Ο κρίσιμος οδικός χάρτης μετά τις εκλογές (21/5) - Οι τρεις διερευνητικές εντολές, οι νέες κάλπες και…προσοχή «ναρκοπέδιο».

<img height="455" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/62ac0ea7deda54b6d877b519097e6ea3_XL.jpg" width="731" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Την επόμενη μέρα κιόλας θα αρχίσουν πυρετώδεις διεργασίες για τις νέες εκλογές έστω και εάν καθαρά για θεσμικούς λόγους τα τρία πρώτα κόμματα θα λάβουν τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.</span></h3>Είναι δεδομένο, πως οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής (21/5/2023) δεν θα δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση στη χώρα.<br />Την επόμενη μέρα κιόλας θα αρχίσουν πυρετώδεις διεργασίες για τις νέες εκλογές έστω και εάν καθαρά για θεσμικούς λόγους τα τρία πρώτα κόμματα θα λάβουν τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που θα τους δώσει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.<br />Θεωρείται απίθανο να εξαντλήσουν και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί το τριήμερο περιθώριο που τους παρέχει το άρθρο 37 του Συντάγματος.<br />Έτσι στον ορίζοντα φαίνεται η προκήρυξη εκλογών στις 25 Ιουνίου και όχι στις 2 Ιουλίου, προκειμένου να συντομευθεί ο χρόνος της ακυβερνησίας και να μην παραταθεί περαιτέρω η ήδη μακρά προεκλογική περίοδος.<br />Εξάλλου δεν έχει διαπιστωθεί πρόθεση συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων, αν και οι δεύτερες εκλογές εκτιμάται πως θα είναι επιζήμιες για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.<br />Η Βουλή παραμένει κλειστή, νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν αναλαμβάνονται ενώ η επίλυση των όποιων προβλημάτων παραπέμπεται σε χρόνο μετά τη διενέργεια των νέων εκλογών.<br /><br />Οι διερευνητικές εντολές<br /><br />Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, θα λάβει πιθανότατα τη Δευτέρα (22/5) ή την Τρίτη (23/5) τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών και θα κινήσει τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών οι οποίες είναι τρεις κι έχουν διάρκεια τριών ημερών η κάθε μία.<br />Αν πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ με δεδομένο ότι η βασική της στρατηγική είναι η επίτευξη αυτοδυναμίας, εκτιμάται ότι δεν θα εξαντλήσει την τριήμερη προθεσμία ο κ. Μητσοτάκης.<br />Καθαρά θεσμικά είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει τηλεφωνική επικοινωνία με πολιτικούς αρχηγούς, προκειμένου να συζητήσουν τις εξελίξεις και να επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας.<br />Αν νικητής των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής (21/5) είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα εξαντλήσει πιθανότατα όλα τα περιθώρια συνεννόησης, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25, εάν και εδώ φαίνεται αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας.<br />Εξάλλου και ο Αλέξης Τσίπρας έχει παραδεχθεί, πώς θα αξιοποιήσει τη δυνατότητα που του δίνει το Σύνταγμα για να συζητήσει με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς με τους οποίους θεωρεί πώς βρίσκεται πιο κοντά.<br />Ωστόσο και ο ίδιος εκτιμά ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές.<br />Όσον αφορά στον Νίκο Ανδρουλάκη, έχει δηλώσει πως θα συζητήσει με βάση συγκεκριμένες προτάσεις του ΠΑΣΟΚ που αν υιοθετηθούν στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας ενδεχομένως να μπορούσε να υπάρξει μια συνεννόηση.<br />Πάντως ο όρος που έχει θέσει για αποκλεισμό Μητσοτάκη και Τσίπρα από την πρωθυπουργία θεωρείται απαγορευτικός για συνεννόηση.<br /><br />Το αδιέξοδο<br /><br />Εντός του συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου, οι διερευνητικές εντολές, η ορκωμοσία των νέων βουλευτών, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να καταβληθεί μια τελική προσπάθεια για σχηματισμό κυβέρνησης και η διάλυση της νέας Βουλής με σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης η οποία θα οδηγήσει σε νέες κάλπες, μπορούν να γίνουν ταυτόχρονα.<br />Πρόκειται για μία διαδικασία, η οποία με την απαραίτητη επιτάχυνση από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μπορεί να διαρκέσει 10 μέρες, πριν υπάρξει η επίκληση του άρθρου 37 του Συντάγματος για τις νέες εκλογές.<br />Έστω και έτσι είναι δυνατό να προκηρυχθούν νέες εκλογές στις 25 Ιουνίου και όχι στις 2 Ιουλίου.<br /><br />Τι προβλέπει το άρθρο 37 του Συντάγματος:<br /><br />1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και, με πρότασή του, διορίζει και παύει τα λοιπά μέλη της Kυβέρνησης και τους Yφυπουργούς.<br />2. Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Bουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.<br />Aν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού Kυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Bουλής.<br />3. Aν δεν διαπιστωθεί αυτή η δυνατότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και εάν δεν τελεσφορήσει και αυτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Kάθε διερευνητική εντολή ισχύει για τρεις ημέρες.<br />Aν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Kυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Bουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Kυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Bουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Eπικρατείας ή του Aρείου Πάγου ή του Eλεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Kυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Bουλή.<br />4. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ανατίθεται, σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, εντολή σχηματισμού Kυβέρνησης ή διερευνητική εντολή σε αρχηγό κόμματος, αν το κόμμα δεν έχει αρχηγό ή εκπρόσωπο, ή αν ο αρχηγός ή ο εκπρόσωπός του δεν έχει εκλεγεί βουλευτής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει την εντολή σ’ αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.<br />H πρόταση για την ανάθεση εντολής γίνεται μέσα σε τρεις ημέρες από την ημέρα που ο Πρόεδρος της Bουλής ή ο αναπληρωτής του ανακοινώνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη δύναμη των κομμάτων στη Bουλή η ανακοίνωση αυτή γίνεται πριν από κάθε ανάθεση εντολής.<br /><br />Τα οικονομικά αγκάθια<br /><br />Εξάλλου τέσσερα χρονικά ορόσημα έως τα μέσα Ιουνίου και τον χρόνο των νέων εκλογών που θα κρίνουν τις εξελίξεις σε όλο το φάσμα της οικονομίας, από την ανάπτυξη και την επέκταση του «Market pass» στα ευάλωτα νοικοκυριά έως και την δημοσιονομική πολιτική σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, έχει μπροστά της η νέα κυβέρνηση.<br />Πρόκειται για τον πήχη της ανάπτυξης, την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και τις αναθεωρήσεις των μεγεθών μετά τα νέα δεδομένα για την πορεία του ΑΕΠ και του πληθωρισμού καθώς και το στίγμα προθέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας που θα ενεργοποιηθούν από το 2024.<br /><br />Ειδικότερα το ημερολόγιο περιλαμβάνει τους ακόλουθους σταθμούς:<br /><br />24 Μαΐου: Ανακοινώνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι ειδικές ανά χώρα συστάσεις σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική για το 2024.Η βασική ντιρεκτίβα προβλέπει την διασφάλιση της καθοδικής πορείας του χρέους τα επόμενα χρόνια ή την παραμονή του σε συνετό επίπεδο ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα θα είναι χαμηλότερο από την τιμή αναφοράς του 3% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα.<br />Η Ελλάδα λόγω του υψηλού χρέους δεν εντάσσεται στον γενικό χάρτη και υποχρεούται από φέτος στην παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.<br />Ένα πρώτο στίγμα έχει ήδη δοθεί από την Κομισιόν με τις εκθέσεις για βιωσιμότητα του χρέους με την τοποθέτηση του πήχη στο 2,3% του ΑΕΠ, αλλά το πού ακριβώς θα «καθίσει η μπίλια» για τον δημοσιονομικό λογαριασμό θα αποφασιστεί το φθινόπωρο όταν θα εξειδικευθούν οι στόχοι και το χρονοδιάγραμμα, ενώ θα υπάρξουν δεσμεύσεις και στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων που θα υλοποιηθούν την επόμενη τετραετία και συνδέονται ευθέως με το Ταμείο Ανάκαμψης.<br />Πάντως με βάση το Πρόγραμμα Σταθερότητας η Αθήνα εμφανίζεται να έχει προεξοφλήσει το μέγεθος της προσαρμογής θέτοντας τον πήχη για το πρωτογενές πλεόνασμα στο 1,1% του ΑΕΠ το 2023, ανεβάζοντάς τον ακόμα υψηλότερα στο 2,1% του ΑΕΠ το 2024, στο 2,3% του ΑΕΠ το 2025 και στο 2,5% του ΑΕΠ το 2026, με τη λιτότητα στο τελευταίο έτος να ξεπερνά σε ύψος τα 6 δισ. ευρώ.<br />Τα νέα πλεονάσματα αλλά και οι οροφές στις πρωτογενείς δαπάνες που μπαίνουν στο νέο Σύμφωνο Σταθερότητας καθιστούν δύσκολο στην πράξη το πρόγραμμα παροχών της επόμενης κυβέρνησης, καθώς μόνο αν γίνουν αλλαγές στο μείγμα των φόρων με ανατροπές μέτρων και αυξήσεις εσόδων θα υπάρξει η δυνατότητα για αντίστοιχες παροχές.<br /><br />7 Ιουνίου: Δίνεται ένα πρώτο στίγμα για το που θα κυμανθεί η ανάπτυξη το 2023 καθώς η ΕΛΣΤΑΤ θα ανακοινώσει τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας στο πρώτο τρίμηνο.<br />Όλα δείχνουν ότι η ταχύτητα θα είναι αισθητά υψηλότερη σε σχέση με την πρόβλεψη του προϋπολογισμού για 1,8% και την επικαιροποιημένη του Προγράμματος Σταθερότητας για 2,3% καθώς θα ξεπεράσει το 3%, διευκολύνοντας τους δημοσιονομικούς χειρισμούς για την αποκλιμάκωση του ελλείμματος και του χρέους.<br />Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας το χρέος της γενικής κυβέρνησης από 356,2 δισ. ευρώ ή 171,3% του ΑΕΠ το 2022 θα αυξηθεί στα 360 δισ. ευρώ στο τέλος του 2023 αλλά ως ποσοστό του ΑΕΠ θα υποχωρήσει στο 162,6%.<br />Μεσοπρόθεσμα, προβλέπεται περαιτέρω μείωση στο 150,8% του ΑΕΠ το 2024, στο 142,6% το 2025 και στο 135,2% το 2026.<br />Καθοδικά θα κινηθεί και ο πληθωρισμός, ο οποίος από το 4,5% φέτος θα επιβραδυνθεί στο 2,4% το 2024 και στο 2% το 2025 και το 2026.<br /><br />9 Ιουνίου: Θα υπάρξουν νεότερα στοιχεία από το μέτωπο του πληθωρισμού. Παρά τις υψηλές ταχύτητες των τιμών στα τρόφιμα εκτιμάται ότι θα υπάρξει αποκλιμάκωση του δείκτη στη περιοχή του 4% για το σύνολο του έτους από 5% που έχει εγγραφεί στο προϋπολογισμό για να υποχωρήσει στο 2,4% το 2024.<br />Επισημαίνεται ότι τον Απρίλιο ο πληθωρισμός υποχώρησε στο 3% από 4,6% τον Μάρτιο, 6,1% τον Φεβρουάριο και 7% τον Ιανουάριο και όλα δείχνουν ότι περνάει σε τροχιά σταθερής αποκλιμάκωσης μετά την εκρηκτική αύξηση το 2022. Βέβαια οι ανατιμήσεις στην ομάδα των τροφίμων εξακολουθούν να τρέχουν με υψηλούς ρυθμούς πάνω από 11,4% επιτείνοντας την «αιμορραγία» στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.<br /><br />10 Ιουνίου: Θα υπάρχει πλήρης εικόνα για τη πορεία του προϋπολογισμού και την δυναμική των εσόδων στο πρώτο εξάμηνο του 2023.<br />Ο Απρίλιος έκλεισε με υπέρεισπράξεις 1,63 δις. ευρώ για τα ταμεία ενώ τα μηνύματα που λαμβάνουν στο Γενικό Λογιστήριο είναι ότι θα υπάρξει νέα υπέρβαση τον Μάιο καθώς η κούρσα στα φοροέσοδα με πλοηγό την ακρίβεια συνεχίζεται και όλα δείχνουν ότι ο Μάιος θα κινηθεί πάνω από τον στόχο του προϋπολογισμού για άντληση 4,7 δισ. ευρώ.<br />Με βάση τον προγραμματισμό του υπουργείου Οικονομικών το πρώτο εξάμηνο του έτους οι εισπράξεις υπολογίζονται σε 25,06 δισ. ευρώ και σε 32,36 δισ. ευρώ στο δεύτερο εξάμηνο.<br />Η καλύτερη εκτέλεση του προϋπολογισμού σε συνδυασμό με την μεγαλύτερη ανάπτυξη επιτρέπει στη νέα κυβέρνηση να προχωρήσει στην επέκταση του «Market pass» έως τον Οκτώβριο ή ως τα τέλη του έτους σε περίπτωση που η κούρσα στις τιμές των τροφίμων συνεχιστεί<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο κρίσιμος οδικός χάρτης μετά τις εκλογές (21/5) - Οι τρεις διερευνητικές εντολές, οι νέες κάλπες και…προσοχή «ναρκοπέδιο».

Την επόμενη μέρα κιόλας θα αρχίσουν πυρετώδεις διεργασίες για τις νέες εκλογές έστω και εάν καθαρά για θεσμικούς λόγους τα τρία πρώτα κόμματ...

Διαβάστε την συνέχεια

Tο επίπονο οδοιπορικό της εκλογικής ψήφου: Ένα ταξίδι στην αρένα της κάλπης από την σύσταση του Ελληνικού κράτους…

<img height="383" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520100551_%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%82.jpg" width="753" /><br /><i>Όταν ψήφιζαν μόνον άνδρες. </i><br /><br /><div>«…Στη Μεσσηνία, που μέτραγε τότε όλες κι όλες 20.821 ψυχές, φάνηκε πως ψήφισαν 13.000…». Αν σκεφτεί κανείς πως τότε, εκτός από τους ανηλίκους, δεν ψήφιζαν και οι γυναίκες, εκείνη την εποχή, 25 Μαΐου του 1847, ο πληθυσμός της περιφέρειας θα έπρεπε να κατέγραφε ρεκόρ ισχυρού φύλου.<br /><br />«Στον δήμο Εύας, του ίδιου νομού, οι εγγεγραμμένοι ήσαν 2.068 και οι Κωλεττικοί έλαβαν 2.068». Η απόλυτη σύμπνοια των ψηφοφόρων! Ακόμα και ο υποψήφιος Κουμουνδούρος, που καταγόταν από εκεί και ψήφισε εκεί, προτίμησε -φαίνεται- τον Κωλέττη! «Στη Δωρίδα, πάλι, ψήφισαν 3.214. Αλλά οι ψήφοι των Κωλεττικών βγήκαν 3.380»! Κλασική περίπτωση εγκυμονούσας κάλπης, που λευτερώθηκε την ημέρα των εκλογών, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Τόνια Μανιατέα. <br /><br />Επίσης τονίζει ότι στο έργο του «Ιστορικαί Αναμνήσεις», ο γραμματέας στην Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης και Τροιζήνας και αργότερα γενικός γραμματέας του Βασιλικού Οίκου, Νικόλαος Δραγούμης, καταγράφει τις παραβιάσεις της εκλογικής διαδικασίας και τις περιπτώσεις νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος ανά την Ελλάδα, στις πρώτες αναμετρήσεις, όταν ψήφιζαν μόνον άνδρες άνω των 25 ετών. Κάνει λόγο για κάλπες με «σφραγίδες συντετριμμένες», «ιδανικούς εκλογικούς καταλόγους», «αυθαίρετες επιτροπές», «αρπαγή καλπών» και άλλα πολλά, που μόνο αδιάβλητη διαδικασία δεν προδίδουν. Αναφέρει μάλιστα ως χαρακτηριστική νοθείας την περίπτωση της Τήνου. Υποψήφιος βουλευτής του νησιού ήταν ο μη κωλεττικός Νικόλαος Βιτάλης. Αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης, εμφανίστηκε ένας άλλος Νικόλαος Βιτάλης, διεκδικώντας τη νίκη. Ασφαλώς, οι επιτροπές που γνώριζαν και τον πραγματικό υποψήφιο και τη διαδικασία της ψηφοφορίας δικαίωσαν τον σωστό Βιτάλη, αλλά όταν το θέμα έφτασε στη Βουλή, όπου έπρεπε να επικυρωθεί το αποτέλεσμα, ακυρώθηκε η πράξη που έδινε τη νίκη στον σωστό Βιτάλη και προκρίθηκε ο «μουσαντένιος»!</div><div><br /></div><div>  <img height="546" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520100836_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF.jpg" width="640" /><i>Κάλπη με σφαιρίδιο.</i> Φωτογραφία μέσω ΑΠΕ-ΜΠΕ <br /><br /></div><div>Στα Απομνημονεύματά του ο στρατηγός Μακρυγιάννης κάνει λόγο για εκατοντάδες νεκρούς στο όνομα της χειραγωγούμενης -από τη γέννησή της- δημοκρατίας. Εκείνες τις πρώτες εκλογές, η κάλπη στήθηκε στον τότε μητροπολιτικό ναό της Αγίας Ειρήνης. Οι κωλεττικοί με μαγκούρες και κουμπούρια είχαν συγκεντρωθεί πέριξ της εκκλησίας και «τραμπούκιζαν» τους ψηφοφόρους που δεν θεωρούσαν δικούς τους. Όταν εμφανίστηκε ο Όθων με τους υπασπιστές του για να κατευνάσει τα πνεύματα, θαρρείς και ρίχτηκε λάδι στη φωτιά. Η συμπλοκή αγρίεψε και το αποτέλεσμα ήταν 800 και πλέον νεκροί!<br /><br />Παρά ταύτα, ο βασιλιάς ήταν πεπεισμένος ότι η εκλογή έπρεπε να στηριχθεί με κάθε κόστος και ευλόγησε το υπέρ του Κωλέττη αποτέλεσμα, την περίφημη «Βουλή των ασεβών». Αυτές, οι βασιλικές, ήταν οι «γερές πλάτες» που επαίρετο ότι είχε ο νικητής. Αυτός ήταν και ο «θρίαμβός» του Ηπειρώτη πολιτικού, που μέτρησε 100 βουλευτές από τους 120 του τότε κοινοβουλίου! Μόνος του τους επέλεξε. Τότε δεν εκλέγονταν. Τους διόριζε ο νικητής, ο πλειοψηφών υπουργός, σε ευθεία συμφωνία με το στέμμα, εννοείται… «Το έθνος εδικαίωσε την κυβέρνησίν μου!» θα αναφωνήσει «θριαμβευτής και τροπαιούχος» από το βήμα της νέας Βουλής και θα χειροκροτηθεί από την «εκατόμβη» των ανδρείκελων, που όπως δημοσίευσε η εφημερίδα «Αιών», στο φύλλο της 30ης Ιουλίου 1847, αντί ενός μηνιαίου αντιτίμου 250 δραχμών, προορίζονταν για θύματα της βουλευτικής ιδιότητος: «είπεν στους υπαλλήλους του: Απέλθετε εις τα οδούς και όσους αν εύρετε κατά τον υπουργικόν κατάλογον, χωλούς την καρδίαν, τυφλούς την κρίσιν και αναπήρους τα ήθη και το αίσθημα, εισάγετε εις Αθήνας, ίνα γεμισθή το Βουλευτήριον…». Η εφημερίδα «Αθηνά», πάντως, φρόντισε απερίφραστα να δημοσιεύσει νωρίτερα περί «σπουδής του ιδίου (Κωλέττη) για την συλλογή ανικάνων και απαιδεύτων ανθρώπων εις την Βουλήν, ως ευκόλως να πείθωνται εις ό,τι θέλει αυτός και η συντροφιά του».<br /><br />Η «κοινοβουλευτική δικτατορία» του Κωλέττη, όπως καταγράφηκε σκωπτικά στην ιστορία, υπήρξε η μακροβιότερη έως τότε πρωθυπουργική θητεία στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, παρέχοντας μεν σε αυτό σχετική σταθερότητα, πλην όμως και καταχρήσεις και διαφθορά στην άσκηση της εξουσίας.</div><div><br /></div><div><img height="640" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520100948_%CE%97%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%CF%84%CE%BF%CF%851844-%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7-scaled.jpg" width="553" /></div><div><i>Η πρώτη σελίδα του Συντάγματος του 1844. </i><br /><br /></div><div>Ο Ν. Δραγούμης περιγράφει: «Εν τη παρά τον ναόν του Ολυμπίου Διός οικία αυτού, έβλεπες από βαθέως όρθρου σειράν εξηπλωμένων φουστανελλοφόρων, από των προθύρων, των βαθμίδων της κλίμακος και των προδρόμων μέχρι της θύρας του υπουργικού κοιτώνος». Περίμεναν, λοιπόν, τη σειρά για να πουλήσουν την ψήφο τους. Και εκείνος, ακούγοντας με υπομονή τα αιτήματα για θέση, σύνταξη, παράσημο ή κάτι τέτοιο, έδινε την ίδια απάντηση: «Έχεις δίκαιον, αγαπητέ. Εγώ γνωρίζω κάλλιστα και τας πατρικάς και τα προσωπικάς σου υπηρεσίας και τα δικαιώματα της οικογενείας σου. Έσο ήσυχος. Θα λάβω υπ΄ όψιν την αίτησίν σου και θα σ΄ ευχαριστήσω»…<br /><br />Στο έργο του «Καποδίστριας και Όθων» ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ιστορικός Δημ. Βερναρδάκης, θα σημειώσει χαρακτηριστικά για τον Κωλέττη «εάν αι πράξεις του πρωθυπουργού τούτου, όσαι εξιστορούνται, είναι αληθιναί, όπως δεν αμφιβάλλω, ο ανήρ εκείνος ήτο άξιος αγχόνης» και είναι αλήθεια ότι σε αυτόν τον άνθρωπο, που συνέδεσε το όνομά του με τη σύλληψη της Μεγάλης Ιδέας και τη μεταφορά της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους στην Αθήνα, οι ιστορικές μαρτυρίες θα τοποθετήσουν την έναρξη φαινομένων, που για καιρό μετά, θα αποτελέσουν ισχυρά «εθνοβόρα δηλητήρια»: ψευδοπατριωτισμός, διαφθορά, ρουσφέτι, κομματικό κράτος, εκλογές βίας και νοθείας.</div><div><br /></div><div><img height="640" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520101123_%CE%99%CF%89.%CE%9A%CF%89%CE%BB%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B7%CF%82-scaled.jpg" width="406" /></div><div><i>Ο Ιωάννης Κωλέτης.</i><br /><br />«Αν το εκλογικό σύστημα της αναλογικής εκπροσώπησης μπορεί να εφαρμοστεί σε μία χώρα, αυτή είναι η Ελλάδα. Αλλά τους λείπουν οι δύο βασικότερες αρετές του πολίτη: η εντιμότητα και η μετριοπάθεια» κατέθετε ο Γάλλος ακαδημαϊκός Εντμόντ Αμπού, μετά το μακρύ οδοιπορικό του στην Ελλάδα της απελευθέρωσης και εξηγούσε: «Όλοι οι εκλογείς ανεξαιρέτως είναι αργυρώνητοι και αν ο βασιλιάς ήθελε να εκλέξουν μία βουλή κωφαλάλων, θα το επιτύγχανε αν έδινε τα ανάλογα χρήματα. Σημειώστε, λοιπόν, ότι τα πολιτικά πάθη δεν κάνουν πίσω μπροστά στη δολοφονία και καταλαβαίνετε τον λόγο που μία μέρα εκλογών μοιάζει άλλοτε με μέρα παζαριού και άλλοτε με μέρα μάχης…».<br /><br />Όχι ότι το ρουσφέτι είναι όρος άγνωστος στους Έλληνες. Στους αιώνες της τουρκοκρατίας, η εκδούλευση, η εξυπηρέτηση αντί εξυπηρετήσεως ήταν τακτική συνήθης και απολύτως αποδοτική στις συναλλαγές με τους Οθωμανούς. Άλλωστε, το «αντίδωρο» είναι όρος αθώος. Θεμιτός και χρηστός. Σε κάθε περίπτωση, από ηθικής απόψεως, μία εξυπηρέτηση γεννά υποχρέωση… Η δέσμευση, όμως, που γεννά το δώρο στην πολιτική είναι μακρά και επικίνδυνη όχι για έναν, αλλά για πολλούς και με διαχρονική ισχύ… «Τάξις, δικαιοσύνη και τακτική διοίκησις, όροι άγνωστοι εν Ελλάδι» αναφέρει ο Δραγούμης, επιχειρώντας να αποτυπώσει τις συνθήκες στην προερχόμενη από αιώνια υποδούλωση χώρα, όπου άφησε δυνατό αποτύπωμα η πρώτη «δημοκρατική» εκλογική διαδικασία. «Οι θεσμοί και οι διαδικασίες μπορεί να ήταν νέοι και σύγχρονοι, όμως οι πρακτικές και, κυρίως, η νοοτροπία πολιτών και πολιτικών εξακολουθούσαν σε μεγάλο βαθμό να μένουν δέσμιες των συνθηκών και των συνηθειών του παρελθόντος (τουρκοκρατίας)» παρατηρεί ο πανεπιστημιακός, νομικός και πολιτικός επιστήμων, Αντ. Μακρυδημήτρης στο έργο του «Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας». Σημειώνει δε πως το Σύνταγμα, η «ασπίς των ελευθεριών» που είχε κατακτηθεί με την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1943 και κατέστη στην πράξη «το παίγνιον των υπουργών» με τις εκλογικές ασκήσεις «της λόγχης και της πιέσεως», οδήγησε σε μία λαϊκή βούληση, που δεν ήταν λαϊκή βούληση. Ως πρώτος, λοιπόν, υπουργός της κοινοβουλευτικής συνταγματικής μοναρχίας ο Κωλέττης, ό,τι έκανε, φαίνεται πως μοιραία δημιούργησε «σχολή». Στην Πολιτική του Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος (1821-1921), ο ιστοριοδίφης Γ. Ασπρέας σημειώνει για εκείνη την πρώτη δοκιμασία του κοινοβουλευτισμού πως τα γεγονότα «υπήρξαν τα κατ’ εξοχήν κληροδοτήσαντα εις την χώραν την πολιτικήν κακοδαιμονίαν, υπό την ειδεχθή πτέραν της οποίας ηδικοπάθησεν ο Ελληνισμός»!</div><div><br /></div><div><img height="606" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520101323_%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7%CE%B7%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B7-%CE%A3%CF%87.%CE%9A%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85-scaled.jpg" width="640" /><i>Στην Αγία Ειρήνη στήθηκε η πρώτη κάλπη. Σχέδιο Λ. Καυτατζόγλου. </i></div><div><i><br /></i>Προσαρμοσμένα στα ζητούμενα των εποχών, που έρχονται, τα εκλογικά πράγματα της χώρας υπηρετούν κάτι, αλλά όχι απαραιτήτως τη λαϊκή βούληση. Η διαδικασία «καθαρίζει» από τη νοθεία, αλλά το αντίδωρο είναι πάντα εδώ για να καθοδηγεί το αποτέλεσμα. Όσο ο Όθων και οι Δυνάμεις κινούν τα νήματα, τόσο η «δημοκρατία» στην Ελλάδα θα απηχεί συγκεκριμένη βούληση. Ως γνωστόν, κατά τη συνταγματική μοναρχία, σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος του 1844, ο βασιλιάς είναι αυτός που διορίζει και παύει υπουργούς (όπως μάλιστα χαρακτηριστικά σημειώνει ο Δ. Πετράκος στην «Κοινοβουλευτική Ιστορία της Ελλάδος», το συγκεκριμένο άρθρο στο κείμενο του Συντάγματος, το οποίο έφερε πάντα μαζί του ο Όθων, από τις πολλές φορές, που είχε καρφώσει επάνω του το δάχτυλό του, είχε φθαρεί!), ενώ οι όροι «κυβέρνηση» και «πρωθυπουργός» δεν έχουν ακόμη καθιερωθεί. Το σύνολο των υπουργών αναφέρεται συνεκδοχικά ως «Υπουργείον».<br /><br />Στη μελέτη του με τίτλο «The Greek Struggle for Independence, 1821-1833» (Ο αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, 1821-1833), ο πανεπιστημιακός Duglas Dakin (Ντάγκλας Ντέικιν) αναφέρει ότι ο Έλληνας βασιλιάς προτιμούσε να διαλέγει τους υπουργούς του ανάμεσα στους παλιούς στρατιωτικούς, που ήταν πειθαρχημένοι στο να υπηρετούν μία ιδέα, εν προκειμένω τον βασιλιά, και δεν ανησυχούσαν και πολύ για τις διοικητικές και συνταγματικές λεπτομέρειες…<br /><br />Στις 14ης -17ης Μαΐου 1865, θα εγγραφεί για πρώτη φορά στην ιστορία της εκλογικής διαδικασίας στην Ελλάδα, ψηφοφορία δια μολύβδινων σφαιριδίων, όπως προβλέπει το άρθρο 66 του νέου Συντάγματος, για τον περιορισμό των περιπτώσεων νόθευσης του εκλογικού αποτελέσματος.<br /><br />Οι εκλογείς πρέπει, ρίχνοντας ένα σφαιρίδιο στον έναν από τους δύο μυστικούς διαύλους του ΝΑΙ και του ΟΧΙ της ειδικής κάλπης (οι δίαυλοι είναι ντυμένοι με τσόχα, ώστε ο ήχος να μην προδίδει τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων), να εγκρίνουν ή να «μαυρίσουν» αντίστοιχα τον υποψήφιο βουλευτή. Τέτοιες κάλπες θα στήνονται μία για κάθε υποψήφιο. Έως το 1924, που θα καταργηθεί το σφαιρίδιο, τα εκλογικά τμήματα θα πλημμυρίζουν με κάλπες… Αν, δε, συγκεντρώσει κανείς τις ψήφους-σφαιρίδια ανοίγει πόλεμο με την αβάντα της υπεροπλίας! Τριάντα εκατομμύρια σφαιρίδια ήταν η τελευταία παραγγελία στα τρία εργοστάσια της χώρας που τα παρήγαγε, αλλά η εκτίναξη της τιμής του μολύβδου στα ύψη, έκανε τους εργοστασιάρχες να το ξανασκεφτούν να ανταποκριθούν την παραγγελία. Το υπουργείο, ωστόσο, πίεσε. Η παραγγελία εκτελέσθηκε, τα σφαιρίδια παραδόθηκαν, αλλά δεν πληρώθηκαν ποτέ. Οι τελευταίες εκλογές με αυτή τη μέθοδο θα γίνουν τον Νοέμβριο του 1920.</div><div><br /></div><div><img height="640" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/05/230520101601_%CE%A4%CE%BF%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%851844-%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD.jpg" width="475" /></div><div><i>Το Σύνταγμα του 1844. Bουλή των Ελλήνων</i></div><div><i><br /></i>Η Αρχή της Δεδηλωμένης, που εγκαινιάζεται στις εκλογές του Αυγούστου του 1875 νοηματοδοτεί τον δημοκρατικό χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας. Στο εξής η Βουλή θα απηχεί τη βούληση της λαϊκής πλειοψηφίας. Ως εκ τούτου, η Πολιτεία οφείλει να διαφυλάττει το ανόθευτον της εκλογικής διαδικασίας. Σε λίγο (1877), ο Κουμουνδούρος, ως επικεφαλής του υπουργείου Εσωτερικών, με τον νόμο XMZ’ που προωθεί προς ψήφιση επιδιώκει τη διασφάλιση της λαϊκής ετυμηγορίας. Η διαδικασία των εκλογών θα διαρκεί μία ημέρα (Κυριακή) και όχι τέσσερις, όπως πριν, και θα διενεργείται πλέον παρουσία δικαστικών αντιπροσώπων.<br /><br />Η Δεδηλωμένη και ο νόμος του Κουμουνδούρου θα δώσουν στη λαϊκή βούληση τον σεβασμό, τη δύναμη και το κύρος που της αξίζουν. Η διαρκώς βελτιούμενη εκλογική διαδικασία, η εξοικείωση των ψηφοφόρων με την ελευθερία τους, η αργή αλλά σταδιακή σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού θα εξαλείψουν τα φαινόμενα νοθείας στην κάλπη και θα εμπεδώσουν τον εκλογικό πολιτισμό. Ο πολιτικός βίος της χώρας θα εξελίσσεται στο εξής αντιπροσωπευτικά της λαϊκής επιλογής. Τα όποια παρατράγουδα καταγράψει η σύγχρονη ιστορία στη διάρκεια διαδικασιών ψηφοφορίας, δεν θα αποτελούν παρά παραφωνίες στο ρονταρισμένο πια σύστημα και πάντως δεν θα επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Tο επίπονο οδοιπορικό της εκλογικής ψήφου: Ένα ταξίδι στην αρένα της κάλπης από την σύσταση του Ελληνικού κράτους…

Όταν ψήφιζαν μόνον άνδρες.  «…Στη Μεσσηνία, που μέτραγε τότε όλες κι όλες 20.821 ψυχές, φάνηκε πως ψήφισαν 13.000…». Αν σκεφτεί κανείς πως τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Που είναι οι πατριώτες Έλληνες επιχειρηματίες; Ο Ν.Παναγιωτόπουλος αναζητά ένα δις ευρώ για την τέταρτη Φρεγάτα Belh@rra.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-05/%CF%86%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%82.jpg?itok=1W5cxo9u" width="745" /><br /><br /><div><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Να δημιουργηθεί άμεσα ταμείο εθνικής άμυνας για την συγκέντρωση χρημάτων αγοράς και από τους απόδημους Έλληνες για την αγορά μιας ακόμη Γαλλικής Φρεγάτας που θα αλλάξει τα πάντα στο Αιγαίο<br />Χθες σε συνέντευξη του Υπουργού Άμυνας στον Ρ/Σ «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1» και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη, αποκαλύφθηκε ότι αναζητούμε ένα δις ευρώ για την απόκτηση μίας ακόμη γαλλικής Φρεγάτας. <br /><br />ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ: Με την προαίρεση για την τέταρτη Belharra έχει τελειώσει ή το παρατείνουμε; Τι γίνεται εκεί;<br /><br />ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δύσκολο να βρεθεί άλλο ένα δισεκατομμύριο για μια τέταρτη Belh@rra όταν ας πούμε επίκειται η απόφαση για τρεις κορβέτες, οι οποίες θα στοιχίσουν περίπου 1,6-1,7 δισεκατομμύριο περίπου.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση η οψιόν αυτή είναι στο τραπέζι ακόμα. Εμείς έχουμε το δεδομένο των τριών. Και μάλιστα οι δύο από τις τρεις, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα αναμένεται να παραδοθούν αρχές προς τα μέσα και τέλος του 2025.<br /><br />Άρα σύντομα! Η ναυπήγηση αυτών των πλοίων είναι σε πολύ καλό επίπεδο σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα, λίγο μπροστά από τα χρονοδιαγράμματα στη Γαλλία και έπεται συνέχεια.<br /><br />Πάντως επειδή η τέταρτη Belh@rra είναι άλλο ένα δισ. στον αμυντικό προϋπολογισμό, όπως καταλαβαίνετε, αυτό πρέπει να εξευρεθεί όταν έχουμε πάρει την απόφαση να επενδύσουμε και στις κορβέτες που είναι τρία καράβια κι επομένως καλύπτεται αυτό που πάντα έλεγε και χρειάζεται το Ναυτικό, δηλαδή τα περισσότερα πλοία, ή περισσότερες πλώρες με καινούργια καράβια.<br /><br />Και θυμίζω ότι στο ίδιο διάστημα δρομολογείται και ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής των τεσσάρων φρεγατών MEKO.<br /><br />Ήδη έχει ξεκινήσει ο τεχνικός διάλογος με την αρχική κατασκευάστρια εταιρεία, δηλαδή τους Γερμανούς που τις κατασκεύασαν κι αυτό θα πάρει χρόνο μέχρι να οριστικοποιηθεί. Δηλαδή τι ακριβώς θα αφορά ή θα αναβαθμίσουν ως προς τα συστήματά τους τα καράβια αυτά. Εκσυγχρονισμός μέσης ζωής για ένα καράβι που πλησιάζει τα 35 χρόνια ηλικία ακούγεται λίγο παράδοξο και οξύμωρο”, ανέφερε ο ίδιος μεταξύ άλλων.<br />Σύσταση ταμείου εθνικής άμυνας με συμμετοχή όλων των απανταχού Ελλήνων<br /><br />Δεν είναι ντροπή, αλλά ορθότατη πράξη, η σύσταση ειδικού ταμείου εθνικής άμυνας και μέσω και της ελληνικής εκκλησίας να συγκεντρωθούν χρήματα από τους απόδημους Έλληνες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, για να αποκτήσουμε ένα ακόμη ναυτικό οπλικό σύστημα, που θα αλλάξει δραματικά την κατάσταση στο Αιγαίο, δεδομένου της παρουσίας πλέον της ομάδας μάχης του τουρκικού ελικοπτεροφόρου Anadolou στο Αιγαίο.<br />Τι θα σήμαινε όμως για το ελληνικό πολεμικό ναυτικό η απόκτηση μιας 4ης Φρεγάτας FDI<br /><br />Καταρχήν θα είχαμε Τέσσερις υπερσύγχρονες Φρεγάτες οι οποίες “ακροβολισμένες” από την Θάσο έως το Καστελόριζο, θα μπορούσαν να μετατρέψουν το Αιγαίο σε περιοχή A2AD, δηλαδή περιοχή άρνησης εισόδου σε κάθε τουρκικό πολεμικό πλοίο και υποβρύχιο, όποιο και να είναι αυτό.<br /><br />Μια τέτοια όμως κίνηση από τα πιο σύγχρονα πολεμικά πλοία του πολεμικά μας Ναυτικού, θα απαιτούσε να “κλειδώσει” και ο εναέριος χώρος του Αιγαίου από ελληνικά Rafale και F-16V, προκαλώντας πραγματικά τρόμο στην Τουρκία.<br /><br />Σε λιγότερο από πέντε χρόνια, η Ελλάδα θα ανατρέψει τη ναυτική ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία, προικισμένη με έναν υπερσύγχρονο στόλο ( που είχε να δει από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων και αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο). <br /><br />Η χώρα μας θα είχε έτσι ταχύτατα έναν εκσυγχρονισμένο στόλο τουλάχιστον Οχτώ σύγχρονων μονάδων επιφανείας σε αντιδιαστολή με την σημερινή κατάσταση, δίνοντας μια τεράστια πνοή στο Πολεμικό Ναυτικό μας σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.<br /><br />ΟΙ νέες Belhara θα προσφέρουν εξαιρετικές επιδόσεις, στην αποτροπή και την υποβρύχια παρέμβαση, σε ένα σύνθετο πεδίο επιχειρήσεων όπως το Αιγαίο Πέλαγος, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την ικανότητα προβολής που παρέχεται από το ελικόπτερο S70B ή MH60 / R που μεταφέρει.<br /><br />Η Belhara, έχει επίσης μια νέα ικανότητα εναντίον ασύμμετρων απειλών, χάρη σε μια καινοτόμο ιδέα, οργανωμένη γύρω από μια νέα επιχειρησιακή λογική επικεντρωμένη σε αυτές τις απειλές.<br /><br />Η φρεγάτα διαθέτει ειδικό χώρο, προσφέροντας μόνιμη οπτοηλεκτρονική όψη 360 μοιρών, ημέρα και νύχτα, επιτρέποντάς της να αντιμετωπίσει κοντινές απειλές, χάρη στην ταχεία και ασφαλή χρήση θανατηφόρων και μη θανατηφόρων συσκευών.<br /><br />Οι φυσικές και ψηφιακές υποδομές της Belhara, εγγυώνται ένα εξελικτικό δυναμικό που θα διασφαλίσει ότι το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αναδυόμενες και μελλοντικές απειλές κατά τη διάρκεια ζωής του πλοίου, (UAVs, Cyber, αντιπλοϊκοί βαλλιστικοί πύραυλοι, υπερηχητικοί πύραυλοι, απειλές επιφανείας αλλά και κάτω από τη θάλασσα κ.λπ.).<br /><br />Ήδη με τα Rafale και τα Mirage που δεν αφήνουν περιθώρια στους αιθέρες, οι Τούρκοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ενώ τρέμουν τις νέες φρεγάτες που θα πλεύσουν στο Αιγαίο.<br /><br />Περιττό να επαναλάβουμε ότι με συνολική δύναμη 10-12 ετοιμοπόλεμων Πολεμικών μας πλοίων, το τουρκικό ναυτικό δεν θα μπορεί να κινείται απερίσπαστο σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο, αφού οι τουρκικές μονάδες επιφανείας θα είναι “κλειδωμένες” από τα τρομερά ραντάρ των γαλλικών φρεγατών FDI-HN, με πυραύλους EXOSET MM40 BLOCK-3 με εμβέλεια άνω των 200 χλμ.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Που είναι οι πατριώτες Έλληνες επιχειρηματίες; Ο Ν.Παναγιωτόπουλος αναζητά ένα δις ευρώ για την τέταρτη Φρεγάτα Belh@rra.

Γιώργος Μοτσάκος Να δημιουργηθεί άμεσα ταμείο εθνικής άμυνας για την συγκέντρωση χρημάτων αγοράς και από τους απόδημους Έλληνες για την αγορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν “ψήφιζαν και τα δέντρα”. Οι εκλογές άλλοτε και τώρα.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/05/Ekloges-1961.jpg" width="741" /><br /><br /><b>Μιχαλόπουλος Δημήτρης</b><br />Θυμάστε πώς γίνονταν παλιά οι εκλογές; Άλλα εκλογικά κέντρα για τους άντρες και άλλα για τις γυναίκες… Ραδιοφωνική ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από τα κέντρα της επικράτειας ξεχωριστά, ένα προς ένα… Και γύρω από το τρανζίστορ ομάδες μεσήλικων και ηλικιωμένων (τα παιδιά είχαν ήδη πάει με το ζόρι στο κρεββάτι) να γράφουν μανιωδώς πάνω σε κομμάτια χαρτί τα νούμερα που “έλεγε το ραδιόφωνο”. Μετά αριθμητικές πράξεις κατά συρροήν… και τελικώς κραυγές θριαμβευτικές ή πένθιμες, ανάλογα με τα φρονήματα του καθενός, σχετικώς με τον “νικητή”.<br /><br />Από αυτές τις λίγο-πολύ γραφικές εκλογικές αναμετρήσεις, αλήστου μνήμης παραμένει εκείνη του Οκτωβρίου του 1961. Όλοι μας τις θυμόμαστε: Άλλοι από εμάς τις ζήσανε και άλλοι τις ακούσανε ή τις διαβάσανε. Πρόκειται για τις αξέχαστες εκλογές της “<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_1961">βίας και νοθείας</a>”, με τις παρεμβάσεις του Στρατού και της Χωροφυλακής (η Αστυνομία Πόλεων συνήθως ήταν πιο μαζεμένη), τους “κάλπικους” εκλογικούς καταλόγους, τα “νοθευμένα” αποτελέσματα… τις εκλογές στις οποίες ψήφισαν “ακόμα και τα δέντρα” – με αποτέλεσμα την παράταση της παραμονής στην εξουσία του κόμματος επικεφαλής του οποίου ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.<br /><br />Καθόλου περιέργως (εφόσον ληφθεί υπόψη η ιδιοσυγκρασία των Νεοελλήνων) οι εν λόγω εκλογές συνεχίζουν να “αναταράσσουν” την εθνική μας μνήμη – έστω και σε επίπεδο επιστημονικό πια. Εξυπακούεται βέβαια ότι οι σχετικές συζητήσεις εκτυλίσσονται κατά τον παραδοσιακό στο Έθνος μας τρόπο: Αυθωρεί και παραχρήμα οι συζητητές χωρίζονται σε δύο παρατάξεις, εκείνες της Αριστεράς και της Δεξιάς. Και στη συνέχεια, η μία κατηγορηματικώς απορρίπτει τις απόψεις της άλλης, μέχρις ότου η κατάσταση εκτραχύνεται, επίκειται η αμοιβαία διατύπωση ύβρεων, αχνοφαίνεται η προοπτική προσφυγής στη Δικαιοσύνη… και ο διάλογος, κάπου εκεί, τερματίζεται.<br /><br />Ούτως εχόντων των πραγμάτων λοιπόν και δεδομένου ότι εκείνες οι εκλογές υπήρξαν κομβικές ως προς τις μεταπολεμικές εξελίξεις στη χώρα μας, ας επιχειρηθεί μια άλλη προσέγγιση του όλου ζητήματος. Και η προσέγγιση αυτή είναι αυτή που απορρέει από τη Φιλοσοφία των Αρχαίων μας – και ιδίως εκείνη του Πλάτωνος: Το όποιο συμβάν αυτό καθ’ εαυτό δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει το ποιος ευθύνεται για αυτό και ο σκοπός τον οποίο το συγκεκριμένο γεγονός εξυπηρετεί. Συνακολούθως: Ναι, στις βουλευτικές εκλογές του 1961 εκδηλώθηκε “βία και νοθεία”.<br /><br />Σε ποιο βαθμό; Ασαφές… Σαφές, βεβαίως είναι ότι μέσω “του βιασμού και της νόθευσης της λαϊκής ετυμηγορίας” ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ξαναέγινε πρωθυπουργός. Ευθύνεται λοιπόν αυτός για τα “παρατράγουδα” των τότε εκλογών; Στον βαθμό που σήμερα μπορεί να ξέρει κανείς, η εν προκειμένω απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική: Όχι! Οι εκλογές είχανε γίνει από κυβέρνηση “επανδρωμένη” από ανθρώπους των Ανακτόρων. Και φυσικά, κινητήριος νους ήταν το βασιλικό ζεύγος και ιδίως η Φρειδερίκη. Γιατί όμως;<div><br />Η Φρειδερίκη και ο Φράνκο<br /><br />Στο σημείο αυτό, το ζήτημα περιβάλλεται χροιά σαφώς φιλοσοφική. Η τότε Βασίλισσα, υπέρμετρα ευφυής, είχε αναπτύξει σχέσεις οικειότητας με τον Αρχηγό του Ισπανικού Κράτους, Φρανθίσκο Φράνκο. Και, όπως φαίνεται, αυτός την είχε κάνει κοινωνό του πολιτικού προβληματισμού του. Ο Φράνκο θαύμαζε και σταθερώς ήταν σε επαφή και συνεννόηση με τον Πορτογάλο ομόλογό του, Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. Αυτός ο τελευταίος, πανεπιστημιακός καθηγητής όχι τυχαίος, είχε μια θεωρία την οποία και εφάρμοσε: Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου της “λαϊκής μάζας” επιφέρει στροφή της κοινωνίας προς την Αριστερά και -το κυριότερο!- διαφθορά.<br /><br />Έτσι, σκοπίμως κρατούσε τη χώρα του σε κατάσταση “υπανάπτυξης” και συνακολούθως ευνοούσε τη “συντήρηση και αναζωογόνηση της Παράδοσης”. Ο Φράνκο, πάλι, ακολουθούσε μόνο μερικώς τις προτροπές του Πορτογάλου δικτάτορα. Δημιούργησε, συγκεκριμένα, τις προϋποθέσεις της βιομηχανικής ανάπτυξης της Ισπανίας, σταθερώς ευνοώντας όμως τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, την οικονομική και ηθική ισχύ των οποίων θεωρούσε ως εγγύηση της εθνικής συνοχής.<br /><br />Έχουν αυτά σχέση με την Ελλάδα; Βεβαίως! Από το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1940 το εγχώριό μας Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αναδειχθεί ως το αναλογικώς μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Και φυσικά αυτό δημιουργούσε βαρύ πρόβλημα στον όλο Δυτικό Συνασπισμό. Πώς, λοιπόν, ήταν δυνατόν να καμφθεί η ισχύς γενικώς της Αριστεράς στη χώρα μας;<br /><br />Ο Καραμανλής, με την καραμανλίδικη λογική του, πίστευε πως η απαλλαγή των Ελλήνων από τη φτώχεια, που παραδοσιακώς τους μάστιζε, σε συνδυασμό με τη “φιλελευθεροποίηση” του δημόσιου βίου μας θα επέφεραν τη δραστική μείωση του αριθμού των “κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους”. Εξ ου και το σύνθημα που επιδέξια διακωμώδησε ο Βασίλης Βασιλικός στο “Ζ”: “Η ΕΡΕ κάνει έργα!” Το Στέμμα όμως είχε άλλη άποψη: Άνοδος του βιοτικού επιπέδου και “άνεμος ελευθερίας” δεν θα μείωναν μα αντιθέτως θα προκαλούσαν αύξηση των οπαδών της Αριστεράς. Και -δυστυχώς!- η “βάσανος της πείρας” απέδειξε την ορθότητα της άποψης των Ανακτόρων, την οποία, ως φαίνεται, εμμόνως συμμερίζονταν οι Παναγής Παπαληγούρας και Γεώργιος Ράλλης.</div><div><br />Αφορισμοί με νόημα<br /><br />Τα σχετικά γεγονότα βέβαια έχουνε, τώρα πια, σημασία κυρίως ιστορική. Ο γενικότερος προβληματισμός πάντως διατηρεί αμείωτη τη σπουδαιότητά του. Πρώτος ο Αριστοτέλης είχε ασχοληθεί με το ζήτημα των επιπτώσεων που συνεπάγεται η πολύ ευμενής μεταχείριση των “μη προνομιούχων”. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παρέλαβαν άλλοι, μεταξύ των οποίων διέλαμψε ο ημέτερος Εμμανουήλ Ροΐδης. Η επίλυση του σχετικού προβλήματος κείται, βέβαια, πολύ πέρα από τα όρια του εν όψει άρθρου. Αυτό που όμως παρουσιάζει ενδιαφέρον ιδιαίτερο είναι το ότι το ζήτημα αυτό αναταράσσει κυρίως τη δική μας Πατρίδα.<br /><br />Ο αφορισμός: «οι Έλληνες είναι τρελλοί» συνιστά κοινό τόπο της σκέψης πολλών προσωπικοτήτων του τόπου μας, με πρώτο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τελευταίο (;) τον Κ. Καραμανλή. Έχοντας κατά νουν αυτό λοιπόν, ακουσίως αναθυμάται κανείς τη ρήση που και σήμερα ακούγεται σε χώρες της Εγγύς Ανατολής: «Ο Θεός έρριξε στους ανθρώπους δέκα μέτρα τρέλλας, αλλά τα εννιά από αυτά [πρόλαβαν και] τα πήραν οι Έλληνες».<br /><br />Και εν κατακλείδι: Το να βγει η χώρα μας από τη δραματική κατάσταση όπου σήμερα βρίσκεται είναι “μέγα ζητούμενο”. Ακόμη μεγαλύτερο όμως, το “ύψιστο” θα μπορούσε κανείς να πει, είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε εμείς, οι Έλληνες, το τυχόν νέο “χαμόγελο του Πεπρωμένου μας”. Κατά κανόνα, εκεί ακριβώς είναι που τα “κάνουμε θάλασσα”. Και προκειμένου να γίνει αντιληπτό το πόσο βαθύ είναι το πέλαγος στο οποίο βυθιζόμαστε, όποτε στέρξει η Τύχη να μας χαμογελάσει, καλό είναι να αναλογιστούμε τα όσα γίνονται στη γειτονική μας Τουρκία.<br /><br />Η Τουρκία για τον Κεμάλ<br /><br />Οι Τούρκοι, κάνοντας σύγκριση της χώρας τους με τη δική μας, αφεύκτως καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Οι Έλληνες είναι λαός πανέξυπνος που όμως διοικείται από λίγους ανόητους. Ενώ εμείς [οι Τούρκοι] είμαστε μετρίως ή και καθόλου ευφυείς, αλλά μας διοικεί μια μικρή ομάδα ατόμων ταλαντούχων». Δυστυχώς, αυτό ευχερώς επαληθεύεται. Και για να πειστούν οι εν προκειμένω δύσπιστοι, ας αναφερθεί εδώ η περίπτωση του Κεμάλ Ατατούρκ.<br /><br />Ο Κεμάλ δεν καταγόταν από την Τουρκία αυτή καθ’εαυτή. Επιπλέον, αντιπαθούσε γενικώς τον “ανατολίτικο” τρόπο ζωής και το Ισλάμ ιδιαιτέρως. Παραμένει γνωστή η φάση κατά την οποία εκσφενδόνισε από το βήμα της Εθνοσυνέλευσης στα τελευταία έδρανα το Κοράνι, κραυγάζοντας ότι δεν θέλει καμιά σχέση με αυτό το…… (!) ενός “Άραβα σεΐχη”. Ακόμη και κατά τις παραμονές του θανάτου του, το έσκαγε από τους σωματοφύλακές του και πήγαινε να “γλεντήσει” σε ελληνικές ταβέρνες της Κωνσταντινούπολης.<br /><br />Επίσης, απαγόρευσε “δια ροπάλου” την ιερή για τους Μουσουλμάνους αραβική γραφή και έστηνε φρουρούς έξω από τα τζαμιά των μεγάλων πόλεων, οι οποίοι κατέγραφαν την ταυτότητα αυτών που σύχναζαν εκεί για προσευχή. Αλλοίμονο στον δημόσιο υπάλληλο και τον αξιωματικό του Στρατού που θα γινόταν ύποπτος προσήλωσης στο Ισλάμ! Δεν απολυόταν άμεσα, αλλά αμέσως τού κοινοποιούνταν η απαγόρευση της προαγωγής του. Και αυτά σε ένα λαό, στον οποίο η θρησκευτική συνείδηση παραδοσιακώς ταυτιζόταν με την εθνική.<br /><br />Και όμως… Ακόμα και σήμερα η προσωπικότητα του Ατατούρκ περιβάλλεται τιμή ουσιαστικώς απεριόριστη στη χώρα του. Μόνο σε “κλειστές” συζητήσεις με πρόσωπα “εμπιστοσύνης”, λίγοι, γέροι πια, Τούρκοι στέργουν να ομολογήσουν το “τι τράβηξαν” οι οικογένειές τους επί Κεμάλ. Κανένας όμως δεν σπιλώνει “φωναχτά” τη μνήμη του. Εκεί, σε αυτόν τον σεβασμό που σταθερώς και διαχρονικώς εκδηλώνουν οι Τούρκοι προς τους ήρωές τους και τα επιτεύγματά τους οφείλεται η ευστάθεια του τουρκικού Κράτους.<br /><br />Τα άλλα που κυκλοφορούν στη δική μας Πατρίδα, τα σχετικά με τη “διπλωματική επιτηδειότητα των γειτόνων μας” και τα συναφή, είναι λίγο-πολύ αβάσιμα. Ας ρίξει κανείς μια ματιά στη Σύγχρονη Ιστορία του τόπου μας, κυρίως στην επικαιρότητα, και θα πειστεί για του λόγου το αληθές. Οι ηθικές αξίες της νεολαίας, το επίπεδο των πανεπιστημίων και του εκπαιδευτικού τους προσωπικού, η λειτουργία των νοσοκομείων, η κοινωνική σημασία της οικογένειας και ο συνακόλουθος σεβασμός των παιδιών προς τους γονείς, ο τρόπος με τον οποίο οι Θεσμοί διαδραματίζουν τον ρόλο τους – όλα αυτά αποτελούν πεδία σύγκρισης το αποτέλεσμα της οποίας μόνο απόγνωση μπορεί να προξενήσει στους τωρινούς συμπατριώτες μας…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν “ψήφιζαν και τα δέντρα”. Οι εκλογές άλλοτε και τώρα.

Μιχαλόπουλος Δημήτρης Θυμάστε πώς γίνονταν παλιά οι εκλογές; Άλλα εκλογικά κέντρα για τους άντρες και άλλα για τις γυναίκες… Ραδιοφωνική ανα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Προσοχή η Χάγη κρύβει και παγίδες.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/05/xagi-mantzouranis-SLpress.jpg" width="776" /><br /><br /><b>Μαντζουράνης Γιάννης</b><br />Με αφορμή τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στη Τουρκία και Συρία και την συνακόλουθη έναρξη της disaster diplomacy, άρχισαν να ξεμυτίζουν διάφοροι εκπρόσωποι της κατευναστικής πολιτικής της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, με αποκορύφωμα τις πρόσφατες δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη για συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο από Ελλάδα και Τουρκία, ακόμη και πριν την οριοθέτηση της ΑΟΖ, με Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ύστερα από σχετική προσφυγή σε αυτό.<br /><br />Μετά από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξη του στα “Παραπολιτικά”, αναφέρεται σε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για επίλυση του ζητήματος των θαλάσσιων ζωνών και όχι μόνον των θαλάσσιων οικονομικών ζωνών, όπως όφειλε. Και αυτό σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρόθυμος να δεχθεί προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και για την αιγιαλίτιδα ζώνη άλλως χωρικά ύδατα, όπου υπάρχει πλήρης κυριαρχία της Ελλάδας.<br /><br />Ασφαλώς δεν πρόκειται για lapsus lingue, αφού φραστική αστοχία σε αυτά τα ζητήματα είναι αδιανόητη και ανεπίτρεπτη. Άλλωστε, εάν ήταν εκφραστικό σφάλμα, θα ακολουθούσε διορθωτική δήλωση ή διευκρινιστική ανακοίνωση από την πλευρά του πρωθυπουργού. Τουναντίον, η ίδια φράση επαναλαμβάνεται και σε αντίστοιχη συνέντευξη στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”. Συνεπώς πρόκειται για πρωθυπουργική θέση, που πόρρω απέχει και ανατρέπει πλήρως τις πάγιες θέσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση και μετέπειτα.<br /><br />Και αυτό, γιατί σταθερό δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι η μοναδική νομική διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που πρέπει και μπορεί να παραπεμφθεί προς επίλυση στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη, στο πλαίσιο των ρυθμίσεων της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay, 1982). Άλλα ζητήματα, που αφορούν την εθνική κυριαρχία δεν μπορεί να παραπεμφθούν προς επίλυση στο Διεθνές Δικαστήριο.<br /><br />Ελλάδα και Διεθνές Δικαστήριο<br /><br />Και αυτό, γιατί το 1994 η Ελλάδα κατέθεσε Δήλωση για την αποδοχή της υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαστηρίου για όλες τις νομικές διαφορές, που αναφέρονται στο άρθρο 36 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay 1982), με εξαίρεση τις διαφορές, οι οποίες σχετίζονται με τη λήψη μέτρων αμυντικού χαρακτήρα για λόγους εθνικής άμυνας.<br /><br />Το 2015 η Ελλάδα τροποποίησε την προγενέστερη επιφύλαξη σχετικά με τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου ως εξής: «Εκτός αν υπάρχει συνυποσχετικό, η Ελλάδα εξαιρεί από την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης:Διαφορές, που ανάγονται σε στρατιωτικές δραστηριότητες και μέτρα προστασίας της εθνικής άμυνας και ασφάλειας.<br />Διαφορές, που αφορούν σε σύνορα ή την κυριαρχία του κράτους, περιλαμβανομένου του πλάτους της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εναερίου χώρου και<br />διαφορές για τις οποίες άλλο μέρος της διαφοράς αποδέχθηκε την υποχρεωτική δικαιοδοσία μόνο σχετικά με την επίδικη διαφορά ή εάν η αποδοχή από το εν λόγω μέρος έγινε πριν παρέλθει το 12μηνο».<br /><br />Από τα προεκτεθέντα συνάγεται η προαιρετικότητα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο για οποιαδήποτε διαφορά για την αιγιαλίτιδα ζώνη. Μάλιστα με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει την προειρημένη Σύμβαση στη προκειμένη περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, ακόμη και για διάφορες σε σχέση με τις οικονομικές θαλάσσιες ζώνες, απαιτείται η προηγούμενη συμφωνία και υπογραφή συνυποσχετικού μεταξύ των δυο κρατών για προσφυγή στην Χάγη.<br /><br />Τί ισχύει με την Χάγη<br /><br />Το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα έχει αναγάγει την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σε λυδία λίθο για εξεύρεση μιας λύσης στις τρικυμιώδεις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι ένα σημάδι στρατηγικής αμηχανίας της πλειονότητας της πολιτικής ελίτ στη πατρίδα μας.<br /><br />Η παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης του ζητήματος της οριοθέτησης ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδας είναι η μόνη εθνικά ανεκτή διαδικασία επίλυσης αυτού του προβλήματος υπό αυστηρώς προδιαγεγραμμένες προϋποθέσεις, που δύσκολα μπορεί να γίνουν αποδεκτές από την Τουρκία. Έτσι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προβάλει ως μια εξαιρετικά δυσχερής πορεία με πολλές παγίδες.<br /><br />Όποιος παρακολουθεί την εγχώρια συζήτηση θα νομίζει ότι η Τουρκία έχει προτείνει την παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο και η Ελλάδα συζητεί, εάν θα την αποδεχθεί ή όχι! Πρόκειται για απολύτως παραπλανητική εικόνα.<br /><br />Πάγια θέση της Τουρκίας είναι ότι προηγείται η διμερής εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση, δηλαδή διαπραγμάτευση επί όλων των μονομερών τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων. Εάν αυτή δεν αποδώσει καρπούς, ενδεχομένως και υπό προϋποθέσεις όλες οι “διαφορές” πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κι όχι μόνο η οριοθέτηση της ΑΟΖ.<br /><br />Όπως έχουν αποδείξει οι κατά καιρούς ελληνοτουρκικές συνομιλίες, το εμπόδιο ήταν και παραμένουν οι όροι, που έθετε και θέτει η Άγκυρα για να υπογράψει το αναγκαίο συνυποσχετικό. Απαιτεί να παραπεμφθούν στη Χάγη, όχι μόνο η νομική διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, αλλά το σύνολο των τουρκικών μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων. Μάλιστα χρησιμοποιείται και ο “αθώος” όρος “παρεμπίπτοντα ζητήματα”.<br /><br />Οι όροι της Τουρκίας<br /><br />Σε αυτό το σημείο υπενθυμίζεται ότι για να οριοθετήσει το Διεθνές Δικαστήριο θαλάσσιες ζώνες πρέπει τα δύο κράτη, που προσφεύγουν να συμφωνούν στο ποιο νησί ανήκει σε ποια επικράτεια, αφού η οριοθέτηση στη θάλασσα γίνεται με βάση την ξηρά. Από το 1996, όμως, η Τουρκία αμφισβητεί επίσημα την ελληνική κυριαρχία σε 152 κατοικημένες και ακατοίκητες νησίδες του Ανατολικού Αιγαίου. Προσφάτως αμφισβητεί και την ελληνική κυριαρχία των μεγάλων νησιών με πρόσχημα τη στρατικοποίησή τους.<br /><br />Αφ’ εαυτής αυτή η αμφισβήτηση αποκαλύπτει την έκταση, την ένταση και το μέγεθος της Τουρκικής απειλής όχι μόνο για τα κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Συνεπώς, όταν η Τουρκία απαιτεί –στην περίπτωση που τελικά αποδεχθεί τον δρόμο της Χάγης– να παραπεμφθούν και τα “παρεμπίπτοντα ζητήματα”, στην ουσία θέτει δύο όρους:<br /><br />Πρώτον, να τεθεί στην κρίση ξένων δικαστών το εάν νησιά, όπως λ.χ. Οινούσσες, Φούρνοι, Αγαθονήσι και πολλά άλλα, θα παραμείνουν στην ελληνική επικράτεια, ή θα παραδοθούν στην Τουρκία, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι δικά της. Και επειδή στην κρίση των δικαστών θα τεθεί η κυριαρχία μόνον ελληνικών νησιών, αποκλειστικά και μόνον η Ελλάδα έχει τον κίνδυνο να χάσει, μολονότι η νομική θέση της είναι πολύ ισχυρή. Όποιος είναι διατεθειμένος να υποβάλει και αυτά τα ζητήματα στην κρίση ξένων δικαστών, οι οποίοι συχνότερα δέχονται και πολιτικές επιρροές με σκοπό να προκύψει κάποιου είδους συμβιβασμός, ας το δηλώσει ξεκάθαρα.<br /><br />Δεύτερον, μεταξύ των “παρεμπιπτόντων ζητημάτων” συγκαταλέγεται και η αποστρατικοποίηση των νησιών, η οποία πρόσφατα είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της προπαγάνδας της Τουρκίας. Σημειωτέον ότι η νομική θέση της Ελλάδας σ’ αυτό το ζήτημα δεν είναι πανίσχυρη. Όταν οι Τούρκοι σχεδόν καθημερινά απειλούν ρητά πως μια νύχτα θα εισβάλουν, όποιος είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει μία απόφαση, η οποία θα επιτάσσει την αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων ας το δηλώσει καθαρά. Ωστόσο πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι η Ελλάδα έχει εξαιρέσει από την δικαιοδοσία, που έχει αναγνωρίσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, και τα δύο εν λόγω ζητήματα, όπως προαναφέρεται.<div><br />Τι επιδιώκει η Άγκυρα<br /><br />Ένα άλμα στη φαντασία κι η υπόθεση ότι η Τουρκία ως δια μαγείας ξεχνά τις παραπάνω απαιτήσεις της και εμφανίζεται διατεθειμένη να παραπεμφθεί μόνον η οριοθέτηση της ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας, είναι αδιανόητα. Επειδή το ζήτημα είχε αποτελέσει αντικείμενο ενδελεχούς διαπραγμάτευσης κατά τη διάρκεια των διερευνητικών επαφών στις αρχές της δεκαετίας του 2000, είναι γνωστό ότι η Τουρκία ούτε καν συζητάει τα δύο κράτη να ζητήσουν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να οριοθετήσει την ΑΟΖ με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και πρωτίστως της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay 1982).<br /><br />Αντίθετα, η Τουρκία με πεισματική εμμονή επιδιώκει τα δύο κράτη να διαπραγματευτούν μεταξύ τους τι θα λάβει το ένα και τι το άλλο, με πλήρη παράκαμψη του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, ενώ ταυτόχρονα διεκδικεί διαπραγμάτευση και επίλυση με βάση μόνο την αρχή της “ευθυδικίας” και υπό την προϋπόθεση ότι θα ζητηθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να βάλει τη σφραγίδα του στα προσυμφωνημένα, εφόσον προηγουμένως έχει επιτευχθεί σχετική συμφωνία Ελλάδας και Τουρκίας ύστερα από διμερείς διαπραγματεύσεις.<br /><br />Με απλά λόγια, η Άγκυρα απαιτεί από την Αθήνα –εκτός των άλλων– να συνυπογράψει ένα συνυποσχετικό για να παρακαμφθούν τα δικαιώματα, τα οποία αναγνωρίζει και παρέχει το ισχύον διεθνές δίκαιο της θάλασσας στην Ελλάδα! Είναι περιττό να υπογραμμισθεί ότι η Ελλάδα παγίως αναγνωρίζει ως μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, γιατί μόνο αυτή δεν καλύπτεται πλήρως από τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου ή από τις υφιστάμενες διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες.<br /><br />Όλα τα άλλα ήταν και παραμένουν προβλήματα πολιτικής φύσης ή για την ακρίβεια μονομερείς τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις. Γι’ αυτό και η επίσημη και σταθερή ελληνική θέση είναι ότι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πρέπει να παραπεμφθεί μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή δεν αποτελεί απλά και μόνον επικίνδυνη απόκλιση από τις πάγιες ελληνικές θέσεις, αλλά ανοίγει και Κερκόπορτα για την “υπονόμευση” των εθνικών συμφερόντων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοτουρκικά: Προσοχή η Χάγη κρύβει και παγίδες.

Μαντζουράνης Γιάννης Με αφορμή τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στη Τουρκία και Συρία και την συνακόλουθη έναρξη της disaster diploma...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκλογές 2023: «Να μην ψηφίσουμε ως πελάτες αλλά ως σκεπτόμενοι πολίτες».

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/05/kalpes_5889701-930x550.jpg" width="750" /><br /><br />Του <b>Χρήστου Καπούτση</b><br />Λόγω της κρισιμότητας των εκλογών, οι ψηφοφόροι αύριο, θα πρέπει να απεκδυθούν την ιδιότητα του πελάτη – ψηφοφόρου και να ενδυθούν τον μανδύα σκεπτόμενου , ανιδιοτελή και υπεύθυνου Έλληνα πολίτη και να ασκήσουν το εκλογικό του δικαίωμα, με την βεβαιότητα ότι με την ψήφο τους θα αλλάξει η πατρίδα μας. Η ψήφος κάθε Έλληνα πατριώτη, θα πρέπει να είναι ψήφος θετική, με γνώμονα την Ασφάλεια, την πρόοδο, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την ευημερία της χώρας, αλλά και συνάμα, ψήφος τιμωρητική, που θα απαξιώνει την αλαζονεία , τον ελιτισμό, την κομματοκρατία έναντι της αξιοκρατίας, τη διαφθορά, το ρουφιανιλίκι των ανίκανων παρατρεχάμενων, το βόλεμα των δικών μας παιδιών, το πρακτοριλίκι των σκοτεινών θαλάμων των Μυστικών Υπηρεσιών, τη φαυλότητα και την οικογενειοκρατία. Την Κυριακή επιβάλλεται να θυμηθεί ο Έλλην πολίτης ψηφοφόρος, ποιοι έκαναν «μπίζνες με την χρεωκοπία της χώρας» και τους οπαδούς του «βάστα Σόιμπλε» και «Γερούν γερά».<br /><br />«Όποιον δεν μετέχει των πολιτικών (στα “κοινά”), δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο (απράγμονα), αλλά άχρηστο (αχρείον) πολίτη» αναφέρει ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλέους. Η συμμετοχή μας στα «κοινά» στο Δημοκρατικό μας πολίτευμα εκφράζεται με τη συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία. Η αποχή δεν ταιριάζει σε συνειδητοποιημένους πολίτες.<br /><br />Οι εκλογές της Κυριακής 21 Μαΐου, είναι ίσως οι σημαντικότερες εκλογές από την μεταπολίτευση. Στην κάλπη, δεν θα μετρηθούν μόνο τα ποσοστά των κομμάτων και οι σταυροί των υποψήφιων βουλευτών, αλλά και η πολιτική ωριμότητα , η ευθυκρισία και η ευθύνη των ενεργών πολιτών, προς την Πατρίδα, την πρόοδο και στις επερχόμενες γενιές.<br /><br />Το εκλογικό αποτέλεσμα, θα αποτελέσει , εκ των πραγμάτων, την επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία ενός πολιτικού συστήματος με πολλές παθογένειες. Χωρίς να απαξιώνουμε ή να μηδενίζουμε το όποιο θετικό έργο έχει παραχθεί από το κόμματα που άσκησαν την Κυβερνητική εξουσία, δεν θα πρέπει όμως να εθελοτυφλούμε. Το κράτος μπάχαλο (τραγωδία των Τεμπών) είναι εδώ. Επίσης εδώ είναι και το πελατειακό κράτος, η ευνοιοκρατία των «δικών μας παιδιών» και η οικογενειοκρατία, οι βουλευτικές έδρες «κληρονομικώ δικαιώματι».<br /><br />Αδιάψευστη εικόνα της κοινωνικο-πολιτικής πραγματικότητας, είναι η φτώχεια των πολλών , όπως και τα πλούτη των λίγων, η μίζερη καθημερινότητα της «πάλαι ποτέ» μεσαίας τάξης, αλλά και ο εμπαιγμός των συνταξιούχων, καθώς και οι ελλείψεις στο Εθνικό σύστημα υγείας, που η επίσκεψη στα επείγοντα των Νοσοκομείων ισοδυναμεί με Γολγοθά.<br /><br />Την Κυριακή θα επιλέξουμε το κόμμα, που θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.<br /><br />Η νέα Κυβέρνηση, με οποιοδήποτε σχήμα (αυτοδυναμία, συνεργασία κομμάτων), θα κληθεί, εκ των πραγμάτων, να χειριστεί μείζονα, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, διπλωματικά και αμυντικά, προβλήματα. Προβλήματα υπαρξιακά για τον Ελληνισμό και τους Έλληνες. Οφείλουμε ως πολίτες, να αξιολογήσουμε αυστηρά, κόμματα και πρόσωπα, ως προ την αξιοπιστία τους, την εντιμότητα και την ικανότητα τους να προσφέρουν στον πολίτη και το Έθνος. Αδιαπραγμάτευτη η εμμονή μας στη διαφάνεια και τη λογοδοσία των κομμάτων, που αποτελούν άλλωστε και την πεμπτουσία του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος<br /><br />Τι διακυβεύεται σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές; <br /><br />Τα κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία, ή συμμετοχή σε αυτή, έχουν έναν σταθερό προσανατολισμό με κοινωνικό, διεθνοπολιτικό και οικονομικό περιεχόμενο. Είναι κόμματα της «παγκοσμιοποίησης». Πιο απλά αυτό σημαίνει, πολιτικές λιτότητας στο διηνεκές, κραυγαλέες ανισότητες ως παράγωγα του συστήματος, καθεστώς ημιαποικιακό, ανελαστικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, συμμαχικές δεσμεύσεις (ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία) και εκχώρηση στρατιωτικών βάσεων και εθνικού εδάφους προς χρήση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τα υπερεθνικά σχήματα (Ε.Ε.-ΝΑΤΟ) «χωνεύουν» τις εθνικές ευαισθησίες των κρατών – μελών και «λεπταίνουν» την κόκκινη γραμμή που χωρίζει την υπεράσπιση, από την εκχώρηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η χώρα μας είναι χρεωκοπημένη, η περιουσία της υποθηκευμένη, το μέλλον της υπονομευμένο και η επιβίωση της εξαρτάται από τη Δύση και από την Ε.Ε., μια ευρωπαϊκή Ένωση πολιτικά ανυπόληπτη και οικονομικά ισχυρή μεν, αλλά και συνάμα, εξαρτώμενη, από το διεθνές τοκογλυφικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και από τα δάνεια των ιδιωτικών τραπεζικών επιχειρήσεων. Ένα διεθνές δυτικόστροφο πολυπαραμετρικό σύστημα (Δύση), εκτατικό και ευάλωτο λόγω της αυξανόμενης εντροπίας του, που εκτός από τις εσωτερικές αντινομίες και ανταγωνισμούς, π.χ. ΗΠΑ με Γερμανία, δολάριο – ευρώ, υπονομεύεται και αμφισβητείται η πρωτοκαθεδρία του από την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία, τη Βραζιλία, το Ιράν κ.ά.<br /><br />Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος εξελίσσεται επικίνδυνα. Ο κατά πάσα βεβαιότητα νέος Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, αφού διέψευσε τους δημοσκόπους και τους εκλογομάγειρους της Δύσης, είναι πλέον θέμα χρόνου, να επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο, την αναθεωρητική και επιθετική πολιτική του, μέσω των νέο-οθωμανικών οραμάτων της «Γαλάζιας Πατρίδας». Καύκασος, Βαλκάνια, Συρία, Κούρδοι, Παλαιστινιακό, Λιβύη, Σουδάν, ορίζουν διακεκαυμένες ζώνες που σπαράσσονται από εμφύλιες διαμάχες και στρατιωτικές επεμβάσεις περιφερειακών δυνάμεων με τις Κοσμοκράτειρες Δυνάμεις, έτοιμες να επέμβουν , εφόσον απειληθούν τα πολλαπλά συμφέροντά τους. Η Ελλάδα, λόγω συμμαχικών δεσμεύσεων, συνδράμει και στρατιωτικά, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Δυτικής Συμμαχίας, αυτό σημαίνει ότι η εξωτερική και αμυντική της πολιτική είναι πλήρως εξαρτώμενη από τις επιλογές των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Ο βαθμός εξάρτησης θα φανεί το αμέσως προσεχές διάστημα, όταν η νέα ελληνική κυβέρνηση, θα υποχρεωθεί από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. να προσέλθει στο διάλογο με την Τουρκία, όπου στο τραπέζι των διαλόγου θα τεθούν και ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Κοντολογίς, ο Κόσμος είναι βαθύτατα διαιρεμένος. Έχει διαμορφωθεί ένα ασταθές γεωπολιτικό, γεωοικονομικό και ενεργειακό περιβάλλον έντονα ανταγωνιστικό και σαφώς συγκρουσιακό, όπου ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, είναι κάτι περισσότερο, από ένα πιθανό εφιαλτικό σενάριο.<br /><br />Η λεγόμενη «Μεγάλη επανεκκίνηση» και η «τεχνητή νοημοσύνη», είναι η μετεξέλιξη της Παγκοσμιοποίησης, όπου μεταξύ άλλων, θετικών και αρνητικών, είναι ότι στα σχέδια «περισσεύει» αρκετό ανθρώπινο δυναμικό!<br /><br />Η Ελλάδα, είναι κάτω από τα «φτερά» της Δύσης, αλλά δεν είναι και πλήρως προστατευμένη. Οι πολεμικές συγκρούσεις, οι περιφερειακές αναταράξεις, η ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, οι αυξητικές τάσεις των τραπεζικών επιτοκίων, αλλά και του «εισαγόμενου» πληθωρισμού, αναμφίβολα θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις και στην ελληνική οικονομία, στην πορεία των Εθνικών μας θεμάτων και στην κοινωνική πολιτική.<br /><br />Επομένως, πριν σταθούμε μπροστά στην κάλπη, θα πρέπει να έχουμε αποφασίσει ποιο κόμμα έχει λόγο αξιόπιστο και έχει ως προτεραιότητα υλοποιήσιμες προτάσεις για την: Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, φτώχεια, αναθεωρητική πολιτική Τουρκίας, συμμαχικές υποχρεώσεις, αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Ψηφίζουμε και για την Ιστορία μας, για τον Πολιτισμό μας και την Οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού. Χωρίς αυτά θα σβήσουμε …<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκλογές 2023: «Να μην ψηφίσουμε ως πελάτες αλλά ως σκεπτόμενοι πολίτες».

Του Χρήστου Καπούτση Λόγω της κρισιμότητας των εκλογών, οι ψηφοφόροι αύριο, θα πρέπει να απεκδυθούν την ιδιότητα του πελάτη – ψηφοφόρου και...

Διαβάστε την συνέχεια