Η ρωσική οπτική για την τουρκική εισβολή στη Συρία δεν ευνοεί τους Τούρκους… ούτε τους Κούρδους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Sy-rc7HTyhsKlv0gJ7hduRlSpMUPkkM8XnpRlqwNbWTLy7l-XpWXPSHbdaMlP2o7_yg6kQga50LlqFkryYyZzqittLrnojbUL9ql7ZdkepMhFE68JQi5ujyAzBBN6etsGloUNEAyKZ0/s1600/RUSSIA-SHOIGU-GERASIMOV.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Sy-rc7HTyhsKlv0gJ7hduRlSpMUPkkM8XnpRlqwNbWTLy7l-XpWXPSHbdaMlP2o7_yg6kQga50LlqFkryYyZzqittLrnojbUL9ql7ZdkepMhFE68JQi5ujyAzBBN6etsGloUNEAyKZ0/s640/RUSSIA-SHOIGU-GERASIMOV.jpg" width="640" /></a></div> <h4> <span style="font-weight: normal;">Η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας στη συριακή Ροτζάβα ανέδειξε μια σειρά στρατιωτικο-πολιτικών προβλημάτων.</span> <span style="font-weight: normal;">Η φυγή των ΗΠΑ από την περιοχή διέλυσε πάραυτα το σύστημα ασφαλείας και τις παρασκηνιακές διπλωματικές συμφωνίες – και κατέστρεψε τις τελευταίες ελπίδες των Κούρδων της Συρίας για πολιτική ανεξαρτησία. Αλλά χαμένη βρέθηκε και η Τουρκία. Πώς έγινε αυτό;</span></h4> Ανάλυση του <b>Alexey Anpilogov</b><br /> Το σημερινό κουβάρι των αντιφάσεων γύρω από την Ροτζάβα δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, αν δεν βυθιστούμε στην ιστορία του πρόσφατου αιώνα, την Ιστορία της Συρίας.<br /> <br /> Το κουρδικό ζήτημα <br /> <br /> Η αντιπαράθεση της αραβικής με την κουρδική κοινότητα στη Συρία έχει μακροχρόνιες ρίζες. Ξεκινά ήδη την περίοδο της Γαλλικής Εντολής, όταν το Παρίσι διεξήγαγε στη χώρα την πρακτική της αφαίμαξης των τοπικών εθνικών κοινοτήτων σύμφωνα με την αποικιοκρατική πολιτική «διαίρει και βασίλευε». <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής στο έδαφος των σημερινών κρατών της Συρίας και του Λιβάνου δημιουργήθηκαν πέντε κράτη: δύο σουνιτικά με κέντρα το Χαλέπι και την Δαμασκό, το κράτος των Δρούζων, το κράτος των Αλαουιτών και ο «Μεγάλος Λίβανος». Εκτός αυτών, όμως, από την πλευρά των Κούρδων ήδη από την δεκαετία του 1930 εκδηλώθηκε ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα, το οποίο διακήρυξε ως στόχο του την απόσχιση των «κουρδικών εδαφών» από το τότε Χαλέπι μόλις δοθεί η ευκαιρία γι’ αυτό. <br /> <br /> Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Συρίας το 1943 η Δαμασκός επεδίωξε να μεταφέρει τις σχέσεις με τους Κούρδους σε πολιτική βάση. Ωστόσο οι Κούρδοι επέλεξαν να συνεχίσουν να ποντάρουν στις «γαλλικές ξιφολόγχες», επιδιώκοντας πάση θυσία να παραμείνουν τα γαλλικά στρατεύματα στην επαρχία Αλ Τζαζίρα, ώστε να αποκοπεί από τη Συρία. <br /> <br /> Αλλά η αδύναμη και εξαρτημένη από τον Χίτλερ εξουσία του Βισύ αρνήθηκε να εξετάσει οποιοδήποτε νέο καθεστώς της υπάρχουσας κουρδικής αυτονομίας στην Εντολή της Συρίας. Στην πραγματικότητα έκανε τα στραβά μάτια στην ένωση της Δαμασκού με το Χαλέπι – χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα της κουρδικής αυτονομίας και με προσάρτηση των εδαφών των Δρούζων και των Αλαουιτών στο πλαίσιο της ενωμένης ανεξάρτητης Συρίας. <br /> <br /> Μια επισφαλής ισορροπία μεταξύ Αράβων και Κούρδων παρέμεινε μεταξύ του 1943 και 1961, όταν οι Κούρδοι κατόρθωσαν μάλιστα να επικυρώσουν την πολιτική τους οργάνωση –«Δημοκρατικό Κόμμα του Συριακού Κουρδιστάν» (KPDS, 1957). Ωστόσο, οι ηγέτες του, ιδιαιτέρως ο Ντάχαμ Μίρο (Daham Miro), στην πράξη επέστρεψαν στην αποσχιστική πολιτική, αποκαθιστώντας στενές σχέσεις με τους Κούρδους του Ιράκ, συμπεριλαμβανομένου του Μουσταφά Μπαρζανί. Ο τελευταίος το 1958 οργάνωσε εξέγερση στο «Ιρακινό Κουρδιστάν» και κέρδισε την de facto ανεξαρτησία του από την Βαγδάτη. <br /> <br /> Τα «Δημοκρατικά κόμματα του Κουρδιστάν», οργανωμένα στη Συρία, τον Λίβανο, την Τουρκία και το Ιράν, στην ουσία μετατράπηκαν σε «ξένους πράκτορες», που ως μοναδικό τους στόχο είχαν την παροχή βοήθειας στο κίνημα του Μπαρζανί. Σύμφωνα με την ιδεολογία τους, το «Ιρακινό Κουρδιστάν» πρέπει να γίνει το κέντρο του ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. <br /> <br /> Ως εκ τούτου, η επιτυχία στα υπόλοιπα τμήματα του εικονικού «Μεγάλου Κουρδιστάν» αδιάσπαστα σχετιζόταν με την επιτυχία ή την αποτυχία της φάρας Μπαρζανί στο Ιράκ. Ως συνέπεια αυτής της κοντόφθαλμης πολιτικής των Κούρδων της Μέσης Ανατολής αποτέλεσαν οι εθνικές εκκαθαρίσεις στη Συρία και σε άλλες αραβικές χώρες. <br /> <br /> Στις 23 Αυγούστου 1962 η συριακή κυβέρνηση διενήργησε ειδική απογραφή του πληθυσμού στην επαρχία Αλ-Τζαζίρα, που κατοικείται κατά πλειοψηφία από Κούρδους. Το αποτέλεσμά της ήταν περίπου 120 χιλιάδες Κούρδοι (περίπου το ένα πέμπτο από τότε συνολικό πληθυσμό των Κούρδων της Συρίας) έχασαν της συριακή υπηκοότητα και τα πολιτικά τους δικαιώματα. <br /> <br /> Το 1965 οι πρακτικές της καταπολέμησης με το κουρδικό αποσχιστικό κίνημα συνεχίστηκαν: η συριακή κυβέρνηση αποφάσισε για τη δημιουργία της λεγόμενης αραβικής ζώνης (Hizam Arabi) στην επαρχία Αλ Τζαζίρα, κατά μήκος όλων των συνόρων με την Τουρκία και το Ιράκ. Η ζώνη είχε 300 χιλιόμετρα μήκος και 10-15 χιλιόμετρα πλάτος, και για την ενίσχυσή του στις συνοριακές περιοχές μεταφέρθηκαν Άραβες βεδουίνοι, την ώρα που 140 χιλιάδες Κούρδοι εκτοπίσθηκαν στα ενδότερα της Συρίας. <br /> <br /> Έχοντας υπ’ όψιν αυτό το γεγονός γίνεται αντιληπτή η εντυπωσιακή αφοσίωση στην κυβέρνηση Άσαντ του πληθυσμού που βρίσκεται γύρω από τις πόλεις Χασάκε και Καμισλί – ακριβώς εκεί ήσαν συγκεντρωμένοι οι οικισμοί της «αραβικής ζώνης ασφαλείας», οι οποίοι επί οκτώ χρόνια υπήρχαν σε συνθήκες ουσιαστικής εξάρτησης από την κουρδική κυβέρνηση της Ροτζάβα και παρέμειναν πιστοί στην Δαμασκό. <br /> <br /> Παρεμπιπτόντως, συνολικά την κατάσταση με την συριακή κουρδική μειονότητα η Δαμασκός λίγο πολύ μπόρεσε να τη διορθώσει ακριβώς στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Παραδόξως, ο ευεργέτης των Κούρδων της Συρίας ήταν ο …Μπασάρ Άσαντ, ο οποίος τον Απρίλιο του 2011 υπέγραψε διάταγμα, που έδινε την συριακή υπηκοότητα και τα δικαιώματα σε όλους τους Κούρδους που ζουν στην επαρχία Χασάκε (Αλ Τζαζίρα). <br /> <br /> Ωστόσο, μέχρι την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία το ζήτημα των «Κούρδων χωρίς πολιτικά δικαιώματα» δεν έγινε δυνατό να κλείσει. Από τους 300 χιλιάδες που δεν είχαν ιθαγένεια συριακό διαβατήριο πήραν μόλις οι 6.000. <br /> <br /> Η τρέχουσα ισορροπία ισχύος <br /> <br /> Η ευκαιρία για την πραγματοποίηση του «Συριακού Κουρδιστάν» εκ νέου γεννήθηκε μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, το 2011. Η Ροτζάβα (όπως ονομάζουν την επαρχία Αλ Τζαζίρα οι ίδιοι οι Κούρδοι) ανακήρυξε την ανεξαρτησία της σχεδόν αμέσως. <br /> <br /> Βασικός παράγοντας της κουρδικής οιονεί ανεξαρτησίας στη Ροτζάβα υπήρξε η στήριξη στο εξωτερικό μπλοκ ισχύος, το οποίο αποτελείται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στο δυτικό συνασπισμό. Ο διατυπωμένος στόχος του συνασπισμού, που δικαιολογούσε και την παραμονή των δυνάμεών του στη Συρία, ήταν πάντοτε ο πόλεμος κατά του Ισλαμικού Κράτους. <br /> <br /> Αλλά μετά την στρατιωτική πανωλεθρία των μαχητών του ΙΚ και τη μετάβαση του αγώνα εναντίον τους στις αστυνομικές επιχειρήσεις στο «διαδίκτυο», η δικαιολογία της παραμονής των αμερικανικών στρατευμάτων και των συμμάχων τους εξέλειπε, αν και από τη δύναμη της αδράνειας οι Αμερικανοί παρείχαν στους Κούρδους «ομπρέλα ασφαλείας» για ακόμη δύο ολόκληρα χρόνια. <br /> <br /> Οι τακτικές μονάδες του Πενταγώνου στο έδαφος της Συρίας παρέμειναν, καλυπτόμενες υπό το καθεστώς του «κουρδικού κράτους» και άνετα εξόπλισαν στρατιωτικές βάσεις στην αριστερή (ανατολική) όχθη του Ευφράτη. Επιπλέον, κατέκτησαν δύο ευνοϊκά προγεφυρώματα στην άλλη (δυτική) όχθη στις περιοχές του Μάνμπιτζ και Τάμπκα. <br /> <br /> Συγκροτήθηκαν και κουρδικές στρατιωτικές μονάδες, που ήταν κάτι μεταξύ αστυνομίας και «ελαφρού» πεζικού. Η πρώτη από αυτές ήταν το SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις), επισήμως υποστηρίζονταν από το Πεντάγωνο, την ίδια ώρα η ανταγωνιστική του YPG (Μονάδες Λαϊκής Αυτοπροστασίας) πολύ ενεργά, αν και ημιεπίσημα, στηρίζονταν και από την CIA. <br /> <br /> Το καλοκαίρι του 2016, τελευταίο χρόνο της προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις τότε προθέσεις του Πενταγώνου για «κεραυνοβόλα κατάληψη της Ράκκα» από πλευράς του συριακού Κουρδιστάν, ο Λευκός Οίκος προχώρησε στη δημιουργία κάποιας ενιαίας κουρδικής στρατιωτικής διοίκησης, στο πλαίσιο της οποίας τους υπαγόμενους στην CIA μαχητές του YPG απλώς τους διέταξαν να υπαχθούν στις δομές του υπό το Πεντάγωνο ελεγχόμενο SDF. <br /> <br /> Ωστόσο, οι αποτυχίες και οι αργοί ρυθμοί της πραγματοποίησης της γενικής κουρδικής επίθεσης στην Ράκκα ταχέως έστρεψαν την κατάσταση στην αρχική της μορφή: σήμερα οι SDF και οι YPG εκ νέου δρουν εν πολλοίς αυτόνομα, και έχουν περάσει εκ νέου στην τακτική του αντάρτικου. <br /> <br /> Σύμφωνα με τις τουρκικές εκτιμήσεις, ο αριθμός των μαχητών των Κούρδων «ανταρτο-τρομοκρατικών» YPG, που εκπαιδεύτηκαν από την CIA, ξεπερνά τους 8.000, ενώ ο συνολικός αριθμός της «κουρδικής πολιτοφυλακής» αριθμεί τους 15 χιλιάδες. <br /> <br /> Στην ουσία, λόγος γίνεται για το ότι, υπό την εικόνα της προετοιμασίας της «αντιάσαντ» αντιπολίτευσης οι ειδικοί της CIA προετοίμασαν εργατικό δυναμικό για την δημιουργία του «Ελεύθερου Κουρδιστάν», το οποίο συνιστά κοινός πονοκέφαλος για το Ιράκ, τη Συρία και την Τουρκία. <br /> <br /> Βεβαίως, στο πλαίσιο της κοινή στρατιωτικής επιχείρησης, που πραγματοποιεί σήμερα η Τουρκία στην Ροτζάβα, η αξία αυτού του υλικού είναι πολύ σχετική: οι μαχητές των YPG είναι κατάλληλοι για ανταρτοπόλεμο ή για πραγματοποίηση σαμποτάζ, αλλά στα χαρακώματα και στις αστικές μάχες η αξία τους είναι σχετική. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα η δημιουργία «ενός στρατού χωρίς κράτος», με τον οποίο ασχολήθηκαν το Πεντάγωνο και η CIA στα εδάφη των κουρδικών περιοχών της Συρίας, οδήγησε στο γνωστό αποτέλεσμα, πολλές από τις εξοπλισμένες με αμερικανικά όπλα κουρδικές ομάδες έκαναν όχι μόνον απαλλοτριώσεις ιδιοκτησιών αλλά ασκούσαν και καθαρή τρομοκρατία. Δηλαδή μετατράπηκαν σε συνηθισμένες συμμορίες μαχητών, οι οποίες αδιαφορούσαν για τα ιδανικά του «λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα» και όλο και περισσότερο θύμιζαν κακοποιούς από το διαβόητο «ισλαμικό κράτος». <br /> <br /> Ωστόσο η διαμορφωθείσα σήμερα πολεμική κατάσταση στις κουρδικές περιοχές της Συρίας ήταν εξ αρχής προβλέψιμη. Δυστυχώς, για τους ίδιους τους Κούρδους η επιθυμία τους για ανεξαρτησία δεν είχε στερεωθεί με καμία πραγματική επιτυχία στην υπόθεση οικοδόμησης φυσιολογικού κράτους. Ακόμη και τα έσοδα από τις πετρελαιοπηγές στην επαρχία Ντέιρ ελ Ζορ, που είχαν κατακτηθεί από τους Κούρδους μετά την αποχώρηση του ΙΚ, δεν εντάχθηκαν στην υποδομή του διακηρυγμένου κράτους, αλλά πήγαιναν στις τσέπες των αρχηγών των κουρδικών φυλών. <br /> <br /> Η de facto ανεξάρτητη από την Δαμασκό κυβέρνηση της Ροτζάβα απλά δεν ήξερε τι να κάνει με την «ξένη καλοσύνη» και ως αποτέλεσμα η θλιβερή κατάσταση της δεκαετίας του 1940, όταν οι Κούρδοι της Συρίας για πρώτη φορά έχασαν την ανεξαρτησία τους, επαναλήφθηκε σήμερα. Μετά την αποχώρηση των αμερικανικών όπλων η κουρδική Ροτζάβα βρέθηκε εναντίον ενός πολύ πιο δυνατού εχθρού, έχοντας μόνον μια -πρακτικά χωρίς χρησιμότητα- πολιτοφυλακή. <br /> <br /> Πιθανότατα, η επιλογή των Κούρδων για ανταρτοπόλεμο εναντίον της Τουρκίας (σαν κάποιο «σχέδιο Β» έπειτα από πιθανή αποχώρηση των Αμερικανών) ήταν χαμένη από την αρχή. Το όλο πράγμα έγκειται στο ότι, με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων στην Ροτζάβα, κυρίως από τις αραβικές περιοχές, είναι όχι λιγότερος από 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους, σε συνολικό πληθυσμό του «Συριακού Κουρδιστάν» λίγο περισσότερο από 4,6 εκατομμύρια. Αυτοί οι άνθρωποι ή ελάχιστα συμφωνούν με την ιδέα της ανεξάρτητης Ροτζάβα ή, ακόμη χειρότερα είναι ευθέως αντίθετοι. <br /> <br /> Ως αποτέλεσμα, σήμερα η Τουρκία μπορεί να δρα στην Ροτζάβα με πολύ περιορισμένες δυνάμεις, στην πραγματικότητα επαναλαμβάνοντας το πρότυπο της προηγούμενης επιτυχημένης επιχείρησης στο Αφρίν και να μην διακινδυνεύσει από έναν ανταρτοπόλεμο. Στην πράξη εναντίον των Κούρδων πολεμούν και αυτοί οι Σύριοι – κυρίως από τις πολυάριθμες τρομοκρατικές ομάδες που προέρχονται από το Ιντλίμπ ή έχουν έλθει εκεί από όλη την Συρία με τα περίφημα «πράσινα λεωφορεία». <br /> <br /> Η Τουρκία δεν υπολογίζει σε έναν παρατεταμένο πόλεμο και εσκεμμένα δρα μόνον σε μια στενή ζώνη κατά μήκος των συνόρων. Μεγάλο μέρος της «βρόμικης δουλειάς» πρέπει να την κάνουν οι Σύριοι πληρεξούσιοι, την ώρα που ο τουρκικός στρατός θα τους στηρίζει με το πυροβολικό και την αεροπορία. <br /> <br /> Ωστόσο, στέλνονται και άλλες προμήθειες από την τουρκική πλευρά: για παράδειγμα, κοντά στην Μανμπίτζ βρέθηκαν παλαιά τουρκικά τεθωρακισμένα Μ60 (χρονολογούνται από την δεκαετία του 1960), τα οποία γενναιόδωρα παρέδωσαν στους Σύριους πληρεξούσιους για τον πόλεμο με τους Κούρδους. Είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιούνται και όπλα από τις συριακές αποθήκες – το εκτός ελέγχου από την Δαμασκό, Ιντλίμπ δίνει πολλές ευκαιρίες στην Τουρκία και προς αυτήν την κατεύθυνση. <br /> <br /> Ως αποτέλεσμα, το τουρκικό Blitzkrieg σε αυτές τις συνθήκες έχει όλες τις πιθανότητες να πετύχει – οι Κούρδοι έχουν χαμηλό ηθικό, στα μετόπισθεν ωριμάζει το αραβικό μέτωπο, και οι ελπίδες για αμερικανική στρατιωτική βοήθεια αποδείχθηκαν πάλι φρούδες. Αλλά και οι όποιες κυρώσεις της Ε.Ε. ή και των ΗΠΑ με στόχο την τιθάσευση του επιτιθέμενου, στην περίπτωση αυτής της γρήγορης σύγκρουσης πρακτικά είναι άχρηστες – η Τουρκία θα πιέζει τους Κούρδους τόσο όσο έχει όπλα στις αποθήκες της. <br /> <br /> Όπως φαίνεται, αντιλαμβανόμενη το αδύνατον της αντίστασης στην τουρκική επίθεση, η κουρδική ηγεσία της Ροτζάβας προχώρησε στις πολυαναμενόμενες από καιρό συνομιλίες με την Δαμασκό, που θυμίζουν την χωρίς όρους παραίτηση κάθε «ανεξαρτησίας» και ακόμη και μεγάλου μέρους της de facto αυτονομίας. <br /> <br /> Έτσι για παράδειγμα, ήδη SDF και YPG ήδη παραδίδουν τον βαρύ οπλισμό τους και κρατούν μόνον τις λειτουργίες της τοπικής αστυνομίας (που στην πραγματικότητα ήταν και οι μόνες που κατείχαν όλο αυτό το διάστημα), και η πορεία των κυβερνητικών στρατευμάτων στον βορρά θυμίζει εκστρατεία χωρίς στάσεις. <br /> <br /> Όπως έχει η κατάσταση στις 18.10, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η τουρκική επιθετική επιχείρηση, αφενός επέφερε επιτυχίες στο τακτικό πεδίο. Αφετέρου, η Τουρκία δεν μπόρεσε να κερδίσει τον έλεγχο των σημαντικότερων συνοριακών κουρδικών πόλεων -του Μανμπίτζ, του Σιντζάρ, του Κομπάνι και του Καμισλί. Βεβαίως, για την Τουρκία θα ήταν χρήσιμο να τα είχε πίσω της, αλλά το πιθανότερο η Δαμασκός θα καταλάβει όλες τις προσπάθειες ώστε οι Κούρδοι να παραδώσουν όλα αυτά τα πληθυσμιακά κέντρα στον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας και του κυβερνητικού στρατού. <br /> <br /> Για την ώρα το τουρκικό Blitzkrieg σταμάτησε από τη συμφωνία με τις ΗΠΑ. Τις επόμενες 5 ημέρες θα είναι αναγκασμένη να ικανοποιηθεί μόνον με το βασικό, αλλά όχι καθοριστικό τμήμα των συνόρων μεταξύ των μικρών πόλεων Ταλ Αμπιάντ και Ρας αλ Αΐν, μεταξύ των οποίων οι πληρεξούσιοι της Τουρκίας αναπτύχθηκαν στα επιθυμητά 30 χιλιόμετρα. Ωστόσο, μόνον το Αλ Αμπιάντ ελέγχεται πλήρως από τις τουρκικές δυνάμεις, ενώ το Ρας αλ Αΐν μόνον μερικώς. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα, όσο κι αν είναι παράδοξο, η πενθήμερη εκεχειρία, που επιτεύχθηκε από τον Πενς στη συνάντησή του με τον Ερντογάν, δουλεύει για την Δαμασκό. Στη διάρκεια των επόμενων ημερών οι κυβερνητικές δυνάμεις μπορούν άνετα να πάρουν υπό τον έλεγχό τους όλα τα σημαντικά αστικά κέντρα στην κουρδική Ροτζάβα, έπειτα από την τουρκική επιχείρηση, παρά την ταχεία έναρξή της, τελικώς θα χάσει το οποιοδήποτε νόημα. <br /> <br /> Κι αυτό γιατί σε αυτήν την περίπτωση οι πληρεξούσιοι της Τουρκίας δεν θα βρεθούν σε σύγκρουση με τους Κούρδους αλλά με τον τακτικό συριακό στρατό, κάτι που αλλάζει τελείως την εικόνα των γεγονότων – και μάλιστα όχι προς όφελος της τουρκικής πλευράς. <br /> <br /> Σύμφωνα με την εμπειρία της κατάληψης του Αφρίν και της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» αυτό μπορεί να σημαίνει στην ουσία το τέλος της παρούσας τουρκικής επίθεσης. Ένα μόνον είναι σίγουρο- τους Κούρδους στην νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί κανείς δεν θα ρωτήσει την γνώμη τους.<br /> <b> <a href="https://vz.ru/world/2019/10/19/1003071.html">https://vz.ru/</a></b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ρωσική οπτική για την τουρκική εισβολή στη Συρία δεν ευνοεί τους Τούρκους… ούτε τους Κούρδους

Η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας στη συριακή Ροτζάβα ανέδειξε μια σειρά στρατιωτικο-πολιτικών προβλημάτων. Η φυγή των ΗΠΑ από την π...

Διαβάστε την συνέχεια

To διπλωματικό «πόκερ» της τουρκικής επίθεσης στη Συρία και η Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3J8JNkkTvO0O6SO4VOON9qJ0KWOf_R2Bu48jQJ_DuSJPEBODo6_CoinxC6Ms1PPodTwFh9ONz6WLDQiUvrSvhdrMhvLWSoE66Up4ami5LrUKDld4CQmJ5G6CSAaunCw2jWhO8QDYfA0w/s1600/erdogan_fantaros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="630" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3J8JNkkTvO0O6SO4VOON9qJ0KWOf_R2Bu48jQJ_DuSJPEBODo6_CoinxC6Ms1PPodTwFh9ONz6WLDQiUvrSvhdrMhvLWSoE66Up4ami5LrUKDld4CQmJ5G6CSAaunCw2jWhO8QDYfA0w/s640/erdogan_fantaros.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους και ο Ταγίπ Ερντογάν διαθέτει τη δυνατότητα να ελίσσεται και να συνάπτει ετερόκλητες συμμαχίες. <br />Γιώργος Ξ. Πρωτόπαπας* . <br />Οι εξελίξεις αναφορικά με την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία, εντάσσονται εντός διπλωματικών διεργασιών, που η αλληλουχία τους παραπέμπει σε εν δυνάμει προμελετημένους στρατηγικούς σχεδιασμούς. Οι διπλωματικές διεργασίες οφείλουν να εξεταστούν από τους διαμορφωτές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, στο πλαίσιο μια ευρύτερης γεωπολιτικής εικόνας συνδυασμένης με την τουρκική προκλητικότητα σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Η προσεκτική ανάγνωση των διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας με ΗΠΑ και Ρωσίας, πριν και κατά τη διάρκεια της τουρκικής επίθεσης, παραπέμπει στο ότι ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να αποτελεί υπολογίσιμο παράγοντα για το Ντόναλντ Τραμπ αλλα και στενό σύμμαχο του Βλαντιμίρ Πούτιν. Συγκεκριμένα:<br /><br />(α)Η συμφωνία εκεχειρίας Τουρκίας – ΗΠΑ για πενταήμερη κατάπαυση του πυρός στη βορειοανατολική Συρία, προκειμένου να αποσυρθούν οι συριακές κουρδικές δυνάμεις, προφανώς δεν εμποδίζει τον Ερντογάν από την επίτευξη του στόχου αλλά και δεν φαίνεται να διασώζει διπλωματικά και επικοινωνιακά τις ΗΠΑ. Η συμφωνία εκεχειρίας, που επιτεύχθηκε με την επίσκεψη του αμερικανού Αντιπροέδρου Μάικ Πενς στην Άγκυρα, αποτελεί ένα ακόμη κέρδος για τον Ερντογάν. Ο Λευκός Οίκος συμφώνησε να μην επιβάλλει νέες οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία και να αποσύρει τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί, όταν τεθεί σε ισχύ μόνιμη κατάπαυση του πυρός.<br /><br />(β) Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν επικοινωνήσαν πριν την έναρξη της τουρκικής επιχείρησης στη βόρεια Συρία. Οι εξελίξεις στη συγκεκριμένη περιοχή δημιουργούν την εντύπωση ότι Ερντογάν και Πούτιν έχουν καταλήξει σε division of labour. Ο Πούτιν επιδιώκει ο σύριος πρόεδρος Μπάσαρ Άσαντ να επαναφέρει στο ελεγχό του όλη τη Συρία. Η συμφωνία μεταξύ σύριων Κούρδων και Δαμασκού θεωρείται απόρροια της τουρκικής επίθεσης, με την οποία ο Ερντογάν έβαλε τέλος στις όποιες ελπίδες των σύριων Κούρδων για αυτονομία των περιοχών τους. Παράλληλα, το γεγονός ότι ο Ερντογάν αποδέχτηκε να έχουν το έλεγχο της Μανμπίζ οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, υποδηλώνει και ενδεχόμενη επανέναρξη επίσημων συνομιλιών Άγκυρας και Δαμασκού με τη διαμεσολάβηση της Μόσχας.<br /><br />(γ) Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι δεν έχει επιρροή σε εξελίξεις που ενδέχεται να επηρεάσουν την περιφέρειά της και τις παρακολουθεί ετεροχρονισμένα. Στη Σύνοδο Κορυφής οι ευρωπαίοι ηγέτες αρκέστηκαν στην καταδίκη της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία και συμφώνησαν για επιβολή μέτρων κατά της Τουρκίας για τις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Η αμερικανική στάση στην τουρκική στρατιωτική επιχείρηση εγείρει ερωτήματα για το Ντόναλντ Τραμπ. Ενδεχομένως σύμμαχοί του να αμφιβάλλουν για το αν διατηρούν σχέσεις αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης με το αμερικανό πρόεδρο. <br /><br />Η υπόθεση εργασίας για το πως θα κινηθούν οι ΗΠΑ σε περίπτωση επιδείνωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, εντάσσεται στο πλαίσιο αυτό εγείροντας κάποια ερωτήματα:<br /><br />Τι μπορεί να συμβεί αν ο Ερντογάν αποφασίσει να κλιμακώσει περαιτέρω τις προκλήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ και στο Αιγαίο, δοκιμάζοντας τα όρια αμερικανών. <br /><br />Πως θα λειτουργήσει η αμυντική συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ.<br /><br />Η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους, τουρκική προκλητικότητα σε Αιγαίο, μεταναστευτικές ροές, τουρκική διείσδυση με παράλληλες δομές στη Θράκη και ο Ταγίπ Ερντογάν διαθέτει τη δυνατότητα να ελίσσεται και να συνάπτει ετερόκλητες συμμαχίες.<br /><b><i><br />*Διεθνολόγος, Στρατηγικός Αναλυτής. Sr. Data Analyst στη Palo Services</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

To διπλωματικό «πόκερ» της τουρκικής επίθεσης στη Συρία και η Ελλάδα

Η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους και ο Ταγίπ Ερντογάν διαθέτει τη δυνατότητα να ελίσσεται και να συνάπτει ετερόκλητες συμμαχίες. Γι...

Διαβάστε την συνέχεια

στρατηγός Πενταράς: «Γίγαντας με ξύλινα πόδια η Τουρκία» «Θα ηττηθεί σε μια σύγκρουση με την Ελλάδα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglDh4CURYVuwAOqUBY1jtDYB6QlB0tpk-Fxd4Uh69JjLmIkQQET19K9n7AvERRaElg0uNa059ck-OtdbURLWGTh1T6h8kvmWfo6XVleHWOpamEM1QJCf1_r-HQaxgLOoc-wGtMSMsHTKE/s1600/POLEMOS-elladas-tourkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="1260" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglDh4CURYVuwAOqUBY1jtDYB6QlB0tpk-Fxd4Uh69JjLmIkQQET19K9n7AvERRaElg0uNa059ck-OtdbURLWGTh1T6h8kvmWfo6XVleHWOpamEM1QJCf1_r-HQaxgLOoc-wGtMSMsHTKE/s640/POLEMOS-elladas-tourkias.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Αποκαλυπτικός ήταν για άλλη μια φορά ο κ. Πενταράς, όπου με την ανάλυσή του, δείχνει πως η Τουρκία είναι ισχυρή μόνο στα λόγια και πως χωρίς τις πλάτες των μεγάλων δυνάμεων, είναι στην ουσία ανίκανη! <br /> <br /> Αναλυτικά: <br /> <br /> Tο δόγμα πολέμου του τουρκικού στρατού, όπως διαμορφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στη βάση του οποίου οργανώθηκε, εξοπλίσθηκε και εκπαιδεύθηκε o τουρκικός στρατός, αποσκοπούσε στην ικανότητά του να διεξαγάγει ταυτόχρονα δυόμισι νικηφόρους πολέμους, γι’ αυτό και ονομάσθηκε «δόγμα των δυόμισι πολέμων». Έναν πόλεμο εναντίον της Συρίας, έναν εναντίον της Ελλάδας-Κύπρου και μισό εναντίον των Κούρδων στο εσωτερικό. <br /> <br /> Ο σχεδιασμός της εισβολής στη Συρία, που άρχισε στις 9 Οκτωβρίου, όπως τον καθόρισε ο ίδιος ο Ερντογάν και τον διακήρυξε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ, επιδεικνύοντας μάλιστα και σχετικό χάρτη, προέβλεπε την κατάληψη μιας ζώνης κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων μήκους 450 χιλιομέτρων και βάθους 35 χιλιομέτρων, στην οποία η Τουρκία θα δημιουργούσε συνθήκες ασφάλειας με την εκδίωξη των Κούρδων «τρομοκρατών» και την εγκατάσταση τριών εκατομμυρίων Αράβων προσφύγων που σήμερα βρίσκονται στην Τουρκία. Για τον σκοπό αυτό, συγκέντρωσε στην περιοχή εκατόν περίπου χιλιάδες στρατιώτες (δύναμη μιας στρατιάς) με τα ανάλογα οπλικά συστήματα και μέσα, όπως αναφέρει ο Αντιστράτηγος σε άρθρο του στην κυριακάτικη Σημερινή. <br /> <br /> Με την έναρξη, όμως, της εισβολής, ανακοινώθηκε ότι η επιχείρηση θα περιορισθεί σε μήκος 120 χιλιομέτρων και όχι στα 450, όπως αρχικά είχε σχεδιασθεί, χωρίς βέβαια να δοθεί οποιαδήποτε εξήγηση. Το ερώτημα είναι, πώς ένας στρατός, που έχει δήθεν την ικανότητα να διεξάγει ταυτόχρονα δυόμισι πολέμους, δεν είναι ικανός ούτε μισό πόλεμο να φέρει εις πέρας; <br /> <br /> Από στρατιωτική άποψη, η διαχείριση ενός μετώπου 450 χιλιομέτρων απαιτεί τουλάχιστον τρεις στρατιές, κάτι που η Τουρκία, παρ’ όλον ότι διαθέτει τέσσερεις στρατιές, διακατεχόμενη προφανώς από το σύνδρομο της γενικότερης ασφάλειάς της, δεν αποτόλμησε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη δύναμη στην περιοχή, φοβούμενη την εξασθένηση άλλων μετώπων, όπως αυτό της Θράκης, του Αιγαίου, αλλά και του εσωτερικού μετώπου, εξ αιτίας της ρευστής πολιτικής κατάστασης. <br /> <br /> Έτσι, παραμένει η απορία τι θα γίνει με το υπόλοιπο μέτωπο των 330 χιλιομέτρων της λεγόμενης ζώνης ασφάλειας που επιθυμεί να διαμορφώσει ο Ερντογάν. Και αν η Τουρκία δεν μπορεί να διεξαγάγει έναν πόλεμο σε ένα μέτωπο 450 χιλιομέτρων απέναντι στους ελαφρά εξοπλισμένους Κούρδους, πώς θ’ αντεπεξέλθει σε ένα ισχυρότατο μέτωπο, σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, που θα ξεκινά από τη Θράκη και θα καταλήγει στην Κύπρο; Τελικά, μήπως η Τουρκία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας γίγαντας με ξύλινα πόδια; <br /> <br /> Πολιτική της ερήμωσης <br /> <br /> Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές και πριν από τη συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ Ουάσιγκτον-Άγκυρας, είναι βέβαιον ότι κανένας Τούρκος στρατιώτης, κανένα άρμα μάχης, κανένα μαχητικό ελικόπτερο και πιθανόν κανένα αεροσκάφος δεν πέρασαν τη γραμμή των συνόρων Τουρκίας – Συρίας και προφανώς δεν συμμετείχαν στις επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων. Πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, επιχείρηση, που μόνο τα διεστραμμένα μυαλά του Ερντογάν και των στρατηγών του μπορούσαν να σκεφθούν. <br /> <br /> Πρόκειται για μια εισβολή σε ξένη χώρα, βασικό στοιχείο της οποίας είναι «η πολιτική της ερήμωσης», δηλαδή η πρόκληση πανικού και φόβου στους κατοίκους των περιοχών που θα καταληφθούν, ώστε να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και αργότερα να μεταφερθούν στη θέση τους άλλοι κάτοικοι, φιλικά διακείμενοι προς τον εισβολέα, αλλάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δημογραφία της περιοχής. Αυτή η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, που, ας σημειωθεί, αποτελεί έγκλημα πολέμου, απαιτεί αφενός βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών, ώστε να υπάρξουν θύματα αμάχων και, αφετέρου, βιαιοπραγίες, δολοφονίες κ.λπ., ώστε υπό το κράτος φόβου και πανικού οι κάτοικοι να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Την πολιτική ερήμωσης, όμως, δεν μπορούν να την κάνουν τα τακτικά στρατεύματα, διότι αυτά εμπίπτουν στη δικαιοδοσία των διεθνών ποινικών δικαστηρίων. <br /> <br /> Έτσι, προκειμένου ο Ερντογάν και οι στρατηγοί του να αποφύγουν τον διασυρμό τους και την πιθανή καταδίκη τους από τα διεθνή δικαστήρια, ανέθεσαν τη βρόμικη δουλειά στους τζιχαντιστές του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», τους οποίους η Τουρκία μάζεψε στο έδαφός της, τους οργάνωσε, τους εξόπλισε και τους εκπαίδευσε για τέτοιας φύσεως δουλειές. Είναι αυτούς που βλέπουμε καθημερινά από τους δέκτες των τηλεοράσεων να συγκρούονται με τους Κούρδους πολιτοφύλακες και να δολοφονούν αθώους πολίτες. Τα τεθωρακισμένα οχήματα τουρκικής κατασκευής, που βλέπουμε να κατέχουν οι τζιχαντιστές, τους τα έχει παραδώσει η Τουρκία για την προστασία τους, λόγω του αγώνα εντός κατοικημένων περιοχών. <br /> <br /> Η μόνη συμμετοχή του τουρκικού στρατού είναι οι βολές πυροβολικού από το τουρκικό έδαφος και η χρήση εξοπλισμένων drones για βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών, έτσι ώστε, ακόμα και αν καταρριφθεί κάποιο, να μην αποδειχθεί ότι προέρχεται από τον τουρκικό στρατό, αφού ούτε πιλότο διαθέτουν, ούτε διακριτικά φέρουν. Αυτός είναι ο λόγος που δεν είδαμε ούτε ένα ελικόπτερο, ούτε ένα αεροσκάφος να συμμετέχει στις επιχειρήσεις. Ο τουρκικός στρατός θα διαβεί τα σύνορα μόνον όταν και ο τελευταίος κάτοικος της υπό κατάληψη περιοχής απομακρυνθεί ή όταν συμφωνηθεί κατάπαυση του πυρός. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος των ελαχίστων απωλειών Τούρκων στρατιωτών, οι οποίες βέβαια προήλθαν μέσα στην Τουρκία από βολές ρουκετών στην άλλη πλευρά των συνόρων. <br /> <br /> Ο μύθος των ολιγοήμερων επιχειρήσεων <br /> <br /> Ένας από τους λόγους που η δική μας Εθνική Φρουρά, ύστερα από 55 χρόνια από την ίδρυσή της, παραμένει ανεπαρκώς εξοπλισμένη, ιδιαίτερα στη θάλασσα και τον αέρα, είναι η διάχυτη εντύπωση που διαχρονικά διαποτίζει το πολιτικό σύστημα, ότι δήθεν σε περίπτωση έναρξης συγκρούσεων αυτές θα διαρκέσουν ελάχιστες μέρες (το πολύ μια – δυο), γιατί θα παρέμβουν αμέσως οι διεθνείς παίκτες και θα σταματήσουν τον εισβολέα. Οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία εναντίον ενός ανεπαρκώς εξοπλισμένου και γενικά εύκολου αντίπαλου, σε μια περιοχή μέγιστου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, όπου διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, συνεχίσθηκαν για 8 μέρες και νύκτες, μέχρι να συμφωνηθεί πενθήμερη αναστολή των επιχειρήσεων, με άγνωστη την έκβαση μετά την εκπνοή της αναστολής αυτής. Τα διδάγματα από την εισβολή στη Συρία θα πρέπει να μελετηθούν από την πλευρά μας τόσο σε πολιτικό, όσο κυρίως σε στρατιωτικό επίπεδο και να ληφθούν υπόψη στην όλη αμυντική σχεδίαση. <br /> <br /> Ο μύθος των ολιγοήμερων επιχειρήσεων και των «σωτήρων», που θα σπεύσουν να μας σώσουν, θα πρέπει να διαγραφεί από τη σκέψη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, αλλά και των υπευθύνων για την άμυνα της Κύπρου. Αυτό και μόνο επιβάλλει αλλαγές στην όλη αμυντική σχεδίαση, η οποία θα πρέπει να στηριχθεί – μαζί με πολλά άλλα στοιχεία – και στο γεγονός ότι οι επιχειρήσεις θα διαρκέσουν πολλές μέρες, πιθανόν και βδομάδες. Και, πάντοτε, να έχουμε όλοι υπόψη μας τον στίχο του εθνικού μας ποιητή στον Ύμνο για την Ελευθερία. «Μοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή, Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τις κουρταλεί».<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

στρατηγός Πενταράς: «Γίγαντας με ξύλινα πόδια η Τουρκία» «Θα ηττηθεί σε μια σύγκρουση με την Ελλάδα»

Αποκαλυπτικός ήταν για άλλη μια φορά ο κ. Πενταράς, όπου με την ανάλυσή του, δείχνει πως η Τουρκία είναι ισχυρή μόνο στα λόγια και πως χω...

Διαβάστε την συνέχεια

Tα κακομαθημένα «παιδιά» των Βαλκανίων, το βέτο και η επόμενη μέρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhmmv_OIIyAHVbQVnUCL6LQ-I04tEcGOA-ojb6g3YH-eVuJKWA6cI7ut8RngpiGstKC0KBa_8fTtiNYd2OSjP_gelf5XQiflxuW62BTMwBiLbkakPS9S-u8tgBGaBUD5xPKE3O34sXK1A/s1600/zaef_rama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="458" data-original-width="650" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhmmv_OIIyAHVbQVnUCL6LQ-I04tEcGOA-ojb6g3YH-eVuJKWA6cI7ut8RngpiGstKC0KBa_8fTtiNYd2OSjP_gelf5XQiflxuW62BTMwBiLbkakPS9S-u8tgBGaBUD5xPKE3O34sXK1A/s640/zaef_rama.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Τίρανα και Σκόπια έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Πίστεψαν ότι αρκεί η επίκληση της απειλής της ρωσικής, τουρκικής η κινεζικής διείσδυσης, ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Ζάεφ και Ράμα για να πεισθούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αποδεχθούν την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που σε δυο, τρία η τέσσερα χρόνια θα προσέδιδαν στους πρωθυπουργούς της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας ισότιμη ψήφο και δικαίωμα απόφασης για το μέλλον της Ευρώπης με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και των άλλων χωρών της Ε..Ε. <br /> <br /> Και ο κ. Ζάεφ ακόμη χειρότερα πιστεύει ότι αρκούσε η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών για να ανοίξει ο δρόμος της Ευρώπης για την χώρα του. Αυτή η σιγουριά των κυβερνήσεων στα Σκόπια και στα Τίρανα υπονόμευσε τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των δυο χωρών, καθώς παραμερίσθηκε και υποβαθμίστηκε πλήρως η υποχρέωση εκπλήρωσης των Κριτηρίων της Κοπεγχάγης αλλά και υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται προκειμένου μια χώρα να περάσει το κατώφλι της Ε.Ε... <br /> <br /> Η αντίληψη ότι το γενικό και εντελώς αφηρημένο γεωστρατηγικό αφήγημα, θα αποκρύψει και θα συγκαλύψει τα σοβαρά προβλήματα της δημοκρατικής διακυβέρνησης, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων, της διαφθοράς, της σχέσης του οργανωμένου εγκλήματος με την πολιτική εξουσία, είναι που έχει υπονομεύσει τελικά την ευρωπαϊκή πορεία των δυο χωρών και όχι η «λόξα» του Μακρόν. <br /> <br /> Γιατί ο Γάλλος πρόεδρος απλώς ζητά το αυτονόητο. Η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με μια χώρα να μην είναι το «έπαθλο» για κάποιο γενικό γεωπολιτικό αντάλλαγμα (π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών από τα Σκόπια), αλλά να είναι αποτέλεσμα τω προσπαθειών που έχει κάνει η συγκεκριμένη χώρα προκειμένου να κάνει δικό της κτήμα το κοινοτικό κεκτημένο και τις ευρωπαϊκές αρχές. <br /> <br /> Η απόφαση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων χωρίς να έχουν εκπληρωθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις που προβλέπονται, δεν οδηγούν σε σταθεροποίηση των χωρών, όπως λανθασμένα υποστηρίζεται, αλλά στην διάσωση κυβερνήσεων που κυρίως ευθύνονται για την μη εκπλήρωση των όρων αυτών. <br /> <br /> Ο κ. Ζάεφ θεώρησε ότι αρκούσε η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών για να πάρει λευκή επιταγή για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του. Τα σκάνδαλα τα οποία συνεχίζονται επί της δικής του πρωθυπουργίας , η απουσία αξιόπιστου δικαστικού συστήματος στην χώρα, η προβληματική λειτουργία των θεσμών, θεωρήθηκε ότι θα ξεχασθούν κάτω από τους διθυράμβους για την επίλυσή της διαφοράς με την Ελλάδα. <br /> <br /> Ίσως ο κ. Ζάεφ θεώρησε ότι αρκούσε η υλοποίηση της εντολής της κ. Μέρκελ για σφράγισμα των συνόρων με την Ελλάδα -στο οποίο οφείλεται σε έναν βαθμό και η ασφυξία της χώρας μας από τις μεταναστευτικές ροές- για να εξασφαλισθεί η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά.<br /> <br /> Ο κ. Ράμα στα Τίρανα είναι αυτός που ενοχλήθηκε λιγότερο γιατί απλώς παίρνει ακόμη μια παράταση ώστε να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς ενοχλήσεις από τις Βρυξέλλες, σε μια χώρα που η αντιπολίτευση απέχει από τις εργασίες της Βουλής, το ναρκεμπόριο ανθεί, το οργανωμένο έγκλημα συνυπάρχει με την πολιτική εξουσία, το δικαστικό σύστημα είναι πλήρως υποταγμένο στην εκτελεστική εξουσία. <br /> <br /> Είναι χαρακτηριστικό ότι «δεν ίδρωσε το αυτί» του κ. Ράμα ο οποίος μάλλον συνεχίζει να είναι ευτυχής χωρίς την πίεση της Ε.Ε., ενώ η αντιπολίτευση απέχει από τις εργασίες της Βουλής, η δικαιοσύνη συνεχίσει να χειραγωγείται από τον ίδιο και φυσικά συνεχίζεται η υλοποίηση του σχεδίου υφαρπαγής των ελληνικών περιουσιών στο παραθαλάσσιο μέτωπο. <br /> <br /> Στα Σκόπια ο κ. Ζάεφ επέλεξε να παίξει τα ρέστα του ,αναγγέλλοντας πρόωρες εκλογές. Ελπίζει ότι με το δίλημμα «μαζί μου για την Ευρώπη ή περιπέτειες με το VMRO» θα μπορέσει να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην Βόρεια Μακεδονία αλλά και το κλίμα απογοήτευσης από την μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. <br /> <br /> Ο κ. Ζάεφ στήριξε εδώ και δυο χρόνια την πολιτική πορεία του στο επιχείρημα ότι η επίλυση του ονοματολογικού αρκεί για το άνοιγμα της ευρωατλαντικής πορείας της χώρας του. Έτσι κατόρθωσε αν και το κόμμα του ήταν δεύτερο στις εκλογές να συνεργασθεί με τα αλβανικά κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης ,να κερδίσει την πλειοψηφία ώστε να διαπραγματευθεί την Συμφωνία των Πρεσπών και να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές και έστω και με προβληματικό τρόπο να επιτύχει την έγκριση της Συμφωνίας στο δημοψήφισμα. <br /> <br /> Ο κ. Ζάεφ τώρα βρίσκεται στην δύσκολη θέση να πρέπει να εξηγήσει σε μια καχύποπτη και δύσπιστη κοινή γνώμη, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν η πανάκεια για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, όπως υποστήριζε μέχρι τώρα. <br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι και η αντιπολίτευση στα Σκόπια, το VMRO -DPMNE δεν έχει υποσχεθεί ,παρά τις εθνικιστικές κραυγές, την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ,ενδεχομένη ήττα του Ζάεφ στις εκλογές, θα οδηγήσει σε μια εξαιρετικά ιδιόρρυθμη κατάσταση, όπου σε Αθήνα και Σκόπια θα υπάρχουν δυο κυβερνήσεις που πολέμησαν την Συμφωνία των Πρεσπών και θα καλούνται να την υλοποιήσουν… <br /> <br /> Και καθώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι η Συμφωνία των Πρεσπών και η υλοποίηση της το κριτήριο για την αλλαγή στάσης του Εμ. Μακρόν η ενδεχόμενη νίκη της αντιπολίτευσης στις πρόωρες εκλογές θα θέσει σημαντικές προκλήσεις για την Ελλάδα λόγω της απροθυμίας του VMRO να εφαρμόσει πλήρως την Συμφωνία. <br /> <br /> Και ενώ σήμερα η Ελλάδα δηλώνει την στήριξη της στην Βόρεια Μακεδονία, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφύγει μια σύγκρουση και με τα Σκόπια και με τους εταίρους εάν μια νέα κυβέρνηση του VMRO επιχειρήσει να παγώσει την Συμφωνία των Πρεσπών και να κερδίσει μια απόφαση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. απλώς και μόνο επειδή ο κ. Μακρόν άλλαξε στάση η επειδή έπεισε το επιχείρημα της δημιουργίας «αναχώματος» στην ρωσική διείσδυση.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Tα κακομαθημένα «παιδιά» των Βαλκανίων, το βέτο και η επόμενη μέρα

Του Νίκου Μελέτη Τίρανα και Σκόπια έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Πίστεψαν ότι αρκεί η επίκληση της απειλής της ρωσικής, τουρκικής η κινεζικής...

Διαβάστε την συνέχεια

Σεργκέι Λαβρόφ: Δυνατή η τροποποίηση της Συμφωνίας των Αδάνων με την Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBbyixyzc7q1gzGiNhN6kzJ2Ydr5pFvnuHau7ObmZPejpghM_zMUCdm2onH_LWflwr8IJSqSU-30j0NfeNANOi2FiyCS96FuzQ4-J6OCObGsQcHkA8Pol6GkRX51K06xUaJ6MUgjJm0fg/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25B9+%25CE%259B%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBbyixyzc7q1gzGiNhN6kzJ2Ydr5pFvnuHau7ObmZPejpghM_zMUCdm2onH_LWflwr8IJSqSU-30j0NfeNANOi2FiyCS96FuzQ4-J6OCObGsQcHkA8Pol6GkRX51K06xUaJ6MUgjJm0fg/s640/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25B9+%25CE%259B%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2586.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε ότι η Ρωσία στήριζε την ιδέα της τροποποίησης της συμφωνίας των Αδάνων του 1998 μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας αν οι δύο πλευρές το έκριναν αναγκαίο. «Αυτό είναι το υπάρχουν διεθνές νομικό πλαίσιο που έχει επιβεβαιωθεί πρόσφατα από τις δύο πλευρές, συμπεριλαμβανομένων και των πρόσφατων γεγονότων. Αν οι δύο πλευρές, στην πορεία των επαφών, θεωρήσουν αναγκαίο και αμοιβαία αποδεκτό να ξεκαθαρίσουν ή να τροποποιήσουν αυτή τη συμφωνία με όποιο τρόπο, αυτή θα είναι δική τους απόφαση, σίγουρα θα την αποδεχτούμε και θα τη στηρίξουμε» δήλωσε ο Λαβρόφ. <br /> <br /> Επιπλέον, επιπλέον σημείωσε ότι όλοι οι Κούρδοι που βρίσκονται στη Συρία πρέπει να καλύπτονται από το νέο συριακό σύνταγμα προκειμένου να διασφαλιστεί η απουσία οποιασδήποτε απειλής από συριακό έδαφος κατά της Τουρκίας. «Όλες οι κουρδικές δομές σε συριακό έδαφος πρέπει θα πρέπει να καλύπτονται σταθερά από τη συριακή νομοθεσία, το συριακό σύνταγμα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν παράνομες ένοπλες ομάδες στο έδαφος της Συρίας και καμία απειλή για την ασφάλεια της Τουρκία» δήλωσε σε συνέντευξη μετά τις συνομιλίες με την ομόλογό του της Βουλγαρίας Εκατερίνα Ζαχαρίεβα. <br /> <br /> Σημείωσε επίσης ότι η Ρωσία δεν είχε σχέδια να φιλοξενήσει τις συναντήσεις ασφαλείας μεταξύ Συρίας και Τουρκίας εν μέσω της υπάρχουσας έντασης για την επιθετικότητα της Τουρκίας προς τον βόρειο γείτονά της. «Εκπρόσωπος της προεδρίας έχει ήδη σχολιάσει τις προγραμματισμένες επαφές μεταξύ Σύριων και Τούρκων αντιπροσώπων στο Σότσι. Δεν προγραμματίζουμε τέτοιες επαφές» δήλωσε. <br /> <br /> Η δήλωση έρχεται εν μέσω της τουρκικής επιχείρησης στη Συρία με την ονομασία «Πηγή Ειρήνης» που ξεκίνησε στις 9 Οκτωβρίου, λίγο μετά την ανακοίνωση από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ της αποχώρησης των στρατιωτών από τη Συρία. Η επιχείρηση αμέσως συγκέντρωσε την κριτική της διεθνούς κοινότητας, ενώ η Δαμασκός έκανε λόγο για κατάληψη. Η Ρωσίας, που στηρίζει τη συριακή κυβέρνηση, κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει την κλιμάκωση. <br /> <br /> Μία εβδομάδα μετά την έναρξη της επιχείρησης, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ και Τουρκία συμφώνησαν σε «πάγωμα» της τουρκικής επιθετικότητας για 120 ώρες προκειμένου μέλη του YPG να αποχωρήσουν από την αποκαλούμενη ζώνη ασφαλείας, που η Άγκυρα σκοπεύει να ελέγχει μονομερώς. Ωστόσο, Άγκυρα και Κούρδοι φέρεται να παραβιάζουν την κατάπαυση του πυρός.<br /> <br /> Η συμφωνία των Αδάνων έθετε τους όρους βάσει των οποίων η Τουρκία θα μπορούσε να κάνει διασυνοριακές επιχειρήσεις ασφαλείας μέσα στο έδαφος της βόρειας Συρίας.<br /> <br /> Επίσης υποχρέωνε τη Δαμασκό να σταματήσει να προσφέρει καταφύγιο σε μέλη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία και διεξάγει ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους για δεκαετίες.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σεργκέι Λαβρόφ: Δυνατή η τροποποίηση της Συμφωνίας των Αδάνων με την Τουρκία

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε ότι η Ρωσία στήριζε την ιδέα της τροποποίησης της συμφωνίας των Αδάνων του 1998 μεταξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσος σύμβουλος: «Πρέπει να δώσουμε προσοχή στη συμφωνία ΗΠΑ-Ελλάδας» – «Ο Ερντογάν έπεσε σε παγίδα στη Συρία»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHq5Owz6gkDI5aNqMHdDBWJWnhx5j-EIoHMWd9Q0ZvXHjBssGcfi8u1dLCVtejWcSHd15jwJdeRXaSw36rzP7Ip_dM-VoLr2K2jtEFzman_MaIkqTuJu54-mAOeFSA4Bu_43Ct7082L8/s1600/erdogan-akar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHq5Owz6gkDI5aNqMHdDBWJWnhx5j-EIoHMWd9Q0ZvXHjBssGcfi8u1dLCVtejWcSHd15jwJdeRXaSw36rzP7Ip_dM-VoLr2K2jtEFzman_MaIkqTuJu54-mAOeFSA4Bu_43Ct7082L8/s640/erdogan-akar.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Βόμβα περιωπής από Ρώσο αμυντικό σύμβουλο για την προσφάτως επιτευχθείσα αμυντική συμφωνία Ελλάδος-ΗΠΑ, την εισβολή των Τούρκων στην Βόρεια Συρία και την ισχνή θέση της Άγκυρας στην Βορειοατλαντική συμμαχία. <br /> <br /> Ο Alexey Malashenko πρώην πρόεδρος του γνωστού ινστιτούτου Carnegie Moscow Center’s, και νυν σύμβουλος στο Κρεμλίνο δηλώνει για όλα αυτά που βλέπουμε από προχθές στην Συρία τονίζοντας ότι «οφείλουμε να δώσουμε προσοχή στο γεγονός, ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται από τουρκικής πλευράς, διότι αφορούν την νωπή ακόμα υπογραφή από τους Αμερικανούς, μιας αμυντικής συμφωνίας με την Ελλάδα για τη μεταφορά στρατιωτικών βάσεων για άπειρη χρήση, με την παρατήρηση ότι η Τουρκία σήμερα είναι ένας αδύναμος κρίκος εντός του ΝΑΤΟ». <br /> <br /> «Μετά την αγορά των πυραύλων S-400 και την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Άγκυρας που την συνόδεψαν, δεν μπορεί να αποκλειστεί η αποχώρηση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ», δηλώνει και ο Thomas Eger, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, σε άρθρο για το Focus. <br /> Ποιο είναι το Τουρκικό σχέδιο στην Συρία <br /> <br /> Η Τουρκία, με όλες τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν, δεν δηλώνει πραγματικά τις προθέσεις της, οι οποίες είναι η προσάρτηση οποιουδήποτε τμήματος της βόρειας Συρίας. Η δε «ασφάλεια», την οποία επικαλείται η Άγκυρα, υπονοεί αποκλειστικά την επίθεση των τουρκικών στρατευμάτων για την ανάληψη του ελέγχου των συριακών εδαφών, όπως είχε δηλώσει και ο Ερντογάν προηγουμένως, τονίζοντας ότι ο στρατός του ήταν έτοιμος να προχωρήσει ανά πάσα στιγμή εντός Συρίας. <br /> <br /> Όπως δήλωσε ο Αλεξέι Μάλασενκο, επικεφαλής της έρευνας στο Ινστιτούτο Διάλογου των Πολιτισμών, κατά την άποψή του, οι ΗΠΑ υποστήριζαν τους Κούρδους για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά σε κάποιο σημείο σταμάτησαν να το κάνουν και τώρα απλά «νίπτουν τα χείρας τους». <br /> <br /> «Στο εσωτερικό της αμερικανικής κυβέρνησης, υπάρχουν δύο ομάδες ελίτ που χειρίζονται διαφορετικά την κατάσταση στην περιοχή», επισημαίνει ο εμπειρογνώμονας συνεχίζοντας: «Προφανώς, ο Ερντογάν κατόρθωσε να συμφωνήσει με τον Τραμπ για την έναρξη της επιχείρησης αλλά όχι με την άλλη ομάδα εξουσίας εντός των ΗΠΑ». <br /> <br /> Η δεύτερη ομάδα εξουσίας στην αμερικανική διοίκηση, αφορά την CIA, το υπουργείο Εξωτερικών και, φυσικά το Πεντάγωνο, οι οποίοι ακολουθούν πιο παραδοσιακές απόψεις. <br /> <br /> «Αυτή η ομάδα βλέπει τους Κούρδους ως συμμάχους, για παράδειγμα, στην ιρακινή πλευρά, ως μη θρησκευτικές, αλλά κοσμικές δυνάμεις. Η αμερικανική αυτή ελίτ, έχει με τους Κούρδους πολύ μακρά ιστορία συνεργασίας στη Συρία και βλέπει τους Κούρδους ως αντιστάθμισμα εναντίον της Δαμασκού», εξήγησε ο Ασατριάν. <br /> <br /> «Υπάρχει ένας συνεχής αγώνας μεταξύ των δύο λόμπι. Προφανώς όμως, η κατάσταση «γέρνει» προς αυτό το τμήμα της αμερικανικής ελίτ που στηρίζει τους Κούρδους», πιστεύει ο Ασατριάν. <br /> <br /> Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έδωσαν στον Ερντογάν τη δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης στη Συρία, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει παγίδα για τον «σουλτάνο». <br /> <br /> «Αν εισέλθει εκεί ο Τούρκος πρόεδρος, τότε θα υπάρξει ένας πραγματικός Κούρδο-τουρκικός πόλεμος, και τότε ο Ερντογάν θα είναι απίθανο να μπορέσει να επιτύχει μια γρήγορη νίκη, διότι οι Κούρδοι θα αντιδράσουν πολύ σκληρά», είχε προβλέψει ο Μαλάσενκο. <br /> <br /> «Νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα προκαλέσει ένα κύμα τρομοκρατικών και βομβιστικών επιθέσεων μέσα στην Τουρκία. Ο Ερντογάν δεν ελέγχει πολλά πράγματα και τώρα έχει να αντιμετωπίσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση, έχοντας ήδη μια κρίση μέσα στο κόμμα του. Αν για κάποιο λόγο «στραβώσει» και η κουρδική επιχείρηση, τότε θα έχει πολλά να χάσει», τόνισε ο Ρώσος ειδικός. <br /> <br /> Για την Ελλάδα η τουρκική εισβολή στην Βόρεια Συρία θα αποτελέσει μέγα θέμα για ένα και μόνο λόγο, καθώς αν εκεί δεν αντιδράσει η διεθνή κοινότητα (η οποία έως τώρα διατηρεί μια εγκληματική απάθεια), οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, δεν πρόκειταινα βοηθήσουν ούτε στο Αιγαίο ούτε στην Κύπρο. Όπως και οι Κούρδοι, είμαστε μόνοι μας.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρώσος σύμβουλος: «Πρέπει να δώσουμε προσοχή στη συμφωνία ΗΠΑ-Ελλάδας» – «Ο Ερντογάν έπεσε σε παγίδα στη Συρία»

Βόμβα περιωπής από Ρώσο αμυντικό σύμβουλο για την προσφάτως επιτευχθείσα αμυντική συμφωνία Ελλάδος-ΗΠΑ, την εισβολή των Τούρκων στην Βόρε...

Διαβάστε την συνέχεια

H αμερικανική εξωτερική πολιτική του Τραμπ και οι εφιαλτικές συνέπειες για τον κόσμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJLC-1Bxacg8KLamQ4XdNzxdW-1ierweWkalnTF2GX5v2xFRu8umR5e45IS_ljAyviz8lToRnP9KfVEYszOhrgMCbqeDmkm-TtTZCMPOoC9X5i_Dn8VR7ETcHY0drvh0pV7xj05SoHz0/s1600/pence-mnucjin-trump-graham-obrien-white-house.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJLC-1Bxacg8KLamQ4XdNzxdW-1ierweWkalnTF2GX5v2xFRu8umR5e45IS_ljAyviz8lToRnP9KfVEYszOhrgMCbqeDmkm-TtTZCMPOoC9X5i_Dn8VR7ETcHY0drvh0pV7xj05SoHz0/s640/pence-mnucjin-trump-graham-obrien-white-house.jpg" width="640" /></a></div> <br />  Του <b>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*</b><br />  Πάρα πολλοί αναλυτές, πολιτικοί και αναλυτές απανταχού του πλανήτη χαίρονται για την ήττα των ΗΠΑ στη Συρία. Ωστόσο, ο πολιτικός ρεαλισμός είναι η μόνη ”θρησκεία” της εξωτερικής πολιτικής και βάσει αυτού, θα έπρεπε να τα βάψουν μαύρα ακόμη και όποιοι κοιτούν την εξωτερική πολιτική όπως τις ομάδες ποδοσφαίρου.<br /> <br /> Ποιά είναι η ζημιά των ΗΠΑ από την στάση του Τραμπ στη Συρία; Ποιά είναι τελικά τα ”απόνερα” για όλον τον κόσμο ο οποίος βαδίζει για πρώτη φορά μετά την κρίση της Κούβας σε πολύ επικίνδυνο μονοπάτι; Η ισορροπία δυνάμεων είναι η πεμπτουσία του ρεαλισμού. Σύμφωνα με αυτήν, η ειρήνη δεν επέρχεται με βάση καλές προθέσεις, πολιτικοποίηση του ουμανισμού και ηθική. Η ειρήνη γίνεται πολιτική πραγματικότητα μέσω της αύξησης του κόστους του πολέμου.<br /> <br /> Άρα, με βάση τον πολιτικό ρεαλισμό, η ειρήνη είναι μια κατάσταση στην οποία ο πόλεμος είναι ασύμφορος και ασύμφορος είναι ένας πόλεμος όταν οι προϋποθέσεις του είναι αδύνατες. Αν ένα κράτος έχει Α δυνάμεις και ένα Β κράτος, μπορεί να τις αντιμετωπίσει, τότε δεν υφίστανται επικερδείς προϋποθέσεις για τα δύο κράτη έτσι ώστε να πάνε σε πόλεμο.<br /> <br /> Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τον πόλεμο, μπορεί να έγινε για εσωτερικούς λόγους της αμερικανικής πολιτικής. Αυτό δεν αναιρεί όμως οτι έγινε λάθος εξωτερικής πολιτικής. Η αποχώρηση της δύναμης που εγγυάται από το 1947 την ασφάλεια του πλανήτη, ανοίγει ένα κενό ισχύος το οποίο θα κάνει τον κόσμο εξαιρετικά επισφαλή. Αυτό είναι το πιο σημαντικό επιχείρημα για το οποίο πρέπει να φοβάται ακόμη και κάποιος μου για συναισθηματικούς λόγους, ”μισεί” τις ΗΠΑ.<br /> <br /> Η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι ένα εκκρεμές στο οποίο απομονωτισμός και ιεραποστολικός παρεμβατισμός στις διεθνείς υποθέσεις, δεν παύει να κινείται. Το πιο σημαντικό λάθος λοιπόν, είναι οτι ο κόσμος έχει συνδεθεί με την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ο απομονωτισμός μπορεί για πολιτικούς σαν τον Τραμπ να φέρνει νοσταλγία, όμως η Αμερική δεν μπορεί πλέον να κάνει πίσω από αυτό που ξεκίνησε να χτίζει ο Φράνκλιν Ρούζβελτ. Είναι πολύ αργά πλέον για την Αμερική για να απομονωθεί.<br /> <br /> Τα συμφέροντά της είναι παγκόσμια και αν τα απωλέσει, θα τα κερδίσουν άκοπα άλλες δυνάμεις. Πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από τις διεθνείς υποθέσεις θα αυξήσει τις πιθανότητες για καταστάσεις που ζήσαμε στην Ευρώπη από όταν η Γερμανία αντιλήφθηκε το κενό ισχύος που άφησαν οι ΗΠΑ στον Ευρωατλαντικό χώρο. Αυτό θα γίνει σε παγκόσμια κλίμακα. Τι λάθος έκανε ο Τραμπ; ”Είμαστε 7 χιλιάδες μίλια μακριά”. Αυτή ήταν η δήλωσή του που φέρνει τις ΗΠΑ στις αρχές του 19ου αιώνα. Και πάλι, δεν υπολογίζει ο Αμερικανός πρόεδρος έναν ιστορικό προκάτοχό του, τον Θίοντορ Ρούζβελτ ο οποίος είπε το 1899 οτι όλη η ιστορία της Αμερικής, βασίζεται στην επέκταση. Είναι αναπόφευκτο για μια δύναμη σαν την Αμερική να περιοριστεί μέσα από τους δύο ωκεανούς.<br /> <br /> Οποιοσδήποτε ”τριγμός” στην Wall Street, ακόμη και αν οι ΗΠΑ απομονωνόνταν, θα είχε συνέπειες παγκοσμίως και αυτές με τη σειρά τους, θα γίνονταν αιτίες για νέες συνέπειες για την Ουάσινγκτον. Ο κόσμος έχει συνδεθεί. Το άλλο μεγάλο λάθος του Τραμπ είναι οτι σπρώχνει στην αγκαλιά άλλων δυνάμεων, χώρες που ανέμεναν βοήθεια από τις ΗΠΑ. Αυτές τις μέρες , όχι μόνο η Ρωσία – αλλά κυρίως η Κίνα είναι αυτή που τρίβει τα χέρια της. Τι βλέπει η Ταϊβάν; Το Χονγκ Κονγκ;<br /> <br /> Ο Αμερικανός πρόεδρος συχνά κατηγορεί την Κίνα για τις εμπορικές πρακτικές της. Παρόλα αυτά είναι ανακόλουθος γιατί πολλά κράτη που δυσανασχετούν από την σινική επιθετικότητα στην Ανατολική Ασία, γρήγορα θα βρουν ένα modus vivendi με την Κίνα, βλέποντας πως οι ΗΠΑ είναι πράγματι, μια ”Απρόθυμη Δύναμη’.<br /> <br /> Το ίδιο ισχύει για κάθε χώρα. Για το Ισραήλ αλλά και για τη Γαλλία, που βλέπουν πως οι ΗΠΑ δε δεσμεύονται πουθενά. Μεγάλη η ζημιά για την αμερικανική εξωτερική πολιτική όμως τα παρήγορα πράγματα είναι το ίδιο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα και η δομή του. Το μη παρήγορο είναι πως ένα έτος, συνιστά πολύ χρόνο για τις παγκόσμιες εξελίξεις. Σήμερα, κανείς δε θέλει να βάλει την υπογραφή του πλαϊ σε αυτήν του Τραμπ γιατί μπορεί να του απαντήσει με αναρμοδιότητα λόγω απόστασης επτά χιλιάδων μιλίων ή περισσότερων.<br /> <br /> Η Αμερική ήταν σχεδόν πάντα υπερπόντιος εξισορροπητής και η πολιτική ανοικτών θυρών στις θάλασσες, μαζί με τις βάσεις που διατηρεί ανά τον κόσμο, καθιστούν την Ουάσινγκτον ικανή να μη λογαριάζει αποστάσεις. Αυτό που οφείλει να απασχολεί την Ελλάδα και την Κύπρο αυτή τη στιγμή, είναι να χτίσουν γέφυρες για την επόμενη μέρα της Αμερικής η οποία θα επέλθει όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών του Νοεμβρίου του 2020.<br /> <br /> Οι συνέπειες των κινήσεων του Αμερικανού προέδρου, δεν δυσαρεστούν μόνο τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους. Δυσαρεστούν ολόκληρο τον κόσμο και αν συνεχιστούν, κανείς δε θα υπολογίζει μια ”απρόθυμη δύναμη”.<br /> <br /> ΥΓ: Αυτοί που παρακαλούν και χαίρονται για διαφόρων χρωμάτων μαλλιών γένη, καλό είναι να θυμηθούν πως: 1. Η Μόσχα παγώνει το θέμα του Κουρδιστάν εμπλεκόμενη και 2. Αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από τη διεθνή πολιτική, θα δούμε ξανά πολλές φορές ό,τι βλέπουμε με την Τουρκία.<br /> <br /> Θα γεμίσουν το κενό ισχύος τους χώρες που δεν είχαν ούτε μια μέρα στην ιστορία τους δημοκρατική παράδοση, φιλελεύθερη σκέψη και σεβασμό για τον Άνθρωπο. Να φανταστούμε δηλαδή, έναν κόσμο που κάθε μέρα θα ακούμε από τον εκάστοτε Αμερικανό πρόεδρο πως βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά…<br /> <b><i><br /></i></b> <b><i>(*) Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Ph.D Cand στις Ελληνοαμερικανικές Σχέσεις, Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (ΤΟΡΕΝΕ-ΙΔΙΣ)</i></b><br /> <br style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;" /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

H αμερικανική εξωτερική πολιτική του Τραμπ και οι εφιαλτικές συνέπειες για τον κόσμο

 Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*  Πάρα πολλοί αναλυτές, πολιτικοί και αναλυτές απανταχού του πλανήτη χαίρονται για την ήττα των ΗΠΑ στη Συρία. Ωστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πακετοποιεί την περιοχή ο Ερντογάν: Σχέδιο επέκτασης εδαφών και επιρροής, που θα τον καταστεί ηγέτη των μουσουλμάνων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7lSPW2btlz8vhBe8BTJ85YcpAeQTPsU_i4zoNtGK05ThUQnsjtSE1cJR88-t7vOmwkVa98dPN5K3DBNSntDb5u1q2NHFY4csHt_xfSf-xwUwD5iPsYMXOdWg9aiP1TC6xEJZZqAj4dL4/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="749" data-original-width="1024" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7lSPW2btlz8vhBe8BTJ85YcpAeQTPsU_i4zoNtGK05ThUQnsjtSE1cJR88-t7vOmwkVa98dPN5K3DBNSntDb5u1q2NHFY4csHt_xfSf-xwUwD5iPsYMXOdWg9aiP1TC6xEJZZqAj4dL4/s640/3.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ <br /> Εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού υψηλού ρίσκου βρίσκεται σε εξέλιξη από την κατοχική Τουρκία. Πρόκειται για ένα μεγαλεπήβολο όραμα νεκρανάστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που προωθείται βαθμηδόν και αφορά στην ευρύτερη περιοχή μας. Σε αυτό τον σχεδιασμό εντάσσεται η Κύπρος, η Συρία, η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Ελλάδα (Αιγαίο) και άλλες χώρες στις οποίες ενισχύει την επιρροή της η Άγκυρα. <br /> <br /> Είναι προφανές, από τις κινήσεις που γίνονται αλλά και από εκτιμήσεις που έχουν διαμορφωθεί από ξένες Κυβερνήσεις και Οργανισμούς, πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα πλαίσια αυτού του σχεδιασμού προσεγγίζει ως πακέτο την περιοχή και επιχειρεί να θέσει είτε υπό την κατοχή του εδάφη τρίτων κρατών είτε υπό την επιρροή του τις χώρες τούτες. <br /> <br /> Στα πλαίσια αυτά, ο τουρκικός αναθεωρητισμός επιδιώκει τη διαμόρφωση ενός τόξου διευρυμένης επιρροής που έχει περισσότερες γεωγραφικές περιοχές (Ανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια, Αφρική, Ασία, Καύκασο). <br /> <br /> Ο Ερντογάν διαχρονικά επιδιώκει να καταστεί ηγέτης των μουσουλμάνων, ενώ στρατηγική επιδίωξη είναι και η αύξηση των εδαφών της Τουρκίας. Αυτό που έχει θέσει ως στόχο είναι όπως το 2023, όταν δηλαδή θα συμπληρωθούν 100 χρόνια τουρκικού κράτους, μπορέσει να παρουσιάσει αποτελέσματα που θα ενισχύουν, θα μεγαλώνουν, τη χώρα του. <br /> <br /> Σημειώνεται συναφώς ότι το κύριο σύνθημα του Συνεδρίου του ΑΚΡ, τον Σεπτέμβριο του 2012, ήταν «Μεγάλο έθνος, μεγάλη δύναμη, στόχος το 2023». Μια αφίσα στον χώρο του συνεδρίου έγραφε: «Όποιος έχει τις ρίζες του στο 1453, έχει στόχο του το 2023». Έκτοτε σε αυτό τον στόχο αναφέρθηκε πολλές φορές και διά της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία βαθμηδόν προωθεί με την αλλαγή συνόρων. <br /> <br /> Σε σχέση με την Κύπρο και την Ελλάδα, οι κινήσεις είναι ξεκάθαρες. Η Τουρκία επιδιώκει στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου σε θάλασσα και ξηρά κι αυτός ο στόχος εντάσσεται στα πλαίσια των ευρύτερων σχεδιασμών. Στη θάλασσα έχει εισβάλει με γεωτρύπανα στοχεύοντας να ακυρώσει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή να εδραιωθεί η παρουσία της, αρπάζοντας θαλάσσια περιοχή. <br /> <br /> Την ίδια ώρα, πιο συστηματικά τα τελευταία χρόνια το καθεστώς Ερντογάν επιχειρεί να ενσωματώσει τα κατεχόμενα διά της πλήρους εξάρτησης -που υπάρχει έκπαλαι- επιβάλλοντας την παρουσία του. Τούτο γίνεται κυρίως με τα βήματα ισλαμοποίησης των κατεχομένων, που πολλά έχουν γίνει με συστηματικό τρόπο. <br /> <br /> Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η Τουρκία θα προχωρήσει σε προσάρτηση των κατεχομένων, επεκτείνοντας τα εδάφη της μέχρι και τη γραμμή Αττίλα. Αντί ψευδοκράτος να είναι Τουρκία (που πρακτικά είναι). Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς η Άγκυρα μετρά τις αντιδράσεις. Γι’ αυτό και μπορεί τούτο να καταστεί πιο εύκολο μέσα από μια συμφωνία στο Κυπριακό, που θα παραπέμπει σε ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο. <br /> <br /> Για την Ελλάδα είναι σαφές πως πέραν από τις συστηματικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, η Τουρκία δεν έχει ακόμη αποφασίσει να αναβαθμίσει τις προκλήσεις. Ένα σενάριο που υπήρχε για να σταλεί στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος τουρκικό ερευνητικό σκάφος δεν υλοποιήθηκε. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis έχει κάνει σεισμικές έρευνες στα όρια της ελληνικής περιοχής αποφεύγοντας να προκαλέσει την Αθήνα. Ξένες διπλωματικές πηγές αναφέρουν πως ο Ερντογάν είναι εκείνος που θα αποφασίσει ενδεχόμενη εισβολή στην ελληνική θάλασσα. Όπως είναι εκείνος που αποφασίζει να παραμένουν τα δυο γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχουν, ως φαίνεται, μέχρι τώρα αποτελέσματα. Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει απορρίψει εισηγήσεις συνεργατών του να μεταφερθούν οι εργασίες στη Μαύρη Θάλασσα, όπου οι πιθανότητες να υπάρξουν αποτελέσματα είναι αυξημένες. Τούτο επιβεβαιώνει πως η επιδίωξή του είναι η εφαρμογή της επεκτατικής του πολιτικής και όχι το οικονομικό όφελος, το οποίο θεωρεί καλοδεχούμενο εάν και εφόσον προκύψει. <br /> <br /> Η Άγκυρα, πάντως, παρουσιάζεται πιεστική με τη Λιβύη για να καθορίσουν ΑΟΖ(!), αλλά και προς τον Λίβανο για να μην προχωρεί σε συνεργασίες με την Κυπριακή Δημοκρατία. Επί του παρόντος οι τουρκικές πιέσεις δεν αποδίδουν. <br /> <br /> Το τουρκικό εγχείρημα, μεγαλεπήβολο απόρροια της μεγαλομανίας του Ερντογάν, δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς η οικονομία της χώρας αντιμετωπίζει προβλήματα και ενδέχεται να αποτελέσει την αχίλλειό της πτέρνα. Γι’ αυτό και ο Ερντογάν γίνεται πιεστικός προς τους συνεργάτες του για να αποδίδουν το γρηγορότερο οι σχεδιασμοί στα διάφορα μέτωπα, που έχει ανοίξει. <br /> <br /> Είναι σαφές πως το καθεστώς Ερντογάν κινείται σε τεντωμένο σχοινί. Η δράση του προκαλεί αντιδράσεις στο διεθνές πεδίο και οι χώρες που διαχρονικά διατηρούσαν καλές σχέσεις με την Τουρκία κρατούν αποστάσεις, λόγω και της πίεσης προφανώς που δέχονται οι Κυβερνήσεις από την κοινή τους γνώμη. <br /> <br /> Η Άγκυρα, με τις ενέργειές της, διαμορφώνει μια εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή που δεν αποκλείεται να κλιμακωθεί. Ο Ερντογάν παίζει με τη φωτιά και είτε θα καεί είτε θα κάψει την περιοχή. <br /> <br /> ΟΠΛΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ <br /> <br /> Η Άγκυρα συντηρεί το όπλο του μεταναστευτικού, το οποίο χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για τους Ευρωπαίους. Παίζει ακόμη και το παιχνίδι με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, θεωρώντας πως μπορεί να έχει οφέλη από τον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται από τις δύο υπερδυνάμεις για το ποια θα διατηρεί κανάλια επικοινωνίας με το καθεστώς της Άγκυρας. Εκείνο, πάντως, που σημειώνεται από πολλούς που παρακολουθούν τις τουρκικές κινήσεις είναι πως ο Ερντογάν θέλει δική του πορεία και θα αξιοποιεί τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Ρωσία με τρόπο που θα διευκολύνεται στους στόχους του. <br /> <br /> ΤΑ ΔΥΟ ΓΕΩΤΡΥΠΑΝΑ ΚΑΙ Η ΧΑΛΑΡΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ <br /> <br /> Η Τουρκία διατηρεί στην κυπριακή ΑΟΖ τα δυο γεωτρύπανα, «Πορθητής» και «Γιαβούζ», τα οποία προστατεύονται από πολεμικό ναυτικό της χώρας. Στο «Γιαβούζ» μεταφέρονται υλικά, τα οποία χρειάζονται για γεώτρηση κάτι που αναμένεται να γίνει προσεχώς. <br /> <br /> Την ίδια ώρα, σε διπλωματικό επίπεδο, υπάρχει μια «χαλαρή» κινητικότητα, που αφορά στο Κυπριακό. Τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι απλός παρατηρητής στα διαδραματιζόμενα στη Συρία, επιδιώκουν να προκαλέσουν κινητικότητα στο Κυπριακό και στα πλαίσια αυτά συζητούν για την πραγματοποίηση συνάντησης, Γκουτέρες- Αναστασιάδη- Ακιντζί, περί τα τέλη Νοεμβρίου σε ευρωπαϊκή πόλη. Η τουρκική πλευρά, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία στο Κυπριακό ως άλλοθι και ως κίνηση για να αποφύγει ευρύτερες πιέσεις, θέτει όρους για να γίνει η τριμερής. Πρώτος όρος η διασφάλιση ότι θα ακολουθήσει της τριμερούς και (άτυπη) πενταμερής. Δεύτερος, η αποδοχή εκ προοιμίου της θετικής ψήφου. <br /> <br /> Οι πρωταγωνιστές εκτιμούν πως τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται δεν ευνοούν ποσώς την επανέναρξη των συνομιλιών. Και για τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και στη γειτονική Συρία. Την ίδια ώρα, είναι σαφές πλέον ότι στα κατεχόμενα έχουν εισέλθει σε «προεκλογική» περίοδο.<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πακετοποιεί την περιοχή ο Ερντογάν: Σχέδιο επέκτασης εδαφών και επιρροής, που θα τον καταστεί ηγέτη των μουσουλμάνων

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού υψηλού ρίσκου βρίσκεται σε εξέλιξη από την κατοχική Τουρκία. Πρόκειται για έν...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι ώρα για την κατάρριψη των τεσσάρων πιο επικίνδυνων “μύθων” της Εθνικής Άμυνας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhygdyhtFJA7BgeASYHG6m9ZM9xVSJ9M3rHJl-PLU2BSzR1cgQQ3vaeJFr6hgPd4HlypGhO6WW2v0HPow7OrZWPuB6GM4o2nrH-t7dXlKd-CInp2IKWtild2jjTX8NO4WAeqgCLajbgaCE/s1600/mitsotakis-panagiotopoulos-christodoulou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="788" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhygdyhtFJA7BgeASYHG6m9ZM9xVSJ9M3rHJl-PLU2BSzR1cgQQ3vaeJFr6hgPd4HlypGhO6WW2v0HPow7OrZWPuB6GM4o2nrH-t7dXlKd-CInp2IKWtild2jjTX8NO4WAeqgCLajbgaCE/s640/mitsotakis-panagiotopoulos-christodoulou.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου σχετικά με την υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων για την ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εν όψει της συνεχώς κλιμακούμενης τουρκικής επιθετικότητας, δυστυχώς αποτελούν ένδειξη ότι συνολικά το ελληνικό στρατιωτικό οικοδόμημα (Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ένοπλες δυνάμεις) συνεχίζει να σχεδιάζει με βάση τις… παραδοσιακές “συνταγές”. <br /> <br /> Παραδοσιακές “συνταγές” που επειδή πλέον δεν αποδίδουν σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον όπου τόσο οι οικονομικοί όσο και οι ανθρώπινοι πόροι ελλείπουν έχουν μετασχηματιστεί σε “μύθους”. Όσον αφορά τις πολιτικές ηγεσίες, υπάρχει παντελής έλλειψη πρωτότυπης σκέψης και ο ένας ακολουθεί τα βήματα του άλλου, σε μια αυτοκαταστροφική πεπατημένη, καθώς είτε δεν αντιλαμβάνονται είτε έχουμε τελικά εθιστεί σε έναν ιδιότυπο “εθνικό αυτόματο πιλότο”. <br /> <br /> Το δε φοβικό μας σύνδρομο δεν περιορίζεται στην αντιμετώπιση της κύριας απειλής ασφαλείας που αντιμετωπίζουμε, δηλαδή της Τουρκίας, αλλά και σε οτιδήποτε αφορά την υιοθέτηση δραστικών λύσεων που θα “ανακάτευαν την τράπουλα” αποφασιστικά, σε μια εποχή η οποία υπαγορεύει μόνο αντισυμβατικές λύσεις… <br /> <br /> Όσο και αν είναι δυσάρεστο, το ελληνικό στρατιωτικό οικοδόμημα θα πρέπει σύντομα να… εγκαταλείψει αυτή τη σειρά παραδοσιακών “μύθων” που τις προηγούμενες δεκαετίες θεωρούνταν ως αξιώματα , δηλαδή ως καθολικά δεδομένες αλήθειες και να υιοθετήσει λύσεις προσαρμοσμένες στις σημερινές αντίξοες συνθήκες. <br /> <br /> Μάλιστα, το έργο δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο καθώς την περίοδο που διανύουμε η τουρκική απειλή είναι πιο ισχυρή και άμεση από ποτέ. Η ίδια εκτίμηση ισχύει και για το μέλλον, τουλάχιστον μέχρι να παγιωθεί το νέο τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν διανύουμε απλώς μία φάση όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά την περίοδο που ως αποτέλεσμα θα έχει τον καθορισμό του γεωστρατηγικού ρόλου και σημασίας κάθε χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Για αυτό θα πρέπει να απαλλαγούμε από τους «μύθους» του παρελθόντος, να προσαρμοστούμε και να επιτύχουμε το βέλτιστο. <br /> <br /> Μύθος 1ος. Η διατήρηση και επαρκής εξοπλισμός μεγάλου μεγέθους ενόπλων δυνάμεων ώστε να συντηρείται μία κατά βάση αριθμητική αναλογία με την Τουρκία (που για δεκαετίες είχε σχηματοποιηθεί στο περιβόητο 7 προς 10) <br /> <br /> Δυστυχώς αυτή η αριθμητική αναλογία, πλέον δεν είναι εφικτή καθότι στη χώρα μας ελλείπουν τόσο οι ανθρώπινοι όσο και οι οικονομικοί πόροι που απαιτούνται για τη συντήρηση, εξοπλισμό και εκπαίδευση μεγάλου μεγέθους ενόπλων δυνάμεων. <br /> <br /> Με ετήσιο προϋπολογισμό περί τα 550 εκατ. ευρώ για προμήθειες οπλικών συστημάτων και περί τα 440 εκατ. ευρώ για λειτουργικά έξοδα (στοιχεία για το 2019), η υλοποίηση μειζόνων εξοπλιστικών προγραμμάτων και παράλληλα η υψηλού επιπέδου συντήρηση των υφιστάμενων οπλικών συστημάτων και μέσων είναι απλώς αδύνατη. <br /> <br /> Όσοι οραματίζονται για το μέλλον οροφές 300 μαχητικών, 13 φρεγατών, 1.250 αρμάτων μάχης (για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα κυρίων οπλικών συστημάτων δομής), θα πρέπει να εκτελέσουν …αναγκαστική προσγείωση σε μία πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα και ένα εξίσου δυσοίωνο μέλλον. <br /> <br /> Το υψηλό κόστος κτήσης σύγχρονης τεχνολογίας οπλικών συστημάτων και το επίσης υψηλό κόστος κύκλου ζωής έχει δημιουργήσει, ακόμη και στις χώρες σχεδίασης, ανάπτυξης και παραγωγής, σημαντικό πρόβλημα στην εξεύρεση και διάθεση των αναγκαίων πιστώσεων για την προμήθεια μεγάλου αριθμού από κάθε κατηγορία συστημάτων. <br /> <br /> Κατά συνέπεια θα πρέπει να γίνει η προσαρμογή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε κατώτερες αριθμητικά οροφές κύριων οπλικών συστημάτων δομής και το κυριότερο η αξιολόγηση της απειλής να εδράζεται στη δυνατότητα αντιμετώπισης / εξουδετέρωσής της, στη βάση των αναγκαίων για αυτό επιχειρησιακών δυνατοτήτων και όχι στον απλό αριθμητικό συσχετισμό οπλικών συστημάτων. <br /> <br /> Όσον αφορά το προσωπικό η κατάσταση είναι χειρότερη. Η υπογεννητικότητα και η κοινωνική απαξίωση της στρατιωτικής θητείας σε συνδυασμό με τη μικρή διάρκεια της έχουν καταστήσει τη λειψανδρία μόνιμη κατάσταση. Οι σχηματισμοί και οι μονάδες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (και ιδιαίτερα του Ελληνικού Στρατού) αποτελούν στην πράξη, σκελετούς που αναμένεται να αποκτήσουν την πολεμική τους σύνθεση με την επιστράτευση μίας αμφιβόλου επάρκειας εκπαίδευσης εφεδρείας. <br /> <br /> Επιπρόσθετα, η έλλειψη οικονομικών πόρων έχει αναστείλει για περισσότερο από μία δεκαετία την πρόσληψη Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ) με αποτέλεσμα σήμερα οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να έχουν γίνει «στρατός μεσηλίκων» και η ανανέωση του αντίστοιχου προσωπικού να είναι μηδενική. <br /> <br /> Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι με αυτά τα δεδομένα, η διατήρηση Στρατού που η δομή δυνάμεων του περιλαμβάνει περισσότερους από 30 σχηματισμούς εκστρατείας επιπέδου μεραρχίας και ταξιαρχίας, καθίσταται αγωνιώδης προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου. <br /> <br /> Κατά συνέπεια αν δεν αντιστραφεί η παρούσα κατάσταση σε ότι αφορά τη διάθεση οικονομικών (σημαντική αύξηση του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού) και ανθρώπινων πόρων (αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους 14 μήνες, ετήσιες προσλήψεις ΕΠΟΠ), η μείωση του μεγέθους των ενόπλων δυνάμεων γίνεται αναγκαστικά μονόδρομος. <br /> <br /> Δυστυχώς δεν υφίστανται ενδείξεις ότι η αντιστροφή πρόκειται να συμβεί στο ορατό μέλλον. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει ουδεμία άλλη επιλογή από το να πορευτούμε εντός του υφιστάμενου περιοριστικού πλαισίου. <br /> <br /> Εκτός κι αν το εξίσου αρτηριοσκληρωτικό -απ’ άκρου εις άκρον- πολιτικό σύστημα, αποφασίσει να αναθεωρήσει τις προτεραιότητες, οι οποίες αποτελούν άλλη μια έκφανση της “μυθολογίας” (σ.σ. και παθογένειας) που ταλαιπωρεί τη χώρα. <br /> <br /> Μύθος 2ος. Η ισόρροπη ή σχετικά ισόρροπη ανάπτυξη και των τριών Κλάδων (Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία) <br /> <br /> Στη βάση των όσων προαναφέρθηκαν ούτε αυτό είναι πλέον εφικτό. Δυστυχώς έφθασε η στιγμή να καθοριστούν προτεραιότητες, διαδικασία που κάθε άλλο παρά εύκολη (όσον αφορά τον υπολογισμό) ή ανώδυνη (όσον αφορά την προσαρμογή και τα αποτελέσματα) είναι. <br /> <br /> Ως θέση εκκίνησης της συζήτησης προτείνεται η απονομή της ύψιστης προτεραιότητας στην Αεροπορία καθώς ως Όπλο έχει μεγαλύτερη δυνατότητα προβολής ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις και στον μικρότερο δυνατό χρόνο αντίδρασης, σε σχέση με τον Στρατό και το Ναυτικό. <br /> <br /> Με την έναρξη των επιχειρήσεων το αεροπορικό όπλο έχει τα εγγενή χαρακτηριστικά για να επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στα στρατηγικά «κέντρα βαρύτητας» (ως παράδειγμα ανάλυσης των κέντρων βαρύτητας δες την ανάρτηση με τίτλο «<a href="https://www.defence-point.gr/news/%cf%84%ce%bf-%c2%ab%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%87%ce%ad%ce%b4%ce%b9%ce%bf-1003v%c2%bb-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%ad%cf%83">Το «Επιχειρησιακό Σχέδιο 1003V» και η σχέση με τα σχέδια για τη Συρία</a>») του αντιπάλου και να καταστρέψει τη θέληση και τη δυνατότητα του να διεξαγάγει επιχειρήσεις. <br /> <br /> Μύθος 3ος. Η αναζήτηση “μαγικών λύσεων” <br /> <br /> Πρόκειται για φενάκη καθώς πολύ απλά αυτές δεν υπάρχουν. Η παρουσίαση του τάδε ή του δείνα οπλικού συστήματος ως μοναδικότητας που από μόνο του… δια μαγείας θα ανατρέψει τον ελληνοτουρκικό συσχετισμό στρατιωτικής ισχύος μπορεί να είναι αποτελεσματική τεχνική εμπορικής προώθησης ειδικά απευθυνόμενη στο γενικό κοινό αλλά επί της ουσίας αποτελεί κατασπατάληση πόρων εάν δεν εντάσσεται στον ευρύτερο επιχειρησιακό σχεδιασμό. <br /> <br /> Χαρακτηριστικό παράδειγμα την παρούσα περίοδο αποτελεί η προμήθεια των δύο γαλλικών φρεγατών τύπου Belh@rra που παρουσιάζονται ακόμη και από επίσημα χείλη ως η… “μαγική” λύση για τη διασφάλιση της ελληνικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Πέραν πάσης αμφιβολίας ο στόλος των σκαφών επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού χρειάζεται άμεση ανανέωση, αλλά στη βάση του γενικότερου σκεπτικού που προαναφέρθηκε, αποτελεί όντως προτεραιότητα την παρούσα περίοδο; <br /> <br /> Μήπως η επένδυση σε όπλα (ασχέτως Κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων) μακρού βεληνεκούς και μεγάλης ακριβείας κατά ιπτάμενων, χερσαίων και επιφανείας στόχων, αισθητήρες (για την επιτήρηση και εντοπισμό στόχων) και συστήματα διοίκησης και ελέγχου θα έπρεπε να είναι η άμεση ελληνική προτεραιότητα; <br /> <br /> Μύθος 4ος. «Ο διεθνής παράγοντας» <br /> <br /> Μετά το φιάσκο των Ιμίων το 1996, η ελληνική στρατηγική θεωρεί τον “διεθνή παράγοντα” ως οργανική και καθοριστική (σε ότι αφορά την έκβαση) παράμετρο σε πιθανή ελληνοτουρκική σύγκρουση. Από τη μία αποδεχόμαστε αυτό ως παραδοχή οικοδόμησης της στρατηγικής μας και από την άλλη τα πιο επίσημα χείλη τελευταία τελευταία δηλώνουν πως αν υπάρξει σύγκρουση “θα είμαστε μόνοι μας”. <br /> <br /> Δε χρειάζεται ιδιαίτερη παιδεία περί τα αμυντικά και τα διεθνολογικά για να εντοπίσει κανείς την ΑΝΤΙΦΑΣΗ. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε, ώστε στη συνέχεια να προσαρμόσουμε ορθολογικά και τη στρατηγική μας. Στο πλαίσιο αυτό, δεν πρέπει να μας διαφεύγουν δύο καίρια σημεία. <br /> <br /> Πρώτον, ότι ο “διεθνής παράγοντας” πρωτίστως υπηρετεί τα συμφέροντα του και βάσει αυτών κινείται και καθορίζει τα όρια της όποιας εμπλοκής του και το σημαντικότερο το ζητούμενο από αυτή. <br /> <br /> Δεύτερον, ότι ο χρόνος αντίδρασης της εκδήλωσης της παρέμβασης του “διεθνούς παράγοντα” είναι εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρος. Κατά συνέπεια υφίσταται η πιθανότητα, η παρέμβαση να “νομιμοποιήσει” ή παγιώσει τα τετελεσμένα (όπως η περίπτωση “γκριζαρίσματος” των Ιμίων και όχι μόνο). <br /> <br /> Στη βάση των ανωτέρω προτείνεται η ελληνική αντίδραση σε οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο – κρίση, να είναι και η διατήρηση στο “οπλοστάσιο” της ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ ΣΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗΣ γι’ αυτό. Εάν επιθυμούμε να συζητούμε ορθολογικά ότι διαθέτουμε ουσιαστική αποτροπή. <br /> <br /> Η προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί ριψοκίνδυνη, έχει όμως το πλεονέκτημα ότι αυξάνει κατακόρυφα το κόστος και καθιστά αβέβαια την έκβαση για τον αντίπαλο. Έτσι ενισχύει την εθνική αποτροπή. Επιδιώκοντας να επηρεάσει τους υπολογισμούς κόστους – οφέλους τους αντιπάλου. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ασφαλώς απαιτεί κατάλληλη προετοιμασία σε επίπεδο βούλησης, διαδικασιών και δυνατοτήτων… <br /> <br /> Εν κατακλείδι, οι καιροί είναι χαλεποί και ως εκ τούτου απαιτούνται ριζικά μέτρα για τον μετασχηματισμό και την προσαρμογή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην αμείλικτη πραγματικότητα και ταυτόχρονα την αποτελεσματική επίτευξη του μέγιστου δυνατού, στην υποστήριξη των εθνικών ζωτικών συμφερόντων.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Είναι ώρα για την κατάρριψη των τεσσάρων πιο επικίνδυνων “μύθων” της Εθνικής Άμυνας

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου σχετικά με την υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων για την ενίσχυ...

Διαβάστε την συνέχεια