθήνα.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

'Νέμεσις' στην Κυπριακή ΑΟΖ - Κοινή άσκηση Ελλάδας, Κύπρου , ΗΠΑ , Ισραήλ

Ellada simera 0 12:10

“Νέμεσις” στην Κυπριακή ΑΟΖ! Την οποία μάλιστα δεν θα αποδώσουν μόνοι τους οι Κύπριοι,αλλά σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα. Η κοινή άσκηση έρευνας διάσωσης των τεσσάρων χωρών με τη… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια