Η προειδοποίηση Χαμενεΐ στον Ερντογάν για τη Συρία.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/Xamenei-kai-Erdogan.jpg" /><br /><br />Κρίσιμη για τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία με την πορεία των σχέσεων Δύσης-Ρωσίας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, θεωρείται η συνάντηση που θα έχουν σήμερα στην Τεχεράνη Πούτιν-Ερντογάν-Ραϊσί.<br /><br />Είναι η έβδομη συνάντηση κορυφής του σχήματος Αστάνα, για τη Συρία, όμως, παράλληλα με την τριμερή, θα γίνουν και διμερείς συνομιλίες, σε ανώτατο επίπεδο αλλά και σε επίπεδο υπουργών. Σήμερα θα συνεδριάσει το συμβούλιο συνεργασίας Ιράν-Τουρκίας, ενώ οι δύο πρόεδροι θα έχουν και κατ’ ιδίαν συνομιλίες. Στην συνάντηση που είχε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ με τον Ερντογάν, δήλωσε σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο IRNA ότι «οποιαδήποτε στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία σίγουρα θα βλάψει τη Συρία αλλά και την Τουρκία και ολόκληρη την περιοχή και θα είναι μάλλον προς όφελος των τρομοκρατών».<br /><br />Το απόγευμα σύμφωνα με την ιρανική Προεδρία θα γίνει η τριμερής στο πλαίσιο της συνεργασίας Αστάνα (που εγκαινιάστηκε το 2017), ενώ θα ακολουθήσουν σήμερα και αύριο διμερείς συνομιλίες κορυφής, Πούτιν-Ερντογάν και Πούτιν-Ραϊσί.<br /><br />Στην επίσημη ατζέντα, σύμφωνα με όλες τις πλευρές, εκτός της Συρίας είναι οι εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία και το νέο διεθνές σκηνικό που διαμορφώνεται, με την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας. Βασικό θέμα, σύμφωνα με Μόσχα και Άγκυρα, θα είναι και <a href="https://ria.ru/20220719/zerno-1803360199.html">η εξαγωγή σιτηρών</a> από τα λιμάνια της Ουκρανίας, μετά την προκαταρτική συμφωνία που έγινε στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />–«Είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε το έργο προς αυτή την κατεύθυνση, δεύτερον, αυτό το θέμα θα συζητηθεί από τους προέδρους» Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε χθες σύμφωνα με τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων, ο διπλωματικός σύμβουλος του Κρεμλίνου Γιούρι Ουσακόφ. Σύμφωνα με τον Ουσακόφ, το συντονιστικό κέντρο θα λειτουργεί στην Κωνσταντινούπολη με την συμμετοχή Τούρκων, Ρώσων και Ουκρανών αξιωματούχων καθώς και εκπροσώπων του ΟΗΕ.<br /><br />Η συμφωνία που τέθηκε υπό διαπραγμάτευση με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ έχει ως στόχο να μεταφερθούν μέσω της Μαύρης Θάλασσας περίπου 20 εκατομμύρια τόνοι σιτηρών που έχουν αποκλειστεί στα ουκρανικά σιλό. Παράλληλα συμφωνήθηκε να διευκολυνθούν οι ρωσικές εξαγωγές δημητριακών και λιπασμάτων, που επηρεάζονται από τις δυτικές κυρώσεις και έχουν μεγάλες επιπτώσεις στην αγροτική οικονομία άλλων χωρών αλλά κυρίως στις πιο επισφαλείς επισιτιστικά χώρες της Αφρικής.<br /><br />-Ως προς τη Συρία, η Τουρκία έχει προαναγγείλει από τον Μάιο νέα στρατιωτική εισβολή κατά μήκος των συνόρων, για τη διαμόρφωση μίας “ζώνης ασφαλείας” σε βάθος 30 χιλιομέτρων, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν, όμως υπάρχουν έντονες αντιρρήσεις από την Ουάσιγκτον ενώ το ίδιο προκύπτει και από την Τεχεράνη. Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας από την πλευρά του έχει εκφράσει δημοσίως επιφυλάξεις για μία νέα στρατιωτική επιχείρηση της Άγκυρας. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ δήλωσε ότι στη συνάντηση που είχε με τον Ερντοπάν ότι «οποιαδήποτε στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία σίγουρα θα βλάψει τη Συρία αλλά και την Τουρκία και ολόκληρη την περιοχή και θα είναι μάλλον προς όφελος των τρομοκρατών».<br /><br />-Στο ενεργειακό πεδίο, όπου η κατάσταση εκτραχύνεται για την ΕΕ μετά και τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τον Nord Stream 1, αναμένεται με ενδιαφέρον τι θα συζητηθεί στη διμερή Πούτιν-Ερντογάν για τον Turk Stream, μέσω του οποίου προμηθεύεται ρωσικό φυσικό αέριο και η Ελλάδα. Παράλληλα ο πρόεδρος της Τουρκίας επιδιώκει να έχει διαμεσολαβητικό ρόλο και στη σχέση ΕΕ-Αζερμπαϊτζάν και είναι ενδεικτικό ότι είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αζέρο πρόεδρο Ιλχάμ Αλίγιεφ την παραμονή της επίσκεψης στο Μπακού της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φον ντερ Λάιεν για συμφωνία αύξησης της ποσότητας φυσικού αερίου που προμηθεύεται η ΕΕ από το Αζερμπαϊτζάν. H συμφωνία προβλέπει την αύξηση από 8 δισ. κυβικά μέτρα σε 12 δισ. κυβικά μέτρα. Ο αγωγός μεταφέρει αέριο στη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Ιταλία.<br /><br />-Στο πεδίο των ρωσο-τουρκικών σχέσεων η ατζέντα είναι πολύ βαριά, και περιλαμβάνει εκτός των άλλων το θέμα των S-400 αλλά και των άλλων πτυχών της στρατηγικής συνεργασίας που έχουν εγκαινιάσει Πούτιν-Ερντογάν, σε όλους τους τομείς. Η Άγκυρα, επιχειρεί ανοίγματα προς την Δύση, τόσο για τα εξοπλιστικά της προγράμματα (με πιο πρόσφατο αυτό του Ερντογάν προς τον Εμανουέλ Μακρόν για Rafale και πυραυλικά συστήματα SAMP/T) ωστόσο στις σχέσεις με ΗΠΑ το βασικό πρόβλημα με την τύχη των S-400 παραμένει άλυτο για τους Αμερικανούς.<br /><br />-Ως προς τα εξοπλιστικά, κρίσιμη θεωρείται από την Δύση η σχέση της Μόσχας με την Τεχεράνη στο θέμα των πυρηνικών αλλά και όπως προκύπτει από τις πρόσφατες δηλώσεις του Λευκού Οίκου, στο ενδεχόμενο συμφωνίας πώλησης drones από το Ιράν στη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η ιρανική κυβέρνηση δεν έχει επιβεβαιώσει τέτοια συμφωνία ή συνομιλίες για συμφωνία, όμως οι Αμερικανοί επιμένουν κάνοντας μάλιστα λόγο για μαζική παραγγελία εκατοντάδων μη επανδρωμένων αεροσκαφών ικανών να φέρουν όπλα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν από την αμερικανική κυβέρνηση, το τελευταίο διάστημα Ρώσοι στρατιωτικοί επισκέφθηκαν δύο φορές το Ιράν για να δουν τα οπλικά συστήματα.<br /><br />-Οι Αμερικανοί παρακολουθούν προσεκτικά και τις συζητήσεις Μόσχας-Άγκυρας, ενώ από την πλευρά του ο επικεφαλής του ομίλου Bayraktar, Χαλούκ Μπαϊρακτάρ, που κατασκευάζει πολεμικά drones, σε συνέντευξη στο CNN δήλωσε ότι η εταιρεία δεν πρόκειται να πουλήσει drones στη Ρωσία.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η προειδοποίηση Χαμενεΐ στον Ερντογάν για τη Συρία.

Κρίσιμη για τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία με την πορεία των σχέσεων Δύσης-Ρωσίας να πηγαίνει από το κακό...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι για την Κύπρο. Διδάσκουν γεωπολιτική την Αθήνα – Θα γίνει προσάρτηση;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/kypros.png" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Αύριο κλείνουν 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να αποφασίσει προσάρτηση των Κατεχομένων δεν είναι καθόλου απίθανο, παρά τις διπλωματικές περιπλοκές που θα του δημιουργήσει μία τέτοια κίνηση ειδικά στην παρούσα συγκυρία, λόγω Ουκρανικού. Στο παρόν άρθρο, ωστόσο, δεν θα ασχοληθώ με αυτό το ενδεχόμενο. Λόγω της ημέρας θα “δώσω τον λόγο” σε Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι διαχρονικά μας λένε ξεκάθαρα τι αντιπροσωπεύει για την Άγκυρα το Κυπριακό.<br /><br />Μόνο οι αρμόδιοι σε Αθήνα και Λευκωσία –με λίγες εξαιρέσεις– αρνούνται με ιδεοληπτική εμμονή να “ακούσουν”. Για την Τουρκία, λοιπόν, το Κυπριακό ήταν πάντα πρώτα απ’ όλα γεωπολιτικό ζήτημα και κατ’ επέκταση ζήτημα γεωστρατηγικής. Ο έλεγχος όλης της Κύπρου ήταν και παραμένει κεντρική συνιστώσα στην εθνική στρατηγική της Τουρκίας να αναδειχθεί σε δύναμη με δεσπόζοντα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πολύ πριν εμφανισθεί ο Ερντογάν στο πολιτικό προσκήνιο. Γι’ αυτό και έχουν μέχρι τώρα αποφύγει την προσάρτηση.<br /><br />Ο έλεγχος της Μεγαλονήσου δεν εξασφαλίζει στην Τουρκία μόνο τον έλεγχο των κρίσιμης σημασίας θαλασσίων οδών της περιοχής, αλλά και αυξάνει κατακόρυφα τη στρατηγική σημασία της για Δύση και Ανατολή. Αυτός ήταν ένας πρόσθετος σοβαρότατος λόγος που η Άγκυρα είχε αποφύγει να προσαρτήσει τα Κατεχόμενα, δημιουργώντας κρατικό σύνορο στη Μεγαλόνησο. Ο Ερντογάν, όμως, έχει ζωτική πολιτική-εκλογική ανάγκη τον ισχυρισμό ότι “μεγάλωσε” την Τουρκία και ως εκ τούτου δεν αποκλείεται καθόλου να κάνει το βήμα. Έχει ήδη κάνει το μικρότερο, ανοίγοντας την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, ενσωματώνοντάς την στην κατεχόμενη Κύπρο.<br /><br />Παραθέτω, λοιπόν, δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, χωρίς δικά μου σχόλια:Αναλύοντας τη στρατηγική σημασία που έχει η Κύπρος για την Τουρκία, ο πρώην Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές έχει δηλώσει: «Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη όσο το δεξί χέρι για μια χώρα που ενδιαφέρεται για την άμυνά της, ή τα επεκτατικά της σχέδια. Αν δεν συγκρατήσουμε στη σκέψη μας αυτήν τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ειρηνευτική επιχείρηση της 20ής Ιουλίου (εισβολή), ή μάλλον είναι αδύνατον να καταλάβουμε την όλη κρίση στην Κύπρο. Πολλές χώρες, σε κάποιο βαθμό γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θέλουν να δουν το Κυπριακό απλώς ως απότοκο της επιθυμίας μόνο να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα στο νησί» (Χουριέτ 20.7.1980).<div><br />Ο Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ έχει δηλώσει το Νοέμβριο 1983 στη Μιλιέτ: «Η Κύπρος είναι ένα νησί που διαπερνά την Τουρκία σαν μαχαίρι. Είναι εξαιρετικά ζωτική από την άποψη της ασφάλειάς μας. Αυτό το νησί δεν πρέπει να βρίσκεται σε εχθρικά χέρια. Η ύπαρξη των Τούρκων στη Βόρεια Κύπρο είναι μια εγγύηση προς την κατεύθυνση αυτή».</div><div><br />Ο πρωθυπουργός της εισβολής Μπουλέντ Ετσεβίτ, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στα Κατεχόμενα τρεις σχεδόν μήνες μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, δήλωσε: «Εάν η Κύπρος μοιραστεί ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αν γίνει οποιαδήποτε ενέργεια που θα οδηγούσε σε κάτι τέτοιο, θα φέρουμε με τα ίδια μας τα χέρια την Ελλάδα στα νότιά μας, τη στιγμή που στα δυτικά, στο Αιγαίο, έχουμε τόσα προβλήματα. Θα καθιστούσαμε, με τα ίδια μας τα χέρια, την Ελλάδα μια μεσανατολική χώρα και έτσι θα αυξάνονταν τα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες» (ΑΠΕ 10.2.1984).<br />Πέντε περίπου χρόνια αργότερα ο Ετσεβίτ διατηρούσε τις ίδιες ακριβώς απόψεις: «Εάν μια ομοσπονδιακή λύση δεν γίνει δεκτή, είναι φανερό ότι θα υπάρξουν δύο κράτη στη νήσο, τα οποία θα δηλητηριάζουν συνεχώς τις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας, ή η νήσος θα διχοτομηθεί μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Η Τουρκία δεν έχει συμφέρον να φέρει την Ελλάδα και στο νότιο πλευρό της» (Αγών 25.3.1989).</div><div><br />Συμπληρωματικά παραθέτουμε απόσπασμα από τη μελέτη “Τουρκοελληνικές σχέσεις και Μεγάλη Ιδέα” της Διεύθυνσης Στρατηγικών Μελετών του τουρκικού Γενικού Επιτελείου: «Η περικύκλωση της σημερινής Τουρκίας, της οποίας ο πληθυσμός έφθασε τα 50 εκατομμύρια και η οποία κατέχει έναν ισχυρό στρατό, στον Νότο, με την άλωση της Κύπρου και τον αποκλεισμό των θαλασσίων οδών προς τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης, είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει δεκτό όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και οποιοδήποτε κράτος που θα βρισκόταν στην κατάσταση αυτή» (Νέα 24.1.1986).</div><div><br />Σε συνέντευξή του (Μιλιέτ 23.7.1985) ο Ραούφ Ντενκτάς είχε δηλώσει ότι «ακόμα και αν η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν υπήρχε, η Τουρκία πάλι δεν θα άφηνε την Κύπρο στην Ελλάδα».<br />Κατά τον Τουρκοκύπριο πολιτικό Αλπάι Ντουρντουράν, η τουρκική πλευρά επιθυμεί να έχει δικαίωμα λόγου πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο (Ορτάμ 18.4.1985).<br />Σαφέστατος ήταν και ο μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCmtaz_Soysal">Μουμτάζ Σοϊσάλ</a>: «Δεν θέλουμε την Ελλάδα στη νότια πλευρά μας… Όσον καιρό η Κύπρος δεν θα αποτελεί βάση για επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας, δεν υπάρχει πρόβλημα» (Σημερινή 28.8.1988).<br />Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί και ο κορυφαίος Τούρκος δημοσιογράφος Αλί Μπιράντ: «Η επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο δεν έγινε μόνο για τα μαύρα μάτια των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία επενέβη επίσης και για να προωθήσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα» (Μιλιέτ 13.3.1984).</div><div><br />Ενδεικτική και η ανάλυση του Τούρκου στρατηγού Τζελίλ Γκιουρκάν (Κίπρις Πόστασι 20.12.1983), σύμφωνα με την οποία σε περιόδους ελληνοτουρκικής κρίσης ή πολέμου η Ελλάδα «θα δημιουργήσει απειλή για τα λιμάνια της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Σε μια τέτοια κατάσταση τα λιμάνια της Αλεξανδρέττας, της Μερσίνας και της Αττάλειας θα αποκτήσουν ζωτική σημασία για τις εισαγωγές-εξαγωγές και τον ανεφοδιασμό της Τουρκίας. Μια Κύπρος που θα βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο της αντίπαλης δύναμης θα μπορούσε με άνεση να κλείσει αυτά τα λιμάνια και έτσι να οδηγήσει την Τουρκία σε μια πολύ επικίνδυνη απομόνωση. Κατά συνέπεια, η Κύπρος θα πρέπει να βρίσκεται, με κάθε θυσία, σε χέρια που θέλουν το καλό της Τουρκίας. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Από στρατιωτική σκοπιά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας η πιο ασφαλισμένη Κύπρος θα ήταν μια Κύπρος που θα βρισκόταν στο σύνολό της υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Η φόρμουλα της διχοτόμησης, που θα δημιουργούσε δύο ανταγωνιζόμενα χωριστά κράτη, ένα τουρκοκυπριακό στον Βορρά κι ένα ελληνοκυπριακό στον Νότο, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ιδεώδης λύση για την ασφάλεια της χώρας μας. Μια τέτοια λύση θα συνεπαγόταν τον τεράστιο κίνδυνο της επέκτασης του ήδη υφισταμένου θερμού χώρου επαφής και διαφωνιών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και κατά μήκος της Κύπρου».</div><div><br />Ο Τούρκος στρατηγός Οσμάν Νατζίν σε άρθρο του στην “Γκιουνές” (αναδημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο στις 22.8.1986) αναφέρει τους λόγους, για τους οποίους η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο: «Η Κύπρος αποτελεί θέμα παρεμπόδισης του Ελληνισμού… Η Κύπρος αποτελεί το πιο κοντινό και το πιο άμεσο θέμα ασφάλειας για την Τουρκία, διότι, κοντά στα άλλα, η νήσος προσφέρεται θαυμάσια για κατασκευή νέων και σύγχρονων αεροδρομίων. Ένα εχθρικό κράτος που θα εγκαθιστούσε τέτοιες βάσεις στη νήσο θα συνιστούσε μεγάλη απειλή για την Τουρκία».<br />Στην Γκιουνές (αναδημοσίευση στην ελληνοκυπριακή Εμπρός 28.5.1988) ο Ορχάν Ερκανλί (ως συνταγματάρχης πρωταγωνίστησε στο πραξικόπημα του 1960 στην Τουρκία) έγραψε ότι «για την Τουρκία το Κυπριακό δεν είναι απλώς ένα θέμα διασφάλισης των ζωών των τουρκικών γενεών που διαβιούν στη νήσο. Η στρατηγική ασφάλεια της Τουρκίας και τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο δεν μπορούν να επιτρέψουν ολόκληρη η νήσος να τεθεί υπό τον έλεγχο της Ελλάδας. Το να επαναληφθεί για μία ακόμα φορά το λάθος που έγινε στο Αιγαίο θα ήταν ασυγχώρητο σφάλμα εκ μέρους της Τουρκίας».<br /><br /></div><div>Θα κάνει προσάρτηση των Κατεχομένων;<br /><br />Η θεώρηση του Κυπριακού που περιγράφουν οι παραπάνω δηλώσεις δεν ήταν θεώρηση μόνο της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας, η οποία ήταν καθεστώς στην περίοδο που εξετάζουμε. Είναι και θεώρηση των νεοοθωμανών, που είναι πλέον το νέο καθεστώς στην Τουρκία. Κοινός παρονομαστής κεμαλιστών και νεοοθωμανών, άλλωστε, είναι η πολιτικοψυχολογική ανάγκη να αντιστρέψουν την ιστορική τάση συρρίκνωσης που βίωσαν, λόγω της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου είναι η δεύτερη έμμεση επέκταση μετά την ενσωμάτωση της Αλεξανδρέττας λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν γίνει προσάρτηση θα είναι και επισήμως επέκταση.<br /><br />Οι κοινοί αυτοί παρονομαστές επιβεβαιώνονται όχι μόνο από την μέχρι τώρα πολιτική Ερντογάν, αλλά και από αυτά που ολοκληρωμένα έχει γράψει στο βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος” ο αρχιτέκτονας της νεοοθωμανικής εξωτερικής πολιτικής Αχμέτ Νταβούτογλου (πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός της Τουρκίας) για την Κύπρο και το Κυπριακό. Το γεγονός ότι τώρα, σε αντίθεση με το παρελθόν, η Άγκυρα μιλάει για δύο κράτη και ενδεχομένως ερωτοτροπεί με την προσάρτηση των Κατεχομένων έχει βεβαίως την εξήγησή του.<br /><br />Η εξήγηση είναι ότι στην Άγκυρα ολοένα και περισσότερο πείθονται πως ακόμα κι αν γίνει προσάρτηση, η Ελλάδα δεν πρόκειται να εγκατασταθεί στο “μαλακό υπογάστριο” της Τουρκίας, όπως φοβούνταν. Ούτε το πολιτικό της σύστημα έχει τέτοια διάθεση, αλλά ούτε και η ακρωτηριασμένη Κύπρος φαίνεται πως θα το επιδιώξει. Πιθανότατα, θα περιοριστούν σε διπλωματικές αντιδράσεις για την προσάρτηση, αλλά κατά τα άλλα θα βολευτούν εντός της ΕΕ με την υφιστάμενη κατάσταση, η οποία απλώς θα έχει αλλάξει νομική μορφή…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι για την Κύπρο. Διδάσκουν γεωπολιτική την Αθήνα – Θα γίνει προσάρτηση;

Λυγερός Σταύρος Αύριο κλείνουν 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να αποφασίσει προσάρτηση των Κατεχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο και οι πέντε διαστάσεις μάχης.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/01/isoropies_aigaio_slpress.png" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Μπορεί η Ελλάδα να έχει δρομολογήσει την προμήθεια υπερσύγχρονων μαχητικών και φρεγατών, αλλά μία σειρά από εξελίξεις στις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, οι οποίες επιφέρουν δραστικές αλλαγές στην τέχνη, επιστήμη και τεχνολογία του πολέμου, αναμένεται να επιδράσουν δραστικά και στις ισορροπίες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, στη γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο. Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές στον χώρο της στρατιωτικής ισχύος που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια είναι οι ακόλουθες:<br /><br />Πρώτον: Η επάνοδος στους κλασικούς γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς, με την αναγόρευση της Κίνας και Ρωσίας σε “αναθεωρητικές” δυνάμεις και ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Αυτό αναγράφεται στο κείμενο της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Δεκέμβριο 2017. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όμως, δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε ντοκουμέντα, η σύγκρουση μέσω αντιπροσώπου ήδη εξελίσσεται.<br /><br />Το γεγονός αυτό φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο τις στρατιωτικές ικανότητες αντιμετώπισης ομόλογων ή περίπου αντιπάλων. Ταυτοχρόνως, πυροδοτεί μια έκρηξη στις προσπάθειες του Στρατού των ΗΠΑ να αναπτύξει μεθοδολογίες και τεχνολογίες για τη διεξαγωγή συμβατικών πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον αντιπάλων υψηλής τεχνολογίας, η οποία πρέπει να καλύψει κενό πολλών ετών. Από το 2001 υπήρξε εμμονική προσήλωση σε επιχειρήσεις “εκτός του πολέμου” (MOOTW) και στην ανάπτυξη ικανοτήτων αντιαντάρτικου αγώνα (COIN). Όπως είχε χαρακτηριστικά δηλώσει ο Αμερικανός αντιστράτηγος Bruce Crawford, επικεφαλής αξιωματικός G6, «έχουμε ένα πρόβλημα ηλικίας 16 ετών, για το οποίο χρειαζόμαστε λύση μέσα σε ένα έτος».<br /><br />Δεύτερον: Η επιστροφή στους στρατούς της Δύσης “ξεχασμένων” μεθοδολογιών μάχης, όπως είναι η Αεροεδαφική Μάχη (ALB), έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν οι τεθωρακισμένες μηχανοκίνητες ρωσικές δυνάμεις σε περιοχές της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες πάντως στην Ουκρανία έδειξαν ότι δεν βρίσκονται και στην καλύτερη κατάσταση.<div><br />Ο Έλληνας Τριανταφύλλωφ<br /><br />Τρίτον: Και στη Ρωσία είχαν επανέλθει με ανανεωμένη μορφή επιχειρησιακές αντιλήψεις, όπως είναι η “Μάχη εις Βάθος” (Deep Battle) και “Επιχειρήσεις εις Βάθος” (Deep Operations). Αυτές αποσκοπούν στην ταχεία προέλαση ανάμεσα από τις ρωγμές των εχθρικών δυνάμεων και την προσβολή σε όλο το πλάτος και βάθος της διάταξής τους. Αξίζει να επισημανθεί ότι οι μεθοδολογίες αυτές αποτελούν εν πολλοίς πνευματικό τέκνο του Έλληνα Βλαδίμηρου Τριανταφύλλωφ, μιας μεγάλης μορφής της θεωρίας του Πολέμου, ο οποίος για ακατανόητους λόγους παραμένει σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα.<br /><br />Σε συνδυασμό με μεθοδολογίες υβριδικού πολέμου (hybrid warfare), οι επιχειρησιακές αυτές αντιλήψεις εκτιμάτο από Δυτικούς αναλυτές ότι στόχο είχαν να προσφέρουν στη Ρωσία τη δυνατότητα να επιτύχει στρατηγικά τετελεσμένα σε μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην προλάβει να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός πυρηνικής αποτροπής της Δύσης. Γενικότερα, υπάρχει μια παγκόσμια τάση για τη δημιουργία ικανοτήτων “γρήγορων πολέμων” (swift wars), ικανών να επιφέρουν τετελεσμένα κάτω από το πυρηνικό κατώφλι (under the nuclear threshold), ή ακόμη και κάτω από το κατώφλι της στρατιωτικής αντιπαράθεσης γενικώς (below the threshold of military conflict), όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το πρόσφατο κείμενο για την Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.<br /><br />Παρόμοιες αντιλήψεις, δόγματα, φιλοσοφίες και μεθοδολογίες, εμπλουτισμένες από τα διδάγματα που προσφέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ενδέχεται να βρουν σημαντικές εφαρμογές στο ιδιόρρυθμο ελληνοτουρκικό σύστημα αντιπαράθεσης, όπου η συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ περιορίζει το ενδεχόμενο διεξαγωγής πολέμων παρατεταμένης διάρκειας.</div><div><br />Πολυχωρική προβολή ισχύος<br /><br />Τέταρτον: Πολύ πριν την εισβολή, οι ρωσικές δυνάμεις είχαν εφαρμόσει περιορισμένα στην Ουκρανία τακτικές πολυχωρικής (multi domain) προβολής ισχύος. Σ’ αυτό το πλαίσιο, μέσα ηλεκτρονικού πολέμου προσφέρουν άμεσα πληροφορίες αναφορικά με την εχθρική διάταξη, τόσο σε μονάδες πυροβολικού, έτσι ώστε να προσβάλουν με σαρωτικό πυρ τις εχθρικές δυνάμεις, όσο και σε μονάδες ελιγμού, έτσι ώστε να προελάσουν, αποφεύγοντας τα ισχυρά σημεία αντίστασης. Τα αποτελέσματα, πάντως, της πρώτης φάσης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία επιβεβαίωσαν το χρυσό κανόνα ότι στο πραγματικό πόλεμο τα πράγματα συνήθως εξελίσσονται με διαφορετικό τρόπο από τον επιτελικό σχεδιασμό.<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές, πάντως, είχαν ωθήσει και τον αμερικανικό Στρατό να δώσει έμφαση στην ενίσχυση των μάλλον παραμελημένων μέχρι πρόσφατα ικανοτήτων ηλεκτρονικού πολέμου. Τον ηλεκτρονικό πόλεμο τον ενοποιούν με τις επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο, διαμορφώνοντας ένα νέο είδος επιχειρήσεων. Πρόκειται για τις κυβερνο-ηλεκτρομαγνητικές δραστηριότητες (cyber electromagnetic activities CEMA).<br /><br />Αυτός ο συνδυασμός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης φιλοσοφίας για συνδυαστική δράση σε όλους τους χώρους μάχης, που προωθεί η κυρίαρχη αντίληψη της “Πολυχωρικής Μάχης” (MDB) του Στρατού των ΗΠΑ. Η τελευταία επιδιώκει να επιτύχει σύζευξη ικανοτήτων και συνεργατικά αποτελέσματα και στις πέντε διαστάσεις της μάχης (στεριά, θάλασσα, αέρα, διάστημα και CEMA).<br /><br />Πέμπτον: Το βεληνεκές των συστημάτων πυροβολικού (πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών και πυροβόλων) αυξάνει ολοένα και περισσότερο, εν παραλλήλω με τη δραστική αύξηση των ικανοτήτων τους να επιφέρουν πολυχωρικά αποτελέσματα με τη χρήση πολεμικών κεφαλών διαφόρων τύπων (τόσο hard kill, όσο και soft kill). Για παράδειγμα, η εταιρεία Rheinmetall Denel Munitions (RDM) (γερμανο-νοτιοαφρικανική) αναπτύσσει μια οβίδα πυροβολικού των 155 χιλιοστών της οικογένειας πυρομαχικών Assegai.<br /><br />Αυτή θα είναι συμβατή με τις προδιαγραφές JBMOU (Joint Ballistic Memorandum of Understanding) του ΝΑΤΟ και θα επιτυγχάνει βεληνεκές 70 χλμ. Γενικότερα, μέσα στο νέο διεθνές γεωστρατηγικό περιβάλλον το Πυροβολικό αναμένεται να κληθεί πολλές φορές να αναλάβει μεγάλο εύρος των αποστολών της Αεροπορίας σε σχετικά μικρά γεωγραφικά συστήματα.<br /><br />Επιπτώσεις στη γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές συνδυάζονται με μια σειρά από νέα δεδομένα που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια και στις ελληνοτουρκικές ισορροπίες ισχύος. Μεταξύ των άλλων, ριζικές αλλαγές στη γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο (δευτερευόντως και στον Έβρο) ενδέχεται να επιφέρουν οπλικά συστήματα υποστρατηγικής σημασίας, τα οποία αναμένεται να ενταχθούν σε υπηρεσία στο τουρκικό οπλοστάσιο τα επόμενα χρόνια.<br /><br />Αναφέρουμε τα επίγεια συστήματα αεράμυνας (GBAD) μεγάλου βεληνεκούς, με προεξάρχον φυσικά το S-400, ακόμη κι αν αυτό διαθέτει τους πυραύλους 46Ν6 με βεληνεκές 250 χλμ κι όχι τους 40Ν6 με βεληνεκές 400 χλμ. Τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II που επρόκειτο να παραλάβει η Τουρκία έχουν –τουλάχιστον προς το παρόν– αφαιρεθεί από την εξίσωση. Στην εξίσωση, όμως, υπάρχει μια διευρυνόμενη οικογένεια βαλλιστικών πυραύλων διαφόρων διαμορφώσεων. Σ’ αυτούς τους πυραύλους είναι περίπου αναπόφευκτο να συμπεριληφθούν και αντιπλοϊκοί ASBM.<br /><br />Ο συνδυασμός όλων αυτών θα δημιουργήσει έναν θύλακο αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2 / AD bubble) για τη δράση της Ελληνικής Αεροπορίας αλλά και του Ελληνικού Ναυτικού στο Αιγαίο. Εάν οι Τούρκοι καταφέρουν με κάποιον τρόπο (π.χ. drones με μικρό ίχνος) να στοχοποιούν μονάδες επιφανείας του Ελληνικού Ναυτικού για λογαριασμό αντιπλοϊκών βαλλιστικών πυραύλων (ASBM), θα αποκτήσουν σοβαρότατο πλεονέκτημα.</div><div><br />Η ισορροπία με την Τουρκία<br /><br />Σε μία τέτοια περίπτωση, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα κληθούν να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον όπου η “ενότητα μάχης” των νησιών του Αιγαίου, η οποία εξασφαλιζόταν από την Ελληνική Αεροπορία και το Ναυτικό, θα έχει τεθεί εν αμφιβόλω. Η δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ενδέχεται να διασπαστεί σε ανεξάρτητες “ψηφίδες” μάχης, οι οποίες αφενός μεν θα πρέπει να είναι σε θέση να πολεμήσουν ξεχωριστά, αφετέρου δε να μπορούν να διασυνδεθούν επιχειρησιακά μεταξύ τους, χωρίς τη βοήθεια της Αεροπορίας ή του Ναυτικού. Με άλλα λόγια, ο Ελληνικός Στρατός πρέπει να αρχίζει να προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο να χρειαστεί να δράσει αυτόνομα, ασκώντας προβολή ισχύος στη στεριά, στη θάλασσα και στον αέρα, χωρίς οι άλλοι δύο Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων να είναι σε θέση να του προσφέρουν στήριξη.<br /><br />Όπως είναι γνωστό, εντάσσονται στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις νέα οπλικά συστήματα, όπως οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροχήματα διαφόρων διαμορφώσεων, τύπων και μεγεθών, καθώς και “περιπλανόμενα” πυρομαχικά (loitering munitions). Ο στόλος των τουρκικών μαχητικών ελικοπτέρων T–129 Atak θα διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Τα ελικόπτερα αυτά είναι εφοδιασμένα με πυραυλικά συστήματα τουρκικής τεχνολογίας, στα οποία περιλαμβάνεται και η τουρκικής κατασκευής κατευθυνόμενη ρουκέτα των 2,75 ιντσών (70 χιλιοστών) Cirit. Ταυτοχρόνως, οι ικανότητες ηλεκτρονικού πολέμου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ενισχύονται σημαντικά. Τα συστήματα αυτά δημιουργούν νέα επιχειρησιακά δεδομένα και ο Ελληνικός Στρατός πρέπει να προσαρμοστεί στη δράση τους.<br /><br />Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μεσοπρόθεσμα πρωτοφανείς προκλήσεις και θα πρέπει να προετοιμαστούν γι’ αυτές. Σε πρώτο στάδιο κρίνεται ως ζωτικής σημασίας η παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων στον χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας του πολέμου. Εκτός από την προμήθεια των Rafale και των φρεγατών Belharra, στόχος είναι και η σχεδίαση εγχώριων λύσεων χαμηλού κόστους και υψηλής απόδοσης (low cost-high payoff), με βάση τη διεθνή εμπειρία, αλλά προσαρμοσμένων στις ελληνικές συνθήκες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο και οι πέντε διαστάσεις μάχης.

Γρίβας Κώστας Μπορεί η Ελλάδα να έχει δρομολογήσει την προμήθεια υπερσύγχρονων μαχητικών και φρεγατών, αλλά μία σειρά από εξελίξεις στις διε...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχουν «ταβάνι» και κυρίως σχεδιασμό οι εξοπλιστικές δαπάνες; ‘Εχουμε φθάσει κοντά στα 15 δις (!!!)

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/F_16PILOT.jpg"><img height="344" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/F_16PILOT-696x464.jpg" width="738" /></a><br /><br />Το θέμα εξοπλισμοί έχει ξεφύγει πέρα από κάθε λογική στη τριετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όχι μόνο προς το κόστος αλλά κυρίως για την παντελή έλλειψη σχεδιασμού και την περιφρόνηση των προβλεπόμενων διαδικασιών. Δυστυχώς όλα θυμίζουν την περίοδο Σημίτη! Όπως και τότε έτσι και τώρα η κυβέρνηση αγοράζει όχι απαραίτητα ότι χριεάζεται η χώρα για την Άμυνα της αλλά ότι θέλουν οι άλλοι να μας πουλήσουν. Όπως και τότε ανάμεσα στη σαβούρα που φορτωθήκαμε υπήρξαν και σωστές επιλογές όπως τα Scalp για παράδειγμα, έτσι και σήμερα μας προέκυψαν τα Rafale. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα…<br /><br />Το κόστος των εξοπλισμών είναι ήδη δυσβάσταχτο και η κυβέρνηση δείχνει να μην δίνει και πολύ σημασία. Ίσως επειδή δεν θα κληθεί να διαχειριστεί η ίδια το κόστος των επιλογών της.<br /><br />Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε όπως φαίνεται να αναδείξει το θέμα ξεπερνώντας τους δισταγμούς που έλεγαν ότι μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν συμμετέχει στην προσπάθεια …εξοπλισμού της χώρας! Μόνο που δεν υπάρχει εξοπλισμός της χώρας, αλλά απλά αγορές χωρίς τέλος και λογική.<br /><br />Σε κοινή τους δήλωση οι Θοδωρής Δρίτσας, Τομεάρχης Άμυναςς, Γιώργος Τσίπρας, Αν. Τομεάρχη Άμυνας, Πάνος Ρήγας, Μέλος ΠΓ για θέματα Άμυνας αναφέρουν:<br /><br />Πού σταματούν οι αυξανόμενες εξοπλιστικές δαπάνες;<br /><br />Με βάση ποιο οικονομικό σχεδιασμό για την άμυνα εξελίσσονται οι διαρκώς αυξανόμενες εξοπλιστικές δαπάνες; Με βάση ποια προτεραιοποίηση; <br /><br />Η Ελλάδα έχει ήδη ξεπεράσει, για πρώτη φορά, τις ΗΠΑ σε αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη μεγάλη αγορά των F35 που δρομολογείται και χωρίς να υπολογίζουμε άλλα προγράμματα που τρέχουν στο μεταξύ. Πολλά από αυτά με απολύτως εμπροσθοβαρή κατανομή δαπανών για συστήματα που θα παραλάβουμε μετά από χρόνια. Κορυφαίο αρνητικό παράδειγμα εμπροσθοβαρούς και υπερβολικής δαπάνης το Αεροπορικό Κέντρο Καλαμάτας το οποίο δεν συνιστά καν εξοπλιστική δαπάνη.<br /><br />Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που από τα παλιότερα εξοπλιστικά προγράμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πέραν της διαφθοράς και υπερκοστολόγησης για την οποία υπήρξαν και καταδίκες, αυτό είναι ότι η οικονομική κρίση που ακολούθησε, στην οποία συνέβαλε και η οικονομική διαχείριση των εξοπλισμών, οδήγησε τελικά στην έλλειψη αναγκαίων πόρων και για την άμυνα, με αποτέλεσμα πανάκριβα οπλικά συστήματα να μην βρίσκονται σε επιχειρησιακή κατάσταση.<br /><br />Επαναλαμβάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη την ίδια αδιέξοδη πορεία; Έχει αποφασίσει να σπεύσει να χωρέσει στη θητεία της αγορές και προμήθειες μακροχρόνιων σχεδιασμών, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει ομαλότερη κατανομή στο χρόνο, συνετότερη οικονομική διαχείριση και πιο εύστοχη και ισόρροπη προτεραιοποίηση; Υπάρχει οροφή στις εξοπλιστικές δαπάνες της τετραετίας της ή καθοδηγείται από το «ότι προλάβουμε» δίχως σοβαρό οικονομικό και αμυντικό σχεδιασμό;<br /><br />Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι υπέρ της αμυντικής θωράκισης της χώρας, της επαρκούς άμυνας που εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, με μέγιστη εθνική συμμετοχή, που εξασφαλίζει οικονομική βιωσιμότητα και ασφάλεια εφοδιασμού. Πάντα με διαφάνεια και χωρίς να παραβλέπει τον μέγιστο πολλαπλασιαστή ισχύος, το προσωπικό.<br /><br />Η κλιμάκωση της επιθετικότητας της Τουρκίας δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση άλλοθι για επιλογές που, πέραν της οικονομικών της χώρας, θα πλήξουν μακροπρόθεσμα και την ίδια την άμυνα. Επιπλέον, θα πρέπει να είναι σαφές ότι κανένα οπλικό σύστημα δεν μπορεί να καλύψει το κενό και το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. <div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχουν «ταβάνι» και κυρίως σχεδιασμό οι εξοπλιστικές δαπάνες; ‘Εχουμε φθάσει κοντά στα 15 δις (!!!)

Το θέμα εξοπλισμοί έχει ξεφύγει πέρα από κάθε λογική στη τριετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όχι μόνο προς το κόστος αλλά κυρίως για την παντε...

Διαβάστε την συνέχεια

«Σανός στον ανεμιστήρα οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για ενεργειακή θωράκιση της χώρας»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="430" src="https://www.youtube.com/embed/4rOp3ZYsLio" width="725" youtube-src-id="4rOp3ZYsLio"></iframe></div><div><br /></div><b> Χ.Κολοβός</b><br />«Σανός στον ανεμιστήρα οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για ενεργειακή θωράκιση της χώρας», σύμφωνα με τον Δρ Χρήστο Κολοβό. Ο κ.Κολοβός είναι Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ και τ. Διευθυντής Κλάδου Μεταλλευτικών Μελετών & Έργων ΔΕΗ ΑΕ/Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας. Χαρακτηρίζει πανικόβλητες τις αντιδράσεις της κυβέρνησης και επισημαίνει ότι «η κρίση απέδειξε περίτρανα πως τα βασικά αγαθά πρέπει να παραμένουν υπό αυστηρό δημόσιο έλεγχο». Προβλέπει ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας, λέει ότι τα όσα διαδίδονται περί ενεργειακής κάλυψης των αναγκών μας από τον λιγνίτη δεν ευσταθούν και προβλέπει ότι η ενεργειακή κρίση ενδέχεται να μας ταλαιπωρήσει ακόμη και για 10 χρόνια!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Σανός στον ανεμιστήρα οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για ενεργειακή θωράκιση της χώρας»!

Χ.Κολοβός «Σανός στον ανεμιστήρα οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για ενεργειακή θωράκιση της χώρας», σύμφωνα με τον Δρ Χρήστο Κολοβό. Ο κ.Κολ...

Διαβάστε την συνέχεια