ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Αυτός ανέτρεψε τις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiISZFqhrkur4Dsl36FQ1M_T5JcNfJSM6AmiXyS3ZGG1LALqPJoOKTV_BGHUeIz039qXC4l49JIyisG9czfhgsWIK49VqgDWWXyPaFvtrNMtNWfdXhgRzJAsnPE7nxvNSFmYCAlbeQUFuM/s1600/stratigos+Kas%25C4%25B1m+S%25C3%25BCleymani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiISZFqhrkur4Dsl36FQ1M_T5JcNfJSM6AmiXyS3ZGG1LALqPJoOKTV_BGHUeIz039qXC4l49JIyisG9czfhgsWIK49VqgDWWXyPaFvtrNMtNWfdXhgRzJAsnPE7nxvNSFmYCAlbeQUFuM/s1600/stratigos+Kas%25C4%25B1m+S%25C3%25BCleymani.jpg" /></a></div>
<br />
Ο άνθρωπος που ανέτρεψε όλες τις μέχρι σήμερα ισορροπίες δυνάμεων στην Συρία και σε προέκταση τις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, προκαλώντας συν τοις άλλοις και μεγάλη ταραχή στην Τουρκία, είναι ένας Ιρανός και συγκεκριμένα ο Ιρανός στρατηγός, Kasım Süleymani!<br />
<br />
Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες από την Άγκυρα, που επικαλούνται και σχετική αναφορά του πρακτορείου ειδήσεων Reuters, ο Ιρανός στρατηγός, Kasım Süleymani ,διοικητής των Ιρανών Φρουρών της Επανάσταση και της «Ταξιαρχίας της Ιερουσαλήμ», είναι αυτός που σχεδίασε και κατεύθυνε τις ρωσικές αεροπορικές επιδρομές και γενικότερα την ρωσική επέμβαση στην Συρία.<br />
<br />
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/10/1%C4%B1rankas%C4%B1msuleyman%C4%B1.jpg?737278"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEic_L2_JvHPgAgoZkBUAVUvh2wZDd_3PnnqCGDc0HL02C4gxd2k3ChDetDokmDppZBpFUqpGWkYZjPuueXAKVROmMZ1MN1PBFKytWvq8V8vXnIdZ2hoWCVfaA749TSawZVo09PqW1no8kg_q7NnMdRqY2xjn_ygenLcOYaxxVaWxCOVhdttjfwfT6RTM0PXRBFG00xqTER4p0rkgymeaFLZlkw=" /></a>Ο Kasım Süleymani είχε μεταβεί τον περασμένο Ιούλιο στην Μόσχα, ένα ταξίδι που είχε κρατηθεί μυστικό και είχε τότε προσωπικές επαφές με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαδιμήρ Πούτιν, όπου και του εξέθεσε το σχέδιο που είχε καταστρώσει για την ρωσική επέμβαση στην Συρία.<br />
<br />
Ο Ιρανός στρατηγός είναι άριστα γνώστης των συνθηκών της Συρίας καθώς και των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων και με βάση τις γνώσεις του παρέθεσε ένα λεπτομερειακό χάρτη στον Ρώσο πρόεδρο, όπου του εξέθεσε τις λεπτομέρειες του σχεδίου του.<br />
<br />
Βάση αυτού του σχεδίου άρχισε η για πολλούς αιφνιδιαστική ρωσική επέμβαση στην Συρία, μια επέμβαση που έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο τους δυτικούς αλλά και την Άγκυρα, που ακόμα το… φυσά και δεν κρυώνει!<br />
<br />
Ήδη στην τουρκική πρωτεύουσα κάνουν λόγο για επικίνδυνη περικύκλωση της Τουρκίας, την ίδια ώρα που εσωτερικός πόλεμος με το κουρδικό ΡΚΚ έχει ανάψει για τα καλά.<br />
<br />
Σημεία των καιρών!<br />
<br />
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ<br />
<br />
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αυτός ανέτρεψε τις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες

Ο άνθρωπος που ανέτρεψε όλες τις μέχρι σήμερα ισορροπίες δυνάμεων στην Συρία και σε προέκταση τις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Και ο Μπρεζινσκυ τους «βγάζει το καπέλο»!

Ellada simera 0 κόσμος 17:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiLZU7-ZUMFWcOTho4AdGL8qRgGThRlet-CwUV8dDwZTbTvUt89dZATCSR4cx8ATT3ZTRl5K381zPERXe8AjAOTvlKnMuEIGOnAvpX1wd1ruEgvmubhd8t33Qqfy9i-t1Qrbkx7yPKUWE/s1600/kai+o+mprezinsky+toys+bgazei+to+kapelo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiLZU7-ZUMFWcOTho4AdGL8qRgGThRlet-CwUV8dDwZTbTvUt89dZATCSR4cx8ATT3ZTRl5K381zPERXe8AjAOTvlKnMuEIGOnAvpX1wd1ruEgvmubhd8t33Qqfy9i-t1Qrbkx7yPKUWE/s1600/kai+o+mprezinsky+toys+bgazei+to+kapelo.jpg" /></a></div>
<br />
Η μόνη δυνατότητα που έχουν σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες να προστατέψουν τα συμφέροντα του στην Μέση Ανατολή, σύμφωνα με τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, είναι να αποδεχτεί την ρωσική επέμβαση στην Συρία και να συνεργαστεί με τους Ρώσους.<br />
<br />
Ο πρώην βασικός σύμβουλος του τέως προέδρου των ΗΠΑ, Τζίμυ Κάρτερ και για πολλούς από τους αρχιτέκτονες της Νέας Τάξης, σε μια μακροσκελή αναφορά που έκανε για την ρωσική επέμβαση στην Συρία τόνισε πως οι ΗΠΑ έχουν δυο επιλογές για την εξέλιξη αυτή.<br />
<br />
Η πρώτη είναι να σταματήσουν με δυναμικό τρόπο την επέμβαση αυτή και η δεύτερη επιλογή είναι να την αποδεχτούν και να συνεργαστούν με τους Ρώσους. Αυτή η δεύτερη επιλογή, σύμφωνα με τον παλαίμαχο Αμερικανό διπλωμάτη, είναι προτιμητέα σε αυτή την συγκυρία.<br />
<br />
Εντυπωσιακό είναι πως ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι αναγνώρισε το δικαίωμα της Ρωσίας να επέμβει στην Συρία, αλλά παράλληλα υποστήριξε πως θα πρέπει να προστατευτούν τα αμερικανικά συμφέροντα που θίγονται από αυτή την επέμβαση. Σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι οι ΗΠΑ με τις τελευταίες εξελίξεις κινδυνεύουν να χάσουν την πρωτοκαθεδρία στην ευαίσθητη αυτή περιοχή και αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.<br />
<br />
Ένας τρόπος προς αυτή την κατεύθυνση είναι η…  δυνατότητα  αφοπλισμού, όπως τόνισε, των ρωσικών αεροσκαφών και του ρωσικού στόλου που επιχειρεί στην περιοχή. Φυσικά κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο και αυτό ο Μπρεζίνσκυ το γνωρίζει πολύ καλά.<br />
<br />
Καταλήγοντας ο Μπρεζίνσκι ανέφερε ότι αυτή την στιγμή η καλύτερη δυνατή εξέλιξη για τις ΗΠΑ είναι η συνεννόηση μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας για μια κοινή δράση στην Συρία, κάτι που σίγουρα εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα και…στη συνέχεια «βλέπουμε»!<br />
<br />
Μάλιστα!<br />
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ<br />
<br />
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Και ο Μπρεζινσκυ τους «βγάζει το καπέλο»!

Η μόνη δυνατότητα που έχουν σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες να προστατέψουν τα συμφέροντα του στην Μέση Ανατολή, σύμφωνα με τον Ζμπίγκνιου Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το νέο μεγάλο παιχνίδι

Ellada simera 0 κόσμος 17:22

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqNRC9GfXvE2-GFVKOuuq19qdP_UE_OQvuT9F5zZ9NlFyE_U6TdW2AwWNcw057bo6KEMLyFVA7f8Je9fmb77sJk3ZjUse_4Wovk4S9Xk86hmxJL1cKcqrGwLQlDxagMghsRVjHwiXxaFI/s1600/h+maxi+gia+prosbasi+se+eiriniko+kai+indiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqNRC9GfXvE2-GFVKOuuq19qdP_UE_OQvuT9F5zZ9NlFyE_U6TdW2AwWNcw057bo6KEMLyFVA7f8Je9fmb77sJk3ZjUse_4Wovk4S9Xk86hmxJL1cKcqrGwLQlDxagMghsRVjHwiXxaFI/s640/h+maxi+gia+prosbasi+se+eiriniko+kai+indiko.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b><span style="color: #666666;">Η μάχη για πρόσβαση και επιρροή στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού        </span></b></blockquote>
<b>Rani D. Mullen και Cody Poplin</b><br />
Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Xi Jinping στην Ουάσιγκτον έκανε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να γεμίσουν με ιστορίες περί κυβερνο-επιθέσεων και κάστρων από άμμο που αναδύονται από την Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Αλλά με πολλούς τρόπους, τα θέματα αυτά είναι παράπλευρα σε μια μεγαλύτερη ιστορία: Το νέο μεγάλο παιχνίδι για την επιρροή στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού, το οποίο έχει προκύψει από την συμβολή τριών στρατηγικών, της Κίνας για τον θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού, της Πολιτικής Ανατολικής Δράσης (Act East policy) της Ινδίας και του αναπροσανατολισμού των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ασία . Είναι δυνατό και οι τρεις στρατηγικές να λειτουργούν μαζί, αλλά δεν θα είναι εύκολο -ιδιαίτερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br />
<br />
<b>ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ</b><br />
Η Ινδία και η Κίνα μπορεί να παλεύουν για πολιτική και εμπορική επιρροή στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού, αλλά αμφότερες θα ήταν καλύτερο να συντονίσουν τις πολιτικές τους, δεδομένου ότι ως γείτονες, η οικονομική και η πολιτική τους επιτυχία εξαρτάται από την εμβάθυνση της μεταξύ τους δέσμευσης όπως και με άλλες χώρες της περιοχής. Προς το παρόν, και οι δύο αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν λίγα που μπορούν να κερδηθούν από πολέμους μέσω αντιπροσώπων και, αντίθετα, έχουν ευνοήσει την διπλωματία ήπιας ισχύος.<br />
Τεράστια συμφέροντα διακυβεύονται. Εμπόριο, ενέργεια και γεωστρατηγικές αναγκαιότητες οδηγούν αμφότερες τις κινεζικές και τις ινδικές φιλοδοξίες. Μεταξύ του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού βρίσκεται το κύριο σημείο έμφραξης του παγκόσμιου εμπορίου, το Στενό Malacca. Σήμερα, περισσότερο από το ήμισυ της συνολικής διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και το ένα τρίτο του συνόλου της θαλάσσιας κυκλοφορίας διασχίζει τον Ινδικό Ωκεανό και περνά μέσα από αυτό το σημείο στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Για να κατανοήσουμε την κλίμακα, σκεφθείτε ότι περίπου τα δύο τρίτα του ενεργειακού εφοδιασμού της Νότιας Κορέας, σχεδόν το 60% των ενεργειακών προμηθειών της Ιαπωνίας, και το 80% των εισαγωγών αργού πετρελαίου της Κίνας φθάνουν με αυτή την θαλάσσια διαδρομή. Εν τω μεταξύ, το 75% των ενεργειακών προμηθειών της Ινδίας διασχίζουν τον Ινδικό Ωκεανό.<br />
<br />
Η Κίνα από μακρού χρόνου ένιωθε παγιδευμένη από αυτό που οι εθνικοί στρατηγιστές έχουν ονομάσει «Το δίλημμα της Μάλακα» -ότι η πρόσβαση της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού περιορίζεται από ένα κύριο πέρασμα και ότι, για να φτάσουν σε αυτό το πέρασμα, τα πλοία της πρέπει να ταξιδέψουν στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας , η οποία είναι ένα χάος επικαλυπτόμενων εδαφικών διεκδικήσεων από τις χώρες της περιοχής. Και έτσι κατά την τελευταία δεκαετία, η Κίνα επεδίωξε να εξασφαλίσει την πρόσβασή της στους κρίσιμους θαλάσσιους διαδρόμους, ιδίως με την δημιουργία τεχνητών νησιών με αεροδρόμια στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας  και με το να ανακηρύξει μια επεκτατική και καινοφανή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- μια ΑΟΖ που είναι πολύ μεγαλύτερη και περιλαμβάνει πολύ περισσότερα προνόμια από το επιτρεπόμενο σύμφωνα με την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας- στην περιοχή. Από αυτή την άποψη, οι πρόσφατες και μάλλον εμπρηστικές δηλώσεις του Κινέζου αντιναύαρχου Yuan Yubai ότι η Θάλασσα της Νότιας Κίνας «ανήκει στην Κίνα» έχει στρατηγικό νόημα: Είναι στο κάτω-κάτω ο δρόμος τους προς την ευρύτερη περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού.<br />
Άφθονο μελάνι έχει χυθεί σχετικά με την Θάλασσα της Νότιας Κίνας, και σωστά. Αλλά η Θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι μόνο ένα παράδειγμα από ένα μεγαλύτερο παιχνίδι που είναι ήδη σε εξέλιξη.<br />
Μαζί με την δημιουργία διαύλων προς και γύρω από την Malacca, η Κίνα έχει δώσει δάνεια με ευνοϊκούς όρους στο Μπαγκλαντές, στο Πακιστάν, την Μιανμάρ (ονομάζεται επίσης Βιρμανία) και στην Σρι Λάνκα για τα πάντα, από αυτοκινητόδρομους μέχρι σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και θαλάσσιους λιμένες. Όλα αυτά ήταν μέρος της στρατηγικής της Κίνας για τον Ναυτικό Δρόμο του Μεταξιού, η οποία έχει ως στόχο να προσδέσει χώρες του Κόλπου της Βεγγάλης και τού Ινδικού Ωκεανού στην κινεζική οικονομία, καθώς και την δημιουργία εμπορικών δρόμων από την Κίνα μέσω του εδάφους τους, στον Ινδικό Ωκεανό, κάτι που θα επιτρέψει στην Κίνα να αποφεύγει την συμφόρηση στα Στενά της Malacca. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση έχει πληγεί από τις πιο επιθετικές δραστηριότητες της Κίνας στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, οι οποίες φόβισαν τους μικρότερους γείτονες της χώρας [και τους ώθησαν] σε στενότερες συμμαχίες με την Ινδία, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br />
Καθώς η Κίνα έχει γίνει πιο δυναμική, η Ινδία έχει επικεντρωθεί στην δική της ταχέως αυξανόμενη ανάγκη για πρόσβαση σε κρίσιμες θαλάσσιες γραμμές και σε ευκαιρίες για εμπόριο και επενδύσεις. Το 2011, το θαλάσσιο εμπόριο αποτελούσε σχεδόν το 41% του συνολικού ΑΕΠ της Ινδίας˙ το αντίστοιχο ποσοστό έφτασε το 45% στο 2015. Η Ινδία σήμερα εισάγει περίπου τα τρία τέταρτα του πετρελαίου της μέσω του Ινδικού Ωκεανού. Η Ινδία φοβάται ότι η Κίνα, στηριζόμενη στην συμμαχία της με το Πακιστάν, μπορεί να περικυκλώσει την Ινδία και στην ξηρά και στην θάλασσα. Για τους Ινδούς στρατηγιστές, δεν φαίνεται τραβηγμένο ότι η Κίνα θα χρησιμοποιήσει την αυξημένη θαλάσσια ικανότητά της για να δημιουργήσει μια ζώνη ναυτικού αποκλεισμού που θα εκτείνεται από την Θάλασσα της Νότιας Κίνας μέχρι τον Περσικό Κόλπο.<br />
Για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης, η Ινδία, η οποία ήταν ο μεγαλύτερος αποδέκτης παγκόσμιας εξωτερικής βοήθειας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, έχει αρχίσει να μοιράζει χρήματα. Η χώρα έχει σήμερα περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε ανοικτές γραμμές πίστωσης και δεκάδες μεγάλα αναπτυξιακά έργα σε ξένες χώρες. Παρ’ όλο που η ινδική βοήθεια ισούται με μόνο ένα κομμάτι της κινεζικής βοήθειας στην περιοχή, η Ινδία ελπίζει να χρησιμοποιήσει την χρηματοδότησή της, την αυξημένη εμπορική της εστίαση, την στρατιωτική διπλωματία, και τους πολιτιστικούς δεσμούς –την αποκληθείσα Πολιτική Ανατολικής Δράσης- για να διατηρήσει και να διευρύνει την επιρροή της πάνω στα κράτη που βρέχονται από τον Ινδικό Ωκεανό ώστε να αποκλείσει μια πιο μόνιμη κινεζική παρουσία στα ύδατα αυτά.<br />
Αυτό, με λίγα λόγια, είναι το νέο μεγάλο παιχνίδι.<br />
<br />
<b>ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΣΤΟ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ</b><br />
Ο ανταγωνισμός στον Ινδικό Ωκεανό αρχίζει στο Μπαγκλαντές, μια χώρα η οποία είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης κινεζικής βοήθειας στην περιοχή. Κατά την τελευταία δεκαετία, τα δύο τρίτα της κινεζικής βοήθειας πήγαν στον τομέα των μεταφορών, δεδομένου ότι η Κίνα πιστεύει πως οι νέες λιμενικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις της Κίνας με το Μπαγκλαντές μπορούν να χρησιμεύσουν ως μια βαλβίδα ανακούφισης για τα Στενά της Malacca. Η Κίνα έχει δαπανήσει σημαντικά κεφάλαια για την αναβάθμιση των λιμενικών υποδομών στο Μπαγκλαντές: Το Πεκίνο είναι από τους βασικούς χρηματοδότες του έργου του λιμένα Τσιταγκόνγκ και είχε συμφωνήσει για την κατασκευή ενός λιμένα βαθέων υδάτων στην Sonadia πριν τα σχέδια εγκαταλειφθούν όταν η Ινδία, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν ανησυχίες. Τώρα, το Πεκίνο καλοβλέπει ένα άλλο σχέδιο για λιμάνι βαθέων υδάτων στην Paira.<br />
Το Μπαγκλαντές είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους αποδέκτες της εξωτερικής βοήθειας της Ινδίας, και όπως και η Κίνα, το Νέο Δελχί έχει εστιάσει το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειάς του στον τομέα των μεταφορών, τον οποίο θεωρεί ως κεντρικό στοιχείο της Πολιτικής Ανατολικής Δράσης. Η Ινδία έχει ήδη εκτείνει πιστωτικές γραμμές 800 εκατομμυρίων δολαρίων για τις υδάτινες, σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και έχει προτείνει ένα ακόμα δισεκατομμύριο δολάρια. Υπέβαλε επίσης προσφορές για την κατασκευή του λιμένα βαθέων υδάτων στην Paira.<br />
Εν τω μεταξύ, η Ινδία έχει εργαστεί ενεργά για την επίλυση των υπόλοιπων συνοριακών διαφορών της με την Ντάκα. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, οι δύο χώρες κατέληξαν τελικά σε συμφωνία σχετικά με τις διαφορές τους επί των θυλάκων -ανταλλάσσοντας 160 μικρούς θύλακες γης κατά μήκος των συνόρων Ινδίας-Μπανγκλαντές, που ανήκαν στη μια χώρα αλλά βρίσκονταν στην άλλη- και ως εκ τούτου απομακρύνονται από το πολιτικό πρόβλημα που έχει περιορίσει την συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών εδώ και 70 χρόνια. Σε έναν αισθητά διαφορετικό τόνο από εκείνον της Κίνας στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, η κυβέρνηση Narendra Modi δέχθηκε μια διεθνή διαιτησία σχετικά με την κατανομή των χωρικών υδάτων μεταξύ της Ινδίας και του Μπαγκλαντές στον Κόλπο της Βεγγάλης. Η Ινδία ελπίζει ότι μια προσέγγιση πιο «καλής γειτονίας», η οποία φαίνεται να εξομαλύνει τις τοπικές τριβές για να ενισχυθεί η συνεργασία, θα βοηθήσει να απωθηθεί η επιρροή της Κίνας στο εγγύς εξωτερικό της Ινδίας, ενώ, επίσης, θα ενισχύσει το εμπόριο και τις διασυνδέσεις στην Νότια Ασία.<br />
<br />
<b>ΚΟΥΒΑΡΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑΝΜΑΡ</b><br />
Η Κίνα έχει επενδύσει τεράστια ποσά στον διπλανό γείτονα του Μπαγκλαντές, την Μιανμάρ. Το Πεκίνο έμεινε φιλικό προς το στρατιωτικό καθεστώς στην Naypyidaw κατά την διάρκεια των δεκαετιών απομόνωσης του καθεστώτος ώστε να καλλιεργήσει έναν σύμμαχο για το εμπόριο και την πρόσβαση σε πρώτες ύλες. Από το 1988 έως το 2013, η Κίνα έχτισε λιμάνια, φράγματα και αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου σε όλη την χώρα, αντιπροσωπεύοντας το 42% των ξένων επενδύσεων στη Μιανμάρ. Το λιμάνι της Kyaukphyu έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της στρατηγικής του Πεκίνου στην χώρα, καθώς παρέχει πολύτιμη χερσαία πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό. Το 2013, οι χώρες εγκαινίασαν έναν αγωγό από την Kyaukphyu στην Κίνα, ο οποίος έχει προγραμματιστεί να αρχίσει να κινεί αργό πετρέλαιο εντός του τρέχοντος έτους.<br />
<br />
<br />
Οι σχέσεις της Κίνας με την στρατιωτική χούντα που κυβερνά έχει προκαλέσει την αντιπολίτευση στην Μιανμάρ. Βίαιες και αντι-κινεζικές διαδηλώσεις στο βόρειο τμήμα της χώρας έχουν προκαλέσει καθυστερήσεις στο πετρελαϊκό έργο, και έδωσαν την ευκαιρία στην Ινδία να αναζωογονήσει το δικό της σχέδιο στην Kaladan, το οποίο θα συνδέει την ινδική πόλη Καλκούτα με το λιμάνι Sittwe μέσω θαλάσσης, στην συνέχεια θα συνδέει μέσω της Μιανμάρ πάλι το ινδικό κρατίδιο Mizoram. Αυτή η επανασύνδεση έχει σημασία, αφού το λιμάνι Sittwe αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος του σαρωτικού σχεδίου της Ινδίας να συνδέσει την ανατολική Ινδία με την Μιανμάρ και, κατ’ επέκταση, την υπόλοιπη περιοχή δια θαλάσσης, εσωτερικών πλωτών οδών και αυτοκινητοδρόμων.<br />
Οι κινήσεις της Ινδίας έχουν επεκταθεί πέραν της αναπτυξιακής συνεργασίας. Εκμεταλλευόμενη μια συμφωνία (του Μαΐου 2014) συνεργασίας για συνοριακά θέματα και θέματα ασφαλείας, τον Ιούνιο του 2015 οι ινδικές Ειδικές Δυνάμεις ξεκίνησαν μια επιδρομή σε στρατόπεδο ανταρτών στην Μιανμάρ . Η κίνηση ανακούφισε την πίεση στις δυνάμεις της Naypyidaw, οι οποίες ήταν τότε πολύ πιεσμένες μαχόμενες αντικαθεστωτικούς αντάρτες σε τρεις άλλες περιοχές της χώρας. Προηγουμένως, το 2013, η Ινδία συμφώνησε για την κατασκευή τεσσάρων σκαφών ακτοφυλακής για τον στόλο της Μιανμάρ και για να εκπαιδεύσει περισσότερους από τους αξιωματικούς του στρατού της Μιανμάρ. Με την σειρά της, η Μιανμάρ, από παλιά ένα κράτος–πελάτης του Πεκίνου, έχει αρχίσει να στρέφεται μακριά από την Κίνα. Το πρώτο μεγάλο πλήγμα στην σχέση τους ήταν η αναστολή του υποστηριζόμενου από την Κίνα έργου για το φράγμα Myitsone στον ποταμό Irrawaddy το 2011˙ αφότου η στρατιωτική χούντα της Μιανμάρ διαλύθηκε το 2010, η νέα κυβέρνηση υπέκυψε στην πίεση της κοινής γνώμης εναντίον του φράγματος. Το δεύτερο πλήγμα ήταν η έγκριση από την Κίνα για ασκήσεις με πραγματικά πυρά κατά μήκος των συνόρων της Βιρμανίας, τον Ιούνιο του 2015. Στην στρατηγική απώλεια της Κίνας, η Ινδία είναι ο μεγάλος νικητής -ένα μοτίβο που έχει αναπαραχθεί σε διάφορες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.<br />
<br />
<b>ΟΧΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ</b><br />
Η Κίνα είναι ξεκάθαρα νικητής σε ένα θέατρο, όμως, και αυτό είναι το Πακιστάν. Καμιά κινεζική κίνηση έχει δεν έχει δημιουργήσει μεγαλύτερη ανησυχία στο Νέο Δελχί από την ανθούσα συμμαχία του Πεκίνου με την Ισλαμαμπάντ. Η Κίνα χρηματοδότησε το πακιστανικό λιμάνι Γκουαντάρ , μέσω του οποίου το Πεκίνο σκοπεύει να μεταφέρει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την Αραβική Θάλασσα στην ανήσυχη κινεζική επαρχία Xinjiang. Το λιμάνι κόστισε 1,16 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά η Κίνα πήρε την αξία πίσω με την υπογραφή μιας διαχειριστικής μίσθωσης 40 ετών. Και αυτό είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με την πρόσφατα υπογραφείσα επένδυση 46 δισεκατομμυρίων δολαρίων για έναν σχεδόν 2.000 μιλίων οικονομικό διάδρομο που θα συνδέει το λιμάνι Γκουαντάρ μέσω της διαφιλονικούμενης περιοχής του Κασμίρ με την Κίνα. Ήδη, η ναυτική εμπλοκή της Κίνας με το Πακιστάν έχει αυξηθεί δραματικά, με το κινεζικό ναυτικό να έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να ελλιμενίζεται στο Καράτσι. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές των μέσων ενημέρωσης [, υπάρχουν ακόμα σχέδια η Κίνα να παράσχει αντιτορπιλικά και άλλα πολεμικά πλοία στο Πακιστάν κατά τα προσεχή έτη. Όλα αυτά δίνουν στην Κίνα την δυνατότητα να προβάλει σκληρή ισχύ στις ακτές της Αραβικής Θάλασσας, η οποία περιβάλλει τα πυκνότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του κόσμου.<br />
<br />
Για να μην υστερήσει, η Ινδία έχει ξεκινήσει το δικό της λιμενικό έργο στο Ιράν ως τμήμα μιας στρατηγικής για την πρόσβαση στο Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία, ενώ θα παρακάμπτει το Πακιστάν. Υπογεγραμμένη το 2002, η συμφωνία για το λιμάνι Chabahar καθυστέρησε λόγω των διεθνών κυρώσεων στο Ιράν. Τώρα που οι P5 + 1 υπέγραψαν μια πυρηνική συμφωνία, όμως, το έργο θα μπορούσε να απογειωθεί. Η Ινδία έχει ήδη δαπανήσει 100 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή ενός δρόμου στο Αφγανιστάν που το συνδέει με το λιμάνι Chabahar. Ο Modi υπέγραψε πρόσφατα μια συμφωνία 85 εκατομμυρίων δολαρίων για την εκμίσθωση και την μετατροπή δύο από τις προβλήτες στο λιμάνι Chabahar σε τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων ως το τέλος του 2016, και η κυβέρνηση προσφέρθηκε να επενδύσει πάνω από 15 δισεκατομμύρια δολάρια στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους ανάπτυξης του Chabahar σε ένα μεγαλύτερο λιμένα βαθέων υδάτων, με αντάλλαγμα φθηνότερο φυσικό αέριο. Όταν το σύστημα του επεκταμένου Chabahar γίνει λειτουργικό, η Ινδία θα έχει έναν τρόπο να απορροφά τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Ιράν και την Κεντρική Ασία προς τον νότο, μακριά από τις πεινασμένες ενεργειακές αγορές της δυτικής Κίνας.<br />
<br />
<b>ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ</b><br />
Μια τελευταία περίπτωση καθιστά απολύτως ξεκάθαρη την φύση της αυξανόμενης αντιπαλότητας μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας. Υπό την προηγούμενη κυβέρνηση, η Ινδία παραχώρησε επιρροή στην Κίνα επί της Σρι Λάνκα , επειδή η Κίνα είχε παράσχει στην προηγούμενη κυβέρνηση της Σρι Λάνκα το στρατιωτικό υλικό και την διπλωματική κάλυψη που της επέτρεψαν να κερδίσει τον 25ετή εμφύλιο πόλεμο εναντίον των Τίγρεων Ταμίλ. Η χρηματοδότηση ήταν κάτι που ούτε η Ινδία, ούτε οι Δυτικές χώρες ήταν πρόθυμες να παράσχουν λόγω φόβων περί παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br />
<a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/08102015-4.jpg"><img alt="08102015-4.jpg" height="416" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/08102015-4.jpg" title="08102015-4.jpg" width="626" /></a><br />
Και έτσι η Κίνα κατασκεύασε το λιμάνι Χαμπαντότα στη νότια Σρι Λάνκα, το οποίο, όταν ολοκληρωθεί φέτος η τρίτη φάση της κατασκευής, θα είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Νότιας Ασίας. Η Κίνα ξεκίνησε επίσης την κατασκευή ενός λιμενικού έργου 1,4 δισ. δολαρίων κοντά στο Κολόμπο. Η συμφωνία θα διαρκέσει για 99 χρόνια και δίνει στο Πεκίνο δικαιοδοσία πάνω σε περίπου 200 στρέμματα γης. Πράγματι, το έργο της πόλης-λιμένα Κολόμπο (Colombo Port City Project), όπως υποδηλώνει η ονομασία του, θα είναι μια πόλη υπό κινεζική μίσθωση, πλήρης με πολυκατοικίες, εμπορικά κέντρα και γήπεδα γκολφ. Σε περιόδους συγκρούσεων, η Κίνα πιθανότατα θα είναι σε θέση να κάνει στρατιωτική χρήση των εγκαταστάσεων. Πράγματι, το 2014, η Σρι Λάνκα χορήγησε μια μορφή προνομιακής πρόσβασης στην Κίνα, που επιτρέπει στο Πεκίνο να δέσει τα υποβρύχιά του στο Νότιο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων του Κολόμπο –μια εγκατάσταση βαθέων υδάτων που κατασκευάστηκε και διευθύνεται από κινεζικές εταιρείες- αντί για την Λιμενική Αρχή της Σρι Λάνκα, η οποία έχει την αρμοδιότητα να φιλοξενεί πολεμικά πλοία.  Η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα, στην συνέχεια προσπάθησε να κρατήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο σκοτάδι σχετικά με το θέμα, σε αντίθεση με τις συνήθεις ηχηρές ανακοινώσεις της όταν άλλες χώρες πραγματοποιούν κλήσεις ελλιμενισμού στην χώρα .<br />
<br />
Όμως τον Φεβρουάριο του 2015, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Σρι Λάνκα, Maithripala Sirisena, του οποίου η εκστρατεία επικεντρώθηκε στις κατηγορίες για διαφθορά στις κινεζικές επενδύσεις στην Σρι Λάνκα, άλλαξε πορεία. Έκανε το πρώτο διεθνές ταξίδι του στην Ινδία, υπογράφοντας ένα ευρύ φάσμα συμφωνιών για την ενίσχυση των στρατηγικών και οικονομικών δεσμών, συμπεριλαμβανομένης της μη στρατιωτικής πυρηνικής συνεργασίας. Ο Sirisena έχει πλέον θέσει το λιμενικό έργο Colombo σε αναμονή, αν και το Πεκίνο χρησιμοποιεί όλη την επιρροή του για να το ξαναξεκινήσει. Κατά την επίσκεψη του Ινδού πρωθυπουργού Narenda Modi στην Σρι Λάνκα, την πρώτη από Ινδό πρωθυπουργό τα τελευταία 28 χρόνια, η Ινδία συμφώνησε να εμβαθύνει τους στρατηγικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με την χώρα. Ο Modi πρόσφερε μια γραμμή πίστωσης 318 εκατομμυρίων δολαρίων προς την Κολόμπο για την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου της, και οι δύο χώρες συνήψαν συμφωνίες για να αναπτύξουν από κοινού τους τομείς άνθρακα και πετρελαίου της Σρι Λάνκα και ίδρυσαν μια κοινή ομάδα εργασίας για την ωκεάνια οικονομία.<br />
<br />
<b>ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ</b><br />
Αντί να βραχνιάζει φωνάζοντας για τις κινεζικές υπερβάσεις, η Ινδία έχει επικεντρωθεί στην αναζωογόνηση των σχέσεών της στη Νότια Ασία και στην διεύρυνση των επαφών της με δυνητικούς εταίρους από τον Περσικό Κόλπο μέχρι την Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ταυτόχρονα, έχει αμφισβητήσει άμεσα τις κινεζικές θέσεις σε όλη την περιοχή. Μιλώντας ενώπιον του κοινοβουλίου της Σρι Λάνκα, ο Μόντι δήλωσε ότι το όραμά του για μια «ιδανική γειτονιά» είναι εκείνο στο οποίο «το εμπόριο, οι επενδύσεις, η τεχνολογία, οι ιδέες και οι άνθρωποι διακινούνται εύκολα». Το όραμα αυτό ταιριάζει με τις φιλοδοξίες των ΗΠΑ στην περιοχή, εκφρασμένες στο «Κοινό Στρατηγικό Όραμα ΗΠΑ-Ινδίας για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και την περιοχή του Ινδικού Ωκεανού»  που υπεγράφη τον Ιανουάριο, και αργότερα στην «Ναυτική Στρατηγική Ασίας-Ειρηνικού»  του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, η οποία ειδικά αγκάλιασε την Πολιτική Ανατολικής Δράσης της Ινδίας.<br />
Η ινδική εξωτερική πολιτική αναγνωρίζει ότι τα μικρότερα κράτη που επιδιώκουν να αναπτύξουν τις οικονομίες τους θα αποδέχονταν την κινεζική βοήθεια, της οποίας τις βαθιές τσέπες η Ινδία δεν μπορεί να τις συναγωνιστεί. Αυτό σημαίνει ότι η Ινδία θα χάσει κάποια επιρροή σε αυτά τα κράτη, αλλά αυτές οι επενδύσεις θα βοηθήσουν επίσης την μεγάλη στρατηγική της Ινδίας να αναπτύξει την γειτονιά της, μια περιοχή η οποία είναι από τις λιγότερο ενταγμένες στον κόσμο. Αλλά η Ινδία φέρνει και κάτι άλλο στο τραπέζι: Μια κοινή αίσθηση πολιτισμού και αξιών με πολλούς από τους γείτονές της. Και αυτό είναι ένα περιουσιακό στοιχείο που η Κίνα δεν το έχει, παρ’ όλο τον πρωτόγνωρο πλούτο της.<br />
<a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/08102015-6.jpg"><img alt="08102015-6.jpg" height="518" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/08102015-6.jpg" title="08102015-6.jpg" width="626" /></a><br />
Λιμάνια, λιμάνια, λιμάνια: Το Νέο Μεγάλο Παιχνίδι αφορά στην στρατηγική πρόσβαση στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού. ΠΗΓΗ: MAP BY BRIAN BARNISIN BASED ON DATA FROM INDIAN DEVELOPMENT COOPERATION RESEARCH (IDCR), CENTRE FOR POLICY RESEARCH, NEW DELHI<br />
<br />
Τα νερά ανάμεσα στον Ινδικό Ωκεανό και τις διαφιλονικούμενες νήσους Spratly, στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας ετοιμάζονται να γίνουν η πρώτη γραμμή ενός νέου μεγάλου παιχνιδιού που θα εξαπλωθεί σε όλη την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Το παιχνίδι είναι πολύ πιο περίπλοκο από εκείνο μεταξύ της βρετανικής και της ρωσικής αυτοκρατορίας για τον έλεγχο στην Κεντρική Ασία κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα. Οι μετωπικές γραμμές δεν θα είναι διακριτές ή αδιαπέραστες˙ αντί για τα πολεμικά πλοία θα αναμιγνύονται τα φορτηγά πλοία και τα δεξαμενόπλοια καθώς οι μεγάλες δυνάμεις θα προσπαθούν να εξισορροπήσουν η μια την άλλη στις θαλάσσιες διαδρομές. Τα πιθανά κέρδη σε αυτό το παιχνίδι θα είναι πολύ μεγαλύτερα, αλλά ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμος.<br />
Η Κίνα και η Ινδία θα συνεχίσουν να αποκτούν νέα σκληρή ισχύ με σκοπό την προστασία των οικονομικών συμφερόντων τους στην περιοχή. Το 2013 και το 2014, η Ινδία ήταν η μεγαλύτερη εισαγωγέας όπλων στον κόσμο˙ Η Κίνα ήταν η τρίτη μεγαλύτερη το 2013 και η τέταρτη μεγαλύτερη πέρυσι. Αυτή η αύξηση αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη τάση στην περιοχή: 12 από τους 15 κορυφαίους εισαγωγείς όπλων στον κόσμο είναι διάσπαρτοι σε ολόκληρη την περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού. Αυτό δεν υπονοεί ότι οι δύο γίγαντες της Ασίας κατευθύνονται προς αναπόφευκτη σύγκρουση. Πράγματι, ο ανταγωνισμός έχει την δυνατότητα να οδηγήσει σε θεαματικά οικονομικά οφέλη στην περιοχή καθώς οι χώρες απορροφούν κινεζική και ινδική χρηματοδότηση για υποδομές. Η προκύπτουσα αύξηση στις εμπορικές υποδομές και στην συνδεσιμότητα θα ωφελήσει επίσης τόσο την Κίνα όσο και την Ινδία. Ωστόσο, αυτή η θετική έκβαση θα απαιτήσει ενεργό διαχείριση από όλες τις πλευρές και μια διαρκή δέσμευση για την εξισορρόπηση των αντικρουόμενων συμφερόντων.<br />
Και εδώ είναι που μπαίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Προκειμένου να εξασφαλιστεί ευημερία για όλους, οι τρεις δυνάμεις θα πρέπει να είναι ρεαλιστικές σχετικά με τις νόμιμες ανησυχίες περί την ασφάλεια των άλλων. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι δεδομένων των προκλήσεων του Πεκίνου στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κινηθεί για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων με την Ινδία, ενώ ζητούν μεγαλύτερο ινδικό ακτιβισμό στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεχίσουν την συνεργασία για την ασφάλεια στην θάλασσα και την οικονομική συνεργασία με την Ινδία, ενώ θα συνεργάζονται επίσης με την Αυστραλία, την Ιαπωνία και άλλους εταίρους, ιδίως τα κράτη του Ινδικού Ωκεανού. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει την δημιουργία τμημάτων στα Υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών που να εστιάζουν στην περιοχή αυτή. Μια στρατηγική εστίαση στον Ινδικό Ωκεανό στο σύνολό του, μια στρατηγική που θα φέρνει ενεργητικότητα σε μια περιοχή όπου η πολιτική των ΗΠΑ στην καλύτερη περίπτωση είναι αντιδραστική, θα αποτελέσει βασικό στοιχείο της επιτυχίας της ευρύτερης πολιτικής.<br />
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να θεωρούνται στην περιοχή ως αξιόπιστος εταίρος, αλλά επίσης ένας εταίρος πρόθυμος να διασφαλίζει την τήρηση του διεθνούς δικαίου και των διεθνών κανόνων. Θα ήταν μάταιο, και πράγματι αντιπαραγωγικό, να προσπαθήσουν να αποτρέψουν είτε την Κίνα είτε την άνοδο της Ινδίας. Η αναποτελεσματική προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να αποτρέψει βασικούς συμμάχους να συμμετάσχουν στην υπό κινεζική ηγεσία Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών της Ασίας (Asian Infrastructure Investment Bank, ΑΙΙΒ) [17] το έκανε σαφές αυτό. Η έλλειψη στρατηγικής σκέψης ήταν επίσης εμφανής όταν η αμερικανική αδιαλλαξία να επιτρέψει την ανακατανομή των δικαιωμάτων ψήφου στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2010 έδωσε το κίνητρο για τον άμεσο σχηματισμό της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας (New Development Bank), υπό την ηγεσία των χωρών BRICS. Ταυτόχρονα, τι το καλό έχουν οι διπλωματικές διαμαρτυρίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την δημιουργία τεχνητών νησιών με αεροδρόμια στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιήσει καμία υπερπτήση ή διάσχιση «ελεύθερης ναυσιπλοΐας» εντός του ορίου των 12 μιλίων που εσχάτως δημιούργησαν τα προσφάτως κατασκευασθέντα νησιά της Κίνας;<br />
Η Ουάσιγκτον πρέπει να συνεργαστεί με την Κίνα και την Ινδία, καθώς και με άλλες χώρες της περιοχής, ώστε να σέβονται την ελευθερία της ναυσιπλοΐας, να διασφαλιστεί ότι η πιο απειλητική συμπεριφορά θα καμφθεί και ότι οι διεθνείς κανόνες γίνονται δεκτοί. Επιπλέον, οι πολιτικές που αποσκοπούν στην προώθηση της ελευθερίας του εμπορίου μέσω συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου πρέπει να περιλαμβάνουν τους δύο κύριους παίκτες στο Νέο Μεγάλο Παιχνίδι. Μόνο ενεργώντας ως σημαντικός εταίρος στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού και, όταν χρειάζεται, υποστηρίζοντας με σκληρή δύναμη την δέσμευσή τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι σε θέση να φέρουν το παιχνίδι σε ένα τέλος που θα είναι ευνοϊκό για όλους. Κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών, ο Μόντι έχει πει επανειλημμένα δημοσίως ότι «Τα πεπρωμένα μας συνδέονται από τα ρεύματα του Ινδικού Ωκεανού». Έχει δίκιο -και δεν χρειάζεται αυτό να είναι κάτι κακό.<br />
<br />
<a href="http://www.foreignaffairs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το νέο μεγάλο παιχνίδι

Η μάχη για πρόσβαση και επιρροή στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού Rani D. Mullen και Cody Poplin Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Xi...

Διαβάστε την συνέχεια

Γαλλογερμανικός Άξονας για το καλό όλων

Ellada simera 0 Ευρώπη, Πολιτική 16:57

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTs37sLildFLR7puyiJGFDyVJPUJ_pwAP78SQQXeYFbD3W0ftkjMmOdHR-BAiJ3JvjDDLwtJCv7SiUf1Ga2DYNQum3zCWU7jMLdtOHMAUktEfISR9QqVU9qK2TExtj5Pch6Ynwj4oC5E/s1600/merkel+holand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTs37sLildFLR7puyiJGFDyVJPUJ_pwAP78SQQXeYFbD3W0ftkjMmOdHR-BAiJ3JvjDDLwtJCv7SiUf1Ga2DYNQum3zCWU7jMLdtOHMAUktEfISR9QqVU9qK2TExtj5Pch6Ynwj4oC5E/s640/merkel+holand.jpg" width="640" /></a></div>
<b><br /></b>
<b>Η ομιλία των δύο Μεγάλων στο Ευρωκοινοβούλιο σηματοδοτεί την αλλαγή των γεωπολιτικών στην Ευρώπη - Τέλος τα εθνικά σύνορα της Ελλάδας.</b><br />
<b><i>Μαρία Τσολακίδη </i></b><br />
Ο Γερμανογαλλικός Άξονας έκανε την εμφάνισή του στο Ευρωκοινοβούλιο σε μία κοινή ομιλία. Καθόλου συμπτωματικό ότι η τελευταία φορά που οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας μίλησαν στο Ευρωκοινοβούλιο το 1989 αμέσως μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και λίγο πριν την πτώση της ΕΣΣΔ και την έναρξη του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία που άλλαξε εντελώς τον χάρτη της Ευρώπης και την ζωή των λαών της.<br />
<b>Η Μέρκελ κάνει κουμάντο στα ελληνικά σύνορα</b>Το κύριο θέμα της ομιλίας ήταν η μεγαλύτερη Ευρώπη, η πιο ολοκληρωμένη Ευρώπη με αφορμή την κρίση στην Ελλάδα, η εστία πολέμου στην Ουκρανία και βέβαια το προσφυγικό. Τρεις μεγάλες αιτίες που ξεκίνησαν από την Ε.Ε και που με την χθεσινή μεγαλοπρεπή παρουσία της Γερμανίας και της Γαλλίας στο ναό της "δημοκρατίας" της Ε.Ε ζητούν λύση από την Ένωση που δημιούργησε τα τρία τραγικά γεγονότα με θύματα ανθρώπους και εθνικές κυριαρχίες.<br />
Η κ. Μέρκελ με ένα ηγετικό ύφος ξεκαθάρισε ότι πλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα, αλλά εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. Παίρνοντας ως αφορμή την χρεοκοπία της Ελλάδας (που η Ε.Ε δημιούργησε) και την είσοδο προσφυγικού κύματος από τον πόλεμο στην Συρία (που και πάλι η Ε.Ε δημιούργησε με την κήρυξη πολέμου εναντίον του Άσαντ) φτιάχνεται σιγά-σιγά ο νέος χάρτης της Ε. Ε που ανοίγει προς τα ανατολάς.<br />
Μπορεί η κ. Μέρκελ να τόνισε ότι είναι αντίθετη με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. όμως στην συνέντευξή της στο τηλεοπτικό γερμανικό κανάλι ARD την ίδια ημέρα τόνισε ότι η Τουρκία είναι μια χώρα σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και μια χώρα υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε.<br />
Με την πρώτη χρηματοδότηση του 1,5 δις ευρώ που έχει δοθεί στην Τουρκία για προσφυγικά στρατόπεδα, η κ. Μέρκελ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεργαστεί η Ε.Ε με την Τουρκία φέρνοντας ως επιχείρημα ότι οι πρόσφυγες θα είναι πιο κοντά στην Συρία! Μάλιστα, την συνεργασία την βάπτισε επένδυση και έβαλε την Ελλάδα μέσα σε μία συμμαχία με την Τουρκία χωρίς να ρωτήσει τον ξενοδόχο:<br />
<b>Αναγνωρίζουμε ότι μια επένδυση στην Τουρκία για μια καλύτερη ζωή των  προσφύγων μπορεί να είναι καλή - και για μας και για τους ίδιους τους  πρόσφυγες, διότι θα είναι πιο κοντά στη Συρία. Είναι λοιπόν υποχρέωσή  μου να συζητήσω. Στα ελληνοτουρκικά σύνορα έχουμε δύο κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, τα οποία έχουν σύνορα που απέχουν περίπου 10  χλμ. στη θάλασσα. Και εκεί πρέπει να είναι δυνατό -και γι' αυτό εγώ  τουλάχιστον θα ρίξω όλο μου το βάρος- να δημιουργήσουμε συντεταγμένες  και λογικές καταστάσεις</b>"<br />
Μετά από αυτή την πρόταση έχει ακυρωθεί ο ρόλος των εθνικών συνόρων της Ελλάδας και ο ρόλος των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας της χώρας. Η Γερμανία θα είναι αυτή που θα δημιουργήσει την συντεταγμένες για τα 10 χλμ θάλασσας που χωρίζουν την Τουρκία με την Ελλάδα.<br />
Στο σημείο αυτό έρχεται αυθόρμητα ο σχολιασμός του πρωθυπουργού Τσίπρα στο γερμανικό περιοδικό Spiegel ένα μήνα πριν για το θέμα της φύλαξης των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας: "<b>Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα</b>", είχε πει ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνοντας τον "λαγό" για τις εξαγγελίες της κ. Μέρκελ περί μόνο 10 χλμ απόσταση που χωρίζουν την Ελλάδα με την Τουρκία.<br />
<br />
<b>Πόσο βολεύει η καταστροφή των χωρών την Ε.Ε</b><br />
Η πατερίτσα της Γερμανίας, Γαλλία, έκανε την δύσκολη δουλειά στην ομιλία. Ο πρόεδρος Ολάντ τρομοκράτησε το σύμπαν θέλοντας να πείσει ότι μόνο μία δυνατή και μεγάλη Ε.Ε μπορεί να αμυνθεί κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων ακόμα κι ενός πολέμου μέσα στην Ε.Ε: "<b>Η Ευρώπη άργησε να συνειδητοποιήσει πως η κρίση στη Μέση Ανατολή θα είχε συνέπειες και στη γηραιά ήπειρο. Με κάθε κρίση εμφανίζονται φόβοι. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτούς</b>.<b>Αν αφήσουμε τη συριακή κρίση να οξυνθεί, μην πιστέψετε πως θα είμαστε ασφαλείς</b>".<br />
Βάζοντας στο παιχνίδι την Τουρκία και παίρνοντας ως αφορμή το δράμα των προσφύγων ο κ. Ολάντ μετέτρεψε την συμμαχία Ε.Ε-Τουρκίας ως την μόνη λύση για την τροφή των προσφυγόπουλων!: "<b>Παρέχουμε βοήθεια στην Τουρκία και να διασφαλίσουμε πως είμαστε ικανοί να δουλέψουμε από κοινού για να ταΐσουμε τα παιδιά των προσφύγων</b>". Ο φιλάνθρωπος Ολάντ της σοσιαλιστικής Γαλλίας θα ταΐσει τα κακόμοιρα προσφυγάκια των οποίων η τραγική μοίρα βοηθά στο άπλωμα της Ε.Ε και στην ισχυροποίησή της.<br />
Οι ρόλοι της Γαλλίας και της Γερμανίας στην επιχείρηση Ε.Ε είναι δοσμένοι ως ο καλός μπάτσος και ο κακός μπάτσος. Έτσι ο κ. Ολάντ είπε για την στάση της Γερμανίας να κλείσει τα σύνορά της στους πρόσφυγες:  "<b>Δεν έχουμε ανάγκη λιγότερη Ευρώπη, αλλά περισσότερη, αν θέλουν να υπάρχει Ευρώπη. Πρέπει να ενδυναμώσουμε τη ζώνη του Σένγκεν. Το να θέσουμε υπό αμφισβήτηση την ελευθερία μετακίνησης θα ήταν ένα τραγικό λάθος</b>".<br />
Πώς όμως συμπίπτει η ελευθερία κίνησης του κ. Ολάντ που δήθεν μαλώνει την Γερμανία, με τα θέλω της Γερμανίας; Στην συνέντευξή της στο ARD η καγκελάριος τόνισε ότι η Τουρκία είναι χαρακτηρισμένη ως ασφαλής χώρα προέλευσης (κάτι που δεν είναι εδώ και μία εβδομάδα χώρες των Βαλκανίων) και ότι η χαλάρωση βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην Ε.Ε είναι εδώ και καιρό υπό διαπραγμάτευση.<br />
<br />
<b>Προσκυνήστε τους Μεγάλους  </b><br />
Ο χάρτης της Ε.Ε αλλάζει άρδην και οι καλύτερες αφορμές δόθηκαν από την στάση που κράτησαν τα ισχυρά της κράτη απέναντι σε αδύναμα δημιουργώντας οικονομικές κρίσεις, χρεοκοπίες, εμφυλίους όπως στην Ουκρανία και εισβολές εναντίον των "τυράννων" τύπου Καντάφι, Άσαντ, Μουμπάρακ και παλαιότερα Σαντάμ Χουσεΐν. Μέχρι και έναν ISIS γέννησαν για να μπορούν να ολοκληρώσουν την ισχυροποίηση της Ε.Ε, το άπλωμα των συνόρων και την κατάργηση των εθνικών.<br />
Την απάντηση για το ποιος είναι το αφεντικό στο έκτρωμα Ε.Ε την έδωσε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, ο Γερμανός Μάρτιν Σουλτς κατά το καλωσόρισμα του Γαλλογερμανικού Άξονα μέσα στο δήθεν Ευρωκοινοβούλιο: "<b>Μάθαμε κάτι: αν η Γαλλία και η Γερμανία δεν συνεργάζονται, όλη Ευρώπη υποφέρει</b>".<br />
Άρα μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μην υποφέρουν οι λαοί: Να ακολουθούν άνευ αντίστασης την Συμμαχία των Ισχυρών.<br />
<br />
<a href="http://www.stontoixo.com/" target="_blank">πηγή</a>

Γαλλογερμανικός Άξονας για το καλό όλων

Η ομιλία των δύο Μεγάλων στο Ευρωκοινοβούλιο σηματοδοτεί την αλλαγή των γεωπολιτικών στην Ευρώπη - Τέλος τα εθνικά σύνορα της Ελλάδας. Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ΗΠΑ πρότειναν το 1964 ένωση Ελλάδας Κύπρου, δείτε ποιος πρωθυπουργός την αρνήθηκε!!

Ellada simera 0 Ιστορία, Πρωτοσέλιδα 16:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiDM1DgDMYO_jevHB3h2x8RP5wy1tD0J4IyXhigpdHeUp_91k_GmtCsMT3m9FswlJK6rmRSxNPGIeASYZ1HzYih1rKa5W8FWo7l741-LmY_q42y_xosBDCaHU9yziEjlLycWRBuaz1s2w/s1600/enwsi+ellados+kyproy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiDM1DgDMYO_jevHB3h2x8RP5wy1tD0J4IyXhigpdHeUp_91k_GmtCsMT3m9FswlJK6rmRSxNPGIeASYZ1HzYih1rKa5W8FWo7l741-LmY_q42y_xosBDCaHU9yziEjlLycWRBuaz1s2w/s1600/enwsi+ellados+kyproy.jpg" /></a></div>
<br />
Διαβάστε ένα άρθρο του Θάνου Τζήμερου, ο οποίος αναφέρει πως το 1964 ο Αμερικανός πρώην ΥΠΕΞ Ντην Άτσεσον είχε κάνει μια συμφέρουσα πρόταση στην Ελλάδα για ένωση με τη Κύπρο....<br />
<br />
Διαβάστε το προφητικό λόγο του καθώς αποχαιρετούσε τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Απίστευτα πράγματα!<br />
Ακολουθεί το άρθρο:<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #4e5665; font-family: Helvetica, Arial, "lucida grande", tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px;">«</span>Την πρόταση την οποία υποστηρίζει έντονα ο Αμερικανός Πρόεδρος, επεξεργάστηκε ειδικός σύμβουλός του, πρώην Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών. Το βασικό σχέδιο είναι η πλήρης ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο με μόνη παραχώρηση στην Τουρκία μιας βάσης στο ανατολικό άκρο της Κύπρου, στη χερσόνησο της Καρπασίας. <br />
<br />
Η περιοχή θα εξακολουθήσει να είναι έδαφος της κοινής πλέον Ελληνοκυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα ενοικιαστεί για 50 χρόνια στους Τούρκους, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η Κύπρος δεν θα χρησιμοποιηθεί ως βάση για επίθεση εναντίον τους. <br />
<br />
Το σχέδιο περιλαμβάνει απόδοση στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης των περιουσιών τους που είναι δεσμευμένες μετά τα γεγονότα του 1955, επαναπατρισμό όσων θέλουν να επιστρέψουν, αποζημιώσεις σε όσους δεν θελήσουν και επαναφορά του ειδικού καθεστώτος των νήσων Ίμβρου και Τενέδου. <br />
<br />
Για να διασφαλισθούν τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής μειονότητας η Κύπρος χωρίζεται σε 7 επαρχίες και δύο από αυτές, εκ περιτροπής, θα διοικούν Τουρκοκύπριοι, διορισμένοι από την Ελληνική Κυβέρνηση. <br />
<br />
Η πρόταση υποβλήθηκε στον Έλληνα Πρωθυπουργό από τον Αμερικανό Πρόεδρο καθώς οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η συμμετοχή της Κύπρου στο ΝΑΤΟ μέσω της ένωσής της με την Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikAyhEfxv0xvEuO7WhpOJsOotPmrd0labuFBb0QyaqvcNo7Z6-WlsWG3V6yu5cxwZ23um-gDn-lmyjGmnOGox2LMtnS65t-jHmnaobHI3O1VEsTRGC63ODH7aH8YbnCafYfKX2z17pq-Cl/s1600/logo.php.gif"><img border="0" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikAyhEfxv0xvEuO7WhpOJsOotPmrd0labuFBb0QyaqvcNo7Z6-WlsWG3V6yu5cxwZ23um-gDn-lmyjGmnOGox2LMtnS65t-jHmnaobHI3O1VEsTRGC63ODH7aH8YbnCafYfKX2z17pq-Cl/s640/logo.php.gif" width="640" /></a></div>
<br />
Η παραπάνω είδηση είναι πέρα για πέρα αληθινή. Όμως λείπουν τα ονόματα και οι χρονολογίες. Διατυπώθηκε το 1964 από τον Αμερικανό πρώην ΥΠΕΞ Ντην Άτσεσον, στον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και είχε την σθεναρή υποστήριξη του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον.<br />
<br />
Γιατί την αναφέρω; <br />
<br />
Πρώτον, για να αισθανθούμε πόσο διαφορετικός είναι ο ιστορικός χρόνος από τον προσωπικό. Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από το σχέδιο Άτσεσον, και, φυσικά, θα έληγε η περίοδος ενοικίασης της βάσης της Καρπασίας, η οποία θα ξαναγινόταν ελληνικό έδαφος. <br />
<br />
Αν την είχαμε δεχθεί δεν θα είχε γίνει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν θα είχε γίνει η τουρκική εισβολή και η ιστορία του Ελληνισμού θα ήταν γραμμένη διαφορετικά.<br />
<br />
Δεύτερον, για να διαπιστώσουμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια αλυσίδα χαμένων ευκαιριών. Κάθε φορά, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και ικανοποίησης ενός ανόητου εθνικιστικού λαϊκισμού, ζητάμε πάντα περισσότερα από αυτά που μπορούμε να αποκτήσουμε. <br />
<br />
Η πρόταση Άτσεσον απορρίφθηκε και από τον Μακάριο και από τον Παπανδρέου ως πρόταση… μειοδοσίας γιατί στόχος ήταν η πλήρης ένωση και η παραχώρηση της βάσης της Καρπασίας τον... αμαύρωνε!<br />
<br />
Τρίτον, για να δούμε πώς ένα μικρό κράτος μπορεί να πετύχει μεγάλους στόχους αν έχει υπεύθυνη ηγεσία με αίσθηση του timing. Τότε η Σοβιετική Ένωση προσέγγιζε την Κύπρο. Ο Μακάριος (του οποίου τον τυχοδιωκτικό ρόλο κάποια στιγμή η ιστορία θα επαναξιολογήσει) ενέδιδε στο φλερτ. <br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNmAa_ilJTP-vro9SWiS1pOk4eujQ-ANSzIZc10hqa9OTPWL274CTt_sCnMqTKKCAGSy1XotXpraJuIMc9VdJedT-67cJqr2LcrqHUv_71KHZV11fd2OK4JsYAI8jw7qwZYbxlRENtkpZN/s1600/1dpa26a.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNmAa_ilJTP-vro9SWiS1pOk4eujQ-ANSzIZc10hqa9OTPWL274CTt_sCnMqTKKCAGSy1XotXpraJuIMc9VdJedT-67cJqr2LcrqHUv_71KHZV11fd2OK4JsYAI8jw7qwZYbxlRENtkpZN/s320/1dpa26a.jpg" width="266" /></a>Οι ΗΠΑ φυσικά ανησυχούσαν. Είμαστε λίγο μετά την κρίση των πυραύλων της Κούβας, και δεν ήθελαν μια νέα Κούβα στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα έπαιζαν ανοιχτά το χαρτί της Τουρκίας, διότι την θεωρούσαν πιο σημαντική στρατηγικά από την Ελλάδα αλλά ο Τζόνσον ετοιμαζόταν για εκλογές και δεν ήθελε να χάσει τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας. <br />
<br />
Το πόση πρεμούρα είχε να κλείσει το θέμα αποδεικνύεται από το ότι έστειλε δύο φορές με απόσταση μιας μέρας το προεδρικό αεροσκάφος στην Τουρκία και στην Ελλάδα για να μεταφέρει στην Ουάσιγκτον τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και τον Γ. Παπανδρέου, με τις ακολουθίες τους, ώστε να συναντηθούν και να συζητήσουν επ’ ευθείας τις λεπτομέρειες του σχεδίου π.χ. την ακριβή οριοθέτηση της βάσης.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Η συνάντηση ουδέποτε έγινε διότι την αρνήθηκε ο Γ. Παπανδρέου! Αν ζούσε το 1964 ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα άρπαζε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ο Παπανδρέου και Μακάριος την άφησαν να χαθεί για μερικά «ηρωικά» πρωτοσέλιδα εσωτερικής κατανάλωσης, καθώς η διαρροή του σχεδίου στον Τύπο στις 15 Αυγούστου 1964 προκάλεσε την… έντονη αγανάκτηση του ελληνικού λαού, υποδαυλισμένη όπως πάντα από τους δημοσιογράφους! </div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Τέταρτον, για να κατανοήσουμε κάτι που έχω βαρεθεί να γράφω και να με κατηγορούν για... αμοραλιστή! Στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν φίλοι και αγάπες. Δεν υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί και συναισθηματικές σάλτσες. <br />
<br />
Υπάρχουν συμφέροντα και δύναμη. Δεν υπάρχει ένα διεθνές δικαστήριο που να υποχρεώσει τον εν αδίκω ευρισκόμενο να συμμορφωθεί. Μια απόφαση των διεθνών θεσμών υπέρ σου μπορεί να μένει εσαεί ανεκτέλεστη αν ο αντίδικος είναι ισχυρός ή εκμεταλλεύεται καλύτερα τις διεθνείς ισορροπίες. Ακόμα κι αν η πολιτική σου στηρίζεται σε μια ανώτερη ηθική (παραβλέπω τα εγγενή προβλήματα αντικειμενικού ορισμού αυτής της έννοιας...) θα πρέπει να έχεις τη δύναμη να μπορείς να την επιβάλεις. Κάθε «τζάμπα μαγκιά» πληρώνεται, συχνά πανάκριβα. <br />
<br />
Ο Γ. Παπανδρέου επιστρέφοντας από την Ουάσιγκτον αφού έβγαλε έναν δεκάρικο για την περήφανη στάση της Ελλάδας (πόσες φορές το έχουμε ακούσει αυτό…) εκμυστηρεύτηκε στους συνεργάτες του ότι «αυτά, οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν. Ηδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής μου. Τελειώσαμε.» Σε ένα χρόνο ήρθαν τα Ιουλιανά.<br />
<br />
Πέμπτον, για να αντιληφθούμε ότι οι «έξω», δεν σχηματίζουν γνώμη για την ποιότητα των πολιτικών μας από τα πληρωμένα παπαγαλάκια του ελληνικού μηντιακού συστήματος και η πραγματική ιστορία απέχει πολύ από τις αγιογραφίες των πρωταγωνιστών της που μαθαίνουμε στο σχολείο. Η μελέτη των απόρρητων αρχείων της εποχής είναι αποκαλυπτική: Ο Μακάριος λέει ότι την πρόταση δεν την είχε καν διαβάσει πριν την απορρίψει! <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVFqvaZDiO1lPoAOn0YjcZi8YZ61didS3592c1qmY4MNoApdL-0wAP3WW9oWnLDC4KXG5B-wpntmQTG3tQhbcBJ544Uj1V7rVoxDgIgdqTv8aKTp0waKidqAKbOsZ6pHkPxijxAcPfakWZ/s1600/Cypriot_demonstration_1930.jpg"><img border="0" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVFqvaZDiO1lPoAOn0YjcZi8YZ61didS3592c1qmY4MNoApdL-0wAP3WW9oWnLDC4KXG5B-wpntmQTG3tQhbcBJ544Uj1V7rVoxDgIgdqTv8aKTp0waKidqAKbOsZ6pHkPxijxAcPfakWZ/s1600/Cypriot_demonstration_1930.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Ο Φινλανδός μεσολαβητής του ΟΗΕ Τουομιόγια δήλωσε ευθέως «ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος εματαίωσε την ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Ήδη ο Μακάριος είχε αποδεχθεί α) τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες απέκλειαν την ένωση, β) την εγκατάσταση τουρκικής στρατιωτικής δύναμης στο νησί, γ) το καθεστώς συνδιοίκησης με Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο και, επιπλέον, είχε παραχωρήσει δύο στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικές διευκολύνσεις σε διάφορα σημεία της Κύπρου στη Μ. Βρετανία!<br />
<br />
Αλλά το σχέδιο Άτσεσον τον υποβίβαζε από εθνάρχη σε νομάρχη. Και το απέρριψε. Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός σερ Ντάγκλας Χιουμ αποκαλεί τον Μακάριο «βρωμιάρη του γλυκού νερού» και ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία Ουίλκινς τον περιγράφει ως «εγκληματικά απερίσκεπτο» (criminally foolhardy). Οι Αμερικανοί, μετά την εμπειρία τους με τον Παπανδρέου τον “στολίζουν" ως έναν «φλύαρο γέρο, με λόγια του αέρα, χωρίς δύναμη να πάρει μια απόφαση ή να προσφέρει μια λύση». <br />
<br />
Προφητικός ο Τζόνσον αποχαιρέτησε από τον Λευκό Οίκο τον Γ. Παπανδρέου, και τον Αντρέα που τον συνόδευε, λέγοντας: «Τις προηγούμενες μέρες μόλις και μετά βίας εμπόδισα τους Τούρκους από το να εισβάλλουν στην Κύπρο.<b> Ξέρετε, κ. Παπανδρέου είναι καλύτερα να συνομιλείς πριν, παρά μετά από μια εισβολή.» Ήταν 10 χρόνια πριν το 1974.</b><br />
<br />
Η ιστορία διδάσκει αν θες να διδαχθείς.<span style="background-color: white; color: #4e5665; font-family: Helvetica, Arial, "lucida grande", tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px;">»</span></div>
</div>
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Οι ΗΠΑ πρότειναν το 1964 ένωση Ελλάδας Κύπρου, δείτε ποιος πρωθυπουργός την αρνήθηκε!!

Διαβάστε ένα άρθρο του Θάνου Τζήμερου, ο οποίος αναφέρει πως το 1964 ο Αμερικανός πρώην ΥΠΕΞ Ντην Άτσεσον είχε κάνει μια συμφέρουσα πρότα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία χρειάζεται πιο πολύ τη Ρωσία… όχι το αντίθετο!

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 16:37

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjtfSgMNSbY8B7E2TYk60d4v3OitbwX0WwGXx2TDTJ4Eh4-kNYS4FcNZEhCTY3uqWYl7nrBdU52Ss1cUhuvL9-wNuRq0dWMq8GJIGcyc7Hlfik6MN_UhS3ivdtVEwrWurjwB5VTpycc6Y/s1600/erdogan+poytin1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjtfSgMNSbY8B7E2TYk60d4v3OitbwX0WwGXx2TDTJ4Eh4-kNYS4FcNZEhCTY3uqWYl7nrBdU52Ss1cUhuvL9-wNuRq0dWMq8GJIGcyc7Hlfik6MN_UhS3ivdtVEwrWurjwB5VTpycc6Y/s1600/erdogan+poytin1.jpg" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq">
<em><strong>Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι η επιχείρηση στη Συρία απειλεί τη φιλία της χώρας του με τη Ρωσία. Οι κακές σχέσεις του Ρετζέπ Ερντογάν με τον Άσαντ είναι γνωστές, αν και όχι με τον κατηγορηματικό τρόπο που ήταν πριν λίγο, αλλά άραγε θα επιδεινωθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Μόσχα χάριν της Συρίας; H Ρωσία από τη μεριά της δεν επιθυμεί να επιφέρει κάποια ζημιά στα τουρκικά συμφέροντα – και επιπλέον προτείνει στη Τουρκία συνεργασία πότε για τη συριακή κρίση, πότε ακόμη και στο παγκόσμιο παιχνίδι. </strong></em></blockquote>
<strong>Του Πιοτρ Ακόπωφ</strong><br />
<strong> ΠΗΓΗ: <a href="http://www.vz.ru/">http://www.vz.ru/</a></strong><br />
<strong>ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Σωτήρης Δημόπουλος (<a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/">http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/</a>)</strong><br />
Το τουρκικό ΥΠΕΞ εκ νέου διαμαρτύρεται στη Ρωσία σχετικά με την παραβίαση του εναέριου χώρου της από ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη –η Μόσχα κάνει λόγο για τυχαίο περιστατικό. Βεβαίως στην Άγκυρα αντιλαμβάνονται ότι με την έναρξη των επιχειρήσεων από τη ρωσική αεροπορία στη Συρία είναι πολύ δύσκολο να μην περάσεις τα σύνορα, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα –οι αποστάσεις στη Συρία δεν είναι μεγάλες.<br />
<strong>Έτσι η δυσαρέσκεια της Τουρκίας δεν προκλήθηκε απ’ αυτό αλλά από το ίδιο το γεγονός των ρωσικών επιχειρήσεων που βάζει τέλος στις ελπίδες της Άγκυρας για πτώση του Άσαντ. Ο στόχος της ανατροπής του καθεστώτος στη γειτονική χώρα είχε τεθεί από καιρό και τώρα ο Ερντογάν πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα ότι ο Άσαντ δεν θα φύγει.</strong><br />
Ωστόσο, η διαφορετική αντιμετώπιση προς τον Άσαντ δεν εμπόδισε Μόσχα και Άγκυρα, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, να συσφίξουν τις σχέσεις τους σε διάφορους τομείς, και αυτό καθίσταται πιο επίκαιρο τώρα που ο ρόλος της Ρωσίας ενισχύεται και ως παίχτης στο μεσανατολικό. Παρ’ όλα αυτά, στις Βρυξέλλες τη Τρίτη, ο Ερντογάν έκανε ηχηρές δηλώσεις ότι «η επίθεση στην Τουρκία σημαίνει επίθεση στο ΝΑΤΟ» και προειδοποίησε τη Ρωσία για πιθανή επιδείνωση των σχέσεων: «Σε όλους είναι γνωστές οι καλές μας σχέσεις με τη Ρωσία. Αλλά εάν η Ρωσία χάσει τέτοιον φίλο, όπως η Τουρκία με την οποία συνεργάζεται σε πολλούς τομείς, θα χάσει πολλά, η Μόσχα πρέπει να το γνωρίζει αυτό».<br />
<br />
Όχι τυχαία, αυτά ειπώθηκαν στις Βρυξέλλες –εκεί ο Ερντογάν συναντήθηκε με την ηγεσία της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Θέλει από την Ευρώπη συνεργασία για το πρόβλημα των προσφύγων από τη Συρία (στη Τουρκία είναι 2 εκ.), όπως και υποστήριξη των σχεδίων του για τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης στη βόρεια Συρία, όπου αυτοί οι πρόσφυγες θα εγκατασταθούν. Την ιδέα για τη «ζώνη ασφαλείας» ο Ερντογάν την προβάλλει εδώ και καιρό – αλλά ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Αμερικανοί δεν έσπευσαν να τη στηρίξουν, επειδή θα έπρεπε να εγγυηθούν την ασφάλειά της, που δεν μπορεί να συμβεί χωρίς στρατιωτική παρέμβαση εκεί που πολεμούν μεταξύ τους Κούρδοι, Χαλιφάτο και άλλοι ισλαμιστές, και αυτό κανείς δεν το επιθυμεί στη Δύση.<br />
Έπειτα από την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Ρωσίας, στη σκέψη της ουδέτερης ζώνης αλλά και γενικότερα, θα πρέπει να συμφωνήσουν η Δαμασκός και η Μόσχα – κάτι που ο Ερντογάν καθόλου δεν επιθυμεί. Έχει επενδύσει πολύ στην ανατροπή του Άσαντ –και τώρα που πρέπει να τον αναγνωρίσει ως συνομιλητή της Τουρκίας δεν είναι εύκολο.<br />
<strong>Ωστόσο, η Ρωσία δεν σκοπεύει να εκτοπίσει τη Τουρκία από τη συμμετοχή της στην διευθέτηση της συριακής κρίσης –κατά πρώτον αυτό θα ήταν αδύνατο και κατά δεύτερο η Ρωσία ενδιαφέρεται για την κοινή με τους Τούρκους «αναγέννηση» της Συρίας. Το ερώτημα είναι μόνον εάν πράγματι η Άγκυρα θέλει τη διατήρηση της Συρίας. Και ακόμη πιο καίριο ερώτημα –πράγματι ο Ερντογάν είναι έτοιμος λόγω του Άσαντ να θέσει υπό αίρεση τις φιλικές σχέσεις με τη Μόσχα;</strong><br />
Στην δήλωσή του Ερντογάν απάντησε το Κρεμλίνο –ο εκπρόσωπος Τύπου του Πούτιν ο Πεσκώφ (που ξεκίνησε την διπλωματική του καριέρα στην πρεσβεία της Ρωσίας στη Τουρκία), είπε ότι η παρεξήγηση με τα αεροσκάφη δεν θα επιδεινώσει τις σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα: «Οι διμερείς σχέσεις με τη Τουρκία είναι πολύ σύνθετες και έχουν αρκετά σταθερό υπόβαθρο από την άποψη των αμοιβαία επωφελών σχέσεων». Και ο Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου έπειτα από την πρώτη νότα διαμαρτυρίας δήλωσε, ότι το επεισόδιο δεν θα προκαλέσει ένταση στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.<br />
Και αν και σήμερα (6.10) ο επικεφαλής της «Gazprom» Μίλλερ επιβεβαίωσε την πληροφορία για τη μείωση στο μισό της δυναμικότητας του αγωγού «Turkish Stream» αυτό δεν σημαίνει ότι η Μόσχα πιέζει κατ’ αυτόν τον τρόπο της Άγκυρα εξαιτίας της Συρίας – οι συνομιλίες για τον αγωγό φυσικού αερίου συνεχίζονται για καιρό και είναι σύνθετες λόγω των οικονομικών και γεωπολιτικών προβλημάτων. Η Ρωσία πραγματικά θέλει να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με τη Τουρκία – συμπεριλαμβανομένου και του συριακού ζητήματος.<br />
Αλλά έπειτα από τρεις εβδομάδες, η Τουρκία έχει βουλευτικές εκλογές, στις οποίες ο Ερντογάν χρειάζεται την νίκη – και απλώς πρέπει να δείχνει αποφασιστικός στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και η Συρία και το σχετικό με αυτήν κουρδικό πρόβλημα έχουν τεράστια επιρροή στο πως οι Τούρκοι ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν την ηγεσία του –γι΄ αυτό το να αναγνωρίσει σήμερα, ότι η επιλογή του να στηρίξει του ισλαμιστές (όχι του χαλιφάτου) και την ανατροπή του Άσαντ ήταν λάθος, ο Ερντογάν απλώς δεν μπορεί να το κάνει.<br />
<div style="text-align: left;">
<strong><i>Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι Ρωσία και Τουρκία δεν μπορούν να βρουν κοινή γλώσσα για τη Συρία, και πολύ περισσότερο να θέσουν σε κίνδυνο όλο το φάσμα των σχέσεών μας. Η Τουρκία χρειάζεται τη Ρωσία περισσότερο απ’ ότι η Ρωσία τη Τουρκία, και, το κυριότερο, τα συμφέροντά μας σε πολλές περιπτώσεις συμπίπτουν.</i></strong></div>
Την περασμένη Παρασκευή ο Ερντογάν δήλωσε: «Θα συναντηθώ οπωσδήποτε με τον Πούτιν, για να συζητήσουμε την κατάσταση στη Συρία και να του εκφράσω την ανησυχία μου γι’ αυτό το ζήτημα. Μια και οι χώρες είναι φίλες, θα ζητήσω να επανεκτιμήσει τις ενέργειες της Ρωσίας στη Συρία». Εν τω μεταξύ οι δύο πρόεδροι συναντήθηκαν στη Μόσχα δύο εβδομάδες πριν, και με τον Τούρκο πρωθυπουργό Νταβούτογλου ο Πούτιν συνομίλησε στην Νέα Υόρκη την περασμένη Δευτέρα.<br />
<strong>Είναι σαφές ότι η Άγκυρα είχε προειδοποιηθεί για την έναρξη των επιχειρήσεων για τη στήριξη στον Άσαντ –και τώρα η δυσαρέσκειά της προκαλείται από το ότι η Ρωσία κτυπά όχι μόνον το χαλιφάτο και τους ισλαμιστές που είναι κοντά στην Αλ Κάιντα αλλά και τους ισλαμιστές τους οποίους υποστήριξε η Τουρκία.</strong><br />
Εξάλλου, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία, είναι εύκολο κάποιος να μαντέψει ότι για να μπορέσει να επιτεθεί ο κυβερνητικός στρατός η Ρωσία πρέπει να ασχοληθεί με όλες τις αντίπαλες ομάδες. Αλλά ακόμη και αν το κατανοήσει αυτό η Άγκυρα δεν μπορεί να ενεργήσει διαφορετικά. Ο Ερντογάν επί τέσσερα χρόνια οδηγούσε το παιχνίδι στη Συρία, στο οποίο τώρα γίνεται ξαφνική ανατροπή.<br />
Η σχέση της Τουρκίας με τη Συρία καθορίζεται από κάποιους παράγοντες –εν πρώτοις, βεβαίως το κουρδικό. Σε περίπτωση διάλυσης της Συρίας στο βορρά, δημιουργείται κουρδικό κράτος, το οποίο θα συνορεύει με το ημιανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν και αυτό σημαίνει ότι οι Κούρδοι της Τουρκίας, η ακριβέστερα, το τμήμα που διακατέχεται από αποσχιστικά αισθήματα, θα έχει τεράστιο κίνητρο για υπονομευτική δράση προς την Άγκυρα. Κανονικά ο Ερντογάν θα έπρεπε να ενεργεί για τη διατήρηση της ενότητας της Συρίας –και αρχικά έτσι έκανε, μάλιστα δεν ασκούσε ιδιαίτερη κριτική στον Άσαντ έπειτα από την έναρξη της «αραβικής άνοιξης».<br />
Αλλά έπειτα, όταν ο εμφύλιος πόλεμος και η ξένη επέμβαση στη Συρία άρχισαν να αυξάνονται, η Τουρκία ενεπλάκη στον εμφύλιο πόλεμο του γείτονα – στηρίζοντας μάλιστα τους ισλαμιστές, οι οποίοι πολεμούσαν τον Άσαντ και, αυτό ήταν το σημαντικότερο για την Άγκυρα, με τους Κούρδους. Δεν είχε σημασία ποιοι ήταν οι ισλαμιστές –«Αλ Κάιντα», «αδελφοί μουσουλμάνοι» ή το μελλοντικό χαλιφάτο- κάτι για το οποίο εκ των υστέρων επέκρινε τους Τούρκους δημοσίως ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν.<br />
<strong>Εκτός αυτού η Άγκυρα προσπάθησε να παίξει και με την ύπαρξη στη Συρία τουρκικής μειονότητας –για παράδειγμα να δημιουργήσει στρατό «Σύρων Τουρκμένων» (διογκώνοντας τον αριθμό αυτής της φυλής, από 100 χιλιάδες έως 3 εκατομμύρια) οι οποίοι θα πολεμούσαν τόσο με τον Άσαντ όσο και με το Χαλιφάτο.</strong><br />
Αλλά τίποτε δεν βγήκε και από αυτό, όλα τελείωσαν με την ενίσχυση του χαλιφάτου – και η Τουρκία άρχισε να απειλεί με στρατιωτική επιχείρηση στη περιοχή. Αλλά αυτό δεν βόλευε πια τις ΗΠΑ οι οποίες δεν θεωρούν ότι η Άγκυρα πρέπει να ελέγχει τη Μέση Ανατολή. Αλλά και οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν ήσαν ιδιαίτερα πρόθυμοι για πόλεμο – θα γινόταν πολύ εκρηκτική μια απευθείας στρατιωτική σύγκρουση με τους Κούρδους στη Συρία και στο Ιράκ.<br />
<div style="text-align: left;">
<strong><i>Ως εκ τούτου, η Άγκυρα εντάχθηκε στις επιχειρήσεις του αμερικανικού συνασπισμού, παρέχοντας τα αεροδρόμιά της –και περιοδικά προσπάθησε να σπρώξει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη σε πιο δραστήρια παρουσία στη περιοχή, με στόχο ταυτοχρόνως την ανατροπή του Άσαντ, την καταστροφή του χαλιφάτου και την απαλλαγή από το κουρδικό πρόβλημα. Αλλά ανεπιτυχώς και πολύ περισσότερο, πολλοί στη Τουρκία υποπτεύονται ότι η Αμερική θέλει την καταστροφή της χώρας τους μέσω της δημιουργίας του Μεγάλου Κουρδιστάν.</i></strong></div>
Γενικά, οι σχέσεις των ΗΠΑ με τον Ερντογάν είναι κάτι περισσότερο από τεταμένες – μεταξύ άλλων και για την ανάμειξη των Αγγλοσαξόνων στα εσωτερικά της Τουρκίας στο πλευρό των αντιπάλων του. Εκτός αυτού, οι ΗΠΑ διέλυσαν το γειτονικό Ιράκ (οξύνοντας το κουρδικό πρόβλημα), υποστήριξαν τη σύγκρουση στη Συρία – όλες οι προσπάθειες της Άγκυρας να διεξαγάγει κοινό παιχνίδι με την Ουάσιγκτον έως τώρα έχει καταλήξει σε απώλειες για τη Τουρκία.<br />
Για παράδειγμα, από το κοινό παιχνίδι με τους Αμερικανούς στην Αίγυπτο (όπου από κοινού στήριξαν τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» όταν ήλθαν στην εξουσία) η Άγκυρα, έπειτα από την άνοδο στην εξουσία του στρατηγού Σίσι, χάλασε τις σχέσεις της με το Κάιρο. Η Τουρκία βρέθηκε με εκατομμύρια πρόσφυγες στο έδαφός της, με ακριβώς δίπλα της πόλεμο και με το κουρδικό ζήτημα σε εκρηκτική κατάσταση – με κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ, με θολές με την Ευρώπη και υπονομευμένες σχέσεις με την ισχυρότερη αραβική χώρα.<br />
<strong>Και όταν η Ρωσία απλώνει χέρι φιλίας στη Τουρκία – προτείνοντας όχι μόνον οικονομική προσέγγιση αλλά και κοινό γεωπολιτικό παιχνίδι με την Ευρώπη μέσω του αγωγού φυσικού αερίου – ο Ερντογάν συμφωνεί. Διατηρώντας τις διαφωνίες για τη Συρία.</strong><br />
Τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν με τον Πούτιν πολλές φορές συζήτησαν για τη Συρία και τη τύχη του Άσαντ – και δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν. Αν και έπειτα από τη τελευταία επίσκεψη στη Μόσχα, αντιλαμβανόμενος ότι η Ρωσία ήδη είναι καθ’ οδόν να βοηθήσει τη Δαμασκό, ο Ερντογάν μαλάκωσε τη θέση του, δηλώνοντας ότι ο Άσαντ μπορεί να είναι στη μεταβατική κυβέρνηση.<br />
Η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία θα βοηθήσει να αρθεί η περίεργη πεποίθηση του Ερντογάν ότι ο Άσαντ δεν επιθυμεί την ενότητα της Συρία –ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι μίλησε γι’ αυτό στον Πούτιν, αποδεικνύοντάς του ότι ο Σύρος πρόεδρος «επιθυμεί να δημιουργήσει ένα κράτος-‘‘μπουτίκ’’, με την περιοχή η οποία εκτείνεται από τη Δαμασκό έως τη Χάμα, τη Χομς και τη Λαττάκεια και αποτελεί το 15% της Συρίας. Ο στόχος του Άσαντ είναι να δημιουργήσει σε αυτήν την περιοχή ένα κράτος που να του ανήκει και να έχει έξοδο στη Μεσόγειο Θάλασσα».<br />
<div style="text-align: left;">
<strong><i>Η δεύτερη παρανόηση του Ερντογάν είναι ότι η Δαμασκός ενθαρρύνει τη τρομοκρατική δράση των Κούρδων της Συρίας εναντίον της Τουρκίας –αλλά είναι κατανοητό ότι στον εν εξελίξει πόλεμο, ο Άσαντ δεν διοικεί τα κουρδικά στρατεύματα, τα οποία δρουν ως σύμμαχοι, αλλά μη υπαγόμενα σε αυτόν. Επιπλέον η Ρωσία, αντιλαμβανόμενη τη σοβαρότητα του κουρδικού ζητήματος δεν επιδιώκει να παίξει με αυτό– σε αυτό η Άγκυρα μπορεί να είναι βέβαιη, σε αντίθεση από τις πραγματικές προθέσεις των ΗΠΑ.</i></strong></div>
Μάλιστα, είναι ενδιαφέρον ότι η έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων έγινε δεκτή από κάποια τουρκικά ΜΜΕ με σενάρια για «συνωμοσία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσία», λένε η Μόσχα στο τέλος υποστήριξε το αμερικανικό σχέδιο για τη δημιουργία του «Μεγάλου Κουρδιστάν» στη Μέση Ανατολή και γι’ αυτό πέρασε σε πέρασε στην ενεργητική δράση στη περιοχή.<br />
Δυστυχώς, η τουρκική πολιτική τάξη, όπως και η κοινότητα των εμπειρογνωμόνων της, παρ’ όλη την αυτάρκειά τους, σε μεγάλο βαθμό είναι προσανατολισμένες προς τη Δύση, αντιλαμβάνονται λάθος τη ρωσική πολιτική και βρίσκονται αιχμάλωτες από ρωσοφοβικούς μύθους (μεταξύ αυτών και όσων σκόπιμα ματώνουν τις σχέσεις της Ρωσίας με τον ισλαμικό κόσμο) – από εδώ προέρχεται και η άκριτη σχέση προς τις θέσεις που κυκλοφορούν οι αγγλοσάξονες για «εκστρατεία της Ρωσίας προς τον νότο χάριν της αναγέννησης της αυτοκρατορίας».<br />
Αυτό αντανακλάται τόσο στις επικεφαλίδες του τουρκικού τύπου «Η Ρωσία προχωρά σε σφαγή στη Συρία!», «Ιμπεριαλιστές, στη Μόσχα!», όσο και στα παράλογα επιχειρήματα για συνωμοσία της Μόσχας με την Ουάσιγκτον σε σχέση με το Κουρδιστάν. Ωστόσο, είναι σαφές ότι ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου είναι καλύτερα ενημερωμένοι για τα κίνητρα των ενεργειών του Πούτιν. Τώρα γι’ αυτούς είναι βασικό να καθορίσουν ποια είναι τα κύρια εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας.<br />
Η Ρωσία προτείνει συνεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο και στενές διμερείς σχέσεις. Και στο περιφερειακό επίπεδο, στο μεσανατολικό, η Τουρκία δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι τα συμφέροντά της ταυτίζονται με ένα ισχυρό, ανεξάρτητο Ιράν, μια ενιαία Συρία και έναν ενεργητικό ρόλο της Ρωσίας στην περιοχή – τότε θα έχει να αντιπαρατεθεί τόσο σε όσους θέλουν να ανατινάξουν την κουρδική βόμβα στα θεμέλια του κράτους της όσο και στο ισλαμικό σχέδιο του Χαλιφάτου, που δεν είναι καθόλου οθωμανικό.<br />
       <br />
<div style="text-align: left;">
<strong>Μέχρι το τέλος του χρόνου ο Ερντογάν θα έχει δύο ευκαιρίες να συζητήσει για όλα αυτά αναλυτικά με το Πούτιν –έπειτα από ένα μήνα στην Αττάλεια (στη σύνοδο των «20») και έπειτα στο Καζάν στις διμερείς συνομιλίες. Και κατά κάποιο τρόπο φαίνεται ότι η αλλαγή έως τότε της κατάστασης στο συριακό μέτωπο θα συμβάλει στην τουρκο-ρωσική αλληλοκατανόηση. </strong></div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία χρειάζεται πιο πολύ τη Ρωσία… όχι το αντίθετο!

Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι η επιχείρηση στη Συρία απειλεί τη φιλία της χώρας του με τη Ρωσία. Οι κακές σχέσεις του Ρετζέπ Ερντογάν με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία - Κασπία: Αυτος ειναι ο χάρτης των βομβαρδισμών στη Συρία

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 16:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO_3X22V7EK3LCTLYBuQJiIZh6tfMYjEzS95weVAotIcKi9hKi8XpLc-Oym1cj3iVkFSFoKlU2UmrXzM1XOO3gOEwl9XmE5G3O-gtRYHEbPTU3rZCOacY77fyop7NIe8pMBWFANElqeuc/s1600/pirayloi+apo+tin+kaspia+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO_3X22V7EK3LCTLYBuQJiIZh6tfMYjEzS95weVAotIcKi9hKi8XpLc-Oym1cj3iVkFSFoKlU2UmrXzM1XOO3gOEwl9XmE5G3O-gtRYHEbPTU3rZCOacY77fyop7NIe8pMBWFANElqeuc/s1600/pirayloi+apo+tin+kaspia+stin+syria.jpg" /></a></div>
<br />
Για πρώτη φορά, ρωσικοί βομβαρδισμοί διεξήχθησαν από αντιτορπιλικά του στόλου της Κασπίας Θάλασσας. Τέσσερις από αυτά εκτόξευσαν 26 πυραύλους Κρουζ εναντίον 11 στόχων του ΙΚ στη Συρία, τους οποίους κατέστρεψαν στο σύνολό τους, σύμφωνα με τη Μόσχα.<br />
<br />
Σύμφωνα με τον χάρτη αυτόν, το Γαλλικό Πρακτορείο καταλήγει στο <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> συμπέρασμα ότι οι πύραυλοι έπληξαν την περιοχή αλ-Μπαμπ στην επαρχία του <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Χαλεπίου, που τελεί υπό τον έλεγχο του ΙΚ, ενώ άλλοι κατευθύνθηκαν προς <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> την πλευρά του Χαλεπίου που ελέγχουν οι αντάρτες.<br />
<br />
<img alt="" height="510" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/RUSSIA/RussiaCaspianStrikes(1).jpg" width="560" /><br />
<br />
Γραφική αναπαράσταση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ρωσικού <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> υπουργείου Άμυνας δείχνει τους πυραύλους να εκτοξεύονται από την Κασπία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Θάλασσα, από απόσταση 1.500 χλμ. και να πετούν πάνω από Ιράν και το Ιράκ <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> πριν πλήξουν τον στόχο τους στη Συρία.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/iMasnaAf_H4" width="640"></iframe> <br />
<br />
Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφερε ότι οι ρωσικοί βομβαρδισμοί ήταν "σφοδρότεροι απ 'ότι συνήθως". "Για πρώτη φορά, συνοδεύονταν από μάχες στο έδαφος μεταξύ των καθεστωτικών δυνάμεων και των ανταρτών", δήλωσε ο διευθυντής του Ράμι Αμπντέλ Ραχμάν.<br />
Η μκο δίνει έναν απολογισμό έξι νεκρών στο Μάαρετ αλ-Νούμαν της επαρχίας Ιντλίμπ, σε "πολλές αεροπορικές επιδρομές, κατά τα φαινόμενα ρωσικές".<br />
<br />
Οι σύροι αντάρτες και οι υποστηρικτές τους στο εξωτερικό κατηγορούν τη Μόσχα ότι στοχεύει κυρίως εναντίον άλλων οργανώσεων παρά εναντίον του ΙΚ μάλλον για να υπερασπιστεί το καθεστώς παρά για να καταπολεμήσει τους τζιχαντιστές.<br />
Με αυτή την αφορμή, ο Πούτιν δήλωσε ότι ο ομόλογός του της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ εξέφρασε μια "ενδιαφέρουσα" ιδέα, "να ενωθούν οι προσπάθειες" του τακτικού συριακού στρατού και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, της μεγαλύτερης ένοπλης μετριοπαθούς οργάνωσης της αντιπολίτευσης, ενάντια στον "κοινό εχθρό", το ΙΚ.<br />
<br />
Αλλά το Παρίσι διέψευσε αμέσως, αναφέροντας ότι ο Ολάντ "μίλησε για την αναγκαιότητα της παρουσίας της συριακής αντιπολίτευσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων", και όχι για μια τέτοια συμμαχία. Επιπλέον, ο αρχηγός του γαλλικού κράτους ζήτησε να αναληφθεί δράση ώστε να "αποτραπεί ένας ολοκληρωτικός πόλεμος" στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή.<br />
<br />
Η Ρωσία δήλωσε έτοιμη χθες να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό ώστε να συντονιστεί η καταπολέμηση του ΙΚ και να καταβληθεί προσπάθεια για εξεύρεση πολιτικής λύσης στη σύγκρουση.<br />
Ο πόλεμος στη Συρία από τον Μάρτιο 2011 μετρά ήδη περισσότερους από 240.000 νεκρούς και ανάγκασε εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, προκαλώντας σοβαρή ανθρωπιστική και μεταναστευτική κρίση.<br />
Σύμφωνα με τη μκο Oxfam, οι διεθνείς προσπάθειες που καταβάλλονται για παροχή βοήθειας στους Σύρους αποδείχθηκαν "εντελώς ανεπαρκείς".<br />
<br />
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρωσία - Κασπία: Αυτος ειναι ο χάρτης των βομβαρδισμών στη Συρία

Για πρώτη φορά, ρωσικοί βομβαρδισμοί διεξήχθησαν από αντιτορπιλικά του στόλου της Κασπίας Θάλασσας. Τέσσερις από αυτά εκτόξευσαν 26 πυραύ...

Διαβάστε την συνέχεια

James Jeffrey: "Η Ρωσία θέλει να διαμελίσει την Τουρκία βάσει συνθήκης του 1939"...

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, Τουρκία 16:27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKKNLWkbdv7ArjHFXdqD3UuIorlcAUy-WX7ki-S-zVBINHEwozy2uEpT8hu_hc5EHsNzgKx-euZi5Quy9xGkcMB1i-Vu0Wqd7-ZGpFVsHzXadjRNMz4wJ-g67SwGFqkxyMJngZJ4186iM/s1600/rwsika+maxitika+S-34sm+sto+edafos+tis+toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKKNLWkbdv7ArjHFXdqD3UuIorlcAUy-WX7ki-S-zVBINHEwozy2uEpT8hu_hc5EHsNzgKx-euZi5Quy9xGkcMB1i-Vu0Wqd7-ZGpFVsHzXadjRNMz4wJ-g67SwGFqkxyMJngZJ4186iM/s1600/rwsika+maxitika+S-34sm+sto+edafos+tis+toyrkias.jpg" /></a></div>
<br />
του Βασίλη Καπούλα<br />
<strong>Η Τουρκία ζει τον τελευταίο καιρό τον δικό της εφιάλτη ο οποίος γίνεται ολοένα και πιο οδυνηρός μετά τα όσα αποκάλυψε ο πρώην Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα <a href="http://www.mesop.de/mesop-opinion-by-james-jeffrey-former-us-ambassador-in-turkey-russian-overflight-of-turkey-more-than-meets-the-eye/">James Jeffrey</a> σχετικά με τον εγκλωβισμό του τουρκικού F-16 από ρωσικό Su-30SM στην περιοχή Hatay(Aντιόχεια). </strong><br />
<div>
</div>
<div>
<strong>Η έκθεση του αμερικανού πρέσβη αναφέρει ότι "οι Ρώσοι θέλουν τον διαμελισμό σας, η περιοχή αυτή είναι συμβολική αφού κατοικείται από Αλαουίτες και Χριστιανούς"!</strong></div>
<div>
</div>
<div>
<strong>Θυμίζουμε ότι το ρωσικό μαχητικό εγκλώβισε και κυνήγησε στον τουρκικό εναέριο χώρο για οχτώ χιλιόμετρα το τουρκικό F-16!</strong></div>
<div>
</div>
<div>
<strong>Ας δούμε τι λέει ο Αμερικανός πρέσβης και ειδικός στην Μέση Ανατολή.</strong></div>
<div>
</div>
<div>
<em><strong>"Αν και η σύγχρονη στρατιωτική τεχνολογία όπως ραντάρ, gps και συστήματα πλοήγησης καθιστούν τις ακούσιες υπερπτήσεις πάνω από γειτονικές επικράτειες σπάνιες εντούτοις τέτοια ατυχήματα συμβαίνουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά υπάρχει κάτι ποιοτικό που κάνει την ρωσική υπερπτήση του τουρκικού εδάφους στις 3 Οκτωβρίου ανησυχητική.</strong></em></div>
<div>
</div>
<div>
<em><strong>Σύμφωνα με την ανακοίνωση τύπου της Τουρκίας στις 5 Οκτωβρίου, τα ρωσικά μαχητικά πέταξαν πάνω από την περιοχή Yayladagi/Hatay. </strong></em></div>
<div>
</div>
<div>
<em>Αυτή η περιοχή είναι δίπλα στα σύνορα με τη Συρία και είναι πολύ σημαντική για μια σειρά από λόγους. Η περιοχή Hatay κατοικείται από Άραβες Αλαουίτες από την ίδια φυλή με τον Μπασάρ Αλ Ασάντ και τους υποστηρικτές του. Επιπλέον, έχει μια μεγάλη ιστορία αφού είναι γνωστή ως Αλεξανδρέττα μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα με πληθυσμό Αλαουιτών, Χριστιανών και Κούρδων κτλ. Την περιοχή διοικούσε η Γαλλία μαζί με τη Συρία και το Λίβανο.</em></div>
<div>
</div>
<div>
<em>Η περιοχή αυτή λοιπόν απολάμβανε ένα ειδικό καθεστώς από τη γαλλική διοίκηση και το Συριακό κράτος με την τουρκική κοινότητα να έχει πολιτισμικά και γλωσσικά δικαιώματα.</em></div>
<div>
</div>
<div>
<em><strong>Την περιοχή αργότερα διεκδίκησε ο πρώτος τούρκος πρόεδρος Κεμάλ Ατατούρκ και τελικά έγινε "δημοκρατία" το 1938 κάτω από κοινή Γαλλική και τουρκική κηδεμονία.. Αργότερα, η Αγγλο-γαλλική-Τουρκική συνθήκη του 1939 εγκαθίδρυσε μια αμοιβαία συμφωνία ασφαλείας μεταξύ των τριών χωρών και η εκχώρηση της περιοχής στην Τουρκία έγινε για την προσχώρηση της Τουρκίας στην συμφωνία. </strong></em></div>
<div>
</div>
<div>
<em>Αν και η Τουρκία δεν βοήθησε την Γαλλία και Βρετανία στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτό οφείλεται σε μία ρήτρα που την εξαιρεί από οποιαδήποτε αφορμή που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση με την ΕΣΣΔ, διατήρησε την περιοχή Hatay.</em></div>
<div>
</div>
<div>
<em>Η Συρία ποτέ επίσημα δεν αναγνώρισε την απώλεια της περιοχής Hatay και της υπολογίσιμης κοινότητας Αλαουιτών ενώ ενδεικτικό είναι ότι οι χάρτες της Συρίας δεν δείχνουν την περιοχή αυτή ως τμήμα της Τουρκίας! </em></div>
<div>
</div>
<div>
<em>Ποτέ δεν αναγνώρισε την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή ενώ πριν χρόνια η περιοχή αυτή ήταν αφορμή ψυχρού πολέμου μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού με την τελευταία να υποστηρίζει το PKK και δίνει καταφύγιο στον ηγέτη του μέχρι που η Άγκυρα απείλησε στα τέλη του 1990 με εισβολή"!</em></div>
<div>
</div>
<div>
<strong><em>Συνεπώς, η υπερπτήση και ο εγκλωβισμός των τουρκικών F-16 από Su-30SM δεν ήταν τυχαίος, ήταν μια πρώτη ισχυρή προειδοποίηση προς την Άγκυρα ότι αν δεν ταυτιστεί με την ρωσική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή θα πληρώσει ένα πολύ ακριβό τίμημα, αυτό του διαμελισμού..."</em></strong></div>
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>