Haaretz: Περίεργη συμμαχία Ισραήλ και Τουρκίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSx1_2llE-Yt6wIVQ02xQSVgIBlWbc4mklP7Bfz-Q-q3rGAettJ3QLu5aXRjCnK1VXTxeXUEyEbaJUo70NZEp2rvX8U4bSg4N7P8MVwdI0u4Kxpq2cFhR_mi_g6aYXaUNIXppVkg9XyFE/s400/3965146827.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="232" data-original-width="400" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSx1_2llE-Yt6wIVQ02xQSVgIBlWbc4mklP7Bfz-Q-q3rGAettJ3QLu5aXRjCnK1VXTxeXUEyEbaJUo70NZEp2rvX8U4bSg4N7P8MVwdI0u4Kxpq2cFhR_mi_g6aYXaUNIXppVkg9XyFE/w640-h372/3965146827.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Anshel Pfeffer</b>, Haaretz,<div>Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού <br />Τα φορτηγά αεροσκάφη του Αζερμπαϊτζάν που προσγειώνονται σε βάσεις της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στη Νεγκέβ είναι ένα σχετικά συχνό θέαμα, επιβεβαιώνοντας τις εκτεταμένες συμφωνίες αγοράς όπλων μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, η συχνότητα των αφίξεων και ο χρόνος των φορτηγών Ilyushin Il-76 – δύο από τα οποία προσγειώθηκαν στην Uvda την περασμένη Πέμπτη, μόλις δύο ημέρες πριν από μια σημαντική κλιμάκωση της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, ακολουθούμενες από δύο ακόμη την Τρίτη και την Τετάρτη – υποδηλώνουν τόσο την προετοιμασία όσο και την αναπλήρωση των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν για την επομένη φάση των μαχών γύρω από τον θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, τώρα στην τέταρτη ημέρα του πολέμου. </div><div><br />Η ισραηλινή κυβέρνηση απέφυγε να προβεί σε δηλώσεις σχετικά με την κατάσταση στον Νότιο Καύκασο. Επισήμως δεν παίρνει θέση, και έχει επίσης διπλωματικές σχέσεις με την Αρμενία, η οποία μόλις πριν από δύο εβδομάδες άνοιξε την πρώτη πρεσβεία της στο Τελ Αβίβ. Ισραηλινοί αξιωματούχοι τονίζουν χαμηλόφωνα πως "έχουμε συμφέροντα και από τις δύο πλευρές," και το Ισραήλ σίγουρα δεν θα αψηφήσει ανοιχτά τη ρωσική κυβέρνηση, η οποία είναι ένας από τους προστάτες της Αρμενίας (αν και αυτή επίσης πωλεί όπλα στο Αζερμπαϊτζάν). </div><div><br />Δεν είναι μόνο οι προσοδοφόρες συμφωνίες όπλων, οι οποίες φέρεται να περιλαμβάνουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πυραύλους και συστήματα ραντάρ. Το Ισραήλ θεωρεί το Αζερμπαϊτζάν στρατηγικό σύμμαχο. Η κλεπτοκρατία στην Κασπία είναι πηγή ενός μεγάλου μέρους του πετρελαίου που αγοράζει το Ισραήλ και, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, το Αζερμπαϊτζάν είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη "κερκόπορτα" προς το γειτονικό του Ιράν για πληροφορίες και άλλους μυστικούς σκοπούς - ειδικά δεδομένου ότι αυτή η σιιτική κατά πλειοψηφία χώρα είναι επίσης αποφασιστικά κοσμική και έχει από καιρό υποψιαστεί τις επαναστατικές φιλοδοξίες της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στον νότο της. </div><div><br />Ωστόσο, οι εθνικοί δεσμοί του Αζερμπαϊτζάν είναι πολύ ισχυρότεροι με μια άλλη περιφερειακή δύναμη, την Τουρκία – η οποία, σύμφωνα με αναφορές από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, κυρίως από αρμενικές πηγές, εμπλέκεται πολύ περισσότερο σε αυτή την τρέχουσα κλιμάκωση από ό,τι σε προηγούμενες. Οι Αρμένιοι ισχυρίζονται ότι χρησιμοποιούνται τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ότι ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος F-16 κατέρριψε ένα από τα αεροσκάφη τους και ακόμη και ότι εκεί έχουν αναπτυχθεί από την Τουρκία δυνάμεις των Τζιχαντιστών ανταρτών από την Συρία . Η Τουρκία έχει διαψεύδει πληροφορίες ότι εμπλέκεται στρατιωτικά, αλλά υποστηρίζει σθεναρά το Αζερμπαϊτζάν. </div><div><br />Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, το Ισραήλ φαίνεται να είναι στην ίδια πλευρά με την Τουρκία. <br />Είναι αυτό ένα προσωρινό και συμπτωματικό κοινό συμφέρον, ή ένα σημάδι ότι ορισμένα στοιχεία της παλιάς συμμαχίας Ισραήλ-Τουρκίας εξακολουθούν να υφίστανται; <br />Τα τελευταία 12 χρόνια, από την έναρξη της επιχείρησης του Ισραήλ στη Γάζα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών βρίσκονται σε σταθερή καθοδική πορεία. Τα πρώτα χρόνια, υπήρχαν εκείνοι που εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι επρόκειτο για προσωρινή κατάσταση, λόγω των προσπαθειών του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ενισχύσει τη θέση του στην περιοχή. </div><div><br />Σήμερα, όμως στο ισραηλινό σύστημα ασφάλειας και πληροφοριών επικρατεί η διάγνωση ότι ο ολοένα και πιο αυταρχικός Ερντογάν είναι ένας ανίατος αντισημίτης και ότι όσο είναι ηγέτης της Τουρκίας, δεν υπάρχει προοπτική για πραγματική βελτίωση σε αυτούς τους δεσμούς. <br />Παρά το γεγονός ότι η ίδια η Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί χαμηλού επιπέδου διπλωματικούς δεσμούς και εκτεταμένες εμπορικές σχέσεις με το Ισραήλ, ο Ερντογάν καταδίκασε έντονα την πρόσφατη "εξομάλυνση" των σχέσεων και των συμφωνιών μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Μπαχρέιν. Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει αρχίσει να φιλοξενεί βασικούς ηγέτες της Χαμάς, επιτρέποντάς τους να ιδρύσουν γραφεία στην Κωνσταντινούπολη και δίνοντας μάλιστα σε ορισμένους από αυτούς τουρκική υπηκοότητα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην επιθυμία του Ερντογάν να παρουσιάσει τον εαυτό του ως προστάτη των Παλαιστινίων και την προσωπική του συγγένεια με το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων, το οποίο έχασε την αρχική του βάση στην Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα του 2013 εναντίον του τότε προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. </div><div><br />Η συζήτηση εντός της ισραηλινής κοινότητας πληροφοριών για το αν η ρήξη με την Τουρκία είναι προσωρινή και οφείλεται μόνο στον Ερντογάν ή αν αντιπροσωπεύει βαθύτερη αλλαγή εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από τις προσωπικές σχέσεις που είχε κάθε συγκεκριμένος αξιωματούχος με Τούρκους συγχρόνους του στο παρελθόν. Για παράδειγμα, ανώτερος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, ο οποίος πριν από λίγο περισσότερο από μια δεκαετία εξακολουθούσε να εκπαιδεύεται στον εναέριο χώρο της Τουρκίας και συνέχισε να διατηρεί δεσμούς με Τούρκους συγχρόνους του μέσω διαφόρων φόρουμ του ΝΑΤΟ, δήλωσε πέρυσι ότι είναι πεπεισμένος ότι "η Τουρκία δεν είναι εχθρός και θα είναι στενός σύμμαχος και πάλι μόλις φύγει ο Ερντογάν". </div><div><br />Από την άλλη, αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών που έχουν δει πώς οι επιχειρήσεις της Χαμάς στη Δυτική Όχθη κατευθύνονται όλο και περισσότερο από την Κωνσταντινούπολη – και πώς η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ΜΙΤ έχει τεθεί υπό τον έλεγχο των έμπιστων του Ερντογάν που έχουν την τάση να συνεργάζονται στενά με το Ιράν – είναι πεπεισμένοι ότι ακόμη και αν ο Ερντογάν αναγκαστεί να παραιτηθεί ή πεθάνει, οι διάδοχοί του μπορεί κάλλιστα να συνεχίσουν τις πολιτικές του. <br />"Σίγουρα θα χρειαστούν χρόνια για τη σχέση που κάποτε πρέπει να αποκατασταθεί", δήλωσε ένας αναλυτής πληροφοριών. "Η ένδειξη θα είναι εάν τα γραφεία της Χαμάς (στην Κωνσταντινούπολη) θα κλείσουν". <br />Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, εξαρτάται από το Ιράν – το οποίο μας φέρνει πίσω στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. </div><div><br />Παρά τα ανοίγματα και από τις δύο πλευρές, η ιστορική εχθρότητα μεταξύ των Οθωμανών και των Περσών, και η αντιπαλότητα για τον έλεγχο σε διάφορα καυτά σημεία σε ολόκληρη την περιοχή, καθιστούν δύσκολο για την Τουρκία και το Ιράν να δημιουργήσουν μια μόνιμη συμμαχία. <br />Το Ιράν υπήρξε ένας από τους κύριους υποστηρικτές της Αρμενίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, δημιουργώντας για το Ισραήλ μιαν ευκαιρία για διάλογο με την Τουρκία του Ερντογάν και ελπίζουμε να διευρύνει το χάσμα μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης. </div><div><br />Για δεκαετίες, σύμμαχοι του Ισραήλ στην περιοχή ήταν οι μη αραβικές δυνάμεις, η Τουρκία και το Ιράν, οι οποίες εντάχθηκαν με το Ισραήλ στην ανεπίσημη "συμμαχία της περιφέρειας", η οποία αποδεκατίστηκε πρώτα από την ισλαμική επανάσταση του Ιράν το 1979 και στη συνέχεια από την άνοδο του Ερντογάν από το 2003 και μετά. Τώρα, το Ισραήλ είναι πιο κοντά από ποτέ στο φιλοδυτικό μπλοκ των αραβικών εθνών που περιλαμβάνουν τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, τα οποία μοιράζονται την εχθρότητα του Ισραήλ προς το Ιράν και την Τουρκία, και συναγωνίζεται μαζί τους για περιφερειακή κυριαρχία σε μια σειρά συγκρούσεων μεσολάβησης στη Συρία, την Υεμένη, τον Λίβανο και τη Λιβύη. </div><div><br />Οι αποστολές όπλων στο Αζερμπαϊτζάν και η έκρηξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι μια υπόμνηση ότι η συμμαχία της περιφέρειας μπορεί να μην είναι εντελώς νεκρή.<br /><br /><a href="https://www.blogger.com/#">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Haaretz: Περίεργη συμμαχία Ισραήλ και Τουρκίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ

Anshel Pfeffer , Haaretz, Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού Τα φορτηγά αεροσκάφη του Αζερμπαϊτζάν που προσγειώνονται σε βάσεις της ισραηλινής πολε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως ελίσσεται και ευθυγραμμίζεται η βρετανική πολιτική με την τουρκική πολιτική στο Κυπριακό/θέμα Αμμοχώστου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKlN9sW3VPW1tgLpTxE8IbV_-z4SbYhirVi6iNQYguYoayJUtWbAiqvcUbDD3IMnmv2WcYGqupWI5t1Iwm_sZ3DwHtH00WZX48rG95GnUfE_HSaXHADgOsSdD0196Y8b93PX2fEnywKiU/s2048/AMMOKhOSTOS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1353" data-original-width="2048" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKlN9sW3VPW1tgLpTxE8IbV_-z4SbYhirVi6iNQYguYoayJUtWbAiqvcUbDD3IMnmv2WcYGqupWI5t1Iwm_sZ3DwHtH00WZX48rG95GnUfE_HSaXHADgOsSdD0196Y8b93PX2fEnywKiU/w640-h422/AMMOKhOSTOS.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η θέση των Βρετανών που καταγράφτηκε στα βρετανικά αρχεία, και η οποία όπως και εκείνη του 1976 δεν άλλαξαν ούτε ένα γράμμα μέχρι σήμερα.</span></h3><div><b>Φανούλα Αργυρού</b></div><div><span style="color: #231f20; font-family: PF Document, serif;"><span style="font-size: 19.55px; letter-spacing: 0.5px;"><b><br /></b></span></span>Ψηφίσματα Συμβουλίου Ασφαλείας 541/1983 και 550/1984<br /><br />Καταρχήν να κάνω μια μικρή εισαγωγή. Αμφότερα τα ψηφίσματα 541/1983 και 550/1984 εκδόθηκαν επί πρωθυπουργίας Margaret Thatcher και γράφτηκαν από τους ίδιους τους Βρετανούς. Όπως όλα τα περί Κύπρου ψηφίσματα. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι «penholders» των. Με γνώμονα τα βρετανικά συμφέροντα σε σχέση με τις βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στο νησί και δεύτερον να φαίνονται ότι σέβονται τις υποχρεώσεις των έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέση με τις Συνθήκες που υπέγραψαν το 1960 άσχετα από την στάση της Εργατικής βρετανικής κυβέρνησης το 1974.<br /><br />Από το 1976 στο Φόρειν ΄Οφις (Βρετανικό Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας) είχαν αποφασίσει ότι δεν επρόκειτο να αναγνωρίσουν το «Τουρκοκυπριακό Ομόσπονδο Κράτος στην Κύπρο» όπως το είχε ονομάσει ο Ραούφ Ντενκτάς τότε. Η πολιτική αυτή είχαν γράψει, θα συνεχιζόταν μέχρι να βρεθεί λύση εφόσον αυτός είναι ο μόνος τρόπος να νομιμοποιηθεί. Δηλαδή μέχρι να το… αναγνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι!<br /><br />Μετά την απόρριψη του «Σχεδίου Ανάν» (βλέπε βρετανικό σχέδιο), βρίσκουμε ότι η βρετανική θέση όπως διαμορφώθηκε στο ψήφισμα 550/1984 άρχισε να διαφοροποιείται ανοικτά και να αποστασιοποιείται από το κείμενο του ψηφίσματός τους.<br /><br />Ο Δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης τον Φεβρουάριο του 2020 από το πρόγραμμα «Μεσημέρι και Κάτι» του «Σίγμα», είχε αναφέρει ότι από το 2011 οι Τούρκοι έχουν σχέδια για την Αμμόχωστο και ροκάνιζαν τον χρόνο στις διαπραγματεύσεις…<br /><br /><b>«<a href="https://www.blogger.com/#">Τα μέχρι στιγμής δεδομένα για το «άνοιγμα» της Αμμοχώστου και τι προηγήθηκε</a>»</b> 7.10.2020 Simerini online<br /><br />Πολύ λίγο αργότερα το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας διαφοροποίησε την θέση του έναντι του θέματος της Αμμοχώστου από τα δικά του ψηφίσματα (541/83 και 550/84) όταν σε απαντητική επιστολή του ημερ. 29.6.2012 προς τον Συντηρητικό Βουλευτή τότε David Burrowes ο τότε Βρετανός Πρωθυπουργός David Cameron έγραψε ότι το θέμα της Αμμοχώστου μπορεί να διευθετηθεί οριστικά μέσω μιας συνολικής λύσης του κυπριακού προβλήματος.<br /><br />«Παραμένει πεποίθηση μου (έγραψε) ότι μια συνολική λύση συνεχίζει να αποτελεί την καλύτερη ελπίδα για διευθέτηση του θέματος (των Βαρωσίων)».<br /><br />Επισημάνθηκε τότε από πολιτικούς αναλυτές ότι η αναφορά εκείνη αποτελούσε «παρασπονδία» από το περιεχόμενο του ψηφίσματος 550/84 και 789/92.<br /><br />Είχε προηγηθεί ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ<br /><br />Οι ίδιοι αναλυτές τότε, είπαν ότι σε πρόσφατη δημοσιογραφική διάσκεψη του, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (μ. Δημήτρης Χριστόφιας 28 February 2008 – 28 February 2013) είχε αποκαλύψει ότι παρόμοια ήταν και η θέση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος σε επιστολή του είχε αναφέρει ότι το θέμα της Αμμοχώστου θα διευθετηθεί με τη συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. ΓΓ τότε ήταν ο νοτιο-κορεάτης Ban Ki-moon (2007 - 2016).<br /><br />Όμως οι εν λόγω αναλυτές δεν είχαν μελετήσει σωστά και δεν είχαν εντοπίσει προφανώς τις παγίδες σε παραγράφους του 789/92 το οποίο εκδόθηκε επί Γιώργου Βασιλείου που είχε προβεί σε απαράδεκτες παραχωρήσεις αποδεχόμενος σχεδόν όλες τις τουρκικές απαιτήσεις.<br /><br />«Η βιασύνη για το 649/90 - «<b><a href="https://www.blogger.com/#">Νομιμότητα» στις κατευθυντήριες</a>!</b>» «Σημερινή» 13.9.2020 Φανούλας Αργυρού<br /><br />Στο άρθρο του « Η μαύρη βίβλος» της Αμμοχώστου και της Καρπασίας» δε, στις 15 Σεπτεμβρίου 2019 στη «Σημερινή», ο Δρ. Χαραλαμπίδης είχε γράψει ότι «ήταν καλά οργανωμένο το πολιτικό παιχνίδι των Τούρκων από το 2015 εν μέσω συνομιλιών αφού προσδοκά στην ενταφίαση της επιστροφής της πόλης και της ευρύτερης περιοχής στους νόμιμους κατοίκους της ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τη χωριστή κρατική συνείδηση…»<br /><br />Philip Hammond<br /><br />Παράλληλα τον ίδιο χρόνο (2015) όταν ο κ. Φίλιπ Χάμοντ (Philip Hammond) Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, μίλησε στις 10 Απριλίου 2015 σε προεκλογική συγκέντρωση των «Συντηρητικών φίλων της Κύπρου» στην Ελληνική Κυπριακή Αδελφότητα στο βόρειο Λονδίνο, ερωτηθείς τι γίνεται με την επιστροφή της Αμμοχώστου, απάντησε:<br /><br />«Στις συζητήσεις μου με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη είδα ένα άτομο που είναι δεσμευμένο να φέρει εις πέρας τη δουλειά... Αυτό είναι κάτι που παρατράβηξε, νομίζω υπάρχει η θέληση απ' όλες τις πλευρές να πάνε το επιπλέον μίλι για μια ολοκληρωμένη διευθέτηση, η οποία να επιλαμβάνεται και του ειδικού θέματος που αναφέρατε, της Αμμοχώστου, ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης. Νομίζω σ’ αυτήν τη φάση της διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών θα είναι πολύ δύσκολο να πάρει κανείς ένα συγκεκριμένο θέμα έξω από τη διαδικασία και να το χειριστεί ξεχωριστά...». Ακολούθησαν οι διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν και Κράν Μοντάνα «επί κεφαλής» των οποίων ήταν αξιωματούχοι (ομάδα άνω των 30) του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας προεξάρχοντος τότε του Sir Alan Duncan…<br /><br />Πρόσφατη βρετανική θέση<br /><br />Στις 25 Σεπτεμβρίου 2020, το Υπουργείο Εξωτερικών, Κοινοπολιτείας και Ανάπτυξης, όπως μετονομάστηκε από τον Σεπτέμβριο του 2020, δια της Υφυπουργού του Για την Ευρωπαϊκή Γειτονία και Βόρεια και Νότια Αμερική, κα Wendy Morton, η οποία απαντούσε επιστολή του βουλευτή Sir Roger Gale για την Κύπρο και τα Βαρώσια, απάντησε στην ίδια διαφοροποιημένη και παραπλανητική γραμμή ως εξής. Γνωρίζοντας ότι οι συγγραφείς των περί Κύπρου ψηφισμάτων στο Συμβούλιο Ασφαλείας είναι οι ίδιοι! :<br /><br />«Το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζει τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας σχετικά με τα Βαρώσια, περιλαμβανομένων των ψηφισμάτων 550 και 789….Όπως τονίζετε στην επιστολή σας, στοιχεία των σχετικών ψηφισμάτων κάνουν ξεκάθαρο ότι «απόπειρες για εγκατάσταση μέρος των Βαρωσίων από ανθρώπους άλλους από τους κατοίκους του δεν είναι αποδεκτό και καλούν την επιστροφή της περιοχής αυτής στην διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών». Αυτό τονίστηκε πολύ πρόσφατα στο ψήφισμα 2537 (2020) το οποίο περιέχει απευθείας αναφορά στα ψηφίσματα 550 και 789. Συζήτησα την κατάσταση με τον Υπουργό Εξωτερικών Χριστοδουλίδη κατά την τηλεφωνική μας επαφή στις 21 Αυγούστου και θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε την κατάσταση με ανησυχία.<br /><br />Η Βρετανική Κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει έντονα μια συνολική, δίκαιη και διαρκή διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος… Παραμένουμε πεπεισμένοι ότι, τελικά, μια διαρκής τακτοποίηση είναι η καλύτερη ευκαιρία για διευθέτηση περίπλοκων θεμάτων, περιλαμβανομένης και της κατάστασης στα Βαρώσια».<br /><br />Οι παγίδες στο ψήφισμα 789<br /><br />Όσον αφορά το ψήφισμα 789 (14.9.1992) και την σωστή του ερμηνεία και σε σχέση με την Αμμόχωστο, παραπέμπω στο αξιόλογο και αποκαλυπτικό άρθρο του Δρ. Κλέαρχου Α. Κυριακίδη στην «Σημερινή» 4.10.2020, «Τα Βαρώσια και οι «τοξίνες» ανάμεσα στη… «ζάχαρη» στο Ψήφισμα 789». Στο οποίο αποκαλύπτει ο Καθηγητές, τις παγίδες που βρίσκονται σε παραγράφους του ψηφίσματος 789 και εξηγεί ότι ίσως χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι, όταν εκτοπισμένοι Αμμοχωστιανοί απαιτούν την εφαρμογή του Ψηφίσματος 789, ουσιαστικά επιθυμούν τη νομιμοποιημένη τουρκοποίηση του 55 τοις εκατόν των ακτών του προτεινόμενου σχεδίου ΔΔΟ. Και διερωτάται κατά πόσο «αυτό είναι σωστό; Είναι λογικό; Είναι δίκαιο; Οι στόχοι είναι ασυμβίβαστοι. Όταν εκτοπισμένοι Αμμοχωστιανοί απαιτούν την ταυτόχρονη εφαρμογή των Ψηφισμάτων 550 και 789, επιθυμούν την… επίτευξη του ακατόρθωτου!» έγραψε.<br /><br />Και προσθέτει ότι «τα Ψηφίσματα 750, 774 και 789 του 1992 αποτελούν ύπουλα κατορθώματα της πονηρής διπλωματίας του Sir David Hannay, που διετέλεσε Μόνιμος Αντιπρόσωπος του ΗΒ στον ΟΗΕ από το 1990 έως το 1995. Σε αυτόν τον ρόλο, απεικόνισε την ουσία της βρετανικής διπλωματίας».<br /><br />Συμπληρώνω ότι ο Sir David Hannay το 1990 αντικατέστησε τον Sir Crispin Tickell o οποίος τον Ιανουάριο του 1964 είχε ξεκινήσει τα σχέδια ανασύστασης της ΚΔ σε δύο συνιστώντα κράτη. Ο δε Sir David Hannay αντικαταστάθηκε το 1995 από τον Sir John Weston, επίσης ανώτερο στέλεχος της βρετανικής διπλωματίας που υπηρέτησε και κατά σειρά ετών στο Φόρειν ΄Οφις.<br /><br />1979/80<br /><br />Όταν λοιπόν το 1979/80 οι Αμερικανοί υποστήριζαν το θέμα της Αμμοχώστου/Βαρωσίων, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της 19ης Μαΐου 1979 μεταξύ Σπύρου Κυπριανού/Ραούφ Ντενκτάς, έπρεπε να ξεκαθαρίσει ξεχωριστά, ο τότε Βρετανός ΥΠΕΞ David Owen διαφώνησε. Υποστήριξε ότι έπρεπε να περιλαμβάνεται σε λύση πακέτο, ταυτισμένη πολιτική με εκείνη των Τούρκων. Εφόσον τον ίδιο καιρό 1980, οι Τούρκοι ξεκαθάρισαν ότι η περιοχή θα μπορεί ναξαναχρησιμοποιηθεί ως τουριστική περιοχή με υπεύθυνούς τους Τουρκοκύπριους και την κατοχική δύναμη. Παράλληλα και ο τότε μόνιμος εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ Αργεντινός Ο. Γκόμπι (Hugo Gobbi), τους είπε (Βρετανούς) ότι ουσιαστικά το Βαρώσι θα διατηρείτο στα χέρια των Τουρκοκυπρίων και του τουρκικού στρατού.<br /><br />Κλείνω με την πιο πάνω θέση των Βρετανών που καταγράφτηκε στα βρετανικά αρχεία, και η οποία όπως και εκείνη του 1976 δεν άλλαξαν ούτε ένα γράμμα μέχρι σήμερα. <br /><br />«<a href="https://simerini.sigmalive.com/article/2019/6/30/o-kleidomenos-khartes-kai-e-koroidia-tou-barosiou/"><b>Ο κλειδωμένος χάρτης, η κοροϊδία του Βαρωσιού και οι επιστολές που δεν δημοσιοποιούνται</b></a>» «Σημερινή» 30/6/2019 Φ.Α.<br /><br />Η μόνη διαφορά και εμπόδιο γι΄ αυτούς να προβούν σε αναγνώριση προκειμένου και αποφασίσουν, βρέθηκαν μπροστά τους από το 2010 δύο δικαστικές αποφάσεις μία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και μία του Εφετείου με τρείς Δικαστές η τελευταία, οι οποίοι αποφάνθηκαν ως παράνομη τέτοια αναγνώριση. Εξ αιτίας λοιπόν στην έντονη επιμονή των Τούρκων και Τουρκοκυπρίων να εξασφαλίσουν απευθείας πτήσεις άρα και αναγνώριση του κατοχικού εκτρώματός τους, είχαν κινήσει αγωγή του τότε Βρετανού Υπουργού Μεταφορών. Αμφότερα τα δικαστήρια απέκλεισαν τέτοιο ενδεχόμενο ως παράνομο που θα παραβίαζε τόσο τις βρετανικές υποχρεώσεις έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας που υπέγραψε το Ηνωμένο Βασίλειο το 1960 όσο και διεθνείς συμφωνίες…<br /><br />Η μόνη περίπτωση αναγνώρισης, όπως είχαν αποφασίσει και οι Βρετανοί στο Φόρειν ΄Οφις το 1976, τόσο για την νομιμοποίηση του κατοχικού εκτρώματος όσο και του κατεχόμενου αεροδρομίου της Τύμπου, βρίσκονται στα χέρια των ιδίων των θυμάτων, Ελληνοκυπρίων και της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />«<a href="https://www.blogger.com/#"><b>Αίτημα Τ/κ σε Η.Β για απευθείας πτήσεις από Τύμπου και 2 δικαστικές αποφάσεις</b></a>» «Sigmalive» 28.09.2020 Φ.Α.<br /><br /><b><i>*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος</i></b><div><br /></div><div>πηγή<div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div></div>

Πως ελίσσεται και ευθυγραμμίζεται η βρετανική πολιτική με την τουρκική πολιτική στο Κυπριακό/θέμα Αμμοχώστου

Η θέση των Βρετανών που καταγράφτηκε στα βρετανικά αρχεία, και η οποία όπως και εκείνη του 1976 δεν άλλαξαν ούτε ένα γράμμα μέχρι σήμερα. Φα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η σύγκρουση στον Καύκασο και το δόγμα του παντουρκισμού

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVH-udMw0bfz1scZunrw46JgApFnAzm6LAMP3O1LUHGS96Pe1T4QwEF1qwxeG2OND_gfddQ5h34YmubDt98-xtaoWbjuvxWqY00-m9UGePtQM1T8lALNGfvgBPotkXD-tgYCg6ktYCSuM/s630/6698741000.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVH-udMw0bfz1scZunrw46JgApFnAzm6LAMP3O1LUHGS96Pe1T4QwEF1qwxeG2OND_gfddQ5h34YmubDt98-xtaoWbjuvxWqY00-m9UGePtQM1T8lALNGfvgBPotkXD-tgYCg6ktYCSuM/w640-h426/6698741000.jpeg" width="640" /></a></div><br /><div>Αρωγός της Τουρκίας στο δόγμα του παντουρκισμού το Αζερμπαϊτζάν ή πώς η χώρα που επιθυμεί την αναβίωση του Οθωμανικού παρελθόντος ενισχύει με κάθε μέσο την σύγκρουση στη περιοχή του Καυκάσου.</div><br /><b>Γιώτα Χουλιάρα </b>Δημοσιογράφος - Συγγραφέας<br /><br />Μέχρι και 1.000 μαχητές από την Κεντρική Ασία και ειδικά από το Πακιστάν, που έχει στενούς στρατηγικούς δεσμούς με την Τουρκία, πρόκειται να μεταφερθούν στη ζώνη σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να συμμετάσχουν σε μάχες στο πλάι των Ενόπλων Δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν. Την αποκάλυψη αυτή έκανε προ ημερών, επικαλούμενος τουρκικές πηγές, ο γνωστός Ρώσος ανταποκριτής πολέμου Semyon Pegov. <br /><br />Νωρίτερα, είχαν υπάρξει άλλες δυο επιβεβαιώσεις της συγκεκριμένης κίνησης της Τουρκίας η μια από το γερμανικό Spiegel και η άλλη από τον διευθυντή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών (SVR), Sergei Naryshkin, δήλωσε ότι σημαντικές δυνάμεις τζιχαντιστών φθάνουν από τη Συρία στο Καραμπάχ.<br /><br />Τα παραπάνω αποτελούν την επιβεβαίωση των άριστων σχέσεων των δυο χωρών οι οποίες αλληλοστηρίζονται κάτι που αποδεικνύεται και από τη σημερινή επίσκεψη του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Mevlut Çavuşoglu στο Μπακού όπου και συναντήθηκε με τον Αζέρο ομόλογό του, Jeyhun Bayramov.<br /><br />Μια επίσκεψη μεσουσών των πολεμικών αντιπαραθέσεων και ενώ η Γαλλία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που συμπροεδρεύουν στην Ομάδα του Μινσκ (OSCE Minsk Group - η οποία ιδρύθηκε το 1992 και έχει ως σκοπό να ενθαρρύνει μια ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας), έχουν απευθύνει έκκληση για κατάπαυση του πυρός. Απέναντι στις διεθνείς εκκλήσεις η Τουρκία απαντά με προκλητικότητα και καλώντας τη διεθνή κοινότητα να σταθεί στο πλευρό των Αζέρων, οι οποίοι αποτελούν ένα μόνο κομμάτι του ευρύτερου σχεδίου της. Ένα σχέδιο που έχει αποκαλυφθεί στο βιβλίο του πρώην Υπουργού Εξωτερικών και συνεργάτη του Ερντογάν- νυν πολιτικού του αντιπάλου, Αχμέτ Νταβούτογλουμε τίτλο «Στρατηγικό βάθος- Η διεθνής θέση της Τουρκίας».<br /><br />Στο συγκεκριμένο βιβλίο το οποίο δημοσιεύτηκε το 2001, ο Νταβούτογλου αναφέρει χαρακτηριστικά: <i>«Όσο δεν αποκτά μια σταθερή και ισχυρή περιφερειακή θέση το Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο και η Αλβανία στα Βαλκάνια, δεν θα είναι εφικτό για την Τουρκία ούτε να αυξήσει την βαρύτητά της στις δύο αυτές περιοχές αλλά ούτε να αναπτύξει πολιτικές προς την Αδριατική και την Κασπία, που βρίσκονται στην εγγύτερή της θαλάσσια περιοχή και εντός της σφαίρας επιρροής της.»</i><br /><br />Ουσιαστικά μέσα από τις σελίδες του ο πρώην ΥΠΕΞ και πρωθυπουργός της Τουρκίας μας παρουσιάζει την πολιτική του νεο-οθωμανισμού, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μοντέρνα εκδοχή του δόγματος του παντουρκισμού. Όπως αναφέρει ο καθηγητής στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (The Hebrew University of Jerusalem), Τζέικομπ Λαντάου, στο βιβλίο του με τίτλο: «Παντουρκισμός- το δόγμα του τουρκικού επεκτατισμού » το συγκεκριμένο δόγμα γεννήθηκε τον περασμένο αιώνα στους τουρκόφωνους λαούς που ζούσαν στην Τσαρική Ρωσία, και εν συνεχεία αναπτύχθηκε στον χώρο της Μικράς Ασίας. <br /><br />Η βάση της παντουρκικής ιδεολογίας είναι ο αλυτρωτισμός, με στόχους την ανεξαρτησία και ακολούθως την Ένωση με την ”Μητέρα Τουρκία”, όλων των τουρκόφωνων ομάδων που ζουν σε χώρες/περιοχές της διασποράς, όπως Κριμαία, Αζερμπαϊτζάν, Καύκασο, Τουρκεστάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Δυτική Κίνα, Κιργισία, Ταταριστάν, Σιβηρία, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή της Θράκης και στην Κύπρο, για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο Τουρκικό Κράτος άνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων.<br /><br />Το ξερίζωμα του μικρασιατικού ελληνισμού το 1922, η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915-18, ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως το 1955, η εισβολή στην Κύπρο το 1974 και στις μέρες μας η στήριξη στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η εισβολή στη Βόρεια Συρία, η εμπλοκή στον εμφύλιο της Λιβύης, οι μεταναστευτικές απειλές προς Ελλάδα και Ευρώπη και ο πόλεμος στον Καύκασο σε συνδυασμό με τον διωγμό των Κούρδων δεν είναι τίποτε άλλο από τα αποτελέσματα της επιρροής του παντουρκικού δόγματος στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.<br /><br />Η ιδεολογία αποτέλεσε την βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η κεμαλική πολιτική σκηνή προκειμένου να οικοδομήσουν τη μεγάλη Τουρκία. Στις μέρες μας, ο Ερντογάν μέσα από το δόγμα Νταβούτογλου ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι αδύνατον για την Τουρκία να σχεδιάσει την εξωτερική της πολιτική στο πλαίσιο των σύγχρονων συνόρων της λόγω της Οθωμανικής της κληρονομιάς, προσπαθεί να τοποθετήσει τον εαυτό του στο τουρκικό πάνθεον όχι αποδομώντας τον Μουσταφά Κεμάλ αλλά συμπληρώνοντας και ολοκληρώνοντας το έργο και το δόγμα του για μια μεγάλη Τουρκία. <br /><br />Στο σημερινό πολυπολικό κόσμο, όπου η Δύση έχει χάσει τις αξίες της και η Ανατολή διεκδικεί τον κατακτητικό της ιστορικό ρόλο, την ώρα που οι παραδοσιακά μεγάλοι παίκτες στη διεθνή σκακιέρα έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα, ο Ερντογάν τοποθετεί τη δυναμική της θρησκείας επάνω στο δόγμα Νταβούτογλου προκειμένου να δημιουργήσει μια μεγάλη μουσουλμανική μάζα. Και η μάχη στον Καύκασο, την ώρα που καμία μεγάλη δύναμη δεν στέκεται στο πλευρό των Αζέρων, είναι μια ακόμη ευκαιρία για να απλωθεί στην περιοχή. <div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η σύγκρουση στον Καύκασο και το δόγμα του παντουρκισμού

Αρωγός της Τουρκίας στο δόγμα του παντουρκισμού το Αζερμπαϊτζάν ή πώς η χώρα που επιθυμεί την αναβίωση του Οθωμανικού παρελθόντος ενισχύει μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία είναι το νέο Ιράν στην πιο χειρότερή του μορφή: Δυστυχώς οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τον φοβούνται…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjztopzdxdzGzmCDJ8O1tCbeSLpAgFedAvNrSs1ev5MfBO_h3kMLUDtWg2QtbMOsKjPkMJKTwmkFlqgwVpiekOfkT5-zWut89kIhmaDSFKk4Ul3c2gZsn2PceXEhklc7_q2_kIuqIGjWCs/s1409/ERDOGAN-KATAR.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="1409" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjztopzdxdzGzmCDJ8O1tCbeSLpAgFedAvNrSs1ev5MfBO_h3kMLUDtWg2QtbMOsKjPkMJKTwmkFlqgwVpiekOfkT5-zWut89kIhmaDSFKk4Ul3c2gZsn2PceXEhklc7_q2_kIuqIGjWCs/w640-h430/ERDOGAN-KATAR.webp" width="640" /></a></div><br /><div>Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b></div>Στο ίδιο έργο θεατές. Ξανά και ξανά. Σαράντα έξι χρόνια τώρα. Εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία, μετά το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας. Κατέχει το 40% της Κύπρου. Και όμως… Δεν ευθύνεται και επιβραβεύεται.<br /><br />Εισέβαλε στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη. Σκοτώνει τους Κούρδους. Ξεκίνησε νέο πόλεμο στον Καύκασο. Πάλι δεν τρέχει τίποτα. Την επιβραβεύουν.<br /><br />Απειλεί την Ελλάδα στον Έβρο και στο Αιγαίο. Συνεχίζει την τρίτη εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και οι Αμερικανοί σύμμαχοι μας, ξεσκίστηκαν στις …φωνές και τις απειλές για να διασώσουν την κατοχική δύναμη από τις κυρώσεις.<br /><br />Και αφού ο Ερντογάν έδωσε κάλπικες υποσχέσεις ότι θα σταματήσει να απειλεί και να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, ήρθε η απόφαση για την Αμμόχωστο. Και ξαφνικά, σημειώθηκε «παγκόσμια κατακραυγή». Εκνευρίστηκε, λένε, η Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ. Ε και… Και επειδή αντιδρούν όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, ίδρωσε το αυτί του Ταγίπ Ερντογάν;<br /><br />Ναι, ναι, δεν θα κοιμηθεί απόψε από τον …καημό του. Ούτε θα φάει το φαγητό του… Κούνια που σας κούναγε όλους… Ευρωπαίους, Αμερικανούς, και ειδικά τους Γερμανούς. Οι οποίοι είναι πρώτα Γερμανοί και μετά Ευρωπαίοι βεβαίως.<br /><br />Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας τους εξευτέλισε ομαδικά όλους αυτούς. Και καλά τους έκανε. Αλλά εξευτέλισε και τους δικούς μας, που πίστεψαν την Άγγελα Μέρκελ και δεν επέμεναν να επιβληθούν κυρώσεις. Ή τουλάχιστον να αποφασιστούν, να μπουν στο «ψυγείο» και να υπάρχουν ως απειλή. Διότι αν είχε συμβεί αυτό, ο Ερντογάν θα το ξανασκεφτόταν πριν κάνει την επόμενη παρανομία. Το πιστεύω.<br /><br />Δυστυχώς, δεν είχαν το σθένος να αντιμετωπίσουν την κυρία Καγκελάριο. Και τώρα τι; Τρέχουν στα Ηνωμένα Έθνη, και τηλεφωνούν πάλι στη θεία Μέρκελ, η οποία έφαγε μπάτσο από τον Ταγίπ, που ήταν όλος δικός της. Έβαλε τα στήθη της μπροστά για να τον σώσει από τις κυρώσεις και ο Ερντογάν της επιφύλαξε τον ύπατο εξευτελισμό.<br />Η Τουρκία δεν φοβάται ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Ευρωπαίους ούτε τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, διότι υποκύπτουν στις απειλές και στο μπούλιγκ που ασκεί, ως ψυχολογική βία. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσει καμία συμβουλή.<br /><br />Η Τουρκία φοβάται μόνο την επίθεση στην οικονομία της μέσω κυρώσεων. Μία φορά το επιχείρησε η Αμερική με χλιαρές μάλιστα κυρώσεις, και είδαμε αμέσως τα αποτελέσματα. Άρα, όσες ανακοινώσεις και να εκδοθούν δεν θα αλλάξει τίποτα. Ο Τούρκος πρόεδρος θα τους περιπαίζει όλους και με το δίκιο του. Διότι, σου λέει, αυτοί οι τύποι με φοβούνται…<br /><br />Και επειδή μιλάμε για κυρώσεις, οι Αμερικανοί επανήλθαν στο θέμα του ρωσικού συστήματος S-400 απαντώντας σε σχετική ερώτηση της ιστοσελίδας μας Hellas Journal και του καναλιού Open.<br /><br />Συνεχίζουμε να αντιδρούμε με σφοδρότητα, μας είπε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην αγορά του ρωσικού συστήματος S-400 από την Τουρκία και ανησυχούμε βαθιά για τις αναφορές ότι η Άγκυρα συνεχίζει τις προσπάθειές της για να θέσει σε λειτουργία τους S-400.<br /><br />Έφτασε η ώρα των κυρώσεων και οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον καμία, μα καμία δικαιολογία. Άργησαν ήδη πάρα πολύ και βοήθησαν να «ανδρωθεί» ακόμα περισσότερο το τουρκικό θηρίο. Η Τουρκία είναι το νέο Ιράν αλλά στην πιο χειρότερή του μορφή. Διότι είναι μέλος του αμαρτωλού ΝΑΤΟ και μπορεί εκ των έσω να εμβολίσει τη Δύση, και επειδή οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τελικά τον φοβούνται. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια…<br /><br />Είναι ορθό αυτό που λένε οι Αμερικανοί ότι «η αναστολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35, ως απάντηση στην εξαγορά των S-400, σηματοδότησε τη σοβαρότητα με την οποία η (αμερικανική) κυβέρνηση προσεγγίζει αυτό το ζήτημα». Όμως, απαιτείται να φτάσουν μέχρι το τέλος. Τώρα είναι η ώρα, διότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Τουρκία ενεργοποίησε στους S-400 (έστω και δοκιμαστικά) τον περασμένο Αύγουστο, όπως έγραψε η Καθημερινή.<br />Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πάλι μόνη της. Έχει καταθέσει προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ παραμένει σε συνεχή επαφή με τα πέντε μόνιμα μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ.<br /><br />Του Σ.Α. προεδρεύει η Ρωσία, η οποία -ανεξάρτητα από τη σχέση της με την Τουρκία- βοηθά την Κύπρο στα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό πρέπει να λέγεται…<br /><br />Σύμφωνα με πηγές στη Νέα Υόρκη, η ρωσική προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας θα φέρει σε συζήτηση τη νέα πρόκληση της Τουρκίας στην Αμμόχωστο την Παρασκευή. Θα διεξαχθούν αρχικά ανεπίσημες διαβουλεύσεις για να αποφασιστεί πως θα αντιδράσει το Συμβούλιο Ασφαλείας.<br /><br />Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην πάρει η Κύπρος αυτό που επιθυμεί, διότι επικρατεί ένα φιλοτουρκικό κλίμα στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών.<br /><br />Και να δώσω ένα παράδειγμα:<br /><br />Ο Γενικός Γραμματέας, ο Αντόνιο Γκουτέρες, ζήτησε την αποφυγή μονομερών ενεργειών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν εντάσεις στην Κύπρο και να υπονομεύσουν την επιστροφή στον διάλογο ή τη μελλοντική επιτυχία των συνομιλιών, αλλά δεν αναφέρει ποιος έκανε τη μονομερή ενέργεια. Ως να έγινε μόνη της αυτή η μονομερής ενέργεια!<br /><br />Αυτός ο γενικός γραμματέας, έχει άποψη για όλα τα θέματα, αλλά όταν πρόκειται για την Τουρκία, δείχνει τρομοκρατημένος. Δεν έχει κάνει ποτέ την παραμικρή κριτική στην κατοχική δύναμη, άστε που στο Κυπριακό έχει θέσει το θύτη, που είναι η Τουρκία, πάνω από το θύμα που είναι η Κύπρος.<br />Ο Γενικός Γραμματέας, λοιπόν, …ανησυχεί για την ανακοίνωση που έγινε σχετικά με το άνοιγμα της παραλίας και της ακτογραμμής των Βαρωσίων. Και υπενθυμίζει ότι η θέση των Ηνωμένων Εθνών για τα Βαρώσια παραμένει αμετάβλητη και καθοδηγείται από τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας».<br /><br />Μέχρι εκεί. Η Λευκωσία, αλλά περισσότερο η Αθήνα, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κακώς εμπιστεύθηκε την Άγγελα Μέρκελ. Πούλησε και αυτόν, και τον Νίκο Αναστασιάδη, σε τιμή ευκαιρίας…<br /><br />Μα το θεό που πιστεύουν… Δεν τους κάνει εντύπωση ότι όταν συναντά τον Ερντογάν κάθεται σαν ερωτοκτυπημένο κοριτσάκι και παρακολουθεί το ίνδαλμά της;<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία είναι το νέο Ιράν στην πιο χειρότερή του μορφή: Δυστυχώς οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τον φοβούνται…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Στο ίδιο έργο θεατές. Ξανά και ξανά. Σαράντα έξι χρόνια τώρα. Εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία, μετά το προδοτικό πραξικόπη...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το μεταβατικό καθεστώς της «αποκλιμάκωσης» εργαλείο για την στρατηγική παράλυση της χώρας”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrcjnJ9mfwZXlzad32jNUNpMVIBoEIS9WfhyD14pikXloBGXIGg24XW02lAHy05Q8w8criH0AFk7cjxuaWhMXkHtrOgwS57egGSj5ZTjcvZLUEeeXR-JiC4fU4BhUYNMahuNjGDYSYQps/s696/ellinotourkika.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrcjnJ9mfwZXlzad32jNUNpMVIBoEIS9WfhyD14pikXloBGXIGg24XW02lAHy05Q8w8criH0AFk7cjxuaWhMXkHtrOgwS57egGSj5ZTjcvZLUEeeXR-JiC4fU4BhUYNMahuNjGDYSYQps/w640-h360/ellinotourkika.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>Tου <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε, πως είναι λάθος να εκλαμβάνεται ως «αποκλιμάκωση» ένας κατ’ εξοχήν επιθετικός τακτικισμός (και τέτοιος ήταν η υπαγορευμένη προσωρινή απόσυρση του ORUC REIS αλλά και του ΓΙΑΒΟΥΖ από τις Ελληνικές και τις Κυπριακές θάλασσες)…<br /><br />Τονίσαμε επίσης, πως η επιμονή των κυρίαρχων του πολιτικού συστήματος, να εκλαμβάνουν ως εκδήλωση «συμμαχικής αλληλεγγύης» την διαμεσολάβηση των Ευρωατλαντικών δομών στην επίτευξη αυτής της «αποκλιμάκωσης», συνιστά θεμελιώδη στρατηγική αστοχία. Δυστυχώς, οι εξελίξεις και αυτή την φορά, δεν άργησαν να μας επιβεβαιώσουν…<br /><br />Η υποτιθέμενη «αποκλιμάκωση», στην λογική της οποίας παγιδεύτηκε η Ελλάδα, είναι μεταξύ άλλων, μια προσωρινή μεταβατική κατάσταση απολύτως απαραίτητη, τόσο για την προώθηση των Αμερικανικών στρατηγικών σχεδιασμών στην περιοχή, όσο και για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των Τουρκικών περιφερειακών επιδιώξεων. Αποδεικνύεται όμως εξόχως καταστροφική…<br />KAI για το διπλωματικό περιβάλλον το οποίο διεμβολίζεται επιμελώς και συστηματικά από την Τουρκική μαξιμαλιστική ατζέντα…<br />Αλλά ΚΑΙ για την βίαιη ανακοπή των πρώιμων προσπαθειών που παρατηρήθηκαν τις ημέρες της κρίσης, και συντήρησαν ελπίδες για μια ουσιαστική διεύρυνση στην Ελληνική στρατηγική σκέψη. Οι προσπάθειες αυτές τελικά ΔΕΝ τελεσφόρησαν, ΟΥΤΕ στο επίπεδο της διαχείρισης των συνεργασιών, αλλά ΟΥΤΕ και σε αυτό των αναγκαίων στρατηγικών αναπροσανατολισμών που έχει ανάγκη ο τόπος.<br /><br />Για τους Αμερικανούς, η επιχειρησιακή επάνοδος στην ΝΑ Μεσόγειο, αποδεικνύεται πως είναι μια διαδικασία περισσότερο σύνθετη σε σχέση με το παρελθόν, αφού και οι ίδιοι βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με μια σειρά από καινούρια τετελεσμένα και νέες διαχειριστικές προκλήσεις…<br /><br />Η Ρωσία έχει ισχυροποιήσει την θέση της, «χτίζοντας» το νέο της εφαλτήριο πάνω στα ερείπια που άφησαν οι στρατηγικές αποτυχίες των Αμερικανών κατά την διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας με προεξάρχον αυτό της «Αραβικής Άνοιξης»…<br /><br />Η Κίνα αν και αθόρυβη, εν τούτοις υπήρξε αποτελεσματική και με θετικό απολογισμό σε καινούριες θέσεις που διασφάλισε μέσω της ήπιας διείσδυσης σε κομβικούς τομείς της Δυτικής οικονομίας. Την ίδια στιγμή σήκωσε το γάντι σε σειρά προκλήσεων στις ζώνες αυξημένου στρατηγικού ενδιαφέροντος, διαμηνύοντας προς πάσαν κατεύθυνση ΚΑΙ την αυξημένη ετοιμότητά της να διαχειριστεί ευκαιρίες, αλλά ΚΑΙ την δεδομένη αποφασιστικότητά της να καταφύγει ακόμη και στην χρήση πραγματικής ισχύος, εάν και εφ’ όσον αυτό κριθεί αναγκαίο από τους Κινέζους επιτελείς.<br /><br />Η Τουρκία έχει διευρύνει σημαντικά και εν τέλει έχει θεμελιώσει τον γεωστρατηγικό της απογαλακτισμό από την στρατηγική των ΗΠΑ, ακροβατώντας μεταξύ περισσότερων του ενός ισχυρών δρώντων. Πρόκειται για έναν ρόλο τον οποίο εμφανίζεται διατεθειμένη να πουλήσει ακριβά σε κάθε ενδιαφερόμενο, διεκδικώντας για τον εαυτό της συγκεκριμένα ωφελήματα με αυξημένο ειδικό βάρος στην γεωπολιτική σκακιέρα. Επιχειρεί έτσι να επιβάλει στην πράξη τον αυτοτελή περιφερειακό της ρόλο, έχοντας όμως το βλέμμα στραμμένο στην θέση που θεωρεί ότι νομιμοποιείται να διεκδικεί, ως μέρος της ελίτ των ισχυρών του πλανήτη. Επιδιώκει να εργαλειοποιεί αντιθέσεις, ενώ δείχνει ιδιαιτέρως απρόθυμη να εργαλειοποιείται η ίδια, ακόμη και στο πλαίσιο των παραδοσιακών συμμαχικών δομών, και όλο αυτό συνιστά μια καινούρια εξέλιξη, που για την ίδια προϋποθέτει διαρκή και αναβαθμισμένη στρατηγική υποστήριξη των επιλογών της, ενώ για τους Αμερικανούς δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στην διαχείριση των παραμέτρων της.<br /><br />Οι παραδοσιακοί προσεταιρισμοί στο σύνολό τους επαναπροσδιορίζονται και η διαχείρισή τους παρουσιάζει αυξημένη δυσκολία, όχι μονάχα μεταξύ μικρών αλλά και μεταξύ ισχυρών δρώντων, ακόμη και στο πλαίσιο των παραδοσιακών συμμαχικών δομών (Ε.Ε, ΝΑΤΟ κοκ) κάτι που μέχρι χθες φάνταζε μάλλον αδιανόητο.<br /><br />Η Τουρκία, σε πείσμα όλων αυτών που θεωρούν ότι μπορούν να την εντάξουν στην εξίσωση της «αποκλιμάκωσης», οργανώνει και υποστηρίζει επιχειρησιακά τον σχεδιασμό της, στο πλαίσιο της επιδίωξής της να καταστεί ισχυρή αεροναυτική δύναμη με περιφερειακό και διεθνές στρατηγικό αποτύπωμα.<br /><br />Η εμπλοκή της στην σύγκρουση του Καυκάσου, δεν είναι μονάχα εμφανής αλλά εκ των πραγμάτων προκύπτει πως ήταν και πλήρως προσχεδιασμένη. Οι επιχειρησιακές ανάγκες αυτής της εμπλοκής, πιστοποιούν και έναν από τους λόγους που η Τουρκία χρειαζόταν το μεταβατικό καθεστώς της «αποκλιμάκωσης» στην ΝΑ Μεσόγειο. Φροντίζει ωστόσο να υπενθυμίζει στους πάντες, και πρώτα απ’ όλα στους αφελείς της Αθήνας, πως στην διπλωματική της επίθεση, ακόμη και μέσα στο ευρωατλαντικό περιβάλλον, δεν υπάρχει κανενός είδους αποκλιμάκωση. Υπάρχει διαρκής πίεση και επιθετική εναπόθεση καινούριων απαιτήσεων, που «χτίζουν» τις θέσεις της εν όψει των εξελίξεων της επόμενης μέρας.<br /><br />Προφανώς δεν πρόκειται για μια τυχαία εμπλοκή. Άλλωστε τα διαδραματιζόμενα στον Καύκασο δεν προσφέρονται για αυτοτελείς και αποσπασματικές αναγνώσεις. Είναι μέρος μιας δυνητικής ανάφλεξης που απειλεί να συμπαρασύρει μια ευρύτερη περιοχή, ενώ η Τουρκία στο πλαίσιο του Ηγεμονισμού της, διεκδικεί ρόλο στις εξελίξεις και δυνατότητα μόνιμης επιρροής στους τουρκογενείς πληθυσμούς. Αυτή η παράμετρος την καθιστά σήμερα μέρος του προβλήματος, αλλά η ίδια διεκδικεί να αποτελέσει αύριο και μέρος της λύσης του. Πρόκειται λοιπόν για μια «επένδυση» στις αντιθέσεις, η οποία με την σειρά της τροφοδοτεί αντιθέσεις ευρύτερες.<br /><br />Αυτό είναι το περιβάλλον των εξελίξεων μέσα στο οποίο ενσωματώθηκε η Τουρκία σε ένα σκηνικό δήθεν «αποκλιμάκωσης» στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο. Και το γεγονός ότι ενσωματώθηκε προσχηματικά, ενώ την ίδια στιγμή κλιμακώνει τις παράλογες διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας και ενεργοποιεί «παγωμένους» σχεδιασμούς δεκαετιών στην κατεχόμενη Κύπρο, έχοντας εξασφαλίσει την ουσιαστική ασυλία των «διαμεσολαβητών» και κατά τα λοιπά «συμμάχων» μας, είναι αποκαλυπτικό της καινούριας κατάστασης με την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη η χώρα, όταν καταρρεύσει και τυπικά το πέπλο των ψευδαισθήσεων που συντηρούνται από το πολιτικό της προσωπικό.<br /><br />Η Ελλάδα «σπρώχτηκε» στο παραμυθένιο σκηνικό της «αποκλιμάκωσης», εγκαταλείποντας έτσι κάθε συζήτηση γύρω από τις επίκαιρες στρατηγικές προκλήσεις με τις οποίες είχε υποχρέωση να ασχοληθεί, στην βάση των καινούριων δυνατοτήτων και ευκαιριών που ανέδειξε η κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας και αυτό είναι έγκλημα. Η πολιτική τάξη της χώρας, αναζητώντας εναγωνίως έναν σχετικά αξιοπρεπή συμβιβασμό στην λογική του «ΜΗ πολέμου», διείδε στο περιβάλλον της «αποκλιμάκωσης», ΟΧΙ τις πραγματικές παγίδες και τα στρατηγικά πισωγυρίσματα που της επέβαλαν οι «σύμμαχοι», αλλά την ευκαιρία για την συνέχιση της απροβλημάτιστης πολιτικής διαχείρισης και νομής της Εξουσίας. Παρέδωσε έτσι και πάλι την χώρα στην αυταπάτη του παρασιτικού προστατευτισμού, ανακόπτοντας κάθε συζήτηση που θα μπορούσε να δρομολογήσει την γεωπολιτική της χειραφέτηση.<br /><br />Η χώρα με δυο λόγια εργαλειοποιήθηκε, για να προωθηθεί η κυρίαρχη επιδίωξη των Ευρωατλαντικών μας εταίρων, που ΔΕΝ είναι η διαφύλαξη ενός περιβάλλοντος σεβασμού των διεθνών Συνθηκών και συνακόλουθα της Εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ανάσχεσης της Ρωσίας, προκειμένου να ανακοπεί η ισχυροποίηση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Παράλληλη επιδίωξη βεβαίως είναι και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ανάσχεσης και της Κινεζικής διείσδυσης, η οποία κατ’ απαίτηση των Αμερικανών, προϋποθέτει πως οι «πρόθυμοι» του εταιρικού κλαμπ, δημιουργούν γεωπολιτικά αναχώματα στην Κινεζική τεχνολογική και οικονομική επέλαση, βαθαίνοντας έτσι την μονομερή τους εξάρτηση αλλά και εκχωρώντας σημαντικό μέρος της Εθνικής τους κυριαρχίας, στο όνομα της υποτιθέμενης ασφάλειας της Δυτικής Αρχιτεκτονικής.<br /><br />Η πολυσυζητημένη «αποκλιμάκωση» επομένως, για την οποία υπήρξαν κύκλοι που επεδίωξαν να μας πείσουν πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες απέναντι στους Αμερικανούς και Γερμανούς διαμεσολαβητές, δεν είναι παρά ένα μέρος της συνολικότερης προσπάθειας να επιβληθούν καινούριοι κανόνες αλλά και ένα πακέτο από καινούριες παραδοχές, απολύτως αναγκαίες στην προσπάθεια ανακατανομής ρόλων στο πλαίσιο της νέας ισορροπίας ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.<br /><br />Σε αυτό το διαχειριστικό περιβάλλον, η διασφάλιση μιας Ελληνοτουρκικής συμφωνίας<a href="https://www.militaire.gr/quot-kanena-parathyro-gia-kyroseis-se-varos-tis-toyrkias-den-apespase-i-ellada-stin-synodo-koryfis-quot/?fbclid=IwAR0ousYxl_di1_cFt7GnDmQvuXnk-V4y_hG73uO5yZSEGZhx5xx7v2cagE4"> </a>που θα καταστήσει ελεγχόμενες τις μεταξύ τους εντάσεις έστω και με εργαλείο την υπέρτατη επιδιαιτησία, θεωρείται απαραίτητη για την ευόδωση των Αμερικανικών σχεδιασμών. Εδώ όμως είναι που αρχίζουν και τα δύσκολα για την χώρα.<br /><br />Η στρατηγική παράλυση στην οποία ουσιαστικά σύρθηκε εκβιαζόμενη η πατρίδα μας, επιχειρείται να συγκαλυφθεί πίσω από τις γνωστές «αναπτυξιακές» φανφάρες για την Μακεδονία και την Θράκη… Πίσω από το φανταχτερό δήθεν προστατευτικό περιτύλιγμα με το οποίο συγκαλύπτεται η επέκταση της Ελληνοαμερικανικής συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας που μετατρέπει την Ελλάδα σε αμερικανικό στρατηγικό προγεφύρωμα απολύτως υποτελές και εν δυνάμει αναλώσιμο… Και φυσικά πίσω από το φανταχτερό deal με πρωταγωνιστή την Microsoft, που στην ουσία του και πέρα από τα ταρατατζούμ, συμβάλει έτι περαιτέρω στην παραγωγική αποδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας, αποδεικνύοντας παράλληλα το πόσο φτηνά εξαγοράζεται η εθνική αξιοπρέπεια, όταν υπάρχει πολιτικό προσωπικό πρόθυμο να την διαπραγματευτεί άνευ όρων.<br /><br />Αυτή η στρατηγική παράλυση ως συνώνυμο της ολοκληρωτικής στρατηγικής αποδυνάμωσης της χώρας, προδιαγράφεται πως θα συνοδευτεί από ανεπίτρεπτες και απαράδεκτες εθνικές υπαναχωρήσεις που θα κληθούν να εκμαιεύσουν τον τουρκικό εξευμενισμό. Τόσο οι δηλώσεις Στόλτενμπεργκ, όσο και οι διόλου τυχαίες διαρροές από το παρασκήνιο των συζητήσεων, όσο κυρίως οι επίσημες τουρκικές ανακοινώσεις που δυστυχώς ΔΕΝ διαψεύδονται, προδιαθέτουν για πολύ αρνητικές εξελίξεις.<br /><br />Κάτω από το επικοινωνιακό πυροτέχνημα περί της δήθεν απόφασης των Αμερικανών να μην επιτρέψουν πολεμική σύγκρουση μεταξύ δύο «συμμάχων», αποκρύπτεται συστηματικά πως η διασφάλιση καθεστώτος ΜΗ σύγκρουσης, προϋποθέτει εκούσιες υπαναχωρήσεις, ανεπίτρεπτες εθνικές εκπτώσεις, και ένα περιβάλλον συμφωνηθέντων τα οποία ουδέποτε και καμία κυβέρνηση θα αποτολμούσε να προσυπογράψει στο παρελθόν.<br /><br />Στον αντίποδα όλων αυτών που αφορούν στην παραμυθιαζόμενη πατρίδα μας, υπάρχει ο Τουρκικός μαξιμαλισμός που δεν υποστέλλει το εύρος των επιθετικών – αναθεωρητικών του διεκδικήσεων, ούτε εν μέσω της κατ’ ευφημισμόν «αποκλιμάκωσης» και προφανώς δεν επηρεάζεται ως προς τούτο, από τις αυξημένες απαιτήσεις που επιβάλει η ευθεία εμπλοκή της Τουρκίας, στην εν εξελίξει σύγκρουση στον Καύκασο.<br /><br />Και το χειρότερο όλων, είναι πως Τουρκική πολιτική ηγεσία, στηρίζοντας αναφανδόν την λογική του Παντουρκισμού και με δεδηλωμένη την πρόθεσή της να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες του πολιτικού Ισλάμ ως κρίσιμο γεωπολιτικό εργαλείο, προϊδεάζει ΚΑΙ την Ελλάδα ΚΑΙ την Ευρώπη για τα πολύ χειρότερα που είναι μπροστά, όσο οι αφελείς θα συνεχίσουν να επενδύουν σε «αποκλιμάκωση» και σε λοιπές αποπροσανατολιστικές αηδίες…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Το μεταβατικό καθεστώς της «αποκλιμάκωσης» εργαλείο για την στρατηγική παράλυση της χώρας”

Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε, πως είναι λάθος να εκλαμβάνεται ως «αποκλιμάκωση» ένας κατ’ εξοχήν επιθετικός τακτικισμό...

Διαβάστε την συνέχεια

Συγκλονιστική επιστολή Π.Εμφιετζόγλου στη Βουλή για την χρηματοδότηση του προγράμματος των φρεγατών του ΠΝ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjizCi1LkyY4gXzR1rIEE3aVDjFxCOZgioYH-CUtE1c46mPBkCf2A0GacIkSbzjiJ-yHt2OlKnCw-_UQPBrxEX4YxZac98WoMpA7PuLRXKXHvWO-nhIKa1uKfwUZv33RtLiJdxNajeHHRY/s1366/ef2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjizCi1LkyY4gXzR1rIEE3aVDjFxCOZgioYH-CUtE1c46mPBkCf2A0GacIkSbzjiJ-yHt2OlKnCw-_UQPBrxEX4YxZac98WoMpA7PuLRXKXHvWO-nhIKa1uKfwUZv33RtLiJdxNajeHHRY/w640-h282/ef2.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Επιστολή-πρόσκληση, ένα «καμπανάκι έγερσης» προς τις ηγεσίες των κομμάτων του Κοινοβουλίου, το προεδρείο της Βουλής και συνολικά τους 300 βουλευτές που απαρτίζουν το ελληνικό Κοινοβούλιο απέστειλε ο ευπατρίδης πρόεδρος του ομίλου εταιρειών ΜΗΧΑΝΙΚΗ, Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, προκειμένου να αποφασίσουν «εδώ και τώρα» για την χρηματοδότηση νέων φρεγατών για τον ελληνικό πολεμικό Στόλο με την δημιουργία «Ταμείου Ελληνικού Στόλου».</div><br />Ο Π.Εμφιετζόγλου, ένας επιχειρηματίας ο ο οποίος έχει δαπανήσει μεγάλο μέρος της προσωπικής του περιουσία, εντελώς αφιλοκερδώς, υπέρ της πατρίδος, σημειώνει στην επιστολή του με ημερομηνία 5 Οκτωβρίου 2020:<br /><br />«Η Ιστορία διδάσκει αυτούς που την θυμούνται και τιμωρεί αυτούς που την ξεχνούν. Έχουμε αφήσει το Ελληνικό Ναυτικό χωρίς αναβαθμίσεις, χωρίς νέες μονάδες, χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό, χωρίς καν τορπίλες για τα νέα μας υποβρύχια 214, όταν δίπλα μας οι Τούρκοι χτίζουν συνεχώς νέα σύγχρονα πλοία, απαιτούν το μισό Αιγαίο, τα νησιά μας και τις θάλασσές μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Και συνεχίζει αναφερόμενος στις κωμικοτραγικές εξελίξεις με τις φρεγάτες που «όλο υπογράφονται» και όλο στον «αέρα» μένουν: <br /><br />«Κι ενώ ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις περιμέναμε την υπογραφή της συμφωνίας με την Γαλλία για τις 2 υπερσύγχρονες <a href="mailto:Belh@rra">Belh@rra</a>, με άμεση κάλυψη 2 νοικιασμένες Fremm, μαζί με διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη, πληροφορηθήκαμε ότι η εν λόγω συμφωνία αναβάλλεται ή ματαιούται διότι είναι ακριβή και ότι πιθανώς θα διενεργηθεί «διεθνής διαγωνισμός». <br /><br />Πόσος χρόνος όμως απαιτείται μέχρι να κατακυρωθεί ένας τέτοιος διαγωνισμός; Από την σύνταξη των προδιαγραφών, τις ενστάσεις των ενδιαφερόμενων, την προκήρυξη του διαγωνισμού, την αξιολόγηση, την κήρυξη του μειοδότη, τις νέες ενστάσεις και προσφυγές, και την διαδικασία του Ελεγκτικού Συνεδρίου απαιτούνται τουλάχιστον 2 χρόνια. Αν προσθέσουμε άλλα 3 χρόνια για την κατασκευή ή μετασκευή των πλοίων, καταλήγουμε σε 5-6 χρόνια.<br /><br />Και τι θα κάνει το Ελληνικό Ναυτικό αυτά τα 5 χρόνια; Πόσο μπορεί με τα υπάρχοντα μέσα να καλύψει τις θάλασσές μας; Επίσης, ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι έχουμε Ιερό καθήκον να προασπιστούμε τους αδελφούς μας στην Κύπρο μας, Πως θα μπορέσει το Ναυτικό μας να υπερασπισθεί την Μεγαλόνησό μας; Ή μήπως πάλι η Κύπρος "κείται μακράν";»<br /><br />Και καταλήγει στην συγκλονιστική επιστολή του: «Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται οικονομικά να καλύψει τη δαπάνη, πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες θα συμβάλλουν πρόθυμα.<br /><br />Να συστρατευθούμε λοιπόν όλοι οι απανταχού της γης, να συμβάλλουμε όλοι πλούσιοι και φτωχοί στον Ιερό σκοπό της σωτηρίας της Πατρίδας.<br /><br />Να δημιουργήσουμε «Ταμείον Ελληνικού Στόλου» υπό την αιγίδα του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλου. <br /><br />Τότε όλοι μας θα νιώθουμε υπερήφανοι για τη συμβολή μας και θα νιώθουμε συναισθηματικά δεμένοι με τα πλοία μας. Αυτή είναι η καλύτερη, έμπρακτη συμμετοχή μας στην μνήμη, στην απότιση τιμής στους ήρωες του ’21».<br /><br />Η πρόταση Εμφιετζόγλου είναι πάνω απ'όλα ουσιαστική και κυρίως άμεσα εφαρμόσιμη. Χρόνος δεν υπάρχει. Μόνο η αγωνία να αποτρέψουμε το κακό που έρχεται, υπάρχει. Θα προλάβουμε;<br /><br />Ιδού ολόκληρη η επιστολή του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου:<br /><br /><i>«ΠΡΟΣ: Την Βουλή των Ελλήνων<br /><br />Αθήνα 5 Οκτωβρίου 2020<br /><br />Οι φρεγάτες και το 1821<br /><br />Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε Κυβερνήτης της μικρής, πτωχής, Ελλάδος της Μελούνας, το 1910. Σε λιγότερο από 2 χρόνια και με τη βοήθεια Ελλήνων ευεργετών, δημιούργησε ισχυρό στόλο που με αρχηγό τον Ναύαρχο Κουντουριώτη έκλεισε τα τουρκικά πλοία στα Δαρδανέλλια και απελευθέρωσε τα νησιά μας του Βορείου Αιγαίου, την Καβάλα και το Άγιο Όρος.<br /><br />Η Ιστορία διδάσκει αυτούς που την θυμούνται και τιμωρεί αυτούς που την ξεχνούν. 15 χρόνια έχουμε αφήσει το Ελληνικό Ναυτικό χωρίς αναβαθμίσεις, χωρίς νέες μονάδες, χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό, χωρίς καν τορπίλες για τα νέα μας υποβρύχια 214, όταν δίπλα μας οι Τούρκοι χτίζουν συνεχώς νέα σύγχρονα πλοία, απαιτούν το μισό Αιγαίο, τα νησιά μας και τις θάλασσές μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Και ενώ ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις περιμέναμε την υπογραφή της συμφωνίας με την Γαλλία για τις 2 υπερσύγχρονες <a href="mailto:Belh@rra">Belh@rra</a>, με άμεση κάλυψη 2 νοικιασμένες Fremm, μαζί με διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη, πληροφορηθήκαμε ότι η εν λόγω συμφωνία αναβάλλεται ή ματαιούται διότι είναι ακριβή και ότι πιθανώς θα διενεργηθεί «διεθνής διαγωνισμός».<br /><br />Πόσος χρόνος όμως απαιτείται μέχρι να κατακυρωθεί ένας τέτοιος διαγωνισμός; Από την σύνταξη των προδιαγραφών, τις ενστάσεις των ενδιαφερόμενων, την προκήρυξη του διαγωνισμού, την αξιολόγηση, την κήρυξη του μειοδότη, τις νέες ενστάσεις και προσφυγές, και την διαδικασία του Ελεγκτικού Συνεδρίου απαιτούνται τουλάχιστον 2 χρόνια. Αν προσθέσουμε άλλα 3 χρόνια για την κατασκευή ή μετασκευή των πλοίων, καταλήγουμε σε 5-6 χρόνια.<br /><br />Και τι θα κάνει το Ελληνικό Ναυτικό αυτά τα 5 χρόνια; Πόσο μπορεί με τα υπάρχοντα μέσα να καλύψει τις θάλασσές μας; Επίσης, ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι έχουμε Ιερό καθήκον να προασπιστούμε τους αδελφούς μας στην Κύπρο μας, Πως θα μπορέσει το Ναυτικό μας να υπερασπισθεί την Μεγαλόνησό μας; Ή μήπως πάλι η Κύπρος «κείται μακράν»;<br /><br />Άρα είναι απόλυτη ανάγκη να ενισχύσουμε το Ναυτικό μας προχθές! Οι Τούρκοι δεν καταλαβαίνουν από Διεθνές Δίκαιο, από διπλωματία, από συμβάσεις. Άλλωστε πότε τήρησαν την υπογραφή τους; Οι Τούρκοι ένα καταλαβαίνουν: την δύναμη. Την δύναμη που είναι απαραίτητη για την Πατρίδα μας ώστε να είναι «Σεβαστή στους φίλους και φοβερή στους εχθρούς».<br /><br />Γιατί λοιπόν να αναβάλλουμε ή ματαιώνουμε τη συμφωνία για τις γαλλικές φρεγάτες; Είναι προφανές ότι και οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί και άλλες χώρες, θα επιθυμούσαν να μας πουλήσουν τα δικά τους πλοία. Υπάρχει όμως καλύτερη συνολική πρόταση από την γαλλική; Αν ναι, ας την επιλέξουν και ας υπογράψουν εντός μηνός. Αν όχι, ας υπογράψουν με την Γαλλία, η οποία μας καλύπτει με στρατιωτική συμφωνία και μας υποστηρίζει στους κόλπους της Ε.Ε., όπου η φιλότουρκη Γερμανία για άλλη μια φορά, διαχρονικά είναι εναντίον της Πατρίδος μας.<br /><br />Διαβάσαμε ότι η Κυβέρνηση θεωρεί το όλο τίμημα ολίγον ακριβό. Πέραν της γενικής αρχής «το ακριβό είναι πολλές φορές και καλό και τελικά πιο φθηνό», ας ζητήσει πρόσθετη έκπτωση στο συνολικό πακέτο. Και αν παραταύτα δυσκολεύεται οικονομικά να καλύψει τη δαπάνη, πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες θα συμβάλλουν πρόθυμα.<br /><br />Να συστρατευθούμε λοιπόν όλοι οι απανταχού της γης, να συμβάλλουμε όλοι πλούσιοι και φτωχοί στον Ιερό σκοπό της σωτηρίας της Πατρίδας. Να δημιουργήσουμε «Ταμείον Ελληνικού Στόλου» υπό την αιγίδα του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλου.<br /><br />Τότε όλοι μας θα νιώθουμε υπερήφανοι για τη συμβολή μας και θα νιώθουμε συναισθηματικά δεμένοι με τα πλοία μας.<br /><br />Αυτή είναι η καλύτερη, έμπρακτη συμμετοχή μας στην μνήμη, στην απότιση τιμής στους ήρωες του ’21.<br /><br />Πρόδρομος Εμφιετζόγλου<br /><br />(Πρόεδρος Δ.Σ Ομίλου Εταιρειών Μηχανικής)»</i><div><br /></div><div><a href="https://www.pronews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συγκλονιστική επιστολή Π.Εμφιετζόγλου στη Βουλή για την χρηματοδότηση του προγράμματος των φρεγατών του ΠΝ

Επιστολή-πρόσκληση, ένα «καμπανάκι έγερσης» προς τις ηγεσίες των κομμάτων του Κοινοβουλίου, το προεδρείο της Βουλής και συνολικά τους 300 βο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τώρα και η Ρωσία “ενοχλείται” από την αγορά γαλλικών οπλικών συστημάτων.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE6cFdu2y14EWMtdHF4HJPe6ilNWQzRQqnFkCaLJqdd9O99_T2w671l04VEjVyxljaw57tOP30xeI33PcxpOkERNZgQ_ummm1u78XD61pZGUEz7R8lYfPRoqYjMTrc9lx3u_ICQcbYCJ0/s1000/RAFALE_MONT_DE_MARSAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE6cFdu2y14EWMtdHF4HJPe6ilNWQzRQqnFkCaLJqdd9O99_T2w671l04VEjVyxljaw57tOP30xeI33PcxpOkERNZgQ_ummm1u78XD61pZGUEz7R8lYfPRoqYjMTrc9lx3u_ICQcbYCJ0/w640-h384/RAFALE_MONT_DE_MARSAN.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;">  <span style="font-weight: normal;">  Κανείς δεν θέλει τεχνολογικά εξελιγμένες ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στην Α.Μεσόγειο.</span></h3>Μετά την Γερμανία και τις ΗΠΑ που διατηρούν επιφυλάξεις για την αγορά γαλλικών οπλικών συστημάτων από την Ελλάδα, σειρά παίρνει τώρα η Ρωσία και η αμυντική της βιομηχανία, ενώ έχουμε και φιλοδοξίες στην Α.Μεσόγειο που αποτελεί πλέον το επίκεντρο της διεθνούς κοινότητας.<br /><br />Φαίνεται ότι οι Ρώσοι ενοχλήθηκαν και αυτοί μετά τους υπολοίπους, διότι δεν συμμετέχουν σε κανένα ελληνικό υπό εξέταση εξοπλιστικό πρόγραμμα (κακώς βέβαια) που αφορά χερσαίο, ναυτικό ή εναέριο σύστημα. <br /><br />Ρωσικές πληροφορίες λοιπόν στο τύπο αναφέρουν πως είναι πολύ περίεργο ότι θα πραγματοποιηθεί πενταπλάσια αύξηση του ποσού που διατίθεται για αγορές όπλων με συνολική μείωση του ελληνικού προϋπολογισμού περίπου 4,6 δισεκατομμυρίων ευρώ τον επόμενο χρόνο.<br /><br />“Ο κύριος δικαιούχος της επερχόμενης μαζικής αγοράς όπλων από τους Έλληνες, προφανώς, θα είναι η Γαλλία. Το Παρίσι υποστήριξε έντονα την Αθήνα στην πρόσφατη κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Γάλλοι θα εφοδιάσουν τους Έλληνες με 18 μαχητικά Rafale, και τις νέες φρεγάτες κλάσης BELH@RRA, καθώς και... άλλα οπλικά συστήματα.<br /><br />Η αγορά από την Ελλάδα αμυντικών προϊόντων από το ευρωπαϊκό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα θα πρέπει να επιφέρει και την κριτική της ΕΕ, σχετικά με τις σημαντικές δημοσιονομικές δαπάνες της Ελλάδος στο πλαίσιο της αδύναμης οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και στο πλαίσιο της συνεχούς υποστήριξης από διεθνείς δανειστές”, καταλήγει ο Ρώσος ειδικός.<br /><br />Ο ίδιος ειδικός εκ Μόσχας όμως, ξεχνά επιμελώς ότι οι Τούρκοι απειλούν συνεχώς και αδειαλείπτως τα ελληνικά συμφέροντα στην θάλασσα μαζί με ελληνικά νησιά, ενώ πραγματοποιούν συνεχείς παραβιάσεις στον αέρα και την θάλασσα.<br /><br />Πως λοιπόν να κοιτάξει η Ελλάδα το δημοσιονομικό της τομέα αποκλειστικά, κλείνοντας τα μάτια της στις τουρκικές προκλήσεις;<br /><br />Στο κάτω-κάτω της γραφής σύμφωνα με παλαιότερους σε άλλες εποχές "μπορεί ψωμί να μην έχουμε να φάμε, την άμυνα της πατρίδος μας δεν θα την αφήσουμε στην τύχη της".<br /> <br />Με όλα αυτά όμως βλέπουμε ουσιαστικά έναν "υπόγειο πόλεμο" ο οποίος έχει ξεσπάσει κατά της απόκτησης του απολύτως αναγκαίου πολεμικού υλικού από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις που ξάφνιασαν πολλούς, ειδικά στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο τους τελευταίους μήνες .<br /><br />Μέσα σε αυτούς, εκτός των Τούρκων, είναι Γερμανοί, Ρώσοι, Ιταλοί κά οι οποίοι όμως έχουν βλέψεις στην Α.Μεσόγειο. <br /><br />Η Γαλλία από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η ελληνο-τουρκική κρίση, έσπευσε να αποστείλει τεχνικούς στην Αθήνα για να τσεκάρουν τους γαλλικής κατασκευής πυραύλους (scalp, Exocet και Mika ), που διαθέτει το ελληνικό οπλοστάσιο, ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι αξιόμαχοι εάν απαιτηθεί να χρησιμοποιηθούν.<br /><br />Για αυτό και η ελληνική κυβέρνηση στράφηκε στο Παρίσι σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.<br /><br />Η Γερμανία για παράδειγμα, εξέφρασε άμεση αδυναμία (χωρίς δεύτερη σκέψη) όταν ζητήσαμε την άμεση διάθεση σύγχρονων τορπιλών για τα υποβρύχια 214. Το γιατί αφορά βέβαια την κατά παράδοση φιλοτουρκική στάση της την οποία θα γευθεί και αυτή σύντομα τις "ορέξεις" απο τον σουλτάνο Ερντογάν, ο οποίος παρακολουθεί Γερμανούς πολίτες τουρκικής καταγωγής εντός γερμανικού εδάφους, ενώ η ΜΙΤ έχει διεισδύσει στον γερμανικό στρατό.<br /><br />Η ουσία είναι ότι κανείς στην κυριολεξία δεν επιθυμεί μια ισχυρή Ελλάδα, η οποία θα διαθέτει αξιόμαχες και προπάντων σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις, διότι όλοι τους έχουν τα δικά τους ύποπτα και υπόγεια σχέδια ειδικά στην Α.Μεσόγειο που είναι ένα ατελείωτο χρυσωρυχείο.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τώρα και η Ρωσία “ενοχλείται” από την αγορά γαλλικών οπλικών συστημάτων.

    Κανείς δεν θέλει τεχνολογικά εξελιγμένες ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στην Α.Μεσόγειο. Μετά την Γερμανία και τις ΗΠΑ που διατηρούν επιφυλά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αρμενία, ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν και οι συνεταίροι του Ερντογάν

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgniiZ_wlJPnzRO6nWP-FQvdevzL8RnLdIFMPP3uVyeyFDq9rWj_gJuZm8qHBTX_2rZOLP3N8JCIk5AxWmBnXiCjbPFJx0v5nksIucdAZTDs-zzybDhv6KROhvwuWu6rRQflWK-8jnN_lk/s729/agogoi-armenia-tseixan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="729" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgniiZ_wlJPnzRO6nWP-FQvdevzL8RnLdIFMPP3uVyeyFDq9rWj_gJuZm8qHBTX_2rZOLP3N8JCIk5AxWmBnXiCjbPFJx0v5nksIucdAZTDs-zzybDhv6KROhvwuWu6rRQflWK-8jnN_lk/w640-h338/agogoi-armenia-tseixan.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Τουρκικά ΜΜΕ δημοσιεύουν την πληροφορία ότι στις 6 Οκτωβρίου ο αγωγός Μπακού Τσεϊχάν δέχθηκε επίθεση από Αρμενίους και ετέθη εκτός λειτουργίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο οικονομικό επίπεδο. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η πληροφορία δεν έχει επιβεβαιωθεί από διεθνή ΜΜΕ, γεγονός που εγείρει ερωτηματικά. Πάντως, μέχρι τώρα, οι Αρμένιοι είχαν αποφύγει να πλήξουν τον αγωγό, ενώ μπορούν.<br /><br />Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ήταν Τετάρτη 13 Ιουλίου 2006 όταν τα "χαρμόσυνα νέα" έφτασαν στις Βρυξέλλες. Την επόμενη μέρα, η ΕΕ εξέδωσε ένα fact sheet, το οποίο πιο πολύ με "κοινοτική οδηγία" έμοιαζε, παρά με ενημερωτικό δελτίο. Διανεμήθηκε στους ευρωβουλευτές και στα αρμόδια όργανα της ΕΕ και λειτούργησε σχεδόν σαν κατευθυντήρια γραμμή για τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών.<br /><br />Ο αγωγός Μπακού-Τυφλίδα-Τσεϊχάν είχε ολοκληρωθεί και μάλιστα είχαν γίνει ήδη οι πρώτες αγορές φυσικού αερίου που είχε ήδη φτάσει στο τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν. Οι πρώτοι που φόρτωσαν αζέρικο πετρέλαιο ήταν η BP και η Turkish Petroleum. Το τι συνέβη στον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ την δεκαετία του 1990 είναι γνωστό. Φαίνεται ότι τώρα οι μεγάλοι παίκτες εγκατέλειψαν την Αρμενία. Εκείνο το ενημερωτικό δελτίο (παρατίθεται παρακάτω) ήταν εύγλωττο.<br /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/10/1-1.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/10/1-1.jpg" /></a><div>Η ΕΕ και γενικώς η Δύση "πούλησε" την Αρμενία για χάρη των κοιτασμάτων του Αζερμπαϊτζάν και του Καζακστάν. Ο χάρτης του αγωγού δείχνει ότι έγινε παράκαμψη, προκειμένου να μην περάσει ο αγωγός από την Αρμενία, γιατί οι παίχτες έβαζαν ζήτημα ασφάλειας, εννοώντας ότι οι Αρμένιοι θα έκαναν δολιοφθορές! Πάντως, το σημείο που ο αγωγός διασχίζει τα νότια σύνορα του Αζερμπαϊτζάν απέχει μόλις 14 χλμ από τα σύνορα με την Αρμενία και αν ήθελαν οι Αρμένιοι θα μπορούσαν να τον πλήξουν.</div><div><br />Εγκατάλειψη των Αρμενίων<br /><br />Ο αγωγός στη συνέχεια εισέρχεται στην Τουρκία και διέρχεται από εδάφη με κουρδικούς πληθυσμούς. Ο αγωγός δέχτηκε επιθέσεις από το PKK. Μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στην Ραφαχίγιε. Οι Αρμένιοι ουδέποτε μέχρι τώρα δημιούργησαν πρόβλημα στην λειτουργία του αγωγού, παρά το γεγονός ότι ο αγωγός προσέδωσε γεωστρατηγική αξία στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο κυβερνάει η οικογένεια Αλίγιεφ και απομόνωσε παραπάνω την Αρμενία. Αυτό, άλλωστε, ήταν και εξαρχής το ζητούμενο. Η δε ρωσική υποστήριξη προς την Αρμενία "ξεθώριαζε" με την πάροδο των χρόνων.<br /><br />Στο ίδιο ενημερωτικό σημείωμα, η ΕΕ προαναγγέλλει την κατασκευή νέου αγωγού από το Καζακστάν για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το κοίτασμα του Κασαγκάν. Ο αγωγός θα συνδεόταν με τον αγωγό Μπακού-Τσεϊχάν, υποβαθμίζοντας κι άλλο την Αρμενία. Ποιοι ήταν οι παίκτες που συνέδραμαν το Αζερμπαϊτζάν; Γιατί ελάχιστοι στη Δύση μιλούν για την επίθεση που δέχεται το Ναγκόρνο Καραμπάχ;<br /><br /><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/10/2-1.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/10/2-1.jpg" /></a><br /><br />Γιατί επιτρέπουν στους Ερντογάν-Αλίγιεφ να σκορπούν τον θάνατο, στα τουρκικά F-16 να βομβαρδίζουν άμαχους Αρμένιους και καταρρίπτουν ακόμα και μαχητικά με πιλότους ρωσικής καταγωγής; Γιατί η Δύση επιτρέπει στον Ερντογάν να βάζει άλλη μια φωτιά στην περιοχή; Ας ανοίξουμε λοιπόν το μετοχολόγιο να δούμε ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτού του αγωγού.<br /><br />Τα συμφέροντα πίσω από τον αγωγό<br /><br />Η εταιρεία Baku-Tbilisi-Ceyhan Pipeline Company (BTC Co) ιδρύθηκε το 2001 με μοναδικό σκοπό την κατασκευή, διαχείριση και συντήρηση του ενώ λόγω αγωγού μήκους 1.770 χλμ, ο οποίος συνδέει τον τερματικό σταθμό Σανγκατσάλ στο Μπακού με τον τερματικό σταθμό στο Τσεϊχάν στην Μεσόγειο. Τα αποθέματα υδρογονανθράκων του Αζερμπαϊτζάν εκτιμούνται ότι θα έχουν άλλα 30 χρόνια ζωής από σήμερα.<br /><br />Ο μεγαλοεργολάβος του έργου ήταν η πολυεθνική BP που έχει στρατηγική συνεργασία με τον Ερντογάν και σε άλλα ενεργειακά πεδία. Η BP όμως έχει και 19,75% των μετοχών στον ρωσικό ενεργειακό γίγαντα Rosneft. Γι' αυτό και στο Διοικητικό Συμβούλιο της Rosneft συμμετέχει, εδώ και μια δεκαετία, ο πρώην ισχυρός άνδρας της BP Ρόμπερτ Ντάντλεϊ.<br /><br />Ο Ντάντλεϊ παραμένει στην θέση του παρά το γεγονός ότι φέτος αντικαταστάθηκε στο τιμόνι της BP από το νεότερο Μπέρνταρντ Λούνεϊ. Εξακολουθεί, όμως, να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της BP στον ρωσικό κολοσσό. Ο Ντάντλεϊ, εξάλλου, εδώ και χρόνια είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας.<br /><br />Εδώ και μήνες το ρωσικό κράτος κατέχει μόνο μία μετοχή από τις 10.598.177.817 μετοχές της Rosneft. Αν κι αυτό έχει σχέση με τις ρωσικές επενδύσεις στη Βενεζουέλα και την άρση των αμερικανικών κυρώσεων στην Rosneft, ας σημειωθεί ότι το 40,4% των μετοχών κατέχει η JSC ROSNEFTEGAΖ. Πρόεδρος της Rosneft είναι ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ και αναπληρωτής του ο επίσης Γερμανός Ματίας Γουόρνινγκ, μεγαλοτραπεζίτης και CEO του αγωγού Nord Stream II. Αυτή η παράμετρος μπορεί ίσως να εξηγεί και την "χαλαρή" στάση του Πούτιν στη σύγκρουση για το Ναγκόρνο Καραμπάχ.</div><div><br />"Παιδί" του Στόλτενμπεργκ<br /><br />Η BP έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιδιοκτήτρια εταιρεία του αγωγού Μπακού-Τσεϊχάν (30,1%) και είναι ο διαχειριστής. Το 25% κατέχει η αζέρικη ενεργειακή SOCAR, στην οποία οι αποφάσεις λαμβάνονται από την οικογένεια Αλίγιεφ. Το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό στον αγωγό κατέχει η αμερικανική Unocal με 8,9%. Η Unocal είναι θυγατρική της Chevron που αναμένεται –εκτός απροόπτου– να αποκτήσει τα κυπριακά και ισραηλινά οικόπεδα, μετά την χρεοκοπία της Noble Energy.<br /><br />Ο τέταρτος ιδιοκτήτης του αγωγού είναι η νορβηγική Statoil με ποσοστό 8,71%. Ο Γιενς Στόλντεμπεργκ την γνωρίζει καλά από τότε που ως βουλευτής ήταν πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Ενέργειας και πρωτεργάτης στην δημιουργία του "Ταμείου Αξιοποίησης Υδρογονανθράκων" της Νορβηγίας, που κατέστη τελικώς παγκόσμιος παίκτης.<br /><br />Αργότερα, ως πρωθυπουργός πρωτοστάτησε στην ιδιωτικοποίηση της Statoil και του μετασχηματισμού της σε Equinor. Ο Στόλντεμπεργκ παρέλαβε τη Νορβηγία με μηδενικές αμυντικές δαπάνες και την παρέδωσε πρώτη παγκοσμίως. Η τοποθέτησή του στο ΝΑΤΟ ήταν ουσιαστικά επιβράβευση. Και φυσικά δεν ξεχνάμε ότι η Νορβηγία παρέχει στην Τουρκία εξειδικευμένο προσωπικό για τις παράνομες έρευνές της σε Ελλάδα και Κύπρο. Για όσους δεν κατάλαβαν, ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν είναι κατά μία έννοια "παιδί" του Στόλντεμπεργκ.</div><div><br />Οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες<br /><br />Πέμπτος στη σειρά μεγαλομέτοχος είναι η ΕΝΙ με 5%. Ο Ιταλικός κολοσσός ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε ακόμα κι όταν ο Ερντογάν εμπόδισε με φρεγάτες το γεωτρύπανή της στην Κύπρο. Ο CEO της Κλαούντιο Ντεσκαλάζι ουδέποτε απάντησε αν προτιμά τον EastMed, ή αν (μαζί με άλλους) βρίσκεται πίσω από το σχέδιο της μεταφοράς του φυσικού αερίου στο Τσεϊχάν.<br /><br />Έκτος μεγαλομέτοχος στον αγωγό είναι και η γαλλική ΤΟTAL με 5%, την οποία Τούρκοι και BP φρόντισαν να την εκδιώξουν από το αζέρικο κοίτασμα Σαχ Ντενιζ, στο οποίο είχε 10%. Υποχρεώθηκε να μεταβιβάσει το ποσοστό της στην Τurkish Petroleum. Ενώ από το 2014, CEO της TOTAL είναι ο Πατρίκ Πουγιάν, κατά ένα περίεργο τρόπο δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα αν θέλει τον EastMed, ή αν προτιμά την λύση Τσεϊχάν!<br /><br />Μέτοχοι στον αγωγό Μπακού-Τσεϊχάν είναι και δυο ιαπωνικές εταιρίες. Η Itochu με 3,4% και η Inpex με 2,5%. Τόσο ο Μασαχίρο Οκαφούτζι CEO της Ιtochou όσο και ο Τακαγιούκι Ουέντα της Inpex, έχουν πρωτοστατήσει στην υποστήριξη της τουρκικής λίρας με νομισματικές ενέσεις, μαζί με άλλους Ιάπωνες, που έχουν αναλάβει μεγάλες εργολαβίες στην Τουρκία.<br /><br />Τέλος, οι αμερικάνικες Conoco Phillips και η Amerada Hess κατείχαν αντίστοιχα 2,5% και 2,36% του αγωγού για πολλά χρόνια. Σήμερα, τα μερίδια όλων των αμερικάνικων εταιριών που αναφέραμε πιο πάνω, έχουν εξαγοραστεί από την ExxonMobil, ο οποίος κατέχει οικόπεδα σε Ελλάδα και Κύπρο.<br />Συνέταιροι του Ερντογάν<br /><br />Για να κλείσει η λίστα των συνεταίρων πρέπει να αναφέρουμε την Turkish Petroleum, η οποία κατέχει το υπόλοιπο 6,53% του αγωγού. Όλοι οι προαναφερθέντες είναι συνεταίροι του Ερντογάν στον στρατηγικής σημασίας αγωγό Μπακού-Τσεϊχάν και ως εκ τούτου δεν έχουν συμφέρον να βοηθήσουν την Αρμενία. Ας σημειωθεί ότι επόπτης ασφαλείας του αγωγού έχει οριστεί η Τουρκία, γεγονός που της προσδίδει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι όλων των συνεταίρων της.<br /><br />Μετά την καταστροφή του λιμένα της Βηρυτού από την πρόσφατη τεράστια έκρηξη, το Τσεϊχάν προβάλλεται από τον Ερντογάν ως η καλύτερη επιλογή για τις διεθνείς μεταφορές στην περιοχή. Και για να κλείσουμε ας προσθέσουμε ότι διαχειριστές του τόσο σημαντικού λιμένα του Τσεϊχάν είναι οι δύο γιοι του Ερντογάν, ο Νετσμετίν και ο Μπιλάλ, μέσω ενός δικτύου εταιρειών που κατέχουν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η Αρμενία, ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν και οι συνεταίροι του Ερντογάν

Αδαλής Γιώργος Τουρκικά ΜΜΕ δημοσιεύουν την πληροφορία ότι στις 6 Οκτωβρίου ο αγωγός Μπακού Τσεϊχάν δέχθηκε επίθεση από Αρμενίους και ετέθη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άνοιγμα Βαρωσίων: Σε τι προσβλέπει η Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0XOnYUCkV-7amsSBUzAUk6A1p5Cxre7qvWPtkN9a6gvEeGYi65P1r2SPjHNxbKdmQg_RSlOyrDx0IgGGdMQSHtMJ4mbnoXHd22FFgm2lHO3Q_bJ0JMIwMRaDCRJ0a11cDBo36Ra_9jQg/s960/VAROSIA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0XOnYUCkV-7amsSBUzAUk6A1p5Cxre7qvWPtkN9a6gvEeGYi65P1r2SPjHNxbKdmQg_RSlOyrDx0IgGGdMQSHtMJ4mbnoXHd22FFgm2lHO3Q_bJ0JMIwMRaDCRJ0a11cDBo36Ra_9jQg/w640-h400/VAROSIA.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Η επέκταση της άδειας εισόδου στο παραλιακό μέτωπο των Βαρωσίων στην Αμμόχωστο αποτελεί «μονοπάτι προς την ανάπτυξη», σύμφωνα με ειδικούς που επικαλείται σε δημοσίευμά του το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.<br /><br />H ανατροπή της απόφασης που ελήφθη πριν από δεκαετίες για το κλείσιμο των Βαρωσίων, που βρίσκονται εντός της Αμμοχώστου, θα ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό τις δικαιοδοσίες σε ό,τι αφορά τη θάλασσα και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες, καθώς και την οικονομία και τον τουρισμό του νησιού, αναφέρεται στο δημοσίευμα.<br /><br />Ο πρωθυπουργός του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ, ανακοίνωσε την Τρίτη ότι η ακτογραμμή των Βαρωσίων θα ανοίξει για δημόσια χρήση από την Πέμπτη το πρωί.<br /><br />«Το εκ νέου άνοιγμα των Βαρωσίων θα αποτελέσει ένα πολιτικό σοκ για την ελληνοκυπριακή διοίκηση αλλά και την Ελλάδα καθώς προσπαθούν να επιβάλουν τις δικές τους θαλάσσιες διεκδικήσεις στην Τουρκία ασκώντας πίεση μέσω της Ε.Ε.», αναφέρει ο Ατά Ατούν από το Πανεπιστήμιο Επιστημών Κύπρου.<br /><br />Πρόσθεσε ότι καθώς η Ελλάδα πιθανότατα θα ασκήσει πιέσεις στο θέμα, το σοκ που προκαλείται από την απόφαση θα γίνει αισθητό και στην ΕΕ, στις ΗΠΑ αλλά και στον ΟΗΕ.<br /><br />«Τα Βαρώσια δεν είναι ελληνικό έδαφος», ισχυρίστηκε ο Ατούν, υποστηρίζοντας ότι αυτό τεκμηριώνεται από επίσημα οθωμανικά και βρετανικά έργα.<br /><br />«Είναι γνωστό ότι αυτά τα εδάφη μεταφέρθηκαν σε άτομα παράνομα από τη βρετανική αποικιακή διοίκηση το 1900. Δεδομένου ότι τα Βαρώσια έχουν το καθεστώς προσαρτημένων εδαφών, δεν μπορούν να πωληθούν, να μεταφερθούν ή να δωρηθούν», πρόσθεσε.<br /><br />Από την πλευρά του ο Εμέτε Γκοζουγκέλσελι, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Επιστημών της Άγκυρας δήλωσε ότι «το άνοιγμα των Βαρωσίων θα αποφέρει τεράστια οφέλη στις θαλάσσιες οικονομικές δραστηριότητες.<br /><br />«Θα ωφελήσει τους τους τομείς του τουρισμού, της ασφάλειας και της οικονομίας», πρόσθεσε.<br /><br />Σημείωσε δε ότι αυτό σηματοδοτεί πως οι κάτοικοι της πόλης δεν θα πρέπει πλέον να ζουν χωριστά από τα σπίτια και τα εδάφη τους.<br /><br />Υπογράμμισε ότι η κίνηση σήμαινε επίσης ότι το θέμα ιδιοκτησίας των Βαρωσίων δεν θα είναι πλέον ανοιχτό για διαπραγμάτευση για την ΤΔΒΚ.<br />Μπαράζ διεθνών αντιδράσεων<br /><br />Σημειώνεται ότι η απόφαση της Αγκυρας προκαλεί αντιδράσεις ανά τον κόσμο ενώ προφανώς υψώνει σημαντικά εμπόδια στην ευρισκόμενη σε εξέλιξη προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό. «Η απόφαση αυτή συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα πρόκειται να στηρίξει όλες τις σχετικές προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας», δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την απονομή του βραβείου «Αυτοκράτειρα Θεοφανώ» στην πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης συνομίλησε χθες τηλεφωνικά και με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, στον οποίο επισήμανε ότι η Αθήνα στέκεται σταθερά στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας με αφορμή τις νέες προκλήσεις στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Χθες στο κομμάτι των Βαρωσίων εισήλθαν μπουλντόζες που προχωρούν σε εργασίες διαμόρφωσης του παραλιακού μετώπου.<br /><br />Ως «περιττό και προκλητικό βήμα» χαρακτηρίστηκε το άνοιγμα των Βαρωσίων από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της Γερμανίας Στέφεν Ζάιμπερτ. Εξέφρασε τη λύπη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και τόνισε ότι η τουρκική κίνηση έρχεται σε αντίθεση με τις προσπάθειες αποκλιμάκωσης της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. «Καλούμε τώρα όλα τα μέλη σε διάλογο και θα παρακολουθούμε επακριβώς την περαιτέρω εξέλιξη», συμπλήρωσε ο κ. Ζάιμπερτ. Ως απαράδεκτες χαρακτηρίζει τις αποφάσεις για άνοιγμα της περιοχής των Βαρωσίων το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Κάνει λόγο για «μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν τις αποφάσεις 414 (1977), 482 (1980), 550 (1984), 789 (1992), 2483 (2019) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και δημιουργούν επιπλοκές για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό».<br /><br />Χθες, από τις Βρυξέλλες, ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. Ζοζέπ Μπορέλ έκανε λόγο για «σοβαρή παραβίαση της συμφωνίας εκεχειρίας» υπό τον ΟΗΕ, ενώ στη συνεδρίαση του COREPER η κυπριακή πλευρά τόνισε ότι η κίνηση ανοίγματος των Βαρωσίων υπονομεύει πλήρως τη βάση επί της οποίας θα μπορούσαν να γίνουν οι νέες συνομιλίες. Διπλωματικές πηγές ανέφεραν, ακόμη, ότι η ελληνική πλευρά εξέφρασε την απογοήτευσή της γιατί η Τουρκία απορρίπτει τον δρόμο που της υποδείχθηκε με σαφήνεια στα συμπεράσματα της Συνόδου για μια πιο εποικοδομητική σχέση. Από τη γερμανική πλευρά εκφράστηκε η βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται για την τελευταία φορά που η Ε.Ε. αντιμετωπίζει το θέμα των Βαρωσίων.<br /><br />Ηδη από προχθές το βράδυ ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες εξέφραζε την ανησυχία του για την επέκταση της άδειας εισόδου στο παραλιακό μέτωπο στα Βαρώσια. Ο γ.γ. του ΟΗΕ «τονίζει την ανάγκη να αποφεύγονται μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν εντάσεις στη νήσο και να υπονομεύσουν την επιστροφή στον διάλογο ή τη μελλοντική επιτυχία των συνομιλιών». Η υπόθεση του ανοίγματος των Βαρωσίων προκάλεσε και πολιτική κρίση στα Κατεχόμενα, καθώς οδήγησε στην κατάρρευση της αποκαλούμενης «κυβέρνησης». Υπενθυμίζεται ότι αυτή την Κυριακή στα Κατεχόμενα έχει προγραμματιστεί να γίνουν «εκλογές».<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άνοιγμα Βαρωσίων: Σε τι προσβλέπει η Άγκυρα

Η επέκταση της άδειας εισόδου στο παραλιακό μέτωπο των Βαρωσίων στην Αμμόχωστο αποτελεί «μονοπάτι προς την ανάπτυξη», σύμφωνα με ειδικούς πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διά των όπλων αποτροπή, οι κρίσιμες για την ελληνική ασφάλεια ΗΠΑ-Γαλλία και ο… περιφερειακός “κουτσαβάκης”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjtP9_KHPyj_XAo4xIsDajWTuNeuyrGSq1Y-kqONw7egRBZQ0HuFVaZ0u2-XlMjuOuTcdOop1RhLdHYY5OK-3qrgw_P7UZZ63pAuxcL9nvQcNFhT7-wSNyNWnhnLVkHhymE2vC3uNy4bA/s790/F-35-RAFALE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjtP9_KHPyj_XAo4xIsDajWTuNeuyrGSq1Y-kqONw7egRBZQ0HuFVaZ0u2-XlMjuOuTcdOop1RhLdHYY5OK-3qrgw_P7UZZ63pAuxcL9nvQcNFhT7-wSNyNWnhnLVkHhymE2vC3uNy4bA/w640-h324/F-35-RAFALE.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Θα μας επιτρέψουν οι αναγνώστες να διαφωνήσουμε απόλυτα με την άποψη ότι η Ελλάδα αγόρασε “αποτροπή”, μέσω της επίσκεψης του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ πρόσφατα στη χώρα μας. Σε διπλωματικό επίπεδο μπορεί, καθώς η αποτροπή είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τη στρατιωτική της διάσταση. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να απομακρύνει την Τουρκία από την πάγια πολιτική και συμπεριφορά της. Επισκέψεις αξιωματούχων των ΗΠΑ με ιδιαίτερα “βαρύνουσα” σημασία και εγγυητικό περιεχόμενο, αλλά και “επενδύσεις”, είχαμε πολλές φορές στο παρελθόν από το τέλος του Β΄Π.Π. μέχρι σήμερα.<br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br /><br />Καμία όμως από αυτές τις επισκέψεις μαζί με τις εγγυήσεις που τις συνόδευσαν, δεν εμπόδισε την Τουρκία να αναπτύξει και να υλοποιήσει την επεκτατική-αρπακτική της πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο Αμερικανικός παράγοντας όντως δεν επιθυμεί πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ενδιαφέρεται πρωτίστως για την, έστω και εικονική, συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ακριβώς για αυτό το λόγο “δεν ενθάρρυνε” την εμπλοκή της Ελλάδας σε πόλεμο με την Τουρκία μετά από την κατάληψη του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την τελευταία. Στο πλαίσιο της ίδιας αυτής επιθυμίας, ενθαρρύνει τη μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, χαρακτηρίζοντας διεκδικούμενα τα νερά που διεξάγουν έρευνες οι γείτονες.<br /><br />Τυπικά ναι υπό την έννοια της μη ύπαρξης συμφωνίας οριοθέτησης όμως βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπου τα δικαιώματα προκύπτουν από μόνα τους, ab initio (από την αρχή) και ipso facto (άμεση συνέπεια) που μας διαβεβαιώνουν όλοι οι ειδικοί περί το διεθνές δίκαιο. Μήπως λοιπόν η πάγια πολιτική των “ίσων αποστάσεων” εκτρέφει το θράσος του ταραξία, άρα καθίσταται αντιπαραγωγική. Εκτός κι αν οι ΗΠΑ πουν ότι η Τουρκία αμφισβητώντας την κυριότητα ελληνικών νήσων έχουν δίκιο. Έτσι το “διεκδικούμενα ύδατα” θα έστεκε. Τώρα όχι…<br /><br />Σε όλα αυτά βέβαια καθοριστικό ρόλο έχει διαδραματίσει και το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Διαχρονικά και με μόνη εξαίρεση την κυβέρνηση Αλ. Παπάγου από την 1η Φεβρουαρίου του 1947, μέχρι σήμερα. Πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς τις ευχαριστίες του Κώστα Σημίτη στις ΗΠΑ για τη μεσολάβησή τους προς αποκλιμάκωση στην κρίση των Ιμίων. Οι ΗΠΑ λοιπόν συμπεριφέρονται στην Ελλάδα, βάσει του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται από το ελληνικό πολιτικό σύστημα.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η άκρως απειλητική και επιθετική ρητορική της Τουρκίας συνεχίζεται, η γερμανική Ευρώπη επιβάλλει την ατιμωρησία της και η Ελλάδα φαίνεται να έχει βάλει στην άκρη(;) προς το παρόν την υπογραφή αμυντικής – στρατιωτικής συμφωνίας με τη Γαλλία, την οποία μέχρι και τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2020 είχε πρώτη στην ατζέντα της ως εναλλακτική για την αντιμετώπιση του εξ ανατολών κινδύνου.<br /><br />Άποψη του υπογράφοντος είναι πώς ασφαλώς και πρέπει οι σχέσεις Ελλάδας–ΗΠΑ να διατηρηθούν στο επίπεδο που βρίσκονται σήμερα και να αναπτυχθούν περαιτέρω. Προς όφελος και των δύο πλευρών. Πρέπει πάντα να υπάρχει και η εναλλακτική όμως. Όπως και στους εξοπλισμούς. Και αυτή η εναλλακτική καθαρά για λόγους σύμπλευσης συμφερόντων, είναι η Γαλλία.<br /><br />Η ενόχληση, και μάλιστα χωρίς την παραμικρή απόπειρα να την κρύψει, της Γερμανίας αναφορικά με την ενεργό εμπλοκή των Γάλλων στα τεκταινόμενα της νοτιοανατολικής Μεσογείου τους τελευταίους μήνες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό. Καταλήγουμε για νιοστή φορά στο ίδιο συμπέρασμα επομένως… Η Ελλάδα αγοράζει πραγματική αποτροπή έναντι της Τουρκίας, μόνο μέσω των όπλων. Διότι μόνο αυτή τη γλώσσα αντιλαμβάνεται και επ’ αυτού δεν χωρά αντίλογος.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/i-dia-ton-oplon-apotropi-oi-krisimes-gia-tin-elliniki-asfaleia-ipa-gallia-kai-o-topikos-quot-koytsavakis-quot/raf-f-35b-f-15-usaf-rafale-french"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/RAF-F-35B-F-15-USAF-RAFALE-FRENCH.jpg" width="640" /></a><br /><br />Όποιος έχει να προτείνει εναλλακτική είμαστε πανέτοιμοι να το συζητήσουμε. Όμως, το δίδυμο ΗΠΑ-Γαλλίας είναι κομβικό για την ασφάλεια της Ελλάδας. Κι όποιος δεν βλέπει τη σαφή τάση “ανάθεσης έργου” από την Ουάσιγκτον στο Παρίσι στην περιοχή της Μεσογείου, “διαβάζει” λάθος τις ισορροπίες στην περιοχή.<br /><br />Προβλήματα ανάμεσα στις δυο χώρες πάντα θα υπάρχουν. Όμως η σε μεγάλο βαθμό κοινή οπτική στις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχή καθιστά τις δυο δυνάμεις φυσικούς συμμάχους. Και οι γεωπολιτικές πραγματικότητες, αργά ή γρήγορα αποτυπώνονται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στις εξελίξεις.<br /><br />Ο διακαής πόθος της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, ενώ την ίδια ώρα η Στρατιά του Αιγαίου πραγματοποιεί αποβατικές ασκήσεις, αποδεικνύει τον ανεξέλεγκτο χαρακτήρα που έχει λάβει η συμπεριφορά της και την πλήρη αδυναμία συνεννόησης σε λογικό πλαίσιο.<br /><br />Η ελληνική λογική συμπεριλαμβάνει τον συμβιβασμό, ενώ η τουρκική τον θεωρεί ένδειξη αδυναμίας, ή απλώς ευκαιρία για μια νέα ιστορική αρπαγή. Δεν φοβάται ούτε τον εξισορροπητικό ρόλο των ΗΠΑ, ούτε τη φιλικά προσκείμενη “γερμανική Ευρώπη”, ούτε φυσικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα.<br /><br />Φοβάται αποκλειστικά και μόνο μην “κελαηδήσουν” τα όπλα και το ενδεχόμενο της αξιοποίησής τους όταν αποφασίσει να “ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου”. Διότι εκεί θα κληθεί ο νταβατζής της γειτονιάς να μετρηθεί και να διαπιστωθεί το πραγματικό “ειδικό βάρος” του. Κι εάν κριθεί ελλιποβαρής, οι συνέπειες θα είναι το λιγότερο δραματικές. Όπως με τους κουτσαβάκηδες που δεν κατόρθωναν να μεταφράσουν τη… μαγκιά σε πραγματική προστασία έναντι… του ανταγωνισμού. Κόβοντας μανίκια και μουστάκες και καταντούσαν περίγελος.<br /><br />Σε αυτή την καθαρότητα βέβαια του ελληνικού μηνύματος περί του ενδεχομένου αξιοποίησης πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο. Η αξιοπιστία του μηνύματος που εκπέμπεται είναι ο ακρογωνιαίος λίθος σε μια πετυχημένη αποτρεπτική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία. Και σε αυτό το κομμάτι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν εκπέμπει το ξεκάθαρο μήνυμα που θα έπρεπε.<br /><br />Πολλοί θα υποστήριζαν -εύσχημα- ότι πίσω από την ελληνική πολιτική ρητορική διακρίνεται ξεκάθαρα από τους Τούρκους αυτό το “φοβικό σύνδρομο” που η Τουρκία πετυχημένα έχει κατορθώσει να δημιουργήσει στην ελληνική πολιτική τάξη. Αυτό όμως αποδεικνύεται η καλύτερη ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ απέναντι στο ενδεχόμενο η Ελλάδα να στραφεί περισσότερο προς την ισχύ των όπλων. Και αυτό είναι κομβικό. Διότι οι Τούρκοι δεν είναι αφελείς. Ξέρουν πόσο θα ματώσουν εάν υπάρξει εκτροπή. Γι’ αυτό τον λόγο είναι κρίσιμης σημασίας γι’ αυτούς η όρθωση τοίχους αποτροπής έναντι αυτού του ενδεχομένου.<br /><br />Οφείλουμε να διατηρήσουμε μία σημαντική επιφύλαξη, ως προς το τι θα πράξει η σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Γιατί από τις αρχές του 2020 έχει -κατά κοινή ομολογία και σε γενικές γραμμές- διαχειριστεί αποτελεσματικά και με επιτυχία τρεις σημαντικές κρίσεις. Την απόπειρα εισβολής στον Έβρο, την πανδημία του κορονοϊού και τις τουρκικές προκλήσεις μέσω της αποστολής του ερευνητικού Oruc Reis εντός των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ.<br /><br />Οφείλουμε επομένως να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να περιμένουμε τις εξελίξεις, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η συνεργασία με τη Γαλλία θα συνεχιστεί και θα αναπτυχθεί, παράλληλα με την περεταίρω ανάπτυξη της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συνεργασίας. Χρειαζόμαστε τη γαλλική στήριξη στην Ευρώπη, όπως χρειαζόμαστε και τα γαλλικά όπλα στις ένοπλες δυνάμεις. Για παν ενδεχόμενο. Ως εναλλακτική. Οι ισορροπίες στο τρίγωνο Ελλάδας, Γαλλίας και ΗΠΑ θα βρεθούν εύκολα. Θυμηθείτε το…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διά των όπλων αποτροπή, οι κρίσιμες για την ελληνική ασφάλεια ΗΠΑ-Γαλλία και ο… περιφερειακός “κουτσαβάκης”

Θα μας επιτρέψουν οι αναγνώστες να διαφωνήσουμε απόλυτα με την άποψη ότι η Ελλάδα αγόρασε “αποτροπή”, μέσω της επίσκεψης του υπουργού εξωτερ...

Διαβάστε την συνέχεια