Τουρκικές μεθοδεύσεις σε Κουρδικό και Συρία, με το βλέμμα στον Τραμπ.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/11/2241112122417.png"><img height="394" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/11/2241112122417.png" width="707" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Κατά την πρώτη του τετραετία στην προεδρία των ΗΠΑ (Ιανουάριος 2017-Ιανουάριος 2021), ο Ντόναλντ Τραμπ είπε πολλά, που δεν έγιναν όμως όλα πράξη.<br /><br />Τον Δεκέμβριο του 2018 για παράδειγμα, ως 45ος τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ρεπουμπλικανός είχε αναγγείλει δύο πράγματα: την ήττα των τζιχαντιστών του καλούμενου Ισλαμικού Κράτους («we have defeated ISIS in Syria»), και τη -συνακόλουθη της τζιχαντιστικής ήττας- αποχώρηση των Αμερικανών στρατιωτών από τη βόρεια Συρία, που τότε υπολογίζονταν σε περίπου 2.000.<br /><br />«Ο Τραμπ σοκάρει συμμάχους και συμβούλους με το σχέδιό του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία», έγραφε τότε ο Guardian, ενώ κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι όπως ο Τζέιμς Μάτις και ο Μπρετ ΜακΓκερκ παραιτούνταν αντιδρώντας στην απόφαση Τραμπ.<br /><br />«Καθώς ο Τραμπ επιδιώκει να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση περί μείωσης της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο εξωτερικό, αυτή που επωφελείται είναι η Τουρκία που θέλει να απομακρύνει τους Κούρδους από την τουρκοσυριακή μεθόριο και να στείλει εκεί Σύρους πρόσφυγες, ενώ ηττημένοι από όλο αυτό βγαίνουν οι Κούρδοι μαχητές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων που είχαν πολεμήσει μαζί με τους Αμερικανούς ενάντια στο ISIS», σημείωνε σε σχόλιό που είχε δημοσιεύσει στον ιστοχώρο της δεξαμενής σκέψης Chatham House η Λίντσεϊ Νιούμαν.<br /><br />Οι Αμερικανοί στρατιώτες ωστόσο, επί του πρακτέου ποτέ δεν έφυγαν πλήρως από τη Συρία. Από περίπου 500 που ήταν το 2017, όταν ξεκίνησε δηλαδή η πρώτη τετραετία του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία, αυξήθηκαν σε περίπου 2.000 και έπειτα μειώθηκαν περίπου στο μισό, σε 1.000, προτού αυξηθούν και πάλι. Κι όλα αυτά, με τον Τραμπ στην προεδρία.<br /><br />«Ποια απόσυρση από τη Συρία; Δεν υπήρξε ποτέ απόσυρση από τη Συρία», δήλωνε, σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Αμερικανός διπλωμάτης Τζέιμς Τζέφρι, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον παραιτηθέντα Μπρετ ΜακΓκερκ στη θέση του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ στην περιοχή.<br /><br />Ο Τζέιμς Τζέφρι είχε μάλιστα παραδεχθεί, στο πλαίσιο της ιδίας συνέντευξης στον ιστοχώρο DefenseOne, ότι την περίοδο που ο Τραμπ ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ η δική του πλευρά (του Αμερικανού ειδικού απεσταλμένου στον παγκόσμιο συνασπισμό των δυνάμεων που μάχονταν ενάντια στο ISIS) κρατούσε εν μέρει κρυφούς από την ηγεσία του Λευκού Οίκου ή κάπως ασαφείς τους πραγματικούς αριθμούς των Αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονταν στη Σύρια… προκειμένου εκείνοι να μην μειωθούν.<br /><br />Εν έτει 2024 πια, οι Αμερικανοί στρατιώτες που παραμένουν στη Σύρια υπολογίζονται σε περίπου 900, πλην όμως σε αυτούς θα πρέπει να προστεθεί και ένας «αδιευκρίνιστος» αριθμός από συνεργαζόμενους με τις αμερικανικές δυνάμεις μισθοφόρους (contractors).<br /><br />Τι θα κάνει, άραγε, ο Τραμπ σε αυτό το μέτωπο, ως 47ος πια πρόεδρος των ΗΠΑ, το προσεχές διάστημα; Θα επαναφέρει εκείνο τον παλαιό στόχο της συνολικής απόσυρσης ή μήπως, στον αντίποδα, θα κρατήσει τους Αμερικανούς εκεί, με το βλέμμα πια στραμμένο όχι όμως στο ISIS αλλά και στο Ιράν και στους λοιπούς εχθρούς του Ισραήλ, πολλοί από τους οποίους είχαν άλλωστε στο παρελθόν αξιοποιήσει τα εδάφη της Συρίας ως καταφύγιο ή ορμητήριο.<br /><br />Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα ήθελε, πάντως, από τη δική της πλευρά, να μπορέσει να αναλάβει κάποια στιγμή ρόλο περιφερειακού «χωροφύλακα» στη θέση των αποχωρησάντων Αμερικανών, «καλύπτοντας» η ίδια υπό μια δική της ομπρέλα «ασφαλείας» και τουρκικού ελέγχου τις περιοχές που απλώνονται πέρα από τα νοτιοανατολικά τουρκικά σύνορα, όχι μόνο δυτικά αλλά και ανατολικά του ποταμού Ευφράτη, από τη βόρεια Συρία δηλαδή ως και το Ιρακινό Κουρδιστάν.<br /><br />Το «ιδανικό» μάλιστα για την τουρκική ηγεσία λέγεται ότι θα ήταν εάν αυτό μπορούσε να γίνει με την «αποδοχή» των Κούρδων ή έστω μεγάλου μέρους αυτών.<br /><br />Ήδη, στο ημιαυτόνομο Βόρειο Ιράκ η πλευρά του Ερντογάν παρουσιάζεται να έχει «αγκαλιάσει» το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν-KDP των Μπαρζανί, ενάντια στο αντιπολιτευόμενο κόμμα της Πατριωτικής Ενωσης του Κουρδιστάν-PUK του Ταλαμπανί.<br /><br />Τι γίνεται όμως στη βόρεια Σύρια;<br /><br />Η τουρκική επιχείρηση επαναπροσέγγισης με την πλευρά του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ προς το παρόν δεν έχει εξελιχθεί όπως θα επιθυμούσε η Άγκυρα. Η διμερής συνάντηση που ελέγετο ότι προετοίμαζαν οι δύο πλευρές το περασμένο καλοκαίρι τελικώς δεν έγινε πράξη.<br /><br />Ο Ερντογάν δήλωσε, τον περασμένο Ιούλιο, ότι θα ήταν ανοιχτός στο ενδεχόμενο να συναντήσει τον Άσαντ, αλλά ο Σύρος πρόεδρος δεν έδειξε να ανταποκρίνεται. Αντιθέτως, βγήκε στην «αντεπίθεση» υποστηρίζοντας ότι το ζήτημα δεν είναι η συνάντηση καθαυτή ως πράξη αλλά το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης και ότι τα τουρκικά στρατεύματα θα πρέπει να αποχωρήσουν από τα εδάφη της βόρειας Συρίας.<br /><br />Ξαφνικά ωστόσο, μόλις λίγους μήνες έπειτα από εκείνες τις «ανταλλαγές» δηλώσεων του περασμένου καλοκαιριού μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού, η πλευρά Ερντογάν παρουσιάστηκε να κάνει ένα απροσδόκητο άνοιγμα επαναπροσέγγισης προς την πλευρά των Κούρδων.<br /><br />«Ο 76χρονος Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτης του Κόμματος Εθνικιστής Δράσης (MHP) και εταίρος του Ερντογάν ήδη από το 2018 στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας (Cumhur Ittifaki), προκάλεσε εντύπωση όταν έσπευσε, κατά την έναρξη των εργασιών της νέας νομοθετικής περιόδου την 1η Οκτωβρίου, να χαιρετήσει την ομάδα του φιλοκουρδικού Κόμματος Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών (DEM)», γράφαμε στο Α&Δ στις 8 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο άρθρου για το νέο πολιτικό σκηνικό όπως εκείνο διαμορφώνεται πια στην Τουρκία.<br /><br />Στις 22 Οκτωβρίου ωστόσο, ο Μπαχτσελί προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, όταν υποστήριξε δημόσια -προφανώς με την πλήρη στήριξη του Ερντογάν- ότι ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποίος έχει ήδη περάσει 25 χρόνια στις τουρκικές φυλακές (1999-2024), μπορεί τελικώς να αποφυλακιστεί εάν κηρύξει ενώπιον του τουρκικού κοινοβουλίου «το τέλος της τρομοκρατίας» και «τη διάλυση του PKK».<br /><br />Αυτό το νέο κουρδικό «άνοιγμα» του Ερντογάν, το οποίο έγινε μάλιστα πράξη με «αγγελιαφόρο» έναν Τούρκο εθνικιστή όπως είναι ο Μπαχτσελί, ερμηνεύτηκε στην αρχή με γνώμονα κυρίως τις εσωτερικές τουρκικές πολιτικές εξελίξεις: ως μια προσπάθεια δηλαδή από την πλευρά του Ερντογάν να εξασφαλίσει τις ψήφους (των Κούρδων) που θα του επιτρέψουν να προχωρήσει σε μια νέα συνταγματική μεταρρύθμιση που θα ανοίγει τον δρόμο για την παραμονή του στην προεδρία μετά το 2028.<br /><br />Μήπως όμως αυτό το «άνοιγμα», το οποίο μάλιστα ξεκίνησε μόλις έναν μήνα πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, έχει παράλληλα και μια άλλη εξωτερική γεωπολιτική στόχευση;<br /><br />Όπως προαναφέρθηκε, η πλευρά Ερντογάν θα ήθελε η Τουρκία να αναλάβει κάποια στιγμή ρόλο περιφερειακού «χωροφύλακα» στις περιοχές πέραν των τουρκικών νοτιοανατολικών συνόρων και, αφού προς το παρόν εκείνη δεν καταφέρνει να τα βρει με τον Άσαντ, επιχειρεί τώρα να εξασφαλίσει άλλες «βάσεις»: την αποδοχή των Κούρδων (του KDP φαίνεται πώς ήδη την έχει), το πράσινο φως από την πλευρά των Αμερικανών (για την επέκταση των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία) και την ενίσχυση της τουρκικής συνεργασίας με τη Βαγδάτη (την οποία Βαγδάτη ο Ερντογάν επισκέφθηκε τον περασμένο Απρίλιο για πρώτη φορά έπειτα από ένα διάστημα 13 -ως επί το πλείστον δύσκολων για τις τουρκοϊρακινές σχέσεις- ετών, όπως γράφαμε τότε στο Α&Δ).<br /><br />Αναλυτές από την Τουρκία υποστηρίζουν μάλιστα, με νόημα, ότι ο Οτζαλάν, στην πιθανή απελευθέρωση του οποίου αναφέρθηκε ο Μπαχτσελί, εξακολουθεί να έχει επιρροή στους Κούρδους, ειδικά της βόρειας Συρίας (YPG/YPJ)… αλλά ενδεχομένως όχι πια τόσο και του PKK το οποίο έχει την «έδρα» του στα όρη Καντίλ κοντά στα σύνορα Ιράκ-Ιράν.<br /><br />Τα ερωτήματα που ανακύπτουν, βέβαια, μέσα από ένα τέτοιο πλαίσιο ανάλυσης, είναι πολλά: Πώς θα έβλεπε το Ισραήλ (του Νετανιάχου, που συγκρούεται με τον Ερντογάν) το ενδεχόμενο περιφερειακής ενίσχυσης της Τουρκίας;<br /><br />Πώς θα αντιδράσουν ο Άσαντ, η Ρωσία (που έχει στρατιωτικές βάσεις στη Συρία), και η Τεχεράνη; Θα μπορούσαν, άραγε, οι Κούρδοι να αποδεχθούν ως εγγυήτριες της ασφάλειάς τους τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις; Και τι θα αποφασίσει, τελικά, ο ίδιος ο Τραμπ;<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκικές μεθοδεύσεις σε Κουρδικό και Συρία, με το βλέμμα στον Τραμπ.

Γιώργος Σκαφιδάς Κατά την πρώτη του τετραετία στην προεδρία των ΗΠΑ (Ιανουάριος 2017-Ιανουάριος 2021), ο Ντόναλντ Τραμπ είπε πολλά, που δεν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έ όχι και τραμπικός ο Μητσοτάκης! Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε πάγκο, ούτε θέληση για «δεξιά στροφή», κεντρώο συνονθύλευμα.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/488040930024432d4a276497741ba1bc_XL.jpg" width="732" /><br /><br /><div>Μητσοτάκης και Μαξίμου δεν μπορούν να υπηρετήσουν μία δεξιά ατζέντα - Δεν τον παίρνει να αφήσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας την τραγικά λίγη Σακελλαροπούλου<br /><br />H έλευση Trump στην εξουσία έχει αυξήσει τα αντανακλαστικά των δεξιόστροφων πολιτικών μέσα στη ΝΔ και όχι μόνο.<br />Ακόμα και τον Μάκη Βορίδη είδαμε να αρθρογραφεί στην Καθημερινή για τη νίκη του Trump.<br />Ενώ και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός άρχισε να υμνεί τον Trump για τις θέσεις του για το ΝΑΤΟ και να προσβλέπει σε στενή συνεργασία, όταν είναι γνωστό ότι έτρεφε μεγάλες ελπίδες να βγει η Kamala Harris στην οποία πρόσβλεπε πολλά.<br />Η επικράτηση Trump όμως, άλλαξε τα δεδομένο και ξαφνικά όλοι έχουν γίνει τραμπικοί. Σε τέτοιο βαθμό που πολλοί πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα θελήσει να κάνει μία δεξιά στροφή σε επίπεδο πολιτικής αλλά και επιλογής προσώπων.<br /><br />Τι ζήτησε ο Κακλαμάνης<br /><br />Μόλις χθες ο βουλευτής της ΝΔ Νικήτας Κακλαμάνης τόνιζε σε δημοσιογράφο ότι ο «Μητσοτάκης θα πρέπει μετά την προεδρική εκλογή να προβεί σε έναν τολμηρό ανασχηματισμό».<br />Δηλαδή σε έναν ανασχηματισμό όπου θα τοποθετήσει δεξιούς βουλευτές από την νεοδημοκρατική βάση ενώ ο κ. Κακλαμάνης τόνισε με νόημα ότι αυτή η κυβέρνηση έχει κατά 40% εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς που δεν τούς έχει κουνήσει τίποτα.<br /><br />Χρειάζεται ανασχηματισμό<br /><br />Έχουμε ξαναπεί ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη συνθήκη, το Μαξίμου θέλει να κάνει ανασχηματισμό για 2 λόγους:<br />πρώτον γιατί υπάρχουν σοβαρές αρρυθμίες στα υπουργεία και<br />δεύτερον βλέπει ότι υπάρχει ένα κύμα 10-20 βουλευτών, δεξιάς θεώρησης που συνεχώς ασκεί σκληρό κοινοβουλευτικό έλεγχο σε συγκεκριμένους υπουργούς.<br /><br />Δεν έχει πάγκο<br /><br />Όμως, υπάρχει και πρόβλημα πάγκου στη ΝΔ.<br />Ποιους δεξιούς πολιτικούς να φέρει μέσα;<br />Τον Βορίδη που τον έχει βάλει μέσα στο Μαξίμου, τον Γεωργιάδη που τον έχει στο υπ. Υγείας;<br />Θα μπορούσε να βάλει μέσα τον Θανάση Πλεύρη διότι τον Βασίλη Κικίλια που έχει μέσα, έχει αποδειχτεί κατά γενική ομολογία 'όχι απλά λίγος αλλά ελάχιστος.<br />Τον Ευριπίδη Στυλιανίδη;<br />Τον Ανδρέα Κατσανιώτη;<br />Έχουν υπάρξει σε υπουργικές θέσεις.<br />Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι θέλει να επαναφέρει τον Σταύρο Παπασταύρου σε θέση υπουργική, καθώς ο ίδιος προέρχεται από την παράταξη, είναι κομματικός και συχνός συνομιλητής του Αντώνη Σαμαρά.<br />Πολύ φοβόμαστε ότι ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει δεξιά στροφή σε επίπεδο προσώπων μέσα στην κυβέρνηση.<br /><br />Δεν τον παίρνει να αφήσει για Πρόεδρο την τραγικά λίγη Σακελλαροπούλου<br /><br />Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συνειδητοποιήσει εδώ και πολύ καιρό ότι δεν τον «παίρνει» να προτείνει εκ νέου την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρόλο που θα το ήθελε πολύ. Θα πρέπει να σηματοδοτεί η αλλαγή Προέδρου μία νέα πραγματικότητα, παρόλο που ο Πρωθυπουργός θέλει να ψηφιστεί από όσο περισσότερους γίνεται.<br /><br />Η «αρσενική» Σακελλαροπούλου... ο Στουρνάρας είναι ΠΑΣΟΚ και αυτός ήθελε Kamala Harris <br /><br />Σε αυτή την περίπτωση και εδώ είναι εγκλωβισμένος.<br />Αν στηρίξει εκ νέου έναν κεντροαριστερό πολιτικό τότε θα τον κατηγορήσουν «γιατί άλλαξε την Σακελλαροπούλου τότε;».<br />Ασχέτως αυτού υπάρχουν βουλευτές που ζητάνε κεντροδεξιό πολιτικό με την εξής εξήγηση «Δεν γίνεται να είναι η ΝΔ κυρίαρχη παράταξη και να μην υπάρχει στο ανώτατο αξίωμα μία κεντροδεξιά υποψηφιότητα».<br />Έτσι από την μία η περίπτωση του Γιάννη Στουρνάρα είναι ουσιαστικά μία «αρσενική Σακελλαροπούλου», δηλαδή μία περίπτωση που δεν θα ικανοποιήσει τον δεξιό βουλευτή και ψηφοφόρο ενώ αν για παράδειγμα προταθεί ο Κωνσταντίνος Τασούλας δεν θα ψηφιστεί από το ΠΑΣΟΚ…<br />Να σημειώσουμε ότι ο Στουρνάρας υποστήριζε και αυτός την Kamala Harris στις ΗΠΑ και δήλωνε ανησυχία για τις πολιτικές Trump... έλεγε μάλιστα ότι ο Trump είναι επικίνδυνος πολιτικός.<br /><br />Μητσοτάκης και Μαξίμου δεν μπορούν να υπηρετήσουν μία δεξιά ατζέντα<br /><br />Όμως, το χειρότερο πρόβλημα που έχει ο Μητσοτάκης στο ζήτημα της «δεξιάς στροφής» δεν είναι τα πρόσωπα.<br />Είναι θέμα θέλησης.<br />Ο Μητσοτάκης και τα άτομα που απαρτίζουν το Μαξίμου δεν είναι δεξιά.<br />Είναι κεντρώα, φιλελεύθερα κεντροαριστερά!<br />Και δεν μπορούν να υπηρετήσουν την ατζέντα αυτή.<br />Επίσης, η δεξιά ατζέντα στην Ελλάδα έχει καταπατηθεί βάναυσα.<br />Από το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια που έφερε συγκρούσεις και ήταν και αχρείαστος καθώς ούτε 50 ομόφυλα ζευγάρια δεν έχουν παντρευτεί….<br />Αλλά και η ατζέντα της ασφάλειας δεν υπηρετείται καθόλου.<br />Η εγκληματικότητα είναι στα χειρότερα επίπεδα.<br />Το μεταναστευτικό πρόβλημα στα κόκκινα, το κέντρο της Αθήνας είναι το μεγαλύτερο γκέτο των Βαλκανίων, τα νησιά έχουν υπεράριθμους λαθρομετανάστες.<br />Η ελληνική οικογένεια βρίσκεται υπό διωγμό είτε λόγω χαμηλών εισοδημάτων, προβλήματος στέγασης είτε και ιδεολογικά αφού θεωρείται παρωχημένη κατάσταση από τους κραταιούς πλέον φορείς της απαράδεκτης woke ιδεολογίας…<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Έ όχι και τραμπικός ο Μητσοτάκης! Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε πάγκο, ούτε θέληση για «δεξιά στροφή», κεντρώο συνονθύλευμα.

Μητσοτάκης και Μαξίμου δεν μπορούν να υπηρετήσουν μία δεξιά ατζέντα - Δεν τον παίρνει να αφήσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας την τραγικά λίγη...

Διαβάστε την συνέχεια

Το κοπάδι του ΝΑΤΟ τρόμαξε, έριξε βόμβα… την Greenpeace που εκπλήσσει με μελέτη. Η Γερμανία το γυρνάει.

<img height="351" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b702ee7cf22989f3e121ac7381023beb_XL.jpg" width="739" /><br /><br /><div>Ο χρόνος και οι συνθήκες ειρήνης στην Ουκρανία θα υπαγορευθούν σε καθοριστικό βαθμό από τον Ρωσικό στρατό όχι από τις ΗΠΑ<br /><br />Συνέβη και αυτό και είναι πέρα για πέρα αληθινό.<br />Ανέθεσαν στην Greenpeace την περιβαλλοντική οργάνωση που ασχολείται με το περιβάλλον προφανώς… να συντάξει έκθεση… παρουσιάζοντας την δύναμη των στρατών του κόσμου και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά.<br />Η Greenpeace υποστηρίζει ότι τα 32 μέλη του ΝΑΤΟ έχουν μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ από την Ρωσία... οπότε έχουμε 32 μέλη του ΝΑΤΟ να συγκρίνονται με μια χώρα την Ρωσία... ήμαρτον μεν αλλά ας την δεχθούμε και αυτή την σύγκριση... όλοι και μόνη της...<br />Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… εστιάζοντας αρχικά στην Γερμανία… που τώρα την χαρακτηρίζουν... επικίνδυνη, προδοσία, απειλεί την σταθερότητα της Ευρώπης και άλλα κοσμητικά επίθετα... <br /><br />«Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Ευρώπη ο Olaf Scholz»<br /><br />Η γερμανική οικονομία κατευθύνεται στην άβυσσο, ο κυβερνών συνασπισμός έχει καταρρεύσει, η ακροδεξιά απειλεί να καταλάβει την εξουσία, το επίπεδο υποστήριξης της ηγεσίας της χώρας βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό, αλλά ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Ευρώπη - και ίσως στον κόσμο - είναι πλέον ο Γερμανός καγκελάριος Olaf Scholz.<br />Ο επίσημος εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Steffen Hebestreit, είπε ότι ο Scholz είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ Trump….<br />Στη συνομιλία, τα μέρη συμφώνησαν να συνεργαστούν για να επιστρέψει η ειρήνη στην Ευρώπη και να γίνουν φίλοι με κάθε δυνατό τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι τελικά ο Olaf Scholz, για τον οποίο όλη αυτή η ιστορία με την υποστήριξη της Ουκρανίας ήταν μια ανάγκη που δεν την έκανε με πάθος, μπορεί να χαλαρώσει: τώρα όλα θα κριθούν από τα μεγάλα παιδιά και έχει ακόμα την ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως ο «Καγκελάριος του Κόσμου».<br /><br />Η «Φινλανδοποίηση» της Ουκρανίας<br /><br />Πρόσφατα, διέρρευσαν πληροφορίες στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ότι o Γερμανός καγκελάριος, μετά τη νίκη του Trump, άρχισε να συζητά μια διέξοδο από την ουκρανική παγίδα ....<br />Μία από τις κύριες επιλογές είναι η «Φινλανδοποίηση» της Ουκρανίας, δηλαδή η άρνηση της ένταξης στο ΝΑΤΟ και η διατήρηση του ουδέτερου καθεστώτος της χώρας, παρόμοια με την ουδέτερη Φινλανδία κατά την αντιπαράθεση μεταξύ ΕΣΣΔ και ΝΑΤΟ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.<br />Σύμφωνα με κορυφαίους παρατηρητές, αυτή η θέση υποδηλώνει «σοβαρή αλλαγή διάθεσης σε σχέση με τη Βόρεια Στρατιωτική Περιφέρεια» και «διάσπαση σε σχέση με την ουκρανική σύγκρουση».<br /><br />Σε υστερία οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ με την Γερμανία…<br /><br />Το να πούμε ότι οι σύμμαχοι της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ ήταν υστερικοί απέναντι στην νέα στάση της Γερμανίας… είναι απλά αυτονόητο.<br />Στο πλαίσιο της προδοτικής διαρροής του δεύτερου πιο σημαντικού μέλους της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας της Γερμανίας, τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ οργάνωσαν ένα κίνημα επίδειξης δύναμης:<br /><br />1) Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ Salivan είπε ότι ο Biden θα πείσει τον Trump «Να μην εγκαταλείψουμε» την Ουκρανία.<br />2)Ο επικεφαλής του βρετανικού υπουργείου Άμυνας John Healey έγραψε ένα ολόκληρο μήνυμα στον Trump, όπου τον προέτρεψε με κάθε τρόπο να «παραμείνει αφοσιωμένος στο ΝΑΤΟ και την Ουκρανία».<br />3)Ο Βρετανός πρωθυπουργός Keir Starmer και ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron έχουν δεσμευτεί να πείσουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Biden να επιτρέψει στην Ουκρανία να χτυπήσει πυραύλους Storm Shadow εναντίον στόχων βαθιά στη ρωσική επικράτεια όσο υπάρχει χρόνος.<br />4)Η Πολωνία αποφάσισε, για κάθε ενδεχόμενο, εκτός από την ένταξη στο ΝΑΤΟ, να δημιουργήσει μια ξεχωριστή στρατιωτική συμμαχία με τη Γαλλία και τη Βρετανία, «φοβούμενη τον αντίκτυπο του αποτελέσματος των αμερικανικών εκλογών στην πορεία της ουκρανικής σύγκρουσης».<br />5)Τα φιλοουκρανικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν λίβελους κά του Scholz:<br />«Η θέση του Scholz υπονομεύει όχι μόνο την ασφάλεια και την κυριαρχία της Ουκρανίας, αλλά και τη σταθερότητα της Ευρώπης».<br />«Η στάση του Scholz είναι επικίνδυνη όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για τη Γερμανία και ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο».<br />6)Σε ρόλο πυροσβέστη για την φωτιά που άναψε, ο Rutte ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, έσπευσε στο Βερολίνο και έδωσε κοινή συνέντευξη τύπου με τον Scholz.<br />Σύμφωνα με την απομαγνητοφώνηση της εκδήλωσης στον ιστότοπο του ΝΑΤΟ, ο Rutte μιλούσε και τα λόγια του σε ποσοστό 99%, είχαν σκοπό να τρομάξουν το κοινό:<br />«Αν ο Putin κερδίσει στην Ουκρανία, δεν θα σταματήσει εκεί»… και ούτω καθεξής.<br />Ταυτόχρονα, επανέλαβε ότι «η Ουκρανία βρίσκεται σε έναν αμετάκλητο δρόμο προς το ΝΑΤΟ» και είναι «απόλυτα σίγουρος ότι μια μέρα η Ουκρανία θα γίνει μέλος της συμμαχίας».<br />Το τι απάντησε ο χαμογελαστός Scholz σε αυτό είναι άγνωστο, αφού μόνο ένα σημείο του αναφέρθηκε ο «Olaf Scholz, Καγκελάριος της Γερμανίας».<br /><br />Το κοπάδι του ΝΑΤΟ τρόμαξε και τότε… έριξαν την βόμβα… Greenpeace<br /><br />Έγινε σαφές ότι το κοπάδι, σκορπισμένο στο φόβο και τη σύγχυση, έπρεπε με κάποιο τρόπο να συγκεντρωθεί, να συνέλθει και να εμπνευστεί.<br />Και τότε τα γεράκια του ΝΑΤΟ, έριξαν έναν ολοκαίνουργιο άσο στο τραπέζι: μια έκθεση αφιερωμένη στη σύγκριση του στρατιωτικού δυναμικού του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, και η έκθεση ανατέθηκε – προσοχή… στην περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace.<br />Δεν είναι σαφές σε ποιο στάδιο οι ανιδιοτελείς υπερασπιστές των φαλαινών και των γατών έγιναν μεγάλοι ειδικοί σε στρατιωτικές υποθέσεις, αλλά η έκθεση από τον νέο ισχυρό σύμμαχο του ΝΑΤΟ αποδείχθηκε κομψή, και πειστική.<br /><br />Το κύριο συμπέρασμα: «Το ΝΑΤΟ είναι ισχυρό, η Ρωσία είναι ισχυρή».<br /><br />Η Greenpeace δεν μπήκε σε μεγάλο κόπο και το έκανε εύκολο... και το αποτέλεσμα….<br />«…ο συνολικός στρατιωτικός προϋπολογισμός του ΝΑΤΟ είναι δεκαπλάσιος από αυτόν της Ρωσίας και το ΝΑΤΟ διαθέτει πέντε φορές περισσότερα μαχητικά αεροσκάφη και φαίνεται να υπάρχουν περισσότεροι στρατιώτες, αλλά δεν είναι απολύτως σαφές πού βρίσκονται τώρα…»<br />Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ έχουν ισοτιμία μόνο στα πυρηνικά όπλα, επομένως είναι επειγόντως απαραίτητο να «ξεκινήσουμε μια πολιτική ελέγχου των πυρηνικών όπλων, η οποία θα αποτελέσει πηγή νέας εμπιστοσύνης», δηλαδή πρέπει από όλους σημαίνει ότι περιορίζουν τις δυνατότητες της Ρωσίας προς αυτή την κατεύθυνση υπό το πρόσχημα μιας «νέας προσέγγισης».<br />Αλλά γενικά, αν θέλει το ΝΑΤΟ μπορεί να νικήσει την Ρωσία…αναφέρει η Greenpeace<br />Ωστόσο το ΝΑΤΟ προσπάθησε να νικήσει την Ρωσία στην Ουκρανία αλλά ηττήθηκε αλλά η Greenpeace… απλά το προσπέρασε…<br /><br />Ο Ρωσικός στρατός προελαύνει παντού…<br /><br />Δεν είναι γνωστό πόσο ανύψωσε το θάρρος των Ευρωπαίων μελών του ΝΑΤΟ η έκθεση της Greenpeace, αλλά ο εκπρόσωπος της υπηρεσίας εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Peter Stano, κατά κάποιο τρόπο ανακοίνωσε πένθιμα ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει αποφάσεις για την αποστολή στρατιωτικών ή ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία».<br />Ενώ τα μέλη του ΝΑΤΟ, με τη βοήθεια της Greenpeace, αποφασίζουν τι να κάνουν τώρα και πώς να νικήσουν τη Ρωσία, ο στρατός της Ρωσίας προχωρά μπροστά, χωρίς να περιμένει τις διαπραγματεύσεις… για το Ουκρανικό.<br /><br />Σύμφωνα με τον γραμματέα Τύπου του Ρώσου Προέδρου Peskov, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για τη διοργάνωση συνομιλίας μεταξύ του Putin και του Trump (η αναφορά για την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ τους ήταν παραπληροφόρηση).<br />Δεν γίνονται προετοιμασίες για την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Ρώσου Προέδρου και του Γερμανού Καγκελάριου.<br /><br />Η Ρωσία δεν αποκλείει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να πείσουν την κυβέρνηση του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ Biden να επιτρέψει πυραυλικές επιδρομές βαθιά στη Ρωσία πριν αποχωρήσει από την εξουσία, αλλά αυτό δεν θα έχει σημασία.<br />Η Ρωσία θα συνεχίσει την ειδική επιχείρηση μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι της και η προμήθεια δυτικών όπλων στο Κίεβο δεν θα μπορέσει να αλλάξει τη δυναμική της.<br />Ο χρόνος και οι συνθήκες ειρήνης στην Ουκρανία θα υπαγορευθούν σε καθοριστικό βαθμό από τον Ρωσικό στρατό όχι από τις ΗΠΑ και καμία στάση… δεν θα βοηθήσει τους αντιπάλους της Ρωσίας, ακόμα κι αν ορδές από ποντικούς και τσακάλια έρθουν σε βοήθειά τους.<br /><br />Η μελέτη της Greenpeace λέει ότι το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να έχει στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι της Ρωσίας<br /><br />Μια μελέτη που ανατέθηκε από το ΝΑΤΟ στην Greenpeace καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ διατηρεί στρατιωτική υπεροχή έναντι της Ρωσίας, παρά τις προσπάθειες επανεξοπλισμού υπό τον Πρόεδρο Putin.<br />Η μελέτη υπογραμμίζει το σημαντικό πλεονέκτημα του ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές δαπάνες, μεγάλα οπλικά συστήματα και ανθρώπινο δυναμικό, με ισοτιμία μόνο στα πυρηνικά όπλα.<br />Η αμυντική συμμαχία του ΝΑΤΟ συνεχίζει να έχει στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι της Ρωσίας, παρά τον επανεξοπλισμό υπό τον πρόεδρο Putin, σύμφωνα με μελέτη που ανατέθηκε από το ΝΑΤΟ στην Greenpeace.<br />Μια ανάλυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της δυτικής συμμαχίας και της Ρωσίας "δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη συνολική στρατιωτική υπεροχή του ΝΑΤΟ.<br />Μόνο σε ό,τι αφορά τα πυρηνικά όπλα, οι δύο πλευρές έχουν ισοτιμία", κατέληξαν οι Herbert Wulf και Christopher Steinmetz, οι συγγραφείς της μελέτης της Greenpeace.<br />Με βάση την μελέτη «δεν δικαιολογούν την ανάγκη για περαιτέρω και μόνιμη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στη Γερμανία», έγραψαν οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι μια «λογική συνέπεια» ενός υψηλότερου στρατιωτικού προϋπολογισμού θα ήταν περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες, την εκπαίδευση ή την προστασία του κλίματος.<br />Για τη μελέτη, οι Wulf και Steinmetz συνέκριναν το στρατιωτικό δυναμικό του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας με βάση έξι κεντρικές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών δαπανών.<br />Διαπίστωσαν ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ μαζί δαπανούν επί του παρόντος 10 φορές περισσότερα για τις ένοπλες δυνάμεις τους από τη Ρωσία (1,19 τρισεκατομμύρια δολάρια έναντι 127 δισεκατομμυρίων δολαρίων). Ακόμη και αφαιρώντας τις αμερικανικές δαπάνες και λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές στην αγοραστική δύναμη, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα (430 δισεκατομμύρια δολάρια έναντι 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Ρωσίας).<br />Το ΝΑΤΟ έχει επίσης ένα σημαντικό πλεονέκτημα όταν πρόκειται για μεγάλα οπλικά συστήματα, με τα μέλη της αμυντικής συμμαχίας να μετρούν συνολικά 5.406 μαχητικά αεροσκάφη (συμπεριλαμβανομένων 2.073 στην Ευρώπη) σε σύγκριση με τα 1.026 της Ρωσίας.<br />Μόνο όταν πρόκειται για στρατηγικά βομβαρδιστικά, η Ρωσία φτάνει σχεδόν στην ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες (129 προς 140), λέει η μελέτη της Greenpeace.<br />Η Ρωσία υστερεί έναντι του ΝΑΤΟ σε πολλούς τομείς όπλων και είναι απίθανο να μπορέσει να καλύψει τη διαφορά σε λιγότερο από μια δεκαετία, λένε οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι η αμυντική συμμαχία έχει επίσης μεγαλύτερο αριθμό στρατιωτών εν ενεργεία, καθώς και μεγαλύτερη δεξαμενή εφέδρων.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το κοπάδι του ΝΑΤΟ τρόμαξε, έριξε βόμβα… την Greenpeace που εκπλήσσει με μελέτη. Η Γερμανία το γυρνάει.

Ο χρόνος και οι συνθήκες ειρήνης στην Ουκρανία θα υπαγορευθούν σε καθοριστικό βαθμό από τον Ρωσικό στρατό όχι από τις ΗΠΑ Συνέβη και αυτό κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «δύσκολη σχέση» του εκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ με την κατοχική Τουρκία.

<div><img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/1168x656/jpg/files/2024-11-06/mitsotakis-trump1.jpg" width="727" /></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Ο ρόλος του Πομπέο και η «δύσκολη» σχέση με την Άγκυρα.</span></h3><b>Νίκος Μελέτης</b><div>Τα τρία επίπεδα στα οποία «επηρεάζει» η εκλογή Τραμπ την Ελλάδα - Η «επιθετική» επιστολή που είχε στείλει ο Ρεπουμπλικανός στον Ερντογάν στην προηγούμενη θητεία του και οι παράγοντες Βόρεια Συρία και F-35<br /><br />Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως 47ου προέδρου των ΗΠΑ, δημιουργεί νέα δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο σε μια συγκυρία όπου ο ανταγωνισμός για την διαμόρφωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έχει ενταθεί και αυτό επηρεάζει και τις περιφερειακές αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς.<br /><br />Η αναμονή μέχρι τον Ιανουάριο οπότε και θα αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του ο Τραμπ, η επιλογή των προσώπων που θα στελεχώσουν τα κρίσιμα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας και την θέση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, αλλά και εν αναμονή των πρώτων δειγμάτων γραφής στην εξωτερική πολιτική του, πέραν των προεκλογικών εξαγγελιών, δημιουργεί ένα κλίμα αβεβαιότητας, το οποίο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο με δεδομένο το απρόβλεπτο των κινήσεων και αποφάσεων του νέου Αμερικανού προέδρου.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση δεν αιφνιδιάστηκε, καθώς σε ανώτερα επίπεδο θεωρείτο πολύ πιθανή η εκλογή του Τραμπ και στην ηγεσία του ΥΠΕΞ όπου η υφυπουργός εξωτερικών Αλ. Παπαδοπουλου έχει βαθιά εμπειρία από τις εσωτερικές διεργασίες στις ΗΠΑ είχε προβλέψει εδώ και ημέρες στους συνομιλητές της την νίκη του συντηρητικού υποψηφίου. Εξάλλου μόνο τυχαία δεν ήταν και η επίσκεψη στην Αθήνα και η συνάντηση του με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη του τέως υπουργού εξωτερικών στην κυβέρνηση Τραμπ, Μάικ Πομπέο, ο οποίος πιθανότατα θα αναλάβει σημαντικό ρόλο στην νέα αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Η εκλογή Τραμπ επηρεάζει την Ελλάδα σε τρία επίπεδα: μέσα από τις παγκόσμιες διαστάσεις της νέας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας και της Κίνας και στο πώς θα αποτυπωθεί ο συνδυασμός της νέας αντίληψης εσωστρέφειας με την διατήρηση του παγκόσμιου ρόλου των ΗΠΑ. Σε επίπεδο συνολικά των σχέσεων των ΗΠΑ με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Και φυσικά στην αμερικανική πολιτική στο πλέγμα Ανατολικής Μεσογείου και ελληνοτουρκικών.<br /><br />Η Αθήνα δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα στην σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ, ο οποίος είχε συναντηθεί τόσο με τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα όσο και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο.<br /><br />Στο τέλος της θητείας του μάλιστα και λίγο αφού είχε αναλάβει τις τύχες της χώρας ο Μητσοτάκης, είχε πραγματοποιηθεί η σημαντική επίσκεψη Πομπέο στα Χανιά και στην Σούδα, η υπογραφή του πρωτοκόλλου τροποποίησης της αμυντικής διμερούς συμφωνίας (5 Οκτωβρίου του 2019) και ο Στρατηγικός Διάλογος ΗΠΑ-Ελλάδας, που άνοιξαν τον δρόμο για την υπογραφή και της ανανεωμένης συμφωνίας MDCA.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε και η επιστολή Πομπέο με τις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ για την χώρα μας και την στήριξη στην ειρηνική επίλυση των διαφορών.<br /><br />Στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται η Ελλάδα είναι προφανές ότι θα συντονίσει τις κινήσεις της στα μεγάλα ζητήματα των διατλαντικών σχέσεων με τους άλλους εταίρους ελπίζοντας ότι δεν θα οδηγηθούν οι σχέσεις αυτές σε κρίση, που θα αποδυναμώσουν την αμυντική δέσμευση των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης, αν και πάντως θα υπάρχει τώρα ισχυρό κίνητρο για την στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης, σχέδιο το οποίο υποστηρίζει η Ελλάδα.<br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ στην προηγούμενη θητεία του ήταν αυτός που ενέκρινε την εμπλοκή των ΗΠΑ στις υποθέσεις της Ανατολικής Μεσογείου με την συμμετοχή και του τότε ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο στο σχήμα της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ (3+1) στην συνάντηση που έγινε στο Τελ Αβίβ (2019). Και ο βασικός πυλώνας στην πολιτική του στην περιοχή ήταν η στήριξη στο Ισραήλ, που κάθε άλλο παρά φαίνεται να έχει αποδυναμωθεί από τον πόλεμο στην Γάζα.<br /><br />Εξαιρετικής σημασίας είναι το ερώτημα της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο Τραμπ έναντι της Τουρκίας. Η διαφημισμένη προσωπική σχέση με τον Ερντογάν, είναι περισσότερο μύθος λόγω της ιδιομορφίας των δυο ηγετών, η οποία σχέση πάντως δεν αποτυπώθηκε σε πολιτική, στην προηγούμενη θητεία Τραμπ.<br /><br />Ο Τραμπ απείλησε τον Ερντογάν ότι θα «βουλιάξει την τουρκική οικονομία» υποχρεώνοντας μετά τα πρώτα πλήγματα, τον Τούρκο πρόεδρο να απελευθερώσει τον πάστορα Μπράνσον, υπέγραψε το διάταγμα για την επιβολή κυρώσεων βάσει της νομοθεσίας CAATSA για αποκλεισμό της Τουρκίας από τα F-35. Κυρίως όμως έπληξε τα τουρκικά στρατηγικά συμφέροντα, καθώς ενώ στην Άγκυρα ήλπιζαν ότι η πολιτική του απομονωτισμού και της απόσυρσης από τα διεθνή περιφερειακά μέτωπα θα οδηγούσε σε αποχώρηση και των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία, αντιθέτως όχι μόνο δεν ήρε την υποστήριξή της η τότε αμερικανική κυβέρνηση προς τους Κούρδους της Συρίας, αλλά αντιθέτως με μια πραγματικά ιταμή σε ύφος και περιεχόμενο επιστολή του Τραμπ προς τον Ερντογάν, τον χαρακτήριζε «ηλίθιο» απαγορεύοντάς του ουσιαστικά την στρατιωτική επιχείρηση στην Βόρεια Συρία και καλώντας τον να συνομιλήσει με τον αρχηγό του κουρδικού ενόπλου κινήματος, το οποίο η Άγκυρα θεωρεί δορυφόρο του PKK.<br /><br />Οι σχέσεις Άγκυρας - Ουάσιγκτον θα συνεχίσουν να είναι δύσκολες και το επόμενο διάστημα, καθώς η πλήρης στήριξη του Τραμπ στο Ισραήλ και στον προσωπικό φίλο του Νετανιάχου, τον φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Τούρκο ηγέτη ο οποίος έχει κηρύξει «τζιχαντ» εναντίον του Ισραήλ με αφορμή την Γάζα. Η Τουρκία επίσης δεν θα πρέπει να περιμένει αποδέσμευση των Αμερικανών από την Βόρεια Συρία και αυτό τροφοδοτεί και τις θεωρίες συνωμοσίας στο εσωτερικό που καλλιεργούνται ακόμη και εντός του προεδρικού μεγάρου στην Άγκυρα ,ότι υπάρχει διεθνής συνωμοσία μεταξύ του Ισραήλ και συντηρητικών κύκλων της Ουάσιγκτον για δημιουργία και στήριξη αυτόνομης κουρδικής οντότητας στην Βορειοανατολική Συρία ως ανάχωμα στην ιρανική επιρροή στην περιοχή αλλά και ως βαλβίδα ελέγχου και της ίδιας της Τουρκίας.<br /><br />Στο θέμα των F-35 πάντως, παρά το γεγονός ότι η νομοθεσία CAATSA είναι αυστηρή, η Άγκυρα ελπίζει ότι θα μπορέσει να βρει ευήκοα ώτα στην νέα αμερικανική κυβέρνηση για την υπόθεση των F-35 με το επιχείρημα φυσικά ότι θα πρόκειται για μια σημαντική τονωτική ένεση για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.<br /><br />Καθώς η εκλογική νίκη Τραμπ συμπίπτει με την έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου είναι δεδομένο ότι και η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα στηρίξει αυτή την διαδικασία θεωρώντας ότι είναι σημαντική κάθε κίνηση που εκτονώνει ή λύνει διαφορές μεταξύ δύο συμμάχων και δεν απειλεί την σταθερότητα και αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ στην κρίσιμη αυτή περιοχή.<br /><br />Όμως αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό εάν η ίδια η Τουρκία σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον όπου ακόμη δεν γνωρίζει πώς θα διαμορφωθεί και τι ρόλο η ίδια θα έχει σε αυτό, είναι έτοιμη για σοβαρές συναινέσεις που θα ξεμπλόκαραν το αδιέξοδο και θα έδιναν προοπτική στην διαδικασία διαλόγου για την επίλυση της διαφοράς της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Σε αυτό το ευμετάβλητο και απρόβλεπτο σκηνικό θα κινηθεί το επόμενο διάστημα η ελληνική εξωτερική πολιτική έχοντας βεβαίως ως πλεονέκτημα την βαθιά στρατηγική σχέση που έχει κτισθεί με τις ΗΠΑ η οποία πλέον ξεπερνάει την στενή στρατιωτική συνεργασίας και την ενίσχυση του στρατιωτικού αποτυπώματος των ΗΠΑ στην χώρα μας…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η «δύσκολη σχέση» του εκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ με την κατοχική Τουρκία.

 Ο ρόλος του Πομπέο και η «δύσκολη» σχέση με την Άγκυρα. Νίκος Μελέτης Τα τρία επίπεδα στα οποία «επηρεάζει» η εκλογή Τραμπ την Ελλάδα - Η «...

Διαβάστε την συνέχεια

Άφραγκοι οι Έλληνες! Με την έκθεση ΟΟΣΑ καταρρέει το παραμύθι για τους μισθούς στην χώρα μας -Τελευταίοι με Κολομβία-Μεξικό.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-11/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%A6%CE%9F%CE%9B%CE%99.jpg?itok=1N7eVKlD" width="734" /><br />Περίπου 7 στους 10 Έλληνες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα<br />Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις σε μισθολογικά ζητήματα, με τον τρίτο χαμηλότερο μισθό ανάμεσα στις 35 χώρες του ΟΟΣΑ, ξεπερνώντας μόνο το Μεξικό και την Κολομβία. Ο μισθός αυτός είναι σημαντικά χαμηλότερος σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και υποδηλώνει έντονες οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα.<br /><br />Aποδόμηση του κυβερνητικούς success story για την οικονομία και την κοινωνία με στοιχεία<br />1η στο ποσοστό πολιτών που δυσκολεύονται να τα «βγάλουν πέρα» 3η από το τέλος η Ελλάδα στο θέμα των μισθών 4η από το τέλος στον δείκτη ικανοποίησης των πολιτών από τη ζωή τους <br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%201.jpg"><img height="336" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%201.jpg?itok=fqkwluBC" width="756" /></a><br /><br />Η έκθεση του ΟΟΣΑ αποτελεί μια εκτενή ανάλυση της ποιότητας ζωής στις χώρες-μέλη του οργανισμού, αξιολογώντας διάφορους τομείς που επηρεάζουν την ευημερία των πολιτών, όπως εισόδημα, εργασία, στέγαση, υγεία και κοινωνικές σχέσεις. Οι δείκτες αυτοί αποτυπώνουν τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία της Ελλάδας, παρουσιάζοντας μια σαφή εικόνα της καθημερινής ζωής και των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες.<div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-11/%CE%BA%CE%B7.jpg"><img height="283" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-11/%CE%BA%CE%B7.jpg?itok=_v4Bj5Xt" width="743" /></a><br />Στον τομέα του εισοδήματος και της εργασίας, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες<br /><br />Στον τομέα του εισοδήματος και της εργασίας, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες. Εκτός από τους χαμηλούς μισθούς, οι πραγματικοί μισθοί (δηλαδή η αγοραστική δύναμη των μισθών) έχουν μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης, της πανδημίας και του αυξανόμενου πληθωρισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι Έλληνες να δυσκολεύονται να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, με περισσότερους από το 65% των πολιτών να δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες. Συγκριτικά, το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο από το 2010, γεγονός που δείχνει ότι τα οικονομικά προβλήματα έχουν γίνει εντονότερα με την πάροδο του χρόνου.</div><div><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg"><img height="395" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg?itok=6At0eljm" width="771" /></a><br /><br />Η έκθεση επισημαίνει επίσης ότι υπάρχουν σημαντικές εισοδηματικές ανισότητες στη χώρα, ενώ οι γυναίκες εξακολουθούν να πληρώνονται λιγότερο από τους άνδρες. Παράλληλα, πολλά νοικοκυριά ζουν σε συνθήκες περιορισμένου χώρου, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής. Η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής είναι επίσης ένα μεγάλο ζήτημα για τους Έλληνες εργαζόμενους, καθώς οι πολλές ώρες εργασίας και οι χαμηλοί μισθοί καθιστούν δύσκολο να βρουν χρόνο για προσωπική ζωή και κοινωνικές δραστηριότητες.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-11/%CF%84%CF%85%CE%B8%CE%B8.png"><img height="434" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-11/%CF%84%CF%85%CE%B8%CE%B8.png?itok=rsEnrBco" width="716" /></a><br /><br />Όσον αφορά το οικονομικό κεφάλαιο της χώρας, τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί από το 94% στο 134% του ΑΕΠ από το 2010, υποδηλώνοντας τη συνεχιζόμενη επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών. Οι επενδύσεις, επίσης, έχουν μειωθεί από 97.000 δολάρια κατά κεφαλήν (σε όρους Ισοδυναμίας Αγοραστικής Δύναμης) σε 78.000 δολάρια. Παράλληλα, το χρέος των νοικοκυριών έχει μειωθεί στο 86% του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος, έναντι 107% το 2010, γεγονός που δείχνει μια σχετική σταθεροποίηση στον τομέα αυτό.</div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-11/%CE%B6%CF%83%CE%B4.jpg"><img height="349" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-11/%CE%B6%CF%83%CE%B4.jpg?itok=Y_qkRu48" width="748" /></a><br /><br />Στον τομέα της κοινωνικής ευημερίας, η Ελλάδα παρουσιάζει απογοητευτικές επιδόσεις. Η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική παραμένει πολύ χαμηλή, με μόλις το 21% των νομοθετών και αιρετών να είναι γυναίκες, ποσοστό ίδιο με το 2010. Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την κυβέρνηση είναι επίσης χαμηλή, καθώς 7 στους 10 Έλληνες δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις. Επιπλέον, η εμπιστοσύνη των πολιτών προς άλλους ανθρώπους έχει επιδεινωθεί, με την πλειονότητα των πολιτών να νιώθει καχύποπτη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Άφραγκοι οι Έλληνες! Με την έκθεση ΟΟΣΑ καταρρέει το παραμύθι για τους μισθούς στην χώρα μας -Τελευταίοι με Κολομβία-Μεξικό.

Περίπου 7 στους 10 Έλληνες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Πηγάδι χωρίς πάτο το σχέδιο “σιδερένιος θόλος” για την ελληνική αεράμυνα λόγω τεράστιου κόστους έναντι άλλων προγραμμάτων.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-11/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1.jpg%CE%B1%203%20.jpg?itok=JhJqT7u3" width="738" /><br /><br />Ο αποκαλούμενος “σιδερένιος θόλος” που θα αποτελέσει σύντομα νέο πρόγραμμα με εκτιμώμενο κόστος 2,5 με 3 δισ. ευρώ, ( το οποίο είναι σίγουρο ότι θα εκτοξευτεί το κατά την διάρκεια του) αποτελεί την κορυφή του νέου εξοπλιστικού προγράμματος για την χώρα μας, σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας Κ. Νίκο Δένδια, αναφέρει σύσσωμος ο ελληνικός τύπος.<br /><br />Τη νέα δομή δυνάμεων και τον δωδεκαετή προγραμματισμό των στρατιωτικών εξοπλισμών της «Ατζέντας 2030», συνολικού προϋπολογισμού 28 δισ. ευρώ, θα φέρει την Πέμπτη ο κ. Νίκος Δένδιας, στην επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.<br /><br />Η κορυφή της λίστας των 853 κωδικών που αφορούν εξοπλιστικά προγράμματα είναι ο «σιδερένιος θόλος» του Αιγαίου.<br /><br />Πρόκειται για το πιο πολυδάπανο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδος από την εποχή του 1827 και εντεύθεν.<br /><br />Πολλοί το παρομοιάζουν με την ελληνική γραμμή Μαζινό, η οποία θα υπερκεραστεί πολύ εύκολα, σε μια πιθανή τουρκική επίθεση στην ελληνική επικράτεια από τουρκικές βάσεις σε Αλβανία και Λιβύη για παράδειγμα. <br /><br />Μιλάμε για πανάκριβα οπλικά συστήματα πυραύλους ραντάρ κτλπ, τα οποία θα επανδρώσουν τα νησιά και τον Έβρο, και περιοχές στην ενδοχώρα, τις οποίες η τουρκική πλευρά θα μπορεί να υπερκεράσει εκτός από δυσμάς ( Αλβανία-Λιβύη) και μέσω των νέων τουρκικών υποβρυχίων τα οποία θα μπορούν να εκτοξεύουν βαλλιστικούς πυραύλους τουρκικής κατασκευής από το Αιγαίο.<br /><br />Είναι λοιπόν δώρον-άδωρον να θέλουμε να περιορίσουμε την όποια πιθανή τουρκική επίθεση των Τούρκων μόνο από Ανατολάς και μόνο πάνω από τα νησιά μας, μέρα μεσημέρι, για να χρησιμοποιήσουμε πανάκριβα αντιαεροπορικά συστήματα, που κάθε βλήμα τους θα κοστίζει όσο ένα ΤΟΜΑ. <br /><br />Όπως έδειξε και η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ πρόσφατα, οποιοσδήποτε “ σιδερένιος θόλος” θα ξεπερνιόταν με μια επίθεση κορεσμού, όπως έκαναν οι Ιρανοί, που έκαναν χρήση ταυτόχρονα επίθεση με drones.<br /><br />Το μόνο λογικό που ακούμε είναι η απόκτηση νέων ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) και βαλλιστικών πυραύλων, αλλά και η προμήθεια των αμερικανικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35.<br /><br />Ο αμυντικός μεσοπρόθεσμος προγραμματισμός αφορά την περίοδο 2023-2035 και περιλαμβάνει νέες αγορές στρατιωτικών εξοπλισμών, αναβαθμίσεις και συντήρηση των οπλικών συστημάτων.<br /><br />Η ενδυνάμωση της στρατιωτικής συμμαχίας Ελλάδος-Ισραήλ δεν γίνεται μόνο με την αγορά ισραηλινών συστημάτων, αλλά με την δημιουργία ενεργειακών έργων ( μεταφορά ρεύματος-αγωγός East Med για μόνιμα κοινά συμφέροντα), με παράλληλη δημιουργία ελληνοισραηλινής αεροναυτικής δυνάμεως που θα ελλιμενίζεται και θα έχει βάσεις και στις δύο χώρες.<br /><br />Οφείλουμε να αντικαταστήσουμε τους ρωσικούς πυραύλους TOR M1 και OSA και τα συστήματα κατευθυνόμενων βλημάτων Hawk, με τα ισραηλινά BARAK–MX, να βρίσκονται ψηλά στην λίστα.<br /><br />Άλλο αυτό, και άλλο να φουλάρουμε την ελληνική επικράτεια με πανάκριβα αντιαεροπορικά συστήματα, τα οποία θα σε μαι επίθεση κορεσμού από τουρκικά αεροσκάφη, πυραύλους και drones, θα γίνονταν διάτρητη, για παράδειγμα.<br /><br />Διαθέτουμε ήδη Patriot PAC-3 που αποτελούν την «καρδιά» της αντιαεροπορικής ομπρέλας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.<br /><br />Σε συνεργασία με τα υπόλοιπα συστήματά μας διασφαλίζουν ότι οι στρατηγικότεροι στόχοι της ελληνικής επικράτειας δεν μπορούν να βομβαρδιστούν από εχθρικά αεροσκάφη. <br /><br />Μεγαλύτερη απειλή για την ισλαμοφασιστική Τουρκία θα ήταν να γεμίσουμε την περιοχή από τον Έβρο μέχρι την Ρόδο με 72 συστήματα Μ270 ή PULS με στόχο την τουρκική ενδοχώρα, παρά οτιδήποτε άλλο.<br /><br />Στο δωδεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα που θέλει να εκτελέσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, κυρίαρχο ρόλο οφείλει να παίξει η ελληνική αμυντική βιομηχανία (ιδιωτική και κρατική) με συμπαραγωγές όπου αυτές θα είναι εφικτές.<br /><br />Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΓΕΕΘΑ, για την εκτέλεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων απαιτούνται κάθε χρόνο 2,2 δισ. ευρώ, ενώ στην νέα δομή θα έχουμε 30% λιγότερες στρατιωτικές μονάδες και το κλείσιμο 150 στρατοπέδων σε όλη την ελληνική επικράτεια.<br /><br />Χρήματα πολλά δεν υπάρχουν οπότε αυτά θα δοθούν από το υστέρημα του ελληνικού λαού πρέπει να δοθούν με σύνεση και κυρίως σε στρατηγικά οπλικά συστήματα ( βαλλιστικούς πυραύλους) οι οποίοι αποτελούν πραγματικά σοβαρή απειλή για κάθε ενδιαφερόμενο που λιγουρεύεται το Αιγαίο και τα νησιά μας. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πηγάδι χωρίς πάτο το σχέδιο “σιδερένιος θόλος” για την ελληνική αεράμυνα λόγω τεράστιου κόστους έναντι άλλων προγραμμάτων.

Ο αποκαλούμενος “σιδερένιος θόλος” που θα αποτελέσει σύντομα νέο πρόγραμμα με εκτιμώμενο κόστος 2,5 με 3 δισ. ευρώ, ( το οποίο είναι σίγουρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς μπορούν να τελειώσουν οι πόλεμοι σε Γάζα και Λίβανο.

<img height="441" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/hamas-palaistinios-maxitis-jenin-SLpress-825x568.jpg" width="723" /><br /><div><br /><b>ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ</b><br />Ο πόλεμος που μαίνεται στην Μέση Ανατολή και η αναμενόμενη τελική λύση, “End State” που θα επιβληθεί, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Ο πόλεμος που είναι σε εξέλιξη στη Γάζα και τον Λίβανο, έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες αθώα θύματα (collateral damage). Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι θα βοηθήσει το Ισραήλ να οδηγηθεί στο τέλος των συγκρούσεων σε Γάζα και Λίβανο.<br /><br />Ποιο όμως μπορεί να είναι το τέλος των συγκρούσεων και ποια λύση θα επιβληθεί; Είναι δυνατόν η μελέτη του ιστορικού παρελθόντος της περιοχής να μας οδηγήσει σε πρόβλεψη του μελλοντικού αποτελέσματος του πολέμου τους Ισραήλ με τις οργανώσεις Χαμάς και Χεζμπολάχ;</div><div><br />Γνώση από το παρελθόν<br /><br />Πριν μερικούς μήνες που βρέθηκα στην Ουάσιγκτον, επισκέφτηκα το Μουσείο Εθνικών Αρχείων (<a href="https://visit.archives.gov/">National Archives Museum</a>). Στον κεντρικό προθάλαμο με εντυπωσίασε ένα άγαλμα με την επιγραφή “Study the Past” (Μελέτα το παρελθόν). Πολλοί φιλόσοφοι και προσωπικότητες έχουν διαχρονικά αναφερθεί στην ανάγκη μελέτης του παρελθόντος για την διερευνητική προσέγγιση του μέλλοντος. Συγκεκριμένα:<br /><br />Αριστοτέλης: «Τα μέλλοντα έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν».<br />Κομφούκιος: «Μελετάτε το παρελθόν…».<br />Κατά ΙΩΑΝΝΗΝ 5:39: «Ερευνάτε τας γραφάς …».<br />Τσώρτσιλ: «Κοιτώντας το παρελθόν βλέπεις το μέλλον».<br /><br /><br /><img height="495" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/study-the-past.jpg" width="640" /><br /><br />Πέρα όμως από την φιλοσοφική προσέγγιση των σοφών και διανοούμενων που προαναφέρθηκαν, είναι πράγματι δυνατόν να δούμε τα μελλούμενα να συμβούν, όχι μέσα σε μία γυάλινη σφαίρα, αλλά μελετώντας και αναλύοντας το ιστορικό παρελθόν της περιοχής;<br />Θα εξετάσουμε τα γεγονότα ανά περιοχή ενδιαφέροντος.<br />Νότιος Λίβανος<br /><br />Ο Νότιος Λίβανος ήταν υπό ισραηλινή κατοχή σε συνεργασία με την χριστιανική πολιτοφυλακή South Lebanon Army (<a href="https://www.newarab.com/analysis/rise-and-fall-south-lebanon-army">SLA</a>), από το 1982 έως το 2000 που αποχώρησε ο ισραηλινός στρατός. Προσπάθεια των Ισραηλινών ήταν να δημιουργήσουν μία “Ζώνη Ασφαλείας” στο Νότιο Λίβανο για να προστατεύονται οι πόλεις και οι οικισμοί στο Βόρειο Ισραήλ από επιθέσεις της Χεζμπολάχ. Η αποχώρηση ήταν προεκλογική δέσμευση του Εχούντ Μπαράκ, που την υλοποίησε μετά την εκλογή του.<br /><br />Το 1989, κατά τη διάρκεια της ισραηλινής κατοχής, πραγματοποιήθηκε απαγωγή του ηγέτη της Χεζμπολάχ, ενώ το 1992 δολοφονήθηκε ο νέος ηγέτης της και τη θέση του ανέλαβε ο Χασάν Νασράλα, που παρέμεινε στην ηγεσία της Χεζμπολάχ μέχρι και πρόσφατα, που σκοτώθηκε σε ισραηλινό βομβαρδισμό. Επισημαίνεται ότι από το 2000 που αποχώρησε ο ισραηλινός στρατός, μέχρι και το 2005, ο Λίβανος ελεγχόταν από την Συρία, με έντονη ρωσική και ιρανική επιρροή.<br /><br />Σήμερα, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, στρατιωτικοί και πολιτικοί αναλυτές στο Ισραήλ “επιμένουν” ότι αφού «ξεδοντιαστεί» η Χεζμπολάχ, θα πρέπει να εγκατασταθεί στο Νότιο Λίβανο μία ζώνη ασφαλείας (buffer zone) που θα ελέγχεται από το Ισραήλ.<br /><br />Λωρίδα της Γάζας<br /><br />Επί Αριέλ Σαρόν το έτος 2005 αποσύρθηκε ο ισραηλινός στρατός από την Γάζα. Η σχετική συμφωνία είχε επιτευχθεί στην Αθήνα, με την υποστήριξη και Ελλήνων διαμεσολαβητών. Προέβλεπε επίσης την αποχώρηση των εποίκων από τη Γάζα. Σκοπός της Συμφωνίας ήταν να αρχίσουν διαβουλεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης του Ισραήλ και της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης της Γάζας. Το επόμενο έτος (2006) στις εκλογές στη Γάζα εκλέχθηκε η Χαμάς (το πολιτικό σκέλος) με μικρή πλειοψηφία.<br /><br />Το 2007, όμως, ξέσπασε εμφύλιος μεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ, όπου επικράτησε η Χαμάς, κατηγορούμενη ότι εκτέλεσε περίπου 700 αντιπάλους της. Έκτοτε δεν έγιναν άλλες εκλογές στη Γάζα και βεβαίως οι συνομιλίες εξεύρεσης βιώσιμης λύσης διακόπηκαν και λόγω της δράσης του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ.<br /><br />Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, Ισραηλινοί αναλυτές επισημαίνουν ότι δεν έπρεπε να έχει αποχωρήσει ο στρατός τους από τη Γάζα, διότι θα είχε παρεμποδίσει την ισχυροποίηση της Χαμάς. Σε πολιτικό επίπεδο η θέση του Ισραήλ είναι ότι θα πρέπει να διατηρήσει τον έλεγχο της περιοχής αυτής για να αποτρέψει την εμφάνιση τρομοκρατικών ομάδων που θα δρουν εναντίον του Ισραήλ, είτε ανεξάρτητα, είτε ως proxies του Ιράν ή άλλων δυνάμεων.<br /><br />Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ ήταν αναμενόμενες. Από τα προαναφερθέντα τεκμαίρεται ότι οι θέσεις του Ισραήλ για το τέλος του πολέμου σε Γάζα και Λίβανο, συμπίπτουν με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εν πολλοίς στις ίδιες περιοχές πριν 20 και πλέον χρόνια. Η ιστορία φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται και επομένως η μελέτη του παρελθόντος πράγματι έχει την ισχύ να καταδείξει τα μελλούμενα να συμβούν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς μπορούν να τελειώσουν οι πόλεμοι σε Γάζα και Λίβανο.

ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο πόλεμος που μαίνεται στην Μέση Ανατολή και η αναμενόμενη τελική λύση, “End State” που θα επιβληθεί, μετά την εκλογή το...

Διαβάστε την συνέχεια

Απλά επίκαιρα μαθήματα για την Πολιτική.

<img height="442" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/ekloges-kalpi-SLpress--825x645.jpg" width="751" /><br /><div><br /><b><i>«Κίνησα βιαστικά να ψάχνω την ταυτότητά μου… Πού και πώς την είχα χάσει; Πότε; Απάντηση καμμιά… Μα τόσα χρόνια<br />κυκλοφορούσα αταύτιστος;» </i></b>Σωτήρης Σαράκης,”Αταύτιστος”.<br /><br /><b>ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ</b><br />Επειδή εσχάτως ο όρος “Πολιτική” διανθίζεται (;) με διάφορες προθέσεις (Μεταπολιτική, Απολιτική, Διαπολιτική κλπ) σκέφτηκα μήπως είναι χρήσιμο να συνεννοηθούμε για το τι σημαίνει Πολιτική, με στόχο κάποια επίκαιρα μαθήματα.<br /><br />Κατά τη γνώμη μου:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Η Πολιτική προϋποθέτει κανόνες και όρια και δεν τρέφεται σε μαγειρεία και με ίντριγκες.</li><li>Η Πολιτική διακρίνεται για τις αρχές και τις αξίες της και απεχθάνεται τα παιχνίδια προσωπικής εξουσίας.</li><li>Η Πολιτική αναζητεί την ουσία της στρατηγικής και τη βάση των τακτικών και δεν συρρικνώνεται σε επικοινωνιακά και διαδικαστικά τρικ.</li><li>Η Πολιτική προ-τιμάει τις σκληρές αλήθειες κι αντιπαθεί τα ευχάριστα ψεύδη.</li><li>Η Πολιτική δεν παίζει ζάρια, αλλά σχεδιάζει και προγραμματίζει.</li><li>Η Πολιτική χρειάζεται δημοκρατική νηφαλιότητα κι όχι κραυγές φανατικών.</li><li>Η Πολιτική δεν χρησιμοποιεί ‘χρήσιμους ηλίθιους’, αλλά αξιοποιεί έντιμους και συνεπείς πολίτες.</li><li>Η Πολιτική χρεώνει ευθύνες στους ριψάσπιδες και στους επίορκους και δεν παραγράφει τ’ ανομήματα.</li><li>Η Πολιτική δεν συσκοτίζεται από τις συνωμοσίες δημαγωγών αλλά φωτίζεται από τους λαοφιλείς ηγέτες.</li><li>Η Πολιτική στοχεύει σε ευτυχισμένους ανθρώπους και δεν αρκείται σε ευημερούντες [;] αριθμούς.</li></ul>Αν συμφωνήσουμε ότι όλα τα παραπάνω [προφανώς και άλλα] συγκροτούν την Πολιτική, τότε τα υπόλοιπα ‘προσθετο-στερητικά’ περιττεύουν. Εκτός εάν, ως Πολιτική, ορίζει ο κάθε πολιτικός το πλαίσιο της φιλοδοξίας του και το κάθε κόμμα την ιδεοληψία του.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απλά επίκαιρα μαθήματα για την Πολιτική.

«Κίνησα βιαστικά να ψάχνω την ταυτότητά μου… Πού και πώς την είχα χάσει; Πότε; Απάντηση καμμιά… Μα τόσα χρόνια κυκλοφορούσα αταύτιστος;» Σωτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τραμπ: Είτε ως διάβολος ,είτε ως «καλός Σαμαρείτης» θα συμβάλλει στην αλλαγή του κόσμου.

<img height="403" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/04/15/trump.jpg" width="746" /><br /><br />Του<b> Όθωνα Κουμαρέλλα</b><br /><br /><i>Εάν θέλετε ελευθερία να είστε υπερήφανοι για τη χώρα σας,<br />Εάν θέλετε δημοκρατία προστατέψτε την κυριαρχία σας,<br />Εάν θέλετε ειρήνη αγαπάτε το έθνος σας!<br />Το μέλλον δεν ανήκει στους γκλομπαλιστές,<br />το μέλλον ανήκει στους πατριώτες.<br />Το μέλλον ανήκει στα κυρίαρχα και ανεξάρτητα έθνη,<br />που προστατεύουν τους πολίτες τους, σέβονται τους γείτονές τους<br />και τιμούν τις διαφορετικότητες που κάνουν κάθε χώρα ξεχωριστή και μοναδική.</i><br />Ντόναλτ Τράμπ (Γενική Συνέλευση ΟΗΕ 2018)<br /><br />Αναλύσεις επί αναλύσεων, προβολές επιθυμιών ως πραγματικότητα, σχόλια, ερμηνείες επί ερμηνειών, πανηγυρισμοί και απογοητεύσεις. Κατά μια έννοια ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή.<br /><br />Αναφέρομαι στη συντριπτική νίκη του Ντόναλτ Τράμπ και το θριαμβευτικό του «come back» στην ηγεσία της τρικλίζουσας εδώ και καιρό ηγεμονεύουσας δύναμης της δύσης, των ΗΠΑ.<br /><br />Δεν θα αναφερθώ στα αίτια της νίκης του Τράμπ. Είναι προφανείς οι λόγοι. Απέναντι στην αλαζονεία των πάσης φύσεως «Λωλοστεφανίδων» και των κάθε λογής καμωμάτων τους, που οδήγησαν σε προϊούσα παρακμή την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη, παρασύροντας και ολόκληρη τη συλλογική δύση, απλά βρέθηκε ένας άνθρωπος με κοινή λογική, λεφτά και τσαγανό. Ήταν μοιραίο να συμβεί και συνέβη!<br /><br />Τώρα όλοι προσπαθούν να «προβλέψουν» τι θα κάνει, ή τι δεν θα κάνει ο «φασίστας», ο «μισογύνης», ο «τοξικός», ο «ακροδεξιός» κτλ, κτλ, κτλ Τράμπ.<br /><br />Φυσικά ο Τράμπ μπορεί να είναι όλα αυτά και άλλα τόσα, αλλά αυτό που διαφεύγει συστηματικά από τους «αναλυτές» είναι ότι πάνω απ’ όλα ο Τράμπ είναι ένας αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας. Ενδεχομένως και με στενές επαφές και σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα. Τουτέστιν είναι ένας, κατά τεκμήριο, πανέξυπνος, πολύπειρος και αποτελεσματικός άνθρωπος. Δεν τον ενδιαφέρουν οι θεωρίες, αλλά η πράξη. Αυτή είναι η ιδεολογία του. Οι προκαταλήψεις, τα διάφορα συμπλέγματα και οι ιδεοληψίες είναι ξένες για την προσωπικότητά του. Η σχέση κόστους – οφέλους είναι η «πυξίδα» του. Είναι ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά που προκαλούν τη μήνη των κομπλεξικών αντιπάλων του, που δεν αντιλαμβάνονται την ηλιθιότητα που τους δέρνει.<br /><br />Στην πρώτη του θητεία στον Λευκό Οίκο, απλά μάθαινε και μάθαινε γρήγορα, μολονότι πλέοντας στον βούρκο των «αριστοκρατών» του βαθέως κράτους, που προσπαθούσαν να τον χειραγωγούν σε κάθε του κίνηση. Ταυτόχρονα έπειθε ολοένα και περισσότερο κόσμο ότι είναι ικανός να κάνει τη διαφορά. Έτσι δημιουργήθηκε το «κίνημα» γύρω από μια απλή προτασούλα «να κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη». Ακολούθησε η έξωση από τον Λευκό Οίκο το 2020 με έναν όχι καθαρό και αδιαμφισβήτητο τρόπο, κατόπιν οι ποικίλες ποινικές διώξεις, που μάλλον τον ισχυροποίησαν πολιτικά, κι εν τέλει η απόπειρα δολοφονίας, κατά την οποία ο τύπος απέδειξε με κραυγαλέο τρόπο, ότι είναι από άλλη «πάστα»!<br /><br />Δισεκατομμυριούχος… προστάτης των φτωχών;<br /><br />Πολλοί αναρωτιούνται υποκριτικά «πως είναι δυνατόν ένας δισεκατομμυριούχος να ενδιαφέρεται για το καλό των φτωχών;», υπονοώντας τη χαμηλή αντιληπτική ικανότητα των υποστηρικτών του Τράμπ ανάμεσα στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού και την ίδια την εργατική τάξη.<br /><br />Αυτό που διαφεύγει των ηλιθίων, ή των υποκριτών, είναι ότι ουδόλως τον Τράμπ ενδιαφέρει η φτωχολογιά από συμπόνοια και καλοσύνη, όπως υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται οι πάσης φύσεως «αριστερούληδες» για να πλουτίζουν σε βάρος της φτωχολογιάς. Όχι δεν είναι ο «καλός Σαμαρείτης» που λυπάται και θα φροντίσει για τους φτωχούς και καταφρονεμένους. Ο Τράμπ είναι επιχειρηματίας και είναι ειλικρινής σε αυτό που κάνει. Τον ενδιαφέρει η Αμερική, ως η μεγαλύτερη «μπίζνα» της ζωής του και γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα του δεν μπορεί να διατηρήσει για πολύ καιρό ακόμη την ηγεμονία της στον πλανήτη με μια κοινωνία στο εσωτερικό της, που συστηματικά αποσαθρώνεται, φτωχοποιείται και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού βγαίνουν στο περιθώριο. Αυτό πρέπει να αλλάξει! Και αυτό μπορεί να το αντιλαμβάνεται, καλύτερα απ’ όλους μάλιστα, ένας «σατανικός», νάρκισσος και πολλαπλά φιλόδοξος, αλλά έμπειρος δισεκατομμυριούχος.<br /><br />Ήδη, ως έξυπνος επιχειρηματίας, έμπειρος και ικανός διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων, ο Τράμπ από νωρίς κατενόησε ότι η απώλεια της παραγωγικής βάσης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, μπορεί προσωρινά να ευνόησε ένα τμήμα της δικής του τάξης να συγκεντρώσει σχεδόν ολόκληρο τον πλούτο, κάτι που θα ήταν αδιανόητο κάτω από διαφορετικές συνθήκες, αλλά αυτό είναι καταστροφικό σε μεσο-μακροπρόθεσμη βάση. Γνωρίζει πολύ καλά, ότι αυτός ο πλούτος δεν μπορεί να διατηρηθεί με μια χώρα, την Αμερική, σε παρακμή και με τον πληθυσμό της να βυθίζεται στην ανέχεια, τη φτώχεια και το έγκλημα στους δρόμους να κυριαρχεί, οδηγώντας τη χώρα σε έναν άτυπο εμφύλιο πόλεμο. Για να παραμείνει η Αμερική μεγάλη και ισχυρή παγκόσμια δύναμη, έστω εντός ενός πολυπολικού συστήματος πλέον, πρέπει η κοινωνία να παραμείνει συνεκτική και να ευημερήσει, έστω σχετικά, ξανά! Και η αμερικανική κοινωνία, όπως κάθε άλλη κοινωνία, δεν μπορεί να ευημερεί σχετικά, με την παραγωγή στις χώρες χαμηλού εργατικού κόστους να τροφοδοτούν αποκλειστικά τον πλούτο μιας χούφτας υπερπλουσίων γύρω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις big tech, που κατασκευάζουν τα προϊόντα τους στην Κίνα. Ούτε επίσης μπορεί να υπάρξει έστω σχετική συνεκτικότητα κι ευημερία με εκατομμύρια άστεγους, ή και εξαθλιωμένους μετανάστες να φυτοζωούν με κάποια επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας, αφού δεν υπάρχει δουλειά ούτε για τους Αμερικανούς, ούτε γι’ αυτούς. Δεν είναι θέμα αριστεράς, ή δεξιάς, φιλελευθερισμού, ή μαρξισμού, ή ό,τι σκατά έχει ο καθένας από ‘μας μέσα στο κεφάλι του. Είναι θέμα κοινής λογικής!<br /><br />Αυτά τα τόσο απλά πραγματάκια, συνειδητοποιούμενα από τις πλατιές μάζες, είναι που έκαναν τους Αμερικανούς να σηκωθούν από τον καναπέ τους, αφού βρέθηκε ο κατάλληλος να τους πείσει ότι μπορεί να το κάνει (fix it). Η προκλητικότητα και η εκπεμπόμενη διαστροφή της woke και της cancel culture που αντιστρέφει κάθε λογική, αγνοώντας την ίδια τη φύση, υπέρ μιας χούφτας παρανοϊκών και ψυχοπαθών που προσπαθούν με το ζόρι να επιβάλλουν την ανωμαλία τους ως κάτι το απολύτως φυσιολογικό, και παράταιρο κι ανώμαλο το φυσιολογικό, ήλθε να ολοκληρώσει τη συνειδητοποίηση της ανάγκης από τον μέσο Αμερικανό για ριζική αλλαγή πορείας. Τώρα γιατί με όλα αυτά ο Τράμπ είναι τοξικός, ακροδεξιός κτλ, άβυσσος η ψυχή του πληρωμένου κονδυλοφόρου στα συστημικά μέσα, και αβυσσαλέα η σύγχυση στο μυαλό του όπου γης… «συριζαίου» οπαδού της… αντιφά συμπεριληπτικότητας των… 137 φύλων, των celebrities, των ψευτοδιανοούμενων και των αλληλοβραβευόμενων πανεπιστημιακών και διεφθαρμένων μέχρι το μεδούλι πολιτικών υπαλληλίσκων τύπου Φον Ντερ Λάιεν, Μπορέλ, Μακρόν, ή Μητσοτάκη (αλλά και Ανδρουλάκη, Κασσελάκη….).<div><br />Απρόβλεπτος, ή ευέλικτος;<br /><br />Πολλοί ισχυρίζονται και επαναλαμβάνουν μονότονα ότι ο Τράμπ είναι απρόβλεπτος. Κατά τη γνώμη μου, ο Τράμπ δεν είναι καθόλου απρόβλεπτος για κάποιον που παρακολουθεί και αντιλαμβάνεται τον τρόπο που ο ίδιος ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει οργανώσει με συνέπεια τη στρατηγική του. Φυσικά, σε τακτικό επίπεδο, μπορεί να σκέπτεται άλλα, να λέει άλλα και στο τέλος να πράττει άλλα. Πέραν του ότι αυτό είναι μια χρήσιμη μέθοδος για να δημιουργεί συστηματικά σύγχυση στους αντιπάλους του, έχοντας ως στόχο την αποτελεσματικότητα σε σχέση με τη στρατηγική, δεν εγκλωβίζεται από την τακτική. Διατηρεί την ευχέρεια να αλλάζει γρήγορα τις αποφάσεις του, στην περίπτωση που διαπιστώνει ότι δεν του «βγαίνουν».<br /><br />Όσον αφορά στην πολιτική που θα ακολουθήσει στο εξής μπροστά στα τεράστια προβλήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και κυρίως στο μέγα ζήτημα του κλιμακούμενου παγκόσμιου πολέμου με τις δύο θερμές αιχμές στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, είναι ακόμα νωρίς για να κάνουμε προβλέψεις. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να υποθέσουμε μερικά απλά.<br /><br />Κατ’ αρχήν έχει τοποθετηθεί ως προς το ουκρανικό, ότι αποτελεί μια «μαύρη τρύπα» σπατάλης χρημάτων για τον Αμερικανό φορολογούμενο και ότι προτίθεται να τελειώσει τον πόλεμο εντός 24 ωρών. Παρά το υπερφίαλο της τοποθέτησης, είναι ήδη σε επαφή με τον Πούτιν με τον οποίο μίλησε τηλεφωνικά (το Κρεμλίνο έσπευσε βέβαια να διαψεύσει, αλλά είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι δεν θα υπάρξουν επαφές για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα). Ως προς τη Μέση Ανατολή, είναι γνωστή η σχέση του με τον Νετανιάου και με το ισραηλίτικο λόμπι στις ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να δείχνει την κατεύθυνση που μπορεί να ακολουθήσει ως προς την ενίσχυση της υποστήριξης του Ισραήλ από τις ΗΠΑ, αλλά μπορεί να μη δείχνει τίποτε ακόμη, ή να δείχνει τα αντίθετα.<br /><br />Τα δεδομένα<br /><br />Οφείλουμε να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας τα εξής.<br /><br />1. Η νίκη του Τράμπ υπήρξε σαρωτική και στο εξής θα ελέγχει πλήρως όλους τους μηχανισμούς, έχοντας ένα μαζικό και δυναμικό λαϊκό κίνημα να τον στηρίζει σχεδόν με πάθος. Αυτό του δίνει τεράστια ελευθερία κινήσεων που δεν την είχε στην πρώτη του θητεία στον Λευκό Οίκο. Το «βαθύ κράτος» δεν φαίνεται να έχει πλέον τις δυνατότητες του παρελθόντος και ο Τράμπ έχει μπόλικη εμπειρία για να μπορεί να προστατεύσει τον εαυτόν του. Έχει μάθει να ζει στην «κόψη του ξυραφιού» και το ξήλωμα αυτού του βαθέως κράτους φαίνεται να είναι στις προτεραιότητές του. Το εάν θα τα καταφέρει, ή όχι, είναι άλλο ζήτημα.<br /><br />2. Είναι ήδη 78 χρονών και η θητεία του είναι η δεύτερη και τελευταία. Έχει μόλις τέσσερα χρόνια μπροστά του για να πετύχει τους στόχους του. Αυτό που στο εξής φαίνεται ότι τον ενδιαφέρει, είναι η υστεροφημία του. Να μείνει στην ιστορία και στη θύμηση των ανθρώπων ως ένας πραγματικά μεγάλος ηγέτης, θέτοντας την Αμερική και τον κόσμο σε μια διαφορετική τροχιά, μάλλον ειρηνική. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι η θητεία του αποτελεί την τελευταία του ευκαιρία, τον καθιστά απολύτως ελεύθερο από δεσμεύσεις. Δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, ούτε στον μεγαλύτερο χρηματοδότη και υποστηρικτή του, πχ στους μεγιστάνες της big tech, ή στο ισραηλίτικο λόμπι, ή στον Νετανιάου. Η πολιτική του θα καθορίζεται πάντα από το πόσο κοντά θα φθάνει κάθε φορά στους στόχους του. Ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσουν είναι η δολοφονία του. Αλλά μάλλον έχει λάβει και ως προς αυτό τα μέτρα του.</div><div><br />Ως προς το ουκρανικό<br /><br />Γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι ΗΠΑ δια του πολέμου στην Ουκρανία πέτυχαν όλους τους ομολογημένους και ανομολόγητους σκοπούς τους. Η συνέχιση της σύγκρουσης με τη Ρωσσία δια αντιπροσώπου μόνον φύρα θα είναι για τις ΗΠΑ στο εξής, με τη Ρωσσία να κυριαρχεί στο πεδίο. Κάποιος απληροφόρητος θα αναρωτηθεί τι πέτυχε η Αμερική μέχρι τώρα. Το πρώτο και κυριότερο ήταν να εμπεδωθεί στο διηνεκές η πλήρης εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών που την απαρτίζουν από τις ΗΠΑ, πέραν του πολιτικού, τόσο στον αμυντικό, όσο και κυρίως στον οικονομικό τομέα. Η Ευρώπη πέραν του ότι ανέκαθεν ήταν ένας καλός πελάτης για την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ, δια του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσσίας, έγινε και ενεργειακά ένας από τους καλύτερους πελάτες της Αμερικής σε ενεργειακά προϊόντα, κυρίως σε σχιστολιθικό και πανάκριβο LNG. Με ακριβό το «πανίσχυρο» ευρώ σε σχέση με το δολλάριο και ακόμη πιο ακριβή την ενέργεια, η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων κατέρρευσε. Η όποια επιβολή δασμών από τον Τράμπ θα τους δώσει τη χαριστική βολή. Ταυτόχρονα ολοκληρώθηκε ο σκοπός του ΝΑΤΟ δηλαδή (κατά τον πρώτο του γενικό γραμματέα λόρδο Ισμέι) να κρατά την Αμερική μέσα στην Ευρώπη, τη Ρωσσία έξω και τη Γερμανία κάτω. Και μάλιστα να είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι που θα πληρώνουν πανάκριβα αυτή τους την εξάρτηση και την παρουσία των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό έδαφος, αποκομμένοι από τον φυσικό τους γείτονα και κάτοχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων που τόσο έχουν ανάγκη.<br /><br />Αφού λοιπόν, οι άρχουσες ελίτ της Ευρώπης ήθελαν να πάρουν τη ρεβάνς εκδικούμενες τη Ρωσσία για την ήττα τους στον Β’ΠΠ, οι Αμερικανοί δεν είχαν παρά να τις βοηθήσουν να αναλάβουν οι ίδιες το κόστος της αλαζονείας και της βλακώδους υπεροψίας τους, κανιβαλίζοντας συνάμα την ολοένα και πιο ασθενική ευρωπαϊκή οικονομία.<br /><br />Ναι, για τον Τράμπ ο πόλεμος αυτός δεν είναι δικός του, παρά τα τεράστια οφέλη που απεκόμισε η Αμερική. Θα αποσυρθεί ευσχήμως τώρα, ως ειρηνοποιός μάλιστα, και το πικρό ποτήρι της ήττας θα το γευθούν μέχρι τελευταίας σταγόνας οι Ευρωπαίοι, πληρώνοντας ακριβά το κόστος της απρονοησίας τους. Για τον Τράμπ το ουκρανικό είναι… ευκολάκι!<br /><br />Ως προς τη Μέση Ανατολή<br /><br />Ο Τράμπ θεωρείται μεγάλος σιωνιστής κι ενδεχομένως είναι. Αλλά είπαμε, ο τρόπος του δεν είναι εκείνος ενός ιδεολόγου (που μπορεί να είναι κιόλας, διότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο), αλλά ενός σκληρού έως στυγνού επιχειρηματία. Συνεπώς, ήδη μετράει τη σχέση κόστους – οφέλους για το κάθε τι. Ο φίλος του Νετανιάου μάλλον το παράκανε με τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση σε βάρος των Παλαιστινίων. Το κόστος όμως καλείται να το πληρώσει η Αμερική! Και είναι βαρύ το κόστος του νέου Ολοκαυτώματος που διαπράττεται στην Παλαιστίνη, όσο κι αν η προπαγάνδα προσπαθεί να καλύψει την αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη! Οι ΗΠΑ χάνουν σταδιακά κάθε αξιοπιστία κι όχι μόνον στη Μέση Ανατολή, αλλά παγκοσμίως. Και πολύ χρήμα βέβαια. Εάν η διακυβέρνηση Μπάιντεν υποχρεώθηκε, λόγω ιδεοληψίας και άλλων δουλειών, να τρέχει πίσω από το Ισραήλ, ο Τράμπ δεν έχει κανέναν λόγο να το κάνει. Αντίθετα έχει κάθε λόγο να αποστασιοποιηθεί από τη γενοκτονία. Είπαμε το ισραηλίτικο λόμπι στις ΗΠΑ δεν έχει πλέον τρόπο να τον επηρεάσει. Δεν το έχει ανάγκη πια.<br /><br />Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μάλιστα την κατάσταση στο πεδίο, το Ισραήλ παρά την αμέριστη υποστήριξη από τη συλλογική δύση, ηττάται. Κανέναν στόχο δεν έχει πετύχει παρά την ισοπέδωση της Γάζας και το Ολοκαύτωμα 200 και πλέον χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων. Ούτε τη Χαμάς κατόρθωσε 13 μήνες τώρα να εξαρθρώσει, ούτε να απελευθερώσει τους ομήρους. Στον νότιο Λίβανο όταν τολμά να προχωρήσει μερικές εκατοντάδες μέτρα υφίσταται τέτοιες απώλειες από τη Χεσμπολάχ που υποχωρεί αμέσως, ενώ ο εναέριος χώρος του έχει γίνει «σουρωτήρι» από τις ρουκέτες και τα ντρόουνς της αντίστασης. Ας μη μιλήσουμε για την πυραυλική επίθεση του Ιράν της 1ης Οκτωβρίου, που οι Ισραηλινοί το φυσούν και δεν κρυώνει, με μια απάντηση δική τους που μάλλον πήγε στα αζήτητα. Με σοβούσα μια μεγάλη πολιτική κρίση, οι επιχειρήσεις κλείνουν, η οικονομία βρίσκεται υπό κατάρρευση και υπολογίζεται ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο κόσμος έχει ήδη εγκαταλείψει οριστικά το Ισραήλ.<br /><br />Συνεπώς ο Τράμπ, αναλαμβάνοντας τον Ιανουάριο, δεν έχει πολλά περιθώρια να «παίξει». Οποιαδήποτε προσπάθεια περαιτέρω ενίσχυσης του Ισραήλ θα είναι σε βάρος του. Γιατί να το διακινδυνεύσει;<br /><br />Το μήνυμά του είναι απλό προς τον Νετανιάου και μάλλον ήδη έχει σταλεί. «Έχεις μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2025, που αναλαμβάνω, το χρόνο να καθαρίσεις ό,τι προλάβεις. Πέραν αυτού του χρονικού περιθωρίου, εάν δεν τα καταφέρεις, τα μαζεύεις και φεύγεις!». Ο Τράμπ δεν έχει κανέναν λόγο να φθαρεί σε έναν περιφερειακό πόλεμο με το Ιράν και τους λοιπούς του άξονα της Αντίστασης, με πίσω από αυτούς την Κίνα και τη Ρωσσία, για χάρη του Νετανιάου, καθιστώντας την Αμερική κράτος παρία του διεθνούς συστήματος. Στο τέλος και μάλλον σύντομα, θα τα βρει με το Ιράν! Θα τα βρει ακόμη και για το πυρηνικό πρόγραμμα του τελευταίου. Θα τα βρει και με τους Παλαιστίνιους, με το Ισραήλ να υποχρεώνεται σε ριζική αναδίπλωση.<br /><br />Φυσικά, αυτό είναι ένα σενάριο. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις εξελίξεις και τις αποφάσεις του Τράμπ. Ωστόσο, είναι ένα απολύτως λογικό σενάριο και με δεδομένη την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου και τις πραγματικότητες στα πεδία, κάθε άλλο σενάριο φαντάζει παράλογο.<br /><br />Ως προς την Κίνα, τη Ρωσσία και τους BRICS<br /><br />Σημειολογικά, η θριαμβευτική επανεκλογή του Τράμπ συνέβη αμέσως μετά την ιστορικής σημασίας Σύνοδο των BRICS στο Καζάν της Ρωσσίας, με τη συμβολική παρουσία 36 ηγεσιών χωρών του παγκόσμιου νότου γύρω από το στρογγυλό τραπέζι των συζητήσεων για το μέλλον του κόσμου. Είναι υποχρεωμένος να το λαμβάνει υπ’ όψιν του. Θα διαπραγματευθεί σκληρά! Θα απειλήσει, θα εκβιάσει, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κρατήσει για την Αμερική προνομιακή θέση στο παγκόσμιο σύστημα. Θα προσπαθήσει να διεμβολίσει τους BRICS και να αποκόψει, πότε με το καρότο, πότε με το μαστίγιο, την εταιρική σχέση (σχεδόν συμμαχία) μεταξύ Ρωσσίας και Κίνας. Και των δύο αυτών με το Ιράν και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας. Με κυριαρχική την παρουσία της Ινδίας επίσης.<br /><br />Ο Τράμπ υπήρξε ο πρώτος δυτικός ηγέτης που είδε την ανάγκη η Ρωσσία να παραμείνει εταίρος της δυτικής αρχιτεκτονικής, αλλά η δυναμική των πραγμάτων ήταν διαφορετική ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο εξ αιτίας της ανερμάτιστης και μυωπικής πολιτικής της ίδιας της δύσης. Τώρα είναι πολύ αργά και το τραίνο έχει φύγει από τον σταθμό. Εάν δεν το έχει συνειδητοποιήσει, θα το συνειδητοποιήσει γρήγορα και θα προσαρμοστεί αναγκαστικά. Στο τέλος θα βρει modus vivendi με τις ανταγωνιστικές δυνάμεις, προσαρμοζόμενος στις ανάγκες των καιρών και του πολυπολικού κόσμου που σταδιακά αναδύεται και είναι το μόνο που δεν μπορεί να αντιστρέψει, χωρίς να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.<br /><br />Οψόμεθα λοιπόν, αλλά ο Τράμπ είτε ως διάβολος, είτε ως… «καλός Σαμαρείτης» θα συμβάλλει, ήδη συμβάλλει, αποφασιστικά στην αλλαγή αυτού του κόσμου!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τραμπ: Είτε ως διάβολος ,είτε ως «καλός Σαμαρείτης» θα συμβάλλει στην αλλαγή του κόσμου.

Του Όθωνα Κουμαρέλλα Εάν θέλετε ελευθερία να είστε υπερήφανοι για τη χώρα σας, Εάν θέλετε δημοκρατία προστατέψτε την κυριαρχία σας, Εάν θέλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ δημιουργεί Κουρδιστάν;

<img height="436" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/kurdistan_map.jpg" width="710" /><br /><br />Την πρόθεση του Ισραήλ να βοηθήσει τους Κούρδους να αποκτήσουν πολιτική ανεξαρτησία τόνισε ο νέος Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών Γκιντόν Σάαρ, ανέφερε στην επίσημη ομιλία του κατά την χθεσινοβραδινή τελετή παράδοσης-παραλαβής στην έδρα του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ.<br /><br />Χείρα βοηθείας από το Τελ Αβίβ<div><br />«Ο κουρδικός λαός είναι ο μεγαλύτερος λαός της περιοχής που δεν έχει αποκτήσει πολιτική ανεξαρτησία» τόνισε ο Γκιντόν Σάαρ, διευκρινίζοντας πως παρότι «στη Συρία έχει αποκτήσει de facto αυτονομία» και στο Ιράκ το καθεστώς αυτονομίας του στο βόρειο τμήμα της χώρας αναγνωρίζεται από το Ιρακινό Σύνταγμα, από την άλλη «υφίσταται την καταπίεση και την επιθετικότητα από το Ιράν και την Τουρκία». Χαρακτηρίζοντας τον κουρδικό λαό “φυσικό σύμμαχο” του Ισραήλ, ο νέος επικεφαλής της ισραηλινής διπλωματίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το Ισραήλ πρέπει να τείνει χείρα βοηθείας».<br /><br />Ο Γκιντόν Σάαρ τόνισε επίσης την ανάγκη να ενδυναμωθούν οι σχέσεις του Ισραήλ με την κοινότητα των Δρούζων που κατοικούν στην νότια Συρία και στον Λίβανο, προβάλλοντας ως παράδειγμα την πλήρη ενσωμάτωση των Δρούζων του Ισραήλ στην τοπική κοινωνία, στην δημόσια διοίκηση και στις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας.<br /><br />Μια νέα περιφερειακή πολιτική</div><div><br />Η έμφαση που έδωσε κατά την χθεσινοβραδινή ομιλία του Γκιντόν Σάαρ, πιθανόν να προλέγει ένα νέο στίγμα που προτίθεται να διαμορφώσει την ισραηλινή περιφερειακή πολιτική κατά το προσεχές διάστημα – και μάλιστα ενόσω ο πόλεμος συνεχίζει να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Σάαρ φρόντισε να εκθέσει και την αιτιολογική βάση των στόχων που φαίνεται να έχει θέσει ως στόχο της θητείας του, λέγοντας τα εξής:<br /><br />«Το Ισραήλ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πάντοτε θα αποτελεί μειονότητα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ως εκ τούτου, οι “φυσικοί σύμμαχοί του” είναι οι υπόλοιπες εθνικές μειονότητες της περιοχής, με τις οποίες οφείλει να ενδυναμώσει τις σχέσεις του».<br /><br />Αναμένεται, λοιπόν, να διαπιστωθεί με ποιον τρόπο ο νέος ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών θα εφαρμόσει τις προθέσεις του. Παράλληλα όμως, και με εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, αναμένονται οι αντιδράσεις των γειτονικών κρατών, όταν θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν πως το Ισραήλ φαίνεται να μην διστάζει να αξιοποιήσει εκκρεμή μειονοτικά αιτήματα, που θα μπορούσαν, υπό κατάλληλες συνθήκες και συγκυρίες, να οδηγήσουν ακόμα και σε περαιτέρω αναδιάταξη των ήδη διαταραγμένων περιφερειακών ισορροπιών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Ισραήλ δημιουργεί Κουρδιστάν;

Την πρόθεση του Ισραήλ να βοηθήσει τους Κούρδους να αποκτήσουν πολιτική ανεξαρτησία τόνισε ο νέος Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών Γκιντόν Σάα...

Διαβάστε την συνέχεια

Κι όμως η Ουκρανία ελπίζει σε Τραμπ.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/11/EPA_Putin_Trump-720x400.jpg" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ουκρανία. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο σε «24 ώρες», αντιμετωπίστηκε με μεγάλη ανησυχία στο Κίεβο.</span></h3>Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να βάλει τέλος στην κρίσιμη αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη και να εκτροχιάσει την προσπάθεια της χώρας να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Αν και παραμένει ασαφές ποιο είναι το πραγματικό σχέδιο του Τραμπ για τη Ρωσία και την Ουκρανία σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει στον Τύπο μέχρι στιγμής φαίνονται πολύ ανησυχητικά για το Κίεβο.<br /><br />Για να μάθει περισσότερα για το πώς βλέπουν οι ουκρανικές αρχές την κατάσταση καθώς ο Τραμπ ετοιμάζεται να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, η ειδική ανταποκρίτρια του Meduza Lilia Yapparova μίλησε στον Mykhailo Podolyak, τον κορυφαίο σύμβουλο του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky.<br /><br />Παρά την επανειλημμένη κριτική του Ντόναλντ Τραμπ για αυτό που θεωρεί ως την υπερβολική κλίμακα της βοήθειας των ΗΠΑ προς το Κίεβο, ο Podolyak είπε στο Meduza ότι παραμένει αισιόδοξος πως ο Τραμπ μπορεί να αλλάξει στάση μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Ο Podolyak πιστεύει ότι μόλις ο Τραμπ ενημερωθεί από αξιωματούχους πληροφοριών και άμυνας των ΗΠΑ, μπορεί να υιοθετήσει μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση για την υποστήριξη της Ουκρανίας.<br /><br />«Θα λάβει πολύ περισσότερες πληροφορίες για τη φύση αυτού του πολέμου και τις πραγματικές προθέσεις του Πούτιν», είπε ο Podolyak. «Ελπίζω ότι κάποιος θα του επιδώσει επιτέλους μια αναφορά στο γραφείο του αναλύοντας το ψυχολογικό προφίλ του Πούτιν, εξηγώντας γιατί ουσιαστικά δεν είναι κάποιος με τον οποίο μπορείτε να διαπραγματευτεί».<br /><br />Ο Podolyak υποστήριξε ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντάς την ως επένδυση στην παγκόσμια ηγεσία, την ασφάλεια και «το καθιερωμένο σύστημα διεθνούς δικαίου που ο Πούτιν προσπαθεί να ανατρέψει», παρά ως μια μακρινή εδαφική διαμάχη. Τόνισε ότι οι ΗΠΑ έχουν αναλάβει σημαντικές δεσμεύσεις και είπε ότι η εγκατάλειψή τους εν μέσω του μεγάλου γεωπολιτικού ανταγωνισμού που περιλαμβάνει τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν θα ήταν πολιτικά επιζήμια.<br /><br />Ερωτηθείς πώς αυτό θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την απομονωτική στάση του Τραμπ και τις υποσχέσεις να δώσει προτεραιότητα στα εσωτερικά ζητήματα και την αμερικανική οικονομία, ο Podolyak αμφισβήτησε πώς μπορεί να οικοδομηθεί οικονομική δύναμη χωρίς να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια αστάθεια. «Έναντι ποιου θα είσαι καλύτερος;» ρώτησε. «Σε ποιον θα πουλήσετε τα αγαθά σας;»<br /><br />Πρόσθεσε: “Ο Τραμπ μιλάει για να κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά, αλλά δεν μπορείς να το πετύχεις αυτό εστιάζοντας αποκλειστικά στην εγχώρια αγορά. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να συμμετάσχουν ενεργά στην επίλυση συγκρούσεων στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την περιοχή του Ειρηνικού. Γι’ αυτό είμαι πιο αισιόδοξος για τις μελλοντικές ενέργειες του Τραμπ από ό,τι θα περίμεναν πολλοί”.<br /><br />Ο Podolyak εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι η «επιχειρηματικού τύπου λήψη αποφάσεων» του Τραμπ θα μπορούσε να εξορθολογίσει τη στρατιωτική βοήθεια και να βελτιώσει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, αντιμετωπίζοντας γραφειοκρατικές καθυστερήσεις που προηγουμένως εμπόδιζαν τις προσπάθειες της Ουκρανίας. «Οι δημοκρατικές χώρες και οι ευρωπαϊκές γραφειοκρατίες τείνουν να αφιερώνουν πολύ χρόνο συζητώντας τις απαραίτητες αποφάσεις ή να τις εφαρμόζουν μόνο εν μέρει, αφήνοντας τα προβλήματα στην επόμενη πολιτική γενιά», είπε.<br /><br />«Πολλές επιθέσεις της Ουκρανίας απέτυχαν απλώς και μόνο επειδή οι αποφάσεις δεν ελήφθησαν εγκαίρως. Δεν νομίζω ότι η προσέγγιση του Τραμπ θα ήταν χειρότερη. Ίσως, ως πραγματιστής, θα λάβει εξαιρετικά αποτελεσματικές αποφάσεις που θα μπορούσαν πραγματικά να επιταχύνουν την πορεία του πολέμου. Σε αυτή τη σύγκρουση, ο συγχρονισμός είναι το παν».<br /><br />Η θέση του Τραμπ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να αναλάβουν την πρωταρχική ευθύνη για την παροχή βοήθειας στο Κίεβο είναι λογική, πιστεύει ο Podolyak. Υποστήριξε ότι ο πόλεμος έχει αποκαλύψει την έλλειψη ετοιμότητας της Ευρώπης να αμυνθεί και τόνισε την ανάγκη για την Ε.Ε. να ενισχύσει τις αμυντικές της ικανότητες και να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην υποστήριξη της Ουκρανίας.<br /><br />Σύμφωνα με τον Podolyak, η Ε.Ε.: «Πρέπει να επανεξετάσει τη σχέση της με τη Ρωσία», η οποία προσπαθεί να «ανακτήσει την επιρροή που είχε στην περιοχή κατά τη σοβιετική εποχή». Ως παραδείγματα, έδειξε την παρέμβαση της Ρωσίας στις εκλογές στη Γεωργία και τη Μολδαβία, την επιθετική ρητορική της προς τα κράτη της Βαλτικής και τις προσπάθειές της να επηρεάσει τις πολιτικές διαδικασίες στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη χρηματοδοτώντας τόσο ακροαριστερά όσο και ακροδεξιά κόμματα.<br /><br />Την ίδια στιγμή, ο Podolyak απέρριψε την ιδέα του Τραμπ να διαπραγματευτεί ένα γρήγορο τέλος του πολέμου ως μη ρεαλιστική, τονίζοντας ότι η Ουκρανία αντιμετωπίζει εισβολή, δεν μάχεται για μια εδαφική διαμάχη. «Όταν οι άνθρωποι μου μιλούν για διαπραγματεύσεις, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι, τι ακριβώς υποτίθεται ότι πρέπει να διαπραγματευόμαστε;» είπε ο Podolyak. «Κοιτάξτε, σκοτώσαμε τον λαό σας, πήραμε τη γη σας και θα μείνουμε εκεί για να πάρουμε τους πόρους σας. Στο μεταξύ, μπορείτε να σκεφτείτε αν θέλετε να μας πολεμήσετε ξανά στον επόμενο γύρο». Αυτές είναι διαπραγματεύσεις!».<br /><br />Υποστήριξε ότι η διαπραγμάτευση με τον Πούτιν, ο οποίος συνεχίζει να έχει «παράλογες απαιτήσεις», θα ενθάρρυνε την περαιτέρω επιθετικότητα και θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλα αυταρχικά καθεστώτα, όπως η Βόρεια Κορέα. Εξήγησε ότι η διαπραγμάτευση με τρόπο που απαλλάσσει τη Ρωσία από την ευθύνη για την επιθετικότητά της θα ενίσχυε το αίσθημα της ατιμωρησίας. «Αν σταματήσουμε τον πόλεμο τώρα με τους όρους της Μόσχας, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πολιορκία ολόκληρης της Ευρώπης», προειδοποίησε ο Podolyak.<br /><br />«Οι ρωσικές επιχειρήσεις δολιοφθοράς που βλέπουμε ήδη σε όλη την Ε.Ε. μόνο θα κλιμακωθεί. Η Ρωσία του Πούτιν μπορεί να υπάρχει μόνο με συνεχή επέκταση». Ο Podolyak επέκρινε τις προτάσεις που φέρεται να έχει ετοιμάσει η ομάδα του Τραμπ, οι οποίες περιλαμβάνουν παραχωρήσεις όπως η καθυστέρηση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και το πάγωμα της πρώτης γραμμής, ως αναποτελεσματικές και παρόμοιες με την παράδοση. Τόνισε ότι οποιαδήποτε παύση στη σύγκρουση θα έδινε στη Ρωσία μόνο χρόνο να ανασυνταχθεί και να αποσταθεροποιήσει την ευρωπαϊκή ενότητα:<br /><br />Μια “παγωμένη” σύγκρουση θα χρησίμευε μόνο ως προσωρινή ανάπαυλα για τη Ρωσία, δίνοντάς της χρόνο να συνεχίσει την κινητοποίησή της, να αυξήσει την στρατιωτική παραγωγή της και να αναπληρώσει τους πόρους της. Θα ξοδέψει επίσης τεράστια ποσά για προπαγάνδα στην Ευρώπη για να σπάσει τον συνασπισμό που υποστηρίζει την Ουκρανία». Σχετικά με τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας για το ΝΑΤΟ, ο Podolyak τόνισε τη σημασία των ισχυρών διαπραγματεύσεων και της σαφούς επικοινωνίας για την υποστήριξη της στρατηγικής αξίας της Ουκρανίας για τις ΗΠΑ.<br /><br />Στοιχεία από τη λαϊκιστική πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος υποδηλώνουν ότι εάν το Κίεβο απορρίψει μια συμφωνία που πρότεινε ο Τραμπ, ο Λευκός Οίκος ενδέχεται να διακόψει τη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στην Ουκρανία. Ο Podolyak, ωστόσο, αρνήθηκε να κάνει εικασίες σχετικά με τις απαιτήσεις ή τα τελεσίγραφα που θα μπορούσε να θέσει ο Τραμπ, σημειώνοντας ότι είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε σενάρια πριν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις και υποβληθούν συγκεκριμένες προτάσεις. Ωστόσο, τόνισε ότι η Ουκρανία παραμένει μια πολύτιμη επένδυση για τις ΗΠΑ, επισημαίνοντας τα απτά οφέλη που έχει ήδη αποκομίσει η Ουάσιγκτον: ενίσχυση της φήμης και αποδυνάμωση της στρατιωτικής ισχύος της Ρωσίας.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, ήταν ο Τραμπ που, το 2017, έδωσε το πράσινο φως για την προμήθεια θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία – ένα βήμα που ο Μπαράκ Ομπάμα αρνιόταν για καιρό να κάνει. Τώρα, η κυβέρνηση Μπάιντεν περιορίζει το Κίεβο από τη χρήση αμερικανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσει το ρωσικό έδαφος. Ερωτηθείς εάν υπολογίζει στην υποστήριξη του Τραμπ σε αυτό το θέμα, ο Podolyak είπε:<br /><br />“Βασιζόμαστε στην πλήρη υποστήριξη της πρότασης της Ουκρανίας γιατί βασίζεται σε συγκεκριμένα δεδομένα: τι είναι τα πλήγματα μεγάλης εμβέλειας, οι συγκεκριμένοι στόχοι στη Ρωσία που σκοπεύουμε να χτυπήσουμε και πώς αυτά τα χτυπήματα θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία του πολέμου. Εξάλλου, είναι παράλογο να ακολουθεί κανείς περιορισμούς στους οποίους δεν τηρεί η επιτιθέμενη χώρα. Εάν πρόκειται να κατοχυρώσουμε στο διεθνές δίκαιο ότι μια χώρα που υπερασπίζεται τον εαυτό της απαγορεύεται να προστατεύει αποτελεσματικά τον λαό της, τότε θα μπορούσαμε επίσης να παραδεχτούμε ότι είμαστε πρόθυμοι να παρακολουθήσουμε έναν πληθυσμό να αντιμετωπίζει γενοκτονία.<br /><br />Η αντιμετώπιση των επιτιθέμενων απαιτεί επίδειξη δύναμης, εξήγησε ο Podolyak, και το Κίεβο ελπίζει ότι η προσέγγιση «ειρήνη μέσω δύναμης» του Τραμπ θα το υποστηρίξει. «Εάν κάποιος ξεκινήσει έναν μεγάλο πόλεμο κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, πρέπει να τιμωρηθεί», είπε ο Podolyak. «Δεν μπορείς να συζητήσεις με κάποιον που πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να σκοτώνει. δεν ανταποκρίνονται σε επιχειρήματα – τσακώνονται σαν καβγατζής του δρόμου. Αν θέλεις ειρήνη, πρέπει να δείξεις δύναμη». Πρόσθεσε:<br /><br />Δεν μπορείς απλώς να κάθεσαι σε μια φανταστική «σκακιέρα» και να υπολογίζεις, «Θα ανταλλάξουμε αυτό το κομμάτι εδώ και θα κερδίσουμε κάτι εκεί». Αυτό δεν λειτουργεί. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα έχουν ως εξής: κάποια στιγμή, ξεσπά ένας μεγάλος καυγάς και δίνεις ένα αποφασιστικό αντίβαρο σε αυτόν που τον ξεκίνησε — στην προκειμένη περίπτωση, τη Ρωσία.<div><a href="https://meduza.io/en/feature/2024/11/11/what-top-zelensky-advisor-mykhailo-podolyak-expects-a-trump-presidency-will-mean-for-ukraine"><b>meduza.io</b></a><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Κι όμως η Ουκρανία ελπίζει σε Τραμπ.

Ουκρανία. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο σε «24 ώρες»,...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία, η μικρή, οικονομικά, Κίνα της γειτονιάς και η συνεκμετάλλευση (vid.)

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/11/KALLARYTIS-LAVRENTZOS-LAURENTZOS.png" /><br /><br />Τουρκία. Ο οικονομολόγος, τραπεζικός και επιχειρηματικός σύμβουλος, συγγραφέας και ερευνητής, Αναστάσιος Λαυρέντζος παρουσιάζει με πολύ εύληπτο και τεκμηριωμένο τρόπο, τι θα συμβεί στην περίπτωση που η Τουρκία λύσει ένα από τα βασικά ίσως το κυριότερο προβλήματά της, την έλλειψη ενεργειακών πόρων.<br /><br />Η τουρκική οικονομία αντιμετωπίζει σημαντικά ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, κυρίως λόγω των υψηλών ποσών που δαπανά για εισαγωγές ενέργειας. Η χώρα διαθέτει ισχυρή παραγωγική βάση και σημαντικές ξένες επενδύσεις, οπότε αν βρει τρόπο να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες μέσω πρόσβασης σε πηγές ενέργειας, θαμετατρέψει την οικονομία της σε πλεονασματική.<br /><br />Αυτό θα οδηγούσε σε εκτόξευση των οικονομικών της μεγεθών, που ήδη ξεπερνούν κατά πολύ τα αντίστοιχα της Ελλάδας και αναπτύσσονται με μεγαλύτερη δυναμική. Δεδομένης της αναθεωρητικής και επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, το να διευκολύνουμε την πρόσβαση της σε πλουτοπαραγωγικούς, ενεργειακούς πόρους που μάλιστα δεν της ανήκουν και είναι με βάση το Διεθνές Δίκαιο δικοί μας, είναι ακραία αυτοϋπονομευτικό.<br /><br />Θα της προσφέρουμε τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει εναντίον μας. Κάθε συμφωνία που θα περιλαμβάνει την παραχώρηση ελληνικών φυσικών πόρων συνιστά άμεση απειλή για την Ελλάδα.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="407" src="https://www.youtube.com/embed/xDdTEn0e6Oc" width="719" youtube-src-id="xDdTEn0e6Oc"></iframe></div><br /><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκία, η μικρή, οικονομικά, Κίνα της γειτονιάς και η συνεκμετάλλευση (vid.)

Τουρκία. Ο οικονομολόγος, τραπεζικός και επιχειρηματικός σύμβουλος, συγγραφέας και ερευνητής, Αναστάσιος Λαυρέντζος παρουσιάζει με πολύ εύλη...

Διαβάστε την συνέχεια