Στρατηγική σύλληψη του Ερντογάν η αναγέννηση του οθωμανικού ιμπέριουμ

<img height="427" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/05/erdog%CC%86an-Israel.jpeg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αθήνας και Άγκυρας αντιπαρατιθέμενοι ρόλοι</span></h3>Γράφει ο <b>Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης</b><br />Εξ αφορμής της σύγκρουσης Ισραηλινών και της παλαιστινιακής Χαμάς, η Τουρκία προσδοκώντας να κατακτήσει ηγετικό ρόλο στον μουσουλμανικό και αραβικό κόσμο, κινείται λόγοις επιθετικά απέναντι στο κράτος του Ισραήλ, προσβλέποντας εκ παραλλήλως να θεωρηθεί προστάτιδα δύναμη των Παλαιστινίων. Η διεργασία αυτή βρίσκεται εν εξελίξει από την εποχή του επεισοδίου Μαβί Μαρμαρά (2010) και σαφώς δεν είναι ανεξάρτητη της εν γένει στρατηγικής πρόθεσης του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εμφανιστεί ως επικεφαλής ενός ευρύτερου μουσουλμανικού και αντισημιτικού κατά ταύτα μετώπου.<br /><br />Των ανωτέρω δεδομένων, η στρατηγική σύλληψη του Ερντογάν παραπέμπει στη στόχευση της αναγέννησης του οθωμανικού ιμπέριουμ σε μια σύγχρονη μορφή, πράγμα που θα σήμαινε τη μετεξέλιξη του χώρου της Μέσης Ανατολής, αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου σε dominium ενός πλέγματος μουσουλμανικής επικυριαρχίας.<br /><br />Η συγκρουσιακή διάσταση που λαμβάνει χώραν μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών παλαιόθεν, αλλά και σήμερα όλως ιδιαιτέρως, εκδηλώνεται στην πολιτική αντίληψη του Ερντογάν ως ευκαιρία ενίσχυσης και πραγμάτωσης της κατά τα ανωτέρω στρατηγικής του, επιδιώκοντας ταυτόχρονα την ενεργό συσπείρωση του εσωτερικού και ευρύτερου τουρκομουσουλμανικού του ακροατηρίου.<br /><br />Εντούτοις και παρά τις πρόσφατες βερμπαλιστικές καταγγελίες του Τούρκου Προέδρου εναντίον του Ισραήλ, όπου σε μια τραγική αντίφαση σε σχέση με την ιστορική πραγματικότητα, χαρακτήρισε γενοκτόνο το ισραηλινό κράτος, όταν είναι γνωστό τοις πάσι το γεγονός ότι η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα διεπράχθη από τους Νεότουρκους εις βάρος των Αρμενίων και των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, η Τουρκία δεν προτίθεται να προχωρήσει σε ένα βήμα υπέρβασης των διατυπωθεισών καταγγελιών, δεδομένου ότι η Άγκυρα διαχρονικά ουδέποτε παίρνει ρίσκα στην εξωτερική της πολιτική. Το ιστορικό πλαίσιο μαρτυρεί πως, o φόβος ενός πλήγματος, που θα οδηγούσε σε εσωτερική αστάθεια και συναφώς ανακατατάξεις στην Τουρκία, λειτουργεί πάντοτε ανασταλτικά στις στρατηγικές της επιλογές.<br /><br />Το ζήτημα που αναδεικνύεται από τις συγκρουσιακές σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ εν συναρτήσει προς τις υφιστάμενες προβληματικές σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ, παραπέμπει στη δυνατότητα ή αναγκαιότητα αξιοποίησης τού κατά τα ανωτέρω ρήγματος και τού κατά ταύτα διεθνοπολιτικού μομέντουμ εκ μέρους των Αθηνών για ενδυνάμωση του άξονα Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ, με στόχευση την επίτευξη στρατηγικής σημασίας απτών και καθοριστικών αποτελεσμάτων για τον Ελληνισμό.<br /><br />Στην οπτική του Ισραήλ, η Κύπρος υπήρξε παλαιόθεν ένας γεωπολιτικός χώρος υψίστης σημασίας, ενώ παραλλήλως η Ελλάδα προέβαλλε πάντοτε ως ένας εταίρος με εμφανή χαρακτηριστικά «γέφυρας» προς την Ευρώπη και όχι μόνο, ενώ ταυτοχρόνως το πολιτικό σύστημα του Ισραήλ συνυπολόγιζε ανέκαθεν, όπως και σήμερα, στις εκτιμήσεις του, την ιστορική διαδρομή ενός έθνους όπως το ελληνικό, θεωρώντας το ως προς την πολιτιστική διαδρομή και τη συνεισφορά στην πνευματική ανθρωπότητα, παράλληλης κατά ταύτα πορείας με το εβραϊκό τοιούτο.<br /><br />Σε ό,τι αφορά δε τη σημερινή Τουρκία και τις εσωτερικές της πολιτικές διεργασίες, όπως τούτες παράγονται από το σύστημα Ερντογάν, διαπιστώνει κανείς υφιστάμενη κριτική της τουρκικής αντιπολίτευσης, που παραπέμπει στην πολιτική απομάκρυνσης της Άγκυρας από τη Δύση και τη σύγκρουσή με το Ισραήλ, θεωρώντας τις κατά τα ανωτέρω κινήσεις ως στρατηγικής σημασίας πολιτικά λάθη, ενώ αντιθέτως ως προς τις διεκδικήσεις και την αναθεωρητική στάση του έναντι Ελλάδος και Κύπρου ομονοούν, κατά τα αναμενόμενα, όλοι.<br /><br />Επανερχόμενοι στο κύριο ζήτημα των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως στο παρελθόν η Τουρκία σε τακτικό επίπεδο υπήρξε μια σταθερή επιλογή του Ισραήλ σε διάσταση ευρύτερης εταιρικής συναντίληψης, συνθήκη που σήμερα με την ηγεσία του Ερντογάν έχει διαρραγεί άρδην, καθώς η Άγκυρα με τις πολιτικές επιλογές και τη ρητορική της αγγίζει ζητήματα υπαρξιακής υφής για την κρατική υπόσταση του Ισραήλ.<br /><br />Οφείλει κανείς εν κατακλείδι να υπογραμμίσει πως στη διαδρομή της διεθνούς πολιτικής, ευκαιρίες εμπεριέχουσες κέρδος για τον πολιτικό δρώντα και εν προκειμένω για την Ελλάδα και την Κύπρο, εκδηλώνονται σπανίως, εναπόκειται δε στις πολιτικές ηγεσίες του Ελληνισμού να αξιοποιήσουν τις εκδηλούμενες κατά τα ανωτέρω ευκαιρίες κατά τρόπο που να εμπεδώνει τη διάσταση του εθνικού οφέλους απτά και ρεαλιστικά εμφανώς, αφήνοντας κατά ταύτα κληρονομιά αξιοπιστίας και εθνικής ισχύος στις επερχόμενες γενεές.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στρατηγική σύλληψη του Ερντογάν η αναγέννηση του οθωμανικού ιμπέριουμ

Αθήνας και Άγκυρας αντιπαρατιθέμενοι ρόλοι Γράφει ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης Εξ αφορμής της σύγκρουσης Ισραηλινών και της παλαιστινιακής Χα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβεται πίσω από την αεροπειρατεία στο αεροπλάνο της Ryanair από την Λευκορωσία

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/60ac2dc82200002078f07dc1.jpg?cache=S7tREoxyeL&ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Tρία ερωτήματα στον πυρήνα της έρευνας και της διπλωματικής παρτίδας που μόλις άρχισε.</span></h3>Η κίνηση της Λευκορωσίας να εκτρέψει δια της αεροπειρατείας μία πτήση της Ryanair με προορισμό την Λιθουανία, οδηγώντας στη σύλληψη ενός δημοσιογράφου της αντιπολίτευσης που ήταν επιβάτης, ξεσήκωσε κύματα οργής και απαίτηση για αυστηρές κυρώσεις εναντίον της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας.<br /><br />Μελετώντας προσεκτικά αυτό που συνέβη στον ουρανό πάνω από τη Λευκορωσία, μπορούμε ευκολότερα να αντιληφθούμε και τα επακόλουθα αυτής της. ενέργειας<br /><br />Τι συνέβη με την πτήση;<br /><br />Η πτήση FR4978 της Ryanair, ενώ ταξιδεύει την Κυριακή 23 Μαϊου από την Αθήνα προς την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους, βρίσκεται στον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας περίπου 10 χιλιόμετρα (6 μίλια) από τα λιθουανικά σύνορα, όταν αλλάξει ξαφνικά κατεύθυνση και στρέφεται προς την πρωτεύουσα (Μινσκ) της Λευκορωσίας.<br /><br />Η Ryanair ανέφερε ότι οι ελεγκτές πτήσεων της Λευκορωσίας είπαν στους πιλότους ότι υπήρχε απειλή βόμβας εναντίον του αεροσκάφους και τους διέταξαν να προσγειωθούν στο Μινσκ. Ο στρατός της Λευκορωσίας έστειλε ένα μαχητικό αεροσκάφος MiG-29 σε μια προφανή προσπάθεια να ενθαρρύνει το πλήρωμα να συμμορφωθεί με τις εντολές των ελεγκτών πτήσης.<br /><br />Μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο, πράκτορες της Λευκορωσίας συνέλαβαν τον Ραμάν Πρoτάσεβιτς, ο οποίος δημιούργησε μια δημοφιλή ηλεκτρονική εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων που βοήθησε στη διοργάνωση μαζικών διαδηλώσεων εναντίον του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, αυταρχικού ηγέτη της Λευκορωσίας. Συνέλαβαν επίσης τη φίλη του Πρoτάσεβιτς, Σόφια Σαπέγκα, η οποία σπουδάζει σε πανεπιστήμιο του Βίλνιους.<br /><br />Οι πράκτορες με σκύλους έλεγξαν έπειτα το αεροπλάνο και τις αποσκευές των επιβατών και άφησαν την πτήση να συνεχίσει με τελικό προορισμό το Βίλνιους, ώρες αργότερα.<br /><br />Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ryanair, Μάικλ Ο′ Λίρι, χαρακτήρισε την κίνηση ως «υπόθεση κρατικής επιδρομής… πειρατεία που χρηματοδοτείται από το κράτος».<div><br /></div><div><img height="427" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/60ac2e4e1e00005d9010279e.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Γιατί το έκανε η Λευκορωσία;<br /><br />Όλα έγιναν για να συλλάβει η ηγεσία της Λευκορωσίας τον Πρατάσεβιτς, έναν 26χρονο ακτιβιστή και δημοσιογράφο που έφυγε από τη χώρα το 2019 και αντιμετώπισε κατηγορίες για υποκίνηση ταραχών. Ήταν blogger και συνιδρυτής και συντάκτης του Nexta, ενός δημοφιλούς ψηφιακού καναλιού ανταλλαγής μηνυμάτων που ήταν βασικός παράγοντας για τη διοργάνωση διαδηλώσεων στη Λευκορωσία μετά από τις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2020.<br /><br />Ο Λουκασένκο, ο οποίος διαχειρίζεται το έθνος των 9,3 εκατομμυρίων με ”σιδηρά πυγμή” για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, ανακηρύχθηκε νικητής με καθυστέρηση, αλλά η αντιπολίτευση και ορισμένοι εκλογικοί υπάλληλοι λένε ότι έγινε νοθεία στην ψηφοφορία. Ακολούθησαν μήνες διαμαρτυριών, που συνιστούν τη μεγαλύτερη πρόκληση για την εξουσία του Λουκασένκο από τότε που ανέλαβε το 1994, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.<br /><br />Οι αρχές της Λευκορωσίας έχουν εξαπολύσει μια επιχείρηση για βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων. Περισσότεροι από 34.000 άνθρωποι συνελήφθησαν από τον Αύγουστο, συμπεριλαμβανομένων ακτιβιστών της αντιπολίτευσης, ενώ χιλιάδες ξυλοκοπήθηκαν και κακοποιήθηκαν από την αστυνομία, στην προσπάθειά της να σταματήσει τις διαδηλώσεις.<br /><br />Ο Πρoτάσεβιτς κατηγορήθηκε ερήμην για υποκίνηση μαζικών ταραχών και αντιμετωπίζει ποινή που μπορέι να φτάσει μέχρι τα 15 χρόνια φυλάκισης, εάν καταδικαστεί. Ωστόσο, η υπηρεσία κρατικής ασφάλειας της Λευκορωσίας, η οποία εξακολουθεί να ονομάζεται KGB σε ένα απομεινάρι της σοβιετικής εποχής, τον έβαλε επίσης σε μια λίστα ατόμων που είναι ύποπτα για συμμετοχή στην τρομοκρατία - ένα σημάδι ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ακόμα σοβαρότερες κατηγορίες. Η τρομοκρατία τιμωρείται με θάνατο στη Λευκορωσία, τη μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου εξακολουθεί να ισχύει τέτοιο καθεστώς.<br /><br />Ένα σύντομο βίντεο κλιπ του υπό κράτηση δημοσιογράφου εμφανίστηκε στη Λευκορωσική κρατική τηλεόραση τη Δευτέρα το βράδυ. Ο Πρoτάσεβιτς ήταν καθισμένος σε ένα τραπέζι με τα χέρια διπλωμένα μπροστά του και μίλησε γρήγορα, λέγοντας ότι ήταν σε ικανοποιητική υγεία και ότι η κράτησή του είναι «απολύτως σωστή και σύμφωνη με το νόμο». Πρόσθεσε ότι έδωσε στοιχεία στους ερευνητές σχετικά με την οργάνωση μαζικών ταραχών.</div><div><br /></div><div><img height="427" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/60ac2f0e220000ed7cf07dc3.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Ποιά είναι η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας;<br /><br />Αναλαμβάνοντας ασυνήθιστα ταχεία δράση, η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφώνησε να επιβάλει κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, απαγορεύοντας στις αεροπορικές εταιρείες της χώρας να χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο και τα αεροδρόμια του μπλοκ των 27 εθνών.<br /><br />Οι ηγέτες της ΕΕ προέτρεψαν επίσης όλους τους αερομεταφορείς που εδρεύουν στην ΕΕ να αποφύγουν κάθε πτήση πάνω από τη Λευκορωσία, αποφάσισαν να επιβάλουν κυρώσεις σε αξιωματούχους που συνδέονται με την εκτροπή πτήσεων της Κυριακής, και προέτρεψαν τη Διεθνή Οργάνωση Πολιτικής Αεροπορίας να ξεκινήσει έρευνα.<br /><br />Προέτρεψαν επίσης τη Λευκορωσία να απελευθερώσει τον Πρoτάσεβιτς και τη Ρωσίδα φίλη του, Σόφια Σαπέγκα, η οποία απομακρύνθηκε από το αεροπλάνο μαζί του.<br /><br />Η Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ Ουρσούλα φον ντερ Λέιεν είπε ότι η συγκεκριμένη ενέργεια ισοδυναμεί με «πειρατεία» και ο Πρόεδρος της Λιθουανίας Γκιτάνας Ναζέσα το χαρακτήρισε «κρατικά χρηματοδοτημένη πράξη».<br /><br />Το μπλοκ προέβη σε διαβημα προς τον πρεσβευτή της Λευκορωσίας, ζητώντας «να καταδικάσει το απαράδεκτο βήμα των αρχών της Λευκορωσίας» και είπε ότι η σύλληψη ήταν «μια ακόμα κατάφωρη προσπάθεια να σιωπήσουν όλες οι φωνές της αντιπολίτευσης στη χώρα».<br /><br />Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν έθεσε το ζήτημα στην κλήση του με τον γραμματέα του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκι. Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ είναι σε επαφή με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων για τα επόμενα βήματα.<br /><br />Η Bρετανία απαγόρευσε στην εθνική αεροπορική εταιρεία (Belavia) της Λευκορωσίας να λειτουργεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και έδωσε εντολή στους βρετανούς αερομεταφορείς να αποφύγουν τον Λευκορωσικό εναέριο χώρο. Η αεροπορική εταιρεία της Λετονίας airBaltic δήλωσε ότι θα αποφύγει τον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας και η κυβέρνηση της Λιθουανίας έδωσε εντολή σε όλες τις εισερχόμενες και εξερχόμενες πτήσεις να αποφύγουν τη Λευκορωσία από την Τρίτη, χωρίς να περιμένουν την σχετική απόφαση της ΕΕ.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βόλοντυρ Ζελένσκι διέταξε αξιωματούχους να κινηθούν για να διακόψουν την αεροπορική σύνδεση με τη Λευκορωσία και να απαγορεύσουν τις πτήσεις της Ουκρανίας μέσω του εναέριου χώρου του γείτονα της.<br /><br />Ο Γενικός Γραμματέας του Ηνωμένου Βασιλείου Αντόνιο Γκουτέρες ζητά την απελευθέρωση του Πρατάσεβιτς και υποστηρίζει εκκλήσεις για «πλήρη, διαφανή και ανεξάρτητη έρευνα για αυτό το ενοχλητικό περιστατικό», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου Στέφαν Ντουτζάριτς.<br /><br />Η Λευκορωσία μπορεί να βασιστεί στον κύριο χορηγό και σύμμαχό της, τη Ρωσία, η οποία έχει παράσχει πολιτική υποστήριξη και οικονομική βοήθεια στην κυβέρνηση του Λουκασένκο εν μέσω των διαδηλώσεων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι κρύβεται πίσω από την αεροπειρατεία στο αεροπλάνο της Ryanair από την Λευκορωσία

Tρία ερωτήματα στον πυρήνα της έρευνας και της διπλωματικής παρτίδας που μόλις άρχισε. Η κίνηση της Λευκορωσίας να εκτρέψει δια της αεροπειρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μιλώντας για φρεγάτες και… «γεωπολιτικά κριτήρια»! Η “απόλυτη ανάλυση-σύγκριση” από τον Ι.Μάζη

<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/07/10/BELHARRA_France-Greece-Working-on-G-to-G-Agreement-for-Multi-Mission-Frigates-1-770x410.jpg"><img height="341" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/07/10/BELHARRA_France-Greece-Working-on-G-to-G-Agreement-for-Multi-Mission-Frigates-1-770x410-696x371.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο Ι. Θ. Μάζης*  <br />Σχολιάζοντας, τις επικρατέστερες επιλογές, λόγω του μείγματος Γεωστρατηγική (και όχι «Γεωπολιτική») Σημασία/Αμυντική Ικανότητα-Ανωτερότητα, καταλήγουμε στην σύγκριση μεταξύ των αμερικανικών LCS και του συνοδού πακέτου εξοπλισμού/υποστηρίξεως και των Γαλλικών MdCN(Βelh@ra) με το αντίστοιχο «συνοδό» πακέτο. Οι κατωτέρω είναι, κατά την κρίση του γράφοντος, οι σημαντικότερες συγκρίσεις, μεταξύ αμερικανικής και γαλλικής προτάσεως, οι οποίες οδηγούν στην τελική επιλογή της γαλλικής προτάσεως. Μια επιλογή όμως η οποία -παρά την σημαντικότατη ενίσχυση που προφέρει το γαλλικό πακέτο στο ελληνικό ΠΝ και στην υποστρατηγικού επιπέδου άμυνα της χώρας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο- δεν φαίνεται να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν από την ελληνική Κυβέρνηση για λόγους οι οποίοι προσδιορίζονται, με την απαραίτητη «Political correctness», ως… “γεωπολιτικής φύσεως” όπως λανθασμένα αναφέρεται! Είναι ευανάγνωστον νομίζω ότι υπονοείται η τελική επικρατησις της αμερικανικής προτάσεως λόγω της «ηγεμονικής» θέσεως των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και της ισχυρής επιρροής ισχύως (αμυντικής, οικονομικής και πολιτικής) που ασκεί ο Λευκός Οίκος του κυρίου Biden επί της ερντογανικής Τουρκίας προς όφελος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων κατά την παρούσα συγκυρία. Το γεγονός αυτό είναι αληθές, και ουδείς δύναται με ευκόλως -και κατ’ αρχήν – να αντιταχθεί εις το συγκεκριμένο επιχείρημα. Οφείλομε όμως να το αναλύσομε σε σύγκριση με το αντίστοιχο γαλλικό «γεωστρατηγικό βάρος» που έχει αναπτύξει και συνεχώς αναπτύσσει η Γαλλία του σοσιαλφιλελευθέρου δημοκράτη κου Μακρόν και μάλιστα σε βάθος χρόνου.<br /><br /><br />α) Ως προς την διάρκεια των πιέσεων που ασκεί η Ουάσιγκτον επί της ερντογανικής Αγκύρας νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι σαφές: αποχωρούντος του ισλαμοφασίστα κου Ερντογάν από την κυβέρνηση και υποκαθισταμένου από φιλοδυτικότερες και φιλονατοϊκότερες δυνάμεις, οι αμερικανικές πιέσεις θα παύσουν να ασκούνται επί της Αγκύρας και θα προέρχει η επανάκαμψις της Τουρκίας εις τας «θερμάς αγκάλας» της Δύσεως και κυρίως, του ΝΑΤΟ. Το αυτό θα πρέπει να αναμένεται και από την πλευράν των Παρισίων. <br /><br />α.1) Τι θα απομείνει τότε ως συγκριτικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα ώστε να είναι σε θέση να αποτρέψει την -κατ’ ουσίαν- ιδίαν αναθεωρητική πολιτική από πλευράς Αγκύρας; <br /><br /><br />Απάντησις: τίποτε!<br /><br />α.2) Tί θα προτάσει τότε η Αθήνα ως στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ έναντι της Τουρκίας και ασφαλώς, ως πειστικόν επιχείρημα έναντι του ΝΑΤΟ, ώστε να μην είναι αναγκασμένη να υποκύψη σε εκ νέου ασκηθεισόμενες ΝΑΤΟϊκές και αμερικανικές πιέσεις εις βάρος της και υπέρ του επανακάμψαντος «τούρκου ασώτου υιού»; <br /><br /><br />Απάντησις: τίποτε!<br /><br />α.3) Για ποιόν λόγο, πειστικόν για το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον αλλά και το συνολικό Ευρωατλαντικό Σύστημα Ασφαλείας, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι ελληνικές ενστάσεις έναντι της συνεχισθησομένης μεταερντογανικής αναθεωρητικής τουρκικής πολιτικής, εάν όχι για την δυνατότητα των Αθηνών – εάν αυτή αναγκασθεί να συρθεί σε θερμή αναμέτρηση με την Τουρκία – να απειλήσει ολόκληρη η σταθερότητα αυτής ταύτης της Ν/Α Πτέρυγος του ΝΑΤΟ; <br /><br />Απάντησις: για κανέναν λόγο!<br /><br />α.4) Πού θα βασίζεται μια τέτοια «θερμή/υποστρατηγικής φύσεως» ελληνική ισχύς κυριαρχίας και αποτροπής στο Αιγαίο και στην Ν/Α Μεσόγειο αν όχι εις την ιδία ναυτική ισχύ των Αθηνών; <br /><br />Απάντησις: πουθενά!<br /><br />α.5) Πότε δίδεται η τελευταία ευκαιρία να διασφαλισθεί αυτή η ελληνική οπλική υπεροχή πρίν από την κυβερνητική αλλαγή στην Άγκυρα και τις δυσμενείς για την Ελλάδα και την Κύπρο εξελίξεις που θα σημάνει η αλλαγή αυτή; <br /><br />Απάντησις: Ή τώρα ή ποτέ!<br /><br />α.6) Προσφέρει η εικαζομένη ως «γεωστρατηγικώς προτιμωμένη» σήμερον, αμερικανική (ή έστω, για κάποιους, γερμανική ή βρετανική) πλευρά το είδος και την ποιότητα του υποστρατηγικού οπλισμού που θα επιτρέψει στην Αθήνα να διατηρήσει την πειστική αποτρεπτική της ισχύ, όταν (και εάν) η Τουρκία επανακάμψει στο ΝΑΤΟ ως «καλή σύμμαχος» και απομακρυνθεί (όταν και εάν) από τις ρωσο-ιρανο-κινεζικές (Ευρασιατιστικές) της συμμαχίες;<br /><br />Απάντησις: Όχι!<br /><br />α.7) Τελικώς, λαμβάνεται, όντως, υπόψιν το πραγματικό «γεωστρατηγικό κριτήριο» από την Αθήνα;<br /><br />Aπάντησις: Όχι! <br /><br />Ο κατωτέρω Πίνακας 1, δείχνει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γαλλικής προτάσεως και συνετάγη κατόπιν ενδελεχούς ερεύνης και συνεντεύξεων με ειδικούς και όχι μονον από «ανοικτές πηγές» του διαδικτύου.<br /><br />Πίνακας 1: Συγκριτικά στοιχεία εξοπλιστικών προτάσεων φρεγατών προς την Αθήνα<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.33.png"><img height="337" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.33.png" width="640" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.42.png"><img height="241" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.42.png" width="640" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.54.png"><img height="350" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.09.54.png" width="640" /></a><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.10.04.png"><img height="218" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_mazis_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-05-25-10.10.04.png" width="640" /></a><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_sygrisi.png"><img height="126" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/frigates_sygrisi.png" width="640" /></a><br /><br /><i>Πηγή: Ι. Θ. Μάζης από επεξεργασία κλειστών και ανοικτών πηγών.</i><br /><br />Επίσης συμπληρωματικώς πρέπει να σημειωθούν και οι εξής παρατηρήσεις:<br /><br />1) Παρά τις διασφαλίσεις της Lockheed Martin, το πρόβλημα του συστήματος προωθήσεως για τις LCS δεν έχει επιλυθεί και ο εφοδιασμός με τα σκάφη αυτά έχει «παγώσει» από πλευράς του US NAVY. Tο αμερικανικό ναυτικό έχει επιβάλει στους κατασκευαστές να επανεξετάσουν το σχεδιαστικό μέρος και να προτείνουν ένα νέο σχεδιασμό (όπως και τις απαραίτητες δοκιμές) στο τμήμα επιβραδύνσεως-εκκινήσεως. Ο αρχηγός Ναυτικών Επιχειρήσεων, ναύαρχος Gilday, ανέφερε ενώπιον της υπο-Επιτροπής προμηθειών του Κογκρέσσου, την 29η Απριλίου 2021 το εξής: «We’ve got to get the reliability piece resolved…»! <br /><br />2) Πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση της LCS (Littoral Combat Ship), πάντοτε χωρίς αισθητήρες κατεύθυνσης, απαιτεί ενισχυμένο χερσαίο προσωπικό και ετήσιο κόστος επιχειρησιακής συντηρήσεως της τάξεως των 50-70 εκ. $USA (συμφώνως προς τις πηγές). Η μόνη «λύση» που προτείνεται για να μειωθεί το κόστος συντηρήσεως, η οποία πάντως δεν είναι συμφέρουσα, είναι η αύξηση της επιχειρησιακής υποστηρίξεως, εντάσεως χερσαίου προσωπικού συντηρήσεως. Με δεδομένη επιπλέον την απαίτηση για υψηλοτέρου επιπέδου εξοπλισμό μιας ελληνικής MMSC, το κόστος χρηματοδοτήσεως και ανθρώπινων πόρων θα επιβαρυνθεί έτι περαιτέρω καθιστάμενον δυσβάστακτο για τις Ενοπλες δυνάμεις και τελικώς, για τον έλληνα φορολογούμενο.<br /><br />3) Η ανθυποβριαχιακή δράση της LCS βασίζεται ουσιαστικά στην χρήση ελικοπτέρου. Σε περίπτωση λοιπόν αδυναμίας επιχειρησιακής χρήσεως του MH-60 Sea Howk το μόνο diau;esimo εργαλείο ανθυποβρυχιακής δράσεως (ASM) ειναι η ρυμουλκούμενη αντένα sonar, εφόσον δεν διαθέτει ενσωματωμένο στο κήτος αντιστοίχου sonar. Συνεπώς η ASM αυτόνομη ικανότητα δράσεως του συγκεκριμένου σκάφους είναι απολύτως υποβαθμισμένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη ικανότητα του γαλλικού σκάφους.<br /><br />4) Στον τομέα αντι-αεροπορικής αμύνης, το μέγιστο βεληνεκές των πυραύλων ESSM αντιστοιχεί στο ήμισυ ακριβώς των γαλλικών πυραύλων ASTER 30 (βεληνεκές 120km [tt type target] οι οποίοι μάλιστα βαθμολογούνται από τον υψηλότερο Δείκτη αποτελεσματικότητος πλήγματος: 0.96. Πρόκειται για το «State of the art» του αντιαεροπορικού πολέμου/AAW), υπενθυμίζοντας μάλιστα και την πολύ μικρότερη αποτελεσματικότητα πλήγματος (ESSM: βεληνεκές 25km και Δείκτη αποτελεσματικότητος πλήγματος: 0.70). <br /><br />5) Το LCS επίσης, παρουσιάζει μεγάλη τρωτότητα και είναι εξαιρετικώς ευάλωτο σε επιθέσεις, λόγω καθυστερημένου εντοπισμού της επιθέσεως εφόσον χρησιμοποιεί περιστρεφόμενο ραντάρ με αρκετές «τυφλές γωνίες» και πολύ μικρότερο βεληνεκές καλύψεως από εκείνο των αντίστοιχων γαλλικών. Ειδικά σε επιθέσεις εκδηλούμενες στο επίπεδο της επιφανείας της θαλάσσης και σε αρχιπελαγικό περιβάλλον, που αποτελούν τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του Αιγαίου Πελάγους. Αντιθέτως, τα αντίστοιχα ραντάρ «Sea fire-500», τα οποία προσφέρει η γαλλική πρόταση κατανέμονται σε 4 σταθερά pannel του σκάφους (Πρύμνη-Πλώρη) που επιτρέπουν την επιτήρηση ορίζοντος 300χμ άρα υποστηρίζουν με απόλυτη πληρότητα και αξιοπιστία, χωρίς «τυφλές γωνίες» την απαιτούμενη για το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό «άμυνα ζώνης». Πλεονέκτημα που δεν προσφέρεται από κανέναν άλλον υποψήφιο.<br /><br />Πέραν των ανωτέρω, νομίζω ότι τα συμπεράσματα των ορθώς τεχνικών αλλά και γεωστρατηγικών επιλογών των Αθηνών, είναι μάλλον προφανή!<div><br /></div><div><b><i>* Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, ΕΚΠΑ</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μιλώντας για φρεγάτες και… «γεωπολιτικά κριτήρια»! Η “απόλυτη ανάλυση-σύγκριση” από τον Ι.Μάζη

Γράφει ο Ι. Θ. Μάζης*   Σχολιάζοντας, τις επικρατέστερες επιλογές, λόγω του μείγματος Γεωστρατηγική (και όχι «Γεωπολιτική») Σημασία/Αμυντική...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσική-''βόμβα'': ''Οι Έλληνες δημιουργούν το ΝΑΤΟ της Μ. Ανατολής & της Α. Μεσογείου''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://doureios.com/wp-content/uploads/2018/12/584eba851dc524f00b8b45e2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2018/12/584eba851dc524f00b8b45e2.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σαουδική Αραβια-ΗΑΕ μέσω του East Med "πατάνε" στην Α.Μεσόγειο στοχεύοντας την Τουρκία.</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />ΗΕλλάδα ''σφυρηλατεί'' συμμαχίες με τις χώρες τις αραβικής χερσονήσου. (Σ. Αραβία και ΗΑΕ) αλλάζοντας εντελώς τον χάρτη στην Α.Μεσόγειο, στην προσπάθεια αναχαίτησης των επικείμενων προκλητικών κινήσεων του Ερντογάν. <br /><br /><div>Ο Yπουργός Εξωτερικών N. Δένδιας και ο Yπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, έχουν υπογράψει σχετικά πρόσφατα ως γνωστόν στην πρωτεύουσα του Σαουδαραβικού Βασιλείου, μια τρομερά εποικοδομητική "συμφωνία για τη διευθέτηση του καθεστώτος των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων στην επικράτεια" της Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Από τη Σαουδική Αραβία, παρίσταντο ο κληρονόμος του θρόνου, πρίγκιπας Mohammed bin Salman, ο αναπληρωτής υπουργός άμυνας του Βασιλείου, πρίγκιπας Khalid bin Salman Al Saud, και ο υπουργός εξωτερικών, πρίγκιπας Faisal bin Farhan.<br /><br />Η παρουσία Σαουδαράβων αξιωματούχων, αφορά την επίτευξη μιας επίσημης συμφωνίας μεταξύ της Αθήνας και Ριάντ για τη μίσθωση πυραυλικών συστοιχιών Patriot στην χώρα αυτή.<br /><br />Η όλη διαδικασία, αυτό δεν αφορά μόνο την μεταφορά πυραυλικών συστημάτων στην Σ.Αραβία μαζί με συνολικά 120 Έλληνες στρατιωτικούς.<br /><br />Οι Έλληνες στρατιωτικοί θα εκτελέσουν καθήκοντα τόσο εκπαιδευτών, όσο και χειριστών, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι καθήκοντα μάχης για την προστασία και την υπεράσπιση του εναέριου χώρου του Βασιλείου, ενάντια στις επιθέσεις των Χούθι.<br /><br />Σύμφωνα με την ίδια συμφωνία, ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη θα ενταχθούν στις επιχειρήσεις της Πολυεθνικής Δύναμης (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Ιορδανία και Πακιστάν) στην περιοχή "για να βοηθήσουν στην ενίσχυση της άμυνας της Σαουδικής Αραβίας κατά της τρομοκρατίας".<br /><br /><a href="https://russtrat.ru/comments/24-maya-2021-0024-4350"><b>Σύμφωνα με ρωσικό αμυντικό ινστιτούτο</b>,</a> “φαίνεται ότι οι Έλληνες κατάφεραν να πετύχουν πιο πολλά από όσα φαίνονται εκ πρώτης όψεως.<br /><br />Υπέγραψαν αρχικά με τους Έλληνες για να καλύψουν τον εναέριο χώρο του Βασιλείου τους από χτυπήματα πυραύλων των Χούθι, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησαν λόγους επέκτασης τους στην Α. Μεσόγειο με άλλες παρεμφερείς συμφωνίες με την Αθήνα.<br /><br />Όλα αυτά στρέφονται σαφώς εναντίον του Ιράν, το οποίο παρέχει στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στους Χούθι, (αλλά και εναντίον της Τουρκίας).<br /><br />Στην πραγματικότητα, όμως, η ελληνο-Σαουδαραβική προσέγγιση συνδέεται με την ενίσχυση του αγωγού φυσικού αερίου East Med στη Μεσόγειο, του οποίου τα μέλη είναι η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιορδανία, η Παλαιστίνη, το Ισραήλ και η Ιταλία.<br /><br />Οι Έλληνες, προσελκύουν τους Σαουδάραβες στην Μεσόγειο, με στόχο να αποτρέψουν με αποτελεσματικό τρόπο την παρουσία των Τούρκων στον αγωγό αυτό.''<br /><br />Έτσι, υπάρχουν σαφώς ορατά χαρακτηριστικά του σχηματισμού σε Μεσόγειο-Μέση Ανατολή, μιας συλλογικής πολυμερούς στρατιωτικής συμμαχίας, που θυμίζει οργανωτικά τη Βόρεια Ατλαντική Συμμαχία, και στοχεύει αποκλειστικά κατά του Ιράν και της Τουρκίας”, αναφέρει το ρωσικό ινστιτούτο.<br /><br />Το ίδιο εκτιμά ότι αυτή η στρατιωτική συμμαχία ενισχύεται ενεργά και με την αμυντική συνεργασία Ελλάδος-Ισραήλ.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι πριν κάποιο διάστημα η Ελλάδα υπέγραψε σύμβαση ύψους 1,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων με το Τελ Αβίβ, διάρκειας 22 ετών για την ίδρυση στην Καλαμάτα ενός διεθνούς κέντρου εκπαίδευσης πιλότων της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.<br /><br />Η υπηρεσία Τύπου του Ισραηλινού υπουργείου άμυνας χαρακτήρισε την σύμβαση την μεγαλύτερη στην ιστορία της χώρας.<br /><br />“Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στον East Med εξακολουθεί να λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Ο νέος ενεργός στρατιωτικός άξονας με την συμμετοχή χώρας μέλους του ΝΑΤΟ εναντίον ενός άλλου μέλους της συμμαχίας, θα βοηθήσει πιθανόν στην αναχαίτιση των νεο-οθωμανικών σχεδίων της τουρκικής ηγεσίας”, καταλήγει το ίδιο.<br /><br />Η παρουσία της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας στην Σαουδική Αραβία, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα του Ριάντ στην Μεσόγειο, έρχονται σαφώς σε αντίθεση με αυτά των Τούρκων που θέλουν έλεγχο της περιοχής. <br /><br />Η ενδυνάμωση των σχέσεων Ελλάδας - Αιγύπτου - ΗΑΕ - Σαουδικής Αραβίας, σημειώνουν διπλωμάτες, ενισχύει το μέτωπο απέναντι στον νεοοθωμανισμό της Τουρκίας, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και η ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές χώρες, που δημιουργεί νέες προοπτικές συνεργειών και συνεργασιών. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσική-''βόμβα'': ''Οι Έλληνες δημιουργούν το ΝΑΤΟ της Μ. Ανατολής & της Α. Μεσογείου''

Σαουδική Αραβια-ΗΑΕ μέσω του East Med "πατάνε" στην Α.Μεσόγειο στοχεύοντας την Τουρκία. Γιώργος Μοτσάκος ΗΕλλάδα ''σφυρηλα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πρόταση Λαβρόφ για το Κυπριακό – Πολλά τα μηνύματα στη συνάντηση με τον Δένδια

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/Dendias-Lavrov.jpg" width="640" /><br /><br />Σε φιλικό κλίμα ολοκληρώθηκε η συνάντηση που είχε με τον Λαβρόφ ο Νίκος Δένδιας, στο Σότσι της νότιας Ρωσίας. Μια συνάντηση που ξεκίνησε με ισχυρούς συμβολισμούς και φιλοφρονήσεις και έκλεισε με μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις. Η συνάντηση ήταν άλλωστε η τέταρτη μέσα σε ενάμιση χρόνο, γεγονός που επιβεβαιώνει την καλή πορεία των διμερών σχέσεων.<br /><br />Σύμφωνα με τον Λαβρόφ, στην συνάντηση εξετάστηκε «η πρόοδος στην εφαρμογή των συμφωνιών, που επιτεύχθηκαν από τον Πρόεδρο Πούτιν και τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, καθώς και οι αποφάσεις που συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση του πρωθυπουργού Μισούστιν με τον Έλληνα ομόλογό του» στην Αθήνα, στις 24 Μαρτίου, και στην τηλεφωνική τους συνομιλία, στις 5 Μαΐου.<br /><br />Αναφερόμενος στο Κυπριακό ο Ρώσος υπουργός εξέφρασε τη ρωσική ετοιμότητα για διαμεσολάβηση στο πλαίσιο των αρχών του ΟΗΕ. Παραλλήλως, υπογράμμισε τη ρωσική θέση για κατάργηση των εγγυήσεων και την μεταβίβασή τους στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.<div><br />Ο Λαβρόφ για το Κυπριακό<br /><br />«Η ρωσική θέση συνίσταται στην ανάγκη εξεύρεσης διευθέτησης βάσει των υφιστάμενων ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα οποία προϋποθέτουν διαπραγματεύσεις με σκοπό τη δημιουργία μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας» είπε χαρακτηριστικά. «Αυτή είναι η εντολή που καθοδηγεί τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και εκείνους στους οποίους ανέθεσε συγκεκριμένα να χειριστούν το Κυπριακό» συμπλήρωσε, απορρίπτοντας πλήρως τις τουρκικές αιτιάσεις για δύο κράτη.<br /><br />«Θα ήταν ιδανικό να μεταβιβαστούν τα ζητήματα των εγγυήσεων ασφαλείας στη δικαιοδοσία των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» τόνισε ο Λαβρόφ, συμπληρώνοντας ότι «θα έχουμε αυτό ως αφετηρία μας στα περαιτέρω βήματά μας». Στο σημείο αυτό επανέλαβε την ρωσική ετοιμότητα για ανάληψη πρωτοβουλίας, ένα τα δύο μέρη το επιθυμήσουν. Διευκρίνισε βέβαια ότι οι προσπάθειες διαμεσολάβησης θα είναι «προς την κατεύθυνση των αρχών που ενέκρινε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».<br /><br />Από την πλευρά του, ο Νίκος Δένδιας ανέφερε στις κοινές δηλώσεις ότι ενημέρωσε τον Ρώσο ομόλογό του για τις συζητήσεις στη Γενεύη και του εξέφρασε, για άλλη μία φορά, την εκτίμησή του «για τη ρωσική προσήλωση στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας». Ο Έλληνας υπουργός ενημέρωσε τον Λαβρόφ και για τα ευρύτερα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Στο σημείο αυτό του υπογράμμισε την βούληση της Ελλάδας για την προώθηση μιας ατζέντας ειλικρινούς διαλόγου με την Τουρκία, πάντα στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Παραλλήλως, εξέφρασε και πάλι, τη μεγάλη ικανοποίηση της Αθήνας για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει υποστηρίξει, επανειλημμένα, το αναφαίρετο δικαίωμα στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων και το γεγονός ότι όλες οι διαφορές πρέπει να επιλύονται στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε και την ανησυχία του για το γεγονός «ότι η Τουρκία αυτοπροβάλλεται ως διάδοχος της οθωμανικής κληρονομιάς, αλλά και ως ο ηγέτης των απανταχού μουσουλμάνων», μια πρακτική που, όπως τόνισε «δημιουργεί αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή» της Ανατολικής Μεσογείου. Συζήτηση έγινε και για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με τον Νίκο Δένδια να εκτιμά ότι «η συμβολή της Ρωσίας στην προώθηση της σταθερότητας είναι τεράστιας σημασίας».<br /><br />Οι σχέσεις με την ΕΕ<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός αναφέρθηκε και στις σχέσεις της ΕΕ με τη Ρωσία, σχολιάζοντας ότι δεν είναι και στα καλύτερά τους. Υποστήριξε πάντως ότι δεν είχε η Ρωσία την πρωτοβουλία «να ξεκινήσει το σπιράλ των κυρώσεων, που ξετυλίγεται από τις Βρυξέλλες». Ο Λαβρόφ είπε επίσης ότι η Μόσχα επιβεβαίωσε την ετοιμότητά της για διάλογο με την ΕΕ, «αλλά αποκλειστικά βάσει των αρχών της ισότητας, του αμοιβαίου σεβασμού και του υπολογισμού των συμφερόντων ο ένας του άλλου και όχι βάσει μονομερών παράνομων απαιτήσεων».<br /><br />Παραλλήλως εκτίμησε ότι όλες οι εντάσεις και συγκρούσεις σε Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο, Λιβύη, Συρία και Υπερκαυκασία «μπορούν να επιλυθούν αποκλειστικά με πολιτικά και διπλωματικά μέσα επί των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και χωρίς να επιτραπεί η αντιπαράθεση». Σε μια δύσκολη ημέρα, καθώς στις Βρυξέλλες οι 27 ηγέτες συζητούν για την στρατηγική έναντι της Μόσχας, υπό το πρίσμα και της αναγκαστικής προσγείωσης αεροσκάφους στη Λευκορωσία, την οποία αντιμετωπίζουν ως “κρατική αεροπειρατεία”, ο Νίκος Δένδιας τόνισε την σταθερή θέση της Ελλάδας για την ανάγκη εξομάλυνσης των σχέσεων ΕΕ-Ρωσίας.<br /><br />Χαρακτήρισε πάντως «ειλικρινή και ανοιχτή» τη συζήτηση που είχε για το θέμα με τον Λαβρόφ και υπενθύμισε ότι «η συμφωνία εταιρικής σχέσης και συνεργασίας ΕΕ και Ρωσίας υπογράφηκε πριν από 27 χρόνια, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στο νησί από το οποίο κατάγομαι, την Κέρκυρα».<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών είπε επίσης ότι η ελληνική εκτίμηση είναι πως «η Ρωσία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης και παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση περιφερειακών και παγκόσμιων προκλήσεων». Για αυτόν τον λόγο πρόσθεσε «είναι απαραίτητη η διατήρηση διαύλων επικοινωνίας» με απώτερο σκοπό την ομαλοποίηση αυτών των σχέσεων. Σημείωσε παραλλήλως, ότι πιστεύει πως αυτό είναι και το συμφέρον της Ρωσίας, καθώς αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της.<br /><br />Ο Νίκος Δένδιας επισήμανε βέβαια ότι η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και δεσμεύεται από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της, ωστόσο, «θα συνεχίσει να τονίζει την ανάγκη ενίσχυσης του διαλόγου και της δημιουργίας συνθηκών, που θα επιτρέψουν σε ένα κλίμα αλληλοσεβασμού, την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ ΕΕ-Ρωσίας. Αυτό είναι και το μήνυμα, που θα μεταφέρει στους Ευρωπαίους ομολόγους του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης».</div><div><br />Σημαντικός εταίρος <br /><br />Χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα ως έναν από τους σημαντικούς εταίρους της Ρωσίας στην Ευρώπη, αναφέρθηκε στην επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης και τόνισε ότι «μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι αυτή είναι μια κοινή μας γιορτή». Και αφού αναφέρθηκε και πάλι στους ιστορικούς δεσμούς των δύο χωρών, είπε ότι στη συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του συζητήθηκαν τρόποι συνεργασίας στην καταπολέμηση της πανδημίας και ότι επιβεβαιώθηκε το αμοιβαίο ενδιαφέρον για την επέκταση των διμερών σχέσεων.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό έκανε αναφορά στην υλοποίηση κοινών έργων στο εμπόριο και τις επενδύσεις, αλλά και στον επιστημονικό, ενεργειακό και τουριστικό τομέα. Είπε επίσης ότι υποστηρίχθηκε η σύγκληση των ομάδων εργασίας της Μικτής Ελληνορωσικής Διυπουργικής Επιτροπής Οικονομικής, Βιομηχανικής, Επιστημονικής και Τεχνικής Συνεργασίας, ώστε να συνέλθει σε ολομέλεια το συντομότερο δυνατό εφέτος.<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός αναφέρθηκε και στις πολιτιστικές και ανθρωπιστικές ανταλλαγές, συμφωνώντας ότι το Κοινό Έτος Ιστορίας που υλοποιείται φέτος υπό την αιγίδα του Προέδρου Πούτιν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη θα δώσει επιπλέον ώθηση στις επαφές μεταξύ πολιτών των δύο χωρών. Εξέφρασε τέλος την μεγάλη ικανοποίηση της Μόσχας για τα αποτελέσματα των συνομιλιών και την καταρχήν διάθεση της ελληνικής πλευράς «για περαιτέρω διμερή συνεργασία σε διάφορους τομείς».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πρόταση Λαβρόφ για το Κυπριακό – Πολλά τα μηνύματα στη συνάντηση με τον Δένδια

Σε φιλικό κλίμα ολοκληρώθηκε η συνάντηση που είχε με τον Λαβρόφ ο Νίκος Δένδιας, στο Σότσι της νότιας Ρωσίας. Μια συνάντηση που ξεκίνησε με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τσαβούσογλου στην Αθήνα – O Eρντογάν ποντάρει τα ρέστα του στην Σύνοδο του NATO

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/tsavousoglu.png" width="640" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Yeni Safak την προσεχή Δευτέρα θα επισκεφτεί την Αθήνα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, προκειμένου να έχει συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογο του Νίκο Δένδια, αλλά και (σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες) για να προετοιμαστεί η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Η συνάντηση των δύο ηγετών φέρεται να προγραμματίζεται να γίνει στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, στις 14 Ιουνίου.<br /><br />Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση της επίσκεψης Τσαβούσογλου, ούτε από την ελληνική, ούτε και από την τουρκική κυβέρνηση. Υπενθυμίζεται πως η έναρξη του δεύτερου γύρου των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών είχε και πάλι πρώτα προαναγγελθεί από δημοσιεύματα των τουρκικών μέσων ενημέρωσης και μετέπειτα ήρθε η επίσημη επιβεβαιώση της Αθήνας. Επίσης, κατά την τελευταία επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία, είχε πραγματοποιηθεί μη προγραμματισμένη και εκτός πρωτοκόλλου συνάντηση του με τον Ερντογάν, στο προεδρικό μέγαρο, κατά την οποία φέρεται να συζητήθηκε το ενδεχόμενο μίας μελλοντικής συνάντησης Μητσοτάκη και Ερντογάν.<br /><br />Η επεισοδιακή συνέντευξη τύπου Δένδια και Τσαβούσογλου που ακολούθησε, η οποία εξελίχθηκε σε ένα άτυπο debate για τα ελληνοτουρκικά και όπου ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών επαινέθηκε για την σθεναρή του στάση έναντι των τουρκικών προκλήσεων, δεν μετέβαλε την κυρίαρχη άποψη στο εσωτερικό της ελληνικής κυβέρνησης, πως πρέπει να διατηρηθούν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία, σε υψηλό επίπεδο, για να αποφευχθεί η ένταση του περασμένου καλοκαιριού, παρόλο που η ρητορική των Τούρκων αξιωματούχων παραμένει επιθετική.<br /><br />Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει σε συνέντευξη του, σχολιάζοντας το επεισόδιο Δένδια-Τσαβούσογλου, πως «θα γίνει μία συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο… γιατί πρέπει να μιλάμε», τονίζοντας μάλιστα ότι «δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση». Επιπλέον, ο Νίκος Δένδιας, απαντώντας σε ερώτηση στο πλαίσιο συζήτησης στο Φόρουμ των Δελφών, είχε δηλώσει πως «θα συναντήσει σύντομα τον Τούρκο ομόλογο του» (τον οποίο αποκάλεσε «φίλο του»), εκφράζοντας μάλιστα την προσδοκία πως η συνάντηση των δύο υπουργών θα προετοιμάσει και μία μελλοντική συνάντηση Μητσοτάκη και Ερντογάν.<div><br />Συνάντηση και με τον Μπάιντεν<br /><br />Χτες το βράδυ διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αναφέρθηκαν σε τηλεδιάσκεψη που πρόκειται να έχει ο πρόεδρος Ερντογάν την προσεχή Τετάρτη, με ανώτατα στελέχη 20 μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων και βασικό θέμα τις επενδύσεις στην Τουρκία. Όμως την συγκεκριμένη τηλεδιάσκεψη “διάβασαν” κυρίως ως μία προετοιμασία της προγραμματισμένης συνάντησης του Ερντογάν με τον Μπάιντεν, που επίσης θα γίνει στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η τηλεδιάσκεψη αυτή φέρεται να διοργανώθηκε από το αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, το γραφείο επενδύσεων της τουρκικής προεδρίας, την τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον και την Ένωση Επιμελητηρίων και Ανταλλαγής Εμπορευμάτων της Τουρκίας (TOBB), ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν στην προετοιμασία της συμμετείχε η αμερικανική κυβέρνηση, ούτε το ποιες ακριβώς εταιρείες θα συμμετάσχουν. «Δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε λεπτομέρειες», ανέφερε λακωνικά εκπρόσωπος του αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να γεφυρώσει το χάσμα της γείτονος με την αμερικανική κυβέρνηση και να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τον Λευκό Οίκο. Σε αντίθεση με τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος πάντοτε απαντούσε στα τηλεφωνήματα του Τούρκου προέδρου, ο Μπάιντεν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ερντογάν μόλις στις 23 Απριλίου, μία επικοινωνία διόλου ευχάριστη για τον Τούρκο πρόεδρο, καθώς άκουσε από τον Αμερικανό ομόλογο του την πρόθεση του να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων.<br /><br />Η συγκρατημένη αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης, που περιορίστηκε σε μερικές αναμενόμενες αντιαμερικανικές δηλώσεις (χωρίς όμως να προβεί σε αντίποινα, για παράδειγμα με το κλείσιμο της βάσης του Ιντσιρλίκ) ήταν μία ένδειξη πως η Τουρκία έχει ως προτεραιότητα να επιδιώξει ένα “reset” στις σχέσεις της με την κυβέρνηση Μπάιντεν, έχοντας μεγάλες προσδοκίες από την προσεχή Σύνοδο του ΝΑΤΟ, σε μία περίοδο που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν έχουν την θέρμη του παρελθόντος.<br /><br />Εκτός από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, η κυβέρνηση Μπάιντεν στηρίζει σθεναρά τους Κούρδους της Συρίας (πρόσφατα αμερικανική αντιπροσωπεία συνάντησε την ηγεσία του YPG) ενώ δεν δείχνει πρόθυμη να συμβιβαστεί στο ζήτημα της προμήθειας των ρωσικών S-400 που προχώρησε η τουρκική κυβέρνηση, η οποία οδήγησε στην επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκική αμυντική βιομηχανία και στον αποκλεισμό της γείτονος από την προμήθεια των μαχητικών F-35, την ίδια στιγμή που τα υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη πρόκειται να προμηθευτούν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο άσπονδος “εχθρός” της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Τσαβούσογλου στην Αθήνα – O Eρντογάν ποντάρει τα ρέστα του στην Σύνοδο του NATO

Λυκοκάπης Γιώργος Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Yeni Safak την προσεχή Δευτέρα θα επισκεφτεί την Αθήνα ο Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Karel Doorman δημιουργούν δυο εναλλακτικές στο ΠΝ εάν δεν έχουν ληφθεί… ακόμα οι αποφάσεις

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/HELLENIC-NAVY-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Η επιλογή των ολλανδικών φρεγατών “M” τύπου Karel Doorman ως ενδιάμεση λύση για το Πολεμικό Ναυτικό και η προοπτική σχετικά ταχείας απόκτησης και των δύο του βελγικού Ναυτικού, εάν τελικά προχωρήσει, ανοίγει τον δρόμο για την επίλυση των πολλαπλών προβλημάτων του Κλάδου, συνεπεία της ανερμάτιστης, μη πολιτικής, των ελληνικών κυβερνήσεων την τελευταία 15ετία. Ξεκινώντας από εκεί που κατέληξε το άρθρο παρουσίασης της εξέλιξης με τις “M”, θα επιχειρήσουμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του προγράμματος του Πολεμικού Ναυτικού για την ανανέωση του Στόλου…<br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Στις προτάσεις για ενδιάμεση λύση των επίδοξων μνηστήρων του προγράμματος των φρεγατών, υπήρχαν και άκρως αξιόλογες επιχειρησιακά προτάσεις που περιλάμβαναν την «ταχεία ναυπήγηση» ολοκαίνουργιων πλοίων μικρότερου εκτοπίσματος (κορβετών), η απόκτηση των οποίων υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν ευχής έργον για το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι όχι στο τόσο μακρινό παρελθόν, γινόταν συζήτηση για πλοία μεγέθους… «κορβετοφρεγάτας», δηλαδή υπερεξοπλισμένων πλοίων όχι πολύ μεγάλου εκτοπίσματος. Αυτό ήταν απότοκο της προτεραιότητας για την άμυνα του Αιγαίου.<br /><br />Είναι δεδομένο όμως, ότι η νέα πραγματικότητα της Ανατολικής Μεσογείου επιβάλλει στο Πολεμικό Ναυτικό τη διατήρηση δύο στόλων για τα δυο διαφορετικά από γεωγραφικής απόψεως θέατρα επιχειρήσεων, στα οποία πρέπει να προσαρμοστεί.<br /><br />Ωστόσο, η παραμέληση του Στόλου επί 15ετία, έχει δημιουργήσει συνθήκες έκτακτης ανάγκης και δεν αφήνει κανένα περιθώριο πέραν της απόλυτης αναπλήρωσης καθεμιάς εκ των MEKO 200 που θα αποχωρεί για να υποστεί εκσυγχρονισμό. Σε περίπτωση που καταφέρει η Ελλάδα με λελογισμένο κόστος 200-220 εκατ. ευρώ και αποκτήσει το συντομότερο και τα τέσσερα Karel Doorman, τα δυο ολλανδικά και τα δυο βελγικά, ίσως ο σχεδιασμός να ανοίγει δρόμο για εναλλακτικές. Εάν βέβαια ενδιαφέρεται κανείς και οι αποφάσεις δεν έχουν ήδη ληφθεί.<br /><br />Εάν η Ελλάδα δρούσε ορθολογικά θα είχε επιλύσει το πρόβλημα της αναβάθμισης των MEKO 200 το αργότερο πριν μια δεκαετία. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη για ναυπηγήσεις νέων πλοίων μεγέθους κορβέτας με ισχυρό οπλισμό με κλάσμα του κόστους μιας φρεγάτας.<br /><br />Η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα, ειδικά στη σημερινή συγκυρία που η συνολική μαχητική ισχύς έχει απόλυτη προτεραιότητα, λόγω του ρεαλιστικού και άμεσου χαρακτήρα της απειλής.<br /><br />Το έργο το έχουμε ξαναδεί, αλλά ξεχάστηκε…<div><br />Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανένας παρά να σκεφτεί τις αναλογίες με την εποχή που η Ελλάδα επέλεξε τις γερμανικές MEKO 200. Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ελήφθη η απόφαση. Το θέμα είναι ότι οι Έλληνες ναύαρχοι είχαν εκφράσει ξεκάθαρη επιθυμία να αποκτήσουν αυτό που θα αποκτήσουμε σήμερα ως ενδιάμεση λύση! Τις ολλανδικές Karel Doorman τις οποίες θεωρούσαν με διαφορά τα καλύτερα πλοία για να επιλύσουν το ελληνικό αμυντικό πρόβλημα στον τομέα της θαλάσσιας ισχύος!<br /><br />Αναρωτιέται λοιπόν κανείς εύλογα, για ποιον λόγο η χώρα αποκτά το πλοίο που επιθυμούσε το Πολεμικό Ναυτικό, όταν οι κύριοι χρήστες το αποσύρουν από την ενεργό υπηρεσία… Και πάλι ικανοποιημένοι είμαστε. Διότι και τώρα όλα δείχνουν ότι γεωπολιτικοί λόγοι που κάποτε επέβαλαν τη γερμανική επιλογή, σήμερα θα οδηγήσουν στην επιλογή της αμερικανικής φρεγάτας MMSC. Αυτά είναι τα μηνύματα που εκπέμπει η ελληνική κυβέρνηση, έστω και συγκεκαλυμμένα.<br /><br />Το πρόβλημα είναι ότι ενώ στην περίπτωση των MEKO 200, αποδείχθηκαν πλοία που στάθηκαν αξιοπρεπέστατα και «έβγαλαν τα λεφτά τους», στην περίπτωση των αμερικανικών MMSC της Lockheed Martin, οι… προγνώσεις δεν είναι και τόσο αισιόδοξες. Δεν είναι πλοίο έστω στην τριάδα μιας υποτιθέμενης “short list”, όπου η στάθμιση του γεωπολιτικού παράγοντα θα νομιμοποιήσει την επιλογή τους.<br /><br />Αυτό προκύπτει από το ρεπορτάζ και έχουμε την υποχρέωση να το καταγράψουμε είτε αρέσει είτε όχι. Οπότε το ρίσκο που αναλαμβάνει η χώρα είναι πολύ μεγαλύτερο. Κι αν το επιχείρημα είναι το ξεμπέρδεμα του «κουβαριού» με τα ναυπηγεία, άλλο αποτέλεσμα εγκλημάτων της πολιτικής ηγεσίας της χώρας επί τρεις και πλέον δεκαετίες, το αντεπιχείρημα είναι ότι το Πολεμικό Ναυτικό σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πέσει θύμα αυτής της προτεραιότητας.<br /><br />Θα πρέπει να κατανοήσουμε επιτέλους ότι εάν δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε τα ναυπηγεία και τα οδηγούμε συνεχώς στη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να αναδεικνύεται πολιτική προτεραιότητα πως θα τα ξεφορτωθούμε με «τυρί» ένα ναυπηγικό πρόγραμμα, λύση δεν θα βρεθεί. Αυτό είναι ένα σενάριο που έχει παιχτεί στο παρελθόν και έχει αποτύχει παταγωδώς.<br /><br />Οι δυο εναλλακτικές για όποιον ενδιαφέρεται</div><div><br />Συνυπολογίζοντας λοιπόν το πρόβλημα των ναυπηγείων μαζί με αυτό της ανάγκης για άμεση ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού που πάντα εκτιμούσε απεριόριστα την ικανότητα των Ολλανδών να φτιάχνουν ισχυρότατα και αξιόπλοα πολεμικά πλοία, κάνουμε τις ακόλουθες σκέψεις…<br /><br />Πρώτον, έχουμε ως δεδομένο ότι οποιοσδήποτε άλλος προμηθευτής θα απαλλαγεί από την υποχρέωση προσφοράς «ενδιάμεσης λύσης». Υπήρχε κι ένα κονδύλι της τάξεως των 300 εκατ. ευρώ γι’ αυτό τον σκοπό. Εάν λοιπόν υποτεθεί ότι η Ελλάδα αποκτά τις τέσσερις Karel Doorman που θα δώσουν «ανάσα» 10-15 ετών στο Πολεμικό Ναυτικό, μήπως θα έπρεπε να εξεταστεί η σύνδεση του προγράμματος αναβάθμισης των MEKO 200 με τις ολλανδικές φρεγάτες και όχι με την απόκτηση νέων;<br /><br />Σε τελική ανάλυση για 10-15 χρόνια θα αξιοποιηθούν επιχειρησιακά πριν ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την αντικατάσταση και των Karel Doorman και των MEKO 200! Το δε επιχείρημα της ομοιοτυπίας ουσιαστικά δεν υφίσταται, καθώς πάλι θα έχουμε οχτώ κύριες μονάδες επιφανείας απολύτως διαλειτουργικές και μάλιστα σε χρόνο ταχύτερο από την ολοκλήρωση του ναυπηγικού προγράμματος!<br /><br />Η ιδιότητα της Ολλανδίας ως κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ και η εμπειρία στον ναυπηγικό τομέα, θα μπορούσε να στρώσει το έδαφος και για εμπλοκή των Αμερικανών με τρόπο που θα εξηγηθεί στη συνέχεια.<br /><br />Επεκτείνοτας δε τη σκέψη, για ποιον λόγο δεν απομονώνεται ένα κονδύλι 2 περίπου δισ. ευρώ για την «ταχεία ναυπήγηση» 2-3 κορβετών με ισχυρότατο οπλισμό; Διότι με αυτή τη δαπάνη, το Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει σε χρόνο ρεκόρ 10+ αξιόμαχα σκάφη, με τα οχτώ να μας «αγοράζουν» χρόνο 15 ετών: Τέσσερις Karel Doorman, άλλες τόσες MEKO 200, συν δυο κορβέτες που θα επιχειρούν για πάνω από τρεις δεκαετίες. Πόσο ισχυρό θα ήταν για την Ολλανδία το κίνητρο να ασχοληθεί με ένα τουλάχιστον ναυπηγείο (π.χ. Σκαραμαγκάς) και πόσο αυταπόδεικτο το επιχειρησιακό όφελος για την Ελλάδα;<br /><br />Και θα περισσεύουν και 3 δισ. ευρώ για να ασχοληθούμε με τη ναυπήγηση των τεσσάρων φρεγατών! Πόσα άραγε σκοπεύουμε να δαπανήσουμε ανά φρεγάτα; 750 εκατ. ευρώ ανά σκάφος δεν αρκούν; Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι θα επιλεγούν οι MMSC; Αν όχι, συγγνώμη, αλλά όποιος και αν είναι προμηθευτής, θα μας έχει πιάσει κορόιδα.<br /><br />Δεύτερον, εάν μπορεί να καλυφθεί για μερικά χρόνια το επιχειρησιακό κενό, για ποιον λόγο η Ελλάδα να υποχρεωθεί να επιλέξει την προμήθεια ενός πλοίου το οποίο μόνο οι διπλωματικές αβρότητες δεν επιτρέπουν στο Πολεμικό Ναυτικό να το χαρακτηρίσει συγκριτικά με τις υπόλοιπες προτάσεις ως ακατάλληλο! Διότι περί αυτού πρόκειται παρά τη δεδομένη προθυμία πολλών, για δικούς τους λόγους.<br /><br />Με αποτέλεσμα να επιλέγεται ο πολιτικώς ορθός «ελιγμός διαφυγής» με τη φράση που έχουμε ακούσει τόσες φορές τον τελευταίο χρόνο «ό,τι και να πάρουμε καλύτερα θα είναι από τη σημερινή κατάσταση»!<br /><br />Καμία αντίρρηση, όμως υπάρχει σαφές θέμα βέλτιστης αξιοποίησης των δισεκατομμυρίων που θα επενδυθούν από τον φορολογούμενο πολίτη για την ασφάλειά του. Σε αυτά, «εκπτώσεις» δεν χωρούν και όποιος κυβερνητικός διαφωνεί, ας βγει ευθαρσώς να το εξηγήσει και αν το υποστηρίξει…<br /><br />Με ποια δικαιολογία και ποιο δικαίωμα σε τελική ανάλυση, η όποια κυβέρνηση δέχεται να καταστήσει όμηρο της υλοποίησης ενός εξοπλιστικού προγράμματος -και μάλιστα με άξονα τη συγκεκριμένη πρόταση- τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις;<br /><br />Ομηρία διμερών σχέσεων και οι δυο εναλλακτικές ικανοποίησης των ΗΠΑ</div><div><br />Δεν υπάρχει κανείς να τους πει τις δυο εναλλακτικές που έχουμε στη διάθεσή μας ως χώρα ώστε και να είναι ικανοποιημένη η αμερικανική πλευρά και να μην επιβληθεί στο Πολεμικό Ναυτικό επιλογή που ξεκάθαρα δεν την επιθυμεί αμιγώς με επιχειρησιακούς όρους;<br /><br />Πρώτη εναλλακτική λοιπόν… Γιατί να μην περιμένουμε τις εξελίξεις με τη ναυπήγηση της πρώτης αμερικανικής φρεγάτας τύπου “Constallation” που ναυπηγεί η Lockheed Martin με την ιταλική Fincantieri, δεδομένου ότι έχουμε ήδη προαναγγείλει την επιθυμία μας να ενταχθούμε; Σε δυο χρόνια θα έχει ναυπηγηθεί και θα φανεί εάν το US Navy θα προχωρήσει στην υλοποίηση της πρόθεσης ναυπήγησης 20 μονάδων. Αν όλα πάνε καλά προχωράμε…<br /><br />Η εμμονή της αμερικανικής πλευράς στις MMSC μοιάζει ακατανόητη, εκτός κι αν ταυτιστούν τα συμφέροντα της κατασκευάστριας Lockheed Martin με αυτά των ΗΠΑ. Στα μάτια των πολλών όμως, μόνο σε αποικίες θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοιες λύσεις με τέτοιες διαδικασίες.<br /><br />Προτάσσεται τις τελευταίες ώρες η φερόμενη ως μεγάλη πρόοδος που έχει σημειωθεί στη διόρθωση του προβλήματος με το σύστημα πρόωσης των MMSC/LCS, λες και αμφέβαλλε κανείς ότι κάποια στιγμή θα επιλυόταν! Ωστόσο, ας περιμένουμε καλού κακού να δώσει πρώτα το πράσινο φως αποδοχής της λύσης το αμερικανικό Ναυτικό.<br /><br />Επίσης, αυτό το δεδομένο δεν αναιρεί το ότι σύμφωνα με τη συντριπτική πλειοψηφία των έμπειρων περί τα ναυτικά παρατηρητών, το πλοίο εξακολουθεί να υστερεί έναντι όλων των ανταγωνιστικών προτάσεων. Εάν δε υπάρξει ικανοποιητική διαμόρφωση, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί έναντι ποιου ποσού θα προμηθευτεί η Ελλάδα καθεμιά από τις φρεγάτες του τύπου.<br /><br />Δεύτερη εναλλακτική, στην οποία έχουμε αναφερθεί ξανά… Η ναυπήγηση του πλοίου στο επίπεδο του κόστους αντιστοιχεί στο 40% περίπου όλου του έργου. Το υπόλοιπο είναι η ολοκλήρωση των επιλεγέντων οπλικών συστημάτων.<br /><br />Στον τομέα των οπλικών συστημάτων υπάρχουν εξαιρετικά αξιόλογα συστήματα και αισθητήρες αμερικανικής κατασκευής τα οποία θα έκαναν μια χαρά τη δουλειά του Πολεμικού Ναυτικού, πάντα όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ.<br /><br />Προς τι λοιπόν η ακατανόητη επιχειρησιακά -όχι βιομηχανικά που αφορά άλλους- συστημική εμμονή με τις MMSC; Τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία η αμερικανική πλευρά συνδέεται και με την ιραλική και με την ισπανική και με τη… δεύτερη αμερικανική πρόταση ναυπήγησης πλοίου. Κι εδώ οι αρμόδιοι προφανώς οφείλουν μια πειστική απάντηση. Το… γεωπολιτικό επιχείρημα δεν μπορεί να θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που λέει και το ιερό Ευαγγέλιο…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Karel Doorman δημιουργούν δυο εναλλακτικές στο ΠΝ εάν δεν έχουν ληφθεί… ακόμα οι αποφάσεις

Η επιλογή των ολλανδικών φρεγατών “M” τύπου Karel Doorman ως ενδιάμεση λύση για το Πολεμικό Ναυτικό και η προοπτική σχετικά ταχείας απόκτηση...

Διαβάστε την συνέχεια

Foreign Policy: Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε διπλωματική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/04/EASTERN-MEDITERRANEAN-COUNTRIES-MAP-GREECE-CYPRUS-ISRAEL-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/04/EASTERN-MEDITERRANEAN-COUNTRIES-MAP-GREECE-CYPRUS-ISRAEL-790x400.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Την επιστροφή της Ελλάδας ως διπλωματικής δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι γυρίζει κατά της Τουρκίας, αναδεικνύει σε ανάλυσή του το Foreign Policy.</span></h3><div>Σημειώνοντας τις πρόσφατες κινήσεις της Αθήνας στη διπλωματική σκακιέρα το έγκυρο περιοδικό στέκεται στις πρόσφατες επισκέψεις του Νίκου Δένδια σε Ισραήλ και Παλαιστίνη – ταξίδι που περιλάμβανε και στάσεις στην Ιορδανία και την Αίγυπτο -, το δανεισμό πυραύλων τον Απρίλιο στη Σαουδική Αραβία και την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Τρίπολη για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τη Λιβύη, ενώ υπενθυμίζει και τις διαβουλεύσεις Ελλήνων αξιωματούχων στο Κάιρο, το Αμάν, την Κύπρο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. «Οι σχέσεις με κράτη μέλη της ΕΕ είναι επίσης καλές, ιδιαίτερα με τη Γαλλία, που εξελίσσεται σε σημαντικό εταίρο ασφάλειας για την Ελλάδα καθώς συμφώνησε τον Ιανουάριο να προμηθεύσει την Αθήνα με πολεμικά αεροσκάφη και πρόσφερε πολεμικά πλοία τον Μάρτιο, ενώ τον Μάιο ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος είπε ότι οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι στο καλύτερο επίπεδο όλων των εποχών», αναφέρει το άρθρο υπογραμμίζοντας ότι η διπλωματική προσοχή της Αθήνας εστιάζεται κυρίως στη Μεσόγειο με το βλέμμα στραμμένο στην Τουρκία.</div><div><br /></div><div>«Η Ελλάδα διεκδικεί την επιρροή της σε μια περιοχή που παραμέλησε επί χρόνια», αναφέρει στο περιοδικό ο Ιωάννης Γρηγοριάδης, επικεφαλής του τουρκικού προγράμματος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ ο Δημήτριος Τριανταφύλλου, διευθυντής του Κέντρου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας της Κωνσταντινούπολης συμπληρώνει ότι η κλιμάκωση της έντασης στα ελληνοτουρκικά επί σειράς θεμάτων τον τελευταίο χρόνο λειτούργησαν ως «μήνυμα αφύπνισης για την ελληνική δημοκρατία. Τόσο στο διπλωματικό μέτωπο όσο και σε εκείνο της ασφάλειας η Ελλάδα συνειδητοποίησε ότι σήμανε η ώρα για έναν μεγάλο στρατηγικό ανασχεδιασμό».</div><div><br /></div><div>Το Foreign Policy επιχειρεί μια αναδρομή στην ελληνοτουρκική αντιπαλότητα, τη «διπλωματία των σεισμών», την έναρξη των διερευνητικών επαφών που σταμάτησαν προ πενταετίας χωρίς να έχουν αποδώσει καρπούς καθώς οι δύο πλευρές διαφωνούσαν ακόμη και ως προς το ποια θέματα θα έπρεπε να περιλαμβάνει η ατζέντα, αφού προηγουμένως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αμφισβήτησε δημοσίως τη Συνθήκη της Λωζάνης ανοίγοντας το δρόμο για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στην ανατολική Μεσόγειο, την αποστολή ερευνητικών σκαφών και γεωτρύπανων συνοδεία πολεμικών σκαφών σε ύδατα που διεκδικεί η Λευκωσία και την υπογραφή στα τέλη του 2019 της συμφωνίας με την υποστηριζόμενη από την Τουρκία κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας στη Λιβύη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.</div><div><br /></div><div>«Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της όποιας ελληνοτουρκικής προσέγγισης είχε επιζήσει μπήκε τον Φεβρουάριο του 2020», όταν η Τουρκία άνοιξε τα χερσαία σύνορά της με την Ελλάδα στους πρόσφυγες, λέει το περιοδικό. «Αυτό γύρισε πράγματι μπούμερανγκ στην Άγκυρα. Δημιούργησε την εντύπωση στην Ελλάδα, ακόμη και μεταξύ των μετριοπαθέστερων Ελλήνων ότι η Τουρκία επιχειρούσε έφοδο στα σύνορα», λέει ο κ. Τριανταφύλλου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιλήφθηκε αυτή τη στάση της ελληνικής κοινής γνώμης και αντέδρασε αρχίζοντας να οικοδομεί και να αναπτύσσει σχέσεις με περιφερειακές δυνάμεις που επίσης ανησυχούν για την τουρκική πολιτική κι ένα από τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών της Αθήνας ήταν το Ενεργειακό Φόρουμ Ανατολικής Μεσογείου με τη σύμπραξη Κύπρου, Αιγύπτου, Γαλλίας, Ελλάδας, Ισραήλ, Ιταλίας, Ιορδανίας και Παλαιστινιακής Αρχής, την ΕΕ και τις ΗΠΑ με καθεστώς παρατηρητού και τα ΗΑΕ ως υποψήφιο μέλος. «Αν και το φόρουμ αυτό αφορά κυρίως στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, έστειλε στην Άγκυρα το μήνυμα ότι η Ελλάδα (και η Κύπρος) δεν είναι μόνες τους», σημειώνει το Foreign Policy.</div><div><br /></div><div>Όπως επισημαίνει ο Αθανάσιος Μανής, συνεργάτης του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου των Αθηνών, «στην περίπτωση της ΕΕ η Ελλάδα κατάφερε να πείσει όλα τα κράτη μέλη να διαμορφώσουν μια διττή ευρωπαϊκή πολιτική καρότου και μαστιγίου συνδεδεμένη άμεσα με τη συμπεριφορά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο», με την Άγκυρα να αποσύρει τον περασμένο Δεκέμβριο το Oruc Reis από τη Μεσόγειο υπό τις απειλές κυρώσεων της ΕΕ, η οποία ανέβαλε στη συνέχεια τη συζήτηση του θέματος επιμένοντας ότι «παραμένει στο τραπέζι μια θετική ευρωτουρκική ατζέντα» αναφορικά με την οικονομία και το εμπόριο.</div><div><br /></div><div>Η εκλογή Μπάιντεν και η νέα ώθηση στις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις</div><div><br /></div><div>Το άρθρο σημειώνει και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε η εκλογή του Τζο Μπάιντεν στη νέα ώθηση στις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις καθώς ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται να τηρήσει σκληρότερη στάση έναντι της Τουρκίας. Επισημαίνει ακόμη ότι ο Μπάιντεν περίμενε μέχρι τις 23 Απριλίου για να τηλεφωνήσει στον Ταγίπ Ερντογάν «και τότε μόνον για να τον ενημερώσει ότι ετοιμαζόταν να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων».</div><div><br /></div><div>Την ίδια ώρα ετοιμάζονται να πέσουν το καλοκαίρι υπογραφές από Αθήνα και Ουάσιγκτον σε μια νέα συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που πιθανώς θα σηματοδοτήσει και την επέκταση της αμερικανικής βάσης στη Σούδα. «Όλα αυτά έχουν ενθαρρύνει την Αθήνα κι έστειλαν το μήνυμα ότι ΕΕ και ΗΠΑ βλέπουν τώρα την Ελλάδα ως πλήρες μέλος της λέσχης», σχολιάζει ο αντιπρόεδρος του German Marshall Fund στις Βρυξέλλες, Ίαν Λέσερ. Σύμφωνα με τον κ. Γρηγοριάδη η Ελλάδα κατάφερε να κάνει αυτές τις κινήσεις «λόγω των αποτυχιών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Πριν από χρόνια θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για την Αίγυπτο ή το Ισραήλ να συμπράξουν με την Ελλάδα υπό το φόβο της αποξένωσης της Τουρκίας». Την ίδια ώρα, όπως ο ίδιος επισημαίνει, η Αθήνα ανησυχεί με την απομόνωση της Άγκυρας συνειδητοποιώντας ότι τα πράγματα θα είναι πιο άνετα «με μια προσανατολισμένη προς τη Δύση Τουρκία παρά με μια εχθρική προς τη Δύση». Κι αυτό σημαίνει ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπογραμμίζει την ανάγκη του διαλόγου με την Τουρκία προετοιμαζόμενη ταυτόχρονα διπλωματικά και στρατιωτικά για τυχόν επεισόδιο», λέει ο κ. Μανής.</div><div><br /></div></div><a href="https://www.iefimerida.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Foreign Policy: Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε διπλωματική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο

Την επιστροφή της Ελλάδας ως διπλωματικής δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι γυρίζει κατά της Τουρκίας, α...

Διαβάστε την συνέχεια