Θα τελειώσει ο πόλεμος στις 9 Μαίου;

 <img height="398" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-77.jpg?fit=645%2C401&ssl=1" width="734" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πόσο μακρυά βρισκόμαστε από το τέλος του πολέμου;</span></h3>Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Αποχωρούν τα ρωσικά στρατεύματα από την περιοχή του Κιέβου ή απλώς ανασυντάσσονται για να σταλούν ανατολικά, όπως υποστηρίζουν Αμερικανοί και Ουκρανοί; Μετά τις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης, η Μόσχα φαίνεται να περιορίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως «μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης»;<br /><br />Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες στην Ουκρανία, έχουν διπλή ανάγνωση: είτε τα ρωσικά στρατεύματα θέτουν σε εφαρμογή ένα είδος εκεχειρίας, είτε συγκεντρώσουν όλες τις δυνάμεις για να επιτεθούν στην περιοχή του Ντονμπάς, όπου κατοικούν κυρίως Ρωσόφωνοι.<br /><br />Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν πάντως ότι οι κινήσεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν έναν στόχο ή καλύτερα, μια ημερομηνία: «Ο Πούτιν πρέπει να έχει να παρουσιάσει κάποιο επίτευγμα με την ευκαιρία της 9ης Μαίου-την ημέρα κατά την οποία γιορτάζεται με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία η νίκη κατά των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», αναφέρει στην «Ναυτεμπορική» ευρωπαϊκή στρατιωτική πηγή στις Βρυξέλλες, με μεγάλη εμπειρία στην ρωσική πολιτική. «Ο Πούτιν θέλει να γιορτάσει εκείνη την ημέρα την “απελευθέρωση” του Ντονμπάς. Για το Κρεμλίνο και την πολιτική σκέψη του Ρώσου προέδρου, η νίκη στον λεγόμενο Μεγάλο Πατριωτικό πόλεμο είναι κομβικής σημασίας για την εθνική ταυτότητα της Ρωσίας», προσθέτει.<br /><br />Το Ντονμπάς, όπου βρίσκονται οι λεγόμενες «λαικές δημοκρατίες του Λουχάνσκ και του Ντόνιετσκ, είναι άλλωστε η περιοχή όπου ξεκίνησαν όλα. Είναι η περιοχή που παραδοσιακά κατοικείται από Ρωσόφωνους και η Μόσχα δεν θέλει να τη χάσει. Συνεπώς θα προχωρήσει σταδιακά,είτε στην προσάρτησή της, είτε στην μετατροπή της σε μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.<div><br />«Φιλιά από τη Μόσχα»<br /><br />Μέχρι τότε φυσικά, οι μάχες θα συνεχίζονται, ταυτόχρονα με τις Ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση μια συμβιβαστικής λύσης. Οι βομβαρδισμοί δεν έχουν σταματήσει, αλλά και εδώ υπάρχουν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: είτε η Ρωσία συνεχίζει τις επιχειρήσεις για να ασκεί πίεση στο Κίεβο, είτε πρόκειται για επιθέσεις με στόχο την προστατευμένη μερική αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάντως μια τρίτη ανάγνωση για τις κινήσεις αυτές: Η Ουάσιγκτον δημοσιοποίησε αναφορές από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες ο Ρώσος πρόεδρος παραπλανήθηκε από τους συμβούλους του και την FSB σχετικά με την πραγματική πρόοδο των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία. Η διευθύντρια επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, Κέιτ Μπέντινκγφιλντ υποστήριξε ότι «ο Πούτιν παραπληροφορείται από τους συμβούλους του για το πόσο άσχημα τα πάει ο ρωσικός στρατός και το πώς οι κυρώσεις ακρωτηριάζουν τη ρωσική οικονομία…Υποψιαζόμαστε ότι οι στενότεροι συνεργάτες του φοβούνται να του πουν την αλήθεια», ισχυρίστηκε η Μπέντινγκφιλντ. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο αποδίδει μάλιστα αυτή την «παραπλάνηση» στην οικειοθελή απομόνωση του Πούτιν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ισως όλα αυτά βέβαια να αποτελούν μέρος του «ψυχολογικού πολέμου», που συνοδεύει κάθε κανονικό πόλεμο.<br /><br />H Γαλλίδα ειδική στη Ρωσία και τον σλαβικό κόσμο, Ελέν Μπλον , συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «Φιλιά από τη Μόσχα», δηλώνει σίγουρη για ένα πράγμα: «Ο Πούτιν δεν μπορεί να εμφανιστεί ηττημένος. Ούτε στα δικά του μάτια, ούτε στα μάτια των Ρώσων, ούτε ιδιαίτερα στα μάτια της Δύσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα τελειώσει ο πόλεμος στις 9 Μαίου;

  Πόσο μακρυά βρισκόμαστε από το τέλος του πολέμου; Του Μιχάλη Ψύλου Αποχωρούν τα ρωσικά στρατεύματα από την περιοχή του Κιέβου ή απλώς ανασ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία είναι η αρχή στους πολέμους της «νέας τάξης»

<img border="0" src="https://www.naftemporiki.gr/fu/p/1847650/638/399/0x0000000001cdab23/2/sergkei-labrof-gouangk-gi.jpg" /><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μετέβη χθες στην Κίνα για να συναντηθεί με τον ομόλογό του, Γουάνγκ Γι.<br /><br />Ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε μάλιστα τον Λαβρόφ, «lao peng you» (παλιόφιλο)-μια προσφώνηση πολύ σημαντική στην Μανδαρίνικη εθιμοτυπία, καθώς αναφέρεται σε προσωπικότητες με τις οποίες υπάρχει μια σχέση σεβασμού, η οποία έχει δημιουργηθεί με τα χρόνια. Αφορμή της επίσκεψης Λαβρόφ –μεσούντος του πολέμου στην Ουκρανία-ήταν οι συνομιλίες για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, στις οποίες συμμετέχουν εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών, των γειτονικών χωρών, όπως το Ιράν, αλλά και της κυβέρνησης των Ταλιμπάν, που βρίσκεται στην εξουσία από τον περασμένο Αύγουστο. <br /><br />Λαβρόφ και Γουάνγκ Γι συμφώνησαν να επεκτείνουν τη «στρατηγική συνεργασία» των δύο χωρών. Το Πεκίνο είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Μόσχας.Το μερίδιο της Κίνας στο εξωτερικό εμπόριο της Ρωσίας αυξήθηκε από 29,2% το 2014 σε σχεδόν 40% το 2020. Η Ρωσία είναι επίσης ο μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κίνα.«Σήμερα, η Ρωσία και η Κίνα δεν συνδέονται λόγω ιδεολογίας, αλλά μάλλον λόγω της κοινής τους αντίστασης στον δυτικό φιλελευθερισμό», λέει η Κάντρι Λίικ, ανώτερο στέλεχος στο European Council on Foreign Relations.<br /><br />Στην αφετηρία της «νέας τάξης»<br /><br />Ο Λαβρόφ, στις κοινές δηλώσεις με τον Κινέζο ομόλογό του, έστειλε μάλιστα ένα σαφές μήνυμα: Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η θρυαλίδα που θα οδηγήσει σε μια νέα τάξη πραγμάτων στο κόσμο. «Οι διεθνείς σχέσεις υφίστανται μεγάλες αλλαγές σήμερα και πρέπει να κινηθούμε προς μια πολυπολική, δίκαιη και δημοκρατική παγκόσμια τάξη», σημείωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.<br /><br />Πρόσφατα, άλλωστε και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν τόνισε ότι «τώρα είναι μια στιγμή που τα πράγματα αλλάζουν». Πρόσθεσε μάλιστα με έμφαση ότι «θα υπάρξει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες να ηγηθούν». Ολες οι μεγάλες δυνάμεις φαίνεται πλέον να βρίσκονται στην γραμμή εκκίνησης για αυτή τη «νέα τάξη πραγμάτων». Για τη Δύση, η νέα τάξη είναι μια μάχη της «δημοκρατίας εναντίον του αυταρχισμού». Όπως είπε ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι, «δεν υπάρχει χώρα που να αποτελεί ευρύτερη απειλή για τις ιδέες μας, την καινοτομία μας και την οικονομική μας ασφάλεια από την Κίνα».<br /><br />Για την Κίνα πάντως, η νέα τάξη είναι μακροπρόθεσμα να υποκαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο. Όπως αναφέρουν οι Financial Times, η Κίνα βλέπει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εστιάζουν μακροπρόθεσμα την πολιτική τους στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού και το Πεκίνο εκφράζει φόβους ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα με τη Μόσχα. «Εάν δεν χειριστούμε σωστά την κρίση της Ουκρανίας, σε 30 χρόνια η Δύση θα αντιμετωπίζει την Κίνα με τον ίδιο τρόπο με τη Ρωσία», υποστηρίζει ο Νι Λεσιόνγκ, ανεξάρτητος στρατιωτικός αναλυτής στη Σαγκάη, μιλώντας στους Financial Times.<br /><br />Για την Κίνα, η αμερικανική στρατηγική στον Ινδο-Ειρηνικό «είναι εξίσου επικίνδυνη με τη στρατηγική του ΝΑΤΟ για επέκταση προς Ανατολάς, στη Ευρώπη», γράφει η βρετανική εφημερίδα. Η συμμαχία AUKUS ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι για το Πεκίνο η βασική πηγή ανησυχίας. Πριν δει τον Λαβρόφ, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι είχε μάλιστα μυστικές συνομιλίες με τον Ινδό ομόλογό του Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσανκάρ στο Νέο Δελχί. Κίνα και Ινδία τόνισαν ότι θέλουν να συνεργαστούν για να σχηματίσουν έναν σταθερό άξονα στην Ασία. Υπάρχει βέβαια ακόμη η παλιά συνοριακή διαμάχη των δύο χωρών στην κοιλάδα Γκαλουάν στα Δυτικά Ιμαλάια, που οδήγησε σε σύγκρουση το 1962, αλλά Πεκίνο και Νέο Δελχί δηλώνουν πώς θέλουν να ξεπεράσουν τις διαφορές και να συνεργαστούν.<div><br />Τα νησιά του Σολομώντα και η Ταϊβάν<br /><br />Την ώρα που όλα τα μάτια του πλανήτη είναι στραμμένα στον πόλεμο στην Ουκρανία, το Πεκίνο υπέγραψε μια συμφωνία ασφαλείας με τα Νησιά του Σολομώντα, στο Νότιο Ειρηνικό. Η συμφωνία προβλέπει ότι τα Νησιά του Σολομώντος θα μπορούσαν να ζητήσουν την ανάπτυξη κινεζικής αστυνομίας και στρατιωτών για να «διατηρηθεί η κοινωνική τάξη» και να παρασχεθεί ανθρωπιστική βοήθεια. Σκάφη του κινεζικού ναυτικού θα μπορούν επίσης να ανεφοδιάζονται στα Νησιά του Σολομώντα. <br /><br />Η Αυστραλία εξέφρασε φόβους ότι η Κίνα θα μπορούσε να δημιουργήσει μια στρατιωτική βάση στο αρχιπέλαγος, 2.000 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της αυστραλιανής ακτής. Μέχρι πρόσφατα, η Αυστραλία ήταν ο κύριος εταίρος των Νησιών του Σολομώντος σε θέματα ασφαλείας. Μετά από βίαιες ταραχές τον περασμένο Νοέμβριο, η Καμπέρα έστειλε 100 στρατιώτες για να υποστηρίξουν τις τοπικές δυνάμεις ασφαλείας.<br /><br />Τις εξελίξεις στον Ειρηνικό παρακολουθεί με ανησυχία η Ταϊβάν. Από τότε που ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, κυριαρχεί ένα νέο «σλόγκαν» στην πρωτεύουσα, την Ταϊπέι. «Η σημερινή Ουκρανία, είναι η αυριανή Ταϊβάν. Ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζιπινγκ δεν κουράζεται άλλωστε να τονίζει σε κάθε ομιλία του ότι η ενοποίηση της Κίνας με την Ταϊβάν είναι η ιστορική του αποστολή. «Εάν χρειαστεί», προειδοποιεί ο Σι, «αυτό θα γίνει και με τη βία». Η αμερικανική απάντηση σε μια ενδεχόμενη κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν θα ήταν πάντως πιο σκληρή από ό,τι στην περίπτωση της Ουκρανίας.Η Ταϊβάν παρουσιάζει μεγάλο γεωστρατηγικό ενδιαφέρον για τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της βιομηχανίας ημιαγωγών, που τροφοδοτεί όλον τον πλανήτη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ουκρανία είναι η αρχή στους πολέμους της «νέας τάξης»

Του Μιχάλη Ψύλου Για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μετέβη χθες στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν οι νεκροί άμαχοι ήταν “παράπλευρες απώλειες”.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato-bombardismoi-1.jpg" /><br /><br />Γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας <b>Victor Grossman</b><br />Βλέπω δύο ανάγκες σήμερα. Το πιο επείγον είναι η αντίθεση στον πόλεμο, πηγή ανυπολόγιστης δυστυχίας. Να καταδικάσουμε τη χρήση θανατηφόρων όπλων, όλους εκείνους που χτυπούν αμάχους. Και να αποτρέψουμε με κάθε δυνατό τρόπο τη χειρότερη απειλή για τη ζωή τις πυρηνικές εκρήξεις, που πυροδοτούνται επίτηδες ή κατά λάθος. Έτσι χρειαζόμαστε διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και όχι όλο και περισσότερες απειλές, εξοπλισμούς, στρατιώτες και πρόσφυγες.<br /><br />Ενώ αντιτίθεμαι σθεναρά και συναισθηματικά στη διεξαγωγή πολέμου από τον Πούτιν ή από οποιονδήποτε άλλο, πιστεύω ότι πρέπει επίσης να αντιταχθούμε στην υποκρισία, κυρίως όταν δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που αυξάνει περαιτέρω τους κινδύνους. Τόσο τα ΜΜΕ όσο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας κατακλύζουν με σπαρακτικές σκηνές θανάτου, θλίψης και καταστροφής στην Ουκρανία. Όταν είναι ειλικρινείς, συγκινούμαι. Αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω την εγγενή κλίση μου προς τον σκεπτικισμό. Την περασμένη εβδομάδα ένα βίντεο στο δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι της Γερμανίας ZDF έδειχνε ένα ρωσικό τανκ να διασχίζει την Ουκρανία –και να φέρει μια μεγάλη κόκκινη σοβιετική σημαία με σφυρί και δρεπάνι– τόσο εμφανώς ξεπερασμένο. Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ήταν λάθος.<br /><br />Παρά το παγκόσμιο κύμα καταδίκης του Πούτιν και παρά τη φρίκη μου για τον πόλεμο, η μνήμη μου αναβιώνει αναμνήσεις από το παρελθόν, ακόμη και τέτοιες που σπάνια γίνονταν πρωτοσέλιδα, συχνά αγνοήθηκαν και έχουν σχεδόν διαγραφεί εντελώς από τη συλλογική μνήμη. Υπενθυμίζοντάς τις τώρα διακινδυνεύω πιθανές απώλειες αναγνωστών ή ακόμη και φίλων.<br /><br />Δεν θέλω να υποβαθμίσω τη σημερινή καταστροφή, αλλά μόνο να σημειώσω ότι οι επίμονες επίσημες εκκλήσεις για προστασία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, που συνδέονται και με αιτήματα για δίκες εγκλημάτων πολέμου, βασίζονται συχνά στην υποκρισία και τη διαστρέβλωση, που καλύπτουν πικρές αποδείξεις προηγούμενης αιματοχυσίας. Έτσι, παραθέτω μια τυχαία οδυνηρή επιλογή από το παρελθόν, με τη βοήθεια της Google. Η αναφορά δεν αφαιρεί τίποτα από την ενοχή για την καταστροφή και το θάνατο στην Ουκρανία, αλλά επιδιώκει να υπενθυμίσει κι αυτά που δεν προβάλλονται.<br /><br />«Το ΝΑΤΟ είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί ο πόλεμος στο Ντονμπάς» σύμφωνα με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον Μάρτιο του 2021, για τον οποίο μια γρήγορη ένταξη της Ουκρανίας υπό το φως των ταραχών στην ανατολική Ουκρανία θα ήταν «ένα πραγματικό μήνυμα προς τη Ρωσία».<div><br />Από τη Βαγδάτη στο Βελιγράδι<br /><br />Στις 13 Φεβρουαρίου 1991, δύο βόμβες από αμερικανικά αεροσκάφη stealth έπληξαν ένα πολιτικό καταφύγιο στη Βαγδάτη. Και οι δύο βόμβες βρήκαν το στόχο. Καθοδηγούμενες από λέιζερ, οι βόμβες διείσδυσαν στην παχιά οπλισμένη με σκυρόδεμα οροφή του καταφυγίου. Ο στόχος γύρω στις 4:30 μ.μ. ήταν γεμάτος γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Πιθανώς 408 από αυτούς έχασαν τη ζωή τους στην έκρηξη σχεδόν μισού τόνου εκρηκτικών, κομματιασμένοι από θραύσματα, σκοτωμένοι από συντρίμμια ή έχοντας συνθλιβεί από το τεράστιο ωστικό κύμα. Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης των ΗΠΑ δήλωσε: «Μας λυπεί όλους που υποπτευόμαστε ότι αθώοι άνθρωποι μπορεί να έχουν πεθάνει κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής σύγκρουσης». Και το Πεντάγωνο: «Φαίνεται ότι πολίτες έχουν τραυματιστεί σ’ αυτή την επίθεση. Θα διερευνήσουμε το περιστατικό πολύ προσεκτικά και θα καθορίσουμε τι μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά στο μέλλον για να αποκλείσουμε μια υποτροπή».<br /><br />Βελιγράδι, 16 Αυγούστου 2016, AP: Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες όσων έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των πολέμων στα Βαλκάνια. Ως γερουσιαστής, ο Μπάιντεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής του βομβαρδισμού της Σερβίας… «Θα ήθελα να προσθέσω τα συλλυπητήριά μου στις οικογένειες όσων έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των πολέμων τη δεκαετία του 1990, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των οποίων οι ζωές χάθηκαν ως αποτέλεσμα της εκστρατείας του ΝΑΤΟ», ανέφερε.<br /><br />Η αιματηρή διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας στοίχισε δεκάδες χιλιάδες ζωές και άφησε εκατομμύρια άστεγους στη Βοσνία, την Κροατία και το Κοσσυφοπέδιο. «Γνωρίζαμε ότι θα ξεκινούσε σε λίγες ώρες τον πόλεμο το ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Ήμουν δύσπιστος. Πώς θα φανεί αν το ΝΑΤΟ, και για άλλη μια φορά η Γερμανία, βομβαρδίσουν τη Σερβία;… Το βράδυ, για πρώτη φορά, άκουσα το ουρλιαχτό του συναγερμού αεροπορικής επιδρομής. Σήμερα θυμάμαι πόσο ποικίλοι είναι οι ήχοι του αεροπορικού πολέμου: το βαθύ βουητό των αόρατων βομβαρδιστικών, η σφήνα των πυραύλων Κρουζ που αναζητούν τον στόχο τους, το κροτάλισμα των σερβικών αντιαεροπορικών όπλων, οι βαρετές ή κραυγαλέες εκρήξεις που ακολούθησαν. Και το νυχτερινό τοπίο: φωτεινά ίχνη σερβικών αντιαεροπορικών πυραύλων σε μαύρο ουρανό, πορτοκαλί-κοκκινωπές φλόγες μετά την πρόσκρουση των βομβών.<br /><br />»Μάθαμε όρους όπως: “βόμβες γραφίτη”, “κατευθυνόμενοι πύραυλοι”, “αόρατα αεροσκάφη”, “πυρομαχικά ουρανίου”, “βόμβες διασποράς” και “παράπλευρες απώλειες”. Αυτός ήταν ο αγαπημένος μου όρος. Χρησιμοποιήθηκε όταν το ΝΑΤΟ χτύπησε μια γραμμή Αλβανών προσφύγων στο Κοσσυφοπέδιο, ένα πολιτικό τρένο, την αγορά αγροτών στο Νις, τη νευρολογική κλινική ή την κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι». (Αντρέι Ιβάντζι, TAZ).<br /><a href="https://slpress.gr/idees/pos-oi-othomanoi-echasan-tin-kyriarchia-sti-mesogeio/"> </a><br /></div><div>Ο δεύτερος πόλεμος στο Ιράκ<br /><br />Πριν από την εισβολή του 2003 στο Ιράκ, αξιωματούχοι των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ονόμασαν το σχέδιό τους “Σοκ και Δέος”. Οι συνεχείς βομβαρδισμοί άρχισαν στις 19 Μαρτίου, 2003. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν εναντίον μικρού αριθμού στόχων μέχρι τις 21 Μαρτίου, όταν ξεκίνησε η κύρια βομβιστική εκστρατεία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Οι δυνάμεις του εκτόξευσαν περίπου 1.700 βόμβες, εκ των οποίων οι 504 ήταν πύραυλοι κρουζ.<br /><br />Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Guardian Brian Whitaker «για ορισμένους στις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες, το “Σοκ και Δέος” είναι τρομοκρατία με άλλο όνομα. Για άλλους, ένα έγκλημα που συγκρίνεται με την 11η Σεπτεμβρίου. Ένας φάκελος που δημοσιεύθηκε από το Iraq Body Count, ένα έργο της μη κυβερνητικής ερευνητικής ομάδας Oxford του Ηνωμένου Βασιλείου, απέδωσε περίπου 6.616 θανάτους αμάχων στις ενέργειες των αμερικανικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της “φάσης εισβολής”, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών σοκ και δέος στη Βαγδάτη».<br /><br />Ο αντισυνταγματάρχης Steve Boylan, εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού, δήλωσε: «Δεν μπορούν να μιλήσουν για το πώς υπολογίζουν τους αριθμούς τους… κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε απώλειες αμάχων σε όλες τις επιχειρήσεις μας». Μελέτες με βάση τον πληθυσμό εκτιμούν τον αριθμό των νεκρών του πολέμου στο Ιράκ από 151.000 μέχρι 1.033.000. Περίπου 331 δάσκαλοι σκοτώθηκαν τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2006, σύμφωνα με τη Human Rights Watch και τουλάχιστον 2.000 Ιρακινοί γιατροί έχουν σκοτωθεί και 250 έχουν απαχθεί από την εισβολή του 2003.</div><div><br />Στο Αφγανιστάν<br /><br />Στις 6 Ιουλίου 2008, ένας μεγάλος αριθμός Αφγανών πολιτών περπατούσαν σε μια περιοχή που ονομάζεται Καμάλα. Όταν η ομάδα σταμάτησε για ξεκούραση, χτυπήθηκε διαδοχικά από τρεις βόμβες που εκτόξευσαν αμερικανικά αεροσκάφη. Η πρώτη βόμβα χτύπησε μια ομάδα παιδιών που ήταν μπροστά από την κύρια πομπή, σκοτώνοντάς τα ακαριαία. Λίγα λεπτά αργότερα το αεροσκάφος επέστρεψε και έριξε μια δεύτερη βόμβα στο κέντρο της ομάδας, σκοτώνοντας μεγάλο αριθμό γυναικών. Η νύφη και δύο κορίτσια επέζησαν από τη δεύτερη βόμβα, αλλά σκοτώθηκαν από τρίτη βόμβα, ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν από την περιοχή. Ο Hajj Khan, ένας από τους τέσσερις ηλικιωμένους άνδρες, που ήταν παρών, δήλωσε ότι ο εγγονός του σκοτώθηκε και ότι υπήρχαν μέρη του σώματος παντού.<br /><br />Η σφαγή Granai έγινε από ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό Β-1 στις 4 Μαΐου 2009. Οι ΗΠΑ παραδέχθηκαν ότι έγιναν σημαντικά λάθη κατά τη διεξαγωγή της αεροπορικής επίθεσης, αναφέροντας ότι «η αδυναμία να διακρίνουμε την παρουσία αμάχων και να αποφύγουμε ή/και να ελαχιστοποιήσουμε τις συνοδευτικές παράπλευρες απώλειες είχε ως αποτέλεσμα την ακούσια συνέπεια των αμάχων θυμάτων». Η αφγανική κυβέρνηση δήλωσε ότι περίπου 140 άμαχοι σκοτώθηκαν, 22 ενήλικοι άνδρες και 93 παιδιά.<br /><br />Η επιδρομή στο Ναράνγκ έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Δεκεμβρίου 2009. Σύμφωνα με αφγανική έρευνα, γύρω στη 1:00 μ.μ. αμερικανικά στρατεύματα με ελικόπτερα αποβιβάστηκαν περίπου 2 χλμ μακριά. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, η ομάδα εφόδου έσυρε τα θύματα από τα κρεβάτια τους και τα πυροβόλησε στο κεφάλι ή στο στήθος. Τα περισσότερα θύματα ήταν ηλικίας 12-18 ετών και φοιτούσαν σε τοπικά σχολεία. Ένας ντόπιος, ο Γιαν Μοχάμεντ, είπε ότι τρία αγόρια σκοτώθηκαν σε ένα δωμάτιο και πέντε ήταν δεμένα με χειροπέδες πριν πυροβοληθούν. «Είδα τα σχολικά βιβλία τους καλυμμένα με αίμα», είπε. Το ΝΑΤΟ επανέλαβε ότι οι δυνάμεις που διεξάγουν την επίθεση δεν βρίσκονται υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ και έχουν “μη στρατιωτικό” χαρακτήρα. Ο συνταγματάρχης Γκρος είπε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις ήταν παρούσες αλλά δεν ηγήθηκαν της επιχείρησης.<br /><br />Το ΝΑΤΟ, ωστόσο, παραδέχθηκε ότι ενέκρινε την επιχείρηση και ζήτησε συγγνώμη γι’ αυτό, παραδεχόμενο ότι οι νεκροί ήταν πιθανόν πολίτες και ότι οι πληροφορίες στις οποίες βασίστηκε η εξουσιοδότηση ήταν λανθασμένες. Έγινε γνωστό το 2015 ότι στο πλαίσιο του αμερικανικού μυστικού προγράμματος Omega, η ομάδα SEAL Six πραγματοποίησε την επίθεση σε συνεργασία με παραστρατιωτικούς αξιωματικούς της CIA και αφγανικά στρατεύματα που εκπαιδεύτηκαν από τη CIA.<br /><br />Στις 21 Φεβρουαρίου 2010 τα θύματα ταξίδευαν με τρία λεωφορεία μέρα μεσημέρι σε κεντρικό δρόμο στο χωριό Ζερμά, όταν δέχθηκαν επίθεση από τις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ που χρησιμοποίησαν όπλα από ελικόπτερα Little Bird. Το ΝΑΤΟ δήλωσε αργότερα ότι πίστευε πως τα λεωφορεία μετέφεραν αντάρτες. Στην επίθεση σκοτώθηκαν 27 πολίτες, μεταξύ των οποίων τέσσερις γυναίκες και ένα παιδί, ενώ άλλοι 12 τραυματίστηκαν. Ο στρατηγός Stanley McChrystal είπε ότι ήταν «εξαιρετικά λυπημένος… Κατέστησα σαφές στις δυνάμεις μας ότι είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τον αφγανικό λαό και η ακούσια δολοφονία ή ο τραυματισμός αμάχων υπονομεύει την εμπιστοσύνη και την εμπιστοσύνη τους στην αποστολή μας. Θα διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να ανακτήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη».<br /><br />Ο Amanullah Hotak, επικεφαλής του επαρχιακού συμβουλίου του Uruzgan, δήλωσε: «Δεν θέλουμε τη συγγνώμη τους ή τα χρήματα που δίνουν πάντα μετά από κάθε επίθεση. Θέλουμε να μας σκοτώσουν όλους μαζί αντί να μας το κάνουν ένας προς έναν». Ο Haji Ghullam Rasoul, του οποίου τα ξαδέρφια πέθαναν στην επίθεση, είπε: «Ήρθαν εδώ για να φέρουν ασφάλεια, αλλά σκοτώνουν τα παιδιά μας, σκοτώνουν τα αδέλφια μας, σκοτώνουν τους ανθρώπους μας».</div><div><br />Αφγανιστάν: Γιατροί χωρίς Σύνορα<br /><br />Τον Αύγουστο 2011 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν ένα νοσοκομείο στη βόρεια αφγανική πόλη Κουντούζ. Το νοσοκομείο παρείχε υψηλής ποιότητας δωρεάν χειρουργική φροντίδα. Ξεκινώντας με τη μετατροπή εμπορευματοκιβωτίων, το νοσοκομείο σύντομα μετακόμισε σε ένα κτίριο στο κέντρο της πόλης. Μέχρι τις αεροπορικές επιδρομές τον Οκτώβριο 2015, το νοσοκομείο ήταν εξοπλισμένο με 92 κλίνες, ένα δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, δύο χειρουργεία, μια μονάδα εντατικής θεραπείας, θαλάμους ψυχικής υγείας και φυσιοθεραπείας, καθώς και ακτινογραφικές και εργαστηριακές εγκαταστάσεις.<br /><br />Το νοσοκομείο ήταν η μόνη εγκατάσταση αυτού του είδους στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν. Πριν, σοβαρά τραυματισμένοι αναγκάζονταν να κάνουν μεγάλα και επικίνδυνα ταξίδια στην Καμπούλ ή στο Πακιστάν για να λάβουν ιατρική φροντίδα. Από τότε που άνοιξε το νοσοκομείο το 2011, πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 15.000 χειρουργικές επεμβάσεις και περισσότεροι από 68.000 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Τη νύχτα της επίθεσης, υπήρχαν 105 ασθενείς στο νοσοκομείο και 140 από το προσωπικό, εκ των οποίων οι 80 ήταν σε υπηρεσία.<br /><br />Ξεκινώντας στις 2:08 π.μ. στις 3 Οκτωβρίου, Αμερικανοί έριξαν 211 οβίδες στο κεντρικό κτίριο του νοσοκομείου όπου οι ασθενείς κοιμόντουσαν. Τουλάχιστον 42 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (24 ασθενείς, 14 υπάλληλοι και 4 επιστάτες) και 37 τραυματίστηκαν. Οι ασθενείς κάηκαν στα κρεβάτια τους, ιατρικό προσωπικό διαμελίστηκε. Άλλοι πυροβολήθηκαν από αέρος ενώ έφευγαν από το φλεγόμενο κτίριο. Η επίθεση διήρκεσε περίπου μία ώρα. Οι γιατροί κάλεσαν απεγνωσμένα τις στρατιωτικές αρχές για να σταματήσουν.<br /><br />Η επίθεση έγινε παρά το γεγονός ότι οι συντεταγμένες GPS του νοσοκομείου είχαν δοθεί και στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και στο Υπουργείο Εσωτερικών και Άμυνας του Αφγανιστάν και στον Αμερικανικό Στρατό στην Καμπούλ στις 29 Σεπτεμβρίου. Ο στρατός των ΗΠΑ ανέλαβε τελικά την ευθύνη για τις αεροπορικές επιδρομές, λέγοντας ότι ήταν ατύχημα. Ισχυρίστηκε ότι είχε λάβει πληροφορίες ότι στο κτίριο του νοσοκομείου υπήρχαν Ταλιμπάν. Το προσωπικό του νοσοκομείου τις διέψευσε.</div><div><br />Τα βασανιστήρια<br /><br />10 Δεκεμβρίου 2014: Η έκθεση της Γερουσίας των ΗΠΑ σχετικά με τα βασανιστήρια της CIA αναφέρει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον “Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας”. Από τις τοποθεσίες που προσδιορίζονται στην έκθεση, τέσσερις βρίσκονται στο Αφγανιστάν, όπου οι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε «στέρηση ύπνου, ακουστική υπερφόρτωση, απόλυτο σκοτάδι, απομόνωση, ξυλοδαρμούς και δέσιμο».<br /><br />Σωλήνες σίτισης εισήχθησαν στον πρωκτό κρατουμένων, με αποτέλεσμα την πρόπτωση του ορθού σε τουλάχιστον μία περίπτωση, αντιπροσώπευαν σεξουαλικές επιθέσεις ανάλογες με το βιασμό με αντικείμενο. Πολλές από αυτές τις καταχρήσεις σημειώθηκαν ήδη από το 2002, όταν ο Αφγανός κρατούμενος Γκιούλ Ραχμάν πέθανε από υποθερμία αφού αλυσοδέθηκε σε ένα παγωμένο τσιμεντένιο πάτωμα στο διαβόητο κέντρο κράτησης “Salt Pit”.<br /><br />Η φυλακή ήταν σκοτεινή, με κουρτίνες και ζωγραφισμένα εξωτερικά παράθυρα. Δυνατή μουσική ακουγόταν συνεχώς. Οι κρατούμενοι κρατήθηκαν σε απόλυτο σκοτάδι και απομόνωση, με μόνο έναν κουβά για ανθρώπινα απόβλητα και χωρίς επαρκή θέρμανση τους χειμερινούς μήνες. Γυμνοί κρατούμενοι υποχρεώθηκαν να περπατούν γύρω-γύρω ως μια μορφή ταπείνωσης. Κρατούμενοι πνίγηκαν με νερό ενώ ήταν αλυσοδεμένοι γυμνοί και τοποθετήθηκαν σε κρύα κελιά. Είχαν στερηθεί τον ύπνο, αλυσοδεμένοι με τα χέρια τους πάνω από τα κεφάλια τους.<br /><br />Ένας ανώτερος Αμερικανός ανακριτής είπε ότι η ομάδα του βρήκε έναν κρατούμενο ο οποίος ήταν αλυσοδεμένος σε όρθια θέση για 17 ημέρες «στο βαθμό που μπορούσαμε να προσδιορίσουμε». Άλλος είπε στον Γενικό Επιθεωρητή της CIA ότι άκουσε ιστορίες με κρατουμένους κρεμασμένους για μέρες με τα δάκτυλα των ποδιών τους να αγγίζουν το έδαφος, να πνίγονται, να στερούνται τροφής και να γίνονται αντικείμενο εικονικής εκτέλεσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν οι νεκροί άμαχοι ήταν “παράπλευρες απώλειες”.

Γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Victor Grossman Βλέπω δύο ανάγκες σήμερα. Το πιο επείγον είναι η αντίθεση στον πόλεμο, πηγή...

Διαβάστε την συνέχεια

Κερδισμένοι και χαμένοι στον ουκρανικό πόλεμο

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/mpainten-oukraniko.jpg" /><br /><br /><b>Καπούτσης Χρήστος</b><br />«Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία και ο πόλεμός του εναντίον της Ουκρανίας αποτελεί μια στρατηγική αποτυχία για τη Μόσχα», δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τον ουκρανικό πόλεμο και χαρακτήρισε τον Πούτιν, μεταξύ άλλων, «χασάπη», προκαλώντας αντιδράσεις κάποιων ευρωπαίων ηγετών, όπως του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.<br /><br />Τα όσα είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, πιθανότατα δεν εκφράζουν έναν “ευσεβοποθισμό”, αλλά μάλλον του “ξέφυγαν” λόγια αποκαλυπτικά των αμερικανικών στόχων για την Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτά όμως δεν έχουν την ομόφωνη αποδοχή της ΕΕ. Το πως συνδέονται οι αμερικανονατοϊκοί στόχοι με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ (οικονομικά, ενεργειακά, στρατιωτικά, διπλωματικά) και με τα αντίστοιχα συμφέροντα της Ε.Ε., θα πρέπει να το αντελήφθησαν οι ευρωπαίοι ηγέτες στην κοινή Σύνοδο Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ. στις Βρυξέλλες.<br /><br />Το φυσικό αέριο ήταν πιο ψηλά στην ατζέντα της κοινής αμερικανονατοϊκής-ευρωπαϊκής Συνόδου, από τα θύματα των ρωσικών βομβαρδισμών στην Ουκρανία! Βέβαια, το αμερικανικό φυσικό αέριο, που θα διοχετεύεται στην Ευρώπη, θα είναι λίγο πιο ακριβό από το ρωσικό, αλλά αυτά έχουν οι “συμφωνίες”…<br /><br />Μία άλλη εξέλιξη είναι ότι οι πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες με έδρα τις ΗΠΑ, θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση των καταστραμμένων από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς μεγάλων πόλεων της Ουκρανίας, με το κόστος (δεκάδων δισεκατομμυρίων) να το καταβάλουν οι Ουκρανοί και η “χορηγός” της αμερικανικής διπλωματίας ΕΕ. Στην ΕΕ οι διαφωνίες είναι πλέον καθεστώς, όπως και στον πόλεμο στην Ουκρανία, που επιδρά υπονομευτικά στο πολιτικό κύρος και διαλυτικά για τη συνοχή της.<br />Κερδισμένοι και χαμένοι Ουκρανικός πόλεμος<br /><br />Όμως η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και η υπέρμετρη στρατιωτική βία των Ρώσων, αποτελούν αξιοποιήσιμες αφορμές που “έδωσε” το Κρεμλίνο, για να πετύχει ο στόχος των ΗΠΑ, που είναι η αντικατάσταση του Πούτιν, με από έναν Ρώσο ολιγάρχη πρόθυμο να συνεργαστεί με τη Δύση, όπως φερ’ ειπείν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς που συμμετέχει και στις ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις (άγνωστο με ποια ιδιότητα και ποιόν εκπροσωπεί!).<br /><br />Είναι αναγκαία προϋπόθεση, μια συνεργάσιμη με τη Δύση ρωσική κυβέρνηση, που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην αναχαίτιση της πολιτικής του Πεκίνου. Η Κίνα μπαίνει “καλπάζοντας” στο διεθνές χρηματοπιστωτικό- τραπεζικό σύστημα και αποτελεί πλέον σοβαρή απειλή για την αμερικανική οικονομία και την αμερικανική μονοκρατορία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία υποστηρίζει ότι η Δύση (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες (από τα μέσα της δεκαετίας του 1990-2000) έναν απρόκλητο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, με την ένταξη ή την προσπάθεια ένταξης στις ευρωατλαντικές δομές, κρατών που συνορεύουν με την Ρωσία και παλαιότερα ανήκαν στην ΕΣΣΔ. Αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες με τον μανδύα του ΝΑΤΟ, εγκαθίστανται σταδιακά, περιμετρικά σχεδόν, της Ρωσίας. Ένα αμερικανικό σχέδιο “στραγγαλισμού” της Ρωσίας.<br /><br />Κατά την ρωσική θεώρηση, η εισβολή στην Ουκρανία, σχετίζεται με την ασφάλεια της Ρωσίας και την προστασία της από την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ , αλλά και για την προστασία των ρωσόφωνων της περιοχής του Ντονμπάς και της Αζοφικής, από τις απηνείς διώξεις της “φιλοναζιστικής κυβέρνησης του Ζελένσκι”.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κερδισμένοι και χαμένοι στον ουκρανικό πόλεμο

Καπούτσης Χρήστος «Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία και ο πόλεμός του εναντίον της Ουκρανίας απο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “Τάγμα Αζόφ” και οι Ουκρανοί νεοναζιστές – Αλήθειες και ψέματα.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/azov-3.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ως γνωστό σε κάθε πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Στον πόλεμο στην Ουκρανία η αλήθεια πυροβολήθηκε καιρό πριν αρχίσουν οι πραγματικές εχθροπραξίες και ίσως το βόλι που την σκότωσε φτιάχτηκε το 2014. Η αλήθεια, οι μισές αλήθειες και τα ξεκάθαρα ψέματα ανταγωνίζονται για την κυριαρχία στην αφήγηση των Μίντια. Ο ισχυρισμός του Πούτιν ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία για να την “αποναζιστοποιήσει” είναι ψέμα. Το ότι υπάρχουν νεοναζιστές, όπως το “Τάγμα Αζόφ” είναι, όμως, αλήθεια.<br /><br />Ο ισχυρισμός ότι η εξέγερση του Μαϊντάν του 2014 ήταν ένα “φασιστικό πραξικόπημα” και ότι η Ουκρανία είναι ναζιστικό κράτος χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από το Κρεμλίνο για να δικαιολογήσει την κατοχή της Κριμαίας και την υποστήριξη των ρωσόφωνων αυτονομιστών στα ανατολικά της χώρας. Ο ισχυρισμός έχει βρει θιασώτες σε αντίθετους πόλους και έχει απήχηση και στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι αληθής. H Ουκρανία είναι ένα φιλελεύθερο-δημοκρατικό κράτος, αν και ατελές, με ελεύθερες εκλογές που επιφέρουν αλλαγές στην εξουσία, όπως έγινε το 2019 με την εκλογή του Ζελένσκι.<br /><br />Η ειρωνεία του εν εξελίξει πολέμου είναι η προσπάθεια της Ρωσίας να χαρακτηρίσει τη σύγκρουση εκστρατεία “απoναζιστοποίησης”. Ο Πούτιν, εξαρχής τείνει να χαρακτηρίζει οποιαδήποτε εκδήλωση του ουκρανικού εθνικισμού σαν “φασισμό”. Λόγω και των δυτικών Μίντια, η διεθνής κοινή γνώμη δεν συμμερίζεται τους χαρακτηρισμούς της Μόσχας. Είναι παράλογο να χαρακτηρίζεται μια χώρα με έναν ελεύθερα εκλεγμένο Εβραίο πρόεδρο σαν “ναζιστική”.<br /><br />Ο Ζελένσκι μπορεί να είναι ένας φιλελεύθερος, φιλοδυτικός λαϊκιστής, αλλά εξελέγη νόμιμα σε εκλογές που ούτε η Μόσχα αμφισβήτησε. Αναμφίβολα, λοιπόν, στην Ουκρανία δεν υπάρχει ναζιστικό καθεστώς. Το να υποστηρίζει κανείς, όμως, ότι δεν υπάρχουν νεοναζιστικά στοιχεία είναι ψευδές. Σε ένα πρόσφατο δελτίο ειδήσεων στο BBC Radio 4, αναφέρθηκε ότι είναι «αβάσιμος ο ισχυρισμός του Πούτιν πως το ουκρανικό κράτος υποστηρίζει τους Ναζί». Η αναφορά αυτή είναι παραπληροφόρηση που αντικρούει παλαιότερα ρεπορτάζ του BBC, το οποίο είχε αναφέρει με στοιχεία, ότι το ουκρανικό κράτος παρέχει από το 2014 χρηματοδότηση, όπλα και άλλες μορφές υποστήριξης σε ακροδεξιές πολιτοφυλακές, μεταξύ αυτών και σε νεοναζιστικές.<div><br />Το “Τάγμα Αζόφ”<br /><br />Το 2019, ένα ρεπορτάζ στο αμερικανικό περιοδικό Harper’s καταδείκνυε ότι ανώτερα στελέχη του “Τάγματος Αζόφ” αλλά και άλλων ακροδεξιών ουκρανικών οργανώσεων παραδέχονταν ανοιχτά θέματα σχετικά με την ιδεολογία και τα σχέδιά τους για το μέλλον. Από τα δικά τους λόγια δεν αφήνεται αμφιβολία για τις νεοναζιστικές καταβολές και τη νεοναζιστική ιδεολογία αυτής της οργάνωσης.<br /><br />Η ιστοσελίδα Bellingcat, που επικρίνει σφοδρότατα τη ρωσική προπαγάνδα, σε μια σειρά άρθρων που δημοσίευσε τα τελευταία χρόνια εστίασε στο “Τάγμα Αζόφ”, την πιο ισχυρή ακροδεξιά ομάδα της Ουκρανίας κι αυτή που ευνοείται περισσότερο από τη γενναιοδωρία του κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο ερευνήθηκε το άνοιγμα της οργάνωσης προς τους Αμερικανούς λευκούς εθνικιστές, καθώς και η χρηματοδότησή της από το ουκρανικό κράτος για τη διδασκαλία “πατριωτικής εκπαίδευσης” και την υποστήριξη των απόστρατων βετεράνων. Καταδείχτηκε η σύνδεση του “Ταγματος Αζόφ” με τη διοργάνωση νεοναζιστικών φεστιβάλ black metal μουσικής και η υποστήριξή του προς το εξόριστο, αντι-Πούτιν ρωσικό νεοναζιστικό κίνημα Wotanjugend. Οι τελευταίοι πλέον φιλοξενούνται στο στρατηγείο του “Τάγματος Αζόφ” στο Κίεβο.<br /><br />Το “Τάγμα Αζόφ” ιδρύθηκε το 2014 από τον Αντρίι Μπιλέτσκι, πρώην ηγέτη της ουκρανικής νεοναζιστικής ομάδας “Ουκρανός Πατριώτης”, στην αρχή της αποκαλούμενης “Επανάσταση του Μαϊντάν” ενάντια στον εκλεγμένο φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Το 2010, ο Μπιλέτσκι εξέφρασε την πεποίθηση ότι μια μέρα η Ουκρανία θα «ηγούνταν των λευκών φυλών του κόσμου σε μια τελική σταυροφορία… ενάντια στους σημίτες υπανθρώπους».<br /><br />Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον προώθησαν σε κεντρικό ρόλο στη ουκρανική πολιτική σκηνή. Μαζί με άλλες ακροδεξιές ομάδες, όπως ο “Δεξιός Τομέας”, το εκκολαπτόμενο “Τάγμα Αζόφ” έπαιξε ρόλο στη μάχη κατά της ουκρανικής αστυνομίας που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου. Το “Ταγμα Αζόφ” δημιουργήθηκε αρχικά ως ειδικό αστυνομικό τάγμα και γρήγορα έβγαλε όνομα για την υπεράσπιση της Μαριούπολης στη νοτιοανατολική Ουκρανία κατά την ρωσική επίθεση το 2014-2015. Πλέον αποτελεί σύνταγμα της ουκρανικής Εθνοφρουράς.<br /><br />Η οργάνωση απέκτησε ένα μεγάλο κτήριο που του δόθηκε από το Υπουργείο Άμυνας και το μετέτρεψε σε έδρα και κέντρο στρατολόγησης στο Κίεβο, μετονομάζοντάς το σε “Κοζάκικο Οίκο”. Στον “Κοζάκικο Οίκο” υπάρχουν αίθουσες διδασκαλίας για τις εκπαιδευτικές διαλέξεις που παρέχει η οργάνωση με κρατική χρηματοδότηση. Το κτήριο επίσης φιλοξενεί το λογοτεχνικό σαλόνι και τον εκδοτικό οίκο του “Τάγματος Αζόφ” Plomin.</div><div><br />Στις συγκρούσεις του 2014<br /><br />Έκτοτε το κίνημα έχει μετριάσει την δημόσια νεοναζιστική ρητορική του, εστιάζοντας στην προβολή της πολεμικής αρετής του. Αλλά τα στελέχη του συνεχίζουν να κάνουν τατουάζ με ναζιστικά σύμβολα (σύμβολα των SS και αποκρυφιστικά ναζιστικά). Οι διπλοί ρούνοι των SS είναι από τα επίσημα εμβλήματα του “Τάγματος Αζόφ” που υπάρχουν στις στολές και στα λάβαρα των μονάδων του.<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/Azov-264x300.jpg" />Το έμβλημα του Τάγματος Αζόφ<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/Azov-2-227x300.jpg" /></div><div><i>Λογότυπο του Azov με συνδυασμό ενός Wolfsangel (διπλοί ρούνοι που απορρέουν από μεσαιωνικές παγίδες λύκων) και Black Sun (αποκρυφιστικό ναζιστικό σύμβολο), δύο συμβόλων που συνδέονται με τα SS, πάνω από ένα μικρό Tryzub (εθνικό σύμβολο της Ουκρανίας).</i><br /><br />Η δύναμη του “Τάγματος Αζόφ” πηγάζει από τις κάνες των όπλων κι όχι από τις όποιες λογοτεχνικές δραστηριότητες. Το 2014, όταν ο ουκρανικός στρατός τα βρήκε σκούρα με τους Ρώσους αυτονομιστές, εθελοντές του “Αζόφ” υπό την ηγεσία του Μπιλέτσκι πολέμησαν στις πρώτες γραμμές, ανακαταλαμβάνοντας τη Μαριούπολη, όπου και σήμερα πολιορκούνται. Αποδείχτηκαν ιδιαίτερα τολμηροί και αποτελεσματικοί, και έδρεψαν δάφνες ως υπερασπιστές του ουκρανικού έθνους.<br /><br />Σαν ανταπόδοση και ευρισκόμενο υπό στρατιωτική πίεση το Κίεβο ενσωμάτωσε το “Τάγμα Αζόφ” ως επίσημο σύνταγμα της Εθνοφρουράς. Ταυτόχρονα η οργάνωση απολάμβανε την υποστήριξη του Αρσέν Αβάκοφ, ισχυρού ολιγάρχη και υπουργού Εσωτερικών στην κυβέρνηση Ποροσένκο (2014-2019). To 2019, η οργάνωση αριθμούσε 22.500 εγγεγραμμένους οπαδούς (20.000 μέλη του Εθνικού Σώματος, 1500 Σύνταγμα Αζόφ, 1000 Εθνική Πολιτοφυλακή), όπως ανέφερε μια αμερικανική μελέτη που δημοσιεύτηκε την εποχή εκείνη.<br /><br />Αυτό δημιούργησε αντιδράσεις στην ουκρανική Ακροδεξιά, λόγω της προνομιακής μεταχείρισης του “Τάγματος Αζόφ”, καθώς του έδινε πρωτοκαθεδρία και υπερβολική προβολή. Παρόλα αυτά στις εκλογές του 2019 δεν κατόρθωσε να μπει στη Βουλή παρά το γεγονός ότι το όριο για εκπροσώπηση ήταν στο 2%, και παρά το γεγονός ότι είχε ένα ενωμένο μπλοκ ακροδεξιών κομμάτων ως όχημα. Απλά, οι Ουκρανοί ψηφοφόροι δεν έλκονταν καθόλου από τις πρακτικές και την ιδεολογία, αυτών των κομμάτων.<br /><a href="https://slpress.gr/ethnika/quot-exogiines-quot-dynameis-se-epithetiki-diataxi-stin-anatoliki-mesogeio/"> </a><br /></div><div>Ο “σωτήρας” της ουκρανικής Ακροδεξιάς<br /><br />Η ρωσική εισβολή αποτέλεσε “νεκρανάσταση” για τον ακροδεξιό πολιτικό χώρο, ο οποίος έμοιαζε καταδικασμένος στην αφάνεια. Και πάλι το Κίεβο στράφηκε στο “Τάγμα Αζόφ” και τους εταίρους του για την υπεράσπιση της επαρχίας του Ντονμπάς, όπου αποδείχτηκαν ιδιαίτερα σκληροί και αποτελεσματικοί μαχητές, υφιστάμενοι όμως και αντίστοιχες απώλειες. Αυτό ανέβαζε τις μετοχές τους στο πολιτικό χρηματιστήριο.<br /><br />Οι ένοπλες μονάδες του “Τάγματος Αζόφ” επεκτείνονται. Σχηματίζουν νέα τάγματα στο Χάρκοβο και το Ντνίπρο, μια νέα μονάδα ειδικών δυνάμεων στο Κίεβο και τοπικές αμυντικές πολιτοφυλακές σε δυτικές πόλεις όπως το Ιβάνο-Φρανκίβσκ. Ενώ πριν από λίγες εβδομάδες οι δυτικές χώρες προσπαθούσαν ο εξοπλισμός που έστελναν στην Ουκρανία να μην φτάσει στα χέρια του “Τάγματος Αζόφ”, τώρα αυτό ανεστράφη.\<br /><br />Μέχρι τη ρωσική εισβολή, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα δυτικά Μίντια προειδοποιούσαν συχνά για τους κινδύνους νεοναζί και ρατσιστές από τη δυτική Ευρώπη να αποκτήσουν πολεμική εμπειρία πολεμώντας στις γραμμές του “Τάγματος Αζόφ” και άλλων νεοναζιστικών πολιτοφυλακών. Μετά τη ρωσική εισβολή, όμως, αυτές οι ανησυχίες έχουν εξαφανιστεί. Το ίδιο και τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ.<br /><br />Πλέον, η Δύση αποφεύγει να κατονομάσει αυτές τις δυνάμεις ως αυτό που είναι, πρωτίστως από φόβο ότι εάν μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας θα δώσει τροφή στις ρωσικές καταγγελίες. Αυτή η στάση, όμως, είναι λάθος. Αντί να “αποναζιστικοποιήσει” την Ουκρανία, η ρωσική επίθεση βοήθησε να εδραιωθεί ο ρόλος και η παρουσία των ακροδεξιών οργανώσεων στον στρατό της Ουκρανίας, αναζωογονώντας μια φθίνουσα πολιτική δύναμη, την οποία είχαν απορρίψει οι Ουκρανοί στις εκλογές.<br /><br />Στο κάτω-κάτω, η πρωταρχική απειλή που αντιπροσωπεύουν οργανώσεις, όπως το “Τάγμα Αζόφ” δεν στρέφεται εναντίον του ρωσικού κράτους, στο οποίο υπάρχουν πολλά ακροδεξιά στοιχεία, ούτε εναντίον της Δύσης. Η νεοναζιστική Ακροδεξιά συνιστά απειλή για τη μελλοντική σταθερότητα του ίδιου του ουκρανικού κράτους, όπως έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό η Διεθνής Αμνηστία και η Human Rights Watch.<br /><br />Ενώ μπορεί σήμερα οι νεοναζιστικές πολιτοφυλακές να είναι χρήσιμες για την άμυνα στη ρωσική εισβολή, σε περίπτωση που η κυβέρνηση Ζελένσκι πέσει ή βρεθεί σε κατάσταση ομηρίας ή εξορίας, οργανώσεις όπως το “Τάγμα Αζόφ” μπορεί να βρουν χρυσή ευκαιρία να αμφισβητήσουν ό,τι έχει απομείνει από το κράτος και να εδραιώσουν τις δικές τους βάσεις εξουσίας, έστω και σε τοπικό επίπεδο. Αν, λοιπόν, κάτι πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι Ουκρανοί νεοναζιστές και ο Πούτιν είχαν εξαρχής έναν κοινό παρονομαστή: την αλλαγή πολιτεύματος στο Κίεβο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το “Τάγμα Αζόφ” και οι Ουκρανοί νεοναζιστές – Αλήθειες και ψέματα.

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ως γνωστό σε κάθε πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Στον πόλεμο στην Ουκρανία η αλήθεια πυροβολήθηκε καιρό πριν ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Γιατί πρώτα Έλληνες και μετά Ευρωπαίοι στο μυαλό και την καρδιά μας»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/hellas_ee.jpg"><img height="355" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/hellas_ee-696x435.jpg" width="719" /></a><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σε δυο μήνες από τώρα συμπληρώνονται 43 χρόνια από την ιστορική ημέρα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προσποιούμενος ότι σκουπίζει το φρύδι του, σκούπισε ένα δάκρυ ”συγκινημένος απ’ τη στιγμή θριάμβου του ευρωπαϊκού του οράματος”, όπως έγραψε τότε ο βρετανικός Guardian με αφορμή την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (28 Μαΐου 1979).</span></h3>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Η πατρίδα μας είχε κάνει ασφαλώς το πιο αποφασιστικό βήμα στη σύγχρονη ιστορία της. Ένα βήμα που θα καθόριζε την μετέπειτα οικονομική, κοινωνική και πολιτική της πορεία, χωρίς ωστόσο να τη διασφαλίσει αμυντικά έναντι της Τουρκίας (όπως ήλπιζε ο πρώην πρωθυπουργός), με δεδομένο ότι η τελευταία είχε εγγράψει ήδη στο ποινολόγιο της ιστορίας της την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.<br /><br />Έκτοτε δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Έλληνες — ακόμα και οι φιλοευρωπαϊστές (στον αντίποδα των… ”καθυστερημένων” οπαδών των σχημάτων του αριστεροδεξιού ευρωσκεπτικισμού και αντιευρωπαϊσμού που εμφανίστηκαν τις επόμενες δεκαετίες με σημαία τον κίνδυνο της εθνικής μας αυτοκατάργησης) — προβληματίστηκαν βλέποντας τον διχασμό ή τριχασμό της ελληνικής κοινωνίας.<br /><br /> Τον διχασμό και τριχασμό της βούλησης του ελληνικού λαού που μόνο ”καθυστερημένος” δεν ήταν και πολύ περισσότερο οπισθοδρομικός, με την έννοια της άρνησής του να εξελιχθεί ως να ήταν νοσταλγός του οθωμανικού παρελθόντος.<br /><br /> Ήταν ένας λαός μάλλον απογοητευμένος, γιατί έβλεπε ότι η ευρωπαϊκή του ιδιότητα δεν κάλυπτε το πολυδιάστατο, την πολυμορφία και πολυποικιλία των Ελλήνων οι οποίοι, απ’ τη δεκαετία ακόμα του ’70, παράδερναν μεταξύ των φιλοσοβιετικών της Αριστεράς, των τριτοκοσμικών της Κεντροαριστεράς και των εμπαθών Ευρωπαίων του ΝΑΤΟϊκού… ”συνδικάτου” (κατά την αριστερή ορολογία), οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους πρώτα Ευρωπαίους και μετά Έλληνες.<br /><br /> Κι αυτό το ίδιον των τελευταίων έγινε εξόφθαλμα προκλητικό μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, που έγινε αφορμή για πολιτικές ανακατατάξεις στην Ελλάδα. Ήταν η εποχή που δρέπαμε τους καρπούς της ενταξιακής ευδαιμονίας μας μετά από επίπονη προσπάθεια χρόνων.<br /><br /> Ευδαιμονίας που κορυφώθηκε με την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ (Μάρτιος 2000), η οποία — φευ! — πριμοδότησε τη φενάκη της λάμψης του ευρωπαϊσμού για τους πολλούς και τη δύναμη, το χρήμα και την εξουσία για τους λίγους.<br /><br /> Γιατί αυτό έγινε, αφής στιγμής ο ευρωπαϊσμός μεταλλάχθηκε στην Ελλάδα σε μπλοκ εξουσίας που, με βάση το χρήμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων, έστηνε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς για μπίζνες και πολιτικές καριέρες.<br /><br /> Κι αυτό το εκμεταλλεύτηκαν πλήρως οι πολιτικοί τυχοδιώκτες της αθηναϊκής ελίτ της χώρας μας η οποία γεννοβολούσε πολιτικό προσωπικό χωρίς όραμα, το οποίο — ενώ όμνυε στο όνομα της Ευρώπης — έβλεπε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σαν ευκαιρία προσωπικής ανάδειξης εγκαταλείποντας κάθε υπόσχεση για αυτοτελή πολιτική, παραγωγή σκέψης και πράξης προς όφελος της πατρίδας.<br /><br /> Έτσι οι Έλληνες κατανάλωναν… ευρωπαϊσμό χωρίς να συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Πράγμα που τους έκανε να νιώθουν μειονεκτικά και να γίνονται έρμαια της σύγκρουσης που επέφερε ο ιστορικός μετασχηματισμός στην Ευρώπη με πρώτο πιάτο στο τραπέζι τη ”σύγκρουση για την κυριαρχία μεταξύ τάξεων, κοινωνικών ομάδων, εθνικών συνόλων και συστημάτων σκέψης”, για την οποία μιλούσε προ ”βασιλείας” του ΣΥΡΙΖΑ ο μετέπειτα ΑΝΥΠΕΞ μας Νίκος Ξυδάκης.<br /><br /> Σύγκρουση που εμπόδισε τους απλούς Έλληνες στην πλειοψηφία τους να κάνουν κτήμα τους και να μοιραστούν με τους άλλους λαούς της Ευρώπης την κοινή πνευματική και ηθική ζωή, τα κοινά ιδανικά και την κοινή ευρωπαϊκή παιδεία.<br /><br /> Έτσι έμειναν με την εντύπωση ότι η έννοια της Ευρώπης ήταν ιδέα υπό κατασκευή που αφορούσε τους λίγους της ηγεμονεύουσας ελίτ της και όχι τους πολλούς σκεπτόμενους πολίτες της οι οποίοι — αν εξαιρέσουμε τα 4 δέλτα τα οποία υπερασπιζόταν η Ευρώπη με θέρμη (Δημοκρατία, Δικαιώματα του ανθρώπου, Διάλογος και Διανομή αγαθών) — έβλεπαν να χάνονται τα κατακτημένα τους σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο.<br /><br /> Ήδη ο χρόνος τρέχοντας είχε φέρει δημογραφική κάμψη στα κράτη-μέλη της ΕΕ την οποία πλαισίωναν η ανεργία, η ανισότητα και η εξασθένηση της δημοκρατίας. Κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη διαρκή παράκαμψη της βούλησης των λαών της προς χάριν των συμφερόντων των λίγων οι οποίοι κανοναρχούσαν ανέκαθεν (με μεγαλύτερη επίταση την τελευταία εικοσαετία) τις τύχες της Ευρώπης από κοινού με την Αμερική.<br /><br /> Κι αυτό χτυπούσε καμπανάκια σε μας τους Έλληνες, γιατί είχε θαμπώσει εντωμεταξύ στη συνείδησή μας η εικόνα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ με αφορμή είτε την οικονομική κρίση είτε την άνιση μεταχείριση της Ελλάδας απ’ την Βορειοατλαντική Συμμαχία και την Αμερική σε σύγκριση με την Τουρκία.<br /><br /> Έτσι φτάσαμε το 2018 — με βάση έρευνα της Public Issue για τη γνώμη μας έναντι του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με αφορμή μια μίνι κρίση με την Τουρκία λόγω της απόπειρας του ερευνητικού σκάφους της ”Μπαρμπαρός” να μπει σε τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας για σεισμικές έρευνες — να εκτιμούμε κατά 82% ότι η ισχύς της χώρας μας μειώνεται ή στην καλύτερη παραμένει στάσιμη μέσα στο ΝΑΤΟ (με το 62% να έχει αρνητική άποψη γι’ αυτό) και κατά 49% ότι η χώρα μας δεν ωφελείται από τη συμμαχία μας με τις ΗΠΑ.<br /><br /> Τώρα θα μου πείτε ότι μεσολάβησαν έκτοτε τέσσερα χρόνια στο διάστημα των οποίων άλλαξαν πολλά και πρώτα απ’ όλα προσδεθήκαμε πιο σφιχτά στο αμερικανικό άρμα. Κλίναμε το γόνυ στην Μέρκελ το ’19 χωνεύοντας δια παντός την λιμνιαία συμφωνία στις Πρεσπες, ενώ γίναμε στρατηγικοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών δίνοντάς τους τη γη και το ύδωρ μας σε βάσεις.<br /><br /> Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας προσθέτοντας το πιο ανησυχητικό που πραγματικά με φοβίζει. Κι αυτό που με φοβίζει είναι ότι εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ Έλληνες που, με πρόσχημα το Ουκρανικό και την αγανάκτησή τους για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εκδηλώνουν ”γενιτσαρικές” τάσεις υιοθετώντας νεωτερικά στερεότυπα του τύπου ”πρώτα Ευρωπαίος και μετά Έλληνας”, κατά τα πρότυπα των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας οι οποίοι δήλωναν ανερυθρίαστα το ”πρώτα Οθωμανός και μετά Έλληνας”…<br /><br /> Το ευτύχημα είναι ότι η μεγάλη μάζα των Ελλήνων τους έχει γυρίσει την πλάτη, καθώς έχει αντιληφθεί ότι εκπροσωπούν την δουλικότητα και τον διακομματικό ραγιαδισμό που προτείνει σαν μοναδικά μέσα εθνικής επιβίωσης τον ραγιαδισμό και τον κατευνασμό έναντι της Τουρκίας.<br /><br /> Τον ραγιαδισμό και το σκύψιμο του Χατζηαβάτη που παραπέμπει στο εθνικό πλέγμα δουλικότητας το οποίο μας οδηγεί σε εκρήξεις μιμητισμού και μόνιμες υποχωρήσεις έναντι των ξένων, σε βαθμό που να διευκολύνουμε τις παρεμβάσεις τους στην Εξωτερική πολιτική μας.<br /><br /> Το δυστύχημα είναι ότι οι εν λόγω συμπατριώτες μας, έφτασαν να θεωρούν επίτευγμα την αφομοίωσή τους απ’ τον πολιτιστικό οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης σε βάρος της ελληνικότητας και της γλώσσα μας.<br /><br /> Όσοι μάλιστα απ’ αυτούς έχουν σπουδάσει σε χώρες της Εσπερίας και διαχειρίζονται ως ”άριστοι” τους αρμούς της εξουσίας στη χώρα μας από θέσεις-κλειδιά, δεν διστάζουν να προωθούν αρμοδίως τις ζημιογόνες για τα εθνικά μας συμφέροντα προτάσεις τους οι οποίες έρχονται και ξαναέρχονται στην επικαιρότητα από εκπροσώπους αναλυτές ελληνικών και ξένων think tanks (συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Τουρκίας)…<br /><br /> Το εξοργιστικό του πράγματος μάλιστα είναι ότι προφασίζονται πως ”κοιτούν μακριά” υπερφαλαγγίζοντας κεκτημένα αιώνων τα οποία η Ελλάδα υπερασπίζεται μέχρι τώρα αμυνόμενη έναντι της επεκτατικής βουλιμίας που έχει εμφιλοχωρήσει στη στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας” της Τουρκίας.<br /><br /> Τώρα θα με ρωτήσει κανείς απ’ αυτούς:<br /><br /> – Φοβάστε την Ευρώπη και τα λέτε αυτά;<br /><br /> – Όχι, δε φοβάμαι την Ευρώπη των οραμάτων της εποχής του Καραμανλή, θα σας έλεγα με ειλικρίνεια, αλλά την έλλειψη οραμάτων των σύγχρονων ηγετών της Ευρώπης και των Ελλήνων που θέτουν ως προτεραιότητα τις ανάγκες της έναντι των δικών μας.<br /><br /> Δεν φοβάμαι την Ευρώπη που αποζητούσαμε χρόνια, μιας και αυτή γεννήθηκε από μας (το λέει και το όνομά της, άλλωστε). Όμως, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να προηγείται στο μυαλό και την καρδιά μας η Ελλάδα. ‘Επειτα, θα πρέπει να ομολογήσω ότι η σημερινή Ευρώπη κάνει ό,τι μπορεί για να μας αποξενώσει με το να απομακρύνεται αργά αλλά σταθερά από τις αρχές της ίδρυσής της.<br /><br /> Σε βαθμό μάλιστα που φοβίζει με τις φιλογερμανικές τάσεις της και την ”ευαλώτητά” της στην αμερικανική πολιτική. Επιπλέον, ό,τι την καθιστούσε μέχρι χθες θελκτική (η άρνησή της να αλλοτριώσει τις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών, γιατί δεν τους θέλει μίμους και καθρέφτες της, αλλά ανεξάρτητες προσωπικότητες που κρατούν την μοναδικότητά τους), δείχνει να τίθεται υπό αίρεση σήμερα, με αποτέλεσμα να ποδηγετούνται τα περισσότερα μέλη της ΕΕ από την γερμανική επιρροή.<br /><br /> Κι αυτό είναι κάτι πολύ επικίνδυνο, ειδικά αν φέρει κανείς στο μυαλό του ότι — την ώρα που χιλιάδες Γερμανοί διαδήλωναν συμβολικά στην Πύλη του Βραδεμβούργου κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία — ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς (σε ομιλία του στην γερμανική Βουλή), ξεχνώντας την απόφαση της Συνθηκολόγησης του 1945 η οποία επέβαλε στη Γερμανία να μην εξοπλίζεται, δεσμεύτηκε για αμυντικό προϋπολογισμό 100 δισ. ευρώ (πάνω από το 2% του ΑΕΠ της χώρας του) με τη δικαιολογία ότι ανταποκρίνεται σε πάγιο αίτημα του ΝΑΤΟ…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Γιατί πρώτα Έλληνες και μετά Ευρωπαίοι στο μυαλό και την καρδιά μας»

Σε δυο μήνες από τώρα συμπληρώνονται 43 χρόνια από την ιστορική ημέρα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προσποιούμενος ότι σκουπίζει το φρύδι τ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η Τουρκία είναι αιχμάλωτη της Ρωσίας».

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/07/erdogan_putin.jpeg"><img height="449" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/07/erdogan_putin-696x570.jpeg" width="734" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο εισβολέας της Κύπρου ειρηνοποιός στον πόλεμος μεταξύ Ρωσίας Ουκρανίας. Απίστευτο και όμως αληθινό. Η Τουρκία που εισέβαλε στην Κύπρο , στο Ιράκ , τη Συρία και τη Λιβύη ανέλαβε ρόλο διαμεσολαβητή στον παράλογο πόλεμο που διεξάγεται στην Ευρώπη… Φυσικά όλα αυτά με την ανοχή και τις ευλογίες της Δύσης.</span></h3>Της <b>ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ</b><br />Ο σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραχήμ Καραγκιουλ εξυμνεί τον σουλτάνο επειδή αναβιώνει την οθωμανική αυτοκρατορία, μετέτρεψε την Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη και τολμά να χαρακτηρίζει τον 21ο αιώνα που διανύουμε ως αιώνα των Τούρκων.<br /><br />Φαινομενικά ο Καραγκιούλ έχει δίκαιο, όταν βλέπει τον Μακρόν και άλλους ηγέτες που ο Ερντογάν εξύβριζε να κάθονται στο τραπέζι και να συνομιλούν μαζί του, αντί να τον φτύνουν . Η εικόνα που πουλάει η Άγκυρα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό είναι αυτή της διπλωματικής δεινότητας, την οποία κληρονόμησε από την περίοδο των Οθωμανών , των ικανότατων πασάδων που την κυβέρνησαν, οι οποίοι στο σύνολο τους προέρχονταν από το παιδομάζωμα.<br /><br />Ποια, όμως η αλήθεια πίσω από την φαινομενική επιτυχία του Ερντογάν και της παρέας του; Ας δούμε συνοπτικά την διεθνή εικόνα .<br /><br />Παράλληλα με την Σύνοδο του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και των G7, ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσσι υποδέχθηκε τον πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένετ και τον πρίγκιπα διάδοχο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Μωχάμετ Μπιν Ζάγιετ για συνομιλίες στη χώρα του.<br /><br />Ακολούθησε η Σύνοδος τεσσάρων αραβικών χωρών, του Αμερικανού υπουργού των εξωτερικών και του ομολόγου του, του Μπαχρέιν στο Ισραήλ. Ο τόπος της Συνόδου είναι άκρως σημαντικός. Οι μετέχοντες σε αυτήν πήγαν στην πόλη Negev στο Sde Boker που ήταν η κατοικία του ιδρυτή του κράτους του Ισραήλ Δαυίδ Μπενγκουριόν. Εκπρόσωποι της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μαρόκου και του Μπαχρέιν συζήτησαν για το ενδεχόμενο συμφωνίας ΗΠΑ-Ιράν για τα πυρηνικά, κάτι που ενοχλεί το Ισραήλ, αλλά και τους Σουννίτες Άραβες. Η Σιιτική Τεχεράνη είναι το κόκκινο πανί τόσο για το Ισραήλ όσο και για τους υπόλοιπους Άραβες,Οι συνομιλητές εξέφρασαν επίσης, την ενόχληση τους για τις φήμες που κυκλοφορούν σχετικά με την πρόθεση των ΗΠΑ να εξαιρέσει από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν.<br /><br />Ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών προσπάθησε να τους καθησυχάσει και ζήτησε την συμβολή τους στην ενεργειακή κρίση.<br /><br />Το Ισραήλ αύξησε πρόσφατα κατά 50% το φυσικό αέριο που διοχετεύει στην Αίγυπτο. Πιθανότατα το φυσικό αέριο μέσω του αγωγού Ιορδανίας-Συρίας πηγαίνει στο Λίβανο.<br /><br />Η έλλειψη σιτηρών λόγω του Πολέμου και ο κίνδυνος λοιμού στις χώρες της Βορείου Αφρικής ανησυχεί τις ΗΠΑ, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός νέου κύκλου αίματος , όπως την περίοδο της αραβικής άνοιξης.<br /><br />Από τις τεκτονικές αλλαγές που γίνονται στη Μέση Ανατολή απουσιάζει η «περιφερειακή υπερδύναμη» Τουρκία.<br /><br />Ο Αμερικανός Πρόεδρος αρνήθηκε παρά τις πιέσεις να συναντηθεί με τον Ερντογάν, αλλά και ο υπουργός εξωτερικών Μπλίνκεν δεν συμπεριέλαβε την Τουρκία στον κατάλογο των χωρών που επισκέφθηκε στη Μέση Ανατολή κατά την τελευταία περιοδεία του.<br /><br />Ο γνωστός καθηγητής του Πανεπιστημίου EHESS στο Παρίσι, υποστηρίζει ότι η Τουρκία με τον πόλεμο έπεσε στην παγίδα του Πούτιν. Κατά την άποψη του η Άγκυρα είναι αιχμάλωτη της Ρωσίας. Εάν τολμήσει να ενεργήσει σε βάρος της Ρωσίας θα πληρώσει βαρύ τίμημα. Πρώτα απ’ όλα οικονομικό γιατί εξαρτάται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Η τουρκική παρουσία στην Ιντλίμπ και την Αφρίν στη Συρία επιτυγχάνεται χάρη στην επιείκεια της Ρωσίας. Με λίγα λόγια η Ρωσία λέει:«Δεν μπορείς να απομακρυνθείς από εμένα και δεν μπορείς να πλησιάσεις περισσότερο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Είσαι κάτω από τον ζυγό μου».<br /><br />Από την άλλη πλευρά η Δύση δεν θέλει να χάσει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Δεν θέλει δηλαδή την Τουρκία δίπλα στη Ρωσία κι ενδεχομένως στον άξονα Μόσχας-Πεκίνου. Έτσι, η Άγκυρα μπορεί και συμπεριφέρεται σαν το χαϊδεμένο παιδί του ΝΑΤΟ.<br /><br />Δεν τηρεί τις κυρώσεις γιατί φοβάται ότι θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα ίδια για τις εισβολές που έκανε στις γειτονικές της χώρες.<br /><br />Η Άγκυρα συνεπώς είναι αναγκασμένη να ακολουθεί αυτή την πολιτική της «ουδετερότητας». Δεν πρόκειται για επιλογή αλλά για αναγκαιότητα. Φυσικά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς τους κινδύνους που εμφιλοχωρούν σε τέτοιες καταστάσεις.<br /><br />Δεν οφείλεται επίσης σε διπλωματική ικανότητα, αλλά για κυβίστηση μη μας πάρει κι εμάς η μπάλα…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η Τουρκία είναι αιχμάλωτη της Ρωσίας».

Ο εισβολέας της Κύπρου ειρηνοποιός στον πόλεμος μεταξύ Ρωσίας Ουκρανίας. Απίστευτο και όμως αληθινό. Η Τουρκία που εισέβαλε στην Κύπρο , στο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πτήσεις C-130 του Καναδά από τη Τανάγρα στην Πολωνία όπου συγκεντρώνονται όπλα για την Ουκρανία-Τι μετέφερε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/c_130.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="434" data-original-width="800" height="347" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/c_130.png" width="705" /></a></div><br /><div>Δύο πτήσεις C-130 της αεροπορίας του Καναδά έχουν γίνει το τελευταίο 24ωρο από το αεροδρόμιο της Τανάγρας προς την Πολωνία και την αεροπορική βάση όπου συγκεντρώνονται όπλα και οπλικά συστήματα με σκοπό τη προώθηση τους στην Ουκρανία.</div><br />Στους χάρτες η πρώτη πτήση του μεταγωγικού αεροσκάφους C-130 του Καναδά.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_1.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_1.jpg" width="640" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_2.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_2.jpg" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_3.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/canadian_CFC_3.jpg" /></a><br /><br />Μερικά εύλογα ερωτήματα:<br /><br />•Τι παρέλαβε και μετάφερε το C-130 του Καναδά από την Τανάγρα;<br /><br />Πρόκειται για «ανθρωπιστική βοήθεια»;<br />Πρόκειται για νέα αποστολή όπλων;<br />Αν ισχύει το τελευταίο ,από που προέρχονται τα όπλα;<br /><br />Θεωρούμε αυτονόητο ότι η αντιπολίτευση θα απαιτήσει απαντήσεις και εξηγήσεις από την κυβέρνηση. Στη Τανάγρα είχαν φορτωθεί τα όπλα που έστειλε η Ελλάδα στην Πολωνία<br /><br />Για όσους σπεύσουν να δικαιολογήσουν την παρουσία του C-130 του Καναδά με τη συμμετοχή αυτής της χώρας στην άσκηση ΗΝΙΟΧΟΣ -είναι ικανοί να το ισχυριστούν- να επισημάνουμε ότι η άσκηση γίνεται στην Ανδραβίδα και όχι στην Τανάγρα και πτήσεις προς την Πολωνία δεν περιλαμβάνονται στο σχεδιασμό της άσκησης.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πτήσεις C-130 του Καναδά από τη Τανάγρα στην Πολωνία όπου συγκεντρώνονται όπλα για την Ουκρανία-Τι μετέφερε;

Δύο πτήσεις C-130 της αεροπορίας του Καναδά έχουν γίνει το τελευταίο 24ωρο από το αεροδρόμιο της Τανάγρας προς την Πολωνία και την αεροπορικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεσόγειος-Μέση Ανατολή: Η Τουρκία προσπαθεί, κλειδί η Αίγυπτος, o EastMed.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b2/EastMed_pipeline_map.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="800" height="379" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b2/EastMed_pipeline_map.png" width="742" /></a></div><div><br /></div><b>Αλέξης Παπαχελάς</b><br />Μη μας πιάσει πάλι το… παράπονο. Ναι, η Τουρκία «παίζει μπάλα» αυτή την περίοδο. Αφού άνοιξε όσα μέτωπα μπορούσε, η ανάγκη την έκανε να τα κλείσει πολύ γρήγορα και με θεαματικές κινήσεις. Αναθέρμανε τις σχέσεις με το Ισραήλ και χώρες-κλειδιά του Περσικού και έχει ζωντανέψει τα ερείσματά της στις ΗΠΑ. Βρέθηκε επίσης στο διεθνές προσκήνιο με τη μεσολαβητική προσπάθεια για την Ουκρανία. Η μόνη χώρα με την οποία δεν έχει ακόμη καταφέρει, παρά τις επίμονες προσπάθειές της, να σπάσει τον πάγο είναι η Αίγυπτος. Και αυτό, όπως θα δούμε, έχει τη σημασία του.<br /><br />Αυτό σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε χάσει εμείς, ως χώρα; Από μία άποψη όχι. Καθώς η Τουρκία προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι πια το «ζημιάρικο παιδί της γειτονιάς» και επειδή ο γεωπολιτικός αναθεωρητισμός είναι ανάθεμα διεθνώς, η νομοτελειακή κλιμάκωση της έντασης των τελευταίων μηνών μάλλον δεν θα προχωρήσει. Ταυτόχρονα, έχει φύγει ένα μέρος από την πολιτική πίεση στον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος κερδίζει πόντους από το φως των προβολέων στην παγκόσμια σκηνή.<br /><br />Η Ελλάδα χρειαζόταν χρόνο και ένα διάστημα ηρεμίας. Πρώτα απ’ όλα γιατί στα επόμενα 3-4 χρόνια θα κλείσει η ψαλίδα σε μερικούς κρίσιμους τομείς της άμυνάς μας. Και επίσης γιατί δεν είναι ποτέ καλό να συμπίπτουν περίοδοι εντάσεων μεταξύ μας, όταν η μία ή και οι δύο χώρες βρίσκονται σε εκλογικούς κύκλους.<br /><br />Από εκεί και πέρα δεν έχει έλθει η ώρα για να κάνουμε ταμείο, ούτε εμείς ούτε η Τουρκία. Ο γεωπολιτικός περίγυρος είναι πολύ ρευστός και θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να καθίσει η σκόνη. Προσηλωμένοι στους στόχους μας, προφανώς δεν είναι ώρα για «κλάψες», αδράνεια ή κυνήγι χειραψιών για λόγους δημοσιότητας.<br /><br />Παράδειγμα; Τους επόμενους μήνες θα κριθεί το πώς θα μεταφερθεί φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Αν ο παραδοσιακός EastMed δεν επιτευχθεί, είναι ανάγκη να υπάρχει και σχέδιο Β, που θα εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ένας αγωγός Ισραήλ – Αιγύπτου – Ελλάδας, με πιθανή σύνδεση με την Κύπρο. Βασικό ρόλο στη λήψη της απόφασης θα διαδραματίσει το Ισραήλ. Η χώρα που μπορεί να επηρεάσει την Ιερουσαλήμ, όσο κανείς άλλος, είναι η Αίγυπτος. Η σχέση Αθηνών – Καΐρου είναι πια πολύ στενή και δείχνει αντοχές, δεν είναι έρμαιο αλλαγής προσώπων ή κυβερνήσεων…<br /><br />Ψυχραιμία λοιπόν και επιμονή. Η διπλωματία δεν κρίνεται από ένα ή δύο 100άρια, είναι μαραθώνιος που δοκιμάζει συνεχώς αντοχές, ικανότητες και… φαντασία.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μεσόγειος-Μέση Ανατολή: Η Τουρκία προσπαθεί, κλειδί η Αίγυπτος, o EastMed.

Αλέξης Παπαχελάς Μη μας πιάσει πάλι το… παράπονο. Ναι, η Τουρκία «παίζει μπάλα» αυτή την περίοδο. Αφού άνοιξε όσα μέτωπα μπορούσε, η ανάγκη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όχι δεν είναι δυνατόν να τα βρούμε με μια τέτοια Τουρκία… Παραλήρημα

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/KOSTODIS-PARELASI-SAMOS-790x400.jpg" /><br /><br />Παραλήρημα της τουρκικής κρατικής τηλεόρασης για την… παρέλαση στη Σάμο την 25η Μαρτίου, η οποία έβαλε μάλιστα στο ρεπορτάζ παλαιότερη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι με αφορμή την «στρατιωτικοποίηση των νησιών» αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία τους. <br /><br />ΤΟΥ <b>ΜΑΝΩΛΗ ΚΩΣΤΙΔΗ</b><br />Όπως αναφέρει ο Μανώλης Κωστίδης, το TRT Haber υποστήριξε πως «άλλο ένα βήμα της Αθήνας που προκαλεί αντίδραση. Έλληνες κομάντο πραγματοποίησαν παρέλαση στη Σάμο, η οποία σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, θα πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένη. Οι εικόνες μεταδόθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα. Στη Σάμο δεν πρέπει να υπάρχουν στρατιώτες και όπλα και αυτό προκάλεσε αντίδραση. Η Άγκυρα εκφράζει με κάθε ευκαιρία την αντίθεσή της στις ενέργειες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και καλεί την Ελλάδα να τηρεί τις συμφωνίες».<br /><br />«Η Ελλάδα παραβιάζει αυτές τις συνθήκες, κι αν η Ελλάδα δεν υποχωρήσει τότε αμφισβητείται η κυριαρχία αυτών των νησιών γιατί παραβιάζει τους όρους. Άλλαξαν οι ισορροπία που είχε επιτευχθεί στο Αιγαίο με τις διεθνείς συνθήκες λόγω των ‘μαξιμαλιστικών πολιτικών’ της Ελλάδας» ανέφερε ο Τσαβούσογλου στην παλιότερη προκλητική δήλωσή του το κρατικό τουρκικό κανάλι «κόλλησε», όχι τυχαία, στο ρεπορτάζ. Σημειώνεται ότι η Τούρκος ΥΠΕΞ έκανε και προκλητική παρέμβαση για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, η οποία δεν έμεινε αναπάντητη από την Αθήνα.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="393" src="https://www.youtube.com/embed/CAYwczfZkBs" width="663" youtube-src-id="CAYwczfZkBs"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όχι δεν είναι δυνατόν να τα βρούμε με μια τέτοια Τουρκία… Παραλήρημα

Παραλήρημα της τουρκικής κρατικής τηλεόρασης για την… παρέλαση στη Σάμο την 25η Μαρτίου, η οποία έβαλε μάλιστα στο ρεπορτάζ παλαιότερη δήλωσ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ο δικηγόρος του διαβόλου”: Γιατί η Ρωσία ΔΕΝ ΕΙΧΕ επιλογή παρά να κινηθεί με στρατό στην Ουκρανία

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/UKRAINE-WAR-DESTRUCTION-790x400.jpg" width="724" /><br /><br />Όπως θα έχουν καταλάβει όλοι μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, εάν κάτι απεχθάνεται βαθύτατα το DP είναι η λογοκρισία και η μονοδιάστατη παρουσίαση απόψεως, ωσάν να υποστηρίζουμε ότι είμαστε κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας. Ο πόλεμος της Ουκρανίας αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα “οπαδικής” αντιμετώπισης, με την κάθε πλευρά να “φιλοτεχνεί” την άλλη ως την επιτομή του κακού.<br /><br />Ποτέ δεν κρύψαμε την απέχθειά μας για όλους όσοι θεωρούν πως διενεργούν διεθνολογική ή/και στρατηγική ανάλυση με όρους μαύρο-άσπρο, καλός-κακός. Απλώς διαγκωνίζονται για τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι σε βάθος χρόνου αυτό που διεκδικούν είναι το “βραβείο” ανοησίας ή άγνοιας, ενδεχομένως δε και συνδυασμού αυτών. Αυτό το παιχνίδι εμείς δεν θα το παίξουμε και σε όποιον αρέσει. Όλες οι σοβαρές απόψεις που έχουν κάτι να πουν, εδώ θα βρίσκουν χώρο.<br /><br />Το DP έλαβε άρθρο από φίλο επί πολλά έτη, επιστήμονα, στο οποίο αποτυπώνονται επιχειρήματα με τα οποία επιχειρείται να καταδειχθούν ιστορικοί λόγοι για τους οποίους η Ρωσία δεν είχε επιλογή να μην κινηθεί στο μέτωπο της Ουκρανίας. Το προβάλλουμε δίνοντάς του την κεντρική θέση, τονίζοντας παράλληλα ότι κατά την άποψή μας ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ στην υπόθεση του πολέμου στην Ουκρανία. Μέρος το οποίο δεν διαγράφεται κλείνοντας τα μάτια, όσο κι αν η μια πλευρά θα το επιθυμούσε. Εάν μας απασχολεί γνήσια να κατανοήσουμε τι συμβαίνει.<br /><br />Ένα μέρος που όμως έχει δικαίωμα να ακούγεται, να κρίνεται και να συμπληρώνεται, έως ότου μπορέσουμε να καταλήξο9υμε σε ένα όσο το δυνατόν αντικειμενικό συμπέρασμα για το τι συνέβη εκεί. Διότι εάν αυτό δεν γίνει, το μέλλον θα μας κρύβει πολλές ακόμα δυσάρεστες εξελίξεις. Οι οποίες θα πλήξουν εμάς ως απλούς καθημερινούς πολίτες, ενώ τα “βουβάλια” του διεθνούς συστήματος θα συνεχίζουν αυτό που έχει αποκληθεί ως “το παιχνίδι των εθνών“.<br /><br />Κι όπως δεν άλλαξε τόσους αιώνες, δεν είναι ορθολογικό να πιστεύουμε ότι θα αλλάξει τώρα. Αντιθέτως, παρατηρούμε μια ραγδαία επιστροφή στα δεδομένα άλλων αιώνων. Ίσως και με πολύ πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Διότι πρέπει να είσαι στρατηγικά αναλφάβητος ή απλά ανόητος να μην αντιλαμβάνεσαι ότι δεν γίνεται να διαπιστώνεις χάσμα Ρωσίας-Δύσης στην τεχνολογία και την οικονομία και να μη βλέπεις ταυτόχρονα σε εξέλιξη την τάση αναβίβασης των διαφορών στο πυρηνικό επίπεδο. Ας διαβάσουμε λοιπόν με ανοιχτό μυαλό το άρθρο….<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ<br />Γράφει ο<b> Δρ. Άρης Πετάσης*</b><br /><br />Ενώ μαινόταν ο πόλεμος Ρωσίας και Ιαπωνίας στην Μαντζουρία το 1904-05 και ενώ αρχικά ο Ρωσικός στρατός αντιμετώπιζε κάποιες δυσκολίες μέχρι να παραδοθεί ο Ιαπωνικός στρατός κάποια εφημερίδα της Αθηνάς δημοσίευσε πρωτοσέλιδο σχέδιο που εξηγούσε από την Αθήνα (sic) πως έπρεπε να δράσει ο Ρωσικός στρατός στην Μαντζουρία. Το σχέδιο έφερε τον τίτλο «δεξιότερα [στρατηγέ] Κουροπάτκιν» και εκπονήθηκε από την ηλιόλουστη Αθήνα από άτομο που προφανώς δεν γνώριζε καν που βρισκόταν η Μαντζουρία για χρήση από τον Ρώσο στρατηγό 8.000 χιλιόμετρα μακριά.<br /><br />Βλέποντας τις τηλεοράσεις και διαβάζοντας τον Τύπο σε Ελλάδα και Κύπρο σχετικά με το Ουκρανικό ήλθε στον νου μου το «δεξιότερα Κουροπάτκιν» μια και όλοι, δημοσιογράφοι και καλεσμένοι, είχαν γνώμη άσχετα επιπέδου γνώσης κυρίως της Ρωσικής ιστορίας. Εάν δεν είχαμε ενώπιον μας τις καταστροφές και τις απώλειες ζωών στο Ουκρανικό έδαφος κάλλιστα θα μπορούσαμε όλα αυτά να τα απολαμβάναμε σαν έργο κινηματογράφου.<br /><br />Τις προάλλες, σε συνέντευξη μου στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ στο πρόγραμμα ‘Φωνή της Ελλάδος’ ανάφερα στον πάντα καλά προετοιμασμένο συνομιλητή μου κ. Θάνο Χούπη πως εάν δεν αντιληφθούμε δύο πραγματικότητες στην ιστορία της Ρωσίας θα έχουμε πρόβλημα στο να αντιληφθούμε σωστά τι έχει γίνει στην Ουκρανία: α.) η Σοβιετική Ένωση (δες Ρωσία) έχασε 28 εκατομμύρια νεκρούς κατά τον B’ ΠΠ. Αυτό, δικαιολογημένα προκάλεσε ψύχωση στον Ρωσικό πληθυσμό γιατί σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν νεκρούς.<br /><br />Εάν τότε ο Ρωσικός στρατός ενεργούσε προληπτικά πριν από την έναρξη του γερμανικού “Σχεδίου Μπαρπαρόσα” ίσως οι απώλειες του θα ήταν πολύ λιγότερες. Τελικά, αδίκως, την πλήρωσε ο Ρώσος στρατηγός Παύλωφ ως εξιλαστήριο θύμα της αδράνειας, και β.) οι επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας τα τελευταία σχεδόν 900 χρόνια προήλθαν όλες από δυτικά και μέσω της Ουκρανίας με εκατομμύρια Ρώσσους νεκρούς.<br /><br />Πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως η Ρωσία πάντα δέχεται επιθέσεις από συνασπισμούς χωρών γιατί λόγω της δύναμης και αυτοθυσίας των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων καμιά χώρα από μόνη της δεν τολμά να της επιτεθεί. Μερικά παραδείγματα ομαδικών επιθέσεων ενάντια στην Ρωσία μέσω Ουκρανίας: Το 1240 ο Ρώσος Αλεξάντερ Νέφσκι νίκησε τους Σουηδούς και αργότερα τον λιβονιανό κλάδο των Τευτόνων Ιπποτών. <br /><br />Στον Livonian War που διήρκεσε 25 χρόνια (1558–1583) τρεις χώρες μαζί επετέθησαν της Ρωσία. Οι τρεις χώρες ήταν: Πολωνία-Λιθουανία, Δανία-Νορβηγία και Σουηδία. Μεταξύ των ετών 1609-1618 η Πολωνία-Λιθουανική Κοινοπολιτεία αυτή την φορά επιτέθηκαν της Ρωσίας και κέρδισαν εδάφη. Το 1709 η γνωστή μάχη της Poltava μέσα στην Ουκρανία η Σουηδία ηττήθηκε.<br /><br />Η έκβαση της συγκεκριμένης μάχης επέφερε και το τέλος της Σουηδίας ως δύναμης. Από δυτικά μέσω Πολωνίας ήλθε και ο Μέγας Ναπολέων το 1812. Από δυτικά σε όλο το εύρος των σοβιετικών συνόρων επιτέθηκαν και οι ΝΑΖΙ στις 21 Ιουνίου, 1941. Τα αποτελέσματα γνωστά. Ακόμα μια λεπτομέρεια: στον πόλεμο της Κριμαίας το 1853 στο πλευρό της Ρωσίας τάχτηκαν Έλληνες εθελοντές υπό τον Τζαβέλα και πολέμησαν ενάντια στους Άγγλους, Τούρκους και Γάλλους που και οι τρεις μαζί επιτέθηκαν της Ρωσίας.<br /><br />Διαβάζοντας τα πιο πάνω φαντάζομαι πως ο αναγνώστης έχει ήδη αντιληφθεί πως μετά από εκατόμβες νεκρών, η Ρωσία δεν θα δεχόταν 30 χώρες του ΝΑΤΟ μαζί να σπρώξουν πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα στην αυλόπορτα της Ρωσίας. Γι’ αυτό, η ταλαιπωρημένη φράση «ο πόλεμος του Πούτιν» ακούγεται βρισιά εναντίων του Ρωσικού λαού διότι είναι σαν λέγει κάποιος πως ο Ρωσικός λαός θέλει να συνθηκολογήσει και να περικυκλωθεί αλλά ο ‘παράξενος’ Πρόεδρος Πούτιν αρνείται να δεχθεί πυρηνικά και χημικά όπλα στην εξώπορτα της Ρωσίας.<br /><br />Τώρα σε ό,τι αφορά την ανεξήγητη εμπλοκή της Ελλάδος στην στρατιωτική διένεξη στην Ουκρανία τι μπορεί να πει κάποιος; Και ας μη νομίζει κανείς πως τα μεταχειρισμένα όπλα που στάλθηκαν στις πόλεις της Ουκρανίας δεν είναι επικίνδυνα γιατί μέσα στις μάχες των πόλεων αυτά είναι πολύ χρήσιμα. Πριν λίγες μέρες ο δήμαρχος του Κιέβου είχε ανακοινώσει πως δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση μετά που έδωσε ο Δήμος ατομικά όπλα στον πληθυσμό που τώρα οπλοφορεί ανεξέλεγκτα.<br /><br />Η Σοβιετική Ένωσε προμήθευσε τους Τούρκους με όπλα και χρήματα κατά την Μικρασιατική καταστροφή σαν αντίδραση στην πράξη του Ελευθέριου Βενιζέλου να στείλει Ελληνικό στρατό για να εμπλακεί υπέρ του στρατηγού Ντενίγιν στο εμφύλιο πόλεμο των Ρώσων. Η Ελλάδα βρισκόταν σε άριστη θέση να ενεργήσει σαν ειρηνοποιός που θα την αποδεχόντουσαν και οι δύο πλευρές αυξάνοντας έτσι και την ήπια ισχύ της χώρας. Μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Τώρα ας ελπίσουμε πως η Ρωσία δεν θα αντιδράσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας με τον να μην βάζει βέτο στα δόλια ψηφίσματα της Βρετανίας για την Κύπρο.<br /><br />Ακούσαμε ασταμάτητα πως οι κυρώσεις εναντίων της Ρωσίας θα ‘γονατίσουν’ την οικονομία της με αποτέλεσμα την ανατροπή της κυβέρνηση του Προέδρου Πούτιν. Σίγουρα οι κυρώσεις έχουν αρνητικές επιπτώσεις αλλά όμως αποδεδειγμένα συσπειρώνουν τον λαό γύρο από τους ηγέτες του και όχι το αντίθετο. Στην μάχη του Στάλινγκραντ ο λαός της Ρωσίας άντεξε 2,300 νεκρούς την ημέρα για 200 συνεχόμενες μέρες χωρίς να ακουστεί μια φωνή υπέρ της παράδοσης της χώρας.<br /><br />Θα ήταν τουλάχιστο ανιστόρητο να αναμένει κάποιος πως ο Ρωσικός λαός θα δεχθεί πυρηνικά και χημικά όπλα στην είσοδο της Ρωσίας γιατί υποφέρει από το ‘μαρτύριο’ της έλλειψης Κόκα Κόλα και χάμπουργκερ με πατάτες.<br /><br /><b><i>*συνεπής μαθητής της ρωσικής και αμερικάνικης Ιστορίας</i></b><div><b><i><br /></i></b><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Ο δικηγόρος του διαβόλου”: Γιατί η Ρωσία ΔΕΝ ΕΙΧΕ επιλογή παρά να κινηθεί με στρατό στην Ουκρανία

Όπως θα έχουν καταλάβει όλοι μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, εάν κάτι απεχθάνεται βαθύτατα το DP είναι η λογοκρισία και η μονοδιάστατη παρου...

Διαβάστε την συνέχεια