Το Κουρδικό, η Συρία, η Κύπρος και το Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTgLzexEx8uAcWrtq-8fgeiCoKCmJlZzNXQ5xUiys33reBAH6OObr3641cn93BLUw1BvC_tR8B4UtMbvT7CDz0dPD7yMQfinQKDLHEhuRmUOUnsRzBAvpKiYbQLWBPvq-rZ8iU3Ik3IQRm/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%252C+%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CE%25B7+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTgLzexEx8uAcWrtq-8fgeiCoKCmJlZzNXQ5xUiys33reBAH6OObr3641cn93BLUw1BvC_tR8B4UtMbvT7CDz0dPD7yMQfinQKDLHEhuRmUOUnsRzBAvpKiYbQLWBPvq-rZ8iU3Ik3IQRm/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%252C+%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CE%25B7+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Σάββα Καλεντερίδη</b><br /> Ήδη το παιχνίδι στη Συρία έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει. ΗΠΑ και Ρωσία, αμφότεραι την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες ως υπερδυνάμεις, φαίνεται ότι έχουν συμφωνήσει σε ένα γενικό πλαίσιο λύσης του προβλήματος που ακούει στο όνομα Συρία.<br /> <div> <br /> Το πλαίσιο λύσης προβλέπει μια ομόσπονδη Συρία, από το νέο σύνταγμα της οποίας θα απαλειφθεί το «Αραβική» και θα είναι πλέον σκέτο «Δημοκρατία της Συρίας», πράγμα που σημαίνει ότι οι διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες θα αποκτήσουν ισότιμα δικαιώματα αλλά και αυτονομία. Στο πλαίσιο αυτό θα αφαιρεθεί από το νέο σύνταγμα και το άρθρο που λέει ότι το Ισλάμ είναι η θρησκεία της Συρίας.</div> <div> <br /> Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι την επομένη οι Κούρδοι της Συρίας θα αποκτήσουν το δικό τους αυτόνομο κράτος, θα διατηρήσουν τον στρατό των 50.000 ανδρών που διαθέτουν, ως τμήμα του ομοσπονδιακού στρατού της Συρίας, ενώ η κουρδική θα είναι η επίσημη γλώσσα του αυτόνομου κράτους τους, που σημαίνει κουρδικά σχολεία, γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια.<br /> <br /> Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές έχουν την σφραγίδα των δυο υπερδυνάμεων, γεγονός που καθιστά υποχρεωτική την αποδοχή τους από άλλους γεωπολιτικούς παίκτες της περιοχής, που ενδεχομένως έχουν άλλη άποψη.</div> <div> <br /> Να υπενθυμίσουμε ότι μετά από έναν μεγάλο πόλεμο, την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», το 1991, μπήκαν τα θεμέλια ενός άλλου κουρδικού κράτους, της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης του Ιράκ, ενώ η στέγη τοποθετήθηκε το 2005, όταν το νέο σύνταγμα του Ιράκ αναγνώρισε πλέον συνταγματικά την ύπαρξη και του λειτουργία του πρώτου κουρδικού κράτους.</div> <div> <br /> Και εκείνη η εξέλιξη είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ, ενώ η Ρωσία δεν ήταν αντίθετη.<br /> Τώρα έρχεται στο προσκήνιο η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, τη φορά αυτή με την υποστήριξη ΗΠΑ και Ρωσίας.</div> <div> <br /> Αυτή η εξέλιξη είναι που έφερε στην κυριολεξία σε απόγνωση τον Ερντογάν, ο οποίος προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να ανατρέψει το ρου των εξελίξεων που θα οδηγήσουν στη δημιουργία του δεύτερου κουρδικού κράτους. Και η αντίδρασή του είναι εύλογη, για δυο κυρίως λόγους:<br /> Ο ένας είναι γιατί το δεύτερο κουρδικό κράτος δεν θα διοικείται από κουρδικές ομάδες φίλα προσκείμενες προς την Άγκυρα, αλλά από ομάδες Κούρδων που έχουν ιδεολογική συγγένεια με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν και το PKK.</div> <div> <br /> Ο δεύτερος λόγος, που συνδέεται με τον πρώτο, είναι το γεγονός ότι με την ίδρυση του δεύτερου κουρδικού κράτους και μάλιστα από Κούρδους που σχετίζονται με το PKK, βάζει αυτομάτως την Τουρκία στον προθάλαμο υποψήφιας προς ομοσπονδοποίηση χώρας. Έτσι, για να αρχίσει να προπονείται...Το πρόβλημα του Ερντογάν είναι το εξής: Η Τουρκία, κυρίως λόγω της γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου που κατέχει, αποτέλεσε στην κυριολεξία το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, δηλαδή του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρώπης, ενώ ακριβώς αυτή η αξία ήταν που έκανε και τη Ρωσία να της φέρεται φιλικά, μεταξύ άλλων και για να δημιουργήσει ρήγμα στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της Δύσης.<br /> <br /> Περιττό να πούμε ότι ο μεγάλος χαμένος αυτής της κατάστασης ήταν η Ελλάδα, κυρίως λόγω της μικρότερης σημασίας γεωπολιτικής της θέσης αλλά και λόγω της ανικανότητας των πολιτικών της να διαχειριστούν αυτό το όντως δύσκολο ζήτημα.Ο κλήρος λοιπόν έπεσε στον Ερντογάν να έλθει εκ των πραγμάτων αντιμέτωπος με τους παλιούς φίλους –ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία– στο θέμα αυτό, με μόνη την Αγγλία να ψάχνει τρόπους για να εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένη αδυναμία της Άγκυρας. Ο Ερντογάν θα επιδιώξει στρατηγική συνεργασία και με την Τεχεράνη, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί, τονίζοντας στον Ιρανό ομόλογό του ότι αν δεν βοηθήσει την Τουρκία, η επόμενη χώρα που θα βρεθεί στον προθάλαμο θα είναι το Ιράν.</div> <div> <br /> Όλα αυτά εξ αντικειμένου αποτελούν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εξελίξεις για την Αθήνα και τη Λευκωσία.</div> <div> <br /> Μετά από όλα αυτά, υπό το πρίσμα των εξελίξεων στη Συρία και το Κουρδικό, ιδιαίτερα η Αθήνα είναι αυτή θα πρέπει να προβεί σε μια εις βάθος θεώρηση και ανάλυση της κατάστασης που διαμορφώνεται στο Αιγαίο, ειδικά στο μέρος εκείνο που αφορά τη στάση που τηρούν ή θα τηρήσουν στο μέλλον ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και η Αγγλία, που αναζητά αυτόνομο ρόλο στην περιοχή.<br /> Εδώ σας θέλω στρατηγιστές της Ελλάδας, της Κύπρου και του ελληνισμού…</div> <div> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το Κουρδικό, η Συρία, η Κύπρος και το Αιγαίο

Του Σάββα Καλεντερίδη Ήδη το παιχνίδι στη Συρία έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει. ΗΠΑ και Ρωσία, αμφότεραι την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβεται πίσω από την ιδιαίτερη σχέση Κίνας-Ρωσίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoC6II5DA7kHlIsybIafJiVxOuiK8yyHaxehojqOIClQswFHoBWSvKFcTk1kWhmTlsuLZMYRe_lm1vbnM1L1ZZW1kNIEkw1By0COvMKpK8lf4akhKzTOxn-r34jRgmqm084zz5_6gsbcl/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%258D%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2589+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoC6II5DA7kHlIsybIafJiVxOuiK8yyHaxehojqOIClQswFHoBWSvKFcTk1kWhmTlsuLZMYRe_lm1vbnM1L1ZZW1kNIEkw1By0COvMKpK8lf4akhKzTOxn-r34jRgmqm084zz5_6gsbcl/s640/%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%258D%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2589+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582%253B.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η άνοδος μιας περισσότερο πολιτικά και στρατιωτικά δυναμικής Ρωσίας και μιας οικονομικά και θεσμικά ανερχόμενης Κίνας μπορεί να θεμελιώσει το ότι είναι οι δυο κυρίαρχες δυνάμεις που αμφισβητούν τις ΗΠΑ στα πλαίσια της διαμόρφωσης παγκόσμιας πολιτικής.<br /><br />Οι στρατηγικές της Κίνας και Ρωσίας για διεθνή επέκταση, σε κάθε έναν από τους αντίστοιχους τομείς όπου έχουν εξειδικευμένη πολιτική, δεν είναι απαραίτητα αλληλοαποκλειόμενες. Αναμφίβολα, η ενεργή συμμετοχή και των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή δεν είναι μόνο συμπληρωματική, αλλά σε μεγάλο βαθμό άμεσα και έμμεσα προωθητική των ολοένα και περισσότερο κοινά καθορισμένων συμφερόντων και των δύο.<br /><br />Η αυξανόμενη διεθνής σημασία των πολιτικών και οικονομικών βασικών προτεραιοτήτων μεταξύ Κίνας και Ρωσίας θα πρέπει να θεωρηθεί ως σημαντικός παράγοντας στην πρόοδο της διαμόρφωσης παγκόσμιας πολιτικής.<br /><br /><b>Σχέσεις Κίνας-Ρωσίας πριν το 2014</b><br /><br />Η Κίνα και η Ρωσία έχουν διαμορφώσει τις οικονομικές και πολιτικές τους σχέσεις σε μεγάλο βαθμό με βάση την ανάπτυξη μιας σειράς στρατηγικών συνεργασιών. Αν και δεν υπάρχει κάποιο «μοντέλο» στρατηγικής συνεργασίας, υπό την έννοια ότι οι όροι γίνονται αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης με το εκάστοτε κράτος-συνεργάτη, και οι δύο χώρες έχουν ενσωματώσει βασικές αρχές σε κάθε συνεργασία.<br /><br />Ακολουθώντας δύο συμφωνίες συνεργασίας το 1994 και το 1996 και μια συνθήκη Φιλίας και Συνεργασίας το 2001, η ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία του 2012 (Σύμφωνο Στρατηγικής Συνεργασίας του 2012), υπογράμμισε τις βασικές αρχές του κοινού ωφέλους, της αμφιμερούς εμπιστοσύνης και της ισότητας, σε συνδυασμό με την θέση συγκεκριμένων οικονομικών στόχων στις διμερείς σχέσεις Κίνας-Ρωσίας.<br /><br />Ειδικότερα, αν και το Σύμφωνο Στρατηγικής Συνεργασίας του 2012,το οποίο υπεγράφη από τον πρόεδρο Hu Jintao, τον τότε πρόεδρο της Κίνας, και το Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin, είχε ως στόχο να παρέχει τη βάση για την εδραίωση σχέσεων μιας περιόδου πάνω από 10 χρόνια, αντικαταστάθηκε πρώιμα από τη συμφωνία του 2014 που καλούσε για ένα νέο στάδιο στην ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία,το Σύμφωνο Στρατηγικής Συνεργασίας του 2014.<br /><br /><b>Μετά την κρίση στην Ουκρανία</b><br /><br />Το Σύμφωνο Στρατιωτικής Συνεργασίας του 2014, που επικυρώθηκε σύντομα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας ενόψει επιβολής των κυρώσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Ρωσία, θεωρείται ευρέως ως το ανώτερο από άποψη βάθους και εύρους σχέσεων οικονομικών, πολιτικών, και ασφαλείας από οποιοδήποτε από τις συμφωνίες που περιλαμβάνονται στο δίκτυο στρατηγικών συνεργασιών της Κίνας ή της Ρωσίας.<br /><br />Μια περαιτέρω συμφωνία με τη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρία της Ρωσίας, την κρατική Rosneft, η οποία περιελάμβανε οικονομικές συμφωνίες με τη CNPC για να προμηθεύει πετρέλαιο αξίας μέχρι 500 εκατομμυρίων δολλαρίων από τη μεγαλύτερη πετρελαιοπηγή της Ρωσίας, καθιερώθηκε επίσης σύντομα, δίνοντας μελλοντικά την δυνατότητα στη Ρωσία να ξεπεράσει τη Σαουδική Αραβία ως βασικό προμηθευτή πετρελαίου της Κίνας.<br /><br />Από το 2014, και ιδιαίτερα το 2015, η Ρωσία έχει γίνει ένας από τους 5 μεγαλύτερους αποδέκτες εξερχόμενων διασυνοριακών επενδύσεων σε σχέση με το πρόγραμμα Belt and Road Initiative (BRI), που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη. Παράλληλα, η Κίνα ήταν ο μεγαλύτερος συνεργάτης της Ρωσίας στα πλαίσια του διμερούς εμπορίου το 2015: παρά το γεγονός ότι σε γενικά πλαίσια η διμερής εμπορική δραστηριότητα με κριτήριο το αμερικανικό δολάριο υπέστη πτώση (κυρίως εξαιτίας της κατακόρυφης πτώσης που υπέστησαν το ρούβλι και το yuan) σε σχέση με το 2014, οι εμπορικές ροές συνέχισαν να εντείνονται.<br /><br /><b>Ενσωματώνοντας πολιτικα συμφέροντα υφηλού επιπέδου</b><br /><br />Από το σύμφωνο Στρατηγικής Συνεργασίας του 2014, ενόψει της σύσφιξης σχέσεων μεταξύ του Putin και του Xi, έχουν διευρυνθεί ευρέως οι διμερείς τους σχέσεις πέρα από την εστίαση αμιγώς σε οικονομικά συμφέροντα. Αυτή η κατάσταση έχει βασιστεί στην αμοιβαία υποστήριξη σχετικά με τα «θεμελιώδη συμφέροντα» της κάθε χώρας συμπεριλαμβανομένης της «ενδυνάμωσης της στενής συνεργασίας τους στην εξωτερική πολιτική». Έχουν επίσης τοποθετηθεί από κοινού για την αναδιαμόρφωση της διεθνούς χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής έτσι ώστε να συμβαδίσει με την γρήγορα μεταβαλλόμενη παγκόσμια πραγματική οικονομία.<br /><br />Η σχέση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας έχει, για αυτόν τον λόγο εξελιχθεί σε εντατική συνεργασία στα πολιτικά θέματα τα τελευταία δύο χρόνια. Η βασικότερη ανάμεσα σε αυτές τις εξελίξεις ήταν η ανακοίνωση της 8ης Μαΐου 2015 στη Μόσχα, στα πλαίσια της ετήσιας παρέλασης σε ανάμνηση του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σχετικά με το σχέδιο συνένωσης του Κινεζικού BRI με την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EEU) της Ρωσίας.<br /><br />Το BRI περιλαμβάνει την Οικονομική Ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού και το Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού του 21ου αιώνα, με την προοπτική της ανάπτυξης ενός δικτύου εμπορίου και υποδομών που θα συνδέει την Ασία με την Ευρώπη και την Αφρική πάνω στις διαδρομές του αρχαίου Δρόμου του Μεταξιού. Η EEU συνενώνει την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν και τη Ρωσία σε ένα εσωστρεφές εμπορικό δίκτυο.<br /><br />H πολιτική του Πεκίνου ως προς την ενσωμάτωση του BRI, του εμβληματικού διεθνούς αναπτυξιακού του προγράμματος, με τη Ρωσική EEU, αντιτίθετο πλήρως στο πρόγραμμα Ανατολικής Συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το τελευταίο πρόγραμμα απαιτούσε από αυτές τις χώρες να ενταχθούν σε οικονομικές και πολιτικές ενώσεις και να εγκαταλείψουν τις εμπορικές συμφωνίες και τις πολιτικές τους σχέσεις με τη Ρωσία.<br /><br />Περαιτέρω αποδείξεις για τις ενισχυμένες, υψηλού επιπέδου πολιτικές σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ρωσίας παρουσιάστηκαν στις διεθνείς οικονομικές αγορές, με τη συμφωνία μετατροπής ποσού ύψους 6 δισεκατομμυρίων yuan σε «Baikalbonds» (ρωσικό κρατικό ομόλογο που εκδίδεται στη Ρωσία και εκφράζεται σε yuan). Τα μέλη της συμφωνίας αποτελούσαν η κινεζική εταιρία ICBC και η κρατική Gazprombank -η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας, στην οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις των ΗΠΑ από τον Ιούλιο του 2014. Αυτή η έκδοση offshore ξένων κρατικών ομολόγων σε yuan ήταν η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει, ξεπερνώντας την προηγούμενη έκδοση κρατικών ομολόγων ύψους 3 δισεκατομμυρίων yuan στη Βρετανική κυβέρνηση.<br /><br /><b>Εντατικοποίηση της διμερούς συνεργασίας σε πολυμερείς οργανισμούς</b><br /><br />Στη σύνοδο κορυφής G20 στη Hangzhou, που έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 2016, ο διάλογος μεταξύ Κίνας και Ρωσίας αποτέλεσε θέμα ατζέντας υψηλού επιπέδου για τους 2 πολιτικούς ηγέτες. Ο διάλογος επικεντρώθηκε, ειδικά, σε αρχές όπως το «κράτος δικαίου» στην προώθηση φορολογικών και νομικών εννοιών για την ενίσχυση επενδύσεων, την προστασία των επενδύσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις, και την παροχή κρατικών εγγυήσεων για τη χρηματοδότηση σχεδίων. Διεξήχθη επίσης διάλογος για την γεφύρωση των διαφορετικών ερμηνειών που έδωσε η κάθε πλευρά σε νομικές έννοιες, όπως τη σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα και τις συμβάσεις παραχώρησης.<br /><br />Στο επίπεδο της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σανγκάης (SCO), οι προτάσεις του Putin και του Xi για την ενσωμάτωση της Κινεζικής BRI με την κατευθυνόμενη από τη Ρωσία EEU έπαιξαν ρόλο-κλειδί στην σημαντική ενίσχυση της SCO. Αν και η SCO είναι οργάνωση ξεχωριστή της BRI και της EEU, αντιμετωπίζεται ολοένα και περισσότερο από κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ως ένας οργανισμός που αντικατοπτρίζει την πολιτική και οικονομική ανέλιξη της περιοχής της Ευρασίας. Εν μέρει, ως αποτέλεσμα, η Ινδία και το Πακιστάν, που προς το παρόν έχουν το status επιτηρητή στη SCO, έχουν υποβάλει αιτήσεις για να γίνουν πλήρη μέλη, οι οποίες αναμένεται να τεθούν σε ισχύ από τις αρχές του 2017. Ακόμη, ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών από όλο τον κόσμο έχουν ζητήσει επίσης να ενταχθούν στον οργανισμό.<br /><br />Η τριμερής κοινοπραξία μεταξύ Ρωσίας-Ινδίας-Κίνας (RIC) θεωρείται από τους συμμετέχοντες σε αυτή ως μια σημαντική συμφωνία για την επίτευξη πολιτικής σταθερότητας, τόσο παγκοσμίως όσο και στην περιοχή. Οι σχέσεις Ινδίας-Ρωσίας έχουν παραμείνει ισχυρές για μερικές δεκαετίες, με τη Ρωσία να είναι ο μεγαλύτερος συνεργάτης της Ινδίας στους τομείς της άμυνας και της πυρηνικής ενέργειας. Ωστόσο, αν και οι σχέσεις Κίνας-Ρωσίας έχουν ξεκάθαρα βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, η σχέση Κίνας-Ινδίας έχει κατά κάποιο τρόπο μεσολαβήσει στην εξέλιξη των δύο άλλων παραγόντων του τριγώνου. Συνεπώς, η Ρωσία έχει παίξει σημαντικό ρόλο στο να φέρει τις δύο πλευρές πιο κοντά με τις ενέργειές της στην κοινοπραξία RIC.<br /><br />Στη διάσκεψη της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού (APEC) που έλαβε χώρα πρόσφατα, το Νοέμβριο του 2016 στο Περού, οι Putin και Xi επανέλαβαν τη στενή τους συνεργασία και την τρέχουσα επικοινωνία σε θέματα πολιτικής με διεθνή διάσταση. Συμφώνησαν να προωθήσουν τη συμμαχία της APEC με την ενίσχυση στρατηγικών τοπικής και οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό περιελάμβανε την στήριξή τους για μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών Ασίας-Ειρηνικού για όλα τα 21 κράτη-μέλη. Η κοινή τους υποστήριξη για τοπικό ελεύθερο εμπόριο ήρθε στα πρόθυρα της ενδεχόμενης αποχώρησης του εκλεγέντος Προέδρου των Η.Π.Α. Donald Trump από την συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών στα πλαίσια της Trans-Pacific Partnership -μια κλειστής συμμαχίας υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. που περιλαμβάνει 12 κράτη και από τις δύο πλευρές του Ειρηνικού.<br /><br /><b>Κοινή συνεργασία για το στρατό και την ασφάλεια</b><br /><br />Ένα σημαντικό στοιχείο για τα αμυντικά και γεωπολιτικά ενδιαφέροντα της Κίνας και της Ρωσίας έχουν αποτελέσει τα αυξανόμενα επίπεδα της επίσημης υποστήριξης που παρέχουν μεταξύ τους για την ασφάλεια, που ολοένα και συχνότερα προσδιορίζονται ως ανησυχίες για κοινή αμυντική δράση. Η πιο πρόσφατη εμφανής επιβεβαίωση αυτής της θέσης ήρθε με τη μορφή της κοινής αντίθεσης Κίνας και Ρωσίας για τον αφοπλισμό του αντιπυραυλικού συστήματος (THAAD) στη Νότια Κορέα, μια απόφαση που λήφθηκε στα μέσα του 2016. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν προειδοποιήσει ότι ο THAAD αποτελεί κίνδυνο για την πυροδότηση ανταγωνισμού στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού που δυνητικά θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή.<br /><br />Ομοίως, η Κίνα και η Ρωσία έχουν αυξήσει τις κοινές στρατιωτικές τους δραστηριότητες συμπεριλαμβανομένων των κοινών ναυτικών δραστηριοτήτων στη Νότια Σινική θάλασσα φέτος. Σύμφωνα με ανώτατους αξιωματούχους στην Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή της Κίνας και στο Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, μιας και οι δύο πλευρές έρχονται αντιμέτωπες με ένα πιο σύνθετο διεθνές περιβάλλον ασφαλείας, μια πιο στενή στρατιωτική συνεργασία θεωρείται ευρέως ενδεδειγμένη.<br /><br />Η ρωσική κυβέρνηση έχει επίσης εκφράσει την υποστήριξή της για τη θέση της κινεζικής κυβέρνησης στο ζήτημα της Νότιας Σινικής θάλασσας, έχοντας δηλώσει υπέρ της στάσης του Πεκίνου ενάντια των επεμβάσεων από δυνάμεις εκτός της περιοχής. Με τη σειρά της, η Κίνα έχει εκφράσει με δηλώσεις της την υποστήριξή της, τονίζοντας την κατανόησή της για την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία -κυρίως αποδίδοντας την κίνηση στους ιστορικούς δεσμούςπου ενώνουν την Κριμαία με τη Ρωσία-, ενώ υποστηρίζει την εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία, και παράλληλα ζητά πολιτική διευθέτηση για τη λήξη του πολέμου.<br /><br /><b>Μακροπρόθεσμες δυσκολίες</b><br /><br />Πιθανότατα η πιο σοβαρή υπονόμευση στη σχέση Κίνας-Ρωσίας θα μπορούσε να προέλθει από την ίδια της την επιτυχία. Καθώς οι δύο χώρες ολοκληρώνουν πιο γρήγορα τα εθνικά τους προγράμματα και τα μεταναστευτικά ρεύματα εντατικοποιούνται, πιθανότατα να υπάρξει αυξανόμενη ανησυχία στη Ρωσία περί μιας «Κινεζικής κατάληψης» της αραιοκατοικημένης ρωσικής Άπω Ανατολής και άλλων περιοχών της Σιβηρίας.<br /><br />Αν το παραπάνω αποτελέσει τη δυσκολότερη πρόκληση για την πρόοδο των σχέσεων Κίνας και Ρωσίας -υπό το φως της δημοτικότητας του εθνικιστικού κόμματος της ρωσικής αντιπολίτευσης στις περιοχές της Άπω Ανατολής και της Σιβηρίας κατά τη διάρκεια των εκλογών για τη Δούμα το 2016 -έπειτα και οι δύο πλευρές θα πρέπει να σκεφτούν από κοινού να ανανεώσουν την οργάνωση και παρακολούθηση των μεταναστευτικών ρευμάτων.<br /><b><br />Συμπέρασμα</b><br /><br />Με εφαλτήριο την ενίσχυση των προσωπικών σχέσεων μεταξύ Xi και Putin, το εύρος και βάθος των σχέσεων Κίνας-Ρωσίας έχει έχει επεκταθεί σε πολλούς τομείς χάραξης κυβερνητικής και θεσμικής πολιτικής. Έχουν συμπεριληφθεί οι κεντρικές κυβερνήσεις των δύο χωρών, καθώς και οι τοπικές και περιφερειακές κυβερνήσεις, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενα σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι κρατικές και οι ιδωτικές εταιρίες και διάφοροι παράγοντες της αστικής κοινωνίας.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, η ταχύτητα και η κλίμακα της σχέσης μπορεί πιο εύστοχα να περιγραφεί ως «επαναστατική» παρά ως προοδευτική. Ξεκάθαρα, εξωτερικοί παράγοντες όπως η κρίση στην Ουκρανία υπήρξαν κρίσιμοι στο να απομακρύνουν την ρωσική ηγεσία από τις μετα-Σοβιετικές της σχέσεις με τη δυτική Ευρώπη. Ο βαθμός με τον οποίο ο ρωσικός λαός θα υποστήριζε τη στροφή της κυβέρνησής του από τη Δύση στην Ανατολή, ωστόσο, τίθεται προς αμφισβήτηση. Μολαταύτα, ο κρατικός ακτιβισμός που υποκινείται από τις Κίνα και Ρωσία στην προώθηση αυτής της διαδικασίας, έχει, μέχρι τώρα, επιφέρει έναν ορισμένο βαθμό επιτυχίας.<br /><br /><div class="p1"> <span class="s1"><span class="s1"><b><i>Συγγραφέας: Bob Savic</i></b></span></span></div> <div class="p1"> <span class="s1"><span class="s1"><b><i>Σε μετάφραση της Έλενας Μιχαηλίδη, Ερευνητική Ομάδα <span style="color: red;"><a href="https://thesafiablog.com/2017/02/11/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA/" style="color: red;" target="_blank">SAFIA</a></span></i></b></span></span></div> <div class="p1"> <span class="s1"><span class="s1"><b><i>Σε επιμέλεια της Σοφίας Γκαβαρδίνα, Συντονίστρια Ερευνητικής Ομάδας SAFIA –τομέας Κίνας</i></b></span></span></div> <div class="p1"> <span class="s1"><b><i><span class="s1"></span></i></b></span></div> <div class="p1"> <span class="s1"><span class="s1"><b><i>Πρώτη δημοσίευση:  The Diplomat</i></b></span></span></div> <div class="p1"> <span class="s1"><span class="s1"><br /> </span></span></div> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι κρύβεται πίσω από την ιδιαίτερη σχέση Κίνας-Ρωσίας;

Η άνοδος μιας περισσότερο πολιτικά και στρατιωτικά δυναμικής Ρωσίας και μιας οικονομικά και θεσμικά ανερχόμενης Κίνας μπορεί να θεμελιώσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Άναψε η κόντρα Βερολίνου και Ερντογάν: Θα παίξει φαίνεται το χαρτί των προσφύγων ο σουλτάνος

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwpBbLKFbAhiKMhd6r1pAZmDUnAcCsBr7B9IQkat8RBBf0ylPPnoqROz-jdyE3EPbnYlUGarKwdNmgMufRUDLACsTqFWMVHtwfU4yR8Kde4XZPxaIg9T20XRdoisKVQjpUJc-fxSYj1MLm/s1600/%25CE%2586%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2588%25CE%25B5+%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.+%25CE%2598%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25AF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2586%25CF%258D%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwpBbLKFbAhiKMhd6r1pAZmDUnAcCsBr7B9IQkat8RBBf0ylPPnoqROz-jdyE3EPbnYlUGarKwdNmgMufRUDLACsTqFWMVHtwfU4yR8Kde4XZPxaIg9T20XRdoisKVQjpUJc-fxSYj1MLm/s640/%25CE%2586%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2588%25CE%25B5+%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.+%25CE%2598%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25AF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2586%25CF%258D%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Νέα ένταση στις σχέσεις Άγκυρας-Βερολίνου πυροδότησαν την τελευταία εβδομάδα η σύλληψη του γερμανού δημοσιογράφου τουρκικής καταγωγής Ντενίζ Γιουτζέλ αλλά και η ακύρωση προεκλογικών συγκεντρώσεων του AKP στη Γερμανία. <br /><br />Μολονότι οι δυο υπουργοί Εξωτερικών Γερμανίας και Τουρκίας Γκάμπριελ και Τσαβούσογλου επιχείρησαν τα τελευταία 24ωρα να κατεβάσουν τους τόνους της αντιπαράθεσης, είναι γεγονός ότι οι διμερείς σχέσεις έχουν υποστεί νέο πλήγμα.<br /><br />Πριν την τηλεφωνική επικοινωνία των δυο υπουργών την Παρασκευή, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε φτάσει στο σημείο να επιρρίψει στο Βερολίνο ότι επιδιώκει να αποτρέψει το προεδρικό σύστημα που προωθεί ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν.<br /><br />Όπως είπε προς τη Deutsche Welle η καθηγήτρια Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας Μπιλγκίν Αγιάτα:<br /><i><br />«Το κλίμα στην παρούσα φάση είναι τεταμένο. Εντούτοις πιστεύω ότι οι σχέσεις Τουρκίας και Γερμανίας είναι αρκετά ισχυρές ώστε να ξεπεραστεί η κρίσγ. Υπάρχουν όμως ευθύνες. Όταν ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών ή Δικαιοσύνης εκφράζονται επικριτικά για τις ακυρώσεις (σσ. των προεκλογικών συγκεντρώσεων), θα πρέπει να προσθέσει κανείς ότι οι δηλώσεις τους είναι αντιφατικές. Διότι στην Τουρκία βρίσκονται έγκλειστοι ηγέτες της αντιπολίτευσης, στην Τουρκία δεν υπάρχει πλέον ελευθερία της έκφρασης. Πριν λοιπόν επικρίνουν την ελευθερία της έκφρασης στη Γερμανία, ας τη διασφαλίσουν πρώτα στην ίδια την Τουρκία».</i><br /><br /><b>Οι ακυρώσεις ενισχύουν τον Ερντογάν</b><br /><br />Η Μπιλγκίν Αγιάτα εκτιμά ότι η ακυρώσεις προεκλογικών συγκεντρώσεων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στη Γερμανία ενόψει του δημοψηφίσματος, ενδέχεται να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη κινητοποίηση των οπαδών του Ταγίπ Ερντογάν και συνεπώς στην περαιτέρω ενίσχυσή του. Όσον αφορά τη σημασία της συμμετοχής των Τούρκων της Γερμανίας στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση, η καθηγήτρια είναι σαφής:<br /><br /><i>«Είναι πολύ σημαντικοί. Από τη στιγμή που δόθηκε και στους Τούρκους του εξωτερικού το δικαίωμα ψήφου, διαπιστώσαμε ήδη στις δυο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους αφού η συμμετοχή τους μπορεί να είναι καθοριστική για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό το γνωρίζει φυσικά και η τουρκική κυβέρνηση. Το AKP έχει πολλούς υποστηρικτές στη Γερμανία. (…) Σε άλλες χώρες η εικόνα είναι διαφορετική. Στην Αγγλία ή την Ελβετία ή ακόμη και στις ΗΠΑ η τουρκική αντιπολίτευση έχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στην τουρκική κοινότητα».</i><br /><br />Θα πρέπει να αναμένει κανείς και νέα επιδείνωση των γερμανο-τουρκικών σχέσεων; Πώς θα εξελιχθούν το ερχόμενο διάστημα οι διμερείς σχέσεις;<br /><i><br />«Πιστεύω ότι θα υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση, ειδικά όταν η Τουρκία προσπαθήσει και πάλι να ασκήσει πιέσεις στα συμφραζόμενα της προσφυγικής συμφωνίας. Η κατάσταση όμως είναι σήμερα αρκετά πιο σύνθετη για τη γερμανική κυβέρνηση. Διότι είναι εκείνη που ανέλαβε το πολιτικό ρίσκο να συνεργαστεί στενά με μια όλο και πιο αυταρχική Τουρκία. Η γερμανική κυβέρνηση ήταν άλλωστε και εκείνη που πίεσε περισσότερο για την προσφυγική συμφωνία.</i><br /><br />Συνεπώς η ίδια ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Στα ΜΜΕ γίνεται συχνά λόγος για ομηρία. Η γερμανική κυβέρνηση όμως δεν θα πρέπει να γίνεται όμηρος. Με την προσφυγική συνεργασία πέρσι όμως το Βερολίνο ενίσχυσε τον Ερντογάν».<div> <br /><a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Άναψε η κόντρα Βερολίνου και Ερντογάν: Θα παίξει φαίνεται το χαρτί των προσφύγων ο σουλτάνος

Νέα ένταση στις σχέσεις Άγκυρας-Βερολίνου πυροδότησαν την τελευταία εβδομάδα η σύλληψη του γερμανού δημοσιογράφου τουρκικής καταγωγής Ντε...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «Moonlight», το σεληνόφως του Αιγαίου και το τούρκικο «Εξπρές του Μεσονυχτίου»…..

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Q7_cK3EXbGOKlTNokEkKr5BxvuXW226CBDQe-t0fTseqwz2zqgTDiIMmLdBqM60uune-sitiM9GOwvXNWskV6BF20xnb5BZam-nv-ZVwulpuUM2fuea6QrPOnjfrpftDnSb-BgKsdzWf/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25C2%25ABMoonlight%25C2%25BB%252C+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25C2%25AB%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585%25C2%25BB%25E2%2580%25A6...jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Q7_cK3EXbGOKlTNokEkKr5BxvuXW226CBDQe-t0fTseqwz2zqgTDiIMmLdBqM60uune-sitiM9GOwvXNWskV6BF20xnb5BZam-nv-ZVwulpuUM2fuea6QrPOnjfrpftDnSb-BgKsdzWf/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25C2%25ABMoonlight%25C2%25BB%252C+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25C2%25AB%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585%25C2%25BB%25E2%2580%25A6...jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης*</strong><br /> Ένα σχεδόν μήνα μετά από την ορκωμοσία του 45^ου Αμερικανού Προέδρου κ. Ντόναλτ Τραμπ, το «<em>Moonlight</em>», η αμερικανική καλύτερη ταινία των 66^ων  βραβείων Όσκαρ, αποτελεί απάντηση και νίκη της προοδευτικής Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ως προς τη συντηρητική, φοβική και κλειστή Αμερική που επιθυμεί να επιβάλει ο νέος πλανητάρχης.<span id="more-198138"></span><br /> <br /> Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στην δύσκολη και πολύπαθη ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, το «σεληνόφως» του Αιγαίου, υπό κανονικές συνθήκες ομαλότητας και ειρήνης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το φως ελπίδας και χαράς για εκατοντάδες χιλιάδες μετακινηθέντων Ασιατικών πληθυσμών που το επιλέγουν ως φως περάσματος από την σκληρή πλευρά της ζωής σε συνθήκες πιο ανθρώπινες ικανές στη δημιουργία μιας καλύτερης ζωής.<br /> <br /> Το αιγαιοπελαγίτικο φως του φεγγαριού χαρακτηρίζεται συνάμα επικίνδυνο για αρκετούς εκ των προσφύγων – μεταναστών καθώς αποτελεί την τελευταία εικόνα της ζωής τους, όταν τα δουλεμπορικά που αναλαμβάνουν τη μεταφορά από την Τουρκία στις ελληνικές ακτές βυθίζονται και οι ίδιοι μετά από πάλη με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα πνίγονται στο βυθό του Αιγαίου.<br /> <br /> Το «σεληνόφως» του Αιγαίου, χαρακτηρίζεται δύσκολο, μα συνάμα σκληρό ικανό να σκορπίσει τον θάνατο.<br /> <br /> Οι άσπονδοι γείτονες Ελλάδα και Τουρκία, αρκετές φορές απολαμβάνουν το κοινό φεγγάρι, χορεύοντας και τραγουδώντας.<br /> <br /> Υπάρχουν όμως και  φορές που στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επικρατεί το γκρι του φεγγαριού με αποτέλεσμα να προκαλούνται στο Αιγαίο επεισόδια ικανά, ώστε να προκληθούν αιτίες για συγκρούσεις μη ειρηνικές που οδηγούν στο θάνατο νέους ικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους.<br /> <br /> <div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_198139" style="width: 614px;"> <a href="http://i1.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2017/03/KEMAL-AIBALI-TURKEY01.jpg?ssl=1"><img alt="Η φωτογραφία είναι από Αιβαλί. Είναι η κεντρική πλατεία Μειντανι. Διακρίνεται το άγαλμα του Κεμάλ, και δίπλα το άγαλμα που δείχνει Τούρκους στρατιώτες να πυροβολούν προς την Ελλάδα (τυχαίο;) και να απωθουν τους Έλληνες προς τη θάλασσα... Είναι προς τιμη της 6ης Σεπτεμβριου εθνικης εορτης που γιορταζουν την απωθηση των Ελληνων στη θαλασσα... Το συγκεριμενο αγαλμα βρισκεται σε ολες τις πολεις των παραλιων. Η φωτογραφία ανήκει στον συγγραφέα." class="size-full wp-image-198139" src="https://i1.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2017/03/KEMAL-AIBALI-TURKEY01.jpg?resize=604,453&ssl=1" /></a><br /> <div class="wp-caption-text"> <i>Η φωτογραφία είναι από Αιβαλί. Είναι η κεντρική πλατεία Μειντανι. Διακρίνεται το άγαλμα του Κεμάλ, και δίπλα το άγαλμα που δείχνει Τούρκους στρατιώτες να πυροβολούν προς την Ελλάδα και να απωθουν τους Έλληνες προς τη θάλασσα… Κτίστηκε προς τιμή της εθνικής εορτής της 6ης Σεπτεμβριου… Το συγκεκριμένο άγαλμα βρισκεται σε ολες τις πολεις των παραλιων. Η φωτογραφία ανήκει στον συγγραφέα.</i><br /> <i><br /></i></div> </div> <strong>Το ζεϊμπέκικο του Γεωργίου Παπανδρέου και τα παλαμάκια του Ισμαήλ Τζεμ</strong>. <strong>Καλοκαίρι 2001</strong>.<br /> Ενδεχομένως σε κανονικές συνθήκες, κάτω από το φως του  Αιγαιοπελαγίτικο φεγγαριού, θα μπορούσαν οι δυο λαοί, να χορεύουν ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλι, όπως άλλωστε έπραξαν το καλοκαίρι του 2001,σε μια στιγμή αναλαμπής, εξαιτίας της προσέγγισης λόγω των διαδοχικών σεισμών του 1999, οι πολιτικές ηγεσίες της διπλωματίας των δύο χωρών.<br /> <br /> Ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας και μετέπειτα πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου χορεύει το «ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» με τον συγχωρεμένο τότε Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ να συνοδεύει τον ομόλογό του, παίζοντας «παλαμάκια» σε ταβέρνα της Κωνσταντινούπολης.<br /> <br /> Ομολογουμένως, – για το εσωτερικό της Ελλάδας – , με τις εικόνες του ζεϊμπέκικου, για πρώτη φορά μετά την κρίση των Ιμίων του 1996, έστω και επικοινωνιακά, η ελληνική διπλωματία υπερτερεί της τουρκικής.<br /> Το ζεϊμπέκικο που χορεύει ο Γιώργος Παπανδρέου είχε και παρενέργειες, καθώς γίνεται η αιτία ποικίλων αντιδράσεων στην Κύπρο.<br /> <br /> Ο Ισμαήλ Τζεμ, ήταν Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, του πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.<br /> <br /> Η συγκεκριμένη εικόνα του ζεϊμπέκικου του καλοκαιριού του 2001, με πρωταγωνιστές τους δυο Υπουργούς Εξωτερικών, είναι μια παρένθεση και αποτελεί ανάμνηση χαμένη στη σκληρή κόντρα και στην πολιτική των προκλήσεων που επιλέγει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας απέναντι στην αμυντική γραμμή της Ελλάδας.<br /> <br /> Σίγουρα, εάν ποτέ στο μέλλον εξομαλυνθούν πλήρως οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, οι ιστορικοί θα αναφέρουν ως αρχή της καλής γειτονίας το συγκεκριμένο ζεϊμπέκικο .<br /> Ας δούμε τη δύσκολη και επικίνδυνη πλευρά του «φεγγαριού του Αιγαίου», ειδικά όταν οι Τούρκοι βρίσκονται σε κατάσταση μέθης, κυριευμένοι από την επιθυμία της εδαφικής επέκτασης, με αποτέλεσμα να επικρατεί η όξυνση του πατριωτικού τουρκικού εθνικισμού<br /> <br /> <strong>Κωνσταντινούπολη. Τα γεγονότα του 1955.</strong><br /> Στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955 , παρά την υπογραφή της Συνθήκης τη Λοζάνης το 1923, οι Τούρκοι, εξαγριωμένοι αποφασίζουν τον διωγμό μεγάλου αριθμό Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας, της απόφασης των Κυπρίων να διεκδικήσουν τον Απρίλιο του 1955 την ανεξαρτησία από την Μεγάλη Βρετανία.<br /> <br /> Η συρρίκνωση του ελληνισμού της Πόλης, οφείλεται στην προπαγάνδα και στον εθνικισμό που οι Βρετανοί επιβάλουν και τρέφουν στους Τούρκους, οι οποίοι με εθνικιστικό παραλήρημα απελαύνουν μεγάλο όγκο Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που παραμένουν εκεί εξαιτίας της συνθήκης της Λοζάνης.<br /> <br /> Στην Κωνσταντινούπολη ο εθνικισμός επικρατεί της ομαλότητας, οι Έλληνες αναγκάζονται σε διωγμό με τους Τούρκους εθνικιστές οι οποίοι φωνάζουν συνθήματα κατά της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη μεγάλη Βρετανία, διαφωνούν με τη θέληση των Ελλήνων της Κύπρου για ένταξη του νησιού της Αφροδίτης στην Ελλάδα και αναγάγουν ως κεντρική απαίτηση την ώρα της έξαρσης των διαδηλώσεων κατά των Ελλήνων της Πόλης, το σύνθημα «η Κύπρος είναι τουρκική».<br /> Τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, θεωρούνται ως η αρχή του μπολιάσματος της ιδέας, από τους Βρετανούς προς την τουρκική διπλωματία, της εισβολής και κατάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία.<br /> <br /> <strong>Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο. 1974.</strong><br /> Δεκαεννέα χρόνια μετά από τα γεγονότα της Πόλης του 1955, με τον Τουρκικό εθνικισμό σε έξαρση, με αποτέλεσμα τον διωγμό των «Ρωμιών» που οδηγεί στη συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου της Κωνσταντινούπολης, το σύνθημα των εθνικιστών στις διαδηλώσεις του Σεπτεμβρίου του 1955 λαμβάνει σάρκα και οστά.<br /> <br /> Ο Τούρκος πρωθυπουργός <strong>Μπουλέντ Ετσεβιτ</strong>, δίνει το πράσινο φως για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.<br /> Στις 20  Ιουλίου 1974, η Τουρκία, παρανόμως, εισβάλει στην Κύπρο με τον Τουρκικό στρατό να καταλαμβάνει παρά τη διεθνή κατακραυγή το βόρειο τμήμα του νησιού και την επαρχία της Αμμοχώστου.<br /> <br /> Η επιτυχία του σχεδίου «<strong>Αττίλας»</strong> για τους Τούρκους δεδομένη, οι Τούρκοι κατέχουν παράνομα το βόρειο τμήμα του νησιού δημιουργώντας το «ψευδοκράτος».<br /> <br /> Τα βάσανα του Κυπριακού λαού αρχίζουν.<br /> <br /> Σήμερα, βρισκόμαστε στην περίοδο όπου έχουν ξεκινήσει συνομιλίες επίλυσης του Κυπριακού.<br /> Θα είναι λάθος ιστορικό για τον ελληνισμό, ο κυπριακός λαός να αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση που να προκρίνει την διχοτόμηση, έστω και με τη μορφή συνομοσπονδίας του νησιού.<br /> <strong>Εάν προκριθεί, μέσω δημοψηφίσματος η λύση της πρότασης για τη δημιουργία διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας, ο Κύπριος πολίτης στην ουσία αποδέχεται την Τουρκική εισβολή του 1974, το «ψευδοκράτος» των Τούρκων και την οριστική διχοτόμηση του νησιού</strong>.<br /> <strong>Το εξπρές του Μεσονυχτίου</strong>.<strong>1978.</strong><br /> <strong><br /></strong> Σαράντα χρόνια, περίπου, πριν από την προσφάτως βραβευμένη με το  Όσκαρ 2017 ταινία «<em>Moonlight</em>» από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, στα βραβεία Όσκαρ του 1978, η ταινία <strong>«Το εξπρές του Μεσονυχτίου» </strong>κερδίζει το Οσκαρ καλύτερου σεναρίου.<br /> Το σενάριο του Όλιβερ Στόουν βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Μπίλι Χέιζ.<br /> <br /> Ο Μπίλι Χέιζ, συλλαμβάνεται από τις τουρκικές αρχές, κάπου το 1970, για κατοχή  χασίς όταν με την κοπέλα του είναι έτοιμος να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στην πατρίδα του.<br /> Στα τουρκικά μπουντρούμια, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία αλλά και το σενάριο του Όλιβερ Στόουν, ο Μπίλι Χέιζ, ζει τον ευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας με βασανιστήρια, ψυχολογική βία και βιασμούς ζώντας μέσα στην τούρκικη παράνοια.<br /> <br /> Ο Αμερικανός φοιτητής, στο τέλος, κατορθώνει να αποδράσει από τις τουρκικές φυλακές, σκοτώνοντας Τούρκο φύλακα που προσπαθεί να τον βιάσει και καταφέρνει, κολυμπώντας τον Έβρο να βρεθεί στην Ελλάδα και να επιστρέψει στην πατρίδα του βάζοντας τέλος στην οδυνηρή περιπέτειά του.<br /> <br /> <strong>Τουρκική Διπλωματία</strong>.<strong> Τακτικές</strong>.<br /> Οι συγκεκριμένες μέθοδοι κράτησης που βίωσε ο Μπίλι Χέιζ από τις τουρκικές αρχές δεν απέχουν και πολύ από την τακτική και τις πράξεις που η τουρκική πλευρά, – πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική – , χρησιμοποιεί  απέναντι στην Ελλάδα.<br /> <br /> <strong>Η κρίση των Ιμίων. 31^η Ιανουαρίου 1996</strong>.<br /> Εικοσιδύο χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έχουμε νέα πρόκληση των Τούρκων, όπου αυτή τη φορά καταλαμβάνουν έστω και για μια μέρα ελληνικό έδαφος και συγκεκριμένα μια βραχονησίδα στο Ανατολικό Αιγαίο.<br /> Στο <strong>«σεληνόφως</strong>» της βραδιάς της 31^ης Ιανουαρίου 1996, βράδυ της κρίσης των Ιμίων, οι Ένοπλες Δυνάμεις των δύο χωρών δίνουν ραντεβού με τον θάνατο, στα Ίμια, όταν πέφτει ή για ορισμένους καταρρίπτεται το ελικόπτερο του ελληνικού στρατού, με τους επιβαίνοντες  Έλληνες – ήρωες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, Έκτορα Γιαλοψό, Χριστόδουλο Καραθανάση και Παναγιώτη Βλαχάκο να χάνουν τη ζωή τους.<br /> <br /> Η κρίση των Ιμίων λύνεται προσωρινά όπως αποδεικνύεται την επόμενη μέρα με παρέμβαση του 42^ου Αμερικανού Προέδρου κ. Μπιλ Κλίντον και τους Τούρκους κομάντο να εγκαταλείπουν τα Ίμια.<br /> Ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Σημίτης ευχαριστεί τους Αμερικανούς ως προς τη βοήθεια για την αποκλιμάκωση της κρίσης.<br /> <br /> <strong>Η Ελλάδα και η Τουρκία μέσα στο 2017.</strong><br /> Το πάγιο πρόβλημα στην περιοχή η ελληνοτουρκική διένεξη αποτελεί ακόμα μια φορά γεγονός.<br /> Ελλάδα και Τουρκία αντιμέτωπες με οικονομική αλλά και πολιτική κρίση αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα προβλήματά τους<br /> .<br /> Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τη δυσχερή κατάσταση της οικονομίας, η κρίση που βιώνει έχει πολυεπίπεδες αντιδράσεις σε πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.<br /> Η χώρα μας βάλλεται από παντού, είτε από τους «κακούς και σκληρούς» δανειστές – εταίρους, είτε από τους «κακούς» και με επεκτατική διάθεση, επικίνδυνους γείτονες της ανατολικής ακτής του Αιγαίου.<br /> <br /> Η ορθή αντιμετώπιση πολλαπλών προβλημάτων αδύνατη, ειδικά όταν και στην Τουρκία η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, πιο επικίνδυνη και έτοιμη ανά πάσα στιγμή να περάσει σε απρόβλεπτες συνθήκες.<br /> <br /> Από το πραξικόπημα της 16^ης Ιουλίου, ως το δημοψήφισμα Ερντογάν της 16^ης Απριλίου, ημέρα που οι Έλληνες θα γιορτάζουν το Πάσχα, η τουρκική προκλητικότητα καθημερινή, όπως καθημερινές οι προκλητικές δηλώσεις και πράξεις  Τούρκων αξιωματούχων , υπουργών και στρατιωτικών προς την ελληνική πλευρά.<br /> <br /> Στόχος της τουρκικής πολυεπίπεδης και πολυφωνικής διπλωματίας, τα Ίμια, με ενδεχόμενη αναπαραγωγή του σεναρίου της κρίσης του 1996, αλλά και η προβολή νέων αξιώσεων ελληνικών νησιών και της δημιουργίας συζήτησης μέσω της πολιτικής των προκλήσεων στις ήδη τουρκικές «γκρίζες ζώνες» του Αιγαίου.<br /> <br /> Η ελληνική κυβέρνηση, δια στόματος της ηγεσία του Υπουργείου Αμύνης, απαντάει ερασιτεχνικά, καθώς ως φαίνεται, αδυνατεί να παρακολουθήσει με υπομονή και αδιαφορία το  επικοινωνιακό «κρεσέντο» της τουρκικής διπλωματίας.<br /> <br /> Οι αξιώσεις των Τούρκων ικανές, ως προς τη δημιουργία νέου θερμού επεισοδίου ενδεχομένως, όπως αναφέρουν αρκετοί αναλυτές, αυτό να συμβεί ακόμα και την νύχτα του Τουρκικού Δημοψηφίσματος της 16^ης Απριλίου, ειδικά εάν και εφόσον ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν δεν καταφέρει να περάσει τις προτεινόμενες «Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις» που θα μετατρέψουν την Τουρκική Δημοκρατία σε Σουλτανάτο.<br /> <br /> Αρνητικό αποτέλεσμα κατά το δημοψήφισμα σημαίνει εκ νέου προπαγάνδα, καλλιέργεια και όξυνση του μη προβλέψιμου τουρκικού εθνικισμού, με αποτέλεσμα οι προς το παρόν απειλές των Τούρκων αξιωματούχων προς την Ελληνική πλευρά να γίνουν πράξη μέσω ενός επεισοδίου που θα δείχνει την αποτελεσματικότητα του Τουρκικού Στρατού.<br /> <br /> Το έργο το έχουμε ξαναδεί.<br /> Έχουμε μπει στην εποχή του μη πολέμου, η εποχή της ειρήνης ανήκει στο παρελθόν, ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο Τουρκικό δημοψήφισμα είναι ικανό να αλλάξει την κατάσταση στη Τουρκία, με την Ελλάδα να λειτουργεί ως εξιλαστήριο θύμα της τουρκικής ανικανότητας, αδιαλλαξίας και εθνικιστικής διάθεσης.<br /> <br /> Κάθε στροφή που περιλάμβανε το ζεϊμπέκικο του Γεωργίου Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2001, τόσα τα θερμά ή μη, επεισόδια που προσφέρει η Τουρκία στην  Ελλάδα.<br /> <br /> Δυστυχώς ο Ισμαήλ Τζεμ δεν ζει πια, αλλά και ο Τούρκος Πρόεδρος και μελλοντικός Σουλτάνος του Τουρκικού Χαλιφάτου κ. Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν δεν επισκέπτεται πια στη Ραφήνα τον κουμπάρο του και πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Κώστα  Καραμανλή.<br /> <br /> Η υπομονή έχει και τα όριά της η ελληνική πλευρά έχει δείξει πως δεν μπορεί να διαχειριστεί ιστορικά από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετά, πλην εξαιρέσεων, τις τουρκικές προκλήσεις.<br /> Εύχομαι το αποτέλεσμα του «Türkiye referandum» της 16^ης Απριλίου, να μην αποτελέσει λόγος ώστε οι Έλληνες να μην μπορούν να χωνέψουν καλά το πασχαλινό φαγοπότι.<br /> <br /> Απεύχομαι να επικρατήσει το ενδεχόμενο που λέει πως τη νύχτα της  16^ης Απριλίου 2017, ίσως χρειαστεί να επέμβει το «<em>Moonlight</em>», ώστε να αποκατασταθεί για ακόμα μια φορά η σχέση  του «σεληνόφως του Αιγαίου» με το «Ege nehtabi», εξαιτίας ενός νέου θερμού επεισοδίου προερχόμενο πάντα από την τουρκική πλευρά.<br /> Με βεβαιότητα όμως αναφέρω, πως το ηλιοβασίλεμα της 17^ης Απριλίου στα Ίμια, στην Κρήτη, στην Σαντορίνη, στον Άγιο Φωκά της Πάρου και σε όλα τα  αιγαιοπελαγίτικα ακριτικά νησιά, θα είναι, – όχι μόνο εξίσου όμορφο, ενδιαφέρον για σχολιασμό και αντικείμενο ζήλιας ή ανεκπλήρωτου πόθου για ορισμένους «δύστροπους γείτονες»-, για πάντα ελληνικό.<br /> <br /> <strong>Σημείωση</strong>: <strong>Η επιλογή του ηλιοβασιλέματος του Αγίου Φωκά στην Πάρο, όχι τυχαία. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ηλιοβασίλεμα ιδίου ενδιαφέροντος με αυτό της Σαντορίνης, ηλιοβασίλεμα που αποτελεί πηγή έμπνευσης για αρκετά από τα τραγούδια που σιγοτραγουδούν οι δυο λαοί του Αιγαίου</strong>.<br /> <br /> <i>*Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής</i><br /> <div> <i><br /></i><a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το «Moonlight», το σεληνόφως του Αιγαίου και το τούρκικο «Εξπρές του Μεσονυχτίου»…..

Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης* Ένα σχεδόν μήνα μετά από την ορκωμοσία του 45 ου Αμερικανού Προέδρου κ. Ντόναλτ Τραμπ, το « Moonlight »,...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαθιά στη «Συριακή Παγίδα» η Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh69wFnjIiF6lhVFZI6kG_1J6E8HUC2mSLEe6cI7LBAagDlmXV3KLj3czULPT-ogjPSasOoQCfk0GuoHDHlQIm_Q3Ge0hiQYRv-nEQjfVejFeYpGEFVb0mSAbDfrrwN4gf5GZeqhdvO9kI3/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25AC+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25C2%25AB%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1%25C2%25BB+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh69wFnjIiF6lhVFZI6kG_1J6E8HUC2mSLEe6cI7LBAagDlmXV3KLj3czULPT-ogjPSasOoQCfk0GuoHDHlQIm_Q3Ge0hiQYRv-nEQjfVejFeYpGEFVb0mSAbDfrrwN4gf5GZeqhdvO9kI3/s640/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25AC+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25C2%25AB%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1%25C2%25BB+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Βαθιά στη «φάκα της Συρίας» μπαίνει η Τουρκία και ο Tayyip Erdogan, σε ένα παιγνίδι ζωής και θανάτου για την Τουρκία που προς το παρόν τη φέρνει απέναντι τόσο στη Μόσχα όσο και στην Ουάσιγκτον. Τη στιγμή που η καχυποψία με το Ιράν κορυφώνεται, το Κουρδικό φουντώνει και με επιλογή του τούρκου ηγέτη οι σχέσεις με την Ευρώπη είναι πλέον «πολεμικές».<br /> <br /> Ξαφνικά η Τουρκία βλέπει τους Κούρδους της Συρίας που θεωρεί ως «μακρύ χέρι» του ΡΚΚ, να αναβαθμίζονται σε σύμμαχο και συνομιλητή και των Ρώσων και των Αμερικάνων, ενώ σε έναν τακτικό ελιγμό οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους του SDF παραδίδουν εδάφη που έχουν αποσπάσει από το ISIS στο καθεστώς Assad, προκειμένου να αποτρέψουν έτσι μια ενδεχομένη τουρκική προέλαση... <br /> <br /> Ο συναγερμός έχει σημάνει από μέρες στην Άγκυρα καθώς κορυφαίοι στρατιωτικοί παράγοντες ζητούν και δημοσίως από την Ουάσιγκτον να στηρίξει τη συνέχιση της συνεργασίας επί του πεδίου με τους κούρδους του YPG που αποτελούν τον κορμό του SDF, στο οποίο συμμετέχουν και Σύριοι Άραβες.<br /> <br /> Μετά το διοικητή του CENTCOM, στρατηγού Γιόζεφ Βοτελ, που επισκέφθηκε για δεύτερη φορά πριν δυο εβδομάδες το Κομπάνι για συνομιλίες με τους κούρδους αντάρτες τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί τρομοκράτες και συνεργάτες του ΡΚΚ, μόλις την Πέμπτη ο επιχειρησιακός διοικητής του CENTCOM, αντιστράτηγος Στεφεν Τάουνσεντ, δήλωσε ότι έχει ζητήσει την συνέχιση της συνεργασίας με το SDF και το YPG επισημαίνοντας ότι δεν αποτελεί απειλή για κανέναν...<br /> <br /> Τη δήλωση αυτή ακολούθησε η προειδοποίηση υπό μορφή διαγγέλματος του Mevlut Cavusoglu, ότι εάν δεν αποχωρήσουν οι κουρδικές δυνάμεις από το Manbij τότε η Τουρκία θα πλήξει στόχους στην πόλη αυτή, την οποία έχουν αποσπάσει από το ISIS οι δυνάμεις του SDFκαι των Κούρδων από τον περασμένο Αύγουστο, μετά από μια μεγάλη επιχείρηση που συνέβαλε τα μεγιστα και η αμερικανική αεροπορία.<br /> <br /> Οι παρεμβάσεις αυτές των κορυφαίων Αμερικανών αξιωματικών έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς τις επόμενες ημέρες αναμένεται ο πρόεδρος Trump, να αποφασίσει τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον του ISIS, που αποτελεί πρώτη προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής του.<br /> <br /> Η Τουρκία επανειλημμένα είχε ζητήσει από τους Αμερικανούς να στηρίξουν τις δυνάμεις του Free Syria Army (FSA) που έχουν συμμαχήσει με την Τουρκία, αλλά η απάντηση της κυβέρνησης Obama ήταν αρνητική, ενώ και η κυβέρνηση Trump δεν έχει δώσει απάντηση στο τουρκικό αίτημα.<br /> <br /> Ο Cavusoglu ήθελε να υπενθυμίσει στις ΗΠΑ τη δέσμευσή τους ότι θα απωθήσουν το YPG ανατολικά του Ευφράτη ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία μιας ζώνης σε όλο το μήκος των συνόρων με την Τουρκία που θα ελέγχεται από τους Κούρδους.<br /> <br /> Όμως το νέο σοκ για την Άγκυρα ήρθε από την Μόσχα καθώς ήταν η Ρωσία που ανακοίνωσε αυτή τη συμφωνία για το Manbij την Παρασκευή. Ο Σεργκει Ρουντσκόϊ από το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο ανακοίνωσε ότι το Manbij και οι γύρω περιοχές τίθενται υπό τον έλεγχο των κυβερνητικών δυνάμεων και συνεπώς υπό την ρωσική αντιαεροπορική και στρατιωτική προστασία.<br /> <br /> Η Ρωσία στη Συρία πέτυχε να μπει σφήνα στην κρίση χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν τόσο η Τουρκία όσο και η Ουάσιγκτον. Η Μόσχα επέλεξε από την αρχή τη συμμαχία με το YPG το οποίο είχε τη στήριξη των Αμερικάνων από το 2014. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι στις 15 Φεβρουάριου η Μόσχα φιλοξένησε συνέδριο όλων των κουρδικών οργανώσεων και κομμάτων από το Ιράν, τη Συρία και την Τουρκία που πρόσκεινται στο ΡΚΚ, αλλά και το PUK του ιρακινού Κουρδιστάν, που συζήτησαν για το μέλλον της περιοχής και το Κουρδικό ζήτημα στο νέο χάρτη που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Έτσι ενώ η Τουρκία είχε ρίξει το βάρος της στο να πείσει τους Αμερικανούς να περιορίσουν τους Κούρδους της Συρίας, τελικά είναι οι Ρώσοι που ανέλαβαν την αποστολή αυτή, υποχρεώνοντας όμως την Άγκυρα να μείνει μακριά από την στρατηγικής σημασίας περιοχή του Manbij και να αποδεχθεί την προέλαση των συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων στην περιοχή που σημαίνει και την αποδοχή εκ μέρους της Τουρκίας και του Erdogan, του προέδρου Assad ως συνομιλητή. Με αυτό τον τρόπο όμως ο Putin μπορεί να χρησιμοποιεί το κουρδικό στοιχείο ως μέσο πίεσης προς την Τουρκία, καθώς ο Assad προκειμένου να διατηρηθεί στο παιγνίδι και να πλήξει το θανάσιμο εχθρό του Tayyip Erdogan, δεν διστάζει να υποσχεθεί ευρεία αυτονομία στο κουρδικό στοιχείο στη Βόρειο Συρία.<br /> <br /> Η Τουρκία έχει περιορισμένες επιλογές, καθώς η προσπάθειά της να πείσει τους Αμερικανούς να στηρίξουν τις δυνάμεις του FSA αντί του SDF έχουν πέσει στο κενό, ενώ η ανάληψη μονομερώς δράσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θα είναι επιλογή υψηλότατου ρίσκου. Η Τουρκία κατόρθωσε να στείλει στο συριακό έδαφος τον Στρατό της μόνο με την «άδεια» των Ρώσων και δεν θα διακινδύνευε μια νέα κρίση με την Μόσχα, η οποία θα είχε και σοβαρές συνεπείς όχι μόνο στο πεδίο της Βόρειας Συρίας αλλά και στον τουρισμό, που το ρωσικό εμπάργκο γονάτισε τον πιο προσοδοφόρο κλάδο της τουρκικής οικονομίας. <br /> <br /> Ο κ. Erdogan μεταβαίνει στην Μόσχα για διήμερη επίσκεψη στις 9 Μαρτίου, σε μια προσπάθεια να διερευνήσει τις προθέσεις του V. Putin σε σχέση κυρίως με το Κουρδικό. Στη Μόσχα όμως ο κ. Erdogan προσέρχεται από θέση αδυναμίας, καθώς χωρίς να έχει εγγυήσεις για το μέλλον σε ότι αφορά στους Κούρδους της Συρίας θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί κατ' αρχήν τη διατήρηση στο «παιγνίδι» του προέδρου Assad και της αβεβαιότητας για το μελλοντικό καθεστώς των περιοχών της βόρειας Συρίας που κατοικεί η κουρδική μειονότητα.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, η κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας και προσωπικά του Erdogan με τη Γερμανία, αλλά και η επίθεση του τούρκου προέδρου εναντίον των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, δημιουργεί ένα σοβαρότατο ρήγμα στην Ατλαντική Συμμαχία, όπου πλέον η Τουρκία απομονώνεται όλο και περισσότερο.<br /> <br /> Η εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία και ο τρόπος με τον οποίο απομονώνεται διαρκώς από φίλους και συμμάχους, καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνες και απρόβλεπτες τις αντιδράσεις του τούρκου ηγέτη. Και αυτό δεν μπορεί φυσικά να αφήνει αδιάφορη ούτε την Ελλάδα...<br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Βαθιά στη «Συριακή Παγίδα» η Τουρκία

Βαθιά στη «φάκα της Συρίας» μπαίνει η Τουρκία και ο Tayyip Erdogan, σε ένα παιγνίδι ζωής και θανάτου για την Τουρκία που προς το παρόν τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι πραγματικά συμβαίνει με τους εξοπλισμούς

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9zAF9ZZNNxO8oBAvAD3L_kzfnmeSoVtbUa9py_zQXWtQjpia7rZFL6npi4ZZqcDpj2zIQFga-yNmvCmXDchQigvgFPo_X9smw8Cl1dNgCx9qPYOH96TbZ-iuLFKsABYmp8_bc2bLylCzQ/s1600/TOR+M1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9zAF9ZZNNxO8oBAvAD3L_kzfnmeSoVtbUa9py_zQXWtQjpia7rZFL6npi4ZZqcDpj2zIQFga-yNmvCmXDchQigvgFPo_X9smw8Cl1dNgCx9qPYOH96TbZ-iuLFKsABYmp8_bc2bLylCzQ/s640/TOR+M1.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Ιπποκράτη Δασκαλάκη*</b><br /><br />Πάμπολλα τα ιστορικά παραδείγματα που καταδεικνύουν την αποφασιστική σημασία της ποσοτικής και ποιοτικής υπεροχής των εξοπλισμών (οπλικών συστημάτων) σε μια πολεμική σύγκρουση. Πολυάριθμες όμως και οι περιπτώσεις στις οποίες η νίκη έγειρε στο πλευρό του εξοπλιστικά υποδεεστέρου καθώς επετεύχθη από συνδυασμό άλλων παραγόντων, κυρίως εμψύχων. Οι τελευταίοι αυτοί συντελεστές, αποφασιστικής πάντοτε σημασίας, όπως το ηθικό, η εκπαίδευση, η ηγεσία, το δόγμα, η ποιοτική υπεροχή του ανθρωπίνου δυναμικού κλπ, δυσκόλως αποτιμούνται και για αυτό αναφέρονται και ως «αστάθμητοι παράγοντες». Έχει όμως παρατηρηθεί ότι σε περιπτώσεις συγκρούσεων αντιπάλων σχετικά παραπλήσιου οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού, τεχνολογικού και πολιτιστικού υποβάθρου, η σημασία της ποιοτικής και ποσοτικής υπεροχής των οπλικών συστημάτων προσδίδει σημαντικό πλεονέκτημα. Όταν μάλιστα, η υπεροχή αυτή, συνοδεύεται και από το πλεονέκτημα της στρατηγικής πρωτοβουλίας και του επιχειρησιακού και τακτικού αιφνιδιασμού, η κατάσταση γίνεται δυσχερής για την ασθενέστερη πλευρά.<br /><br />Η εισαγωγή αυτή κρίνεται απαραίτητη για τη σύντομη αναφορά μας στο θέμα των αμυντικών εξοπλισμών της χώρας μας που αναζωπυρώθηκε πρόσφατα εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας σε όλα τα επίπεδα. Βέβαια τα θέματα των εξοπλισμών, των συνεπειών τους στην εθνική άμυνα αλλά και στην οικονομία και οι ατελείωτες τριβές για τα σχετικά και λοιπά συμπαρασυρόμενα θέματα ταλανίζουν το ελληνικό κράτος από την εποχή της ανεξαρτησίας του. Για πολλοστή φορά τα σημαντικά αυτά θέματα, όχι μόνο για την άμυνα και ύπαρξη της χώρας, αλλά και για την εθνική οικονομία, τη βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή και την πολυαναφερόμενη ανάπτυξη, αντιμετωπίζονται στρεβλά, επικοινωνιακά και μικροπολιτικά. Θαρρεί κανείς ότι δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα απολύτως από τις δοκιμασίες που αντιμετωπίσαμε όταν παραμελήσαμε τη στρατιωτική μας προετοιμασία αλλά και από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι εσπευσμένες, ασυντόνιστες και αγωνιώδεις προσπάθειες εξοπλισμού δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα οφέλη.<br /><br />Εξετάζοντας ψύχραιμα και διαχρονικά τις εξοπλιστικές προσπάθειες μας δύσκολα κανείς μπορεί να αναγνωρίσει ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο δράσεως. Συνήθης η τακτική των σπασμωδικών, επικαλούμενων συχνά και «πυροσβεστικών» προμηθειών, ως μια προσπάθεια εσπευσμένης κάλυψης των κενών της ξαφνικά (!) διαταραχθείσας ισορροπίας ισχύος με τη γειτονική χώρα. Φυσικά τη σημερινή εποχή, όπου η κάθε σχεδόν προμήθεια οπλικών συστημάτων απαιτεί πολύχρονη περίοδο υλοποίησης, ικανό χρόνο για την πλήρη επιχειρησιακή εκμετάλλευση τους και προβάλλεται κατά κόρο από τον αμυντικό «τύπο», η αναφορά σε μη έγκαιρη αντίληψη του κινδύνου προκαλεί μόνο θυμηδία. <br /><br />Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η αδικαιολόγητη πολιτική ολιγωρία, η ατολμία και η αυτοπαγίδευση σε ιδεολογήματα που εμποδίζουν το μακροχρόνιο σχεδιασμό και τη χρονικά επίκαιρη υλοποίηση προγραμμάτων προμήθειας-αναβάθμισης που θα καλύψουν τις πραγματικές και επιτακτικές αμυντικές μας ανάγκες. Εγκληματική και η μικροπολιτική εκμετάλλευση κάθε εξοπλιστικής προσπάθειας από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και η αδυναμία χάραξης μια κοινής στρατηγικής εξοπλισμών σε συνάρτηση με την τόνωση της εθνικής μας βιομηχανίας. Εξυπακούεται ότι η κάλυψη των αμυντικών αναγκών και η οικοδόμηση της αμυντικής ισχύος μας είναι αδιάρρηκτη συνδεδεμένη με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Αδυναμία κατανόησης αυτού του γεγονότος και των αντίστοιχων περιορισμών, οδηγεί αναπόφευκτα και ταχύτατα στην οικονομική ή και κοινωνική κατάρρευση με ανάλογα τραγικά αποτελέσματα στην εθνική άμυνα και μάλιστα χωρίς ο αντίπαλος να χρειαστεί να καταφύγει στη χρήση βίας.<br /><br />Επιπρόσθετα όμως σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού υπάρχει μια καταφανής έλλειψη ή απροθυμία χρησιμοποίησης εξειδικευμένων στελεχών ικανών τεχνοοικονομικά να καταρτίσουν και να υλοποιήσουν αντίστοιχα μακροχρόνια προγράμματα προμήθειας αμυντικών υλικών (όπως και άλλων πολλών υλικών). Η αδυναμία αυτή είναι καταφανής στην κατάρτιση του συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου υλοποίησης των αμυντικών προσπαθειών. Πολιτική ατολμία, έλλειψη κατευθύνσεων, χρήση ακατάλληλων κομματικών προσώπων σε καίριες θέσεις οδήγησαν σε θεσμοθέτηση ασυνάρτητων κειμένων που θέτουν τροχοπέδη σχεδόν σε κάθε εξοπλιστική προσπάθεια. Επιπλέον παρατηρείται καταφανής αδυναμία συνεννόησης των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών, από τις ένοπλες δυνάμεις μέχρι και τους τελευταίους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης να επιλέξουν κοινά συστήματα και μέσα –όπου αυτό είναι δυνατόν και είναι σε πάμπολλες περιπτώσεις- περιορίζοντας την κοστοβόρα πολυτυπία.<br /><br />Αντίστοιχες όμως και οι ευθύνες των στρατιωτικών ηγεσιών που δεν τόλμησαν ή δεν μπόρεσαν να καταστήσουν στον πολιτικό κόσμο σαφώς κατανοητή την αναγκαιότητα ύπαρξης μακροχρόνιου σχεδιασμού κάλυψης των αμυντικών αναγκών. Επίσης, παγιδευμένες στην πραγματική ανάγκη κάλυψης επιτακτικών αναγκών απεδέχθησαν άνωθεν επιβαλλόμενες διαδικασίες, λύσεις και αποφάσεις προμηθειών που δεν εξασφάλιζαν τις επιζητούμενες επιχειρησιακές απαιτήσεις. Απολύτως αποδεκτή η πολιτική επιλογή της πηγής μιας αμυντικής προμήθειας όταν μέσω αυτής εξασφαλίζεται η αναγκαία πολιτική, διπλωματική ή οικονομική υποστήριξη μιας μεγάλης δυνάμεως (με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται και ότι το οπλικό σύστημα είναι εντός των επιχειρησιακών απαιτήσεων που έχουν τεθεί έστω και αν είναι υποδεέστερο των ανταγωνιστών του). Σε κάθε όμως περίπτωση, οι στρατιωτικές ηγεσίες, δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν την ύπαρξη ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού που θα προβλέπει όχι απλά ασυντόνιστες αμυντικές προμήθειες αλλά την απόκτηση αλληλοϋποστηριζόμενων οπλικών συστημάτων, ορθά υποστηριζόμενων και συντηρούμενων, εγκαίρως αναβαθμιζόμενων και αποσυρόμενων την κατάλληλη χρονική στιγμή με ενδεχόμενη λογική αξία μεταπώλησης.<br /><br />Σε όλους τους χώρους της δημόσιας διοίκησης, η συνήθης προμήθεια κρισιμότατων οπλικών συστημάτων μέσω διαδικασιών «απορρήτου και κατεπείγοντος» έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες αναφορικά με την αξιολόγηση, τις προσφερόμενες τιμές, την υποστήριξη, την κατάρτιση και την πληρότητα των συμβάσεων. Χαμηλή επίσης και η πρόνοια της «εν συνεχεία υποστήριξης (follow on support)» των νέων οπλικών συστημάτων και μέσων καθώς οι διαθέσιμες πιστώσεις και η «λαγνεία των αριθμών» οδηγούσαν στην παραμέληση του σημαντικότερου ίσως στοιχείου της κάθε επιλογής, την υποστήριξη που εξασφαλίζει την υψηλή διαθεσιμότητα. Η συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας ασήμαντη, περισσότερο υπό μορφή «φιλοδωρήματος» των ξένων εταιρειών (στην καλύτερη περίπτωση), χαμηλής τεχνολογικής αξίας και κυρίως χωρίς την πρόβλεψη υπηρέτησης μιας στοχευμένης εθνικής πολιτικής άμυνας και ανάπτυξης. Πανσπερμία υλικών και μέσων, σε κάθε κλάδο, όπλο, σώμα και κρατική υπηρεσία που παρεμποδίζουν την επιδίωξη δημιουργίας «οικονομιών κλίμακος» με βελτίωση της υποστήριξης και μείωση του κόστους λειτουργίας. Οπλικά συστήματα που αγοράζονται εσπευσμένα με χρονικό ορίζοντα την συμμετοχή τους στην παρέλαση που προηγείται των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Κινήσεις πρόχειρες, συχνά υπό το κράτος πανικού ως αποτέλεσμα αβελτηρίας ετών. Εκατοντάδες δυστυχώς οι περιπτώσεις των λανθασμένων επιλογών και κυρίως των αποτυχημένων ενεργειών υλοποίησης των προμηθειών.<br /><br />Δικαίως λοιπόν (υπό αυτήν την άποψη), οι παραπάνω ανωμαλίες τροφοδοτούν την «φαρέτρα» των αντιπάλων των αμυντικών εξοπλισμών. Απλά, οι καλόπιστοι αρνητές της ύπαρξης της εξ ανατολών απειλής, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνονται, αδυνατίζουν την αποτρεπτική (άρα και διαπραγματευτική) ικανότητα της χώρας και οδηγούν στην πραγμάτωση των εξοπλισμών, που θέλουν διακαώς να αποφύγουν, υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες υλοποίησης.<br /><br />Συνοψίζοντας, απαιτούνται άμεσες και αποφασιστικές ενέργειες – κυρίως εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας – για τον εξορθολογισμό της συνολικής διαδικασίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων, από την θέσπιση λειτουργικού νομικού πλαισίου μέχρι και την κατάρτιση συντονισμένων και μακροχρόνιων προγραμμάτων προμηθειών και υποστήριξης των οπλικών συστημάτων με έμφαση και στην τόνωση της εγχώριας συμμετοχής και τεχνογνωσίας.<br /><br />Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι η απόκτηση στρατιωτικών εξοπλισμών δεν έχει πάντοτε ως επιδιωκόμενο στόχο την πλήρη συντριβή του αντιπάλου σε μια ενδεχόμενη μεγάλης κλίμακος σύγκρουση. Στόχος των εξοπλισμών είναι κυρίως η απόκτηση της επικαλούμενης αποτρεπτικής ικανότητας, δηλαδή η ενσυνείδητη αποφυγή εκ μέρους του αντιπάλου, ενεργειών που διακινδυνεύουν μια πολεμική σύγκρουση αντιλαμβανόμενος το αναπόφευκτο «δυσβάστακτο» κόστος παρόμοιων περιπετειών.<br /><br />ΥΓ: Ο γράφων, ως ανώτατος αξιωματικός επί διετία και ασχοληθείς στο παρελθόν με προμήθειες αμυντικού υλικού διατηρεί τις ευθύνες του για τα παραπάνω περιγραφόμενα σφάλματα και αδυναμίες, απλά ευελπιστεί στη βελτίωση των διαδικασιών και κυρίως στον τρόπο αντίληψης, πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων, των ζητημάτων που αφορούν τις εξοπλιστικές προσπάθειες.<br /><br /><b><i>*Ο κ. Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Υποστράτηγος (εα)<br />Πτυχιούχος τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου<br />Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο<br />Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)</i></b><div> <b><i><br /></i></b><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Τι πραγματικά συμβαίνει με τους εξοπλισμούς

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη* Πάμπολλα τα ιστορικά παραδείγματα που καταδεικνύουν την αποφασιστική σημασία της ποσοτικής και ποιοτικής υπεροχής...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανοί και Ρώσοι δεν θέλουν σύγκρουση στο Αιγαίο, όμως…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsSIMYy-wbGRVejZTFLufkb-SfG4P0Vka23WcQ9AdKOtc08VioSataTJvRSiE3zg56c9LNG-h0IB-wEYIlbbGXW9ilGFPTGXu0IExzqyW_FwOAVsjVD6dHnqucyrvlJYeeyHuma6-ZI8r1/s1600/%25CE%2591%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A1%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CF%258C%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2582%25E2%2580%25A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsSIMYy-wbGRVejZTFLufkb-SfG4P0Vka23WcQ9AdKOtc08VioSataTJvRSiE3zg56c9LNG-h0IB-wEYIlbbGXW9ilGFPTGXu0IExzqyW_FwOAVsjVD6dHnqucyrvlJYeeyHuma6-ZI8r1/s640/%25CE%2591%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A1%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CF%258C%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2582%25E2%2580%25A6.jpg" width="640" /></a></div> <br />Έχει καταστεί φανερό ότι ο Ερντογάν σάλπισε «γενική επίθεση» εναντίον της Ελλάδος όχι μόνον για λόγους εσωτερικής επικοινωνιακής τακτικής ενόψει του, αβέβαιου για το αποτέλεσμά του, σουλτανικού δημοψηφίσματος. Το μέγεθος και η ένταση των αμφισβητήσεων των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι τέτοια που υποδηλώνουν ότι από το συρτάρι βγήκε σχεδιασμός – πολέμου. <br /><br />Του <b>Σωτήρη Δημόπουλου</b><br /><br />Μπήκαμε, επομένως, σε μια διαδικασία που είναι πολύ δύσκολο να μην οδηγήσει σε κάποια εμπλοκή. Ακόμη κι αν αυτή δεν συμβεί μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος, αυτό δεν συνεπάγεται ότι η επόμενη ημέρα θα είναι διαφορετική. Στην πραγματικότητα, ο μόνος ουσιαστικός λόγος που θα συγκρατούσε τη Τουρκία από μια τυχοδιωκτική περιπέτεια στο Αιγαίο είναι η εμπλοκή της σε ευρείας έκτασης συγκρούσεις στη Συρία, με τους Κούρδους του YPG και SDF, ή και με το στρατό του Άσαντ.<br /><br />Σ’ αυτή την περίπτωση, θα ήταν καθαρή τρέλα το άνοιγμα δεύτερου μετώπου, δεδομένου και τους χάους που επικρατεί, μετά το πραξικόπημα, στις τάξεις του τουρκικού στρατού. Η Άγκυρα, ωστόσο, αυτή τη στιγμή, συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη διεθνή ρευστότητα, τη μεταβατική περίοδο της διοίκησης Τραμπ και τη σύγκρουσή του με το παγκοσμιοποιημένο κατεστημένο, την προσπάθεια της Ρωσίας να την αποσπάσει από τις αγκάλες του ΝΑΤΟ, την ανύπαρκτη στη διεθνή σκηνή και κατακερματισμένη ήδη Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τη διάθεση του Ισραήλ να περάσει, τελικώς, το φυσικό του αέριο από το τουρκικό έδαφος.<br /><br />Ζούμε το δίχως άλλο σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαίως, όσο και αν κάποιες ελίτ, μεταξύ αυτών και η ελληνική, δεν θέλουν να το παραδεχθούν κι εξακολουθούν να διαβάζουν τα γεγονότα με τα γυαλιά του παρελθόντος ενώ ξορκίζουν το κακό στη βάση των κοινών τόπων των προηγούμενων δεκαετιών. <br /><br />Ο κόσμος αλλάζει, νέοι πόλοι ισχύος αναφύονται και νέες ισορροπίες διαμορφώνονται. Αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Τουρκία, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να προβάλουν τις διεκδικήσεις τους. Πολλώ δε μάλλον, που στο εσωτερικό της συντελείται μια ιστορικών διαστάσεων μετάλλαξη του κράτους σε ισλαμο-απολυταρχικό.<br /><br />Κι όπως το κεμαλικό κράτος δημιουργήθηκε πάνω στις στάχτες της Σμύρνης, και το νέο ερντογανικό κράτος επιζητεί την βεβαίωσή του με την επέκτασή του στο Αιγαίο, στη Συρία, στην Κύπρο και στην Θράκη. Έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να συντρίψει και τον εσωτερικό εχθρό -Κούρδους, Αλεβίτες, κοσμικούς- που αντιμάχεται τη νέα εξουσία.<br /><br />Ως εκ τούτου, το παιχνίδι που παίζει ο νεοσουλτάνος είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο. Όχι μόνον επειδή ανοίγει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα, αλλά διότι αμφισβητεί και θέτει σε κίνδυνο συμφέροντα πολύ δυνατότερών του. Για να πετύχεις σε μια τέτοια περίπτωση, εκτός από την προβολή της ωμής βίας απαιτείται και η άσκηση ακροβατικών κινήσεων στη διπλωματία, κάτι που δεν χαρακτηρίζει τον παρορμητικό Τούρκο πρόεδρο. <br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, απειλεί την Ελλάδα εκβιάζοντας παράλληλα τους Αμερικανούς να εγκαταλείψουν τους Κούρδους στη βόρεια Συρία, ώστε ο τουρκικός στρατός να μετατρέψει την ανατολική Συρία σ’ ένα τουρκικό ημι-προτεκτοράτο. Γνωρίζει ότι αυτή τη στιγμή, η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί να δημιουργηθεί αναστάτωση στην περιοχή του Αιγαίου και κατ’ επέκταση στην νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.<br /><br />Κι αυτό όχι μόνον γιατί είναι ανέτοιμη η κυβερνητική μηχανή του Τραμπ και μη ολοκληρωμένες οι γενικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Αλλά επειδή, αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα είναι χρήσιμη στον ατλαντικό παράγοντα για τέσσερεις τουλάχιστον λόγους:<br /><ol> <li>Βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχεδιασμοί για τον νέο ενεργειακό χάρτη, που σκοπό έχουν όχι απλώς τη μείωση της ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης, μέσω των ανταγωνιστικών προς τους ρωσικούς αγωγών, αλλά και την αύξηση της αμερικανικής ενεργειακής παρουσίας, με την μεταφορά υγροποιημένου αερίου –κυρίως από Αλεξανδρούπολη. </li> </ol> <ol> <li>Η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, λειτουργούν πλέον ως στρατηγικό βάθος του Ισραήλ, το οποίο απειλείται από την ιρανική διείσδυση στην Συρία, τη ισχυρή Χεζμπολλάχ και τη ρωσική παρουσία στην αυλή του. Κι αυτή η αξία των δύο ελληνικών κρατών δύσκολα μειώνεται όσο ο Ερντογάν παραμένει στην εξουσία.</li> </ol> <ol> <li>Επίσης, η Αθήνα συνεχίζει να διαδραματίζει το ρόλο του πολιτικού δούρειου ίππου εντός της γερμανικής Ε.Ε. Κι αυτός ο μοχλός έμμεσης πίεσης δεν θα χαρισθεί ούτε από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, αν και με διαφορετική στόχευση απ’ ότι είχε ο προκάτοχός του.</li> </ol> <ol> <li>Τέλος, υπάρχει και η ανησυχητική κατάσταση στα Βαλκάνια κι ο ρόλος της Ελλάδας στις επερχόμενες εξελίξεις. Η ήττα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ και η αντιπαράθεση Άγκυρας-Ουάσιγκτον δημιούργησαν σοβαρή δυσλειτουργία στην ισχύ της επιρροής επί των βαλκανικών χωρών, ενώ επανακάμπτει δυναμικά η Μόσχα, που απαντά έτσι στα μετόπισθεν του συμπαγούς φιλοατλαντικού τείχους που έχει υψωθεί από τη Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής μέχρι την Ουκρανία και τη Ρουμανία.</li> </ol> Στο βαλκανικό καζάνι, το επόμενο διάστημα δεν μπορεί να αποκλειστεί: η στρατιωτική αντιπαράθεση της Σερβίας με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, η απόσχιση των Σέρβων της Βοσνίας, η όξυνση των εντάσεων στα Σκόπια, όπου το σύστημα Σόρος και ο αλβανικός εθνικισμός έχουν έλθει αντιμέτωποι με τον ακραίο εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων, οι οποίοι για πρώτη φορά στις δυόμιση τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν από που να πιαστούν. <br /><br />Ακόμη, στη Βουλγαρία, μετά την εκλογή του φιλορώσου Ρούμεν Ράντεφ στη θέση του προέδρου της χώρας, όλα είναι ανοιχτά και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στις 26 Μαρτίου. Τέλος, στην Αλβανία η σύγκρουση αμερικανικών και τουρκικών συμφερόντων έχει πυροδοτήσει μια σκληρή εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση. Μια ενδεχόμενη, επομένως, ελληνοτουρκική αντιπαράθεση θα μπορούσε να αποτελέσει τη θρυαλλίδα μιας γενικευμένης έκρηξης.<br /><br />Ωστόσο, ένας πόλεμος στο Αιγαίο, παρά το γεγονός ότι δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα εντός του ΝΑΤΟ, είναι κάτι που απεύχεται και η Ρωσία. Και έχει τους λόγους της. Ο ένας είναι ότι η διευθέτηση της σύγκρουσης θα γίνει, όπως και στο παρελθόν, από τις ΗΠΑ. Αυτό συνεπάγεται την πιθανότητα της εκ νέου στροφής της Άγκυρας στο ατλαντικό άρμα, ιδίως αν πετύχει κάποια μόνιμα κέρδη έναντι της Ελλάδας.<br /><br />Μια τέτοια εξέλιξη θα γκρέμιζε όλη την προσπάθεια του Κρεμλίνου να αποσπάσει στο μέτρο του δυνατού τη Τουρκία από το δυτικό στρατόπεδο, όχι μόνον στο επίπεδο μιας εύθραυστης τακτικής συνεργασίας στη Συρία, αλλά πρωτίστως στο πλαίσιο μια μακρόχρονης οικονομικής και ενεργειακής συνεργασίας, που είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία για την καταρρέουσα τουρκική οικονομία.<br /><br />Επιπλέον, είναι πολύ πιθανό ότι, μετά από ένα ελληνοτουρκικό πολεμικό επεισόδιο, η διέλευση των ρωσικών πλοίων προς τη Μεσόγειο να γίνει πολύ δυσκολότερη. Ήδη τα νατοϊκά πλοία δεν περιπολούν στα νερά του Αιγαίου για να καταγράφουν τις μεταναστευτικές ροές αλλά, κυρίως, τα ρωσικά πολεμικά πλοία που κατευθύνονται στη Συρία. <br /><br />Εντούτοις, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί κάποιοι διεθνείς κύκλοι να θεωρούν ότι μια οξεία ένταση στο Αιγαίο θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους. Γι’ αυτό υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, να εμφανιστούν «χρήσιμοι ηλίθιοι», τύπου Ιωαννίδη, που να πέσουν στην όμορφα στημένη παγίδα…<br /><br />Όσο για την Κύπρο, το απότομο τέλος της οπερέτας των διαπραγματεύσεων ήταν αναμενόμενο. Με απόλυτη διαστροφή της αλήθειας και επίδειξη περισσού θράσους, Άγκυρα και Ακιντζί προσπαθούν να εξευτελίσουν την κυπριακή ηγεσία και όλους όσους έπαιξαν, χωρίς να ζυγιάσουν τις συνέπειες, το χαρτί της «όποιας λύσης».<br /><br />Το παράλογο είναι ότι, δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη και τώρα κάποιοι που μοιράζουν τις ευθύνες ισόποσα, για να μη χαθεί δήθεν το momentum. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ηγέτης του ΑΚΕΛ, που κι ο ίδιος μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι έχει διαβεί πλέον και τον Ρουβίκωνα.<br /><br />Το μόνο θετικό, πάντως, απ’ όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι πλέον έπεσαν οι μάσκες, και όλοι είδαν, θέλοντας και μη, σε προβολή από το μέλλον, πώς θα είναι η ζωή των Ελλήνων στην «ενωμένη» Κύπρο… <br /><br />Εν πάση περιπτώσει, η Άγκυρα είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσει το ίδιο επιθετικό βιολί, με καθολική αμφισβήτηση της κυπριακής κυριαρχίας, και με επίκεντρο την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που τους επόμενους μήνες μπαίνει σε νέα φάση.<div> <br /><div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Αμερικανοί και Ρώσοι δεν θέλουν σύγκρουση στο Αιγαίο, όμως…

Έχει καταστεί φανερό ότι ο Ερντογάν σάλπισε «γενική επίθεση» εναντίον της Ελλάδος όχι μόνον για λόγους εσωτερικής επικοινωνιακής τακτικής ...

Διαβάστε την συνέχεια