Η Νέα Παγκόσμια Μιντιατική Τάξη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaC1Asiqv0_q5Dpe9MY1G9dm_4HXRR5ry0esuAx4wTgr1W8ajKz7QZ2RBgSG9p4mGTTAQAGgoIbGdQgolpny-_h4Xc5glrNDtHB7s0ZjSTDTB1w18kmNIMiQihIabGMSLPflF7xaZl0PnG/s1600/%25CE%2597+%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BE%25CE%25B7+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaC1Asiqv0_q5Dpe9MY1G9dm_4HXRR5ry0esuAx4wTgr1W8ajKz7QZ2RBgSG9p4mGTTAQAGgoIbGdQgolpny-_h4Xc5glrNDtHB7s0ZjSTDTB1w18kmNIMiQihIabGMSLPflF7xaZl0PnG/s640/%25CE%2597+%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BE%25CE%25B7+.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Τιερί Μεϊσάν</b><br /><br />Μέσα σε λίγους μήνες, το περιεχόμενο των εθνικών και διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει αλλάξει ριζικά στη Δύση. Είμαστε μάρτυρες της γέννησης μιας <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84">Αντάντ</a> (Entente: συνεννόηση) για την οποία δεν γνωρίζουμε τους πραγματικούς εμπνευστές ούτε τους πραγματικούς στόχους, αλλά της οποίας παρατηρούμε αμέσως τα άμεσα αποτελέσματα εναντίον της δημοκρατίας.<br /><br /><div style="text-align: center;"> <b>Δίκτυο Βολταίρος </b>| 8 Μαρτίου 2017</div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.voltairenet.org/article195551.html">عربي</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195532.html">FRANÇAIS</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195554.html">ENGLISH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195553.html">ITALIANO</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195552.html">TÜRKÇE</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195559.html">DEUTSCH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195560.html">ESPAÑOL</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article195561.html">РУССКИЙ</a> </div> <br />Η Δύση βιώνει μια πρωτοφανή συστημική κρίση χωρίς προηγούμενο: ισχυρές δυνάμεις καθοδηγούν σταδιακά όλα τα μίντια προς μία μοναδική κατεύθυνση. <br /><br />Ταυτόχρονα, μεταβάλλεται το περιεχόμενο των μέσων μαζικής ενημέρωσης: το περασμένο έτος, ήταν ακόμα λογικά και έτειναν προς την αντικειμενικότητα. Φερόντουσαν με μια αμοιβαία αντίφαση σε υγιή ανταγωνισμό. Από τούδε και στο εξής δρουν ως συμμορίες, βασίζουν τη συνοχή τους σε συναισθήματα και φέρονται με κακία κατά των ατόμων που καταγγέλλουν.<br /><br />Η ιδέα μιας Αντάντ των μέσων ενημέρωσης είναι η επέκταση της εμπειρίας της Διεθνούς Κοινοπραξίας για Ερευνητική Δημοσιογραφία (International Consortium for Investigative Journalism, ICIJ), η οποία δεν συγκεντρώνει μέσα ενημέρωσης, αλλά μόνο μεμονωμένους δημοσιογράφους. Έγινε διάσημη με τη δημοσίευση πληροφοριών που είχαν κλαπεί από τους λογαριασμούς δύο δικηγορικών γραφείων στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, του γραφείου PricewaterhouseCoopers (PwC), της τράπεζας HSBC Bank, και του δικηγορικού γραφείου στο Παναμά Mossack Fonseca. Αυτές οι αποκαλύψεις κατά κύριο λόγο χρησιμοποιήθηκαν για να δυσφημιστούν Κινέζοι και Ρώσοι ηγέτες, αλλά επίσης μερικές φορές για να αναδείξουν πραγματικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ορισμένους Δυτικούς. Προπαντός, κάτω από το αξιέπαινο πρόσχημα της καταπολέμησης της διαφθοράς, ο βιασμός του απορρήτου των δικηγόρων και των τραπεζών προκάλεσε πολύ μεγάλες ζημιές σε χιλιάδες ειλικρινείς πελάτες τους, χωρίς καμία αντίδραση της κοινής γνώμης.<br /><br />Εδώ και σαράντα χρόνια, είμαστε θεατές μιας σταδιακής ομαδοποίησης των μίντια εντός διεθνών μονοπωλίων. Σήμερα, 14 ομάδες μοιράζονται τα δύο-τρίτα του δυτικού τύπου. Από τώρα και στο εξής, η συμμαχία του Google Media Lab και του First Draft σφυρηλατεί δεσμούς μεταξύ των ομάδων που ήδη κατείχαν μια δεσπόζουσα θέση. Η παρουσία σε αυτή την Αντάντ των τριών κυριοτέρων πρακτορείων ειδήσεων του πλανήτη της εξασφαλίζει μια ηγεμονική δύναμη κρούσης. Πρόκειται σίγουρα για "καρτέλ", το οποίο δεν ιδρύθηκε με στόχο τον καθορισμό των τιμών, αλλά για τον καθορισμό των πνευμάτων, για την επιβουλή μιας ήδη κυρίαρχης σκέψης.<br /><br />Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι όλα τα μέλη –χωρίς εξαίρεση- της Αντάντ της Google έχουν ήδη, κατά τα τελευταία έξι χρόνια, δώσει ένα μονοσήμαντο όραμα των γεγονότων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία προηγούμενη συμφωνία μεταξύ τους, ή δεν την ξέραμε. Είναι ενδιαφέρον ότι συμμετέχουν σε αυτή τη συμφωνία πέντε από τα έξι διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα που συμμετείχαν στο κύτταρο προπαγάνδας του ΝΑΤΟ . <br /><br />Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Γερμανία, οι Google et First Draft («πρώτο πρόχειρο») συγκέντρωσαν μέσα μαζικής ενημέρωσης που είναι παρόντα τόσο σε τοπικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες όσο και άλλα παρόντα σε διεθνές επίπεδο για να ελέγξουν την ακρίβεια ορισμένων επιχειρημάτων. Πέρα από το γεγονός ότι αγνοούμε ποιος είναι πίσω από τη First Draft και ποια πολιτικά συμφέροντα έχουν ωθήσει μια εμπορική εταιρεία που ειδικεύεται στον τομέα της πληροφορικής να χρηματοδοτήσει αυτή τη πρωτοβουλία, το αποτέλεσμα έχει πολύ λίγο να κάνει με την επιστροφή στην αντικειμενικότητα.<br /><br />Καταρχάς, επειδή οι επαληθευμένοι καταλογισμοί δεν επιλέγονται για τη θέση που κατέχουν στη δημόσια συζήτηση, αλλά επειδή αναφέρθηκαν από άτομα που αυτή η Αντάντ προτίθεται να καταγγείλει. Μπορεί κανείς να πιστεύει ότι αυτοί οι έλεγχοι θα επιτρέπουν να προσεγγίσουμε πιο κοντά στην αλήθεια, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι: ενισχύουν τον πολίτη στην εντύπωση ότι τα μίντια είναι τίμια, ενώ οι ανθρώποι τους οποίους καταγγείλει δεν είναι. Η προσέγγιση αυτή δεν επιδιώκει να καταλάβουμε τον κόσμο καλύτερα, αλλά να βάλει κάτω τα άτομα που στοχέυονται.<br /><br />Περαιτέρω, επειδή ένας άγραφος κανόνας αυτής της Αντάντ των μίντια θέλει να μην ελέγχονται παρά μόνο τα επιχειρήματα των πηγών εκτός της Αντάντ. Τα μέλη συμφωνούν να μην ασκήσουν κριτική μεταξύ τους. Αυτό γίνεται για να ενισχυθεί η ιδέα ότι ο κόσμος χωρίζεται σε δύο: «εμείς» που λέμε την αλήθεια, «οι άλλοι», οι οποίοι είναι ψεύτες. Η προσέγγιση αυτή υπονομεύει την αρχή της πολυφωνίας, ουσιαστική συνθήκη της δημοκρατίας, και ανοίγει το δρόμο για μια ολοκληρωτική κοινωνία. Δεν είναι κάτι το νέο, καθώς τη ζήσαμε στη κάλυψη των Αραβικών Ανοίξεων και των πόλεμων κατά της Λιβύης και της Συρίας. Αλλά για πρώτη φορά, επιτίθεται σε ένα ρεύμα της δυτικής σχολής σκέψης.<br /><br />Τέλος, επειδή τα επιχειρήματα που θα έχουν περιγραφεί ως «ψευδή» (fake) δεν θα θεωρούνται ποτέ ως λάθη, αλλά πάντα ως ψευδή. Πρόκειται a priori να αποδίδονται μακιαβελικές προθέσεις στους «άλλους» για να τους δυσφημήσουν. Η προσέγγιση αυτή υπονομεύει το τεκμήριο της αθωότητας.<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η λειτουργία του ICIJ και εκείνη της Αντάντ που δημιουργήθηκε από την Google και τη First Draft παραβιάζουν το Χάρτη του Μονάχου ο οποίος εγκρίθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση των Δημοσιογράφων (κεφάλαιο ΙΙ, άρθρα 2, 4, 5 και 9).<br /><br />Δεν είναι αδιάφορο το ότι αναπτύχθηκαν παρεκκλίνουσες νομικές δράσεις εναντίον των ίδιων στόχων της Αντάντ των μίντια. Στις ΗΠΑ, ξαναέβγαλαν το νόμο Hogan ενάντια στην ομάδα Τραμπ, ενώ το κείμενο αυτό, απολύτως ποτέ, δεν εφαρμόστηκε ποτέ από της θέσπισής του, εδώ και δύο αιώνες. Στη Γαλλία, ξαναέβγαλαν το νόμο Jolibois κατά των πολιτικών tweets της Μαρίν Λε Πεν, ενώ η νομολογία είχε περιορίσει την εφαρμογή του για τη διανομή χωρίς φουσκάλες (blister) μερικών υπερ-πορνογραφικών περιοδικών. Δεδομένου ότι έχει καταργηθεί η αρχή του τεκμηρίου της αθωότητας για τους ανθρώπους που πρέπει να εξαλειφθούν, είναι δυνατόν να τεθούν οι τελευταίοι υπό δικαστικό έλεγχο με κάθε νομικό πρόσχημα. Επιπλέον, οι ενέργειες εναντίον της ομάδας Τραμπ και Μαρίν Λε Πεν, εξ ονόματος των προαναφερομένων νόμων θα έπρεπε να εφαρμοστούν κατά πολλών άλλων ατόμων, αλλά δεν εφαρμόζονται. <br /><br />Εξάλλου, οι πολίτες δεν αντιδρούν πλέον, όταν η Αντάντ των μέσων ενημέρωσης διαδίδει η ίδια ψευδούς καταλογισμούς. Έτσι, στις ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διέθεταν έναν ενοχικό φάκελο για τον Ντόναλντ Τραμπ και τον εκβίαζαν. Ή, στη Γαλλία, αυτή η Αντάντ επινόησε ότι μπορεί κάποιος να απασχολήσει πλασματικά μια κοινοβουλευτική βοηθό και κατηγόρησε τον Φρανσουά Φιγιόν για τέτοιο αδίκημα.<br /><br />Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα μεγάλα και τα μικρά μίντια μέλη αυτής της Αντάντ επιτέθηκαν στον πρόεδρο. Τραβάνε τις δικές τους πληροφορίες από τις τηλεφωνικές υποκλοπές της ομάδας Τραμπ που παραγγέλθηκαν από την κυβέρνηση Ομπάμα. Είναι συντονισμένα με δικαστές οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για να μπλοκάρουν την τρέχουσα κυβερνητική δράση. Πρόκειται χωρίς καμία αμφιβολία για ένα μαφιόζικο σύστημα.<br /><br />Τα ίδια αμερικανικά και γαλλικά μίντια επιτίθενται σε δύο υποψηφίους για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές: τον Φρανσουά Φιγιόν και την Μαρίν Λε Πεν. Στο γενικό πρόβλημα της Αντάντ των μίντια προστίθεται η εσφαλμένη εντύπωση ότι οι στόχοι αυτοί είναι θύματα μιας γαλλο-γαλλικής ελίτ, ενώ ο εντολοδόχος είναι Αμερικανός. Οι Γάλλοι διαπιστώνουν ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους είναι στημένα, ερμηνεύουν λανθασμένα ότι αυτή η εκστρατεία στρέφεται κατά της δεξιάς, και ψάχνει λανθασμένα τους χειραγωγούς στη χώρα τους.<br /><br />Στη Γερμανία, η Αντάντ δεν έχει στηθεί ακόμα και δεν αναμένεται να γίνει παρά μόνο στις βουλευτικές εκλογές.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του Watergate, ορισμένα μίντια διεκδίκησαν ότι σχηματίζουν μια «τέταρτη εξουσία», μετά την Εκτελεστική, τη Νομοθετική και τη Δικαστική. Ισχυρίστηκαν ότι ο Τύπος ασκεί μια ελεγκτική λειτουργία στη κυβέρνηση στο όνομα του Λαού. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι αυτό που κατέκριναν στον πρόεδρο Νίξον ήταν συγκρίσιμο με αυτό που έκανε ο πρόεδρος Ομπάμα: να θέσει την αντιπολίτευση του σε ακρόαση. Το γνωρίζουμε σήμερα, η πηγή του Watergate, το «Βαθύ Λαρύγγι», μακριά από το να είναι ένας μυστικός «πληροφοριοδότης», στην πραγματικότητα, ήταν ο διευθυντής του FBI, ο Mark Felt. Η μεταχείριση αυτής της υπόθεσης ήταν μια μάχη ανάμεσα σε ένα μέρος της κυβέρνησης και τον Λευκό Οίκο στην οποία οι ψηφοφόροι χειραγωγήθηκαν από τις δύο πλευρές ταυτόχρονα.<br /><br />Η ιδέα της «Τέταρτης Εξουσίας» προϋποθέτει ότι αναγνωρίζουμε τη ίδια νομιμότητα στα 14 καρτέλ που κατέχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των δυτικών μέσων ενημέρωσης και στους πολίτες. Επιβεβαιώσει την αντικατάσταση της δημοκρατίας από μια ολιγαρχία.<br /><br />Παραμένει ένα σημείο προς διευκρίνιση: πώς επιλέγονται οι στόχοι της Αντάντ; <br /><br />Η μόνη σαφής σύνδεση μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ, του Φρανσουά Φιγιόν και της Mαρίν Λε Πεν είναι ότι επιθυμούν να αποκαταστήσουν επαφές με τη Ρωσία και να καταπολεμήσουν τη μήτρα του τζιχαντισμού: τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. <br /><br />Παρότι ο Φρανσουά Φιγιόν υπήρξε πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που εμπλάκηκε σε αυτά τα γεγονότα, και οι τρεις ενσαρκώνουν το ρεύμα σκέψης που αμφισβητεί το κυριαρχικό όραμα της Αραβικής Άνοιξης και των πολέμων εναντίον της Λιβύης και της Συρίας.<div> <br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η Νέα Παγκόσμια Μιντιατική Τάξη

Τιερί Μεϊσάν Μέσα σε λίγους μήνες, το περιεχόμενο των εθνικών και διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει αλλάξει ριζικά στη Δύση. Είμαστε μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δημοψήφισμα στην Τουρκία – Οι επτά παράγοντες που δυσκολεύουν το «ναι»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6EhdzkUlTKW7w9H0s9qrxKN-t4PRpYrkS0vcDxXMgBbfQkyNkxiM3SSYITyakZtv1ANcX6cwIhqnShBbJ0g1aCL7DdJWCFdF5bqo88WDsnSjB9AMcdoSa6oqvEOE1isCrhlJC_M0CMh1U/s1600/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2588%25CE%25AE%25CF%2586%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25E2%2580%2593+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF+%25C2%25AB%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9%25C2%25BB+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6EhdzkUlTKW7w9H0s9qrxKN-t4PRpYrkS0vcDxXMgBbfQkyNkxiM3SSYITyakZtv1ANcX6cwIhqnShBbJ0g1aCL7DdJWCFdF5bqo88WDsnSjB9AMcdoSa6oqvEOE1isCrhlJC_M0CMh1U/s640/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2588%25CE%25AE%25CF%2586%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25E2%2580%2593+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF+%25C2%25AB%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9%25C2%25BB+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Αχμέτ Χακάν είναι αρθρογράφος της Hürriyet και τα άρθρα του είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα όλων των Τούρκων αρθρογράφων. Ακολουθεί άρθρο του όπου επιγραμματικά παρουσιάζει την κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό και στην τουρκική κοινωνία, σε σχέση με το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, για το οποίο έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν σενάρια για πιθανή αναβολή του λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί και με την πτέρυγα του «όχι» να δείχνει ότι προηγείται.<br /><br /><b>Οι επτά παράγοντες που δυσκολεύουν το «ναι»</b><br /><br />Του Αχμέτ Χακάν (Ahmet Hakan), εφ. Hürriyet <br /><br />Το CHP δεν έχει επιθετική και διχαστική καμπάνια και έτσι αποσυσπειρώνει την παράταξη του «ναι»...<br /><br />Η Μεράλ Άκσενερ, ο Σινάν Ογάν, ο Ουμίτ Οζντάγ και ο Κοράι Αϊντίν, εμβληματικές φυσιογνωμίες του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, κατέβηκαν στις πλατείες και ανέλαβαν δράση υπέρ του «όχι» <br />Το κόμμα Σααντέτ (διάδοχος του Ρεφάχ, του Νετζμετίν Ερμπακάν) τάχθηκε υπέρ του «όχι»... <br />Έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση στους ψηφοφόρους ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στην κρατική διοίκηση αν επικρατήσει το «όχι»… <div> <br />Το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα δεν κατάφερε να δημιουργήσει τον ενθουσιασμό και τα κίνητρα που θα συσπειρώσουν τους υποστηρικτές γύρω από το «ναι». <br />Το γεγονός ότι η πλευρά του «όχι» επέλεξε σαν τακτική την ευγένεια και τον ήπιο λόγο. <br />Οι ψηφοφόροι επηρεάστηκαν αρνητικά έναντι του ΑΚΡ και του Ερντογάν, λόγω της αύξησης της ανεργίας, των προβλημάτων στην οικονομία, της αύξησης του πληθωρισμού κλπ... <br /><br />Τα πολιτικά επιχειρήματα που εισήγαγε ο κύριος Μπιναλί Γιλντιρίμ<br /><br />- Με το υφιστάμενο σύστημα, συμβαίνουν παράξενα πράγματα, ο οποίοσδήποτε άσχετος μπορεί να γίνει πρωθυπουργός.<br /><br />- Αυτό το νέο σύστημα δεν το θέλουμε για τον Ερντογάν , αλλά για τον κάθε ντογάν (κάθε έναν που γεννιέται) ...<br /><br />- Από το δικό τους «όχι», δεν θα δούμε προκοπή<br /><br />Περιμένω με ανυπομονησία την 16η Απριλίου<br /><br />Αν επικρατήσει το «ναι», ο λαός μας θα έχει επηρεαστεί από τα εξής τρία πράγματα:<br /><br />Από εκφοβισμούς του τύπου «Αν επικρατήσει το “όχι” θα μπει τέρμα στη σταθερότητα, θα έχουμε πάλι πραξικόπημα» <br />Από τη ρητορική που χρησιμοποιεί η πλευρά Ερντογάν, του τύπου «ΡΚΚ, Γκιουλέν και ISIS, όλοι αυτοί είναι υπέρ του “όχι”» – Άρα όσοι συντάσσονται με το «όχι», είναι σαν να συντάσσονται με τους παραπάνω. <br />Με καμπάνιες του τύπου «Είμαστε τόσο δυνατοί και υπερήφανοι, που φθάσαμε στο σημείο να προκαλούμε ακόμα και τη Γερμανία» <br /><br />Αν επικρατήσει το «όχι» στο δημοψήφισμα…<br /><br />Θα γίνει φανερό ότι ο λαός μας δεν επηρεάζεται από αυτά τα τρία πράγματα.<br /><br />Είμαι τόσο περίεργος να δω τι ισχύει τελικά... για το λόγο αυτό λέω ότι «περιμένω με ανυπομονησία την 16η Απριλίου» και τίποτα άλλο.<br /><br />Οι παγίδες που στήνει το CHP στην πτέρυγα του «ναι»<br /><br />- Τα στελέχη του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) χρησιμοποιούν μια πολύ εποικοδομητική γλώσσα στον προεκλογικό τους λόγο. Έτσι, με τον τρόπο αυτό, στήνουν παγίδα στην εξουσία και την πτέρυγα του ΝΑΙ, που χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και ακραία επιχειρήματα.<br /><br />- Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, δεν φωνάζει όπως παλιά και κρατά ήπια στάση… πίσω από αυτό βρίσκεται μια πολύ ύπουλη παγίδα.<br /><br />- Δε στηρίζουν τη Γερμανία και μάλιστα της πάνε κόντρα. Άλλη μια παγίδα!<br /><br />- Ο Ντενίζ Μπαϊκαλ στήνει όλες τις παγίδες. Ακύρωσε την επίσκεψή τους στη Γερμανία και έστησε παγίδα στην κυβέρνηση.<br /><br />- Δεν εμφανίζουν τις σημαίες του κόμματός τους στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από αυτό;<br /><br />Γιατί δεν είχε αποδοχή η ταινία «Ο Ηγέτης», που αφορά τη ζωή του Ερντογάν;<br /><br />- Το ΑΚΡ κρατάει αποστάσεις από την ταινία.<br /><br />- Οι κομματικές οργανώσεις του ΑΚΡ δεν ξεκίνησαν καμπάνια για να παρακολουθήσει ο κόσμος μαζικά την ταινία.<br /><br />- Δεν είπαν τίποτα όταν γυρίστηκε η ταινία, αλλά δεν την αγκάλιασαν και μετά.<br /><br />- Αν ο πρόεδρος Ερντογάν πήγαινε να δει την ταινία και έλεγε για παράδειγμα ότι «μου άρεσε», το αποτέλεσμα ίσως και να ήταν διαφορετικό.<br /><br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Δημοψήφισμα στην Τουρκία – Οι επτά παράγοντες που δυσκολεύουν το «ναι»

Ο Αχμέτ Χακάν είναι αρθρογράφος της Hürriyet και τα άρθρα του είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα όλων των Τούρκων αρθρογράφων. Ακολουθεί άρθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φωτιές και στην Σερβία επιχειρεί να ανάψει ο αλβανικός αλυτρωτισμός

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVhMtMH4QUDlyaTSopCgCqyX8W57ufIVynsWoVihZh7n-NcisZ-iImnB9zyk8CJO5t8X9qSwsS5Ht7IyDygqqLKjBn1pI-lMXsX79vKt2LttzabiAyXntZeVGI786MBdVzhkCJEjkmgKIM/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVhMtMH4QUDlyaTSopCgCqyX8W57ufIVynsWoVihZh7n-NcisZ-iImnB9zyk8CJO5t8X9qSwsS5Ht7IyDygqqLKjBn1pI-lMXsX79vKt2LttzabiAyXntZeVGI786MBdVzhkCJEjkmgKIM/s640/%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Νέες «φωτιές» απειλεί να ανάψει στα Βαλκάνια ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, καθώς μετά τα Σκόπια όπου η κατάσταση κινδυνεύει να βγει εκτός ελέγχου, στο στόχαστρο του αλυτρωτισμού των Τιράνων παραμένει σταθερά η Νότιος Σερβία.<br /><br />Χθες σε μια πρώτη τέτοια κίνηση με βαθιά συμβολική σημασία, ο αλβανός πρόεδρος Μπουγιαρ Νισάνι πραγματοποίησε μια ιστορική όπως χαρακτηρίσθηκε επίσκεψη, καθώς είναι η πρώτη φορά μετα από σχεδόν εβδομήντα χρόνια που πρόεδρος της Αλβανίας, επισκέπτεται σερβικό έδαφος, στην Νότιο Σερβία που κατοικεί η αλβανική μειονότητα.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι ο αλβανός Προέδρος επισκέφθηκε αποκλειστικά τις δυο πόλεις Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς που η πλειοψηφία είναι Αλβανοί αλλά δεν είχε συνάντηση με εκπροσώπους του σερβικού κράτους, ενώ ιδιαίτερα αρνητικές ήταν οι αντιδράσεις και από τα σερβικά πολιτικά κόμματα στο Βελιγράδι.<br /><br />Η Αλβανία που έχει βάλει «φωτιά» στα Σκόπια, δεν κρύβει τις αλυτρωτικές επιδιώξεις της και στην Νότιο Σερβία και είναι ενδεικτικό ότι η επίσκεψη του κ. Νισάνι πραγματοποιήθηκε με αφορμή την συμπλήρωση 130 χρόνων από την λειτουργία στην περιοχή του πρώτου αλβανικού σχολείου. Η πρόσκληση προς τον Αλβανό πρόεδρο προήλθε όχι από το σερβικό κράτος αλλά από τον αλβανόφωνο δήμαρχο του Μπουγιάνοβατς.<br /><br />Ο αλβανός πρόεδρος δήλωσε ότι συζήτησε με τους αλβανούς ηγέτες της περιοχής θέματα που αφορούν την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, πολιτικές ελευθερίες και την οικονομική κατάσταση στην Νότιο Σερβία και θέλοντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, πρόσθεσε ότι οι σχέσεις μεταξύ Τιράνων και Βελιγραδίου βελτιώνονται και είναι σημαντικό ότι και οι δυο χώρες βρίσκονται σε ευρωπαϊκή τροχιά καθώς το πλαίσιο αυτό βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων.<br /><br />Ο σέρβος πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βουσιτς που θα είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου προειδοποίησε την Αλβανία να εγκαταλείψει κάθε ιδέα σχετικά με την διεκδίκηση εδαφών στην Νότιο Σερβία «Δεν φοβόμαστε κανέναν, είμαστε μια ανοικτή χώρα, ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος αλλά η απάντηση μου σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να υπονομεύσουν την ακεραιότητα της χώρας μου, τους προειδοποιώ να μην το πράξουν» δήλωσε ο κ. Βουσιτς.<br /><br />Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για ομαλοποίηση των σχέσεων, το θέμα του Κοσόβου παραμένει ανοικτή πληγή, πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς η σερβική «μειονότητα» στο Βόρειο Κόσοβο αρνείται να συμβιβαστεί με την μονομερή ντε φάκτο κήρυξη τη ανεξαρτησίας του Κοσόβου, την οποία δεν έχει αναγνωρίσει ούτε το Βελιγράδι ούτε η Μόσχα (ούτε και η Ελλάδα).<br /><br />Η προηγουμένη επίσκεψη αλβανού προέδρου στην Σερβία ήταν από τον κομμουνιστή ηγέτη Εμβερ Χότζα το 1948.<div> <br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Φωτιές και στην Σερβία επιχειρεί να ανάψει ο αλβανικός αλυτρωτισμός

Νέες «φωτιές» απειλεί να ανάψει στα Βαλκάνια ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, καθώς μετά τα Σκόπια όπου η κατάσταση κινδυνεύει να βγει εκτός...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απόφαση των Βερσαλλιών κουβαλά νερό στο μύλο των σχεδίων Κίσινγκερ για την Ευρώπη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPF6BoSbJPNWNPu-ODofxJi-bcak1Jw7ck6a_2Vr42EET7q5MmDyLtzfOF31FBfHj4U6AMOVOPuiRNZW1UMmbpUOVBfDUlDXCftQOOvoFIxtbZu5nmD5br7TNPYRvm_Sz4YpFP7QWshu1i/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPF6BoSbJPNWNPu-ODofxJi-bcak1Jw7ck6a_2Vr42EET7q5MmDyLtzfOF31FBfHj4U6AMOVOPuiRNZW1UMmbpUOVBfDUlDXCftQOOvoFIxtbZu5nmD5br7TNPYRvm_Sz4YpFP7QWshu1i/s640/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του<b> Βασίλη Κοψαχείλη*</b><br /> <br /> Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρώπη, μετά από τόσες ελπίδες και θυσίες των Ευρωπαϊκών λαών, σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, όπου ανάλογα με το πώς θα τους συμφέρει θα συμπεριφέρονται άλλοτε ως Ένωση και άλλοτε ως έθνη-κράτη, σηματοδοτεί δύο πράγματα: το τέλος της ΕΕ και την δικαίωση Κίσινγκερ ότι αυτό το πείραμα της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν θα πετύχει.<br /> <br /> Σε ότι αφορά το πρώτο συμπέρασμα, δηλαδή στο ότι έρχεται το τέλος της ΕΕ, μην περιμένουμε να συγκεντρωθούν μια μέρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να ανακοινώσουν επίσημα τη διάλυσή της. Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι, ότι όπως δεν κηρύσσονται πια οι πόλεμοι, έτσι ομοίως δεν ανακοινώνεται το τέλος θεσμών που η εποχή και οι εξελίξεις έχουν απαξιώσει. Είναι τόσο μεγάλα και τόσο ισχυρά τα γραφειοκρατικά συμφέροντα που έχουν οικοδομηθεί γύρω από την ΕΕ, που το πιθανότερο είναι αυτός ο θεσμός να διαιωνίζεται στα χαρτιά μέχρι και το βιολογικό τέλος του τελευταίου θυρωρού στις Βρυξέλλες.<br /> <br /> Χαμένα θα είναι εκείνα τα κράτη, που από αδυναμία ή αδράνεια, δεν θα σχεδιάσουν την αυτόνομη και βιώσιμη πορεία τους στο μέλλον, ανεξάρτητα και παράλληλα των δεσμεύσεών τους στην ΕΕ. <br /> <br /> Και ερχόμαστε στο δεύτερο συμπέρασμα που αφορά την δικαίωση Κίσινγκερ, ότι αυτό το μεταπολεμικό πείραμα της Ευρώπης είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Πράγματι, η πορεία της ΕΕ από το 2009 ως σήμερα, καθώς και η πρόσφατη απόφαση του κουαρτέτου στις Βερσαλλίες τον δικαιώνουν.<br /> <br /> Όμως ο Κίσινγκερ έχει τα δικά του σχέδια για τη μετά-ΕΕ Ευρώπη και από νωρίς τα επικοινώνησε με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ.<br /> <br /> <a href="http://i0.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2017/03/Kissinger-Map-Vassilis-Kopsacheilis01.jpg?ssl=1"><img src="https://i0.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2017/03/Kissinger-Map-Vassilis-Kopsacheilis01.jpg?resize=777,672&ssl=1" /></a><br /> <br /> Τα σχέδια Κίσινγκερ χωρίζουν την Ευρώπη σε άξονες και σφαίρες επιρροής (βλέπε σχετικό χάρτη). Στα δυτικά, διαμορφώνεται η Αμερικανική σφαίρα επιρροής, με τον άξονα να εκκινεί στα βόρεια από τη Μεγάλη Βρετανία και να καταλήγει νότια στην Ιταλία. Στα ανατολικά, θα υπάρχει μία «φιλανδοποιημένη» ζώνη στην οποία η Ρωσία θα έχει ρόλο και λόγο (εύλογα συμφέροντα). Ο ανατολικός άξονας εκκινεί στα βόρεια από τα Βαλτικά κράτη και καταλήγει νότια στην Τουρκία. Και μένει ένας κεντρικός άξονας στην Ευρώπη που εκκινεί από τη Γερμανία και καταλήγει νότια στην Ελλάδα. Αυτή, κατά τον Κίσινγκερ, θα είναι η Γερμανική σφαίρα επιρροής.<br /> <br /> Το να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, να πάνε «περίπατο» τα χρέη στην ΕΚΤ (ιδιαίτερα τώρα που δεν έχει εκδώσει ακόμη ευρωομόλογο) και να κοιτάξουν τα Ευρωπαϊκά κράτη αυτόνομα το μέλλον τους, υπό προϋποθέσεις θα ήταν το καλό σενάριο. Όμως ο σχεδιασμός μιας ΕΕ πολλών ταχυτήτων παράλληλα με τις Ευρωπαϊκές αποικίες χρέους και με τις ΗΠΑ να σχεδιάζουν πολιτικές αξόνων και σφαιρών επιρροής στη Γηραιά Ήπειρο, μόνο ευοίωνο δεν θα είναι το μέλλον! H πρόσφατη απόφαση των «4» στις Βερσαλλίες απλά κουβαλά νερό στο μύλο των σχεδίων Κίσινγκερ για μια Ευρώπη «μπαλάκι» στο συνεταιρισμό ΗΠΑ-Ρωσίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τον μεγάλο και πραγματικό τους αντίπαλο που είναι η Κίνα.<br /> <b><i><br /></i></b> <b><i>*Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής</i></b><br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η απόφαση των Βερσαλλιών κουβαλά νερό στο μύλο των σχεδίων Κίσινγκερ για την Ευρώπη

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΡΩΣΙΑ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Άρχισε το παιχνίδι στη σκακιέρα των Βαλκανίων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciIRw2PDFbDCX5zdvqnA7QxsEmc1WS29xLYRlIcV9FmBORu4Jg0NXHyD2BP2OhHjMd165O4YXput67rOMullhyHOw1zYc8pXqQp8fGbNG29VYPU-60XzhggMuayOjhmHcWyJ-JQ2asFq3/s1600/%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591.+%25CE%2586%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciIRw2PDFbDCX5zdvqnA7QxsEmc1WS29xLYRlIcV9FmBORu4Jg0NXHyD2BP2OhHjMd165O4YXput67rOMullhyHOw1zYc8pXqQp8fGbNG29VYPU-60XzhggMuayOjhmHcWyJ-JQ2asFq3/s640/%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591.+%25CE%2586%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Πάνος Ιγνατίου</b> Μόσχα<br /><br />Η εξέγερση στην Ουκρανία το 2013 σηματοδότησε τις μεγάλες ανατροπές που άρχισαν να εμφανίζονται με μεγάλες στροφές στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια παράλληλα με την Μ Ανατολή. Η Ρωσία, πρόσφατα, άρχισε τα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της Κροατίας για να ξεκλειδώσει την Βαλκανική της στρατηγική, παρά τον σκεπτικισμό αρκετών, αφού η Μόσχα διατηρεί διαμετρικά αντίθετες σχέσεις με το Βελιγράδι, σε σχέση με την Κροατία. Αυτή η κίνηση της Ρωσίας δείχνει σαφώς την προσπάθεια επαναπροσέγγισης με το Ζάγκρεμπ. <br /><br /> Αυτή η πρώτη κίνηση θα μπορούσε να έχει ευρύτερες συνέπειες στα Βαλκάνια και στις πολιτικές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. <br /> <br /> Πρόκειται για μια τολμηρή πολιτική και μεγάλη στρατηγική για την βελτίωση των σχέσεων με την Κροατία αρχικά αλλά ελλοχεύει και κινδύνους για την Μόσχα. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJ7fbw00cbnfuWS_WCJYHufz4C6GL9UhCxqe9W-MiUy9ELE7QQ5mBvlIhoWoecdHAVWnqA4h3GifpLtfcD-XLLWqQKwG0nUifHGpxMu9JUjI9Ujmp0zGcivs6sqg3_-6ZQSGLreJCdZQ/s1600/croa-MMAP-md.png"><img border="0" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJ7fbw00cbnfuWS_WCJYHufz4C6GL9UhCxqe9W-MiUy9ELE7QQ5mBvlIhoWoecdHAVWnqA4h3GifpLtfcD-XLLWqQKwG0nUifHGpxMu9JUjI9Ujmp0zGcivs6sqg3_-6ZQSGLreJCdZQ/s640/croa-MMAP-md.png" width="640" /></a><br /><br /><b> Επικίνδυνες σχέσεις.</b><br /><br /> Από την ανεξαρτησία της Κροατίας, οι σχέσεις με τη Μόσχα ήταν πιο φιλικές παρά το γεγονός ότι η Ρωσία υποστήριξε μερικές φορές στρατιωτικά και πολιτικά το Βελιγράδι, αλλά σε εκείνη την περίοδο η Ρωσία απουσίαζε από τα Βαλκάνια και δεν είχε δυνατότητες να αυξήσει την επιρροή της. <br /> <br /> Ένα αξιοσημείωτο γεγονός το 1995 ήταν η σχεδιασμένη διπλωματικά κίνηση της Ρωσίας όταν ο Β. Πούτιν τίμησε με το μετάλλιο των 60 χρόνων της Πατριωτικής Νίκης στον Μεγάλο Πόλεμο τον τότε πρόεδρο της Κροατίας Στίπε Μέσιτς. Ήταν μια συμβολική πράξη για να προωθήσει την βελτίωση των σχέσεων των δυο χωρών. Την ίδια περίοδο τιμήθηκαν και άλλοι ξένοι ηγέτες με το ίδιο μετάλλιο, καθώς και η ηγεσία της Αλβανίας. Ήταν περισσότερο ένδειξη εμπιστοσύνης για την έναρξη εμπορικών και επιχειρηματικών σχέσεων παρά Γεωστρατηγικός στόχος.<br /> <br /> Η σχέση, όμως, των δυο χωρών πήρε ξαφνικά χειρότερη μορφή όταν η Κροατία συντάχθηκε έντονα στην πρώτη φάση του Νέου Ψυχρού Πολέμου με τους συμμάχους της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ για την επιβολή κυρώσεων κατά της Μόσχας. Οι αντί -κυρώσεις, όμως, της Ρωσίας έφεραν ζημιά εκατοντάδων εκατομμυρίων στην Κροατία μέχρι το τέλος του 2016. Ήταν πρόθυμη να αποδείξει την προσήλωση της στο ΝΑΤΟ και επανέλαβε αυτό που έκανε στον ΒΠΠ και αποφάσισε να αποστείλει στρατεύματα στα ρωσικά σύνορα στο πλαίσιο συνεργασίας και υπό την ηγεσία της Γερμανίας. Νωρίτερα, είχε αναπτύξει ένα περίεργο εθελοντικό πυραυλικό ανταγωνισμό με τη Σερβία, στο πλαίσιο της πολιτικής του ΝΑΤΟ και οι σχέσεις με τη Ρωσία επιδεινώθηκαν λόγω της τυφλής προσήλωσης της Κροατίας στους δυτικούς. Την ίδια στιγμή, άρχισαν να ανθίζουν οι σχέσεις Ρωσίας-Σερβίας και το Ζάγκρεμπ πήρε το μήνυμα ότι αυτός ο ανταγωνισμός θα έπρεπε κάποια στιγμή να τελειώνει.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUPv7j8cclYQPI3XCrq0eiqsPf8-tL7j1yVweBOvNjIBQnEYu8ImQ5VqWASjNGNZRAwPjmGGRT1rl_IvrY6o0ukhnQV7BFMWFpK0mds2nqWN8DtpjfXJV63FCCpuT64O0U__hwbwB0xt4/s1600/16830752_1188208821300152_695439510411163078_n.jpg"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUPv7j8cclYQPI3XCrq0eiqsPf8-tL7j1yVweBOvNjIBQnEYu8ImQ5VqWASjNGNZRAwPjmGGRT1rl_IvrY6o0ukhnQV7BFMWFpK0mds2nqWN8DtpjfXJV63FCCpuT64O0U__hwbwB0xt4/s640/16830752_1188208821300152_695439510411163078_n.jpg" width="640" /></a><br />Statement by Sergey Lavrov (Minister of Foreign Affairs, Russian Federation).<br /><b><br /> Θα συνεργαστεί και με τον διάβολο. </b><br /> <br />Οι πολιτικοί αναλυτές στην Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο δέχτηκαν ένα σoκ όταν διαπίστωσαν ότι άρχισαν οι διπλωματικές υπηρεσίες των δυο χωρών συνομιλίες και πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για να τιμήσουν την 25η επέτειο της έναρξης των διπλωματικών σχέσεων. Ο Ρώσος πρέσβης στην Κροατία καυχήθηκε για τον ρόλο της Ρωσίας στην κρίση, όταν απέτρεψε την Γιουγκοσλαβία να κινηθεί στρατιωτικά κατά του Ζάγκρεμπ και πως η Ρωσία έσπασε τον εναέριο αποκλεισμό της Κροατίας. Στο Μόναχο συναντήθηκε ο Σ Λαβρόφ με τον πρόεδρο της Κροατίας και πρώην Βοηθό Γεν Γρ του ΝΑΤΟ Κολίντα Γκραμπάρ – Κιτάροβιτς για να συζητήσουν τις διμερείς σχέσεις. Αυτές οι δυο εκδηλώσεις δείχνουν ότι οι δυο χώρες άρχισαν επαναπροσεγγίσεις η μια προς την άλλη. Ένα χρόνο πριν, η Ρωσία ακύρωσε το οικονομικό φόρουμ με την Κροατία κάτω από το βάρος της πολιτικής του Ζάγκρεμπ που υποστήριξε την εθνοκάθαρση στην Ανατολική Ουκρανία. Ο Κιτάροβιτς μιλώντας στη διάσκεψη είπε στους παρευρισκόμενους ότι «δεν πρέπει να μετατρέψουμε τη Ρωσία σε ένα εχθρό μας.» Αυτό προκάλεσε έκπληξη όταν λέχθηκε από ένα υψηλόβαθμο αξιωματούχο του ΝΑΤΟ. Αυτή η απροσδόκητη προσέγγιση είναι περίεργη, καθώς υπάρχουν πολλά εμπόδια στο δρόμο και πρώτο εμπόδιο είναι η πολύ στενή συνεργασία με τους «αδελφούς Σέρβους» και η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη σε αυτή την περίοδο του Νέου Ψυχρού Πολέμου και οι μεταβλητές είναι πολλές στην εύθραυστη ισορροπία. <br /> <br /> Η Κροατία βρίσκεται στη μέση μιας φασίζουσας περιόδου, ίσως αναγέννησης, που διαφαίνεται από την κυβέρνηση και τους συμμάχους της « Κοινωνίας των Πολιτών», οι οποίοι εκδηλώνουν ένα ρεβιζινισμό για τον ΒΠΠ που έχει τις ρίζες του στο « Ανεξάρτητο Κράτος» που κυβερνούσε την Κροατία κατά την διάρκεια του πολέμου. Οι φασιστικές τάσεις στην Κροατία έχουν διευρυνθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια όταν νεοναζί μπράβοι ταξίδεψαν στην Ουκρανία να πολεμήσουν με τους ναζί του δεξιού τομέα τους Ρώσους της περιοχής. Τάγματα του Κιέβου με Κροάτες ναζί έχουν λάβει μέρος σε εγκλήματα πολέμου, αδιάκριτους βομβαρδισμούς αμάχων, βιασμούς, ανάμεσα σε πολλές άλλες χυδαίες πράξεις που περιλαμβάνουν εν ψυχρώ εκτελέσεις Ρώσων πολιτών. Ενώ η Ρωσία έχει αντιταχθεί τον φασισμό στην Ουκρανία άρχισε μια πορεία προσέγγισης με την Κροατία στην οποία μεγάλος αριθμός ενστερνίζονται φασιστικές ενέργειες. Αυτό δεν μπορεί να εμποδίσει τον μεγαλύτερο στόχο της Ρωσίας να εισέλθει στα Βαλκάνια, αλλά ούτε και μπορεί να το κρύψει κάτω από το χαλί. <br /><br /><b> Η Ηθική στην Πολιτική. </b><br /> <br /> Η Κροατία προκάλεσε αρκετά προβλήματα και διαδραμάτισε τον μοχλό της Δύσης στην πολιτική του Διαίρει και Βασίλευε καθώς δραστηριοποιήθηκε για τα δικαιώματα των Κροατών στην Βοσνία που απαίτησαν το δικό τους Ομοσπονδιακό Κράτος εντός της χώρας αυτής. Αυτό ήταν προβοκάτσια καθώς παραβίαζε τη Συμφωνία του Ντέιτον, η οποία τερμάτισε τον εμφύλιο στη Βοσνία, και σήμερα οι Κροάτες είναι ενωμένοι μέσω της Ομοσπονδίας με τους μουσουλμάνους της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Εάν οι απαιτήσεις των Κροατών αυξήσουν τις πιέσεις είναι πολύ πιθανόν να τινάξουν στον αέρα την Βοσνία και το πιθανότερο είναι ένας μεγαλύτερος περιφερειακός πόλεμος που μπορεί στη συνέχεια να στραφεί κατά των Σέρβων. Οι σχέσεις Κροατίας - Σερβίας δεν είναι καλές και το Ζάγκρεμπ συμπεριφέρθηκε αρκετά επιθετικά προς το Βελιγράδι, καθώς έχουν πρόβλημα με τις απαιτήσεις των Κροατών στην βόρεια Σερβική επαρχία της Βοϊβοντίνα. Η Κροατία μπλοκάρει τις διαπραγματεύσεις της Σερβίας με την ΕΕ με το αιτιολογικό ότι δεν σέβεται την κροατική μειονότητα στην περιοχή αυτή και είχε απαιτήσει 186 σχολικά εγχειρίδια να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα των Κροατών. Πίσω, όμως, από αυτό υπάρχουν οι διεκδικήσεις των εθνικιστών Κροατών, οι οποίοι έθεσαν εδαφικές απαιτήσεις σε αυτή την ιστορική περιοχή της Σερβίας. Επίσημα, το Ζάγκρεμπ δεν έχει απαιτήσεις αλλά μπορεί να αναμοχλεύσει ταραχές και στη Βοσνία και στην Σερβία για παρόμοιους λόγους. <br /> <br /> Η Κροατία, με την κάλυψη του ΝΑΤΟ, προβάλλει αβάσιμους, όπως φαίνεται, ισχυρισμούς ότι το Βελιγράδι είναι απειλή για την Ειρήνη στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτή είναι η ρητορική τους ενώ σε συνεργασία με την Αλβανία και το ΝΑΤΟ συνομιλούν για να ανανεώσουν την στρατιωτική κατοχή της περιοχής στο πλαίσιο της «ειρηνευτικής αποστολής». Η αυτονομιστική κυβέρνηση στην πραγματικότητα θέλει να δημιουργήσει επίσημα δικές της «ένοπλες δυνάμεις» που πιθανόν να αντίκειται και στο Σύνταγμα της. Είναι προβλέψιμο ότι η Κροατία θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια ή σε άλλη λύση με στόχο να υπονομεύσουν αργότερα τη Σερβία. Γενικά, η Κροατία δεν δείχνει να είναι αξιόπιστη και έδειξε στο παρελθόν ότι είναι το σκυλί της δύσης στα Βαλκάνια. Αμέσως μετά τις επαφές, ο πρόεδρος της Κροατίας έκανε μια περίεργη δήλωση ότι η Ρωσία μιλά για επεκτατισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Πιθανόν να έκανε αυτή τη δήλωση ρητορικά, για να καλύψει την νέα εταιρική σχέση με τη Μόσχα. Κάποιοι ήδη ισχυρίζονται ότι έδειξε γρήγορα το αληθινό της πρόσωπο και ότι εξαπατά τον Σ Λαβρόφ. Στο έγγραφο των συναντήσεων, όμως, αναφέρει ότι ο « Σ Λαβρόφ εκτιμά την τιμιότητα και ότι με αυτό το μέτρο αποτιμά τη συνομιλία μαζί του». Ακόμα, όμως, η Κροατία δεν έχει αποσύρει τις δυνάμεις της που βρίσκονται κατά μήκος της δυτικής παραμεθορίου της Ρωσίας και αν δεν δώσουν εντολή οι ΗΠΑ να αποχωρήσουν, η Κροατία δεν θα τις μετακινήσει ποτέ. Δεν πρόκειται για μεγάλες δυνάμεις, αλλά αυτό αποτελεί επιθετική ενέργεια κατά της Ρωσίας. Δεν μπορεί η ηγεσία της Κροατίας να ξεγελάσει τον Β Πούτιν ούτε τον Σ Λαβρόφ, αλλά είναι αναξιόπιστος εταίρος και μπορεί πολύ εύκολα να στραφεί εναντίον της Ρωσίας και να υπονομεύσει αυτή την πολύ μεγάλη στρατηγική κίνηση στα Βαλκάνια και να ανατρέψει τους υπολογισμούς της Μόσχας.<div> <b><br />Οι Στρατηγικοί στόχοι. </b></div> <div> <br />Σύμφωνα πάντα με τους αναλυτές και τους ειδικούς, που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τις κινήσεις και τη στρατηγική της Μόσχας, η Ρωσία φαίνεται να ενδιαφέρεται να πετύχει αλληλένδετους στόχους προκειμένου να φτάσει σε μια Νέα Ύφεση και ισορροπία με τις ΗΠΑ στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. <br /> <br /> Αυτά όμως είναι σενάρια και εμπειρικές υποθέσεις που δυνητικά ταιριάζουν με την στρατηγική της Ρωσίας σε σχέση με τη Δύση. <br /> <br /> Το μήνυμα που λαμβάνει η Ρωσία από τα Βαλκανικά κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι μια προδιάθεση για ρεαλιστικές πολιτικές σχέσεις με την Μόσχα. Σε δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στη Σλοβενία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα φαίνεται ότι οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στους δυτικούς και στο ΝΑΤΟ και θα προτιμούσαν στενότερη συνεργασία με τη Ρωσία, ακόμα και στρατιωτική συνεργασία που αφορά στην άμυνα τους. Επιπλέον, οι χώρες αυτές έχουν πληγεί από τις κυρώσεις της Ρωσίας, έτσι θα προτιμούσαν να δοθεί ένα τέλος σε αυτό τον οικονομικό πόλεμο μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να υποστηρίξουν αυτή την άποψη. Είναι φτωχότερα κράτη σε σχέση με τους δυτικούς εταίρους τους στην ΕΕ, ούτε έχουν επιθετικό ενδιαφέρον για να συσσωρεύσουν στρατεύματα γύρω από τη Ρωσία λόγω και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, όπως η Βουλγαρία ή από το να επιδείξουν την πίστη τους στο ΝΑΤΟ ή ακόμα, επειδή έχουν χάσει την κυριαρχία τους, όπως η Ελλάδα. Η Ρωσία κατανοεί αυτούς τους περιορισμούς στην αντί- ρωσική πολιτική στην οποία συντάσσονται κάτω από το βάρος όλων αυτών των δεδομένων και θεωρεί ότι αυτά τα τρία Βαλκανικά κράτη είναι οι αδύναμοι κρίκοι - και η ένδειξη της πολιτικής αδυναμίας και των λανθασμένων επιλογών της δύσης απέναντι τους- σε ολόκληρη τη αλυσίδα . Για αυτό το λόγο προσπαθεί να δημιουργήσει με το κάθε ένα ξεχωριστά ρεαλιστικές σχέσεις, με την ελπίδα ότι θα διασπάσει τις εχθρικές πολιτικές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για να ασκήσει πίεση προκειμένου να επέλθει η εξομάλυνση. Ελπίζει πως, όταν διαρρήξει αυτό το πύρινο τείχος, που δημιούργησαν οι δυτικοί, θα διεισδύσει στην Βαλκανική, στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Είναι αδύνατον να το πράξει αυτό μέσω της Βαλτικής ή της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς όλες οι χώρες, με πρώτη την Πολωνία, είναι εχθρικές και γι΄αυτό εστιάζει την διπλωματία της στα Βαλκάνια. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6UngOagXZb8Fsld2SfU8J1h6TWkUwaO5MCUarOCwsBZQiMaRgzBwHLCACx6ZsdJ2c-SycODaV2lSPXHHykGDdxFQ8p9taqWvOF0vRLJM_-imEnhG3LuNd895SO7PjDqQaO8uDL1mPA40/s1600/007f7dcc1de776ae0fbd86ceae8656ad_XL.jpg"><img border="0" height="401" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6UngOagXZb8Fsld2SfU8J1h6TWkUwaO5MCUarOCwsBZQiMaRgzBwHLCACx6ZsdJ2c-SycODaV2lSPXHHykGDdxFQ8p9taqWvOF0vRLJM_-imEnhG3LuNd895SO7PjDqQaO8uDL1mPA40/s640/007f7dcc1de776ae0fbd86ceae8656ad_XL.jpg" width="640" /></a><br /><br /> Η Βουλγαρία και η Ελλάδα μοιράζονται Ιστορικούς, Πολιτισμικούς και Θρησκευτικούς δεσμούς με τη Μόσχα και η Ρωσία είναι πρόθυμη να ανταποδώσει τη φιλία της, ενώ η Σλοβενία, που είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση, καθοδηγείται από την Γεωπολιτική σταθερότητα της χώρας, αλλά και της προσωπικής φιλίας του προέδρου της Μπορούτ Μπαχόρ με τον Β Πούτιν. Οι σχέσεις και οι δεσμεύσεις Ρωσίας – Σλοβενίας είναι το θετικό παράδειγμα της πρώτης φάσης στην προσπάθεια της Ύφεσης και στην αναβάθμιση των σχέσεων με την Κροατία. Το Ζάγκρεμπ διαπίστωσε ότι οι σχέσεις Μόσχας- Λουμπλιάνα είναι πολύ καλές με αμοιβαίο οικονομικό όφελος και δεν θα ήθελε να μείνει έξω στην καταιγίδα. Ξέρουν, επίσης, πόσο κοντά είναι οι σχέσεις Ρωσίας – Σερβίας και από την πλευρά της Κροατίας δεν θα ήταν σοφό να βλέπουν ότι δυο από τους γείτονες τους έχουν πολύ καλές σχέσεις με τη Μόσχα και το Ζάγκρεμπ να παραμένει εχθρικό. Στον οικονομικό και εμπορικό τομέα υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν στις διμερείς σχέσεις για το γενικότερο καλό όλων των πολιτών και η Κροατία έχει πληγεί από την κρίση. Η Κροατία θα μπορούσε να προσελκύσει ρωσικές επενδύσεις. Κυρίως, θα μπορούσε να προσελκύσει τουρισμό και η Ρωσία θα ήταν περισσότερο ικανοποιημένη, καθώς οι πολίτες της είναι διατεθειμένοι να αποφύγουν τους παραδοσιακούς προορισμούς. όπως η Αίγυπτος και η Τουρκία λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων. Επιπλέον, η Ρωσία προσπαθεί μέσω της Κροατίας να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Ομοσπονδιακή Οντότητα της Δημοκρατίας της Σέρπσκα, παλαιότερος σύμμαχος της Ουγγαρίας και η Μόσχα προσπαθεί να το επιτύχει αυτό μέσω της Κροατίας. <br /><br /><b> Με τις ευλογίες του Αγίου Στεφάνου;</b><br /><br /> Αν η νέα ΕΕ θα αρχίσει την πορεία της αποκέντρωσης της, είναι πιθανή η δημιουργία περιφερειακών συνασπισμών και ένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι η περιοχή του Αγίου Στεφάνου, όπως την αποκαλούν οι εμπειρογνώμονες – αναλυτές από την ομώνυμη Συνθήκη ή το γνωστό Βασίλειο της Ουγγαρίας και αυτό είναι δυνατόν να επιτευχθεί σε σχέση με την Ουγγαρία. Πιθανόν, στο πίσω μέρος του μυαλού να βρίσκεται και η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου που απελευθέρωσε την Βουλγαρία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. <br /> <br /> Το 1102 η Ουγγαρία ήταν ενωμένη με την Κροατία και είχε επεκτείνει σε αυτήν την περίοδο την επιρροή της στο νότιο τμήμα της Σλοβακίας και σε τμήματα της ανατολικής και κεντρικής Ρουμανίας. Η βόρεια Σέρβικη επαρχία της Βοϊβοντίνα ήταν επίσης κάτω από τον έλεγχο τη Βουδαπέστης πριν από την διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Αυτό υποδηλώνει ότι η κρατική συνιστώσα της σύγχρονης Βοσνίας ( τότε σύμφωνα με τον Αυστριακό έλεγχο κατά τα τελευταία χρόνια της δυαδικής μοναρχίας) οφείλεται στις ιστορικά φιλικές σχέσεις των Κροατών με τους Ούγγρους και αυτό μπορεί να επαναληφθεί έμμεσα. <br /> <br /> Όλα αυτά αποκτούν σημασία εξαιτίας του Εθνικισμού που αναγεννήθηκε στον κόσμο και τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχουν για την ΕΕ, νοουμένου ότι αυτός ο χώρος του Αγίου Στεφάνου θα επισημοποιηθεί ποτέ ή θα παραμείνει ντε φάκτο ανεπίσημος, και η Ουγγαρία θα υλοποιήσει τις επιδιώξεις της να επεκτείνει την επιρροή της κατά μήκος των πολιτισμικών ορίων της πρώην Αυτοκρατορίας της. Αν αυτό συνεχίσει, σιωπηρά θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη Σερβία και απομένει να παρακολουθήσουμε πως θα επενεργήσει στη Σλοβακία και στην Ρουμανία. Από την Ρουμανία, η Ουγγαρία διεκδικεί εδάφη τα οποία παραχώρησε ο Χίτλερ στη Ρουμανία. Τόσο στη Ρουμανία όσο και στην Σλοβακία υπάρχουν σχετικά μεγάλες ουγγρικές μειονότητες και η Βουδαπέστη πιθανόν να ασκήσει επιρροή πάνω τους, αλλά θα μπορεί να αναζωογονήσει τις σχέσεις της με τον αιώνιο εταίρο της την Κροατία. Με την μεταναστευτική κρίση άρχισαν οι χώρες της Βαλκανικής να φτιάχνουν φράκτες και οι δυο χώρες είναι πιο λογικό να βελτιώσουν τις σχέσεις τους σε ένα νέο πλαίσιο συνεργασία μόλις τους δοθεί η ευκαιρία. Η Ρωσία αναγνωρίζει ότι αυτό το υπόστρωμα στις σχέσεις των δυο χωρών, με δεδομένη την καλή σχέση Ρωσίας – Ουγγαρίας, μπορεί να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις αυτές προς την κατεύθυνση της Κροατίας και να λάβει μια θέση σε αυτό τον χώρο του Αγίου Στεφάνου. Η Γεωπολιτική ενδυνάμωση αυτού του χώρου θα μπορούσε δυνητικά να επιτύχει την εξισορρόπηση των Βαλκανίων και να αποτελέσει τον κύριο μοχλό άσκησης πολιτικής στην περιοχή. Σε άλλη ανάλυση αναφέρονται τα Κεντρικά Βαλκάνια στα οποία ενσωματώνουν την Σερβία, τη FYROM, την Republic Srpska, ακόμα και το Μαυροβούνιο, που όμως θεωρείτε απομακρυσμένη περίπτωση. Για αυτό η Ρωσία εργάζεται να βελτιώσει και να ενισχύσει τις σχέσεις με όλα αυτά τα κράτη, ανεξάρτητα από την προσέγγιση του χώρου του Αγίου Στεφάνου. <br /> <br /> Η Ρωσία όμως έχει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια και να πείσει ότι είναι παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια, για να συνενώσει αυτές τις χώρες και να ευθυγραμμίσει τα συμφέροντα τους και να εξουδετερώσει τους παράγοντες των συγκρούσεων. Με αυτό τον τρόπο θα επιτύχει την υλοποίηση του τεράστιου έργου κατασκευής του αγωγού από την Τουρκία προς την Κεντρική Ευρώπη. Πρέπει να αποδείξει σε αυτή την στρατηγική της ότι δεν έχει κακές προθέσεις σε βάρος τους. <br /> <br /> Η προσέγγιση της Ρωσίας με την Κροατία συνέπεσε με τις εκλογές στην Σερβία, όπου εκδηλώθηκε ένας πολιτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στον Πρωθυπουργό Βουσιτς και στον Πρόεδρο Νίκολιτς, αλλά ο δεύτερος υποχώρησε και ο Βούσιτς θα είναι πιθανόν ο νέος πρόεδρος της χώρας και θα δούμε ποιος θα είναι τελικά ο Πρωθυπουργός. Αυτή η πορεία θα απασχολήσει τη Σερβία για μεγάλο διάστημα και η Ρωσία αξιοποιεί αυτή την περίοδο για την προσέγγιση της με την Κροατία. Η Ρωσία διαδραματίζει ιστορικό ρόλο στην Ευρασία και αν πετύχει την μόχλευση στην νέα σχέση της με την Κροατία, αμέσως μετά θα οδηγήσει σε θετική περιφερειακή σχέση το Ζάγκρεμπ με το Βελιγράδι, προκειμένου να επιτύχει την σταθερότητα στα Βαλκάνια. Η Σερβία θα μπορούσε να βρεθεί μετά τις εκλογές σε διαφορετικό Γεωπολιτικό στρατόπεδο, αλλά η Ρωσία θα έχει βελτιώσει τις σχέσεις της με την Κροατία και λογικά θα έχει καλές σχέσεις και με το Βελιγράδι. Αυτό μπορεί να δυσαρεστήσει τους Σέρβους, καθώς φαίνεται ότι η προσέγγιση των δυο χωρών προχωρά με γρήγορους ρυθμούς. Ο Γκόρνταντ Βοκάτα ΥΠΕΞ της Κροατίας αμέσως μετά τη συνάντηση Λαβρόφ – Κιτάροβιτς είπε ότι « Θεωρούμε ότι η Ρωσία είναι ένας σημαντικός παράγοντας σταθερότητας ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη. Από αυτή την άποψη πιστεύω ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία και είμαι ευτυχής να τονίσω ότι αυτό συζητήθηκε στις συναντήσεις. Εκτός όμως από την συνέχιση της πολιτικής της ΕΕ μπορούμε να αναπτύξουμε επίσης σχέσεις με τη Ρωσία. Αν θέλουμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλο θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ Ζάγκρεμπ και Μόσχας.» <br /><br /> Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν φωνές στην Κροατία που θέλουν την προσέγγιση με τη Ρωσία και μπορούν να προχωρήσουν γρήγορα. Αυτή η πολιτική δεν στρέφεται κατά της Σερβίας ή άλλων παιχτών στην περιοχή, αλλά έχει σχεδιαστεί για να βελτιώσει τη συνολική θέση της Ρωσίας στα Βαλκάνια και, αν πετύχει, η Ρωσία να καθορίσει το παιχνίδι στη σκακιέρα, θα σπρώξει τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Σερβίας, σε συνεργασία προς όφελος όλων. Η Ρωσία φαίνεται να αναλαμβάνει αυτό το ρόλο στο πλαίσιο της προληπτικής επίλυσης των περιφερειακών αντιθέσεων, οι οποίες αν αφεθούν να εκδηλωθούν σύντομα, θα εκραγούν σε όλα τα σημεία των επικείμενων αναφλέξεων. Η Ρωσία κατανοεί πλήρως τι σημαίνει Βαλκάνια και αποσταθεροποίηση στο κατώφλι της Ευρώπης.</div> <div>   <a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

ΡΩΣΙΑ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Άρχισε το παιχνίδι στη σκακιέρα των Βαλκανίων

Πάνος Ιγνατίου Μόσχα Η εξέγερση στην Ουκρανία το 2013 σηματοδότησε τις μεγάλες ανατροπές που άρχισαν να εμφανίζονται με μεγάλες στροφές σ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΠΟΨΗ: Τουρκία και επερχόμενες αλλαγές.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirkMUA4BfGFJwnyHDk3YMLHG1KaRwOyaNpOjEYELzWnzdOMCN5IvyeIq7bC-1mY7OxStSAMKz5b2lZWpaQygWOJscDAwBQ9KMgQfDIIQ8pLr8j6-31yCKp1EPPfz5Ee_vhBpD5oMVbsot3/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2587%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582.+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirkMUA4BfGFJwnyHDk3YMLHG1KaRwOyaNpOjEYELzWnzdOMCN5IvyeIq7bC-1mY7OxStSAMKz5b2lZWpaQygWOJscDAwBQ9KMgQfDIIQ8pLr8j6-31yCKp1EPPfz5Ee_vhBpD5oMVbsot3/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2587%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582.+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία ως χώρα βρίσκεται σε μια ανοδική πορεία ανάπτυξης αριθμού του πληθυσμού της. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια τάση πεπερασμένου όσον αφορά την ικανότητα στήριξης του σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο (σ.σ. πόλωση). Η μόνη διέξοδος εκτόνωσης εκεί, θα είναι η δημιουργία τάσης επεκτατισμού έτσι ώστε να δημιουργήσει όραμα ισχύος και δυναμικής πλουτισμού. Είναι δεδομένο πώς μια χώρα 75 εκατομμυρίων σε λίγες δεκαετίες θα ξεπεράσει εύκολα τα 100.000.000, όπου σε αντίθεση με την Ινδία ή την Κίνα, η έκταση της αλλά και η εγγύτητα της χώρας με τις πλούσιες χώρες της Ανατολής και της Δύσης, θα προκαλέσει ακόμα περισσότερο την εκτόνωση της , εδαφικά, για να κατακτήσει "ζωτικό χώρο" αλλά και "ειρηνικό διάλειμμα" όσον αφορά πολώσεις εσωτερικές.<br /><br />Σε αντίθεση, τώρα, θα πρέπει να δει κάποιος πώς η Τουρκία συνορεύει με κάποιες χώρες. <br /> Η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν δεν έχουν κάποια τρομερή ισχύ (αν και προστατεύονται από την Ρωσία και τις ΗΠΑ λόγω ενέργειας), το Ιράκ είναι απαγορευμένη περιοχή λόγω ΗΠΑ και Κούρδων, όπως και το Ιράν είναι πολύ ισχυρό για όποια αντιπαλότητα, η Βουλγαρία είναι μάλλον αδιάφορη και σε σημεία ίσως και συνεργάτης. Οι μόνες χώρες που έχουν μάλλον ενδιαφέρον επεκτατικό σε έλεγχο και ίσως και εδαφικό είναι η Συρία και η Ελλάδα/Αιγαίο. Στην πρώτη προσπαθεί η Τουρκία να τοποθετηθεί καίρια και να αναπτύξει κάποιες επιρροές που δεν φαίνεται να της βγαίνουν κυρίως λόγω ΗΠΑ και Ρωσίας. Οπότε το επόμενο σημείο εκτόνωσης είναι το Αιγαίο. <br /><br /> Παράλληλα κάποιος πρέπει να δει, ότι παρά το γεγονός πως η οικονομία της καταρρέει, ακόμα και τώρα απολαμβάνει στήριξης λόγω γεωστρατηγικής θέσης και ικανής διπλωματίας. Παράλληλα έχει μια συνεχόμενη ανοδική τάση ενίσχυσης στρατιωτικού δυναμικού και μια μετατροπή πολιτεύματος στην "Αρχή του Ενός" που είναι το Α και το Ω για αποφάσεις επιθετικής φύσης δίχως εσωτερικούς ελέγχους<br /> <br /> Συνοπτικά, λοιπόν, είναι μια χώρα που έχει πολύ μεγάλο πληθυσμό, έχει ενισχυμένο αριθμητικά και εξοπλιστικά στράτευμα , έχει υπερσυγκέντρωση εξουσιών, ενώ απολαμβάνει και προστασίας από ισχυρούς σε τερτίπια της. Παράλληλα, έχει μεγάλη ανάγκη από ενέργεια, προσβάσεις σε ναυτικές οδούς, ανάγκη απόδειξης προβολής ισχύος και όλα αυτά κλιμακώνονται εκθετικά. <br /><br /> Προσωπικά, θεωρώ πώς δεδομένων των συγκυριών η Τουρκία δεν θα τολμήσει να κάνει γενική σύγκρουση ή επιθετική κίνηση μεγάλης κλίμακας για πολλούς λόγους. Όμως, περιμένω σίγουρα θερμό επεισόδιο, όπου με τα σημερινά δεδομένα, αν η Ελληνική πολιτική δεν αντιδράσει δυναμικά και με ικανή στρατηγική θα θέσει βάσεις για πολύ μεγαλύτερα προβλήματα που θα τα ζήσουμε , γρήγορα και προοδευτικά μετά τις 16.4 και το Τουρκικό δημοψήφισμα.<br /> <br /><b> Αλέξανδρος Νίκλαν <br /> Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας</b><a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΑΠΟΨΗ: Τουρκία και επερχόμενες αλλαγές.

Η Τουρκία ως χώρα βρίσκεται σε μια ανοδική πορεία ανάπτυξης αριθμού του πληθυσμού της. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια τάση πεπερασμένου...

Διαβάστε την συνέχεια