Ο κόμπος φθάνει στο χτένι και θα επηρεάσει τον Ελληνισμό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6AC12QrZ6PsRPLMiC4NLRUFbsVC3q-AOtXDYqhOrMZfvW6z_7vQoTkKnzSUbE0TDzFWt7sk8Hwihj1Kb6SJxsbVAqikZsXVlWSjmjyuGLJQ5H-DB7-PGbsB0EoDe6jzzKknTcmexV3Buz/s1600/macronitaly.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6AC12QrZ6PsRPLMiC4NLRUFbsVC3q-AOtXDYqhOrMZfvW6z_7vQoTkKnzSUbE0TDzFWt7sk8Hwihj1Kb6SJxsbVAqikZsXVlWSjmjyuGLJQ5H-DB7-PGbsB0EoDe6jzzKknTcmexV3Buz/s640/macronitaly.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Αντιμέτωπες με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, Αθήνα και Λευκωσία υποχρεώνονται να επανεξετάσουν την πολιτική τους απέναντι στην Τουρκία. Κρίσιμο ρόλο θα παίξει το πως θα καταλήξει η κόντρα Δύσης-Ερντογάν.</span></h3> Γράφει ο <b>Σταύρος Λυγερός</b><br /> <br /> Αντιμέτωπη με την άμεση απειλή χρήσης τουρκικής στρατιωτικής βίας στην κυπριακή ΑΟΖ και με την απόπειρα εμβολισμού της ακταιωρού “Γαύδος” στα Ίμια, Αθήνα και Λευκωσία υποχρεώνονται να επανεξετάσουν την πολιτική τους έναντι της Άγκυρας. Το συμπέρασμα από τις εκτιμήσεις των δύο περιστατικών είναι πως εισερχόμαστε σε φάση ποιοτικής αναβάθμισης της τουρκικής επεκτατικής πίεσης.<br /> <br /> Μέχρι να καθαρίσει το τοπίο, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι ναι μεν η ελληνική ναυτική παρουσία στην περιοχή των Ιμίων θα συνεχισθεί, αλλά προς το παρόν θα αποφευχθεί οποιαδήποτε κίνηση θα έδινε στην Άγκυρα την ευκαιρία για ένα επεισόδιο αντίστοιχο με αυτό που συνέβη προ ημερών εκεί. Η προειδοποίηση του υπουργού Εξωτερικών προς την Άγκυρα πως εάν υπάρξει επόμενο τέτοιο επεισόδιο η ελληνική αντίδραση δεν θα είναι ειρηνική κρίθηκε απαραίτητη, προκειμένου να καταστεί σαφές στον Ερντογάν πως παίζει με τη φωτιά.<br /> <br /> Αν και για τους γνωστούς λόγους η Ελλάδα είναι “γονατισμένη”, και στο υπουργείο Άμυνας και στο υπουργείο Εξωτερικών εκτιμούν πως ο Ερντογάν δεν είναι διατεθειμένος να μπει σε ένα θερμό επεισόδιο, εάν πιστεύει πως μπορεί να γενικευθεί. Ο κύριος λόγος δεν είναι η στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία. Είναι ο φόβος του ότι, παρά τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις, ενδεχομένως να υπάρχουν αξιωματικοί στο Γενικό Επιτελείο, οι οποίοι να εκμεταλλευθούν μία πολεμική κρίση για να στραφούν εναντίον του. Ο Τούρκος πρόεδρος συνδέει αυτό τον φόβο του με την κρίση στις σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας και με αμερικανικές συνωμοσίες.<br /> <br /> Όσον αφορά τα συμβαίνοντα στην κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία κέρδισε τον πρώτο γύρο. Το πλοίο-γεωτρύπανο της ιταλικής ΕΝΙ “Saipem 12000”, που είχε ακινητοποιηθεί εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες από τουρκικά πολεμικά που επικαλούνταν παράνομη τουρκική NAVTEX, επιχείρησε τέσσερις φορές με ελιγμούς να σπάσει το μπλόκο και να φθάσει στον στόχο-κοίτασμα “Σουπιά” στο θαλάσσιο οικόπεδο 3. Δύο φορές ανεκόπη από τουρκική φρεγάτα και άλλες δύο από άλλα τουρκικά πολεμικά σκάφη. Αποχώρησε οριστικά από την περιοχή, όταν απειλήθηκε ευθέως πως εάν δεν αλλάξει πορεία θα εμβολιστεί.<br /> <br /> Αν και η ΕΝΙ είναι πεπεισμένη πως τα δικαιώματα που έχει εξασφαλίσει στην κυπριακή ΑΟΖ θα αποδειχθούν “χρυσάφι” έκανε πίσω. Παρότι ως εταιρεία είναι ταυτισμένη με το κράτος, η Ιταλία αποδείχθηκε ανίκανη να καλύψει την εταιρεία της. Δεν είναι μόνο ότι βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Είναι κι ότι δεν νοιώθει ικανή να αντιπαρατεθεί με την Τουρκία. Γι’ αυτό και η ιταλική φρεγάτα F575 που στάλθηκε στην περιοχή δεν είχε εντολή εμπλοκής με τα τουρκικά πλοία, με αποτέλεσμα να παρακάμψει την κρίσιμη περιοχή και να κατευθυνθεί στον Λίβανο.<br /> Το Αφρίν πιέζει τον Ερντογάν<br /> <br /> Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητα στα δύο μέτωπα του Ελληνισμού προκύπτει μεν από την αυτόνομη δυναμική τους, αλλά τροφοδοτείται και από τις εξελίξεις στο μέτωπο του Αφρίν. Παρά τη συντριπτική υπεροπλία του τουρκικού στρατού σ’ όλα τα επίπεδα, η εκεί εισβολή απέχει πάρα πολύ από το να έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.<br /> <br /> Το γεγονός αυτό ασκεί εκ των πραγμάτων πολιτική πίεση στον Ερντογάν στο εσωτερικό του. Αν και η τουρκική κοινή γνώμη είναι ακόμα σε πολύ μεγάλο ποσοστό υπέρ της εισβολής, η προφανής αναποτελεσματικότητα αρχίζει να δημιουργεί ερωτηματικά και για το αξιόμαχο του τουρκικού στρατού, αλλά και για την ίδια την επιλογή. Πολύ περισσότερο, μετατρέπει σε απειλές χωρίς αντίκρισμα τη ρητορική του Τούρκου προέδρου πως θα καταλάβει την Μπανμπίτζ και όλη την περιοχή της βορειοανατολικής Συρίας που ελέγχουν οι Κούρδοι του YPG και στην οποία υπάρχουν αμερικανικές βάσεις.<br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεοοθωμανοί στην Άγκυρα πανηγυρίζουν, ισχυριζόμενοι ότι ουσιαστικά ακύρωσαν το ενεργειακό πρόγραμμα της Λευκωσίας και ως εκ τούτου θα την υποχρεώσουν να έρθει σε κάποιου είδους συμφωνία με την Τουρκία για μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου. Είναι ενδεικτική η προ ημερών ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείο Εξωτερικών. Μιλάει για τα «αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του νησιού, του οποίου είμαστε συνιδιοκτήτες»!<br /> <br /> Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα μιλάει εξ ονόματος των Τουρκοκυπρίων, αλλά είναι η πρώτη φορά που δηλώνει η ίδια «συνιδιοκτήτρια». Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση αποτυπώνει αυτό που σκέφτεται η τουρκική ηγεσία. Θεωρεί τα Κατεχόμενα προέκταση της Τουρκίας και κατ’ επέκτασιν την Τουρκία συνιδιοκτήτρια! Η Τουρκία, όμως, δεν έχει κανένα δικαίωμα στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κύπρου. Μια ματιά στον χάρτη το δείχνει. Ακόμα και οι πιο τραβηγμένες από τα μαλλιά ερμηνείες του διεθνούς δικαίου δεν μπορούν να της δώσουν νομικό έρεισμα.<br /> Το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει<br /> <br /> Το παιχνίδι στην κυπριακή ΑΟΖ, πάντως, δεν έχει καθόλου τελειώσει. Προς το παρόν, οι Αναστασιάδης και Τσίπρας θέτουν το ζήτημα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, έχοντας δεδομένη και την υποστήριξη της Ρώμης. Η ΕΕ έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται για τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, επειδή αποτελεί τη σημαντικότερη προοπτική η Ευρώπη να απεξαρτηθεί ενεργειακά από το ρωσικό φυσικό αέριο, για την οποία ενδιαφέρονται σφόδρα και οι Αμερικανοί.<br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, όμως, η ΕΕ δεν φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση να δράσει αποφασιστικά, ειδικά όταν η Μέρκελ ποντάρει στη συνεργασία του Ερντογάν για να συγκρατήσει τη μεταναστευτική ροή. Ναι μεν οι Ευρωπαίοι καταδικάζουν ρητορικά την τουρκική πρακτική και δηλώνουν την αλληλεγγύη τους σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά δεν είναι ούτε διατεθειμένοι ούτε ικανοί να αναλάβουν έμπρακτη συλλογική αποτρεπτική δράση. Το ίδιο και η Ουάσιγκτον όσο τουλάχιστον θα συνεχίζεται η προσπάθειά της να βρει ένα mondus vivendi με τον Ερντογάν.<br /> <br /> Η μόνη που έδειξε εμπράκτως αποφασισμένη να εναντιωθεί στην τουρκική πειρατικού χαρακτήρα τακτική ήταν η Γαλλία. Όπως έγινε γνωστό, δική της φρεγάτα έπλευσε στην θαλάσσια περιοχή που παρανόμως είχαν δεσμεύσει οι Τούρκοι με NAVTEX. Δεν πρόκειται για τυχαία ενέργεια. Η γαλλική Total έχει συμβόλαια στην κυπριακή ΑΟΖ από κοινού με την ιταλική ΕΝΙ. Την προηγούμενη φορά που οι Τούρκοι είχαν εκτοξεύσει απειλές για να ματαιώσουν γεώτρηση, το Παρίσι είχε στείλει πολεμικά πλοία και τον υπουργό Εξωτερικών για συνομιλίες με την κυπριακή κυβέρνηση.<br /> <br /> Η τωρινή κίνηση της Γαλλίας είναι μία έμμεση πλην σαφής προειδοποίηση προς την Άγκυρα να μην επιχειρήσει να μπλοκάρει γεώτρηση της Total. Σύμφωνα με εκτίμηση διπλωματικών κύκλων, με την επίδειξη δύναμης, το Παρίσι ενδεχομένως δημιουργεί τις προϋποθέσεις η Total να προσφέρει τη γαλλική ναυτική προστασία στις γεωτρήσεις της ΕΝΙ, εξασφαλίζοντας κάποιο μερίδιο από τα δικαιώματα των Ιταλών στο πλαίσιο μίας κοινοπραξίας. Προς το παρόν, όμως, οι Ιταλοί θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν.<br /> <br /> Στο παιχνίδι, όμως, συμμετέχει και η αμερικανική ExxonMobil, η οποία έχει προγραμματίσει γεώτρηση σε οικόπεδο της κυπριακής ΑΟΖ το δεύτερο εξάμηνο του 2018. Θα εμποδίσει ο τουρκικός στόλος και αυτή τη γεώτρηση; Και εάν το προσπαθήσει πώς άραγε θα αντιδράσει η Ουάσιγκτον; Υπενθυμίζουμε ότι ο υπουργός Εξωτερικών Τίλερσον μέχρι να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο ήταν πρόεδρος της ExxonMobil. Αλλά κι αν δεν ήταν, είναι δυνατόν να “καταπιούν” οι Αμερικανοί τον τουρκικό τσαμπουκά, όταν μάλιστα όλα δείχνουν πως στην κυπριακή ΑΟΖ υπάρχουν πολύ μεγάλος ενεργειακό πλούτος;<br /> <br /> Ο κόμπος φθάνει στο χτένι<br /> <br /> Εκτός αυτού, υπάρχει και το πρόβλημα ότι με την πειρατική πρακτική της η Τουρκία παραβιάζει όλους τους κανόνες διεθνούς δικαίου, ακολουθώντας ουσιαστικά το παράδειγμα της Κίνας στη νότια σινική θάλασσα. Η Δύση καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο την πρακτική του Πεκίνου, αλλά ακόμα τουλάχιστον δεν επιδεικνύει την ίδια στάση και έναντι της Άγκυρας, γεγονός που αποθρασύνει τον Ερντογάν.<br /> <br /> Στην πραγματικότητα, η Δύση δεν έχει ακόμα καταλήξει πως θα αντιμετωπίσει την ανεξέλεγκτη Τουρκία. Δεν θέλει να χάσει το γεωπολιτικά πολύτιμο τουρκικό «οικόπεδο». Από την άλλη πλευρά, όμως, για πόσο ακόμα θα ανέχεται τα αλλεπάλληλα «οθωμανικά χαστούκια». Επιπροσθέτως, το άνοιγμα προς τη Ρωσία έχει μετατραπεί σχεδόν σε γεωπολιτικό εναγκαλισμό. Όλα δείχνουν, λοιπόν, πως ο κόμπος φθάνει στο χτένι.<br /> <br /> Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Τίλλερσον στην Άγκυρα ήταν, ίσως, η ύστατη προσπάθεια της Ουάσιγκτον να γεφυρώσει το χάσμα και να διασώσει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Από την άλλη πλευρά, όμως, τα περιθώρια να τα βρουν είναι περιορισμένα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν η προσπάθεια που έχει δρομολογηθεί αποβεί άκαρπη η αμερικανική ανοχή στον Ερντογάν θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων ημερομηνία λήξεως.<br /> <br /> Είναι σαφές ότι οι εξελίξεις και στο ελλαδοτουρκικό και στο κυπριακό μέτωπο θα επικαθορισθούν από το εάν θα γεφυρωθεί ή όχι το αμερικανοτουρκικό ρήγμα και κατ’ επέκτασιν από το πώς θα διαμορφωθεί τελικώς η στάση της Δύσης έναντι της Τουρκίας. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να περιμένει “η μπίλια να κάτσει”, ώστε να είναι σαφές το περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα είναι υποχρεωμένη να ανασχέσει την έμπρακτη τουρκική επεκτατική πίεση. Το ίδιο ισχύει και για τη Λευκωσία, αν και στην περίπτωση της κυπριακής ΑΟΖ –όπως ήδη αναφέραμε– υπάρχει χρονοδιάγραμμα που φέρνει τον κόμπο στο χτένι.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο κόμπος φθάνει στο χτένι και θα επηρεάσει τον Ελληνισμό

Αντιμέτωπες με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, Αθήνα και Λευκωσία υποχρεώνονται να επανεξετάσουν την πολιτική τους απέναντι στην Του...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια καθυστερημένη προσευχή κατάκτησης κι από εμένα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldUn0b0IG_wM2jJ8n3mgRGckh1K7CJbdPvwuDQOoAbzKfhuQyL4bBrEXNcKq4UNNJ6KjOYmXyPtNj8Ba7HQrAUUBRJrpp3ulTI2uOAp900ndF04dLL83tFoZrZdOAtSOJjg_zajl05yxP/s1600/sener_levent.jpeg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="640" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldUn0b0IG_wM2jJ8n3mgRGckh1K7CJbdPvwuDQOoAbzKfhuQyL4bBrEXNcKq4UNNJ6KjOYmXyPtNj8Ba7HQrAUUBRJrpp3ulTI2uOAp900ndF04dLL83tFoZrZdOAtSOJjg_zajl05yxP/s640/sener_levent.jpeg.jpg" width="640" /></a></div> <br /> ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ<br /> <h3> Ένα μικρό παιδί φόρεσε στρατιωτική στολή. Ένα κοριτσάκι. Έχει και μπορντό μπερέ. Ο Ταγίπ Ερντογάν το προσκάλεσε στο βήμα.</h3> Ένα μικρό παιδί φόρεσε στρατιωτική στολή. Ένα κοριτσάκι. Έχει και μπορντό μπερέ. Ο Ταγίπ Ερντογάν το προσκάλεσε στο βήμα. Έβαλε το χέρι του στον ώμο του παιδιού. Στο αριστερό του χέρι κρατάει το μικρόφωνο. Όταν είδε ότι το παιδί έκλαιγε, είπε το εξής: «Νά, έχουμε και κάποιους που φοράνε μπορντό μπερέ. Αλλά δεν κλαίνε όσοι φοράνε μπορντό μπερέ. Στην τσέπη έχουν την τουρκική σημαία. Αν πεθάνουν, θα τους σκεπάσουν με τη σημαία, πρώτα ο Θεός. Μήπως δεν είναι έτοιμοι για τα πάντα;»<br /> <br /> Όχι. Δεν θα το σχολιάσω αυτό. Σχολιάστε το εσείς. Όπως θέλετε. Είτε σας αρέσει είτε όχι. Αυτό εσείς το ξέρετε. Αν θέλετε, βάλτε το σε κάδρο και κρεμάστε το στον τοίχο σας. Μια μοναδική ανάμνηση που θα σας μείνει για το μέλλον από το σήμερα! Κάποιες φωτογραφίες δεν χρειάζονται καθόλου σχόλιο. Όπως εκείνη η φωτογραφία της μικρής Βιετναμέζας που έτρεχε φωνάζοντας μπροστά στους Αμερικανούς στρατιώτες. Αυτές οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους. Ούτως ή άλλως, ο Ταγίπ Ερντογάν είπε ό,τι ήταν να πει. Εγώ τι άλλο να πω. «Η τουρκική σημαία είναι στην τσέπη τους και, αν πεθάνουν, θα τους σκεπάσουν με αυτήν, πρώτα ο Θεός», λέει.<br /> <br /> Τα παιδιά μιας γενιάς που φοβούνται να πουν «όχι στον πόλεμο». Μεγαλώνουν με μπορντό μπερέ. Άδικα τελικά ζητούσα ειρήνη τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει χαΐρι στην ειρήνη. Στον πόλεμο είναι όλα τα λεφτά. Μας ξεγέλασε όλους ο Μουσταφά Κεμάλ που είπε ανοησίες, όπως «ειρήνη στην πατρίδα, ειρήνη στον κόσμο». Ξεγελαστήκαμε. Μας κορόιδεψε. Δεν θα ξαναγίνει αυτό όμως. Δεν υπάρχει το «η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί». Βάλτε το στο κεφάλι σας. Δεν μπορεί να εμποδιστεί ο πόλεμος στην Κύπρο. Είδατε. Πώς έγιναν καπνός οι Ιταλοί μόλις είδαν το οθωμανικό χαστούκι να υψώνεται. Πώς έκοψαν λάσπη. Δυστυχώς άργησα να καταλάβω τους ηρωικούς τζιχαντιστές που κόβουν κεφάλια και τώρα πολεμούν δίπλα στον στρατό μας, στη σκιά της τουρκικής σημαίας. Νά έτσι πρέπει να γίνει. Πρέπει να κόβονται κεφάλια! Να καίνε ζωντανούς! Να συνθλίψουν το κεφάλι του εχθρού. Τι πάει να πει Κούρδοι; Εχθρός! Τι πάει να πει Έλληνες; Εχθρός! Αρμένιοι, Αλεβίτες… Εχθροί όλοι! Αν δεν καθαρίσουμε τη χώρα μας από αυτούς τους εχθρούς, πώς θα μπορέσουμε να αναπνεύσουμε;<br /> <br /> Οι πιο ευτυχισμένες μας μέρες δεν είναι οι ειρηνικές μας μέρες. Είναι οι μέρες που κερδίζουμε μια νίκη στο τέλος ενός πολέμου. Η μεγαλύτερή μας γιορτή μήπως δεν είναι η 20ή Ιουλίου; Πώς ενθουσιαζόμαστε όταν τα στρατιωτικά τζετ φρεσκάρουν τις μνήμες μας των 44 χρόνων. Είμαστε Τούρκοι. Είναι μεγάλη η θρησκεία, η φυλή μας. Κάθε Τούρκος γεννιέται στρατιώτης από τη μάνα του. Δεν γεννιέται μωρό. Μην δέχεστε ανάμεσά σας όσους λένε ότι γεννιέται μωρό.<br /> <br /> Νομίζω ότι άρχισαν όλοι να καταλαβαίνουν την αξία του πολέμου και εδώ, μετά από την τόση βλακεία που επιδείξαμε για ειρήνη. Επιτέλους κατάλαβαν ότι το μισό νησί το πήραμε πολεμώντας και χύνοντας αίμα και όχι με ειρήνη. Και συμφωνούν ολόψυχα με τον πόλεμο του τουρκικού στρατού στο Αφρίν. Διαβάζουν προσευχές κατάκτησης στα τζαμιά. Μαζεύουν αίμα και χρήματα εδώ για τους στρατιώτες μας που πολεμούν. Φαίνεται πως όλοι το κατάλαβαν και μόνο εγώ άργησα να το καταλάβω. «Άλλη μια επιχείρηση εισβολής», είπα. Μακάρι να μην το έλεγα. Έπρεπε να έλεγα «ανεβήκαμε». Έπρεπε να πω «περίμενέ μας Αφρίν, ερχόμαστε». Έπρεπε να διαβάσω μια προσευχή κατάκτησης και εγώ όπως όλοι. Ευτυχώς, κανείς δεν συμφώνησε μαζί μου. Ευτυχώς, όλοι τάχθηκαν υπέρ του πολέμου και όχι της ειρήνης. Νομίζω ότι μόνο έτσι θα διευθετήσουμε και τη λύση σε αυτό το μικρό μας νησάκι. Αφού ακόμα και οι Ιταλοί έκοψαν λάσπη και έφυγαν, ποιος μπορεί να σταθεί απέναντί μας; Και ο Γιάνκη πήρε το μάθημά του. Και ο θείος Χανς. Ειδικά τώρα που έχουμε τον Κουντρέτ, ο οποίος ξυπνάει το ευγενικό αίμα μέσα στις φλέβες μας. Θα τελειώσουμε αυτήν την υπόθεση μέσα σε μερικές ώρες…<br /> <br /> Μήπως οι πρόγονοί μας δεν είπαν «Ε, Τούρκε, αναρίγησε και σύνελθε»; Έτσι και εγώ αναρίγησα και συνήλθα. Συνήλθα όταν άκουσα αυτά που είπε ο Ερντογάν σε εκείνο το μικρό κοριτσάκι. «Αν πεθάνει, θα τον σκεπάσουν με τη σημαία, πρώτα ο Θεός». Άντε. Να παίξουν εμβατήρια της κατάκτησης. Ο εχθρός κατέκτησε την κορφή του βουνού. Να βαδίσουμε φίλοι. Μην κριθείς ακατάλληλος φίλε. Έλα και εσύ μαζί μας!<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μια καθυστερημένη προσευχή κατάκτησης κι από εμένα

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ Ένα μικρό παιδί φόρεσε στρατιωτική στολή. Ένα κοριτσάκι. Έχει και μπορντό μπερέ. Ο Ταγίπ Ερντογάν το προσκάλεσε στο βήμα. ...

Διαβάστε την συνέχεια

H Toυρκία ανακοινώνει ότι προετοιμάζει την εισβολή στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliUPoGBAMDW6IYBu5KH6_nu63L370iZpP46Wtv9KTVaSvJ2VWuevug3fvChptJ8oBPWkVc1gy3DlU82CgTqfyxz3VNXuR7yrO18hNfxtMfFOxh8QNnVN3i07hHfNKRE0sIlMKIbmFHeFK/s1600/erdogan_polemos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliUPoGBAMDW6IYBu5KH6_nu63L370iZpP46Wtv9KTVaSvJ2VWuevug3fvChptJ8oBPWkVc1gy3DlU82CgTqfyxz3VNXuR7yrO18hNfxtMfFOxh8QNnVN3i07hHfNKRE0sIlMKIbmFHeFK/s640/erdogan_polemos.jpg" width="640" /></a></div> <h3 style="text-align: center;"> Αυτοί που θεωρούν ότι σβήσαμε από τις καρδιές μας τα εδάφη από τα οποία αποτραβηχθήκαμε με δάκρυα εδώ κι 100 χρόνια έχουν άδικο.</h3> Λέμε σε κάθε περίπτωση ότι η Συρία, το Ιράκ και άλλα μέρη του χάρτη των καρδιών μας δεν είναι διαφορετικά από την δική μας πατρίδα. Παντού όπου η κλήση της προσευχής ακούστηκε εμείς πολεμάμε για να μην σηκωθεί μια ξένη σημαία.<br /> <br /> Ό,τι κάναμε μέχρι εδώ δεν είναι τίποτα συγκριτικά με επιθέσεις ακόμη πιο μεγάλες που προβλέπουμε για τις επόμενες μέρες. Θεού θέλοντος ! »<br /> <br /> Η Τουρκία μέλος του ΝΑΤΟ κατέχει ήδη εδάφη σε Κύπρο, Ιράκ, Συρία.Διεκδικεί ελληνικά εδάφη όπου διαμένει μια μουσουλμανική μειονότητα.<br /> <br /> Αποκαλύπτοντας την νέα εξωτερική της πολιτική σε ένα λόγο στο πανεπιστήμιο που φέρει το όνομα του στις 15 Οκτώβρη 2016, ο πρόεδρος Erdoğan ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επανακατακτήσει τα εδάφη που η χώρα του στερήθηκε μετά την ήττα της από τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο , συμβατά στον εθνικό όρκο (Misak-ı Millî) του τελαυταίου Οθωμανικού Κοινοβουλίου στις 12 Φλεβάρη 1920. Αυτός είχε κυρίως αναφέρει τη Δυτική Θράκη και τα Δωδεκάνησα. Το Δεκέμβρη του 2017, ο Kemal Kılıçdaroğlu, ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του Λαού (CHP, σοσιαλιστικό),ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα κατακτούσε 18 ελληνικά νησιά το 2019 όπως ο Bülent Ecevit είχε κατακτήσει την Κύπρο το 1974 γιατί « δεν υπάρχει κανένα ντοκουμέντο » που ν΄αποδεικνύει ότι αυτά τα νησιά ανήκουν στην Αθήνα.<br /> <br /> <a href="http://www.voltairenet.org/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

H Toυρκία ανακοινώνει ότι προετοιμάζει την εισβολή στην Ελλάδα

Αυτοί που θεωρούν ότι σβήσαμε από τις καρδιές μας τα εδάφη από τα οποία αποτραβηχθήκαμε με δάκρυα εδώ κι 100 χρόνια έχουν άδικο. Λέμε σε...

Διαβάστε την συνέχεια

Επίθεση μεταμφιεσμένη σε εμφύλιους πολέμους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXq23kvJ9tjHy_-PeCnhwAb35I4Xu8H521iSvvGU6gVpXQsWrdp6qj_yLn7TdmT2c3ZHijW1TSAHR4kcXZCQuiCmeP8APBvww3qQjZqyT2i5IIaSR_YiNmFeuAP1g40Uj8tNOJc-uaY5U0/s1600/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B5%25CE%25BC%25CF%2586%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXq23kvJ9tjHy_-PeCnhwAb35I4Xu8H521iSvvGU6gVpXQsWrdp6qj_yLn7TdmT2c3ZHijW1TSAHR4kcXZCQuiCmeP8APBvww3qQjZqyT2i5IIaSR_YiNmFeuAP1g40Uj8tNOJc-uaY5U0/s640/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B5%25CE%25BC%25CF%2586%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Τιερί Μεϊσάν </b><br /> Αν κάποιος θέλει να κάνει για λίγο ένα βήμα πίσω, θα διαπιστώσει ότι οι διάφορες συγκρούσεις που μάτωσαν εδώ και δεκαέξι χρόνια όλη την ευρύτερη Μέση Ανατολή από το Αφγανιστάν μέχρι τη Λιβύη δεν ήταν μια διαδοχή εμφυλίων πολέμων, αλλά η εφαρμογή περιφερειακών στρατηγικών. Υπενθυμίζοντας τους στόχους και την τακτική αυτών των πολέμων μετά την «αραβική Άνοιξη», ο Τιερί Μεϊσάν παρατηρεί την προετοιμασία των επομένων.<br /> <div dir="ltr" trbidi="on"> <span style="color: #222222; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 15.4px;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></span></span><br /> <div style="text-align: center;"> Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) | 28 Φεβρουαρίου 2018 </div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.voltairenet.org/article199833.html">FRANÇAIS</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199846.html">ENGLISH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199838.html">ESPAÑOL</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199869.html">ITALIANO</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199879.html">ROMÂNĂ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199868.html">РУССКИЙ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article199894.html">PORTUGUÊS</a> </div> <div style="text-align: center;"> <br /></div> Στο τέλος του 2010, άρχισε μια σειρά από πολέμους που αρχικά παρουσιάστηκαν ως λαϊκές εξεγέρσεις. Διαδοχικά, η Τυνησία, η Αίγυπτο, η Λιβύη, η Συρία και η Υεμένη παρασύρθηκαν από την «Αραβική Άνοιξη», επανέκδοση της «Μεγάλης Αραβικής Επανάστασης του 1915», που ξεκίνησε από τον Λώρενς της Αραβίας με τη διαφορά ότι δεν βασιζόταν πλέον στους ουαχαμπίτες, αλλά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. <br /> <br /> Όλα αυτά τα γεγονότα είχαν σχεδιαστεί προσεκτικά από το Ηνωμένο Βασίλειο από το 2004, όπως αποδεικνύεται από τα εσωτερικά έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών που αποκάλυψε ο Βρετανός πληροφοριοδότης (whistleblower) Derek Pasquill. Με εξαίρεση τον βομβαρδισμό της Τρίπολης (Λιβύη), τον Αύγουστο του 2011, πήγαζαν όχι μόνο από τεχνικές μη-βίαιας αποσταθεροποίησης του Gene Sharp, αλλά και από τον πόλεμο τέταρτης γενιάς του William S. Lind <br /> <br /> Με υλοποίηση από το στρατό των ΗΠΑ, το βρετανικό σχέδιο της «Αραβικής Άνοιξης» παρενεβλήθη με εκείνο του επιτελείου των ΗΠΑ: η καταστροφή των κοινωνιών και Κρατών σε περιφερειακό επίπεδο, όπως διατυπώθηκε από το ναύαρχο Arthur Cebrowski, που έγινε δημοφιλής από τον Thomas Barnett, και απεικονίστηκε από τον Ralph Peters. <br /> <br /> Τα γεγονότα φάνηκαν να επιβραδύνουν το δεύτερο τρίμηνο του 2012, έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συμφώνησαν από κοινού στη Γενεύη για ένα νέο μοίρασμα της Μέσης Ανατολής στις 31 Ιουνίου. <br /> <br /> Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τήρησαν την υπογραφή τους. Ένας δεύτερος πόλεμος ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2012, στη Συρία, στη συνέχεια στο Ιράκ. Μικρές ομάδες και ειδικές δυνάμεις διαδέχτηκαν τεράστιοι στρατοί ξηράς αποτελούμενοι από τζιχαντιστές. Δεν ήταν πλέον πόλεμος 4ης γενιάς, αλλά ένας κλασικός πόλεμος θέσεων, προσαρμοσμένος στις τεχνικές του Abu Bakr Naji. <br /> <br /> Αυτή τη φορά, σύμφωνα με τις εργασίες της Robin Wright, η επιθυμία να αποφευχθεί η επανάληψη του «Δρόμου του Μεταξιού» εναποτέθηκε στους δύο προηγούμενους στόχους, όταν η Κίνα αποκάλυψε τη φιλοδοξία της. <br /> <br /> Τα γεγονότα φάνηκαν πάλι να υποχωρήσουν κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2017, μετά την πτώση του Ντάες, αλλά οι επενδύσεις που είχαν γίνει σε αυτές τις συγκρούσεις ήταν τέτοιες έτσι ώστε φαινόταν αδύνατο για τους οπαδούς του πολέμου να εγκαταλείψουν χωρίς την επίτευξη των στόχων τους. <br /> <br /> Γίναμε θεατές τότε για μια προσπάθεια να αναζωογονηθούν οι εχθροπραξίες με το κουρδικό ζήτημα. Μετά από μια πρώτη αποτυχία στο Ιράκ, έγινε μια δεύτερη προσπάθεια στη Συρία. Και στις δύο περιπτώσεις, η βία της επίθεσης είχε ώθησει τη Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία να ενωθούν ενάντια στον εξωτερικό εχθρό. <br /> <br /> Τελικά, το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να επιτύχει τον αρχικό του στόχο της κυριαρχίας μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων και μόλις ίδρυσε για αυτό το σκοπό τη «Μικρή Ομάδα» την οποία αποκάλυψε ο Richard Labévière . Αυτή η μυστική δομή περιλαμβάνει τη Σαουδική Αραβία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και την Ιορδανία.<br /> <br /> Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες, εφαρμόζοντας την «Περιστροφή προς την Ασία» (Asian Pivot) του Kurt Campbell, μόλις αποφάσισαν να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους κατά της Κίνας. Για το σκοπό αυτό, μεταρρυθμίζουν με την Αυστραλία, την Ινδία και την Ιαπωνία, το Quadriennal Security Dialogue (Τετραετή Διάλογο για την Ασφάλεια). Αν λοιπόν ο κύριος όγκος των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων πρέπει να μεταφερθεί στην Άπω Ανατολή, θα επιμείνουν στην επιθυμία τους να κόψουν το Δρόμο του Μεταξιού στη Μοσούλη και τη Παλμύρα. <br /> <br /> Εν τω μεταξύ, το δυτικό κοινό πιστεύει ότι η μοναδική σύγκρουση που έχει καταστρέψει ολόκληρη την ευρύτερη Μέση Ανατολή, από το Αφγανιστάν μέχρι τη Λιβύη, είναι μια διαδοχή εμφυλίων πολέμων για τη δημοκρατία.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Επίθεση μεταμφιεσμένη σε εμφύλιους πολέμους

Τιερί Μεϊσάν Αν κάποιος θέλει να κάνει για λίγο ένα βήμα πίσω, θα διαπιστώσει ότι οι διάφορες συγκρούσεις που μάτωσαν εδώ και δεκαέξι χρ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος στα Βαλκάνια ακόμη δεν έχει τελειώσει”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEbE7TAXYXpQalheRnf4E34Kf1B7oJpZpsdOFhy9AVJCM4V3XXo3cT64XPCyOsnkz_Euo41UA-X5WWVQLcVdM71BK2Ke-3Lb4xO07D9tTdvkx9fRSK_xtGy0nHggeCurwG4g6rel8LfNXX/s1600/%25E2%2580%259C%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%2584%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25E2%2580%259D%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="203" data-original-width="248" height="523" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEbE7TAXYXpQalheRnf4E34Kf1B7oJpZpsdOFhy9AVJCM4V3XXo3cT64XPCyOsnkz_Euo41UA-X5WWVQLcVdM71BK2Ke-3Lb4xO07D9tTdvkx9fRSK_xtGy0nHggeCurwG4g6rel8LfNXX/s640/%25E2%2580%259C%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%2584%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25E2%2580%259D%2521.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ivan Krastev (*) </b><br /> «Ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, όχι όμως και ο Α’Παγκόσμιος Πόλεμος». Ετσι μου είπε ένας ανώτατος τούρκος αξιωματούχος τον οποίο συνάντησα πρόσφατα στην Αγκυρα. Μιλούσε για τη Μέση Ανατολή, αλλά ήταν το είδος του σχολίου που θα μπορούσα να ακούσω στη Μόσχα, στο Κίεβο ή στα Βαλκάνια για την κατάσταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο.<br /> <br /> Το μόνο μέρος στο οποίο δεν θα μπορούσα να το ακούσω είναι οι Βρυξέλλες. Κι αυτό, επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση εξακολουθεί να είναι απροετοίμαστη να ζήσει σε έναν κόσμο όπου έχει επιστρέψει η γεωπολιτική. Σε έναν κόσμο όπου οι κυβερνήσεις, αλλά και η κοινή γνώμη, έχουν και πάλι εμμονή με τα σύνορα και ορίζουν την επιτυχία με βάση όχι την οικονομική ανάπτυξη, αλλά την εθνική υπερηφάνεια. <br /> <br /> Αυτό γίνεται σήμερα στα δυτικά Βαλκάνια, όπου δοκιμάζεται η ικανότητα της ΕΕ να σκεφθεί και να δράσει ως ένας γεωπολιτικός παίκτης. Πριν από λίγο καιρό, η ΕΕ παρουσίασε τη νέα της στρατηγική για τα δυτικά Βαλκάνια. Ο στόχος της είναι να ενθαρρύνει τις μεταρρυθμίσεις στη Σερβία, στο Μαυροβούνιο, στη Βοσνία, στο Κόσοβο, στην ΠΓΔΜ και στην Αλβανία, με ανταμοιβή την ένταξη. Το ότι οι θεσμοί των Βρυξελλών βρίσκουν το κουράγιο να επαναφέρουν αυτό το χαρτί στο προσκήνιο παρά το κύμα του λαϊκισμού που σαρώνει την Ευρώπη δεν είναι μικρό πράγμα. <br /> <br /> Υπάρχει ένα βαλκανικό ανέκδοτο που αποτυπώνει τη διάθεση όλων εκείνων που αισθάνονται ότι τους άφησαν να περιμένουν για πολύ καιρό. Αναφορικά με την ένταξη στην ΕΕ, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους αισιόδοξους και τους απαισιόδοξους; Οι πρώτοι πιστεύουν ότι η Τουρκία θα ενταχθεί στη διάρκεια της αλβανικής προεδρίας, ενώ οι δεύτεροι πιστεύουν ότι η Αλβανία θα ενταχθεί στη διάρκεια της τουρκικής προεδρίας. Δηλαδή ποτέ. <br /> <br /> Οι Βρυξέλλες έχουν δίκιο όταν λένε ότι το στάτους κβο δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αν δεν υπάρξει όμως μια συνέχεια, οι αναγγελίες μπορεί να προκαλέσουν αστάθεια στην περιοχή. Αυτό που θα έπρεπε να φοβάται περισσότερο η ΕΕ είναι μια επανάληψη του σεναρίου της Ουκρανίας, όπου η υποστήριξη του ευρωπαϊκού σχεδίου από μια κυβέρνηση προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις από τους αντιπάλους της ένταξης (δηλαδή τη Ρωσία), αντί να προκαλέσει θετικές αντιδράσεις από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. <br /> <br /> Πολλοί είναι παράγοντες που επανέφεραν τα Βαλκάνια στο προσκήνιο, με σημαντικότερο την πρόσφατη προσφυγική κρίση. Υστερα από μια περίοδο όπου η ΕΕ έδινε λίγα χρήματα με πολλούς περιοριστικούς όρους, υπάρχει τώρα μια δυναμική για διεύρυνση της Ενωσης. <br /> <br /> Μια ενθαρρυντική πρόσφατη εξέλιξη ήταν η επικύρωση μιας συνθήκης φιλίας μεταξύ της Βουλγαρίας και της ΠΓΔΜ, δύο χωρών που είχαν για καιρό ταραγμένες σχέσεις, κυρίως για ζητήματα μειονοτήτων. Με την υπογραφή της συνθήκης, δείχνουν ότι θα επιχειρήσουν να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους. <br /> <br /> Για να πετύχει όμως η ΕΕ τον στόχο της μεταμόρφωσης της περιοχής, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τις τεράστιες γεωπολιτικές αλλαγές που έχουν συμβεί. Το 2003, όταν η ΕΕ υποσχέθηκε για πρώτη φορά την ένταξη, όλοι θεωρούσαν ότι το μέλλον της περιοχής θα ήταν ευρωπαϊκό. Η Ρωσία ενδιαφερόταν για τα Βαλκάνια κυρίως ως διαμετακομιστικό χώρο για τις εξαγωγές ενέργειας προς τις δυτικοευρωπαϊκές αγορές. Η φιλοδοξία της Μόσχας ήταν να διατηρήσει μια επιρροή στην περιοχή, όχι να ανταγωνιστεί τις Βρυξέλλες. <br /> <br /> Πριν από 15 χρόνια, η Τουρκία έβλεπε με αισιοδοξία την προοπτική ένταξής της στην ΕΕ. Και κανείς δεν μιλούσε για την Κίνα στα Βαλκάνια. Σήμερα, η Κίνα αναδεικνύεται στον υπ’αριθμόν ένα ξένο επενδυτή στη Σερβία. Τα σχέδια ανάπτυξης ενός σιδηροδρομικού δικτύου υψηλής ταχύτητας μεταξύ Πειραιά και Βουδαπέστης, μέσω Βελιγραδίου, ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το Πεκίνο, που ελπίζει τα δυτικά Βαλκάνια να ενταχθούν τελικά στην ευρωπαϊκή ενιαία αγορά. <br /> <br /> Αλλά και η προσέγγιση της Ρωσίας έχει αλλάξει. Οι Βρυξέλλες δεν χρειάζεται να έχουν κατάσκοπο στη Μόσχα για να καταλάβουν ότι το Κρεμλίνο θα κάνει τα πάντα για να εμποδίσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ – όχι λόγω της στρατηγικής σημασίας αυτού του γεγονότος, αλλά λόγω της συμβολικής του σημασίας. <br /> <br /> Τα Βαλκάνια είναι η περιοχή όπου η Ρωσία μπορεί να αποσταθεροποιήσει την ΕΕ με μικρό πολιτικό κόστος, σε ό,τι αφορά τόσο το οικονομικό μέρος όσο και τον κίνδυνο αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ. Η ευρωπαϊκή διπλωματία θα πρέπει να πείσει λοιπόν τη Μόσχα ότι η κλιμάκωση της έντασης δεν είναι προς το συμφέρον της. Είναι έτοιμη η ΕΕ να κάνει κάτι τέτοιο; <br /> <br /> Κι ύστερα υπάρχει η Τουρκία, που οι σχέσεις της με την ΕΕ είναι στο χαμηλότερο σημείο τους. Δεν είναι ακόμη σαφές τι θα κάνει ο πρόεδρος Ερντογάν στα δυτικά Βαλκάνια. Ενώ η Αγκυρα προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή της στις μουσουλμανικές κοινότητες των Βαλκανίων, η Μόσχα κάνει το ίδιο με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους. Θα μπορούσαν η Ρωσία και η Τουρκία να συντονίσουν την πολιτική τους, όπως προσπαθούν να κάνουν στη Συρία; <br /> <br /> Αν η ΕΕ δεν αντιληφθεί αυτή τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, η στρατηγική της στα δυτικά Βαλκάνια θα γνωρίσει την ήττα. <br /> <b><i><br /></i></b> <b><i>* Ο Ιβάν Κράστεβ είναι πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερης Στρατηγικής, που εδρεύει στη Σόφια</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος στα Βαλκάνια ακόμη δεν έχει τελειώσει”!

Του Ivan Krastev (*) «Ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, όχι όμως και ο Α’Παγκόσμιος Πόλεμος». Ετσι μου είπε ένας ανώτατος τούρκος α...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως έχουν φάει οι ΗΠΑ το “οθωμανικό χαστούκι”; Πως θα αντιμετωπιστει η Τουρκία…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVWmJDO_sVKFjJ17Get-8lk2V6xGRnKIoJbmFykVVO7qOp73ila4ztwXimW7ywjPi6urHaSsR8PeHY7NkIZusJoSpS5BZodw0T4wfx0ltuaS1-3X4kwxoHA01nqcBHdbE0cKUpMiTfZ9ZZ/s1600/ERNTOGAN_TSAVOUSOGLOU.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="750" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVWmJDO_sVKFjJ17Get-8lk2V6xGRnKIoJbmFykVVO7qOp73ila4ztwXimW7ywjPi6urHaSsR8PeHY7NkIZusJoSpS5BZodw0T4wfx0ltuaS1-3X4kwxoHA01nqcBHdbE0cKUpMiTfZ9ZZ/s640/ERNTOGAN_TSAVOUSOGLOU.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Ηλία Κουσκουβέλη*</b><br />Η συμπεριφορά της Τουρκίας και ακόμη περισσότερο η παραληρηματική συμπεριφορά του Ερντογάν, με αποκορύφωμα το ερώτημα αν οι ΗΠΑ έχουν «φάει οθωμανικό χαστούκι», προκαλεί προβληματισμό και αμηχανία, ενώ για πολλούς είναι και δυσεξήγητη.<br /><br />Οι περισσότερες «αναλύσεις» που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σπεύδουν να δώσουν μία ερμηνεία που συνδέεται με την συγκυρία, δηλαδή την αποτυχία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) στην Συρία. <br /><br />Ωστόσο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, τα αίτια πολλαπλά και απαιτούν μία συνολική θεώρηση:<br /><br />Η αύξηση του μεγέθους της Τουρκίας και ιδιαίτερα της στρατιωτικής της ισχύος, της επιτρέπουν να διεκδικεί θέση κύρους στο διεθνές σύστημα υψηλότερο από αυτό που μέχρι αυτήν τη στιγμή της αναγνωρίζουν. Γι’ αυτό ο Ερντογάν προσπαθεί να εμφανίζεται ως ισότιμος συνομιλητής ηγετών των πλέον ισχυρών κρατών, όπως των ΗΠΑ και της Ρωσίας, και να μην διστάζει να στρέφεται ακόμη και κατά του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ (απόκτηση S400, πόλεμος κατά του ISIS).<br /><br />Η ικανότητα προβολής ισχύος τού επιτρέπει να επιχειρεί να αποκομίσει οφέλη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Ελλάδας και των υπολοίπων κρατών, χωρίς ωστόσο να φθάνει στην πολεμική σύγκρουση. Τούτο δεν σημαίνει ότι η τουρκική ηγεσία δεν είναι έτοιμη να φθάσει ως εκεί, αφού η αίσθηση του κόστους για μία αυταρχική ηγεσία και για έναν λαό που τρέφεται εδώ και καιρό με τα όνειρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι διαφορετική από εκείνην σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα.<br /><br />Τούτο οδηγεί και στο συγκυριακό αίτιο, δηλαδή την αποτυχία των επιχειρήσεων στην Συρία. Όμως, αντίθετα με αυτό που εκτιμούν πολλοί «αναλυτές» στον τόπο μας, δεν είναι τόσο οι απώλειες στρατιωτών στην Συρία, αλλά το κύρος των ΤΕΔ και της ίδιας της χώρας που επηρεάζουν την συμπεριφορά της ηγεσίας της. Η Τουρκία βρυχάται σαν το λιοντάρι, αλλά είναι ανίκανη να πετύχει τους στόχους της παράνομης εισβολής της στην Συρία, απέναντι στην μικρή στρατιωτική δύναμη των Κούρδων.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει εκλογές το αργότερο το 2019. Και ναι μεν έχει εξουδετερώσει μέσω διώξεων σχεδόν όλους τους αντιπάλους του, ωστόσο μία εκλογική αναμέτρηση δεν παύει να κρύβει εκπλήξεις. Με εργαλείο την αντιπαράθεσή του με την Ελλάδα, την Κύπρο, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, επιχειρεί την συσπείρωση των πολιτών, η οποία μπορεί να του είναι χρήσιμη την οποιαδήποτε στιγμή, ακόμη και αν γίνουν εκλογές νωρίτερα.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η συσπείρωση του είναι χρήσιμη και για άλλους λόγους. Πρώτον διότι η Τουρκική οικονομία, που πάσχει από ρευστότητα, μπορεί να επιδεινωθεί. Δεύτερον, διότι οι σχέσεις με την ΕΕ θα επιδεινωθούν και αυτές. Και τρίτο, σημαντικότερο, ότι από την άνοιξη και μετά αναμένεται η δραστηριοποίηση του ΡΚΚ στο εσωτερικό της Τουρκίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.<br /><br />Τέλος, ο Ερντογάν έχει μπει σε μία λογική τριβών με τη Δύση και φθοράς της Ελλάδας ειδικότερα, καθώς σε κάποια ζητήματα, όπως αυτό των πολιτικών προσφύγων, κανένα Δυτικό κράτος δεν ικανοποίησε τα αιτήματα για παράδοσή τους. Ειδικά για την Ελλάδα γνωρίζει ότι η φθορά λόγω αμυντικών δαπανών και η αστάθεια στο Αιγαίο, μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στην συνολικότερη αντιμετώπιση των οικονομικών ζητημάτων της χώρας και στην έξοδό της από τα μνημόνια.<br /><br />Τι κάνουμε λοιπόν απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας; Το σημαντικότερο είναι ότι δεν πρέπει να πέσουμε στις παγίδες που μας στήνουν οι γείτονες. Παραμένουμε αποφασισμένοι και αποφασιστικοί, εφόσον χρειασθεί, ταυτοχρόνως δε και υπομονετικοί, αφού οι εξελίξεις για την Τουρκία θα προκύψουν από τα Νοτιοανατολικά. Κυρίως όμως διατηρούμε την νηφαλιότητα και την ψυχραιμία μας.<br /><br />Ωστόσο, νηφαλιότητα και ψυχραιμία δεν σημαίνουν ούτε συνεπάγονται αδράνεια. Σημαίνουν αφενός προετοιμασία για κάθε ενδεχόμενο, αφετέρου δραστηριοποίηση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, σε όλα τα πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά fora, ώστε η γειτονική χώρα, στο βαθμό που συνεχίζει αυτήν την τακτική, να υφίσταται το κόστος της συμπεριφοράς της. Μέχρι να το καταλάβει…<br /><br /><b><i>*Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Κοσμήτορας της Σχολής ΚΑΕΤ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας </i></b><br /><br /><a href="http://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήπως έχουν φάει οι ΗΠΑ το “οθωμανικό χαστούκι”; Πως θα αντιμετωπιστει η Τουρκία…

Του Ηλία Κουσκουβέλη* Η συμπεριφορά της Τουρκίας και ακόμη περισσότερο η παραληρηματική συμπεριφορά του Ερντογάν, με αποκορύφωμα το ερώτημ...

Διαβάστε την συνέχεια

O ρεαλισμός απαιτεί ενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδος-Κύπρου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7rtjCEQeNT9P0R80BLN9C5SRI3pb1rMg0hRSF59a8nFJ9DdzI_FV1ukEA2gGtFmfY7lIip3SfADS-vyvEobnM3dP11xBiZsumGuXhx4qFne7zf0lfFdZa9YlNhgnsUczogvjIX6TiRg6B/s1600/ellada+kypros+flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7rtjCEQeNT9P0R80BLN9C5SRI3pb1rMg0hRSF59a8nFJ9DdzI_FV1ukEA2gGtFmfY7lIip3SfADS-vyvEobnM3dP11xBiZsumGuXhx4qFne7zf0lfFdZa9YlNhgnsUczogvjIX6TiRg6B/s640/ellada+kypros+flag.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Των Δημήτρη Τσαϊλά* και Αλέξανδρου Δρίβα**</strong><br /> Όσοι συμμετέχουν στην ανάπτυξη της Εθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού, διακρίνουν τρία θέματα να κυριαρχούν σε αυτές τις συζητήσεις:<br /> <br /> 1. Θέλουμε να ισχυροποιηθούμε στον γεωπολιτικό χώρο ενδιαφέροντος (Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο),<br /> <br /> 2. Θέλουμε να προστατεύσουμε την πατρίδα μας,<br /> <br /> 3. Θέλουμε να συνεργαστούμε με εταίρους και συμμάχους σε όλη τη περιοχή ενδιαφέροντος για να αποτρέψουμε τον πόλεμο. <br /> <br /> Αυτά τα θέματα, σε συνδυασμό με την αυστηρή έρευνα, ανάλυση και συζήτηση, οδηγούνε σε μια συνολική εθνική στρατηγική που απαιτείται να σχεδιαστεί για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τις ανάγκες των λαών του Ελληνισμού. Σε αυτό το πλαίσιο προσπαθούμε με την ανάλυσή μας να συμβάλλουμε σε αυτή τη συζήτηση.<br /> <br /> Ότι βλέπουμε τον τελευταίον μήνα σε Κύπρο και Αιγαίο μπορούν να μας δώσουν συμπυκνωμένα, τέσσερις βασικές αλήθειες.<br /> <br /> <strong>Πρώτον</strong>, τα ιδιωτικά συμφέροντα εταιρειών δεν μπορούν από μόνα τους να κατοχυρώσουν το εθνικό συμφέρον Ελλάδας και Κύπρου. Η ΕΝΙ είναι ιταλική, η Total γαλλική, η Exxon αμερικάνικη. Η Spectrum είναι εταιρεία του Ηνωμένου Βασιλείου που διεξήγαγε γεωφυσικές έρευνες στο Λιβανέζικο τμήμα της λεκάνης του Λεβάντε τα τελευταία χρόνια ενώ η Ρωσική εταιρεία Novatek, έχει προχωρήσει στην υποβολή προσφορών για την άσκηση δικαιωμάτων στην ίδια περιοχή. Πολύ διαφορετικά θα μπορέσουν να στηριχθούν αυτές οι εταιρείες από τον στρατό τους. Επομένως, το πρώτο και αποφασιστικό στοιχείο ισχύος παραμένει ο στρατός, η σκληρή ισχύς.<br /> <br /> <strong>Δεύτερον</strong>, τα οικονομικά συμφέροντα δε λύνουν εδαφικές διαφορές. Δεν είναι καταλύτες όπως υποστηρίζουν υποδείγματα του φιλελευθερισμού. Οι πολιτικές λύσεις, προηγούνται των οικονομικών λύσεων. Το λάθος αυτό σκεπτικό έχει τις ρίζες του στην επίλυση των διαφορών μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας μετά τον Β' Π.Π. Πώς όμως έγινε αυτή; Πώς ο άνθρακας έγινε η αιτία ένωσης και όχι διένεξης; Με την πίεση των ΗΠΑ, με την κατοχύρωση -υπέρ της Γαλλίας - πυρηνικού πλεονεκτήματος και με τα ευρωπαϊκά κράτη να είναι έτοιμα να υπογράψουν ό,τι φέρουν οι Αμερικανοί προκειμένου να ανασυγκροτηθούν οικονομικά και να αποφύγουν την δορυφοριοποίηση από την ΕΣΣΔ. <br /> <br /> <strong>Τρίτον</strong>, η αποτυχία δημιουργίας ενός συνεκτικού προσδιορισμού που θα είναι φιλικός προς την αλήθεια, για την τουρκική εξωτερική πολιτική. Οι μύθοι διαλύονται. Καμία διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ κεμαλικής Τουρκίας και ισλαμικής Τουρκίας αναφορικά με τις τουρκικές προσλαμβάνουσες έναντι του Ελληνισμού. Η Τουρκία θα συνεχίσει να έχει επεκτατικές βλέψεις έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Επομένως, πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με το εσωτερικό της Τουρκίας ως πρώτο παράγοντα μελέτης της ελληνικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά. Η αποτυχία όλων των κατευναστικών πρακτικών (κατευναστική πρακτική ήταν και η σύνδεση ελληνοτουρκικών σχέσεων με Ε.Ε επί εποχής Σημίτη) μας οδηγεί στο συμπέρασμα. Έχουμε δοκιμάσει τα πάντα εκτός από ένα: Τη σταδιακή δημιουργία μιας αποτρεπτικής φήμης απέναντι στην Τουρκία. Με άλλα λόγια, την ενίσχυση της σκληρής μας ισχύος η οποία θα αποτρέπει την Τουρκία από το να ασκεί το bluffinggame της σε Αιγαίο και Κύπρο. Οι δε Κύπριοι, επιτέλους, πρέπει να αποκτήσουν αξιόπιστες αερο-ναυτικές μονάδες. Δε γίνεται, ακόμη και λίμνη των κύκνων να ήταν η Μεσόγειος να μην έχεις μονάδες ελέγχου. Σε λίγο καιρό, αν όλα πάνε καλά με τις γεωτρήσεις, θα έρθει σε μειονεκτική θέση η Κύπρος λόγω προβλήματος φύλαξης. <br /> <br /> <strong>Τέταρτον</strong>, ο πανικός της Τουρκίας και τα αδιέξοδά της απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν ήρθαν από κάποια στήριξη της Ε.Ε προς τον Ελληνισμό. Ήρθαν επειδή η Ελλάδα έπραξε σωστά και περιφεριοποίησε τα ελληνοτουρκικά (και η Κύπρος) και ανέπτυξαν ισχυρούς δεσμούς με Ισραήλ και Αίγυπτο. Με χώρες δηλαδή που έχουν τη δυνατότητα να προβάλλουν σκληρή ισχύ.<br /> <br /> Δεδομένης, της αυξημένης πλέον πιθανότητας σύγκρουσης, λόγω των ενεργειακών πόρων της περιοχής, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αναπτύσσονται συνθήκες στρατιωτικών συνεργασιών που περιλαμβάνουν ένα "συνολικό πλαίσιο για τον συντονισμό", με τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ και της Αιγύπτου που περιλαμβάνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και χρήση ελληνικών και κυπριακών λιμανιών και αεροδρομίων. Η συνεργασίες αυτές συμπεριλαμβάνουν επίσης την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με αμυντικούς πόρους και την ενίσχυση των διεθνών δυνατοτήτων ασφάλειας. Επίσης, γνωρίζουμε ότι, προβλέπουν την ενεργοποίηση της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας, βελτίωση της κοινής συνεργασίας στους τομείς της εκπαίδευσης του εμπλεκομένου στρατιωτικού προσωπικού, των στρατιωτικών ασκήσεων και της οικοδόμησης ενόπλων δυνάμεων με ανταλλαγή τεχνογνωσίας στον τομέα της πληροφορικής, καθιερώνοντας μηχανισμούς συνεργασίας μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών μας. Εν ολίγοις, είναι σημαντικές συνεργασίες που δεν μπορούν, όμως, από μόνες τους να εξασφαλίσουν την αξιόπιστη και ισχυρή αποτροπή.<br /> <br /> Εάν επρόκειτο να γίνουν συγκρούσεις μεταξύ της Τουρκίας και του Ελληνισμού, δεν θα ήταν ένας πόλεμος για τον απλό έλεγχο πιθανών πηγών πετρελαίου ή φυσικού αερίου στα ύδατα της Μεσογείου. Ο πραγματικός στόχος θα ήταν η Ελληνική κυριαρχία που ενώ διασφαλίζεται από το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης, αμφισβητείται σθεναρά από τους Τούρκους. <br /> <br /> Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να συγκρατήσουν τις τουρκικές δυνάμεις από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο δεν έχει γίνει ακόμη σαφές. Οι αποφάσεις να προχωρήσουμε σε συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ ταυτόχρονα κορυφαίες ενεργειακές εταιρείες έχουν κερδίσει το δικαίωμα εξάντλησης στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στα οικόπεδα των ΑΟΖ του ελληνισμού, δεν αποτελούν απόφαση άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής των χωρών των εταιριών. Ωστόσο, πρόκειται για μια υπολογίσιμη κίνηση σκακιού σε μια από τις πιο μπερδεμένες περιοχές του κόσμου, και για το καλό της ανθρωπότητας είναι ανάγκη να καταφέρουμε στο τέλος να περιορίσουμε την ανάγκη του πολέμου. <br /> <br /> Ποτέ πριν δεν είχαν οι αερο-ναυτικές δυνάμεις της Ελλάδος και της Κύπρου, την κατάλληλη ευκαιρία μαζί να δημιουργήσουν μια ενοποιημένη θαλάσσια στρατηγική. Αυτή τη Ναυτική στρατηγική που θα τονίζει την προσέγγιση του ενιαίου αμυντικού χώρου η οποία θα ενσωματώνει τη Θαλάσσια ισχύ (seapower) με όλα τα άλλα στοιχεία της εθνικής ισχύος, καθώς και εκείνες των φίλων και συμμάχων μας, στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου. Αυτές οι συγκυρίες δίδουν την κατεύθυνση ώστε η Θαλάσσια ισχύς πρέπει να εφαρμοστεί σε όλο γεωπολιτικό πεδίο συμφερόντων μας για την προστασία των δύο κρατών, και ενός έθνους. Η δέσμευσή μας για την προστασία της πατρίδας και νίκης του έθνους μας σε πιθανούς πολέμους συνδυάζεται με μια αντίστοιχη δέσμευση για την πρόληψη του πολέμου, ή καλύτερα την αποτροπή του εχθρού. Αν επιθυμούμε στο μέλλον να έχουμε έναν κρίσιμο περιφερειακό ρόλο στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και στην Βαλκανική Χερσόνησο, αν επιθυμούμε να μετατραπούμε σε ενεργειακό κόμβο (ή/και παραγωγό) τότε είναι απαραίτητη η ενίσχυση της σκληρής ισχύος της χώρας μας. <br /> <br /> Ασφάλεια και οικονομική ανάπτυξη έχουν μεταξύ τους διαλεκτική σχέση και στην Ελλάδα, λόγω ιδεοληψιών, τις έχουμε διαχωρίσει. Η οικονομική ανάπτυξη, η ευημερία και η σταθερότητα, κοστίζουν και διεκδικούνται καθημερινά. Η σκληρή ισχύς διαμορφώνει το κατάλληλο πλαίσιο αποτροπής, ανεβάζοντας το κόστος των προκλήσεων του εκάστοτε δρώντα που επιθυμεί να προχωρήσει στην επιβουλή των συμφερόντων μας.<br /> <br /> Μια στρατηγική συμμαχία για τη Θαλάσσια ισχύ που να δεσμεύει τις υπηρεσίες μας πιο στενά από ό, τι ποτέ πριν για να προωθήσουν την ευημερία και την ασφάλεια του έθνους μας. Κλείνοντας πιστεύουμε ότι η αξιόπιστη και ισχυρή αποτροπή είναι τόσο σημαντική όσο να κερδίσεις τον πόλεμο.<br /> <br /> <strong><em>*Ο κ. Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος (ε.α.) ΠΝ</em></strong><br /> <strong><em>** Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι "Συντονιστής ΤΟΡΕΝΕ -ΙΔΙΣ, μέλος της Ομάδας Θαλάσσιας Στρατηγικής του ΕΛΙΣΜΕ"</em></strong><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

O ρεαλισμός απαιτεί ενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδος-Κύπρου

Των Δημήτρη Τσαϊλά* και Αλέξανδρου Δρίβα** Όσοι συμμετέχουν στην ανάπτυξη της Εθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού, διακρίνουν τρία θέματα...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνωμοσιολογία, «μυστικοί πράκτορες» και ανθελληνικά σενάρια στα Τίρανα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQmPcht_pdm9pugPAT5nDuJ4vNK7Q8mNxGKDL5gbjMVYJLKPiEpdulpovI8fZQ7qfLoTCLQ6pbpRwNed4PnX9FjKup_Raoz4wQo6fNMLw_Ir7LE-52gnVybRiTHXsZ_3mnnUN7M1dushM/s1600/tsipras-rama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQmPcht_pdm9pugPAT5nDuJ4vNK7Q8mNxGKDL5gbjMVYJLKPiEpdulpovI8fZQ7qfLoTCLQ6pbpRwNed4PnX9FjKup_Raoz4wQo6fNMLw_Ir7LE-52gnVybRiTHXsZ_3mnnUN7M1dushM/s640/tsipras-rama.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Του Νίκου Μελέτη</strong><br /> Τα γνωστά παιγνίδια από την …ανάποδη παίζουν και πάλι τα Τίρανα, καθώς τώρα είναι ο πρώην πρωθυπουργός Sali Berisha ο οποίος καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση Rama παραδίδει τον αλβανικό θαλάσσιο χώρο στην Ελλάδα και «αποκαλύπτει» ότι ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας με την Ελλάδα είναι ...πράκτορας της Αθήνας!<br /> <br /> Το κλίμα που δημιουργείται στα Τίρανα καλλιεργεί πλέον τον ανθελληνισμό και τον εθνικισμό και υπονομεύει τις διαπραγματεύσεις που είναι σε εξέλιξη προκειμένου να υπάρξει Συμφωνία για όλες τις εκκρεμότητες μεταξύ των δυο χωρών. Και πιο ευαίσθητο ζήτημα είναι η επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, καθώς η Συμφωνία στην οποία είχαν καταλήξει οι δυο χώρες το 2009, ακυρώθηκε με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας μετά από προσφυγή του νυν πρωθυπουργού Edi Rama.<br /> <br /> Λόγω της γνωστής διελκυστίνδας μεταξύ του Προέδρου της χώρας Ilir Meta και της κυβέρνησης καθώς ο κ. Meta πρόβαλε διάφορες απαιτήσεις προκειμένου να χορηγήσει την επίσημη εξουσιοδότηση που απαιτείται για την διαπραγμάτευση της Συμφωνίας, ενώ έθεσε ως κόκκινη γραμμή την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου (η οποία όπως έχουμε επαναλάβει αποτελεί συρραφή των γνωστών αυθαίρετων τουρκικών ερμηνειών του Δικαίου της Θάλασσας).<br /> <br /> Μόλις έγινε γνωστός ο κατάλογος των διαπραγματευτών της Αλβανικής πλευράς, ο πρώην πρωθυπουργός Sali Berisha κατήγγειλε δημοσίως ότι ο επικεφαλής της, αξιωματικός του Ναυτικού Artur Mecollari είναι «πράκτορας» και «θέτει σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα».<br /> <br /> Το «στοιχείο» που αποδεικνύει ότι ο συγκεκριμένος αξιωματικός είναι… πράκτορας, είναι ότι συμμετείχε στα σεμινάρια Διεθνούς Δικαίου Θάλασσας της Ρόδου, ενώ επίσης υπήρξαν υπαινιγμοί για άλλο μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας που έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Νομική Αθηνών...<br /> <br /> Η συνωμοσιολογία η οποία πρακτικά τροφοδοτεί τον ανθελληνισμό αφήνει να πλανάται η ιδέα ότι η κρίση που έχει προκύψει και στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, που δεν μπορεί να συγκροτηθεί σε Σώμα λόγω της λήξης της θητείας μελών του και της παραίτησης ενός εξ αυτών, οφείλεται σε ελληνική παρέμβαση.<br /> <br /> Ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Τ. Balla απάντησε στον Sali Berisha ότι οι κατηγορίες που απηύθυνε εναντίον του κ.Artur Mecollari έγιναν για ιδιοτελείς λόγους καθώς είχε αρνηθεί να υπογράψει την παραχώρηση περιουσίας του Αλβανικού Στρατού σε «συνεταίρο» του πρώην Αλβανού πρωθυπουργού και του νομικού γραφείου του με επικεφαλής την... κόρη του Sali Berisha.<br /> <br /> Στην σεναριολογία αυτή ενεπλάκη και ο πρώην επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας του Στρατού Ylli Zyla που δήλωσε ότι η παρουσία του Artur Mecollari στην αλβανική διαπραγματευτική ομάδα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών αποτελεί «κίνδυνο για την Εθνική Ασφάλεια της Αλβανίας»..<br /> <br /> «Σαν πρώην διευθυντής της Μυστικής Υπηρεσίας του Στρατού, μπορώ να πω ότι δεν είναι κατάλληλος για να είναι μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας. Δεν μπορώ να πω περισσότερα αλλά ο Πρόεδρος έχει την ευκαιρία να καταλάβει γιατί δεν είναι κατάλληλος. Η συμμετοχή του στην Επιτροπή θα βλάψει την εθνική ασφάλεια καθώς τέτοιες συμφωνίες γίνονται οχι κάθε μέρα, αλλά για μια ζωή».<br /> <br /> Το επιτελείο του Προέδρου Ilir Meta επιφυλάχθηκε να εξετάσει όλο τον φάκελο που υπέβαλλε το ΥΠΕΞ, ενώ κύκλοι του κ.Bushati απαντούσαν ότι ο κ.Mecollari έχει σπουδάσει διεθνές δίκαιο θαλάσσης και έχει λάβει τιμητική διάκριση από το ΝΑΤΟ.<br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Συνωμοσιολογία, «μυστικοί πράκτορες» και ανθελληνικά σενάρια στα Τίρανα

Του Νίκου Μελέτη Τα γνωστά παιγνίδια από την …ανάποδη παίζουν και πάλι τα Τίρανα, καθώς τώρα είναι ο πρώην πρωθυπουργός Sali Berisha ο ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η οικονομική κρίση μπορεί να ιδωθεί και ως ευκαιρία για την εθνική άμυνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO-tylXGHJ-y3EiPl0h885k7Jalb_ff3pYTi7M4AYuMzvW2naLrBiueeDSn8tCyoSACZPlquFbHshH6qsXuH2x3kn2o9JVU3V7jjkY8Vj-svWD36BV6b3YLKnsVEM4PLaKY_FFPhDRP-3Y/s1600/pyrpolitis08_14-c-geetha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="388" data-original-width="629" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO-tylXGHJ-y3EiPl0h885k7Jalb_ff3pYTi7M4AYuMzvW2naLrBiueeDSn8tCyoSACZPlquFbHshH6qsXuH2x3kn2o9JVU3V7jjkY8Vj-svWD36BV6b3YLKnsVEM4PLaKY_FFPhDRP-3Y/s640/pyrpolitis08_14-c-geetha.jpg" width="640" /></a></div> <br />Παρακολουθώντας τις αμυντικές εξελίξεις μέσα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό ειδικό τύπο πάνω από 25 χρόνια μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ως κράτος ποτέ δεν υπήρχε μια ολοκληρωμένη στρατηγική στον τομέα της εθνικής άμυνας και απλώς από καιρό σε καιρό τρέχαμε να κλείσουμε κενά με σπασμωδικές κινήσεις κάτω από την πίεση της δικής μας αδράνειας και των γεωπολιτικών εξελίξεων στη γειτονιά μας.<br /><br />Γράφει ο <b>ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ</b><br /> Ναυπηγός Μηχ. Μηχανικός (Beng/ Msc University of Strathclyde)<br /><br />Η εθνική άμυνα παρέμενε δέσμια της μικροπολιτικής όλων των κομμάτων, της ψηφοθηρίας, των αμυντικών αντιπροσώπων, των μιζών και της ευχαρίστησης των συμμάχων και όχι ένα αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδίου και ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού στο σύνολό του: Αμυντικός σχεδιασμός – Εξοπλισμοί – Αμυντική βιομηχανία – Πανεπιστήμια – Ερευνητικά κέντρα – Έρευνα και τεχνολογία, όπως συμβαίνει σε κάθε σοβαρό κράτος που σέβεται την ιστορία του, την ανεξαρτησία του και τους πολίτες του.<br /><br />Η σκληρή πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων και των γεωπολιτικών σχεδιασμών, ειδικά όταν η γεωπολιτική ατζέντα των «συμμάχων» σου η οποία ενίοτε μπορεί να χαρακτηριστεί μάλλον εχθρική σε συνάρτηση με τη γειτονιά μας που συμπεριλαμβάνει την επεκτατική Τουρκία και όχι μόνο, μας κρούει συχνά πυκνά καμπανάκια αλλαγής πλεύσης στον συγκεκριμένο τομέα.<br /><br />Είναι το ίδιο όπως ο ανθρώπινος οργανισμός παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου ότι αν δεν σταματήσει κάποιος την ανθυγιεινή ζωή κάποια στιγμή μια σοβαρή και δύσκολα αναστρέψιμη αρρώστια θα του χτυπήσει την πόρτα. Ήδη στη νεότερη ιστορία μας έχει χτυπήσει το καμπανάκι το 1974 με την εισβολή στην Κύπρο, το 1976 με το Χόρα, το 1987 με το Σισμίκ και το 1996 με τα Ίμια.<br /><br />Με την κρίση των Ιμίων η Ελλάδα μπήκε σε μια περίοδο εξοπλισμών προκειμένου να «συμμαζέψει» τις ελλείψεις που προέκυψαν μετά από περίοδο στασιμότητας. Σήμερα διανύουμε τον όγδοο χρόνο μιας άλλου είδους κρίσης (οικονομική), η οποία φαίνεται ότι δε θα περάσει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα.<br /><br />Η κρίση αυτή για άλλη μια φορά μέσα σε περίπου είκοσι χρόνια έχει φέρει τις ένοπλες δυνάμεις στα όρια τους μόνο που αυτή τη φορά το χάσμα με τους γείτονες μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο και αυτό γιατί η Τουρκία, εφαρμόζοντας συγκεκριμένη στρατηγική ενίσχυσης της εγχώριας βιομηχανίας, κατάφερε μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα από αγοραστής όπλων να γίνει και προμηθευτής καλύπτοντας το 70% των αναγκών της.<br /><br />Τις καλύπτει δε με αξιόλογα εγχώρια οπλικά συστήματα και με απώτερο σκοπό την πλήρη απεξάρτησή της μέσα στην επόμενη δεκαετία, ενώ παράλληλα έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες πώλησης αμυντικών συστημάτων σε τρίτες χώρες φτάνοντας πέρυσι περί τα 2 δις δολάρια.<br /><br />Επίσης, στοχευμένες προμήθειες συστημάτων υπερυψηλής τεχνολογίας όπως τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, τα ρωσικής προέλευσης συστήματα αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής προστασίας S-400 Triumf, ιπτάμενα ραντάρ, κ.α., θα επιφέρουν όχι μόνο αριθμητική αλλά και συντριπτική ποιοτική υπεροχή.<br /><br />Από το 1997 έως και το 2004 έγινε μια τεράστια επένδυση σε νέα σύγχρονα οπλικά συστήματα που πέρα από το μεγάλο πρόβλημα της υπερκοστολόγισης και των μιζών, δε μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η επιλογή των ίδιων των συστημάτων ζημίωσε επιχειρησιακά τις ΕΕΔ.<br /><br />Εξάλλου, η διαφθορά και σε αυτό τον τομέα υπήρξε «εθνικό σπορ» των διαπλεκόμενων σε όλες τις μεγάλες προμήθειες του δημοσίου, τουλάχιστον από το 80’ κι έπειτα, είτε λέγονταν εξοπλισμοί είτε δημόσια έργα είτε υγεία. Εκείνο που θα μπορούσε να πει κανείς όμως είναι ότι είχε διαμορφωθεί η αίσθηση τη δεκαετία του 90’ ότι η Ελλάδα μπορούσε να προμηθευτεί τα πάντα χωρίς να υπολογίζεται το κόστος.<br /><br />Η οικονομική κρίση ήρθε να μας προσγειώσει και να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μια πετρελαιοπαραγωγός χώρα του Κόλπου, αλλά μια χώρα με μικρομεσαία οικονομία που πρέπει πάντα να κινούμαστε σε συγκεκριμένο πλαίσιο εκμεταλλευόμενοι όλες τις ευκαιρίες που εμφανίζονται προκριμένου να φτάνουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το μικρότερο δυνατό κόστος.<br /><br />Κάνοντας μια μικρή παρένθεση θα αναφέρω συνοπτικά ένα παράδειγμα που οι τελικές αποφάσεις μας κόστισαν και θα μας κοστίσουν πολύ παραπάνω και οικονομικά και επιχειρησιακά. Ίσως λοιπόν το πιο τρανταχτό παράδειγμα, είναι η αγορά του αιώνα για τον στρατό ξηράς, όπως ονομάστηκε, για την ανανέωση του αρματικού δυναμικού του Στρατού Ξηράς.<br /><br />Οι ανάγκες όπως είχαν διαμορφωθεί τότε ήταν για 500 άρματα μάχης νέας γενιάς μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό αρμάτων περισυλλογής και γεφυροφόρων, πυρομαχικών, εξομοιωτών και λοιπών υπηρεσιών. Μια τεράστια αγορά μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ. Λόγω κόστους αποφασίστηκε η αγορά να χωριστεί σε δύο φάσεις 250 +250 άρματα.<br /><br />Μετά την «καλύτερη και τελική προσφορά» (BAFO: Best and Final Offer) το τελικό κόστος υπολογίστηκε για την πρώτη φάση στα 2,2 δις ευρώ για το επιλεγέν Leopard 26GR. Τελικά λόγω οικονομικών περιορισμών αποφασίστηκε η αγορά μόνο 170 νέων αρμάτων στο επίπεδο Α6 με περιορισμένο αριθμό αρμάτων περισυλλογής και γεφυροφόρων, χωρίς τα πυρομαχικά τους στο ποσό των 1,7 δις ευρώ!<br /><br />Ενώ ταυτόχρονα αποκτήσαμε 183 Leopard 2A4 με κόστος 250.000 ευρώ / μονάδα και 150 Leopard 1A5 χωρίς κόστος μαζί με 30 γεφυροφόρα και περισυλλογής του ίδιου τύπου. (Αναλυτικό άρθρο του χρονικού της προμήθειας μπορεί κανείς να διαβάσει στην Π&Δ Ιανουάριου 2007. Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν το εξής:<br /><br />Α) Επιχειρησιακά<br /><br />Δεν αποκτήθηκε ποτέ ο αριθμός αρμάτων που χρειαζόταν σύμφωνα με τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς της εποχής, ενώ περιορισμένες ποσότητες πυρομαχικών αποκτήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, με αποτέλεσμα πανάκριβα άρματα τελευταίας τεχνολογίας να είναι άχρηστα και οι μονάδες στις οποίες εντάχθηκαν να διαθέτουν ταυτόχρονα σε υπηρεσία παλαιότερους τύπους με ό,τι συνεπάγεται αυτό στον επιχειρησιακό σχεδιασμό και στην εκπαίδευση του προσωπικού.<br /><br />Επίσης, ενώ τότε υπήρχε η δυνατότητα να αγοράσουμε με πολύ μικρό κόστος επιπλέον Leopard A4 και να συμπληρωθεί ο αριθμός, δεν έγινε καμία κίνηση, με αποτέλεσμα τα διατιθέμενα Leopard 2A4 να καταλήξουν σε άλλες χώρες. Τέλος, εν έτη 2018, ο απαιτούμενος αριθμός αρμάτων με πυροβόλο 120 χιλ υπερβαίνει κατά πολύ τον αρχικό σχεδιασμό των 500 μονάδων του 1998.<br /><br />Β) Οικονομικά<br /><br />Καταρχάς, με ένα πρόχειρο υπολογισμό, ανά μονάδα κάθε άρμα μας κόστισε πολύ παραπάνω, συνολικά 10,6 εκατ. ευρώ χωρίς πυρομαχικά αντί για 8,9 εκατ. ευρώ του αρχικού σχεδιασμού. Αν βέβαια οι επιτελείς είχαν στο μυαλό τους τη μη απόκλιση από τον αρχικό σχεδιασμό με το ελάχιστο δυνατό κόστος και εφόσον υπήρχαν τότε οι συγκυρίες θα έπρεπε να αγοραστούν 500 Leopard A4 και να εκσυγχρονιστούν στο επίπεδο A6Gr με το μισό περίπου κόστος, πρόγραμμα που θα μας κόστιζε περί τα 2 δις ευρώ.<br /><br />Με τις ανάγκες του σήμερα αλλά και τις μελλοντικές πρέπει να εκσυγχρονιστούν τα Leopard 2A6Gr με σύστημα αυτοπροστασίας, τα Leopard 2A4 στο επίπεδο των A6Gr και – θεωρητικά μιλώντας – να συμπληρωθεί ο αριθμός με 400 Μ1Α1 (άρματα κατώτερα των Leopard 2A6Gr) από τα αμερικάνικα αποθέματα (κόστους 2 δις δολάρια) τα οποία θα χρειαστούν επίσης πρόγραμμα αναβάθμισης.<br /><br />Επομένως, θεωρητικά μιλώντας αναγκαστικά, το συνολικό κόστος για 800 νέας γενιάς άρματα με πυροβόλο των 120 χιλ θα μας κόστιζε περί τα 5-6 δις ευρώ όταν θα μπορούσαμε αυτό να το επιτύχουμε με τα μισά περίπου χρήματα δέκα χρόνια πριν. Επίσης, η είσοδος ενός νέου τύπου άρματος θα πρόσθετε επιπλέον κόστος σε βάθος χρόνου στους τομείς των ανταλλακτικών και της εκπαίδευσης.<br /><br />Αντίστοιχες θα έλεγα ατυχείς αποφάσεις έγιναν και σε άλλα προγράμματα, νέο ΤΟΜΑ, εκσυγχρονισμός Mirage 2000, Α/Κ πυροβόλα, ελικόπτερα κ.α. Κλείνοντας την παραπάνω παρένθεση και συνεχίζοντας, παραθέτω συνοπτικά κάποιες σκέψεις όσων αφορά μια ολοκληρωμένη στρατηγική που θα θέσει στέρεες βάσεις για το μέλλον.<br /><br />Αμυντικός σχεδιασμός: Καταρχάς πρέπει να εκπονηθεί μια σοβαρή μελέτη λαμβάνοντας υπόψη το δημογραφικό πρόβλημα, τις εξωτερικές απειλές του σήμερα και εκείνες που μπορεί να αναδυθούν στο μέλλον, τις τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα της άμυνας, την δομή άλλων εξελιγμένων στρατιωτικά χωρών προσαρμοσμένη στα ελληνικά δεδομένα κ.α.<br /><br />Μόνον έτσι μπορούμε να αποφασίσουμε ορθολογικά τι δομή χρειαζόμαστε με ποια οπλικά συστήματα και σε τι αριθμό, ώστε η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας να είναι στο επιθυμητό επίπεδο. Κι όλα αυτά ασφαλώς να τα προσαρμόσουμε στις οικονομικές δυνατότητες της χώρας…<br /><br />Εξοπλισμοί: Σήμερα η πλειονότητα των κύριων οπλικών συστημάτων και των τριών κλάδων σε υπηρεσία χρειάζεται είτε να περάσει από κάποιο πρόγραμμα αναβάθμισης/εκσυγχρονισμού είτε να αντικατασταθεί, έτσι ώστε οι ΕΕΔ να μπορούν να ανταποκριθούν με αξιώσεις στο σημερινό και το μελλοντικό πεδίο μάχης ενώ συγκεκριμένες δυνατότητες πρέπει να αποκτηθούν από συστήματα που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ελληνικό οπλοστάσιο.<br /><br />Όσον αφορά την αντικατάσταση συστημάτων, πλην ορισμένων περιπτώσεων όπου χρειάζεται να αποκτηθούν νέας τεχνολογίας συστήματα, τα υπόλοιπα μπορούν να αντικατασταθούν από μεταχειρισμένα υψηλότερων δυνατοτήτων από φίλιες χώρες. Τα υπόλοιπα μπορούν να περάσουν από προγράμματα εκσυγχρονισμού με πακέτα ξένων εταιριών ή πακέτα που μπορεί να αναπτύξει η εγχώρια βιομηχανία.<br /><br />Επίσης, πρέπει να επιδιώξουμε την μέγιστη μείωση πολυτυπίας και την μέγιστη τυποποίηση των συστημάτων αλλά και του κοινού εξοπλισμού των τριών κλάδων όπου αυτό είναι εφικτό.<br /><br />Αμυντική βιομηχανία – Πανεπιστήμια – Ερευνητικά κέντρα – Έρευνα και τεχνολογία:<br /><br />Α) Πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση μεταξύ αμυντικής βιομηχανίας, ΕΕΔ και υπουργείου και να δούμε τεχνολογικά τι είναι εφικτό να παράγουμε και τι θα θέλαμε να παράγουμε ως χώρα στο μέλλον.<br /><br />Σε ποια διεθνή προγράμματα πρέπει να συμμετέχουμε και ποια τεχνολογία θέλουμε να μεταφερθεί σε μας από κάθε συμπαραγωγή. Ώστε να γίνουν συγκεκριμένες κινήσεις για την ανάπτυξη νέων συστημάτων και πακέτων εκσυγχρονισμού συλλογικά και μεμονωμένα.<br /><br />Β) Να δημιουργηθεί ένα ινστιτούτο στρατιωτικής τεχνολογίας στα πρότυπα πχ. της KineticQ που θα ενσωματώσει τα αντίστοιχα των τριών κλάδων. Το ινστιτούτο να απορροφήσει επιπλέον επιστημονικό προσωπικό για επίτευξη του σκοπού του.<br /><br />Εκτός της έρευνας πάνω σε συγκεκριμένους τομείς υψηλής τεχνολογίας, θα είναι υπεύθυνο για το συντονισμό όλης της προσπάθειας πάνω στην έρευνα μεταξύ Βιομηχανίας-Πανεπιστημίων και ινστιτούτου, ώστε να συμμετέχουν και τα πανεπιστήμια με πανεπιστημιακό και ερευνητικό προσωπικό.<br /><br />Έτσι, διάφορες ειδικότητες επιστημόνων θα ενσωματωθούν στην έρευνα. Επίσης, διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού θα μπορούσαν να επιστρέψουν και να δουλέψουν και να παράγουν γνώση εφόσον τους δοθούν τα κατάλληλα εργασιακά και οικονομικά κίνητρα.<br /><br />Δε είναι δυνατόν να τρέχουμε συνέχεια πίσω από τις εξελίξεις και κάθε φορά μετά από 10-15 χρόνια απραξίας να προσπαθούμε να χωρέσουμε όλες τις ανάγκες μας σε ένα πενταετές πρόγραμμα (ΕΜΠΑΕ). Πιστεύω ότι η παρούσα κρίση είναι η τελευταία ίσως μας ευκαιρία να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και λειτουργίας.<br /><br />Να γίνει αφετηρία όπου μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος και αξιοποιώντας ευκαιρίες πλεονάζοντος υλικού και όλες τις δυνατότητες μας ως χώρα να εκσυγχρονίσουμε σταδιακά τις ΕΕΔ. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στο μέλλον ως έθνος και να ευημερούμε, ας σοβαρευτούμε ως κράτος και ως λαός έστω και την ύστατη στιγμή.<br /><br /><a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η οικονομική κρίση μπορεί να ιδωθεί και ως ευκαιρία για την εθνική άμυνα

Παρακολουθώντας τις αμυντικές εξελίξεις μέσα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό ειδικό τύπο πάνω από 25 χρόνια μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωσ...

Διαβάστε την συνέχεια